Professional Documents
Culture Documents
Benim gövdem yıllar boyu sevmekle tarazlandı Zorlu bir kış geçirdim, seninki gibi nefti
öyle bir çalımlarla gecenin çitlerinden atlardım acıktım, bitlendim, bir yerlerim sancıdı
bir güneş sayardım kendimi denizin karşısında
çünkü çam kokularına sürtünüp ağırlaşan ruhların sökmedi ama hoyrat kuralları faşizmin
inanmazdım dosyalara sığacağına çünkü kalbim aşktan çatlayıp yarılırdı.
gittikçe ışıldardım dükkanlar kararırken Her sabah çarpışarak çekilirdi karanlık alnacımdan
hüznün o beyaz etrafına sakallarım batardı. acılar bile duymadım kof yürekler önünde
beynim her sabah devrimcinin beyniydi
Benim adım bilinen bütün cevapların üstüne mühürlenmiş ayaklarım donukladı gelgelelim
ellerim tütsülenmiş sağlığın yerinde mi?
evlerin yeni yıkanmış serin taşlıklarında
dirgenler, bakraçlar, tornavidalar Yaraların kabuğu kolayca kaldırılıyor
bende kül, bende kanat, bende gizem bırakmadılar halkın doğurgan dünyasına dalmakla
ve içinden bir baş ağrısı gibi çınlamaktansa onların güneşe çarpan sesini anlamayan
gövdem açık bir hedef kılındı belâlara. dört duvarın, tel örgünün, meşhur yasakların sahipleri
Ve bu yüzden yakışıksız oluyor seyir bile edemezken içimizdeki şenliği
insanları hummalı baharlar olarak tanımlamak yılgı yanımıza yanaşamazken
ve bu yüzden göğsümde dakikalar bizi kıvıl kıvıl bekliyorken hayat
ince parmaklar halinde geziniyor yıkılmak elinde mi?
konvoylar geçiyor meşelikler arasından
bir yaprak kapatıyorum hayatımın nemli taraflarına Boşuna mı sokuldu bankalara
ölümden anlayanı ciddi bir yaprak petrol borularına kundak
unutulacak diyorum, iyice unutulsun kurşun işçinin böğrünü boşuna mı örseledi
neden büyük ırmaklardan bile heyecanlıydı varsın zindanların uğultusu vursun kulaklarımıza
karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmak. yaşamak
bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.
(1972) Bu yürek gökle barışkın yaşamaya alışmış bir kere
ve inatla çevrilmiş toprağın çılgarına
İsmet Özel yazık ki uzaktır kuşları, sokaklarıyla bizim olan şehir
Siir toplam 4461 kez okunmus ama ancak laneti hırsla tırpanlayamamak koyuyor insana
öpüşler, yatağa birden yuvarlanışlar
sevgiyle hatırlansa bile hatta.