In physics, a force is an interaction that causes an affected object to be pushed or pulled in a

certain direction. This results in an alteration to the state of the object's

momentum. Forces causes objects to accelerate, add to the object's overall pressure, change
direction, or change shape.

In physics, motion is the change in position of an object with respect to its surroundings in a
given interval of time. Motion is mathematically described in terms of displacement, distance,
velocity, acceleration, and speed.

In physics, energy is the quantitative property that must be transferred to an object in order to
perform work on, or to heat, the object. Energy is a conserved quantity; the law of conservation of
energy states that energy can be converted in form, but not created or destroyed. The SI unit of
energy is the joule, which is the energy transferred to an object by the work of moving it a distance of
1 metre against a force of 1 newton.

Distance is a numerical measurement of how far apart objects are. In physics or everyday
usage, distancemay refer to a physical length or an estimation based on other criteria.

Mass is both a property of a physical body and a measure of its resistance to acceleration (a change
in its state of motion) when a net force is applied.[1] An object's mass also determines the strength of
its gravitational attraction to other bodies.
In physics, acceleration is the rate of change of velocity of an object with respect to time. An
object's acceleration is the net result of all forces acting on the object, as described by Newton's
Second Law.

Speed is the distance traveled per unit of time. It is how fast an object is moving. Speed is the
scalar quantity that is the magnitude of the velocity vector. It doesn't have a direction.
Velocity is a fundamental concept in kinematics, the branch of classical mechanics that
describes the motion of bodies. Velocity is a physical vector quantity; both magnitude and
direction are needed to define it.

Sir Isaac Newton FRS PRS (25 December 1642 – 20 March 1726/27[a]) was an
English mathematician, physicist, astronomer, theologian, and author (described in his own day as a
"natural philosopher") who is widely recognised as one of the most influential scientists of all time,
and a key figure in the scientific revolution. His book Philosophiæ Naturalis Principia
Mathematica ("Mathematical Principles of Natural Philosophy"), first published in 1687, laid the
foundations of classical mechanics. Newton also made seminal contributions to optics, and shares
credit with Gottfried Wilhelm Leibnizfor developing the infinitesimal calculus.
Ang mga salawikain, kawikaan, kasabihan, wikain, o sawikain ay mga maiiksing pangungusap na
lubhang makahulugan at naglalayong magbigay patnubay sa ating pang-araw-araw na pamumuhay.
Naglalaman ito ng mga karunungan.

Ang kasabihan ay pahayag na nagbibibigay ng payo o nagsasaad ng katotohanan kung saan

ang mga salitang ginagamit ay payak at madaling maintindihan.

Ang sawikain ay maaaring tumukoy sa:

 idyoma, isang pagpapahayag na ang kahulugan ay hindi komposisyunal.

 moto, parirala na nagpapahiwatig ng sentimento ng isang grupo ng mga tao.
 salawikain, mga kasabihan o kawikaan.

Ang alamat ay isang uri ng kuwentong bayan at panitikan na nagsasalaysay ng mga pinagmulan ng
mga bagay-bagay sa daigdig.

Sa tradisyunal na kahulugan, ang isang epiko ay isang uri ng panulaan, na kilala rin bilang
panulaang epiko.. Bagaman, sa makabagong katawagan, kadalasang napapalawig ito sa ibang
anyo ng sining, tulad ng sa teatrong epiko, mga pelikula, musika, nobela, palabas sa telebisyon at
kahit sa mga larong bidyo, kung saan may mga tema ang kuwento ng kadakilaan ng kabayanihan,
katulad sa panulaang epiko.

Ang panulaan o tula ay isang uri ng sining at panitikan na kilala sa malayang paggamit ng wika sa iba't
ibang anyo at estilo. Pinagyayaman ito sa pamamagitan ng paggamit ng tayutay. Angmga likhang
panulaan aytinatawag na tula.

Bago pa man dumating ang mga Kastila’y may sarili nang kalinangan ang Pilipinas. Mayroon nang
sariling pamahalaan (sa kaniyang barangay), may sariling batas, pananampalataya, sining, panitikan at
wika. Ang bagay na ito’y pinatutunayan ng mga mananalasysay na kastilang nakarating sa kapuluan. Isa
na sa nagpatunay sa kalinangan ng Pilipinas si Padre Perdro Chirino sa kaniyang Relacion de las Islas
Filipinas (1604). Sinabi niyang may sariling wika sa Pilipinas at ang mga naninirahan dito’y may sistema
ng pagsulat na tinatawag na alibata.

Sang-ayon din kay Padre Chirino, ang paraanng pagsulat ng mga katutubo’y patindig, buhat sa itaas
pababa at ang pagkakasunod- sunod ng mga talata ay buhat sa kaliwa, pakanan.

Ang ginagamit na pinakapapel noon ay ang mga biyas ng kawayan, mga dahon ng palaspas o balat ng
punongkahoy at ang pinakapanulat nila’y ang mga dulo ng matutulis na bakal o iyong tinatawag sa
ngayong lanseta. Sa kasamaang palad, ang mga katibayan ng kanilang pagsulat noo’y hindi na
matatagpuan sapagkat sinunog ng mga mananakop na Kastila dahil ang mga iyon daw ay gawa ng mga
diyablo.