Chiffon_cake 5

ตอนพิเศษ
คืนแรกที่คบกันของผมกับมัน
[พาร์ตของบีม]
ผมเจอเลือดคนมาเยอะครับ แต่ท�ำไมเลือดไอ้โฟร์ทมันไม่เหมือนเลือด
คนอื่น
เพราะฝีมอื ทีแ่ ทบจะไม่มขี องผมท�ำให้ไม้ทคี่ วรจะติดสนิทกับหลังคาตรง
นั้นหลุดและหล่นลงมาโดนหัวไอ้โฟร์ท ผมจึงเห็นเลือดของไอ้โฟร์ทเต็มๆ มัน
ไม่เหมือนเลือดคนไข้ที่ผมเคยเห็นผ่านๆ ตามายามที่ผมเดินผ่านโรงพยาบาล
ใกล้คณะผม ไม่เหมือนเลือดของผมเองเวลาที่ผมเตะต่อยอะไรเข้า มันไม่
เหมือนเลือดใครเลย
มันท�ำให้ผมเจ็บปวด เหมือนโดนไม้หล่นใส่หัวเสียเอง เจ็บปวดยิ่งกว่า
นั้นคือการที่มันเป็นความผิดของผม ผมรู้สึกเหมือนโลกพังทลายไปชั่วขณะ
ตอนที่ไอ้โฟร์ทมันล้มลงไป
ผมเห็ น ทุ ก อย่ า งตอนที่ มั น โดนเพื่ อ นของมั น ยกตั ว ขึ้ น มาเพื่ อ พาไป
โรงพยาบาล ผมเห็นร่างไม่ได้สติถูกหาม เห็นความวุ่นวาย เห็นสายตาจ�ำนวน
ไม่น้อยที่โทษความเซ่อซ่าของผม แต่ผมไม่มีสติอยู่กับสิ่งเหล่านั้นเลยแม้แต่
น้อย
ผมก�ำลังกลัว...
ใช่ ผมก�ำลังกลัว อาการสั่นที่ผมไม่รู้ตัวและหัวใจหวิวๆ มันหมายถึง
ผมก�ำลังกลัวว่าจะเสียอะไรบางอย่างไป

Page ���������������� 3.indd 5 22/11/59 10:09

 6 เดือนเกี้ยวเดือน 3

"บีม" แหลมเป็นคนแรกที่เข้ามาหาผม "มึง...ไม่รีบไปเหรอวะ เร็วๆ เข้า"

แหลมลากผมให้ตามหลังโฟร์ทไปติดๆ
"เชี่ย" ผมพึมพ�ำอย่างช็อกๆ
"อย่าเพิง่ โทษตัวเอง" แหลมพูดได้แค่นนั้ ท่าทางมันซีเรียสมากเหมือนกัน
"ไอ้โฟร์ทมันก็คงจะไม่โทษมึงเหมือนกัน คอยดูสิ"
"กู...กลัวว่ะ" ตอนนี้ผมอ่อนแอโคตรๆ อ่อนแอชิบหาย ผมไม่ได้กลัวจะ
ติดคุกติดตะราง ไม่ได้กลัวโดนคนอืน่ ตราหน้าว่าผมท�ำร้ายไอ้โฟร์ท แต่สงิ่ ทีผ่ ม
กลัว...
...แหลมมันก็ดันรู้ด้วยเหมือนกัน
เพราะมันรู้ว่าผมมากับวิศวะที่ค่ายท�ำความดีนี้เพราะใคร
"มันไม่เป็นไรหรอก" แหลมพูดกับผม "เพื่อนกูดวงดี"
ตลอดระยะเวลาที่เดินทางมาโรงพยาบาลไปจนถึงอยู่รอหน้าห้องที่
ไอ้โฟร์ทถูกพาเข้าไปหาหมอ ผมรู้สึกเหมือนไร้สติ เป็นคนบ้าที่พูดจาไม่รู้เรื่อง
สิง่ ทีผ่ มเรียนมามันตีกนั ไปหมด ตอนนัน้ ผมจ�ำไม่ได้ดว้ ยซ�ำ้ ว่าส่วนของสมองมี
อะไรบ้าง ส่วนทีโ่ ฟร์ทโดนมันเป็นส่วนไหน ยิง่ คิดผมก็ยงิ่ ปวดหัว เพราะทีเ่ รียน
มาสมองส�ำคัญมาก มันควบคุมแทบจะทุกๆ อย่างในร่างกายของมนุษย์
ตอนทีผ่ มเห็นโฟร์ทนัง่ ยิม้ อยูบ่ นเตียงคนไข้ ท�ำท่าเหมือนไม่เจ็บปวดอะไร
ตอนนัน้ ผมยินดีมคี วามสุข แต่ในความสุขนัน้ กลับมีความทุกข์มากมายมหาศาล
เพราะทุกอย่างทีเ่ กิดขึน้ ในตอนนัน้ มันเป็นความผิดของผมเอง
ผมจะเสียใจแค่ไหนถ้าโฟร์ทเป็นอะไรไป...
ผมจะเสียใจแค่ไหนทีย่ งั ปากแข็งใจแข็งกับมันทัง้ ๆ ทีจ่ ริงแล้วผมก็ใจอ่อน
กับมันตัง้ แต่ครัง้ แรกทีเ่ รามีอะไรกัน...
ผมจะเสียใจแค่ไหน...ถ้าผมชอบมันแต่ตัวมันกลับไม่ได้รับรู้ความรู้สึก
ดีๆ ที่ผมมีให้
เพียงแค่ผมคิด...น�ำ้ ตาบ้าๆ ก็พานจะปริม่ มาทีข่ อบตา รอยยิม้ หล่อขีเ้ ล่น
ของไอ้โฟร์ทที่ผมคิดในใจเสมอว่าหล่อชิบหายลอยไปลอยมาในหัวผม ถ้ามัน
เกิดหายไปขึน้ มา ผมต้องไม่เป็นอันกินอันนอน เสียใจ และก็เจ็บปวดทุรนทุราย

Page ���������������� 3.indd 6 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 7

ไปอีกนานแสนนาน...
อย่างที่โฟร์ทบอก...ยอมรับบ้างก็ได้เผื่อมันจะเหนื่อยน้อยลง
ใช่...ยอมรับบ้างก็ได้เผื่อผมเองจะเหนื่อยน้อยลง
ยอมที...ยอมเป็นแฟนมันเลยครับ...ง่ายดี
"เหม่ออะไร" ไอ้คนทีม่ ผี า้ พันแผลพันอยูบ่ นหัวหันมายิม้ ให้ผม แฟนสดๆ
ร้อนๆ ของผมเองครับ เราก�ำลังนั่งอยู่ท้ายรถกระบะที่มีเพื่อนไอ้โฟร์ทเป็น
คนขับให้ บรรยากาศก�ำลังโพล้เพล้ อาทิตย์ใกล้จะตกดิน มีทุ่งนาสีเขียวเป็น
วิวสุดลูกหูลกู ตา
"เปล่า" ผมโกหก...เหม่อเป็นสตอรีข่ นาดนัน้ ใกล้คำ� ว่าเพ้อมากกว่าเหม่อ
อีกนะ ผมเหลือบมองดูคนข้างๆ ที่ตอนนี้เลิกอนาจารแล้ว ไอ้โฟร์ทใส่เสื้อยืด
กับกางเกงยีนที่เปรอะเปื้อนไปด้วยดิน อืม มีผ้าพันแผลพันบนหัวมันก็ยังดูเท่
ได้อกี นะ "ไม่เจ็บอะไรใช่มยั้ "
"เอาความจริงหรือเอาที่บีมสบายใจ?"
"ไอ้นี่" ผมพูดเสียงไม่พอใจ
"ก็...ปวดๆ อ่ะ...แต่ไม่มาก แล้วก็ไม่ชนิ ด้วย มีหา่ ไรไม่รอู้ ยูบ่ นหัว" มันพูด
และก็ทำ� ท่าร�ำคาญ
ผมกลืนน�้ำลายอย่างรู้สึกผิด "ขอโทษ..."
"ก็บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ไปอยู่ในที่ร่มๆ ไม่ต้องมาท�ำงานงกๆ กลางแดด
หรอก ผิวจะเสียเอา ยิง่ หล่อๆ ขาวๆ อยู่ อีกอย่างนะ ดูกร็ วู้ า่ บีมไม่คอ่ ยได้ทำ� งาน
แบบนี"้ โฟร์ทร่ายยาวใส่ผมมาเป็นชุด
"กูเคยท�ำเว้ย แต่...มันง่ายกว่านี้อ่ะ" ผมเถียงเสียงอ่อย
"พอแล้วนะ คนในค่ายนี้คงไม่มีใครให้บีมจับค้อนจับตะปูแล้วล่ะ"
"ขอโทษๆๆ ขอโทษ..." ผมยอมพูดเป็นล้านครั้งเลยเอ้า
"พอ" โฟร์ทคว้ามือผมมาจับ ด้วยความเคยชินผมเลยจะชักมือหนี "ไม่
ต้องหนี"
เออ ยอมก็ได้วะ...ไอ้โฟร์ทเอามือผมไปกุม แล้วมืออีกข้างของมันก็พาด
ผ่านหลังผมเสมือนโอบผมอยูก่ ลายๆ ท่าทางมันมีความสุขเอามากๆ ถึงแม้วา่

Page ���������������� 3.indd 7 22/11/59 10:09

 8 เดือนเกี้ยวเดือน 3

หัวมันจะเจ็บก็ตาม ไอ้ประหลาดเอ๊ย...
"มีความสุขมากมั้ยวะ" ผมถามอย่างหมั่นไส้
"แน่นอน" มันยังคงเอาแต่ยิ้ม... "มีเมียเป็นตัวเป็นตนทั้งที..."
ผมไม่นา่ ถามมันเลย...ในทีส่ ดุ รถก็มาจอดทีค่ า่ ยหรือในโรงเรียนนัน่ แหละ
ครับ เมื่อรถจอดลงผมก็เห็นผู้หญิงหลายสิบคนกรูกันเข้ามาหาไอ้โฟร์ทแล้ว
ถามใหญ่เลยว่าเป็นยังไงบ้าง บลาๆๆ จนผมเองโดนเตะออกมาอยูน่ อกวงโคจร
พวกเพือ่ นของไอ้โฟร์ทคนอืน่ ๆ ก็เหมือนกัน
ผมยังคงท�ำหน้ารู้สึกผิดไม่หาย เพื่อนไอ้โฟร์ทตบบ่าให้ก�ำลังใจผม มัน
รู้กันว่าผมไม่ได้ตั้งใจ แต่พวกผู้หญิงเนี่ยสิ ไม่รู้จะแอบมาวางยาในอาหารของ
ผมมั้ย ดูมองผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตรยังไงก็ไม่รู้
มีบางกระแสบอกว่าผมจงใจให้โฟร์ทเจ็บ...
ใช้ไรคิดวะ...นี่กูจะเป็นหมอนะ...จะไปท�ำร้ายร่างกายคนอื่นแค่คิดก็
คันคะเยอแล้ว ให้ตายเหอะ!
อีกอย่างหนึ่ง...เรื่องท�ำร้ายร่างกายไอ้โฟร์ทเนี่ยนะ ผมจะเก่งได้ไงวะ
ผมเก่งแต่เรื่องปากแข็งกับมันเท่านั้นนั่นแหละ
แม้ตอนนี้จะไม่ปากแข็งกับมันแล้วก็เหอะ...

ก่อนอาหารเย็น...
ห้องน�้ำถูกพวกผู้หญิงจับจองและใช้อาบกันหมด พวกผู้ชายอย่างผมก็
เลยกะจะอาบกันตอนดึกๆ แน่นอนว่าผมเห็นพวกไอ้แหลมซุ่มล�ำเลียงเบียร์
กระป๋องมาให้เห็นอยูแ่ วบๆ แล้ว คืนนีต้ อ้ งมีสงั สรรค์แน่ๆ ไม่สิ จริงๆ ตอนนีก้ เ็ ริม่
ดืม่ กันแล้ว ผมนัง่ อยูท่ า่ มกลางเพือ่ นไอ้โฟร์ทตอนทีไ่ อ้โฟร์ทเดินมาหาพอดี
"หาตัวตั้งนาน" โฟร์ทถือวิสาสะไล่เพื่อนออกไปเพื่อที่จะได้นั่งข้างผม
แม่งโคตรนักเลง "ใจคอกะจะทิ้งให้อยู่กับพวกผู้หญิงเหรอ"
"นึกว่าจะชอบ" ผมพูดพลางดื่มเบียร์กระป๋องในมือไปด้วย
"เห้ย กูเอาด้วย" โฟร์ทพูดพลางคิดจะคว้าเบียร์กระป๋องทีแ่ ช่อยูใ่ นกระติก
น�้ำแข็ง ทว่าผมตีมือมันทันที

Page ���������������� 3.indd 8 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 9

"คนมีแผลต้องอดว่ะ"
"เชี่ยไรล่ะครับ" โฟร์ทโวย "ไม่สะเทือนอะไรหรอกน่า"
"นี่จะแดกให้ได้เลยใช่มั้ย ตั้งแต่ขับรถมาแล้วนะ"
"เออสิ..."
"ตามใจมันเหอะหมอ" เพือ่ นไอ้โฟร์ทคนหนึง่ เอ่ยขึน้ มา "เชีย่ โฟร์ทมันเป็น
โรคขาดแอลกอฮอล์ไม่ได้ เหมือนขาดสาวๆ ไม่ได้นั่นแหละ"
ผมขมวดคิ้ว...เพราะผมฟังไม่ชัด ในขณะที่เพื่อนไอ้โฟร์ทคนอื่นพากัน
โบกหัวเพื่อนคนนั้น
"โง่ชบิ ...ไอ้โฟร์ทมันจีบหมอบีมอยู่ มึงก็เสือกพูดให้คะแนนมันติดลบนะ"
"ไม่ได้จบี แล้ว" โฟร์ทพูดลอยๆ ดูพออกพอใจกับเบียร์ในมือมาก จริงๆ แล้ว
เขาพอใจกับการมองผมมากกว่า...นีม่ งึ เมาแล้วเหรอ "จริงไหม"
ผมกลืนน�ำ้ ลาย...ดืม่ เบียร์แก้เก้อ...เอาเข้าจริงๆ จะให้ยอมรับตรงๆ แม่งก็
เขินว่ะ ยิง่ เพิง่ ผ่านมาได้ไม่กชี่ วั่ โมงเนีย่ นะ
"เห้ย ยังไงวะยังไง"
"จีบติดแล้วเหรอ จีบติดแล้วเหรอวะ"
"หมอยอมเอาเพื่อนกูแล้วเหรอ"
ผมเอาแต่ดมื่ เบียร์ ในขณะทีไ่ อ้โฟร์ทจับมือผมเพือ่ เป็นการยืนยัน แต่ผม
สะบัดมือออก
ไม่รสู้ คิ รับ ไม่รวู้ า่ อะไรสัง่ ให้ผมท�ำแบบนัน้ มันเป็นรีแอ็กชัน่ อัตโนมัติ นัน่
ไม่ได้ทำ� ให้เพือ่ นไอ้โฟร์ทติดใจอะไรเพราะคงเห็นจนชินตา แต่คนทีต่ ดิ ใจเห็นจะ
เป็นคนทีพ่ ยายามจับมือผมนัน่ แหละ หน้ามันเจือ่ นลงไปอย่างปิดไม่มดิ และนัน่
ก็ทำ� ให้ผมรูส้ กึ ผิดมาก รูส้ กึ ผิดกับการกระท�ำของผมเองนัน่ แหละ
ตลอดเวลาที่ทานข้าวเย็นไอ้โฟร์ทนิ่งเงียบผิดปกติชนิดที่ว่าเพื่อนก็ไม่
กล้ายุง่ รูเ้ ลยว่ามันก�ำลังหงุดหงิด นอยด์ อารมณ์เสีย แหลมบอกว่าถ้าไปยุง่ มาก
ตอนนีก้ ม็ แี ต่จะเจอตีน ในขณะทีผ่ มก็อยากยุง่ กับมันอยูค่ รับ แต่วา่ เป็นเพราะ
อะไรไม่รทู้ ที่ ำ� ให้ผมไม่กล้าเข้าไปใกล้มนั อีกเลยหลังจากทีม่ นั พยายามจับมือผม
ผมท�ำผิดผมรู้...

Page ���������������� 3.indd 9 22/11/59 10:09

 10 เดือนเกี้ยวเดือน 3

ผมก็เลยต้องง้อมัน
ในขณะทีผ่ มเข้าไปในห้องเรียนทีจ่ ะเป็นห้องพักในคืนนีเ้ พือ่ เอาผ้าขนหนู
เตรียมตัวไปอาบน�ำ้ อาบท่า ไอ้คนทีม่ ผี า้ พันแผลบนหัวก็เดินลิว่ ผ่านผมออกไป
ข้างนอกเฉย มันรวมกลุม่ กันกับเพือ่ น คุยอะไรกันไม่รสู้ องสามค�ำแล้วพากันใส่
รองเท้า ท่าทางตืน่ เต้นกันน่าดู
ท�ำไมไอ้หวั โจกมันไม่บอกอะไรผมบ้าง พวกมึงจะไปไหนกัน ท�ำงานมา
ทัง้ วันไม่เหนือ่ ยกันบ้างหรือไง มีแต่จะออกไปข้างนอก มีแต่จะแดก...
"จะไปไหน" ผมถามเพื่อนคนสุดท้ายที่อยู่ในห้อง แน่นอนว่าโฟร์ทมัน
เดินออกไปแล้ว
"กูเหรอ" มันชี้มือเข้าหาตัวเอง
"อืม" จริงๆ ก็ไม่ได้หมายถึงมันหรอก
"อยู่ที่นี่ไง"
"อ้าว ไม่ได้ไปกับพวกไอ้โฟร์ทเหรอ"
"ไม่ได้ไปอ่ะ มันสัง่ ให้เฝ้ามึงอ่ะดิ" แม้จะท�ำหน้าเซ็งแต่เพือ่ นคนนีก้ ด็ ยู นิ ดี
ที่จะได้อยู่ที่นี่ ผู้ชายออกไปกันเป็นโขยง ห้องน�้ำน่าจะว่างให้อาบเป็นชั่วโมง
"งัน้ ก็ไม่ตอ้ งเฝ้าแล้ว" ผมพูด แล้วก็เดินออกนอกห้องตามหลังพวกไอ้โฟร์ท
ไป
สถานที่ที่พวกมันพากันไปก็คือ...ตลาดนัดแถวหมู่บ้าน
คงจะเบื่อห้างในกรุงเทพฯ กันสินะ ชาวบ้านแตกตื่นกันใหญ่เลยครับ
ที่เห็นวัยรุ่นหน้าตาดีกลุ่มเบ้อเร่อมาดูของในตลาดนัดโดยเฉพาะเด็กสาวๆ นี่
กรีด๊ กร๊าดวิง่ ตามกันอย่างกับพวกมันเป็นศิลปินเกาหลี ผมไม่คอ่ ยโดนเท่าไหร่
พวกเธอเห็นหน้าผมก็มองหน้าตาค้างแล้วหลีกทางให้ ผมไม่ได้สนใจอะไรมาก
เพราะมัวแต่มองตามไอ้หัวเจ็บที่หัวร่อต่อกระซิกกับเพื่อนไม่ยอมกลับไปนอน
พักผ่อน
"พี่"
ผมหันไปตามเสียงเรียก เด็กมัธยมประมาณสามสีค่ นทีก่ ำ� ลังดูดน�ำ้ แดง
ในถุงพลาสติกคนละถุงสองถุงมองมาที่ผม

Page ���������������� 3.indd 10 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 11

"อะไร"
"พี่มาท�ำไรกันอ่ะ"
มันคงถามเพราะสงสัยนี่แหละ มองหน้าปราดเดียวก็รู้ว่าพวกผมมัน
คนต่างถิ่น
"มาซ่อมโรงเรียนไง ตรงนู้นน่ะ"
"อ๋อ ครูใหญ่โรงเรียนผมบอกแล้ว เพื่อนพี่มีคนสวยๆ บ้างมั้ย ผมอยาก
เห็นสาวกรุงเทพฯ มานานแล้ว"
"มี ไปดูดิ" ผมตอบส่งๆ ก่อนจะตั้งท่าเดินหนี ทว่า...
"พี่พาไปหน่อย" หมับ จู่ๆ ผมก็โดนไอ้เด็กที่เตี้ยกว่าคว้าแขน "นั่นมัน
โรงเรียนประถม พวกผมเข้าไปก็ดูแปลกๆ ดิ"
"ถิ่นพวกมึงไม่ใช่เหรอ ปล่อย"
"พาไปหน่อยๆ ผมเลี้ยงน�้ำแดง"
พวกมันพากันมารุมอ้อนผมอย่างกับว่ามันเป็นเด็กสาวน่ารักน่าชัง แต่
ไม่ครับ น่าถีบมากกว่า ป๊อดชิบหาย แค่เดินเข้าไปในโรงเรียนใกล้ๆ ท�ำไมไม่กล้า
กันวะ
"ปล่อย..."
เสียงโหดๆ ดังขึน้ ท�ำให้ไอ้เด็กพวกนัน้ เลิกก่อกวนผม เป็นไอ้โฟร์ทแน่นอน
ไม่มผี ดิ เพีย้ น มันยืนหน้าบึง้ อยูใ่ กล้ๆ โดยมีเพือ่ นของมันยืนออกันเป็นฉากหลัง
เด็กพวกนั้นกะพริบตาปริบๆ ไม่กล้าพูดจาเสียงกระเง้ากระงอดเหมือน
เมื่อกี้ ความโหดสัดของไอ้โฟร์ทคงเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณเพราะผ้าพันแผลมัน
นี่แหละ
ไม่นานนักเด็กพวกนั้นก็วิ่งหนี...ในขณะที่โฟร์ทหันมามองหน้าผมด้วย
สายตาว่างเปล่า
"งอนเป็นตุ๊ดเลยสัด" ผมพูดได้แค่นั้น เริ่มหงุดหงิดที่ไม่เห็นรอยยิ้มของ
ไอ้โฟร์ทเหมือนแต่ก่อน
โฟร์ทไม่พูดอะไร เดินชนไหล่ผมเบาๆ แล้วหนีไปเลย
...ไอ้...โธ่เว้ย...แม่ง

Page ���������������� 3.indd 11 22/11/59 10:09

 12 เดือนเกี้ยวเดือน 3

"เป็นเชี่ยไรเนี่ย" ผมเดินตาม จริงๆ แล้วผมรู้ว่ามันเป็นอะไรครับ แต่ไม่รู้

จะพูดอะไรกับมันอ่ะ "กูขอโทษ...กูผิดอีกแล้ว"
วันนี้เป็นวันแห่งการท�ำความผิดของผม...
ไอ้คนโดนง้อเอาแต่เดินหนี ในขณะทีผ่ มก็เอาแต่เดินตาม คงตลกชิบหาย
เมื่อมองจากด้านหลัง ผู้ชายตัวควายๆ สองคนเดินง้องอนกันอย่างกับในหนัง
อินเดีย
"ฟังกูก่อนดิ" ผมพยายามหว่านล้อม
ไอ้คนงอนไม่สนใจครับ หันไปเจอเสือ้ บอลตัวละร้อยเก้าเก้าก็ทำ� ท่าเลือก
และนิ่งอยู่อย่างนั้น
"จะฟังมั้ย ไม่ฟังกูกลับ"
ผมมองใบหน้าด้านข้างหล่อๆ ของมันนิง่ อยูน่ านหลายวินาที จนในทีส่ ดุ
ผมก็จะเดินหนี
...ไอ้โฟร์ทคว้ามือผมไว้
หึ...เสร็จกู
"พูดมา"
ผมยิ้มนิดหน่อย แต่พอเห็นหน้าบึ้งๆ ของไอ้โฟร์ทก็เลยเลิกยิ้ม
"กูรมู้ งึ โกรธเรือ่ งอะไร" ผมพูด "และกูกไ็ ม่งเี่ ง่าด้วยกับเรือ่ งนี้ แต่วา่ การที่
มึงจะจับมือกูตอ่ หน้าเพือ่ นมึง...มัน...มันไม่ชนิ ว่ะ คือแค่นกี้ กู โ็ ดนแซวจากเพือ่ น
มึงเยอะจะตายห่าอยูแ่ ล้ว กูคงเขิน กูคงอาย ณ ตอนนัน้ แต่อยากให้มงึ รูว้ า่ กู
ไม่ได้อายที่กูคบกับมึง เพราะถ้ากูอายกูจะไม่มีวันตอบตกลง มึงเข้าใจกูมั้ย
กูตกใจ กูเขิน กูยงั ไม่ชนิ กู..."
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ไอ้โฟร์ทหัวเราะลั่น
อ้าว ไอ้สัด "อะ...อะไรของมึง"
"แกล้งบีมหนุกดี"
"ว่าไงนะ"
"แกล้งงอนเฉยๆ ดูว่าจะง้อเปล่า" มันเอาตัวมันมาสะกิดสีข้างผมเบาๆ
"แต่ก็ง้อ...เออว่ะ น่ารักดีนะเรา"

Page ���������������� 3.indd 12 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 13

ไอ้สัดเอ๊ยยยยยยยย...
"โฟร์ทไม่โกรธหรอก แค่นอ้ ยใจ แต่เข้าใจแหละ บีมก็ไม่ใช่สาวน้อยนีห่ ว่า
จะมาสวีตหวานแหววก็ใช่เรือ่ ง" โฟร์ทยักไหล่
ลับหลังมันผมแอบยิ้ม...ดีใจที่มันเข้าใจ...นึกว่าคบกันวันแรกก็จะงอน
กันนานซะแล้ว...
"เอานีส่ องตัวครับ" โฟร์ทบอกคนขาย ก่อนหันมาหาผม "เอากางเกงด้วยป่ะ"
"อะไร" ผมถามงงๆ
"มีชุดนอนเหรอ เอาของมาแค่นั้นอ่ะ"
"ก็ใส่บ็อกเซอร์กับเสื้อกล้ามนอน มันร้อน กูเอามานะ"
โฟร์ทส่ายหน้า "ไม่เอา นอนรวมทุกคนก็เห็นขาอ่อนบีมหมดดิ"
"แข้งก็ใหญ่ขนาดนั้นใครจะสนใจมอง ไอ้บ้าเอ๊ย"
"ไม่รู้ล่ะ สองชุดครับ เอากางเกงด้วย"
"เดี๋ยวๆ ท�ำไมต้องสีแดงแมนยูด้วยวะ เบอร์เจ็ดเหมือนกันอีก อะไรของ
มึง" ใส่แบบนี้ได้กลายเป็นชุดนอนคู่ตายห่าแน่ๆ
"ท�ำไมล่ะ โฟร์ทเชียร์แมนยู" โฟร์ทพูดหน้าตาเฉย "บีมก็เป็นเด็กผีเหมือน
กันไม่ใช่เหรอ"
"วันนีก้ เู ชียร์เชลซี" ผมหยิบสีนำ�้ เงินออกมาแทน แต่โดนไอ้โฟร์ทหยิบไป
แขวนทีร่ าวเหมือนเดิม
"ใส่สีแดง!!"
"เอาแต่ใจจังวะ"
"เอาแต่ใจบีม ไม่เอาอย่างอื่น สองตัวครับพี่ ด่วนเลย"
"ไอ้เชีย่ ยย" ผมพยายามจะยือ้ แย่งชุดนอนคู่ (?) บ้าๆ จากมือไอ้โฟร์ท แต่
สูแ้ รงมันไม่ได้ แค่มนั เอาแขนพาดผ่านคอผมครัง้ เดียวผมก็ขยับไม่ได้เลย
ยังไงก็ช่าง...คืนนี้ผมไม่ใส่ชุดนี้แน่ๆ!

ใส่จนได้...
โดนล้อชนิดทีว่ า่ ยันลูกยันหลานบวช ไอ้โฟร์ทยิม้ กริม่ ขณะยกเครือ่ งนอน

Page ���������������� 3.indd 13 22/11/59 10:09

 14 เดือนเกี้ยวเดือน 3

มาให้ในขณะทีผ่ มท�ำหน้าบึง้ ตึง เพิง่ รูว้ า่ มันแสบก็คราวนี้ เล่นเอาเสือ้ กล้ามผม

ไปซ่อน จริงๆ แล้วเอาทัง้ กระเป๋าผมไปซ่อนเลยต่างหาก เลวมาก...
ทีน่ อนของผมมันก็ไม่ให้เลือก ผมจะนอนใต้พดั ลม แต่มนั ก็จดั แจงให้ผม
นอนชิดฝาผนังโดยมีมนั นอนข้างๆ เผด็จการชิบหาย แต่กไ็ ม่อยากจะเถียงมาก
ครับ เห็นมันท�ำท่าโอดโอยเพราะเจ็บแผล (เสือกจะใช้ไม้นี้มาอ้อน...เอ๊ะ หรือ
บังคับ) ผมก็รู้สึกผิดและยอมมันทุกที
กล่าวคือ...เหมือนผมจะชนะมันตลอดใช่มั้ยครับ...ให้คิดอีกทีหนึ่ง...
ผมน่ะแพ้มันตลอดต่างหาก
"เฮ้ออออ" ผมถอนหายใจออกมากลางดึก ตอนนีน้ า่ จะเกือบๆ ตีสองแล้ว
ต่างสถานที่ที่เคยนอน แอร์ก็ไม่มี แถมยังมีมนุษย์ไม่คุ้นทั้งหลายนอนอยู่ด้วย
เป็นสิบๆ คน มันท�ำให้ผมนอนไม่หลับ อากาศก็ดันร้อนอีก
ผมมันติดสบาย ผมยอมรับครับ...ผมมาทีน่ เี่ พราะใครกัน อยากจะตัน๊ หน้า
มันจริงๆ
"นอนไม่หลับเหรอ" โฟร์ทกระซิบ
ได้ยนิ เสียงผมนินทามันในใจหรือยังไงวะเนีย่ ... "ก�ำลังจะหลับ" ผมโกหก
"ท�ำไง มานอนซบอกโฟร์ทมะ"
"ตีนครับ"
"ฮ่าๆๆ"
ผมมองคนนอนข้างๆ ผ่านความมืด ในขณะที่ผมร้อนเอามากๆ มันกลับ
ห่มผ้าราวกับเป็นคนขี้หนาว เออ ตลกดี
"แล้วท�ำไงถึงจะหลับ" โฟร์ทกระซิบถาม "นับแกะดิ"
"นับแล้ว ได้หนึง่ หมืน่ สองพันห้าร้อยสิบหกตัว สิบเจ็ดแล้วตอนนี"้ ผมโกหก
"งั้นร้องเพลงในใจดิ"
"ไม่ชอบร้องเพลง"
"แล้วท�ำไงดีล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปดูแลน้องด้วยนะ"
"เดี๋ยวก็คงหลับแหละมั้ง"
ผมพูดพลางพยายามหลับตา...จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงริมฝีปากนุ่มๆ ที่

Page ���������������� 3.indd 14 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 15

หน้าผากของผม ลืมตาขึ้นมาเห็นช่วงคอไอ้โฟร์ทเต็มๆ
"ไอ้เชี่ยยย!"
"อย่าเสียงดังสิ ชู่ว์ว์ว์"
ผมเกือบปลุกคนทั้งห้องแล้ว ผมตกใจกับการจู่โจม (แบบเบาๆ) ของ
ไอ้โฟร์ทมาก
"ท�ำไรวะ" ผมโวยวายแบบเบาๆ
"เผื่อจะฝันดี" มันตอบข�ำๆ แล้วก็ย้ายตัวเองก้มหน้าไปจุ๊บริมฝีปากของ
ผมต่อ
ไอ้ห่านนน! ไม่ข่มขืนกูเลยล่ะ!
"พอ!" ผมดันหน้ามันออกไป มันเอาแต่หัวเราะอย่างสุขใจก่อนที่จะท�ำ
ท่านอนดีๆ
ดีนะที่มันมืด...หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ
แปลกที่บรรยากาศรอบๆ เริ่มชวนง่วงขึ้นมา...ผมคิดว่าเกิดจากความ
เพลียของผมแน่ๆ ดวงตาผมค่อยๆ ปิดลงอย่างช้าๆ พร้อมนิทราเต็มที่ มันไม่
เกี่ยวกับการจุ๊บของไอ้โฟร์ทครับ ไม่เกี่ยวจริงๆ นะ...

ถ้าจะเกี่ยวมันก็คงเกี่ยวกับมือของมันที่สอดมากุมมือผมเอาไว้ใต้
ผ้าห่มนั่นแหละ...
[จบพาร์ตของบีม]

Page ���������������� 3.indd 15 22/11/59 10:09

 16 เดือนเกี้ยวเดือน 3

ตอนที่ 44
"โย"
"..."
"ไอ้ฟายโย"
"..."
"ไอ้สัด!"
ผมสะดุง้ โหยง ตรงหน้าผมคือเดือนสุดหล่อ แน่นอนว่าใช้คำ� แบบนีก้ บั ผม
ต้องไม่ใช่พปี่ า่ มันต้องเป็นไอ้มงิ่ เพือ่ นผมครับ มันท�ำหน้าเหมือนผมไปชกหน้า
แฟนมัน เพราะผมเอาแต่เหม่อไม่ยอมฟังทีม่ นั พูดหรือสนใจอะไรอย่างอืน่
"หือ?"
"โทรศัพท์ดังอ่ะ"
ผมมองหน้าจอ เห็นเบอร์แปลกผมก็เบ้ปากเซ็ง และวางมันทิง้ ไว้อย่างงัน้
"เขายังไม่เลิกโทรมาอีกเหรอวะ" มิ่งมองอย่างหัวเสีย
"ไม่รู้ กูไล่บล็อกไปทีละเบอร์กย็ งั มี เปลีย่ นเบอร์แล้วเบอร์กย็ งั หลุดออกไป
อีก มีคนโทรมาอีก" ผมบ่น แล้วหยิบแก้วไมโลปัน่ มาดูด ในขณะทีไ่ อ้มงิ่ พยักหน้า
รับรู้
"ตัวมึงกลายเป็นธุรกิจไปแล้ว ลือมาว่าเบอร์มึงเขาขายกันตัวละห้าร้อย
ไม่นับศูนย์แปด เพื่อนกูบอกมานะ"
"เหี้ยยยย" ผมถึงกับส�ำลักและก็บ่นออกมาเลยทีเดียว "มึงควรจะโดน

Page ���������������� 3.indd 16 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 17

แบบนี้ ไม่ใช่กนู ะ" มันเป็นผูช้ นะเลิศไม่ใช่หรือไง เอาอะไรกับรองอันดับสองอย่าง

ผมล่ะ
ไอ้มิ่งยักไหล่ "หน้ามึงมันดึงดูดดราม่าอยู่แล้ว" อะไรของมันวะ "แล้ว
เมือ่ กีม้ งึ เหม่อไร เป็นส้นตีนไรเนีย่ เรียกเท่าไหร่กไ็ ม่หนั "
ผมกลืนน�ำ้ ลาย เสมองไปทางอืน่ หน้าตาเหมือนไม่อยากให้เพือ่ นจับพิรธุ
ของผมได้
"สาดโย..." ไอ้มงิ่ มองจับผิดผม "...หรือมึงโดนพีป่ า่ เอาแล้ว"
"เช้ดดด" ผมรีบเอามือปิดปากมัน "ไอ้เหี้ย"
ไอ้มงิ่ มองผมอย่างตืน่ ตะลึง แกะมือของผมออกแล้วท�ำหน้าไม่อยากจะ
เชือ่
"โอ้ มาย ก็อด"
เพราะเป็นเพือ่ นกันมานานท�ำให้ผมโกหกมันไม่ได้เลยสักนิด ผมไม่มอี ะไร
จะเถียง ได้แต่กม้ หน้าก้มตาไม่กล้าสูห้ น้าเพือ่ น
"ให้ตายเหอะ คุณหนูเสียซิงแล้วเหรอครับ ป๊าจะว่าไงเนี่ย" มันท�ำหน้า
ล้อเลียนไม่หยุดไม่หย่อน หน้าแบบนี้กวนตีนมากๆ ครับ รู้สึกอยากจะตั๊นหน้า
มันสักหมัดสองหมัด แต่ถ้ามีการชกมวยเกิดขึ้น ใครจะแพ้ครับ...ก็ผมไง
"หุบปากไปเลย"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ไม่คิดบ้างเหรอว่ากูจะกดพี่เขา"
"เชีย่ โย พูดมาไม่คดิ บ้างเหรอว่าจะโดนฟ้าผ่ามัย้ " ผมท�ำท่าจะชกมันก่อน
ที่จะถอนหายใจ "แล้วเป็นอะไร ไม่ฟินหรือไง"
"ฟินดิวะ" ผมพูด "นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว"
"อาทิตย์หนึ่งที่ตูดเจ็บน่ะเหรอ"
"เออออออ" ผมยอมรับอย่างประชดประชัน
"แล้วมึงเครียดเรื่องอะไร"
ผมเกาหัวแรงๆ อย่างเครียดๆ "พี่เขาไม่ยอมขึ้นมาห้องกูอีกเลยน่ะสิ"
ไอ้มิ่งสตัน ท�ำหน้าไม่เข้าใจ... "หมายความว่าไง"

Page ���������������� 3.indd 17 22/11/59 10:09

 18 เดือนเกี้ยวเดือน 3

"คืองี้" ผมสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะเล่า "พอหลังจากวันนั้นนะเขาก็

ประคบประหงมกูจนหาย เสร็จปุบ๊ เขาก็ไปเรียน อันนีก้ เู ข้าใจ แต่พอกลับมาเขา
ไม่ยอมอยูก่ บั กูสองต่อสองนานเกินสิบนาทีเลยว่ะ มาหาก็มาจุบ๊ มาหอม แล้วก็
กลับห้องไปอ่านหนังสือ พอกูไปหาเขาทีห่ อ้ งบ้าง แม่งบอกว่าจะออกไปติวกับ
เพือ่ นทีห่ อเพือ่ น..." ผมระบายออกมาอย่างอัดอัน้ ตันใจ "นีค่ อื สิง่ ทีเ่ กิดขึน้ ภายใน
อาทิตย์หนึง่ ทีผ่ า่ นมา"
"ติวกับเพือ่ น?" ไอ้มงิ่ พูดอย่างครุน่ คิด "เพือ่ นไหนวะ พีค่ ทิ ก็อยูก่ บั กูตลอด
ส่วนพีบ่ มี เห็นว่าไปค่ายต่างจังหวัด พีป่ า่ มีเพือ่ นทีไ่ หนอีก"
คราวนี้เป็นคราวที่ผมต้องสตันบ้าง... "เออว่ะ" ไอ้หัวหน้าหมอเถื่อนติด
ลูกน้องมันจะตาย ขนาดเรียนก็ยงั ต้องหิว้ มาเรียนคณะเดียวกัน แล้วนีม่ นั อะไร
ผมอ้าปากค้างเติ่ง ก่อนจะโยนหลอดไมโลปั่นทิ้งแล้วหยิบแก้วขึ้นมา
กรอกปากตัวเองแทน
"เชีย่ โย มึงใจเย็น" ไอ้มงิ่ ห้าม "อาจจะไม่มอี ะไรก็ได้ พีป่ า่ หลงมึงจะตาย"
"กูเครียด" ผมพูดตามความรูส้ กึ "...มันหมายความว่าไงวะ...คืนนัน้ มันแย่
มากเหรอ แล้วเชีย่ ไหนล่ะทีข่ อต่ออ่ะแม่ง"
งีเ่ ง่ามากครับทีพ่ ดู เรือ่ งบนเตียงในคราบการโวยวายแบบนี้ ไร้สาระทีส่ ดุ
ไอ้ตัวต้นเหตุแม่งก็เรียนอยู่นั่น (เพราะความหงุดหงิดล้วนๆ) ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราว
อะไรเลยว่าผมก�ำลังคิดมากกับการกระท�ำทีแ่ ปลกไปของเขามากแค่ไหน
อย่างทีเ่ ล่าให้มงิ่ ฟังนัน่ แหละครับ นายพนาขวัญใจของทุกๆ ท่านจูๆ่ ก็
แปลกไปหลังจากทีเ่ ปิดเผยกับผมว่าตัวเองใส่บอ็ กเซอร์คาลวิน ไคลน์นนั่ แหละ
การกระท�ำนีม้ นั ไม่ได้หา่ งไกลจากค�ำว่า...ให้ตายสิ...ผมไม่อยากพูดค�ำนัน้ เลย
แต่บางทีเสือมันก็ตอ้ งเป็นเสืออยูว่ นั ยังค�ำ่ จริงมัย้ ล่ะครับ
ฟัน แล้ว ทิ้ง...
มันอาจจะไม่เป็นการทิง้ แบบปุบปับ แต่เป็นเหมือนค่อยๆ เหินห่างจนใน
ที่สุดอาจจะลงท้ายด้วยการที่ต้องแยกทางกัน เพราะคนบางคนมันไม่เหมือน
เดิม
ถ้าเป็นแบบนั้นเอาน�้ำมาท่วมปอดผมเลยดีกว่า

Page ���������������� 3.indd 18 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 19

"ในหัวมึงแต่งเรือ่ งไปถึงไหนแล้วเนีย่ " ไอ้มงิ่ มองผมอย่างพินจิ พิจารณา

"ใจเย็นๆ คิทเขาบอกว่าพีป่ า่ รักมึงจะตาย"
"นี่ก็พูดถึงแต่แฟนตัวเอง"
"แล้วจะให้ไปพูดถึงหมาที่ไหนล่ะครับ"
"เจอกันทุกวันหรือไง"
"ก็ไม่อะ่ ...แฟนมึงเรียนคณะเดียวกัน ก็นา่ จะรู"้ ท่าทางมิง่ มีความสุขมาก
มึงสนใจความทุกข์ทกี่ มู ใี นตอนนีม้ ยั้ ฟะ
"แล้วเป็นไง ชีวิตความรัก"
"ก็ดี เขาก็นสิ ยั เหมือนเดิม แมนๆ เหมือนเดิม ฮ่าๆๆ" ไอ้เชีย่ มิง่ น่าหมัน่ ไส้
เอามากๆ "ว่าแต่มงึ จะมาโฟกัสทีเ่ รือ่ งของกูทำ� ตุย่ อะไร เอาเรือ่ งของมึงให้รอด
ก่อนมัย้ "
"มันจะรอดมั้ยล่ะเนี่ย"
"ต้องรอดดิวะไอ้บ้า เอ้า อยากแดกไรล่ะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"
"พอแล้ว" ผมเหลือบไปดูเมนูนมปั่นทั้งหลายแล้วรู้สึกอิ่ม เมื่อตะกี้ทาน
ไปจนรู้สึกจุก "ไปหาไรท�ำดีกว่าว่ะ เบื่อๆ เซ็งๆ"
จริงๆ มันก็จะสอบไฟนอลต้นเดือนหน้านี้แล้ว แต่ผมกับมิ่งแคร์ที่ไหน
(ท�ำตัวดีเหลือเกิน) เพราะพี่ป่าเอาแต่เรียนบวกกับเมินใส่ผม (ถ้าเอาแต่เรียน
เฉยๆ ผมจะไม่วา่ เลย ผมก็เลยเซ็งถึงขีดสุด โทรเรียกให้เพือ่ นมารับไปกินนมปัน่
เผือ่ จะเซ็งน้อยลง แต่ทว่ามันกลับไม่นอ้ ยลงเลยแม้แต่นดิ เดียว)
พี่ป่ามีอิทธิพลต่อผมตั้งแต่ก่อนคบกัน ระหว่างที่คบกัน และก็หลังจาก
ที่คบกัน ผู้ชายคนนี้แม่ง...
"โธ่เว้ยยยยยย!"
"ไอ้โย ไอ้เหี้ย" ไอ้มิ่งเอื้อมมือมาโบกหัวผม "แค่นี้มึงยังดังไม่พอหรือไง
ไม่ต้องท�ำตัวเด่น!"
"ก็กูเซ็ง"
"มึงอาจจะเซ็งมากขึ้นก็ได้ถ้ามึงเห็นนี่"
"อะไรวะ"

Page ���������������� 3.indd 19 22/11/59 10:09

 20 เดือนเกี้ยวเดือน 3

ไอ้มงิ่ จับหัวผมให้หนั ออกไปนอกหน้าต่าง ภาพนัน้ มันยิง่ กว่าท�ำให้ผมเซ็ง

มากขึน้ อีกครับ ผมรูส้ กึ เหมือนมีลกู ไฟก�ำลังลุกอยูภ่ ายในตัวผม มันแผดเผาจิตใจ
ผมจนมอดไหม้ ร้อนมากกว่าอากาศข้างนอกของเมืองไทยตอนนีอ้ กี
ไอ้พี่ป่าเดินมากับผู้หญิง
และผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่น ดาวคู่ขวัญคู่บุญคู่บารมีของพี่เขา
นัน่ แหละ เจ๊พริง้ ผมไม่ได้เจอเธอนานมากแม้จะอยูห่ อ้ งตรงข้ามกัน เธอท�ำสีผม
ใหม่ แถมยังสวยขึน้ จนผิดหูผดิ ตา แต่กด็ ขู ดั ๆ เพราะเธอหน้าบึง้ ตึงยังไงชอบกล
แต่ถึงกระนั้นผมก็ไม่ได้สนใจเธอเลยครับ ผมสนใจคนที่เดินมาข้างๆ
เธอนัน่ ใบหน้าหล่อท�ำหน้าเฉยชาแต่กต็ วั ติดกับเจ๊พริง้ ไม่หา่ ง ใบหน้าทีผ่ มเห็น
ไม่เคยเกินสิบนาทีตอ่ ครัง้ ทีเ่ จอกัน ใบหน้าทีท่ ำ� ให้ผมคิดไปเองต่างๆ นานาจน
ไม่เป็นอันกินอันนอน
"ชิบ...หาย" ไอ้มิ่งพอจะเดาสถานการณ์ออกหลังจากที่เห็นผมหน้าแดง
ก�่ำอย่างเก็บกักความโกรธ
ผมต้องการค�ำอธิบาย...ด่วนจี๋...จาก (ไอ้) พนา ก้องธานินทร์
"เดีย๋ วกูมา" ผมลุกขึน้ อย่างรวดเร็ว แต่เพือ่ นผมมันก็เร็วเหมือนกัน กระชาก
มือผมให้นงั่ ลงมาเหมือนเดิม
"ใจเย็นๆ มึงอยากเหมือนเมียหลวงเดินไปตบเมียน้อยเพราะหึงผัวเหรอ
ไม่เข้าท่า"
"มึงง่ะไม่เข้าท่า พูดจนกูดูเป็นตุ๊ดเลยสาด"
"ก็มนั ใช่มยั้ ล่ะ ใช้เหตุผลหน่อยดิวะ คนทีเ่ ดินมากับผูห้ ญิงไม่ใช่แฟนมึง
หรือไง อย่าใจร้อนนักสิ"
ไอ้มงิ่ พยายามกล่อมให้ผมใจเย็น แต่ผมเชือ่ ว่าเป็นใครก็เย็นไม่ลงหรอก
ครับ มึงก็พดู ง่ายนี่ ไม่ใช่พคี่ ทิ ของมึงนีห่ ว่า
ผมเอาแต่ฟึดฟัดอยู่นั่นจนเห็นพวกเขาสองคนเลี้ยวเข้ามาในร้าน ไอ้มิ่ง
ดึงให้ผมไปนั่งข้างๆ มันเพื่อที่มันจะได้บังผมจากสองคนนั้น
อะไรของมัน...
"ของแบบนีม้ นั ต้องดูนานๆ เว้ย ลับหลังมึงเขาจะท�ำตัวแบบไหนมึงก็จะ

Page ���������������� 3.indd 20 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 21

ได้เห็นไง ทีนใี้ จเย็นๆ แล้วก็คอ่ ยๆ ดูไปกับกู"

ไอ้เดือนคนนี้มันขี้วางแผน ในขณะที่ไอ้เดือนคนนั้นก�ำลังถูกผมและ
อีกคนจับตามองอยู่ ผมสามารถคิดไปเองได้ใช่มั้ยครับ การกระท�ำที่ห่างเหิน
รวมทัง้ จูๆ่ ก็มาเห็นเดินกับผูห้ ญิงสองต่อสอง...
สองคนนัน้ ไม่ได้มที า่ ทีสนิทสนมเหมือนแต่เก่าก่อน พีป่ า่ ก็บดู บึง้ พอๆ กับ
เจ๊พริง้ ทั้งคูส่ งั่ อาหารเสร็จก็เลือกนัง่ กันอยู่ทมี่ ุมร้าน เรียกได้วา่ เรียกร้องความ
สนใจจากคนทีอ่ ยูใ่ นร้านจนหมดสิน้ จากทีเ่ คยสนใจผมกับไอ้มงิ่
"ไม่หรอกว่ะ ท่าทางก็ไม่น่าจะกิ๊กอะไรกันนะ พี่ป่าดูแตกต่างจากตอน
ทีอ่ ยูก่ บั มึงเยอะเลย"
ผมยังคงมีใบหน้าถมึงทึง "ออกไปจากร้านกันเหอะ"
"แป๊บ" ไอ้มิ่งยกโทรศัพท์ของมันขึ้นมา "ครับ...พี่โฟร์ท...อะไรนะพี่ กลับ
จากค่ายแล้ว? ขอแรงไปช่วยยกของเหรอ เอากี่คนพี่ เดี๋ยวผมเรียกเพื่อนไป...
อีกแป๊บหนึง่ ได้มยั้ พี.่ .." มิง่ มองหน้าผมอย่างลังเล "เอ่อ...ก็ได้...เลีย้ งหมูกระทะ
ผมด้วยนะ"
"มึงไปก็ได้นะ เดี๋ยวกูให้พวกนางฟ้ามารับ" ผมบอกกับเพื่อน "หรือไม่ก็
เดินกลับ"
"ประชดตัวเองชิบหาย"
"ก็ดูดิ"
"เอาล่ะ ใจเย็นๆ" มิง่ มันพูดว่าใจเย็นกีร่ อบแล้ววะ "กูตอ้ งไปช่วยงานเอก
พีโ่ ฟร์ทก่อน มึงจะเอาไง ให้กไู ปส่งเลยมัย้ "
ผมมองสองคนนั้นที่ก�ำลังคุยกันอย่างหน้าด�ำคร�่ำเครียด
"กูรอดูอีกแป๊บ"
"เออ ตามใจ มีไรโทรมา อย่าไปโดดตึกนะมึง"
"โดดตึกพ่องดิ"

ท�ำไมคุยกันนานจังวะ...
ผมไม่อยากจะรับบทนี้เลยครับ บทที่เหมือนอยู่ในโลกของบุคคลที่สาม

Page ���������������� 3.indd 21 22/11/59 10:09

 22 เดือนเกี้ยวเดือน 3

ทั้งๆ ที่ผมควรจะอยู่เป็นบุคคลที่หนึ่งหรือที่สองแท้ๆ นี่มันคราวซวยอะไรของ

ผมกัน เรียกได้ว่าเป็นสัปดาห์มหาวิปโยคทั้งๆ ที่อะไรๆ มันควรจะดีขึ้น
เริ่มจะอดรนทนไม่ไหว...ผมลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะออกจากร้าน เป็นจังหวะ
เดียวกันกับที่มีใครคนหนึ่งมาสะกิด
ไอ้ปาร์คเอกฟิสิกส์...
"เห้ย" มันทัก "มาคนเดียวเหรอ"
ผมท�ำหน้าเนือยๆ "อืม"
"มาคนเดียวเหมือนกัน มาท�ำอะไรอ่ะ อ่านหนังสือ?" ผมมองดูชที ทีอ่ ยูบ่ น
โต๊ะทีม่ นั นัง่ ข้างหลังแล้วรูส้ กึ ผิดหน่อยๆ มันอ่านหนังสือ ในขณะทีผ่ มก�ำลังจับผิด
แฟนทีอ่ าจมีโอกาสนอกใจสูง (คิดไปเองล้วนๆ...)
"มาคุยกับเพื่อน เพื่อนกลับแล้ว"
"แล้วจะไปไหนต่อ ไปส่งเปล่า" ไอ้ปาร์คยักคิว้ ให้ ถ้าเป็นเมือ่ ก่อนท่าทาง
เจ้าชูข้ องมันอาจท�ำให้ผมขนลุก แต่ตอนนีผ้ มไม่มอี ารมณ์ทจี่ ะสนใจอะไรทัง้ นัน้
"ไม่" นี่ไม่ใช่เสียงผมครับ...แต่เป็นเสียงพี่ป่าที่ไม่รู้มายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่
เมือ่ ไหร่ ข้างหลังผมเป็นเจ๊พริง้ ทีจ่ กิ สายตามาทางผมจนผมรูส้ กึ เหนือ่ ยแทนเธอ
ที่จะต้องใช้พลังดวงตาในการมองผมแบบนั้น
หน้าผมบึ้งยิ่งกว่าเดิม แถมยังดูเหนื่อยล้ามากเกินจะทน
เป็นครั้งแรกในรอบอาทิตย์เลยมั้งที่พี่ป่าจ้องหน้าผมนานขนาดนี้...
"ไม่?" ไอ้ปาร์คทวน พร้อมท�ำหน้ากวนตีน "พีช่ อื่ ป่าไม่ใช่เหรอครับ นีผ่ ม
ถามโย..."
ป๊าด...ไอ้ปาร์คมันรนหาที่ ผมกะพริบตาปริบๆ มองดูไอ้ปาร์คทีจ่ อ้ งพีป่ า่
อย่างไม่กลัวเกรงในขณะทีพ่ ปี่ า่ เตรียมเงือ้ หมัดเป็นทีเ่ รียบร้อย
"มึงว่าไงนะ"
ผมกลัวจะมีเรือ่ ง...พีป่ า่ ดูอารมณ์ไม่คอ่ ยดี...โอกาสท�ำร้านเขาพังมีสงู มาก
"ไปเหอะ" ผมกระตุกเสื้อไอ้ปาร์ค
ปาร์คดูงงๆ มองผมทีอ่ ยูต่ รงหน้า ในขณะทีพ่ ปี่ า่ เหมือนจะโกรธมากกว่า
เดิม

Page ���������������� 3.indd 22 22/11/59 10:09

 Chiffon_cake 23

"หา?..."
"มึงชวนกูไปดูหนังไม่ใช่หรือไง ไปสิ"
"กู...ชวน?"
"เออ"
ปาร์คดูงงเอามากๆ ในขณะทีผ่ มไม่อยากสบตาคนบางคนทีย่ นื ด้านหลัง
"ชวนก็ชวนวะ แป๊บนึง" มันขอตัวไปเก็บของบนโต๊ะ ผมยืนรอ พยายาม
ท�ำจิตใจให้สงบซึ่งไม่น่าจะสงบได้อีกแล้ว
"โยจะท�ำอะไร" พีป่ า่ พึมพ�ำออกมา
"..."
"จะไปกับไอ้นั่นเหรอ"
"..."
"ต่อหน้าพี่...อย่างงั้นเหรอ"
ใครท�ำก่อนล่ะวะ ผมคิดในใจด้วยอารมณ์คกุ รุน่ และเมือ่ ไอ้ปาร์คเก็บของ
เสร็จผมก็เดินน�ำมันออกมาจากร้านเลย โดยไม่สนนิสติ แพทย์สองคนทีม่ องตาม
หลังมา
ผมเป็นบ้าอะไร...
ความรักแม่งท�ำให้ขาดสติ...ผมเชื่อว่าหลายๆ คนก็คงเป็น...และบางที
เราก็ควบคุมตัวเองไม่คอ่ ยได้หรอกครับ
มันไม่ได้มอี ะไรดีขนึ้ ...นอกจากความเจ็บปวดในหัวใจทีผ่ มมีมากกว่าเดิม

โรงหนัง (ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)
ไอ้ปาร์คเอาแต่มองหน้าผม ในขณะที่ผมเหมือนมาแต่ตัวไม่ได้เอา
วิญญาณมาด้วย หนังเรื่องอะไรน่าสนใจผมยังไม่รู้เลยครับ
"ประชดพีป่ า่ งัน้ สิ" ปาร์คเอ่ยอย่างรูท้ นั "แหม่...ประชดทีนงึ ให้ความหวัง
กูเต็มๆ"
"มึงว่าไงนะ" ผมเลิกคิ้ว
"ช่างเหอะ ยังไงซะเดี๋ยวเลี้ยงละกัน อยากดูอะไรล่ะ"

Page ���������������� 3.indd 23 22/11/59 10:09