Hallo iedereen! Mijn naam is Matthias Brink en ik ben 19 jaartjes jong!

:P Ik ben geboren in Amsterdam, dus een echte Amsterdammer. Helaas hebben mn ouders alleen besloten om deze mooie stad te verruilen voor Amstelveen. Verder houd ik erg van muziek, gitaar spelen en van gezelligheid! Maar laat ik bij het begin beginnen! Het begon allemaal op een mooie zondagochtend in 1992. Het was om precies te zijn 9 februari en uit het niets kwam ik tevoorschijn, tadaaa! Ik heb als klein kind best wel een goede jeugd gehad. Geen problemen, nog niet. Samen met mijn ouders en broer ging ik altijd naar de kerk en de zondagschool waardoor ik de bekende verhalen uit de Bijbel redelijk ken. Van alle scholen die ik gevolgd heb, vond ik met uitstek de basisschool de leukste tijd. Wij hadden een kleine maar leuke groep en het maakte niet uit hoe je eruit zag, hoe je haar zat en welke kleding je droeg. Dit veranderde echter allemaal toen ik naar de middelbare school ging. Daar moest je bepaalde kleding dragen om er bij te horen, bepaalde dingen doen en op een bepaalde manier zijn. Dit was ik allemaal niet en al gauw viel ik buiten de boot. Samen met een paar anderen trokken we er met elkaar op uit totdat er in de derde klas een meisje was die mij toch wel leuk vond. Maar toen we een maand verkering hadden, kwam ik er achter dat ik de 17e jongen was, waarmee ze verkering had binnen 2 jaar. Zeker omdat ik er eigenlijk nooit zon goed gevoel over gehad heb, was het beter om er gelijk maar weer mee te kappen. Dit kon zij echter niet accepteren en ze begon de vrienden die ik nog had tegen me op te zetten totdat ik uiteindelijk alleen over bleef. Door dit alles veranderde mijn zelfbeeld enorm. Het jaar daarop kwam ik ook nog eens met haar in de klas te zitten wat het allemaal niet makkelijker maakte. Uiteindelijk was ik blij dat die tijd over was en wilde ik dit gelijk achter me laten, maar helaas was dit nog maar het begin! Qua geloof ging het redelijk, in 2004 had onze gemeente een tentencampagne in Osdorp, een stadsdeel in Amsterdam. En op de afsluitings avond was er een gastspreker. En op een gegeven moment vroeg hij van wat als je vanavond dood zou gaan? En dat raakte mij behoorlijk. Die avond heb ik ook mijn leven aan Jezus gegeven en ben ik tot bekering gekomen! Na de middelbare school besloot ik om 2 opleidingen in 2 jaar te gaan doen: kok en gastheer. De klas waar ik toen in kwam, was weer kleiner en een stuk gezelliger dan de middelbare school. Omdat dit twee opleidingen in twee jaar waren, moesten we ook gelijk stages gaan lopen. Ik kwam bij restaurant Oud-Zuid terecht maar na 4 weken was ik daar al weer weg omdat ik het helemaal niet naar mn zin had. Daarna moest ik snel een nieuwe stage hebben en dankzij school kwam ik bij eetcaf t Farregat in Aalsmeer. Daar begon het eigenlijk heel goed. Ik kon goed overweg met de chef en, wat ik belangrijk vond, we konden lol hebben zonder dat het ten kosten ging van iemand anders. Helaas vertrok deze chef om ergens anders te gaan werken. Toen kwam er een nieuwe chef van wie ik wel dingen geleerd heb, alleen begon er van alles te veranderen. Gelukkig hadden we vanaf april een discipelschaps groepje waar we het veel over de dingen spraken die ons bezig hielden. Ondanks de problemen die ik had op mn stage deden deze dagen me heel erg goed. En mede door deze tijd heb ik toen besloten om me te laten dopen. Ik weet nog dat ik die avond ervoor nog moest werken en dat ik me echt beroerd voelde. Ik had overal pijn in mn lichaam en voelde me best wel ziek. Maar ik was vast besloten en heb me die dag erna toch laten dopen! Vlak hierna ging het snel bergafwaarts op mn stage. Zoals de omgang tussen het personeel, de sfeer ging snel achteruit, en tijd om de dingen te doen die ik moest doen was er al helemaal niet.

Het ging heel geleidelijk, eerst waren het kleine grapjes, toen begonnen vooral de nieuwe chef en de restaurant eigenaar mn ouders erbij te halen en uiteindelijk gingen ze ook over op fysiek geweld. Alleen op dat moment durfde ik er niets van te zeggen, tegen niemand. Fysiek geweld gebeurde pas toen ik daar in dienst was getreden. Nou ja, in dienst getreden, ik zou een contract krijgen alleen heb ik die nooit gekregen, waardoor ik vanaf de tweede maand geen salaris meer heb gekregen. Toen heb ik er wat van gezegd en een week later was ik daar weg. Door dit alles had ik eigenlijk mn emoties een beetje weg gedrukt, ik voelde me zo leeg. Geestelijk ging het toen ook wat minder nadat ik me had laten dopen en ik begon weer een beetje in een dal te komen. Ondertussen had ik ook nog een verslaving waar meerdere mannen last van hebben, de videos op internet. Daar liep ik al best een tijdje mee en ik probeerde eigenlijk daarmee de leegte in mij op te vullen. Na het lezen van een aantal boeken ging het redelijk goed, alleen ik moet wel waakzaam blijven, anders ben ik bang dat ik toch weer in deze zonde val. En natuurlijk kan ik dit alles niet zonder de Heilige Geest. In het tweede jaar van mijn opleiding kwam ik terecht bij Hotel Mercure Amsterdam Airport, wat eigenlijk best wel een goed leerbedrijf leek. Ik kon het met de chef de parti uitermate goed vinden. En we zijn nog steeds vrienden. Ik heb er in het begin ook een geweldige tijd gehad. Op een gegeven moment had ik mijn stage in de keuken afgerond en ging ik vlak daarna over na de bediening. Tijdens mijn stage heb ik ook nog af en toe in de keuken gewerkt. Totdat die stage ook afgelopen was en ik toen voor de keus stond, keuken of bediening. Ik kon het met iedereen goed vinden maar uiteindelijk koos ik toch voor de bediening. Nadat ik naar de bediening was overgestapt kreeg ik het idee dat de chef-kok mij niet zo erg meer mocht. Tijdens deze stage had ik regelmatig een gesprek met mijn collegas over het geloof. Over hoe ik de dingen zag en hoe ik in het leven stond. Af en toe probeerde ik wel dingen te delen maar al gauw werd er dan niet meer serieus gedaan. Zelf zat ik toen redelijk goed in mn geloofsleven. Ondanks dat het daar vol zat met moslims hoop ik dat ik daar genoeg licht heb kunnen laten schijnen! 16 november 2009 was er het afsluitingsconcert van de band Delirious?. In de zomer had ik op de camping De Betteld een meisje ontmoet die daar ook heen ging dus het leek mij een leuke avond te worden. Ze kwam niet alleen, ze kwam met Wendy. Ik vond haar eigenlijk best wel een leuke meid, alleen dacht ik: ze woont helemaal in Heerhugowaard, de kans dat het wat wordt is toch heel klein. Maar na een paar avonden bij de jeugddiensten van Baan 7, was Rebekka jarig. Ik dacht: Weet je wat? Ik bel haar even. En plots kreeg ik Wendy aan de lijn, alleen verstond ze mij niet. Dus had ze via via mijn telefoonnummer gescoord. We begonnen te smissen, msnnen en van al dat soort dingen meer. In de meivakantie gingen we eerst met Rebekka samen weg. Twee dagen later zaten we een beetje te praten op msn en wilden we stiekem nog een keer weg. Na een tijdje eromheen gedraaid te hebben, kwamen we erachter dat we elkaar best wel leuk vonden en besloten we met zn tween samen weg te gaan. Uiteindelijk kregen we verkering en begon een mooie tijd. Alleen door alles wat ik al meegemaakt had, kon ik niet geloven dat Wendy mij echt leuk vond. Ik had het gevoel dat ik niet geliefd was maar kreeg van Wendy wat anders te zien en te horen. Dat begon zo hard op elkaar te botsen dat ik op een gegeven moment het niet meer wist. Ik probeerde hard te veranderen maar het lukte niet. Op dat moment was ik zo met Wendy bezig dat God eigenlijk een beetje naar de achtergrond verdween. Dat is natuurlijk nooit goed en Wendy en ik kregen steeds vaker ruzie. En omdat ik zo onzeker over mezelf was en alles in mn hoofd zo op elkaar botste ging het uiteindelijk zo ver dat ik steeds banger begon te worden dat ik Wendy kwijt zou raken. Uiteindelijk wist ik niet eens meer of ik haar kon vertrouwen. Daar gingen een groot aantal ruzies over. Ik kreeg zo vaak allemaal dingen ingefluisterd, allemaal verkeerde gedachten die ik dan voor waar aan zag. En zo ging het nog een paar weken. Totdat we op het einde een keer vette ruzie hadden en ik echt gebroken was van binnen. Ik weet nog dat ik huilend in de kerk zat. Het was een week voordat Wendy twee weken naar Ethiopi ging. Die dag erna ging het toen ook uit en nadat we nog een paar keer met elkaar gesproken hadden besloten we om geen contact meer te hebben.

Ik ben toen twee weken naar Stephan Barendse in Noordoost Groningen gegaan. Na die twee weken had ik nog vaak momenten dat ik me helemaal brak voelde. Alleen God was bij me en sprak regelmatig tegen me, door andere mensen, door muziek, door de Bijbel of door gedachten of gevoelens. Bijvoorbeeld, toen we nog verkering hadden had Wendy mij een keer een gedichtje gestuurd met daarin, Weetje dat de vader je kent, weet je dat je van waarde bent, weetje dat je een parel bent, een parel in Gods hand. Toen ik in een dienst zat, zei iemand dat hij een parel zag die dof was geworden, maar dat God die parel weer ging oppoetsen. Een andere keer zat ik in mijn kamer en zat ik in de bijbel te lezen en een aantal teksten raakte me heel diep, Romeinen 8:31-39 en Jozua 1:9 Een andere keer was ik in een andere kerk waar een vriendin moest preken en die hele dienst ging over de storm. Toen werd ook het nummer van Casting Crowns, I praise you in this storm, gezongen. Weer een andere keer zat ik naar de band Stellar kart te luisteren, en 2 nummers spraken mij echt aan, de eerste was Jesus loves you, en de tweede was Hold on. Verder zijn er nog heel veel nummers van o.a. Hillsong United, Red, All Star United, Kutless en Pillar die mij heel erg aanspraken.

In oktober en november heb ik hard gewerkt om mijn leven weer op de rails te krijgen. Ook toen had ik al plannen voor de Bijbelschool, alleen op het laatste moment ging dat niet door. Ik was best wel gefrustreerd, zeker omdat ik er van uit was gegaan dat ik naar de Bijbelschool zou gaan en ik geen plan B had. Dat hakte er ook nog eens in en ik ben toen ook een tijdje gestopt met werken om aan mezelf te werken. Ik had mijn koks diploma op zak, maar had nog wat opdrachten te doen voor mijn gastheer diploma. In de maand december heb ik alles toch nog af kunnen maken en kreeg ik dat diploma. Eind november had ik een gesprek met een vriend. Hij had eerst ook een vriendin en dat ging toen uit maar na een tijdje ook weer aan. Hij zei toen, dat kan bij jou ook gebeuren. Maar ik zei toen, het gebeurt alleen als God het wilt, maar ik denk niet dat God het wilt. Twee weken later moest ik afrijden voor mijn rijbewijs. Die ochtend kreeg ik opeens, nadat we 2 maanden geen contact hadden gehad, een smsje van Wendy waarin ze schreef dat ze, ondanks dat we hadden afgesproken geen contact te hebben, mij succes wilde wensen. Vanaf dat moment kregen we weer meer contact en zei ik tegen God: Als zij de ware is, dan gaat het weer aan, en anders dan niet. We kregen steeds meer contact en tijdens het Nieuwjaarsgala bij Baan 7 kregen we weer verkering. :D We hebben toen veel gesproken over hoe we het nu zouden gaan doen en ik moet zeggen dat er veel is veranderd. Alles waar ik eerst mee zat, is bijna weg. Soms denk ik nog wel eens negatief, zoals in mijn verleden maar het gaat super tussen ons! Ik denk dat als God niet had ingegrepen dan hadden we nooit weer zo goed in onze relatie kunnen staan. Ik ben God zo dankbaar voor alles wat Hij gedaan heeft! En Hij is nog lang niet klaar met mij! En nu ben ik hier, klaar om Gods wil te doen, zeker na alles wat er gebeurd is. Daarom ga ik naar de Bijbelschool om een goede fundering te leggen in het christendom en nog meer te groeien naar de persoon die God wil dat ik ben. Zoals u heeft kunnen lezen, ben ik geen gangster geweest die drugs verkocht, maar ook ik had God echt keihard nodig, en ik denk wij allemaal. Gods zegen toegewenst en ik ben ervan overtuigd dat Hij er altijd voor u is! Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er dan maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die Hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. Romeinen 8:38-39

For the cause, Matt Brink