Het Groot-Israël

Van de Nijl tot de Eufraat

Met bijdragen van Neline Schipper

Waar behoren de grenzen te liggen van de Staat Israël? Waar heeft zij recht op of
meent zij recht op te hebben? Een heet hangijzer. Zoals de Palestijnen er honderd
procent van overtuigd zijn dat de Joden de Al Aqsa moskee op de Tempelberg zullen
verwoesten zodra ze de kans krijgen (om er vervolgens hun eigen tempel neer te zet-
ten), zo zijn de politieke leiders in het Midden Oosten ervan overtuigd dat de Joden de
grenzen willen verleggen totdat Israël het hele gebied van Groot-Israël omvat. De
Israëlische politici kunnen luidkeels roepen dat dat onzin is, maar dát geloven de
Arabieren niet.

1 – Gods Land
Ongeveer vierduizend jaar geleden heeft de Almachtige, de Schepper van Hemel en
Aarde, het gebied van de Staat Israël aan aartsvader Abraham en zijn nageslacht als een
“altijddurend bezit” beloofd, onder ede zelfs. Via zijn zonen Izak en Jakob loopt deze
landbelofte door naar de huidige tijd. Abraham had nog meer zonen, zoals zijn oudste
zoon, Ismaël, van wie de Arabieren afstammen. Zij noemen zichzelf Adjanieten, naar de
kleinzoon van Ismaël. Onder de Arabieren vallen ook zij die zich Palestijn noemen. De
Arabieren hebben heden ten dage een veel groter stuk land in bezit dan de Joden plus
een enorme hoeveelheid olie en andere rijkdommen, maar het lapje grond dat Israël heet
wordt hen misgund.

Dit artikel schets allereerst een lijn hoe God zich in de Bijbel keer op keer uitspreekt
over zijn verbondenheid met het ‘land’, in feite Gods land. De rest van de aarde behoort
de volkeren toe, maar dit behoort exclusief God toe. Van hieruit is zich zijn verlossings-
plan aan het voltrekken. Gods koninkrijk begint als een kleine steen, maar zal volgens
de profetie van Daniël tot een berg worden die heel de aarde omvat. (Dan. 2:32-35)
 -2-

Verschillende bijbelteksten tonen de omvang van het Beloofde Land, waarvan Judea en
Samaria de kern zijn. Alhoewel niet alle profetieën gelijkluidend zijn, is in alle gevallen
het gebied veel groter dan het huidige Israël. Wat hebben deze beloften van God vandaag
de dag te zeggen? Twee extreme standpunten daarover worden nader bekeken.

2 – Als een Rode Draad door de Bijbel

• Genesis 12:7 : “De Heer verscheen aan Abram en zei: Ik zal dit land aan jouw
nakomelingen geven.” Dit was de eerste toezegging van land, nog ongekwalificeerd.
• Genesis 15:18 : “Diezelfde dag sloot de Heer een verbond met Abram. Dit land, zei
Hij, geef Ik aan jouw nakomelingen, van de rivier van Egypte tot aan de grote rivier de
Eufraat.” Deze toezegging is specifieker: “vanaf de rivier van Egypte tot aan de
Eufraat.” Vanaf de rivier van Egypte duidt vermoedelijk op de Wadi El-Arish dat aan
de Middellandse Zee ligt in de strook land tussen Gaza en Egypte, maar het wordt ook
vaak gezien als de Nijl.
• Genesis 17:8 : “Heel Kanaän, het land (…) zal Ik voor altijd in bezit geven.” Weer
een herhaling van de landbelofte: “heel Kanaän”. En “voor altijd”, een term waarvoor
het Hebreeuwse olam wordt gebruikt in de betekenis van ‘voor altijd, altijddurend, nooit
eindigend, eeuwigheid’. Deze term wordt ook gebruikt voor het bestaan van God “van
en tot in eeuwigheid”.
• Genesis 26:4 : “Ik zal (…) dit hele gebied geven.” Dit is een belofte aan Izak, terwijl
hij in Gerar verbleef (zuid-centraal Israël). Egypte valt niet onder onder deze belofte
maar wel het land der Filistijnen.
• Genesis 28:4 : In deze profetie zegt Izak in zijn zegen aan zijn zoon Jakob het land
toe dat God aan Abraham gaf.
• Genesis 28:13 : In deze profetie belooft God aan Jakob in Bethel “het land waarop
je nu ligt te slapen”.
• Genesis 35:12 : Weer terug in Bethel belooft God Jakob en zijn nakomelingen het
land dat Hij Abraham en Izak gegeven had.
• Genesis 50:24 : In deze profetie zegt Jozef aan zijn broers in Egypte dat God hen
zal brengen naar het land dat aan de vaderen onder ede beloofd werd.
• Exodus 3:8 : In Gods opdracht aan Mozes komt weer de belofte terug ze te brengen
naar een mooi en uitgestrekt land, het gebied van de Kanaänieten.
• Exodus 23:31 : “Ik zal jullie een gebied geven dat zich uitstrekt van de Rode Zee
[Golf van Aqaba] tot aan de zee waaraan de Filistijnen wonen [de Middelandse Zee],
en van de woestijn tot aan de Eufraat.” Een andere zegswijze van Genesis 15:18.
• Deuteronomium 1:7 : “Breek het kamp op en trek naar het bergland van de Amo-
rieten en naar het gebied van de naburige volken: de Jordaanvallei, het bergland, het
heuvelland, de Negev en de kuststrook – de gebieden van de Kanaänieten – en de Liba-
non met het gebied tot aan de grote rivier de Eufraat.” Als je deze gebieden samen
neemt kom je op het zogenaamde Groot-Israël uit: van de Wadi El-Arish tot aan de
Eufraat.
• Deuteronomium 11:24 : “Elk stuk grond dat u zult betreden is voor u. Uw gebied
zal zich uitstrekken van de woestijn tot aan de Libanon, en van de rivier de Eufraat tot
aan de zee in het westen.” Het gebied omvat opnieuw het Groot-Israël.
• Jozua 1:4 : “Jullie gebied zal zich uitstrekken van de woestijn tot aan de Libanon,
en van de grote rivier, de Eufraat, met het land van de Hethieten, tot aan de grote zee in
het westen.” Hier een iets andere manier om de omvang van het land aan te geven (zie
ook Deuteronomium 34:1-3).
 -3-

• Ezechiël 47 en 48 : Hier vinden we de beschrijving van de omvang die het land zal
hebben na het definitieve herstel van Israël ten tijde van het komende Vrederijk, waarbij
het gebied van elke stam apart vermeld wordt. Het is niet mogelijk om de grenzen precies
aan te geven, maar het gebied omvat globaal genomen het land tussen Middellandse Zee
en de Jordaan plus een stuk Negev, en in het noorden de Golan, geheel Libanon en een
deel van Syrië.

3 – Oplossing 1 : Het Kairosdocument

Uit deze bijbelteksten blijkt dat God zich onverbrekelijk verbonden heeft aan het
grondgebied van de huidige Staat Israël. Dat Hij zijn volk een woongebied toewijst
nodigt uit tot bezinning. De terugkeer van het Joodse volk in onze tijd was geen his-
torisch logische ontwikkeling, maar geeft duidelijke aan dat het een daad van God was.
Trouwens, die terugkeer is nog steeds niet voltooid. Wat houdt dat nu in? Hier wordt
heel verschillend over gedacht.

Laten we eens kijken naar het Kairosdocument. Palestijnse Christenen van Katholieke,
Anglicaanse en Lutherse huize hebben in 2009 het spraakmakende Kairosdocument uit-
gegeven, waarin staat dat voor de Palestijnen geldt dat:
«« …ons land [thans Israël genaamd] Gods land is, zoals het geval is met alle
landen ter wereld. Het is heilig in zoverre God daarin tegenwoordig is, want
het is alleen God die heilig is en heilig maakt. (…) Het is Gods land dat daarom
een verzoeningsland dient te zijn, van vrede en liefde. (…) “Van de Heer is de
aarde en al wat zij draagt, de wereld en wie haar bevolken.” (Ps. 24:1) (…) Wij
verklaren dat iedere theologie, schijnbaar gebaseerd op de Bijbel, of op geloof,
of op de geschiedenis, die de bezetting legitimeert [van ons land door het Joodse
volk] verre van de Christelijke leer staat. »»

Hier wordt in zoete bewoordingen een verkeerdelijk standpunt verkondigd. Het moge
zijn dat de hele aarde van God is, maar God heeft die aarde aan de mensheid in zelf-
beschikking overgedragen. Ze mogen deze uitbaten en hebben een grote autonomie om
met het land te doen wat hen goeddunkt en volgens eigen opvattingen de maatschappe-
lijke inrichting te bepalen, zelfs als dit tegen Gods wetten ingaat en uitbating uitbuiting
wordt. (Gen. 3:23; 9:1-5; 11:9) Dat is anders met het land voor zijn volk Israël. Het
gebied van Israël is Gods land. God onderwerpt zich niet aan menselijke willekeur, zeker
niet wat dit betreft. God mag daarmee doen wat Hij wil omdat het zijn eigen land is
overeenkomstig Leviticus 25:23: “U [volk van Israël] mag de grond [die Ik u in bezit
heb gegeven] niet voorgoed verkopen, want de grond behoort Mij toe; u bent slechts
vreemdelingen en gasten bij Mij.” – conform Romeinen 9:4 hangt “de adoptie tot het
zoonschap” af van de goedgunstigheid van de pleegvader c.q. God. Daar God beschikt,
zal God zijn volk verjagen als het ‘Zijn’ land ontheiligt. “De Heer zal u onder de naties
verstrooien” luidde het dreigement. (o.a. Deut. 4:27) Inderdaad werd het land door de
Romeinen totaal verwoest en ontvolkt. Ja, het werd “het braakliggend land van mijn
volk waar doornen en distels opschieten.” (Jes. 32:13) Millennia lag het land er verwaar-
loosd bij. Pas toen de Joden terugkeerden bloeide het land weer op! Saillant detail is dat
toen de Joden in Rusland woonden het wanhopig slechte landbouwers waren ondanks
pogingen van de tsaars om hen via schenkingen van mooie landbouwgrond tot boer te
maken. Maar eens in Israël ontpopten ze zich als geweldige ontginners en landbouwers.

4 – Oplossing 2 : Het Oded Yinon Plan

Er een sterke politieke beweging in Israël die zich achter het beruchte Oded Yinon Plan
schaart. Er wordt zelfs gefluisterd dat aanhangers van dit plan in de regering van Premier
Netanyahu een plek hebben.
 -4-

Wat is het Oded Yinonplan? Het plan is vernoemd naar een Joodse geleerde die hierover
in 1982 een essay schreef: “A Strategy for Israel in the 1980’s” (Een strategie voor Israël
in de tachtiger jaren). Het Groot-Israël dat het Oded Yinonplan voorstaat, strekt zich uit
tot een rechte demarcatielijn (west-zuidwest) van de monding van de Eufraat tot aan de
Rode Zee, een enorm gebied! Het Groot-Israël idee voorziet de creatie van een aantal
gelieerde staten rondom Israël. Hierbij gaat het onder meer om de Libanon, Jordanië,
Syrië, de Sinaï alsook delen van Irak en Saudi-Arabië. Het plan benadrukt dat Israël zijn
geopolitieke omgeving moet modelleren door de balkanisering (d.w.z. het uiteenvallen
van veelvolkerenstaten in kleine natiestaten) van de omliggende Arabische staten. De
opdeling hangt dan af van de etnische of sektarische compositie van ieder territorium.
Als voorbeeld kan Irak worden genoemd. Dit land zou uiteen kunnen vallen in een staat
voor de Koerden, een staat voor de Soennieten en eentje voor Sjiïeten. Om overlevings-
kansen te hebben zou Israël een imperiale regionale macht moeten worden. De satel-
lietstaten rondom Israël zouden ondergeschikt moeten zijn en de basis vormen voor een
pax-Israëlium. De fragmentatie van alle Arabische staten in kleinere eenheden is een
steeds terugkerend thema geweest in het zionistisch strategisch denken; het is niet nieuw.

Sommige aanhangers van het Oded Yinonplan zien het hierboven geschetste plan niet
slechts als een ideaal, maar lezen het reeds in de werkelijkheid. Om het voorbeeld van
Irak weer aan te halen; de oorlog tussen Iran en Irak van 1988 zou binnen dat plan pas-
sen. Ook worden er lijnen getrokken met de Libanonoorlog in 2006 en de aanhoudende
oorlogen in Syrië en het verdere Midden-Oosten.

Maar mensen toch, begrijpen jullie dan niet dat pogingen tot uitvoering van dit plan de
lont in het kruitvat steekt? Alsof we niet genoeg gedonder hebben! Eigenmachtig een
profetie tot vervulling willen brengen, daar kan alleen maar ellende van komen. Eén
ding weet ik zeker: ‘niet nu!’

5 – Conclusie
Het Kairosdocument wil de God van Israël en het volk van Israël geheel loskoppelen
van het land van Israël. Het Oded Yinonplan daarentegen wil de buitenste grenzen van
het Beloofde Land reeds nu onder de Israëlische hegemonie brengen. Sommige theolo-
gen beweren dat het gebied van het Beloofde Land ongewis is, dat het telkens weer
anders is, of dat het gebied dat God aan Mozes heeft beloofd die omvang niet heeft.

Helaas, al deze opvattingen zijn het gevolg van onnauwkeurig en vooral bevooroordeeld
lezen. De enig juiste conclusie die uit de genoemde bijbelverzen getrokken kan worden,
is dat God Israël het land heeft beloofd vanaf de Wadi El-Arish tot aan de Eufraat, en
vanaf de Middellandse Zee tot en met het overjordaanse gebied van de Amorieten
(koninkrijken van Sihon en Og). Dat betekent nog niet dat Israël nu reeds het recht heeft
al deze gebieden te annexeren. Het Groot-Israël is altijd nog het Beloofde Land! Als
tijdens het Vrederijk de Messias optreedt, zal God dit gebied volgens Ezechiël 47 en 48
aan Israël overdragen. Dan en alleen dan. Niet eerder!

Het zal dan in alle opzichten een heel andere wereld zijn geworden, onvergelijkbaar met
de actuele politiek-maatschappelijke inrichting. In die zin zei Jezus tegen Pilatus: “Mijn
koninkrijk is niet van déze wereld.” Waaraan we kunnen toevoegen: maar wel van de
‘toekomende wereld’ – zoals de Joden het Vrederijk plegen te noemen.

Zie ook: “Greater Israel: The Zionist Plan for the Middle East - The Infamous Oded Yinon
Plan”, Introduction by Michel Chossudovsky, 23rd april 2016.
http://www.globalresearch.ca/