KARAPATANG PANTAO
K arapatan na dapat mataglay ng tao upang mabuhay siya ng
Maayos, Matiwasay at Maligaya;
At upang masiguro ang disenteng pamumuhay at
matustusan ang mga pangangailangan.
R espeto sa katayuan, kakayahan at paniniwala ng bawat tao;
A ng kasulatang ito (INTERNATIONAL COVENANT ON
ECONOMIC, SOCIAL AND CULTURAL RIGHTS (1976), ay
nagtatakda ng karapatan ng bawat tao na maging malaya
na tukuyin ang kanilang estadong Panlipunan,
Pagkabuhayan at Kultura;
Pagiging pagkakapantay-pantay ng bawat tao kahit sa
anumang aspeto o lebel ng buhay;
A t ang anumang uri ng pagmamaltrato at diskriminasyon ay
hindi dapat kinikilingan sa ilalim ng batas;
Tulad sa Banal na kasulatan, pinahahalagahan ng Diyos ang
bawat tao kaya nararapat lamang na igalang natin ang bawat
isa;
A ng prinsipyong gumagabay sa pananaw ng tao tungkol sa
pagtrato ng kaniyang kapwa at sa dignidad niya bilang tao.
N ararapat lamang na ang bawat tao, bilang kasapi ng
lipunan ay may karapatan sa kapanatagang panlipunan;
G – inagarantya ang ganap at kabuuang pag-unlad ng isang tao
ang nakapaloob sa ating Saligang Batas at ng International
Law.
P – agkilala sa karapatan ng bawat tao, isang komon na yaman
at responsibilidad tungo sa marangal na pamumuhay;
A – ng Karapatang Pantao ay ay kinakailngang mapangalagaan
sa anumang uri ng paglabag upang wala nang
mananamantala sa mga mahihina;
N – agbigay ng kasiguraduhan ang pinuno ng bawat bansa sa
karapatang pantao upang mabawasan ang diskriminasyon;
T – inatag ang Universal Declaration of Human Rights noong
Desyembre 10, 1948 sa pagpapatibay ng United Nation
General Assembly para sa pangkalahatan;
A – ng halaga ng tao ay nasa kanyang dignidad bilang isang
nilikha. Ang bawat tao ay may kalayaan, bukod sa iba pa, sa
pag-iisip, budhi, relihiyon;
O – ras na may paglabag sa Karapatang Pantao, ito ay may
kaukulang parusa.
.