QUEED

_______________ A NOVEL _______________

Henery Sydnor
Harrison

0if;wif jrefrmjyefonf
(1977 ck/ Edk0ifbmv 'kwd,t}udrf)
 ဟံသာဝတီသတင္းစာ အယ္ဒီတာခဵႂပ္ (ဦး) ဝင္းတင္ ဘာသာဴပန္ေသာ

udG
စာအုပ္စာတမ္း စာနယ္ဇင္း ႒ကိႂတင္ပံုႎႀိပ္ထုတ္ေဝခၾင့္ - ၉၄၈

၁၉၇၇ ခု၊ ႎိုဝင္ဘာလ

ဒုတိယအ႒ကိမ္၊ ၂၀၀၀

ပန္းခဵီ
ကိုေကဵာ္ႌၿန္ႛ
(ယခု စာအုပ္ မဵက္ႎႀာဖံုးပၝ ဆရာ႒ကီး ဦးဝင္းတင္ ပံုတူပန္းခဵီ - မင္းေကဵာ္ခိုင္)

ဘေလာက္
လၾင္၊ ၃၄ လမ္း

အဖံုး႟ိုက္
ကာလာ လႀေဖ၊ စိုးမိုးမိတ္ဆက္

စာအုပ္ခဵႂပ္
စုစုလိႁင္

(၁၆ ကဵပ္)

ဦးႌၿန္ႛလၾင္၊ ယမင္းစာေပ (၀၅၀၇)

၁၉၂၊ ၃၉ လမ္း၊ ရန္ကုန္က ထုတ္ေဝ၍

ဦးစံလႀ၊ စိုးမိုးမိတ္ဆက္ ပံုႎႀိပ္တိုက္

(၀၂၂၀၉)၊ ၁၄၆၊ ၃၃လမ္း၊ ရန္ကုန္တၾင္ ႟ိုက္ႎႀိပ္သည္။

Henery-Sydnor-Harrison ေရးသားသည့္
Queed ကို

ကၾိ အမည္ဴဖင့္

ဝင္းတင္ ဴမန္မာဴပန္သည္။
 0if;wif jrefrmjyefaom "udG"

၁၉၇၇ ခု၊ ႎိုဝင္ဘာမႀာ ယမင္းစာေပက ဒုတိယအ႒ကိမ္ ပံုႎႀိပ္ ထုတ္ေဝတဲ့ ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ရဲႚ "ကၾိ (Queed)"
ဘာသာဴပန္ စာအုပ္ကို ဴမန္မာ ကဵႃးပစ္ဖုိရမ္မႀာ စာအုပ္ အစမႀေန စာမဵက္ႎႀာ ၁၄၅ အထိကို 'ေဘးထၾက္'
(Sideeffect) ကလည္းေကာင္း၊ ကဵန္တဲ့အပိုင္းကို 'ငယ္ေလးေအာင္' (NgelayAung) ကလည္းေကာင္း၊ ဴပန္စာစီ
စာ႟ိုက္ တင္ေပးထားရာကေန ဴပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ဴပလိုက္တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။
 ဂဵာနယ္ေကဵာ္မမေလး၏ အမႀာ

"ေဟာ ဒီမႀာ 'ကိၾ' ဘာသာဴပန္ ခင္ဗဵ"

ကဵမ အလုပ္ခန္းထဲသိုႛ စာေရးဆရာ ဴမသန္းတင့္သည္ 'ကၾိ' ဘာသာဴပန္ စာမူ႒ကီးကို ပိုက္ဝင္လာကာ ကဵမ စားပၾဲေပၞ၌
ပံုခဵရင္း ေဴပာလိုက္သည္။ ကဵမမႀာ စာမူထပ္႒ကီးကို ဳကည့္လုိက္၊ ဴမသန္းတင့္၏ မဵက္ႎႀာကို ေမာ္ဳကည့္လိုက္ဴဖင့္ တဒဂႆ
အသက္ရႀႃ မႀားေလာက္ေအာင္ ဳကက္ေသ ေသေနသည္။

"ကိုဝင္းတင္ ဘာသာဴပန္ထားတယ္။ ေဒၞမမေလး အမႀာေရးေပးဖိုႛ ကဵေနာ့္ကို ေပးခိုင္းလိုက္တယ္"

ကဵမ ဳကာရႀည္ ဳကက္ေသ ေသမေနေစရန္ သူက ဆက္ေဴပာဴပသည္။ ကိုဝင္းတင္ဟု သူေဴပာလိုက္မႀပင္ ဳကက္ေသ

ေသေနေသာ အရႀိန္တိုႛသည္ တစစ ေဴပ၍သၾားသည္။ ေငၾတာရီ မဂၢဇင္း၌ 'ကိၾ' စာအုပ္ေပဵာက္ဆံုးမႁဴဖင့္ စာဖၾဲႚခဲ့ေသာ
ကိုဝင္းတင္၏ ေဆာင္းပၝးကို ဖတ္ရ႓ပီးကတည္းက 'ကိၾ' ေပၞ၌ စၾဲလန္းသူမဵားတၾင္ ကဵမ တဦးတည္း မဟုတ္ဘဲ
ကိုဝင္းတင္ တဦးပၝ အေဖာ္တိုးလာသည္ဟု အစၾဲအ႓မဲ မႀတ္သားခဲ့သည္။ ထုိမႀတ္သားထားေသာ အမႀတ္ထားမႁေဳကာင့္
ဘာသာဴပန္သူ "ကိုဝင္းတင္" ဆိုေတာ့မႀပင္ ဳကက္ေသေသေနေသာ အရႀန ိ ္တိုႛ ဴပန္၍ ေဴပသၾားဴခင္း ဴဖစ္သည္။

'ကိၾ' စာအုပ္ကို အ႒ကိမ္႒ကိမ္မႀ အ႒ကိမ္႒ကိမ္ ကဵမ ေဳကာ္ဴငာခဲ့ဖူးသည္။ ဘာသာဴပန္လိုေသာ ဆႎၬေစာဴခင္းေဳကာင့္သာ

ေဳကာ္ဴငာ႓ပီးရင္း ေဳကာ္ဴငာေနသည္။ စာအုပ္ထဲ၌ကား ကိုးကားႌၿန္းဆိုထားေသာ အခဵက္အလက္မဵား၊ စကားလံုး
ေဝၝဟာရမဵား၏ အနက္အဓိပၯာယ္မဵားကို ရႀာေဖၾ စုေဆာင္း ရႀင္းလင္းဴပရမည့္ လုပ္ငန္းသည္ အခဵိန္ေပးရမည့္ ေမာစရာ
ေနာက္ဆက္တၾဲ လုပ္ငန္းဴဖစ္ဴခင္းေဳကာင့္ စိတ္ရႀိတိုင္း ကုိယ္မပၝႎိုင္ဘဲ ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ ဳကံ့ဳကာခဵင္တိုင္း ဳကံ့ဳကာေန
ခဲ့သည္။

ေငၾတာရီ မဂၢဇင္း၌ "ကိုဝင္းတင္" ၏ ေဆာင္းပၝးကို ဖတ္႟ႁရ႓ပီးေနာက္ "ကိုဝင္းတင္ ဘာသာဴပန္ရင္ ဘယ္ေလာက္မဵား

ေကာင္းလိုက္မလဲ" လုိႛ ေတာင့္တမိဖူးခဲ့သည္။

'ကၾိ' ဘာသာဴပန္ေရးကိစၤသည္ ဘယ္ေသာအခၝမႀ ဖယ္ရႀား၍မရေအာင္ ဘဝသက္တာတၾင္ လုပ္စရာ ကဵန္ေနသည့္

တာဝန္တရပ္ကဲ့သိုႛ ကဵမ ေခၝင္းထဲ၌ ထာဝစဥ္ သံမိႁစၾဲလဵက္ရႀိသည္။

ဘာသာဴပန္ရန္ တာဝန္ ပဵက္ကက ၾ ္ဴခင္းဴဖင့္ သံသရာရႀည္ဳကာလာစဥ္ သားသမီး သံုးေယာက္အနက္ ေမာင္မုိးဟိန္ကို

'ကၾိ' စာအုပ္ ေပးအပ္႓ပီး ဤစာအုပ္ကို ဘာသာဴပန္ရမည္။ မဴဖစ္ဴဖစ္ေအာင္ဴပန္၊ ငၝပၝ ဝိုင္းကူညီမည္ဟု ေဴပာဆို ေပးအပ္
လုိက္သည္။

ေမာင္မိုးဟိန္း ဖတ္ေန႓ပီဟု သိရသည္။ ဘာသာဴပန္ရန္ စုေဆာင္းရမည့္ အခဵက္အလက္ေတၾအတၾက္ အခဵိန္ဳကာေန

သည္ဟု ညည္းသံဳကားရသည္။ ေမာင္မိုးဟိန္း အခဵိန္ဳကံ့ဳကာေန၍ ထပ္မံ၍ တိုက္တၾန္းသည့္အခၝ စေနပၝ႓ပီဟု အေဴဖ
ေပးသည္။

ကိုဴမသန္းတင့္ 'ကၾိ' စာမူ႒ကီးကို ယူလာသည့္အခၝ၌ စာမူ႒ကီးကိုဳကည့္ကာ ကဵမ၏ ဝမ္းေဴမာက္ဴခင္းကား ေဴပာဖၾယ္ရာ

မရႀိေပ။ ခဵက္ခဵင္းပင္ ေမာင္မိုးဟိန္းကို ဟစ္ေခၞကာ "ဒီမႀာဳကည့္" ဟု ဴပလုိက္သည္။

ေမာင္မိုးဟိန္းသည္ ကဵမ အလုိုဴပည့္မႁကို ဝမ္းသာဴခင္းလည္း ဴဖစ္၏။ သူႛဘက္မႀ အခဵိန္ဳကံ့ဳကာ ေနမႁေဳကာင့္ အံဆၾဲထဲမႀ

သူဘာဴပန္ထားေသာ စာ႟ၾက္မဵားကို ဆၾဲထုတ္ယူလာကာ ကိုဴမသန္းတင့္ကို ဴပလဵက္ "ကဵေနာ္ ဴပန္မလိုႛ စထားတာ" ဟု
ေဴပာသည္။

အႎႀစ္ႎႀစ္ အလလ ကဵမ ေခၝင္းထဲ၌ စူးဝင္ေနေသာ သံမႁိ႒ကီးကို ဘာသာဴပန္သူက ဆၾဲႎႁတ္ ဖယ္ရႀားေပးသည့္အတၾက္

ကဵမ ေကဵးဇူးတင္လိုက္ပံုမႀာ စာအားဴဖင့္ ေဖာ္ဴပႎိုင္ဴခင္းပင္ မစၾမ္းေပ။

I
 စာမူ႒ကီးကို ေပၾႚ၍ ဝမ္းေဴမာက္ဝမ္းသာ အိမ္ဴပန္လာခဲ့သည္။ တညလံုး ညႎႀစ္ခဵက္အထိ ဖတ္သည္။ ေနာက္တေနႛ
ေနႛတဝက္ မ႓ပီးမခဵင္း ဆက္ဖတ္သည္။ ဝတၨႂဆံုးလ႖င္ မဵက္လံုး ေညာင္းေညာင္းဴဖင့္ ခတၨအနားယူရန္ မဵက္စိကို စံုမႀိတ္
ထားလိုက္သည္။ မဵက္လံုးမႀိတ္လိုက္မႀ ဆိပ္ကမ္းမႀ ထၾက္ခာၾ လာေသာ ဧရာဝတီသေဘႆာ႒ကီးသည္ တေရးေရး ေပၞလဵက္
ရႀိသည္။

သေဘႆာထၾက္လာ႓ပီးေနာက္ ေအးဴမေသာ ဴမစ္ဴပင္ေလသည္ တဟူးဟူး တုိက္ခတ္လာသည္။ သေဘႆာဦးခန္း အံဆၾဲ

တံခၝးကို ဦးခဵစ္ေမာင္က ဆၾဲ၍ ပိတ္ေပးေနခိုက္ ကဵမလည္း အိမ္ႎႀင့္ ခၾဲလာခဲ့ေသာ အဴဖစ္ကို ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားလဵက္
ရႀိသည္။

သေဘႆာဦးခန္းထဲ၌ ကဵမတိုႛ ဇနီးေမာင္ႎႀံ ႎႀစ္ဦးသာ ပၝသည္။ လက္ထပ္႓ပီး အိမ္၌ သူႎႀင့္ ၇ ရက္ ေနခဲ့ကာ သူႛေနာက္သုိႛ
လိုက္လာခဲ့ေသာ သတိုသႛ မီး ပူပူေႎၾးေႎၾးဴဖစ္သည္။ သတိုသႛ မီး၏ မ႟ၿင္လန္းေသာ မဵက္ႎႀာကို ဳကည့္ကာ သတိုႛသား
လည္း မဵက္ႎႀာမေကာင္းေပ။

"တင္ေလးေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ တကယ္ ဆင္းရဲေတာ့မႀာပဲ။ ဒီအတၾက္ စိတ္မေကာင္းဘူး"

သတိုႛသား စိတ္ေကာင္းေစေအာင္ ကဵမ စိတ္အားတင္း၍ ဴပန္ေဴပာသည္။

"ကိုကိုႛအတၾက္ ဘာမဆို စၾန္ႛလၿတ္ႎိုင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ရႀိပၝတယ္။ အားလံုးလဲ စၾန္ႛလၿတ္ခဲ့႓ပီ၊ မပူပၝနဲႛ"

ကဵမအား တစံုတရာ မေဴပာေတာ့ဘဲ ႓ငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ "ဘာေတၾ စဥ္းစားေနသလဲ" ကဵမ ထပ္ေမးလိုက္

သည္။

"တင္ေလးဆီက ဒီစကားဳကားရေတာ့ စာအုပ္ထဲက ရႀာလီေဝလင္ ဇာတ္လုိက္ မိန္းခေလးကို အမႀတ္ရ ေနတယ္"

"ဘယ္လို မိန္းခေလးလဲ။ ဘယ္လုိ ဇာတ္လမ္းလဲ"

"ဘယ္လို ဇာတ္လမ္း၊ ဘယ္လုိ ဇာတ္ေဳကာင္းဆိုတာ အခုေတာ့ မေဴပာလိုေသးဘူး၊ ေစာင့္ပၝဦး။ အခုေဴပာတာထက္

ကိုယ္တိုင္ဖတ္႓ပီး ကိုယ္တိုင္သိသၾားေတာ့မႀ ပိုေကာင္းပၝတယ္ေလ"

ရႀာလီေဝလင္ ဆိုေသာ မဵက္ႎႀာဴဖႃ မိန္းခေလး၏ အမည္နာမသည္ ထိုည ထုိသေဘႆာေပၞ၌ စ၍ ဳကားဖူးေသာ နာမည္

ဴဖစ္သည္။ နာမည္အဴပင္ ဘာမႀ ပို၍ မသိေပ။

ရန္ကုန္ေရာက္႓ပီး မဳကာမီ (၃၂) လမ္း စာအုပ္ခဵႂပ္ဆိုင္မႀ အဖံုးသစ္ ခဵႂပ္ခိုင္းထားေသာ 'ကၾိ' စာအုပ္ကို ေတၾႚရသည္။

"လမ္းေဘးအေဟာင္း စာအုပ္ဆိုင္တဆိုင္က ေတၾႚလိုႛ ကိုကို ဝယ္ဖတ္တယ္။ ဒီစာအုပ္ဖတ္႓ပီး စာအုပ္ထဲမႀာ ကိုကိုနဲႛ

တထပ္ထဲတူေနတဲ့ အခဵက္ေတၾ ေတၾႚရတာ သိပ္အံ့ဳသမိတယ္။ ဒီစာအုပ္ထက္ အသဲစၾဲေအာင္ ခိုက္သၾားတဲ့ စာအုပ္ရႀိ
ကို မရႀိေသးဘူး"

'ကၾိ' စာအုပ္ကို ကဵမ တ႟ိုတေသ သိမ္းလိုက္သည္။ တခၝတရံ ဟိုလႀန္ ဒီလႀန္ ဖတ္ဳကည့္သည္။ စာအုပ္ထဲ၌
ရႀာလီေဝလင္ ဆိုေသာ မိန္းခေလး၏ နာမည္ကို ေတၾႚလိုက္၍ စိတ္ဝင္စားကာ ေမးဳကည့္သည္။

"သေဘႆာေပၞမႀာေဴပာတဲ့ ရႀာလီေဝလင္ဟာ ဒီ 'ကၾိ' စာအလုပ္ထဲက ရႀာလီေဝလင္လား"

"ဟုတ္တာေပၝ့၊ အခဵိန္ရရင္ ဖတ္ဳကည့္ပၝ"

II
ရႀာလီေဝလင္အေဳကာင္း သိခဵင္ေသာေဳကာင့္ ဖတ္ရန္ ႒ကိႂးစားလိုက္သည္။ စာလံုးေသေသး စာမဵက္ႎႀာ ၄၀၀ ေကဵာ္
သည့္အဴပင္ အခဵိႂႚ စကားလံုးမဵားမႀာ အဓိပၯာယ္သိရန္ ခက္ေနသည္။ မဳကားဖူးေသာ စကားလံုးေတၾ မဵားလၾန္း၍ သူႛကို
ေမးဳကည့္သည္။

ခရစ္ေတာ္ရဲႚ သမၳာကဵမ္းစာမဵားကို ႌၿန္းထားေဳကာင္း၊ အခဵိႂႚမႀာ ဂရိစကားႎႀင့္ လက္တင္စာေပ ေဝၝဟာရမဵားဟု ေဴပာဴပ

၍ ဖတ္ဖိုႛရန္ စိတ္မရႀည္ႎိုင္ဴခင္းေဳကာင့္ စိတ္အားထက္သန္ဴခင္းနည္းကာ သိမ္း၍သာ ထားလိုက္သည္။

ဂဵပန္ေခတ္ ဴပည္လမ္းရႀိ စစ္ကာလအတၾင္း ဆႉမေဴမာက္ ေဴပာင္းေ႟ၿႚရေသာ အိမ္႒ကီးသုိႛ ေရာက္မႀ ဘီ႟ိုထဲတၾင္ သူ

မဴမင္ေအာင္ လ႖ိႂႚဝႀက္စၾာ သိမ္းဆည္းထားေသာ ပစၤည္းမဵားကို သူေတၾႚရႀိသၾားသည္။

သူအ
ႛ ေဳကာင္းကို "ကဵမ ခင္ပၾန္း" အမည္တပ္၍ သူႛအတၪႂပၯတၨိ ေရးရန္ စုေဆာင္းလာေသာ သူႎႀင့္ ပတ္သက္သမ႖
အခဵက္အလက္ အေဳကာင္းအရာ မႀတ္စု မႀတ္တမ္းမဵား၊ ဂဵပန္ေခတ္အတၾင္း လ႖ိႂႚဝႀက္စၾာ လုပ္ေနရေသာ ေထာက္လႀမ္း
ေရးလုပ္ငန္းမႀ အခဵိႂႚ အေရး႒ကီးေသာ အခဵက္အလက္မဵား၊ ထုိႛအဴပင္ သူႛအသက္ ၂၆ ႎႀစ္၌ မည္မ႖ ဆံပင္ဴဖႃေန
ေဳကာင္းကို သားသမီးမဵား ႒ကီးလာလ႖င္ ဴပခဵင္၍ ဆံပင္ကိုက္တိုင္း စုသိမ္းထားေသာ သူႛဆံပင္ အထုပ္မဵားဴဖစ္သည္။

ေထာက္လႀမ္းေရး အထူးသတင္းမဵားကို မလံုဴခံႂဘူး ဆိုကာ အတင္း မီး႟ိႁႚခိုင္းသည္။

သူႛ အတၪႂပၯတိၨ ေရးရန္ စုေဆာင္း ေရးမႀတ္ခဲ့ေသာ မႀတ္တမ္းစာအုပ္႒ကီးကို လႀန္ဖတ္႓ပီးမႀ ကဵမကို ေမးသည္။

"ဒၝေတၾကို ဘယ္လို အသံုးခဵမလိုႛလဲ"

"ကိုကိုႛ အတၪႂပၯတိၨ တေနႛ ေရးခဵင္လုိႛ၊ စု ေရးမႀတ္ထားတာေတၾ"

သူသည္ ဳကက္ေသေသကာ ကဵမအား ေငးစိုက္လဵက္ ဳကည့္ေန႓ပီးမႀ အသံထၾက္လာသည္။

"ကိုကိုလည္း တင္ေလး အေဳကာင္းကို 'My Wife' လိုႛ ေရးမယ္။ ကိုကိုႛေပၞမႀာ တင္ေနတဲ့ အေ႔ကး ေတၾမႀာ 'က႗ႎု္ပ္၏
ဇနီး' ဆိုတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကိုပၝ အေ႔ကး ထည့္မႀတ္ထား။ ေရးကို ေရးမယ္"

ကဵမက ဴပံႂးေစ့ေစ့ဴဖင့္ ေဴပာလိုက္သည္၊ "ဒီအေ႔ကးမဆပ္ခင္ အတိုးေရာ ရမႀာလား"။

သူသည္ ဘီ႟ုိထဲ၌ လ႖ိႂႚဝႀက္စာၾ ထားသည့္ ပစၤည္းမဵားႎႀင့္အတူ တကၾထားရႀိေသာ 'ကၾိ' စာအုပ္ကို ဆၾဲယူလုိက္သည္။

"အေ႔ကး မဆပ္ခင္ အတိုးအရင္ေပးမယ္။ လာ လာ"

ကဵမကို အိမ္ေအာက္ထပ္သိုႛေခၞခဲ့ကာ စာဳကည့္ခန္းထဲ၌ 'ကၾိ' စာအုပ္ကို ဴမန္မာလို ဖတ္သၾားသည္။ ေရႀႚစာမဵက္ႎႀာ

သံုးေလး႟ၾက္ေလာက္တၾင္ ဝတၨႂ နားေထာင္ဴခင္းထက္ သူႛကို ပိုမို၍ စိတ္ဝင္စား ေနသည္။ ဴမန္မာ စာအုပ္တအုပ္ကို
ကိုင္၍ ဖတ္ဴပေနသည့္ အတိုင္းပင္ ဖတ္ဴပေနသည္။

အိမ္ကိစၤ အလုပ္မဵားရႀိ၍ ထလုပ္လ႖င္ "မ႓ပီးေသးဘူးလား ဴမန္ဴမန္" ဆိုကာ တေကာက္ေကာက္ လိုက္လာလဵက္လည္း

ဖတ္ဴပသည္။ တခန္း ႎႀစ္ခန္းဆံုးသၾားေသာအခၝ၌ ႓မိႂႚထဲမႀ သူဴပန္ေရာက္လ႖င္ စာအုပ္ကို သူႛလက္ထဲ၌ထည့္ကာ
ဖတ္ခိုင္းရသည္။ ေနႛစဥ္ ႓မိႂႚထဲသၾားသည့္ အခဵိန္အခိုက္အတန္ႛ ဴဖတ္ထားရသည္ကိုပင္ ဆန္ႛတငံ့ငံ့ဴဖစ္လဵက္ စာအုပ္ကို
အစၾဲ႒ကီး စၾဲေနေတာ့သည္။

ဴမန္မာလို ဖတ္ဴပေနရင္း စာအုပ္ထဲ၌ နားလည္ရန္ခက္ေသာ စကားလံုးေဝၝဟာရမဵား၊ ဂရိလက္တင္ စာေပစကားတိုႛႎႀင့္

ဆက္စပ္ေသာ အခဵက္မဵားကို တပၝတည္း အဓိပၯာယ္ ရႀင္းေဴပာသၾားသည္။

III
 'ကိၾ' သည္ ေဝၝဟာရ စကားလံုး႔ကယ္ေသာ သိပၯံပညာရႀင္ ဴဖစ္သည္။ ဇာတ္လိုက္မင္းသမီး ရႀာလီေဝလင္ ကပင္
ေဝၝဟာရ ႔ကယ္မႁကို ေအာခဵထားရေသာ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူေလးဴဖစ္သည္။

ဝတၪႂကို စၾဲလန္းစၾာ အာ႟ံုစိုက္လဵက္ နားေထာင္ ခံစားေနခိုက္ ဝတၪႂထဲ၌ ပၝလာေသာ ေဝၝဟာရ စကားလံုးတလံုးအတၾက္

ရႀင္းလင္းေဴပာခဵက္မဵား ရႀည္လဵားလႀဴခင္းေဳကာင့္ အေတာ္ေအာင့္အည္း ေစာင့္ဆိုင္းနားေထာင္ရသည္။ ႌၿန္းဆိုထား
ေသာ ပုဂိၢႂလ္ေတၾအေဳကာင္း ရႀင္းသည့္အခၝလည္း မ႓ပီးႎိုင္ေတာ့။

"ဟားဘတ္စပင္ဆာ" ဆိုတဲ့ ပုဂိၢႂလ္က ဘယ္လိုပုဂိၢႂလ္၊ "ေသာမတ္(စ)ဟင္နရီ ဟပ္စလီ" က ဘယ္လိုပုဂိၢႂလ္၊ "ခဵားလ္

(စ္) ေရာဘတ္ဒၝဝင္" က ဘယ္လို ပုဂိၢႂလ္မဵိႂး၊ "ဂ႗န္စတီးဝပ္ မီလ္" က ဘယ္သူ၊ "ေဒးဗစ္ဟၾန္း" ဆိုတာက ဘယ္ဴပည္
သား၊ ဘယ္လုိပညာရႀင္၊ "ဂ႗န္ဖစ္" ဆိုတဲ့ ပုဂိၢႂလ္က …

ထိုပုဂိၢႂလ္တိုႛ၏ အတၪႂပတိၨ အကဵဥ္းခဵႂပ္တိုႛကို သကၠရာဇ္ ခုႎႀစ္ႎႀင့္တကၾ ရႀင္းေဴပာေနေသာေဳကာင့္ ဇာတ္လမ္းကိုသာ မဲ၍

သိခဵင္ေဇာဟုန္ ဴပင္းပဵေနေသာ ကဵမမႀာ သည္းမခံႎုိင္ဘဲ တုိတုိတုတ္တုတ္ ဴဖစ္ႎိုင္သမ႖ ခဵံႂးေဴပာရန္ အေလာတ႒ကီး
ေတာင္းပန္မိသည္။

"စိတ္ရႀည္ရႀည္ထားပၝ။ ဒီစာအုပ္ထဲမႀာ ဴဗံႂးကနဲ မသိႎုိင္တဲ့ စကားလံုးေတၾ အမဵား႒ကီးပဲ။ အဲဒၝေတၾ ရႀင္းမဴပရင္ အရသာ

မဴပည့္စံုဘူး။ ရႀင္းႎိုင္မႀ ပို႓ပီး အရသာ ဴပည့္စံု႓ပီး ပို႓ပီး ေလးနက္တယ္"

စာအုပ္ထဲ၌ သူႛစိတ္႒ကိႂက္ႎႀင့္ ေတၾႚထားေသာ အခဵက္မဵားကို မင္နီ မင္ဴပာတုိႛဴဖင့္ ေရာင္စံုဴခစ္ထားသည္။ ဴမန္မာလို ဖတ္

သၾား႓ပီးမႀ …

"သူႛအဂႆလိပ္မအ
ူ တိုင္းက ဒီလိုေရးထားတယ္" ဆုိ႓ပီးလ႖င္ အဂႆလိပ္စာအတိုင္း ဖတ္ဴပဴပန္သည္။ ဤစာပိုဒ္ကို ေစာေစာ
က ဴမန္မာဴပန္ခဵက္ထက္ သူႛေခၝင္းထဲသုိႛ ေရာက္လာေသာ အသစ္စကားလံုးဴဖင့္ ေဴပာင္း၍ ဴမန္မာလုိ ဖတ္ဴပ သၾားဴပန္
သည္။

ဤစာအုပ္ကို ေလးငၝးရက္ ဆက္၍ ဆံုးေအာင္ နားေထာင္လုိက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုး အ႓ပီးသတ္သၾားသည့္ညကား

ဗံုးကဵင္းထဲမႀ ညတခဵက္ေလာက္ အိမ္ေပၞသိုႛ ဴပန္တက္ဳက႓ပီးေနာက္ ဆက္လက္၍ ဖတ္သၾားရာ ည ၃ နာရီတၾင္ အ႓ပီး
သတ္သၾားသည္။

သူသည္ ႓ပီးဆံုးေအာင္ ဖတ္႓ပီး ကဵမကို စိုက္ဳကည့္လိုက္သည္။ ကဵမမႀာ ဝတၨႂဆံုး႓ပီး ခံစားခဵက္မဵား ဴပင္းပဵစၾာဴဖင့္ တစံု
တေယာက္က ႟ိုက္ႎႀက္ ထုေထာင္းသကဲ့သိုႛပင္ ပံုပဵက္ပန္းပဵက္ ႎၾမ္းနယ္ ေပဵာ့ဖတ္ေနသည္။

"ဘယ္လိုလဲ တင္ေလး။ ႒ကိႂက္ရဲႚလား"

အိမ္ေထာင္ကဵစ သေဘႆာေပၞ၌ ဳကားဖူးခဲ့သည့္ ရႀာလီေဝလင္၏ နာမည္ကို အိမ္ေထာင္ကဵ႓ပီး ဂဵပန္ေခတ္ေရာက္၍

ခေလးသံုးေယာက္ မိခင္ဴဖစ္ေတာ့မႀပင္ ရႀာလီေဝလင္ႎႀင့္ က႗မ္းဝင္ရသည္။ ရင္ထဲ၌ ခံစားခဵက္ အေဳကာင္းအရာ
အဖံုဖံုတိုႛ မခဵိမဆန္ႛ ဴပည့္သိပ္ေန၍ "႒ကိႂက္ပၝတယ္" ဟု တလံုးသာ ေဴပာႎိုင္သည္။

'ကၾိ' စာအုပ္ ဴမန္မာဘာသာဴပန္သည္ ေလထဲတၾင္ ေပဵာက္ကၾယ္၍ သၾား႓ပီ ဴဖစ္ဴခင္းေဳကာင့္ လက္ေရးတို မတတ္ခဲ့

ေလဴခင္း၊ ေဴပာသမ႖ လိုက္မေရးမိ လိုက္ေလဴခင္းဟု အခဵိန္လၾန္မႀ ေနာင္တရကာ ေပဵာက္သၾားေသာ ဴမန္မာဘာသာ
ဴပန္ကို ႎႀေဴမာ႓ပီးရင္း ႎႀေဴမာရင္းဴဖင့္ စိတ္ထဲ ဴပင္းစၾာ ခံစားေနရသည္။

"ဘယ္လို ႒ကိႂက္တာလဲ။ ဒီစာအုပ္နဲႛ ပတ္သတ္႓ပီး တင္ေလးရဲႚ ခံစားခဵက္၊ ေဝဖန္ခဵက္ေတၾကုိ ဳကားခဵင္တယ္။ ေဴပာစမ္း

ပၝ။"

"ေဴပာစရာေတၾက အမဵား႒ကီးပဲ ကိုကိုရယ္။ မဵားလၾန္းလိုႛ ဘယ္ဟာကစ႓ပီး ေဴပာရမႀန္းေတာင္ မသိပၝဘူး"

IV
"ေဴပာ ေဴပာ၊ တခဵက္ စေဴပာ"

ႎၾမ္းနယ္ ေပဵာ့ေခၾေနေသာ ကဵမထံမႀ ဳကားရမည့္စကားကို သူသည္ စိတ္ထားထက္သန္စၾာ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။

"ကိုကို တင္ေလးနဲႛ မေတၾႚခင္ 'ကလင္ကာ' လို လူမဵိႂးနဲႛ မေတၾႚခဲ့တာ နာတာပဲ။ ေတၾႚမဵား ေတၾႚခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္
ေကာင္းမလဲလိုႛ စိတ္ထဲမႀာ ဴဖစ္မိတယ္"

သူသည္ လိႁက္လႀဲစာၾ ရယ္ေမာလဵက္ ရႀိသည္။

သူလိုလူ ဝတၨႂတၾင္ ကဵမ ေရးခဲ့သည့္အတုိင္း အသက္ ၂၆ ႎႀစ္ အ႟ၾယ္၌ အသက္ ၄၀ ခန္ႛထင္ရေအာင္ အိုစာ႟ုပ္
ေပၝက္ကာ ဆံပင္မဵား ဴဖႃ႓ပီးလ႖င္ ကဵန္းမာေရး ခဵိႂႚတဲ့လၾန္းဴခင္းေဳကာင့္ ကဵမမႀာ စညားကတည္းက ေသသၾားသည့္ အထိ
ပၝပင္ အိမ္သာဝင္ပၝ၊ ေရခဵိႂးပၝ၊ အခဵိန္နဲႛ စားပၝ၊ အခဵိန္နဲႛ အိပ္ပၝဟု ေနႛစဥ္ အေဴမာက္ေဖာက္ရေသာ ဒုကၡ၊ အသနားခံရ
ေသာဒုကၡ အေတာ္႒ကီးမားခဲ့ရသည္။ ငယ္ငယ္႟ၾယ္႟ၾယ္နဲႛ မုဆုိးမ ဴဖစ္ေတာ့မႀာပဲဟု တဖၾဖၾေဴပာမိသည္။ ကဵမထင္ခဲ့သည့္
အတိုင္းပင္ အသက္ ၂၈ ႎႀစ္တၾင္ မုဆုိးမ ဴဖစ္ရသည္။

"ကိုကိုနဲႛ တူတဲ့ အခဵက္ေတၾ သၾားေတၾႚရလိုႛ ကိုကို ဖတ္စက အေတာ္အံ့ဳသရတယ္။ ကိုကိုနဲႛ တူတဲ့ အခဵက္ေတၾ
တင္ေလးေကာ ဴမင္ရဲႚလား"

"ဴမင္ပ ဴမင္ပ"

"ေဴပာပၝဦး။ ဆက္ေဴပာစမ္းပၝဦး"

"ဇာတ္လမ္းေကဵာ႟ိုးကို ဳကည့္ရင္ 'ကၾိ' ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္နဲႛ ကိုကိုနဲႛ ဆင္တာေတၾ ေတၾႚပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ေနာက္ခံကား
ေတၾကေတာ့ ဘယ္တူမလဲ။ ကၾဲတာေပၝ့"

"ဘယ္လိုကၾဲတာ ဴမင္သလဲ။ ဳကားစမ္းပၝရေစ။ ေဴပာစမ္းပၝဦး"

"ဟင္နရီဂဵီ ဆာေဖ့ရဲႚသား 'ကၾ'ိ ရဲႚ အေဖ ကံအကဵိႂးေပးပံုက တမဵိႂး၊ ဗမာဴပည္က ဦးခဵစ္ေမာင္ ဆိုတဲ့ 'ကၾိ' ရဲႚ အေဖ
ကံအကဵိႂးေပးပံုက တမဵိႂး"

ကဵမ ေဝဖန္သံဳကား၍ သူသည္ တိတ္ဆိတ္သၾားကာ ကဵမကို ညင္သာစၾာပင္ စိုက္ဳကည့္ေနသည္။

သူသည္ ကိုးႎႀစ္သား အ႟ၾယ္ကစ၍ မဵိႂးခဵစ္စိတ္ ႒ကီးမားရန္ သေႎၭတည္႓ပီးသားဴဖစ္သည္။ သူသည္ ေ႟ၿကဵင္ဝန္ဦးဳကင္၏

ဴမစ္ ဴဖစ္ရကား ေ႟ၿကဵင္ဝန္႒ကီး ဦး႒ကင္ တုိက္ပၾဲ၌ ကဵဆံုးသၾားေသာအခၝ ဝန္႒ကီး ဦးဳကင္၏ မိသားစု ဟသႆာတဆိပ္ကမ္း
စူရတီလူမဵိႂး အေကာက္ဝန္က သူႛအဖၾားကို အတင္းအဓမၳ သိမ္းပိုက္၍ သူသည္ မူဆလင္ အႎၾယ္ထဲ၌ မဵိႂးဆက္ ဴဖစ္ပၾား
လာခဲ့ရသည္။ အသက္ ၉ ႎႀစ္ အ႟ၾယ္၌ သူႛဖခင္က သူႛအား ပလီတက္၍ မူဆလင္ဘာသာ သၾင္း႓ပီး ရႀင္ဴပႂရန္
အစီအစဥ္ ရႀိသည္။ သူႛမိခင္သည္ မႀႃးမတ္မဵိႂးအႎၾယ္ ဗမာ့ေသၾးပၝ၍ ဗုဒၭဘာသာဴဖစ္ဴခင္းေဳကာင့္ သားအမိ ႎႀစ္ေယာက္
ဘာသာသၾင္း မခံရေအာင္ ႒ကိတ္၍ ဳကံစည္ဳကသည္။ ဖခင္၏ မူဆလင္ ဘာသာသၾင္းကို မခံဘဲ ပလီ ဘယ္ေတာ့မႀ
မတက္ဘူးဟု ဆံုးဴဖတ္ကာ အသက္ ၉ ႎႀစ္ခန္ႛအ႟ၾယ္ မိခင္၏ ခၾင့္ဴပႂခဵက္ဴဖင့္ စစ္ကိုင္းေတာင္႟ိုး၌ ရႀိေသာ ဖၾားေအ
မယ္သီလရႀင္ထံသုိႛ သူတေယာက္တည္း အိမ္မႀ ထၾက္ေဴပးသၾားသည္။ ၉ ႎႀစ္သား အ႟ၾယ္က စ၍ သူသည္ သူႛဖခင္ႎႀင့္
လံုးဝ ဆက္ဆံမႁ မရႀိဘဲ ကင္းေဝးခဲ့သည္မႀာ ကဵမႎႀင့္ လက္ထပ္ေတာ့မႀပင္ ကဵမ ဖခင္က လက္ထပ္ပၾဲ၌ သူဖ ႛ ခင္ ပၝရမည္
ဆုိ၍ သားအဖ ႎႀစ္ေယာက္ဳကား၌ ကိုယ္စားလႀယ္ထား၍ စကားေဴပာဳက ဆိုဳကရကာ လက္ထပ္ပၾဲသိုႛ သူႛဖခင္
ပၝလာဴခင္း ဴဖစ္သည္။ ၉ ႎႀစ္သား အ႟ၾယ္မႀ လူလားေဴမာက္သၾားသည္ အထိ တကိုယ္တည္းဘဝ စာအုပ္မဵားႎႀင့္
မဵက္လံုးမခၾာ စာအုပ္မဵားသာလ႖င္ သူႛအေဖာ္၊ စာအုပ္မဵားသာလ႖င္ သူႛခဵက္ဴမၟႂပ္၊ သူႛဘဝ။ သတင္းစာတိုက္သုိႛ ေဴခမခဵခင္
အသက္ ၁၈ ႎႀစ္၌ လက္ပံတန္း အစိုးရ ဟိုက္စကူးေကဵာင္း ၁၀ တန္း၌ အဂႆလိပ္စာဴပ ဆရာလုပ္လဵက္ အသက္ ၁၈
ႎႀစ္အ႟ၾယ္ကပင္ အဂႆလိပ္သတင္းစာမဵားတၾင္ အဂႆလိပ္ေဆာင္းပၝးမဵား ေရးသားေနေလ႓ပီ။ ခေလးဘဝက စ၍ သူႛကိုယ္
သူ တာဝန္ယူကာ သူႛစာသူသင္၊ သူႛဘဝ သူေကဵာင္း၊ သူႛဒူး သူခ႗န္ခဲ့ရသူ ဴဖစ္သည္။

V
 ထုိႛေဳကာင့္ ဇာတ္ေကာင္ခဵင္း ဆင္တူေသာ္လည္း ေနာက္ခံကား မတူေဳကာင္း ေဴပာရဴခင္းဴဖစ္သည္။

သူ၏ ပင္ကုိယ္ စိတ္ေနစိတ္ထား ဴမင့္ဴမတ္မႁ၊ ႟ိုးသားေဴဖာင့္စင္းမႁ၊ တုိင္းဴပည္ႎႀင့္ လူမဵိႂးအတၾက္ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛႎိုင္မႁ၊ အနစ္

နာခံႎိုင္မႁ၊ စာနာညၟာတာမႁႎႀင့္ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္ အဴဖစ္၌လည္း ဴမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတုိက္မႀ တုိက္ပိုင္
ရႀင္မဵားက အဒမ္ဆင္သေဘႆာ ဗံုးေပၝက္ကၾဲမႁ သတင္း ဴပင္ထည့္ေပးရန္ ခိုင္းဴခင္းကို ဴပင္မေပး၍ သတင္းစာတိုက္မႀ သူႛကို
အမိန္ႛမနာခံဟု ထုတ္ပစ္လိုက္သည္ အထိ သူ၏ ယံုဳကည္ခဵက္၊ ခံယူခဵက္ကို ဴပင္မေပးဘဲ တုိင္းဴပည္ႎႀင့္ လူမဵိႂးမဵက္ႎႀာ၊
သတင္းစာမဵက္ႎႀာကို ဳကည့္သၾားသူဴဖစ္ေသာေဳကာင့္ သူႎႀင့္ 'ကၾိ' ႎႀင့္ စ႟ိုက္ခဵင္း ဆင္တူပံု၊ အသိဉာဏ္႒ကီးပံုခဵင္း
ဆင္တူပံု၊ ဆင္ဴခင္တရားရႀိပံုခဵင္း ဆင္တူပံုေတၾကို ေဴပာရမည္ဆုိလ႖င္ ယႀဥ္ေဴပာစရာေတၾ အမဵား႒ကီး ရႀိပၝ၏။ သိုႛေသာ္
သူ ႓ငိမ္သက္လၾန္းေန၍ ဤအခဵက္မဵားႎႀင့္ ႎိႁင္းယႀဥ္ကာ မေဴပာေတာ့ဘဲ အဴခားအေဳကာင္း ေဖာက္ေဴပာလိုက္သည္။

"ဒီဝတၪႂထဲမႀာ အသဲစၾဲဆံုးကေတာ့ 'ရႀာလီေဝလင္' ပဲ ကိုကို။ ရႀာလီက 'ကိၾ' ကို သူႛအိမ္ေခၞ႓ပီး 'အုပ္' တဲ့ အခန္းကို
သိပ္႒ကိႂက္တာပဲ။ ဒီအခန္းကို ဘယ္လို သေဘာကဵမႀန္း မသိဘူး။ တင္ေလးလဲ ကိုကိုႛကို ဟိုတုန္းက အုပ္ခဵင္လိုက္တာ
မနည္းခဵႂပ္ထားရတယ္။ အဲဒီတုန္းကသာ စိတ္ရႀိတိုင္း ပက္ပက္စက္စက္ ေဴပာခဵလိုက္ရရင္ ကိုကိုနဲႛ တင္ေလးလည္း
ညားဳကမႀာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုကိုလဲ မိန္းမဆိုရင္ ဒီတသက္မႀာ လန္ႛဖဵပ္႓ပီး မဵက္စိနဲႛ ဳကည့္ဝံ့ေတာ့မႀာေတာင္ မဟုတ္ဘူး"

"သူလိုလူ" တၾင္ ကဵမ ေဖာ္ဴပခဲ့သည့္အတိုင္း စာအုပ္ဆုိင္၌ စာအုပ္ရႀာဝယ္ရန္ ဆိုင္ကို ႌၿန္း႓ပီးမႀ စာအုပ္ဆိုင္သိုႛ သူ

လုိက္မပိုႛႎိုင္ေဳကာင္း၊ သူလိုက္ပိုႛလ႖င္ မိန္းမႎႀင့္ သူႎႀင့္ အလၾန္ကင္းသူမိုႛ သူမဵားဴမင္သၾားက သူသ
ႛ ိကၡာ ကဵရေတာ့မည္
ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ဤသိုႛ ႟ိုး႟ိုးစင္းစင္း႒ကီး ဖၾင့္ေဴပာခဲ့သည္။

ထိုအခဵိန္က ကဵမ လၾန္စၾာ ခံဴပင္းခဲ့သည္။ ခံဴပင္းလၾန္း၍ သူႎႀင့္ မေတၾႚဘဲ ေရႀာင္ေနလိုက္သည္။ ဤတၾင္ သူႛအမႀားကို သူ
ဝန္ခဵ၍ ေတာင္းပန္ပံုကား သူႛကို ခၾင့္လၿတ္ပၝ။ သူႛကို ခၾင့္လၿတ္သည္ဆိုလ႖င္ သူႎႀင့္ ႟ုပ္ရႀင္အတူ လိုက္ဳကည့္ပၝ။ သူႛကိုယ္
သူ ဤနည္းဴဖင့္ အဴပစ္မေပးရလ႖င္ မေနႎိုင္လိုႛ လက္ခံပၝဟူ၏။

ခၾင့္လၿတ္ရန္ ဤနည္းဴဖင့္ ေတာင္းပန္ပံုမႀာ နင္ေပၞ ဟယ္ဆင့္ ပို၍ ဆိုးေသးသည္။

"ဗိုလ္ပံု ပရိသတ္ေရႀႚမႀာ ကဵမကို ေခၞသၾား႓ပိး ရႀင့္သိကၡာ ရႀင္ခဵဴပဖိုႛအတၾက္ ရႀင့္ကိုယ္ရႀင္ အဴပစ္ေပးခဵင္တယ္ဆိုတာ

ကဵမ ပရိသတ္ကေကာ ရႀင္နဲႛအတူ ေတၾႚလိုႛ ကဵမကို ေကာင္းခဵီးဳသဘာ ေပးဳကမႀာတဲ့လား။ ရႀင္လုပ္ပံုက ကဵမကို
ဘန္းဴပ႓ပီး ရႀင္က အနာခံမယ္ဆိုတာ ေတၾးမဵား ေတၾးဳကည့္စမ္းပၝဦး၊ ရီစရာ႒ကီး။ ရႀင့္ကိုယ္ရႀင္ လူရီစရာ႒ကီး ဴဖစ္ေနတာ
သိရဲႚလား"

ဤစကားလံုးမဵားဴဖင့္ ကဵမ သူႛကို "အုပ္" ထည့္ခဵင္သည္မႀာ ပၝးစပ္ကို ယားေန၏။ သူႛကို ဤသိုႛ ပစ္ပစ္ခၝခၝ ေဴပာပစ္လုိက္
ခဵင္ေသာလည္း ကဵမ စိတ္ကို ကဵမ ဴပန္၍ခဵႂပ္ခဲ့၏။ တဖက္၌ အာ႟ံုစူးစိုက္မႁမဵား ႒ကီးမားသေလာက္ လူမႁေရးႎႀင့္ မိန္းမ
ဆက္ဆံေရးတိုႛ၌ သူႛတၾင္ ခ႗တ္ယၾင္းခဵက္ေတၾ ေဴမာက္ဴမားစၾာဴဖင့္ လူရယ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဴဖာင့္စင္းသည့္
လူ႟ိုး႒ကီးပၝလားဟု ဆင္ဴခင္မိသည္။ ဤဆင္ဴခင္မႁေဳကာင့္ သူႛအေပၞ၌ က႟ုဏာ သက္စိတ္ေတၾ သီးခဲသၾားကာ ကဵမ
စိတ္ကို ကဵမ ဴပန္ခဵႂပ္လိုက္ႎိုင္႓ပီးလ႖င္ သူႎႀင့္အတူ ႟ုပ္ရႀင္လုိက္ဳကည့္ရန္ ရဲရဲ႒ကီး ဆံုးဴဖတ္လိုက္ရသည္။

သူသည္ ကဵမ ေဝဖန္ခဵက္ကို သေဘာကဵသည့္အလား ေခၝင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္လဵက္ ဴပံႂးလဵက္ေနသည္။

"ရႀာလီေဝလင္သာ 'ကၾိ' ကို နားမလည္ခဲ့ရင္၊ 'ကၾိ' အေပၞမႀာ သနားရေကာင္းမႀန္း မသိရင္ 'ကိၾ' ဘဝဟာ တမဵိႂးတဖံု
ဴဖစ္ႎိုင္တယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုကိုႛအေဳကာင္း၊ ကိုကိုႛဘဝ၊ ကိုကိုႛကို နားမလည္ခဲ့ရင္၊ သနားရမႀန္း မသိခဲ့ရင္ ကိုကိုႛဘဝလဲ
တမဵိႂးတဖံု ဴဖစ္သၾားမယ္။ ေဴပာစမ္းပၝဦး မဟုတ္ဘူးလား"

ကဵမ ေဴပာ႓ပီး ရယ္ေမာေနသည္။

"အမႀန္ပဲ တင္ေလး။ 'ကၾိ' ဟာ ရႀာလီေဝလင္နဲႛ ေတၾႚရပံု ဖန္တီးေပးပံုဟာ အဆန္းတဳကယ္ပဲ။ ကိုကိုလဲ တင္ေလးနဲႛ

ေတၾႚရပံု၊ အေဳကာင္းပၝရပံုဟာလဲ အဆန္းတဳကယ္ပဲ။ တင္ေလး ေဴပာသလို ေနာက္ခံကားေတာ့ မတူဳကဘူးေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့

VI
တင္ေလးလဲ ရႀာလီေဝလင္ထက္ မည့ံပၝဘူး။ ပိုရင္သာ ပိုမယ္။ ဒၝေဳကာင့္ တင္ေလး အေဳကာင္းကို စာအုပ္ေရး႓ပီး
အေ႔ကးဆပ္႟ံုမက ဒီအေ႔ကးရဲႚ အတိုးအဴဖစ္ အခု ဒီစာအုပ္ကို အဆံုး ဖတ္ဴပတာေပၝ့"

အူလိႁက္သဲလိႁက္ ရယ္ေမာလိုက္ေသာ ကဵမ၏ ရယ္ေမာသံမဵားသည္ သူႛစကားလံုးမဵားကို ေရႀႚမတိုးသာေအာင္ လၿမ္း

သၾားေလသည္။

ကဵမသည္ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ေပၞ၌ ဦးဝင္းတင္၏ ဘာသာဴပန္စာမူ႒ကီးကို ရင္မႀာပိုက္လဵက္ ရင္တလိႁက္လိႁက္ဴဖင့္

မႀိတ္ထားေသာ မဵက္လံုးမဵားကို ဴပန္ဖၾင့္လုိက္ရသည္။

႓ပီးခဲ့ေသာ ေနာက္ေဳကာင္း အတိတ္ေတၾ အသစ္ဴပန္ဴဖစ္လာ၍ ရင္တလႀပ္လႀပ္ဴဖင့္ ႎံုးခဵိခဵိ ဴဖစ္လာသည္။ စာမူကို ခံုေပၞ၌

တင္လဵက္ ဴပန္သတိရမိေနသည့္ အတိတ္ေတၾကို ေပဵာက္ပဵက္သၾားေအာင္ ေဆးလိပ္ထယူ ညၟိေသာက္လိုက္သည္။
ေဆးလိပ္ ထိုင္ေသာက္႓ပီးမႀ စာမူ၏ ေနာက္ဆံုးစာမဵက္ႎႀာဴဖစ္ေသာ ဘာသာဴပန္သူ၏မႀတ္ခဵက္ကို စိတ္ေအးလက္ေအး
ဆက္ဖတ္သည္။

'ကၾိ' ကို ဘာသာဴပန္ေသာ ဟံသာဝတီသတင္းစာ အယ္ဒီတာခဵႂပ္ ဦးဝင္းတင္က ဤစာအုပ္ကို ဘာသာဴပန္သည္

ႎႀစ္ေပၝင္း ႎႀစ္ဆယ္ခန္ႛ ေနာက္ကဵသည္ဟု ဆိုထားပၝသည္။ ကဵမ အေနဴဖင့္ ေနာက္ကဵသည္ဟု မဴမင္ပၝ။

'ကၾိ' စာအုပ္သည္ အေမရိကန္စာေပတၾင္ ဂႎၩဝင္ေဴမာက္ စာေပအဴဖစ္ ထင္ရႀားေကဵာ္ဳကားလဵက္ (၁၈) ႒ကိမ္ ထပ္႟ိုက္

ခဲ့ရေသာ စာအုပ္တအုပ္ ဴဖစ္ခဲ့သည္။ ဴမန္မာဘာသာသိုႛ ဴပန္ရန္ ႎႀစ္ေပၝင္း ႎႀစ္ဆယ္မက ႎႀစ္ေပၝင္း ငၝးဆယ္ပင္ ေနာက္
ကဵသည္ ဴဖစ္ေစကာမူ ဴမန္မာဴပည္အတၾက္ ဴမန္မာဘာသာ ဴပန္သင့္ေသာ စာအုပ္တအုပ္ဴဖစ္ပၝသည္။ ဤစာအုပ္ကို
ယေနႛအထိ ဘာသာမဴပန္ရေသးေသာ ႎိုင္ငံမဵား ရႀိလ႖င္လည္း ၎တုိႛ ဘာသာဴဖင့္ ဘာသာဴပန္သင့္ေသာ စာအုပ္
ေကာင္းတအုပ္ ဴဖစ္ပၝသည္။ ဤစာအုပ္သည္ သတင္းစာနယ္ပယ္၌ သတင္းစာဆရာ ဴဖစ္ခဵင္သူမဵားအတၾက္ ဘယ္
ေသာအခၝမ႖ ေခတ္ေနာက္ကဵေသာ အမဵိႂးအစား စာအုပ္မဵိႂး မဟုတ္ပၝေပ။ မည္သည့္ေခတ္၌ မဆို သတင္းစာေလာက၊
သတင္းဟာ ကမာၲတည္ရႀိေနသေ႟ၾႚလည္း ဤစာအုပ္သည္ ေလးနက္ေသာ ဂႎၩဝင္ေဴမာက္ သတင္းစာဆရာဘဝ
သ႟ုပ္ေဖာ္ ပံုသဏၵာန္ဴဖင့္ အသက္ဝင္ တည္ရႀိေနႎိုင္သည့္ စာအုပ္မဵိႂး ဴဖစ္သည္။

ဘာသာဴပန္သူ၏ မႀတ္ခဵက္ထဲ၌ "'ကၾိ' သည္ ဦးခဵစ္ေမာင္အား တိုင္းဴပည္က အားထားရေသာ မားမားမတ္မတ္ သတင္း

စာ ဆရာ႒ကီးတဦးအဴဖစ္သိုႛ ေရာက္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုႎိုင္ေကာင္းဘၾယ္ ရႀိသည္" ဟူ၍ ဆိုထားပၝသည္။
"'ကၾိ' ၏ ေစ့ေဆာ္မႁေဳကာင့္ ဴမန္မာႎိုင္ငံတၾင္ ထူးခ႗န္ေသာ သတင္းစာဆရာ႒ကီး ေပၞေပၝက္ခဲ့သည္ မဟုတ္ဟု ဆိုဦး
ေတာ့" ဟူ၍လည္း ဆိုထားပၝသည္။ ထိုႛဴပင္ "'ကၾိ' ကို ဖတ္႓ပီး ဦးခဵစ္ေမာင္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိအ႔ကယ္ဆံုး၊
အဴမင္အကဵယ္ဆံုး၊ အ႟ိုးေဴဖာင့္ဆံုး၊ တာဝန္ အသိဆံုးဴဖစ္ေအာင္ ႒ကိႂးပမ္းခဲ့သည္ဟု ဆိုႎိုင္ေကာင္း ဆုိႎိုင္ပၝလိမ့္မည္"
ဟူ၍လည္း ဆိုထားပၝသည္။

ဘာသာဴပန္သူ၏မႀတ္ခဵက္ကို ကဵမက ဝင္၍ ရႀင္းခဵင္စိတ္မရႀိေသာ္လည္း ဦးဝင္းတင္ဘက္မႀ ဦးခဵစ္ေမာင္၏ ပင္ကိုယ္ဗီဇ

ဇစ္ဴမစ္ စ႟ုိက္၊ ပင္ကုိယ္ အရည္အေသၾး၊ ေနာက္ခံကား ရာဇဝင္ ကုန္စင္ေအာင္ မသႎိုင္လ႖င္ ထိုအတိုင္းပင္ မႀတ္ခဵက္
ခဵရလိမ့္မည္ မႀန္ကန္ေသာ္လည္း ဦးခဵစ္ေမာင္၏ အနီးစပ္ဆံုးေသာ ဇနီးအေနဴဖင့္ တာဝန္ရႀိ၍ ေဴပာရမည္ဆိုလ႖င္
ကာယကံရႀင္ ပုဂိၢႂလ္ကိုယ္တိုင္က 'ကၾိ' ႎႀင့္ သူႎႀင့္တူေသာ အခဵက္ေတၾပၝ၍ သိပ္အံ့ဳသသၾားတာပဲဟု ဆိုသၾားေသာ
စကားေဳကာင့္ 'ကိၾ' ႎႀင့္ ဦးခဵစ္ေမာင္တိုႛသည္ ပံုသဏၵာန္ခဵင္း ဆင္တူဳကဴခင္းသာဴဖစ္ေဳကာင္း ေဴပာရမည္ဴဖစ္ပၝသည္။

'ကၾိ' စာအုပ္ကို ဘာသာဴပန္ရာ၌ ဘာသာဴပန္သူ၏ ရည္႟ၾယ္ခဵက္သည္ အလၾန္မၾန္ဴမတ္ပၝသည္။ အလၾန္မၾန္ဴမတ္ေသာ

ရည္႟ၾယ္ခဵက္ဴဖင့္ ဘာသာဴပန္ဴခင္းေဳကာင့္ ဦးဝင္းတင္၏ ရည္႟ၾယ္ခဵက္ကို အလၾန္ေလးစားမိပၝသည္။

ဴပည္သူကို စည္း႟ံုးလံႁႛေဆာ္ေပးေသာ တိုင္းဴပည္၏ မၸိႂင္႒ကီးဴဖစ္သည့္ သတင္းစာေလာက၌ ဘဝကို ဴမၟႂပ္ႎႀံကာ ကုိယ္

ကဵိႂးစၾန္ႛစိတ္ အဴပည့္အဝ၊ အနစ္နာခံစိတ္ အဴပည့္အဝ၊ ႟ိုးသား ေဴဖာင့္တန္းစိတ္ အဴပည့္အဝ၊ ႎိႁင္းခဵိန္စိတ္ အဴပည့္အဝ
ဴဖင့္ ႎိုင္ငံ၏ ဝိညာဥ္၊ ဴပည္သူ၏ လိပ္ဴပာကို ကာကၾယ္ေစာင့္ေရႀာက္မည့္ သတင္းစာသမား၊ ေသၾးသစ္ ဉာဏ္သစ္မဵား
ေပၞထၾန္း ေပၝက္ဖၾားေရးအတၾက္ ထားရႀိေသာ ေစတနာသည္ တန္ဖိုးမဴဖတ္ႎိုင္ေအာင္ ထူးဴမတ္ေသာ ေစတနာလည္း
ဴဖစ္ပၝသည္။

VII
 ေရႀးအကဵဆံုးေသာ အႎုပညာပံုသဏၵာန္ ေရးသားဟန္ႎႀင့္ အလၾန္ခန္ႛညား သိမ္ေမၾႚဴခင္းလည္း ရႀိ၊ အလၾန္နက္႟ိႁင္း
ကဵယ္ဝန္းဴခင္းလည္းရႀိကာ စကားလံုး အသံုးအႎႁန္းခက္ခဲေသာ ဤစာအုပ္ကို ခဵံႂးႎိုင္သမ႖ ခဵံႂး၍ ႟ုိး႟ိုးစင္းစင္း လၾယ္လၾယ္
ရႀင္းရႀင္းဴဖစ္ေအာင္ ဴမန္မာဘာသာ ဴပန္ဆိုႎိုင္ဴခင္းသည္ သာမန္ စာေရးဆရာ တေယာက္အဖိုႛ ဤမ႖လၾယ္ေအာင္
ရႀင္းေအာင္ စင္းေအာင္ ဴပန္ဆုိႎိုင္လိမ့္မည္ မထင္မိေပ။ ဘာသာဴပန္ဆိုသည့္ ပုဂိၢႂလ္သည္ သတင္းစာဆရာ တဦးဴဖစ္၍
သာလ႖င္ သူ၏ က႗မ္းကဵင္ေသာ တည္းဴဖတ္ႎိုင္မႁ အတတ္ပညာဴဖင့္ မူလအဓိပၯာယ္လည္း မပဵက္၊ ခန္ည ႛ ားသိမ္ေမၾႚေသာ
ဂုဏ္အဂႆၝလည္း မပဵက္၊ နက္႟ိႁင္း ကဵယ္ဝန္းဴခင္းရႀိသည္တိုႛလည္း မေပဵာက္ေစရေအာင္ ကဵဥ္း၍ ခဵံႂး၍ ဘာသာဴပန္
ထားဴခင္းေဳကာင့္ ဴမန္မာစာဖတ္ ပရိသတ္အတၾက္ ဖတ္ခဵင္ဘၾယ္ရာ ေကာင္းေအာင္ ေပၞလၾင္လာေသးသည္ဟု
လိႁက္လိႁက္လႀဲလဲႀ ကဵမ ခဵီးကဵႃးမိပၝသည္။

စာဖတ္သူတိုႛအား ကဵမ တိုက္တၾန္းလိုပၝသည္။ ဤစာအုပ္ကို တစ္ေခၝက္ထက္ပို၍ တတ္ႎိုင္သမ႖ ထပ္၍ ဖတ္႟ႁပၝရန္

တိုက္တၾန္းလိုပၝသည္။ တိုက္တၾန္း၍အ႓ပီး ေတာင္းပန္လိုေသးသည္မႀာ စာဖတ္ပရိသတ္ လၾယ္ကူစၾာ သေဘာေပၝက္
ေစလိုေသာ ေစတနာထူးဴဖင့္ ဘာသာဴပန္သူသည္ စာအုပ္၏ ေအာက္ေဴခ၌ မႀတ္စုမဵားကို ရႀာေဖၾစုေဆာင္း ေဖာ္ဴပထား
ရႀိပၝသည္။ ဤမႀတ္စုမဵားကို မဵက္စိ မ႟ႁပ္ဳကေစရန္ ေတာင္းပန္လိုပၝသည္။

ဤစာအုပ္ကို ဖတ္ရာတၾင္ ဤမႀတ္စုမဵားေဳကာင့္ အလၾယ္တကူ ထုိင္ရာမထ သိရဴခင္းဴဖင့္ ဤဇာတ္လမ္းသည္ မည္မ႖

နက္႟ိႁင္းသၾားကာ ဇာတ္လမ္း၏ ေလးနက္ေသာ အရသာမဵားကို အဴပည့္အဝ တလက္စတည္း ခံစားရမည္ဴဖစ္ေဳကာင္း
ဴဖစ္ပၝသည္။ ထုိမႀတ္စုမဵားကို ရႀာေဖၾထည့္ေပးထားေသာ ဦးဝင္းတင္အား စာဖတ္သူတိုင္းက အေလးဴပႂ ေကဵးဇူးတင္ရႀိဳက
မည္မႀာ မလၾဲဧကန္ ဴဖစ္ပၝသည္။

ဤစာအုပ္သည္ ဘာသာဴပန္သူ ရည္ႌၿန္းလိုေသာ ဴပည္သူကို ပညာေပးသည့္၊ ဴပည္သူႛအကဵိႂးကို ကာကၾယ္

ေစာင့္ေရႀာက္သည့္ ဆိုရႀယ္လစ္ သတင္းစာသမားေကာင္းမဵား ေပၞထၾန္းေရး အတၾက္သာမက ဤစာအုပ္သည္ ထူးခ႗န္
ထက္ဴမက္ေသာ အမဵိႂးသမီးမဵား ေပၝက္ဖၾားေရး အတၾက္လည္း အကဵိႂးဴဖစ္ထၾန္းႎိုင္ေသာ ဘာသာဴပန္ခဵက္ဴဖစ္ပၝသည္။

ဉာဏ္႒ကီးေသာ အမဵိႂးသမီး၊ အမဵားအကဵိႂး ေဆာင္႟ၾက္လုိစိတ္ ဴပင္းပဵေသာ အမဵိႂးသမီး၊ ေယာက္ဵားတိုႛႎႀင့္ ရင္ေဘာင္

တန္း ေဆာင္႟ၾက္ႎိုင္ေသာ အစၾမ္းသတိၨ ႒ကီးမားသည့္ အမဵိႂးသမီးမဵား ေပၞထၾန္း ေပၝက္ပၾားေအာင္ ဤဘာသာဴပန္
စာအုပ္က အေထာက္အပံ့ဴပႂဴခင္းေဳကာင့္ အမဵိႂးသမီး စာေရးဆရာ တဦးဴဖစ္ေသာ ကဵမက အမဵိႂးသမီး အေပၝင္းတိုႛ၏
ကိုယ္စား ဦးဝင္းတင္အား ေကဵးဇူးတင္ရႀိပၝသည္။

ေကဵးဇူးတင္စကား ဆိုရသည္ကို ဤအခဵက္မဵားဴဖင့္ အားမရ မတင္းတိမ္ႎိုင္ေသးပၝ။ ေလထဲ၌ ေပဵာက္ကၾယ္၍သၾား

ေသာ ဘာသာဴပန္အတၾက္ ဆံုး႟ံႁးခဲ့ရဴခင္းေဳကာင့္ ႎႀေဴမာမဆံုးႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္ခဲ့ရေသာ ကဵမကို လံုႛလ႒ကီးစၾာဴဖင့္ ဴပန္၍
ေဖာ္ထုတ္ေပးအပ္႟ံုမ႖မက၊ ပဵက္ကၾက္ေနေသာ ကဵမ၏ တာဝန္တရပ္ကုိ ပခံုးထမ္း ေဴပာင္းယူကာ မဴဖစ္ဴဖစ္ေအာင္
ဘာသာဴပန္ေပးေသာ ဦးဝင္းတင္၏ ေကဵးဇူးကား ႒ကီးမားပၝေပစၾ။

ေကဵးဇူးအထူးတင္ရႀိစၾာဴဖင့္

ဂဵာနယ္ေကဵာ္မမေလး

VIII
 ဴမသန္းတင့္၏ အမႀာ

ကိုဝင္းတင္ႎႀင့္ ကဵေနာ္ မေတၾႚသည္မႀာ ဳကာ႓ပီ။ ႎႀစ္ေပၝင္း ႎႀစ္ကဵိပ္နီးပၝးပင္ ရႀိေတာ့မည္ဟု ကဵေနာ္ထင္သည္။

လၾန္ခဲ့သည့္ ေမလထဲတုန္းက ခဵင္းေတာင္မႀအဴပန္ မႎၩေလး ဝင္သည့္အခၝကဵမႀ ကိုဝင္းတင္ႎႀင့္ ဴပန္ေတၾႚဳကသည္။

ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ ထံုးစံအတိုင္း ေတၾႛသည့္အခၝ၌ စကားဳကာဳကာ ေဴပာဴဖစ္ဳကသည္။ ေဴပာစရာစကားေတၾ
မဵားသဴဖင့္ ႟ုတ္တရက္ ဘယ္ကစ၍ ေဴပာရမႀန္းမသိဳက။ စကားစကုိ ႟ုတ္တရက္ ရႀာမေတၾႛဳက။ စိတ္ထဲေပၞရာ၊
ပၝးစပ္ထဲေတၾႛရာကို ေလ႖ာက္ေဴပာဳကသည္။ ကၾဲကၾာသၾားသည့္ ႎႀစ္မဵားအတၾင္း ကဵေနာ္တိုႛႎႀစ္ဦး ဳကံႂေတၾႚခဲ့ဳကသည့္ ဘဝ
အေတၾႚအဳကံႂမဵားကို ေဴပာဳကသည္။ ကဵန္းမာေရး၊ အလုပ္အကိုင္၊ ေပၝင္းေဟာင္းသင္းေဟာင္းမဵား၊ စာနယ္ဇင္းေလာက၊
စာေဳကာင္းေပေဳကာင္း။

ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ စကားေကာင္းေကာင္း မေဴပာဴဖစ္ဳက၊ အယ္ဒီတာခဵႂပ္ လုပ္ေနရသူပီပီ သူႛထံသုိႛ ဧည့္သည္ေတၾ

တေယာက္႓ပီး တေယာက္ လာေနဳကသည္။ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာေတၾ ခဏခဏ ေပၝက္လာဳကသည္။ နယ္က၊
႓မိႂႚက သတင္းေထာက္ေတၾ၊ ေဆာင္းပၝးရႀင္ေတၾ တဖၾဲဖၾဲ ေရာက္လာကာ ဝင္လုိက္ ထၾက္လိုက္ လုပ္ေနဳကသည္။ စာစီခန္း
မႀ ဖုိမင္က ေကာ္ပီလာလာ ေတာင္းေနသည္။

ကိုဝင္းတင္က ကဵေနာ့္ကို ေတာင္းပန္ကာ လာသမ႖ ဧည့္သည္ေတၾကို ဧည့္ခံရသည္။ တိုင္တန္းခဵက္မဵားကို ေဴဖရႀင္း

ရသည္။ သူႛသတင္း မႀန္လဵက္သားႎႀင့္ မထည့္ရေကာင္းလားဟု နယ္သတင္းေထာက္က အဴပစ္တင္သည္။ သူ၏
တိုင္တန္းစာမဵားကို မထည့္ရေကာင္းေလာ၊ ဤနစ္နာခဵက္မဵားကို ဤအတိုင္း ခံရမည္ေလာဟု ေဆာင္းပၝးရႀင္တဦးက
ရင္ဖၾင့္သည္။ မိမိတိုႛ ဌာနကို သေရာ္ထိပၝးသည့္ ကာတၾန္းကို ထည့္ရမည္ေလာဟု အစိုးရဌာန အရာရႀိတဦးက
႒ကိမ္းသည္။ သတင္းေထာက္ေပးသည့္ မမႀန္သတင္းမဵားကို ထည့္ရမည္ေလာ၊ ဤသိုႛ ထည့္ဴခင္းသည္ မိမိတိုႛ ႓မိႂႚနယ္
ေကာင္စီ၏ သိကၡာကို ထိခိုက္ေစႎိုင္ေဳကာင္း မသိသေလာ၊ ဴမန္မာ့ ဆိုရႀယ္လစ္ လမ္းစဥ္ကုိ ထိပၝးရာ ေရာက္သည္ကို
မသိသေလာဟု ႓မိႂႚနယ္ တာဝန္ခံ တဦးက ဆိုသည္။ ေမႀာင္ခိုပစၤည္း မိသည့္သတင္းတၾင္ အိမ္နံပၝတ္လၾဲကာ မိမိ
အိမ္နံပၝတ္ ပၝေနသည္၊ ထိုႛေဳကာင့္ မိမိ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္သည္၊ ေနာက္တၾင္ သည္းခံႎိုင္မည္မဟုတ္၊ အသေရ
ပဵက္မႁဴဖင့္ တရားစၾဲရမည္ဟု သက္ဆိုင္သူ ကာယကံရႀင္ တဦးက ေဴခာက္သည္။ စာစီခန္းမႀ လုပ္သားတဦးက ဆန္မရႀိ၍
ဆန္လာေတာင္းသည္။ သူတိုႛ အသင္း၏ သတင္းကို ထည့္ရသေလာဟု သမဝၝယမ လူ႒ကီးတဦးက ရန္ေထာင္သည္။

ကဵေနာ္သည္ အယ္ဒီတာခဵႂပ္ စားပၾဲတၾင္ထုိင္၍ ဴပႍနာမဵားကို ဒိုင္ခံ ေဴဖရႀင္းေနရသည့္ ကိုဝင္းတင္ကို ဳကည့္၍ ေမာရ

သည္။ ဝံသာႎုေခတ္ဦးတုန္းက ဝံသာႎု ေခၝင္းေဆာင္တဦးဴဖစ္သူ ဦးသိန္းေမာင္က "ႎိုင္ငံေရးဆိုတာ ကုသိုလ္တပဲ ငရဲ
တပိႍာ" ဟု ေဴပာခဲ့ဖူးသည္။ ထုိစကားသည္ သတင္းစာဆရာအတၾက္ ပိုမႀန္လိမ့္မည္ဟု ကဵေနာ္ထင္သည္။

ကိုဝင္းတင္၏ မဵက္ႎႀာသည္ ပင္ပန္းႎၾမ္းနယ္ဟန္ ေပၝက္ေနသည္။ ဧည့္သည္ေတၾ စဲသၾား၍ ကဵေနာ္ႎႀင့္ စကားတခၾန္း

ႎႀစ္ခၾန္းေဴပာကာ ရႀိေသး၊ ေနာက္ထပ္ ဧည့္သည္တေယာက္ ေရာက္လာဴပန္သည္။ ကဵေနာ္ စိတ္ပဵက္သၾားသည္။
သုိႛရာတၾင္ ကိုဝင္းတင္၏ မဵက္ႎႀာသည္ ထုိဧည့္သည္ကို ဴမင္လိုက္သည့္ အခၝတၾင္ ဝင္းထိန္သၾားသည္။

"အေတာ္ဘဲဗဵိႂႚ၊ ခင္ဗဵားကို ေမ႖ာ္ေနတာ"

ကိုဝင္းတင္က အံဆၾဲထဲမႀ ေငၾစကၠႃထပ္႒ကီးကို ထုတ္၍ေပးသည္။ ကဵေနာ့္အထင္ သံုးေလးေထာင္ေလာက္ေတာ့ ရႀိမည္။

"ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႎႀစ္တင္းေလာက္ ရအုန္းမလဲ"

ကိုဝင္းတင္က ေဴမၟာ္လင့္ခဵက္ ႒ကီးစၾာဴဖင့္ ေမးသည္။

"တင္းတရာေလာက္ေတာ့ ရပၝလိမ့္မယ္ ဆရာ။ ဆန္ကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ငစိန္ပဲ"၊ ဧည့္သည္က ေဴဖသည္။

"ဘာဴဖစ္ဴဖစ္ဗဵာ။ စားလုိႛရရင္႓ပီးတာပဲ။ ေရာ့ သံုးေထာင္"

IX
 ကိုဝင္းတင္က ေငၾစကၠႃထုပ္႒ကီးကို ထုိးေပးသည္။ ဧည့္သည္က ခဏ စကားေဴပာ႓ပီး ဴပန္သၾားသည္။

ကဵေနာ္သည္ ကိုဝင္းတင္ကို ဳကည့္၍ အံ့ဳသေနသည္။ သည္လူ ဘာေတၾ လုပ္ေနသနည္း။ တာဝန္ရႀိ ပုဂိၢႂလ္တေယာက္၊

အယ္ဒီတာခဵႂပ္႒ကီး တေယာက္ဴဖစ္ပၝလဵက္ႎႀင့္ ေမႀာင္ခိုဆန္ကုန္ကူးေနသေလာ။ အရင္က ကိုဝင္းတင္သည္ ေငၾေဳကးကို
မက္ေမာသူ မဟုတ္။ သူႛေရႀႚသုိႛ လာဴဖန္ႛေသာ လက္ဖဝၝးထဲသိုႛ အိတ္ထဲက ရႀိသမ႖ ပိုက္ဆံကို ထုတ္ေပးတတ္သူ
ဴဖစ္သည္။ ယခု ကိုဝင္းတင္ မည္သုိႛ ဴဖစ္သၾားသနည္း။ အိမ္ေထာင္မရႀိ တကိုယ္တည္းေနသူဴဖစ္ပၝလဵက္ ေမႀာင္ခိုကုန္
ကူးသည္အထိ စီးပၾားေနာက္သိုႛ တေကာက္ေကာက္ လိုက္သၾား႓ပီေလာ။

အကဵဥ္းေထာင္ထဲတၾင္ ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ ေန႓ပီး အဴပင္ေလာကသိုႛ ကဵေနာ္ ဴပန္ေရာက္လာသည့္အခၝ၌ ယံုဳကည္ႎိုင္စရာ

မရႀိေအာင္ လံုးဝ ေဴပာင္းလဲသၾားဳကသူမဵားကို ကဵေနာ္ဴမင္ေနရသည္။

ယခင္က သမာဓိရႀိသူဟု ကဵေနာ္ ထင္ခဲ့သူအခဵိႂႚသည္ စာရိတၨအရာ၌ ကုန္းေကာက္စရာ မကဵန္ေအာင္ ခ႗တ္ဴခံႂကဵ

ေနဳကသည္။ "ငၝသာ လက္ဝဲအကဵဆံုး" ဟု ကဵယ္ကဵယ္ေလာင္ေလာင္ ေ႔ကးေဳကာ္ခဲ့သူ အခဵိႂႚသည္ ဝိဇၦာဂိုဏ္းေတၾ၊
အထက္ဂိုဏ္းေတၾထဲ ေရာက္ကာ အဳကားအဴမင္ ေပၝက္သူေတၾ ဴဖစ္ေနဳကသည္။ ႟ုပ္ဝၝဒီဆိုသူ အခဵိႂႚသည္ ပရေလာက
ကို မယံုမရႀိႎႀင့္ ကိုယ္ေတၾႚဟု ေဴပာကုန္ဳကသည္။

ကိုဝင္းတင္သည္ ေဴပာင္းလဲေန႓ပီေလာ။ ေခတ္မီေအာင္ တဖက္တၾင္ အယ္ဒီတာခဵႂပ္လုပ္ရင္း အဴခားတဖက္တၾင္

ေမႀာင္ခိုကုန္ ကူးေနသည္ေလာ။ ယခုပင္ ကဵေနာ့္ေရႀႚတၾင္ ဆန္ဝယ္ရန္ ေငၾသံုးေထာင္ ထုတ္ေပးလိုက္႓ပီ။

ကဵေနာ္သည္ ကိုဝင္းတင္ကို နားမလည္သလုိ ေငးဳကည့္ေနသည္။ သူႛကို ဳကည့္၍ အံ့ဳသေနသည္။

ကိုဝင္းတင္ကလည္း ကဵေနာ့္အဳကည့္ကို ရိပ္စားမိပံုရသည္။ သူက ဘာမ႖ ရႀင္လင္းခဵက္မေပး။ ကဵေနာ္ မေအာင့္ႎိုင္

ေတာ့ဘူး။

"ဆန္ေတၾက ဘာလုပ္ဖိုႛလဲ။ မဵားလႀခဵည္လား"

ကဵေနာ္က ဖၾင့္ေမးသည္။ သည္ေတာ့မႀ ကိုဝင္းတင္က မသက္မသာ ဴပံႂးကာ၊

"ကဵေနာ့္တိုက္က အလုပ္သမားေတၾဖိုႛေလ။ တိုက္မႀာရႀိတဲ့ သက္သာေခဵာင္ခဵိေရးအသင္း ရန္ပံုေငၾနဲႛ ဆန္အရႀာ လၿတ္ရ

တာ။ ပိုက္ဆံလိုတဲ့အခၝလဲ ကိုယ္က စိုက္သင့္ စိုက္ရတာေပၝ့"

ေစာေစာက ကဵေနာ့္ အထင္မႀားေန႓ပီ။ အယ္ဒီတာခဵႂပ္ ဆန္ရႀာရသည့္ အဴဖစ္ကို ယခုမႀ ကဵေနာ္ သေဘာေပၝက္သည္။

"အယ္ဒီတာခဵႂပ္ လုပ္ရတာလဲ မစားသာပၝလားဗဵာ။ ဆန္ရႀာရ၊ ဟိုလူ ဒီလူ ဴငႃစူတာခံရ"

ကဵေနာ္က ညည္းသည္။

ကိုဝင္းတင္က နန္းေရႀႚ ဴပည္ေတာ္သာရႀိ တိုက္ခန္းသိုႛ ညစာစား ဖိတ္သည္။ သတင္းစာတိုက္တၾင္ စကားေဴပာခဵိန္မရ။

သူႛတိုက္ခန္းတၾင္ ဘာမ႖ မရႀိ။ စားပၾဲတလံုး၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္ ႎႀစ္လံုး၊ မတ္တတ္ကုလားထိုင္ ႎႀစ္လံုး သံုးလံုး။

အိပ္ခန္းထဲတၾင္ ခုတင္တလံုး ရႀိသည္။ နံရံပတ္လည္တၾင္ စာအုပ္စင္မဵား တန္းစီေနသည္။ လံုခဵည္ေဟာင္းမဵား အကဵႈ

ေဟာင္းမဵား တန္းေပၞ၌ ဖ႟ုိဖရဲ။ ဴခင္ေထာင္စ တစက ပင့္တင္ထား႓ပီး ေနာက္တစက ေအာက္သိုႛ ေလ႖ာကဵေနသည္။
ဘာမ႖ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ မရႀိ။

"ခင္ဗဵားလဲ ဖုန္းေမာင္ တေယာက္ထဲပဲေနာ္"

ကဵေနာ္က သူႛအခန္းကို အကဲခပ္ရင္း ေဴပာသည္။

X
"တေယာက္ထဲပဲ ေကာင္းပၝတယ္ဗဵာ။ ခင္ဗဵား တခၝက ကိုးကားဖူးတဲ့ အစ္ဗဆန္ရဲႚ စကားလုိေပၝ့။ 'လူဟာတေယာက္
ထီးတည္း ေနရတဲ့အခၝမႀာ ပို႓ပီး အားခၾန္သတၨိ ေကာင္းလာတယ္' ဆိုတာေလ။"

ကိုဝင္းတင္ ေရာက္လာသည္ကို ဴမင္သဴဖင့္ အိမ္နားက ကေလးေတၾ တေယာက္႓ပီး တေယာက္ ေရာက္လာဳကသည္။

တေယာက္စီကို မုန္ႛဘိုးႎႀင့္ သဳကားလံုးေပးသည္။ ကေလးက တေယာက္ ႎႀစ္ေယာက္မက၊ ဆယ္ေယာက္ခန္ႛရႀိမည္
ထင္သည္။

"ကဵေနာ့္ အေပၝင္းအသင္းေတၾေလ။ ကဵေနာ္ အလုပ္က ဴပန္လာရင္ လာႎႁတ္ဆတ္ေနကဵ။ ကဵေနာ္ေတာ့ ဒီကေလးေတၾ

နဲႛပဲ ေပဵာ္ရတာပဲဗဵိႂႚ"

ကိုဝင္းတင္က ခပ္ေစာေစာကလို မသက္မသာ ဴပံႂးသည္။

"အလုပ္ပင္ပန္း႓ပီး စိတ္႟ႁပ္လာတုန္း ဒီခဵာတိတ္ေတၾကို ဴမင္လုိက္ရရင္ လန္းဆန္းသၾားတာပဲ"

ကဵေနာ္က ကိုဝင္းတင္ကို တိတ္ဆိတ္စၾာ ဳကည့္ေနသည္။ နည္းနည္းဝလာ၍ အသားနည္းနည္း ဴဖႃလာသည္ကလၾဲ၍

ဘာမ႖ မေဴပာင္း။

အရင္တုန္းကလုိ ဴဖစ္သလို စား၍ ဴဖစ္သလိုေနတုန္း။ အရင္တုန္းကလို အဝတ္အစားကို ဘိုသီဘတ္သီ ဝတ္တုန္း။

သူႛအခန္းသည္ သတင္းစာဆရာတေယာက္၏ အခန္းႎႀင့္မတူ၊ စာေရးဆရာ၊ ကဗဵာဆရာတေယာက္၏ အခန္းႎႀင့္
တူေနသည္။

"တကယ္က ခင္ဗဵားက စာေရးဆရာဴဖစ္ဖိုႛ ေကာင္းတာ"

ကဵေနာ္က ေဴပာလိုက္သည္။

"ကံဆိုတာကို ခင္ဗဵား ယံုသလား"

ကဵေနာ္က စဥ္းစားေနသည္။ အတန္ဳကာမႀ၊

"လူတေယာက္ဟာ ကမ္းေဴခတခုက ေန႓ပီး ပုလင္းတလံုးကို ပင္လယ္ထဲ ေမ႖ာလိုက္တယ္။ ေနာင္ႎႀစ္ေပၝင္း အစိတ္

ေလာက္ရႀိတဲ့အခၝကဵေတာ့ တဴခား ကမ္းေဴခတခုမႀာ အဲဒီပုလင္းကို သၾားေတၾႚတယ္။ ဒၝဟာ ၁၉၇၀ ခုႎႀစ္က တကယ္ဴဖစ္
ခဲ့တာ"

ကိုဝင္းတင္က ကဵေနာ့္ကို နားမလည္သလုိ ဳကည့္သည္။

"အဓိပၯာယ္က"

"ႎိုင္ငံဴခား သတင္းတပုဒ္ထဲမႀာ ပၝတာေလ။ ဒုတိယ ကမာၲစစ္ အတၾင္းတုန္းက ဴပင္သစ္စစ္သား တေယာက္ဟာ နာဇီ

သံုႛပန္းဴဖစ္႓ပီး ေနာ္ေဝ သံုႛပန္းစခန္းတခုမႀာ ေရာက္ေနတယ္။ ကမာၲေလာက႒ကီးနဲႛ အဆက္ဴပတ္ေနတယ္။ တေနႛေတာ့
ဴပင္သစ္သံုႛပန္းေတၾ ေနာ္ေဝ ေရာက္ေနတဲ့အေဳကာင္း ပုလင္းလၾတ္ တလံုးထဲ စာေရးထည့္႓ပီး ပင္လယ္ထဲကို ေမ႖ာလိုက္
တယ္။ စစ္႒ကီး႓ပီးလိုႛ အႎႀစ္အစိတ္ေလာက္ ဳကာတဲ့အခၝကဵေတာ့ ဴပင္သစ္စစ္သားဟာ ဴပင္သစ္ေတာင္ပိုင္း ကမ္းေဴခမႀာ
တံငၝလုပ္ေနရင္း သူႛပုလင္းကို သၾားေတၾႚတယ္"

"ဒီေတာ့"

"ကံဆိုတာဟာ ပုလင္းလၾတ္တလံုးကို ပင္လယ္ထဲ ေမ႖ာဳကည့္လိုက္တာနဲႛတူတယ္"

XI
 "တိုက္ဆိုင္မႁလိုႛ ဆိုပၝေတာ့" ကိုဝင္းတင္က ခေပၝင္း စီးကရက္တလိပ္ကို ေကာက္၍ ညၟိရင္း ေဴပာသည္။

"လၾန္ခဲ့တဲ့ ႎႀစ္ေပၝင္းအစိတ္ေလာက္က ပင္လယ္ထဲေမ႖ာခဲ့တဲ့ ပုလင္းဟာ တေနႛမႀာ ကိုယ့္ဆီ ဴပန္ေရာက္ခဵင္တာလဲ ဒၝပဲ။

ခင္ဗဵား မႀတ္မိအံုးမလားမသိဘူး။ လၾန္ခဲ့တဲ့ အႎႀစ္အစိတ္ေကဵာ္ေလာက္တုန္းက ကဵေနာ္ ေကဵာင္းေနရင္း အကဵိႂးေဆာင္
ဂဵာနယ္မႀာ အယ္ဒီတာ ဝင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ ဂဵာနယ္လဲ ဴပႂတ္သၾားတယ္။ ကဵေနာ္လဲ မေအာင္ဴမင္ဘူး။ ဒၝေပမဲ့ အခု
အႎႀစ္ ႎႀစ္ဆယ္ အစိတ္ဳကာေတာ့ ကဵေနာ္ သတင္းစာေလာကထဲ ဴပန္ေရာက္ေနတယ္ေလ။ ပထမ ေဳကးမံု၊ ေနာက္
အိုးေဝ၊ ေနာက္ ေဳကးမံု၊ ခု ဟံသာဝတီ။ လၾန္ခဲ့တဲ့ အႎႀစ္အစိတ္က ပင္လယ္ထဲကို ကဵေနာ္ ေမ႖ာခဲ့တဲ့ ပုလင္းကို ကဵေနာ္
ဴပန္ေတၾႚတယ္။ ကဵေနာ္ ဴဖစ္ခဵင္တာက စာေရးဆရာ၊ ကဗဵာဆရာ၊ ပန္းခဵီ ေဝဖန္ေရးသမား၊ ဓာတ္ပံုဆရာ"

၁၉၄၈။

တကၠသိုလ္ ဝိဇၦာသင္တန္း ခန္းမ စ႒ကႅမဵားေပၞ၌ ကိုဝင္းတင္ႎႀင့္ ကဵေနာ္ ပထမ ဆံုမိဳကသည္။ ေနာက္ သင္တန္းခန္းမ
မဵားထဲတၾင္ ဆံုမိဳကဴပန္သည္။

သည္တုန္းက ကိုဝင္းတင္သည္ ယခုေလာက္ မဝေသး။ ဆံပင္ကို ဖၾာရာ႒ကဲ၍ ပင္နီဖဵင္ဳကမ္း လက္ရႀည္႒ကီး ဘိုသီ

ဘတ္သီ ဝတ္လဵက္။ ပုဆိုးတိုတုိ ဝတ္ထားသည္။ ကဵေနာ္လည္း သူလို အဝတ္အစား မသပ္မရပ္။ ဆံပင္ စုတ္ဖၾားႎႀင့္။

ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္သည္ အတန္းတိုင္းတၾင္ ေနာက္ဆံုး ခံုတန္းထိုင္ဳကသည္။ ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္အနီးတၾင္

မည္သူမ႖ မရႀိ။ ေရႀႚပိုင္းက ဆရာသင္သမ႖ကို ကဵေနာ္တိုႛ ေကာင္းေကာင္း မဳကားရ။ ကဵေနာ္တိုႛကလည္း အာ႟ံုမစိုက္။
ႎႀစ္ေယာက္သား စာေပအေဳကာင္း၊ ကဗဵာအေဳကာင္း ေဴပာဳကသည္။ ကဗဵာေတၾ စပ္ဳကသည္။ စာသင္ခဵိန္တၾင္ ကဗဵာ
မဵားကို တေယာက္တလဲႀႛ လဲဖတ္ဳကသည္။

ဆရာေမာင္ေမာင္႒ကီးက ေနမိရကန္ကို သင္ေနခဵိန္တၾင္ ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္သည္ ကဗဵာသစ္ပံုစံကို စမ္း၍ ေရးေန

ဳကသည္။

"ကဵေနာ္ ကဗဵာတပုဒ္ စမ္း႓ပီး စပ္ထားတယ္။ ဖတ္ဳကည့္စမ္းပၝ။ ကဗဵာက ေလးလံုးစပ္ မဟုတ္ဘူး။ ၄-၃-၂ ပံုစံ မဟုတ္
ဘူး။ အဂႆလိပ္ ကဗဵာေတၾ ပံုစံ စပ္ထားတာ။ ကဵေနာ္တိုႛ ငယ္ငယ္တုန္းက ဂႎၫေလာက မဂၢဇင္းထဲမႀာ ေမာင္ဴဖႃးရဲႚ ကဗဵာ
ေတၾကို ခင္ဗဵားေတၾႚတယ္ မဟုတ္လား။ 'အရီး႒ကီးတပၝး၊ တရံခၝက ဴမင္းစီး၍ သၾားသည္ကို သင္ဳကားဘူးပၝစ' ဆိုတဲ့
ကဗဵာေတၾေလ"

ကိုဝင္းတင္က သူစပ္ထားသည့္ ကဗဵာကို ဴပသည္။ သူႛကဗဵာကို ကဵေနာ္ ေကာင္းေကာင္း မမႀတ္မိေတာ့။ သုိႛရာတၾင္

ကဗဵာ ပံုစံသစ္ဴဖစ္သည္ဟူ၍ကား ကဵေနာ္ မႀတ္မသ
ိ ည္။

"ခင္ဗဵား ကဗဵာကို ဘယ္မဂၢဇင္းကို ပိုႛမလိုႛလဲ။ တာရာ မဂၢဇင္းကိုပိုႛဗဵာ" ဟု ကဵေနာ္က တုိက္တၾန္းသည္။

"ဟင့္အင္း ဘယ္မဂၢဇင္းကိုမႀ မပိုႛပၝဘူး။ ကဵေနာ့္ဖာသာ ကဵေနာ္ စပ္ထားတာပၝ"

ကိုဝင္းတင္က ဴငင္းသည္။ သူႛတၾင္ စပ္႓ပီးသား ကဗဵာေတၾ စာအုပ္ႎႀင့္ သံုးေလးအုပ္ ရႀိသည္။

အဂႆလိပ္စာ သင္တန္းတၾင္လည္း ကဵေနာ္တိုႛသည္ ေနာက္ဆံုးခံုတၾင္ ထိုင္ကာ ကဗဵာစပ္ဳကသည္။ ဝတၪႂေရးဳကသည္။

ဘာသာဴပန္ဳကသည္။ ဆရာမဵိႂးမင္းက ေခတ္ေပၞတခန္းရပ္ အဂႆလိပ္ဴပဇာတ္ တပုဒ္ကို သင္သည္။ ထုိအထဲတၾင္ လဝန္း
ထၾက္ခဵိန္ ဆိုသည့္ ဴပဇာတ္တပုဒ္ကို ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ သေဘာကဵဳကသည္။ အိုင္းရစ္ ေတာ္လႀန္ေရးသမား
တဦးကို ပုလိပ္က လိုက္ဖမ္းသည့္အခၝတၾင္ ဆိပ္ကမ္း အလုပ္သမားမဵားက ဝႀက္ေပးသည့္ ဇာတ္လမ္းဴဖစ္သည္။ ကဵေနာ္
တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္သည္ ထုိဴပဇာတ္ကေလးကို မႀီး၍ ဴပဇာတ္တပုဒ္စီ ေရးဳကသည္။ တေယာက္တလႀည့္စီ ဖတ္ဳကသည္။
သိုႛရာတၾင္ ဘယ္မဂၢဇင္းကိုမႀ မပိုႛဴဖစ္ဳက။

XII
ရႀိတ္စပီးယား၏ ဆၾန္းနက္မဵားကို သင္ရသည့္အခၝတၾင္လည္း ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ ဆၾန္းနက္မဵားကို ဴမန္မာဴပန္ဳက
သည္။ ဆရာကံ႒ကီး ပိုႛခဵေသာ ေခတ္ေပၞ အဂႆလိပ္ အက္ေဆးမဵားထဲမႀ အိတ္ခဵ္အီးဘိတ္၏ "ေအာက္တိုဘာ ကန္သာ"
ဆိုသည့္ အက္ေဆးကို ဴမန္မာဴပန္ဳကသည္။ သိုႛရာတၾင္ ၎တိုႛကိုလည္း ဘယ္မဂၢဇင္းကိုမႀ မပိုႛဴဖစ္ဳက။

တေနႛတၾင္ သူႛအခန္းသိုႛ ကဵေနာ္ ေရာက္သၾားသည္။ အခန္းတံခၝးက ပိတ္ထားသည္။ စာေမးပၾဲနား နီးေနသဴဖင့္ အခန္း

တံခၝးပိတ္ စာကဵက္ေန႓ပီဟု ကဵေနာ္ တၾက္လိုက္သည္။ ကဵေနာ္က တံခၝးေခၝက္လိုက္သည့္ အခၝတၾင္ "ဝင္ခဲ့ဗဵႂိႚ" ဟု
ေအာ္သံကို ဳကားလိုက္ရသည္။ အခန္းထဲတၾင္ ေမႀာင္ေနသည္။ ခုတင္ေပၞတၾင္လည္း မရႀိ။

"ခဏေလးဗဵႂိႚ"

ကိုဝင္းတင္က ခုတင္ေအာက္က လႀမ္းေအာ္သည္။ ခုတင္တုိင္ ေလးေခဵာင္းေအာက္တၾင္ အုတ္ခဲေလးလံုး စီဆင့္၍

ထားသဴဖင့္ ခုတင္က ကဵေနာ္တုိႛ ခၝးေလာက္ ဴမင့္ေနသည္။ ခုတင္ေလးဘက္တၾင္ ေစာင္ေတၾ အလံုကာ ထားသည္။
မီးေနသည္ ေခ႗းေအာင္းခန္းႎႀင့္ တူသည္။

"ေဟ့လူ၊ ခုတင္ေအာက္မႀာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"

"ဓာတ္ပံုကူးေနတာဗဵ။ အေမႀာင္ခန္းမရႀိလိုႛ ေစာင္ေတၾကာ႓ပီး ကူးရတာ"

ကိုဝင္းတင္သည္ ခုတင္ေအာက္မႀ ထၾက္လာသည္။ သူႛတကိုယ္လံုး ေခ႗းေတၾ စို႟ၿဲေနသည္။

သူႛတၾင္ ကင္မရာ အေဟာင္းကေလးတလံုး ရႀိသည္။ အားလ႖င္ စာဖတ္၊ ကဗဵာစပ္၊ ဝတၪႂေရး၊ ဓာတ္ပံုကူး စသည့္ အလုပ္
ေတၾႎႀင့္ အခဵိန္ကုန္ေနသည္။ ေကဵာင္းစာကို ဟုတၨိပတၨိ ကဵက္သည္ဟူ၍ မရႀိ။

ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ အင္းလဵားကန္ေဘာင္႟ိုးတၾင္ လမ္းေလ႖ာက္ရင္း စာေဳကာင္း ေပေဳကာင္း ေဆၾးေႎၾးဳကသည္။

ေဂၞကီ၏ ဆိုရႀယ္လစ္ သ႟ုပ္ေဖာ္စာေပ၊ ေမာ္စီတုန္း၏ ယင္အန္စာေပ မိန္ႛခၾန္း၊ ခဵီလီ ကဗဵာဆရာ႒ကီး နီ႟ူဒၝ၊ ဴပင္သစ္
ကဗဵာဆရာ႒ကီး လူဝီအာေရဂၾန္ႎႀင့္ တူရကီ ကဗဵာဆရာ႒ကီး နာဇင္ဟစ္တမက္တိုႛ၏ ကဗဵာမဵားကို ေဆၾးေႎၾးဳကသည္။
ကဗဵာသည္ ေတာ္လႀန္ေရးအတၾက္ လက္နက္ဴဖစ္ရမည္ဟု သူလက္ခံသည္။

၁၉၅၂ ေနာက္ပိုင္းတၾင္ ကဵေနာ္ ကိုဝင္းတင္ႎႀင့္ သိပ္မေတၾႚဴဖစ္ေတာ့။ စာေပဗိမာန္တၾင္ အယ္ဒီတာ လုပ္ေနသည္ဟု

ဳကားလိုက္သည္။ ထိုႛေနာက္ ႎိုင္ငံဴခား သတင္းဌာနတၾင္ ဝင္လုပ္သည္။ ကိုေသာင္း (ေအာင္ဗလ)၊ ဦးထင္႒ကီး
(စာေပဗိမာန္) တိုႛႎႀင့္အတူ သတင္းဓာတ္ပံုဌာနတၾင္ လုပ္သည္။ ေနာက္ဆံုး လူထုသိပၯံကဵမ္းမဵားကို တည္းဴဖတ္ ပံုႎႀိပ္ရန္
ေဟာ္လန္သိုႛ ထၾက္သၾားသည္ဟု ဳကားလိုက္ရသည္။ ေဟာ္လန္မႀေန၍ ဒိုဴပည္သတင္း အမည္ဴဖင့္ သတင္းလၿာတေစာင္
ကဵေနာ္ဆီ ေရာက္လာသည္။ "ႎိုင္ငံဴခားေရာက္ ဴမန္မာေကဵာင္းသားေတၾ သတင္းငတ္လၾန္းလိုႛ မေနႎိုင္တာနဲႛ ထုတ္
လိုက္တာ။ စစ္႓ပီးခၝစတုန္းက ဦးထင္႒ကီး အေမရိကန္ကို ပညာေတာ္သင္ သၾားတုန္းကလဲ ဒီလိုသတင္းလၿာေလးေတၾ
ထုတ္ဖူးတယ္လိုႛ သိရတယ္" ဟု သူႛစာထဲတၾင္ ပၝသည္။

၁၉၅၇ ခုႎႀစ္ေလာက္ ေဳကးမံု သတင္းစာ ထုတ္သည့္အခၝ ေဳကးမံုတိုက္ရႀိ သူႛစာပၾဲသုိႛ တခၝတေလ ေရာက္တတ္သည္။

သိုႛရာတၾင္ စကားေကာင္းေကာင္း ေဴပာခဵိန္မရ။ သူသည္ ေဳကးမံုတိုက္တၾင္ အိပ္ကာ ေဳကးမံု သတင္းစာႎႀင့္ လံုးေထၾးေန
သည္။ ကဵေနာ္သည္ သတင္းစာေလာကထဲတၾင္ ေမဵာပၝသၾားေသာ ကိုဝင္းတင္ကို ဳကည့္ကာ ႎႀေဴမာေနသည္။

၁၉၆၂ ခုႎႀစ္ေလာက္က ဆိုဗီယက္ယူနီယံမႀ အဴပန္တၾင္ ကမာၲနီတၾင္ တဒဂႆ ဟူေသာ ခရီးသၾားမႀတ္တမ္း စာအုပ္တအုပ္

ထၾက္လာသည္။ သူႛေရးဟန္က သၾက္သည္။ သတင္းစာဆရာ၏ သတင္းေရးနည္းလည္း ပၝသည္။ စာေရးဆရာ၏ ရသ
အဖၾဲႚမဵႂိးလည္း ပၝသည္။ ကာတၾန္းဆရာ၏ ခပ္ဳကမ္းဳကမ္း စုတ္ခဵက္ႎႀင့္ ပန္းခဵီဆရာ၏ အႎုစိတ္ စုတ္ခဵက္ ႎႀစ္မဵႂိးစလံုး
ပၝသည့္ ပန္းခဵီကားမဵႂိးဟု ကဵေနာ္ ထင္သည္။ အဂၢၝစႎိုး၊ ဂန္သာစတိန္၊ ဂ႗န္ဂန္သာ စသည့္ အေနာက္က သတင္းစာ
ဆရာ႒ကီးမဵား၏ သတင္းေပးနည္းမဵႂိး ဴဖစ္သည္။

XIII
 ၁၉၅၈ ခုႎႀစ္ေလာက္ ဆရာေဇာ္ဂဵီက စာအုပ္တအုပ္ လက္ေဆာင္ေပးဖူးသည္။ ထိုစာအုပ္မႀာ အေနာက္မႀ ပန္းခဵီေဝဖန္
ေရးဆရာ ေအေဘာ့တ္ကင္ ေရးသည့္ "ပန္းခဵီကားကို ခဵဥ္းကပ္ေလ့လာဴခင္း" ဆိုသည့္ စာအုပ္ဴဖစ္သည္။ ကဵေနာ္ က
ပန္းခဵီကို စိတ္ဝင္စားသူမဟုတ္။ နားလည္းမလည္။ သိုႛရာတၾင္ ေဘာ့တ္ကင္၏ စာအုပ္ကို ဖတ္ဳကည့္ရာတၾင္ ပန္းခဵီကား
တခဵပ္၏ သေဘာကို ခပ္ေရးေရး သေဘာေပၝက္လာသည္။ ဟင္းလင္းဴပင္အေရာင္၊ မဵဥ္းေဴဖာင့္၊ မဵဥ္းေကၾး၊ ေဒၝင့္ စသည္
တိုႛကို ပန္းခဵီကား တခဵပ္ေပၞတၾင္ ရႀာဳကည့္တတ္လာသည္။ ေဘာ့တ္ကင္၏ စာအုပ္သည္ ပန္းခဵီကား ဳကည့္တတ္ရန္
ကဵေနာ့္ကို သင္ေပးလိုက္သည္။

'ဘဝတကၠသိုလ္' သိုႛ ကဵေနာ္ ေရာက္ေနစဥ္ အလႀရႀာပံုေတာ္ ဟူေသာ စာအုပ္တအုပ္ကို ကဵေနာ္ ဖတ္ရဴပန္သည္။

ပန္းခဵီဴပပၾဲမဵားတၾင္ တင္သည့္ ဴမန္မာ ပန္းခဵီကားမဵားကို သံုးသပ္ထားေသာ ပန္းခဵီ ေဝဖန္ေရး စာအုပ္ တအုပ္ဴဖစ္သည္။
ေဝဖန္သူအမည္က 'ေပၞသစ္'။

'ေပၞသစ္' ဆိုသူ မည္သူနည္း။ ပန္းခဵီဆရာထဲက တေယာက္ေယာက္ ဴဖစ္ရမည္။ ေပၞဦးသက္ေလာ။ ကဵေနာ္ မသိေသး

ေသာ ပန္းခဵီဆရာသစ္ တဦးေလာ။ သူႛ ေဝဖန္ေရးကို လက္ခံႎိုင္သည္၊ လက္မခံႎိုင္သည္ အပထား။ အေရးအသားက
ရႀင္းသည္၊ ကဵစ္လစ္သည္၊ ဖဵတ္လတ္သည္၊ စာေရးေနကဵလူတဦး ဴဖစ္ရမည္ဟု ကဵေနာ္ ခန္ႛမႀန္းသည္။ 'ဘဝတကၠသိုလ္'
က ထၾက္လာေတာ့မႀ ကိုဝင္းတင္ ဴဖစ္ေဳကာင္း သိရသည္။

ကိုဝင္းတင္သည္ ဘယ္အခဵိန္တၾင္ ပန္းခဵီေဝဖန္ေရးကို ေလ့လာလိုက္မႀန္း မသိ။ သူႛ ေဝဖန္ေရးသည္ စိတ္ဝင္စားဖၾယ္

ေကာင္းသည္မႀာ ဴငင္းမရေသာ အခဵက္ ဴဖစ္သည္။

ကဵေနာ္ 'ဘဝတကၠသိုလ္' က ထၾက္႓ပီးေနာက္ ကိုဝင္းတင္ ယဥ္ေကဵးမႁ အဖၾဲႚတဖၾဲႚႎႀင့္ ဥေရာပသိုႛ ပၝသၾားသည္။ သတင္း

စာထဲတၾင္ ယဥ္ေကဵးမႁအေဳကာင္း ေဆာင္းပၝးမဵား ဆက္တိုက္ပၝလာသည္။ ဆံုးသၾားေသာအခၝ "ေဴခမႀာစကား၊ လက္ဖဵား
ကဗဵာ၊ မဵက္ႎႀာဇာတ္လမ္း" ဟူေသာ စာအုပ္တအုပ္ ထၾက္လာသည္။ ကိုဝင္းတင္သည္ အကႎႀင့္ သဘင္ အေဳကာင္းကို
လည္း ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ေရးတတ္သည္။

ကိုဝင္းတင္ႎႀင့္ ကဵေနာ္ စာအုပ္ထဲမႀာသာ ေတၾႚဳကရေသးသည္။ ႎႀစ္ေပၝင္း တကဵိပ္ေကဵာ္အတၾင္း ယခု အ႒ကိမ္ ပထမဆံုး

ဴပန္ေတၾႚဳကဴခင္း ဴဖစ္သည္။

"ကဵေနာ္ စာအုပ္တအုပ္ ဘာသာဴပန္ေနတယ္ဗဵ"

ကိုဝင္းတင္က ရမ္ပုလင္းကို ဖန္ခၾက္ထဲ ငႀဲႛထည့္ရင္း ေဴပာသည္။ ကဵေနာ္သည္ ကိုဝင္းတင္ စာေရးသည္ဆုိ၍ ဝမ္းသာ

သၾားသည္။ သတင္းမဵားႎႀင့္ နပမ္းလံုးရင္း စာေရးႎိုင္သည္ကို ဳကည့္၍ ဝမ္းသာရသည္။

"ဘာစာအုပ္လဲ"

"ကိၾ"

'ကၾိ' မႀာ သတင္းစာဆရာတဦး၏ ဘဝကို မၸိႂင္ဴပႂ၍ ဖၾဲႚထားသည့္ ဝတၪႂတပုဒ္ဴဖစ္၍ သတင္းစာဆရာ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္

ဦးခဵစ္ေမာင္၏ အသဲစၾဲ ဝတၪႂတပုဒ္ ဴဖစ္သည္။ ကဵေနာ္တုိႛသည္ 'ကၾိ' အေဳကာင္းကို စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္
မမေလး၏ သူႛလိုလူ ဝတၪႂ႒ကီးမႀတဆင့္ သိရဴခင္းဴဖစ္သည္။ သိုႛရာတၾင္ 'ကၾိ' စာအုပ္ကုိ မဖတ္ဖူးဳကေသး။

၁၉၅၅ ခုႎႀစ္ေလာက္ကဵမႀ စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ မမေလး ငႀားသဴဖင့္ 'ကၾိ' ကို ကဵေနာ္ ဖတ္ရဴခင္းဴဖစ္သည္။
စာအုပ္က ေတာ္ေတာ္ေဟာင္းေန႓ပီ။ ေရးသူ၏ အမည္ပင္ မပၝေတာ့။ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္၏ စာအုပ္ဴဖစ္၍ စာေရး
ဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ မမေလး တ႟ိုတေသ သိမ္းထားသဴဖင့္သာ မေပဵာက္မပဵက္ ရႀိေနဴခင္း ဴဖစ္သည္။

ကဵေနာ္သည္ 'ကိၾ' ကို တညတည္းဴဖင့္ အ႓ပီးဖတ္ပစ္လိုက္သည္။ အရင္းရႀင္ေလာကမႀ သတင္းစာဆရာ တဦး၏

႟ုန္းကန္မႁ၊ ႒ကိႂးပမ္းမႁမဵားကို ဖၾဲႚထားသည္။

XIV
"ေကာင္းတာေပၝ့။ ခင္ဗဵားနဲႛ ကိုက္တာေပၝ့"

"'သူႛလုိလူ' ကို ဖတ္႓ပီးကထဲက ကဵေနာ္ 'ကိၾ' ကို လိုက္ရႀာေနတာ။ ၁၉၅၅ ခုႎႀစ္ေလာက္က ကဵေနာ္ လန္ဒန္ေရာက္
ေတာ့ အေဟာင္းဆိုင္က ႎႀစ္အုပ္ ေတၾႚတာနဲႛ ႎႀစ္အုပ္လံုး ဝယ္လာခဲ့တာ။ ေနာက္ကဵေတာ့ ဘယ္ေပဵာက္သၾားမႀန္း
မသိဘူး။ ခုမႀ မိတ္ေဆၾတေယာက္ဆီက ေတၾႚတာနဲႛ ငႀား႓ပီး ဘာသာဴပန္တာ"

"'ကိၾ' ဟာ ႎႀစ္ဆယ္ရာစုဆန္းစအခဵိန္ကို ေနာက္ခံထား႓ပီး ေရးခဲ့တာလိုႛ ကဵေနာ္ မႀတ္မိတယ္။ အဲ့ဒတ

ီ ုန္းက အေမရိကန္
သတင္းစာေတၾဟာ ခုလို ဆင္ဒီကိတ္႒ကီးေတၾ မေပၞေသးဘူး။ လက္ဝၝး႒ကီးအုပ္ အရင္းရႀင္ စနစ္ရဲႚ ေသၾးစုပ္မႁဟာလည္း
အေမရိကန္ သတင္းစာေလာကမႀာ ခုေလာက္မ႒ကီးေသးဘူး။ ဒၝေပမဲ့ အေမရိကန္ သတင္းစာေလာကဟာ ပဵက္စီးစ
ဴပႂေန႓ပီ။ ပဵက္စီးစ ဴပႂေနတဲ့ အေမရိကန္ သတင္းစာေလာကထဲမႀာ 'ကိၾ' ဟာ ႟ုန္းကန္ လႁပ္ရႀားေနတယ္။ လူ႟ိုး
လူေကာင္းတေယာက္ ဴဖစ္ခဵင္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ 'ကိၾ' ဟာ ႟ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲႛ ဴမႂပ္ခဵည္ေပၞခဵည္ ဴဖစ္ေနတယ္။ 'ကိၾ' ဟာ
အေမရိကန္ သတင္းစာေလာကရဲႚ ေဳကကၾဲစရာ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ပၝပဲ"

ကဵေနာ္က ေဆးေပၝ့လိပ္ကို ညၟိဖၾာရင္း ေဴပာလိုက္သည္။

"ကဵေနာ္လဲ 'ကၾိ' ကို ဖတ္႓ပီး အားမရတာေတာ့ ေတၾႚရတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ဘာေဴပာေဴပာ 'ကိၾ' ဟာ ကဵေနာ္ကို သတင္းစာ
ဆရာတေယာက္ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အရာေတၾထဲမႀာ တခု အပၝအဝင္ပဲ။ အဲဒၝ ခင္ဗဵား အမႀာေရးေပးဗဵာ"

ကိုဝင္းတင္က သူဘာသာဴပန္ထားသည့္ စာမူဖိုင္႒ကီးကို ကဵေနာ့္ကုိ ေပးလိုက္သည္။ ကဵေနာ္သည္ ကိုဝင္းတင္၏စာမူကို

မီးရထားေပၞတၾင္ ဖတ္လာခဲ့သည္။

ကိုဝင္းတင္၏ အေရးအသားက သၾက္သည္၊ ရႀင္းလင္းသည္။ မူရင္းစာအုပ္က ဝၝကဵ ရႀည္ရႀည္ေတၾကို သူက ဝၝကဵ အတို
ကေလးေတၾဴဖင့္ ဖၾဲႚစည္းထားသည္။

စာေရးဆရာ မဴဖစ္ဘဲ သတင္းစာဆရာ ဴဖစ္သၾားေသာ ကိုဝင္းတင္သည္ ယခု စာေရးဆရာဴဖစ္ရန္ ေဴခတလႀမ္း လႀမ္း႓ပီ

ဟု ကဵေနာ္ ဆိုခဵင္သည္။ ေနာက္ထပ္ေဴခလႀမ္းမဵားကို ဆက္လႀမ္းႎိုင္ရန္ ကဵေနာ္ ဆုေတာင္းပၝသည္။

ဴမသန္းတင့္
၁၃၃၆ ခု၊ ဝၝဆိုလဆုတ္ ၁၃ ရက္
၁၉၇၄ ခု၊ ဳသဂုတ္လ ၁၅ ရက္

XV
 ဘာသာဴပန္သူ၏ မႀတ္ခဵက္

ကဵေနာ္တိုႛ ဤစာအုပ္ကို ဘာသာဴပန္သည္မႀာ ႎႀစ္ေပၝင္း ၂၀ ခန္ႛ ေနာက္ကဵပၝသည္။

ကဵေနာ္တိုႛအရင္ ဤစာအုပ္ကို စၾဲလန္းဖူးသည့္ ကၾယ္လန

ၾ ္သူ သတင္းစာဆရာ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္ကလည္း
လၾန္ခဲ့ေသာ ႎႀစ္ေပၝင္း ၄၀ ခန္ႛက ဘာသာဴပန္သင့္ပၝလဵက္ မဴပန္ႎိုင္အားခဲ့၍ ဤစာအုပ္သည္ ႎႀစ္ေပၝင္း ၄၀ ခန္ႛ
ဘာသာဴပန္ ေနာက္ကဵခဲ့သည္ဟုလည္း ဆိုႎိုင္ပၝသည္။

စစ္႓ပီးစ ၁၉၄၇ ဆီက ထုတ္ေဝခဲ့သည့္ 'သူႛလိုလူ' စာအုပ္တၾင္ စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ မမေလးက 'ကိၾ'
အေဳကာင္းကို အမၿန္းတင္ ေရးခဲ့ပၝသည္။ လူထူးလူဆန္းတေယာက္ႎႀင့္ မိန္းမေတာ္ကေလး တေယာက္အေဳကာင္း၊
အဂႆလိပ္စကားလံုး အသံုးအႎႁန္း အလၾန္ခက္ခဲသည့္အေဳကာင္း၊ ဤစာအုပ္ကို ဖတ္မိသူတိုင္း လူ ၁၀၀ လ႖င္ ၇၅
ေယာက္ ကိုယ္ကဵင့္တရား ေကာင္းသၾားႎိုင္မည့္အေဳကာင္း၊ ဦးခဵစ္ေမာင္ ႎႁတ္တိုက္ေဴပာသၾားသည့္ ဴမန္မာဘာသာဴပန္
သည္ ဉာဏ္အထိုင္းဆံုးေသာ သူတေယာက္ကိုပင္ ရႀင္းရႀင္း႒ကီး နာလည္ေစႎိုင္သည့္ အေဳကာင္း။

ကဵေနာ္တိုႛသည္ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ မမေလး၏ 'သူႛလိုလူ' ကို ဖတ္႓ပီး သတင္းစာသမား ဴဖစ္ခဵင္ခဲ့ပၝသည္။ ဴဖစ္ေအာင္

အားထုတ္ခဲ့ပၝသည္။ ကဵေနာ္လိုပင္ 'သူႛလိုလူ' က လက္သည္လုပ္၍ ေမၾးဖၾားေပးခဲ့သည့္ လူငယ္သတင္းစာသမားေပၝင္း
မဵားစၾာ ရႀိပၝလိမ့္မည္။

'ကိၾ' သည္ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္အား တိုင္းဴပည္က အားထားရေသာ မားမားမတ္မတ္ သတင္းစာ ဆရာ႒ကီးတဦး

အဴဖစ္သိုႛ ေရာက္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုႎိုင္ေကာင္းဖၾယ္ ရႀိပၝသည္။ 'ကိၾ' ၏ ေစ့ေဆာ္မႁေဳကာင့္ ဴမန္မာ
ႎိုင္ငံ၏ ထူးခ႗န္ေသာ သတင္းစာဆရာ႒ကီးတဦး ေပၞေပၝက္ခဲ့သည္ မဟုတ္ဟု ဆိုဦးေတာ့။ ထိုသတင္းစာဆရာ႒ကီးသည္
'ကိၾ' ကို ဖတ္႓ပီး ကုိယ့္ကိုယ္ကို အသိအ႔ကယ္ဆံုး၊ အဴမင္အကဵယ္ဆံုး၊ အကဵင့္႟ိုးေဴဖာင့္ဆံုး၊ တာဝန္ အသိဆံုးဴဖစ္
ေအာင္ ႒ကိႂးပမ္းခဲ့သည္ဟုကား ဆိုေကာင္း ဆိုႎိုင္ပၝလိမ့္မည္။

သိုႛေသာ္ အေဳကာင္းမလႀခဵင္ေတာ့ 'သူႛလိုလူ' ကုိ ကုိးကၾယ္သူတိုႛသည္ 'ကိၾ' အေဳကာင္းကို ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ေဒၞမမေလး

တဆင့္ေဖာက္သည္ ခဵသမ႖ထက္ ဘာမ႖ ပို၍ သိခၾင့္ မရရႀာခဲ့ဳကပၝ။ ယုတ္စၾအဆံုး 'ကိၾ' ကို ဘယ္စာေရးဆရာ ေရးမႀန္း
ပင္ မသိႎိုင္ခဲ့ဳကပၝ။ ထိုႛေဳကာင့္ 'ကိၾ' ကို အေမရိကန္ သူပုန္စာေရးဆရာ႒ကီး ဂဵက္လန္ဒန္ ေရးသည္ဟု တစံုတေယာက္
က ဆိုလိုက္ေသာအခၝ 'ကိၾ' သည္ တိုးတက္ေသာ လူငယ္ အင္အားစုအဳကား၊ အထူးသဴဖင့္ တိုးတက္ေသာ လူငယ္
သတင္းစာသမားမဵား အဳကား၌ ေရပန္းစားသထက္ စားခဲ့ပၝေတာ့သည္။

ကဵေနာ္တိုႛလည္း 'ကိၾ' ရႀာပံုေတာ္ဖၾင့္သူမဵား အနက္ တဦး အပၝအဝင္ ဴဖစ္ခဲ့ပၝသည္။

၁၉၄၉ ဆီက သံေတာ္ဆင့္ ဦးသိန္းေမာင္ ဦးစီးထုတ္ေဝခဲ့သည့္ 'အကဵႂိးေဆာင္' ဂဵာနယ္၏ အလုပ္သင္ အယ္ဒီတာ

အဴဖစ္ စာနယ္ဇင္းေလာကတၾင္ ကဵေနာ္တိုႛ ေဴခတေနရာစာ ခဵခၾင့္ရခဲ့ပၝသည္။

ေစာေစာပိုင္းက ဒဂံု၊ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ႎႀင့္ ဒီဒုတ္ ဂဵာနယ္ မဂၢဇင္းမဵားတၾင္ စာတိုေပစ ေရးခၾင့္ရခဲ့၍ စာနယ္ဇင္း ေလာကသိုႛ
ေခၝင္းလ႖ႂိဝင္ရန္ အခၾင့္ရခဲ့ပၝသည္။ သိုႛေသာ္ ကဵေနာ္တိုႛသည္ 'သူႛလိုလူ' ၏ ေခၞသံေနာက္သိုႛ ေကာက္ေကာက္ပၝ
လုိက္ကာ သတင္းစာသမားသာ ဴဖစ္ခဵင္ေနခဲ့ပၝသည္။

ဴဖစ္ခဵင္တိုင္းလည္း မဴဖစ္ရပၝ။ ဂဵာနယ္မႀ မဂၢဇင္းေရာက္၊ မဂၢဇင္းမႀ ႎိုင္ငံဴခား သတင္းဌာနေရာက္ ဴဖစ္ေနခဲ့ပၝသည္။

'တိုးတက္ေရး'၊ 'ရန္ကုန္'၊ 'ဟံသာဝတီ' စသည့္ သတင္းစာမဵားတၾင္ လက္တိုလက္ေတာင္း သတင္းစာသမားကေလး
ဴဖစ္ရလို ဴဖစ္ရဴငား ႒ကိႂးစားသမ႖လည္း အရာမထင္ခဲ့ပၝ။ ၁၉၅၀ ႎႀစ္မဵား အတၾင္းက လူႎႀစ္ေယာက္ႎႀင့္ တပိုင္းသာရႀိေသာ
ဦးညိႂဴမ၏ တပတ္လ႖င္ တခၝတေလမဵႂိး၊ ႎႀစ္ခၝႎႀစ္ေလမဵႂိး အသက္တငင္ငင္ႎႀင့္ အဆင္ေဴပသလို ထုတ္သည့္ 'အိုးေဝ'
သတင္းစာသိုႛ ေရာက္ေတာ့ ေရာက္ပၝ၏။ သိုႛေသာ္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ သတင္းစာ ဆရာဘဝသည္ သက္ဇိုးမရႀည္ပၝ။

XVI
ထိုမႀတဆင့္ ႎိုင္ငံဴခားသိုႛ လၾင့္သၾားဴပန္သည္။ 'နယူးပစ္' သတင္းဓာတ္ပံု ဌာန၏ ႎိုင္ငံဴခားသတင္းေထာက္၊ 'ဗမာ့ေခတ္'
သတင္းစာ၏ ႎိုင္ငံဴခားသတင္းေထာက္ လုပ္ခၾင့္ရေသာ္လည္း ခဵႃရန္ခက္သည့္ ပန္းသဇင္ပမာဴဖစ္ေသာ သတင္းစာ
ေလာကႎႀင့္ တံုးခု၍ မလႀမ္းႎိုင္ေအာင္ အေနေဝးလဵက္ပင္ ရႀိပၝသည္။

'သူႛလိုလူ' သာ ကဵေနာ္တိုႛ၏ သမၳာကဵမ္းစာ၊ 'ကိၾ' သာ ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေဒသနာပမာ မဴဖစ္ခဲ့လ႖င္ စိမ္းကားေသာ သတင္း

စာေလာကကို ဂဵင္းစိမ္းႎႀင့္ မိႍလင္ သူဳကင္မႀ ကိုယ္ဳကင္ဖိုသ
ႛ ာ ရႀိပၝသည္။

သိုႛေသာ္ သတင္းစာ ေရစက္မကုန္၍ 'ကိၾ' ႎႀင့္ ကဵေနာ္တိုႛသည္ ၁၉၅၅ တၾင္ လန္ဒန္႓မိႂႚ၌ ဆံုမိသည္။ မန္ခဵက္စတာ႓မိႂႚ
၌လည္း တေကဵာ့ဆံုမိသည္။ ၁၉၅၇ ကဵေနာ္တုိႛ ဴမန္မာႎိုင္ငံသိုႛ ဴပန္လာေသာအခၝ 'ကိၾ' ႎႀစ္အုပ္ ပၝလာခဲ့ပၝသည္။

ႎိုင္ငံဴခားတၾင္ ကဵေနာ္တိုႛ အခဵိန္အမဵား႒ကီးရပၝသည္။ ကဵေနာ္တိုသ ႛ ာ ဘာသာဴပန္ တတ္က႗မ္းလိမ္မာလ႖င္၊ သိုႛမဟုတ္

စာေရးဴခင္း၌ အပဵင္းမထူလ႖င္ လၾန္ခဲ့သည့္ ႎႀစ္ေပၝင္း ၄၀ ခန္က ႛ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္ ဘာသာမဴပန္ ဴဖစ္ခဲ့သည့္
'ကိၾ' သည္ ၁၉၅၅ ဆီကပင္ ကဵေနာ္တိုႛ ဘာသာဴပန္႓ပီး ဴဖစ္ေနပၝေရာႛမည္။ သိုႛေသာ္ ကဵေနာ္တိုႛတၾင္ ယင္းခ႗တ္ယၾင္းခဵက္
ႎႀစ္မဵႂိးစလံုးသည္ ေမၾးရာပၝ အစၾမ္းသတၨိလို ဴဖစ္ေန၍ 'ကိၾ' ကို ဴမန္မာစာဖတ္ ပရိသတ္ႎႀင့္ ဆံုေပးရန္ ကဵေနာ္တိုႛ တာဝန္
ပဵက္ကၾက္ခဲ့ရပၝသည္။

ဴမန္မာႎိုင္ငံသိုႛ ဴပန္ေရာက္ေသာအခၝ 'ကိၾ' သည္ သတင္းစာေလာကဆိုင္ရာ စာအုပ္ဴဖစ္၍ မိတ္ေဆၾ သတင္းစာသမား

မဵားထံ ကဵေနာ္တိုႛ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ပၝသည္။ ၁၉၁၁ မႀ စ၍ ၁၉၁၄ အထိ (ထိုႛထက္ ႎႀစ္ဳကာခဵင္ဳကာမည္) (၁၈) ႒ကိမ္မ႖
(ထိုႛထက္ အ႒ကိမ္မဵားခဵင္မဵားမည္) ပံုႎႀိပ္ခဲ့ရသည့္ ကမာၲေကဵာ္ စာအုပ္ဴဖစ္၍ မိတ္ေဆၾ စာေရးဆရာမဵားထံ ကဵေနာ္တိုႛ
လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ပၝသည္။

ထိုအခဵိန္က ကဵေနာ္တိုႛ အလုပ္လုပ္သည့္ 'ေဳကးမံု' သတင္းစာတိုက္ရႀိ ကဵေနာ္တိုႛ၏ အိပ္ခန္းတၾင္ စာအုပ္သည္

ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေမၾႚယာ၊ စာအုပ္သည္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေခၝင္းအုံး၊ စာအုပ္သည္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ေစာင္ ဴဖစ္ပၝသည္။ ခ႗တ္၍ ခၾာ၍
ယူ၍ ရသမ႖ အကဵႈ၊ လံုခဵည္ကအစ ခ႗တ္၍ ခၾာ၍ ယူဳကသည့္ သူငယ္ခဵင္း အေပၝင္းအသင္းေရာင္းရင္း မိတ္ေဆၾတိုႛသည္
ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေမၾႚယာ၊ ေခၝင္းအံုး၊ ေစာင္ပမာဴဖစ္ေသာ စာအုပ္မဵားကိုလည္း ခ႗တ္ခၾာ ဆၾဲယူဳကပၝသည္။

ကံမေကာင္း အေဳကာင္းမလႀခဵင္ေတာ့ စာအုပ္ ဘုဥၦာဟိတၾင္ ႎႀစ္အုပ္စလံုး ပၝသၾားပၝသည္။

ထိုအခဵိန္မႀ စ၍ ကဵေနာ္တိုႛ သယ္လာခဲ့သည့္ 'ကိၾ' ႎႀစ္အုပ္စလံုး စံုးစံုးဴမႂပ္ ေပဵာက္ကၾယ္ သၾားပၝေတာ့သည္။

'ကိၾ' ကို ေတၾႚလိုက္ဳကသည့္ ေအာင္ဗလ၊ စိန္ခင္ေမာင္ရီ၊ မင္းသူ (႟ိုက္တာ) စေသာ သတင္းစာဆရာမဵား၊ သန္းေဆၾ
စေသာ စာေရးဆရာမဵားႎႀင့္ ရံခၝ 'ကိၾ' အေဳကာင္းကို စကားစပ္မိဳကေစကာမူ ေပဵာက္ေသာသူ ရႀာေသာ္လည္း မေတၾႚ
သည့္အတူတူ ေသေသာသူ ဳကာရင္ေမ့သလို ေမ့ေပဵာက္လုိက္မိပၝသည္။

ဳကာဳကာေတာ့ မေမ့ပၝ။ ၁၉၆၇ စက္တင္ဘာလထုတ္ 'ေငၾတာရီ' မဂၢဇင္းတၾင္ 'ကိၾ' ေပဵာက္ဆံုးခန္းႎႀင့္ ကဵေနာ္တိုႛ၏

စာအုပ္ဘုဥၦာဟိအတၾက္ အမ႖ေဝခန္းကို မႀန္းတဆဆ လၾမ္းတသသဴဖင့္ ဤသိုႛ စာဖၾဲႚမိခဲ့ပၝေသးသည္။

ÙÚÙÚÙÚÙÚ

အႎႀစ္သက္ဆံုး စာအုပ္ အမႀတ္ (၁၆)

ေငၾတာရီ မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာက အႎႀစ္သက္ဆံုး စာအုပ္ ၁၅ အုပ္၏ စာရင္းကိုေပးရန္ ေတာင္းလာ၏။

တလ၊ ႎႀစ္လ၊ သံုးလ ကာလအတန္ဳကာေအာင္ပင္ ကဵေနာ္ စာရင္းတိုႛသည္၊ စာရင္း ဖဵက္သည္၊ စာရင္း ဴဖည့္သည္။
သိုႛေသာ္ ေငၾတာရီ အယ္ဒီတာ အလိုရႀိေသာ၊ ကန္သ ႛ တ္ေသာ ဴမန္မာစာ ဆယ္အုပ္၊ ဘာသာဴခား ငၝးအုပ္ ေဘာင္ထဲသိုႛ
ကဵေနာ္တုိႛ အ႒ကိႂက္ဆံုး စာအုပ္စာရင္းကို ဴဖတ္ေတာက္ ထည့္သၾင္းမရႎိုင္ခဲ့။

XVII
 ဤအ႒ကိႂက္ဆံုး စာအုပ္ကို စာရင္းသၾင္းလိုက္ေသာ္ ထိုအ႒ကိႂက္ဆံုး စာအုပ္သည္ မဵက္စိထဲတၾင္ တေရးေရး ေပၞလာ
သည္။ ထိုစာအုပ္ကို စာရင္းဴဖည့္လိုက္ေသာ္ ဤစာအုပ္သည္ လက္ထဲတၾင္ တဆဆ ေရာက္လာသည္။ ဤစာအုပ္ကို
စာရင္းေပၝင္းလုိက္ေသာ္ ထိုစာအုပ္သည္ စာရင္းမႀ အဖဵက္မခံ၊ ေပကပ္ေန၏။ စာအုပ္၏ အမည္ကို ေဖာင္တိန္သည္
မဴခစ္ႎိုင္။ ေဖာင္တိန္ကေလးသည္ပင္ စာအုပ္ကို ခဵစ္ရႀာသည္ထင့္။

ခက္သည္မႀာ ကဵေနာ္တိုႛႎႀင့္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေဖာင္တိန္ကေလးကသာ ထိုစာအုပ္ေကာင္းမဵားကို ႒ကိႂက္တတ္ဴခင္း မဟုတ္။

ကဵေနာ္တုိႛထက္ ပို႒ကိႂက္သူေတၾ ရႀိေနေသးသည္။ သိုႛေသာ္ သူတိုႛသည္ စာအုပ္ကို ႒ကိႂက္လၾန္းသည္ဟုပင္ ဆိုရေလ
မလားမသိ။

တခၝက "စာအုပ္စင္ႎႀင့္ ကဵေနာ္" အမည္ရႀိ ေဆာင္းပၝးတၾင္ ဆရာေဇာ္ဂဵီက စာအုပ္စင္အေဳကာင္း ဖၾဲႚခဲႛပံုကို ေဴပးတဲ့

သတိရမိသည္။

ဆရာေဇာ္ဂဵီ ေရးထားပံုမႀာ သူငယ္ငယ္က ေကဵာင္းတၾင္ ဆရာက စာဖတ္ခိုင္းသည္။ အဖတ္ေနရာ မကဵလ႖င္ ဆရာက

လက္ဝၝးကို ႒ကိမ္လံုးဴဖင့္ ႟ိုက္ေလ့ရႀိသည္။ ဆရာေဇာ္ဂဵီတိုႛသည္ "ထိုအခၝမႀ စ၍ စာအုပ္ႎႀင့္ ႒ကိမ္လံုးတိုႛကို တၾဲ၍ တၾဲ၍
ဴမင္ေနတတ္ဳကပၝသည္။ စာအုပ္ဟု ဆိုလိုက္လ႖င္ ႒ကိမ္လံုး တဝင့္ဝင့္ကို ေဴပးဴမင္မိပၝသည္" ဟု ဆိုသည္။ သိုႛဴဖင့္
စာအုပ္စင္နားသိုႛ မကပ္ဝံ့ေတာ့။ ေနာင္တၾင္မႀ စာအုပ္စင္ကို အခဵစ္ဝင္လာသည္ဟု ဆိုသည္။

ကဵေနာ္တိုႛလည္း ဆရာေဇာ္ဂဵီလိုပင္ စာအုပ္စင္ႎႀင့္ ပတ္သက္၍ ႒ကိမ္တဝင့္ဝင့္ကို တၾဲ၍ တၾဲ၍ ဴမင္မလာပၝ။ ကဵေနာ္တိုႛ

မဵက္စိထဲတၾင္ ဝဲ၍ ဝဲ၍ ဴမင္လာေသာအရာမႀာ ေစာေစာက ေဴပာခဲ့ေသာ 'စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူ' တုိႛပင္ ဴဖစ္ေလသည္။

မဴမင္ဘဲ ေနႎိုင္႟ိုးလား။

ကဵေနာ္တိုႛသည္ စာအုပ္ကို ႒ကိႂက္ရေကာင္းမႀန္း သိတတ္ပၝသည္။ သိုႛေသာ္ ဥမၳာဒႎီၩပဵႂိႚထဲမႀ "ငၝ့ဟာ ငၝ့အိမ္၊ ငၝ့စည္းစိမ္

ႎႀင့္ ငၝ့အိမ္ ငၝ့ေကဵာင္း၊ ငၝ့ေခၝင္း ငၝ့႕ပန္၊ ငၝ့ကန္ ငၝ့ဳကာ၊ ငၝ့ယာ ငၝ့လယ္၊ ငၝ့နယ္ ငၝ့ကုန္း၊ ငၝ့အုန္း ငၝ့ထန္း၊ ငၝ့က႗န္း ငၝ့ကိုင္း"
ဆိုသလို "ငၝဝယ္ ငၝဖတ္၊ ငၝမႀတ္ ငၝသိမ္း၊ ငၝထိန္း ငၝ႟ၾတ္၊ ငၝတတ္ ငၝကိုး၊ ငၝ႒ကိႂး ငၝကဵက္" ဟူ၍ စာအုပ္ သကၠာယဒိႉိကို
ကဵေနာ္တိုႛသည္ ရႀိသင့္သည္ထက္ ပို၍ ႒ကီး႒ကီးမေမၾးႎိုင္ပၝ။

ထိုႛေဳကာင့္ စာအုပ္စင္ဆိုလ႖င္ "ငၝ့အတၾက္" သက္သက္ မဴဖစ္ေစရန္ ဟာလာဟင္းလင္း ဖၾင့္ထားဴခင္းကုိသာ ကဵေနာ္

ႎႀစ္႓ခိႂက္သည္။

ဧကရာဇ္၊ ပေဒသရာဇ္ႎႀင့္ မင္းဝန္းကဵင္ လူတစုသာ ဖတ္ႎိုင္ခဲ့ေသာ ေပစာေခတ္သည္ လၾန္ခဲ့႓ပီ။ စက္တင္ ပံုႎႀိပ္ေသာ

စာအုပ္၏ ပင္ကိုယ္ အဓိပၯာယ္သည္ စာေပကို လက္တဆုပ္စာ လူတစုသာမက အတိုင္းမသိ႒ကီးေသာ လူထု႒ကီး
ဖတ္ရန္၊ မႀတ္ရန္၊ အသိရႀာရန္၊ ပညာပၾားရန္ ဴဖစ္သည္။ ထိုသိုႛ အဓိပၯာယ္ရင္းေဆာင္ေသာ စာအုပ္ကို ဘီ႟ိုဴဖင့္
ေသာ့ခေလာက္ ပိတ္ခတ္ထားရမည့္ အလုပ္မဵႂိးကို ကဵေနာ္တိုႛ မဝံႛရက္ပၝ။

စာေရးသူ စာေရးဆရာ၊ အသိပညာရႀာသူ လူအမဵား၊ စာအုပ္ပိုင္သူ ကဵေနာ္၊ ပညာေဘာ္ ပညာဘက္၊ သံုးေယာက္သား

အနက္တၾင္မႀ သကၠာယ ကၾက္ကဵားလဵက္ ကဵေနာ္တိုႛက ငမိုက္သားလုပ္ကာ ေသာ့႒ကီးတကားကား ကိုင္ေဆာင္႓ပီး
စာအုပ္ကုိ ေထာင္မခဵဝံ့ရက္ပၝ။

ကဵေနာ္တုိႛ၏ စာအုပ္စင္သည္ စာအုပ္ေထာင္၊ စာအုပ္သင္းခဵႂိင္း မဴဖစ္ေစသင့္ဟု ယူဆပၝသည္။ အသိပညာရႀင္၏

ဦးေႎႀာက္မႀ ေမၾးထုတ္လိုက္ေသာ ပညာကို "စာဗူးေတာင္းသုိက္၊ ငႀက္သိုက္၊ ႔ကက္သိုက္၊ ဝက္သိုက္" လို စာအုပ္
သိုက္႒ကီး ဴဖစ္မေနေစသင့္ဟုလည္း ယူဆပၝသည္။ တတ္ႎိုင္သမ႖ စာအုပ္၏ အသိပညာကို ရတုဆရာ မင္းေဇယဵႎၩမိတ္
ေရးခဲ့သလုိ "ဴမႃညစ္ပယ္လဵက္၊ လင္းေအာင္ဖဵက္၍ ေရႀႚထက္တသၾန္း၊ ဝံ့မကဵန္းသည္၊ တသန္းေနသိုႛထိန္" ေစလို
ပၝသည္။ ဦးပုညက "ေမတၨာသုတ္ တေစာင္လံုးကို ပုဒ္မပၝ ကဵႂံး႓ပီး ေမတၨာတံုး႒ကီး႒ကီးဴဖင့္ ရီးတိုက္၍" ပိုသ
ႛ လို ေမတၨာ
႒ကီးမားစၾာ ပိုႛသင့္သည္ဟုလည္း ယူဆပၝသည္။

XVIII
ထိုႛေဳကာင့္လည္း ကဵေနာ္တိုႛ၏ ဟာလာဟင္းလင္း ဖၾင့္ထားေသာ၊ အႎႀစ္သက္ဆံုးစာအုပ္ ၁၅ အုပ္ထက္ ပိုကာမတၨသာ
ရႀိေသာ၊ ရႀိစုမဲႛစုဴဖစ္ေသာ စာအုပ္စင္ကေလးသည္ 'သာလာယံစင္' ကေလး ဴဖစ္ခဲ့သည္။ တေနကုန္ အိမ္၌ လာေရာက္
အိပ္စားကာ စာဖတ္သူလည္း ရႀိ၊ ငႀားသူလည္း ရႀိ၊ ဴပန္ပိုႛသူလည္း ရႀိ၊ "ခင္ဗဵား စာအုပ္ေတာ့ ႒ကိႂက္တယ္ဗဵႂိႚ၊ လိုရင္ေဴပာ၊
အဲဒီစာအုပ္ေတာ့ ကဵေနာ့္ဆီမႀာပဲ ထားေတာ့မယ္" ဟု ႟ိုး႟ိုးပၾင့္ပၾင့္ ေဴပာေဴပာဆိုဆို ယူသၾားသူလည္း ရႀိ …။ ႓ပီးေတာ့
မေဴပာေဴပာ မဆိုဆို ကိစၤတံုး ယူသၾားသူလည္း ရႀိသည္။

ထိုသိုႛ မေဴပာမဆို ယူသၾားသူတိုႛကား ေစာေစာက ေဴပာခဲ့ေသာ 'စာအုပ္ ႒ကိႂက္လၾန္းသူ' တိုႛပင္ ဴဖစ္မည္။ (ထင္သည္)

ဤသိုႛဴဖင့္ ကဵေနာ္တိုႛ စာအုပ္စင္ကေလးသည္ ရႀင္နဲရာ အဂၢလူထက

ၾ ္ကာ ေရနည္းရာ ငၝးေဆာင္းအုပ္ ခံရသလို လံုးပၝး
ပၝးခဲ့ေလ၏။

'စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူ' တုသ
ိႛ ည္ ထိုစာအုပ္တိုႛကို အဘယ္အရပ္သိုႛ သယ္ေဆာင္သၾားေလဘိသနည္း။ သူတိုႛ ဖတ္႓ပီး
သည္၏ အဴခားမဲႛ၌ တဆင့္တကမ္း ဴဖန္လ ႛ ႀမ္းပၝဘိေလ၏ေလာ။ ကဵေနာ္တုိႛ မပိတ္မေလႀာင္ဝံ့ရက္ေသာ စာအုပ္တိုႛကုိ
သူ႟ိုႚ စာအုပ္ဘီ႟ိုတၾင္ အကဵဥ္းသၾင္းထားေလ႓ပီေလာ။ တဆင့္တကမ္း လႀမ္းဴဖန္ႛသည္ဆိုေသာ္ (ေကာင္းေလစၾ၊ ေကာင္း
ေလစၾ) ကဵေနာ္တိုႛ စာအုပ္စင္၌ ထိုစာအုပ္ မရႀိေတာ့သည္မႀာ အေဳကာင္းမဟုတ္။ အေရးမ႒ကီး။ ကိစၤမရႀိပၝေခဵ။

ကဵေနာ္တိုႛသည္ ႎႀစ္စဥ္ႎႀစ္ဆက္ ေဟာက္ပက္ ေဟာက္ပက္ ဴဖစ္လာေသာ စာအုပ္စင္ကိုဳကည့္ကာ ရႀင္မဟာရႉသာရ

ဆိုဆံုးမခဲ့သကဲ့သိုႛ "တညၟိႂးလ႖လ႖၊ တတလၾမ္းလၾမ္း၊ တသမ္းဟယ္ဟယ္၊ တတၾယ္တာတာ၊ တဟာလိႁက္လိႁက္၊ တ႟ိႁက္
ငင္ငင္၊ တပင္ပန္းပန္း" ဴဖစ္မေနမိေတာ့ပၝ။

သိုႛေသာ္ ဆင့္ကမ္းလႀမ္းဴဖန္ႛပၝေစဟု ကဵေနာ္တိုႛ ေစတနာ အဆပၾားမိဆံုး စာအုပ္တအုပ္ကား ရႀိပၝသည္။ တစံု

တေယာက္ေသာ 'စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူ' ၏ 'ငၝ့' စာအုပ္စင္တၾင္ ပင့္ကူမ႖င္ ေႎႀာင္တင္းကာ ေထာင္သၾင္း အကဵဥ္းခံ
မေနရပၝေစႎႀင့္ဟု ကဵေနာ္တိုႛ ဂ႟ုဏာ အသက္မိဆံုး စာအုပ္တအုပ္ကား ရႀိပၝသည္။ ထိုစာအုပ္မႀာ …

စကားစပ္၍ ဳကားဴဖတ္ေဴပာရပၝဦးမည္။ ကဵေနာ္တိုႛ ႓ဗိတိန္ႎိုင္ငံသိုႛ ေရာက္ခဲ့စဥ္က လေပၝင္းမဵားစၾာ အခဵိန္ကုန္ခ၍ ံ

ထိုစာအုပ္ကို ရႀာဝယ္ခဲ့သည္။ အေဟာင္းဆိုင္တကာ့ ဆိုင္ေပၝက္ေစ့ေအာင္ စာဳကမ္းပိုးထိုး၍ ရႀာခဲ့သည္။ လန္ဒန္႓မိႂႚတၾင္
ႎႀံႛ၏။ တအုပ္ေတၾႚသည္။ အက္ဒင္ဘာရာ၊ မန္ခဵက္စတာ စေသာ အဴခား႓မိႂႚမဵားတၾင္လည္း ႎႀံႛ၏။ (၂၈) ႒ကိမ္ ထပ္မံ
ပံုႎႀိပ္ေသာ အလားတူစာအုပ္ကုိ ရဴပန္၏။

သုေတသီ ဘဝမႀ သတင္းစာဆရာ ဴဖစ္လာသူတဦး၏ အေဳကာင္းကို ေရးဖၾဲႚထားေသာ စာအုပ္ဴဖစ္သည္။ ေရးသူမႀာ

အေမရိကန္ စာေရးဆရာ တဦးဴဖစ္သည္။ ကဵေနာ္တိုႛ အမႀတ္အသား မမႀားေသာ္ ပထမႎႀိပ္ဴခင္းကို ၁၉၁၁ တၾင္ စတင္
ပံုႎႀိပ္ထုတ္ေဝသည္။ ကဵေနာ္တိုႛ ေတၾႚခဲ့ရသည့္ ၁၉၁၄ ထုတ္ စာအုပ္မႀာ (၂၈) ႒ကိမ္ ထပ္မံပံုႎႀိပ္ဴခင္း ဴဖစ္ေနေလ႓ပီ။

ကဵေနာ္တိုႛ ရႀာေဖၾေတၾႚခဲ့ေသာ စာအုပ္ႎႀစ္အုပ္အနက္ တအုပ္မႀာ အ႟ၾယ္႒ကီး႒ကီး၊ စာလံုးထၾားထၾား၊ စာမဵက္ႎႀာ ၃၀၀

ေကဵာ္။ တအုပ္မႀာ အ႟ၾယ္လတ္လတ္၊ စာလံုးေသးေသး၊ စာမဵက္ႎႀာ ၄၀၀ ေကဵာ္။

ကဵေနာ္တိုႛသည္ ရန္ကုန္ ဴပန္ေရာက္ခဵိန္၌ ထိုစာအုပ္ကေလး ႎႀစ္အုပ္ကို အပိတ္အကာ ဗလာကဵင္းေသာ ဟာလာ

ဟင္းလင္း စာအုပ္စင္ကေလးေပၞသိုႛ တင္လိုက္သည္။

သတင္းစာဆရာဘဝကို ဇာတ္လမ္းဖၾဲႚထားေသာ စာအုပ္ဴဖစ္၍ မိတ္ေဆၾ သတင္းစာဆရာမဵား (ေအာင္ဗလ၊ ခင္ေမာင္ရီ၊

မင္းသူ စသည္) အား ဆင့္ကမ္း ငႀားရမ္းခဲ့၏။ အ႒ကိမ္ (၃၀) ခန္ႛ ႟ိုက္ႎႀိပ္ရေအာင္ ေကဵာ္ဳကားေသာ စာအုပ္ဴဖစ္၍
မိတ္ေဆၾ စာေရးဆရာမဵား (ကၾယ္လၾန္သူ သန္းေဆၾ စသည္) အား ဆင့္ကမ္း ငႀားရမ္းခဲ့၏။

ထိုစာအုပ္သည္ အဴခားအဴခားေသာ သတင္းစာမိတ္ေဆၾ၊ စာေပမိတ္ေဆၾတိုႛ လက္သိုႛလည္း ဆင့္ကမ္း ဴဖန္ႛေရာက္ခဲ့၏။

ေနာက္ဆံုးေရာက္သၾားေသာ ေနရာကား ေစာေစာကေဴပာခဲ့ေသာ 'စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူ' တိုႛ၏ လက္ပင္ ဴဖစ္လိမ့္မည္
ထင္သည္။

XIX
 ယခု ကဵေနာ္တုသ ိႛ ည္ ေငၾတာရီအယ္ဒီတာ ေတာင္းလာေသာ အႎႀစ္သက္ဆံုးစာအုပ္ ၁၅ အုပ္စာရင္းတၾင္ ထိုစာအုပ္၏
အမည္ကို မထည့္မေဖာ္ဴပလိုက္ေတာ့ေခဵ။ စင္စစ္ ထည့္ေဖာ္လုိက္ေသာ စာအုပ္ ၁၅ အုပ္သည္ပင္ ကဵေနာ္တိုႛ စာအုပ္
စင္တၾင္ မရႀိေတာ့ပၝ။ သိုႛေသာ္ ထိုစာအုပ္မဵားသည္ ဘယ္သူဘယ္ဝၝ၏ စာအုပ္စင္၊ ဘယ္သူဘယ္ဝၝ၏ လက္တၾင္
ရႀိေလရဲႚဟု သိရေပေသး၍ ေဖာ္ဴပႎိုင္ဴခင္း ဴဖစ္သည္။

ေပဵာက္ဆံုးသၾားေသာ ထိုစာအုပ္ကား အဘယ္မည္ေသာ 'စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူ' ၏ စာအုပ္စင္ ေခဵာင္ဳကားဝယ္

အစန္ႛသား ညပ္ေနေလမႀန္းမသိ။ ထိုႛဴပင္ ေငၾတာရီ အယ္ဒီတာ ေတာင္းေသာ စာရင္းက ၁၅ အုပ္သာဴဖစ္၍ (၁၆)
အုပ္ေဴမာက္ စာအုပ္အဴဖစ္ ထည္သၾင္းရန္လည္းမဴဖစ္။ ထိုႛေဳကာင့္ ထိုစာအုပ္အမည္ကို အႎႀစ္သက္ဆံုး စာအုပ္
စာရင္းမႀ ခ႗င္းခဵန္လိုက္ရေတာ့သည္။

အႎႀစ္သက္ဆံုး စာအုပ္အမႀတ္ (၁၆) ၏ ဂႎၩဝင္ ထုပၯတ္ကေလးကို ေရးေဖာ္ေနဴခင္းမႀာ ေပဵာက္ဆံုးေနေလ႓ပီဴဖစ္ေသာ

စာအုပ္ကို လၾတ္-ေသာ-ငၝး-႒ကီး-စၾာ သိဒၭိတင္လို၍လည္း မဟုတ္ပၝ။ အ႒ကိႂက္ဆံုး စာအုပ္ ၁၅ အုပ္ပင္ မဴပည့္တတ္
ေတာ့ေအာင္ ဗလာကဵင္းေနေသာ ကဵေနာ္တိုႛ၏ သာလာယံ စာအုပ္စင္ကေလး အေဳကာင္းကို မဵက္-ရည္-ခံ-ထိုး-စၾာ
အလၾမ္းသယ္လို၍လည္း မဟုတ္ပၝ။

စာအုပ္ဆိုသည္မႀာ ဖတ္ဖိုႛ၊ မႀတ္ဖိုႛ၊ ဆင့္ကမ္းဖိုႛ၊ လႀမ္းဴဖန္ႛဖိုႛ ဴဖစ္သည္။ 'ငၝ့' စာအုပ္စင္တၾင္ ပင့္ကူမ႖င္ ေႎႀာင္ဖၾဲႚလဵက္
အကဵဥ္းထည့္ဖိုႛ မဟုတ္။ ဖံုအထပ္ထပ္ကဵံလဵက္ ဴမၟႂပ္ႎႀံသ႓ဂႇႂဟ္ဖိုႛ မဟုတ္။ စာအုပ္သည္ 'ငၝ' ဖတ္ဖိုသ ႛ ာ မဟုတ္။
'သူတကာ' ဖတ္ဖိုႛဴဖစ္သည္ ဟူေသာ စိတ္ေမၾးႎိုင္မႀ စာအုပ္႒ကိႂက္သူဴဖစ္မည္။

ဤသေဘာထားကို ေဴပာဴပလို၍ အ႒ကိႂက္ဆံုးစာအုပ္ အမႀတ္ (၁၆) ကို တမ္းတမိဴခင္း ဴဖစ္ပၝသည္။

ဤသေဘာထားသည္ ကဵေနာ္တိုႛႎိုင္ငံလို ႎိုင္ငံဴခားေငၾ ေဖာေဖာသီသီသံုး႓ပီး ဴပည္ပမႀ မဵားမဵားစံုစံု စာအုပ္မသၾင္း

ႎိုင္ေသာ ထၾန္းသစ္စ ႎိုင္ငံကေလးမဵႂိး၊ ဴပည္တၾင္း၌ စာအုပ္တအုပ္လ႖င္ သံုးေထာင္ ေစာင္ေရတန္း၌သာ ပဵမ္းမ႖ထုတ္ေဝ
ႎိုင္ေသာ ထၾန္းသစ္စ ႎိုင္ငံကေလးမဵႂိး၌ ဘယ္စာအုပ္မဵႂိးမႀ 'ငၝ့' စာအုပ္စင္၌ ပင့္ကူမ႖င္ ေႎႀာင္ဖဲၾႚမခံရဖိုႛ၊ 'ဖံု' ဳကည္း
သ႓ဂႇႂဟ္မခံရဖိုႛ လိုလႀပၝသည္။

တတ္ႎိုင္ပၝက ေငၾေဳကးတတ္ႎိုင္သူတိုႛက စာအုပ္မဵားကို ဝယ္ဖတ္႓ပီးလ႖င္ စာဳကည့္တိုက္မဵားသိုႛ ေပးလႀႃ ဴဖန္ႛဴဖႃးသင့္

လႀပၝသည္။ သိုႛမႀသာ အသိအဴမင္သစ္ ဴပန္ႛပၾား တိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းသည္ အရႀိန္အဟုန္ ႒ကီးမားလာႎိုင္ပၝလိမ့္မည္။

ကဵေနာ္တိုႛ၏ အႎႀစ္သက္ဆံုး စာအုပ္အမႀတ္ (၁၆) ကို ကၾယ္လၾန္သူ သတင္းစာဆရာ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ဦးခဵစ္ေမာင္က

လၾန္ခ့ဲေသာ ႎႀစ္ေပၝင္း ၂၀ ေကဵာ္ကပင္ ႒ကိႂက္ခဲ့၍ "တသက္တာ အႎႀစ္႓ခိႂက္ဆံုး စာအုပ္ေတၾထဲမႀာ အ႒ကိႂက္တကာ့
အ႒ကိႂက္ဆံုး စာအုပ္ကေလးပဲ။ ဒီစာအုပ္ကို စာအုပ္ဘီ႟ို႒ကီး တဘီ႟ိုနဲႛေတာင္ မလဲႎိုင္ဘူး" ဟု စန္းတင္ခဲ့ဘူးသည္။

စာအုပ္အမည္မႀာ Queed ဴဖစ္ပၝသည္။ ေရးသူမႀာ Henery Sydnor Harrison (၁၈၈၀-၁၉၃၀) ဴဖစ္ပၝသည္။

ဴမန္မာဴပည္တၾင္ တအုပ္သာ ရႀိသည္ဟု ဆိုဖူးသည္။ ယခု စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူတိုႛ လက္တၾင္ ေရာက္ေနေသာ ကဵေနာ္

တိုႛ၏ စာအုပ္စင္မႀ စာအုပ္ႎႀစ္အုပ္ (ကၾမ္းယာထုတ္စကၠႃ ဴဖစ္မသၾားလ႖င္) ပၝ ေပၝင္းေသာ္ သံုးအုပ္ေတာ့ အနည္းဆံုး
ရႀိပၝလိမ့္မည္။

ဦးခဵစ္ေမာင္၏ စာအုပ္သည္ စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္မမေလး၏ လက္တၾင္ ရႀိသည္။ ထိုစာအုပ္ကို ယခင္

ေဳကာ္ဴငာဖူးသည့္အတိုင္း ဂဵာနယ္ေကဵာ္ မမေလးက (ဴမသန္းတင့္ ဘာသာဴပန္၍) ထုတ္ေဝလ႖င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ထိုေပဵာက္ဆံုးေနေသာ စာအုပ္ႎႀစ္အုပ္ လက္ဝယ္ရႀိသူ 'စာအုပ္႒ကိႂက္လၾန္းသူ' တိုႛက စာအုပ္စင္မႀ ဴပန္လည္ဆၾဲထုတ္
ဖံုခၝသန္ႛစင္႓ပီး ဆင့္ကမ္းလ႖င္ေသာ္လည္ေကာင္း သတင္းစာလုပ္ငန္း၌ ခံုမင္ဴမတ္ႎိုးစၾာဴဖင့္ ဘဝကို ပံုအပ္မည့္သူမဵား
ေပၞထၾန္းလာေရးအတၾက္ မဵားစၾာ အကဵႂိးရႀိေပလိမ့္မည္ဟု ကဵေနာ္တိုႛ ယူဆမိသည္။

ဝင္းတင္
၁၉၆၇ စက္တင္ဘာလ၊ ေငၾတာရီ မဂၢဇင္း၊ အမႀတ္ (၀၈၇)

XX
ေရအကဵႂိး ၁၀ ပၝး ရႀိသလို စာအကဵႂိး ၁၀ ပၝး မရႀိေတာင္ တပၝးေတာ့ ရႀိဟန္တူပၝသည္။

ထို တပၝးေသာ အကဵႂိးမႀာ တေယာက္ေသာသူေရးသည့္ တပုဒ္ေသာစာကို တဦးေသာ စာဖတ္သမားက ေတၾႚ႓ပီး

လက္ခုပ္ဳသဘာ ေကာင္း႓ခီးမဂႆလာ ေပးဴခင္း၊ သိုႛမဟုတ္ ဣႍာ မိစၽရိယ၊ သမၰပလာပဝၝစာကို ဆုလာဘ္အဴဖစ္
ခဵီးဴမၟင့္ဴခင္းတည္းဟူေသာ အကဵႂိးတပၝး ဴဖစ္ပၝသည္။

အလၾန္ႛအလၾန္ ကံေကာင္းေထာက္မစၾာဴဖင့္ ကဵေနာ္တုိႛ၏ မိတ္ေဆၾ႒ကီး ဦးစံဝင္း (ယခင္ ေနးရႀင္းသတင္းစာ အယ္ဒီတာ)

သည္ အင္းစိန္ေထာင္႒ကီးစံ ဴဖစ္ခဲ့ရပၝသည္။ အလၾန္ႛအလၾန္ ကံေကာင္းေထာက္မစၾာ ဆိုသည္မႀာ သူ ထိန္းသိမ္း
ခံရဴခင္းကို မဆိုလိုပၝ။ သူ ထိန္းသိမ္းခံရ၍ ကဵေနာ္တိုႛ၏ မိတ္ေဆၾ႒ကီး 'ကိၾ' ႎႀင့္ ကဵေနာ္တိုႛ တေကဵာ့တဖန္ ဴပန္လည္
ဆံုေတၾႚရေအာင္ စာအကဵႂိးေပး ေကာင္းဴခင္းကို ဆိုလိုပၝသည္။

မိတ္ေဆၾ႒ကီး ဦးစံဝင္းသည္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ "ေငၾတာရီ" ေဆာင္းပၝးကို ဖတ္မိသည္ဟု ဆိုပၝသည္။ ဦးစံဝင္းသည္ ဳကင္နာ

ေထာက္ထားစၾာ 'ကိၾ' ကို ကဵေနာ္တိုႛထံသိုႛ ပိုႛေပးပၝသည္။

မိတ္ေဆၾ႒ကီး ဦးစံဝင္း ေထာင္လိင္ဴပန္ခဵိန္တၾင္ ကဵေနာ္တိုႛ ရန္ကုန္႓မိႂႚ၌ မရႀိေတာ့ပၝ။ မႎၩေလး႓မိႂႚ၌ အေဴခစိုက္ေသာ

"ဟံသာဝတီ" သတင္းစာသိုႛ ေရာက္ေနခဲ့ပၝသည္။ ထိုႛေဳကာင့္ 'ကိၾ' ႎႀင့္ ကဵေနာ္တိုႛ ဴပန္လည္ ေရစက္ဆံုရန္ ႎႀစ္အတန္
ဴခားခဲ့ရဴပန္ပၝသည္။

၁၉၇၄၊ မတ္ ၁၅ တၾင္ ဦးစံဝင္းႎႀင့္ ကဵေနာ္တိုႛ အမႀတ္မထင္ ဆံုမိဳကပၝသည္။ ဦးစံဝင္းက ကဵေနာ္တိုႛလက္သိုႛ သူႛကိုယ္ပိုင္
'ကိၾ' ကို ေခတၨအပ္ပၝသည္။

ကၾဲကာၾ ေပဵာက္ဆံုးေနေသာ 'ကိၾ' ကို ကဵေနာ္တိုႛ အသစ္တဖန္ ဖတ္႟ႁမိဴပန္ပၝသည္။

ဒီတခၝေတာ့ 'ကိၾ' ကို မဵက္စိေအာက္မႀ အေပဵာက္မခံခဵင္ေတာ့ပၝ။ ဦးစံဝင္း၏ သနားေစာင္မမႁဴဖင့္ ကဵေနာ္တိုႛသည္ 'ကိၾ'

ကို မႎၩေလးသိုႛ ေခၞခဲ့႓ပီး ဴမန္မာဘဝ သၾတ္သၾင္းေပးလုိက္ပၝသည္။ ကဵေနာ္တိုႛ၏ အိပ္ စား နား ခဵိန္ကို ေနႛစဥ္ တဝက္ခန္ႛ
ေလ႖ာ့႓ပီး တလနီးပၝး ဘာသာဴပန္၊ တလနီးပၝး အခဵက္အလက္ ရႀာေဖၾကာ ဤစာအုပ္ကို စာဖတ္သူ၏ ေရႀႚေမႀာက္သိုႛ
တင္ပိုႛအပ္ပၝသည္။

သာမန္သေဘာ ေဴပာရလ႖င္ 'ကိၾ' သည္ အခဵစ္ဝတၪႂမ႖သာ ဴဖစ္ပၝသည္။ (စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ေဒၞမမေလး

ေဴပာဴပသလို ေဴပာဴပရလ႖င္) "လူေတၾႎႀင့္မေရာသည့္ လူတေယာက္ႎႀင့္ အဆင္ဴခင္ဉာဏ္ ဴပည့္ဝေသာ မိန္းကေလး
တေယာက္ ထူးထူးဆန္းဆန္း သၾားေတၾႚ႓ပီး မိန္းကေလးက လူႛနယ္ထဲသိုႛ ဆၾဲသၾင္းေပးကာ လူဇာတ္ သၾင္းေပးပံု၊ ထိုမႀ
တဖန္ အယ္ဒီတာ႒ကီးတေယာက္ ေအာင္ေအာင္ဴမင္ဴမင္ ဴဖစ္ေဴမာက္သၾားပံု ဇာတ္လမ္း" မ႖သာ ဴဖစ္ပၝသည္။

'ကိၾ' သည္ သတင္းစာ၏ ဦးေႎႀာက္၊ သတင္းစာ၏ အာေဘာ္၊ သတင္းစာ၏ အသံပမာဴဖစ္ေသာ ေခၝင္း႒ကီးေရးသူ

သတင္းစာသမားတဦး၏ ဘဝဇာတ္လမ္းမ႖သာ ဴဖစ္ပၝသည္။ ပို၍ စိတ္လႁပ္ရႀားဖၾယ္၊ စိတ္ဝင္စားဖၾယ္ ေကာင္းေသာ
သတင္းစာ၏ အသဲႎႀလံုး၊ သတင္းစာ၏ နား၊ သတင္းစာ၏ မဵက္စိ၊ သတင္းစာ၏ လက္ႎႀင့္တူေသာ သတင္း
တည္းဴဖတ္သူ၊ သတင္းေထာက္လႀမ္း ေရးသားသူ သတင္းစာသမားမဵား၏ ဘဝဇာတ္လမ္း မဟုတ္ပၝ။

ကဵေနာ္တိုႛ အသက္အ႟ၾယ္ ရလာပၝ႓ပီ။ သတင္းစာပၝး ဝတန္သေ႟ၾႚကေလး ဝ၍ အေတၾႚအဳကံႂ ရႀိတန္သေ႟ၾႚေလး ရႀိလာ

ပၝ႓ပီ။

ထိုႛေဳကာင့္ …
လႁပ္ရႀားမႁ နည္းပၝးေသာ ဉဏ္႒ကီးရႀင္သက္သက္ သတင္းစာသမား ဘဝကို ဘာသာ မဴပန္ခဵင္ပၝ။

ထိုႛေဳကာင့္ …
ေတၾႚ၊ ႒ကိႂက္၊ ညားေသာ ဘဝသံသရာ ရဟတ္ဴခားမႀ လည္ပတ္႟ိုး လည္ပတ္စဥ္ ဴဖစ္ရပ္မဵားကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ (ရႀိလ႖င္)
ႎႀင့္ပင္ မေရးခဵင္ပၝ။ သူတပၝး ေရးထားတာကို တဆင့္ ဴပန္ေဴပာဴပေနဖိုႛကား ပို၍ပင္ ကေလာင္ ခံတၾင္းမေတၾႚပၝ။

XXI
 'ကိၾ' သည္ ရင္ခုန္သံဴဖင့္သာ ဘာသာဴပန္ႎိုင္မည့္ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကၾက္ ဴဖစ္ပၝသည္။ ကဵေနာ္တိုႛ ၁၉၅၅ က 'ကိၾ' ကို
ရင္တခုန္ခုန္ႎႀင့္ ေလးငၝးဆယ္ေခၝက္မက ဖတ္စဥ္ကပင္ ဘာသာမဴပန္ဴဖစ္ခဲ့ပၝလဵက္ ယေနႛ အ႒ကိႂက္ဆံုး ေနရာကို
ကၾက္၍ ဖတ္ေသာ္မႀ ရင္တခဵက္ မခုန္ႛတခုန္ ဴဖစ္ေနရသည့္ အခဵိန္မဵႂိးကဵခၝမႀ မအိပ္၊ မနား၊ မစား၊ အခဵိန္မဵားစၾာ သံုး႓ပီး
ဘာသာဴပန္ရသည္မႀာ ဆန္းသလို ဴဖစ္ေနပၝသည္။

မဆန္းပၝ။

'ကိၾ' ကို ႎႀစ္ေပၝင္း ၄၀ နီးပၝး (ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္အဖိုႛ)၊ သိုႛမဟုတ္ ႎႀစ္ ၂၀ နီးပၝး (ကဵေနာ္တိုႛ အဖို)ႛ ၊ သိုႛမဟုတ္
စာအုပ္ စတင္ထုတ္ေဝသည့္ ၁၉၁၁ မႀစ၍ေရလ႖င္ ႎႀစ္ေပၝင္း ၇၀ နီးပၝး ေနာက္ကဵ၍ ဘာသာဴပန္ရသည္မႀာ ကဵေနာ္တိုႛ၌
ရည္႟ၾယ္ခဵက္ ရႀိပၝသည္။

ထိုရည္႟ၾယ္ခဵက္မႀာ 'ကိၾ' ၏ ထာဝစဥ္ မ႟ိုးႎိုင္ေသာ အရည္အခဵင္းမဵားဴဖစ္သည့္ လူသားတေယာက္အဴဖစ္ အကဵင့္

သိကၡာရႀိမႁ၊ သတင္းစာသမား တေယာက္အဴဖစ္ ယံုဳကည့္ခဵက္ ဴပင္းပဵမႁ၊ ေယာကဵ္ားရင့္မ႒ကီး တေယာက္အဴဖစ္ စိတ္ေန
စိတ္ထား ဴမင့္ဴမတ္မႁတိုႛကို ဴဖန္ႛဴဖႃးလိုသည့္ ဆႎၬ ဴဖစ္ပၝသည္။

'ကိၾ' သည္ လူသားတေယာက္၏ အကဵင့္သိကၡာ၊ သာမန္လူဆိုလ႖င္ ေခၝင္းလ႖ႂိ ထၾက္ေဴပးမည့္ ဘဝမဵႂိးကို ရဲရင့္ ဝံ့စားစၾာ
ခံယူရဲေသာ အကဵင့္သိကၡာ ရႀိပၝသည္။

'ကိၾ' သည္ သတင္းစာသမား တေယာက္အဴဖစ္ ရဲရင့္ဝံ့စားစၾာ ႟ိုးသားေဴဖာင့္စင္းေသာ ခံယူခဵက္၊ ယံုဳကည္ခဵက္ႎႀင့္

ဆင္ဴခင္တံုတရား လက္ကိုင္ထားေသာ အသိဉာဏ္ ရႀိပၝသည္။

'ကိၾ' သည္ ေယာကဵ္ားရင့္မ႒ကီး တေယာက္အဴဖစ္ မယံုဳကည္ႎိုင္ေလာက္ေသာ အနစ္နာခံမႁ၊ ကိုယ္ကဵႂိးစၾန္ႛမႁ၊ တပၝးသူ

အတၾက္ စာနာညၟာတာမႁ ရႀိပၝသည္။

'ကိၾ' ႎႀင့္ သူႛစ႟ိုက္သည္ အဴခားသူမဵားအတၾက္ အဖိုးတန္ခဵင္မႀ တန္ပၝမည္။ သိုႛေသာ္ သတင္းစာသမားအဴဖစ္ တိုင္းဴပည္

ႎႀင့္ လူမဵႂိးတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္လိုသူမဵား အဖိုႛကား ယေနႛတိုင္ အဖိုးတန္ေနေသးသည္ဟု ကဵေနာ္တိုႛ ႟ိုးသားစၾာ
ယံုဳကည္ပၝသည္။

ထိုႛေဳကာင့္ အခဵိန္မေပးႎိုင္၊ မေပးသင့္၍တေဳကာင္း ေထာက္လာေသာ အသက္အ႟ၾယ္က ခၾင့္မဴပႂ၊ ခၾင့္မလၿတ္၍

တေဳကာင္း သာမန္ ေတၾႚ၊ ႒ကိႂက္၊ ညား ဇာတ္လမ္းမဵႂိးကို ဘာသာဴပန္ရန္ ကဵေနာ္တိုႛ၌ အေဳကာင္း မဆိုက္ေသာ္လည္း
'ကိၾ' ကိုမူ အထက္တၾင္ တင္ဴပခဲ့သည့္ အေဳကာင္းမဵားေဳကာင့္ ကုကၠႂစၤ အခဵိန္ကိုလုကာ ကဵေနာ္တိုႛ ဘာသာဴပန္
ခဲ့ပၝသည္။

ဘာသာဴပန္ရာတၾင္ ကဵေနာ္တိုႛ၌ တခုတည္းေသာ ရည္မႀန္းခဵက္သာ ရႀိပၝသည္ဟု ထပ္၍ ဆိုပၝရေစ။

ထိုရည္မႀန္းခဵက္မႀာ လုပ္သားဴပည္သူတုိႛကို စည္း႟ံုးလံႁႛေဆာ္ ပညာေပးရန္ အဓိက တာဝန္ရႀိသည့္ သတင္းစာသမား

ေလာင္းကေလးမဵား အဖိုႛ ယင္းတာဝန္မဵားအဴပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႟ိုးသားသည့္ သတင္းစာသမား၊ တိုင္းဴပည္ႎႀင့္ လူမဵႂိး
အေပၞ ႟ိုးသားသည့္ သတင္းစာသမား၊ ကိုယ့္ဝိညာဥ္၊ ကိုယ့္လိပ္ဴပာ သန္ႛစင္စၾာဴဖင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သည့္ သတင္း
စာသမား၊ ႎိုင္ငံ၏ ဝိညာဥ္ႎႀင့္ လိပ္ဴပာ၊ ဴပည္သူ၏ ဝိညာဥ္ႎႀင့္ လိပ္ဴပာကိုလည္း အစဥ္ထာဝရ သန္ႛစင္ေအာင္ တာဝန္
ထမ္းေဆာင္သည့္ သတင္းစာသမား၊ ဴပည္သူကို စည္း႟ံုးလႁံႛေဆာ္ ပညာေပး႟ံုမက ဴပည္သူအ ႛ ကဵႂိးႎႀင့္ အဴခားတပၝးေသာ
အကဵႂိးတိုႛ ယႀဥ္လာေသာ္ ဴပည္သူဘ ႛ က္က မားမားရပ္၍ ေစာင့္ေရႀာက္၊ ခုခံ၊ ကာကၾယ္၊ ထိန္းသိမ္း၊ ေဖးမရန္ တာဝန္
ေကဵသည့္ သတင္းစာသမား ဴဖစ္ေအာင္လည္း ႒ကိႂးပမ္းရန္ တာဝန္ရႀိေသးသည္ဟူေသာ အသိကို သိဴမင္ စၾဲပိုက္ေစလို
သည့္ ရည္မႀန္းခဵက္ ဴဖစ္ပၝသည္။

'ကိၾ' သည္ နာမည္ေကဵာ္ စာေရးဆရာ႒ကီး ဟင္နရီဆစ္ဒနာ ဟာရီဆင္ Henery Sydnor Harrison [၁၈၈၀-၁၉၃၀]
ေရးသားခဲ့သည့္ ကမာၲေကဵာ္ စာအုပ္ ဴဖစ္ပၝသည္။ ၁၉၁၁ တၾင္ စတင္ ထုတ္ေဝခဲ့ပၝသည္။ ကဵေနာ္တိုႛ ေတၾႚဖူးသည့္
စာအုပ္တၾင္ ေဖာ္ဴပခဵက္အရ ေလးႎႀစ္အတၾင္း (၁၈) ႒ကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့ရပၝသည္။

XXII
မစၤတာ ဟာရီဆင္ ‡ သည္ သူႛေခတ္အခၝက လ႖မ္းလ႖မ္းေတာက္ ေကဵာ္ဳကားခဲ့သူ ဴဖစ္ပၝသည္။ ေခတ္သစ္ အေမရိကန္
ဂႎၫဝင္ေဴမာက္ စာေပမဵားကို ဖန္တီးဴပႂစုႎိုင္မည့္ စာေရးဆရာအဴဖစ္ အားထားရမည့္သူဴဖစ္ေဳကာင္း "စပရင္းဖီး ရီပတ္
ဘလစ္ကန္" သတင္းစာ႒ကီးက ခဵီးကဵႃးေရးသားခဲ့ရသူ ဴဖစ္ပၝသည္။ အားထားသည့္အတိုင္းလည္း မစၤတာ ဟာရီဆင္
သည္ ေခတ္သစ္ အေမရိကန္စာေပတၾင္ ထင္ရႀားသူတဦး ဴဖစ္ခဲ့ပၝသည္။

'ကိၾ' သည္ လၾန္ခဲ့သည့္ ႎႀစ္ေပၝင္း ၆၀ ေကဵာ္ ၇၀ ခန္ႛက ေရးသားခဲ့သည့္ စာအုပ္ဴဖစ္၍ ဇာတ္လမ္းသၾယ္ပံု၊ စ႟ိုက္ေဖာ္ပံု၊
စာႎႁန္းဖၾဲႚဖၾဲႚတိုႛမႀာ ခန္ႛညားသိမ္ေမၾႚပၝသည္။ ဂႎၫဝင္စာေပ အရည္အႌၿန္းမဵား၊ ဘာသာေရး အကိုးအေထာက္မဵားလည္း
နက္႟ိႁင္း ကဵယ္ဝန္းပၝသည္။ စကားလံုး အသံုးအႎႁန္း ခဲကပ္သည့္အထဲတင ၾ ္ လၾန္ခဲ့သည့္ ရာစုႎႀစ္အတၾင္းက
ေခတ္စားခဲ့သည့္ ေရးဟန္ဴဖင့္ ေရးသား ထား၍ ထယ္ဝၝခန္ႛညားမႁကလည္း ပို၍ ေလးလံေအာင္ ခဲဆၾဲထားသလို
ရႀိပၝသည္။ စာလံုးေသးေသးႎႀင့္ စာမဵက္ႎႀာ ၄၀၀ ေကဵာ္ရႀိ၍ လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ဴပန္ဆုိရလ႖င္ ဤစာအုပ္အ႟ၾယ္ စာမဵက္ႎႀာ
၆၀၀ ေကဵာ္ရႀိမည္ ဴဖစ္ပၝသည္။ စကၠႃ အခက္အခဲေဳကာင့္ ထူးထူးဴခားဴခား အေရးမ႒ကီးေသာ အခဵႂိႚ အဖၾဲႚအႎၾဲႚမဵားကို
ကဵေနာ္တိုႛ စဥ္းငယ္မ႖ ခဵႂံး၍ ဴမန္မာဴပန္ ဆိုပၝသည္။

ထိုႛဴပင္ ထယ္ဝၝခန္ႛညားေသာ မူရင္းေရးဟန္ကုိ ကဵေနာ္တိုႛ ဴမန္မာဴပန္ဆိုရာ၌ ဆက္လက္ မသယ္ေဆာင္ပၝ။ ကဵေနာ္

တုိႛ၏ စာအေရးအသား အစၾမ္းအစ ခဵည့္နည့္မႁသည္ မူရင္းေရးဟန္ကုိ ဟိတ္႒ကီးဟန္႒ကီးယူ၍ ဴမန္မာဴပန္လ႖င္ ႎိုႛစိုႛ
ကေလးက ေခၝင္းေပၝင္း ေပၝင္းဴပသလို ရႀိမည္ စိုးပၝသည္။ ထိုႛေဳကာင့္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ အစၾမ္းအစႎႀင့္ အိုးတန္ ဆန္ခပ္လည္း
ဴဖစ္ေစ၊ ေခတ္သေဘာ၊ ေခတ္အဴမင္ ေခတ္အ႒ကိႂက္ႎႀင့္လည္း လိုက္ေလဵာညီေထၾ ဴဖစ္ေစဟူေသာ သေဘာထားကို
ႎႀလံုးသၾင္းလဵက္ သတင္းစာသံုး ဴမနမာစာဴဖင့္ ႟ိုး႟ိုးစင္းစင္း လၾယ္လၾယ္ရႀင္းရႀင္း ဴပန္ဆိုထားပၝသည္။ မူရင္း ေရးဟန္ႎႀင့္
လက္ရည္တူ ဴမန္မာဟန္ ဘာသာဴပန္ပံုကို ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္ ဴမန္မာဴပန္ခဲ့သည့္ စာပုဒ္တပိုဒ္၌ ေတၾႚႎိုင္ပၝ
သည္။ ထိုစာပုဒ္ကို ဤစာအုပ္ တေနရာတၾင္ ထည့္သၾင္းထားပၝသည္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ "ဘုန္းေမာင့္တေယာက္ထဲရယ္" စာအုပ္တၾင္ စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ေဒၞမမေလး

ေရးခဲ့သည့္ အမႀတ္စကားကို ကဵေနာ္တိုႛ အမႀတ္ရပၝသည္။

ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ေဒၞမမေလးက "ဘုန္းေမာင့္တေယာက္ထဲရယ္" ကို ေရေဆးႎႀင့္ ေရးခဵယ္သည့္ ပန္းခဵီကားလို မဟုတ္ဘဲ

ဆီေဆးႎႀင့္ ေရးခဵယ္သည့္ ပန္းခဵီကားလို ခန္ခ
ႛ န္ႛညားညား ေလးေလးနက္နက္ေရးလ႖င္ မည္မ႖ေကာင္းလိုက္ေလမလဲဟု
အားမလို အားမရ စကားဆိုခဲ့ပၝသည္။

ယခု ဤစာအုပ္ကို ဴမန္မာဴပန္ဆိုရာတၾင္ ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေရးဟန္သည္ ဆီေဆးႎႀင့္ ေရးခဵယ္သလို ေရးဖၾဲႚသည့္ မူရင္း

စာအုပ္ဟန္ႎႀင့္ ဴခားနားကာ ေရေဆးႎႀင့္ ေရးဴခယ္သလို ဴဖစ္ေကာင္း ဴဖစ္ေနပၝလိမ့္မည္။ ေရေဆးႎႀင့္ ေရးဴခယ္သလိုပင္
မဟုတ္ေသး၊ ေကာက္ေဳကာင္းဆၾဲသလိုပင္ ဴဖစ္ေနသည္ဟု အားမလိုအားမရ ဴဖစ္ေကာင္း ဴဖစ္စရာ ရႀိပၝလိမ့္မည္။

ကဵေနာ္တိုႛ၏ ေစတနာမႀာ မူရင္းစာအုပ္၏ ဆုိလိုရင္းကုိ ကၾက္ကကၾ ္ကၾင္းကၾင္း သိလၾယ္ဴမင္လၾယ္ သေဘာေပၝက္

လၾယ္ေစရန္ ဴဖစ္ပၝသည္။ ဆင့္အထၾာ ဆိတ္အထၾာ ကၾာဴခားမႁကား ရႀိလိမ့္မည္သာဟု ကဵေနာ္တိုႛ ဝန္ခံပၝသည္။

ရႀင္းလင္းစၾာ သေဘာေပၝက္ေစလိုသည့္ ေစတနာသည္ ကဵေနာ္တိုႛအား မပတ္နပ္ရာပင္ ေရာက္ေစပၝသည္။ ကဵေနာ္တိုႛ

သည္ ရႀင္းလင္းေစလိုေသာ ေစတနာေဇာဴဖင့္ ဝတၪႂစာအုပ္တၾင္ ေအာက္ေဴခမႀတ္စုမဵား ေဖာ္ဴပလိုက္ပၝသည္။ မဂႆလာ
ေဆာင္မႀာ ဝိပႍနာ ဴငင္းသလို အမႀန္းကန္းလမ္း မသိဴခင္း မဟုတ္ပၝ။ မေရာင္ရာ ဆီလူးဴခင္း မဟုတ္ပၝ။ လူတတ္
လုပ္ဴခင္း မဟုတ္ပၝ။ ရႀင္းလင္းေစလိုသည့္ ေစတနာသက္သက္ဴဖင့္ ဴဖည့္စၾက္လုိက္ဴခင္းသာ ဴဖစ္ပၝသည္။ မဵက္စိ႟ႁပ္လ႖င္
ခၾင့္လၿတ္ပၝရန္ ေတာင္းပန္ပၝသည္။

‡
ဂဟာရီဆင္၊ ဟင္နရီဆစ္ဒနာ။ ။ အေမရိကန္ စာေရးဆရာ။ တင္နက္ဆီဴပည္နယ္၊ ဆီဝၝနီး႓မိႂႚ၌ ၁၈၈၀ ေဖေဖာ္ဝၝရီ ၁၊
တၾင္ ေမၾးဖၾားခဲ့႓ပီး နယူးဂဵာဆီဴပည္နယ္ အတၨလႎၩာ႓မိႂႚ၌ ၁၉၃၀ ဂဵႃလိုင္ ၁၄ တၾင္ ကၾယ္လၾန္ခဲ့သည္။ ကၾိ (၁၉၁၁)၊
ဗၾီဗၾီစ္အိုင္းစ္ (၁၉၁၃)၊ အင္ဂဵီလာစ္ဘစ္စနက္ (၁၉၁၅)၊ စိန္ႛဘီရီစာ (၁၉၂၂)၊ အင္ဒ႟ူးဘ႟ိုက္ ေအာ့ဖ္ပဲရစ္ (၁၉၂၅)
စာအုပ္မဵားကို ေရးသားခဲ့သည္။

XXIII
 ဴပည္သူကို စည္း႟ံုးလံႁႛေဆာ္ ပညာေပးေသာ၊ တိုင္းဴပည္၏ မၸႂိင္႒ကီးဴဖစ္ေသာ သတင္းစာေလာက၌ ဘဝကို ဴမၟႂပ္ႎႀံကာ
ကိုယ္ကဵႂိးစၾန္စ
ႛ ိတ္ အဴပည့္အဝ၊ အနစ္နာခံစိတ္ အဴပည့္အဝ၊ ႟ိုးသား ေဴဖာင့္တန္းစိတ္ အဴပည့္အဝ၊ ႎိႁင္းခဵိန္စိတ္
အဴပည့္အဝဴဖင့္ ႎိုင္ငံ၏ ဝိညာဥ္၊ ဴပည္သူ၏ လိပ္ဴပာကို ကာကၾယ္ေစာင့္ေရႀာက္မည့္ သတင္းစာသမား ေသၾးသစ္
ဉာဏ္သစ္မဵား ေပၞထၾန္း ေပၝက္ပၾားေရးကို ဤစာအုပ္က တနည္းတလမ္းအားဴဖင့္ အေထာက္အပံ့ ဴပႂမည္ဆိုအံ့။
ဤစာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည့္ စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ေဒၞမမေလးႎႀင့္ စာအုပ္ကို ဘာသာဴပန္ရန္ အခၾင့္
ေပးခဲ့သည့္ ေနရႀင္း ဦးစံဝင္းတိုႛကို ေကဵးဇူးတင္ရပၝလိမ့္မည္။

ကဵေနာ္တိုႛ အဖိုႛရာကား ဤစာအုပ္ကို ဴမန္မာဴပန္ႎိုင္ရန္ ကဵေနာ္တုိႛအား အခၾင့္ေပးသည့္ မိတ္ေဆၾ႒ကီး ဦးစံဝင္းႎႀင့္

ဤစာအုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည့္ စာေရးဆရာမ႒ကီး ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ေဒၞမမေလးတိုႛအား ဤေနရာမႀ ေကဵးဇူးစကား
ဆိုပၝသည္။

ဤစာအုပ္ကို ဘာသာဴပန္ ထုတ္ေဝရာ၌ ကူညီဝိုင္းဝန္းခဲ့သည့္ စာေရးဆရာ ေငၾဥေဒၝင္း၊ စာေရးဆရာ မင္းေကဵာ္၊

စာေရးဆရာ ေမာင္ေနဦး၊ ဦးတင္ေအး (စာေပဗိမာန္)၊ ဆရာ ဦးေကဵာ္ႌၾန္ႛႎႀင့္ ဦးပၝ (ဟံသာဝတီ) တိုႛအားလည္း
ကဵေနာ္တိုႛ ေကဵးဇူးစကား ဆိုပၝသည္။

အေဴခခံအားဴဖင့္ကား ဤစာအုပ္သည္ ႟ိုးသားေသာ သတင္းစာ ဆရာတဦး၏ ဘဝ၊ ကိုယ္ကဵႂိးစၾန္ႛေသာ သတင္းစာ

ဆရာတဦး၏ ဘဝ၊ အနစ္နာခံေသာ သတင္းစာ ဆရာတဦး၏ ဘဝကို သ႟ုပ္ေဖာ္ေသာ ဝတၪႂ ဴဖစ္ပၝသည္။ သိုႛေသာ္
ဤစာအုပ္ ေပၞထၾက္စက အေမရိကန္ ဂဵာနယ္႒ကီးတေစာင္ (သီလစ္ဗင္းအိခဵ္) ကမူ စာအုပ္အား အမည္ေပးထားသည့္
'ကၾိ' ၏ စ႟ိုက္ထက္ 'ကၾိ' ကို လူဇာတ္သၾင္းေပးခဲ့သည့္ ရႀာလီေဝလင္၏ စ႟ိုက္ကို အေလးေပး ေရးသားခဲ့ပၝသည္။

စင္စစ္လည္း ဤစာအုပ္သည္ ဆင္ဴခင္ဉာဏ္ ႒ကီးမားေသာ အမဵႂိးသမီး တဦး၏ ဘဝ၊ အမဵားအကဵႂိး ေရႀႚ႟ႁလိုစိတ္ ဴပင္းပဵ
ေသာ အမဵႂိးသမီးတဦး၏ ဘဝ၊ ေယာကဵ္ားသားတိုႛႎႀင့္ ရင္ေဘာင္တန္း လုပ္ႎိုင္ ေဆာင္ႎိုင္သည့္ အစၾမ္းသတၨိ ႒ကီးမား
ေသာ အမဵႂိးသမီးတဦး၏ ဘဝကို သ႟ုပ္ေဖာ္ေသာ ဝတၪႂလည္း ဴဖစ္ပၝသည္။ ထိုႛေဳကာင့္လည္း မူရင္းစာေရး ဆရာက
ဤစာအုပ္ကို သူႛမိခင္အား ရည္ႌၿန္းခဲ့ဴခင္း ဴဖစ္ဟန္တူပၝသည္။

ကဵေနာ္တိုႛသည္ 'ကၾိ' ၏ ႟ိုးသားေဴဖာင့္စင္းေသာ သတင္းစာသမားဘဝကို ဘာသာဴပန္ရင္း ကဵေနာ္တုိႛ၏ သင္ဆရာ

ဴဖစ္ေသာ ဦးထင္႒ကီး (စာေပဗိမာန္)၊ ဴမင္ဆရာ ဳကားဆရာမဵား ဴဖစ္ေသာ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ဦးခဵစ္ေမာင္၊ ေဳကးမံု ဆရာဇဝန၊
ရန္ကုန္ ႓မိႂႚမေမာင္၊ အိုးေဝ ဦးညိႂဴမ၊ လူထုဦးလႀ၊ မၸိႂင္ဦးေစာဦး၊ ဂၝဒီယန္ ဦးစိန္ဝင္း၊ အေထာက္ေတာ္ ဦးအုန္းဴမင့္၊
ေဳကးမံု ဦးေသာင္း စေသာ ပုဂၢိႂလ္မဵား၏ ဂုဏ္ေကဵးဇူးကို ေအာက္ေမႛမိပၝသည္။

ဆင္ဴခင္ဉာဏ္႒ကီးမားေသာ ရႀာလီေဝလင္၏ ဘဝကို ဘာသာဴပန္ရင္း ကဵေနာ္တိုႛ၏ သမီးေလး "ေဆၾေဆၾ" အား ထူးခ႗န္

ထက္ဴမက္ ဆင္ဴခင္ဉာဏ္႒ကီးမားေသာ မိန္းမသား႒ကီးတေယာက္ ဴဖစ္ေစလိုသည့္ ဆႎၬလည္း ဴပင္းပဵမိပၝသည္။ ထိုအခၝ
မဵားတၾင္ ကဵေနာ္တိုႛသည္ ထိုဆရာ၊ ထိုသမီးတိုႛအတၾက္ ဤဘာသာဴပန္ စာအုပ္ကို ရည္ႌၿန္းလိုစိတ္ ေပၞမိပၝသည္။

သိုႛပၝေသာ္လည္း ကဵေနာ္တိုႛသည္ တပၝးသူ၏ ဉာဏ္ပညာမႀ ေပၝက္ပၾားေသာစာကို ဘာသာဴပန္သူမ႖သာ ဴဖစ္၍ ဉာဏ္

အငႀား ဘာသာဴပန္စာအုပ္ကို တစံုတေယာက္ေသာသူအား ရည္ႌၿန္းရန္ အခၾင့္မရႀိပၝ။

မရႀိသည့္အေလဵာက္ ရည္ႌၿန္းဴခင္းငႀာ မဝံ့ပၝေသာ္လည္း ဴပည္သူကို စည္း႟ံုးလံႁႛေဆာ္ ပညာေပးေသာ ဆိုရႀယ္လစ္

သတင္းစာသမားမဵား အဴဖစ္သာမက ႟ိုးသားေသာ၊ ကိုယ္ကဵႂိးစၾန္ႛေသာ၊ အနစ္နာခံေသာ၊ ဴပည္သူႛအကဵႂိးကို ကာကၾယ္
ေစာင့္ေရႀာက္ေသာ ဆိုရႀယ္လစ္ သတင္းစာသမားမဵား အဴဖစ္လည္း ေပၞထၾန္းလာမည့္ ေသၾးသစ္ အားသစ္မဵားကို
စိတ္ထဲမႀ ရည္ႌၿန္းမိဴခင္း မဴပႂဘဲကား မေနႎိုင္ခဲ့ပၝ။

ဤစာအုပ္ကို ဖတ္၍ လူငယ္ လူေတာ္ လူ႟ိုး သတင္းစာသမားေကာင္းမဵား ေပၞထၾက္လာမည္ဆိုလ႖င္ ဤစာအုပ္သည္

အလာေႎႀာင္းေသာ္လည္း အခၝေကာင္းမီေသးသည္ဟု ကဵေနာ္တိုႛ ဆိုခဵင္ပၝသည္။

ဝင္းတင္
၁၊ ၅၊ ၇၄

XXIV
 (၁)

ႎိုဝင္ဘာလ တလ၏ ေနဝင္ဖဵႂိးဖဵ ညေန ၅ နာရီအခဵိန္။ လမ္းေပၞ၌ မိန္းမငယ္တဦးႎႀင့္ ေခၾးတေကာင္ ေလ႖ာက္လာေန

ဳကသည္။ မိန္းမငယ္က ကုိယ္လံုးကိုယ္ဖန္ သၾယ္သၾယ္ေကဵာ့ေကဵာ့။ ေခၾး႒ကီးက ဧရာမ ထၾားထၾားကဵႂိင္းကဵႂိင္း။
ေခၾး႒ကီးသည္ ႎႀင္းမုန္တိုင္းမိ၍ ေသၾးေတာင့္ေနေသာ အေမရိကန္ ခရီးသၾားမဵားကို ပၝးစပ္ႎႀင့္ ကိုက္ခဵီကာ
ဥေရာပတိုက္ အယ့္ပ္ေတာင္တန္း သာသနာဴပႂေကဵာင္းမဵားသိုႛ သယ္လာေလ့ရႀိသည္ဆိုေသာ ေခၾး႒ကီးမဵႂိး ဴဖစ္သည္။
အသက္ ဘယ္ႎႀစ္ႎႀစ္ရႀိရႀိ၊ သူႛအသက္ႎႀင့္ ႎိႁင္းစာလ႖င္ လၾန္လၾန္မင္းမင္း ထၾားကဵႂိင္းသည္။ မိန္းမငယ္ကမူ အသက္ႎႀင့္
စာလ႖င္ ေသးေကၾးသည္။ ေရႀႚလတၾင္ သူ ၂၄ ႎႀစ္ ဴပည့္မည္။
ကိုယ္ဖန္ေသးေသာ္လည္း အရပ္မနိမ့္။ သာမန္ မိန္းကေလးမဵားတၾင္ မရႀိေသာ ေလးေလးပင္ပင္ တာဝန္႒ကီး
မဵား သူႛတၾင္ရႀိေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးေပၞ ဖက္ရႀင္ကဵကဵ ဝတ္စားထားသည္။ သားေမၾးဴခံႂထားသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာသည္
ေယာကဵ္ားသားတိုႛကို ေသာမနႍ ပၾားေစသည့္ မဵက္ႎႀာမဵႂိး ဴဖစ္သည္။ မိန္းမသားခဵင္းကို စကားတင္းပၾားေစသည့္
မဵက္ႎႀာမဵႂိးဴဖစ္သည္။ လမ္းတေလ႖ာက္လံုး သူႎႀင့္ေတၾႚသမ႖ ေယာကဵ္ားပဵႂိတိုင္း သူႎႀင့္ ႎႁတ္ဆက္ဳကရသည္ကိုပင္ ဴမႃးဴမႃး
႟ၿင္႟ၿင္ ဴဖစ္ဳကရသည္။
ထိုမိန္းမငယ္သည္ ရႀာလီေဝလင္ ဴဖစ္၏။ ရႀားေလာ့လီကို အတိုေကာက္ ေပၝင္းစပ္ကာ ရႀာလီဟု သူကိုယ္တိုင္
ထၾင္ထားသည့္ အမည္ဆန္း ဴဖစ္၏။ ယေနႛညေန သူႎႀင့္ေတၾႚေသာ ေယာကဵ္ားပဵႂိမဵား အနက္ တဦးသာ ထူးထူးဴခားဴခား
စန္းပၾင့္သည္။ ခဵားလ္စ္ဂၝဒီနာ ဝက္စ္ ဴဖစ္ေလသည္။
ဝက္စ္၏ ေခဵာခန္ႛေသာ မဵက္ႎႀာသည္ မိန္းမငယ္ႎႀင့္ ေခၾးကို ဴမင္လိုက္ရေသာအခၝ အဴပံႂးပန္း ေဝသၾားသည္။
ရႀာလီကို လက္ေဝႀႛယမ္းဴပလိုက္႓ပီးေနာက္ ဦးထုပ္ကိုဆၾဲ၊ ကုတ္အကဵႈကို ဴဖႂတ္၊ စာေရးမဵားကိုမႀာ႓ပီး လူေတာထဲမႀ တိုးေဝႀႛ
ေလ႖ာက္လာသည္။ ေရႀႚလမ္းေဒၝင့္တၾင္ မိန္းမငယ္ကို မီလာသည္။
"ကေမာက္ကမေတၾပၝလား။ ေခၾးနဲႛ ႓မိႂႚလယ္ေခၝင္ ေလ႖ာက္လိုႛ။ ခၝတိုင္းဆို ခင္ဗဵား ဒီအခဵိန္ ႓မိႂႚစၾန္ဘက္ကို
ေလ႖ာက္ေန ကဵပၝ။ ေခၾးလဲ မပၝပၝဘူး။ ကမာၲ႒ကီး ဘာဴဖစ္ကုန္ပၝလိမ့္"
"ေနေကာင္းတယ္ေနာ္" ဝက္စ္က ေနာက္မႀလိုက္၍ အလန္ႛတဳကား ေဴပာလိုက္ဴခင္းကို ရႀာလီ ေကဵနပ္သၾား
သည္။
"ကမၲာ႒ကီး ေဇာက္ထိုးမိုးေမ႖ာ္ ဴဖစ္သလို ကဵမလဲ စိတ္႟ူးကေလး ေပၝက္ေနတာကိုးရႀင္။ ဒီေနႛ ရက္အားေလ။
မစၤတာဒိန္း ေနႛလည္က နယူးေယာက္သၾားတယ္"
"ေအာ္ … ေဳကာင္မရႀိေတာ့ ႔ကက္ …"
"မဟုတ္ေပၝင္။ သူကိုယ္တိုင္က ကဵမကို ရက္အား ေပးခဲ့လိုႛပၝရႀင္"
"ဒီလိုဆိုလဲ ဴပန္ေကၾႚဳကစိုႛလား။ တကယ္ အေညာင္းေဴပ လမ္းေလ႖ာက္ရေအာင္ေလ။ ခင္ဗဵားရယ္၊ ကဵေနာ္
ရယ္၊ ေခၾး႒ကီး ရယ္ေပၝ့။ ဒၝထက္ သူႛနာမယ္က ဘာတဲ့လဲ။ ႟ိုလိုလား"
"႟ိုလိုလဲ မဟုတ္ဖူး။ ထေရးလဲ မဟုတ္ဖူး။ ဖီဒိုလဲ မဟုတ္ဖးူ ။ ဘီးတဲ့။ ဘီတီေမာ့ 1 ကို အတိုေကာက္ေခၞတာ။
ကဵမ ဝယ္တုန္းက သူႛနာမယ္က ဖရက္တဲ့။ ဒၝေပမဲ့ သူက ဘီးဆိုတဲ့ နာမယ္နဲႛ ေမၾးလာတာ ကဵေနတာဘဲ၊ ဒီနာမည္ကို
သိပ္မႀတ္မိတယ္။ ဳကည့္"
ရႀာလီသည္ ေလခ႗န္သံကေလး ေပးလိုက္သည္။
"ဘီး၊ ဘီး။ ေဟာဳကည့္၊ ဳကည့္။ ဴပန္လႀည့္လာ႓ပီ"
ဝက္စ္က ရယ္လိုက္၏။
"ဒၝထက္ ေနပၝအံုး။ အေညာင္းေဴပ လမ္းေလ႖ာက္မယ္ဆို"
"မေလ႖ာက္အားပၝဘူးရႀင္။ ညေန ႎႀစ္နာရီကတည္းက ဗာဟီရေတၾ မဵားေနတာ။ ဒၝေတာင္ လုပ္စရာေတၾကလဲ
ကဵန္ေသး တုန္းပဲ။ ကဵမ ဒီေနရာက လမ္းကူးမယ္"
လမ္းတၾင္ ေတၾႚသမ႖လူတိုင္းက သူတိုႛကို ႎႁတ္ဆက္ဳက၏။ ရႀာလီ့ထက္ ဝက္စ္ကို ပို၍ ေဴပာဳက ဆိုဳက ေမးဳက
ဴမန္းဳကသည္။ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္စလံုး ဤ႓မိႂႚမႀာေမၾး၊ ဤ႓မိႂႚမႀာ ႒ကီးဴပင္းဳကသည္။ သိုႛေသာ္ ဝက္စ္ကို ရႀာလီ သိသည္မႀာ
မဳကာေသး၊ အရင္က အေဝးကသာ သိေနခဲ့၏။ ႟ိႁးရႀန္ႛရႀန္ႛႎႀင့္သာ အထင္႒ကီးေနခဲ့ရသည္။ အိမ္ေရႀႚမင္းသားေခဵာႎႀင့္
နန္းတၾင္း အပဵႂိေတာ္ကေလး၏ ဆက္ဆံေရးမဵႂိး ဴဖစ္သည္။

1
ဘီတီေမာ့ = သမၳာကဵမ္းစာ၊ ေယာဘဝတၪႂလာ ေဗဟမုတ္သတၨဝၝ႒ကီး။ ။ "အ႟ိုးငယ္တိုႛသည္ ေဳကးဝၝေခဵာင္း၊ အ႟ိုး႒ကီး
တိုႛသည္ သံတံုးကဲ့သိုႛ ဴဖစ္ဳက၏။ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေသာ သတၨဝၝတိုႛတၾင္ ထူးဆန္းေသာ သတၨဝၝ ဴဖစ္၏"။
(ေယာဘ ဝတၨႂ ၄၀ း ၁၈-၁၉)

1
 ဝက္စ္သည္ အသက္သံုးဆယ္ပီပီ မဴပည့္တတ္ေသး။ သိုႛေသာ္ လူေရးလူစ ေကာင္းသူ ဴဖစ္ေန႓ပီ။ သူဦးေဆာင္
လုပ္ကိုင္ ေနရသည့္ ဆင္ပယ္ႎႀင့္ ဝက္စ္ ကုမၯဏီသည္ သာမန္ ပၾဲ႟ံုလုပ္ငန္းမ႖ ဴဖစ္ေသာ္လည္း ေငၾးေရးေဳကးေရး အထုပ္
အထည္႒ကီးသည့္ လုပ္ငန္းဴဖစ္သည္။
ႎႀစ္ေယာက္သား လမ္းကူးရန္ ရပ္ေစာင့္ဳကသည္။ တေရာ္လီ လ႖ပ္စစ္ကားမဵားက တေ႟ၾႚေ႟ၾႚ တန္းစီ သၾားေန
ဳကသည္။ ကုန္တင္ကားမဵားက အိမ္အဴပန္ ဴမန္ဴမန္ ေမာင္းေနဳကသည္။ ကန္ပိုႛကားမဵားက တဝႀီးဝႀီး ေကၾႚေနဳကသည္။
ကားခဵင္း ဝင္ေဆာင့္မိဳက၊ ဒ႟ိုင္ဘာခဵင္း ဟၾန္း တေဘာ္ေဘာ္တီးဳကႎႀင့္ လမ္းကူးေနရာတၾင္ ပင္ပန္းႎၾမ္းနယ္ေနဳကေသာ
အလုပ္ဴပန္မဵား ဴပည့္ညၟပ္လာသည္။
"ကဵေနာ္တိုႛေခတ္က သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္ဗဵ။ ကိုယ့္မဵက္စိေအာက္မႀာ ကိုယ့္႓မိႂႚကေလး ႓မိႂႚ႒ကီး
ဴပ႒ကီး ဴဖစ္လာတာကို လူတိုင္း ဴမင္ရခဲသား"
"အရင္ကဆိုရင္ လမ္းေပၞမႀာ မဵက္ႎႀာစိမ္း ေတၾႚရတာကိုက ရင္တုန္စရာေနာ္။ အိမ္ဴပန္သၾားရင္ မိသားစုကို
ဴပန္ေဴပာ ရတာက အေမာ။ ေနာက္တေနႛကဵလဲ ေငၾဇၾန္းေတၾ ေပဵာက္သလားလိုႛ ဇၾန္းေတၾ ဴပန္ေရရေသးတာ။ … ဘီး"
ရႀာလီက ဝက္စ္ကို ေဴပာရင္း ေခၾးကို ဟန္သ ႛ ည္။
"ဒၝ ဘဝသံသရာပဲ။ အေဟာင္းဆိုတာ ေဴပာင္းလဲတာမဵႂိးဟာလား" ဝက္စ္သည္ အိမ္ဴပန္ခဵိန္ မဵက္ႎႀာမဵားကို
ငဲ့ေစာင္း ဳကည့္လိုက္၏။
"လူေတၾရဲႚ ထာဝရလ႖ႂိႚဝႀက္ခဵက္။ သူတိုႛမဵက္ႎႀာေတၾဳကည့္႓ပီး သူတိုႛတေတၾ ဘာေတၾလုပ္ပၝလိမ့္၊ ဘာေတၾေတၾး
ဳကပၝလိမ့္၊ ဘာေတၾ ေမ႖ာ္မႀန္းပၝလိမ့္၊ ဘာေတၾ စိတ္ကူးပၝလိမ့္ ဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား"
"ေငၾ ဘယ္လိုပိုရေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုတာ တခုပဲ ေတၾးမႀာေပၝ့။ တကမာၲလံုးပၝပဲေလ။ သူမဵားဆီက ေငၾေတၾကို
ဘယ္လို လုပ္ယူရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ လူငယ္ေတၾ ေနႛမအိပ္ ညမအိပ္ ဆင္ဳကံ ဳကံေနဳကတာ။ အဲဒီလို လူငယ္မဵႂိးေတၾဟာ
အေမရိကန္ စိတ္ဓာတ္ပဲ။ ဒီ႓မိႂႚမႀာလဲ ဒီလို လူငယ္ေတၾ ပဵားပန္းခတ္ ဴဖစ္ေနဳက႓ပီး ႓မိႂႚဖဵက္ဖိုႛ လိုက္ရႀာေနတဲ့ ေဂၝ့သ္ 2
ကေလးေတၾေလ"
"ကဵေနာ္က ကိုယ့္ေငၾသာ သူမဵား အႎိႁက္ခံမယ့္ လူစားပၝဗဵာ" ဝက္စ္က ရယ္သည္။ ရႀာလီကလည္း ဴမႃးဴမႃး
ကေလးရယ္သည္။
"ကဵေနာ္ ေလေဳကာရႀည္ေနတာနဲႛ လမ္းေတာင္ မကူးႎိုင္ဴပန္ဘူး။ ဒၝထက္ ေနပၝအံုး။ ခင္ဗဵားရဲႚ အားရက္ဆိုတာ
ကလဲ လုပ္စရာကိစၤေတၾ မဵားလိုက္တာ။ ဘယ္ေလာက္ ကဵန္ေနေသးသလဲ"
"စာေရးစကၠႃေတၾ အရင္သၾားဝယ္ရမယ္။ ကဵမတိုႛ ႟ံုးအတၾက္ပၝ။ ဘီး၊ လာစမ္း။ ဒီအိတ္ထဲက ေငၾေတၾ အကုန္
ဝယ္ရမႀာ။ ဘီး၊ ကဵမ ဒီေခၾးကို လည္ပင္း႒ကိႂးတပ္လာခဲ့ရ ေကာင္းသား။ သူေတာ့ နာခၝနီးေန႓ပီ"
"သူ မနာဘဲ တဴခားလူ နာခၝနီး႓ပီလိုႛေကာ မထင္ဘူးလား လမ္းဟိုဘက္က မဵက္မႀန္နဲႛ ေဳကာင္စီစီလူ ဆိုပၝ
ေတာ့။ သူႛဳကည့္ရတာ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနလိုႛ ေရာက္ေနမႀန္း သိပံုမရဘူး"
"ဟဲ့ … ဘီး။ စာေရးစကၠႃေတၾ ဝယ္႓ပီးရင္ ေဒၞေဒၞဂဵင္နီႛဆီ ေ႔ကးပူေတာင္းဖိုႛ သၾားရအံုးမယ္"
"ကိုယ့္အေဒၞကုိယ္ ေ႔ကးပူေတာင္းရမယ္လိုႛဗဵာ"
ရႀာလီက ရယ္ရင္း "မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္။ သူႛအတၾက္ ေ႔ကးပူေတာင္းေပးရမႀာပၝ။ ေဒၞေဒၞက သိပ္အားနာတတ္
တာ။ သူႛအိမ္မႀာ ငႀားေန႓ပီး ေငၾမေပးတဲ့ လူတေယာက္ ရႀိေနလိုႛ။ ဘီး၊ ဟဲ့ ဘီး။ ဘုရားေရ ထင္တဲ့အတိုင္း ဴဖစ္ကုန္႓ပီ"
လမ္းတဖက္မႀ မဵက္မႀန္ႎႀင့္ လူငယ္သည္ စကၠႃအိတ္ထဲမႀ ပန္းသီးကို ငူငူငိုင္ငိုင္ ႎိႁက္စားရင္း လမ္းဴဖတ္ကူး
လိုက္သည္။ ေစဵးကားက သူႛကို ပၾတ္သၾားသည္။ ေနာက္က ယာဥ္ထိန္းရဲ လိုက္လာ၍ အဴပင္းေမာင္း ေဴပးလာဴခင္းဴဖစ္
သည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲကားသည္ မဵက္မႀန္ႎႀင့္ လူငယ္ကို မ႒ကိတ္မိရန္ တအားဆၾဲေကၾႚလိုက္ရာ ဧရာမေခၾး႒ကီးကို တိုက္မိ
မလို ဴဖစ္သၾားသည္။ ဘီးက "ေသမယ့္ေဘး ခုန္ႎိုင္မႀ လၾတ္ေတာ့မကိုး" ဟု ေတၾးမိေရာ့သလား မသိ။ တအားကဵႂံး ခုန္
လိုက္သည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲကားႎႀင့္ေတာ့ လၾတ္သၾား၏။ သိုႛေသာ္ မဵက္မႀန္ႎႀင့္ လူငယ္အေပၞသိုႛ ခုန္အုပ္မိလဵက္သားဴဖစ္
ကာ လမ္းေပၞသိုႛ ဝုန္းကနဲ လံုးေထၾးလဲကဵသၾားသည္။
လူငယ္သည္ ခဵက္ခဵင္း ငုတ္တုတ္ ထထိုင္လိုက္၏။ သူႛဦးထုပ္ေပၞ သူထိုင္မိလဵက္သား ဴဖစ္ေန၍ ဦးထုပ္
ေပဵာက္ေနသည္။ စကၠႃအိတ္ ေပၝက္႓ပဲသၾား၍ ပန္းသီးမဵား လိမ့္ထၾက္ကုန္သည္။ ညေန သတင္းစာပိုႛသမားကေလး
မဵားက ေဟးလား ဝၝးလား ေအာ္ဟစ္ကာ ပန္းသီးမဵားကို ေကာက္စားဳကသည္။ ရႀာလီ ေဴပးလာသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာေပၞ
တၾင္ စိုးရိမ္ရိပ္ သန္းေနသည္။
"ေခၾးကို ခၾင့္လၿတ္ပၝရႀင္။ လန္ႛသၾားလိုႛ ဴဖစ္ရတာပၝ။ နာသၾားသလား ဟင္"

2
ေဂၝ့သ္ = ဂ၃ရာစုမႀ ၅ ရာစုအတၾင္း ေရာမ လက္နက္ႎိုင္ငံေတာ္႒ကီးကို ဝင္ေရာက္လုယက္ ဖဵက္ဆီးခဲ့ဳကသည့္
ဂဵာမန္အႎၾယ္ လူမဵႂိးမဵား။

2
 လူငယ္သည္ လမ္းလယ္ေခၝင္ တည့္တည့္႒ကီး ထိုင္ရင္း ရႀာလီေဝလင္ကို မသိကဵႂိးက႗ံ ေမာ့္ဳကည့္သည္။
"ဘာမႀေဴပာစရာ မရႀိပၝဘူး။ ပန္းသီးေတၾ ေပဵာက္ကုန္တာဘဲ ဆိုးတယ္"
လူေတၾ ခဵက္ခဵင္းအံုလာသည္။ လမ္းလယ္ေခၝင္တၾင္ ကိုယ့္ဦးထုပ္ေပၞကိုယ္ တက္ထိုင္ေနသည့္ စာဂဵပိုး႟ုပ္
ေပၝက္ေနေသာ လူငယ္အား စိတ္အိုက္ လက္အိုက္ ဴဖစ္ေနေသာ အမဵႂိးသမီးကေလးတဦးက ခယခယ ေတာင္းပန္ေနပံု
ကို ဝုိင္းဳကည့္ဳကသည္။
"ေနစမ္းပၝအံုး။ ဒီေလာက္႒ကီးတဲ့ ေခၾး႒ကီးကို ဘာလုပ္ဖိုႛ ေမၾးရတာလဲ။ သူက ဘာအသံုးကဵသလဲ" လူငယ္က
ေမးသည္။
ရႀာလီသည္ ရယ္လုရယ္ခင္ မဵက္ႎႀာထားဴဖင့္ "အသံုးခဵဖိုႛ ေမၾးတာမဵႂိး မဟုတ္ဘူးရႀင့္။ အေပဵာ္ေမၾးတာ။ ႒ကီး႒ကီး
လႀလႀ ေပဵာ္ရတဲ့ေခၾးရႀင့္"
လူငယ္သည္ ဖင္ခုထိုင္ထားမိေသာ ဦးထုပ္ကို ဆၾဲထုတ္႓ပီး ဦးထုပ္ပံုပန္း ေပၞေအာင္ ဟိုဖိဒီဖိလုပ္ရင္း၊
"ကဵေနာ့္ အတၾက္ေတာ့ မေပဵာ္ရပၝဘူးဗဵာ"
ဝက္စ္သည္ လူအုပ္ဳကားမႀ တုိးလာရင္း ဴပံႂးဴပံႂးကေလး ဦးႌၿတ္ ေဴပာလိုက္သည့္ ရႀာလီ၏ စကားသံကို ဳကား
လိုက္ရသည္။
"ရႀင္ အနာတရ မဴဖစ္တာ ဝမ္းသာပၝတယ္ရႀင္။ ကဵမ ေခၾးက ရႀင့္ကို ေပဵာ္ေအာင္ မလုပ္ႎိုင္ေပမယ့္ သူႛကို
ရႀင္ေပးတဲ့ ေပဵာ္႟ၿင္မႁကေတာ့ တကယ္႒ကီးပၝေပတယ္"
ဝက္စ္သည္ လူငယ္ကို ယဥ္ေကဵးစၾာ ဆၾဲထူေပးသည္။ မေတာ္တဆ ဴဖစ္မႁအတၾက္ ဖၾယ္ဖၾယ္ရာရာ ဝမ္းနည္း
စကား ေဴပာသည္။
ရႀာလီေဝလင္ တလႀမ္းခဵင္း ေလ႖ာက္သၾားသည္။ ဝက္စ္က အမီလိုက္သၾားသည္။
"ခင္ဗဵားကို ဴမင္လိုက္ေတာ့ သူက မိုက္မိုက္ကန္းကန္းမဵား ေဴပာေနသလားလိုႛဗဵာ"
ရႀာလီက "သူစိတ္ဝင္စားတာ ပန္းသီးနဲႛ ေခၾးပဲ။ ႟ုကၡဇီဝ သဘာဝတၪ ပညာရႀင္မဵား ဴဖစ္ေနလား မသိပၝဘူး ရႀင္"
"ေဂၝ့သ္ကေလးေတာ့ ဟုတ္ပံုမရပၝဘူး။ သူႛအကဵႈအိတ္ထဲမႀာ စာအုပ္ေတၾႚတယ္ မဟုတ္လား။ 'လူသားတိုႛ၏
ဘာသာ တရား' ဆိုတဲ့ စာအုပ္လိုႛ ထင္တာဘဲ။ ဒီေခတ္မႀာ ကၾန္ႛ 3 ေရးတာ ဖတ္တဲ့ လူမဵႂိးလဲ ရႀိေသးသကိုး"
"ကဵမတိုႛေတာ့ မဖတ္ေပၝင္"
"အလကား စာအုပ္ပၝဗဵာ။ ကဵေနာ့္မိတ္ေဆၾ သူေဌးတေယာက္ ေဴပာဘူးတယ္။ အဲဒီလုိစာအုပ္မဵႂိး ဖတ္တဲ့
လူဟာ ဝင္ေငၾ တႎႀစ္ ေဒၞလာ ေထာင့္ရႀစ္ရာေကဵာ္ဖိုႛ ေဝလာေဝးပဲတဲ့"
စာေရးကရိယာဆိုင္သိုႛ ေရာက္လာသည္။ ရႀာလီသည္ စာေရးစကၠႃႎႀင့္ ႟ံုးသံုးပစၤည္းမဵား ဝယ္သည္။ ဘီး
အတၾက္လည္း ေခၾးလည္ပတ္႒ကိႂးတခု ေစဵးဆစ္ဝယ္သည္။
ရႀာလီ့အိမ္သိုႛ ေရာက္သည္။ ေခၾး႒ကီးကို ထမင္းခဵက္ထံ အပ္လိုက္၏။ ရႀာလီသည္ အိမ္ေပၞသိုႛတက္ကာ မိခင္
ကို နမ္းခဲ့ေသးသည္။ ထိုႛေနာက္ ႓မိႂႚေဟာင္းပိုင္းရႀိရာ ရႀာလီ့ အေဒၞအိမ္ဘက္ဆီသိုႛ လမ္းမီးေရာင္ေအာက္မႀ ဆက္
ေလ႖ာက္လာခဲ့ဳက၏။
လမ္းေလ႖ာက္လာရင္း ရႀာလီက ဝက္စ္၏ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း အေဴခအေနကို ေမးသည္။ ဝက္စ္သည္ စီးပၾားဥစၤာ
တက္ေန ေသာ္လည္း မခဵင့္မရဲ ဴဖစ္ေနသည္။ သူႛႎႀလံုးသားက ေငၾဖလႀယ္သူ ပၾဲစားမဵားႎႀင့္ မေပဵာ္ပိုက္ဟု ဆိုသည္။
ဝက္စ္က ေလးေလးပင္ပင္႒ကီး ေဴပာေနသည္။
"တခၝတေလ ငၝတေနႛလံုး ဘာေတၾလုပ္ခဲ့သလဲလိုႛ ညတိုင္း ကဵေနာ္ ဴပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ဘာအဓိပၯာယ္ ရႀိသလဲ
လိုႛလဲ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ဴပန္ေမးမိတယ္။ တကမာၲလံုးရဲႚ ေငၾေဳကးလုပ္ငန္းေတၾ ကဵေနာ္ လုပ္ရလိုႛေကာ ဘာေတၾ မယ္မယ္ရ
ရ လုပ္ႎိုင္မလဲ။ ေငၾေတၾ အမဵား႒ကီးရရင္ ေဆး႟ံုေတၾ ေဆာက္ပစ္လိုက္ေပၝ့လိုႛ ခင္ဗဵားက ေဴပာမယ္။ ကဵေနာ္ လုပ္ဴဖစ္
မယ္ ထင္သလား။ မလုပ္ဘူး။ ေငၾပိုရရင္ ေငၾပိုလိုခဵင္မႀာပဲ။ ကဵေနာ့္ အဳကံေတၾ၊ ေမ႖ာ္မႀန္းခဵက္ေတၾလဲ ေငၾကိစၤနဲႛပဲ ဇယား
႟ႁပ္ေနေတာ့မႀာပဲ။ ေခၝင္းတလံုးနဲႛ အိုးႎႀစ္အိုး မ႟ၾက္ႎိုင္ပၝဘူးဗဵာ။ လူထုဴမၟင့္တင္ေရး လုပ္ငန္းဆိုတာက ဒီအလုပ္ေတၾနဲႛ
တဴခားစီပဲ"
"ရႀင္ေငၾေတၾရႀာေပၝ့။ ကဵမ သံုးေပးမယ္ေလ"

3
ကၾန္ႛ = ဳသဂစ္ေမရီဖလန္ဆၾာ (၁၇၈၉-၁၈၅၈)။ ။ ဴပင္သစ္ ဒႍနိက ပညာရႀင္။ ထာဝရတရားႎႀင့္ စပ္လဵဥ္း၍ အစၾဲ
အလန္း ခန္မ ႛ ႀန္းခဵက္မဵားကို ပယ္႓ပီး လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ပိုင္ပိုင္သိဴမင္ေသာ အခဵက္မဵားကို လက္ခံသည့္ ေပၝ့ဇစ္တစ္
ဝၝဒကို စတင္ေဖာ္ထုတ္သူ။ လူမႁေရးသိပၯံကို ႟ူပေဗဒနည္းဴဖင့္ ႟ႁဴမင္သည္။ လူႛသမိုင္းကို အဆင့္ဆင့္ ပိုင္းဴခားသည္။
တရားေသမဵားကို ဴဖစ္ရပ္မႀန္ အသိတရားႎႀင့္ အစားထုိးႎိုင္သည့္ အဆင့္ကို လူႛသမိုင္း၏ အဴမင့္ဆံုးအဆင့္ဟု
သတ္မႀတ္သည္။ လူသားဝၝဒေပၞတၾင္ အေဴခခံေသာ ဘာသာေရး အသစ္တရပ္ တီထၾင္ ထူေထာင္ရန္ အဆိုဴပႂသည္။

3
 ရႀာလီက ရယ္သံႎႀင့္ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္ ဒီအလုပ္က ထၾက္ေတာ့မယ္" ဝက္စ္က ေဴပာသည္။
"ဆမ္ပယ္ကိုလဲ ေဴပာ႓ပီး႓ပီ။ ကဵေနာ္က ခင္ဗဵား အလုပ္မဵႂိး ႒ကိႂက္တာ"
ရႀာလီသည္ မဲ့ဴပံႂးကေလး ဴပံႂးကာ၊
"ကဵမ အခု လုပ္ရမယ့္ အလုပ္မဵႂိးကေတာ့ မဟန္လႀပၝဘူးရႀင္။ အမေလး၊ ရႀင္သာ လုပ္ခဵင္ရင္ ေပးလိုက္ပၝရဲႚ"
"အင္း။ အလကားရတဲ့ႎၾား သၾားေတာ့ ႓ဖဲဳကည့္အံုးမႀ။ ဘာအလုပ္တဲ့လဲ"
"ေ႔ကးပူေတာင္းတဲ့ အလုပ္ေလ"
"ဟုတ္သားပဲ။ ခင္ဗဵား ေခၾး႒ကီး လူဝင္တိုက္တာနဲႛ စကားဴပတ္႓ပီး ေမ့သၾားလိုႛ"
"အိမ္ခန္း ငႀားစားတဲ့သူတိုင္း ေဴပာေနကဵ ဇာတ္လမ္းမဵႂိးပၝရႀင္။ ဒီလူက ေဒၞေဒၞဂဵင္နီအိမ္မႀာ ငႀားေနတာ တလ
နီးပၝး ရႀိေန႓ပီ။ ေငၾဆိုလိုႛ ဴဖႃသလား မဲသလားေတာင္ မသိရေသးဘူး။ ေဒၞေဒၞက သူမရႀက္ေအာင္ ႟ိုးတိုးရိတ္တိတ္
ေတာ့ တခၝ ႎႀစ္ခၝ ေဴပာပၝရဲႚ။ မရလိုႛ ကဵမကို တယ္လီဖုန္းနဲႛ လႀမ္းေခၞတာ။ ကဵမက သူႛကိုယ္စားလႀယ္ လုပ္ရအံုးမယ္"
"ဒီေတာ့ ခင္ဗဵားက ဘာလုပ္မႀာလဲ"
"အဲဒီလူနဲႛ စကားေဴပာ႓ပီး ေငၾေတာင္းရမႀာေပၝ့၊ မရရင္ …"
"မရရင္ ဘာလုပ္မႀာလဲ"
"ေမာင္းထုတ္ပစ္မႀာေပၝ့"
ဝက္စ္က တဟားဟား ရယ္လုိက္၏။ သူႛမဵက္ႎႀာသည္ ႟ၿင္ဴပံႂးေနခဵိန္တၾင္ စၾဲမက္စရာ အေကာင္းဆံုး ဴဖစ္၏။
"ယံုပၝတယ္ဗဵာ"
"ကဵမ ဒီလိုလုပ္ခဲ့ေပၝင္း မဵားလႀပၝ႓ပီ"
"ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒုိင္းမဵား ဴဖစ္တတ္ေသးသလား"
"မဴဖစ္ေပၝင္။ ကဵမ တခၾန္းေဴပာလိုက္ရင္ ဝပ္သၾားတာခဵည္းပဲ။ သိုးကေလးေတၾလို တန္းစီထၾက္သၾားတာပၝပဲ။
ေကာက္႟ိုး ေဴခေထာက္ ဴမက္ေဴခေထာက္ေပၝ့"
"ဒၝ ခင္ဗဵား အေဒၞအိမ္လား"
"မေရာက္ေသးဘူး။ ေရႀႚလမ္းေဒၝင့္ကဵမႀပၝ။ အလုိ၊ ဘုရားေရ။ ဳကည့္၊ ဳကည့္ …"
ရႀာလီေဝလင္ အေဒၞ၏ အိမ္ေပၞသိုႛ လူငယ္တဦး တက္သၾားသည္။ သူႛအဝတ္အစားက ဖုန္အလိမ့္လိမ့္။ လမ္း
ေလ႖ာက္ပံုက ေထာ့နင္းေထာ့နင္း။ သူတိုႛ ဳကည့္ေနခိုက္မႀာပင္ ထိုလူငယ္သည္ ေဒၞေဒၞဂဵင္နီ၏ အိမ္တံခၝးကို ဖၾင့္ဝင္
သၾားသည္။
ဝက္စ္ႎႀင့္ ရႀာလီသည္ တံုႛကနဲ ရပ္လိုက္႓ပီး တဦးကို တဦး ဳကည့္လုိက္ဳကသည္။ ဝက္စ္သည္ မဴပံႂးဘဲ ဝၝးလံုးကၾဲ
ရယ္ခဵ လိုက္၏။
"ကုိင္း၊ ခင္ဗဵား သူႛကို ေမာင္းထုတ္ဖိုႛ ရဲေဆးတင္ေပအံုးေတာ့"

(၂)

ရႀာလီေဝလင္ အိမ္ထဲသိုႛ ဝင္လာသည္ကို ဴမင္လိုက္ေသာအခၝ သူႛအေဒၞအိမ္တၾင္ လခေပးစားသူ အိမ္းငႀားမဵား လႁပ္

လႁပ္႟ၾ႟ၾ ဴဖစ္သၾား၏။
ဝီလဵံ ကလင္ကာက ညစာေက႗းရာ၌ ကူညီရန္လာဴခင္း ဴဖစ္မည္ဟု ထင္ေဳကးေပးသည္။ ယခင္တခၝ လာစဥ္က
ေပၞတာေဟာက္ အမဲသားေဳကာ္ ေက႗းခဲ့ဴခင္းကို အမႀတ္တရ ေဴပာသည္။ မစၤမီလာက မစၤတာ ကလင္ကာကို ႟ုပ္ပိုင္း
ဆန္လၾန္းသည္ဟု ႓ပီတီတီေဴပာသည္။ ဗိုလ္မႁးဘ႟ၾတ္သည္ မီးလင္းဖိုေဘးတၾင္ ထိုင္ကာ ညေနသတင္းစာ ဖတ္ေနသည္။
မစၤတာ ဘိုင္လက္ရႀ္ကမူ ယခင္က ပဵႂိတိုင္း႒ကိႂက္ ႎႀင္းဆီခုိင္ပမာ ဴဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သူႛႎႁတ္ခမ္းေမၾး နက္ေဴပာင္ေဴပာင္႒ကီးကို
ပၾတ္လိမ္ေနသည္။
"မစၤတာ ဘိုင္လက္ရႀ္ ထၾက္႓ပီး ႎႁတ္မဆက္တာ ကဵမေတာ့ အံ့ဳသတယ္" ဟု မစၤမီလာက မစၤတာကလင္ကာ
ကို ေဴပာသည္။
အဴပင္ထၾက္၍ ႎႁတ္ဆက္ရေကာင္းႎိုးႎိုး စဥ္းစားေနသည့္ မစၤတာ ဘိုင္လက္ရႀ္က အခန္းထဲရႀိ အမဵႂိးသမီးမဵား
ႎႀင့္ပင္ မိမိ အဖိုႛ ေကဵနပ္ေလာက္ပၝ႓ပီဟု ဴပန္ရိသည္။
"သူ ဘယ္သူနဲႛ တၾဲလာတယ္ ထင္သလဲ"
ဝီလဵံကလင္ကာသည္ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္ ခႎိုးခနဲႛ ေဴပာေနဳကဴခင္းကို မသိဘဲ စကားဴဖတ္ေဴပာသည္။
"ဝက္စ္ေလ၊ ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီယာ ဝက္စ္နဲႛဗဵ"

4
 မစၤမီလာက စီကနဲ ေအာ္လိုက္၏။ ကလင္ကာက သူႛစကားကို ဆက္ေဴပာေနသည္။
"အရင္တခၝ သူလာတုန္းကလဲ ေပၞတာေဟာက္ အမဲေဳကာ္ စားရတာပဲ။ ညစာစား႓ပီးေတာ့ ေဆၾးေႎၾးပၾဲ
လုပ္တယ္။ ေနာက္တေနႛလဲကဵေရာ မီလ္ဟီစာ ဆိုတဲ့လူ အိမ္ေပၞက ေဴပးရတာပဲ"
"ကဵႂပ္မႀာေတာ့ သူဝင္႟ႁပ္စရာ ဘာကိစၤမႀ မရႀိေပၝင္ဗဵာ"
က႗ဲ႓မီးတိုေနသည့္ မစၤတာ ဘိုင္လက္ရႀ္က ဝင္ေထာက္၏။ ကလင္ကာက …
"ဟုတ္ပၝတယ္။ အိမ္သားလိုဴဖစ္ေနတဲ့ လူေတၾအတၾက္ ကဵႂပ္ေဴပာတာ မဟုတ္ရပၝဘူး။ ဂဏႀာမ႓ငိမ္ မဴဖစ္စမ္း
ပၝနဲႛ။ ကဵႂပ္ အထင္ေဴပာရရင္ ပၝရဂူကေလးနဲႛ ပတ္သက္မယ္ ထင္တယ္"
ကလင္ကာ ယနံႛမကင္း ဴဖစ္ေနသည္မႀာ အေဳကာင္းမဲ့မဟုတ္။ သူတိုႛ ထုိင္ေနသည့္ အခန္း၏ အေပၞထပ္တၾင္
လည္း ဤကိစၤကိုပင္ ေဆၾးေႎၾးေနဳကေလသည္။
ရႀာလီေဝလင္သည္ ဇာခန္းဆီးေနာက္ကၾယ္၌ သူႛအေဳကာင္း ဘာေတၾေဴပာဆိုေနဳကမႀန္း မသိ။ အေပၞထပ္သိုႛ
တန္းတက္သၾား႓ပီး ေဒၞေဒၞဂဵင္နီႛ အခန္းထဲသိုႛ အေမာတေကာ ေဴပးဝင္သၾားသည္။
သူႛအေဒၞသည္ စားပၾဲတၾင္ထိုင္ကာ ဝတၪႂဖတ္ေနသည္။ တူမဴဖစ္သူကို ေမာ့ဳကည့္႓ပီး ပၝးေရနားေရ တၾန္ႛေန
ေသာ သူႛ မဵက္ႎႀာတၾင္ အဴပံႂးဆင္လိုက္၏။
"အခဵစ္ကေလး ရႀာလီ။ သမီးကိုေတၾႚရတာ ဝမ္းသာလိုက္တာကၾယ္"
သူတိုႛသည္ တဦးကို တဦး ဳကင္နာစၾာ နမ္းလိုက္ဳက၏။
"ေဒၞေဒၞဂဵင္နီရယ္ ေဴပာစမ္းပၝအံုး။ ေဒၞေဒၞေဴပာတဲ့ လူက လူေသးေသး ငူတူတူ ငိုင္တိုင္တုိင္လား။ မဵက္မႀန္နဲႛ
ေလ။ ဦးထုပ္ အညိႂေရာင္ေဆာင္းတယ္။ ဆံပင္ကလဲ မညၟပ္ဖူး။ ကမၲာေပၞမႀာ မဵက္ႎႀာေဳကာအတင္းဆံုးလူ။ အူေဳကာင္
ေဳကာင္ အႎိုင္ဆံုးလူေလ။ ဟုတ္လား။ သူလား"
"ခ႗တ္စၾပ္ပၝဘဲ အခဵစ္ရယ္။ ဘယ္မႀာမဵား သၾားေတၾႚလာလိုႛလဲ"
ရႀာလီသည္ အိပ္ရာေပၞသိုႛ ေဴခပစ္လက္ပစ္ လႀဲခဵလိုက္႓ပီး သူႛအေဒၞကို ဴဖစ္ေဳကာင္းရယ္မႀ ကုန္စင္ ဴပန္ေဴပာ
ဴပေနေလ၏။
"ဟုတ္ပၝတယ္။ သူပၝပဲ။ ဒၝ့ထက္ ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္က သမီးနဲႛ အတူလာသလား။ ညစာစားဖိုႛ ေခၞခဲ့ေရာေပၝ့
ကၾယ္။ ဒၝေပမဲ့ သူက ဒိုႛဟင္းမဵႂိးေတာ့ အေရးစိုက္မႀာ မဟုတ္ပၝဘူးေလ"
ရႀာလီသည္ သူႛအေဒၞ တလၾဲထင္ေနပံုကို မဟုတ္ေဳကာင္း ေဴဖရႀင္းရင္း ညပိုင္းတၾင္ အေရး႒ကီးေသာ ကိစၤ
လုပ္ရန္ရႀိသည္ဆို႓ပီး ဝက္စ္ကို မဖိတ္ခဲ့ဴခင္းဴဖစ္ေဳကာင္း ရႀင္းဴပသည္။
"ကဲ အလုပ္ကိစၤ ေဴပာစမ္းပၝအံုး။ အဲဒီ ေ႔ကးငနဲအေဳကာင္းက ဘယ္လိုလဲ"
"လာမယ့္ တနလႆာေနႛဆိုရင္ ေလးပတ္ဴပည့္ေတာ့မယ္"
သူႛအေဒၞ မစၤက္ပိန္တာက ဖတ္လက္စ ဝတၪႂစာအုပ္၏ စာမဵက္ႎႀာဳကားတၾင္ ဖိနပ္ေဂၞကို ညၟပ္လိုက္ကာ
ေဴပာသည္။
"သူက နယူးေယာက္ကတဲ့။ တေယာက္ေယာက္က ဒီအိမ္ကို နတ္လမ္းႌၿန္လိုက္လိုႛတဲ့။ ဘယ္သူဘယ္ဝၝမႀန္း
လဲ မသိပၝဘူး။ ေဴပာလဲ မေဴပာဘူး။ အခန္းကလဲ အားေနေတာ့ ေဒၞေဒၞက လက္မလၿတ္ခဵင္ဘူး။ ငၝ့အိမ္က လမ္းမ႒ကီး
ေပၞမႀာသာ ဆိုရင္ေအ၊ လူေကာင္းသူေကာင္းေတၾနဲႛ လုပ္ရကိုင္ရမႀာေပၝ့၊ အခဵစ္ကေလးရယ္။ ေအမီမာစဒင္ ေငၾ႟ၿင္ေနပံု
မဵား ေဴပာ မေဴပာခဵင္ဘူး။ သမီး သိေစခဵင္တယ္၊ ဒီေကာင္မက လယ္တယ္ မဟုတ္လား"
"မာစဒင္ ကိစၤ အသာထားပၝအံုး။ ဒီေတာ့ ေဒၞေဒၞက သူႛကို အခန္းေပးလိုက္ေရာလား"
"အင္းေပၝ့။ အေပၞဆံုးအခန္း ေပးလိုက္တယ္။ သူက အလုပ္အကိုင္ကလဲ ရႀိပံုမရပၝဘူး။ တေနႛလံုး အခန္း
ေအာင္းေနေတာ့တာပဲ။ လူ႒ကီးလူေကာင္းသာဆိုရင္ မနက္စာ စား႓ပီး အဴပင္ထၾက္ရမယ္ဆိုတာက မေဴပာဘဲ နားလည္
ရမယ့္ ကိစၤပဲ။ ဒၝထားပၝေတာ့၊ သမီးယံုမႀာ မဟုတ္ဖူး။ ဆယ္ရက္သာ ဳကာသၾားတယ္ အခန္းခေပးဖိုႛ စကားတခၾန္း
မဟဘူး။ ေဒၞေဒၞက စကားရိပ္ စကား႕မက္ေတာ့ ေဴပာပၝေသးတယ္"
"မရဘူး မဟုတ္လား"
"ဘယ္ရမလဲ။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ရက္သာ ကုန္သၾားတယ္ ကမာၲေပၞမႀာ ေငၾဆိုတာ ရႀိတယ္လိုႛေတာင္ ထင္ရဲႚ
လား မသိပၝဘူး။ ဒၝနဲႛ ဒဲ့ဒိုးပဲ ေဴပာရေတာ့တာေပၝ့။ သူႛအခန္း တံခၝးေခၝက္႓ပီး ငၝ့မႀာလဲ ေ႔ကးေပးစရာေတၾ ရႀိေနတယ္၊
အခန္းခရရင္ သိပ္ေကဵးဇူးတင္မႀာပဲလိုႛ ေဴပာရေတာ့တာေပၝ့။ အမေလး၊ ကုန္စံုဆိုင္စာေရးလို ေဒၞေဒၞ ေ႔ကးပူေတာင္း
ေနရတာ သမီးတိုႛအဖိုး ဘုရင္ခံ႒ကီးသာ ဴမင္ရင္ ဘယ္ေလာက္မဵား ရင္နာလိုက္မလဲလိုႛ ေဒၞေဒၞ ေတၾးမိေသးတယ္"
ရႀာလီသည္ စကားကို မသိမသာ ဴဖတ္လိုက္ကာ လိုရင္းသိုႛ ဴပန္ေရာက္ေအာင္ ဆၾဲေဴပာရသည္။
"အဲဒီေတာ့ သူက ဘာေဴပာသလဲ"
"ေအာင္မာ။ သူကေတာ့ မႀင္ေသေသပဲ။ စိတ္မပူပၝနဲႛတဲ့။ ေလာေလာဆယ္ သူႛမႀာ ေငၾဴပတ္ေနေပမယ့္ မဳကာခင္
ရမႀာပၝတဲ့။ သူကေတာ့ ဟိတ္နဲႛ ဟန္နဲႛ မဵက္ႎႀာ ခပ္ေဴပာင္ေဴပာင္ပဲ"

5
 "ဒၝေပမဲ့ ေငၾေစာ္ကေတာ့ မနံဘူး ဆိုပၝေတာ့"
"ဟင့္အင္း။ အဲ့ဒီေတာ့ ရႀာလီ ဘာလုပ္မလဲ။ ေဒၞေဒၞ့အထင္ ဒီသူငယ္က မ႟ိုးမေဴဖာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပၝဘူး။
ထူးထူးဴခားဴခား႒ကီး ႟ိုးသားတာက သူႛမဵက္ႎႀာမႀာ အထင္းသားေပၞေနတာပဲ။ လူထူးလူဆန္း ဴဖစ္ေနတာတခုပဲ။ အာ႟ံုလဲ
သိပ္စူးစူးစိုက္စိုက္ ရႀိတယ္။ ဘာေခၞမလဲ။ ဇၾတ္တ႟ၾတ္သမား ဆိုရမလား မသိဘူး"
ရႀာလီသည္ စားပၾဲကိုမႀီရင္း သူႛအေဒၞကို စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
"လူ႒ကီးလူေကာင္း တေယာက္လိုႛေတာ့ မထင္ဘူးေပၝ့။ ဟုတ္လား ေဒၞေဒၞဂဵင္နီ"
မစၤပန ိ ္တာသည္ လက္ေဴမၟာက္ဴပသလို လက္ႎႀစ္ဘက္ကိုဆန္ႛကား႓ပီး၊
"ဒီေခတ္မႀာ ဒီစကားလံုးက ဘာမႀ အဓိပၯာယ္ မရႀိေတာ့ပၝဘူးေအ။ လူ႒ကီးလူေကာင္းဆိုတဲ့ အမဵႂိးအႎၾယ္က
ဒိုႛမဵားေခတ္ကသာ ရႀိတာပၝ။ ဒီေခတ္မႀာေတာ့ ဘယ္မႀာမႀ မရႀိေတာ့ပၝဘူး။ ဝက္စ္လို၊ ဘတ္လို လူငယ္မဵႂိးေတၾမႀာသာ
လူ႒ကီးလူေကာင္းဆိုတာ ေတၾႚေတာ့တာကၾယ့္။ ဒီေခတ္ အဆင့္အတန္းနဲႛ ဆိုရင္ …"
"ကဲပၝေလ။ ဒီေခတ္ အဆင့္အတန္းနဲႛ ဆိုရင္ေရာ အဲဒီလူကို လူ႒ကီးလူေကာင္းလိုႛ ဆိုႎိုင္ပၝ့မလား"
"ဘယ္သိႎိုင္ပၝ့မလဲ။ ဟုတ္ခဵင္ဟုတ္မႀာေပၝ့။ မဟုတ္ခဵင္လဲ ေနမႀာေပၝ့။ ဟုတ္မထင္ပၝဘူးေအ။ သူမဵားေတၾ စိတ္
ခဵမ္းသာဖိုႛ၊ ကုိယ္ခဵမ္းသာဖိုႛ ကိစၤကို လံုးလံုးအေရးမစိုက္တဲ့ လူစားပဲ။ ဘယ္မႀာ လူ႒ကီးလူေကာင္း ဴဖစ္ႎုိင္ပၝ့မလဲ"
"ဒၝေပၝ့၊ သူက အဲဒီလုိ လူစားပဲလား"
"ဴဖစ္ပံုကေလး ေဴပာရအုန္းမယ္" မစၤ ပိန္တာက စကားဆက္သည္။
"ဒီသူငယ္က တခဵိန္လံုး အခန္းေအာင္း ေနတာပဲ။ စာအုပ္ေရးေနတာ ထင္ပၝရဲႚ"
"အမေလး။ ဒီလုိဆို ဴခႃတဴပားမႀ ကပ္မယ့္လူစား မဟုတ္ပၝဘူး။ စိတ္သာခဵေပေတာ့"
"ေအးေလ။ ဟိုအပတ္တုန္းက တည သူလာေဴပာတယ္။ သူႛအခန္းက သိပ္ေအးလၾန္းသတဲ့။ ဒၝနဲႛ ညတိုင္
ထမင္းစားခန္းထဲ လာထိုင္ပၝလားလိုႛ ေဒၞေဒၞက ေဴပာလိုက္တယ္။ ဖီဖီကေတာ့ ခၝတိုင္းလိုေပၝ့။ အကၡရာသခႆဵာ တၾက္ေန
တယ္။ ဒီသူငယ္က ဖာသိဖာသာပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ဖီဖီက အဲဒီညမႀာ ေခဵာင္းပိုဆိုးတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူက ေခဵာင္းမဆိုးနဲႛလိုႛ
မာန္တယ္။ ဖီဖီက ေခဵာင္းဆိုးတာ သူလဲ မတတ္ႎိုင္ဘူးလိုႛ ဴပန္ေဴပာတာေပၝ့။ သူက ဒီလိုဆူညံေနရင္ သူ အလုပ္လုပ္လိုႛ
မရဘူးတဲ့။ ဖီဖီရင္လဲ သၾားမႀ၊ ေခဵာင္းဆိုးသံရင္လဲ တိတ္မႀတဲ့။ ဒၝနဲႛ ဖီဖီခဴမာလဲ သူႛစာအုပ္ေတၾသိမ္း႓ပီး သူႛအခန္းထဲ
ဴပန္သၾားရတယ္။ သူႛအခန္းက ေအးစိမ့္ေနေတာ့ ေခဵာင္းကလဲ တဟၾတ္ဟၾတ္ေပၝ့။ ပုစာၥေတၾတၾက္ရင္း တ႟ံႁႚ႟ံႁႚ ငိုေန
တယ္။ ေဒၞေဒၞ သၾားေတၾႚေပလိုႛေပၝ့။ ကေလးကေတာ့ မတိုင္ပၝဘူး"
"ေတာ္ေတာ္ တရားလၾန္တာပဲ"
"ကဲ၊ ဒီေတာ့ ေဒၞေဒၞ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ"
"ညစာစား႓ပီးရင္ ကဵမ သူနဲႛေတၾႚမယ္။ အခန္းခ ေပးရင္ေပး၊ ေဴပာင္းရင္ေဴပာင္းလုိႛ ေဴပာ႟ံုပဲ ရႀိတာေပၝ့"
"အခဵစ္ရယ္ ဒီေလာက္တံုးတိ႒ကီးေဴပာလိုႛ ေကာင္းပၝ့မလား"
"ေဒၞေဒၞဂဵင္နီ။ ေဒၞေဒၞ ဆၾမ္း႒ကီးေလာင္း ဝတ္အသင္း ဖၾင့္ေနတာလား"
"မဟုတ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပၝ့ကၾယ္"
ရႀာလီသည္ ကုလားထိုင္ေပၞတၾင္ ထိုက္လိုက္႓ပီး လက္သည္းမဵားကို အလႀဴပင္ရင္း …
"ေဒၞေဒၞက ေငၾမေတာင္းတတ္ေသးပၝဘူး။ ကဵမကေတာ့ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ေဴပာင္ေဴပာင္တင္းတင္းပဲ၊ ဴပတ္ဴပတ္ပဲ၊
မာမာပဲ၊ ကဵမက ေဒၞေဒၞတုိႛမ႒ကိႂက္တဲ့ လူငယ္ပိုင္း မဟုတ္လား"
"သမီးကိုေတာ့ မ႒ကိႂက္မရႀိေပၝင္ေတာ္"
"ကဲ လာ" ရႀာလီသည္ ခုန္ထလိုက္႓ပီး၊
"ေအာက္ဆင္းဳကစိုႛ။ ဒၝထက္ ေစာေစာကေဴပာတဲ့လူရဲႚ နာမယ္က ဘယ္သူ" ဟု ေမးသည္။
"သူနႛ ာမယ္လား။ ကၾိတဲ့။ ဒီနာမယ္မဵႂိး ဳကားဖူးရဲႚလား"
"ကိၾ။ ဟုတ္လား။ ကၾိ၊ က႒ကီး ဝဆၾဲ လံုး႒ကီးတင္ ကၾိလား"
"နာမယ္ကေတာ့ ခပ္ဆန္းဆန္းပဲ။ ဒိုႛမဵား ေခတ္တုန္းကေတာ့ ဒီနာမယ္မဵႂိး မရႀိေပၝင္"
"ေနာက္တေခတ္ကဵလဲ ဒီနာမယ္မဵႂိးက ရႀိေတာ့မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး"
"မစၤတာ ကလင္ကာကေတာ့ သူႛကို ေဒၝက္တာ ပၝရဂူေလးလိုႛ ကင္ပၾန္းတပ္ထားတယ္။ နာမယ္နဲႛ ႟ုပ္နဲႛ စာဂဵပိုး
အကဵင့္နဲႛေတာ့ ဟပ္ပၝ့ကၾယ္။ အိမ္ေဖာ္ေတၾကေတာင္ အဲဒီနာမယ္ပဲ ေခၞေနဳက႓ပီ"
"ေဒၞေဒၞ့ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးနဲႛ ကဵမကို မိတ္ဆက္ေပးရင္ ေဒၞေဒၞ့အလုပ္ တာဝန္ခံလိုႛ ေဴပာေနာ္"
"စိတ္ခဵပၝ ကေလးရယ္"
တူဝရီးႎႀစ္ေယာက္ ေအာက္ထပ္ ဆင္းသၾားဳက၏။ ဧည့္ခန္းတၾင္ အိမ္ငႀားေနသူမဵားက ရႀာလီကို တေလးတစား
တဴမတ္တႎုိး ႎႁတ္ဆက္ဳက၏။ ရႀာလီလာ၍လား တဴခား အေဳကာင္းေဳကာင့္လားမသိ။ ယစ္ေ႟ၿရည္ ပို၍ မီႀဝဲထားသည့္
ဗိုလ္မႀႃး ဘ႟ၾတ္သည္ သတင္းစာကို ပစ္ခဵကာ ရႀာလီကို ဖက္ရမ္းႎႁတ္ဆက္သည္။ မစၤတာ ဘိုင္လက္ရႀ္သည္ ရႀာလီကို

6
ဧည့္သည္ ေစာင္သည္ပမာ ေခၝင္းႌၿတ္ ႎႁတ္ဆက္သည္။ မစၤတာ မီလာက တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ရႀာလီကို ေဴခဆံုးေခၝင္းဆံုး
အကဲခပ္ေနေလသည္။
ညစာဝိုင္းသည္ သၾက္လက္ ဴမႃး႔ကသည္။ ရႀာလီေဘးတၾင္ အိမ္ရႀင္ မစၤက္ ပိန္တာ၏ သမီးငယ္ ဖီဖီ ထိုင္သည္။
ဗိုလ္မႀႃး ဘ႟ၾတ္ေဘးတၾင္ သူႛဇနီး ႓ငိမ္႓ငိမ္ကေလး ထိုင္ေနသည္။
မယား ႎႁတ္ဆိတ္သေလာက္ လင္စကားေဖာသည္။ ဗိုလ္မႀႃးကေတာ္ႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆိုင္ စားပၾဲတဖက္တင ၾ ္
ကုလားထိုင္ တခု လၾတ္ေန၏။ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလး ကၾိ ထိုင္ေသာ ေနရာ ဴဖစ္ေလသည္။ ရႀာလီႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆိုင္
ကုလား ထိုင္လည္း လၾတ္ေနသည္။ ပၝေမာကၡအို႒ကီး နီကိုလိုဗီးယပ္၏ ေနရာဴဖစ္၏။
အေတာ္ဳကာမႀ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္ ဝင္လာ႓ပီး ခၝတိုင္းလိုပင္ ဦးႌၿတ္ႎႁတ္ဆက္ကာ သူႛေနရာသူ ဝင္ထုိင္
လုိက္သည္။ ရႀာလီသည္ မစၤမီလာ အပၝအဝင္ အားလံုးကို ခင္မင္ေသာ္လည္း ပၝေမာကၡအို႒ကီးကိုမူ ခင္စရာ
ေကာင္းသည္ဟု မထင္။ မဵက္ႎႀာက ဇာတ္လူဳကမ္းလို ေမး႟ိုးေတာင့္ေတာင့္။ ေဴပာပံုဆိုပံုက သံေသးသံေညာင္။
စကားေပၝက္ဆိုးဆိုး။ လူတိုင္းကို ရင့္ရင့္သည္းသည္း ေဴပာတတ္သည္။ အထူးသဴဖင့္ မိမိကို မာေရေကဵာေရ ေဴပာေလ့ရႀိ
သည္ဟု ရႀာလီ ထင္သည္။ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးကေတာ့ လံုးဝ မေပၞလာေခဵ။ ရႀာလီက သူႛအေဒၞကိုဳကည့္႓ပီး
ကုလားထုိင္ လၾတ္ဘက္သိုႛ မဵက္ရိပ္ဴပသည္။
"ဘာသေဘာလဲ မေတၾးတတ္ဘူး"
မစၤ ပိန္တာက ေလသံသဲ့သဲ့ ေဴပာသည္။
"ခၝတိုင္းေတာ့ အခဵိန္မႀန္တာပဲ"
အိမ္ေဖာ္ လူမဲမေလး အမ္မာက ကၾိ၏ အခန္းတံခၝးကို ေခၝက္ေသာ္လည္း လူသံမဳကားရဟု ဆိုသည္။
"စာအုပ္ေရးရင္း အိပ္ေပဵာ္ေန႓ပီနဲႛ တူတယ္။ သူႛစာအုပ္ကလဲ အိပ္ခဵင္စရာေကာင္းတဲ့ စာအုပ္မဵႂိး ဴဖစ္မႀာပၝ"
ရႀာလီက မပၾင့္တပၾင့္ ခနဲႛသည္။
ညအခၝေသာ္မႀ အိပ္ေတာင့္အိပ္ခဲဴဖစ္ေသာ ကၾိ၏အကဵင့္ကို မစၤပိန္တာက ရႀင္းဴပေနသည္။ ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္
တိုႛက စကား ေကာင္းေနဳက၏။
"ကဵေနာ္ကေလ သူႛကို လက္ညိၟႂး ေငၝက္ေငၝက္ထိုး႓ပီး ကေလကလၾင့္ မဟုတ္တဲ့ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီ 4
ဝင္ဆိုလိုႛ ကဵႃပ္ တေကာင္တ႓မီးမႀ မေတၾႚေသးဘူးလိုႛ ေဴပာလိုက္တယ္"
"ခင္ဗဵာ့ စကားက မစၤတာဆာေဖ့ကို သတိရ႓ပီး မစၤေဝလင္ အသဲနာေအာင္ လုပ္ေနသလိုပဲဗဵာ"
တခဵိန္လံုး ႓ငိမ္ေနေသာ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္က ေဴပေဴပဴပစ္ဴပစ္ စကားတခၾန္း ဝင္ေထာက္သည္။
ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္ ႎႁတ္ဆိတ္သၾား၏။ တဝိုင္းလံုး တိတ္ဆိတ္သၾားသည္။ ရႀာလီက သူႛပန္းကန္ကို သူဳကည့္ကာ
တုဏိႀေဘာ လုပ္ေနသည္။ ကၾယ္လၾန္သူ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ အေဳကာင္းသည္ ရႀာလီအား အရင္းႎႀီးဆံုး မိတ္ေဆၾမဵားက
ပင္ ဟဟ မေဴပာသည့္ အေဳကာင္းကိစၤ ဴဖစ္သည္။ ပၝေမာကၡအို႒ကီးကမူ တဝိုင္းလံုး တုတ္တုတ္မ႖မလႁပ္ဘဲ ႓ငိမ္သၾားကာ
သူႛအား အဴပစ္တင္ေနဴခင္းကို လံုးဝ အေရးမစိုက္။ တိုႛတိုႛတိတိႎႀင့္ သုတ္သုတ္စားသဴဖင့္ မိနစ္ ႎႀစ္ဆယ္ေစာ၍ စားေသာ
မစၤတာ ဘိုင္လက္ရႀ္ထက္ သူက အရင္႓ပီးသည္။
မစၤဘိုင္လက္ရႀ္သည္ ညစာစားဝိုင္း သိမ္း႓ပီးေနာက္ ဧည့္ခန္း၌ ညရႀစ္နာရီခၾဲအထိ ရႀာလီေဝလင္ကို ေစာင့္ေသး
သည္။ အရိပ္ေရာင္မ႖ မေပၞလာ၍ မစၤမီလာကို ႟ုပ္ရႀင္ ေခၞသၾားေလသည္။
ညစာစားခန္း သိမ္းဆည္း႓ပီးေသာအခၝ ရႀစ္နာရီထိုးေလ႓ပီ။
"ကိုင္း"
ရႀာလီက စကားစသည္။ အိမ္ခန္းခ မေပးေသာ ေဒၝက္တာပၝရဂူကေလး ကၾိကို ေ႔ကးပူေတာင္းရမည့္ ရႀာလီ
ေဝလင္ႎႀင့္ ထိပ္တိုက္ေတၾႚေပးရန္ စစ္ဆင္ေရး ညၟိႎိႁင္းပၾဲ ထိုင္ဳကသည္။ ရယ္ရင္းေမာရင္း မဟာဗဵႃဟာ နည္းဗဵႃဟာမဵႂိးစံု
ခဵဳကသည္။ ေ႔ကးပူေတာင္းမည့္ ရႀာလီကမူ မူလပကတူး စိတ္ကူးအတိုင္း ခဵႂံခိုတိုက္နည္းကို အေသကိုင္ထားသည္။
"သူတသက္လံုး အခန္းေအာင္း မေနႎိုင္ပၝဘူး။ ဗိုက္ဆာ ေရငတ္တာနဲႛ ထၾက္လာရမႀာပၝဘဲ။ ပန္းသီး ထၾက္
ဝယ္ခဵင္ ဝယ္မႀာပဲ။ စာထၾက္ထည့္ခဵင္ …"
ရႀာလီ့ကုလားထိုင္ လက္ရမ္းတၾင္ တင္ပၝးလၿဲထိုင္ေနသည့္ ဖီဖီသည္ ေခဵာင္းတဟၾတ္ဟၾတ္ႎႀင့္ ရယ္ေနသည္။

4
ရီပတ္ဘလစ္ကန္ = အေမရိကန္ ႎိုင္ငံေရးပၝတီ။ ။ ၁၈၅၄ တၾင္ တည္ေထာင္သည္။ ေငၾဝယ္က႗န္စနစ္ကို ဆန္ႛကဵင္
သည္။ အေမရိကန္ ဴပည္တၾင္းစစ္တၾင္ ေဴမာက္ပိုင္းသမၳတက ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီဝင္ဴဖစ္၍ ေတာင္ပိုင္းသားမဵားက
ရီပတ္ဘလစ္ကန္ပၝတီကို ဆန္ႛကဵင္သည္။

7
 "စာတေစာင္မႀ ေရးတာမေတၾႚပၝဘူး မမရယ္။ သူႛဆီလဲ စာတေစာင္မႀ မလာပၝဘူး။ ဒီေနႛည ေရာက္လာတဲ့ စာ
တေစာင္ပဲ ရႀိေသးတယ္"
"ရႀာလီေရ။ ဒီလုိဆို သူႛဆီ အလုပ္သေဘာနဲႛ စာတေစာင္ေရး႓ပီး ေတာင္းရင္ မေကာင္းဘူးလား" မစၤက္
ပိန္တာက အဳကံေပးသည္။
"ဒီနည္းကို ကဵမ စဥ္းစား႓ပီး႓ပီ ေဒၞေဒၞ။ ဟန္မယ္မထင္ဘူး။ သူ ဘာလဲ၊ ဘာဴဖစ္လုိႛ ေငၾမေပးသလဲ၊ ေပးခဵင္တဲ့
စိတ္ ေပးႎိုင္တဲ့ အေဴခအေန ရႀိသလား ဆိုတာေတၾ သိခဵင္တာ မဟုတ္လား။ ႓ပီးေတာ့ ကဵမတိုႛ သေဘာထားေတၾကိုလဲ
ေဴပာဴပဖိုႛ လိုအုံးမယ္ထင္တယ္"
"အဲဒီေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မႀာလဲ"
"ေဖဘီယန္ 5 နည္း သံုးရမႀာေပၝ့။ ေစာင့္ေန။ တိတ္တိတ္ေခဵာင္းေန။ ဒၝဘဲ။ ဒီည မဆင္းရင္ ကဵမ နက္ဴဖန္ လာ
ေစာင့္မယ္။ တည႓ပီး တည၊ တည႓ပီး တည လာေစာင့္မယ္။ တံခၝးေခၝက္သံ ဳကားရတယ္ေဟ့။"
မစၤက္ ပိန္တာက လႀမ္းဳကည့္လုိက္႓ပီး၊
"ဝင္ခဲ့ပၝ" ဟု ေခၞလိုက္သည္။
တံခၝးပၾင့္လာသည္။ တံခၝးဝတၾင္ သူတိုႛေဴပာေနသူ ကုိယ္တိုင္ကိုယ္ကဵ ရပ္ေနသည္ကို ေတၾႚလိုက္ရသည္။
သူတိုႛကို ငိုင္ငိုင္႒ကီး ဳကည့္ေန၏။
"ကဵေနာ္ ညစာကေလးမဵား စားလိုႛရအံုးမလား မစၤက္ပိန္တာ။ ကဵေနာ္ အလုပ္႟ႁပ္သၾားတာနဲႛ အခဵိန္ သတိ
မထားမိလိုက္ လိုႛပၝ"
ရႀာလီက ထလိုက္႓ပီး၊
"စားရပၝတယ္။ ကဵမ ယူလာခဲ့မယ္" ဟု ႎႀလံုးဴဖႃအူစင္း ေလသံကေလးႎႀင့္ ေဴပာသည္။
သူႛစိတ္ထဲကမူ "ဘုရားမလိုႛ ကဵားေရႀႚေတာ့ ေမႀာက္ရက္လဲ႓ပီေဟ့" ဟု ဳကံႂးဝၝးလိုက္ေလသည္။

(၃)

ရႀာလီက မဵက္စိကေလး တခဵက္ ေစၾဳကည့္လိုက္သည္ႎႀင့္ မစၤက္ ပိန္တာက …

"မစၤတာကၾိ။ ဒၝ ေဒၞေဒၞ့တူမ မစၤေဝလင္" ဟု ေဴပာလိုက္ေလသည္။
"ေဒၞေဒၞ့ အလုပ္တာဝန္ခံေလ" ဆိုေသာ စကားလံုးကို ေဴပာဖိုႛရာမူ စိတ္မသိုးမသန္ႛဴဖစ္၍ ႎႁတ္ဆံႚၾ ေနသည္။
တူမေလးကို ထိုနည္းထိုပံု မိတ္ဆက္မေပးရက္။
သူႛအေဒၞ စကားခဵန္ ေဴပာသည္ကို သိသဴဖင့္ ရႀာလီက ရယ္ခဵင္စိတ္ကို မဵႂိသိပ္ကာ အသာအယာပင္ ဦးႌၿတ္
ႎႁတ္ဆက္သည္။ သူ ခၝတိုင္းထိုင္ေနကဵ ေနရာတၾင္ ထိုင္သည္။ သူႛဘယ္ဘက္လက္က အိတ္ထဲမႀ စာအုပ္ကို အလိုအ
ေလဵာက္ ႎိႁက္ယူလိုက္၏။ မစၤက္ပိန္တာသည္ မေယာင္မလည္ႎႀင့္ အခန္းထဲမႀ ထၾက္သၾားေလသည္။
ရႀာလီကလည္း မီးဖိုေခဵာင္သိုႛဝင္ကာ အိမ္ေဖာ္ကေလး အမ္မာႎႀင့္အတူ ညစာဴပင္သည္။ အမဲေဳကာ္၊ အာလူး၊
ေပၝင္မုန္ႛ၊ ေကာ္ဖီ၊ ေထာပတ္၊ မက္မန္းသီးအေဴခာက္တိုႛကို လင္ပန္းနက္ကေလးႎႀင့္ ထည့္သည္။
"ပၝရဂူေတၾ တေလႀ႒ကီးေတာင္ စားေလာက္ရဲႚ ထင္ပၝတယ္ကယ ၾ ္"
ရႀာလီက လင္ပန္းကေလးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဳကည့္႓ပီး ေဴပာလိုက္သည္။
"ေကဵးဇူးပဲ အမ္မာေရႚ"
ရႀာလီသည္ လင္ပန္းကေလးကိုကိုင္ကာ ညစာစားခန္းထဲ ဴပန္ဝင္လာသည္။ ကၾိတေယာက္ထဲ ထိုင္ေန၏။
စားပၾဲေပၞတၾင္ စာအုပ္က ပၾင့္လဵက္။ သူသည္ ဆံပင္ထဲ လက္ထုိးကာ ကုန္းကိုင္းကိုင္း႒ကီး စာဖတ္ေနသည္။
သူႛေဘးသိုႛ ရႀာလီေရာက္လာသည္။ စားစရာမဵားကို တခုစီ ခဵသည္။ သူက မတုန္မလႁပ္ ေကဵာက္႟ုပ္။
ရႀာလီက …
"တဆိတ္ရႀင့္" ဟု ေဴပာမႀ ဆတ္ကနဲ ေမာ့ဳကည့္သည္။
"ေအာ္၊ ဟုတ္ကဲ့"
ကိၾသည္ စာအုပ္ကိုေနရာ ေ႟ၿႚေပးလိုက္သည္။ ဖတ္လက္စ ေနရာတၾင္ လက္ညိၟႂးထိုးသၾင္း႓ပီး ညၟပ္ထားသည္။
ရႀာလီက ပန္းကန္မဵားကို ေနသားတကဵ ခဵသည္။ ဇၾန္း၊ ခက္ရင္း၊ လက္သုတ္ပုဝၝအသစ္။ အားလံုး ေနရာတကဵ ဴဖစ္မႀ …
"ဘာလိုပၝေသးသလဲ" ဟု ေမးသည္။
ကၾိက စားပၾဲကို မဵက္လံုးေဝ့ဳကည့္႓ပီး …

5
ေဖဘီယန္ = ေရာမစစ္သူ႒ကီး ေဖဘီယပ္ မက္ဇီမတ္ (ခရစ္မတိုင္မီ ၂၇၅-၂၀၃) ၏ စစ္တိုက္နည္း။

8
 "ေရတခၾက္ေလာက္ ေပးပၝခင္ဗဵာ"
"ေအာ္၊ ဟုတ္သားပဲ။ ရပၝတယ္"
ရႀာလီီက ေငၾေရခရားထဲမႀ ေရငႀဲႛ ထည့္ေပးသည္။ ထိုေရခရားသည္ ၁၈၆၂၊ ေမ ဴပည္တၾင္းစစ္အတၾင္းက
ယန္ကီး 6 စစ္သားမဵား အိမ္ေပၞမႀ လၿင့္ပစ္သၾား၍ ဴပန္ေကာက္ယူကာ သိမ္းထားခဲ့ရသည့္ ေငၾခရား ဴဖစ္သည္။
ရႀာလီ၏ ေလာကၾတ္ဴပႃငႀာကေလးမဵားကို ကၾိက အမႁမဲ့ အမႀတ္မဲ့ပင္။ ေပၝင္မုန္ႛ ပန္းကန္တၾင္ စာအုပ္မႀီ
ေထာင္႓ပီး အမဲေဳကာ္လႀီးရင္း စာဖတ္ေနသည္။ စားပၾဲတင္ နာရီေလာက္႒ကီးေသာ နာရီတလံုးကို ပန္းကန္ေဘးတၾင္
ခဵထားသည္။
"အားလံုးစံုပၝ႓ပီေနာ္"
"စံုပၝ႓ပီ"
"ရႀင္ ကဵမကို မႀတ္မိသလား"
ရႀာလီက ေမးခၾန္းထုတ္သည္။
ကၾိက တဒဂႆမ႖ ေမာ့္ဳကည့္႓ပီး စား႓မဲ ဆက္စားသည္။
"မသိဘူး"
ရႀာလီသည္ သူႛဖာသာ ဴပံႂးလိုက္မိ၏။
"ဒီေနႛညေနက ရႀင့္ကို ဝင္တိုးမိတာ ကဵမ ေခၾး႒ကီးေလ။ မႀတ္မိ႓ပီလား။ ရႀင္နာသၾားေသးသလား။ ေထာ့နင္း
ေထာ့နင္း ဴဖစ္ေနသလိုပဲ။ တကယ္ စိတ္မေကာင္းပၝဘူးရႀင္"
"ကိစၤမရႀိပၝဘူး"
ကၾိက အနည္းငယ္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ဴဖစ္သၾားကာ၊
"ကဵေနာ္ လမ္းေရႀာက္ထၾက္ခဲပၝတယ္။ ခင္ဗဵား အေပဵာ္ေခၾး႒ကီးလဲ ကဵႂိးပဲ့ေတာ့ မသၾားပၝဘူးေနာ္" ဟု
ေဴပာသည္။
"ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္ရႀင္။ ဘာမႀမဴဖစ္ပၝဘူး"
အေပဵာ္ေခၾး႒ကီး၏ ပိုင္ရႀင္ကို သူႛအိမ္ရႀင္၏ အလုပ္တာဝန္ခံအဴဖစ္ ေတၾႚေနရေသာ္လည္း သူႛစိတ္တၾင္ ဘာမ႖
စႎုိးစေနာင့္ မဴဖစ္ေဳကာင္း သူႛမဵက္ႎႀာတၾင္ သိသိသာသာ႒ကီး ေပၞလၾင္ေနသည္။ သူႛမဵက္စိသည္ စာအုပ္တလႀည့္
အမဲေဳကာ္တလႀည့္ ကူးေန၏။
"ညစာ ယူေပးတာ ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္"
ကိၾစကားသည္ "သၾားပၝေတာ့ ခင္ဗဵာ" ဟု ေဴပာသည္ထက္ ပို၍ အဓိပၯာယ္ စူးေနသည္။ သိုႛေသာ္ မစၤက္
ပိန္တာ၏ ဴပတ္သားေသာ အလုပ္တာဝန္ခံကမူ သူႛအနာမႀ တဖဝၝးမ႖မခၾာ။ စာထဲ အာ႟ံုဝင္စားေနဴခင္းကို အခၾင့္ေကာင္း
ယူကာ ကၾိကို အနီးကပ္ ေလ့လာသည္။
ကိၾသည္ ပိဋကတ္တိုက္ထဲ၌ ခဵက္ဴမၟႂပ္၍ စာအုပ္ႎႀင့္ အခဵင္းေဆးခဲ့သူပမာ ဴဖစ္သည္။ ပိုးဟတ္ဴဖႃလို အသား
အရည္ႎႀင့္ ဆန္ေကာဝိုင္းလို မဵက္မႀန္႒ကီးႎႀင့္ ပတ္ဝန္းကဵင္ႎႀင့္ လံုးဝကင္းဴပတ္သည့္ဟန္ႎႀင့္။ ဆံပင္က တလစာေလာက္
ပိုရႀည္ေနသည္။ နက္ကတိုင္ လည္စည္းက ကုတ္ဘက္တၾင္ ေကာ္လာအေပၞ ေကဵာ္၍ နင္းေနသည္။ သိုႛေသာ္
မဵက္ႎႀာေပၝက္ ဴပတ္သားသည္။ လတ္ဆတ္ဳကည္လင္သည္။ ႎႀာတံေပၞသည္။ ႎႁတ္ခမ္းက ထထ႔က႔က လုပ္တတ္သူ
တိုႛတၾင္ရႀိေသာ မတၾန္ႛမေကာ့ ႎႁတ္ခမ္းမဵႂိးဴဖစ္သည္။ မဵက္မႀန္႒ကီးကို ခဏဴဖႂတ္၊ ဆံပင္ရႀည္႒ကီးကို ညၟပ္လိုက္လဵင္ ပၝရဂူ
ကေလးဟု ေခၞႎိုင္ဖၾယ္မရႀိေသာ ဥပဓိ႟ုပ္မဵႂိး ေပၞလၾင္လာႎိုင္သည္။
ရႀာလီသည္ ကၾိကို အႎုစိတ္ေလ့လာရင္း သူလုပ္ရမည့္ လုပ္ငန္း အေဴခအေနကို စဥ္းစားမိသည္။ စိတ္အစာ၊
႟ုပ္အစာ စားရင္း သမာဓိ ဆိုက္ေနေသာ လူငယ္ကို သူေဴပာဴပရေတာ့မည္။ ေကာင္းပၝ႓ပီ။ ဘယ္လိုေဴပာရမလဲ။ သူႛ
ဳကည့္ရသည္ မႀာ မိမိထက္ အသက္မဵားမဵား မ႒ကီးႎိုင္။
"ငၝကေတာ့ ဴပတ္ဴပတ္ပဲ"
ရႀာလီက သူႛအားသူ တင္းလိုက္သည္။ သိုႛေသာ္ ေသၾးကမဆူ။ အိမ္လခ ကိစၤသည္ သူႛကို ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း
ေဴပာေအာင္ဆိုေအာင္ မီးမထိုးႎိုင္။ ဖီဖီကေလး ငိုေဴပးရသည့္အဴဖစ္ကို ေတၾးမိမႀ သူႛသႎၮိႉာန္ ခိုင္မာလာသည္။
"ရႀင္စာဖတ္ေနတုန္း ကဵမ စကားဴဖတ္ေဴပာရအုံးမယ္" ရႀာလီက ယတိဴပတ္ေဴပာသည္။
"ေဴပာစရာကေလး တခုရႀိလိုႛပၝ"

6
ယန္ကီး = အေမရိကန္ ဴပည္တၾင္းစစ္ (၁၈၆၁-၆၅) တၾင္ ဴပည္ေထာင္စုဘက္က ဝင္တိုက္ေသာ ေဴမာက္ပိုင္းဴပည္နယ္
သားမဵား။

9
 ကိၾက ဒုတိယအ႒ကိမ္ ေမာ့္ဳကည့္သည္။ အံ့အားသင့္ဴခင္း၊ စိတ္ကသိကေအာက္ ဴဖစ္ဴခင္းတိုႛသည္ မဵက္မႀန္
ဝိုင္း႒ကီး ေနာက္မႀ သူႛမဵက္လံုးတၾင္ ေပၞေနသည္။
"ဆိုပၝအံုး"
"ေဒၞေဒၞ မိတ္ဆက္ေပးတုန္းက ကဵမ ဘာလဲဆိုတာ စံုေအာင္ မေဴပာခဲ့ဘူး"
"ဘာထူးမႀာမိုႛလဲ"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ထူးပၝတယ္။ ကဵမက သူႛတူမသက္သက္ မဟုတ္ပၝဘူး။ သူႛအလုပ္ တာဝန္ခံလဲ လုပ္ပၝတယ္။ သူက
အိမ္ငႀား လုပ္ငန္းကို သိပ္ႎိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအိမ္က လူေပၝင္းစံု လာငႀားေနတာ။ ဒီေတာ့ ခဏ ခဏ အမႁကေလးေတၾ
ေပၾတာ ေပၝ့။ ဆိုပၝေတာ့ရႀင္။ တခဵႂိႚက အိမ္လာငႀားေန႓ပီး။ ကဵမ ဘယ္လို ေဴပာရမလဲ။ အိမ္လခေပးဖိုႛကဵေတာ့ သိပ္တၾန္ႛ
ဆုတ္တတ္တယ္။ အဲဒီလို လူေတၾနဲႛ ေဒၞေဒၞက ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမႀန္း သိတာ မဟုတ္ဘူး"
ကိၾသည္ နာရီကို ငဲ့ဳကည့္ကာ ရႀာလီ့စကားကို လက္ဴပ႓ပီး တားလိုက္သည္။
"တုိက္႟ိုက္ မေဴပာတာ အလကား အခဵိန္ဴဖႂန္းတာပဲလိုႛ ကဵေနာ္ အ႓မဲယုံတယ္။ ကဵေနာ့္ဆီက အိမ္လခေတာင္း
ဖိုႛ ခင္ဗဵား အေဒၞက ခင္ဗဵားကို ေခၞလိုက္တာ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပၝတယ္"
"ဒီလိုဆို ခင္ဗဵား အေဒၞကို ေဴပာလိုက္ပၝ။ စိတ္မပူပၝနဲႛ။ ကဵေနာ္ေဴပာတာ တကယ္ေဴပာတာပၝလုိႛ။ ဒီေနႛည
ကဵေနာ္ စာတိုက္က ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္ရတယ္။ အဲ့ဒီေငၾ ခင္ဗဵား အေဒၞကို ေပးမႀာပၝပဲ"
ကၾိက စာဆက္ဖတ္ရန္ ဟန္ဴပင္ရင္း ေဴပာသည္။
ရႀာလီသည္ ကၾိကို ဴပံႂးလဲ့လဲ့ဳကည့္ေနေသာ္လည္း သန္ေကာင္စာရင္း ေကာက္သပ ူ မာ ရႀင္းရႀင္းဴပတ္ဴပတ္
စပ္စပ္စုစု ဆက္ေမးေနသည္။
"တခု ေမးပၝရေစအံုး။ ရႀင့္မႀာ ပံုမႀန္ဝင္ေငၾတိုႛ၊ အလုပ္အကိုင္တိုႛေရာ ရႀိရဲႚလား"
"မရႀိပၝဘူး"
"ဒၝဴဖင့္ ဒီ႓မိႂႚမႀာ မိတ္ေဆၾအေပၝင္းအသင္းေတာ့ ရႀိမႀာေပၝ့။ သူတိုႛက …"
"မိတ္ေဆၾလား။ ဒီ႓မိႂႚမႀာလား။ တေယာက္မႀ မရႀိဘူး"
ကၾိက ခပ္ထန္ထန္ေဴပာ၍ ရႀာလီက၊
"ရႀင္ကလဲ မိတ္ေဆၾ မရႀာခဵင္ဘူး ထင္ပၝတယ္" ဟု ဴပန္ေမးသည္။
"ဟုတ္တယ္။ ကဵေနာ္ မလုိခဵင္ဆံုးဟာ မိတ္ေဆၾပဲ။ နယူးေယာက္မႀာ ဳကံႂခဲ့တာနဲႛပဲ တန္ပၝ႓ပီ။ ဒီလာတာကိုက
တကိုယ္ေရ တကာယေနဖိုႛ လာတာ"
"ကဵမက ေထာက္ခံခဵက္ ကိစၤ စဥ္းစားေနတာပၝ။ နယူးေယာက္မႀာေတာ့ ရႀင့္မိတ္ေဆၾေတၾ ရႀိတယ္ေပၝ့ေနာ္"
"အင္း၊ ႎႀစ္ေယာက္ရႀိတယ္။ သူတိုႛ ေထာက္ခံခဵက္က အသံုးဝင္မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး။ တေယာက္က ပုလိပ္၊
တေယာက္က အလစ္သုတ္"
ရႀာလီ ခဏငိုင္သၾားသည္။ သူ အမႀန္ေတၾ ေဴပာေနတာလား။ ငၝ ဘာထပ္ေဴပာရမလဲ။
"ရႀင္ ဒီည ေငၾသၾင္းႎိုင္ရင္ ေဒၞေဒၞ ဝမ္းသာမႀာပဲ။ ကဵမ တခၝထဲ ယူသၾားေပးႎိုင္ပၝတယ္"
"အိုး၊ ဴဖစ္ပၝတယ္"
ကိၾသည္ အကဵႈအိတ္ထဲမႀ စာအိတ္တအိတ္ ဆၾဲထုတ္လိုက္႓ပီး စားပၾဲေပၞ ပစ္တင္ေပးလိုက္သည္။ ရႀာလီက
လက္ႎႀိပ္စက္ဴဖင့္ လိပ္စာ႟ိုက္ထားသည့္ စာအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္ဳကည့္လုိက္သည္။ သူတိုႛ႓မိႂႚ စာတိုက္ အမႀတ္အသား
ကို ေတၾႚရေလသည္။
"ထုတ္ဳကည့္ရမလားဟင္"
"႒ကိႂက္သလိုသာ လုပ္ပၝ"
ရႀာလီသည္ သဲလၾန္စ ေတၾႚလိုေတၾႚဴငား စာအိတ္ကို ေကာက္ယူဳကည့္သည္။ ကၾိအေဳကာင္း ခေရေစ့တၾင္းကဵ
သိေအာင္ လုပ္ရန္ သူႛတာဝန္ ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ စိတ္ပဵက္စရာ။ စာအိတ္ထဲတၾင္ အေပၝစား စာ႟ၾက္ဴဖႃေလး တ႟ၾက္။
စာ႟ၾက္ ေခၝက္ထဲတၾင္ ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္တန္ အသစ္ကဵပ္ခ႗တ္ တ႟ၾက္။ ဘာစာမ႖မပၝ။
"ေအာ၊ ရႀင့္မႀာ ေငၾရေပၝက္ရလမ္း အလုပ္ေတာ့ ရႀိသားပၝကလား"
ရႀာလီက စကားေခၞသလို ေဴပာသည္။
မဳကည္မသာ မဵက္ႎႀာထားဴဖင့္ ကၾိ ေမာ့္ဳကည့္လုိက္ပံုမႀာ "ဘာလဲ ခင္ဗဵား ခုထိ ေပကပ္ေနတုန္းလား" ဟု
ေမးသလို ရႀိသည္။
"ခင္ဗဵား ေဴပာတာ ကဵေနာ္ သေဘာမေပၝက္ဘူး"
"ဒီလိုေလ။ ဒီေငၾက ရႀင္ အလုပ္တခုခု လုပ္ေပးလိုႛ ပိုႛလိုက္တဲ့ေငၾ ထင္လိုႛပၝ"
"ဒၝက ထင္ေဳကးပဲ"

10
 "ေလကုန္ခံ႓ပီး စပ္စုတယ္လဲ မထင္ပၝနဲႛ"
"ဘာ သိခဵင္လိုႛလဲ"
"ဒီေငၾနဲႛ ပတ္သတ္႓ပီး …"
"ဒီအတိုင္းလာတာပဲ။ စာအိတ္ရယ္၊ စာ႟ၾက္ရယ္၊ ေငၾစကၠႃရယ္ ဒၝပဲ"
"ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတာေတာ့ ရႀင္သိမႀာေပၝ့"
"မသိဘူး။ လက္ေဆာင္လုိႛ ထင္တာဘဲ"
"ဒၝဴဖင့္ ဒီ႓မိႂႚမႀာ ရႀင့္မိတ္ေဆၾ တေယာက္တေလရႀိတာေတာ့ ေသခဵာတာေပၝ့"
"ကဵေနာ္ ေဴပာ႓ပီး႓ပီပဲ။ တေလာကလံုး ကဵေနာ့္မႀာ မိတ္ေဆၾ ႎႀစ္ေယာက္ပဲ ရႀိတယ္။ သူတိုႛေနတာက
နယူးေယာက္မႀာ။ ႓ပီးေတာ့ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္စလံုးက ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္ ေပးႎိုင္မယ့္လူေတၾ မဟုတ္ဘူး"
ရႀာလီ ေခၝင္း႟ႁပ္သၾားဟန္ဴဖင့္ ရယ္လိုက္ကာ …
"ဒၝ … ဒၝ … ဒၝေပမဲ့ ဘယ္သူ ေပးလိုက္ပၝလိမ့္လိုႛေတာ့ ရႀင္ မေတၾးမိဘူးလား"
"ကဵေနာ့္ အေဖ ပိုႛလိုက္တယ္ ထင္တာပဲ"
"အိုး …၊ ရႀင့္ အေဖ"
သူႛမႀာ အေဖရႀိတယ္။ ထင္ရာလုပ္တဲ့လူ႒ကီး ဴဖစ္မယ္။ ခဵမ္းသာတဲ့လူ ဴဖစ္မယ္။ သားလိုခဵင္တာ သံုးရေအာင္
ေငၾပိုႛေလ့ရႀိတာ ဴဖစ္မယ္။ ရႀာလီသည္ တသီ႒ကီး ဆက္စပ္ေတၾးရင္း တုန္တုန္ယင္ယင္ႎႀင့္၊
"ေပၝက္ေပၝက္ရႀာရႀာ လုပ္တယ္ မထင္ပၝနဲႛေနာ္။ ကဵမက ရႀင္ ဒီမႀာဆက္႓ပီး ေနႎိုင္တဲ့ ဝင္ေငၾရႀိရဲႚလား၊ မရႀိဘူး
လား သိဖိုႛလုိလိုႛ ေမးတာပၝ"
"ညစာစားဖိုႛ သတ္မႀတ္ထားတဲ့ အခဵိန္ကေတာ့ကုန္႓ပီ။ ဒၝေပမဲ့ အိမ္လခကိစၤက ေနႛေ႟ၿႚ ညေ႟ၿႚလုပ္လိုႛရမႀာ
မဟုတ္ေတာ့ အဴပတ္ပဲ ေဴပာမႀပဲ။ ဒီေငၾဟာ ကဵေနာ့္ အေဖဆီက လာတာဆိုရင္ ဒၝဟာ ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ပဲ ေနာက္ထပ္
ရမယ္ မရဘူး ဆိုတာေတာ့ ပေဟဠိလို ဴဖစ္ေနတယ္။ သူနဲႛ ကဵေနာ္ကလဲ တခၝမႀ မေတၾႚဖူးဘူး"
"ေအာ္၊ သူက ဒီ႓မိႂႚမႀာ ေနတာလား"
"ေနတယ္လိုႛ ထင္စရာရႀိတာပဲ။ ထင္လိုႛလဲ ကဵေနာ္ ဒီကိုေဴပာင္းလာတာေပၝ့။ အစကေတာ့ သူလာေတၾႚ႓ပီး
အိမ္လခေတၾ ဘာေတၾ ေပးမယ္လိုႛ ထင္ထားေနခဲ့တာ။ တလသာ ရႀိေတာ့မယ္၊ မေပၞလာဘူး။ သူႛကိုရႀာဖိုႛ ကဵေနာ့္
တာဝန္လိုႛ ထင္သလား မသိဘူး။ ကဵေနာ့္မႀာ သူႛကို ရႀာေနဖိုႛ အခဵိန္ပို မရႀိဘူး။ ဒၝေဳကာင့္ ေငၾမႀန္မႀန္ရမယ္လိုႛ ကဵေနာ္
ကတိ မေပးႎိုင္တာ"
ခဏ ႓ငိမ္သၾားသည္။ ႓ပီးမႀ ရႀာလီက၊
"ေငၾကိစၤ အသာထားပၝအံုး။ ကိုယ့္အေဖ လိုက္ရႀာဖိုႛေလာက္မႀ အာ႟ံု မထားဘူးလား ရႀင္"
"အိုး၊ ေမးတတ္ပေလ။ ကဵေနာ္ အာ႟ံုထားတာနဲႛ ႓ပီးႎိုင္တာမႀ မဟုတ္ဘဲ။ ကိုယ့္အေဖ ဘယ္မႀာ ေနမႀန္းလဲ
မသိ၊ ဘယ္လို ပံုပန္းရႀိမႀန္းလဲ မသိ။ ဘာနာမယ္မႀန္းလဲ မသိဘဲနဲႛ ရႀာပံုေတာ္ဖၾင့္လိုႛ ရမလား။ ဘယ္ေလာက္ တာဝန္
႒ကီးတယ္ဆိုတာ ခင္ဗဵား သိေလာက္ပၝတယ္။ ကဵေနာ့္ရႀိသမ႖ အခဵိန္ကို အလုပ္ထဲဴမၟႂပ္ထားတာ။ အေဖ ေတၾႚရင္ အိမ္
လခေပးမႀာပဲ ဆိုတဲ့ ေဴမၟာ္လင့္ခဵက္နဲႛေတာ့ ဆင္ကန္းေတာတိုး ရႀာမေနႎိုင္ပၝဘူးဗဵာ"
သူေဴပာေနပံုမႀာ ထက္ထက္သန္သန္သာ မဟုတ္လ႖င္ အေတာ္ဴမင္ဴပင္းကပ္ဖၾယ္ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။ ရႀာလီ
သည္ ဴငင္းလံုးထုတ္သည့္ ေလသံကို မဖံုးမဖိေတာ့ဘဲ "အေဖကိုေတာင္ မရႀာႎိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုေတာ့ ရႀင့္အလုပ္က
အေတာ္႒ကီးကဵယ္လိုႛေပၝ့ေနာ္" ဟု ခနဲႛသည္။
"ကမာၲေပၞမႀာ အ႒ကီးကဵယ္ဆံုးေပၝ့။ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁဆိုင္ရာ လူမႁေရး သိပၯံပညာလိုႛပဲ လၾၾယ္
လၾယ္ဆိုပၝေတာ့" ကိၾက တိုတုိေဴဖသည္။
ရႀာလီက ခပ္မဆိတ္လုပ္ေန႓ပီး မဵက္ႎႀာထား ေဳကာင္ေန၍ သူႛစကားကို ဘာမႀ သေဘာမေပၝက္ေဳကာင္းကို ကၾိ
နားလည္ လိုက္သည္။
ထိုႛေဳကာင့္ ညင္သာစၾာပင္ "အဲဒီပညာက လူႛအဖၾဲႚအစည္းရဲႚ မူလဘူတ။ သဘာဝနဲႛ သမိုင္းကို သံုးသပ္တဲ့ သိပၯံ
ပညာ။ လူႛေဘာင္ လူႛအဖၾဲႚေတၾမႀာ လူေတၾရဲႚ ဆက္ဆံေရးကို အႎႀစ္ခဵထားတဲ့ သိပၯံပညာ။ လူမႁေရး တိုးတက္မႁ တည္တံ့
ေရးကို စိုးမိုးတဲ့ ဥပေဒေတၾ၊ ထံုးနည္းေတၾ၊ ပညတ္တရားေတၾကို သတ္မႀတ္တဲ့ သိပၯံပညာ၊ လူႛယဥ္ေကဵးမႁ အဆင့္ဆင့္
တိုးတက္ ေဴပာင္းလဲမႁအတၾက္ အဲဒီဥပေဒေတၾ၊ ထံုးနည္းေတၾ၊ ပညတ္တရားေတၾကို မႀန္မႀန္ကန္ကန္ ဒီႉဓမၳ ကဵင့္သံုးတဲ့
သိပၯံပညာ ေတၾပဲ" ဟု ရႀင္းဴပလိုက္သည္။
"ဒီေဝၝဟာရေတၾ ကဵမ နားယဥ္႓ပီးသားပၝ။ ဒီေတာ့ ရႀင္က အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁ ဆိုင္ရာ လႁမႁေရး
သိပၯံ ပညာရႀင္႒ကီး ဴဖစ္ခဵင္ေနတာေပၝ့။ ဟုတ္လား …"
ကၾိသည္ ယဲ့ယဲ့ဴပံႂးလိုက္႓ပီး၊
"ဴဖစ္ခဵင္ေနတာေပၝ့လိုႛ ေမးသလား" ဟု ဴပန္ေမးသည္။

11
 "ေအာ္၊ ရႀင္က ဴဖစ္႓ပီးေန႓ပီလား"
ကၾိသည္ အိတ္ထဲသိုႛ လက္ႎိႁက္လိုက္႓ပီး စာအိတ္႒ကီး တခုကို ထုတ္လိုက္သည္။ စာ႟ၾက္မဵားဳကားမႀ ေနာက္
ထပ္ စာအိတ္တလံုးကို ယူလိုက္သည္။
"ခင္ဗဵားက ေထာက္ခံခဵက္ ကိစၤ ေဴပာေနတယ္။ ကဲ ဒၝေတၾက မိတ္ေဆၾထက္ ပို႓ပီးေကာင္းတဲ့ ေထာက္ခံခဵက္
ေတၾလိုႛ ခင္ဗဵား ထင္ပၝလိမ့္မယ္"
စာ႟ၾက္ဴဖတ္စမဵားကို ရႀာလီ ဖတ္ဳကည့္သည္။ မစၤတာကၾိ၏ ေဆာင္းပၝးမဵားကို ေဖာ္ဴပမည့္အေဳကာင္း လူသိမဵား
ေသာ စာေစာင္ "ေလးေလး႒ကီး" တခု၏ ေဳကာ္ဴငာႎႀစ္ခု၊ အလားတူ ေဳကာ္ဴငာပၝေသာ တႎႀစ္ ေလး႒ကိမ္ထုတ္ ႎိုင္ငံေရး
သိပၯံစာေစာင္ မာတိကာ စာမဵက္ႎႀာတခု၊ ထိုေဆာင္းပၝးမဵားကို ေဝဖန္႓ပီး ေဆာင္းပၝးရႀင္ကို ခဵီးကဵႃးထားသည့္ နယူး
ေယာက္ သတင္းစာတေစာင္မႀ ေခၝင္း႒ကီးတခု၊ စာေစာင္ "ေလးေလး႒ကီး" တခုမႀ မစၤတာကၾိအား လူမႁေရး၏ သိပၯံပညာ
ႎႀင့္ ဆိုရႀယ္လစ္ ဝၝဒအေဳကာင္း ေဆာင္းပၝးေရးေပးရန္ ေတာင္းခံစာတခု စသည္တိုႛကို ေတၾရေလသည္။
ထုိစာ႟ၾက္မဵားသည္ အံ့ဳသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေလးစား ခန္ႛညားထိုက္ပၝေပ၏။ သိုႛေသာ္ ရႀာလီ၏
စိတ္တၾင္ အံ့ဳသ႓ပီးရင္း အံ့ဳသရင္း ဴဖစ္ေနမိသည္မႀာ ဖီဖီလို ကေလးငယ္တဦးကို မညၟာမတာ ေမာင္းထုတ္ရက္သည့္
လူတေယာက္က သိပၯံပညာတကာတိုႛအနက္ လူသားအဆံဆံုး၊ အသိမ္ေမၾႚဆံုး သိပၯံပညာတၾင္ လိုက္စားသူတေယာက္
ဴဖစ္ေနဴခင္းေပတည္း။
စာ႟ၾက္မဵားကို ဴပန္ေပးရင္း ရႀာလီက …
"မိတ္ေဆၾထက္ေတာ့ ပို႓ပီး အေရးမေရာက္ပၝဘူးရႀင္" ဟု ေဴပာလိုက္ေလသည္။
"အ႒ကိႂက္တမဵႂိးစီေပၝ့ေလ"
"ကဵမ အ႓မဲထင္ေနတာက လူမႁေရး သိပၯံပညာ ဆိုတာ လူႛဘဝနဲႛ လက္ပၾန္းတတီး ရႀိရတယ္။ လူလူခဵင္း ခဵစ္
ဳကည္ရင္းႎႀီးမႁကို ႎႀစ္ႎႀစ္ကာကာ အသိအမႀတ္ဴပႂတဲ့ အေပၞမႀာ အေဴခခံရတယ္။ ဒီလို မဟုတ္ဘူးလား"
"ခင္ဗဵား ထင္ဴမင္ခဵက္က ခိုင္လံုပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင္းဴပပံုကေတာ့ ကေခဵာ္ကခ႗တ္ႎိုင္တယ္"
"ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ လူမႁေရး သိပၯံပညာရႀင္မႀာ အဲဒီလုိ ဆက္ဆံမႁမဵႂိး မရႀိဘူးလိုႛ ရႀင္သေဘာထားတယ္ မဟုတ္
လား"
ကၾိသည္ ရႀာလီကို ခပ္တင္းတင္း ဳကည့္လုိက္သည္။ ရႀာလီ့ မဵက္လံုးထဲတၾင္ မေကဵမခဵမ္း အဳကည့္ကေလးကို
ဴမင္လိုက္ရေသာအခၝမႀ သူႛအမူအရာတၾင္ စိတ္ဝင္စားမႁ ပထမဆံုး အ႒ကိမ္ ေပၞလာသည္။
"ဘယ္နည္း ဘယ္ပံုနဲႛ ေကာက္ခဵက္ဆၾဲတာလဲ"
"ေအာ္၊ ကေခဵာ္ကခ႗တ္ ေကာက္ခဵက္လိုႛ ထင္ခဵင္လဲ ထင္ေပၝ့ရႀင္။ အေဖတိုႛ၊ မိတ္ေဆၾတုိႛနဲႛ ပတ္သက္လုိႛ
ေဴပာတဲ့ ရႀင့္ စကားေတၾကို ေတၾးမိ႓ပီး ေကာက္ခဵက္ဆၾဲတာေပၝ့"
တကယ္ေတာ့ ရႀာလီ အမဵားဆံုးေတၾးမိသည္မႀာ ဖီဖီ့ ကိစၤ ဴဖစ္ေပသည္။
ရႀာလီသည္ စားပၾဲတဖက္တၾင္ ကၾိႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆိုင္ကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သူႛပၝးက နီေတၾးသည္။
သူႛမဵက္လံုး က နီလာေရာင္လို ဳကည္လင္ ဴပာလဲ့သည္။ သူႛေမးေစ့က ေယာကဵ္ားေမးေစ့လို ေပၞလၾင္သည္။ ဴပံႂးခဵႂိေသာ
ႎႁတ္ခမ္း အစံုေဳကာင့္သာ ေယာကဵ္ားမဆံဴခင္း ဴဖစ္သည္။
ကၾိသည္ မဵက္မႀန္ဝိုင္း႒ကီးထဲမႀ ေန၍ သူႛကို နာသာခံခက္ အဳကည့္ဴဖင့္ ဳကည့္ေနသည္။
"ခင္ဗဵားက သိပၯံပညာ လက္ေတၾႚသံုးနည္းလိုႛ ခင္ဗဵား ထင္ေနတဲ့ကိစၤကို သေဘာတရားနဲႛ ဗလံုးဗေထၾး လုပ္ပစ္
တာကိုး။ သေဘာတရားနဲႛ လက္ေတၾႚဟပ္မႁ ဆိုတာက ကမာၲႛဝင္႟ိုးစၾန္းေတၾလို လံုးဝ တဴခားစီပဲ။ လူမဵားစု အသံုးဴပႂဖိုႛ
လူနည္းစုက ရႀာေဖၾရတယ္။ ကဵေနာ့္ တာဝန္က ေနာင္လာေနာက္သားေတၾ အသံုးဴပႂဖိုႛ လူႛအဖၾဲႚအစည္းရဲႚ ပညတ္တရား
ေတၾ၊ ဥပေဒ ထံုးတမ္းေတၾကို ရႀာေဖၾဖိုႛပဲ"
"ေႎႀာင္းလူေတၾကလဲ အခု ရႀင္သေဘာထားသလိုပဲ လူႛပညတ္တရားေတၾကို လက္ေတၾႚဟပ္ မသံုးခဵင္ဘူး
ဆိုရင္ေကာ ရႀင္"
"သံုးခဵင္ေအာင္ စည္း႟ံုးသိမ္းသၾင္းဖိုႛက အစိုးရအလုပ္ေပၝ့"
"အစိုးရကလဲ ဒီတာဝန္ကို ေကဵာခိုင္းေနရင္ေကာရႀင္။ အစိုးရဆိုတာကေကာ ဘာလဲ။ ရႀင္တိုႛလို လူ
တေယာက္စီ ေပၝင္းစပ္ထားတဲ့၊ လူထု႒ကီးရဲႚ ဆႎၬသေဘာထားေတၾနဲႛ ဖၾဲႚထားတဲ့ အဖၾဲႚအစည္းပဲ မဟုတ္လား"
"အဲဒီမႀာ ခင္ဗဵားရဲႚ အေဴခခံအမႀား တပတ္ေကဵာ့လာဴပန္တာပဲ။ ကဵေနာ့္လိုလူက နည္းနည္းေလးရႀိတာ။ သိပ္
အေရး႒ကီးတဲ့ စာအုပ္ကို ကဵေနာ္ေရးဖိုႛ ဴဖစ္လာတာက ကဵေနာ့္အတၾက္ မဟုတ္ဖူး။ သား၊ ေဴမး၊ ဴမစ္၊ ႌၾန္ႛေတၾ အတၾက္
ဗဵ။ ကဵေနာ္ ဒီစာအုပ္ကိုေရးဖိုႛ ပဵက္ကၾက္ရင္ လူႛေလာက႒ကီးပဲ နစ္နာမႀာပဲ။ ဒီအလုပ္က ဖေအေပဵာက္ရႀာပံုေတာ္ခင္းတဲ့
အလုပ္မဵႂိး၊ မိတ္ေဆၾေတၾနဲႛ အခဵိန္ဴဖႂန္းတဲ့ အလုပ္မဵႂိးေတၾနဲႛ မတူဘူး။ အဲ့ဒၝေတၾက သာမန္ လူသိန္းသန္းကုေဋ လုပ္လိုႛရ
တယ္ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ခင္ဗဵား သေဘာေပၝက္ေရာေပၝ့"

12
 ရႀာလီသည္ ကၾိ၏ မယံုႎိုင္ေလာက္ေအာင္ ႒ကီးမားေသာ အတၨကို အူနာစရာေကာင္းေကာင္း၊ ေဒၝေဖာင္းစရာ
ေကာင္းေကာင္း သိဴမင္လာေလ၏။
"တဴခားလူေပၝင္း ေထာင္ေပၝင္းမဵားစၾာလဲ ကိုယ့္အလုပ္ကုိယ္ မဟာအေရး႒ကီး ကိစၤလိုႛ ထင္တလံုး လုပ္တာပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒီ လူအားလံုးလိုလို မႀားေလဴခင္း ဆိုတာမဵႂိး ဴဖစ္ဳကရတယ္ဆိုတာ ရႀင္ စဥ္းစားမိရဲႚလား"
"အဲဒီ တဴခားလူေတၾရဲႚ အမႀားေတာ္ပံုဟာ ကဵေနာ္နဲႛ ဘာဆိုင္လဲ။ ကဵေနာ့္ အမႀားအတၾက္သာ ကဵေနာ္ တာဝန္
ရႀိတာေပၝ့"
"ဒၝေဳကာင့္ ရႀင္လဲ မႀားေန႓ပီလိုႛ ေဴပာခဵင္စရာ ဴဖစ္ေနတာေပၝ့"
"ကဵေနာ္ မႀားမႀ မမႀားဘဲ။ ခင္ဗဵား ဘယ္လိုလုပ္႓ပီး ပိုင္ပိုင္ႎိုင္ႎိုင္ ေဴပာႎိုင္ပၝ့မလဲ။ ဟာေဗး 7 လိုလူက ေသၾးလႀည့္
စနစ္ကို ရႀာေတၾႚတယ္။ အဲဒီ ရႀာေဖၾေတၾႚရႀိခဵက္ကို လက္ေတၾႚ ဟပ္သံုးဖိုႛက သူႛေလာက္မေတာ္တဲ့ လူေတၾရဲႚ အလုပ္ပဲ။
ဝႀစ္တေန 8 လို လူမဵႂိးက ဝၝဖတ္စက္ ထၾင္တယ္။ အဲ့ဒီစက္ကို အႎံုဆံုး ကပၯလီ ဆိပ္ကမ္း အလုပ္သမားေတာင္ သံုးတတ္
တယ္။
ဒီလို လူတိုင္းသိတဲ့ ကိစၤေတၾကုိ ဘာဴဖစ္လိုႛ ဖန္တရာေတေအာင္ ေဴပာေတာ့မလဲ။ သေဘာတရား ထုတ္ဖိုႛ
ဆိုတာက လက္ေတၾႚလုပ္ဖိုႛထက္ ပို႓ပီး႒ကီးဴမတ္တဲ့ ပၝရမီလိုတယ္ဆိုတာ ခင္ဗဵား သေဘာေပၝက္ပၝတယ္။ လႁမႁအဆင့္
ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁဆိုင္ရာ နိယာမ သေဘာတရားေတၾကို ထိုးထၾင္း သိဴမင္တဲ့လူဟာ အဲဒီ သေဘာတရား
ေတၾကို လက္ေတၾႚ ဟပ္သံုးဖိုႛအတၾက္ တဴခားလူေတၾလက္ထဲကို ဝကၾက္ အပ္ထားခဲ့႟ံု ရႀိေတာ့မေပၝ့"
ရႀာလီသည္ သူႛကို ႓ငိမ္႓ငိမ္ကေလး စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ သူကလည္း ရႀာလီကို ဴပန္စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ ရႀာလီ
သည္ သူဴမင္ဖူးသမ႖ အဂႆၝ႟ုပ္မဵားအနက္ အခဵမ္းေဴမ့ဆံုး၊ အတည္႓ငိမ္ဆံုး အဂႆၝ႟ုပ္ကို ဴမင္ေနရသည္။ ခဵက္ခဵင္းပင္ ကိၾ၏
မဵက္လံုးမဵားသည္ နာရီေပၞသိုႛ ေရာက္သၾားသည္။ နဖူးေဳကာမဵား ႟ံႁႚသၾားသည္။
"ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကဵေနာ့္ အိမ္ခန္းခ ကိစၤက ရႀိေသးတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့။ တဴခားလူေတၾ ကဵင့္သံုးဖိုႛေရးေနတဲ့ လူမႁေရး သေဘာတရားေတၾနဲႛ ရႀင့္ကိုယ္ရႀင္ တဝမ္းတခၝး
လႀေအာင္ လုပ္ႎိုင္မႀာလား"
"အို၊ မဴဖစ္ႎိုင္ပၝဘူး။ ဒၝနဲႛ စားဖိုႛေတာ့ မဴဖစ္ႎိုင္ပၝဘူး။ စာအုပ္ထၾက္လာရင္ေတာ့ တမဵႂိးဴဖစ္ခဵင္ ဴဖစ္မႀာေပၝ့။
စာအုပ္ေရး႓ပီးဖိုႛက ၂ ႎႀစ္နဲႛ ဆယ္လ လိုေသးတယ္။ ေငၾရႀာဖိုႛ အတၾက္ အဲဒီအခဵိန္ေတၾထဲက တမိနစ္ပဲ ဖဲ့ထုတ္ထုတ္
နစ္နာတာပဲ" ကၾိက စိတ္ပဵက္လက္ပဵက္ စကားဆက္သည္။
"ဘာလဲဴဖစ္ဴဖစ္ ဝင္ေငၾရႀိေအာင္ေတာ့ လုပ္ရအံုးမႀာပဲ။ နယူးေယာက္မႀာတုန္းကေတာ့ ကဵေနာ္ ေငၾေလးဘာ
ေလး ရႀာခဲ့ဖူး ပၝတယ္"
"ဟုတ္လား"
"အင္း၊ အမဵႂိးသမီး႒ကီး တေယာက္ ေရးတဲ့ ေဝၝဟာရ အဘိဓာန္ကို ကူလုပ္ေပးတာပၝ"
"ေအာ္"
"မိန္းမ႒ကီးက စာ႟ူး ေပ႟ူးပၝ။ ကဵေနာ္ပဲ အားလံုး ေရးရတာပဲ။ တနာရီ ငၝးေဒၞလာရတယ္။ အဲဒီလုိ မိန္းမ႒ကီး
မဵႂိးမဵား ခင္ဗဵား သိထားတာ မရႀိဘူးလား"
ရႀာလီက အေဴဖမေပး။ ကိၾ ဖတ္ေနသည့္ စာအုပ္ကို လႀမ္းဳကည့္႓ပီး စာလံုးမဵားကို ေဇာက္ထိုးဳကည့္ေနသည္။
ကိၾ ဖတ္ေနသည့္ စာအုပ္မႀာ လူမႁေရးေဗဒကဵမ္း ဆိုသည္ကိုေတာ့ အလၾယ္ႎႀင့္ ဖတ္၍ရသည္။ အေဳကာင္းအရာကိုမူ
ခက္ခက္ခဲခဲ စာလံုးေဖာ္ေနရသည္။ မနည္းအာ႟ံုစိုက္မႀ "ပတ္ဝန္းကဵင္ အသိုင္းအဝုိင္းအေပၞ လူ၏ တာဝန္" ဆိုေသာ
အေဳကာင္းအရာမႀန္း သိရေတာ့သည္။
တိတ္ဆိတ္လၾန္းေနဴခင္းကို သတိဴပႂမိကာ၊
"ခၾင့္လၿတ္ပၝရႀင္။ ဘာတဲ့" ဟု ရႀာလီက ေမးလိုက္မိသည္။
"ေဝၝဟာရ အဘိဓာန္ ေရးခဵင္တဲ့ စာ႟ူးေပ႟ူး မိန္းမ႒ကီး တေယာက္တေလမဵား ခင္ဗဵား မသိဘူးလားလိုႛ ေမးေန
တာပၝ"
ရႀာလီ ခဴမာ မသိေဳကာင္း ေဴဖ႟ံုသာ ေဴဖႎိုင္႓ပီး လူေရး မသိေသာ လူမႁေရး သိပၯံပညာရႀင္႒ကီး၏ အလုပ္ရႀာပံု
ေတာ္ကို အႎုလံု ပဋိလံု စဥ္းစားေနမိေလသည္။

7
ဟာေဗးဝီလဵံ (၁၅၇၈-၁၆၅၇)။ ။ အဂႆလိပ္ သိပၯံပညာရႀင္။ လူႛခႎၭာကုိယ္တၾင္ ေသၾးလႀည့္ပတ္မႁ စနစ္ကို စတင္ ေတၾႚရႀိ
ခဲ့သည္။
8
ဝႀစ္တေန အယ္လီ (၁၇၆၅-၁၈၂၅)။ ။ အေေမရိကန္ စက္မႁလုပ္ငန္းရႀင္ႎႀင့္ တီထၾင္သူ။ သူတီထၾင္ေသာ ဝၝ႒ကိတ္
ဝၝဖတ္စက္ေဳကာင့္ အေမရိကန္ စိုက္ပဵႂိးေရးႎႀင့္ စက္မႁလုပ္ငန္း အ႒ကီးအကဵယ္ ေဴပာင္းလဲ တိုးတက္လာခဲ့သည္။

13
 "ဒီအခန္းခ ကိစၤ ႓ပီးဴပတ္ေအာင္ ဝင္ေငၾမႀန္တဲ့ အလုပ္တခုေတာ့ လုပ္ရမႀာပဲ။ တေနႛ တနာရီ ႎႀစ္နာရီ ဆိုပၝ
ေတာ့ဗဵာ။ ကိုယ္မသိတဲ့႓မိႂႚမႀာ အလုပ္ရႀာရတာေတာ့ ခပ္ခက္ခက္ပဲ"
ရႀာလီေဝလင္က …
"ကဵမ ကူႎိုင္ေကာင္း ကူႎိုင္ပၝလိမ့္မယ္" ဟု တလံုးခဵင္းေဴပာသည္။
ကၾိက နာရီကို တခဵက္လႀမ္းဳကည့္ရင္း၊
"ကူညီႎိုင္မယ္လိုႛ ယံုပၝတယ္။ ဒၝေဳကာင့္ ခုနစ္မိနစ္ေတာင္ အခဵိန္ဴဖႂန္း႓ပီး ခင္ဗဵားကို ခဵဥ္းကပ္ေနတာေပၝ့"
"တိုက္႟ိုက္ မေဴပာတိုင္း အ႓မဲ အခဵိန္ဴဖႂန္းတာ မဟုတ္ပၝဘူးရႀင့္"
ကိၾသည္ မဵက္ႎႀာအိုအိုဴဖင့္ ထိုင္ေန႓ပီး စာ႟ၾက္မဵားကို လႀန္ေလႀာေနသည္။
"အဲဒီေတာ့ ခင္ဗဵားက ဘာအဳကံေပးခဵင္သလဲ"
ရႀာလီသည္ ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္တန္ ေငၾစကၠႃကေလးကို ေရာင္စံုစားပၾဲခင္းေပၞတၾင္ ဟိုေ႟ၿႚဒီေ႟ၿႚႎႀင့္ အကၾက္
ေဖာ္ေနသည္။
ကိၾကမူ သူႛနာရီကိုသာ လႀမ္းဳကည့္ေနသည္။
"ကဵမကေတာ့ ပိုႛစ္သတင္းစာမႀာ အလုပ္ေလ႖ာက္ေစခဵင္တာပဲ"
"ပိုႛစ္၊ ပိုႛစ္။ ဒီ႓မိႂႚက မနက္သတင္းစာလား"
"ဟုတ္ပၝတယ္"
ကိၾက ရယ္ခဵလိုက္ေလသည္။ တကယ္ ဟုတၨိပတၨိရယ္ဴခင္း ဴဖစ္၏။ ရယ္ေလ့ ရယ္ကဵင္န ့ ည္း၍ ေပဵာ့ဖတ္ဖတ္
ဴဖစ္ေနေသာ ပၝးေဳကာမဵားေဳကာင့္ သူႛရယ္သံမႀာ ေလးတၾဲႚတၾဲႚႎႀင့္ ေဳကာင္စီစီ ဴဖစ္ေနသည္။
"အဲဒီသတင္းစာမႀာ အခု ဘယ္သူ ေခၝင္း႒ကီးေရးသလဲ"
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ဆိုတာ ေရးေနပၝတယ္"
"အား၊ ဒၝေဳကာင့္ အခၾန္စနစ္ ကိစၤ ေခၝင္း႒ကီးေတၾက စစ္သံ ေပၝက္ေနတာကိုး။ တေနႛတုန္းက တပုဒ္ ဖတ္မိ
တယ္။ သိပ္ရီ ရတာပဲ"
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ေကာင္းက ကဵမ မိတ္ေဆၾရႀင့္"
"သူႛႎိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒ အဴမင္နဲႛ ခင္ဗဵားနဲႛ ဘာဆိုင္လဲ။ ခင္ဗဵာ့း မိတ္ေဆၾဆိုရင္လဲ ခင္ဗဵာ့းမႀာ အေတာ္ရီရ
တဲ့ မိတ္ေဆၾရႀိတယ္လိုႛ ေဴပာရေတာ့မႀာေပၝ့"
ရႀာလီသည္ သိသိသာသာ႒ကီး က႗ဲ႓မီးတိုကာ ထရပ္လိုက္သည္။
"ကဵမက အဳကံေပးတာပဲ။ ရႀင္စဥ္းစားေပၝ့။ မဂႆလာညပၝ"
"အဲဒီ သတင္းစာက စာမူခေရာ ေကာင္းေကာင္းေပးရဲႚလား"
"ဒၝေတာ့ တိုက္ပိုင္ရႀင္ေတၾနဲႛ ေဴပာေပၝ့"
"ဒီသတင္းစာမႀာ က႗မ္းက႗မ္းကဵင္ကဵင္ ေရးတတ္သားတတ္တဲ့လူေတၾ လိုေနတာေတာ့ အမႀန္ပဲ။ ကဵေနာ္လဲ
အခဵိန္ေတာ့ မဵားမဵားမေပးႎိုင္ဘူး။ အိမ္လခ ရ႟ံုေလာက္ပဲ။ ခင္ဗဵား အဳကံေပးတာ မဆိုးပၝဘူး။ အလုပ္ေလ႖ာက္ရင္
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို သၾားေတၾႚရမႀာလား"
"ပိုႛစ္ သတင္းစာရဲႚ ဒၝ႟ိုက္တာ တေယာက္နဲႛ ကဵမသိပၝတယ္။ သူႛကို ေဴပာဳကည့္ပၝအံုးမယ္။ အလုပ္ေနရာလပ္
ရႀိရင္ ကဵမ မိတ္ဆက္စာ ေရးေပးလိုက္ပၝ့မယ္။ ရႀင္ သူႛကို သၾားေတၾႚလိုက္ေပၝ့"
"သူ ကဵေနာ့္ဆီ လာမေတၾႚႎိုင္ဘူးလားဗဵာ။ ကဵေနာ္ သိပ္အလုပ္႟ႁပ္ေနလိုႛပၝ"
"သူလဲ အလုပ္႟ႁပ္တာဘဲေပၝ့ရႀင္"
"ဟင္း၊ ေကာင္းပၝ႓ပီေလ။ ခင္ဗဵား အဳကံေပးတဲ့အတိုင္ပဲ လုပ္ပၝေတာ့မယ္"
ရႀာလီ အခန္းအဴပင္သိုႛ ေရာက္ေသာအခၝ တိတ္တိတ္ ေခဵာင္းနားေထာင္ေနေသာ ဖီဖီကို ေတၾႚရသည္။
"ရႀာလီေရ၊ အသက္နဲႛကိုယ္ အိုးစားမကၾဲေသးဘူးေနာ္။ ဟန္ကဵရဲႚလား"
"သိပ္ကို ဟန္ကဵတာေပၝ့။ ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္လဲ ရခဲ့႓ပီ။ သူအ ႛ တၾက္လဲ အလုပ္ရႀာေပးခဲ့႓ပီ"
ဖီဖီသည္ ကကၾက္ကေလး တကၾက္ႎႀစ္ကၾက္ ကလိုက္ကာ အသံတိမ္ကေလးဴဖင့္ ေကာင္းခဵီးေပးလိုက္သည္။
ရႀာလီသည္ ဖီဖီလည္ပင္းကို ဖက္လိုက္႓ပီး၊
"ဖီဖီေရ၊ အဲဒီလူကို ဳကင္ဳကင္နာနာ ဆက္ဆံပၝကၾယ္။ မမ ေတၾႚဖူးသမ႖ လူေတၾထဲမႀာ သနားစရာ အေကာင္း
ဆံုးလူပဲ"
အိမ္ဴပန္ေရာက္၍ ညအိပ္ရာ ဝင္ေတာ့မည္လုပ္မႀ သူႛညီမဝမ္းကၾဲကို သူမႀာခဲ့သည္မႀာ ဂၾကဵကဵ ဴဖစ္ေနေဳကာင္း
စဥ္းစားမိသည္။ အေဳကာင္းမူ သူသၾားစဥ္က ဖီဖီကို ဳကင္ဳကင္နာနာ ဆက္ဆံရမည္ဟု မစၤတာကၾိအား မာေရေကဵာေရ
ေဴပာဳကားရန္ ရည္႟ၾယ္ခဵက္ဴဖင့္ သၾားခဲ့ဴခင္းေဳကာင့္ ဴဖစ္ေလ၏။

14
 (၄)

ဤရက္မဵားအတၾင္း ႓ဂိႂဟ္နကၡတ္တာရာတိုႛသည္ မစၤတာကၾိအတၾက္ ဗဵႃဟာကဵင္းလဵက္ ရႀိဳကသည္။ ကၾိသည္ ရႀားေလာ့

လီေဝလင္ တည္းဟူေသာ ေဴပာင္႟ၿန္းတာရာကေလးကို သူႛအား မိႁင္းမရန္ ဆၾဲေဆာင္ႎိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေဴပာင္႟ၿန္းတာရာ
ကေလးသည္ ဳကယ္ေပၝင္းစံုေသာ နဂၝးေငၾႚတန္း႒ကီးတၾင္လည္း ပၝဝင္၏။ ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီ ယာဝက္စ္ တည္းဟူေသာ
႓ဂိႂဟ္နကၡတ္႒ကီး တလံုးႎႀင့္လည္း ယႀဥ္၍ ထၾန္း၏။ အာကၹုနဓာတ္ သေဘာဴဖင့္ ထို ႓ဂိႂဟ္နကၡတ္႒ကီးကိုလည္း ဆၾဲငင္၏။
ေနာက္တေနႛတၾင္ ထိုေဴပာင္႟ၿန္းတာရာကေလးသည္ ႓ဂိႂဟ္နကၡတ္႒ကီးအား တယ္လီဖုန္းရႀိရာသိုႛ ညိၟႂႚငင္ဆၾဲ
ေဆာင္လုိက္၏။ ဝက္စ္ ႓ဂိႂဟ္႒ကီးသည္ ကမာၲေဴမ စကားဴဖင့္ပင္ မစၤတာကၾိ အေဳကာင္းကုိ စံုစမ္းသည္။ ကၾိကို အိမ္မႀ
ႎႀင္ထုတ္ မထုတ္ေမးသည္။
"ဟင့္အင္း" ေဴပာင္႟ၿန္းတာရာကေလးက ရယ္လိုက္႓ပီး၊
"ႎႀင္မထုတ္ေတာ့ဘူး။ သူႛကို အလုပ္ေတာင္းေပးမလိုႛ။ မရီနဲႛရႀင့္။ တကယ္ေဴပာတာ။ သူႛကို ကဵမ အလုပ္ေပးေစ
ခဵင္တဲ့ လူက ရႀင္ပဲ။ သိလား"
႓ဂိႂဟ္နကၡတ္႒ကီးသည္ တိုး၍သာ ရယ္ေနဴပန္၏။
"ဒီကိစၤ ကဵေနာ္ ဘာတတ္ႎိုင္မႀာလဲဗဵာ။ ခင္ဗဵား ေခၾး႒ကီးကို သူေမးတဲ့ စကားလံုးအတိုင္း ေမးရရင္ သူက ဘာ
အသံုးကဵ သလဲ"
ရႀာလီက လူ႓ပိန္း နားမလည္ေသာ ဘာသာရပ္မဵားအေဳကာင္း စာေရးေကာင္းေသာ မစၤတာကၾိ၏ ေကဵာ္ေစာ
ကိတၨိကို ဋိကာခဵဲႚ ေဴပာ၏။ ဝက္စ္သည္ ရႀာလီ့စကားကို စိတ္ဝင္စားေနေလသည္။
လၾန္ခဲ့သည္ ဇၾန္လက အစုရႀင္ကိုယ္စားလႀယ္အဴဖစ္ ဝက္စ္ ဒၝ႟ိုက္တာ ဴဖစ္လာေသာ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ ဒၝ႟ိုက္
တာ အစည္းအေဝးတၾင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းအား ကူညီႎိုင္မည့္သူ တဦးကို ခန္ႛထားရန္ ဆံုးဴဖတ္ခဲ့သည္။ ဤဉာဏ္႒ကီး
ရႀင္ကေလးသည္ သူတိုႛ လိုခဵင္ေနေသာ လူစားမဵႂိး မဴဖစ္ႎိုင္ေပဘူးလား။
"သူႛဆီ ကဵေနာ္ သၾားလိုက္ပၝ့မယ္။ ဴဖစ္ႎိုင္ရင္ ဒီေနႛသၾားမယ္။ ေကဵးဇူးတင္ မေနပၝနဲႛ။ သူက တေနႛကဵရင္
ခဵားလ္ေအဒၝးနား 9 လို ဴဖစ္ခဵင္ ဴဖစ္လာမႀာပၝ"
ရႀာလီသည္ တယ္လီဖုန္းကို ခဵလိုက္၏။ သူသိသမ႖ လူမဵားအနက္ မစၤတာ ဝက္စ္သည္ အလုိက္အသိဆံုး
လူဟု ေတၾးမိသည္။ သူလို အဆင့္အတန္းရႀိေသာ လူတရာလ႖င္ ကုိးဆယ့္ကိုးေယာက္သည္ "ကဵႂပ္ဆီ လၿတ္လိုက္ေလ"
ဟုသာ ေဴပာမည္ဴဖစ္၏။ မစၤတာ ဝက္စ္ကမူ "သူႛဆီ ကဵေနာ္ သၾားလိုက္ပၝ့မယ္" ဟု ေဴပာသည္။
သိုႛေသာ္ မစၤတာဝက္စ္သည္ အဴခားကိစၤ ေပၞလာ၍ ကၾိကိစၤကို ေမ့သၾားသည္။ ေနာက္တေနႛညတၾင္ နယူး
ေယာက္႓မိႂႚသိုႛ မိတ္ေဆၾတစုႎႀင့္ အေပဵာ္ခရီးထၾက္ေနသည္။ မစၤတာကၾိကို အလုပ္ေပးရန္ မည္သူမည္ဝၝမ႖ မလာေဳကာင္း
ရႀာလီ သိရ႓ပီးေနာက္ ငၝးရက္ အဳကာတၾင္ လမ္းေပၞ၌ ဝက္စ္ႎႀင့္ အမႀတ္မထင္ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆံုမိရာ၊
"ေအာ္၊ ဒၝထက္ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးကို တေနႛေနႛ လၿတ္လိုက္မယ္ေနာ္" ဟု ရႀာလီက သမန္ကာရႀန္ကာ
အဴဖစ္ဆံုး ေလသံဴဖင့္ ေဴပာသည္။ ဝက္စ္သည္ ထိုေနႛမႀပင္ ကၾိထံ ေရာက္သၾားေတာ့သည္။
ကၾိအဖိုႛလည္း မစၤတာဝက္စ္၏ ေႎႀာင့္ေႎႀးေနဴခင္းအတၾက္ မည္သိုႛမ႖ ကသိကေအာင့္ မဴဖစ္ေခဵ။ သူႛစာအုပ္ထဲ
တၾင္သာ ေနႛေရာညပၝ နစ္ဴမႂပ္ေနသည္။ ရႀာလီ ဴပန္သၾား႓ပီး ငၝးရက္ေဴမာက္ေနႛညေန ငၝးနာရီတၾင္ သူႛတံခၝးကို ေခၝက္သံ
ဳကားသည္။
အမ္မာက ကတ္ဴပားကေလးတခု ကိုင္ကာ ဝင္လာသည္။ ကၾိက ကတ္ဴပားေပၞမႀ အမည္ကို ဳကည့္သည္ဆို႟ံု
ဳကည့္လိုက္႓ပီး၊
"ဘာကိစၤရႀိလိုႛတဲ့တုံး"
အမ္မာမသိေခဵ။
"ဒၝဴဖင့္လဲ အေပၞတက္လာခဲ့လိုႛ ေဴပာလိုက္"
ပိုႛစ္သတင္းစာ ဒၝ႟ိုက္တာသည္ သူႛအခန္းအထိ တက္လာသည္။ ဝက္စ္ဴမင္ရေသာ အခန္းသည္ သူႛတသက္
တၾင္ ဴမင္ဖူးသမ႖ အကဵဥ္းေဴမာင္းဆံုး အခန္းကေလး ဴဖစ္သည္။ စားပၾဲေသးေသး၊ ကုလားထိုင္ ေသးေသးကေလးတၾင္ ကၾိ
ထိုင္ေနသည္။ မုန္တိုင္းေမၿထားသလို ဖ႟ိုဖရဲဴဖစ္ေနေသာ စာအုပ္ စာ႟ၾက္စာတန္းမဵားဳကားတၾင္ ထိုင္ေနဴခင္း ဴဖစ္သည္။
ဝက္စ္သည္ အလၾန္အမင္း စိတ္ဝင္စားလာသည္။

9
ဒၝးနား ခဵားလ္စ္အင္ဒၝဆင္ (၁၈၁၉-၉၇)။ ။ နာမည္ေကဵာ္ အေမရိကန္ သတင္းစာဆရာ။ အယ္ဒီတာ။ ထုတ္ေဝသူ။
နယူးေယာက္ ထရီဗ႗န္း သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာအဴဖစ္ ေဆာင္႟ၾက္ခဲ့သည္။ (၁၈၄၉-၆၂) အေမရိကန္ ေခတ္သစ္
သတင္းစာပံုစံကို ဖန္တီးေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည့္ နယူးေယာက္ ဆန္းသတင္းစာ၏ ပိုင္ရႀင္ အယ္ဒီတာ ဴဖစ္သည္။

15
 "မစၤတာကၾိ ပၝလား ခင္ဗဵာ" ဟု ေမးသည္။
"ဟုတ္ပၝတယ္။ ကဵေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
ဝက္စ္သည္ မခဵႂပ္တည္းႎိုင္ေတာ့သဴဖင့္ ဟားတိုက္၍ ရယ္လိုက္၏။
"ခင္ဗဵားကေတာ့ အမဵား႒ကီး လုပ္ေပးႎိုင္မႀာေပၝ့။ ကဵေနာ္ကလဲ နဲနဲေတာ့ လုပ္ေပးႎိုင္ပၝလိမ့္မယ္။ ပိုႛစ္ သတင္း
စာရဲႚ သံတမန္အဴဖစ္နဲႛ ကဵေနာ္ လာခဲ့ပၝတယ္"
"ပိုႛစ္ သတင္းစာ"
ကိၾသည္ သူႛဦးေႎႀာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္သည္။
"ေအာ္၊ စစ္ႎိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒပညာရႀင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ဆိုတာ ခင္ဗဵားလား"
ဝက္စ္သည္ ပို၍ အူဴမႃးခဵင္လာသည္။
"ကဵေနာ္ နာမယ္က ဝက္စ္ပၝ။ ခဵားလ္စ္ဝက္စ္။ ခင္ဗဵား လက္ထဲက နာမယ္ ကတ္ဴပားေပၞမႀာ ေရးထားတဲ့
အတိုင္းပၝပဲ"
ဝက္စ္သည္ ကၾိ၏ အိပ္ယာေပၞတၾင္ ထိုင္လိုက္၏။
"မစၤတာကိၾ။ ပိုႛစ္သတင္းစာဟာ ေတာက္ေတာက္ေဴပာင္ေဴပာင္ ေရးသားႎိုင္တဲ့လူေတၾကို အ႓မဲရႀာေနပၝတယ္။
ဒၝေဳကာင့္ ခင္ဗဵားဆီကို လာခဲ့တာပၝ"
ကၾိသည္ ေပၝ့ေပၝ့ပၝးပၝး အလုပ္ကေလးရလ႖င္ လုပ္ခဵင္ေဳကာင္း ေဴပာခဲ့ဖူးသည္ကို ဴပန္လည္ အမႀတ္ရလာသည္။
အလုပ္သည္ ယခု သူႛထံ ေရာက္လာ႓ပီ။ သူႛစိတ္သည္ ေလးလံေန၏။
ရႀာလီကို ေမးခဲ့သည့္အတိုင္း၊
"အဲဒီေတာ့ ခင္ဗဵားက ဘာအဳကံေပးခဵင္သလဲ" ဟု ဝက္စ္ကို ေမးလိုက္ေလသည္။
"ပထမဆံုး ကဵေနာ္သိခဵင္တာက ခင္ဗဵား ဘာေတၾ ေရးခဲ့ဖူးသလဲ။ သတင္းစာအတၾက္ အသံုးကဵမယ့္ ဘယ္လို
ဘာသာရပ္ေတၾကို ေရးႎိုင္သလဲ ဆိုတာ သိခဵင္တယ္"
ကၾိသည္ သူ၏ သတင္းစာဴဖတ္ပိုင္း စာအိတ္ရႀည္႒ကီးကို ထုတ္ဴပရဴပန္သည္။ ဝက္စ္က ဴမန္ဴမန္ဖတ္လိုက္႓ပီး၊
"အေတာ္ ေကာင္းတာပဲ။ အဴမတ္ခၾန္ ကိစၤ ေရးထားတာ သိပ္မႀန္တယ္" ဟု ခဵီးကဵႃးသည္။
ဝက္စ္က သတင္းစာတၾင္ အိပ္ငိုက္စာမဵား ေရးရန္ လူလိုေနေဳကာင္း ("ေလးနက္႓ပီး ခိုင္ခန္ႛတဲ့ ေဆာင္းပၝးေတၾ"
ဟူ၍ စကားလံုး သံုးႎႁန္းသည္)။ ထိုအလုပ္မဵႂိးကို ကၾိ စိတ္ဝင္စားမႁ ရႀိ မရႀိ သိလိုေဳကာင္း ရႀင္းဴပသည္။ ကၾိက အလုပ္ခဵိန္
မမဵားဘဲ အိမ္လခအတၾက္ ရမည္ဆိုလ႖င္ လုပ္ခဵင္ေဳကာင္း ေဴဖသည္။
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ေကာင္းနဲႛ သၾားေတၾႚပၝ။ အလုပ္ခန္ႛတာ ဴဖႂတ္တာ သူလုပ္ပၝတယ္။ ခင္ဗဵား အေဳကာင္းကို ကဵေနာ္
ေဴပာထားလိုက္မယ္"
ေနာက္တေနႛမၾန္းလဲၾပိုင္းတၾင္ ကၾိသည္ ဴပည္နယ္၏ေရႀႚေဆာင္ သတင္းစာ႒ကီးဴဖစ္ေသာ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ အယ္
ဒီတာခဵႂပ္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းႎႀင့္ သၾားေတၾႚသည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာသည္ သမဏိရႀည္ေသာ သတင္းစာဴဖစ္သည္။ ၁၈၄၆ မႀစ၍ မေနႛတေနႛက အထိ မိသားစုပိုင္
ဴဖစ္သည္။ ဴပည္တၾင္းစစ္ကာလ 10 တၾင္ သမၳတ ေဒးဗစ္ 11 ၏ လက္စၾဲဴဖစ္ခဲ့သည္။ ဴပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး ကာလ 12
ႎႀိပ္ကၾပ္မႁမဵား အဳကားတၾင္ မယိမ္းမယိုင္ ေကဵာက္စာတိုင္ပမာ ရပ္တည္ခဲ့သည္။ လူဴဖႃ႒ကီးစိုးေရးအတၾက္ တိုက္ပၾဲဝင္
သည္။ ေကာ္ေဇာအိတ္ ဝၝဒီမဵား 13 ႎႀင့္ စကာလာဝက္ဂရီ ဝၝဒီမဵား 14 ကို နာမဝိေသသန လႀလႀ႒ကီးတပ္႓ပီး ကားစင္တင္ခဲ့

10
ဴပည္တၾင္းစစ္ကာလ = ေငၾဝယ္က႗န္စနစ္ ဖဵက္သိမ္းေရးကို အေဳကာင္းဴပႂ၍ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ ဆယ့္တစ္
ဴပည္နယ္က ဴပည္ေထာင္စုမႀ ခၾဲထၾက္သဴဖင့္ ဴဖစ္ပၾားခဲ့သည့္ အေမရိကန္ ဴပည္တၾင္းစစ္ (၁၈၆၁-၁၈၆၅)။ ။ ေဴမာက္ပိုင္း
ဴပည္ေထာင္စု တပ္မဵားႎႀင့္ ေတာင္ပိုင္း ဴပည္နယ္ေပၝင္းစုတပ္မဵား တိုက္ဳကသည္။
11
သမၳတေဒးဗစ္ = ေဒးဗစ္ဂဵက္ဖာဆင္ (၁၈၀၈-၈၉)။ ။ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ေပၝင္းစု (၁၈၆၁-၆၄) သမၳတ။
12
ဴပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ကာလ = ဴပည္တၾင္းစစ္အ႓ပီး ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ေပၝင္းစုကို ဴပည္ေထာင္စုထဲသိုႛ
ဴပန္လည္သၾတ္သၾင္း႓ပီး ႎိုင္ငံ ဴပန္လည္တည္ေဆာက္သည့္ ကာလ (၁၈၆၇-၇၇)။
13
ေကာ္ေဇာအိတ္ ဝၝဒီမဵား = ဴပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး ကာလတၾင္ ေဴမာက္ပိုင္းမႀ ေတာင္ပိုင္းသိုႛ ကိုယ္ကဵႂိးရႀာရန္
ဆင္းလာသူတိုႛကို ဆိုလိုသည္။ ေဴခသလံုးအိမ္တိုင္ လုပ္ကာ ေကာ္ေဇာ ေကဵာပိုးအိတ္တလံုးႎႀင့္ ဆင္းလာဟန္ကို အစၾဲ
ဴပႂ၍ ေကာ္ေဇာ အိတ္ဝၝဒီ (ကားပက္ဘက္အစ္ဇင္) မဵားဟု ေခၞသည္။
14
စကာလာ ဝက္ဂရီဝၝဒီ = ဴပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး ကာလတၾင္ ေဴမာက္ပိုင္း၏ ႎိုင္ငံေရး ပၝတီဴဖစ္ေသာ
ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီသိုႛ ဝင္သည့္ ေတာင္ပိုင္းသား လူဴဖႃမဵားကို စကာလာ ဝက္ဂရီမဵားဟု ေခၞသည္။

16
သည္။ ေနာက္ပိုင္းတၾင္ တီလ္ဒင္ 15 အတၾက္ ဝံ့ဝံ့စားစား တိုက္ပၾဲဝင္ခဲ့သည္။ ေဟးစ္ 16 ကို သူခိုးဒဴမပမာ ႟ႁတ္ခဵခဲ့သည္။
ကလီဗင္ 17 ကို ဘုရားတဆူ ဂူတလံုး ေဴမၟာက္စားခဲ့သည္။ လၾတ္လပ္စၾာ ကုန္သည္ခၾင့္ 18 ကို အားဴပည့္မာန္ဴပည့္ ေထာက္
ခံခဲ့သည္။ ေဘာ္ေငၾသတၪႂ လၾတ္လပ္ခၾင့္ 19 ကို မဵက္စိမႀိတ္ လက္ခံခဲ့သည္။ ဘ႟ိုင္ယန္ 20 ဝၝဒ တိုက္ပၾဲတၾင္ "ပံုမႀန္" ေနခဲ့
သည္။
ဤသိုႛလဵင္ ပိုစ္သည္ သမိုင္းေဴပာင္ခဲ့ေသာ သတင္းစာဴဖစ္ေလသည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာသည္ ပိုင္ရႀင္၏ ေဴမးမဵားလက္ထက္တၾင္ အေဴခယိုင္လာသည္။ ပို၍ဴမန္ေသာ သတင္းစာ ပို၍
စာမဵက္ႎႀာမဵားေသာ သတင္းစာ၊ အေရာင္ႎႀင့္ ကာတၾန္းဇာတ္လမ္းသံုးေသာ သတင္းစာမဵႂိးကို လူ႒ကိႂက္မဵားလာခဵိန္တၾင္
ပိုင္ရႀင္တိုႛ ေငၾမလိုက္ႎိုင္ေတာ့ေခဵ။ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ ေမႀာင္မဲေသာေနႛမဵား။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက ဝင္ကယ္ခဲ့ပၝေသး၏။ သိုႛေသာ္ ေလလံပစ္ရမည့္အေဴခသိုႛ ဆိုက္ဴပန္သည္။ ထိုအခဵိန္
တၾင္ တိုးတက္ေသာ လူငယ္မဵားပၝဝင္ေသာ ပုဂၢိႂလ္တစု ဝင္လာဳကသည္။ ယခုအခၝ သတင္းစာသည္ အဴမတ္အစၾန္းေပၞ
သည့္ အဆင့္သိုႛ ဴပန္လည္ တက္လႀမ္းလာသည္။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို အယ္ဒီတာခဵႂပ္ ဆက္ခန္ႛသည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ သမ႟ိုးကဵ သတင္းစာဝၝဒကို
စၾဲကိုင္သူ ဴဖစ္သည္။ အယ္ဒီတာလည္းသူ၊ တိုက္အုပ္လည္းသူ၊ မည္သည့္စာမ႖ သူကိုယ္တိုင္ ပ႟ု 21 မဖတ္ဘဲ သတင္းစာ
ထဲ မေရာက္ႎိုင္။ တညတည ပ႟ုဂယ္လီ 22 ၄၀ ေလာက္ေတာ့ သူက အေပဵာ့ထင္သည္။ အုပ္ခဵႂပ္မႁ အယ္ဒီတာလည္း
သူပင္ ဴဖစ္၏။ ညအယ္ဒီတာ ဆိုသည္မႀာ သူႛခိုင္းဖတ္၊ စီမံခန္ႛခၾဲေရးမႀႃးလည္း သူဳသဇာခံရသည္။ ထိုလုပ္ငန္းမဵားအဴပင္
ေနႛစဥ္ ေခၝင္း႒ကီးပိုင္း သံုးေကာ္လံ 23 ေရးလိုက္ေသးသည္။
ထိုသိုႛ ဳသဇာကဲမိုးေသာ ပုဂၢိႂလ္႒ကီးရႀိရာသိုႛ အလုပ္မေလ႖ာက္ခဵင့္ ေလ႖ာက္ခဵင္ ပညာရႀင္ကေလးလာခဲ့သည္။
လမ္းတၾင္ ဘယ္ေခၾးႎႀင့္မ႖ ဝင္မတိုးမိသဴဖင့္ ပုိစ့္သတင္းစာတိုက္သိုႛ ဆိုက္ဆိုက္႓မိႂက္႓မိႂက္ ေရာက္လာသည္။
ကိၾသည္ 'အယ္ဒီတာ' ဟု စာတန္းေရးထားေသာ အခန္းတၾင္းသိုႛ မေဴပာမဆိုဝင္သၾားသည္။ ကဵင္စၾယ္ဴဖႃဴဖႃ၊
ဆံပင္ ဴဖႃဴဖႃ၊ ကုိယ္လံုးဖိုင့္ဖိုင့္ လူ႒ကီးတဦး စားပၾဲ႒ကီးတၾင္ ရႀပ္အကႈဵလက္ေမာင္း ပင့္ကာ စာေရးေနသည္။
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းပၝလား ခင္ဗဵာ"
"ကဵေနာ္ပၝပဲ။ ဘာမဵားလုပ္ေပးရမလဲ"
ကိၾသည္ ဝက္စ္၏ ေထာက္ခံစာကို စားပၾဲေပၞ တင္ေပးလိုက္သည္။
"မစၤတာကိၾကိုး ထိုင္ပၝ ခင္ဗဵာ။ ကဵေနာ္ကလဲ ေမ႖ာ္ေနတာပၝ"

15
တီလ္ဒင္ = တီလ္ဒင္၊ ဆင္ဴမႃရယ္ဂဵႃံးစ္ (၁၈၁၄-၈၆)။ ။ အေမရိကန္ ႎိုင္ငံေရး ေခၝင္းေဆာင္။ ၁၈၇၆ ခုႎႀစ္တၾင္
ဒီမိုကရက္တစ္ပၝတီ သမၳတေလာင္း အဴဖစ္ သမၳတ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ ႎိုင္သည္။ လူထုမဲ၌ အသာရေသာ္လည္း မဲဆႎၬ
နယ္မဲတၾင္ တမဲတည္း ကပ္႟ံႁးသည္။
16
ေဟးစ္၊ ႟ူသာဖိုဒ့္ဘီ (၁၈၂၂-၉၃)။ ။ (၁၉) ႒ကိမ္ေဴမာက္ အေမရိကန္ သမၳတ (၁၈၇၇-၈၁)။ တီလ္ဒင္ကို လူထုမဲ၌
႟ံႁး႓ပီး မဲဆႎၬနယ္မဲ၌ တမဲတည္း ကပ္ႎိုင္ကာ သမၳတဴဖစ္လာသူ။
17
ကလီဗလင္၊ စတီဖင္ဂ႟ိုဗာ (၁၈၇၃-၁၉၀၈)။ ။ (၂၂) ႒ကိမ္ႎႀင့္ (၂၄) ႒ကိမ္ေဴမာက္ အေမရိကန္ သမၳတ (၁၈၈၅-၈၉)၊
(၁၈၉၃-၉၇)။
18
ႎိုင္ငံတကာ ကုန္သၾယ္မႁတၾင္ လၾတ္လပ္စၾာ ကုန္သၾယ္ႎိုင္ေစရန္ အေကာက္ အခၾန္စနစ္၊ ကုန္ပမာဏ
ကန္ႛသတ္ခဵက္ စနစ္မဵားကို ဖဵက္သိမ္းေရးဝၝဒ။ ။ အေမရိကန္တၾင္ ၁၇၈၉ မႀ စ၍ အေကာက္ခန ၾ ္စနစ္ ရႀိခဲ့သည္။
ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီႎႀင့္ လုပ္ငန္းရႀင္မဵားက အေကာက္အခၾန္ ဴမင့္မားစၾာ စည္းဳကပ္႓ပီး ဴပည္ပကုန္သၾယ္မႁကို ဟန္ႛ
တားလိုသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ ပၝတီႎႀင့္ စိုက္ပဵႂိးေရးသမားမဵားက အေကာက္အခၾန္ ေလ႖ာ့ေရးကို လိုလားသည္။
19
၁၈၉၆ ဂဵႃလိုင္တၾင္ ကဵင္းပေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ ပၝတီ ညီလာခံ၌ တင္သၾင္းသည့္ ေဘာ္ေငၾသတၪႂဴဖင့္ လၾတ္လပ္စၾာ
ဒဂႆၝး သၾန္းလုပ္ေရး အစီအစဥ္။ ႎိုင္ငံ၏ ေငၾေဳကးကို ေ႟ၿဴဖင့္သာမက ေငၾဴဖင့္လည္း ေကဵာေထာက္ ေနာက္ခံထားေရး
အစီ အစဥ္ ဴဖစ္သည္။
20
ဘ႟ိုင္ယန္၊ ဝီလဵံဂဵင္းနင္း (၁၈၆၀-၁၉၂၅)။ ။ အေမရိကန္ ႎိုင္ငံေရး ေခၝင္းေဆာင္။ ၁၈၉၆ ဒီမိုကရက္တစ္ ပၝတီ
ညီလာခံတၾင္ ေဘာ္ေငၾသတၪႂ လၾတ္လပ္ခၾင့္ဘက္မႀ ရပ္တည္လဵက္ ပၝတီ သမၳတေလာင္း အဴဖစ္ ေ႟ၾးခဵယ္ဴခင္း ခံရသည္။
21
ပ႟ု = ခဲစာလံုးစီ႓ပီးေနာက္ မူရင္းစာႎႀင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးဴခင္း။ သတ္ပံု စာလံုးေပၝင္း အမႀားအမႀန္ ဴပင္ဴခင္း။
22
ပ႟ုဂယ္လီ = ခဲစာလံုးမဵားကို စီ႓ပီးေနာက္ စာမဵက္မႀာ မဖၾဲႚမီ ထည့္သည့္ သံဴပားလင္ပန္း။ အလဵား ႎႀစ္ေပခန္ႛ ရႀိသည္။
23
သံုးေကာ္လံ = သတင္းစာတၾင္ ေဒၝင္လိုက္ ခၾဲဴခားထားေသာ စာသားအကန္မ ႛ ဵား။

17
 ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ေမး႟ိုးကားကား အသားနီစပ္စပ္ ေလဴဖတ္ခံရမည့္ ပံုပန္းဴဖစ္၏။ သိုႛေသာ္ သူႛေခၝင္း
က ဂဵႃဒၝလူမဵႂိးတိုႛ၏ ရဲရင့္ေသာ ဴခေသႆ့ေခၝင္း 24 ပံုစံမဵႂိး၊ သူႛမဵက္လံုးက ဳကင္နာမႁ အဴပည့္အဝ၊ သူႛအမူအရာက သိကၡာရႀိရႀိ
ယဥ္ယဥ္ေကဵးေကဵး။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးသည္ အခဵိန္သည္ ေငၾထက္ အေရးေရာက္သည္ဆိုေသာ ဝၝဒကို စၾဲကိုင္သူ မဟုတ္၍
႓မိႂႚအေဳကာင္း ေလေဳကာရႀည္ေနေလသည္။
"ဒီဴပည္နယ္ရဲႚ တဖက္စၾန္းကေန တဖက္စၾန္းအထိ တိုးတက္မႁစိတ္ဓာတ္ေတၾဟာ ဴပည္သူေတၾရဲႚရင္မႀာ တဒိတ္
ဒိတ္ ခုန္ေနတယ္။ ဒီတိုးတက္မႁေတၾနဲႛအတူ ႎိုင္ငံေရးအေတၾးအေခၞ လၾတ္လပ္မႁေတၾလဲ ထၾန္းကားလာတယ္။ ေခတ္
ေဟာင္းက အစၾဲအလမ္းေဟာင္းေတၾလဲ ေပဵာက္ကုန္႓ပီ။ ဒီမိုကရက္ တံဆိပ္တပ္တုိင္းလဲ မႀန္႓ပီလိုႛ မယူဆေတာ့ဘူး။
ရီပတ္ဘလစ္ကန္တိုင္းကိုလဲ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့နဲႛ တတန္းထဲထား႓ပီး မစဥ္းစားေတာ့ဘူး"
ကိၾက "ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့က ဘယ္လိုလူလဲ" ဟု ေမးသည္။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ထိုေမးခၾန္းေဳကာင့္ တၾန္ႛကနဲ ဴဖစ္သၾားသည္။
"အင္း။ အဲဒီဇာတ္လမ္း ခင္ဗဵား မဳကာပၝဘူး သိမႀာပၝ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ခဏမ႖ ႓ငိမ္သက္သၾား႓ပီး ဝမ္းနည္းသံ ေပၝက္ေသာ္လည္း အသံမာမာ ဴပင္းဴပင္းဴဖင့္၊
"ခင္ဗဵား နားနဲႛ မဵက္စိကို ကဵယ္ကဵယ္ဖၾင့္ထား။ ႎႀလံုးသားကိုလဲ ဖၾင့္ထား။ ဒၝမႀ ဒီဴပည္နယ္က လူေတၾဟာ ကမာၲ
ေပၞမႀာ အရဲရင့္ဆံုးလူေတၾ၊ အေဖာ္ေ႟ၾဆံုးလူေတၾ၊ အညၟာတာဆံုးလူေတၾဆိုတာ ခင္ဗဵား နားလည္လာမယ္။ ဒၝထက္
ခင္ဗဵား ဒီမိုကရက္တစ္ ပၝတီဝင္လား"
"ကဵေနာ္က ႎိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒသမား သက္သက္ပၝ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက ဴပံႂး႟ၿင္စၾာဴဖင့္၊ "မႀန္လိုက္တဲ့ စကားပၝပဲ ခင္ဗဵာ။ သိပၯံပညာ ဆိုတာ ပၝတီ ကလနား
သတ္လိုႛ မရ ပၝဘူး။ မစၤတာဝက္စ္က ခင္ဗဵား ထူးခ႗န္ပံုေတၾကို ေဴပာဴပထားပၝတယ္" ဟု ေဴပာ႓ပီး ပိုႛစ္ သတင္းစာဘက္က
ေပးႎိုင္သည့္ လစာေဳကးေငၾ ကိစၤကို ရႀင္းဴပေနေလသည္။ ကၾိသည္ တပတ္ ဆယ္ေဒၞလာရမည့္ ပံုေသ ဉာဏ္ပူေဇာ္ခ
စနစ္ကို လက္ခံလိုက္သည္။ တလ အစမ္းလုပ္ရန္လည္း ယာယီ သေဘာတူလိုက္ေလသည္။
"လၿတ္ေတာ္က လာမယ့္ ဇန္နဝၝရီလမႀာ စည္းေဝးမယ္။ အခၾန္စနစ္ေတၾဴပင္ဖိုႛ အေရး႒ကီးတယ္။ လက္ရႀိစနစ္
ကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကဳကည့္ဳကည့္ ေကဵနပ္စရာ မရႀိဘူး။ ဒီေတာ့ အခၾန္ ဥပေဒေတၾကို ေလ့လာထားေစခဵင္တယ္"
"ဒီဥပေဒေတၾကို ကဵေနာ္ ေကဵ႓ပီးသားပၝ"
"ဟုတ္လား။ ဒၝဴဖင့္ ဘယ္လို သေဘာရသလဲ"
"႟ုပ္ပဵက္ဆင္းပဵက္ပဲ"
"႒ကိႂက္႓ပီ။ ကဵႂပ္က အဲဒီလို ဴပတ္ဴပတ္ေဴပာတတ္တာမဵႂိး ႒ကိႂက္တယ္။ အဲဒီ ဥပေဒကို ဘယ္လို ေဝဖန္မလဲ၊
ဘယ္လုိ ကုစားမလဲ ေဴပာပၝအံုး"
ကိၾက နည္းလမ္းမဵားကို တိုတုိႎႀင့္ ထိထိမိမိ ရႀင္းဴပသည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက သေဘာကဵသည္။
"အလုပ္ ခဵက္ခဵင္းစမယ္ဗဵာ။ ေဆာင္းပၝးေတၾ ေရးဗဵာ။ ဆယ္ပုဒ္ဴဖစ္ဴဖစ္၊ ဆယ့္ႎႀစ္ပုဒ္ဴဖစ္ဴဖစ္ေရး။ လူထုဆႎၬက
အူလႀန္ အသဲလႀန္ ဴပႂဴပင္ခဵင္လာေအာင္ေရး၊ ဴပႂဴပင္ရင္ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာလဲ ေရးဗဵာ"
ကိၾက ဴပန္ရန္ ထလိုက္သည္။
"စကားမစပ္ အခၾန္စနစ္ ဴပႂဴပင္ေရးနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ကဵႂပ္လဲ ေဆာင္းပၝးတေစာင္ ေရးလိုက္ေသးတယ္။ လမ္း
ခင္းတဲ့ သေဘာေပၝ့။ တဴခားေဆာင္းပၝးေတၾ လိုက္လာေအာင္ ေရးလိုက္တာပဲ။ ခင္ဗဵားလဲ ဖတ္႓ပီးေရာေပၝ့"
"ဖတ္႓ပီးပၝ႓ပီ"
"ဘယ့္နဲႛ သေဘာရသလဲ"
"ခင္ဗဵား တကယ္ေမးတာလား"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း အနည္းငယ္ အံဳသသင့္သၾားကာ၊
"ဒၝေပၝ့" ဟု အေဴဖေပးသည္။
"ခင္ဗဵား ေမးမႀေတာ့ ေဴဖရေတာ့မႀာေပၝ့။ ကဵေနာ့္ အထင္ေတာ့ ရီစရာေကာင္းတယ္ ထင္တာပဲ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ေဒၝပၾသၾားသည္။ သူသည္ ပင္ကိုယ္စိတ္ဓာတ္အရ ေဒၝသကုမၳာရ ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္
ဤအသက္အ႟ၾယ္တၾင္ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ႟ႁး႟ႁးရႀားရႀားလုပ္ေန၍ အကဵႂိးမမဵားႎိုင္သည္ကို ဆင္ဴခင္မိလာသည္။
ထိုႛေဳကာင့္ ယခုအခၝ စိတ္အလၾန္ထိန္းသည္။
"ေဴဗာင္တိုက္ ေဴပာတတ္ပၝေပ့ဗဵာ။ ခဵီးမၾမ္းပၝတယ္။ ကဵႂပ္တတ္သမ႖ မႀတ္သမ႖နဲႛ လုပ္ထားတာကေလးေတၾေတာ့
ခင္ဗဵား စာနဲႛ ယႀဥ္ရင္ အရႀက္ကၾဲေတာ့မႀာပဲ"

24
ယုဒအမဵႂိး ဴခေသႆ့ (သမၳာကဵမ္းစာ ဗဵာဒိတ္ကဵမ္း - ၅း၄)။

18
 ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ကၾိကို ညစာ ဖိတ္ေက႗းမည္ဟု ဳကံထားသည့္ ေစာေစာက စိတ္ကူးကို ဖဵက္ကာ
ဦးႌၿတ္ႎႁတ္ ဆက္လိုက္ေလသည္။ ကၾိကလည္း သုတ္သုတ္ပင္ ဴပန္ထၾက္လာခဲ့၏။ သူႛနာရီကို ဳကည့္လိုက္ေသာအခၝ
ဤေတၾႚဆံုပၾဲအတၾက္ တနာရီသာ အခဵိန္သုံးရန္ သတ္မႀတ္ထားခဲ့ပၝလဵက္ ဆယ္မိနစ္ပို၍ အခဵိန္စားသၾားေဳကာင္း သတိ
ဴပႂလိုက္မိသည္။

(၅)

တလခန္အ ႛ ဳကာ ညေနခင္းတခုတၾင္ ဝက္စ္သည္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းႎႀင့္ ကလပ္၌ ေတၾႚ၏။

"အခဵင္းခဵင္းမိုႛ ေမးရအံုးမယ္။ ေဒၝက္တာကၾိရဲႚ ေခၝင္း႒ကီးပိုင္းေတၾကို ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ဘယ္လုိ သေဘာရသလဲ"
ဝက္စ္သည္ ကုလားထိုင္တခုတၾင္ ဝင္ထုိင္ရင္း ေမးလိုက္၏။
"ဘယ္သူမႀ ဴငင္းခဵက္ မထုတ္ႎိုင္တဲ့ဟာေတၾပဲ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးက ေဴပာေဴပာဆိုဆို ညစာမစားမီ ေသာက္ေလ့ရႀိသည့္ သူႛ လက္စၾဲ အေဖဵာ္ယမကာကို မႀာသည္။
ဝက္စ္က ရယ္၍၊
"ဟုတ္ပၝ႓ပီေလ။ သာမန္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဘက္က ထင္ဴမင္ခဵက္၊ အ႓မဲတမ္း စာဖတ္ပရိသတ္ဘက္က ထင္
ဴမင္ခဵက္ေတၾလဲ ေဴပာပၝအံုး။ ဴပည္သူလူထု ေကာင္းစားေရးဆိုတာ အတၾက္ေကာ ဘယ့္နဲႛလဲ"
"ဘယ္သူကမႀ ဒီေခၝင္း႒ကီးေတၾ ဖတ္႓ပီး မေကဵမခဵမ္းဴဖစ္မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး"
"ဒၝဴဖင့္ သူႛေခၝင္း႒ကီးေတၾက အာေဘာ္ မဵက္ႎႀာကို အေထာက္အကူေတာ့ ဴဖစ္တယ္ေပၝ့"
"ပညာရည္ဝတာ၊ သိပၯံနည္းကဵတာ၊ ရႀင္းလင္း ခန္ႛညားတာေတၾ တိုးလာတယ္ေလ"
"ကဵေနာ္ ေမးေနတာက ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးကေရာ သူႛေခၝင္း႒ကီးေတၾကို ဘယ္လိုဴမင္သလဲ"
"မိုး႒ကိႂးပစ္ရပၝေစရဲႚဗဵာ။ ကဵႂပ္ကေတာ့ သူႛေခၝင္း႒ကီးဆို တခုမႀ မဖတ္ပၝဘူး"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးသည္ ကဵားဟိန္းသံလုိ ထေအာ္ လိုက္ေလသည္။
ဝက္စ္သည္ ဤစကားမဵားကို မစၤတာ စတီးဝပ္ဘတ္တိုႛ ဇနီးေမာင္ႎႀံ တည္ခင္းေသာ ညစာစားပၾဲတၾင္ ရႀာလီ
ေဝလင္ကို ေဖာက္သည္ခဵေလသည္။
ညစာစားပၾဲတၾင္ အိမ္ရႀင္ ဇနီးေမာင္ႎႀံ အပၝအဝင္ ေဴခာက္ေယာက္သာ ရႀိသည္။ ဝက္စ္ႎႀင့္ ရႀာလီ အဴပင္ အဴခား
ႎႀစ္ေယာက္မႀာ မစၤတာ စတီးဝပ္ဘတ္၏ ညီအငယ္ဆံုး ဘီဗာေလဘတ္ႎႀင့္ မစၤေအဗာရီ ဴဖစ္သည္။
"အမႀန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ ကဵေနာ္လဲ တပုဒ္မႀ မဖတ္ဖူးပၝဘူး။ 'ဒၾန္တၾဲမႁႎႀင့္ ဴဖန္ႛဴဖႃးမႁ အေဴခခံ သေဘာတရား'
ဆိုတဲ့ ေခၝင္း႒ကီးကို အစေလာက္ ဖတ္ဳကည့္ဘူးတယ္။ ည ၁၁ နာရီခၾဲေနတာနဲႛ အိပ္ေပဵာ္သၾားတယ္"
"ကဵမကေတာ့ သူႛေခၝင္း႒ကီးေတၾ အကုန္ဖတ္ဖူးေနေတာ့ ရႀင္တိုႛ ဘယ္လို႓ငီးေငၾႚမယ္ ဆိုတာ နားလည္ပၝတယ္
ရႀင္"
"သူႛရဲႚ တဦးတည္းေသာ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္႒ကီးပၝလား"
ဝက္စ္က တအံ့တဳသေဴပာ၍၊
"တဦးတည္း မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္၊ ႎႀစ္ဦးပၝ။ မစၤတာကၾိ သစၤာေတာ္ခံမဵား၏ သားသမီးမဵား အဖၾဲႚဆို႓ပီး အသင္း
ေထာင္ရ ေကာင္းမလားလိုႛေတာင္ စဥ္းစားမိတယ္။ ဥကၠႉက ကဵမေပၝ့။ အတၾင္းေရးမႀႃးကေတာ့ နယူးေယာက္က အခၾန္
စနစ္ ဴပႂဴပင္ေရးအဖၾဲႚခဵႂပ္ရဲႚ အတၾင္းေရးမႀႃးေလ။ သူက ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းဆီကို ခဵီးကဵႃးစာေတၾေရးေနတဲ့လူ။ ေခၝင္း႒ကီး
ေရးေနတဲ့လူရဲႚ နာမယ္ကို လႀမ္းေတာင္းေနတဲ့ လူေလ။ မသိေသးဘူးလားရႀင့္"
"ဟင့္အင္း။ ေဴပာပၝအုံး။ ဥကၠႉ႒ကီးကေရာ သူႛေခၝင္း႒ကီးေတၾကို သိပ္ ဘဝင္ကဵေနလိုႛလား"
"ကဵမလဲ တလံုးမႀ နားမလည္ပၝဘူး။ ဒီကတ္ကတ္သတ္သတ္ ေဝၝဟာရေတၾ သူ ဘယ္ကမဵား ရႀာေတၾႚသလဲ
မသိပၝဘူးရႀင္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵမတိုႛ ႎႀစ္ေယာက္စလံုးကေတာ့ ဖတ္ရမႀာပဲ။ ရႀင္က သူႛအလုပ္ရႀင္။ ကဵမက သူႛအိမ္ရႀင္ရဲႚ
အလုပ္တာဝန္ခံ။ အိမ္ငႀားေနတဲ့လူေတၾ ဝင္ေငၾရႀာႎိုင္တဲ့အင္အား ရႀိရဲႚလား ဆိုတာ မဵက္ဴခည္မဴပတ္ ဳကည့္ေနဖိုႛ တာဝန္
ရႀိတယ္ မဟုတ္လား"
ဝက္စ္က၊
"ဒီလူက ပၝရမီေတာ့ အေတာ္႒ကီးတဲ့လူဗဵ။ ဘယ္ဘာသာရပ္မႀာမဆို သူေရးလိုက္ရင္ စိတ္ဝင္စားစရာဆိုလိုႛ
ဘာဆို ဘာမႀမကဵန္ေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။ ေခၝင္း႒ကီးပိုင္းရဲႚ အဓိကတာဝန္က လူဖတ္ဖိုႛ မဟုတ္လား။ သူႛအသက္
ဘယ္ေလာက္ရႀိ႓ပီ ထင္သလဲ"
"အို အစိတ္ကေန ေလးဆယ့္ခုနစ္ႎႀစ္ေလာက္ အတၾင္းေလာက္ ရႀိမႀာေပၝ့"

19
 "ေရႀႚလမႀာ ႎႀစ္ဆယ့္ေလးႎႀစ္ ဴပည့္မယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကမာၲေပၞမႀာ အအိုဆံုးလူဆိုလဲဟုတ္၊ အ႟ၾယ္ကို မေရာက္
ေသးတဲ့ လူဆိုလဲ ဟုတ္တဲ့လူပၝပဲဗဵာ။ စိတ္ဓာတ္ဘက္ကေတာ့ ေမၾးကို မေမၾးေသးတဲ့လူပဲ။ သူႛေရာဂၝက အတၾင္းလိႁက္
စားေနတဲ့ အတၨပိုးမဵႂိးေရာဂၝပဲ"
ရႀာလီသည္ ထိုေရာဂၝ စမ္းသပ္ခဵက္ကို ေစာဒက မတက္ႎိုင္ေအာင္ရႀိသည္။ ကၾိသည္ သူေတၾႚဖူးသမ႖ လူမဵား
အနက္ အေဴပာင္တင္းဆံုး ကုိယ္ကဵႂိး ကိုယ္မႁကိုသာ ဂ႟ုစိုက္သူ ဴဖစ္ေလသည္။ သိုႛေသာ္ ဝက္စ္ ပစ္ပစ္ခၝခၝ သေဘာ
ထားသလို သူမထားႎိုင္ ဂ႟ုဏာသက္စိတ္က ကဲမိုးေနသည္။
"ကဵမက သူႛကို လူထူးလိုႛ ထင္မိတယ္။ ရႀင္ေကာ မထင္မိဘူးလား။ အာ႟ံုစူးစိုက္မႁ႒ကီးတာေရာ စဥ္းစားဳကည့္
ပၝအံုး။ သူ ဒီေနႛ လူရီစရာ႒ကီး ဴဖစ္ေနတာက သူႛဘဝအဴမင္က လူရီစရာ႒ကီး ဴဖစ္ေနလိုႛပၝ။ ဒီလို တေဴဖာင့္တတန္းထဲ
ေတၾးတဲ့စိတ္နဲႛ တစူးတစိုက္ထဲလုပ္တဲ့ အစၾမ္းေတၾကို တဴခားတေနရာမႀာ သံုးဖိုႛ တေနႛေနႛကဵရင္ သူ ေတၾးမိေကာင္း
ေတၾးမိမႀာေပၝ့။ အဲဒီ အခဵိန္မႀာ လ႖မ္းလ႖မ္းေတာက္ လူငယ္ လူထက္ကေလး တေယာက္ ဴဖစ္လာမႀာပဲ"
ဝက္စ္က သေဘာတူေဳကာင္း ေဴပာကာ မစ္ဖီလီစင္ေအဗာရီထံ မဵက္လံုး ကစားေနေလသည္။
ထိုအခဵိန္တၾင္ မစၤပိန္တာ၏ အိမ္၌လည္း အိမ္ငႀားေနသူမဵား ညစာစားဳကရင္း စကားဝိုင္းဖၾဲႚ ေနဳကသည္။
ရႀာလီက ကၾိအေဳကာင္းကို ေဴပာေနခဵိန္တၾင္ ကၾိ၏ ညစာစားေဖာ္မဵားကလည္း ရႀာလီ့အေဳကာင္းကို ေဴပာေနဳကသည္။
ကိၾကမူ သူႛထံမႀ ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္ ယူသၾားေသာ အိမ္ရႀင့္ အလုပ္တာဝန္ခံ အမဵႂိးသမီးေလး၏ အမည္ကို လံုးဝ မသိ။
သူႛအဖိုႛ ရႀာလီ ဆုိသည္မႀာ ဖရီဂဵီယာ 25 နယ္သူ၊ ကက္ပၝဒီုစီးယား 26 နယ္သူ တဦးႎႀင့္မဴခား။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ဘ႟ၾတ္သည္ ၁၈၇၅ တၾင္ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ တပ္မဵားအား သူမည္သိုႛ ေခဵမႁန္းခဲ့ပံုမဵားကို ပၾဲ
မေတာင္းဘဲ ေဴပာေနေလ၏။ အပ္ေဳကာင္းထပ္ေနေသာ ထိုဇာတ္လမ္းမဵားသည္ ဇာတ္လမ္းေကဵာ႟ိုး တမဵႂိးတည္း ဴဖစ္
ေသာ္လည္း ေနာက္ခံကားမဵားကား တခၝႎႀင့္တခၝ မတူ၊ ေဴပာင္းလဲေနသည္။ ယေနႛည ဇာတ္လမ္းမႀာ ခ႟ိုင္ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ
တခုအေဳကာင္း ဴဖစ္သည္။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီဝင္မဵားႎႀင့္ လူမဲမဵားက ဒီမိုကရက္တစ္ ပၝတီဝင္မဵားကို ဴဖႂတ္ခဵရန္
ကလိန္ေစ့ဴငမ္းဆင္ပံုမဵားအေဳကာင္း ဴဖစ္သည္။
"ကဵႂပ္က ဘာရမလဲ။ ကဵႂပ္က ေဴပာတယ္။ ေဟ့ အယုတၨအနတၨေကာင္ေတၾ (အမဵႂိးသမီးေတၾကို ကန္ေတာ့ပၝ
ရဲႚ) မင္းတိုႛ ငၝ့ကို ဂလန္ႛမလုပ္နဲႛ၊ မင္းတိုႛလုပ္သမ႖ အပုပ္နႛံ ထၾက္တာခဵည္းပဲ။ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ကို ဳကည့္။ ဘုရားသခင္
ဖန္ဆင္းသမ႖ထဲမႀာ အခ႗န္အမၾန္ဆံုးလူ။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ဝၝဒ လက္ပုပ္႒ကီးနဲႛလဲထိေရာ ေထာင္ထဲေရာက္ေရာ"
"၁၈၇၅ မႀာ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ေထာင္ထဲ မေရာက္ေသးပၝဘူးဗဵ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ဘ႟ၾတ္သည္ အခဵိန္ကာလ အလၾဲလၾဲအမႀားမႀား ေဴပာလိုက္မိသဴဖင့္ တခဵက္မ႖ အိုးနင္းခၾက္နင္း
ဴဖစ္သၾားေသာ္လည္း ဟန္မပဵက္ပင္၊
"ကဵႂပ္ စကားက ႒ကိႂတင္ ေဟာကိန္းထုတ္သလို ဴဖစ္သၾားတာေပၝ့ဗဵာ" ဟု ေခဵာ္လဲေရာထိုင္ ေဴပာသည္။
"ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဆိုတာက ဘယ္သူလဲ" ဟု ကၾိက ေမး၍၊
"ဘာ၊ ဒီကလိန္ဴခံႂ ဇာတ္လမ္း႒ကီး မဳကားဖူးေသးဘူးလား" ဟု ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးဘ႟ၾတ္က ေအာ္႒ကီးဟစ္ကဵယ္ ဴပန္
ေမးသည္။
ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ မတ္တပ္ထလိုက္သည္။ မစၤက္ပိန္တာကို သူႛထံုးစံလို ဴဖစ္ေနေသာ မခိုးမခန္ႛ
ဟန္ဴဖင့္ ဦးႌၿတ္ အေလးဴပႂကာ၊
"ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္ ေစတနာ ေရစီးကမ္း႓ပိႂလိုက္လိုႛ ဒီဇာတ္လမ္းကို ကဵေနာ္ ဖန္တရာေတေအာင္ ဳကားဖူးေန
ပၝ႓ပီ။ ဒၝ့ေဳကာင့္ ကဵေနာ့္ကို ခၾင့္လၿတ္ေတာ္မပ ူ ၝ" ဟု ေဴပာလိုက္သည္။
ပၝေမာကၡ႒ကီး ထၾက္သၾားေသာအခၝ ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္က "ဖၾီ" ဟု အာေမဍိတ္ ဴပႂလိုက္႓ပီး ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့
အေဳကာင္းကို ဆက္၍ နတ္သံေႎႀာေနေလ၏။
အက္ပၝမက္တပ္ 27 ေနာက္ပိုင္း ဆယ္ႎႀစ္ကာလအတၾင္း ဆာေဖ့သည္ သူႛကမာၲေလးတၾင္ သူတၾင္ကဵယ္စိုးမိုး
ေနႎိုင္ေလ႓ပီ။ ထိုအခဵိန္က သူႛအသက္သည္ ၃၀ သာ ရႀိေသးသည္။ ဥပဓိ႟ုပ္ေကာင္းေကာင္း၊ အစၾမ္းအစလူလူ၊ စိတ္ေန
ဴမင့္ဴမင့္ လူငယ္လူထက္ကေလး ဴဖစ္သည္။ ဴပည္နယ္လၿတ္ေတာ္တၾင္ ေပၝက္ေပၝက္ေရာက္ေရာက္ ဴဖစ္ေန႓ပီ။ သိုႛေသာ္

25
ဖရီဂဵီယာ = အာရႀမိုင္းနားေဒသ အေနာက္ေဴမာက္ပိုင္းရႀိ ေရႀးေခတ္ဴပည္နယ္တခု။
26
ကက္ပၝဒီုစီးယား = အာရႀမိုင္းနားေဒသ အေရႀႚပိုင္းရႀိ ဴပည္နယ္တခု။ ခရစ္ႎႀစ္ ၁၇ တၾင္ ေရာမပိုင္နက္တခု ဴဖစ္လာ
ခဲ့သည္။
27
အက္ပၝမက္တပ္ = အေမရိကန္ ဴပည္တင ၾ ္းစစ္ ႓ပီးဆံုးဴခင္း အထိမ္းအမႀတ္ ႓မိႂႚကေလး။ ။ ဗာဂဵီးနီးယားဴပည္နယ္
အလယ္ပိုင္းတၾင္ ရႀိသည္။ ၁၈၆၅ ဧ႓ပီ ၉ တၾင္ ထို႓မိႂႚကေလး၌ ေတာင္ပိုင္းတပ္မဵား၏ ဗိုလ္ခဵႂပ္က ေဴမာက္ပိုင္းတပ္မဵား၏
ဗိုလ္ခဵႂပ္ဂရန္ႛထံ လက္နက္ခဵသည္။

20
စိတ္ဂဏႀာမ႓ငိမ္။ ပလၿားသည္။ ဘဝင္ဴမင့္သည္။ အဳကံ႒ကီးသည္။ ၁၈၇၀ ခုႎႀစ္မဵားအတၾင္း ဴပည္နယ္လၿတ္ေတာ္မႀ
ဴပည္ေထာင္စု ဆီးနိတ္အထက္လၿတ္ေတာ္သိုႛ ေဴခလႀမ္းရန္ ဳကံသည္။ အဳကံမေအာင္ေသာအခၝ ခၾင့္မလၿတ္ႎိုင္ေသာ
ဴပစ္မႁကို စိတ္လိုက္မာန္ပၝ ကဵႃးလၾန္ေတာ့သည္။ သူႛမိသားစု၊ သားခဵင္းမိတ္ေဆၾ၊ သူႛ အတန္းအစား တခုလံုးက နင္းေခဵ
ပစ္ရန္ အားထုတ္ေနဳကသည့္ "ငမဲက႗န္" ပၝတီဘက္သိုႛ ဴခံခုန္ကူးသၾားဴခင္း ဴဖစ္ေလသည္။
လူထုက ဖူးဖူးမႁတ္ေဴမၟာက္စားထားသည့္ ဴပည္သူႛေရႀႚေဆာင္အဴဖစ္မႀ ေနႛခဵင္းညခဵင္းပင္ ဂဵႃဒၝအစၤကာရီေယာ့ 28
အဴဖစ္သိုႛ ေရာက္သၾားသည္။ သူ ဴခံခုန္သၾားသည့္ ပၝတီကလည္း သူႛကို ခဵက္ခဵင္းလက္ငင္း ေရႀႚတန္းမတင္၍ စိတ္ပဵက္
ဴပန္သည္။ အႎူအ႟ၿဲထက္ပင္ ဝိုင္းပယ္ခံလာရသည္။ အေဖ အရင္းေခၝက္ေခၝက္ကပင္ လမ္းမႀာေတၾႚ၍မႀ ေဆးေဖာ္ေဳကာ
ဖက္ မလုပ္သည္အထိ ဴဖစ္လာသည္။ ဇနီးသည္ခဴမာလည္း တံေတၾးခၾက္ ပက္လက္ေဴမာသည့္ အဴဖစ္ကို မခံႎိုင္ေတာ့ဘဲ
ရင္ကဲၾနာကဵ၍ ေသရႀာဴပန္သည္။
ဆာေဖ့၏ "ေလ႖ာကဵေနာက္ဆံုး ရႀိေခဵ၏" အဴဖစ္တၾင္ သူႛဘက္က မားမားရပ္သူမႀာ ႎိုႛစိုႛဘက္၊ ေကဵာင္းေန
ဘက္ သူငယ္ခဵင္း ဂ႗န္ရန္း ေဒၝ့ေဝလင္ တဦးသာရႀိသည္။ ေဝလင္သည္ သူႛကို ေမတၨာမပဵက္ ေပၝင္းဖက္ ဆက္ဆံ႓မဲ
ဆက္ဆံသည္။ ဆာေဖ့ဴပည္နယ္မႀ ေရႀာင္တိမ္းသၾားေသာ အခၝတၾင္လည္း ပထမ ခဵီကာဂို႓မိႂႚ၊ ေနာက္ နယူးေယာက္႓မိႂႚ
အထိလိုက္ကာ တႎႀစ္ တေခၝက္ ႎႀစ္ေခၝက္ တန္သည္ ေတၾႚဆံုသည္။ နယ္ေဴပး႒ကီး ဆာေဖ့သည္ အတင့္ရဲေသာ ေငၾေစဵး
ကစားသူအဴဖစ္ နာမည္ရလာသည္။ ပစၤည္းဥစၤာ စုေဆာင္းမိလာသည္။
ေဝလင္ ကၾယ္လၾန္ေသာအခၝ ဇနီးတေယာက္၊ သမီးတေယာက္ ကဵန္ခဲ့သည္။ သူပိုင္ ပစၤည္းမဵားကို ထိန္းသိမ္း
ေစာင့္ေရႀာက္ရန္ ဆာေဖ့အား လၿဲခဲ့သည္။
လအနည္းငယ္အတၾင္း စီးပၾားပဵက္ကပ္႒ကီး ဆိုက္လာသည္။ ဆာေဖ့သည္ သူႛဇနီးဟု ဆိုေသာ မိန္းမ
တေယာက္ႎႀင့္အတူ အဖမ္းခံရသည္။ ေဝလင္ အပ္ႎႀံထားသည့္ ဥစၤာပစၤည္း မႀန္သမ႖ ဆံုးသည္။ ဆာေဖ့သည္ အလၾဲသံုး
စားမႁဴဖင့္ ေထာင္ ၁၀ ႎႀစ္ အဴပစ္ေပးခံရသည္။
ေထာင္မႀ လၾတ္႓ပီးေနာက္ သူႛအေဳကာင္းကို ဘာမ႖ မသိရေတာ့ေခဵ။ အခဵႂိႚက ေသ႓ပီဟု ဆိုသည္။ တခဵႂိႚက
ဳသစေဳတးလဵတၾင္ ေရာက္ေနသည္ဟု ဆိုသည္။ သူႛေနာက္မိန္းမလည္း ေသ႓ပီဟု အားလံုးက ယူဆဳကသည္။ လူ
အေတာ္မဵားမဵားက ဆာေဖ့သည္ ေငၾေဳကး ေဴမာက္မဵားစၾာကို စာရင္းေဖဵာက္႓ပီး ဖယ္ထုတ္ထားခဲ့သည္ဟု ထင္ဳကသည္။
သိုႛေသာ္ ထိုေငၾမဵားသည္ သူကို ယံု၍ ပံုအပ္ခဲ့သည့္ ေဝလင္၏ မိသားစုလက္သိုႛ တဴပားတခဵပ္မ႖ ဴပန္မေရာက္။
ထိုႛေဳကာင့္လည္း ေဝလင္၏ သမီးကေလး ရႀားေလာ့လီေဝလင္သည္ ယခုအခၝ ထမင္းတလုပ္စားဖိုႛ အေရး အလုပ္လုပ္
ေနရဴခင္း ဴဖစ္ေလသည္။
ဗိုလ္မႀႃး ဘ႟ၾတ္ ဇာတ္ေဳကာင္းဴပန္သည့္ ဆာေဖ့ ဇာတ္လမ္းကို လူတိုင္း စိတ္ဝင္စားေသာ္လည္း ကၾိ အဖိုႛမူ
ဘာမ႖မထူးဴခားေခဵ။ စားေသာက္ ႓ပီးစီးေသာအခၝ စားပၾဲမႀ ထလာခဲ့ေလသည္။ အဴပင္ခန္းမတၾင္ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္
ကို ေတၾႚသည္။ ဂရိစာဴပ ပၝေမာကၡ႒ကီးက ကၾိကို ဴပံႂးဴပကာ၊
"ခင္ဗဵားေရးတဲ့ ေခၝင္း႒ကီးေတၾ ဖတ္ရပၝတယ္။ စိတ္လဲ ခဵမ္းသာတယ္။ အကဵႂိးလဲရႀိတယ္။ တညတေလ ကဵေနာ့္
အခန္းလဲ လာလည္ပၝအံုး။ ေႎၾးေႎၾးေထၾးေထၾး ေဆးဴပင္းလိပ္ကေလး ေသာက္ရင္းေပၝ့"
"ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ ကဵေနာ္ ေဆးလိပ္ မေသာက္တတ္ပၝဘူး"
ကၾိသည္ ပၝေမာကၡအို႒ကီးကို မဵက္ေမႀာင္ကုပ္ဳကည့္႓ပီး အေပၞထပ္သိုႛ သုတ္သုတ္ တက္သၾားေလသည္။
ယေနႛ ညအဖိုႛ ကၾိ အခန္းသည္ အလၾန္ေအးေနသည္။ နာရီဝက္ခန္ႛဳကာေသာအခၝ လံုးဝ မေနႎိုင္ေတာ့သဴဖင့္
စာအုပ္မဵား စာ႟ၾက္စာတမ္းမဵားကို ပိုက္ကာ ညစာစားခန္းသိုႛ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေလႀကားထိပ္ေရာက္မႀ ညစာစားခန္း
ထဲတၾင္ အိမ္ရႀင္၏ သမီးကေလး စာကဵက္ရင္း ဇံဇာဘယာမဵားကာ အေႎႀာင့္အရႀက္ ေပးမည့္အေရးကုိ ေတၾးမိ၍ အခန္း
သိုႛ ဴပန္လာ႓ပီး စားပၾဲအံဆၾဲထဲမႀ ကတ္ဴပား တခုကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ညစာစားခန္းသိုႛ သူေရာက္ေသာအခၝ အိမ္ရႀင္မ႒ကီး၏ သမီးကေလးသည္ သူႛေကဵာင္းစာအုပ္ တပံု႒ကီးႎႀင့္
ေရာက္ႎႀင့္ ေနသည္။ ဖီဖီသည္ ကၾိ ဝင္လာသည္ကို ထိတ္ထိတ္ပဵာပဵာ ေမာ့္ဳကည့္ေနေလသည္။
ဖီဖီသည္ ဤအခန္းသိုႛ ဆင္းမလာမီ နာရီဝက္တိတိ ေစာင့္ဳကည့္ေနပၝေသး၏။ မစၤတာကၾိ မေပၞလာမႀ ေအး
လည္းေအးလၾန္း၊ အကၡရာသခႆဵာ တၾက္ခဵက္ရန္ စားပၾဲလည္း မရႀိေသာ သူႛအခန္းမႀ ညစာစားခန္းသိုႛ ဆင္းလာခဲ့ဴခင္း
ဴဖစ္သည္။

28
ဂဵႃဒၝအစၤကာရီေယာ့ = ခရစ္ေတာ္ကို သစၤာေဖာက္႓ပီး ရန္သူႛလက္အပ္သူ။ ။ သမၳာကဵမ္းတၾင္ ယုဒရႀကာ႟ုတ္ဟု
ေရးသည္။ ("တပည့္ေတာ္ တကဵိပ္ႎႀစ္ပၝး အပၝအဝင္ဴဖစ္ေသာ ယုဒရႀာကာ႟ုတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို အပ္ဴခင္းငႀာ
ယဇ္ပေရာဟိတ္တိုႛထံသိုႛ သၾား၏" - ရႀင္မာကု ခရစ္ဝင္။ ။ ၁၄း၁၀)

21
 "ေနေကာင္းတယ္ေနာ္" ဟု ဖီဖီက စိုး႟ၾံႚသံ ကတုန္ကယင္ကေလးဴဖင့္ ႎႁတ္ဆက္ေသာ္လည္း ကၾိက ေခၝင္း
ႌၿတ္႟ံု ႌၿတ္ဴပကာ ကုလားထိုင္တလံုးတၾင္ ဝင္ထုိင္လိုက္၏။
ဖီဖီအဖိုႛ အခန္းထဲမႀ ခဵက္ခဵင္း ထေဴပးခဵင္မိသည္။ သိုႛေသာ္ ပၝရဂူေလး၏ အတၨကို ေဴပာင္ေဴပာင္ခဵႂိးရာ
ေရာက္မည္စိုး၍သာ ထၾက္မသၾားဘဲ အကၡရာ သခႆဵာထဲတၾင္ စိတ္နစ္ဴမႂပ္ေနသလို လုပ္ေနလိုက္ရသည္။
ဖီဖီအသက္ ၁၆ ႎႀစ္ ရႀိ႓ပီ။ အထက္တန္းေကဵာင္း ေနာက္ဆံုးႎႀစ္ ေကဵာင္းသူ။ ဆံပင္နီနီ၊ မဵက္လံုးဴပာဴပာ၊
မဵက္ႎႀာဴပံႂးဴပံႂးႎႀင့္ တသက္လံုး မည္သူႛကိုမ႖ စိတ္အေႎႀာက္အရႀက္ မေပးသူ၊ မဴငႃစူသူ၊ သူတပၝးကို ခင္မင္တတ္သူ
ဴဖစ္သည္။
ဖီဖီသည္ အကၡရာ သခႆဵာတၾက္ကာ အခဵိန္ဴဖႂန္းရင္း ေခဵာင္းမဆိုးမိေအာင္ ဘုရားတ ေနေလသည္။ မစၤတာ
ကၾိကို အထအန မေကာက္႟ံုမက ဳကင္ဳကင္နာနာ ညၟာညၟာတာတာ ဆက္ဆံပၝ ဆိုေသာ ရႀာလီ၏ စကားကို မေမ့
ေပဵာက္ႎိုင္ေအာင္ ရႀိေနသည္။ သိုႛေသာ္ ဤမ႖ ဧကစာကဵင့္ကာ ေရာင့္ရဲ႓ခိႂးဴခံသည့္ ဆိုကေရးတီး 29 အငယ္စားကေလး
အား သူမည္သိုႛ ဳကင္နာညၟာတာရပၝလိမ့္။
ဖီဖီသည္ သူႛစာအုပ္ကို စာမဵက္ႎႀာ လႀန္သလိုလိုႎႀင့္ ကိၾကို တိတ္တခိုး ဳကည့္ေနသည္။ ကၾိ ပထမဆံုး
လုပ္ေနသည့္ အလုပ္မႀာ စားပၾဲ အလယ္ေခၝင္တၾင္ ဖီဖီဘက္သိုႛ လႀည့္ကာ စာတန္း ကပ္ဴပားတခု ခဵဴခင္းဴဖစ္သည္။
"တိုးတိုး"
ဖီဖီသည္ ပၝရဂူကေလး၏ စာတန္းကိုဖတ္ကာ စိတ္မဆိုးႎိုင္သည့္ အဴပင္ မရယ္မိေအာင္ပင္ ပၝးစပ္ကို လက္
ကိုင္ပုဝၝဴဖင့္ ပိတ္ထားလိုက္ရေလသည္။
အခန္းထဲမႀာ ရႀိတာက ႎႀစ္ေယာက္ထဲ။ ဒၝေပမဲ့ "တုိးတိုး" ဆိုင္းဘုတ္ကပ္ဴပား႒ကီးကေတာ့ ေဂၞဂၾန္ 30 ဘီလူးမလို
သူႛကို ႓ဖဲေခဵာက္ေနပၝကလား။
ကၾိသည္ စာမဖတ္ဘဲ စာသာ ကုန္းေရးေန၏။ လက္ေရးစိပ္စိပ္ ေသးေသးကေလးဴဖင့္ စာတ႟ၾက္ ေရး႓ပီး
သၾား၍ စာ႟ၾက္ထိပ္တၾင္ ဂဏန္း ေရးထိုးကာ စာတလံုး ေရးခဵလိုက္သည္။ မဳကာမီက ကၾိ စာအုပ္ကို ရႀာလီ ေဇာက္ထိုး
ဖတ္ခဲ့သလို ယခု ကၾိ စာ႟ၾက္ကို ဖီဖီ ေဇာက္ထိုး ဖတ္ေနေလသည္။
"အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္"
ဖီဖီသည္ ေဝၝဟာရ မဵားမဵားစားစား မသိ။ ထိုႛေဳကာင့္ သူႛေကဵာဘက္ရႀိ စာအုပ္စင္မႀ အဘိဓာန္ကို တေ႟ၾႚေ႟ၾႚ
ေနာက္ဴပန္ ဆုတ္႓ပီး ဆၾဲယူကာ "အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္" ေဝၝဟာရကို ရႀာဳကည့္သည္။
အယ္လ္တို၊ အယ္လ္တူဂဲသား၊ အယ္လ္တိုရီလီဗို = အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ 31 ။
ဖီဖီ၏ တခစ္ခစ္ ရယ္သံသည္ သုခမိန္ကမာၲ၏ ဆိတ္႓ငိမ္မႁကို ႓ဖိႂခၾင္းလိုက္သည္။ ဖီဖီသည္ ကိုယ့္ရယ္သံႎႀင့္
ကုိယ္ လန္ႛကာ ဖဵပ္ကနဲ ေမာ့္ဳကည့္လိုက္သည္။ ကၾိက သူႛကို စားေတာ့မလို ဝၝးေတာ့မလို စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
"ေတာင္းပန္ပၝတယ္ရႀင္။ ပၝးစပ္က လၿတ္ကနဲ ထၾက္သၾားလိုႛပၝ"
ကၾိကမူ ညစာစားခန္းထဲ၌ မဆိတ္မ႓ငိမ္ရႀိမႁကို ေ႕မလ႖င္လည္း ေသမႀ၊ တုတ္လ႖င္လည္း ကဵႂိးမႀ၊ အ႓ပီးအဴပတ္
ရႀင္းရန္ အခဵိန္ကဵ႓ပီဟု ယူဆကာ၊
"ဟုတ္လား။ ဒၝဴဖင့္ ဘာမဵား ရီစရာ ေတၾႚေနတယ္ ဆိုတာ ညၟာတာေထာက္ထားတဲ့ အေနနဲႛ ရႀင္းဴပပၝအံုးဗဵာ"
"ဟုိစာလံုး အဓိပၯာယ္က ရီစရာေကာင္းလိုႛ ရီမိတာပၝရႀင္"
"မင္း အူ႟ၿင္တာက ငၝ့အလုပ္ကို ဝင္ေႎႀာင့္ေနတယ္။ ဘယ္လို ရီစရာေကာင္းတယ္ ဆုိတာ ငၝ သိခၾင့္ရႀိတယ္လိုႛ
ထင္တယ္"
"ရႀင့္စာ႟ၾက္ထိပ္မႀာ ေရးထားတဲ့ စကားလံုးကို ဴမင္လိုႛ ရီမိတာပၝ"

29
ဆိုကေရးတီး = အဦးအဖဵားကဵဆံုး ကမာၲ ဒႍနပညာရႀင္ (ခရစ္မတိုင္မီ ၄၆၉-၃၉၉)။ ဂရိဴပည္ ေအသင္႓မိႂႚ ႎိုင္ငံ
ေခတ္က ထၾန္းကားခဲ့သည္။ လူတိုင္း၏ အတၾင္းစိတ္၌ သစၤာတရား ရႀိသည္။ အဝိဇၦာ ဖံုးေန၍ သစၤာတရားကို မသိဴခင္း
ဴဖစ္သည္ဟူေသာ သေဘာထားကို ကိုင္စၾဲ႓ပီး အဝိဇၦာတရားကို တလၿာ႓ပီး တလၿာ ခၾာခဵႎိုင္သည့္ အေမး အေဴဖနည္း
(ဒၾႎၬပညာ) ကို သံုးလဵက္ သစၤာတရားကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သူ။
30
ေဂၞဂၾန္ = ဂရိေရႀးေဟာင္း ဒႎၩာရီထဲမႀ စသီႎို၊ ယူရီေယးႎႀင့္ မီဓူဆာ ဘီလူးညီအစ္မသံုးေဖာ္ကို ေဂၞဂၾန္ဟု ေခၞသည္။
သူတိုႛ ဆံပင္မႀာ ေ႕မမဵား ဴဖစ္သည္။ သူတိုႛ မဵက္ေစာင္း ထိုးခံရသူတိုင္း ေကဵာက္႟ုပ္ အဴဖစ္သိုႛ ေရာက္ရသည္။
31
အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ = အတၨဟိတႎႀင့္ ဆန္ႛကဵင္ဘက္ ဴဖစ္ေသာ ပရိစၤာဂ အတၨဟိတ အတၨဟိတ။ ။ အမဵား
အကဵႂိးငႀာ ကိုယ္ကဵႂိးကို စၾန္ႛဴခင္း။ အနစ္နာခံဴခင္း။ အဴခားတပၝးသူအတၾက္ဟု အဓိပၯာယ္ရေသာ လက္တင္စကား Alteri
Huic ႎႀင့္ ဝၝဒဟု အဓိပၯာယ္ရေသာ ဴပင္သစ္စကား ism ကို ေပၝင္းစပ္၍ Altruism ဴဖစ္လာသည္။ ကမာၲေကဵာ္ ဴပင္သစ္
ဒႍနပညာရႀင္႒ကီး ဴဖစ္ေသာ ကၾန္ႛ (၁၇၈၉-၁၈၇၀) က ၁၈၅၃ တၾင္ တီထၾင္ခဲ့သည့္ စကားလံုး ဴဖစ္သည္။

22
 "ဆက္ေဴပာ"
"အဘိဓာန္ထဲမႀာ ရႀာဳကည့္ေတာ့ ဒၝေပမဲ့ ကိုယ္ကဵႂိးမဖက္ သူတပၝး အကဵႂိးစီးပၾားသက္သက္အတၾက္ ေဆာင္
႟ၾက္ဴခင္း၊ ကိုယ္ကဵႂိးစၾန္ႛဴခင္း၊ အတၨဟိတ မငဲ့ကက
ၾ ္ဴခင္း၊ ဒၝေပမဲ့လိုႛ ေတၾႚတာနဲႛ ရီမိတာပၝ"
ကေလးမက သူႛေဴဖရႀင္းခဵက္ ဴပည့္စံုရႀင္းလင္း႓ပီဟု ထင္ေနေသာ္လည္း ေဒၝက္တာကၾိ၏ ႎႁတ္ဖဵားက ထၾက္လာ
ေသာ စကားသံမႀာ "ဆက္ေဴပာ" ဟူ၍သာ ဴဖစ္၍ တခႆႎုပၯတၨိဉာဏ္ သံုးကာ၊
"ရႀင္က အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ စိတ္ဓာတ္ ဆန္က ႛ ဵင္ေရးကို ေရးေနတာလား ဟင္" ဟု ေမးခၾန္း ဴပန္ထုတ္ လိုက္
ေလ၏။
"ဘာေဳကာင့္ ဒီလုိ ေဴပာႎိုင္ရသလဲ"
"ကဵ … ကဵမ ထင္တာက ရႀင္ … ရႀင္ လုပ္တာ ကိုင္တာက …"
"ဆက္ေဴပာ၊ ငၝလုပ္တာ ကိုင္တာက ဘာဴဖစ္ေနလိုႛလဲ"
ဖီဖီသည္ လႁပ္ေလ ဴမႂပ္ေလ ဴဖစ္ေနသည့္ သူႛအဴဖစ္ကို ရိပ္မိလာကာ၊
"ရႀင္လုပ္ပံုတခုက ကဵမကို ေခဵာင္းဆိုးလိုႛ ဆို႓ပီး အခန္းထဲက ႎႀင္ထုတ္တာေလ။ ကဵမ အဖိုႛကလဲ ဒီအခန္း
ထဲမႀာ ထိုင္ဖိုႛ လိုေနတယ္"
ကၾသိ ည္ အတန္ဳကာ ေရငံုႎႁတ္ပိတ္ လုပ္ေန႓ပီးမႀ ေအးတိေအးစက္ အသံဴဖင့္၊
"ငၝက အမဵားအကဵႂိးအတၾက္ သိပ္အေရး႒ကီးတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ ေရးေနတာ။ သားစဥ္ ေဴမးဆက္အတၾက္
ဆိုပၝေတာ့။ ဒီလိုအလုပ္မဵႂိးဟာ အေႎႀာင့္အရႀက္ ကင္းကင္းရႀင္းရႀင္း ရႀိသင့္တယ္ မဟုတ္လား"
"ကဵမ သေဘာေပၝက္ပၝတယ္ မစၤတာကၾိ။ လူတိုင္း၊ စာေရးတဲ့လူတိုင္း ဒီလိုခဵည္း သေဘာထားတယ္ဆိုတာ
ကဵမ သေဘာေပၝက္ပၝတယ္။ အရင္တုန္းက အခု ရႀင္ေနတဲ့ အခန္းမႀာ ေနသၾားတဲ့ မစၤတာ ဆူထ႟ိုဆိုရင္ စစ္အနိႉာ႟ံု
ကဗဵာ ဴပဇာတ္ရႀည္႒ကီး ေရးေနတာ။ သူကလဲ ေဴပာေလ့ရႀိတယ္"
"တဴခားလူေတၾ ေဴပာတာနဲႛ ငၝနဲႛ မဆိုင္ပၝဘူး"
ကၾိသည္ ကဵားေရႀႚ ေမႀာက္ရက္လဲသည့္ စကားလံုးကိုမႀ ေ႟ၾးသံုးသလို၊
"ငၝ့ ကိစၤကိုသာ ငၝ စဥ္းစားတယ္" ဟု ေဴပာလိုက္ေလသည္။
"ဒီလုိကိုး။ ကဵမ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ပၝ႓ပီ"
"ဘာ ေကာင္းေကာင္းနားလည္တာလဲ"
"အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ကို ရႀင္ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္တာ ေဴပာတာ
ေပၝ့။ တဴခားလူေတၾေတာ့ အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ ရႀိဖိုႛလိုတယ္၊ ရႀင့္အဖိုႛေတာ့ မလိုဘူးေပၝ့၊ ဟုတ္တယ္ မႁတ္လား"
အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ စကားလံုးကို မည္ကာမတၨမ႖သာ သိရႀာေသာ္လည္း လက္ေတၾႚ ကဵင့္သံုးသည့္ အဴပစ္မဲ့
ေသာ ဖီဖီ။ လူမႁေရး သိပၯံပညာက ဴပႉာန္းသည့္ အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္ သေဘာတရား မႀန္သမ႖ကို ထံုးလိုေခဵ ေရလို
ေႎႀာက္ေအာင္ သိေသာ ကၾိ။ သူတိုႛသည္ အလယ္ေခၝင္မႀ စားပၾဲကိုေကဵာ္ကာ တဦးကို တဦး ေငးစိုက္ေနဳကသည္။
တမုဟုတ္ခဵင္းပင္ ကၾိ၏ မဵက္ႎႀာထား ေဴပာင္းလဲသၾားသည္။ ဘာစကားမ႖ မေဴပာေတာ့ဘဲ စာဆက္ေရးေန
ေလ၏။
နာရီဝက္ခန္ႛဳကာမႀာ အိပ္ရာဝင္ရန္ ဴပင္ေတာ့မည့္ ဖီဖီက မ႟ံၾႚမရဲဴဖင့္၊
"ကဵမ စကား ႟ိုင္းသၾားပၝတယ္။ ဝမ္းနည္းပၝတယ္ မစၤတာကၾိ" ဟု ေတာင္းပန္သည္။
"မ႟ိုင္းပၝဘူး" ဟု ကၾိက ေမာ့္မဳကည့္ဘဲ ေဴပာသည္။ ဖီဖီ တံခၝးဝအေရာက္တၾင္ တံုႛကနဲ ရပ္ခိုင္းလိုက္သလို ကၾိ
အသံကို ဳကားရသည္။
"မင္းအတၾက္ ဘာအကဵႂိးရႀိလုိႛ ဒီအခန္းထဲလာ႓ပီး စာကဵက္ခဵင္ရတာလဲ"
ဖီဖီက တုန္တုန္ယင္ယင္ႎႀင့္၊
"ဒီအခန္းက သိပ္ေႎၾးတယ္။ ႓ပီးေတာ့ စားပၾဲနဲႛ မီးတိုင္လဲ ရႀိတယ္။ ဒၝေပမဲ့ အေပၞထပ္မႀာလဲ ေကာင္းပၝတယ္
ေလ" ဟု ေဴပာသည္။
ကၾိက တခၾန္းမ႖ ဴပန္မဟ။

23
 (၆)

ကၾိ၏ ေနႛစဥ္ဘဝသည္ နိဗၱာန္ဘံုတည္းဟူေသာ သူႛအခန္းကေလးႎႀင့္ ပိုႛစ္ သတင္းစာတည္းဟူေသာ ငရဲဘံုအဳကား

ဆက္သၾယ္ထားသည့္ လမ္းအူေဳကာင္းကေလးေပၞတၾင္သာ မတိမ္းမေစာင္း မေခဵာ္မေငၝ့ သၾားခဵည္လာလႀည့္ ဴဖစ္ေန
သည္။
အိမ္ငႀားေနသူ အားလံုးကပင္ ကၾိ၏ ပင္ကိုယ္စ႟ိုက္ကို လက္သင့္ခံလာဳကသည္။ ေအးတိေအးစက္ အႎိုင္ဆံုး
စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းဆံုး၊ စိတ္ကူးႎႀင့္ အ႟ူးဆံုး မဟာပညာေကဵာ္ကေလးအဴဖစ္ သတ္မႀတ္ထားဳကသည္။ ကၾိ၏
ပိဋကတ္ခန္းကေလးထဲတၾင္ ဘာလုပ္ ဘာကိုင္ေနသည္ကို သူတိုႛ မမႀန္းဆႎိုင္ေအာင္ ရႀိဳကသည္။
ဝမ္းတထၾာအတၾက္ တခၝတရံ အဴပင္ထၾက္၍ ေငၾရေပၝက္ရလမ္း လုပ္ရသည္မႀာပင္ ကၾိအဖိုႛ ေလာကအေပၞ
အဆိုး႟ၾားဆံုး နာကဵည္းမႁပမာ ဴဖစ္ေနဟန္တူသည္။
ကၾိ၏ ခုတင္ေသးေသးကေလး ေအာက္တၾင္ စာအုပ္ေသတၨာ သံုးလုံးရႀိသည္။ ထိုစာအုပ္မဵားသည္ စာ၏
အင္အားဴဖင့္ ဳကံ့ခိုင္ကာ စာ၏ ေပဵာ့ည့ံမႁကို ပယ္လႀန္ေသာ သူႛစိတ္ဓာတ္အား စိတ္အစာ ေက႗း႟ံုမ႖သာ တန္ဖိုး ရႀိေတာ့
သည္။
ကၾိသည္ ယခုအခဵိန္တၾင္ အခဵိန္ဇယားကို အတိအကဵဆၾဲကာ သူႛကဵမ္း႒ကီးမဟာကို စတင္ ေရးသားေန႓ပီ။
ထိုကဵမ္းကို "သိပၯံပညာတကာတိုႛ၏ သိပၯံပညာ" ဟု အမည္ေပးရန္ သူဆံုးဴဖတ္ထားေလသည္။ အေဳကာင္းမူကား သူႛ
ကဵမ္းသည္ သိပၯံသေဘာတရားအားလံုးကို အႎႀစ္ထုတ္၍ သေဘာတရား တခုတည္းတၾင္ စုစည္းမည္ဴဖစ္႓ပီး ထိုသေဘာ
တရားခဵႂပ္ကသာ အဴခားသေဘာတရား အားလံုးအား အထက္တန္းကဵေသာ လူႛေဘာင္၊ အထက္တန္းကဵေသာ လူ
သားမဵား၏ အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္ ေဴပာင္းလဲမႁတည္းဟူေသာ တန္ဖိုးကို ေပးႎိုင္မည္ ဴဖစ္ဴခင္းေဳကာင့္ေပတည္း။
ထုိကဵမ္း႒ကီးမဟာကို ေရးရန္အတၾက္ ကၾိ တေနႛ ၁၆ နာရီ အလုပ္လုပ္သည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာတိုက္တၾင္ အလုပ္
ရႀိသည့္ေနႛ၌ ၁၅ နာရီ လုပ္သည္။ ဤမ႖ နာရီေပၝင္းမဵားစၾာ အလုပ္လုပ္သူမဵားရႀိသည္ဆိုေသာ္လည္း စစ္စစ္ေပၝက္ေပၝက္
စံုစမ္းလိုက္ေသာအခၝ အလုပ္လုပ္သည္ ဆိုသည့္အခဵိန္တၾင္ စားခဵိန္ သၾားခဵိန္ နားေနခဵိန္မဵား ေရာေႎႀာ ပၝဝင္ေနေလ့
ရႀိသည္။ ကၾိ၏ အလုပ္ခဵိန္မႀာမူ တင္းဴပည့္ကဵပ္ဴပည့္ အလုပ္ခဵိန္ဴဖစ္သည္။ ကမာၲေပၞတၾင္ တကယ္ "အခဵိန္မရႀိဘူး" ဟု
ေဴပာႎိုင္သူ လက္တဆုပ္စာတၾင္ ကၾိတဦး အပၝအဝင္ ဴဖစ္ေလသည္။

ေဖေဖာ္ဝၝရီလဆန္း ညေနပိုင္း။

ကၾိသည္ ဴပည္သူတိုႛ၏ သတင္းစာ၌ သုႍန္တစဴပင္အလား လူသူႎႀင့္ ကင္းကၾာေသာ ကၾက္လပ္ပမာဴဖစ္သည့္ သူႛ

ေခၝင္း႒ကီးကို ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ အခန္းတၾင္ တၾန္းေရးေနသည္။ သူမ ႛ ဵက္စိကလည္း နာရီကို တဳကည့္ဳကည့္ ဴဖစ္ေန
သည္။
တံခၝးေခၝက္သံ ဳကားရသည္။ ႎႀင္းပၾင့္ကေလးပမာ လတ္ဆတ္ပဵႂိမဵစ္ေသာ မိန္းမပဵႂိေလးတဦး ဝင္လာသည္။
"ေနေကာင္းရဲႚေနာ္" အမဵႂိးသမီးကေလးက စကားမရႀိ စကားရႀာကာ ေဴပာသည္။
"ေကာင္းပၝတယ္"
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ေတာ္ေတာ္နဲႛ ဴပန္လာမႀာမဟုတ္ဘူး။ သူႛအတၾက္ မႀာစရာကေလးတခု ေဴပာခဲ့လိုႛရမလား"
"ရပၝတယ္"
"ေစာင့္ေရႀာက္ေရး ေဂဟာ ကိစၤ ေခၝင္း႒ကီးကို နက္ဴဖန္ထဲ့ခဵင္ ထဲ့ပၝေတာ့လိုႛ"
"ေကာင္း႓ပီ"
"ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ သၾားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေနပၝအံုး၊ ဘယ္သူဘယ္ဝၝက ေဴပာတယ္လိုႛ ေဴပာလိုက္ရမလဲ"
အမဵႂိးသမီးကေလးက ခပ္ဴမႃးဴမႃးကေလး ရယ္လိုက္႓ပီး သူႛဘက္ ဴပန္လႀည့္လာ၍ ကိၾ အံ့အားသင့္ေနေလ
သည္။ အမဵႂိး သမီးကေလးက သူႛကို တမင္ခဵႂိးသည္ဟု ထင္မိလိုက္သည္။
"ရႀင္ ကဵမကို မမႀတ္မိဴပန္ဘူးလား။ ရႀင့္ကို တၾန္းလႀဲတဲ့ ေခၾး႒ကီးရဲႚ ပိုင္ရႀင္ေလ။ ရႀင့္အိမ္ရႀင္ မစၤက္ ပိန္တာရဲႚ
တူမေလ။ ကဵမ နာမယ္က ရႀားေလာ့ေဝလင္ပၝ"
"ေဝလင္၊ ေဝလင္။ ေအာ္၊ သိ႓ပီ၊ သိ႓ပီ။ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ေဳကာင့္ ဥစၤာဴပႂတ္တဲ့ ေကာင္မေလးကိုး။ အင္း၊ အင္း၊
အင္း။ ဟုတ္ကဲ့။ မႀတ္မိပၝ႓ပီ"
ကၾိ ေလသံမႀာ မလိုတမာသံ ပၝေန၍ ရႀာလီက စကားေ႔ကးဆပ္သည့္ အေနဴဖင့္ ဴပံႂးဴပံႂးကေလး ေခၝင္းညိတ္ကာ၊
"ဝမ္းသာ လိုက္တာရႀင္" ဟု ေဴပာလိုက္ေလ၏။

24
 ရႀာလီ၏ ေငၝ့လံုးကေလးသည္ သူႛေခၝင္းထဲမဝင္။ ယူဇနာေပၝင္းမဵားစၾာ ကၾာသည့္ေနရာသိုႛ ေခဵာ္ထၾက္သၾား
သည္။ သိုႛေသာ္ ရႀာလီက ကၾိ၏ မႀတ္ဉာဏ္ဟု ဆိုေသာ အလိုအေလဵာက္ အႌၿန္းကတ္ဴပား စက္ခလုပ္ကို ႎႀိပ္လိုက္
မိ၏။ သူႎႀင့္ မိန္းကေလး ေတၾႚခ့ဲ ဆံုခဲ့ သိခဲ့ ဳကံႂခဲ့ရသမ႖သည္ အမႁတၾဲပမာ မႀတ္တမ္း အဴပည့္အစံုႎႀင့္တကၾ ေပၞလာ၏။
"မေနႛညက ကဵေနာ္ အေဖဆီက စာတေစာင္ ထပ္ရတယ္"
ရႀာလီက အခန္းထဲမႀ ထၾက္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ ေဴခလႀမ္းဴပင္ေနရာမႀ ဴပန္လႀည့္လာသည္။
"ေအာ္၊ ဟုတ္လား"
" ဒၝေပမဲ့ ေငၾ တဴပားမႀ မပၝပၝဘူး"
ရႀာလီသည္ အေဖ မရႀိတာထက္ အဴဖစ္ဆိုးေနေသာ ကၾိအေပၞ အဳကင္နာ ပိုမိသည့္အေလဵာက္ အခန္းထဲသိုႛ
ဴပန္ဝင္လာ႓ပီး၊
"သူ ဘယ္မႀာေနသလဲဆိုတာ သိ႓ပီလား"
"မသိပၝဘူး။ သူ ဘာအဳကံ ရႀိေနမႀန္းလဲ စဥ္းစားလိုႛ မရဘူး"
ကၾိ စိတ္ထဲတၾင္ အေတၾးတခု ေပၞလာသည္။ ဤလ႖ႂိႚဝႀက္ခဵက္႒ကီးအတၾက္ သူႛမႀာ အခဵိန္ေပးစရာ မရႀိ။ သူႛ
စာအုပ္ႎႀင့္ သားစဥ္ေဴမးႌၾန္ႛက သူႛအခဵိန္ကို လံုးဝဥႍံု ယူထားသည္။ ဤမိန္းကေလးသည္ ႓မိႂႚလည္းက႗မ္း၊ လူသိ
လည္းမဵား၊ အသိဉာဏ္လည္း ထက္ဴမက္၊ လုပ္ႎိုင္ ကိုင္ႎိုင္စၾမ္းလည္း ရႀိသည္။ ဤမိန္းကေလးအား သူႛအေဖ ရႀာပံုေတာ္
တာဝန္႒ကီးကို လၿဲအပ္ေပးထားရလ႖င္ လူသားတိုႛ ေကာင္းကဵႂိးအတၾက္ သူႛအခဵိန္ကို လံုးလံုးလဵားလဵား အသံုးဴပႂႎိုင္ေတာ့
မည္။
"ကဵေနာ့္မႀာ အခဵိန္ပိုကေလး နဲနဲရႀိပၝတယ္။ ခဏထုိင္ပၝအံုး။ ကဵေနာ့္အေဖ လုပ္ပံုေတၾကို ေဴပာဴပခဵင္လိုႛပၝ"
ကၾိက နာရီကို ဳကည့္ရင္း ေဴပာသည္။
ေမႀာင္စပဵႂိးလာ႓ပီ ဴဖစ္၍ ကၾိက လ႖ပ္စစ္မီး ထ၍ဖၾင့္သည္။ ဖ႟ိုဖရဲ စုတ္စုတ္ခဵာခဵာ မေဴပာင္မေယာင္ အခန္း
ကေလး လင္းလင္းခဵင္းခဵင္း ဴဖစ္လာသည္။
"ဒၝက ပထမစာ။ အဲဒီစာေဳကာင့္ နယူးေယာက္႓မိႂႚက ဒီ႓မိႂႚကို ကဵေနာ္ လာခဲ့တာ"
ရႀာလီသည္ လက္ႎႀိပ္စက္ဴဖင့္ ႟ိုက္ႎႀိပ္ထားသည့္ စာေဳကာင္း ေလးငၝးေဴခာက္ေဳကာင္းကို တအံ့တဳသ ဖတ္ေန
သည္။ စာမႀာ …
မင္းမႀာ သားတေယာက္အဴဖစ္ တၾယ္တာစိတ္ ရႀိသည္ဆိုလ႖င္ နယူးေယာက္က ခဵက္ခဵင္းခၾာ႓ပီး ဤ႓မိႂႚတၾင္
ေနထိုင္ရန္ မင္းဖခင္က ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ေမတၨာရပ္ဴခင္း ဴဖစ္ပၝသည္။ ဤေမတၨာရပ္ခံခဵက္သည္ မင္းကို
ဖခင္က ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ေမတၨာရပ္ဴခင္း ဴဖစ္ပၝသည္။ မင္းဴငင္းဆန္လ႖င္ ေနာက္ဆံုးအ႒ကိမ္ ေမတၨာ
ရပ္ဴခင္းသာ ဴဖစ္လိမ့္မည္။ မင္းအတၾက္ ကဵိန္းေသ အကဵႂိးမဵားမည္ဴဖစ္၍ မင္းသေဘာတူရန္ မင္း ဖခင္က
ေလးေလးနက္နက္ တိုက္တၾန္းပၝသည္။
"ဒၝက အဲဒီစာ ထဲ့ေပးလိုက္တဲ့ စာအိတ္။ ဒၝက ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္ ပၝလာတဲ့ စာအိတ္။ ဒၝက မေနႛညက စာထဲ့တဲ့
စာအိတ္။ ဟိုစာအိတ္ ႎႀစ္အိတ္နဲႛ တပံုစံထဲ မဟုတ္လား။ ဳကည့္စမ္း၊ မေနႛညကလာတဲ့ စာက ဒၝပဲ။ ဖတ္ဳကည့္စမ္းပၝအံုး"
မိတ္ေဆၾ အေပၝင္းအသင္း ရႀာပၝ။ လူအမဵားႎႀင့္ ဆက္ဆံေရာေႎႀာပၝ။ လူအမဵားကို ခင္မင္တတ္ေအာင္ ႒ကိႂးစား
ပၝ။ ဤစာသည္ မင္း ဖခင္၏ ေလးေလးနက္နက္ ႌၿန္ဳကားခဵက္ ဴဖစ္ပၝသည္။
မင္းဖခင္
"ကိၾ ဆိုတဲ့ စာလံုးတိုင္းမႀာ ဝဆၾဲေလးေတၾ ပဲ့ေနတာ ေတၾႚလား။ ေသေသခဵာခဵာဳကည့္စမ္း"
"ေသခဵာတာေပၝ့။ ဒီစာအားလံုး တေနရာထဲက လာတာဘဲ"
"ဒၾိဟဴဖစ္ဖိုႛ ဘာမႀ မလိုေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ခင္ဗဵား ဘာအဳကံေပးမလဲ"
"ရႀင့္ကို တေယာက္ေယာက္ကမဵား မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ေနာက္ေနတာမဵားလား"
"ဘယ္သူက ေနာက္မႀာလဲ"
"ရႀင္ ဘယ္လိုထင္တယ္ ဆိုတာေကာ ေဴပာပၝအုံးေလ"
"ကဵေနာ္ထင္တာေတာ့ ကဵေနာ့္အေဖ တခုခုလုပ္ဖုိႛ ေငၾလိုေန႓ပီနဲႛ တူတာပဲ"
"ဒီလိုေတာ့ မေဴပာေကာင္းပၝဘူးရႀင္"
"ဘာဴဖစ္လိုႛ မေဴပာရမႀာလဲ။ သူက ကဵေနာ့္ကို သားသမီးဝတၨရား ေဴပာရင္ ကဵေနာ္ကလဲ မိဘဝတၨရားကို ဴပန္
ေဴပာရမႀာေပၝ့။ ႎႀစ္ဆယ့္ေလးႎႀစ္လံုးလံုးအတၾင္းမႀာ ဘာ့ေဳကာင့္ စံုေထာက္ဝတၪႂဆန္ဆန္ စာႎႀစ္ေစာင္ထဲသာ ေပးေဖာ္ရ
တာလဲ"
ရႀာလီက တခၾန္းမ႖ မေဴဖ။ တကယ္ေတာ့လည္း ကၾိအေဖ လုပ္ပံုမႀာ ပေဟဠိဆံလႀသည္ဟု ေတၾးမိ၏။
"သူ ကဵေနာ့္ကို ေတၾႚခဵင္ရင္ ဒီေနႛညလဲ လာေတၾႚႎိုင္တယ္။ ကဵေနာ္ ဒီ႓မိႂႚေရာက္တဲ့ လၾန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးလကလဲ
လာ ေတၾႚႎိုင္တယ္။ ဟို ငၝးႎႀစ္ဆယ္ႎႀစ္၊ ကဵေနာ္ နယူးေယာက္မႀာ ေနတုန္းကလဲ လာေတၾႚႎိုင္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ သူက ဒီစာ

25
ႎႀစ္ေစာင္ပဲေရး႓ပီး လ႖ႂိႚဝႀက္ဇာတ္လမ္း႒ကီး လုပ္ေနတယ္။ ကဵေနာ္ စာေရးႎိုင္ေအာင္ အေမၾေပးဖိုႛ ကတိေပးတယ္ ဆိုရင္
ေတာ့ ရႀာရဟုတ္သား။ ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္ တခၝပိုႛ႟ံုနဲႛ အေရး႒ကီးတဲ့ အလုပ္ကိုရပ္႓ပီး အေဖရႀာပံုေတာ္ ဖၾင့္ခိုင္းလိုႛေတာ့
ဘယ္ဴဖစ္မလဲ။ အဲဒီ ေဒၞလာႎႀစ္ဆယ္ကလဲ သူႛဆီက တခၝသာရဖူးတဲ့ အေထာက္အပံ့ပၝ"
ကၾိသည္ ဴဗံႂးကနဲ စကားကိုဴဖတ္ကာ၊
"တခုေတာ့ ရႀိတာေပၝ့ေလ။ တင္မ္ဆီကို ေငၾႚပိုႛေနတာ သူပဲနဲႛတူပၝရဲႚ"
"တင္မ္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ"
"တင္မ္ကၾိကို ေဴပာတာပၝ"
"သူက ဘယ္သူလဲ၊ ေဴပာပၝအံုး"
ကၾိသည္ ရႀာလီကို ငိုင္႓ပီးဳကည့္ေနသည္။ အေသးစိတ္ ေဴပာဴပဖိုႛ ထိုက္ မထိုက္ စဥ္းစားေနသည္။ အေဖ ရႀာပံု
ေတာ္တၾင္ ကူညီခိုင္းမည္ဆိုလ႖င္ အေဴခအေနအားလံုးကို သူသိထားမႀဴဖစ္မည္။ ဤအခဵိန္သည္ အ႓ပီးအဴပတ္ ေဴပာထား
ရမည့္ အခဵိန္ဴဖစ္သည္။
"တင္မ္က ကဵေနာ့္ မိတ္ေဆၾ ပုလိပ္ပၝ။ ကဵေနာ္ ဆယ့္ေလးႎႀစ္သားအထိ သူနဲႛ ေနခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္း
ကေတာ့ သူႛကုိ ကဵေနာ့္အေဖလိုႛ ထင္ေနခဲ့တာ။ ဆယ္ႎႀစ္သားေလာက္ေရာက္မႀ ကဵေနာ့္ကို အေဖက မေမၾးႎိုင္လိုႛ
သူတိုႛဆီ ေပးထားမႀန္း သိရတယ္။ ကဵေနာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေကဵာင္းမတက္ခဲ့ရဘူး။ ကုိယ့္စာ ကိုယ္သင္ရတာပဲ။
ကဵေနာ္ ဆယ့္ေလးႎႀစ္သားမႀာ တင္မ္က မိန္းမယူလိုက္တာနဲႛ ကဵေနာ္ သူႛအိမ္မႀာ မေနေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခဵိန္ကဵမႀ တင္မ္
က ေဴပာတယ္။ ကဵေနာ့္ အေဖက လစဥ္ ေဒၞလာအစိတ္ ေထာက္ပံ့တယ္တဲ့။ ကဵေနာ့္ကို ဆယ့္ငၝးေဒၞလာ ေပး႓ပီး သူက
ဆယ္ေဒၞလာ ယူတယ္တဲ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆယ္ႎႀစ္လံုးလံုး တင္မ္က လတိုင္း ဆယ့္ငၝးေဒၞလာ လာေပးတယ္။ တခၝ
တေလ သူႛညီ အလစ္သုတ္သမား မာဖီကို ေခၞလာတတ္တယ္။ ႓ပီးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းဦးတုန္းက အဲ့ဒီစာရတယ္။ ဒၝနဲႛ ဒီကို
ေဴပာင္းလာခဲ့တာပဲ"
ရႀာလီသည္ ကိၾ၏ ကုိယ္ေရးရာဇဝင္ကို စာစာနာနာ နားေထာင္ေနရာမႀ၊
"ရႀင္အခု အေဴခကဵေန႓ပီပဲ။ ဘာမႀ မလုပ္ဖူးလား"
"ဘာလုပ္စရာလိုသလဲ။ ေနာက္တလႀည့္က သူႛအလႀည့္ပဲဟာ"
ရႀာလီက ေမးလက္ေထာက္ကာ၊
"ကဵမ ထင္ဴမင္ခဵက္ကို ေဴပာရမလား"
"ေဴပာပၝေလ"
"ရႀင့္အေဖက လူသိရႀင္ဳကား မေနဝံ့တာေကာ မဴဖစ္ႎိုင္ဘူးလား"
"ဒီလိုဆို ဘာဴဖစ္လိုႛ စာထဲထဲ့မေရးသလဲ"
"မသိဘူးေလ"
"ေနာက္တခဵက္က ရႀင့္ကို စမ္းေနတာေကာ မဴဖစ္ႎိုင္ဘူးလား"
"ဘာအတၾက္ စမ္းေနရမႀာလဲ"
"ရႀင့္ကို တၾယ္တာတတ္တဲ့ စိတ္ထားဖိုႛ၊ မိတ္ေဆၾ အေပၝင္းအသင္း ရႀာဖိုႛ၊ လူေတၾကို ခဵစ္ခင္ဖိုႛေတၾ ေဴပာေနတာ
ေထာက္ ရင္ ရႀင့္ကို ေဴမၟာ္လင့္ထားလိုႛ ဴဖစ္မႀာေပၝ့ရႀင္။ ဘာေဴမၟာ္လင့္တယ္ေတာ့ မသိဘူးေပၝ့။ ရႀင္က သူႛကိုရႀာရင္ …"
"ရႀာဖိုႛဆိုတာကေတာ့ စကားထဲ ထည္ေ ့ ဴပာမေနပၝနဲႛဗဵာ။ သူႛရႀာဖိုႛအခဵိန္ကို ကဵေနာ့္ စာအုပ္အတၾက္ ေပးထား
တဲ့ အခဵိန္ထဲက ဖဲႛမယူႎိုင္ပၝဘူး"
"တနည္းေတာ့ ရႀိေသးတာေပၝ့"
"ဘာနည္းပၝလိမ့္"
"တင္မ္ကၾိဆီ သၾားေမးေပၝ့"
ကၾိသည္ ေဖဵာ့ေတာ့ေတာ့ အဴပံႂးဴဖင့္၊
"ခဲယဥ္းသားပဲ။ တင္မ္ကေတာ့ သိတာေပၝ့။ ကဵေနာ့္ အေဖနဲႛ အေမ လက္ထပ္ပၾဲကို သူတက္ခဲ့တယ္။ ကဵေနာ့္
အေမ မသာလဲ သူလိုက္ပိုႛခဲႛတယ္။ ဒၝပဲ။ ဘာမႀ ပိုမေဴပာဘူး။ ကဵေနာ့္ အေဖ ေသသလား ရႀင္သလားေတာင္ မေဴပာဘူး။
ကဵိန္စာဆိုထားလိုႛတဲ့"
"ဒၝေပမယ့္ ဒီလို ငုတ္တုတ္ထိုင္႓ပီး …"
"ဴပန္ဆံုဖိုႛ ကိစၤကို အေဖ့ လၿဲထားလိုႛ မဴဖစ္ဖူးလိုႛ ေဴပာခဵင္တာလား။ ကဵေနာ္ကေတာ့ လၿဲထားမႀာပဲ"
"သူ သူ။ ရႀင့္အေဖ စိတ္ဆင္းရဲေနမႀာေပၝ့ရႀင္"
"ဒီလိုဆိုလဲ ေယာကဵ္ားရင့္မ႒ကီးပဲ လာေတၾႚလႀည့္ေပၝ့။ သူ ဘာလိုခဵင္တယ္ဆိုတာ ေဴပာေပၝ့။ ကဵေနာ္ကေတာ့
စာေရးတဲ့ အလုပ္ကို ခဵမထားႎိုင္ဘူး။ ခင္ဗဵား သိထားရင္ ေတာ္ပၝ႓ပီ။ တေနႛကဵ ခင္ဗဵားကို အကူအညီ ေတာင္းရမႀာ"
"စိတ္ခဵပၝရႀင္။ ဒီအေဳကာင္းေတၾ ေဴပာဴပတာလဲ ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ ကူညီႎိုင္ရင္ ကူဖိုႛ အသင့္ပၝပဲ"

26
 "ကဵေနာ့္ေခၝင္း႒ကီးေတၾကို ဘယ္လိုထင္လဲ"
ကၾိက စကားဴဖတ္၍ေမးသည္။
"ကဵမေတာ့ တလံုးတပၝဒမႀ နားမလည္ပၝဘူးရႀင္"
ကၾိသည္ ေဴမးကေလး၏ ခဵီးမၾမ္းသံကို ဳကားရသည့္ အဖိုးပမာ လက္ကို ရမ္းဴပ႓ပီး၊
"ေတၾးတဲ့ေခၞတဲ့လူေတၾ၊ က႗မ္းကဵင္သူေတၾအတၾက္ ေရးတာပဲ" ဟု ေဴပာကာ ခဲတံကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ေလ
သည္။
ရႀာလီက အရိပ္သံုးပၝး နားလည္သူပီပီ ထိုင္ရာမႀ ထလိုက္သည္။ ကၾိအေပၞ အသနားပိုသည္ထက္ ပိုမိ၏။
"ရႀင့္အတၾက္ ဘာအကူအညီ ေပးရ ေပးရ ကူညီပၝရေစ။ ကဵမ႟ံုးက သတင္းစာတိုက္နဲႛ သံုးလမ္းေလာက္ပဲ
ဴခားပၝတယ္။ ဟိုပန္းဴခံထဲက အေဆာက္အဦဟာ ကဵမတိုႛ႟ံုးပဲရႀင့္"
"႟ံုး၊ ဟုတ္လား။ ခင္ဗဵား အလုပ္လုပ္သလား"
"လုပ္ရတာေပၝ့ရႀင္"
"ဘာလုပ္တာလဲ။ ေကဵာင္းဆရာမလား။ မဟုတ္ေသးပၝဘူး။ ႟ံုးဆိုေတာ့ စာေရးလား။ စာရင္းကိုင္လား။
လက္ေရးတို လက္ႎႀိပ္စက္စာေရးလား"
ရႀာလီက ေလးေလးပင္ပင္႒ကီး ေခၝင္းညိတ္ဴပသည္။
"ရႀင္ထင္တာ မလၾဲဘူး။ ဟုတ္တယ္။ စာေရးလဲ ကဵမပဲ။ စာရင္းကိုင္လဲ ကဵမပဲ။ တရားဝင္ ရာထူးကေတာ့ နဲနဲ
ထယ္တယ္ရႀင့္"
"ဘာတဲ့လဲ"
"ဴပည္နယ္ ကူညီေစာင့္ေရႀာက္ေရးဌာန လက္ေထာက္အတၾင္းေရးမႀႃးလိုႛ ေခၞတာပဲ"
ကၾိ အံ့ဳသသၾားသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာတၾင္ ဤမ႖ အမူအရာ ေဴပာင္းႎိုင္လိမ့္မည္ဟု ရႀာလီ ဘယ္တုန္းကမ႖ မထင္ခဲ့။
"ခင္ဗဵားလား။ ခင္ဗဵားလား။ ဒီလိုအလုပ္မဵႂိး ဘယ့္နဲႛလုပ္ ရေနသလဲ"
"အကပ္ေပၝ့ရႀင္"
ရႀာလီက အ႟ၿန္းေဖာက္လိုက္သည္။
"အတၾင္းအေရးမႀႃးက ဘယ္သူလဲ"
"ကမာၲေပၞမႀာ အေတာ္ဆံုး ပုဂၢိႂလ္ေပၝ့။ မစၤတာဒိန္း၊ ဘုန္းေတာ္႒ကီး ေဂဵာ့ဒိန္းေလရႀင္"
"ဘုန္း႒ကီး၊ ဟုတ္လား။ သူႛအလုပ္ေကာ သူနားလည္ရဲႚလား။ သူက က႗မ္းကဵင္သူလား။ လူမႁ ကယ္ဆယ္ေရး
ပညာေတၾ သင္ဘူးသလား။ ဝီေလာက္ဘီ 32 ကို သူဖတ္ဖူးသတဲ့လား၊ စမတ္သာတိုႛ၊ ကိုနန္ႛ 33 တိုႛကိုေရာ သိသတဲ့လား"
"အာဂံုေတာင္ ေဆာင္ႎိုင္ေသး။ အဲဒီစာအုပ္ေတၾကို လႀန္မဳကည့္ဘဲ စာပုိဒ္လိုက္ေရးခဵႎိုင္တယ္"
"ခင္ဗဵားကေကာ"
"အဲဒီ ဆရာေတၾရဲႚ သေဘာတရားေတၾကို ဳကားဖူးနားဝ ရႀိ႟ံုေလာက္ပၝရႀင္"
ကၾိသည္ ခဲတံကို ဟိုလႀည့္ ဒီလႀည့္ လုပ္ကာ၊
"လူမႁေရး သိပၯံပညာ ဆိုတာ ဘာလဲလိုႛ ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ တခၝက ရႀင္းဴပဖူးတယ္"
"မႀတ္မိသားပဲ"
"အဲဒီ ဆရာေတၾက ထင္သေလာက္ မဟုတ္ဘူး။ အထူးသဴဖင့္ စမတ္သာက အေတာ္ခဵာတယ္။ ကဵေနာ့္
စာအုပ္ထဲမႀာ စမတ္သာ ဖဵင္းပံုေတၾ ဖၾင့္ခဵမယ္"
"ကဵမတိုႛ ဖတ္ပၝ့မယ္ရႀင္။ စိတ္ခဵပၝ။ ေခတ္ေပၞ အယူအဆေတၾကိုလဲ ကဵမတိုႛက ရင္ေဘာင္တန္း လိုက္ႎိုင္
ေအာင္ ေလ့လာေနဳကတာပၝ"
"အင္း ဒီလုိတာဝန္မဵႂိးကို သိပၯံနည္းကဵ ဗဟုသုတမရႀိတဲ့ မိန္းကေလးလက္ထဲ ေပးထားတာ အေတာ္ထူးေပ
ဆန္းေပတာပဲ။ ခင္ဗဵားတုိႛ ဌာနက အေတာ္ ေခတ္ေနာက္ကဵေနေသးတာပဲ"

32
ဝီေလာက္ဘီ၊ ဝီလဵံဖရင္ကလင္ (၁၈၇၆)။ ။ အေမရိကန္ စီးပၾားေရးပၝရဂူ။ ပရင့္စတန္တကၠသိုလ္၏ ဥပေဒႎႀင့္
ႎိုင္ငံေရးဥပေဒ ပၝေမာကၡ အလုပ္သမားမဵား၏ ဖူလံုေရးအာမခံ၊ ေခတ္သစ္ႎိုင္ငံမဵား၏ အစိုးရအဖၾဲႚအစည္း စေသာ
စာအုပ္မဵားကို ေရးသားခဲ့သည္။
33
ကိုနန္ႛ၊ ခဵားလ္စ္အာသာ (၁၈၆၁-၁၉၁၅)။ ။ အေမရိကန္ ေဘာဂေဗဒ ပညာရႀင္။ နယူးေယာက္႓မိႂႚ ကုန္သၾယ္မႁ
ဂဵာနယ္၊ စပရင္းဖီး ရီပတ္ဘလစ္ကန္ သတင္းစာတိုႛတၾင္ ေငၾေဳကးလုပ္ငန္း၊ သတင္းေထာက္ လုပ္ခဲ့သည္။ ေငၾးေဳကး
စနစ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္စာတန္းေပၝင္း မဵားစၾာကို ေရးသားခဲ့သည္။

27
 "ဒၝကေတာ့ ဖၾင့္တာမႀ ေလးႎႀစ္ ရႀိေသးတာပဲရႀင့္။ ေနာက္တႎႀစ္ ႎႀစ္ႎႀစ္ဆုိရင္ အမဵား႒ကီး တိုးတက္လာမႀာေပၝ့"
"ဒၝေဳကာင့္ ခင္ဗဵားက ေစာင့္ေရႀာက္ေရး ေဂဟာအေဳကာင္း ေခၝင္း႒ကီး ေရးေစခဵင္တာကိုး။ အမဵႂိးသမီး ေစာင့္
ေရႀာက္ေရး ေဂဟာဖၾင့္ဖုိႛ ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပၝတယ္။ ကဵမတိုႛက ေဒၞလာတသိန္း ေတာင္းေနတာ။ ေဴမအတၾက္က ေဴခာက္ေသာင္း၊ အေဆာက္အဦ
အတၾက္က ေလးေသာင္း ဆိုပၝေတာ့ရႀင့္။ ႓ပီးေတာ့ ႎႀစ္ႎႀစ္ေလာက္ဆက္႓ပီး အေထာက္အပံႛေပးဖိုႛ။ ဒၝေပမဲ့ ဒီလၿတ္ေတာ္
ကေတာ့ ဴခႃးတဴပားမႀ ကဵမႀာမဟုတ္ပၝဘူး။ ေနာက္ႎႀစ္ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ႓ပီးလိုႛ လၿတ္ေတာ္သစ္ တက္ေတာ့မႀပဲ ရမႀာထင္
ပၝရဲႚရႀင္"
ကိၾက မဟာဂ႟ုဏာရႀင္႒ကီးပမာ၊
"ခင္ဗဵား ကဵေနာ့္ကို ကူညီတယ္။ ဒီေတာ့ ခင္ဗဵားတုိႛ ကိစၤကို ကဵေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ေခၝင္း႒ကီးေရးေပးမယ္"
ရႀာလီ၏ ပၝးဴပင္တၾင္ အားနာေသၾးကေလး လၿမ္းသၾားသည္။ ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာ ေခၝင္း႒ကီးကို ကၾိေရးလ႖င္
သိပၯံ ပညာအားဴဖင့္ ေဴခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ဴဖစ္မည္မႀာ ေသခဵာေသာ္လည္း ဖတ္မည့္သူ ရႀိမည္မဟုတ္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး
ေကာင္းသည္ ဝီေလာက္ဘီတိုႛ၊ စမတ္သာတိုႛကို ဳကားဖူးနားဝပင္ ရႀိသူမဟုတ္။ သိုႛေသာ္ သူေရးလ႖င္ လူဖတ္သည္။
နလပိန္းတံုးမဵားပင္ သူ ဘာဆိုလိုသည္ကို ဒင္းကနဲ ဒက္ကနဲ သိသည္။
"ကဵမတိုႛကို ကူမယ္ဆုိတာ ေကဵးဇူး႒ကီးလႀပၝတယ္ရႀင္။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင့္အခဵိန္ကို …"
"မထိပၝဘူး။ ႓ပီးေတာ့ အခၾန္စနစ္အေဳကာင္း ေရးေနတာဳကာ႓ပီ။ လူထုဴပန္႓ပီး သံုးသပ္ခဵင့္ခဵိန္ႎိုင္ေအာင္
အသက္႟ႁခဵိန္ေလးေပးဖိုႛ စီစဥ္ထားတယ္။ ဒီေတာ့ သံုးေလးရက္ေတာ့ တဴခားအေဳကာင္းေတၾ ေရးမလိုႛ စိတ္ကူးတယ္။
နက္ဴဖန္ခၝ ဘာေဗးရီးယားနယ္ 34 ရဲႚ စက္မႁလုပ္ငန္း ဴပႍနာအေဳကာင္း ေရးမယ္။ သဘက္ခၝကဵေတာ့ …"
"ဒီလို ကူေဖာ္ရတာ ကဵမတိုႛ သိပ္ေလးစားပၝတယ္ရႀင္။ ဒၝေပမဲ့ ဒီကိစၤမႀာ တိုလီမုတ္စ အခဵက္အလက္ေတၾက
အမဵား႒ကီး ရႀိေနေသးတယ္။ ႓ပီးေတာ့ ကဵမတိုႛ ဌာနရဲႚ ေနာက္ေဳကာင္းရာဇဝင္ကလဲ ထဲ့ေဴပာရအံုးမႀာ။ ကဵမ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး
ေကာင္းကို ခေရေစ့တၾင္းကဵ ေဴပာထား႓ပီးသား ဆိုေတာ့ …"
"ေဟာ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း လာ႓ပီ"
ရႀာလီသည္ သက္ဴပင္း႒ကီးတခဵက္ ခဵလိုက္မိေလ၏။ ကၾိသည္ သူႛဘက္က ေရး႒ကီးသုတ္ပဵာ လက္လႀမ္းခဵက္ကို
ရႀာလီက လက္မခံ၍ ေတာ္ေသးရဲႚဟု ရင္ေပၝ့သၾားေသာ္လည္း လ႖ာေခဵာင္မိသည့္ အတၾက္ ၁၈ မိနစ္မ႖ အခိဵန္ကုန္သၾား
ရဴခင္းကို ႎႀေဴမာမိဴဖစ္ကာ ရႀာလီက သၾားေတာ့မယ္ဟု ႎႁတ္ဆက္သည္ကိုပင္ မဳကားလိုက္မိေတာ့ေခဵ။
ရႀာလီသည္ ဳကယ္ကေလးမဵား ထၾက္ဴပႃစ ညေအးေအးတၾင္ ေလးလမ္းေကဵာ္ရႀိ ေနအိမ္သိုႛ ဴပန္ေလ႖ာက္
လာသည္။ သူႚစိတ္ထဲတၾင္ ကၾိအေဖသည္ ဝရမ္းေဴပး႒ကီး ဴဖစ္ေလမလား ငယ္ငယ္႟ၾယ္႟ၾယ္ မိုက္ေဖာ္ဆိုးဖက္ လိုေန၍
ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ ပစ္ထားေသာ သားကို ေသၾးတိုးစမ္းေနဴခင္း ဴဖစ္ေလမလားဟူေသာ စိုး႟ၾံႚစိတ္ကေလး ေပၞမိေလ၏။

(၇)

ဘာေဗးရီးယားဴပည္နယ္၏ စက္မႁလုပ္ငန္း ဴပႍနာသည္ ခလုတ္မထိ ဆူးမ႓ငိ ေခၝင္း႒ကီးတခုသာ ဴဖစ္ဖၾယ္ရႀိသည္။

သိုႛေသာ္ ကံဳကမၳာဟူသည္ ဖယ္ေရႀာင္း၍ ရစေကာင္းေသာအရာ မဟုတ္ေခဵတကား။
ကိၾသည္ ပိုစ့္သတင္းစာမႀ သူႚေခၝင္း႒ကီးမဵားကို ပံုႎႀိပ္႓ပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းတၾင္ ဴပန္ဖတ္ေလ့ မရႀိ။
ဳကမၳာဖန္ခဵင္ေတာ့ ထိုေနႛက ႎႀင္းကဵ၍ ကၾိ ဓာတ္ရထား စီးသည္။ လူဳကပ္လၾန္း၍ ေနာက္တစီးကဵမႀ တက္ရန္
ဳကံ႓ပီးမႀ တစံုတေယာက္က တေနရာစာေပး၍ တက္စီးမိသည္။ ထိုဓာတ္ရထားကိုသာ မစီးမိလ႖င္ ပိုစ့္သတင္းစာ စာစီ
ဆရာတိုႛ၏ လက္ခဵက္ကို သူဳကားမည္မဟုတ္။ မဳကားလ႖င္ သူႛဘဝလမ္းေဳကာင္းသည္ တမဵႂိးတဖံု ဴဖစ္ဖိုႛ မရႀိ။
သူႛထိုင္းခံုေရႀႚမႀ လူႎႀစ္ေယာက္သည္ ပိုစ့္သတင္းစာ ေခၝင္း႒ကီးကိုဖတ္ကာ တဟားဟား အူတက္ေနဳကသည္။
"ရႀည္လဵားစၾာ စီတန္းလႀည့္လည္ေသာ ေခၾးသန္း ဆႎၬဴပပၾဲ႒ကီးသည္ လၿတ္ေတာ္ကို အဴပတ္ကိုက္လဵက္ ရႀိေလ
သည္တဲ့။ ဟား ဟား ဟား"
ကၾိသည္ ပၾဲကဵေနသူ ႎႀစ္ဦး၏ လက္ထဲမႀ သတင္းစာကို အတင္းေခၝင္းလ႖ႂိဖတ္သည္။ သတင္းစာကိုင္ထားသူက
ဴငႃဴငႃစူစူ လႀည့္ဳကည့္ေနေသာ္လည္း သူဂ႟ုမထား။ ဟုတ္ပၝ႓ပီ။ သူတိုႛ ပၾဲကဵေနသည္မႀာ သူေရးေသာ ေခၝင္း႒ကီး။ သူေရးခဲ့
သည္မႀာ "ရႀည္လဵားစၾာ စီတန္းလႀည့္လည္ေသာ ေသၾးစမ္း ဆႎၬဴပပၾဲ႒ကီးသည္ လၿတ္ေတာ္ကို အဳကပ္ကိုင္လဵက္ ရႀိေလ
သည္" ဟူ၍ ဴဖစ္သည္။ စာစီဆရာတိုႛက "ေသၾးစမ္း" ဆုိေသာ စကားလံုးကို "ေခၾးသန္း" ဴဖစ္ေအာင္လုပ္သည္။ သူႛ
ေခၝင္း႒ကီးတၾင္ ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းေသာ၊ မသတီစရာေကာင္းေသာ ေခၾးသန္း ဝင္ေမၿေနသည္။

34
ဘာေဗးရီးယားနယ္ = ဂဵာမနီဴပည္ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္၊ ႓မိႂႚေတာ္မႀာ ဴမႃးနစ္႓မိႂႚဴဖစ္သည္။

28
 ကၾိသည္ ပိုႛစ္သတင္းစာမႀ သူႛစာမဵားကို အမႁထားလႀသည္မဟုတ္။ သိုႛေသာ္ သူႛဦးေႎႀာက္က ေမၾးထုတ္လိုက္
သည့္ စာသား စာေဴမးကေလးမဵားအေပၞ မည္မ႖ပင္ ေသးႎုပ္သိမ္ငယ္သည္ ဴဖစ္ေစ ကုိယ့္ရင္ေသၾးပမာ ဳကင္နာယုယ
စိတ္ ေမၾးသည္။ လူကို ေစာ္ကားတာခံႎိုင္သည္။ စာကို အတိုႛအဆိတ္ မခံႎိုင္။ ကၾိ ေသၾးဆုတ္သလို ဴဖႃဖတ္ဴဖႃေယာ္ ဴဖစ္
လာသည္။ ေခၝင္းထဲတၾင္လည္း ေသၾးတဒိန္းဒိန္း ေဆာင့္လဵက္ရႀိသည္။ သူႎႀင့္ သူႛစာကို ဓာတ္ရထားေပၞမႀ ေတေလဂဵပိုး
မဵား၏ ေလႀာင္ဖတ္ေဴပာင္ဖတ္ ဴဖစ္ေအာင္လုပ္သည့္ စာစီဆရာ၊ စာဴပင္ဆရာ ရာဇဝတ္ေကာင္ မဵားစၾာထံမႀ သိကၡာ
ေလ႖ာ္ေဳကး ေတာင္းရေပေတာ့မည္။
စာလံုး အမႀားအယၾင္းမဵားအတၾက္ တာဝန္ရႀိေသာ စာဴပင္ဆရာခဵႂပ္ မစၤတာပက္က ၆ နာရီခၾဲမႀ အလုပ္ဝင္မည္။
ကၾိသည္ အခဵိန္တနာရီ ေစာေနေသး၍ နက္ဴဖန္အတၾက္ ေခၝင္း႒ကီးတပုဒ္ေရး႓ပီး ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း လက္သိုႛ ထည့္
လိုက္ေလသည္။
ကၾိသည္ စက္သံတဂဵႂံးဂဵႂံး ဆူေနေသာ အေပၞထပ္သိုႛ တက္သၾားသည္။ ဘေလာက္ခန္းမႀ အက္စစ္ငရဲမီးနံႛက
စူးစူးဝၝးဝၝး နံေနသည္။
"ပက္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ"
မင္အလိမ္းလိမ္း ေပကဵံေနေသာ စက္ဆရာေလးက ရႀည္ရႀည္ကိုင္းကိုင္း ႎႁတ္ခမ္းေမၿးႎႀင့္ လူတေယာက္ကို
လက္ညၟိႂးထိုးဴပသည္။
"စာဴပင္ဆရာခဵႂပ္ မစၤတာပက္ ဆိုတာ ခင္ဗဵားလား"
"ကဵႂပ္ပဲ"
ပက္သည္ တဖက္ကလာသည့္ ေလသံမာမာကို နဂၝမဵက္ေစာင္းဴဖင့္ ဴပန္ေဴဖသည္။
"ကဵႂပ္ေခၝင္း႒ကီးကို လူရီစရာဴဖစ္ေအာင္ လုပ္႓ပီး ကဵႂပ္ကို ဘာဴဖစ္လိုႛ အရႀက္ခၾဲရတာလဲ"
"ေနစမ္းပၝဦးဗဵ။ ခင္ဗဵားက ဘာမိုႛလဲ။ ေဴပာစမ္းပၝအံုး"
"ဒီသတင္းစာမႀာ အထူးေခၝင္း႒ကီးေရးတဲ့ ကၾိဆိုတာ ကဵႂပ္ပဲ။ ဒီမႀာ ဳကည့္စမ္း"
ကၾိသည္ ခဲတံဴပာဴဖင့္ မဵဥ္းထူထူတားထားသည့္ သတင္းစာမႀ အမႀားကို ထိုးဴပလိုက္သည္။
"ဘာဴပႂလိုႛ ကဵႂပ္စာကို မႀားေအာင္လုပ္ရတာလဲ။ ဘာဴပႂလိုႛ ကဵႂပ္စာထဲမႀာ အယုတ္တမာ ေခၾးသန္းကို ထဲ့ရတာ
လဲ"
မစၤတာပက္ ေဒၝသူပုန္ထလာသည္။ ယခုရက္ပိုင္းအတၾင္း စာလံုး အမႀားအယၾင္းမဵားေဳကာင္း မဳကာခဏ အဆူ
အပၾက္ ခံေနရ၍ သူ စိတ္အခဵဥ္ေပၝက္ေနသည္။ အထိမခံ ေ႔ကပန္းကန္ ဴဖစ္ေနသည္။
"ဒီလိုေဴပာလိုႛေတာ့ ဘာရမလဲ။ ေဴခာက္ဴပစ္ကင္း မႀန္ခဵင္လိုႛ ဴဖစ္ႎိုင္ပၝ့မလား။ တေနႛကို ေကာ္လံရႀစ္ဆယ္ ဴပင္
ေနရတာဗဵ။ မဵက္စိရႀန္းတာကေလး ဘာေလး …"
"ကဵႂပ္ေခၝင္း႒ကီးမႀာေတာ့ မဵက္စိကုိ မရႀန္းရဘူး။ ရႀန္းတဲ့လူကို ဆံုးမရမႀာပဲ"
"ဘာ။ ဘာ။ ဴပန္ေဴပာစမ္း"
"ခင္ဗဵားထလိုက္။ လႀိမ့္ကို ကန္ပစ္မယ္"
အဴခားလူသာဆိုလ႖င္ "သၾားေတာ့ဗဵာ။ ခင္ဗဵား သၾားရင္ ေကာင္းမယ္" ဟုေဴပာ႓ပီး ရယ္ေနလိုက္႟ံုသာရႀိမည္။
သိုႛေသာ္ ပက္ကမူ ဳကက္ေခၝင္းဆိတ္ခံသူ မဟုတ္။ ႓ပီးေတာ့ သူႛပိုင္နက္တၾင္ သူႛကိုလာ၍ ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္သည္
ကို မခံႎိုင္။ သူသည္ မဵက္ႎႀာ႒ကီးနီလာကာ ညာလက္သီးတခဵက္ စၾပ္ထိုးပစ္လိုက္ေလ၏။
ကၾိသည္ လက္သီးစာလႀလႀ႒ကီး မိသၾား၍ ဒံုးကနဲဴမည္ေအာင္ လဲကဵသၾား၏။ ေအာက္ႎႀစ္ထပ္မႀ စာစီဆရာမဵား
ကပင္ ဘယ္သူမဵား လဲေသပၝလိမ့္၊ လူနာတင္ကားဘဲ ေခၞရမလား၊ မသာကားဘဲ ေခၞရမလားဟု ေတၾးကာ အေပၞထပ္
သိုႛ ေဴပးတက္လာဳကသည္။
အယ္ဒီတာကေလးသည္ ေယာင္တီးေယာင္တာ မဵက္ႎႀာထားဴဖင့္ ဴပန္ထလာသည္။
မစၤတာပက္က "သၾားဗဵာ။ သၾားေတာ့" ဟု ေဴပာသည္။ ကၾိသည္ မစၤတာပက္အနီး၌ လာရပ္႓ပီး စိုက္ဳကည့္ေန
သည္။
"သၾားေလဗဵာ။ ေနာက္ထပ္ ႓ဂိႂဟ္ကဵ မေနနဲႛေတာ့"
အယ္ဒီတာကေလးသည္ ေဴခပစ္လက္ပစ္႒ကီးရပ္ကာ ပက္ကို တထူးတဆန္း ဳကည့္႓မဲ ဳကည့္ေနသည္။
ပက္သည္ မိမိကို ဖက္႓ပိႂင္ႎိုင္စၾမ္း မရႀိသူကို အရမ္းကာေရာ လုပ္မိဴခင္းအတၾက္ ရႀက္တက္တက္ဴဖစ္ကာ၊
"မစၤတာကၾိ၊ သၾားပၝေတာ့ဗဵာ။ ခင္ဗဵားကို ထိုးမိတာ ဝမ္းနည္းပၝတယ္။ ခင္ဗဵားက မစရင္ ဒီလိုဴဖစ္မႀာ
မဟုတ္ပၝဘူး" ဟု ေဴပာလိုက္ ေလသည္။
ကၾိ အဖိုႛကား အသစ္ကဵပ္ခ႗တ္ အေတၾးထဲတၾင္ နစ္ေနသည္။ မစၤတာပက္ကို သူမထိုးႎိုင္။ ဘယ္သူႛကိုမႀလည္း
သူမထိုးႎိုင္။ သူႛေခၝင္း႒ကီးမဵားကို တေလာကလံုးက ေစာ္ကားခဵင္တိုင္း ေစာ္ကားႎိုင္ေတာ့မည္။ နဘယံ ေဘးမရႀိ
အေဳကာင္းကား ေခၝင္း႒ကီးမဵား၏ ေမၾးသဖခင္သည္ ကိုယ္ခံပညာ အစၾမ္းအစ လံုးဝ မရႀိဴခင္းေဳကာင့္ေပတည္း။

29
 ဤရန္ပၾဲသည္ သူႛတသက္တၾင္ ပထမဆံုး ဴဖစ္သည္။ သူႛေခၝင္းထဲတၾင္ မေကာင္းဆိုးရၾားစိတ္က မစၤတာ ပက္ကို
ေတၾႚရာႎႀင့္ ေကာက္႟ိုက္ပစ္ရန္ ေသၾးထိုးေန၏။ ႎိႁင္းႎိႁင္းခဵိန္ခဵိန္ သုခမိန္ စိတ္ကမူ ရန္ပၾားသေလာက္ ေနာက္ထပ္
အရႀက္ကၾဲလိမ့္မည့္ အေရးကို သတိေပးေန၏။
စိတ္ညံ့ စိတ္ဴမတ္ လၾန္ပၾဲသည္ ေဳကာက္ခမန္းလိလိ ဴပင္းထန္လႀ၍ သူႛနဖူးတၾင္ ေခ႗းသီးေခ႗းေပၝက္မဵား တလိမ့္
လိမ့္ ယိုစီးကဵေန၏။ သူသည္ ဆင္ဴခင္တံုတရား ႒ကီးမားလႀသည္ဆိုေသာ သူတကာတုိႛထက္ ပို၍ ဆင္ဴခင္းတံုတရား
႒ကီးမားသူဴဖစ္၍ သူႛ ဆင္ဴခင္တံုတရားက မေကာင္းဆိုး႟ၾားစိတ္ကို အေပၞစီးရသၾားေလ၏။
"ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ လႀိမ့္ကန္မယ္လိုႛ ေဴပာမိတယ္။ စကားတည္ေအာင္ လုပ္ႎိုင္တဲ့အစၾမ္း မရႀိလိုႛ အဲဒီ စကား
ကို ႟ုပ္သိမ္းပၝတယ္"
"ခင္ဗဵား ဘယ္ကန္ႎိုင္ပၝ့မလဲ။ ကဵႂပ္ကေရာ ေခၝင္းငံုႛခံေနမတဲ့လား"
"ကဵေနာ္ကေတာ့ တကယ္ကန္ခဵင္တာပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ခုေတာ့ ကန္ႎိုင္တဲ့အား မရႀိေသးဘူး"
"ေတာ္ေတာ့ဗဵာ။ ခင္ဗဵားက ဘာလုပ္အံုးမႀာမိုႛလဲ"
"ခင္ဗဵားကို လႀိမ့္ကန္ႎိုင္ဖိုႛလိုႛ တႎႀစ္႒ကိႂးစားရရင္ ႒ကိႂးစားရမယ္။ ငၝးႎႀစ္႒ကိႂးစားရရင္ ႒ကိႂးစားရမယ္။ ဒၝေပမဲ့
ဒီေလာက္အခဵိန္ဴဖႂန္းဖိုႛ တန္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ ေနာင္ကို ကဵေနာ့္ ေခၝင္း႒ကီးေတၾထဲမႀာ ေအာ္ဂလီ ဆန္စရာ ေခၾးသန္း
ေတၾ မထဲ့ပၝနဲႛ"
ကၾိသည္ မဵက္ႎႀာေသဴဖင့္ ထၾက္သၾားသည္။ မစၤတာပက္သည္ စာစီဆရာမဵားႎႀင့္ ေဒၝတလံုး ေမာတလံုး ေဴပာ၍
ကဵန္ခဲ့သည္။
"ေခၝင္းေကာင္းတဲ့လူ မဟုတ္ပၝဘူးကၾာ။ သူေရးေနတဲ့ အ႟ူးခဵီးပန္း အခၾန္စနစ္ ေခၝင္း႒ကီးေတၾကိုသာ ဳကည့္ေပ
ေတာ့"
မစၤတာပက္သည္ ေလလံေဳကာ္ဴငာက အစ ပိုစ့္သတင္းစာတၾင္ ပၝသမ႖ စာမူမဵားကို ဖတ္ရသည့္ တပတ္ ၂၇
ေဒၞလာရေသာ စာဴပင္ဆရာဴဖစ္၍ ကၾိ၏ ေခၝင္း႒ကီး စာဖတ္ပရိတ္သတ္ တဦးလည္း ဴဖစ္ေနရေလသည္။
ကၾိ ဓာတ္ေလႀကားဴဖင့္ဆင္းလာစဥ္ ဓာတ္ေလႀကားထဲတၾင္ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း လူငယ္တဦးကို
ေတၾရ၏။
"ဟလို ေဒၝက္"
ထုိလူငယ္က ကၾိကို ေဒၝက္တာဟု မေခၞဘဲ ေဒၝက္ဟု အတိုေကာက္ေခၞသည္။
"ေနေကာင္းရဲႚေနာ္ မစၤတာ ကလင္ကာ"
"မာဳကႃရီ ကစား႟ံုမႀာ လက္ေဝႀႛပၾဲကေလး တခု လုပ္မလိုႛ။ ခင္ဗဵားတိုႛ အားကစား အယ္ဒီတာ႒ကီးနဲႛ လာေတၾႚ
တာပၝ"
ကလင္ကာက ကၾိကို ေစ့ေစ့ဳကည့္႓ပီး၊
"အိမ္ဴပန္ေတာ့မႀာလား" ဟု ေမးသည္။
"အင္း"
"လမ္းေလ႖ာက္ဴပန္မယ္မႁတ္လား။ ကဵေနာ္လဲလိုက္မယ္"
လမ္းေပၞသိုႛ ေရာက္ေသာအခၝ ကလင္ကာက ဳကင္နာစၾာဴဖင့္၊
"ခင္ဗဵာ့း ဳကည့္ရတာ ပိုးဟတ္ဴဖႃ ကဵေနတာပဲဗဵာ" ဟု ေဴပာေလ၏။
"ေနေကာင္းပၝတယ္။ အသားေရာင္ကေတာ့ တသက္လံုး ဒီလိုပၝပဲ"
"ဝမ္းနာ ေခၝင္းကိုက္ေကာ မဴဖစ္ဘူးလား"
"ေခၝင္းေတာ့ တခၝတေလ ကိုက္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ ေရး႒ကီးခၾင္ကဵယ္ လုပ္မေနေတာ့ပၝဘူးဗဵာ"
"လုပ္ရမယ္ဗဵ။ ေခၝင္းကိုက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ထဲမႀာ ခ႗တ္ယၾင္းလာတာကို ေခၝင္းေခၝက္ ေဴပာတာပဲ။ ညစာ
စားတိုင္း ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ ဳကည့္ေနတာ။ ခင္ဗဵား မနက္တိုင္း အိပ္ရာကထရင္ ဇီးသီး မီးဖုတ္ထားသလို ႟ံႁႚတၾတၾ႒ကီး
ဴဖစ္မေနဘူးလား"
"ဴဖစ္ခဵင္လဲ ဴဖစ္မႀာေပၝ့။ ကဵေနာ္က ဇီးသီးမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္သိမလဲ။ ဒၝေပမဲ့ အေရးမ႒ကီးလႀပၝဘူး"
"ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လိမ္မေနနဲႛဗဵႂိႚ။ ခင္ဗဵားကို ဘာဒုကၡေပးေနသလဲ ဆိုတာ ကဵေနာ္ေဴပာမယ္"
"ဆိုစမ္းပၝအံုး"
"ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁ လိုေနတာေပၝ့ဗဵ"
ကၾိသည္ ကလင္ကာ၏ အသားအရည္ စိုစိုေဴပေဴပ၊ အရပ္ေဴခာက္ေပ ခႎၭာကိုယ္ အတၨေဘာ႒ကီးကို မနာလို
တုိရႀည္ ဴဖစ္ေနမိသည္။ ဒီလိုလူကို ဘယ္သူ ေစာ္ကားရဲမႀာလဲ။

30
 "ကဵေနာ့္ေနရာ ခဏေလး ဝင္ဳကည့္စမ္းဗဵာ။ ဴပစရာရႀိလိုႛပၝ။ ကဵေနာ္က စတပ္ဆိုင္ မန္ေနဂဵာေနဗဵာ။ ေဆးလိပ္
တုိႛ၊ ဘိလပ္ရည္တိုႛ၊ စာနယ္ဇင္းတိုႛ ေရာင္းတယ္။ ကဵေနာ္ဆိုင္မႀာ အားကစားသမားေတၾ၊ ႎိုင္ငံေရးသမားေတၾ၊ ႓မိႂႚလံုးပတ္
လည္သမားေတၾလဲ စတည္းခဵတယ္"
"ဒီေနႛညေနေတာ့ အခဵိန္မရႀိဘူးဗဵာ။ ေနာက္မဵားမႀပဲ"
"ဘာအခဵိန္လဲဗဵာ။ မေဝးပၝဘူး၊ ညစာမစားခင္ ခင္ဗဵား စာေရးစရာ မရႀိပၝဘူး"
သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္ စတပ္ဆိုင္ထဲသိုႛ ဝင္လာဳကသည္။ ကၾိသည္ ကလင္ကာ မႀာေပးေသာ ေဖဵာ္ရည္တခၾက္ကို
ေသာက္သည္။
"အားကစား႟ံုဆိုတာ ဴမင္ဖူးရဲႚလား"
ကိၾက မဴမင္ဘူးေဳကာင္း ဝန္ခံသည္။
"ဒီဆိုင္ေနာက္မႀာ ရႀိတယ္ ေဒၝက္။ ခင္ဗဵား ဒီေနႛ အေတာ္ အထိနာလာတယ္နဲႛ တူတယ္"
"ခင္ဗဵား ဘယ္လိုလုပ္ သိသလဲ"
"ခင္ဗဵာ့းမဵက္လံုးက သက္ေသခံေနလိုႛေပၝ့ဗဵ။ နက္ဴဖန္ဆိုရင္ လႀလႀ႒ကီး ဖူးထေနမႀာဗဵႂိႚ"
"အေရးမ႒ကီးပၝဘူးဗဵာ"
"ခင္ဗဵားက စိတ္ပဲ အေရး႒ကီးတယ္၊ ႟ုပ္အေရးမ႒ကီးဘူးလိုႛ ထင္ေနတာကိုး။ အဲဒၝ ခင္ဗဵား မႀားေနတာဘဲ။
ခင္ဗဵားစိတ္ကို သယ္ေနတာက ခင္ဗဵား႟ုပ္ဗဵ။ ႟ုပ္႒ကီး ဘံုးဘံုးလဲရင္ ဘာဴဖစ္မလဲ"
"ဘယ္ေတာ့ အလဲခံမလဲဗဵ။ ကဵေနာ့္ ကဵန္းမာေရးက ေကာင္းပၝတယ္"
"ေတာ္စမ္းပၝ။ ကဵေနာ္က မဴမင္တာမႀ မဟုတ္ဘဲဟာ။ ခင္ဗဵားဟာက အလုပ္ဖိလုပ္ပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသ
ေဳကာင္း ဳကံေနတာဗဵ။ သိလား"
"ကဵေနာ္ ဒီလိုလုပ္လာတာ ဆယ့္ႎႀစ္ႎႀစ္ေကဵာ္႓ပီ"
"အဲဒၝမဵိႂးေပၝ့၊ တခၝဴဖစ္ တခၝေသဆိုတာ။ ခင္ဗဵားကုိယ္ ေဴမ႒ကီးထဲေရာက္သၾားရင္ စိတ္တိုႛ စာတိုႛ ဆိုတာေတၾ
ဘယ္ေရာက္ကုန္မလဲ"
ကၾိသည္ ဘာမ႖ ဴပန္မေဴဖေတာ့ဘဲ ဴပန္ရန္ ဟန္ဴပင္႓ပီး၊
"ေဖဵာ္ရည္တိုက္တာ ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ ေဖဵာ္ရည္က ေတာ္ေတာ္ထူးသားေနာ္"
"ေဟး ေဒၝက္။ ေခၝင္းကိုက္ ေပဵာက္သၾား႓ပီ မႁတ္လား"
"တစက္မႀ မကိုက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေဆးနာမယ္ ေဴပာစမ္းပၝဗဵာ။ စာတန္းတေစာင္ေလာက္ ေရးခဵင္လို"ႛ
"နစ္ …"
"နစ္၊ ဟုတ္လား။ နစ္ေတာ့ မဳကားဖူးဘူး။ နပ္ ပဲဳကားဘူးတယ္"
မႀတ္စု စာအုပ္ထဲတၾင္ နစ္အေဳကာင္း ေရးမႀတ္ရန္ ဟန္ဴပင္ေနသည့္ ကၾိကို ကလင္ကာက …
"ေနပၝအံုး၊ နစ္ဆိုတာ နတိၨ၊ ဘာမႀ မဟုတ္ဖူးလုိႛ ေဴပာတာ။ ဒၝေသာက္႟ံုနဲႛ မထူးပၝဘူး။ ခင္ဗဵားဴပန္လာခဲ့။ ခင္ဗဵား
အတၾက္ တကယ့္ေဆးကို ကဵေနာ္ေဴပာဴပမယ္"
"အင္း၊ အဲ"
"ခင္ဗဵား နာရီ႒ကီး ထုတ္ဴပ မေနစမ္းပၝနဲႛဗဵာ။ ခင္ဗဵား အဲဒၝ ခက္ေနတာပဲ"
ကၾိသည္ ကလင္ကာ၏ သူႛကိစၤ သူပိုင္ႎိုင္ပံုကို သေဘာကဵသၾားသည္။ ႎႀစ္ဦးသား ဆိုင္ေနာက္ေဖးသိုႛ ေမႀာင္ထဲ
မဲထဲ စမ္းေလ႖ာက္လာဳကသည္။ ကလင္ကာက ဓာတ္ေငၾႚမီးကို ညိၟလိုက္သည္။
"မာဳကႃရီ အားကစားကလပ္ ခန္းမဆိုတာ ဒၝပဲ"
ကၾိ အဴမင္တၾင္ အားလံု းဆန္းေနသည္။ ဒိုင္ဗင္ ေမၾႚယာ႒ကီးကုိ ညေစာင့္အိပ္သည့္ ေမၾႚယာဟု သူထင္မိသည္။
ကလင္ကာက၊
"ေဒၝက္။ ဒၝေတၾဟာ ခင္ဗဵားရဲႚ ဳသသဓ ေဆး႒ကီးပဲ"
"ခင္ဗဵား ဘာေဴပာခဵင္တာလဲ"
"ကဵေနာ္ ေဴပာခဵင္တာက ခင္ဗဵား ေနႛတုိင္း အခဵိန္မႀန္ အစာစားသလို ေနႛတိုင္း အခဵိန္မႀန္ ဒီကိုလာ႓ပီး တေနႛ
နာရီဝက္ တနာရီ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ဖိုႛပဲ"
"ခင္ဗဵားနည္းက အကဵိႂးရႀိႎိုင္ပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ့စာအုပ္ရဲႚ အခဵိန္ကို ဖဲ့ထုတ္လိုႛ မဴဖစ္ဘူး"
ကၾိသည္ ပဵားတုပ္ခံရသူ ပမာ ေနမထိ ထိုင္မသာႎႀင့္ ေခဵာင္းတခဵက္ဟန္ရ ႛ င္း ေဴပာသည္။
"အဲဒၝ ခင္ဗဵားမႀားတာပဲ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ခင္ဗဵား စာအုပ္႓ပီးေအာင္ ေရးဖိုႛ သက္ဆိုးရႀည္မႀာ မဟုတ္ဖူး။ ခင္ဗဵား
လုပ္ေနပံု ဴပန္စဥ္းစားပၝအံုး။ အ႓မဲအခန္းေအာင္း၊ တကုပ္ကုပ္ထိုင္၊ တေနႛ နာရီႎႀစ္ဆယ္လုပ္"
ကၾိ ႓ငိမ္ေန၏။ ကလင္ကာ၏ ေလ႖ာက္လဲခဵက္သည္ သူႛဆင္ဴခင္တံုတရားကို အသနားခံလဵက္ ရႀိသည္။

31
 "ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ ကတိေပးလိုက္မယ္။ တေနႛ တနာရီသာ ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀား။ ခင္ဗဵား ခၝတိုင္းထက္လဲ
အလုပ္ပို လုပ္ႎိုင္မယ္။ ဒင္ဴပည့္ကဵပ္ဴပည့္လဲ ေနေကာင္းထိုင္သာ ရႀိမယ္"
ကၾိက ႓ငိမ္႓မဲ။ တေနႛ တနာရီ႒ကီးမဵားေတာင္။
"ကဲ၊ တလစမ္းဗဵာ။ ေနာင္ဆိုရင္ ေဒၞလာတရာ ေပးေတာင္ ခင္ဗဵား မလာဘဲ မေနႎိုင္ေတာ့ဘူး။ ကဵေနာ္
ေလာင္းဝံ့တယ္"
သူႛစာအုပ္႒ကီးမႀ နာရီ ၃၀ ႎုတ္ရေတာ့မည္။ ယခင္က ဆိုလ႖င္ ဤစကာမဵိႂးကို သူႛနားက လက္သင့္ခံမည္
မဟုတ္။ ယခုေတာ့ ကာယဗလဘက္တၾင္ သူေပမမီ ေဒၝက္မမီ ဴဖစ္ေနသည္ဆိုေသာ အသိက ရႀိေနသည္။ လၾန္ခဲ့သည့္
၁၀ ႎႀစ္ကသာ သူစနစ္တကဵ ကဵန္းမာေရး ေလ့ကဵင့္ခဲ့လ႖င္ ယေနႛ စာဴပင္ဆရာ မစၤတာပက္ကို တခဵက္တည္းႎႀင့္ အလဲ
ထိုးႎိုင္ေကာင္း ထိုးႎိုင္ခဲ့မည္။
"ေကာင္းပီဗဵာ။ တေနႛ တနာရီ တလစမ္းမယ္"
"ေကာင္းပၝေလ့ဗဵာ။ ခင္ဗဵား ေနာင္တ မရေစရပၝဘူး။ စိတ္သာခဵ"
မိုး႟ၾာ႟ၾာ ေနပူပူ အလုပ္သၾား အလုပ္ဴပန္ လမ္းေလ႖ာက္တာအဴပင္ ေနႛတိုင္း ေလဟာဴပင္တၾင္ တေနႛနာရီဝက္
လမ္းဴမန္ဴမန္ ေလ႖ာက္ရမည္။ ညေန ၆ နာရီတၾင္ အားကစား႟ံုသိုႛလာ႓ပီး နာရီဝက္ အဴပင္းအထန္ေလ့ကဵင့္ရမည္။ ဤ
သံမဏိ စည္းကမ္း႒ကီးအတိုင္း နက္ဴဖန္မႀ စ၍ ကၾိလုပ္ရေတာ့မည္။
"ခင္ဗဵားကို ပထဆံုး သင္ရမယ့္ သင္ခန္းစာက ကစားေဖာ္ခဵင္းကို မစၤတာ တပ္မေခၞရဘူး"
"ေကာင္းပၝပီ ဝီလဵံ"
"အားလံုးက ေခၞသလို ဘတ္လုသ ိႛ ာ ေခၞဗဵာ"
ေရခဲေနေသာ လမ္းေပၞတၾင္ ႎႀစ္ေယာက္သား ေလ႖ာက္၍ အိမ္သိုႛ ဴပန္လာဳကသည္။ ကၾိက မထံုတက္ေတး
လုပ္ေနသည္။ ကလင္ကာႎႀင့္ စကားလက္ဆံု ကဵမိသည့္အတၾက္ သူႛကိုယ္သူ မေကဵမခဵမ္း ဴဖစ္ေနမိေလသည္။ ကလင္
ကာကမူ သူႛတပည့္ေကဵာ္ အသစ္စက္စက္ကေလးအား ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁ မရႀိ၊ ေလ့ကဵင့္ခန္း မယူဘဲ ေနႛမအား
ညမအား အလုပ္လုပ္ေနသူမဵားအေဳကာင္းကို တေဖာင္ေဖာင္ ေဴပာလာသည္။ ထုိပုဂိၢႂလ္မဵား၏ သင္းခဵိႂင္းေဴမပံုကို ဳကည့္
ခဵင္လ႖င္ တေနႛကဵမႀ ဴပဦးမည္ဟုပင္ လိုလိုလားလား စကားကမ္းလႀမ္းလိုက္ေသးသည္။

(၈)

ကၾိသည္ ႓ငိမ္႓ငိမ္ ကုပ္ကုပ္႒ကီး ညစာစားေနသည္။ အားလံုးက ဖူးေရာင္ေနေသာ သူႛမဵက္စိကို စပ္စပ္စုစု ဝိုင္းဳကည့္

ေနဳကသည္။ သူ အမႁမထား။ စားေသာက္႓ပီးေသာအခၝ သူႛအခန္းသိုႛ ဴပန္တက္လာသည္။ သုိႛေသာ္ ဳကာဳကာ မေနႎိုင္။
သူႛအခန္းသည္ ညတိုင္ မထုိင္ႎိုင္ေလာက္ေအာင္ ခဵမ္းခိုက္ခိုက္ တုန္သည္။ တပတ္တိတိရႀိ႓ပီ။ သူႛလက္သည္ စာေရးမရ
ႎိုင္ေလာက္ေအာင္ ထံုနာလၾန္းမက ထံုနာေနသည္။ ယခုည ခၝတိုင္းထက္ ပိုဆိုးသည္။ ညစာ စားခန္းသုိႛ သူဆင္းလာ
ေသာအခၝ အိမ္ရႀင္၏ သမီးကေလး သူႛအရင္ ေရာက္ႎႀင့္ေနသည္။ သူႛ သခႆဵာစာအုပ္မဵားကို ဴပန္ႛ႒ကဲခင္းႎႀင့္႓ပီး ဴဖစ္ေန
သည္။
ဖီဖီ ဤအခန္းသုိႛ မလာခဵင္။ ကၾိလာမည္ကို ႒ကိႂတင္သိသည္။ ထိုႛေဳကာင့္ အကၡရာသခဵႆာ တၾက္၍ ခဵက္၍
ရလမ္းမဴမင္။ သိုႛေသာ္ အေမက အိပ္ခန္း ေအးလၾန္းသည္။ ဖီဖီအတၾက္ မသင့္ေတာ္။ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနႎိုင္
ေသာ ေႎၾးေႎၾးေထၾးေထၾး ညစာစားခန္းသိုႛ ဖီဖီသၾားရမည္။ သၾားကို သၾားရမည္။ ဖီဖီ ငၝေဴပာတာ ဳကားရဲႚလား။ ကၾိက
တေမႀာင့္ ဴဖစ္ေနသလား။ ဒၝေတာ့ ရႀာလီ ေနာက္တခၝ ထပ္ေဴပာရင္ ရပၝတယ္။
ဖီဖီက "ေကာင္းေသာ ညေနခင္းပၝ" ဟု မပၾင့္တပၾင့္ ႎႁတ္ဆက္၍ ကၾိက ဦးႌၿတ္ဴပသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာေပၝက္က
ဆိုးလႀသည္။ ခၝတိုင္းလိုပင္ "တိုးတိုး" စာတန္းကို ေထာင္လိုက္သည္။
ဖီဖီသည္ ခၝတိုင္းထက္ ပို၍ ေခၾခဵည့္ေနသည္။ နားရင္း ပၝးရင္း ပို၍ေခဵာင္ေခဵာင္၊ မဵက္စိပို၍ ေငးေဳကာင္ေဳကာင္
ဴဖစ္ေန သည္။ သူႛေခဵာင္းဆိုးသံသည္ ယေနႛည ပို၍ ဴပင္းသည္။ လည္ေခဵာင္းက ယားလၾန္း၍ သူ မေအာင့္ႎိုင္။
ဖီဖီအဖုိႛ ယေနႛ မုိးလင္းကတည္းက အေပၝက္အလမ္းမတည့္။ အိပ္ရာထခဵိန္တၾင္ မလႁပ္မေခဵာက္ မအီမသာ
ဴဖစ္ေန၍ ေကဵာင္းတက္ ေနာက္ကဵရသည္။ စီေစ႟ို 35 သင္ခန္းစာမရ၍ အတန္းထဲ ဒဏ္ေပးခံရေသးသည္။
ေနႛလည္ပိုင္း ေကဵာင္းလက္ဖက္ရည္ပၾဲသိုႛ သၾားစရာ ရႀိေသာ္လည္း အေမက မလၿတ္။ သူကလည္း ႎၾမ္းနယ္
လၾန္း၍ မသၾားႎိုင္။ ညစာလည္း မစားႎိုင္။ ညစာစားခန္းသိုႛ စာဆင္းကဵက္ရမည့္ ကိစၤကိုလည္း အေမႎႀင့္ အခဵီအခဵ

35
စီေစ႟ို မားကပ္တူလီယပ္၊ (ခရစ္မတိုင္မီ ၁၀၆-၄၃)။ ။ ေရာမေခတ္ ႎိုင္ငံေရးေခၝင္းေဆာင္။ ႎႁတ္မႁပၝရဂူ။ လက္တင္
ဘာသာ သင္သူတိုင္း သူႛစာကို ေလ့လာရသည္။

32
ေဴပာရေသး။ ယခု ၉ နာရီထိုးခဵိန္တၾင္ အိပ္ခဵင္ေန႓ပီ ဴဖစ္ေသာ္လည္း အကၡရာသခႆဵာက အေဴဖမေပၞ။ ဘဝႎႀယ္ ဳကမ္း
တမ္းပၝဘိ။ ငၝ အသက္ရႀင္ေနဖိုႛ မထိုက္ေတာ့။
"မင္း ငိုေနသလား" စားပၾဲတဖက္မႀ ပဵိႂမဵစ္တည္႓ငိမ္ေသာ အသံ ေပၞလာသည္။
အေဴခအေနကို ရင္ဆိုင္ရန္အတၾက္ ဖီဖီ စကားတခၾန္းမ႖ မဟ။ ႓ငိမ္ေနလိုက္သည္။
"ဘာဴဖစ္ေနလုိႛလဲ" ပၝေမာကၡေလသံက ေမးလာ၍၊
"ဘာမႀ မဴဖစ္ပၝဘူး" ဟု ဖီဖီက ကညဝတၨဴပံႂးကေလးဴဖင့္ မဵက္ရည္စသိမ္းရန္ မဵက္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္
လုပ္ကာ ေဴဖသည္။
"ပုစာၥတခု ေဴဖေနေသာ တနာရီေကဵာ္႓ပီ။ အေဴဖရႀာမရလိုႛပၝ။ ရႀင့္ကို ေႎႀာင့္ရႀက္မိတာ ဝမ္းနည္းပၝတယ္ရႀင္"
ကၾိက အတန္ဳကာ ႓ငိမ္ေန႓ပီးမႀ လည္ေခဵာင္းရႀင္းသံ တခဵက္လုပ္႓ပီး၊ "ပုစာၥက တၾက္လိုႛ မရဘူးလား" ဟု ဴပန္
ေမးသည္။
"မရေသးဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ရမႀာပၝ။ ကဵမ ေကာင္းေကာင္းနားလည္႓ပီးသားပၝ။"
ဖီဖီက ပင့္သက္ကေလး ႟ိႁက္လိုက္႓ပီး ရဲစိတ္တင္းသည္။
ဖီဖီက သူႛမဵက္ႎႀာကို စာအုပ္ႎႀင့္ အတင္းအပ္ထားသည္။ သိုႛေသာ္ ကၾိ၏ မဵက္မႀန္ဝိုင္း႒ကီးမဵား ေနာက္ကၾယ္မႀ
အဳကည့္ကို တလႀပ္လႀပ္ ခံစားေနရသည္။ ဤအတၾင္း ကိၾ၏ စိတ္ေလဵာ့ လက္ေလ႖ာ့ေလသံဴဖင့္ ေဴပာလိုက္သည့္ စကား
ေဳကာင့္ လန္ႛဖဵပ္သၾားသည္။
"စာအုပ္ယူခဲ့။ ငၝတၾက္ေပးမယ္"
"အကၡရာသခႆဵာလဲ ရႀင္ နားလည္တာပဲေနာ္"
ဖီဖီသည္ ေခဵာင္းသံကုိ မဵိႂသိပ္ရင္း ေမးကာ ကိၾေဘးမႀ ကုလားထုုိင္တၾင္ လာထိုင္သည္။ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္
အဳကားတၾင္ စာအုပ္ကို ဴဖန္ႛလိုက္သည္။
"ပုစာၥဴပစမ္း"
ဖီဖီက လက္ညိၟႂးေထာက္ဴပသည္။ ပုစၽာအမႀတ္ ၇၁။
"ေကဵာက္နံရံတခု ေဆာက္လုပ္ေသာ အလုပ္သမားတဦးသည္ ေကဵာက္တုိင္ ၁၀၅ တိုင္
စိုက္႓ပီး ေနာက္ တေနႛလ႖င္ ၂ တိုင္ကဵ ေလ႖ာ့စိုက္ေသာ္ ေကဵာက္နံရံတခုလံုး ေဆာက္လုပ္႓ပီးစီးရန္
၆ ရက္ ပိုမိုဳကမည္ဴဖစ္ေဳကာင္း သိရသည္။ ထိုအလုပ္သမားသည္ တေနႛလ႖င္ တုိင္မည္မ႖ စိုက္ထူခဲ့
သနည္း။"
ကၾိသည္ ပုစာၥကို ဴမင္းေကာင္းဒံုးစိုင္း တေခၝက္ဖတ္႓ပီး၊ "တေနႛ ခုနစ္တုိင္ စိုက္တာေပၝ့" ဟု အေဴဖေပးလိုက္
ေလသည္။
ဖီဖီခဴမာ တအံ့တဳသဴဖစ္ကာ ကၾိကို ဴပႃးဴပႃးေဳကာင္ေဳကာင္ စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
"ကဲ၊ မႀန္ရဲႚလား တၾက္ဳကည့္ရေအာင္။ မင္းေရးထားတာေတၾ ဖတ္ဴပစမ္း"
"မသိကိန္း 'က' သည္ တေနႛစိုက္ထူေသာ တိုင္အေရတၾက္ႎႀင့္ ညီမ႖ပၝေစ"
"ဆက္ဖတ္"
"၁၀၅ ကို တည္ကိန္းထား။ 'က' ကို စားကိန္းထား။ ညီမ႖ဴခင္းသည္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည့္ ရက္ေပၝင္းဴဖစ္သည္။
၁၀၅ ကို 'က' − ၂ ႎႀင့္ စားလ႖င္ ညီမ႖ဴခင္းသည္ တရက္ ၂ တိုင္ေလ႖ာ့၍စိုက္ေသာ္ အလုပ္လုပ္ရမည့္ ရက္ေပၝင္း
ဴဖစ္သည္"
"ဟုတ္႓ပီ"
"(၁၀၅ ÷ က − ၂) + ၆ ရက္ပို၍ လုပ္လ႖င္ အလုပ္လုပ္ရမည့္ ရက္ေပၝင္းဴဖစ္သည္"
"ဒီလို ဘယ္ဟုတ္မလဲ"
ဖီဖီက ေခဵာင္းဆိုးလိုက္႓ပီး၊ "ကဵမေတာ့ မသိဘူး" ဟု ေဴပာသည္။
"ပုစာၥထဲမႀာ ၆ ရက္ပိုဳကာမည္ဆိုတာ ဘယ္ရက္ထက္ ပိုဳကာတာလဲ"
"ဳကာႎိုင္တာထက္ ပိုဳကာတာကို ဆိုလိုတာေပၝ့"
"ဒၝေပၝ့။ ပုစာၥရဲႚ အႌၿန္းအတိုင္း ခဵတၾက္ေပၝ့"
"ပုစာၥ အႌၿန္းအတိုင္း၊ ပုစာၥ အႌၿန္းအတိုင္း"
ဆရာကၾိက၊ "ရက္ပိုဳကာမယ္ဆိုတာ တခုပဲ ဴဖစ္ႎိုင္တယ္။ မူလ အလုပ္လုပ္ခဵိန္ႎႁန္းထက္ ပိုဳကာတာပဲ ဴဖစ္ရ
မႀာေပၝ့။ အလုပ္လုပ္ခဵိန္ႎႁန္းသစ္မႀာ ၆ ကုိ ေပၝင္းထဲ့ေလ"
"ကဵမ နားမရႀင္းဘူး။ တကယ္ပၝပဲ။ ကဵမ သိပ္ညံ့ဖဵင္းတာပဲ"

33
 "ဒီလို တၾက္ဳကည့္စမ္း။ ကိန္း ႎႀစ္ကိန္းရႀိတယ္။ တကိန္းက မူလ အလုပ္လုပ္ႎႁန္းနဲႛ လုပ္ရင္ လိုမယ့္ရက္ အေရ
အတၾက္။ ဒုတိယကိန္းက အလုပ္လုပ္ႎႁန္းသစ္နဲႛ လုပ္ရင္ လိုမယ့္ရက္ အေရအတၾက္။ ကဲ ဒီကိန္းႎႀစ္ကိန္းရဲႚ ဴခားနား
ဴခင္းက ဘာလဲ"
"အဲဒၝ ကဵမ မသိတာေပၝ့"
"ပုစာၥထဲမႀာ ဴပထားသားပဲ"
"မေတၾႚပၝလား"
"ဒၝဴဖင့္ ၆ ရက္ ဆိုတာက ဘာလဲ"
"အို၊ ကဵမ သိ႓ပီ။ သိ႓ပီ။ အဲဒၝက အလုပ္လုပ္ရမယ့္ ရက္ေတၾရဲႚ ဴခားနားခဵက္ မဟုတ္လား"
"ဒၝေပၝ့။ ကဲ ညီမ႖ဴခင္းေတၾ ခဵေရးစမ္း။ မဟုတ္ဘူးေလ အလုပ္လုပ္ခဵိန္ႎႁန္း႒ကီးရင္ ရက္အေရအတၾက္ ငယ္ရ
မႀာေပၝ့။ ငယ္တာထဲက ႒ကီးတာကို မႎုတ္နဲႛေလ"
ယခုမႀပင္ ဖီဖီသည္ သၾက္လက္ခဵက္ခဵာစၾာ ေရးခဵလိုက္ႎိုင္ေတာ့သည္။
၁၀၅ ၁၀၅
− = ၆
(က − ၂) က
၁၀၅ က − ၁၀၅ က + ၂၁၀ = ၆ က၂ − ၁၂ က
၆ က၂ − ၁၂ က = ၂၁၀
၆ က၂ − ၁၂ က − ၂၁၀ = ၀
က၂ − ၂ က − ၃၅ = ၀
က − ၇) (က + ၅) = ၀
က = ၇ သိုႛမဟုတ္ −၅
ဖီဖီသည္ မထိပ္မဴပာ ခဵိႂခဵိႂသာသာကေလး ဴပံႂးကာ ကၾိ မဵက္လံုးကို ဴပန္ဳကည့္ေန၏။
"ခုႎႀစ္တုိင္။ ရႀင္ေဴပာတဲ့ အတိုင္းပၝပဲလား။ ရႀင့္လုိသာ ကဵမေတာ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။ သိပ္
သိပ္ကို ေကဵးဇူးတင္တာဘဲ မစၤတာကၾိရယ္။ ကဵမ အိပ္ေတာ့မယ္"
"ေနာက္ကုိ ဒီလိုခက္တဲ့ ပုစာၥေတၾႚရင္ ငိုမေနနဲႛ။ ငၝ့ကို လာဴပလႀဲႛ"
ကၾိက ဖီဖီ့ အဴပံႂးကို တမင္ကလာ မဵက္ႎႀာလၿဲ႓ပီးေဴပာသည္။
ဖီဖီက "တကယ္ေနာ္၊ သိပ္ေကဵးဇူးတင္တာပဲရႀင္။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင့္ကို အေႎႀာင့္အရႀက္ မေပးခဵင္ပၝဘူး။ ဒီေနႛ
ညေတာင္ ဒီကို ဆင္းလာဖုိႛ မဟုတ္ဖူး။ အေမက အတင္းဆင္းခိုင္းလိုႛ"
"မင္းအေမက ဘာဴပႂလိုႛ ဆင္းခိုင္းရတာလဲ"
"အေပၞခန္းက ေအးလၾန္းလိုႛပၝ။ ကဵမ ေခဵာင္းဆိုးေရာဂၝနဲႛ မေတာ္လို"ႛ
ကၾိက မဵက္ေမႀာင္ကုပ္၍၊
"အေပၞမႀာ သိပ္ေအးလၾန္းတဲ့ ေနႛဆိုရင္လဲ ေအာက္ထပ္ ဆင္းလာခဲ့ေပၝ့"
"ကဵမ ရႀင့္ကို လာမ႟ႁပ္ခဵင္ပၝဘူးရႀင္"
"ငၝမလာေစခဵင္ရင္ လာပၝလိုႛ ဘယ္ေခၞေနပၝ့မလဲ"
ကိၾက ခပ္ဆတ္ဆတ္ စကားဴပတ္ေဴပာခဲ့႓ပီး ခဲတံကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ "သၾားေပေတာ့" ဟု သူႛနည္း
သူႛဟန္ဴဖင့္ ေဴပာလိုက္ဴခင္းဴဖစ္သည္။ သုိႛေသာ္ ဖီဖီသည္ ေကဵာင္းစာအုပ္မဵားကို ဂဵိႂင္းညၟပ္ကာ သူေဴပာခဵင္ရာ ဆက္ေဴပာ
ေနသည္။
"မစၤတာကၾိ၊ ရႀင့္နဖူးက ဒဏ္ရာ႒ကီးကို တခုခုလုပ္ေပးပၝရေစေနာ္"
"အုိ၊ ေနပၝေစ၊ အေရးမ႒ကီးပၝဘူး"
"ရႀင့္ဟာ ရႀင္မဴမင္ေတာ့ ဘယ္အေရး႒ကီးတယ္ ထင္မလဲ။ ဟအာနီကာ 36 ေလးဴဖစ္ဴဖစ္ ဝစ္ေဟဇယ္ 37 ေလး
ဴဖစ္ဴဖစ္ နဲနဲေတာ့ တိုႛလိုက္ပၝေနာ္။ ဟုတ္လား"
"ကိစၤမရႀိပၝဘူး"
"ေဆးတခုခု ထဲ့လိုက္ရင္ ဴမန္ဴမန္ အနာကဵက္သၾားမႀာေပၝ့ရႀင္"

36
ဟအာနီကာ မၾန္တနာ။ ။ အေမရိကတိုက္တၾင္ ေပၝက္ေသာ ေနဳကာတမဵိႂး။ ပၾန္းနာ ပဲ့နာမဵားအတၾက္ အသံုးဴပႂေသာ
တင္ခဵာေခၞ အဆိပ္တမဵိႂးကို ထိုအပင္မႀ ထုတ္လုပ္သည္။
37
ဝစ္ေဟဇယ္။ ။ ႟ုကၡေဗဒ ေဝၝဟာရမႀာ ဟာမာမီလစ္ ဗာဂဵီးနီးယားနားဴဖစ္သည္။ ေဴမာက္အေမရိကတုိက္ အေရႀႚပိုင္း
တၾင္ ေပၝက္ေရာက္သည္။ အ႟ၾက္ႎႀင့္ အေခၝက္မႀ ေဆးထုတ္သည္။

34
 ဖီဖီက စိတ္ပဵက္လက္ပဵက္ႎႀင့္ လႀည့္ထၾက္သၾားသည္။
ကၾိစိတ္တၾင္ အေတၾးတခု ေပၞလာသည္။ အနာမကဵက္မခဵင္း လူတကာက တေမးထဲ ေမးေနဳကေတာ့မႀာပဲ။
"အနာ ဴမန္ဴမန္ကဵက္မႀာ ေသခဵာရင္ေတာ့ …"
"ကဵိန္းေသေပၝ့ရႀင့္" ဟု ေဴပာေဴပာဆုိဆို ဖီဖီ ဝမ္းသာအားရ ေဴပးထၾက္သၾားေလသည္။
ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားဖိုႛ တေနႛတနာရီ အခဵိန္ေပးရမယ္။ ဘုရား၊ ဘုရား။ ဴဖႂန္းမယ့္ အခဵိန္ေတၾက ဘယ္ေလာက္
မဵားလိုက္သလဲ။ ဘက္ေလာက္ဳကာလိုက္သလဲ။
ပိတ္စ၊ ကတ္ေကဵး၊ ေဆးပုလင္း ႎႀစ္ပုလင္းႎႀင့္အတူ ဖီဖီ ဴပန္ေရာက္ေလသည္။
"သိပ္မဳကာပၝဘူးေနာ္ မစၤတာကၾိ။ ဒီေဆးပုလင္းက ဝစ္ေဟဇယ္။ မစပ္ဘူး။ ဴမန္ဴမန္ေတာ့ မေပဵာက္ဘူး။ ဒီေဆး
ပုလင္းက တာပင္တုိင္။ အနာဴမန္ဴမန္ကဵက္တယ္။ ဘာေဆးထဲ့ရမလဲ"
"တာပင္တုိင္"
ကိၾက အာဇာနည္ေလသံဴဖင့္ အေဴဖေပးသည္။
ဖီဖီက ကဵင္လည္စၾာ ေဆးထည့္ေပးေနသည္။ ကၾိအဖိုႛ သူႛတသက္တၾင္ မိန္းမသားတဦး၏ လက္ဴဖင့္ ပထမဆံုး
အ႒ကိမ္ အတိုႛအထိခံရဖူးဴခင္း။ သူထင္ထားသလို အခံရမဆိုးပၝလားဟု စိတ္ထဲတၾင္ သူႛကိုယ္သူ ေဴဖာင့္ခဵက္ေပးေနမိ
ေလ၏။
"နာသလား"
"ပ႟ၾက္ဆိတ္ ကိုက္သေလာက္ပၝ"
"တာပင္တိုင္က အနာေတာ့ ဴမန္ဴမန္ကဵက္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ ဘယ္လိုေဴပာရမလဲ။ ဇာတ္သိမ္းခန္းကေလး ေရာက္
ရင္ေတာ့ အေတာ္ေနဆိုးတယ္။ အဲဒီအခၝကဵ ကဵိတ္မႀိတ္သာခံေပၝ့"
"ခံႎိုင္ပၝတယ္"
"ေဆးထဲ့ခၾင့္ေပးလိုႛ ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ အကၡရာ သခႆဵာအတၾက္လဲေပၝ့။ မဂႆလာညပၝ"
"မဂႆလာညပၝ"
ကၾိ အလုပ္ဆက္မလုပ္ႎိုင္ေတာ့။ တာပင္တုိင္၏ ဇာတ္သိမ္းခန္းသည္ ခဵက္ခဵင္းေရာက္လာသည္။ သူလမ္းထ
ေလ႖ာက္သည္။ သူႛကိုယ္သူ ဴမည္တၾန္ေတာက္တီးသည္။ သိုႛေသာ္ ေဆးဖတ္ကို ခၾာမပစ္ခဵင္။ ခၾာပစ္လ႖င္ ေဆးထည့္တာ
မႀားေလဴခင္းဟု ဝန္ခံရာေရာက္မည္။ သူက ဘယ္ေတာ့မႀ မႀားေသာ လူစားမဵိႂးမဟုတ္။
ထုိအခဵိန္တၾင္ ဘိုင္လက္ရႀ္သည္။ ဧည့္ခန္းေဆာင္၌ စာဖတ္ေနရာမႀ ေရငတ္၍ ညစာစားခန္းထဲသိုႛ ဝင္လာ
သည္။ ေဴခသံ ဴပင္းဴပင္းနင္း၍ လမ္းေလ႖ာက္လုိက္၊ ဴမည္တၾန္ေတာက္တီးလိုက္ လုပ္ေနသာ ကၾိကို ေတၾႚရသည္။ စကား
မဟရဲ၍ ေထၾလီကာလီ မေဴပာ။ ေရကို တကဵိႂက္ခဵင္းေသာက္ကာ ကၾက္ဳကည့္ ကၾက္ဳကည့္ လုပ္ေနသည္။ သုိႛေသာ္
ကၾိက ဂရိစကား လက္တင္စကားဴဖင့္ ကိဵန္တၾယ္ ဆဲေရးေနသဴဖင့္ ဘိုင္လက္ရႀ္ခဴမာ တလံုးတပၝဒမ႖ နားမလည္ရႀာ။
ငၝးမိနစ္အတၾင္း ကၾိ အလုပ္စားပၾဲတၾင္ ဴပန္ထိုင္သည္။ ဖီဖီ ေဴပာခဲ့သလုိ တာပင္တုိင္က ပူစပ္ပူေလာင္ ေလဵာ့
သၾား၍ မဟုတ္။ တာပင္တုိင္သည္ ရႀာဒရက္ႎႀင့္ အဗက္နီဂို 38 တိုႛ၏ မီးေလာင္တိုက္တမ႖ ပူေလာင္ကင္႓မိႂက္ေနဆဲ။ ေခၝင္း
မီးေလာင္ေနသည္ဟု ဆုိရမလို ဴဖစ္ေနသည္။ သိုႛေသာ္ ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁအတၾက္ တေနႛ တနာရီေတာင္ အခဵိန္
ဴဖႂန္းရမႀာပၝကလား၊ တစကၠန္ႛ တဗီဇနာရရ အခဵိန္ရခိုက္ လံုႛလစိုက္ရမႀာကလားဟူေသာ အေတၾးေဳကာင့္ အလုပ္စားပၾဲ
တၾင္ ခဵက္ခဵင္း ဴပန္ထိုင္ဴခင္းဴဖစ္သည္။
ယေနႛည ႓ဂိႂလ္ဆိုးေမၿကို ေမၿသည္။ နာရီဝက္ခန္ႛအတၾင္း အနာပူစပ္ပူေလာင္ သက္သာသၾား၍ ကေလာင္
ေသာ့ေတာ့ မည္ဳကံကာရႀိေသး၊ ပၝေမာကၡ႒ကီး နီကုိလိုဗီးယပ္ တံခၝးဖၾင့္၍ ဝင္လာသည္။ မီးဴခစ္လုိခဵင္သတဲ့ေလ။ မီးဴခစ္ဗူး
တေထာင္ ေလာက္ဝယ္႓ပီး ကုိယ့္အခန္းထဲကိုယ္ ေလႀာင္ထားပၝလား။
ပၝေမာကၡ႒ကီးက အေႎႀာင့္အရႀက္ေပးမိဴခင္းကို သာယာညၟင္းေပဵာင္း ေတာင္းပန္သည္။ သုိႛေသာ္ လာသုတ္
သုတ္ ဴပန္သုတ္သုတ္ မဟုတ္။ မီးလင္းဖိုမႀ မီးဴခစ္ကိုယူကာ ေဆးဴပင္းလိပ္ကို တစိမ့္စိမ့္မီးညိၟရင္း ေဒၝက္တာကေလး၏
ေခၝင္းမႀ ဒဏ္ရာကို ဳကည့္႓ပီး၊
"ခင္ဗဵား မေတာ္တဆ ခိုက္မိတယ္ထင္တယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူးဗဵာ။ ကဵႂပ္ဘာလုပ္ေပးရအံုးမလဲ"
"ဘာမႀ မလိုပၝဘူး။ ေကဵးဇူးပၝပဲ"

38
ဟရႀာဒရက္ႎႀင့္ အဗက္နီဂို = သမၳာကဵမ္းစာလာ ဗာဗလုန္ဴပည္မႀ "ပညာရႀိတိုႛကို အုပ္စုိးေသာ ဝန္ဒံေယလ (ပေရာ
ဟိတ္ ဒင္နီယယ္) ၏ ပညာသင္ဖက္ ေရာင္းရင္းႎႀစ္ဦး။ သမၳာကဵမ္းစာ ဒံေယလ အနာဂတၨိကဵမ္း ၃း၂၀ တၾင္ 'ခၾန္အား
႒ကီးေသာ စစ္သူရဲတိုႛသည္ ရႀာဒရက္၊ ေမရႀက္၊ အေဗဒေနကာတိုႛကို တုပ္ေႎႀာင္၍ မီးေလာင္လဵက္ရႀိေသာ မီးဖိုထဲသိုႛ
ခဵပစ္ေစဴခင္းငႀာ' ဟု လာသည္။"

35
 ကၾိ၏ ေလသံသည္ ပၝေမာကၡ႒ကီး ပတ္ေတာပိတ္သၾားေလာက္ေအာင္ ေတာက္ေတာက္ခၝးခၝး ရႀိလႀသည္။
ပၝေမာကၡ႒ကီးသည္ စကားေဳကာမဴပတ္။ မီးလင္ဖို႒ကီးကို မႀီလဵက္ ေဆးလိပ္မီးခိုးမဵားကို မႁတ္ထုတ္ရင္း၊
"ညတိုင္း ခင္ဗဵား ဒီမႀာထုိင္ရတာ ေအးေအးလူလူရႀိမႀာပဲေနာ္"
"လမ္းလယ္ေခၝင္ စာထုိင္ေရးရတာေလာက္ ရႀိတာပၝဗဵာ"
"ဟုတ္လား"
"အေႎႀာင့္အယႀက္က အေတာမႀ မသတ္ႎုိင္တာခဵည္းကိုး"
ပၝေမာကၡအုိ႒ကီးက ရယ္သၾမ္းေသၾးလိုက္႓ပီး၊
"ခင္ဗဵားေဴပာတာ အဴပစ္မတင္ပၝဘူး။ ကၾန္မဵႃနစ္ဝၝဒ စစ္စစ္ဴဖစ္ေနတဲ့ ဒီလို ဘံုရိပ္သာမဵိႂးမႀာေတာ့ တခၝတေလ
လဲ ကသိကေအာင့္ ဴဖစ္ရတတ္တာမဵိႂးေပၝ့။ ကဵႂပ္တေယာက္အဖိုႛကေတာ့ ခင္ဗဵားကို အခုပဲ ေဘးမဲ့ေပးပၝေတာ့မယ္ဗဵား။
မဂႆလာ ညပၝ"
ည ၁၁ နာရီတၾင္ မစၤမီလာ လုပ္လီလုပ္လဲ့ႎႀင့္ ဝင္လာသည္။ ေရေသာက္ခဵင္သည္။ ၁၁ နာရီ ၄၅ မိနစ္တၾင္
ကလင္ကာ ေရာက္လာဴပန္သည္။ ပုလင္း႒ကီးလက္က ဆၾဲလာ၍ ဖီဖီ့ထံမႀ တာပင္တုိင္ပုလင္း ေနာက္ထပ္ ပိုႛလုိက္
ဴပန္ပလားဟု ကၾိ တၾန္ႛသၾားမိေသးသည္။ သူႛအေဳကာလိမ္းေဆး ဴဖစ္ေန၍ ေတာ္ေပေသးသည္။
ေနာက္ဆံုးတၾင္ အသံပလံ လံုးဝတိတ္႓ငိမ္ ကင္းဆိတ္သၾား၍ ကၾိ စာဆက္ေရးေနေလ၏။ တ႓မိႂႚလံုး အိပ္႓ပီ။
တာပင္တိုင္ ေဆးကလည္း မပူမေလာင္ေတာ့႓ပီ။ နာရီ၏ စက္ခဵက္ခဵက္ ဴမည္သံကိုသာ ဳကားရေတာ့သည္။ ပၝရဂူက
ေလးသည္ သူႛခဵစ္ဖူးေခၝင္းဖဵားကို ေပၾႚဖက္လိုက္သည္။ သိပၯံပညာသည္ သူႛကို ရက္ရက္ေရာေရာ ခဵစ္တံုႛဴပန္သည္။
သူႛစိတ္အာ႟ံု သည္ အကၠနိႉဘံုတိုင္ေအာင္ လၾင့္ေမဵာပဵံတက္ေနသည္။
သူႛ မေနာဝိဉာဥ္တၾင္ ကင္းေဴခာက္ပစ္ကၾာေသာ လူႛဘံုခန္းဝၝ႒ကီးကို ဓမၳာ႟ံုရေနမိေလ၏။ ေကစိဆရာတိုႛ
မဵက္ရမ္းမႀန္းဆ ဳကံသိခဲ့ဳကကုန္သည့္ လူမႁေရးသိပၯံ ပညတ္တရား ဥာဏ္ေလႀကား႒ကီးကို သူသာလ႖င္ တက္လႀမ္းႎိုင္
သည္။ လူမႁေရး ပညတ္တရားမဵားကို သူသာလ႖င္ လက္မၾန္မဆၾ ဴပႉာန္းႎိုင္သည္။ လူမႁေရးသိပၯံ မဟာစီမံခဵက္႒ကီး၏
လ႖ႂိႚဝႀက္ခဵက္ကို သူသာလ႖င္ ကနဦးအစ ယုယပိုက္ေထၾးႎိုင္႓ပီး ပံုေသနည္း ရႀာႎိုင္သည္။ ကမာၲ႒ကီးတခုလံုးကို သူသာ
လ႖င္ ကိုလိုဆပ္ ႟ုပ္ထု႒ကီး 39 ပမာ ေမာ္ေမာ္႔ကား႔ကား ကားယားခၾ နင္းႎိုင္သည္ဟူေသာ စိတ္ကူးအိပ္မက္မဵားကို ဴမင္
မက္ေနမိေလ၏။
စိတ္ကူးကမာၲမႀ ေဴမဴပင္သိုႛ ဖုတ္ကနဲ ဴပန္ကဵေသာအခၝ ည ႎႀစ္နာရီထုိးရန္ ၁၅ မိနစ္သာ လိုေတာ့သည္။
မီးလင္းဖိုလည္းေသ၊ အခန္းလည္းေအး၊ မီးတိုင္လည္း ႓ငိမ္းလု႓ပီ။ ေမႀာင္ထဲ၌ စမ္းဝၝး၍ အခန္းသိုႛ ဴပန္ရသည္။ အိပ္ရာဝင္
ခဵိန္ လၾန္သၾားသည္ကို သူဖ ႛ ာသာသူ မေကဵမခဵမ္း ဴဖစ္မိသည္။
တညလ႖င္ ၆ နာရီခၾဲအိပ္၍ သူႛအိပ္ယာဝင္ခဵိန္ ညတနာရီခၾဲ ဴဖစ္သည္။ တႎႀစ္ေန၍မႀ ငၝးမိနစ္ အခဵိန္မလၾဲ။ ထူး
ဆန္းေထၾလာ ယေနႛညဖိုႛမႀာကား အိပ္ရာသုိႛ တန္းတန္းမတ္မတ္ မဝင္ႎိုင္။ လုပ္စရာ ကဵန္ေနေသးသည္။ သူ၏ အခဵိန္
ဇယား႒ကီးကို ထိပၝး ေဖာက္ဖဵက္ရဦးမည္။
အိမ္ခန္းခ ဴပႍနာ မေပၞမီက ဳကည္႟ၿင္ ခဵမ္းေဴမႛဖၾယ္ေကာင္းေသာ ေနႛမဵား၏ သူႛသံမဏိ အခဵိန္ဇယား႒ကီးမႀာ
၈း၂၀ = နံနက္စာ
၈း၄၀ =လုမႁေရးသိပၯံ
၁း၃၀ = ေနႛလယ္စာ
၂း၀၀ = လူမႁေရး သိပံၯ
၇း၀၀ = ညစာ
၇း၂၀ = လူမႁေရး သိပံၯ
အခဵစ္စစ္ အခဵစ္မႀန္တိုႛ၏ ခဵစ္ခရီးလမ္းဟူသည္ ဘယ္ေတာ့မ႖ မေဴဖာင့္ဴဖႃးသကဲ့သိုႛ ထုိအခဵိန္ဇယား႒ကီးသည္
လည္း မေဴဖာင့္မဴဖႃး။ ပထမ ပိုႛစ္သတင္းစာ အလုပ္က ဝင္လာသည္။ တနာရီပဲ့သၾားသည္။ ယခု သူႛခႎၭာကုိယ္ အတၨ
ေဘာ႒ကီးက အခဵိန္ေတာင္းဴပန္႓ပီ။ ေနာက္တနာရီ။ အိမ္ရႀင္မ႒ကီး၏ သမီးကေလး ဴပႍနာက အေရးေကာင္း ဒိန္းေဒၝင္း
ဖဵက္ေသးသည္။
သူႛဘက္က လိုက္ေလဵာမႁကို ကေလးမက ငေတမာ႓ပီးေရာ စိတ္ဴဖင့္ အခၾင့္ေကာင္းေတာ့ မယူစေကာင္း။
သူႛအခဵိန္သည္ ေနႀာင္းေခတ္ႎႀင့္ ေႎႀာင္းလူတိုႛအတၾက္ ဴဖစ္သည္။ အထက္တန္းေကဵာင္းသူ နလပိန္းတံုးကေလး၏ နေဝ

39
ဟကိုလိုဆပ္ ႟ုပ္ထု႒ကီး = ေရႀးေခတ္ေဟာင္း အံ့ဘၾယ္ ခုႎႀစ္ပၝးအနက္ တပၝးအပၝအဝင္ ဂရိႎိုင္ငံ ႟ုတ္က႗န္း
ဆိပ္ကမ္း၌ ခရစ္ႎႀစ္ မတိုင္မီ ၂၈၀ က စိုက္ထူခဲ့သည့္ အပိုလို ေဳကး႟ုပ္ထု႒ကီး။

36
တိမ္ေတာင္ ကိစၤအတၾက္မဟုတ္။ တပတ္ ငၝးမိနစ္တန္သည္ ဆယ္မိနစ္တန္သည္ဆိုလ႖င္ပင္ တလ မိနစ္ေလးဆယ္
ကုန္မည္။ မဴဖစ္ႎိုင္။ အခဵိန္ဇယားတၾင္ ထည့္၍ မဴဖစ္ႎိုင္။
သိုႛေသာ္ ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁ ေလ့ကဵင့္ခန္းအတၾက္ တနာရီကိုကား မတိမ္းလၾယ္ မေရႀာင္သာ။ အခဵိန္ဇယား
တၾင္ ပၝဝင္ေစရေတာ့မည္။ သူႛ အခဵိန္ဇယားသစ္မႀာ
၈း၂၀ = နံနက္စာ
၈း၄၀ = လူမႁေရးသိပံၯ
၁း၃၀ = ေနႛလယ္စာ
၂း၀၀ = လူမႁေရးသိပံၯ
၄း၄၅ မႀ ၅း၁၅ = ေလဟာဴပင္လမ္းေလ႖ာက္
၅း၁၅ မႀ ၆း၁၅ = ပုိႛစ္သတင္းစာလုပ္
၆း၁၅ မႀ ၆း၄၅ = ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁ
၇း၀၀ = ညစာ
၇း၂၀ = လူမႁေရး
ကၾိသည္ ဆံပင္စုတ္ဖၾားထဲတၾင္ လက္ႎႀစ္ဖက္ခဵိတ္ကာ အခဵိန္ဇယား အ႓ပိႂအပဵက္႒ကီးကို ရင္ထုမနာ ေငးစိုက္
ဳကည့္ေနသည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာတၾင္ ေနာက္ဆံုးဂယ္လီမဵားကို ပ႟ုဖတ္ရင္း ေဆးတံမႀိန္းေနမည့္ မစၤတာပက္ခဴမာ သူႛ 'ေခၾးသန္း'
မဵားက ေနာင္လာေနာင္သားတိုႛအတၾက္ မဟာေမ႖ာ္လင့္ခဵက္႒ကီးကို မည္မ႖ေဴဗာင္းဆန္ေအာင္ ကိုက္ခဲပစ္လိုက္ဳက
ေဳကာင္း သိသာသိလ႖င္ မဵားစၾာ ရင္သပ္အံ့ဳသ ဴဖစ္ရႀာလိမ္မ ့ ည္ မုခဵ။

(၉)

ဳကာသပေတးေနႛ ဂဵာမန္ ကိုတီလၾန္ကပၾဲ 40 သည္ ေပဵာ္႟ၿင္ဳကည္ႎူးစရာ အိပ္မက္ပမာ ဴဖစ္သည္။ ဝၝတၾင္းကာလ 41 ကုန္

ဆံုးခၝနီး အခဵိန္ဴဖစ္၏။
၁၈၇၁ မႀ စ၍ ကပၾဲရာသီတိုင္း ဂဵာမန္ ကပၾဲမဵားကို ေဴခာက္႒ကိမ္ ကဵင္းပေလ့ရႀိသည္။ ကပၾဲေနႛတၾင္ ဴမင္းက
ရထား႒ကီးမဵား တသီတတန္း။ ဓာတ္ေလႀကားမဵား တက္ခဵည္သက္ခဵည္။ စ႒ကႅမဵား ေယာက္ဵား မိန္းမ အဴပည့္။
ခန္းမေဆာင္႒ကီးထဲ၌ စံုတၾဲအခဵိႂႚ ကခုန္ေနဳက႓ပီ။ စင္ဴမင့္ေပၞ၌ ဖက္ဇီ၏ ဟန္ေဂရီ ဂီတဆရာမဵား တီးမႁတ္ေန
ဳက႓ပီ။ ခဵားလ္စ္ ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္ႎႀင့္ မစၤ မီလီစင့္ေအဗာရီတိုႛ ဝင္လာဳကသည္။ လူ႒ကီးသူမမဵားကို ဂၝရဝဴပႂ႓ပီးေနာက္
ကုလားထိုင္တၾင္ ထုိင္ဳကသည္။ ဝက္စ္သည္ ကုလားထုိင္ ႎႀစ္လံုးကို လက္ကိုင္ပုဝၝဴဖင့္ သစၤာေႎႀာင္႒ကိႂး တည္းသလို
ခဵည္တၾဲလိုက္သည္။ ထိုႛေနာက္ သူတိုႛသည္ ပန္းလိပ္ဴပာ ေလမႀာ ဝဲသလို ဂီတလိႁင္းထဲတၾင္ ကခုန္ ေဴမာပၝသၾားဳကေလ၏။
မစၤေအဗာရီက၊
"ဒီေနႛည ကဵမ လၿတ္ေပဵာ္တာပဲရႀင္။ ဘာေဳကာင့္မႀန္းမသိဘူး"
မစၤေအဗာရီ ဤမ႖ေလာက္ အလႀ႔ကယ္သည္ကို ဝက္စ္ တခၝသားမ႖ မဴမင္စဘူး။ ထုိအလႀႎႀင့္ နီးနီးကပ္ကပ္
ရင္ခဵင္း အပ္ရဴခင္းသည္ သူႛကို ယစ္မူးရီေဝေစသည္။ ဝက္စ္က၊
"ကဵေနာ္ကေတာ့ ကဵေနာ့္ကို ေပဵာ္ေအာင္လုပ္ႎိုင္တဲ့အင္အား ခင္ဗဵားမႀာ ဘယ္ေလာက္ရႀိတယ္ဆိုတာ ခင္ဗဵား
ကိုယ္ ခင္ဗဵားသိမႀ သိရဲႚလားလိုႛ ေတၾး႓ပီး အံ့ဳသေနတယ္"
ဂီတသံရပ္သၾား၍ လူေတာထဲမႀ ေကၾႚပတ္ တိုးေဝႀႛ႓ပီး ကိုယ့္ေနရာသိုႛ ကိုယ္ဴပန္လာဳကသည္။ သူတိုႛ စံုတၾဲ
ေလ႖ာက္လာသည္ကို မဵက္စိေပၝင္းမဵားစၾာက ဝိုင္းဳကည့္ေနဳက၏။

40
ဂဵာမန္ကိုတီလၾန္ = စံုတၾဲေပၝင္းမဵားစၾာ စုေပၝင္း၍ ယိမ္းကၾက္ေဴပာင္းသလို ကကၾက္အမဵိႂးမဵိႂး ေဴပာင္းကာ လဲကာကခုန္
နည္း။ ဴပင္သစ္ဴပည္၌ထၾင္သည့္ ကနည္းဴဖစ္ေသာ္လည္း ဂဵာမန္ကိုတီလၾန္ သုိႛမဟုတ္ ဂဵာမန္ဟု အတိုေကာက္ ေခၞေလ့
ရႀိသည္။
41
ဝၝတၾင္းကာလ = ခရစ္ေတာ္ ေသလၾန္ရာမႀ ထေဴမာက္ေသာေနႛ အထိမ္းအမႀတ္ ဴဖစ္ေသာ အီစတာပၾဲေတာ္ရက္
မတိုင္မီ တနဂႆေႎၾေနႛမပၝ ရက္ေပၝင္း ၄၀ တိတိ ပၾဲေတာ္ရက္ဴဖစ္သည္။ ဝၝတၾင္း အစရက္မႀာ အက္ရႀိ ဗုဒၭဟူးေနႛဴဖစ္သည္။
(အီစတာပၾဲေတာ္ရက္သည္။ ေနႛည အခဵိန္နာရီ တုိရႀည္ ညီမ႖ေသာ သမရာသီ အလၾန္ ပထမဆံုး လဴပည့္ေနႛအေကဵာ္
ပထမ တနဂႆေႎၾေနႛဴဖစ္သည္။ အမဵားအားဴဖင့္ ဧ႓ပီလတၾင္ ကဵေရာက္ေလ့ရႀိသည္။)

37
 မစၤေအဗာရီသည္ ေခဵာသည္၊ ကဵိကဵိတက္ ခဵမ္းသာသည္ဟု သတင္းေဴပးသည္။ ဝက္စ္ကမူ ပင္ကိုယ္အရည္
အခဵင္း ရႀိသည္။ ေယာက္ဵားေခဵာ ေခဵာသည္။ ပၝးနပ္ခဵက္ခဵာသည္။ ယဥ္ေကဵးသည္။ ေခတ္သစ္ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္း
သား လူငယ္ပံုစံ ဴဖစ္သည္။ လူ႒ကီးလူေကာင္းလည္းဴဖစ္၊ ဒီမိုကရက္တစ္ ဝၝဒီတဦးလည္း ဴဖစ္၍ အနာဂတ္ကို စိုးပုိင္မည့္
အႌၾန္ႛတလူလူ လူငယ္တဦးဴဖစ္သည္။
"ဒီ မတ္လ ၇ ရက္ဟာ တကယ္ မေမ့တဲ့ႎိုင္လိုႛ ဆိုရမယ့္ေနႛပဲ။ ဒီေနႛ ဂုဏ္ထူး႒ကီး ႎႀစ္ခု ကဵေနာ့္္ဆီ ေရာက္လာ
တယ္။ ခင္ဗဵား တေယာက္ထဲကိုသာ ေဴပာဴပခဵင္တယ္"
မစၤေအဗာရီသည္ သူႛမဵက္လံုး႒ကီးမဵားကို ဝင့္လိုက္၏။ ႟ၿန္း႟ၿန္းလဲ့ေသာ မဵက္လံုး႒ကီးမဵား။ ဴမအေသၾးလို စိမ္းဖန္ႛ
ဖန္ႛ မဵက္လံုး႒ကီးမဵား။ မဝန္းမကဵယ္ ထူးထူးဴခားဴခား သၾယ္လဵားေသာ မဵက္လံုး႒ကီးမဵား။ ဝက္စ္သည္ ထိုမဵက္လံုး႒ကီး
မဵားကို သိမ္းကဵံႂး စူးစုိက္ဳကည့္ေန၍ မစၤေအဗာရီက ညင္သာစၾာ ဴပံႂးဴပလိုက္၏။
"ေနာက္ဂုဏ္ထူး တခုကေတာ့ …"
ဝက္စ္က စကားဆက္သည္။
"ေနာက္ ဂုဏ္ထူးတခုကေတာ့ ကဵေနာ့္္ကို ဘလိန္းေကာလိပ္ ဥကၠၠႉ ရာထူး ေပးခဵင္ေနတယ္တဲ့"
"ေအာ္၊ ဟုတ္လား။ ရႀင္ကေရာ လက္ခံမႀာလား"
ဝက္စ္က ေခၝင္းညိတ္လိုက္႓ပီး၊
"ေဆာင္းမကုန္ခင္ ဆင္ပယ္ႎႀင့္ ဝက္စ္ ကုမၯဏီဟာ ဆင္ပယ္နဲႛ တေယာက္ေယာက္ ကုမၯဏီ ဴဖစ္ေတာ့မယ္။
ကဵေနာ့္ကို သူတိုႛ ဇၾန္လမႀာ ေ႟ၾးမယ္။ ဒီကိစၤ ဘယ္သူမႀ မသိေသးဘူး။ ခင္ဗဵား တေယာက္ပဲ သိတယ္"
"ကဵမကလဲ ဂုဏ္ယူပၝတယ္ရႀင္။ ဒၝေပမဲ့ အခုအလုပ္ကို ဘာဴဖစ္လိုႛ လက္လၿတ္ခဵင္ရတာလဲ"
"ကိုယ့္လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္ကို ေငၾေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပၝ လိုက္ေနရတဲ့ အလုပ္မႀာထက္ တဴခားမႀာ ပို႓ပီး
အသံုးခဵ ခဵင္လိုႛေပၝ့"
မစၤေအဗာရီက သူႛစကား အသံုးအႎႁန္းကို မ႒ကိႂက္လႀေခဵ။
"ကမာၲေပၞမႀာ အ႒ကီးဆံုး စေတာ့ရႀယ္ယာ လုပ္ငန္းရႀင္႒ကီး ဴဖစ္လာေတာင္မႀ ေသသၾားရင္ ဘယ္သူက အမႀတ္
ရမႀာပဲ။ ကဵေနာ္က လူထုကို အလုပ္အေက႗း ဴပႂခဵင္တဲ့လူ။ ကိုယ့္ဴပည္နယ္၊ ကိုယ့္႓မိႂႚ၊ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းကဵင္ တိုးတက္မႁရႀိ
ေအာင္ လုပ္ႎိုင္ဖိုႛ ေမ႖ာ္မႀန္းတဲ့လူ။ ဒီေကာလိပ္ အလုပ္က …"
ေဴပာတုန္းဆုိတုန္းက ကကၾက္ေဴပာင္းသၾား၍ ဘီဗာေလဘတ္လက္သိုႛ မစၤေအဗာရီ ပၝသၾားသည္။ အေဳကာင္း
သင့္ခဵင္ေတာ့ ဝက္စ္သည္ ရႀာလီေဝလင္ႎႀင့္ ကကၾက္ တၾဲမိလိုက္သည္။
"ဒီ ကပၾဲကေတာ့ သိပ္႓မိႂင္တာပဲေနာ္" ရႀာလီက ေဴပာသည္။
"ရႀင္နဲႛ မေတၾႚရတာ ႎႀစ္ပရီေစၽဒ ဳကာလႀ႓ပီ ထင္ေနတုန္း ခုလိုေတၾႚရတာ ဝမ္းသာပၝတယ္ရႀင္။ ရႀင့္ မိန္ႛခၾန္းက
ေကာင္းလိုက္တာ။ ကဵမ လူေလးေယာက္ကိုေတာင္ ေဴပာဴပ႓ပီး႓ပီ"
"တဴခား ထူးဴခားတာကေလးေတၾေကာ ေဴပာစရာ မရႀိေတာ့ဘူးလား"
"ရႀိပၝ့ရႀင္။ ဒီေနႛည ရႀင့္အတၾဲက လာသမ႖ထဲမႀာ အေခဵာဆံုး အလႀဆံုး ဆိုတာနဲႛ …"
"အမိန္ႛရႀိပၝ ခင္ဗဵာ"
"သူႛအတၾဲကလဲ ဒီဧရာမ ခန္းမ႒ကီးထဲမႀာ အေတာ္ဆံုးလူဆိုတာပၝပဲ"
"အဲဒၝကိုေရာ လူဘယ္ႎႀစ္ေယာက္ကို ေဴပာ႓ပီး႓ပီလဲ"
စကားမဴပတ္မီ ကကၾက္ေဴပာင္း၍ လူခဵင္းကၾဲသၾားဴပန္သည္။ သူတိုႛခဵင္း လက္ခဵင္း ဴပန္ဆက္မိခဵိန္တၾင္၊
"ခဵားလ္စ္ ဂၝဒင္နီယာ ဝက္စ္ကိုပဲ ေဴပာဴပရပၝေသးသတဲ့ ရႀင္"
ကမာၲေပၞတၾင္ ကသူခုန္သူ ကုေဋကုဋာ ေပၝေသာ္လည္း ရႀာလီကပံုမႀာ လူတိုင္း ေငးဳကည့္ရသည့္ ကပံုမဵိႂး ဴဖစ္
သည္။ လႁပ္ရႀားမႁ၏ ကဗဵာ။ ရႀာလီကို ေအဗာရီထက္ သိသိသာသာ ေခဵာသည္ လႀသည္ဟု အမဵားက ယူဆဳကသည္။
သူႛ ကိုယ္ဟန္က မႎၾဲႚေပဵာင္း။ သူႛအသံက မဴမၟႃခဵိႂ။ သူႛမဵက္လံုးက မေကာ့ပဵံ။ သိုႛေသာ္ ႟ံုးဆန္ဆန္၊ အရာရႀိဆန္ဆန္၊
လက္ေရးတို စာေရးမဆန္ဆန္၊ ဟန္အမူအရာလည္းမရႀိ။ သူႛဦးေႎႀာက္ထဲတၾင္ ခဵိႂႚငဲ့ႎၾမ္းပၝးေသာလူတန္းစားအား ကယ္မ
ေစာင့္ေရႀာက္ေရးအတၾက္ အခဵက္အလက္မဵား ဴပည့္လ႖မ္းေနေစကာမူ ထိုအခဵက္အလက္မဵားသည္ ကပၾဲ ခုန္ပၾဲ ဧည့္ခံပၾဲ
စကားဝိုင္း၌ ႟ိုးတိုးရိတ္တိတ္မ႖ မေပၞ။
ဝက္စ္သည္ တၾဲကေနရင္းက ရႀာလီကို ငံုႛဳကည့္လိုက္သည္။ သူႛေသၾးထဲတၾင္ ဂီတလိႁင္း ထေနသည္။ ဘလိန္း
ေကာလိပ္ ဥကၠႉ ရာထူး ကမ္းလႀမ္းခဵက္ကို ေဴပာဴပသည္။
ရႀာလီက သူဘာလုပ္မလဲ မေမး။ သူလုပ္ခဵင္ေသာ အမဵားအကဵိႂးေဆာင္လုပ္ငန္း လုပ္ခၾင့္ေပၞေလ႓ပီဟု ခဵက္
ဆို နားခၾက္က မီးေတာက္ေသာ ရႀာလီက သိလိုက္သည္။ ထိုႛေဳကာင့္ သူပၝ ေရာေပဵာ္မိသည္။

38
 ဝက္စ္သည္ သူႛအစီအစဥ္မဵားကို ရႀာလီအား စီကာပတ္ကံုးေဴပာဴပေနေလ၏။ ဘလိန္းေကာလိပ္ကို ေခတ္သစ္
ပညာေရး အဖၾဲႛအစည္း႒ကီးဴဖစ္ေအာင္ လုပ္မည္။ ဴပည္နယ္ႎႀင့္ ႓မိႂႚေတာ္ တိုးတက္႒ကီးပၾားေရး၌ တတပ္တအား ပၝဝင္ဳက
မည့္ လူငယ္လူထက္ ရဲရဲေတာက္ကေလးမဵားကို ေမၾးထုတ္မည္။
"ကဵေနာ့္ကို ဇၾန္လမႀာ ေ႟ၾးမယ္။ ဒၝေပမဲ့ အတိအကဵေတာ့ မသိရေသးဘူးေပၝ့။ ဒီစကားကို လ႖ိႂႚဝႀက္ထားေနာ္။
ဧ႓ပီမႀာ ကဵေနာ့္ လုပ္ငန္းကို ဖဵက္မယ္။ ေမလမႀာ ေကဵာင္းသစ္ေတၾ ဴပံႂဝင္လာေအာင္ လံႁႚေဆာ္ေရးေတၾ လုပ္မယ္။
ဇၾန္လမႀာ ဥေရာပကို သၾားမယ္။ ကမာၲေဟာင္းရဲႚ ပညာေရးစနစ္ေတၾကို ေလ့လာမယ္။ ဳသဂုတ္လလယ္ ဆိုရင္ ဥကၠႉ
စားပၾဲမႀာ ထုိင္႓ပီ"
ရႀာလီက ဘုန္းေတာ္ဘၾဲႚ ေတးသီသလို ဳကည္ႎူးဝမ္းေဴမာက္ စကားဆိုသည္။
ရႀာလီသည္ ဘီဗာေလဘတ္က လက္ေဆာင္ေပးသည့္ ႎႀင္းဆီ ပန္းစည္း႒ကီးထဲမႀ တဵာတဵာနီရဲေသာ ႎႀင္းဆီပန္း
တပၾင့္ကို ခူးကာ၊
"ဴပည္နယ္ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရးဌာန လက္ေထာက္ အတၾင္းေရးမႀႃးက ဥကၠႉ႒ကီး ဝက္စ္ကို သစၤာ
ေတာ္ခံ အထိမ္းအမႀတ္နဲႛ ပန္းလက္ေဆာင္ ဆက္ပၝတယ္ရႀင္" ဟု ရယ္႟ၿန္း႟ၿန္း ေဴပာလိုက္၏။
"အား၊ ဥကၠႉ႒ကီးက ပန္းကို သူႛအကႈဵအဖံုးမႀာ ထိုးေပးဖုိႛ သစၤာေတာ္ခံကေလးကို အမိန္ႛရႀိေတာ္မူတယ္"
ခဏဳကာေသာအခၝ ဝက္စ္သည္ မစၤေအဗာရီႎႀင့္ တၾဲကေနေလ၏။ ဂီတသံဆံုးလ႖င္ ညစာ စားဳကဖိုႛ ဴပင္သည္။
မစၤေအဗာရီသည္ ကုလားထိုင္မႀ ထကာ ႎႀင္းပန္းကေလး တပၾင့္ကို ယူလိုက္သည္။
"လႀတယ္ေနာ္၊ ကပၾဲအတၾက္ ေကဵးဇူးတင္လိုႛ ပန္းလက္ေဆာင္ ကေလး ေပးပၝရေစ" ဟု ေဴပာ႓ပီးမႀ ဝက္စ္၏
ရင္ဘတ္မႀ ႎႀင္းဆီနီနီကုိ ဴမင္ကာ "ေအာ္၊ ရႀင့္မႀာ ပန္းရႀိေန႓ပီပဲ" ဟု မဵက္ႎႀာထားကေလး မသိမသာဴပင္လ႖က္ ေဴပာ
သည္။
ဝက္စ္က ခပ္ေသာေသာ ရယ္လိုက္႓ပီး ႎႀင္းဆီပၾင့္ကို ဴဖႂတ္၍ အိတ္ထဲထုိးထည့္လုိက္သည္။
"ကဲ ထုိးေပးေလ"
"မလိုေတာ့ပၝဘူးရႀင္ရယ္။ ပန္းဆိုတာ ခဏနဲႛ ညိၟႂးတာမဵိႂးပဲဟာ"
"ထင္တလံုးနဲႛေတာ့ မလုပ္လိုက္ပၝနဲႛဗဵာ။ ဒီကေလးမေတၾက ကဵေနာ္နဲႛ အူဝဲ ဆုိကထဲက သိလာဳကတာ။ သူတိုႛ
က ပန္းထိုးေပးေတာ့လဲ ဘယ္ဴငင္းလုိႛ ေကာင္းမလဲ။ ကဲ ခင္ဗဵား ပန္းကို ထိုးေပးမႀာသာ ထိုးေပးပၝ"
မစၤေအဗာရီက ေခၝင္းခၝလိုက္ေသး၏။ ႓ပီးမႀ မဵက္လံုးခဵင္းဆိုင္လိုက္ကာ ဝက္စ္၏ ရင္တၾင္ ႎႀင္းပန္းဴဖႃဴဖႃ
ကေလးကို ထုိးေပးလိုက္ေလ၏။
ညစာစားပၾဲတၾင္ တူယႀဥ္တၾဲ၍ စားဳက ေသာက္ဳကရင္း၊
"ရႀင့္လုပ္ငန္းကို စၾန္ႛရတာခဵင္းအတူတူ ေကာလိပ္ထက္႒ကီးတဲ့ တဴခား လူထုအဖၾဲႚအစည္း အလုပ္တခုခု လုပ္
ပၝလား" ဟု မစၤေအဗာရီက စကားစသည္။
"လူထုကလဲ ေတာင္းဆိုအံုးမႀကိုး"
"တေနႛက ရႀင့္မိတ္ေဆၾ႒ကီး ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းနဲႛ ေတၾႚတယ္။ သူက လူေတာ္ လူေကာင္းသာဆိုရင္ ႓မိႂႚေတာ္
ဝန္ ဘဝကေန႓ပီး ဘုရင္ခံ ဴဖစ္ႎိုင္သတဲ့။ လူေတာ္ လူေကာင္းဆိုတာ ဘယ္လိုလူမဵိႂးလိုႛ ထင္သလဲ"
ဝက္စ္က မသိေဳကာင္း ေခၝင္းခၝဴပသည္။
"ရႀင္လိုလူမဵိႂးတဲ့၊ သိလား။ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ကေန ဆီးနိတ္အထက္ လၿတ္ေတာ္အထိ တက္ႎိုင္မႀာတဲ့။ ဒီေတာ့
ဘာဴပႂလိုႛ ေကာလိပ္ ဥကၠႉ အဴဖစ္နဲႛ ထၾက္ေပၝက္မရႀိတဲ့ တလမ္းသၾားထဲကို ေခဵာင္ပိတ္မိေအာင္ ဝင္ရမႀာလဲ"
ဤသုိႛဆိုလ႖င္ ဒီလိုင္လာကေဴပာ၍ ဆင္မဆင္က ေဴဖသည္မႀာ ေကာလိပ္ ဥကၠႉရာထူးသည္ မဴပန္လမ္း
မဟုတ္။ ဴပည္သူႛ အေရးအခင္းမဵားကို ေစာင့္၍ ေလ့လာေနမည္။ သတင္းစာမဵားတၾင္ ေဆာင္းပၝးေရး႓ပီး ဴပည္သူႛ ထင္ဴမင္
ခဵက္ကို ဖန္တီး ေဖာ္ထုတ္မည္။ အေဴခအေနက ေတာင္းဆိုလ႖င္ ႎိုင္ငံေရးထဲသိုႛ ေဴခစံုပစ္ဝင္လာမည္။
"ဒီလိုဆိုလဲ ပိုႛစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ လုပ္တာကမႀ ေကာင္းအံုးမယ္"
ဒီလိုင္လာ သက္ဴပင္းကေလး ႟ိႁက္၍ေဴပာသည္။
ဒီလိုင္လာ၏ စကားသည္ ဆင္မဆင္ 42 ၏ ေခၝင္းထဲတၾင္ စၾဲဝင္သၾားသည္။

42
ဆင္မဆင္ = သမၳာကဵမ္းစာ ဓမၳေဟာင္းကဵမ္း တရားသူ႒ကီးမႀတ္စာ ၁၆ လာ မာယာရႀင္ႎႀင့္ ဗလ႒ကီး ဝတၨႂကို
ရည္ႌၿန္းသည္။ တရားသူ႒ကီး မႀတ္စာတၾင္ ေဒလီလႎႀင့္ ရႀံဆုန္ဟု ေရးသည္။ ရႀံဆုန္ (ဆင္မဆင္) သည္ အင္အား႒ကီး
သည္။ ဴခေသ့ႆကိုပင္ ဆိတ္သူငယ္ကဲ့သိုႛ ဆၾဲဴဖတ္ သတ္ႎိုင္သည္။ ရႀံဆုန္သည္ ဣသေရလအမဵိႂး ဴဖစ္သည္။ ဣသေရလ
အမဵိႂးကို အုပ္စုိးေသာ ဖိလိတၨိအမဵိႂးကို သတ္ညၟစ္႓ပီး ဣသေရလ အမဵိႂးကို ႎႀစ္ ၂၀ အုပ္စိုးသည္။ ဖီလိတၨိမင္းတိုႛက
ရႀံဆုန္၏ ႒ကီးေသာ ခၾန္အား အဘယ္မႀာ တည္သနည္းဟု သိလို၍ ရႀံဆုန္ ခဵစ္ေသာ ေဒလီလ (ဒီလိုင္လာ) ကို

39
 ကပၾဲ ေစာေစာသိမ္းသည္။ အဴပန္တၾင္ ဝက္စ္သည္ ရႀာလီေဝလင္ႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္း ဆံုမိဴပန္သည္။
"ဥကၠႉ႒ကီးရဲႚ ကိစၤ စဥ္းစားဳကည့္မိတယ္။ စဥ္းစားေလ ပို႓ပီး သေဘာကဵေလဘဲ။ ေကဵာင္းသားေတၾကို လိမ္မာ
ေရးဴခားရႀိဖိုႛ အလုပ္႒ကိႂးစားဖိုႛ သင္ပၝေနာ္။ ကဵမတိုႛ ဌာနကို ဒုကၡေပးမယ့္လူေတၾလဲ ဴဖစ္မလာပၝေစနဲအ
ႛ ံုးရႀင္"
"ဴပည္နယ္ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရး ဌာနကိုေတာ့ ဘလိန္းေကာလိပ္က မဖဵက္ဆီးပၝဘူးဗဵာ။ ဒၝ့ထက္
သတင္းဆိုးတခု ေဴပာရအံုးမယ္။ ခင္ဗဵား ပၝရဂူကေလးကို ပိုႛစ္သတင္းစာ ဴဖႂတ္ပစ္ေတာ့မယ္"
"မဴဖစ္ႎိုင္တာရႀင္"
"ဒၝ႟ိုက္တာေတၾ ဧ႓ပီလမႀာ စဥ္းစားဳကမယ္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကိးေကာင္းကလဲ ဴဖႂတ္ပစ္ဖိုႛ ေထာက္ခံလိမ့္မယ္။ သူက
ေဴပာေတာ့ ေဒၝက္တာေလးက ပိဋကတ္အိုးကၾဲ ဴဖစ္ေနလိုႛတဲ့"
ရႀာလီသည္ ညၟိႂးေယာ္သၾားသည္။
"ရႀင္ မကူႎိုင္ေတာ့ဘူးလား"
"ကူမႀာပၝ။ ဒီလူ အဖိုးတန္ပၝတယ္။ မဴဖႂတ္ေအာင္ ကဵေနာ္ တတ္ႎိုင္သေလာက္ လုပ္ပၝ့မယ္"
ေဴပာင္႟ၿန္းတာရာကေလးႎႀင့္ ႓ဂိႂလ္နကၡတ္႒ကီးတုသ ိႛ ည္ မစၤတာကၾိအား သနားကယ္မဳကရ ေပဦးေတာ့မည္။
တာရာကေလးက၊
"ေကဵးဇူးတင္လိုက္တာရႀင္၊ ဘယ္လိုေဴပာရမႀန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ဒီပန္းကေလးနဲႛဘဲ ေကဵးဇူးဆပ္မႀပဲ"
ရႀာလီက ႎႀင္းဆီပန္းစည္း႒ကီးထဲမႀ ကဵက္သေရအရႀိဆံုး အပၾင့္တပၾင့္ကို ဆၾဲႎႁတ္ယူလုိက္႓ပီးမႀ ေစာေစာက ပန္း
တပၾင့္ ေပးခဲ့႓ပီးဴဖစ္သည္ကို သတိရသည္။
ဝက္စ္သည္ သူရ ႛ င္ဘတ္ကို ကသုတ္ကရက္ ငံုႛဳကည့္လိုက္သည္။ ေတာ္ေသးရဲႚ မစၤေအဗာရီေပးသည့္ ႎႀင္းပန္း
ဴဖႃကေလး ဘယ္ကဵေနမႀန္း မသိ။ မရႀိေတာ့။ သူသည္ ေစာေစာက ရႀာလီ ေပးထားေသာ ႎႀင္းဆီပန္းကေလးကို အေပၞ
အကႈဵအိတ္ထဲမႀ တယုတယ ဆၾဲထုတ္လိုက္သည္။
"ဥကၠႉ႒ကီး ဒီႎႀင္းဆီပန္းကုိ သူႛအသဲေပၞမႀာ ပန္ဆင္ထားပၝတယ္"
"အဲဒီပန္းက ဥကၠႉ႒ကီးအတၾက္ပၝ။ ဒီတပၾင့္ကေတာ့ ဒၝ႟ိုက္တာ႒ကီးအတၾက္ ေယာက္ဵားရင့္မ႒ကီးအတၾက္" ဟု
ဆိုကာ ဝက္စ္၏ အကႈဵ ရင္ဖံုးတၾင္ ႎႀင္းဆီပၾင့္ကို ထုိးေပးလိုက္သည္။
ပန္းထုိးေပး႓ပီးခဵိန္တၾင္ ရႀာလီသည္ မစၤ ေအဗာရီႎႀင့္ မဵက္လံုးခဵင္း ဆံုမိလိုက္သည္။
မိန္းကေလးႎႀစ္ဦးသည္ တဦးကိုတဦး ထူးထူးလည္လည္ ႟ၿင္ဳကည္စၾာဴဖင့္ ဴပံႂးဴပရင္း ဦးႌၿတ္ ႎႁတ္ဆက္လိုက္
ဳကေလ၏။

(၁၀)

"မစၤတာကၾိ။ တမိနစ္ေလာက္ ေမးပၝရေစ"

"ေနအံုး။ အခဵိန္ မေရာက္ေသးဘူး"
"စီေစ႟ိုရဲႚ စာေတၾက ခက္လၾန္းလိုႛပၝ"
"ခက္တာေတၾ စုထားလိုႛ ေဴပာထားတယ္ မဟုတ္လား။ အခဵိန္ေရာက္မႀေမး။ ကိုးနာရီကဵမႀ ငၝခဏနားမယ္"
ကၾိက စာနားမလည္လ႖င္ ဆူဆူညံညံ ငိုမေနဘဲ လာေမးလႀည့္၊ ဴပေပးမယ္ဟု ေဴပာထားသည့္ အတုိင္း ဖီဖီက
ညတိုင္း စာေမးေနသည္။ သုိႛေသာ္ အခဵိန္ဇယားအတိုင္းသာ ေမးရသည္။ ည ၉ နာရီထိုးလ႖င္ ကၾိ အလုပ္ ခဏနားသည္။
၉ နာရီ ၄၅ မိနစ္အထိ ဖီဖီ၏ အခက္အခဲမဵားကို ရႀင္းေပးသည္။ "တိုးတုိး" ဆိုင္းဘုတ္႒ကီး မရႀိေတာ့ေသာ္လည္း
ကၾိသည္ မီးရထား႒ကီးထက္ ပို၍ အခဵိန္ဇယားကိုက္ေအာင္ လုပ္သည္။
"ကိုးနာရီ။ ကိုင္းခက္တယ္ဆိုတာေတၾ ယူခဲ့စမ္း"
ကၾိက စီေစ႟ို စာအုပ္ကို ခဲတံဴဖင့္ မလိုတမာ ထိုးလႀန္လိုက္႓ပီး "မစၤ၊ မစၤ ဖီဖီ။ မင္း လက္တင္သဒၬၝကို နားမႀ
မလည္တာ ခဵည္းကိုး"
"ကဵမကို တဴခား မိတ္ေဆၾေတၾက ေခၞသလို ဖီဖီလုိႛပဲ ေခၞပၝလားရႀင္"
"ငၝက မင္းမိတ္ေဆၾမႀ မဟုတ္ဘဲ"

ဖဵားေယာင္းေမးေစသည္။ ေဒလီလက ေနႛတုိင္းပူဆာ၍ ရႀံဆုန္က သူႛဆံပင္ကို ရိတ္ဴဖတ္လ႖င္ ခၾန္အားေလဵာ့မည္ဟု

ေဴပာသည္။ ရႀံဆုန္အိပ္ေနစဥ္ ဖီလိတၨိတိုႛက ရႀံဆုန္တိုႛ ဆံပင္ဴဖတ္၊ မဵက္လံုးေဖာက္႓ပီး ဂၝဇာ႓မိႂႚသိုႛ ေဆာင္ယူ၍ အကဵဥ္း
ခဵသည္။

40
 ဖီဖီ၏ ဴဖႃဖတ္ဖတ္ ပၝးဴပင္ေပၞ၌ ဴဖာေတာင့္ဴဖာခဲ ေသၾးေရာင္ ဴဖာသၾားသည္။
"ကဵမကို ဒီေလာက္ ကူညီေနေတာ့ ကဵမကို ခင္လိုႛလိုႛ ထင္တာေပၝ့ရႀင္"
ကၾိသည္ ေခဵာင္းတခဵက္ဟန္ႛ႓ပီး၊
"ခင္ပၝတယ္ေလ။ ဖီဖီလိုႛ ေခၞေစခဵင္လဲ ေခၞပၝ့မယ္။ ဒၝေပမဲ့ မိတ္ေဆၾဆိုတာကေတာ့ မဴဖစ္ဘူး။ မဴဖစ္ဘူး။
မိတ္ေဆၾရႀိတာ အခဵိန္ကုန္တယ္"
"ကဵမက မိတ္ေဆၾ ဴဖစ္သၾားလဲ ခုထက္ေတာ့ အခဵိန္ပိုမေတာင္းပၝဘူးရႀင္" ဖီဖီက စင္းစင္း႒ကီး ေဴပာ၍၊
"ငၝ ဘာဆုိလိုတယ္ဆိုတာ ငၝသိတယ္" ဟု နယူးေယာက္႓မိႂႚရႀိ မိတ္ေဆၾႎႀစ္ဦး၏ ပိုင္ရႀင္ ကၾိက ေဴဖလိုက္သည္။
"ဆိုပၝေတာ့ေလ" ဖီဖီက ဆက္ေဴပာသည္။
"ရႀင့္စာအုပ္႒ကီး ထၾက္လာေတာ့ ရႀင္ သိပ္နာမယ္ေကဵာ္သၾားေရာ ဆိုပၝေတာ့။ မိတ္ေဆၾ မရႀိဘဲ တကမာၲလံုးမႀာ
ရႀင္တေယာက္ထဲ ဴဖစ္ေနမႀာေပၝ့။ ရႀင္ေသေတာ့လဲ ငိုမယ့္လူ၊ လၾမ္းကဵန္ရစ္မယ့္သူ တေယာက္မႀ မရႀိဘူး ဆိုရင္ေကာ။
အဲဒၝ ေအာင္ဴမင္တဲ့ဘဝလုိႛ ရႀင္ထင္သလားဟင္"
"ေအး၊ ေအး။ ထင္တယ္"
"ရႀင့္ကို လူေတၾက ခင္တာ၊ မိတ္ေဆၾ ဴဖစ္ခဵင္တာကို ရႀင္မလုိခဵင္ဘူးလားဟင္"
"ငၝလိုခဵင္တာ မလိုခဵင္တာ ဴပႍနာမဟုတ္ဘူး။ ေပဵာ္ေပဵာ္ေန ေသခဲလုပ္ေနဖိုႛ ငၝလူဴဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး။
လူသားေတၾ အကဵိႂးအတၾက္ ေလးနက္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖိုႛ လူဴဖစ္လာတာ။ အဲဒီအလုပ္ကို လုပ္ဖိုႛ စၾဲစၾဲ႓မဲ႓မဲ႒ကီး
အာ႟ံုစူးစိုက္ရတယ္။ အေသးအဖၾဲေတၾကို ရက္ရက္စက္စက္႒ကီး ဖယ္ထုတ္ရတယ္။ သေဘာေပၝက္ရဲႚလား"
" ဒၝေပမဲ့ ရႀင္ မနက္ဴဖန္ခၝ ေသသၾားတယ္ ဆိုပၝေတာ့"
ကိၾ၏ မကဵိႂးမေပၝက္ေသာ ဧကစာကဵင့္သံုးမႁကို ႟ၾံႚထိတ္စၾဲလမ္းစၾာ ဖီဖက ီ ေဴပာသည္။ "ရႀင့္အတၾက္ တကယ္
အစစ္အမႀန္ ဝမ္းနဲမယ့္သူ ရႀိတာေကာ သိလား"
"မစဥ္းစားမိဘူး။ နယူးေယာက္ ငၝ့မိတ္ေဆၾ ႎႀစ္ေယာက္ကေတာ့ ဝမ္းနဲခဵင္ ဝမ္းနဲမႀာေပၝ့။ သူတိုႛပဲ ရႀိတာပဲ"
"သူတိုႛ မဟုတ္ေသးဘူး။ တဴခားရႀိေသးတယ္"
"ဘုရားသခင္ေလ" ဟု ဖီဖီက ေဴပာလိမ့္မည္ဟု ကၾိ မႀန္းဆမိ၍၊
"ဘယ္သူလဲ"
ဖီဖီ စိတ္ပဵက္သၾားသည္။ ကၾိကို ေငးစိုက္ဳကည့္ရင္း ကေလးဆန္ဆန္ ဒဲ့ဒုိး႒ကီး ေဴပာခဵလိုက္သည္။
"ကဵမက ရႀင္သိတယ္ ထင္ေနတာ။ ကဵမေလ။ ကဵမေပၝ့ရႀင့္"
ကၾိ မဵက္လၿာခဵသၾားသည္။ တခန္းလံုး ေခတၨ႓ငိမ္သၾားသည္။ ကၾိသည္ သူႛရင္ထဲတၾင္ သူ ေဴခေဴခဴမစ္ဴမစ္
နားမလည္ေသာ ခံစားခဵက္ အဆန္းတခု ေပၞေနသည္ကို သိလိုက္သည္။ စကားဴဖတ္ရန္ ဖၾင့္ထားေသာ စာအုပ္ကို
ခဲတံဴဖင့္ ေခၝက္႓ပီး၊
"ကိုင္း၊ ကိုင္း။ ခက္တာေတၾ ဆက္ရႀင္းရေအာင္။ ကဲ ကၾမ္ေအာ့ရမ္၊ ကၾိ႟ိုက္ 43 "
ဖီဖီသည္ အခဵိန္ဇယားထက္ တစကၠန္ႛပိုမေန။ သူ၏ "အမ္တီ၊ စီေစ႟ုိနစ္၊ အိုေရရႀင္းနက္၊ ဆီလက္ေတး 44 "
စာအုပ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ အဴခားပစၤည္း ပစၤယကေလးမဵားကိုလည္း သိမ္းလိုက္သည္။ ႓ပီးမႀ ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္၊
"ကဵမ ေရႀႚအပတ္ ေကဵာင္းထၾက္ရေတာ့မယ္ မစၤတာကၾိ။ ကဵမ စာေမးပၾဲေအာင္ေအာင္ ေဴဖႎိုင္မယ္ မထင္
ေတာ့ဘူး"
ကၾိက တအ့ံတဳသဴဖစ္ကာ မေကဵမနပ္သံဴဖင့္၊ "ဘာဴပႂလိုႛလဲ" ဟု ေမးသည္။
"ကဵမ မကဵန္းမာဘူးတဲ့။ ဒီေနႛ လာကုတဲ့ ဆရာဝန္က ေဴပာသၾားလု"ိႛ
"မင္းက စာေမးပၾဲ ေအာင္ခဵင္တာလား"
ကၾိသည္ ခဲတံဴဖင့္ ကေယာင္ကယင္ ထင္ရာ ေလ႖ာက္ဴခစ္ေနရာမႀ ေမးခၾန္းထုတ္သည္။
"သိပ္ေအာင္ခဵင္တာေပၝ့ရႀင္"
ဆိတ္႓ငိမ္ေနသည္။ ကၾိသည္ ဴဗံႂးစားဴဗင္းစား ေပၞလာေသာ စိတ္႟ူးစိတ္ႎႀမ္းႎႀင့္ နပမ္းလံုးေနသည္။ ဖီဖီကို
သူညတိုင္း စာဴပေပးခဵင္သည္။ နားမရႀင္းမႀ ဴပေပး႟ံုမဟုတ္။ ဖီဖီစာမဵားမဵား မကဵက္ရဘဲ စာလိုက္ႎိုင္ေအာင္ ဴပေပးခဵင္
သည္။ ထုိ စိတ္႟ူးစိတ္ႎႀမ္းကို ဳကမ္းဳကမ္းရမ္းရမ္းပင္ ခဵိႂးႎႀိမ္ပစ္လိုက္ရသည္။ ဤေနရာတၾင္ သူႛပရဟိတစိတ္၊ ကိုယ္ကဵိႂး

43
Quam 0b rem Quirites။ ။ လက္တင္စကား။ "သုိႛဴဖစ္ဴခင္းေဳကာင့္ သင္ေမ႖ာ္မႀန္းရမည္မႀာ" ဟု အဓိပၯာယ္ရသည္။
44
M.T. Ciceronis Orationes Selectae ။ ။ လက္တင္စကား။ "အမ္တီ စီေစ႟ို မိန္ခၾန္း ေကာက္ႎုတ္ခဵက္" ဟု
အဓိပၯာယ္ရသည္။

41
စၾန္ႛစိတ္၊ အနစ္နာခံစိတ္ကို အထင္ကရ ဴပလိုက္ခဵင္သည္။ သိုႛေသာ္ ေနာင္လာေနာက္သား အမဵားေကာင္းစားေရး
အလိုႛငႀာ သူႛ မဟာလုပ္ငန္း႒ကီးမႀ သူအခဵိန္မခိုးႎိုင္။
"ဆိုတာေပၝ့"
"ကဵမ လာမ႟ႁပ္ႎိုင္ေတာ့လိုႛ ရႀင္ကေတာ့ ဝမ္းသာမႀာပဲဆိုတာ ကဵမ သိပၝတယ္ရႀင္"
"ဒီလိုလဲ မဟုတ္ပၝဘူး"
ကၾိသည္ ဖီဖီကို အနီးကပ္ဳကည့္႓ပီး သူႛမဵက္ႎႀာကေလးကို ေလ့လာေနသည္။
"မင္းသိပ္မမာဘူး။ ဒီအခဵိန္ဆို အိပ္ဖိုႛေတာ္႓ပီ"
"ဟုတ္ပၝတယ္။ ကဵမ မကဵန္းမာမႀန္း သိပၝတယ္"
ဖီဖီ တကယ္လည္း မကဵန္းမာ။
ယခုရက္ပိုင္းအတၾင္း ကိုယ္အေလးခဵိန္ သံုးေပၝင္ ကဵသၾားသည္။ ေစာေစာကလည္း ၁၁ ေပၝင္ ကဵခဲ့သည္။
စားပၾဲေပၞမႀ သူႛလက္ ပိန္ေညၟာင္းေညၟာင္ကေလးမဵားသည္ မီးေရာင္ပင္ ေပၝက္ထၾက္ေနသလို ထင္ရသည္။
"ကဵမ ဆင္းမလာရင္ ရႀင္ လၾမ္းေနမႀာလားဟင္"
ဖီဖီက မရႀက္မ႟ၾံႚေမးသည္။
"လၾမ္းမႀာ ဟုတ္လား"
"မလၾမ္းဘူး ဆိုတာ ကဵမ သိပၝတယ္ေလ"
ကၾိက နာရီကို ဳကည့္လိုက္ကာ၊ "မင္း စာေမးပၾဲ မေဴဖရမႀာကိုေတာ့ ငၝဝမ္းနဲတာ အမႀန္ပဲ"
ေခဵာင္းတဟၾတ္ဟၾတ္ႎႀင့္ ဖီဖီ ထၾက္သၾား၏။ ဖီဖီႎႀင့္ သူႛေခဵာင္းဆုိးသံသည္ မဟာလုပ္ငန္း႒ကီးကို ယေနႛည
အလိုက္ကန္း ဆိုးမသိ ဝင္႟ႁပ္သၾားသည္။ ဖီဖီ ထၾက္သၾား႓ပီးသည့္ ေနာက္မႀာပင္ သူႛအေဳကာင္းကို စိတ္ထဲမႀ ပယ္ေဖဵာက္
ရန္ တမိနစ္ ခၾဲေလာက္ အခဵိန္ကုန္ရေသးသည္။ ယခုတဖန္ စာေရးစကၠႃ ကုန္ေနဴပန္၍ အေပၞထပ္သိုႛ တက္ယူရန္
အခဵိန္ ႎုတ္ရဦးမယ္။
အခဵိန္ေတၾ တႎုတ္ထဲ ႎုတ္ေနရဴခင္း။ ဒၝပင္ သူႛဘဝလို ဴဖစ္ေနေလ႓ပီ။
ကလင္ကာအတၾက္ ႎုတ္ထားရေသာ ရက္ေပၝင္း သံုးဆယ္မႀ နာရီမဵားသည္ ယေနႛ ေစ့ေဴမာက္႓ပီ။ သိုႛေသာ္
ကလင္ကာ က ေနာက္ထပ္ အခဵိန္ ငၝးဆယ္ရာခိုင္ႎႁန္း တိုးေပးရန္ တိုက္တၾန္း ေတာင္းဆိုသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း
သေဘာတူ ရန္ မဆၾတ္ခင္က ႌၾတ္ခဵင္ေနသည္။ ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁ စတင္လုပ္ခဵိန္မႀ စ၍ သူ သိသိသာသာ
ေနေကာင္းထုိင္သာ ရႀိလာသည္။ ေခၝင္းမကိုက္သည္ပင္ တပတ္ခန္ႛ ရႀိသၾား႓ပီ။ အလုပ္လည္း ပို၍ လုပ္ႎိုင္လာသည္။
မည္သုိႛပင္ဴဖစ္ေစ တေနႛ နာရီ ႎုတ္ရသည္မဵာ ႎုတ္ရတာပင္ဴဖစ္သည္။ တႎႀစ္ နာရီေပၝင္း သံုးရာေဴခာက္ဆယ့္
ငၝးနာရီ။ စာအုပ္႓ပီးဖိုႛ သံုးလေနာက္ကဵသၾား႓ပီ။ ကလင္ကာကလည္း မဳကာမဳကာ အလည္လာေသးသည္။ ဖီဖီကလည္း
တေမႀာင့္။ (ယေနႛည ဆယ့္ရႀစ္မိနစ္ အခဵိန္ကုန္သည္။) ေတာင္သမုဒၬရာရႀိ လူမသိ သူမသိ က႗န္းတက႗န္းေပၞတၾင္ သၾား
ေနပၝမႀ လၾတ္လၾတ္ကင္းကင္း ေနႎိုင္ေကာင္းေနႎိုင္မည္။ ဤအိမ္တၾင္ လၾတ္လၾတ္ကင္းကင္းေနဖိုႛကား ေမ႖ာ္လင့္ခဵက္
မရႀိ။
"အား။ မစၤတာကၾိပၝလား။ ေတၾႚရတာ အေတာ္ပဲ။ ကဵေနာ့ အခန္း ခဏေပးဝင္ပၝအံုးဗဵာ။ ခင္ဗဵား အလုပ္ေတၾ
သိပ္မဵား တယ္ဆိုတာ သိပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္ စုထားတဲ့ စာအုပ္ကေလးေတၾ ဴပခဵင္လိုႛပၝ"
ေလႀကားမႀ တက္လာေသာ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္က စာေရး စကၠႃယူ႓ပီး ဆင္းလာသည့္ ကၾိကို ဖိတ္မႎၩက
ဴပႂသည္။ ပၝေမာကၡ႒ကီး၏ အမႀန္းကန္းလမ္း မသိဴခင္းသည္ ပၝရဂူကေလး၏ ခၝးခၝးသည္းသည္း စိတ္အခဵဥ္ေပၝက္
ေနဴခင္းႎႀင့္ ကၾက္တိ ဝင္သၾားသည္။
"ေကာင္းပၝ႓ပီဗဵား။ ေကာင္းပၝ႓ပီ" ဟု ကၾိက ေဒၝပၾပၾႎႀင့္ ေဴပာလိုက္သည္။
နီကိုလိုဗီးယပ္က သူႛအခန္းတံခၝးကို ဖၾင့္လိုက္သည္။ တပတ္လ႖င္ ၁၈ ေဒၞလာေပးရသည့္ အခန္းဴဖစ္၍ ကၾိ
ဴမင္ဘူးသမ႖ အခန္းမဵားအနက္ ေနခဵင့္စဖၾယ္ အေကာင္းဆံုး အခန္းဴဖစ္၏။
ကၾိသည္ စာအုပ္စင္ဘက္သုိႛ ေလ႖ာက္သၾား႓ပီး စာအုပ္နာမည္မဵားကို ဳကည့္ေနသည္။ ပၝေမာကၡအုိ႒ကီးသည္
အရပ္ ရႀည္ရႀည္ကိုင္းကိုင္း။ ေခၝင္းတၾင္ ဆံပင္ တပင္မ႖မရႀိ။ လက္ဖဝၝးလို ေဴပာင္ေခဵာေနသည္။ ႎႁတ္ခမ္းေမၿး႒ကီးကမူ
ရႀည္ရႀည္ သန္သန္႒ကီး ဴဖစ္သည္။ နီကဵင္ကဵင္ မုတ္ဆိပ္ေမၿး ခ႗န္ခ႗န္ တိုနံႛနႛံကေလးလည္း ဴဖစ္သည္။ မဵက္စိမဵားက
မဲနက္ ေဴပာင္လက္သည္။ မခိုးမခန္ႛ ဳကည့္တတ္သည္။ နဖူးေဳကာ႒ကီးမဵား တၾန္ႛေနသည္။ တ႒ကိမ္တခၝက ခ႗န္ဴမေပၞ
လၾင္ေသာ ႎႀာေခၝင္းသည္ ယခုအခၝ အလယ္မႀ ပိုင္းပိုင္းကဵိႂးေနသည္။

42
 "ခင္ဗဵား ေလ့လာေနတာက သိပၯံပညာထင္ရဲႚ။ ကဵႂပ္မႀာ စပင္ဆာ 45 တိုႛ၊ ဟပ္ဇေလ 46 တိုႛ၊ ဒၝဝင္ 47 တုိႛ၊ မီးလ္ 48 တိုႛ၊
ဟၾမ္း 49 တိုႛ၊ ဂ႗န္ဖစ္ 50 တိုႛရဲႚ စာအုပ္ေတၾေတာ့ရႀိတယ္။ ႎိုင္ငံမဵား၏ ဓနအင္အား စာအုပ္ 51 လဲ ရႀိတယ္။ ေဟာဒီ
စာအုပ္ေဟာင္း႒ကီးက ဆာဟင္နရီမိန္း 52 ရဲႚ ေခတ္ေဟာင္း တရားဥပေဒ ဆိုတာေလ။ ခင္ဗဵားဖတ္ဖူးမႀာေပၝ့"
"အကုန္ဖတ္ဖူးတယ္" ကၾိသည္ ခဵိႂင္းတၾင္ စာအုပ္ႎႀစ္အုပ္ ညၟပ္ထားလဵက္က ေနာက္တအုပ္ကို ထပ္ဆၾဲထုတ္
ဴပန္႓ပီး ပၝေမာကၡ႒ကီး အေမးကို ေဴဖသည္။
"ကဵေနာ္ ဖတ္ဖူးခဲ့တာေတၾ မဵားလၾန္းလိုႛ စဥ္းစားရင္ အ့ံအားေတာင္ သင့္တယ္။ ဘင္ဂဵင္မင္ကစ္ 53 ပၝလား။
ဟား၊ ကဵေနာ္ သူႛကို ဖတ္ဖူးတဲ့ အခဵိန္တုန္းက စာဳကည့္တုိက္တုိင္းမႀာ သူႛစာအုပ္ေတၾ မရႀိေသးဘူး။ အင္း၊ ခင္ဗဵား
စာအုပ္ စင္က ႎိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒ အေတာ္စံုသားပဲ။ အဲလ္ဖရက္မာရႀယ္ 54 အေတာ္ေကာင္းတယ္၊
55
ဒႍနိကပညာေတာ့ ဘာမႀ မပၝပၝဘူး။ ကၾန္ထရက္ဆုိရႀယ္ အလကားဟာပၝ"

45
စပင္ဆာ၊ ဟားဘတ္ (၁၈၂၀-၁၉၀၃) ။ ။ အဂႆလိပ္ ဒႍနေဗဒ ပညာရႀင္။ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁ
သေဘာတရားသည္ ေလာကသံုးပၝးစလံုးကို လၿမ္းမိုးသည္။ လူႚအဖၾဲႛအစည္းကိုလည္း ဳသဇာသက္ေရာက္သည္ဆိုေသာ
အယူအဆကို လက္ကိုင္ထားသည္။
46
ဟပ္ဇေလ၊ ေသာမတ္ဟင္နရီ (၁၈၂၅-၉၅) ။ ။ အဂႆလိပ္ သတၨေဗဒ ပညာရႀင္။ စာေရးဆရာ။ ဒၝဝင္၏ မိတ္ေဆၾ။ ဒၝဝင္
ဝၝဒကို ႎႀစ္ႎႀစ္ကာကာ ေထာက္ခံသူ။ သိပၯံပညာကို ေဆာင္းပၝးမဵား၊ ေဟာေဴပာခဵက္မဵားဴဖင့္ လူသိမဵားေအာင္ ပၾဲထုတ္
ေပးခဲ့သည္။
47
ဒၝဝင္၊ ခဵားလ္စ္ေရာဘတ္ (၁၈၀၉-၈၂) ။ ။ အဂႆလိပ္ သဘာဝ ဝတၨႂပညာရႀင္။ စာေရးဆရာ။ လူသည္ ေမဵာက္က
ဆင္းသက္ခဲ့သည္ဟူ၍ သာမန္အားဴဖင့္ လူ႓ပိန္းနားလည္ေသာ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁ သေဘာတရားကို
သက္သထုတ္ခဲ့သူ။ ကမာၲကို ကိုင္လႁပ္ခဲ့ေသာ မဵိႂးရင္းမဵား၏ မူလအစ (၁၈၉၀)၊ လူဆင္းသက္ေပၝက္ဖၾားမႁ (၁၈၇၁)၊
စာအုပ္မဵားကို ေရးသားခဲ့သည္။
48
မီးလ္၊ ဂ႗န္စတူးဝပ္ (၁၈၀၆-၇၃)။ ။ အဂႆလိပ္ ဒႍနပညာရႀင္ ေဘာဂေဗဒပညာရႀင္။ အစိုးရ၏ လုပ္ငန္းတာဝန္သည္
လူပုဂိၢႂလ္တဦးစီ၏ ေကာင္းကဵိႂးကို ေဆာင္႟ၾက္ရန္ ဴဖစ္သည္ဟူေသာ သေဘာထားကို ကိုင္စၾဲသည္။ လၾတ္လပ္စၾာ
ေတၾးဳကံခၾင့္၊ ေဴပာဆိုခၾင့္ကို ပိတ္ပင္သည့္ အစိုးရ လုပ္ငန္းမဵားကို လက္မခံ။ ၁၈၅၀ တၾင္ သူေရးေသာ လၾတ္လပ္ခၾင့္
အမည္ရႀိ စာအုပ္သည္ လူတဦးခဵင္းစီ၏ အခၾင့္အေရးကို ကာကၾယ္ ေရးသားခဲ့သည့္ စာအုပ္မဵားအနက္ ဂႎၩဝင္ေဴမာက္
စာအုပ္ဴဖစ္သည္။
49
ဟၾမ္း၊ ေဒးဗစ္။ ။ စေကာ့တလန္ဴပည္သား ဒႍနပညာရႀင္။ သမိုင္းပညာရႀင္။ ဒၾာရဝၝဒီ။ အေတၾႚအဳကံႂသက္သက္ဝၝဒီ။
႓ဗိတိသ႖ ဒႍနပညာရႀင္မဵားအနက္ အထင္ရႀားဆံုး ဴဖစ္သည္။ စိတ္ႎႀင့္ ကဵိႂးေဳကာင္းဆက္စပ္မႁ ဝၝဒကို လက္မခံ။
ဘာသာေရးကို ပစ္ပယ္သည္။
50
ဖစ္၊ ဂ႗န္ (၁၈၄၂-၁၉၀၁)။ ။ အေမရိကန္ ဒႍနပညာရႀင္။ သမိုင္း ပညာရႀင္။ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁ
သေဘာတရားႎႀင့္ ခရစ္ယာန္အယူဝၝဒကို ရင္ဳကားေစ့ေပးခဲ့သည္။ ၁၈၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မဵား၏ ေနာက္ပိုင္းတၾင္ အေမရိကန္
ပညာတတ္ ေလာကတၾင္ ဳသဇာလၿမ္းမုိးခဲ့သူ ဴဖစ္သည္။
51
ႎိုင္ငံမဵား၏ ဓနအင္အား။ ။ စာအုပ္အမည္ အဴပည့္စံုမႀာ ႎိုင္ငံမဵား၏ ဓနအင္အား၏ သေဘာသဘာဝႎႀင့္
အေဳကာင္းရင္းမဵားကို စူးစမ္းေလ့လာဴခင္း ဴဖစ္သည္။ စီးပၾားေရး ေဗဒပညာရႀင္ အဒမ္စမစ္ (၁၇၂၃-၉၀) ေရးသားခဲ့သည့္
ကမာၲေကဵာ္ ေဘာဂေဗဒ ပညာစာအုပ္။ ၁၅၀၀ ခုႎႀစ္၊ ပတ္ဝန္းကဵင္တၾင္ ေခတ္စားခဲ့ေသာ ဴပည္ပသိုႛ ကုန္မဵားမဵားပိုႛ၊
ဴပည္တၾင္းသိုႛ ကုန္ေလဵာ့သၾင္းဆိုသည့္ မာကင္တိုင္ ဝၝဒကို ပစ္ပယ္ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္႓ပီး စီးပၾားေရးတၾင္ အစိုးရ လံုးဝ
ဝင္မစၾတ္ေရး (ေလဇိဖဲယား) ဝၝဒ၏ ဳသဇာရႀိေသာ ေခၝင္းေဆာင္ပုဂၢိႂလ္ဴဖစ္သည္။ ႓ဗိတိသ႖ ႎိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒစနစ္ကို
တည္ေထာင္သူဴဖစ္သည္။
52
မိန္း။ ဆာဟင္နရီဂဵိမ္းဆၾမ္နာ (၁၈၂၂-၈၈)။ ။ ႓ဗိတိသ႖ ဥပေဒပညာရႀင္။ သမိုင္းပညာရႀင္။ ေခတ္ေဟာင္းတရားဥပေဒ
အမည္ရႀိ စာအုပ္ေဳကာင့္ ေကဵာ္ဳကားသည္။ ထိုစာအုပ္ကို ၁၈၆၁ တၾင္ ေရးခဲ့သည္။
53
ကစ္ ဘင္ဂဵင္မင္ (၁၈၅၈-၁၉၁၆)။ ။ အဂႆလိပ္ လူမႁေရး၊ သိပၯံပညာရႀင္ လူမႁေရးအဆင့္ဆင့္ ေဴပာင္းလဲတိုးတက္မႁ၊
အပူပိုင္းေဒသမဵား ခဵႂပ္ကိုင္ေရး၊ အေနာက္တုိင္း ယဥ္ေကဵးမႁ အေဴခခံမႁမဵား တကိုယ္ေရဝၝဒႎႀင့္ ထုိဝၝဒလၾန္သည့္ေနာက္
စသည္ စာအုပ္စာတမ္းမဵားကို ေရးသားခဲ့သည္။
54
မာရႀယ္၊ အဲလ္ဖရက္ (၁၈၄၂-၁၉၂၄)။ ။ အဂႆလိပ္လူမဵိႂး ေဘာဂေဗဒ ပညာရႀင္။ စက္မႁလုပ္ငန္း၏ ေဘာဂေဗဒ၊
စီးပၾားေရး အေဴခခံမူမဵား၊ စက္မႁႎႀင့္ ကုန္သၾယ္မႁ စေသာ စာအုပ္စာတန္းမဵားကို ေရးသားခဲ့သည္။
55
ကၾန္ထရက္ ဆိုရႀယ္။ ။ လူမႁ သေဘာတူစာခဵႂပ္ အမည္ရႀိ စာအုပ္ (၁၇၆၂)၊ ဴပင္သစ္ဒႍန ေဗဒပညာရႀင္ စာေရး
ဆရာ ဂဵင္းဂဵက္႟ူးေဆာ (၁၇၁၂-၁၇) ေရးသည့္ ကမာၲေကဵာ္ လူမႁေရး ေဗဒဆိုင္ရာ စာအုပ္။ အေတၾႚအဳကံႂသက္သက္

43
 "ဒၝေတၾေကာ လိုေသးသလား" နီကိုလိုဗီးယပ္က သမၳာကဵမ္း ေဝဖန္ခဵက္ စာအုပ္စာတန္းမဵားကို လက္ညၟိႂး
ထုိး၍ ေမးသည္။
"ဂဵာမန္ လူမဵိႂးေတၾက ဒီ ဘာသာရပ္ဘက္မႀာေတာ့ အေတာ္ေရႀႚေဴပးေနတာပဲ။ ကဵႂပ္ကေတာ့ ဘာသာဴပန္ပဲ
အားကိုး ေနရတယ္"
"ေဟာ၊ ေတၾႚ႓ပီ။ ဒီစာအုပ္ေတာ့ ငႀားမႀပဲ။ ရမႀကို ဴဖစ္မယ္"
ကၾိသည္ စာအုပ္စင္ ေအာက္ဖက္ရႀိ စာအုပ္ထူ႒ကီး တအုပ္ကို ဆၾဲထုတ္ရင္း ကမူးရႀႃးထိုး ေဴပာသည္။
ကေရာ္ဇီယာ 56 ရဲႚ ယဥ္ေကဵးမႁႎႀင့္ လူမႁတုိးတက္ေရး။
"ေတၾႚခဵက္ေကာင္းလိုက္ပံုေတာ့ဗဵာ၊ ကဵေနာ္ သိပ္လိုခဵင္ေနတာ။ ကဵေနာ္ ခဏယူသၾားမယ္ေနာ္"
"ယူပၝဗဵာ။ ေနာက္ထပ္ လိုခဵင္တာရႀိလဲ ယူပၝအံုး"
"ေနပၝအံုး။ ခင္ဗဵား စာအုပ္စင္မႀာ သမိုင္း စာအုပ္လဲ တအုပ္မႀ မရႀိပၝလား"
နီကိုလုိဗီးယပ္ မဵက္ႎႀာထား ေဴပာင္းသၾားသည္။
"မရႀိဘူး။ သမိုင္းကို မ႒ကိႂက္တဲ့ အေဳကာင္းကလဲ ရႀိေနလို"ႛ
ကၾိက ခၝးဆန္ႛ ရယ္လိုက္႓ပီးမႀ၊
"ခင္ဗဵားက လူႛဘဝကိုေရာ၊ လူသားေတၾကိုေရာ လူသားေတၾရဲႚ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁကိုေရာ
မုန္းတယ္လိုႛ ေဴပာတာနဲႛ အတူတူေပၝ့"
"မီးဖိုနား ခဏထုိင္ပၝအံုး။ ကဵႂပ္ ဒီလိုစိတ္ေပၞရတာ ဘာေဳကာင့္လဲဆိုတာ ေဴပာဴပမယ္။ ခင္ဗဵား ေဆးလိပ္
မေသာက္ တတ္ဘူးထင္တယ္"
လူကပ္မခံ၊ စကားအေဴပာ မခံသူဴဖစ္၍ အိမ္ငႀားေနသူမဵား အဳကားတၾင္ နီကုိလိုဗီးယပ္သည္ လ႖ိႂႚဝႀက္မႁ႒ကီး
တခုပမာဴဖစ္သည္။ မစၤတာမီလာ အလိုအရဆိုလ႖င္ ဝရမ္းေဴပးေနေသာ မင္းသားတပၝးအဴဖစ္မႀ အ႓ငိမ္းထုိင္စားေနေသာ
ေငၾစကၠႃတု ဂိုဏ္းေခၝင္းေဆာင္ အဴဖစ္အထိ ထင္ေဳကးအမဵိႂးမဵိႂး အေပးခံရသူဴဖစ္သည္။ ကၾိကမူ သူႛအေဳကာင္းကို မသိ
ခဵင္။ စာအုပ္စင္နားက လံုးဝမခၾာ။
ထိုႛေဳကာင့္ ပၝေမာကၡ႒ကီးသည္ မီးဖိုေဘးမႀ ဴပန္ထလာရ႓ပီး ကၾိကို ေကဵာဘက္မႀ ေန၍ စကား ေဴပာေနရေတာ့
သည္။
ကၾိကို သူေဴပာဴပသည့္ အတိုင္းဆိုလ႖င္ နီကိုလုိ ဗီးယပ္သည္ အေမရိကန္ လူမဵိႂးမဟုတ္၊ အိုင္းရစ္လူမဵိႂး
ဴဖစ္သည္။ အဖိုးက ဂဵာမန္လူမဵိႂး ဴဖစ္ေသာ္လည္း မိခင္မဵိႂး႟ိုးကို လိုက္႓ပီး အိုင္ယာလန္ မဵိႂးခဵစ္႒ကီး ဴဖစ္လာသည္။
သစ္ပင္မဵားပင္ ငုတ္တုတ္႓ငိမ္႓ငိမ္ မေပၝက္ေသာ အိုင္ယာလန္တၾင္ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ စကားေဴပာေကာင္းသူ၊
အလၾန္အက႗ံသမားတိုႛ၏ အလၾန္အက႗ံသမား ဴဖစ္လာသည္။ အိုင္ယာလန္ လူငယ္လႁပ္ရႀားမႁ ေခၝင္းေဆာင္ ဟုမ္းမ႟ူး 57
ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခဵႂပ္ေရး လႁပ္ရႀားမႁ ေခၝင္းေဆာင္ ဴဖစ္လာသည္။
"ပၝနယ္ 58 ဝၝဒႎႀင့္ ရာဇဝတ္မႁ" ေခတ္တၾင္ အိုင္ယာလန္မႀ ေဴပးလာရသည္။ ထုိႎႀစ္မႀာ ၁၈၈၂ ဴဖစ္သည္။

ဒၾၝရဝၝဒ၏ ဖခင္ဟု ဆုိရမည့္ အဂႆလိပ္ လူမႁေရးသိပၯံပညာရႀင္ ဂ႗န္ေလာ့ခ္၏ အစိုးရဟူသည္ ဴပည္သူတိုႛ၏ ဆႎၬကို

ေဖာ္ထုတ္သည့္ အဖၾဲႚအစည္းဆိုေသာ သေဘာတရားကို ခဵဲႚထၾင္ေရးသားထားသည္။
56
ကေရာ္ဇီယာ ဂ႗န္ဘီတီ (၁၈၄၉-၁၉၂၁)။ ။ အဂႆလိပ္ ဒႍနပညာရႀင္။ ကေနဒၝႎိုင္ငံ ဇာတိ။ စေကာ့လူမဵိႂး အႎၾယ္
ဴဖစ္သည္။ ကေနဒၝႎိုင္ငံတၾင္ ေဆးပညာ သင္ဳကားခဲ့႓ပီး ႓ဗိတိန္ႎိုင္ငံတၾင္ ေဆးကုစားရင္း ဒႍနိကေဗဒႎႀင့္ ေဘာဂေဗဒ
ပညာမဵားကို စနစ္တကဵ ေလ့လာသည္။ အနာဂတ္ကာလတၾင္ ဘာသာေရး၊ အသိဉာဏ္ ဖၾံႚ႓ဖိႂးတိုးတက္မႁ သမိုင္း၊
က႗ႎ္ုပ္၏ အဇ႙တၨဘဝ၊ ဓနဴခား ရဟပ္၊ လူမႁေရးေဗဒကို လက္ေတၾႚႎိုင္ငံေရး၌ ကဵင့္သံုးဴခင္း၊ မဟာအေရးအခင္းမဵား၏
နိဂံုး စေသာ ကမာၲေကဵာ္ စာအုပ္မဵားကို ေရးသားခဲ့သည္။
57
ဟုမ္းမ႟ူး ။ ။ အိုင္ယာလန္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခဵႂပ္ေရး လႁပ္ရႀားမႁ။ ၁၈၈၆ ႎႀင့္ ၁၈၉၃ တၾင္ ႓ဗိတိသ႖ ဝန္႒ကီးခဵႂပ္
ဂလက္စတံုး၏ လစ္ဘရယ္အစိုးရက ပၝလီမန္တၾင္ ဟုမ္းမ႟ူး ဥပေဒဳကမ္းတင္သည္။ သိုႛေသာ္ အထက္လၿတ္ေတာ္တၾင္
ပယ္ခဵခံရ၍ ေနာက္ေ႟ၾးေကာက္ပဲၾတၾင္ လစ္ဘရယ္အစိုးရ ဴပႂတ္ကဵသည္။ ၁၉၁၂ တၾင္ ဥပေဒဳကမ္း အတည္ဴဖစ္ေသာ္
လည္း အိုင္ယာလန္ ႎႀစ္ဴခမ္းကၾဲ၍ ဥပေဒ အေကာင္အထည္ မေပၞ။
58
ပၝနယ္၊ ခဵားလ္စတီးဝပ္ (၁၈၄၆-၉၁)။ ။ အိုင္ယာလန္ ႎိုင္ငံေရး ေခၝင္းေဆာင္။ လယ္သမား လႁပ္ရႀားမႁမဵားကို
ေခၝင္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ႓ဗိတိသ႖ ပၝလီမန္တၾင္ အိုင္ယာလန္ ဟုတ္မ႟ူး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခဵႂပ္ေရး ဥပေဒ တင္သၾင္းေအာင္
အဳကပ္ကိုင္ႎိုင္သည္အထိ ႎိုင္ငံေရးဳသဇာ ႒ကီးခဲ့သည္။ ၁၈၈၃ တၾင္ ကက္သရင္းအိုရႀီးယား ဆိုသူ လင္ရႀိ မိန္းမတဦးႎႀင့္
႓ငိစၾန္းသည္ဟု စၾပ္စၾဲခံရသည္။ ၁၈၉၁ တၾင္ ထုိအမဵိႂးသမီးႎႀင့္ လက္ထပ္သည္။ သုိႛေသာ္ သူႛႎိုင္ငံေရးဳသဇာ ကဵဆင္း႓ပီး
အိုင္ယာလန္ လူထု စည္း႟ံုး ညီႌၾတ္မႁ႒ကီးလည္း ႓ပိႂကၾဲခဲ့ရသည္။

44
 နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ အေမရိကန္သိုႛ ေရာက္လာေသာအခၝ ေကဵာင္းဆရာဝင္လုပ္သည္။ နယူးေယာက္ႎႀင့္
စိန္ႛေပၝ႓မိႂႚ မဵားတၾင္ အေဴခစိုက္သည္။ ခဵီကာဂိုလ္႓မိႂႚ၌လည္း ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ ေနထိုင္ဖူးသည္။ သူႛကဵန္းမာေရးအတၾက္
ပိုမို သင့္ေလဵာ္ေသာ ေတာင္ပိုင္းသိုႛ ေဴပာင္းလာရာမႀ ဤ႓မိႂႚကေလးသိုႛ ေရာက္လာ႓ပီး ကၾိႎႀင့္ ဆံုဴခင္းဴဖစ္သည္။
"အိုင္းရစ္ဴပည္ေဴပးဆိုတာ သမိုင္းဖတ္ခဵင္စိတ္ မရႀိဘူးဗဵ" ဟု နီကိုလိုဗီးယပ္က နိဂံုးခဵႂပ္သည္။
စကားေဴပာေနခဵိန္ တေလ႖ာက္လံုး ကၾိကို သူတစိမ့္စိမ့္ ဳကည့္ေနသည္။
"ကဵႂပ္ဘဝက ရႀင္ရက္နဲႛ ေသေနတာပၝဗဵာ။ ကဵႂပ္ ဘဝ ဇာတ္သိမ္းခဲ့တာ ခင္ဗဵား အ႟ၾယ္သာသာ ကတည္း
ကပဲ"
ပၝေမာကၡ႒ကီး၏ ခၝးခၝးသည္းသည္း ႎိုင္လႀေသာ ေလသံေဳကာင့္ ကၾိ ေဳကာင္အမ္းအမ္း လႀည့္ဳကည့္လိုက္မိ၏။
"အဖိုး႒ကီးဆိုေတာ့ လၾမ္းစရာ ေဆၾးစရာေတၾ ဴပန္သတိရမိတာေပၝ့ဗဵာ။ ခၾင့္လၿတ္ပၝ။ ကဵႂပ္ဒၝမဵိႂး ေဴပာခဲပၝတယ္။
မိတ္ရင္း ေဆၾရင္းလို ယံုယံုဳကည္ဳကည္ ဖၾင့္ေဴပာခဵင္တဲ့စိတ္ ကဵႂပ္မႀာ ေပၞတာ ခင္ဗဵားဟာ ပထမဆံုးလူပၝပဲ။ တည
တေလ ကဵႂပ္ဆီ လာလည္ပၝဗဵာ"
"မိတ္ေဆၾ" ဆိုသည့္ စကားကို ဳကားလိုက္ရ၍ ကၾိ တံုႛကနဲ ဴဖစ္သၾားသည္။ တကမာၲလံုး သူႛကို မိတ္ေဆၾဖၾဲႚရန္
စက္ပုန္း ခုတ္ေနဳက႓ပီလား။
"ကဵေနာ့မလဲ ရႀိသမ႖ အခဵိန္က အလုပ္နဲႛ ကုန္ေနတာပၝဗဵာ"
ကၾိသည္ မီးမႀိန္မႀိန္ကေလး ထၾန္းထားေသာ ပၝေမာကၡ႒ကီး၏ အခန္းကို လႀည့္ပတ္ဳကည့္ရင္း သူႛ ပိဋကတ္ခန္း
ကေလးႎႀင့္ မႎိႁင္းယႀဥ္မိဘဲ မေနႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္မိ၏။
"ခင္ဗဵားအခန္းက သက္ေတာင့္ သက္သာ ရႀိလိုက္ေလဗဵာ"
နီကိုလိုဗီးယပ္က ပခံုးခဵီလိုက္ကာ၊ "ဒီလိုပၝပဲဗဵာ" ဟု ဖာသာလဝၝေဴဖသည္။ ဆက္၍ "ကဵႂပ္လဲ မဳကာခင္
ေဴပာင္းေတာ့မႀာပၝ" ဟု ေဴပာသည္။
"ဟုတ္လား"
"ကဵႂပ္က ဒၝ့ထက္ ကဵယ္ကဵယ္လၾင့္လၾင့္နဲႛ လၾတ္လၾတ္လပ္လပ္ ႓ငိမ္႓ငိမ္ဆိမ္ဆိမ္ ေနခဵင္တယ္။ ဒၝေဳကာင့္
အိမ္ကေလး တလံုးရႀာမလိုႛ ဳကံေနတာ"
နီကိုလိုဗီးယပ္ ေဴပာေနသည္မႀာ ကၾိ အလၾန္ေနခဵင္ေသာ ေနရာမဵိႂးႎႀင့္ တထပ္တည္း ဴဖစ္ေနသည္။
"မႎႀစ္ကထဲက ေဴပာင္းဖုိႛပဲ။ ဒၝေပမဲ့ အသက္က ႒ကီးလာေတာ့ တေကာင္႔ကက္ ဘဝနဲႛလဲ မေနခဵင္ဘူး။ အေဖာ္
ကလဲ မရႀိတာနဲႛ မေဴပာင္းဴဖစ္ေသးတာ"
ကၾိသည္ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛစိတ္ မဆန္ဆံုး စိတ္ကးူ စိတ္သန္းမဵားႎႀင့္ အေတၾးနယ္ခဵဲႚေနမိ၏။
႓ငိမ္လည္း ႓ငိမ္၊ လူတကာႎႀင့္လည္း မေတၾႚရသည့္ ပၝေမာကၡ႒ကီး၏ အိမ္သိုႛ ဘာေဳကာင့္ သူလိုက္မေနႎိုင္ရ
မလဲ။ ပၝေမာကၡ႒ကီးက အိမ္စရိတ္ခံမည္ဴဖစ္၍ အခစားနားရေသာ အလုပ္လည္း လုပ္စရာ မလိုေတာ့။ သူ ဖတ္ခဵင္ေသာ
စာအုပ္မဵားကိုလည္း ရႎိုင္ေသး။
သူေမာ္ဳကည့္လိုက္ေသာအခၝ သူႛကို ေငးစိုက္ေနေသာ ပၝေမာကၡ႒ကီး၏ မခိုးမခန္ႛ မဵက္လံုးမဵားကို ဴမင္ရသည္။
မဴဖစ္ေသးပၝဘူး။ ဒီလို အဖိုး႒ကီးနဲႛ တအိမ္ထဲ ေနရတာထက္ မစၤက္ပိန္တာ အိမ္မႀာ ေနရတာက ေကာင္းပၝလိမ့္အံုးမယ္။
"သၾားအံုးမႀ" ကၾိက အေလာသံုးဆယ္ေဴပာသည္။
"လာလည္တာ ဝမ္းသာပၝတယ္ဗဵာ။ ေနာင္လဲ လာပၝအံုး"
တံခၝးေပၝက္သိုႛ ေရာက္ေနေသာ ကၾိက "ဒီစာအုပ္ကို ဴပန္ေပးပၝ့မယ္။ မဵဥ္းတားတာေတာ့ စိတ္မရႀိပၝဘူးေနာ္"
"႒ကိႂက္သလို လုပ္ပၝဗဵာ။ ကိုယ္ပိုင္ေပးတာ လက္ခံမယ္ဆိုရင္လဲ"
"မယူပၝဘူး။ ကဵေနာ္ မဵဥ္းတားတာေတၾ၊ မႀတ္စုေတးတာေတၾက စာအုပ္တန္ဖုိးကို မေလဵာ့ေစမႀာ
ေသခဵာပၝတယ္"
ခန္းမထဲေရာက္၍ နာရီကို ဳကည့္လုိက္ေသာအခၝ ၁၀ နာရီထုိးရန္ ၁၀ မိနစ္သာ လိုေတာ့သည္။ ပၝေမာကၡ႒ကီး
အခန္း တၾင္ ၂၅ မိနစ္ ဴဖႂန္းခဲ့ရသည္။ လံုးဝ ဆံုး႟ံႁးရသည့္ အခဵိန္မဵားေတာ့မဟုတ္။ က႟ိုဇီယာ စာအုပ္ကို ရခဲ့သည္
မဟုတ္လား။ က႟ုိဇီယာ့စာအုပ္က ၂၅ မိနစ္မက တန္သည္မဟုတ္လား။ သုိႛေသာ္ ဤသိုႛ အေဟာသိကံ ဴဖစ္ေနရေသာ
အခဵိန္မဵားကို သူႛအခဵိန္ဇယား႒ကီးထဲတၾင္ ဘယ္လို ဝင္ေအာင္သၾင္းရပၝ့မလဲ။
ကၾိ၏ အခဵိန္ဇယား ပရိေဒဝသည္ ဖီဖီႎႀင့္ ပတ္သတ္၍မူ အဓိပၯာယ္ မရႀိေတာ့႓ပီ။ သူေနာက္ဆံုး စာဴပေပး႓ပီး
ကတည္းက ဖီဖီ မေပၞလာေတာ့ေခဵ။ ေခဵာင္းဆိုး၍ တရက္ ႎႀစ္ရက္ တန္သည္ အိပ္ရာထဲက မထၾက္ခိုင္းဘဲ
ထားရသည္ဟု သူႛအေမက ဆိုေသာ္လည္း ေနႛကို ရက္စား၍ ရက္သတၨပတ္ေပၝင္း မဵားစၾာပင္ ဳကာေဴပာင္းလာခဲ့သည္။
ရံဖန္ရံခၝ ဖီဖီ့ထံမႀ အေသးအဖၾဲ ကိစၤ စကားလက္ေဆာင္ကေလးမဵား ေရာက္ေရာက္လာဴခင္းက ဖီဖီ ေပဵာက္
ခဵက္သား ေကာင္းေနဴခင္းကို မေမ့ေပဵာက္ႎိုင္ေအာင္ ရႀိေစသည္။

45
 ကၾိသည္ ထုိစကားလက္ေဆာင္ကေလးမဵားကို အမႁမဲ့အမႀတ္မဲ့ပင္ ေနလိုက္သည္။ ေနႛလယ္ေနႛခင္း သူႛကို
လာဳကည့္ခဵင္ ဳကည့္လႀည့္ပၝဟု ဆိုေသာ ဖီဖီ၏ ဖိတ္ေခၞခဵက္ကိုပင္ ေပယဵာလကံ လုပ္ထားလိုက္ေလသည္။

(၁၁)

ဴပည္နယ္ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရး ဌာနသည္ 'ကၾိ' တခၝက ေဴပာဖူးသည့္ အတိုင္း မည္ကာမတၨမ႖သာ ဴဖစ္သည္။

ေဴမစမ္း ခရမ္းပဵိႂးခၝစမ႖သာ ဴဖစ္သည္။ လၿတ္ေတာ္က ခၾဲေဝသတ္မႀတ္ေပးေသာ ေထာက္ပံ့ေငၾမႀာ ေခၝင္းပၝးလႀ၏။ ဌာန
ကိုပင္ လၿတ္ေတာ္ အေဆာက္အဦတၾင္ အခန္းကေလး တခန္းဖၾဲႚကာ ကပ္ရပ္ ဖၾင့္ထားရသည္။ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္စု
စစ္တပ္ကဲ့သုိႛပင္ လက္ခဵိႂးေရမႀ ဗိုလ္ခဵႂပ္ ႎႀစ္ေယာက္သာ ရႀိသည္။ သိုႛေသာ္ အတၾင္းေရးမႀႃးႎႀင့္ လက္ေထာက္
အတၾင္းေရးမႀႃးသည္ တက္ညီလက္ညီ လုပ္ဳကသည္။ ေဴမၟာ္လင့္ခဵက္႒ကီး တခၾဲသားႎႀင့္ ႒ကိႂးစားပမ္းစား လုပ္ဳကသည္။
ေစာင့္ေရႀာက္ေရး ေဂဟာ ကိစၤကို လၿတ္ေတာ္က အေရးအရာလုပ္၍ မစဥ္းစားခဲ့ေခဵ။ သိုႛေသာ္ ဥပေဒဳကမ္း
တခုကိုကား တင္သၾင္းႎိုင္ခဲ့သည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာက ဒုတိယအ႒ကိမ္ေဴမာက္ ေခၝင္း႒ကီးေရးကာ ေဂဟာစီမံကိန္းကို
အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ လံႁႛေဆာ္ခဲ့သည္။ ဴပည္နယ္အတၾင္းရႀိ အဴခား သတင္းစာမဵားကလည္း ပိုႛစ္၏ ေဴခရာကို
နင္းကာ ဝိုင္းဝန္း ေထာက္ခံ ေရးသားဳကသည္။
ရႀာလီေဝလင္သည္ လက္ႎႀိပ္စက္စားပၾဲတၾင္ ထုိင္ကာ ဴပည္နယ္အတၾင္းရႀိ ႓မိႂႚနယ္ ၃၁ ႓မိႂႚနယ္မႀ ဘိုးဘၾား
ရိပ္သာမဵားသိုႛ ပိုႛရမည့္ စာမဵားကို ေရးေနသည္။ မၾန္းတည့္လု နီး႓ပီ။
မစၤက္ပိန္တာ အိမ္သိုႛ ရႀာလီ ညစာစား မေရာက္သည္မႀာ ဳကာလႀ႓ပီ။ သိုႛေသာ္ ေလးပတ္ခန္ႛ အိပ္ရာထဲတၾင္
လဲေနေသာ ဖီဖီ့ထံ လူမမာေမးရန္ ညေနတိုင္းေရာက္သည္။
ကၾိသည္ တံခၝးေခၝက္သံမေပး ဘာမေပးႎႀင့္ အခန္းထဲသိုႛ ဝင္လာသည္။ ရႀာလီက ဝမ္းသာအားရ ထလာ႓ပီး
အတၾင္းေရးမႀႃး႒ကီးႎႀင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ကၾိက၊
"ခင္ဗဵားနဲႛ ႎႀစ္ေယာက္ထဲ ခဏေလး စကားေဴပာခဵင္တယ္" ဟု ရႀာလီ့ထံ ခၾင့္ေတာင္းသည္။
ခန္းမ႒ကီးထဲသုိႛ ထၾက္လာ႓ပီး သူတိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ထဲ စကားေဴပာဳကသည္။ ကၾိက ဘာဘာညာညာ စကားပလၴင္
မခံဘဲ၊
"ကဵေနာ္ေနတဲ့အိမ္မႀာ ေကာင္မေလးတေယာက္ ရႀိတယ္။ မမာလိုႛ အိပ္ရာထဲ လဲေနတယ္။ ေကဵာင္းလဲ
ဆက္မတက္ရလိုႛ စိတ္ပဵက္ေနတယ္"
"ဖီဖီ့ကို ေဴပာတာလား" ရႀာလီက ဴငင္သာစၾာ ေမးသည္။
"ခင္ဗဵား စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ နာမည္ ထည့္ေဴပာရမႀာေပၝ့။ ဟုတ္တယ္၊ သူႛနာမည္က ဖီဖီပဲ"
"ကဵမနဲႛ ညီအမဝမ္းကၾဲ ေတာ္တယ္ေလရႀင္"
"အမဵိႂးသမီး တေယာက္ေယာက္ဆီက အဳကံဥာဏ္ရဖိုႛ လိုေနလိုႛလာတာပဲ။ ကဵေနာ္သိတဲ့ တဴခား အမဵိႂးသမီး
ဆိုလိုႛ ခင္ဗဵားပဲရႀိလုိႛ ခင္ဗဵား ဆီလာတာ"
ကၾိ၏ မဵက္လံုးမဵားသည္ ေထာပတ္ပန္းကန္ေလာက္႒ကီးေသာ မဵက္မႀန္ဝိုင္း႒ကီးအတၾင္းမႀ ရႀာလီကို မႁန္မႁန္႒ကီး
ဳကည့္ေနသည္။
"တအိမ္ထဲ ေနသူခဵင္းမိုႛ သူႛကို ကဵေနာ္ တခၝတေလ စာဴပေပးခ့ဲဖူးတယ္။ သူဖဵားေနတုန္း တဴခားသူေတၾ သူဆ ႛ ီ
လူမမာ သၾားေမးဳကတယ္ ထင္တယ္။ က႗န္ေတာ့ကိုလဲ ဖီဖီက လာေမးဖိုႛ ခဏခဏ မႀာေနတယ္။ ကဵေနာ္ မသၾားႎိုင္ဘူး။
အရင္ တုန္းက သူႛကို စာဴပေပးရလိုႛ အခဵိန္ကုန္ခဲ့႓ပီး႓ပီ။ မာေဳကာင္း သာေဳကာင္း ကိစၤေလာက္နဲႛေတာ့ ေနာက္ထပ္
အခဵိန္ကုန္ မခံခဵင္ဘူး။ သေဘာေပၝက္ပၝတယ္ေနာ္"
ဖီဖီအား ဤကိစၤ သေဘာေပၝက္ေအာင္ ေဴပာ႓ပီးဆုိ႓ပီး ဴဖစ္ေနသည့္ ရႀာလီက၊
"ဟုတ္ကဲ့၊ ရႀင္းပၝတယ္ မစၤတာကၾိ" အေဴဖေပးသည္။
"ဒၝေပမဲ့ သူႛအတၾက္ အရင္ အခဵိန္ကုန္ခဲ့ရလုိႛ အေတးအမႀတ္ ထားတယ္လိုႛလဲ သူႛစိတ္မႀာ မထင္ေစခဵင္ဘူး။
ဒၝေဳကာင့္ အဟမ္း၊ လက္ေဆာင္ကေလးတခု ေပးရေကာင္းမလားလုိႛ စိတ္ကးူ ေပၝက္မိတယ္"
ရႀာလီက အေဴဖမေပးဘဲ ဴပတင္းေပၝက္ဘက္သိုႛ ေလ႖ာက္သၾား႓ပီး အဴပင္သုိႛ ရပ္ဳကည့္ေန၍ ကၾိ ဘာသေဘာ
မႀန္း နားမလည္ႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္ေနမိ၏။
"ကဵေနာ္ ေဴပာတာ ခင္ဗဵား သေဘာမေပၝက္ဘူးထင္တယ္။ ဘယ္လို လက္ေဆာင္မဵိႂး ေပးသင့္တယ္ဆိုတာ
အမဵိႂးသမီး တဦးဆီက အဳကံဥာဏ္လိုခဵင္တယ္။ ဒၝ ကဵေနာ္ ေဴပာခဵင္တာပဲ"
"နားလည္ပၝတယ္။ ဖီဖီလဲ သိပ္ဝမ္းသာမႀာပၝရႀင္။ ဘယ္လိုလက္ေဆာင္မဵိႂး ေပးခဵင္တာလဲ"
"ဒီလာရင္း လမ္းက ဆိုင္ေတၾမႀာေတာ့ ပစၤည္းတခု ေတၾႚခဲ့တာပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ဇေဝဇဝၝ ဴဖစ္ေနလုိႛ"

46
 "ေဴပာပၝအံုး၊ ဘာပၝလိမ္"
"လက္အိတ္ေလး တစံုေလာက္ ေပးမလားလို"ႛ
"ဘာဴဖစ္လုိႛ လက္အိတ္မႀ ေပးခဵင္ရတာလဲ"
"ကဵေနာ္ သံုးမယ္မႀန္းထားတဲ့ ခုနစ္ဆယ့္ငၝးဆင့္နဲႛ ေလာက္လုိႛပၝ"
ရႀာလီသည္ နဖူးေဳကာမဵား တၾန္ႛလာသည္အထိ ခဵိန္ဆ႓ပီးမႀ၊
"ဖီဖီက အိပ္ရာထဲ လဲေနတာဆိုေတာ့ လက္အိတ္ေတၾ ဝတ္ႎိုင္မႀာ မဟုတ္ဘူး။ သိမ္းထားရအံုးမႀာ။ ဒီေတာ့
ခဵက္ခဵင္း သံုးႎိုင္တဲ့ လက္ေဆာင္မဵိႂး၊ အခန္းေအာင္းေနရလိုႛ ထုိင္းမိႁင္းေနတဲ့စိတ္ကို ခဝၝခဵႎိုင္တဲ့ လက္ေတာင္မဵိႂးေပးရင္
မေကာင္းဘူးလား"
"ကဵေနာ္က စာအုပ္ေတာင္ ေပးရမလား စဥ္းစားေန"
"ကဵမေဴပာမယ္" ရႀာလီက စိတ္ကူးေကာင္းကေလး ရလုိက္သလို အသံဴမၟင့္ကာ "လူတိုင္းလိုလို ေနမေကာင္း
ထုိင္မသာ ဴဖစ္ေနတဲ့သူဆီကို ပန္းပဲ ပိုႛေပးေလ့ရႀိတာပဲ ရႀင္" ဟု ေဴပာလိုက္၏။
"ပန္း"
"ဟုတ္တယ္။ ပန္း။ ရႀင္ကေတာ့ ရူးတယ္ မိုက္တယ္ ဴဖႂန္းတယ္ ထင္မႀာဘဲေလ။ ဒၝေပမဲ့ မိန္းခေလးဆိုတာ
ပန္းဴမင္ရင္ ေဆၾႚေဆၾႚခုန္ေအာင္ ေပဵာ္တာမဵိႂးရႀင့္။ ႓ပီးေတာ့ ေနမေကာင္းတဲ့ လူရဲႚအခန္းမႀာ ပန္းရႀိရင္ သိပ္စိတ္ခဵမ္းေဴမ့
စရာ ေကာင္းတာ။ ေရလဲ ေပးရင္ ပန္းကလဲ ဳကာရႀည္ခံပၝတယ္"
"ေကာင္း႓ပီေလ။ ဒီေတာ့ ဘာပန္းမဵိႂးေပးရမလဲ။ ကဵေနာ္က ႟ုကၡေဗဒ ဗဟုသုတပဲ ရႀိတယ္။ ဂႎၩမာ ေပးရ
မလား။ ထပ္တရာပန္း ေပးရမလား။ ေဒလီယာ ေပးရမလား ဆိုတာေတာ့ မသိဘူး"
"ႎႀင္းဆီပန္း ေပးေပၝ့ရႀင္"
"ဘယ္ေလာက္ကုန္မႀာလဲ"
"လၾယ္ပၝတယ္။ ပန္းဆိုင္သၾား႓ပီး ႎႀင္းဆီနီ ခုနစ္ဆယ့္ငၝးဆင့္ဖိုး လုိခဵင္တယ္ေဴပာပၝ။ စိတ္ခဵရတဲ့ ဆိုင္လိပ္စာကို
ကဵမ ေပးလိုက္ပၝမယ္ရႀင္"
ကၾိသည္ ပန္းဆိုင္လိပ္စာ စာ႟ၾက္ကေလးကို ယူ႓ပီး ေကဵးဇူးတင္စကားေဴပာသည္။ ဦးႌၿတ္႓ပီး ဴပန္ရန္
ေနာက္သိုႛ လႀည့္လိုက္သည္။
ထို တဒဂႆကေလးတၾင္ ရႀာလီ့ ႎႁတ္ဖဵားမႀ စကားတခၾန္း ထၾက္သၾားသည္။
"ပိုႛစ္မႀာ လုပ္ရတာ ဘယ္နဲလ ႛ ဲ"
"ဒီေနႛမနက္ ကဵေနာ့ကုိ အလုပ္ဴဖႂတ္လိုက္႓ပီေလ"
"ေအာ္"
ရႀာလီ ဒၝပဲေဴပာႎိုင္သည္။ လၾန္ခဲ့သည့္ႎႀစ္ရက္ကပင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းမႀတဆင့္ ဤကိစၤကို ရႀာလီ သိ႓ပီးသား
ဴဖစ္သည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာ ဒၝ႟ိုက္တာ အဖၾဲႚ၏ ဧ႓ပီလ အစည္းအေဝးက ဆံုးဴဖတ္ခဲ့ဴခင္းဴဖစ္၏။ ခဵားလ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္က
ကၾိဘက္မႀ ကာကၾယ္ေဴပာဆိုရန္ ဴဖစ္ေသာ္လည္း ဥေရာပသိုႛ ခရီးသၾားရန္ ဴပင္ဆင္ေန၍ အစည္းအေဝး မတက္ႎိုင္ခဲ့။
ထုိႛေဳကာင့္ အစည္းအေဝးက သိပၯံပညာရႀင္ကေလးကို ဴဖႂတ္႓ပီး လခေကာင္းေကာင္းေပး၍ လက္ေထာက္ တေယာက္
ရႀာရန္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို လၿဲလိုက္သည္။
"ဒၝေပမဲ့ ပိုႛစ္က ကဵေနာ့ကို ေမ ၁၅ ရက္ကဵမႀ ဴဖႂတ္မႀာပၝ။ တိုးတက္မႁ ရႀိ မရႀိ။ ေစာင့္ဳကည့္အံုးမယ္တဲ့"
"စိတ္မေကာင္းလိုက္တာရႀင္။ သိပ္ စိတ္မေကာင္းတာပဲ"
ရႀာလီက မခဵီတင္ကဲ ဝမ္းနည္းစကားေဴပာသည္။ "အင္းေလ ရႀင့္ဘက္ကလဲ စရိတ္ကေလး ကာမိ႟ံု လုပ္တဲ့
အလုပ္ပဲ။ ဒီေလာက္ အလုပ္ကေတာ့ ဘယ္မႀာရႀာရႀာ မခက္ပၝဘူးေလ"
"ဘာဘဲဴဖစ္ဴဖစ္ေလ။ ဒၝက အေတာ္ ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္တဲ့ကိစၤပဲ"
"အို၊ ဒၝေပမဲ့ ရႀင္က သတင္းစာအလုပ္ကုိ ဂုဏ္ယူတဲ့လူမႀ မဟုတ္ဘဲ။ ေအာက္တန္းကဵတယ္ေတာင္ ထင္ေန
ေသးတာ မႁစရာေတာ့ မရႀိပၝဘူးရႀင္"
"မႁတာေပၝ့ဗဵ"
ဤစကားမဵိႂး ကၾိႎႁတ္မႀ ထၾက္သည္မႀာ ရယ္စရာလိုဴဖစ္ေသာ္လည္း ရႀာလီက သူႛကို စာစာနာနာ႒ကီး ဳကည့္ေန
မိသည္။
"အကဵိႂးသင့္ အေဳကာင္းသင့္နဲႛ နားေပၝက္ေအာင္ ရႀင္းဴပဖိုႛေတာ့ မတတ္ႎိုင္ဘူးေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္ မေကဵနပ္
ဘူး။ အဖိုးတန္ အဳကံဥာဏ္ေတၾကို ေထာက္ေထာက္ခဵင့္ခဵင့္ ေရးႎိုင္သားႎိုင္ေအာင္ ကဵေနာ့ကိုယ္ ကဵေနာ္ အဳကာ႒ကီး
ပဵိႂးေထာင္လာခဲ့ရတာ။ ခုေတာ့ ဒုတိယတန္း သတင္းစာ တေစာင္ကေန႓ပီး ႟ံုးေစလို ကန္ထုတ္တယ္။ ကဵေနာ္ ေခၝင္းငံုႛ
မခံႎိုင္ဘူး"
"ရႀင္က ဘာလုပ္မယ္ဳကံသလဲ။ ေဴပာပၝအံုးေလ"

47
 "ဘာလုပ္မလဲ ဟုတ္လား" ကၾိသည္ တံခၝးေဘာင္ကို လက္ဝၝး႒ကီးႎႀင့္ ဴဗန္းကနဲ ႟ိုက္႓ပီး "ပုိႛစ္သတင္းစာ
အယ္ဒီတာ ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ဴပမယ္" ဟု ေဴပာလိုက္ေလသည္။
"ဒၝေပမဲ့ ဒၝေပမဲ့" ကၾိ၏ မိုးလံုးေလလံုး စီမံကိန္း႒ကီးကို ဳကားရ၍ ေဳကာင္အမ္းသၾားေသာ ရႀာလီက၊
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို ပထုတ္မႀာလား"ဟု ေမးသည္။
"နက္ဴဖန္လား သဘက္လား ကိစၤကို ေဴပာေနစရာ မလိုပၝဘူး။ ပထမအဆင့္က ကဵေနာ့ကုိ ဴဖႂတ္ပစ္တာ
႟ုပ္သိမ္းရမယ္။ ဒုတိယအဆင့္က ခုလခထက္ သံုးဆပိုေပး႓ပီး အ႓မဲတမ္း လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ ခန္ႛရမယ္။
အယ္ဒီတာခန္ႛဖိုႛ ကေတာ့ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ေသတဲ့အထိ ေစာင့္ႎိုင္ပၝတယ္"
"ရႀင္ တကယ္ ပိုႛစ္ အယ္ဒီတာ လုပ္ခဵင္တာလား"
"လုပ္ခဵင္တာလားတဲ့။ ဟုတ္လား။ ဒီေနႛ အယ္ဒီတာခန္ႛ ေနာက္တေနႛ ထၾက္ပစ္မယ္။ မာနခဵိႂးခံရလုိႛလိုႛ ေဴပာ
ခဵင္ေဴပာ။ အယ္ဒီတာ တရက္လုပ္မႀာကလဲ အဲဒီအလုပ္ကို လၿင့္ပစ္ႎိုင္တယ္ ဆိုတာ ဴပခဵင္လိုႛ လုပ္မႀာ"
ခၝးသည္းမႁဴဖင့္ ဴပည့္လ႖မ္းေနေသာ မဵက္လံုးမဵားဴဖင့္ ရႀာလီကို ေကဵာ္ကာ ဴပတင္းေပၝက္မႀ တဆင့္ ဴပင္ပသိုႛ
လႀမ္းဳကည့္ ေနရာမႀ ကၾိသည္ သူႛ အဳကံအစည္ကို ကဵယ္ကဵယ္ေလာင္ေလာင္ ဆက္ေဴပာေလသည္။
"စာေရးတာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ကဵေနာ္ တတ္ထားသမ႖ကို အကုန္ဴပန္ဖဵက္ရမယ္။ ႓ပီးေတာ့မႀ အာဝဇၦန္းနဲႛ
ေလဖမ္း ဝၝးတန္း ခဵည္တဲ့ ငမိုက္သားေတၾရဲႚ နည္းနဲႛ ေရးတတ္သားတတ္ေအာင္ သင္ရမယ္"
ကၾိက ယံုဳကည္ခဵက္ ဴပင္းဴပင္းဴဖင့္ ေဴပာေနေသာ္လည္း ဤစိတ္ထားမဵိႂးဴဖင့္ ဘယ္ေတာ့မ႖ သူ အယ္ဒီတာ
မဴဖစ္ႎိုင္ ေဳကာင္း ရႀာလီ သိသည္။ ကၾိသည္ ပညာတတ္ မာန္ေဳကာင့္ပင္ အေရးနိမ့္ခဲ့ရ႓ပီ။ သုိႛေသာ္ ဤမာန္မာနကို
ေ႕မေပၾး ခၝးပိုက္ပိုက္ လုပ္ေနေပဦးေတာ့မည္။
"ရႀင့္ စာအုပ္ကိစၤကေကာ"
"ဒီကိစၤကေတာ့ ေဴပာမေနပၝနဲႛေတာ့ဗဵာ။ အယ္ဒီတာဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမႀာက အခဵိန္ အေတာ္စားအံုးမႀာ။
အနည္းဆံုး ႎႀစ္လေတာ့ ကဵေနာ့ စာအုပ္ကို ေဘးခဵထား လုိက္ရေတာ့မႀာပဲ"
ႎႀစ္လဆိုပၝကလား။ ငၝးႎႀစ္ဳကာမည္ဆိုလ႖င္လည္း ဳကာႎိုင္သည္။ တသက္လံုး အယ္ဒီတာ ဴဖစ္ခဵင္မႀလည္း
ဴဖစ္ေတာ့မည္။ ရႀာလီသည္ စကားစရမႀာ တၾန္ႛဆုတ္ဆုတ္ ဴဖစ္ေနသည္။
"အယ္ဒီတာ လုပ္ဖိုႛ ရႀင္ တကယ္ စိတ္ပိုင္းဴဖတ္႓ပီး႓ပီလား"
ကၾိက ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ေဴပာခဵလိုက္သည္။
"ဒီေမးခၾန္းမဵိႂးနဲႛ အခဵိန္မဴဖႂန္းစမ္းပၝနဲႛဗဵာ။ ဘယ္လို ကိစၤကိုမႀ ပိုင္းပိုင္းဴပတ္ဴပတ္ မဆံုးဴဖတ္ဘဲနဲႛ ကဵေနာ္ ဘယ္
ေတာ့မႀ မေဴပာဘူး။ မဂႆလာ မနက္ပၝ"
"မသၾားပၝနဲႛအံုး ရႀင္။ ခဏေလး ေဴပာပၝရေစ"
ကၾိက ရပ္လိုက္၏။ သိုႛေသာ္ ရႀာလီရႀိရာသိုႛ ဴပန္မလာ။ ရႀာလီ အဴပင္သိုႛ ေငးေနသည္။
ပၝရဂူေလးကို ပတ္ဳကမ္းတုိက္ဖိုႛ လုိေန႓ပီ။ တေယာက္ေယာက္ကေတာ့ ေဴပာမႀ ဴဖစ္ေတာ့မည္။ မေဴပာပၝက
သူႛဘဝ အေဟာသိကံ ဴဖစ္ရေပေတာ့မည္။ ကၾိသည္ မယံုႎိုင္ေလာက္ေအာင္ ေသၾး႒ကီး ေမၾး႒ကီး စိတ္႒ကီး ဝင္ေန၏။
လၾန္လၾန္ကဲကဲ အတၨစၾဲ ႒ကီးေန၏။ အာခဵီလီ 59 သံခဵပ္အကဵႈကို အယားေဖဵာက္သလို ကုတ္ဴခစ္႟ံုႎႀင့္ မထုိးေဖာက္ႎိုင္။
ထုိေသၾး႒ကီး ေမၾး႒ကီး အတၨစၾဲ႒ကီးကို ဳကမ္းဳကမ္းတမ္းတမ္း ထုိးႎႀက္ ႓ဖိႂခဵပစ္မႀသာ ဴဖစ္ေတာ့မည္။ တစံုတ
ေယာက္ ကေတာ့ သူႛကို ပိုးစိုးပက္စက္ နာနာကဵည္းကဵည္း ေဴပာမႀ ဴဖစ္ေတာ့မည္။ ငၝ ဘာဴဖစ္လိုႛ မေဴပာႎိုင္ရမလဲ။
တသက္လံုး ငၝ့ကို ဳကည့္ခဵင္မႀာေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒၝေပမဲ့ "မစၤတာကၾိ" ရႀာလီက ကၾိႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္း ဆိုင္လိုက္
ကာ "ရႀင္ ဖီဖီ့ကို မိတ္ေဆၾလိုႛ သေဘာထားသလို ကဵမကိုလဲ မိတ္ေဆၾလိုပဲ သေဘာထားသလားလုိႛ သိခဵင္တယ္ရႀင္"
ဟု ေမးလိုက္သည္။
အလိုေလး။ ဘုရား၊ ဘုရား။ လာဴပန္႓ပီ ေနာက္တေယာက္။
"ဟင့္အင္း" ကၾိက မကၾယ္မေထာက္ပင္ အေဴဖေပးသည္။
"ဖီဖီ့လို သေဘာထားရမယ္လိုႛ မဆိုလိုပၝဘူး။ ကဵမဟာ ရႀင့္အကဵိႂးကို လိုလားတဲ့စိတ္ ရႀိတယ္။ ရႀင့္ကို
ကူညီခဵင္တဲ့စိတ္ ရႀိတယ္ဆိုတာ ရႀင္ယံုရဲႚလားလုိႛ ဆိုလုိတာပၝရႀင္"
ကၾိ ေစ့ေစ့ေတၾးသည္။
"ဒီလိုဆိုလိုတာ ဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္ကဲ့လိုႛ ေဴဖရမႀာေပၝ့"

59
ဟအာခဵီလီ။ ။ ဂရိ ကဗဵာဆရာ႒ကီး ဟိုးမား၏ အိလိယက္ ကဗဵာထဲမႀ ဂရိႎိုင္ငံ၏ အ႒ကီးဆံုး သူရဲေကာင္း။ ဓားႎႀင့္ထုိး
ဓားကဵိႂးလိုႛ လႀံေခၾဆိုသကဲ့ တကုိယ္လံုးတၾင္ အေႎႀာင့္မႀအပ မထိမနႎိုင္သူ ဴဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ရန္သူက
သူႛေဴခဖေႎႀာင့္ ထုိးႎႀက္မႀ ကဵဆံုးသည္။

48
 "ဒီေနႛ ညစာ စား႓ပီးရင္ ရႀင္ ကဵမကို နာရီဝက္ေလာက္ အခဵိန္ေပးႎိုင္မလား ဟင္"
"ဘာကိစၤ"
"ရႀင့္အတၾက္ေရာ ကဵမအတၾက္ေရာ ဆိုပၝေတာ့ရႀင္" ရႀာလီက ဴပံႂးဴပံႂးကေလး ေဴဖသည္။ "ရႀင္ ကဵမအိမ္ကို
လာခဲ့ေစခဵင္ တယ္။ ရႀင္လဲ သိမႀာပဲ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း အေဳကာင္းကို ကဵမ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ပိုႛစ္ကိုလဲ
ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ ဖတ္လာခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ လူေတၾ႒ကိႂက္တာ ဘယ္လုိေခၝင္း႒ကီးလဲ။ ေဆာင္းပၝးလဲ ဆိုတာကိုလဲ သိသင့္သ
ေလာက္ သိတာ ေပၝ့ရႀင္။ အဲဒီလို ေခၝင္း႒ကီးေတၾ ေဆာင္းပၝးေတၾေရးဖိုႛ ဘာေတၾလိုတယ္ ဆိုတာကိုလဲ သိတာေပၝ့ရႀင္။
ရႀင့္ကို ကဵမ အဳကံဉာဏ္ကေလး တခုတေလေတာ့ ေပးႎိုင္မယ္လိုႛ ထင္ပၝတယ္။ ရႀင္လာမယ္ မႁတ္လား ဟင္"
ကၾိက ေတာ္ေတာ္ဳကာဳကာ စဥ္းစား႓ပီးမႀ သေဘာတူသည္။ ရႀာလီက ေကဵးဇူးတင္ေဳကာင္း ေဴပာသည္။
"ကဵမအိမ္ လိပ္စာကို ဒီစာ႟ၾက္ေပၞမႀာ ေရးေပးလိုက္မယ္။ ကဵမ နာမယ္ေရာ ေရးလိုက္မယ္။ ကဵမ နာမယ္ကို
ရႀင္ေယာင္ဝၝးဝၝးေတာင္ သိမႀာ မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္"
"သိပၝတယ္။ ရႀာလီေဝလင္ မဟုတ္လား။ ေယာက္ဵားေလး နာမည္မႀည့္ထားတာလား"
"ေဳကာင္စီစီ နာမည္ပၝရႀင္။ ေရာ့ စာ႟ၾက္။ ရႀစ္နာရီခၾဲေလာက္ လာခဲ့ေနာ္။ ဒၝေပမဲ့ အကူအညီ တကယ္လို
ခဵင္တာ မဟုတ္ရင္ မလာနဲႛေနာ္။ ဘာဴဖစ္လုိႛလဲဆိုေတာ့ ရႀင့္ေဒၝသူပုန္ထမယ့္ စကားေတၾ အေတာ္မဵားမဵား ဳကားရမႀာ
ရႀင့္။ သိလား"
ကၾိက ဦးႌၿတ္႓ပီး ဴပန္သၾားသည္။ မစၤတာ ဘတ္လက္၏ ပန္းဆိုင္သိုႛ ရႀာလီ တယ္လီဖုန္းဆက္ေဴပာသည္။
ခဏဳကာလ႖င္ လူငယ္တေယာက္လာ႓ပီး ႎႀင္းဆီပန္း ၇၅ ဆင့္ဖုိး ဝယ္လိမ့္မည္ ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ႎႀင္းဆီနီ ႎႀစ္ဒၝဇင္ ေပးလိုက္
ေစလိုေဳကာင္း လိုေသာေငၾကို မိမိထံ ေတာင္းေစလိုေဳကာင္း၊ ဤကိစၤကို လူမသိေစလိုေဳကာင္း။
လူမသိေစလိုပၝမႀ ဟိုးဟိုးေကဵာ္သည္။ မစၤက္ ပိန္တာ၏ ေနႛလယ္စာဝိုင္းတၾင္ ႎႀင္းဆီပန္းအေဳကာင္းကို ပင္တုိင္
ထား၍ စကားေဖာင္ ဖၾဲႚဳကသည္။
ေနာက္တေနႛတၾင္ အေမရိကန္ အလႀေခၞ ႎႀင္းဆီနီ႒ကီး တဒၝဇင္လ႖င္ ၃၇ ဆင့္ခၾဲေစဵးဴဖင့္ ဘတ္လက္ပန္းဆိုင္
က ေရာင္းေနေဳကာင္း ပန္းသတင္း ေလညၟင္းေဆာင္ကာ တ႓မိႂႚလံုး ဟိုေလးတေကဵာ္ ဴဖစ္သၾားသည္။
သနားစရာ မစၤတာ ဘတ္လက္ခဴမာ ေနာက္တေနႛထုတ္ ပိုႛစ္သတင္းစာတၾင္ ၁၀ လက္မ၊ ၂ ေကာ္လံ
ေဳကာဴငာ႒ကီး ထည့္ကာ လူသိမဵား႓ပီးဴဖစ္ေသာ မူလႎႀင္းဆီပန္း ေစဵးႎႁန္းမႀန္မဵားကို အသစ္တဖန္ဴပန္၍ ေဳကညာေမာင္း
ထုရရႀာေလ၏။

(၁၂)

ဖီဖီ့အတၾက္ ပန္းလက္ေဆာင္ကေလးသည္ ကၾိအဖိုႛ တမနက္ အခဵိန္ကုန္ေစခဲ့႓ပီ။ ေစာေစာကတည္းက လူမမာေမး

သၾားလိုက္လ႖င္မႀ အခဵိန္ကုန္ သက္သာဦးမည္။ ပန္းလက္ေဆာင္မ႖ႎႀင့္လည္း မ႓ပီးေသး။ ေလာကတၾင္ ဴဖစ္ရပ္တခုသည္
ေနာက္ဴဖစ္ရပ္တခုႎႀင့္ အ႓မီးဴပန္ ေခၝင္းဴပန္ ဆပ္စပ္လဵက္ ရႀိသည္သာတကား။
ညေန ၄ နာရီ ၄၅ မိနစ္တၾင္ ေလဟာဴပင္ လမ္းေလ႖ာက္ ေလ့ကဵင့္ခန္းလုပ္ရန္ ကၾိ အဴပင္ထၾက္လာသည္။
မစၤက္ပိန္တာက လမ္းမႀ ဆီးေစာင့္ကာ ဖီဖီက ေကဵးဇူးတင္ေဳကာင္း၊ သူကိုယ္တိုင္ ေကဵးဇူးတင္စကား ေဴပာခဵင္ေန
ေဳကာင္း၊ ထိုႛေဳကာင့္ လူမမာခန္းသိုႛ တေအာင့္တဴဖႂတ္ ဝင္ေစလုိေဳကာင္း ေတာင္းပန္သည္။ ကၾိသည္ သူဘာလုပ္မိမႀန္း
မသိမီမႀာပင္ ဖီဖီ၏ အခန္းထဲသိုႛ ေရာက္ေနေတာ့သည္။
ေနသာေသာ ညေနခင္းကေလး။

ဧ႓ပီလ၏ ေလညၟင္းကေလးသည္ ဇာခန္းဆီးမဵားကို ပဵင္းတိပဵင္းတၾဲ ကန္ေကဵာက္ေနသည္။ ဖီဖီသည္ ဴပတင္းေပၝက္

အနီးရႀိ ေမာရစ္ကုလားထုိင္ 60 ေပၞတၾင္ ထုိင္ေနသည္။
မဵက္ႎႀာကေလး ခဵိႂ႓မဲ ခဵိႂေနေသာ္လည္း မဵက္လံုးက ေဟာက္ပက္။ အသားအေရာင္က ေဖဵာ့ေတာ့ေတာ့။
ေစာင္အထပ္ ထပ္ဳကားမႀ သူႛလက္ကေလးကို ထုတ္လိုက္သည္။
"ဳကည့္စမ္းပၝအံုး။ ကဵက္သေရမရႀိဘူးလား ဟင္"

60
ေမာရစ္ကုလားထုိင္။ ။ အဂႆလိပ္ကဗဵာဆရာ၊ ဆိုရႀယ္လစ္ စာေရးဆရာ၊ ပရိေဘာဂပံုစံထုတ္ ဆရာ ဝီလ႖ံေမာရစ္
(၁၈၃၄-၉၆) တီထၾင္ခဲ့သည့္ ကုလားထုိင္ပံုစံ။ ယေနႛ ဴမန္မာႎိုင္ငံတၾင္ ေခတ္စားေသာ ဧည့္ခန္းသံုး ဆက္တီ ကုလားထုိင္
ပံုစံမဵိႂး ဴဖစ္သည္။ ေနာက္မႀီကို အေထာင္အလဲ ေ႟ၿႚ၍ ရေအာင္ အရႀင္တပ္သည္။ ကူရႀင္ဖံုးကိုလည္း အရႀင္တပ္သည္။

49
 သူႛေဘးမႀ စားပၾဲေပၞရႀိ ႎႀင္းဆီပန္းအိုးကို ဴပသည္။ အေသၾးေတာက္ေတာက္။ ရနံႛထံုထံု။
"မစၤတာကၾိကို ကဵမ ဘယ္လို ေကဵးဇူးတင္မႀန္း မသိဘူးရႀင္။ ပန္းေတၾက လႀလိုက္တာ။ ကဵမ ႎႀင္းဆီပန္းကို
သိပ္႒ကိႂက္တာရႀင့္"
သူႛဳကည္ႎူးမႁသည္ ထင္ထင္လင္းလင္း ေပၞလၾင္ေနသည္။
"မင္း သေဘာကဵတယ္ ဆိုရင္ ဝမ္းသာပၝတယ္။ ဘယ္နဲႛေနေသးလဲ။ သက္သာတယ္ မဟုတ္လား"
"ဟန္ကဵပၝတယ္ရႀင္။ ႓ငိမ္႓ငိမ္ဆိမ္ဆိမ္ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ကဵမ စာေမးပၾဲ မေဴဖရတာလဲ စိတ္ထဲမႀာ ဘယ္
လိုမႀ မေနေတာ့ဘူးရႀင့္။ ရီစရာ မေကာင္းဘူးလားဟင္"
"ဖီ၊ ဖီဖီ ဴမန္ဴမန္ ေနေကာင္းေအာင္လုပ္။ ထမင္းစားခန္းထဲ ဆင္းခဲ့။ အကၡရာသခဵႆာေတၾ တၾက္ရေအာင္"
"ဒၝေတၾ မေဴပာစမ္းပၝနဲႛရႀင္။ မဳကားခဵင္ေတာ့ပၝဘူး"
ဖီဖီသည္ လက္ကိုင္ပုဝၝစၾန္းကေလးဴဖင့္ မဵက္ရည္စိုႛေနေသာ မဵက္လံုးမဵားကို တိုႛလုိက္သည္။ သုိႛေသာ္ ကၾိကုိ
ဴပန္ဳကည့္ ေသာ သူႛမဵက္ႎႀာကမူ ႟ၿင္ဳကည္ဴပံႂးလဲ့ေနသည္။
"ကဵမ မလာေတာ့ ရႀင္မလၾမ္းေနဘူးလားဟင္"
"လၾမ္းတယ္။ ဟုတ္လား" ကၾိက သူေဴပာဘူးသည့္ စကားကို ပဲ့တင္ထပ္လိုက္သည္။
ဤအ႒ကိမ္တၾင္ေတာ့ ဖီဖီက မရႀက္မေဳကာက္ ေဴပာသည္။
"ရႀင္လၾမ္းေနပၝတယ္။ ေလာင္းမလား"
"ဘယ္လိုလဲ ကၾိ။ ႟ိုး႟ိုးသားသား ေဴပာေလ။ မင္းမႀာ အမႀန္တရားကို ဴမတ္ႎိုးတဲ့ သိပၯံနည္းကဵ စိတ္ဓာတ္ရႀိတယ္
မဟုတ္လား။ တဴခားလူေတၾဆီကေတာ့ အမႀန္တရားကို မင္း မေထာက္မညၟာ ေတာင္းဆိုတယ္။ အခု မင္းရဲႚေဆးခၝး႒ကီး
ကို မင္း ဴပန္ေသာက္ေပအံုးေတာ့။ ေယာက္ဵားပီသစမ္းပၝ။ ဒီေကာင္မကေလး မေပၞလာတာ မင္း မလၾမ္းဘူးလား၊
လၾမ္းသလား"
"ေအးပၝ။ ငၝ လၾမ္းပၝတယ္" ပၝရဂူကေလးသည္ အက္ကၾဲကၾဲ အသံဴဖင့္ ဝန္ခံလိုက္သည္။
"မစၤတာကိၾ။ ရႀင္သိလား။ ရႀင့္ပၝးစပ္က ဝန္ခံတာထက္ပို႓ပီး ရႀင္ ကဵမကို ခင္တယ္။ သိရဲႚလားဟင"
ဖီဖီသည္ မဵက္ႎႀာေဴပာင္တုိက္ကာ ဴပံႂးပစ္လိုက္ေသးသည္။
ပၝရဂူကေလးက မဵက္စိလၿဲလိုက္႓ပီး သက္ဴပင္းရႀည္႒ကီး တခဵက္႟ိႁက္လိုက္၏။
"မင္း တခၝက ငၝ့ကို မင္းမိတ္ေဆၾလိုႛေဴပာဖူးတယ္။ ဟုတ္လား ဖီ၊ ဖီဖီ။ အဲဒီတုန္းက ငၝက မဟုတ္ဘူးလိုႛ ေဴပာခဲ့
တယ္ေလ"
"မႀတ္မိပၝတယ္"
"အဲဒၝ ငၝ မႀားေနတာ" ကၾိသည္ သူႛေဆးခၝး႒ကီးကို ခၾက္ကပ္ပင္ မကဵန္ေအာင္ မဵိႂခဵလိုက္သည္။
"ငၝဟာ မင္းရဲႚ မိတ္ေဆၾပၝပဲကၾယ္"
ဖီဖီ့ အဴပံႂးက မိခင္ဆန္ေသာ ထာဝရအဴပံႂး။ ထုိအဴပံႂးဴဖင့္ "မစၤတာကၾိရယ္။ ကဵမ ဒၝကို တခဵိန္လံုး သိေနခဲ့တာ
ပၝရႀင္" ဟု ဖီဖီက ေဴပာလိုက္ေလသည္။
ကၾိသည္ ဳကမ္းဴပင္ကို စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ ယေနႛ ဖီဖီ့ကို ဴမင္ရသည္မႀာ သူႛအဖိုႛ ဆန္းဆန္းဴပားဴပား ဴဖစ္ေန
သည္။ ေနမထိ ထိုင္မသာ ဴဖစ္ေနသည္။
ဖီဖီကလည္း ကၾိကုိ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ အကဲခပ္ေနသည္။
"ရႀင့္ဳကည့္ရတာ လၾန္ခဲ့တဲ့ တလေလာက္ကထက္ ဆယ္ဆေလာက္ ကဵန္းမာလာတယ္"
"ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားလိုႛနဲႛ တူပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ တေနႛ မိနစ္ တရာ့ႎႀစ္ဆယ္ ကုန္ေနတယ္"
ကၾိသည္ ဖီဖီႎႀင့္ စိတ္႟ၿင္ဳကည္စရာ စကားကိုသာ ေဴပာရန္ ဆံုးဴဖတ္လုိက္႓ပီး၊
"ငၝ အရင္ကထက္ ေနထုိင္ေကာင္းလာသည္။ လူေရာ စိတ္ေရာ ဆိုပၝေတာ့။ ကိုယ္လက္ လႁပ္ရႀားမႁေဳကာင့္ပဲ
ဴဖစ္မႀာပၝ။ ဒၝတခုဘဲ ငၝအေဴပာင္းအလဲ လုပ္တာ ရႀိတယ္။ ကိုယ္လက္ လႁပ္ရႀားတာ ဒီေလာက္ လက္ေတၾႚ အကဵိႂးရႀိမႀန္း
ငၝ ဘယ္တုန္းကမႀ မသိခဲ့ဘူး။ ေလာကမႀာ ငၝနားမလည္တာေတၾ အမဵား႒ကီး ရႀိပၝေသးလား ဆိုတာ ငၝယံုလာတယ္"
ဤစကားမဵားသည္ ပၝရဂူကေလး၏ အ႒ကီးဆံုး မာန္ကဵိႂးသည့္ ေဴဖာင့္ခဵက္ ဴဖစ္ေတာ့၏။ ဤစကားမဵားသည္
ဖီဖီ၏ ဆႎၬကို ေဝလ႖ံ ယိုဖိတ္ေစသည္။ ပၝရဂူကေလးကို ရင္ဝယ္ ပိုက္ေထၾး ေစာင့္ေရႀာက္ခဵင္စိတ္ ဴပင္းဴပေစသည္။
"ရႀင့္မႀာ ဘာလိုေနသလဲ သိသလား မစၤတာကၾိ။ မိတ္ေဆၾေတၾရႀင့္။ မိတ္ေဆၾေကာင္းေတၾ အမဵား႒ကီး …"
ကၾိသည္ လက္သီးခဵက္ ထိခံလုိက္ရသလို တၾန္ႛသၾား႓ပီးမႀ "စိတ္ခဵ၊ စိတ္ခဵ" ဟု ေရလိုက္ငၝးလုိက္ ေဴပာသည္။
"ပထမဆံုး မိန္းကေလး မိတ္ေဆၾ ရႀိရမယ္။ ကဵမထက္ အသက္လဲ႒ကီး၊ သေဘာထားလဲ ဴပည့္တဲ့ မိန္းကေလး
ဴဖစ္ရမယ္။ ရႀာလီလို မိန္းကေလးမဵိႂး ဆိုပၝေတာ့ရႀင္။ အိုး၊ ရႀာလီနဲႛ ရႀင္ မိတ္ေဆၾသာဴဖစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္
မလဲ။ သူက ကမာၲေပၞမႀာ အေတာ္ဆံုး မိန္းကေလးရႀင့္။ ႓ပီးေတာ့ အမဵိႂးသား မိတ္ေဆၾေတၾလဲ အမဵား႒ကီး ရႀိဖိုႛလိုတယ္။
ရႀင္ သူတုိႛကို ပို႓ပီး ခင္မင္တတ္ရမယ္။ သူတိုႛနဲႛတူေအာင္ နည္းယူရမယ္"

50
 "သူတုိႛနဲႛ တူေအာင္။ ဘာဆိုလိုတာလဲ။ ငၝလဲ သူတိုႛလို ေယာက္ဵားပဲဟာ"
ဖီဖီက ဴပံႂးေန၍ ကၾိက ခဵက္ခဵင္း ဆက္ေဴပာသည္။
"စာအုပ္ထဲမႀာ အာ႟ံုဴမၟႂပ္ထားတာကလၾဲ႓ပီး ငၝ့မႀာ သူတိုႛနဲႛ ဴခားနားတာမဵား ဘာရႀိေသးလိုႛတံုး"
"ဴခားနားတာေပၝ့ရႀင္။ သူတိုႛလုပ္တာေတၾ ရႀင္ ဘာတခုမႀ မလုပ္ပဲဟာ"
"ဘယ္လိုဟာေတၾလဲ။ သူတိုႛနဲႛတူေအာင္ ဘာေတၾ လုပ္ရမႀာလဲ"
"ေဆးလိပ္ေသာက္ေပၝ့။ ေယာက္ဵားတိုင္းလိုလို ေဆးလိပ္ေသာက္တာပဲရႀင့္။ ႓ပီးေတာ့ ေဟးေလးဝၝးလားလုပ္
ေပၝ့။ ေနာက္လား ေဴပာင္လား၊ ရီစရာေဴပာလား လုပ္ေပၝ့။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္လဲ ေနေပၝ့။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းကဵင္က ကိစၤေတၾ
ကိုလဲ စိတ္ဝင္စားေပၝ့။ ႎိုင္ငံေရးတိုႛ၊ ေဘာလံုးပၾဲတိုႛ ဆုိတာေတၾေလ။ မိန္းကေလးေတၾနဲႛလဲ အသိဖၾဲႚ၊ ပၾဲေတၾ လမ္းေတၾလဲ
ေခၞေပၝ့။ အရက္ေသာက္သင့္လဲ ေသာက္ေပၝ့။ အဲဒၝကိုေတာ့ ကဵမ သိပ္မ႒ကိႂက္လႀပၝဘူးရႀင္"
ကၾိ စိတ္ရႀည္လက္ရႀည္႒ကီး နားေထာင္ေန၍ ဖီဖီ အံ့အားသင့္ေနသည္။ ဖီဖီသည္ သူႛသေဘာတရားကေလးကို
အႎုစိတ္ ရႀင္းဴပေနသည္။ စကားဆံုးမႀ ကၾိက၊
"ဖီဖီ၊ မင္းကို ငၝေဴပာဖူးသားပဲ။ ငၝ့ပထမဆံုးတာဝန္က ငၝ့စာအုပ္ေရးဖိုႛ။ လူႛအဖၾဲႚအစည္းအတၾက္ ဒီစာအုပ္ကို
ေစာႎိုင္သမ႖ ေစာေစာ႓ပီးေအာင္ ေရးဖိုႛ။ ဒၝေဳကာင့္ ဴပႍနာက အခဵိန္ကိစၤပဲ"
"ကိုယ္လက္ လႁပ္ရႀားမႁလုပ္ဖိုႛ ဳကံတုန္းကလဲ ရႀင္ ဒီစကားမဵိႂး ေဴပာခဲ့မႀာပၝပဲ။ ကဲ ရႀင္အခု ဘယ္ေလာက္
ေတာင့္တင္းေနသလဲ။ မစၤတာကၾိ။ ရႀင္ ေပဵာ္ေနတယ္ မဟုတ္လား"
ကၾိ အိုးတိုးအတ ဴဖစ္သၾားသည္။
"ငၝ မစဥ္းစားမိဘူး။ ဴဖစ္သမ႖အေဳကာင္း အေကာင္းခဵည္းလိုႛ ထင္တာပဲ"
ဖီဖီက ရယ္၍၊
"ဘယ္တူမလဲရႀင့္။ ကိုယ္လက္ လႁပ္ရႀားတာကေလးနဲႛ ဘယ္ေလာက္ ေဴပာင္းလဲသၾားသလဲ။ အရင္က ရႀင္
ေနမေကာင္း မဴဖစ္႟ုံ မဴဖစ္တာ။ အခုေတာ့ ရႀင္ သိပ္ေနေကာင္းေနတာ။ ေပဵာ္႟ၿင္တာနဲႛ ေရာင့္ရဲတာ မတူဘူးရႀင့္ရဲႚ" ဟု
ေဴပာ႓ပီး၊
"အခု ကဵမ သိပ္ေပဵာ္တာပဲ။ မနက္ မိုးလင္းရင္ အသက္ရႀင္ေနတာကိုပဲ သိပ္ဝမ္းသာမိတယ္။ တေနႛလံုး ေနရ
တာလဲ စိတ္ထဲမႀာ သီခဵင္း ဆိုေနရသလုိပဲ။ ရႀင္ေကာ ဒီလိုပဲလား"
ဖီဖီ့လုိ မဟုတ္ေဳကာင္း ဝန္ခံရပၝလိမ့္မည္။ သူသည္ နာရီကို ငံုႛဳကည့္လိုက္႓ပီး၊
"အလိုေလး။ ငၝးနာရီထုိးဖိုႛ ဆယ္မိနစ္ပဲ လိုပၝေတာ့ကလား။ ငၝ့အခဵိန္ဇယား ႎႀစ္ဆယ့္ငၝးမိနစ္ ပဵက္သၾား႓ပီ"
ဖီဖီက ဴပံႂး၍၊
"ကဵမေတာ့ ဝမ္းမနည္းေပၝင္။ ရႀင့္ အခဵိန္ဇယားထဲက ကဵမ အခဵိန္ မႎုတ္တာ တလေကဵာ္႓ပီ"
"သၾားေတာ့မယ္ ဖီဖီ"
ဖီဖီက သူႛလက္ကေလးကို ထုတ္ေပးသည္။ ကၾိက မေရႀာင္သာ၍ လက္ဆၾဲ ႎႁတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ကဵမေဴပာတဲ့ မိတ္ေဆၾအေဳကာင္း၊ လူေတၾအေဳကာင္း အမႀတ္ရေနာ္ မစၤတာကၾိ။ အစဆံုး လုပ္ရမႀာကေတာ့
လူေတၾကို ခင္ဖိုႛ။ လူတိုင္းကို ခင္ဖိုႛပဲ။ ရႀင္ လူေတၾကို တကယ္ခင္ရင္ သူတိုႛအတၾက္ တခုခုလုပ္ေပးခဵင္တဲ့စိတ္
ေပၞလာလိမ့္မယ္။ အဲဒၝ တကယ့္ေပဵာ္႟ၿင္မႁပဲ"
ကၾိသည္ ဖီဖီ၏ ေပဵာ္႟ၿင္မႁ အဓိပၯာယ္ ဖၾင့္ဆုိခဵက္ကို ဳကားရ၍ ဳကက္ေသ ေသကာ ငိုင္ေနသည္။ ႓ပီးမႀ၊
"ဒၝ မင္းရဲႚ ဘာသာေရး ယံုဳကည္ခဵက္ပဲလား" ဟု ေမးလိုက္မိသည္။
"မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္။ ဒၝ ဆင္ဴခင္တံုတရားပၝ"
"ေအး၊ ငၝမႀတ္ထားပၝ့မယ္။ သၾားေတာ့မယ္ေနာ္"
တံခၝးဝေရာက္မႀ ကၾိ ဴပန္လႀည့္ဳကည့္သည္။ ဖီဖီ၏ မဵက္လံုး႒ကီးမဵားသည္ သူႛကို စူးစူးဝၝးဝၝး ဳကည့္ေနသည္ကို
ေတၾႚရ၍၊
"ကဲ သၾားေတာ့မယ္။ ဴမန္ဴမန္ေနေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနာ္" ဟု ႎႁတ္ဆက္သည္။
"သၾားေတာ့။ အင္း၊ သၾားေတာ့"
ဖီဖီသည္ ဴပတင္းေပၝက္မႀ တဆင့္ ေကာင္းကင္ဴပာ႒ကီးဘက္သုိႛ ေခၝင္းလႀည့္လိုက္သည္။
ကၾိသည္ သူ၏ ပဋိကတ္ခန္းကေလးထဲတၾင္ မေဖာက္ဖဵက္ႎိုင္ေသာ သူႛအခဵိန္ဇယား႒ကီးကို ကိုင္ကာ ထုိင္ေန
သည္။ ယခင္ကလို ဴပန္ေနလ႖င္ ေန၊ မေနလ႖င္ သူႛအခဵိန္ဇယား႒ကီးသည္ ပဵက္ဴပယ္ရဦးေတာ့မည္ မုခဵ။ ဖီဖ့ီကို သူႛမိတ္
ေဆၾပၝဟု သူဝန္ခံခဲ့႓ပီ။ သူသည္ အမႀန္တရားႎႀင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို စၾဲကိုင္သူဴဖစ္သည္။ မိတ္ေဆၾဴဖစ္ေဳကာင္း ေဴဖာင့္ဆုိ
ခဵက္ကို သူ မ႟ုပ္သိမ္းႎိုင္။ ထုိႛအတူ မိတ္ေဆၾတိုႛ ယူသင့္ရအပ္ေသာ အခၾင့္ထူးမဵားကို သူေခၝင္းမခၝသာ။ ထုိႛေဳကာင့္
သူႛအခဵိန္ ဇယားတၾင္ မလိုအပ္ေသာအရာမဵားကို လက္သင့္မခံရန္ သူ မစၾမ္းႎိုင္ေတာ့။
ဤအခဵက္မဵားသည္ အဳကည့္တန္ေသာ အခဵက္မဵားဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ ယခု သူအသိအမႀတ္ ဴပႂရေတာ့မည္။

51
 သူသည္ အခဵိန္ဇယား႒ကီးကို အသည္းနာနာႎႀင့္ ဆုန္႓ဖဲပစ္လုိက္သည္။ အခဵိန္သတ္မႀတ္ခဵက္ အသစ္မဵားကို
တုိးဴဖည့္ လိုက္သည္။ ထိုအခဵိန္သစ္မႀာ လူမႁဆက္ဆံေရးအတၾက္ တလလ႖င္ မိနစ္ သံုးဆယ္။
"လူေတၾ ႒ကိႂက္တာကို သိသည္" ဆိုေသာ ေယာက္ဵားရႀာ နာမည္ မိန္းကေလးကို သၾားေတၾႚရန္ နာရီဝက္
တိတိ လုိေသးသည္။
ယေနႛသည္ သူႛဘဝ တေလ႖ာက္လံုးတၾင္ ႓ဂိႂလ္အေမၿဆံုးေနႛ။ နယူးေယာက္က ခၾာခဲ့မိတာ မႀားေလဴခင္းဟု
သူေတၾးမိ သည္။ နယူးေယာက္တၾင္ သူႛမႀာ မိတ္ေဆၾ ႎႀစ္ေယာက္သာ ရႀိသည္။ ေနာက္ထပ္ တိုးဖိုႛလည္း လမ္းမဴမင္။
ဤ႓မိႂႚတၾင္ကား သူႛမႀာ မိတ္ေဆၾႎႀစ္ေယာက္ စာရင္းေပၝက္ခဲ့႓ပီ။ ေနာက္ႎႀစ္ေယာက္ကလည္း တိုးလာဦးမည္
တကဲကဲ။ သူႛမႀာ ဖီဖီ ရႀိသည္။ ဘတ္ကလင္ကာ ရႀိသည္။ ရႀာလီေဝလင္ ဆိုေသာ မိန္းကေလးက ယေနႛပင္
မိတ္ေဆၾအဴဖစ္ ကမ္းလႀမ္းသည္။ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္ကလည္း သူႛကို မိတ္ေဆၾ ဖမ္းေနေသးသည္။
ရက္ေပၝင္းမဵားစၾာ ဳကာသည့္တိုင္ေအာင္ တင္မ္ႎႀင့္ မာမီကိက ၾ ို မေတၾႚခဵင္လ႖င္ မေတၾႚဘဲ ေန၍ ရခဲ့သည္။
နယူးေယာက္ ႓မိႂႚတၾင္ သူႛအဖိုႛ မဵားစၾာ အေနေခဵာင္ခဲ့သည္။ သိုႛေသာ္ …
နယူးေယာက္႓မိႂႚကို သူ ဴပန္ခဵင္ေသးရဲႚလား …။

(၁၃)

ရႀာလီသည္ ကိစၤတရပ္လံုးကို သံုးသံုးသပ္သပ္ စဥ္းစား႓ပီး စိတ္ဒုန္းဒုန္း ခဵလိုက္ေလသည္။ မထိခလုတ္ ထိခလုတ္

ေသာလံုးကေလး ထုတ္႟ံုႎႀင့္ ႓ပီးမည့္ ကိစၤမဟုတ္။ ပၝရဂူကေလးကို ဓား႒ကိမ္း ႒ကိမ္းမႀ ဴဖစ္ေတာ့မည္။ ေသၾးနားထင္
ေရာက္ေအာင္ ဴမင့္ေနေသာ သူႛဘဝင္ကို မိုင္းဗုံးေထာင္ခဲၾသလို ဖဵက္ဆီးရေတာ့မည္။
ဤအလုပ္မဵိႂးကို ရႀာလီ မလုပ္ခဵင္။ မစၤတာကၾိကို ရႀာလီ ခင္မင္ပၝ၏။ သိုႛေသာ္ သူႛကို ကၾိ မဳကည့္ခဵင္ေလာက္
ေအာင္ ဴဖစ္ခဵင္ ဴဖစ္သၾားပၝေစေတာ့။ ဤအလုပ္ကို လုပ္မႀဴဖစ္မည္။ သူႛစ႟ိုက္က သာယာေပဵာ္႟ၿင္မႁကို ေပးခဵင္သည္။
ကၾိကိုမူ နာကဵည္းမႁေပးရန္ အတၾက္ သူအစၾမ္းကုန္ ဖဵစ္ညၟစ္ လုပ္ရေတာ့မည္။ ကၾိက သူႛကို ခင္မင္ေစခဵင္သည္။
သုိႛေသာ္ ကၾိက သူႛကို ခၾင့္မလၿတ္ေလာက္ေအာင္ ကၾိကို ေစာ္ကားေမာ္ကား လုပ္ရေတာ့မည္။ ဒၝေတာင္မႀ ကၾိအဖိုႛ ထူးမႀ
ထူးပၝေတာ့ မလားဟု သံသယ ဴဖစ္မိ၏။
ဧည့္သည္ေတာ္႒ကီး ကၾိ သူႛအခန္းသိုႛ ဝင္လာေသာအခၝ ရႀာလီသည္ သူကုိယ္သူ အလၾန္ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛသူ၊
ဴမင့္ဴမတ္သူပမာ ခံစားမိသည္။ ဤညမႀပင္ သူ အလၾန္လႀေနသည္။ ညပၾဲထိုင္အကဵႈကို ဝတ္ထားသည္။ ဂၝဒင္နီယားဝက္စ္
ႎႀင့္ အဴပင္သုိႛ ထၾက္ရန္ အစီအစဥ္ရႀိသည္။
"အား မစၤတာကၾိ။ ထုိင္ပၝ"
ရႀာလီက တိုတိုေတာင္းေတာင္းပင္ ႎႁတ္ဆက္႓ပီး သူႛအလႀဴပင္လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ေနသည္။ မႀန္တဳကည့္
ဳကည့္ လုပ္ေန႟ုံႎႀင့္ အားမရေသး။
"ေမရီေရ။ အလႀဴပင္ေသတၨာေလး ယူခဲ့ပၝဦးကၾယ္"
မီးေရာင္ေအာက္မႀာ ထိုင္ကာ အေသးတကာ့ အေသးဆံုး မႀန္ကေလးကို ထုတ္႓ပီး မဵက္ႎႀာကို ဴခယ္မႁန္းဴပန္
သည္။ လႁပ္ကုလားထိုင္ေပၞတၾင္ သုန္သုန္မႁန္မႁန္ ထိုင္ေနေသာ ကၾိကုိ မႀန္ထဲမႀ သူ ဴမင္ေန၏။
"ခဏေလးေစာင့္ပၝဦးေနာ္။ စိတ္မရႀိပၝနဲႛ"
"စိတ္ရႀိ …"
"နာရီဝက္ ေတၾႚခဵိန္ေပးမယ္လိုႛ ရႀင္ ကတိေပးထားတာပဲရႀင္။ ကဵမ ပို႓ပီး အခဵိန္မဆၾဲပၝဘူးရႀင္"
"ကဵေနာ္ ကတိေပးတာက ဒီလို …"
"ဒီအခဵိန္ကို ဘယ္လိုသံုးမယ္ဆိုတာက ကဵမရဲႚ ဆံုးဴဖတ္ပိုင္ခၾင့္ဘဲရႀင္၊ ကဵမ ေဴပာမႀာက တိုတုိပၝ။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင့္
အဖိုႛ သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပၝလိမ့္မယ္"
ပၝရဂူကေလးက ခပ္မဆိတ္ပင္ ေနလိုက္သည္။ ရႀာလီသည္ အလႀဴပင္ ေသတၨာကိုပိတ္႓ပီး အိမ္ေဖာ္မေလးကို
ေခၞဴပန္သည္။ ဤတ႒ကိမ္ေတာ့ ေရေတာင္းသည္။ ေရကို တကဵိႂက္ခဵင္းေသာက္ရင္း မႀန္ႎႀင့္ ခပ္လႀမ္းလႀမ္းမႀေန၍ သူႛ
တကိုယ္လံုးကို သေနဴပန္သည္။
"ကဲ၊ မစၤတာကၾိ"
သူႛတကိုယ္လံုး ဴမၟႂပ္သၾားေအာင္ ႒ကီးမားေသာ ကုလားထိုင္႒ကီးေပၞတၾင္ ထိုင္ခဵလိုက္႓ပီး ရႀာလီက စကား
စသည္။ ကိစက ၤ ဘာပၝလိမ့္ဟု ဴပန္စဥ္းစားေနသလို လုပ္႓ပီးမႀ …
"ေအာ္ ဟုတ္ပၝရဲႚ။ ပိုႛစ္ သတင္းစာ ကိစၤ …"
ရႀာလီသည္ မီးလင္းဖို ခံုေပၞမႀ နာရီကို လႀမ္းဳကည့္လိုက္႓ပီးမႀ၊

52
 "ကဵမ ဒီေနႛည အဴပင္သၾားစရာရႀိတယ္။ ရႀင့္ကို အခဵိန္ေတာ့ သိပ္မဵားမဵား မေပးႎိုင္ဘူး။ စကားလိပ္ပတ္ မလယ္
ရင္လဲ ခၾင့္လၿတ္ပၝ။ ကိစၤက ဒီလိုရႀိတယ္။ သတင္းစာတေစာင္မႀာ လက္တိုလက္ေတာင္း အလုပ္လုပ္တဲ့ လူတေယာက္
ကို လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ မဴပည့္ဘူးဆို႓ပီး ဴဖႂတ္ပစ္တယ္။ သူက သူႛကို တလအတၾင္း အလုပ္ဴပန္ခန္ႛရမယ္။ ေနာင္ကဵရင္
သူႛကို အယ္ဒီတာ ခန္ႛရမယ္လိုႛ ေဴပာတယ္။ ဒၝဟာ မဟာ႔ကားလံုးပဲ။ ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ေပၝ့ေလ။ အဲဒီအတိုင္း ဴဖစ္လာဖိုႛ
ဆုိရင္ သူႛလုပ္နည္း လုပ္ဟန္ကို လံုးဝ ဴပင္ပစ္ရမယ္။ တလအတၾင္း လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ မဴပည့္ဝရာကေန ဴပည့္ဝလာတဲ့
အထိ ဆိုပၝေတာ့ေလ။ အဲဒီ မဟာ႔ကားလံုး႒ကီးကို ထုတ္တဲ့လူက ရႀင္ပဲ။ ရႀင့္အမႀားေတၾကို ကဵမ ေထာက္မဴပခင္
ဒီ႔ကားလံုးအတိုင္း ဴဖစ္လာေအာင္ ရႀင္ ဘာေတၾ လုပ္မယ္ဆိုတာ တဆိတ္ကေလး ရႀင္းဴပပၝဦးလား"
ကၾိ၏ ရင္ထဲ၌ ခံစားေနရပံုမဵိႂး ခံစားေနရပၝက သူႛလို အ့ံဳသစရာ တည္႓ငိမ္မႁမဵိႂးဴဖင့္ မည္မ႖ စကားဴပန္ေဴပာ
ႎိုင္မည္မဟုတ္။
"ကဵေနာ္ လုပ္မႀာက ပိုႛစ္ သတင္းစာေဟာင္းေတၾကို ရႀာ႓ပီး ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းရဲႚ ရီစရာ ေခၝင္း႒ကီးေတၾ
အားလံုးကို ဴပန္ဖတ္မယ္။ ကဵေနာ္ သိရသေလာက္ေတာ့ သူက ေခၝင္း႒ကီးဘုရားလိုႛ ဆိုတာပဲ။ အဲဒီေခၝင္း႒ကီး ေဆာင္းပၝး
ေတၾကို သိပၯံနည္းကဵ ေလ့လာမယ္။ သတၨႂခဵဳကည့္မယ္။ ကဵေနာ့ ေရးဟန္ကို ဖဵက္ဆီးပစ္မယ္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း
ေရးဟန္မဵိႂး ေရးမယ္။ အတိုခဵႂပ္ကေတာ့ နလပိန္းတံုးထု႒ကီးရဲႚ နလပိန္းတံုးက နလပိန္းတံုးထု႒ကီးအတၾက္ ေရးသလို
ေရးတတ္ေအာင္ သင္မယ္"
"ရႀင့္ စီမံကိန္းက ဒၝအကုန္ပဲလား"
"လိုတာထက္ ပိုေနေသးတယ္ေတာင္ ထင္တယ္"
"ေအာ"
ရႀာလီက သူႛကို ဴပက္ေခဵာ္ေခဵာ္ ဳကည့္လိုက္သည္။
"ကဵမ အေဒၞရဲႚ အလုပ္တာဝန္ခံ အဴဖစ္နဲႛ ေဴပာရရင္ ရႀင့္အတၾက္ေတာ့ ေမ ၁၅ ရက္က စ႓ပီး အိမ္ခန္းသစ္
ရႀာေပးရေတာ့မႀာပဲ။ ေခၝင္း႒ကီးေရးတာနဲႛ ေဝၝဟာရ အဘိဓာန္ေရးတာအဴပင္ ရႀင္တဴခား ဘယ္အလုပ္ကေလး အကိုင္
ကေလးမဵား လုပ္တတ္ေသးလဲ"
"ကဵေနာ့္ကို ပိုႛစ္က ေမ ၁၅ ရက္မႀာ ဴဖႂတ္မယ္လိုႛ ခင္ဗဵား ထင္ေနလိုႛလား"
ကၾိက မႁန္ေတေတႎႀင့္ ေမးသည္။
"ေဴမ႒ကီး လက္ခတ္မလၾဲေပ့ၝရႀင္"
"ဘာဴဖစ္လုိႛလဲ"
"ဘာဴဖစ္ရမလဲ။ ရႀင့္ကုိ ဴဖႂတ္ပစ္ဖိုႛ စီစဥ္တဲ့ အေဳကာင္းဴပခဵက္အတိုင္းေပၝ့။ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ မရႀိဘူးဆိုတာ
ပဲေပၝ့"
"ဒၝဆို ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ေဴပာတာ ခင္ဗဵား သေဘာတူတယ္ ဆိုပၝေတာ့။ ခင္ဗဵားကေရာ ကဵေနာ့္မႀာ
ေခၝင္း႒ကီးေရးႎိုင္တဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ မရႀိဘူးလိုႛ ထင္သလား"
"ရာႎႁန္းဴပည့္ထင္တယ္။ ဒီကိစၤက ေရးဟန္တခုထဲနဲႛသာဆိုင္တာ မဟုတ္ဘူးရႀင့္။ မစၤတာကၾိ၊ ရႀင့္ဟာက
အေဴခခံကစ႓ပီး မႀားေန႓ပီ"
ကၾိ စိတ္ထဲတၾင္ ရႀာလီထံမႀ အဳကံဉာဏ္ေကာင္းမဵား ရႎိုင္မည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သုိႛေသာ္ ရႀာလီကလည္း သူ
ႎႀာေခၝင္း႟ံႁႚ ေသာ "လူထု"။ သူ စက္ဆုပ္ေသာ "သာမန္ ပရိသတ္" ပင္ မဟုတ္လား။ သုိႛေသာ သူႛလုိ ေခတ္သစ္၏
ေရႀႚေဆာင္ သိပၯံပညာရႀင္ ရင့္မာ႒ကီးကို ဘာေဳကာင့္ ဤအေပၝက္မဵိႂး ခဵိႂးေနသည္ကို သူ နားမလည္ႎိုင္။
"စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ ကဵေနာ္ အခု လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ မရႀိဘူး။ ေမလ ၁၅ ရက္ကဵရင္လဲ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္
ရႀိဦးမႀာ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး။ ကဵေနာ္ အေဴခခံက စ႓ပီး မႀားေန႓ပီ။ ခင္ဗဵား ေဴပာတာ ဒီလိုမဟုတ္လား။ ကဲ၊ ဆက္ေဴပာပၝဦး"
ရႀာလီ အေတၾးက႗ံေနရာမႀ ေခၝင္းကေလးကို ငဲ့ေစာင္းကာ စကားဆက္သည္။
"ပထမ အခဵက္က ရႀင္ဘာေဳကာင့္ ေခၝင္း႒ကီးေရး ဆရာအဴဖစ္ မေအာင္ဴမင္ရသလဲ။ ရႀင္က ေရးဟန္ ဴပႍနာ
လိုႛ ထင္တယ္။ ရႀင့္ေရးဟန္မႀာ အ႒ကီးဆံုး ခ႗တ္ယၾင္းခဵက္ေတၾ ရႀိေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့ ဒၝက အေဳကာင္းရင္း မဟုတ္
ေသးဘူး။ တကယ့္ ဴပႍနာအေဳကာင္းရင္းခံက ရႀင့္သေဘာထားပဲ။ ရႀင္က ေခၝင္း႒ကီးေရးတာကို လက္တိုလက္ေတာင္း
အလုပ္လိုႛ ထင္တယ္။ လူမဖတ္တဲ့ ေကဵာက္ေခတ္က မဂၢဇင္း႒ကီးေတၾမႀာ ေဆာင္းပၝးကေလး တပုဒ္တေလ ပၝတာနဲႛ
ဒီေခၝင္း႒ကီးေရးတဲ့အလုပ္ကို နိမ့္ကဵတဲ့အလုပ္လိုႛ ရႀင္ထင္တယ္။ တကယ္ဆုိေတာ့ ေခၝင္း႒ကီးေရးတဲ့အလုပ္က တကယ္
႒ကီးဴမတ္တဲ့အလုပ္။ အတတ္ပညာေတၾထဲမႀာ တကယ့္ အံ့ဳသကုန္ႎိုင္ဖၾယ္ အလုပ္။ အေကဵာ္အေမာ္ေတၾနဲႛသာ ထုိက္
တန္တဲ့အလုပ္။ ရႀင္က ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို မထီမဲ့ဴမင္ လုပ္တယ္။ မခန္ႛမရန္ႛ လုပ္တယ္။ ေခၝင္း႒ကီးေရးတဲ့ ေနရာမႀာ
ရႀင့္ကိုယ္ရႀင္ သူႛထက္ အမဵား႒ကီးသာတယ္ စၾာတယ္လိုႛ ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူက ရႀင့္ထက္သာတယ္။ ပိုႛစ္
ပရိသတ္ထဲမႀာ သူႛေခၝင္း႒ကီးထက္ ရႀင့္ေခၝင္း႒ကီးကို ပို႒ကိႂက္တဲ့လူ တေယာက္ေတာင္ ရႀိမယ္မထင္ဘူး။ သူႛထက္ ရႀင့္ကို
အယ္ဒီတာ ခန္ႛခဵင္မယ့္ စာနယ္ဇင္းဆိုတာလဲ ကမာၲမႀာ တေစာင္မႀ ရႀိမယ္လိုႛ ကဵမ မထင္ဘူး"

53
 "ခင္ဗဵား လူရီစရာဴဖစ္ေအာင္ မႀားေန႓ပီ"
ကၾိက ေအးတိေအးစက္ ဳကားဴဖတ္ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ့္ကို အယ္ဒီတာ ခန္ႛခဵင္တဲ့ စာနယ္ဇင္းေတၾကို ဴပႎိုင္ပၝတယ္ဗဵာ"
"ဟုတ္ပၝတယ္၊ ရႀင္ေရးေနတဲ့ ႎိုင္ငံေရးသိပၯံ သံုးလ တ႒ကိမ္ထုတ္တိုႛ၊ မႎုႍေဗဒဌာန ဂဵာနယ္၊ တိုႛေပၝ့ေလ"
ရႀာလီက ခနဲႛဴပံႂး ဴပံႂးလိုက္႓ပီး ခဵက္ခဵင္း စကားဴပန္ဆက္သည္။
"ရႀင္ ေခၝင္း႒ကီး ထုိင္ေရးတဲ့အခၝ ဘယ္လုိလူေတၾ အတၾက္ ေရးတယ္လိုႛ ထင္သလဲ။ သိပၯံပညာရႀင္ တစု
အတၾက္လား။ မုတ္ဆိတ္ဴဖႃဴဖႃ သုခမိန္႒ကီးေတၾ အတၾက္လား။ ေကဵာက္ဴဖစ္ ႟ုပ္႔ကင္းဴဖစ္ေနတဲ့ ဥပေဒပၝရဂူအို႒ကီးေတၾ
အတၾက္လား။ ပိုႛစ္ကိုဖတ္တဲ့ လူထဲမႀာ အဲဒီလူမဵိႂးက လက္တဆုပ္စာပဲရႀိတယ္။ ရႀင္ တကယ္ေရးရမယ့္ လူေတၾကို
အာ႟ံုသၾင္းဳကည့္လိုႛ မဴမင္ဘူးလား။ အဲဒီလူေတၾကို ရႀင္လမ္းေပၞ ေလ႖ာက္သၾားရင္း ေနႛတိုင္း ေတၾႚႎိုင္တယ္။ ညေန ၆
နာရီေလာက္ ဓာတ္ရထားစီးဳကည့္။ အဲဒီလူေတၾရဲႚ မဵက္ႎႀာေတၾကို ဴမင္ႎိုင္တယ္။ အဲဒီလူေတၾဟာ ပိုႛစ္ရဲႚ ပရိသတ္ပဲ။
ေစဵးသည္ေတၾ၊ အလုပ္သမားေတၾ၊ စာေရးစာခဵီေတၾ၊ ေရပိုက္ဴပင္သမားေတၾ၊ ကားသမားေတၾ၊ အေရာင္းကိုယ္စားလႀယ္
ေတၾ၊ မိန္းမပစၤည္း အေရာင္းသမားေတၾ။ သူတိုႛကိုဳကည့္။ သူတိုႛကို ဘယ္လို ဆၾဲေဆာင္စည္း႟ံုးရမလဲ စဥ္းစား။ ဒီလို
ဴဖစ္ရမယ္။ ရႀင္ အခု လုပ္ေနတာက အဲဒီလူေတၾ တန္းစီ ခဵီတက္လာ႓ပီး ရႀင့္ကို တခုခု လာေမးအံုးေတာ့ ရႀင္က
ေသေတာင္ စိတ္ဝင္စားမယ့္ သေဘာထားမရႀိဘူး"
"ေဴခကုန္ လက္ပန္းကဵေနတဲ့ ပန္းရန္သမားကို ဆၾဲေဆာင္ စည္း႟ုံးဖိုႛတိုႛ။ အေရမရ အဖတ္မရေတၾ ေရးဖိုႛတိုႛ
ဆိုတာမဵိႂး ကဵေနာ္ ဘယ္တုန္းကမႀ မမႀန္းခဲ့ဘူး။ ကဵေနာ့ ဘဝက အဖိုးတန္တဲ့ အဳကံဉာဏ္နႛဲ ရင့္ကဵက္တဲ့ အဆံုး
အဴဖတ္ကို …"
"မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္။ ရႀင့္တာဝန္က ရႀင္ေရးတာကို လူဖတ္ဖိုႛ။ အဲဒီမႀာ ရႀင္ မေအာင္ဴမင္ရင္ ဘယ္မႀာမႀ မေအာင္
ဴမင္ေတာ့ဘူး။ သတင္းစာရဲႚ တာဝန္ဆိုတာက လူေတၾကို နံရံ ေကဵာမႀီခိုင္း႓ပီး အခဵက္အလက္ေတၾကို ေလမႁတ္စက္နဲႛ
ေခၝင္းထဲ မႁတ္သၾင္းရမယ္လိုႛ ရႀင္ထင္ေနသလား။ အဲဒၝ သၾက္သၾက္လည္တဲ့ အမႀားပဲ။ ရႀင့္စိတ္ကူးထဲက သတင္းစာမဵိႂးကို
ဖတ္မယ့္လူ ဒီ႓မိႂႚမႀာ တကဵိပ္ဴပည့္ေအာင္ ရႀိမႀာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီသတင္းစာမဵိႂးထုတ္ရင္ မစၤတာေမာဂန္ 61 ေတာင္ ႎႀစ္ဝက္
မကဵိႂးခင္ မၾဲမယ္။ ေသေနတဲ့ သတင္းစာဆိုတာ တကမာၲလံုး ဘယ္မႀာဴဖစ္ဴဖစ္ အသံုးမကဵဘူး။ အသက္ဝင္ လႁပ္ရႀားတဲ့
သတင္းစာေကာင္း ဆိုတာက ပရိသတ္ ဖတ္ခဵင္တာ၊ လက္ခံႎိုင္တာထက္ နည္းနည္းပို႓ပီး ေကာင္းရတယ္။ ပို႓ပီး ေပၝ့ပၝး
ရတယ္။ အဖိုးတန္ အခဵက္အလက္နဲႛ ရင့္ကဵက္တဲ့ အဆံုးအဴဖတ္ေတၾ ပို႓ပီး ေပးရတယ္။ ပိုႛစ္က အဲဒီလို သတင္းစာ
မဵိႂးရႀင့္။ ပရိသတ္ အမဵားစု တက္လႀမ္းခဵင္တာထက္ ပို႓ပီး ဴမင့္ဴမင့္ေရာက္ေအာင္ အ႓မဲဆၾဲတင္ေပးတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ပိုႛစ္က
သူႛ ပထမဆံုး တာဝန္ဟာ လူဖတ္ဖိုႛပဲ ဆိုတာ အသိအမႀတ္ဴပႂတယ္။ ပိုႛစ္က အေဴခအေနကို ႎိႁင္းႎိႁင္းခဵိန္ခဵိန္ ကိုင္တၾယ္
တယ္။ သေဘာတရားကို မကိုင္တၾယ္ဘူး။ လူဖတ္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ပိုႛစ္ရဲႚ ေခၝင္း႒ကီးေရး ဆရာအဴဖစ္နဲႛ ရႀင့္ ပထမဆံုး
တာဝန္ကလဲ ရႀင့္ ေခၝင္း႒ကီးေတၾကို လူဖတ္ဖိုႛပဲ။ လူဖတ္ေအာင္ မလုပ္ႎိုင္ဘူး ဆိုရင္ ရႀင္ဟာ ပိုႛစ္အတၾက္ ဘာမႀ အသံုး
မကဵေတာ့ဘူး။ ရႀင္ အဲဒီကိစၤကို လံုးဝ မလုပ္ႎိုင္ဘူး။ ဒၝေဳကာင့္ ရႀင့္ကို ဴဖႂတ္ပစ္ဖိုႛ စီစဥ္တာပဲ။ ရႀင့္ကိုယ္ရႀင္ ထင္တလံုး
လုပ္ေနတာေတၾကို ပယ္လိုက္စမ္းပၝရႀင္။ ဒီလၾယ္လၾယ္ရႀင္းရႀင္း အခဵက္ကေလးကို သိပၯံပညာရႀင္ရဲႚ တည္႓ငိမ္မႁ၊ အဂတိ
ကင္းမႁနဲႛ ဆင္ဴခင္စမ္းပၝ။ ပိုႛစ္ သတင္းစာမႀာ ႓ဗိတိသ႖ စၾယ္စံုကဵမ္း႒ကီးထဲက စာေတၾကို မနက္တိုင္း ေကာ္လံဝက္ေလာက္
ပံုႎႀိပ္ေဖာ္ဴပေနရင္ ရႀင္ေရးခိုင္းတာနဲႛ အကဵိႂးသက္ေရာက္ပံုခဵင္း အတူတူေနမႀာပဲ။ ေငၾကုန္ေတာင္ သက္သာဦးမယ္"
ရႀာလီသည္ အခဵိန္မရႀိေတာ့သလို စားပၾဲသိုႛ သုတ္သုတ္ကေလး ထသၾား႓ပီး ပန္းစည္းတခု လုပ္ေနသည္။ ကၾိ
ကမူ ႓ငိမ္႓ငိမ္ ႒ကီးထိုင္ကာ ရႀာလီကုိ မဵက္ႎႀာတင္းတင္း ဳကည့္ေနသည္။
"ကဵမ ဒီမႀာတင္ စကားဴဖတ္ဖုိႛပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ဆက္ေဴပာရဦးမယ္။ ေခၝင္း႒ကီးေရးဆရာအဴဖစ္ ရႀင္ မေအာင္ဴမင္တာ
က ေခၝင္း႒ကီးဖတ္တဲ့ လူမဵားစု႒ကီးရဲႚ ဆႎၬသေဘာထား အနဲစုကေလးနဲႛ ပတ္သတ္႓ပီးေတာ့ေတာင္မႀ ရႀင့္မႀာ ေဴပာစရာ
ဆိုစရာ မရႀိလုိႛပဲ။ ေဴပာစရာ ဆိုစရာရႀိလဲ မေဴပာတတ္ မဆိုတတ္လိုႛပဲ။ မစၤတာကၾိ။ ရႀင္ ေခၝင္း႒ကီးေရးဆရာ အဴဖစ္
မေအာင္ဴမင္တာက အဲဒီအလုပ္ထက္ ပို႓ပီး အေရး႒ကီးတဲ့ဘက္မႀာ အေရးနိမ့္ေနလိုႛပဲ။ ရႀင္ဟာ လူသားတေယာက္။
ေယာက္ဵားတေယာက္ အေနနဲႛလဲ မေအာင္ဴမင္တဲ့ လူပဲ"
ရႀာလီက သူႛမဵက္ႎႀာကို အနီးကပ္ ေလ့လာေနသည္။
ကၾိသည္ နဖူးေဳကာမဵား မုန္တိုင္းထေနသလို တၾန္ႛ႟ံႁေသာ မဵက္ႎႀာထားဴဖင့္၊
"ဒီေလေဳကာရႀည္႒ကီးကို ဆက္ေဴပာေနလိုႛ အကဵိႂးမထူးေတာ့ပၝဘူး။ ခင္ဗဵားယူဆတဲ့ အကူအညီ အဳကံဉာဏ္
ဆိုတာက"
ရႀာလီ့အသံက သူႛအသံကို ဖံုးသၾားသည္။

61
ဟမစၤတာ ေမာဂန္။ ။ေမာ္ဂန္ ဂ႗န္ပၝးပၾန္ႛ။ အေမရိကန္ သန္း႔ကယ္ သူေဌး႒ကီး (၁၈၃၇-၁၉၀၃)။

54
 "ဘာလဲ။ ရႀင့္ကို လၾန္လၾန္ကဲကဲ ဳသဘာေပးမိလိုႛလား"
ရႀာလီက ခဵိႂခဵိႂဴပံႂးဴပံႂးႎႀင့္ ခနဲႛသည္။
"ရႀင္ဟာ သူလို ငၝလိုလူပဲ။ ေဴမၟာက္ပင့္ေဴပာမႀ ႎႀလံုးေခၾႚတဲ့လူပဲလိုႛ ရႀင့္ကို ကဵမ မႀတ္မိေနေတာ့မႀာပဲ။ မဂႆလာ
ညပၝရႀင္။ ေတၾႚရတာ ဝမ္းသာပၝတယ္"
ရႀာလီက ဦးေခၝင္းကို အသာအယာ ႌၿတ္ကာ ေနာက္ဘက္တံခၝးကို ထသၾားသည္။
ကၾိက ရႀာလီကို ဣေဴႎၬရရႎႀင့္ စကားအတန္သား ေဴပာ႓ပီးဴပန္ရန္ ဳကံထားေသာ္လည္း ယခုမူ သူႛကုိ ကဵက္သ
ေရရႀိရႀိႎႀင့္ စကားအတန္သားေဴပာကာ ႎႀင္ထုတ္သလို ဴဖစ္ေနသည္။ ဒၝကို သူ လက္မခံႎိုင္။ စကားလည္း မဴဖတ္ခဵင္
ေသး။
"မစၤ ေဝလင္"
ရႀာလီက သမင္လည္ဴပန္ လႀည့္ဳကည့္သည္။
"ခၾင့္လၿတ္ပၝရႀင္။ ကဵမက ရႀင္ဴပန္သၾား႓ပီ ထင္ေနတာ။ ရႀင့္ဦးထုပ္လား။ ေရႀႚခန္းမထဲမႀာ ရႀင္ထားခဲ့တယ္နဲႛတူ
တယ္"
"ဦးထုုပ္ကိစၤ မဟုတ္ပၝဘူး"
"ေအာ္၊ ဒၝဴဖင့္ ဘာကိစၤပၝလဲရႀင္"
"ဘုရားသခင္ သိမႀာေပၝ့ဗဵာ"
ကၾိက အသံအက္ကၾဲကၾဲႎႀင့္ ေဴဖသည္။
ကၾိသည္ အခန္းအလယ္တၾင္ ေဴခစံုရပ္ေနသည္။ သူႛရင္ထဲတၾင္ ဘေလာင္ဆူေနသည္။ မဳကံႂဘူးေသာ အေတၾႚ
အဳကံႂဴဖစ္၍ အမဵိႂးအမည္ပင္ မခၾဲတတ္ႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္ရသည္။ ေလႀာင္ခဵိႂင့္ သၾင္းခံရသည့္ ဴခေသႆ့လို အခန္းထဲတၾင္ လမ္း
ေလ႖ာက္ေနမိသည္။ ရႀာလီကမူ ဤအဴဖစ္မဵိႂးသည္ ညတိုင္း သူႛဧည့္ခန္း၌ ဴမင္႟ိုးဴမင္စဥ္ ဴမင္ေနကဵပမာ မသိလိုက္ မသိ
ဖာသာ ဳကည့္ေနသည္။
"ဆက္စမ္းပၝအံုး၊ ဆက္စမ္းပၝအံုး"
ကၾိက မာ႔ကပ္႔ကပ္ေဴပသည္။
"ေဴပာသာေဴပာ။ ခင္ဗဵား ေဴပာတတ္သေလာက္ ေဴပာစမ္း။ ကဵေနာ္ လုိေနတာ ဒၝေတၾပဲလိုႛ ခင္ဗဵား ထင္သလား"
"အစစ္ေပၝ့"
ရႀာလီက ဳကည္သာစၾာ ေဴပာသည္။
ရႀာလီသည္ သူႛေအာင္ဴမင္မႁအတၾက္ မဵက္ႎႀာကေလး နီေနသည္။ ကၾိ ေဒၝမာန္ထဴခင္းကို သေဘာကဵသည္။ ကၾိ
ေဒၝသ ခဵႂပ္ထိန္ႎိုင္စၾမ္း ရႀိဴခင္းကိုလည္း သူႛပညာစၾမ္းထက္ ပို၍ သေဘာကဵမိသည္။
"မထိုင္ေတာ့ဘူးလား မစၤတာ ကၾိ"
ကၾိ ထိုင္ခဵလိုက္သည္။
"တဴခား လူေတၾက ရႀင့္ကၾယ္ရာမႀာ ေဴပာမယ့္ စကားကို ကဵမက ေရႀႚမဵက္ႎႀာ ေနာက္ထား႓ပီး ေဴပာတာပဲ။
ဘာဴဖစ္လိုႛ ေဴပာတာလဲ ဆိုေတာ့ ရႀင္ဟာ ႟ိုးသားတဲ့လူ၊ ကိုယ့္ခ႗တ္ယၾင္းခဵက္ေတၾကို ကိုယ္ဴမင္ခဵင္တဲ့လူလုိႛ ကဵမ
ယံုလိုႛပဲ။ ရႀင့္ကို ေဴမၟာက္ပင့္ ေဴပာတာပဲ ႒ကိႂက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေစာေစာကတည္းက ေဴပာထား။ ကဵမမႀာ ေဘာ္ေဳကာ့
ကိစၤေတၾ ေဴပာေနဖိုႛ အခဵိန္မရႀိဘူး"
ေတာ္ဳကာ။ ေကဵာ္ဳကားတ့ဲ အခဵိန္ဇယား႒ကီးရဲႚ ပုိင္ရႀင္ကိုမဵား လူႛေဘာ္ေဳကာ့တဲ့။
ကၾိက ခပ္အုပ္အုပ္ အသံဴဖင့္၊ "ဆက္ေဴပာပၝ" ဟု ေဴပာသည္။
"ေခၝင္း႒ကီးေရးဆရာဟာ လူသာမန္ေတၾကို စည္း႟ံုးသိမ္းသၾင္း ေရႀႚေဆာင္ႎိုင္ဖိုႛဆိုရင္ ပထမဆံုး လူသာမန္
ေတၾအေပၞမႀာ စိတ္ဝင္စားရမယ္။ လူသားခဵင္းဆိုတဲ့စိတ္ ေမၾးႎိုင္ရမယ္။ စာနာမႁ ရႀိရမယ္။ ခဵစ္ဴမတ္ႎိုးရမယ္။ ဒၝဟာ
အယ္ဒီတာအဴဖစ္နဲႛ ေအာင္ဴမင္တဲ့ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းရဲႚ မဟာလ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ပဲ။ သူက မဵိႂးေကာင္း႟ိုးေကာင္း လူ႒ကီး
လူေကာင္း ဆိုေပမယ့္ အ႓မဲတမ္း လူေတၾဳကားထဲက လူပဲ။ သူႛဘဝတေလ႖ာက္လံုး လူေတၾနဲႛအတူ လက္တၾဲ႓ပီး လူေတၾ
အတၾက္ လုပ္ခဲ့တာခဵည္းပဲ။ ဴပည္တၾင္းစစ္မႀာ ပၝခဲ့တယ္။ စစ္႓ပီးေတာ့ ေကာ္ေဇာအိတ္သမားေတၾကို ဆန္ႛကဵင္ခဲ့တယ္။
ဒီေနႛ ဴပည္နယ္ ထုိးတက္႒ကီးပၾားေနတာ သူတိုႛလို၊ ကဵမ အေဖတိုႛလို လူမဵိႂးေတၾ ေဆာင္႟ၾက္ခဲ့ဳကလုိႛပဲ။ ပိုႛစ္သတင္းစာမႀာ
လုပ္ေတာ့လဲ လူေတၾအတၾက္ လုပ္တယ္။ လူေတၾနဲႛ အတူလုပ္တယ္။ ကိုင္တယ္။ ေတၾးတတ္ ေခၞတတ္တယ္။ တိုက္ပၾဲ
ဝင္တယ္။ သူလုပ္သမ႖ ဴပည္သူေတၾကို အလုပ္အေက႗း ဴပႂဖိုႛခဵည္းပဲ။ ဒၝေဳကာင့္ သူႛေခၝင္း႒ကီးကို ဒီေနႛ မဖတ္ရရင္ ဒီေနႛ
အဖိုႛ မဴပည့္စံုဘူးလုိႛထင္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတၾ ေထာင္နဲႛ ေသာင္းနဲႛ ခဵီေနတာေပၝ့။ အဲဒၝ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း
အေဳကာင္းပဲ။ ရႀင္ စိတ္ဝင္စားရဲႚလား ဟင္ မစၤတာ ကၾိ။ စိတ္မဝင္စားရင္ေတာ့ ဆက္ေဴပာေနလိုႛ အေဳကာင္းမထူးဘူး"
ကၾိက တိုတိုေတာင္းေတာင္းပင္ ဆက္ေဴပာခိုင္းသည္။

55
 "အဲဒီ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို ရႀင္က ႟ႁတ္ခဵတယ္။ ဘာဴပႂလိုႛလဲ။ သူက ရႀင့္ေလာက္ ႎိုင္ငံေရး၊ လူမႁေရး သိပၯံ
ေတၾ မတတ္ဘူးလိုႛ ရႀင္ထင္လိုႛ။ ရႀင္ဘာေဳကာင့္ ဒီေကဵာင္းသံုးစာအုပ္ထဲက သိပၯံပညာေတၾကို ဘုရားတဆူ ဂူတလံုး
လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ကဵမ နားမလည္ႎိုင္ဘူး။ ေခၝင္း႒ကီးေရးတဲ့လူက ေရႀႚေဆာင္ လံႁႛေဆာ္မယ္လုိႛ မႀန္းတဲ့ ဴပည္သူေတၾ
ဟာ အဲဒီ ပညာေတၾကို အေရးမလုပ္ဘူးရႀင့္။ ရႀင္ကဲ့ရဲႚတဲ့ ေဴခကုန္ လက္ပန္းကဵေနတဲ့ ပန္းရန္သမားကလဲ အဲဒီ
ပညာေတၾကုိ အရာမသၾင္းဘူးရႀင့္။ ဒၝေပမဲ့ မစၤတာကၾိရယ္။ ပန္းရန္သမားလဲ ဴပည္သူပၝပဲ။ အဲဒီလူေတၾက ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး
ေကာင္း ဆင္းေတၾႚတဲ့ လူေတၾ။ သူတိုႛတေတၾ အိမ္ေကာင္းေကာင္းေနဖိုႛ သူတိုႛရဲႚ ကေလးေတၾ ပညာေကာင္းေကာင္း
သင္ဖုိႛ၊ သူတိုႛတေတၾ ေပဵာ္ေပဵာ္ပၝးပၝး သၾားလာလႁပ္ရႀားႎိုင္ဖုိႛ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ဆင္းကူေနတဲ့လူေတၾ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး
ေကာင္းက လူႛဘဝ ဆိုတာဟာ ႟ုိး႟ိုးဴပည္သူေတၾ၊ သာမန္ဴပည္သူေတၾ၊ လမ္းေပၞမႀာ ေနႛတိုင္းေတၾႚေနရတဲ့ ဴပည္သူေတၾနဲႛ
အတူေန႓ပီး သူတိုႛရဲႚ ေကာင္းကဵိႂးကို အလုပ္အေက႗းဴပႂဖိုႛ အခၾင့္အေရးလိုႛ ဴမင္တယ္။ ရႀင္က လူႛဘဝဆိုတာဟာ
ရႀင့္ဖာသာ အထီးထီးေန႓ပီး ရႀင့္မဟာ အဳကံအစည္႒ကီးကို အလုပ္အေက႗းဴပႂဖိုႛ အခၾင့္အေရးလုိႛ ဴမင္တယ္။ သူက
လူေတၾရဲႚ ႎႀလံုးသားအတၾက္ ေရးတယ္။ သူက ႎႀလံုး႒ကီးတဲ့ လူတေယာက္ရႀင့္။ ရႀင္က သိပၯံေဖာ္နည္းကား တခုရႀင့္။
ပိုဆုိးတာက အဲဒၝကို ရႀင္က ဘဝင္ဴမင့္တယ္။ စိတ္ပဵက္စရာ အေကာင္းဆံုးက ေကဵာက္ဴဖစ္႟ုပ္႔ကင္း တခု ႎႀစ္ခုကို
ရႀင့္ပတ္ဝန္းကဵင္မႀာ အသက္ရႀင္ေနတဲ့ လူေတၾထက္ ပို႒ကီးကဵယ္တယ္လိုႛ ရႀင္ထင္ေနတာပဲ"
ကၾိသည္ ေကဵာက္႟ုပ္ပမာ ႓ငိမ္ေနသည္။
"ရႀင္နဲႛ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ဘယ္ေလာက္ကၾာတယ္ဆိုတာ ရႀင္သိေလာက္ေရာေပၝ့။ အဲဒီ ကၾာဴခားမႁမႀာ ရႀင့္
ဘက္က သာတယ္လိုႛ ရႀင္ ဆက္ထင္ေနရင္ ရႀင္ပိုႛစ္သတင္းစာမႀာ ေခၝင္း႒ကီးေရး ဆရာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အဳကံကို ေလဵာ့
လုိက္ေတာ့။ ရႀင္ မနက္တုန္းက ႔ကားခဲ့တဲ့အတိုင္း ဴဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးလို လူမဵိႂးကို မသေရာ္နဲႛ
ေတာ့။ ႟ို႟ိုကဵိႂးကဵိႂးနဲႛ အတုခိုးေပေတာ့။ ရႀင္ လူတေယာက္အေနနဲႛ မေအာင္ဴမင္တဲ့အေဳကာင္းက ရႀင့္မႀာ လူႛဘဝနဲႛ
ဘာအဆက္အသၾယ္မႀ မရႀိလုိႛဘဲ။ ရႀင္က လူသားေတၾကို သင္ဳကားမယ္၊ ေရႀႚေဆာင္မယ္လိုႛ မႀန္းတယ္။ ဒၝေပမဲ့ လူသား
ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာလဲ ရႀင္မသိဘူး။ သိေအာင္လုပ္ဖိုႛလဲ နည္းနည္းမႀ စိတ္မကူးဘူး။ ရႀင့္ပတ္ပတ္လည္မႀာ
ေသၾးနဲႛကိုယ္ သားနဲႛကိုယ္ လူေတၾဟာ ကမာၲ႒ကီးကို ေဴပာင္းပစ္ေနတယ္။ ရႀင္ကေတာ့ ဒီလူေတၾကို ေကဵာင္းသံုးစာအုပ္
သိပၯံပညာေတၾ မတတ္ရ ေကာင္းလားဆို႓ပီး သိပၯံေပတံကေလး တဝင့္ဝင့္နဲႛ က႗ဲေတၾ ႎၾားေတၾလို ေမာင္းပစ္ေနတယ္။
ကမာၲ႒ကီးက ရႀင္ရႀင္သန္သန္ လႁပ္ရႀားေနတယ္။ ရႀင္က ဘီးလယက္ ေဘာလုံးလို လိမ့္ေနတယ္။ လူေသ
ဳကပ္စည္းေဴခာက္ လက္တဆုပ္စာကို စဳကဝဠာလိုႛ အထင္မႀားေနတယ္။ ဒၝေဳကာင့္ ဒီလိုဴဖစ္ေနရတာပဲ"
"တုိက္ဆိုင္ပံုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆန္းဆန္းပဲ"
ကၾိက ညင္သာစၾာေဴပာသည္။
"ဖီဖီကလဲ ဒီသေဘာအတိုင္းပဲ ကဵေနာ့္ကို ဒီညေန ေဴပာလၿတ္လိုက္တယ္"
"ဖီဖီ ေဴပာတာ အရင္ဆုံးမဟုတ္ပၝဘူးရႀင္။ လၾန္ခဲ့တဲ့ ႎႀစ္လကတည္းက ရႀင့္အေဖကလဲ ဒီအတိုင္း အဳကံေပးခဲ့
တာပဲေလ"
"ကဵေနာ့အေဖ။ ဟုတ္လား"
"ရႀင္ ကဵမကို သူႛစာ ဴပဖူးတယ္ေလ"
ကၾိသည္ သူႛအေဖထံမႀ စာကို အိတ္ထဲမႀ ဆၾဲထုတ္လိုက္႓ပီး ဖတ္ဳကည့္သည္။
"မိတ္ေဆၾ အေပၝင္းအသင္းရႀာပၝ။ လူအမဵားႎႀင့္ ဆက္ဆံေရာေႎႀာပၝ။ လူအမဵားကို
ခင္မင္တတ္ေအာင္ ႒ကိႂးစားပၝ။ မင္းဖခင္၏ ေလးေလးနက္နက္ ႌၿန္ဳကားခဵက္ ဴဖစ္ပၝသည္။
မင္း ဖခင္"
"ရႀင္က ရႀင့္အေဖကို အဴပစ္တင္တယ္။ သူက တကယ့္ ပညာေပးတာေတာ့ ရႀင္မယူဘူး"
ရႀာလီက နာရီကို ဳကည့္လိုက္႓ပီး ပန္းစည္းကေလးကို ထယူသည္။ ႓ပီးမႀ ကုလားထိုင္တၾင္ ဴပန္ထိုင္ကာ
တည္႓ငိမ္စၾာ ဆက္ေဴပာသည္။
"ေခၝင္း႒ကီးေရးဆရာ အဴဖစ္နဲႛေရာ၊ လူသားတေယာက္အဴဖစ္နဲႛေရာ မေအာင္ဴမင္ေတာ့ လူမႁေရး သိပၯံပညာ
ရႀင္ တေယာက္အဴဖစ္နဲႛလဲ ရႀင္ မေအာင္ဴမင္ဘူး"
ရႀာလီက စကားကုန္ ေဴပာဴခင္းဴဖစ္၏။
ကၾိ ငံုႛခံလိမ့္မည္ဟု ရႀာလီမထင္။ ကိၾကလည္း ငံုႛမခံ။ ရႀာလီ ဝမ္းသာသည္။ သုိႛေသာ္ သူထင္ထားသလို
႟ႁး႟ႁးရႀားရႀား မဟုတ္ဘဲ အလၾန္သိမ္ေမၾႚ ႎူးညံ့စၾာ တံုႛဴပန္လိုက္၍ ရႀာလီခဴမာ ေဳကာက္စိတ္ပင္ ေပၞမိသည္။
"ဒီကိစၤ ခဵန္ထားလိုႛ မဴဖစ္ဘူးလား။ ကဵေနာ္ မေအာင္ဴမင္တာေတၾ ေဴပာရတာ တညစာေတာ့ ဖူလံုေနပၝ႓ပီ"
ကၾိသည္ ေယာင္တီးေယာင္ခဵာ ထရပ္လုိက္သည္။ နာရီ စက္သံကိုသာ ဳကားေနရသည္။
"ေခၝင္း႒ကီးကိစၤ၊ ေဆာင္းပၝးကိစၤ၊ ေယာက္ဵားဘသားကိစၤ၊ ဘဝကိစၤေတၾမႀာ ခင္ဗဵား ပိုင္ႎိုင္ပၝေပတယ္။ ဒၝေပမဲ့
လူမႁေရး သိပၯံပညာနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ ခင္ဗဵား ေဴခေဴခဴမစ္ဴမစ္ ေဴပာႎိုင္မယ္လိုႛ ကဵေနာ္ မထင္ဘူး"

56
 ရႀာလီက အေဴဖမေပး။
ကၾိက တည္႓ငိမ္ ေအးခဵမ္းမႁ အဴပည့္ ေလသံဴဖင့္၊
"ကဵေနာ္ ဘာ့ေဳကာင့္ လူမႁေရး သိပၯံပညာရႀင္ အဴဖစ္နဲႛ မေအာင္ ဴမင္ႎိုင္ဘူးဆုိတာ ရႀင္းဴပအံုး" ဟု စကား
ေခၞသည္။
"တကယ့္ဘဝနဲႛ ဆက္စပ္မႁမႀ မရႀိတာ။ ဘယ္လိုလုပ္႓ပီး ေအာင္ဴမင္ႎိုင္ပၝ့မလဲရႀင္။ ေကဵာင္းသံုး စာအုပ္ေတၾ
ထဲမႀာ ေရးထားတာေတၾကလၾဲရင္ လူႛအဖၾဲႚအစည္းအေဳကာင္းကို ရႀင္နကန္းတလံုးမႀ မသိတာ။ ရႀင္ကိုယ္ရႀင္ အဆင့္ဆင့္
တိုးတက္ေဴပာင္းလဲေသာ လူမႁေရး သိပံပ ၯ ညာရႀင္လုိႛ ဆိုတယ္။ ရႀင့္ပတ္ဝန္းကဵင္မႀာ လူမႁေရးအဆင့္ဆင့္ တုိးတက္
ေဴပာင္းလဲမႁေတၾ ဴဖစ္ေပၞေနတယ္။ ရႀင္ကေတာ့ သိေတာင္မႀ မသိဘူး။ ရႀင့္အိမ္ေရႀႚမႀာ ဴပဇာတ္႒ကီး ထၾက္ေနတာကို
ရႀင္က တသမ္းသမ္း တေဝေဝနဲႛ တံခၝးခန္းဆီး ခဵပစ္တယ္"
အဴပင္မႀ လူေခၞေခၝင္းေလာင္းသံ ေပၞလာသည္။
"ထုိင္ပၝ မစၤတာ ဝက္စ္" ဟု ေဴပာေနေသာ ေမရီ၏ အသံကို ဳကားရသည္။
တိတ္ဆိတ္သၾားဴပန္သည္။ ရႀာလီက တိတ္ဆိတ္မႁကို ခၾင္းလိုက္ဴပန္႓ပီး သူ ေနာက္ဆံုး ေဴပာစရာရႀိသမ႖ကို
ဆက္ေဴပာသည္။
"ကဵမ အေသးစိတ္ ေဴပာေနတာက ရႀင့္ ကမာၲကေလးကို ရႀင္ထင္ထားသလို မဟုတ္ေဳကာင္း ရႀင္ သိေစခဵင္
လိုႛပၝ။ ကဵမ ေဴပာခဵင္တာကို ဴခံႂေဴပာရရင္ စကား ေလးငၝးေဴခာက္လံုးနဲႛ ႓ပီးႎိုင္ပၝတယ္ ကဵမ ေဴပာတာေတၾကို ရႀင္႓ပန္႓ပီး
သတိရမယ္ ဆိုရင္ အနည္းဆံုး အဲဒီ စကားေလးငၝးလံုးကို သတိရေစခဵင္တယ္။ ဒီမႀာ မစၤတာကၾိ။ ရႀင့္မႀာ ေရာဂၝက႗မ္း
ေန႓ပီ။ ရႀင့္ေလာကက အတၨေလာကပဲ"
ကၾိက အသက္ဝိညာဥ္ကင္းမဲ့ေသာ အသံဴဖင့္ စကား စေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္ ေလးႎႀစ္သားမႀာ စာစဖတ္ရတယ္။ ဝက္သားထုတ္ယူလာတဲ့ နယူးေယာက္ အီဗနင္းပုိႛစ္ သတင္းစာ
ကို စဖတ္တာ။ အိမ္မႀာ ဖတ္စရာကလဲ မရႀိေတာ့ အဲဒီသတင္းစာကိုပဲ ဖတ္ရတယ္။ ေဴခာက္ႎႀစ္သားေရာက္ေတာ့
ငၝးေခၝက္ဴပန္ ဖတ္႓ပီးေန႓ပီ။ အဲဒီကတည္းက ကဵေနာ့္မႀာ ပံုႎႀိပ္စာလံုး အစၾဲရႀိခဲ့တယ္။ ကဵေနာ္ ရႀစ္ႎႀစ္သားမႀာ စာဳကည့္
တုိက္ေတၾရႀိတာ သိလာတယ္။ အဲဒီအခဵိန္က ကဵေနာ္ ဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတၾ၊ ေရးတဲ့စာေတၾကို ခင္ဗဵားသိရင္ အ့ံဳသမယ္။
ကဵေနာ္ ဆယ့္တႎႀစ္သားမႀာ တဴခားစာတန္းေတၾအဴပင္ ကမာၲသမိုင္းအကဵဥ္းတေစာင္ ေရး႓ပီးေန႓ပီ။ ေတၾးတတ္ေတာ
တတ္တာလဲ ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲ။ လူမႁေရး အဆင့္ဆင့္တုိးတက္ေဴပာင္းလဲမႁရဲႚ အေဴခခံမူေတၾဟာ ဘာေတၾလဲ။ အဲဒီ
အေဴခခံမူေတၾကို တဴခား သိပၯံပညာေတၾနဲႛအတူ ေပၝင္းစပ္႓ပီး စည္းမဵဥ္းဥပေဒတခု လုပ္လုိႛရမလား။ ကဵေနာ္ ေဘာင္းဘီ
တုိကေလးနဲႛ ေနတဲ့အ႟ၾယ္ကစ႓ပီး အဲဒီေမးခၾန္းကိုေတၾးရင္း အိပ္မေပဵာ္တဲ့ညေတၾ ရႀိခဲ့တယ္။ ဆယ့္ေလးႎႀစ္သားကဵေတာ့
နယူးေယာက္ အေရႀႚဘက္ဴခမ္း 62 မႀာ ကဵေနာ္ တေယာက္ထဲ အိမ္ငႀားေနတယ္။
"ကဵေနာ္နဲႛ ပတ္ဝန္းကဵင္ကလူေတၾ မတူဘူး။ သူတိုႛက ကဵေနာ့ကို ခင္ခင္မင္မင္ မရႀိဳကဘူး။ ကဵေနာ္နဲႛ သူတိုႛက
လဲ မတူမႀ မတူဘဲကိုး။ ဘယ္ခင္မလဲ။ ခင္ဗဵားေဴပာတဲ့ လူသားခဵင္းခဵင္း စိတ္ဆိုတာလဲ ရႀိမႀ မရႀိဘဲ။ ဒီေတာ့ ကဵေနာ့္မႀာ
လူေတၾနဲႛ ကင္းကင္းကၾာကၾာေနဖိုႛနဲႛ အလုပ္လုပ္ဖိုႛစိတ္ပဲ ရႀိတယ္။ ကဵေနာ္ တသက္လံုး ေကဵာင္းတရက္မႀ မတက္ဖူးဘူး။
အဳကံေပးတဲ့လူလဲ မရႀိဘူး။ ဆံုးမတဲ့လူလဲ မရႀိဘူး။ ဒီအ႟ၾယ္ထိ ဆူပူ႒ကိမ္းေမာင္းတာလဲ မခံဖူးဘူး။ လူတဦးခဵင္းရဲႚ
တာဝန္ကို မဵိႂး႟ိုးတိုႛ၊ ပတ္ဝန္းကဵင္တိုႛရဲႚ အားေတၾနဲႛ ဘယ္လို ရင္ဳကားေစ့လိုႛရမလဲ။ ခင္ဗဵား ေဝဖန္သလို ကဵေနာ္က
လူႛအဖၾဲႚအစည္းနဲႛ လူႛဘဝကို ဇီဝေဗဒသမားက ယုန္အေပၞ သေဘာထားတဲ့အတိုင္း ထားလုိႛရမယ္ဆိုရင္ ကဵေနာ္ ခဏ
ခဏ ခၾဲစိတ္ဳကည့္ေနမိမႀာပဲ။ ကဵေနာ့္မႀာ ေဴပာစရာေတၾ အမဵား႒ကီးရႀိတယ္။ ဒၝေပမဲ့ စကားစစ္ထုိးဖိုႛ ကဵေနာ္တိုႛ ရည္႟ၾယ္
တာမဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္းပဲ ေဴပာခဵင္တယ္။ ခင္ဗဵားရဲႚ ဘဝအေပၞ အေဴခခံအယူအဆက ဴမင့္ဴမတ္ပၝေပတယ္။ ဒၝေပမဲ့
ဘာမႀ မခိုင္လံုဘူး။ ခင္ဗဵားရဲႚ အယူအဆက အသံုးကဵတဲ့ လူႛဘဝ၊ အကဵိႂးဴပႂတဲ့ လူႛဘဝဴဖစ္ဖုိႛ ကိုယ့္ဘဝကို တဴခားလူ
သားေတၾလက္မႀာ ဝကၾက္ အပ္ရမယ္။ တဴခားလူေတၾနဲႛ လက္ပၾန္းတတီးေနရမယ္။ တဴခားလူေတၾအတၾက္ ဴမင္သာထင္
သာ ကိစၤေတၾ လုပ္ရမယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ စဥ္းစားဳကည့္ပၝအံုး။ ကမာၲေပၞမႀာ လူသားေတၾအတၾက္ အေကာင္းဆံုး
လုပ္ငန္း အမဵားစုဟာ ကဵေနာ့္ ဘဝမဵိႂးနဲႛ မကၾာဴခားလႀတဲ့ လူေတၾ လုပ္ခဲ့တာပဲဆိုတာ ေတၾႚပၝလိမ့္မယ္။ ပလစ္စီ 63 ဆိုပၝ
ေတာ့။ လူတိုင္းက သူႛကို အ႟ူးထင္တာပဲ။ သူႛေလာကဟာ အတၨေလာကပဲလိုႛ ေဴပာဳကတာပဲ။ ဒီေနႛ လူေတၾ ပလစ္စီကို

62
အေရႀႚဘက္ဴခမ္း။ ။ နယူးေယာက္႓မိႂႚ အေရႀႚဘက္ဴခမ္း လူဆင္းရဲ ရပ္ကက
ၾ ္
63
ပလစ္စီ ဘားနက္ (၁၅၁၀-၁၅၈၉)။ ။ ဴပင္သစ္ ေ႔ကထည္ပညာရႀင္။ ဴပင္သစ္ဴပည္တၾင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကာဗင္နစ္
ဂိုဏ္း ထူေထာင္ခဲ့သူ။ ၁၅၆၂ တၾင္ ႎိုင္ငံေရး ဘာသာေရး လ႖ိႂႚဝႀက္ေဆၾးေႎၾးပၾဲမဵား ဴပႂလုပ္သည္ဆိုကာ သူႛေ႔ကထည္
အလုပ္႟ံုမဵားကို လူထုက ဖဵက္ဆီးပစ္သည္။ ၁၅၈၈ တၾင္ အဖမ္းခံရ႓ပီး ေထာင္ထဲ၌ ကၾယ္လၾန္သည္။

57
ေကဵးဇူးတင္ေနဳက႓ပီ။ သူႛသားမယားေတၾ ဒုကၡခံခဲ့ဳကရတာကို ထည့္မစဥ္းစားဳကသေလာက္ပဲ။ ညႃတန္ 64 ဆိုလဲ လူေတၾ
နဲႛ ဖက္လဲတကင္းလုပ္တဲ့ ဴပည္သူႛေခၝင္းေဆာင္တေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ ေဘကၾန္ 65 ဆိုရင္ မိတ္ေဆၾအေပၞမႀာ သစၤာ
ေတာင္ရႀိတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ ဆိုခရာတီးကိုေတာ့ သူႛေခတ္က လူေတၾက သတ္ေတာင္ ပစ္ေသးတယ္။"
"ကမာၲႛ ဉာဏ္႒ကီးရႀင္ေတၾ၊ တီထၾင္သူေတၾ၊ သိပၯံပညာရႀင္ေတၾ၊ ဒႍနိကေဗဒ ပညာရႀင္ေတၾ၊ ပေရာဟိတ္ေတၾ
ဆိုတာ သူတိုႛ အခဵိန္ေတၾကို ပန္းရန္သမားေတၾနဲႛ ဒူးတင္ ေပၝင္တင္ေနရင္း ဴဖႂန္းခဲ့တဲ့ လူေတၾ မဟုတ္ဘူး။ ဒၝေပမဲ့ အဲဒီ
ပုဂၢိႂလ္ေတၾဟာ လူသားေတၾကို တဴခားလူေတၾထက္ ပို႓ပီး အကဵိႂးဴပႂခဲ့တယ္။ သူတိုႛ ပၝရမီနဲႛ သူတိုႛေပၝ့။ ကဵေနာ္သာ
လူသားေတၾရဲႚ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁ သေဘာတရားေတၾကို အႎႀစ္ထုတ္လိုႛ ေအာင္ဴမင္မယ္ဆိုရင္ ကဵေနာ့္
ဘဝကို ေနာင္လာေနာင္သားေတၾ ဘယ္လုိဆံုးဴဖတ္ ဆံုးဴဖတ္ မစိုးရိမ္ပၝဘူး။ လူသားေတၾကို အဴမင့္မားဆံုး အဆင့္နဲႛ
အကဵိႂးဴပႂႎိုင္တဲ့ ကိစၤပဲ။ ဘာစိုးရိမ္စရာ ရႀိမလဲ။ ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္၊ ခင္ဗဵား ေဴပာတာေတၾကို ကဵေနာ္ သေဘာကဵပၝတယ္။
ကဵေနာ္ အားလပ္ခဵိန္မႀာ ဴပန္႓ပီး သံုးသပ္ဳကည့္ပၝမယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခင္ဗဵား ဒီကိစၤကို စိတ္ဝင္စားတာ ေကဵးဇူး
တင္ပၝတယ္။ မဂႆလာ ညေနခင္းပၝ"
"မစၤတာ ကၾိ"
ရႀာလီ ကသုတ္ကရက္ ထသည္။ ဘာေဳကာင့္မႀန္း မသိ။ စိတ္လႁပ္ရႀားေနသည္။ မာနခဲ ေ႟ၿမင္းသမီးကေလး
ဟန္ပန္ေလသံမဵား လၾင့္ဴပယ္သၾားသည္။
"ရႀင္ ဒီလိုခံယူႎိုင္တာကို ကဵမ အမဵား႒ကီး ေလးစားပၝတယ္။ လူသာမန္သာ ဆိုရင္ ဒီလို နားေထာင္ႎိုင္မႀာ
မဟုတ္ဘူး"
"ကဵေနာ့္ကိုယ္ ကဵေနာ္ ဘယ္တုန္းကမႀ လူသာမန္လိုႛမႀ သေဘာမထားဘဲ"
ကၾိေရႀႚမႀ ရႀာလီ ဆီးဆိုႛ ရပ္လိုက္သည္။ သူႛမဵက္လံုးမဵားသည္ ကၾိအား ဖီဖီ့ မဵက္လံုးမဵားကို ဝိုးတဝၝး အမႀတ္ရေစ
သည္။
"ကဵမ ရႀင့္ကို ဘာ့ေဳကာင့္ ေဴပာရတယ္ဆိုတာ"
"မေဴပာနဲႛေလ"
ကၾိက သူႛကို ဴပံႂးဳကည့္႓ပီး ဘိုးေအ႒ကီး ေလသံဴဖင့္၊
"ကဵမ ဒီလိုဆိုတာ မဟုတ္ပၝဘူးလိုႛ မေဴပာနႛဲ။ ေဴပာခဲ့သမ႖ေတၾကို သဲထဲေရသၾန္ မလုပ္ခဵင္နဲႛေလ" ဟု ေဴပာ
သည္။
သူႛအဴပံႂးေဳကာင့္ ရႀာလီ ရႀက္ေသၾးေရးေရးဴဖန္း႓ပီး ေဳကာင္အမ္းအမ္း ဴဖစ္သၾားသည္။
ကၾိက တံခၝးေပၝက္ေရာက္မႀ သူႛကို လႀည့္ဳကည့္႓ပီး ေဴပာသၾာသည္မႀာ၊
"ဒၝထက္ ေတာင္ပိုင္းမႀာ ဴဖစ္ေပၞေနတဲ့ အဆင့္ဆင့္ တိုးတက္ေဴပာင္းလဲမႁေတၾကို ကဵေနာ္ မဳကည့္ဘဲ တံခၝးခန္း
ဆီး ခဵပစ္တယ္လိုႛ ခင္ဗဵား ေဴပာတာ မႀားေနတယ္။ အဲဒီကိစၤကို ကဵေနာ္ရဲႚ သမိုင္း ႟ႁေဒၝင့္စာအုပ္ ပထမတၾဲမႀာ စာလံုး
ေလးေထာင္ေကဵာ္ ထည့္ေရးထားပၝတယ္"

(၁၄)

ဴပည္နယ္လၿတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး ေ႟ၿႚဆိုင္းလိုက္႓ပီးသည့္ေနာက္ ပိုႛစ္သတင္းစာ အခၾန္ေတာ္ဆိုင္ရာ ေခၝင္း႒ကီးမဵား

လည္း ရပ္ဆိုင္းသၾားသည္။ ထုိေခၝင္း႒ကီးမဵားကို လၿတ္ေတာ္က အေရးမစိုက္ခဲ့ေခဵ။ မစၤတာကၾိသည္ ကမာၲႛ ေငၾေဳကးစနစ္
ေခၝင္း႒ကီးမဵားကို တပတ္သံုးပုဒ္ ဆက္တုိက္ေရးေနဴပန္၏။ မိမိစိတ္႒ကိႂက္ အေဳကာင္းရပ္ကို အေဴခဴပႂ၍ေရးသည့္
ေခၝင္း႒ကီးမဵားကိုလည္း တင္ဴပသည္။ သုိႛေသာ္ ႎႀစ္ပတ္အတၾင္း ေရးသမ႖သည္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ အမိႁက္ဴခင္းထဲသိုႛ
သာ ေရာက္ကုန္သည္။

64
ညႃတန္ဆာ အိုင္ဆက္ (၁၆၄၂-၁၇၂၇)။ ။ အဂႆလိပ္ ဒႍနိက ပညာရႀင္။ သခႆဵာပညာ။ အကဎုဏ သေဘာတရား
(ဆၾဲငင္ဴခင္း သေဘာတရား) ကို ရႀာေဖၾေတၾႚရႀိခဲ့သူ။ သိပၯပညာေလာက၏ အထူးခ႗န္ဆံုး ပုဂိၢႂလ္ဟု ယူဆဳကသည္။
65
ေဘကၾန္၊ ဖရန္စစ္ (၁၅၆၁-၁၆၂၆)။ ။ အဂႆလိပ္စာေရးဆရာ။ ႎိုင္ငံေရးေခၝင္းေဆာင္။ ဒႍနိကပညာရႀင္။
ရႀိတ္စပီးယား၏ ဴပဇာတ္မဵားကို ေရးသားသူဟူ၍ ထင္ဴမင္ခံရေလာက္ေအာင္ အဂႆလိပ္ စာေပေလာက၌ ထင္ရႀားသူ။
အယ္လီဇဘတ္ (၁) ႎႀင့္ ဂဵိမ္း (၁) ဘုရင္မဵား လက္ထက္တၾင္ ႓ဗိတိသ႖ အထက္လၿတ္ေတာ္ ဥကၠႉ၊ တရားေရးဝန္႒ကီး
ဴဖစ္ခဲ့သည္။ ၁၆၂၁ တၾင္ လာဘ္စားမႁဴဖင့္ ရာထူးမႀ ဖယ္ရႀားခံရသည္။

58
 သူႛစာအုပ္ ကိစၤကိုမူ ဤရက္မဵားအတၾင္း ကၾိ မစဥ္းစားဝံ့ေအာင္ ရႀိရသည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ မဴဖစ္
မခဵင္း လႀည့္မဳကည့္ႎိုင္ေတာ့။ စားပၾဲ အံဆၾဲထဲသုိႛ ထိုးထည့္ထားလိုက္သည္။ အယ္ဒီတာဴဖစ္႓ပီးမႀ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း
ေသခဵိန္ ကို ေစာင့္စားရင္း စာမူမဵားကို အံဆၾဲထဲမႀ ဴပန္ထုတ္ေတာ့မည္။ ထုိအခဵိန္သုိႛေရာက္ရန္ ႎႀစ္လခၾဲ ဳကာဦးမည္။
သူႛ ပိဋကတ္ခန္းကေလးသည္ အန္ခဵင္စရာ သတင္းစာပညာသင္တန္းေကဵာင္းအဆင့္သိုႛ ေလ႖ာကဵသၾားသည္။
သူသည္ စားပၾဲငယ္ကေလးေပၞတၾင္ ပုိႛစ္သတင္းစာေဟာင္း ဖိုင္တၾဲမဵားကိုတင္ကာ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ ေခၝင္း႒ကီးမဵား
အား ဆူေလဗီယန္ ေကဵာက္ခဲ 66 ကို ဘူမိေဗဒပညာရႀင္ ေလ့လာသလို ေလ့လာသည္။ ေခၝင္း႒ကီးမဵားကို ဆန္းစစ္သည္။
ခၾဲဴခမ္း စိတ္ဴဖာသည္။ ဇယားခဵသည္။ ပဵမ္းမ႖ သေဘာရႀာသည္။ အေဴခခံသေဘာတရား ထုတ္သည္။ ေခၝင္း႒ကီးတေထာင္
ခန္ႛမႀ ပကတူပ မူလ အေဴခခံတရားအခဵိႂႚကို ေအာက္ပၝအတိုင္း ေကာက္ခဵက္ဆၾဲ၍ ရရႀိသည္။
၁။ ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးသည္ နယ္ပယ္ ကဵယ္ဝန္းေဴမာက္ဴမားေသာ လက္ငင္းလက္ေတၾႚ အေဳကာင္းရပ္
မဵားကို ေရးသည္။ အခဵိႂႚအေဳကာင္းအရပ္မဵားသည္ အလၾန္အမင္း ေသးဖၾဲသည္။
၂။ ။ လူ႒ကိႂက္မဵား လူဖတ္မဵားေသာ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ "ေခၝင္" ေခၝင္း႒ကီးမဵားသည္ ေဒသဆိုင္ရာ
အေဳကာင္းရပ္မဵား၊ အရႀည္မတည္တံ့ေသာ အေဳကာင္းရပ္မဵား ဴဖစ္သည္။
၃။ ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ အခဵက္အလက္ အားလံုးကို နက္နက္႟ိႁင္း႟ိႁင္း ဴပည့္ဴပည့္စံုစံု မရႀာေဖၾ။
ကဵယ္ဝန္း႟ုိးရႀင္းေသာ အႎုမာန ထင္ဴမင္ယူဆခဵက္ တခုကိုသာ အေဴခခံ၍ ထပ္ဖန္တလဲလဲ နည္းမဵိႂးစံုဴဖင့္
ေရးသည္။ စိတ္ကူး႔ကယ္ သည္။ စကားလံုး သ႟ုပ္ေပၞသည္။
၄။ ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ တခၝတရံ ေပဵာ္ေစဴပက္ေစ ကလက္ေစ၍၊ တခၝတရံ ပက္ပက္စက္စက္
သေရာ္ဴခင္းဴဖင့္ ဟာသကၾက္ကို ဖန္တီးသည္။ တခၝတရံ မိမိ ထုိးႎႀက္တိုက္ခိုက္ေနသည့္ အေဳကာင္းရပ္ကို
ပံု႒ကီးခဵဲႚဴခင္းဴဖင့္ လူရယ္စရာ ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္သည္။
၅။ ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ မည္သည့္ အေဳကာင္းရပ္ကိုမဆို ေဒၝႎႀင့္ ေမာႎႀင့္၊ အထိုးႎႀင့္ အဆၾႎႀင့္၊
အေရာင္ႎႀင့္ အေသၾးႎႀင့္ ေရးသည္။ ကမာၲတဖက္ဴခမ္းမႀ အေရးအခင္းပင္ဴဖစ္ဴဖစ္၊ ကိုယ့္အေရးပမာ သေဘာ
ထားကာ အမႁကိစၤ အလိုက္ ေကဵနပ္ ဝမ္းေဴမာက္သည္။ ေဒၝသ အမဵက္ေခဵာင္းေခဵာင္း ထၾက္သည္။
ကိုယ္ပိုင္ ေခၝင္း႒ကီးမဵားကိုေရးရာ၌ ထုိအေဴခခံမဵားကို အသံုးဴပႂရန္ ကၾိ အားထုတ္သည္။ သိုႛေသာ္ ကလင္ကာ
၏ ကိုယ္လက္လႁပ္ရႀားမႁ ေလ့ကဵင့္ခန္းမဵား လုပ္ရသည္ထက္ သူႛအဖိုႛ ပို၍ ခက္ခဲေသးသည္။ ယေနႛ နံနက္ထုတ္ ပိုႛစ္တၾင္
ပၝလာေသာ ႓မိႂႚေတာ္ အမိႁက္သိမ္းစနစ္ ဴပႂဴပင္ေရးေခၝင္း႒ကီးကို သူ ၇ နာရီတိတိ ေရးခဲ့ရသည္။
ေမလ၏ မိုး႟ၾာေသာ ညတည။ ဖီဖီ အေဴခအေနဆိုးေနသည္မႀာ ရက္အတန္ဳကာ႓ပီ ဴဖစ္၏။ ကိၾသည္ ဖီဖီ့
အေဳကာင္းကို ေတၾးရာမႀ ဖီဖီ၏ အယူဝၝဒကေလးကို ေရ႟ၾတ္ေနမိသည္။
"လူေတၾကို ခင္မင္၊ တဴခားလူေတၾလုပ္တဲ့ အလုပ္မဵိႂးလုပ္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ ရယ္စရာပံုတိုပတ္ စေဴပာ"
ပိဋကတ္တိုက္တပိုင္း၊ ေခၝင္း႒ကီး သုေတသန စခန္းတပိုင္း အခန္းကေလး တံခၝးပၾင့္သၾားသည္။ ဘတ္ကလင္
ကာ ဝင္လာသည္။ မေဴပာမဆို အိပ္ရာေပၞလႀဲခဵလိုက္႓ပီး အိပ္ရာေပၞမႀ စာအုပ္တအုပ္ကို ယူဳကည့္သည္။
"ဗနတိဖဲယား 67 ပၝလား။ ေဒၝက္။ ခင္ဗဵား ဘယ္တုန္းကမႀ ဝတၨႂဖတ္တာ မေတၾႚဖူးပၝဘူး"
ပၝရဂူကေလးက ဘာမ႖ ဴပန္မေဴဖ။ ဖီဖီ့ တိုက္တၾန္းခဵက္မဵားကို ယခုထိ ဘာတခုမႀ မလုပ္ရေသးသည္ကိုသာ
စဥ္းစားေနသည္။ ေဆးလိပ္က အခဵိန္မေ႟ၾး ေသာက္ႎိုင္သည္။ ဘတ္ကလင္ကာက ေဆးလိပ္ဆိုင္တၾင္ အလုပ္လုပ္သူ
ဴဖစ္၍ သူႎႀင့္ တိုင္ပင္ႎိုင္သည္။ ရယ္စရာ ပံုတိုပတ္စ ေဴပာဖိုႛမလၾယ္။ သူ ဘာမ႖မသိ။ စာဳကည့္တိုက္တၾင္ ရယ္စရာ
စာအုပ္ႎႀစ္အုပ္ ေတၾႚဖူး႟ံုသာ ေတၾႚဖူးသည္။
ကိၾက လည္ေခဵာင္းရႀင္းလိုက္႓ပီး၊
"ဘတ္၊ ဘီလင္စ္ဂိတ္က ငၝးသယ္မေတၾကို ေဒၝက္တာဂ႗န္ဆင္ ႎႁတ္လႀန္ထုိးတာ ဳကားဖူးသလား"
"ဂ႗န္ဆင္၊ ဘယ္သူလဲ။ ဟိုဘက္ တတိယလမ္းမႀာေနတဲ့ လူဝ႒ကီးလား"
"မဟုတ္ပၝဘူး။ အဂႆလိပ္ စာေရးဆရာ႒ကီး ဂ႗န္ဆင္ကို ေဴပာတာပၝ။ တခၝတုန္းက ဘီလင္စ္ဂိတ္မႀာ ဂ႗န္ဆင္
ငၝးသၾားဝယ္တယ္တဲ့။ အေသးစိတ္ေတာ့ မမႀတ္မိေတာ့ဘူး။ ဂ႗န္ဆင္နဲႛ ငၝးသယ္မေတၾ ရန္ဴဖစ္ဳကေတာ့ ငၝးသယ္မေတၾက

66
ဆူေလဗီယန္။ ။ လၾန္ခဲ့သည့္ ႎႀစ္ေပၝင္း သန္း ၄၀၀ က တည္ထၾန္းခဲ့သည့္ ပၝလီယိုးဇိုးအစ္ကပ္၊ ဆူေလဗီယန္ေခတ္မႀ
ေကဵာက္ခဲ၊ ထုိေခတ္သည္ ကမာၲတၾင္ ေလရႀႃ႟ိႁက္ေသာ သတၨဝၝမဵား စတင္ ေပၞေပၝက္သည့္ေခတ္ ဴဖစ္သည္။
67
ဗနတိဖဲယား။ ။ အိႎိၬယ ဇာတိ အဂႆလိပ္လမ ူ ဵိႂး စာေရးဆရာ႒ကီး ဝီလဵံမိတ္ပိစ္ သကၠေရး (၁၈၁၁-၆၃) ၏ ဝတၨႂ၊
(၁၈၄၆-၄၈)။ ။ ဇာတ္ေဆာင္မင္းသား ဘက္ကီရႀပ္ႎႀင့္ ဇာတ္ေဆာင္မင္းသမီး အမယ္လီယာတိုႛ၏ စ႟ိုက္ေဖာ္ပံု
ေကာင္းလၾန္း၍ အဂႆလိပ္စာေပတၾင္ ေကဵာ္ဳကားသည့္ စာအုပ္ တအုပ္ ဴဖစ္သည္။

59
ဆဲတယ္တဲ့။ ဂ႗န္ဆင္က ဘာဴပန္ေဴပာတယ္ ထင္သလဲ။ ဂ႗န္ဆင္ ငၝးသယ္မေတၾကို ပရယ္လယ္လို ပီေပဒၾန္ 68 လိုႛ ဴပန္
ေဴပာသတဲ့။ အိုင္ဆိုစီလက္႒တီဂံ 69 လိုႛလဲ ေဴပာတယ္လိုႛ တခဵိႂႚကဆုိတယ္"
ဘတ္က ကၾိကုိ ေဳကာင္ဳကည့္ေနသည္။ ကၾိကလည္း ဘတ္ကို ဴပန္စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာက သိလို
ေဇာႎႀင့္ ေမာရိပ္သန္းေနသည္။
"ေဴပာဖုိႛ လိုသၾားတယ္။ အဲဒီ စကားလံုးေတၾက ညစ္ညမ္းတဲ့ စကားလံုးေတၾ မဟုတ္ဘူး။ ဂဲဳသေမထရီ ပညာထဲ
က စကားလံုးေတၾ"
"ေအာ္" … ကလင္ကာထံမႀ စကားသံထၾက္လာသည္။
… "ေအာ္" …။
ကၾိက
"ကဲပၝေလ။ ကဵေနာ္တိုႛ အိမ္အဴပန္လမ္းမႀာ ေဴပာခဲ့တဲ့စကား ဴပန္ဆက္ပၝအံုး"
"ေဴပာတာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ခုနက ခင္ဗဵား ဘာေဴပာတာလဲ။ ကဵေနာ္ နားမလည္ဘူး"
"ရီစရာ ပံုတိုပတ္စ ေဴပာတာပၝဗဵာ"
"ခင္ဗဵားဟာ ရယ္စရာမႀ မဟုတ္ဘဲ ေဒၝက္ရဲႚ"
"ဟုတ္ပၝသေကာဗဵာ"
"ကဵေနာ္ေတာ့ နားမလည္႟ိုး အမႀန္ပဲ"
"ပံုလဲ ေဴပာရ။ ပံုကို နားလည္တတ္တဲ့ ဦးေႎႀာက္လဲ ရႀာေပးရေတာ့ မလုပ္ႎိုင္ဘူးဗဵိႂႚ။ ကဲ၊ ခင္ဗဵား ေဴပာတဲ့ဟာ
သာ ဆက္ေဴပာပၝေတာ့"
ဘတ္က ႓မိႂႚ႒ကီး ဴပ႒ကီးတိုင္း၌ ဳကံႂေတၾႚေနရေသာ ဴပႍနာတခုကို ေဴပာဴပသည္။ ဘတ္၏ ေဝၝဟာရအတိုင္း
ဆိုရလ႖င္ "လမ္းမေတာ္ လိင္သရဲမဵား" ဴပႍနာဴဖစ္သည္။ ညေန ညခင္းတိုင္း အထူးသဴဖင့္ စေနေနႛညေန ညခင္းတိုင္း
လမ္းေဒၝင့္တၾင္ လူငယ္မဵား လူစုကာ အလုပ္သၾား အလုပ္ဴပန္ မိန္းကေလးမဵားကို ေနာက္ေဴပာင္ဳကသည္။ "ဟဲလုိ
ခဵာတိတ္"၊ "မီးမီးေလး ဘယ္သၾားမလုိႛလဲ" စသည္ မဳကားတဳကား ေဴပာဳကသည္။
"တေနႛေတာ့ ေကာင္မကေလး တေယာက္က သူတိုႛနဲႛ စကားေရာ ေဖာေရာလုပ္တယ္။ ေပဵာ္ေစဴပက္ေစ
သေဘာေပၝ့။ အႎၩရာယ္ကို ဴမင္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီမႀာ ဴပႍနာေတၾ စေတာ့တာပဲ။ အဲဒီေနႛည ႟ုပ္ရႀင္ အ႓ပီးပဲလား၊
ေနာက္တေနႛ ညပဲလားေတာ့ မသိဘူးေပၝ့"
ကၾိက ေမးခၾန္းထုတ္သည္။
"ဒီလုိ လူစိမ္းေခၞရာ လိုက္ရင္ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္ ဆိုတာ အိမ္မႀာ ဆံုးမမယ့္လူမႀ မရႀိဘူးလားဗဵာ"
"ဘယ္သူက ဆံုးမမလဲ။ သူတိုႛတေတၾ ဘယ္လိုအိမ္မဵိႂးမႀာ ေနရတယ္ဆိုတာ ခင္ဗဵား မသိဘူး။ ႓ပီးေတာ့ သူတိုႛ
ေမာင္ေတၾ ဘၾားေတၾ ကိုယ္ႎိႁက္ကလဲ အဲဒီလို ပၝးစပ္သရမ္းကေလးေတၾပဲဗဵ"
ဘတ္က ထုိမိန္းကေလးမဵား၏ မိသားစု အေဴခအေနဆိုးမဵားကို ရႀင္းဴပေနသည္။ နဖူးကေခ႗း ေဴခကဵေအာင္
လုပ္ရသည္။ ကုန္းေကာက္စရာ မရႀိေအာင္ ဆင္းရဲသည္။ ေပဵာ္စရာမရႀိ။ ႟ၿင္စရာနတၨိ။ ထိုႛေဳကာင့္ ေငၾစဴပ၍ ေသၾး
ေဆာင္လ႖င္ ေကာက္ေကာက္ပၝလၾယ္သည္။
ဴပယုဂ္ ဴဖစ္ေလာက္သည့္ မိန္းကေလးတဦး၏ ဴဖစ္ေဳကာင္းကုန္စင္ကို ဘတ္က ဆက္ေဴပာဴပသည္။ ကုန္ပေဒ
သာဆိုင္တၾင္ တပတ္ သံုးေဒၞလာႎႀင့္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ မိန္းကေလးတေယာက္ အေဳကာင္း။ သူႛလုပ္စာကို သူႛအေဖ
အမူးသမားက တဴပားတခဵပ္မကဵန္ ေတာင္းသံုးပစ္သည္။ မိန္းကေလးက အသက္ ၁၆ ႎႀစ္။ သူႛနာမည္က အီဗာဘန္း
ဟိုင္မာ။ ယခု "မဖံုးႎိုင္ မဖိႎိုင္" အဴဖစ္ ေရာက္ေနသည္။
"ခင္ဗဵား ဘာလုပ္ရမလဲ သိလား ေဒၝက္။ သတင္းစာထဲမႀာ ဖၾင့္ခဵရမႀာဗဵ"
ကၾိက ဘတ္ကို ေလးေလးစားစားဳကည့္ကာ
"ခင္ဗဵား ေဴပာတာ မႀန္တယ္။ ေရးရမယ္"
"အင္း၊ ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵား ဘယ္လိုေရးမႀာလဲ။ ဒီအခန္းထဲမႀာ တေနႛလံုး တညလံုးေအာင္း႓ပီး စာအုပ္ေတၾနဲႛ
ႎႀစ္ပၝးသၾားေနတာ ဘယ္လိုလုပ္႓ပီး ဒီလို လူမႁ ဒုကၡေတၾကို ကုစားႎိုင္မႀာလဲ"
"ေမးသင့္တဲ့ ေမးခၾန္းပၝပဲ။ လက္ေတၾႚကဵကဵ ကၾင္းဆင္း ေလ့လာရအံုးမႀာေပၝ့ေလဗဵာ။ ဒီလို ေယဘုယဵ ဴပႍနာ
မဵိႂးဟာ လူမႁေရးသိပၯံအဖိုႛ ေဴဖရႀင္းရ အခက္ဆံုး ဴပႍနာပဲ"

68
ပရယ္လယ္လို ပီေပဒၾန္ ။ ။ ဂရိစကား။ ေဴခာက္ေထာင့္ညီ ဆဌဂံ ဟု အဓိပၯာယ္ရသည္။
69
အိုင္ဆိုစီလက္႒တီဂံ။ ။ ဂရိစကား။ ေဴခႎႀစ္ဖက္ညီဟု အဓိပၯာယ္ရသည္။ ႎႀစ္ဖက္ညီ ႒တိဂံဟု ဆိုလိုသည္

60
 "ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကဵေနာ္သိတယ္။ အဲဒီပၝးစပ္အရမ္းသမားေတၾကို အားလံုးတန္းစီပစ္သတ္။ တေယာက္
မကဵန္ဗဵာ"
ကၾိသည္ ဘဝႎႀင့္ လက္ေတၾႚ ဆက္စပ္ႎုိင္သည့္ ဤဴဖစ္ရပ္ကို နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားေနသည္။ "လိင္သရဲ"
ကေလးမဵားကို ဘတ္ကဴပ၍ သူႛမဵက္စိႎႀင့္လည္း တပ္အပ္ဴမင္ဖူးသည္။ ေကဵာင္းသံုးစာအုပ္ထဲက လူမႁေရး ဴပႍနာ
မဟုတ္။ ကိုယ့္ ပတ္ဝန္းကဵင္က အ႟ူးမီးဝိုင္း ဴဖစ္ေနသည့္ အေရးအခင္း။
ကလင္ကာက သူႛအား အခဵက္အလက္မဵားေပး၍ ေခၝင္း႒ကီးေရးရန္ တုိက္တၾန္းသည္။ ဴပႍနာ တည္ေနရာ
ကိုလည္း လမ္းႌၿန္လိုက္ေသးသည္။ ဤရက္မဵားအတၾင္း သူႛအား အဳကံဥာဏ္ေပးသူေတၾ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနသည္။
ယခင္တပတ္က ဖီဖီ။ ႓ပီးေတာ့ တေနႛထဲမႀာပင္ ရႀာလီေဝလင္။
ကလင္ကာ၏ အဳကံေပးခဵက္ကို သူေကဵးဇူးတင္စၾာ လက္ခံသည္။ ဖီဖီ့ အဳကံေပးခဵက္ကိုလည္း လံုးဝ အမႁ
မထားဟု သူ မေဴပာႎိုင္။ ဖီဖီ့ စကားမဵားကို လၾန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္မိနစ္ကပင္ ဴပန္႟ၾတ္မိေသးသည္။ ရႀာလီေဝလင္၏ ေဝဖန္
ခဵက္မဵားကိုမူ အစၾဲအလန္းကင္းကင္း ဆန္းစစ္႓ပီးမႀ သူႛဆင္ဴခင္တံု အသိတရားက လံုးဝဥႍံု ပယ္လိုက္သည္။ သုိႛေသာ္
သူႛစိတ္အာ႟ံု မႀ လံုးဝ ပထုတ္ႎိုင္လိုက္႓ပီဟုေတာ့ မဆိုႎိုင္။ ရႀာလီ၏ စကားလံုးအခဵိႂႚသည္ သူႛဦးေႎႀာက္ကို ေလာင္႓မိႂက္
လိႁက္စား ေနသည္ မဟုတ္လား။
ခဵက္ခဵင္းပင္ ကလင္ကာ စကားလမ္းေဳကာင္း ေဴပာင္းသၾားသည္။
"သမၳာကဵမ္းစာထဲမႀာ အထူးဴခားဆံုး စာတေဳကာင္းက ဘာလဲသိလား။ ေယ႟ႁက မိမိကိုယ္တည္းဟူေသာ
ဗီမာန္ကို အမႀတ္ဴပႂ၍ မိန္ႛေတာ္မူ၏ 70 ဆိုတာပဲ။ ဘုန္း႒ကီးတပၝး တရားေဟာတဲ့အထဲ ထည့္ေဟာတာ ဳကာဖူးတာပဲ။
ကိုယ္လက္လဲလႁပ္ရႀား ေဴဖာင့္ေဴဖာင့္မႀန္မႀန္လဲ ေနထုိင္။၊ သင့္ဗိမာန္ကိုလဲ ခိုင္မာေတာင့္တင္းေစ။ စင္ဳကယ္ သန္ႛဴပန္ႛေစ
လိုႛ ေဴပာတာပဲ။ ကဵေနာ္သာ ဘုန္း႒ကီးဴဖစ္ရင္ 'လာမည့္ စေနေနႛတၾင္ သတၨမလမ္းကို သၾားေလာ့။ ဗဟိုလမ္းမကို
သၾားေလာ့။ ႎႁတ္သရမ္းသူမဵားကို ကုိယ္ခႎၭာတည္းဟူေသာ ဗိမာန္အေဳကာင္း ေဟာေဴပာေလာ့' လိုႛ ေဴပာမႀာပဲ"
ဴဗံႂးကနဲ ကလင္ကာ ပၝးစပ္ပိတ္သၾားသည္။ ေအာက္ထပ္မႀ ေအာ္ဟစ္ ငိုေ႔ကးသံ႒ကီးကို ဳကားလိုက္ရသည္။
ကလင္ကာ မဵက္ႎႀာ ဴဖႃစပ္ဴဖႃေရာ္ ဴဖစ္သၾား၏။
"ကဵေနာ္ အာကဵယ္တာ ဘုရားသခင္ ခၾင့္လၿတ္ေတာ္မူပၝ။ ကဵေနာ္ သတိရသင့္တယ္ဗဵာ"
"ဘာဴဖစ္လိုႛလဲ၊ ဘယ္သူ ငိုတာလဲ"
ကၾိက ထိပ္ထိပ္ပဵာပဵာ ေမးေသာ္လည္း ကလင္ကာက ဴပန္မေဴဖ။ ေဴခဖဵားေထာက္၍ ေဖာ့ေဖာ့ကေလးေလ႖ာက္
ကာ ထၾက္သၾားသည္။
ကၾိက ေယာင္တီးေယာင္တ ဴဖစ္ကဵန္ခဲ့သည္။ ငိုသံႎႀင့္အတူ လူသံသူသံမဵား ဳကားရ၏။ အိမ္ငႀားေနသူမဵား
သည္ ဧည့္ခန္း ေဆာင္သုိႛလာ၍ ဆိတ္ဆိတ္႓ငိမ္႓ငိမ္ ဣေဴႎၬ႒ကီး႒ကီး စုထိုင္ေနဳက၏။ ဘုရင္နတ္႟ၾာလား ေနေစကာမူ
မိဖုရားမဵားကေတာ့ အစာစားဳကရမည္ မဟုတ္လား။
သူတိုႛ ထုိင္ေနရာသိုႛ ရႀာလီ )င္လာသည္။ မဵက္ႎႀာမႀာ ေသၾးမရႀိ။ မဵက္ရည္လည္း မရႀိ။
"ညစာ အေတာ္ေနာက္ကဵေန႓ပီရႀင္။ အမ္မာနဲႛ ေလာ္ရာလဲ ကေယာင္ေခဵာက္ခဵား ဴဖစ္ေနဳကလိုႛပၝ။ ကဵမပဲ
ညစာဴပင္ေပး ပၝ့မယ္"
ရႀာလီ ခန္းမထဲသုိႛ ထၾက္လာေသာအခၝ ကၾိကို ေလႀကားေပၞ၌ ေတၾႚရသည္။ ရႀာလီက ေလႀကား လက္ရမ္း
အနီးသိုႛ ေလ႖ာက္လာ႓ပီး၊
"ရႀင္ သိေရာေပၝ့"
"ဟင့္အင္း မသိဘူး။ ဘာဴဖစ္တာလဲလုိႛ သိရေအာင္ အခုမႀ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာတာ"
"ဖီဖီ သူ"
"ေရာဂၝ သိပ္ဆိုးလာဴပန္ပလား"
"ေစာေစာကပဲ ဆံုးသၾား႓ပီ"
"ေသ႓ပီ"
ထုိစကားလံုးေဳကာင့္ ရႀာလီ ဆတ္ကနဲ တုန္သၾားသည္။
ဖီဖီ ေသလိမ့္မည္ဟု ကၾိ ဘယ္တုန္းကမ႖ မထင္ခဲ့။ ဘယ္ေတာ့မႀ အကၡရာသခႆဵာ ဴပေပးရမႀာ မဟုတ္ေတာ့ပၝက
လားဟူ၍ ေတၾးမိလိုက္၏။ တစံုတခု ေဴပာခဵင္သည္။ သိုႛေသာ္ တသက္ႎႀင့္တကိုယ္ မဳကံႂစဘူး စကားလံုး တိတိကဵကဵ
ရႀာမရဴဖစ္ေနသည္။
"တနလႆာေနႛ အသုဘခဵမယ္။ ရႀင္လုိက္ပိုႛမယ္ မဟုတ္လား"

70
မိမိကိုယ္တည္းဟူေသာ ဗီမာန္ကို အမႀတ္ဴပႂ၍ မိန္ႛေတာ္မ၏
ူ ။ ။ ဓမၳသစ္ကဵမ္း။ ။ ရႀင္ေယာဟန္ ခရစ္ဝင္ ၂း၂၁။

61
 ကၾိက မဵက္ေဳကာ႒ကီးမဵား ႟ံႁ၍ ဳကည့္ေနသည္။ သူႛစာအုပ္တၾင္ အ႟ိုင္းအစိုင္းတိုႛ၏ ထံုးတမ္းဟု ကင္ပၾန္းတပ္
ထားသည့္ ေသခန္း ေသနားမဵိႂးတၾင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ကဵ ပၝဝင္လုိစိတ္ မရႀိ။
"ဟင့္အင္း"
ကၾိက ကတိုက္က႟ိုက္ ေဴပာလိုက္သည္။
"ကဵေနာ္ လိုက္ပိုႛႎိုင္မယ္ မထင္ဘူး"
"ဖီဖီကေတာ့ ပိုႛေစခဵင္မႀာပဲ။ သူႛအတၾက္ ရႀင္ေနာက္ဆံုးအ႒ကိမ္ တခုခု လုပ္ေပးႎိုင္တာ ဒၝပဲ ရႀိေတာ့တာပဲရႀင္"
"ပိုႛေစခဵင္မယ္ ဟုတ္လား။ သူက သိေတာ့မႀာမႀ မဟုတ္ဘဲ"
"မသိေရာ ဘာဴဖစ္လဲ။ မိတ္ေဆၾတေယာက္ အေပၞမႀာ ရႀင္ဒီေလာက္ကေလးမႀ အေလးမထားႎိုင္ဘူးလားဟင္"
ဓာတ္ေငၾႚ မီးခက္မႀ အလင္းေရာင္သည္ ရႀာလီ့ မဵက္ႎႀာေပၞသိုႛ ထုိးကဵေနသည္။ ရႀာလီ ပင္ပန္းႎၾမ္းနယ္ေနပံုကို
ကၾိ သတိ ဴပႂမိသည္။
"ဖီဖီ သိမႀာပဲလုိႛ ကဵမ ထင္တယ္။ ေပဵာ္လဲ ေပဵာ္မႀာပဲ"
ရႀာလီက ဆက္ေဴပာသည္။
"သူက ရႀင့္ကို ခင္ရႀာတယ္။ အထင္လဲ႒ကီးရႀာတယ္။ တေနႛကပဲ ရႀင့္အေဳကာင္း စကားစပ္မိလိုႛ ေဴပာေနေသး
တယ္။ အခု သူ ဆံုးရႀာ႓ပီ။ သူႛအတၾက္ ကဵမတိုႛ ဝမ္းနည္းတယ္ ဆိုတာဴပဖိုႛက ဒီတနည္းထဲ ရႀိေတာ့တာပဲရႀင္"
ရႀာလီ မဵက္ေတာင္ေကာ့႒ကီးမဵားသည္ ႟ုတ္တရတ္ ယိုစိမ့္လာေသာ မဵက္ရည္စဴဖင့္ မီးေရာင္တၾင္ ဖိတ္ဖိတ္
လက္ေနသည္။ ခဵက္ခဵင္းပင္ ကၾိ အညံ့ခံလိုက္ကာ ေလႀကားေပၞသိုႛ စိတ္ေလး ကိုယ္ေလး ဴပန္တက္သၾားသည္။
ေနာက္မႀ ဴပန္စဥ္းစားမိသည္မႀာ ရႀာလီ၏ မဵက္ေတာင္ေကာ့႒ကီးမဵားသာ မဵက္ရည္ဴဖင့္ ဖိတ္ဖိတ္လက္မေနခဲ့
လ႖င္ အသုဘပိုႛရန္ သူ ဴငင္းပယ္ခဲ့မိမည္ အမႀန္။

(၁၅)

ဈာပန အခမ္းအနား၏ အလႀသည္ ကၾိကို ဖမ္းစားလိုက္ေလသည္။ ဖီဖီ၏ ဈာပနကို ႓မိႂႚဴပင္ ေတာအုပ္ကေလးမဵားဳကားရႀိ

ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းတၾင္ သရဏဂံုတင္သည္။ ဤေနရာတၾင္ ဖီဖီ၏ ဖခင္ မစၤတာ ပိန္တာ ေမၾးဖၾား႒ကီးဴပင္းခဲ့သည္။
ဖီဖီလည္း ေနထိုင္ေကာင္းစဥ္ ဥပုသ္ေနႛတိုင္း ဤဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းသိုႛ လာ၍ တနဂႆေႎၾ ေကဵာင္းတက္ေလ့ ရႀိသည္။
ေတာအုပ္ကေလးမဵားထဲတၾင္ လမ္းေလ႖ာက္ရင္း ဝဝ႓ပဲ႓ပဲ မဵက္ႎႀာနီရဲရဲ လူ႒ကီးတဦးႎႀင့္ ကၾိ ေတၾႚသည္။
ေမာ္ေတာ္ကားေမာင္းသမား႒ကီး ဴဖစ္သည္။ ဖီဖီႎႀင့္ အလၾန္ခင္သည္။ ေစတနာရႀင္မေလး ဖီဖီ့အေဳကာင္းကို စံုတကာ
ေစ့ေအာင္ ေလေဳကာရႀည္ဆၾဲ၍ ေဴပာဴပေနသည္။
လၾန္ခဲ့သည့္ ႎႀစ္ေပၝင္း ၂၀ ေကဵာ္က တင္မ္က သူႛကို ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းတခုသိုႛ ေခၞမသၾားခဲ့ဘူးဆုိလ႖င္
ယခုအ႒ကိမ္သည္ ကၾိအဖိုႛ ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းထဲသိုႛ ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ေရာက္ဖူးဴခင္း ဴဖစ္မည္။ ၁၄ ႎႀစ္သားမႀစ၍
ဘာသာေရးကို ယံုဳကည္မႁ၏ အထၾတ္အထိပ္ ဓေလ့တခုကို သူမဵက္ဴမင္ကိုယ္ေတၾႚ ဳကည့္ေနရသည္။
ကၾိသည္ ႎႀစ္ႎႀစ္ကာကာ စိတ္ဝင္စားစၾာ သူႛပတ္လည္ကုိ လႀည့္ဳကည့္သည္။ အလင္းေရာင္မႀိန္မႀိန္။ ေဳကကၾဲ
ေသာ မဵက္ႎႀာမဵားဴဖင့္ ခံုတန္းေပၝင္းမဵားစၾာ၌ ထိုင္ေနေသာ လူမဵား။ ထူးဆန္းေပစၾ။ အ့ံဳသစရာႎႀင့္ အတိ႓ပီးသည္တကား။
အေသၾးအသား ေသေသာ္လည္း လူမေသဟူေသာ အႎိုင္မခံ အ႟ံႁးမေပးသည့္ ယံုဳကည္ခဵက္။ ဆင္ဴခင္တံုတရားကို
အံတုသည့္စိတ္ဓာတ္။ မယံုဳကည္ႎိုင္ေလာက္ေအာင္ ႒ကီးမားေသာ ဴမတ္ႎိုးခင္တၾယ္မႁ ဗီဇစိတ္။ ဤဆန္းဴပားေသာ
အဴခင္းအရာတိုႛ၏ ထူးဴခားခဵက္သည္ အဘယ္နည္း။
"ငၝသည္ ထေဴမာက္ဴခင္းအေဳကာင္း၊ အသက္ရႀင္ဴခင္းအေဳကာင္း ဴဖစ္၏။ ငၝ့ကို ယံုဳကည္ေသာ
သူသည္ ေသလၾန္ေသာ္လည္း ရႀင္လိမ့္မည္။"
[ဓမၳသစ္ကဵမ္း။ ။ ရႀင္ေယာဟန္ ခရစ္ဝင္ ၁၁း၂၅။]
ကဵယ္ေလာင္လိႁက္လႀဲေသာအသံသည္ ႟ုတ္ခဵည္းေပၞလာသည္။ လူအမဵား ခဵက္ခဵင္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
ကၾိလည္း အေစာဆံုး ထရပ္လိုက္သည္။ သူႛမဵက္လံုးသည္ ဝတ္႟ံုဴဖႃ ဝတ္ဆင္၍ တလႀမ္းခဵင္း ေလ႖ာက္လာေသာ
လူငယ္တဦး အေပၞသိုႛ ေရာက္သၾားသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာသည္ ပဵိႂႚသစ္စ နံနက္အ႟ုဏ္ကဲ့သိုႛ လန္းဆန္းသည္။ သူသည္
စာအုပ္တအုပ္ကို ဖၾင့္လိုက္၏။ သိုႛေသာ္ စာအုပ္ကုိ မဳကည့္။ ေလာကဴပင္ပသိုႛ ေမ႖ာ္ဳကည့္ေနသေယာင္ ဦးေခၝင္းကို
ေမာ့ထားသည္။
"ငၝ့ဘက္၌ ေနေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ကို ငၝ ဴမင္မည္။ သူတပၝး ဴမင္သည္သာမက ငၝသည္ ကိုယ့္
မဵက္စိႎႀင့္ ဖူးဴမင္မည္။"
[ဓမၳေဟာင္းကဵမ္း။ ။ ေယာဘဝတၨႂ ၁၉း၂၇။]

62
 ထိုလူငယ္၏ေကဵာဘက္တၾင္ ပန္းစည္းပန္းေခၾမဵား အဆင့္ဆင့္ဖံုးေနသည့္ ဖီဖီ၏ မသာေခၝင္းရႀိသည္။ ခရစ္
ယာန္ သံ႓ပိႂင္ဝတ္သီခဵင္းမဵား အဴပန္အလႀန္ ဆုိဳက႓ပီးေနာက္ ထုိလူငယ္က သမၳာကဵမ္းလာ ဓမၳစာမဵားကို ႟ၾတ္ဖတ္
သည္။ ထုိႛေနာက္ ေလမႁတ္စႎၬယားသံ ေပၞထၾက္သည္။ သံ႓ပိႂင္ဝတ္သီခဵင္း ဆိုသည္။
"သူေတာ္စင္တိုႛ လုပ္ငန္းခၾင္မႀ အနားယူဳက႓ပီ"
သူေတာ္စင္၊ ဖီဖီကို သူတိုႛ ဒီလိုပဲ အ႓ပီးအပိုင္ သတ္မႀတ္ေနဳက႓ပီ။ စဥ္းစားသာ ဳကည့္ေပေတာ့။ လၾန္ခဲ့သည့္
ရက္သတၨပတ္ကပင္ ဖီဖီကို သူ ႎႀင္းဆီပန္းမဵား ပိုႛခဲ့ေသးသည္။
လက္အိတ္နက္ စၾပ္ထားေသာ လက္တခုက ကၾိအား ေနာက္မႀေန၍ ဖၾင့္လဵက္သား စာအုပ္တအုပ္ ေပးလာ
သည္။ စာအုပ္ကို သူ အသာကိုင္ထားလိုက္သည္။ ေစာေစာက ေတၾႚခဲ့သည့္ ေမာ္ေတာ္ကားသမား႒ကီးက "သူတိုႛ ဆိုေန
တာ ဒီသီခဵင္း" ဟု စာအုပ္ေပၞ လက္ေထာက္ဴပရင္း ေလသံဴဖင့္ ေဴပာသည္။
"ရန္အမႁတိုႛ ဴပင္းဴပခဵိန္၊ စစ္ပၾဲတိုႛ ရႀည္လဵားခဵိန္တၾင္ အေဝးမႀ ေအာင္ေတးသံသည္ နားထဲသိုႛ စိမ့္ဝင္
လာသည္။ ရဲေသၾးတိုႛ တက္႔ကလာသည္။ လက္႟ံုးတုိႛ သန္မာလာသည္"
သရဏဂံုတင္အ႓ပီးတၾင္ မသာေခၝင္းကေလးကို ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းဝင္းထဲသိုႛ သယ္သၾားသည္။ ေဴမမႁန္ႛမႀ ေဴမ
မႁန္ႛအဴဖစ္သိုႛ 71 ေရာက္ေစေလ႓ပီ။ အဝတ္နက္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းမမဵား၏ ငို႟ႁိက္သံ ေပၞလာသည္။ ထုိအခဵိန္တၾင္
ေခၝင္းပဵဥ္ေပၞသိုႛ ပထမဆံုး ေဴမစိုင္ခဲ ဒုတ္ကနဲကဵသည့္ ေဳကကၾဲဖၾယ္ အေကာင္းဆံုး အသံကို ဳကားလုိက္ရေလ၏။
ေစာေစာကေတၾႚခဲ့သည့္ မဵက္ႎႀာနီရဲရဲ ကားသမား႒ကီးပင္ မဵက္ရည္ေတၾစီးကာ ငို႒ကီးခဵက္မ ဴဖစ္ေနသည္။
အိမ္အဴပန္ ဓာတ္ရထားေပၞတၾင္မူ ကၾိသည္ သူႛအေတၾးမဵားကို ဆင္ဴခင္တံုတရား လမ္းေဳကာင္းေပၞသိုႛ ဴပန္
လည္တည့္မတ္ ေပးႎိုင္ေတာ့သည္။
ဝိညာဥ္ ထာဝရ တည္႓မဲသည္ ဆိုေသာ သေဘာတရားသည္ ဆင္ဴခင္တံုတရားေပၞ၌ မရပ္တည္ႎိုင္။ စိတ္ဆို
သည္မႀာ ဓာတ္ေလးပၝး ဖၾဲႚစည္းမႁမႀ ေပၝက္ဖၾားေသာ အရာသာ ဴဖစ္သည္။ ေသဴခင္းတရား၌ အဆံုးရႀိေသာ ဓာတ္ေလးပၝး
အဖၾဲႚ အစည္း ပဵက္ဴပယ္ေသာအခၝ စိတ္လည္း ကၾယ္ေပဵာက္ရသည္။ ဖေယာင္းတိုင္မႀ မီးကို မႁတ္႓ငိမ္းလိုက္သလို
ဴဖစ္သည္။ သုိႛရာတၾင္ လူႛသမိုင္းတေလ႖ာက္လံုး ဤသေဘာတရားသည္ တည္တ့ံေနခဲ့သည္မႀာ မယံုႎုိင္စရာ ဴဖစ္၏။
သိပၯံပညာသည္ ထိုသေဘာတရားကို အဖန္တလဲလဲ ေခဵဖဵက္ခဲ့သည္။ သိုႛေသာ လူအေပၝင္းတုသ ိႛ ည္ သိပၯံ
ပညာကို လက္မခံခဲ့။ သိပၯံပညာကို ကဵိႂးသင့္ေဳကာင္းသင့္ အေဴဖမေပးႎိုင္ေသာအခၝ ပုဆိန္မဵား၊ တံကဵင္မဵားႎႀင့္ အေဴဖ
ေပးသည္။ ထူးဆန္းေပစၾ။ သိပၯံပညာႎႀင့္ ဘာသာေရး၏ ပဋိပကၡသည္ လူသားႎႀင့္ သူႛဆင္ဴခင္တံုတရား၏ ပဋိပကၡသာ
ဴဖစ္ပၝေပသည္တကား။
ကယ္တင္ဴခင္းခံရေသာ ခႎၭာကိုယ္၊ ကယ္တင္ဴခင္းခံရေသာ ဝိညာဥ္ဆိုသည့္ သေဘာတရားကို လူအေပၝင္းတိုႛ
ဧကန္ ဧက ယံုဳကည္ဳကရဲႚလား။ ေငၾဆိုသည္မႀာ ေလာကီကိစၤမ႖သာ ဴဖစ္သည္ဟု သူတိုႛ ပရိယာယ္မခိုဘဲ ယံုဳကည္႟ုိး
မႀန္ဳကလ႖င္ သူတိုႛ၏ ေလာကီတရားတိုႛသည္ သူတိုႛကို ေစာင့္႒ကိႂေနမည့္ ထာဝရဘုန္းကဵက္သေရတိုႛႎႀင့္ ႎိႁင္းစာေသာ္
ပင္လယ္ကမ္းေဴခမႀ သဲတပၾင့္ေလာက္ပင္ အေလးထားစရာ မရႀိ။
သိုႛေသာ္ ယခုကားေပၞ၌ လိုက္ပၝလာသူတုိႛသည္ပင္ နက္ဴဖန္ဆိုလ႖င္ ေရပၾက္ပမာ ဳကာရႀည္မတည္ေသာ
အကဵိႂးအဴမတ္အလိုႛငႀာ အခဵင္းခဵင္း လည္ပင္းလႀီးဳကေတာ့မည္။ အခဵင္းမဵားဳကေတာ့မည္။ လိမ္ညာ စဥ္းလဲဳကေတာ့မည္။
အမနာပ ေဴပာဳကေတာ့မည္။ အသေရ ဖဵက္ဳကေတာ့မည္။ မုသား ဆိုဳကေတာ့မည္။ ရန္ပာၾ းဳကေတာ့မည္။ ဘာသာေရး
ဟူသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အိပ္ေမၾႚခဵဴခင္းမ႖သာ ဴဖစ္သည္။ လူႛေလာက၏ ပရိေဒဝ ေသာကဗဵာပၝဒကို ေဴဖေဖဵာက္၍
ရေကာင္းစိမ့္ေသာငႀာ တပၝးေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းဴခင္း ဴဖစ္သည္။
ဤသည္ပင္ လူတိုႛ၏ ဘာသာေရးသမိုင္း ဴဖစ္ေခဵ၏။ လူအေပၝင္းတိုႛ ကိုယ္တိုင္လည္း ထုိေလာကပၾား ဖန္ဆင္း
မႁသေဘာကို သိသည္သာ။
ဟာ႟ုစပက္ 72 တိုႛလည္း သူတိုႛအခဵင္းခဵင္း ေတၾႚလ႖င္ တေတာေသာ ရယ္ေမာဳကမည္သာ။
မစၤက္ပိန္တာအိမ္တၾင္ ညစာ ေစာေစာစားဳကသည္။ ကၾိသည္ ေဴခဖၾဖၾနင္းကာ သူႛအခန္းသိုႛ ဴပန္တက္လာ
သည္။ မစၤက္ပိန္တာ အခန္းေရႀႚသိုႛ ေရာက္ေသာအခၝ အခန္းတၾင္းမႀ ကဵိတ္၍ ငို႟ႁိက္ေနသံကို ဳကားရသည္။ ရင္ေသၾးတိုႛ
အတၾက္ ပရိေဒဝမီး ေတာက္ေလာင္ကာ ငိုေ႔ကးေသာ ရာခယ္ 73 ၏ ငိုေ႔ကးသံမဵိႂးပင္ ဴဖစ္သည္။

71
ထာဝရအရႀင္ ဘုရားသခင္သည္ "သင္သည္ ေဴမမႁန္ႛဴဖစ္၍ ေဴမမႁန္ႛသိုႛ ဴပန္ရမည္" ဟု မိန္ႛေတာ္မူ၏ (သမၳာကဵမ္းစာ။
ကမာၲဦးကဵမ္း၊ ၃း၁၉)။
72
ဟာ႟ုစပက္။ ။ ေရႀးေဟာင္း ေရာမေခတ္က ယာဇ္ပူေဇာ္ပသမႁ အေဆာင္အ႟ၾက္ဴဖင့္ အသက္ေမၾးေသာ လူတန္းစား။
73
ရာခယ္။ ။ ခရစ္ယာန္ ဓမၳေဟာင္းကဵမ္းလာ ဂဵေကာ့၏ မယား။ ဂဵိႂးဆက္ႎႀင့္ ဘင္ဂဵမင္တိုႛ၏ မိခင္။ သမၳာကဵမ္းစာ
ကမာၲဦးကဵမ္း (၂၉း၃၅) တၾင္ ယာကုပ္၏ မယားရာေခလ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ရာေခလသားကား ေယာသပ္ႎႀင့္

63
 ကၾိသည္ အခန္းတံခၝးကို ပိတ္ကာ ဓာတ္ေငၾႚမီးကို ထၾန္းညၟိလိုက္သည္။ စားပၾဲတၾင္ ၁၉၀၂၊ မတ္လထုတ္ ပိုႛစ္
သတင္းစာအေဟာင္းတၾဲက သူႛစူးစမ္းရႀာေဖၾမႁကို အသင့္ငံ့လင့္ေနသည္။ သိုႛေသာ္ ခၝတိုင္းနႀင့္မတူ တမူဴခားကာ သူအိပ္
ရာေပၞတၾင္ လႀဲအိပ္လုိက္ေလ၏။
သူ ယေနႛည ေသသၾားလ႖င္ သူႛအတၾက္ ဘယ္သူ ဒီလိုငိုပၝ့မလဲ။
တခၝကမူ ကၾီေသလ႖င္ သူဝမ္းနည္းမည္ဟု ဖီဖီက ေဴပာခဲ့ဖူးသည္။ သိုႛေသာ္ ဖီဖီက အရင္ဆံုးရႀာ႓ပီ။ သူက ႛ တိ
တည္စရာ မလိုေတာ့႓ပီ။
ဖီဖီ ေသေသာ္လည္း သူႛအတၾက္ ဝမ္းနည္းမည့္ မိတ္ေဆၾမဵားစၾာ ကဵန္ခဲ့သည္။ သူေသလ႖င္ တင္မ္ႎႀင့္ မာဖီ
ႎႀစ္ေယာက္သာ ဝမ္းနည္းမည့္သူ ရႀိသည္။ မသာပိုႛရန္ေတာ့ လာႎိုင္ဳကမည္ မထင္။
သူႛသခဵႇႂင္းေဘးသိုႛ ေရာက္ႎိုင္ေကာင္းဖၾယ္ရႀိသူမႀာ ဘတ္ကလင္ကာတဦးသာ ဴဖစ္သည္။ သုိႛေသာ္ ကလင္ကာ
ငိုလိမ့္မည္ဟု ေဴမၟာ္လင့္ရန္မႀာမူ ရေလလုိေလ အိုတေစၽ လုပ္လၾန္းရာ ေရာက္မည္။ လူတေယာက္တည္းသာ ပိုႛမည္သူ
ရႀိေသာ မသာဴဖစ္ရမႀာကလည္း အေတာ္မဵက္ႎႀာပန္းမလႀ။ လူေဳကာင္သူေဳကာင္မိုသ ႛ ာ ေသခဵိန္တၾင္ ရႀားရႀားပၝးပၝး မိတ္
ေဆၾတေယာက္တည္း ကဵန္ခဲ့တာဴဖစ္မည္ဟု ဴဖတ္သၾားဴဖတ္လာ လူတကာတုိႛက မသာကို ကဲ့ရဲႚသ႓ဂႂႇဟ္စကားတင္း
ဆိုဖၾယ္ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ ေသလမ္းေသနည္းကို သူစဥ္းစားစရာမလို။ လူ႟ိုင္းသူ႟ိုင္းတိုႛ၏ ထံုးဓေလ့သည္ သူႎႀင့္
မအပ္မရာ ကိစၤသာဴဖစ္သည္။ ဘတ္က စီစဥ္ေပးႎိုင္မည္။ အေလာင္းမီး႟ိႁႚစက္အနီးတၾင္ ငိုေ႔ကးေနမည့္ ဘတ္၏ ပံုပန္း
ကို သူစိတ္ကူးဳကည့္သည္။ ပံုမေပၞ။
သူႛအေဖ ရႀိေသးသည္။ တကမာၲတည္း အတူေနေနဳကေသာ္လည္း ၂၄ ႎႀစ္လံုးလံုး သူႎႀင့္ တခၝမ႖ မဵက္ႎႀာခဵင္း
မဆံုဘူးေသးသည့္ သူႛအေဖ။ သူႛအေဖလုပ္ပံုသည္ နည္းနည္းဂၾကဵသည္။ ကမာၲႛထံုးတမ္းအတုိင္း ေဴပာရလ႖င္ ကိုယ့္သား
ကို ကုိယ္လက္မခံသူ ဴဖစ္သည္။
ယင္းသိုႛ လုပ္႓မဲဓမၳတာ မဟုတ္ေသာ လူႛကဵင့္ဝတ္ ေဖာက္ဖဵက္ဴခင္းအတၾက္ အေဳကာင္းဴပခဵက္ ရႀိရမည္။
အေဴခအေန အရပ္ရပ္က တခုတည္းေသာ လမ္းကိုသာ ႌၿန္ဴပေနသည္။ ထုိလမ္းမႀာ သူႛအေမသည္ သူႛအေဖႎႀင့္
တရားဝင္ လက္မထပ္ခဲ့ဆိုေသာ လမ္းဴဖစ္သည္။ သူႛမိဘမဵား၏ လက္ထပ္ပၾဲသုိႛ တက္ေရာက္ခဲ့ရသည္ ဆိုေသာ
တင္မ္၏ အဆိုကို သူအ႓မဲတေစ သံသယဴဖစ္ခဲ့သည္။ သုိႛေသာ္ ထုိကိစက ၤ ို ယခု သူလံုးဝ မစဥ္းစားေတာ့ ကိုယ္ကဵင့္
တရား တာဝန္မႀာ သူႛ၌ မတည္။
နာမည္ကိစၤမႀာလည္း ကၾိဆိုေသာ အမည္သည္ အဴခားအမည္မဵား ေကာင္းသေလာက္ပင္ ေကာင္းသည္။
ကိုယ့္ဘဝ ပတ္ဝန္းကဵင္ႎႀင့္ အေဴခအေန၏ တံဆိပ္ကပ္ဴခင္းမႀ ကင္းလၾတ္ရေအာင္ လုပ္ႎိုင္သူအဖိုႛ အိတ္စ္ နာမည္
ယူယူ၊ ဝိုင္ နာမည္ယူယူ ေကာင္းသည္ခဵည္းသာ။
သူေသသၾားလ႖င္ မစၤက္ပိန္တာက ဖီဖီ့အတၾက္ ငိုသလို သူႛအေဖသာ အသက္ရႀင္ေနလ႖င္ သူႛအတၾက္
သူႛအေဖ ေပၞလာ႓ပီး ငိုေ႔ကးလိမ့္မည္ဟု ထင္မိ၏။ သူႛအေလာင္း မီးသ႓ဂႂႇဟ္မည့္ မီး႟ိႁႚစက္ေဘးတၾင္ သူႛအေဖ ငိုေန
မည့္ပံုပန္းကို စိတ္မႀန္းႎႀင့္ ေတၾးဳကည့္ဴပန္၏။ သူႛအေဖ၏ အဂႆၝ႟ုပ္ႎႀင့္ စပ္လဵဥ္း၍ မပီဝိုးဝၝးမႁက လၿမ္းထားဴခင္းေဳကာင့္
တစိတ္တေဒသ ဴဖစ္ေကာင္း ဴဖစ္မည္။ သူႛစိတ္ကူးထဲမႀာ ပံုမေပၞ။
သူႛအေဖသည္ သူတရားမ႖တစၾာ ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာဝန္ကို ေရႀာင္သည္ဟု ကၾိခံစားရ၏။ "ေဟာဟိုမႀာ
ငၝ့အေဖ" ဟု တစံုတေယာက္ကို သတ္သတ္မႀတ္မႀတ္ လက္ညိၟႂးထိုးဴပႎိုင္လ႖င္ သူႛအဖိုႛ ေကာင္းေလစၾဟုလည္း သူႛ
တသက္တၾင္ ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ေတၾးေတာမိ၏။
သူႎႀင့္ ဘတ္သာ ကဵန္ဳကေတာ့သည္။ ေလာကအလယ္တၾင္ သူတိုႛႎႀစ္ဦးသားသာ အတူတကၾ ရႀိဳကသည္။
သူသည္ မီးေရာင္ထိန္ထိန္တၾင္ အေတၾးဴခာဴခာလည္ေန၏။
သူႛဘဝတၾင္ သူႛကို ေဝဖန္ေထာက္ဴပသူ သံုးဦးသာ ရႀိခဲ့သည္။ သံုးဦးစလံုးက သူ၏ ဘဝအဴမင္ကို တေလသံ
တည္း ထုိးႎႀက္ခဲ့ဳကသည္။ သံုးဦးစလံုးက ပတ္ဝန္းကဵင္ေလာကႎႀင့္ ဆက္ဆံထိေတၾႚရန္ သူႛကို တိုက္တၾန္းခဲ့ဳကသည္။
သူႛဘဝေအာင္ဴမင္မႁ၏ အတိုင္းအတာသည္ သူႛကိုယ္သူ ပတ္ဝန္းကဵင္ႎႀင့္ အိုးစားကၾဲေအာင္ လုပ္ထားႎိုင္
သည့္ အတုိင္းအတာႎႀင့္အမ႖ဴဖစ္ေဳကာင္း ဴပန္လႀန္မေခဵပႎိုင္ေအာင္ သူဴပသခဲ့၏။ သုိႛေသာ္ ထိုသံုးဦးက ထိုအတိုင္းအ
တာသည္ သူႛဘဝ ဆံုး႟ံႁးမႁ၏ အတိုင္းအတာ ဴဖစ္သည္ဟု စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ဆိုဳကသည္။
သူက သူႛအဆိုဴပႂခဵက္ကို သက္ေသဴပသလို သူတိုႛက သူတိုႛ၏ အဆိုဴပႂခဵက္ကို သက္ေသမဴပႎိုင္ဳက။ သိုႛေသာ္
သူတိုႛ၏ ကဵိႂးေဳကာင္း ယုတၨိကင္းမဲ့မႁသည္ သူတိုႛ၏ အဆိုဴပႂခဵက္ကို တုတ္တုတ္မ႖ မလႁပ္မေ႟ၾႚေစႎိုင္။ ကၾိ၏ ဆင္ဴခင္
တံုတရားႎႀင့္ ကၾိကုိ ေဝဖန္သူတိုႛ၏ ဗီဇစိတ္တိုႛအဳကား ထင္ရႀားေသာ ဝိေရာဓိ တခုပၝေပ။

ဗင္ယာမိန္း တည္းဟူ၍လည္းေကာင္း ေရးသည္။ ဓမၳသစ္ကဵမ္း၊ ရႀင္မသည္း ခရစ္ဝင္တၾင္ "ရာေခလသည္ မိမိသားတိုႛ

မရႀိေသာေဳကာင့္ ငို၍ စိတ္မေဴပႎိုင္ ဟူေသာ စကားသည္ ထုိအခၝ၌ အမႀန္မကဵသတည္း" (၂း၁၈) ဟု ေဖာ္ဴပသည္။

64
 သူသိရသေလာက္ သူႛကို ဘယ္သူကမ႖ ခဵီးကဵႃး ေလးစားဴခင္းမရႀိ။ သူႛလုပ္ငန္းကို ေလးစားခဵင္ ေလးစားမည္။
လူပုဂိၢႂလ္ အရမူ သူႛအတၾက္ ဝမ္းနည္းသူ သုိႛမဟုတ္ သူႛကို ဴပစ္တင္႟ႁတ္ခဵသူသာ ရႀိသည္။ သူႛလုပ္ငန္းကို ေလးစား
ခဵီးကဵႃးသူကလည္း နည္းလႀေသးေတာ့သည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာက ေကဵနပ္ေလာက္ေသာ သက္ေသ အေထာက္အထား
ဴပခဲ့႓ပီ မဟုတ္လား။
လူႛေဘာင္ အဖၾဲႚအစည္း၏ ႌၿန္ပိုင္ဳကားပိုင္သူ ဧရာမ ပုဂိၢႂလ္႒ကီး တဦးအဖိုႛ သူကိုယ္တိုင္ သေဘာတရားေရး
အရ စီမံကၾပ္ကဲေနသည့္ လူႛေဘာင္အဖၾဲႚအစည္းတၾင္ ပုဂၢိႂလ္ေရး ေဒၾးေရာယႀက္တင္ ပၝဝင္လႁပ္ရႀားေနမႀ ပိုမို႒ကီးဴမတ္
ေသာ ႌၿန္ပိုင္ဳကားပိုင္သူ ဴဖစ္လာႎိုင္ေလသလား။
ဧကစာ ကဵင့္သံုးဴခင္းႎႀင့္ အခဵိန္ဇယားကို ဘိန္းစၾဲသလို စၾဲေနဴခင္းက သူႛတၾင္ အေရး႒ကီးေသာ လစ္ဟင္းခဵက္
မဵား ရႀိေနေစသလား။
ရႀာလီေဝလင္ ေဴပာသလို အေဴခခံက စ၍ သူမႀားေနသည္ဟု ဆိုႎိုင္စရာ အေဳကာင္းရႀိေနသလား။
ပၝရဂူကေလးသည္ အိပ္ရာေပၞတၾင္ မလႁပ္မယႀက္ အေတၾးက႗ံေနသည္။ မိနစ္ကုိ နာရီ စားလာသည္။
သူႛစာအုပ္႒ကီးကို သူ အသက္ ၂၇ ႎႀစ္တၾင္ ေရးသား ဴပႂစု႓ပီးစီးသၾားလ႖င္ ကဵန္ေနေသးေသာ ဘဝတာကို
ဘယ္လို ကုန္လၾန္ေစမလဲ။ စာအုပ္အေပၞ ေဝဖန္ခဵက္မဵားကို တုန္ႛဴပန္ ေဴဖဳကားရန္မႀတပၝး အဴခား လုပ္စရာမရႀိ။ သူႛ
စာအုပ္႒ကီးသည္ ဒႍနိကေဗဒ၊ သမိုင္းႎႀင့္ သိပၯံပညာအားလံုး၏ အေခၝင္အထၾက္ အဆီအႎႀစ္ဴဖစ္၍ လူသား၏ အဴမင့္
မားဆံုး ဉာဏပညာ၊ ပရမတၨ၊ ပဋိဘာန္ ဴဖစ္သည္။ ထုိစာအုပ္႒ကီးေပၞလာလ႖င္ ကမာၲႛလုပ္ငန္း စခန္းသိမ္း႓ပီဟု ဆိုႎိုင္ေပ
ေတာ့မည္။ ဤသုိႛဆိုလ႖င္ ကဵန္ရႀိေနေသာ သူႛဘဝ သက္တမ္း ႎႀစ္ေပၝင္း ၃၀ ေကဵာ္ ၄၀ ကို မည္သုိႛ ကုန္ဆံုးရအ့ံနည္း။
ယခု သူအသက္၂၄ ႎႀစ္ရႀိ႓ပီ။ ပဲ့ဴပင္သၾန္သင္မႁ လံုးဝ မခံယူရဘဲ တေကာင္႔ကက္အဴဖစ္ ႒ကီးဴပင္းခဲ့ရသည္။
သူႛခႎၭာကိုယ္ေရာ စိတ္ဝိညာဥ္ကိုပၝ စာအုပ္မဵား၏ အကူအညီဴဖင့္ သူႛဖာသာသူ ပဵိႂးေထာင္ခဲ့ရသည္။ သူတပၝး သင္ဴပ
သည့္ ပညာဆုိ၍ ရႀာလီေဝလင္က နာရီဝက္ဳကာ နာနာကဵည္းကဵည္း ေဴပာလုိက္သည့္ စကားမဵားသာ ရႀိသည္။
သူ၏ အပယ္ခံ လူငယ္ဘဝသည္ ထ႔ကလာ႓ပီး သူႛကို တုိက္ခိုက္သည္။ သုိႛေသာ္ သူ အသိအမႀတ္ မဴပႂ။ သူႛကို
တိုက္ခိုက္သည့္ ထိုအပယ္ခံ လူငယ္ဘဝသည္ ဝံ့ဝံ့စားစား ရႀိသည္ဟုသာ သူအသိအမႀတ္ ဴပႂသည္။ ထုိဘဝႎႀင့္ သူ
လက္ခဵင္း ခဵိတ္လိုက္သည္။ ထိုႛေနာက္ အသူတရာေခဵာက္ထဲသုိႛ ကဵသၾားဳကေလ၏။
နံနက္ ၂ နာရီတၾင္ လူပဵိႂဝိုင္းမႀ ဴပန္လာသည့္ ဘတ္ကလင္ကာသည္ ပိဋကတ္ခန္း၌ မီးထိန္ထိန္လင္း
ေနသည္ကို ဴမင္၍ တက္လာသည္။ အခန္းထဲတၾင္ ဖိနပ္မစီးဘဲ လမ္းေရႀာက္ေနသည့္ ပၝရဂူကေလးကို ေတၾႚရသည္။
ကၾိသည္ ဘတ္ကို ဴမင္ေသာအခၝ လမ္းေလ႖ာက္ရပ္လုိက္သည္။ ဘတ္ကို မသိသလို စူးစူးဝၝးဝၝး စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
သူႛမဵက္ႎႀာသည္ ေသၾးမရႀိသလို ဴဖႃဆၾတ္ကာ တင္းတင္းမာမာ ခက္ခက္ထန္ထန္ ဴဖစ္ေန၍ ဘတ္က "မဂႆလာညပၝ၊
ေဒၝက္" ဟု ေဴပာ႟ံုေဴပာကာ ဴပန္ထၾက္သၾားေတာ့ေလသည္။

(၁၆)

ေႎၾရာသီတေလ႖ာက္လံုး ရႀာလီေဝလင္ထံသိုႛ ဓာတ္ပံုပိုႛစ္ကဒ္ အေဴမာက္အဴမား ေရာက္လာသည္။ ပိုႛစ္ကဒ္မဵားကို ဳကည့္

ကာ ကမာၲေဟာင္းတၾင္ ခဵားလ္စ္ ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္တေယာက္ ဇၾဲနဘဲ႒ကီး႒ကီး ေလ့လာေနပံုကို သိရသည္။
ဇၾန္လဆန္းတၾင္ ေရာမမႀ စခဲ့သည့္ သူႛခရီးသည္ ဳသဂုတ္လလယ္ပိုင္းတၾင္ လန္ဒန္႓မိႂႚ၌ တစခန္းေထာက္သည္။
ရႀာလီေဝလင္ထံသိုႛ လန္ဒန္႓မိႂႚ အနီးအနားမႀ သူ ပုိႛစ္ကဒ္တေစာင္ ပိုႛလိုက္သည္။
"သမိုင္းအေဴပာင္ဆံုးခရီး ႓ပီးဆံုး႓ပီ။ ၂၁ ရက္တၾင္ သေဘႆာစီးမည္။ အားအင္ႎႀင့္ စိတ္မာန္ မဴပည့္စဘူး ဴပည့္ေန
သည္။ အလႀအပဆံုး စီမံကိန္းမဵားကို ဴပန္လည္ သံုးသပ္ေနရသည္"
သုိႛေသာ္ ဳသဂုတ္လ ၂၁ ရက္တၾင္ ဝက္စ္ မဴပန္ဴဖစ္။ မူလက ဳသဂုတ္ ၁၅ ရက္တၾင္ပင္ ဴပန္ရန္ စီစဥ္ထားခဲ့၏။
လန္ဒန္တၾင္ ေတၾႚရေသာ ေကာလိပ္ ပညာေရးစနစ္က စၾဲမက္စရာ ေကာင္းလၾန္း၍ မဴပန္ႎိုင္။ ဳသဂုတ္လ ၂၅ ရက္တၾင္မႀ
ဴပန္ႎိုင္သည္။ စက္တင္ဘာ ၃ ရက္တၾင္ ႓မိႂႚကို ဴပန္ေရာက္သည္။ စက္တင္ဘာ ၄ ရက္တၾင္ ရႀာလီ့ ႟ံုးခန္းသိုႛ ဝင္လာ
သည္။
႟ံုးခန္းတၾင္ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္သာ ရႀိသည္။
" ကဵေနာ္ ပိုႛတဲ့ ပိုႛစ္ကဒ္ေတၾ ရတယ္ေနာ္"
"အထပ္လုိက္ပၝပဲရႀင္။ ဒီစားပၾဲေလာက္ရႀိတဲ့ ဓာတ္ပံု စာအုပ္ထဲမႀာကို ကပ္ထည့္ရတာ စေနေနႛ တဝက္ကို
ကုန္ပၝေရာ လား။ ရႀင့္ခရီးတေလ႖ာက္လံုး ဘာအ႒ကိႂက္ဆံုးလဲ ဟင္"
"ကဵေနာ္ ထင္တယ္" ဝက္စ္က သူႛမဵက္လံုးဴပာ႒ကီး တစံုလံုးကို ရႀာလီ့အေပၞ လၿမ္းဴခံႂလိုက္႓ပီး၊
"ဴပန္လာရတာ အ႒ကိႂက္ဆံုးပဲ"

65
 ရႀာလီက ရယ္သည္။
"ရႀင့္အဖိုႛ သိပ္ေကာင္းတယ္ထင္တယ္။ ရႀင့္ဳကည့္ရတာ ေတာင္႒ကီးေတၾကို ႓ဖိႂေတာ့မယ့္ဟန္ပဲ"
"ေတာင္ထၾတ္ ေတာင္ႌၿန္ႛကိုေတာင္ ကိုက္ကို စားမႀာဗဵ"
ရႀာလီက အလုပ္အသစ္ စ႓ပီလားဟု ေမး၍၊
"သေဘႆာေပၞကေန တခၝထဲ အလုပ္ထဲ ဂ႗မ္းထိုးဝင္ခဲ့တာ" ဟု ေဴဖသည္။
ဝက္စ္က ဘလိန္းေကာလိပ္အတၾက္ သူေမ႖ာ္လင့္ခဵက္ထားသမ႖ကို အိတ္သၾန္ဖာေမႀာက္ ထက္ထက္သန္
သန္႒ကီး ေဴပာဴပေနသည္။ အခက္အခဲမဵားက ယခုကတည္းက ေပၞသည္။ ယေနႛ ေဂၝပကအဖၾဲႚဝင္ လူ႒ကီးမဵား၏ စိတ္
သေဘာက အသိရခက္သည္။ ေကာလိပ္၏ ဴပႂဴပင္ေဴပာင္းလဲမႁမဵားကို ေဳကာ္ဴငာရန္ စီစဥ္သည္။ သုိႛေသာ္ ဘာဴပႂဴပင္
ေဴပာင္းလဲေရးမ႖ မလုပ္ရေသး။ ဘလိန္းေကာလိပ္က ေပးမည့္ ေကဵာင္းသား အခၾင့္ထူးမဵားကိစၤ ေဆၾးေႎၾးသည္။ ေပးစရာ
ဘာအခၾင့္ထူးမ႖ မရႀိ။ သိုႛေသာ္ မႀန္မႀန္ကန္ကန္ လုပ္ကိုင္သၾားလ႖င္ ဤအခက္အခဲမဵားကိုေရာ အဴခား အခက္အခဲမဵား
ကိုပၝ ေကဵာ္လၾန္ႎိုင္မည္ဟု သူ ယံုဳကသည္။
ရႀာလီက စိတ္ထက္သန္စၾာဴဖင့္၊
"ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ေလ ငၝးႎႀစ္အတၾင္း ေကဵာင္းသား သံုးေလးဆ တိုးလာမယ္ ဆိုတာနဲႛပဲ အားရစရာ ေကာင္းလႀပၝ
႓ပီပဲရႀင္"
"ေကဵာင္းသား တိုးဖိုႛ ကဵေနာ္ သိပ္စိတ္မသန္ေတာ့ဘူး။ ဒီေလ့လာေရးခရီးမႀာ ကဵေနာ္ အဴမင္ ေဴပာင္းသၾားတာ
ပဲ။ ဧရာမ အ႒ကီးဆံုး ေကာလိပ္ဴဖစ္ဖိုႛ မမႀန္းေတာ့ဘူး။ ပညာေရး အဆင့္အတန္း အဴမင့္ဆံုး ေကာလိပ္ပဲ ဴဖစ္ခဵင္ေတာ့
တယ္။ ထူးခ႗န္ထင္ရႀားတဲ့ မဟာဌာနေတၾရႀိရမယ္။ ထက္ဴမက္တက္႔ကတဲ့ ေကဵာင္းသားအင္အား ရႀိရမယ္။ ေကဵာင္းသား
ကို စည္းကမ္း တင္းတင္းကဵပ္ကဵပ္နဲႛ ေ႟ၾးမယ္။ အဆင့္အဴမင့္ဆံုး ပညာဆည္းပူးမႁ တံဆိပ္အဴဖစ္ တဴပည္လံုးက အသိ
အမႀတ္ဴပႂရတဲ့ ဘၾဲႚမဵိႂး ႎႀင္းမယ္။ ဒၝေတၾဴဖစ္ေအာင္ ကဵေနာ္ အားထုတ္မႀာပဲ။ ကဵေနာ့္ အဴမင့္မားဆံုး ရည္မႀန္းခဵက္က …"
ဝက္စ္က အိပ္မက္မက္ေနသလို ေဴပာသည္။
"ဘလိန္းေကာလိပ္ကို ဴပင္သစ္ဴပည္က ပဲရစ္တကၠသိုလ္လို ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖိုႛပဲ"
စကားဆံုးလ႖င္ ဆံုးခဵင္း ထလုိက္႓ပီး ဴပန္ရန္ ခၾင့္ေတာင္းသည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းထံ ဝင္၍ ႎႁတ္ဆက္ဦးမည္
ဟု ေဴပာသည္။
"ဒၝထက္ အဖိုး႒ကီးေကာ ဘယ့္ႎႀယ့္ေနလဲ"
"စိတ္ကေတာ့ ခၝတိုင္းလိုပဲ။ အလုပ္ကိုလဲ ဳကံႂးလုပ္ေနတာပဲ။ ဒၝေပမဲ့ အသက္ကေလးေတာ့ နည္းနည္း
အေဳကာင္းဴပ လာ႓ပီေပၝ့ရႀင္"
"သူႛအသက္ကလည္း ခုႎႀစ္ဆယ္ နီးေန႓ပီကိုး။ စကားမစပ္ သူႛလက္ထဲ ပံုအပ္ထားတဲ့ သူႛကူေဖာ္ေလာင္ဖက္
ကေလးက ေရာ။ နာမည္ ဆန္းဆန္းနဲႛ လူဆန္းဆန္း ကေလးေလ"
ထုိလူဆန္းကေလးကို ကာကၾယ္ရန္ ရႀာလီအား သူေပးခဲ့သည့္ သူႛကတိကို ဥကၠႉ႒ကီးဝက္စ္ ေမ့ေန႓ပီဴဖစ္
ေဳကာင္း ရႀာလီ သိလိုက္သည္။
"ရႀင္တိုႛ ေနာက္တပတ္ ဒၝ႟ိုက္တာ အစည္းအေဝးမႀာ သူႛကို အ႓မဲတမ္း လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာေတာင္ ခန္ႛ
ေတာ့မႀာရႀင့္"
"ဟုတ္လား၊ ကဵေနာ္က ဴဖႂတ္ေတာင္ ႓ပီးေန႓ပီ ထင္ေနတာ"
"ဂုတ္ေပၞ ဓားဝဲေနေတာ့ သူႛခဴမာလဲ သူႛဖာသာသူ ဴပင္လာတယ္နဲႛ တူပၝတယ္။ ေနႛခဵင္းညခဵင္း ေရးတတ္သား
တတ္ ဴဖစ္လာတာပဲတဲ့ရႀင့္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကိုသာ ေမးဳကည့္ေပေတာ့"
"ကဵေနာ္ကေတာ့ မအံ့ဳသဘူး။ ဒီသူငယ္ အဴဖစ္ရႀိမႀာပဲဆိုတာ ကဵေနာ္ ယံုတယ္လိုႛ ေဆာင္းတၾင္းတုန္းက
ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ ေဴပာဖူးသားပဲ။ အင္း။ ကိုယ့္႓မိႂႚကိုယ္ ဴပန္လာရတာ တယ္လဲ ကဵက္သေရ ရႀိပၝလား"
ဝက္စ္သည္ ပန္းဴခံထဲမႀ ဴဖတ္၍ ေလ႖ာက္လာသည္။ သစ္ပင္မဵားကို သူမဴမင္။ အေတၾး႔ကယ္သူတိုႛ ေဴပာေလ့
ရႀိသည့္ အနာဂတ္ကိုသာ သူဴမင္ေနရသည္။
သူစင္ဴမင့္ေပၞ၌ ရပ္ေနသည္။ သူႛကို ေမာ္ဳကည့္ေနဳကသည့္ မဵက္ႎႀာမဵားသည္ ဴမက္ခင္းဴဖႃ႒ကီးပမာ ဴဖစ္သည္။
ဴမက္ခင္း ဴဖႃ႒ကီးကို သူ မိန္ႛခၾန္းေ႕ခသည္။ သူႛမိန္ႛခၾန္းမႀာ "ပညာေရးႎႀင့္ လူထုႎုိးဳကားမႁ" ဴဖစ္သည္။ လူထု႒ကီးက တရားပၾဲ
မဵားတၾင္ မဳကံႂစဖူးေသာ ထက္သန္ တက္႔ကမႁမဵႂိးဴဖင့္ ထက္သန္ တက္႔ကေနသည္။
ညစာစားပၾဲ စားပၾဲရႀည္႒ကီး၌ သူ မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။ အတန္းလိုက္ အတန္းလိုက္ စားပၾဲရႀည္႒ကီးမဵားကို
ဴမင္ရသည္။ ညစာစားပၾဲ တက္သူမဵားသည္ ကုလားထုိင္ကို ေ႟ၿႚကာ သူဘ ႛ က္သုိႛ လႀည့္႓ပီး နားေထာင္ေနဳကသည္။ သူႛ
မိန္ႛခၾန္း နိဂံုးခဵႂပ္လိုက္ေသာအခၝ လုပ္ငန္းရႀင္႒ကီးမဵားသည္ အလႀႃေငၾ ထည့္ရန္ ခဵက္လက္မႀတ္မဵားကို ထုတ္ေရးေတာ့
သည္။ ဂဏန္းေနာက္မႀ သုညမဵားစၾာကို တသီ႒ကီး ေရးခဵရန္ ေကာ္ဖီ ပန္းကန္မဵားကိုပင္ တၾန္းေ႟ၿႚေနဳကသည္။

66
 ဘလိန္းေကာလိပ္သည္ ယခုအခၝ ႓မိႂႚဴပင္ရႀိ မႀန္ထည္ အေဆာက္အဦ႒ကီးသိုႛ ေဴပာင္းေ႟ၿႚဖၾင့္သည္။ ဥကၠႉ႒ကီး
ဝက္စ္ မတိုင္မီက ေကာလိပ္ဖၾင့္ခဲ့ရသည့္ တင္းကုတ္ကေလးမႀာလည္း စကဵင္ေကဵာက္ အေဆာက္အဦ အဴဖစ္သိုႛ
ေရာက္ေနသည္။ ဥကၠႉ႒ကီး ဝက္စ္သည္ ခမ္းနားေသာ သူႛ႟ံုးခန္း၌ ပဲရစ္တကၠသိုလ္မႀ ကမာၲေကဵာ္ ပၝေမာကၡ႒ကီးမဵား၏
ကိုယ္စားလႀယ္အဖၾဲႚကို လက္ခံ ေတၾႚဆံုေနသည္။ ထုိအဖၾဲႚသည္ ဥကၠႉ႒ကီး ဝက္စ္၏ ပညာေရး နည္းနာနိသ႖မဵားကို
ေလ့လာရန္ ဴပင္သစ္ အစိုးရက ေစလၿတ္လိုက္သည့္ အဖၾဲႚ ဴဖစ္ေလသတတ္။
"ဟဲလို ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး။ ေတၾႚရတာ ဝမ္းသာပၝတယ္ ခင္ဗဵား"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကလည္း သူႛကို ဖက္လဲတကင္း ႒ကိႂဆိုသည္။ ဝက္စ္က ဘလိန္းေကာလိပ္အတၾက္ သူႛ
စီမံကိန္းမဵားကို ပံုဳကမ္းေလာင္း ဴပေနဴပန္သည္။ ဘလိန္းေကာလိပ္ကုိယ္စား ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ ဳသဇာတိကၠမကို ေတာင္း
ခံသည္။ ကတိရသည္။
"မႎႀစ္က ကဵေနာ္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ သိပၯံဆရာေလးက သိပ္ေအာင္ဴမင္ေနတယ္လိုႛ ဳကားတယ္"
"ကၾိလား၊ တကယ္ထူးတာဗဵိႂႚ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးက ေဆးဴပင္းလိပ္ကို မီးညၟိဴပန္သည္။
"ခင္ဗဵားလဲ သိသားပဲ ကဵေနာ္က သူႛကို ဴဖႂတ္ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ လုပ္ေနတာ။ သူႛစာေတၾကလဲ စိတ္ညစ္စရာ႒ကီး
ေတၾဗဵာ။ နက္နက္နဲနဲ႒ကီးေတၾ။ တေနႛေတာ့ ခၝတိုင္းနဲႛ လံုးဝ မတူတဲ့ဟာေတၾ ေရးလာတယ္။ ပထမတန္း စာေတၾပဲ။
တေယာက္ေယာက္ကိုမဵား ေရးခိုင္းလာသလားလိုႛေတာင္ ထင္မိေသးတယ္။ ခင္ဗဵား ခရီးသၾားေနတုန္း ကဵေနာ္တိုႛ
သတင္းစာ ဖတ္ရရဲႚလား"
"သိပ္မႀန္မႀန္ မဖတ္ရပၝဘူးဗဵာ"
"တေလာတုန္းက ဗဟိုလမ္းမ႒ကီးေပၞက ပၝးစပ္သရမ္းကေလးေတၾ အေဳကာင္း သူေရးလာတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"အဲဒီကိစၤက ကဵေနာ္ေတာင္ ေရးဖိုႛ ဳကံမိေသးတယ္။ ႓မိႂႚကဵက္သေရယုတ္တဲ့ ဒၾန္ဟၾမ္း 74 လူတန္းစား ေပၞေန
တာကိုးဗဵ။ အဲဒၝကို သူေရးလာတယ္။ ပတ္ပတ္နပ္နပ္ က႗မ္းက႗မ္းကဵင္ကဵင္႒ကီး ေရးထားတာ။ အဲဒီအခဵိန္ကထဲက သူ
ေဴပာင္းလဲလာတာပဲဗဵိႂႚ။ ကဵေနာ္က ဆက္ေရးဖိုႛ တိုက္တၾန္းတာနဲႛ ရက္ဆက္ေရးတာ။ ဴပည္နယ္တခုလံုး စိတ္ဝင္စား
လာတယ္။ အဴခားအေနနဲႛလဲ အမဵား႒ကီး ေဴပာင္းသၾားတယ္"
"ေကာင္းပၝေလ့ဗဵာ။ ဒီသူငယ္ကို ေတၾႚေတၾႚခဵင္း အရည္အခဵင္း ရႀိတယ္ဆိုတာ ကဵေနာ္သိသားပဲ"
"ခင္ဗဵားက ကဵေနာ့ထက္ လူကဲခပ္ပိုေကာင္းပၝေပတယ္ဗဵာ။ ဒီသူငယ္က လူရည္လူေသၾးလဲ ေဴပာင္းလာတယ္။
အလုပ္ လဲ မနားမေန လုပ္တာပဲ။ ခင္ဗဵားကို ေတၾႚရတာ ဝမ္းသာတယ္ဗဵာ။ ဒီေနႛညစာ ကဵေနာ္နဲႛ ကလပ္မႀာ စားပၝလား"
ဝက္စ္က လက္ခံသည္။ ႓မိႂႚလံုးပတ္လည္ ေပဵာ္ေပဵာ္လႀည့္ရန္ ထၾက္သၾားဴပန္သည္။
ညေန ၄ နာရီတၾင္ တဖက္ခန္း တံခၝးဖၾင့္႓ပီး သူႛလက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ ဝင္လာသံကို ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း
ဳကားရ သည္။ နာရီဝက္ အဳကာတၾင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးသည္ သူႛစာမူကို လက္စသတ္႓ပီး ေခၝင္းေထာင္ဳကည့္လိုက္သည္။
"မစၤတာကၾိ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဘးခန္းမႀ တံခၝးပၾင့္လာ႓ပီး ကၾိ ဝင္လာသည္။
"နက္ဴဖန္ ဘာကိစၤ ကားစင္တင္ဖိုႛ ဳကံထားသလဲ"
"ခင္ဗဵား ေရးေစခဵင္တာ ေရးမယ္ေလ"
"ေကာင္စီဝင္႒ကီး ဟန္နင္ဂန္ရဲႚ စၾပ္စၾဲခဵက္ကို ေဖာ္ဆန္းက ဴပန္ေခဵတာ ဳကည့္႓ပီး႓ပီလား။ ဘယ္လို ထင္သလဲ"
"ဟန္နင္ဂန္ ေခဵာင္ပိတ္မိေနတာေပၝ့"
"ဟုတ္တယ္။ ေကာ္လံဝတ္ေလာက္ ေရးပၝလား"
ကၾိက ေခၝင္းညိတ္လိုက္႓ပီး၊
"ဒၝဝင္ ရာဴပည့္ပၾဲေတာ္အတၾက္ နက္ဴဖန္ နယူးေယာက္မႀာ ဴပင္ဆင္ေရး အစည္းအေဝးရႀိတယ္။ အဲဒၝအတၾက္
ဒၝဝင္ လုပ္ခဲ့တာေတၾကို လူနားလည္တဲ့ ပံုစံနဲႛ ေရးခဵင္တယ္"
"ဒၝဝင္က ဘာေတၾ လုပ္ခဲ့လိုႛလဲ"

74
ဒၾန္ဟၾမ္း။ ။ ဒၸာရီထဲမႀ စပိန္လူမဵိႂး မင္းစိုးရာဇာတဦး။ မိန္းမသိုက္တူးသည့္ဘက္၌ ေဴပာစမႀတ္ ဴပႂေလာက္ေအာင္
စၾမ္းသည္ဟု ဆိုသည္။ အဂႆလိပ္ ကဗဵာဆရာ႒ကီး ေဂဵာ့ေဂၞဒန္ဘိုင္႟ၾန္ (၁၇၈၈-၁၈၂၄) က သူႛကဗဵာမဵားအနက္
အေဴပာင္ေဴမာက္ဆံုးဴဖစ္ေသာ ဒၾန္ဟၾမ္း ကဗဵာရႀည္႒ကီး (၁၈၁၉-၂၃) တၾင္ အဂႆလိပ္လူႛေဘာင္ ေဖာက္ဴပန္မႁမဵားကို
သေရာ္ရင္း ဒၾန္ဟၾမ္းအေဳကာင္းကို ဖၾဲႚႎၾဲႚသီကံုးခဲ့၍ ကမာၲေကဵာ္ နာမည္တခု ဴဖစ္လာခဲ့သည္။

67
 ကၾိက လက္ႎႀစ္ဖက္ကို ေဴမၟာက္ကာ ဒၝဝင္၏ ကမာၲအတၾက္ အကဵိႂးဴပႂမႁ ႒ကီးမားပံုကို ဴပသည္။
"ဒၝဴဖင့္ ဘယ္ဟာကို ခင္ဗဵား ေရးမႀာလဲ"
"ႎႀစ္ခုလံုး ေရးခဵင္ပၝတယ္"
"ဟန္နင္ဂန္ ကိစၤကို ဆယ္ေယာက္ဖတ္ရင္ ဒၝဝင္ ကိစၤကို တေယာက္ပဲ ဖတ္မႀာပဲ"
"အဲဒီ အခဵိႂးအစား ကၾာဟမႁ ေလဵာ့ေအာင္လုပ္ဖိုႛက ပိုႛစ္ရဲႚ တာဝန္လိုႛ ကဵေနာ္ ယူဆပၝတယ္"
"ဒၝဴဖင့္လဲ ႎႀစ္ပုဒ္စလံုး ေရးေပေတာ့" ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးက ေဴပာသည္။
"ဒၝေပမဲ့ တခုေတာ့ မႀတ္ထား။ လူမဵားစုက ဗဟိုလမ္းမမႀာ ေဳကာင္ကိုက္ပၾဲဴဖစ္တာကို အေကဵာ္ဆံုး သိပၯံပညာ
ရႀင္ရဲႚ အထူးဴခားဆံုး ရႀာေဖၾေတၾႚရႀိခဵက္ထက္ ပို႓ပီး စိတ္ဝင္စားတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့၊ မႀတ္ထားပၝတယ္"
"နက္ဴဖန္ညကဵရင္ ခင္ဗဵား ကလပ္လိုက္႓ပီး ကဵေနာ္နဲႛ ညစာ စားေစခဵင္တယ္"
ကၾိက မဆိုင္းမတၾ လက္ခံလိုက္သည္။ သူႛမိတ္ေဆၾစာရင္းတၾင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ေခၝင္းလ႖ိႂဝင္ရန္ ဳကံေနေဳကာင္း သူ
သတိဴပႂ မိသည္။ ထိုႛဴပင္ ကလပ္အေဳကာင္းကိုလည္း သူသိခဵင္သည္။
မၾမ္းမံ ဴပႂဴပင္ထားသည့္ ဘဝဇယားကို ယာယီသေဘာ၊ အစမ္းသေဘာ ကဵင့္သံုးရန္ ကၾိ ဆံုးဴဖတ္ခဲ့႓ပီးသည့္
ေနာက္ ေမ၊ ဇၾန္၊ ဇူလိုင္၊ ဳသဂုတ္လမဵား ငုပ္ခဵည္ေပၞခဵည္ႎႀင့္ ေကဵာ္လၾန္ခဲ့႓ပီ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကို သူ ပထမဆံုး
အ႒ကိမ္ ႎႀစ္လို ႎႀစ္႓ခိႂက္ ရႀိခဲ့သည္မႀာ ထုိကာလ၏ လက္မၾန္မဆၾကပင္ ဴဖစ္သည္။
ထိုေနႛမႀာ ေနႛဴပႂတ္မလား ညဴပႂတ္မလား ဴဖစ္ေနေသာ အယ္ဒီတာ လက္ေထာက္ကေလး ေခၝင္း႒ကီးပံုစံသစ္
ပၾဲဦးထၾက္ တင္ဴပသည့္ေနႛ ဴဖစ္သည္။ ထိုေခၝင္း႒ကီးကို သူႛမိတ္ေဆၾ ဘတ္ကလင္ကာေပးသည့္ အေဳကာင္းရပ္ေပၞတၾင္
အေဴခဴပႂ၍ ေရးသည္။ လူႛဘဝ၏ ေရစီးေဳကာင္းတၾင္ ပၝရဂူကေလး ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ေဴခခဵဳကည့္ဴခင္း ဴဖစ္သည္။
မေမ့တဲ့ႎိုင္ေသာ ထုိေခၝင္း႒ကီးကို ဗုိလ္မႀႃး႒ကီး၏ စားပၾဲေပၞသိုႛ ခၝတိုင္းလိုလိုပင္ တင္လိုက္သည္။ သုိႛေသာ္ သူခၝ
တိုင္း လုပ္႟ိုးလုပ္စဥ္လုိ ဳကက္ေပဵာက္ငႀက္ေပဵာက္ ထၾက္မသၾား။ အဴခားတဦးဦးသာဆိုလ႖င္ လုပ္ေကာင္းလုပ္မည့္
စၾယ္စံုကဵမ္း ဖတ္သလိုလို၊ ဴပတင္းေပၝက္နား ရပ္သလိုလိုလည္း သူ မလုပ္။ အယ္ဒီတာက သူႛေခၝင္း႒ကီးကို ဖတ္ေနသည့္
တခဵိန္လံုး စားပၾဲေဘးတၾင္ အေသကပ္႓ပီး ေစာင့္ဳကည့္ေနသည္။ အယ္ဒီတာအို႒ကီးက သူႛကို ေမာ္ဳကည့္႓ပီး၊
"ခင္ဗဵား ေရးတာလား"
"ဟုတ္ကဲ့။ ဘာဴပႂလိုႛလဲ"
"ဟင္နရီဂဵိမ္းစ္ 75 ရဲႚ ဟန္နဲႛ ကဵႂပ္ရဲႚဟန္ ကၾဲသေလာက္ကို ခင္ဗဵားရဲႚ ပင္ကုိယ္ဟန္နဲႛ ကၾဲလၾန္းေနလိုႛေပၝ့"
"ဒၝဴဖင့္ ေကာင္းတယ္လိုႛ မထင္ဘူးေပၝ့"
"သိပ္ေကာင္းတယ္လိုႛ ထင္တယ္။ နက္ဴဖန္ ထိပ္ဆံုး ေခၝင္း႒ကီးလုပ္သံုးမယ္။ ဒၝေပမဲ့ ဟန္ေဴပာင္းတာ သက္
သက္ေဳကာင့္ မဟုတ္ဘူး"
ကၾိ သက္ဴပင္းရႀည္႒ကီး ခဵလိုက္သည္။ ဤေခၝင္း႒ကီးကို ၁၆ နာရီတိတိ ေရးခဲ့ရသည္။ သူႛေကဵာင္းသံုး စာအုပ္ဟု
ဆိုရမည့္ ပိုႛစ္သတင္းစာ ဖိုင္ေဟာင္း႒ကီးကို မဴပတ္ကိုးကားကာ ေရးခဲ့ဴခင္းဴဖစ္သည္။ စကားလံုးမဵားကို ထပ္မနား
စစ္ေဆး႓ပီးမႀ အသင့္ေတာ္ဆံုးေနရာတၾင္ ကၾက္တိေ႟ၾး၍ သံုးခဲ့သည္။
"ဒီရက္ပိုင္းအတၾင္း ကဵေနာ္ ေလ့လာေနတာ"
"ဆရာေကာင္း ေတၾႚေန႓ပီ ဆိုပၝေတာ့။ ေနပၝအံုး။ ဒီစကားလံုးေတၾက ဘာတဲ့။ အႎိၩမ ကဵိႂးယုတ္ရႀက္ကၾဲဴခင္းႎႀင့္
ဆံုးခန္းတိုင္ အတင္းပုပ္ဴခင္း"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက ႎႁတ္ခမ္းကို လက္ႎႀင့္ပုတ္ရင္း၊
"ကဵႂပ္သံုးဖူးတဲ့ စကားလံုးေတၾနဲႛ တူေနပၝလား"
"ဟုတ္ပၝတယ္။ ၁၉၆၀ ဴပည့္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ ရက္ ထုတ္မႀာပၝတဲ့ သမၳတေ႟ၾးပၾဲ ႓ပီးခၝနီးမႀာ ခင္ဗဵား
သံုးခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတၾပၝ"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက သူႛကို ေဳကာင္ဳကည့္ေနသည္။
"ေခၝင္း႒ကီးေရးနည္း ကဵေနာ္ ေလ့လာေနသည္။ ညတိုင္ ႎႀစ္နာရီအထိ ထိုင္႓ပီး ပုိႛစ္အေဟာင္းေတၾ ဴပန္လႀန္
တယ္။ ခင္ဗဵားေခၝင္း႒ကီး ဘယ္လိုေရးသလဲ ဆိုတာ ေလ့လာတယ္"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ အဳကည့္သည္ အရႀိန္ေပဵာ့သၾား႓ပီး၊

75
ဂဵိမ္းစ္၊ ဟင္နရီ (၁၈၄၃-၁၉၁၆)။ ။ အေမရိကန္ စာေရးဆရာ႒ကီး ေဘာ္စတန္သား။ ခဵိႂေတာင္ပံ၊ သံအမတ္ စေသာ
ဝတၨႂမဵားကို ေရး၍ ကမာၲေကဵာ္ခဲ့သည္။

68
 "ခဵီးကဵႃးပၝတယ္ဗဵာ။ ခင္ဗဵား ဘယ္ေလာက္ စိတ္ကူးမႀန္သလဲ။ ေရးနည္း က႗မ္းကဵင္သလဲ ဆိုတာေတာ့ ေစာင့္
ဳကည့္ရမႀာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ဒီေခၝင္း႒ကီးကေတာ့ ခင္ဗဵား ပိုႛစ္အတၾက္ ေရးခဲ့သမ႖ ေခၝင္း႒ကီး အားလံုးထက္ ပိုေကာင္းတယ္"
"ခင္ဗဵား ႒ကိႂက္တယ္ဆိုရင္ ဝမ္းသာပၝတယ္"
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးသည္ စားပၾဲကို ဴဗန္းကနဲ ႟ိုက္လုိက္႓ပီး၊
"စိတ္လိုက္မာန္ပၝ ထက္ထက္သန္သန္လုပ္။ ေပၞေပၞလၾင္လၾင္ ဴမင္တတ္ေအာင္ဳကည့္။ စိတ္ေကာင္းႎႀလံုး
ေကာင္းထား။ ဒၝေပမဲ့ စာေရးရင္ ခဵႂပ္တီးထားႎိုင္လိုသ ႛ ာ ေအာ္ဟစ္ မပစ္ရသလို အ႟ူးအမူးေရး၊ မႀတ္ထား"
ထိုေနႛမႀာ ေမလဆန္းပိုင္း ဴဖစ္၏။ အယ္ဒီတာအို႒ကီးသည္ အဖုိးတန္လာမည့္ အလားအလာေကာင္း၊ အရည္
အခဵင္း ေကာင္းမဵားႎႀင့္ ဴပည့္စံုေသာ လူငယ္ကေလးအား အခၾန္စနစ္ နယ္ပယ္၊ ေငၾေဳကးစနစ္ နယ္ပယ္မႀ ဆၾဲထုတ္ကာ
ေနႛစဥ္ သတင္းစာထဲမႀ ေပၞလာေသာ ကိစၤရပ္မဵားကို ေရးရန္ တာဝန္ေပးလာသည္။
ေမ ၁၅ ရက္တၾင္ အယ္ဒီတာ႒ကီးက ကၾိကို မဴဖႂတ္။ ဤအတိုင္း အလားအလာေကာင္း ရႀိေနသေရၾႚ ဆက္ခန္ႛ
မည္ဟု ေဴပာသည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးသည္ လူငယ္ပိုင္းကို ေရႀႚတၾင္ ခဵီးကဵႃးလိုသူမဟုတ္။ ကၾယ္ရာတၾင္မူ အမၿန္းတင္သည္။
သုိႛဴဖင့္ သူႛသူငယ္ခဵင္း ဂ႗န္းရန္းေဒၝ့ေဝလင္၏ သမီးကေလးက ကၾိ၏ တက္လမ္းကို ႒ကိႂတင္သိေနဴခင္း ဴဖစ္ေလသည္။
ကၾိအဖိုႛ တေႎၾလံုး အလုပ္မဵားသည္။ ေနႛစဥ္ ဘဝႎႀင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ ေခၝင္း႒ကီးမဵား ေရးႎိုင္ရန္ ေရးသူကိုယ္
တိုင္ ေနႛစဥ္ ဘဝႎႀင့္ ဆက္စပ္မႁရႀိရမည္ဟု သူ တစိမ့္စိမ့္ သေဘာေပၝက္လာသည္။
ဇၾန္လတၾင္ မာကဵႃရီ အားကစားအသင္း ဴပႂဴပင္ဖၾဲႚစည္းသည္။ ကစားေဖာ္တိုႛ စေနေနႛ ညတိုင္း ဆံုဳကသည္။
ကၾိလည္း စေနေနႛညတိုင္း ထုိေတၾႚဆံုပၾဲမဵားသိုႛတက္႓ပီး အဴခားသူမဵားႎႀင့္ ယႀဥ္႓ပိႂင္ဖိုႛ အခၾင့္ဳကံႂလာသည္။ ဆရာ႒ကီး
ကလင္ကာက တပည့္ ကၾိကုိ လက္ေဝႀႛ သင္ေပးသည္။ ေစာေစာပိုင္းတၾင္ ကၾိ တဘိုင္းဘိုင္းလဲသံသည္ စတပ္ဆိုင္ ခန္းမ
႒ကီးကို တုန္ဟီး ေနေစသည္။
ကလင္ကာက ဳကပ္ဳကပ္မတ္မတ္ သင္ေပး၍ ေႎၾလလယ္ေလာက္တၾင္ သိပၯံနည္းကဵ တိကဵမႁရႀိသူအဴဖစ္ ကၾိ
နာမည္ထၾက္လာသည္။
ယခုအခၝ ကၾိ အလၾန္သန္မာ ေတာင့္တင္းလာသည္။ မာကဵႃရီကလပ္ကလည္း ခႎၭာကိုယ္ ဖၾံႚထၾားမႁထက္ ပို၍
႒ကီးမားေသာနည္းဴဖင့္ သူႛအဖိုႛ အသံုးဝင္လာသည္။
ဤကလပ္တၾင္ ဘဝႎႀင့္ ဖိဖိစီးစီး ထိေတၾႚမႁရႀိေသာ လူငယ္မဵားႎႀင့္ ကၾိ ေတၾႚဆံုသည္။ ထုိလူငယ္မဵားကလည္း
သူႛကို ကာယဗလအရာတၾင္ တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံသည္။ သတင္းစာပညာ လုပ္ငန္းႎႀင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေလး
ေလးစားစား ဆက္ဆံသည္။ ဘတ္ကလည္း လူေတၾႚတိုင္း "ပိုႛစ္အယ္ဒီတာနဲႛ ႎႁတ္ဆက္ပၝအံုး" ဟု သူႛလူကို သာသာ
ထုိးထုိး မိတ္ဆက္ေပးသည္။
စေနေနႛ လက္ေဝႀႛပၾဲမဵား၊ စၾမ္းရည္ဴပပၾဲမဵား ႓ပီးတိုင္း စကားဝိုင္း ဖၾဲႚဳကသည္။ ထုိစကားဝိုင္းမဵားမႀ အဖိုးတန္
သတင္းအခဵက္အလက္မဵားကို ကၾိ အ႓မဲရသည္။ အသင္းသားအခဵိႂႚသည္ သတင္းစာတၾင္ ေဖာ္ဴပသည့္ အတိုင္း
အတာထက္ ႓မိႂႚေတာ္၏ ႎိုင္ငံေရးကို ပိုသိဳကသည္။
ဂဵင္မီဝၝထေရာက္ ဆုိလ႖င္ ပလိုနီနီး၏ ညာလက္႟ံုးအဴဖစ္ နာမည္ထၾက္စ ဴပႂေနသူဴဖစ္သည္။ ဂဵင္မီသည္
မာကဵႃရီ အသင္းဝင္မဵားႎႀင့္ ေတၾႚလ႖င္ ရင္ဖၾင့္ေလ့ရႀိသည္။ မဳကာခဏ ဆိုသလို မစၤတာနီး ကိုယ္တိုင္ မာကဵႃရီ
ကလပ္သိုႛ ေပၝက္လာတတ္သည္။ ေခၝင္းေဆာင္႒ကီး ပလိုနီနီးသည္ ႓မိႂႚေတာ္ကို သူႛလက္ခုပ္ထဲက ေရပမာ ခဵယ္လႀယ္
႒ကိႂးကိုင္သူ ဴဖစ္သည္။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းအား တအံ့တဳသ အ႒ကိႂက္ေတၾႚေစသည့္ ကၾိ၏ ေခၝင္း႒ကီးမဵားစၾာသည္ စတပ္ဆိုင္ ေနာက္
ေဖးခန္းရႀိ မာကဵႃရီကလပ္တၾင္ ေမၾးဖၾားခဲ့ဳကသည္။
ဤကိစၤ အားလံုးသည္ အခဵိန္ယူသည္။ အခဵိန္စားသည္။ သူႎႀင့္ သူႛေနာင္လာ ေနာက္သားမဵားသည္ အလႀည့္
ဖဵား ခံေနရ႓ပီလား၊ မဴပင္ႎိုင္ေတာ့ေသာ မဟာအမႀားေတာ္ပံု႒ကီးကို သူကဵႃးလၾန္မိ႓ပီလားဟူေသာ အေတၾးမဵားဴဖင့္ ေခ႗း
သီးေခ႗းေပၝက္ကဵကာ မဵက္လံုးေဳကာင္သည့္ ညေပၝင္းမဵားစၾာကို ကၾိ ဳကံႂေနရသည္။
ေမ၊ ဇၾန္၊ ဇူလိုင္လမဵားသည္ ပၝရဂူကေလးအဖိုႛ စိတ္ကေယာက္ကယက္ အဴဖစ္ဆံုး လမဵားေပတည္း။ ထုိလမဵား
အတၾင္း သူႛစာအုပ္အတၾက္ စာတလံုး မေရးဴဖစ္။ သူႛစာအုပ္႒ကီးႎႀင့္ အခဵိန္ဇယား႒ကီးသည္ စားပၾဲအံဆၾဲထဲ၌ အလံုပိတ္
ခံေနရ သည္။
ေခၝင္း႒ကီးေရး သိပၯံပညာအတၾက္ တေနႛ ၁၃ နာရီသံုးသည္။ ကာယဗလ သိပၯံပညာအတၾက္ တေနႛ ၂ ႎႀစ္နာရီ
သံုးသည္။ ေပၝင္းသင္းဆက္ဆံေရး သိပၯံပညာအတၾက္ တေနႛတနာရီ (ပဵမ္းမ႖ဴခင္း) သံုးသည္။ သုိႛေသာ္ သိပၯံပညာ
တကာတိုႛ၏ သိပၯံ ပညာအတၾက္ကား ဘယ္တေနႛမႀာမ႖ ဘယ္တနာရီပင္ မသံုးႎိုင္။ ကဵန္သည့္အခဵိန္မႀာ စားခဵိန္ႎႀင့္
အိပ္ခဵိန္။
ဤသုိႛ ေနလာခဲ့သည္မႀာ သံုးလဳကာခဲ့သည္။

69
 ဇၾန္လကုန္ပိုင္းသိုႛ ေရာက္ေသာအခၝ ေခၝင္း႒ကီးေရး အတတ္ပညာသည္ သူႛလက္ဖဵားမႀာ ရႀိေန႓ပီ။ ထိုႛေဳကာင့္
စံနမူနာ ေခၝင္း႒ကီးမဵားအား ေလ့လာခဵိန္ကို စိတ္ခဵလက္ခဵ ေလ႖ာ့ပစ္လိုက္ႎိုင္သည္။ အေဳကာင္းအရာ၊ အခဵက္အလက္
ရႀာေဖၾ စုေဆာင္းခဵိန္ကို ပို၍ ေပးႎိုင္လာသည္။ စာအမဵား႒ကီး ဖတ္ႎိုင္လာသည္။ သမိုင္း၊ အတၪႂပၯတၨိ၊ ကိုယ္ေရးမႀတ္တမ္း၊
စစ္မႀတ္တမ္း၊ ဌာနဆိုင္ရာ အစီရင္ခံစာမဵားကို က႗မ္းက႗မ္းကဵင္ကဵင္ မႀတ္ဉာဏ္႟ၿင္႟ၿင္ ဖတ္ဖိုႛ အခဵိန္ရလာသည္။
ဇူလိုင္လကုန္တၾင္ နယ္ကုန္ပယ္ကုန္ ဖတ္႟ႁ႓ပီး႓ပီ ဴဖစ္၍ စာဖတ္အလုပ္ကို ေလ႖ာ့ႎိုင္လာသည္။ ဳသဂုတ္လ
ဆန္းတရက္တၾင္ သူႛစားပၾဲအံဆၾဲကို ဖၾင့္ႎိုင္ေတာ့သည္။ အခဵိန္ဇယား႒ကီးကို ဴပန္လည္ ေနရာေပးႎိုင္႓ပီ။ ေဒၝက္တာကၾိ
သည္ ထုိရက္မႀစ၍ ညစဥ္ ၉ နာရီခၾဲမႀ ၁ နာရီခၾဲအထိ သူႛပိဋကတ္ခန္းတၾင္ ထုိင္ကာ သူႛအခဵစ္ဦးႎႀင့္ ပိုက္ေထၾး ဳကည္ႎူး
ႎိုင္ ဴပန္ေလ႓ပီ။
ေႎၾဴပယ္၍ ေဆာင္းဦး ေပၞလာသည္။ ေပၝင္းသင္းဆက္ဆံေရး သိပၯံပညာကိုကား ကၾိ စၾဲစၾဲ႓မဲ႓မဲ ကဵင့္သံုးဆဲဴဖစ္
သည္။
ဤရက္မဵားတၾင္ ကၾိအဖိုႛ ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္၏ စကားမဵားကို ေအာင့္အည္း နားေထာင္ရဴခင္းမဵိႂး မဟုတ္ေတာ့
႟ံုမက ဳကားရေအာင္ပင္ ေရလာေဴမာင္းေပး လုပ္ေန၏။ ၁၈၇၀-၇၅ ခုႎႀစ္မဵား အတၾင္း ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီမဵား
အေပၞ ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္ ေအာင္ပၾဲဆင့္ခဲပံုမဵားကို စိတ္ပၝလက္ပၝ နားေထာင္သည္။ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္ အခန္းသိုႛ
လည္း ႎႀစ္႒ကိမ္ဖိတ္လ႖င္ တ႒ကိမ္သၾားလည္သည္။
ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္၏ ေရႀးေဟာင္းေႎႀာင္းဴဖစ္မဵား၊ နီကိုလိုဗီးယပ္၏ ပညာဴပည့္ဝေသာ စကားမဵားတၾင္ မႀတ္သား
ဖၾယ္ရာမဵား ပၝဝင္သည္။ သူႛအဖိုႛကား နားေထာင္သမား သက္သက္ဴဖစ္သည္။ ဤကမာၲ၌ အေဴပာသမားက လုိတာ
ထက္ ပိုေနသည္ မဟုတ္လား။
ေအာက္တိုဘာလတၾင္ ဘတ္က သူႛတပည့္ကို အတတ္ေကာင္း သင္ေပးသည္။ မစၤမီလာႎႀင့္ ႟ုပ္ရႀင္ စံုတၾဲ
ဳကည့္ရန္ ဴဖစ္သည္။
ကၾိသည္ ထုိပညာကို မယူဴဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲမႀာကား မရဲဘဲႎႀင့္ က႗ဲ႓ပဲ စီးဳကည့္ေနမိေလသည္။
ယခုအခၝ ကၾိ၏ ေခၝင္း႒ကီးမဵားသည္ ပို၍ ပို၍ ဖတ္ေပဵာ္လာသည္။ လူထု ထင္ဴမင္ခဵက္၊ ဴပည္နယ္လၿတ္ေတာ္၏
ထင္ဴမင္ ခဵက္ကို ဆၾဲေဆာင္ ဖန္တီးႎိုင္လာသည္။ သူငယ္စဥ္က စာဖတ္သင့္ခဲ့ရသည့္ ဝက္သားထုပ္ေသာ နယူးေယာက္
႓မိႂႚမႀ သတင္းစာ၌ ကိုးကား ေဖာ္ဴပဴခင္းခံရသည့္ ေရးခဵက္ ေရးလက္မဵိႂးကိုပင္ သူသိလာသည္။
ေအာက္တုိဘာ ၁၀ ရက္တၾင္ ပိုႛစ္သတင္းစာ ဒၝ႟ိုက္တာ အစည္းအေဝး ကဵင္းပ႓ပီး ကၾိအား လစာေငၾ တႎႀစ္
ေဒၞလာ ၁,၅၀၀ ဴဖင့္ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာ ခန္ႛရန္ ဆံုးဴဖတ္လိုက္သည္။
ကၾိက မဆိုင္းမတၾပင္ လက္ခံသည္။
မဟာ႔ကားလံုး႒ကီးက မႀန္ေလ႓ပီ။
စေနေနႛတၾင္ အလုပ္ရ႓ပီးေနာက္ တနဂႆေႎၾေနႛတၾင္ လက္ေထာက္အယ္ဒတ ီ ာ အသစ္စက္စက္ကေလးသည္
႓မိႂႚဴပင္သုိႛ လမ္းေလ႖ာက္ ထၾက္လာခဲ့သည္။ ညေန ၄ နာရီခန္ႛတၾင္ သူဴမင္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ခဵက္ခဵင္း မႀတ္မိေသာ ထင္႟ူးပင္
ေတာအုပ္ကေလးသိုႛ ေရာက္လာေလ၏။

(၁၇)

ဖီဖီ့ ေဴမပံုကေလးသည္ ဴမၟႂပ္ႎႀံ႓ပီးစကကဲ့သုိႛ အဴမင္မဆုိးေတာ့။ ဴမက္ပင္ကေလးမဵား လၿမ္းဖံုးစ ဴပႂလာ႓ပီ။ ႎႀင္းဆီခဵံႂကေလး

မဵားကလည္း ေလယူရာ ယိမ္းေနသည္။
ရႀာလီသည္ ေဴမပံုေပၞတၾင္ ပန္းမဵားကို အသာအယာခဵလိုက္သည္။
ကိုက္ ၁၀၀ ခန္ႛအကၾာရႀိ တံတားေပၞတၾင္ လူတေယာက္ရပ္ေနသည္။ တံတားေပၞမႀ ရႀာလီဴဖတ္ေလ႖ာက္
သၾားသည္။ ထိုအခဵိန္တၾင္ သူႛအမည္ကို ခၞသံဳကားရသည္။
"မစၤေလဝင္ ေနထိုင္ေကာင္းရဲႚလား"
ရႀာလီ လႀည့္ဳကည့္လိုက္သည္။ အံ့အားသင့္သၾားသည္။
"မစၤတာကၾိ"
သူတိုႛ လက္ဆၾဲ ႎႁတ္ဆက္ဳကသည္။
"ရႀင့္ကို မေတၾႚရတာ ဳကာလႀ႓ပီ" ရႀာလီက သၾက္သၾက္ကေလးေဴပာသည္။
"ရႀင္ သိပ္ေဴပာင္းလဲေနတာပဲ"
လူမႁေရးသိပၯံပညာ႒ကီးမႀ ငၝးမိုင္ေဝးေသာ ဤတံတားေပၞသုိႛ အလည္အပတ္ေရာက္ေနသည့္ ကၾိ၊ အမဵိႂးသမီးကို
ကိုယ္ကစ၍ ႎႁတ္ဆက္ေဖာ္ရတတ္လာသည့့္ ကၾိကို ရႀာလီ စူးစူးစမ္းစမ္း ဳကည့္ေနသည္။ ကၾိ တကယ္တေသၾးတေမၾး

70
ေဴပာင္းလဲေနသည္။ အရပ္ထၾက္လာသည္။ ရင္ေမာက္ကာ ပခံုးကဵယ္လာသည္။ ကိုယ္လံုးဴပည့္႓ဖိႂးလာသည္။ ခၝးလည္း
မကိုင္းေတာ့။
ကၾိသည္ နက္ဴပာေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားသည္။ ဆံပင္ကလည္း သပ္သပ္
ရပ္ရပ္။ အသားအရည္ စိုစိုေဴပေဴပ။ အံ့ဖၾယ္အေကာင္းဆံုးမႀာ မဵက္မႀန္ မတပ္ေတာ့ဴခင္း ဴဖစ္သည္။ ပံုပဵက္ပန္းပဵက္
မဵက္မႀန္းဝိုင္း႒ကီး မရႀိေတာ့သဴဖင့္ သူႛမဵက္လံုးမဵား ပၝေမာကၡ မဆန္ေတာ့။
သိပၯံမဆန္ မဵက္မႀန္မပၝေသာ ကၾိအေပၞ ရႀာလီ အႎႀစ္႓ခိႂက္ဆံုးအခဵက္မႀာ သူႎႀင့္ပတ္သက္၍ ႟ိႁႚတိုးရႀန္ႛတံ့ လံုးဝ
မရႀိဴခင္း ဴဖစ္သည္။
"ဒီေနႛမနက္ ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းမႀာ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းနဲႛ ကဵမ ေတၾႚခဲ့တယ္။ ရႀင့္အေဳကာင္း ေဴပာဴပသၾားတယ္။
ခဵီးကဵႃးပၝတယ္ရႀင္"
"ခင္ဗဵား ကဵေနာ့ ေခၝင္း႒ကီးေတၾ ဖတ္ေသးသလား"
ရႀာလီက
"ပိုႛစ္ကုိ ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာကတည္းက ကဵမ အစအဆံုး ဖတ္တာပဲရႀင္" ဟု ေဴဖသည္။
"ကဵေနာ္ ေခၝင္း႒ကီးေတၾနဲႛ ႓ဗိတိသ႖ စၾယ္စံုကဵမ္း ကၾာပၝ႓ပီေနာ္"
"အရစၤတိုတယ္တိုႛ၊ ပေလတိုတိုႛေတၾ ထည့္မေရးရင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းရဲႚ ေခၝင္း႒ကီးနဲႛေတာင္ ခၾဲမသိႎုင ိ ္ပၝဘူး
တဲ့ရႀင္။ ဓာတ္ရထားထၾက္ခဵိန္နီး႓ပီ။ ေရႀာက္သၾားဳကရေအာင္"
"ဒီတေႎၾလံုး ကဵေနာ္ ေဴခကုန္လက္ပန္းကဵေနတဲ့ ပန္းရန္သမားေတၾအေဳကာင္း ေကာင္းေကာင္းစဥ္းစားတယ္။
ပန္းရန္သမားတေယာက္ကိုေတာင္ သိေန႓ပီ။ ဒၝေပမဲ့ ေဴခကုန္လက္ပန္းကဵတာေတာ့ မေတၾႚရပၝဘူးဗဵာ"
ပန္းရန္သမားအေဳကာင္း ကၾိ သတိရေနဴခင္းကို ရႀာလီ ေကဵနပ္သည္။ ထုိစကားလံုးသည္ သူႛကို ရည္႟ၾယ္
ေဴပာေသာ ေကဵးဇူးတင္စကား ဴဖစ္ေလမလားဟု ေတၾးမိသည္။ ဤကိစၤ စကား မဆက္ေတာ့၍ ေပဵာက္ခဵက္သား
ေကာင္းသၾားေသာ မဵက္မႀန္႒ကီးအေဳကာင္း စကားေရာက္သၾားသည္။
"စားပၾဲေပၞက ကဵကၾဲသၾားတာနဲႛ ပစ္ထားလိုက္တာပဲ။ အေတာ္ဟန္ေကာင္းတဲ့ မဵက္မႀန္ဗဵာ"
ရႀာလီက
"ဒၝဴဖင့္ ရႀင့္မဵက္စိက ဴမင္ရရဲႚလား"
"ဴမင္ပၝတယ္" ကၾိက စကားဆက္သည္။
"အဲဒီမဵက္မႀန္႒ကီးက ဟန္သာ ေကာင္းေနတာ။ ႟ိုး႟ိုးမႀန္ေတၾပၝ။ ကဵေနာ္ ၁၂ ႎႀစ္သားတုန္းက ကုန္ပေဒသာ
တိုက္က ဝယ္တပ္ခဲ့တာ"
"ဘာဴဖစ္လုိႛ တပ္ရတာလဲ"
စာဳကည့္တိုက္ကို မႀန္မႀန္လာတဲ့လူတိုင္း မဵက္မႀန္တပ္တာ ေတၾႚတာနဲႛ ကဵေနာ္လဲ ဝယ္တပ္လိုက္တာပဲ။
ေနာက္ေတာ့ အကဵင့္ဴဖစ္ေနေရာ။ တကယ္ေတာ့ ကဵေနာ့္ မဵက္လံုးက လူတကာထက္ ေကာင္းပၝတယ္"
သူဖၾင့္ေဴပာဖူးသမ႖ထဲတၾင္ ဤစကားသည္ က႟ုဏာ သက္စရာ အေကာင္းဆံုး စကားဟု ရႀာလီ ထင္မ၏ ိ ။
"ခင္ဗဵား ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းဝင္းထဲ ေရာက္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား" ကၾိက ေမးသည္။
"ကဵေနာ္လဲ ခင္ဗဵား မလာခင္ကေလးတင္ ေရာက္ခဲ့တယ္။ အုတ္ဂူေတၾက စာေတၾက စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။
အိမ္ေရာက္မႀ ဴပန္ဖတ္ရဦးမယ္။ ဒီေဆာင္းဦးမႀာ ခင္ဗဵားတုိႛ သမၳာကဵမ္းစာကို ကဵေနာ္ အေသးစိတ္ ေလ့လာေနတယ္။
ခရစ္ယာန္ အယူဝၝဒၝေတၾကို ခင္ဗဵား အားလံုး လိုက္နာတာပဲလား"
ရႀာလီက တၾန္ႛဆုတ္ဆုတ္ ဴဖစ္ေန႓ပီးမႀ၊
"အေဴဖရခက္သားလားပဲရႀင္။ တုိက္႟ုိက္႒ကီး ဟုတ္ကဲ့လိုႛလဲ မေဴဖႎိုင္ဘူး။ ဟင့္အင္းလုိႛလဲ မေဴဖႎိုင္ဘူး။ ပညတ္
ခဵက္အားလံုးကို ကဵမ ယံုတယ္။ ကဵမရဲႚ ဆင္ဴခင္တံုတရားနဲႛ အပ္စပ္ေအာင္ေတာ့ ဟိုေနရာနဲနဲ ဒီေနရာနဲနဲေတာ့ လိုတိုး
ပိုေလဵာ့ လုပ္ရတာေပၝ့"
"အား၊ ဒီလိုဆိုေတာ့ ခရစ္ယာန္ အယူဝၝဒေတၾက ဴပႂဴပင္လိုႛရတယ္ ဆိုရမႀာေပၝ့"
"ဒၝေပၝ့။ ရႀင္ဆိုရင္ေကာ မဴပင္ဘူးလား။ ကဵမေကာ မဴပင္ရဘူးလား။ ရႀင္သန္ေနတဲ့ အရာဝတၨႂတိုင္းဟာ မၾမ္းမံ
ဴပႂဴပင္မႁကို ခံရမႀာခဵည္းပဲ။ ဒီတရားေတာ္ေတၾက ဘဝကို အေဴခခံတဲ့ သေဘာတရားေတၾဴဖစ္လိုႛ အဆင့္ဆင့္ေဴပာင္းလဲ
တိုးတက္တာပဲေပၝ့ရႀင္"
"ဒီလိုဆို ခင္ဗဵားလဲ အဆင့္ဆင့္ေဴပာင္းလဲတိုးတက္မႁ ဝၝဒီပဲေပၝ့ေလ"
"အဆင့္ဆင့္ ေဴပာင္းလဲ တိုးတက္မႁ ပညာရႀင္က လူမႁေရး အဖၾဲႚအစည္းကေလးေတၾ၊ ႎိုင္ငံေတၾ၊ လူမဵိႂးေတၾ၊
ဆိုတာေတၾကို သံုးသပ္တာ။ ခင္ဗဵားတိုႛ သမၳာကဵမ္းက ငဴဖႃ၊ ငနီ၊ ငေဳကာင္၊ ငကဵားေတၾနဲႛ ဆက္ဆံတာပဲ။ တဴခားစီပၝ"

71
 "ဟုတ္ပၝ့ရႀင္။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင္ေဴပာတဲ့ လူႛအဖၾဲႚအစည္းကေလးေတၾ၊ ႎိုင္ငံေတၾ၊ လူမဵိႂးေတၾ ဆိုတာ ငဴဖႃ၊ ငနီ၊
ငေဳကာင္၊ ငကဵားေတၾနဲႛ ေပၝင္းစပ္ထားတာပဲ မဟုတ္လား။ ကဵမတိုႛ သမၳာကဵမ္းစာက လူတဦးခဵင္းစီနဲႛ ဆက္ဆံတယ္။
တဴခားနည္း ဆက္ဆံစရာလဲ မရႀိဘူးေလ။ လူတဦးခဵင္းစီရဲႚ လိပ္ဴပာဟာ အရာရာတိုင္းရဲႚ မူလဘူတပဲ မဟုတ္လားရႀင္"
"အား၊ ခင္ဗဵားေဴပာတဲ့ လိပ္ဴပာဆိုတာကို ပို႓ပီး ထိန္းခဵႂပ္ႎိုင္တာအေပၞမႀာ ခင္ဗဵားရဲႚ အဆင့္ဆင့္ ေဴပာင္းလဲ
တိုးတက္မႁဆိုတာက တည္ေနတာေပ့ၝ။ ဟုတ္လား"
"ဒီလိပ္ဴပာ ဆိုတာ အေပၞမႀာေတာ့ အားလံုး တည္ခဵင္မႀ တည္မႀာေပၝ့။ ေတၾးေခၞဉာဏ္ေပၞမႀာလဲ တခဵိႂႚတဝက္
တည္ေသးတယ္လိုႛ ထင္ပၝတယ္"
"အဲဒီမႀာ ခင္ဗဵား သၾက္သၾက္ခၝေအာင္ မႀားေတာ့တာပဲ"
"ဘာဴဖစ္လိုႛလဲရႀင့္။ ေတၾးေခၞဉာဏ္ ရင့္သန္ေလ အရင့္မာစား လူေတၾ ေပၞလာေလ မဟုတ္ဘူးလား"
"ေဴဖးေဴဖး ေလ႖ာက္ဳကရေအာင္ဗဵာ" ကၾိက ေခၝင္းေပၞမႀ သစ္ကိုင္းေဴခာက္ တကိုင္းကို ခဵိႂးခဵလိုက္႓ပီး ဆက္ေဴပာ
သည္။
"လူအမဵိႂးအစားကို ခင္ဗဵား ဘယ္လို တုိင္းတာသလဲ။ အရင့္မာစားလူေတၾလိုႛ ေဴပာတာ ဘာကို တိတိကဵကဵ
ဆုိလိုတာလဲ"
"အရင့္မာစား လူဆိုတာက" ရႀာလီက သူကိုယ္တိုင္လည္း ေဴခေဴခဴမစ္ဴမစ္ သိဟန္မတူဘဲ ဆက္ေဴပာသည္။
"တဴခား လူစားေတၾထက္ အသိဉာဏ္၊ ေတၾးေခၞဉာဏ္ ဴမင့္မားတာကို ေဴပာခဵင္တာပၝရႀင္"
"အနာဂတ္ လူႛယဥ္ေကဵးမႁကို အေအာင္ဴမင္ဆံုး ဖန္တီးႎိုင္မယ့္လူေတၾ၊ စိုးမုိးဖုိႛ၊ မဵိႂးမဴပႂတ္ဘိုႛ အထုိက္တန္ဆံုး
လူေတၾလိုႛ ခင္ဗဵား ဆိုလိုတယ္ေဴပာပၝေလ။ ဒၝေပမဲ့ သမိုင္းကို ဴပန္ဳကည့္ရင္ ေတၾးေခၞဉာဏ္ ရင့္သန္႟ံုနဲႛ အဲဒီလို
လူစားမဵိႂးေတၾ ဴဖစ္လာႎိုင္ဖုိႛ အာမခံခဵက္ မရႀိေသးဘူးဆိုတာ ခင္ဗဵား ေတၾႚပၝလိမ့္မယ္"
"ဒၝေတာ့ ကဵမလဲ မသိပၝဘူး မစၤတာကၾိ"
"ဒီလိုဆို ကဵေနာ္ ရႀင္းဴပမယ္။ ဴပင္သစ္ေတၾကိုဳကည့္။ ဥေရာပ လူမဵိႂးေတၾထဲမႀာ ေတၾးေခၞဉာဏ္ အထက္
ဴမက္ဆံုးလူေတၾပဲ။ သူတိုႛ ဒီေနႛ တဴခားလူမဵိႂးေတၾနဲႛ ပခံုးခဵင္း ယႀဥ္ႎိုင္ရဲႚလား။ အဆင့္ဆင့္ ေဴပာင္းလဲတိုးတက္မႁ ပညာရႀင္
ေတၾက ဴပင္သစ္လူမဵိႂးမႀာ ဆုတ္ယုတ္မႁ လကၡဏာေတၾ ေတၾႚေနရတယ္။ ဂရိေတၾကိုဳကည့္။ ဂရိလူမဵိႂးေတၾဟာ ဒီေနႛ
ကမာၲ႒ကီးကို ႒ကီးစုိးေနတဲ့ လူမဵိႂးေတၾထက္ ေတၾးေခၞဉာဏ္ ႒ကီးရင့္တယ္ဆိုတာ ေကဵာင္းသားကေလးတိုင္း သိတယ္။
ဒီေနႛ အဂႆလိပ္အႎၾယ္ လူမဵိႂးေတၾနဲႛ ပရီကေခတ္ 76 ဂရိေတၾရဲႚ ေတၾးေခၞဉာဏ္အဆင့္ ကၾာဴခားမႁဟာ ဒီေနႛ အာဖရိက
လူ႟ိုင္းေတၾနဲႛ အဂႆလိပ္လူမဵိႂးေတၾ ကၾာဴခားသေလာက္ ကၾာဴခားတယ္ဆုိတာ မႎုႍေဗဒ ပညာရႀင္တုိင္း သိတယ္။ အရစၤ
တိုတယ္တိုႛ။ ပေလတိုတိုႛ၊ ဆိုခရားတီးတိုႛနဲႛ ေတၾးေခၞဉာဏ္ခဵင္း ယႀဥ္ႎိုင္တဲ့ ဒီေခတ္သားတေယာက္ကို ဴပႎိုင္ပၝ့မလား။
သူတိုႛရဲႚ ေတၾးေခၞဉာဏ္ ဴမင့္မားမႁက သူတိုႛကို ကယ္ႎိုင္ခဲ့ရဲႚလား။ ဒီေနႛ ဂရိေတၾ သစ္သီးေရာင္းေနရတယ္။ ပေလတိုရဲႚ
သား ေဴမး ဴမစ္ေတၾ ကမာၲလႀည့္႓ပီး ဖိနပ္တိုက္ေနရတယ္။ ေတၾးေခၞဉာဏ္ ရင့္သန္မႁဟာ လူမဵိႂး ႒ကီးကဵယ္မႁအတၾက္
လုိအပ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို သူတိုႛ ပယ္ဖဵက္ဴပေနတာပဲ။ ဒၝဴဖင့္ ေအာင္ဴမင္တဲ့ အဆင့္ဆင့္ ေဴပာင္းလဲတိုးတက္မႁ
ရဲႚ အေဴခခံမူက ဘယ္မႀာလဲလိုႛ ေမးစရာရႀိတယ္။ ဟာဒၝ လူမႁေရး စီမံခဵက္တိုင္းရဲႚ အခရာကိစၤပဲ။ သမိုင္းဦးကာလေန႓ပီး
လူေတၾ တိုးတက္ ေပၞထၾက္လာပံုကို သံုးသပ္ဳကည့္ရေအာင္"
ကၾိသည္ ေဆာင္းဦး၏ ေတာအုပ္ကေလးထဲတၾင္ တကမာၲလံုး တေယာက္သာ သူသိေသာ မိန္းကေလးႎႀင့္
အတူ လမ္းေလ႖ာက္ရင္း သမၳာကဵမ္းစာမႀ တဆင့္ ေတၾးေခၞဉာဏ္ဴမင့္မားမႁ တခုတည္းဴဖင့္ လူမဵိႂးႎႀင့္ ယဥ္ေကဵးမႁ အရႀည္
မတည္တံ့ႎိုင္ပံုမဵားကို အကဵယ္တဝင့္ ရႀင္းဴပလာသည္။
စကား ခဏဴပတ္ခဵိန္တၾင္ ရႀာလီက ကၾိ စာအုပ္႒ကီးအေဳကာင္းကို ေမးသည္။ ကၾိက ေမလမႀ စက္တင္ဘာလထိ
တလံုးတပၝးဒမ႖ မေရးဴဖစ္ေဳကာင္း ေဴဖသည္။
"ဒၝေပမဲ့ တေနႛ ေဴခာက္နာရီေတာ့ အခဵိန္ေပးႎိုင္ပၝ႓ပီ။ ဒၝလဲ ေႎႀာင့္ေႎႀးအံုးမႀာပၝပဲ။ ဘာဘဲဴဖစ္ဴဖစ္ ဒီတေႎၾလံုး
အခဵိန္ဴဖႂန္းပစ္လိုက္ရတယ္လိုႛေတာ့ မထင္မိပၝဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ႟ႁခင္းက လႀလိုက္တာေနာ္"
ကၾိက ရႀာလီ လႀမ္းေမ႖ာ္ဳကည့္ေနသည့္ ေနဝင္ခဵိန္ ႟ႁခင္းကို လိုက္ဳကည့္႓ပီး၊
"မလႀပၝဘူး။ သိပ္႓ငိမ္လၾန္းေနေတာ့ ႓ငီးေငၾႚစရာ ေကာင္းတယ္။ ႟ႁခင္းဆိုတာက ပင္ကုိယ္စ႟ိုက္၊ ပင္ကုိယ္ဟန္
ရႀိမႀေပၝ့။ ကဵေနာ္ကေတာ့ ခင္ဗဵားကို လႀတယ္ ထင္တယ္"
ရႀာလီ တုန္သၾားသည္၊ ရႀက္ေသၾးဴဖန္းသၾားသည္။ သိုႛေသာ္ ကၾိအသံက ပုဂၢလဓိႉာန္ လံုးဝမဟုတ္၍ ေတာ္ေသး။
"ေအာ္ ရႀင္က ဒီလိုထင္သလား။ ေကဵးဇူးပၝပဲရႀင္။ လူေတာ္ေတာ္မဵားမဵားကေတာ့ အဲဒီလို မထင္ဳကပၝဘူး"

76
ပရီကေခတ္ ။ ။ ဂရိဴပည္ ေအသင္႓မိႂႚ ႎိုင္ငံ အထၾန္းကားဆံုးေခတ္၊ ခရစ္ႎႀစ္ ငၝးရာစု။

72
 ရႀာလီက စကားကို ခဵက္ခဵင္း လႀီးလၿဲလိုက္သည္။
ကၾိက ႓ငိမ္႓မဲ႓ငိမ္ေနသည္။ ရႀာလီက "ရႀင္ တဴခားလူေတၾရဲႚ အဂႆၝ႟ုပ္ကို သတိဴပႂမိတတ္မႀန္း ကဵမ မသိဘူး" ဟု
ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္ မႀတ္မိသေလာက္ေတာ့ အရင္က ကဵေနာ္လဲ ဒၝမဵိႂး ဘယ္ေတာ့မႀ အမႀတ္မထားတတ္ပၝဘူး။ ကဵေနာ္
ထင္ေတာ့ လၾင္ဴပင္ထဲ လႀမ္းဳကည့္ေနတဲ့ ခင္ဗဵားရဲႚ မဵက္လံုးေတၾက ကဵေနာ့္ကို အမႀတ္ထားမိေအာင္ လုပ္တယ္ထင္တာ
ပဲ။ အဲဒီ မဵက္လံုးေတၾကို ဂ႟ုတစုိက္ ဳကည့္လိုက္မႀ ခင္ဗဵားလႀတာကို ကဵေနာ္ သတိဴပႂမိတာပၝ"
ခဵီးခဵီးပပ ေဴပာပံုက ထူးဴခားလႀသည္။ အဴပစ္ကင္းလႀသည္။ ထပ္ေဴပာလ႖င္ ပဵက္ဴပယ္သၾားႎိုင္သည္။ ထိုႛေဳကာင့္၊
"မစၤတာကၾိ၊ ဒီေနႛပၝတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးေဂဟာ ေခၝင္း႒ကီးအတၾက္ ကဵမတိုႛ ဌာနက ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးနဲႛ ရႀင့္ကို
ဘယ္သူႛ ေကဵးဇူးတင္ရမလဲဟင္"
"ႎႀစ္ေယာက္လံုး တင္ေပၝ့။ သူက အဳကံေပးတယ္။ ကဵေနာ္က ေရးတယ္။ ကဵေနာ္တိုႛ ႎႀစ္ေယာက္ကို ခၾဲေဴပာလိုႛ
မဴဖစ္ဘူး"
ရႀာလီက ေခၝင္းညိတ္လိုက္႓ပီး၊
"ဒီေဂဟာအတၾက္ ကဵမတိုႛ ဒီတေဆာင္းလံုး အလုပ္လုပ္ဳကရမႀာပဲ။ ဴပည္နယ္တခုလံုးက ေဂဟာအေပၞ စိတ္
ႌၿတ္လာေအာင္ လုပ္ရမယ္။ လၿတ္ေတာ္ ကဵင္းပတဲ့အခၝ ေဂဟာအတၾက္ ေငၾကို မဴငင္းႎိုင္ေအာင္ကို လုပ္ထားရမယ္။
ဒီေဂဟာကိစၤ ႓ပီးသၾားရင္ ကဵမ လုပ္ခဵင္တာေတၾ ေထာင္ေသာင္းခဵီ႓ပီး ရႀိေနေသးတယ္။ ရႀင္ ေငၾမလိုခဵင္ဘူးလားဟင္။
သမုဒၬရာ အတန္တန္ေလာက္ကို မဵားတဲ့ေငၾေတၾေလ"
"မလိုခဵင္ပၝဘူးဗဵာ"
"ကဵမကေတာ့ လိုခဵင္တယ္ရႀင့္။ ဴပည္နယ္ထဲမႀာ ေဂဟာေတၾ အဖၾဲႚအစည္းေတၾကို ဴငႂပ္ေကာင္းမႁန္ႛဴဖႃးသလို
ဴပန္ႛ႒ကဲ ဖၾင့္ပစ္လိုက္ခဵင္လိုႛ။ ကဵမတိုႛလဲ တခၝတုန္းက ေငၾအထုတ္အထည္ကေလး ေတာ္ေတာ္မဵားမဵား ရႀိခဲ့ပၝရဲႚ။ ကဵမ
တလသမီးေလာက္ကေပၝ့ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ ဳကားဖူးပၝတယ္။ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့အေဳကာင္းက မဳကားခဵင္လိုႛမႀ မေနရတာ။ ခင္ဗဵားက ႎႀေဴမာေနလိုႛ
လား"
"ကဵမ အေဖ သိမသၾားတာပဲ ဝမ္းသာလႀပၝ႓ပီရႀင္"
႓မိႂႚထဲသိုႛ ဴပန္မည့္ ဓာတ္ရထားေရာက္လာသည္။
"မစၤေဝလင္" ကၾိက ႟ုတ္တရက္ ေဴပာလိုက္သည္။ "ခင္ဗဵားနဲႛ ပထမအ႒ကိမ္ ေတၾႚတုန္းက ကဵေနာ့္ ကိုယ္ေရး
ကိုယ္တာ အတၾင္းေရးကိစၤတခု ခင္ဗဵားကို ေဴပာဴပခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဒၝအတၾင္းေရးကိစၤပၝလိုႛ မေဴပာခဲမ ့ ိဘူး။ ဒၝေပမဲ့"
"ကဵမက ရႀင္မေဴပာလဲ အတၾင္းေရးလိုႛပဲ သေဘာထားခဲ့ပၝတယ္ရႀင္။ ဘယ္သူႛမႀလဲ ဴပန္မေဴပာမိပၝဘူး"
ယခင္က သူတိုႛႎႀစ္ဦးသား ပၾင့္လင္းစၾာ ေဆၾးေႎၾးခဲ့သည့္ ဤကိစၤကို ယခု သူတိုႛႎႀစ္ဦးစလံုး မေဴပာဝံ့ဝံ့ ေဴပာဝ့ံဝံ့
ဴဖစ္ေနဴခင္းသည္ မစၤတာကၾိ မည္မ႖ ေဴပာင္းလဲေနေဳကာင္း ရႀာလီအဖိုႛ အတိုင္းအတာပင္ ဴဖစ္ေပေတာ့သည္။
ရႀာလီသည္ အေဝးသိုႛ ေမ႖ာ္ေငးဳကည့္ေနရင္း ကိၾကို ေမးခၾန္းတခု ေမးခဵင္ေနသည္။
ထိုအခဵိန္မႀာပင္ ကၾိက မေမးရေသာ ရႀာလီ၏ ေမးခၾန္းကို စိတ္မခဵမ္းမေဴမ့ ေဴဖလုိက္သည္။
"ကဵေနာ့္ အေဖနဲႛပတ္သတ္႓ပီး ကဵေနာ့္မႀာ စိတ္ကူးသံုးမဵိႂးရႀိတယ္။ တမဵိႂးက ကဵေနာ့္အေဖမႀာ ထူးထူးဆန္းဆန္း
သားသမီး ေမၾးဴမႃနည္း အယူအဆေတၾ ရႀိတယ္လိုႛ ထင္တယ္။ ဒုတိယတမဵိႂးက ကဵေနာ့္ကို လက္ရႀိ အေဴခအေနနဲႛ
သူေမၾးဖိုႛ စိတ္ကူးမရႀိဘူးလိုႛ ထင္တယ္။ တတိယ တမဵိႂးကေတာ့ သူႛကို လက္ရႀိအေဴခအေနနဲႛ ကဵေနာ္က အေဖလိုႛ
သေဘာထားခဵင္မႀာ မဟုတ္ဘူးလိုႛ သူထင္ေနတယ္ထင္တယ္။ ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ဴပတဲ့စာ ရ႓ပီးကတည္းက ေနာက္ထပ္
ဘာစာမႀ မရေတာ့ဘူး။ ကဵေနာ္ထင္ေတာ့ သူ ေသ႓ပီနဲႛ တူပၝရဲႚ"
"မေသရင္ေတာ့ ရႀင္တိုႛ တေနႛ ေတၾႚဳကမႀာပဲလိုႛ ကဵမ ထင္ပၝတယ္ရႀင္။ သူက အေတၾႚမခံခဵင္တာ ဆိုရင္ေတာ့
ရႀင့္ကို နယူးေယာက္ကေန႓ပီး ဒီ႓မိႂႚကို ေခၞမႀာ မဟုတ္ပၝဘူး။ ရႀင္ အဲဒီလို မထင္ဘူးလား"
ကၾိက ရႀာလီ ဓာတ္ရထားေပၞ တက္သည္ကို အကူအညီ တစံုတရာ မဴပႂဘဲ ဆက္ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္သာ ခင္ဗဵားတိုႛ ဘာသာေရး အယူဝၝဒေတၾကို ယံုရင္ ကဵေနာ့ အေဖဟာ ဘုရားသခင္ရဲႚ အလုိေတာ္
အတိုင္း ဴပႂမူတာပဲ။ ကဵေနာ့္ကို ဒီ႓မိႂႚ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာ ဘုရားသခင္ရဲႚ အလိုေတာ္ပဲလိုႛ ကဵေနာ္ ယံုဳကည္မႀာပဲ"
ဓာတ္ရထား တေ႟ၾႚေ႟ၾႚ ထၾက္စဴပႂခဵိန္တၾင္ ရႀာလီက၊
"ရႀင္ေကာ မလုိက္ဘူးလားဟင္"
"မလိုက္ေတာ့ဘူး။ လမ္းေလ႖ာက္ဴပန္မႀာ" ကၾိသည္ ကေဴမာေသာပၝး ဦးထုပ္ေဴမၟာက္ဴပကာ ႎႁတ္ဆက္လိုက္
သည္။
သူတိုႛ ခၾဲခၾာရဴခင္းသည္ ဤကမာၲေပၞတၾင္ ေနာင္ဘယ္ေသာအခၝမႀ ဴပန္လည္ မေတၾႚဆံုဳကရေတာ့မည့္ ခၾဲခၾာ
ဴခင္းမဵိႂး ဴဖစ္ေလသည္။

73
 "မဳကာခင္ ဴပန္ေတၾႚဳကဦးမယ္လိုႛ ေဴမၟာ္လင့္ပၝတယ္" ဟူေသာ ေလာကဝတ္စကားမ႖ မေဴပာလုိက္ရဴခင္းကို
မိုင္ဝက္ခန္ႛ လမ္းေလ႖ာက္မိမႀ ကၾိ စဥ္းစားမိသည္။ ဤအမႀားကို အဖတ္ဆယ္၍ ရမည့္လမ္း သူမဴမင္။ ရႀာလီေဝလင္ အဖိုႛ
သူႎႀင့္ ေနာက္ဆံုးခၾဲခၾာဴခင္း ခၾဲခၾာရန္ ႎႁတ္ဆက္ဴခင္း ဴဖစ္သည္ဟုသာ တထစ္ခဵ ယူဆေပေတာ့မည္။
သိုႛေသာ္ လမကုန္မီမႀာပင္ မစၤက္ပိန္တာ၏ ညစာဝိုင္းမဵားသိုႛ ရႀာလီေဝလင္ ေရာက္လာသည္။ ေဆာင္းကာလ
တေလ႖ာက္လံုးပင္ တလတ႒ကိမ္ ႎႀစ္႒ကိမ္ဆိုသလို ေရာက္လာေလ့ရႀိသည္။
တညတၾင္ မေမ႖ာ္လင့္ဘဲ ညစာစားခန္းထဲသိုႛ ကၾိ ဝင္လာသည္။ ၈ နာရီခန္ႛ ရႀိ႓ပီ။ သတင္းစကားတခု ေဴပာစရာ
ရႀိ၍ လာသည္ဟု ဆိုသည္။
ရႀာလီက ကၾိကို ေမ႖ာ္ေနသည္ဟု ေဴပာသည္။ မစၤက္ ပိန္တာအိမ္သိုႛ ရႀာလီေရာက္သည့္ အ႒ကိမ္ေပၝင္း မည္မ႖
ရႀိ႓ပီကုိ ကၾိအား ခန္ႛမႀန္းခိုင္းသည္။ ထိုသိုႛ အ႒ကိမ္႒ကိမ္ လာေနသဴဖင့္ ေဘးလူမဵားက စကားတင္း ဆိုေနဳကေဳကာင္း ေဴပာ
ဴပသည္။ ရႀာလီ မဳကာခဏလာဴခင္းသည္ မစၤတာကိၾကို ကာအိေဴႎၬမဲ့မဲ့ လာေတၾႚေနဴခင္း ဴဖစ္သည္ဆိုေသာ စကားတင္း
ဴဖစ္သည္ဟု ေဴပာဴပသည္။
ရႀာလီက ႎႁတ္ခမ္း ဆတ္ဆတ္တုန္လ႖က္ ေဴပာဴပေနသည္။ အလၾန္အမင္း ရႀက္ေနပံုရသည္။
ကိၾက မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ဴဖစ္ေနသည္။ ထိုသုိႛေသာ သိမ္ဖဵင္းမႁမဵားကို စကားတခၾန္းတည္းႎႀင့္ သူေခဵဖဵက္
ပစ္ႎိုင္သည္ဟု ေဴပာသည္။ ရႀာလီဘက္ကလည္း အေဴခအဴမစ္မရႀိေသာ စကားတင္းမဵားကို ဴငင္းဖိုႛ ဘာမ႖ ခက္စရာ
မလိုဟု ေဴပာသည္။
"ကဵမ မဴငင္းႎိုင္ဘူး။ ဘာဴဖစ္လုိႛလဲ သိလား" ရႀာလီက သူႛ စကားကို ဴဖတ္ကာ ရီေဝေဝ အဴပံႂးႎႀင့္ ေဴပာသည္။
"သူတိုႛေဴပာတာက မႀန္ေနတာကိုး"
ရႀာလီသည္ လႀစ္ကနဲ ထသၾားသည္။ ပစၤည္းမဵားကို ႟ၿင္႟ၿင္ဴမႃးဴမႃး သိမ္းဆည္းေနသည္။ ကၾိက မေကဵမခဵမ္းႎႀင့္
႓ငိမ္ထုိင္ေန႓ပီး ရႀာလီကုိ ဳကည့္ေနသည္။
"ရႀင္ ဘာဴပန္ေဴပာရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း လူမႁေရး ဴပႍနာကေလးတခုအတၾက္ အဳကံဥာဏ္ ေတာင္းပၝရေစ။
ေလာ္ရာတိုႛ ကိစၤပၝ"
ကၾိက စိတ္မရႀည္သံဴဖင့့္၊
"ဘယ္သူလဲ ေလာ္ရာ ဆိုတာက"
"ေလာ္ရာက မစၤက္ပိန္တာရဲႚ ထမင္းခဵက္ ကပၯလီမေလးပၝ။ သူႛေယာက္ဵားက ပစ္ေဴပးတယ္။ အခုေတာ့ ခိုးမႁနဲႛ
ေထာင္ကဵေနတယ္။ ေလာ္ရာက ေနာက္တေယာက္နဲႛ ယူမလိုႛ လုပ္ေနတယ္။ ဒၝေပမဲ့ လင္မယားကၾာရင္ ဆယ္ေဒၞလာ
ကုန္မယ္။ သူက အကုန္မခံခဵင္ဘူး။ ေနာက္ယူမယ့္ လူက အကုန္ခံသင့္တယ္လိုႛ ေဴပာေနတယ္။ ရႀင့္သိပံၯပညာက ဒီလို
အသဲႎႀလံုး ဴပႍနာကို ဘယ္အေဴဖမဵိႂးေပးမလဲ"
"လက္သုတ္ပုဝၝေတၾ ခဵထားလုိက္ဗဵာ။ ႓ငိမ္႓ငိမ္ရင္လဲေန။ ခင္ဗဵား တဖဵက္ဖဵက္ လုပ္ေနရင္ ကဵေနာ္ စကားေဴပာ
လိုႛ မရဘူး"
ရႀာလီက ေသဝပ္စၾာ ထုိင္လုိက္သည္။ ဝတ္ဴပႂသလို လက္စံုယႀက္ထားသည္။ ကၾိက မတ္တပ္ရပ္႓ပီး သူႛကို
စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
"ခင္ဗဵားကို မစၤက္ပိန္တာရဲႚ အလုပ္ကိုယ္စားလႀယ္ အဴဖစ္နဲႛ စကားေဴပာခဵင္တယ္။ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဖီးယပ္က
ေႎၾဦးေပၝက္ရင္ အိမ္ေဴပာင္းေတာ့မယ္။ ကဵေနာ့္ကိုလည္း သူနဲႛလုိက္ေနဖိုိႛ ကမ္းလႀမ္းတယ္"
"ေအာ္၊ ရႀင္က ဴငင္းလုိက္ေရာလား"
"မဴငင္းဘူး။ ခဵက္ခဵင္း လက္ခံလိုက္တယ္"
ရႀာလီက အ့ံအားသင့္သၾား႓ပီး၊
"ရႀင့္ကို သူခင္ေအာင္ ရႀင္ဘယ္လိုမဵား လုပ္ထားလဲ။ လူတကာကို မုန္းတဲ့လူ႒ကီးပဲ။ ကဵမကို သိပ္မုန္းတာေတာ့
ကဵမ သိတယ္"
"ကဵေနာ္က လၾဲရင္ သူ လူတိုင္းကို မုန္းတယ္လိုႛ ထင္တယ္"
"ဆန္းလိုက္တာရႀင္" ရႀာလီက ဴပႂမည့္သူ မရႀိ၊ စုမည့္သူ မရႀိ။ ေနႛတိုင္း ဘဲဥဴပႂတ္၍ စားေနဳကရမည့္ ပညာရႀင္
ႎႀစ္ေယာက္ကို စိတ္ထဲ၌ ဴမင္ေယာင္ေနသည္။
"ဒီလူ႒ကီးက လူေတၾနဲႛ ကင္းကၾာတာေတာ့ မႀန္တယ္။ ေရာက္ခၝစက ကဵေနာ္နဲႛလဲ လမ္းမႀာ ေတၾႚရင္ေတာင္
စကားေဴပာတာ မဟုတ္ဘူး။ တေဴဖးေဴဖးနဲႛ ကဵေနာ့္ကို ခင္လာတာပဲ”
"ဒၝနဲႛ ရႀင္က သူႛဆီ လိုက္ေနတယ္ ဆိုပၝေတာ့"
"မဟုတ္ပၝဘူး။ ကဵေနာ့အတၾက္ အဆင္ေဴပလိုႛ သေဘာတူလိုက္တာ"
"ေအာ္"

74
 "ကဵေနာ္ လခေပး ေနမႀာပၝ။ ဒီမႀာ ေပးရသေလာက္ပဲ ေပးရမယ္။ ဒၝေပမဲ့ ပို႓ပီး တိတ္ဆိတ္မယ္။ သက္ေတာင့္
သက္သာ ေနရမယ္။ လၾတ္လပ္မယ္"
ရႀာလီက ကၾိကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ဳကည့္ရင္း ပၝရဂူကေလး တကယ္မႀ ေဴပာင္းလဲလာေသးရဲႚလားဟု သံသယ ဴဖစ္
ေနမိသည္။
"ရႀင္ေဴပာင္းမယ္ ဆိုတာ ကဵမ စိတ္မေကာင္းပၝဘူးရႀင္"
"ခင္ဗဵား ဝမ္းသာေပးဖိုႛေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္"
"ဘာဴပႂလိုႛလဲ"
"သူက တေယာက္ထဲေနဖိုႛ ေငၾလဲ မတတ္ႎိုင္ဘူး။ ေငၾတတ္ႎိုင္ေတာင္မႀ တကုိယ္ေရေနလိုႛ မဴဖစ္ဘူး။ ႎႀလံုး
ေရာဂၝဆိုလား ေရာဂၝရႀိတယ္။ ခင္ဗဵား သူႛဇာတ္လမ္း သိသလား"
"ဘာမႀ မသိပၝဘူးရႀင္"
"ကဵေနာ္ အကုန္သိတယ္"
ကၾိသည္ မေရမရာ ဴဖစ္ေနသည္။ မဵက္ေမႀာင္ဳကႂတ္ထားကာ စဥ္းစားေနသည္။ စိတ္ဂဏႀာမ႓ငိမ္ ဴဖစ္ေနသည္။
"ဒီမႀာ၊ ကဵေနာ္ ေဴပာင္းသၾားရင္ ခင္ဗဵား အေဒၞကို ထိခိုက္မႀာလား"
အလုပ္ကိုယ္စားလႀယ္မကေလးက တဟားဟား ရယ္လိုက္၏။ ကၾိက ေဳကာင္ဳကည့္ေနသည္။
"ဒီအခန္းေတၾကို တနာရီအတၾင္း လူငႀားတင္လိုႛ ရပၝတယ္။ ရႀင္တိုႛ ႎႀစ္ေနရာစာက အ႓မဲလူဴပည့္မေနေတာင္
အိမ္ငႀားလုပ္ငန္း သိပ္တၾင္ကဵယ္ေနတယ္ ဆိုတာ ရႀင္သိသားပဲ။ လူေတၾကို ဴငင္းေတာင္ လၿတ္ေနရတာပၝရႀင္။ ရႀင့္ဆီက
ကဵမ ေဒၞလာ ႎႀစ္ဆယ္ေတာင္းတဲ့ ညက အဴဖစ္ကို ရႀင္သတိရတယ္ မဟုတ္လား"
"ေအာ္၊ ဒၝထက္ ခင္ဗဵားရဲႚ အေပဵာ္ေခၾး႒ကီး ဘယ့္ႎႀဲႛ ေနသလဲ"
"ေကဵးဇူးပၝပဲရႀင္။ တေနႛတဴခား ႒ကီးသထက္႒ကီး။ ေပဵာ္စရာ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေနပၝတယ္။ ညေနတိုင္း
ငၝးနာရီဆိုရင္ ကဵမတိုႛ လမ္းေလ႖ာက္တယ္။ လမ္းေလ႖ာက္တိုင္း ကဵမအတၾက္ လူတေယာက္တေယာက္ေတာ့ သူ
တိုးလႀဲေပးေနတာပဲ။ ေပဵာ္စရာ႒ကီးရႀင့္။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင့္ကို တိုးလႀဲရတာေလာက္ သူမေပဵာ္ရႀာဘူးနဲႛ တူပၝရဲႚရႀင္"
ကၾိက မဵက္ႎႀာထားတည္တည္ဴဖင့္ တံခၝးဝသုိႛ ထၾက္သၾား႓ပီး၊
"ကဵေနာ္ အလုပ္လုပ္ဦးမယ္။ ခင္ဗဵား အေဒၞကို ကဵေနာ္ ေဴပာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ ေဴပာဴပေပးပၝ။ မဂႆလာညပၝ"
"မဂႆလာညပၝ မစၤတာကၾိ"
တံခၝးပိတ္သၾားသည္။ ခဵက္ခဵင္းပင္ တံခၝးဴပန္ပၾင့္လာကာ ကၾိ ကိုယ္တပိုင္း ေပၞလာသည္။
"ဒၝထက္ မေနႛက ဴဖစ္ပံုကေလး ခင္ဗဵား စိတ္ဝင္စားမႀာပဲ။ ပိုႛစ္ထဲမႀာ ဖတ္႓ပီး႓ပီလား။ ကၾိ ႎႀစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့
သတင္းေလ"
"ဟင့္အင္း၊ ရႀင္နဲႛ တင္မ္ ကၾိ အေဳကာင္းလား"
"တင့္မ္ အေဳကာင္းပၝ။ ကဵေနာ္ မပၝပၝဘူး။ တေလာတုန္းက တင္မ္ ကင္းလႀည့္တဲ့ ေနရာ ေဴပာင္းသၾားတယ္။
မေနႛ မနက္ကေတာ့ သူႛနယ္ထဲမႀာ ဘဏ္ေဖာက္ေနတာ ေတၾႛရတယ္။ ဒၝနဲႛ ဝင္ဖမ္းတယ္။ ေမႀာင္ထဲမႀာ သူခိုးနဲႛ ပက္ပင္း
ေတၾႚတာေပၝ့။ တဴခားရဲေတၾေရာက္လာ႓ပီး မီးဖၾင့္ဳကည့္ေတာ့မႀ သူခိုးက သူႛညီ မာဇီဴဖစ္ေနတာ ေတၾႚရတယ္တဲ့"

(၁၈)

ဘလိန္းေကာလိပ္၏ ခရီးလမ္းသည္ မေဴဖာင့္ဴဖႃး။ ဥကၠႉ ဝက္စ္၏ ထ႔ကႎိုးဳကားေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ပၾန္းပဲ့ေစသည့္

အေႎႀာင့္အယႀက္မဵား တေဆာင္းလံုး ေပၞေနခဲ့သည္။
ေကာလိပ္က စိတ္ပဵက္စရာႎႀင့္ ဖၾင့္သည္။ ေကဵာင္းသား တိုးလာသည္။ သုိႛေသာ္ တုိးလာသည့္ အေရအတၾက္
မႀာ ၉ ေယာက္ထဲသာ။ ဝက္စ္က ေကဵာင္းသား ၅၀ တုိးမည္ဟု မႀန္းသည္။ ေကဵာင္းသားဦးေရ စုစုေပၝင္း ၁၆၇ ဦး စာရင္း
ကို ေအာက္တိုဘာ အစည္းအေဝးတၾင္ တင္ဴပေသာအခၝ ေဂၝပကအဖၾဲႚက တပတ္႟ိုက္ခံရသလို သေဘာထားသည္။
ေဳကာ္ဴငာအတၾက္ ေငၾကုန္ေဳကးကဵမဵားသည္။ ဥကၠႉ အလုပ္လုပ္ခဵိန္ ေႎႀာင္းသည္ စသဴဖင့္ အဴပစ္တင္ဳကသည္။
"ကုန္ကဵစရိတ္ ဆယ္ရာခိုင္ႎႁန္းတက္႓ပီး ေကဵာင္းသားအသစ္ ၉ ေယာက္ထဲတုိးတယ္" ေဂၝပကတဦးက တံုးတိ
အဴပစ္တင္သည္။
ထုိပုဂိၢႂလ္မႀာ ဂဵိမ္းစ္အီးဝင္းတား ဆိုသူဴဖစ္သည္။ ႓မိႂႚေတာ္၏ ကိုယ္စားလႀယ္ ဴဖစ္သည္။ ေကာလိပ္အတၾက္
႓မိႂႚေတာ္က ႎႀစ္စဥ္ ေဒၞလာ ခုႎႀစ္ေသာင္းငၝးေထာင္ ေထာက္ပ့ံရ၍ ေကာလိပ္ ေဂၝပကအဖၾဲႚသိုႛ အဖၾဲႚဝင္ သံုးဦး ကိုယ္စား
လႀယ္လၿတ္ခၾင့္ ရႀသ ိ ည္။

75
 ဝင္းတား၏ မိတ္ေဆၾ႒ကီး မစၤတာဖုိင္း ရႀိေသးသည္။ မစၤတာဖိုင္းသည္ ေကာလိပ္အတၾက္ ေဒၞလာငၝးေသာင္း
လႀႃခဲ့သည္။ ထုိေငၾကို ရန္ပံုေငၾ ဖၾင့္ထားသည္။
ဝက္စ္ကို ဥကၠႉ ေ႟ၾးရာ၌ ေဂၝပကအဖၾဲႚက တညီတႌၾတ္တည္း မဆံုးဴဖတ္ႎိုင္ခဲ့။ ခုႎႀစ္မဲ ငၝးမဲႎႀင့္ ေ႟ၾးခဲ့ရသည္။
ထုိအကၾဲသည္ သက္စိုးရႀည္ေနေလသည္။ ပို၍ပင္ နက္႟ိႁင္းလာေသး၏။ ဝက္စ္ တင္ဴပလာသည့္ ေထာက္ခံအဳကံေပး
ခဵက္ မႀန္သမ႖ကို စဥ္းစားရာ၌ ခုႎႀစ္မဲ ငၝးမဲ ကၾဲ႓မဲ ကၾဲေနဴပန္၏။
ဝက္စ္၏ စၾမ္းအင္ႎႀင့္ စိတ္ဓာတ္ကား ႒ကီးမား ခိုင္႓မဲလ႖က္ပင္ ရႀိသည္။ အခဵိႂႚကိစၤတၾင္ အလားအလာ
မေကာင္းေသာ္လည္း ေကာလိပ္ လုပ္ငန္းသည္ လူမႁဴမၟင့္တင္ေရး လုပ္ငန္း၏ တကယ့္ လက္နက္ကရိယာ ဴဖစ္သည္ဟု
သူ ခံယူ႓မဲ ခံယူသည္။
မဟာဌာနမဵား၏ ဆရာစာရင္းကို စစ္ေဆးသည္။ ေကဵနပ္စရာမေတၾႚ။ ပၝရဂူဘၾဲႚရသူ သံုးဦးသာ ပၝဝင္သည္။
ဆရာတိုႛ၏ ပဵမ္းမ႖ ပညာရည္သည္ အလယ္အလတ္ အဆင့္ထက္ပင္ နိမ့္ကဵေနသည္။ အေပၝစား ေကာလိပ္အတၾက္
အေပၝစား ဆရာမဵားသာ ဴဖစ္ေနေလသည္။ ဤဆရာ အဖၾဲႚမဵႂိးဴဖင့္ ဆိုလ႖င္ ဘလိန္းေကာလိပ္ကို ထူးခ႗န္ေဴပာင္ေဴမာက္
ေသာ အဆင့္အတန္းသိုႛ မပင့္တင္ႎိုင္။
ဝက္စ္၏ အဳကံမႀာ ပညာရည္ညံ့ေသာ ဆရာမဵားကို တသုတ္စီ ဴဖႂတ္ပစ္႓ပီး ပညာရည္ခ႗န္သူမဵားဴဖင့္ အစား
ထိုးသၾားရန္ ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ အဟန္ႛအတား႒ကီးက ရႀိေနဴပန္၏။ ပထမတန္းစား ပညာရႀင္မဵားက ပထမတန္းစား
လစာရိကၡာကို ေတာင္းဳကသည္။ ဘလိန္းေကာလိပ္၏ လက္ရႀိ အေဴခအေနက ထိုလစာရိကၡာမဵိႂးကို ေပးႎိုင္စၾမ္း မရႀိ။
ပထမဆံုး ဆရာမဵားႎႀင့္ ေတၾႚဆံုပၾဲတၾင္ပင္ ဝက္စ္ လက္မခံႎိုင္သူ ဆရာတဦး ေပၞလာ၏။ တႎႀစ္ ေဒၞလာ
တေထာင္ ေပးထားရသည့္ သခႆဵာလက္ေထာက္ ပၝေမာကၡ ဟတ္ကေလယန္း ဆိုသူဴဖစ္သည္။ သူႛအဴပႂအမူ အေဴပာ
အဆိုက ပညာရႀင္ႎႀင့္ မတူဟု ဝက္စ္ ထင္သည္။ သူႛကို ရာထူးႎႀင့္ မတန္သူဟု ဝက္စ္က ဆံုးဴဖတ္လုိက္သည္။ ဒီဇင္ဘာ
လလယ္တၾင္ လက္ေထာက္ ပၝေမာကၡ ယန္းထံ အေဳကာင္းဳကားစာ ပိုႛလိုက္သည္။ ခရစ္စမတ္ ေကဵာင္းပိတ္ရက္
အ႓ပီးတၾင္ ဴဖႂတ္ပစ္ေတာ့မည္။
လက္ေထာက္ပၝေမာကၡက လူ႒ကီးလူေကာင္းလို အသာေခၝင္းလ႖ႂိ႓ပီး ထၾက္မသၾား။ ဘလိန္းေကာလိပ္ႎႀင့္ ဥကၠႉ
ဝက္စ္ကို တရားစၾဲသည္။ တႎႀစ္အတၾက္ လစာအဴပည့္ ေလဵာ္ေဳကးေတာင္းသည္။ သူႛတၾင္ ကေလးေဴခာက္ေယာက္
ရႀိပၝသည္။ ဤအလုပ္ေပၞတၾင္ မႀီခို စားေသာက္ေနရပၝသည္ဟု ႟ံုးေတာ္တၾင္ ေလ႖ာက္သည္။
ယန္းသည္ ေကာလိပ္တၾင္ ေကဵာင္းသားႎႀင့္လည္း မတည့္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ခဵင္းႎႀင့္လည္း မသင့္သူ
ဴဖစ္သည္။ သုိႛေသာ္ ေဂၝပက အဖၾဲႚတၾင္ ဝင္းတား အုပ္စုက ပၝေမာကၡယန္းခမဵာ ပတ္ဳကမ္း တိုက္ခံရရႀာသည္ဟု ယူဆ
သည္။ လူထု အကဵိႂးစီးပၾား ဴပႍနာ မဟုတ္၊ လူတန္းစား တခု၏ အကဵိႂးစီးပၾား ဴပႍနာဟု သူတိုႛက အကဲဴဖတ္သည္။
အဖိႎႀိပ္ခံမဵားႎႀင့္ လူထု႒ကီးဘက္က ရပ္တည္သည္ဟု ေ႔ကးေဳကာ္ေသာ ခေရာ္နီကယ္ ညေနသတင္းစာက
ပၝေမာကၡယန္း၏ ေဳကညာခဵက္ကို ေဖာ္ဴပကာ သတင္းကို ပံု႒ကီးခဵဲႚ ေရးသည္။ "လက္သီးပုန္း ေကာလိပ္" ေခၝင္းစဥ္ဴဖင့္
ေခၝင္း႒ကီးေရးကာ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္သည္။
ေကာလိပ္၏ ဥပေဒအတိုင္ပင္ခံမဵားက ပူညံပည ူ ံလုပ္ေနေသာ ပၝေမာကၡေလးအား ေလဵာ္ေဳကးေဒၞလာ သံုးရာ
ေပး၍ အမႁေကဵေအးရန္ အဳကံေပးေသာအခၝ ဝင္းတားက ေဴဗာင္ေဝဖန္ေတာ့သည္။ ဆရာ အေဴပာင္းအလဲမဵားကို
ေဂၝပကအဖၾဲႚ၏ ႒ကိႂတင္ခၾင့္ဴပႂခဵက္ မရဘဲ မလုပ္ရန္ ဥကၠႉအား ခဵႂပ္ခဵယ္သည့္ အဆိုတင္သၾင္းသည္။ သိုႛေသာ္ ခုႎႀစ္မဲ
ငၝးမဲဴဖင့္ပင္ ႟ံႁးသၾား၏။
မစၤတာဖိုင္းက "ဥကၠႉရဲႚ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကို ယံုဳကည္မႁ မရႀိရင္လဲ ခင္ဗဵားတိုႛ ယံုဳကည္မႁရႀိတဲ့ ဥကၠႉအသစ္
ရႀာေပၝ့ဗဵာ" ဟု ေဒၝသတ႒ကီး ေဴပာသည္။
"အဲဒၝ ကဵေနာ္တိုႛ ေဴပာေနတာေပၝ့" ဂဵိမ္းစ္အီးဝင္းတားက ခၾန္းတံုႛဴပန္သည္။
ဝက္စ္သည္ ဆရာအဖၾဲႚ ေနာက္ထပ္ အေဴပာင္းအလဲမဵားကို ေရႀႚႎႀစ္အထိ ေ႟ၿႚဆိုင္းထားလိုက္ေလသည္။
ေကာလိပ္ေငၾေရး ေဳကးေရး အေဴခခိုင္ရန္၊ ပိုလ႖ံေနေသာ သူႛကိုယ္စၾမ္း ဉာဏ္စၾမ္းမဵားကို ေဇာက္ခဵအသံုးခဵရန္ ဆံုးဴဖတ္
သည္။ သုိႛေသာ္ ထုိလုပ္ငန္းတၾင္လည္း ေဂၝပက အဖၾဲႚထဲမႀ တယ္တိုႛ၏ တံတိုင္းထူထူ႒ကီးႎႀင့္ ဝင္တုိးမိဴပန္သည္။
ဝက္စ္သည္ အသက္အ႟ၾယ္ ႎုေသးေသာ္လည္း ႓မိႂႚေတာ္တၾင္ အေဴပာေကာင္း၊ အေဟာေကာင္းအဴဖစ္ လူသိ
မဵားသည္။ သူႛေဟာေဴပာခဵက္ကို ပၾဲေတာင္းသည့္ ဖိတ္စာမဵား တဖၾဲဖၾဲ ေရာက္လာသည္။ ဒီဇင္ဘာလတၾင္ တိုးတက္ေရး
ဘုတ္အဖၾဲႚမဵား အဖၾဲႚခဵႂပ္တၾင္ သူစကားေဴပာရသည္။ ခဵီးမၾမ္းေထာပနာ ဴပႂခံရသည္။ ေနာက္တလတၾင္ ထင္ရႀားေသာ
အေမရိကန္ အထက္တန္းပညာေရး ဴမၟင့္တင္မႁအသင္း႒ကီး၏ ႎႀစ္ပတ္လည္ အစည္းအေဝးတၾင္ သူ စကားေဴပာခၾင့္ရ၏။
သူႎႀင့္အတူ စကားေဴပာ စင္ဴမင့္ေပၞ၌ ထုိင္သည့္ အေမရိကန္ ေငၾေဳကး လုပ္ငန္းရႀင္႒ကီး တဦးက ဘလိန္းေကာလိပ္
အေဳကာင္းကို ေမးခၾန္းေပၝင္းမဵားစၾာ ထုတ္သည္။ ဥကၠႉ ဝက္စ္သည္ ႔က႔က႟ၾ႟ၾ စိတ္ဓာတ္ဴဖင့္ ဴပန္လာသည္။ သုိႛေသာ္
ေဂၝပကအဖၾဲႚက ရင္ဝ ဆီးကန္သလို လုပ္ေလသည္။
ဇန္နဝၝရီလ ေဂၝပက အစည္းအေဝးတၾင္ ဝင္းတားက၊

76
 "ဥကၠႉ႒ကီး ဒီလို ဧည့္ခံပၾဲေတၾ တက္ေနတာ အဓိပၯာယ္ရႀိရင္ ဘာအဓိပၯာယ္လဲလိုႛ ေမးခဵင္တယ္" ဟု ေမးခၾန္း
ထုတ္သည္။
ဝက္စ္က အဴပံႂးမပဵက္။ ဝင္းတားသည္ ရန္စၾယ္ေငၝေငၝ အဖၾားအုိ႒ကီးပမာ မဖၾယ္မရာ ႎိုင္လၾန္းသည္ဟု သူထင္
သည္။
"အဓိပၯာယ္ကေတာ့ ရန္ပံုေငၾ ရေရးပၝပဲ။ လက္ရႀိ အေဴခအေနနဲႛဆိုရင္ ေခတ္မီေကာလိပ္႒ကီးေတၾနဲႛ ႓ပိႂင္ႎိုင္မႀာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒၝေဳကာင့္ ဘလိန္းေကာလိပ္ကို ေစတနာရႀင္႒ကီးေတၾ မဵက္မႀန္းတန္းမိေအာင္ လုပ္တာပၝ"
"အဓိပၯာယ္ မရႀိပၝဘူး ခင္ဗဵာ" ဝင္းတားက သူ၏ ကန္ထ႟ိုက္တာ လက္သီး႒ကီးကို စားပၾဲေပၞတၾင္ ဒိုင္းကနဲ
ထုလိုက္႓ပီး ကဵားလို ဟိန္းလိုက္သည္။
"ဒၝေတၾဟာ ဘလိန္းေကာလိပ္ရဲႚ အစဥ္အလာနဲႛ ဆန္ႛကဵင္ပၝတယ္။ ဘလိန္းေကာလိပ္ဟာ အလႀႃခံစားေနတာ
မဟုတ္ပၝဘူး။ ယန္ကီး ေကာလိပ္ေတၾလို သူေတာင္းစား ေကာလိပ္ မဟုတ္ပၝဘူး။ ေရာ့ကဲဖဲလာ 77 လို သေဌးေတၾ ဆီမႀာ
ဘလိန္းေကာလိပ္ ဥကၠႉက လက္ဝၝးဴဖန္ႛေတာင္းေနတာ သိကၡာကဵပၝတယ္"
အပံ့ပိုးခံ ပညာေရးအေဳကာင္းကို ထပ္တလဲလဲ ေဆၾးေႎၾးဳကသည္။ ဝင္းတားက အဆိုတင္ရန္ အသင့္ဴပင္ထား
ဴခင္းမရႀိ၍ အဆိုမတင္ေသာ္လည္း အမဵားစုဆႎၬမႀာ ဘလိန္းေကာလိပ္ (၁၈၉၄ ခုႎႀစ္တၾင္ တည္ေထာင္သည္)ကို ေငၾေရး
ေဳကးေရး ကင္းကင္းရႀင္းရႀင္းပင္ ေနေစလိုသည္။
ဝက္စ္သည္ ေဂၝပကအဖၾဲႚကို ေအာ့ႎႀလံုးနာသၾားသည္။ သိုႛေသာ္ စိတ္ေကာင္း သေဘာေကာင္း အရႀိဆံုး
လူတဦးဴဖစ္၍ သူ မေကဵမခဵမ္း ဴဖစ္သမ႖ မဳကာမီ ကၾယ္ေပဵာက္သၾား၏။
ရန္ပံုေငၾရရႀိရန္ အဴခား ႓မိႂႚ႒ကီးဴပ႒ကီးမဵားသိုႛ သူမခဵဥ္းကပ္ေတာ့ေသာ္လည္း ကိုယ့္႓မိႂႚေတာ္တၾင္မူ သူ႒ကိႂးစား႓မဲ
႒ကိႂးစားသည္။ သိုႛေသာ္ ရန္ပံုေငၾ တိုးမလာ။
ေကာလိပ္ ဥကၠႉ႒ကီး၏ ဳသဇာတိကၠမသည္ ႓မိႂႚေပၞ၌ ႒ကီးမားတိုးတက္ေန၍ ဝက္စ္အဖိုႛ ေကဵနပ္စရာဴဖစ္သည္။
သူႛပညာေရး အယူအဆမဵားသည္ ႓မိႂႚေတာ္တၾင္လည္းေကာင္း၊ တဴပည္လံုးတၾင္လည္းေကာင္း လူရာမဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း
ပိုႛစ္သတင္းစာက ဝက္စ္ႎႀင့္ ေတၾႚဆံုေမးဴမန္း႓ပီး ထုိအယူအဆမဵားကို အကဵယ္တဝင့္ ေဖာ္ဴပခဲ့သည္။
ေကဵနပ္စရာ အေကာင္းဆံုးမႀာ သူႎႀင့္ ေကဵာင္းသားမဵား၏ ဆက္ဆံေရးဴဖစ္၏။ ေကဵာင္းသားမဵားက သူႛကို
ဴမတ္ႎိုးကိုးကၾယ္ဳကသည္။ သူလမ္းေလ႖ာက္ပံု၊ သူအကႈဵဝတ္ပံု၊ သူေခၝင္းဖီးပံုက အစ ေကဵာင္းသားမဵားက အတုယူဳက
သည္။ ေကဵာင္းသားမဵားကို သူ ညစာ ဖိတ္ေက႗းသည္။ အဂႆၝေနႛႎႀင့္ ေသာဳကာေနႛတိုင္း ေကဵာင္းသားမဵားအား ဘလိန္း
ေကာလိပ္၏ ရည္မႀန္းခဵက္မဵားကို ရႀင္းဴပသည္။ ထုိရႀင္းပၾဲမဵားမႀာ မတက္မေနရ မဟုတ္ေသာ္လည္း အ႓မဲ အခန္းလ႖ံ
သည္။ ဳသဘာသံညံသည္။ ေဘာလံုးပၾဲမဵားတၾင္ သူႛကို ေကဵာင္းသားထုက တခဲနက္ ဳသဘာေပးဳက၍ မစၤ ေအဗာရီႎႀင့္
မစၤေဝလင္ကိုပင္ တလႀည့္စီတၾဲ၍ ပၾဲထုတ္မိေသးသည္။
ယင္းသိုႛ အစစအရာရာ အဆင္ေဴပေနခဵိန္တၾင္ ဴပႍနာေကာက္႟ုိးစ ကေလးတစ ေလထဲ လၾင့္လာသည္။
မဳကာမီ ေကာက္လိႁင္းစည္း႒ကီး ဴဖစ္လာသည္။ ထိုႛေနာက္ ေကာက္႟ိုးပံု႒ကီး ဴဖစ္လာသည္။ ဧ႓ပီလ မကုန္တတ္ေသး။
ဘလိန္းေကာလိပ္ ပၾက္ေလာ႟ုိက္ေနေလေတာ့၏။
ဤဴဖစ္ရပ္မဵိႂးသည္ သမိုင္းတၾင္ အနမတကၠရႀိသည္။ အဦးအစတၾင္ အေသးအဖၾဲ ဴဖစ္သည္။ လိုရာဆၾဲဳကသည္။
ဆိတ္ကိုဆင္ ဴဖစ္ေအာင္လုပ္ဳကသည္။ ေနာက္ဆံုးတၾင္ ႎိုင္ငံအခဵင္းခဵင္း လက္နက္စၾဲကာ တဦးလည္ပင္း တဦး လႀီးဳက
ေတာ့သည္။
ဘလိန္းေကာလိပ္ ေကဵာင္းသား႒ကီးႎႀစ္ဦးက ေကဵာင္းသားသစ္ကေလးတဦးကို သူတိုႛအခန္းသုိႛေခၞ႓ပီး ဝက္ဆီ
ႎႀင့္ သံလၾင္ဆီ ေရာတုိက္သည္။ ေကဵာင္းသားသစ္ကေလးခမဵာ အစာအိမ္ မေကာင္းရသည့္အထဲ ထိုဆီဦးေထာပတ္
မဵားကို ကင္း႓မီးေကာက္ ေထာင္၍ ေသာက္မဵိႂရရႀာသဴဖင့္ အသည္းအသန္ ေဝဒနာ ခံစားရရႀာသည္။ သိုႛဴဖင့္ မိဘမဵားသိ၊
ေကာလိပ္ အာဏာပိုင္မဵားနား ေပၝက္ဳကား ဴဖစ္ကုန္သည္။
ေကဵာင္းသားသစ္ကေလးက တရားခံမဵားကို မေဖာ္ထုတ္ေသာ္လည္း ဳကံရာပၝတဦးကို အာဏာပိုင္မဵားက
စံုစမ္းသိရႀိရ၍ ဝက္စ္ထံသုိႛ ပိုႛသည္။ ထုိေကဵာင္းသားက ဳကံရာပၝမိပၝသည္ဟု ဝန္ခံေသာ္လည္း တစ္တရားခံမႀာ
သူမဟုတ္ဟု ဴငင္းသည္။ တစ္တရားခံကို အမည္ေဖာ္သည္။
တစ္တရားခံဆိုသူကို ဝက္စ္ ေခၞေမးဴပန္သည္။ သူက ဝန္မခံ၊ တရားခံေဖာ္ထုတ္ရန္လည္း ဴငင္းသည္။

77
ေရာ့ကဲဖဲလာ ဂ႗န္ေဒဗီဆန္ (၁၈၃၉-၁၉၃၇) ။ ။ အေမရိကန္ ေရနံသူေဌး႒ကီး။ ၁၈၆၅ ခုႎႀစ္တၾင္ ေရနံခဵက္စက္႟ံု႒ကီး
ထူေထာင္႓ပီး စဘင္းဒတ္ ေရနံကုမၯဏီ ဖၾဲႚသည္။ သူႛအလႀႃေငၾဴဖင့္ ခဵီကာဂို တကၠသုိလ္မဵားသုိႛ ေဒၞလာသန္း ၅၀၀ ေကဵာ္
လႀႃခဲ့သည္။

77
 ဝက္စ္ထံသိုႛ စာမဵားေရာက္လာသည္။ တယ္လီဖုန္းမဵား ေခၞသည္။ ထုိသုိႛ မတရားညၟဥ္းပန္းမႁ၏ တစ္တရားခံ
ကို ဴပင္းဴပင္းထန္ထန္ အေရးယူရန္ တိုက္တၾန္းဳကသည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာကလည္း မည္သည့္ အကဵိႂးဆက္မဵား ေပၞႎိုင္
သည္ဴဖစ္ေစ၊ စည္ကမ္းကို တင္းတင္းဳကပ္ဳကပ္ ကိုင္သင့္ေဳကာင္း တိုက္တၾန္းေရးသား၏။ ပိုႛစ္ေခၝင္း႒ကီးမႀာ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး၏
အေကာင္းဆံုးေရးဟန္ဴဖင့္ ေရးထားေသာ္လည္း ကၾိ၏ လက္ရာ ဴဖစ္ေလသည္။
ဝက္စ္သည္ အဴမန္ဆံုးႎႀင့္ အဴပတ္သားဆံုး အေရးယူရေတာ့မည္။ ထုိေနႛက မည္သူႛကိုမ႖ အေတၾႚမခံဘဲ အခန္း
တံခၝးပိတ္ကာ တရားမ႖တ၍ မႀန္ကန္ေသာ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကိုခဵရန္ စဥ္းစားသည္။ စာေရးသူက ေရး၊ တယ္လီဖုန္းႎႀင့္
ေဴပာသူကေဴပာ၍ အဳကံေပးဳကသည့္ အခဵက္မဵားကို သူသံုးသပ္သည္။
ေဂၝပက အဖၾဲႚက မႀာဳကားထားသည့္ ေစာင့္ထိန္းအပ္ေသာ ဘလိန္းေကာလိပ္ အစဥ္အလာေကာင္းမဵားႎႀင့္ ပိုႛစ္
သတင္းစာ ေရးသားခဵက္မဵားကလည္း တသေဘာတည္း ဴဖစ္ေနသည္။ တရားလၾန္ ေနာက္ေဴပာင္မႁကို မည္သည့္နည္း
ႎႀင့္မ႖ လက္ပိုက္ ဳကည့္မေနႎိုင္။ တေယာက္ေယာက္ေတာ့ ေခၝင္းဴဖတ္ရေတာ့မည္။
မူလက ဴပင္းဴပင္းထန္ထန္ အေရးယူရန္ ဝက္စ္ စိတ္ကူးမထည့္ခဲ့။ သုိႛေသာ္ ႓မိႂႚလူထုက အဴပင္းထန္ဆံုး အေရး
ယူလိမ့္မည္ဟု ေဴမၟာ္လင့္ေနသည္။ အမဵားဆႎၬက မတၾန္ႛတမ္း မဆုတ္တမ္း ဴပတ္ဴပတ္သားသား အေရးယူစတမ္း ေ႔ကး
ေဳကာ္ေနသည္။ ထုိႛေဳကာင့္ တာဝန္ေရာက္လာလ႖င္ ဴဖစ္ခဵင္ရာဴဖစ္ သူဴပတ္သားေဳကာင္း ဴပရေတာ့မည္။
ဝက္စ္သည္ ႒ကံရာပၝမိပၝသည္ဟု ဝန္ခံသည့္ ေကဵာင္းသားကို ဴပင္းထန္စၾာ သတိေပး႓ပီး တရားခံေဖာ္ထုတ္ရန္
ဴငင္းဆိုသည့္ ေကဵာင္းသားကို ေကဵာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ေလ၏။
ထုိအမိန္ႛမဵားသည္ မၾန္းတည့္ခဵိန္မႀ စ၍ အာဏာတည္သည္။ ညေန ၄ နာရီတၾင္ တုိက္ပၾဲ စေတာ့၏။ အီဗနင္း
ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာ ညေန ၄ နာရီတၾင္ စက္ေပၞမႀ ပူပေ ူ ႎၾးေႎၾး ထၾက္လာသည္။ ေကဵာင္းထုတ္ခံရသည့္
ေကဵာင္းသားသည္ ေရပိုက္ဆက္ အလုပ္သမားတဦး၏ သားဴဖစ္သည္။ ထုိေရပိုက္ဆက္ အလုပ္သမားသည္ သာမန္
အလုပ္သမားမဟုတ္။ သူႛရပ္ကၾက္တၾင္ လူသိမဵားသူ။ ႎိုင္ငံေရး လႁပ္ရႀားသူဴဖစ္သည္။ အီးဗနင္း ခေရာ္နီကယ္သတင္းစာ
က ထုိသတင္းကို သံုးေကာ္လံ ေခၝင္းတပ္၍ ေဖာ္ဴပသည္။

မဵက္ႎႀာမၾဲ ေကဵာင္းသားေလး ဥကၠႉ႒ကီး ဝက္စ္၏ ကန္ထုတ္ခံရ

သတင္းႎႀင့္အတူတၾဲ၍ ကာတၾန္းတပံုလည္း ေဖာ္ဴပလိုက္ေသးသည္။ ကာတၾန္းတၾင္ အထက္တန္းလၿာပံုစံ ဝတ္စား

ဆင္ယင္ထားသည့္ ဥကၠႉ ဝက္စ္က ေကဵာင္းသားကေလးတဦးကို တံခၝးေပၝက္မႀ ကန္ထုတ္ေနပံုဴဖစ္သည္။ ေကဵာင္းသား
ကေလး၏ လည္ပင္းတၾင္ "အလုပ္သမားသား" ဆုိသည့္ စာတန္းကေလး ဆၾဲေပးထားသည္။ ကာတၾန္းေအာက္တၾင္
"သူႛဝၝဒ" ဆိုေသာ စာတေဳကာင္းလည္း ထည့္ထားေသးသည္။ စာမဵက္ႎႀာ ၄ တၾင္ "ပိုးသား ေဴခစၾပ္ထဲမႀ တရားမ႖တမႁ"
ေခၝင္းစဥ္ဴဖင့္ ေခၝင္း႒ကီးေရးေလသည္။
ဤအထိမႀာ နိဒၝန္းပဵိႂး႟ံုသာ ရႀိေသးသည္။ ေနာက္တေနႛထုတ္ ပိုႛစ္သတင္းစာတၾင္ ေကာလိပ္ အေရးအခင္းႎႀင့္
ပတ္သက္၍ တလံုးတပၝဒမ႖ မပၝ။ သီးထပ္သီးညၟပ္အေဳကာင္းႎႀင့္ လၿတ္ေတာ္ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ အေဳကာင္းကိုသာ ေဝဖန္
ေဆၾးေႎၾးသည္။
ထုိေနႛနံနက္ ေကဵာင္းသား စုေဝးပၾဲသိုႛ သူ ဝင္သၾားေသာအခၝ စူးစူးဝၝးဝၝး ေအာ္ဟစ္ဆူပူသံမဵားကို ဳကားရသည္။
ဆူပူေအာ္ဟစ္သူမဵားမႀာ လူနည္းစု ဴဖစ္ေသာ္လည္း အမႁမထား၍ မဴဖစ္ေလာက္ေအာင္ ကဵယ္ေလာင္သည္။ ညေန ၄
နာရီ ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာ ထၾက္လာေသာအခၝ ေကဵာင္းသားထုက ေကာလိပ္ ဥကၠႉ ဝက္စ္ကို သေရာ္ေဳကာင္း၊
ေလႀာင္ေဳကာင္း၊ စာလံုးမဲ႒ကီးဴဖင့္ ေခၝင္းတပ္လဵက္ သတင္းေဖာ္ဴပသည္။ ေခၝင္း႒ကီးပိုင္းကလည္း ႓မိႂႚလူထု ေထာက္ပံ့ထား
သည့္ ေကာလိပ္တၾင္ ဤသုိႛ ကေသာင္းကနင္း ဴဖစ္ေနသည္ကို ဥေပကၡာ ႟ႁထားမည္ေလာဟု ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဝဖန္
ေရသားလိုက္သည္။
ညပိုင္း ကလပ္သိုႛ ေရာက္ေသာအခၝ သူႛမိတ္ေဆၾအားလံုးက ဤဴပႍနာကို အခဵီအခဵ ေဆၾးေႎၾးဳကသည္။
အားလံုးက သူမႀားသည္ဟု ယူဆဳက၏။ ေကဵာင္းထုတ္စာ ထုတ္လ႖င္ တရားခံ ေဖာ္သူေရာ မေဖာ္သူပၝ ထုတ္သင့္သည္။
အေကာင္းဆံုးမႀာ လံုးဝ ေကဵာင္းမထုတ္ဴခင္း ဴဖစ္သည္ဟု ထင္ဴမင္ခဵက္ ေပးဳကေလသည္။
တညလံုး သူ အိပ္မေပဵာ္။ ေကဵာင္းထုတ္ပစ္တာ မႀန္ရဲႚလား။ ဆႎၬစၾဲဴဖင့္ ေကဵာင္းထုတ္ပစ္မိသလား။ သူသည္
ေတၾးေတာ့တမဵိႂး၊ လုပ္ေတာ့တမဵိႂး လူစားလား။ သံသယမဵားသည္ သူႛအား အိပ္ရာထဲ၌ တလူးလူး တလၾန္ႛလၾန္ႛ ဴဖစ္ေစ
သည္။
ေနာက္တေနႛတၾင္ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ အသစ္ဴဖင့္ သူ အိပ္ရာမႀ ထသည္။ ေကဵာင္းထုတ္ထားသူကို ဴပန္လည္
လက္ခံမည္။ လူသိရႀင္ဳကား ဴဖစ္ရသည္ႎႀင့္ပင္ ထုိေကဵာင္းသားအဖိုႛ ေနာင္ဳကဥ္ေလာက္႓ပီ။ အဴခားအလားတူ ေကဵာင္း
သားမဵားလည္း သတိတရားရေလာက္႓ပီ။ ဤေဴဖရႀင္းနည္းသည္ လၾယ္လၾန္းရႀင္းလၾန္း၍ ေစာေစာက မစဥ္းစားမိခဲ့သည္
ကိုပင္ အံ့ဳသေနမိေသး၏။

78
 အခဵိန္မသင့္ေစေတာ့ဘဲ ေကဵာင္းထုတ္ခံ ေကဵာင္းသား၏ ဖခင္ထံ လူလၿတ္၍ အေဳကာင္းဳကားစာပိုႛသည္။
ေကဵာင္းသား၏ ဖခင္က စာကို ထက္ပိုင္းဆုတ္႓ပီး ထုိစာပိုႛသူႎႀင့္ပင္ ဝက္စ္ထံ ဴပန္ေပးလိုက္သည္။ ထုိႛေနာက္ သူလုပ္ပံု
ကို ခေရာ္နီကယ္သတင္းစာသုိႛ သတင္းပိုႛသည္။
ခေရာ္နီကယ္က အထုတ္ခံေကဵာင္းသားဖခင္၏ ေဴပာဳကားခဵက္ကို ငၝးေကာ္လံေခၝင္းဴဖင့္ ေဖာ္ဴပသည္။
ေကဵာင္းသားဖခင္က သူႛသားကုိ ေကဵာက္ခဲထု စားခဵင္စားရပၝေစ။ လက္ရႀိ အုပ္ခဵႂပ္မႁေအာက္မႀ ဘလိန္းေကာလိပ္တၾင္မူ
ေကဵာင္းမထားလိုပၝဟု ေတာက္ေတာက္ခၝးခၝး ေဴပာဳကားလိုက္သည္။
သတင္းစာေခၝင္း႒ကီးပိုင္းကလည္း ဝက္စ္၏စာသည္ ေယာက္ဵားပီသစၾာ ဴပန္လည္႟ုပ္သိမ္းဴခင္း၊ ဝန္ခံဴခင္းတည္း
ဟူေသာ သိကၡာကိုမ႖ ထိန္းရေကာင္းမႀန္းမသိေသာအမႀား ဝန္ခံခဵက္ဴဖစ္ေဳကာင္းဴဖင့္ ေရးသား႓ပီး "ဝက္စ္ ႎႀပ္ပစ္ခံရဴခင္း"
ဟူ၍ ေခၝင္းစဥ္တပ္လိုက္သည္။
ခေရာ္နီကယ္၏ ဦးေဆာင္မႁကို ခံယူေသာ ဴပည္နယ္သတင္းစာ အမဵားအဴပားကလည္း သံေယာင္လိုက္၍ ေရး
ဳကသည္။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပၝတီဝင္မဵားကလည္း အဴမတ္ဝင္ ထုတ္ဳကသည္။ တဴဖည္းဴဖည္းႎႀင့္ အေရးအခင္း႒ကီး
တရပ္ဴဖစ္လာသည္။
ထုိေနႛ ေနႛလယ္ပိုင္းတၾင္ ပိုႛစ္သတင္းစာသုိႛ ဝက္စ္ ေရာက္သၾားသည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း မကဵန္းမမာဴဖစ္ေန၍
ကၾိက ေခတၨအယ္ဒီတာ လုပ္႓ပီး ေခၝင္း႒ကီးမဵားကို တာဝန္ယူ ေရးေနသည္။
"ခင္ဗဵား သတင္းစာကို ကဵေနာ္ေနႛတိုင္း ဖတ္ေနပၝတယ္" ဝက္စ္က ေဴပာသည္။ "ေဴမၟာက္ေဴပာတာ မဟုတ္ပၝ
ဘူး။ ခင္ဗဵား လုပ္တာကိုင္တာ ကဵေနာ္ အံ့ေတာင္ အ့ံဳသတယ္။ ပိုႛစ္သတင္းစာရဲႚ အစဥ္အလာကို အဟုတ္ ထိန္းႎိုင္ပၝ
ေပတယ္။ ခင္ဗဵား အသက္အ႟ၾယ္နဲႛဆုိရင္ တကယ့္ စၾမ္းေဆာင္ခဵက္ တခုပၝဗဵာ"
ကၾိသည္ ခဵီးကဵႃးစကားေဳကာင့္ ေကဵနပ္သၾားေသာ္လည္း ခဵက္ခဵင္း စကားလမ္းေဳကာင္း ေဴပာင္းပစ္လိုက္သည္။
ဝက္စ္ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း ေဴဖာင့္ဴဖႃးလိမ့္မည္ဟု ေဴမၟာ္လင့္ေဳကာင္း အလၴာပ သလၴာပ ေဴပာသည္။
ဝက္စ္က စိတ္ရလက္ရ ရယ္လိုက္႓ပီး၊
"မေဴဖာင့္ပၝဘူးဗဵာ။ ခင္ဗဵားတိုႛ မိတ္ေဆၾ႒ကီး ညေနသတင္းစာက ကဵေနာ့္ကို ဝုိင္းတၾယ္ေနတာ ခင္ဗဵားလဲ ေတၾႚ
ေနသားပဲ။ ဒၝထက္ ပိုႛစ္ကလဲ ဘာမႀ မေရးပၝလားဗဵ" ဟု စိတ္ေကာင္း သေဘာေကာင္းႎႀင့္ ေမးသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ မေရးဘူး" ကၾိက တလံုးခဵင္းေဴပာသည္။ ခဏ တံုႛဆိုင္းေန႓ပီးမႀ "ခင္ဗဵား စိတ္႒ကိႂက္ေတၾႚေအာင္လဲ
ကဵေနာ္ မေရးႎိုင္ဘူး။ ဒၝေဳကာင့္ ဘာမႀ မေရးဘဲ ေနတာ"
ဝက္စ္က လန္ႛဖဵပ္သၾားသလို လက္ႎႀစ္ဖက္ကို ေဴမၟာက္ကာ "လာဴပန္႓ပီ တေယာက္။ ခဵဳကပၝဗဵာ။ ကဵေနာ့္မႀာ
မိတ္ေဆၾကို မရႀိေတာ့ဘူး" ဟု ညည္းသည္။
ကၾိက ဴပံႂးေနလိုက္သည္။
"ကဵေနာ္လဲဗဵာ၊ ခင္ဗဵားတိုႛ သတင္းစာက အဲဒီေနႛက ဳကံႂးဝၝးတဲ့အတိုင္း မတတ္တတတ္နဲႛ လိုက္လုပ္မိတာပၝ"
"ကဵေနာ္လဲ စိတ္မေကာင္းပၝဘူးဗဵာ" ကၾိက ေဴပာသည္။
"ဒီေလာက္အထိလဲ ဴဖစ္လာလိမ့္မယ္ မထင္ခဲ့ဘူး။ ကဵေနာ္ကလဲ ကိုယ့္နယ္သတင္းကို အသားေပး ေရးရမယ္
ဆိုတဲ့ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးရဲႚ ဳသဝၝဒအတိုင္း လုပ္လိုက္တာပဲ"
ဝက္စ္က ရယ္ရယ္ေမာေမာႎႀင့္ ဴပန္ရန္ ထလုိက္႓ပီးမႀ၊
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး မရႀိေတာ့ ခင္ဗဵားလဲ အလုပ္အေတာ္ပိမႀာပဲ။ ေခၝင္း႒ကီးေတၾ တေနႛ သံုးေကာ္လံ ေရးေနရတာ
ခင္ဗဵား ဘယ္လိုမဵား ႎိုင္ေအာင္ လုပ္ေနသလဲ"
"မနက္ ရႀစ္နာရီကတည္းက စလုပ္တာပဲ"
"ဘယ္အခဵိန္မႀ ဴပန္ရသလဲ"
"သတင္းစာ စက္ေပၞ တင္႓ပီးမႀပဲေပၝ့ဗဵာ"
"ဒီအတုိင္းဆို ခင္ဗဵား လဲလိမ့္မယ္ဗဵိႂႚ။ ကဵေနာ္ ကူမယ္ေလ။ ခု ေရးေပးမယ္ေလဗဵာ"
ဝက္စ္၏ ေဆာင္းပၝးမဵားကို ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ကိုယ္တိုင္ လိုလိုလားလား လက္ခံေလ့ရႀိသည္ကို ကၾိ
အမႀတ္ရကာ၊ "ဝမ္းသာပၝတယ္။ ေရးေပၝ့" ဟု ဖိတ္ေခၞလိုက္သည္။
ဝက္စ္သည္ ခဏ စဥ္းစား႓ပီး နာရီဝက္ခန္ႛ ေဆာင္းပၝး ထိုင္ေရးသည္။
"အဲဒီမႀာ ေကာလိပ္အေဳကာင္း ဴဖည့္စာကေလးေပၝ့ဗဵာ။ ကဵေနာ္ ခဵိန္းထားတာရႀိေနလိုႛ သၾားလိုက္ဦးမယ္။
နက္ဴဖန္လဲလာခဲ့ဦးမယ္။ ကိစၤရႀိရင္လဲ ညကဵ တယ္လီဖုန္းဆက္ေပၝ့ဗဵာ။ ကူညီခၾင့္ရတာ ေကဵးဇူးပၝပဲ"
ကၾိက သူႛေဆာင္းပၝးကို ဂ႟ုတစိုက္ ဖတ္ဳကည့္သည္။ ေကာလိပ္အေရးအခင္းကို ပိုင္ပိုင္ႎိုင္ႎိုင္ ကာကၾယ္ ေရး
သားထား၏။

79
 ကၾိသည္ အေတာ္ဳကာဳကာ အေတၾးနယ္ခဵဲႚေနသည္။ သူသည္ ယခင္ကကဲ့သုိႛ အရာရာ ငၝသိ ငၝတတ္ မဟုတ္
ေတာ့။ ဝက္စ္၏ အာေဘာ္သည္ ခိုင္လံု၏။ ထိုႛဴပင္ ဝက္စ္သည္ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ ပိုင္ရႀင္တဦး၊ ဒၝ႟ိုက္တာ တဦးလည္း
ဴဖစ္၏။ သုိႛေသာ္ သူႛေဆာင္းပၝးကို ကၾိ လက္မခံႎိုင္။
ဂိုဏ္းေဟာင္း သတင္းစာဆရာ႒ကီး ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ လက္ကတံုး ေတာင္ေဝႀး တရားေသကေလးတခု
ရႀိသည္။ ကၾိကလည္း တရားေသကေလးကို ကဵင့္သံုးသည္။ ထုိတရားေသကေလးမႀာ သတင္းစာ အာေဘာ္ေကာ္လတ ံ ၾင္
ေဖာ္ဴပသမ႖ ေခၝင္း႒ကီး၊ ေဆာင္းပၝး၊ အယူအဆမဵားအတၾက္ အယ္ဒီတာက တာဝန္ခံရမည္။ ထုိေကာ္လံကို အစဥ္သဴဖင့္
စင္ဳကယ္သန္ႛရႀင္းေနေစရန္အတၾက္ အယ္ဒီတာ၏ ကိုယ္ပိုင္ ယူဆခဵက္မဵားအား စစ္မႀန္စာၾ ထင္ဟပ္သည့္ စာကိုသာ
ထည့္သၾင္းေဖာ္ဴပရမည္ ဟူသတည္း။
ထိုႛေဳကာင့္လည္း ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ဒၝ႟ိုက္တာမဵားက ေရးေပးေသာ ေခၝင္း႒ကီးမဵား၊ ေဆာင္းပၝးမဵားကို
႒ကိမ္ဖန္မဵားစၾာ ေဴပာင္ေဴပာင္တင္းတင္း ဴငင္းပယ္ခဲ့ဴခင္းဴဖစ္သည္။ ထုိဴငင္းပယ္ခဵက္မဵားႎႀင့္အတူ သူႛႎုတ္ထၾက္စာကို တပၝ
တည္း ပူးတၾဲေပးပိုႛေလ့ရႀိသည္။
လတ္တေလာအခဵိန္တၾင္ ကၾိသည္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းကိုယ္စား အယ္ဒီတာ တာဝန္ထမ္းေနရသည္။ လၾန္ခဲ့
သည့္ေလးရက္ကပင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက သူႛကိုတယ္လီဖုန္းဆက္၍ ဒၾိဟဴဖစ္သည့္ ကိစၤမဵားကိုသာ သူႛထံ သုိႛမဟုတ္
ဒၝ႟ိုက္တာမဵားထံ ေမးဴမန္းရမည္။ ကိုယ့္ေဴခေထာက္ေပၞ ကိုယ္ ႓မဲ႓မဲ႓မံ႓မံ ရပ္႓ပီး လုပ္ကိုင္သၾားရမည္ဟု မႀာထားခဲ့သည္။
ကၾိ၏ သိပၯံပညာရႀင္ရင္ထဲတၾင္ အစၾဲအလမ္းရႀိသည္ဆိုလ႖င္ ထိုအစၾဲအလမ္းသည္ မတၾန္ႛမဆုတ္ေသာ အမႀန္
တရားအတၾက္သာ ဴဖစ္သည္။ ယခု အေရးအခင္းတၾင္ ပိုႛစ္သတင္းစာက ေရငံုႎႁတ္ပိတ္လုပ္ေနရသည့္အတၾက္ပင္ သူ၏
အမႀန္တရားစိတ္ကို ညစ္ႎၾမ္းပန္းလဵေစလႀ႓ပီ။ ႟ိုးသားေဴဖာင့္မတ္ေသာ သတင္းစာဟူသည္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းကဵင္မႀ ဴပႍ
နာတခု အေပၞတၾင္ ထင္ဴမင္ေဝဖန္ခဵက္ ေပးသင့္သည္ဟု သူႛလိပ္ဴပာက ေစ့ေဆာ္ေနသည္။
ယခု ဝက္စ္၏ ေဆာင္းပၝးကို အာေဘာ္ေကာ္လံအဴဖစ္ ေဖာ္ဴပရမည္ဆုိလ႖င္ သူ၏ အမႀန္တရားစိတ္ကို ႓ပိႂကၾဲ
ပဵက္ယၾင္းေစေတာ့မည္။ မိမိမႀလၾဲ၍ တဴခား တပၝးသူတိုႛ သိသည္ဴဖစ္ေစ။ မသိသည္ဴဖစ္ေစ။ ပိုႛစ္ အယ္ဒီတာသည္ မိမိ
သေဘာမတူေသာ ဝက္စ္၏ အယူအဆကို လက္ခံသည္ဟူ၍ ဆိုရာေရာက္ေစေပေတာ့မည္။
ည ၈ နာရီတၾင္ ဝက္စ္ထံတၾင္ တယ္လီဖုန္းဆက္၍ "မစၤတာ ဝက္စ္၊ ခင္ဗဵားေဆာင္းပၝးကို ကဵေနာ္ မထည့္
ႎိုင္ပၝဘူး။ ဝမ္းနည္းပၝတယ္"
"အလုိ ရန္သဆ ူ ိုတာ ကိုယ့္မိသားစုထဲမႀာ ရႀိတယ္ဆိုတာ ဒၝမဵိႂးပၝလား။ ဘာဴဖစ္လိုႛလဲ အယ္ဒီတာ႒ကီးရဲႚ"
ကၾိက သူႛသေဘာထားကို ရႀင္းဴပသည္။
"ေကဵနပ္စရာ မရႀိဘူးလိုႛ ယူဆရင္ ကဵေနာ့္ ႎုတ္ထၾက္စာကို အခုတခၝတည္း တင္ပၝတယ္။ သတင္းစာကို
ခင္ဗဵားပဲ ခုခဵက္ခဵင္း လာကိုင္ပၝေတာ့"
"ကိစၤမရႀိပၝဘူးေလ။ အမိႁက္ဴခင္းထဲသာ ထည့္လုိက္ပၝေတာ့။ တခု ေမးပၝရေစ။ ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာက
ေရးေနတာေတၾ ခင္ဗဵား သေဘာတူသလား"
"မတူဘူး"
"ဒၝဴဖင့္ ခင္ဗဵား သေဘာမတူတာ နက္ဴဖန္ခၝကဵ မေဖာ္ဴပေတာ့ဘူးလား"
"ဒၝေတာ့ ကဵေနာ္ လုပ္ႎိုင္တာေပၝ့"
ေနာက္တေနႛထုတ္ သတင္းစာအတၾက္ ကိၾ ေခၝင္း႒ကီးေရးသည္။ သတင္းစာ ေရာင္းေကာင္းေစ႟ံု သက္သက္
မ႖ဴဖင့္ လူတန္းစား မုန္းတီးေရးကို လံႁေဆာ္ရန္ မသင့္ေဳကာင္း ေဝဖန္သည္။
ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာက ပိုႛစ္သည္ ဝက္စ္ဘက္မႀ ဝင္၍ မိုး႒ကိႂးပစ္ရာ ထန္းလက္ကာသည္။ ဝက္စ္၏
လက္ကိုင္တုတ္ သတင္းစာကပင္ သူတိုႛ အခဵစ္ေတာ္ကေလးကို ဝံ့ဝံ့စားစား မေထာက္ခံႎိုင္သည္မႀာ အ့ံဳသစရာ မရႀိ။
ခေရာ္နီကယ္၏ မေဳကာက္တမ္း မ႟ၾံႚတမ္း ဖၾင့္ခဵမႁေဳကာင့္ လူထု႒ကီးက ေဒၝသအိုးေပၝက္ကၾဲေန႓ပီ ဴဖစ္သည္ စသဴဖင့္
တံုႛဴပန္တိုက္ခိုက္ေလသည္။
ဝက္စ္သည္ အဴပံႂးမပဵက္ စိတ္ခဵႂပ္တည္းႎိုင္သည္။ ရႀာလီေဝလင္က သူႛကို အဴပည့္အဝ ေထာက္ခံသည္။
သူလုပ္သမ႖ မႀန္သည္ဟု ယံုသည္။ သုိႛေသာ္ မစၤေအဗာရီ၏ စကားကို ဝက္စ္ နားပိုဝင္သည္။
"သူတိုႛက ရႀင့္ကို အေကာင္းထင္တာ မဟုတ္ဘူးရႀင့္။ ဒီလိုဴဖစ္ရတာ နယ္သစ္ ပယ္သစ္ရႀာခဵင္တဲ့ ရႀင့္မႀာလဲ
တာဝန္ရႀိတယ္။ ရႀင့္မိတ္ေဆၾေတၾမႀာလဲ တာဝန္ရႀိတယ္"
စေနေနႛတၾင္ ေကာလိပ္ ေဂၝပကအဖၾဲႚ အစည္းအေဝး ကဵင္းပသည္။ ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာကမူ မႀန္မႀန္႒ကီး
တိုက္ခိုက္ ေရးသားလဵက္ ရႀိသည္။ ထုိေနႛထုတ္ သတင္းစာတၾင္ "ေကာလိပ္ ဥကၠႉ အလိုရႀိသည္။ လူတန္းစား ဥကၠႉ
အလိုမရႀိ" ဟူေသာ ေခၝင္းစဥ္ဴဖင့္ ေခၝင္း႒ကီးေရး႓ပီး ေကာလိပ္ အုပ္ခဵႂပ္ေရးသစ္ ေဴပာင္းလဲသင့္႓ပီဴဖစ္ေဳကာင္း ေဂၝပက
အဖၾဲႚကို ပၾင့္လင္းစၾာ တိုက္တၾန္းသည္။ ေဂၝပက အဖၾဲႚဝင္အခဵိႂႚက အူယားဖားယား လိုလိုလားလား လက္ခံမည့္ တိုက္
တၾန္းခဵက္ပင္ ဴဖစ္ေတာ့သည္။

80
 မစၤတာဝင္းတားက ဝက္စ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဴခင္းမႀ ေခတၨရပ္နားေနရန္ အစည္းအေဝးတၾင္ အဆုိတင္သၾင္း
သည္။ ဝက္စ္က ဴငင္းသည္။
ဥကၠႉအား မိႁခဵိႂး မ႖စ္ခဵိႂး ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္မႁမဵား ဴပႂလုပ္သည့္ ဝင္းတားက ဥကၠႉ႒ကီး တာဝန္
ဆက္လက္ယူဴခင္းသည္ ဘလိန္းေကာလိပ္၏ အကိဵႂးစီးပၾားကို ဆန္က ႛ ဵင္ေဳကာင္း အဆုိတင္သည္။ ၉ မဲ ၃ မဲ ဴဖင့္ အဆုိ
႟ံႁးသၾားေသာ္လည္း ဝက္စ္အဖုိႛ ထုိအစည္းအေဝးသည္ သူႛတသက္တာတၾင္ စိတ္မခဵမ္းေဴမ့ဖၾယ္ အေကာင္းဆံုးဴဖစ္ရပ္
တခုအဴဖစ္ အမႀတ္ထင္ထင္ စၾဲကဵန္ရစ္ေတာ့သည္။ ဝက္စ္သည္ အစည္းအေဝးမႀ စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုး စိတ္ပဵက္လက္ပဵက္
ထၾက္လာခဲ့ေလ၏။
ဝက္စ္သည္ သူႛကိုယ္သူ အႎႀိပ္ကၾပ္ခံ မဵိႂးခဵစ္တေယာက္အဴဖစ္ ဴမင္သည္။ ေကာလိပ္ဥကၠႉ ရာထူးကို လက္ခံခဲ့
သည့္အတၾက္ တႎႀစ္ဝင္ေငၾ ေဒၞလာ ငၝးေထာင္ လက္လၾတ္ခဲ့ရသည္။ ယခု ဤအဴဖစ္မဵိႂးဴဖင့္ ေကဵးဇူးဆပ္ခံရသည္။
သူႛ႟ံုးခန္းတၾင္ ထုိင္ကာ သူဘ ႛ ဝ ကံအေဳကာင္းမလႀပံုမဵား အေတၾးနယ္ခဵဲႚေနစဥ္ ဧည့္သည္တေယာက္ ဝင္လာ
သည္။ ႓မိႂႚေတာ္ ႎိုင္ငံေရးေလာက၏ နာမည္ေကဵာ္ ထိပ္သီး ပလိုနီနီး ဴဖစ္၏။ ဝက္စ္၏ အဳကံေပးခဵက္ဴဖင့္ ပိုႛစ္
သတင္းစာက ေခၝင္း႒ကီးတခုတၾင္ သူႛကို "သတင္းပုပ္ေသာ အဂတိဝိဇၦာ" ဟု ကင္ပၾန္းတပ္ခဲ့ဖးူ သည္။ နီးက သူႛကို မဖၾယ္
မရာေရးသည္ဟု ယူဆခဲ့သည္။ သိုႛေသာ္ နီးသည္ ရန္႓ငိႂးတခုကို ထပ္တၾန္းအတိုးဴဖင့္ မဆပ္ႎိုင္ေသးသေ႟ၾႚ ေမ့ေပဵာက္
ထားႎိုင္သူ ဴဖစ္သည္။
ဂဵိမ္းအီးဝင္းတားကို ဘလိန္းေကာလိပ္ ေဂၝပကအဖၾဲႚမႀ ဴဖႂတ္ပစ္ရန္ အလၾန္လၾယ္ေဳကာင္း ေဴပာရန္ လာလည္
ဴခင္းဴဖစ္သည္ဟု နီးက ဆိုသည္။ ထုိကိစၤကို ေဴပာဳကဆုိဳက႓ပီးေနာက္ ဝက္စ္က အဴခားကိစၤတခုကို စကားစပ္ေဴပာသည္။
"ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာက ခင္ဗဵား ေဴခေထာက္ေတၾ အငႀားသံုး႓ပီး ကဵေနာ့္ကို ခုန္အုပ္ေနတာ ေတၾႚတယ္
မဟုတ္လား" ဝက္စ္က မရယ္ခဵင့္ ရယ္ခဵင္ရယ္၍ ေဴပာသည္။ "ဒီလူေတၾ ဘာေဳကာင့္ သဲ႒ကီးမဲ႒ကီး လုပ္ေနရတာလဲဗဵာ။
႓ပီးတာလဲ ႓ပီးပၝေစေတာ့လား"
"ဒီလူေတၾကို ဘယ္သူမႀ အေရးမစိုက္ပၝဘူးဗဵာ။ ဆယ္ေဒၞလာ လက္ငင္းနဲႛ ေဒၞလာတရာေပးမယ္ဆိုရင္ ႎႁတ္
ပိတ္လိုႛ ရပၝတယ္။ ေဒၞလာအစိတ္ လက္ငင္းနဲႛ ေဒၞလာႎႀစ္ရာေပးရင္ ခင္ဗဵားအေဳကာင္း တပတ္သံုးခၝ ဘုန္းေတာ္ဘၾဲႚ
ေရးခိုင္းလိုႛ ရပၝတယ္။ ကဵေနာ္ သူတိုႛသတင္းစာကို ပရိေဘာဂေတၾ ပိုႛရင္ ထုပ္လိုႛသယ္လိုႛ ေကာင္းတာနဲႛ ဝယ္ေနတာပၝ"
နီးသည္ ခေရာ္နီကယ္ တေစာင္တည္းသာ မႀန္မႀန္ဝယ္ဖတ္သူဴဖစ္သည္။ သုိႛေသာ္ ထုိသတင္းစာကို ကၾယ္ရာ၌
စကားတင္းဆုိရန္ ဝန္မေလး။
"ဒီကိစၤ ကဵႂပ္ ဝင္မ႟ႁပ္ခဵင္ပၝဘူးဗဵာ။ မိတ္ေဆၾတေယာက္အဴဖစ္နဲႛ ေဴပာရရင္ ခင္ဗဵား ဘာဴဖစ္လုိႛ ဒီကေလး
ကစားစရာ ကိစၤေတၾနဲႛ ေခၝင္း႟ႁပ္ခံေနရတာလဲ"
"ဘာ ကေလးကစားစရာလဲဗဵ"
"ဒီေကာလိပ္ ကိစၤေပၝ့။ ခင္ဗဵား အဲဒီမႀာ ဗိုလ္မဟုတ္ဘူးဗဵ။ တႎႀစ္ေနလိုႛ အေတၾးသစ္တခု မေပၞတဲ့ သမ႟ိုးကဵ
သမားေတၾက ခင္ဗဵားေခၝင္းေပၞ ခၾစီးေနတာ။ ဒီမသာေကာင္ေတၾနဲႛေတာ့ ဂဘရီရယ္ 78 ဆင္းလာလဲ အလုပ္ဴဖစ္မႀာ
မဟုတ္ဘူး။ ဘာဴဖစ္လုိႛ အဲဒီ ကဵစ္စာကဵင္းထဲက ထၾက္႓ပီး တန္းမစီခဵင္ရတာလဲဗဵာ"
"တန္းစီရမယ္ ဟုတ္လား"
"ခင္ဗဵား အဲဒီမႀာ အ႟ုိးေဆၾးမႀာပဲ။ အခု ခင္ဗဵားက လမ္းေပၞေလ႖ာက္ေအာ္ေနတဲ့ သတင္းစာကိစၤကို ေဴပာေန
တယ္။ ကိုယ္ပိုင္သတင္းစာနဲႛ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးေတၾ ေဖာ္ထုတ္႓ပီး ေလာက္ေလာက္လားလား လုပ္ငန္းေတၾကို ေအာင္
ေအာင္ဴမင္ဴမင္ လုပ္ႎိုင္မယ့္ ကိစၤကဵေတာ့ ဘာဴဖစ္လုိႛ မလုပ္သလဲ"
"ပိုႛစ္ကို ေဴပာတာလား"
"ပိုႛစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာက တန္းစီႎိုင္တယ္။ ဘလိန္းအထက္တန္းေကဵာင္း ဥကၠႉက တန္းမစီႎိုင္ဘူးေပၝ့ဗဵ"
"ပလိုနီ၊ တန္းစီတယ္ဆိုတာ ခင္ဗဵား ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"
"ဒီလုိေဴပာလဲ ဴဖစ္တာပဲ။ ဟိုလိုေဴပာလဲ ဴဖစ္တာပဲေပၝ့ဗဵာ။ ခင္ဗဵား ႎိုင္ငံေရးမဵား တခၝမႀ စိတ္ကူးထဲ မထည့္ဘူး
လား"
"ေယဘူယဵ သေဘာေလာက္ေတာ့ စိတ္ကူးဖူးတာေပၝ့ဗဵာ"
မစၤတာနီးက တံခၝးဝေရာက္မႀ၊

78
ဂဘရီရယ္။ ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ထာဝရဘုရား၏ အ႒ကီးဴမင့္ဆံုးတမန္ေတာ္ ေကာင္းကင္တမန္က "ငၝသည္ ဘုရား
သခင္ထံေတာ္၌ ခစားေသာ ဂၝေဴဗလ ဴဖစ္၏"

81
 "ထပ္စဥ္းစားဦးေပၝ့ဗဵာ။ ႎိုင္ငံေရး ႟ံုခၝခဵိန္ေတာ့ နီးေန႓ပီထင္တာပဲ။ လူေတၾက ႎိုင္ငံေရးမႀာ ကဵႂပ္ကို ဳသဇာရႀိ
တယ္လိုႛ ထင္ဳကတယ္။ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပၝဘူး။ လူေတၾေပးတဲ့ မဲဆႎၬထက္ ပို႓ပီးေတာ့ ဳသဇာမရႀိပၝဘူး။ လူေတၾက
လက္ရႀိငႎံုေတၾကိုေတာ့ ႓ငီးေငၾႚေနတာ အမႀန္ပဲ။ တိုးတက္တဲ့ လူငယ္လူသစ္ေတၾကို အာဏာအပ္ေတာ့မယ္ ထင္တာပဲ"
ဘလိန္းေကာလိပ္ ဥကၠႉကေလးသည္ ေပဵာ္ဴမႃးကဵန္ခဲ့သည္။ ပလိုနီနီး၏ စကားသည္ ဒၝထက္ ပို၍ မဴပတ္
သားႎိုင္။ တန္းစီလ႖င္ ရာထူး႒ကီးေပးမည္ဟု သူႛကို ေလသံပစ္သၾားဴခင္းဴဖစ္သည္။ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ ရာထူးကို ေဴပာခဵင္တာ
ဴဖစ္မည္။ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ရာထူးမႀ တဆင့္ ေနာက္ေလးႎႀစ္ဳကာလ႖င္ ဴပည္နယ္ဘုရင္ခံ ဴဖစ္ႎိုင္သည္။
ဝက္စ္ အေတၾးဈာန္ ဝင္စားေနသည္။ လက္ရႀိရာထူးကို လက္ခံမိသည့္အတၾက္ သူႛကိုယ္သူ အံ့ဳသမိသည္။ ဤ
ရာထူးသည္ ေဘာင္ကဵဥ္းလၾန္းသည္။ အခၾင့္အလမ္း ကန္ႛသတ္လၾန္းသည္။ ေဒသစိတ္ ႒ကီးလၾန္းသည္။ ပံုပန္း ပဵက္လန ၾ ္း
သည္။ ေကာလိပ္ ဥကၠႉ လုပ္ေနသမ႖ ကာလပတ္လံုး သူ အညတရသာ ဴဖစ္ေနလိမ့္မည္။ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းေသာ
ေဂၝပကအဖၾဲႚမႀ တေဇာက္ကန္းမဵား လက္လႀမ္းမမီေသာ ေကာလိပ္ပရဝုဏ္ ဴပင္ပမႀ ဴပည္သူတိုႛက သူႛကို စင္ေတာ္
ေကာက္ေန႓ပီ။ သူသည္ သန္ႛရႀင္းေသာဳသဇာ႒ကီးေသာ၊ အေဳကာက္တရားကင္းေသာ ဴပည္သူႛဝန္ထမ္း အမဵိႂးအစားသစ္
ဴဖစ္လာႎိုင္သည္။ စိတ္ပဵက္ အားငယ္ေနေသာ ဴပည္သူတိုႛအား သန္ႛရႀင္းေသာ ႎိုင္ငံေရးေလာကသိုႛ ဦးေဆာင္လမ္းဴပ
မည့္ မိုးဇက္ 79 ဴဖစ္လာႎိုင္သည္။
သူႛစိတ္အာ႟ံုတၾင္ ဴမက္ခင္းဴဖႃ႒ကီးမဵား ေပၞလာဴပန္သည္။ ယခုတ႒ကိမ္တၾင္ သူ ဂႎၩဝင္စာေပအေဳကာင္း
မေဟာ၊ ႎိုင္ငံေရး ကလိန္ဴခံႂမဵားအေဳကာင္းကို ဖၾင့္ခဵ႓ပီး ေဟာေဴပာေနေလ၏။
ဝက္စ္ေခၝင္းထဲ၌ ဤအေတၾးအဴမင္ မဴပတ္မီ ဇၾန္လ ၁ ရက္၊ ည ၁၁ နာရီတၾင္ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ေရခဵိႂး
ခန္းထဲ၌ လဲကဵ ေသဆံုးသၾားသည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာကို အယ္ဒီတာ မရႀိဘဲ ထားရစ္ခဲ့ေလသည္။

(၁၉)

ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း၏ နာေရးသတင္းကို ဖတ္ရသူတိုင္း၏ စိတ္ထဲတၾင္ သူႛခမဵာ ရီယူနီယန္ 80 နဲႛ လၾဲရရႀာတယ္ ဟူေသာ

အေတၾးေပၞမိ၏။
ရက္မဵား မဳကာမီအတၾင္း ႓ပိႂကၾဲသၾားေသာ စစ္တပ္မဵားမႀ စစ္ဴပန္မဵား၏ ႎႀစ္စဥ္ ဴပန္လည္ ေတၾႚဆံုပၾဲကို ႓မိႂႚေတာ္
တၾင္ ကဵင္းပေတာ့မည္ဴဖစ္၏။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသည္ ႎႀစ္ေပၝင္း ၃၀ အတၾင္း ထုိပၾဲမဵားကို တ႒ကိမ္မ႖ မလၾတ္တမ္း ပၝဝင္ဆင္ႎၿဲခဲ့၏။
႓မိႂႚလူထုသည္ စစ္သားေဟာင္း႒ကီးကို ေကာင္းမၾန္စၾာ သ႓ဂႂႇဟ္ဳကသည္။ မဵက္ရည္ကဵဳကသည္။ သူႛလက္
ေထာက္ အယ္ဒီတာသည္ သူတန္ဖိုးထားေသာ အဳကံေပးပုဂိၢႂလ္တဦး၊ မိတ္ေဆၾတဦး ဆံုး႟ံႁးရေလဴခင္းဟူေသာ စိတ္ဴဖင့္
သခဵႇႂင္းမႀ အိမ္သုိႛ ဴပန္လာခဲ့၏။
သူဴပန္လာေသာအိမ္မႀာ မစၤက္ပိန္တာ၏ အိမ္မႀ ပိဋကတ္ခန္းကေလး မဟုတ္။ ႓မိႂႚစား႒ကီး ဂေလာက္စက္စတာ
လမ္းေပၞရႀိ အိမ္ေကာင္းကေလးတလံုး ဴဖစ္၏။ အေဳကာင္းမူ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ သူ႒ကိႂတင္ ဳကံ႟ၾယ္ထား
ခဲ့သည့္အတိုင္း ေမလဆန္းတၾင္ အိမ္ေဴပာင္းထားခဲ့႓ပီး ကၾိလည္း သူႎႀင့္အတူ လိုက္ေဴပာင္းလာခဲ့ဴခင္းေဳကာင့္ ဴဖစ္သည္။
ညေန ၆ နာရီခၾဲအခဵိန္ဴဖစ္၏။ ကၾိသည္ အိမ္တံခၝးကို သူႛကုိယ္ပိုင္ေသာ့ဴဖင့္ ဖၾင့္ကာ အေပၞထပ္သိုႛ တက္လာ
သည္။ နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ ဧည့္ခန္းဴပတင္းေပၝက္ အနီးတၾင္ ေဆးလိပ္ထိုင္ေသာက္ရင္း စာဖတ္ေနသည္။
"ဴပန္လာပီကိုး။ ခၝတိုင္းထက္ ေနာက္ကဵပၝလားလိုႛ ကဵႂပ္ေတၾးေနတာ"
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း အသုဘ လိုက္ပိုႛေနလိုႛပၝ။ လူေတာ္ေတာ္ စည္တယ္ဗဵာ"
"ေအာ္"
ကၾိသည္ ကုလားထိုင္ တလံုးေပၞတၾင္ ထုိင္ခဵလိုက္သည္။ ဤအိမ္အသစ္တၾင္ သူႛေနေရးထိုင္ေရး အလၾန္သက္
ေတာင့္သက္သာရႀိသည္။ တပတ္လ႖င္ ခုႎႀစ္ေဒၞလာခၾဲသာ ေငၾထည့္ရ၍ သက္ေတာင့္သက္သာ ရႀိလၾန္းသည္ဟုပင္
ဆိုရမလား မသိ။ နီကိုလုိဗီးယပ္သည္ အိမ္ကို အစၾမ္းကုန္ မၾမ္းမံဴပႂဴပင္ထားသည္။

79
မိုးဇက္။ ။ ထာဝရဘုရား၏ မိန္ႛဳကားခဵက္အရ ေရႀးေခတ္ေဟာင္း အစၤေရးလူမဵိႂးတိုႛအား အီဂဵစ္ဴပည္သူမႀ ေရႀႚေဆာင္
ကယ္ဆယ္႓ပီး ထာဝရဘုရားက ေပးမည္ဟုကတိဴပႂထားေသာႎိုင္ငံသုိႛ ပိုႛေဆာင္ေပးသူ။ သမၳာကဵမ္းစာ ထၾက္ေဴမာက္ရာ
ကဵမ္းတၾင္ ေမာေရႀဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဣသေရလ လူမဵိႂးဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အဲဂုတၨႂဴပည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ေပးမည္ဟု
ကဵိန္ဆိုေသာ ဴပည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း ေရးသည္။
80
ရီယူနီယန္။ ။ အေမရိကန္ ဴပည္တၾင္းစစ္တၾင္ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္စု တပ္မဵားဘက္က ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ဳက
သည့္ စစ္ဴပန္မဵား၏ ဴပန္လည္ ေတၾႚဆံုပၾဲ စစ္ေရးဴပ အခမ္းအနား။

82
 "တခဵိႂႚလူေတၾဆိုရင္ ဘုရားရႀိခိုးေကဵာင္းထဲကိုေတာင္ မဝင္ႎိုင္လိုႛ အဴပင္မႀာ ရပ္ေနဳကရတယ္"
"သူႛအေတၾးအေခၞနဲႛ သူေတာ့ လူေတာ္ တေယာက္ပၝပဲေလ" နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ ဴပတင္းေပၝက္ ဴပင္ပသိုႛ
ေငးဳကည့္ရင္း ေဴပာသည္။
"နီးနီးကပ္ကပ္ သိလာမႀ သူႛအေတၾးအယူေတၾဟာ အေတာ္ဴမင့္မားမႀန္း သိရတယ္"
နီကိုလိုဗီးယပ္က ေဆးလိပ္ ဆက္ေသာက္ေနသည္။
ႎႀစ္ေယာက္စလံုး တိတ္ဆိတ္ဴခင္းကို အရသာ ခံေနဳကသည္။ ညစာ စားဝိုင္းမဵားတၾင္လည္း သူတိုႛ ႓ငိမ္႓ငိမ္
စားေလ့ရႀိသည္။ တခၝတရံ စကားတလံုးတေလမ႖ပင္ ဟဟမေဴပာမိဳက။
"သူႛေနရာ လူေ႟ၾးဖိုႛ ပိုႛစ္ ဒၝ႟ိုက္တာေတၾ ဘယ္ေတာ့ စည္းေဝးဳကမႀာလဲ"
"မသိပၝဘူး။ အဴမန္ဆံုးေတာ့ လုပ္ဳကမႀာေပၝ့"
"ခင္ဗဵားကို ေ႟ၾးမႀာ ေသခဵာတယ္လိုႛပဲ ကဵႂပ္ထင္ေနတယ္"
နီကိုလိုဗီးယပ္က ေဴပာသည္။
"မဴဖစ္ႎိုင္ပၝဘူး။ ကဵေနာ္ကေတာ့ ေပးရာတာဝန္ ယူမႀာပဲ"
ကၾိက နာရီဳကည့္႓ပီး ထလိုက္သည္။
"ခဏေလးမဵား နားပၝဦးလားဗဵာ။ ကဵႂပ္နဲႛလဲ အေဖာ္အေလႀာ္ လုပ္ရတာေပၝ့"
"ကဵေနာ့္ စာအုပ္အတၾက္ တာဝန္က ရႀိေသးလိုႛပၝ" ကၾိက တံုႛဆိုင္းဆိုင္း ေဴဖသည္။
ကပ္လဵက္ရႀိ သူႛအိပ္ခန္းသိုႛ ဝင္သၾားကာ တံခၝးပိတ္လိုက္႓ပီးမႀ အဖိုး႒ကီးႎႀင့္ စကားစဴမည္ ေဴပာရန္ အခဵိန္ပို
ေပးသင့္သည္ဟု သူေတၾးမိ၏။
တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ဴဖင့္ ဳကည့္လ႖င္ သူႛအိမ္တၾင္းေရး အစီအမံမႀာ ဟန္ကဵရႀိလႀသည္ဟု မဆိုႎိုင္။ သက္
ေတာင့္သက္သာ ပို၍ ရႀိေသာ္လည္း သူႛအလုပ္က သက္ေတာင့္သက္သာ ေနေရးထိုင္ေရးေပၞ၌သာ တည္သည္
မဟုတ္။ မစၤက္ ပိန္တာအိမ္တၾင္ ေနစဥ္က အိမ္စရိတ္ ေပးရသေလာက္ပင္ ယခု ေပးေနရေသာ္လည္း လၾတ္လၾတ္
က႗တ္က႗တ္ ေနရခဵိန္ နည္းလႀသည္။ အဖိုး႒ကီးအေပၞ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ တာဝန္ရႀိရမလိုလို ဴဖစ္ေနသည္မႀာ စိတ္
အေႎႀာင့္အယႀက္ ဴဖစ္စရာေကာင္းသည္။
မစၤတာ ပိန္တာအိမ္ရႀိ ပိဋကက္ခန္းေလးသိုႛ ဴပန္ေဴပးခဵင္စိတ္ေပၞေနေဳကာင္း သူႛကိုယ္သူ သိ၏။ ကမာၲေပၞတၾင္
အလၾတ္လပ္ဆံုး လူသည္ ယခု မလၾတ္လပ္ေတာ့။ ပၝေမာကၡ႒ကီးကို သူ အိမ္ေဴပာင္းေတာ့မည္ဟု ေဴပာရန္ခက္သည္။
အဖိုး႒ကီးက ငို႒ကီးခဵက္မ လုပ္ခဵင္လုပ္မည္။ ေဒၝသဴဖစ္စရာ အေကာင္းဆံုးမႀာ နီကိုလိုဗီးယားသည္ သူႛလိုပင္ တေကာင္
႔ကက္ ဴဖစ္ေသာ္လည္း တကိုယ္ေရ တကာယထဲေနရဴခင္းကို မေကဵမနပ္ ဴဖစ္ေန႟ံုမက သူႛကို မႀီခို အားထားေနဴခင္းပင္
ဴဖစ္သည္။
မည္သိုႛပင္ဴဖစ္ေစ၊ ဤအိမ္တၾင္ သူေကဵနပ္သည္။ သူႛစာအုပ္ အလၾန္တၾင္ကဵယ္သည္။ သုိႛေသာ္ ကံဳကမၳာသည္
သူႛအခဵိန္ ဇယားသစ္႒ကီးကို ဗံုးပစ္ခၾင္းဴပန္႓ပီ။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီး ကၾယ္လၾန္သၾား႓ပီဴဖစ္၍ ဒၝ႟ိုက္တာမဵားက သူႛကို အစားထိုး
ခန္ႛခဵင္ ခန္မ ႛ ည္။ ခန္ႛခဵင္မႀလည္း ခန္ႛမည္။ သုိႛေသာ္ သူႛကို အယ္ဒီတာအဴဖစ္ ေ႟ၾးခဵယ္လ႖င္ လက္ခံမည္ဟု သူယတိဴပတ္
စိတ္ဆံုးဴဖတ္လုိက္ေလသည္။
သတင္းစာႎႀင့္ ပတ္သက္၍ ကၾိသည္ ဝိညာဥ္ေလာကႎႀင့္ ကေဝေလာကကို "ဖၾင့္ခဵ" မည္ဟု တက္ေထာင္
ေမာင္းနင္းေဴပာ႓ပီး ေနာက္ဆံုးတၾင္ နတ္ဝင္သည္တိုႛ၏ ေဖာက္သည္ေကာင္း႒ကီး ဴဖစ္သၾားရသည့္ ဒိတ္ဒိတ္ကဵဲ သိပၯံ
ပညာရႀင္အခဵိႂႚ၏ အဴဖစ္မဵိႂး ဳကံႂေနသည္။
အယ္ဒီတာဘဝကို ယခင္က သူ သေရာ္ေမာ္ကား ဴပႂခဲ့ေသာ္လည္း တဴဖည္းဴဖည္းႎႀင့္ ယခု အ႒ကီးအကဵယ္
ေလးစားလာသည္။ သတင္းစာ အလုပ္က သူႛကို အံ့မခန္း ကဵံႂးသၾင္းသည္။ ဤပညာသည္ ထူးထူးဆန္းဆန္း စၾဲမက္စရာ
ေကာင္းေသာ လက္ငင္း လက္ေတၾႚသိပၯံပညာ ဴဖစ္သည္။
ဗုိလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း နာမကဵန္းဴဖစ္ေနစဥ္ႎႀင့္ ကၾယ္လန ၾ ္႓ပီးသည့္ေနာက္ အယ္ဒီတာ တာဝန္ကို သူလံုးလံုးလဵား
လဵား ေဆာင္႟ၾက္ရသည့္ အခဵိန္အတၾင္း သူႛတသက္တၾင္ ဳကံႂဖူးသမ႖ အာ႟ံုခံစားမႁမဵားထက္ သူႛကို သာလၾန္
ညၟိႂႚငင္ႎိုင္ေသာ ပုဂၢိႂလ္ေရး ဳသဇာအာဏာ သေဘာကို သူဳကံႂေတၾႚလာရေလသည္။
ထိုဆၾဲေဆာင္မႁမဵိႂး သက္သက္မ႖ဴဖင့္ကား သူႛစာအုပ္႒ကီးကို သူ စိမ္းကားႎိုင္မည္ မဟုတ္။ သူႛကို အယ္ဒီတာ
ခန္ႛလ႖င္ လက္ေထာက္တဦးလည္း ခန္ႛမည္ဴဖစ္၍ နံနက္ပိုင္း အခဵိန္မဵားသည္ သူႛကိုယ္ပိုင္အခဵိန္ဴဖစ္မည္။ ထုိအခဵိန္သည္
တေနႛ ေလးနာရီမ႖ ရႀိမည္။ တေနႛ ေလးနာရီႎႁန္းႎႀင့္ ဆုိလ႖င္ သူႛစာအုပ္႒ကီးကို ေလးႎႀစ္ခၾဲအတၾင္း ႓ပီးစီးႎိုင္မည္။
ကၾိသည္ စားပၾဲ၌ ထုိင္လိုက္သည္။ စာ႟ၾက္မဵား၊ စာအုပ္စာတန္းမဵား၊ ခဲတံ ခဲဖဵက္မဵား စသည္ သူအသံုးလိုသမ႖
ပစၤည္းမဵားက အသင့္ရႀိေနဳကသည္။ သိုႛေသာ္ သူ ဘာတခုကိုမ႖ မကိုင္။ နာရီကို ဳကည့္လိုက္သည္။ သူႛစိတ္သည္
မူလအေတၾးသိုႛ ဴပန္ေရာက္သၾား႓ပီး ဧည့္ခန္းသုိႛ ဴပန္ထၾက္လာခဲ့သည္။
နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ သူႛေနရာတၾင္ ထုိင္႓မဲ ထုိင္ေနသည္။

83
 "အား၊ ဉာဏ္မီး မေတာက္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္"
"ဒၝလဲ တေဳကာင္းေပၝ့ေလ"
"ကဵႂပ္ ပဵင္းေနမႀာစိုးလိုႛ ထၾက္လာတာမဵားလားဗဵာ"
ကၾိက ကုလားထိုင္တၾင္ မ႟ၿင္မပဵ ထုိင္ခဵလိုက္သည္။ စကားတခၾန္းမ႖ ဴပန္မေဴပာ။
"ပိုႛစ္ထဲမႀာ ဖတ္ရတယ္" နီကိုလိုဗီးယပ္က စကားဆက္သည္။
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက ေရာဂၝသက္သာေန႓ပီးမႀ ရီယူနီယန္လိုႛ သူတိုႛေဴပာေနတဲ့ ကိစၤကို လုပ္ရင္း အိပ္ရာထဲ
ဴပန္လဲတာဆိုပဲ။ ဒီလို သူေတာင္းစားအုပ္အတၾက္ ကိုယ့္အသက္မဵား အဆံုးခံရတယ္လိုႛဗဵာ"
"စစ္ဴပန္ေတၾကို ခင္ဗဵား ဒီလိုပဲ ဴမင္ေနသလား"
"သူတိုႛ ဝတ္ပံုစားပံုေတၾကို ခင္ဗဵား ေတၾႚဖူးသလား"
"ဟင့္အင္း"
"ကဵႂပ္က ဒီမႀာ ေနတာဳကာေတာ့ သူတိုႛအေဳကာင္း သိသင့္သေလာက္ သိတယ္။ ေရႀႚအပတ္ဆိုရင္ ခင္ဗဵား
ေတၾႚရေတာ့မႀာပၝ။ ေလ့လာဳကည့္ေပၝ့"
"ကဵေနာ္လဲ စီစဥ္ထားပၝတယ္"
ကၾိကို ရႀာလီေဝလင္က သူတိုႛအိမ္ ဆင္ဝင္ေပၞမႀ လာဳကည့္ရန္ ဖိတ္ေခၞထားသည္။
"ခင္ဗဵား ေတၾႚပၝလိမ့္မယ္ဗဵာ။ တသက္လံုး ႟ိုး႟ိုးသားသား အလုပ္ဆိုလုိႛ ဘာအလုပ္မႀ မလုပ္ခဲ့တဲ့ စုတ္တီးစုတ္
ဖတ္ အိုနာကဵိႂးကန္းေတၾ"
နီကုိလိုဗီးယပ္သည္ ေဆးလိပ္ကို ကုန္ေအာင္ ေသာက္႓ပီး စကားဴပန္ဆက္သည္။
"လယ္ထၾန္ရတာထက္ ေကာင္းတယ္ဆို႓ပီး ငယ္ငယ္က စစ္ထဲဝင္ခဲ့တဲ့ လူေတၾေပၝ့။ ဒၝမႀမဟုတ္ တဴခား
လုပ္စရာ မရႀိလိုႛရင္လဲ ဴဖစ္မယ္။ အတင္းစစ္ထဲ ဆၾဲသၾင္းခံရလိုႛရင္လဲ ဴဖစ္မယ္။ စစ္႓ပီးေတာ့ သမိုင္းမႀာ ဒုစ႟ိုက္အေပၾဆံုး
လူေတၾ ဴဖစ္လာေတာ့တာပဲ။ ဴမင္ေဇာင္း ေစာင့္တဲ့လူက သူရဲေကာင္း႒ကီး ဴဖစ္လိုဴဖစ္။ ဒီေတာ့ တသက္လံုး ထိုင္စားဖိုႛပဲ
ကဵန္ေတာ့တာေပၝ့။ လူေတၾဳကည့္ေတာ့ သန္သန္မာမာပဲ။ ဒၝေပမဲ့ သူတိုႛ ခဵစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဴပည္နယ္နဲႛ အိတ္ထဲက ေဒၞလာ
သန္းေပၝင္းမဵားစၾာကို မဵိႂဆိုႛပစ္ဳကတာပဲ။ ႎိုင္ငံေရးပၝတီေတၾကလဲ သူတိုႛကို ရရာအလုပ္ ဴပန္လုပ္ဳကဖိုႛ ေဴပာဝံ့တဲ့သတိၨ
မရႀိဳကဘူး။ တေယာက္မကဵန္ ေသကုန္ေတာ့မႀ ကိစၤ ႓ငိမ္းေတာ့မႀာပဲ"
ကၾိသည္ သိပၯံပညာရႀင္စိတ္ရႀိသူဴဖစ္၍ အဴခားသူေဴပာစကားႎႀင့္ မေကဵနပ္။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ကဵ ေလ့လာသည္။
ဤဴပည္နယ္ႎႀင့္ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္း ဴပည္နယ္မဵား၏ သမိုင္းမႀတ္တမ္းမဵားကို ေလ့လာေနခဲ့သည္မႀာ တႎႀစ္ရႀိ႓ပီ။
ထိုႛေဳကာင့္ နီကိုလိုဗီးယပ္က စစ္ဴပန္ ဆယ္ေယာက္တၾင္ တေယာက္ရႀိမည့္ လူစားမဵိႂးကို ဴပယုဂ္လုပ္႓ပီး သမိုင္းကို ပံုပဵက္
ပန္းပဵက္ဴဖစ္ေအာင္ ေဴပာေနေဳကာင္း သူသိသည္။ ဘာေဳကာင့္ပၝလိမ့္ဟုလည္း ေတၾးေနမိသည္။
"ကဵေနာ္ ဖတ္ထားတဲ့ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ေတၾရဲႚ သမိုင္းေဳကာင္းနဲႛ ခင္ဗဵား အဴမင္ကေတာ့ တဴခားစီပဲ"
"ကဵႂပ္ေဴပာတာ ယံုလာေအာင္ ေရႀႚဆက္ဖတ္ဦးေပၝ့"
"ခင္ဗဵားကဵေတာ့ ဖတ္ကို မဖတ္ဘူး မႁတ္လား"
ပၝေမာကၡက ရယ္၍၊
"ဖတ္႓ပီလားဗဵာ။ ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္ ပၝးစပ္ဖဵားမႀာ ဖတ္တယ္။ သတင္းစာေတၾမႀာ ဖတ္တယ္။ ဴဖစ္ေပၞေနတဲ့
သမိုင္းကို ဘယ္ေရႀာင္လိုႛရမလဲ။ ကဲ၊ ညစာ ေခၝင္းေလာင္းတီးေန႓ပီ။ ဆင္းဳကစိုႛ"
ညစာ စား႓ပီးဳကေသာအခၝ ကၾိက၊
"မေနႛညက ခင္ဗဵား အိပ္လိုႛ မေပဵာ္ဘူးထင္တယ္"
"အင္း ေရာဂၝေဟာင္းေပၝ့ဗဵာ။ ခဏပၝပဲ။ ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ ကဵႂပ္တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေနေတာ့
ေရာဂၝေပၞတဲ့အခဵိန္မဵိႂးမႀာ အားရႀိတယ္"
"အကူအညီလိုလဲ ေခၞလိုက္ေပၝ့ဗဵာ" ကၾိက ေဴပာသည္။
"ေကဵးဇူးပၝပဲ"
နီကိုဗီးယပ္က မဵက္လံုးနက္မဵားဴဖင့္ သူႛကို ဆန္းဆန္းဴပားဴပား ဳကင္နာစၾာ ဳကည့္ေနသည္ကို ကၾိ ေတၾႚလုိက္
ရ၏။
ကၾိ ညပိုင္းအလုပ္သိုႛ သၾားေသာအခၝ စိတ္စေႎႀာင့္စနင္း ဴဖစ္ရေသာ အေတၾးႎႀစ္ခုက သူႛကို အာ႟ံု ႟ႁပ္ေထၾးေစ
သည္။ အေတၾးတခုမႀာ ပၝေမာကၡ႒ကီးက သူႛကို လက္ကတံုးေတာင္ေဝႀး လုပ္လာဴခင္း ဴဖစ္၏။ ဒုတိယအေတၾးမႀာ
အိုင္ယာလန္ လၾတ္လပ္ေရးတိုက္ပၾဲမႀ ေဴပးလာခဲ့သူက အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္း စစ္ဴပန္မဵားကို သၾားပုပ္ေလလၾင့္ ေဴပာေန
၍ ဆန္းေနဴခင္း ဴဖစ္၏။
ထိုအေတၾးႎႀစ္ခု သည္ သူႛေခၝင္းထဲတၾင္ သံမိႁႎႀက္သလို စၾဲေနေလ၏။

84
 (၂၀)

တနလႆာေနႛ၌ ပိုႛစ္သတင္းစာ ဒၝ႟ိုက္တာအဖၾဲႚ အစည္းအေဝး ကဵင္းပသည္။ ခဵားလ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္ တင္သၾင္းေသာ

ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းအား ခဵီးကဵႃးေဳကာင္း မႀတ္တမ္းတင္အဆိုကို ပထမဆံုး စဥ္းစားဆံုးဴဖတ္သည္။ ထိုႛေနာက္ သတင္း
စာ ဖၾဲႚစည္းပံုကို ဴပင္ဆင္သည္။ ကၾယ္လၾန္သူ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ႒ကီးေလးေသာ တာဝန္မဵားကို
ႎႀစ္ခန္း ႎႀစ္ကၸခၾဲလိုက္႓ပီး အုပ္ခဵႂပ္မႁ အယ္ဒီတာအမည္ဴဖင့္ ရာထူးသစ္တခု တီထၾင္သည္။ ထိုပုဂၢိႂလ္က သတင္း
ဌာနကို တာဝန္ယူ၍ အယ္ဒီတာက အာေဘာ္ စာမဵက္ႎႀာကို တာဝန္ယူသည္။ သတင္းအယ္ဒီတာ အီဗန္မၾန္ေတဂူကို
အုပ္ခဵႂပ္မႁ အယ္ဒီတာ ခန္ႛသည္။ အေကာင္းဆံုး သတင္းေထာက္တဦးကို သတင္းအယ္ဒီတာ ရာထူးသုိႛ တိုးဴမၟင့္လိုက္
သည္။
ထိုႛေနာက္ ဒၝ႟ိုက္တာအဖၾဲႚ ဥကၠႉ စတီးဝပ္ဘတ္က အယ္ဒီတာ ရာထူးအတၾက္ အမည္စာရင္း တင္သၾင္းရန္
ဖိတ္ေခၞသည္။
ဒၝ႟ိုက္တာတဦးဴဖစ္သူ မစၤတာ ေဟာ့ပကင္က ကိုယ့္နယ္သားမႀသာ အယ္ဒီတာခန္မ ႛ ည္ဟူေသာ အစၾဲမရႀိသင့္
ေဳကာင္း၊ ပိုႛစ္သတင္းစာ ဳသဇာ႒ကီးမားလာေန႓ပီဴဖစ္၍ ဳကံရည္ဉာဏ္ရည္ အေကာင္းဆံုး အယ္ဒီတာကိုသာ ခန္ႛသင့္
ေဳကာင္း၊ ထုိအယ္ဒီတာမဵိႂးကို နယူးေရာက္တၾင္ဴဖစ္ေစ၊ ေဘာ့စတန္တၾင္ဴဖစ္ေစ၊ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုတၾင္ဴဖစ္ေစ ရႀာေဖၾ
သင့္ေဳကာင္း တင္ဴပသည္။
ဒၝ႟ိုက္တာ တဦးဴဖစ္သူ မစၤတာေဘာ့ကမူ တနယ္သား အယ္ဒီတာမႀ သင့္ေတာ္သူဴဖစ္မည္ဟု မယူဆေစလိုပၝ။
အယ္ဒီတာရာထူးႎႀင့္ အလၾန္သင့္တင့္သူတဦးမႀာ မိမိတိုႛ႓မိႂႚေတာ္တၾင္ ရႀိေန႟ံုမက မိမိတိုႛ သတင္းစာတၾင္ပင္ ရႀိေနပၝ
သည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ကၾယ္လၾန္ခဵိန္မႀ စ၍ တေနႛ ၁၄ နာရီ အလုပ္လုပ္ေနပၝသည္ဟု တင္ဴပသည္။
"မစၤတာေဘာ့ တင္ဴပတာ အလၾန္အခဵက္ကဵပၝတယ္။ ကဵေနာ့ အိမ္မႀာ ရီယူနီယန္စစ္ေရးဴပပၾဲတက္ဖိုႛ ဆီးနိတ္
လၿတ္ေတာ္အမတ္တေယာက္ လာတည္းေနတယ္။ သူက ပိုႛစ္သတင္းစာေခၝင္း႒ကီးေတၾကို ဖတ္႓ပီး အလၾန္အမင္း
ခဵီးကဵႃးေနတယ္။ ေရးတဲ့ ပုဂိၢႂလ္ကိုလည္း ေမးေနတယ္။ အမတ္မင္းက သူႛနယ္က သတင္းစာမႀာဆိုရင္၊ သူႛနယ္ဆိုတာ
ေဘာ္စတန္ကို ေဴပာတာပၝ။ မစၤတာ ေဟာ့ပကင္၊ ဖတ္ဳကည့္ရေလာက္ေအာင္ တန္ဖိုးတန္တာမပၝလိုႛ ဖတ္ကို မဖတ္ဘူး
လိုႛ ေဴပာပၝတယ္"
မစၤတာ ေရႀာ့တာႎႀင့္ မစၤတာေပၞတာတိုႛက မစၤတာဟစ္ေကာ့၏ တင္ဴပခဵက္ကို သေဘာတူဳကသည္။ မစၤတာ
ဝီလ္မာဒင္က ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းက ထိုလူငယ္သည္ မိမိကို ဆက္ခံႎိုင္ေလာက္သည့္ အရည္အခဵင္း ဴပည့္ဝသူ
ဴဖစ္သည္ဟု ေဴပာဖူးေဳကာင္း၊ ထိုလူငယ္အား တာဝန္မဵား လၿဲေပး႓ပီး အနားယူေတာ့မည္ဟုပင္ မကၾယ္လၾန္မီက ေဴပာဖူး
ေဳကာင္းရႀင္းဴပသည္။ ထုိႛေဳကာင့္ မစၤတာကၾိကို အယ္ဒီတာခန္ႛရန္ ဝမ္းသာအားရ အဆိုဴပႂလိုေဳကာင္း ရႀင္းဴပသည္။
မစၤတာ ေရႀာ့တာႎႀင့္ မစၤတာေပၞတာတိုႛက အဆိုကို ေထာက္ခံေဳကာင္း တင္ဴပဳကသည္။
မစၤတာ ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္က မစၤတာကၾိအား ခဵီးကဵႃးဳကဴခင္းကို ဳကားသိရ၍ မဵားစၾာ ေကဵနပ္ေဳကာင္း၊
မစၤတာကၾိကို မိမိပင္ ရႀာေဖၾေတၾႚရႀိခဲ့ေဳကာင္း၊ ယင္းသိုႛ ထက္ဴမက္ေသာ အယ္ဒီတာကို ခဵီးကဵႃးဴခင္းသည္ သတိသမၯဇဥ္
ရႀိရႀိ ေဆာင္႟ၾက္ေသာ ဒၝ႟ိုက္တာ (မိမိ) ကို ခဵီးကဵႃးရာေရာက္ေဳကာင္း (ဴပံႂးဳကသည္) မစၤတာကၾိ၏ လုပ္ကိုင္ေဆာင္
႟ၾက္မႁမဵားသည္ အထူးသဴဖင့္ မဳကာမီ လမဵားအတၾင္းက အလၾန္အဆင့္အတန္း ဴမင့္မားေဳကာင္း၊ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း
သာ တႎႀစ္တန္သည္ ႎႀစ္ႎႀစ္တန္သည္ အသက္ရႀည္မည္ဆိုလ႖င္ ယခု ဒၝ႟ိုက္တာ႒ကီးမဵား တင္ဴပေနသည့္အတိုင္း
ေဆာင္႟ၾက္ေရးမႀာ ဘာမ႖ ဆိုဖၾယ္ရာမရႀိေဳကာင္း၊ သိုႛေသာ္ မစၤတာကၾိကို စင္ေတာ္ေကာက္ခဲ့သူ တဦးအဴဖစ္ အခဵက္
ႎႀစ္ခဵက္ စဥ္းစာရန္ မိမိ တင္ဴပလိုေဳကာင္း၊ ပထမအခဵက္မႀာ အသက္အ႟ၾယ္ ငယ္လၾန္းေသးဴခင္းဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ဒုတိယ
အခဵက္မႀာ ဤဴပည္နယ္တၾင္ ႎႀစ္ႎႀစ္မ႖သာ ေနဖူးေသးသူဴဖစ္၍ ဴပည္နယ္အေဳကာင္းကို ႎိႁက္ႎိႁက္ခ႗တ္ခ႗တ္ မသိေသးဴခင္း
ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ထိုႛေဳကာင့္ ႒ကီးမားေသာ တာဝန္မဵား မေပးမီ ေလ့လာခဵိန္ ေပးသင့္ေဳကာင္း တင္ဴပသည္။
ဝက္စ္၏ ေဆၾးေႎၾးခဵက္ကို ဒၝ႟ိုက္တာမဵား သေဘာကဵဳကသည္။ ေဆၾးေႎၾးမႁ အရႀိန္ေလဵာ့သၾားသည္။ ဥကၠႉက
မဲခၾဲဆံုးဴဖတ္ရန္ အသင့္ဴဖစ္ မဴဖစ္ ေမးသည္။
"ေနပၝဦး၊ ေနပၝဦး။ တဴခား အဆိုတင္စရာ ရႀိခဵင္ရႀိေနဦးမႀာေပၝ့"
အဴခားအဆိုတင္မည့္သူ မရႀိ။ ဒၝ႟ိုက္တာ႒ကီးမဵားကလည္း နာရီတဳကည့္ဳကည့္ ဴဖစ္ေနဳက႓ပီ။
"မစၤတာဝက္စ္"
ဒၝ႟ိုက္တာအဖၾဲႚ၏ အသက္အငယ္ဆံုး ဒၝ႟ိုက္တာဴဖစ္သူ သီယိုဒိုဖိုင္းက ေဴပာသည္။
"ခင္ဗဵားပဲ အယ္ဒီတာလုပ္ဖိုႛ တုိက္တၾန္းပၝရေစလား။ ေကာလိပ္ဥကၠႉ ရာထူးက ထၾက္လိုက္ဗဵာ"
မစၤတာဝက္စ္က ထုိအဳကံေပးခဵက္ကို မလိမ္မိုး မလိမ္မာ မဳကံေပးခဵက္ပမာ လက္ဟန္ဴဖင့္ ပယ္ခဵသည္။
သိုႛေသာ္ ဒၝ႟ိုက္တာမဵားက မစၤတာဖိုင္း၏ အဳကံေပးခဵက္ကို စိတ္ဝင္စားဳကသည္။

85
 မစၤၤတာဝက္စ္က ဴငင္းသည္။
"ဒီလုိဆိုရင္ မစၤတာဝက္စ္ အမည္တင္သၾင္းတဲ့ အဆိုကို အဆိုရႀင္က ဴပန္႟ုပ္သိမ္းဖိုႛ တာဝန္ရႀိပၝတယ္"
မစၤတာ ဟစ္ေကာ့က ေဴပာသည္။
သိုႛေသာ္ ဝက္စ္အမည္ကို ဴပန္လည္႟ုပ္သိမ္းရန္ မလၾယ္။ ဒၝ႟ိုက္တာမဵားက ဇၾတ္တိုက္တၾန္းဳကသည္။
ေနာက္ဆံုးတၾင္ ဝက္စ္က ထပ္ဆင့္ ရႀင္းလင္းခဵက္ ထုတ္ရဴပန္သည္။
သူႛ ရႀင္းဴပခဵက္မႀာ ပိုႛစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာလုပ္ရန္ မည္သည့္အခၝမ႖ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ မရႀိေဳကာင္း၊ လက္ရႀိ
အေဴခအေနတၾင္ သူႛအား အမည္စာရင္းတင္သၾင္းဴခင္းကို သေဘာမတူညီႎိုင္ေဳကာင္း၊ ဒၝ႟ိုက္တာမဵားက ကဵားကုပ္
ကဵားခဲ ဆက္လက္၍စဥ္းစားေနဳကဦးမည္ဆိုလ႖င္ အစည္းအေဝး ေ႟ၿႚဆိုင္းရန္ အဳကံေပးလိုေဳကာင္း စသဴဖင့္ ဴဖစ္သည္။
မစၤတာဟစ္ေကာ့က သေဘာမတူေသာ္လည္း အမဵားစုဆႎၬအရ အစည္းအေဝးကို တရက္ဴခားသိုႛ ေ႟ၿႚဆိုင္း
လိုက္သည္။
ေနာက္တေနႛတၾင္ မစၤတာဝက္စ္ ဘလိန္းဥကၠႉ ရာထူးမႀ ႎုတ္ထၾက္လိုက္ေဳကာင္း ပိုႛစ္သတင္းစာတၾင္ သတင္း
ပၝလာသည္။ ထုိေနႛထုတ္ ပိုႛစ္သတင္းစာက ဘလိန္းေကာလိပ္အတၾက္ မစၤတာဝက္စ္၏ အကဵိႂးဴပႂခဵက္မဵား အေဳကာင္း
ကို ေခၝင္း႒ကီးေရးသည္။ ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာကမူ၊
"ဘလိန္းေကာလိပ္မႀ လူတန္းစားဝၝဒကို ဆန္က ႛ ဵင္သည့္ တုိက္ပဲၾ႒ကီး၌ ခေရာ္နီကယ္သတင္းစာ ေအာင္ပၾဲခံ႓ပီ"
ဟု ေရးသည္။
တတိယေနႛတၾင္ ပိုႛစ္ ဒၝ႟ိုက္တာ အစည္းအေဝး ဴပန္လည္ကဵင္းပသည္။ မစၤတာဝက္စ္ အစည္းအေဝး မတက္။
မစၤတာေဟာ့ပကင္က အစည္းအေဝး ဆက္လက္ကဵင္းပ႓ပီး လုပ္စရာရႀိသည့္ ကိစၤကို ႓ပီးဴပန္ေအာင္လုပ္ရန္ သူႛသေဘာ
ထားကို တင္ဴပသည္။
"မစၤတာကၾိကို အမည္စာရင္းတင္သၾင္းခဲ့တဲ့ ဒၝ႟ိုက္တာ႒ကီးကို အဆိုဴပန္လည္႟ုပ္သိမ္းဖိုႛ ကဵေနာ္ ေမတၨာရပ္ခံ
ခဵင္ပၝတယ္။ ကဵေနာ္တိုႛ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ဟာ ကန္ႛကၾက္သူမရႀိ တညီတႌၾတ္ထဲ ဴဖစ္သင့္ပၝတယ္။ မစၤတာကၾိကို အမည္
စာရင္း တင္ထား႓မဲ တင္ထားရင္ေတာ့ ကဵေနာ္ သူႛကို မဲေပးရမႀာပဲ" ဟု မစၤတာ ဟစ္ေကာ့က ေဴပာသည္။
ကၾိ၏ အမည္ကို တာဝန္သိစၾာ ႟ုပ္သိမ္းလိုက္႓ပီးေနာက္ ဒၝ႟ိုက္တာအားလံုးက ဝက္စ္ကို ပုိႛစ္သတင္းစာ
အယ္ဒီတာ ခန္လ ႛ ိုက္သည္။ အထူးဆံုးဴဖတ္ခဵက္အဴဖစ္ အယ္ဒီတာ မရႀိခဵိန္တၾင္ စၾမ္းစၾမ္းတမန္ ေဆာင္ရၾက္ခဲ့သည့္
အတၾက္ မစၤတာကၾိအား ေကဵးဇူးတင္ေဳကာင္းႎႀင့္ မစၤတာကၾိ၏ လစာေငၾကို တႎႀစ္ေဒၞလာ ၁,၈၀၀ သုိႛ တိုးဴမၟင့္ေဳကာင္း
ဆံုးဴဖတ္လုိက္သည္။
မစၤတာဟစ္ေကာ့မႀတပၝး အဴခားဒၝ႟ိုက္တာမဵားက မဵားစၾာ ေကဵနပ္အားရဴဖစ္ဳကသည္။ ဴပည္နယ္အတၾင္း
စၾမ္းရည္အထက္ဴမက္ဆံုး၊ အရည္မၾန္ဆံုး၊ လူသိအမဵားဆံုး လူငယ္မဵားအနက္ တဦးကို မိမိတိုႛ သတင္းစာအတၾက္
အယ္ဒီတာအဴဖစ္ ခန္ႛထားႎိုင္လိုက္သဴဖင့္ ကိုယ့္အခဵင္းခဵင္းပင္ ခဵီးကဵႃးေနမိဳကသည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ ပရိသတ္တဦးကမူ သူတိုႛဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကို မေကဵမနပ္ ဴဖစ္ေနသည္။ မစၤရႀာလီေဝလင္ ဴဖစ္၏။
ရႀာလီက ကၾိကို မဆိုင္းမတၾ အယ္ဒီတာ ခန္ႛသင့္သည္ဟု ယူဆသည္။ မစၤတာဝက္စ္လည္း အယ္ဒီတာေကာင္း
တေယာက္ ေလာက္ေလာက္လားလား ဴဖစ္ႎိုင္ေသာ္လည္း ဘလိန္းေကာလိပ္ ဥကၠႉ ရာထူးမႀ မထၾက္သင့္ဟု သူ
ထင္သည္။
ထိုသေဘာထားကို ရႀာလီ ဳကာရႀည္စၾာ ႎႀလံုးသၾင္းေနရန္ မလို။ အယ္ဒီတာသစ္ ဝက္စ္ကိုယ္တိုင္ သူႛဆီသုိႛ
ဴမႃးတူးတက္႔က စိတ္အားထက္သန္စၾာ ေရာက္လာသည္။
"ေကာလိပ္႒ကီးေတာ့ ေခၝင္းေပၞက ကဵသၾား႓ပီ။ ဟူး။ ေကဵာင္းပိတ္ရက္အစမႀာ ေကဵာင္းသားကေလး ေပဵာ္သလို
ေပဵာ္တယ္ဗဵာ။ စိတ္လၾတ္လူလၾတ္ ဴဖစ္သၾားတာပဲ။ ပိုႛစ္အတၾက္ အင္အားေတၾ၊ စိတ္ဓာတ္ေတၾ၊ စီမံကိန္းေတၾ ကဵေနာ့မႀာ
တဴပံႂ႒ကီးရႀိတယ္"
"မစၤတာကၾိေကာ စိတ္ပဵက္ေနသလား"
ရႀာလီက ေမးသည္။
ထိုေမးခၾန္းေဳကာင့္ ဝက္စ္ အံ့အားမသင့္။ သိုႛေသာ္ ကၾိ အယ္ဒီတာရာထူး ရသင့္သည့္ အခၾင့္အေရး ရႀိသည္ဟု
ရႀာလီထင္ေနေဳကာင္း သူႛေလသံမႀာ ေပၞေနသည္ဟု ထင္မိ၏။
"စိတ္ပဵက္မယ္ မထင္ပၝဘူး"
ဝက္စ္က ဴပတ္ဴပတ္ေဴဖသည္။
"ဘာေဳကာင့္ စိတ္ပဵက္ရမႀာလဲ။ သူေစာင့္ရလႀ တႎႀစ္၊ အမဵားဆံုး ႎႀစ္ႎႀစ္ေပၝ့။ ကဵေနာ္ကလဲ ပိုႛစ္မႀာ တသက္
လံုး လုပ္မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး"
ဝက္စ္က အေဴခအေနကို အဳကမ္းဖဵင္း ေဴပာဴပေနသည္။

86
 "သူႛတက္လမ္းကို ကဵေနာ္ မပိတ္ပၝဘူး။ သူဴမန္ဴမန္တက္ႎိုင္သေလာက္ တၾန္းတင္ေပးခဵင္တာပၝ။ ကဵေနာ္တိုႛ
ခင္ဗဵားနဲႛ ကဵေနာ္ေပၝ့။ သူႛကို ရႀာေတၾႚထားတာ မဟုတ္လား။ သူက သိပ္ထက္ဴမက္ေပမယ့္ သိပ္ငယ္ေသးတယ္။ အေတၾႚ
အဳကံႂကလဲ သိပ္နည္းေသးတယ္။ အခိဵန္နည္းနည္း လိုေသးတယ္။ အခဵိန္မကဵေသးဘဲ တာဝန္႒ကီး႒ကီး သၾားေပးရင္
နလံမထူႎိုင္တဲ့ အမႀားမဵိႂး လုပ္မိမႀာ ေသခဵာတယ္။ ကဵေနာ္က ဘုရင္ မဟုတ္ပၝဘူးဗဵာ။ ဘုရင္ အ႟ၾယ္မေရာက္ခင္
ရင္ခၾင္ပိုက္ နန္းစံရတဲ့လူပၝ"
ရႀာလီက မတရား အထင္လၾဲမိေလဴခင္းဟု ေတၾးမိသည္။
"ရႀင္က ကဵမထက္ အလိမၳာလည္း ႒ကီးပၝေပတယ္။ အဴမင္လဲ ကဵယ္ပၝေပတယ္ရႀင္"
"ေတာ္စမ္းပၝ"
"ကဵမ ပၝရဂူကေလးမႀာ ဒီလို မိတ္ေဆၾေကာင္းရႀိတာ ဝမ္းသာပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ သူက ပၝရဂူလည္း မဟုတ္ေတာ့
ဘူး။ ကေလးလည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"တဴခားလူ ဆိုရင္လည္း ကဵေနာ့လိုပဲ လုပ္မႀာပၝ"
"တဴခားလူဆိုရင္ ဒီလုိသေဘာထား ႒ကီးခဵင္မႀ …"
ဤစကားကိုလည္း ဝက္စ္ လက္မခံ။
"ရႀင္အယ္ဒီတာ လုပ္ရမႀာ သေဘာေတာ့ ကဵပၝတယ္ေနာ္"
"သိပ္သေဘာကဵတယ္။ ဒီအလုပ္ထက္ ဴမင့္ဴမတ္တဲ့အလုပ္ ဘယ္မႀာရႀိမႀာလဲ။ ဘလိန္းေကာလိပ္မႀာ ဆိုရင္
ေကဵာင္းသား လက္ဆုပ္စာေလာက္ကိုသာ လက္လႀမ္းမီတာ။ သတင္းစာ ဆိုေတာ့ ဧရာမ နယ္ကဵယ္တာေပၝ့။ တေနႛကို
လူတသိန္းေလာက္ ေနာက္လိုက္ရႀိေနတာ။ မနက္တိုင္း တိုးတက္မႁေတၾ၊ ေဴမၟာ္မႀန္းခဵက္ေတၾ၊ ရဲရင့္မႁ၊ ရိုးသားမႁ၊ ဳကင္နာမႁ၊
ယံုဳကည္မႁေတၾကို တရားေဟာဖိုႛ ပရိသတ္ရႀိေနတာပဲ။ သူတိုႛရဲႚ အဴမင္ေတၾ၊ ယံုဳကည္ခဵက္ေတၾ၊ ေဴမၟာ္မႀန္းခဵက္ေတၾ၊
ေတၾးေခၞပံု အေလ့အထေတၾကို ပံုေလာင္းေပးႎိုင္မႀာ"
ဝက္စ္သည္ ည ၁၁ နာရီထိ စကားထိုင္ေဴပာသည္။ ရႀာလီကလည္း အထင္တ႒ကီး နားေထာင္သည္။ ဝက္စ္
ဴပန္သၾားခဵိန္တင ၾ ္ ကၾိ မေကဵမလည္မဵားဴဖစ္ေနမလား ဟူေသာ စႎိုးစေနာင့္ စိတ္ကေလးသည္ ရႀာလီ၏ ရင္ထဲတၾင္
ကဵန္ခဲ့သည္။ ရက္အတန္ဳကာ၍ ကၾိကို ေတၾႚမႀ ထုိစႎိုးစေနာင့္စိတ္ကေလး ေပဵာက္ကၾယ္သၾားသည္။
ကၾိတၾင္ ေလာကကို ေထာင္းခဵင္သည့္ သေဘာထား တဴပားသားမ႖ မရႀိ။

(၂၁)

လမ္းတဖက္တခဵက္တၾင္ တေမ႖ာ္တေခၞ လူတန္းရႀည္႒ကီး ဴပည့္ေန၏။ သၾားမရ၊ လာမရ။ ရဲမဵားက လမ္းတေလ႖ာက္

စုန္ခဵီဆန္ခဵီ သၾားကာ လူအုပ္ကို ေနာက္ဆုတ္ရန္ တဟဲ့ဟဲ့ ေအာ္ေနရသည္။ ေအာက္လူအုပ္ေပၞ ဴပႂတ္ကဵမည္စိုး၍
သစ္ပင္ေပၞမႀ ကေလးမဵားကိုလည္း ဆၾဲခဵရေသး။
ေနရာတကာတၾင္ တလူလူလၾင့္ေနေသာ အလံမဵား။ ဟုိေနရာ ဒီေနရာတၾင္ ခရီးဦး႒ကိႂဆိုေသာ ပန္းမုခ္ဦး႒ကီး
မဵား။ ယေနႛသည္ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ တပ္စုမဵား ဴပန္လည္ေတၾႚဆံုပၾဲ၏ အထၾဋ္အထိပ္ေနႛ။ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး၏ ကၾယ္
ေပဵာက္စ ဴပႂ႓ပီဴဖစ္ေသာ တပ္႔ကင္းတပ္ကဵန္မဵား ႎႀစ္ပတ္လည္ စစ္ေရးဴပေတာ့မည္။
မစၤက္ေဝလင္၏ အိမ္သည္ စစ္ေရးဴပလမ္းေဳကာင္းေပၞတၾင္ တည္ရႀိသည္။ အိမ္မေကာင္းလႀေသာ္လည္း ႒ကီး
သည္။ သက္ေတာင့္သက္သာ ထိုင္ႎိုင္သည့္ ဆင္ဝင္ေအာက္ကေလးရႀိသည္။ ရႀင္သန္ေသာ တိုင္းဴပည္ (အေမရိကန္
ဴပည္ေထာင္စု) ႎႀင့္ ေသလၾန္ေသာ တိုင္းဴပည္ (ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္စု) ၏ အလံႎႀစ္မဵိႂးလံုးကို လၿင့္ထူထားသည္။
မစၤက္ေဝလင္၏ အိမ္ဆင္ဝင္ေဆာင္ကေလးသိုႛ ရႀာလီေဝလင္၏ အထူးဖိတ္ဳကားခဵက္အရ ကၾိ ေရာက္လာ
သည္။
ရႀာလီက ဆီး႒ကိႂ ႎႁတ္ဆက္သည္။
"ရႀင္ မေမ့ဘူးေနာ္"
"ကဵေနာ္ ခုနစ္ႎႀစ္သားတုန္းက ညစာအတၾက္ ဝက္ေပၝင္ေဴခာက္ ေဳကာ္ထားတာ ဳကည့္လုိက္လိုႛ တင္မ္က
မႀာ႓ပီး အဴပင္ခဏ ထၾက္သၾားတယ္။ ကဵေနာ္ စာအုပ္ဖတ္ေနေတာ့ ေမ့သၾားတယ္။ တင္မ္ ဴပန္လာေတာ့ ဝက္ေပၝင္
ေဴခာက္က မီးေသၾးခဲ ဴဖစ္ေန႓ပီ။ အဲဒီေနႛကစ႓ပီး ကဵေနာ္ ဘာမႀမေမ့တတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီေနႛ ခင္ဗဵားတိုႛ႟ံုးလဲ ပိတ္သလား"
"ဒီေနႛ ကဵမတိုႛ အလုပ္လုပ္မယ္လိုႛမဵား ထင္သလားရႀင္"
ရႀာလီက သူႛကို မိခင္ဴဖစ္သူႎႀင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ မစၤက္ေဝလင္က သူႛကို ေဴခဆံုးေခၝင္းဆံုး အကဲခပ္ေန၏။
ရႀာလီက လက္ႎႀစ္လံုးခန္ႛ အလံကေလးတခု ယူလာသည္။
"ရႀင္လဲ ကဵမတိုႛဘက္ေတာ္သားပဲ မဟုတ္လား။ ရႀင့္ဖိုႛ ကဵမ အလံကေလး ယူလာတယ္"

87
 "ဘာအဓိပၯာယ္နဲႛ ရင္ဘတ္မႀာ ထိုးရမႀာလဲ"
"ေတာင္ပိုင္းကို ရႀင္ဴမတ္ႎိုးတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၯာယ္နဲႛေပၝ့ရႀင္"
"ေကာင္းပၝ႓ပီေလ။ ခင္ဗဵား ထိုးေစခဵင္လဲ ထုိးရတာေပၝ့"
ရႀာလီက သူႛမိခင္၏ မဵက္စိေရႀႚေအာက္မႀာပင္ ကၾိ အကႈဵ၌ အလံထိုးေပးသည္။ ထိုႛေနာက္ ဴမက္ဖဵာကေလး
ယူလာ႓ပီး ဆင္ဝင္ေလႀကားေပၞ၌ ကၾိႎႀင့္အတူ ယႀဥ္ထိုင္လိုက္သည္။
"လူေတၾ ဳကည့္လုိက္စမ္းပၝရႀင္။ သိန္း သန္း ကုေဋပဲ"
"ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းသာ ရႀိရင္ သိပ္ေကဵနပ္မႀာပဲ" ကၾိက ေဴပာသည္။
ေနာက္ထပ္ေရာက္လာေသာ ဧည့္သည္မဵားဆီသုိႛ ရႀာလီထသၾား႓ပီး ႎႁတ္ဆက္သည္။ ဆင္ဝင္ေပၞတၾင္ လူ
ႎႀစ္ဆယ္ အစိတ္ခန္ရ ႛ ႀိသည္။
ရႀာလီဴပန္လာ႓ပီး သူႛေဘးတၾင္ ထုိင္သည္။
"မစၤတာကၾိ။ ပိုႛစ္ ဒၝ႟ိုက္တာေတၾ ဆံုးဴဖတ္တာ ရႀင္ေကဵနပ္ရဲႚလား"
"ေကဵနပ္ပၝတယ္။ တဴခားလူကို ေ႟ၾးရင္ေတာ့ မထီမဲ့ဴမင္လုပ္တာလိုႛ ကဵေနာ္္ ထင္မိခဵင္ ထင္မိမႀာ။ မစၤတာ
ဝက္စ္ ဆိုေတာ့ ဘာမႀ ေဴပာစရာမရႀိပၝဘူး။ ကဵေနာ္ကေတာ့ ေစာင့္မႀာပဲ။ ခင္ဗဵားလဲ မႀတ္မိမႀာေပၝ့။ ဒီႎႀစ္ထဲမႀာ အယ္ဒီတာ
ဴဖစ္ရမယ္လုိႛ ကဵေနာ္ေဴပာတာမႀ မဟုတ္ဘဲ"
"သိပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ သူတိုႛက ေ႟ၾးရင္ေတာ့ ကဵမကို ရႀင္ေဴပာဖူးသလို အဲဒီအလုပ္ကို လၿင့္ပစ္ဦးမႀာလားဟင္"
"မပစ္ေတာ့ပၝဘူး။ လက္ခံဖိုႛ စိတ္ပိုင္းဴဖတ္ထား႓ပီး႓ပီ"
ရႀာလီ စိတ္ထဲက ဴပံႂးလိုက္သည္။
"ရႀင္ ဒီအလုပ္ကို စိတ္ဝင္စားေန႓ပီလား ဟင္"
"ဘယ္ေလာက္စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာ ေဴပာဴပဖုိႛေတာင္ ခက္တယ္"
"အယ္ဒီတာ ဴဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရႀင့္စကားကို မဟာ႔ကားလံုး႒ကီးလိုႛ ကဵမ ေဴပာခဲ့တာ မႀတ္မိမႀာေပၝ့။ ရႀင္ ကဵမ
ထက္သာသၾား႓ပီလုိႛ ဝန္ခံရေတာ့မယ္ ထင္တယ္"
"ကဵေနာ္ ထင္တယ္" ကၾိက တိုးတိတ္ ညင္သာဆံုး ေလသံဴဖင့္ ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္က ခင္ဗဵားထက္ သာသလား။ ခင္ဗဵားက ကဵေနာ့္ထက္ သာသလားဆိုတာ ေဴပာဖိုႛ ေစာလၾန္း
ေသးတယ္"
ရႀာလီက လမ္းေပၞသိုႛ ေမ႖ာ္ဳကည့္ရင္း
"တေနႛကဵရင္ ရႀင္အယ္ဒီတာဴဖစ္မႀာက ကဵိန္းေသေန႓ပီပဲရႀင္"
"ကဵေနာ္ သတိရသေလာက္ေတာ့ အဲ့ဒီေနႛညက ကဵေနာ္တိုႛေဴပာဳကတာ ေခၝင္း႒ကီး ကိစၤတခုထဲ မဟုတ္ပၝဘူး"
"အို၊ နားေထာင္စမ္း"
အေဝးမႀ ဒစ္ဇီ 81 သီခဵင္းသံ ဳကားရသည္။ ဳသဘာသံမဵား ရႀည္လဵားကဵယ္ေလာင္စၾာ ေပၞလာသည္။ ရႀာလီက
ဧည့္သည္တဦးကို ထႎႁတ္ဆက္႓ပီး ဴပန္ထိုင္သည္။
ကၾိက စကားေဴပာင္းလိုက္႓ပီး
"ခင္ဗဵားတိုႛ စစ္ဴပန္႒ကီးေတၾအေဳကာင္း ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္ ေဴပာပံု ခင္ဗဵား ဳကားေစခဵင္တယ္"
"အမနာပေတၾ ဴဖစ္မႀာေပၝ့"
"ဒီလူေတၾက ႎႀစ္ေပၝင္းေလးဆယ္ေလာက္ ယူနီေဖာင္းဝတ္႓ပီး ေတာင္းစားေနတာတဲ့။ တိုင္းဴပည္အတၾက္ သူတိုႛ
အကဵိႂးဴပႂႎိုင္တာကေတာ့ ဴမန္ႎိုင္သမ႖ ဴမန္ဴမန္ေသေပးဖိုႛပဲတဲ့။ ခင္ဗဵားသာဳကားရင္ ဒီလူ႒ကီး အရင္က ဴပည္ေထာင္စု
စစ္ဗိုလ္ဴဖစ္ခဲ့မႀာပဲလိုႛ ထင္မႀာ"
"သူႛအေဳကာင္း ရႀင္အကုန္သိတယ္ဆို ရႀင့္"
"သူေဴပာတာသာ သိတာပၝဗဵာ" ကၾိက ႟ိုး႟ိုးသားသား ဝန္ခံသည္။
"ရႀာလီ" သူႛမိခင္က လႀမ္းေမးသည္။
"ေကဵာက္ဴပားေပၞထိုင္ေနတာလား"
"ဖဵာခင္းထိုင္ေနတာပၝ ေမေမရဲႚ"

81
ဒစ္ဇီ။ ။ ၁၈၅၉ တၾင္ ဒီ-ဒီ-အမ္မက္ဆိုသူ ေရးစပ္ေသာ သီခဵင္း။ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္စု စစ္တပ္မဵား၏ စစ္သီခဵင္း
အဴဖစ္ ေကဵာ္ဳကားသည္။ ၁၈၆၁ ေဖေဖာ္ဝၝရီ ၁၈ တၾင္ ကဵင္းပေသာ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ေပၝင္းစု သမၳတ ဂဵက္ဖာဆန္
ေဒးဗီး၏ ကဵမ္းသစၤာကဵိန္ဆုိပၾဲတၾင္လည္း ထိုသီခဵင္းကိုပင္ သီဆို တီးမႁတ္ခဲ့သည္။

88
 "ဴပည္ေထာင္စု စစ္ဗိုလ္ေတာင္ ဟုတ္မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး။ သူႚလို စိတ္အခဵဥ္ေပၝက္ေနတဲ့ လူေတၾက ဘယ္အထဲ
မႀာမႀ မပၝတဲ့ သရဲေဘာေဳကာင္သူေတၾသာ မဵားပၝတယ္။ ဳကည့္၊ မစၤတာ ကၾိ။ ဳကည့္လိုက္စမ္း"
တလမ္းလံုး ဝ႟ုန္းသုန္းကား ဴဖစ္သၾားသည္။ ေအာ္သံဟစ္သံမဵား ပိုမိုကဵယ္ေလာင္လာသည္။ စစ္ေဳကာင္း
တပ္ဦးကို ႎႀစ္လမ္းေကဵာ္တၾင္ လႀမ္းဴမင္ရသည္။ ကၾိ ေမ႖ာ္ဳကည့္လုိက္သည္။ သူႛစိတ္ထဲတၾင္ လိႁက္ဖိုသၾားသည္။
တပ္ဦးတၾင္ ေရႀႚေဴပးတပ္ဖၾဲႛ ခဵီလာသည္။ ဘင္ခရာ သံုးဖၾဲႛပၝသည္။ ဘိုင္စကယ္စီးရဲမဵား၊ ႓မိႂႚေတာ္အရာရႀိမဵား၊
စစ္ဧည့္သည္ေတာ္မဵား၊ စစ္ဴပန္႒ကီးမဵား၏ ရင္ေသၾးမဵား၊ ရစ္ခမၾန္ဘလူးေဴခလဵင္တပ္မဵား ခဵီလာသည္။
ေရႀႚေဴပးတပ္ဖၾဲႛေနာက္တၾင္ စစ္ဴပန္တပ္ဖၾဲႛ ေသနာပတိခဵႂပ္ႎႀင့္ အဖၾဲႛ၊ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီးႎႀင့္အဖၾဲႛ၊ ဴမင္းစီးတပ္ဖၾဲႛမဵား
ဴမင္းကိုယ္စီႎႀင့္လုိက္ပၝလာဳကသည္။ ေသနာပတိခဵႂပ္သည္ ဴမင္း႒ကီးစီးလာသည္။ ေနာက္မႀ စစ္ဴပန္မဵား ေဴခလဵင္ ခဵီလာ
ဳကသည္။
ပရိသတ္အားလံုး မတ္တတ္ရပ္လိုက္ဳကသည္။ တ႓မိႂႚလံုး ထိုင္ေနသူ ရႀိမႀ ရႀိေသးရဲႚလားဟု သံသယ
ဴဖစ္ေလာက္စရာပင္။
ေသနာပတိခဵႂပ္သည္ ေဝလင့္အိမ္ ဆင္ဝင္ခန္းေရႀႚသိုႛ ေရာက္ေသာအခၝ တစံုတေယာက္၏ မဵက္ႎႀာကို
ရႀာသလို ဳကည့္လိုက္႓ပီး ငႀက္ေတာင္စိုက္ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားေသာ သူႛေခၝင္းကို ဦးႌၿတ္လိုက္သည္။ ဆင္ဝင္ေပၞမႀ
လူမဵားက လက္ခုပ္တီးဳက အလံေဝႀႛရမ္းဳကဴဖင့္ တံုႛဴပန္ဳကသည္။
"ကဵမဖၾားဖၾားကို ႎႁတ္ဆတ္တာ။ သူက ၁၈၅၀ ခုႎႀစ္ကတည္းက ဖၾားဖၾားကို ပိုးလာတာ" ရႀာလီက ကၾိကို
ေဴပးလာေဴပာသည္။ ခဵက္ခဵင္းပင္ တစံုတေယာက္ကို တစံုတခုေဴပာရန္ ဴပန္ေဴပးသၾားသည္။
စစ္ဴပန္တပ္မဵား တတပ္႓ပီး တတပ္ ခဵီလာသည္။ ကၾိထုိင္ေနရာႎႀင့္ ကိုက္ငၝးဆယ္ခန္ႛတၾင္ စစ္ဴပန္႒ကီး တဦး
လဲကဵသၾားသည္။ အနီးရႀိလူမဵားက သူႛကို အိမ္တအိမ္အတၾင္းသုိႛ ေပၾႚသယ္သၾားဳကသည္။ တပ္အလံမဵားကို ဴမင္ရ
သည္မႀာ စစ္ဴပန္မဵားထက္ပင္ ေဳကကၾဲစရာေကာင္းေသးသည္။ အလံမဵားသည္ ဖၾာလံကဵဲေအာင္ စုတ္ဴပတ္ ညစ္ေပေန
သည္။
ငိုသူတိုႛ ငုိဳကသည္။ ဆင္ဝင္ေပၞမႀ အမဵိႂးသမီး႒ကီးမဵားသည္ သူတိုႛ၏ လက္ကိုင္ပုဝၝမဵားကို စစ္ဴပန္႒ကီးမဵားအား
ႎႁတ္ဆက္ေဝႀႛရမ္းဴပရန္ အတၾက္သာ အသံုးဴပႂသည္ မဟုတ္ေတာ့။ အမဵိႂးသမီးတဦးဆိုလ႖င္ စစ္ဴပန္အဖၾဲႛ တဖၾဲက ႛ ို
သူႛလက္ကိုင္ပုဝၝဴဖင့္ ေဆၾႚေဆၾႚခုန္ လႁပ္ရမ္းဴပ႓ပီးေနာက္ ကုလားထုိင္ေပၞတၾင္ ဖၾဲႚအိပ္ပစ္ခဵသလို ထိုင္ခဵလုိက္သည္။
သူႛလက္ကိုင္ပုဝၝသည္ သူႛမဵက္ရည္ကို သုတ္ေပးေနရသည္။ လာသမ႖လူကို ဒိုင္ခံရႀင္းဴပေနသည့္ ရႀာလီက
"သူႛေယာက္ဵားနဲႛ ေမာင္က ႎႀစ္ေယာက္စလံုး ရက္တစ္ဘတ္စ္ 82 မႀာကဵသည္။ သူႛေယာက္ဵားက ပစ္ကစ္ 83
တပ္မႀာ ဝင္တုိက္ခဲ့တာ။ ခုနက ဴဖတ္သၾားတာက ပစ္ကစ္တပ္က စစ္ဴပန္ေတၾေပၝ့"
ခဏဳကာ႓ပီးေနာက္မႀ ရႀာလီက စကားဆက္ဴပန္သည္။
"ရႀင္တုိႛ ေဴမာက္ပိုင္းက တပ္မေတာ္ေနႛေတၾလိုေတာ့ ေပဵာ္စရာ မေကာင္းဘူးေပၝ့ရႀင္။ ဒီအဖိုး႒ကီးေတၾက
ကဵမတိုႛ အေမေတၾရဲႚ ေမာင္ေတၾ ဘၾားေတၾ၊ ခဵစ္သူရည္းစားေတၾ၊ ဦးေလးေတၾ၊ အေဖေတၾ၊ သူတိုႛေတၾ စစ္ခဵီတုန္းကလည္း
ဒီလမ္းေပၞက ခဵီခဲ့တာပဲ။ ဒီဆင္ဝင္ေပၞမႀာ ရႀိသမ႖ ရႀင္ကလၾဲရင္ေပ့ၝေလ။ သူတိုႛခဵစ္တဲ့ခင္တဲ့လူ မဆံုး႟ံႁးဘူးတဲ့သူ
တေယာက္မႀ မရႀိဘူး။ ႓ပီးေတာ့ ကဵမတုိႛရဲႚ မာန္ကလဲ ရႀိေသးတယ္။ ဒၝေဳကာင့္ ဒီအမဵိႂးသမီး႒ကီးေတၾ ငိုေနဳကတာ"
"အမဵိႂးသမီးကေလးေတၾကေရာ ဘာဴဖစ္လိုႛ ငိုရတာလဲ"
"အိုး၊ ကဵမ မငိုပၝဘူးရႀင္"
"လူတေယာက္ ငိုတာ မငုိတာေတာင္ ကဵေနာ္ မသိတတ္ဘူးထင္လိုႛလား။ ခင္ဗဵား ဘာဴပႂလိုႛ ငုိရတာလဲ"
ရႀာလီက မဵက္လၿာခဵလိုက္႓ပီး
"အင္း၊ အေတာ္ေဳကကၾဲစရာေကာင္းတာ၊ ေဳကကၾဲစရာ"
သူတိုႛ ဘာအတၾက္ ငိုေနဳကသလဲ။ ရႀာလီ ရႀင္းဴပသည္မႀာ မခိုင္လံု။ စစ္႓ပီးသည္မႀာ ဳကာလႀ႓ပီ။ ရႀာလီ မေမၾးမီ
ကတည္းက စစ္ေရးဴပပၾဲ အ႒ကိမ္႒ကိမ္ ကဵင္းပခဲ့သည္။
ဤအမဵိႂးသမီး႒ကီးမဵားသည္ သူတိုႛ ဆံုး႟ံႁးခဲ့ရသည့္ မိဘေမာင္ဘၾား ခဵစ္သူရည္းစားမဵားအတၾက္ ငိုေ႔ကးဳက
သည္မဟုတ္။ ႎႀစ္ေပၝင္းေလးဆယ္ေကဵာ္က ေသလၾန္ခဲ့သူတိုႛအတၾက္ မည္သူမ႖ မငို။ မႎႀစ္ကမႀ ဆံုးရႀာသည့္ ဖီဖီ့
အတၾက္ပင္ ငိုသူ မရႀိ။ စင္စစ္ သူတုိႛ ငိုသည္မႀာ အယူအဆ တခုအတၾက္။ စိတ္ေဝဒနာတခုအတၾက္။ ရႀာလီ့မဵက္ရည္
သည္လည္း ထိုအယူအဆအတၾက္ လက္ေဆာင္ပၸာ ဴဖစ္သည္။

82
ရက္တစ္ဘတ္စ္။ ။ အေမရိကန္ဴပည္ ပင္ဆီေဗးနီးယားဴပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း႓မိႂႚကေလး။ ၁၈၆၃၊ ဂဵႃလိုင္ ၁ မႀ ၃
ရက္ထိ ထို႓မိႂႚကေလးအနီး၌ ဴဖစ္ပၾားေသာ တုိက္ပဲၾ႒ကီးတၾင္ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္စုတပ္မဵား အေရးနိမ့္သည္။
83
ပစ္ကစ္။ ။ ေဂဵာ့အက္ဒၾပ္ပစ္ကစ္ (၁၈၂၅-၇၅)။ ။ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္စု စစ္တပ္ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး တဦး။

89
 စစ္ဴပန္မဵားအနက္ နီးဂ႟ိုးလူမဲ႒ကီးမဵားကိုလည္း ေတၾႛရသည္။ သူတိုႛသည္ သူတိုႛ၏ က႗န္ပိုင္ရႀင္ လူဴဖႃမဵားကို
သစၤာခံ႓မဲခံကာ ေတာင္ပိုင္းဴပည္နယ္ တပ္မဵားဘက္မႀ ဝင္တုိက္ခဲ့သူမဵားဴဖစ္ဳကသည္။
ကၾိသည္ ပရိသတ္၏ ေဴပာသံဆိုသံမဵားကို နားေထာင္ရန္ ဆင္ဝင္ေလႀကား ေအာက္ဆံုးဆင့္အထိ ဆင္းလာ
ခဲ့သည္။ လူငယ္တဦး၏ ေဘးတၾင္ ရပ္မိလဵက္သား ဴဖစ္သၾား၏။
ထိုလူငယ္ကို ဳကည့္ရသည္မႀာ ေအာင္ဴမင္ေသာ အေမရိကန္လုပ္ငန္းရႀင္ကေလးတဦးႎႀင့္ တူသည္။ သိုႛေသာ္
ဦးေႎႀာက္ပဵက္သူကဲ့သုိႛ ဴပႂမူေနသည္။ ဘက္လမ္ 84 မႀ သူ႟ူးလို ေအာ္ဟစ္ေနသည္။ ဦးထုပ္ေဴမၟာက္ပစ္လိုက္၊ မဴမင္ရေသာ
ရန္သူကို လက္သီး လက္ေမာင္း တန္းဴပလိုက္ လုပ္ေနသည္။
"ငၝတိုႛကို မႎိုင္ႎိုင္ေတာ့ဘူးကၾ။ မႎိုင္ ႎိုင္ေတာ့ဘူး"
ကၾိက
"သူတိုႛ ႎိုင္တုန္းကေတာ့ ခင္ဗဵားတိုႛထက္ အမဵား႒ကီးသာတာပဲ"
ထုိလူငယ္က ဦးထုပ္ကို လူအုပ္႒ကီးေပၞသိုႛ ေနာက္ထပ္ ေဴမၟာက္ပစ္လိုက္ဴပန္႓ပီး
"လက္နက္ သာခဵင္သာမယ္။ ရိကၡာ သာခဵင္သာမယ္။ ဗိုလ္ခဵႂပ္ မသာပၝဘူး။ စစ္သား မသာပၝဘူး ခင္ဗဵာ"
"ခင္ဗဵား သိပ္စိတ္႔ကေနပၝကလား။ ဒၝေတာင္ ႎႀစ္ေပၝင္း ေလးဆယ္ကၾာေနလို"ႛ
"ကဵေနာ့္ကို ေမးေနတဲ့လူက ယန္းကီးလား"
"မဟုတ္ပၝဘူး။ အေမရိကန္ လူမဵိႂးတေယာက္ ေမးေနတာပၝ"
"ခင္ဗဵား ေဴဖပံု မဆိုးဘူး" လူငယ္သည္ စစ္ေရးဴပပၾဲမႀ မဵက္စိတခဵက္ခၾာ႓ပီး ေမးသူကို လႀည့္ဳကည့္လိုက္၏။
"ဟဲလုိး။ ေဒၝက္။ မစၤတာကၾိပၝလား"
ကၾိ အံ့ဳသသၾားသည္။
"ယား" လူငယ္သည္ ဴမင္းစီးသၾားသည့္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း အဖိုး႒ကီးတဦးကို လႀမ္းေအာ္လိုက္သည္။
အဖိုး႒ကီးက ႓ပံႂးလဵက္ လက္ေဴမၟာက္ဴပသည္။
"အေတာ္ခန္ႛတဲ့ အဖိုး႒ကီးပဲ" ကၾိက ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ့ အေဖေလ"
"ခင္ဗဵားအေဖက ဴပည္တၾင္းစစ္ထဲ ပၝသလား"
"မိတ္ေဆၾ႒ကီးခင္ဗဵား။ ဒီ႓မိႂႚကို ဘီးစိပ္နဲႛ တိုက္ရႀာေတာင္ စစ္ထဲ မပၝဘူးတဲ့ လူဆိုလိုႛ တေယာက္မႀ ေတၾႚမႀာ
မဟုတ္ပၝဘူး"
ကၾိက
"စစ္ဴပန္ေတၾက ဘယ္သူေတၾလဲ။ ဘယ္လိုလူစားေတၾလဲ"
"ကမာၲေပၞမႀာ အေကာင္းဆံုး လူေတၾေပၝ့ဗဵာ"
ေတာင္ကာ႟ိုလီနာဴပည္နယ္ကို ကိုယ္စားဴပႂေသာ အမဵိႂးသမီးကေလး ႎႀစ္ဦး စီးလာသည့္ ေလးဘီးတပ္
ဴမင္းလႀည္းတစီး ဴဖတ္သၾားသည္။ အမဵိႂးသမီးကေလးမဵားက ထိုလူငယ္ကို ဴပံႂး၍ ႎႁတ္ဆက္သၾားသည္။ လူငယ္ကလည္း
ဴပန္လႀန္ အေလးဴပႂလိုက္သည္။
"ကဵေနာ္ နလပိန္းတံုး စကားေဴပာေနသလို ဴဖစ္ခဵင္ဴဖစ္မယ္။ အေမရိကန္လူမဵိႂးအေဳကာင္း ေဴပာလိုႛ ေဴပာရဦး
မယ္၊ မစၤတာကၾိ။ ကဵေနာ္တိုႛ ႓မိႂႚေလာက္ အေမရိကန္စစ္စစ္ေတၾ ေမၾးထုတ္တာ တဴပည္လံုးမႀာ ဴပည္နယ္အလုိက္ေတာင္
မရႀိဘူး။ ဴပည္ေထာင္စုကို အဴပည့္အဝ ေထာက္ခံတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္တိုႛ ဴပည္နယ္တခုလံုးကို တစဴပင္ ဴဖစ္ေစခဲ့တဲ့
သမိုင္းရဲႚ အ႒ကီးဆံုးဴဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မႀ မေမ့ႎိုင္ဘူး။ ဒၝကို ကဵေနာ္တိုႛ ေမ့ရင္ ကဵေနာ္တိုႛ ေယာက္ဵားေတၾ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အေမရိကန္လူမဵိႂးလဲ မဴဖစ္ႎိုင္ေတာ့ဘူး"
ထိုလူငယ္က သက္ဴပင္းတခဵက္ ခဵလိုက္႓ပီး
"ကဲ စစ္ေရးဴပပၾဲလဲ ႓ပီးေတာ့မယ္။ တေနႛလံုး ေပဵာ္ထားတာေတၾ အေ႔ကးဆပ္ရေတာ့မယ္။ ညအလုပ္ဴပန္
လုပ္လိုက္ဦးမႀပဲ"
ထုိလူငယ္ကို ကၾိ သေဘာကဵသည္။ သူႛစိတ္တၾင္ ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္ကို ဴမင္ေယာင္မိသည္။
"ကဵေနာ္က အားရက္မႀာ အလုပ္လုပ္တာ သတင္းစာတခုပဲ ရႀိတယ္ထင္တာ"
လူငယ္က ရယ္လိုက္သည္။ သူႛလက္ကို ဆန္ႛတန္းေပးလိုက္႓ပီး
"ကဵေနာ္က အလုပ္႒ကိႂးစားတယ္ဆိုပၝေတာ့ဗဵာ။ မစၤတာကၾိကို ေတၾႚရတာ ဝမ္းသာပၝတယ္။ ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္
သိေနတာဳကာ႓ပီ။ တေနႛေနႛကဵ လာေတၾႚပၝဦး။ သၾားေတာ့မယ္။ ကဵေနာ္က စစ္စကားေတၾ ေဴပာေတာ့ ခင္ဗဵား နား႓ငီး

84
ဘက္လမ္။ ။ လန္ဒန္႓မိႂႚ ဘက္သယ္ဟန္ စိန္ႛေမရီ စိတၨဇေဆး႟ံု၏ အရပ္ေခၞ အမည္။

90
မလားမသိဘူး။ ကဵေနာ့္ အဖိုးတေယာက္၊ ဦးေလးသံုးေယာက္ အဲဒီစစ္မႀာ ကဵခဲ့တာဆိုေတာ့ ကဵေနာ္ စိတ္မဝင္စားဘဲ
မေနႎိုင္ဘူးဗဵာ"
စစ္ေရးဴပပၾဲ ႓ပီးဆံုး၍ လူစုကၾဲသၾားေလ၏။ ဆင္ဝင္ေပၞတၾင္ သူႎႀင့္ ရႀာလီတိုႛ သားအမိ၊ ေဴမးအဖၾားသာ
ကဵန္ခဲ့သည္။
"ကဵေနာ့္ကို ဒီေနႛဖိတ္ဴပတာ ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာလဲ ေကာင္းပၝတယ္။ ပညာလဲ ရပၝတယ္"
"ကဵမဆီ အလယ္လာဦးမယ္ မဟုတ္လား ဟင္"
"ကဵေနာ္ အိမ္လယ္ေလ့ မရႀိပၝဘူး"
"ရႀင္ ကဵမနဲႛ ေနရတာ သေဘာမကဵဘူးလား။ ေပဵာ္စရာေကာင္းတယ္လိုႛ မထင္ဘူးလား"
"ဒီေမးခၾန္းမဵိႂး ကိုယ့္ကိုယ္ကို တခၝမႀ မေမးဖူးဘူး"
ကၾိ၏ မဵက္လံုးသည္ တဖဵတ္ဖဵတ္လႁပ္ေနသည္။ ထိုေမးခၾန္းကို သူႛကိုယ္သူ ယခုေမး႓ပီးဴဖစ္ေဳကာင္း ထင္ရႀား
သည္။ သူႛမဵက္ႎႀာသည္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေဴပာင္းလဲသၾားသည္။
"ဟုတ္ကဲ့။ ေပဵာ္စရာေကာင္းပၝတယ္"
ဝန္ခံစကားသည္ သူႛမဵက္ႎႀာကို ဴဖႃဖတ္ဴဖႃေယာ္ ဴဖစ္သၾားေစသည္။
"ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္က ဟီဒၾန္ဝၝဒီ 85 မဟုတ္ဘူး"
ရႀာလီသည္ ကၾိဴပန္သၾားေသာအခၝ ဟီဒၾန္ဝၝဒီ ဆိုေသာ စကား အဓိပၯာယ္ကို အဘိဓာန္တၾင္ ရႀာဳကည့္ရေလ၏။
ထုိေနႛည ရႀာလီတိုႛ သားအမိ အိမ္ေပၞထပ္တၾင္ အတူရႀိစဥ္ မိခင္ဴဖစ္သူက
"ရႀာလီ၊ သမီး ဒီေနႛညေန သိပ္အေရးေပးတဲ့ မစၤတာကၾိ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ"
"အေမကလဲ မသိဘူးလား။ ပိုႛစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဴဖစ္မယ့္လူေလ။ လူတိုင္းက သူႛေခၝင္း႒ကီးေတၾကို
ေကာင္းလႀခဵည္ရဲႚလိုႛ ခဵီးမၾမ္းေနရတဲ့လူေပၝ့"
"ဟုတ္ပၝ႓ပီ။ ေမေမ ေမးေနတာက သူ ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္က လာသလဲ။ သူႛညာတိသဂႆဟက ဘယ္သူေတၾလဲ"
"ဒၝေဴပာတာလား။ သူက နယူးေယာက္က လာတာပၝ။ စာေပးသမားေလ။ အ႓မဲတမ္း ေလ့လာ မႀတ္သားေနတာ
ပဲ။ စာအုပ္တအုပ္လဲ ေရးေနတယ္"
"သူႛ ညာတိသဂႆဟကေရာ"
"ေတာ္၊ ဒၝကေတာ့ ေဴဖရတာ နည္းနည္းခက္တယ္။ အစက ခဵီေဴပာရရင္ သူက မိဘမဲ့လိုလို ဆိုပၝေတာ့
ေမေမရယ္"
"မိဘမဲ့လိုလုိဆိုတာ ဘာကိုေဴပာတာလဲ"
"အဲဒၝ အဆန္းဳကယ္ဆံုးအပိုင္းပဲ။ ကဵမအားလံုးေတာ့ သိတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵမကို ေဒၞေဒၞ့ကိုယ္စားလႀယ္
အဴဖစ္နဲႛ လုပ္ငန္းသေဘာ၊ လ႖ိႂႚဝႀက္စကားသေဘာ ေဴပာဴပထားတာဆိုေတာ့ ဒီကိစၤကေတာ့ ေရငံုေနဦးမႀ ဴဖစ္မယ္
ေမေမ"
"သူႛညာတိသဂႆဟအေဳကာင္းကို ကုန္စင္ေအာင္ မသိဘူးလိုႛ သမီး ဆိုလိုတာေပၝ့"
"အဳကမ္းသေဘာ ေဴပာရရင္ေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ေဴပာရေတာ့မႀာေပၝ့"
"သူႛဓာတ္ ယာယီကုန္စင္ေအာင္ မသိဘဲ အငႀားအိမ္မႀာ ေတၾႚတာနဲႛ သမီးက ဆၾဲလၾဲ႓ပီး မိတ္ေဆၾစာရင္း သၾင္း
လိုက္ေရာလား"
"ဆၾဲလၾဲ႓ပီး ဆိုတဲ့ စကားလံုးကေတာ့ သမီးေတၾရဲႚ ေယာကဵ္ားကေလး အေပၝင္းအသင္း ကိစၤနဲႛ ပတ္သတ္႓ပီး
အေမလုပ္သူေတၾ ခဵိန္ခဵိန္ဆဆ သံုးရမယ့္ စကားလံုးမဵိႂးပၝ။ ေမေမ နားမလည္ဘူးလားဟင္။ ကဵမက ဒီမိုကရက္ရႀင့္"
မစၤက္ေဝလင္က ေလသံမာမာဴဖင့္
"ဒၝက ဂုဏ္သေရရႀိ မိန္းမေတၾ မလုပ္အပ္တဲ့ အလုပ္မဵိႂးေအ့" ဟု ေဴပာသည္။
ရႀာလီက သူႛဆံပင္ကို မႀန္ထဲတၾင္ ဳကည့္၍ ဖီးသင္ရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ အဳကာ႒ကီး ရယ္ေနသည္။

85
ဟီဒၾန္ဝၝဒီ။ ။ ဂရိဘာသာေဝၝဟာရ 'တီဒၾန္' မႀ လာသည္။ ေပဵာ္ရၿင္မႁဟု အဓိပၯာယ္ရသည္။ အေပဵာ္အပၝး၌ အာ႟ံု
လိုက္စားဴခင္း။ ဂရိဒႍနေဗဒပညာရႀင္ အရစ္တီပတ္စ္၏ အယူအဆမႀ ေပၝက္ဖၾားလာသည့္ ဝၝဒ။ အာ႟ံုငၝးပၝး
လိုက္စားဴခင္းဴဖင့္ သႎိၩသုခကို ရရႀိသည္ဟု ယူဆေသာ သေဘာတရားဴဖစ္သည္။ ၁၉၇၄ ဧ႓ပီလ ၁၄ တၾင္ ဘုရင္ဂဵီ
ပုပ္ရဟန္းမင္းက အီစတာသဝဏ္ ထုတ္ဴပန္ရာ၌ "ဟီဒၾန္ဝၝဒသည္ က႗ႎ္ုပ္တိုႛ ေခတ္၏ ေဖာက္ဴပန္ ယၾင္းမႀားေသာ
တရားေတာ္ ဴဖစ္ေနသည္။ ထိုတရားသည္ အႎိၩမအေဴခ၌ တံလ႖ပ္ဒႍနပင္ဴဖစ္သည္" ဟု ေဖာ္ဴပခဲ့သည္။

91
 "ေမေမမိုႛ ကိုယ့္သမီးမဵက္ႎႀာကို တည့္တည့္ဳကည့္႓ပီး ဂုဏ္သေရရႀိ မိန္းမ မဟုတ္ဘူးလိုႛ ေဴပာရက္ေလဴခင္း
ေမေမရယ္"
"သမီး ဒီသူငယ္ကို သေဘာကဵေနသလား" မစၤက္ေဝလင္က ဆက္ေမးသည္။
"သူႛအေပၞ သမီး တပံုတပင္႒ကီးကို စိတ္ဝင္စားတယ္"
မစၤက္ေဝလင္က သက္ဴပင္းခဵလိုက္႓ပီး
"တခုပဲ ေဴပာခဵင္တယ္" ဟု ကုလားထိုင္ေပၞ ေခၾေခၾ႒ကီးထိုင္ကာ သူႛစာအုပ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း
ေဴပာသည္။
"ဒုိႛမဵား ေခတ္တုန္းကေတာ့ ဒၝမဵိႂး ဳကား မဳကားဘူးေပၝင္"

(၂၂)

ကၾိသည္ ဂေလာက္စက္စတာလမ္းအိမ္၏ ဧည့္ခန္းတၾင္ တေယာက္တည္း ထိုင္ေနသည္။ ေနႛလယ္ပိုင္းက စစ္ေရးဴပ

အေတၾႚအဳကံႂကို အလၾန္စိတ္ဝင္စားမိသည္။ သုိႛေသာ္ ႎူးညံ့သိမ္ေမၾႚေသာ ထိုဴဖစ္ရပ္အစဥ္သည္ သူ၏ ဆန္းစစ္မႁကို
အံတုေနသည္။ ဳကားခဲ့သမ႖ ဴမင္ခဲ့သမ႖သည္ လ႖ိႂႚဝႀက္ဆန္းဳကယ္လႀ၍ စိတ္ကသိကေအာင့္ ဴဖစ္စရာပင္ ေကာင္းသည္။
ရႀာလီႎႀင့္ ေဴပာခဲ့ရသည့္ စကားမဵားကလည္း သူႛကို စိတ္အေႎႀာင့္အယႀက္ ဴဖစ္ေစသည္။ ေစာေစာပိုင္းက
သူစိတ္ ဂဏႀာမ႓ငိမ္ႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ယခုမူ ဘာမ႖ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
နီကိုလိုဗီးယပ္က အိုင္ယာလန္ ေတာ္လႀန္ေရး ဴပည္ေဴပးဘဝကို ဘာေဳကာင့္မဵား တန္းတန္းစၾဲ ဴဖစ္ေနရပၝလိမ့္
ဟူ၍လည္း ေတၾးေနမိသည္။ သူသည္ အဖိုး႒ကီး အိမ္တၾင္ေန႓ပီး အဖိုး႒ကီးကို သူလ႖ႂိလုပ္ေနရသလို ဴဖစ္ေနသည္။
ကၾိသည္ နီကိုလိုဗီးယပ္၏ အေဴပာအဆိုက အိုင္းရစ္လူမဵိႂးႎႀင့္ မတူပံုကို သတိဴပႂမိသည္။ အိုင္ယာလန္ သူပုန္
တဦးဴဖစ္၍ ၁၈၈၂ က ဴပည္ေဴပးခဲ့ရသည္ဆိုလ႖င္ ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာကပင္ ကိုယ့္ႎိုင္ငံသိုႛကိုယ္ ဴပန္သၾားႎိုင္ခဲ့႓ပီ ဴဖစ္သည္။
အဖိုး႒ကီးတၾင္ လ႖ႂိႚဝႀက္ခဵက္ရႀိမည္။ သူႛလ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ သူဴမံႂထားသည္မႀာ အေဳကာင္းမဟုတ္။ ဘာမ႖ အကဵယ္
အကဵယ္မ႓ငိမ္းဖၾယ္ လုပ္ေနစရာမရႀိ။ သိုႛေသာ္ တအိုးတအိမ္တည္း အတူေန႓ပီး တဦးလုပ္သမ႖ကို တဦးစိတ္ထဲက
သံသယ ရႀိေနပၝလဵက္ ယံုဟန္ေဆာင္ေနရသည္မႀာမူ မေလဵာ္လႀေခဵ။ နီကိုလိုဗီးယပ္ႎႀင့္ သူႛဆက္ဆံေရးတၾင္ ႟ိုးသား
ပၾင့္လင္းမႁ ကင္းမဲ့ေနရသည့္အတၾက္ကို လိပ္ဴပာမသန္ႛ ဴဖစ္ေနရသည္။
ကၾိထက္ အနည္းငယ္ေနာက္ကဵ၍ နီကိုလုဗ ိ ီးယပ္ ေရာက္လာသည္။ သူႛဖိနပ္သည္ ခၝတိုင္းလို ေဴပာင္မေန။
ဖံုအနည္းငယ္ ကပ္ေနသည္။
"စစ္ေရးဴပပၾဲ ဴမင္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ေရႀာင္လိုႛမႀ မလၾတ္ႎိုင္တာ မဴမင္ဘဲ ဘယ္ေနမလဲေလ"
ကၾိက ဴမင္ခဲ့ေဳကာင္း ေဴပာသည္။
"ဴမင္သာတဲ့ ေနရာက ဳကည့္ခဲ့ရရဲႚလား"
ကၾိက အလၾန္ဴမင္ကၾင္းေကာင္းေဳကာင္း၊ မစၤက္ေ၀လင္၏ အိမ္ဆင္၀င္မႀ ဳကည့္ခဲ့ဳကေဳကာင္း ေဴပာသည္။
"ကဵႂပ္လဲ ရဲရဲေတာက္ စစ္ေရးဴပပၾဲ႒ကီးကို ဴမင္ခဲ့ရပၝသဗဵား"
နီကုိလိုဗီးယပ္က ခႎိုးခနဲႛ ေဴပာသည္။
သူသည္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၞသိုႛ ထိုင္ခဵလိုက္႓ပီး သူႛစိတ္ကူးမဵားကို ကဵယ္ေလာင္စၾာ ဖၾင့္အန္ေနသည္။
"ဴပည္တၾင္းစစ္႓ပီးကာလ ေတာင္ပိုင္းရဲႚ စစ္ဴပန္ကိုးကၾယ္တဲ့ ဝၝဒကို ဘယ္စာေရးဆရာကမႀ ဖၾင့္မခဵေသးဘူး။
ဘယ္ယဥ္ေကဵးတဲ့ႎိုင္ငံမႀာမႀ ဒီလိုဟာမဵိႂး မရႀိဘူး။ ေတာင္ပိုင္းရဲႚ အသိဉာဏ္ဟာ ဒီဒၾန္းစၸားေတၾေရႀႚမႀာ ဦးႌၿတ္ခိုင္း
ခံေနရတယ္။ စစ္ဴပန္ဝၝဒဆိုတာ ဘုရားမ႒ကိႂက္တဲ့ အယုတ္အည့ံဆံုး အသက္ေမၾးဝမ္းေကဵာင္းမႁပဲလိုႛ ကဵႂပ္ထင္တယ္။
ဘားနဲမႛ ိုေလာ့ 86 တိုႛေတာင္ ဒီယူနီေဖာင္းဝတ္ နတ္စုတ္နတ္အိုေတၾလို နတ္ကိုးသူေတၾကို မညၟဥ္းဆဲဘူး"
"ေတာင္ပိုင္းသမိုင္းနဲႛ ပတ္သတ္တဲ့ ခင္ဗဵားရဲႚ အယူအဆေတၾက ဘယ္ကရတာလဲ ပၝေမာကၡ႒ကီးရဲႚ"
"ေလ့လာတာေပၝ့ဗဵ။ ဒီ႓မိႂႚမႀာ ကဵႂပ္ေနတာ သံုးႎႀစ္ရႀိ႓ပီ။ ကဵႂပ္နားေတၾ မဵက္စိေတၾကို အ႓မဲအသံုးခဵေနခဲ့တာ"

86
ဘားနဲမ
ႛ ိုးေလာ့။ ။ သမၳာကဵမ္းစာတၾင္ ခၝနာန္ဴပည္ဟု ေဖာ္ဴပေသာ လက္ရႀိ အစၤေရးႎိုင္ငံေနရာ၌ ေရႀးက ေနထိုင္
ခဲ့ဳကသည့္ ဆီးမိုက္လူမဵိႂးတိုႛ ကိုးကၾယ္သည့္ သားဆုပန္ ဘားနတ္ဘုရားႎႀင့္ ကေလးသူငယ္၏ ေသၾးဴဖင့္ ယဇ္ပူေဇာ္
ရသည့္ မိုးေလာ့နတ္ဘုရား။ ၎တိုႛအေဳကာင္းကို ဓမၳေဟာင္းကဵမ္း ေယရမိအနဝတၨိကဵမ္း (၃၂း၃၅)တၾင္ "သူတိုႛ၏
သားသမီးမဵားတိုႛကို ေမာလုပ္ဘုရားအား ပူေဇာ္ဴခင္းငႀာ ဟိႎၩႂသား၏ ကုန္းခဵိႂင့္၌ ရႀိေသာ ဗာလဘုရား၏ ကုန္းတိုႛ၌တည္
လုပ္ေလ႓ပီ" ဟု ေဖာ္ဴပသည္။ ဝတ္ဴပႂရာကဵမ္း (၁၈း၂၁) တၾင္လည္း သင္၏ သားသမီးတိုႛကို ေမာလုပ္ဘုရားအား မီးဴဖင့္
မပူေဇာ္ရဟု ေရးသည္။

92
 ကၾိ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ အခန္းထဲတၾင္ လမ္းေလ႖ာက္ေနသည္။ သူႛစိတ္တၾင္ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္တခု အခိုင္အ
မာ ခဵလိုက္သည္။ သံသယမဵားကို မပယ္ေဖဵာက္ႎိုင္သေ႟ၾႚ သူႛကိုယ္သူ ႟ိုးသားသည္ဟု ထင္ႎိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။
သူသည္ နီကိုလိုဗီးယပ္၏ ေကဵးဇူးခံ ေကဵးဇူးစားမဟုတ္။
"ကဵႂပ္အဴမင္ေတၾကို ထူးဴခားလႀ႓ပီလိုႛ မထင္ေစခဵင္ပၝဘူး။ နာမည္ေကဵာ္ ေတာင္ပိုင္းသမိုင္းဆရာေတၾလဲ ေရးေန
တာပၝပဲ"
ကၾိက သူႛဘက္သိုႛ လႀည့္႓ပီး
"ခင္ဗဵား ဘယ္တုန္းကမႀ ေတာင္ပိုင္း သမိုင္းဆရာေတၾေရးတာ မဖတ္ဘူးဆို"
နီကိုလိုဗီးယပ္ ဴပံႂးလိုက္႓ပီး
"ကဵႂပ္ဝန္ခံရဦးမယ္။ သံုးရက္ေလာက္တုန္းက ကဵႂပ္အႎႀစ္အစိတ္ေလာက္ လုပ္လာခဲ့တဲ့ အကဵင့္ကို ဖဵက္
လိုက္တယ္။ စာအုပ္အေဟာင္း ဆိုင္ကေလးတခုမႀာ သမိုင္းစာအုပ္တအုပ္ ေတၾႚတာနဲႛ ဝယ္လာခဲ့တယ္"
ကၾိသည္ ဗိုလ္မႀႃးဘ႟ၾတ္ ေဴပာေသာ စကားကို ဳကားေယာင္ေနသည္။ ထုိစကားမႀာ
"ဒီလူ႒ကီးကို ကဵေနာ္ ဟုိတုန္းက ဴမင္ဖူးတယ္ ထင္တာပဲ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ႟ုပ္တမဵိႂးေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ဒီမဵက္ႎႀာ
ေပၝက္ပၝပဲေလ"
"ကဵႂပ္ဝယ္လာခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေလး ဴပရဦးမယ္"
နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ သူႛအခန္းထဲသိုႛ ဝင္သၾားသည္။ သားေရးဖံုး စာအုပ္ကေလးတအုပ္ကို ယူ႓ပီး ခဵက္ခဵင္း
ဴပန္ထကၾ ္လာသည္။ စာအုပ္ေပၞမႀ ဖံုမဵားကို ပၝးစပ္ႎႀင့္ မႁတ္ထုတ္သည္။
ကၾိစိတ္ထဲတၾင္ "သံုးရက္လဲဆိုေသး၊ ဖံုေတၾလဲ မႁတ္ထုတ္ေနရေသး" ဟု မေတၾးမိဘဲ မေနႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္ရ
သည္။
"ဘာစာအုပ္လဲ"
"ဴပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ကာလ အေဳကာင္းကို ခိုင္ခိုင္လံုလံု ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေပၝ့။ ခင္ဗဵားကို စာပိုဒ္
ကေလးတပိုဒ္ ဖတ္ဴပမယ္။ ဒၝမႀ ခင္ဗဵား အဴမင္မႀန္ရမယ္"
နီကုိလိုဗီးယပ္က ထိုင္လိုက္႓ပီး စာ႟ၾက္မဵားကို တ႟ၾက္ခဵင္း လႀန္ေန၏ ကၾိက အနီးတၾင္ကပ္ကာ စူးစိုက္
ဳကည့္ေနေလသည္။
"မေတၾႛေတာ့ပၝဘူးဗဵာ။ ခင္ဗဵားကို ဖတ္ဴပေနလဲ မထူးပၝဘူး။ ခင္ဗဵားတိုႛေခတ္က သက္႒ကီးစကား သက္ငယ္
မဳကားခဵင္တဲ့ ေခတ္ပဲ"
နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ စကားပိတ္ ေဴပာလိုက္႓ပီး ေဆးလိပ္ဴပာကို စားပၾဲေပၞမႀ ဴပာခၾက္ထဲတၾင္ ေခ႗ခဵရန္ ကုန္း
လိုက္သည္။ ထုိအခိုက္တၾင္ သူႛေပၝင္ေပၞမႀ စာအုပ္ကေလးေအာက္သိုႛ ကဵသၾားသည္။ စာအုပ္ထဲမႀ စာတ႟ၾက္ ကၾိ
ေဴခေထာက္နားသိုႛ လာကဵသည္။ ကၾိ ေကာက္ယူလိုက္၏။
စာကေလးတေစာင္။ စာအိတ္ေပၞတၾင္ လိပ္စာ ေရးထားသည္။ မႁန္မႁန္မၿားမၿားသာ ထင္ေတာ့ေသာ္လည္း
လက္ေရးထင္ရႀား၍ ကၾိအဖိုႛ မဳကည့္ခဵင္ ဴမင္ရက္သား ဴဖစ္ေန၏။
ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့
၃၆၊ ဝၝရႀင္တန္လမ္း
ဴငိမ္သက္သၾားသည္။
ကၾိက စာအုပ္ကိုလႀမ္းေပးသည္။ နီကိုလိုဗီးယပ္က စာအိတ္ကို မဳကည့္သလိုႎႀင့္ ဳကည့္သည္။ သူႛမဵက္ႎႀာသည္
ေသၾးဆုတ္သလို ဴဖႃေန၏။ နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ စာအုပ္ကို တဖဵတ္ဖဵတ္လႀန္ေနသည္။ ဘာမ႖ မေဴပာလို၊ ဘာမ႖ မလုပ္
လို။ မသိလိုက္ မသိဖာသာ ေနလိုက္ဖိုႛပင္ ဴဖစ္သည္။
သိုႛေသာ္ ကၾိ မဵိႂသိပ္မထားႎိုင္ေတာ့၊ နီကိုလိုဗီးယပ္ေရႀႚတၾင္ ေတာင့္ေတာင့္႒ကီး ရပ္႓ပီး
"ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္" ဟု ေခၞလိုက္သည္။
"ဘာပၝလိမ့္"
"ခင္ဗဵား မ႒ကိႂက္မယ့္ စကား ေဴပာရဦးမယ္။ ခင္ဗဵား ကဵေနာ့္ကို ေဴပာဴပတဲ့ ခင္ဗဵားဇာတ္ေဳကာင္းကို ကဵေနာ္
ယံုရခက္႒ကီး ဴဖစ္ေနတာ ဳကာ႓ပီ"
"အား ယံုစရာမလိုပၝဘူး။ ဒီကိစၤ ေရး႒ကီးခၾင္ကဵယ္ လုပ္မေနပၝနဲႛေလ" နီကိုလိုဗီးယပ္က စာအုပ္မႀ မဵက္ႎႀာ
မခၾာဘဲ ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္ ႟ိုး႟ုိးပဲ ေဴပာမယ္။ စာအိတ္ေပၞက လိပ္စာကို ကဵေနာ္ ဴမင္လိုက္တယ္"
"ဒၝလဲ ေရး႒ကီးခၾင္ကဵယ္ လုပ္စရာမလိုပၝဘူး"
ပၝေမာကၡ႒ကီးသည္ မေနသာေတာ့သည့္ အဆံုးမႀ ေခၝင္းေမာ္ဳကည့္လိုက္သည္။
"ကဲ ကဲ ဆုိပၝဦး။ ဘယ္သူႛနာမည္ ေတၾႚသလဲ"

93
 ကၾိသည္ ပၝေမာကၡ႒ကီးအတၾက္ စိတ္မေကာင္း ဴဖစ္မိ၏။ သံမဏိလို ခိုင္မာေသာ သူ၏ စိတ္ထိန္းခဵႂပ္ႎိုင္မႁ
ကိုလည္း ခဵီးကဵႃးမိ၏။ သူႛႎႁတ္ခမ္း ေသၾးေရာင္မရႀိ။ သုိႛေသာ္ သူႚမဵက္လံုး႓ငိမ္သည္။ သူႛအသံ ေဴပာ႟ိုးေဴပာစဥ္ ပံုမႀန္။
"ကဵေနာ္ထင္ေတာ့" ကၾိက ေဴပာသည္။
"ခင္ဗဵားဆီကို လိပ္စာတပ္တာနဲႛ တူတယ္"
အဳကာ႒ကီး ႓ငိမ္ေနသည္။ ႎႀစ္ေယာက္လံုး မလႁပ္မယႀက္ တေယာက္မဵက္ႎႀာ တေယာက္မဵက္လုံးကို
တေယာက္ စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ ကၾိအဖိုႛ ကမာၲ႒ကီး ႓ပိႂပဲ့ကၾဲေကဵသၾားသည္ဟု ထင္မိ၏။ စူးရႀေသာ မဵက္လံုးႎႀစ္က
သူႛမဵက္လံုးထဲသိုႛ ေဖာက္ထၾင္း စူးဝင္ေနသည္။
နီကိုလိုဗီးယပ္က တိတ္ဆိတ္ဴခင္းကို ခၾင္းလိုက္သည္။ သူႛအသိဉာဏ္က သူႛစိတ္ခံစားမႁကို ေအာင္ႎိုင္လိုက္၍
ဴငင္းခဵက္ထုတ္ရန္ မ႒ကိႂးစားေတာ့။
"ကဲ ဒီေတာ့၊ ဒီေတာ့"
ကၾိ၏ အဳကည့္တၾင္ သူတုန္လႁပ္စ ဴပႂလာသည္။ ဇရာရိပ္သန္းေနေသာ သူႛမဵက္လံုးမဵားထဲတၾင္ ေခဵာက္ခဵားမႁ
ေပၞေနသည္။ ကၾိသည္ သူႛႎႁတ္မႀ ထၾက္သၾားေသာ သူစ ႛ ကားကို သူအ့ံဳသေနမိသည္။
"ကိစၤမရႀိပၝဘူး။ ဘာမႀ မဴဖစ္ေစရပၝဘူး"
"ဒၝဴဖင့္ ခင္ဗဵား ဒီမႀာ ဆက္ေနမယ္ေပၝ့"
ကၾိအသံက ေဴဖသည္။
"ခင္ဗဵား ေနေစခဵင္သေ႟ၾႚ ေနပၝဦးမယ္"
နီကိုလိုဗီးယပ္သည္ ႓ပိႂလဲကဵေတာ့မလို ဴဖစ္သၾားသည္။ သူသည္ ကုလားထိုင္ေပၞတၾင္ ထုိင္လိုက္႓ပီး မဵက္ႎႀာ
ကို လက္ဝၝးဴဖင့္ အုပ္ထားသည္။ ကၾိသည္ ပန္းႎုေရာင္သန္းကာ ေနဝင္ခဵိန္ တိမ္ေတာက္ေနသည့္ အေနာက္
ေကာင္းကင္ဴပင္တခၾင္သိုႛ လႀမ္းေမ႖ာ္ဳကည့္ေနသည္။
မိနစ္ပိုင္းအတၾင္း လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္႒ကီး ေပၞလာသည္။ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္ႎႀင့္ ႎိုင္ငံေရး သစၤာေဖာက္႒ကီး၊
ေထာင္ထၾက္႒ကီး သစၤာတရား အေခၝင္းပၝးဆံုး မိတ္ေဆၾတု႒ကီးသည္ တေယာက္တည္း တဦးတည္း ဴဖစ္ေနသည္။
ကံဳကမၳာသည္ ကၾိ၏ ေမးခၾန္းမဵားကို ေဴဖဳကားရန္ စာအိတ္ကေလးကို သူႛေရႀႚသိုႛ ခဵေပးလိုက္သလို ဴဖစ္ေန၏။
စာအုပ္ကေလးသည္ ပၝေမာကၡ႒ကီး ငယ္စဥ္က သူႛစာဳကည့္တိုက္မႀ စာအုပ္ ဴဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အဴခား ပစၤည္းမႀန္သမ႖ကို
သဲလၾန္စ မေပၞေအာင္ အကုန္အစင္ ဖဵက္ဆီး႓ပီး ဴဖစ္ေသာ္လည္း ဤစာအုပ္ကေလးကိုကား အေဳကာင္းတခုခုေဳကာင့္
သိမ္း႓မဲ သိမ္းထားခဲ့ဴခင္း ဴဖစ္မည္။ ထုိစာအုပ္ကေလးအဳကား၌ သူႛကို စၾဲခဵက္တင္မည့္ စာကေလးသည္ ႎႀစ္ေပၝင္း
သံုးဆယ္လံုးလံုး ေမ့ေမ့ေပဵာက္ေပဵာက္ ညၟပ္ေနခဲ့သည္။ ယခုတခဏ၌ ဘၾားကနဲ ေပၞလာရန္ ေစာင့္စားေနသကဲ့သုိႛ
ဴဖစ္သည္။
ဟင္နရီ ဂဵီဆာေဖ့။
ဤနာမည္သည္ ႟ိုးသားသူတိုင္း စက္ဆုပ္႟ၾံရႀာေသာ သစၤာေဖာက္ဴခင္း၊ သစၤာမဲ့ဴခင္း၊ ကတိယၾင္းဴခင္း၊
မ႟ိုးသားဴခင္း စေသာ ေဝၝဟာရမဵားႎႀင့္ သံတူေဳကာင္းကၾဲ ဴဖစ္သည္။
ဤနာမည္သည္ ႎိုင္ငံေရး အဘိဓာန္မႀ နာမည္ပဵက္ဴခင္း၊ သတင္းပုပ္ဴခင္း၊ အသေရယုတ္ဴခင္း စေသာ
ေဝၝဟာရမဵားကို ဆာေဖ့ဝၝဒ ဆိုေသာ စကားလံုးဴဖင့္ အစားထိုးသည့္ နာမည္ဴဖစ္သည္။
"ဟုတ္တယ္။ ကဵႂပ္ အဲဒီလူပဲ။ ဘုရားကယ္ေတာ္မူပၝ"
ကၾိသည္ ဴပတင္းေပၝက္မႀေကဵာ္၍ ေနဝင္ခဵိန္႟ႁခင္းကို ဳကည့္႓မဲဳကည့္ေနသည္။ အိုင္ယာလန္သူပုန္ ဴပည္ေဴပး႒ကီး
နီကိုလိုဗီးယပ္ကို သူ မႎႀစ္႓မိႂႚဟုဆိုလ႖င္ ကိုယ့္ယံုဳကည္ခဵက္ကို စၾန္ႛသူ ေဆတန္ 87 ဆာေဖ့ကို သူစက္ဆုပ္သည္။
ဘာေဳကာင့္ ဤလိုလူမဵိႂးႎႀင့္အတူ ဆက္ေနရန္ ႟ူး႟ူးႎႀမ္းႎႀမ္း သူ ကမ္းလႀမ္းမိပၝလိမ့္။
ဤအဴပႂအမူမဵိႂး၏ သိပၯံနည္းကဵ ေဝၝဟာရကို သူသိသည္။ အယ္လ္ထ႟ူးအစ္ဇင္၊ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛဴခင္း၊ အနစ္နာ
ခံဴခင္း ဴဖစ္သည္။ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛမႁတၾင္ ဘဝပီတိ ရရႀိႎိုင္ေဳကာင္း ဖီဖီက သူႛကို အာမခံခဲ့၏။ သုိႛေသာ္ ဒၝဘဝပီတိလား။
"ခင္ဗဵား ဇာတ္ေဳကာင္းစံု သိတယ္ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့။ ဳကားဖူးပၝတယ္"
"ဳကားဖူးမႀာေပၝ့။ အစၤကရိေယာ့လို လူတိုင္း သိေနတဲ့ နာမည္ပဲ။ လူေတၾ ကဵႂပ္ကို အခဲမေကဵပံုေတာ့ ေဴပာမဴပ
ႎိုင္ေအာင္ပဲ"

87
ေဆတန္။ ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာတၾင္ အ႒ကီးဆံုး နတ္ဆိုး။ သမၳာကဵမ္းစာတၾင္ စာတန္မာရ္နတ္ဟု ေရးသည္။

94
 သူႛအသံတၾင္ အရႀက္ထက္ နာကဵည္းမႁ လၿမ္းေနသည္။ သူႚမဵက္ႎႀာ ေသၾးေရာင္ဴပန္သန္းလာသည္။ သူႛႎႁတ္ခမ္း
နီလာသည္။ သူႛလက္၊ သူႛမဵက္လံုး ႓ငိမ္လာသည္။ မဟာေခဵာက္ခဵားမႁ႒ကီးသည္ ေပၞလာ႓ပီး ဴပန္ေပဵာက္သၾားသည္။
အခန္းကေလးသည္ နဂိုေန မပဵက္။
"တေနႛေတာ့ ခင္ဗဵားကို အကုန္ေဴပာဴပမယ္လိုႛ ဳကံထားတာပၝ" ဆာေဖ့က ပင္ကိုယ္သံမပဵက္ ေဴပာသည္။
"ဒၝေပမဲ့ မႀန္းထားတာထက္ ေစာေနတယ္။ ကဵႂပ္ေသတဲ့အထိ ခင္ဗဵား ႎႁတ္လံုမႀာပဲလိုႛ ယံုပၝတယ္"
"ကဵေနာ့္ကို စိတ္ခဵလက္ခဵသာ ယံုပၝ။ ဒၝေပမဲ့ ေဴပာခဵင္မႀလည္း ေဴပာပၝ"
ဆာေဖ့၏ မဵက္လံုးမဵားသည္ ႎူးညံ့မႁဴဖင့္ ႟ၿန္းလဲ့ေနသည္။
"ခင္ဗဵားမဵက္ႎႀာက လူတိုင္း ယံုရဲတဲ့ မဵက္ႎႀာပၝဗဵာ"
တယ္လီဖုန္းေခၞသည္။ ဝက္စ္က အဴပင္သၾားစရာရႀိ၍ သူႛကို အလုပ္ဆင္းခိုင္းဴခင္း ဴဖစ္သည္။
ဆာေဖ့သည္ စကားတတၾတ္တတ ၾ ္ေဴပာလာသည္။ ကၾိကို ေဴပာတာထက္ သူႛကိုယ္သူေဴပာေနသလို ေဴပာသည္။
သူႛဘဝ အ႓ပိႂအပဵက္႒ကီးထဲသိုႛ ေနာက္ဴပန္ေလ႖ာက္ေနသည္။ အလင္းေရာင္ကၾယ္လာ႓ပီး ဆည္းဆာေရာက္၊ ဆည္းဆာ
မႀ ညခဵမ္းဝင္လာသည္။ သူႛစကားအမ႖င္မဴပတ္။ ကၾိက တလံုးတပၝဒမ႖ ဝင္မေဴပာဘဲ လၿတ္ေပးထားလိုက္သည္။
"ခင္ဗဵားမႀာ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းကို ကိုယ္မုန္းဖုိႛအေဳကာင္း မေပၞတာ ဘုရားမတာပဲ။ ကဵႂပ္မႀာေတာ့
အေဳကာင္းရႀိခဲ့တယ္။ ဒၝ ကဵႂပ္ဘဝရဲႚ မခဵမ္းေဴမ့ရတဲ့ အရင္းခံအခဵက္ပဲ။ ကဵႂပ္မုန္းတာေတာ့ မေဴပာနဲႛေတာ့။ ခုလဲ
မုန္းတုန္းပဲ။ ေဝလင္ကိုလဲ မုန္းတာပဲ။ လူတိုင္းက ကဵႂပ္ကို လႀည့္မဳကည့္ခဵင္ေနတဲ့ အခဵိန္မႀာ သူက ဟိတ္႒ကီး ဟန္႒ကီးနဲႛ
ေမတၨာ ေစတနာ သဒၬၝေတၾ စၾန္ႛ႒ကဲခဲ့တယ္ေလ"
ရႀာလီေဝလင္ကို ပၝေမာကၡ႒ကီး ဘာေဳကာင့္ ခၝးခၝးသည္းသည္း ဴဖစ္ရသည့္အေဳကာင္းကို ကၾိ သေဘာ
ေပၝက္လာသည္။
ေလကေလး တဴဖႃးဴဖႃးဝင္လာသည္။ ဆာေဖ့သည္ ေဆးလိပ္ကို လံုးဝမဖၾာအားဘဲ တလိပ္တိုသၾားရင္း တလိပ္
ညၟိရင္းလုပ္ေနသည္။ စကားကိုသာ ကရားေရလၿတ္ တတၾတ္တၾတ္ေဴပာေနသည္။
"ကဵႂပ္က စိတ္ထက္တယ္။ ကဵႂပ္ကို ႟ိုက္ရင္ အ႓မီးနံႛ႓ပီး ခံတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ ေစာ္ကားေမာ္ကားလုပ္ရင္
ကမာၲမေကဵဘဲ။ လက္တံုႛဴပန္တယ္။ သူေသကိုယ္ေသ ဴပန္လုပ္တာ။ ကဵႂပ္ဴပန္လုပ္ေတာ့ ဴပည္နယ္တခုလံုး ေဴဗာင္းဆန္
သၾားတာေပၝ့။ ကဵႂပ္ဘက္မႀာ ယုတ္မာတဲ့ နီးဂ႟ိုးေတၾ၊ စၸာလလို လူဴဖႃေတၾထက္သာတဲ့လူေတၾသာ ရႀိရင္ ဴပည္နယ္
သမိုင္းကို ဒီလက္က ေရးေနမႀာဗဵ သိလား"
ဆက္ေဴပာသည္။
"ကဵႂပ္က ဒီလို လက္တံုႛဴပန္ေတာ့ သူတိုႛက ဘာဴပန္လုပ္သလဲ။ ဝိုင္းပယ္တယ္။ မိန္းမယုတ္ေတၾ၊ ေခၾးစုတ္ေတၾ
လုပ္တဲ့ အကဵင့္ေလ"
ဆက္ေဴပာဴပန္သည္။
"ဒၝေပမဲ့ ကဵႂပ္ကို ကမ္းေနတဲ့လက္ေတၾလဲ ရႀိတာပဲ။ သရဲေဘာေဳကာင္တဲ့ တေဇာက္ကန္းေတၾထက္ ပို႓ပီး
သမစိတၨမ႖တဲ့ လူေတၾရႀိတယ္။ ကဵႂပ္က ႎႀိမ္ထားလိုႛရတဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။ ကဵႂပ္အသိုင္းအဝိုင္းသစ္မႀာ ကဵႂပ္ဘုရင္
ဴပန္ဴဖစ္တာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ အရင္လိုေတာ့ ဘယ္ဴပန္ဴဖစ္ေတာ့မလဲ"
ဆက္ေဴပာေနသည္။
"အင္း ဟုတ္တယ္။ ကဵႂပ္ေဝလင္ကိုလည္း နာနာဆံုးမခဵင္တယ္။ အေပၞစီးနဲႛ ေစာင္မတာ၊ ဆမာရီတန္ 88
လုပ္တာကို ဆံုးမခဵင္တယ္။ သူႛကို ဆံုးမရင္း သူႛအေပၝင္းအသင္းေတၾကိုလည္း ဆံုးမရတာေပၝ့။ သူ ေငၾဴပန္လိုခဵင္တဲ့အခၝ
မရေစရဘူး။ ကဵႂပ္က အလုပ္႒ကီး အကိုင္႒ကီးနဲႛ ေနႎိုင္ရမယ္။ သူ ကဵႂပ္ကို အေရးယူလိုႛ မရေစရဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ကဵႂပ္က
ေငၾကိစၤ ေဳကးကိစၤ မႎိုင္ဘူး။ ဴပႂတ္ကုန္တယ္။ အမဵားစုက ဘာလုပ္သလဲ။ ရာဇဝတ္မႁ လုပ္တယ္။ ႓ပီးေတာ့ ဝိုင္းေလႀာင္
ဳကတယ္။ ကဵႂပ္ ဒၝေတၾဴပန္စဥ္းစား႓ပီး အိပ္မေပဵာ္တာ ကိုးႎႀစ္ရႀိ႓ပီ။
"ကဵႂပ္ဘဝကို သင္ခန္းစာယူ။ လူႛအဖၾဲႛအစည္းကို ခံတိုက္လိုႛ မရဘူးဆိုတာ မႀတ္ထားဗဵာ။ သူတိုႚမႀာ အမဵားစု
အင္အားရႀိတယ္။ အဲဒီအမဵားစု အင္အားကို သံုးဖုိႛရာ ဝန္လည္းမေလးဘူး။ အရႀက္လဲ မရႀိဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ကဵႂပ္လက္
မေဴမၟာက္ပၝဘူး။ ကဵႂပ္က တိုက္ရင္းေသမယ့္လူ။ ေသတဲ့အခဵိန္မႀာေတာင္ ပသီဴမၟားတစင္း 89 ေတာ့ ပစ္သၾားဦးမယ့္လူ"

88
ဆမာရီတန္။ ။ သမၳာကဵမ္းစာလာ က႟ုဏာရႀင္။ ။ "ရႀမာရီ လူတေယာက္သည္ ခရီးသၾားရာတၾင္ ထိုလူနာရႀိရာသိုႛ
ေရာက္၍ ဴမင္ရေသာအခၝ က႟ုဏာစိတ္ ရႀိသည္ႎႀင့္" (ရႀင္လုကာ ခရစ္ဝင္ ၁၀း၃၃-၃၄)။
89
ပသီဴမၟႀားတစင္း။ ။ ေရႀးေခတ္ ပသီ ဴမင္းစီးဴမၟားသည္ေတာ္တိုႛ စစ္ပၾဲ၌ ဆုတ္ခၾာေဴပးရလ႖င္ ေနာက္ဆံုးလူက ဴမၟားတစင္း
ဴပန္ပစ္သည့္ အေလ့။

95
 "ဒၝေဳကာင့္ ဴပန္လာတာ။ ဒီမႀာ ဴပန္ေသမယ္။ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းဳကားမႀာ ဴပန္ေသမယ္။ တဴခားမႀာ ေသတာ
အဓိပၯာယ္မရႀိဘူး။ ကဵႂပ္ကုိယ္ကဵႂပ္ မႀန္ထဲ ဴပန္ဳကည့္တယ္။ ကဵႂပ္ကိုေမၾးတဲ့အေမေတာင္ မႀတ္မိမႀာ မဟုတ္ဘးူ ။
ဒၝေဳကာင့္ လၾန္ခဲ့တဲ့ ႎႀစ္ငၝးဆယ္က ကဵႂပ္လက္ေပၞမႀာ႒ကီးတဲ့ ဂဵင္နီပိန္တာအိမ္ကို ေတာက္ေလ႖ာက္လာခဲ့တာ"
"ညစာ စားပၾဲမႀာ သူတိုႛ ေဴပာဳက ဆုိဳကတာေတၾ ရီရတယ္။ ဘ႟ၾတ္က အေဴပာဆံုးပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ကဵႂပ္ စိတ္တိုပံု
မဵိႂးနဲႛ ဳကာရႀည္မဴဖစ္ဘူး။ ဇရာေထာင္းလာခဵိန္မႀာ ဆိတ္ဆိတ္႓ငိမ္႓ငိမ္ ကင္းကင္းရႀင္းရႀင္းကေလး ေနခဵင္တယ္။ ကဵႂပ္႒ကိႂး
႒ကိႂးစားစား လုပ္႓ပီး စုထားတဲ့ ေငၾကေလးနဲႛ …"
အခန္းထဲတၾင္ ေမႀာင္လာသည္။ ဆာေဖ့အသံ ညင္သာလာသည္။
"အဲဒီအိမ္မႀာ ခင္ဗဵားကို ေတၾႛတယ္။ စာေပလုပ္ငန္းမႀာေရာ၊ သတင္းစာလုပ္ငန္းမႀာေရာ၊ ကာယဗလ လုပ္ငန္း
မႀာေရာ တိုက္ပၾဲဝင္ေနတာ ေတၾႛတယ္။ ကဵႂပ္က တိုက္ရဲတဲ့လူမဵိႂးမႀ ႒ကိႂက္တာ ဒၝနဲႛ ခင္ဗဵားနဲႛ မိတ္ေဆၾဖၾဲႚခဲ့တာ။ ခင္ဗဵားက
တဴခားလူေတၾလို ကဵႂပ္ကို ကန္မထုတ္တာ ေကဵးဇူးသိပ္တင္တယ္"
"ဒီေနရာမႀာ ေကဵးဇူးတင္တာေတၾ ဘာေတၾ မလိုပၝဘူးဗဵာ"
ကၾိ မီးထထၾန္းသည္။ အဖိုးအို႒ကီးသည္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၞတၾင္ လႀဲေနသည္။ သူႛကို ဳကည့္ရသည္မဵာ
ခင္စရာ မင္စရာ တကၾက္မရႀိ။ သိုႛေသာ္ ကၾိသည္ ေနာက္ေဳကာင္းဴပန္ေတၾး႓ပီး ဝမ္းနည္းတတ္သူမဟုတ္။ သူစိတ္ပိုင္း
ဴဖတ္႓ပီး႓ပီ။
အဖိုး႒ကီးေရႀႚတၾင္ သူရပ္လိုက္သည္
"ပၝေမာကၡနီကိုလိုဗီးယပ္" ကၾိသည္ နာမည္ကို အသံဴမၟင့္၍ ေခၞသည္။ "ကဵေနာ္တိုႛ ဘာမႀ မဴဖစ္သလိုပဲ ေန
သၾားဳကတာေပၝ့။ ကဲ ညစာ သၾားစားဳကစို"ႛ
ဆာေဖ့သည္ မတ္မတ္ရပ္လုိက္႓ပီး ကၾိ လက္ကို သံဴပႂတ္တူႎႀင့္ညပ ၟ ္သည့္ပမာ ညၟစ္လုိက္၏။ သူႛမဵက္လံုးမဵား
သည္ မဵက္ရည္ေဝ့ေနသည္။
"ဘုရားသခင္ ေစာင္မပၝေစဗဵာ။ ခင္ဗဵား တကယ့္ေယာက္ဵားပၝပဲ"
ဆာေဖ့သည္ ညည့္နက္သည္အထိထိုင္ကာ သူႚမိတ္ေဆၾကေလးႎႀင့္ ရႀာလီတိုႛ၏ ခင္မင္ရင္းႎႀီးမႁကို ခၾဲပစ္ရမည့္
အေရး တႎံုႛႎံုႛ ေတၾးေနသည္။
ထိုအခဵိန္မႀာပင္ ကၾိကလည္း သတင္းစာတိုက္တၾင္ အလုပ္႟ႁပ္ရင္း သူဖ ႛ ခင္ကို သစၤာေဖာက္၊ သူႛဥစၤာကို လုယူ
သည့္ ဆာေဖ့ႎႀင့္ မိမိတိုႛ ေပၝင္းဖက္ေတၾႚေနေဳကာင္း ရႀာလီသာ သိလ႖င္ ေဴပာလာဆိုလာမည့္ အေရးကို တဴမံႂႚဴမံႂႚ
ေတၾးေနမိေလ၏။

(၂၃)

ဇန္နဝၝရီလတၾင္ လၿတ္ေတာ္ ဆင့္ေခၞသည္။ ေဆာင္းဦးကာလႎႀင့္ ေဆာင္းရာသီလတေလ႖ာက္လံုး ပိုႛစ္သတင္းစာသည္

အေရးကိစၤ႒ကီး ႎႀစ္ရပ္ကို မဴပတ္မလပ္ ေဖာ္ထုတ္ေနခဲ့သည္။ အခၾန္ဥပေဒ ဴပႂဴပင္ေရးႎႀင့္ အမဵိႂးသမီး ေစာင့္ေရႀာက္ေရး
ေဂဟာ ဖၾင့္လႀစ္ေရး ကိစၤ႒ကီးႎႀစ္ခု ဴဖစ္သည္။
ထုိလႁပ္ရႀားမႁ႒ကီးႎႀစ္ခုလံုးကို လက္ေထာက္အယ္ဒီတာ ကိၾက တာဝန္ယူ ေရးေပးရသည္။ လၿတ္ေတာ္သည္
သူႛကို ေပလာယဵကံ လုပ္ထား၍ မရေတာ့။ ကိုယ့္ေခၝင္းကို တင္းပုတ္ႎႀင့္ ထုေနသူအား ဥေပကၡာဴပႂ မထားႎိုင္ေတာ့
သကဲ့သုိႛပင္။
ကၾိက နည္းမဵိႂးစံုႎႀင့္ တင္ဴပသည္။ သမိုင္းနည္း၊ ႎိႁင္းယႀဥ္ခဵက္နည္း၊ ႎိုင္ငံေရးနည္း၊ ကိုယ္ကဵင့္တရားနည္း၊
သိပၯံနည္း၊ လူမႁဆက္ဆံေရးနည္း၊ လူမႁေရးသိပၯံနည္း စသည့္ နည္းေပၝင္းမဵားစၾာဴဖင့္ ကိုးကားေရးသားသည္။
ပိုႛစ္ႎႀင့္ သူႛယုတိၨကို သေဘာကဵသည့္ ဴပည္နယ္အတၾင္းရႀိ အဴခား သတင္းစာမဵားကလည္း မေထာက္မညၟာ
ေဝဖန္တိုက္ခိုက္မႁကို ဆက္လက္ဴပႂလုပ္သည္။
ယခုႎႀစ္ လၿတ္ေတာ္သည္ "ေခ႗တာ႓ခိႂးဴခံေရး" ေ႔ကးေဳကာ္သံဴဖင့္ တက္လာေသာ လၿတ္ေတာ္ဴဖစ္သည္။
"တိုးတက္ေရး" စကားလံုးသည္ လက္သံုးစကားမဟုတ္။ အေဴမာ္အဴမင္ရႀိရႀိ အသံုးစရိတ္ေလ႖ာ့ခဵဴဖတ္ေတာက္ေရးသည္
လက္သံုးစကားဴဖစ္သည္။
တပၝတီ တာရႀည္႒ကီးစိုးေသာ ဴပည္နယ္မဵား၌ တေနႛေနႛတၾင္ မေတာ္မတရားလုပ္သမ႖ ေဴခေခဵာ္လက္ေခဵာ္
ေပၞကုန္တတ္သည္။ ဤဴဖစ္ရပ္မဵိႂး သမိုင္းတၾင္ ထပ္မနား ဳကံႂတတ္ေဳကာင္း ေလ့လာသူတိုင္းသိသည္။
ရာထူးမဵားကို စနစ္တကဵ ခဵဲႚထၾင္သည္။ သစၤာခံမဵားအား ဆပၾားဆတိုး ရက္ေရာေပးကမ္းသည္။ ဝန္ထမ္း
လစာရိကၡာကို မဆံ့မ႓ပဲ တိုးခဵဲႚသံုးစၾဲသည္။ သိုႛဴဖင့္ အခဵႂပ္အခဵာ အာဏာပိုင္စိုးသူ လူထုက ဆူပက ၾ ္သည္။ မဲဆႎၬနယ္၏

96
ေဒၝသကို ေလးစားရေကာင္းမႀန္းသိေသာ ပၝတီဆိုင္ရာတိုႛက ဴပည္နယ္ အသံုးစရိတ္မဵားကို ေလ႖ာ့ခဵမည္ဟု ေဳကညာ
သည္။ လၿတ္ေတာ္အသံသည္ ႓ခိႂးဴခံေခ႗တာေရး ဴဖစ္လာသည္။
ေအာင္ပၾဲခံေသာ အခဵႂပ္အခဵာ အာဏာပိုင္လူထု႒ကီး ကိုယ့္လုပ္ငန္းခၾင္ ကိုယ္ဴပန္ဝင္သည္။ ေနာက္တပတ္
လၿတ္ေတာ္ ဆင့္ေခၞေသာအခၝတၾင္မူ အမတ္မင္းတိုႛ ဴပည္သူႛေငၾအိတ္ ႎိႁက္႓မဲ ႎိႁက္ဳကဴပန္သည္။
ဤဴဖစ္ရပ္မဵိႂးသည္ ဤဴပည္နယ္တၾင္ ယခု ဳကံႂလာေသာ အသံုးစရိတ္မဵားကို ဆထက္တပိုး တိုးခဵဲႚသည္။
ေကာ္မရႀင္မဵား၊ ဘုတ္အဖၾဲႚမဵား၊ လက္ေထာက္႒ကီးဳကပ္ေရးမႀႃးမဵား၊ တတိယလက္ေထာက္စာေရးမဵား စသည္ဴဖင့္ ရာထူး
အေရအတၾက္မႀာလည္း မယံုႎိုင္ေလာက္ေအာင္မဵားသည္။ ဴပည္နယ္အစိုးရကို ဳကည့္လိုက္လ႖င္ ရာထူး အေခၞအေဝၞ
ဆန္းဆန္း၊ တာဝန္ဆန္းဆန္းႎႀင့္ ဴပည္သူႛဘၸာရင္ႎိုႛကို တႎႀစ္၊ ႎႀစ္ႎႀစ္၊ ႎႀစ္ေပၝင္း ႎႀစ္ဆယ္ စသည္ မႀိန္းစိုႛေနဳက႓ပီး
ႎိုႛဴဖႂတ္လိုက္လ႖င္ တအီအီငိုဳကမည့္ လူ႒ကီးမဵားကို ေတၾႚရမည္ ဴဖစ္သည္။
သူတိုႛလုပ္ေနပံုကို ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲတၾင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည့္ အတိုက္အခံတိုႛ၏ တိုက္ခိုက္မႁမဵားအား သစၤာေတာ္ခံ
ေခၝင္းေဆာင္မဵားႎႀင့္ ပၝတီသတင္းစာမဵားက "ေဴဖဳကား" ဳကသည္။ သိုႛေသာ္ မႎႀစ္က အသံုးစရိတ္ႎႀင့္ လၾန္ခဲ့သည့္
ဆယ္ႎႀစ္က အသံုးစရိတ္ ကၾာဴခားမႁသည္ သတင္းစာထဲမႀာ မ႟ႁမလႀ႒ကီး ေပၞလၾင္ေနသည္။
ထိုႛေဳကာင့္ ယခုႎႀစ္ လၿတ္ေတာ္သည္ "႓ခိႂးဴခံေရး အစည္းအေဝး" ဴဖစ္သည္။ ဴပည္သူႛဘၸာကို တဴပားတခဵပ္မႀ
စ၍ စစ္စစ္ေပၝက္ေပၝက္ သံုးစၾဲလိမ့္မည္ဟု အမဵားဴပည္သူတိုႛအား ထင္ဴမင္သေဘာေပၝက္ေစသည္။ ႟ံုးဌာနလုပ္ငန္း အဖၾဲႛ
အစည္းမဵား အဖိုႛလည္း အသံုးစရိတ္ေငၾ ပိုေတာင္းလ႖င္ ရဖိုေ ႛ နေနသာသာ ေလးခဵိႂးတခဵိႂး ေလ႖ာ့မသၾားလ႖င္ ကံေတာ္
ေပစၾဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ စစ္စီလိမ့္မည္ဟု အမဵားဴပည္သူအား ထင္ဴမင္ သေဘာေပၝက္ေစသည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ အခၾန္စနစ္ဴပႂဴပင္ေရးသည္ ဤအေဴခအေနႎႀင့္ ထိပ္တုိက္တိုးသည္။ သိုႛေသာ္ ကၾိသည္ လူထု
ထင္ဴမင္ယူဆခဵက္ကို ဖန္တီးႎိုင္သည္။ အခၾန္စနစ္ ဴပႂဴပင္ဴခင္းဴဖင့္ ဴပည္နယ္အတၾက္ မနစ္နာ။ ေငၾစာရင္း ေခၝင္းစဥ္
ဴပင္ဆင္ဴခင္း၊ ဖိဖိစီးစီး စည္းဳကပ္ဴခင္းဴဖင့္ ေငၾ သိန္းေပၝင္းမဵားစၾာ ဝင္ေငၾ တိုးလာႎိုင္သည္။
အမဵိႂးသမီး ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာအေရးမႀာမူ တမဵိႂးတဘာသာ ဴဖစ္သည္။ ဴပည္နယ္က ေဒၞလာတသိန္း
ေငၾရင္းမတည္ရမည့္အဴပင္ ႎႀစ္စဥ္လည္း ေထာက္ပံ့သၾားရဦးမည္။ အလၾန္ေကာင္းဴမတ္လႀပၝ၏။ သုိႛေသာ္ ႓ခိႂးဴခံေခ႗တာ
ေရး လၿတ္ေတာ္သိုႛ တင္ဴပေတာင္းဆိုရန္ ကဵိႂးေဳကာင္းမသင့္ဴမတ္ဆံုး ကိစၤဴဖစ္ေနပၝသည္ဟု ေခၝင္းေဆာင္မဵားက ဆိုဳက
သည္။
တကယ္ဆိုေတာ့ ထုိေဒၞလာတသိန္း ဆိုသည့္ေငၾမႀာ သူတုိႛအဖၾဲႚအစည္း အကိဵႂးအတၾက္ အသံုးဴပႂရန္ လိုအပ္
ေနသည့္ ေငၾေဳကးပမာဴဖစ္ေနသည္။
လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာကေလးသည္ အမဵိႂးသမီး ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာ ဥပေဒဳကမ္း မုခဵအတည္ဴဖစ္ရ
မည္ဟု ယံုဳကည္သည္။
ဤအေရးသည္ သူႛေခၝင္း႒ကီးကို ပၾဲဦးထၾက္ ေအာင္ပၾဲခံခဲ့သည့္ အေရးဴဖစ္သည္။ သူႛေခၝင္း႒ကီး၏ အေဳကာင္း
အရာဴဖစ္ေသာ "ပၝးစပ္သရမ္း" ကေလးမဵားသည္ အမဵိႂးသမီးေစာင့္ေရႀာက္ေရး ေဂဟာကို မရႀိမဴဖစ္ လိုအပ္ေစခဲ့သည္။
ဤအေရးသည္ပင္ သူႛကို လူမႁေရး ဴပႍနာတရပ္ႎႀင့္ နဖူးေတၾႚဒူးေတၾႚ ေတၾႚေစခဲ့သည္။ ရႀာလီအား အမဵိႂးသမီး
ေစာင့္ေရႀာက္ေရး ေဂဟာအေဳကာင္း ေခၝင္း႒ကီးေရးေပးမည္ဟု သူ ကမ္းလႀမ္းခဲ့စဥ္က လူမႁဴပႂဴပင္ေရး လုပ္ငန္းတရပ္
အတၾက္ လူမႁေရး သိပၯံပညာရႀင္တဦး၏ သိပၯံနည္းကဵ စိတ္ဝင္စားမႁ အဴဖစ္သာ ကမ္းလႀမ္းခဲ့ဴခင္းဴဖစ္၏။
သုိႛေသာ္ ယခုေတာ့ ကၾိစိတ္တၾင္ ထိုေဂဟာသည္ ၁၆ ႎႀစ္ သမီးႎႀင့္ "ဖံုးမရ ဖိမရ" ဴဖစ္ေနသည္ဆိုေသာ
အီဗာဘန္ဟိုင္မာ၏ အခၾင့္အေရးႎႀင့္ ခၾဲဴခားမရေအာင္ ဆက္စပ္ေနသည္။ အမဵိႂးသမီးေဂဟာသည္ သူႛအဖိုႛ အီဗာဘန္
ဟိုင္မာ ကေလးမဵား ဤကမာၲမႀ လၾင့္စဥ္ နစ္ဴမၟႂပ္မသၾားေအာင္ ဆယ္တင္ႎိုင္မည့္ ကရိယာ ဴဖစ္ေနေလ႓ပီ။
ထုိႛဴပင္ ဤသည္ပင္ ရႀာလီေဝလင္အတၾက္ သူအကဵိႂးေဆာင္ရန္ ရရႀိသည့္ ပထမဆံုး အခၾင့္အလမ္းလည္း
ဴဖစ္ေခဵသည္တကား။
သုိႛေသာ္ ေဂဟာ ဥပေဒဳကမ္းသည္ ေကာ္မီတီအဆင့္တၾင္ တစ္ေနသည္။ လၿတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး
သက္တမ္း တဝက္ကဵိႂးသၾားသည္။ ေဖေဖာ္ဝၝရီလ ကုန္လု႓ပီ။ ဥပေဒဳကမ္းက တစ္ေနဆဲ။ ေကာ္မီတီလက္မႀ လၾတ္
က႗တ္လာဦးေတာ့၊ လၿတ္ေတာ္ထဲတၾင္ ႟ံႁးမဲနည္းနည္း။ ႎိုင္မဲနည္းနည္းဆိုသလို မေသမခဵာ ဴဖစ္ေနသည္။ လူထုကလည္း
ဥပေဒဳကမ္းကို အတည္ဴပႂေစခဵင္သည္။ ပိုႛစ္ကလည္း ေကာ္မီတီကို နည္းမဵိႂးစံုဴဖင့္ ထိုးႎႀက္ေနသည္။
ဝက္စ္သည္ သူႛလက္ေထာက္ကို ယံုယံုဳကည္ဳကည္ လၿဲအပ္ တာဝန္ေပးထား၏။ သူတိုႛဆက္ဆံေရးသည္
ႎႀစ္ဦးႎႀစ္ဝ ေကဵနပ္အားရေသာ ပံုစံဴဖစ္သည္။
ဝက္စ္သည္ ေလႀာင္ခဵိႂင့္စံရလ႖င္ ေသခဵင္ေစာ္နံေသာ ငႀက္လိုလူ ဴဖစ္သည္။
သတင္းစာလုပ္ငန္းကို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ လုပ္လာရေသာအခၝ ဝက္စ္ စိတ္ပဵက္လာသည္။ သူက ေဴခလၾတ္ လက္
လၾတ္ေနခဲ့သူ ဴဖစ္သည္။ ယခု သူႛတာဝန္သစ္မဵားက ေႎႀာင္ဖၾဲႛလၾန္းသည္။ နံနက္စာ စား႓ပီးကတည္းက လုပ္ငန္းစရသည္။

97
ဘယ္အခဵိန္မႀ ႓ပီးစီးမည္မႀန္းမသိရ။ ညတိုင္းလုပ္ရသည့္ အလုပ္ကို သူအစက္ဆုပ္ဆံုး၊ ညခဵမ္းခဵိန္ခၝ ေပဵာ္စရာ အလုပ္
ကေလးမဵားအတၾက္ ကန္ႛလနႛ္႒ကီး ဴဖစ္ေနသည္။ အိပ္ရလည္း မေဴဖာင့္။ သူက တဝ႒ကီး အိပ္ခဵင္သည္။
ေခၝင္း႒ကီးႎႀင့္ ပတ္သက္၍ ခၝးခဵိႂးလုပ္ရန္ လိုအပ္လႀသည့္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ကလည္း ရႀိေသးသည္။
ပုိႛစ္သတင္းစာသည္ ဴပည္နယ္တခုလံုးတၾင္ သာမက တႎိုင္ငံလံုးတၾင္ ဴပည္သူႛ ထင္ဴမင္ခဵက္ကို ေခၝင္းေဆာင္
ေနသည့္ စင္ဴမင့္ဴဖစ္၍ ေခၝင္း႒ကီးကို သမန္ကာလ႖ံကာ ေရး၍မရ။ စာအေဴမာက္အဴမား ဖတ္ရမႀတ္ရသည္။ သူစိတ္
မဝင္စား။ အမႀန္ေဴပာရလ႖င္ သူနားမလည္ေသာ အေဳကာင္းရပ္မဵားကိုလည္း ေခၝင္း႒ကီးမဵား ေရးရတတ္ေသးသည္။
ထုိႛဴပင္ ဴပည္သူႛဟစ္တိုင္ခန္းတၾင္ ေဖာ္ဴပရမည့္ အယ္ဒီတာထံ ေပးစာမဵား၊ အေဳကာင္းဴပန္ရမည့္ အယ္ဒီတာထံ
ေပးစာမဵားကလည္း ရႀိေသးသည္။ အဴခား ေထၾလီကာလီ ေအာက္ေဴခသိမ္း လုင္ငန္းကေလးမဵားကလည္း ရႀိေသး၏။
အားလံုး အဆင္ေဴပေနလ႖င္ ထိုသဗၱရနာမ္ေပၝင္းအလုပ္မဵားကို သူႛပင္ရင္းအလုပ္၏ သေဘာသဘာဝႎႀင့္ ခၾဲမရ
ခၾာမရ ဆက္စပ္ေနသည့္ ကိစၤမဵားအဴဖစ္ ဝက္စ္ ေပဵာ္ေပဵာ္႒ကီး လက္ခံႎိုင္ေပေသး၏။ သုိႛေသာ္ ကံေခခဵင္ေတာ့ အားလံုး
အဆင္ေဴပေနသည္မဟုတ္။
လုပ္႟ိုးလုပ္႓မဲ ေအာက္ေဴခသိမ္း အေသးအဖၾဲကေလးမဵားထက္ ပို၍ဆုိးသည္မႀာ အဴခားသတင္းစာမဵားႎႀင့္
အလားတူစၾာ သူႛသတင္းစာသည္လည္း မဴပတ္မလပ္ အတိုက္အခံလုပ္မႁ၊ ဖီလာကန္လ ႛ န္ႛ ေဝဖန္ဴပစ္တင္မႁမဵားကို
ခံေနရဴခင္း ဴဖစ္သည္။
သတင္းစာဖတ္သူမဵား၏ စိတ္တၾင္ သတင္းစာအလုပ္ကို ၎တိုသ ႛ ာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ပၝက ယခုလက္ရႀိ
လုပ္ကိုင္ေနဳကသူမဵားထက္ အဆအရာေထာင္မက သာလၾန္ေကာင္းမၾန္ေအာင္ လုပ္ႎိုင္လိမ့္မည္ဟု ထင္တတ္ဳက႓မဲ
ဴဖစ္၍ ထုိအထင္မႀာ ႟ိုး၍ပင္ေနေခဵ႓ပီ။ ထိုသူမဵားမႀာ ၎တိုႛ၏ အထင္အဴမင္ ထင္ဴမင္ခဵက္ကို မဵိႂသိပ္၍ထားႎိုင္သည္
အထိ ႎႀိမ္ခဵတတ္သူမဵားလည္း မဟုတ္ဳကေပ။ ေနႛစဥ္သတင္းစာတေစာင္ကို ပိုက္ဆံတဴပားမ႖ဴဖင့္ ဴဖစ္ေစ ေပး၍ ဝယ္ယူ
ရသူတိုင္း၏ စိတ္တၾင္ ထုိသတင္းစာကို ဴပစ္တင္မႁကိုလည္း ဴပႂဳကေပသည္ သတင္းစာဖတ္သူမဵားထံမႀ မည္သည့္
ထင္ဴမင္ခဵက္ကိုမ႖ မဳကားရဴခင္းသည္ပင္လ႖င္ ထိုသတင္းစာကို အထူးဴခားဆံုး၊ အဴမင့္ဴမတ္ဆံုးေသာ (ဝၝ) ထူးထူးဴခားဴခား
႒ကီး ခဵီးကဵႃးသမႁကို ဴပဳကဴခင္းပင္ ဴဖစ္ေတာ့သည္ဟု အယ္ဒီတာမဵားက ယူဆဳကသည္။ သတင္းစာဖတ္သူသည္
သတင္းစာတၾင္ပၝေသာ အယ္ဒီတာ မႀတ္ခဵက္ႎႀင့္ အေရးအသားကို သေဘာကဵ ႎႀစ္႓ခိႂက္သည္ ဴဖစ္အ့ံ။ ထိုသူသည္
တစံုတခုေသာ ထင္ဴမင္ခဵက္ အယ္ဒီတာ၏ အခဵိန္မီ အပူတဴပင္း ထင္ဴမင္ေရးသားခဵက္မဵားႎႀင့္ ပတ္သတ္၍ အနည္း
ငယ္မႀကေလးကိုဴဖစ္ေစ။ အေဳကာင္းတစက္ကေလးကိုဴဖစ္ေစ ၎တိုႛ၏ စိတ္႒ကိႂက္ႎႀင့္ မေတၾႛသည္ဴဖစ္အ့ံ။ ထုိအယ္ဒီ
တာမႀာ (မင္မဵားဴဖင့္ အပက္ခံရသကဲ့သိုႛ) မင္အိုးႎႀင့္ ဝိုင္းေပၝက္ဳကမည့္ ဆဲစာ၊ အဴပစ္တင္စာမဵားဴဖင့္ ခဵက္ခဵင္းလက္ငင္း
ဳကံႂေတၾႛရေလမည္သာ ဴဖစ္သည္ကို အသင့္ဴပင္ေနရေပမည္။
(ဤစာပုိဒ္ကို ေကာက္ႎုတ္ခဵက္တခုအဴဖစ္ ထုတ္ႎုတ္၍ ဂဵာနယ္ေကဵာ္ ဦးခဵစ္ေမာင္ ဴမန္မာဴပန္ခဲ့ဖူးပၝသည္။
ထုိႛေဳကာင့္ ဦးခဵစ္ေမာင္၏ ေရးဟန္မူအတုိင္း ဴပန္လည္ကူးယူ႓ပီး ဤေနရာတၾင္ ေဖာ္ဴပပၝသည္။) (ဂဵာနယ္ေကဵာ္
မမေလး၏ "သူလိုလူ" မႀ)
ဤသည္မႀာ ဝက္စ္၏ အ႒ကိႂက္ႎႀင့္ ဓမၳာေသာက ဴဖစ္ေနသည္။ သူက ေဝဖန္သံကို သဲ့သဲ့ကေလးမ႖ မဳကားခဵင္။
ခဵီးမၾမ္းသံကို ဟိန္းဟိန္း႒ကီး ဳကားလိုသည္။ မလိုတမာ ေဝဖန္ခဵက္မဵား မႀန္မႀန္႒ကီး ေပၞလာေနဴခင္းသည္ သူႛကို
စိတ္ဂေယာက္ဂယက္ဴဖစ္ေစသည္။
မိတ္ေဆၾမဵားက သူႛကို လမ္းမႀာတား႓ပီး ဘာေဳကာင့္ ဘယ္သိုႛ ဘယ္ညာ ေရးရတာလဲဟု အေမးအဴမန္း
ခံရဴခင္းကို သူ မ႒ကိႂက္။
အမႀန္တရားအား ခုခံကာကၾယ္ရင္း၊ သိုႛမဟုတ္ လူထုဴမၟင့္တင္မႁအတၾက္ အခဵက္ေကာင္းယူရင္း ထိုးႎႀက္တိုက္
ခိုက္ဴခင္းကို ခံခဲ့ရသူမဵားက သူႛကို လမ္းမႀာေတၾႚလ႖င္ ေအးတိေအးစက္ ေခၝင္းဆတ္႟ံု ဆတ္သၾားဴခင္းကို သူမ႒ကိႂက္။
တယ္လီဖုန္း တဂၾမ္ဂၾမ္ဴမည္႓ပီး ေဒၝသတ႒ကီး ကန္ႛကၾက္ ေဴပာဆိုခံရဴခင္းကို သူမ႒ကိႂက္။
ပူးတၾဲပၝ မီးရထားကိစၤ ေရးသားခဵက္သည္ မီးရထားဌာနအေပၞ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ သေဘာထားမဵား ဴဖစ္ပၝသည္
ဟူေသာ တိုတိုေတာင္းေတာင္း ေမးစာဴမန္းစာမဵိႂးကိုလည္း သူမ႒ကိႂက္။
မႀန္မႀန္႒ကီး တန္းစီ၍ ဝင္လာေသာ ထိုထို ဤဤ ကိစၤမဵားသည္ ခံႎိုင္ရည္မရႀိသူ တဦးအဖိုႛ စိတ္ဝမ္းပၝးလဵား
ေစသည္။
ဝက္စ္သည္ အဴပင္ပန္း မင္ေမာင္းေကာင္းေသာ္လည္း ခံႎိုင္ရည္ရႀိသူ မဟုတ္။ ခဵီးကဵႃးမႁ ႒ကီး႒ကီးမားမား
စဥ္တိုက္ဆက္တိုက္လာမႀ ဤသိုႛေသာ စိတ္ဝမ္း ပၝးလဵားမႁမဵားကို ခုသာခံသာ ရႀိႎိုင္မည္ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ ခုသာခံသာ
ဴဖစ္ေစမည့္ အရာမဵားက လာပံုမေပၞ။
ဝက္စ္ အသက္ရလာ႓ပီ။ စိတ္ထက္သန္မႁ ေလဵာ့လာသည္။ ေလာကႎႀင့္ ေရလုိက္ ငၝးလိုက္ မဴဖစ္ေတာ့။
လူထုဴမၟင့္တင္ေရးသမား ဘဝ၏ ထာဝရကုသိုလ္၌ ယံုဳကည္မႁ ေလဵာ့လာသည္။ တကယ္ဆိုလ႖င္ သူႛအသက္ ၃၃ ႎႀစ္
ရႀိ႓ပီ။ သူႛေမ႖ာ္မႀန္းခဵက္မဵား ဴပည့္မႀဴပည့္ပၝ့မလား ဟု မဳကာမဳကာ ဇေဝဇဝၝ ဴဖစ္မိ၏။

98
 သိုႛေသာ္ မေရာရာမႁႎႀင့္ မေရာင့္ရဲမႁမဵားသည္ ဝက္စ္၏ ခန္ႛေခဵာေသာ အဂႆၝ႟ုပ္၊ ဴမႃး႔ကေသာ ဟန္ပန္ကို
တစက္ကေလး မညၟိႂးေစ။ ညိၟႂးေစသည္ဆိုလ႖င္ ႟ိုးတိုးရိပ္တိတ္မ႖သာ။ မစၤေဝလင္ႎႀင့္ မစၤေအဗာရီလို သူႛအခင္မင္ဆံုး
မိတ္ေဆၾမဵားအဖိုႛ ဝက္စ္သည္ ခၝတိုင္းလိုပင္ ႎႀစ္လိုဘၾယ္ရာ ေကာင္းသည္။
ဤရက္မဵားတၾင္ မိခင္ဴဖစ္သူက ဝက္စ္ကို အိမ္ယာ ခဵထားခဵင္သည္။ အမဵိႂးမဵိႂး နားခဵသည္။ ဝက္စ္ကလည္း
မစၾန္းရႀိ၍ ကန္စၾန္းခင္း ႓ငိခဵင္သည္။ အဓိက ဴပႍနာမႀာ ဳကင္သူသက္ထား ေ႟ၾးခဵယ္ေရး ဴဖစ္သည္။ သူႛအသည္းႎႀလံုးက
မဵက္ႎႀာမမဵား။ သူႛအဖိုႛ ေ႟ၾးစရာ ႎႀစ္ေယာက္သာ ရႀိသည္။ ဘာသာေရးႎႀင့္ ဥပေဒက တေယာက္သာ ေ႟ၾးခၾင့္ဴပႂသည္။
ခက္လႀေပစၾ။
ေဖေဖာ္ဝၝရီလ ေနာက္ပိုင္း ေလထန္ေနေသာ ညတညတၾင္ ဝက္စ္သည္ မစၤေအဗာရီ၏ အိမ္ေရႀႚမႀဴဖတ္ကာ
မစၤေဝလင္အိမ္သိုႛ ေရာက္သၾားသည္။ ေဂဟာဥပေဒဳကမ္း ကိစၤက မေရမရာ ဴဖစ္ေနသည္။ ေကာ္မီတီတၾင္ ၆ မဲစီႎႀင့္
ညီေန၍ လၿတ္ေတာ္ထဲသိုႛ ေရာက္လာသည္။ လၿတ္ေတာ္တၾင္လည္း အင္အားခဵိန္ခၾင္ညၟာ ညီေနသည္။
ရႀာလီႎႀင့္ ဝက္စ္တိုႛ ထိုကိစၤႎႀင့္ စကားပလၴင္ခံဳကသည္။ ႓ပီးမႀ ရႀာလီက ဤကိစၤတၾင္ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ အေလး
ထားမႁအတၾက္ သူႛကို ေထာပနာဴပႂသည္။ ဥပေဒဳကမ္း မုခဵ မဲကပ္ႎိုင္မည္ဟု တထစ္ခဵယံုဳကည္ေဳကာင္း ဝက္စ္က
ေဴပာသည္။
"အတိုက္အခံ အင္အားေတၾက ႓ငိမ္ခဵက္သား ေကာင္းေနလိုႛ ေဳကာက္စရာေတာ့ ေကာင္းတယ္" ရႀာလီက
ဝန္ခံသည္။
"႓ငိမ္ေနတာကလဲ သူတိုႛ အေသကိုင္ထားတဲ့ ဒီ႓ခိႂးဴခံေခ႗တာေရး ဆိုတာက သေဘာမ႟ိုးဘူးဆိုတာ သူတိုႛ
သိေနတာပဲ။ မစၤတာဒိန္းလဲ ဖုန္း႒ကီး မဲမဆၾယ္ရဘူး ဆိုေတာ့ မယံုေတာ့ဘူး။ အတိုက္အခံေတၾကို ေဴခရာလိုက္ခံ
ေနတယ္"
"ဒီကိစၤရဲႚ ဇစ္ဴမစ္က ဒီ ေဒၞလာတသိန္းကို သူတိုႛ လုပ္ငန္းအတၾက္ လိုခဵင္ေနလိုႛ ဴဖစ္မႀာေပၝ့" ဝက္စ္က
ထင္ဴမင္ခဵက္ ေပးသည္။
"ဒီေလာက္ ကိုယ္ကဵိႂးဳကည့္ဳကတာ မသတီစရာ ေကာင္းလိုက္တာရႀင္။ သူတိုႛ တကယ္စၾန္ႛလုပ္မယ္လိုႛေရာ
ရႀင္ထင္သလားဟင္"
"႟ိုး႟ိုးေဴပာရရင္ ကဵေနာ္ေတာ့ မသိဘူး။ ဒီကိစၤ ကၾိကို အကုန္လၿဲထားတာ။ ကဵေနာ္က သူႛလို အကၾက္ေစ့
ေအာင္ ေလ့လာထားတာ မဟုတ္ဘူး"
ရႀာလီက ဝက္စ္၏ ေလသံကို မရိပ္စားမိေလာက္ေအာင္ ဤကိစၤတၾင္ခဵည္း အာ႟ံုကပ္ထားသည္ မဟုတ္၍
"အို သူတိုႛ မလုပ္ရဲပၝဘူးရႀင္" ဟု ေဴပာ႓ပီး စကားကို ခဵက္ခဵင္းေဴပာင္းကာ "ရႀင္ ဂဵာမန္ကပၾဲ သၾားဦးမယ္မိုႛလား" ဟု
ေမးသည္။
"အလုပ္က တေမႀာင့္ဴဖစ္မေနရင္ သၾားမႀာေပၝ့"
"မတေမႀာင့္ေအာင္ လုပ္ေပၝ့ရႀင္။ ဒီႎႀစ္ ဒၝေနာက္ဆံုးပၝပၾဲပဲဟာ"
"ဂဵာမန္ဆိုလိုႛ" ဝက္စ္က ႟ုတ္တရက္ ေအာ္ေဴပာသည္။ "ေရႀႚႎႀစ္အတၾက္ ကဵေနာ္ စာရင္းလုပ္ေနတယ္။
ခင္ဗဵား ကဵေနာ္နဲႛ ဘယ္ႎႀစ္ခၝ လိုက္မႀာလဲ"
"ေဴခာက္ခၝ"
"ဒၝဴဖင့္ ဒီေနႛည စာခဵႂပ္ဗဵာ"
"ဟင့္အင္း ေမေမဆူလိမ့္မယ္။ တခၝပဲ စာခဵႂပ္ ခဵႂပ္ထားမယ္"
ရႀာလီ၏ ဧည့္၀တ္ေကဵမႁ အယူအဆမႀာ ဧည့္သည္ဆိုတာ သူႛစိတ္ထဲ ရႀိသမ႖ ေဴပာခဵင္ရာရာ ေဴပာႎိုင္သည္
ဟူ၍ ဴဖစ္၏။ ဝက္စ္သည္ ည ၁၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္အထိ ထုိင္ရာမက စကားေကာင္းေနသည္။ ထိုအခဵိန္တၾင္ အေပၞ
ထပ္မႀာ ရႀာလီ၏ မိခင္ဴဖစ္သူက မီးညၟပ္႒ကီးကို ဳကမ္းေပၞသိုႛ သိသိသာသာ လၿတ္ခဵလိုက္သည္။
ဝက္စ္သည္ ဳကယ္ေရာင္႟ၿန္းေသာ ညထဲသိုႛ ထၾက္လိုက္သည္။ သူႛႎႀလံုးသားသည္ ယခုမႀပင္ တကယ့္ခဵစ္ဖက္
သက္လဵာကို ေတၾႚရႀာေလ႓ပီ။

99
 (၂၄)

ေနာက္တေနႛည ၉ နာရီ မိနစ္ ၂၀ ခန္ႛတၾင္ ရႀာလီေဝလင္အိမ္သိုႛ ကၾိေရာက္လာသည္။

ရႀာလီေဝလင္က တအံ့တဳသ ဴဖစ္ေနသည္။ လၾန္ခဲ့သည့္ ၉ လအတၾင္း အိမ္လည္လာရန္ အတန္တန္ ဖိတ္ေခၞ
ခဲ့သည္။ ကၾိက လံုးဝ အေရးမထားခဲ့။ ရီယူနီယန္ စစ္ေရးဴပပၾဲေနႛ ေနာက္ပိုင္းတၾင္ သူႎႀုင့္ ရႀာလီ ေလး႒ကိမ္သာ ေတၾႚခဲ့
ရသည္။ သူႎႀင့္ ရႀာလီ စတင္သိက႗မ္းခဲ့သည့္ ႎႀစ္ႎႀစ္ခၾဲ ကာလအတၾင္း ေပၝင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေလာကဝတ္သေဘာဴဖင့္
ကၾိ လာေရာက္လည္ပတ္ဴခင္းသည္ ယခု ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ဴဖစ္သည္။
ဧည့္ခန္းေဆာင္တၾင္ လူငယ္ႎႀစ္ဦး ေရာက္ႎႀင့္ေနသည္။ တဦးမႀာ ဘီဗာေလဘတ္ ဴဖစ္၏။ တဴခားတဦးမႀာ
မစၤတာမီလာ ဆိုသူဴဖစ္သည္။ မစၤတာမီလာသည္ ဤ႓မိႂႚသိုႛ မဳကာမီကမႀ ေရာက္လာသူဴဖစ္သည္။ မစၤေဝလင္ႎႀင့္
တေယာက္ေယာက္က တေနရာရာတၾင္ မိတ္ဆက္ေပး၍ မဵက္မႀန္းတန္းမိ႟ံုမ႖သာ ဴဖစ္ေသာ္လည္း မဖိတ္မေခၞဘဲ
အလည္ေရာက္လာသည္။ ရႀာလီအဖိုႛ ကိုယ့္အိမ္ေပၞတၾင္ ကိုယ့္ဧည့္သည္ကို ေမာက္ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံရန္
မဴဖစ္ႎိုင္။ သိုႛေသာ္ ဧည့္ဝတ္ပဵႃငႀာ ဆက္ဆံသည္ဟုလည္း မဆိုသာ။ မစၤတာမီလာကသာ ပဵႃပဵႃငႀာငႀာ ရႀိေနသည္။
ဘီဗာေလဘတ္ကမူ သူႛကို ဴမင္႟ံုႎႀင့္ မဵက္စိစပၝးေမၾး စူးေနသည္။ ရႀာလီထံသိုႛ အေရာက္အေပၝက္ ရႀိသင့္သူမဵိႂး
မဟုတ္ဟု သူ ယူဆသည္။ ထိုႛေဳကာင့္ မစၤတာမီလာကို ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ္ယာစိတ္ေပၝက္ေအာင္ ဘတ္က ကာဆီး
ကာဆီး လုပ္ေနေလသည္။
ဘတ္သည္ ပံုကဵပန္းကဵ ညစာဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ မစၤတာမီလာလည္း အလားတူဴဖစ္သည္။ ကၾိကမူ
သခဵႇႂင္းကုန္း တံတားကေလးေပၞ၌ ရႀာလီႎႀင့္ ေတၾႚစဥ္က ဝတ္ခဲ့သည့္ ထသၾားလာသၾား ဝတ္စံုဴပာကိုသာ ၀တ္ထား
သည္။ ရႀာလီႎႀင့္ ေတၾႚစဥ္တုန္းကေလာက္ သစ္လၾင္ေတာက္ေဴပာင္ဴခင္း မရႀိေတာ့။ သူအ႓မဲမဴပတ္ ဴမင္ေတၾႚေနရသည့္
ခဵားလ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္၏ ေဳကာ့ေမာ့မႁသည္ သူႛကိုယ္အေပၞတၾင္ ထင္ဟပ္မႁ မရႀိမဟုတ္။ မစၤတာမီလာထက္ သူက
သိသိသာသာ အေနအထိုင္ ညက္ေညာသည္။ သူႛတၾင္ အဖိုးတန္ေသာ ပိုင္ဆိုင္မႁတခု ရႀိေသးသည္။ မစၤတာမီလာတၾင္
မရႀိေသာ လူ႒ကီးလူေကာင္း ဥပဓိ႟ုပ္ရႀိဴခင္း ဴဖစ္သည္။
စကားဝိုင္း မပဵက္ရန္ သူႛတၾင္ တာဝန္ရႀိေဳကာင္း ကၾိ သိပံုရသည္။ ကုလားထုိင္ေပၞတၾင္ ထိုင္ကာ ဘတ္၏
စကားကို နားေထာင္ေနသည္။ သိုႛေသာ္ စကားဝိုင္းထဲသိုႛ သူကိုယ္တိုင္ ဝင္မပၝ။
မစၤတာမီလာသည္ မဟာဆံခဵင္သူ၊ အထက္တန္း တက္လႀမ္းခဵင္သူ လူစားမဵိႂးဴဖစ္သည္။ ကိုယ့္ဒူးကုိယ္ခ႗န္
သမားလည္း ဴဖစ္သည္။ အႎုသုခုမ ပညာသည္ သူႛအဖိုႛ ဒုကၡေပးေသာ စၾဲမက္မႁတရပ္ဴဖစ္သည္။ စာအုပ္စာေပကို သူ
ဴမတ္ႎိုးသည္။ သုိႛေသာ္ ႎႀံႚစပ္မႁ နည္းပၝး၍ မဳကာခဏ စာကိုးမႀားသည္။ ရႀာလီခမဵာ မရယ္မိေအာင္ မနည္းေအာင့္
ေနရသည္။ ဘတ္အဖိုႛကား အခဵက္ေကာင္းေပၞ၍ ေပဵာ္စရာ႒ကီး ဴဖစ္ေနေလသည္။
မစၤတာမီလာသည္ သူႛအမႀားေပၞသၾားတိုင္း မဵက္ႎႀာ အုတ္ခဲလို နီနီသၾားသည္။ သုိႛေသာ္ အမႀတ္သည္းေဴခ မရႀိ။
သူတိုႛစကားဝိုင္းသည္ စိတ္ဝင္စားစရာမဵားဴဖင့္ ပို၍ ႓မိႂင္လာသည္။ သမၳတ၏ သဝဏ္လၿာမဵားမႀ ေရာမႎိုင္ငံ
ကဵဆံုးရဴခင္း အေဳကာင္းရင္းမဵားသိုႛ လည္းေကာင္း၊ ဴပင္သစ္ ေတာ္လႀန္ေရးသိုႛ လည္းေကာင္း၊ အမဵိႂးသမီး မဲေပးခၾင့္သိုႛ
လည္းေကာင္း ေရာက္တတ္ရာရာ စကားဦး လႀည့္ကုန္သည္။
ဘတ္သည္ မစၤတာမီလာကို သူႎႀင့္တန္ရာ ေနရာ၌ထားရန္ပင္ ေမ့ကာ သူႛစကားေဳကာထဲ ေမဵာပၝေနသည္။
ကၾိက အမဵိႂးသမီးဘဝ ေတာ္လႀန္ေရး အေဳကာင္းရပ္ကို ငၝးမိနစ္တိတိ မရပ္မနား ေဴပာသည္။ မစၤတာမီလာပင္
ပၝးစပ္အေဟာင္းသားႎႀင့္ ႓ငိမ္နားေထာင္ေနရသည္။
"သူႛနာမယ္က ဘယ္သူ" မီလာက ရႀာလီကို ေလသံဴဖင့္ ေမးသည္။ ရႀာလီက ေဴပာဴပသည္။
"မဵက္ႎႀာ အေတာ္ဳကည္တဲ့လူ။ ကဵေနာ္ မဵက္ႎႀာေတၾ အေတာ္ေလ့လာဖူးတယ္။ သူႛမဵက္ႎႀာမဵိႂး တခၝမႀ မေတၾႚဖူး
ဘူး။ လံုးဝ မေတၾႛဖူးတဲ့ ဳကန္အင္တခု ရႀိတယ္"
"ဘာဳကန္အင္လဲ"
"နာမည္တပ္ရတာေတာ့ ခက္သား။ ဒၝေပမဲ့ တသမတ္တည္း ႟ိုးသားေဴဖာင့္စမ္းမႁလိုႛ ေခၞရမယ္ထင္တယ္"
မစၤတာမီလာသည္ ည ၁၀ နာရီခၾဲအထိ ထိုင္ေန႓ပီးမႀ ဴပန္ေဖာ္ရသည္။ သူူဴပန္သည္ႎႀင့္ ဘတ္လည္း ထလိုက္
သည္။
"ေအာ္၊ ဘီဗာေလရယ္။ မဴပန္ပၝနဲႛဦးရႀင္။ ရႀင္နဲႛကို စကားမေဴပာလိုက္ရေသးဘူး"
ဘတ္က "တာဝန္ ရႀိေသးတယ္ေလ။ မစၤတာမီလာနဲႛ အတူ ဴပန္ရဦးမယ္"
"မဴပန္ပၝနဲႛဦးေလ။ ဒီမႀာလဲ ရႀင္ေခၝင္းေနာက္ရ႓ပီး႓ပီပဲ"

100
 "မေဖာ္ေ႟ၾသင့္ဘဲ ေဖာ္ေ႟ၾေနတာကိုးဗဵ။ သူ အဟုတ္႒ကီး ထင္မသၾားေအာင္လုပ္ဖိုႛ တာဝန္ရႀိေသးတယ္။
ဒၝေဳကာင့္ အတူဴပန္ရမႀာ။ မစၤတာကၾိ နက္ဴဖန္ကဵရင္ ကုန္သည္႒ကီးမဵား ကလပ္မႀာ ကဵေနာ္နဲႛ ေနႛလယ္စာ စားလႀဲႛဗဵာ။
ကက္သလစ္ႎိုင္ငံေတၾ ဘာေဳကာင့္ ယုိယၾင္းရတယ္ ဆိုတဲ့အေဳကာင္း ခင္ဗဵားနဲႛ စကားဆက္ခဵင္ေသးတယ္"
ကၾိက လာခဲ့ပၝမည္ဟု ေဴပာ၍ ဘတ္က မစၤတာမီလာကို အမႀီလိုက္ရန္ ဖုတ္ပမ ူ ီးတိုက္ ထၾက္သၾားသည္။ ရႀာလီ
ေရႀႚ၌ ပညာရႀိ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ႒ကီးႎႀင့္ ဆက္ေဴပာေနလ႖င္ အေဴခမလႀမည့္အေရးကို ေတၾးမိ၍ ဴပန္သၾားဴခင္း
လည္း ဴဖစ္ႎိုင္ေပသည္။
"ရႀင္ေနရစ္ခဲ့တာ ကဵမ ဝမ္းသာပၝတယ္" ရႀာလီက ေဴပာ၍ ကၾိ ဴပန္ထုိင္လိုက္သည္။ "ရႀင္ ပထမဆံုး အ႒ကိမ္
အလယ္လာတုန္း စကားတခၾန္းမႀ မေဴပာလိုက္ရဘူး ဆုိတာမဵိႂး မဴဖစ္ခဵင္ဘူးရႀင္"
"ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ အလယ္လာတာ မဟုတ္ပၝဘူးဗဵာ။ ခင္ဗဵား မႀတ္မိေကာင္းပၝရဲႚ"
"ရႀင့္သေဘာနဲႛ ရႀင္ လာလယ္တာကို ေဴပာတာပၝရႀင္"
ကၾိသည္ တခန္းလံုးကို မဵက္လံုး ေဝႀႛရမ္း ဳကည့္ေနသည္။
"ခင္ဗဵားနဲႛ စကားမေဴပာမခဵင္း ကဵေနာ္ဴပန္ဖိုႛ စိတ္ကူးမရႀပိ ၝဘူး"
ခဏ႓ငိမ္သၾားသည္။ ရႀာလီက ထို႓ငိမ္မႁကို ဖဵက္ရန္လိုသည္ဟု ေတၾးမိသည္။ ထိုႛဴပင္ ကၾိ ဘာေဴပာမည္ကို
ေတၾးမရႎိုင္ေအာင္ ရႀိသဴဖင့္ လ႖ာဦးလႀည့္ရာ စကားကို ေဴပာလိုက္သည္။
"ေအာ္၊ ဒၝထက္ ကဵမကို ေဴပာဴပပၝဦး။ ပၝဂိုရီယို 90 ႒ကီးေကာ ေနထိုင္ေကာင္းရဲႚလား"
"ပၝဂိုရီယုိ ဆိုတာ ကဵေနာ္ မဳကားဖူးပၝဘူး"
"ေအာ္၊ ခၾင့္လၿတ္ပၝရႀင္။ ပၝေမာကၡ႒ကီး နီကုိလိုဗီးယပ္ကို ကၾယ္ရာမႀာ ကဵမတိုႛ ေပးထားတဲ့ နာမည္ပၝ"
"ေဒၝင္ေဒၝင္ဴမည္ မာပၝရဲႚဗဵာ"
ဤအေဳကာင္းကို သူမဳကားခဵင္။ ပၾင့္လင္းေသာ သူႛမဵက္ႎႀာက မဖံုးဖိႎိုင္။ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္မႀန္သမ႖ကို သူ စက္ဆုပ္
သည္။ ဤမိန္းကေလး မသိေစခဵင္ေသာ ဤလ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္သည္ သူႛအဖိုႛ အထူးသဴဖင့္ မႎႀစ္႓မိႂႚစရာဴဖစ္သည္။
သူသည္ စိတ္ဂဏႀာ မ႓ငိမ္စၾာ ထရပ္လုိက္သည္။ မီးလင္းဖို စင္ေပၞမႀ နာရီကို ဴမင္၍
"ေအာ္ ဒီေလာက္ေတာင္ ညဥ့္နက္ေနမႀန္း မသိဘူး။ ကဵေနာ္ ဴပန္မႀပဲ"
"ေနပၝဦး၊ ရႀင္ ကဵမဆီ အလယ္လာတာ စ႟ံုရႀိေးသတာပဲရႀင္။ ေစာေစာက ဘီဗာေလဘတ္နဲႛခဵည္း ရႀင္ စကား
ေဴပာေနတာပဲဟာ"
"ကဵေနာ္ ဒီည ဒီကို ဘာအတၾက္ လာတယ္ ထင္သလဲ"
ကၾိက ေမးသည္။
ရႀာလီက ကုလားထုိင္မႀ လႀမ္း၍ ဴပံႂးဴပသည္။
"ကဵမကို ေတၾႛရေအာင္ လာတယ္ ထင္တာပဲ"
"အို ဒၝေတာ့ ဟုတ္တာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ …"
"ဒၝဴဖင့္ မႎႀစ္တုန္းက ရီယူနီယန္ေနႛ ပၝတီအတၾက္ အဴပန္အလႀန္ လယ္တာ ဴဖစ္မႀာေပၝ့ရႀင္"
"မဟုတ္ပၝဘူး။ လံုးဝကို မဟုတ္ဘူး။ ဒၝေပမဲ့ အဲဒီေနႛကတည္းက ကဵေနာ့္ စိတ္ထဲမႀာ ခင္ဗဵားကိုပဲ အမဵား႒ကီး
ေတၾးေနမိတယ္"
ကၾိသည္ ေဴပာ႟ိုးေဴပာစဥ္ အသံဴဖင့္ ေဴပာလိုက္ေသာ္လည္း သူႛကိုယ္မူကိုယ္ဟန္တၾင္ ကတုန္ကယင္ စိတ္လႁပ္
ရႀားမႁ လၿမ္းေနသည္။ ကၾိသည္ အခန္းထဲသိုႛ ေလ႖ာက္သၾား႓ပီးမႀ ခဵက္ခဵင္း ေနရာတၾင္ ဴပန္ထုိင္သည္။
"ေအာ္၊ ကဵမကို ေတၾးေနမိတယ္ ဟုတ္လား"
"ခင္ဗဵား မႀတ္မိမႀာေပၝ့။ အဲဒီေနႛက ကဵေနာ္ေဴပာတဲ့ စကားေလ။ ကဵေနာ္ကပဲ ခင္ဗဵားထက္ သာသလား။ ခင္ဗဵား
ကပဲ ကဵေနာ့္ထက္ သာသလား မသိဘူးဆိုတာ"
"သိပ္ မႀတ္မိတာေပၝ့"
"ခင္ဗဵားက သာပၝတယ္ဆိုတာ ေဴပာခဵင္လိုႛ ဒီေနႛည လာခဲ့တာပၝ"
ကၾိသည္ အိတ္ထဲရႀိ ခဲတံမဵားထဲမႀ တေခဵာင္းကို ထုတ္ယူ႓ပီး သူႛလက္ကိုသူ မင္ေသ့ထိုးသလို ထိုးေပၝက္ေနရင္း
ရႀာလီႎႀင့္ မဵက္လံုးခဵင္း ဆံုမိသည္။

90
ပၝဂိုရီယို။ ။ ကမာၲေကဵာ္ ဴပင္သစ္ စာေရးဆရာ႒ကီး ေဘာလ္ဇက္ ေရးသားသည့္ ဝတၪႂအမည္ႎႀင့္ ထုိဝတၪႂမႀ အဓိက
ဇာတ္ေဆာင္၏ အမည္။ သူတပၝးအေရးကို ဘိတ္ဘိတ္သား နားမလည္ မငဲ့ကၾက္ဘဲ ကိုယ့္သမီးမဵားအတၾက္သာ
ဴခစ္ဴခစ္ကုပ္ကုပ္ ေငၾစုေဆာင္းသည့္ အဖိုးအို႒ကီး တဦး၏ အေဳကာင္းကို ဇာတ္လမ္းဖၾဲႚထားသည့္ ဝတၪႂဴဖစ္သည္။

101
 "ကဵေနာ္ ေဴပာေနတာ ဳကားရဲႚလား"
"ရႀင္ ဘာဆုိလိုတယ္ ဆုိတာလဲ ေဴပာပၝဦး"
"မသိဘူးလား"
"တကယ္မသိပၝဘူးရႀင္။ အဲဒီတုန္းက ကဵမ ေဴပာတာက ရႀင္ အယ္ဒီတာ ဴဖစ္လာတဲ့ကိစၤကို ေဴပာတာ"
"ကဵေနာ္က ဘဝသေဘာတရားကို ေဴပာတာ။ ခင္ဗဵား ေဴပာသလိုပၝပဲ။ အဲဒီႎႀစ္ခု အတူတူပၝပဲ"
ခဲတံမဵားကို အိတ္ထဲသိုႛ ဴပန္ထည့္လိုက္သည္။ စိတ္႓ငိမ္သၾား႓ပီ ဴဖစ္၍ ဆက္ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္ဘဝ သေဘာတရားက အဴပည့္အဝ ကဵိႂးေဳကာင္းမ႖တတယ္။ ခင္ဗဵားရဲႚ ဘဝ သေဘာတရားထက္
အမဵား႒ကီးပို႓ပီး ကဵိႂးေဳကာင္းမ႖တတယ္။ ဆင္ဴခင္တံုတရား မဵက္စိနဲႛ ဳကည့္ရင္ ေဴခာက္ဴပစ္ကင္းတယ္။ ကဵေနာ့္ ဘဝ
သေဘာတရားက ဘာလဲ။ အဲဒီတုန္းက ကဵေနာ့္ ပတ္ဝန္းကဵင္မႀာ ေတၾႚခဲ့တဲ့၊ အခုလဲ ေတၾႚေနတဲ့ အပဵင္းထူတာ၊
ရည္႟ၾယ္ခဵက္ မရႀိတာ၊ စိတ္အလိုလိုက္တာေတၾကေန ႟ုန္းထၾက္တဲ့ ဘဝသေဘာတရားပဲ။ ကဵေနာ့္မႀာ အေရး႒ကီးတဲ့
အလုပ္ရႀိတယ္။ ဘာအခက္အခဲေတၾရႀိရႀိ ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္လိုႛ ထင္ခဲ့တယ္။ အခုလဲ ထင္တာပၝပဲ။ ဒၝေပမဲ့ အဲဒီ
အလုပ္က တသက္တာလုပ္ငန္းလဲ ဴဖစ္ဴပန္တယ္။ အေတာ္အသင့္လဲ အရႀိန္ရေနဴပန္ဆိုေတာ့ ေစာေစာ႓ပီးစီး႟ံု သက္
သက္နဲႛေတာ့ ကဵေနာ့္အဖိုႛ အလၾန္အက႗ံ တန္ဖိုး႒ကီး႒ကီး ေပးစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ဒၝနဲႛ အသိဉာဏ္ကလၾဲရင္ အားလံုးကို
စၾန္ႛလိုက္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ ေနႛစဥ္ဘဝအတၾက္ အသိဉာဏ္ကို ဴပန္ရႀာေတၾႚတဲ့ ေနရာမႀာေတာ့ ခင္ဗဵား ရႀိေပလိုႛပဲ"
"မဟုတ္ပၝဘူး၊ မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္" ရႀာလီက စကးဴဖတ္ေဴပာသည္။ "ကဵမ ဘာမႀ လုပ္ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ရႀင့္
ဖာသာရႀင္ လုပ္တာ။ ပထမဆံုး တၾန္းအားကေတာ့ ဖီဖီ့ဆီက လာတာပၝေလ"
ကၾိက ေလးေလးေဆးေဆး ေဴပာသည္။
"ဖီဖီ ဆိုတာကလဲ ခင္ဗဵား အငယ္စားေလးပၝပဲ"
"တဴခားစီပၝရႀင္"
ရႀာလီသည္ ေမးကို လက္ေထာက္ကာထိုင္ေနသည္။ သူတိုႛ ႎႀစ္ေယာက္စလံုး၏ စိတ္အာ႟ံုတၾင္ ဖီဖီကေလးကို
ဴမင္ေယာင္ေနဳကသည္။
"ကဵေနာ္ ေဴပာသလုိပဲ ဆင္ဴခင္တံုတရားေတာ္အတၾက္ အားလံုးကို ကဵေနာ္ စၾန္ႛလၿတ္လိုက္တယ္။ ခင္ဗဵားက
ကဵေနာ့္ကို ငၝ့ဘိုႛသမား အတၨဝၝဒီလိုႛ ထင္ခဲ့တယ္။ ေဴပာလဲ ေဴပာခဲ့တယ္။ ကဵေနာ့္ အသိုင္းအဝိုင္း အဖိုႛေတာ့ ခင္ဗဵား
ထင္တဲ့အတုိင္း အရင္ကလဲ ဟုတ္ခဲတ ့ ယ္။ အခုလဲ ဟုတ္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ကဵေနာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ရည္မႀန္း
ခဲ့တဲ့ဘဝ၊ ကဵေနာ့္ဇာတာ ပၝလာတဲ့ ဘဝက လူေတၾကို အလုပ္အေက႗းဴပႂတဲ့ ဘဝပၝလိုႛ ဆိုရင္ ခင္ဗဵား အ့ံဳသမႀာပဲ။
လူသားေတၾကို အလုပ္အေက႗းဴပႂတယ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ကဵေနာ္က ကမာၲႛအတိုင္းအတာနဲႛ အကဵယ္ဴပန္ႛဆံုး
အဓိပၯာယ္ ဖၾင့္တယ္။ ဒၝေဳကာင့္ အလုပ္အေက႗းဴပႂမႁမႀာ ပုဂိၢႂလ္တဦးခဵင္း ကိစၤေတၾကို ကဵေနာ္ ဖယ္ထုတ္ထားခဲ့တယ္။
ဴပည့္ဝတဲ့ လူႛဘဝ ဆိုတာက ဆင္ဴခင္တံုတရားနဲႛ လူသားအခဵင္းခဵင္း စိတ္ဓာတ္ေစတနာလိုႛ ဆိုခဵင္ဆိုေပၝ့ေလ။ အဲ့ဒၝေတၾ
ေပၝင္းစပ္ရာကေန ေဖာ္ထုတ္ႎိုင္တယ္။ အဲဒီအမႀန္တရားကို လူေတၾ အားလံုးမႀာ ဴခံႂဳကည့္႓ပီး ကဵေနာ္ သေဘာေပၝက္
ပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ လူပုဂၢိႂလ္ တဦးတေယာက္ခဵင္းနဲႛ ဟပ္႓ပီးေတာ့ သေဘာမေပၝက္မိခဲ့ဘူး။ လူတဦးခဵင္း ဘဝဟာလဲ အဲဒီ
အမႀန္တရားကို အဓိပၯာယ္ ပိုရႀိေစႎိုင္တယ္ ဆိုတာ ကဵေနာ္ ဝန္ခံပၝတယ္။ အနာဂတ္အတၾက္ မဟုတ္ဘဲ မဵက္ေမႀာက္
ကာလအတၾက္ အလုပ္အေက႗းဴပႂတာ။ လူသားတမဵိႂးလံုးအတၾက္ မဟုတ္ဘဲ ကံအေဳကာင္းမလႀတဲ့ လူတေယာက္အ
တၾက္ အလုပ္အေက႗းဴပႂတာဟာလဲ အဲဒီအမႀန္တရားကို ေလးနက္ေစႎိုင္တယ္ဆိုတာ ကဵေနာ္ ဝန္ခံပၝတယ္။ ကဵေနာ္
ေဴပာေနတာ သေဘာေပၝက္ပၝတယ္ေနာ္"
ရႀာလီက သေဘာေပၝက္ေဳကာင္း ေဴပာသည္။
"ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကဵေနာ့္ အေပၞမႀာ ရႀိတဲ့ ခင္ဗဵားရဲႚ ေကဵးဇူး အတိုင္းအတာကို သိေရာေပၝ့"
"မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္၊ မဟုတ္ပၝဘူး။ ကဵမ ရႀင့္အတၾက္ တခုခု လုပ္ေပးဖူးတယ္ဆိုရင္ ဝမ္းလည္း သာပၝတယ္။
ဂုဏ္လည္း ယူပၝတယ္။ ရႀင္ေဴပာသလိုေတာ့ မဟုတ္ပၝဘူးေလ။ ဒၝမဵိႂးဆိုတာက လူေတၾမႀာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ဴဖစ္တာ။
အကူအညီက ကိုယ့္ကိုယ္ထဲက လာတာရႀင့္" ရႀာလီက လိႁက္လႀဲစၾာ ေဴပာသည္။
"ဒီလို မေဴပာပၝနဲႛေလ။ ခင္ဗဵား ေဴပာေနပံုက ကဵေနာ့ဖာသာ ေဴပာင္းလဲလာသလိုလို ဴဖစ္ေနတယ္။ မေဴပာင္းလဲ
ပၝဘူး။ ကဵေနာ္က နဂိုအတိုင္းပဲ။ ကဵေနာ္ ဝန္ခံေနတာက တုိက္႟ုိက္ထုတ္လုပ္မႁ စၾမ္းအားမရႀိတဲ့ တခဵိႂႚကိစၤေတၾအတၾက္
အခဵိန္သံုးတာ အကဵိႂးရႀိႎိုင္တယ္ ဆိုတာပၝပဲ။ အဲဒီအဴမင္ကို ကဵေနာ္ ယံုလာေအာင္ ခင္ဗဵား ေဴပာခဲ့တယ္။ ခင္ဗဵား ေဴပာခဲ့
တာ တခဵိႂႚက ကဵေနာ့္ ေခၝင္းထဲမႀာ ဒီေနႛအထိ စၾဲေနတုန္းပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ့္ေလာကက အတၨေလာကပဲ ဴဖစ္ေနေသး
တယ္။ ဘဝနဲႛ လံုးဝ ကင္းကၾာမေနေအာင္ အေဴပာင္းအလဲေတၾ လုပ္ထားတယ္ ဆုိတာေတာ့ ခင္ဗဵားကို ေဴပာဴပသင့္
တယ္လိုႛ ေတၾးမိတယ္"
"ရႀင္ေဴပာဴပေဖာ္ရတာ ဝမ္းသာပၝတယ္။ ကဵမကေတာ့ ပေဝသဏီကတည္းက သိေနတာပၝ"

102
 "တနည္းေဴပာရရင္ ကဵေနာ့္ကို ခင္ဗဵားေဴပာတဲ့ စကားေတၾက လူအမဵားစုအဖိုႛ သူတိုႛအေမေတၾက ေဴပာတဲ့
စကားမဵိႂးပဲ"
ရႀာလီက စကားမဟႎိုင္။
"ကဵေနာ္ ဒီလိုေဴပာတာ ခင္ဗဵား သေဘာကဵခဵင္မႀ ကဵမယ္"
"အို သိပ္သေဘာကဵပၝတယ္ရႀင္"
"ဒၝေပမဲ့ လူတေယာက္က သူႛအေမ၊ ဒၝမႀမဟုတ္ သူႛႎႀမအေပၞ သေဘာထားသလို ခင္ဗဵားအေပၞ ကဵေနာ္
သေဘာမထားဘူး။ ပို႓ပီး ထူးထူးဴခားဴခား သေဘာထားတယ္။ ကဵေနာ့္စိတ္ထဲ ကဵေနာ့္အေတၾးမႀာ ထူးဴခားတဲ့ ေနရာကို
ခင္ဗဵား ယူထား႓ပီဆိုတာ ကဵေနာ္ သေဘာေပၝက္လာတယ္။ ဒၝပၝပဲ။ မဂႆလာညပၝ"
ရႀာလီက ေမာ္ဳကည့္႓ပီး
"အို၊ သၾားေတာ့မႀာလားရႀင္"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ကဵေနာ္ ဒီကိုလာ႓ပီး ေဴပာခဵင္တာေတၾ အကုန္ ေဴပာ႓ပီး႓ပီပဲ။ ေနေစခဵင္ေသးလိုႛလား"
"ရႀင္ မေနခဵင္ဘဲနဲေႛ တာ့ မေနပၝနဲႛေလ"
"ဒၝဴဖင့္ မသၾားခင္ တခုခုေဴပာဦးမယ္"
ကၾိသည္ ရႀာလီ့ေရႀႚတၾင္ ရပ္သည္။ မဵက္ေမႀာင္ဳကံႂႚထားသည္။
"ေရႀႚႎႀစ္ကဵရင္ လက္ေတၾႛ လူမႁေရးလုပ္ငန္းတခု စမ္းသပ္မလုိႛ ဳကံထားတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ခေလးေတၾ
အတၾက္ အခလၾတ္ ညေကဵာင္းဖၾင့္မယ္။ ခင္ဗဵားရဲႚ ထင္ဴမင္ခဵက္ေပးပၝဦး"
ရႀာလီသည္ သူႛေမးခၾန္းေဳကာင့္ အံ့အားသင့္သၾား႓ပီးမႀ အလၾန္ေကာင္းေဳကာင္း ထင္ဴမင္ခဵက္ေပးသည္။
ကၾိက ဆက္ေဴပာ၏။
"စက္မႁပညာကို အေဴခခံမယ္။ လက္ေဝႀႛတိုႛ၊ ကာယပညာတိုႛလဲသင္မယ္။ ဘတ္ကလင္ကာက သင္ေပးမယ္။
ဒၝထက္ ဘတ္ကလင္ကာကို ခင္ဗဵားသိထားဖိုႛ ေကာင္းတယ္။ သူက လုပ္သားဴပည္သူေတၾအတၾက္ ဘာလုပ္ေပးရမယ္
ဆိုတာ ထိပ္တန္း စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတၾ ရႀိတယ္။ စက္မႁပညာနဲႛ ကာယပညာေတၾက ဆၾဲေဆာင္႟ံုသက္သက္ပၝပဲ။
အဓိက ဘာသာေတၾကေတာ့ အသစ္ပဲ။ ဘယ္ေကဵာင္းေတၾကမႀ သင္ဖိုႛ မ႒ကိႂးစားတဲ့ ပညာမဵိႂးကို သင္ေပးမယ္။ ေခၝင္းထဲ
စၾဲသၾားေအာင္ ႟ိုက္သၾင္းေပးမယ္"
"ဘာပညာလဲ"
"အခဵႂပ္ကေတာ့ လူတဦးစီရဲႚ တာဝန္ သေဘာတရားဆုိပၝေတာ့"
ရႀာလီက သူႚစကားလံုးကို သံေယာင္လိုက္႓ပီး ေရ႟ၾတ္သည္။
"ကေလးေတၾကို သူတိုဟ ႛ ာ တသီးပုဂၢလေတၾ၊ တဦးခဵင္းေတၾ မဟုတ္ဘူး။ ပရမ္းပတာ စဳကဝႉာရဲႚ အဆက္
အစပ္မရႀိတဲ့ အႎုဴမႃကေလးေတၾ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကဵေနာ္ သင္ေပးခဵင္တယ္။ သူတိုဟ ႛ ာ နိယာမ ဥပေဒသေတၾနဲႛအညီ
ေနထိုင္ဳကတယ္။ သူတိုႛတဦးစီဟာ ကမာၲဦးကေန႓ပီး ကမာၲတည္သေ႟ၾႚ ရႀိေနမယ့္ ဴဖစ္စဥ္တရား႒ကီးထဲက အဆက္
အထံုးကေလးေတၾ ဴဖစ္တယ္ဆိုတာ သင္ေပးမယ္။ ဘယ္႒ကိႂးဴဖစ္ဴဖစ္ အားအေပဵာ့ဆံုး အဆက္အထံုးကေလးတခု
ခိုင္သေလာက္ပဲ ခိုင္တယ္။ အဲဒီအဆက္အထံုးကေလးေတၾဟာ သူတိုႛတေတၾပဲဆိုတဲ့ အသိကို ေခၝင္းထဲ ႟ိုက္သၾင္း
ေပးရမယ္။ လူတဦးခဵင္းစီ တာဝန္သိမႁကို မႀန္ကန္တဲ့ လမ္းေဳကာင္းေပၞမႀာ ဦးတည္ေပးႎိုင္ရင္ လူမႁေရး အင္အားအဴဖစ္
ဘယ္ေလာက္ ႒ကီးမားလာႎိုင္တယ္ဆိုတာ ခင္ဗဵားလဲ အသိပဲ။ ကေလးတေယာက္က သူႛဘဝဟာ သူႚကိုယ္ေရး
ကိုယ္တာကိစၤပဲလိုႛ ထင္ရင္ စီးပၾားေရးအရဴဖစ္ဴဖစ္၊ လူမႁေရးအရဴဖစ္ဴဖစ္၊ ကိုယ္ကဵင့္တရားအရဴဖစ္ဴဖစ္၊ အဆိုးဘက္ကို
ကံယံု ဆူးပံုနင္းသလို စၾန္ႛ႓ပီး ေဴခဦးလႀည့္ခဵင္မႀာပဲ။ ဒၝေပမဲ့ သူ အဲဒီလိုလုပ္တာဟာ ပိုမို႒ကီးကဵယ္ ဴမင့္ဴမတ္တဲ့ လူမႁေရး
ဴဖစ္စဥ္႒ကီးတရပ္လံုးကို ပဵက္ေစမယ္ဆိုတာသိရင္ ေဴခလႀမ္းတံုႛသၾားမႀာပဲ။ ကဵေနာ့္ အစီအစဥ္က ေအာက္တန္းအကဵဆံုး
ကေလးပဲဴဖစ္ဴဖစ္ လူႛအဖၾဲႚအစည္းရဲႛ အေရး႒ကီးမႁကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရႀာက္ထားရတယ္ ဆိုတဲ့အသိ ဝင္ေအာင္လုပ္႓ပီး
သူတိုႛရဲႚ လူမႁေရးဴပည့္ဝမႁကို ဴမၟင္တင္ေပးဖုိႛပဲ"
"ကဵမ နားလည္ပၝတယ္ရႀင္။ ကေလးေတၾနဲႛ လူမႁေရးသိပၯံပညာ စမ္းသပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးေတၾကို
လူမႁေရး သိပၯံပညာ သင္ေပးတာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္သလဲ"
"ခင္ဗဵား ကေလးေတၾရေအာင္ စည္း႟ံုးေပးမလား"
ကၾိက သူႛကို လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္အဴဖစ္ လက္ခံဴခင္းသည္ သူႛကို အမၾန္ဴမတ္ဆံုး သိဒိၭတင္လိုက္ဴခင္းပင္
ဴဖစ္သည္ဟု ရႀာလီခံစားမိသည္။
"ကဵမ တတ္ႎိုင္မယ္ထင္ပၝတယ္ရႀင္။ ကဵမတိုႛ ဌာနက အဆက္အသၾယ္ေတၾ အမဵား႒ကီး ရႀိသားပဲ။ မစၤတာ
ဒိန္းလည္း မဟာမိတ္တေယာက္ တိုးေတာ့မႀာေပၝ့။ ရႀင္ သိပ္လိုက္ေလဵာ ညၟာတာတာပဲ မစၤတာကၾိရယ္"

103
 "မဟုတ္ေသးပၝဘူး။ ကဵေနာ့္ကို တမဵိႂးမထင္ဖိုႛ ေတာင္းပန္ပၝတယ္။ ဒီေကဵာင္းကို ကဵေနာ့္လုပ္ငန္းရဲႚ အဖက္
အစပ္အဴဖစ္နဲႛ လုပ္မႀာပၝ။ ဓာတ္ခၾဲခန္း သေဘာပၝပဲ။ ငၝးႎႀစ္ေလာက္ဳကာရင္ ကဵေနာ့္ရဲႚ စမ္းသပ္ခဵက္ကို ဴပန္ဆန္းစစ္႓ပီး
ေကာက္ခဵက္ ဆၾဲႎိုင္မယ္လိုႛ မႀန္းတယ္"
"ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ေလရႀင္။ ဒီငၝးႎႀစ္အတၾင္းမႀာ ဆင္းေတာင့္ဆင္းရဲကေလးတခဵိႂႚ၊ ကံအေဳကာင္းမလႀတဲ့ ကေလး
တခဵိႂႚကိုေတာ့ အမဵား႒ကီး ေကာင္းကဵိႂးဴပႂႎိုင္မႀာေပၝ့ရႀင္"
"ဒၝေပမဲ့ …"
"မစၤတာကၾိ၊ ရႀင္ ေနရာတကာမႀာ ႟ိုးေဴဖာင့္႓ပီး ဒီကိစၤကဵမႀ ဘာေဳကာင့္ မ႟ိုးေဴဖာင့္ခဵင္ရတာလဲ။ ဒီ႓မိႂႚေတာ္ရဲႚ
ဘဝကို တဖက္တလမ္း ကူညီခဵင္လိုႛ ဒီေကဵာင္းကို ရႀင္စိတ္ကူးတယ္ဆိုတာ ဘာဴဖစ္လိုႛ ဝန္မခံခဵင္ရတာလဲဟင္"
"ဟုတ္မႀ မဟုတ္ဘဲ။ လူမႁေရး သိပၯံပညာရႀင္ဆိုတာ လူႛအဖၾဲႛအစည္းရဲႚ ငၝေတၾႛ ဗဟုသုတရႀိရမယ္လိုႛ ခင္ဗဵားပဲ
ေဴပာတာ မဟုတ္လား"
ရႀာလီသည္ ကၾိကို ေမာ္ဳကည့္႓ပီး ပန္းကေလးလို တဴဖည္းဴဖည္း ပၾင့္လာေသာ အဴပံႂးကေလးဴဖင့္ ဴပံႂးေနသည္။
ကၾိက မဵက္လၿာခဵထားသည္။
"ခင္ဗဵား ေကဵနပ္ေအာင္ ကဵေနာ့္ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ေတၾကို အ႓မဲဆန္းစစ္မေနႎိုင္ဘူးဗဵာ။ အေရး႒ကီးတာက
ေကဵာင္းစဖၾင့္ဖိုႛပဲ။ ခင္ဗဵား အာ႟ံုစိုက္ေပးစမ္းပၝ။ ခင္ဗဵား အေတၾႚအဳကံႂက ကဵေနာ့္လုပ္ငန္းအတၾက္ အေထာက္အပံ့
ဴဖစ္မႀာပၝ"
"စိတ္ခဵပၝရႀင္။ မစၤတာဒိန္းနဲလ ႛ ည္း ေဆၾးေႎၾးမယ္။ ရႀင္မကန္ႛကက
ၾ ္ဘူး မဟုတ္လား။ သူက"
"႒ကိႂက္သလိုသာလုပ္ပၝ။ ကန္ႛကၾက္စရာ မရႀိပၝဘူး။ ကဲ၊ မဂႆလာညပၝ"
ရႀာလီက မတ္တပ္ရပ္႓ပီး လက္ဆန္ႛကမ္းလိုက္သည္။ ကၾိသည္ လက္ဆၾဲ ႎႁတ္ဆက္ရင္း မဵက္ႎႀာ အမူအရာ
ေဴပာင္းသၾားသည္။
"ခင္ဗဵားဆီကို အကူညီ အဳကံဉာဏ္ လာေတာင္းတဲ့အကဵင့္ ကဵေနာ့္မႀာ စၾဲေန႓ပီလိုႛ ခင္ဗဵားကေတာ့ ထင္မႀာပဲ"
"ဘာဴဖစ္လိုႛ မလာရမႀာလဲရႀင္။ ကဵမမႀာလဲ သိစရာမႀတ္စရာ ပညာ တိုးပၝတယ္"
"ခင္ဗဵားေစတနာကို ဒီလို လၾယ္လၾယ္နဲႛ ေဘးခဵိတ္လိုႛ ဘယ္ရမလဲ"
"ထူးထူးဴခားဴခား ေစတနာထားတာ မဟုတ္ပၝဘူးရႀင္"
"ထားပၝတယ္။ ကဵေနာ္ သိပၝတယ္။ ထားပၝတယ္"
ကၾိက ေလးေလးပင္ပင္႒ကီး ေဴပာေန၍ ရႀာလီက သူစိတ္သက္သာရာရရန္ အဴပံႂးကေလးဴဖင့္ ေဴဖသိမ့္ရေသး
သည္။
"ရႀင္ ဒီလို စၾဲစဲၾ႓မဲ႓မဲ ထင္ေနရင္ မဳကာခင္ ကဵမကို ဴပန္လာေတၾႛဦးမယ္လိုႛ ယူဆတယ္ ဆိုပၝေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့။ ကဵေနာ္ မဳကာခင္ လာေတၾႛဦးမယ္။ ကဵေနာ့္ ေကဵာင္းကိစၤ စံုစံုလင္လင္ ေဴပာဴပခဵင္ေသးတယ္"
ကၾိသည္ ရႀာလီ့ကို ေငးစိုက္ဳကည့္ေနသည္။ ရႀာလီက မေနတတ္ မထုိင္တတ္ ဴဖစ္လာ၍ ရယ္လိုက္႓ပီး
"ကဵမ ေဴမၟာ္လင့္ေနတာက ကိစၤတခုခုကို သတ္သတ္မႀတ္မႀတ္ ေဴပာဖိုႛမဟုတ္ဘဲ ကဵမနဲႛ စကားေဴပာဖိုႛ
သက္သက္ အတၾက္ပဲ ရႀင္လာလည္လိမ့္မယ္ ဆိုတာပၝရႀင္"
"ဒၝေတာ့ ကဵေနာ္ မေဴပာႎိုင္ဘူး။ မဂႆလာညပၝ"
ကၾိသည္ ရႀာလီႎႀင့္ လက္ဆၾဲ ႎႁတ္ဆက္ဴပန္သည္။ ဤအ႒ကိမ္တၾင္ သူႛလက္ကို မုိး႒ကိႂးထိ႓ပီး တကိုယ္လံုး
တုန္ကနဲ ဴဖစ္သၾားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူႛလက္သည္ ထုန္ကဵင္ မိန္းေမာသၾား႟ံုမက မိန္းေမာရာမႀ ေယာင္ယမ္း၍
ေတးတေဳကာ္ေဳကာ္ ေအာ္ေနသကဲ့သိုႛပင္ ထင္မႀတ္ရေလ၏။
"လာလည္တာ ဝမ္းသာပၝတယ္ရႀင္" ရႀာလီက ေဴပာသည္။
သူႛစိတ္ ကေသာင္းကနင္း ဴဖစ္ေနသည္ကို ကၾိ ဖံုးဖိႎိုင္စၾမ္း မရႀိ။ တံခၝးဝ ေရာက္မႀ ဴပန္လႀည့္ဳကည့္႓ပီး
"ကေလးေတၾ အကဵိႂးရႀိေကာင္း ရႀိမယ္ဆိုတာ မေတၾးမိဘူးလိုႛလဲ ကဵေနာ္ မေဴပာေတာ့ပၝဘူ။ ေနာက္တခၝ
လာလည္ရင္ သတ္သတ္မႀတ္မႀတ္ ကိစၤတခုခုအတၾက္ပဲ ေဆၾးေႎၾးမယ္လုိႛလဲ ကဵေနာ္ မေဴပာေတာ့ပၝဘူး။ ေဴပာရဲတာ
တခုကေတာ့ ေနာက္တခၝ လာလည္ရင္ ခဏတဴဖႂတ္ဴဖစ္ဴဖစ္ ခင္ဗဵားနဲႛ စကားေဴပာ႟ံုသက္သက္ပဲ ေဴပာခဵင္တယ္
ဆိုတာပဲ"
ရႀာလီသည္ အိမ္ေပၞထပ္သုိႛ တက္သၾား႓ပီး မႀန္ေရႀႚတၾင္ ထိုင္ကာ သူႛကိုယ္သူ အဳကာ႒ကီး စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
ကၾိက သူႛကို သိပ္လႀတယ္လိုႛ ထင္ေသးရဲႚလား ဟူေသာ စကားထာကေလးကို အေဴဖရႀာရန္ အခဵည္းႎႀီး ႒ကိႂးစားေနမိ၏။

104
 (၂၅)

မၾန္းလၾဲ တနာရီခန္ႛတၾင္ တယ္လီဖုန္း သံဴမည္သည္။ တေယာက္တည္း အလုပ္လုပ္ေနေသာ ကၾိက တယ္လီဖုန္းကို

ေကာက္ကိုင္သည္။ တဖက္မႀ စကားေဴပာေနသူမႀာ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရးဌာန အတၾင္းေရးမႀႃး ဘုန္းေတာ္႒ကီး
မစၤတာဒိန္း။
မစၤတာဒိန္းက ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာ ဥပေဒဳကမ္းကို နက္ဴဖန္ လၿတ္ေတာ္တၾင္ တင္သၾင္းမည္ဟု သူဳကား
ရေဳကာင္း၊ ဗေလာင္းဗလဲ ႎိုင္ငံေရးသမားမဵားက ႓ခိႂးဴခံေခ႗တာေရး စိတ္ဓာတ္လိမ္ကို စၾဲကိုင္ေနေသာ္လည္း ပိုႛစ္
သတင္းစာကို ေဳကာက္ဒူးတုန္ေနဳကေဳကာင္း၊ ထိုႛေဳကာင့္ နက္ဴဖန္ထုတ္ သတင္းစာတၾင္ မစၤတာကၾိက အလဲထိုး
ေပးေစလိုေဳကာင္း ေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္တိုႛဘက္က ဒီေနႛအထိ အေဴခအေန ခိုင္ေနတာ ခင္ဗဵားတိုႛရဲႚ အေရးအသားေတၾေဳကာင့္ပၝပဲ မစၤတာ
ကၾိ။ ဒီတခဵီ တၾန္းတင္ေပးလိုက္ရင္ ကဵေနာ္တိုႛ လၾတ္လၾတ္က႗တ္က႗တ္ ပန္းဝင္ႎိုင္ေတာ့မႀာပၝ"
ကၾိက သူတတ္စၾမ္းသမ႖ လုပ္ပၝမည္ဟု ကတိေပးသည္။ မစၤတာဒိန္းသည္ ကၾိက ဆယ္ေကၾႚတေကၾႚပင္ဴဖစ္ေစ၊
သူႛကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေဴပာေစလိုသည့္ ဆႎၬ ေပၞမိရင္း တယ္လီဖုန္းကို ခဵလိုက္သည္။ သုိႛေသာ္ ကၾိ၏ ကေလာင္
စၾမ္းကို သူစိုးစဥ္းမ႖ သံသယမရႀိ။ ထိုႛေဳကာင့္ ေဂဟာအေရး တိုက္ပၾဲရႀည္႒ကီးသည္ ေအာင္ပၾဲခံသေလာက္ ရႀိေန႓ပီဟု
သူေတၾးမိသည္။
ကၾိသည္ တယ္လီဖုန္း ခဵလိုက္႓ပီးေနာက္ ဆံုလည္ ကုလားထုိင္ေပၞတၾင္ ေနာက္လႀန္ထိုင္လိုက္ကာ ေဆးတံကို
ေဆးထည့္ေန၏။ ယခုအခဵိန္တၾင္ သူေဆးတံေသာက္၍ ဇိမ္ယူတတ္ေန႓ပီ။ ခဵက္ခဵင္းပင္ အေတၾးထဲတၾင္ နစ္ဴမၟႂပ္သၾား
သည္။
သူႛဝသီအတိုင္း မစၤတာဒိန္းကို ေအးေအး႓ငိမ္႓ငိမ္ တိုတိုတုတ္တုတ္ စကားဴပန္လိုက္ေသာ္လည္း သူ အႎႀစ္
သက္ဆံုးႎႀင့္ သူ၏ အရႀည္အလဵားဆံုး အာေဘာ္တိုက္ပၾဲ႒ကီး ေသေရးရႀင္ေရး အေနအထားတၾင္ ေရာက္ေနေဳကာင္း
စဥ္းစားမိေသာအခၝ သူႛႎႀလံုးေသၾးသည္ ထဒိန္းဒိန္း ခုန္လာ၏။
တိုက္ပၾဲေအာင္လိမ့္မည္ဟု သူေမ႖ာ္လင့္၏။ သူ ဘာေရးရမည္ကို ခေရေစ့တၾင္းကဵ သူသိသည္။ ဴပႍနာမႀာ
လံုးဝ မလႀန္ႎိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုေရးမလဲဟူေသာ ဴပႍနာဴဖစ္သည္။
ကုလားထုိင္ကို ေနာက္သုိႛ လႀန္ထုိင္ရင္း မိုးေရစိုေနေသာ အိမ္ေခၝင္မိုးမဵားကို ကၾိ ေငးဳကည့္ေနသည္။ ေဂဟာ
ကိစၤကို သူမစဥ္းစား။ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ႎႀင့္ ဆံုဆည္းေနရေသာ သူႛဘဝဳကမၳာ ဆန္းဳကယ္ပံုကို ေတၾးမိသည္။ ႎႀစ္႓မိႂႚစရာ
ေကာင္းေသာ အေတၾးကား မဟုတ္ပၝေပ။
သူႎႀင့္ 'ပၝေမာကၡအို႒ကီး' တိုႛ အလၾမ္းမသင့္သည္မဟုတ္။ သူတိုႛ ေလေပးေဴဖာင့္ေနသည္မႀာ အ့ံစရာပင္
ေကာင္းေသးေတာ့၏။ ဇၾန္လအတၾင္းက တသက္လံုး ဖံုးသမ႖ ကုန္းကာမႀ ေပၞသလို ေပၞခဲ့ေသာ လ႖ိႂႚဝႀက္ ဇာတ္လမ္း႒ကီး
သည္ စံုးစံုးဴမၟႂပ္သၾားခဲ့႓ပီ။ အဖိုး႒ကီးက သူႛကို ပို၍ မႀီခိုအားထား လာသည္ႎႀင့္အမ႖ သူကလည္း တာ၀န္ပိုယူလာသည္။
သူႛစိတ္ကို ဖိစီးဆံုး ကိစၤမႀာ နီကိုလိုဗီးယပ္၏ ေငၾေဳကးကိစၤ ဴဖစ္သည္။ ထိုေငၾကို သူပၝ ေဝမ႖စားေသာက္
မဵိႂဆိုႛေနသလို ဴဖစ္ေနသည္။ အဖိုး႒ကိးကလည္း အိမ္သာယာခဵမ္းေဴမ့ေရးအတၾက္ ေငၾကို ဗံုးေပၝလေအာ သံုးလာသည္။
ေကဵာင္းဆရာဘဝႎႀင့္ စုေဆာင္းလာႎိုင္ခဲ့သမ႖ထက္ ပို၍ သံုးေနသည္။ ဘယ္က ေငၾပိုေငၾလ႖ံ ရေနသလဲ။
"ဝင္ခဲ့ပၝ" တံခၝးေခၝက္သံဳကား၍ ေခၞလိုက္သည္။ ပလိုနီနီး သူႛအခန္းထဲသုိႛ ဝင္လာသည္။ မာဳကႃရီ အားကစား
ကလပ္တၾင္ သူႎႀင့္ ကၾိ ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ဳကသည္။
"ဟိုင္း၊ ေဒၝက္။ ခင္ဗဵားက ေဟာေရႚဂရီေလနဲႛ ထိုးမႀာဆို"
မစၤတာနီးသည္ ဝက္စ္၏ အခန္းတံခၝးကို တၾန္းကာ အတၾင္းသိုႛ လႀမ္းဳကည့္႓ပီး တံခၝးကို ဴပန္ပိတ္လိုက္သည္။
"သတင္းစာတိုက္ ေအာက္ထပ္ေရာက္တုန္း ခင္ဗဵားကို ဝင္ႎႁတ္ဆက္ဦးမယ္ဆို႓ပီး တက္လာတာ" နီးက
႟ၿင္လန္းစၾာ ေဴပာသည္။
"ေဒၝက္ ခင္ဗဵားတိုႛရဲႚ ေဂဟာ ရယ္႟ၿင္ဖၾယ္ေတၾကို ကဵႂပ္ေရာ ကဵႂပ္လူေတၾေရာ ဖတ္ေနဳကတယ္"
"ဳကားရတာ ဝမ္းသာပၝတယ္။ ခင္ဗဵားတုိႛကို ေကာင္းကဵိႂးေပးမယ့္ဟာပဲဗဵာ"
ကၾိက ဴပံႂးလိုက္သည္။ အမႀန္စင္စစ္ ေတာ္မီေဝၞလ္ကာ မရႀိကတည္းက ဒီလိုကို မရီရေတာ့ဘူးဗဵာ။ ဒၝေပမဲ့
လူငယ္ကေလး တေယာက္ ညလံုးေပၝက္ ထုိင္ထုိင္လုပ္ရ႓ပီး လူရီစရာဴဖစ္ေနတာေတာ့ မ႒ကိႂက္လႀဘူး"
"ေနာက္ဆံုး ရီဴခင္းဆိုတာ အေကာင္းဆံုးေပၝ့ဗဵာ။ ခင္ဗဵားေကာ အဲ့ဒီ ရီနည္းမဵိႂး ရီဘူးသလား မစၤတာနီး"
နီးထၾက္သၾားေသာအခၝ "ဘာေတၾ ဉာဏ္နီ ဉာဏ္နက္ ထုတ္ေနဴပန္႓ပီလဲ မသိဘူး" ဟု ကၾိ ေတၾးမိ၏။
ေဂဟာအေရး ေခၝင္း႒ကီးကို သူ စေရးေလ၏။

105
 နီးသည္ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာကို ထားရစ္႓ပီး အယ္ဒီတာကို ရႀာပံုေတာ္ဖၾင့္သည္။ ကၾိ တနာရီရႀာရမည့္
ဝက္စ္ကို နီးက ေဴခာက္မိနစ္ႎႀင့္ ေတၾႛ၏။
ဝက္စ္သည္ ယခင္ သူႛအလုပ္တိုက္ေဟာင္းသိုႛ ေရာက္ေနသည္။ ပလိုနီနီး ဝင္လာေသာအခၝ အားလံုးက
ခဵိႂသာစၾာ ႎႁတ္ဆက္ဳကသည္။ ဝက္စ္ကမူ ေဖာ္ေ႟ၾလိႁက္လႀဲစၾာ ႒ကိႂဆိုသည္။
ဆယ္မိနစ္ခန္ႛ အဳကာတၾင္ ဘာရင္ဂၝ၏ ႟ံုးခန္း၌ မစၤတာနီးႎႀင့္ မစၤတာဝက္စ္တိုႛ ေတၾႛဳကသည္။ ထုိေနရာသုိႛ
တေယာက္တလမ္းစီ ခၾဲ၍ လာခဲ့ဳကဴခင္းဴဖစ္သည္။
မစၤတာနီးက လိုရင္းကို စ ေဴပာသည္။ သူ ဝင္စၾက္သည္ကို မစၤတာဝက္စ္ ေဒၝပၾေကာင္း ပၾမည္ဴဖစ္ေဳကာင္း၊
သိုႛရာတၾင္ မိတ္ေဆၾတေယာက္အေနဴဖင့္ လက္ပိုက္ဳကည့္မေနႎိုင္၍ ဝင္စၾက္ရဴခင္းဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ပိုႛစ္သတင္းစာသည္
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း လက္ထက္ကထက္ပင္ ပို၍ ေဴပာင္ေဴပာင္ေဴမာက္ေဴမာက္ ဴဖစ္လာသည္ဟု လူတိုင္းက ေဴပာေန
ေဳကာင္း၊ သိုႛေသာ္ ေဂဟာ အေရးအခင္းသည္ အယ္ဒီတာသစ္ ဝက္စ္၏ ခဵီးကဵႃးသူမဵားအား စိတ္ပဵက္ေစေဳကာင္း
ေဴပာဴပသည္။
"ဒီေဂဟာက ဴပည္နယ္ရဲႚ စာရိတၨနဲႛ လူမႁေရး တိုးတက္မႁအတၾက္ တကယ္လိုအပ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
ေဒၞလာတသိန္းမကလိုႛ ငၝးဆ ပိုကုန္ေတာ့ေရာ ဘာဴဖစ္လဲ။ ေနာက္ဆံုးတေနႛကဵ ဖၾင့္ကို ဖၾင့္ရမႀာပဲ မဟုတ္လား"
ဝက္စ္က ေမးခၾန္းထုတ္သည္။
ပလိုနီနီးသည္ ဝက္စ္ကို စိုက္ဳကည့္ေန၏။
"ဴဖစ္ေနတာေတၾ ခင္ဗဵား သိရဲႚလား မစၤတာဝက္စ္။ ခင္ဗဵား ကလိန္ဴခံႂဇာတ္ထဲ ကန္ႛလန္ႛပၝေနတယ္။ ကဵႂပ္
ေဴဗာင္တိုက္ေဴပာတာ ခၾင့္လၿတ္ပၝ။ ခင္ဗဵားကို ကဵႂပ္သိပ္စိတ္ဝင္စားလိုႛ ေဴပာေနတာ"
"ေဴပာင္ေဴပာင္ပဲ ေဴပာပၝဗဵာ။ ကဵေနာ္က ဇာတ္႟ႁပ္ထဲ ဘယ္လို ကန္ႛလန္ႛပၝေနရတာလဲ။ ကလိန္ကဵေနတာက
ဘယ္သူလဲ"
"ကယ္ဆယ္ေရး ဌာနက ဘုန္း႒ကီး ေဂဵာ့ဒိန္းေပၝ့ဗဵ" ပလိုနီနီးက ခဵက္ခဵင္းေဴဖသည္။ "သူ႒ကိႂးကိုင္ေနတာပဲ။
အဲဒီလူက ဒိတ္ဒိတ္ကဵဲ ႎိုင္ငံေရးသမားေပၝ့"
"ပလိုနီ၊ ခင္ဗဵားေတာ့သၾား႓ပီ။ အတတ္ကဵႃးလိုႛ အ႟ူးဴဖစ္႓ပီ။ ဒိန္းကို ကဵေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ တကယ္
ေဴဖာင့္တဲ့ပုဂိၢႂလ္ပၝဗဵာ"
နီးက စားပၾဲေပၞသိုႛ ငံုဳကည့္ေနရင္း ညင္သာစၾာ ဴပံႂးေန၏။
"ဒၝေတာ့ ကိုယ့္ထင္ဴမင္ခဵက္နဲႛ ကိုယ္ေပၝ့"
ခဏ႓ငိမ္ေန၏။ ဝက္စ္သည္ ရႀာလီေဴပာဖူးေသာ ဘုန္း႒ကီးလဲ မဲဆၾယ္ရတယ္ဆိုေသာ စကားကို အမႀတ္ရ
ေနသည္။
"ကဵႂပ္ ခင္ဗဵားထက္လဲ အသက္႒ကီးတယ္။ လက္ေတၾႛ ႎိုင္ငံေရး အေတၾႛအဳကံႂလဲ ရႀိတယ္။ ႎိုင္ငံေရးသမား
တေယာက္ကို လမ္းမႀာေတၾႛရင္ သူႛကို ႎိုင္ငံေရးသမားမႀန္း ကဵႂပ္မသိဘူးဆိုရင္ ဆန္းေနမႀာပဲ။ သူမဵားေတၾ ေဴပာေနတာ
ဴပန္ေဴပာဴပရရင္ ဘုန္း႒ကီးဒိန္းက ဴပည္နယ္ဘုရင္ခံ ဴဖစ္ခဵင္ေနတာဗဵ။ အံ့ဳသသၾားသလား။ ဒီေဂဟာကို သူသိပ္လိုခဵင္
ေနတာက ဴပည္နယ္ေကာင္းဖိုႛထက္ သူေကာင္းဖိုႛဗဵ။ ေဂဟာရရင္ လူေတၾခန္မ ႛ ယ္။ တႎႀစ္ေလာက္ဳကာရင္ ခၝးပိုက္
ေဆာင္ ယႎၩရားကေလး ရလာမယ္။ ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ အတင္းမယံုခိုင္းပၝဘူး"
"ခင္ဗဵား မႀားေန႓ပီ ပလိုနီ။ ခင္ဗဵား ဆယ္ဴပန္မႀန္ေနလဲ ဘာဴဖစ္ရမႀာလဲ။ ခင္ဗဵားတုိႛက ထင္ေနတယ္။ ဘုန္း႒ကီး
ဒိန္းက ခုိင္းတာနဲႛ ပိုႛစ္က ေရးေနတယ္လိုႛ။ ပိုႛစ္က ဘယ္ေတာ့မႀ ဒီလို အလုပ္မဵိႂး မလုပ္ဘူး။ အေသးစိတ္ ေလ့လာ႓ပီးမႀ
ေရးတာ။ သိလိုႛေရးတာ"
"ေကာင္းလိုက္ေလဗဵာ။ ကဵႂပ္လူေတၾက ခင္ဗဵား ႎိုင္ငံေရးကစားေနတယ္လိုႛ ေဴပာေတာ့ ကဵႂပ္ဒီအတိုင္းပဲ
ဴပန္ေဴပာခဲ့တာပၝပဲ။ ကဵႂပ္ကေတာ့ ဒိန္း ဘာေတၾလုပ္ေနေန ေဂဟာကိစၤကို လိုလားပၝတယ္"
"လိုလားတယ္၊ ဟုတ္လား။ ေစာေစာက ေဴပာေတာ့ ဆန္ႛကဵင္တယ္ဆုိ"
"ေဂဟာကို ဆန္ႛကဵင္တာ မဟုတ္ဘူးဗဵ မစၤတာဝက္စ္ရဲႚ။ ကဵႂပ္ဆန္ႛကဵင္တာက ဘိုင္ကဵတဲ့ ႎႀစ္မႀာ ေဒၞလာ
တသိန္းသံုးဖိုႛ ကိစၤဗဵ"
"ေအာ္၊ ခင္ဗဵားက ေဂဟာ ဖၾင့္ခဵင္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ ဒီႎႀစ္မဖၾင့္ခဵင္ေသးဘူး။ ဒီလိုလား"
"လိုရင္းအခဵက္က ဒီလိုဗဵ။ ဒီႎႀစ္ ကဵႂပ္တုိႛေငၾေတၾ သံုးလိုက္ရင္ လူထုက လာမယ့္ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲမႀာ ပၝတီကို
ကန္ထုတ္မယ္။ ဒၝ ခင္ဗဵားမိုႛလိုႛ ေဴပာတာ။ ေဴပာရတာလဲ ရႀက္ပၝရဲႚ။ ပိုႛစ္က ပၝတီေကာင္းစားေရးကို ဳကည့္ေစခဵင္တဲ့ ဆႎၬ
ခင္ဗဵားမႀာ ရႀိတယ္လိုႛ ကဵႂပ္ယံုတယ္"
"ေသခဵာတာေပၝ့"

106
 "ဒီႎႀစ္ အစၾမ္းကုန္ ႓ခိႂးဴခံမယ္ဆိုတဲ့ မူဝၝဒ ေဳကညာခဵက္နဲႛ လၿတ္ေတာ္ကို ေ႟ၾးလိုက္တာ။ ဒီေတာ့ ပၝတီက ကတိ
အတိုင္း ႓ခိႂးဴခံေရး လုပ္ငန္းေတၾကို တိတိကဵကဵ လုပ္တယ္။ စီမံကိန္းသစ္ေတၾ ေ႟ၿႚဆိုင္းတယ္။ လစာေတၾ ဴဖတ္တယ္။
အသံုးစရိတ္ ေခၝက္ခဵိႂးေလဵာ့တယ္။ ဒၝေတၾ အားလံုး ခင္ဗဵား အသိပဲ မဟုတ္လား"
ဝက္စ္က သိေဳကာင္းဝန္ခံသည္။
"ဒီလိုလုပ္ေနတုန္းမႀာ ခင္ဗဵားက လုပ္ငန္းသစ္တခုဖၾင့္ဖိုႛ ေဒၞလာတသိန္းသံုးခိုင္းတယ္။ ခင္ဗဵားေဴပာတဲ့အတိုင္း
လုပ္႓ပီဆိုပၝေတာ့။ ဘာဴဖစ္မယ္ ထင္သလဲ။ ခင္ဗဵားကိစၤမႀာ ႎိုင္ငံေရး မစၾက္ဘူးလိုႛ ထင္မယ္။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ေတၾ
ကေတာ့ ဒီလိုမယူဆဘူး။ သူတိုႛက လက္ညိၟႂးထိုးလိမ့္မယ္။ ကဵႂပ္တက္တဲ့ႎႀစ္မႀာ ပၝတီက ဴပည္သူႛေငၾ ေဒၞလာ တသိန္း
သံုးတယ္။ ပၝတီ လက္ကိုင္တုတ္ေတၾအတၾက္ စားေပၝက္ထင ၾ ္တာ။ ဘာညာေပၝ့။ ပၝတီက ဒၝမဵိႂး အေဴပာမခံႎိုင္ဘူး။ ပၝတီ
လဲ အေဴခယိုင္ေန႓ပီ။ ဴပည္နယ္ တိုးတက္မႁအတၾက္ ေငၾေတၾ သံုးလၾန္းတယ္လိုႛလဲ ယိုင္ခဲ့ရတာ။ ဒီေတာ့ ေမးခၾန္းတခုပဲ
ေဴဖဖိုႛ ရႀိေတာ့တယ္။ အသံုးစရိတ္ေတၾကို ႎႀစ္ႎႀစ္ ဆိုင္းထားမလား။ ပၝတီ အဴပႂတ္ခံမလား"
ဝက္စ္က မအီမသာ ရယ္လိုက္၏။
ဟုတ္တိုင္းမႀန္ရာ ေဴပာရလ႖င္ ေဂဟာကိစၤကို ဝက္စ္ ေကဵေကဵညက္ညက္မသိ။ သူစိတ္ဝင္စားသည့္ အဴခား
ကိစၤရပ္မဵားႎႀင့္ ယႀဥ္လ႖င္ အေသးအဖၾဲ ကိစၤမ႖သာဴဖစ္သည္။ ဤကိစၤကို လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာႎႀင့္ လၿဲထား႓ပီး
သူႛစိတ္ထဲမႀ ဖယ္ထုတ္ထားသည္။
ေဂဟာဖၾင့္လႀစ္ေရးသည္ ဴပည္နယ္အတၾက္ ေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းတခုဴဖစ္သည္ဟု ယံုဳကည္သည္မႀအပ၊
အေဳကာင္းအခဵက္မဵားကို သူရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းမ႖သာ သိသည္။ ထိုႛေဳကာင့္ ပလိုနီ၏ ကဵိႂးေဳကာင္း ဆက္စပ္ရႀင္းဴပမႁမဵားကို
သူဘဝင္ကဵသည္။ ထိုႛဴပင္ ပလိုနီ၏ ေစတနာထားမႁကို သူစိုးစဥ္းမ႖ သံသယမရႀိ။
ကၾိသည္ လူမႁေရး စိတ္ထက္သန္မႁဴဖင့္ လမ္းလၾဲလိုက္ေနသလိုလို၊ သတင္းစာ၏ ရပ္တည္ခဵက္သည္ လက္ငင္း
အေဴခအေနမဵားႎႀင့္ ကင္းကၾာေနသလိုလို ဝက္စ္အဖိုႛ ထင္စရာ ဴမင္စရာ ဴဖစ္လာသည္။
ဝက္စ္သည္ သူႛရာထူး၏ တာဝန္႒ကီးေလးမႁကို သတိရသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ပၝတီ ေကာင္းစားေရးကို
ကာကၾယ္ဴမၟင့္တင္ေရးသည္ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ ပကတူပ မူလ အေဴခခံမူဝၝဒ ဴဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုသတင္းစာ၏ ထုတ္ေဖာ္
ေရးသားခဵက္မဵားကို သူ ယခု ခဵႂပ္ကိုင္လဵက္ ရႀိသည္။ သုိႛေသာ္ နီး ေဴပာပံုအရဆုိလ႖င္ အေဴခအေနက ဆိုးဆိုး႟ၾား႟ၾား
ရႀိလႀသည္။
"လာမယ့္ ႎႀစ္ႎႀစ္ကဵရင္လဲ ဒီကိစၤ တိုက္တၾန္းရဦးမႀာပဲ မဟုတ္လား"
"မလိုပၝဘူး။ လၿတ္ေတာ္ဆိုတာ ဒီတခၝ ပိန္ရင္ ေနာက္တခၝ ေဖာင္းတတ္တာပဲ။ တလႀည့္စီေပၝ့"
"ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ေလ။ ကဵေနာ္ကေတာ့ ေရႀႚကို လႀမ္းဖိုႛမႀ ေဴခမခိုင္တဲ့ ပၝတီမဵိႂးေတာ့ သိပ္အထင္မ႒ကီးဘူး"
"ပၝတီ။ မစၤတာဝက္စ္ရဲႚ၊ ကဵႂပ္က ပၝတီကိစၤ စဥ္းစားေနတာ မဟုတ္ဘူးဗဵ။ ကဵႂပ္ စဥ္းစားေနတာက" ပလိုနီသည္
ေဒၝသသံကို ေလဵာ့ခဵလိုက္ကာ ညင္သာစၾာဴဖင့္ "ခင္ဗဵား ကိစၤဗဵ" ဟု ေဴပာလိုက္သည္။
"ကဵေနာ့္ကိစၤ ဟုတ္လား။ ဘာဆိုင္လိုႛတုန္း"
"ဆိုင္တာေပၝ့။ ေငၾဴဖႂန္းပၾဲ႒ကီးမႀာ ပၝတီ လက္႟ိႁမိရင္ ခင္ဗဵား ခိုင္းတာပဲ"
"ဒၝေတာ့ ကဵေနာ္ တာဝန္ယူရမႀာေပၝ့။ ကဵေနာ္က မႀန္တယ္ထင္တာေတာ့ လုပ္မႀာပဲ။ ဴဖစ္လာတာလဲ ခံမႀာပဲ"
"ႎႀစ္ႎႀစ္ဳကာမႀ ဴဖစ္လာရင္ေကာ"
"ခံမႀာပဲေပၝ့"
"လတ္တေလာ ဴဖစ္လာမႀာကေတာ့ ပၝတီေခၝင္းေဆာင္ေတၾက ခင္ဗဵားကို အေကာင္းဴမင္ေတာ့မႀာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီလူေတၾက လူေကာင္းေတၾပၝ။ ဒၝေပမဲ့ ပၝတီကို ထိတဲ့လူဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မႀ ခၾင့္မလၿတ္ဘူး။ တသက္လံုး ေတးထား
ေတာ့မႀာပဲ"
"ဒီမႀာ ပလိုနီ။ ကဵေနာ္က ပၝတီ ေခၝင္းေဆာင္ေတၾဆီမႀာ ဘာမႀ လက္ဴဖန္ႛေတာင္းေနတာမႀ မဟုတ္ဘဲ"
"ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵား မိတ္ေဆၾတေယာက္တေလက ခင္ဗဵားအတၾက္ လက္ဴဖန္ေ ႛ တာင္းမယ္ ဆိုရင္ေကာဗဵာ"
ပလိုနီက ႟ုတ္တရက္ စားပၾဲေပၞသိုႛ ကုန္းလိုက္ကာ ကရားေရလၿတ္ ေဴပာေနေတာ့သည္။
"နားေထာင္စမ္း မစၤတာဝက္စ္။ ခင္ဗဵားစိတ္ဓာတ္ကိုေရာ၊ ခင္ဗဵား တာဝန္ကိုေရာ ကဵႂပ္သိတယ္။ ခင္ဗဵားမႀာ
လူထုဘဝ ဴမၟင့္တင္ခဵင္တဲ့စိတ္ဓာတ္ အဴပည့္အဝရႀိတယ္။ ဒၝေပမဲ့ မုိးေပၞေမာ့႓ပီး လမ္းေလ႖ာက္ခဵင္တယ္။ ေအာက္ငံုႛ
မဳကည့္ခဵင္ဘူး။ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတၾ ႓ပီးေဴမာက္ေအာင္လုပ္ရတဲ့ လက္ေတၾႚကိစၤကို ထည့္မစဥ္းစားခဵင္ဘူး လုပ္ငန္း
႒ကီး လုပ္ခဵင္ရင္ လက္ေတၾႚကဵရတယ္ဗဵ"
ပလိုနီက အားတက္သေရာေဴပာေန၍ အသံမဵားပင္ တုန္ေန၏။ ဝက္စ္သည္ သူႛကို ဘာေဳကာင့္ ပလိုနီ ဤမ႖
တေလးတစားဴဖစ္ေနသည္ကို ေတၾး၍မရ။
"မစၤတာဝက္စ္။ ခင္ဗဵား လူထုကို အလုပ္အေက႗း ဴပႂခဵင္သလား။ ႎိုင္ငံေရးတာဝန္ထက္ ဘာကပို႓ပီး လူထုကို
အလုပ္အေက႗းဴပႂႎိုင္ပၝ့မလဲ။ ခင္ဗဵားကို ဒဲ့ဒိုး တခၝ ထပ္ေဴပာရမလား"

107
 ဝက္စ္က ေဴပာခၾင့္ေပးသည္။
"နားေထာင္ မစၤတာဝက္စ္။ ဇၾန္လထဲမႀာ ဴမႃနီစပယ္ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲေတၾ လုပ္မယ္။ လ႖ိႂႚဝႀက္မဲမကလိုႛ ဘာမဲ
ဴဖစ္ဴဖစ္ ပၝတီက ႎိုင္မႀာပဲ။ ခင္ဗဵားလဲ သိတယ္။ ေကာင္း႓ပီ။ ပၝတီက ဘယ္သူႛကို ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ရာထူး ေပးမလဲ။ လူေဟာင္း
ေတၾကို မေပးခဵင္ဘူး။ လူေဟာင္းေတၾက လုပ္ခဵင္ေတာင္ သူတိုႛကို လူထုက လက္မခံဘူး။ ကဵႂပ္ဳကားတာေဴပာရရင္
တိုးတက္တဲ့ လူငယ္ပိုင္းကို တာဝန္ေပးခဵင္တယ္။ ဴပႂဴပင္ေဴပာင္းလဲေရးသမားမဵိႂးလဲ ဴဖစ္ရမယ္ေပၝ့ေလ။ အဲဒီလူငယ္က
မလုပ္ခဵင္ဘူးလိုႛ ဴငင္းေကာင္းဴငင္းမယ္။ ကဵႂပ္ကေဴပာမယ္။ ဒၝတာဝန္ပဲ။ လူထုကို အလုပ္အေက႗းဴပႂခဵင္တဲ့သူတိုင္း
အဲဒီတာဝန္ကို မဴငင္းရဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ တခုေမးမယ္။ အဲဒီလူငယ္မႀာ အစၾန္းအထင္းရႀိေနရင္
သူႛအတၾက္ ေဴပာေပးတဲ့ သူႛမိတ္ေဆၾေတၾ ဘယ္လို ဇာတ္ကက ၾ ္လႀည့္ဳကမလဲ။ ဴပည္နယ္အဆင့္မႀာ ပၝတီေနာက္ေဳကာ
ဓားနႛဲထုိးခဲ့တဲ့ လူကို ႓မိႂႚေတာ္အဆင့္မႀာ ပၝတီက တာဝန္ေပးဖိုႛ လမ္းရႀိႎိုင္ပၝဦးမလား"
ဝက္စ္သည္ ေမးကို လက္ေထာက္ထုိင္ေနသည္။ စားပၾဲကို စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ သူႛစိတ္အာ႟ံုတၾင္ သူႛအစၾဲ
ဴမင္ကၾင္း ေပၞလာသည္။ တရားေဟာသူကို စိုက္ဳကည့္ေနဳကသည့္ မဵက္ႎႀာကုေဋကုဋာ ဴမက္ခင္းဴဖႃ႒ကီး။
"ပလိုနီ၊ ခင္ဗဵား အနာဂတ္ထဲကို အရမ္းနင္း႓ပီး ေလ႖ာက္ေန႓ပီ"
"ခင္ဗဵား လမ္းဆံု လမ္းခၾမႀာ ေရာက္ေနလိုႛ ကဵႂပ္က ေရႀႚကို အတင္းနင္းေလ႖ာက္ေနရတာေပၝ့ဗဵာ" မစၤတာနီးက
ဣေ႑ႎၬ႒ကီးႎႀင့္ ေဴပာေလသည္။
ဝက္စ္ သတင္းစာတိုက္သုိႛ ဴပန္ေရာက္ေသာအခၝ အယ္ဒီတာအခန္းတၾင္ တေယာက္မ႖ မရႀိ။ လက္ေထာက္
အယ္ဒီတာ ေနႛလယ္စာ ဴပန္စားေနသည္။ ေရးလက္စ ေခၝင္း႒ကီးတို ႎႀစ္ပုဒ္ကို ဆက္ေရး႓ပီး သူလည္း ေနႛလယ္စာ
ထၾက္စားသည္။ ထိုႛေနာက္ အစည္းအေဝးမဵား တက္သည္။ မိုးစုန္းစုန္းခဵႂပ္မႀ အလုပ္သိုႛ သူဴပန္ေရာက္သည္။
အိမ္ဴပန္ရန္ ဟန္ဴပင္ေနသည့္ ကၾိက သူႛအခန္းတံခၝးကို တၾန္းဖၾင့္႓ပီး ဝင္လာသည္။ နက္ဴဖန္ သတင္းစာ၏
အာေဘာ္ စာမဵက္ႎႀာ အထားအသိုကို ႎႀစ္ေယာက္သား ေဆၾးေႎၾးဳကသည္။ ႓ပီးမႀ ဝက္စ္က
"စကားမစပ္ ေဂဟာအေဳကာင္း ေရးေသးသလား" ဟု ေမးသည္။
"အေကာင္းဆံုး ေခၝင္း႒ကီးေရးထားတယ္။ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အိတ္နဲႛလၾယ္ရမႀာပဲ" ကၾိက အီဗာဘန္ဟိုင္မာ
အေဳကာင္း ေတၾးမိ႓ပီး မဵက္လံုးမဵား ဝင္းေဴပာင္လာသည္။ ဝက္စ္၏ မဵက္ႎႀာမႀာ အနည္းငယ္ ညၟိႂးသၾားသည္။
"ဟုတ္လား ခင္ဗဵား ဘယ္လိုေရးထားလဲ။ ဖတ္ဳကည့္ရေအာင္"
"ဳကည့္ေလ"
သူေရးသမ႖ အစစ္အေဆးမရႀိသည္မႀာ ဳကာ႓ပီ။ ယေနႛမႀ ထူးထူးဴခားဴခား ေမးလားဴမန္းလား လုပ္သည္။ သိုႛေသာ္
ကၾိက အ့ံဳသသည့္အမူအရာ မဴပ။
"ဒီကိစၤ တၾန္းေရးေနတာ မဵားလၾန္းေန႓ပီ" ဟူေသာ စကားလံုးမဵားသည္ ဝက္စ္၏ ပၝးစပ္ဖဵားမႀ ထၾက္လုတည္း
ကာ ရႀိသည္။ သိုႛေသာ္ သူႛကိုယ္သူ ထိန္းလိုက္သည္။ သူလ ႛ က္ေထာက္ကို ဘာေဳကာင့္ သူ ေဴဖရႀင္းခဵက္ ေပးရမလဲ။
သူႛကို ယုံ၍ ပံုေပးထားလၾန္းမိ႓ပီ မဟုတ္လား။
ကၾိက သူႛေခၝင္း႒ကီးကို ယူလာ႓ပီး ဝက္စ္၏ စားပၾဲေပၞတၾင္ တင္လုိက္သည္။
"ေမးစရာရႀိရင္ ေမးပၝ။ ကဵေနာ္ေစာင့္ေနမယ္"
"မလုိပၝဘူး။ အေဴခအေန အားလံုးကို ကဵေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသိပၝတယ္"
ကၾိက ဆုတ္ဆိုင္းဆိုင္းႎႀင့္ မေယာင္မလည္ လုပ္ေနသည္။ ဴပတင္းေပၝက္သိုႛ သၾားရပ္ကာ လမ္းေပၞသိုႛ ငံုႛဳကည့္
ေနသည္။ သူသည္ ကမာၲေပၞတၾင္ ဟန္မေဆာင္တတ္ဆံုး လူတေယာက္၊ ဟန္ေဆာင္ရမႀာ စိတ္မခဵမ္းသာဆံုး
လူတေယာက္။
"မိုးကလဲ သဲလိုက္တာ လၾန္ေရာ" ကၾိက ေဴပာသည္။
"ပုဆိန္ေပၝက္ ႟ၾာေနတာပဲ" ဝက္စ္က ကၾိ၏ ေခၝင္း႒ကီးစာမူကို ကိုင္႒ကည့္ရင္း ေဴဖသည္။
"ဒီည ေမးစရာရႀိရင္ တယ္လီဖုန္းဆက္ေပၝ့"
"မရႀိပၝဘူး။ မဂႆလာညပၝ"
တေယာက္တည္းကဵန္ခဲ့ေသာ ဝက္စ္သည္ ကၾိ၏ ေခၝင္း႒ကီးကို ေကာက္ဖတ္လိုက္သည္။ သူႛအသိဉာဏ္က
ေခၝင္း႒ကီးေရးသူကို ခဵီးကဵႃးမိသည္။ စံတင္ေလာက္ေသာ ေခၝင္း႒ကီးတခုပၝေပ။ တင္ဴပခဵက္ ေစ့စပ္သည္။ သၾက္လက္
သည္။ စကားလံုးေဴပာင္သည္။ ေရးဟန္ စူးရႀသည္။ "ဒီလို ေရးတတ္ေအာင္ ဘယ္မႀာမဵား သင္ထားပၝလိမ့္" ဝက္စ္ အ့ံဳသ
ေနမိ၏။
"တရားေသ စကားေတၾပဲ။ ဒႍနိက ဆရာရဲႚ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေတၾပဲ။ အေဴခအေနမႀန္နဲႛ ဘယ္ေလာက္
အလႀမ္းေဝးသလဲ" ဝက္စ္သည္ ေငးေမာ ေတၾးေတာေန၏။
သူစဥ္းစားမိသည္မႀာ အေဴခအေနမႀန္ကို သူကိုယ္တိုင္ သိထားသည္မႀာ ကံေတာ္ေလစၾ။ အဴခား အယ္ဒီတာ
မဵားကဲ့သိုသႛ ာ သိမထားလ႖င္ ဤေခၝင္း႒ကီးမဵိႂးကို အစစ္အေဆးမရႀိ ေဖာ္ဴပမိမည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာကို လူရယ္စရာ

108
ဴဖစ္ေစမည္။ ေရးသင့္တာ မေရးသင့္တာ အပထား။ ဤေရးပံုမဵိႂး မေရးသင့္။ ပၝတီကို ေစာင့္ေရႀာက္ေနေသာ ပုဂၢိႂလ္မဵား
အဖိုႛ အေရးမထားေလာက္သည့္ အႎုစိတ္ကိစၤကေလးတၾင္ ပိုႛစ္ႎႀင့္ အဴမင္ကၾဲလၾဲေသာ ႟ိုးသားသူမဵားအား တုိက္ခိုက္
ေရးသားသင့္သည့္ ပံုစံမဟုတ္။
ဝက္စ္သည္ ကုလားထိုင္ကို ေနာက္သိုႛ မႀီလႀဲခဵလိုက္႓ပီး နံရံကို စိုက္ဳကည့္ေန၏။
မႀန္၏။ ဤကိစၤသည္ အေရးမထားေလာက္ေသာ အေသးစိတ္ ကိစၤကေလးဴဖစ္၏။ အေရးထားရမည့္ ကိစမ ၤ ႀာ
ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာ ဖၾင့္လႀစ္ႎိုင္ဴခင္းသာ ဴဖစ္၏။ ယခုႎႀစ္ ဖၾင့္ဴခင္းႎႀင့္ ေနာက္ႎႀစ္ႎႀစ္ကဵမႀ ဖၾင့္ဴခင္းသည္ ဴခားနားမႁ
မရႀိလႀ။ သူလ ႛ က္ေထာက္အယ္ဒီတာ ကဲ့သိုႛေသာ အတိုင္းအတာစိတ္ ကင္းမဲ့ေနသူမဵားအဖိုဟ ႛ ာ ဴခားနားမႁ ရႀိေကာင္း
ရႀိမည္။
သူဘာလုပ္လုပ္ သူေ ႛ နာင္ေရးကို ထိခိုက္မခံႎိုင္။ ေဂဟာမရႀိဘဲ။ တသက္လံုး ေနခဲ့႓ပီးမႀ ဴပည္နယ္အဖိုႛ ႎႀစ္ႎႀစ္
ေစာင့္ရ၍ ခက္ခဲစရာမရႀိ။ ပလိုနီ စိတ္ကူး မႀန္သည္။
လူသိရႀင္ဳကား ဝန္ခံဝံ့သူ မရႀိေသာ္လည္း ပၝတီသည္ အဳကပ္အတည္း ဆိုက္ေနသည္။ ပၝတီကို ကယ္မလား။
႓ဖိႂမလား။ ပၝတီ၏ ကံဳကမၳသည္ သူႛလက္ထဲတၾင္ ရႀိသည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာကို အားလံုးက ဝိုင္းဳကည့္ေနဳကသည္။
လူထုက ေငၾကုန္ေဳကးကဵမဵားေသာ တုိးတက္မႁမဵားကို ရပ္ဆိုင္းရန္ ေတာင္းဆုိေနသည္။ ပၝတီေခၝင္းေဆာင္မဵား
ကလည္း တတ္စၾမ္းသမ႖ လိုက္နာ ေဆာင္႟ၾက္ေနဳကသည္။ ေဂဟာအတၾက္ သံုးရမည့္ေငၾသည္ ပၝတီကို ေဂဵာက္ကဵေစ
ႎိုင္သည္။ လူထုက ႎႀစ္ႎႀစ္ဳကာမႀ ေငၾကုန္ခံလိုသည့္ အမဵိႂးသမီးေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာကို ပၝတီဴပႂတ္ခံ႓ပီး ဖၾင့္ခိုင္းရန္မႀာ
ရာဇဝတ္မႁ ကဵႃးလၾန္ဴခင္းပင္ မဟုတ္ပၝလား။
ဤသေဘာထား၏ စိတ္မခဵမ္းသာစရာ တကၾက္မႀာ တေလာကလံုး သူအခဵစ္ဆံုးဴဖစ္ေသာ ရႀာလီေဝလင့္ ကိစၤ
ဴဖစ္၏။ ရႀာလီ အ႒ကီးအကဵယ္ စိတ္ပဵက္ရႀာေတာ့မည္။ သူႛကိုလည္း စိတ္နာႎိုင္သည္။ မိန္းမဆိုတာ ဒီလိုပဲဟု သူ
ေတၾးမိ၏။
သိုႛေသာ္ ရႀာလီသည္ ဆင္ဴခင္ဉာဏ္ရႀိသူဴဖစ္၍ ရႀင္းဴပလ႖င္ သေဘာမေပၝက္ႎိုင္စရာ မရႀိ။ ပလိုနီနီးက
လ႖ိႂႚဝႀက္ရန္ မႀာထား၍ ရႀာလီကုိ လံုးေစ့ပတ္ေစ့ ေဴပာမဴပႎိုင္ေစကာမူ သူႛအေနဴဖင့္ ဴပည္သူႛတာဝန္သိသိ လုပ္ရေဳကာင္း
ရႀင္းဴပႎိုင္သည္။ သူခဵစ္ေသာ မိန္းကေလးအတၾက္ စိတ္ပဵက္စရာအလုပ္ကို သူလုပ္ရန္ ဳကံႂ႒ကိႂက္လာသည္မႀာ ကံဳကမၳာ
၏ အညၟာအတာ ကင္းမဲ့မႁပင္ ဴဖစ္ေတာ့၏။
ကၾိ၏ ေခၝင္း႒ကီးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ဴပန္ကာ အံ့စရာလန္ႛစရာ စကားလံုးမဵားကို သူဖတ္ဳကည့္ေနမိ၏။ ပိုႛစ္၏
ဳသဇာတိကၠမ အရႀန္အဝၝကို ယူလဵက္ ပၝတီကို လက္ဴပန္႒ကိႂးတည္းကာ ေသတၾင္းပိုႛေနသည့္ စကားလံုးမဵားပၝတကား။
ကၾိကို သူမေကဵမခဵမ္း ဴဖစ္မိသည္။ လူယံုသတ္တယ္ဆိုတာ ဒၝမဵိႂးပဲ။ အလုပ္ဆိုတာ မႀန္မႀန္ကန္ကန္
ဴဖစ္ေစခဵင္ရင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ကဵ လုပ္မႀဟု ေတၾးမိ၏။ သူက ကၾိကို ႒ကိႂးကေလးတေခဵာင္း သံုးခၾင့္ေပးခဲ့သည္။ ကၾိက
ထုိ႒ကိႂးဴဖင့္ ပိုႛစ္ႎႀင့္ ပိုႛစ္၏ အယ္ဒီတာကို ႒ကိႂးဆၾဲခဵသတ္ရန္ ႒ကိႂးစားပမ္းစား လုပ္ခဲ့သည္။ ႓ပီးတာ ႓ပီးေစေတာ့။
ကံအားေလဵာ္စၾာ ပိုႛစ္၏ ေယဘုယဵရပ္တည္ခဵက္က ခိုင္လံုသည္။ ထိုရပ္တည္ခဵက္ကို လက္ေထာက္
အယ္ဒီတာက ဆင္ဴခင္တံုတရား ကင္းမဲ့ေသာ အစၾန္းတဖက္သိုႛ တၾန္းပိုႛထားလ႖င္ အယ္ဒီတာက ဘာလုပ္ရမလဲ။
ကိုယ္တိုင္ဳကပ္မတ္႓ပီး မူလေနရာမႀန္သိုႛ ဴပန္ေ႟ၿႚ႟ံုသာရႀိေတာ့သည္။ ထုိသုိႛဴပႂလုပ္ရန္ အသိဉာဏ္ရႀိသူတိုင္း အဘယ္မႀာ
ဆုတ္ဆိုင္းတၾန္ႛ႟ံႚၾ ႎုိင္အ့ံနည္း။
ဝက္စ္သည္ အေဝးသိုႛ ေငးေန၏။ သူႛမိတ္ေဆၾမဵားသည္ သူႛကို ဆိတ္႓ငိမ္စၾာ၊ စိုး႟ၾံႚစၾာ ေစာင့္ဳကည့္ေနဳကသည္။
သူႛစိတ္ကူးထဲတၾင္ ထုိမိတ္ေဆၾမဵားသည္ ဳသဇာတိကၠမ ႒ကီးမားသူမဵား၊ ေလးစားအပ္သူမဵား ဴဖစ္ေန၏။ သူတိုႛက သူႛကို
ေဴခလႀမ္းမႀားမႀာ စိုးရိမ္ေနဳကသည္။ သူေဴခလႀမ္းမႀားလ႖င္ သူႛႎိုင္ငံေရးဘဝ အနာဂတ္ ဆံုး႟ံႁးမည္။
ပလိုနီနီးက သူႛကို ဴပည္သူႛအကဵိႂးေဆာင္ဘဝ၏ လမ္းဆံုလမ္းခၾသိုႛ ေရာက္ေနသည္ဟု ေဴပာသၾား၏။ ရႀင္ဘုရင္
မဵားကို နန္းတင္နန္းခဵ လုပ္ေနသည့္ မဟာဝၝးဝစ္ 91 က ႓မိႂႚဝန္ရာထူးတၾင္ သူႛကို လဵားထားေဳကာင္း မကၾယ္မေထာက္
ေဴပာသၾားခဲ့သည္။ ရႀစ္လလံုးလံုး သူတန္းစီခဲ့သည္။ သူႛတာဝန္ကို သူ႓ငိမ္သက္စၾာ ေကဵေကဵပၾန္ပၾန္ ထမ္း႟ၾက္ခဲ့သည္။
မည္သူႛထံကမ႖ မည္သည့္အခၾင့္အေရးကိုမ႖ မေတာင္းခဲ့။ ေနာက္ဆံုးတၾင္ ဝၝးဝစ္က သူႛကိုေခၞ႓ပီး အမႀတ္တံဆိပ္ ခတ္ႎႀိပ္
လိုက္ေလ႓ပီ။
စိတ္ကူးေရယာဥ္ေဳကာတၾင္ ေမဵာေနရာမႀ သူႛဝိညာဥ္သည္ သူႛခႎၭာကိုယ္ထဲသိုႛ ဴပန္ေရာက္လာသည္။
သတင္းစာ၏ ရပ္တည္ခဵက္ကို ညင္ညင္သာသာ ဘယ္လိုေဴပာင္းမလဲ။ ဘယ္လို အကဵိႂးသင့္ အေဳကာင္းသင့္ ဴဖစ္ေစ
မလဲ။ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ စၾဲ႓မဲမႁကို မပဵက္ဴပားေစပဲ ပၝတီကို သူ ဘယ္လို ကယ္တင္မလဲ။

91
မဟာဝၝးဝစ္။ ။ ဝၝးဂစ္႓မိႂႚစား႒ကီး (၁၄၂၈-၇၁)။ အဂႆလိပ္ စစ္ေခၝင္းဆာင္ႎႀင့္ ႎိုင္ငံေရးေခၝင္းေဆာင္႒ကီး။ အဂႆလိပ္
သမိုင္းတၾင္ ဘုရင္ခန္ႛသူ (ကင္းမိတ္ကာ) ဟု ေကဵာ္ဳကားသည္။

109
 ဝက္စ္သည္ ဘီ႟ိုကို ဖၾင့္၍ ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာဟု ေခၝင္းစဥ္တပ္ထားသည့္ စာတၾဲ႒ကီးကို ထုတ္ယူ
လိုက္သည္။ လၾန္ခဲ့သည့္ ၁၂ လ ကာလအတၾင္း ေဂဟာကိစၤ ေရးခဲ့သမ႖ ေခၝင္း႒ကီးမဵားကို ကသုတ္ကရက္ ဴပန္ဖတ္
သည္။ စာပိုဒ္အခဵိႂႚသည္ သူႛကို အ့ံ႒ကိတ္မိေစသည္။ ထိုစကားလံုးမဵားသည္ သူႛေခၝင္းထဲတၾင္ မခံခဵည့္ မခံသာဴဖစ္ေအာင္
ဴမၟႂပ္ခဵည္ေပၞခဵည္ ဴဖစ္ေနသည္။
တစတစႎႀင့္ သူႛစိတ္ကူးထဲတၾင္ ကဵိႂးေဳကာင္းဆက္စပ္မႁ လမ္းေဳကာင္းတခု ေပၞလာသည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏
အေဴခခံ စဥ္ဆက္မဴပတ္မႁကိုလည္း သဟဇဴဖစ္ေစ၊ သေဘာထား ေဴပာင္းလဲမႁကိုလည္း ေမႀးမႀန္ ေသးသိမ္ေစသည့္
လမ္းေဳကာင္းဴဖစ္သည္။
ေခၝင္း႒ကီးကို တလံုးခဵင္း သူစေရးသည္။ ေနာက္ပိုင္းတၾင္ သၾက္သၾက္႒ကီး ေရးေနေတာ့သည္။

(၂၆)

ကၾိသည္ မိုးကာအကႈဵကို လည္ပင္းအထိ ဳကယ္သီးတပ္လဵက္ မိုး႟ၾာထဲတၾင္ ေလ႖ာက္လာခဲ့သည္။ သူႛတၾင္ ထီးမရႀိ။

လိုလည္း မလိုခဵင္။ မဵက္ႎႀာကို မိုးေရဆမ္းသည္မႀာ သူႛကို လန္းေစသည္။
ရႀာလီေဝလင့္ ဖခင္၏ မိတ္ေဆၾတု႒ကီးက ရႀာလီေဝလင့္ထံမႀ ခိုးယူခဲ့သည့္ေငၾဴဖင့္ သူ စားေသာက္ ေနထိုင္
ခဲ့သည္မႀာ တႎႀစ္နီးပၝး ရႀိ႓ပီ။
ဆာေဖ့၏ ဝင္ေငၾ အရင္းအဴမစ္ကို ယခင္က မစစ္ မေမးခဲ့မိသည့္ သူႛေပ့ၝေလဵာ့မႁေဳကာင့္ သူႛကိုယ္သူ ပစ္ပစ္ခၝခၝ
႟ႁတ္ခဵေနမိ၏။ အဖိုး႒ကီးသည္ အလၾဲသံုးစားမႁဴဖင့္ ေထာင္ကဵခဲ့ေဳကာင္း သူသိခဲ့သည္မႀာ ႎႀစ္တဝက္ေကဵာ္ခဲ့႓ပီ။ သိုႛေသာ္
အဖိုး႒ကီးက မိမိ၏ စုေဆာင္းေငၾပၝဟု ဆုိသည့္စကားကို သူယံုခဲ့သည္။
အဖိုး႒ကီး အ႓မဲဝယ္ေနေသာ အဖုိးတန္စာအုပ္မဵား၊ အကုန္အကဵမဵားေသာ အိမ္မၾမ္းမံဴပႂဴပင္မႁမဵား၊ ညစာစားပၾဲ
ေပၞသိုႛ ညတိုင္းေရာက္ေသာ ဝိုင္အရက္ပုလင္းမဵား၊ ယခု စာသင္ႎႀစ္ကုန္လ႖င္ အ႓ငိမ္းစားယူေတာ့မည္ဟု ဆိုေသာ
အဖိုး႒ကီး၏ စကားမဵားကို သူအားလံုး ဴပန္ေတၾးေနမိသည္။
သူတိုႛ၏ ေနထိုင္ စားေသာက္စရိတ္သည္ တႎႀစ္ ေဒၞလာ ၃,၅၀၀ မႀ ၅,၀၀၀ ခန္ႛအထိ ရႀိလိမ့္မည္ဟု သူ
တၾက္ခဵက္မိ၏။ ဆာေဖ့၏ ေကဵာင္းဆရာလစာသည္ တႎႀစ္ ေဒၞလာ ၉၀၀ ဴဖစ္သည္။ သူႛထည့္ဝင္ေငၾမႀာ တႎႀစ္ေဒၞလာ
၃၉၀ ဴဖစ္သည္။ ပဵမ္းမ႖ ကုန္ကဵစရိတ္ ေဒၞလာ ၄,၀၀၀ ႎႀင့္ ရေငၾ ေဒၞလာ ၁,၂၉၀ ၏ ဴခားနားမႁသည္ ေဒၞလာ ၂,၇၁၀
လစာႎႀင့္ ေနထိုင္ စားေသာက္ေနရသည့္ ရႀာလီေဝလင္၏ ေငၾအိတ္ထဲမႀ ႎိႁက္ယူေနသည့္ ေငၾပင္ ဴဖစ္သည္။
ကၾိသည္ ေခၝင္းငိုက္စိုက္ခဵ၍ ေလ႖ာက္လာသည္။ သတၨမလမ္းေဒၝင့္တၾင္ မာဳကႃရီ ကလပ္အဖၾဲႛဝင္ သူႛမိတ္ေဆၾ
ကေလးမဵားက သူႛကို လႀမ္းေအာ္၍ ႎႁတ္ဆက္ဳကသည္။ သိုႛေသာ္ သူ မဳကား။
သူနာရီမဆိုင္း၊ ပထမဆံုး လုပ္ရမည့္ အလုပ္မႀာ သူႛ႟ိုးသားစိတ္ကို သိကၡာဴပန္တင္ရန္ဴဖစ္သည္။ မစၤေဝလင္၏
ေငၾမဵားကို တဴပားတခဵပ္မကဵန္ ဴပန္ေပးေစရန္ ဆာေဖ့ကို အဳကပ္ကိုင္ရေတာ့မည္။
ဆာေဖ့က သူႛအဳကံကို အေဳကာက္အကန္ ဴငင္းမည္ မုခဵ။ အဖိုး႒ကီး သေဘာမတူ တူေအာင္လုပ္ႎိုင္မည့္
လက္နက္ကို သူသိ၏။ ထုိလက္နက္မႀာ အဖုိး႒ကီးအိမ္တၾင္ သူဆက္၍ အတူေနေရး မေနေရးပင္ဴဖစ္သည္။
သူႛဘက္ကလည္း လၾန္ခဲ့သည့္ ၉ လအတၾင္း ကုန္ကဵခဲ့သည့္ စရိတ္ကို တဝက္ကဵခံမည္။ ထုိေငၾကို ရႀာလီအား
လၿဲေဴပာင္းေပမည့္ ေငၾထဲတၾင္ ထည့္သၾင္းမည္။ သူႛဝင္ေငၾမႀာ ပို၍ရရန္လမ္းမရႀိ။ ထုိႛေဳကာင့္ ဝင္ေငၾရႀာရန္ သူႛစာအုပ္႒ကီးမႀ
အခဵိန္ပိုကို ႎုတ္ယူရမည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာ ေခၝင္း႒ကီးမဵားအဴဖစ္ သူေရးခဲ့သည့္ အခၾန္စနစ္ ဴပႂဴပင္ေရး ေဆာင္းပၝးမဵားကို
ေကာလိပ္ေကဵာင္းသံုး စာအုပ္ထုတ္ရန္ ထုတ္ေဝသူတဦးက ကမ္းလႀမ္းထားသည္။ ဂဵာနယ္မဵားတၾင္ သူေဆာင္းပၝးမဵား
ေရးႎိုင္သည္။ ထုိအေတၾးမဵားႎႀင့္အတူ အိမ္သိုႛ သူဴပန္ေရာက္လာသည္။ အဖိုး႒ကီးက ဳကင္နာ႟ၿင္လန္းစၾာ ႒ကိႂဆုိ
ႎႁတ္ဆက္သည္။
ညစာစားဳကသည္။ စားပၾဲေပၞတၾင္ ရႀန္ပိန္ဝိုင္အရက္ကို သူႛအတၾက္ေဆးဟု ဆိုသည္။ ကၾိ ခံတၾင္းပဵက္ေန၍
စားဖိုမႀႃး႒ကီး ဟင္ဒၝဆင္ပင္ စိတ္မေကာင္းဴဖစ္ရသည္။ ဟင္ဒၝဆင္သည္ သူတုိႛအတၾက္ ေကာ္ဖီ ယူေပး႓ပီးေနာက္ ဴပန္
ထၾက္သၾားသည္။ ေနာက္ထပ္မေခၞမခဵင္း မလာရေတာ့။ သံမဏိစည္းကမ္း ဴဖစ္သည္။
"ပၝေမာကၡ႒ကီး မဳကားခဵင္တဲ့ ကိစၤကို ကဵေနာ္ ေဴပာရဦးမယ္" ကၾိက ရင္ထဲ၌ ဘေလာင္ဆေ ူ နသည့္စိတ္ကို
မဵက္ႎႀာတၾင္ မေပၞေအာင္ ထိန္း၍ ေဴပာသည္။
ဆာေဖ့သည္ ေကာ္ဖီပန္းကန္ကို လႀမ္းယူေနစဥ္ ကၾိ၏ စကားကို ဳကားလိုက္ရ၍ လက္ကို စားပၾဲေပၞသိုႛ
ခဵလိုက္သည္။
"ဝမ္းနည္းတယ္ဗဵာ။ ကဵႂပ္က ဒီကိစၤ ႓ပီးဴပတ္႓ပီ ထင္ေနတာ"
"ကဵေနာ္လဲ ထင္တာပၝပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္ထင္တာ မႀားတယ္"

110
 စားပၾဲကိုေကဵာ္၍ တေယာက္ကို တေယာက္ ဳကည့္ေနဳကသည္။ ဆာေဖ့၏ မဵက္ႎႀာသည္ ဘာမ႖ သိသိသာသာ
မေဴပာင္းလဲ။
"ဒီအိမ္မႀာ ခင္ဗဵားသံုးေနတဲ့ ေငၾေတၾဟာ ခင္ဗဵား ကိုယ္ပိုင္ေငၾေတၾလိုႛပဲ ကဵေနာ္ အ႓မဲယူဆခဲ့တယ္" ကၾိက
ေဴပာသည္။
တခန္းလံုး႓ငိမ္ေနသည္။ ကၾိသည္ စားပၾဲခင္းကို စိုက္ဳကည့္ေန၏။ ေဴပာရမႀာ ဝန္ေလးေနသည္။ ဴမန္ဴမန္ႎႀင့္
ဴပန္ဴပတ္သားသား ေဴပာရန္လိုသည္။
အဖိုး႒ကီး စိတ္မပၝ့တပၝႎႀင့္
"ခင္ဗဵားကို တခၝမက ကဵႂပ္ ေဴပာဴပခဲ့႓ပီး႓ပီပဲ"
"ခင္ဗဵားစကားေတၾကို ကဵေနာ္ လက္မခံႎိုင္ဘူး"
"ခင္ဗဵားစကား နည္းနည္းလၾန္လၾန္းတယ္ ဆိုတာ သိရဲႚလား"
"သိပၝတယ္။ စိတ္လဲ မေကာင္းပၝဘူး။ ခင္ဗဵား ဒီမႀာ သံုးေနတာ အရင္း ေဒၞလာ ခုႎႀစ္ေသာင္းငၝးေထာင္
ေလာက္ကမႀ ရႎိုင္တဲ့ အတိုးကို သံုးေနတာလိုႛ ကဵေနာ္ ႟ုတ္တရက္ သေဘာေပၝက္လာတယ္။ ဒီေငၾေတၾဟာ
ေကဵာင္းဆရာလုပ္႓ပီး စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ ေငၾေတၾပၝလိုႛ ခင္ဗဵား ကဵေနာ့္ကို ယံုခိုင္းမႀာလား"
ဆာေဖ့က စီးကရက္ တလိပ္ညၟိ႓ပီး ဴဖည္းညင္းစၾာ ႟ိႁက္ဖာၾ လိုက္သည္။ ကၾိ မဵက္လံုးကို မဵက္ေတာင္မခတ္
စိုက္ဳကည့္ေနသည္။ ကၾိ၏ မဵက္လံုးမဵားကလည္း သူႛကို ဴပန္ဳကည့္ေနသည္။
"ခင္ဗဵားကို ကဵႂပ္ ခင္မင္တာနဲႛ ကဵႂပ္ကုိ စစ္လား ေဳကာလား လုပ္ႎိုင္႓ပီလိုႛ ခင္ဗဵားထင္ရင္ မႀားမႀာေပၝ့" ဟု
မာမာေဴပာသည္။
"ကဵေနာ့္ကို ဧည့္သည္အဴဖစ္ ဖိတ္ေခၞတုန္းကတည္းက ဒီအခၾင့္အေရးကို ခင္ဗဵား ေပးခဲ့တာပဲ"
"ဧည့္သည္က အိမ္ရႀင္ကို သူလ႖ိႂလုပ္ခၾင့္ ရႀိသလား"
"ဒၝ မတရားေဴပာတာပဲ။ ကဵေနာ့္မႀာ ခင္ဗဵားကို သူလ႖ိႂလုပ္ႎိုင္တဲ့ အစၾမ္းမရႀိဘူး။ ႎံုလၾန္းလိုႛေတာင္ ခက္ေန
ေသးတယ္။ ခင္ဗဵား ေဴပာခဲ့သမ႖ ကဵေနာ္ ဘာမႀ သံသယ မရႀိခဲ့ဘူး။ သံသယေတၾကို ကဵေနာ့္မဵက္လံုးထဲ ခင္ဗဵားပဲ
ပက္ထည့္ေနတာ။ ေဒၞလာ တသိန္းႎႀစ္သိန္းနဲက ႛ ို ခင္ဗဵားဘဝသစ္ ဴပန္စခဲ့တယ္လိုႛ လူေတၾ ေဴပာေနတာ ခင္ဗဵား
သိရဲႚလား"
"အယုတ္တမာ လည္ဆယ္စကားေတၾပၝဗဵ။ အဲဒီအခဵိန္တုန္းက သတင္းေထာက္တေယာက္ လုပ္ဳကံေရးတာ
ကို ေဴပာေနဳကတာေပၝ့"
"ဒၝဴဖင့္ ဒီေနႛ ခင္ဗဵားမႀာ ရႀိသမ႖ေငၾဟာ ဒုကၡေရာက္႓ပီးမႀ ရႀာလိုႛ ေဖၾလိုႛ ရတဲ့ ေငၾေတၾလိုႛ ခင္ဗဵား ေဴပာႎိုင္မလား"
"တိတိကဵကဵ ေဴပာႎိုင္တယ္"
ဆာေဖ့အသံက ေဒၝသသံဴဖင့္ မာေနသည္။ သိုႛေသာ္ သူႛမဵက္ႎႀာကို ဳကည့္ေနေသာ ကၾိက သူလိမ္ေဴပာမႀန္း
သိသည္။
"စဥ္းစား႓ပီးမႀ ေဴပာပၝေလ။ ဒၝ အေရး႒ကီးပၝတယ္။ ဒုကၡမေရာက္ခင္က ေငၾေတၾကိုေရာ ခင္ဗဵား ကဲ့ယူမထား
ဘူးလား"
"မယူဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ကဵႂပ္ေဴပာဴပမယ္"
ကိၾက မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။
"ကဵေနာ္တိုႛ အခုပဲ လမ္းခၾဲဳကစိုႛ။ ကဵေနာ့္ ပစၤည္းေတၾ နက္ဴဖန္ကဵမႀ လာသယ္ခိုင္းမယ္"
"ခင္ဗဵား ဘာဆုိလိုတာလဲ"
"ဒီေနႛညပဲ ခင္ဗဵားနဲႛ ကဵေနာ္ လမ္းခၾဲဳကမယ္လိုႛ ဆိုလိုတာေပၝ့ဗဵာ။ သၾားေတာ့မယ္"
"ေနဦး"
ဆာေဖ့က ေအာ္ေဴပာ႓ပီး ကေယာင္ေခဵာက္ခဵားႎႀင့္ ထရပ္လိုက္သည္။ သူႛမဵက္လံုးမဵားက မီးလို ဟုန္းဟုန္း
ေတာက္ေနသည္။ ကၾိမဵက္ႎႀာကို လက္ညိၟႂးေငၝက္ေငၝက္ထိုး႓ပီး ေဴပာသည္။ ကၾိ မဵက္ႎႀာက မလႁပ္မရႀက္။ မငဲ့မတိမ္း။
"ဒၝ ကဵႂပ္ရဲႚ ေစတနာအတၾက္ တံုႛဴပန္တဲ့ ဆုလဒ္လား။ ကဵႂပ္ သည္းမခံႎိုင္ဘူး။ နားလည္ရဲႚလား။ ကဵႂပ္ကို
ဖိနပ္စုတ္လို ေဴမာင္းထဲ ကန္ခဵလိုႛမရဘူး။ ကဵႂပ္ေဴပာတာ ဳကားရဲႚလား။ ခုဴပန္ထိုင္။ ခင္ဗဵား မသၾားရဘူး။ ကဵႂပ္တားတယ္"
ကၾိ၏ အဳကည့္က ဆာေဖ့ အေဴပာထက္ပင္ ေဳကာက္စရာ ေကာင္းေနသည္။
"မစၤတာဆာေဖ့" သူႛအသံက ထူးထူးဴခားဴခား တည္႓ငိမ္သည္။ "ခင္ဗဵား ကိုယ္ကို ခင္ဗဵား ေမ့ေနတယ္။
ခင္ဗဵားမႀာ ကဵေနာ့္ကို ဒီလို ေဴပာႎိုင္တဲ့ အေဴခအေန မရႀိဘူးဆိုတာ သိရဲႚလား"
ေဴပာသာ ေဴပာရသည္။ ကၾိ အလၾန္စိတ္မေကာင္း ဴဖစ္မိ၏။
"ကဵႂပ္၊ ကဵႂပ္မႀားပၝတယ္။ ကဵႂပ္ စိတ္လိုက္မာန္ပၝ လုပ္မိတာ ခၾင့္လၿတ္ပၝ"
"ခၾင့္လၿတ္ပၝတယ္"

111
 ဆာေဖ့က ကိုယ္ကို မတ္မတ္ဆန္ႛထုိင္႓ပီး သူႛအသံႎႀင့္ သူႛအမူအရာကို တည္႓ငိမ္ေအာင္ ထိန္းလိုက္သည္။
"ထုိင္ပၝဦးဗဵာ။ ခင္ဗဵား သိခဵင္တာ ေဴပာဴပပၝ့မယ္"
"ေကဵးဇူးပၝပဲ"
ကၾိ ဴပန္ထိုင္သည္။ သူႛမဵက္ႎႀာမႀာ အနည္းငယ္ ေသၾးေဖဵာ့ေနသည္မႀအပ ခၝတိုင္းလို တည္တည္႓ငိမ္႓ငိမ္ပင္
ဴဖစ္သည္။ အဖိုး႒ကီးေငၾသာ စၾန္ႛလိမ့္မည္။ သူႛကို မစၾန္ႛႎိုင္ဟု ထင္မိသည္။
ဆာေဖ့သည္ စီးကရက္ကို ေကာက္ကိုင္ဴပန္သည္။ ေဒၝသမုန္တိုင္းသည္ မဵက္လႀည့္ဴပသလို လၾင့္စဥ္သၾား
သည္။
"ကဵႂပ္ စီးပၾားေရး ပဵက္ေတာ့ အိုစာမင္းစာအတၾက္ ေငၾကေလး နည္းနည္းဖယ္ထားခဲ့တယ္။ အႎုစိတ္ ေဴပာေန
ရင္ ခင္ဗဵားလဲ နားလည္မႀာ မဟုတ္ဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ဘယ္တရား႟ံုးတင္တင္ ဒီေငၾဟာ ကဵႂပ္ေငၾပဲလိုႛ ဆံုးဴဖတ္မႀာပၝ"
"ေဒၞလာ တသိန္းေလာက္ တေနရာမႀာ ဖယ္ထားခဲ့တယ္ ဆုိပၝေတာ့"
"ဒီလိုလဲ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေလာက္လဲ မမဵားဘူး။ တေထာင္မဵိႂး ႎႀစ္ေထာင္မဵိႂးေပၝ့"
"ထားပၝေတာ့။ စာရင္းမႀာ ေပၞမႀာေပၝ့။ ခင္ဗဵား အမႁဴဖစ္ခဵိန္မႀာ ဒီေငၾေတၾ ရႀိမႀန္းမသိေတာ့ ေဝလင္ ဆံုးရတဲ့
ေငၾပမာဏကို နည္းေအာင္မလုပ္ႎိုင္ေတာ့ဘူးေပၝ့။ ရႀိမႀန္းသိရင္ လုပ္ႎိုင္မယ္။ အဓိပၯာယ္က ေဝလင့္ ရန္ပံုေငၾဟာ ခင္ဗဵား
ေငၾကဲ့ယူထားသေလာက္ ေငၾႎုတ္ခံရတယ္။ အခု အခဵိန္ရႀိပၝေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ဴပန္ေပးသင့္တယ္လိုႛ ကဵေနာ္
ထင္တယ္"
"ဘာဴဖစ္လိုႛ ဴပန္ေပးရမႀာလဲ။ ကဵႂပ္ဘယ္သူႛမႀ ေ႔ကးဆပ္စရာရႀိတာမႀ မဟုတ္ဘဲ"
"ေဝလင့္ေငၾေတၾကို ခင္ဗဵား ထိန္းေပးခဲ့တာ မဟုတ္လား"
"ခင္ဗဵား ေငၾေရးေဳကးေရး ကိစၤ နားမလည္ပၝဘူး။ တရား႟ံုးက ကဵႂပ္ကို လူမၾဲစာရင္း သၾင္းတယ္။ အဓိပၯာယ္က
ကဵႂပ္ပစၤည္းေတၾကို သိမ္း႓ပီး ကဵႂပ္ကို လူမၾဲ သတ္မႀတ္လိုက္လိုႛ ကဵႂပ္ရဲႚ ေပးရန္ဆပ္ရန္ တာဝန္ေတၾ အားလံုးကို
တရား႟ံုးက ယူလိုက္တယ္။ ဒၝႎႀစ္ေပၝင္း အစိတ္ေကဵာ္႓ပီ။ လူမၾဲစာရင္း အက္ဥပေဒလဲ ဴပန္ဖတ္ဳကည့္ပၝဦး။ ေရႀႚေနေတၾလဲ
ေမးဳကည့္ပၝဦး"
"ဒီကိစၤကို က႗န္ေတာ္ တရားမ သေဘာနဲႛ ေဴပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကဵင့္တရား သေဘာနဲႛ ေဴပာေနတာ"
"အား တရားဥပေဒမႀာ ရႀိတဲ့ ကိုယ္ကဵင့္တရားက ခင္ဗဵားအဖိုႛ မေကာင္းတတ္ေသးဘူးလိုႛ ဆုိလိုတာလား"
"တကယ့္ဴဖစ္ရပ္က ဥပေဒမႀာ ဘာေဴပာေဴပာ ေဝလင့္ ေငၾေတၾထဲက တရားမဝင္ ႎုတ္ထားတဲ့ ေငၾေတၾနဲႛ
ကဵေနာ္တိုႛ စားေသာက္ေနဳကတယ္။ ဒီေငၾေတၾဟာ မူလပိုင္ရႀင္နဲႛသာ ဆုိင္တယ္။ ဒီေတာ့"
"ကဵႂပ္ တမဵိႂးရႀင္းဴပဦးမယ္"
ကၾိက လက္ကာဴပလိုက္႓ပီး
"ရႀင္းေနလဲ အခဵိန္ကုန္မႀာပဲ။ ကဵေနာ့ သေဘာထားကေတာ့ ရႀင္းေန႓ပီ။ ဒီေငၾေတၾကို ခင္ဗဵား ဴပန္မေပးႎိုင္ဘူး
လား။ ကဵေနာ့္ကို ငဲ့႓ပီး ဴပန္မေပးႎိုင္ဘူးလား"
"ခင္ဗဵားအတၾက္ ဆုိရင္ ကဵႂပ္မလုပ္ေပးႎိုင္တာ ေလာကမႀာ ဘာမႀမရႀိဘူး။ အဴပန္တေထာင္ လုပ္ေပးႎိုင္တယ္။
ဒၝေပမဲ့"
ကၾိသည္ အဖိုး႒ကီးကို ဝပ္လ႖ိႂးခယေသာ မဵက္လံုးမဵားဴဖင့္ ဳကည့္ကာ "ဒီေငၾေတၾကို ကာမိေအာင္ ကဵေနာ္
အစၾမ္းကုန္ လုပ္ပၝ့မယ္။ ကဵေနာ္ ခင္ဗဵားနဲႛ ေသမႀ ခၾဲပၝ့မယ္။ ခင္ဗဵားအိုတဲ့ အခဵိန္မႀာလဲ ကဵေနာ္ ေစာင့္ေရႀာက္ပၝ့မယ္။
ခင္ဗဵား လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ေတၾ မေပၞေစရပၝဘူး။ ေငၾေတၾကို ေရႀႚေနတေယာက္က တဆင့္ ဴပန္ေပးလိုက္တာေပၝ့။ ကဵေနာ္တိုႛ
တေနရာရာ ေဴပာင္းေနဳကတာေပၝ့။ မိတ္ေဆၾအဴဖစ္ အတူဆက္ေနဳကမယ္။ ႟ိုး႟ုိးသားသား၊ သန္ႛသန္ႛရႀင္းရႀင္း၊ ဂုဏ္
သေရရႀိရႀိ ေနဳကမယ္"
"ေတာ္စမ္းပၝ။ ကဵႂပ္နားမခံႎိုင္ေတာ့ဘူး" ဆာေဖ့က ကၾဲအက္ဆိုႛနင့္သံဴဖင့္ တားသည္။
ကၾိ လက္ေလဵာ့လိုက္သည္။ အဖိုး႒ကီးက မသန္ႛရႀင္းေသာေငၾကို ကဵစ္ကဵစ္ပၝေအာင္ ဆုပ္ထားသည္။
လက္မလၿတ္။ မိတ္ေဆၾကိုသာ စၾန္ႛမည္။ ရႀင္းေန႓ပီ။
"ကဵႂပ္ဴငင္းေနတာ ခင္ဗဵားအကဵိႂးအတၾက္ေရာ ကဵႂပ္အကဵိႂးအတၾက္ပၝ ဴငင္းေနတာပၝဗဵာ။ ခင္ဗဵား ေတာင္းဆုိ
ေနတာ ဘာလဲဆုိတာ ခင္ဗဵား မသိဘူး။ အ႟ူးလို စၾန္ႛ႒ကဲခိုင္းေနတာ။ ကဵႂပ္နည္းနည္းမႀ ေမတၨာမရႀိတဲ့ လူေတၾအတၾက္
စၾန္ႛ႒ကဲခိုင္းေနတာ"
ကၾိက သူႛအသံကို ထိန္း၍ေဴပာသည္။
"ေရႀႚဆက္ေဴပာေနလိုႛလဲ မထူးေတာ့ဘူး။ ခင္ဗဵား ေစတနာေတၾကို ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ တသက္မေမ့ပၝဘူး။
ကဵေနာ္ သၾားေတာ့မယ္။ ဒီပံုစံနဲႛ လူခဵင္းခၾဲရတာ စိတ္မေကာင္းပၝဘူး"

112
 "ခင္ဗဵားကို ကဵႂပ္ သၾားခၾင့္မဴပႂႎိုင္ဘူး" ဆာေဖ့က နားကဵည္းေသာ ရယ္သံဴဖင့္ ေဴပာသည္။ "ကဵႂပ္ရဲႚ
လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ကို ဒီေလာက္ဴမန္ဴမန္ေဴပာဖိုႛ ကဵႂပ္ မရည္႟ၾယ္ခဲ့ဘူး။ ဒီေငၾေတၾကို ဘာဴဖစ္လိုႛ မေပးတာလဲ သိလား"
"ကဵေနာ့္ကို ခင္တာထက္ ေငၾကို ပိုမက္လိုႛေပၝ့"
"မဟုတ္ဘူး။ ကဵႂပ္ ေငၾမမက္ဘူး။ ခင္ဗဵားကို ေပးဖိုႛ ကဵႂပ္ဒီေငၾေတၾကို ဖက္တၾယ္ထားတာ။ ခင္ဗဵားကို ကဵႂပ္ရဲႚ
အေမၾစား အေမၾခံ လုပ္မယ္။ ကဵႂပ္ေငၾေတၾကို ခင္ဗဵားအတၾက္ ထားခဲ့မယ္"
ကၾိ စက္ဆုပ္သၾားသည္။ စကားပင္ ေဴပာမထၾက္။ အဖိုး႒ကီး၏ မဵက္ႎႀာသည္ ဘယ္တုန္းကမ႖ ယခုေလာက္
ႎႀလံုးနာစရာ မေကာင္းခဲ့။
"ဧည့္ခန္းကို သၾားဳကမယ္။ ကဵႂပ္ စာခဵႂပ္စာတန္းေတၾ လုပ္ထား႓ပီး႓ပီ။ ခင္ဗဵား တသက္လံုး ထုိင္စားေပေတာ့"
"ေတာ္စမ္းပၝ။ ကဵေနာ္ ဒီေငၾေတၾကို လက္ဖဵားနဲႛေတာင္ မတိုႛခဵင္ဘူး"
"ဘာေဳကာင့္မဵား ဒီေလာက္ ေစာင့္စည္းႎိုင္ရတာလဲ။ ကဲ ကဵႂပ္ေမးပၝရေစဦး"
"႟ိုးသားတဲ့လူအဖိုႛ သူတပၝးေငၾကို မတိုႛ မထိတာဟာ ေစာင့္စည္းတယ္လိုႛ မေခၞဘူးဗဵ"
"အင္း အင္း အင္း အင္း" ဆာေဖ့က ေခၝင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ေနသည္။
"သၾားမယ္"
"ေနပၝဦး၊ ခင္ဗဵားကို ေဴပာစရာ ကဵန္ေသးတယ္" ဆာေဖ့က စားပၾဲကို ပတ္ေလ႖ာက္လာသည္။ ကၾိသည္ သူႛအဖိုႛ
အဳကမ္းဖက္မႀ စကားဝိုင္း သိမ္းႎိုင္ေတာ့မည္ အေဴခ ဆိုက္ေန႓ပီဟု ထင္မိလာသည္။
ဆာေဖ့က ေဴမဴဖႃလို ေဖၾးေနေသာ မဵက္ႎႀာဴဖင့္ "ခင္ဗဵားကို ဖမ္းေနတဲ့ မိန္းမ႟ၿင္ကေလးအတၾက္ ကဵႂပ္မႀာ
ရႀိသမ႖ တဴပားမကဵန္ ေပးရမယ္ေပၝ့ေလ။ ဟုတ္လား"
"ခင္ဗဵား ကဵႂပ္ အနားမကပ္နဲ"ႛ ကၾက ိ ဆာေဖ့ မဵက္ႎႀာထက္ ပို၍ ဴဖႃေယာ္ေနသည့္ မဵက္ႎႀာဴဖင့္ ေဴပာသည္။
ဆာေဖ့က မဆုတ္။ ကၾိအဖိုႛ ထိုးရ ႒ကိတ္ရမႀာကလည္း လူသတ္တာႎႀင့္ မဴခား ဴဖစ္မည္။ ႎႀစ္ေယာက္သား
ေသၾးမရႀိဘဲ ဴဖႃေဖၾးေနေသာ မဵက္ႎႀာဴဖင့္ ရင္ခဵင္းဆိုင္ကာ ရပ္ေနဳကသည္။ ထုိတဒဂႆတၾင္ သူတိုႛ မဵက္ႎႀာႎႀစ္ခုသည္
ဆန္းဆန္းဴပားဴပား တူသေယာင္ ဆင္သေယာင္ ထင္ရသည္။ ေမးေစ့ ခ႗န္ပံုခဵင္း တူသည္။ ႎႁတ္ခမ္းေဴဖာင့္တန္း ပၝးလဵား
ေသာ ပၝးစပ္ေစ့ပံုခဵင္း တူသည္။
"ကဵႂပ္ ေကာင္းေကာင္းသိ႓ပီ။ ခင္ဗဵား အဲဒီမိန္းကေလးကို ႒ကိႂက္ေနတယ္။ သူႛအတၾက္ ကဵႂပ္ကို စေတးမယ္လိုႛ
ခင္ဗဵား ဳကံတာေပၝ့ေလ။ ခင္ဗဵားအဖိုႛ တဴပားမႀ ကုန္တာမႀ မဟုတ္ဘဲကိုး"
"ေတာ္ေတာ့ဗဵာ။ မေဴပာနဲႛ"
"ခင္ဗဵား လုပ္ခဵင္ရာ လုပ္ဖိုႛ ကဵႂပ္ခၾင့္မေပးဘူး" ဆာေဖ့၏ မဵက္ႎႀာသည္ ေဒၝသဴဖင့္ ေတာက္ေလာင္လဵက္
ရႀိသည္။ သူႛေအာက္ႎႁတ္ခမ္းက တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ တၾန္ႛခဵည္ ႟ၾဲႚခဵည္ ဴဖစ္ေနသည္။ "ခင္ဗဵားမႀာ စည္းကမ္း လိုေန
တယ္။ ဒီေတာ့ ကဵႂပ္ကပဲ စည္းကမ္း ခဵေပးရမႀာေပၝ့။ ခင္ဗဵား ဒီမႀာပဲ ဆက္ေနရမယ္။ ခင္ဗဵား လုပ္တာ ကိုင္တာေတၾကို
ခဵႂပ္ခဵယ္ရမယ္။ ခင္ဗဵား အမူအကဵင့္ေတၾကို ကဵႂပ္ ဴပင္ေပးရမယ္"
ဆာေဖ့သည္ ဂယိမ္းဂယုိင္ ဴဖစ္လာသည္။ ကၾိစိတ္တၾင္ ေဒၝသ ဴပယ္သၾားသည္။ သနားစိတ္ ေပၞလာ၍
အဖိုး႒ကီး၏ လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္႓ပီး
"စိတ္ထိန္းဗဵာ။ အိပ္ယာေပၞ လႀဲေန။ ကဵေနာ္ လိုက္ပိုႛမယ္"
"သၾားေလ၊ ထၾက္သၾား။ သၾားလိုႛ ေဴပာတာ မဳကားဘူးလား။ မင္းက ငၝ့ကို မာန္လား မဲလား ႓ခိမ္းလား
ေဴခာက္လားနဲႛ။ မင္း ငၝ့ကို ဘာထင္သလဲ"
အဖိုး႒ကီး ႟ူးသၾား႓ပီဟု ကၾိထင္လိုက္မိ၏။ တကယ္လည္း အ႟ူး႟ုပ္ ေပၝက္ေန၏။ ထုိႛေဳကာင့္ ေဖဵာင္းဖဵသံဴဖင့္
"ခင္ဗဵားက"
"ငၝက မင္းအေဖ။ မင္းအေဖဆိုတာ သိရဲႚလား။ ဳကားရဲႚလား" ဆာေဖ့က ေအာ္ေဴပာသည္။ "မင္းဟာ ငၝ့သား။
ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာ"
ကၾိသည္ ဆာေဖ့ထံမႀ မႀန္ေသာ စကားကို ဳကားလိုက္ရေလ႓ပီဟု သိလိုက္၏။ ေဴပာမဴပတတ္ေသာ စက္ဆုပ္
႟ၾံရႀာမႁဴဖင့္ အဖိုး႒ကီး အနီးမႀ ခၾာလိုက္႓ပီး
"အေဖ" ကၾိသည္ ေဴခာက္ကပ္ ေဳကာင္စီေသာ တီးတိုး ေရ႟ၾတ္သံဴဖင့္ "အေဖ" ဟု ေရ႟ၾတ္လိုက္မိ၏။
ဆာေဖ့က ကၾိကို စိုက္ဳကည့္ေန႓ပီး သူအ ႛ ေပၞႎႁတ္ခမ္းကို ႟ၾဲႚလိုက္ကာ
"ငၝ့သား၊ မင္းခံစားခဵက္က ဒီလိုပဲလား" ဟု ညင္သာစၾာ ေမးရင္း ဳကမ္းေပၞသိုႛ ဒိုင္းကနဲ လဲကဵသၾားေလ၏။
ကၾိက အဖိုး႒ကီး၏ ပခံုးကို ကိုင္လႁပ္သည္။ သိုႛေသာ္ လူးဴခင္း လၾန္ႛဴခင္းပင္ မရႀိေတာ့။ လဲကဵသံ႒ကီးကို ဳကားရ၍
စဖိုမႀႃး႒ကီး ဟင္ဒၝဆင္ ေဴပးဝင္လာသည္။ အသက္႟ႁေနေသးေသာ္လည္း လူေသလို မလႁပ္မရႀက္ ဴဖစ္ေနေသာ
ဆာေဖ့ကို အခန္းထဲသိုႛ ႎႀစ္ေယာက္သား ေပၾႛခဵီသၾားသည္။ တနာရီအတၾင္း ဆရာဝန္ ေရာက္လာသည္။ ဴပန္သၾားသည္။
ႎႀစ္နာရီအတၾင္း သူနာဴပႂဆရာမတဦး ဴပႂစုရန္ ေရာက္လာသည္။

113
 ဆရာဝန္က စိတ္ေခဵာက္ခဵား႓ပီး ေလသင္တုန္း ဴဖတ္သၾားဴခင္း ဴဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ တပတ္ရႀင္ခဵင္ ရႀင္မည္။
တႎႀစ္ ရႀင္ခဵင္ရႀင္မည္။ သိုႛေသာ္ စကားေဴပာႎိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ဟုလည္း ေဴပာသည္။

(၂၇)

ေနာက္တေနႛနံနက္။ သတင္းစာဖတ္ခဵိန္ ရလ႖င္ရဴခင္း ေဂဟာအေဳကာင္း ပိုႛစ္ေခၝင္း႒ကီးကို ရႀာလီ ပထမဆံုး ဖတ္သည္။

ေခၝင္း႒ကီးဖတ္ရင္း မုိးေကာင္းကင္႒ကီး ႓ပိႂကဵသလို၊ မဟာပထဝီေဴမ႒ကီး ကၾဲေကဵသလို ခံစားလိုက္ရေလ၏။
ခၝတုိင္း ရႀာလီ လမ္းေလ႖ာက္ေနဳကဴဖစ္ေသာ္လည္း မိုးတဖၾဲဖၾဲ႟ၾာေန၍ ဓာတ္ရထားစီးလာရသည္။ ယေနႛနံနက္
သူ အခဵိန္ေနာက္ကဵသည္။ နံနက္စာကုိပင္ အေဴပးအလၿားစားရသည္။ အဴခား ဘာမ႖လုပ္ခဵိန္မရႀိ။ ထိုႛေဳကာင့္ ပိုႛစ္
သတင္းစာကို ႟ံုးေရာက္မႀ ဖတ္ရန္ ယူလာခဲ့သည္။
ဓာတ္ရထားေပၞတၾင္ ထိုင္မိမႀ သတင္းစာကို ေကာက္လႀန္ႎိုင္သည္။ သူခဵက္ခဵင္း လႀန္ဖတ္သည့္ေနရာမႀာ
အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ စာမဵက္ႎႀာဴဖစ္၏။
ေဂဟာအေဳကာင္း ေခၝင္း႒ကီး၏ ေခၝင္းစဥ္ေရာ ေခၝင္း႒ကီးထည့္သည့္ေနရာပၝ သူႛအဖိုႛ စိတ္ပဵက္စရာဴဖစ္ရသည္။
ထည့္ထားသည့္ေနရာက ထိပ္ဆံုးမဟုတ္။ ေခၝင္းစဥ္ကလည္း "ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာႎႀင့္ စပ္လဵဥ္း၍" ဟူ၍သာ။
အေသၾးအေရာင္မရႀိ။ အားနည္းလႀသည္။ ေခၝင္း႒ကီး အစခဵီေသာ ဝၝကဵကအစ အလားတူ အကဲဴဖတ္မိ၏။ သူေမ႖ာ္လင့္
ထားသလို ေဂဟာ ဟန္ႛတားေရးသမားမဵားအား စိမ္ေခၞႎိုင္ဴခင္းမရႀိ။
ေခၝင္း႒ကီးကို ဆက္ဖတ္မိေသာအခၝ ႟ုတ္တရက္အသက္႟ႁပင္ ရပ္သၾားမတတ္ မယံုႎိုင္ေအာင္ ဴဖစ္ရသည္။
အစက အဆံုး တလံုးခဵင္း သတိထားဖတ္သည္။ ဖတ္႓ပီးခဵိန္တၾင္ သူႛမဵက္ႎႀာသည္ သူႛအကဵႈစ အဴဖႃေရာင္ႎႀင့္ နင္လား
ငၝလား ႓ပိႂင္ေနေတာ့၏။ သူဖတ္ေနရသည့္ ေခၝင္း႒ကီးသည္ ႎႀစ္ႎႀစ္လံုးလံုး အားထုတ္မႁ ေမ႖ာ္မႀန္းခဵက္႒ကီးကို အဆံုး
စီရင္လိုက္ဴခင္းမ႖သာမဟုတ္။ မိတ္ေဆၾအိမ္ထဲတၾင္ လုပ္ဳကံသတ္ဴဖတ္ခံရသည့္ပမာလည္း ဴဖစ္ေနဴခင္းေဳကာင့္ေပတည္း။
"ေဂဟာႎႀင့္ စပ္လဵဥ္း၍" ကို ဴပန္ဖတ္ေနစဥ္ အေရးအသား ပၝးနပ္လိမ္မာမႁကို သတိဴပႂမိသည္။ ရပ္တည္ခဵက္
အ႒ကီးအကဵယ္ ေဴပာင္းလဲမႁတရပ္ကုိ ယခုေရးထားပံုထက္ က႗မ္းကဵင္စၾာ ေရးဖိုႛရာ မဴဖစ္ႎိုင္။ ရပ္တည္ခဵက္ ေဴပာင္းလဲမႁ
မရႀိဟုဆိုေသာ ပိုႛစ္၏ အဆုိကို လက္ခံဖိုႛပင္ ရႀိေတာ့သည္။
အစမႀ အဆံုး ေဂဟာ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းအေပၞ သတင္းစာ၏ သစၤာရႀိရႀိေထာက္ခံမႁကို အေသဆုပ္
ကိုင္ထားသည္။ သိုႛေသာ္ ႕ခင္းခဵက္မဵားစၾာ ပၝဝင္ေနသည္။ သမန္ကာရႀန္ကာ ဖတ္သၾားသူအဖိုႛ သတိဴပႂမိမည္ မဟုတ္
ေသာ္လည္း ထိုလုပ္ငန္း၏ ဘက္ေတာ္သားမဵားအဖိုႛကား လယ္ဴပင္ ဆင္သၾားသလို ထင္ရႀားစၾာ ဴမင္ေနရသည္။
ေဂဟာလုပ္ငန္းကို ေနာက္ထပ္ႎႀစ္ႎႀစ္ ေ႟ၿႚဆိုင္းရန္ ပိုႛစ္က လၿတ္ေတာ္အား တဖက္လႀည့္ႎႀင့္ ေဴပာလိုက္ဴခင္း
ပင္ ဴဖစ္သည္။ ထိုသေဘာထားကို ဘယ္စာလံုး ဘယ္စာပိုဒ္က ေဖာ္ထုတ္သည္ဟု ေကာက္ကာငင္ကာ ေဴပာရန္
မလၾယ္။ သိုႛေသာ္ သတင္းစာတေနရာတၾင္ ေဖာ္ဴပထားသည့္ မလၿဲမေရႀာင္သာေသာ အသံုးစရိတ္စာရင္းကို ကိုးကား႓ပီး
ေနာက္ ေရးသားပံုမႀာ၊
ဴမန္ဴမန္ထက္ထက္ ေဆာင္႟ၾက္မႁဟူသည္ မည့္အသည့္အခၝကမ႖ ႒ကီးကဵယ္ေသာ ဴပႍနာ
မဟုတ္ခဲ့ေသာ္ဴငားလည္း ဴပႍနာတရပ္ ဟုတ္သည္ကား အမႀန္ပင္ဴဖစ္၍ မည္မ႖ပင္ ေကာင္းကဵိႂး
အေထၾေထၾႎႀင့္ ဴပည့္စံုေစမည့္ လုပ္ငန္းအတၾက္ ဴဖစ္ေစကာမူ စရိတ္ေဳကးေငၾ တဴပားတခဵပ္ တိုးခဵဲႚ
သံုးစၾဲဴခင္းသည္ပင္လ႖င္ ထိုသိုႛ သံုးစၾဲရန္ ေစ့ေဆာ္သည့္ ဉာဏ္အေဴမာ္အဴမင္အား သိုႛေလာ သိုႛေလာ
ေတၾးေတာ ဒၾိဟဴဖစ္ဖၾယ္ရာ ရႀိေစသည္ ဟူ၍ ယူဆႎိုင္သည္အထိ ဴဖစ္ေနရဴခင္းေဳကာင့္ လံုးဝေရႀာင္
လၿဲဴခင္းငႀာ မစၾမ္းသာေသာ အသံုးစရိတ္မဵားကိုေသာ္မႀ ဆိုင္းငံ့ ႟ုပ္သိမ္းလဵက္ရႀိသည့္ လက္ရႀိ
အေဴခအေန အရပ္ရပ္အား ပိုႛစ္သတင္းစာက စိတ္မခဵမ္းေဴမ့စၾာ ေလ့လာေစာင့္ဳကည့္လဵက္ ရႀိဴခင္း
ဴဖစ္ေပသည္။
ဤဝၝကဵ တခုမ႖ဴဖင့္ပင္ လံုေလာက္ေပ႓ပီ။
ယခုအခဵိန္အထိ ပိုႛစ္၏ မိုး႒ကိႂးသၾားဴဖင့္ ဟန္ႛတားဴခင္း မခံရဖူးေသးသည့္ လၿတ္ေတာ္ထဲမႀ အင္အား
႒ကီးမားေသာ အတိုက္အခံ အင္အားစုမဵားအဖိုႛ ထိုစာပိုဒ္သည္ စာအုပ္႒ကီး တအုပ္ထက္ပင္ အထိနာေစေပေတာ့သည္။
၎တိုႛ ကာလဳကာရႀည္စၾာ လံႁႛေဆာ္တိုက္တၾန္းခဲ့သည့္ ေဂဟာတည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းသည္ ေရစုန္ေမဵာေလ႓ပီ။
လက္ေထာက္ အတၾင္းေရးမႀႃးမကေလး အဖိုႛကား ခၝးသည္း နာကဵည္းမဆံုးႎိုင္ ရႀိေတာ့သည္။ သူႛကိုယ္ေရး
ကိုယ္တာ ဴပႍနာႎႀင့္ ယႀဥ္လ႖င္ကား ေဂဟာတည္ေဆာက္ေရး ဆံုး႟ံႁးမႁသည္ အခိုက္အတန္အ ႛ ားဴဖင့္ အမႁမထား
ေလာက္ သေယာင္ပင္ ဴဖစ္ေနေတာ့သည္။
သူႛမိတ္ေဆၾ ႎႀစ္ေယာက္အနက္ ဘယ္တေယာက္လက္ခဵက္လဲ။

114
 ဘုန္း႒ကီး မစၤတာဒိန္းသည္ စားပၾဲေပၞတၾင္ ဇက္ကဵႂိးကဵေနသည္။ ေခၝင္းကို လက္ႎႀစ္ဖက္ႎႀင့္ ညၟပ္ထားသည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာကို လံုးေထၾးဆုပ္ေခဵ႓ပီး ဳကမ္းေပၞတၾင္ပစ္ခဵထားသည္။ ရႀာလီ ဝင္လာေသာအခၝ ဒိန္းက ေမာ္၍ပင္မဳကည့္။
ရႀာလီ၏ "မဂႆလာနံနက္ပၝ" ကိုလည္း တိုတုိေတာင္းေတာင္းပင္တံုႛဴပန္သည္။
ရႀာလီကုိယ္တုိင္လည္း စကားေဴပာခဵင္စိတ္မရႀိ။ သူႛစားပၾဲသိုႛ သူသၾား႓ပီး စာအိတ္မဵားကို ေဖာက္ေနလိုက္သည္။
တနာရီခန္ႛ အဳကာတၾင္ ဒိန္းသည္ ရႀာလီ့ စားပၾဲေဘးသိုႛလာရပ္သည္။ သူႛမဵက္ႎႀာသည္ ခၝတိုင္းလုိပင္ တည္႓ငိမ္ေနေလ႓ပီ။
"ကဲ ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ" ဒိန္းက ေမးသည္။
"ဒဂႆၝးသံုးဆယ္ 92 အစၾမ္းလိုႛ ဆုိရမႀာေပၝ့" ရႀာလီ့ မဵက္ႎႀာက ဴဖႃေယာ္ေနဆဲ ရႀိေသးသည္။
"ဒီလိုလဲ တထစ္ခဵ မေဴပာႎိုင္ေသးဘူးေလ။ သံသယဴဖစ္စရာ ရႀိေနေသးသေ႟ၾႚ သူႛကို သံသယအကဵိႂး ခံစားခၾင့္
ေတာ့ ေပးထားရမႀာေပၝ့"
သူႛစကားက ဘယ္သူက ႛ ိုဆိုလိုတာလဲ။
"ဒီလို သေဘာမထားႎိုင္ပၝဘူးရႀင္။ ပိုႛစ္က ရႀင္တုိႛ ကဵမတိုႛ သိေနသလို ဒီကိစၤကို အစအဆံုး သိေနတာပဲ။
႟ိုး႟ိုးသားသား သေဘာထားဴပင္တာ မဴဖစ္ႎိုင္ဘူး။ သစၤာေဖာက္တာပဲ"
"အေနအထားကေတာ့ ဒီအတိုင္းဴဖစ္ေနတာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ အဴဖစ္မႀန္မသိဘဲနဲႛေတာ့ သတင္းစာကို ႟ႁတ္ခဵလိုႛ
မဴဖစ္ေသးဘူးေလ"
"ဒၝဴဖင့္ ခုခဵက္ခဵင္းေမးမယ္ရႀင္။ သူတိုႛ ေဴဖရႀင္းခဵက္ …"
"ေဴဖရႀင္းခဵက္ ေတာင္းေနဖိုႛ မလိုပၝဘူး" ဒိန္းက တိုးတိတ္ညင္သာစၾာ ေဴပာသည္။ "ပိုႛစ္က ရႀင္းစရာရႀိရင္ သူတိုႛ
သေဘာအေလဵာက္ ရႀင္းလိမ့္မေပၝ့။ ဒီေခၝင္း႒ကီးရဲႚ ေနာက္ခံဇာတ္ေဳကာင္းကို မသိရေသးေပမယ့္ ေသခဵာတာတခုေတာ့
ရႀိတယ္။ မစၤတာဝက္စ္ မသိဘဲ ပံုႎႀိပ္တာ ဴဖစ္ရမယ္။ အေဴခအေနသစ္ေတၾေတာ့ ေပၞလာပၝလိမ့္မယ္။ အယ္ဒီတာအဖၾဲႚ
အေဴပာင္းအလဲလုိဟာမဵိႂး ဆုိပၝေတာ့"
ရႀာလီ အလၾန္ေလးစားေသာ ဤပုဂၢိႂလ္႒ကီး၏ စိတ္ထဲတၾင္ ထုိေခၝင္း႒ကီးသည္ မစၤတာကၾိ၏ ဦးေႎႀာက္ႎႀင့္
ကေလာင္မႀ ေပၝက္ဖၾားခဲ့သည့္ ေခၝင္း႒ကီးဴဖစ္ေဳကာင္း သံသယမရႀိ၊ ယတိဴပတ္ ယံုဳကည္ေနသည္။
"ေဂဟာကိစၤက ဘယ္လိုဴဖစ္မႀာလဲ ဟင္" ရႀာလီက ဝမ္းနည္းပမ္းနည္း ေမးသည္။
"ကိစၤ ေခဵာ႓ပီေပၝ့" ဒိန္းက ေဴပာေဴပာဆိုဆုိ သူႛစားပၾဲေပၞသုိႛ ဴပန္သၾားသည္။
ရႀာလီသည္ မိုးေပၝက္မုိးစက္ တဖၾားဖၾား ႎႀင့္ ဝိုးတဝၝးဴဖစ္ေနေသာ မႀန္ဴပတင္းကို ေငးဳကည့္ေနသည္။
ပန္းဴခံ သစ္ပင္မဵားဳကားမႀ အိမ္ေခၞမိုးမဵားကိုေကဵာ္ကာ မားမား႒ကီးရပ္ေနေသာ ပိုႛစ္သတင္းစာတုိက္
အေဆာက္အဦ႒ကီးကို လႀမ္းဳကည့္ေနမိသည္။ အယ္ဒီတာဌာန တည္ေနရာ ပႏၤမထပ္၏ ဴပတင္းေပၝက္မဵားကို
အတန္းလိုက္ ဴမင္ေနရသည္။ ထုိဴပတင္းေပၝက္မဵားအနက္ ဴပတင္းေပၝက္တေပၝက္၏ ေနာက္ကၾယ္တၾင္ ေဂဟာလုပ္ငန္း
အား သစ္စိမ္းခဵိႂးခဵိႂးခဲ့သည့္ မိတ္ေဆၾတု႒ကီး ရႀိေနေပလိမ့္မည္။
ဘယ္မိတ္ေဆၾတုလဲ။
ခဵားလ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္ကို လူခဵင္းမသိမီကပင္ စိတ္ေနဴမင့္ဴမတ္သူ၊ အကဵင့္စာရိတၨဴမင့္မားသူ။ ဂုဏ္သိကၡာ
အစၾန္းအထင္း မရႀိသူ လူငယ္တဦးအဴဖစ္ သူသိထားခဲ့၏။ လူခဵင္းသိေတာ့လည္း သူ၏ ေကာင္းသတင္းမဵားသည္
အားလံုးအမႀန္ခဵည္းဴဖစ္ေန၏။ သူႎႀင့္ထိေတၾႚရတိုင္း လိုက္ေလဵာမႁ၊ ကဵိႂးေဳကာင္း ဆီေလဵာ္မႁ၊ ခဵိႂသာဳကည္႟ၿင္မႁမဵားကိုသာ
ေတၾႛရသည္။ သူႛသိကၡာက ပဵက္ယၾင္းဖိုႛဆုိတာ စဥ္းစား၍ပင္မရ။ သူႛနာမည္ကို ဆၾဲသၾင္းယိုးစၾပ္ဖိုႛရာပင္ အေဳကာင္းမေပၞ။
ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ကၾယ္လၾန္ခဵိန္မႀ စ၍ ေဂဟာေခၝင္း႒ကီးမဵားကို ေရးေနခဲ့သူမႀာ မစၤတာကၾိ မဟုတ္လား။
လၾန္ခဲ့သည့္ ၂၄ နာရီအတၾင္းကပင္ မိမိ အစၾမ္းကုန္ေရးသားပၝမည္ဟု ကတိေပးခဲ့သူမႀာလည္း မစၤတာကၾိပင္
မဟုတ္လား။
သိုႛပၝလဵက္၊ သိုႛပၝလဵက္ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာကေလး၏ လက္ခဵက္မဟုတ္တာလဲ ဴဖစ္ႎိုင္ေကာင္းရဲႚ
ဟူေသာ အေတၾးကို သူႛစိတ္ထဲတၾင္ အေသအလဲ ဖက္တၾယ္ေနမိဴပန္၏။
လၾန္ခဲ့သည့္ တပတ္အတၾင္းက ကၾိ အလည္လာခဲ့သည္ကို သူႛစိတ္ထဲတၾင္ သဲသဲကၾဲကၾဲ ဴမင္ေယာင္ေနမိေသး
၏။ ထင္ထင္လင္လင္း ပရိယာယ္ကင္းကင္း ႟ိုးသားေဴဖာင့္စင္းေသာ မဵက္ႎႀာပိုင္ရႀင္တဦးသည္ ဤကဲ့သိုႛေသာ အႎုတ္

92
ဒဂႆၝးသံုးဆယ္။ ။ ခရစ္ေတာ္ကို ရန္သူႛလက္သိုႛ အပ္ရာ၌ သစၤာေဖာက္ မစၤကရီးေယာ့က ရန္သထ ႛူ ံမႀ ေငၾဒဂႆၝး ၃၀
ယူခဲ့သည္ကို ရည္ႌၿန္းသည္။
"က႗ႎ္ုပ္သည္ ေယ႟ႁကို ကိုယ္ေတာ္တိုႛလက္သိုႛအပ္လ႖င္ အဘယ္မ႖ေလာက္ေပးပၝမည္နည္းဟု ေလ႖ာက္ေသာ္
ထိုသူတိုႛက ေငၾကဵပ္ သံုးဆယ္ေပးမည္ဟု ဝန္ခံဳက၏"
(ဓမၳသစ္ကဵမ္း ရႀင္မ္ႍခရစ္ဝင္ ၂၆း၃၅)

115
 စုတ္ဂုတ္စုတ္ မ႟ိုးမေဴဖာင့္အလုပ္ကို ဘာေဳကာင့္လုပ္ရသလဲ။ ထိုေနႛညက သူႛကိုဳကည့္သၾားပံုမဵိႂးဴဖင့္ ဳကည့္တတ္သူ
တဦးသည္ ဘာေဳကာင့္ သူႛကို ေကဵာခိုင္း႓ပီး အ႟ိႁက္ထုိးရသလဲ။
ဤအလုပ္မဵိႂး သူလုပ္ေလမလား ဆုိသည္မႀာ ဝက္စ္ လုပ္ေလမလားဟူ၍ အေတၾးရဳကပ္သလိုပင္ အေတၾးရ
ဳကပ္လႀသည္။
ထုိေခၝင္း႒ကီးကို သူတိုႛ ႎႀစ္ေယာက္စလံုးမေရး။ အဴခားတဦးေယာက္ကေရး႓ပီး မႀားယၾင္းပံုႎႀိပ္မိဴခင္း ဴဖစ္ေလ
မလား ဟူေသာ ဴဖစ္ေတာင့္ဴဖစ္ခဲ ဳကံႂ႒ကိႂက္မႁကေလး ရႀိႎိုင္ေသးသည္ဟုလည္း ေတၾးမိ၏။
ထုိေမ႖ာ္လင့္ခဵက္ကေလး အေတာင္အလက္မႀ မစံုမီ သူႛဆင္ဴခင္ဉာဏ္က ပစ္သတ္လိုက္ဴပန္၏။ ထၾက္ေပၝက္
မရႀိ။ အဴဖစ္သနစ္က ရႀင္းေနသည္။
သူႛမိတ္ေဆၾ ႎႀစ္ဦးအနက္ တဦးသည္ သူမမႀန္းဆႎိုင္ စၾမ္းေသာ အဖိအစီး တစံုတခုေဳကာင့္ ဂုဏ္သေရ
ကင္းမဲ့ေသာ အမႁကို အလိုတူ အလိုပၝ ကဵႃးလၾန္ခဲ့႓ပီ။ တ႓ပိႂင္တည္းမႀာပင္ သူႛကိုလည္း အသည္းခၾဲခဲ့႓ပီ။
႟ိုးသားေသာ ေဴဖရႀင္းမႁဟူ၍ မရႀိႎိုင္ေတာ့။ ေဳကာက္ပၝးလိလိ အဟန္ႛအတား အင္အားစု၏ အေခဵာက္
အေဴမၟာက္ ဇာတ္ထုပ္က ဘၾားဘၾားေပၞေန႓ပီ။ သတင္းစာ၌ တာဝန္ရႀိသည့္အပိုင္း၏ သိမ္ဖဵင္းေသာ အညံၟဇာတ္ထုပ္က
ဘၾားဘၾားေပၞေန႓ပီ။
သူႛမေနာအာ႟ံုတၾင္ သူႛမိတ္ေဆၾႎႀစ္ေယာက္ ယႀဥ္ရပ္ေနဳကသည္။ လၾန္ခဲ့ေသာ ႎႀစ္ႎႀစ္က သိက႗မ္းခဲ့ရသည့္
ပၝရဂူကေလးႎႀင့္ သူအပဵံသင္စအ႟ၾယ္ သူႛစိတ္ကူးထဲက ကိုလူပဵိႂ။
တဦး၏ ဂုဏ္သေရႎႀင့္အမ႖ အဴခားတဦး၏ ဂုဏ္သေရကို သူဴမတ္ႎိုးသည္။ တဦး၏ ခင္မင္မႁသည္ တဴခား
တဦး၏ ခင္မင္မႁကဲ့သိုႛပင္ သူႛအဖိုႛ ခဵမ္းေဴမ့စရာဴဖစ္သည္။ ယခုမူ တေယာက္ေသာသူသည္ သူႛမိတ္ေဆၾ မဟုတ္ေတာ့
ေခဵ႓ပီတကား။
သူ ပထုတ္ရမည့္သူမႀာ ဝက္စ္မဟုတ္။ သူႛအေပၞ သံသယအ႓ငိအစၾန္းမရႀိ။ ကၾိသာလ႖င္ အတိုႛအဆိတ္
ကေလးမ႖ မခံ။ သဒၬၝလန္႓ပီး သူတုိႛကို နမ္းဴပကာ 93 သစၤာေဖာက္သူဴဖစ္သည္။
မိမဵိႂး ဖမည္ မပီဝိုးဝၝးေသာ ကၾိ၊ ေရေမဵာကမ္းတင္ မဵိႂးစဥ္ႎၾယ္ဆက္ ဒၾိဟဖက္ေသာ ကၾိ၊ ထိန္းေကဵာင္းပဲ့ဴပင္မႁ
ေကၾကၾာကင္းေဝးေသာ ကၾိ၊ သူႛေဴခေထာက္ေပၞ သူရပ္ႎိုင္ေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ လူရာသၾင္းေပးခဲ့သည့္ ကၾိ၊ ကူတန္ကူ၊
ထိန္းတန္ထိန္း၊ အဳကံေပးတန္ေပးကာ မိမိ၏ အသိအက႗မ္းစာရင္း၊ မိတ္ေဆၾစာရင္းသုိႛ သၾင္းထားခဲ့သည့္ ကၾိ။
သိုႛေသာ္ သူႛစိတ္ ေခဵာင္ဳကားတေနရာတၾင္ ကၾိကို အမႀန္တရားဴမတ္ႎိုးသူ၊ မေဖာက္မဴပန္ တသမတ္တည္း
႟ုိးသားေဴဖာင့္စင္းသူအဴဖစ္ သိမႀတ္ထားခဲ့သည့္ စိတ္က သူႛဆင္ဴခင္ဉာဏ္ကို အံတုလဵက္ ဤ႟ႁတ္ခဵမႁမဵားကို ပုန္စား
ပုန္ကန္ ဴပႂေနေလ၏။
ရႀာလီသည္ ေဴဖရႀင္းစကားေဴပာမည့္ တယ္လီဖုန္း ေခၞသံမဵား ေပၞလာေလမလား ဟူေသာ အေတၾးတထင့္
ထင့္ႎႀင့္ တမနက္လံုး သူႛစားပၾဲတၾင္ ထုိင္ကာ အလုပ္လုပ္ေန၏။
တယ္လီဖုန္းေခၞသံ မဳကာခဏ ဳကားရသည္။ သိုႛေသာ္ သူေမ႖ာ္တာ မေပၞလာ။
မၾန္းတည့္ခန္ႛအခဵိန္။ လၿတ္ေတာ္ ဧည့္ခန္းေဒၝင့္၌ ထုိင္ေနသည့္ မစၤတာဒိန္းသည္ ေဂဟာဥပေဒအား မဲခဲၾရန္
ဆင့္ေခၞပံု ပိတ္ဆိုႛ ဟန္ႛတားလိုက္ပံုကို ဳကည့္ေနေလသည္။
အမတ္တဦးသာ စကားေဴပာသည္။ အမတ္မင္း မီခဵီတီဘန္ေဂၝက ပိုႛစ္သတင္းစာကို ကိုးကားကာ ဴပည္နယ္
ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရးဌာန၏ "အသိအမႀတ္ဴပႂ အာေဘာ္" ကပင္ ေစာင့္ေရႀာက္ေရးေဂဟာ ႎႀစ္ႎႀစ္ ေစာင့္ဆိုင္း
သင့္ပံုကို "ဝန္ခံ"ေဳကာင္း မိန္ႛခၾန္းေခ႗သည္။ အမတ္အမဵားစုက သူႎႀင့္သေဘာတူမ႖၍ ဥပေဒဳကမ္းကို ၅၄ မဲ ၃၂ မဲဴဖင့္
ဖုတ္ကဵီး သ႓ဂႂႇဟ္လိုက္ဳကေလသည္။

93
ခရစ္ကို ရန္သူႛလက္အပ္သူ အစၤကရီးယာ့က ရန္သူႛလူမဵား ခရစ္အား သိႎိုင္ရန္ နမ္းဴပ႓ပီး ဖမ္းေစဴခင္းကို
ရည္ႌၿန္းသည္။
"ယုဒရႀ ကာ႟ုတ္ႎႀင့္အတူ ယဇ္ပေရာဟိတ္႒ကီး၊ ကဵမ္းဴပႂဆရာ႒ကီးအကဲမဵား ေစလၿတ္ေသာ လူအစုအေဝး
အေပၝင္းတိုႛသည္ ဓားႎႀင့္ တုတ္မဵားကိုကိုင္လဵက္ ခဵက္ခဵင္းလာဳက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကို အပ္ႎႀံေသာ သူက ငၝ
နမ္းေသာသူသည္ ေယ႟ႁပင္ ဴဖစ္၏။ သူႛကိုဖမ္း၍ လံုဴခံႂစၾာ ေဆာင္သၾားဳကဟု ဆို၍ သူတိုႛအား အမႀတ္ေပးခဲ့
သည့္အတိုင္း သူသည္ ေရာက္လ႖င္ ကိုယ္ေတာ္ရင္းသိုႛ ခဵက္ခဵင္း ခဵဥ္းကပ္၍ 'အရႀင္ဘုရား။ အရႀင္ဘုရား' ဟု
ဆိုလဵက္ နမ္းေလ၏။ ထိုသူတိုႛသည္ လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကို ဆၾဲကိုင္ ဖမ္းဆီးဳက၏"
(ဓမၳသစ္ကဵမ္း ရႀင္မာကုခရစ္ဝင္ ၁၄း၄၄-၄၆)

116
 လၿတ္ေတာ္သည္ သတင္းေထာက္ "စစ္" ေဟာ့ပကင္က သတင္းစာတိုက္သိုႛ သတင္းဴပန္ပိုႛသည္။ ကၾိက
လက္ခံမႀတ္သား႓ပီး ဝမ္းနည္းေဳကာင္းေဴပာသည္။ ထိုႛေနာက္ "တူရကီႎိုင္ငံအတၾက္ ဖၾဲစ ႛ ည္းပံု အေဴခခံဥပေဒ" ဟူ၍
ေခၝင္းစဥ္ေပးထားသည့္ ေခၝင္း႒ကီးကို ေရးသည္။ ထုိအခဵိန္မႀာပင္ ဝက္စ္ေရာက္လာသည္။ ႟ၿင္ပဵစၾာ ႎႁတ္ဆက္႓ပီး
သူႛအခန္းသူ ဝင္သၾားသည္။
ကၾိ ေခၝင္း႒ကီးဆက္ေရးသည္။ ယေနႛနံနက္ သူထိုင္းထိုင္းမိႁင္းမိႁင္း ဴဖစ္ေနသည္။ ညတဝက္က ဆာေဖ့ကို လူနာ
ေစာင့္ခဲ့ရသည္။ ညတဝက္က မဵက္စိေဳကာင္ေနခဲ့သည္။ နံနက္လင္းသည္ႎႀင့္ တ႓ပိႂင္နက္ ဒုကၡလႀလႀေတၾႚေတာ့၏။
ေဂဟာအေဳကာင္းေခၝင္း႒ကီးကို ဖတ္ရသည္။ ဘာအဓိပၯာယ္မႀန္း သူမသိ။ သိေအာင္စံုစမ္းရန္လည္း မလုိေတာ့။
သူႛအလုပ္ႎႀင့္ ေဂဟာသည္ အတူတကၾ ေရစုန္ေမဵာဳကေလ႓ပီ။
ဝက္စ္အခန္းသိုႛ ခဵက္ခဵင္းသူမဝင္။ ခၾန္း႒ကီး ခၾန္းငယ္ေဴပာရမႀာ သူမႎႀစ္႓မိႂႚဆံုး။ ယခုမႀေတာ့ နင္ဘဲငဆ ဴဖစ္ေန၍
လည္းအေဳကာင္းမထူး။ ဝက္စ္ႎႀင့္ တတ္ႎိုင္သမ႖ ေဴပာ႟ိုးေဴပာစဥ္လိုသာ ေဴပာခဵင္သည္။ နာရီဝက္အဳကာ ေခၝင္း႒ကီးေရး
အ႓ပီးတၾင္မႀ ဝက္စ္ အခန္းထဲသိုႛ ဝင္သၾားသည္။
"ဘာဴဖစ္သလဲ။ ခင္ဗဵား ေနမေကာင္းဘူးလား" ဟု ေမးသည္။
"ေကာင္းပၝတယ္၊ ဘာမႀမဴဖစ္ပၝဘူး။ ဒီေနႛ သတင္းေဴခာက္တယ္။ မီးရထားဥပေဒဳကမ္းအကဵဥ္းခဵႂပ္ ေတၾႛ႓ပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့။ မနိပ္ပၝဘူးဗဵာ။ ခင္ဗဵား လၿတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး႓ပီးရင္ အနားယူေပဦးေတာ့။ အဲ့ဒီ ဥပေဒဳကမ္းကို
အေရခၾံခၾာရမယ္။ ခင္ဗဵားေရးရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္"
"ခင္ဗဵား ေရးေစခဵင္ရင္ ေရးမယ္ေလ။ ႓ပီးေတာ့ လယ္သမားညီလာခံသတင္း ရႀိေသးတယ္။ ဒၝထက္ ခင္ဗဵား
လူစားရႀာလိုႛရရခဵင္း ကဵေနာ္ အလုပ္ထၾက္ခဵင္တယ္"
ဝက္စ္က လက္ထဲမႀ ကတ္ေကဵးႎႀင့္ စာ႟ၾက္မဵားကို လၿတ္ခဵလိုက္႓ပီး သူႛကို ဳကက္ေသေသကာ ေငးစိုက္ဳကည့္
ေနသည္။
"အလုပ္ထၾက္မယ္၊ ဟုတ္လား။ ခင္ဗဵား အလုပ္ထၾက္ဖိုႛ ဘယ္တုန္းကမႀ စိတ္မကူးပၝဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ထၾက္ခဵင္တယ္။ လူစားခဵက္ခဵင္းရႀာႎိုင္ေအာင္ မနက္ကတည္းက ေဴပာမလိုႛဟာဘဲ"
"ကဵေနာ္ကေတာ့ ထၾက္ခၾင့္ မေပးႎုိင္ဘူးဗဵာ။ ခင္ဗဵား အကူအညီကို ကဵေနာ္ သိပ္တန္ဖုိးထားပၝတယ္။ ခင္ဗဵား
ထၾက္ဖိုႛ ဳကံေနလိမ့္မယ္လိုႛ ကဵေနာ္ ဘယ္တုန္းကမႀ မထင္ဘူး။ ေဴပာစမ္းပၝဦး။ အေဳကာင္းက ဘာလဲ။ စိတ္ထဲမႀာ
ဘာရႀိေနလိုႛလဲ"
"သတင္းစာမႀာ လုပ္ရတာထက္ အဴပင္မႀာ စိတ္ခဵမ္းသာမယ္ ထင္လိုႛပၝ" ကၾိက မ႟ၿင္မပဵ ေဴပာသည္။
"ဘာလဲ၊ လခေဳကာင့္လား" ဝက္စ္က ႟ုတ္တရက္ စိတ္သက္သာရာ ရသၾားသလို ရယ္လိုက္႓ပီး "ေစာေစာက
ဘာဴဖစ္လုိႛ မေဴပာလဲ ကိုယ့္လူရာ။ ကဵေနာ့္ သေဘာေဴပာရရင္ ခင္ဗဵား ခုရေနတာထက္ ငၝးဆမက ရသင့္ပၝတယ္။
ဒၝ႟ိုက္တာေတၾ နားလည္ေအာင္ ကဵေနာ္ ေဴပာပၝ့မယ္။ ေနာက္တပတ္ အစည္းအေဝးကဵရင္ တိုးရေစရမယ္ စိတ္ခဵ"
"ေကဵးဇူးတင္ပၝတယ္။ လခလဲ တုိးမလိုခဵင္ပၝဘူး။ ဒီလခနဲႛ ကဵေနာ္ တင္းတိမ္ပၝတယ္"
ဝက္စ္ မဵက္ေမႀာင္ဳကႂတ္ကာ ဗူးလံုးနားမထၾင္း ဴဖစ္ေနသည္။
"ခင္ဗဵားမႀာ ထၾက္ႎိုင္တဲ့ အခၾင့္အေရးရႀိတာေတာ့ ရိႀတာေပၝ့"
သူႛအသံက ေသာကေရာက္ေနသည့္အသံ။ "အေဳကာင္းဴပခဵက္ေတာင္းဖုိႛ ကဵေနာ့္မႀာ အခၾင့္အေရး မရႀိတာလဲ
သိပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ဗဵာ ကဵေနာ္တိုႛ အတူလုပ္လာဳကတာလဲ ဳကာ႓ပီပဲ။ ဘာမေဴပာ ညာမေဴပာ အလုပ္ထၾက္သၾားမယ္
ဆိုေတာ့ စိတ္ထိခိုက္တာေပၝ့။ ကဵေနာ္ ဘာမႀားေနသလဲ ေဴပာေစခဵင္တယ္။ ကဵေနာ္ မဴပင္ႎိုင္တာ တခုမႀ မရႀိပၝဘူး"
တေယာက္ႎႀင့္ တေယာက္ စိုက္ဳကည့္ေနရာမႀ ကၾိက မဵက္လၿာခဵသၾား႓ပီး
"သတင္းစာရဲႚဝၝဒကို ကဵေနာ္ မယံုေတာ့လိုႛပၝ"
"အုိး ဟို ဟို။ ကဵေနာ္ေရးတဲ့ ေဂဟာေခၝင္း႒ကီးကို ေဴပာခဵင္တာလား"
"ဟုတ္ပၝတယ္"
"ဘာဴဖစ္လုိႛလဲ ကိုယ့္လူရဲႚ"
ဝက္စ္က သူႛစကားကို ခဏရပ္ကာ မည္သုိႛ ဆက္ေဴပာရမည္ကို စဥ္းစားေနသည္။
"ဒီလုိေဴပာရေအာင္။ ကဵေနာ့္ ေခၝင္း႒ကီးထဲက အဴမင္က တက္တက္စင္မႀားေနတယ္ ဆိုပၝေတာ့။ ကဵေနာ္
ကေတာ့ မမႀားဘူးလိုႛ ေဴပာႎိုင္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ စကားအဴဖစ္ ေဴပာရရင္ မႀားတယ္ ထားပၝေတာ့။ သတင္းစာမႀာ ခင္ဗဵားနဲႛ
သေဘာထားခဵင္း မတိုက္ဆိုင္တဲ့ ေခၝင္း႒ကီးပၝတာနဲႛ အလုပ္က ထၾက္ဖိုႛလိုမလား။ ေဴပာစမ္းပၝဦး"
"မလုိပၝဘူး"
"ခင္ဗဵားေရးတဲ့ ေခၝင္း႒ကီးကို ပယ္႓ပီး ကဵေနာ္ေရးတာ ထည့္လိုႛလား။ ကိုယ့္လူက ဒၝကို ကန္ႛကၾက္သလားေတာ့
မသိဘူး။ ခင္ဗဵား အဆံုးအဴဖတ္က ကဵေနာ့္ အဆံုးအဴဖတ္ထက္ သာခဵင္သာမယ္။ ဒၝေပမဲ့ တာဝန္ခံရတာက ကဵေနာ္

117
 မဟုတ္လား။ ကဵေနာ့္ကို လခေပးထားတာက ကဵေနာ့္ အယူအဆေတၾဟာ ပိုႛစ္ရဲႚ အယူအဆေတၾ ဴဖစ္လာေအာင္လုပ္ဖိုႛ
မဟုတ္လား"
"ဒၝလဲ မႀန္ပၝတယ္"
"ဒၝဴဖင့္ ကဵေနာ္ ဘာမဵား မဟုတ္တယုတ္ လုပ္မိသလဲ။ ဘၾင္းဘၾင္းေဴပာစမ္းပၝ ကိုယ့္လူရာ။ ေတာင္းပန္ပၝတယ္"
ကၾိက သူႛကို စိမ္းစိမ္းဳကည့္ေနသည္။ အယ္ဒီတာလုပ္႓ပီး ဒီေလာက္ အဴမင္တိမ္ရသလား။
"ကဵေနာ္က ဒီလိုဴမင္ပၝတယ္" ကၾိက အသံထိန္း၍ ေဴပာသည္။ "ပိုႛစ္က ေဂဟာဥပေဒဳကမ္းကို ဒီလၿတ္ေတာ္မႀာ
အတည္ဴပႂရမယ္လိုႛ ထပ္မနား ေရးခဲ့တယ္။ ခင္ဗဵား သေဘာတူခဲ့တယ္။ အ႒ကိမ္တရာမက ေဴပာခဲ့တာကို ေနာက္ဆံုး
တံခၝးပိတ္႓ပီး ေဴပာရမယ့္ အေရးအ႒ကီးဆံုးအခဵိန္မႀ ပိုႛစ္က ေကဵာခိုင္းပစ္တယ္။ လၿတ္ေတာ္ကို ေဂဟာမေဆာက္ဖိုႛ
အာဏာအပ္လိုက္တယ္။ လၿတ္ေတာ္ကလဲ သတ္ေတာ့တာေပၝ့။ ဘန္ေဂၝက ပိုႛစ္ေခၝင္းေဆာင္႒ကီးကို ကုိးကားသၾားတယ္။
ေထာက္ခံမယ့္မဲေတၾ ပဲ့ကုန္တာေပၝ့"
ဝက္စ္သည္ မ႟ၿင္႟ုပ္ႎႀင့္ စိတ္႟ႁပ္ေနသည္။
"ဒီလၿတ္ေတာ္က တဴပားမႀ သံုးႎုိင္တဲ့ အေဴခအေန မရႀိဘူးဆိုတာ သိေနရင္ေကာဗဵာ။ ဴပည္နယ္ထဲမႀာ ပလိပ္
ေရာဂၝဴဖစ္တယ္ ဆိုပၝေတာ့။ စစ္ဴဖစ္တယ္ဆုိပၝေတာ့။ အဲဒီအခၝမဵိႂးမႀာ ဴပည္နယ္အတၾက္ မရႀိမဴဖစ္တဲ့ ကိစၤမဟုတ္ရင္
ဆိုင္းထားရမႀာပဲ မဟုတ္လား"
ကၾိသည္ ဝက္စ္၏ ဆင္ေဴခလိမ္႒ကီးကို အီဗာဘန္ဟုိင္မာႎႀင့္ ကိုင္ေပၝက္ကာ အေဴဖေပးလိုက္ခဵင္စိတ္ ေပၝက္
သၾားသည္။ ေဒၝသထၾက္လာသည္။
"အခုအေဴခအေနက ခင္ဗဵား ေဴပာတာေတၾနဲႛ နည္းနည္းမႀ မတူဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား။ ကဵေနာ့္ ေခၝင္း႒ကီးလဲ
ဴပန္ဖတ္ဳကည့္ပၝဦး"
"ဖတ္ပၝတယ္" ကၾိ ေလသံမာလာ၍ ဝက္စ္ အ့ံအားသင့္သၾားသည္။ "အေရးအသား ေကာင္းေပမယ့္ လက္ငင္း
ဴဖစ္ရပ္ေတၾကို နားလည္႓ပီးမႀ ေရးတားမဟုတ္ဘူးလိုႛ ကဵေနာ္ ထင္တယ္။ ခင္ဗဵားေရာ ကဵေနာ္ေရာက ဒီအခန္းကေလး
ထဲမႀာသာ တကုပ္ကုပ္ထုိင္ေနတာ။ ဒီေတာ့ လက္ေတၾႛ အေဴခအေနေတၾနဲႛ ကင္းကၾာေနတာေပၝ့။ မေနႛကေတာ့
ကံေကာင္းလိုႛ အခဵက္အလက္သစ္ေတၾ သိလာခဲ့တယ္။ လ႖ိႂႚဝႀက္ထားရမယ့္ အာဏာပိုင္ဌာနက ဆိုပၝေတာ့။ ခင္ဗဵားကို
ရႀင္းဴပခဵင္ေပမယ့္ မဴဖစ္ႎိုင္ဘူး။ ခင္ဗဵားေရးထားတာ ဖတ္ဳကည့္ေတာ့ ေခဵာ္ေနတယ္။ အစၾန္းေရာက္ေနတယ္။ မမ႖တ
ဘူးလိုႛ ကဵေနာ္ထင္တယ္"
"ခင္ဗဵား ေဴပာတဲ့ အခဵက္အလက္ဆိုတာေတၾက ပလိုနီနီးဆီက ရတာေတၾလား"
"ဒၝေတာ့ ကဵေနာ္ မေဴပာႎိုင္ဘူး"
သူမေဴပာေသာ္လည္း ကၾိက သူႛကို ဳကည့္႟ံုႎႀင့္ သိလိုက္သည္။ သူႛအတၾက္ စိတ္မေကာင္းဴဖစ္မိသည္။
"ခင္ဗဵား ဒီလိုသာ လုပ္မယ္မႀန္းသိရင္ ကဵေနာ့္ ရႀိစု မဲ့စုေဒၞလာ ေလးရာ့ငၝးဆယ္စလံုး ပံုေပးပၝရဲႚဗဵာ"
"ခင္ဗဵား ဒီေလာက္ စိတ္ထိခိုက္မႀန္းသိရတာ ဝမ္းနည္းပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္ …"
"ပလိုနီနီးကို ခင္ဗဵားသိတာထက္ ကဵေနာ္ ပိုသိတယ္"
ကၾိက ဆက္ေဴပာသည္။ "ကဵေနာ္က သူႛကို လူရည္တူခဵင္းအဴဖစ္နဲႛ သိတာ။ ခင္ဗဵားကို သူ ဒီေနႛ ဟားတိုက္
ေန႓ပီ"
ဝက္စ္က ေဂဟာကိစၤ အေတၾးလၾန္႓ပီး ကၾိ ပံု႒ကီးခဵဲႚေန႓ပီဟု စိတ္ထဲက ေကာက္ခဵက္ခဵလိုက္၏။
"ဒီလိုဆုိရင္လဲ ကိုယ့္လူရာ၊ ဟားတုိက္ခံရမႀာက ကဵေနာ္ပၝ။ ခင္ဗဵား မဟုတ္ပၝဘူး" ဝက္စ္က မခံခဵည့္
မခံသာစိတ္ ကင္းရႀင္းစၾာ ေဴပာသည္။ "ပိုႛစ္ရဲႚ ရပ္တည္ခဵက္ကို ပစ္ေဴပးတယ္လိုႛ ထင္ရင္လဲ ပစ္ေဴပးတဲ့လူက ကဵေနာ္ပၝ။
ရႀင္း႓ပီလား။ ကဵေနာ္က သတင္းစာမႀာ ေရးသမ႖ တာဝန္ယူရတဲ့ အယ္ဒီတာဴဖစ္႟ံုမကေသးဘူး။ ကဵေနာ္ရတဲ့ သတင္းနဲႛ
အဆံုးအဴဖတ္ေပၞမႀီ႓ပီး ေခၝင္း႒ကီးကို ကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့လူ။ ဒီေတာ့ ဴဖစ္လာသမ႖ ကဵေနာ္ ခံမယ္"
ဴဖစ္လာသမ႖ဆိုသည္မႀာ ပၝတီ၏ ကယ္တင္ရႀင္႒ကီးဴဖစ္လာမည့္ ဴဖစ္လာသမ႖ကို ဆိုလုိေသာ အေတၾးဴဖင့္
ဝက္စ္က ေဴပာဴခင္းဴဖစ္သည္။
"တခဵိႂႚက ဒီတိုက္ပၾဲမႀာ ကဵေနာ္ ေခၝင္း႒ကီးေတၾ ေရးေနတာသိတယ္။ သူတိုႛက ဴဖစ္ပံုကို သိမႀာ မဟုတ္ဘူး။
ဒၝေဳကာင့္ ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပၝဘူး။ ဒီကိစၤက …"
"ရႀင္းသၾားမႀာပၝဗဵာ။ ကဵေနာ့္ကို ယံုပၝ။ ခင္ဗဵား မိတ္ေဆၾေတၾကိုလဲ ကဵေနာ္ တေယာက္ထဲမႀာ တာဝန္ရႀိတယ္
ဆုိတာ ေပဵာ္ေပဵာ္႒ကီး သၾားရႀင္းဴပလိုက္မယ္။ စိတ္ခဵ။ ဒီေနႛကို သၾားေဴပာမယ္။ အခုကို"
"ကဵေနာ္ စိတ္မေကာင္းပၝဘူးဗဵာ" ကၾိက ဴပတ္ဴပတ္ေတာင္းေတာင္းပင္ ေဴပာသည္။ "ကဵေနာ္ ဆက္လုပ္ဖုိႛ လုံုးဝ
မဴဖစ္ႎိုင္ေတာ့ပၝဘူး"
ဝက္စ္က သူႛကို ဳကည့္ေနသည္။ စိတ္မခဵမ္းမသာလည္း ဴဖစ္ေနသည္။ "ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ ဇၾတ္တားလုိႛေတာ့
မဴဖစ္ႎိုင္ဘူးေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵား အယူအဆကိုေတာ့ လံုးဝ နားမလည္ႎိုင္ဘူးဗဵာ။ ကဵေနာ္ယံုတာကေတာ့ အမႀားတခုကို

118
ဘယ္ေလာက္ လက္လၾန္ေနေန ဴပင္တာဟာ လူဴမင္ေကာင္း႟ံု ဖက္တၾယ္ေနတာထက္ သတိၨရႀိတဲ့ အလုပ္၊ ဂုဏ္သိကၡာ
ရႀိတဲ့ အလုပ္လိုႛ ထင္တာပဲ"
"ကဵေနာ္ကေတာ့ ကဵေနာ္တိုႛရဲႚ မူဝၝဒၝေတၾကို ဘယ္တုန္းကမႀ မႀားတယ္လုိႛ မထင္ဘူး"
ကၾိသည္ သူႛအခန္းသိုႛ ဴပန္သၾားသည္။ ကၾိက သက္ေတာင့္သက္သာႎႀင့္ သူႛအေပၞ အဴပစ္ပံုခဵတတ္ပံုကို ဝက္စ္
အ့ံဳသေနမိေလသည္။
ထုိေနႛမႀာပင္ ဴပည္နယ္ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရးအသင္းသုိႛ သၾား၍ သူႛမိတ္ေဆၾႎႀစ္ဦးကို အကဵိႂးသင့္
အေဳကာင္းသင့္ ရႀင္းဴပရန္ ဝက္စ္ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ ရႀိခဲ့၏။ သိုႛေသာ္ ကၾိႎႀင့္ ေတၾႚ႓ပီးသည့္ေနာက္ ခဵက္ခဵင္းသၾား၍ ရႀင္းသင့္
မရႀင္းသင့္ ဇေဝဇဝၝဴဖစ္လာသည္။
ယခုအခဵိန္တၾင္ ဒိန္းေရာ သူႛအခဵစ္ဆံုး မိန္းကေလးပၝ သူတုိႛစီမံကိန္းပဵက္၍ ေဒၝသထၾက္ေနဳကမည္။ သူတိုႛ
စိတ္ေဴပေလာက္မႀ သၾားေဴပာတာ ပိုမေကာင္းဘူးလား။
စိတ္ေဴပလက္ေပဵာက္ဴဖစ္မႀ ေဴပာတာ ပို၍ေကာင္းေဳကာင္း ထုိေနႛညေနထုတ္ ခေရာ္နီကယ္ သတင္းစာက
သူႛကို သေဘာေပၝက္ေစသည္။ ခေရာ္နီကယ္သတင္းစာက "ပိုႛစ္၏ ေနာက္ဆံုးေပၞ ဇာတ္ေခၝင္းကၾဲခန္း" ဟူေသာ
ေခၝင္းစည္းဴဖင့္ ေခၝင္း႒ကီးေရးသည္။ "ဴဗံႂးစားဴဗင္းစား အေဴပာင္းအလဲ"၊ "သစၤာယၾင္းေသာ မဟာမိတ္"၊ "ေအာ္ကလီ
ဆန္စရာ ဂ႗မ္းသဒၬၝလန္ပၾဲ" စေသာ စကားလံုး ေဴပာင္ေဴပာင္မဵားကိုသာ သံုးကာ ေဂဟာကို ပိုႛစ္က အဆံုးစီရင္
လုိက္ေဳကာင္း စၾပ္စဲၾသည္။ ေနာက္တေနႛတၾင္ ပိုႛစ္ကို "ပလိုနီနီး၏ အာေဘာ္သတင္းစာ" ဟု ကင္ပၾန္းတပ္ဴပန္သည္။
ဝက္စ္အဖိုႛကား ယင္းသုိႛေသာ ဗိန္းေဗာင္းတုိက္သံမဵားကို အမႁထားစရာ မရႀိ။ သူႛပၝတီအတၾက္၊ သူႛဴပည္နယ္
အတၾက္၊ တုလၾတ္ကင္းေသာ အလုပ္အေက႗းဴပႂမႁကို သူ ထမ္းေဆာင္ခဲ့႓ပီ။ ထုိႛေဳကာင့္ နလဗိန္းတံုးတိုႛ၏ ေဒၝသအမဵက္
ထၾက္မႁ၊ မစၽရိယသမားတိုႛ၏ လ႖ာေစာင္းထုိးမႁ၊ ေအာက္လက္ငယ္သားတိုႛ၏ ေတာ္လႀန္အန္တုမႁကို အခိုက္အတန္ႛ
အားဴဖင့္ သူ တံ့တ့ံစားစား ရင္ဆိုင္မည္။ တေနႛေသာအခၝ သူႛမဵိႂးခဵစ္စိတ္ႎႀင့္ ဆိုင္ေသာ အမႀန္တရားသည္ ဘၾားဘၾားေပၞ
လိမ့္မည္။
ယခုအခဵိန္မႀာကား တရားမ႖တမႁကင္းေသာ မေကဵမခဵမ္းမႁမဵား အကင္းေသသၾားသည္အထိ သူ႓ငိမ္႓ငိမ္
ထုိင္ေစာင့္ေန႟ံုသာ ရႀိေတာ့မည္။
ေဴခာက္ရက္ဳကာမႀ ရႀာလီႎႀင့္ သူေတၾႛသည္။ မစၤတာဘတ္၏ အိမ္တၾင္ ညစာစားပၾဲႎႀင့္ ကပၾဲကေလးဴပႂလုပ္သည္။
ေပဵာ္႟ၿင္ဴမႃးတူးေနေသာ အသိုက္အဝန္းတခုလံုးတၾင္ ရႀာလီထက္ပို၍ ဳကည္႟ၿင္ဴမႃး႔ကသူမရႀိ။ ဝက္စ္ႎႀင့္
ႎႀစ္ေယာက္တည္းေတၾႚေသာအခၝ ရႀာလီ အမူအရာ ေဴပာင္းသၾားသည္။ မဵက္ႎႀာဖံုး ခၾာခဵလိုက္သလို ဳကည္႟ၿင္ဴမႃး႔ကမႁ
ကၾာကဵသၾားသည္။
ဝက္စ္က ညင္ညင္သာသာ အသံဴဖင့္
"ဝန္ခံစမ္း မစၤေဝလင္၊ ခင္ဗဵား သိပ္ပင္ပန္းေနတယ္ မဟုတ္လား"
ရႀာလီက သူႛကို ဳကည့္႓ပီး ဴပံႂးဴပသည္။
"ခင္ဗဵား တေနႛလံုး အလုပ္လုပ္၊ တညလံုး ကပၾဲကဆိုရင္ တေနႛကဵ ဘံုးဘံုးလဲလိမ့္မယ္"
ရႀာလီက သူႛကုိ ဖၾင့္ေဴပာေစခဵင္သည္။ သူက မေဴပာ။ တန္ဖိုးမရႀိေသာ သူႛမိတ္ေဆၾကို ကာကၾယ္ရန္အတၾက္
သူဂုဏ္သေရရႀိရႀိ ခပ္မဆိပ္ေနဴခင္းသာ ဴဖစ္မည္ဟု ရႀာလီ ေတၾးမိလိုက္၏။
သုိႛေသာ္ ရႀာလီ မေစာင့္စည္း မေအာင့္အည္းႎိုင္။
"ေဂဟာကိစၤ ေသာကမဵားရလိုႛ စိတ္ပင္ပန္းတာပၝရႀင္" ဟု ေဴပာသည္။
ဝက္စ္က မဵက္စိလၿဲလိုက္သည္။ ေဂဟာကိစၤကို သာယာညၟင္းေပဵာင္း ကဵိႂးေဳကာင္းသင့္ဴမတ္စၾာ ေဴပာ၍
မဴဖစ္ႎိုင္ေသးေဳကာင္း သူခဵက္ခဵင္းသိလိုက္သည္။ ထိုႛေဳကာင့္ ေနာက္ထပ္ႎႀစ္ႎႀစ္ဆိုင္းရေစကာမူ အေရးမ႒ကီးလႀေဳကာင္း
ႎႀစ္သိမ့္လိုက္သည္။
"ဒီကိစၤေဳကာင့္ သက္သက္မဟုတ္ပၝဘူး။ ဒၝလဲ မေကာင္းေတာ့ မေကာင္းဘူးေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ကဵမစိတ္ထဲ တအံု
ေႎၾးေႎၾးဴဖစ္ေနတာက ပိုႛစ္က ပစ္ေဴပးတဲ့ကိစၤပၝ"
ဝက္စ္၏ ဗဵာမဵားေနေသာ မဵက္လံုးမဵား ငိုင္ကဵသၾားသည္။ အေမႀာင္တုိက္၏ နတ္ဆိုး နတ္မိုက္ကေလးက
သူႛေခၝင္းထဲသိုႛ ေမးခၾန္းတခု ကေမဵာေသာပၝး ပစ္သၾင္းလိုက္သည္။
"ခင္ဗဵား ကၾိကို ေတၾႛ႓ပီး႓ပီလား"
"မေတၾႛရေသးပၝဘူး"
"ဒၝဴဖင့္ သူအလုပ္ထၾက္သၾားတာ မသိရေသးဘူးေပၝ့"
"အလုပ္က ထၾက္သၾား႓ပီ" ရႀာလီက သံေယာင္လုိက္ေဴပာသည္။ သူႛမဵက္ႎႀာ ႟ုတ္ဴခည္း တင္းမာသၾားသည္။
"ဟုတ္လား၊ ထၾက္သၾား႓ပီလား။ ေဴပာဴပပၝဦး"
ဝက္စ္က ဳကမ္းဴပင္ကို မဳကည္မသာ စိုက္ဳကည့္ရင္း

119
 "ဒီကိစၤ မေဴပာခဵင္ေသးဘူးဗဵာ။ သူ ထၾက္သၾားတာကေတာ့ အဲ ေဂဟာေခၝင္း႒ကီးနဲႛ ပတ္သတ္႓ပီး ကဵေနာ္တုိႛ
သေဘာကၾဲဳကလိုႛပဲ"
ရႀာလီက ယပ္ေတာင္ ရႀာသလိုလိုႎႀင့္ ဒေရာေသာပၝး မဵက္ႎႀာလၿဲလိုက္သည္။ သံသယမဵား ကၾာကဵသၾားသည္။
အားလံုးရႀင္း႓ပီ။ သူႛအ႒ကီးအကဲ၏ သိကၡာကို ခဵိႂးသည့္ ေခၝင္း႒ကီးကို ေရးသဴဖင့္ မစၤတာကၾိ အလုပ္ထုတ္ခံရဴခင္းဴဖစ္မည္။
ဝက္စ္အဖိုႛကား လတ္တေလာ အေဴခအေနကို ေဴပရာေဴပေဳကာင္း ဴဖစ္ပံုပဵက္ပံုကို အကဵဥ္း႟ုန္း၍ မတင္မကဵ
ေဴပာလိုက္ဴခင္းဴဖစ္သည္။ သူဳကံ႟ၾယ္ထားသည့္အတုိင္း ဴဖစ္ရပ္မႀန္ကို ေဴပာခဵိန္တန္မႀ ေဴပာရန္ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္
ေကာက္ကာငင္ကာ ေဴပာလိုက္သည့္ သူႛစကား၏ မဵက္လႀည့္ဆံဆံ အကဵိႂးသက္ေရာက္မႁက ႎႀစ္႓မိႂႚဖၾယ္ေကာင္းလႀ
သည္။ စိတ္ႎႀလံုး မ႟ၿင္ႎိုင္မဴပံႂးႎိုင္ ဴဖစ္ေနေသာ ရႀာလီကို သူ႟ၿင္ဴပံႂးေစႎိုင္ခဲ့႓ပီ။
ထုိေနႛည ေစာေစာပိုင္းမႀာပင္ ညစာစားခန္းတခု၌ လူရႀစ္ေယာက္ ဆံုသည္။ ႓မိႂႚေတာ္အုပ္ခဵႂပ္ေရးအဖၾဲႚဝင္
လူ႒ကီးမဵား ေ႟ၾးခဵယ္ရန္ဴဖစ္သည္။
႒ကိႂးနီစနစ္အရ လူထုက လအတန္ဳကာခဵိန္မႀ ေ႟ၾးဳကရမည္ဴဖစ္ေသာ္လည္း ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲကား ယခုကပင္
လုပ္ႎႀင့္ေနေလ႓ပီ။ မစၤတာမီခဵီတီဘန္ေဂၝကို ႓မိႂႚေတာ္ဝန္အဴဖစ္ တညီတႌၾတ္တည္းေ႟ၾးခဵယ္တင္ေဴမၟာက္လိုက္ဳကသည္။
သူတိုႛအထဲ၌ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ အမဵားဆံုးဴဖစ္ေသာ ပလိုနီနီးက တေနႛေသာအခၝ ပၝတီထဲတၾင္ ဴပႂဴပင္
ေဴပာင္းလဲမႁမဵားကို လိုက္ေလဵာလာမည္ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ လာမည့္ႎႀစ္တၾင္ ဴဖစ္ေကာင္းဴဖစ္မည္။ လာမည့္ ၁၂ ႎႀစ္တၾင္
ဴဖစ္ေကာင္းဴဖစ္မည္။ လာမည့္ ၁၆ ႎႀစ္တၾင္ ဴဖစ္ေကာင္းဴဖစ္မည္ ဴဖစ္ေဳကာင္း ေဴပာသည္။
"တပည့္ကေလးေတၾ ခင္ဗဵား လက္သပ္ေမၾးထား႓ပီး႓ပီလား"
ဟု ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ေလာင္းက တခန္းလံုးကို မဵက္စိတဖက္မႀိတ္ဴပ႓ပီး ပေရာပရည္ေဴပာသည္။
ပလိုနီက လူငယ္တေယာက္ ေတၾႛထားေဳကာင္း၊ ယခုအခဵိန္တၾင္ လူသိ သူသိနည္း၍ "ေကာ္ေကာင္" လို
ဴဖစ္ေနေသးေဳကာင္း၊ သုိႛေသာ္ လူေရးလူစ ရႀိသူဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ေလာေလာဆယ္ အလၾန္ငယ္လၾန္းေနေဳကာင္း။ သုိႛေသာ္
သူႛကို ပၝတီတၾင္ ေနရာေပးႎိုင္မည့္အခဵိန္တၾင္ သူႛခမဵာ အလၾန္ အိုလၾန္းသၾားေတာ့မည္ ဴဖစ္ေဳကာင္း အေဴဖေပးသည္။
ဘန္ေဂၝက မဵက္စိတဖက္ မႀိတ္ဴပလိုက္ဴပန္႓ပီး
"ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္ကို ခင္ဗဵား ပင့္ေန႓ပီထင္တယ္" ဟု ေဴပာသည္။
ပလိုနီသည္ မီးေသေနေသာ ေဆးဴပင္းလိပ္ကို ပၝးစပ္မႀ ဴဖႂတ္႓ပီး ထၾီထၾီပၝေအာင္ ကဵယ္ေလာင္စၾာ တံေတၾး
ေထၾးလိုက္သည္။ ႓ပီးမႀ ေလးေလးေဆးေဆး ေဴပာလိုက္သည္မႀာ
"မီခဵီ၊ ကိုယ့္မိတ္ေဆၾ အေပၝင္းအသင္း အေရးဳကံႂရင္ ေစာင့္ေရႀာက္ေဖာ္ မရေလာက္ေအာင္ မယံုစားရတဲ့
လူမဵိႂးကို ဴမႃနီစပယ္ေခၾး အမဲလံုးပစ္သမား အလုပ္ေတာင္ မေပးဘူး။ မႀတ္ထား"

(၂၈)

အရႁပ္ေတာ္ပံု႒ကီး ေပၝက္ကၾဲ ေပၞထၾက္လာခဵိန္တၾင္ ကၾိ တေယာက္ ထၾက္ေဴပးခဵင္စိတ္ ေပၝက္မိ၏။ ဆာေဖ့ကို ေဆး႟ံုသုိႛ

ပိုႛ အိမ္ကိုဴပန္အပ္၊ သူက မစၤက္ပိန္တာအိမ္သိုႛဴပန္၊ စက္ဆုပ္ဖၾယ္ ဇာတ္႟ႁပ္႒ကီးကို ဴပည္ဖုံးကားခဵ၊ ဆာေဖ့ ကၾယ္လၾန္ခဵိန္
တၾင္ ထုိဇာတ္႟ႁပ္႒ကီးကို ဆာေဖ့၏ ႟ုပ္ကလာပ္ႎႀင့္အတူ ဈာပန ဴပာခဵလိုက္ဖိုႛပင္ဴဖစ္သည္။
သူႛဆင္ဴခင္တံုတရားက သူႛအဳကံကို ခိုင္မာေစသည္။
သူႛအေဖကို သူဘာမ႖ ေပးဆပ္ရန္မရႀိ။ သူႛအေဖက သူႛအတၾက္ တာဝန္ စိုးစဥ္းမ႖ မယူခဲ့။ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္
အဳကား ယခုမႀ ေသၾးသားဴပန္စပ္ေနဴခင္းဴဖင့္ မည္သူႛကိုမ႖ အကဵိႂးမပၾားေစႎိုင္။ ထိုႛေဳကာင့္ သူႛပိဋကတ္ခန္းကေလးသိုႛ
သူဴပန္မည္။ အားလံုး ယခင္အတိုင္းေန႓မဲ။
တခဏခဵင္းအတၾင္းမႀာပင္ ထိုေစ့ေဆာ္စိတ္ေဇာကို ပိုမိုနက္႟ိႁင္းေသာစိတ္ေဇာတခုက ဖယ္ရႀားလိုက္ဴပန္သည္။
သူႛရင္တၾင္းမႀ အသံတသံက ပိဋကတ္ခန္းသိုႛ ဴပန္သၾားေစကာမူလည္း သူယခင္ကႎႀင့္ မတူႎိုင္ေတာ့ဟု တီးတိုး
ေဴပာသည္။ ေသၾးသားေတာ္စပ္မႁကို သူ အသိအမႀတ္ ဴပႂသည္ဴဖစ္ေစ၊ မဴပႂသည္ဴဖစ္ေစ၊ ေသၾးသားေတာ္စပ္မႁကား
ပယ္ဖဵက္၍ မရ။ ဆာေဖ့သည္ သူႛအေဖ။ အေဖကို စၾန္ႛပစ္ဴခင္းသည္ ဂုဏ္သိကၡာရႀိသည့္ အလုပ္မဟုတ္။ ဖခင္တိုႛ၏
ဒုႍီလသည္ သားသမီးတိုႛ၏ ေခၝင္းေပၞသိုႛ ပံုကဵသည္။ သစၤာတရားကို ႎႀိပ္ကပ ၾ ္ဴခင္းမည္သည္ မဟာဴပစ္မႁေပတည္း။
ကၾိ ေရႀာင္မေဴပးေတာ့။ တနာရီအတၾင္းမႀာပင္ သူ စိတ္ပိုင္းဴဖတ္လိုက္၏။ သားတေယာက္အဴဖစ္ခံယူရမည့္
သူႛတာဝန္ကို သူထမ္းရန္ သူဆက္ေနမည္။
အိမ္ကေလးသည္ ေနႛေရာညပၝ ႓ငိမ္ေနသည္။ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ ေပၝက္ဳကားဴခင္းမရႀိ။ လူငယ္သည္ ကၾိ၊
အဖိုးအိုသည္ နီကိုလိုဗီးယပ္ အဴဖစ္၌ပင္ ရႀိဳကေသးသည္။ ေမႀာင္မိုက္ေနေသာ ဴပတင္းတိုႛ၏ အတၾင္းဘက္၌ သက္ရႀိ
ဟူသမ႖သည္ ဆိတ္႓ငိမ္ဴခင္း ေဴခဖဵားကို ေထာက္ကာ လႁပ္ရႀားေနဳကသည္။

120
 ဆရာဝန္လာသည္။ ဘာမ႖မကု။ ဴပန္သၾားသည္။ သူနာဴပႂကလည္း ဘာမ႖ မဴပႂစု။ ထိုင္ဳကည့္႟ံု ဳကည့္သည္။
ကၾိက သူနာဴပႂငႀားရမ္းဴခင္းကို ခဵက္ခဵင္း ရပ္စဲရန္ ဳကံေသးသည္။ သိုႛေသာ္ တၾက္သားမကိုက္။ သူႛအဖိုႛ အခဵိန္
ကို ေငၾရေပၝက္ ရလမ္းအတၾက္ သံုးရဦးမည္။ အိမ္စရိတ္အတၾက္ ဘဏ္တင ၾ ္ သူ စုထားေသာ ေဒၞလာ ၄၅၀ ရႀိသည္။
ရက္သတၨကိုးပတ္ေတာ့ သံုးႎိုင္မည္။ ဆာေဖ့ကလည္း ထုိမ႖ အသက္ရႀည္ခဵင္မႀ ရႀည္မည္။
မတ္လကုန္ပိုင္းတၾင္ ကၾိ ေဆာင္းပၝးတပုဒ္ေရး၍ ႓ပီးသည္။ လၾန္ခဲ့သည့္ ေလးရက္ သူအလုပ္ထၾက္ခဵိန္မႀစ၍
ဒုတိယေဴမာက္ ေရး႓ပီးသည့္ ေဆာင္းပၝးဴဖစ္၏။ ထိုေဆာင္းပၝးကို ဂဵာနယ္တေစာင္သိုႛ ပိုႛရန္ စာပိုႛတုိက္သိုႛ သူထၾက္
လာခဲ့သည္။ ညစာပိုႛရထားႎႀင့္ အမီထည့္ခဵင္သည္။ သူႛခႎၭာကိုယ္႒ကီးကလည္း ႎႀစ္ရက္တိုင္တိုင္ အခန္းေအာင္းေနခဲ့ရ၍
ေညာင္းညာေနသည္။
သူႛဆႎၬမႀာ သူႛေခၝင္းထဲတၾင္ ရႀိေနသမ႖ ေဆာင္းပၝးမဵားကို ေရးခဵ႓ပီး ေငၾဴမန္ဴမန္ရႎိုင္သမ႖ ရေအာင္ ရႀာခဵင္သည္။
ေရးကၾက္က ကဵဥ္းေဳကာင္း သူသိသည္။ အဴခား အလုပ္တခုေတာ့ အဴမန္ရႀာရမည္။ ယခုမႀပင္ ပိုႛစ္သတင္းစာမႀ တႎႀစ္
ေဒၞလာ ၁၁,၈၀၀ ရေသာ အလုပ္ကို သူပို၍ စံုေရမက္ေရ ဴဖစ္ေနမိေတာ့၏။
စာပိုႛတိုက္၏ မေရႀာင္သာေသာ အေဴမၟာင္ဳကားတၾင္ ရႀာလီႎႀင့္ သူ ဘၾားကနဲ ေတၾႚဳကသည္။
ႎႀစ္ေယာက္သား မေတၾႛခဵင္ ဴမင္ရက္သား ဴဖစ္ဳကရပံုကို သူတိုႛမဵက္ႎႀာမဵားတၾင္ အထင္းသား ေပၞေနသည္။
မစၤတာကၾိကုိ ေနာက္ထပ္ မဵက္ႎႀာခဵင္းမဆိုင္ခဵင္ေတာ့ဟု သူႛကိုယ္သူ အ႒ကိမ္တေထာင္မက ေဴပာထားမိေဳကာင္း ရႀာလီ
သိသည္။ ကၾိကလည္း ဆာေဖ့ကိစၤ သူ စဥ္းစားခဵိန္ မရမခဵင္း ရႀာလီ့ကို မေတၾႚခဵင္။
ကၾိက ရႀာလီကို မေတၾႚခဵင္သည့္ အေဳကာင္းမႀာ ရႀာလီက သူႛကို မေတၾႛခဵင္သည့္ အေဳကာင္းဴဖစ္ေသာ
ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ သစၤာေဖာက္ေသာ ေခၝင္း႒ကီးကိစၤႎႀင့္မဆိုင္။
ေခၝင္း႒ကီးကိစၤကို အဴဖစ္မႀန္အတိုင္း ရႀင္းဴပရန္ ဝက္စ္က ကတိဴပႂထား႓ပီးသားပဲဟု ကိၾ နားလည္ေန၏။ ဝက္စ္
က ကတိမေပးေစကာမူ ရႀင္းဴပမည္သာ ဴဖစ္သည္ဟု သူယံုေန၏။ သိုႛေသာ္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၤကို ယခုေဴပာရ
မလား၊ ေစာင့္ရမလား မေဝခၾဲႎိုင္။
သူ၏ ရႀက္ဖၾယ္လိလိ ဴဖစ္ေဳကာင္းကုန္စင္ကို ရႀာလီသိလ႖င္ ဘာေဴပာေလမလဲ။ အေဖ လူညာဝၝးႎႀင့္ သား
လူလႀည့္စားတိုႛ တႎႀစ္နီးပၝး သူႛပစၤည္းမဵားဴဖင့္ စားေသာက္ မဵိႂဆိုႛဳကသည္ကုိ ရႀာလီ သိလ႖င္ ဘာေဴပာေလမလဲ။
ရႀာလီသာဆုိလ႖င္ ေခၝင္းကေလး အသာအယာ ဆတ္ဴပကာ မသိကဵိႂးက႗ံ ေရႀာင္ထၾက္သၾားမည္ဴဖစ္၏။ ကၾိကမူ
အိုးတိုးအန္းတန္းႎႀင့္ ရပ္လိုက္သည္။ ရႀာလီ့မဵက္ႎႀာေပၞတၾင္ ဓာတ္ေငၾႚမီးတိုင္မႀ မီးေရာင္ ထိုးကဵေနသည္။
ကၾိက "ေနေကာင္းရဲႚလား။ ခင္ဗဵားဳကည့္ရတာ သိပ္ပင္ပန္းေနသလိုပဲ" ဟု ေမးသည္။
ရႀာလီ၏ ပၝးဴပင္တၾင္ မာနေသၾးတံခၾန္ ထူေနသည္။ သူက မခိုးမခန္ႛ ရယ္သံကေလး တခဵက္ေပးကာ
"ေကဵးဇူးပၝပဲရႀင္။ ေနေကာင္းပၝတယ္"
ကၾိက ရႀာလီကို စိုက္ဳကည့္႓မဲ ဳကည့္ေနရင္း သူႛထံုးစံအတိုင္း ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ေမးလိုက္သည္။
"ဒၝဴဖင့္ ေဂဟာကိစၤကို သိပ္အာ႟ံုထားလိုႛနဲႛ တူတယ္"
"ေဂဟာကိစၤ မဟုတ္ပၝဘူး။ အဲဒီကိစၤထက္ ပိုဆုိးတယ္။ မတန္မရာ မိတ္ေဆၾတေယာက္ ကိစၤပၝရႀင္"
ရႀာလီေဴပာပံုကို ဳကားရေသာအခၝ ဝက္စ္အတၾက္ ကၾိ စိတ္မေကာင္း ဴဖစ္မိသည္။
"စိတ္မေကာင္းပၝဘူးဗဵာ။ ဒၝေပမဲ့"
"ဒီကိစၤကို ခုမႀေတာ့ ထည့္စဥ္းစားေနဖိုႛ မလိုေတာ့ပၝဘူး။ အခဵိန္လၾန္ပၝ႓ပီ။ ရႀင္စိတ္မေကာင္းတာကို ခဵက္ခဵင္း
ေဴပာရင္ေဴပာ၊ မေဴပာရင္ လံုးဝ မေဴပာေတာ့ဘူးလိုႛ ကဵမ ထင္ေနခဲ့တာ"
သူတိုႛ တဦးကိုတဦး အဳကာ႒ကီး ေငးဳကည့္ေနမိ၏။ စာပိုႛတုိက္ စ႒ကႅတၾင္ လူအမဵား ဥဒဟို သၾားလာေန
ဳကသည္။ သိုႛေသာ္ တေလာကလံုး သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္သာ ရႀိသလို ရပ္ေနဳကသည္။
"ခင္ဗဵား ဝက္စ္ကို ေတၾႛ႓ပီး႓ပီလား" ကၾိက သူႛပင္ကိုယ္သံႎႀင့္ မတူေသာ အသံဴဖင့္ေမးသည္။
ရႀာလီက ႎႀလံုးနာဟန္ဴဖင့္ ကိုယ္ကို လႁပ္လိုက္႓ပီး
"ဟုတ္ကဲ့ ေတၾႛ႓ပီး႓ပီ။ ဒၝေပမဲ့ သူကေတာ့ ေဴပာလိမ့္မယ္ မထင္ပၝနဲႛ။ သူက ႎႀလံုးသိပ္႒ကီးတဲ့လူ။ သိကၡာ သမာဓိ
သိပ္ရႀိတဲ့လူ။ မိတ္ေဆၾကို သစၤာေဖာက္ဖိုႛဆုိတာ ေဝလာေဝးတဲ့လူရႀင့္"
ကၾိသည္ အာေစးထည့္ထားသလို စကားတလံုးမ႖ မဟႎိုင္ဘဲ ရႀာလီကို ေငးဳကည့္ေနေလ၏။
ရႀာလီ၏ မဵက္လံုးဴပာမဵားသည္ ခုန္ထၾက္လာ႓ပီး သူႛအသဲကို ဓားႎႀင့္ ထိုးဆၾေနသလို ရႀိသည္။ ရႀာလီက
သူႛစကားအဴပန္ကို ေစာင့္ေနသည္။ ထုိအခိုက္ လူခဵင္းကၾဲသၾား႓ပီး စ႒ကႅေပၞတၾင္ ကၾိတေယာက္တည္း ကဵန္ရစ္ခဲ့ေလ၏။
ေဆာင္းပၝးစာအိတ္ကို စာတိုက္ပံုးထဲထည့္႓ပီး ဂေလာက္စက္စတာလမ္း ေနအိမ္သိုႛ သူဴပန္လာခဲ့သည္။
သူႛရင္ထဲတၾင္ မီးေလာင္႓မိႂက္ေနသည္။ ခၾင့္မလၿတ္ႎိုင္ေသာ ေခၝင္း႒ကီးေရးသူမႀာ သူဴဖစ္သည္ဟု ရႀာလီ
ယံုမႀတ္ေန႓ပီ။ ဝက္စ္က ရႀာလီႎႀင့္ ေတၾႛ႓ပီးဴဖစ္ေသာ္လည္း တမင္ကလား လိမ္ညာလို၍လား၊ သူႛဝသီအတိုင္း မႎႀစ္႓မိႂႚစရာ
ကိစၤကို လႀီးလၿဲေဴပာဴခင္းသာ ဴဖစ္မည္ဟု တထစ္ခဵ ယူဆသည္။

121
 အေရး႒ကီးသည္မႀာ သူရင္ဆိုင္ေနရသည့္ စိတ္မခဵမ္းေဴမ့ဖယ ၾ ္ အေဴခအေနဴဖစ္သည္။ ထိုကိစၤကို ကစိဖတ္
မတင္ေအာင္ ရႀာလီႎႀင့္ ခဵက္ခဵင္းလက္ငင္း ေဴဖရႀင္းရမည္။ ရႀာလီႎႀင့္ ေတၾႚစဥ္က သူဘာေဳကာင့္ အိုးတုိးအတႎႀင့္ ပၝးစပ္
မဟႎိုင္ခဲ့ရတာလဲ။
ရႀာလီကို သူမေတၾႛခဵင္ေသာ္လည္း ယေနႛ ေတၾႚလိုက္ရဴခင္းသည္ ေနာက္ထပ္ ခဵက္ခဵင္းေတၾႚဖိုႛ ဖန္လာသည္။
ယေနႛညမႀာပင္ ေတၾႚကို ေတၾႚရမည္။ အညၟာအတာကင္းေသာ ယိုးစၾပ္မႁ႒ကီးကို သူ သကႆာရႀင္းရမည္။
ကၾိသည္ အေတၾးမဵားကို ရင္ဝယ္ပိုက္လဵက္ သံုးမိုင္ခန္ႛ ခရီးကို လမ္းေလ႖ာက္ ဴပန္လာခဲ့သည္။
ညေန ၆ နာရီခၾဲ။ သူနာဴပႂကို ညစာစားရန္ ဴပန္လၿတ္႓ပီး သူႛအေဖ အိပ္ယာေဘးတၾင္ ကၾိ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
လူနာသည္ သစ္ေဆၾးတံုး႒ကီး ထုိးထားသလို ႓ငိမ္ေနသည္။ အသက္ဴပင္းဴပင္း႟ႁေန၏။ မဵက္ႎႀာကေဳကာက္စရာ။
မုတ္ဆိတ္ကဵင္စၾယ္တိုႛက ဆိုးထားေသာ ေဆးေရာင္ဴပယ္ကာ ဴဖႃနီေဳကာင္ဳကား ဴဖစ္ေန၏။ အဳကည့္ရဆုိးသည္။
ဇရာဒုဗၱလ အို႟ၾတ္တၾ႒ကီး သပ္သပ္မ႖မဟုတ္။ ယုတ္ညံ့ေသာ၊ စက္ဆုပ္ဖၾယ္ေသာ ဇရာဒုဗၱလ အို႟ၾတ္တၾ႒ကီးပၝတကား။
သူႛအေဖ၊ သူႛအေဖ။ တခၝက သူႛကိုယ္သူ ထင္ေနခဲ့သလို ႟ုိးသားေသာ တင္မ္ကၾိ၏ သားဴဖစ္ရတာကမႀ သူႛအဖိုႛ
ပုိေကာင္းဦးမည္။
စက္ဆုပ္စရာေကာင္းေသာ သူႛအေဖ၏ မဵက္ႎႀာမႀ သူ မဵက္ႎႀာလၿဲလိုက္သည္။
ကၾိသည္ သူႛတသက္တာတၾင္ ပထမဆံုးအ႒ကိမ္အဴဖစ္ သူႛဘဝဇာတ္ေဳကာင္းကို အဴခားသူမဵားကဲ့သိုႛ သဲလၾန္စ
ဴပန္ရႀာႎိုင္သည္။ သူနယူးေယာက္သိုႛ သၾားသည္။ တင္မ္ႎႀင့္ ႎႀစ္နာရီဳကာ ေတၾႚသည္။ ေမးသမ႖ အေဴဖရသည္။ ဒၾိဟ
သံသယအားလံုး ရႀင္းသၾားသည္။
ပထမဆံုး ဒၾိဟ ရႀင္းသၾားသည္မႀာ သူႛကို ေမၾးဖၾားခဲ့သည့္ ကိစၤဴဖစ္၏။ ဆာေဖ့၏ ဒုတိယအိမ္ေထာင္သည္
တိုးတိုး႒ကိိတ္႒ကိတ္ ဴဖစ္ေသာ္လည္း တရားဝင္သည္။ သူႛမိဘႎႀစ္ပၝးကို ထိမ္းဴမားေပးခဲ့သည့္ ဘုန္း႒ကီးအို႒ကီးႎႀင့္ သူ
ဆံုခဲ့သည္။ သူႛမိခင္အမည္မႀာ မစၤဖေလာ္ရက္တားေမအားလ္ ဴဖစ္သည္။ "သိပ္လႀတဲ့ ဇာတ္အဆိုေတာ္ကေလး" ဟု
တင္မ္က ေဴပာဴပသည္။ သူႛအေဖက သူႛအေမကို အလၾန္ဴမတ္ႎိုး ယုယသည္ဟုလည္း ဆုိသည္။
တင္မ္သည္ ကၾိအေဖ ေကာင္းစားစဥ္က ကၾိအေဖ၏ ဴမင္ရထား ေမာင္းသမားဴဖစ္သည္။ လက္စၾဲေကဵာ္လည္း
ဴဖစ္၏။ ဆာေဖ့ အ႟ႁပ္ေတာ္ပံု႒ကီး မေပၞမီ တႎႀစ္ခန္တ ႛ ၾင္ ကၾိအေဖ အေဴခယုိင္လာ၍ ဴမင္းလႀည္းသမားကို ဴဖႂတ္ရသည္။
ဴမင္းမဵားကို ေရာင္းစားရသည္။ အိမ္ေဴပာင္းေ႟ၿႚရသည္။ ဆာေဖ့ အဖမ္းခံရခဵိန္မႀသာ ဆရာတပည့္ ေနာက္ထပ္ ေတၾႚဳက
ရေတာ့သည္။ ရက္သတၨပတ္အတန္ဳကာတၾင္ သူႛဆရာက သူႛကို လာေတၾႚရန္ စာေရးေခၞသည္။
ဆာေဖ့က သူႛတပည့္ကို ဴဖစ္ေဳကာင္းကုန္စင္ ေဴပာဴပသည္။ သူ စီးပၾားပဵက္႓ပီးေနာက္ အမဵိႂးသမီးတဦးကို
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ မဳကာမီက သားကေလးတေယာက္ ရသည္။ ယခု သူႛဇနီးမႀာ ေသေကာင္ေပၝင္းလဲ
ဴဖစ္ေနသည္။ ဒီေတာင္က ေကဵာ္ႎိုင္ပံုမေပၞေတာ့။ ေ႔ကးရႀင္မဵားက သူႛပစၤည္းမႀန္သမ႖ကို ဝိုင္းႎႁိက္ေနဳက၍ သူႛဇနီးအား
ေငၾမေထာက္ပ့ံႎိုင္။
ယခုပင္လ႖င္ သူႛအရိပ္အဴခည္ကို ေစာင့္ဳကည့္ေနဳကသည္။ သူ ေငၾထိန္ဝႀက္ထားေလမလားဟု ယနံႛမကင္း
ဴဖစ္ေနဳကသည္။ သူႛမိတ္ေဆၾအားလံုးက သူႛကို အႎူအ႟ၾဲပမာ စၾန္ႛခၾာေရႀာင္ဖယ္ေနဳကသည္။ သူကလည္း မည္သူႛထံမႀ
လက္ဝၝးဴဖန္ႛမေတာင္းခဵင္။
ယခု သူ ေထာင္ထဲဝင္ရေတာ့မည္။ မိခင္မဲ့၊ မိတ္ေဆၾမဲ့၊ ဥစၤာမဲ့ ေမၾးကင္းစ သားငယ္ကေလးကို ေလာက
အလယ္တၾင္ မဵက္စိသူငယ္ ထားရစ္ခဲ့ရေတာ့မည္။ တင္မ္က ကိုယ့္သားလို ေက႗းေမၾး ေစာင့္ေရႀာက္ႎိုင္ပၝ့မလား။
တင္မ္ မေဝႎိုင္မခၾဲႎိုင္ဴဖစ္ေနစဥ္ ဆာေဖ့က သူႛအနားကပ္႓ပီး ႎႀစ္ကုိယ္ဳကားေဴပာသည္။ ကေလးအတၾက္
ေငၾအခဵိႂႚ သူဖယ္ထားသည္။ တင္မ္ထံသိုႛ တလ ၂၅ ေဒၞလာပိုႛေပးမည္။ လဆန္းတိုင္း ေငၾအေရာက္ ပိုႛေပးရန္ ဆာေဖ့က
အာမခံဝႎၩာခံသည္။ တင္မ္က ဳကပ္တည္းေနခဵိန္ဴဖစ္၍ ဝမ္းသာအယ္လဲ လက္ခံလိုက္သည္။
တင္မ္ မႀန္းဆဳကည့္ရသေလာက္ ဆာေဖ့သည္ သူႛသားကို ဴပန္ေတၾႛခဵင္ပံုလည္းမရ။ ဴပန္ေတၾႛရန္လည္း
မေဴမၟာ္လင့္။ ကေလးကို ေက႗းေမၾးသုတ္သင္မႁအတၾက္ စီမံ႓ပီးသည့္ေနာက္ ကိစၤဴပတ္႓ပီဟု ကမၳသကာ သေဘာထား
လိုက္ပုံရသည္။
သူႛႌၿန္ဳကားခဵက္မႀာ ကေလးကို ေစာင့္ေရႀာက္သူအဴဖစ္ ႎႁတ္လံုရမည္။ ကေလးက သူႛကို မႀီခိုေနသမ႖
ကာလပတ္လံုး ေက႗းေမၾးထားရမည္။ ကေလး၏ဘဝကို မစၾက္ဖက္ရ။ ကေလး တဴခားေရာက္သၾားလ႖င္ မဵက္ဴခည္မဴပတ္
ေစာင့္ဳကည့္ေနရမည္။ အကူအညီေတာင္းလ႖င္ ေပးရန္ အသင့္ရႀိေနရမည္ဟူ၍သာ ဴဖစ္သည္။
ဤအခဵက္အားလံုးကုိ ေသတပန္သက္တဆံုး လ႖ိႂႚဝႀက္ထားရန္ တင္မ္ သစၤာဆို႓ပီးေနာက္ ဆရာတပည့္
ခၾဲခၾာဳကသည္။ ေနာက္တပတ္အဳကာတၾင္ ည႒ကီးမင္း႒ကီး ဴမင္းလႀည္းတစီး တင္မ့္အိမ္ေရႀႚသိုႛ လာရပ္သည္။ တဝၝးဝၝး
ငိုေနေသာ ကေလးငယ္ကို လက္ဆင့္ကမ္းသည္။
ကၾိ၏ လူႛဘဝသည္ ဤနည္းႎႀင္ႎႀင္ စတင္ခဲ့ရ၏။ သူႛမိခင္သည္ တင့္မ္လက္သိုႛ ကၾိမေရာက္မီ တရက္ ႎႀစ္ရက္
ကပင္ ကၾယ္လန ၾ ္ခဲ့သည္။ ဘယ္ေနရာတၾင္ ေဴမဴမၟႂပ္သ႓ဂိႂလ္ခဲ့သည္ကို တင္မ္မသိ။

122
 ႎႀစ္ေတၾလေတၾ ကုန္လန ၾ ္လာခဲ့သည္။ အေဖ့ေသၾး ဴပလာသည့္ ကေလးကို တင္မ္တိုႛမိသားစု တအ့ံတဳသ
ေတၾႛလာရသည္။ မစၤတာဆာေဖ့သည္ ထုိင္ရာမထ စာဖတ္ေလ့ရႀိသည္။ သူႛသားကလည္း သူႛအခဵိႂးအတိုင္းပင္။ လူထူး
လူဆန္းကေလး။ မသင္မဳကားရဘဲ ပံုႎႀိပ္စာလံုးေလာက ဝဲဳသဃထဲသိုႛ ခုန္ဆင္းသၾားသည္။
ဆာေဖ့ ေထာင္ကလၾတ္ေဳကာင္း သတင္းစာမဵားတၾင္ ဖတ္ရသည္။ သုိႛေသာ္ အေဴခအေန တစံုတရာ မေဴပာင္း။
ပိုႛေနကဵ ေငၾမဵားကို ပိုႛေပးသည္။ ပိုႛသူ၏ အမည္သာ နီကုိလိုဗီးယပ္ဟု ေဴပာင္းလာခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္ႎႀစ္မဵား ကုန္လၾန္ဴပန္သည္။ ႎႀစ္ေပၝင္းအစိတ္ခန္ႛဳကာခဲ့သည္။ တေနႛတၾင္ တင္မ္စာတေစာင္ရသည္။
သူမႀတ္မိေနေသာ လက္ေရးဴဖင့္ သူႛကို တေနရာသိုႛ လာေရာက္ေတၾႛဆံုရန္ ေခၞေသာစာဴဖစ္သည္။
တင္မ္သၾားေတၾႛသည္။ သူသိခဲ့ဖူးေသာ လူငယ္လူသၾက္ သူႛဆရာအစား သုန္မႁန္ခက္ထန္ေသာ အဖိုး႒ကီးကို
ေတၾႛသည္။ အစတၾင္ သူမႀတ္ပင္ မမႀတ္မိ။
ဆာေဖ့က လူးလာေခၝက္တံုႛ လမ္းေလ႖ာက္ရင္း သူႛစိတ္ကူးကို ေဴပာဴပသည္။ မခဵႂပ္တီးႎိုင္ေသာ အာသာဆႎၬ
ဴပင္းဴပမႁေဳကာင့္ သူႛ႓မိႂႚသိုႛ သူဴပန္႓ပီး ေခၝင္းခဵရန္ စီစဥ္သည္။ ယေနႛ ထို႓မိႂႚတၾင္ အေဴခစိုက္႓ပီး အလုပ္လုပ္ေနသည္။
သားကုိ ဴပန္ေခၞရန္ ဆႎၬေပၞလာသည္။ စိတ္႟ူးေပၝက္သည္ဟု စကားလံုးသံုးသည္။
နာကဵည္းခၝးသီးေသာ၊ ေဴခသလံုးအိမ္တုိင္လုပ္ခဲ့ရေသာ အစၤေမလီ 94 ႎႀစ္မဵားအတၾင္း ဆာေဖ့သည္ ကုိယ့္ရင္
ေသၾးအေပၞ အတၾယ္အတာဴဖစ္လာခဲ့သည္။ သုိႛေသာ္ မည္သည့္အေဳကာင္းႎႀင့္မ႖ သူမေသမီ သူႛသားကို အေဖ မေဖာ္ရ။
အေဖ ေဖာ္လ႖င္ ဴမၟႂပ္ထားေသာ သူႛဇာတ္ထုပ္ေပၞကုန္မည္။ ထုိႛေဳကာင့္ သူႛသားကို သူစိမ္းတရံပမာ ဆက္ဆံမည္။
ေစာင့္ဳကည့္မည္။ အကဲဴဖတ္မည္။ ေရာေယာင္ေသၾးေသာက္ႎႀင့္ သိက႗မ္းဖၾဲႛမည္။ ထုိႛေနာက္မႀ သင့္သလို ဆက္၍ စခန္း
သၾားမည္။
ဆာေဖ့က သူႛသားကို သူႛ႓မိႂႚသုိႛ ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္သည္။ တင္မ္က သၾားဴဖစ္ေအာင္ တိုက္တၾန္းသည္။
နီကိုလိုဗီးယပ္ အမည္ခံ ဆာေဖ့ေနထိုင္ရာအိမ္သုိႛ နတ္လမ္းႌၿန္သည္။
ဆန္းဳကယ္ေလစၾ။ အားလံုးကို ဴပန္ စဥ္းစားဳကည့္မႀ ဆန္းဳကယ္ေလဴခင္းဟု ေတၾးမိသည္။
မည္သိုႛပင္ဴဖစ္ေစ၊ သူသည္ သူႛအေဖ၏ သနားစရာ သားေကာင္မဟုတ္။ သံသယဒၾိဟတိုႛဴဖင့္ ဳကာေတာင့္
ဳကာလႀစာၾ ေနခဲ့ရ႓ပီးသည့္ေနာက္ အႎိၩမ အေဴခ၌ သူဘ ႛ ဝ ဇာတ္လမ္းအစံုကို သိခၾင့္ဳကံႂလာရသည္။ ဒၝႎႀင့္ပင္ သူႎႀစ္သိမ့္
ဝမ္းေဴမာက္လႀ႓ပီ။ အမႀန္တရားကိုသိရန္ႎႀင့္ သိလာေသာ အမႀန္တရားကို အ႟ၾံႚအေဳကာက္မရႀိ ရင္ဆိုင္ရန္မႀာ သူႛဘဝ၏
အာသာဆႎၬဴဖစ္ေသာေဳကာင့္ေပတည္း။
ဆာေဖ့သည္ အိပ္ရာထဲတၾင္ လႁပ္႟ံုမ႖ လၾန္ႛလိုက္၏။ ကၾိက ဆာေဖ့၏ စက္ဆုပ္ဖၾယ္မဵက္ႎႀာကို ခဏမ႖
ေငးစိုက္ဳကည့္ေနသည္။ သူႛအေဖ။ သူသည္ သူႛအေဖ၏ နာမည္ကို ယူရေတာ့မည္။ ထုိနာမည္ဆိုး႒ကီး၏ဒဏ္ကို
တသက္လံုး ကုန္းခံရေတာ့မည္။
သူနာဴပႂဆရာမ ဴပန္ေရာက္လာသည္။ ကၾိ အစား လူနာေစာင့္သည္။ ကၾိ ေအာက္ထပ္သိုႛ ဆင္း၍ တေယာက္
တည္း ညစာ စား၏။ သူႛအေတၾးသည္ ဆိုးေမၾခံကိစၤမႀ ေ႟ၾႚေလဵာကာ မစၤ ရႀာလီေဝလင္ႎႀင့္ တနာရီအတၾင္း မဵက္ႎႀာခဵင္း
ဆိုင္ရမည့္ ကိစၤသိုႛ ေရာက္သၾားဴပန္ေလ၏။
ေတၾႛဖိုႛအေရးက သူႛကို ဆၾဲေဆာင္သည္ႎႀင့္အမ႖ ထုိဆၾဲေဆာင္မႁအားထက္ ပို၍ ဴပင္းထန္စၾာ တၾန္းဖယ္သည္။
သူႛအေဳကာင္း၊ သူႛအေဖအေဳကာင္း၊ ေငၾအေဳကာင္း ဴဖစ္ရပ္မႀန္ အားလံုးကို ရႀာလီအား ေဴပာဴပရန္ သူႛကိုယ္သူ
နားခဵ၍မရ။ တပတ္လံုးလံုး ခဵီတံုခဵတံု ဴဖစ္ေနသည္။ ဆိုင္းငံ့ထားဖိုႛအေရးက အေလးသာေနသည္။
ဆာေဖ့က ေနႛေသမလား၊ ညေသမလား မသိ။ ေသသၾားလ႖င္ ရႀာလီကို ေဴပာဴပသည့္အတၾက္ ႎႁတ္မလံုရာ
မေရာက္။ တဖက္တၾင္ ဆာေဖ့ နာလန္ထူလာခဲ့ေသာ္ သူကိုယ္တိုင္ ေ႔ကးေဟာင္း ဆပ္ႎိုင္ခၾင့္ရႀိေအာင္ လုပ္ေပးရဦး
မည္။
တခဵက္ရႀိေသး၏။ ေငၾကိစၤက မေရမရာ႒ကီး ဴဖစ္ေနေသးသည္။ ေငၾ ဘယ္ေလာက္မဵား၍ ဘယ္မႀာ ရႀိမႀန္းမသိ။
ဆာေဖ့ ကၾယ္လၾန္ခဵိန္တၾင္ သူကိုယ္တိုင္ေသာ္မႀ ထုိေငၾမဵားကို ေတာင္းခံ၍ ရမည္။ တပ္အပ္မသိႎိုင္ေသး။
ဤသံသယမဵားအဳကား၊ ရႁပ္ေထၾးေသာ ဤအေဴခအေနအဳကားမႀာပင္ သူႛစိတ္က အမႀန္တရားကို ဖံုးအုပ္
မထားလို။ ယုတ္စၾအဆံုး သိသင့္သိထိုက္သည့္ အခၾင့္အေရးရႀိသူအား အသိမေပးဘဲ မထားလို။

94
အစၤေမလီ။ ။ ဝိုင္းပယ္ခံရသူ။ သမၳာကဵမ္းစာ ကမာၲဦးကဵမ္းလာ အာဴဗံႎႀင့္ က႗န္မ ဟာဂရတိုႛမႀ ရေသာသား
ဣရႀေမလ။ အာဴဗံ၏ မယား စာရာက ႎႀင္ထုတ္၍ ေတာထဲသိုႛ ေရာက္သၾားသည္။ "သူသည္ လူ႟ိုင္းဴဖစ္လိမ့္မည္။
လူအေပၝင္းတိုႛကို ရန္ဘက္ဴပႂလိမ့္မည္။ သူႛကိုလည္း လူအေပၝင္းတုသ
ိႛ ည္ ရန္ဘက္ဴပႂဳကလိမ့္မည္" (ကမာၲဦးကဵမ္း
၁၆း၁၂)

123
 ဆာေဖ့သားမႀန္းသိလ႖င္ ရႀာလီ မဳကည့္ခဵင္ေအာင္ မုန္းေကာင္း မုန္းမည္။ မုန္းမႀာ ေဳကာက္႟ံုႎႀင့္ေတာ့ သူ ေရငံု
မေနႎိုင္။ ဤဴဖစ္ရပ္မႀန္မဵားကို ရႀာလီအား ေဴပာဴပမည္ဟူေသာ သူႛစိတ္ဆံုးဴဖတ္ခဵက္သည္ ေဂဟာကိစၤ ခဵက္ခဵင္း
သကႆာရႀင္းေရးႎႀင့္ ေရႀႚသၾားေနာက္လိုက္ ပမာဴဖစ္သည္။ စာတိုက္တၾင္ ရႀာလီႎႀင့္ ေတၾႛစဥ္ကပင္ ေဂဟာကိစၤ သကႆာ
ရႀင္းေရးသည္ သူႛအေတၾးကို စိုးမိုးေနခဲ့၏။ သုိႛေသာ္ ေတၾးေလေတၾးေလ ႟ႁပ္ေထၾးေလ ဴဖစ္လာ၏။
ေဂဟာေခၝင္း႒ကီး ကိစၤတၾင္ သူတာဝန္မရႀိသည့္အတိုင္း ေခၝင္းေရႀာင္လိုက္လ႖င္ ဝက္စ္ ေခဵာင္ပိတ္မိေတာ့မည္။
ေခၝင္း႒ကီးကို သူကိုယ္တိုင္ေရး႓ပီးမႀ ေခၝင္း႒ကီးေဳကာင့္ ဴဖစ္ေပၞလာသမ႖အဴပစ္ကို သူတပၝးေပၞသိုႛ ပံုခဵသည့္အတၾက္
ဝက္စ္ကို သူ ဒဏ္ခတ္ရေတာ့မည္။
ဝက္စ္ ဤအဴဖစ္ေရာက္ေစရန္ သူမလုပ္။ ဝက္စ္အဖိုႛ ဘယ္သူမဴပႂ မိမိမႁသာ ဴဖစ္သည္။ သူပဲ ေခၝင္း႒ကီး
ေရးသည္။ သူပဲ ႓ငိမ္ေနသည္။ လူတိုင္း ကိုယ့္အဴပႂအမူအတၾက္ ကိုယ္တာဝန္ယူရမည္။ သိုႛမဟုတ္ပၝက တေလာကလံုး
စည္းလၾတ္ဝၝးလၾတ္ ဝ႟ုန္းသုန္းကား၊ ကေမာက္ကမ ဴဖစ္ရေပေတာ့မည္။
ရႀာလီအား ဴဖစ္ရပ္မႀန္ေဴပာဴပဴခင္းဴဖင့္ သူကိုယ္တိုင္လည္း မႎႀစ္႓မိႂႚစရာ အေနအထားတၾင္ ေရာက္ရေပဦးမည္။
တေယာက္ကို တေယာက္ လက္ညိၟႂးထိုးဴခင္းမဵိႂးကို ဘယ္သူမႀ မ႒ကိႂက္။
တေယာက္တည္း ထိုင္ရင္း ဆက္ေတၾးေနမိ၏။ အဳကံေကာင္းတခု ေပၞလာသည္။ ဝက္စ္ကို တယ္လီဖုန္း
ဆက္႓ပီး ဤကိစၤကို အမႀန္ေရာက္ေအာင္ ရႀင္းဴပလိုက္ရန္ ေဴပာမည္ဟု သူစိတ္ကူးမိသည္။ ဝက္စ္က ရႀင္းမည္ မုခဵ။
ရႀာလီကို ေတၾႚရန္မႀာ ဝက္စ္အဖိုႛ ရင္နာစရာေကာင္းေပလိမ့္မည္။ သူႎႀင့္ခဏ စကားေဴပာရာ၌ပင္ ရႀာလီမည္မ႖
စိတ္မခဵမ္းမသာဴဖစ္ေနေဳကာင္း သိသာလႀသည္။ ထိုႛဴပင္ ဝက္စ္သည္ ရက္သတၨတပတ္လံုးလံုး ဖၾင့္မေဴပာခဲ့ဴခင္းကို ဝန္ခံ
ရဦးမည္။ မစၤေဝလင္က ဝက္စ္ကို ခၾင့္လၿတ္မည္သာ။ သုိႛေသာ္ ဝက္စ္အဖိုႛ ရႀာလီႎႀင့္ ပိုေန႓မဲ ကဵားေန႓မဲ ဴပန္မဴဖစ္ႎိုင္
ေတာ့။ အမဲစၾန္း ထာဝစဥ္ ထင္ေတာ့မည္။
ကၾိသည္ ဝက္စ္ကို သူ သိက႗မ္းသမ႖ လူအားလံုးထက္ ပို၍ အထင္႒ကီးသည္။ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္းထက္ပင္
အထင္႒ကီးေသးသည္။ ယခုမူ သူႛကို ဘယ္ေသာအခၝမ႖ အထင္မ႒ကီးေတာ့။ မစၤေဝလင္ကလည္း အလားတူ သေဘာ
ထားလိမ့္မည္ဟု သူတထစ္ခဵ သိေနသည္။
သိုႛဴဖင့္ ဤကိစၤက ပို၍ ပို၍ အေရး႒ကီးလာသည္။ အေဳကာင္းမႀာ ဝက္စ္သည္ မစၤေဝလင္ လက္ထပ္ရန္
ရည္မႀန္းထားသူဴဖစ္သည္ဟု ဆာေဖ့က ေဴပာခဲ့ဖူးဴခင္းေဳကာင့္တည္း။
တစတစႎႀင့္ မပယ္လႀန္ႎိုင္ေသာ ေကာက္ခဵက္တခု ေပၞလာသည္။
ရႀာလီေဝလင္အဖိုႛ ေဂဟာေခၝင္း႒ကီးကို ဝက္စ္ေရးသည္ဟု သိရဴခင္းထက္ မိမိေရးသည္ဟုသာ ထင္ခဵင္ေပ
လိမ့္မည္။
ေနာက္ဆံုးတၾင္ ဤအေတၾးေပၞလာ၏။ ဤအေတၾးက သူႛကို ခုန္အုပ္သည္။ သူက တၾန္းဖယ္ခဵသည္။ သိုႛေသာ္
ဴပန္လာ၏။ ဝက္ဝံဖမ္းသည့္ ႒ကိႂးတန္းလန္း သစ္တံုးပမာ ဴဖစ္သည္။ ဴပင္းဴပင္းတၾန္းေလေလ ဴပင္းဴပင္းဴပန္ေဆာင့္ေလေလ။
ထိုစိတ္ကူး တန္းတန္းစၾဲေပၞေနဴခင္းကို သူေကာင္းေကာင္း နားလည္သည္။ ဤကိစၤသည္ ဴပႍနာတလံုး၏
အသက္ဴဖစ္သည္။ သူက ရႀာလီေဝလင္၏ မိတ္ေဆၾမ႖သာ ဴဖစ္သည္။ ထူေဴပာ ဗိုလ္ေဴခမဵား ေဝေနထဲက တဦးမ႖သာ။ သူ
မေဴဖာင့္မတည္မႁေဳကာင့္ ရႀာလီ နာကဵည္းရသည္ဆိုလ႖င္ ခဏပန္းသာ နာကဵည္းရလိမ့္မည္။ မိတ္တု မိတ္ေယာင္
ဟူသည္ ဴမန္ဴမန္ေမ့ေပဵာက္စ႓မဲ မဟုတ္လား။
ဝက္စ္ကမူ ရႀာလီ၏ အသဲဗိမာန္ကို ပိုင္စိုးသူ ဴဖစ္သည္။ ခဵစ္သူႛဂုဏ္သေရ ညစ္စၾန္းေပဴခင္းကို တိမ္း၍မရ၊
ေရႀာင္၍မရ။ ေနာက္ဆံုးအခဵိန္ကဵမႀ ပက္ပင္း ေတၾႚလိုက္ရလ႖င္ ရႀာလီခမဵာ အသဲကၾဲရႀာရေတာ့မည္။
သူႛအဖိုႛ ရႀာလီစိတ္ခဵမ္းသာေစရန္ ႓ငိမ္႓ငိမ္ထုိင္႓ပီး တခၾန္းတပၝဒမ႖ မဟဘဲ ေန႟ံုသာ ရႀိေတာ့သည္။ ရႀင္းလႀ၏။
သိုႛဴဖင့္ အေရးကိစၤ ေဴပာင္းလဲသၾားသည္။
ဤအေရးကိစၤသည္ သူႎႀင့္ ဝက္စ္ဳကားမႀ အေရးကိစၤမဟုတ္။ သူႎႀင့္ ရႀာလီေဝလင္ဳကားမႀ အေရးကိစၤ
ဴဖစ္သည္။ ရႀာလီ၏ ေပဵာ္႟ၿင္မႁ၊ စိတ္ခဵမ္းသာမႁ၊ ဘဝပီတိႎႀင့္ သူ၏ ေပဵာ္႟ၿင္မ၊ႁ စိတ္ခဵမ္းသာမႁ၊ ဘဝပီတိ အရးကိစၤလည္း
ဴဖစ္ေခဵ၏။ သူႛေပဵာ္႟ၿင္မႁ အေရးကိစၤမ႖သာ မဟုတ္။ သူႛသိကၡာ၊ သူႛတရားမ႖တမႁ စိတ္ဓာတ္၊ သူႛဂုဏ္သေရ၊ သူႛသစၤာ
တရား ဴမတ္ႎိုးမႁ အေရးကိစၤလည္း ဴဖစ္ေခဵသည္တကား။

(၂၉)

ရႀာလီသည္ အိမ္ေဖာ္ကေလး ယူလာေသာ လင္ပန္းထဲမႀ ဧည့္သည္အမည္ကတ္ဴပားကို ယူဳကည့္လိုက္၏။ ကတ္ဴပား

ေပၞမႀ နာမည္ကို ဴမင္လိုက္ရေသာအခၝ ခဵီတံုခဵတံု ဴဖစ္သၾား၏။ စိတ္မေဝခၾဲႎိုင္ ဴဖစ္ေန၍ မႀန္ေရႀႚ၌ရပ္ကာ သူႛကိုယ္သူ
ဳကည့္ေနမိ၏။

124
 "ေအး၊ ေအး။ ခဏဳကာရင္ ငၝဆင္းလာခဲ့မယ္လိုႛ ေဴပာထားႎႀင့္"
ရႀာလီ ကတုန္ကယင္ ဴဖစ္ေန၏။ ဘာေဳကာင့္မႀန္း မသိ။ လက္ဖဵားမဵား ေအးစက္ေနသည္။ ေကဵာထဲသိုႛ စိမ့္ေန
သည္။ ပၝးဴပင္ကို ေသၾးေရာင္သန္းလာေအာင္ လက္ကိုင္ပုဝၝဴဖင့္ ပၾတ္ေပးရသည္။ သူႛႎႁတ္ခမ္းမဵားက မဲ့ေရာင္သန္းေန၍
မႀန္ထဲတၾင္ ဴပံႂးဳကည့္ရေသးသည္။ ေနႛတကုတ္ကုတ္ ညတလႁပ္လႁပ္ သူအလုပ္လုပ္လၾန္းသည္။ ေလ႖ာ့ဦးမႀ ဴဖစ္မည္။
ဖေယာင္းတိုင္လို အစၾန္ႎႀစ္ဖက္စလံုးမႀ မီးထၾန္းညၟိေန၍ မဴဖစ္။ ယခုေတာ့ မစၤတာကၾိကို ေတၾႚလိုက္ရဦးမည္။
ဘယ္ေဴဖရႀင္းခဵက္မဵိႂးကမႀ ေဴဖရႀင္းမေပးႎိုင္ေတာ့ေဳကာင္း အဴပတ္ေဴပာလိုက္ဦးမည္။
ရႀာလီက ကၾိကို လက္ဆၾဲ ႎႁတ္မဆတ္။ လက္တဖက္က စာအုပ္ကိုင္၊ အဴခားတဖက္က အလုပ္မဵားေန
သေယာင္ လုပ္ထားသည္။ ကၾိက မီးလင္းဖိုေဘးတၾင္ ရပ္ေစာင့္ေန၏။ သူႛမဵက္ႎႀာကို ဴမင္လိုက္ေသာအခၝ ရႀာလီ
တုန္သၾားသည္။ ယခင္တခၝ ေတၾႚခဲ့ရစဥ္ကထက္ ၁၀ ႎႀစ္ခန္ႛ အိုမင္းသၾားသည္ဟု ထင္ရသည္။ ယခင္က သူႛမဵက္ႎႀာ
သည္ အ႟ၾယ္ႎႀင့္ မလိုက္ေအာင္ အရင့္ေယာ္ဆံုး မဵက္ႎႀာဟု ရႀာလီ ထင္ခဲ့၏။ ထိုအထင္သည္ ယခု မႀားေနလ႓ပီ။
ကုလားထိုင္တၾင္ ထုိင္မိသည္ႎႀင့္ တ႓ပိႂင္နက္ ကၾိ စကားစေဴပာသည္။ ကၾိက ဘာေဴပာရမည္ကို ႒ကိႂတင္ေတၾး
ဆထားသည့္ ေလသံဴဖင့္
"ကဵေနာ္ အလၾန္အေရး႒ကီးတဲ့ ကိစၤတခု ေဴပာမိဖိုႛလာခဲ့တာပၝ။ လတ္တေလာေတာ့ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္လိုႛပဲ သေဘာ
ထားေစခဵင္ပၝတယ္"
ကၾိ၏ အဳကည့္က သူႛအဳကည့္ထက္ တည္႓ငိမ္ေန၍ ရႀာလီ ေနမထိ ထိုင္မသာဴဖစ္သည္။ တဴခားသိုႛ
လႀည့္ဳကည့္မိသည္ကိုပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို က႗ဲ႓မီးတိုရသည္။ ရႀာလီက
"ကဵမ ဘယ္လုိသေဘာထားရမယ္ ဆိုတာ ရႀင့္မႀာ ေတာင္းဆိုခၾင့္ မရႀိဘူးလိုႛ ထင္ပၝတယ္"
ကၾိက မခဵိဴပံႂး ဴပံႂးသည္။
"ကဵေနာ္္ ေတၾႛထားတဲ့ ကိစၤ ေဴပာခဵင္လိုႛပၝ။ အလုပ္သေဘာပၝပဲ။ ခင္ဗဵားအတၾက္လဲ ေသေရးရႀင္ေရးလို
အေရး႒ကီးပၝတယ္"
"ေတၾႚထားတယ္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပၝတယ္။ အေဴခအေနအရ ခင္ဗဵားကလၾဲရင္ တဴခား လူေတၾ သိလိုႛ မဴဖစ္ေသးပၝဘူး"
"ဒၝေတာ့ နားေထာင္႓ပီးမႀ ကဵမ ဆံုးဴဖတ္ႎိုင္မႀာေပၝ့ရႀင္"
"႒ကိႂက္သလိုလုပ္ပၝေလ။ ကဵေနာ္ မစိုးရိမ္ပၝဘူး။ မစၤေဝလင္။ ကဵေနာ္ေဴပာမႀာက ဟင္နရီ ဂဵီဆာေဖ့ မေသ
ေသးဘူးဆိုတာပဲ"
သူေမ႖ာ္လင့္ထားသည့္ ကိစၤႎႀင့္ လံုးဝ တဴခားစီ ဴဖစ္ေန၍ ရႀာလီ ဳကက္ေသ ေသေနသည္။
"မေသ႟ံု မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီအနီးအနားမႀာပဲ ရႀိေနတယ္။ တရား႟ံုး လက္လႀမ္းမီတဲ့ ေနရာမႀာ ရႀိေနတယ္"
ကၾိက ဆက္ေဴပာသည္။
"အို၊ ရႀင္ ဘယ္လိုလုပ္သိသလဲ။ အခု သူဘယ္မႀာလဲ"
"ဒီအခဵိန္မႀာေတာ့ ကဵေနာ္ မေဴပာႎိုင္ေသးဘူး"
ခဏ႓ငိမ္ေနဳကသည္။ ရႀာလီက မီးလင္းဖိုကို ဆၾေနသည္။
"သူေသခဵင္မႀ ေသဦးမႀာ ဆုိတာေတာ့ ကဵမတိုႛ သိပၝတယ္" ရႀာလီက ေဴဖးေဴဖးေဴပာသည္။
"သူစိတ္ခဵမ္းသာ ကိုယ္ခဵမ္းသာ ရႀိပၝေစလိုႛ ကဵမ ဆုေတာင္းပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ကဵမတိုႛ သူႛကိစၤကို မစဥ္းစား
ဳကေတာ့ပၝဘူး။ ကိစၤက ဴပတ္ေန႓ပီပဲရႀင္။ တရား႟ံုး ဆိုတာကလဲ သူႛကို ေပးသင့္တာထက္ေတာင္ ပို႓ပီး အဴပစ္ေပး႓ပီး
ေန႓ပီပဲဟာ"
"အဴပစ္ေပးတဲ့ ကိစၤကို ေဴပာေနတာ မဟုတ္ပၝဘူး။ သူႛမႀာ ေငၾေတၾရႀိတယ္လိုႛ ကဵေနာ္ သိထားတယ္။ အထုပ္
အထည္႒ကီးကို ရႀိတယ္"
"သူႛ ေငၾေတၾကို ကဵမတိုႛ လိုခဵင္တယ္လိုႛ ရႀင္ထင္ေနသလား"
"သူႛ ေငၾေတၾ ဟုတ္လား။ သူႛေငၾ တဴပားတခဵပ္မႀ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုး ခင္ဗဵားတိုႛ ပစၤည္းခဵည္းပဲ။ ဒၝေဳကာင့္
ေငၾကိစၤ ခင္ဗဵားကို ကဵေနာ္ ေဴပာဴပေနတာေပၝ့"
"မဴဖစ္ႎိုင္တာဘဲ။ ကဵမ နားမရႀင္းပၝဘူး"
ကၾိက ကုလားထိုင္တၾင္ ကိုယ္မတ္မတ္ထိုင္ကာ ေရႀႚေန႒ကီးပမာ ရႀင္းဴပေနသည္။ ေဝလင္ အပ္ႎႀံေငၾမဵားမႀ
အခဵိႂႚကို ဆာေဖ့ ကဲ့ထုတ္ထားခဲ့ပံု၊ သူေထာင္က လၾတ္ကထဲက မေတာင့္မတ မေဳကာင့္မဳကေနခဲ့ပံုမဵားကို ရႀင္းဴပသည္။
"ေငၾ အတိအကဵကိုေတာ့ မခန္ႛမႀန္းႎိုင္ေသးဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ေဒၞလာငၝးေသာင္းထက္ေတာ့ ေလဵာ့မႀာ မဟုတ္ဘူး။
တသိန္းေလာက္အထိ ရႀိခဵင္လဲရႀိမယ္။ မစၤတာဆာေဖ့ကေတာ့ ဒၝေတၾဟာ သူႛေငၾလိုႛထင္တယ္။ ဒၝေပမဲ့ လံုးဝမဟုတ္ဘူး။
ကဵေနာ္ ေရႀႚေနတေယာက္နဲႛ တိုင္ပင္႓ပီး႓ပီ။ သူလူမၾဲစာရင္း သၾင္းခံရတုန္းက ဒီေငၾေတၾကို ထိန္ခဵန္ထားတာဴဖစ္ရမယ္။

125
 အဲဒီလိုဆိုရင္ လိမ္လည္ ထၾက္ဆိုမႁနဲႛေတာင္ အဴပစ္ေပးခံရႎိုင္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ႟ံုးေတာ္မႀာ ေလ႖ာက္ယူရင္ အဲဒီေငၾ
ေတၾကို ခင္ဗဵားရမႀာပဲ"
"ေလ႖ာက္လဲ မေလ႖ာက္ပၝဘူး။ လိုလဲ မလိုခဵင္ပၝဘူးရႀင္"
"ခင္ဗဵား လိုခဵင္တာ မလိုခဵင္တာက ဴပႍနာမဟုတ္ပၝဘူး။ အဲဒီေငၾေတၾက ခင္ဗဵားေငၾေတၾပဲ။ ခင္ဗဵား
ေခၝင္းေရႀာင္ဖိုႛ အခၾင့္အေရးမရႀိဘူး"
ကၾိ၏ ပိုင္စိုး ပိုင္နင္းအသံေဳကာင့္ ရႀာလီ့မဵက္ႎႀာ နီရဲသၾားသည္။
"ကဵမမႀာ ေခၝင္းေရႀာင္ခဵင္ ေရႀာင္ႎိုင္တဲ့ အခၾင့္အေရး ရႀိတယ္။ ဒၝက ပထမအခဵက္။ ဒုတိယအခဵက္က ကဵမ
ေခၝင္းေရႀာင္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက ေငၾေတၾ ယူထားတယ္။ ကဵမက ေပးထားတယ္။ ဒၝပဲ။ ကဵမ ဴပန္လဲ မလိုခဵင္ဘူး။
လက္ဖဵားနဲႛလဲ မတိုႛခဵင္ဘူး"
"အင္းေလ၊ ခဵက္ခဵင္းေတာ့ မဆံုးဴဖတ္ပၝနဲႛဦး။ ခင္ဗဵားအေမနဲႛ တုိင္ပင္တာ မမႀားပၝဘူး။ တဴခား ယံုဳကည္ရမယ့္
လူနဲႛ တိုင္ပင္ခဵင္ တိုင္ပင္ေပၝ့။ ခင္ဗဵား ထပ္စဥ္းစားခဵိန္ရရင္ သေဘာထားတမဵိႂး ဴဖစ္ခဵင္ ဴဖစ္လာမႀာေပၝ့"
"ထပ္စဥ္းစားလဲ ကဵမ သေဘာက နဲနဲေလးမႀ ေဴပာင္းေတာ့မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး"
"တကိုယ္ေကာင္းစိတ္နဲႛခဵည္းလဲ မေတၾးနဲႛေလ။ တဴခား"
"ဘာ"
"တကိုယ္ေကာင္းစိတ္နဲႛခဵည္းပဲ မေတၾးပၝနဲႛလိုႛ ေဴပာတာပၝ။ အခု ခင္ဗဵား ေဴပာေနတာ တကုိယ္ေကာင္း အေတၾး
နဲႛ ေဴပာေနတာ။ ခင္ဗဵား တေယာက္ထဲနဲႛ ဒီေငၾကို လိုခဵင္တာ မလိုခဵင္တာ ေတၾး႓ပီး ေဴပာေနတာကိုး။ ဒၝေပမဲ့ ဒီကိစၤက
ခင္ဗဵားတေယာက္ထဲနႛဲသာ ဆိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ တဴခားလူေတၾနဲႛလဲ ဆိုင္ေသးတယ္။ ဥပမာ ခင္ဗဵား အေမ ဆိုပၝေတာ့။
သူႛသေဘာထားကိုေကာ ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား။ အဲ မစၤတာ ဆာေဖ့ဘက္က သေဘာထားကိုေကာ ထည့္မစဥ္း
စားေတာ့ဘူးလား"
"မစၤတာဆာေဖ့ သေဘာထား၊ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ေလ။ သူက အသက္႒ကီးလာလိုႛ ေနာင္တရ႓ပီး မႀားခဲ့မိတာေတၾကို ဴပင္ခဵင္တယ္ ဆိုပၝေတာ့။
ခင္ဗဵားက ကိုယ့္ေငၾကိုယ္ လက္ခံဖိုႛ ဴငင္း႓ပီး သူႛကို အဴပစ္႓ငိမ္းခၾင့္ မေပးေတာ့ဘူးလား"
"ဒၝက အခဵိန္ရႀိပၝတယ္။ မစၤတာဆာေဖ့က အဴပစ္႓ငိမ္းခၾင့္ေတာင္းလာေတာ့မႀ ဆံုးဴဖတ္ရမႀာေပၝ့"
"ဒၝေဳကာင့္ ဒီကိစၤကို အခု မဆံုးဴဖတ္ပၝနဲႛဦးလိုႛ ကဵေနာ္ ေတာင္းပန္ေနတာေပၝ့"
ရႀာလီက သူႛကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ဳကည့္ေနသည္။ ႓ပီးမႀ
"ရႀင္က ကဵမ အဳကံေပး ပုဂိၢႂလ္လိုေရာ၊ မစၤတာဆာေဖ့ရဲႚ ကိုယ္စားလႀယ္လိုေရာ လာေဴပာေနတာ ကဵမ
နားမလည္ႎိုင္ဘူး"
"ကဵေနာ့္္မႀာ ႎႀစ္မဵိႂးစလံုး လုပ္ႎိုင္တဲ့ အခၾင့္အေရး ရႀိတယ္"
"ရႀင့္အကဵင့္က"
ရႀာလီက စကားဆံုးေအာင္မေဴပာ။ ကၾိက မဵက္ႎႀာေသ႒ကီးႎႀင့္ အဆံုးသတ္ေပးသည္။
"ေလႀနံႎႀစ္ဖက္နင္း လုပ္တယ္လိုႛ ခင္ဗဵား ေဴပာမလိုႛလား"
ရႀာလီက မေဴဖ။
"ခင္ဗဵား ဒီလိုပဲ ေဴပာမလိုႛ မဟုတ္လား"
"ေဴပာေတာ့မလိုႛဘဲ။ ဒၝေပမဲ့ မေဴပာတာ ေကာင္းပၝတယ္ေလဆို႓ပီး မေဴပာဘဲေနတာ"
ရႀာလီက ေပဵာ့ေပဵာင္းစၾာေဴဖသည္။ ကၾိ၏ စူးစူးဝၝးဝၝး အဳကည့္ေဳကာင့္ သူအေနခက္ေနသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
လည္း အေနခက္ရေကာင္းလားဟု ေဒၝသထၾက္မိသည္။
"ကဵေနာ္ ဘာေဳကာင့္ ေလႀနံႎႀစ္ဖက္နင္း လုပ္ႎိုင္သလဲဆိုတာ ေဴပာဴပမယ္"
ကၾိ၏ စိတ္ထဲမႀ စိတ္ေဝဒနာတိုႛသည္ သူႛမဵက္ႎႀာ၌ အထင္းသား ေပၞေနသည္။ ထုိမဵက္ႎႀာကို ဳကည့္႓ပီး ကၾိက
သူႛထက္ပို၍ စိတ္ထိခိုက္တတ္သူဴဖစ္မႀန္း ရႀာလီ ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ သေဘာေပၝက္မိ၏။
ကၾိက အသံကို ထိန္းလဵက္
"မစၤတာ ဆာေဖ့က ကဵေနာ့္အေဖ။ ကဵေနာ္က သူႛသား" ဟု ေဴပာလိုက္၏။
ရႀာလီ လၿတ္ကနဲ ေအာ္လိုက္မိ၏။
"ရႀင့္အေဖ"
"ကဵေနာ့္ နာမည္က ဟင္နရီ ဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာ" ဟု ကၾိက ေကဵာက္႟ုပ္လို မဵက္ႎႀာဴဖင့္ ေဴပာသည္။
"ရႀင့္အေဖ" ရႀာလီက ေရ႟ၾတ္လိုက္ဴပန္သည္။

126
 ရႀာလီ တုန္လႁပ္ ေခဵာက္ခဵားေန၏။ ေခၝင္းကို တဖက္သိုႛ လႀည့္၍ ေမးကို လက္ေထာက္ထိုင္ေန၏။ ဆာေဖ့၏
သားက သူႛကို ေငးဳကည့္ေနသည္။ ရႀာလီကို မိန္းမတေယာက္အား ဳကည့္သလို သူဳကည့္တတ္ခဲ့သည္မႀာ လေပၝင္း
အတန္ဳကာခဲ့႓ပီ။ ထိုအတတ္ကို သူမေမ့။
ကၾိ၏ မဵက္လံုးမဵားသည္ ရႀာလီ၏ ဆံပင္ညိႂညိႂမဵားေပၞသိုႛ ေရာက္ေနသည္။ မဵက္ေတာင္ေကာ့႒ကီးမဵားေပၞသိုႛ
ေရာက္ေနသည္။ လည္တိုင္ ေမာ့္ေမာ့္ဆီသိုႛ သၾယ္ဆင္းေသာ ပၝးဴပင္ေပၞသိုႛ ေရာက္ေနသည္။ နိမ့္တံုဴမင့္တံု လိႁင္းခုန္
ေနေသာ ရင္အံုမိုႛမိုႛေပၞသိုႛ ေရာက္ေနသည္။ သူႛကို သဲလိႁက္အူလိႁက္ ဴဖစ္ေစေသာ ကိုယ္ဟန္ေဳကာ့ေဳကာ့ တခုလံုးေပၞ
သိုႛ ေရာက္ေနသည္။
ဒၝ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛတာ မဟုတ္ဘူး ဖီဖီ။ သူႛကို စိတ္ခဵမ္းသာေစခဵင္တာဟာ ငၝ့ကိုငၝ အနစ္နာခံတာ မဟုတ္ဘူး။
ကၾိသည္ တိုးတိတ္ညင္သာစၾာ စကား စေဴပာဴပန္သည္။
"ဒၝေတၾကို ကဵေနာ္ ဘယ္လိုသိသလဲဆိုတာ မေဴပာႎိုင္ေသးဘူး။ ဇာတ္လမ္းက အရႀည္႒ကီးပဲ။ အခဵက္အလက္
ေတၾက အားလံုးမႀန္တယ္။ ကဵေနာ္ နယူးေယာက္သၾား႓ပီး တင္မ္ကၾိနဲႛ ေတၾႚ႓ပီး႓ပီ။ တကယ္ဆန္းဳကယ္တာပဲ။ သူႛဆီက
စာေတၾ ကဵေနာ္ဴပတာ မႀတ္မိေသးရဲႚ မဟုတ္လား"
"အိုး အိုး" ရႀာလီက ညည္းတၾားရင္း ဴဗံႂးကနဲ ထရပ္ကာ အနားမႀ ခၾာသၾားသည္။ ကၾိ မဵက္ႎႀာကို မဳကည့္ရက္။
သူႛအေဖထံမႀ စာမဵားကို ဴပစဥ္က ပၝရဂူကေလး၏ ဖတဆိုး ဘဝထက္ အဴဖစ္ဆိုးပံုကို အသနားပိုခဲ့သည္။
သူႛရင္ထဲဝယ္ အဳကင္နာတရားသည္ လိႁင္းလံုး႒ကီးမဵားသဖၾယ္ ႟ိုက္ခတ္ခဲ့၏။ ယခု သူႛရင္ထဲတၾင္ ထ႔ကေနသည့္
လိႁင္းလံုး႒ကီးမဵားကား ထုိစဥ္ကထက္ အဆအရာအေထာင္မက ပို၍ ႒ကီးမားစၾာ ႟ိုက္ခတ္သည္။
ကၾိ၏ ေဳကကၾဲစရာ မဵက္ႎႀာတၾင္ သူခံစားေနရပံုကို ရႀာလီ ဴမင္ေနရသည္။ ရႀာလီက သူဝမ္းနည္းမိဴခင္းကို ကၾိ
မဴမင္ေစခဵင္။
တခဵိန္တည္းမႀာပင္ ကၾိ သစၤာမဲ့ေလဴခင္း ဟူေသာ အသိသည္ သူႎႀင့္ ကၾိဳကားတၾင္ တံတိုင္း႒ကီးပမာ ဴခားေန
သည္။ ထိုတံတိုင္း႒ကီးကို သနားဂ႟ုဏာ စိတ္က မ႓ဖိႂလႀဲႎိုင္ေအာင္ သူ ႒ကိႂးစားေနမိသည္။ ကၾိလည္း သူႛအေဖလိုပင္
သစၤာမဲ့သည္။ အေဖတလႀည့္ သားတလႀည့္ သစၤာမဲ့ဳကသည္။ သူတိုႛမႀာ ဂုဏ္သိကၡာမရႀိ။ အမႀန္တရားမရႀိ။
"နားလည္႓ပီ မဟုတ္လား" ကၾိက ဆက္ေဴပာသည္။ "ဒီေငၾကိစၤက ကဵေနာ့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲႛ သက္ဆိုင္
ေနတယ္။ ကဵေနာ့္အဖိုႛ ဴပန္ဆပ္ႎိုင္သေလာက္ ဆပ္ဖိုႛ သိပ္အေရး႒ကီးတယ္။ ယူထားတဲ့ ေငၾေတၾက သိပ္မဵားေတာ့
ခဵက္ခဵင္းေတာ့ အားလံုးဴပန္ဆပ္ႎိုင္မႀာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လို ဆက္လုပ္မယ္ ဆိုတာေတာ့ ေနာက္မႀ ေဴပာပၝမယ္"
"ေတာ္ပၝေတာ့ရႀင္" ရႀာလီက ေတာင္းပန္သည္။ "ဒီေငၾေတၾကို ဴမင္လဲ မဴမင္ခဵင္ေတာ့ဘူး။ ဳကားလဲ မဳကား
ခဵင္ေတာ့ဘူး"
ရႀာလီသည္ ကၾိကုိ လႀည့္ဳကည့္လိုက္၏။ သူႛအဖိုႛ စိတ္ခဵႂပ္တည္းမႁ ေပဵာက္ဴပယ္လုလုဴဖစ္ေနဴခင္းကို သူသိ
သည္။ သူႛႎႀလံုးသားထဲမႀ လ႖ံထၾက္လာေသာ ဳကင္နာမႁ ဖံုးဖိ၍မရ။
"စံုေအာင္ ေဴပာဴပစမ္းပၝဦးရႀင္။ သူက အခု ဘယ္မႀာလဲ။ ရႀင္ သူနဲႛ ေတၾႚ႓ပီး႓ပီလား"
"ကဵေနာ္္ မေဴပာႎိုင္ဘူး"
"ကဵမ ႎႁတ္လံုပၝ့မယ္။ သူ ဒီ႓မိႂႚမႀာ ရႀိေနသလား"
"ဒီေမးခၾန္းေတၾ ေမးမေနပၝနဲႛဗဵာ"
ကၾိက ေဴပာသာ ေဴပာရသည္။ ရႀာလီ့ မဵက္ႎႀာေပၞတၾင္ ရႀာလီ သိ႓ပီဆိုေသာ အရိပ္လကၡဏာကို ဴမင္ေနရသည္။
"အို" ရႀာလီက ဆိုႛနင့္သံဴဖင့္ ေအာ္လိုက္သည္။
"ပၝေမာကၡနီကိုလိုဗီးယပ္ မဟုတ္လား"
ကၾိသည္ ရႀာလီကုိ တည္႓ငိမ္စၾာ ဳကည့္ေန၏။ သူႛမဵက္ႎႀာေပၞတၾင္ အေဴပာင္းအလဲမရႀိ။ အမႀန္တရား ေပၞသၾား
ဴခင္းအတၾက္ သူဝမ္းသာသည္။ ရႀာလီ သိေသာ္လည္း သူသိသလိုပင္ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္႒ကီး လံုဴခံႂမည္ဴဖစ္ေဳကာင္း သူသိ
သည္။
"သူ ေသတဲ့အထိ ဘယ္သမ ႛူ ႀ မသိေစခဵင္ဘူးဗဵာ" ကၾိက ေဳကကၾဲစၾာ ေဴပာသည္။
"သိပ္ မဳကာလႀေတာ့ဘူး ထင္ပၝရဲႚ"
ရႀာလီသည္ ကုလားထုိင္ေပၞတၾင္ ႟ုတ္တရက္ ထိုင္ခဵလိုက္႓ပီး သူႛမဵက္ႎႀာကို လက္ဝၝးဴဖင့္ အုပ္ထားသည္။
ဆာေဖ့သားက မထိုင္။ မတ္တပ္ရပ္ကာ ရႀာလီ့ေခၝင္းကို ငံုႛဳကည့္ေနသည္။
ရႀာလီမုန္းေသာ အေဖ၏သား။ သူႛကို ရႀာလီ မုန္းရန္မႀာ သစၤာေဖာက္ေသာ သတင္းစာေခၝင္း႒ကီးပင္ မလို။
သူတိုႛ၏ ခင္မင္ရင္းႎႀီးမႁသည္ ဆံုးခန္းတိုင္ခဲ့ေလ႓ပီ။
ရႀာလီသည္ လက္ဝၝးကို ဖယ္ကာ ဴဖႃေယာ္ေနေသာ မဵက္ႎႀာဴဖင့္
"ရႀင့္အေပၞ ဒီေလာက္ ပစ္ပစ္ခၝခၝ လုပ္ထားခဲ့တာေတာင္ ရႀင္က သူႛကို ကာကၾယ္ဦးမႀာလား။ သူႛနာမည္ကုိ
ဆက္ခံဦးမႀာလား။ သူႛသား အဴဖစ္ခံဦးမႀာလား" ဟု တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ေမးသည္။

127
 "တဴခား ဘယ္လိုလုပ္ႎိုင္ဦးမႀာမိုႛလဲ"
သူတိုႛ မဵက္လံုးခဵင္း ဆံုမိဳကသည္။ ရႀာလီက မဵက္ႎႀာလၿဲလိုက္သည္။
"ဒၝတခုပဲ လုပ္ဖုိႛ ရႀိတာေပၝ့။ မဟုတ္ဘူးလား"
ရႀာလီသည္ မီးဖိုနားသိုႛ သၾားရပ္ကာ မီးေတာက္ မီးလ႖ံမဵားကို ဳကည့္ေနသည္။
"ရႀင္လုပ္တာ သိပ္မႀန္တယ္။ ဴမင့္ဴမတ္တယ္။ ကဵမ ဘာမႀ ေဴပာမဴပတတ္ေအာင္ဘဲ"
"ဒီလို မဟုတ္ပၝဘူး။ ကဵေနာ္ ေရႀာင္လိုႛ ရႎိုင္တာမႀလဲ မဟုတ္တာဘဲ"
ရႀာလီက သူႛစကားကို ဳကားပံုမေပၞ။
"ကဵမက တခဵိန္လံုး တဴခားကိစၤကိုပဲ စဥ္းစားေနမိတာ။ ကဵမ ဘယ္ေလာက္ စိတ္မေကာင္းဴဖစ္ရသလဲ ဆိုတာ
ေဴပာမဴပတတ္ေတာ့ဘူးရႀင္"
"ခင္ဗဵားက ေဂဟာကိစၤကိုပဲ စဥ္းစားေနတာ မဟုတ္လား" ကၾိက ဒဲ့ဒိုးေမးသည္။
႓ငိမ္သက္သၾားသည္။
"ရႀင္ ဘာဴဖစ္လိုႛမဵား ဒီလို လုပ္ရက္ရတာလဲ"
"ဒီကိစၤ မေဆၾးေႎၾးတာ ေကာင္းမယ္ ထင္ပၝတယ္။ ဒၝက သိကၡာကိစၤပဲ။ စကားႎိုင္လုေနလိုႛ ႓ပီးႎိုင္တာမဵိႂး
မဟုတ္ပၝဘူး"
"ဒၝေပမဲ့ ရႀင့္ဘက္က ေဴပာစရာရႀိေတာ့ ရႀိမႀာေပၝ့။ ရႀင္းစရာေတာ့ ရႀိရမႀာေပၝ့။ ေဴပာသာ ေဴပာပၝရႀင္။ ကဵမ
တဖက္စီးနင္း မဆံုးဴဖတ္တတ္ပၝဘူး"
"ဝမ္းနည္းပၝတယ္။ ကဵေနာ္ ရႀင္းမဴပႎိုင္ပၝဘူး"
သူႛေဘးတၾင္ ကၾိ ရပ္ေနေဳကာင္း ရႀာလီ သိသည္။ ဝက္စ္ႎႀင့္ မဟုတ္ဘဲ။ အဴခား တဦးတေယာက္ႎႀင့္သာ ခဵိန္ခၾင္
ညၟာ စက္ရမည္ဆိုလ႖င္ ကၾိ ဘာေဴပာေဴပာ သူႛမႀာ အဴပစ္ရႀိသည္ဟု ရႀာလီ ယံုႎိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။ သုိႛပင္ဴဖစ္ပၝေစဦး။
ဒီလိုလူက ဘာဴဖစ္လိုႛမဵား ဒီလို။
"ႎႁတ္မဆက္ေတာ့ဘူးလား"
ရႀာလီသည္ သူႛဘက္သိုႛလႀည့္လုိက္႓ပီး ေရခဲလို ေအးစက္ေနေသာ လက္ဖဵားကေလးမဵားကို ကမ္းလိုက္သည္။
လက္ခဵင္းထိေတၾႚခဵိန္တၾင္ ခၾဲဳကရေလ႓ပီဟူေသာ ေဳကကၾဲဖၾယ္ အသိက သူႛကို လၿမ္းဴခံႂသၾားသည္။ သူႛတကိုယ္လံုး
တုန္ေနသည္။ စိတ္ဆင္းရဲ ပင္ပန္းမႁ႒ကီးကို ႓မိႂသိပ္ထားရသည့္ ခဵႂပ္တီးမႁသည္ သူႛကို စၾန္ႛခၾာေတာ့မတတ္ ဴဖစ္မိသည္။
"သၾားေတာ့မယ္။ အလႀအပ၊ အသာအယာ မႀန္သမ႖ကို ႎႀစ္႓ခိႂက္တဲ့ ခင္ဗဵားရဲႚ ဘုရားသခင္က ခင္ဗဵားအေပၞ
မႀာလဲ ဳကင္နာပၝေစဗဵာ။ အခုေရာ ေနာင္ပၝေပ့ၝ"
ရႀာလီက ႎႁတ္တံုႛမဴပန္။ ကၾက ိ သုတ္သုတ္လႀည့္ထၾက္သၾားသည္။ တံခၝးဝေရာက္မႀ ရႀာလီ့အသံကို ဳကားရ၍
ရပ္လိုက္သည္။
ကၾိ၏ ေနာက္ဆံုး စကားသည္ သူေဴပာ႟ိုး ေဴပာစဥ္ အသံုးအႎႁန္း မဟုတ္၍ ရႀာလီ တုန္လႁပ္သၾားသည္။ သူသာ
အသနားခံလ႖င္ ရႀာလီ မဆိုင္းမတၾ ခၾင့္လၿတ္မည္သာ။ သူက အသနားမခံ၍ ရႀာလီ ကိုယ္တိုင္က ေရလာေဴမာင္းေပး
ဇၾတ္ေမးမိေတာ့၏။
"ဟုိေခၝင္း႒ကီးကို ရႀင္ေရးတယ္ မဟုတ္လား"
ကၾိသည္ ရႀာလီကို သမင္လည္ဴပန္ ဳကည့္႟ံုမ႖အတၾက္သာ ကိုယ္ရႀိန္သတ္လိုက္႓ပီး
"အခုမႀေတာ့ ေမးေနစရာလိုေသးသလားဗဵာ"
* * * * * * * *

ကၾိသည္ အိမ္သိုႛ ဴပန္႓ပီး အိပ္ခန္းကေလးထဲတၾင္ ေဆာင္းပၝး ထိုင္ေရးသည္။ ေ႔ကးလည္ပင္းခိုက္ေအာင္ ရရႀိလိုက္သည့္

အေမၾက သူႛရႀိသမ႖အခဵိန္ကို ယူေတာ့မည္။
ဴပည္နယ္စာဳကည့္တုိက္ရႀိ သတင္းစာေဟာင္းမဵားတၾင္ သူႛ အေဖ၏ အလၾဲသံုးစားမႁမႀ အခဵက္အလက္မဵားကို
သူေတၾႚထားသည္။ ေဝလင္ အပ္ႎႀံေငၾမဵားမႀ သူႛအေဖ လိမ္ယူခဲ့သည့္ေငၾမႀာ ႟ံုးေတာ္က ဴပန္ရခဲ့သည့္ ေဒၞလာ ၁,၄၀၀
ႎုတ္လ႖င္ ေဒၞလာ ၂၀၃,၀၀၀ ဴဖစ္သည္။ ထိုေငၾမႀာ လၾန္ခဲ့သည့္ ၂၇ ႎႀစ္က ေငၾဴဖစ္သည္။ ၄ ရာခိုင္ႎႁန္း အတိုးဴဖင့္
တၾက္လ႖င္ ေဒၞလာ ၄၅၀,၀၀၀ အထိမဵားေန႓ပီ။ ႎႀစ္ထပ္တိုးဴဖင့္ တၾက္လ႖င္ ေဒၞလာ ငၝးသိန္းေကဵာ္အထိ မဵားေန႓ပီ။
သူႛအေဖ၏ 'အတၾင္းပစၤည္း'မဵားသည္ ေဒၞလာငၝးေသာင္းခန္ႛသာ ရႀိမည္။ ထိုႛေဳကာင့္ အေဖ၏သားအဴဖစ္
အေ႔ကး ေဒၞလာေလးသိန္းခၾဲ တင္ေနသည္။ ေပးဆပ္ႎိုင္ရန္ လံုးဝ ေဴမၟာ္လင့္ခဵက္မရႀိ။ အေ႔ကးလက္ကဵန္ေပၞမႀ အတိုး
ခဵည္းသက္သက္ကပင္ တႎႀစ္ ေဒၞလာ ၁၀,၀၀၀ ဴဖစ္သည္။ သူက တႎႀစ္ ေဒၞလာ ၅,၀၀၀ ရေအာင္မရႀာႎိုင္။
သူဘယ္ေလာက္ပင္ နဖူးကေခ႗း ေဴမကဵေအာင္ အလုပ္လုပ္ေစကာမူ သူေသခဵိန္တၾင္ ရႀာလီေဝလင္၏ေ႔ကး
သည္ ယခုရႀိေနသည္ထက္ပင္ ပို၍ တုိုးပၾားလာဦးမည္ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ တတ္စၾမ္းသမ႖ ႒ကိႂးစားဴခင္းသာ အေရး႒ကီး

128
သည္။ သူႛအေဖထံမႀ ေဒၞလာ ငၝးေသာင္းကို သူရရဴခင္း ေပးဆပ္ႎိုင္ေသာ္ ေတာ္ေလစၾ။ အတိုးမတက္ေစရန္ တႎႀစ္
ေဒၞလာသံုးေထာင္၊ ေလးေထာင္ ဆပ္ႎိုင္ေသာ္ ေတာ္ေလစၾ။ ဖခင္ဴဖစ္သူ၏ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့မႁကို သားဴဖစ္သူက အသိ
အမႀတ္ဴပႂ႓ပီး အဴပစ္ေဴဖရန္ ဆႎၬရႀိဴခင္းကို ကတိဝန္တာတခုပမာ ရႀာလီ သေဘာထားႎိုင္ေသာ္ ပို၍ ေတာ္ေလစၾ။
ေရးလက္စ စာအုပ္ကို ခဵထားရေတာ့မည္။ သူႛေအာင္ဴမင္မႁကို ေငၾေသတၨာႎႀင့္ တိုင္းတာရေတာ့မည္။ ယေနႛ
ညအဖိုႛ သူႛကေလာင္ကို ဇၾတ္ႎႀင္ရသည္။ ကေလာင္က ေပကပ္ကပ္ လုပ္ေနသည္။ သူေရးတာ ေကာင္းသည္မထင္။
စိတ္မပၝဘဲ သူႛကိုယ္သူ စားပၾဲတၾင္ ဇၾတ္ထိုင္ခိုင္း၊ ဇၾတ္ေရးခိုင္းဴခင္းထက္ အဴခား ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ကို လုပ္လိုက္ခဵင္
ေသးသည္။
တနာရီခန္ႛအဳကာတၾင္ ေမႀာင္ထဲမဲထဲ အဝတ္လဲ႓ပီး သူ အိပ္ရာဝင္သည္။
အိပ္ရာထဲတၾင္ ရႀာလီေဝလင့္ အေဳကာင္းမႀ တပၝး အဴခားကိစၤကို သူေတၾးမရ။
ရႀာလီသည္ ဆာေဖ့သား ဴဖစ္ေနဴခင္းကို ခၾင့္လၿတ္သည္။ သူအေတၾးေခဵာ္ခဲ့သည္။ ရႀာလီက ဆာေဖ့သားအေပၞ
ေစတနာ ေမတၨာထားသည္။ ဝမ္းနည္းေဖာ္ရသည္။ ရႀာလီ့မဵက္ႎႀာက ဴပေနသည္။ သုိႛေသာ္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ
ဂုဏ္သိကၡာမဲ့မႁကိုမူ ရႀာလီ ခၾင့္မလၿတ္။ သုိႛ ဂုဏ္သိကၡာကိုသာ ပဓာန ထားသည့္အတၾက္ကား သူေကဵနပ္မိသည္။
ရႀာလီက သူႛဘဝထဲမႀ သူႛကို ေမာင္းထုတ္သည့္ ယခုအခဵိန္ေလာက္ ရႀာလီ့ကို ဘယ္တုန္းကမႀ သူပို၍
အထင္မ႒ကီးခဲ့။ ရႀာလီ သိခဵင္မႀ သိမည္။ အမႀန္တရားကို ဴမတ္ႎိုးသည့္ေနရာတၾင္ သူသည္ ရႀာလီ၏ ဳကင္ေဖာ္စစ္စစ္
ဴဖစ္သည္။ ထိုအသိက သူႛကို ႎႀလံုးခုန္ေစသည္။
ေနာင္ခၝလာ ေနာင္ခၝေဈးပင္။ သူႛအေပၞ ရႀာလီ သကႆာယနမကင္း ဴဖစ္ခဲ့သည္။ အဴပစ္ဖိုႛခဲ့သည္ ဟူေသာ
အသိကား သူႛေခၝင္းထဲတၾင္ စၾဲေနေတာ့သည္။ သူတိုႛ ခင္မင္ရင္းႎႀီးမႁပဵက္ခဲ့႓ပီ။ မိတ္ေဆၾတိုႛအဳကား သကႆာယနမကင္းမႁကို
လက္သင့္မခံႎိုင္။
သူလိုလူမဵိႂးကို ယုတ္ည့ံမႁဴပႂႎိုင္စၾမ္းသည္ဟု အထင္မႀားဴခင္းသည္ ရႀာလီ၏ အဴပစ္အနာအဆာကေလးပင္။
သိုႛေသာ္ ရႀာလီႎႀင့္ သူေတၾႚရသည့္ အခဵိန္တိုင္းသည္ အလႀႎႀင့္ ဂီတခဵည္း ဴဖစ္ေန၍ ခၾင့္မလၿတ္ႎိုင္သည့္ အဴပစ္အနာ
အဆာဟုကား မဆိုရက္။
ရႀာလီကုိ သူ ေနာက္ထပ္ မဵက္ႎႀာခဵင္း မဆံုႎိုင္ေတာ့ဟူေသာ အေတၾးသည္ သူႛအသည္းကို ဓားႎႀင့္ မဴပတ္
မၿန္းေနသလို ခံစားရေလ၏။
အခဵစ္ (ဝၝ) လိင္စိတ္အေဳကာင္းကို သူႛစာအုပ္တၾင္ သူ ေကာက္ခဵက္ခဵဖူး၏။ ေဴခာက္ဴပစ္ကင္းေသာ လူႛေဘာင္
လူႛအဖၾဲႚအစည္းတၾင္ ရႀိရမည့္ လိင္စိတ္၏ အေနအထားကို သိပၯံနည္းကဵ သူ ဳကံဆခဲ့ဖူး၏။
လိင္စိတ္ဟူသည္ လူသားအဖိုႛ အ႟ုန္ႛဳကမ္းဆံုး ကဵိႂးေဳကာင္းဴပခဵက္တခုမ႖သာ ဴဖစ္သည္။ လၾယ္လၾယ္ထၾန္းညၟိ၍
အသံုးခဵ႓ပီးခဵိန္တၾင္ ဴမန္ဴမန္႓ငိမ္းသတ္လိုက္သည့္ ဖေယာင္းတိုင္ မီးေရာင္ကို ပမာေဆာင္သည္။ သုိႛေသာ္ ထုိအခဵစ္
သည္ ယခု သူႛကို လည္မဵိႂညၟစ္ေန၏။ ထူးဴခားေသာ ညၟဥ္းပန္းႎႀိပ္စက္မႁ။ ဳကမ္းတမ္းေသာ အာသာရမၳက္ကား ထာဝစဥ္
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေသာ မီးပမာ ဴဖစ္ေခဵသည္တကား။
ကၾိသည္ ဴပတင္းေပၝက္ေဘးတၾင္ ထိုင္ကာ အိပ္ေမာကဵေနေသာ ႓မိႂႚေတာ္႒ကီးကို လႀမ္းဳကည့္ေနသည္။
သူ၏ တကိုယ္ေရတကာယ ပညာရႀင္ ဧကစာ ဘဝကို သူ၏ ပတ္ဝန္းကဵင္ ဘဝႎႀင့္ သူ ခဵဥ္းကပ္ ဆက္စပ္ခၾင့္
ဴပႂခဲ့သည္။ လက္ေတၾႚဘဝႎႀင့္ ထိေတၾႚေလတိုင္း သူသာ အစိတ္စိတ္ အမၿာမၿာ ကၾဲေဳကရသည္။
တေနႛေသာအခၝ ပိုႛစ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ႒ကီး ဴဖစ္ရမည္ဟု သူေမ႖ာ္မႀန္းခဲ့၏။ ပိုႛစ္က သူႛနဖူးမႀာ သစၤာေဖာက္
တံဆိပ္ ခတ္ႎႀိပ္ခဲ့သည္။ မိတ္မရႀိ ေဆၾမရႀိ အဖိုး႒ကီးတဦးႎႀင့္ မိတ္ေဆၾဖၾဲႚခဲ့၏။ အေ႔ကးႎႀင့္ နာမည္ပဵက္ကို အေမၾဆက္ခံ
ခဲ့ရသည္။ သစၤာတရားကို ဴမတ္ႎိုးေသာ ငရန္ႛကိုယ္မေလးတဦးႎႀင့္ ရင္းႎႀီးခဲ့၏။ မေဴဖသိမ့္ႎိုင္ေသာ၊ ေဴဖသိမ့္ႎိုင္ခဲေသာ
အသည္းနာမႁဴဖင့္ ေပးဆပ္ခဲ့ရသည္။
သိုႛေသာ္ လက္ရႀိဘဝႎႀင့္ ကၾဲဴပားဴခားနားေသာ ဘဝမဵိႂးကိုလည္း သူမလုိခဵင္ေတာ့။ သူဘ ႛ ဝကို မေဴပာင္းလဲလို
ေတာ့။ သူသည္ ဓာတ္ခၾဲခန္းထဲမႀ သိပၯံပညာရႀင္ မဟုတ္ေတာ့။ သိပၯံပညာရႀင္ထက္ ပို၍႒ကီးကဵယ္ေသာ၊ ပို၍ ေကာင္းဴမတ္
ေသာ လူသားရင့္မ႒ကီးတေယာက္ ဴဖစ္ေန႓ပီ။
ေလာကဟု ေခၞတၾင္ေသာ ကိစၤဴမားေဴမာင္ ဤလူႛေဘာင္႒ကီးထဲ၌ နစ္ဴမႂပ္လႁပ္ရႀားေနသည့္ လူသားရင့္မ႒ကီး
တေယာက္ဴဖစ္ေန႓ပီ။
ဤလူႛေဘာင္၌ လူသားတေယာက္၏ ေနရာကို ကေလာင္ကိုင္စၾဲ၍မ႖သာမဟုတ္။ အားႎႀင့္ မာန္ႎႀင့္။ အသည္း
ႎႀလံုးႎႀင့္။ စိတ္ဓာတ္ႎႀင့္ သူ ရယူႎိုင္ခဲ့ေလ႓ပီ။
သူႛဘဝကို သံဴပႂတ္တူႎႀင့္ ညၟပ္သလို နာကဵင္ေစေသာ လက္ငင္းဒုကၡသည္ ယေနႛ သူခံယူေနေသာ ဘဝ၏
အတုိင္းအတာသာဴဖစ္၏။ အားလံုး အေကာင္းဆံုးအတၾက္သာ ဴဖစ္ရေပေတာ့အ့ံ။ လူသားကို လၾတ္က႗တ္ ထၾက္ေဴမာက္
ေစေသာ အမႀန္တရား၊ အသက္ရႀင္ ေနထိုင္ဴခင္း၏ အမႀန္တရားကို သူ သိဴမင္နားလည္ေခဵ႓ပီတကား။

129
 (၃၀)

မတ္လထဲတၾင္ ေလာကီတရားဥပေဒကို ခၝးသည္းစၾာ မေကဵမနပ္ဴဖစ္ခဲ့သည့္ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့သည္ တမလၾန္

၏ အဂတိကင္းေသာ တရားသူ႒ကီး ေရႀႚေမႀာက္သိုႛ အေရာက္သၾားရန္ ထၾက္ခၾာစဴပႂေနေလ႓ပီ။ သူႛႎႁတ္ကိုကား ေစ့ေစ့
ပိတ္ထား႓မဲ။ သူသည္ ေသအံ့မူးမူး မိန္းေမာေနရာမႀ သတိဴပန္လည္မည့္ အရိပ္အေရာင္မဵား ဴပေနသည္။
ကၾိက
"ခဏ အဴပင္ထၾက္ေပးပၝလား ဆရာမ။ လူနာ သတိလည္လာရင္ အေရး႒ကီးတဲ့ အတၾင္းေရး ကိစၤေလး
ေဴပာစရာရႀိလိုႛပၝ" ဟု သူနာဴပႂ ဆရာမကို ေဴပာသည္။ သူနာဴပႂ ဆရာမ ထၾက္သၾားသည္။
ကၾိသည္ လူနာ၏ အိပ္ရာေဘးတၾင္ ဒူးေထာက္႓ပီး ေသငယ္ေဇာႎႀင့္ ေဴမာေနေသာ လူနာ၏နားကို ပၝးစပ္
ေတ့ကာ တတၾတ္တၾတ္ ေမးေနသည္။ ပစၤည္းမဵားထားသည့္ လ႖ိႂႚဝႀက္ေနရာကို ေဴပာဴပခိုင္းေနသည္။
"အေဖ၊ အေဖ။ ေငၾေတၾ ဘယ္မႀာလဲ" ထပ္တလဲလဲ ေမးသည္။
အဖိုး႒ကီး နည္းနည္းလၾန္ႛသည္။ မီးေရာင္ မႁန္ရီမႁန္မၿားတၾင္ ညာဘက္မဵက္လံုးက တဴခမ္းဖၾင့္႓ပီး ဘယ္ဘက္
မဵက္လံုးက မိႀတ္ထား၍ ေဳကာက္စဖၾယ္ မဵက္လံုးခဵီသလို ဴဖစ္ေနသည္။ အေပၞႎႁတ္ခမ္းတၾန္ႛ႓ပီး သၾားမဵားေပၞေန၍
မဲ့႟ၾဲႚဴပေနသလို ဴဖစ္ေနသည္။ ဤမ႖သာ။
ဤသုိႛလ႖င္ ဆာေဖ့ ဘဝဇာတ္သိမ္းသည္။ အတိတ္က အမႀားမဵားကို ဴပႂဴပင္ရန္၊ ဴဖစ္ပံုပဵက္ပံု အလံုးစံုကို
ဖၾင့္ဴပရန္ ဆာေဖ့၏ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္႒ကီးကို ကၾိ ေဖာ္ႎိုင္႓ပီ။
ကၾိသည္ ပိုႛစ္သတင္းစာတိုက္သိုႛ တယ္လီဖုန္းဆက္သည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာ ႓မိႂႚသတင္းအယ္ဒီတာ ဘေရာင္ဝၝ
ဝီလဵံသည္ မိုးေပၞမႀ ကဵလာသလို သူႛထံ ဆိုက္ဆိုက္႓မိႂက္႓မိႂက္ ေရာက္လာသည့္ သတင္းထူး႒ကီးအတၾက္ ဘုရားပင္
တလိုက္မိသည္။ ညေနသတင္းစာမဵား မထၾက္မခဵင္း သတင္းမထုတ္ရန္ ကၾိကုိ ေတာင္းပန္သည္။ ပိုႛစ္တေစာင္တည္း
သတင္းထူး သတင္းဦးခဵင္သည္။
ေနာက္တေနႛထုတ္ ပိုႛစ္သတင္းစာတၾင္ ငၝးေကာ္လံေခၝင္းစဥ္ဴဖင့္ ပၝလာသည့္ ထုိသတင္း႒ကီးသည္ တ႓မိႂႚလံုးကို
ပၾက္ေလာ႟ိုက္ သၾားေစသည္။ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့၏ အတၪႂပၯတၨိသည္ ႓မိႂႚေတာ္ႎႀင့္ ဴပည္နယ္အတၾင္း ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ
မေမ့ႎိုင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတခုပမာ ဴဖစ္ေနခဲ့သည္။ ႟ုတ္တရတ္ ဇာတ္သိမ္းခန္းသိုႛ ေရာက္လာဴခင္းသည္ စိတ္ကူးယဥ္
ဝတၪႂထက္ ပို၍ သဲလိႁက္ရင္ဖိုစရာ ေကာင္းေနေတာ့သည္။
ပိုႛစ္သတင္းစာဝယ္သည့္ အိမ္တိုင္းတၾင္ နံနက္စာ စားပၾဲ၌ အဴခားကိစၤ မေဴပာ။ ဤကိစၤကိုသာ ေဴပာေနဳက
ေတာ့၏။ ပၝေမာကၡ နီကိုလိုဗီးယပ္၏ အတန္းတၾင္ ဂရိဘာသာ သင္ဖူးသည့္ ေကဵာင္းသားရႀိေသာ အိမ္မဵားတၾင္လည္း
ဴငင္းဳက၊ ခုန္ဳက ေဆၾးေႎၾးဳကသည္မႀာ ညံညံစီေနသည္။ မစၤက္ပိန္တာ၏ အိမ္တၾင္ကား ေဳကကၾဲဖၾယ္ေကာင္းေသာ
ဇာတ္လမ္း႒ကီးတၾင္ လူတိုင္းကိုယ္စီ ဇာတ္ေဆာင္ပမာဴဖစ္ေနေလ၏။
ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာသည္ ဖခင္ဆံုး႓ပီး ေနာက္ေနႛ နံနက္တၾင္ အခဵိန္မီ အိပ္ယာထသည္။ တညလံုး
မိုးစင္စင္လင္းသည္အထိ တေမႀးမ႖ သူမအိပ္လိုက္ရ။ ပိုႛစ္သတင္းစာ၏ စိတ္ထိခိုက္ဖၾယ္ သတင္းဂယက္သည္ သူႛကို
လာ၍ ႟ိုက္ခတ္သည္။
နံနက္ ၇ နာရီေလာက္ကပင္ အိမ္ေရႀႚတၾင္ လူအခဵိႂႚ ႟ံုးစု႟ံုးစုဴဖစ္ေနဳကသည္။ ထင္ေဳကးအမဵိႂးမဵိႂး ေပးေနဳက၏။
ေသသူကို ဘယ္ေလာက္ရင္းရင္းႎႀီးႎႀီးသိေဳကာင္း ဟန္ရပန္ရ ေဴပာသူက ေဴပာေနဳက၏။ ကၾိ အဴပင္သိုႛ ထၾက္လာခဵိန္
တၾင္ မီးကို ေရဴဖန္းသလို အသံမဵား ရႀဲသၾားသည္။ တေနႛလံုး ထိုနည္းႎႀင္ႎႀင္ ဴဖစ္ေနသည္။ ကၾိ သၾားေလရာ လူစပ္စုစရာ
ဴဖစ္ေနသည္။ သိုႛေသာ္ စိမ္းစိမ္းကားကားမဟုတ္။
ပိုႛစ္သတင္းကို သူဖတ္ဳကည့္သည္။ အလၾန္သိမ္ေမၾႚေသာ စကား အသံုးအႎႁန္းမဵားကို ထပ္တလဲလဲ ေတၾႚရ
သည္။ ပိုႛစ္သတင္းစာမႀ လူငယ္သတင္းစာ ဆရာမဵားသည္ သူတိုႛ လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဘက္ေဟာင္း မိတ္ေဆၾ႒ကီးေဒၝက္
စိတ္မထိခိုက္ေစရန္ အတတ္ႎိုင္ဆံုး ေရႀာင္ရႀားေရးဳကသည္။
သူႛအေပၞ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းဴဖင့္ ကူညီမႁမဵားမႀာ တပံုတေခၝင္း႒ကီး မဟုတ္ေစကာမူ လံုးဝ ေဴမၟာ္လင့္
မထားသဴဖင့္ လိုတာထက္ပိုေနေတာ့၏။ တေနႛလံုးလိုလို တယ္လီဖုန္းသံႎႀင့္ လူေခၞေခၝင္းေလာင္းသံ ဴမည္ေနသည္။
လမ္းတၾင္ ေတၾႚသူတိုင္းကလည္း ဝမ္းနည္းစကားေဴပာသည္။
ပထမဆံုး ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္ ေရာက္လာသည္။ အူလိႁက္သဲလိႁက္ ဝမ္းနည္းစကား ေဴပာသည္။ ေရႀႚဆင့္
ေနာက္ဆင့္ပင္ ပိုႛစ္သတင္းစာ ဒၝ႟ိုက္တာ မစၤတာဟစ္ေကာ့ ဝင္လာသည္။ ေရႀးေဟာင္းေႎႀာင္းဴဖစ္ ေဴပာသည္။ ပိုႛစ္
သတင္းစာသုိႛ တေနႛေနႛတၾင္ ဴပန္လာရန္ ဖိတ္ေခၞသည္။ ဘီဗာေလဘတ္ လာသည္။ ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႎႀီးႎႀီး
ေဴပာသည္။ ပလိုနီနီးလာသည္။ သူႛတသက္တၾင္ ဤတ႒ကိမ္သာ ေနမထိ ထိုင္မသာ ဴဖစ္ပံုရသည္။

130
 ပိုႛစ္သတင္းစာမႀ အီဗန္မၾန္ေတဂူက အသုဘကိစၤ စီစဥ္ခၾင့္ေတာင္းသည္။ ဘတ္ကလင္ကာက ကိုယ္ဖိရင္ဖိ
လုပ္ကိုင္ေပးသည္။
အားလံုးထက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရႀိသည္မႀာ မာကဵႃရီ အားကစားကလပ္မႀ ကၾိ၏ ကစားေဖာက္လူငယ္မဵား
ဴဖစ္ဳက၏။ ဝက္စ္လို ဖၾယ္ဖၾယ္ရာရာ ခဵက္ခဵက္ခဵာခဵာ မေဴပာတတ္ဳက။ ကၾိလက္ကိုသာ ဆုပ္ကိုင္႓ပီး "ေဒၝက္၊ ခင္ဗဵား
လိုတာရႀိရင္။ ေဒၝက္၊ ကဵေနာ့္ကို ေခၞသာခိုင္းဗဵာ၊ ေနာ္၊ ဟုတ္လား" ဟု အထစ္ထစ္ အေငၝ့ေင့ၝ ေဴပာဳကသည္။
အားအကိုးရဆံုးကား ဘတ္ကလင္ကာ ဴဖစ္သည္။ သူႛကို ကဵားကဵားယားယား ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သူ၊ သူႛကို
လက္ေတၾႚဘဝႎႀင့္ ထိေတၾႚေအာင္ ဆဲၾသၾင္းခဲ့သူ၊ ဖတ္ေပဵာ္ ႟ႁေပဵာ္ ပထမဆံုးေခၝင္း႒ကီးကို သူေရးႎိုင္ရန္ အေဳကာင္းယုတၨိ
ရႀာေဖၾေပးခဲ့သူ။ ကၾိအဖိုႛ ပထမဆံုး မိတ္ေဆၾစစ္ မိတ္ေဆၾေကာင္း။
သူႛအေဖ အသက္ေပဵာက္႓ပီး တနာရီအတၾင္း ဘတ္ကို အသုဘကိစၤ စီစဥ္ေပးရန္ ကၾိ အကူအညီ
ေတာင္းသည္။ ဘတ္ေရာက္လာသည္။ စကားဟဟမေဴပာ။ သူႛမိတ္ေဆၾ႒ကီး ေဒၝက္တေယာက္ ေနရင္းထိုင္ရင္း လူဆိုး
စာရင္း ေပၝက္လာဴခင္းကို အထိတ္တလန္ႛ ဴဖစ္ေနပံုရသည္။
ဘတ္အဖိုႛ ဆာေဖ့၏ သားဆိုသည္မႀာ အစၤကရီးေယာ့ႎႀင့္ လူကရီဇီးယားေဘာ္ဂဵာ 95 တိုႛ စံုဖက္၍ ေမၾးလာသည့္
သားပမာ ဴဖစ္သည္။ သိုႛရာတၾင္ ဆာေဖ့ အမည္ရႀိသူတေယာက္သည္ ကၾိအမည္ရႀိသူမဵား၊ ကလင္ကာ အမည္ရႀိသူမဵား
ကို "ဒီလိုလူစားေတၾ မသိပၝဘူး" ဟု မာနတခၾဲသားႎႀင့္ ေဴပာႎိုင္ေလာက္ေအာင္ အဆင့္အတန္းဴမင့္မားမႀန္း သူသိသည္။
ထုိႛေဳကာင့္ ကလင္ကာက ကၾိကုိ မစၤတာဆာေဖ့အဴဖစ္ ႎႁတ္ဆက္သည္။ ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရႀိ။ ကၾိက သူႛပခံုးကို
ဖက္ကာ၊
"ဘတ္၊ ကဵေနာ္ အရင္က ေဒၝက္ပၝပဲဗဵာ။ တခုပဲ ကၾဲတယ္။ အရင္က ေဒၝက္ကၾိ။ အခု ေဒၝက္ဆာေဖ့ေပၝ့
ဟုတ္လား" ဟု ေဴပာမႀ သူ တအ့ံတဳသ ဴဖစ္သၾားသည္။
ဤစကားဳကားမႀ အားလံုး ပံုမႀန္သိုႛ ဴပန္ေရာက္သၾားေတာ့သည္။ ဘတ္လည္း မာကဵႃရီကလပ္မႀ အသင္းသား
ကေလးမဵားကဲ့သိုႛ စိတ္ပၝလက္ပၝ ဴဖစ္လာသည္။ အသုဘကိစၤ အဝဝကို ေဴပး၍ စီစဥ္သည္။ ကၾိေနရန္ မစၤက္ပိန္တာ
အိမ္ထက္ လခသက္သာေသာ အိမ္ခန္းသစ္ကိုလည္း ေဴပး၍ရႀာသည္။
ေလာကအလယ္ သူတေယာက္တည္း မဵက္စိသူငယ္ မဟုတ္။ သူႛတၾင္ မိတ္ေဆၾ ေရာင္းရင္းေတၾ တေလႀ႒ကီး
ရႀိသည္။ သူႛအေပၞ ယံုဳကည္သည့္ မိတ္ေဆၾေရာင္းရင္းေတၾ တေလႀ႒ကီးရႀိသည္။ သူႛအေပၞ ယံုဳကည္သည့္ မိတ္ေဆၾ
မဵားရႀိသည္ ဟူေသာ အသိကို ႟ုတ္တရက္ သိလိုက္ရဴခင္းသည္ ကၾိ တကိုယ္လံုးကို ပီတိ ဖံုးသၾားေစသည္။
လူေတၾ ဤမ႖ေလာက္ ဳကင္နာတရားရႀိလိမ့္မည္ဟု ဘယ္တုန္းကမႀ မထင္ခဲ့။ တပၝးသူ၏ ဳကင္နာမႁသည္
သူႛအဖိုႛ ဤမ႖ေလးနက္မႁ ရႀိလိမ့္မည္ဟုလည္း ဘယ္တုန္းကမႀ သူမထင္ခဲ့။ မိတ္ေဆၾသဂႆဟ ဟူသည္ လူႛဘဝ၏
အမၾန္ဴမတ္ဆံုး စၾမ္းေဆာင္ခဵက္မဟုတ္လား။
ကၾယ္လၾန္သူ ဗိုလ္မႀႃး႒ကီးေကာင္း ေဴပာခဲ့သည့္ စကားမဵားကို သူဳကားေယာင္လာမိသည္။ ထိုစကားမဵားသည္
ယေနႛ အမႀန္တရားဴဖစ္ေနေလ႓ပီ။ သူဖ ႛ ခင္က သူႛကို မည္မ႖ပင္ အေမႀာက္ေမႀာက္အမႀားမႀား ဴပႂလုပ္ခဲ့ေစကာမူ သူႛဖခင္ကို
မေမ့ေပဵာက္ႎိုင္သည့္ အခဵက္တခုရႀိသည္။ ကမာၲေပၞတၾင္ ဳကင္နာတရား အ႒ကီးမားဆံုးလူမဵား၊ ခင္မင္ရင္းႎႀီးမႁ အရႀိဆံုး
လူမဵား ေနထုိင္ဳကသည့္ ဤ႓မိႂႚသိုႛ သူဖ ႛ ခင္က သူႛအား ေခၞေဆာင္လာခဲ့သည့္ အခဵက္ေပတည္း။
မတ္ ၂၄ ရက္ မၾန္းလၾဲ ၂ နာရီခၾဲတၾင္ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ကၾယ္လၾန္သည္။ ည ၁ နာရီတၾင္ ဆာေဖ့၏ ဧည့္ခန္း
တၾင္ သူႛသားသည္ သူဖဵက္ဆီးထားသမ႖ကို ရပ္ဳကည့္ေနသည္။ ဤအခန္းထဲ၌ သူႛအေဖ ေငၾမဵားကို ဝႀက္ထားခဲ့မည္
ဆုိတာ သူသံသယမရႀိ။ သိုႛေသာ္ တခန္းလံုး ေဴမလႀန္ရႀာပၝလဵက္ ဘာပစၤည္းမ႖မေတၾႚ။
တခၝက ေနခဵင့္စဖၾယ္ ထုိင္ခဵင့္စဖၾယ္ဴဖစ္ခဲ့ေသာ ဧည့္ခန္းေဆာင္ကေလးသည္ ေလဆင္ႎႀာေမာင္း ေမၿႚခံထား
ရသလို ဴဖစ္ေန၏။ မီးလင္းဖိုသည္ အုတ္ခဲႎႀင့္ အဂႆေတပံုဴဖစ္ေန၏။ ဳကမ္းခင္းတဝက္ အူခၾဲ အသဲလႀန္။ စားပၾဲအံဆၾဲမဵား၊
စာအုပ္စင္မဵား ဖၾာလန္႒ကဲ။ သူႛလက္ခဵက္မိသမ႖ အ႓ပိႂအကၾဲ အပဵက္အစီးခဵည္း ဴဖစ္ေနသည္။
အကဵိႂးမထူး။ ညေန ၆ နာရီမႀ စ၍ သူ ေဴမသဒၬၝလႀန္၍ ရႀာေနခဲ့သည္။ သုိႛေသာ္ သဲလၾန္စတမ႖င္ မေတၾႚ။
အခန္းက ေလႀာင္အိုက္ေနသည္။ အသံဗလံ မထၾက္ေစရန္ အခန္းတံခၝး အားလံုးကို ပိတ္ထားရ၍
ပုိဆိုးေနဴခင္းဴဖစ္သည္။ ႔ကက္သားမဵား အ႓ပိႂင္း႓ပိႂင္းထသည္အထိ သူတပင္တပန္း ရႀာသည္။

95
လူကရီဇီးယားေဘာ္ဂဵာ။ ။အီတလီဴပည္ ဖာရာရာ႓မိႂႚစားကေတာ္႒ကီး (၁၄၈၀-၁၅၁၉)။ ။ ေမာင္ဴဖစ္သူႎႀင့္ေပၝင္းကာ
ႎိုင္ငံေရးလုပ္ဳကံမႁမဵား၊ အဆိပ္ခတ္မႁမဵား ဴပႂလုပ္ေသာေဳကာင့္ အီတလီသမိုင္းတၾင္ ေကဵာ္ဳကားသည္။

131
 ကၾိသည္ စိတ္ပဵက္လက္ပဵက္ အနားယူလိုက္၏။ သူႛတကိုယ္လံုး ဖံုအလိမ္းလိမ္း၊ ေခ႗းအ႓ပိႂက္႓ပိႂက္ ဴဖစ္ေန
သည္။ ခဵက္လက္မႀတ္မဵား၊ ေငၾရင္းေငၾႎႀီး စာခဵႂပ္မဵား တေနရာရာမႀာေတာ့ ရႀိမည္။ ဘယ္ေနရာမႀန္းမသိ။ သူႛအေဖမေသမီ
က ေဴပာခဲ့သည့္စကားအရ စာခဵႂပ္စာတမ္းမဵားသည္ လက္လႀမ္းမီႀရာ ဤအနီးအနားမႀာပင္ ရႀိမည္မုခဵ။
အုတ္ခဲပံု႒ကီးေပၞတၾင္ရပ္ကာ အခန္းပဵက္႒ကီးကို သူ ဳကည့္ေနမိသည္။ အလၾန္အမင္း စိတ္အားငယ္မိ၏။
ပစၤည္းမဵားကို ရႀာေတၾႛရန္ သူႛအဖိုႛ အလၾန္အေရး႒ကီးသည္။ သူထင္ထားသည္ထက္ ပို၍ အေရး႒ကီးသည္။ သုိႛေသာ္
ရႀာေတၾႛမည့္အေရးမႀာ ေ၀လာေ၀းဴဖစ္ေနသည္။ တခန္းလံုး ရင္ခၾဲ အသဲထုတ္ထားသလိုဴဖစ္ေန၏။ ၀ႀက္၍ ရႎိုင္စရာ
ေနရာမကဵန္။ ဘယ္ေနရာကို ရႀာရမႀန္း မသိေတာ့။ ေငၾႎႀင့္ စာခဵႂပ္စာတန္းမဵားသည္ သူမသိေသာ နယူးေယာက္႓မိႂႚ
ဘဏ္တိုက္တခုခု၏ ေဴမတိုက္ထဲတၾင္ ေရာက္ေနေရာ့သလားဟူေသာ အေတၾးသည္ အသဲထိတ္ေစသည္။
ကၾိသည္ နံရံကပ္ မီးလင္းဖိုကို မႀီ၍ ပင္ပန္းႎၾမ္းနယ္စၾာ ရပ္ေနရာမႀ အနည္းငယ္ လႁပ္လိုက္မိသည္။ သူႛေဴခ
ေထာက္ေအာက္မႀ အုတ္ခဲသည္ ေနရာေ႟ၾႚသၾား၍ သူ ေဴခေခဵာ္ကဵသၾားသည္။ သူႛကိုယ္ကို ထိန္းရန္ မီးလင္းဖို အေပၞ
တန္းကို လႀမ္းဆၾဲလိုက္ေသာ္လည္း လူေရာတန္းပၝ ဳကမ္းဴပင္ေပၞသိုႛ လံုးေထၾးကဵသည္။
မီးလင္းဖိုတန္းသည္ သူႛလက္ထဲတၾင္ ေလ႖ာကနဲ ပၝလာသည္ကို သတိဴပႂမိ၍ ခဵက္ခဵင္းထရပ္လုိက္သည္။
သူႛမဵက္စိေအာက္တၾင္ အထင္းသား ေပၞလာသည္မႀာ သူေဴခေခဵာ္ကဵရာမႀ မေတာ္တဆ ဝင္တိုးမိေသာ သူႛအေဖ၏
လ႖ိႂႚဝႀက္သိုက္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အကဵအန လုပ္ထားေသာ ဘီ႟ိုကေလး။
ဘီ႟ိုကေလးသည္ နံရံကပ္ မီးလင္းဖို၏ အကဵယ္ႎႀင့္ တ႟ၾယ္တည္းဴဖစ္၏။ ဘီ႟ို၏ သစ္သားေရာင္သည္
ဓာတ္ေငၾႚမီးအိမ္မီးတၾင္ ေရာင္ဴပန္ဟပ္ေနသည္။ ဘီ႟ိုထဲတၾင္ စာအုပ္မဵား၊ စာမဵား၊ စာခဵႂပ္စာတန္းမဵား၊ အိတ္မဵား စနစ္
တကဵ သူႛေနရာႎႀင့္သူ ရႀိသည္။ ကၾိသည္ ဘီ႟ိုထဲမႀ ပစၤည္းမဵားကို ကေမဵာေသာပၝး လႀမ္းဆၾဲလိုက္၏။ သူႛေဴခေထာက္
ေအာက္မႀ အုတ္ခဲပံုက ႓ပိႂေ႟ၾႚသၾားဴပန္၍ ဳကမ္းေပၞသိုႛ ေဴခကားယား လက္ကားယား လဲကဵသၾားရဴပန္သည္။
တစတစႎႀင့္ ဴဖစ္ရပ္မႀန္မဵား ေပၞလာသည္။ သူႛအေဖ၏ ပစၤည္းမဵားကို ခန္ႛမႀန္းထၾက္ခဵက္ရာ၌ အေရး႒ကီးေသာ
အခဵက္တခဵက္ကုိ သူ မဵက္စိရႀန္းခဲ့သည္။ သူႛအေဖသည္ ေထာင္ကဵေနစဥ္ကေရာ၊ ေထာင္က ထၾက္႓ပီးေနာက္
ေဴခသလံုးအိမ္တိုင္ လုပ္ေနစဥ္ကပၝ သားအတၾက္ တင္မ္ကၾိထံ လစဥ္ ပံုမႀန္ပုိႛေပးခဲ့သည့္ လစဥ္ ၂၅ ေဒၞလာထက္ ပို၍
မသံုးစၾဲခဲ့ဴခင္းဴဖစ္၏။ ထုိကာလအတၾင္း သူႛေငၾမဵားသည္ အတုိးအႌၾန္ႛသာ ပၾားေနခ့ဲ၏။
သူႛအေဖသည္ ငၝးရာခိုင္ႎႁန္း အတိုးရေသာ မီးရထား ေငၾရင္းစာခဵႂပ္မဵား ဘဏ္တိုက္ ေလးတိုက္တၾင္ အပ္ႎႀံေငၾ
မဵား စသဴဖင့္ ေငၾမဵားကို ကဲ့ထုတ္ထားခဲ့သည္။ ထိုႛေဳကာင့္ သူႛအေဖ ေသခဵိန္တၾင္ ေဒၞလာႎႀစ္သိန္းထက္မနည္း
လက္ဝယ္ ရႀိေနခဲ့သည္။ ထိုေငၾထဲတၾင္ အိမ္တန္ဖိုး မပၝေသး။ အိမ္က သူႛအေဖ ေဴပာခဲ့သလို အငႀားမဟုတ္။ အပိုင္
ဝယ္ထားသည့္ အိမ္ဴဖစ္၏။ ပတၨႃအိတ္ကေလးႎႀင့္ ထည့္ထားေသာ ေဒၞလာ ၄,၄၀၀ ဖိုး ေ႟ၿဒဂႆၝးႎႀင့္ ေငၾစကၠႃမဵားလည္း
ရႀိေသး၏။
နံနက္ေစာေစာ ပိုႛစ္သတင္းစာကို လက္ေပၾႚေရာင္းသမားကေလးမဵား တေဳကာ္ေဳကာ္ ေအာ္ေရာင္းေနခဵိန္တၾင္မႀ
ကၾိသည္ သူႛအေဖ၏ ေသတမ္းစာကို ေတၾႚရ၏။ ေသတမ္းစာက တိုတိုတုတ္တုတ္ပင္။ ရႀင္းသည္။ လိုရင္းကိုသာ
ေရးထား၏။ သူပိုင္သမ႖ ပစၤည္းကို သူႛသားအား လၿဲထားခဲ့၏။ ေသတမ္းစာကို ဂ႗န္လ ရက္စၾဲဴဖင့္ ေရးထားခဲ့၏။
လုပ္အပ္ လုပ္ရာမဵားကို လုပ္ရ၏။ အခဵိႂႚ အခဵိန္ဳကာသည္။ သိုႛေသာ္ တပတ္အတၾင္း လုပ္ငန္း အစပဵိႂးႎိုင္
သည္။ ထိုအခဵိန္တၾင္ ရႀာလီေဝလင္ စာတေစာင္ဖတ္ရသည္။ အ့ံလည္း အံ့ဳသ ေဒၝသလည္း ထၾက္ရ၏။
နာမည္ေကဵာ္ ေရႀႚေနလုပ္ငန္းတခုမႀ လာေသာစာ ဴဖစ္သည္။ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ အလၾဲသံုးစားလုပ္၍ ေဝလင္
ထိန္းသိမ္းေငၾမဵား ကံဆိုး မိုးေမႀာင္ ကဵခဲ့ပံုမဵားကို အရႀည္အလဵား အကဵယ္တဝင့္ ေရးထားသည္။
အတိုခဵႂပ္အားဴဖင့္ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ကၾယ္လၾန္ခဵိန္တၾင္ ပိုနည္းနည္း၊ လိုနည္းနည္း ေဒၞလာႎႀစ္သိန္း ကဵန္ခဲ့
ေဳကာင္း၊ ထုိေငၾသည္ ေဝလင္ ထိန္းသိမ္းေငၾမႀ ကၾယ္လၾန္သူ ဆာေဖ့ ထုတ္ယူ သံုးစၾဲထားခဲ့သည့္ ေငၾဴဖစ္ေဳကာင္း၊
ေသတမ္းစာအရ ၎၏ ဖခင္ပိုင္ပစၤည္းမဵားကို အေမၾဆက္ခံရသည့္ က႗ႎု္ပ္၏ အမႁသည္ မစၤတာဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့
ဂဵႃနီယာက အထက္ပၝ ေငၾမဵားကို ေဝလင္ ထိန္းသိမ္းေငၾသိုႛ အဴမန္ဆံုး ဴပန္လည္ေပးသၾင္းရန္ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ရႀိေဳကာင္း၊
ထိုႛဴပင္ ၁၈၈၁ ခုႎႀစ္မႀ စ၍ အတိုးအႌၾန္ႛမဵား အပၝအဝင္ သင့္ဖခင္ ထိန္းသိမ္းရန္ အပ္ႎႀံထားသည့္ ေဒၞလာ တသိန္း
ခုႎႀစ္ေသာင္းအတၾက္ ေပးဆပ္ရန္ ကဵန္သည့္ေငၾကို မစၤတာ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာက တာဝန္ယူေဳကာင္း၊ ထုိေ႔ကး
ကဵန္ကို ၎၏ ဝင္ေငၾက ခၾင့္ဴပႂသမ႖ ေပးဆပ္သၾားမည္ ဴဖစ္ေဳကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေဴပာဆိုရန္ က႗ႎ္ုပ္တိုႛအား ႌၿန္ဳကားထား
ေဳကာင္းဴဖင့္ ေဖာ္ဴပထားသည္။
အထက္ပၝအတိုင္း ဘလိုင္ယာႎႀင့္ ဂဵီမ္မီဆန္ ေရႀႚေနလုပ္ငန္းက ရႀာလီေဝလင့္ထံသိုႛ စာေရး႓ပီးသည့္ေနာက္
ေလးရက္အဳကာတၾင္ ၎တိုႛထံသိုႛ ရႀာလီေဝလင္ ဴပန္ဳကားသည့္စာကို ေအာက္ပၝအတိုင္း ရရႀိသည္။

132
 ဘလိုင္ယာႎႀင့္ ဂဵီမ္မီဆန္
ေရႀႚေနလုပ္ငန္း
ဓနသဟာယ အေဆာက္အဦး
... ... ... ... ... ... ... ႓မိႂႚ။
ခင္ဗဵား
က႗ႎ္ုပ္တိုႛ၏ အမႁသည္ ဤ႓မိႂႚတၾင္ ေနထိုင္သူ မစၤ စီ အယ္လ္ ေဝလင္ က က႗ႎ္ုပ္တိုႛအား
လူ႒ကီးမင္းတိုႛ၏ ၄ ရက္ ေနႛစၾဲဴဖင့္ ေပးပိုႛေသာ စာကို ရည္ႌၿန္းလဵက္ လူ႒ကီးမင္းထံ ဴပန္ဳကားရန္
ႌၿန္ဳကားသည္မႀာ ကၾယ္လၾန္သူ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့၏ ကဵန္ရစ္ေသာ ပစၤည္းဥစၤာမဵားႎႀင့္ စပ္လဵဥ္း၍
လူ႒ကီးမင္းတိုႛ၏ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ သေဘာထားမဵားကို ေကဵးဇူးဥပကာယ တင္ရႀိလဵက္ ထုိကိစၤႎႀင့္
စပ္လဵဥ္း၍ မစၤတာ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာ၏ စိတ္ဓာတ္ကို ခဵီးကဵႃးပၝေသာ္လည္း ယင္းအဆိုပၝ
ပစၤည္း ဥစၤာမဵားကို ဆက္ခံေတာင္းဆိုပိုင္ခၾင့္ ရႀိသည္ဟု မယူဆပၝသဴဖင့္ ယင္းအဆိုပၝ ပစၤည္းမဵား
အားလံုးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သိုႛမဟုတ္ တစိတ္တေဒသကိုေသာ္လည္းေကာင္း လက္ခံရန္
ယတိဴပတ္ ဴငင္းပယ္ပၝေဳကာင္း။
ေလးစားစၾာဴဖင့္
အမ္ပၝဆင္းဘိုလင္ႎႀင့္ဘတ္
ထပ္မံေရာက္လာေသာ ဘလိုင္ယာႎႀင့္ ဂဵီမ္မီဆန္ ေရႀႚေနလုပ္ငန္းမႀ တိုက္တၾန္းစာမဵားကို အမ္ပၝဆင္းဘိုလင္
ႎႀင့္ ဘတ္ ေရႀႚေနလုပ္ငန္းတိုႛက တိုတုတ္ ဴပတ္သားေသာ ဴပန္စာမဵားဴဖင့္ ေဴဖဳကားလဵက္ပင္ ရႀိသည္။
ေနာက္ပိုင္းတၾင္ ေရႀႚေန႒ကီးမဵား စာခဵင္းဆက္သၾယ္မႁ ရပ္ဆိုင္းသၾားသည္။ သိုႛေသာ္ ဒုတိယအ႒ကိမ္ ဴငင္းဆန္
စာ ေပးပိုႛ႓ပီးေနာက္ တရက္ ႎႀစ္ရက္အဳကာတၾင္ မစၤေဝလင္ထံ အေမၾကိစၤ စာတေစာင္ ေရာက္လာဴပန္သည္။ ယခု
အ႒ကိမ္စာမႀာ ပုဂိၢႂလ္ေရးေပးစာဴဖစ္သည္။ စာအိတ္ေပၞတၾင္ ရႀာလီ ေကာင္းေကာင္းသိေသာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေသးေသး
ေကၾးေကၾး လက္ေရးမဵားကို ေတၾႚရသည္။ စာမႀာ
ခင္မင္အပ္ေသာ မစၤေဝလင္ ခင္ဗဵား
ကဵေနာ့္ဖခင္၏ ကဵန္ရစ္ေသာ ပစၤည္းမဵားကို မစၤေဝလင္ထံ ဴပန္လည္ေပးအပ္ဴခင္းသည္ မဟာ
အမႀားေတာ္ပံု႒ကီးအား အမႀန္သိုႛ ဴပန္လည္ေရာက္ေစဴခင္းဴဖစ္ပၝသည္။ သိုႛပၝေသာ္လည္း မစၤေဝလင္က လက္ခံ
ရန္ ဴငင္းဆန္ေနသဴဖင့္ က႗န္ေတာ့္အဖိုႛ အထူးအံ့ဳသဴခင္း၊ စိတ္ပဵက္ဴခင္း ဴဖစ္ရပၝသည္။ ထိုက္သင့္စၾာ ဆင္ဴခင္
စဥ္းစားမည္ဆိုပၝက သားဴဖစ္သူအား ဖခင္ဴဖစ္သူ၏ ဂုဏ္သိကၡာကင္းမဲ့မႁ ေလာင္းရိပ္တၾင္ ထာဝစဥ္ ကဵေရာက္
ေစမည့္ သေဘာထားမဵိႂးကို မစၤေဝလင္ စၾဲကိုင္ႎိုင္လိမ့္မည္ဟု ကဵေနာ္ မထင္ပၝ။
ကဵေနာ့္ကို အထင္အဴမင္ မလၾဲေစလိုပၝ။ မစၤေဝလင္အား သေဘာထားမ႒ကီးမားေသာ စိတ္ကူး
စိတ္သန္းမဵိႂး လၿမ္းမိုးႎိုင္မည္ဟု တဒဂႆမ႖ ယံုဳကည္၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ မစၤေဝလင္၏ သေဘာသကာယ
ကို ကဵေနာ္ ေကာင္းစၾာ သိပၝသည္။ သေဘာထား႒ကီးမားသည္ဟု လက္ခံယံုဳကည္ေသာ အလုပ္မဵိႂးကိုသာ
မစၤေဝလင္ လုပ္ကိုင္လိမ့္မည္ဟုလည္း ကဵေနာ္ စိတ္ခဵယံုဳကည္ပၝသည္။ ယခုေသာ္ ဤယူဆခဵက္မဵားသည္
စစ္မႀန္ေသာ အခဵက္အလက္မဵားႎႀင့္ မဵားစၾာ ကၾာလႀမ္းေနသဴဖင့္ ထုိစစ္မႀန္ေသာ အခဵက္အလက္မဵားကို မစၤ
ေဝလင္ ေလ့လာသံုးသပ္ရန္ ဴငင္းဆန္ေနသည္ဟုပင္ က႗န္ေတာ္ ေကာက္ခဵက္ခဵရေတာ့မည္သာ ဴဖစ္ပၝသည္။
တရားဥပေဒေဳကာင္းအရလည္းေကာင္း၊ လူမႁေရးကဵင့္ဝတ္အရလည္းေကာင္း ဤေငၾမဵားသည္ မစၤ
ေဝလင္ပိုင္ ပစၤည္းမဵား ဴဖစ္ပၝသည္။ မည္သူမ႖ ေတာင္းခံပိုင္ခၾင့္ မရႀိပၝ။
ကဵေနာ့္အေပၞ တရားမ႖တစၾာ စဥ္းစားလဵက္ ယခု ကဵေနာ္တင္ဴပသည့္အခဵက္သည္ မႀန္ကန္ေဳကာင္း
ကဵေနာ္၏ ေရႀႚေနမဵားက မစၤေဝလင္၏ ေရႀႚေနမဵားအား သေဘာေပၝက္သည္အထိ ရႀင္းဴပေစႎိုင္ေအာင္
ကူညီပၝရန္ ေမတၨာရပ္ခံပၝသည္။
မစၤေဝလင္၏ လက္ရႀိသေဘာထားကို အစၾဲအ႓မဲ ဆက္လက္၍ စၾဲကိုင္ထားမည္ဆုိလ႖င္ ထိုေငၾမဵားကို
မစၤေဝလင္၏ အကဵိႂးေကဵးဇူးအတၾက္ ရန္ပံုေငၾဖၾင့္လႀစ္ အပ္ႎႀံရပၝလိမ့္မည္။ မစၤေဝလင္ ကိုယ္တိုင္ကေသာ္
လည္းေကာင္း၊ မစၤေဝလင္ အေမၾခံမဵားကေသာ္လည္းေကာင္း၊ မစၤေဝလင္၏ လၿဲအပ္တာဝန္ေပးဴခင္း ခံရသူမဵား
ကေသာ္လည္းေကာင္း လက္ခံဴခင္း မဴပႂသမ႖ ကာလပတ္လံုး ထုိေငၾမဵားကို တဴပားတခဵပ္မ႖ သံုးစၾဲလိမ့္မည္
မဟုတ္ပၝ။
မစၤေဝလင္၏ တရားမ႖တေသာ တာဝန္ဆက္ခံမႁအား ေရႀာင္ဖယ္ဴခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ကဵေနာ္၏
ဘဝအမဲကၾက္ ပယ္ဖဵက္ရန္ အခၾင့္အေရးအား ဴငင္းပယ္ဴခင္းကိုလည္းေကာင္း သေဘာထား႒ကီးမႁအဴဖစ္
ဆက္လက္ ထင္မႀတ္ေနလိမ့္ဦးမည္ဟု ကဵေနာ္ မယံုဳကည္ပၝ ခင္ဗဵား။
ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာ

133
 ဴပန္စာ လံုးဝမလာ။ မတ္လကုန္၍ ဧ႓ပီလေရာက္လာသည္အထိ ဴပႍနာ တစခန္းရပ္ေနေလေတာ့၏။

(၃၁)

ေဒၝသမီးေတာက္ေနေသာ သူႛမဵက္လံုးမဵားေရႀႚတၾင္ ပံုႎႀိပ္စာလံုးမဵားက ကခုန္ေနသည္။ ေ႕မေဟာက္လို လ႖ာႎႀစ္ခၾ

လုပ္တတ္ေသာ စက္ဆုပ္စရာ လူႛစ႟ိုက္၏ သက္ေသသာဓကတခုကို ဳကည့္႓ပီး သူ ရင္ဆုိႛေနသည္။ ခဵားလ္စ္ဂၝဒင္နီယာ
ဝက္စ္သည္ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ လက္ဴဖင့္ ပိုႛစ္သတင္းစာကို ပစ္ခဵလိုက္ေလသည္။
မီခဵီဘီဘန္ေဂၝ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ေလာင္း အေ႟ၾးခံမည္။
ဒီမိုကရက္တစ္ပၝတီ ပ႟ိုင္မာရီ 96 အ႒ကိႂေ႟ၾးပၾဲဝင္မည္။
ေဳကာညာခဵက္၏ ဆိုလိုခဵက္ကို ဝက္စ္ တပ္အပ္ေသခဵာ မသိစရာ ဘာမ႖မရႀိ။ ဘန္ေဂၝသည္ သူတိုႛ ဂိုဏ္းဂဏ
၏ စကားကိုေဴပာသည္။ သူသည္ ေ႟ၾးခဵယ္သူမဵား၏ ေ႟ၾးခဵယ္သူဴဖစ္သည္။ သူတိုႛ ဂိုဏ္းဂဏ၏ အေတၾးသည္ သူႛအေတၾး
ဴဖစ္သည္။ သူတိုႛဂိုဏ္းဂဏလုပ္နည္းလုပ္ဟန္သည္ သူႛလုပ္နည္းလုပ္ငန္းဴဖစ္သည္။ သူတိုႛဂိုဏ္းဂဏ၏ လူေတၾသည္ သူႛ
လူေတၾဴဖစ္သည္။ ဘန္ေဂၝက သူႛကိုယ္သူ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ေလာင္းအဴဖစ္ ေဳကညာဴခင္းသည္ လက္ညိၟႂးႌၿန္ရာ ေရဴဖစ္ေသာ
သူတိုႛဂိုဏ္းက သူႛကို ႓မိႂႚေတာ္ဝန္အဴဖစ္ လဵာထားလိုက္႓ပီဴဖစ္ေဳကာင္း အဓိပၯာယ္ ထၾက္ေနသည္။ အဖၾဲႚအစည္းက
လဵာထားသူသာ ေ႟ၾးခဵယ္ခံရသည္ မဟုတ္ေလာ။ မီခဵီဘီဘန္ေဂၝ။ ပလိုနီနီး၏ လူ။
ပလိုနီနီးအေဳကာင္း ေတၾးမိတိုင္း ဝက္စ္ အသဲနာသည္။ လူ႒ကီးလုပ္႓ပီး ေဴဗာင္လိမ္ခံရသလား။ သိုႛမဟုတ္
ေဴဗာင္လိမ္သလား။ ႟ိုးသား ဳကင္နာေယာင္ လၿမ္းေသာ သူႛမဵက္လုံးမဵားသည္ ယုတ္ညံ့လုပ္ဳကံေသာ သစၤာေဖာက္မႁကို
ဖံုးကၾယ္ထားသလား။ ဝက္စ္ကိုယ္တိုင္ပင္လ႖င္ အေပၝစား ကလိန္ဴခံႂ တနပ္စားတိုႛ၏ လႀည့္ဖဵားမႁကို ခံရသလား။
ေဂဟာေခၝင္း႒ကီးေရး႓ပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းမႀစ၍ ေနႛစဥ္ႎႀင့္အမ႖ ပၝတီဘက္က နားလည္မႁ၊ တန္ဖိုးထားမႁ၊ အရိပ္
အေယာင္ ဴပေလမလားဟု ဝက္စ္ အလၾန္ေဴမၟာ္လင့္ေနခဲ့၏။ မေပၞလာ။
ပၝတီ အႎၩရာယ္႒ကီးကို ပၝရဂူေဴမာက္ေသာ ရင္ဳကားေစ့မႁဴဖင့္ သူလမ္းလၿဲေပးခဲ့သည္။ သူႛကိုယ္သူ အႌၾန္ႛ
တလူလူႎႀင့္ လူငယ္တဦးဴဖစ္ေဳကာင္း ဴပသခ့ဲသည္။ သိုႛေသာ္ သူႎႀင့္ ပလိုနီနီးမႀတပၝး အဴခားသူတိုႛ သိပံုပင္မေပၞ။
ရႀိေစေတာ့။
ပို၍ ဆိုးသည္မႀာ ပၝတီ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ အႎၩရာယ္႒ကီးကို မဵက္ကန္း တေစၽမေဳကာက္ လုပ္ဴခင္းဴဖစ္သည္။
လၿတ္ေတာ္ ႟ုပ္သိမ္းခၝနီးတၾင္ ႎိုင္ငံေရးရာထူးသစ္မဵား ဖန္တီးေဖာ္ထုတ္ရန္ ေဒၞလာ ရႀစ္ေသာင္းေကဵာ္ သံုးစၾဲခၾင့္
ဴပႂလိုက္သည္။ ေငၾဳကပ္တည္းသည့္ႎႀစ္ ဆိုသည္ႎႀင့္ လားလားမ႖မေလဵာ္။ မလုပ္မဴဖစ္ေသာ အလုပ္လည္းမဟုတ္။
သူလ ႛ က္ေထာက္ အယ္ဒီတာ ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့သည့္အတိုင္း ဴဖစ္ေန၍ ဝက္စ္ခမဵာ နေဝတိမ္ေတာင္ပင္ ဴဖစ္မိ၏။
ေခၝင္းေဆာင္႒ကီးမဵား၏ တံုဏိႀဘာေဝ ခတ္မဆိပ္ေနဴခင္းသည္ သူႛအား စိတ္ကူးဖဲ႟ိုက္ေစသည္။ ယခုေတာ့
ကဵက္သေရတံုးေသာ ဴဖစ္ရပ္မႀန္သည္ ဘၾားဘၾားေပၞလာေလ႓ပီ။
ေခၝင္းေဆာင္ဆိုသူတိုႛ သူႛကို လက္ကိုင္တုတ္ လုပ္ခဲ့ဳကသည္။ စိတ္ရႀည္စၾာ 'တန္းစီ'ေနသည့္ သူႛကို ေကဵာ္ကာ
ပဵက္စီးဴခင္းငၝးပၝးတိုင္ေနေသာ ဘန္ေဂၝကို ပန္းကံုးစၾပ္ခဲ့သည္။
ဝက္စ္ နာသာခံခက္ ရႀိလႀသည္။ အနာဂတ္ေဴဖာင့္ဴဖႃးေနေသာ ဘလန္းေကာလိပ္ ဥကၠႉ ရာထူးမႀ ႎုတ္ထၾက္ခဲ့
ရသည္မႀာ ဒီလို လက္ကိုင္တုတ္ လုပ္ခံရဖိုႛလား။
သူႛဆႎၬ သူႛရည္မႀန္းခဵက္ကို စေတးပစ္ခဲ့ရသည္မႀာ ဒီလို လက္ကိုင္တုတ္ လုပ္ခံရဖုိႛလား။
ေရငံု ႎႁတ္ပိတ္႓ပီး ဆယ္လတိုင္တိုင္ 'တန္းစီ' ေနခဲ့ရသည္မႀာ ဒီလို လက္ကိုင္တုတ္ လုပ္ခံရဖုိႛလား။
မိတ္ေဆၾရင္းခဵာတုိႛ၏ ဆႎၬႎႀင့္ အမဵားေကာင္းကဵိႂး ယႀဥ္လာရာတၾင္ အမဵားေကာင္းကဵိႂးကို သတိၨရႀိရႀိ
ေရၾးခဵယ္႓ပီး ေရငံုႎႁတ္ပိတ္ လုပ္ေနဴခင္းဴဖင့္ တေလာကလံုးရႀိ သူႛအေကာင္းဆံုး မိတ္ေဆၾမဵား၏ အထင္အဴမင္လၾဲမႁကို
ငံုခံေနခဲ့ရသည္မႀာ ဒီလို လက္ကိုင္တုတ္ လုပ္ခံရဖိုႛလား။
အစားမထိုးႎိုင္ေသာ သူႛလက္ေထာက္ အယ္ဒီတာကို လက္လၿတ္ခဲ့ရသည္မႀာ ဒီလိုလက္ကိုင္တုတ္ လုပ္ခံ
ရဖိုႛလား။

96
ပ႟ိုင္မာရီ။ ။ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲအတၾက္ ပၝတီ၏ အမတ္ေလာင္းကို ေ႟ၾးခဵယ္ရန္ ကဵင္းပေသာ အ႒ကိႂလူေ႟ၾးပၾဲမဵား။
အမတ္ေလာင္းကို လူထုကိုယ္တုိင္ ေ႟ၾးခဵယ္ခၾင့္ရႀိသည့္နည္းဴဖစ္၍ အေမရိကန္တၾင္ ေခတ္စားသည္။ သိုႛေသာ္ ပၝတီက
ေ႟ၾးသူပင္ အမတ္ေလာင္း အ႒ကိႂေ႟ၾးပၾဲမဵား၌ ႎိုင္ေလ့ရႀိ၍ အေမရိကန္ဴပည္နယ္အခဵိႂႚ၌သာ ထိုစနစ္ကို အသံုးဴပႂသည္။

134
 ႓ပိႂင္ဘက္သတင္းစာက သူႛသတင္းစာကို ပလိုနီနီး၏ အာေဘာ္ဟု စၾပ္စၾဲခံရသည္မႀာ ဒီလို လက္ကိုင္တုတ္
လုပ္ခံရဖိုႛလား။
ယေနႛနံနက္ သတင္းစာ အလုပ္ကို သူ စက္ဆုပ္သည္။ 'တန္းစီ'ရသည့္ အလုပ္ကို ေအာ့ႎႀလံုးနာသည္။ လူထု
ဴမၟင့္တင္ေရး႒ကိႂးပမ္းမႁကို စိတ္ကုန္သည္။
သူႛသတင္းစာအလုပ္က ဘာေကာင္းကဵိႂးေပးသလဲ။ အလုပ္ဒလစပ္ လုပ္ရသည္။ လူထု ထင္ဴမင္ခဵက္မဵားကို
မနားတမ္း ဖန္တီးရသည္။ ေကဵးဇူးမတင္။ တန္ဖုိးမထား။ ပလိုနီနီး အာေဘာ္အဴဖစ္ တံဆိပ္တပ္ခံရေသးသည္။
လူထုဴမၟၟင့္တင္ေရး လုပ္ငန္းကေကာ ဘာေကာင္းကဵိႂးေပးသလဲ။ တိုးတက္မႁ ဟူသည္ တလက္မေရႀႚသိုႛ ေ႟ၾႚ
ေအာင္တၾန္း၍ ရေကာင္းတာမဵိႂး ဟုတ္ရဲႚလား။ သူႛကို ေကဵးဇူးတင္ရေကာင္းမႀန္းမသိ။ သူမဵားအတၾက္ ကိုယ္ကဵႂိးမဖက္
တာဝန္ထမ္း႟ၾက္ဴခင္းဴဖင့္ သူႛဘဝကို အပၾန္းခံရေတာ့မလား။
ႎိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းကိုလည္း ယခုအဴဖစ္ကသာ နမူနာဆိုလ႖င္ မလုပ္ရေလ ေကာင္းေလပင္။ ေဳကာင္သူေတာ္
အလုပ္၊ လ႖ာႎႀစ္ခၾအလုပ္၊ သစၤာေဖာက္အလုပ္၊ လူထုေကာင္းစားေရး ဗန္းဴပ၍ တနပ္စားဳကံသူမဵားႎႀင့္ တေလႀထဲစီး
တခရီးထဲသၾား အလုပ္မဵိႂးထက္ အဴခားရရာအလုပ္ကို လုပ္ရဴခင္းက ေကာင္းဦးမည္။
ဝက္စ္သည္ သူႛကိုယ္သူလည္း သံသယ ပၾားမိ၏။ ေဂဟာ ကိစၤတၾင္ သူႛကိုယ္သူ ထင္ထားသလို သူ အဴပစ္
အနာအဆာ ကင္းရဲႚလား။ သူ ဘယ္လိုလူစားလဲ။ စၾဲစၾဲ႓မဲ႓မဲ ဇၾဲနပဲ႒ကီး႒ကီးရႀိသူ ဟုတ္ရဲႚလား။ လူတကာက အယံုသၾင္း
တိုင္းရသည့္ ပဲ့ဴပားပင္လို လူစားလား။
တမနက္လံုး ဝက္စ္ စိတ္မခဵမ္းမသာ ဴဖစ္ေနခဲ့သည္။ ကလပ္တၾင္ ေနႛလယ္စာ စားခဵိန္ေရာက္မႀ ႟ၿင္႟ၿင္လန္း
လန္း ဴပန္ဴဖစ္လာသည္။ မိတ္ေဆၾေဟာင္းမဵားလိုပင္ တေပဵာ္တပၝး ေဟးလား ဝၝးလား လိုက္လုပ္ႎိုင္လာသည္။
နာရီဝက္ခန္ႛအဳကာတၾင္ နံနက္ပိုင္းက စိတ္ညိၟႂးငယ္ခဲ့ဴခင္းကို ဴပန္၍စဥ္းစားမိ႓ပီး အ့ံဳသမိေသး၏။ ဘာေဳကာင့္
မဵား မဵက္သားညိႂ အလိုမကဵ ဴဖစ္ခဲ့ရပၝလိမ့္။ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ရာထူးကို ေငၾလင္ပန္းေပၞတင္၍ အဆက္အသ မခံခဲ့ရသည္
မႀအပ ဘာတခုမ႖ မဴဖစ္ခဲ့။ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ရာထူး မရသည္မႀာလည္း ဆံုး႟ံႁးမႁ ဟုတ္ရဲႚလား။ ဝဋ္က႗တ္ဴခင္းပင္ ဴဖစ္ႎိုင္ေသး
သည္ မဟုတ္လား။ ႓မိႂႚေတာ္ဝန္ အလုပ္က ပဵင္းစရာ ႓ငီးေငၾႚစရာ မဟုတ္လား။
ထိုေနႛသည္ ေနသာသာ၊ မိုးဴပာဴပာ၊ ေလညၟင္းဴဖာဴဖာ၊ ေႎၾဦးရာသီ၏ အေတာက္ပဆံုး၊ အသာယာဆံုးေနႛ။
ဝက္စ္သည္ ကလပ္ေပၞမႀ ဆင္းလာေသာအခၝ ရနံႛထံုေသာ ေလခဵိႂေအးကို ႎႀစ္လိုႎႀစ္႓ခိႂက္ ေမၿး႟ိႁက္လိုက္၏။
ဤလိုေနႛမဵိႂးတၾင္ အလုပ္ခၾင္အနား မသီခဵင္။ နက္ဴဖန္တၾင္ ပိုႛစ္သတင္းစာဖတ္ ပရိသတ္တိုႛ အခဵာစား၊ အညံ့စား
ေခၝင္း႒ကီးမဵားကိုသာ ဖတ္ေပေရာ့။ သူ ဘာေရးေရး လူလတ္တန္းစား နလပိန္းတံုးမဵားအဖိုႛ ေကာင္းလၾန္း၍ပင္ ေနေသး
ဦးမည္ မဟုတ္လား။
ဝက္စ္၏ ကားနီ႒ကီးသည္ အိုမင္း႟ၾတ္တၾေန႓ပီ။ ေဆးသုတ္ရဦးမည္။ သိုႛေသာ ေဴပးေကာင္းတုန္း၊ ဆၾဲေကာင္း
တုန္းရႀိေသးသည္။
မစၤေအဗာရီသည္ ဒၝထက္ စုတ္ခဵာေသာ ေမာ္ေတာ္ကား႒ကီးကိုပင္ အသေရလၿမ္းေစႎိုင္မည့္ လႀတမဵက္ႎႀာ
ယဥ္တကိုယ္လံုးႎႀင့္ ေကဵာ့ရႀင္းမူရာ ပိုင္ရႀင္ဴဖစ္သည္။ ယေနႛ ေနႛလယ္ပိုင္းတၾင္ မစၤေအဗာရီသည္ ဝက္စ္၏ ဖိတ္ဳကား
ခဵက္အရ ထုိကားနီ႒ကီးကို ႓မိႂႚမႀ ခၾာ၍ ေဝးရာသိုႛ ေမာင္းႎႀင္ေန၏။
ခဵားလ္စ္ ဂၝဒင္နီယာဝက္စ္က သူႛကို ေဴပာစရာရႀိသည္ဆိုလ႖င္ ယခုအခဵိန္သည္ အေကာင္းဆံုးအခဵိန္ဴဖစ္
ေဳကာင္း မစၤေအဗာရီ ေတၾးမိသည္။ သူ ေစာင့္စားေနသည့္ ေယာက္ဵားသား၏ လ႖ာကို ဘာက ထူးခပ္ထားသလဲ။ ဒၝကို
သူသိေအာင္မလုပ္ႎိုင္လ႖င္ မိန္းမမာယာ သဲကိုးဴဖာ မဴပည့္စံုႎိုင္ေတာ့။ ဝက္စ္ႎႀင့္ ရႀာလီေဝလင္ကို ေတၾႚတုိင္း ရႀာလီ့
အေပၞ ဝက္စ္ ဴပႂမူဆက္ဆံပံုကို သူသံသယဴဖင့္ ေစာင့္ဳကည့္ခဲ့သည္။
ေနဝင္႟ိုးရီတၾင္ သူတိုႛ႓မိႂႚဘက္သိုႛ ဴပန္ေကၾႚလာဳကသည္။ ထုိအခဵိန္တၾင္ မစၤေအဗာရီက အေပဵာ့ဆၾဲ ေလသံဴဖင့္
"အခဵစ္ေတာ္ကေလး ရႀားေလာ့ ေဝလင္ေကာ ဘယ္နဲႛလဲ။ သူႛကို ကဵမ ေတၾႚခဲ့တာ တပတ္ပဲ ဳကာေသးေပမယ့္
မေတၾႚရတာ တႎႀစ္ေလာက္ေတာင္ ရႀိေန႓ပီလိုႛ ထင္မိတယ္"
"ကဵေနာ္နဲႛ ေနာက္ဆံုးေတၾႚတဲ့အခဵိန္ထိေတာ့ ေနေကာင္းထိုင္သာပၝပဲဗဵာ"
သူစံုဖက္လိုေသာ မိန္းကေလးအေဳကာင္းကို ဝက္စ္ ဤမ႖သာ ေဴပာသည္။ ဘီဗာေလဘတ္အိမ္တၾင္ ေတၾႚစဥ္
က အစေဖာ္ခဲ့သည့္ သူႛခဵစ္ဆႎၬကို ရႀာလီအား ဆက္ေဴပာဴပဖိုႛ ဴဖစ္ေသာ္လည္း အခၝအခၾင့္ မေပၞခဲ့။ သူႛစိတ္ကေတာ့
ဖၾင့္ဟေဴပာရန္ ယတိဴပတ္ ဆံုးဴဖတ္႓ပီးဴဖစ္၏။ ယခု သူႛေဘးတၾင္ ထုိင္ေနသည့္ မိန္းမပဵိႂကေလးက သူႛစိတ္ကို တိမ္းႌၿတ္
ေစဴပန္သည္။ မႀန္၏။ သိုႛေသာ္ သူႛစိတ္သည္ တိမ္းလၾယ္ႌၿတ္လၾယ္ မဟုတ္။
ဝက္စ္က သူႛ႓ပိႂင္ဘက္ကို ယခုလအတၾင္း ခဵစ္ေရးဆို႓ပီး ေအာက္တုိဘာလတၾင္ လက္ထပ္ရန္ ဳကံေနမႀန္း
မသိရႀာသည့္ မစၤေအဗာရီက ပဵင္းတိပဵင္း႟ၾဲပင္ စကားဆက္ေဴပာေနသည္။
"ကဵမစိတ္ထဲေတာ့ ရႀာလီဟာ ႓မိႂႚကဵက္သေရေဆာင္ကေလးပၝပဲရႀင္။ ေဆး႟ံုကိစၤလား။ ဘာကိစၤလား။ သူစိတ္
ပဵက္ေနတာေတာ့ ႓ပီးသၾားပၝ႓ပီနဲႛ တူပၝရဲႚ"

135
 "ဟုတ္ပၝလိမ့္မယ္။ ဘာမႀေတာ့ ေဴပာသံမဳကားရဘူး"
ဝက္စ္၏ အဴပံႂးမဵက္ႎႀာတၾင္ တိမ္သလၴာဖံုးသၾားသည္။ မစၤေအဗာရီက ေကဵေကဵနပ္နပ္႒ကီး သတိထားလိုက္
မိသည္။
"လူေဴပာမဵားေနတဲ့ မစၤတာဆာေဖ့ကေလးလဲ ကဵမ မေတၾႚဘူးေသးဘူး" မစၤေအဗာရီက လမ္းေပၞမႀ လူမဵားကို
ကားေရႀာင္ရင္းေဴပာသည္။
"ဒၝေပမယ့္ မႀန္တာေဴပာရရင္ ကဵမဴဖင့္ သူႛအေဳကာင္းကို တႎံုႛႎံုႛေတၾး႓ပီး စိတ္မေကာင္း ဴဖစ္ေနမိတယ္ရႀင္"
"စိတ္မေကာင္း ဴဖစ္ရတယ္လား။ ဘာကိစၤ"
"အိုး၊ ရႀင္မဳကားမိဘူးလား။ တကယ္ေဳကကၾဲစရာ ေကာင္းပၝတယ္ရႀင္။ ပိုႛစ္မႀာ သူ ေခၝင္း႒ကီးတပုဒ္ ေရးလိုက္
တာကို ရႀာလီေဝလင္က … ဒီအပိုင္းေတာ့ ရႀင္က ကဵမထက္ ပိုသိမႀာပၝ"
"အဲဒီေခၝင္း႒ကီးက သူေရးတာမႀမဟုတ္ဘဲ" ဝက္စ္က မဆိုင္းမတၾေဴပာသည္။
"ကဵေနာ္ကိုယ္တုိင္ ေရးလုိက္တာ ပၝ"
"ရႀင္ေရးတာ ဟုတ္လား"
မစၤေအဗာရီက ဝက္စ္ကို အလန္ႛတဳကား ဳကည့္လုိက္သည္။
"ခၾင့္လၿတ္ပၝရႀင္။ ကဵမ မသိပၝဘူး။ ေကာလဟာလေတၾက အမဵိႂးမဵိႂး ဴဖစ္ေနတာမဟုတ္လား။ လူတိုင္းကေတာ့
သူ ေရးတယ္ခဵည္း"
"လူေတၾ ထင္တာေတာ့ ကဵေနာ္ ဘယ္တတ္ႎုိင္မလဲ"
ဝက္စ္က ခပ္ထန္ထန္ေဴပာသည္။ သိုႛေသာ္ စိတ္အားကေတာ့ ခပ္ငယ္ငယ္ "လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္လဲ မဟုတ္ဘူး။
ဖံုးတာဖိတာလဲ နည္းနည္းမႀ မရႀိပၝဘူးဗဵာ"
"ဒၝဴဖင့္ ရႀာလီ အားလံုးသိတာေပၝ့။ ဟုတ္လား"
"သူ သိတာ မသိတာေတာ့ ကဵေနာ္ မေသခဵာဘူး။ ကဵေနာ္က သူႛကို ခဵက္ခဵင္း ရႀင္းဴပမယ္ လုပ္ပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့
သူ သိပ္စိတ္ထိခိုက္ေနတုန္းဆိုေတာ့ လက္ေလဵာ့လိုက္ရတယ္။ ခုလဲ ရႀင္းဴပဖိုႛ အခဵိန္ေစာင့္ေနတာပဲ။ သူႛဘက္ကေတာ့
ဒီကိစၤကို ဴပည္ဖံုးကား ခဵလိုက္႓ပီနဲႛ တူပၝတယ္။ ဘာပဲဴဖစ္ဴဖစ္ေလ။ သူႛလိုအင္ဆႎၬထက္ ပို႓ပီး ခိုင္လံုတဲ့ အဆံုးအဴဖတ္နဲႛ
အဲဒီေခၝင္း႒ကီး ေရးလိုက္တာပဲ။ ဒၝကို မရမက ရႀင္းေနဖိုႛ မလိုပၝဘူး"
ကားေမာင္းေနသည့္ မစၤေအဗာရီက ေခတၨ႓ငိမ္ေနသည္။ ဝက္စ္ႎႀင့္ စကားႎိုင္လုစရာ မလိုမႀန္း သူသိသည္။
သူႛလက္ထဲတၾင္ ဝႀက္ဖဲရႀိသည္။
"ဟုတ္တာေပၝ့။ ရႀင္လုပ္တာ မႀန္ပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ စိတ္မရႀိနႛဲေနာ္။ ကဵမကေတာ့ မစၤတာ ဆာေဖ့ကေလး
အတၾက္ စိတ္မေကာင္းမဴဖစ္ဘဲ မေနႎိုင္တာေတာ့ တကယ္"
"ေကာင္းပၝ႓ပီဗဵာ။ ဘာဴဖစ္လိုႛ စိတ္မေကာင္းမဴဖစ္ဘဲ မေနႎိုင္တာလဲဆိုတာ ေဴပာဴပပၝဦး"
မစၤေအဗာရီက မစၤတာဆာေဖ့ကေလးႎႀင့္ မစၤေဝလင္တိုႛ၏ ဇာတ္လမ္းကို သူသိသမ႖ ေဴပာဴပသည္။ သူဘယ္ပံု
ဘယ္နည္း သိလာရသည္မႀာ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ဴဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ အတင္းအဖဵင္းဟူသည္ အာဂပ္ 97 နတ္ဘီလူး
ႎႀင့္ တူသည္။
မစၤေအဗာရီသည္ မစၤတာ ဆာေဖ့ ကေလးအေပၞ ရႀာလီ၏ သေဘာထားကို သူသိသမ႖ ေဴပာဴပရာတၾင္ ဝက္စ္
ေကာက္ကာငင္ကာ တစံုတခုလုပ္ေအာင္လည္း အေလးအနက္ေဴပာသည္။ ဝက္စ္ ဘာမ႖ မလုပ္ဴဖစ္ဘဲ ေနာက္တၾန္ႛ
သၾားေလာက္ေအာင္လည္း အေလးအနက္မေဴပာ။ သံနည္း တမန္နည္းဆံဆံ ေဴပာသည္။
"သူႛအေပၞ အဴပစ္ေတၾ ပံုခဵတာကို ငံုႛခံတာကို ေတာ္တယ္လိုႛ ေခၞရမႀာေပၝ့ေနာ္။ လူေတၾ ေဴပာေနသလို သူက
ရႀာလီ့ကို ႒ကိႂက္ေန႓ပီး ရႀာလီက သူႛကို ဴပန္ေစာင္းေတာင္ မဳကည့္ဘူးဆိုတာသာ ဟုတ္ရင္ သာ႓ပီး ခဵီးမၾမ္းရမႀာပဲ"
"ေတာ္တာေပၝ့။ သိပ္ေတာ္တာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့"
မစၤေအဗာရီ ေဴပာဴပသည့္ ဇာတ္လမ္းသည္ သူႛအဖိုႛ အေတာ္စိတ္ကသိကေအာင့္ ဴဖစ္ရသည္။ ရႀာလီႎႀင့္
သူလ ႛ က္ေထာက္ အယ္ဒီတာတိုႛ ဴဖစ္ပံုပဵက္ပံုကို သူမသိ႟ိုးအမႀန္။ လၾန္ခဲ့သည့္ ရက္ေပၝင္းမဵားစၾာကပင္ ရႀင္းဴပသင့္ခဲ့
လဵက္ ရႀင္းမဴပမိသည့္အတၾက္လည္း သူ လိပ္ဴပာမလံု။
"ကဵေနာ္လဲ စိတ္မေကာင္းပၝဘူးဗဵာ။ ဒီသူငယ္ေလးကို ကဵေနာ္ အမဵား႒ကီး ခင္ပၝတယ္။ ခုေတာ့ ခင္ဗဵား
ေဴပာဴပလိုႛ အားလံုး ရႀင္းသၾားေတာ့မႀာပၝ"

97
အာဂပ္။ ။ အိုင္အိုအမည္ရႀိ ႎၾားမဒန္းကေလးကို ေစာင့္ေရႀာက္ရသည့္ ဘီလူး၌ မဵက္လံုး ၁၀၀ ရႀိသည္။ သူႛမဵက္လံုး
မဵားသည္ သူ ေသေသာအခၝ ေဒၝင္း႓မီး၌ ဝင္စား႓ပီး ေဒၝင္း႓မီးကၾက္မဵား ဴဖစ္လာသည္ဟု ဂရိ ဒႎၩရီတၾင္ ဆုိသည္။ သူႛတၾင္
မဵက္လံုးတရာရႀိသကဲ့သိုႛ သူႛအသံကို ဳကားလိုသည့္ နားကလည္း တေထာင္ရႀိေသးသည္ဟု ဆိုသည္။

136
 "အို၊ ကဵမကလဲ သိတာမဟုတ္ပၝဘူး" မစၤေအဗာရီက ေဴပာသည္။ "ကဵမ ဳကားတာေတာ့ ရႀာလီက သူႛကို
အိမ္အဝင္ေတာင္ မခံေတာ့ဘူးလိုႛ ဆုိတာပဲ"
"ဒၝေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲဗဵာ။ ဒီေနႛညပဲ ကဵေနာ္ ရႀင္းဴပလိုက္ပၝ့မယ္"
ဝက္စ္သည္ သူႛစကားအတိုင္း လုပ္သေလာက္နီးနီး လုပ္သည္။ ေနာက္တေနႛညတၾင္ ရႀာလီေဝလင္ကို
သၾားေတၾႚသည္။ သူႛစိတ္ထဲတၾင္ မေဴပာင္းလဲႎိုင္ေသာ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ႎႀစ္ခု ပၝသၾားသည္။ ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္ တခုမႀာ ေဂဟာကိစၤ
ေခၝင္း႒ကီးအေဳကာင္း အိတ္သၾန္ဖာေမႀာက္ ရႀင္းဴပရန္ဴဖစ္သည္။ အဴခား ဳကံ႟ၾယ္ခဵက္တခုမႀာ သူႛအသည္းႎႀလံုးကို ရႀာလီ
ထာဝရ စိုးမိုးေနေဳကာင္း အလိုက္သင့္ အလဵားသင့္ ေဴပာဴပရန္ဴဖစ္သည္။
မစၤေအဗာရီအဖိုႛ စၾဲမက္စရာ ေကာင္းေသာ ပိုႛစ္ အယ္ဒီတာက သူႛမူဝၝဒမဵားကို နံနက္တိုင္း ေရာင္းစားေနသည္
ဴဖစ္ေစ၊ မေနသည္ဴဖစ္ေစ၊ စိုးစဥ္းမ႖ မထူးဴခား။ သူႛေပၝင္းသင္းဆက္ဆံေရး အဆင့္အတန္း မေလ႖ာကဵသမ႖ ဘာမ႖
မထူးဴခား။ သိုႛေသာ္ ရႀာလီေဝလင္ကမူ တမဵိႂးတဖံု သေဘာထားမည္ဴဖစ္ေဳကာင္း သူႛဗီဇစိတ္က သိေနသည္။ ထိုႛေဳကာင့္
ဝက္စ္ကို ရႀာလီေဝလင္ႎႀင့္ မေတၾႚေတၾႚေအာင္ အကၾက္ဆင္သည္။ ဝက္စ္ကလည္း မစၤေအဗာရီ အကၾက္ဆင္သည့္
အတုိင္း ရႀာလီႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆိုင္သည္။
"ခင္ဗဵားကို ေဴပာစရာကေလးတခုရႀိတယ္။ ခင္ဗဵား မဳကားခဵင္တဲ့ ကိစၤပၝပဲ။ ေဂဟာကိစၤေလ"
ရႀာလီ၏ ႟ၿင္ဴပံႂးခဵိႂဴမေနေသာ မဵက္ႎႀာသည္ ခဵက္ခဵင္းေဴပာင္းသၾားသည္။ ႓ငိမ္ကဵသၾားသည္။ သူႛမဵက္လံုးဴပာ
ကေလးမဵားတၾင္ စိတ္ဝင္စားမႁ ထင္ဟပ္လာသည္။
"ဟုတ္လား။ ရႀင္ေဴပာခဵင္တာ ရႀိသမ႖ ေဴပာစမ္းပၝဦးရႀင္"
"ပိုႛစ္မႀာ ေရးခဲ့တဲ့ ေဂဟာကိစၤ ေနာက္ဆံုးေခၝင္း႒ကီး မႀတ္မိမႀာေပၝ့"
"မမႀတ္မိဘဲ ေနပၝ့မလားရႀင္။ ကဵမ ဒီေလာက္ ေမ့လၾယ္ပၝ့မလား"
ရႀာလီေဴဖပံုကို ဝက္စ္မ႒ကိႂက္။ ဒီကိစၤ ဒီေလာက္ အေဴပာရဳကပ္လိမ့္မည္ဟု သူမထင္မႀန္းခဲ့။
"အင္း၊ အဲဒီေခၝင္း႒ကီးအတၾက္ တာဝန္ရႀိတယ္ဆို႓ပီး ဆာေဖ့ကေလးကို ခင္ဗဵား ပစ္ပစ္ခၝခၝ လုပ္ေနတာ ဳကားရ
လုိႛ စိတ္မေကာင္းဘူးဗဵာ"
ဝက္စ္၏ သေဘာထား႒ကီးေသာ ဳကားဝင္မႁအတၾက္ ရႀာလီ ႎႀလံုးစိတ္ဝမ္း ခဵမ္းေဴမ့သၾားသည္။ သိုႛေသာ္ ကၾိ
အေပၞ သူဆက္ဆံပံုအတၾက္ ဝက္စ္အပူ တေ႟ၾးသားမ႖ မရႀိဟု သူယူဆသည္။
"အဲဒီေတာ့"
ဝက္စ္က မအီမသာဴဖင့္ "ခင္ဗဵား အထင္မႀားေန႓ပီလိုႛ ေဴပာခဵင္တာပဲ။ တာဝန္ရႀိတာက ကဵေနာ္ပဲဟာ"
"ေအာ္၊ ရႀင္က အယ္ဒီတာဆိုေတာ့ သတင္းစာမႀာ ပၝသမ႖ တာဝန္ယူတယ္လိုႛ ေဴပာခဵင္တာလား"
"မဟုတ္ဘူး" ဝက္စ္က ေဴဖသည္။ "မဟုတ္ဘူး" ဝက္စ္သည္ အေလာသံုးဆယ္ ေသေဳကာင္းဳကံမိ႓ပီးမႀ
ေနာင္တရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"မဟုတ္ဘူး၊ ေခၝင္း႒ကီးကို ကဵေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ေရးတာ"
"ရႀင္ေရးတာ၊ ဟုတ္လား"
ရႀာလီ၏ ေမးခၾန္းသည္ မစၤေအဗာရီ၏ ေမးခၾန္းအတိုင္းပင္ဴဖစ္ေသာ္လည္း သူတိုႛ ေမးခၾန္းမဵား၏ တူညီမႁသည္
ေလသံတူညီမတ ႁ ၾင္သာ စခန္းသိမ္းသည္။
ရႀာလီသည္ ကုလားထိုင္တၾင္ တုတ္တုတ္မ႖ မလႁပ္မယႀက္ ထုိင္ေနသည္။ သူႛမဵက္ေတာင္ေကာ့႒ကီးမဵားကို
တဖဵတ္ဖဵတ္ ခတ္ေနသည္။
"အုိး" ရႀာလီက ပင့္သက္ကေလး ႟ိႁက္လဵက္ ေဴပာလိုက္သည္။
"ကဵမ ဝမ္းသာတယ္၊ ဝမ္းသာတယ္"
ဝက္စ္သည္ သက္သာရာရသၾား႓ပီး သက္ဴပင္း ႟ႁ႓ပီး ခဵလိုက္မိသည္။ ရႀာလီ ဝမ္းသာသၾား႓ပီ။ ဤကိစၤ ႓ပီးသၾား႓ပီ။
မိန္းမဆိုတာ သူတိုႛခဵစ္တဲ့ ေယာက္ဵားကို ခၾင့္လၿတ္တတ္တာမဵိႂးပဲဆိုတာ သူ ေစာေစာက မသိေလဴခင္း။ အဴခား
ေယာက္ဵားသာဆိုလ႖င္ ႓ငိမ္ေနမည့္ကိစၤကို သူက ဖၾင့္ေဴပာ၍ ရႀာလီ ဝမ္းသာတာဴဖစ္မည္။ သိုႛေသာ္ ရႀာလီ၏အဳကည့္
သည္ သူႛကို ေခၝင္းေနာက္ေစသည္။ ရႀာလီ၏စကားက သူႛကိုနား႟ႁပ္ေစသည္။ ဝမ္းသာေဳကာင္း ေဴပာ႟ံုႎႀင့္မ႓ပီးေသး။
တခုခု ထပ္ေဴပာသင့္ေသးသည္ဟု ထင္မိ၏။
"ဒီကိစၤကို ေတာင္လိုလို ေဴမာက္လိုလို ဴဖစ္ေနေအာင္ ကဵေနာ္မလုပ္ခဵင္ဘူး။ ဒၝေတာ့ ေဴပာဖိုႛမလိုပၝဘူး
ထင္ပၝရဲႚ။ ကဵေနာ္ ေစာေစာကတည္းက ခင္ဗဵားကို ရႀင္းဴပဖုိႛပဲ။ အခၾင့္အေရး မဳကံႂတာနဲႛ ရႀင္းမဴပဴဖစ္ဘူး"
ရႀာလီသည္ သူႛကို ေမာ့္ဳကည့္လိုက္၏။ စကား လံုးဝ မေဴပာ။
"ကဵေနာ္ ေဴပာေတာ့ ေဴပာေတာ့မလိုႛဘဲ" ဝက္စ္က တုန္တုန္လဲ့လဲ့ ရယ္လိုက္ကာ "ခင္ဗဵားက ဒီကိစၤ သိပ္နာ
ကဵည္းေနေတာ့ ေသၾးေအးတဲ့အထိ ေစာင့္ေနတာ"
ရႀာလီက စကားတခၾန္းမဟဘဲ ႓ငိမ္႓ငိမ္႒ကီးထိုင္ကာ သူႛကိုသာ စိမ္းစိမ္းဳကည့္ေနသည္။

137
 "ကဵေနာ္ ခဵက္ခဵင္းမေဴပာမိတာ စိတ္မေကာင္းပၝဘူးဗဵာ။ ေစတနာေကာင္းနဲႛ မေဴပာမိတာပၝ။ မစၤေဝလင္ ခင္ဗဵား
ဘာဴဖစ္လိုႛ ကဵေနာ့္ကို ဒီလို႒ကီး ဳကည့္ေနတာလဲ။ ကဵေနာ္ နားမလည္ဘူး"
ရႀာလီက ဆတ္ကနဲဴဖစ္သၾားကာ "ရႀင့္ကို ဘယ္လိုမဵား ကဵမ ထူးထူးဴခားဴခား ဳကည့္ေနလိုႛလဲ"
"ခင္ဗဵား ဳကည့္ေနပံုက ရႀိစုမဲ့စု ေနာက္ဆံုး မိတ္ေဆၾတေယာက္ ေပဵာက္သၾားလိုႛ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ပံုမဵိႂးပဲ" ဝက္စ္
က ရယ္သံကေလး ေႎႀာ၍ ေဴပာသည္။
"ေနာက္ဆံုး မိတ္ေဆၾေတာ့ မဟုတ္ပၝဘူး"
"သိပ္လဲ ေဆၾးမေနပၝနဲႛဗဵာ။ ကဵေနာ္လဲ ဒီကိစၤ အေတာ္စိတ္ဆင္းရဲပၝတယ္"
"ရႀင္ စိတ္ခဵမ္းသာေအာင္ေတာ့ ကဵမလဲ မတတ္ႎိုင္ဘူးရႀင္။ ကဵမ ေဆၾး႟ုပ္ေပၝက္ေနတယ္ဆုိရင္ ကဵမ စိတ္ထဲ
ကကို ေဆၾးေနလိုႛပဲ"
"ေဆၾးတယ္" ဝက္စ္က သံေယာင္လိုက္၍ ေဳကာင္တက္တက္ေမးသည္။ "ဒီကိစၤ ရႀင္းသၾား႓ပီပဲ။ ဘာေဆၾးေနရ
ေတာ့မႀာလဲ"
"ရႀင္းမသၾားႎိုင္တဲ့ အစိတ္အပိုင္းက ရႀိေနေသးတာပဲရႀင္။ ေဆၾးစရာ မေကာင္းဘဲ ဘယ္ေနပၝ့မလဲ"
ရႀာလီ ဴဗံႂးကနဲ ရပ္လိုက္႓ပီး ဧည့္ခန္းထဲတၾင္ လူးလာေခၝက္တံုႛ ေလ႖ာက္ေနသည္။
ဝက္စ္ မဵက္စိသည္ ရႀာလီကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ဳကည့္ေနသည္။ သူႛတသက္တၾင္ ဤအခဵိန္ေလာက္
ရႀာလီကို ဘယ္တုန္းကမ႖ စံုစံုမက္မက္ ဴမတ္ဴမတ္ႎိုးႎိုး မဴဖစ္ခဲ့။
ရႀာလီ သူႛဆီသုိႛ ဴပန္ေလ႖ာက္လာ႓ပီး စကားေဴပာသည္။
"ကဵမ မႀတ္မိေသးတယ္။ ကဵမ ဆယ္ႎႀစ္သမီးေလာက္ကတည္းက ရႀင့္အေဳကာင္း ဳကားဖူးေနတယ္။ ရႀင္က
လူလား မေဴမာက္လႀေသးေပမယ့္ လူေတၾက ရႀင့္အေဳကာင္း တဖၾဖၾ ေဴပာလႀ႓ပီ။ သူတိုႛ ဘာေတၾ ေဴပာတယ္ဆိုတာ ကဵမ
မမႀတ္မိေပမယ့္ အေကာင္းေတၾခဵည့္ ေဴပာတာေတာ့ မႀတ္မိတယ္။ ကဵမက ဴမင့္ဴမင့္ဳကံ မႀန္မႀန္လုပ္တဲ့ လူေတၾကို
သိပ္သေဘာကဵတယ္။ ကဵမ အေဖလဲ အဲဒီလုိ လူစားမဵိႂးပဲလိုႛ ထင္တာကိုး။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကို ပညာတိုႛ၊ အစၾမ္းအစတိုႛ၊
႟ုပ္ေရ႟ူပကာတိုႛထက္ ကဵမ တန္ဖိုးထားတယ္။ ရႀင့္အေဳကာင္းေတၾ ဳကားရေတာ့ ကဵမ သိပ္အထင္႒ကီးတယ္။ ရႀင္ဟာ
ကဵမရဲႚ သူရဲေကာင္း၊ ကဵမရဲႚ ဆာဂၝလာဟက္ 98 ဴဖစ္လာတယ္။ ကဵမ ၁၆ ႎႀစ္ သမီးေလာက္ကဵေတာ့ ရႀင္နဲႛ လမ္းမႀာ
ေတၾႚရင္ ကဵမ ရင္ခုန္တယ္။ ကဵမ ရင္ခုန္သံကို ရႀင္ဳကားမလားလိုႛေတာင္ စိုးရိမ္မိတယ္။ ကဵမ႒ကီးလာေတာ့လဲ ရႀင့္ကို
အဲဒီလိုပဲ အသဲဗိမၳာန္ေပၞမႀာ ပသ ထားခဲ့တာပဲ။ ရႀင့္ကို ကဵမ ခဵစ္တယ္လိုႛ ကံေသကံမ ေဴပာႎိုင္ခဲ့တယ္။ ကဵမ ဘာဴဖစ
လိုႛ ဒီလို ရင္ဖၾင့္ေနသလဲလိုႛ ရႀင္အံ့ဳသမႀာပဲ။ အဲဒၝေတၾက အတိတ္မႀာ ကဵန္ခဲ့လိုႛ ကဵမ ရင္ဖၾင့္ႎိုင္တာပဲ။ ဒၝေဳကာင့္ ကဵမ
အဖိုႛ ေဆၾးစရာပဲလိုႛ ေဴပာတာ။ ကဵမ သူရဲေကာင္းက ေသရႀာ႓ပီ။ ဆာဂၝလာဟက္ကလဲ စာအုပ္ထဲမႀာပဲ ရႀိတယ္။ အဲဒၝ
ေဆၾးစရာေကာင္းတယ္လိုႛ ရႀင္ မထင္မိဘူးလား ဟင္"
ဝက္စ္သည္ ရႀာလီကို တ႟ိႁက္မက္မက္ ေငးဳကည့္ေနသည္။ ရႀာလီ၏ မဵက္လံုးမဵားတၾင္ မဵက္ရည္စိမ့္စိမ့္
ဴပည့္လ႖ံလာသည္။ ရႀာလီသည္ ဝက္စ္ကို မဵက္ႎႀာလၿဲလိုက္႓ပီး ႓ငိမ္ေနသည္။ ထုိႛေနာက္ သူႛကိုမဳကည့္ဘဲ အလၾန္ညင္သာ
တိုးတိတ္စၾာ ေဴပာသည္။
"ရႀင္ဖၾင့္ေဴပာတာ ကဵမ ဝမ္းသာပၝတယ္ရႀင္။ ရႀင့္ကို ကဵမ မိတ္ေဆၾတေယာက္အဴဖစ္နဲႛ အမႀတ္ရေနႎိုင္မႀာမိုႛ
ဝမ္းသာပၝတယ္။ ေနာက္ဳကံႂေတာ့မႀပဲ ကဵမတိုႛ ဒီကိစၤကို အဆံုးသတ္ရင္ မေကာင္းဘူးလား"
"မဟုတ္ေသးပၝဘူး။ မဟုတ္ေသးပၝဘူး" ဝက္စ္ ပဵာပဵာသလဲ ေဴပာသည္။ "ခင္ဗဵား ကဵေနာ့အေပၞမႀာ တရား
မမ႖တဘူး။ သိပ္ကို တရားမမ႖တတာဘဲ။ လံုးဝ အထင္မႀားတာပဲ။ ကဵေနာ္ ရႀင္းဴပ"
"ရႀင္းခၝမႀ ပို႟ႁပ္မယ္လိုႛေရာ မထင္ဘူးလားရႀင္"
"ကဵေနာ့္ကို ခုလို အထင္မႀား႓ပီး ေဴပာတာထက္ေတာ့ ပိုမဆိုးႎိုင္ေတာ့ပၝဘူးဗဵာ"
ရႀာလီက ကဵိႂးႎၾံစၾာပင္ ထုိင္လိုက္၏။ ဝက္စ္သည္ ရႀာလီ နားဝင္ေအာင္ ေဴပာရမည့္ပံုစံကို ခဏစဥ္းစား႓ပီး
ေလ႖ာက္လဲခဵက္ေပးသည္။
စခဵီကတည္းက သူႛေလ႖ာက္လဲခဵက္ကို သူဘဝင္မကဵ။ ေပဵာ့လၾန္းသည္ဟု ထင္မိ၏။ သူႛအာဝဇၦန္းက စုန္းစုန္း
ဴမၟႂပ္ေနသည္။ ေဂဟာကိစၤ ေခၝင္း႒ကီး ပံုႎႀိပ္ခဲ့သည္အထိ ေဴပာဴပ႓ပီး စကားဴဖတ္လိုက္သည္။
ရႀာလီက

98
ဆာဂၝလာဟက္။ ။ အဂႆလိပ္ ဒႎၩာရီလာ အာသာဘုရင္၏ သူရဲေကာင္း စားပၾဲဝိုင္းအဖၾဲႚမႀ အဴမင့္ဴမတ္ဆံုး၊ အစစ္မႀန္ဆံုး
သူရဲေကာင္း။ ဆာလန္စီေလာ့ႎႀင့္ ေလဒီအိုလိန္းတိုႛ၏ သား။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္တိုႛ၏ အစင္ဳကယ္ဆံုးဘၾဲႚဴဖစ္ေသာ
ဟိုလီဂေရးလ္ ဘၾဲႚရသည္။

138
 "တိုက္ပၾဲဝင္ရင္း တန္းလန္း စိတ္ေဴပာင္းတာ မေကာင္းတဲ့ကိစၤပဲ။ ဒၝေပမဲ့ တခၝတေလေတာ့လဲ ဳကံႂရတတ္
တာမဵိႂးပဲ။ အဲဒီအခၝမဵိႂးမႀာ လုပ္ရမယ္လိုႛ ကဵမထင္တဲ့ အလုပ္ကေတာ့ ႟ိုး႟ိုးသားသား ရင္ဆိုင္ဖိုႛပဲ။ ကဵမ သေဘာက
ေတာ့ ဦးေႎႀာက္ထက္ ႎႀလံုးသားကို ယံုရမယ္။ အဲဒီမနက္ကသာ ကဵမတိုႛဆီလာ႓ပီး ရႀင္ဘာဴဖစ္လိုႛ စၾန္ႛခၾာရသလဲဆိုတာ
ပၾင့္ပၾင့္လင္းလင္းေဴပာရင္"
"ကဵေနာ္ကလဲ အဲဒီလို လုပ္မလိုႛပၝဘဲ။ ခင္ဗဵားကို ညၟာလိုႛ ပၝးစပ္ပိတ္ေနလိုက္တာပၝ"
"ကဵမကို ညၟာလိုႛ ဟုတ္လား"
"မစၤတာဘတ္အိမ္မႀာ ေတၾႚတုန္းက ကဵေနာ္ ဒီကိစၤကို စကားစပ္႓ပီး ေဴပာသားပဲ။ ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵားက သိပ္စိတ္စၾဲ
ေနေတာ့ ေစာင့္မႀေကာင္းမယ္ ဆို႓ပီး"
"ရႀင္မေဴပာတာ မဟုတ္ပၝဘူး။ ေဴပာပၝတယ္။ မစၤတာဆာေဖ့ကို အဲဒီေခၝင္း႒ကီးေရးလိုႛ ဴဖႂတ္ပစ္သလိုလို
ထင္ေအာင္ ရႀင္ေဴပာခဲ့တာပဲ"
"ကဵေနာ္ ဒီလို ရည္႟ၾယ္ေဴပာတာ မဟုတ္ရပၝဘူးဗဵာ။ ကဵေနာ့္စကားက မေရမရာ ဴဖစ္တယ္ဆိုရင္ ခင္ဗဵား
ေခၝင္းေအးသၾားတဲ့အထိ ဆိုင္းထားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးရႀေ ိ နလိုႛပၝဗဵာ"
ရႀာလီ စကားတလံုးမ႖ ဝင္မေဴပာ။
"ဒီကိစၤ အထင္အဴမင္ လၾဲဳကတဲ့ ကိစၤပဲဗဵာ။ ကဵေနာ့္ကိုသာ အဴပစ္တင္ပၝ။ ကဵေနာ္ စိတ္မေကာင္းပၝဘူး။
႓ပီးတာေတၾ ႓ပီးပၝေစေတာ့။ အခု ကဵေနာ္ ဒီလာတာလဲ ကုိယ့္သေဘာနဲႛကိုယ္ လာေဴပာတာပဲ"
"ဟုတ္ပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ တလခၾဲဳကာသၾား႓ပီ။ သူႛမႀာ မိတ္ေဆၾရင္းခဵာဆိုလိုႛ ကဵမ တေယာက္ပဲ ရႀိပၝတယ္။ သူႛကို
ကဵမ ပစ္ပစ္ခၝခၝ ေဴပာမိတာေတၾ ဴပန္ေတာင္ မေတၾးရက္ဘူး"
ဝက္စ္သည္ စိတ္အလၾန္ ထိခိုက္လဵက္ ကုတ္ကပ္ ေဴပာေနသည္။
"ဒီေလာက္ ဴဖစ္လိမ့္မယ္လိုႛလဲ ကဵေနာ္ မထင္မိပၝဘူးဗဵာ"
"မစၤတာဆာေဖ့က ေဂဟာကိစၤေခၝင္း႒ကီးေတၾ တေလဵာက္လံုး ေရးလာတာဆိုေတာ့ အဲဒီေခၝင္း႒ကီးကိုလဲ သူပဲ
ေရးမႀာပဲလိုႛ ထင္စရာ မေကာင္းဘူးလားရႀင္"
"ကဵေနာ္ အေဴမၟာ္အဴမင္ နည္းတာပၝပဲဗဵာ။ ဝန္ခံပၝတယ္"
ဝက္စ္က သိခဵင္ေဇာ႒ကီး႒ကီးႎႀင့္ ေမးသည္။ "ဒီကိစၤ ခင္ဗဵားကို သူကိုယ္တိုင္ ေဴပာဴပတာလား"
"ရႀင္ သူႛအေဳကာင္း မသိပၝဘူး"
ဝက္စ္သည္ မေရမရာႎႀင့္ ထရပ္လိုက္သည္။ ရႀာလီႎႀင့္ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆိုင္လိုက္႓ပီး
"ကဵေနာ့္ကို ခၾင့္မလၿတ္ႎိုင္ဘူးလား ဟင္" ဟု ဆိုနင့္နာကဵည္းစၾာ ေမးသည္။
ရႀာလီက ဆုတ္ဆိုင္းဆိုင္း လုပ္ေနသည္။
"ဒီည ဒၝေတၾ ဆက္ေဴပာေနရင္ ပို႟ႁပ္ကုန္မႀာပဲလုိႛ ကဵမ ေဴပာထား႓ပီပဲရႀင္" ရႀာလီက ညင္သာစၾာ ေဴပာသည္။
"ရႀင္ေဴပာေနတာေတၾက ကဵမတိုႛကို ပို႓ပီး အဟပ္ ကၾာသထက္ ကၾာေအာင္ လုပ္ေနတာပဲ။ ဘာ ခၾင့္လၿတ္ဖိုႛ လိုသလဲ
မစၤတာဝက္စ္ရယ္။ ကဵမနဲႛ ဘာမႀ မဆိုင္ပၝဘူး။ ကိစၤက ရႀင္နဲႛ ရႀင့္ရဲႚ"
"ဒီလိုဆို ခၾင့္လၿတ္တယ္ေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵား ေဴပာေနပံုကလဲဗဵာ တေယာက္ေယာက္က ခင္ဗဵားကို ေဴပာဴပ
ထားလုိႛ သိ႓ပီး ေနသလိုပဲ။ ကဵေနာ္ကိုယ္တိုင္ လာမေဴပာလိုႛ မေကဵမနပ္ဴဖစ္ေနသလိုပဲ"
"မဟုတ္ပၝဘူး" ရႀာလီက ဝမ္းနည္းပက္လက္ေဴပာသည္။ "မေကဵနပ္စရာလဲ မရႀိပၝဘူး။ ကဵမနဲႛ ရႀင္နဲႛ မိတ္မပဵက္
ေသးပၝဘူး။ မိတ္ေဆၾေတၾပၝပဲ"
"မိတ္ေဆၾ"
ဝက္စ္သည္ ရႀာလီ့စကားကို ေဒၝ႒ကီးေမာ႒ကီး ပဲ့တင္ထပ္လိုက္သည္။ အသဲလိႁက္အူလိႁက္ေဴပာဖိုႛ သူဳကံေသး၏။
ခယဝယလုပ္ဖိုႛ သူ ဳကံေသး၏။ သိုႛေသာ္ ရႀာလီ၏ မဵက္ႎႀာကို ဳကည့္႓ပီး သူႛကိုယ္သူ အခဵိန္မီ ထိန္းလိုက္၏။ သူ
ဘယ္ေလာက္ပင္ တ႟ိႁက္မက္မက္ ဴဖစ္ေနေစကာမူ ရႀာလီက သူစ ႛ ကားကို နားေထာင္ေတာ့မည္မဟုတ္မႀန္း သူသိ
သည္။ ဘာေဳကာင့္ သူႛကိုယ္သူ အခဵစ္အဴဖႂန္းသမား၊ အခဵစ္အလႀႃႚဒၝယကာ ဴဖစ္ေစေတာ့မလဲ။ ဘာေဳကာင့္ ေယာက္ဵား
သားတဦးကို ခဵစ္ကန္ေတာ့ဆမ ၾ ္းလုပ္လိုက္ရသည့္အတၾက္ ေဴပာမဆံုးေပၝင္ ေတာသံုးေတာင္ လုပ္တတ္ေလ့ရႀိသည့္ မ
သဘာဝ ပီတိကို ရႀာလီအား ေပးေနေတာ့မလဲ။
ဝက္စ္သည္ ရႀာလီ့ကို လက္ဆၾဲႎႁတ္ဆက္ကာ အခန္းထဲမႀ ထၾက္သၾားေလေတာ့သည္။
အိမ္သိုႛ တန္းတန္းမတ္မတ္ ဴပန္သၾား႓ပီး အိပ္ရာဝင္လိုက္ရေသာ္လည္း သူႛအဖိုႛ အိပ္မက္ဆိုး႒ကီး မက္ေနသလို
ဴဖစ္ေနသည္။ ထုိညႎႀင့္ ေနာက္ေနႛ တေနႛလံုး သူ တၾယ္တာေသာ သူႛ႓မိႂႚ႒ကီးကို ေရလၿမ္းမိုးကာ သူမႀတပၝး အဴခား
ရႀိရႀိသမ႖လူ၊ ရႀိရႀိသမ႖ အရာဝတၨႂတိုႛ ေရစီးေရဟုန္ထဲတၾင္ လိမ့္ေမဵာပၝသၾားဘိသည့္အလား ေဳကကၾဲေဆၾးေဴမ့မႁကို
ခံစားရသည္။ ႓ပိႂကၾဲေကဵမၾေနေသာ ကမာၲ႒ကီးတၾင္ သူတေယာက္ထးီ ထီး ကဵန္ရစ္သလို အားငယ္ရသည္။

139
 ဒုတိယေနႛတၾင္ သူ စီးကရက္ ဖၾာေဖာ္႟ိႁက္ေဖာ္ရလာသည္။ တတိယေနႛတၾင္မူ ကိုယ္ကဵင့္တရားႎႀင့္ ပတ္သက္
၍ စုန္းပူး နတ္ပူးသလို အ႟ူးအမူး မဟုတ္ဟု ဆိုဦး၊ တင္းလၾန္းကဵပ္လၾန္း အစၾဲသန္လၾန္းေသာ ဤမိန္းကေလးမဵိႂးႎႀင့္
ဘဝတာကို ကုန္ဆံုးေစမည္ဆိုလ႖င္ သာသာယာယာ ရႀိႎိုင္ပၝ့မလားဟု ပၾင့္လင္းစၾာ ေတၾးမိေတာ့၏။
ထိုေနႛညပိုင္း ရႀစ္နာရီခၾဲမႀပင္ သူ အဴပင္သိုႛ ထၾက္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတာ္မီဆမ္ပယ္ႎႀင့္ လမ္းတၾင္
ေတၾႚသည္။
ဆမ္ပယ္က "ဂၝဒင္နီယာ၊ မင္း ဒီလူမႁဴမၟင့္တင္ေရး ဆိုတာ႒ကီးကို ကန္ခဵ႓ပီး ဒိုႛလုပ္ငန္းကို ဘယ္ေတာ့ ဴပန္လာ
မႀာလဲ" ဟု ေမးသည္။
လၾန္ခဲ့သည့္ ႎႀစ္ႎႀစ္ကာလအတၾင္း သူႛဘဝကို သူ မေကဵနပ္ေနသည့္ ဝက္စ္၏ စိတ္ႎႀင့္ ထိုေမးခၾန္းသည္ အံ့ဳသ
စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အလၾမ္းသင့္သၾားသည္။
ေငၾဝင္လမ္းေဴဖာင့္ေသာ ကုန္သည္လုပ္ငန္းက သူႛကို အ႒ကီးအကဵယ္ ဆၾဲေဆာင္သည္။ အမဵားေကာင္းကဵိႂး
လုပ္ရင္း သူႛဝင္ေငၾမဵား ကဵေနသည္။ သူ ေငၾမမက္စဖူး မက္မိသည္။ ဝက္စ္က ခပ္ဆန္းဆန္းရယ္လိုက္႓ပီး
"ေတာ္မီ၊ ကဵေနာ္ ဘာလုပ္ရမႀန္းေတာ့ မသိပၝဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵား ေဈးေခၞတာကိုေတာ့ နားေထာင္ဖိုႛအသင့္ပဲ"
ဆမ္ပယ္ မဵက္လံုးကဵယ္သၾားသည္။ ဝက္စ္ ထၾက္သၾားခဵိန္မႀ စ၍ သူႛလုပ္ငန္း ဝင္ေငၾ ေလဵာ့ေနခဲ့သည္။
"အတည္ေဴပာမယ္ သူငယ္ခဵင္း။ ဒိုႛလုပ္ငန္းမႀာ မင္းကို သိပ္လုိေနတယ္။ အေပၞစီးနဲႛ လာခဵင္လဲ လာႎိုင္တယ္။
နက္ဖန္ကဵ ေဴပာဳကရေအာင္"
"ေကာင္း႓ပီေလ" ဝက္စ္က ေဴပာသည္။ လမ္းအဆံုးတၾင္ အိမ္႒ကီးတအိမ္ေရႀႚသိုႛ ေရာက္သည္။ သစ္ပင္
ပန္းပင္မဵား ကၾယ္ေနသည့္ ဝရံတာမႀ ရယ္သံသဲ့သဲ့ဳကားရသည္။ စကားဝိုင္း ေကာင္းေနေဳကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိ
ႎိုင္သည္။ ဝက္စ္ ရပ္လုိက္သည္။
"ဒီအိမ္ ခဏဝင္လိုက္ဦးမယ္ ေတာ္မီ။ နက္ဖန္ကဵမႀပဲ ေတၾႚဳကေသးတာေပၝ့ဗဵာ"
ဆမ္ပယ္သည္ ဆက္ေလ႖ာက္သၾားရင္း အိမ္႒ကီးကို လႀမ္းဳကည့္လိုက္သည္။ မစၤေအဗာရီ၏ အိမ္႒ကီး။
* * * * * * * *

ရႀာလီလည္း ဝက္စ္ႎႀင့္ ေတၾႚ႓ပီးေနာက္ အဖတ္ဆယ္မရႎိုင္ေသာ ဆံုး႟ံႁးမႁကို ခံစားရသည္။ ႎႀစ္ေပၝင္းမဵားစၾာ သူဴမတ္ႎိုး

ခဲ့ေသာ ႟ုပ္တု႒ကီးသည္ ဖုတ္ေတာ့ ႟ၿံႚေတာထဲသိုႛ ဴပႂတ္လဲကဵသၾားသည္။ သူႛအဖိုႛ ေသသၾားသည္ႎႀင့္ မဴခား။
ထိုေနႛညက ရႀာလီသည္ အဳကာ႒ကီး မဵက္စိေဳကာင္ေန႓ပီး ေယာက္ဵားႎႀစ္ေယာက္အေဳကာင္း စဥ္းစားေနမိ
သည္။
ဝက္စ္ တမင္တကာ လိမ္ညာသည္ဟု သူမထင္။ သိုႛေသာ္ သူႛ သူရဲေကာင္း႒ကီး၏ ေပဵာ့ညံ့မႁ႒ကီးကို သတိဴပႂမိ
သည္။ သူရဲေကာင္း႒ကီးသည္ သူႛကိုယ္သူ မ႟ိုးသားႎိုင္။ သူ ယံုခဵင္ရာ ယံုသည္။ သူႛစိတ္ကူးႎႀင့္သူ ႟ူးသည္။ သူႛကိုယ္သူ
အထင္႒ကီးသည္ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းမႀ ဘလိန္းေကာလိပ္သိုႛ ေဴပာင္းသည္။ ေကာလိပ္မႀ သတင္းစာသုိႛ ကူးသည္။ သတင္း
စာမႀ တေနရာသုိႛ ခုန္ဴပန္သည္။ မမီမကမ္းႎႀင့္ လမ္းခုလတ္၌ အကဵနာသည္။ စိတ္ပဵက္သည္။
ဝက္စ္၏ ခ႗တ္ယၾင္းခဵက္မႀာ သူသည္ ေယာက္ဵားေကာင္းမဟုတ္။ ေယာက္ဵားေကာင္းတိုႛ အခိုင္မာဆံုးေနရာ
တၾင္ သူ အေပဵာ့ညံ့ဆံုး။ အေရာင္ေဴပာင္းေသာ ပုတ္သင္ညိႂပမာ၊ ပဲ့မပၝသည့္ ေလႀနာဝၝပမာ၊ ပန္းသတင္း ေလညၟင္း
ေဆာင္တိုင္း လူးလာပဵံဝဲကာ ဝတ္ရည္သံုးသည့္ ပဵားပိတုန္းပမာ။ စိတ္ထား ေစတနာေကာင္း ရႀိပၝ၏။ သိုႛေသာ္ မစၾဲ႓မဲ။
ဝက္စ္သည္ ကနဦးတၾင္ ေငၾမႀတပၝး အဴခား စၾမ္းရည္ အကုန္ရႀိသည္။ သူဴဖစ္ခဵင္ရာ ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ႎိုင္သည္။
ကၾိကမူ ကနဦးတၾင္ အေဳကာက္တရားကင္းေသာ ႟ုိးသားမႁမႀတပၝး အဴခား စၾမ္းရည္မရႀိ။ သိုႛေသာ္ ႟ိုးသားေဴဖာင့္စင္းမႁကို
တသမတ္တည္း ကိုင္စၾဲခဲ့၍ တေနႛတဴခား အႌၾန္ႛတလူလူ တက္ေနသည္။ ကၾိသည္ ဝက္စ္ကို ကာလအတန္ဳကာကပင္
ဴဖတ္ေကဵာ္တက္ခဲ့႓ပီ။
အေဴခအေန၏ စမ္းသပ္မႁတၾင္ ဝက္စ္၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္ အေပၞယံေဳကာ ေဴပာင္ေခဵာမႁသာ ဴဖစ္သည္။ ကၾိ၏
ဂုဏ္သိကၡာကား ေ႟ၿသားစစ္စစ္ဴဖစ္ေဳကာင္း ထင္ရႀားခဲ့သည္။
ကၾိသည္ ဝက္စ္၏ မေဴဖာင့္စင္းမႁကို သူႛအေပၞ ပံုခဵခံခဲ့သည္။ ဖီဖီကေလးကို သူႛအကဵိႂးအတၾက္ စေတးဝံ့
ေလာက္ေအာင္ အဳကင္နာကင္းေသာ အတၨသမားဘဝႎႀင့္ စတင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူႛရင္ထဲ၌ စက္ဆုပ္ေသာ
လူတေယာက္အတၾက္ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛသည့္ အတၨဟိတသမား ဘဝႎႀင့္ အဆံုးသတ္သည္။
ဒၝအ႒ကီးဴမင့္ဆံုးေသာ ကိုယ္ကဵိႂးစၾန္ႛလၿတ္မႁ မဟုတ္လား။ ရႀာလီႎႀင့္ ခင္မင္ရင္းႎႀီးမႁကိုပင္ ဆံုး႟ံႁးခံရမည္ မဟုတ္
လား။ သိုႛေသာ္ ထုိရင္းႎႀီးမႁ ဆံုး႟ံႁးဴခင္းကို သူ အေလးမထားေလေရာ့သလား။
သူႎႀင့္ ကၾိ၏ ဆက္ဆံေရးသည္ ပဵက္ေလ႓ပီ။ ကေသာင္းကနင္း ဴဖစ္သၾားေသာ အေဴခအေနကို တတ္ႎိုင္သမ႖
ဴမန္ဴမန္သၾက္သက ၾ ္ ရက္ရက္ေရာေရာ ႎႀိမ့္ႎႀိမ့္ခဵခဵ သူရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္။

140
 သူသာ ေယာက္ဵားသားတေယာက္ဴဖစ္လ႖င္ ကၾိထံ ညတၾင္းခဵင္းသၾား၍ သူမည္မ႖ ဝမ္းနည္းရေဳကာင္း၊ ရႀက္ရ
ေဳကာင္း ေဴပာဴပမိမည္ ဴဖစ္သည္။ သူသည္ အိပ္ရာထဲတၾင္ မဵက္စိေဳကာင္ေနရင္း ဝန္ခဵေတာင္းပန္စကားမဵားကို မိန္ႛခၾန္း
ရႀည္႒ကီးပမာ ဖၾဲႚႎၾႚဲသီကံုးေနမိေလ၏။
သိုႛေသာ္ သူ ေယာက္ဵားမဟုတ္။ မိန္းကေလးသာ ဴဖစ္၏။ မိန္းမသားဟူသည္ ေယာက္ဵားသားထံ မသၾားႎိုင္။
ရင္ထဲရႀိတိုင္း မႀန္ရာမေဴပာႎိုင္။ ကၾိႎႀင့္ ခရီးသၾားဟန္လၿဲ ေတၾႚရန္လည္း လမ္းမဴမင္။ တယ္လီဖုန္း ဆက္ဖိုႛလည္း ေတၾးမရ။
စာေရးဖိုသ
ႛ ာ ရႀိေတာ့သည္။
စာထဲမႀာ ဘာေရးမလဲ။ ေသေရး ရႀင္ေရးတမ႖ အေရး႒ကီးေသာ ေမးခၾန္းဴဖစ္၏။ မည္မ႖ပင္ ပရိယာယ္ေကာင္း
ေကာင္းႎႀင့္ ေဖဵာင္းေဖဵာင္းဖဵဖဵ ေရးေစကာမူ ကၾိ တုံႛဴပန္မည့္ပံုစံကို သူ ယခုကပင္ သိေနသည္။ ကၾိက သူႛထံ ဝန္ခဵ
ေတာင္းပန္ဴခင္းကို လက္ခံေဳကာင္း ယဥ္ယဥ္ေကဵးေကဵး စာဴပန္ေရးလိမ့္မည္။
ရႀာလီ ေဳကာက္ခမန္းလိလိ မႀားခဲ့႓ပီ။ သူႛေလာက္ ခၝးခၝးသည္းသည္း အယံုအဳကည္ နည္းတတ္သူမဵိႂးႎႀင့္
မိတ္ေဆၾအဴဖစ္ ဴပန္ေပၝင္းထုတ္ရန္ ကၾိ စိတ္မကူးေတာ့မည္မႀာ ေသခဵာသေလာက္ဴဖစ္သည္။ ထိုႛဴပင္ ေငၾကိစၤအတၾက္
လည္း သူႛကို ကၾိ အလၾန္ စိတ္ဆုိးေနေသးသည္ မဟုတ္လား။
ကၾိႎႀင့္ အခဵိန္အဳကာ႒ကီး ေတၾႚ႓ပီး အပၾင့္လင္းဆံုး ရႀင္းဴပႎိုင္မႀသာ ဴပႍနာ ႓ငိမ္းေတာ့မည္။ သိုႛေသာ္ ထုိသိုႛ
ေတၾႚဆံုႎိုင္ေရးအတၾက္ ေရးရမည့္စာပံုစံကို သူ မေတၾးတတ္။
စဥ္းစားရင္းဴဖင့္ သူ အိပ္ေပဵာ္သၾာသည္။ ေနာက္တေနႛတၾင္လည္း ဆက္စဥ္းစားသည္။ ေနာက္ေနႛ၊ ေနာက္ေနႛ
မဵားတၾင္လည္း ဆက္၍ ဆက္၍ စဥ္းစားေသးသည္။ သူ တၾန္ႛဆုတ္ဆုတ္ လုပ္ေနဴခင္းကို သူႛအသည္းႎႀလံုးက သူႛကို
ထိုးႎႀက္ေနသည္။ သိုႛေသာ္ ပစ္႓ပီးမႀ ကဵည္မထၾက္မႀာ သူ ေသၾးလန္ႛေနမိသည္။
ေနာက္ဆံုးတၾင္မႀ စိတ္ကူး စိတ္သန္းကေလး တခုရသည္။ သူႛစိတ္ကူးစိတ္သန္းကေလးက ေကာင္းလၾန္း၍
အလန္ႛတဳကားပင္ ဴဖစ္မိသည္။ အမယ္ဘုတ္ခဵည္ခင္ကို တခဵက္တည္းႎႀင့္ ဖဵင္၍ ရႀင္းမည့္ စိတ္ကူး စိတ္သန္းကေလး။
ကၾိထံသိုႛ သူ စာေရးလိုက္၏။ အလုပ္ကိစၤ ညိၟႎိႁင္းရန္ ႔ကပၝဟူေသာ စာငၝးေဳကာင္းမ႖သာ။
ထိုစာကို တညတၾင္ သူႛအိမ္မႀ ေရးပိုႛလိုက္သည္။ သူႛအိမ္သိုႛ ကၾိလာမည္ဟု ေဴမၟာ္လင့္၏။ ေဴမၟာ္လင့္တုန္း
ေဳကာ့ဆံုးလာလ႖င္ သူတိုႛထိုင္မည့္ေနရာ၊ သူတိုႛေဴပာမည့္စကား အားလံုးကို အပ္ခဵမတ္ခဵ ဴပင္ဆင္ထားသည္။
ေနာက္တေနႛနံနက္ ဆယ္နာရီတၾင္မူ သူႛ႟ံုးခန္း၌ တံခၝးေခၝက္သံ ဳကားလိုက္ရ႓ပီး ကၾိ ဝင္လာသည္ကို ေတၾႚရ
ေလ၏။

(၃၂)

ယခုအ႒ကိမ္တၾင္ေတာ့ သူတိုႛ ခန္းမထဲသိုႛ ထၾက္၍ စကားေဴပာရန္ မလိုေတာ့။

ကၾိ တံခၝးဖၾင့္ ဝင္လာသည္ႎႀင့္ တ႓ပိႂင္နက္ ဴပည္နယ္ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရႀာက္ေရးဌာန အတၾင္းေရးမႀႃး မစၤတာ
ဒိန္းက သူႛဦးထုပ္ကို ေရး႒ကီးသုတ္ပဵာ ေကာက္ကိုင္လုိက္သည္။ "ဝင္ခဲ့ပၝ" "မဂႆလာနံနက္ပၝ" စေသာ စကားမဵားကို
ဗလံုးဗေထၾး ေဴပာရင္း တခဵိန္တည္းမႀာပင္ ႓မိႂႚထဲတၾင္ အေရးတ႒ကီး လုပ္ငန္းကေလးတခု ေဆာင္႟ၾက္ရန္ရႀိေဳကာင္း
သူလႛ က္ေထာက္ အတၾင္းေရးမႀႃးကို ေဴပာသည္။
မစၤတာဒိန္း ကသုတ္ကရက္ႎႀင့္ ဴမန္ဆန္လိုက္ပံုမႀာ ကၾိအခန္းထဲ မေရာက္မီ တံခၝးဝ၌ ရႀိတုန္းမႀာပင္ ရင္ဆိုင္
ေတၾႚသည္။ ဒိန္းက ေဴပာင္ဝင္းေသာ မဵက္လံုးမဵားဴဖင့္ ကၾိကုိ ဳကည့္ကာ လက္ကမ္းေပးသည္။
"မစၤတာကၾိကို ေတၾႚရတာ တကယ္ဝမ္းသာပၝတယ္"
"ဆာေဖ့ပၝ ခင္ဗဵာ"
မစၤတာဒိန္းက လက္ဆၾဲႎႁတ္ဆက္ေနေသာ သူႛလက္ကို ထပ္ေလာင္းလႁပ္ရမ္းလိုက္ကာ "မစၤတာ ဆာေဖ့။
ခင္ဗဵား တေယာက္ကေတာ့ ကဵက္သေရရႀိတဲ့အလုပ္ကို အေတာ္လုပ္ႎိုင္ပၝေပတယ္။ ဒီလိုေဴပာခၾင့္ရတာ က႗န္ေတာ္
ဝမ္းသာပၝတယ္။ ခင္ဗဵားကို စိတ္ထဲက ဴပစ္မႀားမိတာေတၾအတၾက္ ခၾင့္လၿတ္ဖိုႛလဲ ေတာင္းပန္ပၝတယ္"
ကၾိက သူႛကို စိုက္ဳကည့္ေနသည္။
"ခင္ဗဵားကို ခၾင့္လၿတ္စရာ ဘာမႀ မရႀိပၝလား။ ခင္ဗဵားေဴပာေနတာ ကဵေနာ္ ဘာမႀန္းကို မသိဘူး"
မစၤတာဒိန္းက ရႀင္းဴပမေနေတာ့ဘဲ ေရး႒ကီးသုတ္ပဵာ ထၾက္သၾားသည္။
ကၾိသည္ ဦးထုပ္ကို လက္ထဲတၾင္ ကိုင္ကာ နေဝတိမ္ေတာင္ႎႀင့္ လႀည့္ဳကည့္လိုက္ရာ သူႛကို စူးစူးစိုက္စိုက္
ဳကည့္ေနသည့္ ရႀာလီကို ေတၾႚရသည္။
"ကဵမကိုေရာ ရႀင္ခၾင့္လၿတ္ႎိုင္ပၝ့မလား" ရႀာလီက ညင္သာစၾာ ေမးသည္။

141
 ကၾိသည္ ေရႀႚသိုႛ ေဴခသံုးလႀမ္းမ႖ ေလ႖ာက္လာ႓ပီး အခန္းအလယ္ေခၝင္တၾင္ တန္ႛကနဲ ရပ္ကာ ရႀာလီကုိ
ေမးခၾန္းထုတ္သည့္ အဳကည့္ဴဖင့္ ဳကည့္ေနသည္။
"ကဵေနာ္ နားမလည္ဘူး" ကၾိက ထိန္း၍ ေဴပာသည့္အသံဴဖင့္ ေမးသည္။ "ခင္ဗဵား ဘာေတၾ ေဴပာေနတာလဲ"
"မစၤတာဝက္စ္က ကဵမကို အကုန္ေဴပာဴပသၾားပၝ႓ပီ။ ေဂဟာအေဳကာင္းေလ။ ကဵမ ဝမ္းနည္းပၝတယ္ရႀင္"
တကယ္ေတာ့ ရႀာလီ ႎႁတ္ဆံႚၾ ေန၏။ ကၾိႎႀင့္ေတၾႚလ႖င္ ေဴပာလိုက္မည္ဟု အားခဲထား႓ပီး ညတိုင္း ညတိုင္း
ခဵိႂေသၾးသပ တဴမဴမ လုပ္ထားခဲ့သည့္ မိန္းခၾန္းရႀည္မဵားသည္ ဳကက္ေပဵာက္ ငႀက္ေပဵာက္ လၾင့္စဥ္ကုန္သည္။ စကား
တလံုးတေလကိုေသာ္မႀ ဴပန္ေတၾး၍ မရ။ ကၾိ၏ စားေတာ့ ဝၝးေတာ့မလို အဳကည့္ကိုသာ သူ ဴပန္ဳကည့္ေနသည္။
"ဒီကိစၤက တရားမ႖တတဲ့ ကိစၤေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ဒီကိစၤ ေနာက္ထပ္ မေဴပာဳကပၝစို"ႛ ကၾိက
တိုတိုပင္ ေဴပာသည္။
ကၾိသည္ ရႀာလီ့ အပၝးမႀ ခၾာသၾားသည္။ သူႛအသံက မတည္မ႓ငိမ္။ သူ ဴပန္လႀည့္လာေသာအခၝ သူႛမဵက္လံုးမဵား
က တစံုတခုကို စူးစိုက္မိလိုက္၏။
အခန္းေဒၝင့္ရႀိ စာအုပ္စင္ေဘးတၾင္ ဧရာမ အေပဵာ္ေမၾးေခၾး႒ကီး ဘီဟီေမာ့ ဝပ္ေနသည္။ ေခၾး႒ကီးသည္ အခန္း
ထဲ၌ ဴဖစ္ပံုပဵက္ပံု အလံုးစံုကို အသိဉာဏ္ရႀိရႀိ ေစာင့္ဳကည့္ေနသည္။
ဘီဟီေမာ့ႎႀင့္ ကၾိတိုႛ အဴပန္အလႀန္ ဳကည့္ေနဳကရာမႀ ကၾိက ေခၾး႒ကီးဆီသိုႛသၾား႓ပီး ေခၾး႒ကီး၏ ေခၝင္းကို ပုတ္
လိုက္သည္။ သူလုပ္ပံုမႀာ ကိုႛယိုႛကားယားဴဖစ္၍ သူႛတသက္တၾင္ ပထမဆံုးအ႒ကိမ္ ေခၾးေခၝင္း ပုတ္ဖူးဴခင္းဴဖစ္ေဳကာင္း
ေခၾး႒ကီးေသာ္မႀ ဧကန္မုခဵ သိမည္ဴဖစ္သည္။ သိုႛေသာ္ အေပဵာ္ေမၾးေခၾး႒ကီးဴဖစ္၍ ေခၾး႒ကီးက ယဥ္ေကဵးဖၾယ္ရာသည္။
သူႛလက္႒ကီးကို ေဴမၟာက္ေပးသည္။ ကၾိက လက္ဆၾဲ ႎႁတ္ဆက္လိုက္သည္။
ကၾိက ဘီဟီေမာ့ကို ေဴပာသလိုေဴပာသည္။ "ဝက္စ္ လူလိမ္ခံရတာပၝ။ သူႛထက္လည္တဲ့ လူေတၾရဲႚ တပတ္႟ိုက္
ခံရတာပၝ။ ခင္ဗဵားဆီလာေဴပာတာ ေယာက္ဵားပီသတာပဲ။ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ မႀားခဲ့တာေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ လာေဴပာတယ္
ဆုိတာ တသက္လံုး မေဴပာဘဲ ဖံုးထားတာထက္ ခက္တယ္။ အခုေတာ့ သင္ပုန္းေခဵ႓ပီးသား ဴဖစ္သၾား႓ပီေပၝ့။ အားလံုး
ရႀင္းသၾား႓ပီ။ ဒၝကို ခင္ဗဵား တန္ဖိုးထားရမႀာပဲ"
ဘီဟီေမာ့က ပၝးစပ္႒ကီး႓ဖဲ႓ပီး သမ္းေဝလိုက္၏။
ကၾိ ဴပန္လႀည့္လာသည္။ အသံေရာ မဵက္ႎႀာပၝ တည္႓ငိမ္သည္။
"ခင္ဗဵားဆီ လာေတၾႚဖိုႛ ေခၞတဲ့စာကို ဒီေနႛမနက္ရလိုႛ လာခဲ့တာပၝ"
ရႀာလီသည္ အေပဵာ္ေမၾး ေခၾး႒ကီးႎႀင့္ ေဒၝက္တာပၝရဂူကေလးတုိႛ၏ ဒုတိယမၯိေတၾႚဆံုဴခင္းကို ေငးဳကည့္ေန၏။
သူႛအမႀားကို ေပယဵာလကံ လုပ္ခံရဴခင္းသည္ သူႛကို နံႎႀိပ္သလို ခံစားရသည္။ သူႛမာနက စကားစကို ေဖာ္ေပးသည္။
"ကဵမ ဝမ္းနည္းတယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ မေဴပာရေတာ့ဘူးလားရႀင္။ ကဵမ လူကဲဴဖတ္မႀားလိုႛ ဘယ္ေလာက္ရႀက္
သလဲဆိုတာ"
"ေတာ္ပၝေတာ့။ ကဵေနာ္ ေတာင္းပန္ပၝတယ္။ လူကဲဴဖတ္ မႀားတယ္ဆုိတဲ့ ကိစၤမဵိႂးကလဲ နဲနဲေလးမႀ မရႀိပၝဘူး"
"ကဵမ ရႀင့္ကို သကႆာမကင္းဴဖစ္ခဲ့တယ္။ လူကဲဴဖတ္ မႀားခဲ့တယ္။ မတရား လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒၝေပမဲ့ ရႀင္က
တခဵိန္လံုး သေဘာထား႒ကီး႒ကီး၊ ကဵက္သေရရႀိရႀိ ဴပႂမူခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကဵမ သိပ္႓ပီး ေအာက္တန္းကဵ ေနာက္တန္းကဵ
ဴဖစ္ရ"
ကၾိမဵက္ႎႀာတၾင္ မခဵိတင္ကဲ ေဴပာင္းလဲမႁမဵားကို ရႀာလီ တခၝဴမင္ရဴပန္သည္။ ကၾိ မဵက္ႎႀာတခုလံုးသည္ နီရဲ
သၾားရာမႀ ေသၾးဆုတ္သၾားဴပန္ကာ ဴဖႃေယာ္ေယာ္ဴဖစ္ေနသည္။
"ဒၝေတၾ ေဴပာေနလုိႛ ဘာအကဵိႂးရႀိေတာ့မႀာလဲ။ ဒီကိစၤက ႓ပီးေန႓ပီ။ ဴပတ္ေန႓ပီ။ သင္ပုန္းေခဵလိုက္ပၝေတာ့လိုႛ
ကဵေနာ္ ေဴပာ႓ပီးမႀပဲ။ ဒီကိစၤကို ဘာမႀ မဴဖစ္ခဲ့သလို ခင္ဗဵားစိတ္ထဲက ေဖဵာက္မပစ္ႎိုင္ဘူးလား"
"ရႀင္ ဆႎၬရႀိရင္လဲ ေဖဵာက္ဖိုႛ ႒ကိႂးစားပၝမယ္"
ရႀာလီ စိတ္ပဵက္သည္။ အကဵယ္တဝင့္ အေဳကအလည္ ေဆၾးေႎၾးရန္ ႒ကိႂတင္စီစဥ္ထားသည့္ ကိစၤကို ကၾိက
လက္လၾတ္စပယ္ တၾန္းထုတ္လိုက္၍ ရႀာလီ မခဵင့္မရဲ ဴဖစ္မိသည္။ ကၾိက တစံုတခု ေဴပာမည္ လုပ္႓ပီးမႀ လံုးဝ မဆီမဆိုင္
ကိစၤကို ဆက္ေဴပာသည္။
"ေငၾကိစၤ လာေဆၾးေႎၾးဖိုႛေခၞတဲ့ ခင္ဗဵားစာကို ရတယ္။ ဒၝေဳကာင့္ ကဵေနာ္ လာတာပဲ။ ခင္ဗဵားေငၾေတၾ ခင္ဗဵား
ဴပန္ယူေတာ့မယ္လိုႛ ကဵေနာ္ယံုတယ္"
"ယူမယ္ဆိုပၝေတာ့ရႀင္။ ကဵမ စဥ္းစားထားတာ ေဴပာပၝ့မယ္"
"ကဲ ထိုင္႓ပီးေဴပာ။ ခင္ဗဵား သိပ္ႎၾမ္းေနတယ္။ ေနေကာင္းပံုလဲ မရဘူး။ နည္းနည္းမႀ ေနေကာင္းပံုမရဘူး။
ဒီကုလားထိုင္မႀာ သက္ေတာင့္ သက္သာသာ ထုိင္စမ္းပၝဗဵာ"

142
 မစၤတာဒိန္း၏ ဆံုလည္ ကုလားထိုင္႒ကီးေပၞတၾင္ ရႀာလီ ကဵိႂးႎၾံစၾာ ထိုင္ခဵလိုက္သည္။ ကုလားထိုင္႒ကီးက
စည္းစိမ္ရႀိ၏။ ကၾိ၏ မဳကံႂစဖူး ခဵိႂသာေဖဵာင္းဖဵ စကားကလည္း နဝင္ပီယံဴဖစ္၏။ သူႛစိတ္လႁပ္ရႀားမႁကို ကၾိ အမႁမဲ့ အမႀတ္မဲ့
မေနသည္မႀာ ထင္ရႀားသည္။
"ကဵမ ေငၾေတၾ လက္ခံဖိုႛ ဆံုးဴဖတ္လိုက္႓ပီ။ ဒၝေပမဲ့ ႕ခင္းခဵက္နဲ"ႛ
"မဴဖစ္ဘူး။ မဴဖစ္ဘူး။ ခင္ဗဵား အ႟ၾယ္ေရာက္ေန႓ပီ။ ႕ခင္းခဵက္ေတၾ ဘာေတၾ မလိုပၝဘူး"
"အို ေစာဒက မတက္ပၝနဲႛေလရႀင္။ ယထာဘူတ ကဵခဵင္မႀ ကဵလိမ့္မေပၝ့။ ဒၝေပမဲ့ ဒီေငၾေတၾယူ႓ပီး ကဵမ အကဵိႂး
အတၾက္ သံုးဖိုႛဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မႀ ဘဝင္ကဵႎိုင္မႀာ မဟုတ္ဘူး။ ေပဵာ္လဲ မေပဵာ္ႎိုင္ဘူ။ ကဵမကိုယ္ပိုင္ေငၾ
အစစ္လိုႛလဲ မထင္ႎိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေငၾေတၾကို ကဵမယူမယ္။ ႓ပီးေတာ့ လႀႃပစ္လိုက္တာ ေကာင္းမယ္လိုႛ စိတ္ကူးမိ
ပၝတယ္"
"လႀႃပစ္မယ္၊ ဟုတ္လား" ကၾိက ရႀာလီ၏ စကားကို တအ့ံတဳသ မေကဵမခဵမ္း ေမးလိုက္၏။
"ဟုတ္ကဲ့၊ ဴပည္နယ္ကို လႀႃပစ္မယ္။ ကဵမ စိတ္ကူးတာကေတာ့ ေဂဟာတခု ဖၾင့္မယ္ရႀင္"
သူတိုႛ မဵက္လံုးခဵင္း ဆံုမိသည္။ ရႀာလီ့စိတ္ကးူ ၏ ဆိုလိုခဵက္သည္ ကၾိ၏ မေနာအာ႟ံုအတၾင္းသိုႛ စိမ့္နစ္
ဝင္သၾား႓ပီး ဆုပ္ကိုင္လႁပ္ရမ္းလဵက္ရႀိေဳကာင္း ႟ိုးသားပၾင့္လင္းေသာ ကၾိ၏ မဵက္ႎႀာေပၞ၌ ရႀာလီ ဴမင္ေနရသည္။
"မဖၾင့္ရဘူး၊ မဖၾင့္ရဘူး။ ခင္ဗဵား ဒၝမဵိႂးစိတ္ကုိ မကူးရဘူး" ကၾိက ရႀႃးရႀႃးရႀားရႀား ေဴပာသည္။
"ကဵမ စိတ္ပိုင္းဴဖတ္႓ပီး႓ပီရႀင္။ ဒီစတိ ္ကူးက ကဵမ ေခၝင္းထဲမႀာ ဉာဏ္အဴမင္ ေပၝက္သလို ေပၞလာတာ။ ကဵမ
အထင္ေတာ့ ဒီေငၾေတၾကို သံုးဖုိႛ အေကာင္းဆံုးနည္းလိုႛ ထင္တာပဲ။ ရႀင္ေကာ မထင္ဘူးလားဟင္။ ႓ပီးေတာ့"
"မထင္ဘူး" ကၾိက ေငၝက္ဆတ္ဆတ္ေဴပာသည္။ "ဒီေငၾေတၾကို မသန္ႛရႀင္းသလိုလို ခင္ဗဵား ဘာဴဖစ္လိုႛ
ကတ္ကတ္သတ္သတ္ ယူဆေနရတာလဲ။ ခင္ဗဵား ဒီ႟ံုးက ရတဲ့လစာလိုပဲ ဒီေငၾေတၾဟာလဲ ခင္ဗဵားရဲႚ သမာအာဇီဝ
ပစၤည္းဆိုတာ ခင္ဗဵား သေဘာမေပၝက္ႎိုင္ဘူးလား"
"ဒၝကေတာ့ ခံစားခဵက္ ကိစၤပဲရႀင္။ ကဵမ ခံစားမိတာက"
"ဒၝက အဴဖစ္မႀန္ကိစၤဗဵ။ နားေထာင္စမ္း။ ခင္ဗဵားအေဖက ခင္ဗဵားအတၾက္ တေနရာရာမႀာ ခင္ဗဵား မသိဘဲ
ေငၾေတၾ ဝႀက္ထားခဲ့တယ္ ဆိုပၝေတာ့။ အဲဒီေငၾေတၾဟာ ခင္ဗဵား သံုးဖိုႛ ဆိုတဲ့ စာနဲႛအတူ အခုမႀ ေတၾႚတယ္ဆိုပၝေတာ့။
ရႀင္းတယ္ေနာ္။ ကဲ။ အဲဒီေငၾေတၾကို ေဂဟာေဆာက္ဖိုႛ ခင္ဗဵားလႀႃပစ္မႀာလား"
"လႀႃပစ္ခဵင္မႀ လႀႃဴဖစ္မႀာေပၝ့ရႀင္။ ကဵမ ဘယ္ေဴပာႎိုင္မလဲ။ ဒၝေပမဲ့ အဲဒီကိစၤကေတာ့"
"အဲဒီကိစၤကလဲ ဒီကိစၤနဲႛ တထပ္ထဲပဲ" ကၾိက ရႀာလီ့စကားကုိ အဆံုးသတ္ေပးသည္။ "ကၾဲတာ တခုပဲရႀိတယ္။
ေငၾဝႀက္ထားတဲ့လူက ကဵေနာ့အေဖ။ ခင္ဗဵား အေဖမဟုတ္ဘူး"
တခန္းလံုး႓ငိမ္ေနသည္။
"ရႀင္ ဒီလိုသေဘာထားတာ ကဵမ ဝမ္းနည္းတယ္။ ရႀင္ သေဘာတူမႀာပဲလုိႛ ကဵမ သိပ္ေဴမၟာ္လင့္ထားတာ။ ဘာပဲ
ဴဖစ္ဴဖစ္ေလ၊ ကဵမကေတာ့ ယတိဴပတ္ ဆံုးဴဖတ္႓ပီးေန႓ပီရႀင္။ ကဵမ"
"ဒၝဴဖင့္ ဘာဴဖစ္လိုႛ ကဵေနာ့္ကို ေခၞတိုင္ပင္ရေသးသလဲ"
"အို ဒၝကေတာ့ ရႀင္လဲ သေဘာတူရင္သိပ္ေကာင္းမႀာပဲလုိႛ ေတၾးမိလိုႛေပၝ့ရႀင္"
"ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္ သေဘာမတူဘူး" ကၾိက မဵက္ေမႀာင္ကုပ္လဵက္ တည္တည္႒ကီးေဴပာသည္။ "တူကို မတူဘူး။
တေလာကလံုး ဘယ္သူကမႀလဲ တူမႀာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီ႟ူး႟ူးႎႀမ္းႎႀမ္း အဳကံကို ခင္ဗဵားမိတ္ေဆၾေတၾနဲႛ တိုင္ပင္ဳကည့္႓ပီး
႓ပီလား။ ႓ပီးေတာ့"
"ရႀင္တေယာက္တည္းကိုပဲ ေဴပာေသးတာပၝ။ တဴခားသူေတၾကို ေဴပာဖိုႛလဲ စိတ္မကူးပၝဘူး"
ရႀာလီ၏ အဆိုအမိန္ႛကေလးသည္ ကၾိကို အငိုက္မိကာ ဴမင္းေကာင္းခၾာလိပ္ ဴဖစ္သၾားေစသည္။ ကၾိ စကားဴမၟင္
ပဵက္သၾားသည္။ သူစိတ္ကိုသူ ႓ငိမ္ေအာင္ မနည္းဴပန္ထိန္းရသည္။ သူႛစကားကို ဴပန္ေကာက္ေသာအခၝ သူႛကိုယ္ပိုင္
စိတ္ကူးစိတ္သန္းကို မေဴပာႎိုင္။ သံေယာင္သာ လိုက္ေနရေတာ့၏။ မဖံုးႎိုင္ မဖိႎိုင္ ကသိကေအာင့္ ဴဖစ္ရဴခင္းကို
သူႛစကားမဵားက သက္ေသခံေနသည္။
"ကဵေနာ္တိုႛ မိတ္ေဆၾဴပန္ဴဖစ္ဳကဴပန္႓ပီေပၝ့" ကၾိက အသံအက္အက္ဴဖင့္ ေဴပာသည္။
"ရႀင္က လက္သင့္ခံမယ္ဆိုရင္ေပၝ့ေလ"
ကၾိ ႓ငိမ္ကုပ္ေနသည္။ စားပၾဲကိုသာ လက္ႎႀင့္ ေခၝက္ေနမိသည္။ ႓ပီးမႀ စကားဴပန္ဆက္သည္။ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း
ေလသံ လံုးဝ ေပဵာက္သၾားသည္။
"ခင္ဗဵားေငၾကို ခင္ဗဵားပဲ သံုးသင့္တယ္ ထင္တာပဲဗဵာ။ သက္ေတာင့္သက္သာေနဖိုႛ။ အလုပ္မလုပ္ဘဲေနဖိုႛ
ေပဵာ္ေပဵာ္ပၝးပၝးေနဖုိႛ။ ခရီးထၾက္ဖိုႛ ခင္ဗဵားလုပ္ခဵင္တာ လုပ္ဖုိႛေပၝ့ေလ။ ခင္ဗဵား အေဖ ရည္စူးခဲ့တဲ့အတိုင္း ဴဖစ္ေအာင္ေပၝ့"

143
 "ကဵမနဲႛ ဴငင္းမေနပၝနဲႛေတာ့ရႀင္။ ေတာင္းပန္ပၝတယ္။ ကဵမ ဒီေငၾေတၾကို လႀႃပစ္ဖုိႛ ယူရမလား။ လံုးဝ မယူရဘူး
လားဆိုတာပဲ ေဴပာပၝေတာ့"
ကၾိက စိတ္ပဵက္လက္ပဵက္ႎႀင့္ "ခင္ဗဵား ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ ကဵေနာ္နဲႛ မဆိုင္ဘူး။ ကဵေနာ္က
နတ္႟ူးဘံုေဴမၟာက္ေတာ့ မလုပ္ႎိုင္ဘူး။ နည္းနည္းမႀ မလုပ္ဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ခင္ဗဵားစိတ္ ခင္ဗဵား သိတယ္လိုႛပဲ ယူဆရမႀာေပၝ့။
ယတိဴပတ္႓ပီဆိုရင္ေတာ့"
"ေအာ္ ယတိဴပတ္ပၝ ဆုိမႀပဲရႀင္။ ဒီကိစၤကို ကဵမ ေသေသခဵာခဵာ စဥ္းစား႓ပီး႓ပီ။ တကယ္ ဳကည္ဳကည္ႎူးႎူး
စဥ္းစား႓ပီး႓ပီ"
ကၾိ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ "ေကာင္း႓ပီေလ။ ကဵေနာ္ ဒီမနက္ပဲ ေရႀႚေနေတၾဆီ သၾားလိုက္မယ္။ ခင္ဗဵားဆႎၬ
အတိုင္း သူတိုႛ စီစဥ္ေပးလိမ့္မေပၝ့"
ကၾိသည္ ရႀာလီကို ေငးဳကည့္ေနမိ၏။ ရႀာလီကို ဴမင္ရသည္မႀာ ကုလားထုိင္႒ကီးေပၞတၾင္ ေသးေသးေကၾးေကၾး
ေဆၾးေဆၾးေဴမ့ေဴမ့ ရႀိလႀ၏။ ကၾိ ဒူးတုန္လာသည္။ ေယာက္ဵားဘသားစိတ္ ေဴခာက္ခန္းေတာ့မည့္အေရးကို သူ ေတၾးပူ
လိုက္မိ၏။
သူႛအသံသည္ ပၝရဂူကေလး၏ အသံ ဴပန္ဴဖစ္သၾားသည္။
"ကဲ ဘာကိစၤရႀိေသးလဲ"
"ကိစၤက" ရႀာလီက ကတုန္ကယင္ ေဴပာသည္။ "ေဂဟာနာမည္ ကိစၤပၝ။ ကဵမ ဦးေႎႀာက္ေဴခာက္ေအာင္
စီစဥ္႓ပီးမႀ ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ေဂဟာလိုႛ နာမည္ေပးဖိုႛ ကဵမ ဆံုးဴဖတ္လိုက္တယ္"
ကၾိ ဳကက္ေသ ေသေနသည္။ ရႀာလီကို ေငးစိုက္ဳကည့္ေနသည္။ ႓ပီးမႀ ခဵာကနဲ လႀည့္ကာ ဴပတင္းေပၝက္နားသိုႛ
ေလ႖ာက္သၾားသည္။ ရႀာလီကို ေကဵာခိုင္းကာ အဴပင္သုိႛ ေမ႖ာ္ဳကည့္ေနသည္။
ရႀာလီရႀိရာသိုႛ ဴပန္ေလ႖ာက္လာေသာအခၝ သူႛမဵက္ႎႀာမႀာ မခက္ထန္စဖူး ခက္ထန္ေနသည္။
"ဒီလိုစိတ္ကူးေပၞတာ ခင္ဗဵား ႟ူးတာပဲ။ တကယ္႟ူးတာ။ ကဵေနာ္ ခၾင့္မဴပႂႎိုင္ဘူး။ ဒၝမဵိႂးလုပ္ဖိုႛ ခင္ဗဵားကို
ကဵေနာ္ ေငၾလၿဲမေပးႎိုင္ဘူး။
"ကဵမေငၾေတၾဆို။ ရႀင္ပဲ စာေရးေဴပာတာပဲ" ရႀာလီက သူႛကို သမင္လည္ဴပန္ဳကည့္၍ ေဴပာသည္။
ရႀာလီ့စကားကို သူ အေဴဖမေပးႎိုင္။ ထုိႛေဳကာင့္ သူစ ႛ ကားကုို ပို၍ ခဵက္ကဵပိုင္ႎိုင္ေသာ အေနအထားသိုႛ
ေဴပာင္းလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္။ ေငၾက ခင္ဗဵားပိုင္တာ" ကၾိက ေဒၝသတ႒ကီးေဴပာသည္။ "ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ့္အေဖရဲႚ နာမည္က
ကဵေနာ္ပိုင္တာ"
ရႀာလီ ႎႁတ္ဆိတ္သၾား၏။ ကၾိက သၾက္သၾက္ဆက္ေဴပာသည္။
"ေဂဟာေဆာက္ဖုိႛ လႀႃပစ္မယ္ဆိုတာ ကဵေနာ္ နည္းနည္းမႀ သေဘာမတူဘူး။ အဲဒီကိစၤက ကဵေနာ္နဲႛ ဘာမႀ
မဆိုင္ေတာ့ ေဴပာစရာမလိုေတာ့ပၝဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ့္အေဖရဲႚ နာမည္ကေတာ့ သိပ္ဆိုင္တယ္။ ကဵေနာ္ ခၾင့္မဴပႂႎိုင္ဘူး"
"ကဵမကို အမဵား႒ကီး ပီတိဴဖစ္ေစႎိုင္မယ့္ အေသးအဖၾဲ ကိစၤကေလးေလာက္ေတာ့ ရႀင္ မဴငင္းသင့္ပၝဘူးရႀင္"
"ဘာပီတိလဲ" ကၾိက ရႀာလီ့စကားကို တိုေတာင္းစၾာ ဴပန္ပက္သည္။ ဖီဖီ ဝိ႓ဂႂႇဟ္ဴပႂခဲ့သည့္ စိတ္ခဵမ္းသာမႁ၊
စိတ္ေပဵာ္႟ၿင္မႁ၊ ပီတိဴဖစ္မႁ ေဝၝဟာရအဓိပၯာယ္ကို စဥ္းစားမိလိုက္၍ မိႁခဵိႂးမ႖စ္ခဵိႂးေဴပာရန္ အဳကံကို ဴဗႂန္းကနဲ ခဵႂပ္တည္း
လိုက္သည္။ "ခင္ဗဵား ဘယ္လိုပီတိမဵိႂး၊ ဘယ္လိုစိတ္ခဵမ္းသာမႁမဵိႂး ရမႀာတဲ့လဲ။ တဆိတ္ေလာက္ရႀင္းဴပစမ္းပၝဦးဗဵာ"
"အို ရႀင္ကမႀ မသိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကဵမ ဘယ္လို ရႀင္းဴပတတ္ေတာ့မႀာလဲရႀင္"
"ဒၝဟာ စဥ္းစားဉာဏ္မရႀိတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ ကၾစ္ေဇာ့ 99 ဝၝဒ ကဵင့္သံုးေနတာကို ေဖာ္ဴပတာပဲ။ ခင္ဗဵား အစက
ေငၾမယူဘူးလိုႛ ဴငင္းတာလဲ အဲဒီစိတ္ကူးယဥ္ လမ္းစဥ္ပဲ။ ခင္ဗဵားအဳကံက ေပၝက္ကရပဲ။ ခင္ဗဵား ဴငင္းႎိုင္မလား။ ခင္ဗဵား
အဳကံကို အကဵိႂးသင့္ အေဳကာင္းသင့္ ကာကၾယ္ႎိုင္မလား။ ခင္ဗဵား ေခၝင္းထဲကို ဒီေလာက္ စိတၨဇဆန္တဲ့ စိတ္ကူး
စိတ္သန္းေတၾ ဘယ္လို ဝင္လာသလဲဆိုတာ ကဵေနာ္ေတာ့ မေတၾးတတ္ေအာင္ဘဲ"
ရႀာလီက ခပ္မဆိတ္ပင္ ထိုင္ေန႓ပီး စားပၾဲေပၞမႀ ဖၾာလန္ကဵဲေနေသာ မင္ႎႀိပ္စကၠႃအနားစမဵားကို ခၾာေနသည္။

99
ကၾစ္ေဇာ့။ ။သူရဲေကာင္းဆန္ဴခင္း၊ စိတ္ကူးယဥ္ဴခင္း၊ ဝ မရႀိဘဲ ဝိလုပ္ဴခင္း၊ အူေဳကာင္ေဳကာင္ႎိုင္ဴခင္း၊ လက္ေတၾႚ
မကဵဴခင္း၊ လက္ေတၾႚ လုပ္မဴဖစ္ဴခင္း၊ စပိန္ စာေရးဆရာ႒ကီး မီဂဲဒၝစာဗန္ေတး (၁၅၄၅-၁၆၁၆) ၏ ဒၾန္ကၾစ္ေဇာ့
ဒီလာမန္ခဵာ ဝတၨႂ (၁၆၀၅) မႀ ေခၝင္းေခဵာင္ေခဵာင္ အူေဳကာင္ေဳကာင္၊ စိတ္ကူးယဥ္ သူရဲေကာင္းဆန္ခဵင္သူ
ဒၾန္ကၾစ္ေဇာ့၏ သေဘာထားႎႀင့္ အမူအကဵင့္မဵိႂးကို ဆိုလိုသည္။

144
 "ခင္ဗဵား ေဂဟာမႀာ ကဵေနာ့္အေဖ နာမည္တပ္လိုႛ ဘာမႀ အကဵိႂးမရႀိႎုိင္ဘူး" ကၾိက ဆက္ေဴပာသည္။ "သူက
တန္ရာ တန္ရာ လူစားမဟုတ္ဘူး။ ဒၝကို ခင္ဗဵားထက္ ဘယ္သူမႀ ပိုမသိႎိုင္ဘူး။ ဒၝနဲႛမဵား ဘာေဳကာင့္ ခင္ဗဵား ဒီလိုလုပ္ဖိုႛ
စိတ္ကူးမိသလဲဆိုတာ ေဴပာဴပစမ္းပၝဦး"
"ကဵ ကဵမမႀာ အေဳကာင္းဴပခဵက္ေတၾ ရႀိပၝတယ္ရႀင္" ရႀာလိက ထစ္ထစ္ေငၝ့ေငၝ့ ေဴပာသည္။ "တခဵက္ေဴပာမယ္။
တခၝတုန္းက သူႛကို ကဵမအေဖ ခဵစ္ဖူးတယ္။ သူႛနာမည္ကို အဖတ္ဆယ္ႎိုင္ေအာင္ ကဵမ အေဖက ကဵမကို တခုခုေတာ့
လုပ္ေစခဵင္မႀာပၝ"
"ဒၝ ခင္ဗဵား တတ္ႎိုင္တဲ့ ကိစၤမႀ မဟုတ္ဘဲဟာ" ကၾိက မာမာတင္းတင္းေဴပာသည္။
ရႀာလီက သူႎႀင့္႓ပိႂင္းဴငင္းခဵင္ပံုလည္းမဴပ။ စကားဆက္ေဴပာရန္ပင္ စိတ္ကုန္ေနသလုိလို လုပ္ေနသည္။
ထိုႛေဳကာင့္ ကၾိက ခဵက္ခဵင္းပင္ သူႛစကားကို ဆက္ေဴပာသည္။
"စိတ္႟ူးေပၝက္ေပၝက္နဲႛ အလကား သေဘာထား မ႒ကီးခဵင္ပၝနဲႛဗဵာ။ သူႛနာမည္ဆိုးကို တပ္လိုႛ ခင္ဗဵားေဂဟာ
ထိခိုက္မႀာကို ကဵေနာ္ ခၾင့္မဴပႂႎုိင္ဘူး။ ေဂဟာအဖိုႛ မႎိုင္မနင္း ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး႒ကီးလို ဴဖစ္ေနမႀာဆိုတာ ခင္ဗဵား အသိဆံုးပၝ။
ခင္ဗဵားသိတယ္ မဟုတ္လား"
ရႀာလီက ကၾိကို ေမာ့္ဳကည့္သည္။
ရႀာလီ၏ မာနက သူႛႎႀလံုးေစာင္း႒ကိႂးကို တီးခတ္ေနသည္။ သူႛမာန၏ ေခၞသံေအာက္၌ သူႛအားမာန္၊
သူႛစိတ္ဓာတ္၊ သူႛဇာတိပုညဂုဏ္မာနတိုႛ စု႟ံုးေနဳကသည္။ သုိႛေသာ္ သူႛအဖိုႛ သူႛတသက္တၾင္ အခက္အခဲဆံုး အလုပ္ကို
သူ လုပ္ေတာ့မည္။ ကၾိကို သူဳကည့္လိုက္၏။ သူႛအဳကည့္ကို သူ တည္႓ငိမ္ေအာင္ ထိန္းလိုက္၏။ ႓ပီးမႀ
"ရႀင့္အေဖအတၾက္ သက္သက္ပဲ ကဵမ ဒၝလုပ္တယ္လိုႛ မထင္ေစခဵင္ပၝဘူးရႀင္။ ရႀင္ ဒီလိုထင္ေအာင္ ကဵမ
လုပ္ရင္ ႟ိုးသားတယ္လိုႛ ဆိုႎိုင္မႀာ မဟုတ္ပၝဘူး။ ရႀင့္အေဖရဲႚသား အတၾက္ ကဵမ တခုခု လုပ္ေပးခဵင္တာလဲ တေဳကာင္း
ပၝပၝတယ္"
ရႀာလီက ရပ္႓ပီး သူႛစားပၾဲသိုႛသၾားကာ အလုပ္႟ႁပ္သေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္၏။ ကၾိကို ေကဵာခိုင္းလဵက္က
႒ကိတ္မႀိတ္႓ပီး စကားဆက္ေဴပာသည္။
"ကဵမ လႀႃမယ့္ေဂဟာက ရႀင္တိုက္ပၾဲဝင္ေပးလိုႛရမယ့္ ေဂဟာရဲႚ အစားပၝ။ ရႀင္သေဘာေပၝက္ပလား။ ဒီနာမည္
ကို ရႀင္သံုးခၾင့္ မဴပႂဘူးဆုိရင္ ကဵမရဲႚ စိတ္ခဵမ္းသာမႁ တဴခမ္းပဲ့သၾားေတာ့မႀာပၝ"
ရႀာလီသည္ သူႛစားပၾဲေပၞမႀ စာ႟ၾက္မဵားကို စနစ္တကဵ စီထပ္ေနသည္။ စာ႟ၾက္မဵားကို သူ မဴမင္။ ကၾိမဵက္လံုး
တၾင္ေပၞမည့္ စိတ္ေဝဒနာကိုသာ စိတ္မႀန္းဴဖင့္ သူ ဴမင္ေယာင္ေနမိ၏။ အံ့ဳသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဴပာင္းလဲ
ေနသဴဖင့္ ယေနႛ သူႛကို အလၾန္စိတ္ထိခိုက္ေစေသာ ကိၾ၏ မဵက္ႎႀာကိုလည္း စိတ္မႀန္းဴဖင့္ ရႀာလီ ပို၍ ဴမင္ေယာင္ေန
သည္။ ကၾိမဵက္ႎႀာ၏ အ႟ၾယ္ႎႀင့္ မလိုက္ေအာင္ အိုမင္းရင့္ေရာ္မႁ၊ ေဆၾးေဴမ့ေဳကကၾဲမႁက သူႛကို ထူးထူးဆန္းဆန္း ရင္နင့္
ေစသည္။ သူ ပထမဆံုးဴမင္ရေသာ ကၾိ၏ နားထင္စမႀ ဆံပင္ဴဖႃမဵားက သူႛကို အဳကင္နာ ပိုေစသည္။ ကၾိ၏ မဵက္ႎႀာတၾင္
အစဥ္ ဖံုးစၾပ္ေနသည့္ သမာဓိသည္ မီးဗတိၨဇံ 100 ေပးခံရသကဲ့သိုႛ ေလာင္က႗မ္းေပဵာက္ကၾယ္ေနသည္ကို သူ သတိဴပႂ
မိသည္။ သုိႛေသာ္ ထုိမဵက္ႎႀာ၏ အေကာင္းဆံုး ႒ကန္အင္တိုႛသည္ မီးသားတင္မႀ ပို၍ သန္ႛစင္မာေဳကာစၾာ ေပၞထၾက္
လာသည္ဟု သူယံုဳကည္သည္။
သူႛေကဵာဘက္မႀ ေဴခသံမဵားကို ရႀာလီဳကားရသည္။ သူႛဘဝအတၾက္ ေသေရးရႀင္ေရး အဆံုးအဴဖတ္႒ကီး
ကဵေတာ့မည္ကို ေတၾးမိ၍ ေဳကာက္အားပိုကာ တကုိယ္လံုး ေအးစက္လာသည္။ တခဵိန္တည္းမႀာပင္ ထိုအဆံုးအဴဖတ္
႒ကီး မကဵမႀာစိုး၍ ေဳကာက္အားပိုကာ တကိုယ္လံုး ပူေလာင္လာသည္။
ကိၾသည္ ရႀာလီ အလုပ္႟ႁပ္ဟန္ေဆာင္ကာ မဵက္ႎႀာေရႀာင္ေနသည့္ဳကားမႀ မဵက္ႎႀာခဵင္းဆိုင္မိေအာင္ ေရႀႚတည့္
တည့္လာရပ္လိုက္သည္။
"ကဵေနာ္ ခင္ဗဵားကို နားမလည္ဘူး" ကိၾက အ႓ငိမ္ဆိမ္ဆံုး မဵက္ႎႀာထားဴဖင့္ ေဴပာသည္။ "ဘာေဳကာင့္ ကဵေနာ့္
အတၾက္ လုပ္ေပးခဵင္ရတာလဲ"
ရႀာလီက သူႛကို ဖဵပ္ကနဲဳကည့္႓ပီး တဖက္သုိႛ လႀည့္ေနသည္။ ကၾိ၏ မဵက္ႎႀာသည္ စာ႟ၾက္တမ႖ ဴဖႃေဖၾးေန
သည္။ သူႛမဵက္ႎႀာကို ဴမင္လိုက္ရသဴဖင့္ ရႀာလီ၏ ႎႀလံုးေသၾးသည္ အခုန္ရပ္သၾားသည္။ ႓ပီးမႀ ေဳကာက္အားလန္ႛအားႎႀင့္
တဒိန္းဒိန္း ေဆာင့္တိုးေနသည္။

100
မီးဗတိၨဇံ။ ။ သည္းထန္ေသာ ေ၀ဒနာ ခံစားရဴခင္း။ ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မဵားအား ထာဝရဘုရားသခင္က ဝိညာဥ္
အဴပစ္ကင္းစင္ဴခင္း၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ သၾတ္သၾင္းရာ၌ ေရနစ္ဴခင္း (ဗက္ပတစ္ဇင္)။ သမၳာကဵမ္းစာတၾင္ ဴမန္မာအသံ
လႀယ္၍ ဗတိၨဇံဟု ေရးသည္။ (သန္ႛရႀင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ႎႀင့္ လည္းေကာင္း၊ မီးႎႀင့္ လည္းေကာင္း၊ သင္တိုႛကို ဗတိၨဇံ
ေပးမည္။ ရႀင္မႍ ခရစ္၀င္ ၃း၁၁)

145
 "ကဵမ မေဴပာႎိုင္ဘူး။ တိတိကဵကဵလဲ မသိဘူး"
"ဘာဆုိလိုတာလဲ"
ကၾိအသံကုိ ရႀာလီ မမႀတ္မိသေလာက္ ဴဖစ္လာသည္။ ဗီဇညာဥ္အရ ရႀာလီ တပ္ေခၝက္၍ ဆုတ္ခၾာေတာ့သည္။
"ကဵမ ရႀင္းဴပတတ္မယ္ မထင္ဘူးရႀင္။ ဒီေနႛ တမနက္လံုး ရႀင္ ကဵမကို ေသၾးပဵက္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္"
"မင္း ကုိယ့္ကို ခဵစ္ေနသလား" ကၾိက ေဳကာက္စရာ သံကၾဲ သံေဳကာင္႒ကီးဴဖင့္ ေမးသည္။
လက္ညႂိၟ းကေလးက ႎႁတ္ခမ္းမႀာေတ့၊ မဵက္ရည္စကေလးက မဵက္လံုးမႀာေဝ့၊ မဵက္လံုးဴပာကေလးက ကၾိ
မဵက္လံုးမႀာ၊ ကေလးငယ္၏ တံုႛဴပန္အဳကည့္လုိ တိုက္႟ုိက္ေငးေမ့ကာ ရႀာလီခမဵာ ေခၝင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ဴပလိုက္မိ
ေလ၏။
ကၾိသည္ ေရႀႚသိုႛ တိုးလာ႓ပီး ရႀာလီကို ပုိက္ေထၾးလိုက္၏။ သူႛတသက္တၾင္ ပထဆံုးအ႒ကိမ္ မိန္းမသားတဦးကို
ထိေတၾႚ ေပၾႚဖက္ဖူးဴခင္းဴဖစ္သည္။
တမိနစ္ဳကာသလား၊ တသက္တာ ဳကာသလား မသိရေသာကာလ အပိုင္းအဴခားတခုအတၾင္း၌ သူတိုႛ
ႎႀစ္ေယာက္သား ႓ငိမ္သက္စာၾ ရပ္ေနဳကသည္။ အေရးကိစၤဟူသမ႖သည္ ကာလတည္းဟူေသာ အခဵိန္အပိုင္းအဴခား
မရႀိသည့္ ေနေရာင္ဴခည္ဴဖာေသာ ဟင္းလင္းဴပင္႒ကီးအတၾင္းသိုႛ လၾင့္စဥ္သၾားဳက၏။
ကၾိစိတ္ထဲတၾင္ ရႀာလီ့ မဵက္ႎႀာကို ဳကည့္ခဵင္ ဴမင္ခဵင္စိတ္ မခဵင့္မရဲ ေပၞလာ၏။ ရႀာလီကို သူႛကိုယ္မႀ အသာ
အယာ တၾန္းခၾာသည္။ ရႀာလီက ဇၾတ္တၾယ္ကပ္ထား႓ပီး
"ဟင့္အင္း၊ ဟင့္အင္းကၾယ္။ ကဵမ ရႀင့္မဵက္ႎႀာကို မဳကည့္ရဲေသးဘူး" ဟု ဴငင္းသည္။
အခဵိန္တန္ဳကာမႀ
"ရႀင္ ဘယ္လုိနည္းနဲႛမႀ သစၤာမမဲ့ႎိုင္ဘူး ဆိုတာ ကဵမ အသည္းႎႀလံုးက ကဵမကို တခဵိန္လံုးေဴပာေနတာပၝ။ ကဵမ
အသည္းႎႀလံုးကို ကဵမ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မႀ သံသယ မဴဖစ္ေတာ့ပၝဘူးရႀင္။ ကဵမကို လၾယ္လၾယ္ကူကူ ခၾင့္လၿတ္တာ
ရႀင္သေဘာထား သိပ္႒ကီးတာပဲ"
ရီေဝမိန္းေမာခမန္း ပီတလ႖မ္းေနခဵိန္၌ ရႀာလီက သူႛရင္ထဲ ရႀိသမ႖ကို အထစ္အေင့ၝမရႀိ ဖၾင့္အန္ႎိုင္ဴခင္းကို ကၾိ
အံ့ခဵီးေနမိ၏။
ကၾိက သူႛကိုယ္သူ ဆင္ဴခင္တံုတရား၏ တမာန္ေတာ္နီးပၝး ထင္ေနေသာ္လည္း သူႛဘက္ကမူ ခဵက္ခဵင္း
စိတ္႓ငိမ္ေအာင္ ထိန္း၍မရ။ အသံထၾက္ေအာင္ ညၟစ္ထုတ္မရ။ သူႛကိုယ္သူ စကားေဴပာႎိုင္ေလာက္႓ပီဟု စိတ္ခဵရမႀ
စကားေဴပာလိုက္၏။ သုိႛေသာ္ သူႛအသံက မမႀတ္မိႎိုင္ေလာက္ေအာင္ တမဵိႂးတဖံု ဴဖစ္ေနေတာ့၏။
"ကုိယ့္အေဖရဲႚ သားအတၾက္ ေကာင္းကဵိႂးဴပႂခဵင္လၾန္းလိုႛ သူႛနာမည္ကို မင္းယူမယ္ေပၝ့၊ ဟုတ္လား"
"မဟုတ္ေပၝင္။ ကဵမအတၾက္ ကဵမလုပ္တာပၝ။ ရႀင့္အေဖက ေဴခာက္ဴပစ္ကင္း မဟုတ္ေပမယ့္ သူႛနာမည္ကို
ကဵမ ေဴပာင္းယူမယ့္ သားရဲႚ တဦးတည္းေသာ အေဖဴဖစ္ေနလုိႛရႀင့္။ သိရဲႚလား"
႓ငိမ္သၾားဴပန္၏။
"အေဖ့အိမ္မႀာ ကိုယ္တိုႛေနမယ္။ မင္းအလုပ္ထၾက္လိုက္ေတာ့။ ကိုယ္စာအုပ္ဆက္ေရးမယ္။ လခရမယ့္
ေပၝ့ေပၝ့ပၝးပၝး အလုပ္ကေလးတခုခု လုပ္မယ္"
ရႀာလီက ႟ိႁက္သံတဝက္ေႎႀာေသာ ရယ္ေမာသံကေလးဴဖင့္
"ရႀင္ ေဴပာဖူးတဲ့ သူေဌးမ႒ကီးကို ေဝၝဟာရ အဘိဓာန္ ဒုတိယအ႒ကိမ္ ဴပန္ထုတ္ခိုင္းပၝဦးလားဟင္"
"ခိုင္းလုိႛရရင္ ခိုင္းခဵင္ပၝရဲႚ"
"ရႀင္ေဴပာေနပံုက ကဵမရဲႚ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးနဲႛ တေထရာထဲပဲရႀင္။ ရႀင့္အတၾက္ ကဵမ အလုပ္ကေလး
တခုခုေတာ့ ရႀာေပးရဦးမႀာေပၝ့။ အခုေတာ့ မေဴပာႎိုင္ေသးဘူး။ အတင္း မေဴပာခိုင္းပၝဘူးလုိႛ ကတိေပးရမယ္ေနာ္"
ကၾိက ကတိေပး၏။
ဘာေဳကာင့္မႀန္းမသိ။ ရႀာလီ ဴဗႂန္းကနဲ ငိုလိုက္သည္။ ကၾိရင္ခၾင္တၾင္ ပၝးအပ္ထားသည္။
"ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးရယ္။ ရႀင့္ ဘဝက ေဆၾးစရာေကာင္းလိုက္တာ။ ဒၝေပမဲ့ ကဵမေလ ကဵမ အစစ ရႀင့္
စိတ္႒ကိႂက္ဴဖစ္ေအာင္ လုပ္ပၝ့မယ္။ ရႀင္ဴဖစ္ေစခဵင္တာသာ ေဴပာပၝေနာ္"
တယ္လီဖုန္းေခၞသံ ဳကားရသည္။
"အိုး၊ တမိနစ္ကေလးေတာင္ လၾတ္လၾတ္လပ္လပ္ မေနရပၝကလားေနာ္။ လၿတ္ပၝဦးကၾယ္"
လႀတမဵက္ႎႀာေပၞတၾင္ ကၾိ ဴမင္ဖူးသမ႖ အလႀဆံုး အဴပံႂးဴဖင့္ ရႀာလီက စားပၾဲဆီမႀ သူႛကို လႀမ္းဳကည့္သည္။
"ရႀင့္ကိုေခၞတာ"
"ကိုယ့္ကို ေခၞတာ၊ ဟုတ္လား" ကၾိသည္ အိပ္မက္ မက္ေနသူပမာ ေယာင္ဝၝးဝၝးႎႀင့္ေဴပာသည္။
"ဆန္းလိုက္တာ"

146
 တကယ္လည္းဆန္း၏။
ကၾိက ရႀာလီ့လက္ထဲမႀ တယ္လီဖုန္းကို ဘယ္လက္ဴဖင့္ လႀမ္းယူလိုက္သည္။ လက္တဆတ္ဆတ္တုန္
ေနသည္။ ညာလက္ဴဖင့္ ရႀာလီ့လက္မဵားကို ဖမ္းဆုပ္ထားသည္။
"ကိုယ့္အနားမႀာ ေနစမ္းပၝ" ဟု ေဴပာ႓ပီး တယ္လီဖုန္း စကားေဴပာခၾက္ကို နားႎႀင့္ကပ္ နားေထာင္လိုက္သည္။
"မစၤတာကၾိလား။ မစၤတာဟစ္ေကာ့ ေဴပာေနတယ္"
တယ္လီဖုန္းထဲမႀ အသံစူးစူး ထၾက္လာသည္။ "အဲဒီမႀာ ဘာေတၾ မဟုတ္တယုတ္ သၾားလုပ္ေနတာတုန္းဗဵ"
"ကဵ … ကဵေနာ္၊ ဒီဌာနမႀာ အေရး႒ကီးတဲ့ လုပ္ငန္းတခုလုပ္ေနလုိႛပၝ" ကၾိက ေဴပာေဴပာဆိုဆို ရႀာလီ့လက္ကို
အလန္ႛတဳကားညၟစ္လုိက္သည္။
"ဒၝေပမဲ့၊ ကဵေနာ္"
"အင္း၊ ကဵႂပ္တိုႛလဲ ဒီမႀာ အေရး႒ကီးတဲ့ လုပ္ငန္းတခု လုပ္ေနတယ္။ မစၤတာဒိန္းသာ ေပၞမလာရင္ ခင္ဗဵားကို
ဖမ္းလိုႛ မိမႀာ မဟုတ္ဘူး။ ဝက္စ္ ႎုတ္ထၾက္သၾားတာ ဳကား႓ပီး႓ပီလား"
"ဟင့္အင္း၊ သူ ထၾက္သၾားပလား။ ဒၝေပမဲ့ ကဵေနာ္"
"သၾားေလသူ႒ကီး ေကာင္းရာ သုဂတိလားပၝေစေပၝ့ဗဵာ။ ဒီ ေမာ တူးအစ္ နီးလ္ နီဆီ ဘိုနမ္ 101 သူႛေနရာ
ဆက္ခံမယ့္သူေ႟ၾးဖိုႛ ဒၝ႟ိုက္တာေတၾ အစည္းအေဝး လုပ္ေနတယ္။ နာမည္ တခုပဲ တင္တယ္။ သတင္းစာအတၾက္
ကဵႂပ္တိုႛ လက္သင့္ခံႎိုင္တဲ့ အယ္ဒီတာဆုိလိုႛ တေယာက္တည္းပဲ ရႀိတယ္။ ခင္ဗဵား ကဵႂပ္တိုႛဆီ ဴပန္မလာခဵင္ဘူးလားဗဵာ"
ကၾိက လည္ေခဵာင္း ရႀင္းလိုက္သည္။ "ဴပန္လာရမယ္၊ ဟုတ္လား။ ဒၝ့ထက္ ကဵေနာ္ ပို႒ကိႂက္တာ ဘာမႀမရႀိဘူး။
အ႒ကီးမားဆံုး ဂုဏ္ဴပႂတာလိုႛပဲ ယူဆပၝတယ္။ ခင္ဗဵားတိုႛ အားလံုး ကဵေနာ့္အေပၞမႀာ သိပ္႓ပီးညၟာတာ ေထာက္ထားဳက
ပၝတယ္။ ကဵေနာ္ ေဴပာမဴပတတ္ေအာင္ပၝပဲ။ ဒၝေပမဲ့"
"အို ဒၝေပမဲ့ေတၾ လုပ္မေနပၝနဲႛေတာ့။ ဒၝ႟ုိက္တာေတၾကို ကဵႂပ္သၾားေဴပာလိုက္ေတာ့မယ္"
"ေနပၝဦး" ကၾိက ကေသာကေမဵာ တားသည္။ "ကဵေနာ္လာရင္ ကၾိအဴဖစ္နဲႛ မလာႎိုင္ဘူး။ ကဵေနာ့္နာမည္က
ဟင္နရီ ဂဵီဆာေဖ့။ ဒၝဆုိရင္ တမဵိႂးဴဖစ္ႎိုင္တယ္"
"ဘီအယ္ဇဘတ္ 102 အဴဖစ္နဲႛလာလာဗဵာ" တဖက္မႀ အဖိုး႒ကီးက စိတ္တိုလက္တို ေဴပာလိုက္သည္။ "ကဵႂပ္တိုႛ
ပိုႛစ္အတၾက္ နာမည္ေ႟ၾးခန္ႛတာ မဵားေန႓ပီ။ ဒီတခၝေတာ့ လူပဲ ေ႟ၾးခန္ႛေတာ့မယ္။ ဘုရားသိဳကားမလိုႛ လူလဲ ရထား႓ပီ"
ကၾိသည္ တယ္လီဖုန္း အနီးမႀ ခၾာလိုက္သည္။ မတုန္မလႁပ္ မဵက္ႎႀာပိုးေသေသေနရန္ ႒ကိႂးစားသည္။ ခၝတိုင္းလို
မေအာင္ဴမင္။
"သိပလား"
ရႀာလီက ေခၝင္းညိတ္ဴပသည္။ သူႛမဵက္လံုးဴပာကေလးမဵားထဲတၾင္ ဴမႃး႔ကေသာ ေအာင္ဴမင္မႁ ထင္ဟပ္ေနသည္။
"ကဵမေဴပာတဲ့ လ႖ိႂႚဝႀက္ခဵက္ကေလး ဆိုတာ ဒၝပဲ။ ဟန္မကဵဘူးလား။ ရႀင့္ မဟာ႔ကားလံုး႒ကီး တကယ္ဴဖစ္လာ႓ပီ
ေလ။ ငၝမေဴပာဘူးလားလိုႛေတာင္ ရႀင္မိုႛ မေဴပာဘဲ ေနႎိုင္တယ္ရႀင္"
ကၾိသည္ ရႀာလီကုိ ေကဵာ္၍ ပန္းဴခံထဲသိုႛ ေမ႖ာ္ဳကည့္လိုက္သည္။ သစ္ပင္ ပန္းမန္တိုႛသည္ ဖူးငံုေဝစီေနဳက၏။
ယပ္ေတာင္စိမ္းကို ဴဖန္ႛယပ္ေနဳကေလ႓ပီ။ ထိုသစ္ပင္ ပန္းမန္တိုႛအေပၞမႀ ဴဖတ္၍ အိမ္ေခၝင္မိုးတန္းမဵားကို ေကဵာ္ကာ
ပုိႛစ္သတင္းစာတိုက္အို႒ကီးကို သူေငးစိုက္ေနသည္။ တခၝက သူအလုပ္ထိုင္လုပ္ခဲ့ဖူးသည့္ အတန္းလိုက္ ဴပတင္းေပၝက္
မဵား၏ ေနာက္ကၾယ္သုိႛ စိတ္မႀန္းႎႀင့္ ေတၾးဳကည့္ေနသည္။
သူႛမဵက္လံုး အစံုေရႀႚတၾင္ ဴမႃဴခည္ ဝိုက္သန္းလာသည္။ သစ္ပင္တုသ ိႛ ည္ ဴမင္းပတပ္ရပ္သလို လၾင့္ပဵံ ဴမင့္တက္
လိုက္၊ ငၝး ေရကူးသလို လူးလၾန္ႛလႁပ္ရႀားလိုက္ ဴဖစ္ေနသည္။ ထင္သာ ဴမင္သာေသာ ဳသကာသ ေလာက႒ကီးသည္
အေမႀာင္တိုက္ေအာက္သိုႛ ဂ႗မ္းကဵသၾားေလ၏။

101
De Mortuis Nil Nisi Bonum = လက္တင္ စကား။ ေသလၾန္သူအတၾက္ ေကာင္းေသာ အခဵက္မႀတပၝး အဴခား
မရႀိဟု အဓိပၯာယ္ရသည္။
102
ဘီအယ္ဇဘတ္။ ။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာတၾင္ အ႒ကီးဆံုး နတ္ဆိုး။ သမၳာကဵမ္းစာတၾင္ ေဗလေဇဗုပ္ ဟူ၍လည္း
ေကာင္း၊ ေဗလေဇဗုလ ဟူ၍လည္းေကာင္းေရးသည္။ "ငၝသည္ ဤအနာမႀ ထေဴမာက္မည္ေလာဟု ဧဳကံႂန္႓မိႂႚ၏ ဘုရား
ေဗလေဇဗုပ္သိုႛသၾား၍ ေမးဴမန္ဳက" ဟု မႀာထား၍ သံတမန္တိုႛကို ေစလၿတ္ေလ၏။ (ဓမၳေဟာင္းကဵမ္း၊ ဓမၳရာဇ၀ဝ္
စတုတၨစာေစာင္ ၁း၂)။ "ဤသူသည္ နတ္ဆိုးမင္း ေဗလေဇဗုလကို အမႀီဴပႂ၍သာ နတ္ဆိုးတိုႛကို ႎႀင္ထုတ္သည္ဟု
ဆုိဳက၏" (ဓမၳသစ္ကဵမ္း။ ရႀင္မႍဲခရစ္ဝင္ ၁၂း၂၄)။
အဂႆလိပ္ ကဗဵာဆရာ႒ကီး ဂ႗န္မီလ္တန္ (၁၆၀၈-၇၄)၏ ကမာၲေကဵာ္ နိဗၱာန္ဘံုေပဵာက္ဆံုးခန္း ကဗဵာ႒ကီးတၾင္
ထာဝရဘုရားကို အံတုသည့္ ေစတန္ႛ မာရ္နတ္႓ပီးလ႖င္ ဒုတိယ အ႒ကီးဆံုး နတ္ဆိုးအဴဖစ္ ေဖာ္ဴပသည္။

147
 သူႛေဘးသိုႛ ရႀာလီ လာရပ္သည္။ ဆိတ္႓ငိမ္စၾာပင္ လက္ခဵင္းဆက္လိုက္သည္။ သူႛအဳကည့္ သူႛစိတ္ကူးကို
ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ရင္း ရႀာလီကိုင္တိုင္လည္း အလင္းထဲမႀ အေမႀာင္ကို ခံစားလိုက္ရေလ၏။
"ဒီ႓မိႂႚဟာ ကမာၲေပၞမႀာ အေကာင္းဆံုး႓မိႂႚ။ အဳကင္နာဆံုးလူေတၾ၊ ေစတနာ အရႀိဆံုးလူေတၾ"
"ဟုတ္ပၝတယ္ ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးရယ္"
ကၾိက ဖဵပ္ကနဲ လႀည့္ကာ ရႀာလီကို ေထၾးေပၾႚလိုက္ဴပန္သည္။ သူႛႎႀလံုးေသၾး၏ တဒံုးဒံုး ထုႎႀက္သံဳကားမႀပင္
ရင္ခဵင္းအပ္ထားေသာ ရႀာလီ၏ ႎႀလံုးခုန္သံကို ဳကားေနရသည္။
"ကဵမကို ခဵစ္တာ ဝမ္းသာပၝတယ္ ဟင္နရီ။ ကဵမေလ ရႀင့္ကို ဟင္နရီလိုႛပဲ ေခၞေတာ့မယ္ေနာ္။ ေခၞရမလား
ဟင္နရီ"
ရႀာလီက ဆက္ေဴပာသည္။ "ကဵမေလ၊ ေဂဟာေဆာက္ဖိုႛ ကဵမတိုႛ ေငၾေတၾကို လႀႃပစ္ရမႀာ နည္းနည္းေတာင္
လက္တၾန္ႛတယ္ကၾယ္။ ကဵမေလ ဟင္နရီပဲ ရေစခဵင္တာ။ ဒၝမႀ"
ကၾိ ဳကက္သီးေမၾးညၟင္း ထသၾားေဳကာင္း ရႀာလီ သိလိုက္ရ၏။
"ဟင့္အင္း၊ ဒီေငၾေတၾကို လက္ဖဵားနဲႛေတာင္ မတိုႛခဵင္ဘူး။ ကိုယ္တိုႛ ပို႓ပီး စိတ္ခဵမ္းသာႎိုင္ပၝတယ္ကၟၾယ္"
ရႀာလီက သူႛကို ခႎိုးခနဲႛ စသည္။
"ရႀင္ အလုပ္ထၾက္ႎိုင္မယ္။ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနႎိုင္မယ္။ ေပဵာ္ေပဵာ္ပၝးပၝး ေနႎိုင္မယ္။ ခရီးထၾက္ႎိုင္မယ္။
ေငၾေတၾကို လႀႃပစ္မယ္ဆိုတာ အ႟ူးလုပ္တာပဲ။ အိုး ေဒၝက္တာ ပၝရဂူကေလးရယ္။ ဒီေလာက္ညၟစ္ထားရင္ အသက္မရႀႃ
ႎိုင္ေတာ့ဘူးကၾယ္"
"နာမည္ကိစၤ မင္းကို ကုိယ္ ဂလန္ႛမလုပ္ခဵင္ပၝဘူး။ ဒၝေပမဲ့ ကိုယ္ေလ"
"ရႀင့္အလိုကဵအတုိင္း နာမည္ေဴပာင္းဖုိႛ ကဵမ ဆံုးဴဖတ္လိုက္ပၝ႓ပီ ဟင္နရီရယ္"
"ကိုယ္သိပ္ဝမ္းသာတာပဲကၾယ္။ ေပးရမယ့္ နာမည္တခုကို ကုိယ္သိတယ္"
"ဟင္နရီ ဂဵီဆာေဖ့လိုႛ နာမည္ေပးမယ့္အစား"
ရႀာလီသည္ ကၾိ ရင္ခၾင္မႀ ခၾာလိုက္၏။ သူႛလက္ဖဵားကေလးမဵားကို ကၾိ ကိုင္ထားစရာ ဆန္ႛတန္းေပးထားသည္။
႓ပီးမႀ ႟ၿန္းလဲ့ဝင္းေတာက္ေသာ အဳကည့္ကေလးဴဖင့္ ကၾိကို ဳကည့္သည္။
"ဟင္နရီဂဵီဆာေဖ့ ဂဵႃနီယာေဂဟာလိုႛ နာမည္ေပးမယ္။ ဒီေလာက္လႀတဲ့ ေဂဟာကို တဴခားနာမည္ေပးဖိုႛ
စဥ္းစားရသလား ဟင္နရီရယ္"
"မဴဖစ္ဘူး၊ မဴဖစ္ဘူး။ ကိုယ္ခၾင့္မဴပႂႎိုင္ဘူး"
ရႀာလီ၏ သည္းလိႁက္ အူလိႁက္ အသံကေလးက သူႛအသံကုိ လၿမ္းသၾားသည္။
"ဴဖစ္တယ္၊ ဒီနာမည္က အခု ကဵမတိုႛ နာမည္ပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီနာမည္ကုိ ဂုဏ္သေရရႀိေအာင္ ကဵမတိုႛ လုပ္ရမႀာ
ေပၝ့ရႀင္ရယ္"
ထုိအခဵိန္တၾင္ သူတိုႛႎႀစ္ေယာက္စလံုး ေမ့ေမ့ေလဵာ့ေလဵာ့ဴဖစ္ေနေသာ အေပဵာ္ေမၾး ေခၾး႒ကီး ဘီဟီေမာ့သည္
လူမႁေရးသိပၯံပညာ စာအုပ္စင္နေဘးမႀ ေန၍ သူ၏ ဴခေသႆ့ဆန္ဆန္ ေခၝင္း႒ကီးကို ေမာ့္ေထာင္ကာ သဘာဝတၨ သိပၯံ
ပညာရႀင္မဵားသာ ဘာအေဳကာင္းေဳကာင့္ ဟူ၍ ရႀင္းဴပႎိုင္ေကာင္း ရႀင္းဴပႎိုင္မည့္ သူႛစိတ္ကူးစိတ္သန္းဴဖင့္ စီညံဴမႃးတူးစၾာ
တခဵက္ေဟာင္လိုက္ေလ၏။ ။
▪-¤-▪

148