You are on page 1of 298

Önsöz

Ahmet Şık’ın yazdığı ve çalışma başlığı “İmamın Ordusu” olan kitabı şu anda
“Dokunan Yanar” başlığıyla ekranlarımızda… Kitabın sahte kopyalarının
elektronik ortamlarda dolaştığı şu günlerde, okurların “kitabın aslı”nı okuma
olanağının sağlanmasını demokratik bir görev, düşünce özgürlüğünün savunulması
yönünde bir katkı olduğu inancındayız. Kitabı internet ortamında yaymamızın tek
nedeni ve amacı bundan ibarettir…

“Naziler komünistler için geldiğinde sesimi çıkarmadım; çünkü komünist


değildim.
Sosyal demokratları içeri tıktıklarında sesimi çıkarmadım; çünkü sosyal
demokrat değildim.
Sonra sendikacılar için geldiler, bir şey söylemedim; çünkü sendikacı
değildim.
Benim için geldiklerinde, sesini çıkartacak kimse kalmamıştı”.
Martin Niemöller1

“Dokunan Yanar”
Cemaat emniyette nasıl örgütlendi?

1
Alman ilahiyatçı Martin Niemöller (1892-1984), pişmanlığını dile getiren bu satırları yazdığı 1946’da dünyanın
ikinci paylaşım savaşı sona ermişti. Alman Proteston Kilisesi’nin Nazilerle işbirliği yapmasına muhalefet eden İtiraf
Kilisesinin (Bekennende Kirche) yöneticisi olan Niemöller, bugün Dünya Ökumen Kiliseler Konseyi diye anılan
Dünya Kiliseler Konseyi’nin de başkanlığını yapmıştı. Önceleri inanmış bir Nasyonal Sosyalist Alman İşçi
Partisi seçmeni olan, Yahudi soykırımını destekleyen Niemöller, daha sonra kiliseler arası kavgalarda kendisini
geliştirerek bu ırkçı fikirlerin karşıtı bir direnişçi olmuştu. Konuşma yasağına rağmen verdiği vaazlarla Nazilerin
tepkisini çekti ve tutuklandı. İlk tutukluluk hâli kısa sürse de, 1937’de yeniden tutuklanarak o da toplama kamplarını
boylayanların arasında yerini aldı. Savaş sonrasında da kiliseye dönerek bu kez de Almanya'nın silahlanmasına karşı
mücadele veren önemli isimlerden oldu.

1
Devlet İslamcılara hep ihtiyaç duydu

Fethullahçıların 1980’lerin ortalarından başlayarak sistematik biçimde örgütlendiği


Emniyet teşkilatının, bugün itibariyle büyük çoğunluğunun cemaatçilerin elinde
olduğu artık herkesin malumu. Bir diğer önemli tespitte bulunmak gerekirse, şimdi
Fethullahçılık diye anılan özellikle asker başta olmak üzere devletin gözünde
“İslamcı tehlike” olarak adlandırılan bu yapının, yıllar öncesinden, 12 Eylül 1980
darbesiyle birlikte bizatihi şimdi kendilerini tehlike olarak gören cuntacılar
tarafından palazlandırıldığını söylemek yanlış olmaz.
28 Şubat 1997 postmoderin darbesi2 süreci ve sonrasında Milli Güvenlik
Kurulu’nun (MGK) başında Cumhurbaşkanı olarak Süleyman Demirel
bulunuyordu. Darbenin 2. yıldönümünde kendisiyle yapılan bir röportajda, “Bu bir
süreçtir. Yani Cumhuriyet’in kurulmasıyla başlamış, devam eden bir süreçtir.
Devam da edecektir. Bu böyle gidecek”3diyordu. MGK’nin asli unsuru ve
belirleyici gücü olan orduya komuta eden dönemin Genelkurmay Başkanı
Orgeneral Hüseyin Kıvrıkoğlu da 28 Şubat sürecinin 1923’ten bu yana sürdüğünü
ifade ederek, “İrtica ne zaman palazlansa bu süreç kendini gösterir... İrtica tehdidi

2
28 Şubat 1997'de yapılan Milli Güvenlik Kurulu toplantısı sonucu açıklanan ve Türkiye siyasi tarihine geçen
kararlar, “postmodern darbe” diye anılmaktadır. Necmettin Erbakan liderliğindeki RP 1995 genel seçimlerinden az
farkla da olsa ikinci DYP ve üçüncü olan ANAP'ın önünde birinci parti olarak çıkmıştı. Seçimlerin ardından kurulan
DYP-ANAP koalisyon hükümeti, RP’nin güvenoylaması hakkında hukuksal inceleme yapılması için Anayasa
Mahkemesi'ne yaptığı başvuru haklı görülerek geçersiz sayıldığından dağılmıştı. Bunun üzerine TBMM'de birinci
parti durumunda olan RP ile ikinci parti olan DYP arasında kurulan ittifakla RefahYol hükümeti 8 Temmuz 1996'da
güvenoyu aldı. Ancak hükümetin, kendilerinden zaten rahatsız olan askerlerin istediği biçimde davranacak kimi
tutumları ve bir takım karanlık komplolar sonucu 28 Şubat süreci hayata geçti. Millî Güvenlik Kurulu'nun 28 Şubat
1997’deki toplantısında da, “Rejim aleyhtarı irticai faaliyetlere karşı alınması gereken tedbirler” başlığıyla resmen
bir muhtıra yayımlandı. Muhtırada 8 yıllık eğitim, tarikatlar, laiklik karşıtı hareketler, TSK’den irticacılık
suçlamasıyla atılan personelin RP’li belediyelerde istihdamı, bazı tarikatçıların cüppe ve sarıklarıyla kimi eylemlerde
bulunması örneklerle anlatılıp, “TSK’nin rejimi bekçisi olduğuna” bir kez daha vurgu yapılıyordu. Kısa süre sonra da
RefahYol hükümetinin Başbakanı Necmettin Erbakan, “Havada yakıt ikmali” olarak tanımladığı başbakanlık
görevini hükümet ortağı DYP Genel Başkanı Tansu Çiller'e vermek amacıyla 18 Haziran 1997'de istifasını
Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'e sundu. Ancak Demirel, hükümet ortaklarının arasındaki protokolü dikkate
almadı ve hükümeti kurma görevini TBMM'de çoğunluğu olmayan muhalefet lideri ANAP Genel Başkanı Mesut
Yılmaz'a verdi. Daha sonraki bir aylık müddet zarfında, Cumhurbaşkanı Demirel, birçok DYP milletvekilini bizzat
arayarak partilerinden istifa etmeleri gerektiğini, etmezler ve Mesut Yılmaz hükümeti güvenoyu alamazsa askeri
darbe olacağını tehdit olarak öne sürerek parti grubunun parçalanmasını sağladı. 12 Temmuz'da Mesut Yılmaz
başkanlığında ANAP - DSP - Demokrat Türkiye Partisi arasında kurulan 55. hükümet TBMM'den güvenoyu aldı. 18
Nisan 1999 seçimlerine kadar işbaşında kalan bu hükümet zamanında 28 Şubat kararları harfiyen yerine getirildi. 8
yıllık kesintisiz eğitim kanunu TBMM’de kabul edildi. Bu kanunla İmam Hatip Liseleri (İHL) dâhil meslek
liselerinin ortaokul bölümleri kapatıldı. Ayrıca İHL’lerin önünün kesilmesi için meslek liselerinden mezun olanların
üniversiteye giriş sınavından aldıkları puanla kendi bölümleri dışında tercih yapmaları halinde ortaöğretim başarı
puanlarının daha düşük katsayı ile hesaplanması kararı alındı. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Vural Savaş
tarafından RP hakkında açılan kapatma davası da 17 Ocak 1998'de Anayasa Mahkemesi’nde sonuçlandı. RP’nin,
"Laik Cumhuriyet ilkesine aykırı eylemleri saptandığı" gerekçesiyle kapatılmasına karar verildi. Necmettin Erbakan
ve 6 partiliye de 5 yıl siyaset yasağı getirildi.
3
Milliyet Gazetesi, 29 Şubat 2000

2
bin yıl sürse 28 Şubat süreci de bin yıl devam edecektir. Bitmiş değildir”4
diyecekti. Birbirinin neredeyse tıpatıp aynı olan ve “Cumhuriyet’in ilanından bu
yana irticaya karşı mücadelenin sürdüğü ve süreceği” söylemleri ne kadar gerçeği
yansıtmaktadır? Ya da durum gerçekten öyle midir bakalım.
Aslında devletin ne irtica ile mücadelesinde bir süreklilik ne de her fırsatta ifade
edilmesine karşın rejime karşı tehdit olarak görülen bu tehlikeyi yok etmek gibi bir
derdi oldu bu ülkede. Kıvrıkoğlu’nun da altını çizdiği gibi İslamcılar palazlandıkça
ordu tırpanlıyordu. Zaten 2000’li yıllara kendi iradeleriyle değil, devletin ihtiyaç
duyduğunda tedavüle sokmak üzere verdiği izin ve destekle palazlanabilen
İslamcılar ihtiyaç olmaktan çıktığı anda da hep budanarak hizaya sokuldu.

Kızıl kuşağa karşı yeşil kuşak projesi

Türkiye’de başarılı darbelerin tümünün arkasında büyük sermaye ve


emperyalizmin olduğu gerçeğinden hareketle, 12 Eylül 1980 darbesinin sadece
IMF’nin 24 Ocak 1980 tarihini taşıyan, geniş yığınları daha da yoksullaştırmaya
dayalı ekonomik programını uygulamak ve büyük sermayenin krizini çözmek için
değil, Türkiye’yi küresel sermayenin çemberine dâhil etmek ve ABD’nin
Ortadoğu’daki ileri karakolu haline dönüştürmek amacı taşıdığı olgusal bir gerçek.
Ancak bu tespiti yaparken 12 Eylül darbesinin temel saiklerinin arasında
Türkiye’deki sosyalist devrimci mücadelenin yükselişinin durdurulamaması
gerçeğini de görmek gerekiyor.
Bu “tehlikenin” tam da sermayenin çıkarları doğrultusunda tehdit olmaktan
çıkarılması gerekiyordu ve gereken 12 Eylül günü yapıldı. Ülkenin üzerinden bir
silindir gibi geçen 1980 darbesi sonrasında, tek tehlike olarak görülen solun
pasifize edilmesi için, İslamcı cenahın alkışlarla karşıladığı darbeyi yapanlar
“komünizm tehlikesi”ni bertaraf etmek için ABD üretimi “kızıl kuşağa karşı yeşil
kuşak “ projesini hayata geçirdi. İnşa edilecek yeni sistemin adı Türk-İslam
senteziydi. Sol kadroların ordu içinde bile örgütlendiğini gören cuntacılar, daha 12
Eylül öncesinde kendi kurumlarında başlattıkları milliyetçi ve dinci düşüncelerin
gelişmesi çabalarını darbe sonrasında devletin tüm kurumlarında ve ülkenin dört bir
yanında hayata geçirdi. Din ve İslam’ın, sol sosyalist fikriyatın egemen olmasının
engellenmesinin en önemli aracı olarak kullanılmasında elbette ki İslamcıların
devlet tarafından kullanılmaya açık ve hazır olmaları gerçeği de vardı. Tarafların
brbirlerini karşılıklı olarak kullanmasına dayalı dogmatik bir çıkar ilişkisiydi bu.

Nur Cemaatinden gelen itiraf

4
Akit Gazetesi, 28 Şubat 2000

3
Nur Cemaatinin önemli isimlerinden olan Yeni Asya gazetesinin sahibi, Mehmet
Kutlular devletin İslamcıları kullandığını, İslamcıların da bunu kabul ettiğini Ruşen
Çakır’la yaptığı röportajda şöyle itiraf ediyordu: “Derin Devlet denen şeye
dayanıyor bunun ucu. 1980’den sonra devletin politikası değişti. Eskiden anarşist
ve Marksistler tehlikeliydi, sonra dindarlar oldu. Öyleyse bu dindar gruplarla
temas kurmak, onlarla beraber çalışmak gerekecekti. Amaç onları devletle
barıştırmaktı. Bu amaçla görevlendirdikleri insanlar cemaatlerin ileri gelenleriyle
temas kurdular. Cemaate (Fethullah Gülenciler) daha ziyade istihbarattan olanlar
gitti. Bana da geldiler; ‘Yurtdışında Milli Görüş ve Süleymancılar’a karşı birlikte
çalışalım’ dediler, ama ben reddettim... Bu ‘derin devlet’ dediğimiz büyük ölçüde
bütün İslami gruplarla anlaşma içine girdi. Burada menfaatler karşılıklıdır. Her iki
tarafın maksadı ayrıdır. Devlet bu gruplara, ‘Atatürk’e saygılı olun biz de size
yardımcı olalım’ demiştir. Bakın bazı İslami gruplara, 12 Eylül’den sonra birden
palazlandılar. Acaba kendi güçleriyle mi palazlandılar. Hayır.”5
Bu konuyla ilgili benzer bir tespiti yapanlardan biri de Galatasaray Üniversitesi
Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ahmet İnsel’di. Taraf Gazetesinden Neşe Düzel’le yaptığı
ve AKP hükümetinin demokrasi karnesini değerlendirdiği söyleşide6 İnsel, “Devlet
kadroları özellikle mi milliyetçilerle dolduruluyor?” sorusuna, “Doldurulmuştu
zaten. Şu anda yönetici ve seçici kadrolar onlar. Zaten bugün Milli Eğitim
Bakanlığı’nda Alevilerin Sünni İslam içinde nasıl misyonerce eritilmeye
çalışıldığını görüyoruz. İçişleri Bakanlığı’nda da aynı kadrolaşma var. Poliste
Fethullah Gülen çevresinin kadrolaşması var. Adalet Bakanlığı’na da kısmen
girdiler. Ve askerler, denetim elimizden gidiyor endişesiyle bunları 28 Şubat’ta
biraz temizlemeye kalktılar. Çünkü kendi yarattıkları ucubeden korktular” yanıtını
veriyordu. Bunun üzerine Neşe Düzel’in, “Derin devletin yarattığı ucube
Fethullahçılar mı?” sorusunu da İnsel şöyle yanıtlayacaktı: “Evet. Çok açık bir
biçimde 1970’lerde desteklenen ve 1980’lerde güçlenmesi için adımlar atılan bir
mekanizma bu. Desteklenenler arasında sadece Fethullahçılar yok. Türk İslam
sentezinin başka unsurları ve başka tarikatlar da var. Bu çevreler kendileri için
çalışır hale geldikleri için şimdi askerlerle çatışır durumdalar. Bunların hepsi
milliyetçidir. Fethullah Gülen milliyetçidir. Komünizmle mücadele derneklerinde
yetişmiş ve siyasallaşmış bir kişidir. 1960’ların komünizmle mücadele
derneklerinin bir ürünüdür Gülen. Derin devlet, kendi denetimi altında oldukça her
şeyi makbul görür. Bir şey onun denetimi dışına çıktığı anda tehdit unsuru haline
gelir. Gülen’in altın nesil yetiştireceğiz diye bir iddiası var. Burada inanılmaz bir
Müslüman Türk elitizmi söz konusu. Aynı Cizvit papazları gibi… ‘Biz okullarda
altın nesil yetiştireceğiz. Sonra bu elit nesille dünyaya hâkim olacağız, dünyayı
yöneteceğiz’ düşüncesi bu.”
5
Milliyet Gazetesi, 26 Haziran 1999
6
Taraf Gazetesi, 14 Ocak 2008

4
1971 darbesinin Mohaç’tan gelen sesi

Mehmet Kutlular da yukarıda anılan röportajının diğer bölümlerinde de kendisi gibi


Nurcu7 kökenli olan Fethullah Gülen’i devletin desteklediğini, Gülen’in de bunu
ifade ettiğini, 28 Şubat sonrasında asker tarafından Refah Partisi’nin karşısına
çıkarılmak istendiğini ve işi bitince de saldırdıklarını da söylüyordu.8 Yani
Kutlular, başta da söylediğimiz gibi kullanılmaya müsait olan ve kullanılan
İslamcıların önce palazlandırılıp iş bitince de devlet tarafından tırpanlandığını
anlatıyordu röportajda. Kutlular’ın böyle konuşmasında başta Gülenciler olmak
üzere İslamcı cemaatlerin, ordu tarafından yapılan darbeleri, stratejik çıkarları
bakımından genellikle desteklemiş olmalarının payı büyük elbette. Çeşitli tarikat ve
cemaatler altında örgütlenen İslami yapılar ideolojik olarak Kemalizm’e karşı
dursalar da, her zaman devletin politik yapısını savunan koruyan ve destekleyen
güçlerdi. Çünkü tarikatların stratejik çıkarlarına hizmet eden her darbeyle, bu
yapıların kendilerine rakip olabilecek bütün ilerici ve devrimci kuvvetleri
eziliyordu.
Bir dönem Said Nursi’nin avukatlarından olan ve cemaat içindeki etkinliği ile
tanınan Bekir Berk’in, Yeni Asya Gazetesi’nin 10 Şubat 1971 tarihli sayısında,
ordunun verdiği muhtıra üzerine yaptığı değerlendirme tam da bu tespitimizi
doğrular nitelikteydi: “Bu ses tarihimizin sesidir. Bu ses sanki Mohaç’tan gelen
sestir. Bu ses Malazgirt’ten yükselen bir sestir. Bu ses Kanije gazilerinin sedasını
aksettirmektedir. Bu ses hürriyet ve istiklalimizin, bu ses din ve imanımızın,
şerefimizin ve hasiyetimizin bekçileri şerefli paşalarımızın, erlerimizin tek
kelimeyle Mehmetçiğimizin sesidir... Bu ses, sağa da sola da gelişi güzel yumruk
sallayanların değil, tehlikenin nereden geldiğini bilen, gören ve onun üstüne
yürüyen ve onlara son defa ‘Hizaya gel’ komutunu verenlerin sesidir. Bu ses
meseleleri kanunların çerçevesinde halletmek isteyenlerin, bu ses millet iradesini
korumayı ahdedenlerin sesidir...”9

1971 darbesinde tutuklandı

Gülen, fikri önderi olan Said-i Nursi’nin avukatının destek çıktığı 1971 muhtırası
döneminde Türk Ceza Yasası’nın 163. maddesinde tanımlanan irticai

7
Fethullah Gülen, Ankara 2 Nolu DGM’de gıyabında yargılandığı ve Nurculuk faaliyeti yürütmekle de suçlandığı
davada avukatları aracılığıylayaptığı savunmada, “Müslüman olmak dışında Nurculuk vb hiçbir akıma mensup
değilim...Şimdiye kadar ‘ci, cu’ gibi değerlendirmelerin ayrımcılık manasına geldiğini, bu bakımdan Müslüman
olmak dışında hiçbir akıma mensup bulunmadığımı ve dolayısıyla Nurcu olmadığımı defalarca ifade ettim... Ben
kimsenin halifesi değilim” dedi.
8
Milliyet Gazetesi, 26 Haziran 1999
9
Çağ ve Nesil Dergisi, sayı 9 Mayıs 1984

5
çalışmalarından dolayı, “Laikliğe aykırı olarak devletin içtimai, iktisadi, siyasi,
hukuki temel nizamlarını kısmen de olsa dini esas ve inançlara uydurmak amacıyla
cemiyet tesis, teşkil, tanzim veya sevk ve idare etmek, böyle cemiyetlere girmek
veya girmek için başkasına yol göstermek” suçundan tutuklandı ve 3 yıl hapis
cezası aldı. İzmir Sıkıyönetim Komutanlığı Askeri Mahkemesi’nin 20 Eylül
1972’deki bu kararı Askeri Yargıtay 3. Dairesince 1973’de onaylanınca
mahkûmiyete dönüştü. Ancak Gülen 1974 yılında Bülent Ecevit’in
Başbakanlığındaki 37. hükümet döneminde çıkarılan af yasasıyla 7 ay
tutukluluktan sonra özgürlügüne kavuştu. Gülen, bu mahpusluğuna rağmen askere
olan bağlılığını hiç yitirmediğini 12 Mart 1971 darbesiyle ilgili söyledikleri şu
sözlerle anlatıyordu: “27 Mayıs sol güdümlü bir harekettir. 12 Mart da öyle olsun
isteniyordu. Fakat ihtilale beş kala hadiseye el koyan Memduh Tağmaç ve
arkadaşları muhtıranın macerasını birilerinin güdümünden kurtardı. Ondan böyle
bir atak beklemeyen solcular ne yapacaklarını şaşırdılar. Onlarda görülen 12 Mart
aleyhtarlığı, biraz da yetişemediğine ekşi diyenin durumu gibi bir tavır. Eğer 9
Mart’ta yapılmak istenen harekata mani olunmasaydı, yapılacak ihtilal çok başka
olacak ve ‘Devrim Anayasası’ adıyla hazırlanan taslak yürürlüğe girecek, Türkiye
isim olarak olmasa bile sistem olarak tam bir komünist ülke haline getirilecekti...
Bu solcu güçler ve onların akıl hocalığını yapan devrimbaz sivillerin ortak
arzusuydu. Nitekim Ziverbey soruşturmasında hepsinin maskesi düşmüş ve menfur
düşünceleri bir bir ortaya çıkmıştır. 12 Mart, bir ihtilal ve darbe değildir.
Hükümeti belli konularda uyaran bir ikazdır. Elbette askeri olması yönüyle tasvip
edilemez. Hür iradeyi güç kullanmak suretiyle dize getirmenin tasvip edilmesi
mümkün değildir de ondan. Fakat çok daha kötü bir hareketi önlemesi bakımından
bu harekete iyimser bakmak mümkündür. Yani, kötüdür ama çok daha kötüye göre
o kadar kötü değildir.”10

Atatürkçü Evren’den inciler

İlerleyen bölümlerde Fethullah Gülen ve cemaat çevresinin 12 Eylül 1980


darbesine ilişkin söylediklerini aktaracağımızı da belirterek cunta lideri Kenan
Evren’in yaptıklarına bir göz atalım. ABD menşeili darbe sonrasında
Atatürkçülüğü kimselere bırakmayan Kenan Evren, 13 Kasım 1980’de ölen
Nakşibendî Şeyhi Mehmet Zahit Kotku’nun Süleymaniye Camii’nin yanındaki
şeyhlerin bulunduğu özel yere gömülmesi için başkanlığını da yaptığı MGK’den
özel izin çıkarmıştı. Tüm yurdu tavaf eden Evren gezilerinde yaptığı konuşmalarda
Kuran’dan ayetler ve hadisler aktarıyordu.

10
http://tr.fgulen.com/content/view/3500/128/

6
14 Ekim 1980, Diyarbakır konuşması: “Dinsiz millet düşünülemez. Dinimize
sımsıkı sarılmalıyız.”11
17 Ocak 1981, Hatay konuşması: “12 Eylül yönetimi sadece sözlerle yetinmedi.
MSP’lilerin bile başaramadığı, din derslerini okullarda mecburi hale getirdi.”12
15 Ocak 1981, Konya konuşması: “Tanrısı bir, Kuran’ı bir, peygamberi bir, aynı
sesleniş ve yakarışla namaz kılanları birbirinden koparmaya imkân yoktur.”13

Cuntanın din atılımı

Cuntacı Evren bu söylemleri nedeniyle kendisini eleştirenlere de, “Ben arada


sırada vatandaşı ikna edebilmek için Ayet okuyorum. Bunu da bazı yazarlarımız
tenkit ediyorlar. ‘Cumhurbaşkanı Ayet okur mu?’ diye. Sanki Kuran-ı Kerim’i
okumak günahmış gibi, laikliğe aykırıymış gibi” 14 diyerek karşılık veriyordu.
15 Mayıs 1981’de de cunta yönetimi “Din İstismarını İnceleme Alt Grubu” adıyla
bir komisyon/kurul oluşturur. Genelkurmay, Adalet, İçişleri, Dışişleri, Milli Eğitim,
Gençlik ve Spor Bakanlıkları, Diyanet İşleri Bakanlığı ve MİT Müsteşarlığı
temsilcilerinin bulunduğu bu kurul hazırladığı raporunda mevcut İmam Hatip
Liselerinin var olan haliyle 10 yılda bile din görevlisi ihtiyacını karşılamada
yetersiz olduğu tespitini yapar. Soner Yalçın’ın Hangi Erbakan kitabında yer alan
bilgilere göre, “Yeni İmam Hatip Okulları, İlahiyat Fakülteleri, Yüksek İslam
Enstitüleri açılmalıdır. Din bilgisi dersleri, ilkokullardan başlayarak ilk ve orta
öğretimde mecburi olarak okutulmalıdır. Halkın basılı dini yayın ihtiyacı tespit
edilmeli, her yaş ve kültür seviyesinden insanın ihtiyacı olan dini neşriyatın
yaygınlaştırılmasına önem verilmelidir. TRT’de yapılan dini yayınlar
güçlendirilmelidir. Yeni camiler yapılmalı, kadrosu bulunmayan 18 bin köy
camisine kadro verilmelidir...” 15 diye sıralanır öneriler. Vakit kaybetmeden hayata
geçirilen bu kararların gerekçesi de, “Biz hurafelerle çocuklarımızın beyni
yıkanmasın diye okullarımıza mecburi din dersi koyma kararı aldık”16 olacaktır.

Asker tüm yurdu İmam Hatip’lerle ördü

12 Eylül cunta idaresi dönemiyle devam eden süreçte 1982 Anayasası’nın 24’üncü
maddesiyle din eğitimi devlet güvencesi altına alınıp seçmeli olarak okutulan din
dersleri, ilk ve orta dereceli okullarda zorunlu hale getirildi. 1979-80 döneminde
Süleyman Demirel’in açtığı 36 İmam Hatip Lisesi’ne, darbenin hemen ardından
11
Soner Yalçın, Hangi Erbakan, Su Yayınları
12
Soner Yalçın, Hangi Erbakan, Su Yayınları
13
Soner Yalçın, Hangi Erbakan, Su Yayınları
14
Faik Bulut, Ordu ve Din, Berfin Yayınları
15
Soner Yalçın, Hangi Erbakan, Su Yayınları
16
Faik Bulut, Ordu ve Din, Berfin Yayınları

7
askeri yönetim 35 tane daha ekledi. 1982’ye kadar sadece bir tane İlahiyat Fakültesi
varken 1982’den sonra hızla artarak sayı 21’e çıkarıldı. 1983’te 1739 sayılı Milli
Eğitim Temel Yasası’nda değişikliğe gidilerek İmam Hatip Lisesi mezunlarına tüm
fakülte ve yüksekokullara girme hakkı tanındı. Böylece İmam Hatip Lisesi
mezunlarına bürokrasinin tüm kapıları açıldı. Klasik İmam Hatip Liseleri’ne
İngilizce eğitim veren Anadolu İmam Hatip Liseleri eklendi. 1984-97 arasında 235
İmam Hatip Okulu açıldı.17 İmam ihtiyacının karşılanması için açıldığı iddia edilen
İmam Hatip Liselerindeki öğrenci sayısındaki astronomik artış bir yana, imamlık
yapması mümkün olmayan kız öğrencilerin de İmam Hatip Okulu ve liselerine
alınması serbest bırakıldı. 8 yıllık eğitimin şart koşulmasına kadar olan sürede
sayıları 600’ün üzerinde olan İmam Hatip Liselerinde 60 binin üzerinde öğrenci
bulunuyordu. 1982-84 yılları arasında yurtdışında bulunan hemen tüm Diyanet
İşleri Başkanlığı kadrolarına verilen aylık bin 100 doların Rabıta (İslam Dünyası
Birliği) tarafından ödenmesi kabul edilir. Rabıta, ABD-Suudi Arabistan şirketi
ARAMCO tarafından kurulmuş ve tüzüğünde amacının İslam ülkelerinde şeriatı
getirmek olduğunu ilan etmiştir. Yine Rabıta tarafından kurulan İslam Konferansı
Örgütü (İKÖ) bünyesinde yer alan Ekonomik ve Ticari İşbirliği Daimi
Komitesi’nin (İSADAK) 4. yöneticisi de cunta lideri Kenan Evren olur. Faysal
Finans’a, Al Baraka’ya, İslam Kalkınma Bankası’na çalışma izni verilir. 1984’te Al
Baraka-Türk kurulur. “Sivil” hayata geçiş için yapılacak seçimlerde cuntacıların
General Turgut Sunalp’e kurdurdukları Milli Demokrasi Partisi’nin seçimleri
kazanması için tarikatlarla ilişki geliştirmesi de desteklenir. Sunalp, 1983 seçimleri
öncesinde İstanbul’daki Nakşibendî Dergâhı’na gidip şeyhlerle ayine katılmakta
sakınca görmez.

TSK’den itiraf

12 Eylül rejiminin dinle, İslam ve İslamcılarla kurduğu ilişki bir haberde bizzat
TSK’nin kendisi tarafından da itiraf edilecekti. Harp Akademileri Komutanlığı’nın
yayınladığı “Türkiye Cumhuriyeti’nin Laiklik İlkesinin Devamlılığının Sağlanması

17
İmam Hatip Liseleri, her iktidar döneminde siyasetin ana malzamelerinden biri oldu. 1951-1959 Adnan Menderes
Hükümeti 19 adet, 1962-1963 İsmet İnönü Hükümeti 7, 1965-1971 Süleyman Demirel Hükümeti 46 adet, 1974-
1975 Bülent Ecevit Hükümeti 29 adet, 1975-1978 Süleyman Demirel Hükümeti 233 adet, 1978-1979 Bülent Ecevit
Hükümeti 4 adet, 1979-1980 Süleyman Demirel Hükümeti 36 adet, 1984-1989 Turgut Özal Hükümeti 90 adet, 1990-
1992 Mesut Yılmaz Hükümeti 23 adet, 1992-1994 Süleyman Demirel Hükümeti 12 adet, 1994-1995 Tansu Çiller
Hükümeti 13 adet, 1995-1997dönemi hükümetleri zamanında ise 97 adet İmam Hatip Lisesi açıldı. Üniversiteye
girişteki katsayı uygulaması nedeniyle bir dönem bazıları kapanan ve öğrenci sayıları düşen bu okullar, 2004 yılında
AKP’nin “katsayı uygulaması değişecek” vaadiyle yeniden cazibe merkezi oldu. Bu dönemde 500’ün üzerinde İmam
Hatip Liseleri’nde okuyan toplam öğrenci sayısı 100 binin üzerine çıktı. Eğitim-Sen’in yaptığı bir araştırmaya göre
İlahiyat Fakültelerinde de10 binin üzerinde öğrencinin öğrenim gördüğü Türkiye’nin 5 bin imama ihtiyacı
bulunuyor.

8
İçin Yapılması Gereken Faaliyetler” isimli kitapta şeriatçılığın 1951’de DP ile
başlayıp MNP, MSP ve RP ile sürdürüldüğü vurgulanarak, “12 Eylül
müdahalesinden sonra da din rüzgârının, hızını arttırdığı ve dönemin partilerinin
koruyucu kanatları altında yürümeye devam ettiğinin” altı çiziliyordu. Harp
Akademileri Komutanlığı’nın hazırladığı kitapta “İslami tehlike” ile ilgili olarak
yer alan saptama da, “Asıl tehlike, geleceğin seçmen ve yöneticilerinin din
eğitimiyle yetiştirilme ve yönlendirilmeleri, gelir dağılımındaki dengesizliğin irticai
faaliyetlere etkisi, irticanın hortlaması için elverişli ortam yaratmasıdır... Yapılan
hesaplara göre, 2 bin ile 2 bin 500 arasında ihtiyaç varken yılda 52 bin mezun
veren İmam Hatip Lisesi, kurslar vb. engellenmediğinde 2000’li yıllarda 6-7
milyon oya ulaşacak olan irticai kesim tek başına iktidar olacaktır.”18
Askerin yaptığı tespit doğru çıkacak, 2000’li yıllarda ordu bizzat kendi yaratıp
büyüttüğü bu “canavara” karşı mücadele eder hale gelecekti.

Said-i Nursi’nin izinde bir vaiz

Cemaatinin polis teşkilatı başta olmak üzere bürokrasi içinde nasıl örgütlendiğine
geçmeden önce, Fethullah Gülen’in kim olduğuna bakmakta fayda var. Türkiye’de,
legal siyasal İslam’ın yükselişe geçtiği 1990’ların sonu ile AKP’nin iktidar olduğu
2000’li yılların başından bu yana en çok tartışılan isim kuşkusuz ki Fethullah Gülen
oldu. İslamcı düşünceyi toplumun geneline yayarak etkin kılınması için önemli bir
çaba içerisinde olan Gülen Cemaati, kendisini dönemin sosyopolitik koşullarına
uyarlayarak gelişti. Gülen cemaati1980’lerden bu yana ideolojik çehresini ciddi
biçimde değiştirirken Koruduğu en önemli özelliği AKP öncesinde de AKP
iktidarında da, dönemsel iktidar dengelerini iyi okuyarak siyasi partilerden özerk
kalmaya özen göstermek oldu. İdelojik olarak kendine yakın duran partilerin iktidar
ortağı ya da tek başına hükümet olmasıyla da devletin her kurumunda ciddi bir güç
elde etti. Said Nursi’nin fikirlerinin takipçisi olduğunu iddia etse de Gülen,
Nursi’nin görüşlerini kendisine özgü bir tarzda yorumlayarak bugünkü politik
gücüne ulaştı. Said-i Nursi’nin izinden giden Nur cemaatinin önemli birkaç
liderinin arasında iken hükmettiği para miktarının bilinemez boyutlara ulaşması ve
devlet kadrolarındaki örgütlenmesiyle neredeyse tek adam pozisyona kadar ilerledi.
1970’lerde ortaya çıkmasının ardından bugün itibarıyla geldiği noktada bu cemaate,
tarikata ya da liderinin adıyla anılan bu organizasyona ne isim verilmesi ya da nasıl
tanımlanması artık din bilginlerinin değil sosyolojinin alanına girdiği bir gerçek.
Din-Politika-Para üçgeninde bir organizasyon olarak ABD’de çok fazla benzeri
bulunan bu cemaat ya da şeffaf olmayan organizasyonu artık kendileri de dâhil
olmak üzere herkes Fethullahçı diye anıyor. Bir dönem kısa bir yayın hayatı

18
Radikal Gazetesi 9 Ocak 1999

9
sürdüren NTV Mag dergisinde, Tolga Çelik imzasıyla yayımlanan haberde19
Fethullah Gülen şöyle anlatılıyordu:
“Son yıllarda okulları, Işık Evleri, siyaset ve medya dünyasıyla olan ilişkileriyle
tanınan Gülen’in uzun yolculuğu Nur tarikatıyla başladı. Said-i Nursi 23 Mart
1960’ta Şanlıurfa’da yaşamını yitirince, tarikatı, ‘Bundan sonra ne olacak?’
kaygısına düştüler. Nurcuların bir kesimi, cemaatin başına bir kişinin seçilmesini
isterken, bir kesimi de Said-i Nursi’nin en yakınlarından oluşan bir İstişare
Heyeti’nin kurulmasını ve bu ‘Ağabeyler Konseyi’nin hareketi yönlendirmesini
uygun görüyordu. Bazıları ise siyasi bir teşkilat kurmayı, bazıları da devlete
başkaldırıp silahlı mücadele verilmesini önerdi. Tahiri Mutlu, Mustafa Sungur,
Ceylan Çalışkan, Hüsnü Yeğin, Bayram Yüksel, Mehmet Fırıncı gibi Nur
cemaatinin ağabeyleri, içlerinde en cevval ve en fedakâr gördükleri Zübeyir
Gündüzalp’i bu hareketin başına seçtiler. Kendileri de, Zübeyir Gündüzalp’in
altında bir istişare heyeti oluşturdular. Zübeyir Gündüzalp’in lider seçilmesi,
cemaatin içindeki tartışmaları bitirmedi. Nursi’nin sağlığında başlayan ‘Yazıcılar-
Okuyucular’ bölünmesi bu kez açıkça ortaya çıktı. Said-i Nursi’nin ölümünden ve
27 Mayıs ihtilalinin gerçekleşmesinden sonra bu karışıklık daha da büyüdü.
‘Yazıcılar’, Hüsrev Altınbaşak önderliğinde ayrı bir grup haline dönüştü.
Altınbaşak, Tahiri, Hulusi Bey, Demirel’in de akrabası olan İslamköylü Hafız Ali,
Mübarek Mustafa, Santral Sabri gibiler 1930 ve 1940’larda, Said-i Nursi’nin
yazmış olduğu risaleleri bizzat el yazısıyla kaleme alarak çoğaltmışlardı. Bu yazma
ve yazarak çoğaltma işini yapanlar Nurcular arasında ‘Yazıcılar’ diye anıldılar.
Zübeyir Gündüzalp, Ceylan Çalışkan, Mustafa Sungur, Bayram Yüksel, Mehmet
Fırıncı, Mehmet Emin Birinci ve Bekir Berk gibi isimler ise ikinci kuşaktan
Nurculardı. Cemaate sonradan katılmışlardı. Bu ekip, Nursi’nin eserlerini Latin
harfleriyle kitap halinde basıyordu. Bu nedenle onların adı ‘Okuyucular’a çıkmıştı.
Bir başka lider adayı Mehmet Kayalar, etrafındakileri silahlandırma çabası
gösteriyordu. O, ‘okumakla-yazmakla’ değil, ‘silahla’ Nurculuğun yaygınlaşacağı
inancındaydı. Mehmet Kayalar gibi düşünen bir başka isim de Elazığ’dan Müslüm
Gündüz’dü. Gündüz’ün Kayseri tarafında yandaşlarıyla atış talimleri yapacak kadar
işi ileri götürdüğü söyleniyordu. Bir başka aday Ankara’dan Said Özdemir’di.
Nurcular için önemli bir ‘ağabey’ olan Said Özdemir, cemaat içinde oldukça etkili
bir isimdi. Daha sonra Nurculuğun ‘Tenvir’ kolunu oluşturacak olan Said
Özdemir’in Ankara’da adamlarıyla silahlı dolaştığı söylentisi de yaygındı.

Erzurumlu vaiz gizli aday

19
NTV Mag, 6 Ekim 2000

10
O dönemde bir lider adayı daha gizli hazırlıklar içindeydi: Erzurumlu bir vaiz olan
Fethullah Gülen. Nurculuğun Erzurum’da en etkili ismi Mehmet Kırkıncı Hoca,
Osman Demirci Hoca (Adalet Partisi’nin Nurcu milletvekili) ve Muzaffer Aslan
sayesinde cemaatle tanıştı ve onlara katılmak istedi. 1963-66 yılları arasında Edirne
ve Kırklareli’nde görevli olduğu dönemde, camilerde yaptığı konuşmaları yoluyla
etrafında insanlar toplamaya başlamış, Nurcuları ve diğer dini çevreleri etkilemişti.
Hep ağlayan, bazen kendini yerden yere atan konuşma tarzı ile dikkatleri üzerine
çekiyordu. Okuyuculuk, yazıcılık, silahlı mücadele gibi tarzlardan ayrı olarak
‘hitabet’ yoluyla etkiliyordu çevresindekileri. Bir başka tarz daha geliştirdi: Açıkça
Nurcu olduğunu söylemedi, Nurcu ağabeyleriyle hep mesafeli bir temas içindeydi,
konuşmalarında Said-i Nursi’nin adını pek kullanmadı. Daha Edirne ve
Kırklareli’ndeyken cemaatin içinde yeni bir tarzın temsilcisi olmayı, etrafında
yetiştirdiklerini devletin önemli kademelerine yerleştirmeyi hedefliyordu. Diyanet
İşleri Başkan Yardımcısı Yaşar Tunagör’ün teşvikiyle Fethullah Gülen 1966’da
İzmir’e tayin edildi ve orada hedefine uygun ve kendine has bir örgütlenme içine
girdi.
‘Yazıcılar’ın lideri Hüsrev Efendi, hareket içinde saygın bir kişiydi. Onun etkisiyle
‘Yazıcılar’, Denizli, Kütahya, Eskişehir, İzmir gibi yerlerde ağırlıklarını
hissettiriyordu. Ege bölgesi Yazıcıların kalesi oluvermişti. Fethullah Gülen ve yeni
oluşan çevresi de, ‘Yazıcılar’la birlikte hareket ediyordu. Bunun üzerine ‘ağabeyler
konseyi’nden Zübeyir Gündüzalp, Mehmet Fırıncı ve Bekir Berk Ege bölgesine
gitti. Çoğu yerde dershanelere alınmadılar, kimi yerde tartışmalar, kavgalar
yaşandı, kimi yerlerde ağır hakaretlere maruz kaldılar. Zübeyir Gündüzalp, ancak
daha planlı ve merkezi bir yönetimin ihtilafları çözebileceğini düşünüyordu.
İstanbul’a dönünce Süleymaniye’de Kirazlı Mescit Sokağı’nda bulunan 46
numaralı evi, Nurcuların merkezi olarak tahsis etti. Mehmet Fırıncı, M. Emin
Birinci, daha sonra aralarına katılacak olan Mehmet Kutlular, Kirazlı Mescit
Sokağındaki evin müdavimi oldular. Cemaatle ilgili kararlar, Said Nursi’nin
eserlerinin basımı, açılan dershanelerin tespitleri hep bu evde düzenlendi. Öyle bir
zaman geldi ki, cemaat bu evle anılır oldu: Kirazlı Mescit Cemaati...
1960’lı yılların sonlarında Necmettin Erbakan’ın, Odalar Birliğinden Demirel’in
emriyle atılması olayı bütün İslami kesimleri olduğu gibi Nurcuları da etkiledi.
‘Mason’ bilinen Demirel’in, ‘Müslüman’ bilinen Erbakan’a karşı gösterdiği bu
tutum, genelde bütün İslami çevrelerde büyük tepki oluşturmuştu. Müslümanlara
hitap eden bir parti düşüncesi de bu olayla birlikte gelince, bütün İslami kesimler
heyecanlandı. Ardından gelişen Hatice Babacan olayı bu süreci daha da hızlandırdı.
Hatice Babacan’ın başörtüsü yüzünden İlahiyat fakültesinden kovulması İslamcıları
ayağa kaldırmıştı. Bu olay İslamcı kesimler arasında AP’ye olan güveni azalttı ve
yeni parti kurma görüşü destek kazandı. Ancak Nurcuların ‘ağabeyleri’ içinde parti

11
konusunda bir birlik yoktu ve bazı’ ağabeyler’ Erbakan ismine çok sıcak
bakmıyordu.

Nurcu-MHP savaşı

Bu süreçte Nurcular Erbakan’dan endişelenirken, karşılarına MHP çıktı. MHP,


İslamcıların desteğini sağlamak amacıyla onları partisine davet ediyor, oy
vermeyecekleri de mason uşaklığıyla suçluyordu. MHP’liler Hüsrev Altınbaşak’la
da görüşmüşler ve Yazıcıların desteğini almışlardı. Fethullah Gülen’in tavrı da
onlardan yanaydı. Bir anda Isparta, Kastamonu ve Elazığ’daki Nurcular MHP’ye
tam destek sağladılar. Ankara, Adana, Yozgat gibi illerde de bir grup Nurcu
MHP’ye sıcak davranıyordu. Bunun dışında Alparslan Türkeş, Nurcuların arasına
adamlarını sızdırdı. Türkeş’in Nurcular içindeki adamları, Nur derslerinde
‘Başbuğun Risale-i Nur okuduğunu, ileride tam bir Nurcu lider olacağını’ yaydı.
Zübeyir Gündüzalp, liderliğindeki Ağabeyler Konseyi MHP’nin bu müdahalesine
karşı çıktı. Bu ekip, yayınladığı ‘Tarihi Vesikaların Işığı Altında İslami Hareket ve
Türkeş’ adlı bir kitapla MHP’ye açık tavır aldı. Bu eser aynı zamanda Nurcuların
ilk siyasi kitabıydı. Bu kitapta, Türkeş’in aslında M. Kemal ve İnönü’den farklı
olmadığı, din konusunda onlar gibi düşündüğü, Arapça ezana, çarşafa karşı çıktığı
kendi sözleriyle aktarıldı. Kitap, Gündüzalp’in talimatıyla Türkiye’nin her tarafına
gönderildi ve Nurcuların MHP’ye oy vermemesi için geniş bir kampanya
yürütüldü. Said Nursi’nin CHP’ye karşı DP’ye oy verdiği, AP’nin de DP’nin
devamı olduğu tekrar hatırlatıldı.
Fakat bu ilk açıktan muhalefet bir takım sıkıntıları ve tereddütleri de beraberinde
getirdi. Kimi yerde ‘MHP’ye karşı olmak ve onlarla uğraşmak cemaate zarar verir
dendi’ ve broşürün dağıtımına karşı çıkıldı. MHP aleyhtarı kampanyaya karşı
çıkanlar arasında ilginç bir isim vardı: Fethullah Gülen.
Fethullah Gülen, o sırada İzmir ve Ege bölgesinde vaazlarıyla ağırlığını
hissettirmeye başlamıştı. Nurcuların önde gelenlerinin tavsiyelerine pek uymadığı
da görülüyordu. Ağabeylerden Mustafa Sungur ona ‘Nur dershaneleri aç’ demesine
rağmen, Fethullah Gülen bu isteğe başlangıçta uymadı. Daha sonra yakınlarından
Mustafa Birlik ve Mehmet Metin ile birlikte kendine özgü, sonraları ‘Işık Evleri’
diye anılacak olan dersaneleri açmaya başladı. Üstelik Said Nursi’nin kitaplarını
değil, sadece kendisinin hitabetini ön plana alan bir çalışma tarzı tutturdu. Fethullah
Gülen’in konuşmaları kasetlere alınıyor ve bu kasetlerle özellikle Ege bölgesinde
hem taraftar, hem de para sağlanıyordu.
Abdullah Yeğin, Hulusi Efendi, Şerafettin Kartal, Bayram Yüksel ve diğer önemli
Nurcu Ağabeyler ‘Bantla hizmet olmaz’ diye bu örgütlenme tarzına karşı çıktılar.
Buna rağmen, Fethullah Gülen bu tarzda ısrar etti. Kemal Erimez, Mustafa Birlik,
İlhan İşbilen, Cahit Tuzcu, Bekir Akgün, Mustafa Asutay gibi bölgenin ileri gelen

12
Nurcuları da Fethullah Gülen’in yanında yer aldılar.
Fethullah Gülen, Nurculuğun içinde bir ‘Fethullahçılık’ oluşturma çabasına
girmişti. Üstelik Fethullah Hoca vasıtasıyla cemaate katılanların bazıları Fethullah
Hoca’ya Mehdi, Hz isa, Kahtani gibi manevi sıfatlar yakıştırıyorlardı.
Fethullah Gülen, ‘ağabeylere’ ilk muhalefet bayrağını MHP’ye yönelik savaşın
hizmete yakışmadığını ifade ederek, açtı.

Erbakan parlamentoya giriyor

Erbakan etrafındaki hareketlenme de, Nurcuların zeminini önemli ölçüde


etkiliyordu. Özellikle Ankara’daki Nurcuların Erbakan’ın yanında yer alması,
İstanbul’daki Nurcuları kızdırdı. Bu yüzden İttihad gazetesinde AP yanlısı
yayınlara ağırlık verildi ve yeni parti kurmak isteyenlerin aleyhinde yazılar
çıkmaya başladı. Bu durum ise bir anda yeni parti kurmak isteyenlerin tepkisini
çekti. 12 Ekim 1969’da yapılan seçimde Konya’dan bağımsız adaylığını koyan
Necmettin Erbakan milletvekili seçilince, AP içinde kendine yakın kimi
milletvekilleriyle yakınlaştı. Tevfik Paksu, Hüsamettin Akmumcu ile kurulacak
parti için birlikte çalışmaya girişti. Tevfik Paksu, Hüsamettin Akmumcu ve
arkadaşları, Nurculardan açıkça destek almaya çalıştıkları için beklemek zorunda
kaldılar. Zübeyir Gündüzalp, Paksu ve arkadaşlarına yüz vermedi. Buna rağmen
Erbakan ve arkadaşları ‘Hak geldi, batıl zail oldu’ ayetini slogan haline getirerek 26
Ocak 1970’te Milli Nizam Partisi’ni (MNP) kurdu. Anayasa Mahkemesi’nin MNP
hakkında kapatma davası açması da o güne kadar partiye mesafeli duran birçok
Nurcunun ‘İslam’ın partisi olduğu tescil edildi’ diyerek, MNP’ye yönelmesinde
etkili oldu Nurcuların tabanında çatlamalar ve kaymalar olmuştu. Bilhassa küçük
şehirlerdeki, kasaba ve köylerdeki Nurcular, MNP’nin saflarında faal olarak
çalışıyordu.

12 Mart’ta tutuklandı

12 Mart 1971 muhtırası Nurcuları da tedirgin eden bir darbe oldu. Muhtıradan
hemen sonra, 2 Nisan 1971 ‘de cemaatinin lideri Zübeyir Gündüzalp öldü. Otorite,
kontrol ve yönetme yeteneğine sahip Zübeyir Gündüzalp’in boşluğu doldurulacak
gibi değildi. Nurcu Yeni Asya cemaati için, ‘Bundan sonra ne olacak?’ kaygısı
yeniden başladı. 12 Mart yönetimi genelde Nurcuları kollamasına rağmen, İzmir’de
Fethullah Gülen ve Mustafa Birlik tutuklandı. Bekir Berk onları savunmak için
İzmir’e gitti, itiraz dilekçelerini yazdıktan sonra Balıkesir’e geçti ve orada bir ‘nur
ayini’ sırasında yakalandı. Tutuklanan Bekir Berk, İzmir Sıkıyönetim
Komutanlığına sevkedildi. Bademli Askeri Hapishanesinde Nurculuktan içeriye
alınan dört gruba mensup 53 kişi vardı. Bekir Berk ve diğerleri açıkça Nurcu

13
olduklarını söyleyip müdafaa yaparlarken, Fethullah Gülen ve Mustafa Birlik
Nurcu olduklarını gizlediler. Ama bunun bir faydası olmadı; Bekir Berk 1 yıl ceza
alırken, Fethullah Gülen ve Mustafa Birlik üçer yıla mahkûm edildi. Diğerleri ise
beraat etti.

Erbakan’la yakınlaşma yıldızını parlattı

Erbakan ve arkadaşları 12 Mart’tan sonra Milliyetçi Selamet Partisi’ni kurdu. MSP


kısa zamanda örgütlendi ve ilk seçimde Türkiye’nin üçüncü partisi olmayı başardı.
MSP’den sonra Yeni Asya cemaati en büyük dini gruptu. Fethullah Gülen ise Yeni
Asya cemaatinin içinde, adeta bir uçbeyi gibiydi. Gülen, bağımsızlığını ilan etmek
için uygun zaman kollayan bir küçük grubun lideriydi. Zübeyir Gündüzalp’in
ölümünden sonra Yeni Asya cemaatinin yıprandığını, MSP’nin ise gün geçtikçe
güçlendiğini ve siyasi yönden de etkin olduğunu gözlüyordu. Kafasındaki hedeflere
ulaşabilmek için, MSP’nin atak, keskin ve hareketli gençlerine ihtiyacı vardı.
MSP’ye yakınlaşmak, uzun vadede Fethullah Gülen için daha yararlı olacaktı. Bu
düşünceyle MSP çevresine adamları vasıtasıyla mesajlar gönderdi. Yeni Asya
cemaatini eleştirdi, MSP’nin gayretini övdü. Böylece MSP ile Gülen arasında bir
yakınlaşma başladı.
MSP’liler bu durumdan memnundu. Çünkü Yeni Asya cemaatini Fethullah Gülen
vasıtasıyla bölmek, zayıflatmak mümkündü. Erbakan, kurmaylarına ‘Fethullah
Gülen hocamıza sahip çıkın, onun etrafında bulunun, yardımcı olun’ talimatı verdi.
İşte bu yakınlaşmayla Fethullah Gülen’in yıldızı parlamaya başladı. Temelini attığı,
alt yapısını oluşturduğu cemaat bir anda hareketlendi. İzmir Bornova Camii’ne her
taraftan akın akın insanlar gidiyor, cuma vaazları veren Fethullah Hoca’yı
dinliyordu. Vaazdan sonra misafirler, Gülen cemaatine ait dershanelerde
ağırlanıyor ve teyp kasetlerinden yine Fethullah Hoca’nın önemli vaazları
dinletiliyordu.
Yeni Asya ileri gelenleri Fethullah Gülen ve cemaatini tamamen kopmaması için,
Fethullah Gülen’in vaazlarından bazılarını ‘Hitap Çiçekleri’ adıyla kitaplaştırdı.
Fakat istenilen yakınlık kurulamadı. Bunun üzerine Mehmet Kırkıncı, Mustafa
Sungur, Mustafa Bayram gibi ileri gelenler Fethullah Gülen’i ziyaret ettiler. Ama
artık kemikleşmiş bir çevre oluşturmayı başaran Fethullah Gülen, kendi hareket
tarzında ısrarlıydı. Kemikleşmiş taban MSP’lilerden oluşmuştu. Mustafa Birlik,
Kemal Erimez gibi Nurculuğuyla tanınmış güçlü kişiler de Fethullah Gülen’in
yanındaydı. MSP teşkilatları Fethullah Gülen cemaatinin gelişmesinde hayli
etkindi. MSP’liler her yerde Fethullah Gülen’in propagandasını yapıyorlardı.
MSP’lilere göre, Fethullah Gülen, diğer Nurcular gibi değildi, aslında MSP’liydi
ama açıkça siyaset yapmıyordu.

14
Gülen Yeni Asya’dan kopuyor

Fethullah Gülen ‘ortadaki insanlara’ MSP’lilerin teşkilatları sayesinde ulaşmayı


hedeflemişti. Daha henüz dikkate alınmıyordu, yeterince güçlü değildi ama bu
yolda sessiz ve derinden ilerlemesini sürdürüyordu. En büyük avantajı, hitabeti,
gözyaşı dökmesi, etkileyici yapısıydı. Zaten Yeni Asya cemaati gibi, kendi cemaati
de artık kamplara, dershanelere, dergiye, yurtlara, en önemlisi zenginliğe sahipti.
Yeni Asyacılar gibi Nurcuların şematik örgütlenmesini kurmuştu. O cemaatten tek
farkı, Yeni Asya’yı bir heyet yönetirken, cemaati Gülen tek başına yönetiyordu. O
bir yıldızdı.
Bu dönemde Fethullah Gülen devlete yakınlığını da ilan etmeye başladı. 1977’de
yurt çapında yapılan Yüksek İslam Enstitüleri boykotunu eleştirdi, ‘İslam’da
boykot yoktur’ diye konuşarak boykotu kırdı ve gücünü gösterdi.
MSP’lilerin tam desteğini alan, başka cemaatlerden de taraftar kazandığını gören,
maddi ve manevi olarak güçlendiği belli olan ve Yeni Asya cemaatinin özellikle
siyasi fanatikliği nedeniyle yıprandığını gören Gülen, artık bağımsızlığını ilan etme
zamanı geldiğini anlamıştı. Yeni Asya’yı çok siyasi olmakla, siyaseti hizmetin
önüne geçirmekle suçlayıp, cemaatini Yeni Asya cemaatinden ayırdı. Yeni Asya
cemaatinden bazı dershaneler de Fethullah Hoca’nın tarafına geçince büyük bir şok
yaşandı. Yeni Asya cemaatinde tam bir şaşkınlık hâkimdi.

Fethullah Gülen - Erbakan kapışması

Fethullah Hoca’nın gözü yaşlı vaazları çok etkili oldu. 1978’de yayımlamaya
başladığı Sızıntı dergisi etrafında oluşan beyin takımına sahipti. MSP’lilerin
teşkilatlarının desteği de buna eklenince Fethullah Gülen ve cemaati etkili bir
cemaate dönüşmeye başladı. Yeni Asya cemaatinden kopan, ama MSP’nin
gölgesinde kalan Fethullah Gülen cemaati, bu hamlelerle cemaatler arasında
üçüncü sıraya yükseldi. Yazıcılar ve diğer Nurcu gruplar zaman içinde
etkinliklerini yitirmiş, çoğu Fethullah Hoca’nın cemaatinde yer almaya başlamıştı.
Fethullah Gülen yeteri kadar güçlendiği inancına varınca MSP’lilikten de
kurtulması gerektiğine karar verdi. Yurt müdürlüğü, cemaatin çeşitli
kurumlarındaki görevler, dersane sorumlukları gibi çekirdek kadrolar, MSP’li
olanların elinden alınıyor ve kendisini Fethullahçı kabul edenlere devrediliyordu.
Çoğu kimse bu dönüşümün farkında değildi. Yapılan değişiklikler ‘hizmette nöbet
değişimi’ olarak sunuluyor ve öyle değerlendiriliyordu.
Fakat bir süre sonra MSP’liler durumu fark ettiler. Bu yüzden ortaya ‘MSP’lilik-
Fethullahçılık’ tartışmaları çıktı. ‘Nazik’ başlayan tartışma giderek sertleşti.
Fethullah Gülen 24 Haziran 1980’de yaptığı bir vaazda isim vermeden MSP’yi ve
MSP’nin yayın organı Milli Gazete’yi eleştirince, kapalı devre süren tartışmalar

15
açığa çıktı. Bu olay, Fethullahçılarla MSP’lilerin ilk gerginliğiydi. Bu sürede
Fethullahçılar MSP’lilerin öfkesi ve görülmedik tepkisi yatışsın diye sessiz kalmayı
tercih etti. Bu süreç içinde kendilerini bu noktaya getiren MSP’lilerin büyük
bölümünü, bazı müridlerini de kaybetti Fethullahçılar. Ama, MSP’lilerin öfkesi ve
tepkisi zamanla yatıştı. İki taraf da birbirlerini ‘kazanmak’ düşüncesiyle hareket
ediyordu. MSP yönetimi Fethullah Gülen’e karşı açıktan tavır almamıştı. Erbakan
da, açıktan Fethullah Gülen’i hiç eleştirmemişti. Ayrıca ülkedeki gelişmeler bu
kavganın açıkça sürmesini de engeller. 12 Eylül askeri darbesi sonucu MSP
kapatılır, Erbakan da cezaevine gönderilir.
12 Eylül 1980 darbesinin ilk günlerinde İslamcı çevreler büyük bir korku yaşadı.
Fakat çok geçmeden durumun pek de korkulacak gibi olmadığını farkettiler.
Darbenin lideri Kenan Evren, neredeyse dini cemaatlerin yapmak istediklerini
yapar hale gelmişti. Evren yurt gezilerinde yaptığı konuşmalarda ayetler, hadisler
okuyor, İslamı övüyordu. Darbeciler, cemaatlerin desteği karşılığında okullarda
dini eğitimi zorunlu hale getirdiler. Buna karşı Felsefe zorunlu ders olmaktan
çıkarılıp seçmeli hale getirildi. Evren’in bu tutumu dini cemaat ve tarikatları
rahatlattı. Ortam neredeyse tam aradıkları gibiydi.

Darbeciler ve cemaatler ittifakı

12 Eylül darbecileri de, özellikle Anayasa oylamasına taban bulmak amacıyla,


İslamcı çevrelere hoşgörülü davrandılar. Hatta kimi cemaatlerle de doğrudan
ilişkiye geçtiler. Nurcuların kimi ileri gelenleri, darbecilerle yakınlık kurmuştu.
Erzurum’da bulunan Mehmet Kırkıncı Hoca bunların başında geliyordu.
Mehmet Kırkıncı Hoca, Kenan Evren’e mektup yazarak neler yapılabileceğine dair
önerilerde bulunmuş, darbecileri överek dualar etmişti. Mehmet Kırkıncı’nın
Demirel’e bağlı Yeni Asya cemaati içinde çok etkili olduğunu öğrenen darbeciler
de ona yakınlık gösterir ve özel görüşmelerde kendisine yardımcı olacaklarını
söylerler. Kırkıncı Hoca, Fethullah Gülen ile işbirliği yapınca, ortaya büyük bir güç
çıkar.
Fethullah Gülen hakkında aranıyor afişleri asılı olmasına rağmen darbecilere tam
destek veriyordu. Sızıntı dergisinde askerleri öven başyazılar yazdı. Darbeden bir
ay sonra yazdığı ‘Asker’ ile, daha sonra kaleme aldığı ‘Son Karakol’ başlığını
taşıyan başyazılarda askerlerin ‘tepe’ bir varlık olduğunu söyleyerek, anadan
doğma asker millet olduğumuzu belirtti. Gülen’e göre, asker tam zamanında
yetişmeseydi, ‘Bütün millet olarak inkisar içinde ağlamadan başka çaremiz
kalmayacaktı.’ Ve Gülen 12 Eylül’den günümüze kadar ‘ağlayarak’ vaazlarını
sürdürdü...”

Sağ koluydu “itirafçı” oldu

16
Fethullah Gülen’i 1966 yılında İzmir Kestanepazarı camiindeki vaizliğinden beri
tanıyan, cemaatin bugünlere gelmesinde büyük yeri olan Akyazılı Vakfı’nı kuran
12 kişinin arasında olan ve birlikte çıktıkları yolda yıllarca beraber hareket
edenlerden birisi de Nurettin Veren’di. 30 yıl boyunca, iddiasına göre Gülen’in sağ
kolu olarak çalışan, cemaat içinde en etkin isimlerden biri olan Veren 2004 yılı
sonunda Hoca Efendisi’ne “ihanet” ederek bir çok iddia ve iftiralarda bulundu.
Veren, 1995 yılında fikren ve kalben aralarında ayrılıkların başgösterdiğini
açıkladığı Fethullah Gülen’le görüşmek için ABD’ye gittiğini belirterek, “Kendisi
ile bir ay süresince görüşmedim. Yargılanmasına sebep olan kasetleri medyaya
benim sızdırdığıma, sattığıma inanıyordu. ABD’de yaşıyor olmasını eleştirmem
üzerine de şömine maşasıyla bana saldırıp çevresinde bulunanlara öldürtmek
istedi. Beni kendisine suikast yapmak ve yerine geçmek istemekle suçladı.
Türkiye’ye döndükten sonra Alaaddin Kaya, Harun Tokak, Ali Bayram ve Suat
Yıldırım bana gelerek kırgınlığın giderilmesi için aracı olmak istediler ve Zaman
Gazetesi künyesinden çıkarılan isminin Genel Koordinatör olarak yeniden kondu.
Ben de bu nedenle 3 yıl boyunca basına bir açıklama yapmadım. Ancak gelinen
noktada cemaatten dışlandım ve bir süre sonra Zaman Gazetesi künyesinden
adımın yeniden çıkarıldığını görünce cemaatin içyüzünü kamuoyuna duyurma
gereği duydum” diyordu.

Cemaatten İP’ye uzanan yol

Veren, eğitim için beraber yola çıktıktan sonra cemaat üzerinde tek başına
hâkimiyet kuran ve kendisini mehdi zannettiğini söylediği Gülen’in büyük bir para
gücüne hükmettiğini belirtiyordu. Veren, başta İşçi Partisi’nin (İP) Aydınlık dergisi
ve Ulusal Kanal’ı olmak üzere yazılı ve görsel çeşitli yayın organlarındaki
ifşaatlarında Fethullah Gülen’i CIA ile ortaklık ve Türkiye’nin aleyhinde çeşitli
faaliyetlerde bulunmakla da suçlayacaktı. Veren, bir de web sitesi kurup iddiaları
oradan da sürdürdü. Ama hem bu site hem de sonradan yerine kurdukları sabote
edilerek çalışamaz hale getirildi. Gülen karşıtı çevrelerde de tanınmasını sağlayan
bu olaydan sonra Veren, 1 Kasım 2005 tarihinde yapılan bir törenle, Ergenekon
sanığı Doğu Perinçek’in liderliğini yaptığı İP’ye üye oldu. Fethullah Gülen
cemaatinin ilk kurulduğu günden sonra 35 yıl boyunca içinde olan Nurettin Veren,
cemaatle bağlantılı Zaman gazetesinde genel müdürlük ve genel koordinatörlük
görevini yürüttü. Samanyolu TV’nin kurucusu ve yönetim kurulu başkanı olan
Veren, cemaatin farklı düşünce çevrelerinde de açılması için kullanılan Gazeteciler
ve Yazarlar Vakfı’nın kurucusu ve mütevelli heyeti başkanıydı. Azerbaycan,
Kırgızistan, Gürcistan, Türkmenistan, Özbekistan, Kazakistan, Arnavutluk,
Romanya, Bulgaristan, İspanya’daki Fethullah okulları ile İstanbul Fatih

17
Üniversitesi kurucusu ve başkanıydı. Konunun medyada tartışılıdığı günlerde
Zaman gazetesi tarafından yapılan açıklamada ise “Nurettin Veren hiçbir dönemde
Zaman Gazetesi’nin kurucu üyesi veya ortaklarından olmamıştır. Bu şahıs, bir
dönem gazetemizde çalışmış olmakla beraber, görülen lüzum üzerine işine son
verilmiştir” denilerek yöneticilik yaptığı yalanlandı. Veren’in iddaları ve
anlattıklarından bazıları şöyleydi:
• Fethullah Gülen, Amerika’da bulunmasını önce hastalık, sonra
“hicret”e bağladı. Buna kendisi de inanmıyor.
• Cemil Çiçek, Abdülkadir Aksu, Ali Coşkun, Şehabettin Harput gibi devlet
bakanları ile yüzlerce kez görüştü. Bu bakanlar Gülen’in her isteğini yerine
getirirler.
• Fethullah Gülen, cemaatine Atatürk`ü yıllardır din düşmanı ve deccal olarak
göstermiştir.
• Gazeteci ve Yazarlar Vakfi ile Samanyolu TV’de sahte imzalarla yönetim
kurulu kararları alınıyor, hisseler el değiştiriliyor.
• 1990 öncesi halktan toplanan himmet ve talebe bursu adı altında her
vilayetten, her ay, kayıtsız ve makbuzsuz olarak toplanan paraların yüzde
15’i ‘Kutsal Hoca’nın hakkı olarak’ örtülü ödenek tahsisiyle kendisine bölge
imamları aracılığıyla gidiyordu. ABD’deki çiftlik de bu paralarla alındı.
• Orduda Fethullahçılar vardır. Yüksek Askeri Şura (YAŞ) kararıyla Kurmay
Binbaşı seviyesinde atılan pek çok asker arkadaşların isimleri ilgili
makamlarda mevcuttur. Bu kişilerle Fethullah Gülen’in kaldığı her yerde
görüşmeler oluyordu. Ben de tanığıyım. Bu isimleri öğrenciliğimden bu yana
tanıyorum.
• Emniyet teşkilatındaki örgütlenme de K.Ö.20 hoca yürütüyor.
• 1990 öncesinde bir gün Gülen beni odasına çağırdı, elinde 100 sayfalık kağıt
ve dört beş tane teyp kaseti vardı. Bunları bana gösterdi. ‘Bak Nurettin Bey,
bunlar sizin ve pek çok kimsenin telefon dinleme kasetleri ve raporları’ dedi.
Aldım, baktım. Dinlenen telefonlar, başta benim, İlhan İşbilen’in ve
kendisiyle beraber hareket eden bizim arkadaşlarımızın telefonlarıydı. Ben
de kendisine ‘Bu dinlediklerinizin içinde ne gibi mahsurlu bir şey var ki...
Bunu bize sorabilirsiniz. Fakat Müslümanlıkta, değil telefon dinlemek,

20
Emniyette 1992’de yürütülen Fethulahçılık soruşturmasında, DGM’ye gönderilen fezlekelerde de adı geçiyordu.

18
birisinin penceresinden içeriye bakmak bile günahtır. Bunu siz anlatmıştınız’
dedim. Sözlerim üzerine Gülen, şu karşılığı verdi; ‘Ben sizin cüzdanlarınıza
bile baktırırım. Bu benim hakkım.’ İşte Gülen, eskiden bu yana çok büyük
bir istihbarat ağını kurmuştu. Fakat biz çok geç anlamıştık. Bu durumu İlhan
İşbilen’e gidip, anlattım. Telefonlarımızı dinlettiğini söyledim. O da 35
senedir, Gülen’le beraber aynı binada, Altunizade’de ve Bornova’da kalan
ilk arkadaşlardandır. Dedi ki ‘Odalarımıza bile dinleme cihazı konulmuş.
Ben buldum’ dedi ve bunu bana gösterdi. Ben o zaman anladım ki, Fethullah
Gülen korkunç bir istihbaratçı ve teşkilatçıydı.

Avukatları yalanladı

İddialarının yer aldığı her basın organına Fethullah Gülen’in avukatları tarafından
gönderilen açıklamalarda ise konunun iftiralardan oluşan yalanlar olduğu
söyleniyordu. Gülen’in marjinal çevrelerce karalama kampanyalarına ve iftiralara
maruz kaldığı belirtilen açıklamada, Nurettin Veren’in iddialarının uydurma ve
itfira olduğu belirtilerek, “Müvekkilimi karalamak, kişiliği hakkında kuşkular
uyandırarak onu kamuoyu nazarında küçük düşürmek, kendisine duyulan sevgi ve
güveni boşa çıkarmak amacına matuf olduğunu sağduyulu insanımız yakinen
bilmektedir. Nitekim Nurettin Veren de, kendisini ölümle tehdit ettiğini ileri sürerek
müvekkilim hakkında 3.1.2003 tarihinde şikâyette bulunduktan sonra; 10.1.2003
tarihinde yazdığı dilekçede, ‘Fethullah Gülen ile ilgili yaptığı yazılı ve sözlü her
türlü menfi beyanlarının hilafı hakikat olduğunu, bir kızgınlık anında yapılmış hınç
alma amaçlı ve gerçekleri yansıtmayan beyanlar olduğunu, devlet kurumlarına
verdiği yazılı ve sözlü beyanların itibara alınması gerektiğini, medya kuruluşları ve
mensuplarına Fethullah Gülen ile ilgili yaptığı beyanların da bu çerçevede
değerlendirilmesi gerektiğini’ yazılı olarak beyan etmiştir.” deniliyordu.

Fethullah Gülen: “Veren Şantaj yapıyordu”

Veren’in bu iddialarına o dönemde avukatları aracılığıyla yanıt veren Fethullah


Gülen, Milliyet Gazetesinden, Mehmet Gündem’in kendisiyle yaptığı röportajda21
da konuyla ilgili soruları yanıtlamıştı. “Nurettin Veren Şantaj Yapıyordu” diye
duyurulan söyleşinin ilgili bölümü şöyleydi:

Çok güvendiğiniz, “sağ kolum” diyeceğiniz biri var mı?

21
Milliyet Gazetesi, 28 Ocak 2005

19
Ben kimseye sağ veya sol kolum demedim. Aslen Erzurum’luyum. Kırklareli’nde ve
Edirne’de bulundum; oralarda bana karşı vefalı davranan çok kıymetli
arkadaşlarım oldu. Sonra İzmir’e geldim. Allah, Hacı Kemal –makamı cennet
olsun- Mustafa Birlik, Yusuf Pekmezci, Köse Mahmut gibi en kıymetli dostları bana
orada nasip etti. Eğer bir sağ koldan bahsedilecekse işte bunlar vardı ve eğer
onlardan biri benim sağ kolum olsaydı, ben o kolun altında kalır ezilirdim,
taşıyamazdım onu. Çünkü bir sağ kol olacaksa, keşke bunlardan biri beni sağ kol
olarak kabul etse, keşke bir Hacı Kemal, bir Mustafa Birlik olabilseydim ‘keşke
Yusuf Pekmezci’nin yerinde olsaydım’ derim.

Sizin 35 yıllık sağ kolunuz olduğunu söyleyip, bazı açıklamalarda bulunan Nurettin
Veren var. Söyledikleri doğru mu?
Eğer Allah nezdinde birinin hakkı varsa o hak asla kaybolmaz; Allah herkesin
nerede olduğunu biliyor.

Sizi siyasilerle tanıştıran, yurtdışı açılımlarınızı sağlayan Nurettin Veren miydi?


İddialarını okumadım; arkadaşlar internetten bir kısmını aktardılar. Özet olarak
dinleyince hayret ettim, etrafında beliren birkaç insanla birlikte, herkesin takdir
ettiği, bir zamanlar kendilerinin de takdir ettiği hizmetlere karşı menfi tavır içine
girdiler; asılsız şeyler söylediler. Olmasını istediği şeylere bakınca şaşırıyorum,
hukuk vazıı (kanun koyucu) gibi konuşuyor, “Bu hareket Kızılay gibi Yeşilay gibi
şey olsun, başına (içinde kendisinin de bulunduğu) bir kayyım heyet konulsun” gibi
yapılması kanunen de mümkün olmayan şeyler söylüyor. Hatta isteklerinin bir
kısmını devlet bile mevcut kanunlarla yapamaz.

Siyasilerle tanışmanızda aracı olan kimdi?


Beni Sayın Süleyman Demirel, Turgut Özal ve İsmet Sezgin’le tanıştıran merhum
Hacı Kemal’di. Süleyman Bey’le eskiden beri tanışıklığı vardı, Turgut Bey’le senli
benliydi. Devlet kademesinde birçok kimseyle tanışmaya ve görüşmeye büyük
ölçüde vesile olan oydu.

Nurettin Veren’in politikacılarla çekilmiş fotoğrafları var. Onun hiç katkısı olmadı
mı?
Bazen bir yerlere giderken zaman zaman arabayı o kullanmış, hareketin itibarı
adına bazı kimselere ulak olarak gitmişti. Fakat o da kalkıp kendisini sağ kol
yerine koymuşsa istismar ediyor demektir. Anlatılanlara bakıyorum, benim yanıma
birisi gelmişse onunla aynı kareye girmek istemiş, bir cumhurbaşkanına hizmet
adına gitmişse onunla aynı kareye girmek istemiş sonra da bunları albüm yapmış,
değişik devlet başkanlarına verilmek üzere alınan mektupları kendi adına
dosyalamış. Eğer bunlarla sağ kol olunuyorsa başka kimseler de istese aynısını

20
yapabilirdi. Açık söylemek gerekirse, yanıma gelip giden insanların geleceğe matuf
(yönelmiş) derin hesapları olacağına ve bunları kullanacağına ihtimal veremezdim.

Amerika’da yanınıza geldi mi ve siz onu tehdit ettiniz mi?


Beni kendi halime bırakın, kendi işime bakmak, zengin olmak istiyorum demiş ve
ayrılmıştı; uzun zamandır görüşmüyorduk. Doğrusu ben de kırılmıştım. Hizmete
olan güven kredisini şahsi işleri hesabına kullanıyor, yalan söylüyor ve şantaj
yapıyordu. Bir dönemde bazı arkadaşların fikrini bulandırmış, milletvekili olma,
bir siyasi partinin içinde yer alarak daha güzel hizmet edileceğine inandırma gibi
çabalara girmişti. Sonra bazı arkadaşlar gelip özür dilediler, “Hocam Allah
senden razı olsun, bizi kandırıp siyasetin içine çekeceklerdi” dediler. Oysa siyasete
girmeme, bütün partilere aynı uzaklıkta durma gibi temel disiplinlerimiz vardı. Bu
sebeple kızmış, tavır koymuştum. Bu şekilde aradan uzun bir zaman geçmişti.
Birkaç sene önce, Amerika’ya gelmiş, hatırını kıramayacağım bir arkadaşa
“duasını almak istiyorum” demiş. Ben itimat edememiştim, görüşmek istemiyordum
ama araya koyduğu arkadaş güvendiğim birisiydi; netice itibariyle geldi ve burada
bir müddet kaldı. Bir gün odama girmek istedi. Ben de biraz müsamahakâr
davrandım. İçeriye girince “Benim çilem hala bitmedi mi” dedi. Ben de “Ne çilesi,
kim sana ne yaptı ki, çekip gittin” dedim. Haziran Fırtınası’nda montajlanan
kasetleri onun verdiğine dair dedikodular oluyormuş, kastettiği şey oymuş. Halbuki
ben o dedikoduları duymamıştım. Sonra bağırdı, tehdit etti. Ben de kapıyı açtım,
arkadaşları çağırarak onu götürmelerini istedim.

Ölümle tehdit ettiniz mi?


Allah’ın lütfu olarak, Türkiye’de seveni, saygı duyanı çok olan bir insanım. Eğer
kendisine bir fiske vuran olduysa söylesin. Allah’tan korkmak lazım.

Şimdi hakkında ne düşünüyorsunuz?


Uzaklaştığı dönemde gönlüm kırık olduğu halde şefkatim galip geliyordu ve
dualarımda eksik etmiyordum onu. Hatta şu anda bile dualarımdan eksik etmedim.
Allah kalbine hidayet ihsan eylesin dedim; Allah’a havale ettim. Sadece onun
söyledikleri değil, Haziran Fırtınası’nda ve daha başka zamanlarda da aleyhimde
yazılanlara bakmamaya çalışıyorum ki, gönlümde o insanlara karşı olumsuz bir iz
kalmasın. Allah’a çok şükür, içimde hiç kimseye karşı bir olumsuzluk taşımıyorum;
gönlümü açıp elimi herkese uzatacak kadar vicdanım rahat…

Işık Evleri’ndeki kurallar ve yemin metni

21
Ancak Nurettin Veren, iddialarını 2007 yılında yazdığı kitabıyla22 da yineledi. “Işık
Evleri, belli bir disiplin içinde namaz kılan, içki ve sigara içilmeyen, Risale-i Nur
okunan evlerdi. Hatta Fethullah Gülen’in kendisi de haftada bir defa gelip Risale-i
Nur okuyordu evlerde. Gülen bir süre sonra, bu evlerin disiplini için bizi yemin
etmeye çağırdı: ‘Bakın bu, ciddi bir iştir. Bugün beş-on ev olabilir ama ileride sayı
artabilir’ dedi. 18 maddelik kuralları kâğıda kendisi yazmıştı. Bunun yanında
yemin metni hazırladı. Yemin edenler, hazırlanan prensiplere uymakla mükellef
olacaktı” diyen Veren’in kitabında anlatılanlara göre Fethullah Gülen’in yazdığı ve
Işık Evlerinde uygulanan yemin metni ve 18 maddelik prosedür şöyleydi:
Yemin Metni:
“Gücüm yettiği kadar Kur’an’ı (bu orijinal metinde Fethullah Gülen’e idi. Sonra
tepki çeker, uygun olmaz görüşü ile Kur’an olarak değiştirildi) hayatıma gaye
edineceğime; kardeşlerime karşı sadakat izinde bulunacağıma; halkın ve talebe
arkadaşların izzet ve onurlarını izzetim ve onurum kadar yükseltmeye
çalışacağıma; kusurlarımın hatırlatılması karşısında memnuniyet ihzar ede.
Dâhilden ve hariçten gelen bilumum taarruz ve tenkidleri nefsime yapılmış gibi red
edeceğime, bilumum karar listesindeki esaslara riayette bulunacağıma; hizmet
adına uhdeme aldığım vazifeleri veya kararla bana tahmil edilen mükellefiyetleri
itirazsız yerine getirmeye çalışacağıma; Kur’an’a (bu orijinal metinde Fethullah
Gülen’e iken, sonradan değiştirilmiştir) sadakatten hiçbir surette ayrılmayacağıma;
münferit hareket edip bu kararlara muhalif davrandığım an ihtiyarımla bu kadrodan
kendimi iskat edip herhangi bir talebe gibi dershanede gibi vazifeme devam
edeceğime Vallah-Billah kasemleriyle yemin ediyor ve bu yeminin La Yenkatı
olmasına Cenab-ı Hakkı istişhadda bulunuyorum.”

• Finansman kaynaklarının tekele verilmesi, şahsi tasarruflar yapılmaması;


• Finansman kaynaklarının derneğe verilmesi;
• Lüksten kaçınmak, israf yapmamak;
• Dershanelere nezaret eden arkadaşlar, evde kalanlara her türlü adap ve edep
kaidelerini öğretecek;
• Şahsi işlerimizi dahi görüşüp kararın varıldığı istikamette işleri yapmak;
• Dâhilde ve hariçte kim vazifelendirilirse o vazifeye o gidecek, başkası o işe
karışmayacak;
• Herkesin nereye, ne zaman gideceği bir sisteme bağlı olarak yürütülecek
(dışarıya gitmeler, içteki ziyaretler);

22
Nurettin Veren, Kuşatma - ABD’nin Truva Atı Fethullah Gülen, Siyah Beyaz Yayınları

22
• Kusurlarını birbirine hatırlatmak için kardeş edinme;
• Bu kadroyu etrafa empoze etme, kuvvet kazandırma, çok kuvvetli gösterme
(içte ve dışta olacak);
• Arkadaşların birbirlerini kabul ettirmesi ve ittifak ettikleri o mevzuda aynı
şeyleri söylemesi;
• On beş günde bir, bir araya gelip arıza ve pürüzlere bakılması (pazar günü
ikindi-akşam arası);
• Bilumum dışarıya giden arkadaşların tenkidinin 15 günlük toplantıda
görüşülmesi;
• Acil durumlarda o mevzu ile alakalı olan arkadaş toplantı gününü
beklemeksizin Hocaefendi’ye duyurabilir;
• Şeriat fikrinin müdafii olma, Risale-i Nur ve Üstadı şeriata muvafık şekliyle
arzetme, Tesbihat ve evrad-ı ezkara ehemmiyet verme, bunların
büyüklüğünü anlatma;
• Karara bağlanan bir şeyin hiçbir zaman aleyhinde bulunmama (ima ihsas
yoluyla dahi olsa). Aksine fikir olursa hakk-ı hayat tanımama;
• Her arkadaşın resmi, gayriresmi bir işinin olmasına ihtima;
• İstişareden sonra fikir beyan etmeme, alınan kararları infaz etme. İstişareyi
kimlerle yapacağını bilme (Ashab-ı rey);
• Kendi kardeşlerimize hakta öncelik tanıma. Bir kardeşin aleyhinde
söylenecek söz vs’de onu müdaafa, söyleyeni de toplu olarak istintaka tutma,
şiddetle bu iftirayı reddetme.
Not: Bu şartlardan birine riayet etmeyen kendi kendini azletmiş olacak,
talebe durumuna düşecek. Bu kadro evdekilerden ve halktan gizli tutulacak,
kimse bilmeyecek.

Cemaatin evlere sızma aracı Sızıntı Dergisi

1942’de Erzurum’da doğan, terk ettiği ilkokulu sonradan bitiren, her daim Nurcular
ve İlim yayma Cemiyeti ortamlarında zaman geçiren ve babası gibi imamlık yapan
Gülen’in bugünlere gelmesinde, birlikte yola çıktıkları arkadaşlarının dostluğu ve
10 yaşındayken Kuran’ı hatmedip 14 yaşında ilk vaazını verdiğini düşününce
kuşkusuz ki hitabet yeteneği de etkili oldu. 1970’li yılların sonunda Nurculuk
öğretisini benimsemiş 12 İslâmcı erkeğin Fethullah Gülen’in liderliğinde
kurdukları yapının örgütlenmesinin en önemli araçlarından biri, tüm müritlerin
23
histe ortaklaşmasını, bir cemaat dili ve ruhu yaratmasını sağlayan, 30 yılını geride
bırakan Sızıntı isimli dergiydi. İlk çıktığı yıllarda, cemaatten olmayanlara da
bedava dağıtılarak hemen her eve giren derginin Yayın Yönetmeni Arif Sarsılmaz
2006 yılında kaleme aldığı “Sızıntı Mektebi” başlıklı yazısında çıkış sürecini şöyle
anlatıyordu: “Sene 1979. Ülkemiz anarşi ve kaosun karanlıklarında. Dış ve iç
mihrakların tahriklerine kapılmadan, hiçbir anarşik hâdiseye karışmadan okuma
gayretinde olan küçük bir grup ise haftada bir gün kendilerine cami kürsüsünden
nasihat eden büyüklerini dinleyerek bu kaotik ortamdan kurtarabilecekleri
insanlara ulaşma derdinde… Bu gençlerin de pek çoğunun yolu birkaç sene önce
diğerlerinden ayrılmış. Üniversiteyi harp sahasına çevirenlerin arasından Allah’ın
lütfûyla sıyrılan bu talihliler, o güne kadar hiç alışık olmadıkları bir üslûpla hitap
eden, Darwinizm, termodinamik, atom, entropi gibi biyoloji ve astrofiziğe ait
mevzuları, üniversitedeki derslerin materyalist yorumunun tam tersi istikametinde
şerh eden Zât’ı dinleyerek kalblerini aydınlatmaktalar. Ülkenin kurtuluşunun ve
istikrarının nasıl bir insan modeliyle gerçekleştirileceğini, bu insan modelinin
yetiştirilmesi için ne gibi faaliyetler yapılması gerektiğini teşhis eden Muhterem
Büyüğümüz akıl ve kalbleri ikna ederek tedavi için çareler arıyor… Saf, temiz ve
berrak bir şekilde ince ince sızarak gönüllere girmeyi hedefleyen bu dergi, 1979’un
Şubatında yola böyle çıkmıştı.”23
Sarsılmaz’ın “o zat” ve “büyük insan” diye bahsettiği kişi Fethullah Gülen’den
başkası değildi elbet. Derginin 2009 Mayıs ayındaki sayısında da Mümtaz Aydın
imzasıyla yayımlanan, “Bir Hak Dostu Hacı Bayram Veli” başlıklı yazıda24, isim
vermeden Gülen’le ve daha çok bugünkü durumuyla özdeşlik kurması bakımından
ilginçti. Yazı, Osmanlı’da devleti ele geçirmek niyetiyle suçlanan Hacı Bayram
Veli’nin, aslında binlerce müridiyle devlete nasıl hizmet ettiğinden ve kıymetinin
sonradan anlaşıldığından şöyle bahsediliyordu: “...İsyancı olduğu bildirilen kişi
hem bir müderris, hem de zühd ve takva içerisinde yaşadığı söylenen bir
mutasavvıf, bir gönül insanıydı. Fakat edinilen bilgilere göre, o diğer şeyhlere pek
benzemiyordu. Talebeleriyle birlikte hem bizzat tarlalarda çalışıyor, hem de
insanlarla sürekli irtibat hâlinde olup sosyal hayatın içinde yer alıyordu... Hacı
Bayram Velî, bu şekilde hem talebelerini yetiştiriyor, hem de belli saatlerde camide
insanlara vâz u nasîhatte bulunuyordu. İnsanlar Hacı Bayram Velî’nin vaazlarına
koşuyor, ahlâkî güzelliğini gördükçe ona daha çok bağlanıyordu. Her gün
huzuruna pek çok kimse gelir, insanlar buradan dertlerine Allah’ın lütfuyla şifâ
bularak giderlerdi. Talebeleri gün geçtikçe çoğalmaya başlamış, ismi kısa zamanda
her tarafta duyulmuştu. Etrafına çok sayıda talebenin toplandığını gören bazı haset
kimseler padişaha; ‘Sultânım! Ankara’da Hacı Bayram isminde biri, bir yol
tutturarak halkı başına toplamış. Bir isyan çıkarmasından korkarız!’ diyerek ona
23
Sızıntı Dergisi sayı 28
24
Sızıntı Dergisi sayı 364

24
iftiralarda bulunmuş... Hacı Bayram Veli, kendi döneminde çok sayıdaki sevenleri
sayesinde sahip olduğu büyük nüfuzu dâima devlet için kullanmış, onun tavsiye,
fikir ve dualarını alan idareciler bunun bereketini görmüşlerdir. Onu devlet için bir
tehlike göstermek isteyenlerin bugün adları bile hatırlanmazken, onun fikirlerinin
ve mânevî tasarrufunun hâlen geçerliliğini sürdürdüğü, kabrinin her gün binlerce
mümin tarafından ziyaret edilmesinden ve ismi geçtiğinde hayırla yâd edilmesinden
anlaşılmaktadır...”

Komünizmle Mücadele Derneği kurucusu

Gülen Edirne’de imamlığa başlamasından 2 yıl sonra 1961’de askere gitti. Usta
erlik dönemini geçirdiği İskenderun’da verdiği bir vaaz nedeniyle mahkemeye sevk
edilse de aklandı ancak verilen disiplin cezası uyarınca 10 gün askeri hapishanede
yattı. Askerliğini bitirdiği 1963 yılından sonra yaklaşık 1 sene Erzurum’da ailesinin
yanında kalan ve dini hassasiyetleri nedeniyle komünizme karşı mücadeleyi
öncelikli görevleri arasında gören Gülen bu dönemde memleketinde Komünizmle
Mücadele Derneği kuruculuğunu yaptı. İdeolojik ve politik olarak komünizmin
dünya görüşüne karşı olan İslami hareketin bütün stratejisi, en genel anlamda
sosyalist hareketin gelişmesini engellemekti. Gülen hareketinin ideolojik gıdası da
zaten Türk İslam sentezi ve komünizm düşmanlığıydı. Gülen, “Büyük çoğunluğu
itibarıyla bu nesil kozmopolitleşti, ateizme yelken açtı ve komünizm, sosyalizm
erozyonlarıyla her bir vadiye sürüklenip gitti... Mesela, Karl Marks bir Yahudi’dir;
ortaya attığı komünizm, kapitalizm karşısında ilk bakışta iyi bir alternatif gibi
görünür ama esasen o, balın içine karıştırılmış öldürücü bir zehirdir...”25 yazar
kitaplarının birinde. 4 Aralık 2001 tarihli “Müşterek Nokta” başlıklı yazısında da
Gülen bu ideoljik düşmanlıkla hayata geçirilen derneğin nasıl açıldığını şöyle
anlatır: “...Ve yine bu devreye ait bir teşebbüs de Erzurum’da Komünizmle
Mücadele Derneği’ni açma teşebbüsümüz oldu. O güne kadar sadece İzmir’de
vardı. İkincisi de Erzurum’da bizim gayretlerimizle açılacaktı. İsmi Ali’ydi, bir
arkadaşı İzmir’e gönderip tüzük getirttik. Derneği kuracaktık. Ben bir vaazdan
sonra anons ettim ve gençlerle Caferiye Camiinin önünde toplandık. Gayemiz
komünizme karşı örgütlenmekti. Dernek ve cemiyet işlerinden anlayan bir akrabam
vardı. O gelip bizi uyardı, bize yol gösterdi... Tabii, o gün için içimizde kanunları
bilen de yoktu. Zaten Erzurum’daki arkadaşlar da, benim derneklerle bu kadar içli-
dışlı olmamı biraz fazla buluyorlardı. Benim hareketlerimden rahatsız oldular. ‘Bu
Komünizmle Mücadele Derneği’ de nerden çıktı? Sen, ‘Nurları oku. Bundan iyi
mücadele olmaz.’ dediler. Daha sonra da ‘Meğer biz yanılmışız’ diyecekler ve

25
Fethullah Gülen, Fasıldan Fasıla-1

25
Komünizmle Mücadele Derneğini onlar kuracaklardı. Fakat o gün için benim
teşebbüslerim yadırganıp tenkit konusu yapılıyordu…”26

Gülen’in kaleminden askere methiye

1979 yılında, devlet elden gidiyor diye fetvalar veren Gülen, devletin bütün
kurumlarını siyasal sürece müdahale etmeye çağırıyordu. Elbette ki göreve
çağırdığı kurumların başında da asker geliyordu. Sızıntı Dergisinin 1979
Haziran’ında yayımlanan “Asker” başlıklı yazısında, “Her milletin tarihinde askeri
bir tepe varlıktır... Bir de anadan doğma asker-millet vardır. O, asker doğar,
askerlik türkülerinden ninniler dinler ve asker olarak ölür. Âşıktır askerliğe, serhat
boylarına, akına ve kavgaya... Onun süngüsü, yüz defa iniltimizi dindirdi ve
ateşimize su serpti. Yakın tarihimizde dahi kaç defa onda mazinin tebessüm eden
çehresini ve yıldırımlaşan celadetini gördük... Eğer, atik davranıp da yıllardan beri
hazırlanan karanlık emellerin önüne geçilmeseydi, bütün bir millet olarak inkisar
içinde ağlamadan başka çaremiz kalmayacaktı. Tuğa selam, sancağa selam ve
ölçülerimiz içinde onu tutan yüce başa binlerce selam...” diyordu.27

12 Eylül darbesine alkış

Derken beklenen ve Gülen’in de istediği olmuş, darbe gerçekleşmişti. Cemaatin


Sızıntı’sı, 12 Eylül darbesini de Ekim 1980’de yayımlanan Gülen’in imzasını
taşıyan “Son Karakol” başlıklı yazısında belirttiği gibi büyük bir sevinçle alkışlar:
“Millet teknesi, sağa sola yalpa yapan bir vapur gibi, batması her an mukadder
görünüyordu. Dillerde binbir yabancı türkü, dudaklarda binbir öldürücü şarap…
Kimi erotizmle sarhoş, kimi libido ile kimi existansiyalizmden meded umuyor, kimi
hezeyan felsefesine dilbeste… Tatmin edilememiş, doyurulamamış ve hatta
terkedilmiş bir neslin, çeşitli kamplara ayrılması ve birbirini kıran kırana
öldürmesi gayet normal değil mi?.. Bu güne kadar onun iç inkırazını sezebildik mi?
Onu soysuzlaştıran sebeplere inebildik mi? Halbuki, ona canavarlık öğreten
tiranlar karşısında, siyanet meleği gibi onun yanında olmalı değil miydik…
Yıllardan beri, binbir saldırı ile rehnedar olmuş bir bünye, böyle hemen bir
mualece ile iyi edilemeyeceği de muhakkaktı. Daha köklü ve daha gönülden bir
hareket gerekliydi ki, milli bünyeyi kemiren yıllanmış seretanlar (kanser) berteraf
edilebilsin. Ve işte şimdi, binbir ümit ve sevinç içinde, asırlık bekleyişin tuluû
saydığımız, bu son dirilişi, son karakolun varlık ve bekasına alamet sayıyor;
ümidimizin tükendiği yerde, Hızır gibi imdadımıza yetişen Mehmetçiğe bir kere
26
http://tr.fgulen.com/content/view/3163/157/
27
Sızıntı Dergisi sayı 5

26
daha selam duruyoruz… Sahnenin bu rengârenk aldatıcılığı, ortalığı inleten valsin
korkunç uyutuculuğu ve kostümün göz bağlayıcılığı karşısında, oynanan oyunun
gerçek yüz ve vahşetini ilk sezen, son karakolun kahraman bekçileri oldu. Bu
sezme, ümit dünyamızda yeniden kendimize gelmemizi ve kendi kendimizi idrak
etmemizi temin etti. Aslında buna bir sezme demek de uygun değildir. Bu, düşmanı
kıskıvrak yakalama ve bir zaferdir. İçtimâî bünyenin, haricî bir kısım erâciften
temizlenme, arındırılma ve aslına ircâ zaferi. Bu zafer, kendinden ümit edilenleri
getirdiği takdirde, Türk’ün zaferler hanesinde en muallâ yeri işgal edecektir. Böyle
bir ilk tefahhüs ve sezişe, başka bir yazımızda selam durulmuş ve gaziler ocağının
yiğit eri Mehmetçiğe teşekkürler sunulmuştu.”28

6 yıl kaçak yaşadı!

Alkışlar tuttuğu bu darbe döneminde, İzmir Bornova’da vaiz olan Gülen iddiasına
göre şartlarının ağırlaşması üzerine görevini istediği gibi yapamadığı gerekçesiyle
sürekli doktor raporları alarak görevine gitmiyordu. Derken 1980 Kasım ayında
tayini Çanakkale’ye çıksa da yine doktor raporuyla görevine başlamadı. 20 Mart
1981’de vaizlik görevinden istifa etti. Burada ilginç olan ise 12 Eylül darbesinin
ertesi günü gözaltına alınacaklar listesinde adı bulunan Gülen hakkında arama
kararı bulunmasıydı. Ülkede darbeyi gerçekleştirerek devlet yönetimine el koyan
cunta kendi memurunu arıyor ama bulamıyordu. 1 milyondan fazla kişinin
gözaltına alınıp tutuklandığı bir süreçte bir türlü bulunamayan Gülen iddiasına göre
1986 yılına dek Anadolu’yu dolaştı. Derken 12 Ocak 1986’da Burdur’da gözaltına
alındı: “12 Eylül dönemiydi ve Fethullah Gülen, gözaltına alınması gerekenler
listesindeydi… İzmir’deki Güney Deniz Saha Komutanı Koramiral Fahrettin İçmiz,
Gülen’i tanıyordu. Fakat 12 Eylül 1980 ihtilalinden kısa süre önce bu komutan
Ankara’ya tayin oldu. Bu komutanın İzmir’den ayrılması Gülen için sıkıntılı bir
dönemin başlangıcı oldu. Çünkü İzmir’deki bir tugay komutanı olan Tuğgeneral
Hayri Terzioğlu Gülen’e karşı önyargılıydı ve ihtilal gecesi kaldığı eve baskın
düzenledi. Böylece ihtilalin ertesi günü Sıkıyönetim emri ile aranan bir kişi
durumuna düşen Gülen, ihtilal şartlarında uzun süre cezaevinde kalırım endişesiyle
teslim olmadı. Ankara’da Milli Güvenlik Konseyi Genel Sekreteri Orgeneral
Haydar Saltık’ın yardımcısı Tuğgeneral Hasan Sağlam devreye girdi ve Gülen için
İzmir’deki komutan Terzioğlu’nu aradı. Ancak daha sonra tümgeneralliğe terfi
eden Terzioğlu’nun Gülen’e karşı tutumunda bir yumuşama olmadı… Böylece altı
yıl boyunca aranan Gülen bu süreçte hep Türkiye’deydi, hiç yurtdışına çıkmadı.
Nihayet 12 Ocak 1986 günü Burdur’da, gözaltına alındı. Bunun üzerine dönemin
Başbakanı Turgut Özal devreye girdi. Özal’ın, ‘Memlekette hala sıkıyönetim mi

28
Sızıntı Dergisi, sayı 21

27
var. Bir suçu varsa mahkemeye sevk edilsin, suçu yoksa serbest bırakılsın’ demesi
üzerine bir gece Burdur Emniyeti’nde gözaltına alınan Gülen ertesi gün İzmir’e
götürülüp serbest bırakıldı.”29

Altın Nesil ülküsü

AKP iktidarıyla demokrasinin geleceğine inanan hayaller kuran kimi aklı


evvellerin, cemaatinin desteğiyle de yürütülen Ergenekon soruşturmaları vesilesiyle
askerin geriletmesini de sağladığı için neredeyse demokrasi kahramanı ilan ettikleri
Gülen’in 1980 darbesine de bu kadar sevinmesinin ardındaki neden kuşkusuz ki
önünün açıldığını görmektendi. Hoca Efendi, daha sonra kendisine düşman olacak
askerin boşalttığı meydanda eğitim hamlesini de başlatır böylece. Dini
hassasiyetleri kullanıp, “Çocuklarınızı bedava ve millî değerlerinize bağlı olarak
okutmak istiyorsanız bize verin” ajitasyonuyla alıp şimdi her biri Türkiye’yi
yönetenlerin arasında olan kadrolarının yetişmesini sağlar. Çünkü Gülen’in her
daim gözyaşları içinde dile getirdiği “Altın Nesil” yaratma ülküsüdür.
Fethullah Gülen’in, 1975’te İzmir’de düzenlenen “Altın Nesil” başlıklı konferansta
yaptığı konuşmada, “....Yunanlı bir şey bekler: O dünyayı kirden, pastan
kurtaracak bir Heraklit bekler. Hristiyan insanlığı kurtaracak Mesih intizar
etmektedir. Alevî de bir gayb imam, ‘muntazır imam’ beklemektedir. Biz de bir şey
bekliyoruz. Eğer onu beklememizde Allah nezdinde bir mahsur yoksa; hem içini,
hem dışını fetheden ‘altın nesil’ bekliyoruz. Daha doğrusu biz kimseyi
beklemiyoruz, ‘altın nesil’ olmayı düşünüyoruz” diye anlatır ülküsünü. Bu sözlerin
üzerinden 35 yıl geçti. Gülen, bu süre boyunca kimi zaman konuşmasında, kimi
zaman şiirinde durmadan, usanmadan ve soyadına inat her bahsi geçtiğinde hep
ağlayarak, “Altın Nesil” diye adlandırdığı bu hayalinden bahsetti. “Örnekleri
Kendinden Bir Hareket” isimli kitabında, “yolları gözlenen bir nesil” dediği, her
biri Işık Evleri’nde yetişen ve hareketin hedefleri doğrultusunda çalışan bu
gönüllüler “Işık Süvarileri, Kur’an Nesli, Hakk Aşığı, Fecir (Tan) Süvarileri” gibi
adlarla ansa da bu projenin en yaygın bilinen adı hep “Altın Nesil” oldu. Sürekli
olarak maarifin vaat ettiklerine güvenmeyip kendi iradelerini yaratmaları gerektiği
konusunda Sızıntı dergisinden okuyucularına, vaazlarından müritlerine
sesleniyordu. Bir gün, Sızıntı Dergisinin 1992 Şubat sayısında yer alan “Işık Evler
2” başlıklı yazısında artık altın neslin üretildiği okulların hayalinden değil,
gerçeğinden, “Işık Evleri”nden bahsetti: “Bu ülkede yıllar ve yıllar matemle
inlemeye itilmiş nesiller, rûhlarındaki kasvetleri dağıtıp tali’lerinin önünü kesen
karanlıkları yırtacak ve onları alıp aydınlıklara çıkaracak fevkalâdeden bir inâyet

29
Faruk Mercan, Fethullah Gülen, Doğan Kitap

28
eli düşleyip durmuşlardı. Işık evler, gökler ötesine açık o nûr efşân iklimleriyle,
hülya ve ümit, tahassur ve hicran, ızdırap ve hafakan dolu bütün sinelerin böyle bir
beklentisinin cevabı oldu. İşte bu dönem, dev nebülözler gibi, her yana kollarını
salmış bulunan ışık komplekslerinin, bütün zulmetleri bir bir yırtma, topyekûn
karanlıklarla hesaplaşma, inanan insanlar arasında her türlü alâkaya merkez,
bütün rûhanî zevklere kaynak, umum ma’nevî ihtiyaçlara mercî ve her seviyedeki
insanı, aklî, rûhî, kalbî ve hissî beklentileriyle kucaklama dönemidir.”30

İlk göz ağrısı Yamanlar Koleji

Gülen, tokadını yemese de dersini çıkardığı darbeye giden süreçten öğrendiklerini


cemaatine de aktarıyordu. Fethullahçılar, ne komünistlerle ne de devletle
çatışmayıp kan akıtmayacaktı. Çünkü nihai hedefe sadece dört bir yanda örgütlü bir
eğitimle dini hassasiyeti kuvvetli, mütedeyyin kadrolar yetiştirerek de ulaşılabilirdi.
Bunun yolunu açan da Turgut Özal oldu. Yukarıda da belirttiğimiz gibi 1980
darbesi sonrası yükselen dinci-gerici fikri akımlar içinde Fethullahçılar mayası en
iyi tutan örgüttü. Bunda hem darbe döneminin hem de Turgut Özal liderliğindeki
sözümona sivil ANAP iktidarı döneminin tüm nimetlerinden faydalanmasının etkisi
de yadsınamaz bir gerçek elbet. Zaten biyografisinde de Gülen, 12 Eylül 1980’den
bir hafta önce, son kez vaaz verdiği camiye kendisini dinlemeye Turgut Özal’ın
geldiğini, sonra da başbaşa konuştuklarını anlatmıştı.31 İşte o Özal 1986′da
Başbakan iken, açılışını Cumhurbaşkanı olarak Kenan Evren’in yaptığı “Kendi
okulunu kendin yap” kampanyasını başlatmıştı. Özal vakıfların, derneklerin de özel
teşebbüs olarak okul açabilmesi için yasal düzenlemeye gidince, Gülen’in İzmir
Bozyaka’da imamlık yaparken yakından ilgilendiği Kuran kursu öğrencileri için
1977’de açtığı yurt, Yamanlar Koleji adıyla okula çevirerek yıllar sonra tüm
dünyaya yayılacak okullar zincirinin de başlangıcı oluyordu. Sonra halkaların
devamı geldi. Ömer Laçiner Birikim Dergisi’nde Ağustos 1995’te yayımlanan,
“Postmodern Bir Dinî Hareket: Fethullah Hoca Cemaati” başlıklı yazısında Gülen
okullarına ilişkin yaptığı değerlendirmede şöyle yazıyordu: “Fethullah Hoca ve
çevresi için devletin ve toplumun sinir merkezlerini, hayati faaliyetlerini, kısaca en
genel anlamıyla yönetim ve yönlendirme ağını oluşturacak gayet seçkin bir
kadroyu yetiştirmek, onların nezdinde iktidarı elde etmenin öncesinde kesinlikle
tamamlanmış olması gereken bir etap, iktidar olmanın önkoşuludur. Hatta bu koşul
henüz gerçekleşmemişken iktidarı elde etmenin vahim bir yanılgı olduğunu
düşündüklerini dahi söyleyebiliriz.”32

30
Sızıntı Dergisi, Şubat 1992, Sayı 157
31
http://tr.fgulen.com/content/view/3499/5/
32
Birikim Dergisi, Sayı 76

29
Yani Gülen, nihai hedefine ulaşma yolunda yetiştirilecek ve Altın Nesil olarak
tanımladığı geleceğin ülkeyi yönetecek ve böylece kendi mutlak iradesini de
sağlayacak İslamcı kadroları bu okullarda yetiştirilecekti.

28 Şubat ve Fethullah Gülen

Gülen hareketi 1990’lara gelindiğinde doğduğu fikri akımın, Nurculuğun bile


önüne geçen en büyük dini topluluklardan biri oldu. Siyasal İslam legal alanda
yükseldikçe Fethullahçılar da daha bir görünür olmaya başladı. Turgut Özal’ın
açtığı yola sosyalistler hariç yelpazenin her yanında bulunan diğer siyasetçiler de
girmekte zorlanmayınca medyada Gülen adının ünlü politik şahsiyetlerle birlikte
anılmasıyla daha sık karşılaşır olundu. Öyle ki lideri olduğu cemaat günün
şartlarına göre Bülent Ecevit’i bile desteklerken İslami partileşme sürecinin mimarı
Necmettin Erbakan’a sırtını dönerek 28 Şubat 1997 darbesinin yanında saf
duracaktı.
AKP iktidarıyla birlikte yürütülen ve Türkiye’de bir derin devlet temizliği
yapıldığına inanmamız istenen Ergenekon soruşturmalarının bugün itibarıyla
geldiği nokta devletin bağırsak temizliğinden çok 28 Şubat’ın rövanşıdır aslında.
İlginç olan ise bu rövanşist operasyon ve soruşturmaları yürütenlere yönelik
Fethullahçılık suçlamaları yapılmasıdır. Konunun ilginçliği Fethullah Gülen’in 28
Şubat darbesinde takındığı tutumdan kaynaklanmaktadır. Çünkü 28 Şubat’a İslamcı
kesimden destek verenlerin başında, kuşkusuz ki ABD menşeli ılımlı İslam’ın
temsilcisi Fethullah Gülen Cemaati bulunuyordu. 12 Eylül darbesini de alkışlarla
karşılamış olan Gülen, askerden kendisinden daha fazla yararlanmasını ister
sözlerle adeta cadı avı yaşanan o karanlık günlere ilerlenirken 28 Şubat sonrasında
televizyon ekranlarında MGK’nın ağzından Erbakan’a sesleniyordu. Bir televizyon
kanalındaki programa konuk olan Gülen’in söylediği “Hükümet gitsin” sözleri
ertesi gün tüm gazetelerin manşetindeydi. Erbakan hükümetinin beceremediğini
söyleyerek gitmesi gerektiğini vurgulayan Gülen programda şunları söylemişti:
“Şimdi Türkiye’yi idare edenler, ekonomi ve anarşi konusunda ve dış politikada
başarılı olsalar da, muhalefetle iyi geçinmeyi becerememişlerdir. Dini, şov
malzemesine çevirip istismar etmişler ve ülkeyi gerilime sürüklemişlerdir.
Türkiye’de Kâhtı Rical (yetişmiş ve yetenekli yönetici) kıtlığı çekilmektedir. Bu
hükümet derhal bırakıp gitmelidir...
Şeriat Kur’an’da sadece bir yerde geçmektedir. Şeriatın % 95’ni oluşturan iman,
ibadet ve şahsi muamelat kısımlarını bugün Türkiye’de tatbikini engelleyen bir
durum yoktur. Geri kalan %4-5 kadarı da hukuk kısmıdır ki bu sadece idarecileri
ilgilendirir. Fertle alakalı değildir...
Kesintisiz 8 yıllık eğitim zannedildiği gibi bir tehlike değildir. İsteyen ortaokuldan
sonra da İmam Hatip’e gidebilir. Bu girişim şer gibi görünse de ileride belki de

30
hayırlara vesiledir. Sadece Erbakan’ın Başbakanlığı döneminde tek bir İmam
Hatip açılmamıştır. Bu bir nasip meselesidir. Diğer bütün başbakanların
döneminde açılmıştır. Şu anda İmam Hatip’lerde ihtiyacın çok üzerinde bir yığılma
görülmektedir. Bu ihtiyaç fazlası farklı merkezlere yönelerek rejim için tehlike arz
edebilir. Rejimi korumakla görevli kurumların haklı hassasiyeti de bu yüzdendir.
Cumhuriyet ve laiklik şimdiye kadar hiçbir dönemde bu denli tehlikeye girmediği
için, onu korumakla görevli kesimler, haklı olarak sesini yükseltmektedir.
Millî Güvenlik Kurulu bir anayasal kurumdur ve kendi İçtihatları gereği ülke ve
rejim için tehdit ve tehlike gördükleri hususlarda tedbir ve teklif getirmeleri elbette
sorumlulukları gereğidir ve bu içtihatları yanlış bile olsa kendilerine sevap getirir.
Bu konuda daha çok söylenecek söz vardır. Ama toplumun bazı kesimleri bunları
hazmetmeye henüz hazır değildir.”33(Buraya gazete küpürü eklenebilir)

“28 Şubat, Türkiye’de demokrasinin yerleşmesini de hızlandırdı”

Yine Zaman gazetesi yazarlarından İsmail Ünal’ın, kendisiyle yaptığı söyleşi


kitabında da Gülen, “28 Şubat, ülkenin daha iyi bir noktaya gelmesi adına
Türkiye’de bazı süreçleri geciktirdi mi?” sorusunu, “Geciktirmedi; aksine
hızlandırdı. Hatta 28 Şubat, Türkiye’de demokrasinin yerleşmesini de
hızlandırdı”34 diye yanıtlıyordu. 28 Şubat darbesinin 4. yıldönümünün hemen
ertesinde Zaman gazetesi yazarlarından ve aynı zamanda cemaatin Türkiye’deki
sözcüsü konumunda bulunan Hüseyin Gülerce köşesinde şöyle yazıyordu: “Şimdi
biraz şaşırtıcı gelecek; ama böyle bir zamanda 28 Şubat her iki bakımdan da
yararlı oldu. Hem içte ve dışta rahatlama sağlayarak olumlu değişimi hızlandırdı,
hem de samimi, mazbut büyük İslami çoğunluk ile İslamcı adını lekeleyen,
kullanan, yüce dinimizi vahşete alet etmek isteyen zavallıları ayırdı. Hem ‘siyasal
İslam’ diyenlerin gözü açıldı, hem milletimizin gözü açıldı. İslamcı kesim artık şunu
anladı. Din siyasete alet edilmemeli...”35

Susurluk ve Gülen

AKP’nin ikinci kez tek başına iktidar koltuğuna oturmasından sonra başlatılan
Ergenekon soruşturmaları sırasında ordunun birbiri ardına ortaya çıkan darbe
planlarıyla TSK’nin halk nezdindeki itibarı yerlerde sürünmeye başlamıştı.
İtirazlara ve muhalefetlere rağmen kararlı bir şekilde yürütülen ve bir noktadan
sonra eleştirilemez hale gelen Ergenekon soruşturmalarına en çok sevinen kesim
kuşkusuz ki cemaat yanlılarıydı. TSK o güne dek görülmemiş biçimde eleştiriliyor,
33
Kanal D, 17 Nisan 1997 Yalçın Doğan’la Güncel programı
34
İsmail Ünal, Fethullah Gülen’le Amerika’da Bir Ay, Nil Yayınları
35
Zaman Gazetesi, 29 Şubat 2000

31
haklı olarak her türlü hukuksuzluğu sorgulanabiliyordu. Liderleri Gülen’in, 28
Şubat darbesi sırasında ordunun yanında saf tuttuğunu “unutan” cemaatin
kalemşorları da her fırsatta 28 Şubatta nasıl mağdur olduklarından dem vuruyordu.
Hâlbuki benzer bir süreç Susurluk skandalı sırasında da yaşanmış, başlatılan
soruşturma ve araştırmalar kışlanın kapısına kadar gidebilmiş ve o noktadan sonra
kesintiye uğramıştı. Hoca Efendinin bu konudaki görüşleri de Kutlu Esendemir’in
haberinde yer alacaktı: “29 Mart 1997’de cemaatine ait Samanyolu
Televizyonu’nda katıldığı ve daha sonra da Dr. Osman Özsoy tarafından
‘Fethullah Gülen Hocaefendi ile Canlı Yayında Gündem’ adıyla kitaplaştırılan
konuşmalarında Gülen şu görüşleri savunuyordu:
‘Susurluk bir meselesi bir ayıptır. Bunun üzerine gidilmeliydi. Fakat üzerine
gidilirken aynı zamanda düşünülmeliydi. Devletin de içtihat hataları içinde
bulunan bir hadiseyse, o hadise teşhir masasına yatırıldığında devleti, devletçiliği,
devlet mülahazasını da delme söz konusu olabilirdi. Bu meselenin açıktan açığa
yürütülmesi iyi bir devletçilik anlayışıyla telif edilebilir miydi? Susurluk’la bir
cinayet işlenmiş, bir toplum suçu işlenmişse şayet bunun örtbas edilmesini ben de
istemem. Fakat üslubu her zaman, her yerde, her platformda münakaşa edebilirim.
Bunun temelinde bizim milli birliğimize, milli bütünlüğümüze devlet telakkimize
eğer dokunacak bazı şeyler varsa, bu kapı aralanmamalıydı.
O kapıdan girilince şayet askere olan güvenimiz sarsılacaksa, güvenlik
kuvvetlerine güven sarsılacaksa, meclise olan güven sarsılacaksa, insanlara olan
güven sarsılacaksa, bunun üzerine biraz daha farklı bir yöntemle gidilmeli ve
mesele öyle çözülmeliydi. Suçlular ortaya çıkarılmalı ve ceza verilmeliydi. Medya
savcı olmamalıydı, hâkim olmamalıydı. Bir üslup hatası yapıldı. Bilemiyoruz biraz
da reyting endişesi var mıydı? O kadar seyirci ben de bulayım mülahazası oldu.
Vatansever insanların böyle önemsiz, basit mülahazalardan dolayı devletin
temelini sarsabilecek devlet mülahazamızı delebilecek teşebbüslere gireceğine
ihtimal vermek istemiyorum.’”36 (Buraya Ergenekon süreciyle birlikte
demeçlerindeki değişimi vurgulamak babında “bu işte bir gariplik var” demesi
yerleştirilebilir)

Cemaat küçük bir devlet oldu

Fethullahçılar 1980’ler boyunca baskıyla karşılaşmadıkları için fikren, iş


yaşamında da adeta masonik bir ekonomik örgütlenme modeliyle kendilerine yer
buldukları için “küçük hayırlarla” ekonomik olarak hayli yol katedip “büyük
finanslar” elde etmeyi başardılar. Finans ve banka sektöründen tutun da
metalürjiden otomotiv sanayisine, enerji üretiminden kimya sanayine, gıda

36
Habertürk gazetesi 8 Mart 2009

32
sanayisinden hizmet sektörüne kadar birçok alanda faaliyet yürüten cemaatçiler
1990’lardan itibaren de azımsanmayacak bir parasal güce hükmetmeye başladı.
Fethullah Gülen’in 1966 yılında İzmir Kestanepazarı’nda Diyanet görevlisi bir
imamken başlattığı hareketin günümüzde özellikle finansal hacmi konusunda net
bir bilgi yok. Kendileri açıklamadığı müddetçe kimse de bilemeyecek. Elbette ki
bunda cemaatin finansal kaynaklarının şeffaf olmaması da etken. Belli bir hiyerarşi
içinde hareket eden cemaat, mahallelar bazında bile Türkiye’nin hemen her yerinde
örgütlü. Bu örgütü oluşturan en küçüğünden en büyüğüne dek her birimin en
becerikli ve eğitimli olanlarının arasından seçilen “imam” diye adlandırılan
sorumluları ve yörenin esnaflarından oluşan mütevelli heyetleri de bulunuyor.
Zaten cemaatin ilk ortaya çıktığı günden bu yana finans kaynaklarının bel kemiğini
de “himmet” adı altında yapılan esnaf bağışları oluşturuyordu.37 Artık, “alaylı”
diyeceğimiz bir kuşağı geride bırakan cemaatin şu anki görünen yüzünü temsil
eden “eğitimli” kuşağın son yıllarda birbiri ardına açtığı şirketler ve holdinglerle
bağlı bulundukları bu hareketi artık kâr eden bir yapıya dönüştürdüğü de kesin.
Adını koymak gerekirse Gülen hareketi, milyonlarca ortağı bulunan, finansal
büyüklüğünü kimsenin söyleyemediği ulus ötesi bir “cemaat holdingi” haline geldi.
Öyle ki güçlü finans kaynakları ve sermaye birikimleriyle Türkiye ekonomisi
üzerinde ciddi bir ağırlığa sahip olan İslamcı sermaye gruplarının içinde özellikle
Gülenciler ekonomik olarak İslamcı tekel haline geldi. Günümüzde cemaat
bağlantılı şirketlerin zenginliği sadece tahmin edilebiliyor. Dünyanın birçok
ülkesine yayılan okullar üzerinden yürütülen misyonerlik faaliyetleri ve gönüllülük
çalışmaları eliyle Gülen cemaati küresel ölçekte ciddi bir toplumsal ve siyasal güç
elde etti. Türkiye’yle en çok ilgilenen ve Türkiye’nin de en çok ilgilendiği iki
başkentte Washington ve AB’nin kalbi Brüksel’de lobi çalışmaları yürüten
ekonomik ve siyasi grupları bulunan cemaat; dünyanın birçok yerinde televizyon,
gazeteler ve dergilerden oluşan medya organları, finans kuruluşları, üniversiteler de
dâhil olmak üzere çoğu burslu olmak üzere 2 milyondan fazla öğrencisi bulunan
okul, yurt ve darshaneleriyle38 küçük bir devlet gibi çalışıyor aslında. Gülen

37
Prof. Doğu Ergil’in hazırladığı Timaş Yayınlarından çıkan “100 Soruda Fethullah Gülen ve Hareketi” kitabında
yer alan, “Hareketin finans kaynakları nelerdir? Bağışlar şeklinde başlayan kaynak temini, küresel bir etkinlik ağını
şu anda nasıl ayakta tutmaktadır?” sorusuna Gülen şu yanıtı veriyordu: “Bu projenin arkasında Türkiye’nin bütün
köy, kasaba, ilçe ve illerindeki hayırsever insanların desteği ve ülkemizin en gözde üniversitelerinden mezun olarak
burs miktarı bir maaşla çalışan gencecik öğretmenlerin alın teri var. Benim sadece müşevviki bulunduğum bu
gayretlerin bir halk teşebbüsü olduğunu ve ‘değirmeninin suyu’nun da Anadolu’nun tertemiz bağrından geldiğini
aslında herkes çok iyi biliyor. Ne var ki, bu Anadolu pınarını istedikleri yöne akıtamayanlar kıskançlık, haset ve
kinle onu kurutmaya çalışıyorlar.”
38
Fethullah Gülen, Ankara 2 Nolu DGM’deki davasında avukatlarının yazılı olarak sunduğu savunmada, “Adıma
izafe edilen okullarla ilgili olarak sadece belirli kişilerle değil bütün topluma yönelik biçimde vatandaşlarımızın
eğitim-öğretim alanında yatırım yapmalarını tavsiye etmekten başka bir münasebetim olmadığı ortadadır.
Türkiye’deki özel okulların sahiplerinin kimler olduğuna ilişkin bilgiler, bu okulların kurulmasına izin veren ve
onları denetleyen resmi makamlardan, okulların ait olduğu şirketlere ilişkin ve herkese açık olan ticaret sicillerinden

33
cemaatinin mali gücünün halkı etkilediği kadar, pek çok okumuş yazmış insanı,
entelektüeli, solcuyu, muhalifi, ulusalcıyı etkilemesinde bu iktisadî gücün rolü
olduğunu da akılda tutulması gereken bir anekdot olarak kaydetmek fayda var.

Medyanın önemi

Cemaatin en etkin olarak yer aldığı sektörlerden biri de medyaydı. Uzun yıllar aylık
ve haftalık olarak yayınlanan dergiler aracılığıyla politik sürece dâhil ya da müdâhil
olmaya çalışan cemaatin Sızıntı dergisiyle başlayan, aradaki bir iki ufak dergiyle
birlikte Zaman gazetesiyle süren yayıncılık hayatları da 1990’larda patlama yaptı.
Çok hızlı ve ciddi bir gelişme eğilimi gösteren ancak mevcut yayın politikasının bu
gelişime ayak uyduramadığını fark eden cemaat yeni ve sürece uygun politikalar
üreterek toplumsal gelişmelere hâkim olmak ve yön vermek için öncelikle var olan
gazete ve dergilerinde içerikten yayın politikasına dek ciddi değişikliğe gitti.
Hemen ardından da Samanyolu ve Kanal 7 başta olmak üzere birçok televizyon
kanalı, radyo istasyonu, dergiler, yeni gazeteler ve gelişen teknolojiyle birlikte
internet sitelerini de medya ağına kattı.39 Çünkü medya hem gündelik politik sürece
müdahale etmede hem de psikolojik savaşın yürütülmesinde, dezenformasyon ve
bilgi kirliliği yaratılarak toplumu yönlendirmede de çok önemli bir araçtı. AKP
iktidarının kimi zaman azgın bir totaliterlik sergileyerek sadece kendi yandaşları ve
Fethullahçıların hâkim olmasını istediği medya sektörünün, 2010 yılına
gelindiğinde yarıdan fazlası bu zihniyetin eline geçmişti. Kalanlarsa zaten medya
sermayesinin çetrefilli yapısı ve hükümetlerle girdiği akçeli işler ve vergi
kaçakçılığı gibi defoları nedeniyle sesini çıkaramaz hale geldi.

AKP iktidarıyla gelen sıçrama

Türkiye’deki politik gücünü, daha görünür olduğu 1990’lı yıllardan itibaren


genelde iktidara aday kimi partilere sağladığı destekle arttıran ve dolayısıyla
mevcut gücüne ulaşan bu yapı, desteğinin karşılığını da her zaman gördü. Gülen
hareketi daima ülkenin hem görünürdeki hem de gerçekteki “iktidarına” yakın
durmayı seçti. Refah Partisi ve lideri Necmettin Erbakan’ı iktidardan indiren 28
Şubat sürecinde faydalanılan isim olan Fethullah Gülen, kendisiyle işi biten askerin
gücünü tırpanlamak istemesiyle aleyhinde açılan bir dava nedeniyle ABD’ye

kolaylıkla öğrenilebilir. Buralarda yapılacak araştırma ve incelemelerde şahsımın herhangi bir okul ya da eğitim
kuruluşuna sahip olmadığı ortaya çıkacaktır” dedi.
39
Fethullah Gülen, Ankara 2 Nolu DGM’deki davasında avukatlarının yazılı olarak sunduğu savunmada bu konu
hakkında da, “Bir medya grubunun, finans, sigorta vs. gibi ticari şirketlerinsahibi olduğum doğur değildir. Toplumda
bazı insanların tavsiye ve düşüncelerime daha fazla itibar edip, o yönde faaliyet göstermesi, benim ne onlarla ne de
onların kurdukları ticari, mali kuruluşlarla hususi bir alakamın bulunduğu manasına gelmez” dedi.

34
“hicret” etmek zorunda kaldı. Askerler 28 Şubat’tan sonra bin yıl sürecek bir
döneme girildiğini söylese de iktidardan indirdiği RP’nin küllerinden doğan
AKP’yle siyasal İslam 2002 yılında yeniden, hem de tek başına iktidar oldu.
Erbakan’a rağmen kurulan bu partinin iktidar olmasında, İslamcı hareketin devlet
içerisinde örgütlenerek iktidarı ele geçirme stratejisinin en iyi uygulayıcılarından
olan Gülen cemaatinin verdiği destek önemli bir rol oynadı. AKP’nin iktidara
gelmesini ve sonraki seçimlerde iktidarda kalmasını sağlayacak cemaat oylarına
duyduğu ihtiyaç, cemaatin de devlet kadrolarında örgütlenmesini sağlayacak
iktidara olan ihtiyaçla birleşince bu pragmatik çıkar ilişkisi devletin idari yapısında
yıllardır süregelen örgütlenmenin AKP iktidarıyla hızlanmasını da sağladı. Aynı
zamanda ekonomik ve sosyal alanda da aktif olan cemaat üyelerinin ilişkileriyle de
kamusal alanda daha fazla görünür olan Gülen cemaati, Ergenekon
soruşturmalarının en olumlu sonucu olarak askerin demokratik siyaset alanından
kısmen de olsa çekilmesinin yarattığı boşluğu da değerlendirerek son yıllarda
Türkiye’nin iç politikasında ciddi bir etkinliği olan bir güç haline geldi. AKP
iktidarının sistem içerisinde örgütlenmede ciddi bir avantaj yarattığı İslamcı
akımlar bütün bakanlıklarda kadrolaşmasını en tepeden en alta kadar tamamladı.
Başta Milli Eğitim ve İçişleri Bakanlığı olmak üzere Sağlık, Ulaştırma, Bayındırlık,
Tarım ve Köyişleri ve hatta son dönemde sol gelenekten gelen Ertuğrul Günay’ın
başında bulunduğu Kültür Bakanlığı ile bunlara ait bütün genel müdürlüklerin,
bölge ve il müdürlüklerinin çok önemli bir kesimi değiştirildi. Atananların tamamı
İslamcı gelenekten gelen kadrolardı. Yapılan tasfiyelerle gönderilenlerin yerine
gelenler ise geçmiş dönemlerde İslamcı oldukları iddiasıyla görevden alınan
bürokrat ve memurlardı.

Örgütlenmenin adresi Emniyet

Üst düzey bir emniyet müdürünün iddiasına göre 5 milyonun üzerinde yetişkin
mürit ve milyarlarca dolarlık bir finansal gücü ellerinde bulunduran
Fethullahçıların en büyük özelliklerinden birisi de Türkiye’de en fazla dershane ve
okul sahibi olmaları. Zaten “Altın Nesil” adını verdikleri proje, eğitim yoluyla
Türkiye’nin idari yapısında yer alacak kadroların yetiştirilmesi anlamına geliyordu.
Günümüzdeki mevcut duruma bakınca başarılı olmadıklarını da kimse iddia
edemez. 1980 darbesi dönemde dini hassasiyeti bulunan ama bu hassasiyetin
derecesini iktidara karşı hiçbir zaman belli etmeyen kadrolar yavaş yavaş ama
giderek fazlalaşarak bürokrasinin içinde yer almaya başlamıştı. 1980’lerin
ortalarından itibaren de örgütlenilmek istenen alanların içinde en çok öne çıkan
adres Emniyet oluyordu. Ve bu kurumda, hem yatay hem de dikey olarak,
sistematik bir biçimde örgütlenmeye çalışan tek yapı Fethullahçılardı. Cemaatin her
daim sızmak istedikleri yer olan TSK içinde istedikleri biçimde bir yapısal

35
örgütlenme kuramamaları üzerine ülkenin ikinci silahlı gücü olan Emniyete el
attılar. Buradaki örgütlenmenin başladığı yer de, cemaatin eğitimle örgütlenme
modeline uygun olarak Polis Kolejleri ve Polis Akademisiydi. Okullarda cemaatçi
öğrenci imamlar ve hocaların koruma zırhında eğitilen öğrenciler mezun
olduklarında da “cemaatin görevlendirdiği” birimlerde kadrolaşmaya devam etti.

Emniyet cemaatin silahlı birimi mi?

Kimi zaman kendilerin gizlemek zorunda kalsalar da, haklarında soruşturmalar da


açılsa hiçbir zaman hız kesmedikleri Emniyet içi örgütlenmelerinde en önem
verdikleri birimler ise Polis Okulları, Personel, İstihbarat, KOM Daireleri ile bu
birimlere bağlı şube müdürlükleriydi. 25 yıldan uzun bir zaman önce başlayan
çalışma 2000’li yıllarda meyvelerini vermiş ve polis teşkilatı adeta cemaatin silahlı
birimi haline getirilmişti. (Bu ifade hukuki sorun yaratır mı?) Emniyet içinde
örgütlenmenin en önemli amaçlarından birisinin, dini akımlardan birinden
hazzetmeyen TSK’nin karşısında durabilecek silahlı bir gücün olması ve aynı
zamanda bir emir komuta hiyerarşisinin bulunması olduğuna yönelik bu tezimiz,
aynı zamanda kitaba “İmamın Ordusu” adını koymamıza da ilham kaynağı oldu.
Adli soruşturmaların kolluk gücünü oluşturan polis teşkilatında örgütlenme
cemaate dokunulmazlık ve güven sağlayacak silahlı bir resmi güç aynı zamanda
devlet kaynaklarından son derecede önemli ve kesintisiz istihbarat akışının da
kaynağı olacaktı. Çünkü Fethullahçıların örgütlenmesinin önünü açan ya da
sağlamlaştıran en önemli olgu kuşkusuz ki bilgiye sahip olmaktı. Bunun için en çok
önem verilen kurumların başında da polis teşkilatı geliyordu. Cemaat için emniyet
başta olmak üzere diğer önemli örgütlenme alanlarından biri olan yargı ve
Türkiye’nin idari yapısının belirlendiği mülkiye kadrolaşması da gücün
pekiştirilmesini sağlayarak devlet olmanın önünü açacaktı.
Bu kadrolaşmanın önünün açılmasında AKP’nin oynadığı rol de küçümsenemez
elbet. Ergenekon ve ilintili soruşturmalarla ordunun vesayetinin kırıldığı bir gerçek.
Ancak üniformalıların kırılan vesayetinin, kravatlılarca ele geçirilen yeni bir
vesayet rejimi yarattığı endişesinin de toplumun kimi kesimlerinde hakim olduğu
da bir başka gerçek. Yani ordunun vesayetinin “demokrasi” adına kırıldığına
ininmamız istenirken bir yandan da iktidarını daha da sağlamlaştıran AKP eliyle
neoliberal politikaların hız kesmeden hayatımızın her alanına yayılması
sağlanıyordu. AKP’ye, politikalarına, söyledikleri ve yaptıklarına da haddini
bildirmek de elbette polis teşkilatına düşüyordu. En basit hak talepleriyle sokağa
çıkan öğrencilerden, kadınlara, işçilerden, memurlara kadar herkes adeta bir şova
dönüşen polis şiddetinden nasibini alıyordu. Çünkü AKP’de her iktidar gibi, silaha
yani güce sahip olanın son sözü söyleyen olacağını biliyordu. Madem TSK’yle
doku uyuşmazlığı vardı o halde diğer silahlı birim olan emniyet iktidarın yanında

36
olmalıydı. Başbakan Tayyip Erdoğan da zaten, Dolmabahçe’de gösteri yapan
öğrencilere yönelik şiddet sonrasındaki eleştirilere, “Ben polisimi ezdirtmem”
diyerek karşı çıkışıyla polisin neden iktidarın yanında durması gerektiğini de
özetlemiş oluyordu.
İktidarın polise desteği elbet bununla bitmiyordu. Polislerin askerlikten muaf
tutulmasının yanısıra 2011 bütçesinde, emniyete ayrılan pay bir önceki yıla göre
yüzde 23,2 oranında arttırılarak, 10 milyar 578 milyon TL'ye çıkartıldı. 2006
yılından itibaren düzenli olarak bütçeden aldığı pay arttırılan polis teşkilatının
neredeyse TSK'nin tümüne ayrılan paya yaklaşan bütçe oranına sahip olması her
iktidarın kendisine yakın üniformalılara egemenlik sağladığının da göstergesiydi.
Bu tezi doğrulayan bir diğer gelişme ise 2011 yılı başında çıkarılan“Harp Silahları,
Bunların Aksam ve Parçalarının İthali'ne İlişkin Tebliği” oldu. Düzenlemeye göre
(93.01 kod kapsamındaki silahlar ne? Bunların arasında geçişi vahim silahlar varsa
bunları bu kısımda belirtmek gerek… 93.01’in ne olduğu) Emniyet Genel
Müdürlüğü’ne de ağır harp silahları ithal etme yetkisi veriliyordu. Böylece Milli
Savunma Bakanlığı, Jandarma Genel Komutanlığı, Sahil Güvenlik Komutanlığı,
Milli İstihbarat Teşkilatı, Emniyet Genel Müdürlüğü ve Olağanüstü Hal Bölge
Valiliği tarafından ya da bu kuruluşlarca yetki verilen kurum ve kuruluşlarca ağır
harp silahları ithal edilebilmesinin yolu açılmış oldu. Tüm bu gelişmeler, TSK ile
kavgalıymış gibi görünen siyasi iktidarın asker içindeki darbeci tehditlere karşı bir
denge unsuru olarak polis teşkilatını yeniden yapılandırmaya çalıştığını
kanıtlıyordu adeta. Ağır harp silahlarıyla donatılmış ve yaklaşık 250 bin olan sayısı
arttırılmak istenen polis teşkilatı gerektiğinde iktidarın özel muhafiz gücü olarak mı
kullanılacak bunu bize zaman gösterecek.

Askerin psikolojik savaş hamlesi

Cemaatin emniyet içinde başlattığı örgütlenme hamlesinin önü süreç içinde kimi
zaman basında yer alan haberler ya da kurum içinden yapılan ihbarlarla kesilmek
istendi. Ama bu çaba da bir yere ulaşamadı. İlgili devlet istihbarat kuruluşlarının
yürüttüğü çalışmalara, ihbarlara ve ele geçen bilgi ve belgelere rağmen
Fethullahçılıkla suçlananlar yerine, disiplin yönetmelikleri ve yasalar hep bu
yapıyla mücadele edenlere karşı uygulandı. Bu gerçekten yola çıkarak
Fethullahçılığın geldiği noktayı tehlike olarak gören ve kendisine hedef seçen
kurumların başında TSK geliyordu. Cemaatin kendi içlerine de sızma çalışmalarını,
Ergenekon ve ilgili soruşturmalarda görüldüğü üzere kimi zaman yetersiz de
kalarak önlemeye çalışan TSK, özellikle 28 Şubat 1997’deki postmodern diye
anılan darbe sonrasında her alanda iktidarı ele geçirmişti. Siyasal alanda ağırlığını
ve demokrasi üzerindeki gölgesini fazlasıyla hissettiren ordunun en büyük desteği
aldığı o dönem medyasının yaptığı haberlerle ülkede adeta cadı avı başlatılmıştı.

37
Tıpkı bugünlerde, sistemin işine gelmediği herkesin Ergenekoncu olarak
fişlenmesine benzer bir şekilde siyasetçisinden, öğretmenine, bürokratından,
sermaye sahibine kadar herkes şeriatçı, tarikatçı ya da cemaatçi olmakla suçlanıyor
bu suçlamalarda yürütülen psikolojik savaş unsurlarıyla destekleniyordu.

Medyaya servis edilen Fethullah Gülen kasetleri

O dönemin emniyet kadroları tarafından, devleti ele geçirmeye çalıştığı ve


cemaatinin ileride laik Cumhuriyet’e karşı bir kalkışmaya hazırladığı iddiasıyla
hakkında rapor hazırladığı Nur Cemaati’nin lideri Fethullah Gülen’in müritlerine
yönelik yaptığı konuşma kasetleri yürütülen savaşın taktiği olarak medyaya
sızdırıldı. İzmir’de askeri okul öğrencilerinin kendi cemaatine bağlı Işık Evleri’nde
basılmasını takiben Emniyetin yürüttüğü bir soruşturma sonunda hakkında dava
açılmasına ve kendisinin “sağlık kontrolü” gerekçesiyle ABD’ye kaçmasına da
neden olan 18 Haziran 1999’da televizyonda yayınlanan iki ayrı kaset
görüntülerinde de emniyet ve mülkiyede örgütlenmenin önemini belirtiyordu. ATV
ana haber bülteninde yayınlanan görüntülerde 40, yandaşlarına devlet kadrolarının
ele geçirilmesinin önemini anlatan Gülen özellikle mülkiye ve adliyedeki
kadrolaşmanın genişletilmesi gerektiğini vurguluyordu. Yürütülen savaşın
unsurlarından biri olarak medyaya sızdırılan görüntülerde cemaat üyelerine sivri
çıkışlarda bulunmamaları tavsiyesinde bulunan Gülen, aksi takdirde Türkiye’deki
hareketlerinin sonunun Cezayir olacağı uyarısında bulunup, “aynı cephede
sayılabilecekleri” DYP ve RP çizgisindeki siyasal örgütlenmelerle ilişki
kurulmasını gerektiğini anlatıyordu. Kasette yer alan konuşmalarında Gülen şunları
söylüyordu:

“İslamın geleceği adına örgütlenin”

“Arkadaşlarınızın mevcudiyeti, İslam’ın geleceği adına bu işin garantisidir yani.


Bu açıdan Adliye’de, Mülkiye’de veya başka bir hayati müessesede bizim
arkadaşlarımızın mevcudiyeti, öyle ferdi mecburiyetler şeklinde ele alınıp öyle
değerlendirilmemelidir. Yani bunlar gelecek adına bizim o ünitelerde
garantimizdir. İstikbale yürümek için, sistemin püf noktalarını keşfedin. Hálá bu
sistem devam ediyor. Bu sistem içinde arkadaşlarımız istikbale yürüyeceklerdir.
Öyleyse o sistemin püf noktalarını bilmeleri lazım, keşfetmeleri lazım. Aşmaları
lazım. Bu da meselenin diğer bir yanıdır. Kuvvet dengesi olmadığı bir yerde
kuvvete başvurmayacaksınız. Teknik-taktik yerinde sizin kalbiniz önemli. Dıştan
bizi bazıları korkaklıkla itham edecekler. Fırsat bulup, hep yolunuza devam
40
O dönem ATV’de görev yapan gazeteci Mahmut Övür yıllar sonra sözkonusu kasetlerin sonraki süreçte
Ergenekon sanığı olan Ergün Poyraz tarafından getirildiğini açıkladı.

38
ediyorsanız, yine orada o esnekliği gösterecek, o eksantriği kullanacak, geriye
çekiliyor gibi yapacak, fakat adımlarınızı daha açıp ileriye gideceksiniz. İster
Mülkiye’de çalışan arkadaşlarımız olsun, ister Adliye’de çalışan arkadaşlarımız
olsun herkes için sözkonusudur bu. Sivrilmeden, mevcudiyetinizi hissettirmeden çok
ilerlere gitme. Mutlaka riayet edilmesi lazım. Müslümanların belli bir noktaya ve
kıvama gelecekleri ana kadar bu şekilde hizmete devam etmeleri şarttır. Erken
vuruş diyeceğim çıkışlar yaparlarsa, dünya Cezayir’deki gibi başlarını ezer.
Zaiyata meydan verilmemeli. Bu açıdan bizim ister o dairede, ister diğer dairede
arkadaşlarımızın korunması çok önemlidir. Cezayir’i, Suriye’yi, Mısır’ı
yaşamayalım. Çok dikkatli ve çok tedbirli, temkinli hareket etme mecburiyeti var.
Bu hizmetin içinde bulunanlar, bu hizmete göre hizmet vermek isteyenler, her birisi
dünyayı idare edebilecek birer diplomat gibi hareket etmeli. Kendi planında
meseleleri çözdükten sonra, ülkesinde çözmeye çalışmalı. Bazı arkadaşlar birtakım
cesaretli ruhları cesaretlendirmek, secaatlendirmek, birtakım ruhları
heyecanlandırmak için belki kahramanca tavırlara da ihtiyaç vardır, diye
düşünebilirler. Fakat ben kuvvet dengesi olmadığım için şahsen o yol yerine, böyle
kendi düşüncemi yayma, kendi düşünce sistemim adına varlığı, her tarafı fethetme,
ele geçirme yolunu şahsen tercih ederim. Hususiyetle öyle devlet memuru olarak
arkadaşlarımız kahramanlık yapamazlar, fuzuli kahramanlık olur. Gereği yoktur o
tür şeylerin. O sahada daha verimli nasıl olacaklarsa dinimiz adına, İslami
düşüncemiz adına. Ne yapabiliyorlarsa, ben ve onları yapmalıdırlar. Başka
kuvvetler var bu ülkede. Oysaki usulünce gidilebilirdi, onların hissiyatları
alınabilirdi. Onlara sorularak, onları arkamıza alarak yapabilirdik ve yürürdük
orada. Bir şerri aşardık Allah’ın inayetiyle; geriye dönmezdik, falso yaşanmazdı.
Bu Adliye içinde aynen söz konusudur. Yani siz hâkim değilsiniz. Başka kuvvetler
var bu ülkede. Değişik kuvvetleri hesap ederek, böyle dengeli, dikkatli tedbirli,
temkinli yürümekte yarar var ki, geriye adım atmayalım yani. Aynı cephe
sayılabilecek, bize sıcak bakabilen bir çerçeve içinde mütalaa edebileceğimiz
siyasiler vardır. Refah’tan bugünkü manasıyla DYP’ye kadar uzanan siyasi
yelpazedir. Bu insanlarla çatışmadan onlarla aramızdaki farklı müşterekleri ortaya
koyarak, o çizgide belli bir münasebet tesisinde yarar var bence. Hatta gerek
hukuki sahada gerekse mülki sahada icraatlarını diyalog içinde yürütmelerinde
yarar olur. Zıplayacaksın yerinde. Duruyor gibi yapmayacaksın. Müslüman
durmaz yani. Hep akar, çağlar. Baktın ki koşamıyorsun, yerinde zıplayacaksın.
İşler öyle hesap edilmeli ki, en kötü duruma göre, en handikap hale göre hesap
edilmeli. Gerçekten adımlarınızı açarak, iyi bir maratoncu gibi koşacaksın. Ve
hazırız, gerilimdeyiz, tam bir metafizik gerilim içinde, bir boşluk bulunca yeniden
maratona geçeriz. Bazen hasımdan kaçmak bile çok önemli bir manevradır. Şef
dönemi onlar bir kısım şiirlerin mısralarında var. Bir kısım nesir kitaplarında var,
göreceksiniz. Dinlerseniz zulüm dosyalarında var. Başına çarşaf geçirdiğinden

39
dolayı Erzurum’da Cumhuriyet carresinde kadınların asıldığı dönemde, ’Niye
çarşaf giydiniz’ diye demokrasinin rafta, istibdadın milleti kırıp, geçirdiği bir
dönemde. Medrese zaviye gibi işleyen ’şarj evleri’... Bu evler meçhul evlerdir. Bu
evler sizin bildiğiniz gibi evler, minaresi olan, ezan okunduğu zaman herkesin içine
gittiği malum evler değildir. Meçhul ev. Kelime karekteristik olarak seçilmiştir.
Belirsiz evlerdir. Bunlar belirli olamazlar, çünkü o evlere girip, çıkıp insanlar
yakın takiptedir. Elden geldiğince evde kamufle edilmelidirler. Benim kimseye bir
şey tavsiye edecek durumum yok. İmana ve Kuran’a hizmet düşüncesini evlerimizde
gerçekleştirmeyi çalışıyoruz. Sizinde aşına olduğunuz Işık Evlerinde, Işık
komplekslerinde gerçekleştirmeye çalışıyoruz. Arkadaşlarımız, tanıma imkânı ve
fırsatını buldukları bu hizmeti benimsiyorlar, beğeniyorlarsa kendi dünyalarında
da bu sistemi yaşayabilirler. Yanlış bir şey yapan, kıvama ulaşılmadan özleriyle
tam bütünleşmeden gereken mesafe alınmadan bir kısım erken huruç diyebileceğim
çıkışlar yaparlarsa, dünya başlarını ezer. Anayasal müesseselerdeki kuvveti
cephenize çekmeden her adım erken. Kıvama ereceğiniz ana kadar dünyayı
sırtınıza alıp, taşıyabilecek güce ulaşacak ana kadar, o kuvveti temsil edeceğiniz
şeyler elinizde olacağı ana kadar, Türkiye’deki devlet yapısı ölçüsüne göre bütün
anayasal müesseselerdeki kuvveti cephenize çekeceğiz ana kadar her adım erken
sayılır. Biliyorum ki elinizdeki meyve sularının boş kutularını dışarı çıkarken çöp
kutusuna attığınız gibi bu düşünceleri de açık olma yanıyla çöp kutusuna atıp
gideceksiniz...”41

Bilgiye sahip olan güçlüdür

Fethullah Gülen’in altını çizdiği emniyetteki örgütlenmenin en önemli adresi


öncelikle atamaların belirlendiği Personel Dairesi, sonra da teknik takip, izleme ve
dinleme faaliyetlerini yürüten birim olan İstihbarat ve KOM Dairesi Başkanlığı ve
bu birime bağlı il şube müdürlükleriydi. Sadece telefonların dinlenmesiyle bile
rekabet edilemez bir siyasi ve ekonomik güç olunacağının kanıtını da özellikle
teknolojinin gelişmesiyle birlikte daha da yaygınlaşan dinleme olanaklarıyla siyasi
ve ekonomik birçok rakip kişi ve kurumun alt edilmesi hepimize gösterecekti.
Bilgiye sahip olanın güce sahip olacağı inancıyla hareket etmenin meyveleri de
2000’li yıllarda şantaj, itibarsızlaştırma, görevden el çektirtme, siyaset sahnesinden
yok etme gibi olaylarla toplanmaya başlandı.
Hanefi Avcı’nın 2010 Ağustos ayında yayımlanan ve büyük gürültü koparan
kitabında42 cemaatçilerin polis içinde ilk örgütlenmeye başladığı yıllardan itibaren
ilk ele geçirmek istedikleri birimler olan İstihbarat Daire ve KOM Başkanlığı’nın
neden bu kadar önemli olduğu da şöyle anlatılıyordu: “Ülke genelinde istedikleri
41
ATV haber 18 Haziran 1999
42
Hanefi Avcı, Haliç’te Yaşayan Simonlar, Dün devlet Bugün Cemaat, Angora Yayıncılık

40
gibi bilgi toplamak, istedikleri kişilerin faaliyetlerini izleyip öğrenmek gayesinde
olanların yaptığı ilk şey Emniyet İstihbarat Dairesini ele geçirmektir. Orada hâkim
konumda olmaları gerekir. Bunu MİT üzerinde etkinlik kurarak da yapabilirler
ama o kurum daha ilerisine müsaade etmez. Eğer sadece bilgi toplamak yerine
haklarında bilgi toplandıkları kurum ve kişiler hakkında adli işlemlerde bulunmak
da isteniyorsa Emniyet Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadale (KOM)
Dairesinde etkin olunması şarttır. Sadece merkezi yapıları değil, operasyonların en
çok yönetileceği başta İstanbul, Ankara olmak üzere bazı önemli illerdeki bu
dairelerin uzantısı şubelerin de ele geçirilmesi gerekir. Eğer sadece bilgi toplamak
ve bunlarla ilgili adli işlem yapmakla da yetinmeyip her memur, asker ve özel
kanunlarla korunan kişiler hakkında da işlem yapmak isteniyorsa, o zaman özel
yetkili mahkemelerin savcıları ve hâkimleri üzerinde de etkin olunması gerekir.
Emniyet İstihbarat Daire Başkanlığı sahip olduğu geniş teknik imkânları ile herkes
hakkında her türlü bilgiyi toplayabilir, kim kimlerle görüşüyor öğrenilebilir, eline
telefon alan herkesin irtibatları ve ilişkileri belirlenebilir. Hiç kimse onlardan
ilişkisini gizleyemez.
Emniyet İDB ve her ildeki şubesi, hatta bazı ilçelerdeki birimlerinin istihbari
dinleme yetkisi vardır. Kişiler dinlenir, izlenir ve bir süre sonra evraklar imha
edilir. Yıllarca her konuda ve her kurumdan toplanmış terabaytlara sığmayan bilgi
bankaları mevcuttur. Dahası kimsenin hesap edemeyeceği teknik imkânlara sahip
Türkiye’nin her ilindeki istihbarat şubelerini 7 bin civarındaki personeli vasıtasıyla
ülke genelinde her yerde izleme faaliyetlerinde bulunma olanakları vardır. Onları
yalnızca Emniyet Genel Müdürü ve İçişleri Bakanı denetleyebilir, müfettişler dâhil
kimse binalarına giremez ve işlemlerine karışamaz.
KOM Daire Başkanlığı merkez ve ülke genelindeki örgütlü suçlar ve organize
gruplarla ilgili tahkikatları yapar, aynı zamanda adli dinleme ve izlemenin
Emniyetteki en etkin merkezidir. Özel yetkili savcılar ve mahkemeler biraz da
kanunları zorlayarak herkes hakkında doğrudan dava açabilir, gözaltı kararı
verebilir, tutuklayabilir. Fakat normal hallerde devlet memurları hakkında
görevleri nedeniyle işledikleri suçlar için tahkikat yapılması 4483 sayılı kanuna
göre belli makamların iznine tâbidir. İlçe memurları için kaymakamlardan, il
memurları için valilerden, merkez memurları için genel müdür ve benzeri
amirlerden, üniversiteler için YÖK veya rektörden izin şartı vardır. Bu izin
olmadan doğrudan dava açılmaz, belli suçüstü halleri haricinde savcılar doğrudan
tahkikat yapamazlar. Ama herhangi bir fiil özel yetkili mahkemelerin görev alanına
giriyor denince herkes hakkında doğrudan dava açılabilir. İşte Türkiye’de son
yıllarda, böyle bir planın uygulandığını görüyoruz. MİT’e hâkim olsanız, sadece
bilgi toplarsınız, belki bunları saptırarak kullanabilirsiniz ama daha ilerisini
yapamazsınız. Aksiyonel bir eylem gerçekleştirme arzusundaysanız, MİT size
yetmez. Bu doğrultuda önce KOM Daire Başkanlığı, sonra İstihbarat Dairesi

41
Başkanlığı, ardından da İstanbul ve Ankara İstihbarat Şubesi ve bunlarla paralel
olarak özel yetkili mahkemelerin savcı ve hâkimlerinin de belli oranda belirli
eğilimlerde olan kişilerden oluşturulduğunu bugün net olarak görmek mümkün.”

Işık Evlerinde belirlenen kariyer

Fethullah Gülen’in de önemle vurguladığı emniyet içinde örgütlenmenin ilk


başladığı yer kuşkusuz ki polis okulları. Cemaatçi emniyetçilerin, henüz polis
okullarına gelmeden önce, daha orta öğrenim sırasında cemaatçi eğitim
kariyerlerinin başlangıcı olan Işık Evleri’ndeki telkinlerde lise ya da üniversite
öğrenimleri sırasında nerelere girmeleri gerektiği belirleniyordu. 1980’li yılların
ortalarından itibaren de cemaatçiler, gelecekte Türkiye’yi yönetecek kadroların
yetişmesi planı olan “Altın Nesil” projesi kapsamında eğitim yoluyla bürokrasiye
girmiş Işık Evleri’nden mezun öğrencilerden polislik mesleğine yönlendirilenler de
1987-91 yılları arasında Polis Akademisi, Polis Koleji, Polis okulları ve bazı
emniyet daire başkanlıklarında etkili olmaya başlamıştı.

Polis Akademileri Fethulahçı örgütlenme merkezi

Emniyet içinde örgütlü olduğu artık kuşku götürmez bir gerçek olan Gülen
cemaatinin 1970’lerin ortalarında başlayan planlı teşkilatlanması, yıllar içinde
neredeyse kesintiye uğramadan sürdü. Bunda elbette ki sağ muhafazakâr partilerin
iktidarda olması etkendi. 1980 darbesi sonrasındaki uzun ANAP iktidarında da,
İçişleri Bakanlığı gibi kritik önemde bir koltuğun sahibinin Nakşibendî olduğu
bilinen Abdülkadir Aksu olması cemaat için büyük bir özgürlük alanı yaratmıştı. O
dönemde Turgut Özal’ın da, Gülen cemaatinden gelen baskılarla 1984 yılında Polis
Akademisi Yasası’nda yapılan bir değişiklikle lise ve üniversite mezunlarına
doğrudan Polis Koleji’ne girme imkânı tanındı. Daha önce sadece Polis
Koleji’nden mezun olanların devam edebildiği Polis Akademisi’nin ilk ve son
sınıflarına dışarıdan da öğrenci alınmasına ilişkin yapılan bu düzenleme emniyet
içindeki sistematik Fethullahçı örgütlenmenin de miladıydı. Bu düzenlemeyle
birlikte Akademi’nin öğretim kadrosu ve öğrencileri arasında başlayan cemaat
örgütlenmesi hızı kesilmeden 1991 yılına kadar giderek artmıştı. Bu yasa
kapsamında Polis Akademisi’ne gelen ve “özel sınıflarda” verilen 6-9 aylık gibi
kısa süreli eğitimlerden sonra, büyük kısmı Fethullah Gülen cemaatiyle bağlı olan
dini itikatları kuvvetli bu çocuklar komiser yardımcısı statüsünde mezun olup üst
rütbeli polisler olarak göreve başladı. Hatta Anayasa Mahkemesi’nin Dışişleri
mensupları için verdiği bir karardan da yararlanarak askerlik sürelerini rütbelerine
de saydırmayı başarmışlardı. Emniyette cemaate yapılan güzelliklerinden birisi de
1980’lerin sonunda gerçekleşmişti. 1988-89 öğretim yılında Polis Akademisi’nin

42
kadrolu eğitim elemanı gereksinimini karşılamak üzere, 41 öğretim görevlisini
yüksek lisans ya da doktora yapmak üzere devlet bursuyla İngiltere’ye göndermişti.
4 yıl sonra eğitim durumlarının ne olduğuna ilişkin Büyükelçilikler kanalıyla
öğrenim gördükleri üniversitelerden yapılan araştırmada ise birçoğunun yeri dahi
belirlenememişti. Derken 1993 yılındaki DYP-SHP koalisyon hükümetinin 4 ay
süreli İçişleri Bakanlığını yapmış olan Mehmet Gazioğlu, Polis Akademisi Başkanı
olan Ümit Erdal’dan, yurtdışındaki bu kayıp araştırma görevlilerinin görev
sürelerini uzatmasını talep etti. Ünal Erkan zamanında ortaya çıkarılan hileli kura
yolsuzluğu ve akademideki öğretim üyelerinin de suçlandığı diğer soruşturmanın
ayrıntılarına vakıf olan Erdal, bu süre uzatımını kimlerin işine geleceğin hemen
tahmin etti. Bakan Gazioğlu’na, “Dört yıldır yurtdışında ne yaptıkları belli
olmayan bu kişilerin sürelerinin uzatılması için size bir teklifte bulunamam” diye
karşılık verdikten birkaç saat sonra görevinden alınarak APK Kurulu uzmanlığına
atanacaktı. 1997-98 öğretim yılında da Akademi Yönetim Kurulu kararıyla ilişiği
kesilen 20 öğretim görevlisi idari yargı kararının yürütmeyi durdurmasıyla yeniden
görevlerine dönerek ve yardımcı doçent ve doçent kadrolarına atanmışlardı.
ANAP’ın yine hükümet ortağı olduğu DSP ve MHP’yle birlikte 28 Mayıs 1999’da
kurulan kurulan 57. Hükümetin İçişleri Bakanlığını da görevinden alındığı 2001
yılı Haziranına kadar Sadettin Tantan yapmıştı. İşte o dönemde, Polis
Akademisi’ndeki öğretim görevlilerin yerinden etmenin mümkün olmadığı bir yasa
çıkarıldı. Bu yasaya göre, öğretim üyeleri kendileri talep etmedikçe, yani istekleri
dışında başka bir yere atanamayacaktı. Emniyet kadroluların yanı sıra, sivil öğretim
elemanlarının da, eğitim ve öğretimin yanı sıra başkan yardımcılığı, dekan
yardımcılığı, enstitü müdürlüğü gibi idari görev almalarını da bu yasa sağlıyordu.
Öte yandan, yönetimde bunan akademisyenlerin Akademiye alınacak öğretim
elemanları kadrolarını seçme kurullarında ve eğitim müfredatında belirleyici rol
oynamaları da sağlanıyordu. 9 Mayıs 2001’de yürürlüğe giren 4652 sayılı Polis
Yükseköğretim Kanunu’yla Polis Akademisi üniversite yapısına dönüştürülmüş,
Polis Okulları da, iki yıllık Polis Meslek Yüksek Okulu haline getirilerek Polis
Akademisi’ne bağlanmıştı. Yeni yasayla mevcut eğitim kadrosuna, tayin açısından
neredeyse dokunulmazlık sağlanmış oluyordu. Bu değişikliklerle Emniyet içinden
doğacak Altın Nesil’in önünde hiçbir engel kalmamıştı. Sadece sabretmek
gerekiyordu. 1990’lara gelindiğindeyse hedef daha da büyütüldü. İDB, KOM Daire
Başkanlığı ile Terörle Mücadele ve Harekât Daire Başkanlığı da (TEMÜH)
isteniyordu. Ve aradan 20 yıldan fazla zaman geçtikten sonra o dönem mezun
olanlar polis teşkilatının en önemli şubelerinde Daire Başkan Yardımcılığı
rütbesine kadar çıktılar. Daire Başkanı olmaları için önlerindeki tek engel olarak
kıdem sorunu vardı. Çünkü Polis Şûrası kararı ile II. sınıf emniyet amirinin I. sınıfa
çıkması için dört yıl beklemesi gerekiyordu. Nihayet 2009 yılında bu sürede sona
ermişti. Artık bu kadroların Emniyetin en kritik birimleri olan ve adeta fiili genel

43
müdürlük olarak nitelendirilen İstihbarat, KOM ile Terörle Mücadale ve Harekât
Daire Başkanlıkların başında olmaları için bir engel kalmamıştı. Her biri
birbirinden değerli bir stratejik merkez olan bu birimlerden en önemlisi ise yasalara
bağlı kaldığı müddetçe görev ve sorumluluk alanının, neredeyse sınırları olmayan
İDB’ydi. Hiç kuşkusuz bu birimi esas cazip kılan ise son yıllarda giderek
yaygınlaşan telefon dinlemelerin de tek yetkilisi ve merkezi olmasıydı.

Polis görev kuralarında hile

Cemaatin ilk örgütlendiği yer Polis Kolejleri ve Akademisiydi, ardından da


düşürülen ilk kale Personel Daire Başkanlığı oldu. Akademiden, yine cemaat
hocaların ve idarecilerinin elinden mezun olanlar Personel Daire Başkanlığı’nın da
içinde olduğu bir tezgâhla kilit noktalarda görev alabiliyorlardı. Bu örgütlenmeyi
ilk açığa çıkaran en önemli olay Ünal Erkan’ın Emniyet Genel Müdürü olduğu
dönemde yaşanmıştı. 1991 yılının Haziran ayında dönemin ANAP iktidarının
İçişleri Bakanı Mustafa Kalemli, Emniyet Genel Müdürlüğü’ne (EGM) Ünal
Erkan’ı atamıştı. Erkan’ın göreve geldiği ilk günden itibaren önüne gelen
şikâyetlerin en çoğu Polis Akademisi’yle ilgiliydi. Şikâyetlerin ortak noktası,
yukarıda anlattığımız, cemaatle bağlantılı gençlerden özel sınıflar oluşturulup 6
aylık eğitimden sonra komiser muavini olarak belirli birimlerde göreve
başlatılmasıydı. Bu şekilde akademiye giren öğrenciler de komiser yardımcısı
olarak mezun olduktan sonra hileli kurayla Emniyet’in istihbarat, personel,
muhabere birimleri ile polis okullarına atanıyorlardı. Bu konuyla ilgili bir ihbarın
İçişleri Bakanı Kalemli’ye dek ulaşması üzerine de Ünal Erkan, yardımcısı Ümit
Erdal’la birlikte kimseye haber vermeden, gece yarısı kura çekiminin yapılacağı
Polis Akademisi’nin yolunu tutmuştu. Çünkü cemaatle bağlantılı yeni mezun
komiser yardımcılarının nereye atanacağı önceden belliydi. En önemli yerler ise
Personel ve İstihbarat Dairesi’ydi. Zaten gelen ihbarda da “Işık Evleri” kökenli
komiser muavinlerinin stratejik görevlere gelebilmeleri için isimlerinin farklı
torbaya konulduğu bilgisi verilmişti.
Bu olaya, Gazeteci Saygı Öztürk’ün “Okyanus Ötesindeki Vaiz” isimli kitabında da
yer verildi. Öztürk’ün kitabında anlattığına göre; “Torbaların başında oğluna Said
kızına Nur adını verdiği için ‘Nurcuların lideri Said-i Nursi’yi çağrıştıran imam’
diye bilinen emniyet mensubu vardı.”43

Ünal Erkan anlatıyor

43
Saygı Öztürk, Okyanus Ötesindeki Vaiz, Doğan Kitap

44
Neler olduğunu Ünal Erkan daha sonra, Çağın Polisi isimli dergide şöyle
anlatıyordu: “Kura çekimi sırasında kayırmacılık yapılacağı yönünde duyum
almıştım. İlgili genel müdür yardımcısı arkadaşımı uyardım. Bir arkadaşıma
öğrenci velisi gibi akademiye telefon ettiriyordum. Gün boyunca çekilmesi gereken
akademi mezuniyet kuraları gecenin 24’üne kadar hala çekilmemişti. ‘Nihayet
kuralar çekilmeye başladı’ diye haber aldığımda yanıma Emniyet Müdür
Yardımcısı Ümit Erdal’ı alarak sivil bir taksiyle akademiye gttim. Bizim kolejde
okuduğumuz Anıttepe’deki binanın kütüphane olarak kullanılan salonunda, bir
heyet tarafından kura çekim işleminin sürdüğünü gördüm. Yeni mezunlar içeri tek
tek alınıyordu. Başkanın önündeki masanın üzerinden bir torba, altındaki
sehpalarda da başka torbalar bulunuyordu. Her bir torbada istihbarat, kaçakçılık,
trafik gibi birimler için lazım gelen sayıda kura kâğıtları vardı. Geri kalanları da
ayrı bir torbadaydı. İçeri giren yeni mezun, eğer kayırılacak elemansa özel
torbadan hazırlanmış torbadan kura çekiyordu. Gariban ise, yani herhangi bir
kayıranı yoksa masa üstündeki torbadan kura çekiyordu. Komiser muavini kura
için geldiğinde listeden isimleri işaretlenmiş olup olmadığı kontrol ediliyor,
masanın altındaki torbalardan birinden çıkan kâğıtla nereye atandığı
söyleniyordu.”44

Işık Evleri’nde eğitim

Bu şekilde Işık Evi kökenli komiser muavinlerinin, cemaatin isteklerine göre


belirlenen illerde istihbarat, personel, polis koleji, kaçakçılık gibi önemli birimlerde
görev almaları sağlanıyordu. Cemaat bağlantılı olmayanların ise karakollar ve
sıradan görev yerleri bulunuyordu. Erkan, neye uğradığını şaşıran cemaatin
akademideki görevlileri hakkında tutanak tuttururken hileli kura çekiminin iptal
edildiğini duyurdu. Söz konusu olayla ilgili soruşturma başlatılırken birçok ilde
kadro değişikliğine de gidildi. Kura çekimi listesi incelendiğinde isimleri işaretli
olanların hepsinin daha önce ayarlanmış torbadan kuralarını çektiği belirlendi.
Öğrencilerin akademiye girişleri araştırıldığındaysa yüzde 90’ının kolej kökenli
olmayıp sonradan yapılan düzenlemeyle Akademi’ye ilk ya da son sınıftan
başlayan öğrenciler olduğu tespit edildi.
Öğrenciler alınan ifadelerinde Karşıyaka’da bulunan Işık Evi’nde eğitimden
geçtiklerini söyledi. Belirtilen adrese yapılan baskında verilen bilgilerin doğru
olduğu çıktı. Neler olduğunu Gazeteci Muharrem Sarıkaya olaydan 8 yıl sonra,
Fethullah Gülen’in ATV’de yayınlanan kasetlerinin ortaya çıkmasından sonra
çalıştığı Hürriyet Gazetesinde yayımlanan “Fethullah Hoca’nın Emniyet planı...”
başlıklı yazısında anlatmıştı. “Devlet, Fethullah Gülen’i son dönemde ortaya çıkan

44
Nedim Şener, Ergenekon Belgelerinde Fethullah Gülen ve Cemaat

45
kasetleriyle mi tanıyor? EGM’nde 8 yıl önce yaşanan bir operasyon, bu soruyu
yanıtlıyor...” diyerek hileli kura skandalını anlatan Sarıkaya, “...Bu öğrencilerden
bazılarını sorguya çekiyor. Öğrencilerden biri şu itirafta bulunuyor: “Biz
Karşıyaka Semti’nde Fethullah Gülen Hocaefendimizin açtığı ışık evinde
toplanırız. Orada eğitim alırız...Erkan, Karşıyaka’daki adrese baskın yaptırıyor.
Verilen bilgilerin doğruluğu ortaya çıkıyor.
Evde Fethullah Gülen’e ait kitaplar, videokasetler ve başka bazı yayınlar
bulunuyor. Geniş çaplı bir operasyon başlatıyor. İşin sorumluları hakkında
soruşturma açtırıyor ve mahkemeye sevk ediyor. Erkan, 9 ay görevde kalıyor,
ardından Olağanüstü Hal Bölge Valiliği’ne atanıyor. Aradan geçen zaman içinde o
dönemde görevden el çektirdiği kişilerin hemen hepsinin Emniyet’e döndüklerine
tanık oluyor. Hem de bugün birçoğu kritik noktada oturuyor. Açtırdığı soruşturma
dosyaları ise kayboluyor...”45

“Fethullah’ın Copları”

Burada bir parantez açarak, Muharrem Sarıkaya’nın yazısında da geçen Işık


Evleri’yle, daha doğrusu bu cemaat evleri ile polisler arasındaki ilişkiye dair birkaç
anekdot aktarmakta fayda var. Polislik eğitimi verilen akademi, kolej ve
okullardaki Fethullahçı örgütlenme ve bu örgütlenmenin kucağına düşen
öğrencilerin Işık Evleri’nde neler yaşandığıyla ilgili en ayrıntılı bilgiler ilk kez
Fethullah’ın Copları isimli kitapla gün yüzüne çıkmıştı. Kendisi de 1986 yılına
kadar Polis Koleji ve Polis Akademisi’nde 7 yıl eğitim gören Zübeyir Kındıra, okul
içinde örgütlü cemaatçilerle arası olmadığı gibi Cumhuriyet gazetesi okuyup Zülfü
Livaneli’nin kasetini dinlediği gerekçesiyle sicili bozularak atıldı. İletişim
Fakültesini bitirdikten sonra gazetecilik yapmaya başlayan Kındıra 1999 yılında
yayımlanan kitabında, hocasından öğrencisine dek Fethullahçıların usulsüzlük ve
baskı yöntemlerini, Işık Evleri’ndeki gizli toplantılarındaki din eğitimlerini
anlatıyordu. Akademi ve kolejde cemaat saflarına giren öğrencilerin daha sonra
emniyet içinde atama şube, polis koleji, Polis akademisi ve İstihbarat Dairesi gibi
kritik noktalara getirilerek Fethullahçıların yararı için kullanıldığına ilişkin tespitler
de içeren Kındıra’nın kitabı Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün Fethullahçılar
hakkında başlattığı emniyet içinde ve devlet kurumlarında yapılanmasıyla ilgili
soruşturmada da faydalanılan bir kaynak olmuştu.

Emniyete atılan Fethullahçı tohumu

45
Hürriyet Gazetesi, 24 Haziran 1999. Bu konu ilerleyen bölümlerde işlenecektir.

46
Emniyetin içine “Fethullahçı tohumu” atılmasının ilk günlerine tanıklık eden biri
olarak cemaatin “kendilerinden olmayanları saf dışı bırakma” yöntemlerini yaşamış
biri olduğunu da belirten Kındıra kitabınin önsözünde şunları yazıyordu: “14
yaşında Polis Koleji öğrencisi olarak Emniyet Teşkilatı’na girdim ve 1986 yılında
bu örgütün elemanlarının, baskı ve dayanaksız suçlamaları ile sicilim bozulduğu
için ayrılmak durumunda kaldım. Polis Koleji ve Akademisi’nde geçirdiğim 7 yıl
boyunca, polis içinde bu örgütün varlığını net olarak gördüm. Ayrıldıktan sonra
da, Kolej ve Akademi yıllarından bu yana arkadaşlığım süren polis dostlarımla bu
konuda sürekli görüş alışverişi içinde oldum. Bu dostlarımla ilişkilerim ve onların
yaşadığı ve tanık olduğu olayları aktarmaları sayesinde, polis teşkilatının içindeki
Gülen cemaatinin giderek büyümesini, güçlenmesini ve polis içinde egemen bir güç
olmasını yakından izleyebildim. Polis Koleji’nin uygun ikliminde, birçoğumuz daha
ilk hafta sonu izninde, bu Fethullahçı topluluğun içinde, nereye ve neden gittiğini
bilmeden bir ’Işık Evinde’, Said-i Nursi’ risalesi dinlerken buldu kendisini.
Bazılarımız okula döner dönmez, üst sınıflara ya da komiserlere durumu anlatıp,
‘korunmaya’ alındı. Ama yalanlarla, gizlice götürüldüğümüz o evleri, orada
yaşadıklarımızı ve o günleri hiç unutmadık. Ben de o evlerden birine
götürülenlerdendim. Hemen uzaklaşıp, kurtuldum. Benim gibi birçok arkadaşım da
bu topluluktan uzak durdu. Ama benimle birlikte o gün o eve gidenlerin birçoğu iyi
birer Fethullahçı oldular. O gün o evde, benim ilk namazımda yanımda duranlar ve
onların anlayışı tarafından Emniyet Teşkilatı’ndan uzaklaştırıldım. Yıllar sonra,
gazeteci olarak o gün, o evde benimle birlikte olanların, Emniyet Teşkilatı’nın en
kritik üst yönetimlerinde bulunduklarına tanık oluyorum.”46

Cemaatin nur saçan hücreleri: Işık Evleri

Kındıra kitabında, cemaatin kendi ideolojisine göre insan yetiştirmek, genç


beyinleri yıkamak için ”eğitim ve öğretim” amacıyla kullandığı ve Gülen
örgütlenmesinin temeli olduğunu vurguladığı Işık Evleri’nin “Şarj Evleri”, “İbn-i
Erkam Evleri” gibi adlarla anıldığını da yazıyordu. Sahabe olan yani Hazreti
Muhammed döneminde yaşamış bir Müslüman olan İbn-i Erkam’ın adının bu
evlerle birlikte anılmasının özel bir nedeni olduğunu belirten Kındıra bunu, “İslam
tarihçilerine göre; İbn-i Erkam herkesin dışladığı, birlikte görünmekten,
konuşmaktan kaçındığı bir dönemde Muhammet’i evine almıştır. Bu nedenle evi
nurla, yani ışıkla dolmuştur” diye açıklıyordu. Gülen’in vaazlarında ve kitaplarında
“Ahir zamanda gelerek dini tahrip eden deccalin bir daha hortlamak üzere
öldürüldüğü ev” diye sıkça geçen cemaatin hücreleri durumundaki Işık Evleri’yle
Polis Koleji ve Akademisine giren her yeni öğrencinin mutlaka tanıştığını ve en
46
Zübeyir Kındıra, Fethullah’ın Copları, Su Yayınları

47
çok giden topluluğu oluşturduğunu söylüyordu Kındıra. Başlarındaki en rütbeli
kişinin “okul imamı” olduğu cemaatçi üst sınıftakilerin aldıkları talimat uyarınca,
toy öğrencileri çeşitli sohbetlerle “kıvama getirdikten” sonra hafta sonları
izinlerinde birer tarikat eğitim merkezi olarak işleyen Cebeci, Demetevler,
Aydınlıkevler, Keçiören, Abidinpaşa gibi gözden uzak yerlerdeki kenar semtlerde
bulunan Işık Evleri’ne götürüldüğü anlatılan kitapta şunlar yazıyordu:
“Ankaralı olmayan bazı öğrenciler de gidecek bir ‘ev’ bulmuşlardı.
Sonraları ’Işık Evleri’47 olarak literatüre geçecek ’Nurcu Tarikatı’nın evleri başta
olmak üzere Süleymancı, Nakşibendî tarikatlarının ‘dershane’ adı verilen evleriydi
bunlar. Bu evlere giden birçok Polis Koleji öğrencisi olduğunu tüm öğrenciler ve
okul yönetimi de biliyordu. Ancak, o tarihlerde bunu engellemek ya da soruşturma
açmak için doğrudan ve ciddi sayılabilecek bir girişim yapılmadı. Çünkü henüz
rahatsızlık verecek bir boyuta ulaşmamıştı ve ’rejime yönelik tehlike’ oluşturacak
bir yanı olduğu düşünülmüyordu. Yıllar geçtikçe devletin hemen tüm kurumlarında
ve yargı organlarında, ’tehlike’ olarak algılanan bu evlerle ilgili inceleme,
araştırma hatta soruşturma açılabildi. Ama biraz geç kalındı. Çünkü o tarihlerde
bu evlere gidenler ve orada yetişenler artık, bu ‘Işık Evleri’ ile ilgili açılacak
soruşturmaları engelleyebilecek, amacından saptırabilecek güce sahip oldular.”

Şikâyet edene hem işkence hem tarikatçı soruşturması

Yedi yıl boyunca kendisi ve bazı arkadaşları tarafından konuyla ilgili şikâyet
dilekçeleri vermelerine karşın tarikat bağlantısı saptanarak Emniyet Teşkilatından
uzaklaştırılan bir tek kişiye tanık olduğunu aktaran Kındıra, şikâyetlerini işleme
koyan komiserlerin de bir hafta içinde okuldan tayin ettirildiğini de kitabında
anlattı. Cemaate tavır alan öğrencileri koruyan komiserlerin süratle tayinlerinin
çıkmasıyla yalnız kaldıklarını, şikâyet dilekçesi verdikleri için de cemaat tarafından
“komünist” diye sakıncalılar listesine alınarak dayak ve göze kolonya dökmek gibi
işkencelere katlanmak zorunda kaldıklarını anlattı. Daha ilginç olan ise
cemaatçileri şikâyet edenlerin, “tarikatçı olduklarına ilişkin şikâyet” üzerine
soruşturmadan geçmesiydi.

47
Fethullah Gülen kendisi ABD’deyken Ankara 2 Nolu DGM’de tutuksuz yargılandığı davada avukatları
aracılığıyla yazılı yaptığı savunmada Işık Evleri’ni şöyle anlatmıştı: “12 Eylül 1980 öncesinde üniversiteli öğrenciler
sağcı solcu şeklinde kamplara ayrılmıştı. Bütün bunlardan uzak kalmak isteyen masum öğrenciler de iflah edilmiyor
ve mağduriyete uğratılıyordu. Resmi ve özel öğrenci yurtlarında anarşi kol geziyordu. Vaiz olarak görev yaptığım
bu dönemlerde vaazlarıma ve sohbetlerime gelen öğrencilere ve velilere, tanıdık öğrencilerle beraber evler tutup
kalmalarını tavsiye ediyor, böylece terörden uzak kalabileceklerini söylüyordum. Bu tavsiyemde fikri ilham
kaynaklarımdan biri de, içlerinde Allah’ın anıldığı huzur dolu evlerden bahsedilen Nur suresi olmuştur. Esasen Işık
Evi tabiri, kendi aralarında ev tutan bazı öğrencilerin, kaldıkları o evlere verilen addı...”

48
Polis okulu ve koleji öğrencilerinin her hafta sonunu dualar okunup namaz kılınan,
Nurculuk öğretilerinin anlatıldığı derslerin işlenip Fethullah Gülen’in vaaz
kasetlerinin dinlenildiği bu evlerde geçirdiğini belirten Kındıra 1979 yılı ve izleyen
yıllarda Işık Evleri’ne öğrenci götürmenin sistemli bir hale geldiğini de söylüyordu.
Işık Evleri’nin tedrisatından geçenlerinin zaman içinde kritik görevlere geldiğini de
belirten Kındıra, “1979 yılında hazırlık sınıfına başlayan öğrencilere
yönelik ’adam kazanma’ yöntemi henüz birkaç yıllık yeni bir uygulama olsa da
başarıyla yürütüldü. O yıldan sonra da bu operasyon hız ve güç kazanarak sürdü.
1979 yılında Gülen’in Şarj Evleri’ne, yalanlarla öğrenci götürenler ve bu grubun
içinde olanların hemen tümü hala Emniyet Teşkilatı içinde en kritik noktalarda
görev yapıyorlar. Müfettiş raporlarında, MİT kayıtlarında, MGK’ya sunulan
belgelerde ‘Fethullahçı’ olarak gösterilen polisin, komiser, amir ve müdürlerinin
büyük çoğunluğu bu dönemde Işık Evleri’nde yetiştirilenlerdir. Bu polislerin adları,
o dönemdeki çalışmaları ve ilişkileri gün geçtikçe daha açık bir şekilde ortaya
çıkıyor. Bu kişilerin, ilişkilerini ve çalışmalarını bugün de sürdürdükleri biliniyor.
80’li yıllarda Işık Evleri’ne yeni öğrenci götüren ve ders aldıranlar arasında
olanlar; daha sonra Emniyet Teşkilatının önemli kademelerinde görev yaptılar.
Kuşkusuz, o dönemde Işık Evleri’ne gidenlerin hepsi Fethullahçı olmadı. Ama
büyük çoğunluğunun adı kayıtlara Fethullahçı olarak geçti” diyordu.

“Çalışan kadınların hepsi orospudur”

Kındıra kitabında isim isim polis eğitim kurumlarındaki Fethullahçı örgütlenmenin


sorumlularını da deşifre ediyordu. 2001 yılında ilk baskısı yapılan kitapta polis
okulu ve akademisi öğrencileri ya da hocaları olarak adları geçenlerin daha sonra
emniyet içinde yürütülen Fethullah Gülen soruşturmalarında da karşısına çıktığını
örneklerle anlatan Kındıra’nın adını andığı isimlerden biri de Polis Koleji ve
Akademisi’ne 12 Eylül sonrasında atanan öğretim üyelerinden Türk Dili ve
Edebiyatı derslerine gelen B.C.’ydi. (Bu isim rumuz mu olsun acaba?) Coşkun’un
derslerde edebiyat ya da Türk dilinden söz etmek yerine daha çok “hayat dersi”
anlattığı öne sürülen kitapta, “Osmanlı’nın güzelliğinden, Cumhuriyet döneminin
nasıl toplumda dejenerasyona yol açtığından söz ederdi. İslamın yüceliğinden çok
eşliliğe, tek çeşit yemek yenmesi gerekliliğinden Atatürk’ün yanlışlarına kadar her
alanda düşüncelerini anlatırdı. Şer’i hukukun adaleti tam olarak yerine getirdiğini,
ancak günümüzde uygulanan Batı hukukunun adaleti sağlayamadığını, çoğunu
kendisinin uydurduğu hikâyelere dayanarak, ileri sürerdi”48 deniyordu. B.C.’nin
bir ders sırasında, “Atatürk’ü Samsun’a Vahidettin gönderdi. Parasını da o verdi.
Gidip, düşmana karşı hazırlık yapması için görevlendirmişti. Ancak

48
Zübeyir Kındıra, Fethullah’ın Copları, Su Yayınları

49
Atatürk, Vahdettin’e ihanet etti” demesi üzerine aralarında kendisinin de
bulunduğu bazı öğrencilerin gösterdiği tepki üzerine B.C.’nin dersi terk ettiğine
kitabında Yer veren Kındıra, “Bir başka dersinde ise kadınların çalışmasının
dinimizce yasak olduğunu, çalışan kadınların erkeklerle aynı ortama girip, yoldan
çıktığını ileri sürdü. Yine tartışma çıktı. B.C., heyecanla tezini savunuyordu:
- Çalışan kadınların hepsi orospudur.
Ender, birden ayağa fırladı ve başladı bağırmaya:
- Benim annem ebe. Sen bunu nasıl dersin?
B.C.’nin rengi attı. Bu olay okul yönetimine ve bayan öğretmenlere yansıdı.
B.C.,Polis Koleji’nde ders verdiği öğrencileri mezun olup Akademi’ye gidince,
Polis Akademisi’nde de aynı şeriat propagandası yapmayı devam etti. Ta ki,
hakkında soruşturma açılıp, sözleşmesi iptal edilene kadar. Bilal Coşkun, bu
tarihten sonra, Refahyol hükümeti döneminde Başbakanlık müşavirliği kadrosuna
geçirildi. B.C., hala TBMM’de.”49

Dua ezberleyene 5 puan

Akademideki hocaların yanı sıra cemaat örgütlenmesi içinde sorumlu olan


öğrencilerin de yer verildiği kitapta N.M.’yle (isim sorunu: bence dava açılmasını
engellemek için xxx diye analım) kendisi arasında geçen ilginç bir hikayeyi
anlatılıyordu. Kındıra ve kendisi gibi öğrenci olan Mutlu arasında Fethullah
Gülen’in duasını ezberlemeyle ilgili geçen diyalog şöyleydi:
“‘Eğer Hoca efendinin duasını okursan, sınavda 5 puanın garanti. Geri kalan 5
puanı da kendin alırsın artık’ dedi, son sınıf
öğrencisi N.M., ’Bak, İsmail’in, Ayhan’ın dersleri kötüydü. Duayı ezberlediler,
şimdi her sınavda yüksek not alıyorlar’ diye de duanın gücünü ve inandırıcılığını
vurgulamaya çalıştı.
‘Peki. Ver o zaman ben de okuyayım’ dedim.N.M., ‘o kadar kolay değil’ der gibi,
yüzüme baktı: ‘Olmaz, öyle şey! Sen, hem çok ham, hem de kapkarasın. Önce
aklanman gerek. Süt gibi aklanınca, duayı veririm. Bizden uzak durmamalısın,
mescide gidip namazını kılmalısın, risale ezberlemelisin. Ayrıca, hafta sonları kız
peşinde koşacağına, tiyatro sinema gibi yerlere gidip, günah işleyeceğine bizimle
birlikte eve gelip, ders dinlemen gerek. Ondan sonra bu duayı sana da veririm.’”50

Cemaat emniyetten güçlü

Birgün Gazetesinden Onurkan Avcı’nın 26 Ağustos 2010’da, Hanefi Avcı’nın


tutuklanmasına giden süreci başlatan kitabının yayımlanmasından sonra kendisiyle
49
Zübeyir Kındıra, Fethullah’ın Copları, Su Yayınları
50
Zübeyir Kındıra, Fethullah’ın Copları, Su Yayınları

50
yaptığı röportajda Kındıra, öğrenci olduğu dönemde temelleri atılan emniyetteki
Fethullahçı kadrolaşmanının geldiği noktayı, “Cemaatin siyasi iktidardan da güçlü
bir konumda bulunan, siyasi iktidara etki eden, yönlendiren bir güçte oldukları
konuşuluyorken, cemaatin Emniyetten güçlü olup olmadığını tartışmak, abesle
iştigal etmektir”51 diye açıklıyordu. Avcı’nın cemaatin avı olmaya mahkum
olacağını vurgulayan Kındıra, “Cemaatçi polisler, kendi kadrolaşmalarını
tamamlayabilmek için önce Atatürkçü, demokrat, ulusalcı kesime yönelik
operasyonlar yaptılar. Daha okul sıralarında başlayan bu ayrıştırma,
kendilerinden olmayanları karalama ve yok etme sistemlerini, aktif birimlerde daha
da katı bir şekilde sürdürdüler. Dahası güçlendikçe, önce kendi yanlarında ve
yakınlarında tuttukları Ülkücü kökenli polisleri de saf dışı etmek için aynı
karalama yöntemleriyle suçlamaya başladılar. Ülkücü kökenli polisler de bunu
tıpkı Hanefi Avcı gibi, yıllar sonra fark ettiler. Hanefi Avcı gibi ‘devletçi’ polisleri
de bir süre kızdırmadılar ama güçlenince pasifize etmeye başladılar. Avcı da bu
nedenle bir müddet cemaate yakın gibi algılanmış, cemaat ile kolkola görünmüş
hatta cemaatin hedefine hizmet eden operasyonlara imza atmış olabilir. Telekulak
operasyonu da buna örnek gösterilebilir. Bu bağlamda Hanefi Avcı’nın son çıkışı
ve 2010 Ağustos’unda yayınlanan kitabı, senelerdir gücü hakkında yayınlar
yapılan cemaatin artık dış desteğe ihtiyaç duymayacak bir güce ulaştığını ve
kendisinden olmayanların tamamını tasfiye etmeye yönelmesine bir karşı duruşu da
simgeliyor. Ama bildiğim bir şey var ki, cemaate dokunan yanar. Cemaat arkasına
aldığı ABD desteği, CIA koruması ve katkılarıyla, devlet ve iktidar içindeki
kadrolaşmasıyla önemli bir güçtür ve önceki örneklerinde olduğu gibi Avcı da,
cemaatin avı olmaya mahkûmdur. Sadece bürokratik yaşamına son vermek zorunda
kalması gibi bir fatura ile kurtulabilirse sevinmelidir. Fethullah Gülen hakkında
dava açılmasına rağmen, örgütü hakkındaki soruşturmanın ‘soruşturmaksızın’
takipsizlikle sonuçlanması ve bu takipsizlik kararı gerekçe gösterilerek Gülen
hakkında beraat kararının Emniyet tarafından verilen belgeye dayandırılması
unutulmamalıdır”52 diyordu.

Fethullahçılara ilişkin yapılan ilk önemli çalışma

Şimdi yeniden hileli kura olayına dönelim. Ünal Erkan’ın Emniyet Genel Müdürü,
Ümit Erdal’ın Polis Akademisi Başkanlığı yaptığı dönemde başlatılan bu
soruşturma, o dönemde Polis Akademisi’nin deyim yerindeyse bir “cemaat yuvası”
olduğunu ortaya koyuyordu. Yapılan baskınla genel müdür gözünde de açığa çıkan
Akademi’deki Fethullahçılarla ilgili bizzat Ünal Erkan’ın görevlendirmesiyle
müfettişler inceleme başlattı. EGM Polis Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın 1991/313
51
Birgün Gazetesi, 26 Ağustos 2010
52
Birgün Gazetesi, 26 Ağustos 2010

51
sayılı ve Başmüfettiş Ahmet Nihat Dündar ve Müfettiş İzzet Sezgin Şenel imzalı
raporunda Akademi’deki Fethullahçı öğretim üyeleri isim isim saptanmıştı. Bu
soruşturma raporuna dayanılarak haklarında idari işlem yapılmak üzere Yüksek
Disiplin Kurulu’na sevk edilen öğretim üyeleri, “Terörle Mücadele Kanunu’nun 1.
maddesine muhalefet ederek Cumhuriyetin niteliklerini, siyasi, hukuki, sosyal, laik
ve ekonomik düzeni değiştirmek suretiyle Türk Devletinin ve Cumhuriyetinin
varlığını tehlikeye düşürmek, görevin yerine getirilmesinde siyasi düşünce, felsefi
inanç, din ve mezhep ayrımı yapmak, Emniyet mensupları arasında bu yolda ayrım
yapıcı tutum ve davranışlarda bulunmak”la suçlandı.
Ancak Yılmaz Ergun, Necdet Adıbelli, Kamil Tecirlioğlu, Halit Karabulut, Kazım
Önder’den oluşan Yüksek Disiplin Kurulu, Polis Akademi’sini cemaate teslim eden
bir karar imza attı: “Emniyet mensupları hakkında yukarıda açıklanan
suçlamalardan dolayı düzenlenen soruşturma dosyası kurulumuzca incelendi. Adı
geçenlerin, Polis Akademisi’nde derslerine girdiği öğrencilere kıyas yapmak
suretiyle İslam Hukuku’nun batı hukukundan üstün olduğunu, şer’i düzenin
bugünkü düzenden daha mükemmel olduğunu empoze ettikleri, bu düşünceyi
benimseyen öğrenciler ile benimsemeyen öğrenciler arasında ayırım yaptıkları,
Nurculuk faaliyetinde bulundukları iddia edilmiş, Türk Ceza Kanunu’nun 163’ncü
maddesinin yürürlükten kaldırılmış olması nedeniyle takipsizlik kararı verilmiştir.
Sanık Emniyet mensupları hakkındaki suçlamalar yürürlüğe giren kanunun 1.
maddesiyle affedildiğinden dosyanın işlemden kaldırılmasına karar verilmiştir.”
Aslında ortaya çıkan raporlar emniyetteki Fethullahçı yapılanma diye adlandırılan
oluşumu bugünden 20 yıl önce ortaya döken tutarlı bir çalışmaydı. Tespit edilen
isimlerin cemaat oluşumunun içinde yer aldıkları konusunda yetkililerin kuşkusu
yoktu. Ancak bu isimlerin yanı sıra, Polis Akademisi’ne dışarıdan öğrenci alımını
sağlayan düzenleme uyarınca gelerek eğitimleri sonunda mezun olup göreve
başlayan ya da dil eğitimi için yurtdışına gönderilen polis, kaymakam ve
bürokratların araştırılmaması, hatta korunması bu kişilerin izlerini kaybettirmesine
neden oldu. Kimi zaman açılan soruşturma ve davalar da bürokratik rekabet olarak
kamuoyuna yansıyınca sonuçsuz kaldı. Bu konuyla ilgili ceza alanlar ise hep
soruşturma açtıranlar ya da yürütenler oldu. Polis Akademisi’ndeki soruşturmayı
açtıran Ünal Erkan 9 ay sonra OHAL Bölge Valisi olarak görevinden ayrıldı.
Birlikte yürüttükleri operasyonda görev alan Polis Akademisi Başkanı Ümit Erdal
ise 1 yıl daha aynı görevde kalabildi. Yukarıda da anlattığımız gibi, 1993 yılında 4
ay gibi kısa bir süre İçişleri Bakanlığı yapan Mehmet Gazioğlu’nun döneminde,
Bakanın yurtdışındaki, çoğu cemaate yakın araştırma görevlilerinin görev
sürelerinin uzatılması isteğine karşı çıktığı için görevinden alınan Ümit Erdal APK
Kurulu uzmanlığına atandı. Bakan Gazioğlu’nun uzatma isteğine, “Sayın bakanım
tam 4 yıl önce Polis Akademisi adına İngiltere’ye 41 kişi gönderilmiş. Bunların
nerede olduğunu Büyükelçilikler ve öğrenim gördükleri üniversitelerden araştırdık.

52
Çoğunun yerlerini belirleyemedik. 4 yıldır yurtdışında ne yaptıkları belli olmayan
bu kişilerin, sürelerinin uzatılması için size bir teklifte bulunamam, uzatma yazısını
da yazmam” diye karşılık vermesinden 2 saat sonra APK’ya atandığına dair yazıyı
masasında buldu. Kızağa çekilerek etkisiz kılınan Erdal, ölene kadar da önemli bir
göreve atanmadı.53 EGM Ünal Erkan’ın görevlendirmesiyle hileli kura incelemesini
yapan müfettişler İzzet Sezgin Şenel ve Ahmet Nihat Dündar hakkında da
inanılmaz bir iftira kampanyası başlatılmış, soruşturmalar açılmıştı. Müfettişler
Şenel ve Dündar’ın soruşturma raporunu “yanlı” hazırladıkları gerekçesiyle
haklarında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunulmuştu.
Suçlama üzerine müfettişlerle ilgili açılan soruşturma sonucu Dündar ve Şenel’in
dosyalarını “tarafsız” biçimde hazırladıklarına dair rapor düzenlense de ikisi de
kızağa alınmış ve bir süre sonra da emekli olmuşlardı. Bu iki müfettişin özellikle
bu görevden sonra meslek hayatlarını sürünerek geçirdiği emniyette her zaman
konuşulan bir şehir efsanesine döndü.

Fethulah Gülen’in adının geçtiği fezleke

Polis müfettişleri İsmet Sezgin Şenel ile Nihat Dündar’ın, 1991 yılında Akademi’de
yaşanan hileli kura olayıyla ilgili başlattıkları soruşturmadan, birkaç kişiye ceza
verilmesi dışında tatminkar bir sonuç çıkmamıştı. İsimleri belirlenerek kurumdan
uzaklaştırılanlar buzdağının görünen yüzüydü. Geride kalanlara da ulaşılabilmesi
için çalışmalar sürdürüldü. Birkaç ay sonra da, dönemin Emniyet Genel Müdürü
Yılmaz Ergun zamanında Emniyet teşkilatı içindeki Fethullahçı yapılanmaya
ilişkin iki yeni soruşturma açılmış hatta bu soruşturmalarla ilgili 1992 yılında iki
ayrı fezleke hazırlanmıştı. Fethullah Gülen’le birlikte Akademi dışından cemaat
üyelerinin de aralarında bulunduğu çoğu emniyet görevlisi olan ilkinde 102,
ikincisinde de 93 zanlı hakkında Ankara DGM Başsavcılığı’na suç duyurusunda
bulunulmuştu. Polis Akademisi’ndeki 1988-1991 yılları arasındaki gelişmeleri
değerlendiren yazı, soruşturma ve suç duyuruları Polis Akademisi’nden sicil puanı
düşürülerek atılan R.Y. (Bilin diye yazıyorum kullanmayın Rafet Yılmaz) isimli
öğrencinin Ankara İdare Mahkemesi’ne açtığı yürütmenin durdurulması istemli
dava üzerine açılmıştı.

Sen misin cemaaten ayrılan?

Akademi son sınıfta iken mezuniyetine 1 gün kala disiplin puanı düşürülerek atılan
R.Y., okulda faaliyet gösteren ve kendisinin de içinde yer aldığı cemaat
yapılanmasından çıkması üzerine haksız biçimde sicil puanı düşürülerek atıldığını

53
Saygı Öztürk, Okyanus Ötesindeki Vaiz, Doğan Kitap

53
öne sürüyordu. İddialar üzerine açılan soruşturmalarda sonunda da iki ayrı fezleke
hazırlanmıştı. Ankara Emniyet Müdürlüğü ve Emniyet İDB’ce yapılan her iki suç
duyurusunda da “Fethullah Gülen’in Talebeleri” isimli bir örgütün Emniyet
teşkilatı içinde örgütlenme çalışmaları yürüttüğünden bahsediliyordu. Ancak bu iki
suç duyurusundan da sonuç alınamayacak ve Ankara DGM takipsizlik kararı
verecekti. Birkaç yıl sonra da tüm Türkiye’nin konuştuğu Emniyet teşkilatı içindeki
skandallar ardı ardına patlayacaktı. Cemaat kılıçlarını çekmişti. Çünkü suçlananlar
teşkilattaki Fethullah Gülen örgütlenmesini ortaya çıkarmaya çalışan emniyet
yetkilileriydi ve bu savaşın galibi de her zaman olduğu gibi cemaat yanlıları
olacaktı.

Emniyet raporlarından Fethullah örgütlenmesi

Emniyet Genel Müdürü Ünal Erkan’ın suçüstü yaptığı hileli kura olayından sonra
görevlendirilen polis müfettişleri İsmet Sezgin Şenel ile Ahmet Nihat Dündar’ın
Polis Akademisi’ndeki Fethullahçı yapılanmayla ilgili başlattıkları bu yeni
soruşturma çerçevesinde İDB’den, bazı emniyet mensuplarının illegal faaliyetleri
hakkında bilgi istemişlerdi. Talep üzerine dönemin İstihbarat Daire Başkanı Tuncer
Meriç’in imzası bulunan 4 sayfalık bir rapor 10 Mart 1992 tarihinde “gereği
yapılmak” üzere Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne gönderilmiş, Teftiş Kurulu
Başkanlığı’na da bilgi amacıyla ulaştırılmıştı. “Çok Gizli” ibareli raporda şunlar
yazıyordu:
“Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devleti
niteliklerinin değiştirerek yerine şeriat düzenini getirmeyi amaçlayan illegal
“Fethullah Hoca’nın talebeleri” adlı örgütün, tüm Türkiye genelinde olduğu gibi
Teşkilatımız içinde de örgütlendiği, özellikle hareket noktası olarak seçtiği Polis
Kolejleri, Polis Akademisi ve Polis Okulları içindeki faaliyetlerinin, Teftiş
Kurulu’ndan gelen yazıya bağlı olarak askıya aldıkları, buna rağmen sempatizan
kadroları ile bağlarını zayıflatmamak için toplantı ve çalışmalarını yoğun olarak
sürdürdükleri ve illegaliteye son derece bağlı kaldıkları gözlenmiştir.
Elde edilen bilgiler doğrultusunda yapılan takip-tarassut ve tahkikatlarda, Ankara
Polis Koleji öğrencilerinin yüzde 50’sine yakın bir kesimi ile çeşitli şekillerde
temas kuran örgüt elemanları, kendilerine yakın olarak üzerindeki ajıtasyon
çalışmalarını sistemli olarak yürütmektedirler.
Örgütün yapılanmadaki temel stratejisine bağlı olarak, devlet dairelerinin önemli
yerlerine yerleşme planını, en tabandan uygulamaya koymaları teşkilatımızda da
gözlenmektedir. Gelecekte Emniyet Teşkilatının bürokratlarını oluşturacak Polis
Koleji öğrencilerinin, koleje seçimden itibaren her aşamada sistematik bir
çalışmanın yürütüldüğü görülmektedir.

54
Örgütün yapılanmadaki temel stratejisine bağlı olarak, devlet dairelerinin önemli
yerlerine yerleşme planını, en tabandan uygulamaya koymaları teşkilatımızda da
gözlenmektedir. Gelecekte Emniyet Teşkilatının bürokratlarını oluşturacak Polis
Koleji öğrencilerinin, koleje seçiminden itibaren her aşamada sistematik bir
çalışmanın yürütüldüğü görülmektedir.
Örgütün tüm yurt sathında çeşitli görünümler altında kurulu bulunan vakıf ve
evlerde ailelerinin izni ile yetiştirilen zeki, çalışkan öğrencilerin meslek okullarına
yerleştirilme planından Polis Kolejleri de payını almıştır. Bu öğrenciler Polis
Kolejlerine geldiklerinde hiyerarşik sıra içinde sınıf, dönem ve okul imamları ve
kadrolarının denetiminde görüşleri doğrultusunda eğitilmektedirler. Sınıfların ve
okulun kendi bünyesinde sorumlu imamlarının olmasına rağmen, örgüte karşı asıl
sorumlu olan dışarıdan bir üniversite öğrencisidir. Örneğin: Ankara Polis Koleji 3.
sınıflar sorunlusu SBF Kamu Yönetimi 3. sınıf öğrencisi A.A., buna bağlı olarak
yine soy adı tespit edilemeyen Hukuk Fakültesi 4. sınıf öğrencisi Tarık, Gazi
Üniversitesi Arap Dili öğrencisi S. Ö. Polis Kolejinin ve Akademisinin
sorumlularıdır.
Cumartesi ve pazar günleri öğrenciler, sınıf imamlarının belirlediği adreslerde 5-6
saatlik bir eğitim çalışmasına katılmaktadır. Genelde Polis Koleji ve Polis
Akademisi öğrencilerini birbirleri ile karşılaştırmamaya özen gösteren idareci
kesim öğrencilerin Abidinpaşa Tıp Fakültesi Caddesi Şadırvan Sokak 4/a adresinde
bulunan Terzi S.B.’nin dükkânında sivil elbise giymelerini ve daha sonra toplantı
evlerine gitmelerini sağlamışlardır. Yapılan bu toplantılarda masumane sohbet ve
çay partilerinden sonra Nur Külliyatı ile ilgili kitapların okunması ve açıklamaları
yapılarak Fethullah Gülen kaset ve videoları seyrediliyor, öğrencilerin konulara
olan yatkınlığına göre değişik gurup toplantılarına katıldıkları gözlenmiştir.
Ankara’da:
-Dikmen Sokullu,
-Abidinpaşa,
-Cebeci,
-Keçiören,
-Yenimahalle,
-Demetevlerde, teşkilata mensup kişilere ait evler ile bu işler için kamufle edilmiş
eğitim evleri mevcut.
Sağlık Koleji öğrencilerinin ise, Demeteveler 12. Cadde 21. Sokak’ta köşede
bulunan ev ve Örnek Mahallesi Faik Suat Caddesi 7. Sokak A/4 bloktaki yerleri
kullandıkları tespit edilmiştir.
Polis Akademisi ve Polis Koleji öğrencileri ile bağlantılı oldukları sanılan
şahısların adresleri aşağıya çıkarılmıştır.
1- F.A.
a) İvedik Caddesi 406/A Karşıyaka
55
b) 1. Cadde 16/7 Karşıyaka
2- Ü.G.(ismi rumuz olacak)
Demetevler12. Cadde Merkez Apt. No: 17
3- K.Ö.
Özel Elif Sitesi İvedik Caddesi 36. Sokak 5.Blok Kat: 2 Demetevler

4) A.B.
Ulus Konya sokak Bursa Han No: 7
5) N.A.
12. Cadde 33. Sokak Özel Elif Sitesi 4. Blok 25/24 Demetevler
6) S.D.
4. Cadde 3. Sokak 39/1 Demetevler
7) Z.D.
33. Sokak D Blok No: 34 Demetevler
Hukuki konularda kendilerine yardımcı olan Avukat A. B. isimli şahsın
yazıhanesine sık sık gidip geldiği gözlenmiştir.
Fethullah Gülen grubunun Ankara Liderlerinin, Atatürk Anadolu Lisesi Din dersi
öğretmeni K.Ö. isimli şahsın olduğu, Fethullah Gülen ile direk irtibatı olduğu, emir
ve direktifleri kendisinden aldığı, Ankara ili ve ilçelerinde, örgütlenme
çalışmalarını yönettiği, haftanın değişik günlerinde il dışında düzenlenen
toplantılara katıldığı, özellikle esnaf kesiminin toplantılarına katılarak esnaf
üzerinde sempati uyandırdığı böylece maddi çıkar teminini kolaylaştırdığı
kendisinde habersiz hiçbir işin yapılmadığı, kendi görüşleri doğrultusunda faaliyet
gösteren evler, okul ve pansiyonların bütün iaşe giderleri, harcamalarının kendisi
tarafından yapıldığı, zengin esnaflar ile para toplamak amacıyla yapılan
toplantılara Himmet toplantısı adının verildiği, bu tip toplantılara bizzat kendisinin
iştirak ettiği, taraftarlarınca kendisine Ankara’nın Valisi dendiği,
Amaçlarını hizmet için önlerine çıkabilecek engelleri aşmak amacıyla değişik kamu
kurum ve kuruluşlarında kadrolaştıkları, işlerini yaptırabilmek için rüşvet ve
hediyelere başvurdukları söylenmektedir.
Kamu kurum ve kuruluşlarına kendi fikirleri doğrultusunda bulunan şahısları
yerleştirmede tavassutta bulundukları başarı elde ettikleri, telefon irtibatlarını
asgaride tuttukları, önemli haberleşmelerde kurye kullandıkları, Azerbaycan’a
gruplar halinde kendi fikir ve düşüncelerini empoze edebilecek nitelikli elemanlar
gönderildiği, kendi örgüt mensupları arasında söylenmektedir.
Yapılan araştırmalar sırasında Geçit Sokak Cebeci Ankara adresinde arkadaşları
ile beraber kalan Komiser Yardımcısı İ.K.’nin muhtelif zamanlarda diğer illerden
yanına gelen aynı fikir ve düşünceleri paylaştığı arkadaşları ile sohbetler yaptığı
duyumlanmıştır. Konuların müfettişlerce araştırıldığının duyulması, özellikle
konuyu gündeme getiren müstafi Polis Akademisi öğrencisinin kendisini
56
koruyabilmek için müfettişlikte vermiş olduğu ifadeleri, örgüt taraflarına aktarmış
olması çalışmalarımız sırasında sık sık karşımıza çıkmış ve hareket imkânımızı
kısıtlamıştır.
Her ne kadar ifadelerde belirtilen konuların doğruluğu tartışılmaz bir gerçek ise de
bunların delillendirilmesi zaman içerisinde mümkün olacağı kanısı ile her türlü
takip ve tarassut’a devam edilmektedir.”

Teftiş Kurulu’nun tespit ettiği Fethullahçı polisler

Yürütülen soruşturmalar sonunda hazırlanan raporlar, EGM Polis Teftiş Kurulu


tarafından fezlekeye dönüştürülerek Ankara DGM Başsavcılığı’na suç duyurusu
yapıldı. Fezlekede, Akademi içinde faaliyet gösteren dinci bir gruba katılmadığı
gerekçesiyle haksız biçimde sicil puanı düşürülerek atılan R.Y. isimli öğrencinin
İdare Mahkemesi’ne açtığı dava üzerine kurum içinde soruşturma başlatıldığı
belirtiliyordu. B.05.EGM.0.06.01/15-92 sayılı Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın
fezlekesinde 8’i Polis Akademisi’nde görevli öğretim görevlisiyle Emniyet
Müdürlüğü’nün çeşitli birimlerinde görevli biri emniyet amiri 90 polis ve kurum
dışından 3 kişinin daha adları zanlı olarak yer alıyordu. Kurum dışından zanlı
listesine girenlerden biri Fethullah Gülen, diğerleri de cemaatin Ankara İmamı
olarak bilinen bir lise din öğretmeni ve bir başbakanlık görevlisiydi. Zanlılar 1987-
1991 yılları arasında Ankara Polis Akademisi’nde 3713 sayılı Terörle Mücadele
Kanunu uyarınca, “Cumhuriyetin niteliklerini, siyasi, hukuku, sosyal, laik ekonomik
düzenini değiştirmek, Türk Devletinin ve Cumhuriyetinin varlığını tehlikeye
düşürmek” ve “Görevin yerine getirilmesinde siyasi düşünce, felsefi inanç, din ve
mezhep ayrımı yapmak, Emniyet mensupları arasında bu yolda ayrım yapıcı, tutum
ve davranışlarda bulunmak”la suçlanıyordu.

Mezuniyetine 1 gün kala atıldı

Fezlekede hem mağdur hem de tanık olarak adı yazılan R.Y.’nin 1987’de Polis
Akademisi’ne girdiği belirtilerek, “Okula girdikten sonra geçmişte olduğu gibi dini
vecibelerini yerine getirmeye devam etmiş, bilahere okulda bulunan örgüt
organizasyonuna mensup dini inanç ve esasları temel kabul edip faaliyet gösteren
kişiler tarafından kendisine yaklaşılarak, kişinin bazı zaaflarından da
yararlanılarak söz konusu grubun içerisine dâhil edilmiştir. Bu grubun içerisine
girdikten sonra, eğitim çalışmalarına katılmış ve okulun son sınıfına kadar aynı
grubun içersinde faaliyetine devam etmiştir. Zaman içerisinde malum grubun
sorumlularıyla ters düşmesi üzerine bu teşkilat tarafından dışlanmış ve okul
idaresinin de söz konusu grubun görüşlerine yakın hareket etmesi sonucu, okulu

57
bitirme sınavlarına bir gün kala disiplin puanlarını düşürmek suretiyle okuldan
atılmıştır” denildi.

İsim isim emniyetteki Fethullahçılar

Bunun üzerine İdare Mahkemesine başvuran R.Y.’nin, 1991 yılında Emniyet Genel
Müdürü olan Ünal Erkan’ın Emniyet Teşkilatında geniş çaplı yönetim değişikliği
yapması üzerine de, okuldaki faaliyetler hakkında bir ihbar mektubu yazdığı
anlatılan fezleke şöyle devam ediyordu:
“Müşteki R.Y. gerek tarafımıza verdiği ifadede gerekse kendi el yazısıyla yazdığı
mektuplarda, Polis Akademisi başta olmak üzere, Emniyet teşkilatının birçok
kademesinde bulunan şahısların Fethullah Gülen grubunun görüşleri
doğrultusunda faaliyet gösterdiğini açıklamıştır. Bu örgütlenmenin yapılanması
eğitim faaliyetleri ve illegalitesi hakkındaki hususlarda itiraflarda bulunmuş olan
R.Y.’nin verdiği bilgiler ışığında itiraf ve mektuplardaki konular üzerinde
tarafımızdan geniş bir araştırma çalışması yapılmış ve ifadelerinin doğruluğu elde
edilen belge ve tanık ifadelerinden anlaşılmıştır. Elde edilen bilgi ve verilere göre
operasyona yönelik daha geniş bir inceleme ve tespitin yapılması amacıyla,
makamın emirleri üzerine konu İDB’ye aktarılmış, bu birimin yaptığı
araştırmalarda da R.Y. tarafından verilen bilgilerin doğru olduğu saptanmıştır.
R.Y.’nin ifadesinde belirttiği ve devre imamı İ.K. ile birlikte gittiği Demetevler ve
diğer semtlerdeki değişik amaçlarla kullanılan konutların, İDB’nin tespitlerinde de
yer aldığı anlaşılmaktadır. Devletin temel nizamını dini inanç ve esaslar üzerine
oturtmak amacıyla faaliyet gösteren ve stratejik amacına ulaşmak için bir örgüt
yapılanması içerisine giren, siyasi iktidarı bir ihtilal hareketiyle ele geçirmek için
teorik ve pratik eğitim aşamasına giren bu örgütün, temel hareket noktası Said-i
Nursi tarafından kurulan ve onun çeşitli fonksiyonlarından biri olan Fethullah
Gülen tarafından organize edilmektedir.
Teori bir siyasi hareket için gereklidir. Amaca ulaşmak için pratiğin esas hareket
noktası olarak kabul edilir. Bu grubun nihai hedefi olan siyasi iktidarı ele geçirmek
amacıyla çeşitli örgütlenme birimlerine girdiği gözlenmektedir. Örgüt içerisinde
çalışmış R.Y.’nin de ifade ettiği gibi mevcut durumdaki amacın hedefe ulaşacak ve
devlet kademesindeki belli kadrolara yeterli elaman yetiştirmek olduğu ifade
edilmektedir. Bu amaçla, devletin varlığının temel koruyucusu ve kollayıcısı olan
Emniyet Teşkilatında da amaca uygun bir örgütlenmeye gidildiği müşahade
edilmektedir.
Başta Emniyet Teşkilatının gelecekte lokomotifi olacak olan ve teşkilata yön
verecek, amir kadrosunu yetiştiren Polis Akademisinde illegal bir yapılanmaya
gidildiği, kademe kademe mezun olan örgüt görüşüne göre militan veya sempatizan
durumuna getirilen kişilerin, teşkilattaki diğer eğitim kurumlarına atanarak, uzun

58
vadeli bir program uygulanmaya koyduğu gözlenmektedir. Yine Akademi son
sınıfta branşlar uygulanmaya koyduğu gözlenmektedir. Yine Akademi son sınıfta
branşlar ayırımında, bu gruba mensup öğrencilerin daha çok siyasi kısıma
ayrıldığı belirtilmektedir.
Polis akademisinde genellikle üyesi olan A.Ş, İ.T, R. F, C.Y, A.T, A.K, İ.B, M.K,
R.K, B,C, H.İ.O, Emniyet Müdürü A.Ö ve A.E’den oluşan bir teorisyen kadronun
bulunduğunu, bu kişilerin şeriat düzeninin daha iyi olduğunu empoze ettiklerini
bütün tanıklarca ifade edilmiştir. Bu teorisyen kadrosuna okul idarecisi durumunda
olan H.B.E ve İ.T’ın yardımcı olduğu belirtilmektedir.
Öğretim üyelerinden sanık durumunda olan, İ.Y.T A.Ş, R.F, B.C, A.K, H.İ.O, R K ve
C.Y’nin ders konularının işledikleri sırada mevcut rejimi yererek şeriat düzenini
övmek suretiyle hoş göstermeye çalıştıklarını ifadesine başvurulan, H.B, E.G,C.K,
İ.Ç, S.Y, E.B, K. Ö, L.S, F. R. A, A.T, S.Y, A.T, M.İ.Y, C.A., E. M., A. T., A.U., L.. C.
Y., adlı tanıklar tarafından açıkça ifade edilmektedir. Yine tanık İfadelerinde bu
öğretim üyelerinin öğrenciler arasında ayırım yaptığı, derslerle ilgisi olmasa bile
sürekli şeriat düzenini övmeye gayret sarf ettiklerini belirtmiştir.
Her ne kadar sanık sıfatı ile ifadesine başvurulan söz konusu öğretim üyeleri iddia
ve isnatları reddetseler bile tanık ifadelerine göre, ders verdikleri sırada şeriat
düzenini savunduklarını öğretim üyelerinin din ve felsefi inanç ayırımı yaptıkları
hususu, açıkça görülmektedir.
R.Y.’nin ifadesinde, şeriat düzenin kurallarının daha iyi, T.C. kanunlarının ve
nizamlarının derme çatma olduğunu belirten öğretim üyesi kişiler haklarında
tanıklık yapabilecek aynı dönemlerde Akademi’de okumuş, şahısların tanık olarak
bilgilerine başvurulmuş, söz konusu tanıkların tamamına yakını R.Y.’nin ifadelerini
doğrulamıştır.
Müşteki tanık R.Y. ifadesinde bu örgüt tarafından tehdit edildiğini, İDB’de görevli
A.T.’yle karşılaştığını ve kendisine cemaati karşısına almaması gerektiğini
söylediğini, bu örgüt hakkında yazmış olduğu mektuptan haberleri bulunduğunu
belirttiğini, kendisinin de bu teşkilatın gücünden korktuğunu, çünkü bu örgütün
kendisini okuldan attırdığını, ifade etmiştir.
Uyarı üzerine endişeye kapıldığını, ne yapmam gerekiyor diye sorduğunda da,
A.T.’nin notere giderek, önceki yazdığı ihbar mektubunun yalandan ibaret olduğu
konusunda tutanak tanzim ettirilmesi gerektiğini belirttiğini, bunun üzerine
A.T.’nin Altındağ Emniyet Amirliğindeki Lojmanlarda bulunan evine giderek,
birlikte ihbar mektubunu inkâr eden bir rapor yazdıklarını, bilahare Maltepe
semtinde bulunan 18. Notere birlikte giderek bu raporu ‘ifade beyannamesi’ başlığı
altında noter kâtibine yazdırdıklarını ifade etmiştir. Daha sonra alınan bilgiler
üzerine Ankara 18. Noterliğine tarafımızdan müracaat edilerek, bu belge elde
edilmiştir.

59
Noterde A. T.’yle birlikte yaptıkları belge, müşteki tanık R.Y. tarafından A.T.’nin
evinde el yazısıyla yazılarak, müfettişliğimize sunulan belgedir. Bu durum R.Y.’nin
ifadesinin doğruluğunu belgeleyen bir husustur.
A. T.’nin, R.Y.’nin nişanlısının evine gitmesi müştekiyi, ‘Cemaati karşına alma’
diyerek dolaylı olarak tehdit etmesi, kendi evinde ‘İhbar mektubuna neler
yazmıştın?’ diyerek defalarca sorduktan sonra, tutanak düzenletmesi bilahare
resmiyet kazandırmak için birlikte notere gidilmesi ve önceden belirlenip,
ayarlandığı anlaşılan noter kâtibine belge tanzim ettirilmesi A.T.’n in anılan
grupla bağlantısını açıkça ortaya koymaktadır.
Bahse konu teşkilatla bağlantısı olmayan birinin kendisini ilgilendirmemesi
gereken bir konuda, bu kadar aktif davranması düşündürücüdür. A.T.’nin gizli
kalması gereken hususların açıklığa kavuşmaması için böyle bir faaliyet göstermesi
dikkate şayandır. Kaldı ki talimatlı olarak alınan ifadesinde, sorulan soruya
senaryo olarak nitelendirmekte ve R.Y.’yle birlikte noterde düzenlettiği belgeyi
ifadesine eklemektedir. Bu da göstermektedir ki A.T., bahse konu grubun bütün
faaliyetleri konusunda bilgi sahibidir ve ilgilidir. Bu sebeple Sanık A.T. de diğer
sanıklar gibi belirtilen suçu işlemiş bulunduğu mevcut bilgi ve delillere göre sübuta
ermektedir.
Müfettişliğimizce soruşturmanın derinleştirilmesi üzerine söz konusu grup
içersinden rahatsız olanlar olmuş, (R.Y.)’nin ifadesinde belirttiği örgütün yayın
organı olan Zaman gazetesinde soruşturmayı yürüten müfettişler aleyhine
‘Komplocular ne yapmak istiyor?’ başlığı adı altında iftira ve isnatlarda
bulunulmuştur. Genel Müdürlüğümüzce Genel Müdür adına yapılan açıklama ile
müfettişlerin soruşturmayı usulüne uygun ve hukuk kuralları içersinde yürüttüğüne
dair haber ile iddialar tekzip edilmiştir.
(R.Y.)’nin ifadesine göre, bahse konu örgütün Fethullah Gülen’ in görüşleri
doğrultusunda hareket ettiği, mevcut T.C. Anayasa ve düzenini değiştirmek isteyen
yerine şeriat düzenini hâkim kılmak arzusunda olan ve bunu bir ihtilalle
gerçekleştirmek isteyen, bu amaçla eğitim yapan, yurtlar açan, dershane adı
verilen evlerde eğitim yaptıran bu yurtların altında karate kursu adı altında yakın
dövüş öğreten eyleme dönük pratik eğitim yaptıran bir örgüt olduğu ifade
edilmektedir.
Söz konusu örgütün amacına ulaşmak için ve bir örgüt niteliği kazanmak için
hiyerarşik ölçüler içersinde gerek sivil gerekse Emniyet Teşkilatı’nda örgütlendiği
elde edilen bilgilerden anlaşılmaktadır.
Bu amaçla, Fethullah Gülen’in genel sorumlu, buna bağlı bölge sorumluları
bunların altında da il sorumluları olduğu anlaşılmaktadır.
Vali diye adlandırılan il sorumlularının altında birçok kurum ve olanda
örgütlenmeye gittikleri müşahade edilmektedir.

60
Genel bir teşkilatlanma, illegalite, sorumlu tayini, görev bölümü, aidat toplanması
şakirde dedikleri mensuplarına kod isim verilmesi yayın faaliyeti, üyelere para
cezası uygulanması mensuplarının kişisel haklarını müdahale, teorik ve pratik
eğitim yaptırılması gibi hususların uygulanması tam anlamıyla ideolojik literatürde
illegal bir örgütlenmenin varlığını ortaya koymaktadır.
Örgütün koyduğu kurallar çerçevesinde de Emniyet Teşkilatında illegal bir
örgütlenmeye gidildiği, elde edilen bilgilerden anlaşılmaktadır. Fethullah Gülen’e
bağlı olarak İç Anadolu bölge sorumlusu K.Hoca’nın, Bu şahsa bağlı olarak da
Polis Akademisi’nde İ.T. ve H.B.E.’ nin adı geçmektedir. Yine öğretim üyeleri
olarak A.Ş., .İ.T, R. F., C. Y., A.T, A.K., İ.B., M. K., R.K., B. C., H.İ. O., A. Ö.’ nün
yer aldığı, EGM’de de M.T. ve S.T.’nin bulunduğu yine Polis Akademisi öğrenci
kesiminde 3 ve 4 sınıflar sorumlusu olarak Kom. Yrd. C.M, 1. ve 2. sınıflar
sorumlusu olarak da Kom. M.E.’nin bunların altında da 4. sınıflar sorusu Devre
imamı İ.K., buna bağlı olarak para sorumlusunun M.K., yardımcı imamın İ.Ö. kitap
sorumlusunun Z.A., yine bunların altında yardımcı imama bağlı olarak siyasi sınıf
imamının M.S.,Adli Sınıf imamının A.K.D.,Trafik Sınıfı imamının Z.K. ,İdari Sınıf
imamının M.K.’nin sorumlu olarak görev aldığı alınan ifade ve belgelerden
anlaşılmaktadır.
T.C. Anayasasının Demokratik, Laik, Sosyal bir Hukuk devleti niteliklerini
değiştirerek yerine şeriat düzenini getirmeyi amaçlayan illegal Fettullah Hoca’nın
talebeleri adlı örgütün, ülke genelinde olduğu gibi, teşkilatımız içerisinde
örgütlendiği bu sebeple devlet güvenliğini ilgilendiren bir faaliyetin akamete
uğratılması ve suçluların fiillerinin subuta erdirilmesi amacıyla yapılacak
operasyondan sonra, yukarıda bahsedilen meslek mensuplarının suçları
kanıtlanmış olacaktır.”

İki suç duyurusuna 6 yıl arayla takipsizlik

Büyük bir titizlikle hazırlanan EGM Polis Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın 28 Şubat
1992 ve 28 Eylül 1992 tarihli 102 ve 93 kişiyi kapsayan suç duyurularına Ankara
DGM Başsavcılığı takipsizlik kararı verecekti. DGM ilk suç duyurusuyla ilgili
yürüttüğü 1992/256 hazırlık sayılı soruşturmayla ilgili 14 Ekim 1992’de takipsizlik
kararı verdi. İkinci fezlekeyle ilgili karar ise 6 yıl sonra 20 Mart 1998’de yine
takipsizlikle sonuçlanacaktı. Ankara DGM Başsavcılığı tarafından verilen her iki
takipsizlik kararının gerekçesi de aynıydı. TCK’nin meşhur 163. Maddesinin
kaldırılmış olması nedeniyle takipsizlik hükmü verildiği belirtilen kararda, “Polis
Akademisi’nde ekserisi öğretim görevlisi veya emniyet mensubu olan sanıklara
isnat olunan suç, Atatürk milliyetçiliğini zayıflatacak; Atatürk ilkelerine ters
düşecek görüşleri savunmak suretiyle devletin siyasi ve hukuki temel nizamlarını
dini esas ve inançlara uydurma çalışmalarıdır. Kişilerin dinsel amaç ve yasal

61
sınırlar içinde kalmak kaydı ile istedikleri faaliyette bulunmaları yasaların teminatı
altındadır. Buna karşın yapılan çalışmalar devletin temel düzenini değiştirip
mevcut sistemi dini esasa uydurmak amacına yönelik olursa, laikliğe aykırı olarak
devletin içtimai veya iktisadi veya siyasi, hukuki temel nizamlarını kısmen de olsa
dini esas ve inançlara uydurmak amacıyla cemiyet tesisi teşkili suçu, TCK’nın 163.
maddesinde hükme bağlanmış iken, bu madde 3713 Sayılı Kanun’un 23.
maddesiyle yürürlükten kaldırılmış bulunmaktadır. Bu nedenle ortada suç yoktur”
deniliyordu.

Kendilerini kapsamayan Sicil Affı’ndan faydalandırıldılar

Ankara DGM’nin adli soruşturmada haklarında takipsizlik verdiği zanlıların


önünde bir başka engel olan idari soruşturma vardı. Ama o engel de ilginç bir
biçimde, yöneltilen suçlama tarihinden önce çıkarılan bir sicil affına zanlıların dâhil
edilmesiyle aşıldı. EGM Teftiş Kurulu Başkanlığı, haklarında suç duyurusunda
bulunulan zanlıların eylemlerinin idari suç kapsamında da olması nedeniyle 7 Eylül
1992’de 91/101.17498 sayılı yazı ile tahkikat evrakına fezlekeyi de ekleyerek
disiplin yönünden gereğinin yapılması istemiyle EGM Hukuk Müşavirliği’ne
gönderdi. EGM Yüksek Disiplin Kurulu söz konusu dosyayla ilgili kararını 7 Ocak
1993’te verdi: “Sanık Emniyet mensupları hakkındaki suçlamalar 18.06.1992
tarihinde kabul edilip 07.07.1992 tarihinde yürürlüğe giren 3817 sayılı Disiplin
Cezalarının Affına İlişkin Kanun’un 1. Maddesiyle af edildiğinden dosyanın
kaldırılmasına oy birliğiyle karar verilmiştir.”
Yani 23 Ağustos 1991’de başlayıp 28 Ağustos 1992 tarihinde tamamlanarak adli ve
disiplin yönünden müfettiş teklifleri getirilen ve aynı gün suç duyurusunda
bulunulan soruşturmanın zanlıları olan Emniyet görevlileri, Sicil Affı Kanunu’nun
çıktığı tarih 7 Temmuz 1992’den 53 gün sonra af kapsamına alınıyordu. Ancak
burada yanlış olan bir durum yoktu. Sicil affı, suçun işlendiği tarihi gözönünde
tutuyordu. Ancak başka bir sorun vardı. Yüksek Disiplin Kurulu’nun kararına
dayanak oluşturan Sicil Affı Kanunu’nun 1. maddesinde, af kapsamının yasanın
çıkmasından önce çıkan suçları kapsadığı belirtildikten sonra, “Bu kanunun
yürürlüğe girdiği tarihten önce işlenmiş devletin şahsiyetine karşı işlenen suçlar
hariç” diyerek zanlıların suçlandığı fiillerin af kapsamına dâhil edilmediğinin de
altı çiziliyordu.
Yüksek Disiplin Kurulu’ndan böyle bir sonucun çıkacağını tahmin ettiklerinden mi
bilinmez müfettişler fezlekelerini de Sicil Affı çıktığını ve zaten 3713 sayılı Terörle
Mücadele Kanunu’nun (TMK) 163. maddeyi kaldırdığını göz önünde tutarak
hazırlamışlardı. Fezlekenin netice ve kanaat bölümünün (a) fıkrasında zanlıların
TMK’nin 1. maddesinde tanımlanan suçu işlediklerinin sabit olduğunu ve bu
çerçevede işlem yapılması gerektiğini vurguluyorlardı. Yine fezlekenin (b)

62
fıkrasında ise zanlıların görevlerini yerine getirirken, “Siyasi düşünce, felsefi inanç,
din ve mezhep ayrımı yapmak, Emniyet mensupları arasında bu yolla ayrım yapıcı
tutum ve davranışta bulunduklarının belirlendiğini” bu fiillerin de Devletin
Şahsiyetine Karşı İşlenen Suçlar kapsamında olduğunun da altını çizmişlerdi. Bu
ayrıntılı ve adeta yol gösterici fezlekeye rağmen zanlılar suçlanmalarından 53 gün
önce çıkarılan bir yasa kapsamında affedilmiş oldu. Cemaatçilerin nasıl
korunduğuna örnek teşkil eden bu olay da ancak 1999 yılında, yine cemaat
mensubu emniyetçilerin soruşturulduğu ve ilerleyen bölümlerde yer vereceğimiz
bir başka olay sırasında öğrenildi. Bu nedenle hukuksuz bir karar alan ve
haklarında disiplin soruşturması açılması gereken Yüksek Disiplin Kurulu üyeleri
de zaman aşımı sayesinde kurtulmuşlardı.
Bu konuyla ilgili görüş aldığımız üst düzey bir emniyet müdürü bu “hatayı”
vurgulamakla beraber konunun başka bir yanına vurgu yapmanın daha doğru
olacağını söylüyordu: “Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğü’nde cemaat üyesi olmak
diye bir suç tanımı yoktur. Cemaat üyesi hangi şartlarda olunur, ne yapılırsa suç
olur, ne yapılmalıdır belli değildir. O yüzden açılan soruşturmalarda hiç bir
müfettiş, hiç bir makam bu disiplin tüzüğüne bakarak kimseyi cemaatçı olduğu için
suçlayıp, ceza veremez. 1991 ve takip eden yılda sürdürülen cemaat
soruşturmalarında bazı personele Disiplin Tüzüğü’nün 8. Maddesi uyarınca
meslekten ihraç cezası teklif edildi. Ancak böyle bir suçu tanımlayan düzenleme
olmadığı için ceza verilemedi.”
TMK’nin 1. maddesinin de, bir fiilin terör suçu olması için birden fazla kişinin
silahlı olarak örgütlenip cebir ve şiddet içeren eylemler yapmasını şarta bağladığı
anımsatan üst düzey emniyetçi, “Bu nedenle cemaat örgütlenmeleri TMK
kapsamına da girmez. Hangi cemaatin silahlı eylemi olduğu tespit edilebilidi ki
bugüne kadar. Mesela Malatya DGM, 2000 yılında ortaya çıkarılan
Hizbullah/Davet grubunun yargılamasını yaparken terör suçu kapsamında
değerlendirilip değerlendirilemeyeceğini Emniyet Genel Müdürlüğü Terörle
Mücadele Harekat Daire Başkanlığı’na sordu. Olmadığına yönelik rapor verildi.
Çünkü silahlı eylemleri yoktu ve yasa böyle tanımlıyordu. İlginçtir bu konuda yasal
düzenlemeyle gidilmesini isteyen ise Adalet Bakanı olduğu dönemde Cemil
Çeçek’ti. Teklifte bulunmasının ardından yapılan 22 Temmuz seçimlerinden sonra
da Adalet Bakanı olamadı. Hiç bir İstihbarat Daire Başkanlığı yasada yazılı
olmayan suçtan dolayı belli inanç grupları hakkında kendi kafasına göre suç
raporu düzenleyip operasyon yapamaz. CMUK değiştirilmeden yapılırsa da ortaya
çıkan sonuç bugünkü Ergenekon davası gibi düzmece olur” diyordu.

Cemaat mi devlet mi? Ya da devlet cemaat mi?

63
Açılan soruşturmalar ve suç duyuruları nedeniyle o dönemde görevden el çektirilen
emniyet görevlilerinin neredeyse tamamı, kendilerini kapsamayan Sicil Affı
Kanunu’ndan da faydalanarak ve açtıkları davaları kazanarak teşkilata hem de
kritik noktalardaki görevlerine döndü. Fethullahçı oldukları gerekçesiyle
soruşturulan bu personelin birçoğunun görev yeri ise İDB’ydi. Bu
görevlendirmeleri dönemin İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun, DGM’nin verdiği
“takipsizlik” kararıyla gerekçelendirecekti. O dönemde cemaatçi bir yapının içinde
örgütlü olmaktan çok, sadece inanç sahibi oldukları için soruşturulan bu personeli
“koruyan” Sabri Uzun yıllar sonra, “O tarihlerde bu adamların sadece görevleriyle
ilgilendim; hiçbir personelimi inançlarına göre tasnif ederek, cezalandırma
yöntemini seçmedim. Ama bugünlere gelindiğinde yapılanlara bakıldığında şimdiki
örgütlenmeyi o günlerde görememişim” diyecekti. Yürütülen soruşturmaların
kaynağı durumunda olan R.Y. de polislik mesleğine dönenler arasındaydı. Ancak
yürütülen soruşturmalarda verdiği ifadeleri, ihbar mektuplarında yazdığı
suçlamaların her birinin kendisine tehdit ve vaatlerle imzalattırıldığını savunacaktı.
Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın fezlekesinde de R.Y.’nin suçladığı cemaat içinde yer
alan polisler tarafından tehdit edildiğine yer verilmişti. Bir tarafta devletin Emniyet
Müdürlüğü’nün yöneticileri bir tarafta da teşkilat içinde örgütlenmeye çalışan
cemaatin mensupları bulunan bu kavgada R.Y. de güçlü olanı o zaman görmüş ve
cemaatin isteklerini yerine getirmişti.

Bildik bir yöntem: İhbar mektupları

Hileli kura soruşturmasının böyle sonuçlanmasının başka sebepleri de vardı elbet.


Uzun yıllar üst düzey emniyet müdürü, hatta İstihbarat Daire Başkanı olarak görev
yapmış ve açılan birçok soruşturmaya tanık olmuş bir yetkilinin anlatıklarından
yola çıkarak bu sebeplerin neler olduğunu irdelemekte fayda var. Anlatacağımz
sebepler, şimdi sıkça eleştiri konusu olan polisteki Fethullahçı yapılanmayı kıracak
fırsatların nasıl acemice yapılmış hatalar ya da iktidar kavgaları yüzünden ya da
bizzat hukuksuzluğu soruşturacak olanların hukuk dışına çıkması nedeniyle bir yere
varmadığını da anlamamızı sağlıyor.
Ergenekon soruşturmalarının hemen öncesinde ve soruşturma sırasında sıklıkla
karşımıza çıkan ihbar mektupları gönderilmesi, bugünkü kadar yaygın olmasa da
emniyet içinde “mesleki rekabet” gibi görünen yöntemlerin başında geliyordu. En
önemli suçlama ise tarikatçılık, Fethullahçılık ya da genel adıyla irticacılıktı.
Fethullahçı olarak bilinenler kendilerini “ülkücü, laik, demokrat” kimliğiyle
gizliyor ve cemaatten olmayanları İDB’den uzaklaştırmak için “irticacı, tarikatçı,
Fethullahçı” suçlamalarıyla ihbar mektupları yazıyorlardı. Bu durum öyle bir hale
gelmişti ki kim Fethullahçı kim değil bilinemiyordu. Bu şekilde hazırlanmış kimi
listeler de bizzat cemaate yakın olan kişilerce kamuoyuna sızdırılıyor ve bu şekilde

64
gerçekten cemaat mensubu olanların gizlenmesini de sağlıyordu. Bu ihbar
mektuplarına dayanılarak hazırlanan listelerde ise sadece gerçekten Fethullahçı
olmayanlar yer alıyordu.
Cemaatçilerin en çok örgütlenmeye çalıştıkları yer, Türkiye’deki tüm emniyet
müdürlüklerinin istihbarat şubesinin bağlı olduğu birim olan İDB’ydi. Başkanlık ve
bağlı birimlerde ANAP iktidarının Nakşi olduğu bilinen İç İşleri Bakanı
Abdülkadir Aksu’nun tarikatlara olan yakınlığıyla Fethullahçılar kısmen de olsa
örgütlenmeyi başarmıştı. Ülkücü ve Fethullahçıların yanı sıra başka tarikatlarla
bağlantılı görevliler de çokça yer tutuyordu. Fethulahçıların tek hedefi vardı:
Tarikatları ve cemaatçiliği bilen dolayısıyla Fethullahçıların da ne büyük tehlike
olabileceğini farkedecek kadrolar başta istihbarat olmak üzere teşkilatın etkili
birimlerinden, cemaatçilerin ihbarcılık mekanizmasıyla uzaklaştırılmak ve böylece
ileriki yıllarda karşılarına çıkabilecek olan olası rakipleri oyun dışına çıkarmak.
Böylece devletine ihbarcılık yapan “ülkücü, demokrat, laik” görünümlü
cemaatçilere de boşalan bu kadrolara yerleşme fırsatı doğacaktı. Öyle de oldu.
1991-92 soruşturmalarında Emniyetteki “irticacıları” ihbar eden cemaatçiler de,
kurulan tezgâhı farkedemeyenlerin gözünde devletini seven demokrat, laik kadrolar
olarak görülünce iş daha da kolaylaştı.

Cemaatçilik değil takunyacılık soruşturuldu

1991 yılında ortaya çıkan hileli kura olayından sonra başlayan soruşturma da, üst
düzey bir emniyet müdürünün dediğine göre, “İşin ehli bir kadroya verilmemişti.
Zaten o dönemde müfettişler bir yana emniyeti yönetenler de dâhil hiç kisme
tarikatla cemaat arasındaki ayrımı bile bilmiyordu”. Hileli kurayla ilgili
Fethullahçıları tespit etmek amacıyla başlayan soruşturma da bu nedenle
takunyalılar soruşturmasına döndü. İhbar mektupları da devreye girince ortaya
çıkan listede, hileli kuraya karıştıkları için isimleri tespit edilebilenlerin dışında
kalanlar takunyalılar listesi oluyordu. Ve bu isimlerin listelerde yer almasında
Fethullahçıların rolü büyüktü. Soruşturmayı yürütenlere dolaylı yoldan ulaşarak
yönlendiren Fethullahçılar, emniyetin yönetiminde söz sahibi olacakları dönemde
kendilerinin önünde rakip olacak ve kendilerinden kurtulmak istedikleri
“takunyalıları” listeye ekletmişlerdi.

Kilit görevler hep tarikatçılarda

Uzun yıllar ülkeyi yöneten ANAP’ın ve ilgili bakanlıklardakilerin tarikatlarla olan


bağını fırsat olarak görüp kullanan tarikatçılar, kıdemlerine bakılmaksızın İDB ve
ilgili birimlerde üst düzey görevlere getirilmişti. Tarikat ve cemaat dışında kalanlar
ise küçük illerde görevlendiriliyordu. Örneğin ikisi de 1978 mezunu olan Mustafa

65
Gülcü İstihbarat Daire Başkan Yardımcısı, Celal Uzunkaya da İzmir İstihbarat
Şube Müdürü iken 1979 mezunu Arif Akkale de Ankara İstihbarat Şube
Müdürüydü. Ancak 1974 mezunu Sabri Uzun Kocaeli, 1976 mezunu Hanefi Avcı
Diyarbakır İstihbarat Şube Müdürü, 1974 mezunu Yavuz Tokel, 1975 mezunu İzzet
Sezgin Şenel, 1977 mezunu Muzaffer Erkan, ve 1979 mezunu Mustafa Aydın ise
çeşitli illerde ve birimlerde etkin olmayan müdürlük görevindeydi. Bu listeye dâhil
olanların içinde en iyi görev yeri olan ise kendisinden daha az kıdemli Gülcü daire
başkan yardımcısı iken İstanbul İstihbarat Şube Müdürü olan 1972 mezunu Emin
Arslan’dı.

İstihbaratın tanıdık isimleri

O dönemde İDB ve bünyesinde görev yapanlar arasında da yıllar sonra Ergenekon


soruşturması ve Hrant Dink suikastı ile Hanefi Avcı’nın kitabıyla beraber sıkça
tartışma konusu olan ya da Fethullah Cemaatinin ayak oyunlarıyla emniyetten
uzaklaştırılan ya da kızağa çekilen birçok isim görev yapıyordu. İstihbarat
Dairesi’nde görev yapan tanıdık isimlerden birisi Hanefi Avcı’nın kitabında
Fethullah Cemaatinin komplosuyla mesleğinden olan ve o dönem Daire Başkan
Yardımcısı olan Mustafa Gülcü’ydü. Yine karanlık bir olayla Sakarya Emniyet
Müdürü iken tutuklanan Faruk Ünsal ve Hrant Dink cinayetinde adı sıkça geçen ve
bu olaydaki ihmali müfettiş raporlarıyla da belgelenen Fethullahçı olduğu da sicil
raporunda kayıtlı olan Ramazan Akyürek de İstihbarat Dairesi’nde başkomiser
olarak görevliydi. Önemli illerden İzmir’in İstihbarat Şube Müdürü ise, Emniyet
Genel Müdür Yardımcısı iken ayağı kaydırılan Celal Uzunkaya, Ankara İstihbarat
Şube Müdürü de Arif Akkale’ydi. Bir başka tanıdık isim de, yıllar sonra Ergenekon
davasının sanığı olarak karşımıza çıkan Adil Serdar Saçan’dı.

İlk çatlak yaşanıyor

Saygı Öztürk’ün Okyanus Ötesindeki Vaiz isimli kitabında yer alan bilgilere göre;
Bu dönemde İstanbul emniyetinde yaşanan değişikliklerden biri de Adil Serdar
Saçan’la ilgiliydi. Ülkücü polislerin önemli isimlerden birisi olan Kemal
Yazıcıoğlu’nun İstanbul Asayiş Şube Müdürlüğü görevinden alınmasından sonra
ekibi de çeşitli illere tayin edilmişti. O dönemde Asayiş Şubesi komiserlerinden
olan Adil Serdar Saçan da bu atamalarla kendini Muş’ta bulmuştu. Ancak
Yazıcıoğlu’nun ülkücü meslektaşlarını araya sokmasıyla Saçan İstihbarat Dairesi
Başkanlığı Haber Alma Şubesi’ne tayin edilmişti.54

54
Saygı Öztürk, Okyanus Ötesindeki Vaiz, Doğan Kitap

66
1989 yılında, Nurcuların liderlerinden birisi olan Yeni Asya Gazetesinin sahibi
Mehmet Kutlular’ın Ankara Kocatepe Camisi’nde Sadi-i Nursi için mevlit
okutuyordu. Türkiye’nin dört bir yanından gelerek Ankara’da toplanan Nurcular
mevlidi bir gösteriye dönüştürüyordu. 28 Şubat’ta Kocatepe Camisi’ndeki mevlitte
görevli polislerden biri de Haber Alma Şubesi komiserlerinden Adil Serdar
Saçan’dı. Saçan, baş komiseri Ramazan Akyürek mevlitle ilgili teslim ettiği izleme
raporunu işleme koymaması üzerine raporunu bu kez de Daire Başkan Yardımcısı
olan Mustafa Gülcü’ye verdi. Böylece İstihbarat Dairesi’ndeki ilk çatlak ortaya
çıkmış oldu.55

Cemaat istediğini elde etti

Kısa süre sonra da “takunyalılar” operasyonu, tam da cemaatin istediği gibi


sonuçlandı. Müfettişlerin yönlendirilmesi ve gönderilen ihbar mektuplarının işe
yaradığı Mustafa Gülcü, Faruk Ünsal, Arif Akkale, Celal Uzunkaya, Adil Serdar
Saçan’ın “irticacı” suçlamasıyla görevden alınmasıyla anlaşıldı. Fethullahçıların
oyununa geldiğini ilk fark edenler Mustafa Gülcü ve Adil Serdar Saçan oldu.
Görevden alınmalarından sonra komiser ya da komiser yardımcısı olarak yerlerine
atananların neredeyse tamamı Fethullahçılardı. İstihbarat Dairesi ele geçirilmişti.
Cemaat tek kayıp vermişti: Sivas’a tayin edilen Ramazan Akyürek. Ancak zarar
kısa sürede, , hem de ilerleyen yıllarda Fethullahçılık soruşturması yürütecek bir
emniyetçinin kefil olmasıyla telafi edilecekti. 1992 – 93 yıllarında O.A., İDB
Teknik Şube Müdürü olarak görevliyken, kendisi gibi ülkücü kadrolardan olan
Daire Başkan Yardımcısı Halil Tuğ’u, aslında irticacı değil milliyetçi bir polis
olduğu konusunda ikna ettiği Ramazan Akyürek’i yeniden İDB kadrosuna aldırdı.
Akyürek artık Adıyaman İstihbarat Şube Müdürüydü.

Sicili Fethullahçı, görevi Daire Başkanı

Yıllar sonra İstihbarat Dairesi Başkanlığı için yine Mustafa Gülcü’nün adı geçse de
Fethullahçılar bunu engellemek için varını yoğunu ortaya koydu. Hatta bunun için
Gülcü’nün daha üst makam olan Emniyet Genel Müdür Yardımcılığı’na
getirilmesine bile sessiz kaldılar. Gülcü’nün gelmesi engellenen İDB’ye ise tanıdık
bir isim, İstanbul Valisi Erol Çakır’ın hakkında Fethulahçı olduğuna dair sicil
doldurduğu, Hrant Dink suikastı sanıklarıyla karanlık bağlantıları olduğu belirlenen
Ramazan Akyürek atandı. Dink ailesinin avukatlarının çabalarıyla aklandığı ilk
soruşturmadan sonra hakkında yeniden soruşturma açılan Akyürek nihayetinde

55
Saygı Öztürk, Okyanus Ötesindeki Vaiz, Doğan Kitap

67
2010 yılında Dink suikastındaki ihmali nedeniyle görevinden alınana dek İstihbarat
Daire Başkanlığı görevinde kaldı.

Fethullah’a dokunan emniyetçi yanıyor

Emniyet Genel Müdür Yardımcısı olmasına ses çıkarılmayan Mustafa Gülcü ise
kısa süre sonra görevinden alınacaktı. Adil Serdar Saçan Ergenekoncu olmak
suçlamasıyla kendini cezaevinde buldu. Faruk Ünsal Sakarya Emniyet Müdürü
iken mafya bağlantılı kişilerle ilişkisi nedeniyle yürütülen bir soruşturmada
tutuklandı. Celal Uzunkaya da şaibeli bir muhbirle yaptığı garip telefon
konuşmaları gerekçe gösterilerek Emniyet Genel Müdür Yardımcılığı görevinden
alınanlar arasındaydı. Başına hiç bir garip olay gelmeyen Arif Akkale ise kızak
göreve, merkeze çekilmişti.

Bütün politikacıların icazet aldığı cemaat lideri

Gülen hakkında 1992’de polisin hazırladığı rapor, DYP’nin iktidar ortaklığı


döneminde Emniyet Genel Müdürü olan Mehmet Ağar tarafından hükümsüz
sayılarak işleme konmamıştı. Bu arada cemaat de boş durmuyor kamuoyu önünde
daha görünür olmanın her yolunu deniyordu. “Ilımlı İslam”ın temsilciliğine
soyunan Fethullah Gülen sürekli barış ve hoşgörü mesajları veriyor, onursal
başkanlığını Hoca Efendinin yaptığı cemaate ait Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı
üzerinden de farklı düşüncelerdeki siyasi ve dini kanaat önderleriyle bir araya
geliniyordu. Özellikle sol kamuonunu yakından tandığı isimlerle cemaatin
temsilcilerinin el ele kol kola fotoğrafları gazetelerde yayımlanıyordu. Turgut
Özal’ın Cumhurbaşkanı iken 1993 yılında ölümünden sonra, tarikatlar ve dini
cemaatlerle arasında mesafe bulundurmayan Süleyman Demirel’in bu koltuğa
oturmasıyla cemaat artık daha bir rahatlamıştı. Demirel’in yadigârı DYP’nin de
iktidarda olması, aynı dönemde başında Necmettin Erbakan’ın bulunduğu Refah
Partisi’nin de oylarını arttırarak iktidara yakınlaşmasıyla özellikle bürokrasi içinde
yer alan cemaatçiler kendilerine yönelik mücadalenin yumuşayacağını
anlamışlardı.
Her iktidar odağıyla yakın ilişki kurmaya çalışan Fethulah Gülen, DYP’nin
liderliğini yapan Başbakan Tansu Çiller’le de 30 Kasım 1994’de biraraya geldi. Bu
buluşma 1980 darbesiyle kapatılan Adalet Partisi’nin devamı olan DYP’nin de
köklerinin dayandığı Demokrat Parti’li Başbakan Adnan Menderes’in 1961’de Nur
Cemaatinin lideri Said-i Nursi ile görüşmesinden sonra bir cemaat lideriyle bir
Başbakan arasında yüzyüze yapılan ilk görüşme olarak kayıtlara geçti. O zaman da
tıpkı günümüzdeki AKP iktidarının peşinde koştuğu benzer bir çıkarın, cemaat
oylarının partisine havale edilmesinin peşinde olan Çiller’in de, kadrolarının

68
bürokrasi içinde yerleşmesinin peşinde olan Gülen’in de işine gelmişti bu görüşme.
Sadece iktidar temsilcileriyle değil olası iktidar adaylarıyla da bir araya gelen
Gülen, bir kaç yıl içinde ANAP’ın başında bulunan Mesut Yılmaz, RP lideri
Necmettin Erbakan, DSP’li Bülent Ecevit, MHP’li Alparslan Türkeş, babasının
izinden giderek DP’yi yeniden kuran Aydın Menderes, Meclis Başkanlığı yapan
Hüsamettin Cindoruk ve Hikmet Çetin de bu görüşmeler kervanında buluşulan
isimlerdi.

Emniyet’teki örgütlenmenin meyveleri toplanıyor

Tüm parti liderlerine ve siyasetlere eşit mesafede durduğunu göstermeye çalışan bir
cemaat lideri olarak sahnenin en önünde duran Gülen’in hükmettiği taraftarlarının
partileri için oy deposu olarak gören siyasetçilerin ılımlı yaklaşımları nedeniyle
kamuoyunda ve devlet katında oluşturulmak istenen “tehlikeli” olmama algısı
başarıyla yerine getirilmişti. Bülent Orakoğlu’nun başkanlığı dönemi olan 1996 ile,
kendisi de cemaat oyunuyla kızağa çekilecek olan Sabri Uzun’un başkanlık ettiği
1998’de Emniyet İDB’nin hazırladığı iki ayrı belgede de hem polisin hem devlet
erkânının Gülen cemaatine bakışın değiştiğini gösteriyordu. Gülen hakkında bu tür
olumlu raporların çıkmasında, Emniyette yürütülen cemaat soruşturmalarından bir
sonuç elde edilememesi ve hem Gülen cemaatinin hem de başka tarikatçı
kadroların teşkilatın kritik önemdeki birimlerinde örgütlenmesinin da payı büyüktü.
Adı İstihbarat Dairesi Başkanlığı olmasına karşın hem 1996 yılında yayımlanan
kitapçık hem de Temmuz 1998 tarihli İstihbarat bülteninin hazırlanmasında
doğrulatılarak onayı alınmış gizlilik dereceli bilgi ve belgeler yerine daha çok açık
kaynaklardan yararlanılmıştı. Devletin kendisine tehlike olarak gördüğü aralarında
Fethullahçıların da olduğu cemaat ve tarikatlar ile İslami akımların incelenip
değerlendirildiği bu iki yayın hem hacim ve hem de içerik yönünden yüzeysel,
zayıf, çelişkili ve de aşırı yetersiz kaynaklardı. Ancak eksikliği bilinmesine rağmen
bu kitapçık ve bülten Emniyetteki Fethullahçı örgütlenmeye ilişkin sonraki
dönemlerde açılacak soruşturmalarda ilginç bir şekilde kaynak olarak
yararlanılacaktı. Cemaat, 1970’lerin ortasında sızıp 1980’lerde hız verdiği emniyet
teşkilatlanmasındaki örgütlenmesinin meyvelerini 1990’larda toplamaya
başlıyordu.
İstihbarat Dairesi Başkanlığı’nın kendi yayınları arasında olan 1996 tarihli 53
numaralı, “İslamda Mezhepler, tarikat ve dini akımlar” başlıklı kitapçıkta
anlatılanlar arasında Nurcular grubu içinde en geniş yer Fethullah Gülen grubuna
ayrılan raporda, Hoca Efendi için yapılan değerlendirmeler şöyleydi:
“Mahkeme tarafından hakkında takipsizlik kararı verildikten sonra 1989 yılından
itibaren İzmir, Ankara, İstanbul illerinde tekrar vaazlar vermeye başlayan Gülen’in
günümüzde yazmış olduğu çeşitli kitaplarla da faaliyetlerini devam ettirdiği

69
gözlenmektedir. Akyazılılar Vakfı ve Türkiye Öğretmenler Vakfı gibi kuruluşlarla
başlayan faaliyetler, günümüzde hayata geçirilen çok sayıda dernek ve şirket
aracılığıyla çok daha geniş bir yelpazede sürdürülmektedir. İlk önceleri öğrencileri
barındırmak amacıyla açılan evler, zamanla yerini yurtlara daha sonra özel
okullar ve üniversite hazırlık dershanelerine bırakmıştır. Eğitim konusundaki
çalışmaları kapsamında özel kolejler açmaya başlayan söz konusu grup bu
sahadaki başarılarıyla faaliyetlerini yurtdışına da taşıma imkânı bulmuş ve böylece
de büyük çoğunluğu Orta Asya Cumhuriyetleri’nde olmak üzere 200’ü aşkın özel
okulu faaliyete geçirmiştir. Ülkemiz içerisinde açmış olduğu özel kolejlerin yanı
sıra hemen hemen her ilde açılan üniversite hazırlık dershaneleri de yoğun bir
eğitim faaliyetleri içerisinde olduğu gözlenen grubun eğitim alanında yurt içi ve
yurt dışında büyük başarılar elde etmesi halkın büyük ölçüde bu eğitim
kurumlarına rağbet etmesine de neden olmuştur.”
Raporda, Sızıntı dergisinin bu grubun en eski yayın organı olduğu, buna ilave
olarak günümüzde iki gazete bir dergi, bir televizyon ve çeşitli radyo
istasyonlarının yine bu grubun görüşleri doğrultusunda faaliyetlerini sürdürdüğü de
kaydediliyordu. Raporda son dönemlerde toplumun bütün kesimleriyle diyalog
kurmakta sakınca görmeyen yaklaşımları ve gençlik içinde gözlenen radikal
kaymalara karşı almış olduğu tavırlarıyla da dikkatleri üzerine toplayan Gülen’in,
değişik görüşlere sahip kesimleri aralarındaki düşmanlıkları bir tarafa bırakarak
diyalog ortamı oluşturma gayretlerinin de kamuoyunda yankı bulduğu ifade
ediliyordu. Raporda hakkında bilgi vermekten çok Fethullah Gülen’in övüldüğü
kısımlar da vardı:
“Toplumun her kesimini kucaklayıcı tavrı, davranışları, yaklaşımı nedeniyle dini
motifli terör örgütleri ve radikal dini kesimler tarafından çok büyük eleştiri ve
hakaretlere maruz kalan Fethullah Gülen, bu kesimler tarafından demokratik ve
laik Türkiye Cumhuriyeti devletinin savunuculuğunu yapmakla da suçlanmaktadır.
Ülkemizde en geniş tabana hitap ettiği bilinen grup genelde, eğitim düzeyi yüksek
şahıslardan oluşmaktadır. Kendi amaçlarını, devlet kademeleri için imanlı bir
gençliğin yetiştirilmesi olarak açıklayan grubun, siyasi yelpazede ağırlığını
demokratik parti çizgisini takip eden sağ partilerden yana koyduğu da bilinen
hususlar arasında yer almaktadır.”
Yukarıda da belirttiğimiz gibi emniyet içinde cemaat aleyhinde açılan
soruşturmalarda ilginç bir şekilde kaynak olarak gösterilen ve “İslamda Mezhepler,
Tarikat ve Dini Akımlar” başlıklı kitapçıktakine tıpatıp benzer ifadelerin bulunduğu
ikincisi de yine İDB’ye aitti. Temmuz 1998 tarihli 70 numaralı bültenin, “Aşırı sağ
ve irticai faaliyetler” bölümünde de İDB’ce Türkiye’deki dini ve irticai konuları 5
ana kategoride değerlendirildiği görülüyordu.
- Dini terör örgütleri: Şiddet hareketelerine girişen örgütler (Hizbullah, İslami
Hareket Örgütü, Vasat İCCB gibi)
70
- Radikal dini gruplar: Henüz şiddet eylemine girişmeyen ve radikal İslami
görüşlere sahip olan örgütler. (Şafak, Yöneliş, Fecri, Akabe vb)
- Geleneksel İslami kesimler: Tarikatlar (Nakşî – Kadiri) ve cemaatler
Nurcular (F.Gülen, Yeni Asya, Kurdoğlu, Süleymancılar gibi)
- Normal inanan halk kitlesi

Bültende en çok vurgu yapılan konu Fethullah Gülen grubunun toplumun tüm
kesimleriyle diyalog kurma çabalarıydı. Soruşturmayı yürütenlere, “bırakın
örgütlensinler ne zarar gelir” demeye getirilen bu bültende de şu değerlendirmeler
vardı:
“... 1970’li yıllarda başlamış olduğu çalışmalarını, çizgisini hiç değiştirmeden
günümüze kadar getiren Fethullah Gülen’in, bilhassa son dönemler itibariyle,
geniş açılımlar sergilediği ve toplumumuzdaki bütün kesimlerle diyalog kurma
yönünde çaba sarfettiği gözlenmektedir.
Son olarak; Türkiye Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı bünyesinde yürütülen ve değişik
görüşlere sahip olan kesimleri birbirine yakınlaştırma yönündeki gayretleri de bu
doğrultudaki yaklaşımlarının bir sonucudur.
F. Gülen, ılımlı islami yorumları, dini değerlerin siyasal hedeflere alet edilmemesi
yolundaki telkinleri ve farklı kesimlerle diyalog arayışlarının yanı sıra bilhassa
Papa başta olmak üzere Yahudi ve Hristiyan din adamları ile kurduğu irtibatlar
nedeniyle de, dini motifli terör örgütleri ve radikal dini gruplarca yoğun biçimde
eleştirilmiştir.
Şu anki durum itibariyle ülkemizde en geniş tabana hitap ettiği bilinen grup,
genelde eğitim düzeyi yüksek şahıslardan oluşmaktadır. Kendi amaçlarını, Türkiye
Cumhuriyeti’nin dünya çapında önemli bir devlet olma potansiyeline sahip olduğu
gerçeğinden hareketle, eğitim faaliyetleri ile bu sürece katkı sağlama ve bunun
gerçekleşmesi için de ülkede toplumsal barışa hizmet etme olarak açıklayan grubun
siyasi yelpazede ağırlığını Demokrat Parti çizgisini takip eden sağ partilerden
yana koyduğu da bilinen hususlar arasında yer almaktadır.
Yurtdışında ve yurtiçinde açılan eğitim kurumları çerçevesinde yürütülen
faaliyetlerin mali giderlerinin kurulan şirketler vasıtasıyla karşılandığı
bilinmektedir. Her il ve ilçenin durumuna göre yurtdışındaki bir ülkenin veya
ülkelerdeki birkaç okulun tüm masraflarını karşılayacak şekilde planlamalar
yapıldığı ve masrafların bu şekilde taksim edilmek suretiyle yurtiçinden
karşılandığı bilinmektedir.
Son dönemde kamuoyunda önemli tartışmalara yol açan 8 yıllık eğitim ve türban
konusundaki uygulamalarla ilgili olarak da, bu tarz meselelerin dinin aslından
olmayıp teferruat olduğu, dolayısıyla da bu konuların toplumsal huzur ve barışı
zedeleyecek ölçüde tırmandırılmasının zararlı olacağı görüşünü savunan F. Gülen

71
Grubunun, geleneksel ılımlı tavırlarına uygun olarak tutumunu devam ettirdiği
gözlemlenmiştir.
Gruba ait ülkemizde faaliyet gösteren eğitim öğretim kurumlarından bazıları
aşağıda belirtilmiştir:
İzmir Yamanlar Fen Lisesi, İstanbul Fatih Koleji, İstanbul Safiye Sultan Kız Lisesi,
Mersin Yıldırımhan Lisesi, Ankara Samanyolu Lisesi, Van Serhat Lisesi, Denizli
Server Lisesi, Erzurum Aziziye Lisesi, Erzincan Otlukbeli Lisesi, Eskişehir Ertuğrul
Gazi Lisesi, Sakarya Işık Lisesi, Manisa Şehzade Mehmet Türk Lisesi, Aydın
Nizami Erkek Lisesi, Fatih Üniversitesi.
Ayrıca yurtdışında; Özbekistan’da (17) eğitim kurumu ve (1) Dil Merkezinin
bulunduğu, Türkmenistan’da (1) Üniversite, (13) Ortaöğretim kurumu ve (1) Dil
Merkezinin olduğu, Kazakistan’da ise (30) Lise ve (1) Üniversite, ABD, Kamboçya,
Malezya, Bangladeş, Gürcistan, Kırgızistan, Irak, Romanya, Moldova, Ukrayna,
Azerbaycan, Tacikistan, Arnavutluk, Fas ve Pakistan gibi ülkelerde okullarının
bulunduğu bilinmektedir.”
Gülen’le ilgili emniyet istihbaratın hazırladığı ve olumsuz görüş bildiren bir rapor
ise ayrıntılarını ilerleyen bölümlerde anlatacağımız 1999 yılında ortaya çıkan
Telekulak Skandalından sonra kamuoyuna sızdı. Emniyetin ikinci Gülen raporunda
da, cemaatin büyük bir hızla büyüdüğüne dikkat çekilerek, hareketin ikinci bir Şeyh
Sait isyanına dönüşebileceği uyarısında bulunuluyordu. Raporu hazırlayan ekibi
yöneten Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral ve soruşturmayı yürüten ekibi bu
raporun sızmasına neden olan Telekulak skandalı nedeniyle görevden alındı.

Susurluk protestoları 28 Şubat darbesine evrildi

İDB’nin 1996 tarihli kitapçığının yayımlanmasından kısa bir süre sonra, 3 Kasım
1996’da Susurluk’taki meşhur kazayla devlet-siyaset-mafya üçgeni, derin devlet
diye adı da konularak içindeki birçok kirli çamaşırla birlikte ortalığa saçılmıştı.56
Türkiye’yi 12 Eylül darbesi sürecine getiren olguları devletten bağımsız düşünen
ve yaşananları sadece “sağ-sol çatışmasından” ibaret görmesi istenen kamuoyu,
artık karanlık her olayda devlet parmağı aranmasına ikna olmuştu. Susurluk
sonrasında devlet içinde odaklanmış irili ufaklı çete yapılanmaları deşifre edilse de
bu güçlü mekanizmanın odağına inmeye çalışan hiç bir adli süreç hayata
geçirilemedi. Çemberin en dışındakileri kapsayan göstermelik yargılamalarda
kamuoyu vicdanını rahatlatan bir adil süreç işlemedi. Faillerin işledikleri suçlardan
56
3 Kasım 1996’da Balıkesir’in Susurluk ilçesinde içinde DYP Şanlıurfa Milletvekili Sedat Bucak, Emniyet Müdürü
Hüseyin Kocadağ, katliam sanığı ülkücü Abdullah Çatlı ile sevgilisi Gonca Us’un bulunduğu 06 AC 600 plakalı
Sedat Bucak adına kayıtlı Mercedes otomobil son hızla Hasan Gökçe’nin kullandığı kamyona çarptı. Kazada
Kocadağ, Çatlı ve Us öldü, Bucak yaralı kurtuldu. Bu kazanın ardından ortaya çıkan derin devlet ilişkileri ‘Susurluk’
diye anılır oldu.

72
yargılanmadığı, verilen cezalarda tatminkâr olmadığı bu süreçte hem
kontrgerillanın yargılanamayacağı hem de Türkiye’de yaşayanların devletin sıklıkla
hukuk dışına çıktığı da kamuoyu tarafından öğrenilmiş olmuştu. Kısaca
değindiğimiz Susurluk’un adaletli olmayan yargı süreci böyle olmuştu ama bu
zaman boyunca ilginç gelişmeler de oluyordu Türkiye’de. Susurluk’la ortaya
dökülen kirli sırların layığıyla araştırılmasını isteyenler ellerinde düdükler ve
süpürgelerle temiz bir toplum için sokaklara dökülüyor, evlerinde her gece
21.00’de ışıklarını yakıp yakıp söndürüyorlardı. Susurluk soruşturmalarının gelip
tıkandığı yer olan kışlanın sahiplerinin iyi değerlendiği bir fırsata dönüştü bu
kamuoyu ayaklanması. Siyasal İslam’ın Türkiye’de legal siyaset alanında
1990’larda başlayan yükselişiyle işbaşına gelen Çiller-Erbakan ortaklığındaki
hükümetten memnun olmayan asker bu fırsatı iyi değerlendirdi. Gündüz sokakta
düdük tencere çalan, gece evlerinde ışıklarını yakıp söndürerek eylem yapanlar bir
anda protestonun mecrasından kayarak kendilerini farkında olmadan 28 Şubat 1997
postmodern darbesine giden sürecin içinde buldular. Farkına vardıklarında ise çok
geç kalınmıştı. Derin devlet protestocularıyla yanyana gelmesi mümkün bile
değilken istedikleri darbeyi tezgâhlayanlar, hem Susurluk’a “gulu gulu dansı”
diyenleri iktidarı indirirdi hem de Türkiye tarihinin en önemli derin devlet
soruşturmasına da nokta koymuş oldu.57 28 Şubat gerçekleşmişti. Cumhuriyet
kurulduğu günden bu yana iktidarı elinde bulunduran TSK’nin demokrasi ve
siyaset üzerindeki gölgesi herkesi kaplamış ülkede ordunun işine gelmeyen herkes
şeriatçılıkla damgalanır olmuştu. Kısa süre sonra elbette ki medyanın ve
kitabımızın başında örnekleriyle anlattığımız üzere Fethullah Gülen’in de verdiği
destekle Çiller-Erbakan hükümetinin düşmesi sağlanmıştı.

Başbakanlık Teftiş Kurulu’na gönderilen rapor

Geçtiğimiz bölümlerde ayrıntıların anlattığımız, İçişleri Bakanlığı Teftiş


Kurulu’nun, zanlıları arasında Fethulah Gülen’in de bulunduğu Emniyet içindeki
cemaat örgütlenmesine ilişkin yaptığı suç duyurularına Ankara DGM’nin 20 Mart
1998’de verdiği ikinci takipsizlik kararından sonra Emniyet içinde sular durulmuş
gibi görünüyordu. 28 Şubat’ın karanlık günleri sürmesine karşın suçlanarak
görevden el çektirilen emniyet ve Polis Akademisi görevlilerinin çoğu mahkeme
kararlarıyla birer ikişer makamlarına dönüyordu. Açılan soruşturmalarla önü
tamamen kesilemese de kısmen hızının yavaşlatıldığı düşünülen Emniyetteki
cemaat örgütlenmesiyle ilgili 1998 ve 1999’da da ciddi çalışmalar yürütüldü. 1998
yılında İstihbarat birimlerince hazırlanarak Başbakanlık Takip Kurulu’na (BTK)58
57
Ertuğrul Mavioğlu-Ahmet Şık, Kontrgerilla ve Ergenekon’u AnlamaKılavuzu, İthaki Yayınları
58
İlk önceleri Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde oluşturulan ve sadece TSK içinde değil, diğer kamu kurumlarında
da "irticai faaliyetlere" katıldıkları iddia edilenler hakkında işlem yapan Batı Çalışma Grubu, 28 Şubat sürecinin

73
gönderilen raporlarda irticai faaliyetlerin polisten gördüğü destek anlatılıyordu.
İrtica yanlılarının hemen hemen tüm illerde örgütlendiği belirtilen raporda, laik
kadroların baskı altına alınarak sindirilmek istendiği örneklerle anlatılıp o dönemde
Fazilet Partisi Milletvekili olan Abdülkadir Aksu’nun ANAP hükümeti
zamanındaki İçişleri Bakanlığı döneminde yerleştirilen kadroların köktendincileri
korumaya yönelik çalışmalarına vurgu yapılıyordu. Konuyla ilgili Cumhuriyet
Gazetesinde, “Cemaatler emniyeti kuşattı” başlığıyla Sertaç Eş imzasıyla
yayımlanan haberde BTK’ye gönderilen raporun, Uygulamayı Takip ve
Koordinasyon Kurulu (UTKK) aracılığıyla ilgili bakanlıklara gönderilerek yapılan
işlemler hakkında bilgi istendiğine yer veriliyordu. Habere göre istihbarat
kaynaklarının 1997 ve 1998 yıllarındaki saptamalarına göre örnek gösterilen
olaylar şöyle sıralanıyordu:
“Niğde: Ulukışla’da 23 Nisan 1998 günü yapılan törenleri ilçe belediye başkanının
yetkisi olmadığı halde kısa süreli yağmuru fırsat bilerek ilçe Milli Eğitim
müdürünün de desteği ile iptal ettiği, M. Kemal Paşa İlköğretim Okulu tarafından
düzenlenen Ulusal Egemenlik Şöleni, havai fişek ve müzik gösterisinin ilçe emniyet
müdürlüğünde görevli Başkomiser Osman’ ın da yardımı ile iptal edilmiştir. İlçe
Milli Eğitim Müdürü, Nutuk’ta yer alan ‘Halife Vahdettin soysuzlaşmış,
İstanbul’daki hükümet padişahla birlikte çıkarları uğruna vatanı düşmana
satmıştır’ şeklindeki cümleyi, ‘Türk tarihine hakaret’ gerekçesiyle adı geçen okul
tarafından temsil edilen ‘Pozantı Cephesi ve Ulukışlalı Kuvayi Milliyeciler’ adlı
oyunun metninden çıkarmıştır. 23 Nisan kutlamalarında görev alan öğretmenlerin
27 Nisan 1998 tarihinde polis tarafından okullara gelinerek keyfi şekilde gözaltına
alındığı, öğrencilerin önünde tartaklandığı, hatta öğretmen Kenan Türker ‘in bizzat
emniyet amiri tarafından yumruklandığı, tüm bu olaylar karşısında ilçe

ardından 54. Necmettin Erbakan hükümetinin yıkılması, 55. Mesut Yılmaz hükümetinin kurulması ile birlikte
Başbakanlık İrtica Takip ve Koordinasyon Kurulu haline gelmişti. Başbakanlık Müsteşarı'nın başkanlık ettiği Kurul'a
MİT Müsteşarlığı, Emniyet Genel Müdürlüğü, Vakıflar Genel Müdürlüğü, Adalet, İçişleri ve Milli Eğitim
Bakanlıkları, Diyanet İşleri Başkanlığı, Genelkurmay ve MGK'dan temsilciler katılıyordu. Ayda bir kez toplanarak,
yapılan çalışmaları gözden geçiren kurulun oluşturulmasında, Yılmaz hükümetinde Başbakanlık Müsteşarlığı
görevinde bulunan Yaşar Yazıcıoğlu başrolü oynamıştı. Yazıcıoğlu, 3 Kasım 2002 seçimlerinden önce AKP'den
milletvekili adayı olsa da gelen tepkiler adaylığını engelledi. Başbakanlık Takip Kurulu tarafından hazırlanan
raporlar sonucu, 1997'de 2 bin 956 kişi, 1998'de ise 4 bin 420 kişiyi "irticai faaliyetlere katıldıkları" gerekçesiyle
gözaltına alındı. Başbakanlık Takip Kurulu tarafından hazırlanan raporlar sadece kamu görevlilerini değil,
üniversitelerdeki öğretim görevlilerini de etkiledi. 3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra AKP’nin hükümete
gelmesinden sonra da özelikle iktidar milletvekillerinin tepkilerine rağmen BTK fişleme işlemlerine devam etti. 2003
Mayısında da BTK Başkanlığı'nı yürüten, Başbakanlık Müsteşarı Fikret Üçcan "İrticaî Unsurların Yurtdışı
Faaliyetlerinin Önlenmesine Dair" 6 sayfalık bir talimat hazırlamıştı. Bu talimatta, irticaî örgütlerin isimleri "Millî
Görüş, Fethullah Gülen Cemaati, Kaplancılar, İBDA-C ve Süleymancılar" şeklinde tek tek sıralanıyor, irticaî
yapılanmada, Millî Görüş, Süleymancı kesim ve Fethullah Grubu'nun diğerlerine göre daha yaygın ve etkin faaliyet
gösterdiği iddia ediliyordu. Ayrıca, aralarında Jet-Pa, Kombassan, Endüstri Holding gibi kuruluşların bulunduğu
"yeşil sermaye"nin yakın takibe alınması isteniyordu. Başbakanlık Müsteşarı'nın bu talimat yazısından birkaç gün
sonra Abdullah Gül, Milli Görüş ve Fethullah Gülen cemaatine ilişkin, tamamen ters mahiyette bir genelgeyi
hazırladı. Bu gelişmelerden sonra BTK işlevsiz hale getirildi.

74
kaymakamının sessiz kalmak suretiyle bir yerde uygulamalara onay verdiği
bildirilmiştir.
Ankara: Polis Akademisi’ne Abdülkadir Aksu’nun İçişleri Bakanı olduğu 1987-
1988 yılları arasında yerleştirilen 42 öğretim üyesinin tamamının burslu olarak
İngiltere’de mastır ve doktora programlarına gönderildiği, bunların yaklaşık
30’unun İngiltere’de kalış sürelerini 1-3 yıl uzatmayı başarmalarına rağmen eğitim
programlarını tamamlayamadıkları, YÖK sisteminde süresi içinde programı
tamamlayamayanların kurum ile ilişkisi kesilmesine rağmen bu şahısların ömür
boyu aynı kadroda kalacak şekilde ataması yapıldığı öğrenilmiştir. Bu şahısların
yasalara uygun olarak üç yıl süreli sözleşmeli personel satüsüne alınmasına karar
verilmiş olmakla birlikte, bu husus kendilerine, anlaşılamayan nedenlerle hâlâ
tebliğ edilmemiştir. Söz konusu kişilerin arasında Kayseri Belediye Başkanı Şükrü
Karatepe’yi aklayan Prof. Dr. A.Ş., Yardımcı Doç. V.B. ve öğretim üyesi M.B.E. de
vardır.
Manisa: Emniyet Müdürü K. İ., Fethullah Gülen taraftarlarınca düzenlenen
toplantılara katılmaktadır. İl emniyet müdürlüğünde şube müdürü A.T.’nin, bu
görevinde Fethullah Gülen’in propagandasını yapmak maksadıyla bir kısım
polisleri haftanın belirli günlerinde topladığı, İlim Yayma Vakfı’na destek
sağladığı, adı geçen müdürün son atamalarda terfi ettirilerek emniyet müdür
yardımcılığına getirildiği bilgisi alınmıştır.
Yozgat: İrticai faaliyetlerin Yimpaş Holding’in yan kuruluşları olan vakıf, dernek
ve öğrenci yurtları tarafından yürütüldüğü, Yozgat mülki amirlerinin de Yimpaş
Holding ile yakın ilişki içinde olduğu, il emniyet müdürlüğünün Yimpaş tarafından
il emniyet müdürlüğüne hediye edilen minibüsü kabul ettiği ve Kurban
Bayramı’nda kurban derilerinin irticai odaklar tarafından toplandığı, kritik
günlerde izne ayrıldığı bilgisi alınmıştır.
Hatay: Emniyet müdürü S.İ’nin Fethullahçı olduğunu ifade ettiği bilgisi alınmıştır.
Erzincan: 04.06.1998 tarihinde müftülük konferans salonunda Milli Görüş
Teşkilatı’nca düzenlenen eğitim fakültesi mezuniyet gecesinde, devlet büyükleri ile
alay edildiği, inanan-inanmayan ayrımı yapıldığı, türban takan kızlara zulüm
yapıldığı ve bunları yapanların Batılıların uşakları olduğu, Kuran okunmasının
yasaklandığı, imam hatip liselerinin kapatılması gibi konuların gündeme
getirildiği, bu toplatıya vali yardımcısının da katıldığı, il emniyet müdürlüğünün
konu ile ilgili suç duyurusunda bulunacaklarını bildirdiği halde halen işlem
yapılmadığı tespit edilmiştir.”59

Aydınlık “F Tipi” örgütlenmeyi yazdı

59
Cumhuriyet Gazetesi 16 Temmuz 1999

75
Askeriye içinde Batı Çalışma Grubu adıyla İrticacıları izleyen birimler kurulmuş ve
herkes hakkında doğru ya da yanlış bilgiler bir araya getirilmeye başlanmıştı. Devir
askerin devriydi ve Emniyet içindeki cemaat yanlısı olmayanlar da bu kervana
katılmıştı. Tam bu süreçte, 10 Ocak 1999 günü Aydınlık dergisi, “Fethullah
Emniyeti Ele Geçirdi” kapak haberiyle çıkıyordu. Emniyet içinden bir kişinin
derginin bağlı olduğu İşçi Partisine gönderdiği belirtilen ve bir iddiaya göre MİT
tarafından gönderilen isimsiz bir ihbar mektubuna dayanılarak hazırlanan haberde
Fethullahçıların EGM içinde nasıl örgütlendiğinin bir rapor halinde devletin üst
düzey yetkililerine sunulduğu belirtilerek bazı iddialar sıralanıp birçok kişi isim
isim birçok kişi suçlanıyordu.60 Cemaatin, 28 Şubat sürecinden sonra aldığı
önlemlerin raporda belirtildiği haber şöyleydi: “Fethullahçıların Emniyet içinde
Genel Müdürlük bünyesindeki Daire Başkanlıkları, Polis Akademisi, Polis Koleji
ve Polis Okulları ile özel statülü illerde önemli şube müdürlüklerinde faaliyet
gösterdikleri ifade ediliyor. Fethullahçılar, amirler ve polis memurları olarak, iki
ayrı grupta örgütleniyor. Örgütlenmenin başında bulunan kişi, ‘imam’ diye
adlandırılıyor. ‘İmam’lar, en kıdemli ve yetenekli kişiler arasından seçiliyor.
Raporda şunlar kaydediliyor: ‘Amirler ve memurlar, kesinlikle birbirini
tanımamakta, herkes imamı bilmekte ve onun direktiflerini yerine getirmektedir. Bu
imamlar, bölge imamlarına, onlar da merkezde kurulu bir sivil kurula bağlı olarak
faaliyet göstermektedirler. İmamlardan gelen emirler, Hoca Efendi’den geldiği
kabul edilerek mutlaka yerine getiriliyor. Kısacası Emniyet Teşkilatı’nın personel
alımından atanmasına, branşlaştırılmasından eğitimine, kurs görmesinden yurt
dışına gitmesine, istihbarattan teröre kadar, birçok konuda fiili karar verme bu üst
sivil grup tarafından gerçekleştirilmektedir’.

28 Şubat’tan sonra parola sistemi değişti

Polis örgütü içindeki örgütlenmede, cemaatin tüm bireyleri, gizliliğe düzenli bir
biçimde uyuyorlar. Üst grup tarafından gelen tedbirler ve kararlar, kademeli
olarak alt gruplara iletiliyor. Kararların uygulanıp uygulanmadığı ‘imam’lar
tarafından kontrol ediliyor. Raporda, MGK tarafından kabul edilen 28 Şubat 1997
kararlarından sonra cemaatin ‘tedbir ve parola sistemini’ değiştirdiği kaydediliyor
ve alınan önlemler sıralanıyor. Bu önlemlerin başında, ‘işyerinde ve oturulan
çevrede laik ve Atatürkçü bir hava’ yaratılması geliyor.
Raporda şunlar belirtiliyor: ‘Hoca Efendi cemaatinin elemanları, ‘Şu an sırtınızda
yumurta küfesi taşıyorsunuz. Yanlış bir hareketiniz geri dönülmeyecek hatalara
sebebiyet verecektir. Sizler, Hitler’in tankları gibisiniz. Hitler, Rusya’ya doğru
ilerlerken, karşısına çıkan bataklıkları aşmak için tankları bataklıklara saplayıp,

60
Aydınlık Dergisi, sayı 599

76
kendilerini feda ederek arkadan gelenlere yol açmaları gibi, sizler de bu tür
fedakârlıklar yaparak, sizden sonra geleceklere ortam hazırlayacak ve cemaatin
teşkilatı ele geçirmesini sağlayacaksınız’ parolasıyla hizmet etmektedirler’.

Tüm atamalar “sivil grubun” kontrolünde

Raporda, EGM Personel Daire Başkanlığı personelinin yüzde 95’inin Fethullah


cemaatine mensup olduğu ifade ediliyor. Personel Dairesi; atama, uzmanlaşma,
ödül, ceza vb. gibi, tüm işlemlerin yapıldığı birim. ‘Teşkilatın tüm ataması,
imamların bağlı bulunduğu sivil grup tarafından önceden teşkilat dışında
planlanmakta ve daire bünyesindeki elemanları tarafından da bu kararlar icra
edilmektedir. Yani teşkilatı öyle bir hale getirdiler ki, dışarıda olup teşkilatı
bilmeyen sivil grup, Emniyet teşkilatını yönetmekte ve yönlendirmektedir. Şu an
sadece Emniyet Müdürlerinin tayinlerine karışamamaktadır’.
Personel Daire Başkanlığı’nı ele geçirmenin yarattığı olanaklar, zaman zaman
siyasi ve idari baskıyla birleşiyor.
‘Personel Daire Başkanlığı’nda, unvanlara göre boş kadrolar tutulmaktadır. Bu
kadrolar gizlidir. Daire, uygun gördüğü kişileri bu kadrolara atar. Cemaat
elemanları bu kadroları ellerinde tuttuklarından, boşalan önemli kadrolar
olduğunda hemen sivil gruba intikal ettirerek, kendi elemanlarının bu kadrolara
atanması için siyasi ve idari baskı kurularak, gerektiğinde bakana dahi ulaşılarak
atamaların yapılması sağlanıyor. Merkez Yüksek Değerlendirme Kurulu’nun
yaptığı rütbe terfileri dahi aynı gün, yine bilgisayar bürosundaki görevliler
tarafından diskete kaydedilip sivil gruba veriliyor ve yeni stratejiler belirlenerek
kendi tarafından terfi edip edemeyenlerin durumu değerlendiriliyor. Eğer yine
kendi elemanlarından terfi edemeyen varsa, siyasi baskı mekanizmaları harekete
geçirilerek rütbe listesi onaya girmeden terfiler sağlanıyor’.
Personel Daire Başkanı Zeki Urgancıoğlu 1998 yılı atamalarını bizzat yürütünce,
cemaatin tezgâhı bozuldu. Urgancıoğlu’nun ayağı kaydırıldı. Raporda olayın
gelişimi şöyle anlatılıyor: ‘Yapılan tüm atamalar, daire bünyesinde bilgisayar
bürosunda kurulu bulunan ve Komiser M.D. ve Komiser M.K.’nin kontrolünde
bulunan network sistemi ile yukarıdan tamamen görülmekte ve yapılan tüm
atamalar diskete kaydedilerek, akşamları bu sivil gruba gönderilmekte idi.
Planlamadan iki-üç gün sonra yapılan planlamalar, cemaatin tüm planlamalarını
bozduğundan, siyasi baskı kurularak, İçişleri Bakanı Murat Başesgioğlu’na çeşitli
bahaneler uydurularak, başkanın görevden alınması sağlandı’.

2000’li yılların lider kadrosu yaratılıyor

77
Personel Dairesi’nde yoğunlaşma, aynı zamanda, 2000’li yıllara yönelik bir
yatırım. Rapor, geleceğin lider kadrosunun oluşturulduğuna dikkat çekiyor. Bu
bakımdan, Fethullahçılar, cemaat mensuplarının önünü açacak ‘kadrosuzluktan
emekli yasası’nın bir an önce çıkmasını istiyorlar. Rapor, bu konuda şunları
yazıyor: ‘Cemaatin en büyük sıkıntısı, müdür sınıfında yüzde 25 civarında
personeli bulunmaktadır. Ve nihai kararlar bu müdürler tarafından verilmektedir.
Fakat müdür sınıfı kadrolarının dolu olması sebebiyle aşağıda, yüzde 85’ini bu
cemaatin oluşturduğu, komiser yardımcısından emniyet amirine kadar olan
rütbelerde bir yığılma meydana gelecektir. Bunu aşmak için de bir an önce
askeriyedeki gibi kadrosuzluk nedeniyle emekliliğin gündeme gelmesi
gerekmektedir. Bu kanun çıkartılırsa üst kademelerdeki emniyet müdürleri emekli
edilerek yerine alttan gelen bu elemanların geçmesi hedeflenmektedir. APK Daire
Başkanlığı ve Personel Daire Başkanlığı olarak burada bulunan Hoca Efendi
cemaati elemanları tüm gayretlerini bu tasarıya vermektedir’.
Polis Akademisi ve Polis Kolejine giriş de, cemaatin kontrolü altında. Ancak
Rapora göre, son 4-5 yıldır bir sıkıntı yaşanıyor. Bu okullara çoğunlukla şehit
çocukları alınıyor. Fethullahçılar, kendilerine fazla çekemedikleri bu çocukların
akademiye girişini önlemek için yönetmeliği değiştirmeye çalışıyorlar. Akademiye
değil, polis okullarına alınsın, diyorlar’.

Ceza verilen irticacılar önemli merkezlere getiriliyor

Fethullahçılar, öbür birimlerden kendi elemanlarına ait olumsuz bir yazı


geldiğinde, bu tür işlemleri yumuşatarak, ‘elemanlara ve hizmete zarar gelmeyecek
bir hale getirip’ işleme koyuyorlar. 1996-1997 yılında Polis Akademisi’nde irticai
faaliyette bulundukları için isimleri Genel Müdürlüğe iletilen 9 kişinin tayinleri,
gene önemli merkezlere yapıldı. Raporda, buna örnek olarak şu isimler veriliyor:
‘R.Y. Başkomiser Eğitim Daire Başkanlığı, Y.A. Komiser TEM Daire Başkanlığı,
M.A. Komiser Personel Daire Başkanlığı, E.D. Komiser Personel Daire Başkanlığı
(Komiser M.A. şimdi Şark Atama Büro Amiri olarak görev yapmaktadır.)
Emniyet içindeki cemaat mensuplarının ana faaliyetlerinden biri de, önemli
birimlerden gelecek personel talebini, o sırada pasif görevlerde bulunan
elemanlarıyla karşılamak. Buna örnek olarak, 1996 yılında Elazığ Polis Okulu’na
yapılan atamalar gösteriliyor. Raporda, atamalardan pek çok örnek veriliyor.
Cemaat elemanlarının adları sayılıyor.

Cemaate adam kazandırma

1997 yılına kadar polis okullarındaki kura çekimine yalnızca Personel Daire
Başkanlığı’nda görevli personel gönderilirken, bu yıldan başlayarak, Hoca’nın

78
elemanları gönderiliyor. Bu kişiler, kura çekiminde kendi elemanlarına yardımcı
oluyorlar. Ayrıca okullardaki gelişmeler hakkında bilgi topluyorlar. Rapor,
Fethullahçıların, örgütü genişletme açısından da bu durumdan yararlandıklarını
saptıyor. ‘Ayrıca tüm teşkilat bünyesinde peşine düştükleri, yani zeki ve kabiliyetli
görüp kendilerine eleman yapabilmek için ilgilendikleri personele, istediği yere
tayin ve istediği branşta çalışma gibi menfaatler gösterilerek, bu tür elemanların
kendilerine katılmaları sağlanmakta, kendi işlerine mani olan personeli de tayin
ettirerek kendi elemanlarına serbest çalışma alanı oluşturulmaktadır’.
Raporda, Emniyet teşkilatında iyi bir yere gelebilmek ve istediği alanda
çalışabilmek için, çok sayıda personelin ‘Hoca Efendi cemaatine’ katılmaya
zorlandığı ifade ediliyor.

Aleviler ve solcular fişleniyor

Genel nakil ve Doğu ve Güneydoğu’ya gönderilecek personelin planlanmasından


ve atamalardan yaklaşık iki ay önce, ‘tüm teşkilattaki elemanlara, birimlerdeki
problemli ve engel teşkil eden’ isimler soruluyor. Bu araştırma; Aleviler, solcular
ve başka cemaatler esas alınarak yapılıyor. İsimlerin saptanmasından sonraki
aşama raporda şöyle anlatılıyor: ‘Bu toplanan isimlerde öncelikle gönderilmesi
gerekenler tespit edilip bunların tayini ile dışarıda kalan, önemsiz birimlerde
çalışan veya Akademi’den mezun olacak Komiser Yardımcısı elemanlarına yer
açılıyor. Kendilerinden olmayan personelin birimleri ipka teklifinde bulunsa dahi
ipkalarını işleme koymayıp sorulduğunda, ‘sehven yazılmamış veyahut daire
başkanı kabul etmedi’ gibi mazeretlerle iş geçiştiriliyor’.
Bu formülün tam olarak uygulandığı 1997 ve 1998 yıllarında, Genel Müdürlük
Daire Başkanlıkları, Polis Akademisi ve Polis Koleji’ndeki örgütlenme
tamamlanıyor. Rapor’a göre, Emniyet içindeki Fethullahçı örgütlenme, son iki yıl
içinde doruğa ulaştı. Cemaat, bu durumu korumak için, kendilerine karşı çıkan
amirler hakkında, kendine bağlı yayın organlarında üretilmiş ‘haberler’
yazdırarak, bu kişileri yıpratmaya çalışıyor.

Emniyet çapında istihbarat ağı

Raporda cemaatin, Emniyet Teşkilatı içindeki her gelişmeden anında haberdar


olduğu örneklerle anlatılıyor. ‘Bu cemaat, Emniyet Genel Müdür Yardımcıları,
Genel Müdür Özel Kalem başta olmak üzere birçok yere eleman yerleştirmişlerdir.
Bu yazının İçişleri Bakanlığı’nda herhangi bir birime gönderilmesi halinde, aynı
dakikada haberleri olacak ve yeni stratejiler tayin edeceklerdir’. ‘Emniyet Teşkilatı
ve Başbakanlık bünyesinde oluşturulan Sivil Çalışma Grubu’na gelen tüm
ihbarlardan haberleri olduğundan, buraya gelen ihbarları asılsız yapabilmek için,

79
illerde irtica ile alâkası olmayan, içki içen ve gayri meşru ilişkileri olan personelin,
irticai faaliyetlerde bulunuyorlar diyerek ihbar edilmeleri istenmiştir. Böylece bu
grupları yanlış yönlendirmektedirler. ‘Son olarak Sivil Çalışma Grubu’ndan gelen
40 civarında irticai faaliyette bulunan emniyet mensubunun yazısı, işlemler
şubesinde soruşturma bürosuna geldi. Tabi yine burada görevli Hoca Efendi
talebesi büro amiri Komiser D.O. var. Bu liste aynı gün fotokopi ile çoğaltılarak
sivil birimlerine gönderildi. İçlerinde elemanları olanlar uyarılarak taktik
geliştirmeye başladılar’.

28 Şubat’tan sonra alınan önlemler

28 Şubat kararlarından sonra özellikle parola sistemini değiştiren cemaat, şu


önlemler başvurdu:
1. Evlerde bulunan Risale-i Nur Külliyatları kaldırılacak. Herkes, bu eserleri sivil
olan akrabalarının yanına götürecek.
2. Evlerden Hoca Efendi’nin kaleme almış olduğu eserler kaldırılacak. Kuran-ı
Kerim’den başka hiçbir dini kitap kalmayacak.
3. Evlerin giriş kısmına, hatta dış kapı açıldığında görülebilecek yerlere Atatürk’ün
fotoğrafları asılacak. Odalarda 10. Yıl Nutku ve İstiklal Marşı duvarlara asılacak.
4. Evlerde görünür kısımlarda, Nutuk gibi kitaplar bulundurulacak.
5. İşyerine giderken Sabah, Milliyet, Cumhuriyet gibi gazeteler alınıp götürülecek
ve işyerinde herkesin görebileceği yerlere bu gazeteler konulacak.
6. Zaman gazetesi, Sızıntı ve Aksiyon gibi dergilere başka isimler altında abone
olunacak. Dergi ve gazete ücretleri yatırılacak. Fakat genellikle ev adresi
verilmeyecek. Bu yayınlar evde bulunmayacak.
7. Telefonlar MİT tarafından dinlendiğinden telefonlarda kesinlikle dini
konuşmalar yapılmayacak. Selam verilmeyecek. Hatta hayırlı sabahlar bile
denilmeyecek. İyi günler, günaydın türü konuşmalar yapılacak.
8. Telefonda hizmetler hakkında konuşma yapılmayacak. Hiçbir elemanın ismi
zikredilmeyecek. Adres verilmeyecek. Sohbet yapılacak evler hakkında
konuşulmayacak.
9. Eğer herhangi bir yerde buluşma olacak ise telefonlarda kodlu konuşulacak.
Mesela: ‘Bu akşam maçı nerede seyrediyoruz?’. ‘Bu akşam bizde okey oynayalım
mı? Gelirken şu isimleri de çağır’ gibi.
10. Cuma namazına 3 hafta üst üste gidilmeyebilir. Bu nedenle birimlerde bulunan
elemanlar 3 gruba ayrılacak. Her hafta bir grup gizlice Cuma namazına gidecek.
Diğer kalan iki grup birimlerinde kalacak. Birim amirlerinin gözleri önünde
bulunarak dikkat çekilmeyecek. Hatta mümkünse Cuma namazı vaktinde Polis
Evi’nde birim amirleri de davet edilerek yemekler tertip edilecek. Kurum içinde
bulunan halı sahalarda yine birim amirleriyle maç yapılacak.

80
11. Kesinlikle hiçbir vakit namazı işyerinde kılınmayacak. Cem edilecek. Yatsı
namazında evde topluca kılınacak.
12. Çöp kutularından boş bira kutuları ve içki şişeleri toplanacak. Evdeki çöpler
dışarı konduğunda, bu şişe ve kutulardan birkaç tanesi çöpün görünen kısımlarına
konacak.
13. İşyerinde kendi cemaatimizden başka bir grubun ya da cemaatin elemanlarının
başı derde girdiğinde, kesinlikle yardım edilmeyecek. Hatta görmemezlikten
gelinecek.
14. İşyerinde lehimizde ve aleyhimizde cereyan edilecek tüm konular, anında bağlı
olunan imama bildirilecek.
15. Önceden hanımlarının başları açık olup, sonradan kapananlar, eşlerinin
başlarını açacak. Eşinin başını açan her eleman, eşiyle beraber birim amirlerinin
görebileceği yerlere gidecek. Meselâ; polis evine yemeğe veya bayramda
bayramlaşmaya.
16. Önceden hanımlarının başları kapalı olsa dahi, önemli yerlerde çalışanlar
mutlaka eşlerinin başını açacak.
17. Akademi, kolej ve polis okulu öğrencileri hafta sonunda dershanelere
gönderilmeyecek (Dershane, Hoca Efendi cemaatinin dini evleri). Tüm öğrencilerle
pastane ve lokal gibi yerlerde buluşulacak.
18. Tüm akademi, kolej ve polis okulu öğrencileri, mutlaka bilgisayar kursuna
gidecek.
19. Kurban bayramlarında hiçbir eleman kurban kesmeyecek. Deri toplama işine
girmeyecek. Fakat tam bir kurban parası imama verilecek ve bu para hizmete
aktarılacak. Hizmetten bu elemanlara sadece bir but gönderilecek. Böylece deri
toplama işi olmayacak. Herkes kurban kesmiş olacak. Çevreye de kurban kesmedik,
denecek.
20. İşyerinde ve çevrede laiklik ve Atatürkçülüğü öven konuşmalara iştirak
edilecek. Dini öven konuşmaların olduğu gruplardan uzak durulacak.
21. Son alınan duyumlarda MİT, EGM’de çalışan tüm amir sınıfı personelin
adreslerini tespit etmiş ve bu amirlerin evlerine giderek bir adres sorma bahanesi
ile kapılar çalınıp, hanımlarının kapalı olup olmadığını tespit etmektedir. Bu
nedenle evlerde kadınlar başı açık duracak ve kapı çalındığında başlar açık olarak
kapılar açılacaktır.”

Resmi rapor yoktu ama soruşturma açıldı

Aydınlık dergisinin yayımladığı habere dayanak teşkil eden resmi bir rapor aslında
hiç olmamıştı. Teşkilat içinden birisi, ya da bir iddiaya göre MİT, Aydınlık
dergisine bir rapor varmış gibi gönderdiği ihbar mektubunun aynısını Teftiş Kurulu
Başkanlığı’na da göndermişti. Ünal Erkan zamanında yapılan ve sonuç alınamayan

81
1991 ve 1992’deki soruşturmalardan 8 yıl sonra bir kez daha geniş ve kapsamlı bir
soruşturma başlatılmıştı. Ama başlatılan soruşturmanın ne kapsamlı ne geniş ne de
doğru sonuçlar içermediği, bizzat soruşturmayı yürütenlerin hukuksuzluğuyla
anlaşılacaktı. İşin kötüsü haberde dile getirilen ve doğru olduğu düşünülen
örgütlenme iddialarının birçoğu da araştırma konusu yapılamadı. Örgütlenme tespit
edilmiş ancak örgüttekiler bulunamamıştı.
Aydınlık’ın haberindeki iddiaları ihbar kabul ederek araştırılmasını isteyen ilk
görevlendirme yazısı EGM İstihbarat Dairesi Başkanı Sabri Uzun tarafından
Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne gönderildi. Ertesi gün olan 5 Şubat 1999’da da
Teftiş Kurulu Başkanlığı’ndan da aynı taleple ikinci bir görevlendirme yazısı yine
Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne gönderildi. İstihbarat Dairesi Başkanlığı’ndan 10
Şubat 1999’da gönderilen ayrı bir görevlendirme yazısında da “Fethullahçılar
Listesi” gönderilerek Emniyet’teki örgütlenmesinin ortaya çıkarılması için
soruşturma yürütülmesi istendi. Dönemin Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral,
Emniyet Müdür Yardımcısı Osman Ak ve İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman
ile yardımcısı Zafer Aktaş birkaç ay sonra soruşturmayı açtı. Neden bu kadar
bekledikleri de, ayrıntıların ilerleyen bölümlerde işleyeceğimiz yargılanmalarına
neden olacak Telekulak Skandalıyla ortaya çıkacaktı.

28 Şubat’ın yanında saf tutması yetmedi

“Hükümet gitmeli” diyerek destek vermesine karşın 28 Şubat sürecinin tokadını


yiyenler arasında Fethulah Gülen’in de kendine ayrılan yeri alması uzun
sürmemişti. İDB’nin olumlu görüş bildiren bir kitapçık ve bültenine rağmen,
Gülen’in, devlet bürokrasisinde en çok örgütlü olduğu yerlerden biri olan Emniyet
tarafından bir kez daha takip altına alınıyordu. Saral, EGM’ye Gülen cemaatinin
örgütlenmesine ilişkin tespitler içiren bir yazı gönderdi. İDB’deki meslektaşları
tarafından hazırlanan ve “Gülen’i akladığı” yorumu yapılan kitapçık ve bültene de,
“İDB yayınları muhtevasından da anlaşılacağı üzere Fethullah Gülen grubunun
irticai faaliyetlerde bulunduğuna ve mevcut anayasal düzeni yıkarak yerine dini
esaslara dayalı bir rejim kuracağına ve Atatürk ilke ve inkılâplarına karşı çıktığına
dair herhangi bir tespit ve gözleme yer verilmemektedir” eleştirisi yönelttiği 18
Şubat 1999 tarihli yazısında Saral şöyle diyordu:
“Hal böyleyken ilgi (a.b.c.) ve Teftiş Kurulu Daire Başkanlığı’nın İlimize intikal
eden yazılarında henüz yeni fark edilmiş bir örgütlenmeden söz edilmekte buna
karşın müdürlüğümüzden lokâl anlamda çok yönlü araştırma istenmektedir.
Son yayınlarla inceleme ve soruşturmaya neden olduğu anlaşılan bu örgütlenmenin
veya tarikatın oluşumunun nasıl olduğu, kimler tarafından yürütüldüğü,
teşkilatımıza sızmaların nasıl gerçekleştirildiği hususları hakkında geniş çaplı
araştırma için ek bilgilere ihtiyaç duyulmaktadır.

82
Yayınlanan raporlardan ve F. Gülen’le ilgili yazılan kitaplardan ilk anda elde
edilen değerlendirmeler ve teyide muhtaç diğer kaynaklardan derlenen bilgiler
ışığında ilk elde edilen kanaat bu grubun örgütlenme tarzının, yatay ve dikey
şekilde olduğu ve yapılanmanın genelde açık ancak ‘hedefin’ gizlilik taşıdığı
anlaşılmaktadır.
Buna göre, söz konusu örgütlenmenin:
-İdeolojik ve felsefi yapısı
-Örgütlenme modeli
-Taktik ve stratejisi
-Finans kaynakları
-Hedefin netleştirilmesi
Hususlarındaki bilgilerin derlenmesi çalışmaları ile işe başlamanın lüzumlu olduğu
kıymetlendirilmektedir.
Ayrıca;
1- Fethullah Gülen’in secereye bağlı geçmişi, hangi medrese ve hangi tanınmış din
âlimlerinden ders aldığı, bu kişilerin bilgi derinliğinin ne olduğu ne kadar sürelerle
eğitim gördüğü, almış olduğu dini eğitimin irşat edici özellik taşıyıp taşımadığı,
2- Fethullah Gülen’in güdümündeki okullardan mezun olan kişilerin Cumhuriyet ve
rejim ile Atatürk ilke ve inkılâpları hakkındaki düşüncelerinin samimi boyutlarının
ne olduğu,
3- Fethullah Gülen’in yurtdışında açmış olduğu okullar üzerinden Milli Eğitim
Bakanlığı’nın hangi ölçüde etkinliği olduğu ve bu okullarda nasıl bir eğitim
verildiği yurt dışında bu okulların açılmasındaki gayenin ne olduğu,
4- 1986 yılında yakalanan F. Gülen’in yakalanıncaya kadar (6) yıl kimler
tarafından korunduğu, teşkilat mensuplarımızın bu olayla bağlantısının olup
olmadığı,
5- Akyazılılar Vakfı ile başlayan F. Gülen faaliyetleri günümüzde hangi şirket,
vakıf ya da başka hangi yelpazede sürdürüldüğü,
6- Ülkemizde açtığı birçok kolej, dernek ve üniversitelerin yurt çapındaki
faaliyetlerinin ne olduğu, hangi kaynaklardan finanse edildiği, teşkilatımızın temel
eğitim kurumu olan polis koleji ve polis okulları ile ilgili irtibatları konusunda ne
tür bilgilerin mevcut olduğu,
7- Basım Yayın ve İletişim faaliyetinin mahiyetinin ne olduğu, zikredilenlerin
haricinde toplumun değişik kaynaklarına hitap eden legal, illegal yayın organının
olup olmadığı,
8- Fethullah Gülen’in açık çizgisinin arkasında nasıl bir amaç taşıdığı, radikal
kesimlerin içerisinde ne tür misyon üstlendiği, toplumun değişik kesimleri ile
diyalog kurmak suretiyle neyi gizlemeye çalıştığı, teşkilatımız bünyesinde yaygın
faaliyetine varsa oluşacak gücü ileride nasıl değerlendirmeyi düşündüğü,

83
9- Ülkemizde en geniş tabana hitap ettiği iddia edilen bu grubun siyasal yelpazede
bu gücünü nasıl kullandığı ve ne tür yönlendirmeler yaptığı,
Hususlarında yeterli bilgilerin toplanmasının gerekli olduğu değerlendirilmektedir.
Bütün bu bilgilerin derlenmesinde öncelikle açık kaynaklar ciddi şekilde
irdelenmeli, söz konusu kişi ve hareket hakkında bilgiler analiz edilmeli; kendi
söylemlerinden yola çıkılarak önce kişinin tanımlanması daha sonra ‘hareketi veya
tarikatı’ netleştirilerek gerçek hedefinin ne olduğu aydınlığa kavuşturulmalıdır
noktasından hareketle ilimizce gerekli çalışma ve incelemeler başlatılmış olup konu
hakkında mezkûr örgütlenmenin ülke genelinde yapısını deşifre edecek
çalışmaların İDB meyanında tüm iller kapsamında oluşturulacak ‘Planlı İstihbarat
Operasyonu’ kapsamında ele alınmasının yerinde olacağı hususunda, bilgi ve
gereğini arz ederim.”
Saral’ın, bu yazışmalarına bakıldığında Gülen cemaatine yönelik çalışma yapıyor
gibi göründüğü düşünülse de aslında “ipe un seriyordu”. İhbarlar üzerine emniyette
örgütlü cemaatle ilgili soruşturmayı başlatan İDB, Ankara Emniyet
Müdürlüğü’nden tahkikat yaparak bilgi vermesini istemişti. Saral’in yazılarında ise
çalışma yapılıp bilgi göndermek yerine, çalışmanın nasıl yapılması gerektiğinin
metodu anlatılıyordu. Teamüllere göre İDB, illerden gelecek bilgiler arasında,
birbirleriyle örgütsel bağlılık görürse, o illeri veya ülke genelini kapsayan
operasyonlar başlatırdı. Yani önce illerden bilgiler gelmeli ve bu bilgilerden yola
çıkılarak da İDB, Emniyet Genel Müdürü’nden operasyon onayı almalıydı. Ankara
Emniyet Müdürü Saral ise bir anlamda, “Ben İstihbarat Daire Başkanlığı’na ön
bilgi vermeden, hiçbir gerekçesi olmadan, Emniyet Genel Müdür’ünden ülke
genelinde operasyon onayı almak istiyorum” diyordu. Zaten bu tavır da Gülen
cemaatinin günümüzdeki örgütlenmesinin önünü kesecek bir çalışmanın,
savsaklandığı için bir yere ulaşmasını da engellemiş olacaktı.

Işık Evi’ndeki askeri öğrenciler

Bu arada TSK’nin çeşitli aralıklarla ordu içine sızmaya çalışmakla suçladığı


Fethulah Gülen ve cemaat kadrolarının ortalıkta görünmemeye dikkat ettiği bu
süreçte, 13 Mart 1999 günü Ankara DGM Başsavcılığı’nın yürüttüğü bir inceleme
dosyası kapsamında İzmir’de iki ayrı Işık Evi’ne düzenlenen baskında 4 askeri okul
öğrencisi de gözaltına alındı. Polis ve askerlerin Yenişehir semtindeki iki ayrı eve
ortaklaşa düzenlediği operasyonda ayrıca bir din dersi öğretmeni ile çeşitli
üniversitelerde öğrenim gören öğrenciler de gözaltına alınmıştı. Evlerde yapılan
aramada, Fethullah Gülen ve Said-i Nursi’ye ait kitap, teyp ve videokasetleri ele
geçirilirken, laikliğe aykırı faaliyetlerde bulunmakla suçlanarak savcılığa sevk
edilen 7 kişi tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı. Sivil savcılığın
haklarında takipsizlik kararı verdiği Maltepe Askeri Lisesi öğrencileri okuldan

84
atılacaktı. Işık Evi müdavimi askeri okul öğrencilerinin verdikleri ifadeler askeri
hiddetlendirirken Gülen’i de iyice köşeye sıkıştırmıştı. Bu öğrencilerin verdiği
ifadeler daha sonra Ankara DGM Başsavcılığı’nın Fethullah Gülen’le ilgili açtığı
dava dosyasında da yer aldı. İddianamede “Maltepe Askeri Lisesine Sızma
Çalışmaları” başlığı altında, “…Bu olay Fethullah Gülen grubunun Askeri okullara
sızma faaliyetlerinin en çarpıcı örneklerinden biridir. Askeri lise öğrencilerini Işık
Evlerine çekerek beyinlerini yıkayabilmek için illegal bir şekilde disiplinli bir
çalışma yapmışlardır. Bu bir örgüt çalışmasıdır. Bu öğrencilere maddi imkânlar da
sağlayarak kendilerine bağlamışlardır”61 yorumuyla yer verilen ifadeler şöyleydi:
“Maltepe Askeri Lisesi öğrencisi Mustafa Soysal ifadesinde; Askeri Liseye girmemi
o zaman kim olduğunu bilmediğim Ömer isimli bir ağabeyim tavsiye etti, bu şahıs
derslerinde başarılı olan öğrenciler ile konuşuyordu, okulda bulunan Tuğrul ve
Serkan isimli öğrencilere Ömer isimli bu şahıs ders veriyordu ve yemek
yediriyordu. Bu şahsın evine gidiyorduk, bu evde bizlere çok iyi muamele ediliyor
ve yemek veriliyordu. Bu eve tekrar tekrar gittik, bu eve giden öğrenci sayısı 6 kişi
idi, daha sonra bu öğrencilerden İhsan isimli öğrenci başka bir şeyhe takıldı.
Bedeni durumu iyi olmayan Said isimli öğrenci ile Ömer ilişkisini kesti. Sınavlara
giren Veysel isimli öğrencinin apandisiti patladı. Yemen isimli öğrenci Kuleli
Askeri Lisesi imtihanlarını kazandı. Ben Murat Yanık ile birlikte Maltepe Askeri
Lisesi’ni kazandım. Okula başlamadan evvel bize dini konulardan ve Orta Asya’da
açılan okullardan bahsettiler. Maltepe Askeri Lisesi’ne girdikten sonra bize
‘Sahabi mertebesine ulaştığımızı, kurallara uymadığımız takdirde Allah tarafından
cezalandırılacağımızı’ söylediler. Maltepe Askeri Lisesi imtihanlarına girmeden
evvel, imtihanlar için Sultanbeyli’de yeni açılmış bulunan isimsiz bir dershaneye
gittik, ayrıca devam etmekte olduğumuz evde de bizlere ders verildi, bu arada
Fethullah Gülen ile ilgili videokasetleri izlettirildi ve teyp kasetleri dinlettirildi.
Maltepe Askeri Lisesi imtihanları için bizlere form doldurttular. Ömer isimli şahıs
bizleri Sultanbeyli’de bulunan belediye arazisinde koşturuyordu, ayrıca daha
önceki yıllarda Maltepe Askeri Lisesi imtihanlarında sorulan soruları ezberlettiler,
mülakatta neler yapacağımızı anlattılar. Bilahare Murat Yanık ile birlikte Maltepe
Askeri Lisesi’nin imtihanlarını kazanıp İzmir’e geldik.

61
Fethullah Gülen kendisi ABD’deyken Ankara 2 Nolu DGM’de tutuksuz yargılandığı davada avukatları
aracılığıyla yazılı yaptığı savunmada TSK’ye sızma iddialarına ilişkin şunları söylüyordu: “Bu iddialar tamamen
geçersiz ve dayanaksız olduğu gibi, bunlar bizzat mahkemelerce tekzip edilmiştir. Kaldı ki bu iddialar, diğerleri gibi
çelişkilidir. Mesela subay ve astsubay çocuklarının güya bana ait okullara kaydedildiği, askeri öğrencilerle türban
takmayan kızların evlenmeye teşvik edildiği ileri sürülmektedir. İddia edildiği gibi, bazı subay ve astsubay
çocukların çocukları bana ait olduğu ileri sürülen okullara kaydediliyorsa, bunlar kimlerdir? Böyle bir iddia, bir
takım subay ve astsubayları zan altında bırakmaz mı? Ayrıca, böyle bir kayıt için subay ve astsubaylara baskı
yapılmakta, tehdit mi uygulanmaktadır? Acaba askeri öğrenciler, yani subaylar, henüz öğrenci iken evlenmekte
midir? Bu iddialar konusunda gösterilebilecek müşahhas (somut) tek bir örnek var mıdır?

85
İzmir’e gelmeden evvel Ömer bizlere birer saat hediye etti. İzmir’de hazırlık sınıfı
boyunca 15 günde bir Ömer İzmir’e geldi. Bir evde buluştuk. Bu buluşmalar
periyodik olarak yarıyıl sonuna kadar devam etti. Birinci sınıfı geçtikten sonra yaz
tatilinde Ömer bizi İstanbul Bağlarbaşı’nda bir eve götürdü. Orada Alpay ve
Hasan Kemertaş ile tanıştırdı. Alpay’ın verdiği randevu ile daha sonra İzmir
Amerikan Kız Lisesi önünde buluşma yaptık. Abdullah isimli öğrenci de bu
buluşmaya geldi. Alpay bizi Zeytinlik Mahallesi 1133’ncü sokak, Sakaryalılar
Apartmanı Daire: 4 adresinde bulunan eve getirdi, bu eve gelmeden evvel Alpay’ın
talimatı ile bir sokak geride bulunan zücaciye dükkânında elbiselerimizi değiştirip
sivil giyindik. Buluşma yaptığımız evde bize yemek verildi. İhtiyacımız olup
olmadığı soruldu. 15 günde bir bu evde buluştuk... Bu eve gelmeden evvel elbise
değiştirmek için de zücaciye dükkânını 6-7 defa kullandık. Daha sonra deşifre
olmamak için zücaciye dükkânını bırakıp Alpay’ın tarifi ile sırası ile Alsancak
Bölgesinde bulunan Baran Lokantasını, daha sonra Yenişehir Gaziler Caddesi
üzerinde bulunan Baran Lokantasını ve nihayet Zeytinlik Mahallesi 1140’ıncı
sokakta bulunan Engin Ticaret’i kullandık ve buralarda resmi elbisemizi bırakarak
sivil giyindik. Ben bu faaliyetlere okula girerken bana yapılan yardımlar ve
yakınlık dolayısıyla katıldım. Daha sonra bu faaliyetlerden çekilmek istedim. Ancak
beni ve arkadaşlarımı çeşitli şekillerde tehdit ederek çekilmemizi önlediler ayrıca
bu faaliyetleri başkalarına anlatmamızı engellediler. Bundan başka üçüncü sınıfta
babamı kaybettim ve maddi sıkıntıya düştüm, bu şahıslar bana maddi imkânlar
sağladılar bu nedenle bu şahıslara bağlandım. Bu cemaat mensupları hiç
çekinmeden Atatürk’ü kötülediler. Kızların şeytan olduklarını, onlardan uzak
durmamız gerektiğini söylediler.”

Ankara Emniyetinde illegal dinleme merkezi

Cevdet Saral, 1997 yılında dönemin Başbakanı Mesut Yılmaz tarafından göreve
getirilmişti. Saral, il emniyet müdürü olduktan sonra kendisi gibi Trabzon Oflu olan
Osman Ak’ı da, Artvin’den getirtti. Henüz İDB’den ilişiği kesilmemiş olan Ak’ın
Ankara’ya gelebilmesinde, tayin kararını iptal eden Sabri Uzun’un da katkısı
olmuştu. Uzun’un da katkısıyla, üçüncü sınıf emniyet müdürü olan Osman Ak,
sadece 2. sınıf emniyet müdürlerinin atanabildiği İstihbarattan Sorumlu Ankara
Emniyet Müdür Yardımcısı Vekilliğine İç İşleri Bakanı Murat Başesgioğlu’nun
oluruyla getirilmişti. Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün 9. katında İstihbarat
Şubesi’nin telefon dinlemesi yapan teknik takip birimi bulunuyordu. Saral ve Ak
ikilisinin göreve başlamasından bir kaç ay sonra 1998 yılı Mart ayında yine
İstihbarat Şubesinin kullandığı 8. katta, mevzuatta yeri olmamasına karşın telefon
izleme ve dinleme yapacak “Değerlendirme Bürosu” adı verilen bir birim daha
kuruldu. İl İstihbarat Şube Müdürlüklerinde kurulacak dinleme merkezlerinin

86
kuruluşu, mevzuata göre İDB’nin onayı ile yapılacaktı, keyfilik olmayacaktı.
Ancak Cevdet Saral, Başbakanlıktan sağladığı ödenekle, İDB’nin bilgisi ve onayı
olmadan, Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün 8. Katında gizli bir başka dinleme odası
kurdurmuştu. Bu illegal birimde görev alacak kişiler de bizzat Ak tarafından
İstihbarat Şubesi’nin içinden seçildi. Ankara Emniyetini gölge müdür gibi
yöneten Osman Ak’ın mesaisinin büyük bölümünü, Cevdet Saral’ı bir an önce
İstanbul Emniyet Müdürü yapabilmek ve onunla birlikte emniyet müdürlüğünün
taçlandığı il olan İstanbul’a ikinci adam olarak gidebilmek için ayırdığı o dönem
Emniyet kulislerinin ilk sıradaki dedikodusuydu. Osman Ak’ın bu hayalini
gerçekleştirmesinde İstanbul polisinde görevli yardımcı olanlardan biri de Narkotik
Şube Müdürü Ferruh Tankuş’tu.

Poliste Ankara-İstanbul çekişmesi

Bu yüzden İstanbul-Ankara polisi arasında zaten hiç eksik olmayan rekabet ve


çekişme iyice alevlenmişti. Ortaya çıkan çekişmenin bir tarafında Cevdet Saral ve
Osman Ak’ın temsil edip Tankuş’un da destek verdiği Ankara ekibi, diğer tarafta
ise Emniyet Genel Müdürü Necati Bilican ile İstanbul Emniyet Müdürü Hasan
Özdemir ve yardımcılarının yer aldığı grup vardı. Bu çekişme, Özdemir’in İstanbul
Narkotik Şube Müdürü Ferruh Tankuş’u görevinden almasından sonra iyice
belirginleşmişti. Tankuş, Osman Ak’la aynı devreden ve yakın arkadaştı. İstanbul
Emniyet Müdürü Özdemir, Ankara ekibiyle birlikte hareket ettiğini öğrendiği
Tankuş’u 1998 Aralık ayında görevinden alarak Beyoğlu Emniyet Müdürlüğü’ne
atadı. Bu gelişmelerde Saral’ın İstanbul Emniyet Müdürü olma arzusunun da
fazlasıyla payı vardı. Zaten hazırlanan Fethullahçı polisler listelerinde EGM Necati
Bilican, İstanbul KOM Şube Müdürü Adil Serdar Saçan ve İstanbul Emniyet
Müdürü Hasan Özdemir ile bu isimlere yakın görevlerde bulunan çok sayıda polis
ve amirin de cemaatçi olmakla suçlandığı, raporların basına sızdırılmasıyla
öğrenilecekti.

Emniyeti sarsan polis

Görev yerinin değiştirilmesiyle köprüleri atan Ferruh Tankuş, 16 Aralık 1998 günü
yeni makamında ağırladığı gazetecilere zehir zemberek açıklamalar yaptı. Dönemin
İstanbul Emniyet Müdürü Hasan Özdemir ve yardımcılarının tayininin çıkması için
4 milyon dolar rüşvet aldığını iddia ediyordu. İstanbul’da, Narkotik Şube Müdürü
olarak başarılı operasyonlara imza atan Tankuş, bu görevinden alınması için rüşveti
verenlerin de uyuşturucu kaçakçıları olduğunu söylüyordu. Televizyon kanallarının
flaş haber olarak verdiği bu gelişme ertesi gün de tüm gazetelerin manşetindeydi.
Tankuş vakit geçirmeden görevinden alındı, hakkında soruşturma açıldı. İstanbul

87
Valisi Erol Çakır, iddiaların doğru olmadığını belirterek Tankuş’un Elazığ’da görev
yaptığı dönemde çetelerle ilişkisi tespit edildiği için görevinden alındığı
söylüyordu. Ancak Çakır, bu gerekçeyle görevinden alınan bir emniyet müdürünün
yine müdür olarak hem de Beyoğlu ilçesine atanmasının garipliğiyle ilgili soruları
yanıtsız bırakıyordu. Benzer bir açıklama Emniyet Genel Müdür Necati
Bilican’dan da gelince Tankuş ilk açıklamalarının ertesi günü bu kez de iddialarının
odağına Bilican’ı oturttu. Emniyet Genel Müdürünün oğlu Murat Bilican’ın
uluslararası uyuşturucu kaçakçısı Hacı Muhittin Bektaş’ın oğlu Yılmaz Bektaş’la
Bodrum’da ortak bar işlettiğini, Bektaş’ın sahte pasaportla giriş çıkışına yardımcı
olunduğunu iddia etti.

Tankuş’un gevezeliği hepsini yaktı

Bu arada meslekten ihraç edilen Ferruh Tankuş, iddialarında isimleri geçen kişiler
tarafından da dava edilmişti. 4 Mart 1999 günü de İstanbul Fatih Adliyesi’nde,
EGM Necati Bilican’la ilgili, “Genel Müdürümüz, kardeşi eroin kaçakçısı olan
karapara aklayıcısına onur plaketi verdi” suçlamasında bulunduğu Yılmaz
Katmerci’nin açtığı tazminat davasının duruşması vardı. Tankuş, adliye çıkışında
kendisini bekleyen gazetecileri görünce yine konuşmaya başladı, yeni iddialar
sıraladı. Oğul Bilican’ın kullandığı cep telefonunun emniyete ait olduğu gibi yüklü
telefon faturalarının da teşkilatın bütçesinden ödendiğini söyledi. Tankuş’un bu
dikkatsizliği başlatılacak yeni bir soruşturma sonunda Türkiye kamuoyunun uzun
zaman konuşacağı Telekulak skandalı ortaya çıkacaktı. Böylece İstanbul’a gelme
hayalleri kuran Saral ve Ak ikilisinin planları suya düşüp yargı önüne çıkarken,
Emniyet içindeki Fethullahçı cemaat örgütlenmesi soruşturmasının da sonu
hazırlanmış oluyordu.
18 Nisan 1999 seçimleri öncesinde 5 Mart 1999’da İstanbul’da yapılacak olan
Seçim Güvenliği toplantısına dönemin Ankara Emniyet Müdürü Necati Bilican ile
İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun da katılıyordu. Ankara’dan uçakla İstanbul’a
gelirken Bilican, Uzun’a dönerek, “Bugünkü Hürriyet gazetesinde çıkan haberi
benim için araştırır mısın?” dedi. Emniyet Genel Müdürü’nün araştırılmasını
istediği haber, daha önce de kendisi ve oğlu Murat Bilican’la ilgili bir takım
iddialar öne süren Ferruh Tankuş’un, “Bilican’ın oğlunun kullandığı cep
telefonunun faturasını bile devlet ödüyor” açıklamasıydı. “Tankuş yine bombaladı”
başlığıyla verilen haberde62, “Ferruh Tankuş, ‘Artık sessiz kalmayacağım. Bilican,
devlete ait cep telefonunu oğluna tahsis etti. Devlet bu telefon için geçtiğimiz yıl 2,5
milyar lira fatura ödedi” iddiasında bulunuyordu.

62
Hürriyet Gazetesi, 5 Mart 1999

88
Genel müdürün oğlu takip edilmiş

Uzun, Ankara’ya döner dönmez konuyu araştırmaya başladı. Emniyet Genel


Müdürlüğüne kayıtlı cep telefonlarının faturası Emniyet İkmal Dairesi’nin
bütçesinden ödeniyordu. İlgili birimden konuştuğu görevliye, “Cep telefonlarının
faturalarını nasıl ve nerede saklıyorsunuz?” diye sordu. Görevli, emniyete kayıtlı
telefonlara ait faturaların ayrıma tabi tutulmadan balyalar halinde aylık olarak
depoda tutulduğu yanıtını verdi. Deponun sorumluluğunun ve anahtarlarının da
sadece bir tek kişide olduğunu ve kimsenin bu faturaları göremeyeceğini de ekledi.
Yapılan araştırmada Tankuş’un iddia ettiği döneme ait faturaların İkmal Dairesi’nin
deposunda, balyaların içindeki diğer faturalarla birlikte durduğu ve hiç kontrol
edilmediği belirlendi.
İDB yasalar çerçevesinde, GSM operatörleri şirketleriyle olduğu gibi Türk
Telekom ile de koordineli olarak çalışıyordu. Diğer istihbarat kurumlarının da
yaptığı gibi İDB de telekomünikasyon şirketlerinden her ay sonunda ayrıntılı fatura
bilgilerini dijital ortamda bilgisayar disketleri halinde bu kurumlardan alarak kendi
merkez bilgisayarındaki bilgi bankasında topluyordu. Bilican’ın oğlunun
faturalarını elde etmenin diğer yolu da bu bilgi bankasından sorgulama yapmaktı.
Uzun bir memura telefon numarasının istihbarat müdürlüklerinin bilgisayarlarından
sorgulanıp sorgulanmadığını öğrenmesini istedi. Kısa süre sonra da Bilican’ın
oğlunun kullandığı telefonun numarasının Ankara İstihbarat Şube Müdürlüğü’nün
bilgisayarlarıyla sorgulandığı ortaya çıktı. Sorgulamanın yapılabilmesi için bu
birimde çalışan her polisin ayrı bir şifresi vardı ve şifreleri kimin kullandığı da
İstihbarat Dairesi Başkanlığı sistemlerinde kayıtlıydı. Yasadışı telefon takibi
yapılmasını önlemek için konulmuş bir kuraldı bu.
Yapılan incelemede Ankara İstihbarat Şubesinden 6 polisin şifreleriyle
sorgulamanın yapıldığı belirlenince Uzun, 8 Mart 1999’da bir yazı yazarak
Emniyet Genel Müdürü Bilican’dan, kimlikleri öğrenilen 6 polisin İDB kadrosuna
geçirilerek soruşturma açılmasını istiyordu. Çünkü bu polislere ait şifreleri Ankara
Emniyet Müdür Yardımcısı Osman Ak, İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman ve
yardımcısı Zafer Aktaş’ın kullandığı belirlenmişti. Uzun, şifreleri kendilerinden
habersiz kullanılan bu polisleri amirlerinin baskısından kurtularak soruşturmanın
doğru yürütülebilmesini istiyordu. Bilican hemen onay verdi. Ancak Ankara
Emniyet Müdürlüğü bu tayine, 1 Mayıs öncesinde çıkabilecek olaylarla ilgili
araştırma yapıldığı bahanesiyle izin vermedi.

Cemaat soruşturması can simidi oldu

Ak ve ekibi deşifre olduklarını anlamış, açılacağından emin oldukları


soruşturmayla da, asıl gizlemek istedikleri telekulak olayının ortaya çıkacağını

89
anlamışlardı. Aydınlık dergisinde 10 Ocak 1999’da yayımlanan bir haberde
Emniyet içinde Fethullahçı örgütlenme iddiaları dile getirilmişti. Bu haberleri ihbar
kabul ederek 4 Şubat 1999’da Sabri Uzun, ertesi gün de Teftiş Kurul Başkanlığı
Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne bir yazı göndererek tahkikat yürütülmesini
istemişti. Hatta Sabri Uzun’un başkanlığındaki İDB’den 10 Şubat 1999’da
gönderilen ayrı bir görevlendirme yazısında da “Fethullahçılar Listesi”
gönderilerek Emniyet’teki örgütlenmesinin ortaya çıkarılması için soruşturma
yürütülmesi istenmişti. Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral ve ekibini bu isteğin
kendilerini kurtarabileceği düşüncesiyle hummalı bir çalışma başlattılar.
Bu arada Cevdet Saral’ın 18 Şubat 1999’da EGM’ye gönderdiği ve şüphelilerin
telefon dinlemelerini de kapsayacak biçimde teknik izlemesi de dâhil olmak üzere
“Planlı İstihbarat Operasyon” başlatılması talebini içeren yazısına 12 Mart 1999
günü yanıt İDB’den geldi. Başkan Sabri Uzun yanıt yazısında hakkında cemaatçilik
suçlaması yöneltilen Emniyet mensuplarının Fethullah Gülen grubuyla bağlantıları
konusundaki çalışmalara yön verme ve destek sunulacağı belirtildikten sonra Planlı
İstihbarat Operasyonu talebinin reddedilerek mevcut yöntemle çalışmanın
sürdürülmesinin uygun olacağını söylüyordu. Yani Uzun, mevzuata göre araştırma
yaparak ortaya konulacak bulgulara göre bu isteğin yerine getirileceğini aksi
durumda teamüllere aykırı davranılacağı uyarısını yapıyordu. Bundan 3 gün sonra,
İDB’nin 15 Mart 1999’da Ankara Emniyeti’ne gönderdiği yazıda da onaya sunulan
raporun, Gülen cemaati içinden ayrılan Eyüp Kayar63 isimli kişinin medyaya
yaptığı açıklamaların dikkate alınmadan hazırlanması eleştiriliyordu.

Ankara Emniyeti çalışıyor!

EGM Necati Bilican’ın oğlunun telefonlarının Saral ekibi tarafından yasadışı


biçimde sorgulandığını ortaya çıkaracak bir soruşturma başlatıldığını öğrenir
öğrenmez, Emniyetteki Fethullahçı örgütlenmeye ilişkin tahkikatla ilgili 1 ay
boyunca hiç sesi çıkmayan Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral 18 Mart 1999’da
ilgili birimler olan Teftiş Kurulu Başkanlığı ile İDB’ye bir yazı göndermişti.
Fethullah Gülen ve cemaatinin rejim karşıtı olduklarına yönelik ağır tespitleri de
içeren İdeolojik Değerlendirme Raporu’nun da eklendiği, “Fethullah Gülen ve Işık
Tarikatı” konulu B.05.1.EGM. 4.06.00.06 sayılı yazıda şöyle deniliyordu:

63
Uzun yıllar Gülen cemaati içinde yer alan ve Rusya Federasyonu’ndaki cemaate ait bir okulda öğrenim görürken
“başarısızlık” gerekçesiyle atılan Eyüp Kayar 7 Kasım 1998 günü Kanal 6 televizyonunda yayınlanan Ceviz Kabuğu
isimli programda birçok iddiada bulundu. Özetle laiklik karşıtı Fethullah Gülen’in Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmak
için yasadışı bir örgütlemeye gittiği ve Atatürk’e düşman olduğunu belirten Kayar benzer iddiaları içeren bir
mektubunu da Cumhuriyet Gazetesi yazarlarından Hikmet Çetinkaya’ya göndermişti. Çetinkaya’nın, gazetenin
Politika Günlüğü isimli köşesinde 9 Nisan 1997’de yayımlanan iddialar nedeniyle Gülen’in avukatları Üsküdar 1.
Sulh Ceza Mahkemesi’nden, iddiaların gerçek dışı, haysiyet ve şeref kırıcı olduğu gerekçesiyle 13 Mayıs 1997’de
tekzip kararı almıştı.

90
“Değerlendirme raporunun incelenmesinden de anlaşılacağı üzere öncelikle;
Fethullah Gülen hareketinin ve tarikatının örgütsel yapı taşıyıp taşımadığını,
devletin mevcut anayasal nizamını yıkarak yerine şer-i esaslara dayalı bir sistem
kurmayı amaçlayıp amaçlamadığını anlamak için taraftarlarını etkilemede
kullandığı yöntemin ideolojik tahlilinin yapılmasına gerek duyulmuştur.
Fethullah Gülen, alışılmış ‘Din Adamı’ profilinden uzak, din adına farklı
söylemleri bulunan kimi zaman ‘Sfenks’ kadar sessiz, kimi zaman Atatürk’ü övmeye
gerek duyan, kimi zaman 8 yıllık eğitime destek verecek kadar reformcu, rejim
yandaşı ve aydın bir düşünür, kimi zaman da farklı dinlerin temsilcilerine dünya
barışı adına çağrılar yapacak, hatta Papa ile fikir teatisinde bulunabilecek kadar
da enternasyonel yanı güçlü biri olarak görüntüler vermektedir. Tarikat
mensupları da baş imam Fethullah Gülen’den aldıkları fetvalar doğrultusundaki
davranışları ile kendi düşüncelerinin zıttı olanlara karşı ‘hile mubahtır’ yöntemi ile
tedbirler geliştirmektedir.
Fethullah Gülen’nin yeterli bir din eğitimine ve bilgisine sahip olduğu kuşkuludur.
Ama dini bütünüyle bilmeyen fakat itikatlı olduklarına inanan insanları
etkileyebilecek noktayı iyi keşfetmiş, üstün bir zekâ sahibi olduğu söylemleri de
gündemdedir. Âlim olmayı gerektirmeyen dini hikâyeleri ızdırap yüklü ses tonu
eşliğinde, sohbetlerinde gözyaşı suyu ile kişilerin manevi alanlarına nüfuz edecek
şekilde anlatan ve kişileri istediği yöne sevk etmeyi başarması birçok entelektüel
kesimin kendisinden etkilenmesini sağlamıştır.
Özellikle birlik ve beraberliğe her zamankinden daha çok ihtiyaç duyduğumuz ve
2000’li yıllara girmek üzere olduğumuz şu günlerde Türkiye sathını mücadele alanı
olarak değerlendiren ve Türkiye Cumhuriyeti Devletini yıkma, parçalama, en
hafifinden Cumhuriyetin temel niteliklerini değiştirme veya kendine göre yön verme
ya da devlet içinde hâkim güç olma savaşındaki bu gibi organize suç
yapılanmalarını dünlerde olduğu gibi bugünlerde de etkileyip kullanmada ön
planda tuttuğu hedef kitleleri başında, aktiviteleri, heyecanları ve coşkuları ile
gençlerimizin gelmesi son derece düşündürücüdür.
Gençlerimizin ülke menfaatleri ve değerleri açısından hangi noktalarda
bulundukları, nihai hedeflerinin ne olduğu tam olarak belirlenmiş olanlarla
kamûfle yeteneğine sahip bulunan çeşitli maskeler ve kamuoyu desteğiyle devam
etmekte olan ve üzerindeki ‘giz’ perdesi tam olarak kaldırılmamış masumane
görünümlü kimi organizasyonların çekim alanına girmelerine mani olabilecek
ölçülerde uyarmadığımız ve yeterli bilgilere teçhiz edemediğimiz de bir başka
gerçektir. Böyle olduğu içindir ki gençlerimiz halen bir takım kişi ya da legal ve
masumane görünümlü gruplaşmaların etkinliğini arttırma bu kişi veya örgütlerin
hedeflerindeki noktalara ulaşma ve bu yöndeki planlarını hayata geçirmeleri
konusunda cazibe merkezi olmaya devam etmektedir.

91
Gençlerimiz üzerinde oynanan bu oyunlardan da anlaşılacağı gibi teşkilatımız
bünyesinde bulunan başta Polis Koleji ve Akademisi olmak üzere, birçok eğitim
kurumumuz adı geçen tarikatın ilgi alanına girmiş teşkilatlanmaları adeta bir
sistematiğe bağlanmış gibi devam etmektedir. Teşkilat bazında stratejik öneme haiz
Personel, Bilgi İşlem, Eğitim, KOM, Terör ve İstihbarat birimleri ile taşrada
yapılanmaların olduğu yönünde emareler mevcuttur.
Fethullah Gülen cemaatinin devlet içerisindeki yapılanması alışılmış örgütlenme
modelinin dışındadır. Tarikata göre, makamlar öncelikli, kişiler ikinci plandadır.
Bu nedenle kişiler makamlara tercih edilmekte ve gerekirse ya da herhangi bir
nedenle güç durumda, kalındığında kişiler feda edilerek yerlerine hazır tutulan
kendilerinden olan kişilerin getirilmesi için yoğun çaba sarf edilmektedir. Mümkün
olması halinde mevcut bürokrat ya da siyasetçilere hoş görünmek suretiyle
‘Kullanabildiğin sürece ya da sana zarar vermeyecekse istifade et’ taktiği ile
yönetim kademelerini kontrol altında tutmaya çalışmaktadır.
‘Işık Tarikatı’nın teşkilatımız bünyesindeki faaliyetlerini sadece ilgi (d) sayılı yazı
hakkında tahkikat istenen 62 kişinin yürütmediği, listenin içerisinde tarikatla ilgisi
bulunmayan şahısların da olduğu, bu nedenle yapılacak olan tahkikatın sağlıklı
yapılması için mümkün olduğu kadar güvenilir ve kısıtlı personelin
görevlendirilmesi ile zaman tehditli olmaması gerektiği değerlendirilmektedir.
Nitekim mezkûr tarikatta ilgili yapılan yazışmalar ve tahkikat istemi, mensuplar
arasında yoğun panik yaşanmasına neden olmuş hücre evlerinin birçoğunu
güvenlikleri için kapatmış, sosyal yaşantı tarzlarında takiyyeye veya tedbire bağlı
olarak değişkenlikler gözlenmeye başlanmıştır.
Işık Tarikatı’nın yapılanması ve ideolojik boyutu ile teşkilatımız bünyesindeki
faaliyetleri hususundaki çalışmalarımız titizlikle sürdürülmektedir.
Ayrıca konunun DGM kapsamına girip girmediği hususu da araştırılmaktadır.”

ABD’ye hicret etti

Ankara Emniyet Müdürlüğü tarafından hakkında detaylı bir rapor hazırlandığı ve


EGM’ye ulaştığı ve hakkında dava açılabileceği cemaatindeki polisler tarafından
kendisine bildirilen Gülen etrafındaki çemberin giderek daraldığını anlayarak 21
Mart 1999’da tedavi göreceği gerekçesiyle soluğu ABD’de aldı.64 İlginç bir tesadüf
64
Fethullah Gülen 2008 yılında Amerikan İç Güvenlik Kurumu’nun ve Göçmenlik Bürosu’na (USCIS) “olağanüstü
yetenekli eğitimci” statüsünde yeşil kart başvurusu yaptı. Bu başvuruyu yaparken CIA emekli Analiz ve Prodüksiyon
Direktörü, Balkanlar Uzmanı, Washington Üniversitesi öğretim üyesi George Fidas; CIA eski ajanı, Rand Şirketi
danışmanı Graham Fuller; eski ABD Ankara Büyükelçisi, Reagan dönemi CIA başkan adayı Morton Abramowitz;
eski Başbakanlardan Yıldırım Akbulut; eski Milli Eğitim Bakanı Mehmet Sağlam; TÜGİAD yönetim kurulu üyesi
Murat Saraylı; Washington Rumi Forum Başkanı H. Ali Yurtsever; Niagara Foundation (Niagara Vakfı)
Başkanı Kemal Öksüz; bazı ABD üniversiteleri öğretim üyeleri ve bölüm başkanları ile Katolik, Evanjelist, Cizvit
Rum Ortodoks kilise ve tarikat mensupları gibi hayli geniş ve ilginç bir yelpazeden referanslar sunulmuştu. Ancak
Gülen’in başvurusu reddedildi. Avukatları da ABD Göçmenlik Bürosu’na dava açtı. Mahkeme Gülen’in “eğitim

92
aynı günlerde cemaat soruşturmasını yürüten Cevdet Saral ve ekibinin bazı
telefonları yasadışı biçimde izlediğine ilişkin bir ihbar üzerine Emniyet Genel
Müdürlüğü de ayrı bir soruşturtma başlatmıştı. Cemaat yanlıları da perde
arkasından hamlesini yapmış, kendilerine yönelik soruşturmayı yürütenlerin
soruşturulmasını sağlamıştı. Hem de haberleri dahi olmadan. Telekulak ya da
Kocakulak diye anılacak bu olayla soruşturanların soruşturulup cezalandırılmasına
kadar uzayacaktı.
Cemaatçi polisler Gülen’in, hakkında düzenlenen raporun gönderilmesinden 3 gün
sonra ABD’ye gitmesine neden olacak önemli bir bilgi daha vermişlerdi. Bir
televizyon kanalında Hoca Efendi’nin vaaz görüntülerinin olduğu kasetler
yayınlanacaktı. Maltepe Askeri Lisesi öğrencilerinin cemaatini ve kendisini hedefe
oturttuğu Işık Evleri’ne ilgili ifadelerinin Ankara DGM Başsavcılığı’nın yürüttüğü
soruşturma dosyasına girmesinin hemen ardından Nur Cemaati’nin lideri Fethullah
Gülen’in müritlerine yönelik yaptığı konuşma kasetleri, 28 Şubat sürecinin bir
savaş taktiği olarak medyaya sızdırıldı. 18 Haziran 1999’da ATV Haber’de
yayınlanan ve ilk bölümde ele aldığımız kasetlerdeki konuşmalar, Gülen’in
hedefinin devleti ele geçirmek olduğu şeklinde yorumlanmıştı. Hemen ardından
Ankara DGM Başsavcılığı, Emniyet’e Gülen’in başta televizyon kanallarında
yayınlananlar olmak üzere tüm kasetlerinin toplanıp gönderilmesi talimatı verdi.

Fethullahçı polis listeleri nasıl hazırlandı?

Bu arada Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün, kapsamlı bir Fethullahçı polis listesi


hazırladığı dedikoduları tüm teşkilata yayılmıştı. Saral ve ekibinin suyu
bulandırarak yaptıkları illegal işin ortaya çıkmasını engellemeye çalıştıklarını
anlayan Sabri Uzun’a bu tespitinde haklı çıkaracak bir telefon gelmişti. 15 Nisan
1999’da arayan Ankara İstihbarat Şubesi’nde komiser olan Z.G.’ydi. Yüzyüze
görüşmek istediği Uzun’a, İDB koridorlarında görünmek istemediğini de belirterek,
Tandoğan’da bir ofis adres verdi. Buluştuklarında Komiser Z.G., “İstihbarat Şube
Müdürlüğü’nde Fethullahçı polisler listesi hazırlanıyor. Ama sağlıklı, doğru
listeler değil. Zaten amaç Murat Bilican’ın oğlunun telefon detay kayıtların
sorgulanıp basına sızdırıldığının ortaya çıkmasını engellemek” dedi. Fethullahçı
polisler listesinin hazırlanmasında kendisine de görev verildiğini belirten Komiser
Z.G., bu listelerin hazırlanmasında görev alan polislere de “Evinizden okul
yıllıklarınızı getirin ve oradaki isimlerden herkes kendi devresindeki Fethullahçı

alanında olağanüstü yeteneklere sahip kişi” olduğuna dair kriterleri yetersiz buldu. Göçmenlik Bürosunu temsil eden
Pensilvanya Eyalet Savcısı Patrick L. Meehan, Gülen’in için “Dini ve siyasi bir figür, akademisyenlere para
ödeyerek kendisi ve hareketi için yazı yazdırıp akademik prestij elde etmek istiyor” ifadelerini kullandı. Gülen
Pensilvanya eyalet mahkemesi kararını temyize götürdü. Temyiz mahkemesi Gülen’in çok büyük ve etkili bir dinci
ve siyasi hareketin bir lideri olduğuna ABD’de yaşamasının Birleşik Devletler’in menfaatine olduğuna hükmederek
Yeşil Kart başvurusunu kabul etti.

93
olanları tespit etsin. 400 kişiyi geçmeyecek bir Fethulahçı listesi hazırlayacağız”
dediklerini de söylüyordu. Uzun öğrendiği bilgileri rapor haline getirerek hemen
EGM Necati Bilican’a gönderdi. Rapor üzerine, Fethullahçı polisler listesi
hazırlayan ekibin tepesinde bulunan isimler İstihbarattan Sorumlu Emniyet Müdür
Yardımcısı Osman Ak, İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman ve yardımcısı Zafer
Aktaş Emniyet Genel Müdürlüğü’nün 16 Nisan 1999 günlü yazısıyla istihbarat
hizmetlerinden çıkarıldıklarını öğrendi. Ancak İl Emniyet Müdürü Cevdet Saral
ekibine sahip çıktı ve işlemi yerine getirmedi.

Hanefi Avcı’nın Fethullahçı oluşu

Ekibinin, istihbarat hizmetlerinden çıkarılma yazısının geldiği gün Ankara Emniyet


Müdürü Cevdet Saral, ilkiyle benzerlikler taşıyan ikinci bir rapor ve isim listesini
de EGM ve Teftiş Kurulu Başkanlığı ile İDB’ye gönderiyordu. Gönderilen raporda
yazılan tespitler titizlikle hazırlanmıştı ancak aynı özen ekli dosyalarda yer alan
cemaat bağlantılı oldukları öne sürülen emniyet mensuplarını içeren listeler için
gösterilmemişti. Liste 132 kişilik olmasına karşın ismi mükerrer yazılanlar bile
vardı. Bugünden baktığımızda listede yer alan isimlerden ikisi çok ilginçti. Listenin
7. sırasındaki isim, Ergenekon davasının sanıkları arasında yer almadan önce 2001
yılında İstanbul KOM Şube Müdürü görevindeyken Gülen cematine ilişkin
kapsamlı bir soruşturma açmaya çalışacak olan Adil Serdar Saçan’dı. Onun 3
basamak üstünde ise Susurluk skandalı sonrasında yaptığı açıklamalarla gündeme
gelen Hanefi Avcı bulunuyordu. Avcı’nın listeye girmesinin nedeni ne 28 Şubat
sonrası orduyu hedef alan açıklamaları ne de çocuklarının cemaatin okullarından
birinde öğrenim görüyor olmasıydı.
Avcı, Diyarbakır İstihbarat Şube Müdürlüğü’nden sonra Necdet Menzir’in İstanbul
Emniyet Müdürü olduğu dönemde İstanbul’a gelmişti. En bilgili olduğu alan olan
telefon dinlemeleri konusunda İstanbul Emniyetine kurdurduğu sistemle de
İstanbul’da birçok operasyona imza atılmıştı. Ne var ki, kamuoyuna “terör
örgütlerine karşı yürütülen başarı” olarak sunulan bu operasyonlarla ilgili ciddi
haklı gerekçeleri de olan yargısız infaz iddiaları hiç gündemden düşmedi. Avcı,
yazdığı kitapta cemaatçilerle kıyasladığında “büyük saygıyı” hakettiğini söylediği
devrimcilere yönelik gerçekleşen operaksyonlardaki yargısız infaz iddiaları
nedeniyle de cezaevinde olduğu süreçte en çok başı ağrıyan isim oldu. 1995’te
defalarca İstanbul’a gelen İDB Teknik Şube Müdürü Osman Ak, çoğunlukla Hanefi
Avcı’nın evinde misafir oluyordu. Her seferinde de, “Ağabey senin teknik
bilginden yararlanılması gerek. Sana İDB’de ihtiyaç var. Daire Başkanı olarak
gel” diyordu. İki sene sonra da bu oldu. 1997’de Necdet Menzir, Tansu Çiller’in
DYP’sinden milletvekili olarak TBMM’ye girmesiyle boşalan İstanbul Emniyet
Müdürlüğü görevine de Orhan Taşanlar getirilmişti. Bu değişiklikten kısa süre

94
sonra da Hanefi Avcı’ya Ankara’nın yolu göründü. Hanefi Avcı, dönemin
İstihbarat Daire Başkanı Emin Arslan’ın yardımcısı olarak göreve başladı. Göreve
başladıktan bir süre sonra da, kendisini İDB’ye gelmesini en çok isteyen Osman
Ak’ı disiplinsizliği nedeniyle Artvin’e tayin ettirdi. Görev yerinin değiştirilmesini
Fethullahçıların yaptığını söyleyen Osman Ak, 2 yıl sonra da Avcı’dan intikamını,
adını Fethullahçı polisler listesinin 4. sırasına yerleştirerek alacaktı.

Cemaat karşıtları bile listeleri eleştirdi

Saral’ların yaptığı çalışma ve Fethullahçı oldukları öne sürülen isim listeleri o


dönemin “İrtica Avcıları” gibi çalışan Çevik Bir’in kurdurttuğu Batı Çalışma
Grubu’na gönderilmişti. Oradan da bir üst yazı eklenip Başbakanlık Sivil Takip
Kurulu’na gönderilen rapor “gereğinin yapılması için” Emniyet Genel Müdürlüğü
üzerinden kaynağı olan Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne kadar geldi. Saral ve Ak
ekibinin hazırladığı listeler her haliyle kişisel hesaplaşma kokuyordu. Kendi
ikballerinin önündeki engeller olan başarılı meslektaşlarını günün şartlarındaki en
iyi yöntem olan Fethullahçı’lıkla suçlamışlardı. Ortalığa saçılan ve Saral ekibinin
denilen raporların yanı sıra, bu çalışmada isimleri belirlenen Emniyet personelinin
listeleri de sürekli basında yer alıyordu. Bir gün 80 ertesi 120 kişinin adı yer alan
listelerdeki Emniyet personelinin sayısı 528’e kadar çıkmıştı. Kamuoyunun
yakından tanıdığı, başarılı operasyonlara da imza atmış Surluk’un en çok konuşan
istihbaratçısı Hanefi Avcı, İstanbul KOM Şube Müdürü Adil Serdar Saçan yine
İstanbul Asayiş Şubesi Cinayet Büro Amiri Şentürk Demiral gibi isimlerin de
listelerde Fethullahçı suçlamasıyla yer alması hem kafa karışıklığı yaratmış hem de
yapılan çalışmanın itibarına büyük darbe vurmuştu. Hatta ideooljik olarak Gülen’in
savunduğu fikirlerin karşısında oldukları bilinen birçok gazeteci de bu listeleri
eleştiren yazılar kaleme aldı. Bu isimlerden birisi de Uğur Dündar’dı. O dönem
Hürriyet gazetesinde yazan Dündar’ın “Mürteciye Bakın”65 başlıklı yazısı
Fethullahçı oldukları öne sürülen polislerin isim listesindeki garipliklere işaret
ediyordu. Yazısında, basına sızdırılan raporda yer alan 84 üst düzey emniyet
görevlisinin, Fethullah Gülen’le bağlantılı olduğu ve bu kişilerin rejim aleyhtarı
faaliyetlerde bulunduklarının belirten Dündar, “Emniyet teşkilatında büyük
huzursuzluğa neden olan ‘Fethullahçılar Listesi’ dikkatlice incelendiğinde, son
dönemde mafya ve çetelerle mücadelede, eşi görülmedik başarılara imza atan bazı
polis şeflerinin adlarının, rapora monte edildikleri anlaşılıyor. Bunlar arasında
hemen göze çarpan isimler Organize Suçlar ve Kaçakçılıkla Mücadele Dairesi
Başkanı Emin Arslan ve onun yardımcılarıyla, İstanbul Emniyet Müdürlüğü
Organize Suçlar Şubesi Müdürü Adil Serdar Saçan...” diyordu. Sadece bu isimlerin

65
Hürriyet Gazetesi, 30 Mayıs 1999

95
son dönemde birçok yolsuzluk, cinayet, dolandırıcılık gibi 170 ayrı başarılı
operasyona imza attığını anımsatan Dündar, “…Bu ekip, şimdi karalanarak pasifize
edilmek isteniyor. Karalama yöntemi de konjonktüre uygun olarak seçilmiş:
Fethullah Gülen cemaatinde yer alıp irticai faaliyette bulunmak. Yani rejim için
tehlike ve tehdit oluşturmak. İddia çok vahim. Bu ağır ithamları kaleme alanlara
sormak gerekir: Siz devletin polisi olduğunuza göre, irticai faaliyette bulunduğunu
belirlediğiniz Fethullah Gülen’i, bugüne kadar niçin yakalayıp sorgulamadınız? Bu
çok önemli olguyu, bazı başarılı meslektaşlarınızı töhmet altında bırakacak
raporlarla nasıl sınırlı tuttunuz?” diye yazmıştı.
O dönem bu listeleri eleştirenlerden biri de, Ergenekon soruşturmasının tutuklu
sanıklarından gazeteci Tuncay Özkan’dı. Her fırsatta, Fethullah cemaatine mensup
polislerin komplosu ile tutuklandığını dile getiren Özkan Radikal gazetesinde
yazdığı yazısında66 Fethullahçı polisler raporunun yapılan yasadışı bir uygulamayı
perdeleyip, bu amaca ulaşmak için kullanıldığını öne sürdüğü yazısında,
“…Ankara’da hazırlanan Fethullahçı polisler listesinde Emniyet Genel
Müdürlüğü’nde daire başkanı olarak görev yapanlar, Alevi kökenli olanlar,
Fethullah Gülen’den çok ‘Yeni Rakı’yı sevenler de var. Ama hepsi Fethullahçı
oluveriyorlar. Neden? Sanki durum öyle gerektirdiği için birileri okul yıllıklarını
önlerine açıp liste yapmışlar. Sonra, bazı abileri uyardıkları için, o listeleri 1992
yılında hazırlanan Fethullahçılar raporlarında adı geçenlerle birleştirivermişler.
Aslında bu olayların gizlenen yönlerini Ankara DGM’nin savcı kadrolarının bildiği
kesin. Silahlı Kuvvetler’den de bilenler var. Çünkü bu raporlar oralara da
gönderilmiş” diye yazacaktı.
Hem Fethullah cemaatin yapısını hem de Türkiye’deki istihbarat örgütlerini iyi
bilen gazetcilerden Avni Özgürel de Radikal Gazetesinde yayımlanan “Polis polisin
kurdudur”67 başlıklı yazısında eleştiri yöneltenler arasındaydı. Ortaya çıkan
telekulak skandalını analiz ettiği yazısında Fethullahçı polisler listesine değinenen
Özgürel, “…Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral ve ekibinin ekseninde ortaya
çıkan tablonun hedefi ne Fethullahçılar, ne Yeşil, ne de Özal Baysal. Telefon
izlemenin tek amacı var: Bürokraside arzulanan hedeflere ulaşmakta faydası
olacağı düşünülen siyasilere özel bilgi taşıyıp onları borçlandırmak… Bilican’ın
‘kol kırılır yen içinde kalır’ mantığıyla soruşturma yapılmaması eğilimi içine
girmesi. Ama izlemeyi yapan alt düzeydeki emniyetçiler görevlerinden alınınca,
onların feryatlarıyla ip koptu. Fethullahçı izlemesi ve raporu işte bu feryatların yol
açacağı sonuçları gören Ankara Emniyeti’nin ayaküstü bulduğu bahane. Öylesine
eller ayaklara dolaşıyor ki, listeye koyulan isimlerden birinin Alevi, birkaçının
askerde, kiminin Bosna’ya tayin edilmiş olduğu bile araştırılamıyor, aceleden aynı
isim birkaç kez yazılıyor. Müfettişlere Fethullahçılar Raporu konusunda bilgi veren
66
Radikal Gazetesi,8 Haziran 1999
67
Radikal Gazetesi 8 Haziran 1999

96
bir emniyetçi, “Bizden teşkilatın albümleri ve iç hizmet için hazırlanan rehberler
istendi, liste hazırlandı. Hatta Ferruh Tankuş’un hatırı için İstanbul’da onu kovan
Müdür Muavini Ahmet Pek’in adı da eklendi” tespitlerinde bulunuyordu.

İstihbaratçı asker : “Cemaat aklanmak istense böyle yapılırdı”

Gerçekten de raporda ifade edilmese de Saral ve ekibi hayli beceriksiz ve bilgisizce


davranmışlardı. Emniyet tarihinin en büyük cemaat soruşturmasını yürütüyormuş
gibi görünen ekip kendi başlarını yakmak bir yana belki de gerçekten Emniyet
içinde örgütlü bulunan bir yapıyı ortaya çıkarmak fırsatını da kaçırmış oluyordu.
İşin daha da ilginci, öğrencilik döneminden bu yana tarikat ya da cemaat bağlantısı
olmayan, namazında niyazında olan herkesin adlarının yazılması istenen listeleri
hazırlamaları için kurulan 6 kişilik komisyonda yer alanların iki komiser iddiaya
göre zaten Fethullah cemaatindendi. Konuyu araştıran komisyonda yer alanlardan
birisi dönemin KOM Dairesi Başkanı olan Emin Arslan’a, “Bize 1 hafta içinde
listeleri oluşturun diye emir verdiler. Hem komisyonda yer alanların iki komiser de
zaten cemaatçi ve konuyu saptırıyorlar. Bu yüzden yalan yanlış listeler çıkacak
ortaya” diye dert yandı. Bunun üzerine Arslan, KOM Başkanlığı’nın bağlı olduğu
Emniyet Genel Müdür Yardımcılarından Halil Tuğ’a konuyu anlatarak uyarmasını
istedi. Hemen telefon açan Halil Tuğ, gizli yürütülen bu soruşturmayla ilgili aldığı
bilgileri aktardıktan sonra Cevdet Saral’a, “Nereden duyduğumu sorma ama
yürüttüğünüz Fethullahçılıkla ilgili soruşturma aceleye getirilmez. Yanlış kişileri
suçlayabilirsiniz. İnanç sahibi olduğu için sadece namaz kılan ama cemaatle ilgisi
olmayan kişilere kara çalabilirsiniz. Eğer listeleriniz doğruysa sonuna kadar
yanınızdayım ama yanlışsa da iki elim yakanızda olur” uyarısında bulundu. Genel
Müdür Yardımcısı’ndan gelen uyarıdan çok, görev alanlar dışında Emniyetin
tepesindeki birkaç kişinin bildiği gizli yürütülen soruşturmayı Halil Tuğ’un nasıl
bildiğini öğrenmeye çalışan Saral, bilginin kaynağı olduğunu öğrendikleri Emin
Arslan’a, yardımcısı Osman Ak’la birlikte tavır aldılar. Arslan’ın da cemaate yakın
birisi olduğunu ve soruşturmayı engellemek istediğini bile düşündüler. Gerçekten
de aralarında Adil Serdar Saçan’dan Hanefi Avcı’ya kadar birçok ismin yer aldığı
hazırlanan listedekilerin yarıdan fazlasının Fethullahçılıkla ilgisi olmayan kişiler
olduğu yıllar sonra öğrenilebildi. Emin Arslan, Genelkurmay’da İstihbarata bakmış
bir subayın yıllar sonra bir sohbet sırasında bu olayla ilgili kendisine söylediklerini
şöyle anlatıyordu: “Cevdet Saral ve Osman Ak’ı tanımasam Fethullah Gülen’in
Emniyet örgütlenmesini aklamak için bu listeleri yapmışlar derdim. Osman Ak’ın
hırsı, kendilerinin yaptığı telekulak skandalını kapatmak için savunma içgüdüsü,
Fethullah Gülen Cemaati’nin kamuoyunda itibar kazanmasına sebep oldu. Bu
yüzden, Gülen Cemaati’ne en büyük hizmeti Osman Ak ve ekibi yapmıştır. Sırf bu
özensizlik yüzünden alakasız isimler de listelere girdi. Adları yazılanlardan birçoğu

97
da Sadettin Tantan’ın İçişleri Bakanlığı sırasında yapılan yolsuzluk
operasyonlarına imza atmış ya da görev almış dürüst, çalışkan polislerdi. Sen bu
isimleri de o listelere yazarsan kamuoyunun gözünde, ‘Bu Fethullahçılar da
korkulacak adamlar değilmiş. Ne güzel dürüst işler yapıp yolsuzlukları
engelliyorlar’ algısı yaratıp cemaatçiliği halkın gözünde meşru hale de getirmiş
olursun ve bu yapıldı.”

Gülen ve cemaati için DGM’ye suç duyurusu

Emniyet içindeki Fethullahçı kadrolara adeta savaş açmış gibi görünen Cevdet
Saral ve yardımcısı Osman Ak kısa süre sonra başına geleceklerden habersiz,
incelemeleri doğrultusunda yaptırdığı tespitleri içeren fezlekeyi Ankara DGM
Başsavcılığı’na göndererek suç duyurusunda bulundu. İlk kısmında, bir kaç sayfa
önce yer verdiğimiz, Saral’ın 18 Mart 1999’da, Teftiş Kurulu Başkanlığı ile İDB’ye
gönderdiği “Fethullah Gülen ve Işık Tarikatı” konulu yazının giriş bölümü bulunan
ve Gülen cemaatine yönelik ağır iddialar içeren 21 Nisan 1999 tarihli suç duyurusu
uyarınca Savcı Nuh Mete Yüksel tarafından dava açılacak ve hatta davanın temelini
de bu fezleke ve gönderilen yazılar oluşturacaktı.
Fezlekede şunlar yazıyordu:
“…Fethullah Gülen cemaatinin devlet içerisindeki yapılanması alışılmış
örgütlenme modelinin dışındadır. Tarikata göre makamlar öncelikli, kişiler ikinci
plandadır. Bu nedenle kişiler makamlara tercih edilmekte ve gerekirse ya da
herhangi bir nedenle güç durumda kalındığında kişiler feda edilerek yerlerine
hazır tutulan kendilerinden olan kişilerin getirilmesi için yoğun çaba sarf
edilmektedir. Mümkün olmaması halinde mevcut bürokrat ya da siyasetçilere hoş
görünmek suretiyle kendi tabirleri ile ‘Kullanabildiği sürece ya da sana zarar
vermeyecekse istifade et’ taktiği ile yönetim kademelerini kontrol altında tutmaya
çalışmaktadırlar.
‘Işık Tarikatı’ olarak adlandırdığımız Fethullah örgütlenmesinin yol göstericilik ve
irşad edicilik şeklinde tanımlanan yapısının dışında; Fethullah Gülen’in kendi
deyimi ile ‘Dava adamı ne muzafferiyetinde ne de mağlubiyetinde tavrını
değiştirmez… Her yüce davada, yerinde sebat edip cepheyi koruma bir yiğitlik
nişanesidir’ tarzındaki karakter telkini ile ‘İbni Erkam ( Işık ) evlerinde
yetiştirilmeden sabırla pişirip olgunlaştırmadan yapılacak her şey ham hayaldir’
şeklinde mensuplarına ihtiyat telkin eden, söylemleri gibi birçok beyanı ışığında
‘Işık Tarikatına’ geçirilmiş örgütsel yapı ortaya çıkacaktır.
Marksist literatürde, genelde ‘militan’ olarak adlandırılan tiplerin
yetiştirilmesindeki telkin ve inandırma yöntemleri ile Fethullah Gülen’in ‘Işık
Evleri’ ya da ‘Işık Kışlaları’ diye tanımladığı ve ‘Bayrak yere düşmüştür oradan
kaldırılmalıdır’ şeklinde örtülü olarak Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan

98
önceki döneme gönderme yaptığı ve büyük bir titizlikle gizlemeye çalıştığı hedefi
için ‘Hizmet insanı gönül verdiği dava uğrunda kandan, irinden dar yolları geçip
gitmeye azimle ve kararlı; varım hedefine ulaştığında da sahibine verecek kadar
olgun ve yüce yaratıcıya edepli ve saygılı… Muvaffakiyetinden ötürü alkışlayacağı
kimseleri de putlaştırmayacak…’ şeklindeki izahı hem mücadelenin tarzını
anlatmaya, hem de lidere tabi olmak suretiyle ondan irşad ve emir beklemeye telkin
ettiği açıkça ortadadır.
Esasında yazının ekindeki rapordan da anlaşılacağı gibi Fethullah Gülen’in
kitaplarında gerçek niyetini gizlemek için kullandığı bazı kelimelerin yerine,
gerçekte onun niyetini ihtiva eden sözcükleri koyduğumuzda çok kullandığı, ancak
ne olduğunu bir türlü izah etmediği ‘hedef’inin gelecekte zümre hâkimiyetini
hedefleyen teokratik bir rejim olduğu hemen anlaşılmaktadır.
‘Şeriat yerine İslam, Cumhuriyet dönemi yerine talihsiz dönem veya karanlık ya da
upuzun hicranlı dönem, militan yerine hizmet erleri ya da Işık erleri veya Işık
süvarileri, laik kesimler yerine karşı cephe veya hasım cephe, Cumhuriyet dönemi
yöneticileri yerine o kafalar, Atatürk dönemi ya da İsmet İnönü dönemi yerine
mabede giden yolların kapatıldığı zaman dilimi, şeriat düzeni yerine hedef, Atatürk
yerine deccal şeklinde deyimler’ hedefinin ne olduğunu açıklamaya yeterlidir.
Militanlarına nasihatlerde bulunurken ya da eleştirel boyutlara girdiği konularda
adeta ölçüyü kaçırdığını fark etmişçesine İslami sürecin arkasına saklanarak
Cahiliye dönemi veya Müslümanlığın ilk dönemleri ile tanınmış İslam âlimleri ve
onların içtihatlarından veyahut haçlı zihniyetinden örnekler vermesi, gerçek niyeti
saklama bakımından geçmiş dönemlere indirgediği düşüncelerini takiyye kuralı ile
günümüze aktarmaktadır.
Fethullah Gülen, henüz evrim aşamasında olduklarını, daha devrim aşamasına
geçemediklerini eserlerinin satır aralarına sıkıştırıldığı düşüncelerinde ima
etmektedir.
Şu anda yeteri kadar güçlü olmadıklarını ifade ettiği örgütsel seviyelerine Marksist
anlatımlarla tanımlarsak stratejik savunma aşamasından stratejik denge aşamasına
hızla yol aldıklarını, bunun içinde zaten ‘mevsimin ve ortamın müsait olduğunu
eğer bir muhalif rüzgâr esmezse, arzulanan hedefe ulaşmakta güçlük
çekilmeyeceğini’ belirtirken endişesini de açıklamaktan çekinmediği, ekli raporun
muhtelif bölümlerinde görülecektir.
Zira Fethullah Gülen için kuvvet dengesi çok önemlidir. Ona göre ‘aksiyoner
olmayan’ Müslüman görevini yapmamaktadır. Yani, atadan dededen öğrenilen
Müslümanlık, sadece teoride kalmakta ve ‘karşı cephe’nin ‘karanlık emellerine’
hizmet etmektedir. Bunun için de mutlaka Müslümanların kuvvet dengesini
kurmaları ve harekete geçmeleri gerekmektedir’ derken oluşturduğu cepheyi
uyarmakta ve bir anlamda dinsel bölücülüğü netleştirmektedir.

99
Fethullah Gülen’in genel olarak askeri terminolojide kullanılan kışla, süvari, er,
cephe, ordu, mevzi, kuvvet, nefes, asker gibi kelimeleri kitaplarında özenle seçerek
sıkça kullanması dikkat çekicidir.
Tarikat liderinin 1950’li yıllara atıfta bulunarak Said-i Nursi’yi ‘karşı cepheye
aksiyoner tavır almamak’ gerekçesiyle üstü kapalı eleştirerek, ‘…50’li yıllardan bu
yana tam 40-45 yıl geçmiştir. O dönemde, 10 yaşında olanlar şayet mevsimi
geldiğinde üniversite okusalardı şimdi zirvelerde ya da zirveleri zorlayan
konularda olacaklardı. 20 yaşında olanlar 60-65 yaşında olacaklardı ki bu da
onların başbakanlar, reis-i cumhurlar seviyesinde en olgun dönemlerini yaşıyor
olmaları demektir…’ ifadesi ile devleti diğer önemde mevkileri ile en üst düzeyde
ele geçirmeye amaçladığı anlaşılmaktadır.
‘…Bir yandan hasım cepheyi mükemmel işleyen haber alma teşkilatıyla içinden
tanırken, öte yandan da hasım cephenin faaliyetleri kendi içimizde sürdürmesine
müsaade edilmemeli…’ tarzındaki mantalitesi ile de emniyet ve istihbarat
birimlerini ele geçirme teşebbüsündeki niyeti açıkça ortaya çıkmaktadır.
Yazının ekinde pasajlar şeklinde alınan ve konunun bütününden kopmayan
düşüncesi ile anlatıları okunduğunda Fethullah Gülen’ in nelere özlem duyduğu
net olarak anlaşılacaktır.
Fethullah Gülen değişik kitaplarında geçen Işık Evleri ya da Işık Kışlaları veya Işık
Süvarileri, Işık Erleri gibi tabirleri sık sık kullanarak ‘bir örgütsel yapılanma’
içerisinde olduğu teşhisine kuvvet kazandırmaktadır.
Örgütsel yapının ekli raporda da görüleceği gibi genel hatları bizzat Fethullah
Gülen tarafından çizilmiştir.
Işık Tarikatı’ndan koparak bir televizyonun ‘Ceviz Kabuğu’ adlı programında
kamuoyuna yönelik itiraflarda bulunan ancak, hakkında şu ana kadar herhangi bir
işlem yapılmayan Eyüp Kayar isimli şahsın Fethullahçılık (Işık Tarikatı)
örgütlenmesi ile ilgili yaptığı açıklamalar genel hatları şu ana kadar inceleme ve
araştırmaları teyit eder beyanlar olması bakımından büyük önem taşımaktadır.
Eyüp Kayar’ın beyanları özetlendiğinde ‘Işık Evleri’ cemaat mensuplarının
yaşadığı evler, hücre evleri mahiyetinde, Fethullah Gülen’e göre kapıları kilit
vurulmuş zaviyelerin, kışlaların, tekkelerin görevini yapan evlerdir. Bu evlere giriş
ve çıkışlar mümkün olunca gizlilik içinde yapılır.
Işık Evlerinden sorumlu bir ev imamı vardı. Bu imamlar 6 ayda veya 1 yılda
değişir. Evin maddi girdisi ve çıktısıyla ilgilenir yukarıdaki imamlara rapor verir,
bu evlerde genelde 4 -5 kişi yaşar umumiyetle kiralanır. Evlerde insanlara
yaklaşım tarzları özellikle öğretilir, Fethullah Gülen’ in sesli ve görüntülü kasetleri
izlenir, lise ve üniversite öğrencileri kalır.
Cemaat üç sacayak üzerine kurulmuştur. Işık Evler, ağabeyler ve talebeler. Bu
evlerde belirli bir sure kalan örgencilerin beklenen düzeye geldiği anlaşılınca
cemaate adam kazandırması istenir.

100
Yeni ilişki kurulan örgenciler ders çalışma bahanesi ile evlere davet edilir,
öğrencilere dersleri konusunda yardımcı olunur. Zamanla bu öğrenciler sesli ve
görüntülü kasetler izletilir ve Fethullah Gülen’in kitapları okunur.
Cemaat mensuplarına kendilerinin beklenen nesil, beklenen cemaat Türkiye’yi
kurtaracak cemaat, Peygamberin hadisi ile övülmüş cemaat olduğu
vurgulanmaktadır.
Bu cemaat ikinci ilklerdir. Birinci ilkler Peygamberimiz ve arkadaşları, ikinci ilkler
de bu cemaat mensuplarıdır.
Cemaat 1992 yılından sonra çok hızlı gelişmeye başladı. Cemaat ‘söyleyemiyorsan
söylet’ taktiği çerçevesinde cemaat liderine herkes hüsnü kabul göstermeye,
hoşgörü ile bakmaya başladı.
Bayrak yere düşmüştür, ayaklar altına alınmıştır. Tekrar bu bayrağın yerden
kaldırılması ellere alınması omuzlarda taşınması, uzaya götürülmesi meselesi bu
cemaat yapacaktır.
Fethullah Gülen ve cemaati hiçbir lakabı kabul etmezler. Her zaman radikal
İslam’dan farklı olduklarını vurgularlar. Biz farklıyız radikal İslamcılardan
farklıyız, bize hoş görü ile davranmazsanız radikal İslam güçlenir.
Cemaatin en güçlü olduğu eğitim öğretim kurumları, Işık Evleri, yurtlar, kolejler,
finans kurumları holdingler, talebeler, mesleki örgütlenme şeklinde de doktorlar,
öğretmenler, polisler gibi.
Siyaset alanında da örgütlenme vardır fakat bu sempatizan bazındadır. Basın yayın
alanında cemaat çok güçlüdür. Zaman, Sızıntı, Yeni Ümit, Ekoloji, Aksiyon, STV,
Burç FM gibi örgütlenmeler vardır. Ayrıca prodüksiyon şirketleri vardır.
Kadın kolları örgütlenmesi vardır. Kadın cemaat mensuplarına Şakirde, erkek
cemaat mensupların Şakird denir.
Alınan kararlara mutlak uyulma zorunluluğu vardır. Uymayanlara fırça atılır,
şefkat tokadı ile tehdit edilir cemaatten uzaklaştırılır.

Cemaatin Finans Kaynakları


Cemaat mensuplarından alınan aidatlar iş adamlarından, esnaftan, cemaate yakın
kişilerden toplanan paralar ve diğer ticari kuruluşlardan elde edilen gelirler
oluşturulduğu.

Cemaatin Hiyerarşik Yapısı


1- İstişare grubu: (7) kişiden oluşur Başkanlığını Fethullah Gülen yapar
2- Dünya İmamı: İstişare grubundan biridir. Görevi dünyadaki bölge ve ülke
imamlarını atamak istişare sonucu alınan kararları uygulamaktadır.
3- Coğrafi Bölge İmamı: Bir dünya coğrafi bölgesinden sorumlu olan kişidir (Orta
Asya imamı Doğu Pasifik İmamı gibi.

101
4- Ülke İmamı: Bir ülkenin tamamından sorumlu olan kişidir. (İngiltere, Fransa,
Türkiye gibi).
5- Bölge İmamı: Bir coğrafi bölgeden sorumlu kişidir.( Marmara bölgesi, Ege
bölgesi, Karadeniz bölgesi gibi)
6- İl İmamı: Bir ilin tamamından sorumlu kişidir.
7- İlçe İmamı: İlçenin tamamından sorumlu olan kişidir.
8- Semt İmamı: Semtten sorumlu kişidir.
9- Mahalle İmamı: Mahalleden sorumlu olan kişidir.
10- Ev İmamı: Evden veya yurttan sorumlu olan kişidir.
11- Serrehberler
12- Belletmenler.
13- Öğrenciler ve cemaat mensupları.

Eğitim ve öğretimde başı çeken Işık Evleri’dir. Işık Evleri kökünü Hz. Muhammet
devrinden alır. Fethullah Gülen bu evleri Işık Evleri olarak niteler, vaazlarında ve
kitaplarında bu evlere İbn-i Erkam evleri der. İbn-i Erkam sahabedir. Hz.
Muhammet’i herkesin dışladığı bir vakitte evine almıştır. İbn-i Erkam evlerinde
yetişmede sabırla pişip olgunlaşmadan yapılan her şey ham hayaldir. Bu evler
cemaatin hücreleri durumdadır. Hiyerarşik sistemin yaratılışa uygun
prensiplerinin devlet bazında temsil edilmesinin ilk adımı ilk şartı olan evlerdir.
Müjde ve Müşlunur en karanlık ve karamsar günlerinde billur bir avize gibi asılı
durduğu evlerdir. Ahir zamanda gelerek tahrip eden Deccalin bir daha hortlamak
üzere öldürüldüğü evdir.
Her evin bir programı vardır. Her iş bu program dâhilinde yapılır. Atatürk’e ait
hiçbir kitap okunmaz ve okutulmaz.
Fethullah Gülen’e mehdi nazari ile bakılır. Mehdi ahir zamanda bayrağı yere
düştüğü vakitte zuhur edecek ve beklenen cemaatin başına geçerek bayrağı
kaldıracak. Cemaat içinde Atatürk için ‘Beton Kemal, Kefere Deccal, Öküz
Aleyhisselam’ gibi ağır lakaplar kullanılır.
Fethullah Gülen yurtdışına giden talebeler için hicret eden kişiler kelimesini
kullanıyor. İkinci ilklerin beklenen cemaatin vazifesi de Hz. Muhammet’in
yaptıklarının aynısını yapmaktır.
Fethullah Gülen’ın ölçü (1) adlı kitapçığının 60. sayfasında ‘Yerinde durup
mevziini koruma, düşmanı aşt etme hedefe varmanın en birinci vazifesidir, cepheyi
terk edip ayrılanlar ise yerlerinden ayrıldıkları andan itibaren kaybetme yoluna
girmiş sayılırlar’ tarzındaki telkin ile ciddi bir (cephe) faaliyetinin varlığına işaret
edilmekte ve bu stratejinin mevcut çalışma süresinin içerisinde uygulandığı
müşahede edilmektedir.
Tarikatın lideri konumundaki Fethullah Gülen’in imzasına havi kitapların
tetkikinden de anlaşılacağı gibi kendisini dinsel bir dava adamı olarak anlatmasına

102
rağmen daha ziyade tarikatın propagandisti konumunda gözükmektedir.
Kitaplarının tetkikinden de anlaşılacağı gibi propaganda ağırlıklı kitaplarının
üslubu ve ağdalı deyimleri ile dinsel telkin içeren kitapların üslup ve deyimlerin
farklılığı da eserlerin tek kaynağı ait değil mal edilmiş şekilde yazılmış olduğu
görülmektedir.
Devletin Anayasal nizamını değiştirip yerine şer-i esaslara dayalı bir İslam devleti
kurmayı hedeflediği değerlendirilen Fethullah Gülen ve yandaşları, 28 Şubat
Kararları’nın alınmasından sonra ve özellikle soruşturma ile ilgili yazışmalarının
başlaması ile birçok örgüt evini boşaltmış, örgütsel yapılanmaya zarar vermemek
için faaliyetlerini mevzii koruma kuralına uyarlamışlardır.
Şu anda birçok örgüt mensubu ve talebeleri aile evlerinde örgütsel faaliyetlerini
sürdürmektedirler.
Gülen örgütlenmesinin ekonomik boyutu da göz önüne alındığında, gelecekte
ülkemizi bekleyen tehlikenin büyüklüğü endişe verici boyuttadır.
1992 yılında alınan cemaatle ilgili EGM Teftiş Kurulu Daire Başkanlığı’nca
başlatılan soruşturma neticesinde konu müdürlüğümüzün 8.05.1 egm. 4.06.00.14
III. Ve Sor.(F).92/8303 sayılı yazısı ile DGM’ne intikal ettirilmiş ancak, intikal
ettirilen mezkûr raporda adı geçen şahıslar ile ilgili teknik belgesel ve ideolojik
değerlendirmeye havi ilave argümanlar sağlanamadığından DGM Cumhuriyet
Başsavcılığı’nın 1998/24 sayılı yazılarıyla takipsizlik kararı verildiği anlaşılmıştır.
Genel Müdürlüğümüz Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın konu ile ilgili başlattığı
soruşturmayla cemaat mensupları arasında tedirginliğin arttığı, buna paralel
olarak Gülen örgütlenmesinin temel taktiklerinden olan takiyye yöntemleri
uygulanmak suretiyle tabirlerin giderek arttırıldığı ve hatta savunma boyutundan
saldırı boyutuna geçildiği.
‘Işık Tarikati illegal örgütlenmesi’ ile ilgili Emniyet Müdürlüğümüzce hazırlanan
rapor tetkik ve gereği yapılmak üzere ekte gönderilmiştir. Gereğini arz ederim.”

Cevdet Saral Işık Evleri’ni anlatıyor

Cevdet Saral, ekibi istihbarat hizmetlerinden çıkarılmasına rağmen, sonunda bir


davaya dönüşeceğine inandığı böylelikle kendilerini de kurtaracağını düşündüğü
soruşturmayı “kararlılıkla” sürdürüyordu. Teftiş Kurulu Başkanlığı ile İDB’ye 30
Nisan 1999’da gönderdiği yazısında da, Gülen cemaatinin başta Polis Koleji ve
Akademisi olmak üzere emniyet teşkilatı içindeki kritik önemdeki birçok birimde
sistematik bir örgütlenme olduğuna dair tespitlerde bulunulduğundan bahsediyordu.
Bu tespitlerine ilişkin yazıyı da ilgili birimlere göndermekte gecikmedi.
B.05.1EGM.4.06.00.06 sayılı yazıda, cemaatin “Işık Tarikatı” adıyla Polis Koleji,
Polis Akademisi ve Emniyet Teşkilatı içinde nasıl örgütlendiği şöyle anlatıldı:

103
“Polis Koleji, Polis Akademisi’ne daha önceden özel olarak eğitilmiş örgüt
içerisinde yer alan şahısların rahatlıkla girebildikleri, bu şahısların okul
içerisindeki öğrenciler tarafından ‘İmam’ olarak adlandırıldıkları ve mezkûr
yapılanma içerisinde yer alan ‘sınıf komiserleri’ aracılığı ile ayrı ayrı sınıflara
dağıtıldıkları, bu sınıflarda ‘sınıf imamı’ veya ‘devre imamı’ olarak faaliyet
yürüttükleri, iyi bir aile terbiyesi ve din eğitimi almış öğrencileri samimi
yaklaşımlarla çekmeye çalıştıkları, imam olarak adlandırılan şahıslar tespit etmiş
oldukları öğrencileri başlangıçta, dışarıda sivil vatandaşların evlerine götürerek
sıradan bir aile ya da muhabbet ortamı sağlamak suretiyle video filmleri
izlettikleri, sonraki aşamalarda özenle hazırlanmış ev yemekleri ikram edildiği, çay
sohbetleri yapıldığı, birlikte namaz kılındığı böylelikle samimi bir ortam
yaratılarak öğrencilerin geçmişi ve aile yapıları hakkında bilgi edindikleri,
‘öğrenci imam’ olarak faaliyet gösteren öğrencilerin aynı yapılanma içerisinde
bulunan sivil vatandaşlar ile sürekli irtibat halinde bulundukları, bu şahısların
genelde üniversite öğrencisi oldukları ve kendilerine ‘abi’ diye hitap ettikleri,
ayrıca bu şahısların kod isim kullandıkları,
Zaman içerisinde faaliyetlerin daha rahat yürütülebilmesi için, örgüt içerisinde yer
alan sınıf komiserlerinin aracılığı ile boş ya da kol faaliyetlerinin yürütüldüğü
odalarda çay ve bisküvi ikram edilmek suretiyle uygun bir sohbet ortamı vasıtasıyla
güven sağlanarak yakın arkadaşlık ilişkilerinin geliştirilmesi ve kendilerine yakın
hissettikleri öğrencileri de bu ortamlara çağırıp, cazip teklif ve telkinlerle ikna
etmeye çalıştıkları,
İkna edilen öğrencilerin hafta sonu çarşı izinlerine çıktıkları zamanlarda, örgüt
içersinde yer alan esnafların dükkânlarından faydalanmak suretiyle resmi
elbiselerini değiştirerek sivil elbise giydikleri, birer ikişerli gruplar halinde örgüt
içersinde yer alan sivil vatandaşların evlerine gittikleri, gidilen yerlerde Fethullah
Gülen’in videokasetlerinin seyredildiği, namaz vakitlerinde birlikte namaz kıldıktan
sonra Said-i Nursi’nin Risalelerini okuyup birlikte ders çalıştıkları ve Fethullah
Gülen’nin kitapları hususunda derinlemesine eğitime tabi tutuldukları, genelde bu
evleri 7-8 kişilik gruplar halinde kullandıkları, bu öğrencilerin kullandıkları evin,
ev sahibini görmedikleri ve kasıtlı olarak tanıştırılmadıkları, bu evlerde sadece
dışarıdan ‘abi’ diye hitap ettikleri üniversite öğrencilerinden 1 ya da 2 kişinin
bulunduğu, planlı bir şekilde hareket ettikleri, gizliliğe önem verdikleri, hafta sonu
programları, devre imamlarının talimatı doğrultusunda sınıf imamları vasıtası ile
öğrencilere iletildiği, okula dönüş saati yaklaştığında tekrar birer ikişerli gruplar
halinde evden ayrıldıkları ve tekrar üzerlerini değiştirdikleri esnaflara giderek
resmi üniformalarını giydikleri, bu evlerin ‘Işık Evleri’ veya ‘Işık Kışlaları’ olarak
adlandırıldığı ve tamamen bu yapılanma içerisinde bulunan öğrencilerin
ihtiyaçlarının karşılanması için sivil vatandaşlarca tahsis edildiği, bir evde

104
bulunması gereken her şeyin bu ‘Işık Evleri’nde mevcut olduğu, Polis
Akademisi’nde sahte belgeler ile evci çıkan öğrencilerin bu evlerde ikamet ettiği,
Ancak, Fethullah Gülen ve örgütünün deşifresine yönelik başlatılan çalışmalardan
sonra tedbir gereği bu evlerin birçoğunun boşaltıldığı, bazılarının aile evlerine
dönüştürüldüğü ya da aile evleri ile okul içerisinde örgütlenme faaliyetlerine hız
verildiği, buna paralel olarak hasım cephe ya da muhalif cephe diye
adlandırdıkları kesimlere karşı hile, iftira, yıpratma ve saldırı kampanyalarını
hızlandırdıkları, hatta daha da ileri giderek ‘abi’ ve ‘imam’ adı verdikleri şahısları
gerek teşkilatımız içerisinde, gerekse diğer bazı kamu ve kuruluşların üst düzey
yöneticileri ile bazı siyasi parti yetkilileri ve temsilcilerine göndermek suretiyle
yanlış ifade ve telkinlerle konular çarpıtılarak hasım cephe diye adlandırdıkları
kişiler aleyhinde yoğun bir kampanya başlattıkları,
Okul içerisinde imamlar haricinde öğrencilerin birbirleri ile irtibat kurmadıkları,
ast üst ilişkilerine çok dikkat ettikleri, öğrencilerin sorunlarının imamlar
vasıtasıyla aynı yapılanma içerisinde bulunan ‘sınıf komiserleri’ne ilettikleri,
kendilerine yakın olan kimselerin disiplin cezalarını iptal ettikleri, ‘sınıf’ ve ‘devre
imamları’na okul içerisinde bir sorumluluk verilmediği, (Sınıf Mümessilliği, Baş
Mümessillik, Yemekhane, Yatakhane Sorumluluğu gibi) ancak bu imamların uygun
gördüğü öğrencilere okul idaresi tarafından bu tip sorumlulukların verildiği, hatta
bu sorumlu öğrencilere birer oda tahsis edip örgütlenme faaliyetlerine kolaylık
sağlandığı,
Polis Kolejinde kendi yanlarına çekemedikleri öğrencilere genelde ‘komünist’
dedikleri, diğer öğrencilerinde onlara karşı cephe almalarını sağladıkları ve o
şahıslarla arkadaşlık yapılmaması için ellerinden gelen her türlü gayreti
gösterdikleri, ayrıca bu öğrencilere öğretmenler ile sınıf komiserleri aracılığı ile
baskı uygulattıkları, sınıfta bıraktırma, disiplin cezası verdirme hatta okuldan
attırma cihetine kadar gittikleri, böylelikle psikolojik bir üstünlük sağlayarak okul
içerisindeki faaliyetlerini daha rahat yürüttükleri,
Yaz tatillerinde örgüt mensupları aralarındaki bağın soğumaması ve öğrencilerin
sosyal yaşantı içerisine girmelerini engellemek için ailelerinden izin alabilen
öğrencilerin, Ege ve Akdeniz Bölgesinde bulunan, örgüt tarafından ‘Işık
Kışlaları’nda yoğun bir eğitime tabi tutuldukları, haftada bir veya iki kere deniz
sahilinin tenha bölgelerinde denize girmelerine müsaade edildiği, yine haftada bir
veya iki kere pikniğe gittikleri, yaz programlarında sivil vatandaşlardan ‘abi’ diye
hitap ettikleri ve kod isim kullanan şahısların bu evlere gelerek eğitim faaliyetlerini
kontrol ettikleri,
Okul içerisindeki yapılanmanın grup, sınıf ve devre imamı olmak üzere hiyerarşik
bir şekilde oluşturulduğu, Polis Akademisi’ni bitiren öğrencilerin başlamış olduğu
görev, yeni gruplar oluşturularak imam kadrolarını belirledikleri, imamların
genelde üst rütbeli şahıslardan seçildiği, mezun olan öğrencilerden maaşa

105
geçtikten sonra, bekâr olanlardan maaşının 1/5’i, evli olanlardan ise 1/10’u
nispetinde himmet adı altında para topladıkları,
Son günlerde takiyye kuralı gereğince tedbirler geliştirerek komünist diye
adlandırdıkları kendilerinden olmayan öğrencilere yakınlık göstermeye
başladıkları ve onlarla dost olmanın yollarını aradıkları,
Yapılan sohbetlerde Kuran’ı Kerim’den ayetler ve hadislerden örnekler verilerek
Fethullah Gülen’i, ahir zamanda gelecek ‘Mehdi’ olarak gördükleri, zaman zaman
Atatürk ve devrimleri aleyhinde konuşma, açıklama ve eleştiri yapılmakla birlikte
28 Şubat kararlarından sonra takıyye ve tedbir gereğince Atatürk sevgisi verir gibi
davrandıkları, okuldaki namazların şafi mezhebindeki gibi, cem şeklinde yani öğle
ile ikindiyi, akşam ile yatsı namazını birleştirmek suretiyle kıldıkları, değişik
ortamlarda birbirleri ile şifreli konuştukları,
Bu faaliyetlerde bulunan öğrencilerin Ankara’da Demetevler, Keçiören,
Yenimahalle, Cebeci, Etlik, İskitler ve Dikmen bölgelerindeki evlerden
faydalandıkları yolunda bilgiler elde edilmiş olup konunun daha da netleştirilmesi
ve belirlenen ‘Işık Evleri’ ile ilgili çalışmalarımız sürdürülmekte olup, gelişmeler
peyderpey bildirilecektir.”

Telekulak basına sızdırılıyor

Haklarında soruşturma yürütülen cemaatçiler, hem İstanbul-Ankara çekişmesinden


hem de bu çekişmenin sonucu ortaya çıkacak skandaldan çok memnundu. Hem
Ankara-İstanbul savaşının galibini belirleyecek hem de Fethullahçılık
soruşturmasının sonunu hazırlayarak rafa kaldıracak haber nihayet patladı. Saral ve
Ak ekibinin mevzuata aykırı “Değerlendirme Bürosu” kurulduğu zaman kimsenin
ne için olduğunu anlamadığı bu işin kokusu 1 yıl sonra 1999 Mayısının ilk
haftasında Hürriyet gazetesinin manşetinde yer alan Kadir Ercan imzalı “Telekulak
Skandalı” haberiyle herkes tarafından öğrenildi. Dönemin Ankara Emniyet Müdürü
Cevdet Saral’ın görevlendirmesiyle başında yardımcısı Osman Ak’ın bulunduğu bir
ekip aralarında Çankaya Köşkü, Başbakanlık, Milli Güvenlik Kurulu, Genelkurmay
Başkanlığı, Milli İstihbarat Teşkilatı, Jandarma Genel Komutanlığı, Yargıtay,
siyasetçiler, yargı mensupları ve gazetecilerin de bulunduğu kişi ve kurumlara ait
963 telefonu illegal biçimde izleme ve sorgulamaya tutup dinlemeye almıştı.
Skandalın patlak vermesiyle başlatılan ilk incelemede müfettişler, iddiaları ciddi
bularak Osman Ak, Ersan Dalman ve istihbarat birimindeki bir grup polis hakkında
soruşturma açılmasını talep etmişlerdi. EGM Necati Bilican ise dönemin Ankara
Emniyeti ile arasındaki çatışmaya rağmen, soruşturma izni vermemiş, bunun yerine
Osman Ak ve ekibinin istihbarat dışında görevlere kaydırılmaları talimatını
vermişti. Ak, bunun sonucu Emniyet Müdür Yardımcısı olarak pozisyonunu
korumuş, ancak istihbarat yerine teröre bakmaya başlamıştı. Ancak en sonunda 6

106
Mayıs 1999’da önce Osman Ak, sonrasında ise “Her şeyine kefilim’’ diye
koruyan Cevdet Saral açığa alındı. Saral, görevinden alınması üzerine, “İlk raundu
biz kaybettik. Ama bunun ikinci ve üçüncü rauntları da var” diyerek skandalın
sızmasın sağlayanların cemaatçiler olduğunu işaret ediyordu. Ankara Emniyet
Müdürlüğü İstihbarat Şubesi’ndeki yasa dışı dinlemeyi tespit edebilmek için DGM
savcısı Nuh Mete Yüksel’in 11 Haziran 1999 akşamı yaptığı baskınla ele geçen bir
kasette de Yargıtay 8. Ceza Dairesi Başkanı Naci Ünver ile Fevzi Coşkun adlı
kişinin arasındaki konuşmanın kayıtları bulundu.

Saral’ın, çete üyesi akrabası

Bu arada İstanbul ekibi de boş durmuyordu. Ankara ekibiyle yaşadığı kavgada


nihai zaferini elde edeceği son kozunu da oynadı. Hürriyet gazetesinin manşetinde
“Poliste Skandal” başlılı bir haber vardı.68 Habere göre, Ankara Emniyet Müdürü
Cevdet Saral’ın çeşitli suçlardan aranan akrabası, başkentte polis tarafından
yakalandığı halde birkaç saat sonra serbest bırakılmıştı. 26-27 Mart 1999
günlerinde olan olay 1,5 ay sonra elbette ki İstanbul polisi tarafından medyaya
servis edilmişti. Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral’ın amca çocuğu olan ve
1995’te soyadını değiştiren Âdem Halim Sarıalioğlu’nun, “Silahlı çete kurmak”
suçundan aranırkenİstanbul polisi ile Emniyet Genel Müdürlüğü’nün çabaları
sonucu başkentte 8 kişiyle birlikte yakalandığı; üstlerinde 1 Kalaşnikof, 1 Scorpion
marka otomatik silah, 11 tabanca, 245 fişek, 1 çelik yelek de bulunduğu ama birkaç
saat sonra serbest bırakıldığı anlatılıyordu. İşin ilginç yanı, Adem Halim
Sarıalioğlu’na ait 9 mm. çaplı Browning marka tabanca ruhsatlıydı ve arandığı
dönemde 13 Ekim 1998’de Ankara Valiliği vermişti.

Saral ve ekibi herkesi dinlemiş

O dönem yaşayanlarının dışında pek az kimsenin bildiği, at izinin it izine karıştığı


bu olayların en büyük kazananı ise aslında bir kez daha Fethullah cemaati olmuştu.
Birden kendilerini soruşturanlar soruşturma konusu olmuştu. İçişleri
Bakanı Sadettin Tantan’ın talimatıyla başlatılan soruşturmanın raporları 31 Ağustos
1999’da tamamlandı. Osman Ak ve Gülen cemaati soruşturmasını birlikte
yürüttüğü İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman ve İstihbarat Şube Müdür
Yardımcısı Zafer Aktaş hakkında düzenlenen müfettiş raporunda ise “istihbarat
hizmetlerinde çalışması sakıncalıdır” kaydı da düşülen raporda Ankara Emniyet
Müdürü Cevdet Saral’a bağlı olarak çalışan, Emniyet Müdür Yardımcısı Osman
Ak, İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman, İstihbarat Müdür Yardımcısı Zafer

68
Hürriyet Gazetesi, 15 Mayıs 1999

107
Aktaş’ın başını çektiği bir grup polisin tam 963 telefonu yasadışı dinlediklerinin
saptandığı belirtiliyordu. Müfettişlerinin 31 Ağustos 1999’da İçişleri Bakanlığı’na
teslim ettikleri resmi raporlarının ardından, yasadışı dinlemelerde adı geçen
aralarında Saral ve Ak’ın da bulunduğu 38 polis hakkında lüzum-u muhakeme
kararı verildi. Müfettişlerin bu talebine uygun olarak hapis istemiyle dava açıldı.
Şemdinli olayları sonrasında görevinden alınan ve 8 Mart 1999’da Emniyet Genel
Müdürlüğü’ne rapor yazıp soruşturma talep eden ve dinleme skandalının ortaya
çıkmasında başrolde olan o dönemin İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun hakkında
da “denetim görevini ihmal ettiği” gerekçesiyle dava açılmıştı. Bu davada Uzun’a
verilen “1 günlük yevmiye kesme cezasını” Ankara 6.İdare Mahkemesi iptal etmiş
böylece 14 Haziran 2001 günü ikinci defa İDB görevine gelmesinin önünü
açılmıştı.
Yargılamalar sırasında sanıklar, söz konusu resmi kurumları değil aralarında
Kalkınma Bankası Genel Müdürlüğü döneminde görevini kötüye kullandığı
gerekçesiyle 12 yıl hapse mahkûm edilen Özal Baysal, Susurluk’un tetikçisi Yeşil
kod adlı Mahmut Yıldırım ve yer altı dünyasının ünlü ismi Kürşat Yılmaz ile
Kasım Gençyılmaz’ın da bulunduğu bazı şahısların telefonlarını izlemeye
aldıklarını iddia ediyorlardı. İzlenen bu kişilerin dinlendiği açıklanan resmi
kurumları defalarca araması üzerine de bağlantılarının öğrenilebilmesi için bu
kurumların telefonları da izlemeye alınmıştı. Mahkeme kararıyla izlemeye alınan
bu kişilerin ilişkide bulunduğu telefonlar ise Cumhurbaşkanlığı Köşkü,
Başbakanlık Özel Kalem Müdürlüğü, Başbakanlık, Cumhurbaşkanlığı Koruma
Şube Müdürlüğü, Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği, İstanbul Emniyet
Müdürlüğü Özel Kalemi, Turizm Bakanlığı, Cumhurbaşkanlığı Tarabya Köşkü,
ANAP, DYP, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı, Başbakanlık MİT Müsteşarlığı, Milli
Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliği, Cumhurbaşkanlığı, Başbakanlık, Jandarma
Genel Komutanlığı, Ankara İl Jandarma Komutanlığı, Kocaeli Emniyet
Müdürlüğü, Harb Akademileri Komutanlığı, İzmir Emniyet Müdürlüğü, Emniyet
Genel Müdürlüğü İDB gibi kritik yerlere aitti. Osman Ak’ın tayinini iptal ederek
Ankara Emniyet Müdür Yardımcılığı’na; İstanbul İstihbarat Şube Müdürüyken
kızağa çekilerek Polis Okulu’na tayin edilen Giresun Göreleli hemşehrisi Ersan
Dalman’ı da Ankara İstihbarat Şube Müdürü yapılmasına öncülük eden Sabri Uzun
da İDB’de telefonları teknik izlemeye alınanlar arasındaydı.

Dinleme emri Mesut Yılmaz’dan

Ancak Emniyet Genel Müdürlüğü’nün açtırdığı soruşturmanın raporlarına göreyse


Cumhurbaşkanlığı telefonlarının, Özal Baysal’ın yakalanması kapsamında değil,
özellikle izlenip araştırıldığını gösteriyordu. Müfettiş raporlarına göre,
Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’e ait cep telefonundan aranan numaralar 21

108
Ağustos 1998 günü için sorgulanmıştı. Üstelik bu sorgulama, o güne kadar telefon
numarasıyla yaptığı kayıtlardaki bütün görüşmeler için de yapılmıştı. Bir sonraki
gün de Demirel’in cep telefonunu o güne dek hangi numaradan kim aramışsa
kayıtları çıkarılmıştı. Ak’ın iddiasına göre, MGK Genel Sekreterliği ve diğer bazı
askeri birimlerin telefonları ise, Akın Birdal suikasti üzerine Yeşil kod adlı
Mahmut Yıldırım’ın yakalanması için sorgulanmıştı. Nedeniyse Yeşil’in ele geçen
telefon defterinde bu kurumlardaki bazı görevlilerin isimleri ve telefonlarının
kayıtlı olmasıydı. Yeşil’in yaşayıp yaşamadığı bir muamma iken ve Emniyet
birimlerinin elinde bu meşhur katilin yaşadığına ilişkin resmi bir veri yokken Birdal
suikastından sonra yaşadığı iddia edilmişti. Yine de Ak’ın, Yeşil’in yakalanması
için devletin kritik kurumlarının telefonlarını sorgulanmasına ilişkin söyledikleri
itibar görmedi.
Yine soruşturma raporlarına göre, MGK’ye ait bir telefon da 11 Aralık 1998 günü
önce bilgisayara adres sorularak ardından da dört kez, o güne kadar bu numarayı
aramış ve kayıtlarda mevcut bütün numaralar çıkartılarak sorgulanmıştı. Telekulak
skandalının ilgi çeken ayrıntılarından biri de, dönemin Başbakanı Bülent Ecevit’in
İstanbul’daki evi de dâhil olmak üzere dört ayrı telefonla ilgili izleme yani kimlerle
görüşüldüğünün belirlendiği tespit edildiğine ilişkin teknik takip yapılmış
olmasıydı. Ankara Emniyeti’nin bir yılı aşkın bir süre telefonlarını izlediği yüzlerce
kişi ve kurum arasında parti genel merkezleri, politikacılar, yargı mensupları, çeşitli
illerdeki jandarma birimleri, emniyet birimleri ve gazeteciler de vardı. Telefonları
dinlenip kaydedilenler arasında Yargıtay üyesi dört hâkimin ev telefonları da yer
alıyordu. Bu telefonların 15 Ağustos 1998’de başlayıp 9 Eylül 1998’e kadar
kanunsuz şekilde dinlendiği saptanmıştı. Osman Ak, Kırıkkale 2. Asliye Ceza
Mahkemesi’ne sunduğu yazılı savunmasında aslında tüm dinleme sürecinin
nedenini de açıklamış oluyordu: “Dönemin Başbakanı Mesut Yılmaz, eski İstanbul
Belediye Başkanı Tayyip Erdoğan’ın hakkındaki yargılama kararını bozdurmak
için Yargıtay’da bazı kişilere rüşvet verileceğini, bu işlemde aracı olanlardan
birisinin Tuncay Özkan’la ilişki içinde olduğunu beyanla, anılan şahısla işbirliğine
girilerek çok gizli bir çalışma yapılması, safahata ilişkin ara makamların yazılı ya
da şifahi olarak bilgilendirilmemesi yolundaki talimatı üzerine, Özkan, İstihbarat
Şubesi’ndeki ilgili personelimizle ilişkiye geçirilmiş, aracı olduğu iddia edilen
şahısla temas sağlanmış, verdiği bilgiler doğrultusunda yapılan ön çalışmalarda
anlatımları tatmin edici bulunmayınca şahsın ilişkide olduğunu iddia ettiği yargı
mensubumuzla teması gözlenmiş ve olayın tamamen uydurma olduğu kanaatine
varılmıştır. Yargıtay’ı şaibe altında bırakacak bu uydurma iddia, hiç bir yargı
mensubunu deşifre etmeden, sonuçlanmış, komplo bertaraf edilmiştir.”
Osman Ak, dönemin başbakanının talimatı doğrultusunda, Emniyet Genel
Müdürü’ne, İçişleri Bakanına ve Cumhuriyet Savcısı’na ya da mahkemeye haber
verilmeden çalışma yapıldığını itiraf etmişti. Konunun ayrıntısını gazeteci Şamil

109
Tayyar Star Gazetesindeki köşesinde, “Uğur Dündar’ı gammazladı başlığıyla çıkan
yazısında anlatıyordu. Mesut Yılmaz’ın yasadışı dinleme talimatı verdiği sırada
yanında Tuncay Özkan’ın da bulunduğunu belirten Tayyar, gazeteci Kadir
Çelik’ten öğrendiği bu ayrıntıyı şöyle anlatıyordu: “…Çelik dedi ki, 5-6 yıl önce o
kanunsuz telefon dinlemelerini Objektif’in internet sitesinde yayınladım. Osman
Ak’ın ifadelerine de yer verdim. Mesut Yılmaz, Osman Ak’a dinleme görevi
verirken yanında Tuncay Özkan da vardı. Bu yayından sonra Tuncay beni aradı.
Yazılanların hepsini doğruladı. Ama Mesut Yılmaz’la görüşürken yanımızda Uğur
Dündar da vardı, Osman Ak’ın ifadelerinde Uğur Dündar da geçiyor, neden
sadece beni yazıyorsunuz, Dündar’ı yazmıyorsunuz diye sitem etti…”69

Dinleyenlere tazminat ödendi, sanıklar beraat etti

Telekulakçılar hakkında açılan dava Kırıkkale 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nde 3 yıl


sürdü. Emniyet Müdürü Saral ve yardımcısı Osman Ak savunmalarında, başlarına
gelenlerin Fethullah Gülen’le ilgili yürüttükleri soruşturmadan kaynaklandığını öne
sürdüler. Mahkeme, “görevi kötüye kullanmak” suçlamasıyla açılan kamu
davasında erteleme kararı verdi. Ancak sanıklar dilekçeye mahkemeye başvurup
erteleme kararının uygulanmayarak beraatlerini istedi. Aynı mahkeme, başvuruyu
işleme koydu ve 27 Mayıs 2003 tarihinde atılı suçu işlemedikleri kararıyla
sanıkların beraatine karar verdi. Dinlemelerden mağdur olanların açtığı davalarda
İçişleri Bakanlığı tazminat ödese de sanıkların beraat etmeleri ilginç bir tezatlıktı.
Ama kimse sorgulamadı. Yargıtay 4. Ceza Dairesi de kararı esastan değil, usul
yönünden bozarak tekrar Kırıkkale’ye gönderse de bu kez de zaman aşımı
nedeniyle düştü.
İçişleri Bakanlığı Yüksek Disiplin Kurulu da, 29 Mart 2000’de illegal dinlemeden
birinci derece sorumlu tutulan Osman Ak’ı Disiplin Tüzüğü’nün 12. maddesi
uyarınca 24 ay uzun süreli kıdem cezası ile cezalandırdı. Bu ceza, yargı tarafından
alt sınır olan 10 ay kısa süreli kıdem cezasına çevrildi. Cezanın iptali için açılan
davada Ankara 9. İdare Mahkemesi 2001 tarihinde “davanın reddine” karar verdi.
Kararın Osman Ak tarafından temyizi üzerine de Danıştay 12. Dairesi, talebi kabul
etti. Ankara 9. İdare Mahkemesi 2003’te bozma kararına uyarak işlemi iptal etti.
İçişleri Bakanlığı Yüksek Disiplin Kurulu tarafından 2000 yılında Osman Ak’a
“yetki ve nüfuzunu kötüye kullandığı” gerekçesiyle meslekten çıkarma cezası da
vermişti. Ak’ın imdadına yine yargı yetişti. Meslekten çıkarma cezası 24 ay uzun
süreli kıdem cezasına indirildi. Ankara 6. İdare Mahkemesi, Osman Ak aleyhine
davayı reddeden bir karar verdi.

69
Star Gazetesi, 1 Ekim 2008

110
Ak’ın başvurusuyla Danıştay 12. Dairesi bu kararı bozdu. Bozma kararı sonrası
davaya yeniden bakan Ankara 6. İdare Mahkemesi, ilk kararında ısrar ederek
davayı yeniden reddetti. Bunun üzerine dosya Danıştay İdari Dava Daireleri Genel
Kurulu’na gitti. Kurul, 23 Ekim 2003 tarihinde yasadışı dinlemeleri uygun gören
bir karara imza attı. Temyiz istemini kabul ederek İdare Mahkemesi’nin kararını
Danıştay kararı doğrultusunda bozdu. Bu arada Telekulak soruşturmaları nedeniyle
zorunlu izne ayrılan Necati Bilican da bir süre sonra emekli oldu. Türk Polis
Teşkilatı’nı Güçlendirme Vakfı bütçesinden alınan ve giderleri vakıf bütçesinden
karşılanan oğlunun kullandığı Emniyet Genel Müdürlüğü’ne ait iki cep telefonunun
fazla faturalarını da devlete ödedi.

Saral’ın ilk inceleme raporu: Devleti ele geçirecekler

Bu arada, Saral ve ekibinin görevlerinden alınmadan önce tamamlayarak devletin


üst kurumlarına gönderdikleri Fethullahçılık raporu unutuldu derken ortaya çıktığı
iddia edilen haberler yayımlandı. Aslında kesin rapor bitmemişti, iddiaya göre
ortaya çıkan ilk inceleme raporuydu. TV8 tarafından haberleştirilen raporda,
Gülen’in içinde bulunduğu duruma göre hareket ettiği ve bunun aldatmaca olduğu
vurgulanarak, “Önlem alınmadığı takdirde, tarihin en ciddi dini isyanı çıkabilir”
gibi abartılı tespitler yapılıyordu. “Tarih sayfaları arasında kalan Babailer
isyanından Şeyh Bedreddin ve Şeyh Said’e kadar uzanan isyanların belki de en
ciddi, en sinsi, en kapsamlı ve en tehlikelisi olabileceğine işaret etmek yanıltıcı bir
tahmin olmayacaktır” denilen raporda, din ve eğitim başta olmak üzere birçok
alanda faaliyet gösteren Gülen’in ordu ve polis içinde de örgütlenmeye gittiği ve
bunu yaparken “ilmi masumiyet kisvesi”nin arkasına saklandığının vurgulanıyordu.
Radikal gazetesinden Soner Arıkanoğlu’nun haberinde70 Fethullahçıların sınır
tanımayan bir örgütlenme içinde oldukları da şu sözlerle ifade ediliyordu: “Artık şu
kesin olarak izah edilmelidir ki; karşımızda, sadece Türkiye’de değil dünyanın
birçok yöresinde dal budak salmış, bir teşkilat ve hatta cemaat olduklarını gizlemek
çabası içerisinde olan insanlar bulunmaktadır. Sonucunda devleti ele geçirmeye
dek varabilecek bir serüveni gerçekleştirmek amacıyla oluşturulan teşkilatlanmayı
ortaya koyacak bir araştırmanın çıkabileceğini belki tahmin etmiyorlardı...
Gülen’in sözlerinin legal ve masumane görünümü altında, son derece kapsamlı ve
şimdilik açığa vurmamaya özen gösterilen hedeflerle mücehhez bir illegal
yapılanmanın ipuçları da açığa vurulmuş bulunmaktadır...”
Fethullahçıların istihbarat birimlerine sızma konusunda bir hayli yol aldıklarının
kaydedildiği raporda, Fethullahçı tehlike ise şu sözlerle anlatılıyordu: “Gülen’in
son zamanlarda, ordu, polis ve MİT arasına sızma faaliyetlerine ağırlık verdiği

70
Radikal Gazetesi, 14 Haziran 1999

111
bilinmektedir. Sızmalarda, Emniyet Teşkilatı’nın en çok istihbarat, bilgi işlem,
personel birimleri hedef yapılmıştır...”
Saral ve ekibince hazırlanan raporda Gülen’in gerçek yüzünün çok farklı ve
ürkütücü olduğu ifade edilerek, “Gizli hedefine doğru yol alırken, dini fenomenleri
kullanan ve kendini ustaca gizleyen bir tarikat lideri” sözlerine de yer verilerek
Fethullahçıların silahlandığını söylemenin şimdilik mümkün olmadığı dile
getiriliyordu. Gülen’in “Işık Ordusu” olarak adlandırdığı tarikat üyelerinin cihat
için hazırlandıkları, bunun zamanının ise Gülen tarafından tespit edileceği belirtilen
raporda cemaatin maddi varlığının nasıl sağlandığı da örneklerle anlatıldı. Bu
yöntemlerden birinin de “silkeleme” olarak tabir edilen çek ve senet imzalatma
yoluyla yüksek meblağlarda para toplamak olduğu öne sürülüyordu. Raporda
Gülen’in örgütlenme yöntemleri ve tarzı hakkında da şu belirlemelerde
bulunuluyordu:

Rapora göre cemaat örgütlenmesi

“Işık Tarikatı’nın 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu’nun 1. maddesinde tarifi


yapılan terör suçunun muhtevasındaki yıldırma ve sindirme yoluyla toplumu nasıl
tehdit ettiği, Gülen’in kendi söylemleriyle netleşmiş durumdadır... Belki silahlı
cemiyetten söz etmek şimdilik mümkün değildir, ancak ele geçirmeyi hedeflediği
devlet kurumlarından bazıları dikkate alındığında, hedefi topyekûn ele geçirme
şeklinde ve bu kurumların yöneticilerinin Işık Evleri’nde yetişen mensupları
tarafından işgal edilmesiyle mümkün olacağı kendi deyimleriyle itiraf edilmiş bir
suç olarak karşımızdadır… Örgütlenmeyle ilgili genel çerçeve bizzat Gülen
tarafından ‘Asrın Getirdiği Tereddütler’ kitabında detaylı olarak anlatılmaktadır...
Gülen Türkiye’ye Müslümanlığı ilk defa kendisinin getirdiğini ima ederek, 15-20 yıl
kadar önce ülkede hiç Müslüman kalmamış gibi tabirler kullanmakta ve
Müslümanlığı Türkiye’de yeniden tesis ettiği kehanetinde bulunurken aslında
örgütsel faaliyetlerinin hayat bulduğu ve en etkin faaliyet dönemine gönderme
yapmakta ve bundan cesaret aldığını itiraf etmektedir...
Gülen’in ‘Geleceğin fikir işçileri’ diye adlandırdığı Nur Kışlaları’nda yetiştirilen
taraftarlarına ve marksist terminoloji de `militana öğütler’ şeklinde tanımlanan
nasihatlerine baktığımızda, örgütsel yapı daha da açıklanmaktadır. Gülen inkilapçı
ruhlardan bahsederken hiç şüphesiz, ‘Altın Nesil’ diye adlandırdığı, kendisinin
yetiştirdiği gençliği kastetmektedir. Bu konuda netlik olmamakla beraber, ‘İşte
böyle bir dönemde Bediüzzaman gibi inkılâpçı bir ruh çıkıyor’ demekle Atatürk ilke
ve inkılâplarına karşı alternatif bir inkılâpçılığı, Bediüzzaman Saidi Nursi’nin
söylemleriyle gündeme getirme cesareti gösteriyor... Gülen henüz yeterli miktarda
Işık Ordusunun yetiştirilemediği inancındadır. Fakat 1950’li yıllara nazaran
durumlarının daha iyi olduğunu bilmektedir. Onun hedefi 60 milyonluk Türkiye’dir.

112
...Gülen ülkemizde faaliyet gösteren partilerin birçoğunu kendi etki alanına
alabilmek için çaba sarf etmektedir. Bunu yaparken partilerüstü politika izleyerek
fetvalarla toplumun tüm kesimlerini yönlendirmekte, partiden ziyade adaya destek
vermektedir... Örgütlenme tarzı daha ziyade eğitim kurumları, rant çevresi,
devletin önemli kurumları, siyasetçi ve bürokrat çevrelerini kapsamaktadır...
Gülen, dünyaya meydan okumaktan da geri durmamakta, faaliyetini peygamber
seviyesine yükseltmekte, tehdit içeren söylemlerle topyekûn cihattan söz etmektedir.
Bu cihat şimdilik ışık ordularının yetiştirilmesi için ilan edilmiş bir cihattır…
Gülen, hasım cepheyle ilgili bilgi alıp karşı tedbirler geliştirmek için istihbarat
faaliyetlerinde bulunmayı da ihmal etmemektedir. Bu tür ihmallerin kendisine çok
pahalıya mal olacağını bilmektedir. Son zamanlarda ordu, polis ve MİT teşkilatları
arasına sızma faaliyetlerine ağırlık verdiği bilinmektedir... Gülen hareketinin hedef
ve boyutunu anlayabilmek, din anlayışına yönelik ne denli büyük bir tehlikeyle
karşı karşıya bulunduğumuzu kavrayabilmek için kendi kitaplarının
değerlendirmeye alınması dahi yeterli olacaktır... Esasen sözcükleri karıştırarak
seçtiği ve günümüz Türkçesinde ender kullanılan kelime, kavram, terkip ve dini
terminolojideki ifadeleri uyarlayarak çok geniş kültüre sahipmiş imajı uyandıran
bir saplantı içerisindedir.”

Gülen tarikatçidir

Gülen’in “Küçük Dünyam” adlı kitabından yapılan, “Bizim sülale bir namus
meselesi yüzünden karşı tarafla silahlı çatışmaya girer. Halil dedemin kız kardeşi
kaçırılmıştır. Vuruşma esnasında karşı taraftan biri ölür. Ve devlet meseleye el
koyar. Halil dedem çok suçlu görülmez ki, sadece sürgün edilir. Önce
Hasankale’ye sonra da Korucuk köyüne yerleşir” alıntısıyla süren raporda, köyün
80 bin altına satıldığı anlatımına da yer verildi. Gülen’in dedelerini efsane haline
getirdiği ifade edilen raporda, bu konuda da, “Gülen ve ailesi mitolojik bir
efsanenin olağanüstü yeteneklerle mücehhez kahramanları gibi...” değerlendirmesi
yapılarak, kitleleri etkilemek için çarpıttığı ya da “Ben bir veliyim” demeye
getirdiği belirtildi. “Dedem Şamil Ağa sarığını Osman Gazi Hazretleri gibi sarardı”
anlatımı buna örnek verilirken, “Oysa Osman Gazi’nin değil sarığı, yüzünün şekli
bile meçhulken bu gibi müphem ifadeler olsa olsa arkasından gidenlere bir mesaj
niteliğinde değerlendirilebilir. Bu mesajla verilmek istenen de ‘ben veliyim’ olsa
gerek. Buna tasavvufta keramet derler. Oysa tasavvufta keramet göstermek çok
kerih görüldüğünden, hiçbir veliden kendi isteği ile keramet sadır olmaz” denildi.
Gülen’in geceleri gizli gizli Kuran öğrendiğini anlattığı, okulda “din düşmanı”
öğretmeninin karşı çıkmasına karşın sıranın üzerinde namaz kıldığı aktarılan
raporda, 1995 ‘te dağıtılan bir kitapta seyyid olduğunu ima etmeye çalıştığı
vurgulandı. Gülen’in bu kitapta, “Seyyid misiniz?” sorusuna, “Olabilir, öyle

113
diyorlar. Kesin bir şey söyleyemem” karşılığını verdiği anımsatılan raporda, “Bu
durum acaba bir kompleksin işareti mi? Yoksa geleceğe dönük bir planın parçası
mı? Acaba peygamber soyundan geliyor olsaydı, kayboldu dediği şecereyi bulmak
için çaba harcamaz mıydı?” denildi. Raporda, Adil Sönmez ve Nevval Sevindi’nin
kitaplarından da alıntılar yapılarak, “Üç Fethullah Gülen karakteri var” denildi.
Raporda bu karakterler de, “Olağanüstü görünme gayreti içindeki Fethullah Gülen,
hiçbir konuda öncü, lider, rehber olmak iddiası taşımayan Fethullah Gülen ve
bilim ve işadamları yetiştirmek isteyen Fethullah Gülen” diye sıralandı.
Raporda, Gülen’in tarikatçı olmadığını öne sürmesine karşın, tarikat için gerekli
“mürşid, cemaat, tarz, tarikat” adı biçimindeki dört unsuru da itiraf ettiğine dikkat
çekilerek, “Ben mürşidim diyor, cemaate paylaşım öneriyor, hedefleri var,
tarikatın adını da Kırık Mızrap adlı şiir kitabında ‘Şavk mezhebi yoldur bize’ diye
itiraf ediyor. Şavk’in anlamı Işık’tır” denildi. Gülen’in bir rüyasını anlatırken,
“Ben cehennemin önünde kollarımı açmış, sel gibi akan insanları durdurmaya
çalışıyorum. Vallahi bu cemaatten hiç kimse onların içinde yoktu” dediğine dikkat
çekilen raporda, şöyle denildi: “Cehenneme atılacaklar içinde cemaatinden
kimsenin olmadığını yeminle söylüyor. Oysa peygamberimiz gökteki yıldızlara
benzettiği sahabelerden ancak 10’una cenneti müjdeliyor. Fethullah Gülen kim?
Mürşit mi, müçtehit mi, yoksa bir dinin peygamberi mi?”
Raporda Işık Tarikatı konusunda da, “Tarikatın yapısı; imam, cemaat ve okuldur...
Dünyanın birçok yöresinde dalbudak salmış, tarikat sözcüğünün bile açıklamakta
yetersiz kalacağı bir yapılanma, teşkilatlanma ve ‘Nesli Cedid’ veya bir diğer ifade
ile ‘Altın Nesil’ yetiştirme gibi bir müphem iddia peşinde bir adam ve bunun yanı
sıra bir tarikat, bir teşkilat ve hatta bir cemaat olduklarını gizleme çabası içerisinde
olan insanlar durmaktadır” şu değerlendirmesi yapılarak şu değerlendirmeyle
bitirildi: “Türkiye sathını mücadele alanı olarak değerlendiren ve Cumhuriyet’i
yıkma, parçalama, en hafifinden temel niteliklerini değiştirme veya kendine göre
yön verme, ya da devlet içinde güç olma sevdasındaki bu gibi organize suç
yapılanmalarının dün olduğu gibi bugün de etkileyip, kullanmada ön planda
tuttuğu hedef kitlenin başında gençlerimizin gelmesi son derece düşündürücüdür.
...Fethullah Gülen’in, Cumhuriyet’in teminatı gençliğimize yönelip onlarla birlikte
ülkemizi çok tehlikeli maceralara sürükleyebileceği endişesi, bu incelemenin
değerlendirilmesi durumunda elde edilecek tek nihai sonuç olacaktır...”

Kaybedilen soruşturma dosyası

Telekulak soruşturmasıyla ilgili haklarında soruşturma açılanlar o dönem


Emniyetteki Fethullahçı kadrolaşmayı “mercek altına aldıkları için” Telekulak
skandalının sızdırıldığını öne sürüyordu. İyice kızışan kavganın tarafları bundan
böyle ellerinde ne varsa basına sızdıracaktı. Bunlardan birisi de Fethullahçıların

114
Emniyet içinde nasıl çalıştıklarını ve organize olduğunu göstermesi bakımından
faydalı olacak bir bilgiydi aslında.
Emniyetteki Fethullahçılık soruşturmasını yürüten Osman Ak ve ekibi incelemeleri
sırasında geçmiş dönemde Akademiden sicil puanı düşürülerek atılan R.Y.’nin
şikâyeti üzerine yapılan soruşturma dosyasından da faydalanmak istemişti.
Amaçları bu soruşturmada isimleri belirlenen cemaat bağlantılı polislerin kim
olduğu ve hala görevde olup olmadıklarını kontrol etmek ve hazırlayacakları
Fethullahçılar listesine eklemektir. Ancak dosyanın tamamını bulmaları mümkün
olmaz. Birileri dosyayı Emniyet arşivlerinden yok etmiştir. Konuyla ilgili 1992
yılında Ankara DGM Başsavcılığı’na fezleke gönderildiği anımsanır ve dosyalar
nihayet bulunur. Konuyla ilgili haber gazeteci Saygı Öztürk’ün imzasıyla o dönem
çalıştığı Star gazetesinde “İşte Kayıp Liste” manşetiyle yayımlanır.71
Haberde Fethullah Gülen’in yıllardır Emniyet’te gizli bir örgütlenme yürüttüğü
ancak bu konuya ilişkin kim çalışma yürütürse başının yandığı anlatılıyordu.
Öztürk bu iddiasını o günlerde yürütülen Fethullahçılar soruşturmasının başında
bulunan ekibe yönelik “Telekulak” soruşturmasını ve İstihbarat Dairesi içinde bu
çalışma içinde yer alan Başkan Yardımcısı Âdem Demir’in, Türkbank’ın satışıyla
ilgili patlak veren Korkmaz Yiğit ile Alaattin Çakıcı arasındaki skandal telefon
konuşmalarının kasetini CHP’li Fikri Sağlar’a sızdırmak suçlamasıyla görevden
alınmasını örnekleyerek verir. Haber şöyledir:
“…Emniyet içinde büyük bir güç odağı haline gelen Fethullahçı grupların, daha
önce hazırlanan ‘Fethullahçı Emniyet Mensupları Listesi’ni ‘yok ettikleri’ ortaya
çıktı. Fethullahçılarla ilgili çalışma yürüten personelin ise atılan ‘iftiralar’ sonucu
birer birer pasif görevlere çekilmesi dikkat çekti. Ankara Emniyeti’nde Fethullahçı
gruplarla ilgili çalışmayı yürütenler ‘telefonları dinliyor’ gerekçesiyle açığa
alınırken, aynı konuda çalışma yürüten Başkomiserlerden Mehmet Çorum Sinop’a,
Aydın Ergül Ardahan’a, Aydın Batu Giresun’a, Mehmet Aslan Osmaniye’ye geçici
görevli gönderildi. Fethullahçı kadrolaşma konusunda çalışma yapan personelden
sorumlu İstihbarat Dairesi Başkan Yardımcısı Adem Demir ise, Türkbank’ın
satışıyla ilgili olarak işadamı Korkmaz Yiğit ile Baba Alaattin Çakıcı arasındaki
telefon konuşmaları kasetini CHP’li Fikri Sağlar’a sızdırdığı bilgisinin dönemin
Başbakanı Mesut Yılmaz’a bildirilmesi üzerine bu görevden alındı. Demir, Star’a
‘Hiçbir ilgim olmamasına rağmen kaset olayı benim üzerime yıkıldı. Ne zaman ‘bu
sümüklü hocanın peşinden gidiyorsunuz?’ sözü ağzımdan çıktı, ondan sonra
olanlar oldu, dedi.
Emniyet içinde ‘Fethullahçı kadrolaşma’ ile ilgili olarak 1992 yılında başlatılan
soruşturma kapsamında, Emniyet içindeki ‘Fethullahçı kadro’larla ilgili olarak
hazırlanan listenin kayıp olduğu ortaya çıktı. Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün

71
Star Gazetesi, 21 Haziran 1999

115
çalışması sırasında aranan liste, ne Ankara Emniyeti’nde ne de İstihbarat
Dairesi’nde bulunabildi. Uzun süren bir çalışma sonucu hazırlanan listenin izine
Ankara DGM’de rastlanıldı. Arşivden çıkarılan dosya güncelleştirildi. Üst
makamlara sunulan dosyada, İstihbarat Dairesi tarafından ‘incelenmesi’ için
Ankara Emniyeti’ne gönderilenler üzerinde yapılan çalışma ile 1992 yılındaki
listenin de bulunduğu, ayrıca üzerinde çalışma yapılanlarla ilgili de ‘önbilgi’
verildiği öğrenildi. Fethullahçılarla ilgili 1992 yılında soruşturmayı yürüten Polis
Başmüfettişleri Dr. Nihat Dündar ile İzzet Sezgin Şenel’i yıldırmak için de
soruşturma aşamasında ciddi komplolara girişildiği ortaya çıktı. Müfettişlerin
soruşturma raporunu ‘yanlı’ hazırladıkları gerekçesiyle haklarında Ankara
Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunulduğu, daha sonra
soruşturmayı yapan müfettişlerle ilgili soruşturma açıldığı ve bu soruşturma
sonucu iki müfettişin ‘tarafsız’ bir biçimde dosyayı hazırladıkları yolunda rapor
düzenlendi. Emniyet arşivinde bulunamayan listede yer alanların bir kısmının
halen etkili görevlerde bulunduğu bildirildi. Bunlar arasında Prof. Dr. A. Ş.’ın72
Refahyol Hükûmeti döneminde Kültür Bakanlığı Müsteşar Yardımcılığı görevine
getirildiği bildirildi. Listede yer alan S. T.’nun halen Şanlıurfa Emniyet Müdürü, A.
T.’in Yozgat Emniyet Müdür Yardımcılığı, M. B.’ın Fransa’da emniyet irtibat
görevlisi olduğu, M. K.’ın Terör Şubesi’nde grup amiri, M.Ç.’in Asayiş Şubesi’nde,
Y. Ç.’nın ise İstihbarat Dairesi’nde özel kalemde görevli olduğu öğrenildi. Ankara
Emniyet Müdürlüğü’nün İstihbarat Dairesi’ne gönderdiği yazıda Fethullahçı 6
kişinin kilit görevlerde bulunduğuna dikkat çekildiği bildirildi. Ünlü
istihbaratçılardan Âdem Demir de Fethullahçı grubun komplolarının kurbanı
oldu... İstihbarat Dairesi’ndeki Fethullahçı gruplarla ilgili çalışma yaptığı bir
dönemde, ‘kaset sızdırılması’ ile ilgili olarak görevinden alınan Âdem Demir’in,
görevinden niçin alındığına ilişkin yazısının gerekçesinde ise bu belirtilmedi.
Demir’in uzaklaştırılmasıyla 4 bin personeli bulunan İstihbarat Dairesi içindeki
Fethullahçı gruplara yönelik çalışma da yarım kaldı.”

Kritik görevlerde tutulmaları sakıncalı emniyetçiler

Haber üzerine açılan bu yeni soruşturmanın raporu, Ergenekon davasının ilk


iddianamesinin ek delil klasörleri arasında bulunuyordu. Ergenekon sanıklarından
Ergün Poyraz’da ele geçirilenlerin yer aldığı 41 numaralı ek delil klasöründe yer
alan soruşturma raporunun altında Mülkiye Müfettişleri Refik Ali Uçarcı, Mithat
Dumanlı, Candan Eren ve İlhan Aydın Erbul’un imzaları bulunuyordu. 1992

72
10 Kasım 1996′da “inancımıza saygı duyulmadığı bir dönemde, içim kan ağlayarak bugünkü törenlere katıldım”
sözleriyle ünlenen Kayseri Eski Belediye Başkanı Refah Partili Şükrü Karatepe hakkında DGM’nin bilirkişi olarak
atadığı Prof. Dr. A. Ş., Karatepe’yi aklayan bir rapora imza atanlar arasındaydı.

116
yılında Ankara DGM’ye gönderilen fezlekelerle ilgili takipsizlik kararı
verilmesinin yanlış olduğu da belirtilen 19 Temmuz 1999 tarihli raporda sicil affına
dayanılarak zanlılar hakkında idari ceza verilmemesinin de doğru olmadığı
vurgulanıyor. Sicil affıyla sözkonusu personelin şikâyeti arasında 53 günlük fark
olduğunu belirten müfettişler, bu kararı veren Yüksek Disiplin Kurulu üyeleri
hakkında açılması gereken soruşturmanın da zaman aşımına girdiği tespitinde
bulunuyor.
Sözkonusu rapor, haklarında 1992’de soruşturma açılan ve hukuka aykırı biçimde
adli ve idare ceza almaktan kurtulan bazıları Polis Akademisi’nde görevli öğretim
üyelerinin de aralarında bulunduğu 88 emniyet personelinin tamamı hakkında bir
araştırma ve değerlendirme yapma imkânı bulunmadığı ancak kritik mevkilerde
bulunanların 1999’da hangi görevlerde olduğunu anlatarak başlıyor. İ.Y.T., A.Ş.,
R.F., B.C., A.E., A.K., H.İ.O, R.K.’nin Polis Akademisinde öğretim üyesi A.T.’nin
de yine akademide emniyet amiri olduğu belirtilen raporda diğer görevliler de şöyle
sıralandı:
C.M.: KOM Daire Başkanlığında, Araştırma ve Değerlendirme Şube Müdür
Yardımcısı,
Ö.Ç.: Sivas Emniyet Müdürlüğünde görevli iken KOM Daire Başkanlığı emrine
atanan komiser.
Y.K.: Mardin Emniyet Müdürlüğünde görevli iken KOM Daire Başkanlığına
atanan komiser.
M.Z.A.: KOM Daire Başkanlığı Narkotik Şube Müdürlüğü İstatistik Büro
amirliğinde görevli komiser.
N.Y.: Terörle Mücadele ve Harekât Daire Başkanlığında (TEMÜH) görevli iken
Hatay Emniyet Müdürlüğüne atanan emniyet amiri.
S.G.: TEMÜH Sağ Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü, İrticai Faaliyetler Büro
Amiri olarak görevli başkomiser.
İ.L.: TEMÜH Psikolojik Harekât Şube Müdürlüğü Araştırma ve Koordinasyon
Büro Amirliğinde görevli komiser.
R.K.: TEMÜH kadrosunda Genel Müdür konut korumada görevli komiser.
A.Y: Özel Harekât Dairesi Başkanlığı kadrosunda olup halen Makedonya Üsküp’te
misyon korumasında görevli komiser.
O.Ö.: Asayiş Daire Başkanlığında Ruhsat İşleri Av Sporları ve İthal Silahlar Büro
Amiri olarak görevli komiser.
Raporda, geçmiş soruşturmada adı geçen bu rütbeli Emniyetçilerle ilgili, “İsnat
edilen suçun suçun vahameti ve bunun soruşturma dosyasındaki tanık ve
müracaatçı ifadelerine göre sübuta erdiğine ilişkin polis başmüfettişinin tespit
ettiği bu personelin mensup oldukları örgütlenme ile ilgili olarak son zamanlarda
kamuoyunda ortaya atılan ve tartışılan iddialar dikkate alındığında bu personelin
halen bulundukları kritik görevlerde tutulmaları sakıncalıdır” denildi.

117
Müfettişler hukuksuzluğu tespit etti

1999 raporunda, polis müfettişlerinin 1992’deki fezlekelerinde adları geçen


emniyet personeline yöneltilen Terörle Mücadele Kanunu’nun (TMK) 1. Maddesi
uyarınca, “TC anayasasında belirtilen Cumhuriyetin niteliklerini, siyasi, hukuki,
sosyal, laik, ekonomik düzenini değiştirme Türkiye devletinin ve Cumhuriyetinin
varlığını tehlikeye düşürmek” ve “Görevlerini yerine getirirken siyasi düşünce,
felsefi inanç, din ve mezhep ayrımı yapmak, emniyet mensupları arasında bu yola
ayrım yapıcı tutum ve davranışlarda bulunmak” suçlamalarının tanık beyanları ile
sabit olduğunun anlaşıldığı belirtilerek adli yönden Ankara DGM’ye suç
duyurusunda bulunulduğu, idari yönden de Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğü’nün
8/1. Maddesine göre soruşturma açılması gerektiğinin belirtildiği anlatıldı. Ancak
fezlekelerle ilgili Ankara DGM’nin 14 Ekim 1992 tarih ve 92/10439 sayılı
kararında 163. Maddenin kaldırılmasından yola çıkarak takipsizlik verdiği
anımsatılarak, “...Müfettişin adli yönden işlem teklifinde ‘Ankara Emniyet
Müdürlüğünce yapılacak operasyonlar sonrasında fiil ve davranışlarına uyan
TMK’ye göre suç duyurusunda bulunulması’ talep edilmektedir... Yukarıda da
belirtildiği gibi Ankara DGM Cumhuriyet Başsavcılığı konuyu dar kapsamlı olarak
ve fezlekede talep eden hususa hiç değinmeden sadece 3713 sayılı kanunun 23.
maddesi ile TCK’nin 163. Maddesinin yürürlükten kaldırıldığı ve bu nedenle
ortada suç olmadığından bahisle takipsizlik kararı tesis etmiştir. Kanaatimizce
DGM Cumhuriyet Başsavcılığı kendisine intikal eden fezlekede talep edildiği üzere
konuyu 3713 sayılı TMK çerçevesinde ele alıp soruşturmasını bu çerçevede
tamamladıktan sonra yapılacak işlem konusundaki kararını 3713 sayılı kanunun 1.
maddesi hükmünü esas alarak tesis etmesi gerekirdi. Şayet bu düşünce ile hareket
edilmiş olsa idi belki de yapılacak operasyonlar sonucu hem adı geçen şahıslar,
hem de mensup oldukları iddia edilen örgütsel faaliyetin amaç ve stratejisi
hakkında bilgi toplamak mümkün olur ve bugün dahi devam eden iddia ve
soruşturmalar ortadan kaldırılmış olurdu. Bu açıdan bakıldığında yapılan
işlemlerin eksik ve yetersiz olduğu kanaatine varılmıştır” denildi.
Müfettişler raporlarında Ankara DGM Cumhuriyet Başsavcılığının aynı konuyla
ilgili yapılan ikinci suç duyurusuyla ilgili de14 Ekim 1992 tarihli bir önceki kararı
anımsatarak 20 Mart 1998’de yeniden takipsizlik kararı verdiğini belirtti.
Müfettişler, verilen her iki takipsizlik kararının da öne sürülen suç bağlamında bir
illegal faaliyetin olup olmadığının araştırılması ve onun sonucuna göre karar
verilme niteliğini taşımadığını vurguladıkları raporlarında idari yönden yapılan
işlemleri de değerlendirme konusu yaptı. 7 Eylül 1992’de Personel Daire
Başkanlığının fezlekeli tahkikat evrakının disiplin yönünden gereği yapılmak üzere
Hukuk Müşavirliğine gönderildiği ve EGM Yüksek Disiplin Kurulunun da 7 Ocak

118
1993 tarihinde karar verdiği belirtildi. Raporda Yüksek Disiplin Kurulu’nun,
“Sanık Emniyet mensupları hakkındaki suçlamalar 18 Haziran 1992 tarihinde kabul
edilip 7 Temmuz 1992 tarihinde yürürlüğe giren 3817 sayılı Disiplin Cezalarının
Affına İlişkin Kanunun 1. maddesiyle af edildiğinden dosyanın işlemden
kaldırılmasına oy birliğiyle karar verilmiştir” denildiği belirtilerek yanlış yapıldığı
şöyle anlatıldı: “Karara mesnet teşkil eden 3817 sayıl kanunun 1. maddesinde, ‘Bu
kanun yürürlüğe girdiği tarihten önce işlenmiş devletin şahsiyetine karşı... suçlar
hariç olmak üzere kanun, tüzük ve yönetmelikler gereğince memurlar ve diğer
kamu görevlileriyle, bu görevlerde bulunmuş olanlar hakkında verilmiş disiplin
cezaları bütün sonuçları ile af edilmiştir. Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce
işlenen ve af kapsamına giren disiplin cezalarının verilmesini gerektiren fiillerden
dolayı ilgililer hakkında disiplin soruşturma ve kovuşturması yapılmaz, devam
etmekte olan disiplin soruşturma ve kovuşturmaları işlemden kaldırılır, kesinleşmiş
olan disiplin cezaları infaz edilmez’ hükmünün getirildiği görülmektedir.
Buradan da anlaşılacağı üzere Disiplin Cezalarının Affına İlişkin Kanun, devletin
şahsiyetine karşı işlenmiş suçları af kanunu kapsamı dışında bırakmıştır. Polis
başmüfettişinin düzenlediği fezlekenin tarihi 28 Ağustos 1992’dir. Hem 3713 sayılı
TMK’nin hem de 3817 sayılı Disiplin Cezalarının Affına İlişkin Kanunun tarihi bu
rapor tarihinden öncedir. Buna karşın polis başmüfettişi hem TCK 163.
Maddesinin yürürlükten kaldırılmış olduğunu hem de Disiplin Cezalarının Affına
İlişkin Kanunun yürürlüğe girdiğini bilerek fezlekesinin sonuç bölümünü
düzenlediği, getirdiği tekliften anlaşılmaktadır.
Gerçekten de fezlekenin netice ve kanaat bölümünün (a) fıkrasında ilgililer
hakkında TMK’nin 1. maddesinde tanımlanan suçu işlediklerinin sabit olduğundan
bahisle bu çerçevede işlem yapılmasını teklif ederken diğer taraftan da (b)
fıkrasında adları geçen görevlilerin görevlerini yerine getirirken, ‘Siyasi düşünce,
felsefi inanç, din ve mezhep ayrımı yapmak, Emniyet mensupları arasında bu yolla
ayrım yapıcı tutum ve davranışta bulunduklarının’ sübuta erdiğini ifade etmek
suretiyle oluşan disiplin suçunun devletin şahsiyetine karşı işlenen suç niteliği
taşıdığını açık bir şekilde ortaya koymuştur. Yapılan incelemede disiplin cezasının
zamanaşımı süresinin de dolmamış olduğu görülmektedir.
Bu nedenle EGM Yüksek Disiplin Kurulunun yapılan teklif çerçevesinde Emniyet
Örgütü Disiplin Tüzüğü’nün 8/1. maddesi hükmü gereğince ilgililerhakkında lehte
veya aleyhte bir karar oluşturması gerekirdi. Yüksek Disiplin Kurulunun bu konuyu
af kapsamı içinde değerlendirmek suretiyle hassas olan bu konuda bir karar
oluşturmaktan kaçındığı kanaatine varılmıştır.
Diğer taraftan verilecek karar için ilgililerin idari yargı mercileri nezdinde
haklarını arama imkânı bulunduğu değerlendirildiğinde ise Yüksek Disiplin
Kurulunun müfettişin fezlekesinde ki teklifi tartışmaya açmak suretiyle ya suçlanan
kişilerin suçlarının sabitliğine ya da iddiaların sübuta ermediğini tespit ve teyid

119
etmesi gerekirdi. Yüksek Disiplin Kurulunun böyle bir karar alması aslında yasal
görevi yerine getirmemiş olmasından dolayı soruşturmayı gerektirir nitelikte
olmasına karşılık zamanaşımı süresi dolduğundan hali hazırda yapılacak işlem
bulunmamaktadır.”73

Polis Yüksek Öğretim Kanunu değişsin teklifi

Müfettişlerin DGM ve Emniyet Yüksek Disipin Kurulunun aldığı kararların,


suçlananların cesaretlenmelerine ve soruşturmayı yürüten müfettişlerin haklarında
suçlama getirmelerine yol açtığını belirttikleri raporda, “Hatta daha ileri giderek o
tarihteki Polis Akademisi Başkanı ve Eğitim Dairesi Başkanı hakkında da polis
başmüfettişlerince yapılan soruşturmada sanık konumunda olan Akademi öğretim
görevlilerince çeşitli isnatlarda bulunulması imkânı tanınmıştır. Bu nedenle
soruşturma açılmasını sağlayan ve soruşturmayı yapanlar hakkında EGM inceleme
yapmak durumunda kalmış, kişilerin suçlamaların tahkik etmiştir. Bu bile yapılan
tahkikatın yürütülmesine yönelik ilerideki aşamalar için bir engellemenin
doğmasını sağlamış, konunun o gün bitirilememiş olmasından kaynaklanarak bu
gün dahi itham ve spekülasyon konusu olmasına neden olmuştur.
Yukarıda yapılan açıklamaların ışığı altında o tarihte haklarında soruşturma
yapılan personelin tamamı hakkında müfettişliğimizin bu günkü görev onayları
doğrultusunda bir araştırma ve değerlendirme yapma imkânı bulunmamaktadır.
Ancak müfettişliğimizin denetim görevi ifa ettiği birimlerde hali hazırda Emniyet
personeli olarak çalışan rütbeli personele isnat edilen suçun vahameti ve bunun
soruşturma dosyasındaki tanık ve müracaatçı ifadelerine göre sübuta erdiğinde
ilişkin polis başmüfettişinin tespit ettiği bu personelin mensup oldukları örgütlenme
ile ilgili olarak son zamanlarda kamuoyunda ortaya atılan ve tartışılan iddialar
dikkate alındığında bu personelin halen bulundukları kritik görevlerde tutulmaları
her yönden sakıncalı olacaktır” denildi.
Aynı soruşturma kapsamı içinde yer alan Polis Akademisi öğretim görevlilerinin,
3087 sayılı Polis Yüksek Öğretim Kanununun 33. Maddesi (b) fıkrası (3) bendi
uyarınca, “Kadrolu öğretim üyeleri grubunda yer alan personelin istekleri
olmadıkça Polis Akademisi dışındaki bir görevde istihdam edilemezler” hükmü
nedeniyle Akademideki öğretim görevlerine devam ettiklerinin de belirlendiği
vurgulanan raporda, “Bu bağlamda ileride doğabilecek benzeri sorunların
yaşanmaması ve aynı faaliyetlerin devamına meydan verilmesini önlemek
maksadına matuf olarak 3087 sayılı kanunun ilgili maddesindeki söz konusu bent
hükmünün değiştirilmesi zorunluluğu vardır” denildi.

73
Bkz. sayfa 39-40

120
Saral’ların Fethullahçılar soruşturmasının akıbeti

Fethullah Gülen hakkında, “Laik devlet yapısını değiştirerek yerine dini kurallara
dayalı bir devlet kurmak amacıyla yasadışı örgüt kurup bu amaç doğrultusunda
faaliyetlerde bulunmak” suçlamasıyla açılan davanın görüldüğü Ankara 2 Nolu
DGM Savcılığı 24 Aralık 2001’de EGM’ye gönderdiği bir yazıda Teftiş Kurulu
Başkanlığı’nın Aydınlık dergisinde yer alan iddialarla ilgili Cevdet Saral’ın Ankara
Emniyet Müdürü olduğu dönemde Osman Ak ve ekibi tarafından başlatılan
soruşturmanın raporunu istiyordu. Bunun üzerine EGM, Aydınlık dergisindeki
haberin ardından başlatılan Haziran 1999’da sonuçlanan İnceleme Raporu ile o
tarihte halen sürmekte olan soruşturmanın geldiği aşamayı anlatan bir yazıyı
Ankara 2 Nolu DGM’ye gönderdi. Buna göre, Aydınlık’taki haberlerden yola
çıkarak toplam 85 Fethullahçı emniyet personelinin, Personel Daire Başkanlığı ile
Polis Eğitim ve Öğretim Kurumlarında görev yaptıkları iddialarının araştırıldığı
99.60 sayılı inceleme raporunda, “Aydınlık dergisinde çıkan ve ihbar dilekçesinde
isimleri geçen 85 personelden 10 personelin Fethullah Gülen cemaati ile ilgilerinin
bulunmadıkları, iİddialara ilişkin olarak Müfettişliğimizce yapılan çalışma
sırasında söz konusu cemaate mensup oldukları iddia olunan personelin çoğunun
vasıflı, çalışkan ve amirleri tarafından vazgeçilmez eleman oldukları, 85
Personelden bazılarının Fethullah Hoca Cemaati oldukları yolunda tespitlerin
yapıldığı ve bahse konu cemaatin uzun süreden beri Polis Akademisi, Polis Koleji,
Polis Okulları ve bazı merkez birimlerinde yapılanmaya gittikleri kanısına
varıldığı” belirtiliyordu.
İnceleme raporunda ayrıca müfettişlerin talebi üzerine Ankara Emniyet
Müdürlüğü’nün yapmış olduğu çalışma sonucunda da ihbar dilekçesinde yer alan
85 kişinin yanı sıra 132, 262 ve 6 kişilik toplam 400 personelin isim listeleri ile 74
personele ait değerlendirme raporlarının da gönderildiği ve Fethullah Hoca
Cemaatine mensup oldukları belirtildiği de anlatıldı.
İnceleme raporunda, Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün yaptığı çalışmalarda,
(Fethullah Gülen cemaatine) mensup Emniyet personelinin toplantı yaptıkları 10
adet ev ile bu evlerde toplantıya katılanların kimliklerinin tespit edilerek
gönderildiği belirtilerek, “Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün tespitlerinde de
belirtildiği üzere, Fethullah Gülen ve cemaatinin çok iyi organize olmaları ve
takiye kurallarını mükemmel şekilde uygulamaları sonucu teşkilâtımız içerisindeki
personelin cemaat elemanı olup olmadığının tespiti ve bunların delillendirilmesinin
güç olduğu anlaşılmıştır. Bu sebeple sözkonusu cemaat elemanları oldukları
kanısına varılan ve tarafımızca tespit edilenler ile Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün
yaptığı çalışmalar sonucu tespit olunan Fethullah Gülen cemaatine mensup teşkilât
elemanlarımızın toplantı yaptıkları yerler ile buralarda toplantıya katılan
personele ilişkin cezai müeyyide uygulamasını mümkün kılacak adli ve idari

121
soruşturma aşamasına geçebilmek için uygulama birimlerince teknik çalışma
(izleme, operasyon vs.) yapılması sonucu elde edilecek delillere göre tahkikatın
yürütülmesinin daha sağlıklı olacağı ve Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün bu konuya
ilişkin yapmış olduğu çalışmalarının sürdürülmesinde ve bu hususta yurt genelinde
yapılacak çalışmaların İDB’ce koordine edilmesinde ve belirtilen çalışmalara
işlerlik kazandırılmasında yarar görümektedir” denildi.

3 yılda bitirilemeyen soruşturma

Ankara 2 Nolu DGM’ye gönderilen yazıda göre polis müfettişlerinin inceleme


raporunun ardından Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın açtığı soruşturmanın da halen
devam ettiği belirtiliyordu. Yani Ocak 1999’da açılan bir soruşturma neredeyse 3
yıl geçmesine karşın halen bitirilememişti. EGM’nin yazısında bitirilemeyen bu
soruşturmaya ilişkin, görevli Mülkiye Başmüfettişleri tarafından düzenlenen 30.
Aralık 1999 tarihli 48/32 ve 3/81 sayılı inceleme ve soruşturma raporunda yer alan
tespitlerin DGM’ye gönderilmesiyle yetinildi. Buna göre, ilk inceleme raporunda
ismi yer alan personelden 40’ı ile yukarıda bahsettiğimiz 1992’de yürütülen
soruşturmada da adları bulunan 65 Emniyetçinin Fethullah Gülen cemaati ile
ilişkileri olduğu ya da sempati duydukları kanaatine varıldığı belirtiliyordu.
DGM’ye gönderilen yazıda ayrıca müfettişlerin, “Öncelikle Emniyet Teşkilâtının
Personel, İstihbarat ve Eğitim Kurumları gibi hassas birimlerinde istihdamlarının
önlenmesi, sözkonusu personelin durumlarının tam olarak tespiti ve ayrıca adli ve
idari soruşturma açılması için uygulama birimlerince operasyonel faaliyetlerin
icra edilmesinin, teknik izleme çalışmalarının yürütülmesinin ve tüm bunların
sonucunda elde edilecek deliller çerçevesinde işlem yapılmasının gerektiği”
yolunda görüş belirtmeleri üzerine, gerekli işlemlerin yapılması amacıyla ilgili
birimlere bilgi verildiği anlatılarak çalışmaların halen sürdüğü yazıyordu.
Emniyet Genel Müdürlüğü Ankara 2 Nolu DGM’den konunun gizli kalması
gerektiğini de şu nedenle istiyordu: “Bahse konu Polis Başmüfettişi Ahmet Saraç ve
arkadaşları tarafından düzenlenen 22.06.1999 gün ve (126) 99/60 sayılı inceleme
raporu ve eklerinin, bu konularla ilgili olarak halen devam etmekte olan ‘Çok
Gizli’ gizlilik dereceli çalışmalara ait olması, bu çalışmaların teşkilât personeline
yönelik olması, bu bilgilerin herhangi bir şekilde kamuoyuna yansıması halinde bu
çalışmaların zarar göreceği, kurumumuzun yıpratılacağı, ayrıca bu konuda
hakkında inceleme ve araştırma yapılan personele ilişkin iddiaların asılsız çıkması
halinde, personelin manevi şahsiyetinin zedeleneceği ve kurum aleyhine dava açma
hakkı kazanacağı düşünülmektedir. Konunun bu kapsamda değerlendirilerek, bu
bilgilerin gizliliğinin korunmasını ve verilen bilgilerin yetersiz olması halinde ek
bilgilerin verilebileceği hususunu takdirlerinize arz ederim.”

122
Emniyet içindeki Fethullahçılık soruşturmasını yürütürken bir anda Telekulak
soruşturmasıyla haklarında dava açılan 38 emniyetçiden biri olan Osman Ak
duruşmalarda, “Bu soruşturma, sonunda soruşturanın soruşturulmasına
dönüşmüştür. Fethullahçı olduğuna inandığım meslektaşlarım şu anda önemli
görevlerde. Bizden sonra Fethullahçılık soruşturmanın örtbas edildiği
kanaatindeyim” diyordu. Emniyetteki Fethullahçı örgütlenme soruşturmasının 3.
yılını doldururken halen bitiril(e)memiş olması da Osman Ak’ın, “Bizden sonra
Fethullahçılık soruşturmanın örtbas edildiği kanaatindeyim” iddiasını haklı
çıkarıyordu. EGM’nin, Ankara 2 Nolu DGM’ye gönderdiği yazısında,
soruşturmanın bitirilememesi bir yana çok düşündürücü başka bulgular da vardı
aslında. Her şeyden önce, “İlk inceleme raporunda ismi yer alan personelden 40’ı
ile 1992’de yürütülen soruşturmada da adları bulunan 65 Emniyetçinin Fethullah
Gülen cemaati ile ilişkileri olduğu ya da sempati duydukları kanaatine varıldığı”
denilerek Emniyet Teşkilâtı içinde Fethullahçı adıyla bilinen yasadışı bir
kadrolaşmanın olduğu resmen kabul edilmiş oluyordu. Ama bir yandan da,
“İddialara ilişkin olarak Müfettişliğimizce yapılan çalışma sırasında söz konusu
cemaate mensup oldukları iddia olunan personelin çoğunun vasıflı, çalışkan ve
amirleri tarafından vazgeçilmez eleman olduklarından bahsedilmektedir”
denilmesi cemaatçi personelin korunduğunun da kanıtıydı. Ergenekon
soruşturmalarında ne cevval olduğu ortaya çıkan polis teşkilatının konu kendi
personelini hem de Fethullahçı oldukları öne sürülenleri soruşturmaya geldiğinde
trajikomik bir şekilde basiretleri bağlanıyordu. DGM’ye gönderilen yazıda,
“Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün tespitlerinde de belirtildiği üzere, Fethullah
Gülen ve cemaatinin çok iyi organize olmaları ve takiye kurallarını mükemmel
şekilde uygulamaları sonucu teşkilâtımız içerisindeki personelin cemaat elemanı
olup olmadığının tespiti ve bunların delillendirilmesinin güç olduğu anlaşılmıştır”
denildiğini gören savcılar da sanırız ki bir cemaatin değil de bir ülkenin istihbarat
birimlerinin araştırıldığını düşünmüş olmalılar.74

Saral ve ekibine ne yetki ne görev verilmiş

Saral ve ekibinin başlattığı soruşturma henüz bimemişti ama konuyla ilgili bir
inceleme raporu ortaya çıkmıştı. Bu belgede yine Ergenekon’un ilk iddianamesinin,
Ergun Poyraz’la ilgili delil klasörlerinin içinde yer alıyordu. Polis Başmüfettişleri
Ahmet Saraç, Mustafa Maktav ve Özgül Ezer’in imzasını taşıyan raporda
incelemenin Aydınlık dergisinde 10 Ocak 1999’da yayımlanan haberin yanı sıra
aynı iddiaları içeren bir ihbar mektubunun da Teftiş Kurulu Başkanlığı’na
gönderilmesi üzerine başlatıldığı belirtiliyordu. Söz konusu iddiaların yanı sıra

74
Necip Hablemitoğlu’nun Köstebek isimli kitabından yararlanılmıştır

123
Saral ve ekibinin yürüttüğü incelemeler sonucu isimleri belirlenen 528 personelin
Fethullah Gülen cemaatiyle ilişkisi olduğuna yönelik iddiaların da incelenip
araştırıldığı belirtilen raporun sonuç bölümünde suçlanacak kimse olmadığı
belirtilerek Emniyet içinde Fethullahçı bir örgütlenmenin olmadığı kanaatine
varıldığı vurgulanıyordu: “Yapılan soruşturmalar neticesinde iddiaları teyit edici
somut bir gelişme kaydedilememiş, ismi geçen personele ve Fethullah Gülen
grubuna yönelik tüm istihbarat metot ve teknikleri kullanılmak suretiyle yaptırılan
özel tahkikatlar çerçevesinde emniyet teşkilatı içerisinde Fethullahçı bir örgütlenme
ve yapılanmanın olduğuna ilişkin herhangi bir tespit yapılamamıştır.” Raporda
Cevdet Saral ve Osman Ak ile görevlendirdiği ekibin, yetkili makamlar tarafından
emir ve yetki verilmediği halde kendi başlarına inceleme ve soruşturma yürüttüğü
belirtilerek, “Yürütülen çalışmanın dosya içeriğinde hukuken geçerli olabilecek
delil niteliğinde hiçbir belge ve dokümana da rastlanılmamıştır” denildi. Saral ve
Ak’ın yanı sıra çalışmayı yürüten Ersan Dalman, Zafer Aktaş ve bu raporun
hazırlanmasında kusurlu olarak görev alan diğer personel hakkında da adli ve idari
yönden soruşturma açılıp ceza verildiği de anlatıldı.
Rapora göre, konuyla ilgili incelemelerde Emniyet Müdürlüğü Daire Başkanlıkları,
İl Emniyet Müdürlükleri, Polis Akademisi, Polis Koleji ile Polis Meslek
Yüksekokulları, Koruma Müdürlükleri ve Polisevi Müdürlüğü mercek altına
alınmıştı. Aydınlık dergisinde çıkan haber ve Teftiş Kurulu Başkanlığı’na
gönderilen aynı içerikteki ihbar mektubuna göre isimleri belirlenen 62’si Ankara’da
kalanı çeşitli illerde görevli 82 Emniyet mensubu hakkında İDB ve bağlı il
İstihbarat Şube Müdürlüklerince de araştırma yapıldığı anlatılan raporda,
“Ankara’da görevli olanlardan 10’u ile diğer illerde görevli 20 Emniyet
mensubunun Fethullah Gülen cemaatiyle bağlantılarının bulunamadığı tespit
edildi” denildi. Raporda, Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün diğer 52 personelle ilgili
herhangi bir bilgi verilmediği belirtilerek, sözkonusu isimlerin dışında kalan ve 132
emniyet personelini kapsayan bir listeyi daha Teftiş Kurulu Başkanlığı’na
gönderdiği de vurgulandı.

528 polis soruşturuldu sadece 14’ü şüpheli çıktı

Raporda, daha önce açılmış başka soruşturmalara ilişkin bilgi, belge ve raporlardan
faydalanıldığı belirtilerek Emniyetin çeşitli birimlerinde görevli toplam 528 kişilik
listede bulunan personelin incelemeye tabu tutulduğu belirtilerek, “Listede yer alan
personel hakkında Fethullah Gülen cemaatiyle ilgilerinin olup olmadığına ilişkin
İDB’nın yaptırdığı tahkikat sonunda A.K., A.O.K., B.E., C.B., F.S., H.B.E., K.K.,
M.T., R.S., S.T., S.E., T.N.Ç., T.T., ve Y.A. isimli 14 personel hakkında somut
tespitler yapılamamış olmakla birlikte Fethullah Gülen cemaati veya dini gruplarla
ilişkili olabilecekleri şeklinde değerlendirmelerde bulunulmuş, kalan 514’ü

124
hakkında ise Fethullah Gülen cemaati ile irtibatlı olduklarına dair herhangi bir
tespit yapılamadığı, bunlar arasında bir kısmının dindar yapıda olmakla birlikte
herhangi bir oluşuma eğilimli olmadıkları, bir kısmının sosyal demokrat düşünce
yapısına sahip oldukları, bir kısmının ise süfli bir yaşam sergilediği şeklinde
değerlendirilen bilgilerin 24 Kasım 1999 gün ve 15853 sayılı yazı ile Mülkiye
Müfettişliğine bildirilmiştir” denildi.
Raporda, Ankara İstihbarat Şube Müdürlüğü’nce hazırlanan 132 kişilik listede adı
geçen bazı üst düzey rütbeli Emniyet personelinin, bu çalışmayı yürüten Cevdet
Saral, Osman Ak, Ersan Dalman, Zafer Aktaş ve kusurlu olarak görev alan diğer
personel hakkında, “Görevli olmadıkları halde, görevlerini kötüye kullanarak kin
ve garezen hakkında kasıtlı olarak yapılan yalan yanlış bilgilerle Fethullahçı
diyerek rapor tanzim edip, makama yazı yazmak suretiyle iftira etmek”
suçlamasıyla haklarında adli ve idari soruşturma açılması için şikâyetçi oldukları da
belirtildi.
Raporda, bu şikâyet üzerine açılan soruşturma sonunda, görevlendirilen Polis
Başmüfettişleri Hasan Eryılmaz ve Selim Akyıldız tarafından düzenlenen 24 Nisan
2000 gün ve 2000/22 sayılı fezlekeli tahkikat evrakında şunların yazdığı belirtildi:
“Yetkili makamlarca müştekiler için Ankara Emniyet Müdürlüğü İstihbarat Şube
Müdürlüğü’ne verilmiş bir araştırma emri bulunmamaktadır. Fethullahçı olduğu
iddia edilerek hazırlanan 132 kişilik liste, 22 il emniyet müdürlüğü, 8 değişik ildeki
polis okulları ve EGM’ye bağlı değişik daire başkanlıklarını kapsamakta olup
Ankara İstihbarat Şube Müdürlüğü’nün bu illerdeki personel hakkında araştırma,
soruşturma, rapor verme vb. yapma yetkileri bulunmamaktadır. Bununla birlikte
hazırlanan listedeki bilgilerle, yetkili makamlardan alınan bilgiler çelişmektedir.
Dolayısıyla yetkili makamların bilgilerine itibar edilmesi gerekmektedir.
Listede yer alan isimler, herhangi bir istihbari çalışmada bulunulmaksızın tespit
edilmiş, bazı personel daha sonradan listeye dâhil edilmiştir. Raporun
hazırlanmasında görevlendirilen personel konuyla ilgili birim olan C bürosunda
(İstihbarat Şubesi) görevli personel olmayıp, konu hakkında bilgisiz ve birikimsiz
personelden seçilmiştir. Dosya içeriğinde hukuken geçerli olabilecek delil
niteliğinde hiçbir belge ve dokümana rastlanılmamıştır.
Sanıklardan Osman Ak, Ersan Dalman ve Zafer Aktaş istihbarat tekniği açısından
hiçbir anlam ifade etmeyen ham haber niteliğindeki bilgilerden hareketle birçok
personel hakkında ‘Fethulahçıdır’ diye rapor tanzim etmişlerdir. İddia konusu
hususların bir anlam ifade edebilmesi için gerekli olan; yardımcı istihbarat
elemanları, takip-tarassut teknik dinleme vb. istihbarat yöntemleri ile teyit edilerek,
iltisakları ve suç unsurlarının tespiti ile kıymetlendirilmesi cihetine gidildikten
sonra bu çalışmaların formlara geçirilerek asılları ile birlikte İDB’na
gönderilmeleri gereklidir. Ancak bu çalışmaların hiçbiri yapılmamıştır…

125
Teşkilat içerisindeki tüm irticai örgüt ve yapılanmalara karşı yetili makamdan
alınan Planlı İstihbarat Operasyonu dâhilinde, belirli bir zaman diliminde İDB’nın
koordinesiyle, yetki sınırları aşılmadan ve hiyerarşi göz önünde bulundurularak,
istihbarat usül ve metotları kullanılmak suretiyle tüm illerde operasyon
yapılmasının uygun olacağı kanaatine varılmıştır.”

Listedeki hiçbir polis cemaatçi değilmiş!

Bu rapor üzerine kusurlu görülen Saral ve ekibinin görevlerinden alındığı, verilen


idari cezalara karşı İdare Mahkemesi’ne açmış oldukları iptal davası mahkeme
tarafından da reddedildiği anlatıldı. Aynı ekip hakkında Telekulak olayı olarak
bilinen izinsiz telefon dinleme ve izleme yaptıkları gerekçesiyle de idari ve adli
soruşturmalar açıldığı da anımsatıldı.
Mülkiye Müfettişleri Muhittin Aliz ve Mete Gürbüz tarafından düzenlenen 30
Aralık 1999 gün ve 48/32, 3/81 sayılı inceleme ve soruşturma raporunda, mercek
altına alınan 528 personelden 105’i için, “Öncelikle Emniyet teşkilatının personel,
istihbarat ve eğitim kurumları gibi hassa birimlerde istihdamlarının önlenmesi, söz
konusu personelin durumlarının tam olarak tespiti ve ayrıca adli ve idari
soruşturma açılması için uygulama birimlerince operasyonel faaliyetlerin icra
edilmesinin, teknik izleme çalışmalarının yürütülmesinin ve tüm bunların
sonucunda elde edilecek deliller çerçevesinde işlem yapılmasının gerektiği”
şeklinde görüş belirtildiği ve bu görüşe uygun olarak söz konusu 105 kişinin hassas
birimlerden uzaklaştırılmalarının sağlandığı da anlatıldı.
Rapor şöyle devam etti: “81 İl Emniyet Müdürlüğüne tamim yapılarak Fethullah
Gülen grubuna yönelik ülke genelinde yürütülen genel istihbari çalışmalarda; söz
konusu grubun yapılanması, üst düzey sorumluları; faaliyetlerini organize eden,
yöneten ve finanse eden kişiler; gruba bağlı okul, yurt, dershane, vakıf ve şirket
yöneticilerinin izlenmesi ile grup hakkında derlenecek tüm bilgilerin gönderilmesi
talep edilmiştir. Grubun faaliyetlerinin deşifresine yönelik 81 ilde istihbarat
çalışması, 6 ilde de teknik takip yapılmış ancak anılan grup ile 528+1 personelin
iltisağına ilişkin herhangi bir tespit intikal etmemiştir. Bunun üzerine aralarında
105 kişinin de bulunduğu 528 kişilik liste ile ilgili olarak yapılan araştırma
sonucunda 7 emniyet mensubunun (ihraç, yatay geçiş, istifa, şehit, vefat, emekli)
gibi sebeplerden dolayı günümüz itibariyle görev yapmadığı tespit edilmiştir.
Faal görevde olan ve teşkilatımızın 100 değişik biriminde çalışan 521 personel
hakkında ikinci kez yapılan tahkikatları neticesinde; listelerde ismi geçen
personelin tamamına yakını hakkında anılan grup ile irtibatlarının tespit
edilemediği, bir kısım personelin dini vecibelerini yerine getirdiği ancak grupla
irtibatlı olduklarına dair herhangi bir tespitin yapılamadığı, bir kısmının ise iddia
edildiğinin aksine sosyal demokrat düşünce yapısına sahip olduğu, menfaatine

126
düşkün olduğu, alkol kullandığı şeklinde cevaplar verilmiştir. Ayrıca Personel
Daire Başkanlığı’nın 10 Temmuz 2002 gün ve 11931 sayılı yazıları ile Fethullah
Gülen cemaati ile ilgili olarak Ankara DGM Başsavcılığınca verilen 1992 ve 1998
yıllarına ait takipsizlik kararlarında ismi bulunan ancak müfettişler tarafından tam
olarak kimlik tespiti yapılamadığından hakkında işlem tesis edilemeyen Denizli
Emniyet Müdürlüğü kadrosunda görevli Başkomiser H.M. hakkında adli ve disiplin
yönünden soruşturma açılmasını gerektirir bilgi ve belgelerin gönderilmesi talep
edilmiştir. Adı geçenle ilgili olarak Denizli İl Emniyet Müdürlüğüne yaptırılan
tahkikat neticesinde, personelin daha önce de bu tür ithamlara maruz kaldığı
iddiaları doğrulayıcı bulgulara rastlanmadığı, halen çalışmakta olduğu Çevik
Kuvvet Şube müdürlüğünde personel tarafından sevilen ve sayılan biri olduğu, üst
ve astlarına karşı saygılı davrandığı, görevini ciddi olarak yapan ve dürüst biri
olarak tanındığı, irticai konular ile ilgili herhangi bir faaliyetinin tespit edilemediği
bildirilmiştir…”.

Saral’ın hırsı gerçek kişilere ulaşılmasını engelledi

Listelerde adı geçen tüm personelin büyük bir titizlikle araştırmaya tabi tutulduğu
vurgulanan raporun, “İddiaların ve yapılan çalışmaların analizi” başlıklı kısmında
şu değerlendirmeler yapıldı:
“Araştırmaya konu olan tüm isimler İDB arşivinde tetkik edilmiş, ancak söz konusu
grup ile herhangi bir irtibatları olduğuna dair bilgiye rastlanmamıştır.
MİT Müsteşarlığı başta olmak üzere diğer istihbarat ve güvenlik birimleri
tarafından EGM’ye gönderilen yazı, rapor ve belgelerde teşkilatımız mensubu olup
da irticai faaliyetler, çeşitli dini grup ve illegal örgütlere mensup kişiler üzerinde
yapılan incelemelerde söz konusu 528+1 kişilik listedeki şahıslara
rastlanılmamıştır.
81 il emniyet müdürlüğü bünyesinde Fethullah Gülen grubunun yapılanması,
yöneticileri, kuruluşları hakkında tüm istihbarat metot ve teknikleri kullanılarak
çalışmalar yapılmış ayrıca 9 ilde teknik takip gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmalar
neticesinde anılan grup ile listede adı geçen 528+1 kişinin iltisağına
rastlanılmamıştır.
Son olarak listelerde adı geçen tüm kişiler için birim amiri olan 60 il emniyet
müdürü, 25 daire başkanı, 1 polis akademisi başkanı, 1 polis koleji müdürü, 10
polis meslek yüksek okulu müdürü, 3 koruma müdürü ve 1 polis evi müdürüne ayrı
ayrı kişiye özel ve gizli gizlilik dereceli resmi yazı yazılarak, emirlerinde çalışan bu
kişiler hakkında teferruatlı bir araştırma yapmaları istenmiş, birim amirlerince
yapılan araştırma sonunda listelerde adı geçen personelin tamamına yakını
hakkında anılan grup ile irtibatlarının tespit edilemediği bunun yanında bir kısım
personelin dini vecibelerini yerine getirdiği ancak grupla irtibatlı olduklarına dair

127
herhangi bir tespitin yapılamadığı, bir kısmının ise iddia edildiğinin aksine sosyal
demokrat düşünce yapısına sahip olduğu, menfaatine düşkün olduğu, alkol
kullandığı şeklinde cevaplar verilmiştir.”
Raporda böyle bir sonucun çıkmasında Saral ekibinin yürüttüğü çalışmada görev
alanların irticai dini faaliyetlerinin takibine ilişkin herhangi bir bilgisi olmayan
kişiler olması, istihbarat tekniklerini kullanılmaması ve objektif kriterleri
içermeyen bir şekilde hazırlanan isim listelerinin doğruyu yansıtmadığı ve iddialar
hakkında olumsuz kanaat oluşturduğunun da altı çizildi. Bu konuyla ilgili yürütülen
soruşturmada, ekipte görev alan bir polisin de, “…Soruşturmada elimizde kaynak
olarak Aydınlık dergisinde çıkan isimler ile 82 kişilik bir liste vardı ve bize görevin
1 hafta içinde bitirilmesi gerektiği talimatı verildi. Sürenin çok kısa olduğun
söylediğimizde de bizden kendi devrelerimizde Fethullahçı bildiğimiz kişiler
hakkında bilgi getirmesi istendi. Gelen her yeni bilgiye göre alınan isimler
bilgisayardaki listeye ilave edildi. Yapılan çalışmalar ham bilgi düzeyinde kaldı”
şeklindeki ifadeleri de raporda yer aldı.

Kazananlar hep Fethullahçılar oldu

İlkin Ünal Erkan’ın Emniyet Genel Müdürü olduğu 1991’de başlayan Emniyetteki
Fethullahçı kadrolaşma soruşturmasından bir sonuç alınamamıştı. Ertesi yıl R.Y.
isimli Polis Akademisi öğrencisinin şikâyetiyle başlatılan ve giderek kapsamı
genişleyen soruşturmayı da hem DGM’nin verdiği takipsizlik kararları hem de
Yüksek Disiplin Kurulu’nun Emniyette Fethullahçı örgütlenme yürüttükleri tespit
edilen zanlıları önce DGM’nin takipsizlik kararı sonra da kendilerini
kapsamamasına karşın çıkarılan Sicil Affı Kanununa dâhil etmesiyle cemaatçiler
kazanmıştı. Cevdet Saral’ın Ankara Emniyet Müdürü olduğu dönemde 1999’da
yürütülen Fethullahçılık soruşturması da, bir başka suç olan, “Kocakulak skandalı”
olarak da bilinen Telekulak olayı nedeniyle akamete uğramış oluyordu. Aslında
Saral ve ekibinin kendi suçunu örtbas etme gayretiyle attıkları bu adım,
kamuoyunda “Fethullahçı ekibin tasfiye edilemediği” şeklinde yorumlanması da,
hasımlarına, “Bizimle uğraşmayın” mesajı ilettiği için yine cemaate yarıyordu
Burada bir parantez açarak her dönemde taraftarlarının Emniyet içinde örgütlendiği
öne sürülen Fethullah Gülen’in bu konuda ne dediğine bir bakalım. Nazı Ilıcak’ın,
o dönem yazarı olduğu Dünden Bugüne Tercüman Gazetesi’nde kendisiyle yaptığı
söyleşide bu konuyla ilgili de sorular yöneltir.75
Nazlı Ilıcak: Size yönelik iddialar bitmek tükenmek bilmiyor. Poliste
“Fethullahçılar olduğu” söylemi yeniden canlandı.

75
Dünden Bugüne Tercüman Gazetesi 2 Mart 2004

128
Fethullah Gülen: Halkımız Müslümandır, dinine bağlıdır. Her camiada Fethullah
Gülen’i seven insanlar olabilir. Milletimiz, idarecilerinin, askerinin, polisinin
dindar olmasını ister. Ordu da, Emniyet de halkın bağrından çıkmış insanların
teşkil ettiği müesseselerdir. Bunların içinde, vaazımı dinlemiş, kitabımı okumuş,
konferansıma gelmiş, alâka duymuş insanlar olabilir. Bu insanlara, ben kaide dışı
hareket etmeleri için telkinde bulunmuş muyum? Onlar benim bu telkinlerim
istikametinde kanunlara aykırı hareket mi etmişler? Ne yapmışlar? Bir tek misâl
gösteremezler.
Nazlı Ilıcak: Siz böyle diyorsunuz ama Emniyet Müdürleri Cevdet Saral ve Osman
Ak poliste “Fethullahçı örgütlenmeden” söz ediyordu. Sadece sizi sevenler değil,
bilinçli bir kadrolaşma olduğu belirtiliyor.
Fethullah Gülen: Sözünü ettiğiniz kimseler, Ankara Emniyeti’nin istihbarat
müdürleri; adları bir telefon dinleme skandalına karışmış şahıslar. Buna mukabil,
daha üst ve daha yetkili bir makamın, Emniyet Genel Müdürlüğü İDB’nın ifadeleri
var: “İslâm adına takip ettiğim çizginin değişmediği, bunun ılımlı bir din
anlayışına dayandığı, dini, siyasi hedeflere âlet etmekten uzak, hatta buna karşı
olduğum” söyleniyor bu raporda. İki raporu mukayese etmeli. Benim yaptıklarım
ve söylediklerime dayanan İDB’nın raporuna mı, yoksa adı skandallara karışmış
olanların raporuna mı inanılır? Kararı kamuoyunun vicdanına bırakıyorum.

Cevdet Saral’dan Fethullahçılara suçlama

Cevdet Saral, Fethullah Gülen’in yargılandığı Ankara 2 Nolu DGM’de 16 Eylül


2001 günü yapılan ve tanık olarak dinlendiği duruşmada Fethullahçılık
soruşturmasının nasıl açıldığını şöyle anlatıyordu: “10 Şubat (Ocak) 1999’da
Emniyet Genel Müdürlüğü’nden 3 müfettiş geldi ve kendilerine Fethullah Gülen
hakkında soruşturma talimatı verildiğini, Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün de
desteğine ihtiyaçları olduğunu söylediler. Ben de kendilerine, bu yöndeki
desteğimizi verebilmek için resmi bir yazıyla başvurmalarını istedim. Bunun
üzerine resmi talimat geldi. Soruşturmanın mahiyeti, Fethullah Gülen örgütlenmesi
ve çalışması ile ilgiliydi. Aynı gün, Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Dairesi
Başkanlığı’ndan ‘Emniyet teşkilatını Fethullah Gülen ele geçirdi’ başlıklı bir yazıyı
içeren Aydınlık Gazetesi’nin nüshası geldi. Talimat yazısı Ankara Emniyet
Müdürlüğü’nün istihbarattan sorumlu Müdür Yardımcısı Osman Ak’a geldi. Bu
yazı üzerine durum değerlendirmesi yaptık. Öncelikle, emniyette Fethullahçı bir
yapılanmanın olup olmadığının anlaşılması için Gülen’in kim olduğunun
belirlenmesi gerekiyordu. Bu bağlamda, açık kaynaklardan yararlanmaya çalıştık
ve bunun için Fethullah Gülen’in piyasada satılan kitaplarını incelemeye başladık.
Bu kaynakları inceledikten sonra soruşturmaya alınan konuda birtakım
hedeflerinin bulunduğunu anladık.

129
Sanık Gülen’in kitaplarında, mensuplarının 3. şahısların dikkatini çekmeyecek
şekilde davranmalarını istediğini gördük. Bir örgütlenme modelinin olduğunu
hissettim. Ancak faaliyetleri açık alanda yapılıyor görünüyordu. Gülen’in bütün
söylemleri toplumda genel bir kabul görmekle beraber, bunun gerisinde gizli
planda başka hedeflerinin bulunduğunu Cumhuriyet, Atatürk, toplum, din ve
siyaset gibi söylemlerini teker teker incelediğimizde böyle bir izlenim edindik.
Yapılan çalışmalar, sol örgütlerin benimsediği gibi gizli çalışmalar değil aleniydi.
Ancak geri plandaki amaçlarının başka olduğunu anladık. Soruşturmayı 10 Şubat
(Ocak olacak) 1999’da başlattık, 21 Nisan 1999’da ise Ankara DGM’ye intikal
ettirdik. Ancak Gülen hakkındaki raporu hazırlayan arkadaşlarım 16 Nisan
1999’da görevlerinden uzaklaştırıldı. Sonra da hepimiz hakkında, ‘Herhangi bir
resmi talimat almadan, kin ve garez duyguları ile ve taraflı olarak Fethullah Gülen
hakkında rapor hazırladıkları’ gerekçesiyle haklarında soruşturma başlatıldı.
Cemaat soruşturmasını yapanlar meslekten ihraç cezası aldı ancak bakanın
talimatıyla, bir alt ceza olan 24 ay kıdem durdurma cezasına dönüştürüldü. Ben de
3 günlük maaş kesim cezasına çarptırıldım. 11 Ocak 1998’de başladığım Ankara
Emniyet Müdürlüğü görevinden hakkımdaki soruşturma nedeniyle de 8 Haziran
1999’da alınarak APK uzmanlığına atandım. 35 yıldır Emniyet teşkilatında görev
yapıyorum. Bu süre içinde birçok kişi, tüzel kişilik hakkında soruşturma yaptım ve
rapor hazırladım. Ancak ilk kez Gülen hakkında hazırladığımız rapordan sonra
soruşturmaya tabi tutulduk.”76

Fethullahçı polislerle ilgili rapor enflasyonu

Aslında Saral ekibinin yürüttüğü çalışmaların raporlaştırılmadığını ve


soruşturmanın halen sürdüğünü EGM’nin, 24 Aralık 2001’de bir yazıyla
kendilerinden raporu talep eden Fethullah Gülen’in davasına bakan Ankara 2 Nolu
DGM Savcılığı’na verdiği yanıtı anlattığımız geçtiğimiz bölümlerde değinmiştik.
Yani ortada bitmiş bir çalışma yoktu ama o dönemde, “Saral ekibinin hazırladığı
raporlar” denilerek birçok belge gazetecilere sızdırılıyordu. Ortalıkta doğru olup
olmadığı bilinmeyen birden çok rapor dolaşmaya başladı. İlgniçtir hepsi de
haberleştirildi. Bunlardan biri de Star Gazetesinde, “Müfettişlerin ‘Fethullah
Raporu’nu Açıklıyoruz” denilerek iki gün üst üste Saygı Öztürk imzasıyla
yayımlandı.77 Haberde EGM’nin, “Fethullahçı oldukları gerekçesiyle” bazı
Emniyet mensupları hakkında Polis Başmüfettişleri Ahmet Saraç, Mustafa Maktav
ve E. Özgül Ezer’i görevlendirerek başlattığı soruşturmanın raporu deniliyordu.
Habere göre, müfettişlerin hazırladığı B.05.1EGM.0.60.01 sayılı, 13 Haziran 1999
76
Hürriyet Gazetesi, 17 Eylül 2001
77
Star Gazetesi 30 ve 31 Ağustos 2000

130
tarihli raporda, Fethullahçılar’ın nasıl örgütlendiği, hangi birimleri ele geçirmek
için harekete geçtikleri anlatılıyordu. Haberde, raporda yer alan bazı Emniyet
mensupların hakkında isim ve görev yerleri verilmeden, “Öyle bir yapı kurulmuş
ki, bazı isimler ‘Sincan olayları’na kadar dayanmış... İnceleme yapılırken
müfettişler ismi geçen kişilerin daha önce çalıştıkları birimlerde, o dönem birlikte
oldukları görevlilerle de konuşmayı ihmal etmemiş. Dahası, bazılarının köylerine
bile gitmişler. Orada da gizli araştırmalar yürütmüşler. Yani tam ‘polisiye
araştırma’ yapmışlar” deniliyordu. Habere göre incelemeler tamamlandıktan sonra
Fethullah Gülen grubunun Emniyet’e ilk sızış tarihleri ve faaliyetleri raporun
“tahlil” bölümünde şöyle belirtiliyordu: “1985-1992 yılları arasında, irticai yapıya
sahip kişilerin Emniyet Teşkilatı içinde yapılanmaya gittikleri ve bu dönem
içerisinde önemli yerlerden daire başkanlıkları, eğitim kurumları ve illerde kendi
elemanlarını yerleştirerek uzun vadeli, planlı ve programlı bir şekilde çalışma
içerisinde oldukları herkesçe bilinen bir gerçektir. Belirtilen yıllar arasındaki
teşkilat bünyesindeki yapılanmada, eğitim kurumlarına eleman almada, yurtdışına
eğitim ve araştırma amacıyla personel gönderilmesinde, rütbe terfilerinde,
atamalarda ve diğer konularda kendi yandaşlarına çeşitli menfaatler sağlanmıştır.
Günümüzde Emniyet Teşkilatı’nda yer alan irticai gruplardan bazılarının 1990-
1992 yıllarında Polis Akademisi Başkanlığı’na alınan özel sınıflardan olduğu
görülmektedir. Yine yukarıda belirtilen yıllar arasında Polis Koleji ve
Akademisi’ne alınan öğrenciler, bugün karşımıza irticai faaliyetler içerisinde yer
alan rütbeli elemanlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Konuya örnek olarak 1992
yılında Polis Başmüfettişi İzzet Sezgin Şenel tarafından yapılan tahkikatta, Polis
Akademisi’nde görevli 9 öğretim üyesi ve H.B.E., M.T., S.T., A.Ö. gibi üst düzey
yöneticilerin de bulunduğu 90’a yakın personel hakkında Emniyet Örgütü disiplin
Tüzüğü’nün 8/1 maddesine göre meslekten çıkarılmalarına ve bütün sanıklar
hakkında Devlet Güvenlik Mahkemesi’ne suç duyurusunda bulunulması talep
edilmiştir.”

Fethullahçı emniyetçiler jet hızıyla yükseldi

Emniyette Fethulahçı örgütlenmeyle ilgili hazırlanan, ortaya çıkan her yeni raporu
1992 yılında yapılan soruşturmada anlatılan tespitlere yer veriyordu. Ama o dönem
yapılan soruşturma sonunda DGM’ye iki ayrı fezleke de gönderilmesine karşın
mahkemeden takipsizlik kararı çıkmış, disiplin soruturması da arada 53 gün fark
olmasına karşın adı geçen görevliler için işletilerek dosya kapatılmıştı. Netice elde
edilemeyen soruşturma evrakı sadece ileriki dönemlerde yapılan soruşturmalar için
bir referans kaynağı olmaktan öteye gidememişti. Star Gazetesinde yer alan
haberde, “Emniyet Teşkilatı ve Polis Akademisi’nde irticai gruplara ait kesimin,
planlı ve programlı çalışmalarının sonucunda atılan tohumların yeşererek

131
günümüzde nasıl büyüdüklerini görmekteyiz” ifadelerinin polis müfettişlerinin
ortaya çıkan bu yeni raporunda yer aldığı belirtilerek, isimleri “Fethullah Hoca’nın
Emniyet’teki kilit adamları” olarak geçenlerin jet hızıyla yükseldiğinin tespit
edildiği de anlatılıyordu. Bu iddiayla ilgili örnek de raporda şöyle anlatılmıştı: “Bu
kişi Şube Müdürü (4’üncü sınıf emniyet müdürü) Polis Akademisi’ne geçmesiyle
beraber 3 yıl içinde Polis Akademisi Başkan Yardımcısı, bir yıl sonra Daire
Başkanı olmuştur. Yani 4 yılda bu rütbeyi almıştır... 1985-1991 yılları arasında
irticai kesime mensup kişilerin Emniyet Teşkilatı’nda yapmış oldukları yapılanma
ile kendi yandaşlarına çeşitli menfaatler yarattığı bilinmektedir. Örneğin emniyet
müdürlüğü rütbesini alan personel, hemen birkaç ay veya yıl içinde 1’nci sınıf
emniyet müdürü yapılarak okul müdürü, daire başkanı ya da il emniyet müdürü
olarak ataması yapılmıştır. Günümüzde ise aynı şartlarda Birinci Sınıf Emniyet
Müdürü olabilmek için en az 9 yıl müdürlük yapmış olması gerekmektedir.”
Cemaat bağlantılı kişilerin yapılanmalarında, “zincirin halkaları gibi birbirlerini
tamamladıkları” belirtilen raporda, “Emniyet’te bu zincirin halkalarının hayli
uzun olduğu, üst rütbelere kadar uzanan kişilerin belli noktalara ulaştıktan sonra
görevde kalabilmek için bağlarını belli ölçüde kopardıkları gözleniyor. Bu ve
bunun gibi kişiler ya rütbe terfilerini erken elde etmek amacıyla veya gerçekten de
dini vecibelerini yerine getiren, mutaassıp biri olarak ve irticai kesimle bağlantılı
kimselerin, kendisine daha yakın olduğunu düşünerek bunlar içerisinde yer
almaktadırlar. Bu kişiler, Emniyet Teşkilatı’ndaki irticai örgütlenme içerisinde yer
alarak yapılanmada faal rol alıyor” tespitinde bulunulduğu anlatıldı. Müfettişlerin
Sincan olaylarına dek uzanan araştırmalar yaptığı ve olaylardan önce bu ilçede
kimlerin görev yaptığını araştırdığı belirtilen haberde, “Bu araştırmalarda ismi hiç
de yabancı olmayan birisi çıkıyor. Emniyet’in bir değil, binden çok raporunda bu
kişinin ‘irticai gruplarla bağlantılı’ olduğunun belirtildiğini de müfettişlerin son
raporunda görüyoruz. Müfettişlerin raporu devam ediyor: ‘Yine bu şahsın irticai
eğilimli olup, bu kesime mensup kişilerle görüştüğü ve bu konuda uyarıldığı ve bu
durumunu personelle olan ilişkilere yansıttığı İlçe Kaymakamı tarafından
belirtilmiştir. Yine Ankara Emniyet Müdürlüğü, Fethullah Gülen cemaatine ilişkin
yapmış olduğu tahkikat nedeniyle göndermiş olduğu evrakta adı geçenin bu
cemaatin elemanı olduğu bildirilmiştir. Ayrıca İDB’ce yapılan çalışmada da bu
kişinin ‘irticai görüş ve fikirlere sempati duyduğu’ şeklinde değerlendirmesi ile
hakkında ileri sürülen iddianın doğru olduğu ortaya konulmaktadır’” deniliyordu.
Haklarında bu tür tespitler yapılan kişilerin görevden alınmaları yönünde müfettiş
raporları düzenlenmesine karşın kızak görevlere çekilmek yerine daha da etkili
görevlere getirildiği ve geçmişlerine de birer “sünger çekildiği” de ifade edilen
habere göre rapor şöyle devam ediyordu: “…Daire Başkanı hakkında ileri sürülen
‘tarikat yanlısı olduğu’ yolundaki iddianın, tahlil bölümünde açıklanan nedenlerle
doğru olduğu kanaati hâsıl olmuştur. Ancak, iddianın 1985-1991 yılları arasında

132
yer almasıyla, Devlet memurları Kanununun 127. ve Türk Ceza Kanununun 102.
maddelerinde yer alan zaman aşımları nedeniyle adı geçen hakkında işlem
yapılmasının hiçbir hukuki yarar ve sonuç doğurmayacağı için hakkında adli ve
idari yönden soruşturma açılmasına gerek bulunmamaktadır. Ancak, tarikat yanlısı
olduğu belirtilen bir personelin, daire başkanı olarak görev yapmasının, yanlısı
olduğu tarikat veya cemaat elemanlarına çeşitli yararlar sağlayabileceği ve
faaliyetlerine devam edebileceği nedeniyle adı geçenin birim amiri olarak
görevlendirmemesinin uygun olacağı değerlendirilmektedir.”

Müfettişler: “Saral raporu gerçek dışı”

İşte o günlerde, Star gazetesinde yayımlanan haberden iki hafta sonra medyada bu
minvalde haberler yer almaya başladı. Radikal gazetesinde Soner Arıkanoğlu’nun,
“Saral’ın raporu gerçek dışı” başlıklı haberi de78 bunlardan biriydi. “Cevdet Saral
ve ekibinin hazırladığı Fethullahçı Polisler Raporu Emniyet müfettişlerince ‘gerçek
dışı ve asılsız’ bulundu” denilen haber şöyleydi: “Ankara Emniyet Müdürlüğü’nde
‘kocakulak çetesi’ kurmakla suçlanan ve bu nedenle açığa alınan Cevdet Saral ve
ekibinin hazırladığı Fethullahçı Polisler Raporu, müfettişlerce ‘gerçek dışı’
bulundu. Müfettişler; raporu yazan Osman Ak, Ersan Dalman ve Zafer Aktaş’ın
meslekten ihracını, Cevdet Saral’ın kıdem durdurma cezasıyla cezalandırılmasını
istedi. Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün Cevdet Saral döneminde hazırladığı
Fethullahçı Polisler Raporu’nda Fethullahçı olmakla suçlanan Emniyet Komuta
Kontrol Merkezi Daire Başkan Yardımcısı Hanefi Avcı, İstanbul Silah KOMla
Mücadele Şube Müdürü Serdar Saçan ve İstanbul Cinayet Büro Amiri Şentürk
Demiral, kendilerine ‘iftira atıldığı’ gerekçesiyle raporu yazanlardan şikâyetçi
oldu ve raporu yazanların hem adli hem de idari yönden cezalandırılmalarını
istedi. Bunun üzerine Emniyet Genel Müdürlüğü, raporun doğruluğunu araştırmak
amacıyla soruşturma başlattı.
Polis başmüfettişleri, yaklaşık bir yıl süren bir çalışmanın ardından, şikâyetçileri
haklı bulan bir rapor hazırladı. 13 Haziran 2000 tarihinde ilgili makamlara
gönderilen raporda; Ankara Emniyet Müdürlüğü’nün hazırladığı rapordaki
bilgilerin ‘gerçek dışı’ olduğunun belirtildiği öğrenildi. Raporda; Fethullahçı
Polisler Raporu’nu yazan polis şeflerinin elinde, söz konusu polislerin Gülen
cemaatiyle bağlantısını belgeleyecek hiçbir kanıt olmadığı vurgulandığı bildirildi.
Rapordaki iddiaları ‘dayanaksız bulan müfettişler, söz konusu raporu yazan Eski
Ankara Emniyet Müdür Yardımcısı Osman Ak, eski İstihbarat Şube Müdürü Ersan
Dalman ve yardımcısı Zafer Aktaş’ın ‘görevlerini kötüye kullandıkları’, eski
Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral’ın da ‘denetim görevini yerine getirmediği’

78
Radikal Gazetesi, 14 Eylül 2000

133
sonucuna vardı. Müfettişler; Ak, Dalman ve Aktaş’ın meslekten ihraç edilmesini;
Saral’ın da kıdem durdurma cezasıyla cezalandırılmasını istedi.”

Gülen’e açılan dava

28 Şubat sürecini en az zararla atlatmak için açık ya da gizli birçok lobi faaliyeti
yürüten, bu postmodern darbeyi savunarak yapanların yanında yer alan, hatta
televizyon ekranlarından Erbakan’a hükümeti bırak çağrısı yapan Fethullah Gülen
ve cemaatinin çabaları sonuç vermemişti. İddiaya göre yalnızca cemaat
yöneticilerinin izlemesi için hazırlanan vaaz kasetidinin 18 Haziran 1999’da
ATV’de yayınlanmasından sonra, o dönem mutlak iktidar olan askerin yanında saf
tutan “büyük” medyanın kendisini yeniden rejimin baş düşmanı ilan ettiği Gülen’in
etrafındaki çemberi daraltanların istediği gibi hakkında dava açıldı. Gülen, henüz
dava açılmamışken, yaşadığı ABD’den 22 Haziran 1999 akşamı Show TV’ye
telefonla bağlanarak Reha Muhtar’ın sorularını yanıtlamıştı. Devletin her şeyi
bildiğini, vicdanının rahat olduğunu, ancak maksadı aşan ifadeleri olabileceğini
belirttikten sonra Gülen uzun süre Türkiye medyasının karşısına çıkmadı. Bu arada
Ankara DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel de Gülen hakkında 1 yıldır yürüttüğü
soruşturmanın sonuna gelmişti. Savcı Yüksel 3 Ağustos 2000’de, Gülen’in
tutuklanması talebiyle nöbetçi Ankara 2 No’lu DGM yedek hâkimliğine başvursa
da birkaç gün sonra mahkeme bu talebi reddetti. Bunun üzerine Ankara 2 Nolu
DGM Fethullah Gülen hakkında gıyabi tutuklama kararı çıkardı. Gülen’in firari
kaçak durumu çok sürmedi ve 28 Ağustos 2000 günü gıyabi tutuklama kararı
kaldırıldı. Askerin öfkesini çeken bu kararın ardından Orgeneral Hüseyin
Kıvrıkoğlu, adını vererek Gülen’i hedef gösterdi ve gıyabi tutuklama kararının iptal
edilmesini cemaatin yargıya sızması olarak değerlendirdi. Her fırsatta hiç bir illegal
yapılanma ve örgütlenme içinde olmadığını dile getiren Gülen hakkında
düzenlenen iddianame Ankara DGM Başsavcılığı’nca 22 Ağustos 2000’de kabul
edildi. 3713 Sayılı Terörle Mücadele Kanunu’nun 7/1. maddesi uyarınca,
“Anayasal sistemi değiştirerek yerine İslamî esaslara dayalı devlet kurmak
amacıyla yasadışı örgüt kurup, bu amaç doğrultusunda faaliyetlerde bulunduğu”
iddiasıyla Gülen hakkında 10 yıla kadar hapis cezası isteniyordu.

2000 yılındaki Emniyet raporu

Gülen hakkındaki davanın açılmasının hemen ardından, Emniyet’in Gülen ve


cemaatine bakış açısını yansıtan yeni bir raporu da savcılık dosyaları arasındaki
yerini alacaktı. Ankara Devlet Güvenlik Mahkemesi Başsavcılığı’nın, 31 Ağustos
2000 günü 2000/6609 sayılı yazısıyla “Fethullah Gülen grubu ve Nur Cemaatinin
amaç ve stratejisinin nelerden ibaret olduğu ve niteliği” hakkında bilgi talep etmesi

134
üzerine Emniyet Genel Müdürlüğü’nden 13 Ekim 2000 tarihinde yanıt verilmişti.
Dönemin Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Ramazan Er imzasıyla Ankara DGM
Başsavcılığı’na B.05.1.EGM.0.14.05.03 sayı numarasıyla talep üzerine gönderildiği
belirtilen yazıya eklenen, “Çok gizli” ibareli bilgi notunda silahlı eylemi
bulunmadığı belirtilen cemaatin kuruluşu, örgütlenmesi, amacı, bu amaç için
güttüğü strateji, iş yaşamındaki yeri ve sıklıkla karşımıza çıkan eğitim alanındaki
faaliyetlerini anlatıyordu. 2000 yılında Emniyet’in Gülen ve cemaatine nasıl
baktığını gösteren raporda şunlar yazmaktaydı:

“Kuruluşu:
Erzurum ili Pasinler ilçesi Korucuk köyü nüfusuna kayıtlıdır. Ramiz-Rabia oğlu,
27.04.1941(tashihli aslı 1942) Erzurum Hasankale doğumlu Fethullah Gülen’in
1968 yılında İzmir ilinde Kestane Pazarı Kur’an Kursunda hoca olarak göreve
başladığı, yoğunlukla Bornova ilçesi olmak üzere İzmir, Edirne, Kırklareli,
Balıkesir, Manisa ve Çanakkale gibi illerimizde bulunan çeşitli camilerde imam ve
vaiz olarak görev yaptığı, verdiği vaaz ve etkili konuşması ile kısa süre içerisinde
çeşitli kesimlerden etrafında bir kitlenin oluştuğu,
Başlangıçta Nur Cemaati içerisindeki e n büyük yelpazede yer alan Yeni Asya
Grubu içerisinde faaliyet gösteren Fethullah Gülen özellikle verdiği vaazlar ile
tanındığı, gündelik politikalarla uğraşılmasının her şeyin önüne koyulmasının
yanlış olduğu, bunun Kendilerini asıl amaçlarından gittikçe uzaklaştırdığı,
amaçlarının topluma imanın hakikatlerini anlatmak fikrini savunduğu, bu
yaklaşımının çevresindeki iş adamlarından destek bulması üzerine 1970 yılında
Yeni Asya Grubu’ndan ayrılarak kendi adıyla anılan grubu oluşturduğu,
Grubu’nu maddi olarak güçlendirmek ve geliştirmek için yakın çevresindeki iş
adamlarına vakıf kurma ve sermayelerini birleştirerek genç kuşağa yatırım
yapmaları şeklinde telkinlerde bulunduğu, 1978 yılında Türkiye Öğretmenler Vakfı
(TÖV-İzmir) tarafından Sızıntı Dergisi’ni çıkararak dergide madde ile mana, ruh
ile beden, iman ile hakikat konularını işlediği,
1980’li yılların gelmesiyle ‘HURUÇ’ harekâtı adı altında büyük bir atılımı yaptığı,
yayınlanan kasetleri ve çeşitli illerimizdeki konuşmaları ile Said-i Nursi
talebelerinin gönüllü reklamları sayesinde tanınmaya başladığı,
Fethullah Gülen’in Nurculuk kavramının oluşturmuş olduğu olumsuz imajdan
dolayı Nurcu olduğunu hiçbir zaman söylemediği, Said-i Nursi’den aldığı
alıntılarında da onun isminden hiç bahsetmediği, öğrenim çağındaki gençlere
önem vermesi sebebiyle çevresindeki iş adamlarına kurdurduğu çok sayıdaki
şirketler ve vakıflar vasıtasıyla yurt çapında okullar, yurtlar ve dershaneler
açtırdığı grubun iş adamlarına yönelik bu örgütlenmesinin ardında, yoğun bir
ticari faaliyetin bulunduğu gözlenmektedir.

135
Stratejisi:
F. Gülen grubunun gençlik kesimini hedef alan ağırlıklı kuruluşları, geniş kitlelere
ulaşma hedefi doğrultusunda oluşturduğu medya yapılanması ve kamuoyunun
dikkatini çeken propaganda amaçlı etkilerinin temelinde, grubun doğal lider olan
Said-i Nursi tarafından belirlenip formüle edilen ‘İman, Hayat ve İktidar’ görüşü
bulunmaktadır.
Grubun görüşlerine göre Said-i Nursi, fikirleri ve eserleri ile imani manada
dirilmeyi sağlamıştır. Hali hazırdaki safha imanı hayata geçirme ve yaşama
safhasıdır. Bu aşamada F. Gülen’in, ‘İslam dini, hayata hayat olmalıdır’ sözü esas
alınarak ‘Altın Nesil’ yetiştirilecektir ve Altın Nesil ise iktidarı sağlayacaktır.
Bu stratejinin uygulanmasında, lider F. Gülen’e rabıta (bağlılık) esastır. Cemaat
İçerisinde ana liderin Hz. Muhammed, fikir liderinin Said-i NURSİ, görünürdeki
liderin ise F. Gülen olduğu empoze edilmektedir. Cemaat bireylerinin büyük
bölümünün gözünde F. Gülen, ‘Mehdi’ (son kurtarıcı) konumundadır. F. Gülen,
cemaatin birliği ve devamı için çok önemli bir unsur olarak ortaya çıkmaktadır. Bu
bağlamda anılan şahıs cemaatin birliğini sağlamada, cemaat dışı hayatın
cehennem olduğu, cemaatten çıkanın bir daha iflah olmayarak cehenneme
sürükleneceği temasını sık sık işlediği,
Ülke içerisinde ve dışında cemaat mensuplarının kamuoyunun dikkati çekmemek ve
kamuoyunda ‘Nurcu’ kelimesinin bıraktığı olumsuz izlenimden dolayı aralarında
‘Nurcu’ kelimesinin yerine ‘Işık’ (Nur) kullandıkları, cemaate itaatin çok önemli
olduğu, kurallara uymayanların cemaatin idari kadrosuna rapor edildiği
anlaşılmıştır.
Grubun eğitimden medyaya, vakıf ve derneklerden ticari işletmelere kadar birçok
alana yayılan kuruluşlarının ve tüm insanları kucaklayan, diyalog ve uzlaşma
arayışı olarak kamuoyuna lanse edilme etkinliklerinin, gerçekte Said-i Nursi’nin
belirlediği stratejinin peyderpey uygulamaya geçirilmesine yönelik alt yapı ve
propaganda çalışmaları olduğu değerlendirilmektedir.

Amacı:
F.Gülen grubunun amacı, Türkiye’deki siyasal ve ekonomik güç dengesinde söz
sahibi olmaktır. Ancak yeterince güçlü olunmadığına inandığı süre zarfında,
ülkedeki güç dengesine direkt temas etmekten veya açıkça siyasi tavır almaktan
kaçınan bir hareket tarzı izlenmektedir. Bunda Said-i Nursi’nin ‘Türkiye’de İslamın
hâkim olması için, ülke nüfusunun yüzde 50-60’ının dindar olması gerektiği’
yönündeki tespiti esas alınmaktadır.
Cemaat tarafından amaç, büyümek olarak belirlenmiştir. Bu amaç doğrultusunda
insan kaynağı olarak ‘gençler’, para ve lojistik kaynağı olarak ‘esnaflar’ hedef
alınmıştır. Cemaatin hedef aldığı gençlik kitlesi, idealizmin en güçlü olduğu 13-18
yaş arasındaki kesimdir.

136
Bu amacın gerçekleştirilmesi için askeriye, mülkiye, hukuk ve eğitim branşları,
cemaatin öncelikle kadrolaşmak istediği müesseseler olarak ortaya çıkmaktadır.
F.Gülen grubu belli bir süre sonra Türk toplumunun tamamını ifade eden cemiyete
dönüşmeyi gaye edinmektedir. Bunda Said-i Nursi’nin ‘çekirdekten bir ağacın
ortaya çıkabileceği’ benzetmesiyle, cemiyet sözüne atfettiği önem etken olmaktadır.

Yapılanması:
Burada Said-i Nursi’nin Nur talebelerinin yaptığı ‘Talebe-Arkadaş-Sempatizan’
şeklindeki sıralama önemli bir husus olarak ortaya çıkmaktadır.
Talebe: Bizzat cemaatin içerisinde olan kişi,
Arkadaş: Cemaat çıkarları doğrultusunda irtibat kurulan kişiler
Sempatizan: Cemaate müspet bakan kişileri tanımlamaktadır.
Sempatizan kitle, stratejinin iktidar aşamasında ortaya çıkabilecek muhtemel halk
reaksiyonuna sağlayacağı katkı itibariyle cemaat çalışmalarında önemli
konumdadır.
Öğrencilerin halledemeyeceği sorunları ‘semt imamları’ olarak tabir edilen
kişilere
İlettiği, ‘semt imamları’nın halledemediği sorunları ‘il imamı’ olarak bilinen
kişilere ilettiği, onların da halledemediği sorunları ‘bölge imamları’na ileterek
belli bir hiyerarşi içerisinde sorunları çözmeye çalıştıkları, cemaat içerisinde Altan
yukarıya doğru yetki bakımından yükselen bir hiyerarşik bir yapı olduğu,
Türkiye ve diğer ülkelerde; eğitim kurumlan başta olmak üzere açılan kurum ve
Kuruluşların koordinesini sağlamak ve bütün faaliyetlerini sürdürmek amacıyla
hiyerarşik olarak ülke, bölge, il semt, ev sorumlularının bulunduğu, bazı büyük
şirket ve vakıflara bağlı bölge ve il başkanlarının da yapılanmada etkili oldukları
anlaşılmaktadır.

Faaliyetleri:
-Faaliyetlerin ağırlıklı olarak legal kuruluş ve kurumlar vasıtasıyla yürütüldüğü,
-Dershaneler, özel kolejler, yurt ve öğrenci evleri ile gençliğe yönelik eğitim
faaliyetleri içerisinde bulundukları,
-Hem yurt içi hem de yurt dışında eğitim kurumları vasıtasıyla çeşitli dallarda
(ulusal-uluslar arası) başarılar sağlamak suretiyle eğim alanlarında kendi
propagandaların yaptıkları, bu şekilde eğitim kurumlarına halkın rağbet etmelerini
sağladıkları,
-Ülke genelinde çeşitli vakıflar-dernekler kurmak suretiyle faaliyetlerin yasal
zeminlerde ve kuruluşlarda toplamaya gayret ettikleri görülmektedir (Türkiye
Öğretmenler Vakfı, Akyazılı Orta ve Yüksek Öğretim Vakfı, Büyük Koyuncu Hizmet
Vakfı gibi),

137
-TV, radyo, dergi, gazete gibi iletişim alanındaki faaliyetlere ağırlık verildiği,
uluslararası ve ulusal bazda bu alanda birçok yayının bulunduğu (Samanyolu TV,
Zaman, Aksiyon, The Fountain, Burç-Dünya Radyo gibi),
-Finansal kaynakların ise gruba mensup şirketler ile basansı yayın alanında elde
edilen gelirler, okul, yurt ve pansiyonlardan istifade eden öğrenciler alınan
paralar, toplanan kurban derileri ve gruba ilgi duyan zengin iş adamlarının
desteklerinden sağladıkları,
-Anılan gruba mensup öğrencilerin çoğunlukla yurtlarda, yurt bulunmayan veya
yurt kapasitesi yeterli olmayan illerde ise öğrenci evi, dershane, ışık evi gibi
isimlerle anılan evlerde kaldıkları, bu yerlerde Kur’an ve ilmihal kitaplarının
yanında Said-i Nursi’nin ve Fethullah Gülen’in kitaplarını okudukları ve
kasetlerini izleyerek grubun görüşleri doğrultusunda eğitim aldıkları,
-Son yıllarda ise Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı tarafından organize edilen çeşitli
platformlarda Din - Devlet İlişkileri, Demokratik Hukuk Devleti, Birlikte Yaşama
Sanatı, Kültürlerarası Diyalog, İslam ve Laiklik gibi konuların işlendiği ve
platform sonrası hazırlanan sonuç bilgilerinin kamuoyuna sunulduğu
anlaşılmaktadır.
Cemaatin öğrenci faaliyetleri ve ticari faaliyetler olmak üzere iki tür faaliyeti
bulunmaktadır.
Öğrenci faaliyetleri: Öğrencilerin yiyecek, giyecek ve barınma ihtiyacını karşılama
şeklinde özetlenebilecek bu faaliyette cemaate mensup maddi durum zayıf ve uzak
illerden gelen öğrencilerin, kamuoyunda ‘Işık Evleri’ diye nitelendirilen öğrenci
evlerinde barındıkları, bu öğrencilerin ihtiyaçlarının maddi durumu iyi olan
cemaat mensupları veya cemaate sıcak bakan kişilerce karşılandığı,
Ticari faaliyetleri: Esnaf kesimi diye adlandırabileceğimiz ticari alandaki
faaliyetlerinin vakıflar, şirketler, basın-yayın ve finans alanında ağırlık kazandığı,
bu amaçla çeşitli meslek gruplarına hitap eden Hür, Aktif, Müteşebbis gibi
isimlerle çeşitli illerimizde dernekler kurulduğu, iş adamlarına yönelik diğer
yapılanmanın da merkezi İstanbul’da bulanan İş Hayatı Dayanışma Derneği
(İŞHAD) olduğu, bu vakıf ve şirketlerin çoğunun orta öğrenim okulları, üniversite
ve dershane açmak amacıyla kuruldukları tespit edilmiştir.

Işık Evleri:
Cemaate mensup ve maddi durumu zayıf, uzak illerden gelen öğrencilerin yiyecek,
giyecek ve barıma ihtiyaçlarının karşılandığı evlerdir.
Kamuoyunda ‘lşık Evleri’ diye nitelendirilen öğrenci evlerinde barınan
öğrencilerin ihtiyaçları, maddi durumu iyi olan cemaat mensupları veya cemaate
sıcak bakan kişilerce karşılanmaktadır. Bu evlerdeki çalışmalar bir disiplin
içerisinde sürdürülmekte ve barınanlara gizliliğe azami derecede riayet etmeleri ve
çevrelerini rahatsız edecek hareketlerden kaçınmaları öğütlenmektedir.

138
Şakird: Işık evlerinde kalan ve talebe-öğrenci manasına gelen erkek öğrenci,
Şakirde: Işık evlerinde kalan ve talebe-öğrenci manasına gelen bayan öğrenci,
Abi: Cemaate daha önceden katılan ve ışık evlerinde daha eski olan öğrenci,
Öğrenci Evi Sorumlusu (imam): Öğrenci evinde ‘abi’ diye bilinen en eski yaşça en
büyük olan ve bu evlerde kalan öğrencilerin tüm maddi ve manevi sorunları ile
ilgilenen ve ‘abi’ diye adlandırılan kişilerdir.
Öğrenci evlerinde Kur’an-ı Kerim, Fethullah Gülen’e ait kitaplar ile Said-i
Nursi’nin Nur Külliyatı olarak bilinen kitaplarının okunduğu yine Fethullah
Gülen’e ait sesli ve görüntülü vaiz kasetlerinin dinlendiği,
Bu evlerde barınan öğrencilerin ihtiyaçlarının özelikle o bölgede bulunan cemaat
Mensubu esnaf tarafından ( himmetli, bağışlayan, hayırsever kişi anlamına gelen)
‘Himmet’ adı altında ayni ve nakdi yardımlarla karşılandığı anlaşılmaktadır.

Dershaneler:
Her kesimden öğrenciye hizmet veren hazırlık dershanelerinde her sınıfın rehber
öğretmeninin bulunduğu, rehber öğretmenin ‘Ser Rehber’ (Rehberlerin Başı, Baş
Rehber) kişilere bağlı olarak faaliyet gösterdiği, rehber ve ser rehber
öğretmenlerin diğer devlet okullarında olduğu gibi öğrencilerin dersleri ve
üniversitede branş seçimi gibi sorunlarıyla ilgilendiği, ayrıca cemaatin görüşlerini
benimseyen kişilerin kurduğu vakıflar ve şirketler vasıtasıyla dünyanın değişik
ülkelerinde açılan okullarda ‘imam’ olarak adlandırılan kişilerin bulunduğu, bu
kişilerin öğrencilerin barınmadan beslenmeye, İslam dininin, Türk örf, adet,
gelenek ve göreneklerinin öğretilmesine kadar tüm sorunlarıyla ilgilendikleri, bu
kişilerin Türkiye içinde olduğu gibi hiyerarşik bir sistem içerisinde ülke imamına
bağlı oldukları anlaşılmıştır.
Grubun, tüm ülke çapında faaliyet gösterdiği gibi ülkemiz dışında da Orta
Asya’daki Türk Cumhuriyetleri başta olmak üzere Kore’den ABD’ye kadar bir çok
ülkeye eğitim temelindeki faaliyetlerini taşıdığı tespit edilmiştir.
Diğer yandan anılan grubun,1990’lı yıllarda kendileri tarafından şeffaflaşma
olarak nitelenen kamuoyuna açılma çabaları doğrultusunda, aynı döneme
rastlayan siyasi radikal İslamcı unsurların söylemlerinin, laik-demokrat kitlede
yarattığı olumsuz İslami imajı değiştirmeye yönelik olarak, uzlaşma ve diyalog
motiflerini sıkça kullanarak, bu kesimlerden farklı, ‘ılımlı bir İslami görüşü’ temsil
ettiği izlenimini vermeye çalıştığı gözlemlenmekte olup, söz konusu grubun
günümüze kadar silahlı herhangi bir faaliyetine rastlanılmamıştır.”

30 yıl arayla yine Ecevit affıyla kurtuldu

Kendisi de, ardında cemaatçilerin arandığı bir “seks kaseti komplosuyla” önce
görevini, sonra da tüm itibarını yitirecek olan Nuh Mete Yüksel’in hazırladığı

139
iddianame, neredeyse Saral ve Ak ekibinin kaleminden çıkmış gibiydi. Telekulak
davasının sanıkları olan bu polis müdürlerinin yaptığı çalışma sırasında kendilerine
gönderilen rapor ve tutanaklardan yola çıkılarak hazırlanan iddianameyle ilgili dava
16 Ekim 2000’de görülmeye başlandı. Yaklaşık 2,5 yıl sürdükten sonra da 10 Mart
2003’te sonuçlandı. 1971 darbesinden sonra 3 yıl ceza almışken 7 ay sonra Ecevit
hükümetinin çıkardığı afla özgürlüğüne kavuşan Gülen, bu kez de Rahşan Affı
olarak bilinen 2000 yılı Aralık ayında çıkarılan 4616 sayılı Af Yasası uyarınca,
aynı suçun 5 yıl içinde tekrar işlenmemesi koşuluyla davası kesin hükme
bağlanmadan ertelenerek kurtuldu. Daha sonra 2006 yılında Gülen’in avukatları, 3
yıl önce Türk Ceza Kanunu ile Terörle Mücadele Kanunu’nda yapılan değişiklik
üzerine müvekkillerinin yargılandığı suçun unsurlarının değiştiği ve beraat karaı
verilmesi gerektiği iddiasıyla 7 Mart 2006’da yeniden yargılanma talebinde
bulununca dava yeniden ancak DGM’lerin kapatılıp yerine ikame edilen Ağır Ceza
Mahkemesi’nde görülmeye başlandı.

Yeniden yargılamayı AB, beraati emniyet sağladı

Yeniden yargılama yolunu açan ise AB’ye uyum sürecinde 2003’de 3713 sayılı
Terörle Mücadele Kanunu’nun 1. maddesinde yapılan değişiklikle terör örgütü
tanımına cürüm işleme ve silahlı eylem şartı getirildi. Yeni yasaya göre terör
suçlarında sadece kasıt değil, cebir ve şiddet unsurunun da bulunması şart
koşulmuştu. Avukatların yeniden yargılama isteğinin gerekçesi de müvekklilerinin
“şiddet ve cebir” kullandığına ilişkin hiçbir delilin olmamasıydı. Yeniden başlayan
ve Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen dava 2 ay sonra 5 Mayıs 2006’da
sonuçlandı. Savcı Salim Demirci’nin ceza verilmesi yönündeki talebine karşın
mahkeme heyeti Gülen hakkında, TMK uyarınca suçun oluşmadığı hükmüne
vararak beraat kararı vermişti. Yargıtay 9. Ceza Dairesi de 5 Mart 2008’de beraat
karanını onamıştı.
Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsvacılığı, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin TMK
kapsamında verdiği beraat kararına itiraz etti. Savcılık davanının TMK kapsamında
değil TCK 765 sayılı TCK’nın 313/2-4 maddesine göre cürüm işlemek için
teşekkül oluşturmak suçuna göre bakılmasını istedi. Savcılık, Gülen’in Türkiye’de
mevcut Anayasal düzeni değiştirmek ve laiklik ilkesini de kaldırarak, yerine şeriat
esaslarına dayalı devlet kurmak amacında olduğunu iddia ediyordu. Bunun için de
aşamaları, tebliğ, cemaat ve cihat temelinde, yurt içinde ve dışında dershane, okul,
üniversite, yurt, hazırlık kursları ve kurduğu şirketler aracılığıyla eğitimli bir kadro
ve ekonomik bir güç oluşturarak, yönetimde teşkilatlanmayı, devlet idaresini ele
geçirmeyi hedeflediğini öne sürdüğü Fethullah Gülen’in yurt dışına çıktığı 21 Mart
1999 tarihinden sonra da aynı amaç doğrultusunda faaliyetlerini sürdürerek,
teşekkülün varlığını koruduğunu iddia etti. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nda

140
bu itiraz oy çokluğuyla reddedilerek beraat kararı kesinleşmiş oldu. Beraat
kararının çıkmasında, Emniyet’in Fethullah Gülen cemaati hakkında verdiği “terör
örgütü değil” denilen bilgi notun da etkisi büyüktü. Gülen’in avukatları yeniden
yargılanma başvurusunu yapmadan önce 24 Şubat 2006’da Bilgi Edinme Yasası
kapsamında Emniyet Genel Müdürlüğü’ne başvurarak, Fethullah Gülen ve
cematine ilişkin bazı sorular sormuş ve yanıtları da resmi olarak verilmişti.
Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Ramazan Er imzasıyla 3 Mart 2006’da verilen
ve Gülen’in beraat etmesine büyük katkısı olan yanıtta şöyle yazıyordu: “Fethullah
Gülen’in üyesi olduğu veya olmadığı halde kendisiyle ilişkilendirilen vakıf, dernek,
eğitim kurumları ve sair kuruluşlar ile tüzel kişilerin TMK 1. madde kapsamında
bir örgüt olmadıkları, cebir ve şiddet kullanarak terör yöntemlerine başvurmak
suretiyle Anayasal düzeni değiştirmek amacını gerçekleştirmek için bir araya
geldiklerine ve eylemde bulunduklarına dair bir bilgi ve belgeye
rastlanılmadığından sözü edilen kişi ve kuruluşlar TMK kapsamında
değerlendirilmemektedir.”

Kuşkulu tesadüfler zinciri

Gazeteci Saygı Öztürk, o dönem çalıştığı Star Gazetesinde, “Savaş Baltaları”


başlıklı ilginç bir yazı kaleme almıştı79. 2010 yılında çıkardığı, “Okyanus
Ötesindeki Vaiz” isimli kitabında da yer verdiği bu olay Gülen’in yargılandığı
davaya ilişkin ilginç “tesadüflere” kuşkuyla yaklaşıyordu. Öztürk yazısında, Saral
ve ekibinin yürüttüğü soruşturmada Ankara DGM’ye ilk suç duyurusunun 21 Nisan
1999’da yapıldığını belirterek kuşkuyla baktığı tesadüfleri şöyle anlatıyordu: “Bazı
suçların affını öngören tasarı 18 Nisan’dan önce işlenmiş suçları kapsamasına
rağmen, bu daha sonra 23 Nisan’a uzatıldı. Yani Fethullah Hoca peşinen yırttı.
Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral, yardımcısı Osman Ak ve gizli çalışmayı
yürüten diğer görevliler 8 Haziran’da (1999) görevden alındı. Rastlantıya bakın,
Fethullah Gülen’e devlet tarafından verilen koruma görevlisi Başkomiserin
Amerika’daki görev süresi de 12 Haziran’da bir ay uzatıldı. Bakıyorsunuz bir
yandan Fethullah Gülen grubu ile ilgili çok gizli çalışmalar yürütülüyor,
araştırmalar yapılıyor, bir yandan da devletin Amerika’da bile Fethullah Gülen’i
koruduğu ortaya çıkıyor. Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral ve ekibini ‘yok
etmek’ için ciddi bir planın uygulamaya konulduğu ortaya çıkıyor. Emniyet
örgütüne de açık açık ‘Fethullah Hoca’ya uzanan eller kırılır’ mesajı veriliyor olsa
gerek.”
Öztürk bu kuşkusunda haklı mı bunu bilenlerin açıklaması gerek ama bizce de bu
tesadüfler zinciri çok ilginç. Şöyle ki; 13 Mart 1999’da Gülen cemaatine bağlı

79
Star Gazetesi, 26 Eylül 1999

141
İzmir’deki Işık Evleri’nde iki askeri okul öğrencisinin yakalanmasıyla bunu
“orduya sızma girişimi” olarak değerlendiren TSK’nin sert tepkisini çeken Gülen’le
ilgili Ankara Emniyet Müdürü Saral ve ekibi de yürüttükleri çalışma sonunda
düzenledikleri raporun ilk bölümünü 18 Mart 1999’da İDB ve Teftiş Kurulu
Başkanlığı’na gönderdi. Raporda Gülen grubunun Emniyet içindeki örgütlenmesi
ve yurtçapında yürüttüğü faaliyetler anlatılarak konunun DGM kapsamına girip
girmediğinin araştırıldığı belirtiliyiordu. Elbette ki raporun gönderildiğinden haberi
olan ve DGM’ye de intikal ettirileceğinden kuşkusu olmayan Gülen, 21 Mart
1999’da tedavi amacıyla ABD’ye hicret etti. 16 Nisan 1999’da ise yürütülen
soruşturmanın ikinci raporuyla birlikte Emniyet içinde cemaatle bağlantılı oldukları
öne sürülen polislerin listesi de yine İDB ve Teftiş Kurulu Başkanlığı’na
gönderildi. 21 Nisan 1999’da bu iki rapordaki bilgiler Ankarak DGM
Başsavcılığı’na iletildi. İşte bu aşamadan sonra, Gülen’in yargılandığı davaya
ilişkin en önemli değişiklikte gerçekleştirilerek daha önce 18 Nisan 1999’la
sınırlanan ve Rahşan Affı olarak bilinen 4616 sayılı Şartla Salıverilme Yasası’nın
sınırlandırıldığı tarih 23 Nisan’a çekildi. Saral ekibi 5 Mayıs 1999’da o güne dek
yaptıkları tüm çalışmaları içeren bir raporu toplu olarak Teftiş Kurulu
Başkanlığı’na gönderdi. Zaten aynı günlerde patlak veren Telekulak skandalı
nedeniyle de Saral ve Ak ekibi görevlerinden alınacaktı.

Ergenekon sanığı Saçan cemaati araştırmak istedi

Hicret ettiği ABD’de yaşayan ve tutuksuz yargılanan Fethullah Gülen’in davasının


sürdüğü günlerde, Cevdet Saral’ların hazırladığı garip liste nedeniyle adı
Fethullahçı’ya çıkmış bir polis müdürü 16 Temmuz 2001’de İstanbul DGM’ye
başvurarak, planladığı büyük bir operasyon için izin istiyordu. Kaderin garip
cilvesi, kendisine Fethullahçı denmişken, 2008’de kendisini Ergenekon sanığı
olarak bulan ve bir süre cezaevinde yatan bu polis İstanbul Organize Suçlarla
Mücadele Şubesi Müdürü Adil Serdar Saçan’dı. Dönemin İstanbul DGM
Başsavcısı Aykut Engin Cengiz, Saçan’ın talebi üzerine 23 Temmuz 2001’de
operasyona izin verdi. Saçan’ın yürütmek istediği operasyonda Fethullah Gülen’le
ilgiliydi. İstanbul’da yaptığı başarılı çete operasyonlarının yanı sıra hakkındaki
işkence idiaları da bulunan Adil Serdar Saçan, emniyet ve askeri bürokrasiden, iş
dünyasına dek Fethullah Gülen ve cemaatinin oluşturduğu iddia edilen “silahsız
terör örgütü”nü ortaya çıkarmayı kafasına koymuştu. Ama iddiasına göre bu
operasyon da yine bizzat Emniyet içindeki Fethulahçı istihbaratçı çetesi tarafından
engellenecekti. Adil Serdar Saçan bu iddiasını İstanbul DGM Başsavcılığı’na
yazdığı bir yazı ile de resmi hale getirmişti.
İstanbul KOM Şube Müdürü olarak 16 Temmuz 2001’de DGM Başsavcılığı’na
gönderdiği, B05.1.EGM.4.30.00.16.Opr..Br2001/585 sayılı yazısının konu kısmına

142
“Fethullah Gülen ve Grubu” yazan Saçan operasyon yapma nedenini şöyle
açıklıyordu:
“Şubemiz görevlilerince yapılan çalışmalar neticesinde ülkemizde Fethullah Gülen
grubu olarak bilinen silahsız terör örgütünün özellikle İstanbul ilinde yoğun
faaliyetlerde bulunduğu, ülke genelinde maiyet adı altında 350 kişiden oluşan bir
gruplarının olduğu bunun altında ana mütevelli heyet, bunun altında da mütevelli
heyet olduğu tüm oluşumların başında baş imam olarak Fethullah Gülen’in
bulunduğu, İçlerinde,
Bölge İmamı------ (Serrehber Talebe sorumlusu)
(Yurt Müdürü)
↓↓↓↓↓
Esnaf İmamı
↓↓↓↓↓
Mıntıka İmamı
↓↓↓↓↓
Küçük Esnaf İmamı, olarak yapılandığı
Ayrıca Yüksek İstişare Konseyi (Ayda bir toplanır), Bölge İstişare (ayda bir
toplanır) konseylerinin oluşturulduğu, Bölge İstişare konseyinin altında bölge
sorumluları, semt sorumluları (15 günde bir toplanır), ev sorumluları (ayda bir
toplanır) oluşturulduğu, İstanbul ili imamı A.K. olduğu, 4 bölgeye ayrılan
İstanbul’da,
1- Suriçi Bölge imamı C.K.
2- Şirinevler Bölge İmamı A., S., O. T.
3- Gaziosmanpaşa, Esenler, Bayrampaşa bölge imamını Süleyman….
4- Anadolu yakası bölge imamı H.B. (Aynı zamanda il imam yardımcısı) oldukları
H.B.’nin yardımcılığını F. Ö.’nün yaptığı, şahsın Kartal, Maltepe, Altunizade FEM
dershanelerinde tarih derslerine girdiği, bu hiyerarşik yapılanmada finansal
sorumlunun İ.K. olduğu bu gruba bağlı müesseselerin Asya Finans, Yeni Limit
Dergisi, Feza Basımevi, Işık Yayınları, Nil A.Ş., Zaman Gazetesi, Samanyolu TV,
Burç Film, Dünya Film olduğu;(isimler rumuz olacak – Ahmet Şık notu)
Ayrıca Akyazı Vakfı, Marmara Eğitim ve Kültür Vakfı, Kılıçaslan Vakfı,
Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı, Yamanlar Koleji, FEM Dershanelerinin de Gülen
grubuna ait olduğu;
Anılan grubun, İstanbul merkezli olmak üzere esnaf, mıntıka, küçük esnaf, askerler,
polisler, diğer kamu görevlileri imamlarıyla üyelerinden her ay belirli miktarda
para topladıkları, bu paraları bölge imamı vasıtasıyla finans sorumlularına
iletildiği, paraların özellikle istihbarat şubesinde görevli mensuplarınca resmi
arabalarla nakledildiği para vermeyen ya da gruptan ayrılmak isteyenlerin
mensuplarının gerek özel yaşamları ile ilgili oluşturulan arşiv sayesinde şantaj
yapmak suretiyle korkutularak, gerekse tehdit yoluyla sindirilerek grupta

143
kalmalarının veya para vermelerin sağlandığı, özellikle İstihbarat Dairesi
Başkanlığı ve önemli illerin İstihbarat Şube Müdürlükleri ile Narkotik, Mali ve
Organize Şuçlarla Mücadele Şube müdürlükleri teknik takip birimlerini ellerine
geçirdikleri, bu yolla düşman addettikleri kişiler hakkında arşiv çalışması yaparak
bunu muhtemelen gazetesi arşivinde sakladıkları, grubun asıl amacının başlangıçta
silahsız mensupları vasıtasıyla T.C. devletinin üç temel gücü olan yasama, yürütme
ve yargı erklerine gizlice sızmak ve devlet rejimini değiştirerek dini esaslara dayalı
Said-İ Nursi düşünceleri temelinde bir Kürt-İslam devleti kurmak olduğu yönünde
ciddi istihbari bilgiler edinilmiştir.”
Saçan aynı gün İstanbul DGM Başsavcılığı’na da bir yazı yazarak cemaatle ilintili
olduğunu iddia ettiği Asya Finans Kurumuyla ilgili de bir çalışma yapma talebinde
bulunuyordu. B.05.1.EGM.4.34.00.16.Opr.Br.2001/585 sayılı Asya Finans konulu
talep yazısında Saçan şöyle deniyordu: “DGM Cumhuriyet Başsavcılığının şifahi
talimatlarında, Asya Finans isimli finans kurumunun halka yüksek faiz karşılığı
krediler verdiği ve geri ödemeleri temin etmek için silahlı çete oluşturmak suretiyle
zor kullanma ve tehdit yolu ile para tahsilatı yaptıkları bildirilmiş; şubemiz
görevlilerince yapılan istihbari çalışmalar neticesinde konunun doğruluğunu teyit
eder nitelikte bilgiler elde edildiğinden, 4422 sayılı kanununu 1. ve yine 4422 sayılı
kanunun 6. Maddesi uyarınca proje çalışma grubu oluşturulması hususunda
gerekli talimatın verilmesini delaletlerinizle arz ederim.”

“Cemaatçi polisler soruşturmayı engelliyor”

Saçan, 1991’de İDB’de görevliyken Emniyet içindeki irticai yapılanmayla ilgili


yürütülen soruşturmada, konuyla ilgisi olmamasına karşın cemaatçi polislerin
girişimleriyle görevden alınanlar arasındaydı. Aynı şekilde, milli görüş çizgisinde
olduğu bilinen Mustafa Gülcü de görevden alınmıştı. Kendilerine yönelik
komployu öğrenen ve cemaatin iç işleyişini bilen Saçan ve Gülcü intikam
arayışındaydı. Bu nedenle de Saçan hiçbir ilerleme kaydedemeyeceği Gülen
cemaati soruşturmasını başlatmıştı. Elindeki bilgiler ışığında, telefon dinlemeler de
dâhil olmak üzere operasyon yapmak isteyen Saçan’ın istediği izin, İstanbul DGM
Başsavcısı Aykut Engin Cengiz tarafından birkaç gün sonra 23 Temuz 2001’de
verilir, Hatta Bekir Raif Aldemir de savcı olarak görevlendirilir. Ancak Saçan ne
kadar uğraşsa da bir türlü sonuç alamaz. Bir adım öteye gidememiştir. Bir yıl sonra,
10 Temmuz 2002’de İstanbul DGM Başsavcısı Cengiz’e bir yazı gönderen Saçan,
Fethullah Gülen ve grubuna yönelik operasyonda ilerleme sağlanamadığını belirtip,
soruşturmanın başka bir birime verilmesini talep ediyordu. Saçan soruşturmanın
ilerlememesinin nedeninin de bizzat Emniyet İDB ve İstanbul İstihbarat Şubesi
içindeki Fethullahçı polis örgütlenmesi olduğunu iddia ediyordu:

144
“Çalışma izni alındığı 23.07.2001 tarihinden itibaren birkaç defa ilgili grubun
izlenmesi için takip ve tarassut faaliyeti icra edilmeye çalışılmış ve inanılmaz baskı
ve engellemelerle karşılaşılmıştır. Örneğin A. K.’nin ikameti tespit edilmeye
çalışılmış, ancak bunun duyulması üzerine bizzat tarafıma konunun ne olduğunun
öğrenilmesi için ilin en üst düzey yöneticilerinden baskı uygulanmıştır (O tarihte
İstanbul Valisi Erol Çakır’dı). Fethullah Gülen grubunun Emniyet içindeki
etkinliği, özellikle İstihbarat Şube Müdürlüğü ve Daire Başkanlığının teknik takip
birimlerinde odaklanmaktadır. Bu nedenle ilgili birimlerden habersiz dinleme ve
izleme faaliyetlerinde bulunulması başlangıçta planlanmış ancak 30.10.2001 tarihli
talimatnamenin bentlerine göre bu birimlerden habersiz, yargı kararı da olsa
teknik takip ya da izleme faaliyetlerinin yapılması imkânsız hale getirilmiştir. Bu
talimatnamenin de esasen bu grubun girişimleriyle çıkartıldığı kanaati tarafımızda
mevcuttur. Yine 2001 yılında yapılan idari düzenlemelerle80 İstanbul ilinde özellikle
GSM dinlemeleri İstihbarat ve KOM Daire Başkanlıkları üzerinden yapması
zorunluluğu getirilmiş, böylece tarafımızdan alınan dinleme kararlarının İstihbarat
ve KOM Daire Başkanlıklarınca kontrol edildiği hatta 4422 sayılı yasaya aykırı
olarak adı geçen daire başkanlıklarınca dinlenilmesi olanağı sağlanmıştır.
Yukarıda açıklanan sebeplerden dolayı Şube müdürlüğümüzce verilen görevin
bugüne kadar yerine getirilmesinin olanaksız olduğu kanaati hâsıl olmuştur. Bu
nedenle ilgili çalışmanın yerine getirilmesi için teknik takip ve tarassut
faaliyetlerinde bulunmak üzere uygun göreceğiniz Emniyet dışı birimlere talimat
verilmesi ve operasyonun bu birimlerin desteğinde Şube Müdürlüğümüzce
yapılması için gerekli görüş ve talimatlarınızı arz ederim.”

Komplo kurulacak iddiası

Adil Serdar Saçan bu yazısından kısa bir süre sonra 10 Temmuz 2002’de yine
İstanbul DGM Başsavcısı Aykut Cengiz Engin, Ankara DGM Başsavcılığı ve
Genelkurmay İstihbarat Başkanlığı’na aynı içerikli bir yazı gönderdi. Yazıda
Fethullahçılarla ilgili başlatılan proje çalışma grubundan bahsedildikten sonra,
“Ancak Fethullahçı grubun ileri gelenlerinin örgüt lideri Fethullah Gülen’in
talimatıyla almış oldukları karar gereği önümüzdeki günlerde, bu grubun emniyet
içerisindeki işbirlikçileri ile birlikte eski Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral
Atilla Ateş, eski 2. Ordu Komutanı Orgeneral Kemal Yavuz, Genelkurmay Adli
Müşaviri Tümgeneral Erdal Şenel, Askeri Yargıtay üyesi Albay Tanju Güvendiren,

80
Telefon dinlemelerdeki keyfiliği önlemek ve Telekulak skandalının tekrarlanmaması için tedbir
niteliğinde bir yasal düzenleme yapılmıştı. Her ilin şube müdürünün herhangi bir yargı kararı alıp,
merkezi denetim olmadan dinleme yapması büyük sorunlar yaratacaktı. Bu nedenle Saadettin Tantan’ın
İçişleri Bakanlığı döneminde çıkartılan yasayla yetki ve düzenleme amacı güdülmüştü.

145
Ankara 2 Nolu DGM Başkanı Hüseyin Eken, Ankara 2 Nolu DGM üyesi Yunus
Kayrabıyıkoğlu ve Ankara DGM Başsavcısı Nuh Mete Yüksel’e karşı devletin
çeşitli makamlarıyla, basın ve yayın organlarına isimsiz ve asılsız ihbar mektupları
gönderecekleri, ayrıca şantaj amaçlı olarak hazırlanmış montaj kasetlerin
televizyon ve basın kurumlarına gönderilerek yukarıda adı geçen devlet
görevlilerinin karalanması, sindirilmesi yoluyla görevlerinden uzaklaştırmya
çalıştıkları, X şahıs ile yapılan görüşme sonucu tespit edilmiştir” deniliyor,
iddiaları dile getiren ve X koduyla anılan muhbirin ifadesine ilişkin tutanakla
birlikte gönderiliyordu.
Aslında böyle bir ihbar ya da herhangi bir bilgi yoktu. Seks kasedi skandalı
nedeniyle görevden alınacağı önceden öğrenilen DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel’i
kurtarma planının bir parçası olarak, üst düzey bir askeri yetkilinin girişimiyle bu
düzmece olduğu düşünülen ihbar devreye sokulmuştu. Saçan’ın belirttiği konuya
ilişkin bir rapor düzenlenmesi önce Ankara’da İDB’de üst düzey bir görevliye
teklif edilmişti. Ancak teklifin reddedilmesi üzerine amaçlarını gerçekleştirmek için
iddiaya göre Adil Serdar Saçan’a bu düzmece yazı yazdırılmıştı. Teklifi kabul
etmeyen İDB’de görevli üst düzey emniyetçi ise görevden alınmıştı.
Saçan’ın gönderdiği bu yazıya İstanbul Başsavcısı Aykut Cengiz Engin’den 26
Temmuz 2002’de gelen yanıtta ise Gülen cemaatine ilişkin proje çalışma grubunun
takip ettiği olayla ilgili Ankara DGM Başsavcılığı’nın soruşturma yürüttüğü ve
ilgili kolluk kuvveti olarak da Ankara İl Jandarma Komutanlığı’nın tayin edildiği
belirtiliyor ve çalışma sonunda elde edilecek delillerin İstanbul KOM Şube
Müdürlüğü’nün yürüttüğü tahkikatta elde edilecek bulgularla birleştirileceği
anlatılıyordu. Saçan’ın aralarında askerler ve yargı mensupların bulunduğu bazı
kamu görevlilerine ilişkin komplo kurulacağına ilişkin yazısına da, iddia edilen
faaliyetlerle ilgili tespitler yapıldığı takdirde bu belge ve delillerin de ön çalışma
evrakına eklenerek ilgili savcı olan Bekir Raif Aldemir’e iletilmesi isteniyordu.

Polisler Fethullahçı, jandarma dinlesin

Saçan’ın, Ergenekon’un delil klasörleri arasında yer alan bu konuyla ilgili son
yazısı ise, Fethullah Gülen hakkında dava açan dönemin Ankara DGM Savcısı Nuh
Mete Yüksel’e gönderdiği yardım talep eden başvurusuydu. Saçan, İstanbul
Emniyeti’nde “Fethullah Gülen Cemaatiyle ilgili Proje Çalışma Grubu”
oluşturulduğunu anlattığı yazısında Savcı Yüksel’e, “Bu grubun emniyet ve
özellikle de İstihbarat ile Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire
Başkanlıklarında yuvalanmış işbirlikçileri nedeniyle çalışmalar
neticelendirilememiş ve GSM telefon udinlemelerine ancak Ankara’da bulunan bu
daire başkanlıkları aracılığıyla yapıldığından, çalışmaların gizliliği ortadan
kalktığı ve bu gruba yönelik telefonların iletişimlerinin tespitinin Ankara İl

146
Jandarma Komutanlığı’nca yürütüleceği bildirildiğinden, yukarıda bahsedildiği
üzere bu örgütün emniyet içindeki uzantıları ile yine bu şahıslarla irtibatlı olan
Zaman Gazetesi İstanbul Haber İstihbarat Müdürü F. M. isimli şahsın telefonları
aşağıda belirtilmiş olup gereğini arz ederim” diyordu.
Saçan’ın, gazeteci F. M. dışında telefon numaralarını vererek jandarmanın
dinlenmesini istediği kişiler ise Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı (TİB)
Teknik Daire Başkanı B. A., istihbaratçı emniyet müdürlerinden N. E. ile Zaman
gazetesinin yazarı S. U. ile soyadı belirtilmeyen Coşkun isimli bir kişiydi.

Saçan’a neler oldu?

Burada ilginç bir ayrıntının altını çizmek gerekiyor. Adil Serdar Saçan’ın İstanbul
ve Ankara DGM Başsavcılığı ile Genelkurmay İstihbarat Başkanlığı’na gönderdiği
ve bazı rütbeli askerler ile yargı mensuplarına komplo düzenleneceğini öne sürdüğü
“düzmece” yazının tarihi 10 Temmuz 2002’ydi. İlginçtir Saçan’ın yazısında adları
bulunan askerlerden Atilla Ateş dışındakilerin hepsi Ergenekon sanığı olurken,
Ankara DGM Başsavcısı Nuh Mete Yüksel ise gizli kamerayla çekiymiş seks kaseti
görüntülerinden sonra aldığı kınama cezasıyla DGM’ye veda etmişti. Ergenekon
soruşturmalarından 5 yıl önce Fethulahçılarla ilgili soruşturma yapmaya kalkan
Adil Serdar Saçan da, Fethullahçılara karşı mücadaleye girişen herkesin başına bir
bela açıldığı gibi kendini bu davanın sanıkları arasında buldu. Yargılaması
sırasında mahkemede yaptığı savunmasında81 Saçan yürütmek istediği ancak sonuç
alamadığı tahkikatın yukarıda yer vermediğimiz ayrıntılarını özetle şöyle
anlatıyordu:
“Haziran 2001’de Hasan Özdemir yeniden İstanbul Emniyet Müdürü oldu. Bir gün
makamına çıkarak Emniyet Örgütü içerisindeki Fethullahçı yapının çok tehlikeli
bir hal almaya başladığını anlattım ve bu konuda özellikle İstihbarat Şubesinde
örgütlenme olduğunu bildirdim. Hasan Özdemir bu olayı fazla önemsemedi ve
birkaç amiri istihbarattan başka birimlere atadı. Hatırladığım kadarıyla bunlardan
biriside H. Ü. Y.’dır. Hasan Özdemir’e bu durumu anlatmadan önce elemanlarım
vasıtasıyla yaptırdığım araştırma sonucunda Fethullahçı örgütlenmenin güçlenerek
tehlikeli hale geldiğini tespit ettim ve DGM Başsavcısı Aykut Cengiz Engin’den
çalışma talep ettim. İzin verildi ancak çalışma başladığı gibi fiilen bitti. Başta İl
Valisi Erol Çakır’ın dönemin Başbakan Yardımcısı’nın talimatıyla tarafıma yaptığı
baskılar olmak üzere Emniyet örgütünde mevzilenmiş tüm cemaat mensuplarının
müthiş direnişleriyle çalışma akamete uğratılmıştır. Ne yazık ki bu direnişte
müdürü olduğum şube içerisindeki o tarihte bu durumlarını bilmediğim cemaat
mensupları gizliden gizliye başı çekti ve çalışma için yazılan yazılara emrimle ‘çok

81
http://www.celalulgen.av.tr/savunma/Savunma.pdf

147
gizli’ kaşesi vurulduğu halde aynı gün izin aldığımız deşifre oldu. Hasan Özdemir
beni çağırarak ‘A. K. kim? Başbakan Yardımcısı Mesut Bey aradı. Hakkında
çalışma mı yapıyorsunuz?’ diye sordu. Çalışmanın sızdığı ortadaydı. ‘Hayır,
yapmıyoruz’diyerek çıktım. Bu nedenle çalışmayı durdurup biraz soğutmak istedim.
Arada başsavcıya sözlü olarak durumu anlattım. Etrafımız öyle bir sarılmıştı ki
etrafımız, bu gruba operasyon yapmanın olanaksız olduğunu fark ettim... Temmuz
2001’de ön çalışma İznini DGM’den aldığım an Emniyet örgütü içerisindeki ve
birçoğunu ne yazık ki sonradan öğrendiğim Organize Suçlar Şubesi’nde emrimde
çalışan görevliler sayesinde tüm Fethullahçılar olaydan haberdar oldular. Zaten
iki ya da üç gün sonra daha önce anlattığım vali ve emniyet müdürü müdahaleleri
geldi. Bu izin ve Emniyet Müdürü Hasan Özdemir’e Fethullahçı örgütlenmenin
boyutunu anlatmam üzerine yaptığı birkaç tayin nedeniyle İstihbarat Şube
Müdürlüğünde görevli çok sayıda Fethullahçı amir, şube içerisinde bir toplantı
yaparak benden intikam alacaklarına dair yemin etmişlerdir. Bu yeminleri orada
çalışan ve Fethullahçı olmayan ve yine şubemdeki bazı amirlerce bana bildirildi.
Beni 2001 yılı Temmuz ayından itibaren büyük düşman ilan ettiler ve gerçekten de
intikamlarını aldılar. Fethullahçılar, izin yazısını aldığım an Veli Küçük’le ve
Sedat Peker’le ilişkili olduğum dedikodularını yaymaya başladılar. Bugünkü adıyla
Ergenekoncuydum…”

“Fethullahçı polisler suç üretiyor”

Saçan, DGM’den Fethullahçılara ilişkin yürüteceği soruşturmanın izinin


alınmasından sonra İstanbul Emniyet Müdürlüğü İstihbarat Şube Müdürlüğü’ndeki
Fethullahçı kadroların müdürü olduğu KOM Şubesine boykot uyguladığını hatta
ortak çalışmalar hakkında bile hiç bir bilgi ve belge vermemeye başladıklarını da
savunmasında dile getirdi. Kendisi hakkında internet üzerinden elektronik posta ve
karalama yazılarının dolaşıma sokulduğunu anlatan Saçan, cemaatle ilintili basın
organlarında hakkında olumsuz haberler yayımlanıp, birçok ihbar telefonu ve
isimsiz imzasız ihbar mektuplarının ilgili makamlara yollandığını da söyledi.
Özellikle Ergenekon soruşturmalarında çok sık başvurulan bir yöntem olan isimsiz
ihbar telefonları ve mektupları ile elektronik postaların Fethullahçı polisler
tarafından yönlendirilen ve kontrol edilen tüm operasyonlarda kullanıldığını öne
süren Saçan, “Hâkim oldukları İstihbarat ve Organize Suçlar birimlerinde yasal
olmayan yollardan dinleme yapıp izledikleri hedefleri hakkında istedikleri suçu
yaratabilecek ve bu suçla teknik dinleme ve izlemeleri uyumlu hale getirebilecek
düzenleme yapabilmektedirler. Böylece diledikleri suç malzemelerini hedef şahısta
bulabilecek ortamı hazırladıktan sonra yaptıkları soruşturmayı yasal hale
dönüştürmektedirler. Yani önce yasal olmayan yollardan suç ve delil ihdas edip
sonra ihbarlarla konu kendilerine yeni intikal etmiş gibi işleme başlamakta,

148
savcılık ve mahkemeleri de aldatmakta ve inandırmaktadırlar” diyordu. Saçan
bunun örneğinin de kendi başına geldiğini şöyle anlatıyordu:
“Bu iddialarıma somut örnek yargılandığım Ergenekon iddianamesine de konu
olan Duyu-San Ltd. Şirketi baskınında görülecektir. Babasını tanıdığım bir tiner
bağımlısı çocuk, Organize Suçlar Şube Müdürü Ayhan Buran ve Organize ile
İstihbarat Şubelerinden sorumlu Müdür Yardımcısı tarafından kullanılarak,
babasının işyerinin El Kaide Bomba İmalâthanesi olduğuna dair telefon ihbarı
yaptırılmış, bu ihbar üzerine düzenekten habersiz bir Terörle Mücadele Şube Ekibi
ihbarda geçen işyerine gidip ihbarın asılsız olduğuna dair bir rapor tutmuştur. Bu
rapora rağmen sanki oraya hiç gidilmemiş gibi DGM Savcılığından ihbar tutanağı
esas alınarak arama kararı alması istenmiş ve DGM Hâkimince ‘El Kaide
örgütünün bomba imalathanesinin aranması için’ yasal arama izni verilmiş bunun
üzerine ertesi gün aynı yere onlarca polisle gidilip bomba imalathanesi yerine
‘Organize Suçlar Şube Müdürü olduğum döneme ait binlerce sayfa, evrak, kaset
sureti vs’ bulunmuştur. Olay tarafımızdan tek tek tespit edilip savcılığa başvuru
yapılmıştır. Bu yüzden dönemin Organize Suçlar Şube Müdürü A. B. adli görevi
kötüye kullanmak ve adli mercileri yanıltmaktan halen Fatih 5. Asliye Ceza
Mahkemesi’nde yargılanmaktadır. Ancak bu operasyon nedeniyle hem meslekten
çıkartıldım, hem adli ceza aldım…”

Saçan’ın dikkat çektiği tesadüfler

Saçan savunmasında, Fethullahçı örgütleneminin merkezi olarak görülen Emniyet


teşkilatındaki birtakım tesadüfler zincirine de vurgu yapmıştı. Kendisinin de bizzat
tanık olduğunu söylediği emniyetteki cemaat ögütlenmesinin 1978’lerde özellikle
polis okulları, polis koleji ve akademisinde faal halde bulunduğunu belirten Saçan
şöyle diyordu: “Başlangıçta eğitim, personel, okullar gibi geri plandaki birimlerde
sonraları, İstihbarat Daire Başkanlığı ki orada çalıştığım 1988-91 döneminde
müthiş örgütlüydüler, Kaçakçılık, Terörle Mücadele, Asayiş Daire Başkanlığı ve
ilgili il birimlerinde yaygın ve etkili olarak örgütlendiler. Yurtdışına gidişler ve
yurtdışı eğitim kurslarında liyakat cemaate mensubiyetle ölçülmekteydi... Bu
arkadaşlarımız genelde mülayim, dindar, kimseye bir zarar vermeyen sessiz,
ağırbaşlı, dürüst yapıdaydılar. Gün geçtikçe emniyet örgütünde ciddi anlamda
güçlendiklerini görüldü… Savunmama başlarken 1980 yılında üç komiser
yardımcısının Polis Kolejine atandığını ve bundan sonra okuldan Işık Evlerine
gitmelerin başladığını belirtmiştim. Bunlardan birisinin halen İstihbarat Daire
Başkanı R. A. olduğunu söylemiştim. R. A. Trabzon Emniyet Müdürü iken Rahip
Santaro cinayeti oldu. Mc Donald’s bombalandı. Futbolcu Gökdeniz Karadeniz’in
evi ve arabası kurşunlandı, bazı göstericiler linç edilmeye kalkışıldı ve sonunda
Trabzon’dan kalkıp İstanbul’a gelen birileri Hrant Dink’i öldürdü. R. A. İstihbarat

149
Başkanı olduktan sonra Danıştay Saldırısı gerçekleşti ve YÖK baskını oldu. O
dönemki ikinci Komiser yardımcısı Malatya Emniyet Müdürü A. O. K.’dır. Orada
da Zirve Katliamı oldu. Üçüncüsü Mustafa Sağlam’dır. O da Haziran 2009
kararnamesi ile Diyarbakır Emniyet Müdürü oldu. Orayı da dikkatle izlemek lazım.
Yine Atatürk köşesi konusunda tartıştığımız devre arkadaşım H. Ç. 2007 yılında
İstanbul Terörden Sorumlu Müdür Yardımcısı olarak Ergenekon operasyonunu
hazırlayan kişidir. Bunları kesinlikle suç isnadı için söylemiyorum. Yalnızca
hayatın ne kadar ilginç tesadüflere dolu olduğuna olan inancımı anlatmaya
çalışıyorum. Bu arada, beni Ergenekon sanığı da yapan ve meslekten çıkarılmama
enden olan Duyusan şirketinin deposunun basılmasında şikâyetçi olduğum
dönemin Emniyet Müdür Yardımcısı Ş. D. da (şimdi Rize Emniyet Müdürü) Hrant
Dink’in öldürüleceğine dair Trabzon Emniyet Müdürlüğünün resmi yazısını işleme
koymayanlardan birisidir. Dink öldürüldüğünde Rize Emniyet Müdürüydü, ‘Acaba
o gün İstanbul’da mıydı?’ diye sorası geliyor insanın.”82

Türkiye Telekulak Cumhuriyeti

Evet, kitabın ana ekseni, her daim Emniyet içinde varolduğu öne sürülen
Fethullahçı yapılanma. Ama kimi bölümlerde daldan dala atlayıp emniyet dışındaki
yapılanmaları da anlatmaya çalışsak da hepsinin nedeni malum: Bu örgütlenmeyi
sadece Emniyetle sınırlı tutmak fazlasıyla safdillik olur. Öte yandan anlattığımız ya
da anlatacağımız ilginç gariplikler zincirinin bir yerinde karşımıza mutlaka polis
çıkıyor. Daha doğrusu Emniyetin içinde örgütlü olduğu öne sürülen cemaat
teşkilatının polisleri. Karşımıza çıkmadığını düşündüğümüz olaylarda ise insanın
kafasında mutlaka kuşku kalıyor. Özellikle son birkaç yıldır yaygın bir şekilde
internet üzerinden kamuoyuna sızdırılan dinlenen telefon kayıtları, bazen daha
ileriye giderek suçlanmak, ayağı kaydırılmak ya da Ergenekon sanığı yapılmak
istenenlerin seks içerikli görüntüleri bir anda karşımıza çıkıveriyor. İçinde yer alan
özneyi itibarsızlaştırma, söylediklerin ya da söyleyeceklerini değersiz kılma amacı
taşıyan seks içerikli olan görüntülerin özel hayatla ilgili olduğunu ve bizi
ilgilendirmediğini özellikle vurgulamak gerekiyor. Telefon dinleme kayıtlarıyla
ilgili de içeriğinde suç olanların araştırılması ve yargı aşamasına getirilmesi
kesinlikle çok değer taşıyor. Ama burada tartışmamız gereken başka bir olgu
özellikle gözden kaçırılıyor. “Ses kaydı ortaya çıktı”, “Şok görüntüler”,
“Konuşmalar internete düştü” gibi flaş başlıklarla okuyucu/izleyici bağlamında
kamuoyuna duyurulan bu görüntü ve ses kayıtlarını elde eden ya da bizatihi
kaydeden kişilerin suç işlediği. Bunun iki nedeni var. İlki elbette ki ortaya çıkarılan
görüntü/ses kayıtlarının içeriğinde yer alan vahamet ya da suç itirafları. Ama daha

82
http://www.celalulgen.av.tr/savunma/Savunma.pdf

150
önemlisi konuyu içeriğe yönlendirerek yapılan suçu başarılı bir şekilde örtbas etme
gayreti olduğu da aşikâr. Suç olan bu olgu araştırılmadığı gibi, bu dinleme
olanaklarına sahip olan başta Emniyet olmak üzere Jandarma ve MİT’te bu olaylara
ilişkin yapılmış herhangi soruşturmadan da ne mağdurları ne de kamuoyu bilgi
sahibi değil. Hakkında gizlilik kararı bulunan Ergenekon soruşturmalarıyla ilgili
yapılan her haber, yazılan her kitap için soruşturma ve istisnasız bir şekilde dava
açan savcılar, sadece soruşturmanın kolluk kuvveti polis ve yargı makamı olan
savcılık dosyalarında yer alan telefon dinlemelerine dayalı konuşmalarının basın
servis edilmesi hakkında ise kıllarını kıpırdatmadılar. Daha dava açılmamışken,
gizli bir soruşturmanın bilgi ve belgelerine ulaşacak kişi sayısı da kimlerin görevli
olduğu için bilindiği halde savcılıklar bir yana İçişleri Bakanlığı’nın açtığı bir idari
soruşturmaya da tanık olmadık. Ya da açılmışsa sonucunun ne olduğuna dair bir
bilgimiz yok. Zaten işin bu “detay” kısmını da kimsenin sorguladığı yok. Ve en
önemlisi Türkiye’nin tamamının bir “Tele Kulak” cenneti olduğunu artık kimse
inkâr edemiyor. Kitabın hazırlanması aşamasında, kendi telefonlarını dinlendiğini
bildiği gibi yılardır benim telefonlarımın da dinlenmesi nedeniyle, Emniyet
içindeki üst düzey bir yetkili, “Seni farklı numaralardan aradığımda ve XXX
dediğimde çıkıp bakkaldan ya da ankesörlü telefonlardan beni ara” demesi ise
konunun vahametinin bir göstergesi olarak önemli.

Polis eliyle ÇEV’in başına örülen Ergenekon çorabı

Buraya kadar anlattıklarımızdan sonra kitabın ve yukarıda anlatılan vahametle


birebir ilgisi olduğunu düşündüğümüz 2 olayı anımsatmakta fayda var. Bilindiği
gibi Fethullah cemaatinin geniş alana açılmasında ve daha önemlisi ülkenin
günümüzdeki özellikle bürokraside yer alan yönetici kadrolarının devşirilmesindeki
en büyük pay eğitim kurumları oldu. Işık Evleri, dershaneler, yurtlar derken
dünyanın dört bir yanına dağılmış durumdaki ilköğretimden üniversiteye kadar
uzanan irili ufaklı eğitim kurumlarından bahsediyoruz. Bunların bir parçası olarak
da verilen eğitim bursları da bu zincirin önemli bir halkası. Burs alanında cemaatin
hem ideolojik olarak karşısında duran hem de rakibi olan en büyük yapı da
kuşkusuz ki Çağdaş Eğitim Vakfı ve Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneğiydi. Bu
vakıflar, askerler ve köktenlaik çevreleri de arkalarına alarak kısa sürede örgütlenip
Gülenci ve diğer İslamcı cemaatlerin karşısına alarak burs dağıtıyorlar, kız
çocuklarının okula gönderilmesine ilişkin kampanyalar düzenliyorlardı. Askerlerle
ve bazı Ergenekon sanıklarıyla olan dirsek teması ve kimi zaman faşizmle özdeş
tutulan ideolojik saplantıları ayrı bir değerlendirme konusu ama ilginç olan bu iki
kurumun da bir kumpasla 2007’den itibaren adı sıkça anılan Ergenekon
soruşturmalarına dâhil edilmesi oldu. Ergenekon soruşturması ve davalarının zanlı
ya da sanıklarını gerçek suçlarından yargılamaktan çok tamamen bir karalama ve

151
itibarsızlaştırma, siyaset sahnesinde rakiplerini yok ederek tek büyük güç olma
planını bir parçası gibi işlediği tespiti yapmak mümkün.83 Örneğin, yıllarca
ÇYDD’nin başkanlığını yapmış ve ömrünü çağdaş bir Türkiye’nin önemine vurgu
yaparak eğitime adamış olan Türkan Saylan’ın adının da Ergenekon kapsamında
anılması ve hatta evinin basılarak aranması84 bizzat Ergenekon destekçisi
çevrelerden de büyük eleştiri almıştı. ÇEV’in cemaate rakip olması bir yana hedef
haline gelmesinde en büyük etken kuşkusuz ki Fethullah Gülen hakkında açılan
davada müdâhil olarak yer alması ve Işık Evleri’nde yetiştikten sonra “itirafçı” olan
kişileri bulup tanıklık yaptırtmasıydı. Bu nedenle üzerinde baskı kurulmaya
çalışılan ÇEV ve ÇYDD, Saadettin Tantan’ın İçişleri Bakanı olduğu dönemde
kapatılmak istendi. Bu amaçla vakıf ve dernek üzerinde yapılan araştırmalar
incelemelerden bir sonuç çıkmadı. Derken İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle
Mücadele Şube Müdürlüğü Değerlendirme Bölümü’nde görevli komiser B.Ö. polis
kimliğini kullanarak vakfa ajan olarak sızdı. O süreçte evi de kurşunlanmış olan
Yaşer’e hem kendisine hem de vakfa yönelik saldırılara ilişkin yardımcı olacağını
söyleyerek sızan Komiser B.Ö., iddiaya göre önce Fethullah Gülen’le ilgili görülen
davanın tanıkları arasında olan Işık Evleri’nde yetişen “itirafçı”ların kimliğini
öğrenip tanıklıklarından vazgeçmesini da sağladı. Ardından da vakfın dağıttığı
burslardan PKK’lıların da yararlandırıldığı iddiasını oluşturacak gizli kamera
çekimleri gerçekleştirdi.
4 Mayıs 2002’de cemaat bağlantılı Işık TV isimli kanalda bir “özel haber”
yayınlandı. Haber gerçekten özeldi. Çünkü bir polisin çektiği gizli kamera
görüntüleri yayınlanıyordu. Özellikle cemaat medyası başta olmak üzere İslamcı
basının hararetle yer verdiği, tartışıp gündemde tutmaya çalıştığı bu haberin
görüntülerinin İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nden nasıl çıktığı ise hiç sorgulanmadı.
Daha sonra Ergenekon sanığı da85 olan ÇEV Başkanı Gülseven Yaşer görüntülerde
83
Bu konu, Ertuğrul Mavioğlu ile birlikte kaleme aldığımız İthaki Yayınlarından“Kırk Katır Kırk Satır” üst
başlığıyla çıkan 2 ciltlik kitabımızda da ayrıntılı olarak anlatılıyor.
84
Ergenekon soruşturması kapsamında şüpheli olarak evinde arama yapılan Türkan Saylan ve gözaltına alınan 12
ÇYDD yöneticisi hakkında, delil bulunamadığı gerekçesi ile 19 ay sonra dava açılmasına yer olmadığına karar
verildi. Ergenekon’un bazı dokümanlarında ve kimi sanıklarda ÇEV, ÇYDD ve üyelerinin adlarının geçmesi üzerine
bu kurumlar ile bağlı kişiler de soruşturmaya dâhil edilmişti. Ancak 2 Kasım 2010’da verilen takipsizlik kararında
şüphelilerin terör örgütü üyesi olduklarına dair haklarında kamu davası açmayı gerektirir nitelikte ve yeterlilikte delil
elde edilemediği belirtildi. Soruşturma kapsamında 13 Nisan 2009’da yapılan operasyonlarda ÇYDD üye ve
yöneticisi 42 kişi gözaltına alınmış, derneğin eski Genel Başkanı Türkan Saylan’ın İstanbul Arnavutköy’deki evi de
dâhil olmak üzere 81 adreste arama yapılmıştı. Operasyon tarihinde kanser tedavisi gören Türkan Saylan, soruşturma
devam ederken 18 Mayıs 2009’da ölmüştü.
85
Ergenekon soruşturması kapsamında ÇYDD ve ÇEV yöneticileri ile üyelerinden oluşan 8 sanık hakkında 13
Aralık 2010’da dava açıldı. İddianamenin kabul edildiği İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından hakkında
yakalama kararı çıkarılan Eski ÇEV Başkanı Gülseven Yaşer ile Fatma Nur Gerçel’in “Ergenekon Silahlı Terör
Örgütüne Üye Olma” ve “Hukuka Aykırı Olarak Kişiler Verileri Kaydetmek” suçlarından 8 yıldan 19,5 yıla kadar
hapisle cezalandırılması istendi. Diğer sanıklar Ayşe Yüksel, Halime Filiz Meriçli, Hamdi Gökhan Ecevit, Ömer
Sadun Okyaltırık ve Aydın Ortabaşı’nın da “Ergenekon Silahlı Terör Örgütüne Üye Olma” suçundan 7,5 yıldan 15
yıla kadar hapse mahkûm edilmesi talep edildi. Mustafa Namık Kemal Boya hakkında da “Ergenekon Silahlı Terör

152
gizli kamera kaydını yapan ajan polis B.Ö.’yle, ÇEV’in dağıttığı burslardan
PKK’lıların da yararlandırıldığı iddiasını oluşturacak şekilde konuşurken
görülüyordu. Yaşer bu konuyla ilgili yaptığı açıklamalarda, B.Ö.’nün, ÇEV bursu
alanlardan iki kişinin PKK ile temasta olabileceğini söylemesi üzerine konunun
araştırıldığını, hem bu öğrencilerin okuduğu üniversitelerden hem de Cumhuriyet
Savcılıklarından alınan adli sicil kayıtlarında böyle bir bilgiye rastlanılmadığını
söylemişti. Yaşer’in daha sonra yaptığı açıklamalarda “montajlanmış” dediği
çekimler Samanyolu TV ve Kanal 7’de de gösterilip başta Zaman gazetesi olmak
üzere İslamcı cenahın gazetelerinde sıkça işlendi. Gülseven Yaşer’in bu
görüntüleri, cemaat televizyonunda yayımlanmasından 2 gün sonra müdâhili
olduğu Gülen’in yargılandığı davanın 6 Mayıs 2002’deki duruşmasında da
Gülen’in avukatları tarafından bant çözümü sunularak mahkemeye verildi. Hemen
ertesinde de 33 şehit ailesi adına Yaşer ve ÇEV hakkında suç duyurusunda
bulunuldu. Ankara DGM’ye yapılan bu suç duyurusu görevsizlik kararıyla
İstanbul’a gönderildi. 28 Mayıs 2002’de Yaşer’in, İstanbul Emniyet Müdürlüğü
polislerince sorgulanmasından sonra İstanbul 6 Nolu D.G.M. Başkanlığı’nın
verdiği arama emri uyarınca ÇEV’e 3 Haziran 2002’de yaklaşık 20 kişilik polis
grubuyla baskın düzenlendi. Kütüphanede yapılan aramanın ilk dakikasında ise
PKK yanlısı el broşürleri ile 2 adet Abdullah Öcalan’ın kitabı bulundu.
Kütüphanedeki tüm kitaplarda ÇEV mührü olmasına rağmen bu kitaplarda yoktu.
Bulunanlar arasında vakıf çalışanlarının daha önce görmediklerini iddia ettikleri
birkaç CD de vardı. İşte o CD’lerden birinin içinde de, ilginç bir tesadüf eseri
ÇEV’in de müdahil olduğu Gülen davasının görüldüğü Ankara 2 No’lu DGM
Savcısı Nuh Mete Yüksel’in bir kadınla sevişirken gizli kamerayla çekilmiş
görüntüleri vardı.

Nuh Mete Yüksel’in kudretini ve itibarını bitiren kaset

Nuh Mete Yüksel, doğruluğu ya da hukuk sınırları içinde olup olmadığı tartışılsa da
başta Gülen cemaati olmak üzere dini yapıdaki her örgütlenme ve kişiye karşı
soruşturma ya da dava açan kimliğiyle bilinen bir savcıydı. Kendisini elbette
aklamaya çalışmıyoruz. Hatta başından sonuna dek iyi bir eleştiriyi hak ettiğini,
yaptıklarının hukuk bağlamında değil ideolojik altyapıyla olduğunu söylemek
yanlış olmaz. Ancak bu durum, kendisinin de ilk günden itibaren sadece malum
grubu işaret ederek “komplo” dediği olayı irdelemememiz gerektiği anlamına
gelmiyor. Şu tespiti net olarak ortaya koyabiliriz: Yüksel’in başına yakan Fethullah
Gülen ve cemaatine dokunmasıydı. Yüksel’in ayağı planlı bir tezgâhla kaydırıldı.

Örgütüne Üye Olma”, “Devletin Güvenliğine İlişkin Gizli Belgeleri Temin Etme” ve “Özel Hayatın Gizliliğini İhlal
Etmek” suçlarından 12,5 yıldan 30 yıla kadar hapis cezasına çarptırılması talep edildi.

153
Bu yapılırken, yine Gülen cemaatinin hedefinde olduğu kuşku götürmeyen ÇEV de
bu planlı tezgâhtan payına düşeni aldı. Bir taşla iki kuş vurulmuştu. Hem cemaatin
burs alanındaki en büyük rakibi hem de cemaatin lideri Gülen’in yargılandığı
davanın savcısı kamuoyu önünde itibarsızlaştırılıyordu. Gelinen noktada zaten
şimdi hem ÇEV hem de ÇYDD Ergenekoncu olmakla suçlanıyor.
Görüntülerin ÇEV’e yapılan baskında ortaya çıkmasından sonra Savcı Yüksel,
konuyu bildiğini, kendisine bir hafta önce kargoyla gönderilerek telefonla şantaj
yapılmak istendiği açıklayacaktı. Star gazetesinde, Saygı Öztürk, “Tantan Savcıya
Şantajı Açıkladı, Star Yazdı, DGM Belgeledi” başlıklı yazısında bu olayı şöyle
aktarıyordu:
“Savcılara yönelik şantajın boyutlarının nerelere kadar vardığı dün mahkeme
kararıyla da ortaya çıktı. Demek ki bir yandan savcıların telefonları dinleniyor, bir
yandan şantaj kasetleri açıklanıyor. Şantajla karşı karşıya olan isimlerden birisi de
Ankara DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel. Dün Yüksel’le sohbet ediyor, kasedin
içeriğini konuşuyorduk. Neden kendisine böyle bir şantaj yapılmak istendiğini de
Nuh Mete Yüksel Star’a şöyle açıklıyor: ‘İrticaya karşı yürüttüğüm inceleme ve
soruşturmalar, beni onlara hedef yaptı. Ama bunları da aşacağım. Beni montaj
seks kasetiyle vurmaya çalıştılar. Bunların hesabı da, yapanlardan sorulacak’.
Şantaj kaseti Nuh Mete Yüksel’e geçen hafta kargoyla gönderildi. Nuh Mete
Yüksel’e kaset ulaştığı sırada, kaseti gönderenlerden birisi telefonla aradı. Kasetin,
içeriğini belirtti ve izledikten sonra kendisini bir daha arayacaklarını söyledi. Savcı
Yüksel, telefonla konuştuğu kişiye, yaptıklarının hesabının adalet önünde mutlaka
sorulacağını belirtti. ‘Beni yolumdan kimse çeviremez’ diye bağırdı. Diğer
savcılar, Yüksel’in bu kadar sinirlendiğine bu güne kadar tanık olmamışlardı.
Savcılar, Yüksel’in odasına gidip onu yatıştırdılar. Kaset, izleme gereği bile
duyulmadan, incelenmesi için Jandarma Genel Komutanlığı Kriminal Daire
Başkanlığı’na gönderildi…
Ankara DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel’e ‘kasetli şantaj’ yapıldığı mahkeme
kararıyla da belgelendi. İşte o karar: ‘Ankara DGM Başsavcılığı’nın 6.6.2002
tarih 6.6.2002 tarih ve 2002/3644 Muh. Sayılı yazısında DGM C. Savcısı Nuh Mete
Yüksel’in görevi nedeni ile yürütmekte olduğu soruşturmada şantaj aracı olarak
kullanılmak istenen videokasetinin posta ile kendisine gönderildiği, bu kaset
aracılığı ile yürütmekte olduğu soruşturmaların engellenmeye çalışıldığı
belirtilerek, dosya içerisinde bulunan kasetin montaj olduğunun Jandarma Genel
Komutanlığı’nın Kriminal Daire Başkanlığı raporunda belirlenmiş olduğundan
CMUK’un ekli evrakı tetkik edildi… Ankara DGM C. Savcısı Nuh Mete Yüksel’e
gönderildiği belirtilen ve yaptığı soruşturmalarla ilgili olarak şantaj aracı olarak
kullanılmaya çalışıldığı anlaşılan dosyada mevcut 1 adet Raks VHS tip (Seri No:
21032P13E-30) videokaset üzerinde Jandarma Genel komutanlığı tarafından
düzenlenen Ekspertiz raporunda oda içerisine yerleştirilen gizli bir kamera

154
vasıtasıyla çekilen video görüntülerinin toplam uzunluğunun 4 dakika 52 saniye
olarak tespit edildiği ve görüntülenen her karesinin montaj olduğu
belirtilmiştir.’”86 O dönemde görev yapan üst düzey bir emniyet müdürü,
“Jandarmadan kendisini üzecek bir rapor çıkmayacağını biliyordu. Kendisine,
‘Kasetin montaj olmadığı belli. Emir verin hemen bu komployu açığa çıkaralım.
Kesin sonuç alınacak bilgiler mevcut’ dedim Ama montaj olduğunda ısrar etti. O
dönem Jandarmanın, Nuh Mete Yüksel’i korumak adına verdiği bu karar aslında
cemaati korumuş oldu. Komplo açığa çıkmadı” diyordu.
Zaten konuyla ilgili açılan idari soruşturma kapsamında yapılan incelemelerde
görüntülerin montaj olmadığı da anlaşıldı. Hâkim ve Savcılar Yüksek Kurulu
(HSYK) üyelerinin 21 Ekim 2002’de yaptıkları toplantıda kasetin montaj değil
gerçek olduğuna karar vermesi üzerine, FP eski milletvekili Merve Kavakçı’nın
evine baskın yaptığı için de daha önceden de “uyarı” cezası almış olan Savcı
Yüksel’e bu kez “kınama” cezası verildi. Adalet Bakanlığı Teftiş Kurulu’nun,
Savcı Yüksel hakkında başlattığı soruşturmada müfettişler, Hâkimler ve Savcılar
Kanunu’na göre, “Hâkimlik ve savcılık mesleğinin onuruna yakışmayan
hareketlerde bulunduğu’’ gerekçesiyle Yüksel’e kınama cezası verilmesini
istemişti. Yüksel hakkındaki ceza kararı, savcısı olduğu ve bir sonraki celseye esas
hakkındaki mütalaasını vereceği belirtilen Fethullah Gülen’le ilgili davanın bir gün
önce yapılan duruşmasından sonra verilmişti. Ancak aldığı ceza sonrasında Nuh
Mete Yüksel, HSYK tarafından DGM savcılığından dolayısıyla Gülen davasından
da alınarak Ankara Cumhuriyet Savcılığı görevine atandı.

Gülen’e ceza isteyen savcının başına gelenler

Şimdi benzer bir olayı daha aktarmakta fayda var. Olayın taraflarından birisi
haliyle yine Gülen cemaati, diğer tarafında ise yine bir yargı mensubu, Savcı Salim
Demirci var. Fethullah Gülen’in ilkin 1990’daki af kapsamına alınan daha sonra da
AB uyum sürecinde TMK’de yapılan yasal değişikliklerden sonra avukatların
“beraat kararı verilmesi gerektiği” talebiyle yeniden yargılandığı davanın savcısıydı
Salim Demirci. Aynı zamanda Atabeyler Soruşturması’nda da tüm sanıkların delil
yetersizliğinden beraatlerine karar verilmesini talep etmişti. Ankara 11. Ağır Ceza
Mahkemesi’nde görülen Gülen davasının 5 Mayıs 2006’daki karar duruşmasında
mahkeme heyeti beraat kararı verirken Savcı Salim Demirci ise Fethullah Gülen’in
“Şeriat devleti kurmak amacıyla terör örgütü oluşturmak” suçundan
cezalandırılmasını istemişti. Bunun üzerine Savcı Demirci, ceza verilmesinden ısrar
ederek mahkemenin verdiği beraat kararını temyiz için Yargıtay’a başvurdu.
Demirci, temyiz dilekçesinde Gülen’in savunması alınmadan hüküm kurulmasının

86
Star Gazetesi, 8 Haziran 2002

155
usül ve yasalara aykırı olduğunu söylüyor, Emniyetin son raporunun ise daha önce
sunulan bilgilerle çelişkili olduğunu vurguluyordu. Derken 6 Mart 2008 günü,
Savcı Salim Demirci’ye ait olduğu öne sürülen bir ses kaydı önce internette sonra
da başta cemaat bağlantılı olanlar başta olmak üzere İslamcı cenahın yayın
organlarında yayınlandı.
Ses kayıtlarında Demirci olduğu öne sürülen kişi Emniyet güçlerinin Diyarbakır’da
valilik binasını dahi koruyamadıklarını söyleyip Başbakan Tayyip Erdoğan ve
Başbakanlık Müsteşarı Efkan Ala’ya küfürler ediyordu. Bu yasadışı dinleme de,
yine ilginç bir tesadüf Fethullah Gülen’in yeniden yargılandığı dönemde 2006
yılının Nisan ve Mayıs aylarında kaydedilmiş, 2 yıl sonra da tedavüle sürülmüştü.
Youtube’da yayınlanan ve “Demirci’nin 2006 Mart, Nisan ve Mayıs aylarında
önemli bir devlet kurumunda yaptığı konuşmalar” başlığıyla verilen Savcı Salim
Demirci’ye ait olduğu iddia edilen ses kaydındaki ifadeler şöyleydi:
“Diyarbakır’da ne oluyor? Siirt’te güzel oluyor ama. Başbakanın memleketi. Salak
anlamıyor ya halen daha anlamıyor. Ama en sonunda tövbeye geldi. Ulusa sesleniş
mi nedir, tek millet tek devlet, ulan … Bundan iki ay önce Türkiyelilik ha. TC
vatandaşlığı ha. Hayır olacağı belliydi. Askerin dur demesiyle, müdahalesiyle
duruyordu. Asker çekildi şimdi kenara…
Emniyet güçleri Diyarbakır’da valilik binasını dahi koruyamıyor. Az bile vallahi.
Şimdi polis de insan evladı da, şöyle beş on tane gitse abi. Sadece sapan
kullanabiliyormuş, bizim DHKP-C’li çocuklar gibi ha… Ben tavan yaptırmazsam
bu olayları. Ha onu söylüyorum ukalalık değil, beni üç aşağı beş yukarı
tanıyorsunuz…
Diyarbakır’a Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesi üyesi Hasan Şatır tayin edilse, üç
ayda Diyarbakır’ı mum gibi yapar. Asker, Diyarbakır’daki olayları kenara
çekilerek izliyor. Şemdinli’de terör örgütü üyesinin cenazesindeki gibi Hava
Kuvvetleri, olaylar sırasında alçaktan uçuş yaparak gözdağı verebilir. Asker göz
yumuyordur yaptırmıyordur. Yaptırabilse ne ala, göz yumuyor. Ne yapıyor, bir tek
valiliğin Diyarbakır etrafını bir tabur asker sarıyor. Çünkü bir ilde vilayet düşerse
o il düşmüş demektir abi. O il işgalcilerin, isyancıların eline geçmiş demektir. Ben
valiliği korurum çekilirim kenara…
YÖK’ü harcadılar. Tek tek bitti… Yargıyı bitirdiler. Yargıyı sağ olsun bizim Ömer
Süha Aldan Neşter 2 operasyonunda… Şimdi bizim HSYK üyeleri yeğenlerinin
çocuklarının işlerini bitirdiler, yeğenlerinin kuzenlerinin işleri ile filan
uğraşıyorlar. Onları iyi etkin aktif yerlere getirmeye uğraşıyorlar. Nasıl TBMM’ye
her gelen Meclis başkanı der ki Meclisi dağıtacağım tasfiye edeceğim diye. Şimdi
bu mantıkla bakınca HSYK bu işlerle uğraşıyor, tayin döneminde abi…
Yargı çok başlı. Anayasa Mahkemesi, Yargıtay, Danıştay başkanları bir tek maaş
zammı için bir araya geliyor. 85 yıllık Cumhuriyet tarihinde abi ilk defa
Yargıtay’ın başında bir tane İslamcı var. Bu kadar basit. Vatandaş Salim ve bir

156
asker çocuğu olarak bu konulardan onları haberdar ederek görevimi yapıyorum…
Ben karşımda devlet göremiyorum. Devlet bir sizi biliyorum biraz MİT’i biliyorum
biraz jandarmayı biliyorum işinize gelirse.”
Hürriyet Gazetesi’nde 8 Mart 2008 günü yayımlanan konuyla ilgili bir haberde
Salim Demirci, “O kişi ben değilim. Başbakana küfredecek kadar aklımı peynir
ekmekle yemedim. Bu senaryolar yakın dönemde sıkça oldu, olacaktır. Adımın
karıştırılmasına şaşırmadım. Bir cemaat lideri için mahkemenin kararını temyize
gönderdim. Ancak bunlar ben de yılgınlık yaratmaz” diyordu. Demirci’nin ses
kaydı, yasal yollardan elde edilmediği için hukuki bir değer taşımamasına rağmen
Adalet Bakanlığı, bu illegal ses kaydına dayanarak savcı Demirci hakkında
soruşturma başlattı. Hatta hakkında iddianame hazırlanarak dava açılması istendi.
İddianame, Başbakan Erdoğan’ın ölen askerlere “kelle” ve Abdullah Öcalan’a da
“sayın” demesi sebebiyle yargılanmasına karar verdiği Osman Kaçmaz’ın başkanı
olduğu Sincan 1. Ağır Ceza Mahkemesi’ne geldi. “Şüpheli” sıfatını kullanarak
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün de kayıp trilyon davasından yargılanması
gerektiği yönünde karar veren Kaçmaz hakkında “yandaş/candaş” basın
organlarında çıkan haberlerle hakkında inceleme başlatılarak Ergenekon
soruşturmasına dâhil edilmişti. Demirci, kendine ait olduğu öne sürülen ses
kaydının yanı sıra, “Zincirleme şekilde görevi ihmal, kül halinde görevi kötüye
kullanmak” iddialarıyla da suçlandı ve Adalet Bakanlığı Teftiş Kurulu hakkında
soruşturma başlattı. Demirci, 2004-2007 yılları arasında toplam 64 dosyayı 3 aydan
4 yıla kadar, bir kısmını ise zamanaşımı süreleri dolana kadar sürüncemede
bırakmakla suçlandı. Demirci hakkındaki ihmal suçlamalarından biri de bir
uyuşturucu davası içindi. Sincan 1. Ağır Ceza Mahkemesi, Salim Demirci hakkında
“soruşturma açılması için yeterli delil bulunduğu” kararına varınca Demirci
hakkında Yargıtay’da yargılanma yolu da açıldı. Mahkemenin kararına Başkan
Osman Kaçmaz muhalefet şerhi düşmüştü. Muhalefet şerhinde Demirci’ye yönelik
hakaret suçlamasının tek delilinin illegal bir ses kaydı olduğunu belirten Kaçmaz,
görevi kötüye kullanma ve ihmal konusunda da yasada “kişinin mağduriyeti veya
kamu zararına neden olan ya da kişilere haksız bir kazanç sağlayan kamu
görevlilerinin cezalandırılacağını” hatırlatarak sözkonusu dosyada bu koşulların
olmadığını belirtti. Demirci kitap yazılırken Yargıtay’da yargılanmayı bekliyordu.

Sen misin cemaati soruşturan?

Gülen cemaatine yönelik soruşturma yapan ve bunun bedelini ödeyenlerden biri de


Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner’di. İsmailağa Cemaatine yönelik
başlattığı soruşturma dalavereyle elinden alınan Cihaner, bunun hemen ardınan
başlattığı Gülen Cemaatine yönelik soruşturma nedeniyle de kendini demir
parmaklıkların arkasında buldu. Suçu ise, cemaate dokunan herkese yöneltildiği

157
gibi Ergenekon’cu olmaktı. Tüm Türkiye’yi örümcek ağı gibi kuşatan Ergenekon
adı verilen soruşturma, Temmuz 2007’de Ümraniye’de bir gecekondunun çatı
katında bulunan el bombalarıyla başlamıştı. Dalga dalga yayılan operasyonlarda
insana, “Hadi canım sende” dedirtecek birbirinden farklı kutuplarda birçok isim
gözaltına alınıyor, darbe ve suikast planlarının içinde oldukları öne sürülüyordu.
Ardıardına iddianameler yazıldı, davalar açıldı. Soruşturma ise halen sürüyor.
Ergenekon soruşturmasının başladığı ve daha adının dahi konmadığı günlerde
Erzincan’da göreve henüz başlamış Başsavcı İlhan Cihaner, İsmailağa cemaatine
ilişkin 2 Kasım 2007’de başlattığı bir soruşturmayı yürütüyordu. Soruşturma,
Cihaner’in katıldığı il güvenlik toplantılarında asker ve polis yetkililerinin,
“İsmailağa cemaatinin ilimizde yürüttüğü irticai faaliyetler izlenmeye devam
edilmektedir” şeklindeki değerlendirmeleri nedeniyle başlatılmıştı. Kendisi
dışında Vali, İl Emniyet Müdürü ile İl Jandarma Alay Komutanı’nın da bulunduğu
ikinci toplantıda da, “İlimizdeki İsmailağa cemaatinin irtticai faaliyetleri
sürmektedir. Evlerde medrese eğitimi verilmekte, kız çocukları okula
gönderilmemektedir” şeklinde bir istihbarat dile getirilmiş, iddialara konu bazı
evlerin adresleri de konuşulmuştu. Toplantı sonrasında Cihaner, Erzincan
polisinden söz konusu adreslerle ilgili çalışma yapıp rapor vermesini istedi. Birkaç
gün sonra raporda, belirlenen adreslerde iddia konusu olayın geçmediği yazıyordu.
Bunun üzerine Başsavcı, aynı araştırmayı İl Jandarma Alay Komutanlığı’ndan
istedi. Jandarmadan gelen rapor ise emniyeti yalanlıyordu; medrese eğitimi verilen
evlerin tespit edildiği yönündeydi.

Bakanlar, milletvekilleri, işadamları dinlemelerde

İki kurumun farklı raporlar vermesi üzerine Cihaner, Jandarma’dan konuyu takip
etmesini talep etti. Jandarma’nın yaptığı çalışmalar bir süre sonra detaylı bir
araştırma raporu olarak Cihaner’in önüne geldi. Raporda, İsmailağa cemaatinin
Erzincan içindeki örgütlenmesi, cemaat içinde kimin ne tür görevlerle bulunduğu,
cemaatin hangi vakıf ve derneklerle ilişkisi olduğu, mali yapısı, 4-6 yaş arası
çocuklara medrese eğitimi verilen ev adresleri gibi konular birer birer
anlatılmıştı. Bu rapor üzerine konuyla ilgili soruşturma açan İlhan Cihaner,
mahkemeden de dinleme kararı aldırdı. Telefon dinlemelerine takılan
konuşmalardan, cemaatin Erzurum ve İstanbul’daki yöneticilerine ulaşıldı. Sonraki
süreçte tam bir kaos yaratan olaylar dizisinin fitili de tam o günlerde ateşlendi.
Kapsamı genişletilen dinlemelere, isimlerini zikretmeyeceğimiz hükümet partisi
AKP’ye mensup bakanlar, milletvekililleri, belediye başkanları, partiyle ilişkili
işadamları ya da bürokratlar da takılmıştı. İddialara göre konuşmalarda cemaat
faaliyetlerinin yanı sıra rüşvet pazarlıkları, ihaleler, komisyonlar, usulsüzlükler ve
tehditler dile getiriliyordu.

158
Polisin ilginç zamanlaması

Soruşturma operasyon aşamasına gelince savcılık, jandarmayla birlikte düğmeye


basma kararı alıp tarih belirledi. İsmailağa cemaatinin lideri Mahmut
Ustaosmanoğlu’nun yaşadığı İstanbul başta olmak üzere Erzurum, Gümüşhane,
Kars, Bayburt, Kayseri, Van, Trabzon, Bursa, Çankırı, Sakarya, Konya, Ağrı, Iğdır,
Tokat ve Ordu’da operasyon yapılması için hazırlığa başlansa da operasyondan bir
gün önce, yürütülen soruşturmanın gizlendiği Erzincan ve Erzurum emniyeti ilginç
bir şekilde, kendi illerinde İsmailağa cemaatine operasyon düzenledi. Erzincan’da
arama ve gözaltı işlemleri için hazırlık yapılırken gerçekleşen bu operasyonda bazı
şüpheliler gözaltına alındıysa da ertesi gün salıverildi. Bu aramalardan önce,
cemaat mensuplarına hazırlıklı olabilmeleri için haber verildiği iddia edildi ve bir
emniyet müdürü tarafından ekiplere “Ayrıntıya girmeyin, üstünkörü bakıp çıkın”
talimatı verdiği tutanakla tespit edildi. Bu gelişmeler üzerine savcı Cihaner’in
planladığı operasyon mecburen ertelendi ve bir süre sonra yeni bir tarih belirlendi.
Ancak iki ilin emniyeti, bu ikinci operasyondan yine bir gün önce Erzincan
Savcılığı’nın belirlediği adreslere “şok” baskınlar yapıverdi. Bu gelişmeler üzerine
“Acaba köstebek mi var?” sorularının yanıtı kısa zamanda ortaya çıktı; Başsavcı
Cihaner’in telefonu dinleniyordu.

Polisten gizlenen operasyon

Emniyetin yaptığı operasyonlar iddiaya göre Erzincan Başsavcılığı’nın, jandarma


ile birlikte yürüttüğü soruşturmayı baltalamak için yapılmıştı. Bu iddianın delili de,
dinlemelere takılan telefon kayıtlarında cemaat üyesi bir kadının baskın
yapılacağını önceden haber vermesiydi. Bir başka telefon dinleme kaydında ise
cemaat üyeleri, “Bizim soruşturma dosyası Erzurum’a alınacak” bile diyordu.
Nihayetinde, telefon kullanılmadan, polisten gizlenerek yüzyüze yapılan
haberleşmeler sonucunda, 23 Şubat 2009 tarihinde İsmailağa Cemaatine yönelik
operasyon gerçekleştirilebildi. Cemaate bağlı vakıfların Erzincan ve bazı
ilçelerinde 4 ila 6 yaşındaki çocuklara yatılı dini eğitim verdiği tespit edilmişti. “Bir
şekilde engellenmeye çalışıldığının” hissedilmesi nedeniyle sadece Erzincan’la
sınırlı tutulan operasyonda ilk aşamada 30’a yakın kişi gözaltına alındı. Zanlılardan
9’u “suç işlemek amacıyla örgüt kurmak” ve “örgüte üye olmak” suçlamalarıyla
tutuklandı. Operasyonda yatılı din eğitimi alan 60’a yakın çocuk tespit edildi.
Cihaner'in daha sonra Adalet Bakanlığı’na gönderdiği savunmasında, dönemin
Adalet Bakanı Cemil Çiçek’in bu dönemde kendisini arayarak “Seçimler
yaklaşıyor, bu soruşturma bizi zora sokuyor’ dediği yer aldı. Cihaner savunmasında
ayrıca Ceza İşleri Genel Müdür Yardımcısı Çetin Şen tarafından arandığını ve

159
böyle soruşturmaların insanın başını derde sokacağını, Ankara’da ortalığın toz
duman olduğunu, yaptığı soruşturmanın Ergenekon soruşturmasına misilleme
olarak algılanacağını söylediğini de belirtti.

İrticayla Mücadale Eylem Planı

Bu olaylardan birkaç ay sonra, Ergenekon soruşturması sırasında basına sızan


belgeler, eylem planları, andıçlar nedeniyle başı dertten kurtulmayan Genelkurmay,
bir kez daha manşetlere yerleşti. 12 Haziran 2009’da, Taraf gazetesinde “İrticayla
Mücadele Eylem Planı” olarak kamuoyuna mal olan bir belge manşetten
yayımlandı. Altında imzası olan Albay Dursun Çiçek tarafından hazırlandığı öne
sürülen planda, AKP ve Fethullah Gülen cemaatini yıpratmayı amaçlayan bazı
planlardan bahsediliyordu. Belgenin sahte mi gerçek mi olduğuna ilişkin
tartışmalar halen sürerken, bir ay sonra Erzincan Başsavcısı İlhan Cihaner
hakkında, cemaatlerle ilişkili ve hükümet yanlısı olarak bilinen bazı basın
organlarında haberler çıkmaya başladı. Abdülkadir Selvi ve Bayram Tazan
imzalarıyla Yeni Şafak gazetesinde yer alan ilk haberde87, İrticayla Mücadele
Eylem Planı’nın Erzincan’da uygulamaya konulduğu öne sürülüyordu. Bu iddiaya
konu olan olay ise İsmailağa cemaatiyle ilgili soruşturmaydı. Haberde, jandarma
ekiplerinin görev alanı dışında olmasına rağmen şehir merkezinde 17 vakıf, dernek
ve işyerine baskın yaparak gözaltına aldığı 26 kişiye, planda anlatıldığı gibi üst
düzey politikacı, gazete sahipleri ve vakıf yöneticileri hakkında baskıyla ithamda
bulunmaları sağlandığı öne sürülüyordu. Erzincan’da 23 Şubat 2009’da yapılan
operasyon öncesi bazı sivil toplum kuruluşu yöneticileri, Ankara’da üst düzey
politikacılar ve İstanbul`da bir gazete sahibinin de aralarında bulunduğu birçok
ismin 2-3 ay süreyle dinlendiği, bu teknik takip için mahkemeden gerekli olan iznin
ise dinlemeden sonra alındığı anlatılıyordu. “Operasyonda ‘Darbe Andıcı’nda
anlatılan psikolojik harekâtın uygulandığı belirlendi” denilen haberde gözaltına
alınanlardan önce 9’unun tutuklandığı, avukatların itirazları üzerine tutuklananların
7’sinin tahliye edildiği de belirtildi. Ancak haberde, yürütülen soruşturmanın ne
gerekçeyle yapıldığı, gözaltına alınanlara ya da tutuklananlara yönelik iddia edilen
suçlamaların ne olduğu ya da Dursun Çiçek imzalı Genelkurmay’a ait olduğu öne
sürülen belgeyle sözkonusu operasyon arasında ne tür benzerlikler olduğuna ilişkin
hiçbir detay yer almadı. Bu eksikliklerine karşın Yeni Şafak’ın haberi benzer
görüşteki yayın organları tarafından büyütülerek verildi. Bu arada, İrticayla
Mücadele Eylem Planı’nı kamuoyuna duyuran Taraf gazetesindeki haberde, planın
2009 Nisan’ında hazırlandığını belirtmekte fayda var. Bu planla ilgili yürütüldüğü
öne sürülen İsmailağa cemaati soruşturması ise 2007 Kasım’ında başlatılmıştı.

87
Yeni Şafak Gazetesi, 20 Temmuz 2009

160
Başsavcıya soruşturma

Bu arada Savcı Cihaner, cemaat lideri Mahmut Ustaosmanoğlu ile İstanbul


Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş’ın da aralarında bulunduğu 235
kişiyi kapsayan bir “şüpheliler” listesi hazırladı. Şüpheliler arasında eski Orman
Bakanı Osman Pepe, eski Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Hilmi Güler, Yeni
Şafak gazetesi sahibi Ahmet Albayrak, Cübbeli Ahmet Hoca olarak bilinen Ahmet
Mahmut Ünlü de vardı. AKP’ye yakın cemaatler ve bu kadar çok ismin bir arada
geçtiği bir soruşturma yürütülünce Adalet Bakanlığı da devreye girmekte
gecikmedi ve Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner hakkında idari
soruşturma başlattı. Adalet Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı’nın yürüttüğü
soruşturmanın gerekçesi; basında çıkan ve ihbar kabul edilen haberlerdi.
Müfettişlerin talebiyle telefonları dinlemeye alınan Cihaner’in diğer savcılarla
yaptığı özel nitelikli telefon görüşmelerinin bile soruşturma konusu yapıldığı da
ortaya çıktı. Hatta Cihaner’in imza attığı cemaat soruşturması da soruşturma
konusu yapılmıştı. Konuyla ilgili basında haberler çıkması üzerine Adalet
Bakanlığı da bir açıklama yaparak soruşturmayı doğruladı. “Bakanlığın bağımsız
yargı tarafından yürütülen yargılama faaliyetine hiçbir şekilde müdahalede
bulunması söz konusu olmadığı” vurgulanan açıklamada, “Erzincan Adliyesi’nde
görev yapan hâkim ve cumhuriyet savcılarıyla ilgili olarak Bakanlığımıza intikal
eden ihbar ve şikâyet dilekçeleri, olağan denetim sebebiyle Erzincan’da bulunan
Adalet müfettişlerine gönderilmiştir. Adalet müfettişlerince yapılan olağan
incelemeler sırasında Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner hakkında başlatılan
soruşturma devam etmektedir” denildi. Açıklamada, başlatılan inceleme ve
soruşturmaların Cihaner’in yürüttüğü İsmailağa Cemaati hakkındaki soruşturmayla
ilgisi bulunmadığı, yetkili mahkemeler ve hâkimler tarafından verilmiş yasal
kararlar gereğince de telefonlarının dinlemeye alındığı öne sürülüyordu.

Dosya elinden alındı

Bu arada Fethullah Gülen cemaatine yönelik bir soruşturma daha başlatan


Cihaner’in İsmailağa soruşturmasında zanlı listesinde yer alan ve 16 ile yayılacak
operasyonlara başlanacağı aşamada, Erzurum Cumhuriyet Başsavcılığı devreye
girerek, soruşturmanın kendi yetki alanında olduğunu belirtip dosyayı Erzincan’dan
almak istedi. İki zanlının dinlenen telefon görüşmesinde dosyanın Erzurum’a
gideceğine yönelik konuşmalar yapıldığı da çok önceden tespit edilmişti. Savcı
Cihaner bu girişime karşı çıktı. Birdenbire iki savcının karşı karşıya kaldığı bir
durum ortaya çıkmıştı. Özel Yetkili Erzurum Başsavcısı Osman Şanal’ın dosyayı
istemesine neden olan “şey” ise İsmailağa cemaatinin ”silahlı bir örgüt” olduğunu

161
öne süren imzasız bir ihbar mektubuydu. Osman Şanal, bu imzasız mektuptan yola
çıkarak soruşturmanın kendi yetkisi alanına girdiği iddiasıyla, dosyayı istiyordu.
Erzincan Başsavcısı İlhan Cihaner ise grubun silahlı olmadığını savunarak
soruşturmayı kendisinin yürüteceğini belirtiyordu.

İhbar mektuplarını zanlılar mı gönderdi?

Cihaner’in dosyayı vermek istememesinin nedeni, “ihbar mektubunun, dosyanın


Erzurum’a gönderilmesini isteyen şüphelilerce gönderildiği” iddiasıydı. Çünkü
İsmailağa cemaati soruşturmasının zanlılarından Mehmet Turan, daha dosya
Erzurum Özel Yetkili Savcılığı’nca istenmemişken, 10 Mart 2009’da yaptığı
görüşmede “Dosya Erzurum’a gidiyor” demişti. Ancak Cihaner, soruşturduğu
dosyanın Erzurum’a gitmesini engelleyemedi. Erzurum Savcılığı 235 sanık
hakkında soruşturma yürütülmesine rağmen sadece 13 kişi hakkında dava açmakla
yetindi. Üstelik işin daha da ilginci, cemaatin “silahlı örgüt” olduğunu ihbar eden
bir imzasız mektuba dayanarak dosyayı isteyen Erzurum Özel Yetkili Ağır Ceza
Savcısı Osman Şanal’ın açtığı davada silahlı örgüt iddiası yer almadı. Tesadüf bu
ya; Erzincan Başsavcısı İlhan Cihaner’in 2009 yılı başında açtığı Fethulah Gülen
cemaatiyle ilgili soruşturmada da yine aynı gelişme yaşandı. Gülen cemaatiyle ilgili
soruşturma sürerken yine bir ihbar mektubu gönderildi ve bu grubun da “silahlı
faaliyet yürüttüğü” öne sürüldü. Bunun üzerine Erzurum Savcılığı bu kez de Gülen
dosyasını istedi. Erzincan Başsavcısı Cihaner, Erzurum’un ısrarına rağmen dosyayı
göndermeyerek ordu içinde ve yurt çapında Gülen grubunu soruşturmaya devam
etti. Cihaner, yürüttüğü Fethullah Gülen cemaati soruşturması kapsamında MİT’e,
Hava Kuvvetleri Komutanlığı ile İstanbul ve Ankara savcılıklarına yazı yazarak
bilgi de istedi.

Başsavcıya dava

Bu gelişmelerden sonra devreye yine ihbar mektupları girdi… “Sağduyulu Bir


Grup Erzincanlı, Duyarlı ve Mağdur Bir Vatandaş, İkram Çamur ve Hakan Vural”
imzalarıyla gönderilen ihbar mektuplarına dayanılarak başlatılan soruşturma
sonunda İlhan Cihaner hakkında dava açıldı. Yürüttüğü Fethulah Gülen
soruşturmasını gizlemek, kullandığı 2 günlük iznini kullanmamış gibi göstermek ve
adliye lojmanlarının bahçesinde imara aykırı kameriye yaptırmak gibi suçlamalarla
Cihaner’e, “görevi kötüye kullanmak, imar kirliliğine neden olmak, resmi belgede
sahtecilik” yapmak iddialarıyla 26 yıla kadar hapis istemiyle dava açılmış
oldu. Anımsatmakta fayda var: Erzincan Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner’in
adı HSYK ile hükümetin karşı karşıya geldiği, 2009 Temmuz ayındaki kararname
krizinde de gündeme gelmişti. Adalet Bakanlığı’nın Başsavcı Cihaner’in görev

162
yerinin değiştirilmesi istemi kurul tarafından yerinde görülmemiş ve Cihaner
Erzincan Başsavcılığı’nda kalmıştı. Ve elbette Ergenekon soruşturmalarını yürüten
hâkim ve savcılar üzerinden kıyamet koparan hükümet yanlısı medya organlarında
Cihaner’le ilgili herhangi bir bilgi kırıntısı bile yer almamıştı.

Silahın yanına sim kart da atılmış!!!

Bu gelişmeler olurken 27 Ekim 2009 günü Erzincan Emniyeti’ne Çatalarmut köyü


mevkiindeki Göyne Baraj Gölünde silah ve mühimat olduğuna dair ihbar yapıldı.
İddiaya göre ihbarı yapan kişi, İsmailağa cemaati soruşturmasının zanlılarından
biriydi. Ve ilginç bir şekilde ihbarı alan kişi de, adı emniyet içinde Fetulahçı
cemaatle birlikte anılan polislerden biriydi. Barajın bulunduğu yer, askerin yetki
alanında olmasına karşın, Erzincan Emniyet Amirliği’ne mensup polisler, bizzat
Erzurum Özel Yetkili Başsavcısı Osman Şanal’ın nezaretinde aramalara başlamıştı.
Aramalarda gerçekten de silah ve mühimmat bulundu. 10 el bombası, 1 adet
kimyasal el bombası, 3 adet el bombası fünyesi, 2 adet 40 milimetrelik bombaatar
mühimmatı, 310 adet 5 milimetre uzunluğunda uzun namlulu silah fişeği, 5 adet
Bixi silahına ait çelik çekirdekli yangın fişeği, 1 adet uçaksavar fişeği, 6 adet
Commet aydınlatma fişeği, 1 adet renkli küçük sis kutusunun yanı sıra bir cep
telefonu ile telefondan ayrı vaziyette bir de sim kartı ve hafıza kartı da bulunmuştu.
Göl sularının çekilmesiyle bulunduğu öne sürülen silah ve mühimmatı atanlar, her
nedense kendilerine ulaşılacak bilgiyi barındıran “cep telefonu ve sim kartı da olay
yerine atınca”, yapılan teknik inceleme sonucu zanlılara ulaşılmıştı.

Cemaat soruşturmasını yürütenler tutuklandı

Tesadüfe bakın ki, ulaşılan zanlılar Erzincan Başsavcısı İlhan Cihaner’in yürüttüğü
İsmailağa cemaatine yönelik soruşturmada kolluk kuvveti olarak görev alan
askerlerden başkası değildi. 20 Kasım 2009’da Erzincan İl Jandarma Komutanlığı
İstihbarat Şube Müdür Yardımcısı Üstteğmen Ersin Ergut ile bu birimde görevli
Astsubay Orhan Esirger, 28 Kasım 2009’da ise İstihbarat Şube Müdürü Binbaşı
Nedim Ertan baraj gölünde bulunan silah ve mühimmatla ilgileri olduğu iddiasıyla
tutuklandı. Ancak konu burada kapanmadı. Gülen cemaati soruşturması
kapsamında bilgi talep edilen kurumlar arasında olan MİT’in çalışanları da bir gizli
tanık ifadesiyle zanlı haline geldi. 1 Temmuz 2009’da göreve başlayan Erzincan
Bölge Müdürü’nün de aralarında bulunduğu üç MİT çalışanı, 4 Aralık 2009’da,
Erzurum Savcısı Osman Şanal’ın talimatıyla gözaltına alınıp birkaç gün sonra da
tutuklandı. Başbakanlığa bağlı MİT’e yönelik gözaltı işlemlerinde Başbakanlık ve
MİT Müsteşarlığı’nın izni olması gerekirken, savcılığın bu kurallara uymaması da
ayrı bir sorun yarattı. MİT tarafından yapılan açıklamada çalışanlarına yönelik

163
gözaltı işleminin hukuksuz olduğu vurgulandı. Başsavcı Cihaner de, ''Ergenekon
terör örgütü üyesi olmak'', ''görevi kötüye kullanmak'' ve ''tehdit ve iftira''
suçlamalarıyla gözaltına alındıktan sonra sorgusunun ardından tutuklanarak
cezaevine gönderilenler arasındaydı.

800 bin TL’lik komplo iddiası

Bu arada cemaat yanlısı yayın organlarında Cihaner ve yürüttüğü soruşturmayla


ilgili usulsüzlükler olduğuna yönelik haberlerin ardı arkası kesilmedi. İddialara
göre Cihaner ve soruşturmayı yürüten askerler, zanlılara hakaret edip kötü
muamelede bulunmuş, tehdit etmişlerdi. Hatta baraj gölünde bulunan bombaları
polise mal etmek için de gizli tanık kiralamışlardı. Osman Şanal’a ifade veren
“gizli tanıklar”, 3’üncü Ordu Komutanı Saldıray Berk, Erzincan Başsavcısı İlhan
Cihaner, İl Jandarma Komutanı Ali Tapan, Jandarma İstihbarat Şube Müdürü
Nedim Ersan, Jandarma Üstteğmen Ersin Ergut ve Jandarma Kıdemli Başçavuş
Orhan Esirger’in İsmailağa cemaati, Nurcu Kurdoğlu cemaati ve Fethullah Gülen
cemaatlerinin terör örgütü kapsamına alınması için komplo hazırlamak ve
Erzincan’da Ekim ayında bulunan silah ve mühimmatlarla ilgili olarak
malzemelerin polis tarafından konulduğu yönünde gizli tanıklık yapmaya
zorlandıklarını öne sürüyorlardı. Bir yıl boyunca jandarmaya muhbirlik yaptığını
belirten “Erzincan” adı verilen gizli tanık, kendisinden kaldığı cemaatlere ait ev,
yurt ve eğitim kurumlarına silah, mühimmat ve benzeri suç unsurlarını
yerleştirmesi istediğini, karşılığında da 800 bin TL para önerildiğini söylüyordu.
İfadeler üzerine Erzurum Savcısı Şanal, Erzincan İl Jandarma Alay Komutanı Ali
Tapan’ın sanık olarak ifadesini alırken, 3’üncü Ordu Komutanı Orgeneral Saldıray
Berk’i de ifade vermeye çağırdı.

MİT’çilerle görüşme

Bu arada CHP İzmir Milletvekili ve TBMM İnsan Hakları Komisyonu Üyesi


Ahmet Ersin, tutuklanan üç MİT görevlisi ve askerlerle tutuklu bulundukları
cezaevlerinde görüşmeler yaptı. Radikal gazetesinde 21 ve 22 Aralık 2009 günleri
manşetten yayımlanan haberlerde MİT görevlilerinin ifadeleri şöyle yer
aldı: ”Mayıs ayında Kurdoğlu Cemaati içinde bulunan ‘Erzincan’ kodlu öğrenci
MİT’in internet sitesine, cemaatin faaliyetlerine ilişkin olarak bilgi vermek istemiş.
MİT ana karargâhı da gelen mesaj üzerine öğrenciyle görüşülmesi talimatı verdi. 5
ay boyunca görüşme sürdü. Verdiği bilgilerin tutarsızlığı nedeniyle Ekim ayında
ilişki kesildi. Erzincan kodlu öğrenci Erzurum Savcısı Osman Şanal’a MİT
görevlileri hakkında suç duyurusunda bulunmuş. Savcı Şanal da MİT görevlilerini

164
Erzincan’da Albay Dursun Çiçek tarafından hazırlandığı iddia edilen İrticayla
Mücadele Eylem Planı’nı uygulamakla suçladı.”

Askerlere tuhaf sorular

Milletvekili Ersin’in görüştüğü askerlerin anlattıkları ise daha ilginçti. Askerler


savcılık sorgusunda kendilerine 2008’de Erzincan’ın Kemah ilçesinde dokuz
askerin mayın patlaması sonucu şehit olmasıyla ilgileri olup olmadığı yönünde
sorular sorulduğunu söylüyordu. Polisin komplo kurduğunu öne süren askerler,
“Bombaları polisin koyduğunu düşünüyoruz. Bize açık bir komplo var. Biz
istihbarat birimi olarak polisin bu komplosunu açığa çıkarmak üzereydik. Zaten
Jandarma bölgesinde bir polis aracının dolaştığını tespit etmiştik. Hemen ertesi
gün adamın biri ‘Bomba buldum’ diye ihbarda bulundu. Erzincan Cumhuriyet
Başsavcılığı’nın sürdürdüğü Fethullah Gülen cemaatine yönelik soruşturmanın
etkisizleştirilmek için tutuklandık. İstihbarat birimi cemaatler üzerinde
uzmanlaşmıştı. İsmailağa cemaatinin ardından Gülen cemaati soruşturması
genişleyebileceğinden çekindiler. Ve bunu engellemek adına böyle bir komplo
kurulmuş olabilirler. Savcılık sorgusunda bize 2008 Ağustos’un da Erzincan
Kemah’ta terör saldırısı sonucu dokuz askerin şehit edildiği olayda
sorumluluklarımızın olup olmadığını da sordular” dedi.

Tutuklayanla tutuklananı buluşturan olay

Ergenekon üyesi olmakla suçlanıp tutuklanan askerlere sorulan 9 askerin öldüğü


olay, 11 Ağustos 2008’de Kemah’a bağlı Sarıyazı köyü yakınlarında olmuştu. Bir
askeri aracın, uzaktan kumandalı mayınla patlatılması sonucu 9 asker ölmüş, ikisi
de yaralanmıştı. Yapılan incelemelerde üzerlerinde parmak izi olmayan, bombalı
düzeneğe bağlı beyaz kabloyla altı adet pil bulundu. Soruşturmayı yürütense
İrticayla Mücadele Eylem Planı’nı Erzincan’da hayata geçirmek suçlamasıyla iki
askeriyle birlikte tutuklanan Binbaşı Nedim Ertan ve sorumluluğunda bulunan
Erzincan Jandarma İstihbarat’ıydı. Olayın savcısı ise Binbaşı Ertan ve askerlerini
tutuklayan Erzurum Özel Yetkili Ağır Ceza Savcısı Osman Şanal’dı.

Asker öldü köylü tutuklandı

Soruşturma kapsamında ifade veren gizli tanıkların anlattıkları doğrultusunda Zeki


Algül, Mızrap Işık ve Metin İnce isimli köylüler 26 Ocak 2009’da tutuklandı. Savcı
Şanal’ın hazırladığı iddianameye göre olaydan bir önceki gece üç PKK’lı Metin
İnce ve Mızrap Işık’ın çadırına girmiş, bu 5 kişi daha sonra beraber köye inmişti.
Hayvancılık yapan köylülerden İnce ve Işık savunmalarında 2008 yılında

165
PKK’lıların gelip tehditle hayvan başına vergi ve pil istediklerini kendilerinin de 15
Temmuz 2008’de bu isteği yerine getirdiklerini söyledi. Ancak köylüler Kemah
Alp Jandarma Karakolu’na giderek konuyu anlatıp şikâyette de bulunduklarını ve
PKK’lılarla birlikte köye inmediklerini de söyledi. Muhtar Zeki Algül ise saldırıdan
bir gün önce üç PKK’lının Sarıyazı’daki evlerine geldiğini belirterek, “Bunun
üzerine Nedim Yüzbaşı ile Murat Başçavuş ile görüştüm. Ertesi gün de jandarmaya
uğrayıp olayı anlattım, Yanımda Metin İnce de vardı” dedi. Ancak savcı Şanal,
tutuklanan köylülerin PKK’lılara verdikleri pillerle olay yerinde üzerinde parmak
izi bulunmayan pillerin aynı marka olmasından yola çıkarak, “Tasarlayarak adam
öldürmek, adam öldürmeye teşebbüs, terör örgütüne üyelik, devletin birliğini ve
ülke bütünlüğünü bozmak” iddiasıyla dava açtı. Köylüler müebbet hapis istemiyle
yargılanmalarına karşın 3 Kasım 2009’daki ilk duruşmada, Metin İnce ile
jandarmaya PKK’lıların köye geldiği ihbarını yaptığını söyleyen muhtar Zeki Algül
tahliye edildi. Mızrap Işık ise jandarma baskısı sonucu pilleri PKK’lılara verdikleri
yönünde ve Algül ile İnce aleyhinde ifade verdiğini söyledi.

Savcı haftalar sonra uyandı!

Köylülerin avukatlığını yapan Hüseyin Aygün, duruşmada saldırıdan bir gün önce
üç PKK’lının köye geldiğini Binbaşı Ertan ve jandarmaya bildirdiklerini
anımsatarak askerler hakkında bir idari soruşturma yürütülüp yürütülmediğini
sormuştu. Yargılama sırasında Aygün’ün, “Olay yerine yakın iki gözetleme noktası
olmasına ve yol görünmesine rağmen mayınların döşenebildiği, köylülerin yaptığı
ihbarın neden değerlendirilmediği, askeri cemsenin önünde giden mayın tarama
aracının Sarıyazı’ya uzanan toprak yolu neden taramadığı ve neden zırhlı araç
kullanılmadığına” yönelik askeri yetkililerin yanıtlamasını istediği soruları “hukuki
olmadığı” gerekçesiyle mahkemece geri çevrildi.
Savcı Osman Şanal’ın soruşturma sürecinde dikkate almadığı ve Erzurum 2. Ağır
Ceza Mahkemesi’nin de “hukuki bulmadığı”, kuşkular içeren bu sorular haftalar
sonra Ergenekon kapsamında tutuklu bulunan Binbaşı Nedim Ertan’a, “Askerleri
siz mi öldürdünüz” diye soruldu. CHP’li Ahmet Ersin’in kamuoyuyla paylaştığı bu
soru, avukat Hüseyin Aygün’ü de hayli kuşkulandırmış durumda. Saldırının
gerçekleşmesinde güvenlik önlemlerinin yeterince alınmadığını öne süren Aygün,
“Ancak biz bu iddialarımızı 3 Kasım 2009’daki duruşmada yinelediğimiz halde
neden cemaat-Ergenekon kapışması başladıktan sonra ciddiye alındı? Bu
araştırmada neden bu kadar geciktiler? Bizim soruşturmamız, emniyet Jandarma
kapışmasına malzeme yapılmasın” diyerek şu iki can alıcı soruya yanıt arıyor:
“Binbaşı Ertan neden o istihbaratı değerlendirmedi? Savcı Şanal, neden ihmal
iddialarını sormak için İrticayla Mücadele Eylem Planı’nı bekledi?

166
İlk JİTEM soruşturmasını açmıştı

Yürüttüğü soruşturmayla ilgili yetki kavgasına girdiği Erzurum Özel Yetkili


Cumhuriyet Başsavcısı Osman Şanal’ın öncülüğünde, polisler ve savcı denetiminde
adliyedeki odasında ve evinde arama yapılıp gözaltına alınan ardından tutuklanan
Cihaner, “Ergenekon Örgütü üyesi” olmakla suçlanıyordu. Ancak Cihaner’in daha
önce yürüttüğü ve özellikle Ergenekon soruşturmasından yana taraf alan medya
organları için önem arzeden bir soruşturma ise es geçilmişti. Cihaner, Şırnak’ın İdil
ilçesinde görev yaptığı 1999’da kamuoyunda ilk JİTEM davası olarak bilinen ve
Ergenekon’un asker kökenli ünlü isimlerinin de geçtiği soruşturmayı yürüten
isimdi. JİTEM görevlisi itirafçı İbrahim Babat’ın Başbakanlık Teftiş Kurulu’nun
hazırladığı Susurluk Raporu’nda yer verilen, 16 Eylül 1989’da kaçırılarak infaz
edilen Tahsin Sevim, Hasan Utanç ve Hasan Caner adlı üç köylünün
öldürülmeleriyle ilgili anlatımları üzerine Cihaner aralarında Arif Doğan’ın da
bulunduğu bazı şüphelilerle ilgili yeniden soruşturma açmıştı. Türlü engellerle
karşılaşan Cihaner bu soruşturma dosyasını sonlandıramadan da tayin edilmişti.
Başsavcı İlhan Cihaner, tutuklanmasına yol açan gelişmeleri 3 ay önce Hâkimler ve
Savcılar Yüksek Kurulu’na (HSYK) verdiği “yazılı savunma” metninde
soruşturmanın nasıl başladığını anlatarak, iletişim tespit tutanakları çerçevesinde
Fethullah Gülen, Süleymancılar ve Menzil grubunun da soruşturmaya dahil
edildiğini belirtmişti. Aramaların yapılacağı sırada Erzurum yetkili savcılığının
dosyayı kendisinden istediğini belirten Cihaner savunmasında, bazı Adalet
Bakanlığı müfettişlerinin de dosyayı Erzurum’a göndermesi yönünde telkinde
bulunduklarını öne sürüyordu. Soruşturmanın kendisinden alınmasına anlam
veremediği için Erzurum Başsavcı’sını aradığını belirten Cihaner, “Bana, ‘Böyle
bir soruşturma yapılıyor, benim niye haberim yok’ diye çıkıştı. Ben de böyle bir
yükümlülüğüm olmadığını belirttim. Soruşturmayı sürdürmem halinde ‘gizliliğin
ortadan kalkacağı, bu tartışmanın duyulmasıyla yargının yıpranacağı ve en
önemlisi de delilerin karartılacağı’ endişesiyle dosyayı göndermeye karar verdim.
Bu arada adliyemize teftişe gelen başmüfettiş de dosyayı göndermemin iyi
olacağını ima etti” dedi. Cihaner, Erzincan jandarmasının kendisini cemaat
soruşturması nedeniyle iftira ve komplo ile karşı karşıya kalabileceği konusunda
uyardığını da anlattığı savunmasında, dosya Erzurum’a gittikten sonra cemaat
üyelerinin deliller toplanmadan salıverildiğini belirterek, “İsmailağa cemaati
soruşturmasında tutuklanan kişiler haklarında anayasal düzenil zorla değiştirmeye
teşebbüs suçundan ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası istendiği halde birkaç ay
sonra salıverildiler. Deliller toplanmadı, soruşturma çok sınırlı tutuldu”
iddialarında bulunuyordu.

Cihaner’in dediği çıktı

167
“Ergenekon terör örgütüne üye olmak” suçlamasıyla cezaevine konulan ve
Erzurum 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nde yargılanan Cihaner’in davası, “görevi
kötüye kullanma, evrakta sahtecilik ve imar kirliliğine neden olmak” suçlamasıyla
yargılandığı davalar hakkında Yargıtay 11. Ceza Dairesi tarafından birleştirme
kararı verilince savcı özgürlüğüne de kavuştu. Yargıtay, Cihaner’le birlikte tutuklu
10 sanığın “koşulsuz” olarak tahliyesine ve “derhal” salıverilmelerine de oybirliği
ile karar verınca Cihaner tahliye edildi. Kararda sanıklar hakkında “isnat edilen
suçlamaların tutuklama için tek başına yeterli olup olmayacağı gözetilmeden”
tutuklama kararı verildiğini belirtilerek, “dosyadaki hukuki bulgu ve belgeler
gereği koşulları oluşmayan tutuklama kararının kaldırıldığı” belirtiliyordu.
Görevine de dönen Cihaner ilk HSYK kaarnamesiyle birlikte Adana’ya düz savcı
olarak atanırken Yargıtay’daki davası ise bu satırlar yazıldığı sırada Yargıtay’daki
davası halen bitmemişti.
İsmailağa Tarikatı’na ilişkin soruşturmayı, bu grubun ‘silahlı örgüt’ olduğunu ileri
süren eski Erzurum Özel Yetkili Savcısı Osman Şanal’a göndermediği için
“görevini kötüye kullandığı” iddiasıyla hakkında dava açılmasından 1 yıl sonra
görevden alınan Şanal’ın halefi olan Savcı Ender Karadeniz, mütalaasinda
“İsmailağa, terör örgütü değil” diyerek Cihaner ile aynı noktada buluştu. Özel
Yetkili Cumhuriyet Savcısı Ender Karadeniz, davanın görüldüğü Erzurum Özel
Yetkili 2’nci Ağır Ceza Mahkemesi’ne verdiği mütalaada, cemaatle ilgili olarak
yakalananların cebir ve şiddet kullanarak Anayasal düzeni değiştirmeye yönelik
inandırıcı delil bulunamadığını belirtti. Karadeniz, İsmail Ağa Cemaatiyle ilgili
olarak yargılanan 11 sanığın, izinsiz eğitim kurumu açmak suçuyla
cezalandırılmaları yolunda görüş bildirdi.
Erzurum Özel Yetkili 2’nci Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen İsmail Ağa Cemaati
ile ilgili davada, Cumhuriyet Savcısı Ender Karadeniz, 26 Ekim 2010’da verdiği
mütalaada, sanıklar hakkında TCK’nın 309/1’inci maddesine muhalefet eylemleri
bakımından cezalandırılması için kamu davası açıldığını hatırlattı. Sanıkların “cebir
ve şiddet kullanarak Anayasal düzeni ortadan kaldırmaya veya bu düzen yerine
başka bir düzen getirmeye teşebbüs ettiklerine dair yapılan yargılama neticesinde
cezalandırılmaları için yeterli her türlü şüpheden uzak kesin inandırıcı deliller elde
edilemediğine” dikkati çeken savcı Karadeniz, bu nedenle sanıkların sabit olmaya
atılı suç yönünden ayrı ayrı beraatlerini uygun gördü. Sanıkların Erzincan’da
Medine ve Vuslat vakıfları adı altında açtıkları kurslarda yasalara aykırı öğrenci
eğitimi yaptıkları anlaşıldığına işaret eden Ender Karadeniz, sanıkların eylemlerine
uyan TCK’nın 263/1’inci maddesi uyarınca 6 aydan 3 yıla kadar hapisle
cezalandırılmalarını istedi. Karadeniz, aralarında kadınların da bulunduğu 5 kişinin
ise yeterli delil elde edilemediğinden beraatlerine karar verilmesini talep etti.
Böylece, Erzincan’daki İsmail Ağa Cemaati soruşturmasının dönemin Başsavcısı

168
İlhan Cihaner’in elinden alınmasındaki “silahlı terör örgütü” gerekçesi de geçersiz
olarak Cihaner’in haklılığını ortaya koymuş oluyordu. Cihaner, HSYK kararıyla
Adana’ya düz savcı olarak atandıktan birkaç ay sonra da 12 Haziran 2011
seçimlerinde milletvekili adayı olmak için istifa etti. Cihaner, yaptığı açıklamada
“Artık hukukun işlemediği bir ülkede işimi yapabileceğimi düşünmüyorum”
diyecekti.

“EGM’deki F Tipi Örgütlenmenin Etkin Elemanları”

Emniyet içinde Fethullahçı örgütlenmeyle ilgili açılan her soruşturmanın önü öyle
ya da böyle kesilse ve hatta bu işle uğraşanlar deyim yerindeyse “sürünse” de
kavga ya da mücadele hiç bitmedi. En azından 2007’ye kadar bitmemişti.
Ergenekon soruşturmalarıyla birlikte askerin olması gereken yere, siyaset
sahnesinin biraz daha dışına itilmesi, AKP’nin hükümet olmasının yanı sıra iktidar
da olmasını sağlamış, bu da bürokrasinin tüm kurumlarında yaşanan İslami
kadrolaşmanın önünde hiçbir engel bırakmamıştı. Emniyet teşkilatının içinde de
artık en tepeden en aşağıya kadar bu zihniyet iktidardı. Fethullahçı kadrolarla
uğraşan şimdilik son örnek olan Hanefi Avcı’ydı. O da şikâyet dilekçeleri,
soruşturma açma talepleri gibi resmi yollar ve kişisel ilişkilerini kullanarak bir şey
yapamayacağını anlayınca çok tartışılan kitabını yayımlattı. İlerleyen bölümlerde
işleyeceğimiz bu konuda Avcı’nın başına ne geldiği malum, bir dönemin işkenceye
da karışmış milliyetçi polisi, Stalinist bir örgüte yardım yataklık etmekten
cezaevinde.
Hanefi Avcı’nın 2010 yılında giriştiği bu mücadeleden birkaç yıl önce 9 Kasım
2005’te Şemdinli’de88 yaşanan olayların ardından hazırlanan ve dönemin Kara
88
Şemdinli’de, 9 Kasım 2005’te eski PKK’lı Seferi Yılmaz’a ait Umut Kitapevi’ne yönelik el bombalı saldırıda
Mehmet Zahir Korkmaz ölürken, 5 kişi de yaralandı. Olayın ardından Şemdinlililer, bombayı attıkları gerekçesiyle
astsubaylar Ali Kaya, Özcan İldeniz ve PKK itirafçısı Veysel Ateş’i yakalayıp güvenlik güçlerine teslim etti.
Zanlılara ait araçta yapılan aramada, 3 kalaşnikof, 10 şarjör, el bombaları bomba yapımında kullanılan malzemeler
ile polis ve asker teçhizatı çıktı. Araçta ayrıca, bombalanan Umut Kitabevi başta olmak üzere çok sayıda adresin
krokisi ve haritalar bulundu. Özellikle Umut Kitabevi’nin krokisi kırmızı kalemle çizilmişti. Olay yeri incelemeleri
sırasında da CHP Hakkâri Milletvekili Esat Canan’ın da aralarında bulunduğu yüzlerce insanın üzerine resmi bir
araçtan ateş açılması sonucu Ali Yılmaz adlı bir kişi açılan öldü. Ateş açtığı belirlenen uzman çavuş Tanju Çavuş
tutuklandı. Çevre il ve ilçelere de sıçrayan olaylarda Yüksekova’da güvenlik güçlerinin göstericilerin üzerine
açtıkları ateş sonucunda da üç kişi daha öldü. Olayı soruşturan Van Cumhuriyet Savcısı Ferhat Sarıkaya hazırlayıp
Van 3. Ağır Ceza Mahkemesi’ne sunduğu 3 Mart 2006 tarihli 124 sayfalık iddianamede Ali Kaya, Özcan İldeniz ve
Veysel Ateş hakkında müebbet hapis cezası istemekle kalmadı, Ali Kaya için “tanırım iyi çocuktur” diyen Yaşar
Büyükanıt’ı da “örgüt kurmak, sahte belge düzenlemek ve görevi kötüye kullanmak ve adil yargıyı etkilemeye
teşebbüs”le suçladı. Sarıkaya hazırladığı ve Van 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nce kabul edilen iddianameye Büyükanıt
ile ilgili bulduğu delilleri de koydu ancak ağır ceza mahkemesinde yargılanamayacağını bildiği için dosyasını
ayırarak Genelkurmay Askeri Savcılığı’na gönderdi. Genelkurmay Askeri Savcılığı ise yapılan incelemeler ışığında
Orgeneral Büyükanıt için soruşturma açılmasına gerek olmadığına karar verdi. Genelkurmay ayrıca, Van Savcısı
Ferhat Sarıkaya’yı “yetkisini aşmak”la suçlayarak hakkında Adalet Bakanlığı’na suç duyurusunda bulundu.
Genelkurmay Başkanı Özkök de derhal köşke çıktı. Hemen ardından da “haddini aşan” savcı Ferhat Sarıkaya
hakkında soruşturma başlatıldı. Sarıkaya’ya hazırladığı iddianamede Kara Kuvvetleri Komutanı Büyükanıt’a

169
Kuvvetleri Komutanı Yaşar Büyükanıt’ın da suçlandığı iddianameden sonra da
emniyet ve yargı içinde örgütlü Fethulahçıların parmağı aranmış ve hükümetle ordu
arasındaki ilişkilerde hayli sıkıntı yaşanmıştı. Orgeneral Yaşar Büyükanıt,
iddianamede adının geçmesinin müsebbibi gördüğü dönemin Emniyet İstihbarat
Daire Başkanı Sabri Uzun’u da, Başbakan Erdoğan tarafından görevinden
aldırtmıştı. İşte o dönemde 2006’da Emniyet içinde, Fethulahçı örgütlenmeye karşı
bu kez el altından bir mücadele vardı. Bu mücadelenin kokusu ancak 2 yıl sonra
ortaya çıktı. Bu kez basına sızdırılan, Aydınlık dergisinin tedavüle soktuğu bir
deyimle artık “F Tipi Yapılanma” denilen Fethullahçı örgütlenmeye ilişkin bir
başka belgeydi. Hürriyet Gazetesi’nde Saygı Öztürk imzasıyla çıkan “Emniyette
Fethullahçı liste krizi” başlıklı haberde89 üst düzey emniyetçilerin bir Fethullahçı
oldukları öne sürülen polislerle ilgili bir liste hazırlayıp değişik makamlara
gönderdiği gerekçesiyle haklarında Cumhuriyet Savcılığı’na şikâyette bulunulduğu
belirtiliyordu. İddiaya göre 2006’da dönemin Personelden Sorumlu Emniyet Genel
Müdür Yardımcısı N.A., Personel Dairesi Başkanı İ.S., şube müdürleri M.D. ve M.
A., ortaya çıkmasından iki yıl önce 2006’da “EGM’deki F Tipi Örgütlenmenin
Etkin Elemanları” adlı bir liste hazırlamışlardı. (Ahmet Şık’ın notu: Bu konuyla
ilgili (bu kısımlar fotokopide çıkmamış) yapılan kişilerden biri açtığı tazminat
davasını kazanmış. Aynı konuyu biz işlersek muhtemelen başımıza aynı şey
gelecek. Bu yüzden kitaptan çıkaracaktım bub bölümü. Ama orada yazanların
doğru olduğunu biliyorum. Ancak, dava açılmasını önlemek adına buraya yazdığım
açıklamaları uygun bir dille belirttikten sonra isimleri rumuz halinde bile
vermeden-çünkü rumuza rağmen davayı kazanmışlar- ve yorumları da yazmadan
istihbarat dairede 16 üst düzey polis vs. gibi mi anlasak. Benim aklıma başka bir
şey gelmedi. Fikret ağabey ne der? Yorumlarda isim vermeden kimi önemli
cümleleri versek. Ben öyle yaptım, öyle girsin) Altuntaş ve arkadaşlarının bu
listeden 10 kopya fotokopi çektirerek, savcılık dâhil bazı makamlara, “Okunduktan
sonra mutlaka imha ediniz” notunun da yer aldığı bir üst yazıyla gönderildiği de
iddia ediliyordu.

suçlamalar yönelttiği için haddi bildirilen Sarıkaya önce görevden alındı ardından da Hâkimler ve Savcılık Yüksek
Kurulu’nca meslekten ihraç edildi. Bombalı saldırıyla ilgili Van 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nde astsubaylar Kaya ile
İldeniz, “Silahlı örgüte üye olmak, olası kastla adam öldürmek, olası kastla adam öldürmeye teşebbüs etmek ve olası
kastla adam yaralamak” suçlamasıyla 39’ar yıl 10’ar ay 25’er gün hapis cezasına çarptırıldı. Ancak dava kısa süre
içinde Yargıtay’dan döndü. Yargıtay Yargılamanın Askeri Mahkeme’de yapılması gerektiğine hükmetmişti. Van 3.
Ağır Ceza Mahkemesi Yargıtay’ın bozma kararına uymakla birlikte ‘görevsizlik kararı’na uymadı ve davayı
görmeye devam etti. Yargılama sürerken Van 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin heyeti tenzili rütbe ile başka illere tayin
edildi. Van 3. Ağır Ceza Mahkemesi’ne atanan yeni heyet, 14 Eylül 2007’de verdiği kararda, Yargıtay 9. Dairesi’nin
verdiği “görevsizlik” kararına uydu ve Şemdinli dosyasını Van Jandarma Asayiş Kolordu Komutanlığı Askerî
Mahkemesi’ne sevk etti. Bu karar üzerine müdâhil avukatlar davadan çekildiler. Şemdinli davası 27 Kasım’da Van
Askeri Mahkemesi’ne gönderildi. 6 Aralık 2007’de Van Askeri Mahkemesi’ne ulaştırılan dosyayla ilgili 14 Aralık
2007’de yapılan ilk duruşmada sanıklar tahliye edildi.
89
Hürriyet Gazetesi, 6 Mayıs 2008

170
“Emniyetteki F Tipi Örgütlenmenin Etkin Elemanları” başlıklı listeye isimler
yazılmakla yetinilmemiş ve bir takım değerlendirmelerde de bulunulmuştu. İlginç
olan ise isimlerin daktilo ile yazıldığı anlaşılan listedeki değerlendirmeler el
yazısıyla yapılmıştı. Hürriyet gazetesindeki habere göre üst yazıdaki imza, paraf ve
listede kalemle yapılan düzeltmelerin kime ait olduğun bilirkişi aracılığıyla
belirlenmiş ve haklarında suç duyurusunda bulunulmuştu. Sözkonusu haber
şöyleydi: “Emniyet Genel Müdür Yardımcısı, bir daire başkanı ve iki şube müdürü
tarafından hazırlandığı öne sürülen ve değişik makamlara gönderilen listede
‘Fethullahçı oldukları’ belirtilen Emniyet mensuplarından ikisi, listeye haksız yere
yazıldıklarını öne sürüp, bu listeyi hazırladıklarını öne sürdüğü 4 kişi hakkında
Cumhuriyet Savcılığı’na suç duyurusunda bulundular. Aralarında 4 daire başkanı,
11 daire başkan yardımcısı, 32 şube müdürü, 3 başkomiser, 3 öğretim üyesinin de
bulunduğu 57 kişinin ‘Fethullahçı’olduğu öne sürüldü ve hazırlanan listenin bir
örneği de üst yazının okunduktan sonra imha edilmesi notu düşüldükten sonra
Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na da gönderildi. Hazırlanan listede kalemle bazı
düzeltmeler de yapıldı.
Emniyet’in liste ile ilgili İşçi Partisi’nin şikâyetini işleme almamasından sonra
böyle bir listenin varlığı anlaşıldı. Listede adı bulunan 57 Emniyet mensubu
durumdan haberdar oldu. Bunlardan ikisi, listede kalemle yapılan düzeltmeler,
imza ve paragrafların kendilerini şikâyet eden kişilere ait olup olmadığını
bilirkişiye incelettirdi. İnceleme sonucu, listedeki imza, paraf ve elle yapılan
düzeltmeler genel müdür yardımcısı, daire başkanı ile iki şube müdürüne ait
olduğu ortaya çıkarıldı. Listede ismi bulunan iki emniyet mensubu ‘Birlikte hareket
etmek suretiyle; sahte belge tanzim etmek, suç tasniinde bulunmak, görevi kötüye
kullanmak, iftira ve hakaret etmek, kamu kurum ve görevlilerini kamuyu nezdinde
küçük düşürmek ve kamu görevlisine güveni sarsmak’ suçlamasıyla amirleri
hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulundular.
Ergenekon Soruşturması kapsamında tutuklanan İşçi Partisi İşçi Partisi Genel
Sekreteri Avukat Nusret Senem, Savcılığa yaptığı suç duyurusunda, Emniyet
yetkilileri tarafından hazırlandığını öne sürdüğü, ‘Emniyet’te Fethullahçı
Örgütlenmenin Etkin Elemanları’ başlıklı 4 sayfalık liste sunmuş, Emniyet içinde
yasadışı örgütlenme olduğuna dikkat çekmişti. Suçlamaya dayanak olarak sunulan
4 sayfalık listede Emniyet Genel Müdürlüğünde çeşitli kademelerde göreve yapan
57 personelin bu örgütün üyesi olduğu öne sürülmüştü.
Listeye haksız yere alındığını iddia eden iki emniyet mensubu, savcılık dosyasında
bulunan 4 sayfalık isim listesi ve bu kişilerle ilgili bilgiler ve belgeler üzerindeki
imza, paraf, kalemle yapılan düzeltmelerle ilgili bilirkişi incelemesi istedi. Yazı,
imza ve sahtecilik uzmanı Mustafa Kariptaş tarafından yapılan inceleme
sonucunda düzenlenen Özel Bilirkişi Raporu, 4 sayfalık listede, isimler üzerindeki
düzeltmelerin M.D. ve İ.S. tarafından yapıldığı, ‘bilgi notu’ başlıklı yazıda yer alan

171
imzanın Genel Müdür Yardımcısı N.A., parafların da İ.S ve M.A.’ya ait olduğu
sonucuna varıldı. Bunun üzerine şikâyetçi Emniyet mensupları, söz konusu listenin
ve üst yazısının organize bir şekilde hazırlandığını öne sürdü ve 4 emniyet
mensubundan şikâyetçi oldu.”

Fethullahçı oldukları öne sürülen üst düzey polisler

Ancak haberin yayımlanmasından sonra karışık bir hukuki süreç ortaya çıktı.
Konuyla ilgili haberi yazan Saygı Öztürk ile, haberde anlatıldığı gibi listeyi
hazırladıkları öne sürülen Emniyet müdürleri hakkında soruşturma ve davalar
açıldı. Hem listeyi hazırladığı öne sürülenler hem de listelerde adı bulunanlar
açmıştı davaları. Bir de İşçe Partililerin suç duyurusu vardı. Ancak Ankara
Cumhuriyet Başsavcılığı, suç duyurusuna dayanak olarak gösterilen belgenin genel
ve soyut iddialar içerdiği, somut bir suç isnadına yönelik olmadığı gerekçesiyle
takipsizlik verdi. Saygı Öztürk’ün “Okyanus Ötesindeki Vaiz” isimli kitabına göre;
“Başsavcılık 31 Ocak 2008’de Emniyet Genel Müdürlüğü’ne gönderdiği bir yazıyla
hem takipsizlik kararını bildirdi hem de idari yönden gereğinin yapılabilmesi için
dilekçe ve eklerini ulaştırdı. Emniyet Genel Müdür Yardımcısı N.A. yaş haddinden
emekliye ayrıldıktan sonra adının liste hazırlayan gibi duyurulmasından rahatsız
olmuştu.”
Hazırlandıktan ve hatta dava konusu bile olduktan 2 yıl sonra duyulan bu liste
Ergenekon’un ilk iddianamesinin delil klasörleri arasında yine Ergun Poyraz’da ele
geçirilenler arasında yerini aldı, iddianamede bahsedildi. Hatta bu liste hakkında
Ankara Cumhuriyet Savcılığı’na suç duyurusunda bulunan ve sonra Ergenekon
sanığı da olan İşçi Partili avukat Nusret Senem’e gözaltına alındığında konuyla
ilgili sorular da yöneltildi. İddianameye göre Senem, “29 Ocak 2008 tarihinde
Ankara C. Başsavcılığına Emniyetteki F Tipi Örgütlenmeyi anlatan 4 sayfalık 57
kişilik bir listeyle şikâyetçi oldum. Bu belge gazeteci bir arkadaşım tarafından
verildi. Ben de savcılığa verdim ve 2008/16541 sayılı soruşturma numarasına
kaydedildi. Ancak husumet olmasın diye dilekçeme isimleri yazmadım ama ekli
belgeyi sundum. Bu belge, Emniyet Genel Müdür Yardımcısı N.A. tarafından
hazırlandı. Saygı Öztürk de bunu bizzat Tempo dergisinde yazdı” diye soruları
yanıtladı.
Gazeteci Nedim Şener’in “Ergenekon Belgelerinde Fethulah Gülen ve Cemaat”
isimli kitabına göre, “Listede adı geçen Ö.Z.’nin avukatının suç duyurusu üzerine,
Ankara Cumhuriyet Savcılığı listeyi hazırladığı iddia edilenler hakkında ön
inceleme yapılmasını istedi. Dilekçede listede yer alan el yazılarına ilişkin bilirkişi
raporuna da yer verildi. Rapora göre, listede yer alan el yazıları M.D. tarafından
kaleme alınmıştı. Bilirkişi, listeye el yazısı ile eklenen ‘Bozkurt ve Karagöz’
yazılarının ise Personel Daire Başkanı İ. S. tarafından kaleme alındığını rapor etti.

172
Savcı kanalı ile Emniyet Genel Müdürlüğü’ne gönderilen yazıda, Emniyette 57
personel hakkında liste hazırladığı öne sürülen polis müdürleri hakkında ciddi
ithamlarda bulunuldu. Yazıda, polis müdürlerinin sahte belge düzenleyip iftira
attıkları, hakarette bulundukları iddiaları sıralandı. Bu başvuru üzerine Savcı
Mehmet Cihan Kısa, adı geçen dört polis müdürünü yargılamak için İçişleri
Bakanlığı’ndan izin istedi. Bakanlık da, eski Emniyet Genel Müdür Yardımcısı
N.A., Personel Daire Başkanı İ.S., Emniyet müdürleri M.D. ile M.A. hakkındaki
iddiaların soruşturulması için müfettiş görevlendirdi. Listede parafı olduğu iddia
edilen M.A., konunun basına yansıması üzerine avukatı aracığıyla yaptığı yazılı
açıklamada, İşçi Partisi’nin yaptığı başvuru üzerine Ankara Cumhuriyet
Savcılığının 31 Ocak 2008 tarih ve 2008/10913 sayılı kararı ile iddiaların asılsız
olduğu gerekçesiyle işleme konulmamasına karar verildiğine dikkat çekti. Akdeniz,
“Olmayan bir işlemin bir belgesi de olmaz” diyerek listenin yok sayılması
gerektiğini belirtmesine rağmen, Ergenekon savcıları listeyi Ergenekon davasının
ekleri arasına koymayı tercih etti.
Karışık bir dava sürecinin başlamasına neden olan sözkonusu listenin, “Mutlaka
imha ediniz” uyarısıyla Ankara Cumhuriyet Savcılığı’na gönderilen bilgi notunun
altında Emniyet Genel Müdür Yardımcısı N.A.’nın imzası vardı. Eğer iddia doğru
ve listenin hazırlanmasında emeği geçenlerden birisi N.A. ise, Emniyet’in
tepesindeki birkaç yöneticiden birisinin bilgi notunda yazılanlara yansıyan duyduğu
kaygı durumun vahametini de özetliyor. Ancak, üst düzey emniyetçilerle ilgili yer
verilen bilgilerin doğru olduğu listenin bahsi geçen isimlerden birisi tarafından
bizzat hazırlandığı da iddialar arasında. Tarih bulunmayan bilgi notunda şunlar
yazılıydı:
“Sayın Savcım,
Geçen hafta yetkili arkadaşlarla bir araya gelerek değerlendirdiğimiz Emniyet’teki
F Tipi yapılanmanın etkin isimlerini gönderiyorum. Malumunuz İstihbarat
tamamen Fethullahçıların kontrolünde olduğundan sizden ricam listeyi ilgili
kurumlara gizli olarak iletmeniz. Bu bilgi notunu ise okunduktan sonra imha
etmenizi istirham ediyorum. Saygılarımla.”
Bilgi notuna ek olarak gönderilen ve daktilo ile yazılı 4 sayfa olduğu belirtilen
“EGM’deki F Tipi örgütlenmenin etkin elemanları” başlığını taşıyan listede ise şu
isimler ve değerlendirmeler vardı: (Ahmet Şık’ın notu: liste ve değerlendirmeleri
ise daha önce açılmış davalarda verilen kararlar nedeniyle yayınlamıyoruz.)
(Ahmet Şık’ın eklenmesini istediği bölüm eklendi, eski taslaktaki 173-178 arası –
listelerin olduğu bölüm- çıkarıldı)

İstihbarat Daire Başkanlığı’ndan aralarında eski daire başkan yardımcısı ve


müdürlerinin yeraldığı 16 kişinin adı verilecek; “Teşkilatın ve Ulusal İstihbarat’ın
en etkin elemanları ve cemaatin göz bebeği konumundadırlar. İDB’nin yaklaşık

173
yüzde 90’ı bu grubun kontrolündedir” deniliyordu. Kom Daire Bşk’dan daire bşk
ve bşk yardımcısı ile çeşitli birimlerin müdürlerinin de olduğu 10 polisin cemaatçi
olmakla suçlandığı dokümanlarda terör dairesinden 3; güvenlik dairesinden de 4 üst
düzey polisin adlarına ve yorumlarına yer verilmişti. Güvenlik dairesinden bazı
yetkililer için, “Cemaatin tüm işleri ile aktif sorumlusu, baş koordinatör
durumundadır… Danıştay saldırısı sonrası dezenformasyon faaliyetlerinde
Atabeylerde, zarf verme işlerinde, oradaki gizli yazışmaların takibinde aktif olarak
organizatörlük görevini cemaat adına yürütmüştür” gibi değerlendirmeler
yapılıyordu.
Dış ilişkiler dairesinden 4 ismin yer verildiği belgede üst düzey bir yetkili için
“Cemaatin en yetkili üyelerindendir… ABD’ye gönderilerek master ve doktora
öğrencilerini bizzat cemaat üyelerinden seçmektedir” yorumu yapılmıştı.
Polis akademisinden 7 kişinin adı yer verilen belgede, personel dairesinden de 3;
kriminal dairesinden 2; Asayiş dairesinden 4; Eğitim dairesinden 3 ve Bilgi İşlem
dairesinden 4 kişinin adlarına yer verilip çeşitli yorumlar yapıldı.

Elazığ’da bir garip olay

Şimdi biraz geriye 2002’ye gidelim. Fethullah Gülen’in Ankara 2 Nolu DGM’de
yargılamasının sürdüğü günlerde, 4 Ağustos 2002’de Elazığ’da Sivrice Merkez
Camisi’nin avulusunda unutulan bir çantayla ilgili, vatandaşların “şüpheli paket”
diye polise ihbar edilmesiyle başlayan süreç kitabımızda buraya kadar anlatılanları
ve Emniyet içinde yıllar yılı sabırla ve ilmek ilmek örülen Fethullahçı
örgütlenmenin günümüzdeki boyutlarını anlamak açısından çok önemli.
Detaylarına Hanefi Avcı’nın “Haliç’te Yaşayan Simonlar. Dün Devlet, Bugün
Cemaat” isimli kitabında da yer verilen bu olay o dönem gazetelerinde Elazığ
Emniyet Müdürlüğü’nün, Emniyet içindeki Fethullahçı yapılanmaya ilişkin yaptığı
bir operasyon olarak yansımıştı. Hâlbuki başta da dediğimiz gibi tamamen bir
unutkanlık eseri başlayan süreç, Fethullah Gülen cemaatinin emniyetteki
yapılanmasıyla ilgili çok önemli bilgi ve dokümanların ele geçmesini sağlamıştı.
Olay gerçekleşmesinin üzerinden 1 ay geçtikten sonra basına yansımıştı. İhlas
Haber Ajansı’nın 8 Eylül 2002’de, “Emniyette ‘Fethullahçı yapılanma’ iddiası”
başlığıyla abonelerine duyurduğu bu olayla ilgili haber şöyleydi:

İsim isim şifreli polis listeleri

“Elazığ Emniyet Müdürlüğü’nün gerçekleştirdiği bir operasyonda, Fethullah


Gülen cemaatinin emniyet teşkilatındaki yapılanmasıyla ilgili bilgi ve dokümanlara
ulaşıldı. Sivrice İlçesi’nde bir camide bulunan bir çanta emniyet teşkilatı içinde
büyük yankı uyandırdı. Çantadan, emniyet teşkilatındaki Fethullahçı yapılanma ile

174
ilgili önemli belge ve dokümanlar çıktı. Ele geçirilen belgelerde, 4 ilde görev yapan
rütbeli emniyet mensupları isim isim sıralanarak cemaat içindeki rollerine göre
şifreli kodlara yer veriliyor. Fethullahçı yapılanma ile ilgili operasyon, Elazığ
Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şubesi ekiplerinin, Sivrice Merkez Cami
avlusunda şüpheli bir çanta bulmaları ile başladı. Çantayı inceleyen terör
uzmanları, polis mensuplarının yer aldığı bir liste ile bazı notlar ele geçirdi.
Çantanın sahibi olan ve Malatya’da öğretmenlik yapan Ahmet Şahinalp, yapılan
soruşturma üzerine gözaltına alındı. Elazığ’da sorgulanan Şahinalp, dokümanın
çantasına başkaları tarafından yerleştirildiğini iddia etti. Sorgulamasının ardından
mahkemeye çıkarılan Şahinalp, tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı.
İstihbarat ve Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü uzmanları, çıkan notları ve
emniyet personeli listesinin yer aldığı bilgisayar dökümünü inceleyerek, bunun
emniyet içerisinde ‘Fethullahçı’ olarak adlandırılan grubun yapılanmasıyla ilgili
olduğunu belirledi.

4 ilden 144 üst rütbeli emniyet mensubu

Ele geçirilen doküman ve notlar, incelenmek üzere Emniyet Genel Müdürlüğü


İstihbarat ve Terörle Mücadele Daire Başkanlığı’na gönderildi. Çantadan çıkan el
yazması notlar, Kriminal Polis Laboratuarı’nda incelemeye alındı. Çantada çıkan
dokümanlar arasında Elazığ, Tunceli, Bingöl ve Malatya’da görev yapan 144
rütbeli emniyet görevlisinin isimleri bulunuyor. Devresi, sicili, adı, soyadı, görev
yeri tek tek sıralanan 144 kişinin isimlerinin bulunduğu listenin sonunda ‘BL’ ve
‘Açıklama’ şeklinde iki hane daha bulunuyor. Şifrelenmiş bölümlerde isim
hanelerinin karşısına 1’den 5’e kadar rakam konulurken ‘BL’ hanesinde ise ‘HL,
KM, SLÇ, SLM, TR, AH, AKF, FT, CN, SD’ şeklinde kodlar bulunuyor. Listede
bazı isimlerin karşısında ise ‘Ehli dünya, fırsat bulursa zarar verir’, ‘Bizi biliyor’,
‘Zararsız’, ‘Müntesip’, ‘Aleyhte çalışır’, ‘Süryani olabilir’, ‘Bizden diye istenildi’
şeklinde notlar yer alıyor.

Yapılanma ile ilgili ajanda bulundu

Fethullah Gülen cemaatinin emniyetteki ilişkilerini ortaya koyan 11 sayfalık ajanda


notunda ise isimler, telefon numaraları, talimatlar, para miktarları, aile içi
ilişkiler, gizlilik prensibi, bilgi toplama teknikleri gibi el yazması notlar bulunuyor.
Terfi ettirilmeyen emniyetçi cemaat mensuplarının durumunun sorgulandığı
notlarda, cemaat hizmetlerinin her ilde olduğu gibi büyük ilçelerde de devreye
girmesi gerektiği belirtiliyor. Cemaatin emniyetteki sorumlusunun kaleminden
çıktığı anlaşılan notlarda, Elazığ kadrosundaki Ş.I.’dan, ‘Hanımı ile problemli.
Hanımı ile görüşmek lazım. Rıza ile kılınmış ise tekrar eda etmeye gerek yok’,

175
çocuklarla ilgili, ‘Saflandırılmalı’ deniliyor. Çocukların 6 yaşından itibaren,
‘Bizler ve onlar’ şeklinde eğitilerek cemaate kazandırılmasının istenildiği
talimatlar bölümünde, bazı kişilerin cep telefonları yer alıyor.

Cemaat tanıdık nüfus müdürü arıyor

Çıkan notlar arasında ‘Tanıdık bir nüfus müdürü bulunabilir mi?’ şeklinde bir soru
sorulduğu bildirilirken, resmi evraklarda başörtüsü bulunanların değiştirilmesi
isteniyor. ‘Arkadaşlar renk belli etmesin’ talimatının bulunduğu bölümde ise bazı
kurallar konuluyor. Belirtilen kurallar ise, ‘Başkalarının renkleriyle boyansınlar.
Alternatif açılımlar eşlerle yapılsın. Aile içinde İslam’ı yaşasınlar. Yurtdışına
çıksınlar. Buralarda uzun süreli dostluklar kursunlar. Gidilen evlerde bayanlarla
ilgili bilgiler alınabilir’ şeklinde sıralanıyor. Ajanda notlarında yeni gelen
personelle ilgilenme, basında çıkan haberlerin takibi, çevrenin takibi, bilgi toplama
usul ve teknikleri gibi konularla ilgili talimatlarda bulunurken, cemaat
mensuplarının yurtdışına çıkmaları konusunda teşvik edilmeleri gerektiği
bildiriliyor.

Polis istihbaratındaki cemaat mensupları

Uzmanlar tarafından en tehlikeli olarak görülen istihbarat kadrosundaki


Fethullahçı polislerle ilgilide ajanda notları da bulundu. Notlarda istihbarat
kadrosunda görev yapan personel kastedilerek, iki defa misyon görevine gidenlerin
birim olarak adlandırılan istihbarattan çıkarıldığı hatırlatılıyor. İkinci misyon
görev yapacak personel hakkında heyetin karar vereceği vurgulanarak, ‘77. madde
olabilir, 94. madde istemiyoruz’ deniliyor. Yurtdışına görevli gidenlerin, gittikleri
ülkelerin emniyet teşkilatı ile kardeş teşkilat ilişkisi kurulması istenirken,
Kosova’ya gönderilen polisler için ‘Gardiyan olarak gidilmemeli’ talimatı
veriliyor.
Notlar arasında askere gidenlere bundan böyle 100 dolar para verilmeyeceği
belirtilirken, ajandada, açılan bazı soruşturmalara yer veriliyor. El notlarında ise
emniyetteki bazı personel hakkında özel bilgiler bulunuyor. H.Ö. kodlu emniyet
müdürü ile ilgili olarak ‘Sıkıntı oluşturabilir. Palu İlçesi’ne verilsin’ talimatı
bulunurken, M.S. isimli müdürün B.’nin merkezde kalması için ön ayak olunması
isteniyor.

Atatürk’e hakaret

Doküman arasında ele el yazısında ise, Atatürk için Sebatayist yakıştırması


yapılıyor. Atatürk’ün mason localarının yapacağı fonksiyonu CHP ile

176
yapacağından dolayı locaları kapattırdığı belirtiliyor. Fethullah Gülen hakkında,
Ankara DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel’in ‘Laik devlet yapısını değiştirerek yerine
dini esaslara dayalı bir devlet kurmak amacıyla yasadışı örgüt kurup, bu amaç
doğrultusunda faaliyette bulunduğu iddiasıyla’ 10 yıl hapis cezası istenirken,
Elazığ’da ele geçirilen belgelerin de bu dosyaya gönderileceği öğrenildi. Emniyet
teşkilatında büyük yankı uyandıran 144 kişilik isim listesi ile ilgili soruşturma
devam ediyor. Ele geçirilen belgelerdeki raporların Hizbullah terör tarzında
yazıldığı da dikkat çekti. Üst düzey istihbarat yetkilileri, geçen günlerde bir şube
müdürünün çantasında Fethullahçı yapılanma ile ilgili bulunan bilgisayar
CD’lerinden sonra 144 kişilik isim listesinin ortaya çıkmasının, polis içinde geniş
bir operasyonun habercisi olduğunu belirtti.”

Avcı’nın kitabında da anlatıldı

Hanefi Avcı kitabında da, “Nasıl yönetiyor, kimler yönetiyor?” başlığı altında yer
verdiği bu olayla ilgili, “Emniyet teşkilatındaki örgütlenme nasıldı? Yani cemaat
Emniyeti nasıl yönetiyor, görevleri nasıl etkiliyordu? Emniyet hiyerarşik bir
teşkilattı, teşkilat içinde ikinci bir cemaat teşkilatı nasıl yapılanıyordu? Yıllarca
amir ve müdürlük görevlerinde bulunan kişiler kendilerinin dışında birinden nasıl
emir alıyor? İddialar doğru ise onlardan fırça bile yiyor, bir şey diyemiyorlardı?
Cemaatin geçmiş yıllardan başlayarak teşkilatta nasıl elaman temin ettiği, nasıl
yapılandığı belki uzun araştırma ve incelemelerin konusu olsa da ben şu andaki
örgütün nasıl yapılandığını, idare edildiğini bir nebze olsun göstermek istiyorum”
diyordu. Avcı, çantasındaki belgelerin içeriğine bakarak Ahmet Şahinalp’in Elazığ,
Bingöl, Tunceli ve Malatya’daki emniyet birimlerinden sorumlu cemaatin imamı
olduğunu söylüyordu. Esas mesleği maden mühendisi olan Şahinalp’in bir eğitim
kurumunda çalışıyor göründüğünü belirten Avcı, dokümanlarda isimleri yer alan
emniyet personelinin 2002’de bölgeye tayini çıkanlarla, oradan batıya gödenler
olduğunu söylüyordu. Haberde “şifrelenmiş” diye verilen kodların da emniyetin
kendi personelini tasnif ederken kullandığı harf kodları olduğun belirten Avcı,
listenin emniyet bilgisayarından çıktığını söylüyordu. Haberde yer almayan,
Emniyet İmamı Şahinalp’in dokümaları arasında bulunanlar Avcı’nın kitabında
şöyle anlatıldı: “1 Ağustos 2002 ile 1 Kasım 2002 tarihleri arasında hedef
şahısların tespiti ve listelerin çıkarılması, çalışma gruplarının oluşturulması ve
işbölümü aşamasının gerçekleştirilmesi şeklindeki notlar; kurumsal açılım başlığı
altında adliye, idari personel, avukatlar, hastaneler, bankalar ve diğer kurum
isimleri ile yeni tanışılacak işadamları, toplum önderleri ve etkili nüfuz sahiplerine
nasıl davranılacağıyla ilgili notlar. Yapılacak işler, personelin sorunları gibi
konularda 4 sayfalık not. Elle yazılmış notlarda bazı polis amiri ve müdürlerinin
tayin yerleri ve özel durumları hakkında notlar. En önemlisi İl Emniyet Müdürünün

177
makam harcamaları ile yemek yediği yerler, makam araçlarının kullanımı
hakkında notlar.”

Aslında bu olayla ilgili kitapta yer verilen uzun giriş ve soru cümleleri, Elazığ
olayından çok Avcı’nın kitabında yer verdiği, resmi olmayan ve şu aşamada doğru
olup olmadığını da bilmediğimiz bir başka dokümana atıf yapıyordu. “Aşağıda yer
verdiğim ikinci belge ise çok yeni ve günceldir. Bana yeni ulaşan bu belgeye göre
Emniyet teşkilatı içerisinde cemaate bağlı polisler, yöneticileri olan kişiden işlerini
iyi yapmadığı için şikâyetçi olmuş, yanlışlarını madde madde bir rapora
dönüştürerek muhtemelen Fethullah Hocaya göndermek istemişlerdi. Buradaki
şikâyetlere bakıldığında örgütlenme hakkında ciddi bilgiler verilmektedir” diyen
Avcı’nın kitabına dönelim:

“A. ÖMER BEY TARAFINDAN GÖREVLENDİRİLEN ŞAHISLARIN HEM


KENDİLERİNİ HEM DE SORUMLULUKLARINI ÜSTLENDİKLERİ
ARKADAŞLARI VE BİRİMLERİ DEŞİFRE ETMELERİ
1- MİT Müsteşarlığı ve askeri istihbarat birimleri Ömer Beyi gerçek adı (Osman
Hilmi Özdil) ile bilmekte ve takip etmektedir. Emniyet Teşkilatında görev yapan üst
düzey yetkililerden olan Emin Aslan, Sabri Uzun, Hanefi Avcı, Hüseyin Özalp gibi
devletin önemli merkezleriyle irtibatlı kişiler de Ömer Beyin teşkilatın sorumlusu
olduğunu bilmektedirler. Yine adı geçen yetkililer Ömer Beyin hangi mekânlarda
ve kimlerle görüştüğünü tespit ettiklerini ifade etmektedirler.
2- Başbakanın çok yakınında bulunan M.A. tarafından da Ömer Bey Teşkilatın
imamı olarak bilinmekte ve adı geçen şahıs tarafından çeşitli mahfillerde bu durum
ifade edilmektedir.
3- 2007 yılında Ömer Bey ve Yenimahalle ile ilgilenen Sinan Beyin (Murat Bey)
ABD’ye giriş ve çıkışlarında FBI tarafından önce sorgulanmaları, sorgulanma
sırasında üst ve bagaj aramaları yapılmış/ bu şüpheli duruma rağmen Ömer Beyin
seyahat programını değiştirmeyerek ABD’de bulunan emniyetçi arkadaşlar
tarafından havaalanında karşılanmış ve onlarla görüşmüş daha sonra yine
emniyetçi arkadaşların kullandığı araç ile HE’nin bulunduğu kamp yerine
götürülmüş ve fiziki ve teknik takip ile bu süreç bütün teferruatıyla FBI tarafından
kayıt altına alınmıştır. ABD’den çıkış esnasında da tekrar sorgulanmış, bilgisayarı
dâhil üzerinde ve bagajında bulunan bütün bilgi ve belge niteliğindeki eşyanın
kopyası alınmış, FBI sorgusunda ABD’de daha önceden defalarca ziyaret ettiği
Emniyet Müdürü S.T. isimli kişiyi ziyaret maksadıyla bulunduğunu ifade etmiş,
ifadelerinin birer sureti ile kendisinden alınan bilgi ve belgelerin birer kopyası
Emniyet Genel Müdürlüğüne intikal ettirilmiştir. Emniyet Genel Müdürlüğüne
intikal ettirilen bilgi ve belgeler arasında bazı üst düzey emniyet yetkililerinin ve
eşlerinin bilgileri de tespit edilmiştir. Örnek, Emniyet Müdürü M.Y.T. Ankara

178
istihbarat Şube Müdür Yardımcısı Z.G.’nin eşinin isim ve telefon bilgileri, Emniyet
teşkilatı mensuplarının da bulunduğu USAK isimli araştırma merkezinin danışmanı
olduğuna ilişkin Ömer Beyin kendi adına düzenlenmiş kartvizit vb.) Yukarıda
özetlenen olayın akabinde Emniyet Müdürü S.T.’nin ABD vizesi iptal edilmiştir.
Yine bu olayın akabinde iki
FBI ajanı New Jersey’de ikamet eden ve New York Bölgesindeki emniyetçilerin
manevi sorumlusu olan Emniyet Müdürü A.Ç.’nin evinde ziyaret ederek Ömer Beyi
kampa götüren araç hakkında bilgi istemişler, aracın başkası adına kayıtlı
olmasının gerekçesini soruşturmuşlardır. Yapılan tüm çalışmalara rağmen FBI
tarafından kopyalanan Ömer Beyin bilgisayarında bulunan bilgilerin içeriği
hakkında ne FBI yetkililerinden ne de Ömer Beyden tatminkâr bir cevap
alınamamıştır. Konu olağanüstü hassasiyeti nedeniyle Büyüğümüze genel
hatlarıyla arz edilmiştir. Büyüğümüz, Ömer Beyle görüşülerek bilgisayarında
bulunan bilgilerin muhtevasının ne olduğunun sorulması talimatını vermiş ve
olaydan büyük üzüntü duyduğunu ifade etmişlerdir. Büyüğümüzün talimatı üzerine
ilgili Daire Başkanı R.G. Ömer Beyle görüşmüş ve kendisinden ABD de yaşanan
olayla ilgili bilgi talep etmiştir. Ancak Ömer Bey böyle bir olayın vuku
bulmadığını, kendisinin sadece pasaportuna bakılarak uçağa bindiğini ifade
ederek, hilaf-ı vaki beyanda bulunmuştur. Bilahare önüne bilgi ve belgeler
konulduğunda kabullenmek zorunda kalmıştır. Ancak bu esnada bile bilgisayarında
bulunan bilgilerle ilgili malumat vermek istememiştir. Bu süreçte Ömer Beyin ABD
vizesi ABD hükümeti tarafından iptal edilmiştir. Benzer bir sıkıntının Yenimahalle
ile ilgilenen arkadaş (Sınan Bey) için de söz konusu olabileceği
değerlendirilmektedir, Ömer Bey ABD vizesini geri alabilmek için istihbarat
Dairesi Başkanlığındaki arkadaşları riske atarak kendisinin Polis Sandığının
sahibi olduğu Ankara Sigortanın temsilcisi olduğunu, Emniyet Genel
Müdürlüğünün araçlarının kendisi tarafından sigortalandığını ifade ettirmiş, ancak
bu durum FBI yetkilisinde daha büyük bir şüphe uyandırmış ve Ömer Beye vize
verilmesi talebi reddedilmiştir.
Daire Başkanı R.G. ve emsali teşkilat büyüklerinin katılımıyla oluşturulan istişare
heyetlerinde Ömer Beyin müteaddit defalar verdiği sözleri tutmaması, hilafı vaki
beyanları ve heyetlerin sembolik misyonu nedeniyle bu teşkilat büyüklerimiz
nezdinde Ömer Beye karşı büyük bir güven kaybı söz konusu olmuştur. Yıllarca
hizmetimizin yükünü çekmiş ve teşkilatın önemli mevkilerinde görev yapan bu
büyüklerimizde fikir ve önerilerine kıymet verilmediği teşkilatın Önemli hiçbir
meselesinin görüşülmediği bu heyetlerde büyüklerimizde idare edildikleri kanaati
oluşturulmuştur. Netice olarak Ömer Beyle görüşmekte bir maslahat olmadığı
düşüncesi hâkim olmuştur.
4- Görevlendirilen şahıslar izah edilemeyecek müesseselerde görev yapmaktadır.
Örneğin bütün masrafları Başbakanlık Örtülü Ödeneğinden karşılanan ve İçişleri

179
Bakanlığı Dernekler Dairesi Başkanlığının kontrolünde kurdurulan Uluslararası
Sivil Toplum Kuruluşlarını Destekleme Derneğinin il temsilcileri ve merkez
koordinatörleri Ömer Beyin emniyet teşkilatına bakan ekibi tarafından
oluşmaktadır. Teşkilat mensuplarıyla yapılan ikili görüşmeler ve istişareler zaman,
zaman bu demek merkezi ve temsilciliklerinde yapılmaktadır. Yine teşkilatla
ilgilenen sivillerin bir kısmı ve eşleri Samanyolu Koleji, Turgut Özal Derneği,
Maltepe Dershaneleri veya illerdeki özel okullarımızda görev yapmaktadır. Ayrıca,
arkadaşlardan sorumlu siviller bürokraside ve değişik birimlerde istihdam
edilmektedir.
5- Müstakil olarak hizmet müesseseleri ve görevli sivil şahıslar adına tutulan evleri
farklı devrelerin bazen aynı anda kullanmaları neticesinde tedbire muhalif
durumlar yaşanmaktadır. Düzenli bir aile ve yaşantı görüntüsü olmayan bu evler
apartman sakinleri tarafından dikkatle izlenmekte ve şüpheyle bakılmasına neden
olmaktadır.
6- İlgili sivil şahısların eşleri, beylerine paralel olarak resmi arkadaşların
eşlerinden sorumlu olarak vazife yapmaktalar. Bunun neticesinde bir sivil bayan
bir ildeki veya yapıdaki arkadaşların her türlü bilgisine vakıf olmaktadır. Ayrıca
görevlendirilen sivil şahıslar sık sık değişime tabi tutulmaktadır. 20 yıldır birbirini
tanıyan, dostluğu olan insanlara birbirinizle görüşmeyin, gidip-gelmeyin
denilmekte, fakat 15 ay içerisinde bir arkadaş ailesiyle birlikte 3 farklı sivil aile ile
muhatap edilmektedir.
7- Görevli sivil şahısların bütün resmi arkadaşları tanımaları, lojmanlara ve
işyerlerine giderek görüşme yapmaları, cenaze merasimlerine katılmaları, toplu
yerlerde özel teveccühe mazhar olmaları neticesinde yapılan fiziki veya teknik takip
ile kendileri deşifre olmuşlardır. (Van ve Diyarbakır’da görevlendirilen şahısların
özel arabaları ile Emn. Müd. Lojmanlarına sık sık gelip gitmesi İl Emniyet
Müdürünün dikkatini çekmiş ve şahıslarla ilgili ciddi bir araştırma yapılmıştır.)
Ayrıca, görevlendirilen şahısların kendi evleri baylar ve bayanlar tarafından sık sık
kullanılıyor. Yıllarca aynı yatakhaneyi, yemekhaneyi ve sıraları paylaşmış ve
birbirini tanıyan arkadaşların bir araya gelmelerinin dışarıdaki insanlara izah
edilemeyecek hiçbir tarafı yokken mevcut yerleşik sistemler değiştirilmiş, sivil
hayatta tanınan ve hizmet müesseslerinde görev yapan sivil insanlar lojmanlara,
işyerlerine ve bir takım hususi ortamlara rahatlıkla girip çıkmakta hiçbir sakınca
görmemektedir. Bir taraftan,’ aman evinizde bir kitap, bir CD, bir Kuran ve bir
cevşen olsun, dersleriniz 4 kişiyi geçmesin, hiçbir büyüğünüzle-küçüğünüzle
görüşmeyin, irtibatınız olmasın’ diye tahşidat yapılırken diğer yanda ağabeylerin
tedbire aykırı her türlü davranışları, akıllarda soru işareti oluşturmakta ve
vicdanlarda kabul görmemektedir.
8- Çok mahrem olan operasyon ve telefon detay bilgileri İlgisiz kişilerle
paylaşılmakta ve bu husus uluorta konuşulmaktadır. Resmi arkadaşlardan alınan

180
operasyon bilgileri doğrudan ‘bilgi notu’ formatında kaynak gösterilmeksizin
hizmetle irtibatı olduğu bilinen yerlerde yayınlatılmaktadır. Daha İl Emniyet
Müdürünün bile bilgisi olmadan aktif haber isimli internet haber sitesinde gizli
konuların yayınlanması ve yine çok önemli stratejik/mahrem konuların savcılığa
intikal ettirilmeden bize ait internet sitelerinde veya gazetelerde yayınlatılması
nedeniyle arkadaşlarımız ve hizmet hedef haline getirilmiştir.
9- Ömer Bey ve görevlendirdiği sivil arkadaşların konumlan dolayısıyla sahip
oldukları bilgileri eskiden irtibatlı oldukları şahıslara aktarmaları nedeniyle
teşkilat kemmiyet ve keyfiyet bakımından deşifre edilmektedir. Örneğin Nuh Mete
Yüksel ve ÇEV vb. olaylar resmi arkadaşlarla ilişkilendirilerek anlatılmaktadır.
(Savcı Yükselin kasetini kendilerinin yaptığını övünerek çevresinde anlattığını
duymuştum. Demek ki Nuh Mete Yüksel’in kaset olayı tereddütsüz cemaat tarafında
yapılmıştır.)
10- Çok mahrem mevzular her ortamda neye hizmet edeceği bilinmeksizin
konuşulmakta, reklam konusu haline getirilmektedir. (YAŞ, MGK, Ergenekon, parti
kapatılması, L. E., N. V., vb.) H.E.’nin davası için rüşvet verildiği, telefonların
dinlenildiği, bir Yargıtay üyesinin evinin tefrişatının yapıldığı gibi konular Ömer
Bey ve ekibi tarafından herkesle rahatlıkla paylaşılmaktadır. Planlama aşamasında
olan operasyonlar önceden duyulmakta,
Ergenekon dalgaları olmadan haber verilmektedir. Atabeyler ve
Danıştay operasyonlarında, Y. Büyükanıt, İ. Başbuğ hadisesinde yaşanan sıkıntılar.
11- Teşkilat mensupları ile alakalı listelerin ve bilgilerin flash belleklere ve
disklere kaydedilmesi ve bunların taşınması ile ilgili sıkıntılar büyüğümüzün
defaatle yaptığı ikazlara rağmen aşılamamıştır. Ömer Bey ve ekibi rahatlıkla bu tür
resmi arkadaşların bilgilerinin bulunduğu flash disk ve laptoplarla yurt içinde ve
yurtdışında seyahat etmektedirler. Elazığ ve Burdur’da yaşanan üzücü
hadiselerden ders alınamamıştır.

B- REHBERLİK HİZMETLERİNDE VE HİZMET ETME


ADABINDA YAŞANAN SIKINTILAR
1- Ömer Bey ve ekibinin büyük çoğunluğunda Kur’an-ı Kerim, Sünnet ve eserlere
ilişkin müktesebat resmi arkadaşlarımızı tatmin etmekten uzaktır. Ekibin zaman
zaman ABD’ye Büyüğümüzü ziyaret dışında herhangi bir beslenme mekanizması
bulunmamaktadır. Kendilerini kabul ettirme büyük ölçüde çok mahrem bilgilerin
uluorta arkadaşlarla paylaşılması ile sağlanmaya çalışılmaktadır. Hatta bazı
arkadaşlarımız manevi boşluklarını telafi etme adına çeşitli dini gruplar ile
Emniyet Hizmeti dışındaki birimler ile irtibata geçmiştir.
2-…
3-…

181
4- Tayin, terfi ve atamalarda hizmetin rolü arkadaşlar üzerinde bir baskı ve korku
aracı olarak kullanılmaktadır. Arkadaşlara adil davranılmamak-ta ve teşkilat
teamüllerine aykırı tayinler yapılmaktadır.
5- Resmi arkadaşların maaşlarından toplanan himmetlerin kullanımında gerekli
özen gösterilmemektedir, örneğin Ömer Bey ve ekibinin Makedonya ve Almanya
programlarında yapılan harcamalar, kullanılan lüks telefon ve laptoplar.
6- Büyüğümüzün büyük ağabeylerle ilgili tasarruflarının ‘... ilgili operasyon
tamamlandı, işleri bitirildi gibi.’ ifadeler ile anlatılması ve bu durumun arkadaşlar
nezdinde ağabeylerle ilgili su-i zanna sebebiyet vermesi (H. T, M. Ö. , A. K. gibi)
7- Çeşitli dönemlerde teşkilatta vazife yapmış ve önemli hizmetleri olmuş kişilerle
düşmanca uğraşılmakta ve haklarında iftiralar atılarak sürekli yıpratılmakta ve bu
hususlar en alt seviyedeki gruplara kadar konuşulmaktadır.
8-.....
9-.....
10-......
11- Ömer Bey ve üst ekibi kendilerini Büyüğümüzün vekili olarak görmekte ancak
Büyüğümüzün üslubunu, mülâyemetini, hadise ve meseleleri değerlendirmesi
hususunda aynı hassasiyeti göstermemektedirler. Arkadaşlarımız kaba davranışları
kabullenmeme istikametinde bir tavır sergilediklerinde pervasızca; ‘Biz sizin Daire
Başkanlarınızı bile fırçalıyoruz, niye almıyorsunuz.’ demektedirler. Ömer Bey bir
olaya kızıp kontrolden çıktığında; ‘İmam benim, her türlü tasarrufta bulunurum,
Hoca Efendiye sormak zorunda da değilim.’ Deme cüretkârlığında
bulunabilmektedir. Yukarıda kısaca arz edilen üslup ve uygulamalardaki yakışıksız
davranışlar sebebiyle bazı arkadaşlarımız meslekten istifa ederek başka kurumlara
geçmiş ve emekliliklerim istemişlerdir. Arkadaşlarımız bu haliyle teşkilatta görev
yapmanın hizmet olmadığı ve nifak/fitne uygulamaları sebebiyle geri durma
noktasına gelmişlerdir.
12-.....
13-.....
14- Beklenen metafizik yenilenmenin yerine, meseleler idari, mülk cihetiyle ele
alındı. Hizmetin Türkiye ve dünyada denge unsuru olduğu, ülkeyi yönetecek
insanların / dünyayı yönetenlerin bunu göz önünde bulundurmaları gerektiği vb.
hususlar sık sık dile getirildi. Yapılan operasyonlar, atamalar vb. işlerde yoğun bir
değerlendirme yapılıp, sürekli bir güç, çakma vb. bir literatür kullanılması içerde
ve dışarıda idareye talip olma gibi algılanıyor. Yine bu cümleden hareketle bize
yakın olan ılımlı insanlar hizmete düşman oldular. Bu yöndeki içe yönelik
muhasebe / murakabe talepleri ‘bir kara propaganda’ olarak
değerlendirilmektedir. Şu an bizim dışımızdaki her kesim hizmete düşman
konumuna gelmiştir. Ömer Bey ve ekibi de bu durumu olması gereken bir durum
olarak görmektedir.

182
15-.....
16- Arkadaşların / ağabeylerin meselelerini, sıkıntılarını arz edecekleri
güvenecekleri istişare heyetleri ve şahıslar yok. Gelen konulardaki tenakuzlar
nedeniyle, İnsanların istişareye ve istişare heyetlerine güvenleri gün geçtikçe
azalıyor.
17- Ömer Bey arkadaşlarımızın bir kısmına kin beslediğini, beddua ettiğini hatta
aynı arkadaşlarımız için yerin altının üstünden daha hayırlı olacağını ifade ederek
onları uluorta konuşarak hedef haline getirmekte ve hizmet dışına çıkmaları için
özel çaba sarf etmektedir. Bu arkadaşların açıklarını bulup sıkıntıya düşürebilmek
için her türlü teknik imkânları seferber etmekte ve iftira atmakta beis
görmemektedir.
18- Hizmetteki büyük ağabeylerimiz ile çeşitli kurumlardaki arkadaşlarımızın
telefonları Ömer Beyin talimatı ile dinlenmiştir, irtibat bilgilerine bakılmıştır,
(hedef kişilerin değil, cemaatin elemanlarının bile belli açılardan denetlemek için
dinlenmiş olduğu anlaşılmaktadır cemaatin Emniyet içerisindeki gücü ve
eylemlerinin durumunu göstermesi açısında enteresan)
19- Astlar amirlerinin değil. Ömer Bey tarafından görevlendirilen sivil şahısların
inisiyatifi ile devlet işlerini idare etmeye, ast üstü yönetmeye çalışmaktadır.
20- Görevlendirilen şahısların tenakuzları ve çelişkili tavırları sebebiyle
Büyüğümüzden geldiği söylenen hususlara karşı tereddüt hâsıl olması; özellikle bir
mesele üzerinde uzlaşma sağlanamadığında ya da farklı bir görüş ortaya çıktığında
otoritenin sağlanması için ‘ HE böyle istiyor, bu HE’nın emri’ şeklinde beyanda
bulunulmaktadır. Bu belgeler ve dışarıdan aldığım bilgilere göre her birimdeki
temsilciler kanalı ile herkes Ömer kod adlı kişinin denetiminde çalışmaktadır.
Amirler mezuniyet dönemlerine göre dönem dönem örgütlendirilmiştir. Herkes
gördüğü, bildiği her konuyu temsilcilere aktarmakta, onlar da silsile ile Ömer’e
ulaştırmaktadır. Aynı şekilde istenen her hususta Ömer’den talimat olarak
teşkilatın en alt birimlerine kadar ulaştırılmaktadır. Her kritik birimde cemaatin
irtibatı ve sorumlusu yer almış, özellikle İstihbarat. KOM ve diğer birimlerin bilgi
işlem birimleri büyük oranda cemaat taraftarlarından oluşmuştur. Bu birimlerde
başlangıçta farklı kişiler var ise de onlar da çeşitli yöntemlerle buralardan
uzaklaştırılmıştır. Emniyete ait tüm arşiv ve bilgiler cemaatin arşivine taşınmış,
mevcutlar da istendiği an cemaatin isteklerine uygun olarak kullanılmaktadır.
Emniyetin İstihbarat ve KOM birimlerinde teknik ve amir kadrosu büyük oranda
cemaatin elamanı konumunda veya bilerek cemaatten gelen talimatlara
uymaktadır. Aslında bu örgütlülük yalnızca Emniyet içinde mevcut değildir, cemaat
hemen hemen tüm kurumlarda az veya çok örgütlü haldedir. Öğrendiğim kadarıyla
MİT, ordu, yargı ve milletvekilleri içinde imam konumunda kişiler bulunmaktadır.
Cemaat hakkında herhangi bir ihbar geldiğinde, daha araştırmaya başlanmadan o
birimdeki cemaat mensuplarınca haber verilip tedbir alınmaktadır. Yakın zamanda

183
birkaç defa MİT ve Emniyete cemaatin faaliyetleri, hatta en üstteki imam Ömer kod
adlı kişi hakkında bilgi gitmiş, MİT araştırmaya başladığı an haberdar olunmuş ve
gerekli tedbirler alınmıştır.
Genelde her kurumun imamı işleri yönetmektedir. Emniyet, ordu, MİT, basın ve
medya, yargı, maliye gibi tüm büyük kurumlardan sorumlu olan bir imam vardır.
Her imamın altında o kurumun her biriminde sorumlular mevuttur, bu en
yukarıdan başlayıp alta kadar yoğun örgütlü olarak devam eder. Ağırlıklı olarak
merkez ve büyük illerde olmak üzere tüm illerde örgütlülük söz konusudur. Her
hafta toplanılarak o kurum/birimdeki genel durumlar değerlendirilir ve yukarıya
arz edilecek konular çıkarılır. Alt birim imamları kendi aralarında toplanırlar. En
yukarıda o kurum için istişare heyeti denebilecek üst sorumlulardan oluşan
komitevari bir birim olup, onun üstünde o kurumun imamı bulunur. Daha üstte
kurum imamları bir araya gelip ülke genelindeki işleri ve kurumlar arası
çalışmaları değerlendirirler. Bir kurumun yapacağı işlere diğerlerinin desteği,
oralardaki bilgiler istenir. Bununla birlikte her kurum imamı ayrıca doğrudan
yurtdışında bulunan Fethullah Hoca’ya bilgi verip ondan talimat alır, yani olup
biten her şey hocanın bilgi ve kontrolünde gerçekleşir, dolayısıyla meydana gelen
olaylar asla sıradan bir cemaat mensubunun kendi kafasına göre yaptığı şeyler
değildir. Eğer bu insanlar sadece yardımlaşma, dayanışma, birbirleriyle aile ve
arkadaşlık ilişkisi kurma gibi faaliyetler içinde olsalardı elbette buna itiraz
edilmezdi ama şimdi görüldüğü kadarı ile devleti idare eden Bakanlık ve Genel
Müdürlüklere, hatta hükümete alternatif bir yapı kurularak tüm kurumlar
yönetilmektedir. Her şey olmasa da hayati konular, önemli tayin ve atamalar,
önemli operasyonlar bu yapı tarafından planlanıp uygulanmaktadır.
Operasyonlara bu yapı karar verip devletin sistemlerini kendi amaçlan
doğrultusunda çalıştırmakta, aynı anda kendi taraftarları ve kendilerinin
denetiminde olan basın yayın organları ve internet siteleri vasıtasıyla linç
kampanyaları yapılmakta, doğru yanlış her türlü bilgi çarpıtılarak servis edilmekte,
kamuoyu yanlı ve yanlış bilgilerle yanlış kanaat sahibi olmaktadır. Hukuka uygun
veya farklı yöntemle elde edilen bilgiler ve her türlü yöntem kullanılarak hedef
seçilen kişiler linç edilmek istenmektedir. Zaman zaman bu bilgiler tahrif edilerek,
ekleme ve çıkarmalar yapılarak kullanıldığı gibi çoğunlukla da her yerde bulunan
gizli elemanları özellikle ordu içerisindeki faaliyet ve çalışmaları rapor etmektedir.
Daha sonra bu haberleri belgelemek için delil bulmaya çalışılmakta, bulunan veya
yaratılan belge, evrak veya materyaller aranan mahallere konarak, aramada ele
geçti işlemi yapılmaktadır. Failleri bulunmuş birçok olay, başlatılan ve yeterli delil
bulunamayan başta Ergenekon olmak üzere pek çok başka davalarla
irtibatlandırılmaya çalışılmakta, hukuk ve mantık zorlanmaktadır.”

Sabri Uzun’dan mektup

184
Habertürk gazetesinin aynı zamanda genel yayın yönetmeni olan Fatih Altaylı’nın
Teketek isimli köşesinde 2009 sonunda önemli bir yazı çıktı.90 “İşte şimdi dananın
kuyruğu kopacak” dedirten yazı bir dönem EGM İstihbarnat Daire Başkanlığı
görevinde bulunan Sabri Uzun’dan gönderilen bir mektuptu. Anımsamayanlar için
sözkonusu yazının girişinden Sabri Uzun’un kim olduğuna bakalım: “Şemdinli
iddianamesinin gündeme bomba gibi düştüğü günlerde, ilginç bir bilgi gelmişti. O
zaman Sabah Gazetesi’nde bunu manşet yapmıştık. Bilgiye göre dönemin Emniyet
İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun, üst makamlara bir bilgi notu vermişti. Bu
bilgi notunda yer alan iddialar üzerine kıyamet kopmuş, Sabri Uzun görevden
alınmıştı. Aradan 3 yılı aşkın zaman geçti. Sabri Uzun, uzun sessizliğini bozdu ve
dün bana bir mektup gönderdi.”
Peki Uzun, mektubunda ne anlatıyordu? Onu da yine Altaylı’nın köşesinden
aktaralım:

Ergenekon’la ilk tanışma 2001’de

“Sayın Altaylı, Önce kendimi tanıtayım: Sabri Uzun, EGM Merkez Emniyet
Müdürü’yüm. 22 ve 23Mart 2006 tarihli ‘İlk kelle verildi’ başlıklı yazınıza konu
olan ‘kelle’ benim. Sayın Altaylı, 17 ve 18 Kasım 2009 tarihli yazılarınızda,91
‘Bence bu çalışmalar 1 kişinin ürünü falan değil’,
‘Bütün bunları toplayan ve yazan geniş bir ekip var’,
‘Bence ihbarcı subay falan yok’ cümlelerini içeren yazılarınızdaki anafikirlere
katılıyorum.
Bir oluşum var(!), bu oluşum, son günlerde ‘subay’ kimliğine bürünerek,
Ergenekon Soruşturması’yla ilgili habire mektuplar yazıyor...
Her nedense kendisi ortaya çıkmıyor... Çok da vatanperver görünüyor... Tüm
Türkiye’yi peşinden koşturuyor!...
Sayın Altaylı, Türkiye’nin ‘Ergenekon’ adını taktığı şeyle (asla terör örgütü
demedim, demiyorum, diyemeyeceğim), 14 Haziran 2001 günü tanıştım. 2006 yılı
Ocak veya Şubat ayında tekrar karşıma çıktı. Evet, o tarihlerde, ‘Bütün bunları
toplayan, yazan geniş bir ekip var’ diye düşündüm, inceledim, gördüm... Bu kişiler
kim biliyor musunuz? Hani, 23Mart 2006 tarihinde, sizin yönetiminizdeki Sabah
Gazetesi’nde ‘Uzun’u yakan bilgi notu’ başlıklı haberde konu edilen, Sabri Uzun
tarafından hazırlandığı, hükümet makamlarına verildiği öne sürülen bilgi notu
vardı ya, işte o notu hazırlayanlar, şimdi (subay kimliğine bürünerek) Genelkurmay
Başkanlığı hakkında bilgiler veriyor.

90
Habertürk Gazetesi, 20 Kasım 2009
91
http://www.haberturk.org/yazarlar/223127-bence-ihbarci-subay-falan-yok

185
İşte, bu yazı yayınlandığında, benim ciğerim yandı. Tüm ülkeye, Sabri Uzun
kurumlar aleyhine düzmece raporlar hazırlayan, üstelik Türkiye Cumhuriyeti
Anayasası’na değil de bir cemaate bağlı insan olarak tanıtıldı.
O bilgi notunu hazırlayan, size ulaştıran, yanıltan, kendi amaçları doğrultusunda
kullanan kişiler, sonra başka bir ihbar mektubuyla (Trabzon’a gönderilen)
Ergenekon (!) başlattılar...
Ben, 23 Mart 2006 günü, Sabah Gazetesi Ankara Temsilcisi Sayın Aslı
Aydıntaşbaş’a gittim.
Bu Bilgi Notu denilen belgeyi, İstanbul’dan, Gazete’nin merkezinden temin
etmesini istedim; kendisinde bir kopyasının bulunduğunu söyledi; verdi.
İşte o gün, benim hazırladığım öne sürülen belgeye ulaşmış oldum.
O Bilgi Notu, Sabri Uzun’un görevden alınması için (birileri tarafından)
hazırlanmıştı. Aynı kişiler, o günlerde ‘Bir subayın dedesinin Yahudi olduğunu,
mezarının İsrail’de bulunduğunu’ bir internet sitesinde yayınlamışlardı.
Sabah Gazetesi’nin haberi üzerine hiçbir makam sahibinin ortaya çıkıp,
‘Sabri Uzun böyle bir Bilgi Notu hazırlayıp bize vermedi’ diye açıklama yapmadığı
gibi, Sabri Uzun hakkında idari soruşturma da yapmadılar...
Allah Allah!..
Fatih Bey, siz, 20 sene içinde Türkiye bölünür diyorsunuz ya, o bölünmenin
başlangıç tarihi, ‘Uzun’u yakan Bilgi Notu’ yazısının yayınlandığı gündür...”

Gürültü koparamayan mektup

İlginç değil mi? Özetlemek ve tekrar vurgulamak gerekirse Uzun, dönemin


Genelkurmay Başkanı Yaşar Büyükanıt’ın “AKP hükümetinden ricasıyla”
görevden alınmasına da neden olan Şemdinli olaylarına ilişkin meşhur bilgi notunu
kendisinin hazırlamadığını söylüyordu. 23 Mart 2006’da Özay Şendir imzasıyla ilk
kez Sabah Gazetesinde yayımlanan, “Sabri Uzun’un başını yakan bilgi notu”
başlıklı haberde konu edilen bilgi notunu kendisinin hazırlamadığını belirten Uzun,
gazetenin Ankara Temsilcisi Aslı Aydıntaşbaş’tan, habere konu bilgi notunun
kopyasını aldığında, düzmece bilgi notundan o zaman haberdar olduğunu
anlatıyordu. Olaylarla ilgili kurulan TBMM Araştırma Komisyonu’na 2 Şubat
2006’da verdiği ifadede “Hırsız evin içindeyse, kapı kilit tutmaz” diyen Uzun, daha
da önemlisi şimdilerde tüm Türkiye’yi kuşatan bir soruşturma ve yargı sürecinin
adı olan ve derin devlet yargılaması olduğuna inanmamız istenen Ergenekon’la
2001’de tanışıp, 5 yıl sonra 2006’da yeniden karşısına çıktığını iddia ediyordu.
Ne zaman başlamıştı Ergenekon soruşturması? 2007 Temmuz ayında ihbar üzerine
Ümraniye’de bir gecekonduya yapılan baskında 27 el bombası bulanmasından
sonra. Peki, Uzun ne demişti: “Türkiye’nin ‘Ergenekon’ adını taktığı şeyle (asla

186
terör örgütü demedim, demiyorum, diyemeyeceğim), 14 Haziran 2001 günü
tanıştım. 2006 yılı Ocak veya Şubat ayında tekrar karşıma çıktı.”
Gürültü koparacağı düşünülse de ne ertesi gün ne de sonrasında kimse bu “Sabri
Uzun’dan mektup” başlıklı bu yazı ve içeriğinde anlatılanlar üzerine kalem
oynatmadı. Haber yapmadı. Hükümete ve tüm hukuk ihlallerine ve yürütülüşündeki
aksaklıklara rağmen Ergenekon soruşturmasına yandaş olanı ve olmayanıyla tüm
medya sus pus olmuştu. Ya bu konuda konuşup yazmak istememişlerdi ya da
mektupta anlatılanların önemini kavrayamamışlardı. Uzun’a mektup yazdırtan
yazısında, “Size söyleyeyim, ortada ‘ihbarcı bir subay’ falan yok... Sadece
savcılarda değil, devletin en üst kademelerinde de bu belgeler uzun zamandır var.
Ama birileri toplum mühendisliği yapıyor ve bunları bize yavaş yavaş sızdırıyor,
gündemde diri tutuyor. Ve bence bu çalışmalar 1 kişinin ürünü falan da değil.
Bütün bunları toplayan, hazırlayan ve yazan geniş bir ekip var...” diye yazan
Altaylı bile basit bir gazetecilik refleksi göstererek, “Mektupta anlatılan iddiaları
araştırın” diyememişti muhabirlerine.

Islak İmza duruşmalarında dile getirildi

Peki, Uzun’un Ergenekon’la, Türkiye’nin daha adını bile duymadığı bir dönemde,
soruşturmadan 6 yıl önce tanışma hikâyesi nasıldı? Bu konu aslında Ergenekon ya
da ilgili davaların yargılamaları sırasındaki duruşma tutanaklarına bile girdi.
Ergenekon soruşturmasının kayıtsız şartsız doğru yürütüldüğüne inanan ve
aksaklıkları sorgulamaktan kaçınan medya için bunların dile getirilmemesi normal.
Peki, hükümete ya da Ergenekon soruşturmasına muhalif olanlar? Onun yanıtını da
kendileri verecek elbet. Neyse konumuza dönelim.
6 Temmuz 2010’da Islak İmza Davası olarak bilinen, Kurmay Albay Dursun
Çiçek’in yazdığı öne sürülen İrticayla Mücadale Eylem Planı isimli belge ile ilgili
yargılandığı davada söz alan sanıklardan Serdar Öztürk; Ergenekon
soruşturmalarını yürüten ve sıklıkla cemaatçi olduğu öne sürülen Savcı Zekeriya
Öz’ün CIA ile düzenli görüştüğü şeklinde bir iddia ortaya attı. Kanıtlanması ve
ciddiye alınması güç bu iddiasının yanı sıra Öztürk, başka bir takım savlarda da
bulundu ki bunların kanıtlanması ise hiç de güç değildi.
“Dayı kod adlı bir kişiyle görüştüğü iddiasını açıklayan Serdar Öztürk,
iddianamede ‘dayı’ olarak belirtilen kişinin Emniyet İstihbarat Dairesi Eski
Başkanı Sabri Uzun olduğunu söyledi. Serdar Öztürk yıllar önce Sabri Uzun ile
yardımcısı R.G. arasında geçen bir konuşmayı aktardı: ‘Sabri Uzun, R.G.’nin
kendisine yıllar önce Ergenekon belgelerini gösterdiğini söyledi. Sabri Uzun bu
belgelerin saçma sapan şeyler olduğunu söylemiş. R.G. ısrar edince ‘Tamam getir.

187
Ben bizzat Genelkurmay’a kendim götüreceğim’ diyor. R.G. ‘TSK kendi içini
temizlemez’ diye yanıtlayınca küfür edip kovuyor.’”

25 kişilik zanlı general listesi

Evet. Uzun’un Ergenekon’la 14 Haziran 2001’de tanışması neredeyse böyle


olmuştu. İDB’ye bağlı bir şubenin müdürü olan R.G. elinde 25 kişinin adı olan bir
şemayla Daire Başkanı Uzun’un yanına gelir. Uzun’a verdiği şemanın baş sırasında
şimdi Balyoz davasının sanığı olan dönemin Ege Ordu Komutanı Çetin Doğan’ın
adı vardır. Diğer isimlerin tamamı general ve üst rütbelilerden oluşmaktadır. R.G.,
“İstanbul İstihbarat Şube Ergenekon adını verdiği bir soruşturma yürütüyormuş bu
paşalar da zanlılarmış” der. Şemaya bir göz atan Uzun, “Buradakilerin hepsi rütbeli
asker. Bu kişileri suçlayacak bir delil ya da ifade var mı?” diye sorar R.G.’ye.
Yanıt, “İstanbul’un elinde bir ifade varmış” olur ve kısa süre sonra 50-55 sayfalık
bir ifade ile çıkagelir. Uzun, Ergenekon soruşturmasının işaret fişeği olduğu yıllar
sonra anlaşılan Tuncay Güney’in, kendisi de sonradan Ergenekon sanığı olarak
tutuklanan Adil Serdar Saçan’ın müdürlüğünü yaptığı KOM Şube Müdürlüğü’nde
verdiği ifadeleri titizlikle okur. Ancak çarpıcı iddialarda bulunulan ifadelerde
elindeki şemada yer alan isimlerin hiç biri geçmemektedir. R.G.’ye, “Bu ifadelerde
bu isimlerin hiç biri yok. Afakî bir şema bu. Bana şemanın ifadeye göre
hazırlandığını söylüyorsunuz ama ifadelerde bunu doğrulayan tek bir emare yok.
Yani bu şemanın hukuki bir geçerliliği yok. TSK’nin generallerini suçlayacağız
ama elimizde hukuki gerekçe olmayacak” der. R.G. de, “İstanbul’a bir sorayım
ben” diyerek gider ama bir daha da konuyu açmaz.

5 yıl sonra yine karşısına çıktı

Peki, Uzun’un bu olaydan 5 yıl sonra, yine Ergenekon soruşturması adıyla aynı
zanlı listesi dolayısıyla Ergenekon’la karşılaşması nasıldır? 9 Kasım 2005’te,
Şemdinli’de yaşanan olayların ardından Sabri Uzun yazdığı öne sürülen bir bilgi
notu ve TBMM Araştırma Komisyonu’na verdiği ifadeler nedeniyle askerlerin
hedefindedir. Hem Genelkurmay’dan hem de hükümetten sert eleştiriler almıştır. O
günlerde, 2006 Şubat ayında yine aynı müdür, R.G., aynı zanlı listesini içeren
şemayla ve İstanbul İstihbarat Şubesi’nin aynı talebiyle gelir Uzun’un yanına.
“Bunlar o Tuncay Güney denen adamın ifadeleri üzerine hazırlandığı söylenen
şema mı yine?” diye sorar. “Evet, İstanbul İstihbarat Ergenekon soruşturmasını
başlatmak istiyormuş” yanıtı alır R.G.’den. Bunun üzerine Uzun, “Bu ifadelere
bakarak bu kişileri suçlamamız mümkün değil. Ama İstanbul İstihbarat kararlıysa
ve eminse o zaman ilgililere bilgi vererek gerekli izinleri alıp Kurmay
Başkanlığı’na Başbakan Erdoğan imzalı bir mektup gönderelim. ‘Bu listedeki

188
generaller, Tuncay Güney isimli bir zanlıdan elde edilen bilgilerle Ergenekon isimli
bir soruşturma kapsamında zanlılardır. Hem bilgi vermek hem de gerekli
soruşturmayı birlikte yürütmek istiyoruz’ denilsin. İstanbul İstihbarat kabul ederse
izleyeceğimiz yöntem sadece bu olabilir” der. Konu İstanbul İstihbarat Şubesi’ne
sorulur. Tabi ki gelen yanıt olumsuzdur. Soruşturma yine açılamaz.

Yüce Divan’a giden ihbar mektubu

Sabri Uzun, Ergenekon isimli soruşturmanın 5 yıl arayla ısrarlı biçimde karşısına
çıkmasından sonra yaşadığı kimi olaylarla ilgili kafasında bir şimşek çakar. Birileri
bir takım planları devreye sokmak için kendisine yönelik komplo mu kuruyordur?
2004 yılında hakkında bir ihbar mektubuna dayanılarak açılan idari soruşturmanın
bu olayla ilgili olup olamayacağını düşünür? Üstelik Uzun’la birlikte dönemin
Güvenlik Daire Başkanı İsmail Çalışkan da suçlanmaktadır. Suçlanan diğer kişi ise
2009 yılında kendi iddiasına göre bir komplo ile tutuklanarak görevinden alınan bir
dönem KOM Daire Başkanlığı da yapan dönemin Emniyet Genel Müdür
Yardımcısı olan Emin Arslan’dır.
O dönem EGM’nin kilit noktalarda görev yapan bazı tepe yöneticileri hakkında
devletin zirvesine sürekli ihbar mektupları gönderilmektedir. Uzun ve iki arkadaşı
hakkında dönemin İç İşleri Bakanı Abdülkadir Aksu’nun soruşturma açmasına yol
açan da böyle bir ihbar mektubudur. 2004 Mart ayında gönderilen mektup 1998’de
patlak veren ve o dönemde Mesut Yılmaz hükümetinin düşmesine yol açan
Türkbank skandalı ile ilgilidir.

Hükümet düşüren ihale

Çalışanlarının ve emeklilerinin yüzde 85’lik hissesine sahip olduğu Türkbank


çökme aşamasındaydı. Hazine, Türkbank’a Tasarruf Mevduat Sigorta Fonu
(TMSF) vasıtasıyla el koyar ve hemen ardından bankaya 485 milyon dolar nakit
para pompalandı. Daha sonra da banka, 1998'de Mesut Yılmaz'ın Başbakanlığı
döneminde kasası dolu halde satış için ihaleye çıkarıldı. İhaleyi, 605 milyon dolara
işadamı Korkmaz Yiğit kazandı. Ancak, yeraltı dünyasının ünlü isimlerinden
Alattin Çakıcı bu satışta Korkmaz Yiğit lehine devrede olduğu anlaşılınca ihale
iptal edildi. Yiğit lehine devrede olan sadece Çakıcı değildi. Dönemin Mesut
Yılmaz iktidarının da Çakıcı’nın girişimleriyle Yiğit’e iltimas geçtiği anlaşıldı.
Bunları ortaya çıkaran da dönemin CHP İçel Milletvekili Fikri Sağlar’ın açıkladığı
Korkmaz Yiğit’le, mafya lideri Alattin Çakıcı arasındaki telefon konuşması
kayıtlarıydı. Bankalar, gazeteler, televizyon kanallarıyla hızlı bir yükselişe geçen
Yiğit’in, Çakıcı’yla yaptığı konuşmalar Milliyet gazetesini satın almasından 6 gün
sonra 13 Ekim 1998’de Sağlar tarafından açıklandı. Konuşmalarda, Çakıcı’nın

189
ihaleye girecek diğer işadamlarını tehdit ettiğinden ve hükümetin geçtiği
iltimaslardan bahsediliyordu. Kasetin şalvarlı bir kişi tarafından kendisine elden
verildiğini belirten Sağlar’ın açıklamaları üzerine Yiğit, Türkbank ihalesine
katılmasının nedeninin Alaattin Çakıcı değil, Merkez Bankası Başkanı Gazi Erçel
ve daha sonra da Güneş Taner’in yönlendirmesiyle olduğunu söyledi. Türkbank’la
kendisi ilgilenmeden önce devletin iki defa bankayı satma teşebbüsünde
bulunduğunu ve Çakıcı’nın her iki satış teşebbüsüne de müdahale ettiğini hatırlatan
Yiğit, Mesut Yılmaz’ı kastederek, “En büyük hatam devletin Başbakan’ına
inanmamdı” dedi. “İhaleye fesat karıştırmak” suçlamasıyla açılan soruşturma
tutuklanan Yiğit, gözaltında tutulurken emniyette verdiği ifadede, Türkbank
ihalesiyle ilgili kendisine komplo kurulduğunu öne sürerek, dönemin Başbakanı
Mesut Yılmaz ve Devlet Bakanı Güneş Taner’in bankanın satışı ile gelişmelerden
önceden haberdar olduğunu iddia etti. Skandalla birlikte Yılmaz Hükümeti de
sarsıldı. CHP, verdiği güvenoyonu çekti ve 25 Kasım 1998'de hükümet düştü.
Yılmaz, Devlet Bakanı Güneş Taner’le birlikte Cumhuriyet tarihinde Yüce
Divan’da yargılanan ilk başbakan da oldu. Yüce Divan, 23 Haziran 2006’da
davanın kesin hükme bağlanmasını kendisinin de Başbakan Yardımcısı olarak
görev aldığı DSP, MHP ve ANAP hükümeti zamanında 22 Aralık 2000’de
çıkarılan ve Rahşan Affı olarak bilinen 4616 sayılı Şartla Salıverilme Yasası
uyarınca erteledi.

Yılmaz’ın suçladığı polis

Mesut Yılmaz, daha sonra ANAP-DSP-DTP koalisyonunu bitiren Türkbank


skandalıyla ilgili istihbaratçı Âdem Demir’i suçladı.92 Dönemin Başbakanı Yılmaz,
Demir’in Çakıcı-Yiğit kasetlerini, kendilerine değil de muhalefete ulaştırarak krizi
ateşlediğini söyledi. ANAP lideri olarak Başbakanlığını yaptığı ANAP-DSP-DTP
koalisyonunun gensoruyla düşürülmesine neden olan Türkbank skandalındaki kaset
karambolünün izini süren Mesut Yılmaz’ın karşısına polis istihbaratının kilit bir
ismi çıktı: İstanbul İstihbarat eski Şube Müdürü ve DYP milletvekili aday
adayı Âdem Demir. Yılmaz bu iddialarını 11 Haziran 1999 günü bir grup
gazeteciyle yaptığı sohbette dile getirdi. İlk kez isim vererek Alaattin
Çakıcı ile Korkmaz Yiğit arasında geçen konuşmaların kaydedildiği bandın
CHP’li Fikri Sağlar’a ulaşmasını sağlayan kişinin Âdem Demir olduğunu söyledi.
ANAP Lideri, bu konudaki ilk ipucunu hafta içinde ANAP grubunda yaptığı
92
İstihbarat Dairesi Başkan Yardımcısı olan Âdem Demir, Türkbank’ın satışıyla ilgili olarak işadamı Korkmaz Yiğit
ile Baba Alaattin Çakıcı arasındaki telefon konuşmaları kasetini CHP’li Fikri Sağlar’a sızdırdığı bilgisinin dönemin
Başbakanı Mesut Yılmaz’a bildirilmesi üzerine bu görevden alındı. Bu işle ilgisi olmayan Demir’i görevden
aldıranlarsa aslında bizzat kasedi sızdıran cemaatçi polislerdi. Demir, başını yakanın ise “Ne zaman ‘bu sümüklü
hocanın peşinden gidiyorsunuz?’ sözü ağzımdan çıktı, ondan sonra olanlar oldu” diye konuşmak olduğunu 21
Haziran 1999’da Star gazetesinden Saygı Öztürk’e açıklamıştı.

190
konuşmada vermiş ve şunları söylemişti: “55’inci hükümetin zamansız görevden
uzaklaştırılmasının en önemli nedeni Emniyet’teki hizmet yetersizliğidir. Eğer belli
birimler görevlerinin gereğini yapıp sahip oldukları bilgileri bize zamanında
aktarmış olsalardı, o siyasi kriz yaşanmayacaktı. Ama bazı görevliler yasadışı
olarak ulaştıkları bilgileri amirlerine ve bize değil de muhalefet milletvekiline
verince Türkiye siyasi krize girdi.”
Yılmaz konuşmasında suçlama yönelttiği emniyet görevlilerinin adını bilip
bilmediğini açıklamasını isteyen gazetecilere, tereddüt etmeden Âdem Demir’in
adını vererek şöyle konuştu: “Âdem Demir, İstanbul polisinde istihbarat şube
müdürüydü. Bize kendisiyle ilgili bazı bilgiler ulaşınca oradan alınmasını istedik.
Merkeze alındı. Ancak bizim sakıncalı diye merkeze aldığımız bu kişiyi tutup
istihbarat başkanlığında en kritik yer olan teknik servisin başına koymuşlar. Bunun
üzerine yine uyardık. Bu kez geri hizmete çekildi. Sonra da zaten DYP’den
milletvekili adayı oldu.”93

İlginç bir ihbar mektubu

Üst düzey polis müdürleri Sabri Uzun, İsmail Çalışkan ve Emin Arslan’la olan
ilgisi ise Fikri Sağlar’ın açıkladığı telefon dinleme kayıtlarıydı. Yılmaz’ın Yüce
Divan’da yargılandığı o günlerde Ahmet Büyükkaya adını kullanan ihbarcının
gönderdiği ve söz konusu üç müdür ile o tarihte Kaçakçılık ile İstihbarat dairesinde
önemli görevlerde bulunmuş pek çok emniyet görevlisini; Alaattin Çakıcı’nın
Türkbank ihalesine yaptığı müdahaleyi ilgililere zamanında haber vermeyip uyarı
görevlerini yerine getirmeyerek “görev kusuru” işlemekle suçluyordu mektubunda.
Burada ilginç bir hatırlatmayı yapmakta fayda var. İhbar mektubunda suçlananlar
arasındaki Emin Aslan o dönemde KOM Başkanı olarak hazırladığı yazıda
Korkmaz Yiğit ile Alaattin Çakıcı arasında bağlantı olduğunun tespit edildiğini
anlatan kişiydi.

Merkez Bankası’nın talebi

Türkbank ihalesi öncesinde Merkez Bankası, EGM’ye gönderdiği bir yazıda,


ihaleye katılacak işadamlarına suikast yapılacağına ilişkin gazetelerde haberler
çıktığından hareketle iddiaların gerçek olup olmadığına ilişkin bilgi istiyordu.
Talep üzerine İstanbul polisi ile yapılan görüşmeler üzerine TMSF’nin yazısında
sözü edilen konuyla ilgili bilgi ve ifadeler ”yakalanan silahlar ve eylemlerin türü
nedeniyle” ilgili birim olan Terörle Mücadele Dairesi’ne gönderildi. Buradan da
araştırma yapılmak üzere 14 Temmuz 1998’de KOM Dairesi’ne aktarıldı. KOM

93
Hürriyet Gazetesi, 11 Haziran 1999

191
da aynı gün konuyu İDB’ye bildirdi. Çünkü TMSF’nin talep yazısıyla 14 Temmuz
1998’de İstanbul Emniyeti’nden gelen üst yazıda ve sanık
ifadelerinde Türkbank adı geçmiyordu. Dönemin İstanbul Emniyet Müdür
Yardımcısı Atilla Çınar imzasıyla İstanbul DGM’ye gönderilen yazıda da,
ne Türkbank adı geçiyor, ne de Yiğit-Çakıcı bağlantısı ile ihaleye dayalı
işadamlarına baskı yapıldığına ilişkin bir ifade bulunuyordu.

Skandalı kanıtladı mağdur oldu

KOM Başkanı Arslan’ın 14 Temmuz 1998’de gönderdiği yazının yanıtı, başında


Sabri Uzun’un bulunduğu İDB’den 23 Temmuz 1998’de KOM’a geldi. Notta ne
tehdit eden, ne edilen bir isim ve ne de bir menfaat grubundan söz ediliyordu.
Çünkü Çakıcı-Korkmaz Yiğit arasındaki konuşmaların bandı ortaya çıkmamıştı
henüz. Oysa ihale zarfı alan 20’ye yakın grup ile ihaleye katılan 5 grup vardı.
Bunlardan hangisinin kiminle ilişki kurarak, kimleri tehdit ettiğine dair açık bir
bilgi de yoktu yazışmalarda. Yani Merkez Bankası’nın, talep ettiği bilgiler gelen
bilgi notlarında bulunmuyordu. Ama konu Emin Arslan’ın Emniyet Genel Müdür
Yardımcısı olarak sorumlusu olduğu başında Sabri Uzun’un bulunduğu İstihbarat
Daire Başkanlığı’nın çabalarıyla çözüme kavuşuyordu. Yapılan çalışmalar sonunda
ihaleden bir gün önce İDB, Başbakan ve İçişleri Bakanı’na Çakıcı-Türkbank-
Korkmaz Yiğit bağlantısının ayrıntılı olarak anlatıldığı, isim isim tehdit eden ve
edilen ile işbirliği yapılan işadamlarının belirlendiği bir bilgi notu gönderiyordu.
Ancak resmi bir yazı olmayan bu bilgi notuyla ihalenin iptali söz konusu değildi.
İhalenin iptal edilmesini gerektirecek, Emin Arslan ve Sabri Uzun tarafından
hazırlanan resmi yazı ancak ihale günü olan 4 Ağustos 1998’de Başbakanlık ve
Merkez Bankası’na, İçişleri Bakanlığı Müsteşarı Yahya Gür imzasıyla gönderildi.
Altı imzanın bulunduğu zimmetli yazı Merkez Bankası’na saat 17.45
sularında; Başbakanlığa da 18.00’de ulaşabilecekti. Merkez Bankası o saatte bir
girişim yapmazken Başbakan Mesut Yılmaz ise “Ben yazıyı almadım” diyecekti.
Hem de özel kaleminin “Ben gönderdim” şeklindeki açıklamalarına rağmen.
Anlaşılan yazı “ortadan kaybolmuştu”. Emin Aslan, dönemin İstihbarat Daire
Başkanı Sabri Uzun ve kendi yardımcısı İsmail Çalışkan Türbank
soruşturmasındaki rollerine rağmen ismi kusurlu gösterilmeye çalışanların arasına
monte edildi.
Henüz Alaattin Çakıcı yakalanmamıştı. İstanbul İstihbarat Şubesi, İstanbul
Cumhuriyet Savcılığı’ndan aldığı dinleme kararıyla Çakıcı’yı dinliyordu. Asıl
amaç, Çakıcı’yı yakalamaktı.Bunun için 1996 yılında Amerika’ya gönderilen polis
ekibi, siyasetçi vekiller tarafından Çakıcı’ya bildirilerek kaçması sağlanmıştı. Adli
bir görev yapıldığından, yargı sahası yetkisi gereğince, İstanbul’da dinlemesi
yapılan Çakıcı’nın hiçbir ses kaydı İstihbarat Dairesi’ne getirilmemişti. Bu arada,

192
Türkbank İhalesi ile ilgili bilgi talebine verilecek cevapta da, hem yapılan
yakalama operasyonu’nun ortaya çıkmaması gerekiyordu; hem de ilgililere kapalı
cümlelerle bilgi verilmesi gerekiyordu.
Ayrıca, 5 Mayıs 1998 günü, İstanbul Valisi Kutlu Aktaş tarafından, Başbakan
Mesut Yılmaz’a yazılı bilgi notu verilmişti. Yılmaz, bu bilgi notunu, İçişleri Bakanı
Murat Başesgioğlu’na vermiş, o da, Emniyet Genel Müdürü Necati Bilican’a
ulaştırmıştı. Bilican’da, İstanbul Emniyet Müdürü Hasan Özdemir’e telefon açarak,
“Bu bilgiler, İstihbarat Daire Başkanlığı’na gelip, Emniyet Genel Müdür
tarafından, İçişleri Bakanı’na ve Başbakan’a dağıtım yapılması gerekirken, siz,
tersini yapmışsınız; bir daha böyle bir şey olmasın” şeklinde ikaz etmişti. Yani
Mesut Yılmaz’ın, Çakıcı-Korkmaz Yiğit ilişkisinden önceden bilgisi vardı. Ancak,
Korkmaz Yiğit-Mesut Yılmaz görüşmesinden, Emniyet Genel Müdürlüğü’nün
bilgisi yoktu. Üstelik, 170 milyon dolar değer belirlenen Türkbank’a 485 milyon
dolar ek para aktarıldığını hiç bilmiyorlardı. Polis, 170 milyon doların üstünde
yapılacak her satış işlemini, devlet adına bir başarı olarak değerlendiriyordu. Hele
de 605 milyon dolara satılmış olmasını, büyük bir başarı olarak anlıyordu.
Başbakan Mesut Yılmaz, MİT Müsteşarı ve Emniyet Genel Müdürü ile toplantı
yaparak, ellerinde Türkbank’ın satışına engel olacak herhangi bir belge olup
olmadığını sormuş karşılığında da herhangi bir bilgi ve belgenin bulunmadığı
yanıtını vermişti. Çünkü Başbakan Yılmaz, 1998 Mayıs’ında Yiğit-Çakıcı ilişkisi
konusunda bilgilendirilmiş olması sebebiyle, bu toplantıyı yapma ihtiyacını
duymuştu.

Görev kusuru

Türkbank ihalesinde Alaattin Çakıcı’nın rolü konusunda Meclis’te üç defa


soruşturma komisyonu kurulmuş ve Başbakanlık Teftiş Kurulu pek çok soruşturma
yapmıştı. Aynı zamanda İçişleri Bakanlığının dört müfettişi de ayrı bir soruşturma
yürütmüştü. Türkbank olayı ile ilgili açılan davada İstanbul 7. Ağır Ceza
Mahkemesi’nde ve Yargıtay’da noktalanmıştı. Sadece daha önce tutuklu bulunduğu
Fransa’da hükümet izin vermediği için yargılanamamış olan Alaattin Çakıcı daha
sonra İstanbul’da, dönemin başbakanı Mesut Yılmaz ile devlet bakanı Güneş Taner
ise Yüce Divan’da yargılanması sonraya kalmıştı. Sözkonusu ihbar mektubu da
eski Başbakan Yılmaz ile Bakan Taner’in Yüce Divan’da yargılanmasına neden
olan süreci başlatan mafya lideri Çakıcı ve işadamı Korkmaz Yiğit arasında geçen
telefon konuşmalarının bu üç emniyet yetkilisi tarafından bilindiği ancak yetkililere
iletilmediği öne sürülüyordu.

Hanefi Avcı kitabında yer verdi

193
Hanefi Avcı da, “ağabey” dediği Uzun’un bu başına gelenleri kitabında94 şöyle
anlatıyordu: “…Bu arada Sabri ağabey, Emin ağabey (Arslan) ve Güvenlik Dairesi
Başkanı İsmail Çalışkan i kapsayan bir ihbar mektubu Mesut Yılmaz ve
arkadaşlarının yargılandığı anayasa, mahkemesine gönderilmişti. Mektupta Mesut
Yılmaz in yargılandığı Türkbank olayında, Alaaddin Çakıcı-Korkmaz Yiğit
arasında geçen konuşmalardan haberdar olmalarına rağmen hükümete bilgi
vermemekle suçlanıyorlardı. Bu suretle çeteye yardım ettikleri iddia ediliyordu.
Mektubun içeriği ve yazım dili itibarıyla İstihbarat ve Kom Dairesi arşivlerinden
faydalanılarak resmi birileri tarafından yazıldığı anlaşılıyordu. Telefonla
kendileriyle görüştüğümde bir mülkiye müfettişi ya da onları sevmeyen Emniyette
yönetici konumunda bulunan birilerinin yazmış olabileceğini düşünüyorlardı.
Mektubu bana da okuttuklarında, benim izlenimim de mektubun kesinlikle Emniyet
içerisinden birileri veya onlarla yakın ilişki içinde olan ve desteğini alan kişiler
tarafından yazıldığı yönündeydi. Mektubun Mesut Yılmazı korumak için suçu
bürokratlara atma amacıyla yazıldığı gösterilmeye çalışılmışsa da gizli ipuçlarıyia
hedef olarak Emin ve Sabri ağabeyler ile İsmail Çalışkanı kapsayan, onları
kötüleyen ve görevden aldırmaya yönelik çok planlı bir tasarıydı. Bu olaydaki tüm
bilgilere sahip olunduğu ama bilgilerin istenildiği gibi kullanılıp çarpıtılarak
olumsuz bir kanaat oluşturulmak istendiği açıkça anlaşılıyordu.”

Uzun kimi işaret etti?

Türbank soruşturmasıyla ilgili sekiz yıllık süreç boyunca haklarında ihbar mektubu
gönderilen üç emniyet yetkilisine hiçbir somut suçlama yöneltilmediği halde Uzun
ve diğer emniyet müdürleri hakkında soruşturma açılmıştı. Yürütülen idari
soruşturma sonunda Uzun, Aslan ve Çalışkan aklandı. Hatta Uzun, Yüce Divan’da
Yılmaz ve Taner’in yargılamaları sırasında tanık olarak ifade bile verdi.
15 Nisan 2005’te yapılan duruşmada dinlenen Uzun, mafya lideri Çakıcı’nın
telefon konuşmalarıyla ilgili kendilerine gelen bilgilerin İçişleri Bakanlığı ve
Başbakanlığa gönderildiğini anlattı. O dönemde herşeyin çetelerin emrine girdiğini
ve herkese korku salındığını belirten Uzun, en korkulan kişinin de Çakıcı olduğunu
söyledi. Tanık ifadesinde, o dönemde KOM Dairesi’nden bu kişilerin Türkbank
konusunda aktif duruma geldiğine ilişkin yazı gönderildiğini ve bilgilerinin
sorulduğunu anlatan Uzun, “Biz de bir organize suç grubunun bu ihaleyle
ilgilendiğini ve etki etmek istediklerini bildirdik. Mevcut çalışmamızın
zedelenmemesi için isim bildirmedik” dedi. Uzun, mahkemece yöneltilen “Sağlar
ile emniyetin kaseti aynı mıydı?” sorusunu da, “Kaset yayınlandıktan sonra üzerine
çok düştüm. Sağlar’ın kaseti ile emniyetin kasetini mukayese ettim. Aynısı olduğu

94
Hanefi Avcı, Haliç’te Yaşayan Simonlar. Dün Devlet Bugün Cemaat

194
kanaatine vardım. Sağlar’a bu kaset Çakıcı ya da bizim görevliler tarafından
verildi. Bundan hala üzüntü duyarım” diye yanıt verecekti.

Hedefteki emniyet müdürleri

Uzun, bu ifadesiyle o zamanlar daha farkında bile olmadan aslında o dönemde


emniyet istihbaratta yuvalanmaya başlayan cemaatçi polislerin söz konusu kaseti
Fikri Sağlar’a sızdırdığını ima etse de kimse üzerine düşmedi. Zaten Sağlar da
kasetin kendisine, tanımadığı “şalvarlı bir kişi” tarafından elden verildiğini
savunuyordu. Emniyet personelini yaptığı işe göre değerlendiren birisi olması
nedeniyle o dönemde, Fethullahçı polislerin emniyet içinde örgütlenmesini
göremeyen Uzun, aklandığı soruşturmanın ihbar mektubunu gördüğünde kendisine
yönelik komployu fark eder. O dönemin dedikodularına göre 2004 yılından
başlayan organize bir komployla Uzun dışında Hanefi Avcı, İsmail Çalışkan,
Celalettin Cerrah ve Emin Aslan hakkında örtülü bir operasyon yürütülmeye
başlanmıştı. Bu komployu tetikleyen ise AKP’nin iktidarından sonra 2003’te
yapılan atamalardı. Başbakan, KOM Dairesi’nin başına Hanefi Avcı’yı, İstihbarat
Dairesi’nin başına da Sabri Uzun’u atarken Celalettin Cerrah İstanbul Emniyet
Müdürü olmuştu. Bu süreçte Hanefi Avcı ve Sabri Uzun işbirliğiyle enerji
yolsuzluğu, mazot kaçakçılığı, Uzanlar, Kentbank operasyonlarını yapıldı.
Soruşturmaların İstanbul ayağında da Cerrah’ın ekibinden destek gelmişti.
Avcı’nın Susurluk sürecinde kamuoyu önünde çizdiği dürüst imajı¸ yapılan ve
giderek yayılan yolsuzluk operasyonları bir süre sonra nedendir bilinmez AKP’yi
ürküttü. Hanefi Avcı, sonradan varolmadığı anlaşılan bir mahkeme kararı ile eski
daire başkanı geri geldi gerekçesiyle 2005 yılında görevden alınıp Edirne Emniyet
Müdürlüğü’ne gönderildi. KOM Daire Başkanı olan Avcı görevinden alınmadan
önce AKP milletvekillerinin de adının karıştığı Enerji Bakanlığı’na yönelik
operasyonları gerçekleştirmişti. İstanbul’a geldiğinden bu yana birilerinin
hedefinde olan Celallettin Cerrah’la ilgili de medyaya sürekli olarak, “Cerrah
küçük bir ile vali olarak atanacak” şeklinde sızdırılan haberlerin gerisinde de
Türkiye’nin en büyük ilinin emniyet müdürünün görev yerini değiştirilmesi arzusu
yatıyordu. Yine görevlerinden alınmak istenen diğer isimler ise elbette ki Sabri
Uzun ve ve Avcı’dan önce 4 yıl süreyle KOM Daire Başkanı olarak görev yapmış
olan Emin Arslan ile o dönemde yardımcısı olan dönemin EGM sözcüsü İsmail
Çalışkan’dı. Bu emniyet müdürlerinin hepsi Sadettin Tantan’ın İçişleri Bakanlığı
dönemindeki yolsuzluk operasyonlarını yapan ekibin beyin takımıydı.

Teker teker görevlerinden oldular

195
Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan, CHP’lilerin yerel yönetiminde
olduğu Edirne’ye emniyet müdürü olarak atanan Avcı’nın hemen ardından
koltuğunu kaybeden isim oldu. Çeteler, uyuşturucu kaçakçılığı ve yolsuzluklara
karşı 1988-2005 arasındaki 7 yıl boyunca önemli operasyonlara imza atan ekibinin
başındaki isimlerden olan Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan
görevinden alınıyordu. Adeta “kızağa çekilen” Arslan 1997 - 2001 yılları arasında
KOM Daire Başkanlığı, sonrasındaki 4 yıl boyunca da KOM’dan sorumlu Genel
Müdür Yardımcısıydı. Arslan da tıpkı Avcı gibi emekliliğine iki ay kalmış olan bir
genel müdür yardımcısı mahkeme kararı ile görevine döndü gerekçesiyle
görevinden oldu. AKP hükümetinin göreve gelmesinin ardından APK uzmanı
Mehmet Tokgöz, genel müdür yardımcısı yapılırken, Feyzullah Arslan bu görevden
alınarak Gaziantep Emniyet Müdürlüğü’ne getirilmişti. Arslan, açtığı idari davayı
kazanarak Ankara’ya döndü. Diğer Genel Müdür Yardımcısı Abdullah Bolcu,
Arslan’ın göreve başlatılması için Gaziantep’e kaydırıldı. Bu işlemin ardından
Bolcu da dava açtı. İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu’nun bilgisinde gerçekleşen
operasyon çerçevesinde Bolcu’nun kazandığı idari davada verilen “göreve iade
kararı” yürürlüğe konuldu. Bolcu, yeniden genel müdür yardımcısı olurken, Emin
Arslan ise APK uzmanı olarak kızağa çekildi. Yeni görev dağılımı çerçevesinde
KOM’un da aralarında bulunduğu birimler, diğer genel müdür yardımcılarından
Ramazan Er’e bağlanırken, Bolcu ise trafik birimlerinden sorumlu oldu.
Geriye sadece Uzun ve Çalışkan kalmıştı. Onlar hakkında da asılsız ihbar
mektupları ortalığa dökülmeye başlamıştı ve eski Başbakan Yılmaz’ın Yüce
Divan’da yargılanmasına neden olan Türkbank’la ilgili soruşturmanın yeniden
tedavüle sokulmasıyla da İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun ve Güvenlik Dairesi
Başkanı İsmail Çalışkan’ın görevleriden alınması hedefleniyordu. Anlaşılan o ki,
Ergenekon Operasyonu sanıklarıyla ilgili ihbar mektupları, elektronik postalar,
telefon ihbarları yapılmadan önce Emniyet Genel Müdürlüğü KOM’dan sorumlu
Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan, KOM Daire Başkanı Hanefi Avcı,
İstihbarat Dairesi Başkanı Sabri Uzun ve Güvenlik Dairesi Başkanı İsmail
Çalışkan’ın görevlerinden alınmaları için “ihbar mektubu entrikası” başlatılmıştı.
Ergenekon Operasyonu öncesinde, bu operasyonun yapılmasına elverişli Emniyet
teşkilatı düzenlemesi yapılmıştı.

İhbar mektupları

Eskiden Ankara polisi-İstanbul polisi çekişmesi şeklinde yaşanan Emniyet içi


çatışma, siyasal İslamın hükümet ortağı ya da tek başına iktidar olmasını
sağlayacak biçimde yükselişe geçtiği 1990’ların sonuna doğru ilginç bir hal almıştı.
Hemen her görüşteki emniyetçi hakkında çeşitli ihbar mektupları ilgili makamlara
ve hatta savcılara dek ulaştırılıyordu. Sosyal demokrat kimliğiyle bilinen Emin

196
Arslan, milliyetçi muhafazakâr ve hatta Fethullahçı olarak anılan Hanefi Avcı,
dürüstlüğüyle bilinen Sabri Uzun, liberal görüşlü İsmail Çalışkan ve merkez sağı
temsil eden Celalettin Cerrah’ın ortak paydası ise asılsız ihbar mektupları ve
görevden alma girişimleri oluyordu. Gönderilen ihbar mektuplarındaki suçlamalar
ise çok ilginçti. Rütbesi ne olursa olsun emniyet içinde istenmeyen kişilere
“irticacı, Fethullahçı, aşırı solcu, Bulgar Alevisi, Sabetayist, mason, cemaatçi,
tarikatçı” gibi suçlamalar yönelitliyordu. Bu ihbar mektuplarında ilginç olan ise
dinci ve hatta tarikatçı olduğu bilinen bir emniyetçi “sarhoş işe gelmek” ya da
“taciz”; solcu ya da demokrat kimliğiyle bilinenler “tarikatçı, sabetasiyst, mason”,
milliyetçiler ise “aşırı solcu, komünist, mason” gibi suçlamalar içermesiydi.
Özellikle İstihbarat ve KOM Daire Başkanlıkları ile bu birimlere bağlı il emniyet
müdürlüklerinde herkesin birbirinden kuşkulandığı o dönemde kimsenin dikkatini
çekmeyen ise sadece gerçekten tarikatçı, cemaatçi ya da ismini koymak gerekirse
Fethullahçı olarak bilinen kişiler hakkında ihbar mektubu gitmemesiydi.

Büyükanıt’ın TV’de söyledikleri

Mehmet Ali Birand ve Rıdvan Akar’ın sunduğu 32. Gün programının95 konuğu
emekli Genelkurmay Başkanı Yaşar Büyükanıt’tı. Görev yaptığı dönemde
kendisinin de telefonları dinlenen bir Ergenekon mağduru olduğunu savunan
Büyükanıt, “Şemdinli olayları sırasında Emniyet İstihbarat Daire Başkanı, benim
hakkımda uydurma beyanatlar veriyordu. Ben bunu ilgili makamlara ilettim ve
hemen görevden alındı” diyecekti. Emekli paşanın “görevden aldırdığını” söylediği
kişi Sabri Uzun’dan başkası değildi. Kendisinin de Ergenekon’un hedefinde
olduğunu iddia eden Büyükanıt hemen ardından Sabri Uzun’u da görevinden
aldırttığını söyleyince doğal olarak, “Sabri Uzun’da mı Ergenekoncuydu?” diye bir
soru geliyor akıllara. Ama bu sorunun yanıtı da yine Ergenekon soruşturmalarıyla
ortaya çıkan belgelerde bulundu. Uzun Ergenekoncu olmak bir yana tam aksine
kafası koparılana kadar darbecilerin hedefinde bir kişiydi.

Askerin “sakıncalı” listesindeydi

AKP hükümeti döneminde atandığı İstihbarat Dairesi Başkanlığı görevinde,


yaklaşık 6 yıl görev yaparak en uzun süre kalan kişi olan Sabri Uzun’un askerlerin
“sakıncalı” listesine girmesi de bu dönemde oldu aslında. Uzun’un İstihbarat
Dairesi Başkanı olduğu dönemde de tıpkı geçmişte olduğu gibi Jandarma istihbarat
birimleriyle ilişkiler bir türlü geliştirilememişti. Emniyet yetkilileri, her fırsatta
jandarmanın kaldırılmasını istemesi, Uzun’un da bunun öncülüğünü yapması

95
Kanal D, 8 Mayıs 2009

197
rahatsızlık yaratıyor hatta Jandarma ile Emniyet arasında tam anlamıyla bir soğuk
savaş yaşanıyordu. Suyu zaten ısınmış olan Uzun, Şemdinli’yle birlikte ortaya
çıkan ve hala kimin yazdığı bilinmese de kendisinin kaleme aldığı öne sürülen
düzmece bir bilgi notuyla görevinden alınmış oldu.

Berberoğlu’ndan sakıncalı oluş öyküsü

Hürriyet Gazetesi’nde Enis Berberoğlu, Büyükanıt’ın 32. Gün programında


söylediklerinden yola çıkarak “Ergenekon mağduru” başlıklı bir yazı96 kaleme aldı.
Berberoğlu yazısında “Yaşar Paşa diyor ki, ‘Ben de Ergenekon mağduruyum’...
Şener Eruygur arşivine bakıldığında, atama arifesinde doruğa çıkan SMS’li iftira
kampanyası hatırlandığında elhak doğru... Paşa kurbandır! Ama Büyükanıt
kendisini savunurken öyle bir cümle kurdu ki, üçüncü tarafın eşkâli belirdi, bu
yazıya ilham verdi” diyerek Sabri Uzun’un askerlerin “sakıncalı”listesine girişinin
öyküsünü şöyle anlattı:
“Şemdinli olayları sırasında Emniyet İstihbarat Daire Başkanı, benim hakkımda
uydurma beyanatlar veriyordu. Ben bunu ilgili makamlara ilettim ve o adam hemen
görevden alındı. Paşa’nın ‘o adam’ diye andığı polis şefi kim? Sabri Uzun. Devam
edelim, Paşa’yı hedef alan mihraklar arasında savcılığın Ergenekon adını verdiği
darbeci çetenin bulunduğu da belli. O zaman Sabri Uzun o çeteden mi? Kesinlikle
hayır... Tam tersine, kellesi alınana kadar darbecilerin hedefinde olduğu aşikár.
Hatta Yaşar Paşa kusura bakmasın ama... Şemdinli’nin sadece bardağı taşıran son
damla ve bahane olduğunu düşünüyorum.
Sabri Uzun’un -tabii ki darbecilere göre- günahı çok daha büyük.
1 Ekim 2003 günü polis ve jandarma, bir masanın etrafında toplandı, sorunlarını
ve çözümleri tartıştı. Ardından topluca öğle yemeği yenildi. Sabri Uzun, jandarma
kayıtlarına “sakıncalı” sıfatıyla bu yemek vesilesiyle geçti. Çünkü Sabri Uzun o
yemekte dedi ki:
Siyasi otoritenin temsil edilmediği bu tür toplantılardan bir sonuç çıkmaz.
Yüksekokul mezunu birinci sınıf emniyet müdürü, bir başçavuş kadar bile maaş
almıyor.
Cumhuriyet döneminde rejimin kesintiye uğramasının sebebi, polis ve jandarmanın
işini yapamamasıdır. Ama kimse hesap sormuyor. Bu durum demokrasi ile
bağdaşmıyor.
180 bin çalışanı bulunan Emniyet, hâlâ genel müdürlük olarak faaliyet veriyor.
Müsteşarlık olmalı, jandarma, sahil güvenlik, Gümrük Muhafaza bu müsteşarlığa
bağlanmalı. Böylece aynı işin birden fazla kurum tarafından tekrarı önlenmeli.

96
Hürriyet Gazetesi, 9 Mayıs 2009

198
Çoğunuzun zararsız bulduğu veya en azından yadırgamayacağı bu masa sohbeti
jandarma kayıtlarına ‘...sonuç olarak anılan şahsın jandarma teşkilatı ve askere
bakışının olumsuz olduğu...’ notuyla geçti. Yetmedi, Levent Ersöz, dönemin
Emniyet Genel Müdürü Gökhan Aydıner’le yaptığı 5 Aralık 2003 tarihli uzun
görüşmede Sabri Uzun’u şikáyet etti, görevden alınması telkininde bulundu. O
yüzden diyorum ki, Sabri Uzun’un suyu Şemdinli’den çok daha önce ısınmıştı.”

Ersöz görevden alınmasını istedi

Berberoğlu’nun yazısında da anılan Levent Ersöz ile Gökhan Aydıner arasında


geçen konuşma kayıtları Ergenekon soruşturmaları sırasında Şener Eruygur’un
ofisinde ele geçirilmişti. 5 Aralık 2003 tarihini taşıyan ses kaydının çözümleri
Ergenekon’un 2. İddianamesinin 41 nolu ek klasörlerinin içinde yer alıyordu.
Görüşmede dönemin Jandarma İstihbarat Daire Başkanı Tuğgeneral Levent Ersöz,
o zaman Emniyet Genel Müdürü olan Gökhan Aydıner’den İstihbarat Daire
Başkanı Sabri Uzun’un görevden alınmasını istiyordu. Ersöz, terörle ilgili
görüşmenin bir bölümünde konuyu Sabri Uzun’a getirdikten sonra açık açık Sabri
Uzun’dan şikâyetçi olduklarını ve onun görevden alınmasını istiyordu. Uzun’un
jandarma hakkında çeşitli ortamlarda ileri geri konuştuğunu savunan Ersöz,
Uzun’la ilgili söylentileri kendisine Ankara’da çalışan bazı gazetecilerin ilettiğini
de söylüyordu.

AKP getirdi AKP aldı

Emniyetle jandarma arasındaki kopuk ilişkileri düzeltmesi, gidermesi için çaba


göstermesi gerekenlerin başında gelmesi gereken Emniyet Genel Müdürü Gökhan
Aydıner her zaman “aman beni bu işlere bulaştırmayın” deyip kenarda durmayı
daha uygun buldu. Haliyle Uzun’u da görevden almadı. AKP iktidarıyla İDB
koltuğuna oturan Uzun, 9 Kasım 2005 dünü yaşanan Şemdinli olaylarından sonra
kopan emniyet-jandarma ilişkilerinin kurbanı olarak yine AKP eliyle görevinden
alınacaktı. Uzun, söylemediği sözler söylenmiş, yazmadığı raporlar yazılmış gibi
askerlere iletilerek dönemin Kara Kuvvetleri Komutanı olan müstakbel
Genelkurmay Başkanı Büyükanıt’ın Başbakan’a şikâyeti ile görevden alınması
sağlanmıştı.

Kafa koparan bilgi notu

Peki, Şemdinli olaylarıyla ilgili hazırlanan ve Sabri Uzun’un imzasını taşıdığı


spekülasyonu ortaya atılan bilgi notunda neler vardı?

199
Altı sayfadan oluşan ve Emniyet istihbaratınca yazılarak Başbakan’a ulaştırıldığı
söylenen imzasız bilgi notu, Şemdinli olaylarını konu alıyor ve Büyükanıt dâhil
askerleri suçluyordu. Daha sonra olayla ilgili Van Cumhuriyet Savcısı Ferhat
Sarıkaya tarafından yazılan iddianamede tıpkı bu bilgi notunu andırıyordu. Hatta
Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt ile öteki komutanlar
hakkında suç duyurusunda bulunulan iddianameye de bu bilgi notunun temel
oluşturduğu söyleniyordu. İddianame ortaya çıktıktan hemen sonra Genelkurmay
Başkanlığı tarafından yapılan ve Van Savcısı Ferhat Sarıkaya’yı hedef alan “sert”
açıklamada da sözkonusu bilgi notundan duyulan rahatsızlığın izleri vardı.
Açıklamada yer alan, “Türk Silahlı Kuvvetleri’ne yapılan bu haksız ve maksatlı
suçlamalar karşısında öncelikle anayasal sorumluluğu olanların tavır almaları, bu
saldırıyı bütün yönleriyle ortaya çıkarmaları ve arkasındaki çarpık zihniyetin
temsilcilerini makam, statü ve konumları ne olursa olsun kamuoyuna açıklamaları
ve haklarında işlem yapmaları gerekmektedir” cümlesi askerlerin ‘bilgi notu’nun
faillerinin cezalandırılmasını istedikleri şeklinde yorumlanacaktı. Zaten Uzun
görevinden alınarak, Sarıkaya da HSYK tarafından meslekten çıkarılarak
cezalandırılacaktı.

Askeri suçlayan tespitler

“Şemdinli Olayları Hakkında Bilgi Notu” başlığını taşıyan 6 sayfalık belgede


çarpıcı ifadelere yer veriliyordu. Belgenin ilk 2 sayfasında Şemdinli’deki olayların
ardından askerlerin soruşturmayı engellemeye çalıştıklarını anlatan maddeler
bulunuyordu:
“Hakkâri İl Jandarma istihbarat görevlilerince kullanılan 30 AK 933 plakalı araç
savcının tespiti sonrasında polis tarafından ilçe emniyet müdürlüğü binasına
çekilmiş, aracın içerisinde bulunan 2 adet el bombası askeri birimlerin talebi
üzerine ilçenin Cumhuriyet Savcısı Harun Ayık tarafından askerlere teslim
edilmiştir. Ancak aracın bagajındaki 3 Kaleşnikof hemen teslim alınmamıştır....
Askerler Kalaşnikof silahlar da kendi personelinin aracından çıktığı halde onları
neden teslim almamıştır da, aracın bagajındaki 2 el bombasını araç emniyete
çekilir çekilmez teslim almıştır.
İlçe Cumhuriyet Savcısı Harun Ayık soruşturmayı yürütmede yetersiz kalmıştır.
Olayın cereyan ettiği yer polis bölgesi olmasına ve askeri bir tahkikat olmamasına
rağmen Ali Kaya ve Özcan İldeniz’in tahkikatları Şemdinli İlçe Jandarma
Komutanlığı’nca yürütülmüş, Veysel Ateş ile birlikte olmalarına rağmen her ne
hikmetse Veysel Ateş tutuklanmış, Ali Kaya ve Özcan İldeniz serbest
bırakılmışlardır. Yine savcı tarafından ifadeleri alınmak üzere adliyeye getirilen
Veysel Ateş, Ali Kaya ve Özcan İldeniz’in ifadeleri alınmadan önce beraber oturup

200
saatlerce konuşmalarına imkân tanınmış, bu şekilde çelişkili ifade vermemeleri
sağlanmıştır.
Olay sonrasında ismi açığa çıkan askeri personel hakkında Sayın Genelkurmay
Başkanımız ‘Yargı süreci sonuçlanmadan onları ne korurum ne de suçlarım’
derken Kara Kuvvetleri Komutanı Büyükanıt’ın, ‘Ali Kaya’yı tanırım, benim
askerimdi o böyle bir şey yapmaz, İyi çocuktur’ demesi yargılama sürecinde adli
makamları nasıl etkilemiştir? Yaşar Büyükanıt Diyarbakır’da 7. Kolordu
Komutanlığı yaparken o tarihte Diyarbakır’da uzman çavuş olarak görev yapan Ali
Kaya gibi kaç tane uzman çavuşu hatırlamaktadır.
Şemdinli olayı ile ortaya çıkan devlet içerisindeki illegal yapılanmanın izleri iyi
takip edilirse Jandarma General Komutanı Fevzi Türkeri ve Kara Kuvvetleri
Komutanı Yaşar Büyükanıt’a kadar uzandığı görülecektir.
28.10.2005’te Yüksekova’da bir iş merkezi saldırıya uğradı. Roketli saldırıya
uğrayan yerde Fethullah Gülen yakın kişilerce üniversite hazırlık kursu açılması
için girişimde bulunulduğu öğrenilmiştir.”

Askerin etki alanı daraltılsın

Bilgi notunda ayrıca jandarmanın bölgedeki çalışmasıyla ilgili tespit ve öneriler de


yer alıyordu:
“Jandarmayı polis bölgesi dışındaki asıl görev alanı olan kırsal kesime döndürmek
için gerekli mevzuat değişiklikleri yapılmalı.
Jandarma bölgesinde polis operasyon düzenleyemezken, jandarma istihbarat
görevlilerinin polis bölgelerinde yaptıkları operasyonlar devam etmektedir.
Jandarma teşkilatına verilen ödeneklerle kanunsuz olarak dinleme yapılmasına
imkân tanıyan birçok araç satın alınmıştır. Jandarmanın kimleri ne amaçla
dinlediği bilinmemekte, denetimi de yapılmamaktadır.
Jandarmanın envanterinde hangi dinleme aletleri bulunmakta, örtülü ödeneği
nerelerde kullanılmaktadır? Bu hususlar aydınlatılmadığı takdirde ülkemizde
hukuk düzeni oturtulamayacaktır.
Temmuz 2005’te yasayla jandarmaya da önleyici dinleme yetkisi getirilmiş, ancak
yasa koyucu bunu jandarmanın kendi sorumluluk sahasıyla sınırlandırmıştır.
Ancak bu da denetlenmemekte ve JİT, polis-jandarma sorumluluk sahası ayrımı
yapmaksızın illegal dinlenmelerini sürdürmektedir. 5397 sayılı kanun çıktığından
bu yana jandarma birimlerince kaç dinleme kararı alınmış, bunun da
soruşturulması gerekmektedir.
TBMM Jandarma İstihbarat (JİT)’in çalışmalarıyla ilgili bir araştırma komisyonu
kurmak suretiyle konuyu detayları ile öğrenmeli, devletin güvenlik gücünü kendi
emelleri için kullanan art niyetli kişiler ortaya çıkarılmalı ve bunlardan hesap
sorulmalıdır.

201
Sayın Başbakan olayın soğumasına fırsat vermeden iradesini ortaya koymalı, Sayın
Genel Kurmay Başkanı’nın yardımıyla Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde
çeteleşme eğilimindeki kişilerin ayıklanmasını sağlamalı ve yöre halkını da
rahatlatmalıdır. Zaman geçirilmeden olayın üzerine gidildiği takdirde vatandaşın
devletimize olan güveni kesinlikle artacaktır.”

Meclis komisyonuna da konuştu

Sabri Uzun’u askerlerin hedefine koyan elbette bu bilgi notuyla sınırlı değildi.
Şemdinli olaylarıyla ilgili kurulan TBMM Araştırma Komisyonu’na verdiği
ifadede Uzun, “hırsız evin içindeyse kilit işe yaramaz” diyerek olaylardan askerleri
sorumlu tutmuştu. 2 Şubat 2006 günü verdiği ifadede Uzun, “Şemdinli’ye
patlayıcıların nasıl girdiği sorusu üzerine... Şimdi efendim, bu buraya girer. Yani,
kilit bozulmuş efendim. Evin içinden olursa her şey girer… Örgütün amacı güvenlik
kuvvetlerine zarar vermek. Eğer halka zarar vermişse ve örgüt bunu üstlenmemişse
işte o zaman şüpheli bir durum vardır. Yani başka bir güç, bu anormalliği yapıyor
demektir” demişti. Uzun komisyonda Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Fevzi
Türkeri döneminde çeteleşme faaliyetlerinin tamamen durduğunu da söylemişti.
Komisyona verdiği ifadelerin basına yansımasından sonra dönemin Adalet Bakanı
Cemil Çiçek, Sabri Uzun’u sert dille eleştirmişti. Çiçek, Uzun hakkında, “Açıklama
yapacaksa bağlı olduğu birime ya da bakana yapması lazım. TBMM’ye giden kişi
bilgi vermeye gider, yorum yapmaya değil” diye konuşmuştu.

Cemaatçi bilinirken cemaatin kurbanı oldu

Uzun, Büyükanıt’ın şikâyeti ile görevinden alınmış gibi göründüğü için o dönem
medyanın liberal demokrat görünümlü kalemleri tarafından AKP iktidarı ve
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan askerin sözünden çıkamadığı için eleştirilmişti.
Asker nezdinde de “sakıncalı bir dindar” ve hatta Fethullahçı olarak bilinen Sabri
Uzun, dönemin kudretli Kara Kuvvetleri Komutanı Büyükanıt’ın girişimleriyle
görevinden alınmış gibi görünse de işin aslı öyle değildi. Daha önce Uzun ve
arkadaşlarının sohbet konusu olan bu görevden el çektirilme Hanefi Avcı’nın
Eskişehir Emniyet Müdürü iken yazıp yayımlattığı kitapla kamuoyu tarafından
öğrenildi. Avcı’nın garip iddialarla tutuklanarak cezaevine girmesi sürecini de
başlatan “Haliç’te Yaşayan Simonlar. Dün Devlet Bugün Cemaat” adlı kitabına
göre Büyükanıt, bizzat karşı çıktığı cemaat mensuplarınca kullanılmıştı. Avcı’nın
kitabında bu iddiaları şöyle anlatıyordu:
“Sabri ağabey zaman zaman askerlerin toplumsal olaylara ve güvenlik işlerine
fazla karışmalarına karşı tepki gösteriyor ve bunu her yerde alenen söylüyor, bu
nedenle de askeri cephede tepki çekiyordu. Türkiye’de gerçekleştirilmiş tüm darbe

202
ve müdahalelerle ilgili bilgileri ortaya çıkarıyor, demokrasimizin sürekli asker
gölgesinde kalmasını ve bu tür girişimleri eleştiriyordu. İki astsubay ve bir
itirafçının bir kitapçı dükkânına bomba attıklarının anlaşıldığı Şemdinli olayında,
bu olayı araştıran TBMM Komisyonuna tanık olarak çağrıldığında söylediği
“Hırsız evin içindeyse kilit işe yaramaz” sözü literatüre girmişti. Ancak
konuşmaları nedeniyle Sabri ağabey hakkında askeri cephede olumsuzluk hep vardı
ama onun fark edemediği, kendi cephesinde de olumsuzlukların bu tarihte başlamış
olmasıydı.
Şemdinli olayları hakkında 5 sayfalık rapor hazırlayıp Başbakana verdiği
söylenmiş ve bu rapor Sabah gazetesinde çıkmıştı. Herkes bu raporu Sabri
ağabeyin yazdığını, söylüyordu ama onun bu rapordan haberi yoktu. Zaten Sabri
ağabey eldeki bilgiler ne ise onları veri kabul eder, askeri kişi ve faaliyetleri
eleştirir, asla ekleme çıkarma yapmazdı. Sabah gazetesi bu bilgileri Başbakan İn
yakın çevresinde bulunan bir danışmandan aldığını söylüyordu. İşin aslı bir süre
sonra anlaşıldı. İDBnda birileri beş sayfalık bir rapor hazırlamış. Bu raporu
Başbakanlığı ya da Başbakana vermişti ama bu rapordan Daire Başkanının haberi
yoktu. Bu görülmüş veya alışılmış bir durum değildi…
Yaşar Büyükanıt Paşa emekli olduktan sonra yaptığı bir açıklamada Sabri ağabeyi
(İstihbarat Daire Başkanını) Başbakan’a söyleyerek aldırttığını açıklamıştı. Bence
o zaman Yaşar Paşa’ya Sabri ağabey hakkında en ciddi bilgileri getirenler aslında
en ciddi iğfal edicilerdi ama ne Yaşar Paşa ne de TSK bunları, bu yöntemleri asla
anlayamadı. Yaşar Büyükanıt, Sabri Uzun’u görevden kendisinin aldırttığını
zannetti ama aslında o sadece gerçek alınma sebebine bir perde olmuştu, hem de
kendisinin en fazla karşı çıktığı gruplara hizmet eder tarzda.”

Cemaatçileri şarka gönderdi diye

Avcı’nın kitabında anlattığına göre Uzun’un görevden aldırılmasının tek nedeni ise
başkanlığını yürüttüğü İDB’de şark görevini yapmamış elemanlarını bakanın
ricasına rağmen şarka göndermesiydi. Çünkü iddiaya göre şark hizmetini
yapmayan bu polisler cemaatçiydi ve cemaat, İDB içindeki yapılanmasını bilmeden
şark görevi için doğu ve güneydoğuya gönderen Uzun’dan kendisini deşifre
etmeden bu şekilde intikam almıştı. Bir başka deyişle Emniyet İDB’de örgütlenmiş
cemaat elemanları el altından Büyükanıt’a aktardığı bilgilerle, Büyükanıt’ı
Başbakan’a şikâyet ettirmiş, Erdoğan da Sabri Uzun’u görevden almıştı. Bu iddiayı
da kitabında Avcı şöyle dile getiriyordu: “Peki, tüm bunları neden yapıyorlar diye
sorguladığımda tek sebep şu gibi gözüküyordu: Sabri Bey, istihbarat dairesinde
şark görevini henüz yapmamış olan personeli, bazı arkadaşların hatta Bakan in
isteğine rağmen zorla şarka tayin etmişti. İstihbarat Daire Başkanlığında yıllarca
çalışan bu kişilerin hiç şark illerine gitmemiş olması dışarıdan garip gözüküyordu

203
ve teşkilatta hak ve adaleti gözetmek adına Sabri ağabey bu tayini yapmıştı. Fakat
birileri bu işten son derece rahatsız olmuştu. Nasıl olur da bu kişiler başka illere
tayin edilirdi? Bu kişiler onlara lazımdı, belki de onlar cemaatin önemli
elamanlarıydı. îşte tüm yapılanların arka planında aslında bu mesele vardı, ama
sanıyorum askerler fırsat olarak çıkmış ve kullanılmıştı.”

Uzun’u haklı çıkaran öngörüsü

Türkbank soruşturmasıyla ilgili asılsız bir suçlama nedeniyle hakkında yürütülen


soruşturmada aklanmasından sonra Uzun, birilerinin kendisine yönelik bir komplo
hazırlamaya çalıştığından kuşkuya düşer. Uzun, benzer komplo ve suçlamaların
devam edeceği öngörüsüyle Emniyet Personel Daire Başkanlığı’na bir dilekçe
yazar. Uzun, Türbank’la ilgili olayı da belirterek hakkında aslısız ihbarları içeren
mektuplar gönderilerek kendisi hakkında komplo düzenlenmeye çalışıldığından
şüphelendiğini anlattığı dilekçesine daha önce verdiği mal beyanını yenileyerek
gönderir. Bundan böyle her ay mal beyanını yenileyerek vereceğini de belirtmeyi
ihmal etmez. Oynanan oyunu fark eden Uzun kendisiyle birlikte daha önce
suçlanan arkadaşları İsmail Çalışkan ve Emin Arslan’ı uyarmayı da ihmal etmez.
Ancak Arslan’ın verdiği yanıt kendisinin çok fazla komplocu düşündüğü ve teşkilat
içinden kimsenin böyle kötülükler yapmayacağı olur. Arslan’ın bu iyi niyetli
yaklaşımı ise ileriki bölümlerde anlatacağımız gibi kendisini cezaevine kadar
götürecektir. Uzun’un haklı çıktığı öngörüsü ise haberi dahi olmadan yürütülen bir
soruşturma sonunda hakkında dava açılmasından da kendisini kurtaracaktır.

Başbakan Erdoğan: “Biz getirdik biz aldık”

O zamanlar bu tezgâhların arkasında, kuvvetli bir cemaat örgütlenmesinin


olacağına ihtimal vermeyen Uzun, Şemdinli olaylarından bir süre sonra 22 Mart
2006’da görevinden alınır. Gazeteci Nazlı Ilıcak, o günlerde Kanal 7
televizyonunda yaptığı Sözün Özü programına konuk aldığı Başbakan Erdoğan’a
medya ve kamuoyunda çok tepki çeken bu görevden alınmanın nedenini sorar.
Erdoğan, “Bu siyasi bir karardır. Biz göreve getirdik biz aldık” demekle yetinir.
Erdoğan “Biz getirdik, biz aldık” dese de Şemdinli olaylarıyla ilgili bilgi notunun
kopardığı fırtına sonrasında Uzun’un, bizzat dönemin Kara Kuvvetleri Komutanı
Büyükanıt tarafından görevden aldırıldığı kesindi. Zaten kendisi de bunu bir
televizyon programında anlatınca Uzun, sözkonusu bilgi notuyla ilgisi olmadığının
anlaşılması için Büyükanıt hakkında 7 Ağustos 2010’da manevi tazminat davası
açtı. Büyükanıt’ın “uydurma beyanatlar veriyor” ifadesiyle Uzun’un kastedildiği
ifade edilen dava dilekçesinde, bu yolla Uzun’un manevi kişiliğine yönelik
saldırıda bulunulduğu, bu beyanla Uzun’un uydurma beyanatlar verebilecek bir

204
kişilikte olduğunun iddia edildiğinin anlaşıldığı ifade edildi. Kadıköy 4. Sulh
Hukuk Mahkemesi’nde görülen dava kitap yazıldığı sırada halen bitmemişti.

İfade alınmadan yürütülen soruşturma

Uzun, görevden alındıktan yaklaşık 2 ay sonra 6 Haziran 2006’da Ankara


Cumhuriyet Başsavcı Yardımcısı Abdullah Ayhan Şen tarafından hakkında
yürütülen bir tahkikat nedeniyle adliyeye çağrılır. Başsavcı yardımcısı Uzun’a
hakkında bir tevdi evrakı (suç duyurusu) olduğunu söyler. Uzun ne ile ilgili
olduğunu sorduğunda mal varlığında aşırı ve usulsüz artış tespit edildiği ve bunları
haksız biçimde elde ettiğiyle suçlandığını öğrenir. İçişleri Bakanlığı müfettişlerince
bir ihbar mektubuna dayanılarak yürütülen soruşturmanın ardından kaynağı belirsiz
mal edindiği gerekçesiyle Uzun hakkında cumhuriyet başsavcılığına suç
duyurusunda bulunulmuştu. Suç duyurusuna kaynaklık eden ihbar mektubu ise
Uzun görevden alınmadan kısa bir süre önce 17 Şubat 2006’da gönderilmişti. Yani
Uzun, 5 yıl aradan sonra yeniden karşısına getirilerek Ergenekon’la ilgili oldukları
öne sürülen 25 generalin adının bulunduğu şemayla ilgili yürütülmek istenen
soruşturmaya istenen ikinci kez olumsuz yanıt verdiğinin hemen ertesinde.
İhbar mektubu hemen işleme konulmuş ve konuyu soruşturmak üzere, Hrant Dink
suikastı sonrasında İstanbul Emniyetiyle ilgili yürütülen soruşturmada da karşımıza
çıkacak olan Mülkiye Müfettişi Mehmet Ali Özkılıç görevlendirilmiştir. Mal
varlığı, banka hesapları hakkında geniş ve detaylı bilgiler bulunan suçlamayı içeren
bir ihbar mektubu gönderilmesi üzerine mülkiye müfettişi Özkılıç tek sözcük
ifadesini bile almadığı Uzun hakkında idari soruşturma yürütüp suçlu bulmuştur.
Ancak tüm bu süreçten Uzun’un haberi dahi yoktur. Müfettiş Özkılıç, suç
duyurusunda bulunduğu Uzun’un zamanında mal bildiriminde bulunmadığını ve
bazı mallarının gelirleriyle orantılı olmadığını iddia ediyordu.

30 bin lira nasıl 90 bin oldu?

Uzun’la ilgili ihbar mektubunda ve düzenlenen soruşturma evrakında birkaç


bankayı ve tapu kayıtlarını içeren bilgiler, Uzun’un banka hesap numaralarını,
çeşitli bankalarda kendi ve eşi adına açılmış hesaplarda büyük meblağlardaki
paraların olduğuna ilişkin sıradan birinin bilemeyeceği zenginlikte detaylar
içeriyordu. Hatta kapanmış bankalardaki hesap numaraları ve bu hesaplardaki para
miktarları hakkında abartılı bilgiler vardı. Müfettiş Özkılılıç’ın raporunda da yer
verilen kayıtlarda tahrifat yapılarak banka hesapları, hesaplardaki paraların
miktarları birkaç defa yazılarak sanki çok fazla para varmış havası yaratılmıştı.
Yazılanları kontrol eden Uzun, bilgilerin doğru olmadığını bir raporla sunacağını
beyan eder. Hemen ardından da Personel Daire Başkanlığı’na düzenli olarak

205
verdiği mal beyanlarının dökümü ile hesaplarının bulunduğu banka kayıtlarını
savcılığa teslim eder. Uzun, savcılığa sunduğu rapor ile Müfettiş Özkılıç’ın suç
duyurusunda yer alanların karşılaştırılması sonunda 30 bin TL’yi 90 bin, 32 bin 800
TL’yi 98 bin 400 ve 8 bin 922 TL’yi de 88 bin TL, 13 bin dolar olan banka
hesabının da 18 bin dolar olarak gösterildiği belirlenir. Bu belgeli savunma üzerine
müfettişlerin “yanlış” rapor düzenlediği ortaya çıkınca Ankara Cumhuriyet
Savcılığı Sabri Uzun’un geliri ile orantısız bir mal varlığı olmadığı gerekçesiyle
soruşturma hakkında kovuşturmaya yer olmadığı gerekçesiyle takipsizlik kararı
verecekti.
Hanefi Avcı’nın kitabında97 anlatılan bu olayın da kaynağının İstihbarat
Dairesindeki Fethullahçı polisler olduğunu iddia ediyordu. Uzun’un mal varlığıyla
ilgili ihbar mektubunun İstihbarat Dairesindeki amirler ve/veya onlarla sıkı irtibatlı
birileri tarafından yazıldığından şüphesi olmadığını belirten Avcı, “Çünkü içeriği
ancak Sabri ağabeye en yakın kişilerin, İstihbarat Dairesi müdür ve amirlerinin
bileceği cinsten şeylerdi. Bugün o ihbar mektuplarının İstihbarat Dairesindeki
cemaat yapısının hep birlikte yazdığından şüphe yoktur” diye yazmıştı.

Sabri Uzun Fethullahçı mı?

Sabri Uzun’la ilgili faslı kapatmadan önce merak edilen bir sorunun yanıtını da
burada verelim. Uzun, 28 Şubat sürecinin karanlık günlerinde cemaat ya da tarikat
bağlantılı olanlardan ziyade sadece dini inançları gereği namaz kıldığı için baskıya
maruz kalan bazı personelini korumuştu. Her tarikatçılık soruşturmasında bu
yüzden adı geçiyordu. Bu yanıtı merak edilen soruyu, “Sabri Uzun tarikatçı,
cemaatçi ya da Fethullahçı mıdır?” diye Uzun’u yakından tanıyan İstanbul’da
görevli Emniyet Müdürlerine sorduk. İşte yanıtı:
“Sabri Uzun’a göre cemaatçi olan devlet memuru şerefsizdir. Bir insan hem
devlette memur, hem cemaatteyse o kişi fahişedir. Devletle nikahı olan bir kişi, eğer
cemaatle yatağa giriyorsa o kişi fahişedir. Cumhuriyet rejiminde bireyin özgürlüğü
esastır. Bireysel özgürlüğünü cemaatlere teslim etmiş olan ve biat kültürünü
benimsemiş insan bir bağ ot için yük taşıyan eşeğe benzer. Özgür olmayan insan,
devletin memuru da olamaz. Devlet memuru 657 sayılı yasaya tabidir, ama
cemaatin memurunun kanunu, kitabı ve kuralı yoktur.
Allah’ın kitabı Kur’an üstüne cemaatin kitabını oturtmuş insanlara, cemaat
memuru denir. Bir çok cemaat mensubu cemaatin emriyle birbirlerin kızkardeşiyle
evlenmiştir. Ortaçağ Avrupası’ndaki kilise papazlarının yönetimi bile, Türkiye’deki
cemaat yönetiminden daha namusludur. İslamiyetteki ilk terör faaliyeti kabul

97
Hanefi Avcı, Haliç’te Yaşayan Simonlar. Dün Devlet Bugün Cemaat

206
edilen Hasan Sabbah98 modeli terörizm bir merkezden yönetiliyordu. Bugün
Türkiye’deki cemaat yönetim modelini kıyaslarsak Hasan Sabbah’ın ki daha
namuslu olduğu anlaşılır.
Devrimci Sol bu ülkede bilinen en kanlı olayları gerçekleştirmiştir. Hatta bir
başbakanı bile öldürmüştür.99 Ancak bu örgüt bile karışmadığı hiç bir olayı
üstlenmediği gibi, yaptığı eylemler bunca kanlı olmasına karşın hepsini
sahiplenmiş, üstlenmiştir. Üstlendikleri olaylarla ilgili açıkladıkları bildirilerin
hepsi yüzde 100 doğrudur.
Türkiye’deki ilk terör eylemleri 2002’de Nuh Mete Yüksel’in ortaya çıkan gizli
çekilmiş seks kasetleri olan cemaat örgütlenmesi, kişiler hakkında düzmece
elektronik postalar, asılsız ihbar mektupları, DVD çekimleri, sahte raporlar ya da
Hanefi Avcı’nın bürosunda bulunduğunu söyledikleri telefon dinleme kayıtları gibi
entrikalarla yargıyı kirletmiştir. Dürüstlük bağlamında bakarsak, terör örgütü
dediğimiz Devrimci Sol, cemaatten daha namusludur, dürüsttür.”

Hedefteki müdürlerin tasfiyesi

Sabri Uzun’un İDB’den başka bir göreve çekilmesinden sonra öncelikli hedef olan
bir kaç emniyet müdürünün daha tasfiye edilmesi gerekiyordu. Çok sürmeden de
bu gerçekleşti. Emniyet Genel Müdür Yardımcıları Emin Arslan, Mustafa Gülcü ve
Celal Uzunkaya, Sakarya Emniyet Müdürü Faruk Ünsal ile Ankara Emniyet
müdürü Orhan Özdemir garip olaylar zinciriyle ardarda hem görevlerinden oldu,
hem de bir süre tutuklu kaldılar. Hepsi de benzer suçlamalarla cezaevine girmişti.
Emin Arslan bir uyuşturucu çetesine ilişkin yürütülen soruşturmada, Mustafa Gülcü
ve Celal Uzunkaya karanlık geçmişi olan bir muhbirin iddialarıyla, Faruk Ünsal da
bir çeteye yardımcı olmakla suçlandı. Bu listenin sonuna ekleyeceğimiz son isim

98
Büyük Selçuklu Devleti zamanında yaşayan Hasan Sabbah (1034 - 1124), tarihin eski ezoterik ve Batıni örgütü
Haşhaşileri kurmuş ve ölene kadar liderliğini yapmıştır. Şii İsmailiye tarikatına mensup bir İranlı olan Sabbah, dini
bir arka plan sayesinde halkın desteğini kazanarak silahlı bir örgüt kurmuş, taraftarlarıyla birlikte Alamut kalesini ele
geçirip burada üslenmiştir. Hakkında bir çok efsane üretilen Sabbah’ın önderliğini yaptığı ve haşhaşla uyuşturduğu
fedailerine sahte bir cennet vadederek, sonunda kendilerinin de öleceklerini bildikleri suikastler yaptırmasıyla nam
salmıştı. Suikastin İngilizce karşılığı olan Assasination kelimesi de, bu tarikatın Arapça ismi olan Haşhaşilikten
çevrilerek İngilizce’ye geçmiştir. Tarikat Moğol istilası yıllarına kadar ayakta kalmıştır. Alamut kalesi ise 1256
yılında Moğol komutan Hülagû Han tarafından savaşmadan alınmış ve sonrasında da yakılıp yıkılmıştır.
99
Nihat Erim (1912-1980), hukuk profesörü. 1945 yılından itibaren çeşitli dönemlerde CHP milletvekili olarak
TBMM’de bulundu. Bakanlık ve babakan yardımcılığı görevlerinde bulundu. Bir dönem gazetecilik de yaptı. 12
Mart 1971 Muhtırası’nın ardından CHP’den ayrılması koşuluyla hükümeti kurmakla görevlendirildi. 26 Mart
1971’de kurduğu partilerüstü hükümet 3 Aralık 1971’de istifa etti. Yeniden hükümeti kurmakla görevlendirildi;
kurduğu II. Erim Hükümeti 22 Mayıs 1972’ye kadar işbaşında kaldı. “Gerekirse demokrasilerin üstüne şal örtmeli”
sözü nedeniyle Aziz Nesin tarafından kendisine Şalcı Nihat denilen Erim; Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan ve Yusuf
Aslan’ın idam edilmesine kadar varan Balyoz Harekatı olarak bilinen uygulamaları başlatması nedeniyle Balyoz
lakabıyla da anılırdı. 1977’ye kadar Cumhuriyet Senatosu’nda kontenjan senatörü olarak görev yapan Erim, 12 Mart
dönemindeki uygulamaların sorumlusu olarak görüldüğü için 19 Temmuz 1980’de Dev-Sol tarafından İstanbul’da
silahlı saldırı sonucu öldürüldü.

207
elbette Hanefi Avcı. Cemaatin örgütlenmesine ve tehlikesine ilişkin yazdığı ve çok
gürültü koparan kitabından sonra Stalinist bir örgüte yardım yataklık ettiği
iddiasıyla kendini cezaevinde buldu. İddialara göre hepsi de farklı nedenlerden
dolayı cemaatin hedefindeydi. Emin Arslan, Hanefi Avcı ve henüz kendisine bir
komplo kurulmamış olan Sabri Uzun emniyet camiasında dürüstlüğüyle bilinen ve
aralarında bir kaç yıl kıdem farkı olmakla birlikte aynı ekole mensup polislerdi.
Fethullahçı örgütlenmenin önünde duracak en büyük engellerdi, ki sırayla ya kızak
görevlerle ya da tasfiyelerle saf dışı edildiler. Gülcü ve Uzunkaya ile Faruk Ünsal
da tarikatçı olarak bilinen Erbakan geleneğinden gelen emniyetçcilerdi. Tarikatları
ve cemaatleri en iyi bilen emniyetçilerin arasındalardı.

Cemaattendi ama tasfiye edildi

Şimdi bu emniyetçilerin nasıl ve ne yöntemlerle tasfiye edildiklerine bakmadan


önce İstanbul Emniyetinde yaşanan bir başka tasfiye operasyonuna; Fethullahçı
olduğu da iddia edilen İstanbul İstihbarat Şube Müdürü Ahmet İlhan Güler’in
görevden alınmasına gözatmamız gerekiyor. Bu olayı Sabri Uzun’un, hemen
yukarıda anlattığımız Ergenekon soruşturmalarına ilişkin tanıklıkları ve ifadeleri ile
Hanefi Avcı’nın kitabında yapılan konuyla ilgili değerlendirmelerle birlikte
değerlendirdiğimizde karşımıza çıkan tablo ise ürkütücü soruları akla düşürüyor.
Suikastta, en hafifinden “görevi ihmal” bağlamında rolleri müfettiş raporlarıyla
ortaya çıkan ve hepsinin de Fethullahçı olduğu öne sürülen bu emniyetçilerin
suçların örtbas etme gayreti Hrant Dink’in öldürüleceğinin emniyetçiler tarafından
biliniyor olduğu kuşkusunu da beraberinde getiriyor.
Azmettiricisi, tetikçisi, muhbirleri ve yardım edenleriyle adeta davul çalarak
duyurulan Hrant Dink suikastında belirlenen ihmal nedeniyle fatura çıkarılan tek
isim, Fethullahçı olduğu da bilenen İstanbul İstihbarat Şube Müdürü Ahmet İlhan
Güler olmuştu. Dink suikastının “büyük ağabeylerinden” Erhan Tuncel’in dönemin
Trabzon Emniyet Müdürü Ramazan Akyürek100 üzerinden emniyetin muhbiri

100
Eski Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Daire Başkanı Ramazan Akyürek, 1985’ten sonra
Türkiye’nin Washington Büyükelçiliği’nde iki yıl görev yaptı. Özel harp ve istihbarattan sorumlu emniyet müdür
yardımcılığı görevlerinde bulundu. 2004’te Trabzon’a emniyet müdürü olarak atandı. Akyürek’in Trabzon Emniyet
Müdürü olarak görev yaptığı 2004 yılının başından, Mayıs 2006’ya kadar olan süre içerisinde kentte öldürme, linç
girişimi ve bombalama dâhil çok sayıda olay meydana geldi. 24 Ekim 2004’te Mc Donald’s’ta bomba patlaması, 7
Ocak 2005’te Prof. Saadettin Güner’in silahlı saldırıda dört yaşındaki oğluyla birlikte öldürülmesi, 5 Nisan 2005’te
TAYAD’lı bir grup gencin linç edilmeye çalışılması, 5 Şubat 2006’da papaz Andrea Santoro’nun öldürülmesi gibi
olaylar onun döneminde gerçekleşti. Mayıs 2006’da İstihbarat Daire Başkanı olan Akyürek’in adı, 19 Ocak 2007’de
Hrant Dink’in öldürülmesinin ardından cinayetin 1 numaralı zanlısı Erhan Tuncel ile gündeme geldi. Akyürek ve
polis memuru Muhittin Zenit, Dink davasının zanlılarından Yasin Hayal ve arkadaşlarının Dink’i öldüreceği
yönündeki ihbarları değerlendirmemekle suçlandı. Akyürek’in Mc Donald’s’ın bombalanmasından sonra muhbirlik
teklif ettiği Tuncel’in, Mc Donald’s davasından bu nedenle hiç yargılanmadığı ortaya. Ancak, Erhan Tuncel'in polis
muhbiri olarak görevlendirilmesine aracı olan polis memuru Muhittin Zenit’in (Dink suikastı sonrasında Bayburt'ta
görevliyken 2007 Eylül’ünde Ramazan Akyürek'in daire başkanı olduğu Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat

208
olduğu ve cinayeti önceden haber verdiği ortaya çıkmasına karşın Akyürek ise bir
idari ceza almamıştı.
Hayli karışık olan bu konu, ilkin gazeteci Nedim Şener’in, “Hrant Dink Cinayeti ve
İstihbarat Yalanları” isimli kitabında ve Şener’in çalıştığı Milliyet gazetesinde
kaleme aldığı bir haberle dile getirilmişti. O zaman pek gürültü koparmayan bu
bilgiler, Hanefi Avcı’nın yazdığı kitapla yeniden ve hak ettiği ilgili görerek
gündeme gelmişti. Önce Nedim Şener’in Milliyet gazetesinde “Akyürek Yanılttı”
başlığıyla çıkan habere101 gözatalım:
“Hrant Dink olayında İstanbul polisini ‘geçmiş tarihli rapor hazırlamak’la
suçlayan Mülkiye Başmüfettişi Yıldız’ın İstihbarat Dairesi Başkanı Ramazan
Akyürek tarafından ‘yanıltıldığı’ öne sürüldü. İstanbul polisi ‘Agos gazetesi Genel
Yayın Yönetmeni Hrant Dink öldürüldükten sonra geçmiş tarihli rapor
hazırlamak’la suçlayan Mülkiye Başmüfettişi Şükrü Yıldız’ın, cinayetin
azmettiricilerinden Erhan Tuncel’i Trabzon Emniyet Müdürü iken Yardımcı
İstihbarat Elemanı (YİE) yapan İstihbarat Dairesi Başkanı Ramazan Akyürek
tarafından ‘yanıltıldığı’ öne sürüldü. Bu tespit, İstanbul polisinin Dink cinayeti
konusundaki ihmal iddialarını araştıran Mülkiye Başmüfettişi Akif İkbal tarafından
hazırlanan 19 Mayıs 2008 tarihli son raporda dile getirildi. İkbal, kamu
görevlilerinin Dink cinayetindeki ihmalini araştıran Yıldız’ın yanıltılmasında,
İstihbarat Dairesi Başkanlığı’nın kendisine gönderdiği 6 Mart 2008 tarihli yazının
rolü olduğu belirtildi.

Akyürek’in yanıtı

Yıldız, 3 Mart 2008’de İstihbarat Dairesi Başkanlığı’na bir yazı göndererek,


Trabzon Emniyet Müdürlüğü’nden 17 Şubat 2006’da İstanbul İstihbarat Şube
Müdürlüğü’ne gönderilen yazı hakkında ne gibi teknik incelemelerin yapıldığına
ilişkin LOG kayıtlarının kendisine bildirilmesini istedi. Akyürek, 6 Mart 2008
tarihli yazısında şu bilgiyi verdi: ‘Osman Hayal’in kullandığı 0 538 719 31 81 nolu
telefon hakkında 17 Şubat 2006 ile cinayetin işlendiği 19 Ocak 2007 tarihleri
arasında, İstanbul İstihbarat Şube Müdürlüğü tarafından herhangi teknik bir

birimine atandı) Mayıs 2007’de tanık olarak alınan ifadesinde bombalama olayını gerçekleştirenin Yasin Hayal
olduğunu öğrendiği halde doğrudan Erhan Tuncel ile irtibata geçmesi, Tuncel’in ne zaman muhbirlik yaptığı
konusunda soru işaretleri uyandırdı. Cinayet sonrası Erhan Tuncel’e ait 48 sayfalık tutanağın 33 sayfası, Akyürek’in
talebi üzerine cumhuriyet savcıları tarafından incelenip imha edilerek devlet sırrı kapsamına girdi. Aydınlık
dergisi, Ergenekon soruşturması kapsamında tutuklu bulunan emekli General Veli Küçük’ün iş ortağı, dönemin
valisi Erol Çakır’ın, Akyürek’in “Fethullahçı” olduğu yönünde sicil hazırladığını iddia etti. Çakır ise iddiaları
yalanladı. Akyürek 16 Ekim 2009’da İDB görevinden alınarak Strateji Geliştirme Daire Başkanlığı emrine uzman
kadrosuna verildi. Ramazan Akyürek’in göreve iade talebiyle açtığı dava da Ankara 14.Bölge Mahkemesi 15 Şubat
2010’da lehine karar verdi. Ancak Akyürek hala görevine atanmadı.
101
Milliyet Gazetesi, 23 Temmuz 2008

209
çalışmanın yapılmadığı, ekteki LOG kayıtlarından anlaşılmaktadır.’
Yazıda, İstihbarat Değerlendirme Projesi kapsamında, evrak ve Osman Hayal ile
ilgili olarak İstanbul İstihbarat Şube görevlilerince herhangi bir çalışma
yapılmadığı da vurgulandı.

Yazı üzerine rapor

Bu yazı üzerine 11 Mart 2008’de bir rapor hazırlayan Yıldız, Trabzon’dan gelen 17
Şubat 2006 tarihli yazı üzerineYasin Hayal’in ağabeyi hakkındaki ilk bilgisayar
sorgulamasının Dink öldürüldükten üç gün sonra, yani 22 Ocak 2007’de
yapıldığını, Yasin ve Osman Hayal’in kullandığı cep telefonuyla ilgili olarak
cinayet tarihine kadar herhangi bir sorgulama veya teknik çalışmanın
yapılmadığını yazdı.
Yıldız, raporunda, İstanbul istihbarat Şubesi memurlarının Osman Hayal’in adres
çalışması ile ilgili olarak verdikleri 24 Şubat 2006 tarihli personel raporunun,
aslında cinayetten sonra hazırlandığını ve bu nedenle bilgisayar kayıtlarına (LOG)
geçirilemediğini belirtti. Yıldız, Akyürek’in bu yazısına dayanarak hazırladığı
raporda, İstanbul İstihbarat Şubesi Müdürü Ahmet İlhan Güler ile beş görevli
hakkında ‘görevi ihmalden’ soruşturma istedi.

Çöp sepetinde

Görevi ihmalle suçlanan polislerin Bölge İdare Mahkemesi nezdinde yaptıkları


itiraz üzerine görevlendirilen Mülkiye Başmüfettişi İkbal, 19 Mayıs 2008’de yeni
bir rapor hazırladı. İkbal’in raporunda, İstihbarat Dairesi Başkanlığı’nı
yalanlayan yeni belge ve bilgiler yer aldı. Aralarında İstanbul Emniyet
Müdürü Celalettin Cerrah’ın da bulunduğu ve haklarında görevi ihmalden
soruşturma açılması istenen sekiz polisi yargılamaktan kurtaran belgeler,
İstihbarat Şubesi’ndeki Dell marka bir bilgisayardaki ‘silinmiş dosyalar’
bölümünden çıktı. İstihbarat Dairesi Başkanlığı’nın ‘hiç bir teknik inceleme
yapılmamıştır’ iddiasına karşı, çalışmaları zamanında yaptığını belirten polis
memurları, Şube’deki bilgisayarın incelenmesini istedi.
Bunun için, İÜ Bilgisayar Bilimleri Uygulama ve Araştırma Merkezi Başkanı Prof.
Dr. Nizamettin Erduran bilirkişi olarak atandı. Erduran, bilgisayarda ‘telefon
sorguları’ isimli dizinin altında bulunan ‘Yasin Hayal enson xls.’ isimli dosyanın
20 Şubat 2006 günü saat 17.18’de yaratıldığını ve bu dosyanın 8 dakika açık
kaldığını, değişikliklerin saat 17.26’da kaydedildiğini tespit etti.
Başmüfettiş İkbal, raporunun sonuç bölümünde, İstihbarat Dairesi Başkanlığı’nın
Trabzon Emniyet Müdürlüğü’den gönderilen 17 Şubat 2006 tarihli yazısıyla ilgili
olarak, ‘Dink cinayetine kadar bir çalışma yapıldığına ilişkin LOG kayıtlarına

210
rastlanmadığı yönündeki’ 6 Mart 2008 tarihli cevabın soruşturma yapan müfettişi
yanılttığı ifade edildi. Raporda, Yıldız’ın bu yazı üzerine, ‘İstanbul İstihbarat
Şubesi’nin geçmiş tarihli rapor hazırladığı’ sonucuna vararak görevliler hakkında
soruşturma açılmasını istediği belirtildi.”

Cemaatçi müdürlerden gayrıresmi tayin isteği

Karışık gibi görünen bu konu Hanefi Avcı’nın Eskişehir Emniyet müdürü iken
kaleme aldığı kitabında102 da yer almıştı. Kitabın, “Ahmet İlhan Güler’in İstanbul
İstihbarat Şubesinden Alınması” başlıklı bölümünde anlatılan olay ilginç iddialarla
doluydu. Avcı, “Fethullah Hoca’ya sempati duyan ve o gruba mensup kişilerle
dayanışma ve arkadaşlık içinde olan, bununla birlikte görevini çok iyi yapan, siyasi
ya da dinsel görüşlerini işine karıştırmayan biri” diye anlattığı Güler’in, dönemin
İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun’un da İstanbul’da takip edilip, fotoğraflanması
talebine de itiraz ettiğini iddia etti. Güler’in, Ankara Merkez İDB’deki müdürlerin
bu talebine itiraz etmesinden sonra aralarında ilk çatlak yaşandığı da kitapta
belirtildi. Avcı’nın bundan sonraki iddiaları daha garipti: “İl müdüründen
öğrendiğime göre, bir müddet sonra Ahmet’i kış ortasında Ankara’ya çağırmışlar
ve resmi daire dışında bir ortamda muhatap olan aynı arkadaşları, ‘İstanbul
İstihbarat Şubesi görevinden ayrılman lazım. Biz İstanbul’a İstihbarat Şube
Müdürü olarak başka birini atayacağız. Seni istersen İzmir’e verebiliriz’ demişler.
Ahmet bu teklifi kabul etmeyip istenen dilekçeyi vermemiş. Akabinde Hrant Dink’in
öldürülmesi olayı meydana gelince, bu fırsattan istifade Ahmet görevinden alınıp,
yerine Ali Fuat Yılmazer Şube Müdürü olarak atandı. Bana göre Hrant Dink’in
öldürülmesi olmasaydı, Ahmet şubeden yine de alınacaktı. Çünkü isteneni
yapmayacağı ve merkezin İstanbul’daki planlarına uygun davranmayacağı
anlaşılmıştı.”

Taraflı bilirkişi raporu

Güler’in başarılı bir geçmişi olduğunu ve normal prosedürler içinde İstanbul’dan


başka bir ile tayin olmasının sadece isteğiyle olabileceğini ve bu yüzden kendisinin
tayin talebinde bulunmasının istendiğini belirten Avcı, “Ahmet bunu kabul
etmeyince merkezin planlarını uygulaması gecikecekti. İşte bu sıralarda Hrant
Dink öldürüldü. Bu olayın ardından, zaten araları gerilmiş ama bunu belli etmeyen
İDB ile İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nde bu durumu fırsata çevirme ve bu olayda
her hatayı ortaya dökme eğilimi başladı. Merkez her türlü arşiv imkânına sahip
olduğunu, Bakanlık ve Genel Müdürlüğün imkânlarını kullanabildiğini ve istenen

102
Hanefi Avcı, Haliç’te Yaşayan Simonlar, Dün devlet Bugün Cemaat, Angora Yayınları

211
müfettişi görevlendirme olanağını elinde bulundurduğunu hesaplayarak bu olayda
üstün gelmeyi planlıyordu. Mesele o kadar büyük boyutlara varmıştı ki Hrant Dink
olayındaki Emniyet mensuplarının kusurlarını araştırmakla görevlendirilen
mülkiye müfettişleri Ahmet’i suçlamak, hatta mahkemede cezalandırmak için
neredeyse sahte evrak bulmaya kadar her şeyi denemekten geri durmuyorlardı”
diye yazdı.

Tanıdık bir müfettiş: Mehmet Ali Özkılıç

Bu soruşturmada görev alan müfettişlerden birisi tanıdık bir isimdi. Yaklaşık 160
mülkiye müfettişi içinden soruşturma için görevlendirilen kişi, Sabri Uzun
hakkında mal varlığı soruşturması yürüten Mehmet Ali Özkılıç’tı. Uzun’un tek
kelime dahi ifadesini almadan yürüttüğü soruşturmada Müfettiş Özkılıç, banka
hesaplarındaki paraları olduğundan fazla gösteren bir rapora imza atmıştı.
Görevlendirilen müfettişlerin Dink suikastında İDB’nin, Trabzon ve İstanbul
polisinden daha fazla olan kusurunu örtbas etme gayreti içinde olduğunu öne süren
Avcı, olayın taraflarının İstanbul’da Emniyet Müdürü Celalettin Cerrah ile Ahmet
İlhan Güler, diğer tarafının da İstihbarat Daire Başkanı Ramazan Akyürek olmasına
rağmen soruşturmanın bilirkişilerinin İstihbarat Dairesi personelinden atandığını
vurguladı. Avcı’nın yanlı bulduğu bilirkişilerin raporlarına dayararak Cerrah ve
Güler’in yargılanması gerektiği yolunda fezleke düzenlenmişti. Ancak İstanbul
Valiliği, Güler’in, “görevi ihmalden” yargılanmasını onaylarken Cerrah için
yargılama izni vermemişti. Güler’in İstanbul İdare Mahkemesi’nde açtığı
yürütmenin durdurulması istemli davada mahkeme iki kez, “Taraflardan biri olan
İstihbarat Daire Başkanı Akyürek’in astları olan kişilerin tarafsız bilirkişi
olamayacağı” gerekçesiyle bozunca yeniden soruşturma yürütüldü.

Müfettiş değişti gerçek ortaya çıktı

Bu soruşturma ise Müfetiş Özkılıç’ın “gayretli” çalışmaları nedeniyle Devlet


Denetleme Kurulu üyeliğine atanması nedeniyle farklı müfettişler görevlendirildi.
Yapılan yeni soruşturmada ise ilk müfettiş raporunun aksine İstanbul’da bulunduğu
ihbarı yapılan Yasin Hayal ve ağabeyinin telefon sorgulamalarının bilgisayarda
yapıldığı ancak silindiğini tespit etti. Yani devletin memuru olan İstanbul İstihbarat
Şubesi polisleri bir şüpheli grubuyla ilgili çalışma yapıp, bu çalışmasını devletin
arşivi olan bilgisayarına kaydetmişti. Ancak silinerek müfettişlerden gizlenen bu
kayıtlar başka bir müfettiş tarafından silindiği yerden bulunup ortaya çıkartılıyordu.
Gerçekleri ortaya çıkart(a)mayan Mülkiye Müfettişi Mehmet Ali Özkılıç, bir üst
göreve Devlet Denetleme Kurulu üyeliğine terfi ederken; komployu ortaya
çıkartma becerisi gösteren Mülkiye Müfettişi Akif İkbal ise her nedense bir üst

212
göreve terfi edemeyip halen İçişleri Bakanlığı’ndaki görevine devam ediyordu. Hal
böyle olunca da akıllara, “Akif İkbal, cemaatçi olmadığı için mi terfi ettirilmedi?”
sorusu geliyordu. Öte yandan yine müfettiş Mehmet Ali Özkılıç tarafından Sabri
Uzun’un banka hesaplarının, “yanlışlıkla” 10 kat fazla gösterilmesi, İstanbul
İstihbarat Şube Müdürü Ahmet İlhan Güler’in, Dink Cinayeti öncesi yaptırdığı ve
İstihbarat Şubesi’nin bilgisayarına kaydettirdiği çalışmalar, silinerek veya Müfettiş
Özkılıç tarafından ortaya çıkartılmayarak, Güler’in görevden aldırılması,
Ergenekon operasyonları için emniyette altyapı hazırlandığı kuşkusunu
yaratıyordu. Yoksa Ergenekon operasyonları, soruşturması ve davası da bir kurgu
ya da düzmece miydi?

Devletin kayıtlarında sahtekarlık yapmak!

Avcı’nın kitabında bu olay, “İDB telefon detaylarını (HTS raporlarını) kimin ne


zaman hangi numarayı incelediğinin tutulduğu log kayıtlarını değiştirmişti. Bu çok
vahim bir durumdu. Merkez güvenirliliğini yitirmişti. Güvenlik amacıyla tutuları
log kayıtları geçmişte kimin hangi numarayı hangi tarihte incelediğini tutuyordu.
Herhangi bir olay olursa bu kayıtlar incelenip, görevlilerin sorumluluğu tespit
ediliyordu... Bu, sistemin güvenlik supabıydı ama şimdi Daire Başkanlığı bu
kayıtları değiştiriyor, kimin hangi telefonu sorguladığı bilgilerinden istediğini
çıkarabiliyordu. Bu, istediğini de koyabileceği anlamına geliyordu. İlerde
istemediği bir görevli olursa buradaki bilgileri değiştirerek kişilerin
sorumluluklarını değiştirebilecekti. Bu işlemi yapmak için bilgisayar sistem
operatörü dâhil olmak üzere en az 5-6 kişinin bilgisi ve rızası lazımdı. Demek ki
hepsi bu isin içindeydi. Bu işi anlayanlar için çok vahim bir durumdu: Daire
Başkanlığı güvenlik için konan sistemi istediği an değiştiriyordu” diye yazıyordu.
Bu şekilde, devletin elinde bulunan log kayıtlarında yapılan değişiklikleri
gerçekleştirenlerin devletin memurları mıydı yoksa cemaatin militanları mıydı?
Maalesef bu soruların yanıtını Mülkiye Müfettişlerinin raporlarında bulmak
mümkün değildi” diye anlatılmıştı.
Bu olaydan sonra Ahmet İlhan Güler görevinden alınırken yerine atanan ise
Avcı’ya göre, “normalde hiçbir zaman bu göreve gelemeyecek, gerekli niteliklere
sahip olmayan (sol örgütler konusunda, bilgi ve deneyim ile evveliyatında pratik
sokak tecrübesi yeterli olmayan)” olan Ali Fuat Yılmazer oldu. Cemaatçi olduğu
öne sürülen Yılmazer’in İstanbul İstihbarat Şube müdürü olması Avcı tarafından,
“Belli amaçları olanlar, istedikleri gibi faaliyette bulunmak isteyenler bu konuda
kendilerine mani olacak bir engeli daha önlerinden kaldırmış oldular. Danıştay
olayında faillerin Ergenekonla ilişkilendirilmesini Ahmet ve Şammaz, yani İstanbul
Emniyet İstihbarat Şubesi desteklememiştir. Bunun yanlış olduğunu, eldeki
delillerle böyle bir bağlantının kurulamayacağını aksine Alparslan Aslan’ın her

213
eylemden önce ve sonra İstanbul’daki Şeyh Salih Kurter ile irtibat kurduğunu,
Aslan’ın telefon HTS raporları iyi okunursa bu irtibatın daha tutarlı olduğunun
görüleceği aşikârdı. Aslında işte o gün Ahmet’in İstanbul’dan alınması gerektiğine
karar verildiği kanaatindeyim. Ankara, Danıştay olayı ile Ergenekon bağlantısını
kurmak istiyordu. Delilin olup olmaması önemli, değildi, onlar bunu istiyordu o
kadar” diye yorumlandı.

Uyuşturucu avcısı kaçakçı oldu

Sabri Uzun’un İstihbarat Daire Başkanlığı’ndan alınarak kızak bir göreve


çekilmesinden sonra Fethullah cemaatinin, emniyet içinde önlerinde set olacağını
düşündüğü isimlerden ilki Emniyet Genel Müdür Yardımıcısı Emin Arslan’dı.
Yıllarca İstihbarat ve KOM Daire Başkanlığı yapmış ciddi yolsuzluk
operasyonlarına, uyuşturucu ve çete olaylarının deşifre edilmesinde büyük katkısı
olan Arslan, daha önce Türkbank soruşturmasıyla ilgili Sabri Uzun’la birlikte
hakkında ihbar mektubu gönderilenler arasında da vardı. Türkiye kamuoyunun
yakından bildiği Hüseyin Baybaşin ve Urfi Çetinkaya’nın uyuşturucu şebekelerinin
çökertildiği operasyonlar ile Paraşüt, Balina, Örümcek Ağı, Serhat, Sis, Puro ve
Kasırga gibi isimler verilen yolsuzluk operasyonlarını yapan ekibin başında olan
Emin Arslan, Etibank davası sanığı Cavit Çağlar’ın ABD’de yakalanıp Türkiye’ye
getirilmesindeki çabasının ardından KOM Daire Başkanlığı’ndan terfi ettirilerek
Emniyet Genel Müdür Yardımcısı olmuştu. İşte Sabri Uzun ve Hanefi Avcı ile
birlikte görev yaptıkları dönemde siyasetçilerin de içinde olduğu ciddi yolsuzluk
operasyonlarına imza atan bu ekip haliyle birçok kişi tarafından da istenmiyordu.
Nihayetinde amaç hâsıl oldu ve Arslan adının karıştığı bir uyuşturucu
operasyonuyla hem görevinden alındı hem de 9 ay tutukulu kaldı. Neredeyse
medyanın tamamında, savcılık ve polis kaynaklı soruşturma dosyasından sızdırılan
fotoğraflarla Arslan adeta linç edildi. Bu tür soruşturmalarda yaygın bir yöntem
olan dinlenen telefon kayıtlarının medyaya sızdırılması ise Emin Arslan için
yapılmadı. Çünkü Arslan’la Habib Kanat arasında yapılan telefon konuşmalarında
genel olarak sağlık problemleri hakkında konuşuluyordu ve suç olarak
değerlendirmeye alınmamıştı. Arslan ve kendisiyle birlikte aynı soruşturmada
tutuklanan Murat Nemutlu ve Mustafa Aral isimli polislerle ilgili baştan aşağı
gariplikler ve çelişkilerle dolu olan uyuşturucu operasyonunu ve adeta bir
komploya dönüşen süreci daha anlaşılır kılmak için biraz geriye, Emin Arslan’ın
neden hedef haline geldiğini görmemiz gereken olaylara gitmemiz gerekiyor.

İrticacı raporu olanlar terfi ettirildi

214
Emniyet içinde terfilerde ve dolayısıyla kadrolaşmada her zaman siyasi etkiler ön
plandaydı. Özellikle terfilerin siyasetin gölgesinden kurtarılması için önerilenlerin
başında ise, askerlerin terfilerini düzenleyen Yüksek Askeri Şura sistemine benzer
bir model geliyordu. Buradan yola çıkarak polis şurası olarak nitelendirilen Merkez
Değerlendirme Kurulu (MDK) ve Yüksek Değerlendirme Kurulları (YDK)
oluşturuldu. MDK bir üst rütbeye terfi edecek komiser yardımcısı, komiser ve
başkomiserlerin; YDK ise emniyetteki yüksek rütbeli personelin terfilerini yapılan
toplantılarla karara bağlıyordu. 3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra ezici bir
çoğunlukla iktidara AKP gelmiş, İçişleri Bakanlığı koltuğu da Abdülkadir Aksu’ya
verilmişti. İktidar değişiminden 6 ay sonra 8-9 Mayıs 2003’te yüksek rütbeli
polislerin terfilerinin görüşüleceği YDK toplandı. Emniyet Genel Müdürü Gökhan
Aydıner başkanlığında bir araya gelen YDK’nin diğer üyeleri genel müdür
yardımcıları Ramazan Er, Feyzullah Arslan, Abdullah Bolcu, Emin Arslan ve
Necati Altıntaş ile Teftiş Kuru Başkanı Naciye Ekmeçibaşı, Polis Akademisi
Başkanı Tuncay Yılmaz, APK uzmanları eski Emniyet Genel Müdür Yardımcıları
Kamil Tecirlioğlu, Şevket Ayaz ve Adnan Eser’di. Kurul emniyet amirliğinden
emniyet müdürlüğüne terfi edecek 508; 4. sınıf emniyet müdürlüğünden 3. sınıfa
terfi sırası gelen 97; 3. sınıftan 2. sınıfa terfi sırası gelen 238; 2. sınıf emniyet
müdürlüğünden 1. sınıfa terfi sırası gelen 385 personelin durumunu tek tek ele aldı.
En çok 1. sınıfa terfi edecek 385 personelin durumu görüşülürken zorlanıldı. Çünkü
terfi sırasında bekleyen 385 adaya karşılık ancak 84 kadro bulunuyordu.
Terfi bekleyen adayların durumlarının görüşüldüğü toplantılarda terfiye hak
kazanan personelin özlük dosyalarında yer alan cezalardan, başarılara ve aldığı
ödüllere dek hepsi tek tek incelendi. Kurul ahlaki değerlere ters ve maddi
suiistimallere karışan personeli, “özel notu var” şeklinde değerlendirerek liste
dışında tuttu. Kapsam dışı tutulanlar arasında, “irticai faaliyetlerde bulunmak ya da
bu tür faaliyetlere göz yummak” iddiasıyla Başbakanlık Takip Kurulu’nca (BTK)
haklarında “sakıncalı” notu düşülen 21 kişinin dosyaları da vardı.
9 Mayıs 2003’te çalışmalarını tamamlayan YDK, prosedür gereği atama listesini
dönemin İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu’nun onayına gönderdi. Emniyet
mensuplarının heyecan içinde sonucunu beklediği atama listesi Bakan Aksu
tarafından bir türlü imzalanmıyordu. Aksu’nun Ankara dışında olduğu gerekçesiyle
listenin onaylamadığı söylentisi yayılsa da bir süre sonra işin gerçeği ortaya çıktı.
BTK’nin “kırmızı dosyasında” adı bulunanların terfi ettirilmediğini gören Bakan
Aksu listeyi onaylamıyor, YDK’nin yeniden toplanmasını istiyordu. Oysa listede
yer alan isimlerin terfi durumu da kurulda görüşülmüş ve irticai kimlikleri
nedeniyle bu emniyet mensuplarının terfi ettirilmemesi uygun bulunmuştu.
Normalde terfi ettirilmeyenlerin, Kurul kararlarına karşı İdare Mahkemesi’ne dava
açma hakkı bulunuyordu. Ancak bunun yerine İçişleri Bakanı devreye sokulmuştu.
Kısa süre sonra da, haklarında irticacı yazısı bulunduğu için terfi edemeyen 21

215
emniyet mensubunun dosyalarının yeniden değerlendirmeye alınmasını tavsiye
eden ve Başbakanlık Müsteşarı Fikret Üçcan'ın imzasıyla İçişleri Bakanlığı'na
gönderilen BTK yazısı üzerine YDK 17 Mayıs 2003’te bir kez daha toplandı. Genel
Müdür Gökhan Aydıner’in bu taleple kurulu üyelerini yeniden toplamasına itirazlar
geldi. Gökhan Aydıner ve Genel Müdür Yardımcısı Necati Altıntaş dışındaki
kurulu üyelerinin tamamı ikinci kez toplantı yapmanın kanunsuz olduğunu
mevzuata uygun olarak yapılan toplantıyla da terfilerin gerçekleştirildiğini söyledi.
Aslında Genel Müdür Aydıner’in de bu ikinci toplantıdan çok rahatsız olduğu, bu
nedenle İçişleri Bakanı Aksu ile tartışarak istifa noktasına geldiği duyulmuştu.
Buna rağmen toplantıya devam edildi. Ancak YDK, “yüksek yerlerden” gelen
emirleri uyguladı. Kurul üyelerinden sadece Emniyet Genel Müdür Yardımcısı
Emin Arslan ve APK uzmanı Kamil Tecirlioğlu’nun ikinci toplantının kanuna
aykırı olduğu gerekçesiyle muhalefet şerhi koyduğu bir kararla hakkında irticai
faaliyetlerle ilgili sakıncalar bulunduğu belirtilen 21 personelden 17’sini terfi
ettirdi. Daha sonra Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Necati Altıntaş'ın
başkanlığındaki MDK’nin de iki kez toplanarak, haklarında BTK tarafından benzer
raporlar bulunanlardan 37 komiser, baş komiser ve emniyet amirinin terfi ettirilerek
etkili görevlere getirildiği de ortaya çıktı.103

Muhalefet şerhi Arslan’ı hedef yaptı

Karara muhalif kalan Kamil Tecirlioğlu, teşkilat içinde düzgün kişiliğinin yanı sıra
sorunlara pratik çözüm üreten ve siyasi dalgalanmalardan etkilenmeyen biri olarak
tanınıyordu. Zaten siyasi partilere göre değil göreve ve kanunlara bağlı çizgisi ile
tanındığından görevinden alınarak pasif görev olan APK uzmanlığında sadece
aybaşlarında maaşını aldığı bir göreve getirilmişti. YDK’ye gelecek olana kişilerin
belirlendiği APK uzmanları arasında yapılan gizli bir seçim sonucu terfi
toplantılarına katılabiliyordu. Bu yüzden karara muhalif kalması nedeniyle zaten
herhangi bir “yaptırıma” gerek kalmayan görevdeydi. Fakat sonraki yıllarda bu
tavrının hesabı emniye amiri olan oğluna ödetildi. 2005-2006 yıllarında emniyetin

103
YDK’nin bu toplantılarında terfisi yapılmayanlar arasında, Albayraklar operasyonunda gözaltına alınanlara
işkence yaptığı iddia edilen ve hakkında bazı soruşturmalar yürütülen Adil Serdar Saçan da vardı. Basında çıkan
haberler üzerine Saçan, 22 Eylül 2003’de hem terfi ettirilmeyip başka bir ile tayininin çıkarılması ardından da idari
soruşturmada meslekten çıkartılmasına karar verilince Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, Ankara DGM Başsavcılığı
ve Ankara Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulundu. Saçan, İçişleri Bakanı Abdülkadir Aksu,
Emniyet Genel Müdürü Gökhan Aydıner ile terfi kararına muhalif kalan Emin Arslan ve Kamil Tecirlioğlu dışındaki
Emniyet Genel Müdürlüğü Değerlendirme Kurulu Üyelerini, “Emniyet kadroları içerisinde irticai örgütlenme
yapmak, irticai kadrolaşmayı sağlamak ve irtica tandanslı olmayan müdürleri terfi ettirmemek” suçlamasıyla şikâyet
ediyordu. Ancak suç duyurusuna Ankara DGM ve Cumhuriyet Başsavcılıkları görevsizlik kararı vererek, evrakı
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderdi. Yargıtay Başsavcısı Nuri Ok da prosedür gereği başvuruları ön
inceleme için İçişleri Bakanlığı’na yolladı. Bakanlık da “suç duyurusunun soyut ve sübjektif olması” gerekçesiyle
“işleme koymama kararı” verdi.

216
pek çok hassas biriminde örneği görüldüğü gibi, kadrosuzluk ve benzeri gibi
görünüşte normal olan bahanelerle başarılı bir personel olan S. Tecirlioğlu
istinbarat hizmetlerinden uzaklaştırıldı.
YDK’nin atamalarına muhalefet şerhi koyarak cemaatin hedef listesine giren Emin
Arslan’la ilgili planlar ise hemen devreye sokuldu. Çünkü aktif bir görev olan
Genel Müdür Yardımcılığı makamında olduğu sürece Emniyette kadrolaşmaya
gidecek olanların önünde engel teşkil edecekti. Terfi toplantısının hemen ertesinde
Emniyetin yurtdışı misyonlarında görev yapacak personelin sınavı yapılmıştı. Dış
İlişkiler Dairesi’nin bağlı olduğu Genel Müdür Yardımcısı da Arslan’dı ve mevzuat
gereği sınav komisyonunun da başkanlığını yapıyordu. Arslan dışında komisyonda
ilgili dairelerin başkanları ile Dış İşleri Bakanlığı yetkililerinin temsilcileri vardı.
Komisyon üyelerinin vereceği oylarla kazananlar belirlenecekti ve kurulda sayısal
olarak üstünlük emniyetçilerdeydi. Arslan bu sınavdan önce, dönemin İçişleri
Bakanlığı Müsteşarlığı Dış İlişkiler Dairesi’nden üst düzey yönetici pozisyonunda
olan R.G. tarafından gönderilen “kazanacaklar listesini” dikkate almayarak objektif
bir seçim yapılmasını sağladı. Daha önce 2002 yılında da 5 yurtdışı irtibat görevi
için yapılan seçimde de, dönemin bir ara geçici bakanlık da yapmış olan müsteşar
Muzaffer Ecemiş’in verdiği isimleri değil hak edenin kazanmasını sağlayan Arslan
bu nedenle soruşturma geçirmişti. O sınavı kazanan adaylar ise müsteşarken
Ecemiş’in çabalarıyla yurtdışına gönderilmemişti. Bunun üzerine sınavı kazananlar,
açtığı davayla idari yargı kararıyla yurdışına gidebilmişti.
Arslan’la ilgili olarak ilk önce, ayrıntılarını geçtiğimiz bölümlerde anlattığımız ve
Arslan’ın yanı sıra Sabri Uzun ve İsmail Çalışkan’ı da hedef alan ihbar mektubu
gönderildi. Bu üst düzey 3 emniyetçi, Alaattin Çakıcı’nın Türkbank ihalesine
yaptığı müdahaleyi ilgililere zamanında haber vermeyip uyarı görevlerini yerine
getirmeyerek “görev kusuru” işlemekle suçlanıyordu. Bu soruşturmadan aklansa da
Emin Arslan, 12 Temmuz 2005’te emekliliğine iki ay kalmış olan bir genel müdür
yardımcısı mahkeme kararı ile görevine döndü gerekçesiyle kızağa alındı. İçişleri
Bakanı Abdülkadir Aksu’nun bilgisinde gerçekleşen operasyon çerçevesinde
Abdullah Bolcu’nun kazandığı idari davada verilen “göreve iade kararı” yürürlüğe
konuldu. Bolcu, yeniden genel müdür yardımcısı olurken, Emin Aslan ise APK
uzmanı olarak kızağa çekildi. Yaklaşık 10 ay sonra 4 Mayıs 2006’da Emin Arslan,
Ankara Bölge İdare Mahkemesi’nin oybirliğiyle verdiği kararla görevine iade
edildi. Ancak Bakanlık Arslan’ı göreve başlatmak yerine karar itiraz etti. İtirazı
görüşen Bölge İdare Mahkemesi de oybirliğiyle Arslan lehine karar verince bu kez
de Bakanlık Danıştay nezdinde itiraz etti. Ancak Danıştay 5. Dairesi 2008 Aralık
ayında oybirliğiyle yine Emin Arslan lehine karar verdi. Danıştay’ın, “kesin iade”
kararıyla görevine iade edilen Arslan’ın artık siyasi etkiyle görevden alınması
imkânsız hale gelmişti. Bundan sonra Arslan’ı görevden almak için tek yol kalmıştı
tutuklanmasını sağlayacak bir suç bulmak.

217
2004 yılında, Emin Arslan’a komplo iddiası

Bu kızak göreve atanmasından önce, Hürriyet Gazetesi yazarı Yalçın Bayer,


Arslan’la ilgili bir başka komplonun da devreye gireceğini iddia eden bir yazı
kaleme almıştı. Ancak bu konuya girmeden önce Arslan’a yönelik düzenleneceği
iddia edilen komploda kimlerin görevlendirildiğini görebilmek için birkaç
anımsatmaya ihtiyacımız var.
Avrupa’daki uyuşturucu pazarında hatırı sayılır bir yeri olan Türkiye mafyasında
1990’lardan itibaren bir tasfiye yaşanmıştı. Hem Türkiye içinde hem de uluslararası
alanda da yürütülen önemli operasyonlara yeraltı dünyasının önemli isimleri birer
birer cezavine girmişti. Bu dönemde operasyon düzenlenen isimlerden biri de
Hüseyin Baybaşın’di. 1995 yılında Akdeniz”de Lucky S gemisinde yakalanan 14
ton uyuşturucunun sahibi olarak aranan Hüseyin Baybaşin, Türk ve Hollanda
polisinin “Siyah Lale” adını verdiği ortak operasyonuyla Hollanda’da 27 Mart
1998’de yakalandı. Yargılama sonucunda 18 yıl hapis cezası alan Baybaşin ve
ailesinin milyon dolarlarla ifade edilen Türkiye, Almanya ve İngiltere’deki tüm mal
varlığına ve bankalardaki paralarına da el konuldu. Kararı temyiz eden Baybaşin
hakkında Hollanda Yüksek Mahkemesi bu kez de 18 yıllık hapis cezasını müebbete
çevirmişti. Aynı alieden Nizamettin Baybaşin 10 Mayıs 2002’de Almanya”da 15
yıl hapis cezasına çarptırılırken Mahmut Baybaşin ise İspanya”da yakalanarak
tutuklandı. Yine 1998’in 14 Ağustos günü noktalanan Matador adı verilen
operasyonla da, aynı zamanda Başbaşin’in en büyük rakibi olan Urfi Çetinkaya ve
çetesine yönelik operasyonlar gerçekleştirilmişti. KOM Daire Başkanlığı’nın ,
İspanya ve Hollanda polisiyle 2 yıl birlikte çalışarak yürüttüğü Türkiye ile Batı
Avrupa ülkeleri arasındaki uyuşturucu trafiğini önlemeye yönelik operasyonlarda,
daha önce polis içindeki bağlantıları nedeniyle bir türlü ele geçirilemeyen
uluslararası uyuşturucu kaçakçısı Urfi Çetinkaya ve ortağı Cemal Nayır ile
adamları yakalanarak tutuklanmışlardı. Bu operasyon sırasında İspanya’dan bir
avukat Emin Arslan ve ekibine rüşvet olarak dağıtılmak üzere 3 milyon dolar
parayla Türkiye’ye gelmişti. İspanyol polisinin yaptığı telefon dinlemeleriyle de
tespit edilen bu girişim, Emin Arslan’a rüşvet teklifinde bulunması halinde
avukatın tutuklanacağından endişe ederek vazgeçmesi üzerine gerçekleşmemişti.
Bu tutumları ve operasyondaki başarıları nedeniyle İspanya; Arslan, operasyon
savcısı ve operasyonda görev yapan iki yöneticiyi “Polis Liyakat Nişanı” ile
ödüllendirmişti. Arslan tutuklandıktan sonra, çetenin ikinci adamı olan Cemal
Nayır tutuklu bulunduğu Edirne cezaevinden bir mektup yazarak 3 milyon dolarlık
rüşvet olayını anımsatıp dalga bile geçmişti.
Bu operasyonlardan 6 yıl sonra Hürriyet Gazetesi yazarlarından Yalçın Bayer, iki
gün üstüste Emin Arslan’ın adının geçtiği iki ayrı yazı kaleme aldı. “Çakıcı'yı

218
yakalayan polislerin başına gelenler”104 başlıklı yazısında Bayer, Türkbank
yolsuzluğuyla ilgili Mesut yılmaz’ın Yüce Divan’da yargılanmasına başlanacağını
anımsatarak, “Bu konuda hazırlanan TBMM Türkbank Soruşturma Komisyonu
raporu oldukça titiz hazırlanmış, ancak yargı karşısına çıkacak Mesut
Yılmaz ve Güneş Taner'den önce bazı bürokratlar hakkında mahkûmiyet kararı
verilmiş gibi görünüyor” diyordu. Bayer, birçok başarılı operasyona imza atan
Emin Arslan ve ekibinin haklarında gönderilen bir ihbar mektubuna dayanılarak,
Türkbank ihalesi öncesi Korkmaz Yiğit-Alattin Çakıcı arasındaki ilişkileri
bilmelerine rağmen uyarı görevlerini yerine getirmeyerek ”görev kusuru” işlemekle
suçlanmasını eleştiriyordu. Bayer ertesi gün de yine Arslan’la ilgili, “Baybaşin
‘Arslan' avında”105 başlıklı bir yazıyla konuya devam etmişti. Bayer ilginç iddialar
ortaya attığı yazısında Arslan ve ekibi hakkında yıpratma kampanyasının çok
önceden tezgáhlandığını gösteren önemli bir belgeye sahip olduğunu söylüyordu:
“2002 yılının İçişleri Bakanı Rüştü Kazım Yücelen'e106 ve Emniyet Genel
Müdürü Kemal Önal'a 3.4.2002 tarihinde resmi bir yazı gelir; konusu Hüseyin
Baybaşin'dir. ‘Çok gizli'damgalı B.05.1EGM.0.09.05.03/1944 numaralı yazıda
uluslararası uyuşturucu kaçakçısı olan Baybaşin'in, Emin Arslan ve ekibine dönük
‘yıpratma’ kampanyası için hazırlık yaptıkları ihbar edilir. İhbarı yapan
da, Baybaşin'i ‘muhbir' olarak kullanan bir yabancı devletin üst düzey emniyet
görevlisidir. Yazıda, ülkesinin muhbir kullanma prosedürü gereği bilgi
veremediğini anlatan yetkili, Baybaşin'in avukatının (muhtemelen Berzan Ekinci)
kendisine gelerek, Türkiye'nin yolsuzluklar içinde bulunan uyuşturucu trafiğini
kontrol eden bir ülke olduğunu, bununla mücadele eden KOM ve başındaki Emin
Arslan ile yardımcısı İsmail Çalışkan'ın da bu işlerden ‘pay' aldığına dair bir plan
yaptıklarını aktarır. Yabancı görevlinin verdiği bilgiye göre; Hüseyin Baybaşin,
1998'de Hollanda polisiyle işbirliği sonucu kendisini 105 kilo eroin ve 5 kilo esrar,
ayrıca silahlarla yakalatan ve 18 yıl (sonradan müeebbete çevrildi) hapis cezası
almasına neden olan Emin Arslan'dan intikam almak istemektedir. Bu oyun başarılı
olursa Baybaşin hakkında mahkumiyet kararının düşeceği hesap edilmektedir!...
Yabancı görevli ayrıca Baybaşin'in hedef aldığı kişilerle (Emin Arslan ve İsmail
Çalışkan) ilgili olarak medya, siyaset ve bürokrasi içinde ‘karalama' kampanyası
düzenlenebileceğini de aktarır.”
Emin Arslan, Yiğit Bulut’un hazırlayıp sunduğu Sansürsüz107 isimli proğrama
telefonla bağlanarak bu iddialarla ilgili görüşlerini aktarmıştı. Hakkındaki
104
Hürriyet Gazetesi, 26 Ağustos 2004
105
Hürriyet Gazetesi, 27 Ağustos 2004
106
Rüştü Kazım Yücelen, Bayer’in köşesinde 28 Ağustos 2004’te yayımlanan açıklamasında , “Arslan’ı KOM Daire
Başkanlığı görevinden benim aldığım doğrudur. Ancak kendisini Emniyet Genel Müdür Yardımcısı yaptım; eskisi
gibi daha yetkili çalışsın diye aynı daireyi kendisine bağlattım. İsteği üzerine yardımcısı İsmail Çalışkan’ı da yerine
daire başkanı yaptım. Yani kızağa alan ben değilim” dedi.
107
Habertürk TV, 7 Aralık 2010

219
komplonun çeteleşmiş cemaat mensupları tarafından yapıldığını belirten Arslan,
“Bu cemaat mensupları ile uyuşturucu kaçakçılarının isteklerinin çakışmasını ve
birlikte hareket etmelerini önce cemaat içindeki sağduyulu ve yanıltılmış kişilerin
düşünmesi gerekir. Bir uyuşturucu kaçakçısının 8 yıl önce benimle ilgili planlarının
neden bu zamanda gerçekleştiğini, bu planların gerçekleşmesi için emniyetin kilit
üniteleri olan Kaçakçılık ve İstihbarat daireleri ile İstanbul ve Ankara’daki ilgili
birimlere kimlerin hâkim olması sonucu Baybaşin’in isteğine uygun operasyon
yapılabildiğine dikkatinizi çekerim. Bana ve Hanefi Avcı’ya yapılan operasyonlar,
emniyet içinde dik duracak ilkeli polislere bir gözdağı verme amacı taşımaktadır.
Çünkü bizim gibilerin, emniyet içindeki bir takım kadrolaşmalara engel olacakları
bilinen bir husustur” dedi.

Ergenekon soruşturmasına adı karıştırıldı

2007 yılında başlayıp hız kesmeden süren Ergenekon soruşturmasının, ikinci


iddianamesinde de Emin Arslan’ın adına yer verilmişti. İddianame açıklandıktan
bir hafta sonra Yeni Şafak Gazetesinde Ali Oktay imzasıyla, “Tetikçinin silahlarını
incelemeyin talimatı” balıklı bir haber108 yayımlanmıştı. Haberde, Ergenekon
sanıklarından Osman Gürbüz’ün1994'te Gebze’de polisle çatıştıktan sonra bırakıp
kaçtığı çantadan çıkan silahlar için dönemin Emniyet Özel Harekat Timleri'nin
başında bulunan Korkut Eken'in Gebze Emniyeti'ni arayarak “silahları
incelemeyin” talimatı verdiği ileri sürülüyordu. Bu iddiayı dile getiren ise ikinci
iddianamenin gizli tanıklarından Yavuz isimli bir eski polisti. Haberde Emin
Arsan’la ilili iddiaların yer aldığı bölüm şöyleydi: “Kendisinin olayın ardından ele
geçirilen silahların kriminal raporlarını almak için görevlendirildiğini anlatan
Yavuz, mühürlü bir poşet içersinde yazı ile birlikte silahları İstanbul'a götürmek
üzere emniyetin merdivenlerinden inerken 'geri dön iş değişti' talimatı verildiğni
belirtti. Amirlerinin elindeki poşet ve silahları geri aldıklarını söyleyen Yavuz,
kendisine içinde ne olduğunu bilmediği mühürlü bir poşetin verildiğini ve bunları
Ankara'ya Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Daire Başkanı Emin Aslan'a
götürmesinin söylendiğini anlattı. Poşeti Ankara'da Emniyet İstihbarat Daire
Başkanlığı'nın girişindeki güvenlik görevlisine Emin Aslan'a verilmek üzere teslim
ettiğini söyleyen gizli tanık Yavuz, o dönemde Emniyet Genel Müdürlüğü Özel
Harekât Timleri'nin başında bulunan emekli Albay Korkut Eken'in, Gebze
Emniyeti'ni arayarak silahlarla ilgili inceleme yapılmamasını istediğini ileri
sürdü.”
Haberin yayımlanmasından 2 gün sonra yine aynı gazetenin iç sayfalarında gözden
kaçırılan kısacık bir haber vardı: “Emniyet Genel Müdürü Yardımcısı Emin

108
Yeni Şafak Gazetesi, 2 Nisan 2009

220
Arslan, gönderdiği açıklamada, söz konusu olayın Ergenekon iddianamesinde
yanlış yansıdığını belirtti. Arslan, Ergenekon tutuklusu Osman Gürbüz'ün polisle
girdiği çatışmada arkasında bırakılan silah ve eşyaların incelenmesi için Emniyet
Genel Müdürlüğü İstihbarat Dairesi Başkanlığı'na gönderildiğini belirtti. Arslan,
ilgili inceleme sonuçlarının da Gebze Adliyesi'ne teslim edildiğini kaydetti.”

“Taraf”tar Hüseyin Baybaşin sahnede

Emin Arslan’ın bu açıklaması elbette gazetede, iddiaların yer aldığı gibi


duyurulmamıştı. Medya üzerinden yürütülen bir operasyonla adı Ergenekon
soruşturmasına da bulaştırılan Emin Arslan’ın adı, ayrıntılarını birazdan
anlatacağımız uyuşturucu operasyonunda tutuklanmasından birkaç ay sonra Taraf
Gazetesinin manşetindeydi. Habere konu olan iddialar ise, Yalçın Bayer’in 2004
yılında Arslan’la ilgili komplo içinde olmakla suçladığı Hüseyin Baybaşin
tarafından dile getirilmişti.
Tarih 5 Ocak 2010. Emin Arslan adının karıştığı uyuşturucu operasyonu
soruşturmasında, polis memurları Murat Nemutlu ve Mustafa Saral’la birlikte
tutuklanarak cezaevine konulmuştur. Taraf Gazetesi’nin manşetinde, “Silah verir
eroin alırdık”109 başlıklı Fırat Alkaç imzasıyla bir haber yayımlanır. Haberde,
uyuşturucu soruşturmasını yürüten Savcı Mehmet Berk’e tutuklu bulunduğu
Hollanda’daki cezaevinden 8 sayfalık bir mektup gönderen Hüseyin Baybaşin’in,
Ergenekon sanığı emekli Tuğgeneral Veli Küçük’ün, polis müdürü Emin Arslan’la
ortak iş yaptığını iddia ettiği anlatılmaktadır. Tutuklu bulunduğu Zootermeer
Cezaevi’nden gazeteye önemli açıklamalar yaptığı belirtilen haberde Baybaşin’in,
“Kısmetim-1 gemisi boş halde batırıldı. Şehmuz Daş konuşmasın diye öldürüldü.
İki ton uyuşturucuyu devlet pazarladı” iddialarında bulunduğu da aktarılıyordu.
Ergenekon’un işaret fişeği sayılan Tuncay Güney’in 2001 yılında verdiği
ifadeyle110 Baybaşin’in anlattıklarını örtüştüğü vurgulanan haberde iddialar şöyle
sıralandı: “Lucky-S gemisi uyuşturucu dolu halde yakalandı bunlar piyasaya
satıldı. Böylece Türkiye ve dünya kamuoyuyla dalga geçildi. Gemideki
uyuşturucunun her gramının nereye teslim edildiğini Mestan Şenel ve Emin Arslan
bilir. Şeyhmuz Daş konuşmasın diye öldürüldü. Ben Necdet Menzir’i de olayın

109
Taraf Gazetesi, 5 Ocak 2010
110
Ergenekon firarisi Tuncay Güney, 2001 yılında polise verdiği ifadede, “Kısmetim-1 gemisindeki eroinin sahibi,
uyuşturucu kaçakçısı Nejat Daş ve Ergenekon örgütüydü. Bir senaryo hazırlandı. Gemi Akdeniz’in ortasında boş
batırılacak ve eroin yurtdışına satılacaktı. O günlerde Daş polisin elindeydi. Üst düzey iki kamu görevlisi gemideki
mala ortak olmak istiyordu. Pazarlıklara dâhil edildiler. Ergenekon adına pazarlığı JİTEM’ci yüzbaşı yürütüyordu.
Geminin delilleri yok etmek için kaçakçılar tarafından nasıl batırıldığı, İstanbul’dan götürülen gazeteciler tarafından
kare kare görüntülendi. İki kamu görevlisinin ortak olduğu eroinin yerine ulaştırıldığını biliyorum. Ergenekon o
yıllarda tamamen yeraltına inerek uyuşturucuya bulaştı. Doğu’dan gelen eroinin Türkiye üzerinden geçişini organize
ediyordu” demişti.

221
içinde biliyordum. Menzir yaptığı açıklamada ‘Ben pay almadım’ demiş. Ama olayı
A’dan Z’ye iyi biliyor. Basında Lucky-S gemisinin içindeki uyuşturucunun suçlusu
olduğum yazıldığı için durum hakkında araştırma yaptım. O operasyona katılan
görevlilerden ve o uyuşturucunun sonradan tekrar yakalanmasında adı geçen
kişilerden öğrendim. Uyuşturucuyu yakalatan bir şahıs ile de görüştüm. Hiçbir
şüpheye yer kalmayacak kadar doğruluğuna inandım ve kamuoyuna açıkladım. Bu
bilgi Emniyet Genel Müdürlüğü, Jandarma Merkez Komutanlığı ve MİT’in
arşivlerinde de vardır. Lucky-S gemisinde yakalanmış olan uyuşturucunun iki
tonluk kısmı sonradan Türkiye’de yakalandı. Yakalanan madde gemideki
uyuşturucuyla aynıydı. Kısmetim-1 ve Lucky-S gemileri şov için kullanıldı.
Afganistan’a para değil silah gider uyuşturucu gelirdi. Bu pislikleri vatanı
PKK’dan kurtarmak bahanesiyle yapıyorlardı.”

Arslan, Küçük’e yeşil pasaport verdi iddiası

Kısmetim-1 adlı geminin de, içinde uyuşturucu varmış gibi gösterildikten sonra boş
halde iken kasıtlı olarak batırıldığını öne süren Baybaşin, “Kısmetim-1
yakalanmadan yedi-sekiz ay önce emniyet ve istihbarat birimleri bu gemiyi
konuşuyorlardı. Gemi Dubai Ajman limanındayken bir personelinde 12 kilogram
eroin yakalandı. Bundan ötürü Kısmetim-1 limanda bir yıl bekletildi. ABD, İngiliz,
Interpol ve Dubai görevlileri Kısmetim-1 gemisini didik didik aradı. Bir gram
uyuşturucu yoktu gemide. Ancak o dönemde, Türkiye’ye gemilerle uyuşturucu
geldiği, bunların Avrupa ve dünyaya satılmak üzere hazırlandığı konuşuluyordu.
Yahya Demirel, Emin Arslan ve Mestan Şenel ile bu gemi konusunu çok kez
konuştum. Ayrıca, bu gemi gibi o yıllarda onlarca uyuşturucu yüklü gemi ülkeye
gelerek, pazarlandı. Aynı şekilde Azerbaycan üzerinden araçlar da uyuşturucu
madde getiriyordu” diyordu. JİTEM kurucularından Ergenekon sanığı emekli
Tuğgeneral Veli Küçük’le, Mehmet Emin Arslan’ın birçok ortak iş yaptığını
anlatan Baybaşin, “1991 yılında Emin Arslan, Veli Küçük’e verilmek üzere altı adet
sahte yeşil pasaport ve aynı pasaportlar için kimlik ve silah ruhsatı ile birlikte silah
götürüp Üsküdar’da bir oto galerisinde bırakmışlardı. Veli Küçük para yerine
Mehmet Emin Arslan’a bir Mercedes araba teklif etmişti. Arslan, Küçük’ün onlara
vermek istediği arabayı Vatan Caddesi’ndeki benim oto alım-satım yerime
getirdiler. Arslan değerinden fazla para istiyordu. Beyaz bir Mercedesti. Mestan
Şenel’de İstanbul Narkotik Şube Müdürü’ydü” diye iddialarda bulundu.
Baybaşin’in mektubunda birçok ismi de dâhil ederek Emin Arslan’ı suçluyordu.
Ancak iddialarına konu olan tarihlerde Arslan, henüz KOM Dairesi’nde değil,
İstihbarat Dairesi’nde görevli olduğu gibi karaciğer rahatsızlığı nedeniyle de
yurtdışında tedavi görüyordu.

222
Üst düzey polislerin adının karıştığı uyuşturucu operasyonu

Tarihler 15 Eylül 2009’u gösterdiğinde birçok gazetede ya manşetten ya da ilk


sayfada büyük gösterilen haber, İstanbul Emniyet Müdürlüğü polislerinin yaptığı
bir uyuşturucu operasyonuyla ilgiliydi. Haberlere göre İstanbul Narkotik Şube
Müdürlüğü ekipleri, işadamı Habib Kanat'ın uyuşturucu imalatı yapılan depolarını
basmış ve piyasa değeri 2 milyar TL olan uyuşturucu amfetamin hammaddesi ele
geçirilmişti. Haberlerde uzun süredir uyuşturucu ticareti yaptığının bilindiği ancak
aleyhinde yeterli delil bulunamadığı için suçlanamadığı iddia edilen Kanat’ın 1,5
yıldır sürdürülen teknik takip sonucu yakalandığı anlatılıyordu. İddiaya göre teknik
takipler sonucu Kanat’ın Pendik ve Tuzla'da olduğu belirlenen 3 imalathanesi ve
bir deposuna baskın düzenlenmiş ve uyuşturucu hammaddesi olan 3 ton amfetamin
ile 30 ton kimyasal madde ele geçirilmişti. Operasyonda Kanat’la birlikte yüksek
kimya mühendisi Doçent Hüseyin Rıza Işık'ın da aralarında bulunduğu 11 kişinin
gözaltına alındığına da yer veriliyordu. Haberde, Kanat’ın ortağı olduğu ve üretilen
uyuşturucuyu Ortadoğu'ya sevk ettiği öne sürülen zanlılar işadamı Şevket Hidayet
ve oğlu Şıh Mehmet Hidayet’in isimleri ise rumuzlanarak verilmişti. Kimi gazeteler
çetenin lideri olduğu öne sürülen Habib Kanat’ın uyuşturucu paralarıyla cami
yaptığını anlatırken, kimisi de zanlılar arasında bulunan eski kimyager
akademisyen Hüseyin Rıza Işık’ın, polise uyuşturucu operasyonlarında bilirkişilik
yaparken uyuşturucu satıcısına dönüşünün hikâyesini anlatıyordu. İddialar ilginçti
ve haberler ertesi gün de devam etti. Hatta İstanbul Valisi Muammer Güler yanında
İstanbul Emniyet Müdürü Hüseyin Çapkın’la beraber televizyonlarda basın
açıklaması yaparak Türkiye tarihinin en büyük uyuşturucu operasyonlardan birinin
yapıldığını ve ele geçirilen 400 kilo uyuşturucunun piyasa değerinin 2 milyar lira
olduğundan bahsediyordu. Ancak televizyonlar ve gazetelerde yapılan haberlerde
bu kez öne çıkan unsur, uyuşturucu çetesinin polisten yardım aldığı iddialarıydı.
İddiaların ortasındaki isim ise Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan’dı.
Yine narkotikçi kökenli iki polis müdürü Murat Nemutlu ile Mustafa Aral’ın da
çeteyle bağlantılı olduğunu anlatan kaynağı da yine polis teşkilatı olan haberlerde,
iddiaların Emniyette “deprem” yarattığını ifade ediyordu. Doğan grubu medyasının
daha itidalli yaklaştığı iddialar cemaat medyasının manşetlerindeydi. Hatta Yeni
Şafak Gazetesi, “İki No’lu İsim Uyuşturucu Trafiğinde” manşetinin içinde, daha
önce yayımladıkları ve tekzip de edilen Arslan’ın Ergenekon’la bağı olduğu
yolundaki haberini de yeniden anımsatmıştı.

Arslan nihayet görevinden alındı

Haliyle konuyla ilgili tüm haberler, geçmişte yaptığı başarılı operasyonlarla birçok
uyuşturucu çetesi liderini cezaevine gönderen Emin Arslan üzerinden anlatılmaya

223
başlanmıştı. Arslan, uyuşturucu çetesinin lideri olduğu öne sürülen Habib Kanat’la,
telefon dinlemeleri sırasında ortaya çıkan ilişkisi nedeniyle soruşturma kapsamında
soruşturmayı yürüten İstanbul Cumhuriyet Savcısı Mehmet Berk’e 17 Eylül 2009
günü ifade vermişti. Yine telefon dinlemelerine takılan, operasyonu yapan KOM
Daire Başkanlığı’na bağlı Köpek Eğitim Merkezi’nde görevli polis müdürü Murat
Nemutlu ile Koruma Daire Başkanlığı’na bağlı Deniz Limanları Şube Müdür
Vekili Mustafa Aral da ifade verenler arasındaydı. Arslan ve iki emniyet müdürü
ifadelerinin ardından tutuklanma talebiyle sevkedildikleri mahkemeden tutuksuz
yargılanmak üzere serbest bırakılsa da, savcılığın hakkında “gizlilik kararı” aldığı
dosyayla ilgili tüm bilgiler devam eden günlerde önce gazetelerin sonra da
televizyonların vazgeçilmez haberleri oldu. Telefon dinleme kayıtları, fiziki takip
tutanakları, BDDK raporları ve tanık anlatımları gibi delillerden yola çıkarak
Arslan ve emniyet müdürleri Nemutlu ile Aral, “Habib Kanat’ı korumak ve
kollamak; Kanat’ın yakalanmasının ertesinde aklanmasını sağlamaya yönelik
girişimlerde bulunarak bu amaçla bilgi, belge ve delil toplamaya çalışmak;
delilleri karartmak ve bilgi sızdırmak; Kanat ve Hüseyin Rıza Işık’la irtibat kurmak
ve şahsi maddi çıkar sağlamak”la suçlanıyordu. Arslan ve Kanat’ın oğullarının bir
dönem ortak şirket kurduğu da iddialar arasındaydı. Sonradan gerçekten de ikilinin
oğullarının bir dönem şirket ortaklıkları olduğu belirlendi. İddianamede, menfaat
teminin kanıt gösterilen olaylar arasında sayılsa da bu ortaklıkla ilgili Emin
Arslan’ın oğlunun ne tanık ne de sanık olarak ifadesi alınmamıştı.
Arslan ve diğer iki polis müdürü iddiaları reddetseler de, Savcı Mehmet Berk’in
tutuksuz yargılanmaya yaptığı itiraz üzerine İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi
heyeti üst düzey 3 polis hakkında 24 Eylül 2009’da tutuklama kararı verdi. Arslan
ile emniyet müdürleri Nemutlu ve Aral kendiliklerinden geldikleri İstanbul
Beşiktaş Adliyesi’nde ertesi gün tutuklandı. Savcı Mehmet Berk tarafından polis
müdürleri hakkında düzenlenen iddianame yaklaşık 4,5 ay sonra, 25 Ocak 2010’da
İstanbul 9.Ağır Ceza Mahkemesi tarafından kabul edildi. İlk duruşma tarihi de 4 ay
sonraya 27 Mayıs 2010 tarihine verilmişti. İlk duruşma gününe dek aradan geçen 9
aylık dönemde avukatlarının tüm tahliye talepleri reddedilen emniyet müdürleri
hâkim karşısına çıktıkları ilk duruşmada aylar süren tutukluluktan sonra tahliye
oldular. Ancak Arslan hakkında 24 Eylül ‘de verilen tutuklama kararının aynı gün
İçişleri Bakanlığı’na ulaşmasının ardından görevden alınması için de hemen üçlü
kararname hazırlandı. İçişleri Bakanlığı ile Başbakanlıkta imzalanan kararname
vakit kaybetmeden onay için Çankaya Köşküne gönderildi. Basında çıkan
haberlerden sonra İçişleri Bakanlığı’nın görevlendirdiği iki mülkiye müfettişinin
hazırladığı ilk inceleme raporunda yer alan “olayın medyada yer alması,
kamuoyunda büyük yankılara sebeb olması ve emniyet teşkilatı hakkında
kamuoyunda yanlış düşüncelere yol açması sebebiyle…” şeklindeki gerekçeler ve
tutuklu yargılanıyor olmaları nedeniyle de Arslan ve 2 emniyet müdürü 4 Kasım

224
2009’da açığa alındı. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün onayıyla da Emin Arslan 13
Ocak 2010’da merkeze çekildi.
Üç emniyet müdürünün de ortak özelliği çalıştıkları birimlerden kızak görevlere
gönderilmeleri üzerine açtıkları davalar sonunda İdare Mahkemesi kararlarıyla eski
görev yerlerine dönmüş olmasıydı. Murat Nemutlu ve Mustafa Aral KOM Daire
Başkanlığı emrine, Arslan se Emniyet Genel Müdür Yardımcılığı görevine
mahkeme kararıyla dönmüştü. Zaten 2006 yılında Danıştay’ın “kesin iade”
kararıyla görevine dönen ve görevinden alınmasının tek koşulu tutuklanması olan
Arslan’ın da böylece ayağı kaydırılmış oluyordu. Avukatlarının tahliye talepleri
reddedilen polis müdürleri ise haklarında düzenlenen iddianamenin 4 ay sonra
açıklanmasının ardından başlayan yargılamaların 5. ayında, 9 ay tutukluluktan
sonra tahliye oldular. Süreç içinde Habib Kanat’ın aslında Emin Arslan ve diğer iki
müdür için bir dönem çalışan uyuşturucu muhbiri olduğu ve KOM Daire
Başkanlığı’nda, kimliğini gizli tutmak için “X” muhbir diye kaydının bulunduğu
ortaya çıkacaktı. Kanat’ın aynı zamanda, o dönemde KOM Daire Başkanlığı’nda
çalışan görevlilerin de aralarında olduğu birçok amir ve müdürle geçmişte
görüşerek KOM Daire Başkanlığı için bir dönem çalışan uyuşturucu muhbiri
olduğu ve vermiş olduğu bilgilerle ilgili bir çok muhbir görüşme tutanağı
düzenlendiği de ortaya çıkacaktı.

İstihbarat entrikaları

Emniyet müdürlerini cezaevine gönderen sürecin miladı Kaçakçılık ve Organize


Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı (KOM) Narkotik Şube Müdürlüğü’nün
2006’da başlattığı bir soruşturmaydı. Erivan adı verilen uyuşturucu kaçakçılığı
soruşturması kapsamında, 2008 yılının Temmuz ayına kadar Ankara 11. Ağır Ceza
Mahkemesi’nin (ACM) verdiği izinle 148’inin kimliği hakkında bilgi verilmeyerek
“X şahıs” olarak tanımlanan 335 kişiye ait telefon numarasıyla ilgili izleme ve
dinleme kararı alınmıştı. 30 Temmuz 2008’de, operasyondaki görevi telefon
dinlemeleri yapmak olan KOM Daire Başkanlığı Narkotik Şube Müdürlüğü’nde
görevli Hacı Dost isimli polis memuru tarafından bir rapor tanzim edilmişti. Hacı
Dost tarafından tanzim edildiği belirtilen ancak Hacı Aydın Ünlüer isimli polis
tarafından imzalandığı öne sürülen bu raporda Hacı Dost, “Erivan kod adlı teknik
takip destekli planlı projeli çalışmada yapmış olduğum teknik takip ve ‘harici
çalışmalar’ neticesinde Hebo lakaplı, Miço lakaplı ve Şeto lakaplı şahısların sürekli
görüştükleri şahısların daha çok yüz yüze görüştükleri ve bu şahısların bahse konu
organizasyona katıldıkları ve üyeleri ile birlikte hareket ettikleri ve yakın bir
zamanda uyuşturucu madde sevkiyatını gerçekleştirecekleri tarafımdan
değerlendirilmektedir’’ yazıyordu. Bu rapordan yola çıkilarak 30 Temmuz 2008
tarihinde Ankara 11. ACM’den raporda adları geçen kişilerin telefonları için

225
dinleme kararı alınmıştı. Raporda Hebo lakabıyla tanıtılan kişi Habib Kanat, Miço
da oğlu Mustafa Kanat’tı.
2001-2005 yılları arasında emniyete bilgi taşıyan, dinleme kararı çıkartılan yıllardır
adına kayıtlı telefonu da dâhil olmak üzere hakkındaki tüm bilgiler KOM
Dairesinde X muhbir sıfatıyla kaydedilen Habib Kanat haliyle bu daireye bağlı
Narkotik Şube’de görev yapan polislerce de iyi tanınan birisiydi. Daha sonra
davanın sanıkları olan Murat Nemutlu ve Mustafa Aral dahil daha önce KOM
Dairesi Narkotik Şube’de görev yapmış, halen de aynı birimlerde görev yapan,
hatta bu operasyonda görev alan birçok amir ve müdür Habib Kanat’la muhbir
sıfatı ile görüşmüştü. Buna rağmen adli makamlardan dinleme kararı alınırken
Habib Kanat’ın adı ve emniyetle olan muhbir ilişkisi bilinmiyormuş gibi davranılıp
Hebo lakablı bir kişiyi dinlemek için karar alınmıştı. Bir dönem KOM Dairesi
çalışanlarının çok yakından tanıdığı ve emniyetin başka birimlerinden kişilerle de
halen irtibat halinde olan Kanat’la ilgili bu bilgiler teknik takip izni veren adli
makamlardan gizlenmişti. Telefon dinleme izninin alınmasını sağlayan raporda
dikkat çeken bir başka konu da, Hacı Dost isimli polisin, “harici çalışmalar’ sonucu
bir takım bilgiler elde ettiğini öne sürmesiydi. KOM Dairesi Narkotik Şube’de
2005 yılına kadar görev yapan davanın sanıkları olan polis müdürleri Nemutlu ve
Aral, özellikle Ergenekon soruşturmalarında da sıklıkla başvurulan bu konuyu
savunmalarında şöyle açıklıyordu: “Raporda geçen ‘harici çalışmalar’dan kasıt
İDB tarafından isimsiz, imzasız bilgi notu başlığı altında operasyonel birimlere
gönderilen istihbarat notlarını içermektedir. Söz konusu istihbarat notlarına
Emniyette sadece İstihbarat Daire Başkanlığı’nda mevcut teknik imkânlar
sayesinde kişilerin geriye dönük telefon trafiğinden ve arşiv bilgilerinden yola
çıkarak hukuken hiçbir geçerliliği olmayan ve hazırlayan açısından da hiçbir
sorumluluk yüklenmeyen bilgiler bulunmaktadır. Bu sayede hedef olarak seçilen
kişiler art niyetli olunması halinde istenilen her olaya, bir mizansen dâhilinde
hiçbir somut bilgi ve belgeye ihtiyaç duyulmadan rahatça bağlanabilmekte, şüpheli
kişiler ve hayali örgütler yaratılabilmektedir. Ülkemizde son dönemde yaşanan
hukuk karmaşası ve kaotik ortamın oluşmasında yukarıda anlatılan hiçbir hukuki
değeri olmayan, görevlilerin insafına kalmış istihbarı çalışmaların emniyet
birimlerince art niyetli bir şekilde soruşturma aşamalarında kullanılmasının çok
önemli bir paya sahip olduğu yadsınamaz bir gerçektir.”

Polis polisi dinledi savcıdan gizledi

Nemutlu ve Aral’ın bizzat kendilerinin kaleme alarak mahkemeye sunduğu


savunmalarında önemli bir ayrıntı daha vardı. Soruşturmayı yürüten KOM Daire
Başkanlığı Narkotik Şube Müdürlüğü bırakın elindeki muhbir görüşme
tutanaklarını, bilgi ve belgeleri Kanat’ın telefonunun geriye dönük telefon

226
kayıtlarını incelendiğinde dahi Emin Arslan, Murat Nemutlu ve Mustafa Aral’la
ilişki içinde olduğunu bilmekteydi. Nitekim Habib Kanat’ın teknik takibe
başlandığı günün ertesi, yani bir gün sonra dava dosyasında da bulunan Mustafa
Aral ile telefon görüşmesi mevcuttu. Buna rağmen adli makamlardan Habib
Kanat’ın dinleme kararı alınırken bu bilgi ve belgeler bildirilmemiş, gizlenmişti.
Yani Habib Kanat’ın dava dosyasına da giren, telefonunun geriye dönük HTS
kayıtlarının incelenmesinden 3 polis müdürüyle de yıllardır süren bir ilişkisi olduğu
da zaten operasyonu yöneten birimlerce de biliniyordu. Zanlı polis müdürlerinin
savunmalarındaki iddialarına göre mahkemeden telefon dinleme izniyle Habib
Kanat üzerinden kendileri dinlenip, takip altında bulundurulacaklardı.
Kanat’la ilgili alınan yasal takip kararı üzerinden polis müdürlerinin illegal takibi
30 Temmuz 2008’de başladı. Bu takibin illegal olduğu da polis müdürleri hakkında
kamuoyu gözünde suçlu algısı yaratmak için kullanılan medyaya sızdırılan
fotoğraflarla ortaya çıkacaktı.

Hedef uyuşturucu değil polislerdi

Operasyon süresince hakkında hiçbir dinleme ve izleme kararı olmayan Emin


Arslan’ı, Habib Kanat’la çeşitli yerlerde birlikteyken gösteren fotoğraflar, Habib
Kanat’ın yasal olarak takibine başlanıldığı 30 temmuz 2008’den 24 gün önce 7 ve 8
Temmuz 2008 günü çekilmişti. Başta Emin Arslan olmak üzere polis müdürlerinin
tutuklanmasını ve görevden alınmasını sağlayabilmek için bu fotoğraflar medyaya
sansayonel bir şekilde servis edilmişti. İstenilen amaca da ulaşıldı. Star
Gazetesinde, Zafer Kütük imzalı, “Emniyet Müdürünü Yakan Fotoğraflar” başlıklı
haberde111, Arslan ve Kanat’ın birlikte olduğu fotoğraflara yer verilip, “Emniyet
Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan’ın uyuşturucu baronu olduğu iddia edilen
Habip Kanat ile irtibatını kanıtlayan adli delil niteliğindeki fotoğraflara Star ulaştı.
Emin Arslan ile birlikte emniyet müdürleri Mustafa Aral ve Murat Nemutlu’nun,
Kanat ve ekibiyle ortak planlamalar yaptığı buluşmalar, savcılık talimatıyla yapılan
gizli izleme sonucu tespit edildi. Soruşturmayı yürüten Cumhuriyet Savcıları,
tutuklama istemiyle İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesine yaptıkları başvuruda bu
fotoğrafları dayanak gösterdi” deniliyordu. Avukatlarının savunmasında Emin
Arslan’ın bu fotoğraflarının çekildiği tarihte hakkında yasal takip izni olmadığı
belirtilerek, polislerin bu durumu savcıdan gizlediğine vurgu yapıldı. Zaten,
“Önleme dinlemesi adı altında ismim yazılmadan telefonumun İMEİ numarası
üzerinden kanunsuz bir şekilde dinlenip eksiğim aranmıştır. Ben bu operasyondan
önce herhangi bir operasyona monte edilmek için izleniyordum” iddiasında

111
Star Gazetesi, 26 Eylül 2009

227
bulunan Arslan’ı doğru söylediği de büyük sansasyon yaratan fotoğrafların dava
dosyasının delilleri arasında olmadığı görülünce ortaya çıktı.
Zanlı polis müdürleri bu konuyu mahkemeye sunmuş oldukları savunmalarında
şöyle izah ediyorlardı:
“Dava dosyasındaki tutanaklar ve fotoğraflar toplumda yaşayan tüm insanların
yaptığı, arkadaşlar arasında sıradan, olağan, umuma açık restorantlarda 2-3 saat
süren sıradan akşam yemeklerini içermektedir. Bu hayatın olağan akışı içerisinde,
sosyal ilişkiler bağlamında gayet normal tavır ve davranışlardır. Ancak
operasyonu yürüten birimler art niyetli olduğundan, hasmane bir tutum
sergilenerek, bu olağan görüşme ve yemeklere ellerinde hiçbir somut bilgi, belge
olmadan, dava dosyasına konu iddialarla hiç alakası olmamasına rağmen örgütsel
görüşmeler olarak niteleyip adli makamları etkileme, kuvvetli suç şüphesi
yaratılarak yanıltma amacıyla kullanmışlardır. Bununla da yetinmemiş görüntüleri
kasten basına sızdırıp medya ile paralel yargılama sağlanmıştır. Bu konu çok
önemlidir. Zira Emin Arslan, Murat Nemutlu ve Mustafa Aral’ın tutuklanma
gerekçelerinden biri fotoğraflı takip tutanaklarıdır. Dava dosyası incelendiğinde
görüleceği üzere dava dosyamızda bulunan görüntülenmiş 8 tane fiziki takip
tutanağının 7’si Nemutlu ve Aral’a aittir. Oysa uyuşturucu imalathanesinin sahibi
olduğu iddia edilen Hüseyin Rıza Işık, bu imalathanede çalıştığı iddia edilen
onlarca insan ve üretilen uyuşturucuyu yurt dışına ihraç edeceği iddia edilen
Hidayet ailesinden bile kimsenin fotoğraflı fiziki takip görüntüleri dava dosyasında
bulunmamaktadır. Tek başına bu konu bile soruşturmayı yürütenlerin nihai
hedefinin uyuşturucu ile mücadele etmek veya iddia olunan örgüt üyelerinin suça
ilişkin faaliyetlerini tespit etmek yerine Arslan, Nemutlu ve Aral’ı anılan
soruşturmanın içerisinde olduğu izlenimini vererek, suça monte edebilmek
olduğunu ortaya koymaktadır. İşte bu sebeple hiçbir somut bilgi ve belge
olmamasına rağmen, art niyet ve hasmane bir tutumla bu akşam yemekleri örgütsel
görüşmeler olarak lanse edilmiş bir suçmuş gibi gösterilmiş ve medya ile yürütülen
paralel yargılamada bu fotoğraflar kullanılmıştır. Zaten bu yemekler gizli saklı
değil aleni, umuma açık yerde yapılmış ve telefonlarda takip edildiğinden
operasyonu yürüten birimlerce bilinmektedir. İlgili birimlerin bunun yerine
uyuşturucu imal ettiği ve ticaretini yaptığı iddia edilen şahısları takip edip tüm
faaliyetlerini ve ilişkilerini deşifre etmesi gerekmez miydi? Böyle yapılsaydı dava
dosyamızda çok önemli bir konumda olduğu iddia edilen Hidayet ailesinden şaibeli
bir şekilde firar olmazdı. İddia olunan uyuşturucunun kime, nasıl, ne şekilde gittiği,
gideceği tespit edilebilirdi. Bu yapılmamıştır. Çünkü bu operasyonda asıl amaç ve
hedef emniyet görevlileridir. Bu dava dosyası incelendiğinde açıkça görülmektedir.
Ayrıca görüntüler ve takipler sadece restoranlarla sınırlı kalmıştır. Buna da bir
anlam verememekteyiz. Acaba yemeğe katılanlar yemekten sonra nereye

228
gidiyorlar? Bu nasıl izlemedir? Amaç uyuşturucuya yönelik faaliyetleri izlemek
midir? Yoksa fotoğraf çekmek midir?”
Ancak amaç hâsıl olmuş, medyanın yaptığı yargısız infazla Arslan, Nemutlu ve
Aral hakkında hüküm verilmişti. Fotoğrafların yayımlanmasından bir gün sonra
Hürriyet gazetesinde Toygun Atilla imzalı, “Emin Abi’yi çok severim” başlıklı
haberde de112, Arslan’ı cezaevine yollayan operasyonun arkasındaki isim olan
KOM Daire Başkanı Ahmet Pek, “Soruşturmanın gizliliği bizim namusumuzdur.
Operasyon sürdüğü sırada ve şahıslar adliyeye gidene kadar emniyetten en ufak bir
sızma olmamıştır” diyerek fotoğrafların sızdırıldığı adresin savcılık veya başka bir
emniye birimi olduğunu işaret ediyordu.

Kendini sanık yapan ihbarcı!

Ankara’da KOM Daire Başkanlığı’nın bizzat yürüttüğü bu operasyon bir telefon


ihbarıyla başlamış 9 Eylül 2009 tarihinde düzenlenen operasyondan 2 gün önceye
kadar takibi yapılarak 7 Eylül 2009’da İstanbul polisine devredilmişti. 21 Aralık
2008’de KOM Daire Başkanlığı Narkotik Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğü’nün
telefonuna yapılan ihbar, “İstanbul ili Tuzla ilçesinde bulunan ve muhtemelen bir
deri fabrikasında, 0546 684 77 41 numaralı telefonu kullanan Aydın ve 0533 651
78 28 numaralı telefonu kullanan Hıdır isimli şahıslar tarafından uyuşturucu hap
üretildiğinin ve bu üretilen hapların 1-2 gün içerisinde başka bir depoya
nakledileceğinin, daha sonra yüklü miktardaki hapların Kilis'te bulunan bazı
şahıslar vasıtasıyla deniz veya karayolu ile İstanbul ilinden Suriye'ye sevkiyatının
yapılacağının ihbar edilmiştir” diye resmi tutanaklara kaydedilmişti. İhbar üzerine
Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’ndan alınan telefon dinleme izniyle de soruşturma
başlatılmıştı. Her gün yüzlerce ihbarın yapıldığı polis, hafta sonunda Kilis’te bir
sabit numaradan yapılan ihbarı ciddiye alıp aynı gün teknik takip kararı aldırtmıştı.
Kilis ya da suça konu olan İstanbul Emniyeti ya da 155’e değil de Ankara KOM
Daire Başkanlığı Narkotik Şube Müdürlüğü’ne yapılan bu ihbar için kullanılan
telefon numarası da araştırılmamıştı. Öte yandan ihbarcı Hıdır’ın da, yürütülen
Erivan soruşturması kapsamında telefonları dinlenen Hüseyin Rıza Işık’la 2, Settar
Gürlek’le 3 ve Naci Altaç’la da bir kez olmak üzere toplam 6 görüşme yaptığı da
ortaya çıkacaktı. Bu görüşmelerinden ve telefonları da dinlenen Hüseyin Rıza
Işık’ın akrabası olması nedeniyle Erivan soruşturmasını yürüten KOM şubesi
polisleri tarafından Hıdır Mehmet Murat Özdemir ismiyle tanınıyordu. Hatta Hıdır
Özdemir’in 2 Aralık 2008’de Settar Gürlek’le yaptığı kayıt altına alınan telefon
görüşmesine göre, kimya fabrikasında üretilen 430 kg uyuşturucu malzeme Emin
isimli şahsa verilmişti. Ancak bu bilgilere karşın Hıdır Özdemir polis tarafından hiç

112
Hürriyet Gazetesi, 27 Eylül 2009

229
tanınmıyormuş gibi adli makamlardan bilgi saklanarak, kendisini de sanık yapacak
olan açılacak yeni soruşturmanın telefon dinleme izinleri alınmasını sağlayan ihbarı
yapan kişi olarak gösterilmişti.
Sanık emniyet müdürleri Murat Nemutlu ile Mustafa Aral’ın avukatlarının
savunmalarında KOM Şubesinin uyuşturucu imalatı yapıldığı belirtilen Hüseyin
Rıza Işık’a ait fabrikayı da ihbar yapılmadan önce izleme ve takip altına aldığı da
öne sürülüyordu. Yapılan ihbara konu olan bilgilerin de bu takip neticesi elde
edilen bulgular sonucu mizansen hazırlandığı da savunmada dile getirilen iddialar
arasındaydı. Telefon dinlenmeleri sonucunda da, ihbarda adları geçen Aydın ve
Hıdır isimli kişilerin Hüseyin Rıza Işık ve Mehmet Naci Altaç’ın kontrolünde ve
yönetiminde İstanbul Tuzla Organize Deri Sanayi Bölgesinde bulunan bir
fabrikanın sentetik uyuşturucu imalathanesi olarak kullanıldığının tespit edildiği de
iddia ediliyordu. Genişletilen soruşturmada 5 gün sonra, 21 Aralık 2008’de telefon
dinleme izni alınan şüpheli sayısı 16’ya çıkmıştı. İddiaya göre ulaşılan bu isimlerin
de Şevket Hidayet ile oğlu Şıhmehmet Hidayet, Habib Kanat, Suriye uyruklu Nazır
Koja ve Settar Gürlek’le de bağlantılı oldukları tespit ediliyordu ve bu
soruşturmanın yeni isimleri KOM Daire Başkanlığı tarafından bilinen kişilerdi.
Çünkü bizzat dairenin Narkotik Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğü ekiplerince
yürütülen Erivan isimli soruşturmanın da zanlıları arasındalardı.

Garipliklerle dolu soruşturma dosyası

İki ayrı soruşturmada benzer isimlerle karşılaşılınca Erivan dosyasından ayrı olarak
3 emniyet müdürünün tutuklanmasını sağlayacak Baykuş-Hassas Burun ismiyle
yeni bir soruşturma açıldı. Halbuki olayla ilgili şüpheli tüm şahıslar, uyuşturucu
imalathanesi olduğu iddia edilen işyerleri ve dolayısıyla yetkili kurumlar İstanbul
savcılığı ve emniyeti olması gerekirken ve yasal zorunluluk da yerine
getirilmeyerek operasyondan iki gün öncesine kadar istanbul’da hiçbir kuruma
haber verilmemişti. Bu durum 8 Eylül 2009’a yani operasyondan 1 gün öncesine
dek sürdü. Sözkonusu dosyanın iddia edilen suç merkezinin İstanbul olması
dolayısıyla ilk soruşturmayı yürüten Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı yetkisizlik
kararıyla dosyayı İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderdi.
Ankara’dan Savcı Cemil Tuğtekin tarafından gönderilen ve 354 kişinin dinlendiği
Erivan operasyonuyla ilgili soruşturma dosyalarında, telefon dinlemelerine de
takılmış olan Emin Arslan, Murat Nemutlu ve Mustafa Aral’a herhangi bir suç isnat
edilmiyordu. Hatta Arslan’ın adı dahi olmayan dosya inceleme tutanağında
Nemutlu ve Aral kastedilerek, “sanıkların bazı emniyet mensupları ile mahiyeti
tespit edilemeyen irtibat ve ilişkisinin varlığına” değinilmekle yetiniliyordu.
Medyada “çok meşhur uyuşturucu baronu” olarak tanıtılan ve yıllardır polisin
takibinde olmasına karşın suçu delillendirilemediği öne sürülen Habip Kanat’la

230
ilgili olarak da Ankara savcılığının 8 Eylül 2009’da verdiği yetkisizlik kararında,
bu kadar ünlü birinin 15 yıldır oturduğu İstanbul’daki evi bile tespit edilememiş
görünüyordu. Kanat örgüt üyesi olarak, Hüseyin Rıza Işık da örgüt lideri olarak
gösterilmişti. Ancak dosyanın İstanbul’a ulaşmasından bir gün sonra 9 Eylül
2009’da yapılan operasyonun ardından Habib Kanat bir anda örgüt lideri
oluvermişti. Yaklaşık 9 ay boyunca soruşturmayı takip eden Ankara savcısının
tesbit edemediğini İstanbul polisi ve cumhuriyet savcısı Mehmet Berk bir gün
içinde tesbit edebilmişti. İlginçtir dosyada, yıllardır adına kayıtlı telefonu kullanan,
polisin çok meşhur ve yıllardır yakalanamayan “uyuşturucu baronu” olarak tanıttığı
Habip Kanat için alınan dinleme kararına ismi yerine Hebo lakabı yazılmıştı. İzni
veren, aynı zamanda Bülent Arınç’a suikast iddiası nedeniyle Seferberlik Tetkik
Kurulu’ndaki “kozmik odayı” da arayan Ankara 11. Ağır Ceza Hâkimi Kadir
Kayan da, açık kimliğinin tespit edilmesine gerek bile duyulmayan bu telefon
dinleme talebine olumlu yanıt vermişti. Zaten dosyada dinleme kararı alınanların
yaklaşık yarısına denk gelen 148 kişi hakkında kimlikleri belirtilmeden “X kişi”
denilmişti. 30 Temmuz 2008’de Habib Kanat’ın ilk 3 ay için telefon dinlemesi
talebinde KOM Dairesi Narkotik Şube Müdürlüğü, “Erivan adlı projeli çalışmanın
organizasyonunun üyeleriyle çok sık görüştüğü, çok kısa bir süre içerisinde
uyuşturucu sevkiyatının yapılacağı, organizasyon üyeleriyle birlikte hareket
edilmesi” gerekçesini sunsa da, dava dosyasında yer alan Kanat’ın 30 Temmuz-28
Ekim 2008 tarihleri arasındaki ilk 3 aylık dönemdeki dava dosyasında suç unsuru
olduğu iddiasıyla bulunan toplam 24 telefon görüşmesinin 8’i Murat Nemutlu, 5’i
Emin Arslan, 3’ü Mustafa Aral, 5’i de oğlu Mustafa Kanat’la kalan 3’ü de yanında
çalışan işçilerle yaptıkları konuşmalardı. Başka bir deyişle Kanat’ların iddia edilen
uyuşturucu çetesiyle ilgili hiçbir telefon görüşmesi ve faaliyeti tesbit edilememişti.
Habib Kanat’ın dinlenen telefon görüşmelerinin yüzde 70’i hedef olan emniyet
görevlileriyle yapılan telefon konuşmalarıydı. Telefon konuşmalarında suç unsuru
bulunamamasına karşın sonraki dönemde bu dinleme izinleri uzatılmıştı. Teknik
takibin yanı sıra fiziki takip için de izin alınmasına karşın Habib Kanat’la ilgili
uyuşturucu kaçakçısı olduğu iddia edilen dava dosyasındaki şüphelilerden hiç
kimseyle hiçbir fiziki takip tutanağı dosyada yoktu. Habib Kanat’ın 23 sanıklı
İstanbul merkezli dava dosyasında bulunan 8 adet görüntülü fiziki takip
tutanaklarının 7’si Ankara’da ikamet eden ve görev yapan zanlı emniyet
görevlilerine aitti. Oysa uyuşturucu imalathanesinin sahibi olduğu iddia edilen
Hüseyin Rıza Işık, bu imalathanede çalıştığı iddia edilen onlarca insan ve üretilen
uyuşturucuyu yurt dışına ihraç edeceği iddia edilen Hidayet ailesinden bile
kimsenin fotoğraflı fiziki takip görüntüleri dava dosyasında bulunmuyordu.
İlginçtir Emniyet Müdürleri Murat Nemutlu ve Mustafa Aral, dava dosyasının aynı
anda hem teknik takip hem de gizli izleme tedbirine başvurulan yegane
şüphelilerdi. Uyuşturucu imalatının lideri olduğu iddia edilen Hüseyin Rıza Işık’ın

231
teknik takibine başlanılan 3 Kasım 2008’den yaklaşık 2 ay sonra 29 Aralık
2008’de; üretilen uyuşturucuyu yurt dışına ihraç edeceği iddia edilen Hidayet
ailesinin üyelerine teknik takibin başladığı 31 Temmuz 2008’den yaklaşık 1 yıl
sonra 12 Haziran 2009’da ve hatta uyuşturucu imalathanesi olduğu iddia edilen
İstanbul Tuzla ve Pendik’teki fabrikalara bile Nemutlu ve Aral’dan aylar sonra gizli
izleme tedbirlerine başvurulmuştu.
Habib Kanat’ın Erivan dosyası kapsamında dinlemesi yapılan 335 telefon
numarasından hiçbiriyle de görüşmesi bulunmuyordu. Yani dava dosyasında Habib
Kanat’la ilgili uyuşturucu üretimi ya da ticareti yapıldığını kanıtlayan ne bir
fotoğraf ne de bir telefon dinleme kaydı bulunmaktaydı. Ama yine de telefon
dinleme izinleri KOM Dairesi Narkotik Şubesi’nin ısrarı üzerine mahkemece
uzatılmıştı. Zanlı emniyet müdürleri savunmalarında bu çelişkiyi, “Habib Kanat’ın
teknik takibinin uzatılması sağlanarak, onun üzerinden nihai hedef olan emniyet
görevlilerinin teknik takibine devam edilebilmiştir. Yani sonuç olarak emniyet
görevlilerinin takip altında bulundurulabilmesi için adli makamlar kandırılmış, suç
uydurulmuş ve açıkça görev kötüye kullanılarak suç işlenmiştir” diye açıklıyordu.

Hangi polis yalan söyledi?

Polis müdürlerini sanık haline getiren soruşturma dosyası gerçekten de garipliklerle


doluydu. Aynı dosyanın sanıklarından ve uyuşturucuyu imal ettiği öne sürülen
Hüseyin Rıza Işık, KOM Daire Başkanlığı’nın takibi altındayken aynı anda başka
bir suç soruşturması iddiasıyla İstanbul polisince de teknik takip altında
bulunuyordu. 12 Mart 2009’da İstanbul Narkotik Şube Müdürlüğü, bir muhbir
aracılığıyla elde ettikleri bilgilere dayanarak Hüseyin Rıza Işık ve Ali Kın ile Fuat,
Abdullah ve İbrahim isimli kişilere ait telefonlar hakkında izleme kararı aldırtmıştı.
İstanbul polisinin planlı, projeli bu soruşturma dosyası yapılan teknik takipler
sonucu bir suç unsuru tespit edilemediği gerekçesiyle 27 Nisan 2009’da
kapatılmıştı. “Doktor” lakaplı Işık’ın aynı numaralı telefonları, kendisini cezaevine
gönderen KOM Daire Başkanlığı’nın yürüttüğü soruşturma kapsamında da 3 Kasım
2008’den bu yana teknik takip altındaydı. Yani soruşturma ile ilgili aynı telefon
hatları hem İstanbul Narkotik hem de Ankara KOM Daire Başkanlığı Narkotik
Şubesi’nce takip ediliyordu. Mevzuata göre de İstanbul polisinin yürüttüğü
çalışmayı KOM Daire Başkanlığı’nın ilgili birimine bildirme zorunluluğu olduğu
için Işık’la ilgili soruşturmadan bilgi sahibiydi. Buna rağmen kendilerinin de aynı
şüpheliyle ilgili bir çalışma yürüttüğü İstanbul polisine bildirilmemişti. İlginç olan
ise aynı süreçte hem Ankara KOM hem de İstanbul narkotik birimlerinin teknik
takibi altında bulunan Işık’la ilgili İstanbul polisinin herhangi bir suç unsuru tespit
edememiş olmasıydı. Bu nedenle Işık’la ilgili teknik takibe 1, 5ay sonra son
verilmişti.

232
İstanbul Emniyeti’nin Işık hakkında teknik takip destekli projeli çalışma yürüttüğü
ve suç unsuru bulamayarak kapattığı soruşturma dosyası 12 Mart ile 27 Nisan 2009
tarihleri arasında yürütülmüştü. KOM Narkotik Şubesi’nin yürüttüğü
soruşturmanın da şüphelisi olan Işık’ın aynı tarih aralığını kapsayan dönemdeki
dinleme kayıtlarıyla ilgili, İstanbul emniyetinin aksine Hüseyin Rıza Işık’a ait 11
adet suç unsuru olduğu iddia edilen telefon görüşmesi emniyet müdürleriyle
birlikte tutuklanmasına neden olan dava dosyasına konulmuştu. Yani hukuken aynı
kişiyle ilgili çalışma yürüten İstanbul ve Ankara polisinden birisi adli makamları
yanıltıyordu. Ya bir suç gizleniyor ya da olmadığı halde suç uyduruluyordu. Öte
yandan İstanbul polisinin suç unsuru tespit edemediği bu döneme ilişkin KOM
Dairesi ekiplerinin yürüttüğü çalışma sırasında, “önemli gelişmeler olduğunu” adli
makamlara bildirerek Ankara 11. ACM’den uyuşturucu üretildiği iddia edilen 4
adet kimya fabrikasına gizli izleme kararı almıştı. Bu karar uyarınca yapılan
çalışmalarda da fabrikalar görüntülenerek takipler yapılmış, suç unsuru görüşmeler
tespit edilmiş ve bilgiler dava dosyasına da konulmuştu. Ancak KOM Dairesi bu
suç tespitlerini ne İstanbul polisine ne de İstanbul adli makamlarına bildirme gereği
duymamıştı.

Uyuşturucu sevkıyatı var sanık yok

KOM Daire Başkanlığı Narkotik Şube polislerinin yaptığı teknik ve fiziki takipler
sonunda hazırladığı 17 Mayıs 2009 tarihli iki ayrı rapor ve tutanakta da garip bir
olay yer alıyordu. Raporlara göre, polis müdürlerini tutuklatan operasyondan
yaklaşık 4 ay önce 16 Mayıs 2009’da Hüseyin Rıza Işık’ın, Fırat isimli bir kişiyle
yaptığı ve dava dosyasında şüpheli olduğu belirtilen bir telefon görüşmesi
dinlemeye takılmıştı. Bu görüşmenin ardından yine teknik takip altında bulunan
Mustafa Kulak, uyuşturucu imalatı yapıldığı öne sürülen izlenen fabrikadan çıkarak
yakın civarda Sebahattin Akdemir isimli kişiyle bir otomobil içinde görüşmüştü.
Raporda, yaklaşık 10 dakika süren bu görüşmenin ardından tekrar fabrikaya geldiği
belirtilen Kulak’ın uyuşturucu maddesi Captagon ve Extacy tabletlerinin ana
maddesini alıp şüpheli Sebahattin Akdemir’e verdiği anlatılıyordu. Bu teslimat
üzerine uyuşturucu maddenin başka bir imalathaneye götürülerek tablete
dönüştürüleceği değerlendirmesi üzerine polis Akdemir’in kullandığı 34VA 4435
plakalı aracı takibe başladı. Ancak rapora göre Akdemir, Kocaeli Karamürsel’de
kaybedilmişti. Bu olay üzerine de Ankara 11. ACM’den Akdemir’in telefonları için
de teknik takip kararı alınmıştı. Zanlı polis müdürleri savunmalarında bu olayla
ilgili suç işlenerek ilgili polislerin görevlerini kötüye kullandığını öne sürüyordu.
Yasalar uyarınca kolluk birimlerinin bir suçu gördüğü an bunu bertaraf etmek
zorunda olduğunu belirttikleri savunmalarında polis müdürleri, özellikle
uyuşturucu operasyonlarında polisin menfaat temin etmesinin önüne geçmek için

233
1990’lı yılların sonlarında hayata geçirilen 4208 sayılı kanunla kontrollü teslimat
uygulaması getirildiğini anlatıyordu. Yasaya göre kolluk kuvvetlerinin suçu
gördüğü anda bertaraf etme mecburiyetinin bir istinası olarak düzenlenen bu
uygulamada, savcılıktan alınacak bir kararla suç eşyasının gideceği son yere kadar
takip edip tüm suçluların yakalanması hedeflenmişti. Türkiye’de sadece Ankara
Cumhuriyet Başsavcılığı’ndan alınabilen kontrollü teslimat kararının alınabilmesi,
uygulaması ve koordinesinden ise sadece KOM Daire Başkanlığı yetkiliydi. Ancak
ilginçtir yukarıda anlatılan olayla ilgili, hem de bir uyuşturucu suçu soruşturması
yürütmesine karşın KOM Daire Başkanlığı Narkotik Şube ekipleri kontrollü
teslimat kararı almamıştı. Dava dosyasına da konulan fiziki takip tutanağına göre
Hüseyin Rıza Işık’a ait uyuşturucu imal edildiği öne sürülen fabrikadan, polisçe
bilinen kişiler tarafından yüklü miktarda uyuşturucunun çıktığı görülmüş, bir araca
yüklendiği tespit edilmiş ama suçüstü yapılıp operasyon düzenlenmemişti.
Uyuşturucunun naklinde kullanılan plakası bilinen ve takip altındaki araç Kocaeli
Karamürsel’e kadar takip edilmiş ancak kontrollü teslimat kararı alınmamıştı.
Takip edilen uyuşturucu yüklü olduğu düşünülen ve Karamürsel’de bir adrese
kadar takip edilen araç ortadan kaybolunca da takibe son verilmişti. Ancak buna
rağmen, uyuşturucunun çıktığı öne sürülen Işık’a ait fabrikaya da yönelik bir
operasyon yapılmamıştı. İlginçtir, raporlarda sözkonusu olay uyuşturucu sevkiyatı
olarak anılsa da uyuşturucuyu kaçırdığı ve piyasaya sürdüğü iddia edilen
Kocaeli’ndeki şüpheliler hakkında başlatılan telefon izleme ve dinleme
çalışmalarına da 18 Ağustos 2009’da suç unsuru bulunamadığı gerekçesiyle son
verilmişti. Dava dosyasına konulan raporlarda uyuşturucu madde üretimi ve
sevkiyatı yapılmasına örnek olarak anlatılan bu olayla ilgili şüphelilerin hiçbirisi
ise dava dosyasında sanık olarak yer almıyordu. Hüseyin Rıza Işık’ın yanında
çalışanlara da, operasyonlardan sonra gözaltına alındıklarında bu konuyla ilgili
alınan ifadelerinde tek bir soru dahi sorulmamıştı.

Gaziantep’te serbest kaldı İstanbul’da tutuklandı

Yine polis müdürlerinin dava dosyasında ilintili olaylar arasında bulunan


ilginçliklerden biri de 13 Ağustos 2009’da Gaziantep’te Mehmet Özcan Turna’ya
ait bir araçta 302 kilo laktoz ve kafein yakalanmasıydı. Soruşturma dosyasında yer
alan fiziki ve teknik takip tutanakları ile raporlara göre Hüseyin Rıza Işık’ın
uyuşturucu imal edildiği iddia edilen kimya fabrikasından Mehmet Özcan
Turna’nın uyuşturucu almıştı. İddiaya göre uyuşturucu maddeyi “üstü açık kasa bir
kamyonete” yükleyen Turna Sakarya, Düzce, Bolu, Ankara, Aksaray, Niğde ve
Adana güzergâhını izleyerek Gaziantep’e dek götürmüştü. Gaziantep polisi de il
merkezinde Turna’yı yakalamıştı. Ancak mahkemeye sevkedilen Turna serbest
bırakılmıştı. Çünkü kamyonette yapılan aramada bulunan uyuşturucu değil 302 kilo

234
kafein ve laktozdu. Takibi yapan ekiplerin kaleme aldığı fiziki takip tutanaklarında
ve iddianamede yazıldığına göre takip esnasında aracın bir ara gözden kaybolduğu
ve bu nedenle uyuşturucu maddenin değişmiş olabileceği imasında bulunuluyordu.
İddianameye göre laktoz ve kafeinle değiştiği öne sürülen uyuşturucu maddenin
Hüseyin Rıza Işık’a ait kimya fabrikasında üretildiği tespit edilmişti. Ancak bu
tespite rağmen operasyon yapılıp kimse gözaltına alınmadığı gibi uyuşturucu
madde Özcan Turna’nın açık kasa aracına yüklenmişti. İlginçtir bu yükleme işlemi
esnasında da suçüstü yapılıp kimse yakalanmamıştı. İzlemeyi yapan ekiplerin daha
büyük bir operasyonu engellememek için böyle bir uygulamaya gittiği
düşünülebilir. KOM Daire Başkanlığı polislerinin kontrollü teslimat kararı almadan
takip ettiği ve uyuşturucu yüklü olduğu iddia edilen kamyonetiyle 7 kent geçerek
Gaziantep’e kadar gelen şüpheli Turna hakkında, mevzuata ve yasalara aykırı
olmasına karşın İstanbul olmak üzere güzergâh üzerindeki hiçbir emniyeti ve adli
makamlarına bilgi verilmemişti. KOM polislerinin, Gaziantep Emniyeti’ne verdiği
bilgi üzerine de Turna yakalanmıştı. Ancak Gaziantep polisinin düzenlediği
tutanakta ise yakalamanın şüphe üzerine yapılan arama sonucu gerçekleştiği
yazılmıştı. Dava dosyasında uyuşturucu sevkiyatı olarak anlatılan bu olaydan sonra
dahi Işık ve ekibi ile uyuşturucu üretildiği öne sürülen fabrikasına yönelik herhangi
bir operasyon düzenlenmemişti. İlginçtir, bu olayın şüphelisi olarak görülen ve
mahkemeden serbest kalan Mehmet Özcan Turna ise, polis müdürlerinin de
zanlıları arasında yer alan 9 Eylül 2009’da yapılan operasyonun dava dosyasıyla
ilgili 3 ay sonra, 31 Aralık 2009’da gözaltına alınmıştı. Gaziantep’te çıkarıldığı
mahkemeden serbest kalan Turna aynı suçlama nedeniyle, İstanbul’da yürütülen
kovuşturmada ise avukatı olmadan sanık olarak ifadesinin alınmasının ardından
tutuklanarak cezaevine konuldu. İstanbul’dan aldıktan sonra 7 kent geçerek
Gaziantep’e giden Turna’nın aracında yapılan aramada bulunamayan
uyuşturucunun akıbeti ise meçhul kalmıştı.

Sabıkalılar değil polisler izlendi

Eylül ayı başında ise birden bire soruşturmayı yürüten KOM Dairesi ile Ankara
Savcılığı arasında çok hızlı bir evrak sirkülasyonuyla, alelacele soruşturmanın
İstanbul’a devredilmesi için gereken hazırlıkların yapıldığı ilginç bir takım
gelişmeler yaşanmaya başlamıştı. 04 Eylül 2009’da Ankara Cumhuriyet Baş
Savcılığı KOM Daire Başkanlığı’ndan, polis müdürlerini tutuklatan 2008/768 sayılı
dava dosyasına ait soruşturma evrakında bulunan tüm telefon izleme ve dinlemeler
ve görüntü kayıtları ile tutanakları incelenmek üzere istemişti. KOM Daire
Başkanlığı da bu talebi aynı gün yerine getirirken aynı zamanda “gizli görüşmelerin
yapıldığı çok önemli bir yer” diye belirtilerek 12 Mart 2009’da izleme kararı
aldırılan Habib Kanat’a ait olan Ataşehir’ deki bir evin gizli izlemesine son

235
verilmişti. Yine aynı gün, Hüseyin Rıza Işık’a ait olan ve 15 Nisan 2009’dan
itibaren uyuşturucu imalathanesi olduğu iddiasıyla takip altında bulundurulan
fabrikayla ilgili gizli izleme kararı da sonlandırılmıştı. 4 Eylül 2009 günü trafiğinde
yer alan bir başka isim de dava dosyasında üretildiği iddia edilen uyuşturucunun
yurt dışına gönderilmesinden sorumlu tutulan çete lidereri arasında sayılan Şevket
Hidayet ile Nazır Koja ve Mehmet Kestane ilgiliydi. Bu üç şüpheli hakkında 12
Haziran 2009’da Ankara 11. ACM’den alınan gizli izleme kararına, soruşturmayla
ilgili haklarında herhangi bir suç unsuru bulunamadığı gerekçesiyle son verilerek o
güne dek yapılan kayıtları da imha edilmişti. KOM Daire Başkanlığı ekiplerinin
hakkında suç unsuru bulamadığı Şevket Hidayet, İstanbul polisinin operasyon
yaptığı 9 Eylül 2009 günü sırra kadem basarak açılan davanın firari sanığı olacaktı.
KOM Dairesi ile Ankara Savcılığı arasındaki yoğun evrak trafiğinin yaşandığı 4
Eylül 2009 günü aralarında Hidayet ailesinin üyelerinin de bulunduğu toplam 13
kişiye ait telefon hatlarının teknik takibine de son verilmişti. KOM Dairesi
Narkotik Şube ekipleri, birçoğu daha önceden uyuşturucu madde kaçakçılığından
defalarca yakalanan ve sabıkaları bulunan soruşturma dosyasının ana şüphelisi
durumunda olanlar ile uyuşturucu imalathanesi olduğu iddia edilen yerlerin gizli
izleme ve teknik takip takiplerine son verirken polis müdürleri Murat Nemutlu ve
Mustafa Aral’ın gizli izleme ve teknik takip tedbirlerini ise devam ettirimişti. Hatta
bu evrak trafiğinin yaşanmasından iki gün önce, KOM polisleri 2 Eylül 2009’da
polis müdürü Mustafa Aral’ın teknik takibi mahkeme kararıyla uzattırmıştı.

Savcı hızlı çıktı

Ankara’dan bir polis memuru kuryeyle gönderilen 9 adet CD, yaklaşık 1,5 yıllık
telefon dinleme kayıtları ile 7 klasörlük dosyayı kapsayan soruşturmanın
İstanbul’daki savcısı Başsavcı Vekili Turan Çolakkadı tarafından Mehmet Berk
olarak tayin edilmişti. Hanefi Avcı’nı kitabına göre yine cemaat oyunuyla görevdin
olan ve tutuklanan Sakarya Emniyet Müdürü Faruk Ünsal’ın soruşturmasını da
yürüten savcı olan Mehmet Berk aynı zamanda Balyoz davasının da soruşturma
savcılığını yaparken bu görevden alınmıştı. Polis müdürlerinin zanlıları arasında
bulunduğu dosyanın, görevli 20 den fazla savcı arasından kendisinin seçilmesini
daha önce de Sakarya Emniyet Müdürü Faruk Ünsal’ın davasına baktığı için
olabileceğini belirten Savcı Mehmet Berk, iddiasına göre polislerin önceden
kendisini dosya hakkında bilgilendirdiğini de söylüyordu.113 Savcı Berk, aynı gün
bir kaç saat içinde binlerce sayfayı incelemeyi başararak Ankara’dan 6 şüpheliyle
gelen dosyadaki zanlı sayısını da 23’e çıkardı. Ankara’dan gelen ve yaklaşık bir yıl
süren soruşturma dosyasında Hüseyin Rıza Işık örgüt lideri Habib Kanat ise örgüt

113
Star Gazetesi, 30 ağustos 2010. Şamil Tayyar: “Savcı Açtı Ağzını Yumdu Gözünü”

236
üyesi olarak gösterilmişti. Ancak dosya Savcı Berk’e teslim edildikten bir gün
sonra bu kez Habib Kanat örgüt lideri oluvermişti. İşler o kadar hızlı yürüyordu ki
Savcı Berk gerekli evrakları ve yazışmaları da yapıp hâkimden tüm şüphelilerin ev
ve iş yerlerinde arama yapılmasını, suç konusu eşyalara el konulmasını,
yakalanmalarını, suç unsuru olursa el konulmasını kapsayan bir karar da
çıkarttırmıştı. Sözkonusu hâkim kararının gönderildiği İstanbul polisi de aynı
günün gecesi operasyon yaparak zanlıları gözaltına alıyordu.

30 ton denildi 500 gram uyuşturucu çıktı

9 Eylül 2009 günü soruşturmanın tamamlayan polis operasyon için düğmeye


basarak ve seri baskınlar gerçekleştirdi. Zanlılar tarafından uyuşturucu üretiminde
kullanıldığı öne sürülen iki fabrika, bir depo ve depo/ imalathane olarak kullanılan
inşaatta yapılan aramalarda iddianameye göre toplam 446 kg amfetamin ile
amfetamin ve türevlerinin sentezinde kullanılan toplam toplam 9 ton 65 kg 300
gram kimyasal madde ele geçirildi. Uyuşturucu olduğu ya da uyuşturucu
üretiminde kullanıldığı iddia edilen yüklü miktardaki bu kimyasalların Adli Tıp
Kurumu laboratuarında yapılan incelemeleri sonucu hazırlanan rapor 2010 Ekim
ayında yapılan davanın 2. duruşmasında mahkeme dosyasına girmişti. Raporda da
iddianamede yazanın aksine ele geçirildiği iddia edilen saf bir uyuşturucunun
olmadığı, içlerinde piyasadan kolaylıkla temin edilebilen birçok yasal maddenin de
bulunduğu ve yine yasal kimyasal maddelerle karıştırılmış homojen olmayan 50
litrelik bir sıvının içinde piyasa değeri 800 lira olan toplam 530 gram amfetamin
etken maddesini içerir sıvı bir maddenin bulunduğu belirtiliyordu. Konuyla ilgili
polis ve savcılığın verdiği bilgilere dayanılarak yazılan medyada çıkan haberlerde
ise, 200 milyon captagon hap yapmaya yetecek miktarda 36 ton Amfetamin
maddesi ele geçirildiği yazılmıştı. Aslında Adli Tıp Kurumu’nun incelemesinden
önce Emniyet Kriminal laboratuarında yapılan incelemeleri sonucu hazırlanan ve
benzer tespitler içeren 27 Ekim 2009 tarihli raporlar daha 14 Ocak 2010’da
açıklanan iddianame hazırlanmadan önce savcılığa ulaştırılmıştı. Ancak Savcı
Berk, emniyetin raporunda 473 gram olarak belirtilen uyuşturucu amfetamini
iddianamesine “yanlışlıkla”, “…toplam daralı ağırlığı 473 kg.150 gr. (net ağırlığı
446.100 gr.) gelen uyuşturucu amfetamin maddesi…” diyerek yazmıştı.
Bu arada Erivan operasyonu kapsamında yürütülen soruşturmada 3 Kasım
2008’den itibaren telefonları için dinleme, 29 Aralık 2008’de de gizli izleme kararı
alınan Hüseyin Rıza Işık, polis olay tutanağı ve iddianamedeki değerlendirmelere
göre, kendisine ait kimya fabrikasındaki yasadışı uyuşturucu üretime 19 Kasım
2008’de başlamıştı. Dava dosyasına da konulan çeşitli tarihlerde yapılan ve kayıt
altına alınan telefon konuşmalarına göreyse; “29 Kasım 2008’de Hüseyin Rıza Işık,

237
Settar Gürlek, Gül Çetintaş ve Mustafa Fehmi Okay arasındaki telefon
görüşmelerinden 60 kg civarında yasadışı mal üretildiği; 2 Aralık 2008’de Settar
Gürlek ve Hıdır Mehmet Murat Özdemir arasındaki telefon görüşmelerinde kimya
fabrikasında üretilen 430 kg uyuşturucu malzemeyi Emin isimli şahsa verdikleri;
02 Aralık 2008’de Mustafa Fehmi Okay ve Mehmet Naci Altaç arasındaki telefon
görüşmelerinde bu kimya fabrikasında 240 kg uyuşturucu üretimi yapıldığı; 20
Aralık 2008’de Hüseyin Rıza Işık ve Naci Altaç arasındaki telefon görüşmelerinde
75 kg uyuşturucu maddeden bahsedildiği; 24 ve 25 Aralık 2008 tarihinde Settar
Gürlek, Naci Altaç ve Hüseyin Rıza Işık arasındaki telefon görüşmelerinde
belirtilen kimya fabrikasındaki yasadışı 75 kg uyuşturucu üretildiği”
değerlendiriliyordu.
Yani bu konuşmalara ve değerlendirmelere bakarak toplamda 805 kg yasadışı
uyuşturucu üretildiği tespit edilmişti. Zanlılar teknik takip altında bulunmalarına ve
uyuşturucu ürettikleri de tespit edilmesine karşın ne adli makamlar bilgilendirildi
ne de suçüstü operasyonu yapıldı. Hatta iddialar doğruysa bu nedenle üretilen 805
kilogram uyuşturucu piyasaya sürülmüştü. Bu miktar davaya konu olan
soruşturmada ele geçirilen uyuşturucunun çok fazla üzerindeydi ama
bulunamamıştı.

Çete lideriyken tanık oldu

Erivan soruşturmasında telefonları teknik takip altında bulundurulanlardan biri de,


uyuşturucu ticareti yaptığı öne sürülen şebekenin lideri/organizatörü diye anılan
Osman Çelik’ti. Polisin, Erivan soruşturmasıyla ilgili savcılığa gönderdiği telefon
dinlenmesi talep yazısında uyuşturucu ticareti yaptığı öne sürülen şebekenin
lideri/organizatörü diye anılan Osman Çelik, polis müdürlerinin sanıkları arasında
olduğu soruşturmanın da tanığı olacaktı. 10 ayrı telefonu 28 Kasım 2008’ dek takip
altında bulundurulup dinlenen Çelik ile Süleyman Akdemir isimli zanlılar arasında
geçen görüşmelerde aynı zamanda Akdemir’in eniştesi olan Şevket Hidayet ile
irtibat olduğu tespit edilmişti. Hatta Hidayet ile Suriye’de bulunduğu anlaşılan
kayınbiraderi Süleyman Akdemir arasında uyuşturucu parasının bölüşümünden
kaynaklanan bir sorun bulunduğu ve Osman Çelik’in de bu ihtilafı göndermek
üzere devreye girdiği yapılan dinlemelerden tespit edilmişti. Dinlemelerden Hebo
diye anılan Habib Kanat’ın da hemşerisi olan Şevket Hidayet'le bağlantısının da
deşifre edildiği iddia ediliyordu.
Üç emniyet müdürünün tutuklandığı soruşturmada Çelik’le beraber, bazıları polis
olan 12 kişinin tanıklığına başvurulmuştu. 11 kişinin tanık ifadesi soruşturmayı
yürüten Savcı Mehmet Berk tarafından alınırken, ilginç bir şekilde Osman Çelik’in
ifadesi ise savcı yerine polis tarafından ve yanında avukatı yokken alınıyordu.
Habib Kanat’ı tanımayan ve daha önce hiç görmeyen Çelik ifadesinde, tanıdığını

238
söylediği Şevket Hidayet ve akrabası Süleyman Akdemir arasındaki bir para
alışverişinden ötürü yaşanan ihtilafı çözmek için arabulucuk yaptığını söyledi.
Çelik’e, 7 Ekim 2008’de Süleyman Akdemir’le bu ihtilafı çözmek için yaptığı ve
kayıt altına alınan telefon görüşmesiyle ilgili sorular da soruldu. Konuşmalarda
Şevket ve ağabeyi Halil Hidayet’in Suriye’ye giderek Süleyman Akdemir’le
görüştüğünü belirten Çelik, “Benim de bir kez Suriye’de Süleyman'ın yanında
tanışmış olduğum ve ‘Ağa’ olarak bildiğim uyuşturucu kaçakçılığı yaptığını
duyduğum şahıs da yanlarındaymış. Süleyman Akdemir geçmişte yüzyüze
yaptığımız görüşmelerde bana Şevket Hidayet’in uyuşturucu kaçakçılığı işleri
olduğunu ve İstanbul’da olan hemşerisi Habib isimli kişiyle bu işi yaptıklarını
söylemişti. Habib’den aldığı uyuşturucuları Arap ülkelerine gönderen Şevket
Hidayet’in bu nedenle Habib’e 7-8 milyon dolar da borcu olduğunu Süleyman
Akdemir bana söyledi. Habib’in arkasında güvendiği bir yerlerin olduğunu,
arkasında devletin olabileceğini de söyledi” dedi. Habib’i tanımadığını sadece
ismini duyduğunu belirten Çelik, “Bundan 3-4 ay önce yapılan uyuşturucu
operasyonu ile ilgili gazetelerde uyuşturucu baronu olarak Habib Kanat ismini
okuyunca ve arkasında Emniyet Müdürleri olduğunu görünce Süleyman'ın bana
bahsettiği, Şevket Hidayet’in borçlandığı ve ‘arkasında devlet var’ dediği Habib’in
bu kişi olduğunu anladım” diyerek kendisinin nasıl tanık olduğunu da açıklamış
oluyordu.
Çelik’in ifadesinde, tanımadığı ancak basına yansıyan haberlerden sonra Süleyman
Akdemir’in telefonda bahsettiği kişinin Habib Kanat olduğunu anladığını
söylerken, sözkonusu telefon görüşmesinin diğer muhatabı olan Süleyman
Akdemir’e bu konuyla ilgili soru yöneltilmemişti. Davayla ilgili 16 Şubat 2010’da
tutuklanarak cezaevine konulan ve Habib Kanat’ı da tanıyan kişi konumunda
bulunan Akdemir, tutuklu olduğu için istenildiği anda ifadesine
başvurulabilecekken onun yerine Kanat’ı tanımayan Çelik’in ifadesi alınıyordu.
Zanlı polis müdürleri savunmalarında bu çelişkili durumla ilgili olarak, Habib
Kanat’ı hiç tanımadığı bilinen Osman Çelik’in bizzat soruyturmayı yürüten
polislerce bu şekilde ifade vermesi için yönlendirildiği imasında bulunuyordu.

Şüphelisi olduğu davanın tanığı da oldu

Soruşturmada tanık olarak ifadesi alınanlardan biri de, sözkonusu uyuşturucu


operasyonuyla ilintili bir soruşturmada tutuklanan Serkan Kaymakçı’ydı. Dinlenen
telefon konuşmalarına göre, daha önce KOM Dairesi Narkotik Şubesi’nin bir
operasyonuyla yakalanan ve hüküm giyen sabıkalı Serkan Kaymakçı’nın Hüseyin
Rıza Işık’la irtibat kurduğu ve uyuşturucu alacağı tespit edilmişti. Kaymakçı’nın
yolu bir kez daha, geçmişte kendisinin tutuklanmasına neden olan Emin Arslan,
Murat Nemutlu ve Mustafa Aral ile operasyona neden olan ihbarı yapan Habib

239
Kanat’la da kesişmişti. Hepsiyle de arasında husumet vardı. Sanık polis müdürleri
Murat Nemutlu ve Mustafa Aral’ın iddiasına göre de, bu husumet çıkar karşılığı
kullanılmıştı.
2001 yılında Habib Kanat, Emin Arslan’la aralarında yıllar sürecek bir arkadaşlığı
da başlatan şikâyeti için İstanbul Asayiş Şube Müdürlüğü’ne başvurmuştu. Daha
önce fidye amaçlı olarak kendisini Bulgaristan’da kaçıran “Tilki” lakaplı Selim
Gezer tarafından tehdit edildiğini öne sürüyordu. Şikâyet dilekçesi verirken
tanıştığı Ahmet Akpak isimli gazetecinin aracılığıyla da Habib Kanat kendini
Ankara’da KOM Daire Başkanı Emin Arslan’ın karşısında buldu. Selim Gezer’in
tehditlerini anlatan Kanat, aynı zamanda uyuşturucu ticaretiyle ilgili bilgiler de
veriyordu. Böylece kendisini emniyetin uyuşturucu muhbiri yapan süreç de
başlamış oldu. Arslan verdiği bilgiler üzerine Habib Kanat’ı, o dönemde KOM
Narkotik Şubesi’nde, görevleri gereği muhbirlerle görüşmeye yetkili Operasyon
Bürosu’nun amirleri olan ve Murat Nemutlu ve Mustafa Aral’a yönlendirir Verilen
bilgiler doğrultusunda da birkaç yıl içinde önemli operasyonlar yapılsa da Kanat,
bu operasyonların karşılığında ihbarcılara devlet tarafından verilen parayı almayıp
isminin de gizli kalmasını istedi.
Kanat’ın verdiği bilgilerle yapılan, Murat Nemutlu ve Mustafa Aral’ın da katıldığı
operasyonlardan biri de, 2003 yılında Kayseri’de gerçekleştirilen Serkan
Kaymakçı’nın da yakalandığı Erciyes operasyonudur. Teyzesinin oğlu olan Selim
Gezer’in uyuşturucu çetesine yönelik yapılan Erciyes adı verilen operasyonda
yakalanan Kaymakçı 12 yıl 6 ay hapis cezası almıştı. Selim Gezer ve Kaymakçı bu
olaydan ötürü, muhbirlik yaptıklarını düşündüğü Habib Kanat’ı suçluyordu. Daha
önce de yine uyuşturucu suçlamasıyla yakalanmış olan Kaymakçı bir kez daha
cezaevine girdikten 2 yıl sonra 2008 Kasım’ında tahliye edildi. Birkaç ay sonra da,
üniversitede öğrenci olduğu sırada hocasıyken, birlikte uyuşturucu işine girdiği
kendisi gibi sabıkalı olan Hüseyin Rıza Işık’la irtibat kurdu. Işık’a 6 bin dolar veren
Kaymakçı, bu paranın karşılığında uyuşturucu hammaddesi olarak kullanacağı
Amfetamin alacaktı. Işık’ın, 30 Mayıs 2009’dan itibaren dinlemeye alınan
telefonunu arayan bu kişinin kimliğini araştıran polis, uyuşturucudan sabıkası olan
Serkan Kaymakçı’nın bilgilerine ulaşacaktı. Telefonlarının dinlendiğinden habersiz
olan iki eski sabıkalı, 7 Haziran 2009 günü buluştu. İstanbul Kurtköy’deki
buluşmaya arkadaşı Adnan Suzhun’la giden Kaymakçı aldığı 6 kilo 190 gram
olduğu belirlenen amfetaminle yola çıktıktan sonra Çamlıca gişeleri çıkışında polis
kontrolünde yakalandı. Ancak diğer soruşturmanın deşifre edilmemesi için, rutin
bir kontrol sırasında yakalandığı izlenimi verilen Kaymakçı ve Suzhun gözaltına
alındı. Daha sonra sonra sevkedildikleri Üsküdar Cumhuriyet Savcılığı’nda
Kaymakçı tutuklanırken, Suzhun tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı.
Kaymakçı’nın ifadelerinde amfetamini aldığını söylediği Hüseyin Rıza Işık 18
Haziran 2009’da gözaltına alınsa da çıkarıldığı savcılıkta tutuksuz yargılanmak

240
üzere serbest bırakıldı. 25 Haziran 2009’da da Işık, Kaymakçı ve Suzhun hakkında
dava açıldı.

Kaymakçı’nın ifadelerini KOM Dairesi mi hazırladı?

Serkan Kaymakçı, emniyet müdürlerinin de dâhil edildiği soruşturma kapsamında,


şüpheli olarak ifade verdi. İddianame hazırlanmadan iki hafta önce 30 Aralık 2009
günü avukatı olmadan savunmasını yapan Kaymakçı’nın savcı tarafından tanık
olarak da ifadesine başvuruldu. Kaymakçı 1996’da akrabası olan Selim Gezer’in
yanında Bulgaristan’dayken Habib Kanat’la tanıştığını belirterek, “Habib’le Selim
1998 yılından itibaren birlikte amfetamin işi yaptılar. Habib’in ya ortak olarak ya
da satın alma yoluyla Selim'den amfetamin temin ettiğini, Türkiye'ye ve Arap
ülkelerine sevk ettiğini biliyorum. 1999 yılı gibi ya Habib artık Selim’le çalışmak
istemedi ya kendisine başka bir ortak buldu bilemiyorum, ancak bir kırılma noktası
oldu. Araları bozuldu, parasal anlaşmazlığa düştüler. Ben o sırada
İstanbul'daydım. Habib Kanat'ın kaçırılma olayını duydum, ancak bu gün bile
sorduğumda Selim Gezer kaçırma olayını kendisinin yaptırmadığını, Habib
Kanat'ın da onun yaptığını iddia ettiğini biliyorum. Habib'in bu olaydan sonra
Bulgaristan'la irtibatı kesildi” dedi. Şevket Hidayet ve ailesinin uyuşturucu
piyasasında her zaman adı geçen kişiler olduğunu belirten Kaymakçı, “Habib
Kanat’ın da Emniyetle olan bağlantılarını bilmem. Hüseyin Rıza Işık’la amfetamin
piyasası içerisinde olan Habib Kanat arasında nasıl bir ticari ilişki gelişti
bilemem” diye konuştu. Captagon üretiminin hammaddesi olan amfetamini
Hüseyin Rıza Işık’tan aldığını itiraf etmesine karşın Savcı Mehmet Berk
iddianamede Kaymakçı için, “Amfetamin maddesini Hüseyin Rıza Işık'tan alması
dışında soruşturma dosyası şüphelileriyle örgütsel ilişkisine ve dosyamız
kapsamında yapılan operasyonda ele geçirilen uyuşturucuyla irtibatına dair bir
delil ve iddia bulunmadığından, yakalattığı amfetaminden ötürü de hâlihazırda
yargılandığından hakkında soruşturma dosyamızda ek kovuşturmaya yer
olmadığına dair karar verilmiştir” diyerek takipsizlik kararı verdi. Savcı Berk,
mahkemenin dosya birleştirme kararı vermesi halinde de Kaymakçı hakkında etkin
pişmanlık hükümlerinin dikkate alınmasını istedi. Ancak Kaymakçı’nın etkin
pişmanlıktan faydalanma hakkı yoktu. Polis müdürleri Murat Nemutlu ve Mustafa
Aral’ın, yaptıkları savunmalarda en çok üzerinde durdukları konulardan biri de
buydu. Sanık polis müdürleri olayla ilgili telefon dinleme kayıtları, fiziki takip
belgeleri ve görüntüleri olmasına karşın soruşturmayı yapan Üsküdar savcılığından
gizlenerek adil bir yargılama yapılmasının engellendiğini öne sürdü. Işık’a ait
fabrikaya baskın yapılmayıp iddialar doğruysa uyuşturucu üretimine devam
edilmesine göz yumulduğunu savunan Nemutlu ve Aral savunmalarında, “Olayı
başından sonuna dek bilen KOM Daire Başkanlığı Serkan Kaymakçı’ ya ait aracın

241
bagajında yakalanan uyuşturucu maddenin içinde bulunduğu ve Mustafa Kulak ile
fabrikada çalışan diğer şahısların parmak izlerinin bulunabileceği poşetler
üzerinde parmak izi, DNA araştırması gibi hiçbir kriminal inceleme dahi
yaptırmamıştır. Oysa aynı KOM Daire Başkanlığı bizlerin uyuşturucuyla, bahsi
geçen kimya fabrikalarıyla ve suç organizasyonuyla hiçbir alakalarının olmadığını
bilmelerine rağmen, cezaevindeyken kan numunelerimizi aldırarak fabrikayla ilgili
DNA ve kriminal inceleme yaptırmışlardır. Bu da KOM Dairesinin bize karşı olan
hasmane ve art niyetli tutumu açıkça ortaya koymaktadır” diyorlardı.
Sanık polis müdürlerinin, Serkan Kaymakçı’nın operasyonu yapan polis tarafından
kullanıldığı ve KOM Dairesinin de pazarlık yaptığı gibi daha ciddi iddiaları da
vardı. İddiaya göre Kaymakçı rutin bir trafik uygulanmasında yakalanmış gibi
gösterilerek etkin pişmanlık hükümlerinden faydalanması sağlanacak, KOM
Dairesinin belirlediği kişilere ve amacına yönelik şekilde ifade verirse de ceza
almadan kurtulacaktır. Ancak Üsküdar Ağır Ceza Mahkemesi’nin tutuklamasıyla
bu planın bozulduğunu savunan Nemutlu ve Aral iddialarını şöyle dile getirdi:
“KOM Daire Başkanlığı Serkan Kaymakçı‘yı kurtarabilmek için daha başka yasa
dışı yöntemler uygulamaya koymuştur. Tutuklanmamıza neden olan operasyondan
3 ay sonra 29 Aralık 2009’da Kaymakçı’nın tutuklu bulunduğu Maltepe Cezaevine
soruşturmayı yürüten KOM Daire Başkanlığı ve İstanbul Narkotik Şube’de görevli
Emniyet Amiri Murat Çelik ile polis memurları KOM Narkotik Şube
Müdürlüğü’nde görevli Gani Kuştutan ve İstanbul Narkotik Şube Müdürlüğü’nde
görevli Yalçın Atal gitmiştir. Bu polisler Kaymakçı ile bir mülakat yapıp bunu
tutanağa bağlamışlardır. Serkan Kaymakçı bu mülakatın ertesi günü 30 Aralık
2009’da dava dosyamıza ait iddianameyi hazırlayan Savcı Mehmet Berk’e yanında
avukatı dahi olmadan şüpheli ve tanık sıfatıyla ifade vermiştir. Bu ifade de
yakalattığı uyuşturucu maddenin nereye gideceği, yakalanan bu uyuşturucuyla ne
yapılacağından ziyade bir gün önce mülakat yaptığı polislerin ona dikte ettirdiği,
yönlendirdiği şekilde bir beyanda bulunmuştur. Nitekim bu ifadenin mükâfatı
olduğunu düşündüren bir şekilde Serkan Kaymakçı takipsizlik kararıyla dosyamızın
kovuşturmasından çıkarılmak istenmiştir.”

Kanat ve Hidayet’ten 500 bin doları kimler istedi?

Serkan Kaymakçı’nın gözaltına alınıp tutuklandığı olayı izlemek üzere KOM


Dairesi Narkotik Şube ekipleri de İstanbul’daydı. Aynı tarihlerde hem telefonları
dinlenen hem de fiziki takip altında bulundurulan polis müdürleri Murat Nemutlu
ve Mustafa Aral bir meslektaşlarının düğünü için 13 -14 Haziran 2009 günlerinde
İstanbul’a gelmişti. İki polis müdürü soruşturmanın baş şüphelisi konumundaki
Habib Kanat’la telefonla konuşmuşlar hatta buluşmuşlardı. Ancak bu telefon
konuşmaları, polis tarafından dinlenip kayıt altına alınıyor olmasına rağmen dava

242
dosyasına konulmamıştı. Polis müdürlerinin iddiasına göre konuşmaların içeriği,
davanın seyrini tümden değiştirebilirdi. Çünkü Habib Kanat devletin imkânlarını
kullanan bazı kişilerin haber gönderdiklerini, yürütülen bir uyuşturucu
operasyonuna Hidayet ailesi ile birlikte adının karıştırıldığını ve kurtulması için
500 bin dolar para istendiğini söylüyordu. Kanat, kendisine bu bilgiyi verenin
hemşerisi Coşkun Karabaşoğlu olduğunu onun da yine Kilisli bir avukat olan
Muammer Fazlı Ağaoğlu’nun aracılığını yaptığını da anlattı. İddialarına göre aynı
teklifin Hidayet ailesine de gittiğini belirten Kanat, para verilmediği takdirde
Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan’ın dahi kendisini
kurtaramayacağının söylendiğini de takip altında bulundurulan telefonlarından
zanlı polis müdürlerine söz konusu operasyondan aylar önce aktardı. Kanat’a,
yürütülen soruşturmanın detaylarına ilişkin bilgiler de verilmişti. Kanat kendisine
düşmanlık besleyen Selim Gezer ile polis ya da jandarma içinden suça bulaşan bir
grubun olabileceğini de söylüyordu. Kanat, konudan haberdar ettiği Emin Arslan’ın
da kendisine, “Konuyu çöz, isimleri tespit et hemen yasal işlemlere başlayalım”
dediğini de anlatmıştı. Bu konuyla ilgili dava dosyasında yer alan tek dinleme
kaydı 514 numarasıyla kaydedilen telefon konuşmalarıydı. Ancak Habib Kanat ile
Murat Nemutlu arasında geçen yaklaşık 30 dakikalık bu görüşmenin esas konusu
olan 500 bin dolar para istenmesinden iddianamede hiç bahsedilmemişti. İşin daha
ilginci bu telefon görüşmesi ile ilgili Savcı Berk ne Nemutlu’ya ne de Habib
Kanat’a tek bir soru bile sormamış ama sözkonusu konuşmanın içinden
cımbızlanarak çıkarılmış bazı cümleleri de, iddianameye konu olan suçlamalarının
kanıtı olarak sunmuştu.

Savcılık iddiaları araştırmadı

Kanat’ın bu iddiaları hem kendisi hem de konudan haberdar olan suçlanan polis
müdürleri tarafından savcılık sorgusunda ve mahkemede de tekrarlandı. Kanat’ın
avukatları, tehdide aracılık yapan avukat Fazlıoğlu’nun ifadesinin alınmasını talep
etse de savcılık bu konuyu araştırmaya hiç gerek duymadı. Sanık polislerin
avukatları da savunmalarında müvekkillerinin bu olayı araştırıp ortaya çıkarmak
üzere oldukları için haksız yere suçlanarak soruşturmaya dâhil edildiğini öne sürdü.
500 bin dolar para istenen bir diğer taraf olan, soruşturmanın baş zanlıları
arasındaki alan Hidayet ailesinden hiç kimse yakalanmamıştı. 9 Eylül 2009’da
yapılan baskından 5 gün önce 4 Eylül 2009’da Hidayet ailesinin telefon dinlemeleri
ve fiziki izlemeleri, soruşturmayı yürüten KOM Dairesi’nce sona erdirilmişti.
Operasyon sırasında da Hidayet ailesinin İstanbul’da bulunan ve KOM polislerince
aylar önce tespit edilen evlerine yönelik hiçbir operasyon da yapılmamıştı.
Soruşturma dosyasının baş zanlıları arasında gösterilen Hidayet ailesine yönelik
gariplikler bu kadarla sınırlı değildi. Hidayet’lerin Gaziantep’te bulunan ikamet

243
adreslerine yapılan operasyonlarda eş zamanlı olması gerekirken, adeta
kaçmalarına fırsat tanır bir şekilde İstanbul’daki baskınlardan 6 saat sonra
gerçekleştiriliyordu. Bunların yanı sıra bu aramalara KOM Dairesi’nden hiçbir
görevli de katılmamıştı. Bu gariplikleri savunmalarında sıralayan Nemutlu ve Aral,
bu şantajı yapanların bizzat soruşturmayı yürüten polisler olduğunu öne sürüyordu.
Zanlı polis müdürleri savunmalarında vurguladıkları bazı konularla, Hidayet
ailesinin kendilerinden istenilen 500 bin dolar rüşvetin verildiğini de ima
ediyorlardı. Operasyondan 5 gün önce 4 Eylül 2009’da soruşturmayı yürüten KOM
Dairesi’nin, Hidayet ailesine yönelik teknik takip ve gizli izlemeye son verdiğini
belirten polis müdürleri, “Operasyon sırasında Hidayet ailesinin istanbul’da
bulunan ve soruşturmayı yürüten KOM Dairesi’nce anılan operasyondan aylar
önce tespit edilen ikamet adreslerinde hiçbir arama yapılmaması ve operasyon
düzenlenmemesi; yine anılan operasyonda Hidayet ailesinin Gaziantep’te bulunan
ikametine eş zamanlı olması gereken bir operasyonda, operasyon başladıktan
yaklaşık 6 saat sonra polisçe gidilmesi çok manidardır. Anılan operasyonda bu
haliyle soruşturmayı yürüten KOM Dairesi’nce bahsi geçen 514 nolu tape
içeriğinden de anlaşıldığı üzere şantaj yoluyla para istenen dava dosyamızda halen
firar olarak aranan Hidayet ailesi fertlerinin yakalanmaması için büyük çaba sarf
edildiği ve yukarıda anlatıldığı şekilde kasten yakalanmadığı açık ve net olarak
ortaya çıkmaktadır. Habib Kanat ve Hidayet ailesinin dava dosyamızda halen firar
olarak aranılan bazı üyelerinden 500 bin dolar menfaat temini ile ilgili sızdırılan
bilgiler genel verilerin derlenmesiyle oluşturulan bilgiler değil tam tersi sadece
bazı kişilerin sahip olabileceği spesifik bilgilerden oluşmaktadır. Bahse konu tape
içeriğinde geçen, ‘Sen bu adamla ne diye ilgileniyorsun diye Emin Arslan’ı
sorguya çekmişler abi’ gibi cümlelerden bilgiyi sızdıranların Habib Kanat’la Emin
Arslan arasındaki ilişkiyi bildiklerini ortaya koymaktadır. Bu bilgi herkesin sahip
olabileceği değil ancak Kanat’ın telefonunu takip edenlerce öğrenilebilecek
spesifik bir bilgidir” diyordu.
İlginç olan bir başka husus da Mustafa Aral ve Murat Nemutlu’nun bu konuyu
konuşmak üzere Habib Kanat’la buluştuklarını gösteren fiziki takip fotoğrafları
basına “uyuşturucu ortaklığı” ve örgütsel görüşmeler” diye sızdırılırken bu
operasyonların hiç birinde ses kaydının yapılmamış olmasıydı. Oysa ki, operasyonu
yürüten KOM Daire Başkanlığı’nda 4-5 metre mesafeden kulağın duyabileceği ses
kalitesinden daha net ses kaydı yapabilen nano teknoloji cihazları bulunuyordu.
Emin Arslan, Murat Nemutlu ve Mustafa Aral iddianamede uyuşturucu
tacirlerinden menfaat temin etmekle suçlanmalarına karşın, BDDK’dan talep edilen
inceleme sonuçlarında polis müdürlerinin geriye dönük son 10 yılı kapsayan
verdikleri mal beyanına aykırı herhangi bir mal varlığı ya da para hesabı tespit
edilememişti. Savcılık suçlamada bulunmasına karşın, tezlerini çürütecek
BDDK’den elde edilen zanlı emniyet müdürlerinin lehinde olan bilgilere kanunen

244
belirtmesi gerektiği halde iddianamede yer vermemişti. Savcı Berk polis müdürleri
Nemutlu ve Aral’ın Habib Kanat’la lüks restorantlarda yemek yiyerek bu şekilde
menfaat temin ettikleri iddiasında bulunurken 14 ay içerisinde toplam 4 kez olan bu
yemeklerin hesaplarının sadece ikisinin polis müdürlerince ödendiği ortaya
çıkmıştı. KOM Dairesi’nce hazırlanan polis müdürleri ile Habib Kanat arasındaki
telefon görüşme sayılarını içeren HTS raporlarının da kuvvetli suç şüphesi
yaratmak amacıyla kasten fazla gösterilerek iddianameye geçirildiği ve
soruşturmayı yürüten KOM dairesince rakamların kasten manüple edildiği de
avukatlar tarafından belirlenerek ispat edilmişti.

Savcı, Arslan’ı tutuklamayı kafasına koydu

İstanbul polisinin düzenlediği operasyonla ilgili olay tutanağında Emin Arslan’ın


ismi yoktu. Ama savcı Mehmet Berk operasyon yapıldıktan sonra, Ankara
Savcılığının bir suç unsuru görmediği Emin Arslan’ın konuşmalarını suç isnat
edecek biçimde yorumlayarak dava dosyasına Arslan’ı da eklemişti. Ancak Arslan
hâkimlikten serbest bırakılınca Savcı Berk hemen bir itiraz yazısı kaleme aldı.
Savcı Berk, 1998 yılında Suudi Arabistan yetkililerinden gelen yazılara, o dönemde
KOM Dairesi Başkanı olan Emin Arslan’ın gereğini yapmadığını iddia ediyordu.
Savcı Berk bu iddiasına kanıt olarak da dosyaya koyduğu 17 Nisan 1998 ve 4
Kasım 1998 tarihli Suudi yetkililerden geldiğini öne sürdüğü yazıları eklemişti.
Ancak iddia edilenin aksine 17 Nisan 1998 tarihli yazı, Suudi yetkililerin ihbarına
ilişkin çalışmaların başladığını bildiren KOM Narkotik Şubesi’nin cevabıydı.
Diğeri ise yine KOM dairesinin yazdığı ve Suudi yetkililerin verdikleri bilgiler
doğrultusunda yapılan çalışmalar sonucu bilginin asılsız çıktığını bildiriyordu.
İddianamede Kanat’ın çocuklarıyla Arslan’ın oğlunun ortak şirket kurduğu ve polis
müdürünün bu yolla maddi menfaat temin ettiği de öne sürülüyordu. Ancak BDDK
araştırmalarından mal varlığında geliriyle orantısız bir durum tespit edilememişti.
Menfaat temin ettiği öne sürülen oğlunun ortak olduğu şirket de zarar etmiş ve
Arslan’ın oğlu da ortaklıktan ayrılmıştı. Arslan oğlunun maaşlı olarak çalıştığı
şirketten, kar etmeleri durumunda para alacağını ancak şirketin zarar ettiğini
söylüyordu. Hatta iddiasına göre oğlu borçlarını ödeyebilmek için de arabasını
satmıştı. İşin ilginci savcılık Arslan’ın maddi menfaate aracılık etmekle suçladığı
oğlunun ne sanık ne tanık olarak ifadesini bile almamıştı.

Adli emantteki suç delili değiştirildi

Emin Arslan’ı illegal biçimde takip ederek fotoğraflayan polislerden biri, yine gizli
çekim yaparken suçüstü yakalanacaktı. Haklarında tutuklama kararı verilmesinin
ertesi günü 25 Eylül 2009’da, teslim olan Arslan ve emniyet müdürleri Nemutlu ve

245
Aral Beşiktaş Adliyesi’nde mahkeme sıralarını bekliyordu. Bu sırada Arslan,
elindeki sürekli anahtarlıkla çevrelerinde dolaşan bir kişiden şüphelendi. Yıllarca
istihbaratçılık yapan Arslan, şüpheli kişinin elindeki anahtarlık biçimindeki
kamerayla gizli gizli fotoğraflarını çektiğini anlayarak üzerine atladı. Çaycı
olduğunu söyleyen kişi kaçmaya çalışırken Nemutlu ve Aral tarafından yakalandı
ve Emin Arslan şahsın elinden kamerayı aldı. Adliyede görevli polislerin el
koyduğu anahtarlığın gizli kamera olduğu anlaşılırken, çaycı olduğunu söyleyen
ancak İstihbarat Şubesi polislerinden olduğu belirlenen şüpheli de gözaltına
alınarak Beşiktaş Emniyet Müdürlüğü’ne götürüldü. El konulan anahtarlık ise
Arslan’ın avukatları tarafından tutanakla birlikte savcıya teslim edildi. Sonraki
günlerde ise gizli kamera şeklindeki anahtarlığın, üzerinde anahtarı bile olmayan
düz sıradan bir cipin anahtarlıkla değiştirildiği ve suçüstü yakalanan polisin de
cipin şoförü olarak başka bir görev için o anda mahkemede bulunan bir memur
olduğu şeklinde kayıt tutulduğu ortaya çıktı. Gizli kamera çekimi yapan polis
hakkında suç duyurusunda bulunan Arslan’ın avukatları adli emanette tutulan bu
önemli suç delilinin değiştirildiğini de 17 Şubat 2010’da tutanakla kayıt altına aldı.
Bir yıldır İstanbul İstihbarat Şube Teknik Takip Büro Amirliği’nde çalışan ve
suçüstü yakalanan Ufuk Ö., savcılık ifadesinde, “Emin Arslan’ı görüntülemek gibi
bir amacım yoktu. Orada başka bir görev için bulunuyordum” demişti. İfadesinin
ardından serbest bırakılan Ufuk Ö. hakkında, “Görevi kötüye kullanmak” ve
“Kişisel verileri kanuna aykırı olarak kaydetmek” suçlamalarıyla yürütülen adli
soruşturmada ise takipsizlik kararı verildi. Olaya tanık olan adliye personeli de
dâhil herkes ifadesini değiştirmişti.

Dosyaya geç konulan suçsuzluk belgeleri

Arslan’ın, dava dosyasının delili bile olmayan fotoğraflarıyla beraber basına


sızdırılan ve zanlı polislerin ne kadar çok suça bulaştığı algısını besleyen bir diğer
belge ise 1998 yılında Suudi Arabistan ve 24 Mart 2000’de Bulgaristan makamları
tarfından, Habib Kanat’la ilgili yapılan iki ayrı ihbarı gösteriyordu. İddianamede
yer verilen bu iki belgeyle ilgili Arslan’ın, ilişkide olduğu Kanat’ı korumak için
uyuşturucu işi yaptığına dair hakkında gelen ihbarlarla ilgili herhangi bir işlem
yapmadığı öne sürülüyordu. Arslan’ın, o tirahte henüz tanışmadığı Kanat
hakkındaki bu raporlar da, fotoğraflarla birlikte Arslan’ın bilgi sakladığı
iddialarıyla medyaya servis edilmişti. Savcılık sorgusunda konuyla ilgili,
“Bulgaristan’da alacak, verecek meselesi sonucu Selim Gezer, Habib Kanat’ı
kaçırmıştı. Gezer’in kayınperederi, Bulgaristan’da önemli bir mevkiide. Gezer bu
imkânını kullanarak Kanat hakkında ‘Uyuşturucu ticareti yapıyor’ şeklinde raporlar
göndertti. Raporu araştırdık. Ancak iddiayı destekleyen hiç bir delil bulunamadı.
Suudi Arabistan tarafından böyle bir bilgi gelmedi ya da bana ulaşmadı” diye

246
savunma yapmıştı. Gerçekten de ihbarların geldiği dönemde KOM Daire
Başkanlığı hem İnterpol hem de Türkiye’deki ilgili illere yazı göndererek, Kanat’la
ilgili bir tahkikat yürütülmüş ancak ihbarları doğrulayan bulgulara ulaşılamadığını
içeren yazışmalar yapılmıştı. Ancak Arslan’ın bu iddialardan kendisini temize
çıkaracak sözkonusu resmi yazışmalar ise suçlayıcı yazıların aksine Arslan,
Nemutlu ve Aral tutuklandıktan sonra dosyaya konulmuştu Buna rağmen Savcı
Mehmet Berk’in düzenlediği iddianamede, “Örgüt lideri şüpheli Habip Kanat'ı
görev yaptıkları birimin nüfuzundan da istifade ederek kolladıkları, bu şahıs
hakkında bir takibat ve soruşturma yapılmasını engelledikleri, şahıs hakkında
yapılan ihbarları, iddiaları ve düzenlenen raporları değerlendirmeye almadıkları (24
Mart 2000 tarihinde Bulgaristan makamları tarafından yapılan ihbar doğrudan
anılan dönemde Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanı olarak
görev yapan Emin Arslan'a gönderilmiştir)...” şeklinde ifadeler kullanıldı.
Yıllarca, emniyete kimliği gizli kalmak kaydıyla bilgi taşıyan ve hatta bir tek adli
sicil kaydı ve sabıkası dahi olmayan Habib Kanat’ın muhbir olduğu da bu
soruşturmayla ortaya çıkmıştı. Ancak soruşturmayı yürüten KOM Daire
Başkanlığı, Kanat’ın 2001 yılında Emin Arslan tarafından yönlendirildiği Narkotik
Şubenin kayıtlı bir muhbiri olduğu bilgisini de savcılıktan gizlemiş, hatta aksini
iddia etmişti. KOM Daire Başkanlığı 7 Eylül 2009’da savcılığa yazdığı yazıda,
“Habip Kanat’ın kayıtlı muhbir olmadığı, muhbir olarak bilgisinden
yararlanılmadığını” yazmıştı. Ancak Emin Arslan, Murat Nemutlu ve Mustafa
Aral 25 Eylül 2009 tarihinde tutuklandıktan sonra avukatların ısrarıyla savcılığın
tekrar sorması sonucu KOM Daire Başkanlığı’ndan 16 Ekim 2009 ve 03 Kasım
2009 tarihlerinde gönderilen yazılarda Habip Kanat’ın muhbir olarak verdiği
bilgiler yer alıyordu. Habip Kanat’ın ilk duruşmada mahkemede yazılı ve sözlü
olarak verdiği ifadesinde belirttiğine göre, Arslan’ı mahkûm etmek isteyen Savcı
Mehmet Berk, Habip Kanat’a; “Seni ve oğlunu kurtarırım. Bana Emin Arslan
aleyhinde ifade ver. O dört yıldız lazım bana” demişti. Arslan’ın bu iddiaları bizzat
Habib Kanat tarafından da ilk duruşmada mahkemede açıklanmıştı. Savcı Berk’in
benzer baskı ve teklifi, eski İstanbul Üniversitesi öğretim üyesi Kimyager Hüseyin
Rıza Işık daha gözaltındayken, İstanbul Emniyet Müdürlüğüne giderek yaptığı da
ilk duruşmada Hüseyin Rıza Işık tarafından mahkeme heyetine açıklanmıştı.

Emniyet müdürleri neden hedef oldu?

Zanlı emniyet müdürleri mahkemeye sundukları yazılı ve sözlü savunmalarında;


KOM Dairesinin operasyonun hedefinin uyuşturucu ticaretinden ziyade Emin
Arslan’ın Emniyet Genel Müdür Yardımcılığı görevinden alınarak yerine atama
yapılmasını sağlamak olduğunu öne sürüyordu. Nemutlu ve Aral’ın da, KOM
Dairesi’nde örgütlü olduğunu öne sürdükleri Fethullah Gülen yanlısı polislerin

247
içinde yer almamaları nedeniyle hedef haline geldiği de savunmada belirtiliyordu.
Bu polis müdürlerinin bir diğer ortak noktası ise üçünün de çalıştıkları
görevlerinden haksız bir şekilde alınmaları üzerine yargı kararı ile görev yerlerine
geri dönmeleriydi. Emin Arslan 2006 yılında görevinden alınmış ancak Danıştay’ın
görev kesin iade kararıyla dönmüştü. Murat Nemutlu 2007’de KOM Dairesi’nden
Ankara Emniyeti’ne, 2008’de ise Afyon Emniyet Müdürlüğü’ne tayin edilmişti.
Mustafa Aral da 2005’de KOM Dairesi’nden Kastamonu Emniyeti’ne
gönderilmişti. 2005’ten beri KOM Daire Başkanı olan ve polis müdürlerinin
tutuklandığı uyuşturucu operasyonunu da bizzat yürüten Ahmet Pek tarafından
tayinleri çıkarılan Nemutlu ve Aral da, tıpkı Arslan gibi mahkeme kararıyla
görevlerine iade edilmişti. Ancak yargı kararına rağmen görevlendirilmeleri
yapılmayınca Nemutlu ve Aral, KOM Daire Başkanı Ahmet Pek ve diğer
yöneticileri hakkında şikâyet dilekçesi de vermişti.

Cemaatçi akademisyen Önder Aytaç’ın yorumu

Polis Akademisi öğretim üyesi olmasının yanı sıra kamuoyunda daha çok cemaatçi
kimliğiyle bilinen Önder Aytaç, bir dönem yazarı olduğu Taraf Gazetesinde “Emin
Aslan aslansa ‘Semiz Kuş’ da ne?” başlıklı bir yazı kaleme almıştı114. Polis
müdürlerinin adının karıştırıldığı olayı analiz eden Aytaç, emniyet camiasında
Emin Arslan’ın nasıl tanındığıyla ilgili önemli tespitler yapıyordu. Gerçi sonradan,
özellikle Hanefi Avcı’nın yazdığı kitaptan sonra bu yazısındaki tespitlere aykırı
birçok başka yazı kaleme alsa da, yazının polis teşkilatında herkesin ortak görüşünü
yansıtan Arslan’la ilgil bölümünde Aytaç şöyle demişti: “Emin Arslan’ın devrimci
kişiliği ve özellikle de onun hakkında medyada yer alan iddiaların sunuluşu, benim
de bu söylenenlere ‘inanmama’ hakkımı kullanmama neden oluyor. Arslan; tabu
kıran, kendisi ile çalışanları satmayan, yeniliklere açık, monşer ve dürüst birisidir.
O ‘korkak ve pusucu’ değil, risk alabilen cesur birisidir. Yıllar önce Hürriyet’ten
Kadir Ercan’ın 1. sayfadan sürmanşet olan ‘İşte 5. kat çetesi’ haberinden sonra;
hakkında açılan soruşturmalarda bile; ‘Ben, siz istiyorsunuz diye insanları
harcayamam, dediklerinizi ispatlayın, hukuk tartsın ve değerlendirsin’ deme
yürekliliğini göstermiştir. Aynı direnci, ‘Emniyet’te Alevi yapılanma var’ diyenlere
karşı da ifade etmiştir. 28 Şubat sürecindeki Polis Yüksek Şûrası’nda, Hanefi
Avcı’nın 1. Sınıf Emniyet Müdürü olmasına karşı çıkan ‘tatlı su demokratlarına’
karşı da, onu savunup hakkını koruyan birisidir.
Aslan, ne ‘Semiz Kuş’a, ne ‘Hacı Müdür’e, ne Karanlık derginin bile kendisinden
özür dilediği ‘özel güvenlik milyonerine’, ne de AK Parti iktidarında ‘hidayete eren
müdürlere’ benzer. İşte bu nedenle de Başbakan Erdoğan’ın da, Bakan Atalay’ın

114
Taraf Gazetesi, 21 Eylül 2009

248
da adamıymış gibi davrananlara inat, kişilikli ve karakterli bir duruş sergiler.
Ergenekon yanlısı yayınlara bilgiler servis eden ‘Semiz Kuş’lara bile
dokunulmayan bir yerde, Aslan hakkında sa(v)lananlara karşı ben, yargı son sözü
söyleyene kadar, inanmama hakkımı kullanıyorum.
Tolga Şardan, Saygı Öztürk haberlerinde gözlemlediğimiz şekliyle, muhabirler,
haber olacak Emniyetçi ile ilgili bilgileri önceden alıyorsa, burada bilin ki –bu
dönemin- ‘Semiz Kuş’u sayesinde medya üzerinden operasyon yapılıyordur. Emin
Aslan’a karşı yapılan bu operasyonu, onun bu görevde kalması ile serbestçe at
koşturamayan ‘Semiz Kuş(lar)’da ve uzantısı menfaat çetesinde aramakta yarar
vardır.”

“Devrimci mi Karargâh mı?”

Devrimci Karargâh (DK) adı, Türkiye’nin siyasi çizgisini değiştiren Ergenekon


soruşturmalarından sonra girdi ülke gündemine. Başta pek adını duyuramadığı iki
eylem yaptı. Ama Bostancı’da yaşanan ve televizyon ekranlarından ilginç bir
şekilde naklen yayınlanan saatler süren çatışma görüntüleriyle belleklerde yer etti.
Bir emniyet müdürünün, Hanefi Avcı’nın Fethullah cemaatini hedef alan bir kitap
yazmasından sonra bu örgüte yardım yataklık ettiği iddiasıyla tutuklanmasıyla da
örgütün adı herkesin hafızasına kazındı adeta. Ama bir o kadar da soru işareti
doğurmuştu. “Var mı yok mu?”, “Kim bunlar?, “Devletin örgütü”, “Ergenekon’un
örgütü” ya da az da olsa “Gerçek devrimciler” olduklarına yönelik şehir efsaneleri
aldı yürüdü. Bu efsanelerin hangisi gerçek bilmiyoruz. Ama özellikle son
çevrelerde, pek açık dillendirilmese de ortada şaibeli bir durum olduğu da herkesin
ortak fikri neredeyse. Gazeteci Gürkan Hacır da, “Tuhaf bir örgüt; Devrimci
Karargâh”115 başlıklı yazısında, “Türkiye’nin 40 yıllık silahlı sol örgüt tarihine
tepeden paraşütle iniverdi. 2008’de ilk eylemleriyle duyduk. Şimdi en çok
konuştuğumuz örgüt oldu. Ne bir gelenekten geliyorlar, ne de bir tabanları var.
Sosyalist solun içinde dostları yok. Bir yığın komplo ve dedikoduyla beraber solun
alışık olmadığı bir yığın tuhaflıkla devrim yolunda (!) ilerliyorlar. Emniyet Müdürü
Hanefi Avcı’nın tutuklanmasıyla beraber gözler bir anda DK örgütüne çevrildi.
Peki, nereden çıktı bu örgüt?” diyerek bu kuşkuları dile getiriyordu.
Bir dönem Sky Türk televizyonunda da program yapan Hacıroğlu, cezaevine
girmeden önce konuk ettiği Sarp Kuray’ın116 televizyon ekranlarından
söylediklerini anımsatıyordu: “Kuray, Devrimci Karargâh’ın öncülü sayılan 16
Haziran örgütünün lideri olmakla suçlanıyordu. TV ekranından bu örgütle
yollarının nasıl ayrıldığını anlatmıştı. ‘Örgütün 1990’lı yıllardaki bütün
eylemlerinden beni sorumlu tuttular. Oysa eylemleri benim talimatım dışında
115
Akşam Gazetesi, 3 Ekim 2010
116
SkyTürk, Gürkan Hacır ile Şimdiki Zaman, 10 Temmuz 2008

249
yapanlar şu an dışarıda rahatça geziyor. Bense tek suçlu olarak müebbet hapis
aldım. Örgüt benim kontrolümden daha başında çıkmıştı. Beni hainlikle suçlayıp
attılar. Örgüte bu kadar istihbarat nasıl geliyordu, ben de anlamadım zaten’
demişti.”
Gazeteci Ayça Söylemez de, bir internet sitesinde yayınlanan ve daha sonra bazı
gazetelerin de kullandığı DK operasyonlarını irdeleyen, “Devrimci mi karargâh mı”
başlıklı117 analitik bir yazı kaleme almıştı. Söylemez, yazısında Sarp Kuray’ın o
dönemki bazı yol arkadaşlarını İsyan ve Tevekkül adlı kitabında, “1988 yılından
sonra oluşturulan 16 Haziran Hareketi süreci ile başlayan tartışma 1991 yılında
bir ayrışma ile noktalanmıştır. Bu tartışma sürecini en açık biçimde takip
edebileceğiniz belge, yargılandığım mahkeme dosyalarındaki polise teslim edilen
bantların çözümlenmeleriyle ortaya çıkan 480 sayfalık konuşma dokümanlarıdır.
1988’den 1991’e kadar aşağı yukarı günbegün, ülkedeki sorumlu kişiler (Serdar
Kaya) tarafından bilgim dışında banda alınmış konuşmalarım kasetler halinde
polisin eline geçmiştir” diye anlattıktan sonra Kuray’ın bu kişilerin bir yıl sonra da
tahliye olduklarını yazdığını da belirtti.

Devrimci tedrisattan geçmiş kahvehane üslubu

DK’nin internet sitesinde yer verilen bir yazıda örgütün nereden çıktığı, “2005
yılının yaz aylarında, Bedrettin Hareketi ve 16 Haziran Hareketi kadrolarının
Türkiye devrimci hareketinin dibe vurmuş konumu ve bundan çıkış yolları üzerine
yaptıkları ilk tartışmalar, hızla savaşkan bir sosyalizm çizgisini devrimci bir direniş
merkezi olan Kürt özgürlük çizgisiyle yoldaşlaştırarak Türkiye sosyalizminde
egemenliğini sürdüren oportünizme ve reformizme alternatif devrimci bir yol çizme
görevinde birleşik bir örgütsel yapı oluşturma kararına vardı”118 diye
özetleniyordu. Ancak ne yaptıklarıyla eylemler ne de internet sitesi üzerinden
haklarında çıkan haberlerle ilgili girdiği polemikler özellikle sosyalist sol ve hatta
illegal örgütler gözünde dahi DK hakkındaki şaibeleri gidermeye yetmedi. Hele ki
kullandığı üslup sosyalist solun alışıldık dilinden ve jargonundan hayli uzaktı.
Bildirilerinde, açıklamalarında politik bir dilden ziyade, bol sloganla süslenmiş
daha çok devrimci tedrisattan geçmiş bir kahvehane üslubunu barındıran söylemler
bulunuyordu. Hanefi Avcı’nın da DK ile ilişkilendirilerek tutuklanmasıyla ilgili
operasyonlardan sonra 24 Eylül 2010’da internet sitesinde yapılan açıklamada119 bu
çok açık görülüyordu. Mesela, Hanefi Avcı’yla DK arasındaki ilişkiyi kuran köprü
vaziyetteki kişi olan Necdet Kılıç’la ilgili, “Bu kişinin yapımızla herhangi bir
bilinen ilişkisi ya da kaydı yoktur. Hele ki iddia edildiği gibi finansörümüz ise,
117
http://baskahaber.blogspot.com/2010/09/devrimci-mi-karargâh-m.html
118
http://www.devrimciKarargâh.com/09nolu.html
119
http://www.devrimcikarargâh.com/11nolu.html

250
yaşadığımız mali sıkıntılarımız üzerinden kolayca diyebiliriz ki, Allah onu nasıl
biliyorsa öyle yapsın!” yazılmıştı. Sosyalist ya da devrimci sol çevrelerin
kullandığı dilin aksine, hem yukarıda verilen örnekte hem de aynı açıklamada hem
de, daha öncekilerde olduğu gibi Fethullah Gülen yine hedefte olduğu, “Fethullahçı
gericiliğin militan devrimciliği en ilkel yalanlarla kirletme çabası, sağdakileri
geçtik, demokratından solcusuna tüm Türkiye liberallerinin devrim karşıtlıklarının
ve korkularının doğal bir algısı olarak kolayca kabul gördüğü sürece, AKP’nin
tasfiye etmeye niyetlendiği kim varsa DK yapılanmamıza dâhil edileceği ortadadır.
Asıl korkumuz bu gidişle örgütte bize yer kalmayacağı üzerinedir” denilen satırlara
bakarak DK’de ince bir mizah olduğunu da söylemek mümkün. Kendileri dışında
kalan sol yapıların da eleştirildiği aynı açıklamada, diğer sosyalist solun,
üzerlerindeki şaibe nedeniyle kendilerini dışlamalarına ilişkin yazdıkları da hiç
yabana atılır gibi değildi. Açıklamada Ankara, İstanbul ve İzmir’de operasyona
yönelik yapılan protesto açıklamalarında Sosyalist Demokrasi Partisi (SDP) ve
Toplumsal Özgürlük Platformu (TÖP) ile Red Dergisi ile Bilinç ve Gelecek Dergisi
çalışanlarının anılırken DK’nin yayını olduğu öne sürülen Demokratik Dönüşüm
dergisi çalışanlarıyla ilgili herhangi bir şey söylenmemesi, örgütün dışlanıyor
olması eleştiriliyordu. Derginin, Türkiye’de uzun yıllardır unutulan ve
unutturulmaya çalışılan “savaşkan sosyalizm anlayışını” ve bu anlayışın Kürt
özgürlükçülüğü ile yoldaşlaşmasını savunduğu için “düşman” diye adlandırılan
devlet tarafından hedef seçildiği belirtilen açıklamada şöyle deniliyordu:
“Sosyalist ortam, sırf bu dergi düşmanın gözünde Devrimci Karargâh’la
ilişkilendiği için bu dergiyi savunan bir açıklama yapmaktan özellikle kaçınıyor.
Demokratik Dönüşüm’ün yasaklanmış olmasına gerici iktidarın demokratik
alanlara tecavüzüne karşı çıkma sorumluluğu ile tavır alınacağına, bunu böyle bir
otosansüre gerekçe kılmak ya da başka sözlerle salonlarda su gibi okudukları
Brecht’in ilgili şiirini mücadele alanlarında bir anda unutuvermek ise tam da
statüko sosyalizminin meşrebine uygun bir tavır oluyor. Bu tavırla düşmana verilen
mesaj açıktır: ‘Bizim Devrimci Karargâh’ın gündemleştirmeye çalıştığı çizgi ile
alakamız yoktur, biz cici sosyalistleriz’. Hayrını görsünler.
Devrim karşıtı, özü Laz İsmail’in ‘ilerlemeci’ TKP’sinde mayalanan Veysi
Sarısözen, Devrimci Karargâh yapılanmasını ‘varsa’ parantezine alarak
hakkımızda şaibe yaratmaya çalışan bir üslup kullanıyor. Oluşmasıyla ve
eylemleriyle artık dost düşman herkesin bilgisi dâhilinde olan Devrimci Karargâh
yapılanmasının varlığı, hele ki kurucu komutanının ağzından şehadetinin hemen
öncesinde de ilan edilmişse bu harekete ve varlığına saygısızlık kimsenin haddi
değildir… Doğrudur, Hareketimiz çıkış momentine uygun bir yeniden üretim
sürecini henüz oluşturamamıştır. Türkiye devrimci hareketinin bugününde bu
durumda olan; geçmiş militan çizgilerini sürdürmekten uzun süredir uzak düşmüş
birçok örgüt mevcuttur… Devrimin savaşkan bir sosyalizm anlayışıyla gelişeceğini

251
ideolojik ve politik olarak inkâr edenler açısından bu, onların kendi sağ
çizgilerinin doğruluğuna bir kanıt olarak değerlendirilebilir. Ama hiçbir öznel
doğruluk iddiası, devrimci hareketlerin varlıklarını inkâr ve çizgilerini şaibe altına
alma hakkını kimseye vermez.”

DK= Bedreddini Hareketi+16 Haziran+Devrimci Sol

Örgütün, adıyla anılmadan önce, sol çevrelerde Bedreddini Hareketi diye


bilindiğini söylemek mümkün. Ancak tarihsel geçmiş bağlamında değerlendirilirse
1980 öncesindeki Partizan Yolu hareketine kadar inilebilir. Zaten Partizan
Yolu’nun kurucusu olan Serdar Kaya da şu anda DK’nin lideri olarak anılıyor.
Ancak DK’nin 30 yıllık geçmişe sahip örgütsel ve ideolojik bir birikimin sonucu
çıkmış bir yapılanma olduğunu söylemek zor. Ergenekon soruşturmalarının
Amirallere Suikast iddianamesi diye bilinen dosyasındaki ek delil klasörleri
arasında yer alan, İstanbul Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü’nce hazırlanan 9
Aralık 2009 tarihli rapor, DK’nin kuruluşuyla ilgili bilgiler içeriyordu. Rapora göre
DK’nin kökeni Partizan Yolu’nun içinden çıkma, Sarp Kuray’ın120 liderliğindeki 16
Haziran Hareketiydi. 1988’de Paris’te yapılan bir toplantıyla kuruluşunu ilan eden
bu örgütün darbede deşifre olmamış kadroları Lübnan’da Bekaa kamplarında silahlı
eğitim alıp Türkiye’de birçok silahlı ve bombalı saldırı gerçekleştirse de 1990
yılındaki operasyonlarla çökertilmişti. Örgütün Türkiye’deki lideri Serdar Kaya ve
eylemleri gerçekleştiren askeri kadrosu da tutuklanmıştı. Serdar Kaya’nın
cezaevinden, Paris’te bulunan Sarp Kuray’a gönderdiği mektupta ağır eleştiriler
yöneltmesi sonucu dağılma yaşandı. Yunanistan’da 1991’de yapılan kongreyle de
Kuray ve bir grup arkadaşı örgütten ayrıldı. Kuray, örgütün o dönem Türkiye’de
bulunan lideri Serdar Kaya’nın kendisine gönderdiği örgütsel raporlar yüzünden
yargılandığı davada verilen müebbet hapis cezasını Yargıtay’ın da onaylamasından
sonra 2010 yılında, Fransa’dan Türkiye’ye döndükten 10 yıl sonra tutuklanarak
cezaevine konuldu. Bu arada Serdar Kaya tutuksuz yargılanmak üzere serbest
bırakılınca Hollanda’ya kaçtı.

120
Eski Ankara Valisi Enver Kuray’ın oğlu olan Sarp Kuray’ın dayısı da Yassıada duruşmalarının savcısı Ömer
Egesel’di. Hukuk Fakültesi ve Deniz Harp Okulu’nu bitirse de sol sosyalist faaliyetlerinden ötürü 1965’te ordudan
atıldı. Fikirlerinden etkilendiği Doktor Hikmet Kıvılcımlı çizgisini savunan bir taraftar grubu oluşturdu. 1969’da
Fikir Kulüpleri Federasyonu (FKF) ve Dev-Genç içerisindeki faaliyetler yürüten Kuray, 1971 darbesinden sonra
tutuklandı. İdam istemiyle yargılanıp 24 yıl ceza alsa da 4 yıl tutukluluğun ardından 1975 yılında çıkan özel afla
serbest bırakıldı. Daha sonra da yurtdışına çıktı. Kuray ve arkadaşları yurtdışındayken kurduğu Partizan Yolu isimli
örgüt 1988’de yapılan toplantıyla kendini feshettiğini duyurdu. Örgüt 15-16 Haziran işçi hareketlerinden esinlenerek
16 Haziran Hareketi adıyla yoluna devam etti. 1990’da çökertilirken örgütten ertesi yıl da Kuray tasfiye edildi. Daha
sonra Türkiye’ye dönen ve bir finans şirketi kurup yöneten ancak iflas eden Kuray, 30 Ekim 2008’de SHP’ye
katılmış ve Parti Meclisi üyeliğine seçilmişti. Ancak Kuray 16 Haziran örgütünü kurup yönettiği ve örgüt adına
öldürme, yaralama ve bombalama gibi çok sayıda eylemin talimatını verdiği gerekçesiyle çarptırıldığı müebbet hapis
cezasının Yargıtay’da onaylanmasından sonra 4 Şubat 2009’da tutuklandı.

252
Bu arada 1999’da Sosyalist İşçi Partisi’nden (SİP) ayrılan ve Sosyalist Birlik
Hareketi (SBH) diye anılan grup, aralarında Bostancı çatışmasında öldürülen Orhan
Yılmazkaya’nın da bulunduğu yapıyla bir araya gelip Gerçek Çevresi adıyla
faaliyet yürütmeye başlamıştı. 2004’de Bedreddin Hareketi adını alarak aynı isimle
bir de dergi çıkaran grup kısa süre sonra silahlı mücadele yürütülüp
yürütülmeyeceği konusundaki fikir ayrılığı nedeniyle yılın sonuna doğru kendini
feshetti. Silahlı mücadele yanlısı olmayanlar Özgürlük ve Dayanışma Partisi (ÖDP)
içinden ayrılan bir grubun 2002 yılında kurduğu Sosyalist Demokrasi Partisi (SDP)
içinde faaliyet göstermeye devam etti. Zaten, Hanefi Avcı’nın da dâhil olduğu
operasyonlarda SDP’li grupla Devrimci Karargâh arasındaki ilişki de buradan yola
çıkılarak kurulmuştu. Orhan Yılmazkaya’nın bilgisayarında Bedrettin Hareketine
ilişkin yazıların arasında, “SDP içinde faaliyet yürüten arkadaşların bulunduğuna”
dair ibareler üzerine de her haliyle komplo olduğu belli olan bir operasyonla
SDP’liler bu örgüt soruşturmasına dâhil edilmiş oldu.
Bedrettin Hareketi içinde Orhan Yılmazkaya ile birlikte silahlı mücadeleyi
savunanlar kendilerine lojistik destek sağlayan PKK’nın önce İran sonra da Kuzey
Irak’taki kamplarında askeri ve teorik eğitim aldı. Bedrettin Hareketi kadroları, 16
Haziran örgütünün yeniden canlandırılması için faaliyete geçen ekiple bir araya
gelerek 2005 yazında DK adını aldı. Örgüt üyeleri 2008 yılında tekrar Türkiye’ye
döndü. Aynı yılın sonunda da DK’ye, Devrimci Sol121 Bedri Yağan grubu da
katıldı. Polis raporlarına göre de sonradan TKP/K (SODAP) ve DSİH (Kaldıraç)
örgütleri ile TİKKO ve PKK’dan ayrılanlar kimi militanlar da bu örgüte katıldı.
Örgütün silahlı eylemler yapan askeri kadrosu Bekaa’da bulunan kamplarda askeri
eğitim gördüğü için PKK’nın üst düzey kadrosu ile kurdukları ilişkiyi günümüze
kadar sürdürdü. Siyaseten de PKK çizgisine yakın duran DK, bildirilerinde Kürt
mücadelesine verdiği desteği de hiçbir zaman gizlemedi.

Devrimci Karargâh Kimin Karargâhı?

Örgütün, kendi adına açtığı internet sitesi İngilizcede şirket anlamına gelen
company sözcüğünün kısaltması olan “com” uzantılıydı. Basit bir ayrıntı gibi
görünse de antikapitalist, emekçi sınıfın mücadelesini verdiğini iddia eden bir
örgütün, benzer siyasetleri savunanların yaptığı gibi “net, info, org” yerine “com”

121
1978 yılında kurulan ve Dev-Sol olarak da bilinen Devrimci Sol, 12 Eylül 1980 öncesinde pek çok saldırı olayına
karıştı. 1989’dan itibaren tekrar saldırılarını arttıran Dev-Sol içerisinde Bedri Yağan ile Dursun Karataş arasında
başlayan liderlik mücadelesi iç savaşa dönüştü. İki tarafın yanlıları arasında ölümlerle ve yaralanmalarla sonuçlanan
çatışmalar oldu. Örgüt içindeki bölünmeyi değerlendiren güvenlik güçleri 1992 yılından itibaren peş peşe yaptıkları
operasyonlarla başta Yağan olmak üzere pek çok örgüt liderinin öldürüldüğü operasyonlara imza attı. Ciddi yargısız
infaz suçlamaları yapına operasyonlardan sağ kurtulanlar da cezaevine konuldu. Örgüt içinde devam eden ayrışma
sonunda Dursun Karataş ve taraftarları 1994 yılında DHKP-C adını alarak yoluna devam etti. Az sayıdaki Yağan’cı
kadrolar da Dev-Sol adını kullanmaya devam etti.

253
şeklinde bir adresi alması hayli garipti. Hollanda Amsterdam’dan sunucu hizmeti
sağlayan bir şirketten alınan www.devrimcikarargâh.com adresini Mahir Çayan ve
Deniz Gezmiş’ten türetildiği anlaşılan Mahir Deniz ismiyle alan kişi adres olarak
da İstanbul Emniyet Müdürlüğü’ne komşu olan Vatan Caddesi No:121 adresini
vermişti. Ergenekon’la bağlantılı olduğu öne sürülen örgütün internet sitesinin
faaliyete başladığı tarih de Ergenekon’un ilk iddianamesinin açıklandığı 14
Temmuz 2008’den bir ay öncesine 12 Haziran 2008’e aitti. Herhangi bir siyasi
geçmişi, örgütsel altyapısı, kadrosu, kendini tanımladığı ideolojik bir belge
doküman bulunmayan örgütle ilgili bu kuşkular polis tarafından hazırlanan bir
raporda da dile getirilmişti. İnternet sitesini açmasından 2 ay sonra da ilk eylemini
yapan DK örgütüyle ilgili İstanbul Emniyeti Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü
tarafından hazırlanan 9 Aralık 2009 tarihli, “Devrimci Karargâh Terör Örgütü
Ergenekon Bağlantısı Değerlendirme Raporu” nda internet sitesinde ve yapılan
operasyonlarda ele geçirilen dijital malzemelerde örgütün herhangi bir tüzük, mali
yapısı, özeleştiri, görevlendirme türü belge ya da bulgulara rastlanılmadığı
belirtiliyordu. Tüzük ve programının bulunmamasının örgüt hakkında şüphe
uyandırdığı vurgulanan raporda şöyle deniliyordu:
“Özellikle sol örgütler, fikir birliği içindeki yandaşları ile bir araya gelerek
kuracakları örgüt hakkında geniş tahliller ve stratejiler ortaya koyarlar.
Tartışmalar ve öneriler getirirler. Anlaşma halinde örgütün ismini, bayrağını
belirleyerek tüzük üzerinde çalışma yaparlar. Tüzük neticelenince kongre yapılarak
genel sekreter, MK (merkez komite) üyeleri ve görevlendirmelerle örgütün yapısı
belirlenir. Legal-illegal kuruluşlar, yayın kurulu oluşturulur, mali yapısı ele
alınarak kongre sonuçlandırılır. Yapılan bu aşamalar örgütün tarihi açısından
raporlanarak arşivlenir. İnternet ortamında da örgütün programı, amacı ve tüzüğü
ile illegal yayınlarına yer verildiği hep görülmüştür. Oysaki DK herhangi bir
kongre yapmayarak tüzük ve programları ile organlarını oluşturmadan büyük çaplı
eylemlere başlamıştır. Ayrıca bünyesinde bulunan 16 Haziran Hareketi ile
Bedreddini Hareketi’nin 2005 yılının yaz aylarında birleşmesinde ve DK ismi ile
ortaya çıktıktan sonra Devrimci Sol örgütü ile birleşmesinde herhangi bir kongre
emareleri bulunamamıştır. Yine örgütün kuruluş aşamasında yapmış olduğu
açıklamalarda amacının ‘Türkiye’de devrimci yapıyı bir araya getirme ve
birleştirme” olduğunu açıklamasında da büyük çelişki vardır. Bu çelişkinin
başında; devrimci yapının ideolojisinin, komünizm ve komünist fikir adamlarının
(Karl Marx, Lenin, Mao vb) ideolojilerinden yola çıkarak, Türkiye’deki sol
örgütleri bir araya getirmesi lazım iken, örgütün açıklamalarında bu keskin durum
bulunmamaktadır. Terör örgütüne yönelik olarak yapılan operasyonlarda ele
geçirilen belgeler ve örgüt mensuplarının yapılan iletişim tespitlerinde örgütün hali
hazırda mevcut bir altyapısını olmadığı görülmüştür. Örgütün ismini duyurduğu
tarihle birlikte başlayan eylemlerinde hedeflerinin daha önce sol örgütlerde pek

254
rastlanılmayan türde sansasyonel boyutta olduğu, sol örgütlerin genelde sivil halk
ayrımı yaparken DK’nin bu ayrımı yapmadığı, eylemlerinde yüksek düzeyde
patlayıcı kullanarak sivil insan kalabalığının bulunduğu hedeflere yöneldiği
görülmüştür.”

Selimiye Kışlasına havan mermisi

Türkiye’de PKK dışında en çok silahlı eyleme girişen örgüt olan DHKP-C, ardı
ardına yediği operasyonlar ve kadrolarının cezaevlerinde ya da birçoğunda yargısız
infaz kuşkusu dile getirilen çatışmalarda ölmüştü. Özellikle batı kentlerinde silahlı
ve bombalı saldırılar düzenleyen örgüt, lideri Dursun Karataş’ın da kanserden
ölmesinden sonra sessizliğe gömülmüştü. Derken 2008 yılında adını ilk kez
Selimiye Kışlası’na yönelik havan toplu saldırıyla duyuran bir örgüt, Devrimci
Karargâh (DK) ortaya çıktı. Silahlı mücadele yürüten sol örgütler, eğer yeni
kurulduysa ortaya çıkışını mutlaka sansasyonel bir eyleme yaparlardı. DK’de
geleneği bozmadı ama polis raporunda da dile getirildiği gibi sivil halk ayrımı
yapmamıştı. 7 Ağustos 2008 günü Üsküdar Karacaahmet Mezarlığı’ndan ateşlenen
el yapımı 4 havan mermisi, hedeflenen yer olan 1. Ordu Komutanlığı’nın
bulunduğu Selimiye Kışlası’na değil, 300 metre uzaktaki Üsküdar Belediyesi ek
hizmet binasının bahçesindeki çöp konteynırına isabet etmiş ve 4 kişinin
yaralanmasına neden olmuştu. Diğerleri de mezarlıktaki ağaçlara isabet edip
patlamıştı. Bu olaydan 4 ay sonra da örgütün hedefi AKP İstanbul İl Başkanlığı
binası oldu. 1 Aralık 2008 günü, binanın giriş katında patlayan parça tesirli bomba
4’ü polis 10 kişinin yaralanmasına yol açtı, Yaralılardan polis memuru Hüsnü Uyan
bir kaç hafta sonra da tedavi gördüğü hastanede öldü. Bu saldırının organize ediliş
biçimi ise biraz garipti. İddiaya göre DK militanları, Sütlüce’deki AKP il
merkezindeki bir güvenlik görevlisinin internetten cep telefonu siparişi verdiğini
tespit etmişlerdi. Eylemden iki gün önce, deneme amaçlı olarak AKP il binasına
tesadüfen tanışılan bir kurye olan İbrahim Şahin aracılığıyla kitap gönderildi.
Saldırı günü de kurye Şahin’e yeniden telefon açılarak yine AKP’ye bir paket
gönderileceği söylendi. İçinde bomba olan paketi, sipariş edilen cep telefonuymuş
gibi görevlinin adına gönderilmişti. Kurye Şahin’in paket teslim edip ayrılmasından
kısa süre sonra da patlama meydana gelmişti. Teslimat kâğıdına kendi kimlik
bilgilerin yazdığı için Şahin gözaltına alınarak tutuklandı.

Antisemitik bir örgüt

12 Ocak 2009’da ise örgütün hedefinde bu kez İsrail sermayeli Bank Pozitif vardı.
Bankanın İstanbul 4. Levent şubesine gece düzenlenen bombalı saldırıda maddi
hasar meydana gelmişti. Her üç saldırıyı da internet yoluyla DK üstlenmişti. Bank

255
Pozitif’e yönelik saldırıdan sonra yayınlanan bildiride kullanılan dil ise buram
buram antisemitizm kokuyordu: “Selam Olsun İstanbul’dan Gazze’ye” başlıklı
bildiride122, Bank Pozitif’in İsrail’in en büyük bankası olan Bank Hapoalim’in
Türkiye ayağı olduğu belirtilerek, “Siyonist finans kuruluşu Bank Hapoalim, 2005
yılında Türkiye’ye girmiş, 2008 Mart ayındaki sermaye artışıyla Bank Pozitif’teki
payını yüzde 65’e yükseltmiştir. BankPozitif, halis muhlis Siyonist İsrail bankasıdır.
Bankanın hâlihazırdaki 9 kişilik yönetim kurulu üyelerinin beşi İsrail vatandaşı,
birisinin adı ise Zion Kenan’dır. İlişki bu kadar nettir… Devrimci Karargâh,
Siyonist İsrail devletiyle girişilen her tür askeri, ekonomik, kültürel ilişkiyi hedef
alma kararlılığındadır. Bunu daha önce değişik vesilelerle dile getiren örgütümüz,
bu sözünü tutmuş olmanın huzuru içindedir. Ama dahası da gelecektir. Buradan,
İsrail’le ilişki geliştiren her Türkiye cumhuriyeti vatandaşını ve kurumunu, özel-
kamu ayrımı yapmadan uyarıyoruz. İlişkilerinize bir an önce son verin. Aynen ırkçı
hükümet döneminde Güney Afrika’ya yapıldığı gibi, İsrail de her tür araçla boykot
edilmelidir. Akademisyenler ortak bilimsel çalışma yapmamalı, iş adamları üç beş
kanlı kuruş kazanıp Gazze’de çocukların katlini finanse etmekten vazgeçmeli,
sporcular İsrailli sporcularla maç yapmamalıdır” deniliyordu.
Türkiye solunun örgütlerinin İsrail’in Siyonizm eksenli politikalarına ve Filistin’de
yaşanan insan hakları ihlallerini yönelik karşı tutumu biliniyordu ancak ilk kez
resmi sivil ayrımı yapmadan herkesin hedef olacağın söyleyen bir örgüt ortaya
çıkmıştı. Örgütün genel çizgisi ve kullandığı dilde de sürekli antisemitizm vurgusu
ve İsrail düşmanlığı öne çıkarılıyordu. Hatta örgütün hemen sonra yayınladığı bir
başka bildiride ise Türkiye solunun İsrail’e karşı tutumu sert biçimde
eleştiriliyordu.
DK’nin internet sitesinde yer alan, “Kahrolsun emperyalizm ve siyonizm”
sloganını başlığa taşıdıkları yazı da123 yine örgütün antisemitik tutumuna atıf
yapabileceğimiz bir diğer örnek. Yazıda, “Yahudinin sırrını onun dininde
aramayalım, dininin sırrını gerçek Yahudide arayalım.
Yahudiliğin seküler temeli nedir? Pratik ihtiyaç, kendi çıkarı.
Yahudinin dünyevi dini nedir? Tüccarlık.
Dünyevi Tanrısı nedir? Para.
Tamam o halde!
Tüccarlıktan ve paradan, bunun sonucunda da pratik, gerçek Yahudilikten
kurtuluş, zamanımızın öz-kurtuluşu olurdu.
Dolayısıyla Yahudiliği şimdiki zamanın genel bir toplum karşıtı unsuru olarak;
tarihsel gelişimin bugünkü yüksek seviyesinde zorunlu olarak çözülmeye başlaması
gereken bir unsur olarak görüyoruz

122
http://www.devrimciKarargâh.com/05nolu.html
123
http://www.devrimciKarargâh.com/filistin.html

256
Son tahlilde insanlığın Yahudilikten kurtuluşu, Yahudilerin de kurtuluşudur…” diye
Karl Marx’ın, “Yahudi Meselesi”124 adlı eserine atıf yapıldıktan sonra, “Dünyada
Yahudiliği besleyip büyüten emperyalizmdir. Bu demektir ki aslında dünyada
emperyalizmi yıkmak Yahudiliği yok etmekten, Yahudiliği yok etmek emperyalizmi
yıkmaktan ayrı ele alınamaz. Uluslararası proletaryanın zaferi emperyalizmi ve
Yahudiliği tarihe gömdüğü gün gerçekleşmiş olacaktır” deniliyordu.

Türkiye devrimci soluna Siyonizm eleştirisi

Ardı ardına yaşanan bombalı saldırılardan sonra İstanbul polisinin yaptığı


operasyonlarda DK örgütü üyesi olduğu öne sürülen 8 kişi gözaltına alınmıştı. Polis
13 Ocak 2009’da yapılan operasyonlar sonucunda gözaltına aldığı kişilerin, 1'nci
Ordu Komutanlığı Selimiye Kışlası'na havan saldırısı ve AKP İl Merkezi'ne
bombalı saldırı olaylarıyla ilgileri olduğu öne sürüyordu.
Saldırılardan sonra yapılan çalışmalarda ise örgütle ilgili oldukları ve saldırıları
koordine ettiği öne sürülen Cemal Bozkurt ile birlikte 8 kişi gözaltına alınmıştı.
AKP il binasına bombalı paket götüren kurye İbrahim Şahin’in, paketi kendisine
veren kişi olarak teşhis ettiği Bozkurt tutuklanırken, diğer zanlılar serbest bırakıldı.
Sözkonusu bildiri de bu operasyonlardan sonra yayınlandı. “Tel Aviv’in Saldırısı
Püskürtüldü”125 başlıklı bildiride sözkonusu operasyonların İsrail Bankası’nın
hedef olmasından sonra yapıldığı belirtilerek, “Yahudi sermayesinin merkezine
saldırımız İstanbul’dan Gazze’deki direnişi selamlamak içindi, TC hükümetinin
DK’ye yönelik saldırısı Tel Aviv’den İstanbul’daki Filistin halkının kurtuluş
mücadelesine verilen desteği söndürmek içindi” denildikten sonra genel olarak
Türkiye solu özelde de kendini devrimci diye tanımlayan sol çevreler şöyle
eleştiriliyordu: “Devrimci geçmişine öykünmelerle kattığı, uğruna şehitler verdiği
Filistin direnişi için ne yaptı? Hamas’ı İslamcı olduğu için beğenmeyen Kemalizm
inmeli laisist, modernist bilincinin prangalarına mı tutsaktı? Kendisini
Yunanistan’daki direnişe yakın gördüğü kadar Gazze’deki direnişten uzak tutacak
kertede doğu halklarına sırtını dönmüş batı hayranı, Tanzimat solcusu kimliğinden
bu kadar mı hoşnuttu? Ya da emperyalist-siyonist beyaz terörün terbiyesiyle,
‘halkların kardeşliği’ adına Yahudi devletinin bekasını tanıyacak kertede ideolojik-
politik rönesanslara uğrayıp ikinci enternasyonal solculuğuyla mı bütünleşmişti?
Bununla, yakın günlerin emperyalist-siyonist saldırganlıklarını meşru göreceklerini

124
Dedesi hahambaşı, babası ise Protestanlığa dönmüş görünerek mesleği olan avukatlığı yapabilen ve haliyle
kendiside Yahudi olan Karl Marx elbette bugünkü yaygınlıkta bilinen anlamda bir antisemitist değildi. Ama Marx,
ısrarlı biçimde modernitede kötü olan her şeyin kaynağının Yahudilik olduğunu öne sürerdi. Marx, Yahudi meselesi
eserinde “Paraya tapan Yahudi” tasviriyle, hem insanın bencilleşmesine hem de paranın tanrılaştırılmasından yola
çıkarak kapitalizme yönelik ciddi eleştiri yöneltir.
125
http://www.devrimciKarargâh.com/06nolu.html

257
şimdiden teyid altına mı almış oluyorlardı?... Devrimci olmanın ahlakı sizi
içinizden yakalamıyorsa, sözler yetersiz kalır.”

Tartışmalı bir örgüt haline geldi

Bu üç eyleme karşın yine de DK, ilgilileri dışında kimsenin aklında yer etmedi. Ta
ki 27 Nisan 2009’da Bostancı’da yaşanan ve televizyon kanallarından naklen
yayınlanan çatışmaya kadar. Örgütün kurucularından Orhan Yılmazkaya adlı DK
militanı, polislerle saatler süren çatışma sonunda öldürülmüştü. 7 kişinin
yaralandığı çatışmada Başkomiser Semih Balaban ile çatışmayı izleyen Mazlum
Şeker isimli çocuk da hayatını kaybetmişti. Sonra seri operasyonlar yapılmış ve
birçok kişi gözaltına alınmış ya da tutuklanmıştı. DK’nin adını, eğer kaldıysa
duymayanlara da duyuran, elbette Hanefi Avcı’nın, bu örgüte yardım yataklık ettiği
iddiasıyla gözaltına alınıp 28 Eylül 2010’da tutuklanması oldu. İddialara göre
Hanefi Avcı, yakın arkadaşım dediği Necdet Kılıç’ın DK örgütünün yöneticisi
olduğu iddiasıyla gözaltına alınmasından sonra kendisi de örgüte yardım etmek ve
hazırlık soruşturmasını ihlal etmek iddiasıyla tutuklanmıştı. İşte bu iki sansasyonel
olaydan sonra da adı, bildirilerinde savunduğu mücadelede izleyeceğini duyurduğu
sertlik, antisemitik dili ve ortaya çıkan bağlantıları nedeniyle bir çok kişinin
varlığından bile şüphe ettiği ya da varsa “devlet güdümlü” olduğuna inanılan bir
örgüt haline geldi Devrimci Karargâh. Liderliğini yurtdışında bulunan Serdar
Kaya’nın yaptığı öne sürülen DK, sol örgütler arasında da tartışma konusuydu.
Herkes böyle bir örgütün kurulduğundan, var olduğundan, kendilerine lojistik
destek veren PKK kamplarında silahlı eğitimler yaptıklarından ve yurtdışındaki
örgütlenmesinden haberdardı ama soru işaretleri de vardı. Bu soru işaretlerine hem
neden olan hem de arttıransa örgütün Ergenekon’la ilintili olduğuna dair çıkan
haberlerdi.

Cemaat medyası tedavüle soktu

Bostancı’daki çatışmadan bir süre önce DK adı, başta STV Haber olmak üzere
cemaat medyasında sıkça dile getirilmişti. Ergenekon’un birinci iddianamesinden
yola çıkılarak hazırlanan ilk haber 20 Mart 2009 günü yayınlandı. “Şok ifadeler”126
başlığıyla duyurulun haberde bazı örgütlerin Ergenekon’la bağının ortaya çıktığı
sürülerek yeni bir örgütün, DK’nin devreye sokulduğu öne sürülüyordu. “Şiddet
eylemlerinde bulunan Hizbullah, PKK, DHKP-C, MLKP gibi terör örgütlerinin
Ergenekon bağlantıları ortaya çıktı. Terör örgütlerinden kopmalar yaşanıyor.
Teröre bulaşmış kitleler kendi içlerinde sorgulamalara başladılar. Bütün bu

126
http://www.samanyoluhaber.com/h_224589_sok-ifadeler---izle.html

258
kaçışları yeni ve adı kirlenmemiş bir örgüt etrafında toparlamak ve ülkemizde akan
kanı devam ettirmek için DK diye bir örgüt çıkarılmıştır” denilen haberde örgütün
uyuşturucu kaçakçıları tarafından finanse edildiği öne sürülüyordu. 1998’de
Nizamettin Baybaşin ile birlikte uyuşturucu kaçakçılığı yapma suçundan
Hollanda'da, 2007’de de da kokain satma suçundan Türkiye'de yakalanarak
tutuklanan bir uyuşturucu kaçakçısının ifadelerine dayanılarak hazırlandığı
söylenen haberde, “Ben bazı devlet görevlileriyle görüşüyorum. Aldığım talimat
doğrultusunda ve onların bilgisi dâhilinde uyuşturucu kaçakçılığı yaparak DK terör
örgütünü finanse ediyorum'' diye ifade verdiği de iddia ediliyordu. Ergenekon
davasında gizli tanık olan uyuşturucu satıcısının ifadelerinde DK’nin eylem
planlarının da geçtiği belirtilen haberde, örgütün alınan karar doğrultusunda dağda
asker öldürmekle bir yere varılamayacağı ve Güngören eylemine127 benzer şekilde
şehirlerde kanlı eylemler gerçekleştirilerek kamuoyu oluşturulmak istendiği öne
sürülüyordu. İfadelerde DK’nin bazı sendikalarla bağlantılı olduğu iddia edilerek,
“DK terör örgütü mevcut hükümete karşı şiddet eylemlerini tırmandırırken, legal
alandaki uzantıları olan sendikalar da işçileri hareketlendireceklerdi. Legal ve
illegal eylemler birbirlerini destekler tarzda devam ettirilerek bu şekilde sonuç
alınması amaçlanıyor” deniliyordu.

Desa direnişini de Ergenekon örgütlemiş!!!

Aynı haber kanalı kısa süre sonra da bu “acar gazetecilik” başarısına devam etti.
Bir gün önceki haberinin kaynağı olan “muteber gizli tanığın” ifadelerinde geçen
Ergenekon bağlantılı sendika ve AKP hükümetini zor durumda bırakacak olan işçi
eyleminin de adı konulmuştu: Deri-İş Sendikası ve Desa direnişi.128 Fethullah
Gülen cemaatine bağlı STV Haber kanalında 22 Mart 2009 günü yayınlanan haber
“ETÖ’den akılalmaz oyunlar”129 başlıklıydı. Haberde öne sürülen ve bolca
Ergenekon sosuna bulanmış iddialar deyim yerindeyse deli saçması gibiydi. Her ne
kadar iddia olsa da, Ergenekon’la ilgili olduğu için kesin doğrular içeriyormuş gibi
sunulan haberde, “Ergenekon Terör Örgütü’nün, bazı sendikaları kullanarak işçiler

127
Güngören’de 27 Temmuz 2008’de bir çöp konteynırı ve yakınına konulan iki ayrı bombanın patlaması sonucu
biri doğmamış bebek 18 kişi ölmüş, 54 kişi de yaralanmıştı. PKK’nin düzenlediği öne sürülen saldırıdan sonra
gözaltına alınanlardan 9 kişi hakkında İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nde dava açılmıştı. Ancak olayla ilgileri
olmadığını belirten zanlılara da bombalı saldırıdan değil, PKK örgütü üyeliğinden dava açılması soru işareti
doğurmuştu. Saldırının asil failinin de yakalanamadığı açıklanmıştı.
128
Deri işçisi Emine Arslan, 8 yıl boyunca çalıştığı DESA’nın İstanbul Sefaköy’deki fabrikasından Türkiye Deri-İŞ
Sendikası’na üye olduğu ve diğer işçileri örgütlediği için 2008 Temmuzunda, hak ettiği alacakları da ödenmeden
işten çıkarıldı. Düzce’deki fabrikadan da 41 işçe aynı gerekçelerle işten atıldı. Düzce’deki işçiler 418, direnişin
sembol ismi olan Emine Arslan da Sefaköy’de 352 gün boyunca fabrikanın önünde her gün çadır kurarak eylem
yaptı. Uluslar arası kamuoyundan da destek gören eylemler sürerken açılan davalar işçiler lehine sonuçlandı.
Yargıtay’ın işçilerin haklı bulunduğu işe iade davasını onaması üzerine de eylem sona erdi.
129
http://www.samanyoluhaber.com/ShowNews.aspx?NewsId=224717&AspxAutoDetectCookieSupport=1

259
üzerinden akıl almaz oyunlar tezgâhladıkları ortaya çıktı” deniliyordu.
Ergenekon’un gizli tanıklarına dayandırılan haberde anlatılanlara göre Ergenekon’a
bağlı DK örgütü, sendikalar aracılığıyla işçileri sokağa dökecek ve kargaşa
çıkaracaktı. Böylece legal eylemler illegal eylemlerle desteklenerek hükümet zor
durumda bırakılacaktı. Gizli tanığa göre terör örgütü, mevcut hükümete karşı şiddet
eylemlerini tırmandırırken, legal alandaki uzantıları işçileri hareketlendireceklerdi.
Tüm bunlar anlatılırken, ekranda ise yüzü maskeli bir kişi gösterilerek habere
inandırıcılık katılmaya çalışılıyordu. Bir süre daha örgüt hakkında bilgi veren
haberde, “Sendikaların desteği ile işçilerin işsiz kalmasını ve böylece krizin
derinleşmesini planlayan Ergenekon’un oyunu, gizli tanık ifadelerinde ayrıntılı bir
şekilde yer alıyor. Türkiye’nin en önemli deri firmalarından birinin yönetim kurulu
başkanı, oynanan sendika oyunun bakın nasıl anlatıyor” denilerek söz DESA
deriye getiriliyordu.
“İşte bu tezgâh, Türkiye’nin en köklü tekstil firmalarından Desa Deri’de de
uygulanmaya çalışılmış. Çok iyi şartlarda çalışan işçilerin bir kısmı ortada hiçbir
sorun yokken iş yavaşlatmaya başlamış” denildikten sonra da söz Desa patronu
Melih Çelet’e veriliyordu. Çelet de sanki işçiler ve sendika Ergenekoncuymuş gibi
konuşuyordu.: “Bir anda çok iyi giden huzurlu bir iş ortamı, bir takım işi
yavaşlatma işi bozmayla ilgili bazı arkadaşlarımız tarafından bu hareketler
başlayınca ilk önce uyarılarımızı yaptık. Tekrar aynı huzuru ve iş etiği açısından
gerekli iş ortamına tekrar dönülmesi için çaba gösterdik... İş akdi feshedilenler
kapının önüne çıktılar ve bir direniş başlattılar. Bu direniş sırasında ve
kendilerinin sendika mensubu olduklarını ve bundan dolayı da iş akitlerinin
feshedildiği savı ile firmaya karşı dava açtı… Bunlardan bir kısmı sendika
mensubuymuş bir kısmı da iş akdi feshedildikten sonra aynı gün ve ertesi gün
sendika mensubu olmuş.”
Herhangi bir belgeye, resmi bir bilgiye dayanmayan bu haberle, fabrikasında
çalışan işçileri sendikaya üye oldukları için işten atan Desa Deri patronu STV
ekranlarından aklanmaya çalışılıyordu. Desa Deri’deki direnişin sembol ismi haline
gelen ve haberde Ergenekon’la ilintili olduğu iması yapılan Emine Arslan bir basın
toplantısı yaptı. Patronunun kendisine daha önce de vatan haini ve terörist dediğini
aktaran Arslan, “Tamamen yalan ve uydurma bu habere göre anayasal hakkımı
kullanmak suç gibi gösterilmiş. Peki, bu hakkı kullanmanın engellenmesi suç değil
mi? Madem işyerinde huzur vardı neden öğlen yemeğine çıkarmıyordu, neden
günlerce evimize gidemiyorduk, neden emeğimizin hakkını alamıyorduk. İşsizlik
korkusundan işçiler sesini çıkarmayınca o da huzur var sanmış galiba” diyordu.
Kısa süre sonra cemaat medyasının assolisti Zaman Gazetesi de koroya dâhil
oluyordu. Fatih Uğur imzalı, “Müthiş iddia: Devrimci Karargâh'ı Ergenekon

260
kurdu”130 başlıklı haber aslında STV Haber’de yayımlananla aynı içerikteydi.
Cemaatin televizyonunda görsel olarak hazırlanan haber, Zaman gazetesi
aracılığıyla da bu kez yazılı hale getirilmiş ve DK’nin, “Ergenekon'un kullandığı
PKK, Hizbullah, DHKP/C ve MLKP gibi terör örgütlerinin işlevsizleştiği
gerekçesiyle kurulduğu” öne sürülmüştü. Haberdeki bir başka ayrıntı ise, Zaman
gazetesinde de tıpkı diğer medya organlarında olduğu gibi daha önce PKK’nın
yaptığı yazılan Güngören saldırısını bu kez DK’nin yaptığı öne sürülüyordu.
Gözaltına alınan gizli tanık ve sanık ifadelerine göre yazıldığı belirtilen haberde
Güngören saldırısı Ergenekon’la da bağ kurularak şöyle yer aldı: “Ergenekon terör
örgütü soruşturması kapsamındaki 7. dalga, 1 Temmuz 2008'de gerçekleştirildi.
Emekli orgeneraller Şener Eruygur ve Hurşit Tolon'un da aralarında bulunduğu
çok sayıda kişi gözaltına alındı. Söz konusu operasyondan 26 gün sonra, 27
Temmuz 2008'de İstanbul Güngören'de korkunç bir bombalı saldırı düzenlendi.”

Fethullah Gülen’e Siyonist yakıştırması

STV Haber’le başlayıp Zaman gazetesiyle devam eden haberler cemaat bağlantılı
tüm yayınlarda ve internet sitelerinde yer almıştı. Derken, 24 Mart 2009’da
Ergenekoncu olmakla suçlanan DK de bir bildiri131 yayımlayarak hem haberi
yalanlıyor hem de AKP ve Fethullah Gülen’i ağır sözlerle eleştiriyordu:
“Fethullahçı medya karşı devrimin topyekûn saldırır borazanının çaldı!” başlıklı
bildiride Fethullah Gülen siyonist olmakla suçlanıyordu. “İt ürüyor, demek ki
kervan yürüyor” diye nitelenen haberlerle ilgili de, “Fethullahcı medyanın tipik
sofu alıklığının ürünü ilkel demagoji ve yalanlardır... Ekonomik kriz Ergenekon
çuvalının içine konularak örtülmeye çalışılıyor… STV Haber kanalının yayınları,
işçi sınıfına yönelik saldırıların başlayacağının göstergesidir” denilerek, Fethullah
Gülen ve cemaatinden “Amerikancı – Siyonist” diye bahsediliyordu. Bildiride,
Desa direnişi için de, “Bizim ne yazık ki yiğit Desa işçilerinin örgütlenmesinde ve
direnişinde herhangi bir katkımız olmadı. Onlara ve mücadelelerine duyduğumuz
saygı, sempati ve gönül bağının dışında organik bir ilişkilenmemiz de olamadı.
Keşke olabilseydi… Devrimci Karargâh, Desa işçisiyle gıyaben de olsa siper
yoldaşlığını paylaşmaktan onur duymuştur, büyük güç almıştır.”

Naklen yayınlanan çatışma

Bu haberlerden bir ay sonra, 27 Nisan 2009’da da meşhur Bostancı baskını ve


çatışması gerçekleşti. 1977 katliamından sonra ilk kez Taksim’de kutlanması
kesinleşen 1 Mayıs öncesinde yaşanan bu çatışma ilginç bir şekilde TV kanallarının
130
Zaman Gazetesi, 23 Mart 2009
131
http://www.devrimcikarargâh.com/07nolu.html

261
naklen yayımlamasına izin verilerek gerçekleşti. En sıradan olayda dahi çevre
güvenliğini yüzlerce metre öteden alan polis, kameramanlar başta olmak üzere tüm
gazetecilerin çatışma bölgesine girmesine izin verdiği gibi görev gereği değil
meraktan çevrede biriken vatandaşlara da sesini çıkarmamıştı. Bu nedenle de zaten
olayları izleyen 16 yaşındaki bir çocuk ölürken, NTV kameramanı İlhan Kandaz da
hafif yaralanmıştı. Başkomiser Semih Balaban’ın da öldüğü çatışmada 8 polis de
yaralanmıştı. Aylar süren Ergenekon soruşturmasının ortaya çıkan iddianamesiyle
dolaşıma sokulan DK örgütü, cemaat medyasının haberleriyle de Ergenekon’la
ilintilendirilmiş nihayetinde de herkesin naklen izlediği 6 saatlik bir çatışmayla
belleklere kazınmıştı. Orhan Yılmazkaya’nın öldürüldüğü çatışmanın yaşandığı ev
de dâhil olmak üzere 60 ayrı adrese operasyon düzenlenmişti. Gözaltına alınan 40
kişiden 29’u, naklen yaşanan çatışma görüntülerinin dehşetiyle de, adeta sorgusuz
sualsiz tutuklanmıştı. Yapılan aramalarda ve incelemelerde örgütün Türkiye
sorumlusu olduğu belirtilen Orhan Yılmazkaya’nın gazetecilik ve editörlük yaptığı,
hamamlar üzerine yazdığı kitabına tanıtım kokteyli yapıp televizyona çıktığı da
belirlendi. Yılmazkaya’nın örgüt sürecinde PKK kamplarında askeri eğitim alırken
yaptığı konuşmalar ve kamptaki günlerini anlatan adeta bir belgesel kıvamındaki
video kayıtlarını bulunması da illegaliteye geçmiş biri için tuhaftı. Bu arada
DK’nin ne kanlı bir Ergenekon bağlantılı örgüt olduğuna yönelik haberlerden de
geçilmiyordu. Vatan Gazetesi İnternet Yayın Editörü Aylin Duruoğlu da
tutuklananlar arasındaydı. Tıpkı diğerleri gibi mahkeme önüne çıkabilmek için
neredeyse 1 yıl beklemiş ve ilk duruşmada tahliye edilmişti.

DK ile Ergenekon arasındaki bağı itirafçılar kurdu

Devrimci Karargâh, Ergenekon’un üçüncü iddianamesindeki gizli tanık ve


itirafçıların ifadelerinde PKK’dan kaçanların sığındığı şehir yapılanması olarak
gösteriliyordu. Bir gizli tanığa göre de DK, Ergenekon’un kullandığı Hizbullah,
DHKP/C ve MLKP gibi terör örgütlerinin işlevsizleştiği gerekçesiyle kurulmuştu.
Polis raporlarında altı çizilen kuşkular, gizli tanık ve itirafçı ifadeleriyle de
Ergenekon’un denetiminde olduğu izlenimi uyandırılsa da DK daha çok
Ergenekon’la ilintili gibi gösterilmeye çalışılan ve bu amaçla bir takım emareler
ortaya atılan devlet denetiminde bir örgüt gibi görünüyordu. Zaten itirafçı ve gizli
tanıkların ifadelerini doğrulayacak delillerin bulunmasını sağlayacak ihbar 15
Temmuz 2009’da, İstanbul polisine yapıldı. Elektronik posta yoluyla gönderilen
ihbarda bazı denizci askerlerin Gölcük’teki ev adresleri de verilerek uyuşturucu
ticareti yaptıkları öne sürülüyordu. İhbar üzerine 17 Temmuz 2009’da polis hepsi
de Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’nda rütbeli askerlere ait olan birçok eve baskın
düzenledi. Sonradan hepsi de Ergenekon sanığı olan Yiğithan Göksu, Yakut Aksoy,
Ülkü Öztürk, Tarık Ayabakan, Sinan Efe Noyan, Sezgin Demirel, Oğuz Dağnık,

262
Mehmet Orhan Yücel, Koray Kemiksiz, Halit Mehmet Ergül, Fatih Göktaş, Faruk
Akın, Burak Özkan, Burak Düzalan, Burak Amaç, Barbaros Mercan, Alperen
Erdoğan, Ali Seyhur Güçlü’nün evlerinde yapılan aramalarda 100 adet fişek ile 500
gram patlayıcı maddenin yanı sıra az miktarda esrar, ectasy ve captagon haplar ile
Abdulah Öcalan bazı kitapları ve içlerinde çok sayıda örgütsel doküman olarak
değerlendirilen belgeler ile fişleme kayıtlarının yer aldığı taşınabilir hafıza kartları
bulduğu açıklandı. Teğmenlerin yapılan adli tıp muayenelerinde uyuşturucu
kullandıklarını gösteren bir emareye rastlanmasa da polis dijital hafıza kartıyla
ilgili yaptığı incelemede denizci askerlerle Devrimci Karargâh örgütü arasında bağ
kuracak delillere ulaştığını öne sürüyordu. Hafıza kartında yer alan dokümanların
yapılan incelemesinde ise adeta 2 ay sonra yurtdışından elektronik posta yoluyla
gönderilecek olan DK ile ilgili ihbarı doğrulayacak bulgular elde edilmişti. Hafıza
kartında DK örgütünün bildirileri, PKK’nin silahlı kanadı HPG Ana Karargâh
Komutanlığı’nın yaptığı bazı açıklamalar, Bostancı’da polisle girdiği çatışmada
öldürülen Orhan Yılmazkaya’nın konuşma kayıtları ve video görüntülerinin de
bulunduğu tespit edilmişti. Ayrıca bazı fişleme kayıtları ile DK ile bağlantılı
“Karargâh Evleri” diye anılan bir takım adresler ve evde kalacak kişilere ilişkin
görevlendirmeler yapıldığının tespit edildiği de iddia ediliyordu. Ancak bu hafıza
kartlarının, söz konusu olan askerlerin hiçbirinin bilgisayarında kullanılmadığı
ortaya çıkacaktı.
Hafıza kartının içinde, bahriyeli subaylar ile Devrimci Karargâh örgütü arasında
bağ kurulmasına neden olan “Nisan Bülteni” isimli belge de yer alıyordu. Söz
konusu belgede “Başkanımızdan” başlığı altında, “Tarihte olduğu gibi yine
devrimci Harbiyeliler emperyalist güçlerin oyunlarını bozacaktır. Elleri kolları
bağlanmış hareketsiz hale gelmiş komutanlarına tekrar mücadele kararlılığını
kazandırmak için yaratıcı motor gücü olacaklardır. Selam olsun devrimci
karargâhın aydınlığını rehber edinen tüm kardeşlerime” ifadeleri yer alıyordu. Aynı
belgede “Doğu Perinçek Başkanımızın Emirleri” alt başlığı altında Ergenekon
sanıklarından Perinçek tarafından emir ve talimatların verilerek örgüt tabanına
aktarıldığı öne sürülen şu ifadeler yer alıyordu: “Moraller ve motivasyon zirvede
tutulsun bu konuda her türlü faaliyet organize edilsin. İçerdekilere ve ailelerine
yardımlar aksatılmasın ihtiyaca göre aidatlar arttırılsın. Atlas güvenlik, E.A. ve
diğer emekliler hainleri bulmada aktif kullanılsın. Levent Bektaş’ın ekiplerinin
yerine yeni ekipler kurulsun. Yeni timlerin oluşturulmasını Mücahit Erakyol Albay
organize etsin. Poyrazköy’de kalan malzemeler korunaklı bölgelere dağıtılsın.
Karargâhın emri olmadan hiçbir operasyonel eylem yapılmayacak bu konuda son
emir yetkisi Levent Bektaş’ındır. Genç subayların fikri altyapılarının ve
ideolojilerinin sağlam temellere oturabilmesi için eğitim ve kamp çalışmaları
yapılsın, bu bağlamda doküman ve materyallerin ulaştırılma kanalları kontrol
edilsin. Yayınlar takip edilip çözümlemesi yapılmalı. Genç teğmenler arasında

263
taban çalışmaları için A.Y.’in ekibi harekete geçirilecek. İnternet yoğun bir şekilde
propaganda faaliyetleri için kullanılacak. Devrimci Karargâh’taki çekirdek
kadronun evleri ile Aydınlanma ve yeni adam kazanma evleri birbirinden
ayrılacak, irtibatları kesilecek. (Devrim fikrinin genç subaylar arasında geniş
tabana yayılması için yeni projeler geliştirilecek). Emirlerin iletiminde köprü
elemanlar kullanılacak. Deşifre olanlar derhal görevden alınacak Karargâh dışı
görevler verilecek. Aydın Ortabaşı, ÇYDD’den gelen parasal kaynakların
miktarlarının Perinçek’in emirleri doğrultusunda artırılması. Diğer parasal kaynak
konusunda yeni satış kanalları (maddeler) oluşturulacak. Aydın Ortabaşı’nın
mezun ettiği kız öğrenciler, yapının sivil tabanına, hızlı bir şekilde kazandırılması
için organizasyonlar yapılacak. Devrimci teğmenlerin yeteneklerini artırıcı
eğitimlerden geçirilecek, emir ve görevler yeteneklerine göre verilecek. Yandaş
medya ve onları yönlendirenler Komutanlarımızı kuşatmışlardır. Devrimci
Subaylar Komutanlarımıza dinamizm kazandıracak eylemleri hayata geçirecektir.”
Denizci teğmenlerin evinde bulunduğu öne sürülen hafıza kartındaki “Nisan
Bülteni” ile “Başkanımızdan” başlıklı dokümanlar, Yılmazkaya’nın öldürüldüğü
operasyonlarla ilgili tutuklananlar hakkında 15 Ağustos 2009’da hazırlanan
Devrimci Karargâh Davası iddianamesinde de yer alıyordu. İki metin arasında
farklılıkların olduğu belge, Devrimci Karargâh İddianamesi’nde ise şöyle yer
alıyordu:
“Nisan Bülteni isimli bir sayfadan oluşan ve ‘Başkanımızdan’ başlıklı belgede
‘Doğu Perinçek Başkanımızın emirleri’ altbaşlığı ile devam eden maddeler
arasında şüpheli Aylin Duruoğlu’nun (Devrimci Karargâh soruşturmasında
tutuklanan Vatan gazetesi çalışanı) tahliye kampanyalarına genç teğmenlerin
destek vermesinin istenildiği, bu konuya ilişkin de ‘S.D. organize edecek’ şeklinde
ibarelerin bulunduğu, yine aynı belgeler içerisinde ‘başkandan gelen emirler
doğrultusunda yapılan görevlendirmeler’ başlığı altında Devrimci Karargâh terör
örgütüne yönelik çalışma ve belgelerin bulunduğu anlaşılmıştır.”
Denizci teğmenler Barbaros Mercan, Sinan Efe Noyan ve Faruk Akın’ın
Değirmendere’deki evlerinde yapılan aramada ise iddiaya göre buzdolabının arka
kısmındaki motor bölümünde siyah poşet içerisinde biri siyah, diğeri beyaz iki
poşet daha bulunmuştu. Bu poşetlerin içinde ise, “Alb. Tayfun Duman’dan gelecek
fizibiliteye göre Uğur ve Metin Paşa’ya yapılacak operasyonun detay ve tarihlerini
Levent Bektaş, Orhan Yücel Albay üzerinden iletecek. Size teslim edilen
malzemeleri korunaklı bir yerde tutunuz” yazılı bir not kâğıdı da ele geçirildi. Polis
Laboratuvarı’nda yapılan incelemede yazının 19 sanıktan hiçbirinin el ürünü
olmadığı tespit edilse de teğmenler hakkında eski DKK Metin Ataç ile dönemin
donanma komutanı ve sonradan DKK olan Eşref Uğur Yiğit’e ‘suikast’ yapılacağı
iddiasıyla oluşturulan amirallere suikast iddianamesinin sanıkları oldular. Sanık
bahriyeliler tüm suçlamaları reddederken, evlerinde bulunan uyuşturucu ve içinde

264
örgütsel dokümanlar bulunan hafıza kartlarının da aramalar sırasında polis
tarafından yerleştirildiğini savunsalar da tutuklanmaktan kurtulamadılar. Ergenekon
bağlantılı Poyrazköy iddianamesinde de DK ile Ergenekon arasındaki bağlantıyı
Tuğamiral Levent Görgeç’in sağladığı da öne sürülmüştü. Poyrazköy
İddianamesi’nde yer alan bir belgede, “Devrimci Karargâh’taki çekirdek kadronun
diğerleri ile olan bağlantılarının yapıya zarar vermeyecek şekilde ayrıştırılmasını
Levent Görgeç sağlayacak” deniliyordu.

Devrimci Karargâh kimin karargâhı?

Teğmenlerin evinden video görüntüleri ve konuşma kayıtları çıktığı öne sürülen


Yılmazkaya’nın ölümü üzerine örgütün Türkiye’deki sorumlusunun kim olduğuna
dair tevatürler dışında bir bilgi olmasa da, gözaltına alınıp tutuklandıktan sonra
medyada yer alan haberlere göre bu ismin Ulaş Erdoğan olduğu iddia edildi. Ulaş
Erdoğan’ın polisteki kaydı hırsızlık ve resmi belgede sahteciliğin yanı sıra MLKP
davasındandı. Bu örgütle ilintili olduğu gerekçesiyle 1995’te tutuklanıp yaklaşık
1,5 yıl cezaevinde kalmış ve beraat etmişti. MLKP’den de cezaevindeyken
kopmuştu. Tahliye olduktan 2 ay sonra da ülkücü kimliğiyle bilinen Düzceli bir
Çerkez tanıdığı aracılığıyla gittiği Çeçenistan’da, Vahabilik temelli bir bağımsızlık
mücadelesi veren Çeçenlerin safında Ruslara karşı 14 ay boyunca savaşmıştı. 1998
sonunda da illegal şekilde karayoluyla Türkiye’ye dönüp hemen askere giden
Erdoğan, teskeresinin ardından da ÖDP içinde faaliyet yürütmüş sonra da DK’li
oluvermişti. Bu süreçte de kardeşinin kimliğiyle dolaşıp pasaport alan ve illegal
yollardan Yunanistan, Azerbaycan ve Gürcistan’a gidip gelebilen ve hiç birinde
yakalanmayan Ulaş Erdoğan, gelen bir ihbar maili üzerine başlatılan çalışmalar
sonunda da polis tarafından gözaltına alınıp tutuklanmıştı.
Ulaş Erdoğan 2 Ekim 2009’daki polis ifadesinde, medyada yazıldığı gibi DK’nin
Türkiye sorumlusu olmadığı belirterek ilginç şeyler anlattı. Daha önce MLKP
davasından tutuklanıp beraat eden Erdoğan, Adapazarlı bir Çerkez tanıdığı
aracılığıyla da Çeçenistan’a gidip savaşmıştı. İşçi olduğunu belirten Erdoğan,
Çeçenistan dönüşü askere gidip gelmiş sonra da babasından ötürü tanıdığı Serdar
Kaya ile bağlantı kurarak DK örgütü üyesi olmuştu. Basın-İş Sendikasının
yöneticilerinden olan babası Rüştü Erdoğan, 1980 darbesi sonrasında 8 yıl
cezaevinde kalan Ulaş Erdoğan, ortak bir tanıdıkları vasıtasıyla Serdar Kaya’nın
elektronik posta adresini edindiğini ifadesinde anlattı. Bir süre yazışmalarının
ardından Kaya’nın kendisine yeni bir oluşumdan bahsettiğini ve yüzyüze konuşmak
için de 2009 Ağustos’unda, kardeşinin kimliğini kullanarak aldığı pasaportla gittiği
Hırvatistan’da bir araya geldiklerini belirten Kaya, “Zagrep’te buluştuk. Yanında
Rıza ve İlhan adında 2 kişi daha vardı. Bana adının DK olduğu yeni oluşumu ve ne
yapmak istediklerini anlattılar. Eski solun pasifize olduğunu, ucuz Beyoğlu

265
solculuğuna 1 bütün bunları da DK gibi savaşçı bir yapının gerçekleştirebileceğini
söylediler. Ben de beraber hareket edebileceğimizi söyledim. Ertesi gün de
Türkiye’ye döndüm” dedi. (Polise verdiği ifadesinde Hırvatistan’a gittiğini söylese
de Erdoğan, … İlk duruşmada Zagreb’e gittiğini, ancak pasaport kontrolünde
kapıdan çevirildiğini saklamadı. Erdoğan’ın bu açıklaması, pasaportundaki girişine
izin verilmediğine ilişkin ibareyle de kanıtlandı.)
Serdar Kaya tarafından İzmir, Denizli ve Aydın illerini kapsayan Ege bölgesi
sorumlusu tayin edildiğini belirten Erdoğan bu amaçla sık sık söz konusu illere
giderek liseli gençleri örgütlemeye çalıştığını söyledi. Zagreb dönüşünde elektronik
posta yoluyla gelen bir talimat üzerine Kartal’da buluştuğu tanımadığı 70
yaşlarındaki bir adamın kendisine bir hafıza kartını verdiğin belirten Erdoğan,
“Evde incelediğimde içinde DK konferans belgeleri; askeri milis ve legal alandaki
yapılar ile çalışma şekillerinin yanında bir de şifreli yazışma ile ilgili bir anahtarın
bulunduğunu gördüm. Ayrıca bomba yapımı ile ilgili bilgiler de mevcuttu. Ama ben
Çeçenistan’da savaştığımdan askeri konularda kendimi yeterli görmekteydim” diye
ifade verdi.
Hafıza kartının içinde yapılması gereken eylemlerden de bahsedildiğini anlatan
Erdoğan kendisinden DK ve Ergenekon ilişkisi hakkındaki yayınlardan dolayı
Zaman gazetesi, işçi ölümleri nedeniyle tersane sahiplerine, Kürt sorunuyla ilgili
demokratik açılım konusunda da İstanbul ve Ege’deki limanlarda bulunan yatların
kundaklanarak yakılması ve zengin semtlerde lüks araçların yakılması eylemlerinin
yapmasının istendiğini söyledi. Ancak kaya ile yaptığı yazışmalarda bu eylemlerin
yanlış olduğunu ve örgütlemeye çalıştığı gençleri bu saldırılarda kullanmayacağını
söylediğini belirten Erdoğan, Mehmet Ağar’ı uzun namlulu silahla vurma teklifinde
bulunduğunu anlattı. Kaya’nın bu teklife, “Asla olmaz” diyerek tepki gösterdiğini
belirten Erdoğan, “Benden istenen eylemleri Serdar Kaya’yı oyalayarak
yapmadım. Bu eylemlerin Kürt açılım sürecinde yapılmasının istenmesi, Mehmet
Ağar’a yönelik eyleme karşı çıkılması ve DK örgütü ile Ergenekon arasında
bağlantı olduğuna yönelik basında yer alan haberler ben de çeliş doğuruyordu.
Zaten Serdar Kaya ile ilgili 1990’lı yıllardan beri derin ve karanlık bağlantıları
olduğu yönünde kuşkularım vardı. Daha doğrusu net bilgilere dayanan kuşkulardı.
Kaya’nın JİTEM yetkilileriyle görüşürken görüldüğünü babamdan duymuştum.
Ayrıca Sarp Kuray’ın Beşiktaş’ta MİT görevlileriyle birkaç kez görüşürken
görülmesi ve bu görüşmelerden birinin video kaydının derin ilişkiler kanalıyla
Serdar Kaya’ya ulaşması gibi konuları bildiğimden artık midem bulanıyordu”
iddialarında bulundu. Serdar Kaya’nın verdiği eylem talimatları ve DK’nin
yaptıklarının da Kaya’nın JİTEM bağlantısıyla ilgili şüpheleri net olarak
doğruladığını vurgulayan Erdoğan, “Serdar Kaya’nın devrime ve devrimci
mücadeleye hizmet etmeyecek ancak Ergenekon çetesinin istekleri ve beklentilerini
karşılayacak eylemlere bizi yöneltmeye çalışması kabul edilir değildi. Serdar

266
Kaya’nın talimatıyla buluştuğum bir kişinin belinde şarjörünün altında Türk
bayrağı olan bir tabanca vardı. Bana , ‘Türkiye kazanını karıştıracağız’ diyen bu
kişinin derin ve karanlık ilişkilerde olan birisidir diye düşünüyorum” diyordu.
Ancak mahkeme aşamasında Ulaş Erdoğan, polis sorgusunda avukatı Rasim Öz’ün
yönlendirmesiyle bu şekilde konuştuğunu belirterek verdiği ifadeyi tamamen
reddetti. 3 Haziran 2010’daki bu ilk duruşmada poliste verdiği ifadelerin tümünü
reddeden Erdoğan işkence gördüğünü öne sürüyordu. Kendisinden çıkmayan
birçok belge ve bilgiye ilişkin ifadeler imzalatıldığını öne süren Erdoğan, “A4
kağıdına hazırladıkları evrakları gösterip ezberlememi istediler. Arkadaşlarımın iyi
olup olmadığını bilmeden yapmayacağımı söyledim, kameralardan gösterdiler. 4
gün avukat görmedim. 3. Gün gözüm bağlıyken karşıma birini oturttular ve
Ergenekon bağlantılarını anlattı… Serdar Kaya sadece baba dostumdur. Ne
hukukumuz, ne de politik birlikteliğimiz vardır… İfadelerime Sarp Kuray’ı
yerleştirmişler ama bu şekilde ifade vermedim. Sarıyer’de Ergenekoncu Ayhan
diye biriyle buluşmadım… Bu operasyon fiyaskodur. Suç üretilmiştir. Semih
Balaban’ın intikamını alacağız diye bağırdılar” diyecekti. Mahkeme dosyasına
giren elektronik posta yazışmaları, kurduğu ilişkiler, paraya karşı zaafı ve
yalanlarına bakılırsa Ulaş Erdoğan devrimci faaliyet yürüten bir örgüt üyesinden
ziyade, yasadışı bir örgütü dolandırmaya çalışan bir profil çiziyordu. Bunu
yaparken de çevresinde kendisine selam verenleri dahi haberleri olmadan
yalanlarına ortak ederek, herkesin başını yakmıştı.

Yine elektronik posta ihbarı

Ulaş Erdoğan’ın gözaltına alınıp tutuklandığı operasyon 29 Eylül 2009’da


yapılmıştı. İstanbul, Ankara, Denizli, Aydın ve Diyarbakır’da 18 ayrı eve yapılan
operasyonların gerekçesi ise, “devlet büyüklerine suikast hazırlığı yapıldığı”
şeklindeki ihbar ve tespitler olarak açıklanmıştı. Her ne kadar Erdoğan kabul
etmese de polis fezlekesinde örgütün Türkiye sorumlusu olduğu ve kendisine bağlı
milis grubunun çökertildiği ifade ediliyordu. Erdoğan’ın yukarıda belirtilen
sorgusunda anlattığı eylemlerin yanı sıra uçak kaçırılacağı da belirtiliyordu. Suikast
düzenlenecek devlet büyükleri de Mehmet Ağar ve eski İstanbul Emniyet Müdürü
Celalettin Cerrah olarak yer almıştı. Basına “11 Eylül benzeri saldırı yapacaklardı”
ya da “Mehmet Ağar’a suikast planlamışlar” diye yer alan haberlere konu olsa da
ilginçtir sanıkların hiç birine polis sorgusunda bu konuda tek bir soru
yöneltilmemişti.
Polisin, suikast hazırlığında olduğuna yönelik tespitinin kaynağı ise Ergenekon
soruşturmalarında sıklıkla karşımıza çıktığı şekilde, operasyondan 1 ay önce 30
Ağustos 2009’da polise yine bir elektronik postayla yapılan ihbardı. Bu tür illegal
yapılarda yer alanların bilgisi sorumluluk alanıyla sınırlı iken ihbarı yapan kişi

267
ilginçtir neredeyse örgüte ilişkin tüm ayrıntıları biliyordu. Aynı zamanda ihbarında
isim ve eşkâl vermeden Kocaeli’nde askerlerden yardım aldıklarını da öne süren
meçhul ihbarcının iddiaları ile bazı “muteber itirafçıların” DK’nin Ergenekon
denetiminde olduğuna ilişin ifadelerinin medyayla servis edilmesiyle birlikte
Ergenekon soruşturmasında tutuklanan denizci subaylarla DK arasında kurulan bağ
kamuoyu nezdinde de doğrulanarak “meşru” hale gelmiş oluyordu. DK örgütü
içindeyken 27 Nisan 2009 operasyonu sonrası bazı asker şahıslar tarafından
yurtdışına çıkarıldığını belirten ihbarcı Türkiye’den çıkışı ve Avrupa’da
yaşadıklarıyla örgütün derin yapılarca kullanıldığını anladığını söylüyordu. Orhan
Yılmazkaya’nın öldürüldüğü Bostancı operasyonu sırasında Emniyet, MİT ya da
askeriye içinden bir yetkilinin, “bulunduğunuz yeri terkedin” uyarısıyla kaçtıklarını
belirten ihbarcı bu konuyu örgütün Avrupa’daki yöneticisine sorduğunda da
Emniyet ve MİT’i ima eden doğrular nitelikte cevap aldığını söylüyordu. Örgütün
elinde bulunan silah, patlayıcı ve mühimmatın Ergenekon yapılanması tarafından
verildiğini öne süren ihbarcı, “Bize PKK tarafından İstanbul’da birçok silah
patlayıcı verildi. Ama en son bir askeri yetkili tarafından çok miktarda askeriyeye
ait silah, patlayıcı ve teçhizat verildi. Biz üslerimize neden bunlardan silah alıyoruz
dediğimizde, ‘Askeriye içinde solcu subaylar var onlar bize destek sunuyorlar’
denildi. Ama görüyorum ki bizi yurtdışına çıkartanlar da bize silah mühimmat
verenler de Ergenekon’un ta kendisi ve bu örgüt Ergenekon ve PKK kontrolünde ve
denetiminde bir yapı” diyordu. Kürt sorununa ilişkin demokratik açılımın
konuşulduğu süreçte yeni eylemliliklere girileceği anlatılan ihbarda, PKK’nın
batıda yaptığı eylemlerin DK tarafından üstlenileceği de belirtiliyordu. İlk önce
Mehmet Ağar’ın hedef olduğunu ancak Bostancı operasyonundan sonra bundan
vazgeçilerek Celalettin Cerrah’ın öncelikli hedef haline geldiğine de yer verilen
ihbarda bu konu, “Eğer Orhan Yılmazkaya öldürülmesiydi kendi timiyle birlikte
Mehmet Ağar’a suikast planlıyorlardı. Ama bu Orhan Yılmazkaya’dan sonra
değişti. Önceliği Celalettin Cerrah aldı. Bu eylemi Orhan Yılmazkaya Müfrezesi
adı altında İstanbul’da konuşlandırılan çok iyi eğitim almış DK savaşçıları
tarafından gerçekleştirilecek. Bu yüzden son bir ay içerisinde İstanbul’a A4
patlayıcı gönderildi. Celalettin Cerrah’la ilgili tüm istihbarat çalışmaları MİT’ten
ve askeriyenin bir kesiminden geliyor” diye anlatılıyordu. Örgütün Merter ve
Bahçelievler’de bulunan hücreev ve silahların konulduğu depolarından da
bahsedilen ihbarda DK’yi Ergenekon’un yönettiği, emirlerin bazı asker şahıslar
üzerinden yurtdışına ve oradaki aktif kadrolar vasıtasıyla da kuryelerle militanlara
ulaştırıldığı da anlatılıyordu. Bir Avrupa ülkesinde sığınmacı statüsünde olduğunu
belirten ihbarcı elektronik postasında Türkiye’deki militanlara para aktarımının da
Western Union aracılığıyla yapıldığını anlatıyordu. Bu ihbardan sonra polis DK’ye
yönelik ikinci en büyük operasyonunu gerçekleştirmişti. Gözaltına alınan Erdoğan
da tesadüf bu ya ihbarda yer alan konulara benzer ifadeler vermişti. Mehmet Ağar’a

268
yönelik suikast yapmak istediğinden bahseden Erdoğan, Ergenekon’un denetiminde
olduğundan kuşkulandığı örgüt adına kendisine yurtdışından Western Union
aracılığıyla bir kaç kez para gönderildiğini de anlatmıştı.

Olmaz demeyin size de çıkabilir

DK ile ilgili 1 Ekim 2009 tarihli ilk iddianamede 17 kişi hakkında dava açılmıştı.
Ulaş Erdoğan’ın da aralarında bulunduğu 18 kişinin gözaltına alınıp 8’inin
tutuklandığı operasyonlarla ilgili iddianamede 11 Şubat 2010’da kabul edildi. Ulaş
Erdoğan’ın ifadelerine dayanılarak hazırlanan polis fezlekesinden yola çıkılarak
hazırlanan iddianamede DK’nin Ergenekon’un taşeron yapılanması olduğu
vurgulanıyordu. İddianamenin ek delil klasörleri arasında ise polisin HTS kayıtları
üzerinden yaptığı araştırma sonucunda bazı DK sanıklarının, kimi Ergenekon
sanıklarıyla “dolaylı yoldan görüştükleri” de iddia ediliyordu. Yani DK sanıklarının
tanıdığı ancak Ergenekon ya da DK davalarında sanık ya da şüpheli konumunda
olmayan kişilerin kimi Ergenekon sanıklarıyla da telefon irtibatları olduğu
anlamına geliyordu. Ama bu ilişki ağı özellikle cemaat medyasında, Ergenekon’la
DK arasındaki irtibatı gösteren delil gibi kamuoyuna aktarıldı. İlk iddianamede
özellikle gazeteci Aylin Duruoğlu’nun, üniversite döneminden arkadaşı olan Orhan
Yılmazkaya ile bir kez buluşup çay içmesi üzerine tutuklanıp sanık olması çok
eleştirilmişti. İkinci iddianamenin sanıklarıyla ilgili en az bu kadar garip ilişki ağını
gösteren bir haber de Radikal gazetesinde İsmail Saymaz imzasıyla yayımlanmıştı.
“Devrimci Karargâh'ta ikinci perde: Sevgili de sanık, arkadaş da”132 başlıklı haber
ilgili ilgisiz herkesin Ergenekon ya da DK soruşturmasının sanıkları arasında yer
alabileceğini kanıtlıyordu adeta. “Bostancı çatışmasından sonra yeniden
yapılanmaya giriştiği öne sürülen Devrimci Karargâh'ın ikinci iddianamesi de ilki
gibi geniş bir sanık yelpazesinden oluşuyor: Sanığın sevgilisi, onun okul
arkadaşları, onların sevgilileri, iş arkadaşları...” denilen haberde, “Bostancı’daki
çatışmadan sonra yeniden yapılanmaya girişen yasadışı Devrimci Karargâh’a
(DK) yönelik ikinci operasyonun iddianamesi hazırlandı. Sekizi tutuklu 18 sanıklı
ikinci iddianame, ‘Bir kez yemek yemek, iki kez buluşup çay içmek’ gibi ilişkilerin
‘örgütsel bağ’ sayıldığı ilk iddianameyi aratmıyor. Bu kez de, DK’nin yeniden
yapılanması için görevlendirilen Ulaş Erdoğan’ın, kendisini ‘İskender’ diye
tanıtarak dâhil olduğu ev ve iş arkadaşları, Denizli’deki sevgilisi ve onun
arkadaşları ‘sanık’ durumuna düştü. Ayrıca örgütün legal yayın organı olduğu öne
sürülen Demokratik Dönüşüm’ün Kartal’daki bürosuna giden bir siyasi aktivist, bu
dergiye iki yazı yazan bir sendikacı, bir vicdani retçi de sanıklar arasında...” diye
devam ediyordu.

132
Radikal Gazetesi, 16 Şubat 2010

269
Erdoğan’ın ifadesine göre, Ocak 2009’da yasal sol grup olan İleri Gençler
Derneği’nin (İGD) Taksim’deki bürosuna takıldığı ve kendisini kardeşinin adıyla
İskender diye tanıttığı belirtilen haberin devamı ise şöyleydi: “İGD Genel Başkanı
Zafer Kaygın ve Genel Sekreter Gökhan Aydın ile Sabiha Gökçen Havalimanı’nda
uçak temizliği yapan bir şirkette işe girdi. Üçlü nisanda Pendik’te eve çıktı.
Erdoğan’ın çalışma arkadaşı Cenk Büyükkahraman da aralarına katıldı. Bu evi
zaman zaman Zafer Kaygın’ın Aydın’da üniversitede okuyan kardeşi Barış Kaygın,
Yeditepe Üniversitesi’nde okuyan Fırat Efe, havalimanında çalışan Ozan Eryılmaz
da ziyaret ediyordu. Erdoğan, Zafer Kaygın sayesinde Denizli’de öğrenci olan
Gamze Özdemir’le tanışıp sevgili oldu. Artık sık sık Denizli’ye gidiyor, Özdemir’in
evinde kalıyordu. Özdemir’in ev arkadaşları da üniversite öğrencisi olan Ülkü
Duran ve Banu Çıvgın’dı. Evin müdavimleri arasında Ülkü Duran’ın sevgilisi
Onur Sarıefe ile arkadaşları Salih Umut Bulduk, Serkan Karabulut ve Ahmet
Gülaydı vardı. Gençlerin tamamı, başka bir legal sol grup olan ‘Denizli Eğitim
Dayanışması Derneği’ne üyeydi. Erdoğan, örgütün legal yayın organı olduğunu
belirttiği Demokratik Dönüşüm’ün Kartal’daki bürosuna devam ediyordu. Büroda,
kamuoyunda ‘Demokrasi için Birlik Hareketi’ ya da ‘Çatı Partisi’ adıyla bilinen
yeni ve legal sol oluşumun Kartal ayağında çalışan Volkan Karakuş da vardı.
Karakuş, Erdoğan’la bu büroda tanışmıştı.
Büroya gelenlerden bir diğeri de Türk asıllı İsviçre vatandaşı ve Uluslarası İnşaat
İşçiler Sendikası (UNİA) uzmanı Murad Akıncılar’dı. Akıncılar üç sayı çıkabilen
dergiye sendikacılıkla ilgili iki yazı yazdı. Akıncılar, Erdoğan’ı tanımadığını,
Karakuş’u ise Çatı Partisi’nden bildiğini söylüyordu. İHD Vicdani Ret Komisyonu
üyesi ve Vicdani Ret Platformu’ndan Kudret Köksal da Çatı Parti Girişim’nde yer
alıyor, Akıncılar ve Karakuş’la tanışıyordu. Köksal Kaysı da Kudret Köksal’ın
arkadaşıydı.
Tüm bu 18 sanıktan Erdoğan, Zafer ve Barış Kaygın kardeşler, Cenk
Büyükkahraman, Gökhan Aydın, Onur Sarıefe, Murad Akıncılar ve Volkan Karakuş
tutuklandı. Bu sanıklara ilişkin şu ‘bağlar’ gösteriliyordu:
Akıncılar’ın parmak izinin bulunduğu belirtilen bir kitabın Erdoğan’ın evinde
çıkması, Karakuş’un dergi bürosuna gitmesi ve ailesinin evinde DK Tüzüğü olduğu
ileri sürülen üç sayfalık yazı bulunması.
Erdoğan’ın Serdar Kaya ile bir yazışmasında ‘Cenk arkadaş işçi örgütlenmesinde
bilgi sahibi değil’demesi, Cenk Büyükkahraman’ı; ‘Onur, Denizli’de DGC (Denizli
Gençlik Cephesi) konumunda’ diye yazması, Onur Sarıefe’yi; ‘Yunanistan’a
kaçmak istiyor’ notunu düşmesi de Barış Kaygın’ı tutuklamaya yetti.
Ayrıca Erdoğan’ın ev arkadaşları olan Büyükkahraman, Zafer Kaygın ve Gökhan
Aydın’la ilgili de, Sabiha Gökçen Havalimanı ile ilgili krokiler, çalıştıkları şirkete
dair bilgilerin bulunması bir diğer tutuklanma nedeni oldu. Ancak hiçbir aramada,
silah ya da patlayıcı bulunmadı. Ulaş Erdoğan da ifadesinde, kendisi dışında hiçbir

270
şüphelinin DK ile ilişkili olmadığını söylemişti. İddianamede sanıklardan Erdoğan
için ‘terör örgütü kurma ve yönetme’ suçundan 15, ‘resmi belgede sahtecilik’
suçunu iki kez işlediğinden 15 yıla, ‘kişisel verileri hukuka aykırı biçimde elde
etme’den dört yıla kadar hapis cezası isteniyor. Zafer Aydın, Cenk Büyükkahraman
ve Gökhan Aydın için 14 yıla, diğer sanıklar için de sadece ‘örgüt üyeliğinden’ 10
yıla kadar ceza talebi var.”

ANF aracılığıyla yalanlanan iddialar

PKK’ya yakınlığıyla bilinen ANF Haber Ajansı 24 Şubat 2010’da “DK yetkilisi”
diye duyurduğu Emir Adnan Demirci’yle bir röportaj yapmıştı.133 Kendileri
dışındaki Sosyalist Türkiye solunu liberal statükocu olmakla eleşkiren Ekinci,
örgütlerinin PKK’yla olan ilişkisinin devlet nezdinde yarattığı korku nedeniyle bu
kadar büyük hedef olduklarını söylüyordu. Örgütlerine karşı özel bir propaganda
faaliyeti yürütüldüğünü ve kendilerine yönelik saldırının kapsamlı olduğunu
belirten Emir Adnan Demirci haklarında ortaya atılan iddialarla ilgili de, “Önce
uyuşturucu mafyasıyla finanse edildiğimizi, ardından Desa işçisini provoke
ettiğimizi söylediler. Ergenekon torbasının içine tıkıp, işini bitirmek istediler. Bir
taraftan da JİTEM’le bağlantımız olduğunu söylüyorlar, diğer taraftan PKK’den
beslendiğimizi. Nükleer ve biyolojik saldırı hazırlıkları yaptığımızı söylediler. Bu
yetmedi KDP tarafından kurulduğumuz bu kez iddia edildi. İşçi Partisi’ne ait
‘Karargâh Evleri’ ile bizim adımız, çağrışımlardan yararlanarak binlerce kez
tekrar edilerek DK, Ergenekon dosyalarına sokulmak istendi. Fethullahçı medya
tümüyle yalana dayalı propaganda yürüttü” diye yanıtlıyordu.
Türkiye solunun Kürt meselesi ve PKK hakkındaki tutumunu da, “Kürtlere, tamam
sizinle kardeş olarak yaşarız ama siz de ayrılmak istemeyin diye propaganda yapan
Türk solcusu Türk sömürgeciliğinin sözcüsüdür” diye eleştiren Demirci örgütünün
PKK’yla olan ilişkisini de şöyle anlatıyordu:
“Ezen ulus devrimciliği, bu hakkını kullanıp kullanmama isteğinden bağımsız
olarak, ezilen ulusun ayrılma hakkının sınırsız propagandası ve örgütlenmesi
temelinde soruna yaklaşır. DK, devrimci sosyalizmin bu ilkesini, benzer
başkalarıyla yüksek sesle ifade eden bir yapı olarak var oldu… Bu yüzden, Türkiye
devrimci hareketinin uzun bir süredir Kürt özgürlük hareketine arkasını
dönmesinden sonra, DK’nin Kürt özgürlük hareketiyle yoldaşlaşma çabaları,
sömürgeci ve sömürücü Türkiye oligarşisine karşı halklarımızın özgürlüğü ve
kardeşliği adına, pratik değeri küçük de olsa siyasal değeri oldukça büyük bir
mana ifade etmektedir… Kendi statüko örgütlenmesindeki liberal ve yasalcı Türk
solcusunun Kürt’e yakınlaşıp TC’yle başını derde sokması beklenemez… Türk solu,

133
http://www.devrimcikarargâh.com/ANF.html

271
özellikle pratik gücünden düştükten sonra iyice doktriner oldu ve her şeyi sadece
yazılan çizilen üzerinden değerlendirme kolaycılığını seçti. Devrimci hareketimiz,
ne yazık ki, tarihsel süreçleri, zorunlulukları okuma yönteminden ve onu devinimi
içinde izleme yeteneğinden yoksundur. Bu nedenle özellikle post modern
kavramlarla desteklenen paradigmal değişiklikler üzerinden Kürt hareketine sırtını
dönmek, hem de bunu Marksizm adına yapmak onlar için kolay oldu. Biz ise,
bölgede tarihin nasıl akabileceğine dair kestirimlerde bulunarak, bir devrimci
iradenin bu tarihsel akışta nasıl tavır takınabileceğine dair zorunlulukları
keşfetmeye çalıştık. Ve bu değerlendirmelerimiz üzerinden Kürt özgürlük
hareketinin, gel-gitlere bir an olsun takılmadan, devrimci tutumu konusunda
bilincimizi son derece açık tuttuk… Elbette önce şunları belirlemekte yarar vardır.
Kürt özgürlük hareketi ve DK iki ayrı zeminin, birisi Kürdistan’ın diğeri Türkiye
devriminin örgütlenmeleridir. Dolayısıyla bir ve ortak düşmana karşı devrimci bir
dayanışma içinde olmaları ne kadar doğal ve istenir bir durumsa, aynı düşmanla
farklı düzeylerde ilişkilenmenin bir gereği olarak farklı hatta ters taktiksel süreçler
içinde bulunmaları da mümkündür. Keşke Türkiye devrimci hareketi de Kürt
özgürlük hareketi gibi güçlü bir siyasal nüfuza ve manevra etkinliğine sahip olsaydı
da siyasal mücadelenin bu zenginliklerini tartışabilseydik. Ancak gerçeklik böyle
değildi.”
DK ile Ergenekon arasında bağ kurulmasıyla ilgili soruları da yanıtlayan Demirci,
Doğu Perinçek’e yönelik ağır eleştirilerde de bulunuyor, örgütün yöneticisi olarak
tutuklanan ve adeta “itirafçılık” benzeri ifadeler veren Ulaş Erdoğan’ı da “düşmüş
unsur” olarak niteleyip şöyle konuşuyordu:
“Orhan yoldaşımızın Ergenekoncularla telefon konuşması yaptığı üzerinden bizi
Ergenekon davasına katacaklarını söylüyorlardı, ardından tutuklu kimi
teğmenlerin bilgisayarında yoldaşımızın resimleri çıktığı için bizi yeni Ergenekon
davasına katacaklarını yazdılar. Hatta Doğu Perinçek’e ait olduğu iddia edilen
kimi bildirileri bizim adımızla deşifre etmeye kalktılar, onların İşçi Partisi’ne ait
olduğu iddia edilen Karargâh Evleri ile bizim adımız, çağrışımlardan yararlanarak
ve bilerek, inatla bu yanlışlık binlerce kez tekrar edilerek DK Ergenekon
dosyalarına sokulmak istendi… Oysa DK’nin Doğu Perinçek’e ve çizgisine bakışı
bellidir, onları sol içinde bile görmez, burjuvazinin devrimcilere karşı bir
örgütlenmesi olarak görür… Bizim PKK’ye karşı KDP tarafından kurulduğumuza
dair itirafçı ifadeleri, olmadı düşürülmüş kimi unsurların ‘duydukları’ üzerinden
Ergenekon’la bağlantılanmamıza çalışıldı. Ama artık uzun zamandır bu yalanların
sadece Fethullahçı medyanın kendisinin söyleyip kendisinin dinlediği bir
değersizlik içine düşmekte olduğunu görmekteyiz. Çünkü Fethullahçı medya
tümüyle yalana dayalı propagandasını sadece bize karşı değil, devlet içindeki
muhalifleri de dâhil, kendine karşıt kimi görüyorsa, o kadar yaygın kullandı ki artık
yalancı çoban durumuna düşmüş durumdadır.”

272
Ergenekon’un örgütü mü yoksa buna inanmamız mı isteniyor?

Yukarıda anlatılanların özcesi DK’nin ne menem bir örgüt olduğuna ilişkin


tevatürün çok olduğu. Şurası kesin ki böyle bir örğüt var. Ama bir başka kesinlik de
bu örgütün bağımsız hareket etmediği. Söylemeye çalıştığımız DK’nin
Ergenekon’cu olduğu değil tam aksine Ergenekon güdümünde olduğuna
inanmamız istenen devlet güdümlü bir örgüt olduğu. Bu noktada örgütten
birileriyle devlet arasında bir ilişki olduğuna yönelik kesin bir hükme varamıyoruz.
Ama kısa zamanda fark ederek ve yapmak istedikleri kimi eylemlere “yol vererek”,
varolan süreçte Ergenekon’un güdümünde bir örgüt algısı yaratılmaya çalışılmış
gibi göründüğünü söylemek mümkün. Bu tespitimiz, elbette ki örgüt içinde yer alan
herkesi kapsamıyor. Zaten bu türü ilişkiler de örgütün içinde yer alan her unsurla
kurulmaz. Sarp Kuray’ın, “1988’den 1991’e kadar aşağı yukarı günbegün, ülkedeki
sorumlu kişiler tarafından bilgim dışında banda alınmış konuşmalarım kasetler
halinde polisin eline geçmiştir” dediğini anımsatıp son sözü AKP hatta cemaat
güdümlü yazar Emre Aköz’e bırakalım. Aköz, “Devrimci Karargâh: Böyle bir
solcu örgüt hakikaten var mı?”134 başlıklı yazısında şöyle diyordu: “Hanefi
Avcı birçok gazeteciye yolladığı mektubu bana da göndermiş. İlk cümlesi şöyle:
‘Hayatı terör örgütleriyle mücadelede geçmiş, 34 yıllık bir polis müdürünü bir
anda sol terör örgütlerine yardım yapan bir kişiye dönüştüren hukuk sistemi adil
değildir.’
Avcı ‘sol terör örgütleri’ derken Devrimci Karargâh'ı kastediyor.
İtirazım var: Bence Devrimci Karargâh ‘yapay’ bir örgüt!
Şu anlamda yapay... Gençler genellikle 16-17 yaşlarında halisane duygu ve
ideallerle sol bir örgüte ilgi duyar...
Ancak zaman insanları değiştirir. Hareket yıllar içinde teröre kayabilir. Hatta
çeşitli güçlerin maşası haline gelebilir.
Dursun Karataş'ın (1952-2008) yönettiği DHKP/C bu tür örgütlere iyi bir örnektir.
Ben Devrimci Karargâh'ın o tip bir ‘çekirdekten yetişmiş yoldaşlar’ örgütü
olduğunu sanmıyorum.
Sanki bir irade, gerek gördüğü elemanları toplamış, eğitmiş ve ‘Arkadaşlar sizin
adınız artık Devrimci Karargâh’ demiş.
İstihbaratçıların tekniklerini kullanan, havayolu şirketlerine ilgi duyan, yurtdışı
bağlantıları olan ve gizli servis gibi çalışan ‘toplama’ bir örgüt bu...
Nasıl yani? 34 yılın Hanefi Avcı'sı bu ‘teorisiz’ ve ‘tabansız’ takıma mı ‘sol terör
örgütü’ diyor?

134
Sabah Gazetesi 13 Ekim 2010

273
Bu grubun özelliği, sol maskesi altında, kimi odakların taşeronluğunu yapmaktan
ibaret.
Not: Bazı solcular ise Devrimci Karargâh'ın Emniyet tarafından ‘kurgulanmış’ bir
‘hayali örgüt’ olduğunu iddia ediyor. ‘Toplama’ ya da ‘kurgu’... İstihbaratçı
Hanefi Avcı'nın Devrimci Karargâh'ın aslında ne olduğunu bilmemesi imkânsız.
Peki, niye ‘sol terör örgütü’ diyor ısrarla?”

Önce birkaç hatırlatma

Devrimci Karargâh’la ilgili gariplikler ve tesdüfler zinciri elbet burada bitmedi.


Kısa süre sonra tüm Türkiye’nin konuşup, tartıştığı ama kısa süre sonra da her
zaman olduğu gibi unuttuğu bir olayla tekrar gündeme giriverdi bu örgüt. Emniyet
Müdürü Hanefi Avcı’nın yazdığı kitapla. Hemen herkes ya da en azından ilgilisinin
bildiği kitabı burada uzun uzun anlatmaya gerek yok. Ama emniyette cemaatçi
örgütlenmeyi konu edinen bir kitapta, bu iddiayı dile getiren bir emniyet
müdürünün başına gelenlerin irdelenmesi elzemdi. Elbette Avcı’nın özellikle AKP
ve Gülen cemaatine yakınlıktan öte bir tavır sergileyen ve “liberaller” diye anılan
kesimde yarattığı yarılmaya da burada yer vermek gerekirdi. Ancak “liberal
jakoben” cenahı; her şeyin kolay unutulduğu, toplumsal belleğin balık hafızasıyla
ölçüldüğü bir ülkede bu ayrışmayı aşması hiç de zor olmadığı için irdelemeye
gerek duymadık. Kitabın çıktığı ilk günlerde Avcı’yla telefonla konuşanlardan biri
de bendim. Kendisini tanıyordum. Bu tanışmayı sağlayan da yıllar önce, Susurluk
yıldızı olarak parladığı dönemde hakkında işkenceci olduğuna dair yaptığım bir
haberdi. Aslında iki haber demek daha doğru olur. Radikal gazetesinde yayımlanan
bu haberlerden ilki Hanefi Avcı’nın işkencelerinin mağduru olan Şaban Dayanan’ın
yaşadıklarını, diğeri de işkenceci Avcı ile mağduru Dayanan’ın yüzleşmesini konu
ediniyordu. O günden bu yana da zaman zaman telefonla hal hatır sorulan bir ilişki
bağlamında sürdü bu tanışıklık. Elbette ki kitabı piyasaya çıktıktan sonra
aramalarımız sıklaştı. Yazılanlara ilişkin fikir alışverişinde bulunuldu. Konuşmaları
uzun uzun anlatmaya gerek yok elbet. Ama TV ekranlarından, gazete sayfalarından
ve internet üzerinden Hanefi Avcı’yı tanıyan ya da görüşen gazetecilere ilişkin
estirilen fırtınaya bakınca ve hele de yasal olan ve olmayan yollarla dinlenen
telefon konuşmalarının tam da Avcı’nın işaret ettiği gibi cemaat güdümlü medya
organlarına servis edildiği bir ortamda ister istemez bir açıklama gereği yapmak
farz oluyor. Ortalığa saçılan ve muhataplarının çoğunun montajlı iddiasında
bulunduğu bu telefon konuşmalarından yola çıkılarak, isimsiz ihbar mektuplarıyla
ya da gizli tanık/itirafçı müesseseleriyle ilgili ilgisiz herkesin akla hayale
gelmeyecek suçlamalarla bir torbaya konulup sanık, zanlı ya da en hafifinden
Ergenekon savunucusu yapıldığı bir ortamda bir açıklama yapmak gereklilik.

274
Avcı ile yaptığımız telefon konuşmasında da kendisine söylediğim üzere kitabının
eksik kısmı kanımca işkenceciliğiyle yüzleşememesiydi. Evet, Hanefi Avcı, meslek
yaşamının bir döneminde işkenceciydi. Her ne kadar kendisi daha sonra bununla
yüzleşmeye çalışıp ve hatta kimi mağdurlarını bulup, birisi bu satırların yazarının
tanıklığında olmak üzere özür dilemiş olsa da bu bir dönem işkenceci olduğunu
değiştirmeyecektir. Avcı yakasına, rahatlatmaya çalıştığı vicdanına yapışıp kalan
bu insanlık suçunun anımsatıldığı katıldığı NTV’de yayınlanan programda da,
“1990’lı yılların sonuna kadar devletin tek sorgu tekniği işkenceydi, bir insanı
alarak sorgulamaktı. Burada şahısları suçlamak kolay, bugün Türkiye’nin hiçbir
yerinde işkence yapılmıyor ancak 1999’a kadar her yerde yapılıyordu” diyerek
geçiştirmeyi tercih etti. Her ne kadar mağdurlarını bulup kendisiyle görüşmeyi
kabul edenlerinden özür dilese de, işkencenin öyle mahcup bir nedamet gösterisiyle
geçiştirilemeyecek kadar ağır bir insanlık suçu olduğunu hukuk eğitimi almış Avcı
da en az bizler kadar biliyordur. Ama hem kitabında yer vermemiş olmasından hem
de sorulan soruları “devlet politikası buydu” diye geçiştirmesinden Avcı’nın
kamuoyu nezdinde kendisinin aynı zamanda eski bir işkenceci olarak anımsanmak
istemediğini söylemek mümkündü ki kendiside sonradan bunu ifade etti zaten.
İşkenceci Avcı’nın hem de gazetecilerin tanıklığında özür dilemiş olması, Türkiye
gibi insanlık suçu karnesinin her daim kırık olduğu bir ülkede o dönem için elbette
olumlu ve beklenmedik bir adımdı. Şu ana dek başka bir örneğini de anımsıyor
değilim. Ancak keşke, aradan neredeyse 15 yıl geçtikten sonra yazdığı ve özellikle
işlenen konusu itibarıyla kamuoyunun gündeminden düşmeyeceğini bildiği tuğla
gibi kitabının üçte ikisini ayırdığı meslek anılarının arasında da bu konuyla
hesaplaşabilseydi. Hem de bunu kimlerle yaptığını, kimlerin kendilerini
görevlendirdiğini, ne hissettiğini neden pişman olduğunu anlatarak, bu suça dahil
olan herkesin ismini de vererek yapabilseydi. Yapsaydı ve insanlar kendisini
gördüğünde bir işkenceciyle karşılaşmanın ürpertisini de hissetseydi ne
kaybedecekti? Belki kendisinin ya da özrünü ve dostluğunu kabul edenlerin değil
ama başta bizzat kendi tezgâhından geçen diğerleri olmak üzere tüm işkence
mağdurlarının ve işkencenin zaman aşımı işlemeyecek bir insanlık suçu olduğunu
düşünenlerin umurunda olacaktı bu hesaplaşma. Yapmadı.
Eksiğini olduğunu söylediğimiz kitapta suçlananlar yanında suçlanmayanlar da var
elbet. Avcı, tıpkı Susurluk döneminde olduğu gibi yine bir devlet ya da sistem
eleştirisi sonucunda kendisini demir parmaklıklar ardında buldu. Avcı’nın kitabının
en çok tartışma yaratan bölümünü oluşturan ve en az destekçileri kadar da karşıtını
bulan Fethullah Gülen cemaatine ilişkin eleştirileri ve suçlamalarının dayanak
noktasını kendisine yönelik bir komployu fark etmesinin yanı sıra Ergenekon
soruşturmasının da oluşturduğunu söylemek yanlış bir tespit olmaz. Ancak
Avcı’nın Türkiye’nin Susurluk’tan sonra derin devleti paçasından yakalayabildiği
ikinci önemli milat kabul edilen Ergenekon soruşturmasının yürütülüş biçimi ve

275
içeriğinde yaşanan kimi hukuksuzlukları göz önüne sermeye çalışmakta seçtiği
örnek olan Hrant Dink suikastı ile kanlı Danıştay baskını ele alınış biçimiyle en
büyük yanlışları olarak önümüzde duruyordu.
Avcı kitabında, Hrant Dink suikastının “milliyetçi arkadaş çevresinin”
gerçekleştirildiği bir tepki olarak gördüğünü ve çözüldüğünü öne sürüyor. Tetiği
çekenin, silahı ve hatta mermileri temin edenin bile bulunarak yargı önüne
çıkarılarak çözüldüğünü anlatıyor. Eğer sıradan bir sokak kavgasında işlenen bir
cinayet olsaydı, Dink’in öldürülmesini sıradan bir polisiye olay gibi ele alan
Avcı’ya hak verilebilirdi. Ancak sözkonusu kişi devletin, kimi ulusalcı ve
milliyetçi çevrelerin hedefinde olan, tehdit alan bir kişiyse bunu söylemek nasıl
mümkün olabilirdi? Dink’i ölüme götüren olaylar zincirinde yer alan polis ve asker
kamu görevlilerinin en hafifinden ihmal boyutuyla bu suikasta olan katkıları ya da
iştiraklerini görmek istemiyordu Avcı. Bunun nedenin de, tıpkı kitabında eleştirdiği
“kol kırılır yen içinde kalır” mantığı üzerinden yaptığını iddia etmemiz de
mümkün. Avcı, kendisinin de Gülen Cemaatine mensup olduğu öne sürülmesine
karşın bizzat cemaatçiler tarafından yerinden edilmek istenen eski İstanbul
Emniyeti İstihbarat Şube Müdürü Ahmet İlhan Güler’i korumaya çalışırken bilerek
ya da bilmeyerek tam da bu tuzağın içine düşüyor aslında. Avcı’nın benzer bir
yanlışa da Danıştay suikastı bağlamında Ergenekon soruşturmalarının bütününe
yönelik getirdiği eleştiri de görmek de mümkün. “Acaba Avcı gerçekten kimi
hukuksuzlukların yaşandığı, yürütülüş biçimi, içeriği ve sanıklarıyla gerçekten
sorgulanmaya muhtaç yanları bulunan Ergenekon soruşturmasını zayıf göstermek
için bu örnekler üzerinden yola mı çıktı?” diye bir kuşku düşüyor insanın içine. Ki
kitabın devlet ve cemaat diye ayrılmış iki ayrı bölümünde de ele alınan Ergenekon
soruşturmaları ilk bölümde Türkiye’ye demokratikleşmeye götürecek bir adım
olarak görünürken sonradan ciddi kuşkular barındıran bir dava haline dönmüş
durumda. Ancak şu sorunun yanıtını özellikle AKP yandaşı ve cemaat medyasının
vermesi şart: “Hanefi Avcı’nın kitabında yazılanlarda cemaat yerine Ergenekon
sözcüğünü koysak acaba neler yazarlardı?”

Bir kitap yazdım hayatım…

Susurluk’taki kazayla ortaya dökülen kirli ilişkiler ağının, Emniyet İstihbarat Daire
Başkanı olarak TBMM’de kurulan Susurluk Araştırma Komisyonu’na verdiği
ifadelerle kısmen aydıntılabilmesini sağlayan Avcı o dönem kamuoyunun
gözbebeğiydi. Basına kaynağı belirsiz bilgiler sızdırmakla da suçlanan Avcı’nın bir
dönemin işkencecilerinden olduğu da kısa zamanda ortaya çıktı. Ancak yaptığı
işkencelerin kurbanlarının bazılarından özür dileyerek kendisinden hayli söz ettiren
Avcı daha sonraki süreçte de yapılan bir dizi yolsuzluk operasyonunda önemli rol
üstlenmişti. Ancak Hanefi Avcı, KOM Daire Başkanlığı’nın ardından kızak

276
sayılacak bir görevle önce Edirne’ye ardından da Eskişehir’e emniyet müdürü
olarak atanmıştı. “İl emniyet müdürlüğü nasıl kızak görev olur?” diye soranlara
Avcı’nın görevlendirildiği Edirne ve Eskişehir’in AKP’nin iktidar olamadığı
kentler olduğunu anımsatmakta fayda var. Yolsuzluklar konusunda dürüstlüğünden
hükümet dâhil kimsenin kuşku duymadığı Avcı’nın, AKP’li bir yönetimin olduğu
kentlerde kazara da olsa bir yolsuzluk tespit etmesi istenen bir durumdu çünkü.
Ancak özellikle Eskişehir için bu sözkonusu olmadı. Avcı’nın uzun süren sessizlik
dönemini bozan ise çarpıcı iddialar ortaya attığı yazdığı kitabı oldu. 20 Ağustos
2010’da piyasaya çıkan “Haliçte Yaşayan Simonlar Dün Devlet Bugün Cemaat”
adını verdiği kitabında Avcı, Fethullah Gülen cemaatinin devleti ele geçirdiğini
iddia ediyordu. Kitabında telefonlarının dinlemeye alındığını, komployu fark
edince de İçişleri Bakanı'na şikâyette bulunduğu anlatan Avcı, tüm yaşananları
Başbakan'ın Başdanışmanına anlattığını, aradan aylar geçmesine rağmen herhangi
bir gelişme olmayınca da kitap yazmaya karar verdiğini söylüyordu. 28 Şubat
sürecinde takındığı tutum nedeniyle de Fethullahçılar başta olmak üzere İslamcı
cenahın adeta taptığı bu isim, 13 yıl sonra yazdığı bir kitapla baş düşman ilan
edilmiş oldu. Başta cemaat medyası ve bu gruba angaje gazeteci ve yazarlardan
Avcı’ya yönelik organize bir saldırı başladı. Önce kitabın, Avcı’nın terfi
edememesine yönelik öfkeyle yazıldığını ve manipülasyon amaçlı olduğu
söyleniyordu. Bu yorumun nedeni ise Avcı’nın, inandırıcı bir belge ortaya
koyamadığı gibi anlattığı olayları sübjektif yorumlayarak ortalığı bulandırması diye
açıklanıyordu. En önemlisi ve bizce haklı da duran bir eleştiri ise Avcı’nın
Ergenekon soruşturmalarını ciddiye almayarak, Hrant Dink suikastı ve Danıştay
saldırılarının çözüldüğünü iddia etmesiydi.

Cemaat devleti ele geçirdi

600 sayfalık kitabın ilk kısmında Avcı, polislik görevindeki anılarından ve Kürt
sorununa ilişkin bir takım siyasi çözüm önerilerinden bahsediyordu. Fırtına
koparan ise Fethullahçıların emniyet başta olmak üzere bürokrasisindeki
örgütlülüklerinin artık devleti ele geçirme biçimine dönüştüğü iddialarının dile
getirdiği “Cemaat” başlıklı bölüm nedeniyle oldu. Özellikle AKP taraftarları ile
cemaat medyası tarafından Avcı’nın, Anayasa’da kısmi değişiklikler öngören 12
Eylül 2010 referandumundan önce piyasaya çıkan kitabın ısmarlama olduğu ve
zihinleri bulandırarak referandumda “hayır”cı kanadın önünü açma saiki ile hareket
edilmesini sağlamak, Ergenekon ve Balyoz soruşturmaları ile yakın arkadaşı olan
Emniyet Genel Müdür Yardımcısı Emin Arslan hakkında yürütülen soruşturmayı
akamete uğratmak için kitabını yazdığı öne sürülüyordu. Bu iddiaları kanıtlamak
için de “yandaş” diye anılan medyada adeta bir savaş başlatılmıştı. Avcı kitabında
Emniyet, yargı ve TSK içindeki Fethullahçı yapılanma sorunun çözülmesi

277
gerektiğini, aksi halde insanların özgürlüğü ve hayatı ile özel sektör ile holdinglerin
tehlike altında olduğunu dile getiriyordu. Avcı, cemaate bağlı polislerin, savcıların
cemaatin amaçlarına göre davrandığını belirtirken Emniyet'in de cemaate bağlı
imamlar tarafından yönetildiğini de söylüyordu. Özellikle büyük illerde görevli
polislerin bir kısmının sorumluları olan Emniyet Müdürleri ve valileri değil cemaat
imamını amirleri olarak kabul ettiklerini belirten Avcı, “Hatta etrafları cemaat
mensubu müdür ve amirler tarafından sarılmış durumda. Bu durumun farkındalar
ve kısmen biliyorlar ama bilmiyor gibi davranıyorlar. Bazı operasyonları kendileri
değil, cemaat yanlısı polisler ile cemaat yanlısı savcılar cemaat imamlarının
talimatları ile yürütüyorlar... Olay bir örgütün, cemaatin devlet içerisindeki
elemanları vasıtasıyla yürüttüğü örgütsel bir faaliyettir, karşımızdaki kişiler polis,
hâkim ve savcı değil, örgütün cemaatin elemanlarıdır. Devletin hukukunu değil,
cemaatin talimatlarını yerine getirmektedirler. İstanbul, Ankara, Erzurum ve
İzmir'deki bazı özel yetkili savcılar ile bu iller dışındaki bazı polis birimleri
arasında illegal bir ilişkinin varlığı açıkça gözükmektedir… Gördüğüm manzara
korkunç, kadrolu devlet adamları devleti yönetemiyor. Emniyet Genel Müdürü,
hatta İçişleri Bakanı haklı olduğunu bildiği bir kişiyi, doğruluğundan emin olduğu
bir olayı ya da davayı savunamıyor, güvendiği ve inandığı adamları tuzağa
düşürülüyor, haysiyetleriyle oynanıyor ama onlar bu kişilere sahip çıkamıyorlar.
Kozanlı Ömer kod adlı Osman Hilmi Özdil mi yoksa Emniyet Genel Müdürü, Daire
Başkanları mı polis teşkilatını yönetiyor?” diye soruyordu.

Emin Arslan’a kefil olunca dinlendi

Hanefi Avcı kitabında, Emin Arslan'a “Ben yaparım o yapmaz” şeklinde kefil
olduktan sonra İstanbul Emniyet'indeki cemaat lideri konumundaki polis şeflerinin,
kendisinin toplumdaki saygınlığımı sarsmak için kendisine komplo kurduğunu ve
telefonlarını dinlemeye aldığını anlatıyordu. Kendisine bizzat cemaat içinden üst
düzey bir polisin haber verdiğini belirten Avcı, bunun üzerine İçişleri Bakanı Beşir
Atalay'a giderek Emniyet İstihbarat Dairesi'nin kanunsuz dinleme yaptığını,
yalnızca kendisini değil birçok kişiyi dinlediğini, özellikle Emniyet ve İçişleri
Bakanlığı yöneticilerini isim vererek dinlediklerini anlattığını da kitabında yazdı.
Avcı, cemaatle ilgisi bulunmayan ancak bu durumu kanıksamış görünen Emniyet
Genel Müdürü Oğuz Kağan Köksal’a da gider, durumu ve temaslarını bir de ona
anlatır. Başına gelen hukuksuzuluğu çözmek için yasal haklarını sonuna kadar
kullanmaya çalışan Avcı, kendisi de Ergenekon savcıları tarafından -hem de
mahkeme kararıyla dinlendiği ortaya çıkan İstanbul Cumhuriyet Başsavcısı Aykut
Cengiz Engin’e de gider. Başsavcı, Fatih Savcılığına suç duyurusunda bulunması
ister. Adli yollardan denetim yolu bulmak ve dinleme kararı veren hâkimlerle ilgili
işlem yaptırmayı amaçlayan Avcı Başsavcı Vekili Turan Çolakkadı’ya da durumu

278
anlatır. Sonra da Ergenekon üyesi olmakla itham edilen Ankara Başsavcısı’nı da
bilgilendirir. Hazırladığı şikâyet ve ihbar dilekçelerini de Adalet ve İçişleri
Bakanlıkları, İstanbul ve Ankara Başsavcılıkları, Ankara ve İstanbul Özel Yetkili
Başsavcı Vekillikleri, Fatih Cumhuriyet Başsavcılığı ve Başbakanlık’a iletir.
Avcı dilekçeleri kurumlara ulaştırdıktan sonra Adalet Bakanı Sadullah Ergin’e
gider. “Hâkimler isimsiz çok sayıda dinleme kararı alıyor” diye ihbarda bulunur.
“Dinlemeler konusuna hâkim” durumdaki Bakan Ergin, isimsiz dinleme
olamayacağını söyler. Teyit için dinleme ve teknik takibin merkezi
Telekomünikasyon İletişim Başkanlığının Başkanı’nı arar. Başkan Fethi Bey ne
yazık ki Bakan Ergin’i teyit etmez, “istihbari dinlemelerde çok sayıda isimsiz
dinleme bulunduğunu” bildirir. Kitaptan anlaşılana göre Adalet Bakanı Ergin,
dinleme mağduru Avcı’yı, “Dilekçe vermene gerek yok. Dilekçe olmadan da
denetleme yapılabilir. Sen dilekçeyi geri çek” diye ikna etmeye de çalışır. Ama
Avcı, hem de hukuksuz dinlemelerin nasıl ortaya çıkarılacağını anlattığı bir not
ilave ederek şikâyet dilekçesini vermekten geri durmaz.
İçişleri ve Adalet Bakanlığı'na şikâyet dilekçesi vererek yaşananları Başbakan'ın
Başdanışmanına anlattığını belirten Hanefi Avcı kitabında bu süreci şöyle anlattı:
“Başbakan'ın Başdanışmanı'na (Efkan Ala) olayı anlattım. Cemaatin nerelere
kadar sızdığını, neler yaptığını, ülkenin güvenliğini ve insanların özgürlüklerinin
tehlikede olduğunu anlatmaya çalıştım. Aradan zaman geçmesine rağmen harekete
görmeyince bu kitabın bir an önce yazılması gerektiğine inanıp yazmaya karar
verdim.”
Avcı’nın bu kararını tetikleyen olay ise Ankara’da 28 Ocak 2010’da yapılan İl
Emniyet Müdürleri toplantısında yaşanır. Toplantıya ara verildiğinde özel olarak
görüştüğü Emniyet Genel Müdürü Oğuz Kaan Köksal, Avcıya, “Dilekçeni iade
ediyoruz, müfettiş incelemesi yaptıramıyoruz çünkü bir defa müfettişler
görevlendirilirse kontrol edilemeyebilir, her şeyi araştırabilirler. Bundan dolayı
bakan dilekçenin iadesini istedi, bende geri veriyorum” diyerek şikâyet zarfını geri
verir. Kitabında bu olayı anlattıktan sonra, “İçişleri Bakanı denetim yapmıyordu.
Bakanı durduran kim ve ne olabilirdi. Başbakan’dan başka kim olabilirdi ki?” diye
soran Avcı, “Kozmik odalarda birkaç gün süren aramalar yapıldı. Burada hangi
şüphe ve delil vardı, hangi iddialar üzerine buralar arandı? Şimdi ben açıkça adres
veriyorum, hukuksuz dinleme ve izlemeler var, bunları dilekçemde belirttim.
İstihbarat Dairesi'nde cemaatin özel cihazları, elde ettikleri her türlü kanunsuz
dinleme materyalleri mevcuttur, buralar neden aranmaz? Kozmik odanın
aranmasında kimliği belli olmayan bir ihbarcı vardı, burada da ben açıkça ihbar
ediyorum. Bulunacak yerleri de söylüyorum. İstanbul Emniyet Müdürlüğü
İstihbarat Şubesi neden denetlenemez? İstihbarat Daire Başkanlığı'nda arama
yapılsa, demirbaşa kayıtlı olmayan cemaatin kendine ait özel dinleme ve izleme
aletleri bulunacağından hiç tereddüdüm yoktur” iddialarında da bulunuyordu.

279
AKP’lileri kızdırdı

Avcı’nın iddiaları bunlarla bitmek bilmedi. Deniz Baykal’ın sevişme görüntülerinin


yeraldığı gizli kamerayla çekilen videokasetin de cemaatçiler tarafından kayda
alınarak servis edildiğini öne süren avcı benzer bir komplonun kurbanının da eski
Ankara DGM Savcısı Nuh Mete Yüksel’e de yapıldığın anlatıp, “Baykal başbakan
olsaydı ve ülke için kritik bir karar arifesinde birileri çıkıp elimizde bu görüntüler
var, eğer şöyle davranmazsanız bunları kamuoyuyla paylaşacağız deseydi acaba
durum ne olurdu? Acaba kaç bakan, kaç genel müdür, kaç komutan veya onların
eşleri ve çocukları hakkında da bu veya benzeri görüntüler mevcuttur?” diyordu.
Danıştay saldırısı, Hrant Dink, Rahip Santaro cinayetleri ve Malatya Zirve
Yayınevi katliamının yanında Ergenekon davasıyla ilgili görüşlerini de aktaran
Avcı, Danıştay saldırısının ciddi bir delile dayanmadan Ergenekon'a bağlandığını
iddia ediyordu. Saldırıdan sonra polisin, saldırgan Alparslan Aslan'ın telefonuyla
ilgili teknik inceleme yaptığını, görüştüğü kişiler arasında takip altındaki Muzaffer
Tekin'in adının ortaya çıkmasıyla saldırıyı Ergenekon'a bağladığını belirten Avcı,
“Danıştay'a silahlı saldırı, Dink'in öldürülmesi, Malatya'daki Zirve Yayınevi
katliamı gibi olayların görünen bugünkü faillerinden başka Ergenekon veya
benzeri gruplar tarafından yapılmış olacağına mevcut deliller ve olayların oluş
biçimine bakarak kimse beni ve makul birini ikna edemez. Bu iddialar
zorlamadır… Ergenekon örgütünün varlığı konusunda yazılı belge, doküman,
örgütsel faaliyet sayılabilecek bazı ilişkiler varsa da eylemleri konusunda hiçbir
ciddi emare yoktur. Geçmişte Türkiye'de meydana gelen pek çok olayın
(Malatya'daki Zirve Yayınevi Katliamı, Rahip Santoro Cinayeti) Ergenekon
tarafından gerçekleştirildiği iddia edilerek epey bir süredir uydurma tanık vs.
aranmaya başlandığı net olarak görülüyor. Amacın olayları aydınlatmak değil,
Ergenekon'la irtibatlandırmak olduğu açıkça ortadadır” iddialarında da
bunuyordu.
Medyada büyük sansasyona neden olan kitabın çıkmasından 2 gün sonra Başbakan
Yardımcısı Cemil Çiçek bir açıklama yaparak, ”Kanaatler üzerinden hüküm tesis
etmek ne kadar doğrudur? Biz evvela olaya hukuk açısından bakarız ve deriz ki
hâkim karar verirken anayasaya, hukuka ama her şeyden önce de dosyadaki delile
bakar. Delil yoksa mahkûm etmek de olmaz. Siz bir yargıya varacaksanız bunu
delillendirmiş olmanız gerekir. Delillenmiyorsa bu kanaat olarak kalır” yorumu
yaptı. 25 Ağustos günüyse Başbakan Erdoğan, Show TV’nin canlı yayınında
Avcı’nın kitabındaki iddiaları yanıtladı. Başbakan Erdoğan kitabı okumadığını
bilgilerini İçişleri Bakanı Beşir Atalay’dan aldığını belirterek, “Yaptıkları talihsiz
işdir. Devlet memurunun bir şeyler yazmasını bilmesi gerekir. Bunun yasa
çerçevesinde kuralları var, bakanlık de teftişini yapıyor. İddialar üzerinde durmam,

280
durmayı da gereksiz bulurum. Hayatta benimle biraraya gelmiş biri değil. Bunu da
gereksiz bulurum. Muhattabı üstleridir, gerekirse İçişleri Bakanıdır. Bir başbakan
il emniyet müdürü ile görüşmez. Öncelikle bakanıma saygısızlıktır bu” diyecekti.
Ertesi gün de Avcı kendi isteğiyle merkeze alınmasını isteyen başvuru dilekçesi
hızla işleme konularak 2 gün sonra da görevinden alınmıştı. 27 Ağustos günü
açıklama yapan bu kez İçişleri Bakanı Beşir Atalay’dı. Avcı’yı sert bir dille
eleştiren Atalay, “Yapılan etik değil. Özellikle kendi teşkilatı ile yazılar yazması...
Böyle yazılar yazacak olanlar görevden ayrıldıktan sonra istedikleri gibi yazarlar.
Müfettişler ne gerekiyorsa yapacak… Üç müfettiş inceliyor. Ne gerekiyorsa
yapılacaktır. Emniyet teşkilatı 220 bin kişilik teşkilattır. Polis teşkilatı, kurumsal
güven araştırmasında TSK'nın önünde yer alıyor. Bu konudaki suçlamaları yanlış
buluyoruz. Polis teşkilatı ikiye ayrılmış diye bir şey yok. Somut iddialar olursa,
bunların üzerine gidilir. Kamplara ayrılmış değerlendirmesi yanlış olur. Yanlış
olan varsa üzerine gidilir. Yanlış yapanı içinde kolay kolay barındırmaz” diyordu.
Bakan Atalay’ın bahsettiği soruşturmanın kokusu kısa zamanda çıktı. Kitaptan
ziyade dile getirilen iddialarla ilgili Avcı hakkında 8 ayrı soruşturma açılmıştı. İkisi
kitapla ilgili gazetecilerle görüşmeleri nedeniyle izinsiz basın açıklaması yapmak,
altısı da kitapta yer alan iddiaları nedeniyle emniyet teşkilatını küçük düşürmek,
görevini kötüye kullanmakla ilgiliydi. Açılan soruşturmalarla ilgili yılın sonuna
doğru Zaman Gazetesinde Sedat Güneç imzasıyla yayımlanan bir haberde135 ise
Avcı’nın meslekten ihracının istendiği anlatılıyordu. Habere göre; İçişleri Bakanlığı
Mülkiye müfettişleri, hazırladıkları raporda, Avcı hakkında iki ayrı ceza talep
etmiş, “Terör örgütüne yardım ve yataklıkta bulunduğu” iddia edilen Avcı'nın
polislik mesleğinden ihracı talep edilmişti. Emniyet Genel Müdürlüğü Yüksek
Disiplin Kurulu'nda ele alınacak müfettiş raporlarında Avcı’nın basına verdiği
demeçler nedeniyle de, ihraç cezasının bir altı olan 24 ay kıdem durdurma talep
edilmişti.

Avcı tutuklansın diye hapse atıldılar

Ergenekon soruşturmasına ilişkin kuşkuları, Ergenekon soruşturmasının yürütülüş


biçimi ve içeriğinden zerre kuşku duymayan bir kör inanışa sahip olanlar ağırlıkta
olmak üzere medyanın Avcı ve kitabına takındığı tutum ise ilginçti. Medya ilk
birkaç günün aksine sonraki süreçte genel olarak kitaba ilgisiz kalırken, AKP ve
cemaat bağlantılı olanlar da karşısında yer alarak saldırı amaçlı haberlere imza
atıyordu. Hükümete ve Avcı’nın suçladığı Gülen cemaatine yakın yayın organlarını
anlamak bir yere kadar mümkündü ama “merkez medya” diye adlandırılan gazete
ve televizyon kanallarının takındığı tutum ise ise şaşırtıcıydı. Ergenekon’un

135
Zaman Gazetesi, 29 Aralık 2010

281
iddiaları kanıtlanamayan “makbul itirafçı ve gizli tanıkları” kadar bile değer
verilmiyordu bir polis müdürünün söylediklerine. Sisteme yönelik tam da
kalbinden gelen eleştirilere kapalı gözler ve kulaklar bu eleştiriler, dile getirilen
iddialar ve yok denilse de var olan belgeleri delilleri tartışmak yerine Avcı’nın
kitabını neden yazdığını ve zamanlamasını diye getirdiler.
Cemaate karşı çıkmanın çok kolay olmadığını, Fethullah Gülen’in insafına
kalındığını vurgulayan ve “Cemaatin hayatımın bundan sonrasını zindan edeceğini
biliyorum, geçmişte birçok örgütün hedefi oldum. Amu bu defakinin başka bir şey
olduğunun da farkındayım” diyen Avcı’nın bu öngörüsünde ne kadar haklı olduğu
da kısa süre sonra anlaşılacaktı. 21 Eylül 2010’da İstanbul başta Ankara ve
Bursa’da DK’ye yönelik eş zamanlı yeni operasyonlar kapsamında Sosyalist
Demokrasi Partisi ve bu partiye bağlı Toplumsal Özgürlük Platformu adlı legal
kuruluşlar polis tarafından basılmıştı. SDP İstanbul İl ve Kadıköy ilçe binaları ile
SDP ve TÖP yöneticilerinin evlerine düzenlenen baskınlarda Bursa ve Ankara’da
bir, İstanbul’da 15 olmak üzere 17 kişi gözaltına alınmıştı. Bostancı’da DK üyesi
Orhan Yılmazkaya’nın polisle girdiği çatışmada öldürüldüğü evden elde edilen
parmak izleri üzerine başlatıldığı öne sürülen operasyonlarda gözaltına alınanlar
arasında SDP Genel Başkanı Rıdvan Turan başta olmak üzere aralarında
yöneticilerin de olduğu birçok partili vardı. Polisten yapılan açıklamada
şüphelilerle birlikte 5 tüfek, biri kurusıkı 7 tabanca, 166 adet çeşitli çap ve
markalarda fişek, 8 tabanca şarjörü ile sahte kimlikler ve çok sayıda örgütsel
doküman ele geçirildiği bildirilmişti. SDP olaydan sonra yaptığı açıklamada parti
yöneticisi ve TÖP üyelerinin DK’yle ilgisi olmadıkların belirterek,
“Arkadaşlarımızın siyasi köken, mücadele tarz ve anlayışı itibarı ile de DK’yle en
ufak bir ilgileri bulunmamaktadır” deniliyordu. Emniyetteki sorgularının ardından
24 Eylül 2010’da adliyeye sevkedilen şüphelilerden 4’ü serbest bırakılırken 13’ü
ise tutuklanmıştı.
Gözaltına alınıp tutuklananlar arasında bulunan en önemli isim kuşkusuz ki, 1980
öncesinde Hanefi Avcı’nın işkence tezgâhından geçen Necdet Kılıç’tı. Çünkü
Avcı’nın nedamet getirip kendisini bularak özür dilemesinden sonra Kılıç’la
aralarında arkadaşlık gelişmişti. Zaten Necdet Kılıç üzerinden tüm SDP’lilerin bir
komployla dâhil edildikleri operasyonlar üzerinden hepsi DK’ye monte edilerek
aslında esas hedef olan Avcı’nın tutuklanması da böylece sağlanacaktı. Öyle de
oldu. Yazdığı kitabıyla emniyette varolan örgütlenme üzerinden Fethulah Gülen
cemaatini hedef alan Avcı birkaç gün sonra, “örgüte yardım ve yataklık” ettiği
iddiasıyla tutuklandı. Avcı zaten kitabında, Necdet Kılıç üzerine kayıtlı olan ancak
kendisinin kullandığı ve kimsenin bilmediği telefonunun IMEI numarası üzerinden
aylardır dinlediğini yazmıştı. Hanefi Avcı, kitabında kendisinin nasıl dinlendiğini,
“Sadece 2 kişinin konuştuğu bir telefonun tespit edilmesiyle dinleme başlamış.
IMEI numarası üzerinden mahkeme kararı alınarak dinleme yapılmış. Yasadışı

282
terör örgüt elemanı gibi gösterilerek dinlendim” diye anlatmıştı. Ancak cemaat
medyasında yer alan haberlerde Kılıç’ın, büyük sansasyon yaratan Avcı’nın
kitabında adının geçmesi Devrimci Karargâh ile Hanefi Avcı bağlantısının kanıtı
olarak sunuldu.
İddialara göre Orhan Yılmazkaya’nın evinde bulunan parmak izlerinden SDP’ye
oradan da örgütle ilişkisi olduğu tespit edilen isim olan Necdet Kılıç’a ulaşılmıştı.
1980 darbesi öncesi THKP-C Kurtuluş örgütü içerisinde faaliyet yürüten ve
cezaevinde yatan Necdet Kılıç'ın telefonları DK soruşturması kapsamında teknik
takibe alınmıştı. Kılıç üzerinden Avcı’ya ulaşılması ise bir dizi “tesadüfle”
gerçeklemişti.
Basına yansıyan ve emniyet kaynaklı olduğu belli iddialara göre DK soruşturmasını
yürüten polis, Necdet Kılıç üzerinden Hanefi Avcı'ya ulaşmıştı. Avcı’yla
konuşmaları belirlenen Kılıç’ın kullanıyor olabileceği ikinci bir telefon olabileceği
ihtimali üzerinden yola çıkan polis “inanılmaz” bir yöntemle bu kuşkusunu haklı
çıkaracak bir tespitte bulunmuştu. Kılıç'ın evinin bulunduğu Beyoğlu
Galatasaray’da bölgesinde yapılan çalışmalarda Tuğrul Çakır adına kayıtlı
“şüpheli” olduğu değerlendirilen bir telefon numarası tespit edilmişti. Şüphenin
nedeni ise sadece Ceyhun Ünlü adına kayıtlı telefon numarasıyla görüşülüyor
olmasıydı. Çakır ve Ünlü adına kayıtlı bu iki ardışık numaralı telefonların sadece
birbiriyle görüşmek için kullanılmasından kuşkulanan polis bu telefonların aynı
zamanda Necdet Kılıç'ın evinin bulunduğu bölgeden sinyal verdiğini de tespit etti.
Bu telefonların evinin bulunduğu bölgeden sinyal vermesi üzerine Necdet Kılıç’ın
DK örgütü adına faaliyet gösterdiğini öne süren polis hâkim kararıyla 7 Kasım
2009'da dinleme kararı almıştı. Yapılan teknik takip sırasında telefonların Nejdet
Kılıç tarafından değil Hanefi Avcı ile öğretmen sevgilisi Kezban Küçük tarafından
birbirleriyle konuşmak ve mesajlaşmak için kullanıldığı da belirlenecekti. Bunun
üzerine Küçük’ün telefonları dinleme kapsamından çıkarılırken, Avcı izlenmeye
devam edildi. İkilinin aynı zamanda Kılıç'ın evinde buluştukları da tespit edilmişti.
Yazdığı kitapta Kılıç'ın dinlendiğini Avcı’nın açıkça yazması üzerine de polisin
yürüttüğü bu “çok gizli” operasyon deşifre olmuştu. Takip altında olduklarını fark
eden örgüte yönelik operasyon öne çekilmiş ve gözaltılar gerçekleşmişti. Zaten
basına sızdırılan kaydedilmiş telefon görüşmelerinde Avcı’nın izleme ve takip
altında bulundurulan Kılıç’a dinlendiğini ve dikkat etmesi gerektiğini söylemesi de
soruşturmanın gizliliğinin ihlal edilmesi olarak yorumlanmıştı. Özellikle cemaat
medyasında yer alan haberlere göre de zaten Avcı’nın verdiği bu bilgi üzerine de
polis operasyonları yapmıştı.

Dediği gibi hayatı zindan oldu

283
Avcı ise arkadaşım dediği Kılıç’la ilişkisi hakkında hiçbir suç delili bulunmadığını,
DK operasyonu hakkında Kılıç’a bilgi sızdırmadığını, haksızlığa uğradığını iddia
ediyordu. Ancak polis ve savcılık aynı kanaatte değildi. 28 Eylül 2010’da
Ankara'da Emniyet Genel Müdürlüğüne giden Hanefi Avcı İstanbul Özel Yetkili
Savcısı Kadir Altınışık'ın çıkardığı “yakalama” müzekkeresi nedeniyle gözaltına
alındı. Eskişehir'de boşalttığı Emniyet Müdürlüğü makamı ile henüz boşaltmadığı
Emniyet Müdürü lojmanı arandı. Bazı evrak ve elektronik malzemelere el kondu.
İstanbul'a getirilen Hanefi Avcı, Özel Yetkili Savcı Kadir Altınışık'a ifade vermeyi
reddetti. Yaşadıklarını komplo olarak değerlendiren Avcı, tutuklanma talebi ile
nöbetçi 14. Ağır Ceza Mahkemesine çıkartıldı. Mahkemede hâkimin sorularına
yanıt veren Avcı, mahkeme tarafından örgüte yardım suçlaması ile tutuklandı.
Hanefi Avcı tutuklanmasının ”Cemaat operasyonu” olduğunu ileri sürse de
tutuklanmaktan kurtulamadı ve Silivri Cezaevi’ne kondu.
DK soruşturmasıyla arasında bağ kurulmasından sonra da, AKP yandaşı ve
cemaate angaje medyada Avcı’nın işkenceciliğiyle başlayan linç kampanyası bu
garip örgütle arasında ne tür bir ilişkini olduğuna yönelik sorgulamaya dönüştü.
Zaten DK de Ergenekon’un güdümünde diye ilan edilmesi de işleri kolaylaştırdı.
Soruşturmada gizlilik kararı vardı ama dosyadaki polis tarafından kaydedilmiş
telefon konuşmalarından, Avcı’nın kime ne dediğine, sevgilisiyle nerede nasıl
buluştuğuna kadar bir dizi ayrıntı cemaat medyası eliyle toplumun gözüne
sokulmuştu. Avcı’nı sevgilisi Kezban Küçük’ün de DK örgütü üyesi olduğu iddia
edildi. Hemen ardından aslında Küçük’ün örgüt üyesi olmadığı ama DK ile ilintili
Necdet Kılıç’ın evinde buluşulduğunda sevişme görüntülerinin gizlice kaydedilip
şantaj yapıldığı ortaya atıldı. Bu da tutmayınca bu kez de ikilinin evliyken ilişkiye
başladıklarından dem vurulup ahlaken ne kadar düşmüş olduklarından bahsedildi.
Avcı’ya, itibarsizlaştırmanın en büyük aracı haline gelen Ergenekon’cu olmak ve
“Ergenekon’un uyuyan derin hücresi” olmak suçlalamaları da yöneltildi.
Sonrasındaysa Necdet Kılıç’a muhbirlik suçlaması yöneltilip Avcı’ya bilgi taşıdığı
bile öne sürüldü. Ama her ne hikmetse hem muhbir hem de bilgiyi alan emniyet
müdürü aynı örgütle ilişkilendirilip tutuklanmıştı.
AKP de, hem de en tepeden başlayarak bu linç kampanyasından geri durmadı. 30
Eylül 2010’da Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç, Emniyet Müdürü Hanefi
Avcı'nın tutuklanmasına ilişkin Hükümetin veya siyasi otoritelerin bir ilgisi ve
dahlinin bulunmadığını belirterek şöyle diyordu: “Kitabı ilgiyle karşılanmıştır ama
şu anda devam eden başka bir soruşturma sebebiyle kendisi gözaltına alınmış ve
daha sonra tutuklanmıştır. Gözaltına alanlar adli makamlardır, tutuklama
isteminde bulunan savcıdır, tutuklayan hâkimdir. Yargı sürecinde cereyan eden bir
olayla karşı karşıyayız. Bu tür olaylar da ilk değil. Soruşturma geçirmekte olan bir
kişi hakkında söyleyecek başka bir söz bulamıyorum. Ancak kamuoyunda 'kitabı
yazdığı için mutlaka bu tutuklama olmuştur' diye düşünenler var. Bu yargıya

284
inanmamak anlamına gelir. Yargısal sürecin işlediği bir yerde mutlaka hukuki tüm
yardımlar, olanaklar, imkânlar ortaya konulacaktır. Hükümetin veya siyasi
otoritelerin bu olayla bir ilgisi, bir dahli, bir katkısı olduğu kanaatinde değilim.
'Kitap dolayısıyla gözaltına alındı' diyenlerin karşısında 'gözaltına alınacağını,
böyle bir soruşturmayla karşılaşacağını biliyordu, onun için bu kitabı alelacele
piyasaya çıkardı' diyenler de var. Ben onların yalancısıyım. Ama bir gerçek var.
Ortada bir yargı süreci var, o yargı sürecini hepimiz büyük bir dikkatle takip
etmeliyiz.”
Aynı gün Adalet Bakanı Sadullah Ergin soruşturma sürecinin devam ettiğine işaret
ederek,”İhtiyatlı yaklaşmak, beklemek lazım” diyordu. Avcı’nın kitabı yüzünden
tutuklandığı yönünde yorumlar bulunduğunu ve iddilarıyla ilgili ne yapıldığını
soran gazetecilere de Ergin, “Bu yorum Avcı hakkındaki iddialardan sadece bir
tanesi, başka iddia ve yorumlar da bulunuyor. İddialarıyla ilgili de bakanlık
soruşturmasında belli bir mesafe aldık. Avcı'nın müşteki sıfatıyla ifadesine
başvuracağız” diye açıklama yapmıştı. 1 Ekim 2010 günü de Başbakan Tayyip
Erdoğan, Meclis'teki yeni yasama yılı açılış resepsiyonunda BDP'li Akın Birdal'ın
konuyu gündeme getirmesi üzerine, yürütmenin yargının talimatının gereğini
yaptığını belirterek, “Burada Avcı ile ilgili bir şey varsa bunun intisapları
bağlantıları nelerdir? Yürütme hepsini araştırmak durumundadır. Şimdi durup
dururken yoldan geçen birini almıyorlar değil mi?” diye tavrını ortaya koyuyordu.

Soruşturma avukata gizli basına açık

Tüm bu hengâme arasında gürültüye giden ise Avcı’nun tutuklanması için


kendilerine yönelik operasyon yapıldığını öne süren SDP ve TÖP’lülerdi. SDP
Genel Başkanı Rıdvan Turan'ın da aralarında bulunduğu 17 kişinin gözaltına
alındığı günlerde henüz ifadeler dahi alınmamışken özellikle Samanyolu TV ve
Zaman Gazetesinde “Emniyet'ten şok görüntüler” ve “ soruşturma
derinleştirildiğinde örgütün illegal faaliyetlerini legal platformda maskelemek için
SDP çatısı altında faaliyet yürüttüğü tespit edildi” gibi iddialar yer almıştı.
Haberlerde gözaltına alınanlar AKP il binasına düzenlenen bombalı saldırıyla
ilişkilendirmekten de geri durulmuyordu. Turan'la birlikte 13 kişi aynı iddia ile
tutuklanırken, soruşturmada “illegal faaliyet” diye yöneltilen soruların tamamının
SDP'nin eylem ve etkinlikleri olduğu, söz konusu DK örgütüyle ilgili tek bir soru
yönetilmediği de birkaç gün sonra ortaya çıktı. Dosya hakkında “gizlilik” kararı
varken ve zanlıların avukatları dahi bilgilere erişemezken “yandaş” diye anılan
cemaat medyasının yargıdan daha fazla bilgiye sahip olması eleştiriliyordu.
Soruşturma dosyasının avukatlar görmeden televizyonların yayınladığını belirten
Rıdvan Turan'ın avukatı Gülizar Tuncer yapılan haberlerin gerçekten tamamen
uzak ve kirli bir propaganda amaçlı yapıldığını belirterek, “Bazı basın

285
kuruluşlarının misyonunun da bu olduğunu düşünüyorum. Soruşturma dosyasında
gizlilik kararı bulunmasına rağmen basının bu haberleri nasıl servis ettiği ise
düşündürücüdür. Bu güne kadar hiçbir evrak elimize geçmedi. Hatta hazır
bulunduğumuz emniyet ifadelerinin tutanakları dahi bize verilmedi. Gizlilik kararı
bize verilmedi. Yani tarih ve karar numarasını bilemediğimiz bir gizlilik kararına
itiraz etmek durumunda kaldık. Fakat daha operasyon başlar başlamaz basına bu
gerçek dışı bilgiler basına niye verildi ona bakmak lazım” diyordu.
Necdet Kılıç’ın SDP üyesi olmadığını da belirten Tuncer, “Kılıç ve Avcı'nın
tanışıklığı üzerinden senaryo hazırlamıştır. Basın aracılığıyla Kılıç'ın DK üyesi
olduğu ve Avcı ile tanışıklığından hareketle derin devletle ilişkide bulunduğu ve
bunun üzerinden SDP'nin de benzer ilişkilerin içinde olduğu izlenimi
yaratılmaktadır. Ancak bunlar maddi temeli olmayan kara propaganda. DK
ilişkisini temellendirecek hiçbir somut delil yok. Toplumsal muhalefeti ‘terör
örgütü’ ilan etme amacı da taşıyan bu tür haberlerin bir diğer hedefi de toplumda
kendisini devrimci, sosyalist olarak tanımlayanların 'güvenilmez' ve 'derin devlet'le
ilişkili gibi göstermektir. Hedeflenen, hiçbir aleyhe somut delil olmaksızın bütün bu
toplumsal muhalefeti tek bir örgüt çatısı altında toparlayıp hepsine ‘terör örgütü’
diye suçlamayı amaçlayan bir yaklaşımdır” diye konuşuyordu.

Boşaltılan makam odasında dinleme kasetleri

Derken, Hanefi Avcı’nın haftalar önce boşalttığı Eskişehir Emniyet


Müdürlüğü’ndeki makam odası aranmış ve iddiaya göre kamuoyunun yakından
tanıdığı birçok ismin 24 ayrı kasete kaydedilen telefon dinleme kayıtları
bulunmuştu. Kayıtlarda kamuoyunun yakından tanıdığı gazeteciler, siyasetçiler,
kimisi Ergenekon sanıkları arasında bulunan askerler, mafya liderleri, MİT’çilerin
de bulunduğu çok sayıda kişinin telefon görüşmeleri yer alıyordu. 22 sanıklı DK
iddianamesinin en popüler şüphelisi durumunda olan Hanefi Avcı’nın tutuklanması
üzerine AKP yakınlığıyla bilinen kimi gazeteci ve yazarların da itirazlarını dile
getirdiği yazılar kaleme almasından kısa süre sonra Avcı’nın odasından telefon
dinleme kayıtları bulunduğu haberleri medyaya servis edilmişti. İlginç olan ise
dinleme kayıtlarının arasında Avcı’ya destek veren yazarların da bulunmasıydı. Öte
yandan Avcı da cezaevinden yaptığı açıklamada Eskişehir’deki makam odasından
çıktığı öne sürülen telefon dinleme kayıtlarının mağdurlarının basına yaptıkları
açıklamalarda dinlemelerin 1994-1999 yılları arasında olduğunu söylediklerini
belirterek, kendisinin bu tarehleri kapsayan dönemde istihbarat biriminde görevli
olmadığını vurgulamıştı. Avcı makam odasında adli zabıta görevi
olmayan Emniyet Genel Müdürlüğü Terörle Mücadele Daire Başkanlığı görevlisi
polis memurlarına arama yaptırılmasını anlamadığını belirterek kendisine komplo
kuran cemaate mensup polislerin arşivinde bulunduğunu belirttiği kasetlerin iftira

286
amacıyla, sahte delil yaratmak için boşalttığı makam odasına konulduğunu söyledi.
Avcı, makam odasını aramalardan 28 gün önce boşalttığını ve tutanak da
tutturduğunu belirterek hakkında düzenlenen komplonun parçası olarak dinleme
kasetlerinin odasında bulunmuş gibi gösterildiğini söylüyordu. 4 Şubat 2011 günü
İstanbul 12. Ağır Ceza mahkemesi tarafından kabul edilen DK soruşturması
iddianamesinde yer alan bilgiler de, iddianamenin 20 numaralı sanığı olan Avcı’nın
açıklamalarını doğruluyordu. Konuyla ilgili yürütülen soruşturmada ifadesi alınan
Eskişehir Emniyet Müdürlüğü’nde görevli polis ve idari büro çalışanları Hanefi
Avcı’nın, makam odasından çıktığı öne sürülen telefon dinleme kayıtlarının
bulunduğu çantayı hiç görmediklerini söylüyordu.

Dinleme kayıtlarımakam odasında bulunuyor

Avcı’nın makam odasında Emniyet Genel Müdürlüğü Terörle Mücadele Daire


Başkanlığı görevlileri tarafından 28 Eylül 2010 günü yapılan aramada, dinlenme
odasında bulunan gardırop üzerindeki siyah renkli laptop çantası içinde 24 adet
teyp kaseti bulunduğu iddianamede belirtildi. Kasetlerin yapılan incelemesinde
aralarında gazeteciler Fatih Altaylı, Mehmet Ali Birand, Ayşe Arman, Cüneyt
Özdemir, Kadir Çelik, Uğur Cebeci, Ünal İnanç, Enis Berberoğlu, Uğur Dündar,
Ertuğrul Özkök, Necdet Açan ile eski Başbakan Mesut Yılmaz, eski Bakan
Mehmet Ali Yılmaz, eski Sarıyer Belediye Başkanı Yusuf Tülün, eski Milletvekilli
Ahmet Özal, Özer Çiller, eski Deniz Kuvvetleri Komutanı Güven Erkaya,
Ergenekon sanığı emekli Tuğgeneral Veli Küçük, emekli Orgeneral Çevik Bir,
emekli Tümgeneral Erdal Şenel, Haydarpaşa Askeri Hastanesi Başhekimi
Tümgeneral Çetin Harmankaya, işadamları Erol Aksoy, Enver Ören, Korkmaz
Yiğit, Jefi Kamhi, Emin Cankurtaran, MİT’çi Mehmet Eymür, eski Vali Kemal
Yazıcıoğlu, emniyet müdürleri Mutlu Çelik, Reşat Altay, İsmail Taşkafa, YÖK
Denetleme Kurulu Başkanı Sedat Arıtürk, Bedrettin Dalan, mafya liderleri Sedat
Peker, Alaattin Çakıcı, Ali Yasak, Susurluk hükümlüsü Erol Evcil ve Tuncay
Güney ile açık kimlikleri tespit edilemeyen çok sayıda kişinin telefon dinleme
kayıtları olduğu tespit edildi. İddianamede, diğer kasetlerin, 2000 yılından önce
oluşturulduğu değerlendirilen toplam 225 adet telefon dinlemelerine ait kayıtlar
olduğu belirtildi.
İddianamade, Avcı’nın Eskişehir’deki makam odasında yapılan arama sırasında
kayda alınan görüntülerin çözümünden de bahsedildi. Görüntülere göre dinleme
kayıtlarının bulunduğu 24 teyp kasetinin yer aldığı siyah renkli laptop çantasının
makam odasının dinlenme bölümünde yer alan gardırop üzerinde olduğu
belirtilerek, “Kasetlerle birlikte çanta içerisinde, ‘Sn. Hanefi Avcı Beyin dikkatine’
diye başlayan ‘Hüseyin Özalp Asayiş Dairesi Başkanı’ diye biten şüpheli Hanefi
Avcı’ya hitaben yazılmış bir sayfadan ibaret bilgisayar çıktısı olduğu

287
değerlendirilen belgenin bulunduğu, bu belgenin altında kırmızı naylon dosya
içerisinde görüldüğü kadarıyla ‘Umum Emniyet Müdürlüklerine’ ve ‘Eskişehir
Cumhuriyet Başsavcılığına’ hitaben yazılmış resmi evrakların bulunduğu, evraklar
üzerinde ‘Müdürüm O.Evi ile ilgili…. boş vaktinizde göz atarsınız diye gönderdim
saygılar’ içerikli el yazısıyla yazılmış küçük sarı not kâğıtlarının yapıştırıldığının
görüldüğü, kasetlerin alındığı, yukarıda bahsi geçen belgelerin tekrar aynı siyah
çanta içerisine konulduğu, çantanın da gardırop üzerine konulduğu anlaşılmıştır”
denildi.

Parmak izleri halen inceleniyor

İddianamede yer alan bilgilere göre, Terörle Mücadele Şube Müdürlüğü'nce 24 adet
teyp kasetindeki görüşmelerden bir kısmı çözümlenemedi. Çözümleri yapılamayan
ve içerisinde anlaşılamayan bölümlerin bulunduğunun bildirilmesi üzerine, 7-11-12
ve 17 rakamları ile numaralandırılmış kasetlerin anlaşılamayan bölümlerinin
anlaşılabilir hale getirilmesi amacıyla TÜBİTAK görevlilerine teslim edildi.
Kasetlerin ele geçirildiği çantada ve iki adet naylon poşet üzerindeki 65 adet vücut
izinin de mukayese işlemlerinin devam ettiği, bittiği takdirde savcılığa
gönderileceği de iddinamede belirtilerek, “Bahse konu çanta üzerinde parmak izi
çalışması yapılabilmesi için İstanbul Emniyet Müdürlüğüne gönderilmiş, olay yeri
inceleme ve kimlik tespit şube müdürlüğü görevlilerince mühürlü torba içerisinden
çanta ile birlikte çıkan iki adet naylon poşetlerin üzerinden (65) adet vücut izi elde
edilmiştir. Mevcut izlerin mukayeseleri devam etmekte olup, ilgili raporlar
gönderildiğinde dosyasına konulacaktır” denildi. Olay Yeri İnceleme ve Kimlik
Tespit Şube Müdürlüğü'nün 2 Aralık 2010 tarihli yazısına da yer verilen
iddianamede, “Kaset dış kapları üzerinden 6 adet parmak izinin tespit edildiği, bu
izlerin mukayeseye elverişsiz nitelikte oldukları bildirilmiştir” ifadeleri yer aldı.

Dinleme kayıtlarını Avcı’nın odasına kim koydu?

Ancak konuyla ilgili medyada çıkan haberler üzerine 11 Ekim 2010 günü İstanbul
Cumhuriyet Başsavcılığı’na bir dilekçe yazan Avcı, 31 Ağustos 2010’da makamını
boşalttığını ve tüm eşyalarını da liste halinde aldığını belirterek suçlamaları
reddetmişti. Bunun üzerine İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, Eskişehir
Cumhuriyet Başsavcılığı’ndan konunun araştırılarak kendilerine bilgi veirilmesini
talep etti. Yapılan soruşturmada Eskişehir Emniyet Müdür Vekili Abdülkadir
Kutlu, Özel Kalem Büro Amiri Nazmi Ayhan ile makam şoförü, koruma, büro
memuru ve sekreter olarak görev yapan polisler Cengiz Ayhan Oktay, Veli
Buğdaycı, Muharrem Karagür, Kemal Altınsoy, Ramazan Alpay, Şener Karadan,
İlker Yıldırım, Merzuka Büyükbayram ile makam odasının temizliğini yapan

288
Cüneyt Göktepe’nin tanık sıfatıyla ifadeleri alındı. İddianamede, sözkonusu
kasetlerin Avcı’ya ait olmadığını belirten ifadeler şöyle yer aldı:
Emniyet Müdür Vekili Abdülkadir Kutlu, “Hanefi Avcı 31 Ağustos 2010’de
Emniyet Müdürlüğü görevinden ayrıldı. İvedi olarak ilişik kesmek durumunda
kaldığı ve müfettişlerin de soruşturma yapmaları nedeniyle Eskişehir’den
ayrılmadı. Yaklaşık 1 hafta süreyle veda ziyaretleri amacıyla zaman zaman
makamına geldiğ. İlişik kestikten bir hafta sonra Eskişehir’den ayrıldı. Uzun süre
kullanmadığı makam odasını 28 Eylül 2010’da yapılan aramadan sonra kullanmaya
başladı.”
Makam şoförü Cengiz Ayhan Okyay: “Hanefi Avcı’nın geliş ve gidişlerinde elinde
söz konusu laptop çantasını görmedim. Evinden makamına getirmiş olduğu laptop
bilgisayara ait çantasına da benzemıyor.”
Makam şoförü Muharrem Karagür: “Bana gösterilen laptop çantasını hiç
görmedim. Aynı zamanda Hanefi Avcı’nın elinde gördüğüm laptop çantasıyla da
aynı değil.”
Makam şoförü Kemal Altınsoy: “Hanefi Avcı’nın zaman zaman elinde gördüğüm
laptop çantası ile bana gösterilen aynı değildir.”
Makam şoförü Veli Buğdaycı: “Bana gösterilen laptop çantasını ilk kez gördüm.”
Koruma polisi Ramazan Alpay: “Bana gösterilen laptop çantasını ilk kez gördüm.
Hanefi Avcı zaman zaman ikametinden laptopunu bir çanta içerisinde getirirdi
ancak o çanta bana gösterdiğiniz gibi deri değil kumaşımsı bir cinsteydi.”
Koruma polisi Şener Karadan: “Savcılık aramasına kadar makam odası hiç
kullanılmadı. Hanefi Avı’nın elinde zaman zaman laptop çantası gördüm ama o
çanta ile bana gösterilen çanta aynı değil. Avcı’nın kullandığı deri değil kumaşımsı
bir cinsteydi.”
Polis memuru İlker Yıldırım: “Hanefi Avcı’nın tayini çıkması nedeniyle makam
odasında bulunan eşyaları Nazmi Ayhan’la birlikte topladık. Avcı kendisine ait
eşyaları masanın üzerine koydu ve biz de kolilerle yerleştirip liste tanzim ettik.
Dinlenme odasında bulunan gardırobun yüksekliği yaklaşık 2,5 metre, genişliği de
yaklaşık 1,5 metredir. Gardırobun üzerinde herhangi bir eşya bulunması halinde
girişte görülürdü. Makam odasına sık sık girip çıkardım ve bana gösterilen laptop
çantasını ilk kez görüyorum. Hanefi Avcı ayrıldıktan sonra makam odasını kimse
kullanmadı. Mesai bitiminden sonra kapıları kilitleyerek ayrıldık.”
Özel Kalem Büro Amir Vekili Nazmi Ayhan: “Polis memuru İlker Yıldırım’la
birlikte makam odasındaki eşyaları toplayarak kolilere yerleştirdik ve listesini
yaptık. Hanefi Avcı’nın Eskişehir’den ayrıldıktan sonra aramaya kadar olan süre
içinde makam odasını kullanan olmadı. Ben 28 Eylül 2010’da yapılan arama
başladıktan 10 dakika sonra göreve geldim. Arama sırasında el konulan CD ve
kasetler bana paraflattırıldı. Dinlenme odasında bulunan gardırobun üzerinde siyah
bir çanta görmedim. Eşyaları topladığımız sırada gördüğümüz her eşyanın Hanefi

289
Avcı’ya ait olup olmadığını kendisine sorduk. Böyle bir çanta olması halinde onu
da sormamız gerekirdi. Savcılık araması tamamlandıktan sonra bana paraflattırılan
kasetleri görevlilere sorduğumda bana dinlenme odasında bulunan gardırobun
üzerinde bulunan siyah renkli çantadan çıktığını söylediler. Ama gardırobun
üzerinde çanta olması halinde de görürdük.”
Temizlik göevlisi Cüneyt Göktepe: “Hanefi Avcı görevden ayrıldıktan sonra birkaç
kez veda ziyareti amacıyla makam odasına geldi. Eskişehir’den ayrıldıktan sonra
makam odasını kullanan olmadı ama ben her gün makam odasının temizliğini
yaptım ama dikkatimi çeken herhangi bir durum yoktu. Hanefi Avcı görev yaptığı
sırada ve görevden ayrıldıktan sonra dinlenme odasında bulunan gardırop üzerinde
herhangi bir eşya görmedim. Olsaydı girişte gözüme çarpardı.”
Sekreter Merzuka Büyükbayram: “Arama sırasında ben yoktum. Genelde sekreter
odasında olduğu için makam odasındaki eşyalar hakkında bilgi sahibi değilim.”
2011 Ocak ayı sonunda Ergenekon sanıklarından teğmen Mehmet Ali Çelebi’nin
cep telefonunun rehberine de gözaltında tutulduğu sırada İstanbul Emniyet
Müdürlüğü’nde görevli polislerce Hizbut Tahrir örgütü üyesi olduğu idida edilen
Mahmut Oğuz Kazancı’nın telefonunun rehberinin kopyalandığı da ortaya çıkmıştı.
Konu üzerine İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nden yapılan açıklamada sözkonusu
işlemin “sehven” (yanlışlıkla) yapıldığı öne sürülmüştü. Ergenekon
soruşturmalarının birçok şüphelisi de zaman zaman polislerin sahte delil
ürettiklerini öne sürmüştü.

“Asıl Karargâh, Philadelphia'nın Ağlayan Adamının Etrafında”

Avcı’ya ve onun üzerinden sosyalist kimlikleriyle bilinenlere yönelik bu


komplonun içine dâhil edilenlerden biri de Mahir Sayın’dı. Hanefi Avcı’nın
ulaştırdığı bilgilerle, örgütün “son anda polisin elinden kurtularak” yurtdışına kaçan
lideri olarak anılan Sayın, www.binaet.org isimli internet sitesinde 01 Ekim
2010’da , “Asıl Karargâh, Philadelphia'nın Ağlayan Adamının Etrafında”136 başlıklı
bir yazı kaleme aldı. Komplonun amacının Hanefi Avcı’yı susturmak olduğunu
vurgulayan Sayın yazısında özetle şunları dile getirmişti:
“Hayatımda muhtelif örgütlerin mensubu olmakla birçok kez suçlandım. Hepsinde
bir ciddiyet, bir yanından gerçeğe dokunma vardı kuşkusuz. Ama 21 Eylül 2010
tarihinde SDP, TÖP, Red, Dönüşüm, Bilim ve Gelecek dergilerinden insanların
tutuklanması sonucu benim de Devrimci Karargâh isimli örgütün ‘üst düzey
yöneticisi/lideri’ olarak soruşturulmam kadar tuhaf bir örgüt işiyle karşılaşmadım.
Bundan daha komik olanı zamanın Perinçekçilerinin 1971 yılında polis tarafından
‘oportünistler örgütü’ olarak tutuklamasıydı.

136
http://bianet.org/bianet/siyaset/125160-asil-karargâh-philadelphianin-aglayan-adaminin-etrafinda

290
14 Eylül tarihinde işlerim dolayısıyla İsviçre’ye gitmiştim. 21 Eylül’de yapılan
tutuklamaların basına yansımalarını görünce şaşkınlıktan küçük dilimi yuttum.
Özellikle Samanyolu TV edepsiz bir kolaj yaparak ya da polisten alıp yayınlayarak
müthiş bir terör örgütünün İstanbul polisi tarafından ortaya çıkarıldığını haber
veriyordu. Legal bir partinin başkanı ve yürütme kurulu üyeleri, dergi
çevrelerinden insanlar yazarlar terörist diye tutuklanıyor ve benim de operasyonu
önceden öğrenerek yurt dışına kaçtığım anlatılıyordu. Hem de nasıl?
Emniyetçi Hanefi Avcı’nın, Necdet Kılıç’a, onun Doğan Fırtınaya, Fırtına’nın da
bana haber vermesi sonucu ben operasyondan haberdar oluyorum ve ‘örgüt
arkadaşlarımı durumdan haberdar etmeden’ operasyondan bir hafta önce yurt
dışına legal yollardan firar ediyorum! Beni adım adım izlemekte olan İstanbul
polisi ise normal yollardan çıkış yaptığım Sabiha Gökçen Havaalanı’na kadar
izimi süremediği için olsa gerek, üzerinde Salih Mahir Sayın yazan kimliğimle uçup
gidiyorum.
Mesele ne imiş? Devrimci Karargâh denilen örgütü yönetmekte imişim ve Hanefi
Avcı’da bu örgütle ve benimle bir biçimde ilişkili ki, beni uyarıyor. Ama ‘ben
değişik partilere/örgütlere dağılmış’ arkadaşlarımı uyarmıyorum! Ben kaçıyorum
onlar tutuklanıyor. Hepsinden komik olanı da H.Avcı beni kurtarmak için(!)
kendini böylesine riske atarak tutuklanmayı bekliyor? Madem kaçmak gerekli bir
yol, kendisi neden kaçmıyor ve susturulmasına izin veriyor? Benden başka önemi
olan hiç mi başka insan yoktu ki onlara haber verilmiyor?
Bunlar normal aklın yanıtlayabileceği sorular değil. Bu ancak telaş içerisinde
senaryo hazırlayan Terörle Mücadele Dairesi görevlilerinin kendilerini ikna
edebilir. Ama işin ilginç yanı bu akıl kabul etmez senaryoyu hukuk okumuş savcı ve
hâkim de kabul ediyor ve 13 kişi bir çırpıda tutuklanırken dört gün sonra onlara
Hanefi Avcı da ekleniyor. Demek ki, H. Avcı’nın iddiaları doğru Cemaat devlet
kurumları içerisinde öylesine yan bir hiyerarşi oluşturmuş ki, en akıl almaz
senaryolarla bile insan tutuklanabiliyor. H. Avcı da ‘tutuklanmam iddialarımı
doğrulamıştır.
Daha bitmedi. Benim Hanefi Avcı ile bırakalım aynı örgütünün içinde veya
yakınında durmayı, sanırım aynı caddeden bile geçmişliğim tartışılabilir.
Kurtuluşçulara işkence yapmış eski bir emniyetçi olması dolaysıyla varlığımdan
haberdar olabilir ama işkencecim bile olmamıştır!... Bu kadar alakasız duran
insanların nasıl oldu da yolları böyle bir davada kesişti?... Nereden bakarsanız ipe
sapa gelmez bir senaryo. Bütün mesele, H. Avcı’yı susturabilmek için bir örgüt
bağlantısı uydurma ihtiyacından kaynaklanmaktaydı… İt iti ısırmaz derler ama
bunlar ısırıyorlar… Biz de komplonun ana karargâhını deşifre edelim. Asıl
Karargâh, karşı devrimci karargâh Recep Tayyip Erdoğan'ın karşısında elpençe
divan durduğu, referandum başarısındaki katkıları dolaysıyla selamlar gönderdiği
Philadelphia'nın ağlayan adamının etrafında kurulmuştur.”

291
Dün polis, bugün örgüt üyesi

Yazdığı kitapla bir anda hedef haline gelen hanefi Avcı’nın da sanıkları arasında
bulunduğu DK soruşturmasının iddianamesi İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesince
4 Şubat 2011 günü kabul edildi. İddianamede Avcı DK örgütüne yardım yataklık,
SDP’lilerin de aralarında bulunduğu diğer şüpheliler de örgüt üyesi olmakla
suçlandı. 14’ü tutuklu 22 kişi hakkında hazırlanan iddianamede Avcı’ya “Devrimci
Karargah terör örgütü ve mensuplarına yardım”, “Terörle mücadelede görev almış
kişileri hedef gösterme”, “Soruşturmanın gizliliğini ihlal” gibi suçlamalar
yöneltildi. Savcı Kadir Altınışık tarafından hazırlanan iddianamede, Avcı’nın
mahkemelerce verilen dinleme kararlarına ve uygulamalarına ulaşarak bunları
Devrimci Karargah terör örgütü şüphelisi Nejdet Kılıç’a bildirdiği öne sürülerek,
“Hanefi Avcı’nın, Devrimci Karargah terör örgütüne ve şüphelilerine yardımda
bulunduğu anlaşılmıştır” denildi. 22 sanıklı iddianamede, ‘‘Hanefi Avcı’nın,
mahkeme tarafından verilmiş gizli belge niteliğini taşıyan mahkeme kararını
usulsüz olarak elde ettiği ve Devrimci Karargah terör örgütü şüphelisi Necdet Kılıç
ile bunları paylaştığı anlaşılmıştır. Dolayısıyla Emniyet Müdürü Hanefi Avcı’nın
Devrimci Karargah Örgütü ve şüphelilerine yardımda bulunduğu tespit edilmiştir’’
denildi.

Soruşturmanın gizliliğini ihlal iddiası

Necdet Kılıç’ın Beyoğlu’ndaki evinde yapılan aramada elde edilen el yazımı


dokümanların içerisinde, Avcı’nın deşifre ettiği öne sürülen soruşturma dosyasının
tarih ve sayısının yer aldığı notların ele geçirildiği belirtilen iddianamede, “Hanefi
Avcı, Necdet Kılıç ile yaptığı telefon görüşmelerinde, ‘Necdet’in, savcılığa dilekçe
vermesi gerektiğini, hakkında eski dinleme kararı bulunduğunu, dinleme ile ilgili
yeni bir karara ulaştığını, telefonun Necdet Kılıç’ın üzerine olmasına rağmen
dinlemenin başkasının adına alındığını, bunu yapanların İstanbul İstihbarat Şubesi
olduğunu, dinleme harici takip de yaptıklarını, takibi yapanların normal polis
olmadığını, cemaatin adamları olduğunu, bunu da dilekçesinde belirtmesi
gerektiğini’ söylemiş, mahkeme tarafından verilmiş gizli belge niteliğini taşıyan
mahkeme kararını usulsüz olarak elde ettiği ve Devrimci Karargah terör örgütü
şüphelisi Necdet Kılıç ile bunları paylaştığı anlaşılmıştır. Dolayısıyla Emniyet
Müdürü Hanefi Avcı’nın Devrimci Karargâh Örgütü ve şüphelilerine yardımda
bulunduğu tespit edilmiştir” denildi.

Ergenekon soruşturmalarını eleştirmek de suç

292
Avcı’nın yazmış olduğu kitabında Ergenekon soruşturması ile ilgili gizli tanık
ifadelerinin basit ve uydurma olup maddi delillere aykırı olduğunun yazdığı
belirtilen iddianamede, “Böylece okuyan kişilerin kafasında, soruşturmanın
ciddiyeti ve doğruluğu hakkında şüpheler meydana getirilmeye çalışıldığı
görülmüştür. Kitapta, istihbarat, terörle mücadele şube müdürlükleri personelinin
de terör örgütlerinin Ergenekon terör örgütü ile irtibatlarının olduğu ve yönetildiği
hususlarına inanmadıkları iddia edilmektedir. ‘İstihbarat Daire Başkanlığında,
cemaatin özel cihazları ve kanunsuz dinleme materyalleri mevcuttur’ denilerek,
Emniyet içerisinde hizipleşme varmış algısı uyandırılmış, İstihbarat Daire
Başkanlığı kanunsuz dinlemeler yapmakla itham edilmiştir. Ergenekon, Balyoz,
Erzincan ve emniyet genel müdür yardımcılarının davalarının şaibe altında olduğu,
bu davaların temelinin çürük olduğu, hâkim ve savcıların hukuku hiçe sayan
kararlar verdiği, soruşturmalarda görev alan polis, savcı ve hâkimlerin kişilere
tuzak kurdukları, bu görevlilerin örgütsel bir yapı içerisinde oldukları iddia edilmiş,
soruşturmada görev alan adliye ve emniyet mensupları şaibe altında bırakılmaya,
yargı etki altına alınmaya çalışılmıştır” iddialarında bulunuldu.

Sahte kimlikler görev için verilmemiş

Avcı’nın yine kitabında bazı emniyet müdürlerinin görevlerinden alınmalarıyla ilgli


yazdığı bölümlerde soruşturmayı yürüten adli personelin hedef gösterildiği,
yargılamayı etkilemeye çalıştığı iddia edildi. Avcı’nın ikametinden ele geçirilen ve
kendi fotoğrafıyla başkası adına düzenlenmiş pasaport, sürücü belgesi ve nüfus
cüzdanlarının da herhangi bir görev ve resmi amaçla kendisine verilmediği ve bu
nedenle sahte olarak Avcı tarafından kullanıldığı ve saklandığı kanaatine varıldığı
da belirtildi. Hanefi Avcı’nın yazdığı kitapta, kamuoyunda, ‘‘Ergenekon’’ ve
‘‘Balyoz Planı’’ adıyla bilinen önemli soruşturma ve kovuşturmaların kesin
hükümle sonuçlanmadan önce süreç içerisinde savcı, hakim, mahkeme, bilirkişi
veya tanıkları etkilemek amacıyla yazılmış bölümlerin mevcut olduğu belirtilen
iddianamede, yine kitapta, terörle mücadele eden savcı, hakim ve kolluk
kuvvetlerine suç isnadının yapıldığı, yetkilileri hedef gösteren bölümlerin olduğu
kaydedildi.

Eşi de sanık oldu

İddianamede, Avcı’nın eşi Şenay Avcı’nın da “ikametinde bulunan birden fazla


ruhsat süreleri dolmuş silahı bulundurma” suçundan 7 yıl 6 aydan 12 yıla kadar
hapis cezasına çarptırılması istendi. Avcı’nın evinde yapılan aramada bulunan
kendi ve eşi üzerine kayıtlı iki tabanca ve bir kaleşnikof tüfekin incelemesinde
Emniyet Genel Müdürlüğü kuvvesine kayıtlı olmadıkları tespit edilmişti. Şenay

293
Avcı’nın üzerine kayıtlı kaleşnikof silahın ruhsatının da iptal edildiği ve Emniyet
Genel Müdürlüğü’ne teslim edilmesi gerektiği iddianamede yer aldı.

SDP’lilere örgüt üyeliği suçlaması

Aralarında Sosyalist Demokrasi Partisi (SDP) üyelerinin de bulunduğu diğer 20


sanıktan 13’üne ise örgüt üyeliği suçlaması yöneltildi. Hanefi Avcı’nın arkadaşı
olan eski işkence mağduru Nejdet Kılıç da, “Devrimci karargah terör örgütü üyesi
olmak” suçlanıyor. 129 sayfalık iddianamede, tutuklu sanıklar arasında bulunan
eski Emniyet Müdürü Hanefi Avcı’nın, “Devrimci karargah terör örgütü ve
mensuplarına yardım” suçundan 7,5 ila 15, “Yargı görevini yapanı etkileme”
suçundan 3 ila 6, “soruşturmanın gizliliğini ihlal” suçundan 1.5 ila 4,5, “Terörle
mücadelede görev almış kişileri hedef gösterme” suçundan 1 ila 3, “ikametinde ele
geçirilen ruhsatsız silahlar nedeni ile 6136 sayılı yasayla muhalefet” suçundan 7,5
ila 12 ve “zincirleme şekilde kişisel verileri hukuka aykırı olarak ele geçirme”
suçundan da 2 yıl 10 ay ila 11 yıl 3 ay olmak üzere toplam 23 yıl 1 ay ila 51 yıl 9
ay arasında değişen hapisle cezalandırılması talep edildi.
Aynı zamanda Hanefi Avcı’nın arkadaşı olan yine tutuklu sanıklardan Nejdet
Kılıç’ın, “Devrimci karargah terör örgütü üyesi olmak” suçundan 7,5 ila 15 ve
“6136 sayılı yasada belirlenen bıçakları izinsiz bulundurmak” suçundan 1,5 ile 3 yıl
olmak üzere toplam 9 ile 18 yıl arasında hapisle cezalandırılması talep edilen
iddianamede, sanıklar SDP Genel Başkanı Rıdvan Turan ve Mahir Sayın, Osman
Bahar Okar, Semih Aydın, Hakan Tanrıverdi, Önder Sönmez, Oğuzhan
Kayserioğlu, Özgür Aytulum, Günay Kubilay, Ecevit Piroğlu, Kemal Hamzaoğlu,
Sultan Çelik Kubilay, Özgür Cafer Kalafat, Yaman Yıldız, Selda Başusta, Hakan
Soytemiz ve Tuncay Yılmaz, Ulaş Bayraktaroğlu ve İbrahim Turgut’un “Devrimci
karargah terör örgütü üyesi olmak”, “Ateşli silahlar kanununa muhalefet”, “sahte
kimlik bulundurmak”, “İzinsiz toplantı ve gösteri yürüyüşüne katılmak”, “İzinsiz
toplantı ve gösteri yürüyüşünde molotofkokteyli taşıma ve atma” gibi suçlamalar
yöneltildi.
(Cezaevine konuldukları günden bu yana medyada çıkan haberlerle ilgili
kendilerini savunmalarına olanak olmayan bu kişilerle ilgili iddiaların ne kadarının
doğru olduğu eğer adil bir yagılama süreci yaşanırsa ortaya çıkacak. Bu süreçte
hakkında en çok haber yapılan kişi elbette ki Hanefi Avcı’ydı. Avukatları ya da
cezaevinden gönderdiği mektuplarla kendisine yönelik suçlamalara yanıt vermeye
çalışan Avcı’nın sesi duyulmadı ya da duyuruymak istenmedi. Avcı’nın hem
hakkındaki iddialara yanıt vermesi hem de kafalarımıza takılan soru işaretlerini
giderebilmek için tutuklu bulunduğu Silivri Cezaevi’ne gönderdiğim bir mektupla
kendisine bazı sorular yöneltmiştim. Kendisini görme olanağı buluna aracılar
vasıtasıyla sorularımı yanıtlayacağını söylemişti. Elinizde tuttuğunuz bu kitap

294
Avcı’nın sorularıma verdiği yanıtarla sona erecekti. Ancak kitap henüz bitmeden
Soner Yalçın ve iş arkadaşlarına yönelik yürütülen soruşturma kapsamında
kamuoyu bu çalışmadan haberdar edildi. Arama yapılan odatv’nin bilgisayarlarında
henüz tamamlanmamış bu kitabında bulunduğu ortaya çıktı. Ergenekon’un
yazdırdığı ima edilerek bir itibarsızlaştırma kampanyası yürütülen bu kitap
anlaşılan birilerini ürkütmüştü. Başlangıçta da söylediğim gibi üzerime atılan
şaibeleri gidermek adına kitap tamamlanmadan baskıya verildi. Haliyle Hanefi
Avcı’ya yönelttiğim soruların yanıtı da kitabın içinde yer alamadı. Bu satırlar
yazılırken yanıtlar halen de gelmemişti. Eğer ki beklediğim yanıtlar gelirse sonraki
baskılarda bu yanıtlara da yer vererek kutap tamamlanmış olacak.)

Sonsöz

Adalet ve Kalkınma Partisi’nin 2002 yılında iktidara gelmesinden sonra


bürokraside ve özellikle de Emniyet camiasındaki Fethullahçı örgütlenme daha sık
dillendirilir oldu. Zanlıları ağırlıklı olarak askerlerden oluşan Ergenekon
operasyonlarının başlamasıyla birlikte, bu soruşturmaları yürüten polis teşkilatı,
eleştirilerin hedefinde yer almaya başladı. Ucundan kıyısından da olsa bir şekilde
Ergenekon’la doğrudan ya da dolaylı ilintisi olan çevrelerde ve giderek neredeyse
toplumun tüm katmanlarında soruşturmaların başladığı 2007 yılı ortalarından
itibaren, eskiden bu yana konuşulan Emniyet içindeki Fethullahçı örgütlenme
iddialarını daha fazla duyduk. Kimisi Ergenekon soruşturmalarının ilk etapta
şüphelisi sonradan da sanığı olarak lanse edilenlerin toplumsal ya da siyasi
kimlikleri nedeniyle, kimisi de sadece iktidarda olan AKP karşıtı “köktenlaik” ya
da şu sıraların moda deyimle “endişeli modern” oldukları için yürütülen
operasyonları eleştirdi. Zaten tüm bu süreç boyunca operasyonun kolluk kuvveti
olan polislere ve soruşturmayı yürüten başta Zekeriya Öz olmak üzere tüm
savcılara hep aynı eleştiri yöneltildi: Fethullahçılık.
Elbette suçlamaların odağında yer alan isim, kişi ve kurumların Fethullahçı olup
olmadığını bilmiyoruz. Ancak var olan duruma bakarak söylersek Ergenekon
soruşturması ve davasının, AKP’nin özgürlükleri kısıtlamak için kullandığı bir araç
olduğu tespiti yanlış olmaz. Bu soruşturma ve dava süreci aynı zamanda emniyet
teşkilatını kontrol altında bulunduran Gülen cemaatinin gücünü, soruşturmaya dâhil
edilmeye çalışılarak bertaraf edilmeye çalışan kimi rakiplerine (ÇYDD, ÇEV)
bakarak kurs ve bursların da dâhil olduğu eğitim pazarındaki tekelini koruma
iradesini ve pastadan aldığı dilim giderek daha da büyüyen mali gücünü de
yansıtması bakımından önem taşıyor.
Cemaatlerin, dini sivil toplum örgütleri olduğunu öne sürenler olsa da Gülen
hareketi için bu tespiti yapmanın ne kadar doğru olduğu tartışmalı bir konu.
1970’lerden başlayarak özellikle eğitim alanında yaptığı yatırımlarla, geleceğin

295
yönetici kadroları olacağını düşündükleri “Altın Nesil”, tam da hesaplandığı gibi
2000’li yıllarla birlikte artık bürokrasiye yerleşmiş durumda. O zaman başta polis
teşkilatında olmak üzere bürokrasinin her kademesinde ve henüz ne kadar yaygın
olduğunu bilmesek de TSK içinde de örgütlendiği bilinen bu cemaatin gerçekten
sivil olduğunu söyleyebilir miyiz? Ya da devleti kendi inançları doğrultusunda
yönetmeyi arzu etmediğine, böyle bir niyeti olmadığına inanabilir miyiz? Hele ki
ülkenin en önemli hesaplaşmalarından birine sahne olan Ergenekon soruşturmaları
ve davalarının üzerindeki en büyük gölgenin, polis ve yargıdaki örgütlenmesi
nedeniyle Gülen cemaati olduğunu kimse inkâr edemezken. Ve işte tam da bu
nedenle ideolojik hesapları olanların da varolduğunu gerçeğini gözardı etmeyerek,
yaratılan bu korku ikliminden beslenenlerin, bel bağladığı tek umut kapısının darbe
yapacak bir ordu olmasının bize anımsattığı tek şey, “İki ucu pis değnek” sözü
oluyor.
Elinizde tuttuğunuz kitabın çıkış noktasını da bu durum oluşturuyordu. Bunun yanı
sıra, Türkiye’nin tanınmış polis müdürlerinden Hanefi Avcı’nın yazdığı ve
emniyetteki cemaat örgütlenmesini anlatarak bir takım suçlamalarda bulunduğu
kitabının yayımlanmasından sonra kendisini demir parmaklıklar arkasında bulması
da nedenlerden biriydi. Aslında Avcı’ya gelene dek birçok tanınmış etkili ve
önemli isim benzer oyunlarla artık “Cemaatin kalesi” diye adlandırılan Emniyet
teşkilatından uzaklaştırılmıştı. 6 yıl İstihbarat Daire Başkanlığı yapan Sabri Uzun,
Atatürkçü laik olarak tanınan Emin Arslan, tarikatlara yakınlıklarıyla bilinen Faruk
Ünsal, Orhan Özdemir, Mustafa Gülcü ve Celal Uzunkaya en sonunda da siyaseten
ülkücü geçmişe sahip ve Fethullah Gülen cemaatine de çok yakın durmuş bir isim
olan Hanefi Avcı ardı ardına görevlerinden olmuştu. Farklı kutuplarda yer alan bu
isimlerin ortak noktası ise Emniyet İstihbarat ve KOM Daire Başkanlıklarında
görev yapmaları ya da bu birimlerden sorumlu emniyet genel müdür yardımcıları
olmalıydı. Bu isimlerin kızak görevlere çekilmesinin nedeni Avcı’nın,
tutuklanmasına da neden olan meşhur kitabıyla kısmen anlaşıldı. Kitapta yazılan
iddialar doğru ya da yanlış diye bir hükme varmak en azından şu aşamada
bilemeyeceğimiz bir gerçek. Ama bu iddiaların ne kadar doğruyu yansıttığın
anlamak için elinizde tuttuğunuz bu kitap bir rehber niteliğinde. Daha da önemlisi
özelde Ergenekon soruşturmaları ve bununla birlikte başlayan süreci de bu kitabı
okuduktan sonra değerlendirmek için de önemli bir kaynak.
Susurluk’tan sonra derin devletin bir kez daha paçasından yakalandığını
düşündüğümüz Ergenekon soruşturmaları kanımızca gelinen süreçte toplumun
hemen her kesimi için yaratılmış bir illüzyon olmaktan öteye gidemedi. İstisnasız
hepsi askerin tokadını yemiş ya da kurbanı olmuş Kürtler, İslamcılar, sosyalist sol
biraz zorlarsak ulusalcılığı reddeden sosyal demokratlar ya da birazcık vicdan
sahibi olan kesimler bu illüzyondan kendilerine gösterilmek istenenle karşılaşınca
sesini de çıkarmaz oldu. Adlarını saydığımız bu grupların her biri için bir

296
soruşturma dosyasına eklenen, akıl ve vicdanlarda suçla anılan kimi sanıklarla da
bu illüzyonun gerçek olduğuna inanmamız istendi. Oysaki ne derin devlet
sorgulanıyordu ne de onunla bir hesaplaşma niyeti vardı. Kimisinin suçluluğundan
emin olduğumuz bu sanıkların hiç biri maalesef gerçek suçlarından yargı önüne
çıkarılmış değil. Mesela Arif Doğan’dan çıkan ve içlerinde devlet adına yapılan
hukuksuz faaliyetleri anlatan 8 çuval dolusu JİTEM belgesi “devletin âli çıkarları”
gerekçesiyle sansürlenerek kamuoyunun görmesi engellendi. İşin kötüsü cemaat ya
da AKP karşıtı herkesi için soruşturma açarak Ergenekon, KCK ya da Devrimci
Karargâh torbalarına dolduran savcılar, Güneydoğudaki savaş bölgesinde yaşanan
hukuksuzlukların delili olan bu belgelerde anlatılan resmi yazışmalar için şu ana
kadar herhangi bir işlem yapmadılar. Ya da Ergenekon’un her iddianamesinde
Hrant Dink’in herkesin bildiği bir cinayetle öldürülmesine atıf yapılırken ilginçtir
bu soruşturma ne Ergenekon kapsamına alındı ne de eldeki sanıklardan bir adım
ötesine giden bir gelişme gösterildi. Cemaate dokunan yargı mensuplarının her
birine Erzincan Başsavcısı İlhan Cihaner’e yapıldığı gibi medyanın tetikçiliğinde
en alasından haddi bildirildi. Adeta tek merkezden çıktığı izlenimi veren basit
senaryolar isimsiz ihbar mektupları, makbul sayılan itirafçı ve gizli tanık
ifadeleriyle hayata geçirildi. Bu senaryolar cemaat medyasında soruşturma
yapılmasının önünü açacak haberler servis edilerek de at izinin it izine
karıştırılmasının önünü açtı. Bu sürecin böyle olduğunu dile getiren en önemli
isimlerden biri de Hanefi Avcı’ydı. Ancak o da her cemaat karşıtı gibi kendini
cezaevinde buldu. Avcı’nın iddiaları mecrasından kaydırılarak, neden bu iddiaların
dile getirildiği tartışmasına dönünce medyanın geneline hâkim olan tutum büyük
bir sessizlik oldu. Bu sessizliği bozanlarsa konuyu odağından saptırmakta pek bir
mahir davrandılar. Ergenekon soruşturmalarında “en cevval haberlere imza atan”
bir kısım medyanın Hanefi Avcı’nın iddialarına ilişkin takındığı tutum bunun en
bariz örneğiydi. Kitapta Avcı’nın iddialarında geçen “cemaat” sözcüğünün yerinde
“Ergenekon” yazsaydı acaba bu “meslektaşlarımız” neler yazardı merak içindeyim.
Bir dönemin mağdurlarının, zulmedenlerle hesaplaşmasına dönen bu sürecin de bir
gün hesaplaşılan bir dönem olup olmayacağı bize yine zaman gösterecek.
Bu kitapla amacımız elbet bir takım suçlamalara maruz kalan emniyetçileri ve
elbette Ergenekon sanıklarını aklamaya çalışmak değildi. Kısaca, “Kral çıplak”
diyenlerin başlarına ne geldiğini göstermek istedik. Çünkü maalesef bunu yapan
medya organları ya da gazeteciler yok denecek kadar az. Var olanlar da ekonomik
ya da ideolojik gerekçelerle türlü biçimlerde sansürlenerek susturulmuş durumda.
Bu yüzdendir ki son dönemde Ergenekon ve benzeri soruşturmalara ilişkin yazılan
kitapların sayısında ciddi bir artış görülüyor. Haber yazamadığı için kitap
yazanların yanı sıra, yazılan yanlı ve “rıza üretimi” gerçekleştirmek maksadıyla
yapılan haberlerin derlendiği kitaplar da mevcut elbette. Ancak görünen o ki,

297
kravatlı vesayet iddiaları artarsa haber yapılamayan ülkede belki kitap yazmak
değil ama okuyucuya ulaştırmak hayli zor olacakmış gibi görünüyor.

298

You might also like