You are on page 1of 5

Obras de San Anselmo (1033-1109)

Meditaciones (1063-1093)
Hacia 1059 Anselmo se convierte en monje en Bec
Hacia 1063 Anselmo se convierte en prior de Bec
Monologion (1076)
Proslogion (1077-1078)
Hacia 1082 Anselmo se convierte en abad de Bec
De grammatico (1080-1085)
De veritate (1080-1085)
De libertate arbitrii (1080-1085)
De casu diaboli (1080-1085)
Hacia 1093 Anselmo se convierte en Arzobispo de Canterbury
Epistola de incarnatione Verbi (1092-1094) (contra Roscelino)
Cur Deus homo (1094-1098)
De Conceptu Viginali (1099-1100)
De processione Spiritus Sancti (1102)
Epistola de sacrificio Azymi et Fermentali (1106-1107)
De Sacramentis Ecclesiae (1106-1107)
De Concordia (1107)
De potestate et impotentia, possibilitate et impossibilitate, necessitate et libertate (no terminado)

S. ANSELMI Proslogion SAN ANSELMO Proslogion


Prooemium Proemio
1. Postquam opusculum quoddam velut 1. Despus que present un opsculo como
exemplum meditandi de ratione fidei cogentibus ejemplo de meditacin sobre la razn de la fe,
me precibus quorumdam fratrum in persona ante los reiterados ruegos de algunos de mis
alicuius tacite secum ratiocinando, quae nesciat, hermanos, en el papel de alguien que investiga
investigantis edidi, considerans illud esse en silencio consigo mismo razonando sobre lo
multorum concatenatione contextum que no supiera, y como consideraba que ese
argumentorum cepi mecum quaerere, si forte opsculo estaba armado de un encadenamiento
posset inveniri unum argumentum, quod nullo de muchos argumentos, comenc a preguntarme
alio ad se probandum, quam se solo, indigeret, si no se podra quizs encontrar un nico
et solum ad astruendum, quia Deus vere est, et argumento que no necesitara para probarse de
quia est summum bonum nullo alio indigens, et ningn otro ms que de s solo, y que pudiera
quo omnia indigent, ut sint et ut bene sint, et fundamentar, para establecerlo l solo, a) que
quaecumque de divina credimus substantia, Dios existe realmente, b) que es el sumo bien
sufficeret. que no necesita de ninguna otra cosa, c) que
todas las cosas necesitan de El para existir y para
existir plenamente y d) todo lo que creemos
sobre la sustancia divina.
2. Ad quod cum saepe studioseque cogitatonem 2. Como a ese argumento volva yo frecuente y
convertentem, atque aliquando mihi videretur afanosamente mi pensamiento, y unas veces me
iam posse capi, quod quaerebam, aliquando pareca que ya poda ser encontrado lo que
mentis aciem omnino fugeret, tandem desperans buscaba, otras veces se escapaba completamente
volui cessare velut ab inquisitione rei, quam de la agudeza de mi espritu, desesperado al fin,
inveniri esse impossibile. quise cesar en la investigacin como si se tratara
de algo que me sera imposible encontrar.
3. Sed cum cogitationem illam, ne mentem 3. Pero como a ese pensamiento, para que no me
meam frustra occupando ab aliis, in quibus impidiera, al ocupar en vano mi espritu, de otras
proficere possem, impediret, penitus a me cosas en las cuales podra yo progresar, lo quera
vellem excludere, tunc magis ac magis nolenti alejar absolutamente de m, entonces ms y ms
et defendenti se cepit cum importunitate comenz con cierta importunidad a
quadam ingerere. imponrseme.
4. Cum igitur quadam die vehementer eius 4. Entonces, un da fatigndome de resistir con
importunitati resistendo fatigarer, in ipso vehemencia su importunidad, en el conflicto
cogitationum conflictu sic se obtulit, quod mismo de mis pensamientos a tal punto se
desperaveram, ut studiose cogitationem present lo que me haba desesperado, que
amplecterer, quam sollicitus repellebam. abrac el pensamiento afanosamente, como
diligente antes lo rechazaba.
5. Aestimans igitur, quod me gaudebam 5. Entonces, estimando que lo que me placa
invenisse, si scriptum esset, alicui legenti haber encontrado, si fuera escrito, agradara a
placiturum, de hoc ipso et quibusdam aliis sub cualquiera que lo leyese, sobre este mismo tema
perosna conantis erigere mentem suam ad y algunos otros, bajo el papel del que intenta
contemplandum Deum et quaerentis intelligere, elevar su espritu para contemplar a Dios y que
quod credit, subditum scripsi opusculum, et busca entender lo que cree, escrib el siguiente
quoniam nec istud nec illud, cuius supra opsculo, y porque ni a este ni a aquel que hice
memini, dignum libri nomine aut, cui auctoris mencin, juzgaba digno del nombre de libro, al
praeponeretur nomen, iudicabam, nec tamen cual se le antepusiera el nombre de un autor, y
eadem sine aliquo titulo, quo aliquem, in cuius como pensaba, sin embargo, que esos opsculos
manus venirent, quodammodo ad se legendum sin ttulo alguno no deberan dejarse, para que a
invitarent, demittenda putabam, unicuique dedi aquel, a cuyas manos llegasen, de alguna manera
titulum, ut prius Exemplum meditandi de lo invitaran a leerlos, a uno y otro les di un
ratione fidei et sequens Fides quaerens ttulo : que el primero se llamara Ejemplo de
intellectum diceretur. meditacin sobre la razn de la fe y el segundo
La fe en busca del entendimiento.
6. Sed cum iam a pluribus cum his titulis 6. Sin embargo, como ya por muchos copistas
utrumque transcriptum esset, coegerunt me ambos haban sido transcriptos con estos ttulos,
plures et maxime Reverendus Archiepiscopus muchos me pidieron y principalmente el
Lugdunensis Hugo nomine fugens in Gallia reverendo arzobispo de Lyon, de nombre Hugo,
legatione apostolica, qui mihi hoc ex apostoloca que ejerce en Galia con legacin apostlica, que
praecepit auctoritate, ut nomen meum illis mi nombre les inscribiera, y para que ello fuera
praescriberem. Quod ut aptius fieret, illud ms sencillo, llam a aquel, Monologio, o sea
quidem Monologion, id est Soliloquium, istud Soliloquio, y a este, Proslogio, o sea Alocucin.
vero Proslogion, id est Alloquium, nominavi. Captulo 1, Incitacin al espritu para contemplar
a Dios

Caput I, Excitatio mentis ad contemplandum 1. Ea ya, hombrecito, huye un poco de tus


Deum ocupaciones, concntrate lejos de tus
1. Eia nunc homuncio, fuge paululum tumultuosos pensamientos, aparta ya los pesados
occupationes tuas, absconde te modicum a cuidados, pospn tus trabajosos quehaceres,
tumultuosis cogitationibus tuis, abiice nunc dedcate un poco a Dios y descansa un poco en
onerosas curas, postpone laboriosas distentiones El. Entra en el receptculo de tu espritu, aparta
tuas, vaca aliquantulum Deo et requiesce todas las cosas excepto Dios y lo que te ayude a
aliquantulum in eo. Intra in cubiculum mentis buscarlo, y, cerrada la puerta, bscalo.
tuae, exclude omnia praeter Deum et quae te
iuvent ad quaerendum eum, et clauso ostio
quaere eum.
2. Dic nunc, totum cor meum, dic nunc Deo 2. Di ya, todo corazn mo, di ya a Dios busco
quaero vultum tuum, vultum tuum, Domine, tu rostro, tu rostro, Seor, anso (Salmos 26, 8).
requiro. Eia nunc ergo Tu, Domine Deus meus, Ea ya, en consecuencia, T Seor Dios mo,
doce cor meum, ubi et quomodo te quaerat, ubi ensea a mi corazn dnde y cmo te podra
et quomodo te inveniat. buscar, dnde y cmo te podra encontrar.
3. Non tento, Domine, penetrare altitudinem 3. No intento, Seor, penetrar tu profundidad,
tuam, quia nullatenus comparo illi intellectum porque de ninguna manera la equiparo a mi
meum, sed desidero aliquatenus intelligere entendimiento, sin embargo, deseo de alguna
veritatem tuam, quam credit et amat cor meum. manera entender tu verdad, que cree y ama mi
Neque enim quaero intelligere, ut credam ; sed corazn. En efecto, no busco entender para creer,
credo ut intelligam. Nam et hoc credo, quia nisi sino que creo para entender. Pues inclusive esto
credidero, non intelligam. creo, que si no creyere, no entender.
Caput II, Quod vere sit Deus
1. Ergo, Domine, qui das fidei intellectum, da Captulo 2, Que Dios existe realmente
mihi, ut, quantum scis expedire, intelligam, quia 1. En consecuencia, Seor, que das a mi fe,
es, sicut credimus, et hoc es, quod credimus. entendimiento, dame cuanto sabes sea
conveniente, para que entienda que existes,
como creemos, y que eres lo que creemos.
2. Et quidem credimus te esse aliquid, quo nihil 2. Y ciertamente creemos que T eres algo que
maius cogitari possit. mayor nada podra pensarse.
3. An ergo non est aliqua natura, quia dixit 3. En consecuencia, acaso no existe una tal
insipiens in corde suo : non est Deus? naturaleza, porque el insensato dijo en su
corazn : no existe Dios (Salmos 13, 1)!
4. Sed certe ipse idem insipiens, cum audit hoc 4. Sin embargo, ciertamente, el mismsimo
ipsum, quod dico aliquid, quo nihil maius insensato, cuando oye esto mismo que digo :
cogitari potest, intelligit, quod audit, et quod Dios es algo que mayor nada puede pensarse,
intelligit, in intellectu eius est, etiam si non entiende lo que oye, y lo que entiende est en su
intelligat illud esse. entendimiento, aunque no considere que ello
existe.
5. Aliud enim est rem esse in intellectu, alud 5. Una cosa, en efecto, es que algo est en el
intelligere rem esse. Nam cum pictor entendimiento, otra es entender que ese algo
praecogitat, quae facturus est, habet quidem in existe. Pues, cuando un pintor planea lo que
intellectu, sed nondum intelligit esse, quod har, lo guarda ciertamente en su entendimiento,
nondum fecit. Cum vero iam pinxit, et habet in sin embargo, todava no considera que existe lo
intellectu et intelligit esse, quod iam fecit. que todava no hizo. Mas cuando ya lo pint, no
solo lo tiene guardado en el entendimiento,
tambin considera que existe lo que ya ha hecho.
6. Convincitur ergo etiam insipiens esse vel in 6. Convncese, en consecuencia, inclusive el
intellectu aliquid, quo nihil maius cogitari insensato de que al menos existe en el
potest, quia, hoc cumaudit, intelligit, et quidquid entendimiento algo que mayor nada puede
intelligitur, in intellectu est. pensarse, porque, cuando lo oye, lo entiende, y
algo que se entiende, existe en el entendimiento.
7. Et certe id, quo maius cogitari nequit, non 7. Y, ciertamente, aquello que mayor algo no
potest esse in solo intellectu. puede pensarse, no puede existir solo en el
entendimiento.
8. Si enim vel in solo intellectu est, potest 8. En efecto, si al menos existe solo en el
cogitari esse et in re, quod maius est. entendimiento, puede pensarse que existe
tambin en la realidad, lo cual es mayor.
9. Si ergo id, quo maius cogitari non potest, est 9. En consecuencia, si aquello que mayor algo
in solo intellectu , idipsum, quo maius cogitari no puede pensarse existe solo en el
non potest, est, quo maius cogitari potest, sed entendimiento, aquello mismo que mayor algo
certe hoc esse non potest. no puede pensarse es algo que mayor puede
pensarse algo, sin embargo, ciertamente, esto no
puede ser.
10. Existit ergo procul dubio aliquid, quo maius 10. Existe, en consecuencia, lejos de duda, algo
cogitari non valet, et in intellectu et in re. que mayor no tiene que poder pensarse, y no
solo en el entendimiento, tambin existe en la
realidad.

Caput III, Quod non possit cogitari non esse Captulo 3, Que no podra pensarse que no existe
1. Quod utique sic vere est, ut nec cogitari 1. Ello as a tal punto realmente existe, que ni
possit non esse. podra pensarse que no existe.
2. Nam potest cogitari aliquid esse, quod non 2. Pues, puede pensarse que existe algo que no
possit cogitari non essem quod maius est, quam podra pensarse que no existe, lo cual es mayor
quod non esse cogitari potest. que aquello que puede pensarse que no existe.
3. Quare si id, quo maius nequit cogitari, potest 3. Por lo cual, si aquello que mayor algo no
cogitari non esse, idipsum, quo maius cogitari puede pensarse, puede pensarse que no existe,
nequit, non est id, quo maius cogitari nequit, aquello mismo que mayor no puede pensarse no
quod convenire non potest. es aquello que mayor algo no puede pensarse, lo
cual no puede convenir.
4. Sic ergo vere est aliquid, quo maius cogitari 4. A tal punto, en consecuencia, existe realmente
non potest, ut nec cogitari possit non esse. algo que mayor no puede pensarse, que ni podra
pensarse que no existe.
5. Et hoc es Tu, Domine Deus noster. 5. Y esto eres T, Seor Dios nuestro.
6. Si ergo vere es, Domine Deus meus, ut nec 6. A tal punto, en consecuencia, realmente
cogitari possit non esse, et merito. existes, Seor Dios mo, que ni podra pensarse
que no existes, y justificadamente.
7. Si enim aliqua mens posset cogitare aliquid 7. En efecto, si algn espritu pudiese pensar
melius te, ascenderet creatura super creatorem, algo mejor que T, se elevara la creatura sobre
et iudicaret de creatore, quod valde est el Creador, y juzgara sobre el Creador, lo cual
absurdum. es muy absurdo.
8. Et quidem quidquid est aliud praeter te 8. Y, ciertamente, excepto T solo, cualquier
solum, potest cogitari non esse. otra cosa que existe, puede pensarse que no
existe.
9. Solus igitur verissime omnium, et ideo 9. T solo, entonces, existes como lo ms real de
maxime omnium habes esse, quia, quidquid todas las cosas y, por ello, en grado sumo de
aliud est, non sic est vere, et idcirco minus habet entre todas las cosas posees existencia, porque
esse. cualquier otra cosa que existe, no existe tan
realmente, y por eso posee menos existencia.
10. Cur itaque dixit insipiens in corde suo non 10. Por lo tanto, por qu dijo el insensato en su
est Deus, cum tam in promptu sit rationali corazn no existe Dios, puesto que es tan
menti te maxime omnium esse? Cur, nisi quia evidente para un espritu racional que T posees
stultus et insipiens? en grado sumo de entre todas las cosas
existencia! por qu, sino porque es necio e
insensato!

Caput IV, Quomodo insipiens dixit in corde suo Captulo 4, Cmo dijo el insensato en su corazn
quod cogitari non potest lo que no puede pensarse
1. Verum quomodo dixit in corde suo, quod 1. Mas cmo dijo el insensato en su corazn lo
cogitare non potuit, aut quomodo cogitare non que no pudo pensar, o cmo no pudo pensar lo
potuit, quod dixit in corde, cum idem sit dicere que dijo en su corazn, puesto que es lo mismo
in corde et cogitare ? decir en el corazn que pensar?
2. Quod si vere, immo quia vere et cogitavit, 2. Si ello <sc. no existe Dios> realmente, mejor
quia dixit in corde, et non dixit in corde, quia an, puesto que ello realmente, de un lado,
cogitare non potuit, non uno tantum modo pens, porque lo dijo en su corazn, y de otro
dicitur aliquid in corde vel cogitatur. lado, si no lo dijo en su corazn, porque no pudo
pensarlo, por tanto no se dice algo o se piensa
algo en el corazn de un nico modo.
3. Aliter enim cogitatur res, cum vox eam 3. En efecto, se piensa una cosa, cuando se
significans cogitatur, aliter cum idipsum, quod piensa la voz que la significa, o cuando se
res est, intelligitur. Illo itaque modo potest entiende aquello mismo que la cosa es. As pues,
cogitari Deus non esse, isto vero minime. del primer modo puede pensarse que Dios no
existe, mas de este modo en absoluto.
4. Nullus quippe intelligens id, quod Deus est, 4. Porque nadie que entienda lo que Dios es,
potest cogitare, quia Deus non est, licet haec puede pensar que Dios no existe, a no ser que
verba dicat in corde aut sine ulla aut cum aliqua diga estas palabras en su corazn sin
extranea significatione. significacin alguna o con alguna extraa
significacin.
5. Deus enim est id, quo maius cogitari non 5. Dios, en efecto, es aquello que mayor algo no
potest. Quod qui bene intelligit, utique intelligit puede pensarse. Quien bien lo entiende, as
idipsum sic esse, ut nec cogitatione queat non entiende que aquello mismo a tal punto existe,
esse. Qui ergointelligit sic esse Deum, nequit que ni en el pensamiento podra no existir. En
eum non esse cogitare. consecuencia, quien entiende que Dios a tal
punto existe, no puede pensar que El no existe.
6. Gatias tibi, bone Domine, gratias tibi, quia, 6. Gracias a Ti, buen Seor, gracias a Ti, porque
quod prius credidi te donante, iam sic intelligo lo que antes cre, siendo T el dador, ahora a tal
te illuminante, ut, si te esse nolim credere, non punto lo entiendo, siendo T el iluminador, que,
possim non intelligere. si no quisiera creer que T existes, no podra no
entenderlo.

You might also like