Ritoverwinning bleef uit voor Vacansoleil-DCM

Giro: Hilaire Van der Schueren telt zegeningen

“Sportief geslaagd”, noemt sportdirecteur Hilaire Van der Schueren de vandaag
afgesloten Giro d’Italia voor zijn ploeg Vacansoleil-DCM. “Voor wie het van veraf bekijkt,
is het minder voelbaar, telbaar en zichtbaar, maar voor wie het goed gevolgd heeft, was
het boven verwachting”, oordeelt hij weloverwogen. Met een tijdrit naar de dom in Milaan
beëindigden zeven van zijn renners zondag hun Giro. Het voortijdige vertrek van Borut
Bozic en Michal Golas was voor de start al geprogrammeerd.

Dat zijn formatie verder geen uitvallers had, stemt Van der Schueren tevreden. “Deze
ploeg heeft me verrast. Ik had alleen wel gehoopt dat we een paar keer dichterbij een
ritzege waren geweest. Vooral van Bozic waren de verwachtingen hoger, maar die kan
twee valpartijen als excuus inroepen. Ook Sergey Lagutin presteerde niet naar zijn
kunnen door een zenuwontsteking”, verklaart de Vlaming.

De 17e plaats in het klassement van Matteo Carrara is niet in strijd met de
verwachtingen. “In zo’n zware Giro mag je niet meer van hem verwachten”, vindt Van
der Schueren. “In een minder zware editie is hij in staat om top-tien te rijden.” Voor
Frederik Veuchelen, debutant in een grote ronde, heeft de sportief leider van Vacansoleil-
DCM enkel lof. “Hij is de meest ondergewaardeerde renner van België. Ik weet wat hij
kan. Als je weet hoe hij zaterdag uit bed kwam na zijn valpartij de dag ervoor en dat hij
dan toch de hele dag in de ontsnapping zit, dan begrijp je wat ik bedoel. Die jongen gaat
nooit kapot en is altijd bereid zich weg te cijferen. En hij gaat ook nog eens mee in de
ontsnappingen. Hij heeft alleen de pech gehad dat de vluchten waarin hij zat nooit
helemaal tot het einde leidden.”

Over Johnny Hoogerland: “Johnny had geen goede eerste week wegens bronchitis. In de
ploegentijdrit was hij al de minste. Achteraf bleek dus dat dat kwam door die bronchitis.
Daarna werd hij echter beter en beter. Uiteindelijk voldeed hij aan de verwachtingen. In
het begin liet hij zich opzettelijk op achterstand rijden om wat meer vrijheid voor
ontsnappingen te krijgen. Daar heb ik het, zeker bij hem, af en toe moeilijk mee. Hij was
al eens twaalfde in de Vuelta. Hier was een top-30 haalbaar geweest.”

Aan zijn eerste deelname aan een grote ronde houdt Frederik Veuchelen een tevreden
gevoel over. “Het is me behoorlijk goed bevallen. Ik heb weliswaar geen
vergelijkingsmateriaal, maar qua parcours is het volgens mij wel heel zwaar geweest. De
finales waren pittig en vooral in de derde week is er serieus gekoerst: iedereen wilde in
de ontsnapping. Normaal gezien zou ik ook finales moeten kunnen rijden, maar op dit
niveau is dat misschien anders. Ik heb hier de bevestiging gekregen dat ik een
multifunctionele kracht ben. Dat ik kan werken voor de ploeg, maar ook kan meezitten in
de vlucht.”

Ondanks een paar flinke valpartijen plooide Veuchelen niet. “Ik heb de drie weken goed
verteerd. Ik had eigenlijk gedacht meer op mijn knieën te zitten. Misschien dat ik er de
komende dagen thuis pas achter kom hoe diep ik werkelijk ben gegaan, maar ik denk dat
het wel goed zit met mijn recuperatievermogen.” Hoewel hij bij één van zijn valpartijen
gekneusde ribben opliep, wil de Werchternaar niet te lang stilstaan bij zijn tuimelingen.
“Daar moet je nu op het einde niet meer over zeuren. Na drie weken doet het overal wel
wat pijn. Vallen hoort nu eenmaal bij de koers en eigenlijk heb ik het er nog goed vanaf
gebracht. Er zijn ergere dingen gebeurd deze ronde”, besluit Veuchelen.

In de schaduw van de Milanese dom maakte ook Johnny Hoogerland de balans op. “Ik ga
met een goed gevoel terug naar Nederland”, liet de Zeeuwse smaakmaker optekenen.
Met zijn aanvallende stijl had hij Italië aan zijn voeten. “Ik had verwacht dat ik na drie
weken geen boeh of bah meer zou kunnen zeggen. Zeker op dit parcours. Na de Vuelta
had ik daar twee jaar geleden veel meer last van.”

De enige Nederlander in de blauwgele brigade reageert ook nog op de woorden van Van
der Schueren: “Achteraf heeft hij misschien gelijk dat ik een behoorlijk klassement had
kunnen rijden. Voor mijn gevoel ben ik gedurende deze drie weken verbeterd. Maar op
de Strade Bianche heb ik het echt niet bewust laten lopen hoor. Toen kon ik niet beter. Ik
ben een paar dagen ziek geweest, dus dat zou mijn klassementsambities niet ten goede
zijn gekomen.”