MATLAB/SIMULINK’E 
BAŞLANGIÇ 
Hazırlayan: 

YUSUF ONUR KOÇBERBER   

Yokocbeber(at)etu‐edu‐tr 

TOBB EKONOMİ VE TEKNOLOJİ ÜNİVERSİTESİ

ELEKTRİK VE ELEKTRONİK MÜHENDİSLİĞİ

01.01.2008 v1.

25.02.2009 v2.
 

İçindekiler 
Matlab’a Başlangıç .................................................................................................................................. 3 
Vektörler .............................................................................................................................................. 4 
Matrisler .............................................................................................................................................. 6 
Çizgeler ................................................................................................................................................ 9 
Polinomlar ......................................................................................................................................... 12 
Transfer Fonksiyonu ve Durum Uzayı Gösterimi ............................................................................... 14 
Analiz ................................................................................................................................................. 17 
Simulink ................................................................................................................................................. 20 
 

 
 

2 
 
  

Matlab’a Başlangıç 
langıç 
 

 
Yeni M‐File  Simulink  Workspace  Çalışma Klasörü 
 

Command Window 

Komut Geçmişi 

Kılavuz  boyunca  sık  kullanılacak  Matlab  elemanları  yukarıda  işaretlenmiştir.  Çalışma  klasörü  olarak 
belirtilen  “Current  Directory”  aksi  belirtilmedikçe  yapılan  tüm  çalışmaların  kaydedildiği  klasördür. 
Birbirine  bağlı  m‐dosyaları  çalıştırılacaksa  tüm  dosyaların  bu  klasörde  olması  gerekmektedir  aksi 
takdirde m‐dosyası içinde dosyanın bilgisayardaki konumu tam olarak belirtilmelidir. 

Çalışmalar sırasında yararlı bir kaç komut: 

• clc: Command window’u temizlemektedir. 
• whos:  Workspace’deki  değişkenlerle  ilgili  bilgileri  göstermektedir  (özellikle  iki  değişkenin 
boyutu uyuşmadığında kontrol etmek amacıyla kullanılır) 
• clear Değişkenİsmi: İlgili değişkeni workspace’den siler. 
• help Fonksiyonİsmi: İlgili fonksiyon hakkında özet bir yardım gösterir. 
• syms  Değişkenİsmi:  ilgili  değeri  değişken  yapar  (türev  ,  integral  gibi  sembollerin  kullanıldığı 
işlemler için). 

 
 

3 
 
 

Vektörler 
Vektörler 1xn boyutlu matrislerdir. Bir vektör tanımlamak için: 

 “Command Window” ’a   

>> a = [1 2 3 4 5 6 9 8 7] komutunu giriniz. Böylece aşağıdaki sonuç elde edilir. 

 
Görüldüğü  üzere  a  değeri  “Workspace”  penceresinde  yerini  almıştır.  Bu  pencereden  işlemler 
sırasında  kullanılan  tüm  parametreler  ve  onlarla  ilgili  çeşitli  bilgiler  (boyutu,  en  büyük  değeri  ,  en 
küçük değeri , boyu vs.) görülebilir. 

Benzer şekilde 0 ile 100 arasında eşit dağılmış 5 elemanlı bir vektör yaratmak için 

>> a=0:20:100

Sonuç: 

a =

0 20 40 60 80 100

a=0:20:100 gösterimi 0’dan başlayarak 100’e kadar her adımda bir sonraki elemana 20 eklemektedir. 

a vektörünün ilk elemanına ulaşmak istenildiğinde a(1)  komutu kullanılmaktadır. 

>> a(1)

ans =

Not:  Çoğu  programlama  dillerinin  aksine  MATLAB  dizilerin  ilk  elemanını  0  değil  1  olarak 
indekslemektedir. Bu sebepten dolayı ilk elemana ulaşmak için a(1) komutu kullanılmıştır. 

4 
 
 

Çarpım 

A vektörünü ile birlikte ikinci bir b vektörü yaratalım. 

>> b= a - 5

b =

-5 15 35 55 75 95

 A  ile b vektörünü çarpıp  c adlı yeni bir matrise atamak istiyoruz. Bu durumda “c= a * b “ komutunu 
kullanırsak; 

>> c= a * b

??? Error using ==> mtimes

Inner matrix dimensions must agree.

Yukarıdaki  hata ile karşılaşılır. Bunun nedeni “*” işleci matris çarpımı yapmaktadır yani iki tane 1xn 
boyutundaki matrisi çarpmak mümkün değildir. Burada vektör çarpımı yapılması gerekmektedir.  

Vektör Çarpımı işleci “ .* “ şeklindedir.  

>> c= a .* b

c =

0 300 1400 3300 6000

9500

Görüldüğü üzere a ve b vektörlerinde konum itibariyle karşılıklı elemanlar birbirleriyle çarpılmıştır. 

Not: Benzer şekilde kuvvet işleçi de  (^)  vektör işlemleri için .^  şeklinde  kullanılmalıdır. 

5 
 
 

Matrisler 
Matrisin tanımlanması: 

Matrisler  tanımlanırken  değişik  yollar  bulunmaktadır.  En  genel  yol  yeni  bir  satır  için  “;” 
kullanılmasıdır.  

>> a=[1 2 ; 3 4]

a =

1 2

3 4

Bir başka yol ise:  

>> b = [ 1 2

3 4 ]

b =

1 2

3 4

Matris değerleri girilirken workspace’deki değer isimleri veya sanal sayılar kullanılabilir. Sanal sayılar 
için “i”  veya “j” kullanılabilir. 

Not: Eğer i veya j değişkenine daha önce başka değer atamışsanız bu değişkeni sqrt(‐1)’e eşitlemeniz 
yeterlidir. 

Matrisin Transpozu 

Daha önceden tanımlanan b matrisinin transpozunu almak için ; 

>> b'

ans =

1 3

2 4

6 
 
 

Matrisin Tersi 

Daha önceden tanımlanan b matrisinin tersini almak için ; 

>> inv(b)

ans =

-2.0000 1.0000

1.5000 -0.5000

 Matrisin Özdeğeri 

Daha önceden tanımlanan b matrisinin özdeğerlerini bulmak için ; 

>> eig(b)

ans =

-0.3723

5.3723

Vektör  veya  matris  tanımlarken,  kolaylık  amacıyla  tüm  elemanları  0  tanımlamak  için  “zeros”    ,  tüm 
elemanları  1  tanımlamak için ” ones”  , tüm elemanları rastgele sayılardan oluşturmak için “rand”  
fonkisyonu kullanılabilir. 

>> zeros (5,1)

ans =

Dizilere uygulanan fonkisyonlar 

• length(a): a dizisinin eleman sayısı yani uzunluğu 

• size(a): a dizisinin boyutu 

• sum(a):  a  matrisinin  sütun  başına  eleman  toplamı  (eğer  sadece  sütün  veya  satır  matrisiyse 
tüm elemanların toplamını verir) 

• kd(n): kd dizisinin n. eleman değeri 
 
• A(n,:): A matrisinin sadece n. satırı 
 
• A(:,n): A matrisinin sadece n. sütunu 

7 
 
 

 
• A‘: A matrisinin transpozu yani devriği 

• det(A): A matrisinin determinantı 

• inv(A) : A matrisinin tersi 

• diag(A): A matrisinin ana diagonel (çapraz) elemanları 

• [v,d]=eig(A): A matrisinin özvektörleri ve özdeğerleri  

• Elemanter işlemler:  Eleman eleman işlem demektir ve  . (nokta)  işleci kullanılır:  

  Çarpma: .*   , Bölme: ./   , Üs alma: .^ 

8 
 
 

Çizgeler 
Matlab’daki en önemli fonksiyonlardan biri “plot”  fonksiyonudur.  

Plot(x,y) şeklinde belirtilen bu komutta x değerleri çizgenin yatay eksenine, y değerleri çizgenin düşey 
eksenine çizilecektir. Örneğin;  

>> t=0:0.1:5 şeklinde zaman değerlerimizi belirleyelim, 

>> y=sin(2*pi*t) 

>>plot (t,y)  

Bu  noktadan  sonraki  komutları  m  dosyasına  yazmak  daha  yararlı  olacaktır  çünkü  bir  çok  komutu 
arkaya tek satırlık komut penceresine yazmak zaman kaybettirmektedir. 

Yeni bir m dosyası açmak için File>New>M‐File  

Gelen editörün içine yeni değerleri tanımlayınız : 

t=0:0.1:10;
y= 2.^(10-t);
plot (t,y,'r:')
title ('çizge 1')
xlabel (' x ekseni')
ylabel ('y ekseni')

Dosyayı kaydedip Debug>Run dosyaismi veya kısayol olarak F5 tuşuna basınız . 

9 
 
 

Örnekte  görüldüğü  üzere  plot  fonksiyonuna  eklenen  ‘r:’  terimi  grafiği  kırmızı  ve  noktalı  yapmıştır. 
Başka  renkler  için  “g  ,b,c,m,y,k,w”    gibi  belirteçleri  ,  değişik  şekiller  için  “.  ,  o  ,  x,  ^,  +  ,  *  ‐.  ,  ‐‐“ 
belirteçleri  deneyebilirsiniz.  Örneğin    “  g  ‐‐  “  grafiği  yeşil  ve  çizgili    “  b*”  mavi  ve  yıldızlı 
göstermektedir. 

Xlabel ve Ylabel fonksiyonları ile x ve y eksenine  ‘eksen ismi’  formatında istenilen isimler verilebilir. 

Aynı m‐dosyasının en sonuna  “ axis tight”  komutunu ekleyip m dosyasını tekrar çalıştırınız. 
Görüldüğü üzere grafiğin eksenleri çizdirilen fonksiyonun minimum ve maksimum değerlerine göre 
ayarlanmıştır. “Axis” komutu grafiklerin daha anlaşılır olması için önemli bir araçtır ve her zaman 
plot’tan sonra kullanılır.  Bu komutun bir diğer kullanımı ise  “ axis([xmin, xmax, ymin, ymax]) “ 
şeklindedir. Bu sayede görmek istediğimiz grafiğin eksenlerinin en küçük ve en büyük değerleri 
ayarlanabilir. 

Birden Çok Grafiği Yönetmek 

Birden fazla grafiği (aynı x‐ekseni baz olmak üzere) üst üste çizmek için; 

  Örneğin: x,y1,y2,….yn için; 

    1.yol: plot(x,y1,x,y2,..x,yn) 

    2.yol: plot(x,y1), hold on, plot(x,y2,..x,yn) 

• Çoklu grafiği etiketlemek için: 

    1.yol: Grafik üzerinde metin ekleme yapılır. 

    2.yol: legend(‘1.grafikmetin’,’2.grafikmetin’….) fonksiyonu kullanılır. 

• Birden fazla grafiği farklı pencerelerde (aynı veya farklı x‐ekseni baz olmak üzere) çizmek için  

    subplot(m,n,p) 

  fonksiyonu kullanılır. Bu fonksiyon matris düzeninde çizim alanı açar ve grafikler yine plot 
fonksiyonu ile çizilir. 

10 
 
 

Örnek: Hold on komutu ile grafiklerin üst üste çizilmesi 

t = 0:0.01:1;
x= 0:0.1:10;
y = x.^(t);
plot(t,y,'b:')

hold on
z = sin(2*pi*t);
plot(t,z,'r+')

w = y.*z;
plot(t,w,'g--')
legend('x^{t}','sin(2*\pi*t)','x^{t}sin(2*\pi*t)')
axis tight
grid on
 

Örnek: Aynı grafiklerin subplot komutu ile ayrı ayrı pencerelerde çizilmesi; 

subplot (3,1,1)

t = 0:0.01:1;
x= 0:0.1:10;
y = x.^(t);

plot(t,y,'b:')
title ('x^{t}')
legend('x^{t}')
grid on

subplot (3,1,2)

z = sin(2*pi*t);
plot(t,z,'r+')
legend ('sin(2*\pi*t)')
title ('sin(2*\pi*t)')
grid on

11 
 
 

subplot (3,1,3)
w = y.*z;
plot(t,w,'g--')
legend('x^{t}sin(2*\pi*t)')
title ('x^{t}sin(2*\pi*t)')

grid on
 

Polinomlar 
 

Matlab polinomları  bir vektör ile tanımlar. Örnek olarak ; 

3s4+6s3‐3s2+10s+1 
Polinomu aşağıdaki vektör ile  tanımlanır. 

>> A=[ 3 6 -3 10 1]

A =

3 6 -3 10 1

Eğer arada eksik katsayılar varsa bu katsayılar 0 ile gösterilir. Örnek olarak; 

7s4+10 
>> A=[7 0 0 0 10]

A =

7 0 0 0 10

12 
 
 

Polinomun  değerini  bulmak  için  “polyval”  fonksiyonu  kullanılabilir.  Örneğin  a=[7  0  0  0  10] 
polinomunun s=3’teki değerini bulmak için ;  

>> polyval([7 0 0 0 10] ,3)

ans =

577

Aynı yöntemi kullanarak polinom çizdirilebilir. 

Örnek: 

t=-5:0.1:3

A=[1 2 -10 -7 4]

plot(t,polyval(A,t))

200

150

100

50

-50
-5 -4 -3 -2 -1 0 1 2 3

Görüldüğü üzere grafik y=0 eksenini 4 kere kesmektedir. Köklerin tam yeri “roots” komutu ile tespit 
edilebilir. 

>> roots (A)

ans =

-4.0000

2.6180

-1.0000

0.3820

13 
 
 

Transfer Fonksiyonu ve Durum Uzayı Gösterimi 
 

Transfer fonksiyonunu belirtmek için öncelikle pay ve paydayı tanımlamak gerekmektedir. Bunun için  

>> num=[1]

num =

>> den=[1 14 56 160]

den =

1 14 56 160

>> tf(num,den)

Transfer function:

-------------------------

s^3 + 14 s^2 + 56 s + 160

Aynı şekilde bu transfer fonksiyonun durum uzayı gösterimlerinden biri aşağıdaki gibidir. 

y=   

Bu gösterimi Matlab’a aktarmak için  ss(a,b,c,d) şeklinde bir gösterim kullanılmalıdır. 

>> a=[0 1 0 ; 0 0 1; -160 -56 -14]

a =

0 1 0

0 0 1

-160 -56 -14

>> b=[0 ;1 ; -14 ]

>> c=[1 0 0 ]

>> d=[0]

a,b,c,d matrisleri tanımlandıktan sonra “ss” komutu ile gösterim tamamlanır. 

14 
 
 

>> ss(a,b,c,d)

a =

x1 x2 x3

x1 0 1 0

x2 0 0 1

x3 -160 -56 -14

b =

u1

x1 0

x2 1

x3 -14

c =

x1 x2 x3

y1 1 0 0

d =

u1

y1 0

Transfer fonksiyonundan durum uzayı gösterimi veya durum uzayı gösteriminden transfer fonksiyonu 
elde edilebilir. Daha önceki örnekte transfer fonksiyonu “num “ ve “den”   isimleri ile tanımlanmıştı. 
Durum uzayı gösterimini A,B,C,D matrislerine aktarmak için ; 

>> [A,B,C,D]=tf2ss(num,den)
A =

-14 -56 -160

1 0 0

0 1 0

B =

C =

0 0 1

D =

15 
 
 

Aynı  şekilde  durum  uzayı  gösteriminden  transfer  fonksiyonu  çıkarılabilir.  Bunun  için  ss2tf  komutu 
kullanılır. Yukarıdaki örneklerde kullandığımız a,b,c,d matrislerini kullanırsak;  

>> [pay,payda]=ss2tf(a,b,c,d)
pay =

0 0.0000 1.0000 0.0000

payda =

1.0000 14.0000 56.0000 160.0000

16 
 
 

Analiz 
Elde edilen gösterimleri analiz etmek için  

• Bode çizgesi 
• Adım cevabı 
• Dürtü cevabı 
• Kutuplar ve sıfırlar  

bulunabilir. 

Daha önceden elde ettiğimiz pay ve payda değişkenlerini “ sistemin_transfer_fonksiyonu ” isimli bir 
değişkene atayalım. 

>> sistemin_transfer_fonksiyonu=tf(num,den) 
Transfer function:

-------------------------

s^3 + 14 s^2 + 56 s + 160

Bode çizgesi için; 

>>bode(sistemin_transfer_fonksiyonu) 

Bode Diagram
-40

-60
Magnitude (dB)

-80

-100

-120
0

-90
Phase (deg)

-180

-270
-1 0 1 2
10 10 10 10
Frequency (rad/sec)
 

Grafikte istenilen noktalara tıklanarak ilgili değerler alınabilir. 

17 
 
 

Adım cevabı için ; 

>>step(sistemin_transfer_fonksiyonu)

-3
x 10 Step Response
8

5
Amplitude

0
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3
Time (sec)

Yüzde  aşım  ,  yükselme  zamanı,tepe  değeri  gibi  değerler  grafikte  ilgili  yerlere  tıklanarak  ölçülebilir 
fakat 2007 ve sonrası sürümlerde stepinfo komutu bulunmaktadır. 

>> stepinfo(sistemin_transfer_fonksiyonu)

ans =

RiseTime: 0.4526

SettlingTime: 2.0948

SettlingMin: 0.0060

SettlingMax: 0.0072

Overshoot: 14.7300

Undershoot: 0

Peak: 0.0072

PeakTime: 1.0067

18 
 
 

Dürtü cevabı için; 

>> impulse(sistemin_transfer_fonksiyonu)

-3
x 10 Impulse Response
14

12

10

6
Amplitude

-2

-4
0 0.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5
Time (sec)

Sistemin kutupları pole komutu ile bulunur. 

>> pole(sistemin_transfer_fonksiyonu)

ans =

-10.0000

-2.0000 + 3.4641i

-2.0000 - 3.4641i

Sistemin sıfırları tzero komutu ile bulunur. 

>> tzero(sistemin_transfer_fonksiyonu)

ans =

Empty matrix: 0-by-1

Bu örnekte sistemin sıfırı olmadığından boş matris çıkmıştır. 

19 
 
 

Simulink 
 

Simulink  modelleme  ve  benzetim  için  geliştirilmiş  grafiksel  ara  yüze  sahip  bir  Matlab 
uzantısıdır.Simulinkte  sistemler  ekran  üzerine  blok  diyagramlar  halinde  çizilmektedir.Transfer 
fonksiyonu  blokları,    toplayıcılar  gibi  blokların  dışında  osiloskop  ,    fonksiyon  üreteci      gibi  sanal 
giriş/çıkış  cihazları  da  bulunmaktadır.  Simulink  ,  Matlab  içinde  çalışan  bir  program  olduğundan  iki 
program arasında rahatlıkla veri transferi yapılabilir. 

Bu kılavuzda her bloğun tek tek tanıtılmasından ziyade örnekler üzerinden gidilecektir. 

Programın başlatılması; 

Matlab içerisinde command window’a  simulink yazılmalıdır. 

>>simulink

“Simulink  Library  Browser”  penceresi  açıldıktan  sonra    File>New>Model  seçilerek  blokların 

ekleneceği boş ekran elde edilir.  

Simulink  Library  Browser  penceresinden  bloklar  sürükle  bırak  şeklinde  açılan  boş  model  sayfasına 
eklenmelidir. 

20 
 
 

Örnek 1: 

Öncelikle  

• Simulink>sources kütüphanesinden “step” bloğunu  
• Simulink>continuous kütüphanesinden “derivative”  bloğunu 
• Simulink>math Operations kütüphanesinden “add” ve “gain” bloğunu 
• Simulink>commonly  used  blocks  kütüphanesinden  “scope”    bloğunu  tasarım  ekranına 
ekleyiniz. 

Blokların  girişlerinden  farenin  tuşuna  basılı  tutarak  sonraki  bloğun  girişine  gittiğiniz  takdirde 
bloklar bağlanır fakat kısa yol olarak ilk bloğu seçtikten sonra ctrl tuşuna basılı tutarak hedef blok 
üzerine tıklandığı takdirde bloklar kendiliğinden bağlanır. 

Scope bloğu üzerine iki tıklayarak, parameters sekmesinden, 

  Scope Parametreleri 

3 farklı veriyi aynı anda gözlemek amacıyla, “number of axes” alanını 3 yapınız. 

Bloklar bağlanıldığında aşağıdaki şekildeki gibi bir görüntü oluşması gerekmektedir. 

21 
 
 

Simülasyon ayarlarını yapmak için , Simulation > Configuration Parameters penceresini açınız.   

Sistemi sabit adım ile çözmek için gelen pencereden, “Solver options‐Type” seçeneğini “Fixed‐Step” 
olarak seçiniz. “Fixed‐step size” olarak sırasıyla ”1” , “0.01” ve “auto” değerleri kullanılacaktır. 

Şekilde görülen “Simulation Stop Time” alanına benzetimin kaç saniye süreceği girilmelidir. 

Simülasyon süresini 2 olarak girdikten sonra şekilde görülen “start simulation” tuşuna tıklayarak veya 
kısayol olarak “ctrl+t” ile benzetimi başlatınız.   

               

    Adım aralığı : 1      Adım aralığı : 0.01    Adım aralığı : auto 

22 
 
 

Örnek 2: 

Öncelikle  

• Simulink>sources kütüphanesinden “step” bloğunu  
• Simulink>continuous kütüphanesinden “transfer fcn” bloğunu 
• Simulink>commonly  used  blocks  kütüphanesinden  “scope”    bloğunu  tasarım  ekranına 
ekleyiniz. 

Adım cevabı bulunacak transfer fonksiyonu aşağıdaki gibidir 

Transfer Fcn  bloğunun değerlerini değiştirmek için üzerine iki tıklayınız , “numerator coefficient” ve 
“denominator  coefficient”  alanları  ile  sırasıyla  pay  ve  paydanın  değerleri  vektör  şeklinde 
tanımlanmaktadır. 

23 
 
 

Scope bloğuna iki kere tıklayarak sonucu görüntüleyiniz. Sonucun tam olarak görüntülenmesi için 
şekilde görülen autoscale butonuna tıklayınız. 

Örnek 3: PID  ve Subsystem Oluşturma 

Öncelikle şekilde görülen blok şemayı kurunuz. 

Kazançların  değerlerini  P  terimi  için  Kp,  I  terimi  için  Ki  ve  D  terimi  için  Kd  şeklinde  değiştirildiğine 
dikkat ediniz. 

Daha  sonra  şema  üzerindeki  tüm  elemanları  seçtikten  sonra  sağ  tıklayıp  “create  subsystem” 
seçeneğini seçiniz. 

24 
 
 

Subsystem haline dönüşen  blok üzerine tekrar sağ tıklayarak “mask subsystem” seçeneğini seçiniz. 

Gelen pencerenin “Parameters” sekmesinden Add butonu ile yeni parametreler ekleyiniz. “Variable” 
alanına daha önce ismi değiştirilen blokların ismini girmeniz gerekmektedir. Aksi takdirde ilgili bloğun 
değerine dışarıdan erişilemeyecektir. 

 
Add Butonu 

                                     

Elde edilen “subsystem” adlı bloğun ismini “PID” olarak değiştiriniz ve aşağıdaki blok şemayı kurunuz. 

25 
 
 

PID  bloğuna  tıkladığınızda  Kp  ,  Kd  ve  Ki  değerlerini  girebildiğinizi  göreceksiniz.Farklı  Kp,  Kd,  Ki 
değerleri ile bu terimlerin sisteme etkisini gözleyebilirsiniz. 

Scope  bloğundan  çıkan  grafiğin  yükselme  zamanı,  yüzde  aşımı  gibi  değerleri  “zoom  to  y‐axis” 
yakınlaştırma  butonları  ile  ölçebileceğiniz  gibi  grafiğin  değerlerini  Matlab’ın  “workspace”  bölümüne 
göndererek daha önce anlatılan stepinfo komutunu kullanabilirsiniz. 

  Scope Parametreleri  Yakınlaştırma butonları

Grafik  verisini  “workspace”  alanına  aktarmak  için  şekilde  gösterildiği  gibi  “scope  parameters” 
butonuna  tıklayıp  “data  history”  sekmesini  seçmek  gerekmektedir.”Save  data  to  workspace”  
seçeneği  işaretlenerek  gönderilecek  olan  verinin  “workspace”de  hangi  değişken  ismi  ile 
tanımlanacağını  belirtmek  gerekir  bu  isim  varsayılan  şekilde  “ScopeData”  olarak  belirlenmiştir. 
Format  kısmından  “Array”  seçilerek  değişkenin  nx2’lik  bir  matris  şeklinde  belirtilmesi  sağlanmalıdır. 
Bu  değişkenin  n  uzunluğundaki  satır  kısmı  benzetim  uzunluğu  ile  doğru  orantılıdır.  1.kolonu  zaman 
değerleri  yani  x  ekseni,  2.kolonu  ise  bu  zaman  karşılığında  alınan  değerleri  belirtmektedir  yani  y 
eksenidir.  Stepinfo(Y  ekseni,X  ekseni)  şeklinde  kullandığından  doğru  sonuç  almak  için  aşağıdaki 
şekilde kullanılmalıdır. 

26 
 
 

>> stepinfo(ScopeData(:,2),ScopeData(:,1))

ans =

RiseTime: 0.6484

SettlingTime: 3.1281

SettlingMin: 0.9185

SettlingMax: 1.0682

Overshoot: 6.8172

Undershoot: 0

Peak: 1.0682

PeakTime: 1.5505

Örnek 4: 

Aşağıdaki  blok şemayı kurunuz. 

Daha  önceki  örnekte  olduğu  gibi  “scope  parameters”  penceresine  gidilerek  “axes”  alanı  3 
yapılmalıdır.  Bu  sayede    scope  penceresi  3’e  bölünecektir.  Eğer  grafikleri  üst  üste  çizdirmek 
istiyorsanız “mux” elemanını kullanabilirsiniz.  

Tellerin  üzerine  çift  tıklayarak  isimlendirebilirsiniz,  bu  sayede  “scope”  ekranındaki  grafikleri  tespit 
etmek daha kolay olmaktadır.  

“Simulation  time”  alanını  20  yaparak  benzetimi  başlatınız.  Görüldüğü  üzere  scope  ekranı  3  farklı 
pencereye bölünmüş ve hepsinin başlığı bulunmaktadır. 

27 
 
 

28