Internationaal terrorisme en antisemitisme

Dr. Ely Karmon, (ICT)

February 16, 2007
Geplaatst op 12-03-2007 door Joop Broekemans
De originele tekst is te vinden op:
http://ict.org.il/apage/10207.php

Dit essay analyseert de correlatie tussen antisemitisme en het gebruik van terrorisme
gericht tegen Joodse gemeenschappen en individuen wereldwijd.[1] Het verklaart de
antizionistische en anti-Israel ideologie van radicale Islamisten zowel als sommige
extreem linkse, extreem rechtse en anti globalistische groepen, als voorwendsel voor
moordaanslagen op Joden en Israelische burgers.

Deze trend verscheen tijdens het begin van het moderne terrorisme eind 1960, maar
intensifieerde na de 9/11 aanslag op de Verenigde Staten en de groeiende globalisatie, die
sommige verassende antisemitische coalities teweegbracht.

Op antisemitisme gebaseerde coalities uit de jaren 1970s -80s

Racistische en antisemitische vooroordelen zijn belangrijke factoren, geweest voor enkel

terroristische leiders aan beide einden van het Europese spectrum – radicaal links
enradicaal rechts om elkaar te steunen in een politiek van samenwerking met Palestijnse
organisaties om aanslagen uit te voeren tegen Israelische en Joodse doelwitten.

Deze trend was bijzonder duidelijk in het geval van de Rote Armee Faction (RAF) en de
Revolutionale Zellen (RZ) wiens leiders poogden om hun anti Joodse aanvallen te
legitimeren door het verenigen van antisemitische thema’s in hun ideologie en
strategische verhandelingen.[2]

Het RAF document drukt steun uit voor de Black September terreur aanval op
deIsraelische atleten tijdens de Olympische spelen in München in 1972 en illustreert deze
trend.

De operatie werd omschreven als een “anti fascistische daad [met de intentie]
hetuitwissen van de herinnering aan de in 1936 [Olympische spelen Berlijn, Auschwitz
en de Kristalnacht” verder werd Israel verantwoordelijk gehouden voor de dood van de
atleten, net zoals de Nazi’s verantwoordelijk werden gehouden voor de dood van de
Joden.[3]

Hors Mahler, een RAF leider die het genoemde document in de gevangenis schreef,
argumenteerde:
Zo macaber als het lijkt, Zionisme is de erfgenaam van het Duitse fascisme, door het
wreed verdrijven van het Palestijnse volk van hen land, waar ze duizenden jaren hebben
gewoond. [4]

Hij eiste dat elk schuldgevoel die de organisatie zou koesteren naar de Joden toe, hen niet
zou verblinden voor het kwaad van de “Zionistische fascistische agressie.” Het is daarom
dan ook niet verassend, dat jaren later Mahler overstapte naar extreem rechts, en een
militante Holocaust ontkennen werd.[5] In november 1999 tijdens een samenkomst van
extreem rechts in Oostenrijk hij sprak over de noodzaak om Duitsland te bevrijden van
“judischen Prinzipien,” en van “Joodse aanbidding van Geld.” Toen hij in een interview
werd gevraagd, over zijn overgang van extreem links naar extreem rechts, antwoordde hij
dat zijn geloof fundamenteel niet was verandert, omdat de vijand dezelfde bleef.[6]

RAF en RZ teroristen zijn betrokken geweest in een aantal meest dodelijke aanvallen
tegen Joden en Israelisch, inclusief de poging een El Al vliegtuig boven Nairobi in 1975
op te blazen, en de kaping van een Air France vliegtuig naar Entebbe, en een explosie in
de bagage van een passagier op Lod vliegveld (israel) in 1976.

In 1969 trachte een kleine anarchistische beweging, de Tupamaros-West Berlin (TW)

tevergeefs om de belangrijkste synagoge in West Berlijn op te blazen, op de gedenkdag
van de Kristalnacht, als een teken van solidariteit met de Palestijnen. Leden van TW
beweerden dat Kristalnacht dagelijks door de zionisten werd opgevoerd in de bezette
gebieden, en vluchtelingen kampen, en in de Israelische gevangenissen.

De Duitse terrorist Hans Joachim Klein, die uiteindelijk zijn dwaling openlijk erkende,
was geshockeerd, toen hij hoorde dat zijn RZ kameraden die betrokken waren in de
kaping van het Air France vliegtuig naar Entebbe, de Joodse passagiers hadden
gescheiden van de niet Joodse passagiers. Voor hem deed deze daad hem herinneren aan
de Nazi selecties in Auschwitz. Klein beschouwde de twee Duitse terroristen die aan de
Entebbe operatie hadden meegedaan, grotere antisemieten dan Wadi’ Haddad, leider van
de operationele divisie van het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP),
omdat ze plannen hadden om Nazi jager Simon Wiesenthal te vermoorden. [7]

Vergelijkbaar, de links radicaal Franse groep Action Directe (AD) trachtte een serie
vananti Israel en anti Joodse aanvallen in 1982 te rechtvaardigen, door IDF acties tegen
Palestijnse eenheden in Libanon te vergelijken met nazi en fascisten acties; vervolgens
zette de groep ’Joodse eenheden op om de Zionistische staat en haar belangengroep de
Zionistisch Joodse lobby in Frankrijk’ te bevechten. [8]

Een vooraanstaand AD terrorist, de dolle antisemitische Marc Frérot, vroeg het hoofd van
zijn organisatie toestemming, “zich te mogen opblazen samen met het Joodse uitschot in
een aanval tegen de Leumi Bank, als een daad van menselijke eer.”

Gedurend zijn tweede rechtzaak in oktober 1992, fulmineerde hij dat de “Joodse lobby”
Frankrijk regeerde via de socialisten sinds 1981.
In Italie en Duitsland diende antisemitisme in de 1970s – 80s als een krachtig cement
tussen radicaal rechtse organisaties en Islamisten. De grondleggers van de Italiaanse
revolutionaire/nationalistische organisaties behielden hun nauwe banden met het
Khomeini regime in Iran, en bewondereden de libanese Hezbollah en de Algerijnse FIS
(Islamic Salvation Front). Iran financierde de meeste publicaties van deze organisaties.

Het nieuwe ‘Anti-wereldwijde’ verbond

De strategische keuzes van radicale groepen en bewegingen die vandaag actief zijn in de
wereldwijde arena, kunnen terugherleid worden naar de modellen van de 1970s en de
1980s.

De acteurs gedurend die periode kozen bepaalde conflictgebieden als verzamelpunt voor
solidariteit, samenwerking, en coalitie building: de Vietnam oorlog van de VS, en de
gewapende strijd van de Palestijnen tegen israel (voornamelijk geleid door terroristische
middelen).

Revolutionaire linkse organisaties, nationalisten en zelfs rechtse groepen die de VS,

Westerse landen en de NATO belasterden en soms aanvielen om de oorlog in Vietnam,
en de Palestijnen aanmoedigden in hun gevecht tegen Israel. [35]

Samenwerking tussen de verschillende groepen, zoals met de ‘slachtoffers’ uitgevoerd

door een vloed van propaganda en informatie activiteiten, inclusie demonstraties, en
folders, conferenties, congressen en publicaties.

Een vergelijkbaar patroon herleefde in de vooravond van de door de VS geleide coalitie

in de ‘oorlog tegen het terrorisme’ gevolgd door de 9/11 aanval, en intensifieerde met de
invasie van Afghanistan en Irak. De Palestijnse zaak is krachtig herontdekt, sinds de
ineenstorting in oktober 2000 van het vredesproces, waartegen extreem islamitische
groepen en hun extreem linkse, en rechtse aanhangers sterk tegen gekant waren. De
geweldadige tweede intifada werd toen gelanceerd door alle Palestijnse politieke
bewegingen, en terroristen groepen.[36]

De belangrijkste spelers, die tegen de VS en de coalitie landen, Israël en de NATO

vechten, behoren tot verschillende ideologische richtingen.

Onder de Extreem linkse groepen, zijn anarchisten potentieel gezien de gevaarlijkste,

omdat sommige kunnen escaleren van verspreid geweld in terrorisme.

De Italiaanse Rode Brigades onder de nieuwe naam Partito Comunista Combattente

(BRPCC) en de Nuclei Anti-imperialisti (NTA), riepen alle revolutionairen van de wereld
op zich te verenigen met het Islamitische terrorisme, en eer te bewijzen aan de
“Heroïsche acties van al-Qaida tegen het Amerikaanse imperialisme” In een verklaring
van maart 2003 werd door hen de verantwoordelijkheid opgeëist, voor de moord op de
adviseur van de Minister van arbeid Massimo D’Atona.
Nadia Desdemona Lioce, een van de intellectuelen van de organisatie, nodigde
“Arabische en Islamitische massa… onteigende en vernederde, natuurlijke bondgenoten
van de metropoliete arbeiders uit” de wapens op te nemen vanuit een uniek internationaal
middelpunt, aan de zijde van het anti- imperialistische voorhoede van strijders, in het
zicht van een nieuw offensief van het burgelijke bestuur” Lioce zag in” de Zionistische-
Amerikaanse agressie tegen Irak… een imperialistische keuze om het principieel obstakel
tegen de Zionistische hegemonie neer te sabelen” en “ de vernietiging van het Palestijnse
verzet.”

De Rode Brigades deden gedurende de oorlog een beroep op Saddam, om”zich tegen alle
toekomst bestemmingen van de Israël-Anglo-Amerikanen te keren.”[37] Extreem rechtse
groepen[38]

De leider van de Engelse neo-nazi beweging, David Myat(nu Abdul Aziz ibn Myatt) deed
een beroep op alle vijanden van de Zionisten de Jihad te omhelzen, als “ware militaire
religie” hetgeen de” meest effectieve strijdmethode tegen de Joden en de Amerikanen
is.”[39]

David Duke Amerika’s opperheer en stichter van de ridders van de Klu Klux Clan
(KKK), valt Christelijke predikanten die Israël steunen aan, en legt uit, waarom de Islam
dichte bij het Christendom staat.[40] Anti globalisten en extreem thema groepen (sociaal
welzijn, milieu, mensenrechten, racisme)

Sinds anti globalistische bewegingen het anti Zionisme hebben ontdekt, is hun aandacht
van’ Globalisme’/’kapitalisme’ gericht op Israël en Palestina. In Italië, het centrum van
de leidende anti Globalisatie beweging, zoals Ya Basta, riepen op 1 maart 2002 op voor
een boycot van Israelische producten. Acht dagen later demonstreerden zo’n 100.000 anti
globalistische activisten in Rome, “om de intifada te steunen” Toen de demonstranten de
Joodse wijk passeerden werden anti joodse leuzen tegen de Joden geschreeuwd.

De Europese marxistische- Islamitische coalitie bied geen consequent politiek platform.

Haar ideologie is gebaseerd op drie thema’s: Haat tegen de VS, Israël van de kaart vegen,
en een te verwachten ineenstorting van het wereldomvattende economische systeem. De
linkse hardliners in Europa, ziet de moslims als de nieuwe onderklasse van dit
contigent.“Zijn dit niet de nieuwe slaven? “zo vraagt Besanconneau, leider van de Franse
Trotskisten.“Is het niet natuurlijker, dat zij zich verenigen met de werkende klasse, om
het kapitalistische systeem te vernietigen?” Volgens Arlette laguillere, de gepassioneerde
ophitser van de arbeiders strijd, beweert dat de Palestijnse strijd een integraal deel
uitmaakt van de”Wereldwijde arbeiders revolutie”[45]

Conclusie

Er is een groeiende trend van solidariteit tussen linkse. Marxisten, anti globalisten, en
zelfs rechtse elementen samen met Islamisten. Het feit, dat Libanese Hezbollah twee
strategische conferenties in Beiroet van anti globalistische groepen en bewegingen heeft
gesponsord( September 2004 en November 2006 is en indicatie van een potentiële
toekomstige coalitie.

Notes:
1] This article is based on a keynote address at the Zionist Federation of
Australia plenary conference in Melbourne, 28 Aug. 2005.
[2] Ely Karmon, Coalitions of Terrorist Organizations: Revolutionaries,
Nationalists and Islamists (Leiden, 2005).
[3] “The Black September Operation in Munich: The Strategy of the
Anti-imperialist Struggle,” published in late 1972, in Texte der RAF, pp.
411−47. .
[4] See quotation from his speech shortly before his trial in
CONTROinformazione 1−2 (Feb.-March 1974), p. 26.
[5] In March 2001 Mahler published on the Internet a fiercely antisemitic
article, “Discovery of God instead of Jewish Hatred,” which was to be
presented at the Conference of Revisionist Historians in Beirut, Lebanon on
3 April 2001 (subsequently prohibited by the Lebanese government). See
the article in German Lecture Series on the Final Solution of the Jewish
Question at www.regmeister.net/h_mahler.htm.
[6] Roni Stauber, “Continuity and Change: Extreme Right Perceptions of
Zionism,” in Anti-Semitism Worldwide 1999/2000, Stephen Roth Institute for
the Study of Contemporary Antisemitism and Racism, Tel Aviv University,
at http://www.tau.ac.il/Anti-Semitism/asw99-2000/stauber.htm.
[7] Ely Karmon, Coalitions of Terrorist Organizations, pp. 43, 47.
Antisemitism among German terrorists was reportedly so deeply
entrenched that they could not even bear to hear anyone whistling the
theme tune of the film Exodus. In contrast, the Palestinians were far more
tolerant.
[8] In fact, the AD had no ‘Jewish fighters unit’. The only Jewish AD militant
identified, Michel Azeroual, was opposed to attacking Jewish targets. He
later abandoned the organization.
[35] Karmon, Coalitions of Terrorist Organizations, pp.71−2.
[36] Ely Karmon, “The Middle East, Iraq, Palestine − Arenas for Radical and Anti-
Globalization Groups
Activity,” paper presented at the NATO ARW (Advanced Research Workshop) on
Terrorism and
Communications – Countering the Terrorist Information Cycle, Smolenice, Slovakia, 8–
11 April 2005
(forthcoming in a NATO book).
[37] Alexandre dell Valle, “The Reds, The Browns and the Greens or the Convergence of
Totalitarianisms,” 6 Dec. 2004 at http://www.alexandredelvalle.com/publications.php?
id_art=131.
[38] For instance in the 1970s and 1980s some Italian rightist terrorists and German
radicals supported
the Palestinians and even the Iranian Khomeinist regime; the Oklahoma City Federal
Building bombing in
1995 was a clear act of terror by rightist elements against the democratic liberal system in
the US.
[39] dell Valle, “The Reds, The Browns and the Greens.”
[40] “Evangelicals Who Serve the Anti-Christ!” David Duke Online Radio Report, 25
Jan. 2003, at
http://www.davidduke.com/wp-print.php?p=100.
[41] This paragraph is based on Ely Karmon, “Hizballah and the Antiglobalization
Movement: A New
Coalition?” PolicyWatch 949 (27 Jan. 2005), Washington Institute for Near East Policy,
at
http://www.washingtoninstitute.org/templateC05.php?CID=2244.
[45] Amir Taheri, “The Black-Red