Ang Teknolohiya at Ang
Wika
Pinagkaitan nga ng mga patinig,
Mga pangungusap – kulang sa katinig,
At kung babasahin sa tunay na tinig,
Ay mababanaag ang kulang na titik!
Sa sulating pormal at mga sanaysay,
Ano’ng pakinabang kung putol at sablay,
Kulang na ang letra’y mali pa ang baybay,
Ang akala yata’y lubhang mahinusay.
Sa paglalahad ng totoong damdamin,
Hindi ba nagkulang sa ibig sabihin?
Sa pagsusulit ba at mga eksamin,
Makapasa kaya kung letra’y kulangin?
Mundong makabago at teknolohiya,
Anong naidulot sa ating pag-asa?
Kabataang dugong mag-aahon sana,
Tila katunggali ng sariling wika.
Ngayo’y nagtatampo – Wikang Filipino
Sa wari’y nasunog ang tunay na mundo,
Ang wika na dapat ay isinasaulo,
Ay lubhang nalimot at nagkalitu-lito!
Ang Wikang Pilipino
Wikang pilipino ay ating mahalin
Ito ang sagisag nitong bansa natin,
Binubuklod nito ang ating damdamin
Ang ating isipan at mga layunin.
Wikang pilipino ay maitutulad
Sa agos ng tubig na mula sa dagat,
Kahiman at ito'y sagkahan ng tabak
Pilit maglalagos, hahanap ng butas.
Oo, pagkat ito'y nauunawaan
Ng Wikang Pambansa sa baya'y ituro,
Tatlumpu't dalawang taong sinapuso
Ng bata, Matanda, lalo na ng guro.
Napasok na nito'y maraming larangan
Ng mga gawain na pampaaralan,
Transaksyon sa bayan at sa sambayanan
Mga paaralan sa sandaigdigan.
Wikang Pilipino'y dapat ipagtanggol
Lalo't iisiping dito'y ginugugol,
Ang maraming hirap, Salapi't panahon
Ng pamahalaan at ng masa ngayon.
Wikang pilipino, ikaw ay mabuhay
Itataguyod ka sa lahat ng araw.
 Tatag ng Wikang Filipino,
Lakas ng Pagka-Filipino
Ang wika ay apoy – nagbibigay-init,
Sa sanggol na hulog ng anghel sa langit,
Ang inang kumalong at siglang umawit,
Wikang Filipino ang siyang ginamit.
Ang wika ay tubig – na nagpapaputi,
Ng pusong may sala at bahid ng dumi,
Manalangin lamang at saka magsisi,
At patatawarin ng Poong mabuti!
Ang wika ay hangin – siyang bumubuhay,
Sa patid na hinga ng kulturang patay,
Ito’y nagbibigay ng siglang mahusay,
Sa mga tradisyon at pagtatagumpay.
Ang wika ay bato – na siyang tuntungan,
Nitong mga paa ng mahal na bayan,
Wika ay sandigan nitong kasarinlan,
Sa bundok o burol, maging kapatagan.
May alab ng apoy at lakas ng bato,
At kinang ng tubig na wari ay ginto,
Wikang Filipino’y matatag na hukbo
Na lakas ng iyong pagka-Filipino!
Iniibig Ko Ang Wikang Filipino
Ginulo mo ang isip ko sa paraang gusto ko
Pinilit ko mang umiwas ngunit sinuyo mo
ako
Itinakas sa ‘king mundo dinala sa’yong
palasyo
Aking nadarama hindi ito ordinaryo.
Hanap ko’y salita, angkop na salita
Sa paglalarawan nais ko sanang ipakita
Angkin mong kulay o kay iga-igaya
Bakit ang iba’y hindi ito makita?
Musmos nang ika’y unang makapiling
Ang makilala ka ng malalim yan ang aking
hiling
Sana’y makita ka saan man bumaling
Akin kang makikilala gamitan man ng piring.
Naaalala mo ba galak ko sa paligsahan?
Unang sabak ko noon sa talumpatian
May pagdiriwang noon Agosto ang buwan
Nabigo man ang dilag ngunit ako’y may
natutunan.
Ang iyong pagkasilang ay dakila pala
Binuklod mo ang mga taong nais magkanya-
kanya
Ikaw ang sinag na piniling di makita
Aming lampara sa dilim ng umaga.
O aking Wika nasa puso ka ba nila?
Sa tibukan ng buhay ko’y mabubuhay ka
Mahal ko ang Pilipinas at ang lahat sa kanya
Kaya ikaw Wikang Filipino di ka mag-iisa.
 Iniibig Ko Ang Wikang Filipino
Ginulo mo ang isip ko sa paraang gusto ko
Pinilit ko mang umiwas ngunit sinuyo mo
ako
Itinakas sa ‘king mundo dinala sa’yong
palasyo
Aking nadarama hindi ito ordinaryo.
Hanap ko’y salita, angkop na salita
Sa paglalarawan nais ko sanang ipakita
Angkin mong kulay o kay iga-igaya
Bakit ang iba’y hindi ito makita?
Musmos nang ika’y unang makapiling
Ang makilala ka ng malalim yan ang aking
hiling
Sana’y makita ka saan man bumaling
Akin kang makikilala gamitan man ng piring.
Naaalala mo ba galak ko sa paligsahan?
Unang sabak ko noon sa talumpatian
May pagdiriwang noon Agosto ang buwan
Nabigo man ang dilag ngunit ako’y may
natutunan.
Ang iyong pagkasilang ay dakila pala
Binuklod mo ang mga taong nais magkanya-
kanya
Ikaw ang sinag na piniling di makita
Aming lampara sa dilim ng umaga.
O aking Wika nasa puso ka ba nila?
Sa tibukan ng buhay ko’y mabubuhay ka
Mahal ko ang Pilipinas at ang lahat sa kanya
Kaya ikaw Wikang Filipino di ka mag-iisa.
Wikang Pambansa, Wikang Panlahat
Luzon, Visayas, pati na sa Mindanao
Tuwing Agosto’y sabay-sabay humihiyaw
Grupong etniko sa ‘Pinas nagkakaisa
Pinagyayaman pang lalo ang wika nila.
Ilokano, Bisaya, maging ang Tausug
Sa wikang-ginto, Pilipinas ay busog.
Chavacano, Cebuano, Ilonggo’t marami pa
Pagsaluha’t mahalin, bigay ng Dakilang
Lumikha.
Iba’t ibang salita man ang banggit
Sa puso’t kaluluwa’y iisa lang ang gamit
Buong pagmamahal itong ipagpunyagi
Kayamanan ng buhay, dugo, at lahi.
Mayamang kultura, kanyang sinasalamin
Makulay na tradisyon, ipinamamahagi din
Wikang Pambansa ay Wikang Panlahat
Gamitin ng tama’t paglingkurang tapat.
Sagisag ng kalayaan, sandigan ng katapatan
Wikang Pilipinong noo’y ating ipinaglaban
Nawa’y ingatan at laging alagaan
Lubos na mahalin, kailanma’y huwag
pabayaan.
Pilipinong Banyaga sa Wikang Filipino
Ikaw kabataan, binibini, ginoo
Sa lahat ng Pilipinong makakabasa nito
Maalam ka ba sa Wikang Filipino?
O isa kang banyaga sa wika mo?
 Kamusta o kumusta? Laging Pana-Panahon
Ano nga ba ang tama sa dalawa?
Tagalog o Filipino ba? Umuusok ang lupa,
Ano rito ang pambansang wika? Umaso’t, nagbabaga,
Bumibirit ang liyab,
Magaling, kay galing! Muntik na ngang magsilab!
Ang isip sa wika ng iba’y matulin
Kapag Wikang Filipino ang usapin Ang araw’y naglalatang,
Bakit ba ika’y nagiging antukin? Harapan ay buyangyang
Saka nakapamaywang,
Sa Ingles kay husay, o napakahusay Nakanguso’t mayabang!
Ngunit sa Filipino ika’y nawawalan ng kulay
Nauubusan ng tinig, tinatakasan ng salita Nag-alsa ang ligamgam,
Hala siya sa sariling wika niya ay banyaga! Bumabangong mainam,
Ang hanap ay kalaban,
O kahindik-hindik, kagila-gilalas Sa mundo ng kawalan…
Paanong nangyaring di ka matatas
Kung nububuhay lamang si Balagtas Isasaboy ang init
Tiyak mabubuwisit sa’yo ang pantas. At pawis na malagkit
Na tila isang pagkit,
Nasaan na ang bakas ng wika sa pananalita? Sa balat – kumakapit!
Bakit di na kilala ng iyong dila?
Napakarikit naman ng ating wika Tameme lang ang ulan,
Sana lang ito’y iyong nakikita. Ayaw munang lumaban
Ayaw mabilaukan,
Buksan lamang ang iyong kamalayan Sa silab na initan…
Ang wika nati’y makulay kung mamasdan
May kapangyarihang magbuklod ng Hintay muna ng tugma
mamamayan Maglaro ng gunita
Ng mga mamamayang niyayakap nitong Saka punta sa gitna,
bayan. Ilabas na ang handa.

Ang Pilipinong banyaga sa Wikang Filipino Pagkat talo ang alab,

Ay di dapat tawaging isang Pilipino Kung hindi pa sasalag,
Mahal mo lang ang Pilipinas kapag gusto mo Hintayin na tumalab
Ngunit hindi ba dapat mahalin mo ang lahat Saka na lang pumalag.
ng tungkol dito?
Umulan sana bukas…
Panalangin ng pantas
 Ganyan nga ang paglutas Ito ang magiging sandata upang labanan
Sa pagpapakataas! ang mga taong ganid

Luha ng ulan doon, Sa lipunan at sa pamahalaan ito'y

Na nagbuhat sa Poon, magsisilbing tabak
Layang gaya ng ibon
Sadyang pana-panahon… Upang supilin ang mga taong may
masamang hangad
Wika Natin ang Daang Matuwid

Makipot man ang daan patungo sa katwiran

Pilipino saan ka man sa mundo
Mahirap man sa karamihan na sundin ang
Anuman ang inyong etniko kabutihan

Nakatira ka man sa alinmang pulo Kung gawin nating wika ang daang matuwid

Pinagkakaisa tayo ng wikang Filipino Pagkakaisa, pag-unlad at kaligayahan

naman ang siyang hatid

Sa ating bansa pinamumunuan tayo ng

ating butihing pangulo Wikang Mapagbago

Upang sa mga desisyon natin ay magkaisa

tayo
Wika noon
Sa pagpapaunlad at pagpapatakbo sa Alam pa kaya ngayon?
bansang ito Wikang Filipinong nakagisnan dati
Limot na ng nakararami
Kaya layunin ng pangulo ating isapuso

Wikang nagbubuklod sa bansa

Ayon sa pangulo, "wika natin ang daang Nagbubukal ng isipan at diwa
matuwid" Ang bansa ay walang saysay kung walang
wika
Malungkot, mapait at walang buhay ang
 bawat isa
Ngunit paano kung ito'y mabago
Dahil sumabay sa asenso ng Pilipino
Modernong panaho'y umusbong
Iba't ibang dialekto'y napayabong
Iba't ibang salita'y
Umusbong sa ating bokabularyo
Salita ng mga Pilipino
Unti-unting nabago
Ang wika ay ating gamitin
Ito'y ating palaganapin
Bigyan ng pansin
Sapagkat ito'y sariling atin
Ang wikang Filipino ay ilaw ng Pilipinas
Liwanag sa pagtahak sa tuwid na landas
Gamitin natin at gawing lakas
Para sa darating na bukas
Wikang Filipino
Ito ay punyal na ubod ng talim
Punyal na kumikinang sa gabing madilim
Ang puluhan nito ay utak na magaling
At ang talas nito’y kakaiba kung limiin.
Sa nakaraa’t sa ngayo’y patuloy na hinahasa
Na ang gamit ay kaydaming mga dila
Ang punyal na kaytagal nang ginawang
pananda
Ay may bakas na rin ng kalawang at dagta.
Ang punyal na ito ay ang wikang Filipino
Na patuloy na umuunlad sa pag-ikot ng
mundo
Ang kapara nito’y matigas na bato
Na ‘pag di ipukol ay di malaman kung ano.
Mula sa isang bibig ay kumalat nang
kumalat
Mangyari’y dala-dala ng bapor na laging
naglalayag
Ang wikang Filipino’y katulad ng kamandag
ng ahas
Na sa isang sarili ay nagpapalakas.
Ang wika sa malayo ay kakaiba sa narito
Iba ang sa kanya, iba rin ang sa iyo
At dahil tayo ay kapwa Pilipino
Yakapin natin ang wikang Filipino.
Ang wikang Filipino ay ilaw ng Pilipinas
Liwanag sa pagtahak sa tuwid na landas
Gamitin natin at gawing lakas
At gawin ding pananggol sa darating na
bukas.
Madaling magkaisa kung may
pagkakaunawaan
Madaling makakita kung may liwanag na
natatanaw
Medaling mananggol kung may lakas na
taglay.
Sa lahat ng ito’y wikang Filipino ang daan.
Sa bukas na darating ay ating mamamalas
Ang dating ilaw ngunit bago nang landas
Maaaring paabante, maaaring paatras
Maaaring pababa, maaaring pataas.
Ang wikang Filipino’y magsisilbing gabay
Sa kayraming taong sa Pilipinas
namamahay..
Sa tuwid na landas ay walang mawawalay
Kung tayo’y hawak-kamay sa pag-abot sa
tagumpay…