2.

3 Het nieuwe Koninkrijk na de ontmanteling van de Nederlandse Antillen

Sinds 10 oktober 2010 bestaat het Koninkrijk Der Nederlanden uit 4 autonome landen, Nederland, Aruba, Curaao en St. Maarten. Ook is Nederland als land drie gemeenten rijker: Bonaire, St. Eustatius en Saba.

Het Caribische deel van het Koninkrijk

Het nieuwe Koninkrijk voldoet nog niet afdoende aan een essentieel vereiste in een rechtsstaat: de gelijkwaardigheid van alle burgers binnen het Koninkrijk. In een nieuw Masterplan voor het Koninkrijk der Nederlanden moet een oplossing worden gevonden voor het democratisch gat bij beslissingen die de autonome landen in het Caribische gebied aangaan. Rijkswetgeving die alle landen binnen het Koninkrijk aangaat kan, om recht te doen aan de gelijkwaardige verhoudingen, alleen op basis van consensus tot stand komen. Ondertussen is wel degelijk veel bereikt. De nieuwe staatkundige status geeft energie en elan. Toch is voor Curaao en St. Maarten nog een lange weg te gaan. De rechtshandhaving, het democratiseringsproces en de overheidsfinancin verdienen verdere versterking. De sociale en economische positie vraagt aandacht. Aruba ziet zich na een periode van bloei geconfronteerd met een groot begrotingstekort. In samenwerking met Nederland streven we naar het terugdringen hiervan.

Deze uitgangspunten leiden tot de volgende maatregelen: Respect voor de eigen taal, cultuur en tradities van de eilanden. Alleen dan is instandhouding van de goede relatie tussen de landen binnen het Koninkrijk mogelijk. Vrij verkeer van personen binnen het koninkrijk. Binnen afspraken die hieromtrent tussen landen en landsdelen worden gemaakt. Koninkrijksburgers kunnen niet over en weer tussen de landen en landsdelen worden uitgezet. Het waken over de fundamentele menselijke rechten en vrijheden, de rechtszekerheid en de deugdelijkheid van het bestuur blijft een zaak van het Koninkrijk. In lijn hiermee is ook het waarborgen van kinderrechten een Koninkrijksaangelegenheid; dit zal voor de Koninkrijksconferentie van 2013 worden geagendeerd. Geen nodeloze en eindeloze beperking van de autonomie van de nieuwe landen. Dat draagt niet bij aan een verdere ontwikkeling naar het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Consensusrijkswetten die ontwikkeling van de nieuwe autonome landen in de weg staan worden krijgen daarom vanaf 2015 een in tijd beperkte geldingskracht van ten hoogste vier jaren.

Het Caribische deel van Nederland

De staatkundige positie van Bonaire, St. Eustatius en Saba binnen Nederland is niet goed geregeld. Als openbare lichamen lijken het gemeenten, maar ze zijn het niet helemaal. Te vaak worden de Caribische inwoners van ons land anders behandeld dan de Nederlandse inwoners. Bijvoorbeeld voor wat betreft een scala van sociale voorzieningen. Zelfs het woonlandbeginsel is op de eilanden van toepassing verklaard zodat binnen n land sommigen meer kinderbijslag ontvangen dan anderen. Dit alles staat op gespannen voet met het principe van Nederland als gedecentraliseerde eenheidsstaat. Tegelijk is onnodig en ontijdig Nederlandse wetgeving opgelegd die strijdt met opvattingen en cultuur op de eilanden, zoals de legalisering van euthanasie en abortus provocatus.

Deze gang van zaken overschaduwt de positieve ontwikkelingen van de integratie die er zeker ook zijn. Zoals kwalitatief onderwijs, gratis schoolboeken en een algemene ziektekostenverzekering. Respect voor de eigen taal en cultuur vereist een soortgelijke grondwettelijke bescherming van Papiaments en Engels als de ChristenUnie voorstaat voor het Fries in het Europees deel van Nederland.

Zorgvuldige integratie. Verdere integratie en verankering van de status van de eilanden in de Grondwet kan alleen plaatsvinden na evaluatie van de regelingen van 2010 en nadat de inwoners door middel van een referendum zich hierover hebben kunnen uitspreken. Inspraak eilandsbesturen en eilandbewoners. Conform de wettelijk vastgestelde afspraken (zie artikel 154 en 209 WOLBES) willen wij een rele inspraak door eilandsbesturen en eilandbewoners. Om de belangen van de drie eilanden gedurende de verdere integratie in Nederland goed te waarborgen willen wij een cordinerend bewindspersoon instellen die eindverantwoordelijkheid draagt en zal moeten worden voorzien in een permanente vertegenwoordiger van de eilanden in Den Haag. De vrije uitkering wordt verhoogd. De verhoging is zeer nodig gelet op de middelen die nodig zijn voor onderhoud, infrastructuur, integrale wijkaanpak en armoedebestrijding. Sociale voorzieningen op peil. Een aantal sociale voorzieningen op de eilanden ligt nog ver beneden wat in Nederland acceptabel is. Wij willen dit niveau verhogen en investeren daarom in collectieve voorzieningen als kinderbijslag, kinderopvangtoeslag en arbeidsongeschiktheiduitkering. De aanpak van laaggeletterdheid heeft prioriteit; het is de beste weg uit armoede. Een flexibel systeem van het invliegen van medisch specialisten en tandartsen kan lange wachtlijsten voorkomen. Mogelijkheden voor terugkeer van geschoolde werknemers. Dat draagt bij aan versterking van de lokale economie. Er komt daarom een re-emigratieplan voor afgestudeerden en professionals afkomstig van Bonaire St. Eustatius en Saba. Beter investeringsklimaat. Er is een stevige impuls nodig om, in samenwerking met de eilandsbesturen het investeringsklimaat verder te verbeteren en de economie te stimuleren. Hiertoe wordt een fonds in het leven geroepen.

De eigenheid en cultuur van Bonaire, St. Eustatius en Saba verdient bescherming. De integratie van de eilanden in Nederlandse wet- en regelgeving gaat uit van dit uitgangspunt