---------------BOOK DETAILS---------------[BOOK NAME]

Wifely Duties
[TOTALPARTS]
36
------------------------------------------[ BOOK DESCRIPTION ]
-------------------------------------------Agatha would make Reeve fall for her. Eventhough, Reeve doesn't believe in love,
she will try everything just to win his heart. At sa planong pagpapakasal sa ka
nila, she'll be gladly to give him her wifely duties. Kahit hindi pa siya mahal
nito...
------------------------------------------*******************************************
[1] The Lovebirds
*******************************************
Agatha Celina Anderson
----> Twenty-four years old. A very lovable and sweet lady. Daughter of Mr. Phil
lip and Mrs. Ria Anderson. Pianist. Idealistic and Romantic

Reeve Leonardo Monteverde

---> Thirty years old. Rugged, frank and vulgar. Heir of the Monteverde Clan. Fa
mous businessman. A very romantic Lover but doesn't believe in love.
*******************************************
[2] Chapter One
*******************************************
CHAPTER ONE

NANG MAKITA ni Agatha si Reeve na papalapit sa gawi niya, ay agad nang tumahip n
g mabilis ang puso niya. Kahit kailan ay hindi na yata magbabago ang reaksiyon n
g puso niya sa tuwing makikita ito.
Looking so charming in his coat and tie. Ahh! Every woman in that event must be
drooling over him.
"Agatha, stop staring at Reeve like your one of his obssessed stalkers."
Hindi niya pinansin ang sinabi ng kanyang kaibigang si Trisha at pinagpatuloy la
ng ang pagtitig kay Reeve.
"Agatha," tawag ulit ni Trisha sa kanya. "He''s coming on our way."
"I know."
"Huwag mo namang ipahalata na gustung-gusto mo siyang makita."
"Why? I really wanna see him."
"Hayy! Girl, "pakipot" is in our vocabulary."
"Well, not mine's."
Nasa function hall sila ng Monteverde Hotel. Isang five-star hotel sila kung saa
n gaganapin ang isang piano recital kung saan kasali siya. Hotel din iyon na isa

sa pagmamay-ari ng pamilya nila Reeve.

Nagtapos siya ng kursong Hotel and Restaurant Management. Nagmamay-ari rin kasi
ang pamilya nila ng chains of hotels and restaurants nationwide. But, when her b
oy cousins insisted on managing their family business, hindi na siya pinilit ng
kanyang ama na magtrabaho. With that she decided to pursue her love in Music. Sh
e studied again. She took Conservatory in Music at University of the Philippines
.
She's twenty four now. Isang year na lang at ga-graduate na siya. Ngayon ay may
piano recital sila ng mga classmates niya para sa pagtatapos ng third year nila.
Lahat silang magre-recital ngayon ay anak ng mga sikat at mayayamang negosyante.
Even Trisha. Kaya nga parang naging business party na rin iyon para sa mga um-a
ttend na parents. At may palagay siyang kaya nandun din si Reeve, hindi lang dah
il guest speaker ito sa event nila, ngunit dahil rin sa mga kapwa nito negosyant
e.
Palapit na ito sa kanyang kinatatayuan kaso naharangan ito ng dalawang matandang
lalaki na mukhang mga negosyante rin.
Napasimagot siya.
"Hey, Agatha," Hinila na siya ni Trisha. "Magsisimula na ang recital. Pumunta na
tayo sa place natin."
"Pero si Reeve..."
Trisha rolled her eyeballs. "Later na lang. Let's go na."
Wala na siyang nagawa kundi sumunod kay Trisha.
After ten minutes ay nagsimula na ang programme. At nang pumanhik si Reeve upang
mag-speak ay hindi niya ito hiniwalayan ng tingin.
Ang guwapo at ang lakas ng sex appeal nito. Napansin niyang lahat ng mga babae n
iyang classmate at ang ibang year levels ay dito lamang nakatingin. Halatang sob
rang humahanga ang mga ito kay Reeve.
Sino bang hindi? Napaka-dignified pa nitong magsalita. So full of confidence.
Nasa kalagitnaan ito ng speech nito ng magsalubong ang mga tingin nila.
Agad na kumabog ng malakas ang puso niya.
Oh my! He's looking at me! Really he is. Oh! How do I look? How do I look?
Nagtagal ang paghinang ng kanilang mga mata. Sobrang nagwawala na ang kanyang pu
so. She doesn't know what to do but she doesn't want to break their eye contact.
She's blushing already. But she managed to smile sweetly at him.
Nang malapit nang matapos ang speech nito ay nag-iba na ng direksyon ang tingin
nito. Ngunit sapat na ang sandaling paghinang ng kanilang mga mata upang mas mainspire siya sa pagtugtog mamaya. Nasa business trip kasi ang mga magulang niya
kaya walang manonood for her.
Ngunit ang naging eye to eye contact nila ni Reeve ay sapat na upang maging komp
leto ang gabing iyon.

Patuloy pa rin sa pagkabog ng mabilis ang kanyang puso. Oh, Reeve.. Hayy.. She d
reamily sighed.

NATAPOS NA ang piano recital at unti-unti na ring nagsisi-uwian ang mga tao.
Tama ang pasya ni Reeve na pumunta sa event na iyon kung saan siya inimbitahang
maging guest speaker. Hindi nasayang ang oras niya dahil marami siyang nakilalan
g mga negosyante. Marami siyang nakausap na gustong mag-invest sa kanilang kompa
nya. He just hit two birds with one stone.
Para sa kanya, wala dapat nasasayang na oras. Lalo na sa trabaho.
Sa nakalipas na limang taon niya bilang Vice-president ng Monteverde, mabilis si
yang nakatulong upang mas lumago pa ang kanilang family empire. His father is de
ciding on passing to him the Presidency position. Pero may kulang pa daw sa kany
a.
A wife.
A family.
He's the only heir to the Monteverde empire. Nag-iisa siyang lalake sa kanilang
magpipinsan. Kaya gustong manigurado ng kanyang ama na bago siya maging presiden
te ng kompanya ay settled down muna siya.
"Get serious on your relationship, Reeve. Marry a decent lady and I will pass to
you my position immediately," sabi ng kanyang ama sa kanya habang nagkakape sil
a sa opisina nito.
Ngumisi siya. "Seriously, old man? You know, I don't want to marry anyone."
"Kahit isa lang sa mga napapabalitang girlfriends mo?"
"They're just flings. I'm not serious with them."
Napakunot noo ito. "Well, son, you're not getting any younger. Stop fooling arou
nd with girls."
"Pa, hindi pa ba sapat ang one hundred percent dedication ko sa trabaho? My one
hundred percent effort and persistence on making our company the biggest? Bakit
kailangan ko pang magka-asawa muna bago makuha ang posisyon niyo?" Napailing-ili
ng pa siya. His father was unbelievable.
Tinignan siya nito ng diretso. "You've done more than enough, Reeve. You already
act as if you're already the president and CEO of our company."
"Then why do I need to marry first?"
"Because I want to."
Napakunot-noo na siya. "Not a very good reason." Inubos niya na ang kanyang kape
at pagkatapos ay tumayo na upang umalis.
"Reeve."
"What?" iritadong tugon niya.

"I'm giving you six months to choose a girl you wanna marry."
Marami siyang trabaho at wala siyang panahon upang maghanap ng babae. Ayaw naman
niya sa mga nagiging flings niya. Their just good bedmates and not for keeps. A
yaw niya ring makipagsabwatan lang sa kung sinong babae dahil ayaw niyang nagsis
inungaling sa kanyang ama.
"What if I don't have someone after six months?"
He wickedly grinned. "I will arrange your marriage."
Ngayong gabi ang pagtatapos ng six months na ibinigay nito sa kanya. And hell! W
ala siyang nahanap dahil sa sobrang busy niya sa pagtatrabaho. Halos nakalimutan
niya na nga ang sinabing iyon ng kanyang ama.
Kilala niya ang ama niya. Hindi ito nagloloko lang ng sabihin nitong ipapakasal
siya sa gusto nitong babae para sa kanya.
Pero ano pa bang magagawa niya? Sigurado namang pipili ang kanyang ama nang baba
eng maayos para sa kanilang pamilya. Ngayon, hinihintay niya na lang ang tawag n
ito.
Papalabas na siya ng hotel ng mamataan niya ang babaeng nakahuli ng kanyang pani
ngin kanina habang nagsasalita siya sa stage.
She's wearing a baby blue long gown. It's covering her whole front but exposing
her back. Revealing a fair smooth skin. Medyo nakatalikod ito kaya kitang kita n
iya ang likod nito.
He imagined that if he run his fingers on her back, his fingers would definitely
enjoy her smooth and soft skin lowering until he reached her...
"Shit!" he muttered to himself silently. His body is reacting! With just the sig
ht of that lady's back?
Agad niyang inalis ang tingin sa likod nito. Napadako naman iyon sa mukha nito.
The girl looks young, obviously. Kasama ito sa college piano recital kanina. May
be she's around eighteen or nineteen. The girl is gorgeous, indeed.
She have doll eyes that suits with her cute nose and luscious pink pair of lips.
Her hair was fixed in a french twist, showing of a beautiful long neck.
She has a perfect body, too. Humahapit ang suot nitong gown sa katawan nito. She
looks alluring. Her breasts are not so big but well-rounded. And when his hands
would slip her small waists and taut hips down to her....
Snap it, Reeve! You're lusting over a young girl? Shame on you!
Pilit niyang kinontrol ang sarili. Argh! Aalis na sana siya nang marinig niya an
g pakikipag-usap nito sa phone.
"Mang Berto, matagal pa po ba kayo?" tanong nito sa kabilang linya. Mukhang inaa
ntok na rin ito base sa pamumungay ng mga mata nito.
"Sige po, hihintayin ko na lang po kayo. Bilisan niyo na lang po, please? Bye."
Hindi niya alam kung anong nagtulak sa kanya upang lapitan ito.

PAGKABABA NI Agatha ng kanyang cellphone ay napabuntong-hininga siya. Kanina pa

tapos ang recital at kanina niya pa rin hinhintay ang kanilang family driver na
si Mang Berto. Katatawag lang nito sa kanya upang ipaalam na matatagalan ito dah
il napakatraffic daw sa Edsa dahil sa isang banggaan.
Inaantok na siya at nilalamig pa. Mahaba ang suot niyang gown ngunit backless iy
on.
"Miss?"
Napalingon siya at laking gulat niya kung sino ang nasa likuran niya.
"Reeve..." mahinang anas niya.
Kumunot ang noo nito. "You know me?"
Kumurap-kurap pa siya ngunit hindi lang talaga ilusyon ito.
"Ahm... E-Everybody knows you, R-Reeve... You're a Monteverde," nabubulol pang p
alusot niya.
Napatango ito. "I see."
"B-By the way, I'm Agatha." Agad niyang pagpapakilala. Bakit kaya siya nilapitan
nito?
"Nice meeting you, Agatha."
"Ahm..do you need something?" tanong niya.
Seryoso ang mukha nito. "I think you're cold."
She shyly smiled. " Yeah."
Napansin nito iyon? Ibig bang sabihin niyon ay kanina pa siya nito tinitignan?
Napayuko siya. Oh, she felt she's blushing.
Napatingala siya ng ibalot nito sa kanya ang coat nito.
Napatulala na lang siya sa guwapong mukha nito.
And gosh! Parang gusto niyang mahimatay ng ngumiti ito.
"Reeve..."
"I don't want our guests to be uncomfortable," anito bago tumalikod.
Nataranta naman siya. Aalis na ito agad?
"Reeve!"
Lumingon ito.
"Y..Y-You're coat..."
"Keep it. It will keep you warm." Iyon lang at naglakad na ito palayo.

Napangiti siya. At kinikilig siya!

Reeve put his coat on hers! To keep her warm! Oh! Such a gentleman. Napahawak si
ya sa mabangong coat nito.
Parang gusto niyang pasalamatan ang pagka-late ni Mang Berto sa pagsundo sa kany
a. She had her first encounter with Reeve!
She hoped this will not be their last.
*******************************************
[3] Chapter Two
*******************************************
CHAPTER TWO

REEVE THOUGHT that there will be a general meeting this morning. Ngunit, pagpaso
k niya ng conference room ay hindi niya nakita ang mga board of directors. Inste
ad, his father was the one whose just there, sitting comfortably.
"Pa? I thought were having a general meeting?"
Ngumiti ito. "This meeting is between you and me, son."
Nagsalubong ang mga kilay niya. Umupo siya sa kaibayo ng kina-uupuan nito.
"So, what's are agenda'?" he sarcastically said.
"I'm planning a business merge."
"And?"
Sumandal ito sa kina-uupuan. "Monteverde Hotels had been here since the 40's. We
accomodate the finest. But in the late 60's, may isang Filipino-American ang na
gtayo ng isa pang hotel na napantayan ang serbisyong kaya nating ibigay."
Tumango-tango siya. "It's the Andersons, right?"
"Right."
"You're planning to merge with them?" Maganda ang plano ng kanyang ama.
Noon pa man ay laging magkakompetensiya na ang Monteverde Hotels at Anderson Aub
erges. Kung saan sila may branch ay meron din ang mga ito. Tuwing may season rin
ay laging parehong fully-booked ang Monteverde at Anderson.
At ng minsang magkaroon ng poll tungkol sa may pinakamaganda at accomodating na
hotel last year, nag-tie ang dalawang hotel sa first place.
But they never set rivalry with them. Ganoon din naman ang mga ito. Walang naghi
higitan sa kanila. For the two hotels; the most important is not being a beautif
ul and elegant five-star hotel, but giving the guests great accomodation, pleasu
re and comfort.
"Isn't it a good idea?"
"Well, it is. Incorporating with them will surely make a good news," aniya. "Mar
aming kailangang asikasuhin at kausapin tungkol diyan, Papa."

"I know."
"When are you planning to get business with them?"
"I already did."
Nagulat siya. "What?" Without him knowing?
"I talked straight to the owner. We had a golf game last Saturday."
Sa pagkakaalam niya, kaedad ng kanyang ama ang presidente at nagmana ng Anderson
. Si Mr. George Philip Anderson.
"What happened, then?"
Tumayo ito at tumanaw sa floor to ceiling glass window. "He wants to retire like
me. Marami kaming parehas gustong gawin. Like, just touring around the world pl
easurely and no business. Play golf everyday. Pero wala siyang mapagpasahan ng k
anyang position."
"He has a child, right?"
"A daughter. Only daughter. Ang kaso, although her daughter was willing to manag
e their business, still napansin niya daw na iba ang gustong gawin nito. May mga
pamangkin naman siyang lalake mula sa mga kapatid niyang babae. Pero, napansin
niya ring gusto lamang saluhin ng mga ito ang posisyon upang makawala ang kanyan
g anak sa responsibilidad. Lahat ng pamangkin niya ay deserving naman sa positio
n ngunit gusto niya, ang papalit sa kanya ay totoong dedicated at mamahalin ang
trabahong minahal niya rin."
"Looks like Mr. Anderson's daughter is so dear to them."
"Sa latest generation ngayon ng mga Anderson, ang anak ni Philip ang pinakabata
at nag-iisang babae sa magpipinsan. That's why her boy cousins adore her."
"So, that's why."
"Alam mo bang pumayag siyang makipag-merge sa atin?" sabi pa ng kanyang ama.
Napatayo siya at totoong nagulat."Seriously?" Lumapit siya sa kinatatayuan nito.
"I mean, that will be the biggest merge in our business, if ever."
He felt the excitement rushing through him. Imagining the two biggest and famous
hotels nationwide will be incorporated!
Natawa ito sa excitement na nakikita sa kanya. "And if ever, you will be the fir
st president and CEO of both Monteverde and Anderson."
"Really?" Hindi na talaga siya makapaniwala.
Tumango ito. "And mind you, napagkwentuhan ka rin namin. Ang sabi ko, bata ka pa
lang ay nakakitaan na kita ng interes sa ating mga negosyo. Nag-iisa kang tagap
agmana ng lahat ng mayroon ang Monteverde and you're so pleased about it."
Mga limang taon gulang siya noon ng mahiligan ang pagpunta sa kanilang mga hotel
at maglaro. Hanggang sa kinalakihan niya ang paglilibot sa kanilang mga hotel p
ara tignan naman ang operations at management. When his in highschool, his alrea
dy excited to work and be the next president and CEO. Marami siyang plano para s
a mga hotel nila. Until now, he still have those plans na unti-unti ay nababawas
an dahil ang iba ay nagawa niya na.

"Natuwa siya at sinabi sa'king sana daw ay may anak siyang lalakeng katulad mo.
Pero, mahal na mahal niya ang nag-iisa niyang anak at wala na siyang mahihiling
pa. The daughter is a darling herself. Nakilala ko na siya when me and Philip ex
tended our camaraderie over dinner. Palangiting bata at napakagalang," kuwento p
a nito. "Anyway, they invited us over dinner tonight."
"Okay.I would surely come."
"Good." Humarap ito sa kanya. "As for you, young man, six months is over."
Sinasabi niya na nga ba. "I know, Pa."
His father wickedly smiled. "Be ready to get married."
Nagkibit-balikat lang siya. May usapan sila at wala siyang naiharap ditong babae
. Kung sino man ang ipapakasal sa kanya ng kanyang ama, wala na siyang magagawa.

"TRISHA, ANO bang isusuot ko?" Aligaga si Agatha sa pagpili ng damit na susuotin
para mamayang gabi. "Gusto ko yung maganda para hindi nakakahiya kay Reeve."
Lahat ng nakahanger na damit niya ay nilalabas niya at nilalapat sa kanyang kata
wan.
"Girl, relax ka nga lang. Ten A.M. pa lang ng umaga. May nine hours ka pa," nata
tawang sabi ng kaibigan.
Nagpatuloy pa rin siya sa pagpili sa mga damit. "Ayokong maging mukhang ewan sa
harap ni Reeve at saka sa Papa niya. Hmm, let's go shopping kaya? Tama! Bumili n
a lang tayo!" Ngunit bago pa siya makalabas ng pinto ay hinila siya pabalik ni T
risha sa harap ng salamin.
"Agatha, there's no need to buy," Pinaharap siya nito sa salamin."Look at you, y
ou're simply gorgeous. Kahit basahan pa ang isuot mo, magagandahan sa'yo si Reev
e."
Napangiti siya. "Really?"
Tumango ito. "Malakas nga ang kutob ko na na-attract siya sa'yo nung kinuwento m
ong lumapit siya last week sa'yo nung gabi ng recital."
"Hindi naman siguro. Napansin niya lang daw na parang hindi ako komportable."
"You're so naive, Agatha. Of course that's just an excuse. Knowing yung mga katu
lad niya, ma-pride yun at hindi aamin na na-aatract siya sa beauty mo."
Natawa siya. "Trisha, you're boosting my ego up."
"That's what friends are for."
Nagtawanan sila. "Eh, ano bang isusuot ko?"
Trisha naughtily smiled."Akong bahala sa'yo."

"UMAHON NA kaya tayo? Malapit nang mag seven, Trish."

Nasa pool sila ni Trisha nang bigla nitong maisipang mag-swimming sila kaninang
hapon. Hindi daw siya nito tutulungan hangga't di sila nagsi-swimming. Wala na s
iyang nagawa kundi ang pumayag.
"Trish..."
"Okay, fine." Nauna itong umahon sa pool. Kinuha nito ang bathrobe at tuwalya ni
to.
"Nasa'n yung akin?" aniya nang mapansing wala siyang bathrobe o tuwalya man lang
.
"Ay! Nakalimutan kitang ikuha. Na-excite kasi akong mag-swimming. Wait ka lang d
ito." Pumasok ito sa loob ng bahay nila.
Siya naman ay bumaba ulit sa pool dahil nalalamigan siya sa simoy ng hangin. Mab
ilis ang tibok ng puso niya. Siguro kasi ay malapit na rin dumating sila Reeve.
She's too excited.
Naisipan niyang mag-floating muna. Para naman kumalma siya ng kaunti sa exciteme
nt na nararamdaman. Ano kayang mangyayari mamaya sa dinner? Paano niya kaya kaka
usapin si Reeve? Naaalala pa kaya siya nito?
Biglang nanigas ang kanang binti niya. She stopped floating. She tried to paddle
, pero hindi niya mapagalaw ang kanang binti niya. Pinupulikat siya!
.Nasa malalim siyang parte ng pool. And she panicked nang lumubog na siya.
She cried for help.
"Trish!" She keeps on paddling her left leg. "Trish! Help!" Nakainom na siya ng
tubig but she yelled help still. Sinusubukan niyang pagalawin ang mga kamay ngun
it parang mali ang ginagawa niya. Nagpapanick na siya.
"Help!" she screamed at top of her lungs. Ngunit tuluyan na siyang lumubog sa tu
big. Pinigilan niya ang paghinga sa abot ng kanyang makakaya. She heard a splash
. At bago pa siya maubusan ng hininga ay may matitipunong bisig na ang agad na p
umalibot sa kanya. The next thing she knew, nasa ibabaw na muli siya ng tubig.
Ilang beses siyang suminghap at sumagap ng hangin.. She was saved!
Agad na yumakap siya sa kung sino man ang nagligtas sa kanya. "Oh! Thank you!"
"Are you okay?" narinig niyang tanong ng kanyang hero.
Nanigas siya. She knows that voice.
"R-Reeve..?" aniya at agad na binistahan ang mukha nito. Those dark night eyes..
.Si Reeve nga!
Agad siyang napangiti. "You're my hero!" At niyakap niya ulit ito ng mas mahigpi
t.
Malakas ang tibok ng kanyang puso. Her chest was pressed tightly at his.
Tumikhim ito."Ahh.. Miss...?"

Miss? Tumingin siya dito. Hindi siya nito natatandaan?

Bilang sagot sa tanong niya ay nakita niya ang pagtataka sa mga mata nito.
Parang gusto niyang mainis.Hindi na siya nito natatandaan? Eh, last week lang si
la nagkita at nagkakilala?
Unti-unti na siyang lumayo dito. "T-Thank you." Lumangoy na siya papunta sa gili
d ng pool. Sumunod naman ito. Pag-ahon niya ay nagtaka siya ng mapahinto ito.

BAGO MAG-ALAS siyete ay dumating sina Reeve sa bahay ng mga Anderson. Masaya sil
ang sinalubong ng mag-asawang sina Mr. Philip and Mrs. Ria Anderson.
Tinanong niya kung nasaan ang toilet nang makaramdam siya ng pagtawag ng kalikas
an. He was given direction. Pagkatapos at pagkalabas niya ng comfort room ay may
narinig siyang parang humihingi ng tulong. Lumabas siya sa isang glass sliding
door. Isang malaking pool ang nasa labas niyon. At sa bandang gitna ay may nakit
a siyang isang babae na nalulunod.
Agad niyang hinubad ang suot na coat at sapatos and jumped at the pool. Instinct
told him to save the girl. Mabilis naman niya itong nakuha at inahon paitaas.
When she called his name, nagtaka siya. At nang tumingin ito sa kanya, he felt s
omething inside him. Like passion and.... heat?
Damn it!
Good thing nang lumayo na ito sa kanya at muling nagpasalamat.
Lumangoy na ito sa gilid at sumunod na rin siya. Pero ng umahon ito at makita ni
ya ang ganda ng katawan nito sa suot na two-piece pink swimsuit, napahinto siya.
Wala ito na kahit anong unwanted fat. Conservative cut ang suot nito, but she's
looking sexy and hot. And like, he wants to get her and take her. Right there.
She's surveying her body too. Napalunok siya.
Their eyes met.

NAPALUNOK SI Agatha.habang tinitigan niya ang katawan ni Reeve. She felt somethi
ng inside her. Not the usual "Kilig", but heat...
Basang basa ang suot nitong white long-sleeved polo at black slacks. Nababakat p
a doon ang maganda nitong katawan. His firm muscles and abs...
Then their eyes met.
Lalong lumakas ang pagkabog ng kanyang puso. And its getting hotter every second
.
She saw passion and desire in his eyes. Hindi niya alam ngunit parang nasasabik

siya sa pinahihiwatig ng titig nito. Like he was promising heaven.

Unti-unti itong umaahon habang hindi pa rin nagbibitiw ang kanilang mga tingin.
Unti-unti rin itong lumapit sa kinatatayuan niya.
And the heat was spreading through her.
When Reeve was right infront of her, he stopped. And she automatically wrapped h
er arms around his neck. Hinapit naman siya nito at hinalikan.
*******************************************
[4] Chapter Three
*******************************************
CHAPTER THREE

HINDI ALAM ni Agatha kung bakit niya ito ginagawa, but she wanted this. She's be
en dreaming of this since then.
Reeve lips were on hers. His kissing her. Nipping her.
She doesn't know how to kiss. She doesn't know how to respond. Ngunit sa galaw n
g mga labi nito ay unti-unti siyang nakakasunod.
He nibbled her lower lip, she did the same.
Kusang umakyat ang kamay niya sa buhok nito. Like, she's been doing it all her l
ife. Ito naman ay mas hinapit siya habang ang isa nitong kamay ay gumagapang na
mula sa kanyang balakang paakyat hanggang sa tumigil iyon sa kanyang dibdib.
When his tongue pierced into her mouth, she feels like crazy.
The sensation of the kiss gives her that desirable want... passionate heat...
He cupped her left breast when their kissed got more intensed. His wet clothings
were against her skin. But still, she can feel his hotness...
What am I doing?!?!
Her tongue played with his. And, oh! She's really going crazy.
Nakaliliyo ang halik nito. Hindi niya alam kung bakit ito nangyari ngunit ayaw n
iya iyong matapos.
"Agatha? Agatha? Where are you, sweetheart?"
Si Mommy!
Tila natauhan silang dalawa at agad na naghiwalay. Pareho silang naghahabol ng h
ininga.
Sakto namang paglabas ng kanyang ina mula sa glass door.
"O, hija, nandyan ka pa---" Nanlaki ang mata nito ng makita nito si Reeve. "Reev
e, hijo, what happened? Bakit basang basa ka?" Nagpalipat-lipat ang tingin nito
sa kanilang dalawa. Agad naman siyang umiwas ng tingin. Nahihiya siya sa nangyar
i kani-kanina lang.
Nilapitan ng kanyang ina si Reeve. "Hijo, what happened to you?"

Tumingin sa kanya si Reeve nang diretso sa mga mata. At nakikita niya pa rin sa
mga mata nito ang passion at desire. Umiwas siya ng tingin dito dahil muli, nara
mdam niya ang pagnanais na maliyong muli sa mga halik nito.
"Ah.. Mommy, h-he saved me from drowning," pagkukuwento niya sa kanyang ina ng h
indi pa rin umiimik si Reeve.
"Drowning? Muntikan ka ng malunod?"
"B-Bigla po kasi akong pinulikat."
"Agatha, sorry natagalan ako kasi----Oh my!" Natigilan si Trisha ng makitang bas
ang-basa si Reeve.
Halatang bagong shower ito. Nakasuot na ito ng maayos habang dala-dala ang kanya
ng bathrobe at tuwalya.
Lumapit siya agad dito at kinuha ang kanyang bathrobe. Pagkatapos niyang isuot i
yon ay kinuha naman niya ang kanyang tuwalya. Nilapitan niya si Reeve at nanging
inig na inabot dito ang kanyang tuwalya. Kinuha nito iyon.
"Thank you, Reeve, for saving my daughter," pasasalamat dito ng kanyang Mommy.
"No problem, Mrs.Anderson," sa wakas ay nagsalita na rin si Reeve."It's just tha
t... I'm all wet."
"Oh, don't worry. May mga pwede akong pahiramin sa'yo sa guest room. Doon ka na
rin magbanlaw at magpalit. I'll be the one to tell this to your father."
"Thank you po."
"Agatha, show him the guest room."
Natigilan siya.Gusto niya sanang umiling dahil hanggang ngayon ay ang awkward ng
sitwasyon nila ni Reeve. Ngunit, hindi naman ito mababasa kung hindi dahil sa k
anya. Tumango na lamang siya sa bandang huli.
"Trisha, come with us," pag-aaya niya sa kaibigan upang hindi sila makapag-solo
ni Reeve. Dahil baka kung ano na naman ang magawa niya.
Pero nanunuksong tinitigan siya ng kaibigan at saka tumanggi.
"Tutulungan ko pa si Tita sa preparation ng dinner, eh. Diba, Tita?" Kumapit pa
ito sa braso ng kanyang ina.
"Sige na, sweetheart. Kayo na lang dalawa ni Reeve upang makapag-usap na rin kay
o."
Usap? We did more than that nga eh. We kissed!
Nang iwan sila ng dalawa ay wala na rin siyang ginawa. Huminga siya ng malalim a
t hinarap si Reeve.
Seryoso na ang mukha nito at expressionless ang mga mata. Nakatingin lang din it
o sa kanya.
"Ahm..." Bigla siyang napansin ang kanyang kulay pink na tuwalya na nakasampay s
a mga balikat nito. He looks so adorable!

Bigla siyang napangiti. Hindi nabawasan ang pagka-manly nito dahil sa kanyang pi
nk towel.
"Why are you smiling?" nakakunot-noong tanong nito.
"Ha? It's just my towel."
"What about your towel?" Tinignan pa nito ang tuwalyang sinampay nito sa mga bal
ikat nito.
"Pink looks good on you." Then, she smiled sweetly.
Tumaas lang ang kilay nito.
Ngayon, wala na siyang nararamdaman na awkwardness. Siguro yung kiss kanina....
She blushed nang maalala na naman iyon.
"P-Pumunta na tayo sa guest room para makapagpalit ka na," sabi na lang niya. Sh
e doesn't know whether to talk about it or not.
Sumunod naman ito sa kanya. Dumaan sila sa back stairs na nasa kusina. Pagpanhik
nila sa guest room ay pinakita niya rito ang banyo at ang closet na pwede niton
g pagpilian na mga damit.
"I think kasya naman sa'yo 'tong mga damit dito. Just---"
"I remember you now."
Parang biglang nagwala na naman ang kanyang puso. Lumakas na naman ang pagkabog
niyon.
"H-Huh?"
"You're Agatha. Ikaw yung nag-recital last week sa Monteverde Hotel." Siguradong
-sigurado ito sa sinabi.
And all she felt was happiness. He remembered her!
"I'm glad you remembered," nakangiting sabi niya rito.
"That's why you know me back there."
"Yeah."
"Is that also the reason why you let me kiss you?" diretsang tanong nito.
Nagulat naman siya. "W-What?!?"
Napangiwi ito. "Don't shout."
"I'm not shouting! I... I..." Ano ba ang sasabihin niya? Napaupo siya sa kamang
nandoon. She felt blood rushing through her face.
"You're blushing."
"No!"
"You are. Maybe you remembered our kiss earlier."

Napatingin siya rito. He's too frank!

Tatanggi pa sana siya ngunit napahinto na lang siya ng hubarin nito ang suot na
basang long-sleeves.
"W-W-What a-are you d-d-doing??" nabubulol pa siya habang tinatanong niya.
"Naghuhubad," simpleng sagot nito. Akmang huhubarin na nito ang suot na slacks n
ang pigilan niya ito.
"S-Sandali! Lalabas muna ako, kung maliligo ka na." Nagmamadali siyang pumunta s
a pinto ngunit napigilan siya nito sa pagpihit pabukas niyon.
Hinawakan nito ang kanyang braso at pinihit siya paharap dito. Napasandig siya s
a nakasarang pinto. Tinukod naman nito ang dalawang kamay sa pagitan niya. Nakak
ulong tuloy siya rito. Wala siyang nagawa kundi ang tumingin dito.
Hindi siya makapalag. Ayaw niyang pumalag.
She like this, honestly.
"I'm you're first kiss."
Tumango siya. Tila-nahi-hypnotized siya sa mga titig nito.
"How old are you by the way? Eighteen? Nineteen?"
"Twenty-four."
Tila nagulat ito ngunit sandali lang iyon. "Oh."
"Reeve..." Tinukod niya ang kanyang dalawang kamay sa dibdib nito upang sana ay
itulak ito. Ngunit hindi niya iyon nagawa. dahil tila ba nanghihina siya.
"You can go now." Umayos na ito ng tayo at pinakawalan siya.
"Huh?"
Ngumisi ito. "I said you can go now. Or do you want me to strip infront of you?"
Tila natauhan naman siya at agad na lumabas ng pinto.
Pagdating niya sa kanyang kuwarto ay agad niyang sinara ang pinto at pumasok sa
banyo.
Doon ay tumingin siya sa salamin. She's still blushing! Her cheeks were red. Map
uti siya kaya agad nakikita kung namumula siya o hindi.
The, she touched her lips. Still, she can feel Reeve's lips into hers.
Malakas ang pagkabog ng kanyang puso.
It was her first kiss.
Reeve was her first kiss!

NATAPOS ANG dinner na hindi pa rin siya makatingin kay Reeve. Masigla siyang nak
ikipagkwentuhan kay Tito Roman--ang ama nito, ngunit hindi siya makapagsalita ka
pag nakikisali sa usapan si Reeve.
Wala siyang makapang galit o inis dito sa ginawang paghalik nito sa kanya. Bakit
naman kasi siya magagalit kung kusa rin naman siyang nag-respond dito? Nahihiya
siya dahil baka magkaroon ito ng maling akala sa kanya.
At isa pa, sa tuwing nagtatama ang mga mata nila ay muli niyang nararamdaman ang
init na naramdaman niya kanina habang hinahalikan nito.
What is this feeling Urgh! Parang gusto ko ulit siyang yakapin at gusto kong hal
ikan niya ko. Oh my! Bakit ganun?
Bago umalis si Trisha ay pinilit niya ang sariling huwag magkuwento rito. Matali
k na magkaibigan sila mula pa nung highschool sila at lahat ay kinukwento niya r
ito. Ngunit ang nangyari kanina sa pagitan nila Reeve ay gusto niya munang itago
.
Alas-onse na ng gabi ngunit patuloy pa rin sa pagkukuwentuhan ang kanyang mga ma
gulang kay Tito Roman at Reeve. Tungkol sa business nila ang pinagkukuwentuhan n
ila.
Nasa living room sila at nagkakape.
"Naku, Roman, ang press at mga tao lang naman ang pilit na nagsasabing magka-kum
petensiya ang mga hotels natin."
"Tama ka diyan, Philip. Kahit kailan naman ay hindi ko naisip na kalaban kayo. A
lthough, lagi tayong napagkukumpara, pareho naman ang kalidad na serbisyo ang na
bibigay natin. Humahanga nga ako sa mga hotels niyo."
"Same here. Para ngang magkatuwang pa tayo sa pagbibigay ng comfort sa mga turis
ta at kapwa natin mamamayan. Kaya hindi ko na lang pinapansin ang pilit nilang p
aglalaban ng mga hotel natin."
Tumangu-tango si Tito Roman. "Siguro ganun talaga sa mundo natin. Once na may na
kitang magkapreho sa isang bagay, magsisimula ng maghanap ng mga proofs kung sin
o ang higit sa sino."
Nagtawanan ang mga ito. Bumaling ang Daddy niya kay Reeve. "So, Reeve, ano sa ti
ngin mong kailangan nating gawin upang huminto na ang pagkukumpara ng hotels niy
o sa hotels namin?"
"Let's become one I think," deretsang sagot nito.
Ngumiti ng malapad ang kanyang ama. "You're too straight forward. I like that at
titude."
"I think, it would
ce together to our
Hotel at Anderson
ause WE can be the

be better if we merge. We can give our service and your servi

dear guests. Hindi na kailangang pagkomparahin ang Monteverde
Auberge. Hindi na kailangang malaman whose better from who. C
best."

Natutuwang tumawa ang kanyang Mommy. "I like your son, Roman."
"Me too," segunda ng kanyang Daddy. "Magaling sa business talk. Magaling manghik
ayat."
"Well, kanino pa ba magmamana yan?"

Nagtawanan ang mga ito.

I don't know what are they talking about. Pero tama ang sinabi ni Reeve. Mas mag
anda kung magmeme-merge ang two biggest and famous hotels in the Philippines.
"Agatha," untag sa kanya ng Daddy niya.
"Yes, Dad?"
"What is your say about this matter?"
Maingat niyang binaba ang iniinumang tasa bago sumagot.
"Honestly, I don't know what you're talking about. I definitely have no idea."
Nagtawanan ang mga ito habang si Reeve ay napangisi lang.
"But, I think, Reeve's right. It would be better if Monteverde's and Anderson's
could give the best as one."
"Hmm. Looks like my daughter had fallen to your charms, Reeve," tukso ng kanyang
ina.
"Mommy!" Namula ata siya.
They just laughed.
"I think Roman and I have our decision already." Sabay sabay silang napatingin s
a kanyang ama.
Tumango naman ang ama ni Reeve.
"What decision?" tanong naman niya.
Tumingin muna ang kanyang Daddy sa kanyang Mommy bago siya sagutin.
"Magsasanib na ang Monteverde at Anderson."
"Seriously?" Nagulat nilang sambit ni Reeve.
Tumango si Tito Roman.
"No more further discussions?" tanong pa ni Reeve.
"No," sagot naman ng kanyang ina. "You'll just marry Agatha."

MAGKASAMANG LUMABAS ng restaurant sina Reeve at Agatha. Kakatapos lang nilang ma

g-lunch nang magkasama.
Dalawang linggo na ang nakakaraan nang gabing iyon. Yung gabi kung kailan itinak
da ang pagpapakasal nila ni Reeve.
Nagulat silang dalawa ngunit walang naka-alma kahit isa sa kanila. Desididong de
sidido ang kanilang mga magulang sa pagpapakasal sa kanila. Mas magiging maganda
daw na arrangement iyon para sa nakatakda ring pagsasanib ng Monteverde Hotels

sa mga Anderson's.
Natapos ang gabing iyon na wala man lang nagsalita kahit isa sa kanila ni Reeve.
Kinabukasan niyon ay kinausap silang dalawa ng kanilang mga magulang sa isang p
ribadong restaurant...
"Agatha, hija. Pumapayag ka ba sa pagpapakasal kay Reeve?"
At talagang ngayon pa nagtanong ang mga ito. Ngunit, ano nga ba ang sagot niya?
Oo, nagulat siya kahapon dahil parang ang bilis ng mga pangyayari. Pero diba, it
o na ang matagal niyang pangarap? Ang makasal kay Reeve? Ang maging ina ng mga a
nak nito? Ang makasama ito habang buhay?
Agatha, iba 'to. It's just an arranged marriage. He doesn't love you, sabi niya
sa sarili. Pero ayaw naman niyang tumanggi. Ayaw niyang tanggihan ang pagkakatao
ng ito. Mahal niya si Reeve. Nararamdaman niya iyon kahit kakakilala pa lang nil
a kahapon. Pero.. Pero...
Urgh! Tumango na lamang siya. Tama. Gusto niyang magpakasal kay Reeve.
"Good. How about you, Reeve?"
"I'm fine with it," sagot agad nito.
Parang gustong lumundag ng puso niya sa sobrang saya! Payag rin ito.
"For the hotels, I'm fine with it," dagdag nito.
Ay. Pumayag lang naman pala ito para sa kanilang business merge. Pero, agad niya
ng pinasigla ang sarili. Iyon lang naman ang rason para pumayag ito.
"Well, then., this is settled. In three months time, we will have a grand weddin
g. And the unity of Monteverde Hotel and Anderson Auberge. Cheers!"
At simula rin niyon ay constantly dating na rin sila ni Reeve.
Naisip niya, ngayong sila na ang laging magkasama ni Reeve, why not make him fal
l in love with her? They already kissed. So, maybe, he's attracted to her someho
w.
"Reeve?" untag niya rito nang nakasakay na sila ng kotse nito. Nagsisimula na ri
n itong mag-drive.
"Yes?"
"A-Are you really fine with this situation... about marrying m-me?" lakas-loob n
iyang tanong dito. Ilang beses na silang lumabas pero kahit minsan ay hindi nila
napag-usapan ang tungkol doon. They are just getting to know each other. At par
ang sinasanay nila ang company ng isa't isa.
"Why did you ask?" balik tanong nito.
"I asked first."
"I'm fine with it."
"Are you really fine or just being fine with it? Magkaiba kasi yun eh."
Napatingin ito sa kanya eksakto ng mag-red light. Sinalubong niya ang tingin nit
o.

Naghinang ang kanilang mga mata. Then, suddenly, she again felt that certain pul
l... that she wanted to kiss him.
Ganun din ata ang nararamdaman nito dahil kinabig nito ang kanyang batok at sini
il siya ng halik sa kanyang mga labi.
Napapikit si Agatha. Muli, kusang pumalibot ang mga braso niya sa leeg nito.
Ano ba ito? Bakit parang may unti-unting sensasyon ang gumagapang sa bawat himay
may ng kanyang balat?
He cupped her breast while tasting the contours of her mouth. She's starting to
enjoy their kiss nang lumayo na ito sa kanya.
Napadilat siya. His dark eyes shouted desire.
"I love kissing you. That's another reason why I agree on marrying you," he husk
ily said. Then he started to drive when the green lights turned on.
He loves kissing me...We just kissed again...
Napansin niyang mas mabilis ang pagpapatakbo nito kaysa sa normal. Maya-maya pa'
y nasa basement parking na sila ng Monteverde Hotel. Hindi niya na nagawang magt
anong nang sa mabilis na kilos nito ay bumaba ito at binuksan ang pinto ng kotse
sa gawi niya. Kusang lumabas naman siya doon.
Kinuha nito ang kanyang kamay at hinila siya sa isang elevator doon. Hindi niya
alam kung anong gagawin nila o kung saan sila pupunta pero iisa lang ang nababas
a niya sa mga mata nito.
Pagpasok nila ng elevator at agad na sumara iyon ay bigla siya nitong hinapit sa
baywang
Hindi na ata siya nagulat dahil agad na rumesponde ang kanyang katawan. Yumapos
siya sa leeg nito. Wala ng namagitang pag-uusap sa kanila. Parang mga sabik nila
ng pinagtagpo ang kanilang mga labi.
He kissed her smoothly at first. Teasing his tongue in her mouth.This is making
her crazy! She wants more of his lips.
Wala sa sariling mas dinikit niya ang katawan dito. Kinabig niya na rin ang bato
k nito. And his lips were so pressed againts hers. Now, his kisses became wild.
Nipping and bitting her lips. She tried to do the same.
May narinig siyang tumunog. Patuloy pa rin sila sa paghahalikan habang palabas n
g elevator.
Nasa isa na silang kuwarto agad paglabas doon.
She can feel his body's heat against her body.

REEVE WAS in heat all over.

Hindi niya alam kung bakit parang umaakto siya na parang isang wild teenager. Bu
t he wanted Agatha's lips. He likes kissing her.

Her body pressing against hers is just...just wonderful.

Kaya nga kanina sa kotse ay binilisan niya ang pagpapatakbo papunta sa kanyang p
rivate suite sa Monteverde Hotel. He wanted to kiss her more.
To feel her more...
He played with her tongue while slipping his hands down from her breasts to her
stomach, lower abdomen, hips... Pumaloob ang isang kamay niya sa suot nitong blu
sa. Umungol ito ng muli niyang sapuhin ang dibdib nito.
Natigilan siya. He stopped kissing her.
Tumigil na rin ito. Nagsalubong ang kanilang mga mata.
Nababasa niya sa mga mata nito ang confusion.
"Agatha..."
Sinubsob nito ang mukha sa kanyang dibdib. "W-What are w-we doing?"
Huminga siya ng malalim. "I don't really know."
Naguguluhan siya sa sarili. Ngayon lang siya naging ganito kasabik.
Lumayo na ito sa kanya. Inikot nito ang paningin sa buong kuwarto.
"Yung elevator kanina is my private elevator, That will automatically bring me h
ere at my private suit without taking the main entrance," paliwanag niya dito ha
bang papunta siya sa sulok kung nasaan nandun ang kanyang bar. Nagsalin siya ng
tequila at inisang lagok yun.
Pinipigilan niya ang sariling muling halikan ito. Ano ba kasing mayroon sa kanil
a?!

NAHIHIYA SI Agatha na humarap kay Reeve. Urgh! Nawala na naman siya sa kanyang s
arili kanina! Mabilis pa sa alas kuwatro kung tumugon siya sa mga halik nito. Pe
ro ano bang magagawa niya? Her body has a mind of its own.
Umupo siya sa isang sofa doon. Para siyang nanghihina sa mga halik nito kanina.
"I think our marriage wouldn't be that boring," biglang sabi ni Reeve. Nakatalik
od ito sa kanya kaya hindi niya makita ang ekspresyon nito habang sinasabi iyon.
"What do you mean?"
"We desire each other. We want each other."
"Y-You mean...?"
"There's lust between us."
Exactly.
"At least we're attracted to each other."

"You think, our marriage will work because.. w-we l-lust each other?"
Nagkibit balikat ito. "Maybe. We will live under normal circumstances. We'll liv
e under the same roof. We'll sleep in one bed. We'll do what normal husbands and
wives do."
Again, she felt excitement when he said those. Parang nakakita ang puso niya ng
pag-asa. Baka pwede rin siyang mahalin nito.
Napangiti siya. "Reeve?"
"Hmn?" Nakatalikod pa rin ito sa kanya at patuloy na umiinom.
"There will be no annulments, right?"
"I respect the sanctity of marriage. Only death can separate married couples."
"Can you take care of me?" lakas loob na tanong niya.
Doon ito napalingon sa kanya. Tumayo siya at lumapit dito. Bahagya pa siyang nap
atingala ng nasa harap na siya nito. He's really tall.
"You're father said, you don't believe in love."
"Yes."
Napakunot noo siya. "Why?"
Tinitigan siya nito ng matagal. Parang kinakabisado nito ang bawat parte ng kany
ang mukha.
"I just don't." Pinalis ng mga daliri nito ang pagkakakunot sa kanyang noo. "And
I will take care of you."
Yumakap siya rito. Nakabuo siya ng desisyon.
She will make him believe in love. She will make him fall for her.
Maybe, he's also right that they are attracted, desired and lust each other. And
he just said he will take care of her.
That would be a good starting point.
*******************************************
[5] Chapter Four
*******************************************
CHAPTER FOUR

UNANG NAKITA ni Agatha si Reeve ay noong nakatanggap ng magkaparehong award ang

Anderson Auberge at Monteverde Hotel bilang Philippines Number One Five-Star Hot
el.
That was only last year. And after that, lagi niya nang sinusubaybayan ito. Bawa
t balita tungkol sa negosyo ng mga ito ay tinututukan niya. Meron din siyang tat
long business magazines kung saan ito ang nasa cover at may exclusive interviews
ito sa loob niyon.

Nalaman niya pang parehas sila ng pinasukang school noong elementary at highscho
ol days.
Doon niya naalala na ito ang binatang noon pa man ay crush niya na. Grade five s
iya noon habang fourth year highschool na ito. Hindi niya alam ang pangalan ngun
it totoong hinahangaan niya.
Nang dahil sa mga mata nito kaya't nakilala niya ito...
Ang Gradeschool at Highschool department ay isang mababang bakod lang ang pagita
n.
Nakikipaglaro ng habulan si Agatha sa mga kaklase niya sa school grounds. Uwian
na ngunit wala pa ang kanyang sundo kaya nakipaglaro muna siya sa mga classmates
niyang wala pa ring mga sundo.
Nagkayayaan silang maghabulan.
Naka-uniform pa siya at pawis na pawis na kakatakbo ngunit hindi pa rin siya tum
igil. Masaya siya kahit hinihingal na siya. Wala kasi siyang kapatid sa bahay ta
pos yung mga pinsan niya namang lalake, ayaw makipaglaro ng habulan sa kanya dah
il baka daw madapa siya at masaktan.
Hinahabol siya ng isa niyang classmate na taya. Tumatawa siya habang tumatakbo.
Pero hinding hindi siya magpapahuli rito. Tumakbo pa siya ng mas mabilis hanggan
g sa namalayan niya na lang na may bola ng soccer ang tatama sa kanya.
Napahinto siya at hinarang ang dalawang kamay sa mukha.
Ngunit ang lakas pa rin ng pagtama niyon sa kanya. Napatili siya ng mawalan siya
ng balanse at bumagsak sa madamong lupa.
"Darn! I'm so sorry." Naramdaman niyang may tumulong sa kanyang makatayo. Nakaha
rang pa rin ang dalawang kamay niya sa kanyang mukha.
"I'm so sorry, little girl. Nawala sa direksyon ang sipa ko. Are you okay?" Masu
yong tanong pa sa kanya ng may responsable sa soccer ball na tumama sa kanya.
Inalis niya na ang mga kamay sa braso at kinapa ang dibdib. Doon kasi tumama ang
bola.
"Ouch," daing niya.
"Sa dibdib ka ba tinamaan?"
Tumingala siya at ganun na lang ang pagsinghap niya ng mabistahan ang mukha nito
.
Napakaguwapo nito!
"I'm really sorry..." sincere na paghingi nito ng tawad.
Maganda ang mga mata nito. Ordinaryong itim ang kulay pero may kakaiba...
"Gusto mo dalhin kita sa clinic?"
Umiling siya. "I-I'm fine..."
"Are you sure? Nakita kong natumba ka. Sa'n ka ba tinamaan?"

Mukhang natamaan siya sa puso. Ang lakas pa ng pagkabog niyon."Ahh.."

Hinawakan pa siya nito sa magkabilang balikat. Napatingala pa siya lalo dahil di
hamak na mas matangkad talaga ito sa kanya. "Dalhin na kaya kita sa clinic?"
"Agatha! Agatha!"
Napalingon siya. Tumatakbo palapit sa kanya ang mga kalaro niya.
"Kuya, anong nangyari?" tanong ng taya kanina sa lalake.
"Namali kasi ako ng direksyon sa pagsipa sa bola. Natamaan siya."
"Agatha, okay ka lang?"
Tumango lang siya. Nawal na rin kasi ang sakit doon sa dibdib niya.
"Monteverde! Ano ng nangyari diyan? Kailangan nating ituloy ang practice!" sigaw
ng isang lalake sa kabilang bakod.
At saka niya lang napansin na naka soccer uniforms ang mga ito.
"F-Fourth year highschool ka na.... p-po?" tanong niya. Nag-atubili pa siyang ma
gdagdag ng "po" dahil feeling niya ay hindi niya kailangan mang-opo dito.
"Yup. Nagpa-practice kami para sa intramurals. I'm really sorry..." Nakatingin s
iya sa mga mata nito kaya nakikita niya kung gaano ka-sincere ito sa paghingi ng
tawad sa kanya.
"O-Okay na. Kanina masakit yung dibdib ko kasi dun tumama yung soccer ball pero
ngayon h-hindi na.....po."
He sighed of relief. "Thank God. Pasensya na talaga, ah."
"Monteverde! Bilisan mo! Baka mapagalitan tayo sa pagtawid mo diyan."
"Sandali na lang!" sigaw nito pabalik.
"Kuya, punta ka na po dun. Kami na pong bahala kay Agatha. Baka nandyan na po yu
ng mga sundo namin."
Tumango ito. Pagkuwa'y pinatong nito ang kamay sa ibabaw ng ulo niya. "Take care
." Ngumiti ito kasabay ng pagngiti rin ng mga mata nito.
Pagkuwa'y nagpaalam din ito sa mga classmates niya at mabilis na tumawid sa bako
d kasama dala-dala ang bola.
Mula noon, ay palagi niya na itong sinisilip sa may bakod. Hindi na ulit sila na
gkaroon ng encounter hanggang sa graduation nito. Nung nag grade six naman siya
ay nakalimutan niya na rin ang tungkol dito.
Pero biruin mo, nakita niya na ito last year and instantly fell inlove with him.
Ngayon naman ay nakatakda na silang ikasal.
"Agatha!"
Napalingon siya. "Hey, Trisha."
"Ganyan ba talaga kapag malapit nang ikasal? Tulala na lang?" biro nito.

Tumawa siya. "Of course not. May naalala lang ako."

"Kalat na kalat na sa buong society page ang pagde-date ng 'Monteverde Heir' at
ng 'Anderson Princess'. You were spotted several times going out."
"Hayy... That's why laging may press sa labas ng bahay. Sabi nila Daddy at Tito
Roman, huwag pa muna kaming magbigay ng interview. Isasabay kasi ang pag-a-annou
nce ng kasal namin ni Reeve sa merge ng dalawang hotels."
Mapanuksong tinignan siya nito. "So... anong magiging arrangement niyo ni Reeve
kapag kasal na kayo?"
"Sabi niya, we'll live normal naman daw. Same roof. Same room."
Impit itong napatili. "You mean... you're gonna...?"
She felt blood rush through her cheeks. "Trish!
"Oh. My. Gosh! So happy for you, girl!" tili pa nito.
"Pero diba, Trish, ginagawa lang IYON, when two people are in love with each oth
er?"
"Supposed to be."
"He doesn't love me..." bulong niya sa sarili.
Hinawakan nito ang kanyang kamay. "Eh, diba sabi mo sa'kin, you'll make him fall
for you?"
Tumango siya. Puno ang desisyon niya tungkol doon. Ngunit may pangamba pa rin si
ya na baka hindi ito mahulog sa kanya...
"You're the prettiest, kindest and sweetest, Agatha. Hindi imposibleng ma-inlove
sa'yo si Reeve," pag-aasure pa sa kanya ng kaibigan.
Ngumiti siya.
Reeve said that he's attracted to her. That will be a good foundation, however.
She guessed...

PAGPASOK NI Agatha sa opisina ni Reeve ay agad siya nitong sinalubong ng halik.

Parang hindi na siya nagulat at agad namang yumapos dito.
Mula nang inamin nitong may namumuong sexual tension sa pagitan nila, nagiging m
as intimate na ang bawat pagkikita nila. Inalis nila ang formality at ilangan sa
isa't isa. They talk, of course. Ngunit mas matatagal ang mga sandaling nagsasa
lo sila sa isa, dalawa, tatlong halik?
Ewan niya ba. Basta sa tuwing nagkakalapit sila ay para silang uhaw sa halik ng
isa't isa.
"Reeve..."

He licked her lower lip before letting go.

"What brought you here?" he huskily asked.
Nginitian niya ito. "Are you busy?"
Umiling ito. "Not that much. Why?"
"Wala lang. Gusto lang kitang..." nahihiya niyang sabi. "..makita."
Tila nagulat ito. Maya-maya'y kumunot ang noo nito. "Okay."
"A-And... and... talk with you."
"About?"
Nilibot niya ang tingin sa buong opisina nito. Black and white ang dominant colo
rs. Manly designs. Para sa kanya ay napaka-stiff ng dating.
"Agatha?"
Bumalik ang tingin niya rito. "Ahm, talk about you or about me. You know, we kin
da... ahm... talk less this past weeks. One month to go na lang at ikakasal na t
ayo."
Tumangu-tango ito. "Have a seat." Iniwestra nito ang isang black leather sofa na
nasa gilid ng opisina nito.
Umupo siya roon. "Thank you."
Umupo ito sa tabi niya. "How's the wedding preparations?"
Napangiwi siya. Hindi kasi siya hinayaan ng kanyang mommy na mag-asikaso nun. It
o ang umako ng lahat. Madalas lang ay nagtatanong ito tungol sa mga gusto niya.
"Mommy told me, it's fine."
Tumango lang ulit ito.
"I don't like your office," nasabi niya rito.
"Huh?"
Nilibot niya uli ang paningin at sinabi rito ang naisip kanina. "Looks very manl
y but stiff."
Tumaas ang kilay nito. "Stiff?"
"Yeah." Naisip niya na parang may kulang sa disenyo ng opisina nito.
"Well, I don't care about it as long as I can work properly."
"But it isn't you. Manly, yes. Stiff? Kinda hard to believe."
"People say I'm too serious. Masungit. Suplado."
"Then?"
"So, I'm giving the impression to them."

"But stiff is another word. You're really passionate..." wala sa sariling nasabi
niya.
"Really?"
Shivers round down her spine when his breath fanned her ears. Masyado na pa lang
malapit ang bibig nito sa tainga niya. Pagharap niya rito ay nagsalubong ang ka
nilang mga mata. Then, again... she felt that pull...
Muli ay nagsalo sila sa isang mainit na halik.
Naramdaman niyang lumapat ang likod niya sa leather sofa. Pumulupot ang braso ni
ya sa leeg nito. She responded to his kisses.
His tongue started stroking in. His kisses were wild yet gentle enough.
Nakatukod ang isang kamay nito sa sofa sa gilid ng kanyang ulo. Habang ang isa n
aman nitong kamay ay naglalakbay sa kanyang katawan.
Kusa ring umangat ang kanyang hita sa baywang nito. Then his free hand caressed
her thighs. There position were too erotic.
Sa buong buhay ni Agatha ay ngayon lang nangyari sa kanya ang nagyayari ngayon.
Hindi niya gustong pumiglas. Totoo ang sabi nito sa kanya. They wanted each othe
r.
She felt her manhood between her thighs.
Napaungol siya. She wants to feel him inside her.
"Reeve, wait," pagpigil ni Agatha. Kahit ayaw niyang matapos ang paghalik nito s
a kanya ay kusa siyang lumayo rito. "Kaya nga ako nandito ngayon, for us to talk
."
Napangisi ito. "Can't help it."
Pagkuwa'y parehas na silang umayos ng upo. Humugot muna ng malalim na hininga si
Agatha bago magbukas ng topic na puwede nilang pag-usapan.
"So, how are you?" panimula niya. Wala siyang maisip na mapag-usapan. Ang nasa i
sip niya lang ay ang mga halik nito pero hindi puwedeng lagi na lang silang nagh
ahalikan nito.
Nagkibit-balikat ito. "Just fine. How about you?"
"Practicing piano. Next semester would be really tough na kasi."
"You're studying Conservatory in Music, right?"
Tumango siya. "I really love playing the piano and learning more about it. I wan
na be a worldclass pianist you know," pagkuwento niya na may kasama pang tawa. "
Bata pa lang ako, pangarap ko nang tumugtog all-over the world. Perform at every
theaters and cultural centers. I always loved music and I always play the piano
whenever. Na-e-express ko rin through music whenever I'm happy, sad or mad."
"Interesting."
Nginitian niya ito. "But when I first entered college, ibang course ang pinakuha
sa'kin ni Daddy. HRM. Ako lang daw kasi ang mapapamanahan niya ng hotels namin.

"
"Bakit ka pumayag?"
"I love my Dad. Minsan lang siya humiling sa'kin kaya pinagbigyan ko na. Nag-enj
oy rin naman ako sa pag-aaral ng course ko. Isa pa, nabili ako ni Daddy ng pinak
amagandang grand piano. Yun yung nasa bahay namin."
"In short, suhol."
Natawa siya. "Parang ganun na nga. When I graduated college, na-excite masyado s
i Daddy para i-train ako agad. Medyo natakot ako kaya napa-confide ako sa mga pi
nsan ko. Bigla nilang inako sa Daddy ko ang dapat na responsibility ko sa hotels
namin kahit may mga sarili rin silang business."
"Nabalitaan kong nag-iisang babae ka lang sa-inyong magpipinsan. That's why they
adore you. Kapag ayaw ng prinsesa gawin ang isang bagay, gagawa ng paraan ang m
ga knights niya para hindi gawin ng prinsesa ang bagay na iyon."
She giggled. "Yeah. Kaya nang hindi na ko pilitin ni Daddy sa pagte-train sa man
agement ng hotel, nag-aral agad ako ng gusto ko talagang kurso. By next year, I
would be able to finish it"
"So, you'll graduate as Mrs. Agatha Celina Anderson-Monteverde."
She blushed. "M-Most likely. Ahm... how about you? Happy about the course you to
ok?"
Sumandal ito sa kina-uupuan. "Like you, bata pa lang may mga pangarap na 'ko. I
studied Management and got a Master's Degree abroad. Pangarap kong maging katula
d ni Papa at mas mapa-unlad ang mga hotels namin."
"Yeah. I've read that." Nasabi na kasi niya iyon sa isa sa mga interview nito sa
mga magazines na kasama sa collections niya.
"You what?"
"I've read that on some business magazines na in-interview ka. And it looks like
you really love what you're doing. Kilalang-kilala ka na sa hotel business worl
d."
He just shrugged and said something
Hindi niya maiwasang mapatitig lang dito habang nagsasalita at komportableng nak
asandal sa backrest. He's very manly and handsome. At hanggang ngayon ay hindi p
a rin siya makapaniwala na malapit na silang ikasal ng lalakeng ito.
"Agatha?"
"Y-Yes?"
He sexily grinned. "What are you thinking? Or why are you staring?"
Agad siyang nag-iwas ng tingin. "No. N-Nothing."
Hindi ito sumagot kaya napalingon siya rito. Saktong paglingon niya ay napakalap
it na ng mukha nito sa kanya.
"We talked," he whispered. "Now, can we kiss?"

Then he sealed his lips with hers.

"CONGRATULATIONS!"
Nakangiting nagpasalamat si Agatha sa mga bisita bago umalis ang mga ito. A few
minutes later ay sila naman ni Reeve ang umalis ng reception.
Kasal na sila. She is now Mrs. Reeve Leonardo Monteverde.
Iyon na ata ang pinakamasayang araw sa buhay niya. Everything is just perfect.
Ngayon ay sa condo unit muna sila ni Reeve maninirahan. And they will also have
there first night together there. Kinakabahan siya na excited na ewan. Pero haba
ng nasa kotse sila ay hindi niya maiwasang makaramdam ng pagod sa nangyari ng bu
ong araw na iyon.
"Tired?" tanong sa kanya ni Reeve.
She smiled faintly. "Yeah."
"Sleep then, sweetheart."
Hinilig niya ang ulo sa headrest, at saka pinikit ang mga mata. She fell asleep.

MAINGAT NA inihiga ni Reeve ang natutulog na si Agatha sa kanyang kama. She look
s really peaceful and adorable in her sleep so he didn't have a heart to wake he
r. Isa pa, ng binuhat niya ito mula sa kotse hanggang sa unit niya ay hindi man
lang ito nagising. Halatang sobra itong napagod.
Mula kanina sa reception ay nakapagpalit na silang dalawa ng mas komportableng d
amit kaya hindi na siyang nag-abala na palitan ang damit nito. Tinitigan niya an
g mukha ni Agatha, na ngayo'y asawa niya na. Hindi pa rin siya makapaniwala na k
asal na siya. Pero kanina sa simbahan, when he saw her in her wedding dress, hal
os mapatanga na lang siya sa sobrang kagandahang nakita niya.
She was a stunning bride at hindi aakalain ng sino na isa lamang kasunduan ang k
asal na naganap. Kitang kita sa mukha nito ang labis na kasiyahan. Well, he's ha
ppy also, of course.They might not be in love with each other but there's someth
ing between them. Attraction and... lust perhaps.
Hinaplos niya ang pisngi nito... She's really beautiful.
This should be there first night together. Pero tinulugan siya nito.
Napailing siya at saka tipid na napangiti. Maingat na kinumutan niya ito. He too
k a shower before turning on his laptop.
He guessed he'll be awake all night. Naisip niyang magtrabaho na lang kung ganun
rin lang.

NAGISING SI Agatha na nakahilg sa matipunong dibdib ng asawa.

Asawa. Nakakapanibago.
Tumingala siya at nasalubong ang guwapong mukha ni Reeve.
"Good morning, sweetheart," narinig niyang bati nito sa kanya. He kissed her hai
r, forehead and nose.
*******************************************
[6] Chapter Five
*******************************************
CHAPTER FIVE

NAGISING SI Agatha na nakahilg sa matipunong dibdib ng asawa.

Asawa. Nakakapanibago.
Tumingala siya at nasalubong ang guwapong mukha ni Reeve.
"Good morning, sweetheart," narinig niyang bati nito sa kanya. He kissed her hai
r, forehead and nose.
Agatha smiled. Ito ang unang araw nila ni Reeve bilang mag-asawa. Masaya sa paki
ramdam na nasa mga bisig siya nito sa paggising niya sa umagang iyon.
"Agatha..." he huskily whispered before kissing her fully on the lips. Pumaibaba
w ito sa kanya.
"Tinulugan mo ko kagabi," nakangising sabi nito.
She bit her lower lip, "Sorry."
Tinignan siya nito diretso sa mga mata. "Kailangan mong bumawi."
Napasinghap siya. Namula rin ata ang buong pisngi niya. "N-Now? This e-early mor
ning?" Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. She's nervous... and excited abou
t doing "it" now.
He playfully grinned and nodded. Masuyong kinuha nito ang kanyang kamay at hinal
ikan iyon, paakyat sa kanyang palapulsuhan, braso, balikat papunta sa pinakasens
itibong parte ng kanyang leeg. Naramdaman niya ang hininga nito sa kanyang balat
.
Napaungol siya dahil sa sensasyong dulot niyon sa kanyang buong katawan. He croo
ked her head to the other side to give him more way for his kisses. Then his lip
s kissed her jaws and cheeks up to her ear.
She giggled, nang makiliti siya sa ginagawa nito. He's kissing and softly biting
her earlobe.
"It tickles," aniya na parang bata.
He lightly laughed. "Where do you want me to start, sweetheart?"
"I-I don't know... hindi pa ba tayo nag-uumpisa?" inosenteng tanong niya.

Tumawa ulit ito. "No. You won't be laughing kung nagsimula na tayo."
She blushed again. "Ahm..." Mas dumoble ang pagkabog ng kanyang puso.
Inangkin muli nito ang kanyang mga labi. Agad naman siyang kumapit sa batok nito
nang lumalim na ang halik nito. He's tongue invading and tasting her mouth. At
siya nama'y parang nawawala na naman sa sarili. She arched her back.
Umungol ito. Then, he started to undress her.
Umangat ito at tinunghayan siya. His eyes roamed her body. Tanging mga panloob n
a lang ang kanyang suot.
"W-What?" she shyly asked, blushing.
"You're beautiful," he whispered. "Very."
Hindi niya alam ngunit kusang umangat ang kanyang mga kamay sa laylayan ng t-shi
rt nito. Inangat niya iyon at hinubad ang suot nito. Nanginginig ang kanyang mga
kamay nang lumapat iyon sa matipunong dibdib nito. Hinagod niya pababa ang mga
kamay hanggang sa lower abdomen nito. She stopped when he saw the front of his p
ajamas. It's poking.
Lalo ata siyang namula at binawi ang mga kamay.
"Afraid?"
Napatingin siya sa mga mata nito. His eyes burning with desire. Napalunok siya.
He moved and accidentally brushed his arousal between her legs. Instantly, she f
elt hot and in need.
He unhooked her bra and started cupping her one breast. She moaned when he sucke
d her hardenning nipple. Pagkatapos nito sa isa ay lumipat naman iyon sa isa. Ha
bang ginagawa nito iyon ay naramdaman niya ang kamay nito sa kanyang pagkababae.
Nahubad na pala nito ang kanyang underwear.
She's all exposed.
Napasinghap siya nang maramdaman ang daliri nito... doon at sinumulang maglikot.
"Ugghh..." she moaned. She's new with this feeling yet she wanted his fingers to
play with her more.
Nagsisimula na siyang pagpawisan kahit air-conditioned naman kwarto. Pinagsasaba
y nito ang ginagawa sa kanyang dibdib at sa pagitan ng kanyang mga hita.
Napaungol na siya ng malakas nang hindi niya na makayanan ang masarap na sensayo
ng dulot ng mga ginagawa nito.
"Let it come, sweetheart..." anito bago siya halikan. His fingers thrusting more
.
She screamed out when she came. Unang beses niyang naramdaman ang kakaibang kasi
yahang iyon.
She's panting when he stood and removed his pajamas. He's all ready.

Bumalik ito sa ibabaw niya. "I think you're ready now, sweetheart."
"Yes..."
Ngumisi ito. "This will hurt but just for a little bit." Then, he pushed her leg
s apart.
Napapikit siya ng maramdaman ang pagkalalake nito sa bungad ng kanyang pagkababa
e. Slowly, he's entering her. Napakapit siya sa mga balikat nito.
Naghalo ang ungol nito at pagsigaw niya nang tuluyan na itong nakapasok sa kanya
. Naramdaman niya ang pagpatak ng luha sa kanyang mata.
Reeve gently wiped her tears. "Are you okay?" masuyong tanong nito. "Do you want
me to pull out?"
Agad siyang napailing. Oo, nakakaramdam siya ng sakit at discomfort, but she's a
lso feeling complete.
"I'm glad I'm your first" he said proudly.
"Well, you're my first boyfriend and now, you're my husband."
"I'm also you're first kiss."
She rolled her eyes. "Yeah, yeah."
Mahina itong tumawa. "My wife is innocent about everything. You're really twenty
-four, huh?"
"Nakita mo naman na ang birth certificate ko, diba? And what's wrong about being
virgin at twenty-four?" she asked.
Umiling ito. "Nothing's wrong and I'm truly glad about it." He kissed her lips q
uickly. "I need to move now."
Tumango siya, napayakap sa leeg nito.
He slowly pulled out himself but pushed again a little while. Inulit nito iyon.
Pulling and thrusting. Slowly at first... then faster.
"Ahhhh... Reeve, Reeve... oh!"
"Come on, baby. Let it all out."
Their groans filled up the whole room.
He's doing it so fast yet so gentle.
"Agatha!" he screamed when they bought reached heaven.

MASUYONG GINAWARAN ng halik ni Agatha ang noo nang natutulog niyang asawa. Malap
it nang magtanghalian ngunit hindi pa rin sila bumabangon.
Earlier was so wonderful. Sinong maysabi na ang honeymoon ay sa gabi lamang?

Napangiti siya sa naisip. Tinitigan niya ang nahihimbing na si Reeve.

He's so gentle while making love to her. He made her first time so great.
Ngunit, mananatili ang katotohanang hindi siya nito mahal. Their lusting over ea
ch other before they get married. At ngayon ngang kasal na sila, alam niyang mas
magagawa na nito ang mga gusto nitong gawin sa kanya. Napuno ng magkasabay na e
xcitement at lungkot ang kanyang dibdib.
Excitement para sa mga darating pang pagkakataon na katulad kanina. Lungkot para
sa kaisipan kung kailan siya nito matutunang mahalin.
Pinalakas niya ang loob. Darating ang panahon na iyon, alam niya. Lalo na at mag
-asawa na sila, mayroon silang napakamahabang oras na magkasama.
Naramdaman niya ang pagkalam ng sikmura. Bago siya bumaba ng kama ay muli niyang
hinalikan sa noo si Reeve at bumulong ng, "I love you". Pagkuwa'y dumiretso siy
a sa banyo at naligo.
After 10 minutes ay bigla niyang naalala na wala pa ang mga bagahe niya. Pansama
tala munang bathrobe ang kanyang susuotin. Tutal, silang dalawa lang naman ni Re
eve sa unit nito.
Pagkalabas niya ng banyo ay inayos niya ang mga damit nila ni Reeve na nakakalat
sa paanan ng kama. Nakagat niya ang mga labi at medyo namula nang maalala ang n
angyari kaninang umaga.
Kumalam na naman ang kanyang sikmura kaya agad siyang lumabas ng kuwarto at dumi
retso sa kusina nito. Binuksan niya ang refrigerator at nakitang may frozen chic
ken doon. Inilabas niya yun at inilagay sa lababo. Naghanap na rin siya ng iba p
ang ingredients para sa plano niyang lutuin. Kumpleto ang kusina ni Reeve. Ang i
naasahan niya ay walang laman ang ref nito at cupboards nito. Kapag pumupunta ka
si siya sa pad ng mga lalake niyang pinsan ay laging walang laman ang kusina ng
mga nito. Siya pa minsan ang naggo-grocery para sa mga pinsan.
Naisip niya, siguro marunong magluto si Reeve kaya kumpleto ito sa kagamitan at
groceries.
After an hour ay luto na ang chicken curry na gawa niya at tapos na ring masaing
ang kanin. Naghain siya sa lamesa at nagtimpla ng juice.
Napatingin siya sa orasan. 12:45 pm.
Medyo gutom pa rin siya dahil dalawang wheat bread lang ang kinain niya habang n
agluluto kanina. Hindi pa lumalabas si Reeve sa kwarto kay nagdesisyon siyang gi
singin na ito. Pagpasok niya sa loob ng kuwarto ay sakto namang lumabas ito ng b
anyo. Bagong ligo ito at tanging tuwalya lang ang nakatapi sa baywang nito.
She smiled. "Good afternoon."
Lumapit ito sa kanya at hinapit siya sa baywang. He kissed her lips.
Natatawang lumayo siya dito nang lumalim ang halik nito. "Reeve, I cooked for lu
nch. Sabay na tayong kumain? I'm starving, you know."
He smirked. "Gugutumin ka talaga dahil sa nangyari kanina."
Her cheeks burned. Tumikhim siya. "Well, alam mo naman pala. Kaya halika na. Bak
a lumamig yung niluto ko."

"Okay. Magbibihis lang ako."

"That reminds me. Kailan kaya darating yung mga gamit ko? Wala kasi akong masuot
."
"You don't need clothes," pilyong sabi nito.
Napasinghap siya. "Of course I do!"
Lumapit na naman ito sa kanya. Pero agad siyang umatras. "I'm starving, really."
"Go eat. Susunod ako. Later, maybe, nandito na yung gamit mo."
Tumango siya at akmang lalabas nang tawagin siya nito.
"Yes?" lingon niya.
"So... you're not wearing any underwear?"
"Reeve!" saway niya rito bago siya lumabas at dumiretso na sa dining table.
After a couple of minutes ay magkasabay na sila ni Reeve na kumakain ng kanilang
late lunch. Naka-sando at boardshorts ito nang lumabas sa kuwarto kanina.
"Bakit ang layo naman ng puwesto mo?" tanong nito sa kanya.
Tinapos niya muna ang pagnguya. "Huh?"
"Tignan mo, magkatapat tayo. Come here."
Ngumiti siya. "Mas okay ako sa puwestong 'to, eh." Mas nakikita niya pa si Reeve
dahil nasa harap niya lang ito. Masaya siyang nasusulyapan ito habang maganang
kinakain ang niluluto niya.
Nagkibit-balikat na lang ito at pinagpatuloy ang pagkain.
"We have 3 weeks for our honeymoon," nakangising sabi ni Reeve habang matamang n
akatingin sa kanya.
She blushed upon hearing the word "honeymoon". At three weeks pa! Katulad ba kan
ina ang gagawin nila ni Reeve sa buong tatlong linggo na yun?
Mas nag-init ata ang pisngi niya dahil sa naisip.
"Y-Yeah. You'll go back to work and I would probably enroll for this sem after t
hree weeks."
"So, what do you want us to do?"
Do again what we have done, earlier? Bigla niyang naabot ang baso at ininom ang
kanyang orange juice. Ano ba naman yang mga naiisip niya?! And why her body was
reacting with it?? Kanina lang may nangyari sa kanila ng asawa pero gusto niya n
a namang maulit iyon.
"Agatha?"
"H-ha?"
His forhead creased. "May problema ba?"

Mabilis siyang umiling. "Wala. Wala. It's just that... ahm, I can't think of any
thing na puwede nating gawin sa loob ng tatlong linggo," palusot niya. But, of c
ourse, she knew what she wanted to do with Reeve.
"Hmm," sambit lang nito bago inubos ang natitira nitong pagkain. Inisang lagok l
ang din nito ang orange juice.
"Gusto mo pang kumain?" alok niya.
"I really want another thing to eat."
"Ano iyon? Gusto mo magluto ulit ako?" Tumayo siya at niligpit ang kanilang pina
gkainan. Inilagay niya rin agad iyon sa may lababo at sisimulan niya na sanang h
ugasan nang pumalibot ang matitipunong braso ni Reeve sa kanyang baywang.
Her heart increased its beat.
"I really want something," he whispered in her ear. Nagtayuan ang balahibo niya
dahil doon.
"W-What?"
"I want you."
*******************************************
[7] Chapter Six (Part 1)
*******************************************
CHAPTER SIX

"I WANT you."

Pagkasabi ni Reeve niyon ay agad niyang pinihit paharap si Agatha sa kanya at si
niil ito ng halik sa mga labi. He knew she's shocked but she responded to his ki
sses afterward.
When he first kissed Agatha, nalaman niya agad ang kawalan nito ng experience, b
ut after several kisses that happened between them, natutunan nitong makisabay s
a kanya. And he's loving her soft sweet lips every minute. Kung anong meron na t
ensyon sa pagitan nila bago pa sila magpakasal, ay meron pa din hanggang ngayon.
Sa palagay nga niya ay mas lalong lumalakas iyon. He can't explain that certain
"force" that was pushing him to kiss and lavish his wife.
Hmm. Wife? Not a bad idea at all.
"Oh... Reeve..." she moaned.
The way Agatha moans his name, made him to want more of her.
Still kissing, mabilis niyang kinalas ang tali ng suot nitong bathrobe. Ipinasok
niya ang kanyang kamay at mabilis na sinapo ang isang dibdib nito. His left han
d supported her back, while his expert right hand started to squeezed her right
boob and played with her nipple. She's aroused, he could tell. Bumaba pa ang kam
ay niya sa pagitan ng mga hita nito. Tama nga ang hinala niyang wala itong suot
maski panty. When he started to caressed her... her kisses became more aggressi
ve. Hindi rin makawala ang ungol nito sa pagitan ng mga halik nila.
She's aroused. And he is, too.

Mas lumalim pa ang kanilang halikan at mas naglikot pa ang mga daliri niya "doon
". Biglang pinutol ni Agatha ang kanilang halik. Habol habol nito ang paghinga k
atulad niya. Lumiyad ito dahil sa ginagawa ni Reeve sa pinakasensitibong parte n
ito.
"R-Reeve... oh! Ugh!"
"You're really really wet, aren't you?" he teased. He stopped caressing her and
slide down his wet fingers between her breasts. Then, he also slid his tongue -k
ung saan niya una pinadulas ang mga daliri niya, tasting her.
"Reeve... p-please..."
"What, baby?"
Mas napaungol pa ito nang matunton na ng mga labi niya ang pagkababae nito. His
tongue started to do its moves.
Her wife was innocent about these things. Agatha was new with these, so, he'll m
ake sure that she will be pleasurably enjoy doing the "thing" that his body want
ed to do with her.
Naririnig niya ang mas papalakas pang ungol nito kaya naman mas ginanahan pa siy
a sa ginagawa.
"Ahhhhh! R-Reeve... Oh! Uhh..." Napasabunot ito sa kanyang buhok.
When she came, he tasted her more. Sweet.
Tinignan niya ito at nakitang naghahabol ito ng hininga habang nakatingin din s
a kanya. Inabot niya ang kanang kamay nito at hinila ito paupo sa lamesa habang
siya naman ay nakatayo sa harap nito.. Nang makaupo ito ay agad siya nitong niya
kap sa leeg.
"You taste, so sweet, sweetheart," he whispered.
Naramdaman niya ang pagnginig nito.
"Ang daya mo. Naka-damit ka pa, while I'm all naked here," sabi nito habang naka
yakap pa rin sa kanya.
"Because this moment is for you alone, my sweet. Did you like it?" he asked. Ram
dam na ramdam niya ang hubad nitong dibdib sa kanya. Naka-sando pa siya, pero tu
matagos ang init ng dibdib nito sa kanya. He controlled his body. He knew Agatha
was still sore sa ginawa nila kaninang umaga. Ayaw niya namang biglain ito.
Since when did you care about how sore your bedmate is? Tukso ng kabilang bahagi
ng isip niya.
She's not my bedmate. She's my wife. Pagrarason naman ng kabila.
"I do," mahinang-mahinang sagot nito ngunit naintindihan pa rin niya. Pumulupot
ang mga hita nito sa balakang niya. "Reeve?"
"Hmn?"
"Ahm... Will you... will you do that to me, again?"
Napangiti siya. Nagba-blush na siguro ito habang tinatanong iyon.

"Would you like for me to do that, again, to you?"

"Yes... and..."
"And?"
Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. "I wanted to do that to you, also."
Hindi naging pantay ang paghinga niya nang marinig niya iyon. He can't control h
is body now.
Humarap ito sa kanya. "Will you let me?"
Napalunok siya. "Do you know how?"
"Teach me how."
For a second, he held his breath. Just staring at Agatha's innocent eyes he got
his heart thumped like crazy.
Ano ba 'tong nangyayari sa kanya? Nangyayari na naman ba ang kinatatakutan niya?
No. I don't believe in love. Once is enough.

*******************************************
[8] Chapter Six (Part 2)
*******************************************
Nasaan ang Part 1 ng Chapter Six? It's private. So, be a fan and click the exter
nal link for Part 1 of this Chapter :) Thank you! :D
~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~
"TEACH ME how," lakas-loob na sabi ni Agatha. Hindi niya alam kung bakit niya na
sabi iyon. Epekto pa yata 'yun ng ginawa ni Reeve kani-kanina lang. Argh! The se
nsation that Reeve brought was new to her. She admits that what happened to them
this early morning was still sore. Pero sa ginawa nito kanina, tila ba napawi i
yon at gusto niya na namang maramdaman ito...
Dirty, Agatha! Dirty! saway niya sa sarili.
Tinitigan siya nito ng matagal bago siya mabilis na hinalikan sa mga labi.
"I don't have to teach you, you're a natural lover," anito.
Namula na naman ata siya. Ilang beses na ba siyang nagba-blush sa araw na 'to?
May sasabihin pa sana ito nang narinig nila ang pagtunog ng doorbell. Sabay pa s
ilang napalingon sa may sala.
"I'll get that," sabi nito.
Napilitan siyang bumitiw dito. Inayos naman nito ang bathrobe sa pagkakasuot sa
kanya. Tinali nito nang maayos ang tali niyon pagkatapos ay tinulungan siya nito
ng makatayo mula sa lamesa. Pumunta na ito ng living room at binuksan ang pinto.
"Good afternoon, Sir. Nandito na po ang mga gamit ni Ma'am Agatha at saka yung m
ga wedding gifts niyo po ay dito na pinapalagay ng mga magulang niyo," narinig n
iyang sabi ng tao sa labas. Si Mang Berto iyon, ang kanilang driver at pinaka-pi

nagkakatiwalaang helper ng kanyang Daddy.

"Ah, sige, pakipasok na lang. Salamat."
Pumunta rin siya sa may living room at binati ang matanda pagkakita niya rito. "
Hello, Mang Berto!"
"Naku, hija, magandang araw sa'yo," bati rin nito habang pinapasok ang dalawang
malaking maleta. Doon nakalagay ang mga damit niya.
Binati niya rin ang tatlo pang lalaking kasama nitong nagpapasok nang mga weddin
g gifts at gamit niya. Mga helper din nila sa bahay ang mga iyon.
Halos mapuno ang buong living room, pagkapasok nang mga wedding gifts at mga ila
ng gamit niya. Umalis na rin si Mang Berto at ang mga kasama nito.
"Ang dami nating wedding gifts!" natutuwang sabi niya. Na-excite siyang buksan a
ng mga iyon. Mula pagkabata ay lagi siyang excited sa pagbubukas ng kung anu-ano
ng regalo. Kahit minsan nauulit ang mga regalo sa kanya ay natutuwa pa rin siya.
It's the thought that counts naman.
"Marami ka ring gamit," komento nito.
"Oo nga. Ayaw na ata ako pauwiin ni Mommy sa bahay," natatawang sabi niya. Ang n
atatandaan niya kasi, dalawang maletang damit lang ang in-empake niya. Ang Mommy
niya na ang nag-asikaso ng mga ilang gamit niya na kailangan niya ring dahilan.
May dalawang malaking maleta siya at limang malalaking kahon na may pangalan ni
ya. Hindi niya alam kung anong mga nilagay doon ng kanyang ina. "Buti, hindi nil
a sinama ang piano," biro niya pa.
Ngumiti ito. "Gusto mo na bang ayusin ang mga gamit mo?"
Kinuha niya ang dalawang malaking maleta. "Later na lang. Maghahanap muna ako ng
masusuot, then I want to open the wedding gifts. Gusto mo sabay nating buksan?"
"Sure. Go ahead."
"Sige. Sandali lang. Magbibihis lang ako."
Mabilis siyang pumasok sa kuwarto nila at binuksan niya ang isang maletang nagla
laman ng mga pambahay niya. After a few minutes, she's already wearing an old ye
llow summer dress na hindi lalagpas sa mga tuhod niya. Napaglumaan na kaya ginaw
a niya nang pambahay. Pero, medyo fitted na 'yon sa may bandang dibdib niya hang
gang balakang. Natatandaan niyang anim na taon na ata sa kanya ang damit na 'yun
.
Paglabas niya ay naabutan niyang nagkakape si Reeve habang nanunuod ng T.V. Naka
upo ito sa maliit na space na natira sa sofa. Sinakop na kasi iyon ng iba't-iban
g sizes ng wedding gifts. Meron pa sa likod at magkabilang gilid ng sofa. Halos
di na rin mabubuksan ang entrance door dahil naharangan na rin ng mga regalo.
"Hey," nakangiting untag niya sa asawa.
Napaangat ang tingin nito sa kanya. Ngumiti ito ng tipid. "You want to open the
gifts?"
Excited na tumango siya. "Gusto kong maunang makita yung regalo nila Mommy saka
ng Papa mo."
Nilibot nito ang tingin sa mga regalo. "I don't know kung nasaan ang regalo nila

."
"Hahanapin ko na lang," prisinta niya. Lumapit siya sa mga regalo. Hindi naman s
iya nahirapang makita ang regalo ng ama ni Reeve dahil iyon ang pinakamaliit sa
lahat. May pagkakapal ng kaunti. Parang folder. Katabi naman pala ng regalong iy
on ang regalo sa kanila nang kanyang parents. Isang may di-kalakihang box iyon.
Kinuha niya iyon pareho.
"I found it," aniya saka lumapit ulit dito. Naghanap siya ng mauupuan pero wala
na talagang bakante dahil ang dalawa pang natitirang upuan ay may mga nakapatong
na rin na wedding gifts.
"Why?" tanong nito nang mapansing palinga-linga siya.
"Wala akong mauupuan."
"Come here." Tinapik nito ang hita.
"Huh?"
"You sit here."
"A-ahh. Okay." Medyo nahihiya pang lumapit siya dito at kumandong dito. She like
s being close to him like these. Inayos nito ang pagkakaupo at pagkaka-kandong s
a kanya. Naramdaman niyang pumalibot ang braso nito sa kanyang baywang.
"Buksan na natin. Anong gusto mong unahin?" tanong niya.
"Ikaw nang bahala."
"Sige. Ito munang kanila Daddy at Mommy." Na-e-excite kasi siya sa kung anong la
man niyon. Dahan-dahan niyang tinanggal ang wrapper habang nanunuod si Reeve sa
ginagawa niya. Binuksan niya ang white box na laman niyon. Napasinghap siya nang
makita ang laman niyon. "Yung baby ko!" she exclaimed.
"Baby?"
Mabilis niyang kinuha ang nasa loob ng box. At niyakap iyon. "Tinupad nila Mommy
at Daddy ang promise nila sa'kin," natutuwang sabi niya. Nilingon niya si Reeve
at ipinakita ang kanyang baby. "Reeve, this is my daughter," natatawang hinarap
niya dito ang hawak.
Her "daughter" was a two feet baby doll. May mahabang buhok iyon at kulot pa sa
dulo, maputi, at sumasara ang mga mata kapag hinihiga. Iyon ang kauna-unahang la
ruan niya.
"Alam mo ba, I had since I was born. Sabi ni Daddy, ito daw yung pinaglihian sa'
kin ni Mommy. Nung buntis daw si Mommy, namili sila ni Daddy nang mga gamit para
sa'kin. Nalaman na kasi nila na baby girl ako. Nakita daw 'to ni Mommy tapos hi
ndi niya na binitawan kaya binili na ni Daddy. Since then, lagi na 'tong hawak n
i Mommy hanggang sa ipanganak ako. Tapos nung five months old na daw ako, eto da
w yung laruan na ayokong bitawan. Hanggang sa lumaki ako na kasama ko 'tong baby
doll na 'to,"
"Mas matanda pa pala sa'yo yung doll. Pa'nong naging daughter mo yan?" nakangiti
ng sabi nito. Halatang nagpipigil matawa.
"Hey! Don't laugh at me. Eh, sa gusto ko maging daughter 'to, eh. Tignan mo, mag
kamukha kami." Tinabi sa kanyang pisngi ang pisngi ng kanyang "baby".

"Kaya pala mukha kang manyika. So beautiful." He lightly pinched her right cheek
.
She sweetly smiled at him. "Thank you. May daddy na ang 'daughter' ko." Tinaas n
iya ang kamay nang manyika at ikinaway iyon. "Hi, daddy Reeve," aniya sa maliit
na tono.
He chuckled. "Dinamay mo pa 'ko sa weirdness mo."
"Ayaw mo 'yun, may baby na agad tayo? Haha!" Kinandong niya ang baby doll at sak
a inabot ang regalo naman ng papa nito. "You open this."
"Wait lang, ano nga pa lang promise yung sinasabi mo kanina?"
"Ah! Nung nag-eighteen kasi ako, saktong magdo-donate kami ni Mommy nang old toy
s sa charity. Tapos, ang ginawa ko, tinago ko talaga 'to para hindi mapasama. Hi
ndi naman ako madamot, ayoko lang talaga mapunta sa ibang bata 'to. Kaso, naalal
a ni Mommy tapos hinanap niya sa'kin. Would you believe that I cried over this d
oll? Pinipilit kasi ako ni Mommy na ipamigay na iyon. I should let go na raw. Pe
ro, ayoko talaga."
"Hula ko, kinakausap mo yan, 'no?"
Tumango siya. "Wala kasi akong kapatid. Kaya 'yung mga secrets ko, kay baby daug
hter ko sinasabi kapag nasa bahay ako. Hanggang sa nakalakihan ko na. Kahit nagi
ng bestfriend ko na si Trisha. Kahit nagdalaga na 'ko. Iyon pala, iniisip nila m
ommy na baka may..." hindi niya mapigilang matawa.
"What?"
"Baka daw may psychological problem na 'ko. Ilang beses na daw kasi nila akong n
akikitang nakikipag-usap sa baby doll na'to." Pero hindi naman talaga siya nabab
aliw kapag sinasabihan niya nang kung anu-ano ang manyika niya. It's just that,
parang iyon lang ang nagiging shock absorber niya sa mga stress niya. Ayaw niya
kasing nagagalit o naiinis sa isang tao.
"Kahit ako naman iisipin ko rin iyon."
"You!" Pabirong hinampas niya ang balikat nito.
"And then?"
"Mommy talked to me and took my baby doll away. Hindi naman niya daw ipapamigay.
Kailangan ko lang daw malayo nang kaunti, so that I could be more open sa ibang
tao. Then, Daddy promised that they will return it kapag may puwedeng 'daddy' n
a ang 'daughter' ko."
"And they did."
"Yes. Buksan na natin 'tong regalo ni Papa." Inabot niya iyon dito. Mabilis nito
ng pinunit ang wrapper. Isang blue folder ang laman niyon.
His forehead creased. Binuksan nito ang folder at binasa ang laman niyon.
"What's that?"
Nawala ang pagkakakunot ng noo nito. Napalitan iyon ng isang matagumpay na ngiti
. Tumingin ito sa kanya. "This is the official document that Monterverde Hotel a
nd Anderson Auberge declared as one."

Napangiti rin siya. "Congratulations!"

Sinandal siya nito sa dibdib nito at ipinalibot ang braso sa kanya. Sabay nilang
binasa ang document. Wala naman siyang masyadong naiintindihan doon kaya nagtak
a siya ng marinig niya itong mapasinghap.
"Why?" Lumingon agad siya rito.
His eyes widened then he started to smile triumphly again. Halatang sobrang saya
nito sa nabasa.
"This one is another official document."
"Anong nakalagay?"
"The board voted who will be the President and CEO of the Anderson-Monteverde Ho
tel Inc."
Napasinghap siya. "Ikaw!"
"Yes. This document said it all."
"Wow! That's a double congratulations to you!" Niyakap niya ito at hinalikan sa
pisngi. "Best wedding gift?"
"Uh-huh," natutuwang sagot nito.
Alam niyang iyon ang pinakahihintay ni Reeve. Nababasa niya sa mga interview nit
o dati sa mga business magazines na gusto nitong makapamuno sa isang napakalakin
g kompanya. Natupad na iyon ngayon. He will lead the Anderson-Monteverde Hotels.
He deserved to be what he wanted to be dahil lahat ay ginawa nito upang matupad
ang pangarap nitong iyon. Even to marry her just to secure the collaboration of
her family's business to his family's.
Nalungkot na naman siya sa katotohanang iyon. Kahit na ilang beses niya nang sin
abi sa sarili ang totoong dahilan nang pagpapakasal nila, ang hirap pa rin pa la
ng tanggapin iyon.
Don't forget the lust.
Hanggang ngayon wala pa rin siyang plano kung pa'no mahuhulog sa kanya ang damda
min ng asawa. First day pa lang ata ay susuko na siya. Alam niya at nakikita niy
ang trabaho lang ang makapagpapasaya kay Reeve. The "thing" they can feel for ea
ch other can last.
So, enjoy it while it lasts, Agatha.
Bakit ba kasi sumusuko ako agad? Baka mag-iba naman ang ihip nang hangin.Reeve w
ill love me. Darating yung panahong iyon. One step at a time.
"Agatha?"
Napatingin siya dito. "Yes?"
"What are you thinking? Mukhang malalim ang iniisip mo."
Mabilis siyang umiling. "Hindi, wala lang. Iniisip ko lang kung nagregalo ba si
Trisha. Kuripot kaya yun," palusot niya.
"I saw her gift. Nandoon sa gilid ng T.V."

Tumayo siya at pumunta sa tinuro nito. Nandoon nga ang regalo sa kanya ng matali
k niyang kaibigan. Totoong kuripot si Trisha kahit pa sobrang yaman ng pamilya n
ito. Ano kaya ang regalo nito sa kanya?
Masyado siyang na-excite at doon na lang rin niya mismo binuksan ang regalo. Nap
atili siya. Namula ata, hindi lang ang pisngi niya, kundi pati ang buong katawan
niya dahil sa nakita. Napaka talaga ng kaibigan niyang iyon!
"What's wrong, Agatha?" Naramdaman niya ang paglapit sa kanya ni Reeve.
"H-Huh? W-Wala!" Mabilis siyang humarap dito. "Halika, magbukas na tayo ng ibang
gifts."
"Ano bang laman ng regalo sa'yo ng kaibigan mo?"
Hinarangan niya ang regalo. "Nothing much. Sabi ko sa'yo kuripot iyon, eh."
"Let me see. Regalo ko rin naman 'yan since it's a wedding gift."
May punto ito pero di niya hahayaang makita nito ang regalo nang napaka-"bait" n
iyang kaibigan. Lagot talaga sa kanya si Trisha sa susunod na sem.
"Eh... ano lang 'to... ano..." Ano bang idadahilan niya?
"Come on, let me see."
"Tea set lang. Napatili lang ako kasi... kasi... collection niya 'to. T-Tapos in
iregalo niya."
"Why are you blushing, then?"
Hinawakan niya ang pisngi. "Overwhelmed?" palusot niya pa.
He suspiciously looked at her and just shrugged his shoulders.
"Okay. Ano pa bang bubuksan natin?"
Lalayo na sana siya sa kahon pero aksidenteng natabig niya iyon dahil sa mabilis
niyang paglayo. Lumikha ng ingay ang pagbagsak ng kahon at nagkalat pa ang mga
laman niyon!
Napatingin doon si Reeve. At nakita niyang gulat na gulat ito sa nakita.
Pumikit siya at tinakpan na lang ng dalawang kamay ang kanyang mukha.

*******************************************
[9] Chapter Seven
*******************************************
CHAPTER SEVEN
PAGKATAPOS KUMAIN ng dinner ay sabay silang nagligpit ni Reeve nang pinagkainan.
Buong maghapon silang nasa loob lang ng condo nito at nagbukas ng mga regalo. I
nabot na sila nang gabi ngunit wala pa rin ata sa kalahati ang nabubuksan nila.
Nag-decide na lang sila ni Reeve na buksan pa ang mga natitirang regalo kapag na
kalipat na sila sa kanilang totoong bahay.
Mabilis siyang natapos sa paghuhugas ng mga pinagkainan habang si Reeve naman ay

natapos na rin ang pag-aayos ng mga regalo sa sala. Paglabas niya ng dining roo
m ay mas maluwag na ang sala. Naitabi na sa isang gilid ang mga hindi pa nabubuk
sang mga regalo habang nasa isa pang gilid at nakaayos na nakalagay ang mga nabu
ksan na.
Lumabas si Reeve mula sa kuwarto. "Nilagay ko na sa loob yung tatlong box na nak
apangalan sa'yo."
"Thank you." Napansin niyang tagatak ang pawis nito kahit pa centralized ang air
con ng buong unit. Lumapit siya rito at pinawi niya ang pawis sa noo at leeg nit
o gamit ang kamay nito. "You better change your shirt. Pawis na pawis ka na, o.
Baka matuyuan ka ng pawis."
Hinuli nito ang mga kamay niya. Nilagay nito iyon sa laylayan ng sando nito. "Ta
ke it off, then."
When he said that, she felt again that certain heat just bellow her belly. Yumuk
o siya at dahan-dahang inalis ang suot nitong sando. Tinupi niya iyon at pumunta
sa likuran nito upang mapunasan ang likod nito. All the while, hindi lang kumik
ibo ito at nakatayo lang. Pumunta naman siya sa harapan nito upang punasan ang l
eeg, balikat at dibdib nito.
Alam niya. Nararamdaman na naman niya. There goes again the tension between them
... Bumilis ang tibok ng kanyang puso.
Hinapit siya nito sa baywang. Napatingala siya rito at agad na sumalubong sa kan
ya ang mga labi nito. He kissed her passionately.
Nabitawan niya ang hawak at agad na napayapos dito. His tongue started to invade
her mouth and tasted every corner of it. Until her tongue followed what he's be
en doing. They started to moan. Mas hinapit pa siya nito at mas naramdaman niya
ang reaksiyon ng katawan nito.
He carried her, their lips still locked with each other. Maya-maya pa'y naramdam
an na lang niya ang paglapat ng likuran niya sa malambot na higaan. Nasa ibabaw
niya ito.
"Reeve..." she whispered when their lips parted. Nagkatitigan sila. He slowly re
ached the hem of her dress at iniangat iyon upang mahubad sa kanya. Nang mawala
iyon ay mabilis rin nitong natanggal ang clasp ng kanyang bra.
"You're wonderful, sweetheart," he huskily said. His trailing kisses from her ch
eek down to her neck and breast.
"Oh!" she groaned when he started to suck one nipple then his other hand started
to stroke the other. She felt a hot liquid flowing below her belly. The next th
ing she knew, Reeve was all naked. Naririnig niya rin ang hindi na pantay na pag
hinga nito.
Reeve started devouring her lips, again. Pumaikot ang mga braaso niya sa leeg ni
to at nakipagsabayan siya sa halik na ibinibigay nito sa kanya. Kung saan-saan n
a rin dumadako ang mga kamay nito sa kanyang katawan.
Ibibigay niyang muli ang sarili rito. Well, that's her duty as his wife...
"Ahhh!" she screamed when he surprisingly entered her and started moving inside.
"R-Reeve..."
"Sabayan mo ko, Agatha," he whispered while wetly kissing her ears.

She doesn't know what he's saying, but when he started to thrust more, umangat a
ng balakang niya at sinalubong ito. Paulit-ulit. Pabilis nang pabilis. Naghahalo
na ang mga ungol nila sa loob ng kuwarto.
"Ohhh... Ughh! R-Reeve..."
"C'mon, sweetheart, give it to me..." Mas bumilis pa ang paggalaw nito sa ibabaw
niya.
Then, they climaxed together. After a few seconds, he pulled out from her.
Hingal na hingal sila pareho at sa isang iglap ay nagkapalit na rin sila ng puw
esto. Siya na ang nasa ibabaw nito. Magkalapat ang kanyang dibdib at ang malapad
din nitong dibdib. Nakita niyang nakapikit ito habang pinapantay ang paghinga.
Kusang umangat ang mga kamay niya sa mukha nito at pinawi ang pawis sa noo, sa p
isngi, at sa leeg nito. Napadilat ito.
Nang magsalubong ang kanilang mga tingin ay nginitian niya ito.
Wala lang itong reaksyon. "What are you doing?" nagtatakang sambit nito.
"Pinupunasan ko pawis mo."
"Why are you doing that?"
"Baka kasi magkasakit ka," biro niya pa. Dinampian niya pa ng halik ang matangos
nitong ilong. Nakita niyang nakatingin pa rin ito sa kanya na parang may pagtat
aka sa mga mata.
"Why?" tanong naman niya.
Umiling lang ito. Hinawi nito ang ilang hibla ng buhok na humaharang sa mukha ni
ya.
"Thank you," she sweetly said. Isiniksik niya ang mukha sa leeg nito at naramdam
an niya ang pagbigat ng talukap ng kanyang mga mata.

ILANG ORAS na ang lumipas nang makatulog si Agatha sa ibabaw niya. Nararamdaman
niya ang mainit na pag-hinga nito sa kanyang leeg. Magkalapat ang kanilang mga h
ubad na katawan. He's turned on, oh yes, he is. Pero... ayaw niya nang gisingin
pa ang asawa sa mapayapang pagtulog nito. Yakap ng isang braso niya ang baywang
nito habang ang isa naman ay hinahagod-hagod ang mahaba nitong buhok.
First day of marriage, wasn't that bad in their case. Given that, may kakaibang
tension na talagang pumapagitan sa kanilang dalawa sa simula pa lang. Another, s
he knew Agatha was such a sweet lady, pero... hindi niya akalaing magiging ganoo
n ito ka-sweet sa kanya.
Okay, fine. Halata naman niya sa babaeng ito na may gusto ito sa kanya. But he a
lready warned her about his perception about love, still, she treated him so lov
ingly.
Tumigil ang kamay niya sa paglalaro sa buhok nito. Maingat niyang inalis ito sa
kanyang ibabaw at inihiga sa kanyang tabi. Bumangon siya at kinumutan ito. Mabut
i at hindi ito nagising.

Tinitigan niya ito. Every man would want Agatha to be their wife. Beautiful. Swe
et. And can make him "come" so easily. A natural lover in bed.
Subukan niya kayang mahalin ito?
Then, a certain memory came out from the past.
Sandali siyang napapikit at inalis ang tingin kay Agatha. Tumayo siya at nagtung
o sa bathroom.
No. He can't love Agatha. Paano niya magagawa iyon kung siya na mismo ay hindi n
aniniwala sa pag-ibig?
O pilit niya lang kinalimutan ang salitang iyon?

PAGKAGISING NI Agatha kinabukasan ay wala sa tabi niya si Reeve. Bumangon siya a

t dumiretso sa banyo. She took a shower and dressed herself after.
Nakangiti siya habang papalabas ng kuwarto. He's expecting to see her husband. P
ero, nagtaka siya nang hindi niya ito makita sa kusina at maging sa sala.
Nasaan kaya siya?
Narinig niya ang doorbell. Mabilis niyang binuksan ang pinto at nakita ang isang
babae na naka-office uniform.
"Good morning, Ma'am," nakangiting bati nito. Maayos na naka-ponytail ang buhok
nito habang may mga hawak na folders sa kamay. "I'm Elisa po. Secretary po ako n
g asawa niyo."
Nginitian niya rin ito. "Good morning, Elisa. Please come in." Kaya pala parang
pamilyar ito sa kanya. Tuwing pumupunta siya sa opisina ni Reeve noong bago sila
magpakasal ay nakikita niya ito.
Sinara niya ang pinto pagkapasok nito at sabay silang umupo sa sofa. Magkatapat
sila nito.
"Do you want some coffee or juice?" alok niya rito.
"No, Ma'am. Thank you na lang po."
"Hinahanap mo ba si Reeve? Pasensya na, ah. Wala kasi siya."
"No, Ma'am Agatha. Actually, pinapunta po ako dito ni Sir para sa inyo."
Nagtaka siya. "Para sa'kin?"
Tumango ito. "Ma'am, Sir Reeve needs to go to Cebu po kaninang madaling araw. Na
gkaroon po ng isang major problem sa isa sa mga Monteverde Hotel doon. It's so u
rgent po kaya kahit naka-leave si Sir sa trabaho ay pumunta po siya doon."
Gulat na gulat siya sa nalaman. Umalis si Reeve. Bakit hindi man lang ito nagpaa
lam sa kanya?
"He was not able to say it to you, Ma'am, kasi po ayaw niya daw kayong gisingin
at sobrang nagmamadali na po siya. Kaya niya po ako pinadala dito to personally

say po sa inyo na mawawala po siya on a maximum of one week."

"One week?" gulat na tanong niya. Hindi niya alam kung anong mararamdaman. Okay,
reasonable ang pag-alis nito Pero hindi niya maiwasang makaramdam ng lungkot. H
indi na nga ito nagpaalam sa kanya, kahit man lang over phone or just a simple p
ersonal text message from him. Isang buong linggo pa itong mawawala. "Can I call
him?"
"Sorry, Ma'am, kapag nasa trabaho po kasi si Sir Reeve he would turn off his pho
ne. Pero, sabi niya po tatawagan niya kayo, once po na may free time siya. Ganun
po talaga si Sir sa trabaho. Tutok po siya sa lahat ng hotels kahit may mga gen
eral managers naman po na humahawak sa bawat branch. Gusto niya po kasing maayos
ang lahat at walang problema."
Tumango siya at tipid na ngumiti. "Naiintindihan ko. Priority ni Reeve ang traba
ho niya. Thank you, Miss Elisa, for informing me. At least, I know where he is."
"Pinagbilin po kayo sa'kin ni Sir, Ma'am.
even the key for his car para po magamit
magliwaliw. If you need anything po, just
ss card nito at saka pinatong ang tatlong
otse sa ibabaw ng living table.

Iniwan niya po lahat ng cards niya and

niyo kapag gusto niyo pong lumabas at
call me." Inabutan siya nito ng busine
credit cards ni Reeve at ang susi ng k

Maya-maya'y nagpaalam na ito at umalis.

Nagpakawala siya ng malalim na hininga. She feels bad. Pero sinasaway niya ang s
arili na mainis sa ginawa ni Reeve na pag-alis. She needs to be reasonable. Kail
angan si Reeve sa trabaho nito. And eventhough she's already his wife, priority
pa rin ng asawa niya ang trabaho nito. It only shows how responsible a leader he
is. But... but...
But I'm already in his life...
Pumasok siya sa kuwarto at humiga sa kama. She felt a little twitch in her heart
. She wanted to be mad at him. Gusto niyang mainis! Pero wala naman mangyayari k
ahit gawin niya iyon. Hindi naman ito uuwi para sa kanya.
Looks like nothing will be exciting on the next seven days of their honeymoon. H
ihintayin niya na lang ang pagtawag nito. She silently prayed that he'll call he
r.

FOUR DAYS later, wala pa ring tawag si Reeve sa kanya. Napakalaki nga ata ng kai
langang ayusin ni Reeve sa Cebu kaya wala na 'tong spare time para tawagan siya.
Sa tuwing susubukan niya namang tumawag, naka-off talaga ang cellphone nito.
Nasa sala siya sa ngayon at sinusubukang aliwin ang sarili sa panonood ng T.V. H
indi na rin siya lumabas dahil hindi naman siya mahilig lumabas. Wala naman siya
ng ganang puntahan ang parents niya. Nasa ibang bansa naman nagbabakasyon si Tri
sha kaya wala rin siyang ibang kaibigan na maaaya sa labas. She can bare to be a
lone naman in a place. Hindi siya mainipin na tao.
Napatingin siya sa gilid ng sala. Nandoon pa rin ang mga wedding gifts na hindi
pa nabubuksan at maayos na naka-separate ang mga nabuksan na. Biglang na-focus a
ng tingin niya sa box na regalo ng bestfirend niya.
Nag-init na naman ang pisngi niya nang malaman niya kung anong nasa loob niyon.

Ano ba kasing pumasok sa isip ni Trisha at iyon ang niregalo sa kanila ni Reeve
??
Nilayo niya ang tingin sa box at nalipat ang tingin niya sa kanyang gilid. Nando
on ang kanyang baby daughter. Nakangiting kinuha niya iyon.
"Baby, hindi pa rin tumatawag si Daddy mo. I already miss him," pagkausap niya s
a manyika. "Kumusta na kaya siya? Malapit na kayang maayos yung problem ng hotel
sa Cebu?" Napabuntong-hininga siya. Maya-maya'y napabalik na naman ang tingin n
iya sa box na regalo ni Trisha.
Tumayo siya at binuksan ang laman niyon. Humugot siya ng malalim na hininga bago
hinanap ang una niya nang nakita na CD sa loob niyon. Mabilis niya namang nakit
a iyon at kinuha. Pumunta siya sa tapat ng T.V. at isinalang ang CD sa DVD playe
r na nasa ilalim ng T.V.
Napabuntong-hininga na naman siya. Medyo nanginginig na kinuha niya ang remote n
g DVD player at saka bumalik sa inuupuan kanina. Pikit-matang pinindot niya ang
play button.
Minutes later ay pulang-pula na ang buong mukha niya. Oh my gosh! Bakit niya ba
kasi naisipang panuorin iyon?
Mabilis niyang pinindot ang pause button sa remote at mabilis na tumakbo sa kusi
na yakap-yakap ang kanyang "baby". Kumuha siya ng bottled water sa loob ng ref a
t ininuman iyon.
"Baby, ano ba kasing gagawin ko?" Bumalik siya sa sala at humugot muli ng malali
m na hininga. Dapat niyang matapos ang pinapanood at may matutunan doon.
Pinindot niya ang play button sabay takip sa mata ng kanyang baby. Nahihiya siya
sa sarili niya pero kailangan talaga niyang mapanood iyon.
Nang matapos na ang pinapanood ay napagdesisyunan niyang i-replay iyon. Now, she
's more determined. Nanunuod ulit siya habang nakatakip ang mga kamay niya sa mg
a mata ng manyika.
Nang matapos ulit iyon ay ini-replay niya pa ulit nang isang beses. After that,
tinignan niya ulit ang box nang pinagkuhanan niya ng CD.
Then, an idea popped to her head.
Kinuha niya ang kanyang cellphone at nagsimulang mag-dial.
"Hello?" sabi sa kabilang linya.
"Hi, Miss Elisa! This is Agatha."
"Yes, Ma'am. Do you need anything po?"
"Tatanong ko lang sana kung nakatawag na ba sa'yo si Reeve?"
"Hindi po tumatawag sa'kin si Sir kapag may business po siya sa ibang lugar. Kas
ama niya naman po kasi si Rey."
"Sino si Rey?"
"Personal secretary at bodyguard niya rin po."
Napangiti siya. "Oh, so wala kang communication kay Reeve?"

"Yes, Ma'am. Hanggang sa makabalik lang po siya dito sa office."

"Okay. Well, Miss Elisa, can you do me a favor?"
"Yes, Ma'am Agatha. Ano po iyon?"
She said what exactly she needs. After a few minutes ay nasabi niya na lahat dit
o ang kailangan niyang sabihin.
"Iyon lang po ba, Ma'am?"
"Yes, Miss Elisa. Thank you," she sweetly said.
When the call ended, tumayo siya at kinuha ang box. Pumasok siya sa loob ng kuwa
rto.
She felt excited.

SUMASAKIT NA naman ang ulo ni Reeve. Sanay naman siya sa mga ganitong sitwasyon
kapag nagkakaproblema ang isa sa mga hotel ng Monteverde. Panglimang araw na niy
ang halos walang pahinga. Kapag mayroon siyang spare time ay itinutulog niya na
lang. Kapag napapasobra ang idlip niya ay ginigising na siya ni Rey -his outer s
ecretary and bodyguard at the same time. Matagal na palang nagkakaroon ng proble
ma sa Monteverde Hotel Cebu, pero ngayon na lang itinawag sa kanya kung kailan s
obrang laki na niyon.
Pinilit naman iyon ayusin ng management pero lalo lang lumala ang problema. Nada
gdagan pa ng iba pang maliliit na problema. So far, naayos na ang ilang maliliit
na problema na kinaharap ng hotel. At ngayon, unti-unti nang lumiliit ang pinak
amalaking problema ng management. Kasalukuyan siyang nasa meeting kasama ang buo
ng management nang hotel. Pasimple niyang hinilot ang sentido habang pilit na in
iintindi ang sinasabi ng General Manager ng kanilang Cebu branch.
Napatingin siya sa labas ng floor-to-ceiling glass window. Sa di-kalayuan ay nat
atanaw ang Anderson Auberge Cebu.
Bigla siyang napatuwid ng upo.
Damn it! Naalala niya si Agatha. Hindi pa siya nakakatawag sa asawa mula ng umal
is siya sa kanila.
Argh! Pa'no niyang nakalimutan na may asawa siya? Mabilis siyang nag-excuse sa
meeting at lumabas. Sumunod sa kanya si Rey.
"Rey, just give me my phone. You need to go back inside to record the meeting."
"Yes, Sir," anito saka binigay ang cellphone niya.
Pagkabalik nito sa loob ay mabilis niyang tinawagan si Agatha.
Ring lang ng ring ang telepono nito. Hindi ito sumasagot. He tried calling the p
hone on his unit. Wala ring sumasagot. Ilang minuto pang sinubukan niyang tawaga
n ang cellphone ni Agatha. Ngunit wala talagang sumasagot doon.

"SIR, WALA na po kayong appointment. But the day after tomorrow, you will have a
meeting to the two of our biggest investor here in Cebu to clear things about t
he hotel. After that, Sir, everything's clear."
Napatango siya at nahahapong napasandal sa kanyang swivel chair. Finally, makaka
tulog na rin siya ng maayos! He's also glad that they have found the solution to
the hotel's problem.
"Thank you, Rey. You can leave and take a rest."
"Good night, Sir."
Pagkalabas nito ay tumayo siya at kinuha ang kanyang cellphone. He saw a text me
ssage from Agatha.
From: Agatha
Hey, Reeve, sorry I missed your calsl. I was taking a shower a while ago. Anyway
, my phone's broken. Even if you called, I would not be able to hear you. I'm al
so going to Trisha tonight, so if you would call in the unit, wala ring sasagot.
By the way, how's everything there?
He's not used to texting but he replied to her message.
To: Agatha
Good evening, Agatha. All my appointments were done for today. Everything's fine
now. Pero sa makalawa pa ko makakauwi. Are you going home or sleep over at your
friend's house?
After a minute, she replied.
From: Agatha
Oh! I thought you would not reply to my message. Kanina pa kasing hapon iyon. An
yway, yeah, I'm going to sleep over here. It's already 9 pm. Aren't you going to
sleep? I believe you're really really tired.
Yes, he's tired. But, somehow, he wants to continue texting her. He left the off
ice while replying to her. Sumakay siya sa elevator at pinindot niya ang button
ng 21st floor or ng penthouse kung saan siya nag-i-i-stay.
To: Agatha
I just left my office. I'm going up to my room here. Yes, I'm tired. I wish you
were here.
Hindi niya alam kung tama bang sinabi niya iyon. Pero iyon talaga ang nararamdam
an niya. It's their honeymoon and they're away from each other. He wanted to hat
e his work for the first time.
Nakarating na siya sa kanyang kuwarto ay hindi pa rin ito nagre-reply. Ibinaba n
iya ang cellphone sa king-sized bed na nandoon. Umupo siya roon at inalis ang ka
nyang sapatos, medyas, at hinubad niya ang kanyang long-sleeved polo. He unbuckl
ed her belt then wore off his men's slacks. His only wearing his boxer shorts wh

en he heard his cellphone beeped. Agatha's reply says:

Oh. You don't have to wish, Reeve ;)
Napakunot noo siya. Anong ibig sabihin nito? Magre-reply pa sana siya nangmarini
g niya ang paglagaslas ng tubig ng shower mula sa loob ng banyo.
What's going on? May sira ba ang shower? Tumayo siya at nagtungo sa banyo.
Pagbukas niya nang pinto ay nakabukas ang shower ngunit wala namang nandoon. Nap
ailing na lang siya. No, it's not definitely a ghost because he doesn't believe
in such things.
Since, he's already inside the bathroom, might as well take a shower. He's about
to put off his boxer's when he heard a sliding door opened. Malaki kasi ang ban
yo. Pagpasok doon ay shower at toilet agad ang makikita. Pero may sliding door s
a likuran ng shower area. Ang nasa loob niyon ang isang malaking bathtub.
Pumunta siya sa likuran ng shower area at nakitang nakabukas nga ang sliding doo
r. Pumasok siya sa loob at nagulat siya sa nakita.
The bathtub was full of water and there were floating rose petals. May mga nakas
indi pang scented candles sa gilid niyon.
Okay, what's going on inside his own bathroom?
Napatingin siya sa gilid ng area na iyon kung saan merong parihabang lababo na g
awa sa marmol.
His eyes widen.
She's sitting prettily at the side of the sink. Wearing a black lingerie. She cr
ossed her flawless legs. Her long hair was more curly and messed up sexily. Alt
hough the lights were a little dim, he can see how sweet her smile is.
His teeth gritted and his hands clenched. Anong ginagawa nito dito?!
"Surprise," she seductively said.
"Get out," mahina ngunit marahas na utos niya.
Napailing-iling ito. Tumayo ito mula sa kinauupuan at dahan-dahang lumapit sa ka
nya.
"How welcoming you are, Reeve," sarkastikong sabi nito.
"I said get out," he snapped.
Huminto ito sa mismong tapat niya. "Calm down. Didn't you miss your first love?
Didn't you miss me?"
Before he could say anything again, she kissed her fully on the lips.
*******************************************
[10] Chapter Eight
*******************************************
CHAPTER EIGHT

AGATHA FELT so excited nang makapasok na siya ng elevator na magdadala sa kanya

sa Penthouse ng Monteverde Hotel sa Cebu. She's excited to see her husband.
Actually, kanina pa siyang hapon sa Cebu. Pang-hapong flight lang ang nakuha ni
Elisa nang pakiusapan niya ito kahapon na ikuha siya ng flight para sa araw na '
to. Nagpahinga siya sa Anderson Auberge na hindi kalayuan sa Monteverde Hotel. M
ay sarili siyang kuwarto doon dahil madalas silang nagbabakasyon ng parents o ng
mga kaibigan niya sa Cebu. Nagpahinga lang siya kanina at sinadyang hindi sagut
in ang mga tawag ni Reeve kahit pa gustung-gusto niya. Baka kasi mabuko siya nit
o. Hirap pa naman siyang magsinungaling kapag nakikipag-usap siya. Pero, kapag t
ext messages lang, katulad ng pagpapalitan nila ng text ni Reeve, ay nakakagawa
siya ng istorya.
Sana hindi ito magalit sa pagsorpresa niya rito.
Nang maalala niya ang text nitong: "I just left my office. I'm going up to my ro
om here. Yes, I'm tired. I wish you were here.", ay napangiti siya. He wanted to
see her and be with her.
Bago magsara ang pinto ng elevator ay may isang lalaking nakahabol sa pagpasok.
"Whew!" anito at parang hinihingal pa. "Buti nakahabol." Agad nitong pinindot an
g button para sa 19th floor.
Matangkad ito pero sa tingin niya ay mas matangkad pa rin si Reeve dito. He has
an almond shaped eyes and pointed nose. May mga stubbles ito at manipis na bigot
e. He looks ruggedly handsome. Naka-jeans ito at black shirt. He also has a well
-built body, broad shoulders, at may muscles ang mga balikat nito.
Saktong nalayo niya na ang tingin dito nang lingunin siya nito.
"Hi," bati nito sa kanya.
Nilingon niya ito. "Hello," magalang na bati niya rito at saka ngumiti. Pagkuwa'
y bumalik ang tingin niya sa floor indicator.
Napasinghap siya ng biglang tumigil ang elevator at namatay ang ilaw sa loob niy
on.
"What's happening?" tanong niya sa nag-iisang taong kasama niya sa loob. Kinuha
niya ang cellphone sa kanyang bulsa at turned on it's flashlight
"Damn it!" he silently cursed. Nilabas din nito ang cellphone at inilawan ang em
ergency button. Mabilis nitong pinindot niyon. "Relax, Miss. Nangyayari talaga '
to. The staff said may problema talaga sa elevators nila."
"Na-trap ka na ba dati?"
"Yeah. Yesterday I did. Pero marami kaming nakasakay ng elevator."
"Oh." Siguro ay isa sa mga problema ng hotel ang sirang elevator ng mga ito. Mon
teverde hotel is a five-star hotel. Malaking dungis sa reputasyon ng mga ito ang
may sirang elevator. Inconvenience kasi iyon sa mga guests.
May nakita silang pulang ilaw sa may ibabaw ng emergency button. Maya-maya'y may
boses na lumabas mula doon.
"I'm sorry for the inconvenience, Ma'am/Sir. We're trying to fix the problem."
"How long will this take?" tanong ng lalake.

"Maximum of thirty minutes, Sir. We're really sorry, Sir. We thought the elevato
rs were already fixed."
Akala niya ay magagalit ang lalake ngunit magalang itong tumugon.
"Okay. Thank you. If it's possible na mas madalian, please do. I'm with a lady h
ere."
"Yes, Sir."
"Looks like were stuck here for at most thirty minutes," anito sa kanya.
She sighed. "It's fine. Alam kong mabilis nilang maaayos 'to." Sumandal siya sa
isang sulok. Made-delay pa ang pagkikita nila ng asawa. Baka pagdating niya ay t
ulog na ito dahil sa sobrang pagod.
"Ahm, para hindi tayo mainip, let's talk?" sabi ng lalake. "If you don't want to
talk, it's okay. Pero, promise, Miss, safe ka sa'kin."
Napangiti siya. Wala naman siyang nararamdamang danger sa lalaking ito. Napahang
a nga siya sa magalang na pagkausap nito sa operator. Kung ibang lalake siguro a
y inis na inis na sa sitwasyon ngayon. "It's fine with me. Matagal din ang thirt
y minutes."
"Are you here for a vacation?" tanong niya.
"Not really. I... I wanted to see an old friend. Matagal na kasi kaming di nagki
kita. Nabalitaan kong nandito siya. Ikaw? Are you here for a school break?"
"School break?"
"Yeah. I assume you're a college student."
Natawa siya. "Yes, I am. But I'm taking up my second degree already."
"Really? Wait, is it okay to ask if how old are you?"
"Twenty-four."
"No way," natatawang sabi nito. "Mukha ka kayang eighteen or nineteen. Kaya nga
nag-assume akong estudyante ka pa lang."
Napangiti na naman siya. Naalala niyang napagkamalan din siyang teen ni Reeve nu
ng una. "So, are you from here? Cebu?"
"No, taga-Maynila ako. But, I've been in US for a lot of years already. Ngayon l
ang ako nagbalik-bayan."
"Wow. Welcome home, then."
"Thanks. Ikaw? Are you from Cebu?"
Umiling siya kahit di siya nakikita nito. "No. I'm also from Manila. I went here
to see my husband."
"K-Kasal ka na?"
"Yes. Just a week ago."

"Wow, congratulations! Ilang beses na 'kong nagugulat sa'yo. First your age, now
, your civil status," natatawang sabi nito.
"Ako rin naman. Nang makita kita kanina, you look rugged to me. So, I'm assuming
na snob ka and you'll be angry sa operator because of being stuck in here. Then
, cool and polite ka lang na nakipag-usap."
"Looks can be deceiving," anito. "Rugged looking ba because of my stubbles?"
"Yeah. That did it."
"Porket may stubbles, rugged agad? Hindi ba puwedeng hindi lang makapag-shave da
hil nakalimutan lang?"
They both laughed and talk some more. Magaan ang loob niya rito.
Looks like being trapped in an elevator isn't that bad.

HUMINTO ITO sa mismong tapat niya. "Calm down. Didn't you miss your first love?
Didn't you miss me?"
Before he could say anything again, she kissed her fully on the lips.
Nabato si Reeve sa kinatatayuan. Being kissed by her brought a lot of memories t
hat made his heart twitched in pain.
Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat at marahang tinulak. "Lana, stop! Umal
is ka na. I don't want you here."
Nagulat siya ng mabilis iyong yumakap sa kanya. "But I miss you, Reeve. Please,
forgive me. It's been twelve years. Patawarin mo na 'ko," umiiyak na sabi nito.
God, he missed her too! Twelve years. Napakatagal na pala. Pero, bakit...bakit r
amdam niya pa rin ang sakit? Parang kahapon lang nang iwanan siya nito at nakipa
gtanan kay Prince. Kay Prince! Sa lahat ng lalake, sa pinakamatalik niya pang ka
ibigan!
"Reeve... hiwalay na kami ni Prince. Kaya nga bumalik
anted to try my luck. I wanted to start again... with
kami naghiwalay? Because after all these years, ikaw
Ayoko na sa kanya. He's nothing compared to you. And,
o..."

ako dito sa Pilipinas. I w

you. Alam mo ba kung bakit
pa rin pala ang mahal ko.
I know, mahal mo pa rin ak

Mariin siyang napapikit. Matagal niyang hinintay na marinig iyon mula dito...dat
i.
Kahit naman ngayon, Reeve. Don't be a hypocrite!
No! Hindi na siya naniniwala sa pag-ibig mula nang mawala ito sa kanya. There's
no way he can be fooled again by love and be so miserable, stupid, and wasted.
Inilayo niya ito sa kanya. Mabilis siyang lumabas ng banyo at naghanap ng damit
sa aparador. He wore it. Naramdaman niya ang pagsunod nito sa kanya
"Umalis ka na kung ayaw mong tumawag pa 'ko ng security," he coldly said. "Baka
nakakalimutan mong ako ang may-ari ng hotel na'to. I can sue you because of what

you just did right now."

Yumakap ito mula sa kanyang likuran. "I love you, Reeve... so much."
Kinuyom niya ang mga kamay at pinigilan ang pagtulo ng mga luha. Damn it! Bakit
hanggang ngayon, si Lana pa rin?!
Ayaw niya na... napagod na siya...
Matinding pagpipigil ang ginawa niya upang hindi ito lingunin at ikulong ito sa
kanyang mga bisig.
"Reeve..." pagmamakaawa nito.
"J-just leave, Lana! Leave! Bumalik ka na sa US. Find another man! Tapos na tayo
. Ikaw na rin nagsabi. It's been twelve years. Marami nang nagbago." He felt the
ring in his finger. "I'm married."
Narinig niya ang pagsinghap nito. Unti-unting lumuwag ang pagkakayakap nito sa k
anya. Hanggang sa bumitiw na ito at lumayo.
"Y-You're lying!"
Nilungan niya ito at itinaas ang kaliwang kamay. "Haven't you heard? I got marri
ed a week ago."
Umiling-iling ito. Napayuko ito at mahinang umiyak.
"Unlike you, I'm a FAITHFUL man. Wala akong planong sirain ang TIWALA ng asawa k
o sa'kin. Now, leave. Baka may makakita pa sa'yo na galing dito sa kuwarto ko at
makarating sa asawa ko. I don't want to HURT her." Bumalik siya sa aparador at
kumuha ng bathrobe doon. Inabot niya iyon dito.
Tinanggap nito iyon. "I... I'm s-sorry." Tumalikod ito at mabilis na lumabas ng
kuwarto niya habang sinusuot ang bathrobe.
Nagpakawala siya ng malalim na hininga. Napaupo siya sa gilid ng kama. Tinukod n
iya ang mga siko sa hita at sinapo ng dalawang kamay ang noo niya. Nasabunutan n
iya pa ang sarili.
He's so damn tired! And so fucking hurt, too!
Twelve years. He lost his first love, Lana. He lost his best buddy, Prince. They
betrayed him!
They betrayed him at the time they needed them the most. Sa panahong si Lana at
Prince sana ang mga kakampi niya, aalo sa kanya, at magpapatibay nang loob niya.
But, no. They left and broke his already suffering heart. What happened twelve
years ago was a total whack.
How can he ever forgive?

NANG BUMUKAS na sa wakas ang ilaw ng elevator ay sabay pa silang napatayo ng lal
aking kakuwentuhan niya.
"Yes!" sabay pa nilang sabi. Nagkatinginan sila at nagkatawanan.

Mabilis na umangat muli ang elevator.

"Hey, kanina pa tayo nagkukuwentuhan but I didn't catch your name," anito.
Nasa 17th floor na sila at malapit na itong bumaba.
"I'm Agatha."
"Sweet name. Nice meeting you, Agatha," nakangiting sabi nito. Mas gumwapo ito s
a paningin niya. Pero mas guwapo pa rin si Reeve, siyempre.
"I hope we can bump into each other, again. Sana magkita na kayo ng kaibigan mo,
" nakangiting sabi niya.
Parang may dumaang lungkot sa mga mata nito nang mabanggit niya ang tungkol sa k
aibigan nito pero agad din naman nawala iyon. Miss na miss na siguro nito ang ka
ibigan na matagal na daw nitong hindi nakikita.
Ngumiti ito. "Thank you, Agatha. Good luck in your marriage."
Bumukas na ang elevator sa 19th floor. Lumabas na ito ng may maalala siya.
"Hey, what's your name?" she kindly asked.

Nilingon siya nito at nginitian. "My name's Prince."

*******************************************
[11] Chapter Nine
*******************************************
CHAPTER NINE

PAGKATUNTONG NG 21st floor ay agad na nagbukas ang elevator, madaling lumabas do

on si Agatha at hinanap ang two-door wooden entrance nang penthouse. Pagkalabas
pa lang ng elevator ay hindi pa iyon agad makikita dahil kailangan niyang pang l
umiko sa isang kanan sabi sa Reception desk kanina. Saktong pagliko niya ay may
nakasalubong siyang isang matandang chambermaid. Tulak tulak nito ang isang cart
na naglalaman ng cleaning equipments nito at isang malaking trash bin.
"Good evening, Madam," nakangiting bati nito.
Gumanti siya ng ngiti rito. "Good evening din po. Galing po ba kayo sa penthouse
?"
"Yes, Madam. May ipinalinis lang po si Sir Reeve sa banyo niya."
"Is he still awake?"
"Sa paglabas ko po ay naghahanda na siya para sa pagtulog." Tinignan siya nito n
g maiigi. "Kayo po ba ang asawa ni Sir Reeve?"
She smiled sweetly. "Ako nga po."
"Nako, Madam! Mukha pong na-late po kayo sa usapan niyo at nagtampo sa inyo ang
asawa niyo."

"Po?"
"Aba, pinalinis niya lang ang mga nasa banyo. Sayang ang ganda pa naman ng pagka
ka-prepare sa bathtub ng mga..." bigla itong napatingin sa relos nito. "Ay! Mada
m, mauuna na po ako. May kailangan pa po pala akong ayusin na kuwarto."
"Sige po. Magandang gabi po sa inyo."
Binati rin siya nito bago mabilis na umalis. Hindi niya masyado naiintindihan an
g sinasabi nito. Pa'no naman na magpe-prepare si Reeve para sa kanya, eh, he doe
sn't even know na nandito siya?
Di kaya sinabi rito ni Elisa na nagpa-book siya ng flight papuntang Cebu?
Napailing siya. Hindi naman siguro pero pa'nong...?
Natigil siya sa pag-iisip nang mapansin niyang hindi nakasara nang mabuti ang gr
and door ng penthouse. Marahil ay nakalimutang isara mabuti ng chambermaid kanin
a.
Maingat niyang niluwagan ang pagkakabukas ng malaking pintuan. Agad na bumungad
sa kanyang ang magarang living room nang lugar na iyon. May malaking crystal cha
ndelier sa pinakagitna at ang buong lapag ay carpeted. Ganun din ang estilo ng p
enthouse ng Anderson Auberge kaso medyo royalty ang dating ng Monteverde. Pati a
ng mga kagamitan ay parang sa mga palasyo talaga galing. Royal red ang kulay ng
mga sofa na may gold lining. May artificial fireplace pa sa bandang dulo. Pumaso
k siya at maingat na sinara ang pintuan. Sa bandang kanan ng malaking sala ay ma
y tatlong malalaking pintuan. Sa kaliwa din ay may dalawang malaking pintuan.
Kumanan siya at tinignan kung anong nasa loob ng mga pintuan. Sa unang pintuan n
a nabuksan niya ay kitchen pala. Sa pangalawa, dining room na may connecting doo
r papuntang kitchen. Sa ikatlong pintuan, ay isang malaking area na may Jacuzzi,
weights, punching bag, isang billiard pool, a long comfy couch on the other sid
e with a big flatscreen T.V. infront of it, at isang wine bar. All in all, it's
an entertainment room. So, ang dalawang natitirang pinto sa kaliwa ang posibleng
kuwarto ni Reeve. Inuna niya ang may pinakamalaking pintuan. Tingin niya ay nan
doon ang asawa.
Marahan niyang pinihit ang doorknob. Hindi iyon naka-lock kaya marahan niyang bi
nuksan iyon. True enough, nandoon nga si Reeve. Payapa na itong natutulog sa iba
ibaw ng isang king-sized bed. Pumasok siya at lumapit sa higaan. Ilang hakbang n
a lang ang layo niya mula sa kinahihigaan ng asawa ng mapahinto siya at tinitiga
n ito. Isang puting shirt ang pang-itaas nito at boxer shorts.
Halata sa mukha nito ang sobrang pagod sa nakalipas na mga araw. Kaya ba hindi i
to tumatawag sa kanya dahil sa lagi na lang itong nagta-trabaho? Hindi na kaya i
to nakakapagpahinga dahil doon? Pero kahit na halata na ang sobrang pagod nito,
hindi pa rin mawawala ang kaguwapuhan nito. Sa lahat na ata ng haggard ay ito na
ang pinakaguwapo pa rin. Napangiti siya sa naisip.
Tuluyan na siyang lumapit sa gilid ng kama at umupo doon. Marahan niyang hinaplo
s ang buhok at pisngi nito. Then, she kissed his forehead and cheeks. Hindi man
lang ito naalimpungatan sa ginawa niya.
Di sinasadyang mapadako ang kamay niya sa malalapad nitong dibdib. Nag-blush na
naman siya nang maalala ang matapang niyang pinanood kahapon. Argh! Mabilis niya
ng inalis ang kamay doon at tumayo. Kinumutan niya si Reeve at saka binigyan ito
ng halik sa mga labi nito. She's just thinking of a swift kiss but it lingered
for seconds. She really missed him.

Bahagya na siyang lumayo dito ng maramdaman niyang hinawakan nito ang kanyang br
aso. Napasinghap siya dahil sa gulat. Unti-unti itong dumilat. Nakakunot ang noo
nito habang tinititigan siya.
Ano bang sasabihin niya?
"S-Surprise!" out-of-nowhere ay nasabi niya.
"Agatha?" Binitawan nito ang kanyang braso at umupo. Kinusot-kusot pa nito ang m
ga mata.
"Hey, matulog ka pa. I know you're tired," aniya rito.
"What are you doing here? How did you get in here?" nagtatakang tanong nito. Par
ang di makapaniwala na nandoon siya.
"Well, I wanted to... to see you," she softly answered. "Umalis ka na hindi tayo
nakakapag-usap... and you haven't called for four days. So... I decided to come
here in Cebu since it's... it's our... our honeymoon pa naman." Napayuko siya.
"Sana huwag kang magalit. I just m-miss you."
"Come closer," utos nito. Umusod naman siya palapit dito. "Look at me."
Umangat ang kanyang ulo at sinalubong ang mga tingin nito.
"Overnight with your bestfriend, ha?" he teased. Hindi ito nakangiti pero halata
sa mga mata nito ang pagka-aliw.
Her cheeks flushed. "I'm sorry for lying. I just wanted to surprise you."
Tumango-tango ito. "I'm surprised indeed."
"Well, you better rest now."
"Wala naman akong naka-schedule na gagawin bukas."
"Really?" Ang ibig sabihin ay mas maraming oras niya ito makakasama bukas? "But
still, you need to rest. I take that you've been so busy for the past days."
"I was. But it's already okay. I just have two meetings left the day after tomor
row."
"Sorry I woke you up."
Nagkibit balikat lang ito. Umusod ito. "Come on, I know you're tired from your f
light. Matulog na tayo."
Hinubad niya ang sapatos at sumampa na ng kama. "Nasa Anderson Auberge pala yung
mga gamit ko. Wala akong pantulog."
"Just remove your cardigan and pants so you'll be more comfortable.."
If she'll do that, naka-shirt at underwear na lang siya. Namula na naman siya. B
ut, what's the matter, anyway? Mag-asawa naman sila and he have seen more than h
er...Napailing siya at mabilis na tinanggal ang suot na cardigan. Tumayo ulit si
ya. Tinupi niya iyon ng maayos at ipinatong sa sa isang couch doon. Huhubarin ni
ya na ang kanyang pantalon nang maalalang sinusundan pala siya ng tingin ni Reev
e.
"Ahm... Can I use your bathroom?"

"What for?"
"I'm gonna remove my... pants."
"What's the difference kung dito mo huhubarin yan o sa loob ng banyo?"
Less shame? Tumalikod na lang siya at maingat na hinubad ang suot na pantalon. T
inupi niya rin iyon at ipinatong sa may couch. Bumalik na siya sa ibabaw ng higa
an at hihiga na sana nang hapitin siya ni Reeve at binigyan ng isang mainit na h
alik. Wala siyang nagawa kundi ng pumikit at mapakapit sa mga balikat nito.
When his tongue thrusted in her mouth, she just followed what his tongue did. Na
ramdaman niya ang mainit nitong palad sa kanyang hita. Later on, nakahiga na siy
a at nasa ibabaw na ito. Hinhimas nito ang kanyang hita. Somehow, he's making he
r feel turned on, but...
Itinigil niya ang halik. "Let's stop, okay? You need to rest." Hinawakan niya an
g magkabilang pisngi nito at hinalikan ang ilong nito.
Huminto na ang kamay nito sa kanyang hita ngunit nanatili itong nasa ibabaw niya
at nakatitig sa kanya.
"W-Why?"
Marahan itong umiling. "I'm just wondering..."
"About what?" she asked.
Humiga na ito sa kanyang gilid. Tinignan niya ito at nakitang diretso itong naka
tingin sa kisame na para bang may inaabangan itong lumabas mula doon.
"Nothing. Never mind." He sighed and closed his eyes. "I'm just fuckin' tired."
Tumagilid ito paharap sa kanya at kinabig ang kanyang baywang. He torridly kisse
d her once more on the lips before dozing off to sleep.
Para siyang tanga na napangiti pa kahit tinulugan siya nito habang hinahalikan s
iya. Lumapat ang mga kamay niya sa dibdib nito. Naalala niya ang napanood kahapo
n.
Napapikit siya at napasubsob sa dibdib nito. Argh!
Not now, not now. I need a better time.

NAGISING SI Reeve na mag-isa na lang sa kama. Nagpalinga-linga siya at hindi niy

a nakita si Agatha. Alas-otso y medya na ng umaga ayon sa orasan na nakapatong s
a side table.
Huminga siya ng malalim at nanatili lang sa pagkakahiga. Wala naman siyang gagaw
in ngayon. Might as well sleep until noon.
Pero, nasaan na kaya ang asawa niya? He's so sure that last night wasn't a dream
. Nandito talaga si Agatha at nakatabi niya sa pagtulog. Nahalikan niya pa nga i
to and it was damn real.
Dumapa siya sa pagkakahiga. She can smell Agatha's sweet scent on the pillow. It

only proved na hindi nga panaginip na nakasama niya ito. Frankly speaking, he w
as surprised and thrilled that Agatha's here. Somehow, after seeing her last nig
ht, he felt... relieved and calm. Mabuti na lang at hindi nito naabutan si...
Agad niyang tinanggal sa isip ang babaeng iyon. Wala na dapat itong lugar sa isi
p niya.
Hindi na siya makatulog kaya naman nagpa-plano na siyang bumangon nang maramdama
n niyang may dumagan sa kanya mula sa likod.
"Good morning," she huskily said.
Napangisi siya. "Morning. Where have you been?"
"I prepared your breakfast," she whispered then kissed his ear. She also kissed
his nape before she get off from his back. "C'mon, Reeve. Let's eat."
Bakit ganun? Bakit napakasimple lang ng mga sinasabi nito ngunit iba ang dating
sa kanya? Somehow, Agatha was talking so sexily.
Umalis siya sa pagkakadapa at humarap rito. He catched her breath when he saw he
r. She's still wearing what she was wearing last night. Her underwear and shirt.
But this time, it's pretty obvious that she's not wearing her bra! Her nipples
were...
He smirked naughtily. Umupo siya. She smiled back. But not that sweet kind of sm
ile. Kumandong ito paharap sa kanya. Nasa magkabilang gilid ang legs nito. He ca
n almost feel her softness right on spot of his manhood.
"Are you my breakfast?" he whispered. Umangat ang kamay niya sa dibdib nito at p
inisil ang nakabakat na nipple doon.
He felt her shivered.
"No, sweetheart," she whispered back. She leaned and her breasts touched his che
st.
Dahil sa simpleng gesture na iyon ay naramdaman agad siyang...
Napaungol siya nang pabirong kinagat nito ang tenga niya. Lahat nang bigat nito
ay dumepende sa kanya kaya naman napatungkod ang dalawang kamay niya sa higaan u
pang di sila mapahiga. He honestly like their position right now.
"Halika na?" bulong na naman nito.
"Why don't we skip breakfast?"
Tumingin ito sa kanya at ngumiti. "No. We can't. I prepared it. Gumising ako ng
maaga para mapagluto kita."
"You cooked breakfast? You could have called for a room service."
Gumalaw ito sa ibabaw niya nang isang beses. Tinignan niya ito. Pero parang hind
i naman nito alam ang ginawang paggalaw na naka-cause sa katawan niya para mag-r
eact.
"I want to cook for you, eh," she sweetly said. Then, to his dismay, umalis ito
mula sa pagkakandong sa kanya. "C'mon, Reeve."
Nagpakawala siya ng malalim na hininga. Damn it! He's already turned on. Pero, b

aka nagugutom na ang asawa. Mamaya na lang siguro after ng breakfast. That would
be more exciting, he guessed.
"Okay, then. I'll just use the bathroom first," he said. Ngumiti ito at nauna na
ng naglakad palabas ng kuwarto. Habang naglalakad ito palabas ng pinto, napansin
niya kung paanong simple ngunit sexy na umindayog ang balakang nito. She's only
wearing her underwear, and he can see her sexy back.
Mabilis na siyang tumayo at pumunta ng banyo. He needs to control himself becaus
e he definitely want to lavish her, Right here, right now. But that wouldn't be
proper. For all he knew, baka may tampo pa rin ito sa kanya dahil sa hindi niya
personal na pagpapaalam ng pag-alis niya days ago.
Since when did you ever care for a girl's feelings again, Reeve? kastigo ng isan
g bahagi ng isip niya.
She's my wife. depensa naman ng kabilang bahagi ng isip niya. I care for her.
Does that mean that you're in love with her?
"Damn no. Care is different from love," nasambit niya sa sarili. Napatingin siya
sa harap ng salamin at napakunot-noo.
At ngayon, nakikipag-usap na siya sa sarili? Napailing na lang siya at ginawa an
g kayang morning routine. After that, lumabas na siya ng kuwarto at pumasok sa d
ining room. Nandoon na si Agatha at nakaupo habang hinihintay siya.
Naka-set na ang table at may mga pagkain na center table. Umupo siya sa tapat ni
to dahil doon naka-set ang dining ware.
"Okay! Let's eat. I know you've been very busy these past few days. You have to
regain your strength. So, kain lang ng kain," sabi nito.
They started eating their breakfast and had small conversations. Nagkukuwento it
o sa nangyari dito nang pumunta siya ng Cebu. He tried to listen but he gets dis
tracted because of her nipples that were obvious on the thin line of the fabric
she's wearing.
Nagsisimula na namang mag-react ang katawan niya kaya inalis niya na ang palihin
na pagtingin doon. He focused on Agatha's faced instead. But, that was a wrong
move. Kasalukuyan itong tumusok ng hotdog at sinawsaw iyon sa mayonnaise. She to
ok a bite at may naiwang stain ng mayo sa mga labi nito. Pinahid nito ang mayonn
aise stain sa mga labi bago iyon dinilaan. She also sucked the finger she used t
o remove the stain. While she was doing all of that, she looked absolutely so se
nsual. Again, napaka-simple lang ng gesture na iyon ngunit, iyon na naman siya a
t hindi niya na mapantay ang paghinga.
Tumingin na lang siya sa pagkain niya at sinubukang kumain ng maayos.
After almost two hours, natapos na sila sa pagkain. Tumayo ito at niligpit ang k
anilang pinagkainan.
"I just noticed, you happen to know a lot about house chores. Ang balita ko bago
tayo nagpakasal, you're the princess of your family clan," sabi niya.
Ngumiti ito. "Why do you all keep on calling me a princess? Para kang mga pinsan
ko," natatawang sabi naman nito. "Bata pa lang ako, tinuturuan na ko ni Mommy n
g mga house chores because that's what girls supposed to learn in their homes. A
fterall, I somehow enjoy doing these. Huwag lang ako tatamarin." After that, pum
unta na ito sa connecting door papunta ng kusina. Tinulungan niya itong magbitbi

t ng hugasin.
Reeve followed Agatha. Nilagay nila sa dishwasher ang mga iyon. Then they washed
their hands.
"Buti na lang may dishwasher na ngayon. I got this skin allergy sa mga dishwashi
ng and detergent soaps. Tolerable ang dishwshing soaps. Ang detergent powder ang
pinakamatindi. Nagkakasugat-sugat ang mga kamay ko. Kaya nga, hindi na ko natut
ong maglaba kasi hindi na rin ako pinayagan ni Daddy after he saw what happened
to my hands nang tinuruan ako ni Mommy maglaba," pagkukuwento pa nito habang nak
atayo at nakasandal sa counter.
Lumapit siya sa mismong harap nito. He leaned forward and kissed her on the lips
. She groaned when his hands got into her shirt and softly pinched her nipples.
Napakapit ito sa mga balikat niya. Mas pinalalim niya pa ang paghalik dito. Her
soft groans made him real hard down there. He cupped her one breast while his o
ther hand roamed around her back and down to his lovely butt. Pabirong pinalo ni
ya iyon at hinapit iyon upang maramdaman nito ang nangyayari sa kanyang katawan.
Mas lumakas ang pag-ungol nito. He started to rain wet kisses on her neck.
"Reeve..."
"Hmn?"
"What time is it?"
"Time for your wifely duties," he answered and supposed to remove her shirt when
Agatha stopped him from doing so. Hinawakan nito ang kamay niya at pinigilan si
ya sa paghuhubad ng damit nito.
Napatingin siya dito. Nagtataka.
"Ahm... Seriously, Reeve, I think magte-ten o'clock na. I'm actually waiting for
a TV show. I can't miss it, you know."
He groaned in protest. "C'mon, Agatha. You can't be serious. We're... we're almo
st making out here. Bibitinin mo pa?"
She giggled. "Sorry, Reeve. But I really want to watch the show. Naghanda na nga
ako ng chips para may snacks habang nanonood tayo. It's a very nice show."
Hindi niya alam kung pa'nong mabilis itong nakawala sa kanya at may kinuha sa cu
pboard. Isang malaking bowl ng potato chips and a dip. Talaga ngang pinaghandaan
nito ang panonood ng palabas.
But, what the hell! He's really really in heat. Nararamdaman din niyang ganun na
rin ito. So, why in hell she can leave him hanging like that?!
"Halika na sa entertainment room, Reeve. If you don't want to watch, okay lang.
Basta ako manonood," anito bago lumabas ng kitchen dala-dala ang bowl of chips.
Wala siyang nagawa kundi sundan na lang ito. Pumasok sila sa entertainment room
at ito na mismo ang nag-on ng TV at inilipat iyon sa gusto nitong channel. She s
at properly on the couch. She crossed her legs that made it so exposed for him t
o see. Tumabi siya rito. Nang tignan niya ang pinapanood nito ay nagsalubong ang
mga kilay niya.
"Cartoons? You're watching cartoons?" di-makapaniwalang sabi niya.
"Spongebob Squarepants! Don't you watch it? Maganda kaya yan. Marathon ngayon. N

o commercials kaya masayang manood," natutuwang sabi nito. She started focusing
on the TV screen and eat the chips.
"You set aside fucking because of that cartoon show?" naiiritang sabi niya. Heto
ang resulta kapag nabibitin siya. He begins to talk dirty.
Napatingin ito sa kanya dahil marahil sa gulat ng narinig nito sa kanya. Pero, s
iya pa ang nagulat nang ngumiti ito. That sexy smile again.
"You're such a bad boy," she said. Inilapag nito ang bowl sa center table.
Okay, what she said made him more turned on! What the hell?!
Her forefinger landed on his chest and made imaginary circles. Nararamdaman niy
a rin ang dibdib nito sa kanyang braso. Napalunok siya.
"But I really want to watch Spongebob," malambing nitong sabi. "Let's fuck later
, perhaps?"
There lips were almost touching nang lingunin niya ito. Did she just said the "f
" word?
She swiftly kissed him and licked his lips, sa gulat niya. Mabilis itong lumayo
pagkatapos. Naka-focus na ulit ang atensyon nito sa palabas.
What the--?! Where's the innocent and sweet wife of his?
Siya naman ay parang tanga na nakatingin lang dito. Mali pa ata ang pagtingin ni
ya dito dahil lalo lang nag-react ang ibabang parte ng katawan niya nang diladil
aan ni Agatha ang mga daliri nito dahil sa pagkain ng chips. She's even licking
her lips dahil sa stain dip na naiiwan doon. Bakit napaka-tempting tignan ang gi
nagawa nito?
"Shit!" he muttered quietly. Inalis niya ang tingin dito at nakinood na lang ng
Spongebob.
A few episodes later , may isang sobrang nakakatawang scene sa pinapanood nila,
napangisi siya habang narinig niya naman si Agatha na tumatawa. But why did she
laughed so seductively? Or imagination niya lang na nang-aakit ang tawa nito? Eh
, bakit ba kasi mag-aakit ito in the first place? She was watching cartoons for
pete's sake! Siyempre hindi naman ito tatawa on that manner.
Pero bakit...? Parang...?
"Argh!" he exclaimed.
"Hey, what's happening to you?" tanong nito sa kanya. Nilingon niya ito.
Ubos na ang
adako naman
ap na hirap
n matatapos

chips nito at nakapatong na ulit ang bowl sa may center table. Napap
ang tingin niya sa may dibdib nito ngunit agad niya ring inalis. Hir
na nga siya sa pagpantay ng paghinga niya. Mukhang matagal pa man di
ang palabas na pinapanood nito.

"Nothing. Don't mind me,"sagot niya.

Lumapit ito sa kanya. "Ang sungit mo naman," sabi nito bago siya niyakap mula sa
gilid. "By the way, what do you want for lunch?"
"You."

Mabilis siyang humarap dito at napatili ito ng itulak niya ito pahiga. Dinaganan
niya ang ibabang parte ng katawan nito habang ang dalawang kamay nito ay itinaa
s niya sa magkabilang gilid ng ulo nito.
He started kissing her wildly. Nipping her lips, thrusting his tongue in side he
r mouth, and she responded the equal intensity of the kiss. Wala na siyang pakia
lam kung para siyang teenager na parang uhaw na uhaw sa halik nito. Her lips wer
e so soft and sweet. Kanina pa siya nagtitimpi dahil sa mga pambibitin nito.
She moaned between their kiss. Lalong lumalim ang halik niya rito at hindi ito t
inigilan hanggang sa mawalan sila pareho ng hangin.
Damn, he loves kissing her!
Sa pagkakadagan niya rito, magkalapat ang pagkalalaki niya sa sentro nito. Amids
t his boxers and her panty, he can feel her heat down there. His manhood continu
ed to react more until it became harder. Dahil hawak niya ang magkabilang kamay
nito, walang laya maglandas ang mga iyon kahit saan. He wanted to touch her. Per
o nakaisip siya ng mas magandang paraan.
Inangat niya ng kaunti ang kanyang balakang. Then, he started to rub his hard ma
nhood to Agatha's most sensitive spot. Patuloy ang paghahalikan nila habang gina
gawa niya iyon. Ang mga ungol ng asawa'y nakukulong lang sa kanilang paghahalika
n.
Napapangiti siya sa isipan. He'll make her wet and beg for him. Akala ba ni Agat
ha ay hindi niya napapansing binibitin talaga siya nito?
His hard "thing" down there managed to notice her clitoris. He started making li
ttle circles right infront of her clit.
Sumisinghap-singhap ito ng pakawalan niya ang mga labi nito. Pilit kumakawala an
g mga kamay nito ngunit mas humigpit lang ang hawak niya doon. When his "thing"
started poking her again and again, she started arching her back and meet his ba
ngings. Her undies was obviously wet. So wet. He, again, rubbed his manhood fast
er on her cunt that made her more wet.
"R-Reeve... ooohhh! Ugh!"
Bumaba ang kanyang ulo sa pagitan ng dibdib nito na nahaharangan pa rin ng suot
nitong shirt. He bit her one nipple that made her shriek and he sucked it so har
d that made her cry his name. Ganoon din ang ginawa niya sa kabila. Habang ginag
awa niya iyon ay patuloy pa rin ang panunukso niya sa pagkababae nito.
Then, he kissed her again and let go of her hands.

THAT SENSATION. Kahit pa nakasuot siya ng kanyang underwear at ganun din si Reev
e, he still managed to rub and poke the most sensitive part of her body. Nararam
daman niya ang likidong patuloy na lumalabas mula... doon dahil sa ginagawang pa
nunukso ng asawa sa kanya. Sinamahan pa iyon ng paglilikot ng bibig nito sa kany
ang dibdib. Eventhough she's wearing her shirt, it didn't stop him to bite and s
uck her nipples.
Nang bumitiw na ito sa paghawak sa kanyang kamay ay agad na dumapo ang kaliwang
kamay nito sa ilalim ng kanyang shirt. He cupped her breast and squeezed it so t
ight that made her loudly moan. Ang isa nitong kamay ay hinihimas-himas ang kany

ang kanang hita na nakakapit na pala sa balakang nito.

The plan, Agatha, The plan. Stop yourself. Don't give in.
Paano niya ba pipigilan ngayon 'to? She was totally in heat. She wanted to feel
him inside her already. Sa patuloy na panunukso ng pagkalalaki nito sa kanya, s
a paglalaro nito sa kanyang dibdib, at sa paghalik nito nang napaka-init sa kany
a, pa'no niya pa ba iyon pipigilan? Kung ang mga nauna nitong advances kaninang
umaga ay hirap na hirap siyang lumayo, ngayon pa kaya? She's all wet and ready..
.
Remember, Agatha. The more you resist, the more he'll want you.
Napadpad ang kaliwang kamay niya sa loob ng shirt nito. She first felt his abs t
hen up to his broad chest. She touched her man nipple and pinched it. Napaungol
ito. Naramdaman niyang bumaba mula sa kanyang dibdib ang kamay nito papunta sa g
arter na panty niya. Ang isa pa niyang kamay ay pumasok na rin sa ilalim ng shir
t nito at sabay nang dinama ang malapad nitong dibdib, pababa sa abs nito, paiko
t sa likod nito, pataas, at pagkatapos ay pababa hanggang umabot iyon sa garter
ng boxers nito. Mapangahas na pumasok ang kamay niya doon. Then she squeezed hi
s butt.
Tila nagulat ito sa kanyang ginawa. Natigil ang paghalik nito at napatingin sa k
anya.
"What did you just do?" amazed na tanong nito.
She smiled naughtily. "This?" At inulit niya ang pagpisil doon. Binigyan niya pa
iyon ng isang palo. Her hands snake infront of his boxer. At bago pa siya mahiy
a sa gagawin ay agad niya nang hinawakan ang matigas na nitong...
Don't blush, Agatha. Don't blush. Don't blush.
Namilog ang mga mata nito sa ginawa niya. Diretso lang siyang nakatingin sa mga
mata nito habang marahan nang gumagalaw ang kamay niya... doon. She reached for
the shaft and played it with her finger.
"Damn!" he hissed.
Marahan siyang bumangon habang ito naman ang napapahiga dahil sa mabilis na pagk
ilos na ng kanyang kamay.
"Stop, Agatha! Don't... ooooh! Darn it!"
Up and down. Fast and slow. She enjoyed what she's doing because she can see how
Reeve catch for his breath and read the pleasure on his face.
But... as much as she wanted him to come... to be inside her...
Mabilis niyang tinanggal ang kamay sa loob ng boxers nito at agad niya itong bin
igyan ng mabilis na halik sa mga labi.
"What the hell?" gulat na tanong nito.
She smiled sweetly. "I want to eat lunch. It's already twelve."
Lumayo siya agad dito at tumakbo palabas ng entertainment room.
"Agatha!" sigaw nito na halatang naiinis ngunit naaaliw din.

Tumawa siya ng malakas.

*******************************************
[12] Chapter Ten
*******************************************
CHAPTER TEN

AFTER EATING lunch, patuloy pa rin ang "laro" nila Agatha at Reeve...
"I'm feeling sleepy. Matutulog muna ako," nahihikab na sabi ni Agatha. Pumungay
pa ang mga mata niya habang nakatingin kay Reeve.
Reeve crossed his arms. "Okay," parang bale-walang sagot nito. "I'll be on the l
iving room if you need me."
Sabay na ilang lumabas ng kitchen. Dumiretso siya papasok ng kuwarto habang luma
pit ito sa isang sofa at sa ilalim niyon ay kinuha ang laptop bag nito.
Maingat niyang sinara ang pinto. Mabilis niyang tinanggal ang suot na shirt at a
ng underwear niya. Humiga siya sa kama at nagtalukbong ng comforter. Kinakabahan
na na-e-excite siya sa gagawin. Sana naman magawa niya ng tama ang napanood niy
a sa video...
Ano ba ang pinanood niya nung isang araw?
It's a compilation of wild and dirty sex videos. Kasama iyon sa regalo ni Trisha
sa kanya na mga... Napangiwi siya nang maalala ang iba pang kasama ng CD. Okay,
yung video, medyo tanggap niya na iyon. Pero yung mga...? Ugh! Hindi pa kayang
tanggapin iyon ng utak niya. Maybe, she'll reconsider seeing those "things" agai
n. Kapag mas handa na siya.
For now...
"Reeve!" tawag niya sa asawa. "Favor, please!"
Hindi nagtagal ay narinig niya ang pagkatok nito sa pintuan bago tuluyang pumaso
k. Nilabas niya ang ulo mula sa comforter.
"Reeve, pwedeng paki-lakasan yung aircon? Sorry for bothering, I'm too sleepy na
kasi para tumayo," kunwa'y inaantok na sabi niya. Buti at hindi niya pa naku-ku
wento sa asawa na member siya ng drama club mula pa nung highschool.
Tumingin ito sa direksyon ng aircon at lumapit doon. Pero napahinto ito nang may
natapakan. Pagtingin nito sa naapakan ay nakita niya ang gulat na rumehisto sa
mukha nito. It's her shirt and undies na sinadya niyang ilagay doon. Agad itong
lumingon sa kanya.
Pilya siyang ngumiti nang magsalubong ang tingin nila.
"Oops," sabi niya bago mabilis na tinalukbungan ang ulo.
Nararamdaman niya ang unti-unti nitong paglapit sa kama kung saan siya nakahiga.
Impit siyang napatili nang pumasok ang kamay nito sa ilalim ng comforter at hin
igit ang isang kamay niya. Mabilis din nitong naalis ang talukbong sa ulo niya a

t dinaganan siya nito.

"So, what game are we playing, huh?" he asked. His eyes were filled with desired
heat. He's smirking while looking straight at her.
"We're not playing a game," aniya habang pilit na binabawi ang kamay na mahigpit
na hawak nito.
Hinawakan pa nito ang isa niya pang kamay. Mas mahigpit na ang hawak nito sa mga
kamay niya kaysa kanina. Sinisigurado ata nito na hindi siya makakawala. Hangga
ng sa dibdib na lang rin ang natatakpan ng comforter.
"Oh, so we're not playing a game?" Bumaba ang mga labi nito sa kanyang tainga. "
Why don't we start playing one?"
She giggled when Reeve licked her earlobe. Totoong nakiliti siya sa ginawa niton
g iyon.
"Bakit naman tayo maglalaro?" inosenteng sabi niya. "Inaantok kaya ako."
Pinilig niya ang ulo pakaliwa at pinikit ang kanyang mga mata. Naghikab pa siya
kunwari para mas kapani-paniwala. Naramdaman niya ang mga labi nito sa kanyang l
eeg. Kissing, biting, nipping, and licking the most sensitive parts of her neck.
Kinakagat niya ang labi upang mapigilan ang pag-ungol dahil sa ginagawa nito. R
eeve's giving her a kiss mark!
Pinilit niyang huwag kumibo at ipagpatuloy ang "pagtulog" niya. Pinagpatuloy lan
g din nito ang ginagawa hanggang sa binibigyan na rin siya nito ng kiss mark sa
puno ng kanyang dibdib na hindi natatakpan ng comforter.
"Ugh!" hindi niya napigilang ungol nang kagatin nito nang mas mariin ang balat s
a ibabaw ng dibdib niya. Napapakislot siya nang dilaan nito iyon ng dahan-dahan.
Parang kinikiliti siya nito.
"Reeve..." Sinubukan niya ulit na bawiin ang mga kamay niya ngunit lalo lang hum
igpit ang pagkahawak nito. "I'm trying to sleep."
"You really want to sleep?" he huskily said. "You really do, don't you?"
She opened her eyes. Nagsalubong ang kanilang mga tingin. They smiled at each ot
her like fools.
"Why are you smiling?" tanong niya.
"Bakit ka rin nakangiti?"
Hindi niya pinansin ang tanong nito. Inangat niya ang ulo at inabot ang mga labi
nito.
Umiwas naman ito.
Natawa siya at pinilit ulit abutin ang mga labi nito ngunit iniiwas talaga nito
iyon. Nakangisi ito habang pinapanood siyang nahihirapan sa ginagawa niya. Hindi
niya namalayan na sa pagpipilit niyang maabot ito ay humalugpos na ang comforte
r sa dibdib niya. Napunta na iyon sa may tiyan niya.
Tumingin doon si Reeve. She saw more intense desire in his dark eyes. Niliyad ni
ya nang kaunti ang dibdib. Gusto niyang maramdaman doon ang ginawa nito sa kanya
ng leeg at sa puno ng dibdib niya. Gusto niyang mabigyan iyon ng atensiyon.

Pero, imbes na gawin nito ang hinihintay niyang gawin nito ay binitawan nito ang
mga kamay niya at umalis sa ibabaw niya. Nagtatakang napatingin siya dito.
Ngumisi lang si Reeve at kinumutan siya ng maayos. "Inaantok ka diba? Sleep well
, then." Tumalikod na ito pero nagawa niyang hilahin ang kamay nito. Hindi inaas
ahan ni Reeve iyon kaya naman nawalan ito ng balance at bumagsak sa ibabaw niya.
Humagikgik siya. "Playing a game?"
"Just playing your game," nakangising sabi nito.
Hihilahin sana nito ang comforter paalis sa katawan niya nang pigilan niya iyon.
Hinila niya pataas ang comforter habang hinihila naman nito iyon paalis sa kany
a. Napatili siya nang tuluyan na nitong naagaw ang comforter. Wala nang kahit an
ong nakatakip sa kanya! She's all naked in his very eyes!
Mas lumawak pa ang pagkakangisi nito. Palapit na ito sa kanya nang mabilis siyan
g umalis nang kama at tumakbo palayo dito. Pero hindi pa man din siya nakakalayo
nang mahablot nito ang kanyang braso at hinapit siya sa baywang mula sa kanyang
likod.
"Reeve!"
"Going somewhere, sweetheart? You can't leave me hanging..." he whispered. "...a
gain."
Napatili na naman siya ng buhatin siya nito at ilagay sa ibabaw ng kama habang n
anatili naman itong nakatayo sa gilid niyon. Kitang kita niya kung paanong nilak
bay ng paningin nito ang buong katawan niya. Fire was written in his dark eyes.
Desire was all over his handsome face.
Pumikit siya at huminga ng malalim. Parang unti-unting nawawala ang tapang na in
ipon niya mula pa lang nang maisip niya ang planong 'to.
Pagdilat niya ay hinuhubad na nito ang suot na shirt. Napalunok siya nang muling
masilayan ang washboard abs nito at maalala kung anong feeling nang mahawakan n
iya iyon.
"Not running away?" tanong nito habang iniitsa sa kung saan ang shirt nito.
"You won't let me, will you?"
His forefinger landed on her lips, then it trailed down to her neck. Pababa iyon
ng pababa. Marahang humahaplos. Dumaan iyon sa pagitan ng kanyang mga dibdib, s
a tiyan, at huminto sa mismong puson. Habang ginagawa nito iyon ay nakatingin la
ng ito sa kanya.
"Teasing me from morning til noon. A naughty wife, aren't you?" Bumaba pa ang da
liri nito sa bungad ng... Napasinghap siya at bahagyang nanginig nang dumaan ang
daliri nito sa gitna ng kanyang pagkababae. His forefinger just lingered a few
seconds on her clitoris and he lightly pressed it. Ngunit nagdulot na iyon agad
sa kanya ng sensasyong mula sa kanyang puson ay bumaba sa kanyang sentro. She's
wet! Saktong nabasa siya nang nandoon pa ang daliri nito.
Inangat nito ang nabasang daliri. Hindi pa rin naghihiwalay ang kanilang eye con
tact. Her eyes widened when he sucked his wet finger.
"Sweet," he said. Pagkatapos ay hinawakan nito ang magkabilang tuhod at mas ibin
uka ang kanyang hita.

Naisip niyang pigilan ang ginagawa nito.

"Just wider, Agatha."
Umiling siya at mapanuksong ngumiti. "Ano bang gagawin mo?"
"You'll see."
Bahagya siyang bumangon at lumayo dito. Tinukod niya ang dalawang siko sa kama p
ara pangsuporta.
"Gumaganti ka," aniya.
He smirked. Akmang aabutin siya nito nang umiwas siya at mabilis na gumapang pal
ayo rito.
Napatili siya nang hablutin nito ang paa niya at walang ka-abog-abog na hinila s
iya palapit dito. Nakasampa na rin ito sa kama. Humarap siya dito at dinaganan i
to. Sabay silang napahiga. Agad namang pumalibot ang mga braso nito sa kanyang b
aywang. Mahigpit iyon para siguro hindi na siya kumawala. Oh, well...
She just pinched his nipple then pressed her breast on his. Skin to skin. She al
ready felt his poking masculinity.
"Why didn't you took off your boxers?"
"You do it."
"Eh, paano? Ayaw mo kong pakawalan? Pakawalan mo muna ako."
Ngumisi ito at umiling. He rolled over. Ngayon, ito na ang nasa ibabaw niya. Ina
lis nito ang nakapalibot nitong braso sa kanya ngunit mabilis naman ntong kinabi
g ang magkabilang hita niya. Pumaibaba ang kamay nito sa kanyang binti. Inangat
nito ang mga iyon at nilagay ang paa niya sa magkabilang gilid ng garter ng boxe
r shorts nito.
"Place your toes inside the garter," utos nito na ginawa naman niya. "You think
of what's next so you can remove my boxers." Tinukod na nito ang mga siko sa mag
kabilang gilid niya. Medyo umangat ito sa pagkakadagan upang matanggal niya nga
ang nag-iisang suot nito.
"Mahihirapan ako," angal niya.
"You can do it."
"Matatagalan ako."
"The hell! Matagalan na kung matagalan. Basta hindi ka lang ulit makatakas."
Natawa siya.
"Hey, lady! It's not funny. Kanina ka pa nambibitin. And I would really fuck you
hard because of that!"
Imbes na matakot sa pagtaas ng boses nito ay mas na-excite pa siya. Ito ang hini
hintay niyang resulta.
Inipit niya ang magkabilang gilid ng garter sa mga daliri niya sa paa. Kumapit s
iya sa mga balita nito. She pushed her feet down. Akala niya ay mahihirapan siya
ng hubarin ang boxers sa pamamagitan ng paa niya pero mabilis niya lang natangga

l iyon. When his boxers were really off his body, she was shocked when he immedi
ately entered her.
"AAAHHH!" she screamed so loud. "R-Reeve!"
"Shh..."
"Y-You... I... ahhh!" she cried once more when he started to be deep inside her.
Hindi niya namalayang bumabaon na ang mga kuko niya sa balikat nito.
Then, she felt he hit a spot that made her wet more. It totally caused her so mu
ch pain that made her shed a tear.
Tinitigan siya nito ng mataman.
"You want me to move?"
She bit her lower lip. "Don't. Why... why am I feeling that this was just my fir
st time?"
"Because you've been a really naughty wife. I could have been gentle with you if
you didn't tease me since morning."
"But-"
"And one more thing,"
"What?"
"I just missed you..." then he claimed her lips for a sweet kiss.
Napayapos siya sa leeg nito. She misses him, too. Nakalimutan niya na ang sakit
nang ginawa nito at ninamnam ang halik nito.
"Sino ba kasing umaalis nang hindi nagpapaalam?"
Ngumisi na naman ito. "Sabi ko na nga ba. Kaya ba kanina mo pa 'ko..."
"No."
Kumunot ang noo nito. "Then why...?"
"Kasi nalaman ko na kapag mas nabibitin ang guy, mas dine-desire niya 'yung girl
. I just tried..."
Halatang na-amuse ito sa narinig mula sa kanya. "Oh." Tumangu-tango ito kapagkuw
an.
"Don't you ever try doing that again. It will kill me!" sabi nito habang dahan-d
ahang gumagalaw sa ibabaw niya.
"But... nakaka-challenge naman, diba? I had fun!" aniya.
"Fun?"
Napasigaw na naman siya nang sinugod na naman siya nito ng mas mariin.
"Reeve!" she plead. It did gave her pleasure but it's also much painful.
"Are you having fun now?"

Napakagat-labi ulit siya. "M-Medyo lang... Masakit... ahh! Ugh!"

"So, uulit ka pa?"
"Hindi na po," umiiling na sabi niya.
"Hmm... But you're right. This is fun," he sheepishly said then started moving f
aster.
Sa mga sumunod na oras ay mas tumaas ang temperature at pinupuno ng mga ungol ni
la Agatha at Reeve ang buong kuwarto. Mas malakas iyon kaysa sa mga naunang pagn
iniig nila. Sa five days nilang pagkakalayo, mukha talagang na-miss nila ang gin
agawa nila ngayon.

Agatha thought that she'll do this again next time. Tempting and teasing his hus
band. Isa pa, marami pa siyang gagawin na natutunan niya sa video.
*******************************************
[13] Chapter Eleven
*******************************************
CHAPTER ELEVEN

THE NEXT day, Agatha went back to Anderson Auberge. Nandoon pa kasi ang mga gami
t niya. Dapat ay kagabi siya babalik para makapagpalit ng damit. But, Reeve didn
't let her go. Nasa penthouse lang sila buong araw at magdamag...doing their hon
eymoon. Pagkagising naman niya kaninang umaga ay hindi na niya ito naabutan dahi
l late na siyang nagising. Alam niyang may mahahalaga itong meeting ngayong araw
.
Tapos na siyang makaligo nang mag-ring ang kanyang cellphone. Kinuha niya iyon s
a ibabaw ng kama niya at agad na sinagot.
"Hello?"
"Agatha."
"Good morning, Reeve!" masiglang bati niya sa asawa.
"Why did you left? Nasaan ka ngayon?" parang naiinis na tanong nito.
"Bumalik lang ako dito sa Anderson. I need to change my clothes. Babalik naman a
ko later. Sabay tayong maglunch?" sabi niya habang hinuhubad ang tapis na tuwaly
a. She bowed her head and wrapped the towel up around her hair using her one han
d.
"May isa pa 'kong scheduled meeting later. Late lunch will do."
"Ah, okay. Nasaan ka pala ngayon?"
"At my room. I'm expecting na maabutan kita rito. But, you're not here that's wh
y I called you."
She chuckled. "Akala mo, ikaw lang puwede mang-iwan, ha?" biro niya. "Oh, well,
see you, later. I need to hang-up. Magbibihis pa'ko."

"What are you wearing?" tanong nito. Halata sa tono nito na nakangisi ito sa kab
ilang linya.
"I just said na magbibihis pa lang ako. I'm wearing nothing," simpleng sagot niy
a habang namimili nang undergarments sa closet.
"Really?" he asked playfully.
Napakunot-noo siya sa tono nito. Then, she just realized what she just said. Nat
awa siya.
"Naughty, aren't we, Mr. Monteverde?"
"Well, I'm just expecting that you were here and would give me a 'breakfast' bef
ore going on my next meeting. Kaso, nandyan ka," nanunuksong sabi nito.
Napangiti siya. "Breakfast? I think nakakain ka naman na," she innocently said.
"Pero, kung hindi pa... why not come here, loverboy? Hindi pa kasi ako nakakapag
bihis, eh. Help me, perhaps?"
"Okay, then. Open the door."
Then, she heard a knock on her door.
"You said you were in your room?" gulat na sabi niya.
"I can lie, can't I?" Then she heard another knock.
Iiling-iling na in-end niya ang call at binaba ang cellphone sa kama. She wore h
er bathrobe and head towards the door.
Pagbukas niya ng pinto ay nandoon nga ito. Reeve's standing firmly wearing his b
usiness suit and one hand in his pocket. Her gorgeous husband never failed to ca
tch her breath away and make her heart beat fast.
"You're not wearing nothing," sabi nito habang pumapasok ng pinto. Ito na rin mi
smo ang nagsara at nag-lock niyon. "You're wearing a robe."
Ngumiti siya rito. "Well, you don't expect me to open the door wering nothing, r
ight? Pa'no kung may makakita?" Tumalikod siya at bumalik sa kanyang closet. "Bu
t underneath this robe, I'm really wearing nothing."
"Wear that," he whispered. Nasa likod niya na pala ito at may tinuturo. He's poi
nting at a lacy black panty. "And that," turo pa nito sa front-lock strapless bl
ack bra.
Hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya at parang
a. Pa'no naman kasi, ito pa ang pumili ng underwear
ya ng malalim na hininga bago kinuha ang mga tinuro
uha iyon ay nauna na ang mga kamay nito sa paghugot

namumula ang buong mukha niy

na susuotin niya. Humugot si
nito. Pero, bago niya pa mak
ng kanyang bra at panty.

"Tutulungan nga pala kitang magbihis," sabi nito. Unti-unti rin nitong tinatangg
al ang bathrobe niya.
The next thing she knew, she's standing all naked. Nanatili siyang nakatalikod d
ito at pabilis na naman ng pabilis ang pagtibok ng puso niya. Nararamdaman na ri
n niya ang pag-init ng kanyang katawan ng haplus-haplusin ni Reeve ang likod niy
a.
"What view won't make you look perfect, sweetheart?"

Napangiti siya. "I should be the one asking that question to you."
"Hmm," anito bago lumayo sa kanya at umupo sa may gilid ng kama. "Come here. I'l
l dress you up."
Humarap siya at lumapit dito. Habang papalapit siya dito ay kitang-kita niya kun
g pa'nong suyurin ng mga tingin nito ang kahubdan niya. Huminto siya nang nasa t
apat na siya nito.
Reeve sheepishly smiled. Itinaas nito ang lacy black panty na nakasabit na isang
daliri nito. Kukunin niya sana iyon para isuot ngunit nilayo nito iyon. Yumuko
ito at... ito mismo ang nagsuot ng panty sa kanya!
She felt her cheeks burned up. Lalo na ng masuot na sa mga paa niya ang panty ay
magkasabay na humahaplos ang tela at ang daliri nito mula sa kanyang paa paakya
t sa kanyang binti, tuhod, hita, at sa gilid ng kanyang...
Napahawak siya sa mga balikat nito nang sinadya nitong padaanan ng daliri nito s
a gitna mismo ng kanyang pagkababae. Sandaling-sandali lang ang paghaplos na iyo
n ngunit naramdaman niya na naman ang sensayong gustung-gusto niyang nararamdama
n.
Nang maayos na naisuot nito ang kanyang panty ay pasimple pa nitong pinisil ang
pang-upo niya.
"Hey!" natatawang saway niya rito. "A-Ako na nga lang ang magbibihis sa sarili k
o. May meeting ka pa diba?"
"I still have an hour before the meeting. Another, sasama ka sa meeting na iyon.
Isang potential investor si Mr. Chan para sa pagsisimula ng Anderson-Monteverde
," sabi nito habang tumatayo. "If he saw how real is our marriage, he will surel
y invest in our company." Itinaas naman nito ang kanyang bra. "Now, raise your h
ands so we can put this on."
Sumunod siya sa sinabi nito. At dahil sa harap nga ang snap ng kanyang bra ay is
a na namang nakakapanuksong haplos ang naramdaman niya sa kanyang dibdib. Ibinab
a niya na ang mga kamay at i-a-adjust niya sana ang cup ng bra sa dibdib niya na
ng pigilan siya nito at ito mismo ang gumawa niyon. Kaso, hindi naman ordinary a
djustment ang ginawa nito dahil may kasamang marahang pisil ang magkabilang dibd
ib niya.
Kusang napaatras siya. "You're tempting me!" akusa niya rito.
He smirked. "Are you tempted already?"
"No!" she lied.
Nagkibit-balikat ito. "Hindi naman pala. So, what's next? Should I put your loti
on on?"
Mabilis siyang umiling. Kahit gusto niya ang ideyang iyon ay hindi niya hahayaan
g gawin nito iyon dahil alam niyang mas lalo siyang tutuksuhin nito. "Stop it, R
eeve. Hindi mo naman gustong ma-late sa meeting mo sa isang importanteng investo
r at pumunta doon na lukut-lukot ang damit. Hindi ba?"
"Fine. What would you wear?"
"A dress."

Tumangu-tango ito. Pumunta ito sa closet at ito na mismo ang humugot doon ng isa
ng bestida. It's a spaghetti-strapped, above-the-knee length blue dress. Lumapit
ito sa kanya at sinimulang isuot sa kanya iyon. Pinatalikod siya nito at isinar
a ng zipper niyon. But then again, he's doing it teasingly. Muli na naman kasing
humahaplos nang marahan ang daliri nito sa likod niya.
"Bakit ka nga pala marunong magsuot ng underwear at dress? Ikaw, ha," naisip niy
ang biro rito para malabanan niya ang sensasyong nararamdaman. Truth be told, sh
e wants him. She wants him to just undress her, lay her down in bed, and forget
about his business meeting.
"Kapag alam mong buksan ang pinto, dapat alam mo rin kung paano isara iyon," sab
i nito. "Same goes with this." Naramdaman niya ang hininga nito sa kanyang leeg.
"I know how to undress you, therefore, I should know how to dress you up." Duma
mpi na ang mga labi nito sa gilid ng kanyang leeg.
"Reeve," aniya habang humaharap sa salamin. "I can't wear this." Sabay turo sa m
ga maraing iniwan nito sa kanyang balat. May dalawa siyang kiss mark sa leeg na
hindi na ganoon kapula ngunit pansinin pa rin. Pero ang pinakahalata ay sa balik
at niya.
She instantly blushed nang magtama sa salamin ang kanilang mga tingin. Nakangisi
ito.
"W-What's with the smirk?" tanong niya.
Umiling ito. "Nothing. I just remembered how those marks were made."
"Hey! Stop teasing me!" saway niya rito. Lumayo siya dito at naghanap ng blazer
na makaka-cover sa mga kissmarks niya. Kinuha niya ang baby blue blazer na may c
ollar at two buttons. That will help her. Habang nakatalikod siya ay para rin s
iyang tangang lihim na nakangiti. She can clearly remember the memories of last
night.
Umupo siya sa may gilid ng kama at inabot ang bottle ng lotion sa may side table
. She applied lotion to her body, while Reeve's just staring at her -leaning on
the wall, crossed arms and obviously, enjoying the sight.
"Staring is rude," aniya nang matapos ang ginagawa. Inalis niya ang tuwalya sa u
lo. Tumayo siya, isinabit ang tuwalya sa towel holder sa may banyo pagkatapos ay
umupo sa harap ng dresser. Sinimulan niya ang pagsusuklay at nanatili pa ring n
akatingin sa kanya si Reeve.
"When you're staring at your wife, it isn't rude," sabi naman nito.
Nagkibit-balikat na lang siya at pinagpatuloy ang ginagawa.
After five minutes ay handa na siya. She just put some pressed powder on her fa
ce and lip gloss on her lips. Hinayaan niyang nakalugay ang kanyang buhok at nag
lagay na lang ng white headband para naka-pares sa kanyang white doll shoes. Tum
ayo siya at inabot ang baby blue blazer na ipa-partner niya sa kanyang bestida.
"Let's go?" sabi niya kay Reeve. Nakasandal pa rin ito sa may dingding at tila m
ay malalim na iniisip. "Reeve?"
Tumingin ito sa kanya. She saw sadness in his eyes for a while. Pero agad ding n
awala iyon.
"Ready ka na?" tanong nito. Umalis ito sa pagkakasandal sa dingding.

Tumango siya habang kinukuha ang kanyang shoulder bag. Nang lingunin niya ulit i
to ay sandali na naman niyang nakita ang kalungkutan sa mga mata nito. Mabilis n
a nawala ulit iyon. Inakbayan siya nito at sabay silang lumabas ng kuwarto.
Ito na rin ang nag-swipe ng card niya sa card key ng pintuan. Kapag na-swipe iyo
n ay automatic na magsasara ang lahat ng power sa loob ng kanyang kuwarto.
Habang naglalakad sila patungong elevator ay hindi niya maiwasang mag-isip. Baki
t kaya ito nalulungkot? Kahit sandali lang ang nakikita niya sa mga mata nito ay
sigurado siyang kalungkutan iyon.

NANG MATAPOS ang business

ate lunch sa isang classy
Habang naglalakad sila ay
umutugon sila sa lahat ng
able.

meeting ni Reeve kasama si Agatha ay agad silang nag-l

restaurant na nasa loob lang rin ng Monteverde Hotel.
maraming mga empleyadong nakangiti at binabati sila. T
bati ng mga ito hanggang sa maabot nila ang kanilang t

Magkatabi silang nakaupo. Si Reeve na ang um-order ng kanilang kakainin. Nang ma

kaalis ang waiter ay inusod ni Agatha ang upuan niya palayo kay Reeve.
"Bakit lumalayo ka?" tanong ni Reeve.
"You tease!" mahinang akusa niya rito. Magkasalubong ang kanyang kilay habang na
katingin dito. "We're in an important business meeting, then, kung saan-saan dum
adapo 'yang kamay mo."
Medyo naiinis lang siya dahil hirap na hirap siyang makinig sa mga sinasabi ni M
r. Chan kanina. Magkatabi kasi sila ni Reeve kanina sa meeting habang nasa kabil
ang side ng table at katapat nila ang matandang businessman.
Mr. Chan was discussing a very important matter when she felt Reeve's hand! Duma
po iyon sa kanyang hita. Humahaplos-haplos doon ang kamay nito hanggang sa itina
taas na nito ang kanyang palda. Nang tignan niya ito ay parang wala itong ginaga
wa sa kanya at matamang nakikinig sa sinasabi ni Mr. Chan. Sinubukan niyang alis
in ang kamay nito ngunit hindi ito tumitigil.
Ngumisi ito. "Well, Agatha, Mr. Chan is a very important investor but he bores m
e when he talks. So, what should I do para maaliw naman ako? Good thing, you're
beside me."
"It's not a good thing for me, though! You... you..." Tinikom niya ang bibig at
sumandal na lang. Mas naiinis kasi siya sa sarili niya dahil hindi maiwasan ng k
atawan niyang mag-react sa ginawa nito kanina. Simpleng paghaplos lang iyon, but
it made the temperature higher! Lalo na ng tuluyan nitong maangat ang kanyang p
alda at naramdaman niyang pati sa sentro niya ay humahaplos ito. Buti na lang at
kapag kinakausap siya ni Mr. Chan ay may naiisip agad siyang sagot kahit na nag
bubuhol na ang isipan niya sa ginagawa ng asawa.
"Why are you mad? I heard you're soft moan earlier. It means you're enjoying it.
Buti na lang di ka napansin ni Mr. Chan," tukso pa nito.
"Reeve!" saway niya rito. Natakpan na lang niya ang kanyang mukha ng mga kamay n
iya. Nahihiya kasi siya. All right! She admits that somehow, she enjoyed what Re
eve has done earlier. Pa'no naman kasi, parang napaka-thrilling din na hindi sil

a mahalata ni Mr. Chan.

"Here's our order. Come closer," utos nito.
Nakita niya ang paparating na waiter. Inusod niya ulit ang upuan malapit dito.
"No more touching," bulong niya rito.
"Hmm," sabi lang nito nang tuluyang makalapit ang waiter at inilapag ang mga pag
kain nila.
"Thank you," nakangiting sabi niya sa waiter nang matapos ito sa ginagawa. The w
aiter politely smiled and bowed at them before leaving.
Magana na silang kumakain ng in-order nitong steak nang may maalala siyang gawin
.
"Reeve Leonardo," tawag niya rito.
Lumingon naman ito sa kanya. "Yes?"
She sweetly smiled and fastly kissed him on the lips.
Nagulat ito pero sandali lang. "What was that for?" nagtatakang tanong nito. "Do
es that mean I can touch now?" ngingisi-ngising dagdag nito.
"No!" natatawang sagot niya. "I just felt you're sadness earlier, in my room sa
Andersons."
Kumunot ang noo nito. "Sadness? Bakit naman ako malulungkot?"
"Hindi ko din alam. I just saw it in your eyes. Bago tayo lumabas ng kuwarto. Pa
gkatapos ko mag-ayos."
Unti-unting nawala ang pagkakakunot ng noo nito. Umiling-iling ito. "No. I'm not
sad. Why would I be?"
Tumango na lamang siya kahit hindi siya lubusang naniniwala dito. Alam niyang ta
ma ang nakita niya. Siguro, may naalala ito sa nakaraan. Pero, ano kayang nakara
an iyon at nalungkot ito ng ganoon?
"Hey," untag sa kanya ni Reeve. "I told you I'm not sad. There's no reason to be
." Napansin niya nang humigpit ang hawak nito sa hawak na tinidor.
"Okay. Ibalik mo na lang 'yung kiss ko," she said, smiling. Kung ayaw nito pag-u
sapan ang napapansin niyang kalungkutan nito ay hindi niya iyon ipipilit.
Tipid itong ngumiti at ibinalik ang atensiyon sa pagkain. "Later. I'll give you
back more..." Pagkuwa'y makahulugang tumingin ito sa kanya.
Napangiti siya at nag-iwas ng tingin. Ibinalik na lang rin niya ang atensiyon sa
pagkain. She felt the excitement rush down her nerves because of a passionate p
romise behind what Reeve has just said.
Tumikhim siya. "By the way, wala ka ng ibang business, right?"
Tumango ito. "Yes."
"Can we stay here in Cebu? Tutal, honeymoon pa rin naman natin."

"No problem, Agatha."

Napangiti siya. "Gusto ko sanang pumunta sa beach resort ng pinsan ko dito sa Ce
bu. Maganda 'yung resort nila. Solemn. Nakausap ko na rin si Kuya Zaire," ang ti
nutukoy niya ay ang kanyang pinsan sa mother side na nagmamay-ari ng pinakamagan
da at pinaka-peaceful na beach resort sa Cebu. "hindi siya nakapunta nung kasal
natin kaya sabi niya, free na lang ang accommodation natin plus he will reserved
the most special cottage sa'tin. Nasa may private part iyon ng resort at nasa m
ismong tapat ng cottage ang dagat."
"That sounds great. Kailan tayo pupunta?"
"Later? Malayo kasi iyon sa city proper. Four hours drive from here."
"Okay. I'll just talk to Rey after we finished eating. I'll also check the whole
hotel once more. Can you pack our things?"
"That's a wifely duty, so, sure."
"Great."
Pagkatapos nilang kumain ay nagpaalam si Agatha na pupunta ng comfort room.
"Okay. Hihintayin na lang kita. Then, ihahatid kita sa Anderson para makuha mo y
ung mga gamit mo. Magkita tayo sa penthouse."
Tumango siya at pumunta na ng comfort room. Nang matapos siya ay nanatili siya s
a loob ng comfort room at muling nagpahid ng kaunting pressed powder. Nagpapahid
naman siya ng lip gloss ng may isang babaeng lumabas mula sa isang cubicle. Nag
ngitian sila ng magtama ang tingin nila sa salamin. Ngunit, pareho silang nagula
t nang ma-realize na halo parehas sila ng suot.
"We have the same dress," natatawang sabi nito. "I'm just wearing a pink color a
nd you're wearing a blazer."
"You also have a white headband and white doll shoes," dagdag niya pa.
"We look like twins!" komento pa nito na kinatawa nilang dalawa. "Pero mas maput
i ka saka maganda mga mata mo. Doll eyes"
"Thank you. Tagalog ka pala. I thought you're a Cebuano."
Lumapit ito sa may sink at naghugas ng kamay. "Tagalog ka rin? Wow, that's nice.
"
"Maganda rin naman mga mata mo. Singkit," aniya. The woman is really pretty and
looked a little older than her. Hindi naman siya mas maputi dito, matamlay lang
ang kaputian nito.
"Thank you din," she sweetly said. "Kumakain ka ba sa restaurant? Bakit di kita
nakita kanina?"
"Yes. I'm with my husband. Nasa pinakadulo kasi kami ng resto kaya hindi mo sigu
ro kami napansin."
Nanlaki ang mga mata nito. "Husband? May asawa ka na pala? You look so young."
Nginitian niya ito. "Well, I'm young but not in teens."
Tumango ito "Of course, of course."

"Ikaw? May kasama ka ba? Dito kayo nagste-stay sa Monteverde?"

"Yup. I'm with my brother."
"Are you here for a vacation?"
She saw a pain-looked in her eyes then loneliness. Umiliing ito at pilit na ngum
iti. "M-May binisita lang. Eh, ikaw? Kayo ng asawa mo?"
"Katatapos lang ng inasikasong trabaho ng asawa ko dito. We... we are in our hon
eymoon," medyo nahihiya pang sabi niya.
"Oh! So, you just got married?"
Tumango siya. "A week ago." Itinaas niya ang kanang kamay kung saan nadoon ang w
edding ring.
Again, she saw the loneliness in her eyes.
"Is something wrong? May nasabi ba 'kong mali?" tanong niya.
Mabilis itong umiling. "No. No. Don't mind me. May n-naalala lang ako. By the wa
y, congratulations sa kasal niyo."
"Thank you, err-"
"Oh! I'm Allana Rose." Inilahad nito ang kanang kamay sa kanya.
She shaked her hand. "I'm Agatha Celina. Nice to meet you, Allana Rose."
"It's a pleasant to meet you, too, Agatha Celina."
"Call me 'Agatha'."
"Okay. Then call me 'Lana'."

SINUBAYBAYAN NG tingin ni Reeve si Agatha habang papunta ito ng restroom. Niling

on pa siya nito at nginitian. A very sweet and innocent smile. Who would have th
ought that his wife with the most innocent smile can be far more innocent in bed
?
Isang linggo na ang nakalilipas mula ng ikasal sila ni Agatha. He's right that h
is wife may be innocent and unexperience but she's a very natural lover. The tem
ptations she made yesterday really turned him on, big time.
Lihim siyang napangisi habang sinusundan pa rin ito ng tingin. Umiindayog ang ba
lakang nito habang naglalakad. The dress she's wearing is far from sexy yet love
ly. He can't wait to strip it from her.
Kinuha niya ang kanyang cellphone at tatawagan sana ang kanyang executive secret
ary na si Rey. Hindi niya na siguro ito pupuntahan personally upang magbilin. He
'll just call him. Ito na rin ang aatasan niyang mag-check sa buong Monteverde H
otel Cebu. He just felt excited about going to a beach resort with Agatha. Havin
g her on the sand would be great.

"Reeve."
Napahinto siya sa akmang pagtawag sa secretary niya nang marinig niya ang boses
na iyon. Hindi siya nag-aangat ng tingin at napahigpit ang hawak sa cellphone ni
ya.
"What the hell are you doing in here?" he said, gritting his teeth. Pinipigilan
niyang humalugpos ng galit habang nag-aangat ng tingin. Nakatayo ito sa tapat ni
ya ngunit isang lamesa ang pagitan nila.
"We need to talk."
"I don't remember needing one, Mr. Aguilar," he coolly said. Nang makita niya ul
it ang dating matalik na kaibigan, gusto na naman niya itong suntukin sa mukha.
Napabuntong-hininga ito. "Reeve, makinig ka sa'kin. Please, just this time. Para
naman wala tayong pinagsamahan," kalmadong wika nito.
Sarkastikong napangisi siya. "Sana naisip mo 'yan bago mo ginawa ang ginawa mo,
twelve years ago. Bakit kailangan nating mag-usap? Dahil ba hiwalay na kayo ni..
." Napahinto siya. Why the hell is it hard for him to say her name?
Umiling-iling ito. "May kailangan lang tayong pag-usapan. Lalake sa lalake. You
have to know that-"
"Shut up!" he hissed. "Is it a coincidence or what? Nandito rin si L-Lana, right
? Tapos nandito ka rin. She said, hiwalay na kayo, so, why the hell the two of y
ou are disturbing me? Ano? Hihingi ka rin ng tawad? The fuck!" pagtataas niya ng
boses.
Naglilingunan na sa kanila ang ibang customers at guests. Pati ang mga waiters a
y napapansin na sila at nakahanda nang mamagitan sakaling may pisikalang mangyar
i.
"Damn it! Bakit ayaw mong makinig? Hindi ka pa rin maka-move on kaya hindi mo ka
mi mapatawad? Mahal mo pa si Lana? Nagagalit ka pa rin sa'kin kasi akala mong in
agaw ko siya? Ayaw mong makita pa kami dahil akala mo gusto ka naming saktan nun
g mga panahong iyon? Fuck you, Monteverde! Sana kasi makinig ka sa'kin ngayon!"
kalmado ngunit marahas na pagkakasabi nito.
Nagtagis ang kanyang bagang at kumuyom ang mga kamay. Napatayo siya at malakas n
a hinampas ang nakakuyom na kamay sa lamesa. Prince really knew how to hit his v
ery core.
"GET LOST!" nanggigil na sigaw niya rito. Nanatili siya sa kinatatayuan habang m
ahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamay niya. He wanted to punch his ex-bestfriend
's face!

SABAY NA lumabas sina Agatha at Lana ng restroom.

"Get lost!"
Sabay silang napahinto ni Lana ng marinig ang malakas na sigaw na iyon. Nakita n
iyang nagtitinginan na rin ang ibang customers ng restaurant. Kumabog ang dibdib

niya ng makita si Reeve na nakatayo at kumukuyom ang mga kamay. Galit na galit
ang itsura nito habang may lalaki na nasa harap nito at parang mahinahon itong k
inakausap. Likod lang ng lalaki ang nakikita niya.
"Reeve..." narinig niyang sabi ni Lana.
Nagtatakang napatingin siya dito. Kilala nito ang asawa niya? Tatanungin niya sa
na ito ngunit agad itong tumakbo palapit kay sa dalawang lalake.
Agad naman siyang napasunod rito.
"Reeve, listen to me," narinig niyang sabi ng lalaki habang papalapit na siya.
Bakit pamilyar ang boses nito?
Napatingin si Reeve kay Lana nang una itong makalapit. Halatang nagulat ito pagk
akakita sa dalaga. "What are you doing here?!"
Napahinto sa paglapit si Agatha. Kilala rin ni Reeve si Lana?
"Please, Reeve, calm down," mahinahong sabi ni Lana.
Nagpalipat-lipat ang tingin nito sa lalaki at kay Lana. Halatang mas lalo itong
nagalit.
"Magkasama ba kayo? Looks like you're reunited, again! So, stop bothering me!" m
uling sigaw ni Reeve sa mga ito.
"Will you just listen for a while, Reeve?! Kinakausap ka namin ng maayos!" hindi
na ring napigilang sigaw ng lalaki.
Then, she remembered him by his voice. Kalahating oras niya rin itong nakasamang
ma-stuck sa elevator. "Prince?"
Sabay pang napatingin sa kanya ang tatlo.
"Agatha?" sabay-sabay ding sabi ng dalawang lalaki.
"Wait, you know him?" tanong sa kanya ni Reeve.
"You know her?" tanong naman dito ni Prince habang nakaturo sa kanya.
"Kilala mo sila?" tanong naman niya kay Lana.
"K-Kilala mo rin sila?" tanong nito pabalik sa kanya.
"You know her, too?" tanong na naman sa kanya ng asawa habang nakaturo kay Lana.
Gusto niya ng matawa sa nangyayari sa kanilang apat, pero alam niya ang tensiyon
g nakapalibot sa kanila. Kinakabahan siya na hindi niya maintindihan.
Napatingin siya kay Lana at kay Prince. Sabi nito kanina ay kasama nito ang kapa
tid. Si Prince ba ang sinasabi nitong kapatid?
"Kakakilala pa lang namin ni Lana," sagot niya kay Reeve. "Sa C.R. Magkaparehas
kasi kami halos ng suot."
"I met Agatha at the elevator the other day. Magkasama kaming na-stuck sa elevat
or for thirty minutes," sabi naman ni Prince kay Reeve.

Napasinghap ng malakas si Lana at nanlaki ang mga mata nang mapatingin sa kanya
at kay Reeve.
"Married. Last week," mahinang sabi ni Lana.
"Yes, Lana," Reeve said. Lumapit ito sa kanya at hinapit siya sa kanyang baywang
. "She's Agatha Celina Anderson-Monteverde. My wife."
Both Prince and Lana looked so shock on what Reeve had just said. Siya naman ay
nagtataka.
"Magkakakilala kayo?" tanong niya kay Reeve.
"Come on, Agatha. This is just a waste of time."
Napakunot-noo siya. "Huh? But-" Hindi niya na natuloy ang sasabihin ng mabilis s
iya nitong hilahin palabas ng restaurant.
"Reeve! Nag-uusap pa tayo!" habol ni Prince pero nakita niyang pinigilan ito ni
Lana.
Lana was teary-eyed. Inakbayan naman ito ni Prince at inaalo.
Naramdaman niya ang mas mahigpit na paghawak ni Reeve sa wrist niya. Nagmamadali
ang mga hakbang nito. Makakaladkad pa siya kung hindi niya agad masabayan ang b
awat hakbang nito.
"Reeve..."
"Change of plans, Agatha. Ngayon na lang tayo umalis papunta sa beace resort na
sinasabi mo. Ipasunod na lang natin ang mga gamit natin. I will let Rey to fix e
verything in here."
"Reeve..."
Hindi na siya nito pinansin. Nagtuluy-tuloy ang mabilis na paglakad nito. Nakati
im-bagang ito at parang nag-aapoy sa galit ang mga mata nito. Bakit ganun? How i
s Lana and Prince related to him? Saka bakit ganoon na lang ang galit nito sa da
lawa? Lana and Prince seemed nice.
"Ouch..." daing niya nang mas lalo pang humigpit ang paghawak nito sa kanya. Pak
iramdam niya ay huminto na ang pagdaloy ng dugo sa kanyang kamay. "R-Reeve, nasa
saktan ako."
Napatili siya ng itulak siya nito sa elevator na walang taong sakay. He pinned h
er on the elevator wall and crushed his lips to hers.
Narinig niya ang pagsara ng elevator door.
Iba ang mga halik ni Reeve. Marahas iyon at hindi siya hinahayaang makatugon. Na
papikit na lang siya dahil kahit anong tulak niya rito ay hindi ito natitinag. N
agpaubaya na lang siya. Dahil kahit masakit ang ginagawa nitong paghalik, narara
mdaman niyang kailangan nito iyon. Kailangan nitong mabuhos ang kung anumang din
aramdam nito.
Kailangan siya nito.
Naramdaman niya ang paghapdi ng kanyang labi. Then, she somewhat tasted blood. S
iguro ay nalasahan din iyon ni Reeve dahil tumigil ito sa marahas na paghalik sa
kanya. Hinihingal silang pareho.

Eksaktong bumukas ang elevator door sa basement. Pero nanatili sila sa loob.
Nakita niya ang unti-unting pagkawala ng galit sa mga mata nito. Kumakalma na ri
n ang expression ng mukha nito.
His forefinger touched her bruised lips.
"I'm so sorry," nagsisising sabi nito. Humugot ito ng panyo mula sa bulsa nito.
Marahan nito iyong pinahid sa kanyang mga labi.
Hinawakan niya ang kamay nito at tipid na ngumiti.
"Let's go," aniya.
He sighed and firmly grasped her hand before going out the elevator. Tahimik sil
ang dalawa habang naglalakad. They stopped at a black Mercedes Benz. May nakita
silang papalapit na middle-aged man. Si Mang Jim iyon. Ang personal driver ni Re
eve na nakilala niya bago sila ikasal.
"Good afternoon, Sir, Ma'am," bati nito sa kanila bago buksan ang pinto ng backs
eat.
"Good afternoon," bati niya pabalik habang si Reeve ay tumango lang dito.
Pinauna siyang pinapasok ni Reeve at saka ito sumunod. Sinara ni Mang Kim ang pi
nto at sumakay na sa driver's seat. After 10 minutes, they were already on the r
oad. Tinanong sa kanya ni Reeve kung saan makikita ang beach resort ng pinsan ni
ya. Sinagot naman niya iyon at si Reeve na ang nag-utos sa driver kung saan sila
dadalhin. Pagkatapos niyon ay may isang mahabang katahimikang namagitan sa kani
la. Parehas silang sa labas ng binatana ang mga tingin.
Truth be told, hindi siya nagagalit o nagtatampo sa ginawa ng asawa kanina. Like
what she said, parang naiintindihan niya kung bakit ganoon ang inakto nito sa l
oob ng elevator. He's really mad. Hindi man iyon tamang rason para halikan siya
nito ng marahas, still, there's a part of her that feels him. Naramdaman niya sa
halik nito ang galit at kalungkutan. And afterall, he already apologized.
Nagtataka na lamang siya ngayon. Anong kaugnayan meron sina Lana at Prince sa ka
nyang asawa? Bakit ganoon na lang ang galit ni Reeve sa dalawa? Si Reeve ba ang
tinutukoy ni Prince na kaibigan nitong matagal nang hindi nakikita?
Gusto niyang itanong iyon lahat sa asawa. Ang kaso, hindi niya alam kung bakit p
ero may kaba siyang nararamdaman. She felt something will hurt her if Reeve woul
d answer her questions. Funny. Bakit naman siya masasaktan kapag nalaman niya an
g mga sagot sa katanungan niya?
What you don't know won't hurt you. She sighed on that idea. But sometimes, we n
eed to know some things, so that it won't make us look foolish.

Sino sina Lana at Prince sa buhay ng asawa niya?

~~~~~~~~~

Hello, readers! Just an advisory, alam niyo pong matagal ako mag-update. Pasensy
a na po. Marami pong destructions sa pagsusulat, eh. Tapos, nag-umpisa na rin kl
ase namin. Huhu! So, yung mabagal ko pong update ay mas mabagal pa. Starting nex
t week po, every Saturday na po ako magpo-post ng UD.
Maraming salamat po sa pagbabasa ng kuwento nila Agatha at Reeve. Nami-miss niyo
rin po ba yung mga love scenes nila. Huhu! Ako rin po, eh. Haha! Ang hirap kasi
gumawa ng BS. Inaabot ako ng tatlong araw. :D
Another, sa susunod po na chapters, makikilala na natin sina Lana at Prince. Kun
g bakit sila bumalik sa buhay ni Reeve at anong epekto niyon kay Agatha at sa pa
gsasama nila. Plus, another controversial character sa past ni Reeve.
Keep reading Wifely Duties!
VOTE-VOTE din po pag may time. =) Free to comment. Kahit huwag na po mag-fan, ew
an ko lang kung pa'no niyo babasahin ang private chaps. Hehe!
*******************************************
[14] Chapter Twelve
*******************************************
CHAPTER TWELVE

Tahimik pa rin sina Agatha at Reeve sa loob ng kotse habang bumabiyahe papunta s
a beach resort ng kanyang pinsan. Tila nagpapakiramdaman silang mag-asawa.
Hanggang sa naramdaman ni Agatha na inabot ni Reeve ang kanyang kamay. Napalingo
n siya rito.
Maingat nitong inangat ang kanyang kamay at nakita ang palapulsuhan niya. Dahil
sa sobrang higpit nang pagkakahawak nito kanina doon ay namumula iyon ng sobra a
t posibleng maging pasa. Napa-"ouch" siya ng dumampi ang daliri nito doon.
"Shit," he silently cursed. "Mang Jim."
"Yes, Sir?"
"Medicine kit, please."
Mula sa glove compartment ay may inalabas itong maliit na box. Inabot nito iyon
kay Reeve. Binuksan nito iyon at naglabas ng maliit na bote ng isang ointment. N
aglagay ito sa daliri nito at maingat na dinampi sa kanyang wrist.
"I'm really sorry," anito pagkatapos.
She gently smiled at him. "It's okay. You're just mad. I'm okay, Reeve. I unders
tand."
His forehead knotted. "Hindi ka nagagalit?"
Umiling siya.
He sighed. May kinuha ulit ito sa loob ng medicine kit. Mas lumapit ito sa kanya
at may pinahid sa kanyang labi. Pagkatapos niyon ay binalik nito ang mga ginami
t sa loob ng medicine box. Inilapag lang nito iyon sa frontseat.
Marahang hinila nito ang braso niya, and the next thing she knew, she was sittin
g on his lap. Patagilid siyang nakaupo. Her feet are on the seat. Nahihiyang nap

atingin siya kay Mang Jim. Pero, busy ata ito sa pakikinig ng kung ano dahil may
earphones sa magkabilang tainga nito at diretso ang tingin sa kalsada.
"Reeve... nakakahiya kay Mang Jim," bulong niya rito. Sinubukan niyang umalis sa
pagkakandong dito pero nakayapos na ang mga bisig nito sa kanyang baywang.
"Hindi niya tayo papansinin. Kilala ko si Mang Jim. His working for me since I'm
in college. Lagi siyang focus sa pagmamaneho. His eyes are only on the road," h
e whispered back while his one hand is gently crawling on her thigh.
"Four hours traveling. That's boring," bulong na naman nito na may kasamang pagh
alik sa kanyang tainga. Wala nang bakas ng galit na galit na Reeve kanina. His b
ack to being cool and playful now.
"Reeve..." saway niya rito.
"You know what's the first thing I would do when we get there?" nakakakiliting p
agbulong nito.
Napangiti siya. "What?"
"Get off that lovely dress and kiss your every curves. When I'm finish, I'll tak
e off your bra and sulk those -"
"Stop!" natatawang pagpigil niya rito. Lumayo siya ng bahagya. She could imagine
him doing what he just said. At may kakaibang reaksyon agad ang dulot niyon sa
katawan niya. Idagdag pang marahang humahaplos ang kamay nito sa hita niya haban
g sinasabi iyon.
"Hmm. I bet hindi mo masasabi 'yan sa actual act," he teased.
"Reeve... nakakahiya... may iba tayong kasama."
"Bakit? Kinukuwento ko lang naman ang mga naiisip kong gawin sa'yo. Hindi ko nam
an ginagawa ngayon."
"B-Basta! Ano..."
"You said sa pinaka-private part ang cottage natin, right?"
Tumango siya.
"It means solo natin ang beach sa part na 'yon."
"Yes."
"Then, we'll do it on the sand. I'll lay you down there... Undress you... Kiss y
ou... Touch you..." pahina ng pahina ang boses nito habang sinasabi iyon. Habang
siya naman ay parang unti-unti ring natutunaw. "Suck. Nip. Cuddle. Finger... th
en... fuck."
She moaned. Because when the time he said the "f" word, his hand was already ins
ide her dress and his fingers pressing her underwear on "that" spot.
Inipit niya ang dalawang hita niya. But that was a wrong move. Naipit ang kamay
nito at lalong nasiksik doon.
She groaned in frustration. Naisubsob na lang niya ang mukha sa leeg nito. His m
asculine scent tickled her nose. Nagpatuloy ang pagbulong nito ng mga bagay na l
along nagpapataas ng temperature sa loob ng kotse.

Napatili siya ng ihiga siya nito at kubabawan.

Her eyes widened. "Hey! W-What are you d-doing?" Nilinga niya ang matandang driv
er. Nakatutok ang buong atensiyon nito sa pagda-drive at talagang hindi sila nap
apansin. Pero... pero nakakahiya pa rin!
Ngingisi-ngisi naman si Reeve nang muli niya itong balingan. Nasa magkabilang ba
ywang niya ang dalawang kamay nito. Then his head lowered upon her.
He started teasingly kissing her cheeks, her chin, her nose, and her neck. Binib
igyan din siya nito ng mabilis na halik sa mga labi. Pagkatapos ay naramdaman ni
yang sinusundot siya nito sa tagiliran. Napapaigtad naman siya dahil tuluy-tuloy
nitong ginagawa iyon.
Hindi niya napigilang tumawa dahil sa lakas ng kiliti niya doon.
"Reeve! Reeve! Ayoko na!" tumatawang pagpigil niya dito. Sinusubukan niya ring m
akawala dito pero wala ring silbi. Patuloy ito sa pagkiliti sa kanya habang hina
halikan siya sa iba't ibang bahagi ng kanyang mukha. Pero mas madalas ang paghal
ik nito sa mga labi niyang hindi na ganoon kasakit. Umepekto na marahil ang nila
gay nitong gamot doon.
Halos mawalan na siya ng hininga sa kakatawa. At para namang walang paraan para
makawala siya sa pangingiliti nito. So, she encircled her arms around his neck a
nd torridly kissed him on the lips.
Yes! sigaw niya sa isipan ng tumigil na ito sa pagkiliti sa kanya.
They just both enjoyed a gentle scorching kiss.
A four-hour travel would never bore them.

NANG MAKARATING sila Agatha at Reeve sa beach resort ng pinsan niya ay agad sila
ng sinalubong ni Kuya Zaire.
Mahigpit siyang niyakap ng kanyang pinsan.
"Hala, mas naunahan mo pa 'ko magpakasal, baby Agatha," sabi sa kanya ng pinsan
niya.
Lahat ng pinsan niyang lalaki sa father side ay tinatawag siyang 'Princess'. Sa
mother side naman ay 'baby', siya kasi ang bunso sa mga magpipinsan sa mother si
de.
"Bakit kasi hindi mo pakasalan 'yung nanay ng anak mo?"
Tumawa ito. "Haha! Para namang pakakasalan ako niyon. Ay sandali lang. Haharapin
ko 'tong asawa mo. Kilala ko yan, mind you."
Iniwan siya nito at nilapitan si Reeve na busy sa pagtingin-tingin sa paligid.
"Monteverde!" tawag dito ng pinsan niya.
Napabaling ang pansin dito ni Reeve. Napakunot ang noo ng asawa pero ilang sagli
t lang ay nakakitaan ng recognition sa mga mata nito.

"Dela Cuesta?" tanong ng asawa niya kay Kuya Zaire. 'Dela Cuesta' ang surname ng
pinsan niya.
"Langhiya! Ikaw ang pinakasalan ng pinsan ko? Hindi pala ako namamalikmata nang
makita ko 'yung pangalan mo sa invitation. Akalain mo 'yun?" sabi ng pinsan niya
.
Magkakilala pala ang mga ito?
"Madaldal ka pa rin pala. Pa'no ka naging kamag-anak ni Agatha, eh, loko-loko ka
?"
"Wala, eh. Ganyan talaga pag-pogi."
Natawa siya habang si Reeve ay nagsalubong ang kilay. "Ewan ko sa'yo. By the way
, you have a nice beach resort."
"Huh! Wait 'til you see the whole resort. Lalo na 'yung tutuluyan niyo ng pinsan
ko. Baka makapag-invest ka dito ng wala sa oras," pagmamalaki ng pinsan niya. A
lam niya ring nagpaparinig ito. Pagdating kasi sa trabaho, magkapareho ito at si
Reeve. Workaholic
"Napag-uusapan naman yan," makuhulugang sabi ni Reeve.
"Yun oh!" sabi ng pinsan niya at nakipag-high five pa kay Reeve.
Naisipan niyang sumabat. "Hello, guys? We're not talking about business here, ri
ght?"
"Ay, grabe ka, Agatha. Masyado kang excited masolo asawa mo? Aggressive ka pala?
" tukso ni Kuya Zaire na ikinangisi lang ni Reeve.
She blushed. "N-No! I just know na workaholic kayong dalawa. Baka abutin ng dinn
er kapag nag-usap kayo tungkol sa business. Wait, bakit nga pala kayo magkakilal
a?" tanong niya sa pinsan.
"Teammates sa soccer nung highschool at college," sagot nito.
Bumaling siya kay Reeve. "Hindi mo nakuwento sa'kin na magkakilala kayo ni Kuya
Zaire."
"I don't even know na kamag-anak mo 'yang lokong yan."
"Expect the unexpected kasi," sabi ng madaldal niyang pinsan. "Oh, wait. Nasaan
nga pala mga gamit niyo para mapadala na natin sa cottage niyo?"
"Kuya, isusunod na lang yung mga gamit namin. Biglaan kasi 'yung pag-alis namin,
"
"Ganun ba? Nako naman. Masyado ata kayong excited? Anyway, bakit niyo nga namang
kailangan ng damit? Eh-"
"Kuya!" saway niya rito.
"Uyyy! Blushing! Ano ka ba, baby cousin? Ganyan talaga kapag bagong kasal. Sabik
sa-"
"Stop it, Zaire," pigil dito ni Reeve. "You and you're talkative mouth."

Tumawa pa ang loko niyang pinsan bago sila igiya patungo sa private part ng beac
h resort. Malayo ang nilakad nila para makaabot sa parting iyon ng resort. Isang
simpleng cottage lang ang nandoon at malayung-malayo sa parte kung saan marami
pang iba't ibang cottage.
"This side of the resort are for honeymooners talaga," pagkukuwento ng pinsan ni
ya. "Naisip 'to ni Papa nang minsang maistorbo ang lahat ng guest dahil may gues
ts na bagong kasal and then alam niyo na... sobrang ingay nila. Haha!"
Napapailing-iling na lang sila ni Reeve sa kalokohan ng pinsan.
"What? Ayaw niyong maniwala? Well, be comfortable here, guys. Scream all you wan
t, Agatha. Wala naman makakarinig sa-"
"You're so annoying, Kuya," naiinis na sabi niya rito. Pulang-pula na ata siya s
a kakatukso nito habang si Reeve naman ay pangisi-ngisi lang. Arhg! Men!
"Arte nito. Sige na, alis na 'ko. Enjoy! Ang pampitong langit, Reeve. Ang pampit
ong langit, ipakita mo!"
Pabirong sinuntok ito ni Reeve sa braso. "Damn you, Dela Cuesta. Umalis ka na."
Tatawa-tawang naglakad paalis ang pinsan niya.
Pumasok silang dalawa ni Reeve sa loob ng cottage. The cottage was really nice a
nd romantic. Pagkapasok sa loob ay isang malaking kama ang nasa dulo niyon. May
isang wooden closet sa tabi. Sa kaliwang bahagi ng kuwarto ay may maliit na kitc
hen at may maliit na ref din doon. There's a two-seat dining table. May isang 32
inch flatscreen T.V. na nakaset-up sa dingding na nasa tapat ng dining table. M
ay nakita siyang nakasarang pinto. Must be the comfort room.
"Magsi-CR lang ako," paalam niya kay Reeve. Tumango ito at saka lumapit sa may k
ama. Siya naman ay nagdiretso sa banyo. Simple lang rin ang banyo ngunit sobrang
linis.
Isang white shower curtain lang ang naghihiwalay sa shower at toilet. Isang full
-length body mirror ang nakasabit sa dingding. May dalawang malinis na puting tu
walya ang nakasabit sa towel rock. Naka-tiles din ang floor hanggang wall.
Tumingin siya sa salamin at nakitang maayos ang kanyang mga labi. Kung titignan
lang mabuti saka mahahalata ang sugat. Wala na ring bakas ng pasa ang wrist niya
. Hinubad niya ang blazer at maayos na isinabit iyon sa isa sa mga metal holder
na nakakabit sa may pintuan. Pinadaanan niya ng mga daliri ang mga kissmarks na
hindi pa rin nawawala pero hindi na rin naman pansinin.
She started using the toilet and after a few seconds, lumabas na siya ng banyo.
Paglabas niya ay long-sleeved polo na naka-unbotton at black slacks and tanging
suot ni Reeve. May kausap ito sa telepono habang binubuksan ang aircon. Umupo na
man siya sa gilid ng kama at nag-alis ng sapatos. Inalis niya ang suot na headba
nd at sinuklay ang buhok sa pamamagitan ng daliri. Humiga siya sa kama at ipinik
it ang mga mata. Sobra kasi siyang napagod sa biyahe. Wala siyang planong umidli
p pero pinukaw rin siya ng antok.
Hindi niya alam kung ilang oras siya nakatulog. Naalimpungatan na lang siya dahi
l may humahalik sa kanya. Hindi niya na kailangan imulat pa ang mga mata upang m
akilala kung sino ang humahalik sa kanya.
Kumapit ang isa niyang kamay sa balikat nito at ang isa nama'y dumampi sa pisngi
nito. She responded to his hot wet kisses. When his tongue thrust inside her mo
uth, she did every stroke he actually did.

Pumulupot ang isa nitong braso sa kanyang baywang at hinapit siya paupo mula sa
pagkakahiga. She encircled her arms around his neck when he deepened the kiss. N
apaungol na lang siya ng lumayo ito.
Unti-unti niyang dinilat ang mga mata. Bumungad sa kanya ang napakaguwapong mukh
a ng asawa.
"It's really true that Sleeping Beauty would be awaken by a kiss," he said, smir
king.
A true love's kiss, Reeve. Gusto niya sanang sabihin. Ang kaso, hindi niya iyon
dapat sabihin. Dahil alam niyang "allergy" kay Reeve ang salitang "love".
She lazily smiled. Pumupungay pa ang mga mata niya dahil bago siyang gising.
"What time is it?" tanong niya.
"10 pm. We should eat our dinner. Nagpa-service ako ng pagkain."
Apat na oras din pala siyang nakatulog. "Hindi ka pa kumakain?"
"Hinihintay kitang magising. Come on. I'm hungry."
Inalalayan siya nito sa pagtayo. Inipon niya ang buhok sa isang gilid at sinukla
y na lang iyon ng kanyang mga daliri.
Pagkakita niya sa dining table ay wala namang pagkain doon. "Nasaan yung mga pag
kain?"
Hinawakan siya nito sa kanyang kamay at hinila siya palabas ng cottage.
She softly gasped when she saw what's outside.
Tanging ilaw mula sa loob ng cottage, isang campfire at buwan ang nagbibigay liw
anag sa gabing iyon. Sa tabi ng campfire ay may nakalatag sa white picnic blanke
t. Nakalagay sa blanket ang kanilang pagkain at isang bucket ng wine. Mayroon pa
ng nagkalat na red and white rose petals sa paligid ng blanket sa buhangin. It's
a candlelit dinner, beach version.
Napangiti siya sa kiliting nararamdaman sa kanyang puso.
Inalalayan siya ni Reeve sa pag-upo sa blanket pagkatapos at umupo ito sa tabi n
iya. Nakaharap sila sa mapayapang dagat at sa madilim na langit na tadtad ng mga
nagkikislapang bituin.
"I'm really sorry for hurting you earlier, Agatha. I felt so guilty. I was very
mad. Pero hindi sapat na dahilan iyon para gawin ko sa'yo 'yung ginawa ko. What
added more to my guilt, was... hindi ka nagalit sa'kin. You understand me. I mea
n, why the hell are you that kind?" sabi nito habang diretsong nakatitig sa kany
ang mga mata. "So, I prepared all these to make it up to you. You're such a swee
theart. I'll promise I'll never do that again."
Napangiti siya at hinawakan ito sa pisngi. "Kung magsalita ka naman parang binug
bog mo 'ko." They both chuckled. "I'm your wife. And it's my duty to understand
more of you. Hindi mo naman gagawin 'yung kanina kung hindi ka lang galit talaga
. Let's just forget it, okay? Tignan mo," Tinaas niya ang isang kamay. "My wrist
was so fine. Walang bakas ng kung ano. Wala ring pasa. And, my lips, also. Wala
ng sugat or something. Maganda 'yung mga pinahid mo sa'king ointment."

"You're right. Let's forget about all of it. So, let's eat?"
Tumango siya at nagsimula na silang kumain.
Sa kalagitnaan ng magana nilang pag-kain ay naisip niya itong bituin. "Alam mo,
Reeve, sa lalakeng hindi naniniwala sa love, may pagka-romantic ka."
Ngumisi ito at nagkibit-balikat. "Everynight, before we go to sleep, I always gi
ve you romance," makahulugang sabi nito.
Nag-init ata ang buong pisngi niya sa sinabi nito. Idinaan niya iyon sa pagtawa
at pag-inom ng red wine. Habang umiinom ay napansin niya ang suot nito. Iba na a
ng suot nito. Naka-boardshorts na ito at nakaputing polo na bukas ang lahat ng b
utones. His broad chest and six-pack abs were very visible.
"Dumating na ba 'yung mga gamit natin?" tanong niya.
Umiling ito. "Not yet. Bumili lang ako ng damit to be more comfortable kanina sa
souvenir shop dito. Pero parating na rin siguro yung mga gamit natin."
Tumango siya at tinapos ang pagkain.
After twenty minutes ay tapos na silang parehas kumain at nailigpit na sa isang
tabi ang mga pinagkainan. Nanatili lang naman sila sa labas at tahimik na sumisi
msim ng red wine.
"Hey, Reeve. Let's play a game," aya niya rito.
"What game?"
"Jack'en poy. Pero may twist ng truth or dare."
Kumunot ang noo nito. "Huh?"
"Ganito, kung sino ang mananalo sa jack'en poy, siya ang magtatanong o mag-uutos
sa matatalo. Ang twist, hindi yung matatalo ang pipili kung 'truth' or 'dare' b
a ang gusto niya. The winner will still choose whether 'truth' or 'dare' ang ipa
pagawa niya."
Tumangu-tango ito. "Okay. I get it."
"Okay, game!"
Humarap siya rito. They position their hands and started playing. Sa una at pang
alawang tira ay parehas sila. Pagdating sa pangatlo...
"Oh yes!" she beamed. Nanalo siya. "Okay. I want a dare!"
"What's your dare?"
She smiled. "Take off your polo."
Napailing-iling ito at agad na tinanggal ang suot na white polo.
They played another.
"I believe scissors defeats paper," nakangising sabi ni Reeve.
She lose. "Yeah. So, truth or dare?"

"Dare. I want you to... take off your dress."

Nanlaki ang mga mata niya. "What? But..." nagpalinga-linga siya. Baka may makaki
ta kung huhubarin niya ang suot.
"Zaire assured me that no one will enter this private part of the beach. Tatawag
sila kapag papasok sila or may gustong pumasok. Solo natin ang part na'to. No o
ne will see you. Isa pa, pinahubad mo naman ang damit ko. Quits."
She sighed. Mali ata ang naialok niyang laruin. But dare is a dare. Uminom muna
siya ng wine bago tumayo at simulang hubarin ang damit niya. She reached for her
zipper and unzipped it. Maingat niyang hinubad pababa ang bestida. Pinapanood
lang siya ni Reeve ng mataman.
Now, she's only wearing her undergarments. Umupo na ulit siya at nakipag-jack'en
poy dito.
Agatha won.
"Haha!" she cheered. "A dare, again."
"And that is?"
"Remove your boardshorts. But wait! Remove it sexily."
Kumunot ang noo nito. "What the heck?"
"It's a dare!" nakangising sabi niya.
Napabuga ito ng hangin. Tumayo ito at tinanggal ang butones ng boardshorts nito.
Dahan-dahan nitong ibinaba ang zipper.
Nawala ang ngisi niya at napalunok nang marahan na nitong tinatanggal ang boards
horts. Wala na palang saysay ang pagsasabi niya ng "remove it sexily" dahil napa
ka-sexy na ng gesture na iyon.
Gazing his whole body with just his boxers on, his body would surely pass as a d
emigod.
Reeve pick up the shorts and tossed it gracefully to her.
Natawa siya. "Nasa'n ang sexy doon?" she teased while putting away his shorts.
"Isn't it sexy enough? Hindi mo na nga matanggal ang mga mata mo sa pagkakatitig
sa katawan ko," nakangising sabi nito.
She blushed. "Maglaro na nga lang tayo ulit."
And so they did.
Napabuga na lang siya ng hangin nang matalo na naman siya nito. Napainom na nama
n siya ng wine para maging handa sa iuutos o tatanungin nito.
"Dare," sabi ni Reeve. "Kiss the most sexiest part of my body."
Agad na ata siyang natamaan ng alak, napangiti pa siya sa inutos nito. Lumapit s
iya rito at nilapit ang mga labi sa mga labi nito... pero, hindi iyon nagtama. S
he sexily smiled and lowered her head down to his neck... his chest... his abs..
.his center and stopped. Naramdaman niya ang paninigas nito. Mas nilapit niya an
g mukha doon at...

Inangat niya muli ang ulo at sa abs ito hinalikan.

"Finish!"
Napabuga ito ng hangin. "Tease."
Then, they positioned their hands again and played
"Argh! Bakit talo ulit ako?" angal niya.
"Dare, Agatha. Sit on my lap but sit like you're riding a motorcycle."
Umupo nga siya sa mga hita nito. Her legs open and each on his sides. Between he
r legs, she can already feel "him" poking. She can feel her body raising its tem
perature and wanting him.
"Let's play like this," nakangising sabi nito. "Game."
Naglaro ulit sila. Again, she lose.
"Dare na naman, 'no?" wika niya.
"Truth, this time."
"Anong tanong mo?"
Tumingin ito diretso sa kanyang mga mata.
He grinned. "What part of your body that you like me... touching? The part where
you felt the most pleasure."
Umakyat na ata lahat ng dugo niya sa kanyang ulo dahil sa tanong nitong iyon. Ar
gh! Nakakahiyang sagutin iyon. Nasubsob niya tuloy ang ulo sa balikat nito upang
maiwasan ang mga maiinit nitong titig.
"Reeve naman, eh."
"What? Again, what part of your body you like me touching?"
Nanatili lang siyang nakasubsob sa balikat nito. "D-Down there..."
"Down where?" he teased.
"You know that already."
"No, I don't. Sa paa ba? Down there, eh."
Napa-ungol siya sa patuloy na panunukso nito. "No... b-between... between... my
thighs..."
"Anong nasa pagitan ng hita mo?"
"Reeve, stop it."
"I'm waiting for an answer."
"There. Down there. Between my thighs."
"Oh, here?"

Napasinghap siya ng dumampi ang daliri nito sa tinutukoy niya. Napapikit siya at
tumango. Then, his fingers started to tickle her there with her undies still on
.
She moaned softly when his fingers found a way to get inside her panty. He start
ed her clit over and over that made her instantly wet. She was starting to enjoy
it when he removed his hand inside her panty.
Napaangat siya ng tingin dito. "Why...?" Bakit siya nito binitin?
"Just checking if that's the truth."
"You -"
"Okay, let's play again," ngingisi-ngising sabi nito.
Sa inis niya sa ginawa nito ay mas determinado siyang matalo ito. At kumampi nga
sa kanya ang tadhana this time.
"I want a 'truth'," she said.
"Ask."
Humugot siya ng malalim na hininga. Muntikan niya ng makalimutan ang purpose kun
g bakit ang larong ito ang nilaro nila. So, here it goes...

"Bakit sobrang galit ka kanila Lana at Prince?" she bravely asked.

~
Hello, readers! It's a Saturday and as I promised I have a new update! Yey! Pero
kung bitin kayo, pwede pa 'ko mag-update mamayang gabi. But! This chapter have
to reach 15 votes muna. :) Pampagana lang sa'kin. Haha! Or kapag umabot 'to ng
15 votes kahit tapos na ang Saturday, I will update agad. Agad-agad! Kahit hindi
pa Sat.
So, vote na po kayo! Comments are also highly appreciated. Good or bad comments?
Not a problem!
:D
*******************************************
[15] Chapter Thirteen
*******************************************
CHAPTER THIRTEEN

LIMANG TAONG gulang sina Reeve at Prince nang magkakilala sila sa playground nan
g village na parehas tinitirhan ng kanilang mga pamilya. Hindi nila alam kung pa
ano sila nagkasundo. Basta ang alam lang nila, lagi silang nagkakasabay sa pagla
laro dahil mag-bestfriends pala ang mga yaya nila.
"Reeve," tawag ni Prince sa kanya.

"Why?"tanong niya. Nilingon niya pa ito kahit gumagawa siya ng sandcastle sa san
dbox.
"Friends na ba tayo?" nagtatakang tanong nito sa kanya.
He shrugged. "Siguro. Lagi tayong sabay na naglalaro, eh."
Umupo ito sa tapat niya at tinulungan siyang gumawa ng sandcastle. "Sige, friend
s na lang tayo. Kasi, look at our yayas," tinuro nito ang yaya niya at yaya nito
na nakaupo at nag-uusap sa isang bench."Friends sila. Kaya friends na rin tayo.
"
"Okay."
"Ano bang ginagawa kapag friends?"
"Sabi ni teacher, dapat daw naglalaro saka nag-uusap. Kaya nga friends ko lahat
ng classmates ko kasi I play and talk with them."
Tumangu-tango ito. "Siguro sabi rin yan ng teacher ko."
"Eh, bakit di mo alam?"
"Di ako nakikinig, eh. It's boring!"
"Ay, doon ka na lang sa school ko, Prince. Kasi masaya doon. Maraming games saka
magaling magturo si teacher. Hindi boring."
"Talaga? Sige, sasabihin ko kay Papa!"
After that school year, lumipat nga si Prince sa pre-school kung saan din nag-aa
ral si Reeve. They became the best buddies dahil araw-araw na silang nagkakasama
, hindi lang tuwing play time nila sa park. Siguro, dahil na rin pareho silang o
nly child. They found in each other the brother they don't have. Until gradescho
ol at highschool ay parehas pa rin sila ng school at lagi pang nasa iisang secti
on.
Magkaibang-magkaiba sila ni Prince. Maloko at pilyo ang matalik na kaibigan. Hab
ang siya ay more on the serious type. Kaya nga hindi nila alam kung bakit sobran
g nagkakasundo sila. Maybe because, he keeps Prince sane while Prince makes him
insane.
Katulad nang, hindi masyado seryoso si Prince sa pag-aaral pero tinutulungan ito
ni Reeve para matutong mag-focus. Si Prince naman ang nagturo sa kanya to loose
a bit. He's the super studious type, at tinutulungan siya ni Prince to not beco
me a total nerd.
Then, highschool came. Prince was a total playboy, while Reeve took girls seriou
sly.
"Ayan ang problema sa'yo, Monteverde. Kaya wala ka pang girlfriend, eh. Masyado
kang picky. Hindi mo ba nakikita ang oh-so-many-pretty girls sa campus natin?The
y're drooling over us!" kuwelang sabi nito.
"Tss. Kung hindi naman tayo soccer players, hindi nila tayo papansinin."
"Hala ka. Anong hindi? Kahit siguro tahimik tayong naka-upo sa isang bangko, tit
ilian pa rin tayo."
Binatukan niya ito. "Ang yabang mo," natatawang sabi niya.

"Nagsasabi lang ng totoo. Bakit panget ba tayo? Hindi naman, ah."

"Kaya naman you took that as an advantage para makapanloko ng mga babae. Unahin
mo muna pag-aaral mo, Aguilar!"
"Opo, ama," biro nito. "Daig mo tatay ko. Siya nga proud sa dami ng girlfriends
ko."
"So, totoo palang pinagsasabay-sabay mo sila?"
"Oy, hindi, ah. Mabilis lang ako magpalit ng girlfriend pero faithful ako kapag
may girlfriend ako."
Nagkibit-balikat lang siya at pinagpatuloy ang pagso-solve sa isang math problem
.
"Hindi ka naniniwala? Bestfriends tayo dapat maniwala ka. Ganyanan na ba?" ma-dr
amang sabi nito.
"Hoy, nasa labas tayo ng drama club kaya umayos ka diyan. So gay."
Ngumisi ito. "Aha! Alam ko na kung bakit hindi ka pa nagkaka-girlfriend."
He lazily looked at him. "Bakit?"
"Kasi member si Lana ng drama club. Member ka rin. Bawal ang courtship inside th
e drama club. Huhu!Kawawang Reeve."
Binato niya rito ang hawak na ballpen. "Eh, akala ko ba magkaibigan tayo? Salama
t sa suporta," sarkastikong sabi niya.
Tumawa ito. "Umalis ka na lang sa drama club para maligawan mo si Lana."
Last year lang sila sumali ni Prince sa drama club. Actually, ito lang ang may g
usto, ang kaso hinila siya nito nang mag-audition. Pareho silang natanggap. Kaya
pagkatapos nilang mag-practice ng soccer ay sa drama club ang diretso nila.
Then, he met Lana. Batchmate nila ito ni Prince pero magkaiba sila ng section. M
ember din ito ng drama club. The first time he saw Lana, he knew he liked her al
ready. She's all pretty, simple,nice, and sweet. Hindi ito spoiled brat, hindi k
atulad ng ibang babae sa school nila. She sings, dances, and acts like a true ac
tress. Kaso bawal nga ang courtship sa co-members ng drama club kaya nakuntento
na lang siya sa laging pagsulyap dito sa tuwing may rehearsals at meetings sila
sa naturang org.
"Para namang papayagan ako ni Ma'am Salvador na mag-quit," aniya.
Si Ma'am Salvador ay ang kanilang forty-five year old adviser sa drama club. Lah
at ng members ay pangalawang ina na ang turing dito dahil maliban sa napakagalin
g nitong instructor, ay sobrang napaka-cool pa nito. Kaya kahit nung una ay ayaw
niya sa drama club, nagustuhan niya na rin doon dahil naging malapit siya kay M
a'am Salvador. Hindi kasi siya malapit sa kanyang Mama kaya sa drama club advise
r niya naranasan ang magkaroon ng ina.
"Ayun ang problema. So, paano yan? Next year na tayo ga-graduate ng highschool.
Hindi mo na makikita si Lana, your first love. Huhu!"
This time ay ang notebook na niya ang binato dito. Tatawa-tawang umiwas na lang
ito.

"Ikaw naman kapag hindi inayos yang pagiging babaero mo, hindi ka pa nakaka-grad
uate, makakabuntis ka na," ganting pang-aasar niya dito. He knew all about his b
estfriend's sexual escapades. Sa edad na labing-lima ay marami na itong karanasa
n sa sex.
"Hindi din. I always use protection," proud na proud pang sabi nito. "Ikaw kasi,
virgin pa rin!"
Binato niya na talaga dito ang math book niya na naiwasan naman agad nito.
"I respect girls, Aguilar."
"Ako rin naman, ah! I give them romance pa," makahulugang sabi nito.
Napailing-iling na lang siya. "Ewan ko sa'yo. Iabot mo nga yung mga binato ko."
Pinulot nito ang ballpen, notebook, at librong binato niya. Hindi man lang ito n
atamaan kahit isa. Lucky bastard.
"Bakit? Gagawa ka na talaga ng assignment? Pakopya ako, ah!" sabi nito habang in
aabot sa kanya ang mga gamit niya.
"Gago!Babato ko ulit sa'yo 'to kapag di ka pa umayos diyan."
"Battered bestfriend na 'ko sa'yo. Ganyan ba talaga kapag virgin pa rin sa ganit
ong age?"
Akmang babatuhin niya ulit ito pero pinigilan siya nito. "Hep!"
"Gumawa na lang kasi tayo ng assignment. May soccer practice pa tayo mamayang ha
pon."
"Katamad. Kokopya na lang ako sa'yo."
"Manigas ka."
At umarte nga itong parang nanigas at tinirik-tirik pa ang mga mata. "Ayan, Reev
e. Nanigas na 'ko. Pakopya na ng assignment."
Sabay-sabay niya nang ibinato ng ballpen, notebook, at libro dito. Natamaan niya
ito sa pagkakataong iyon.
"Oh yeah!" sabi niya. "Reeve - 1, Prince - 0," natatawang sabi niya pa.
"Ahhhh! Monteverde!" At pinagbababato na rin siya nito ng notebook at libro nito
.
Nagtatawanan na lang sila habang nagbabatuhan ng kung anu-anong makita nila sa l
oob ng school bag nila.
Ganyan ang tunay na pagkakaibigan, well, sa case nila Reeve at Prince.

NAGSIMULANG MAGING malapit sa isa't isa sina Reeve at Lana nang minsang naging m
agkapartner sila sa tatlong sayaw para sa isang musical play production na gawa
ng drama club. Lana would always help her to catch up with every step in their d
ance. Unti-unti niyang mas nakilala ang dalaga. Palangiti ito at pilya. Lagi siy
a nitong napapatawa at napakabait din nito sa kanya. The simple attraction he ha

d for her, grew into a young love. Idagdag pa ang walang kamatayang panunukso ng
bestfriend niyang si Prince.
But then again, bawal ang ligawan sa pagitan ng mga members ng drama club. So, R
eeve had to keep his feelings.Nakuntento na lang siya sa pagiging magkaibigan ni
la. Natapos ang kanilang third-year highschool na masaya dahil silang tatlo na a
ng laging magkakasama. Si Lana ang "referee" nila ni Prince kapag sobra na silan
g nagiging "bayolente" ng kanyang bestfriend sa isa't isa.
Fourth year highschool came so fast, hindi nila namamalayan na isang Valentine's
day production na ang bagong project ng kanilang drama club. It's a musical pla
y again at sila na naman ni Lana ang magkapartner. Then, there's this certain re
hearsal that made him believe that his love for her would prevail...
Isang sweet dance ang pina-practice nila ni Lana that afternoon. Hapit
sa baywang, nakakapit ito sa kanyang balikat, at magkahawak ang isa pa
may. Their swaying with a soft music habang ang lead star na si Prince
-partner nito ay binibitawan ang dialogue ng mga ito. Dahil mahaba ang
iyon, wala silang magawa ni Lana kundi mag-usap ng mahina.

niya ito
nilang ka
at ang ka
scene na

"So, nakapag-decide ka na ba kung saan ka magka-college?" tanong niya rito.

Ngumiti ito sa kanya. "No. Not yet. Gusto ko sana kasama ang parents ko sa pagde
-decide. Pero wala pa kasi sila hanggang ngayon. There's still on a business tri
p. How about you?"
"As usual, magkasama pa rin kami ni Prince."
She chuckled. "Hindi na kayo mahiwalay sa isa't isa, ah. Baka mamaya kayo magkat
uluyan niyan," biro nito.
Nag-make face siya. "Yuck. Huwag mong paririnig kay Prince 'yan, baka magkaroon
siya ng idea. Eew."
Tumawa ito. "Parang nilalaglag mo si Prince, ah."
"Eh, siya lang naman kasi ang dikit ng dikit sa'kin," natatawang sabi niya.
"Pa'no, lagi kasing mangongopya ng assignment."
Sabay silang mahinang nagtawanan.
"Nah. Straight si Prince. Playboy nga siya diba?"
"Eh, bakit ikaw hindi playboy? So, may possibility na...?"
"Hell, no!"
Tumawa ito. And while she's quietly laughing, tinititigan niya ito. He just can'
t take his eyes off her beautiful face.
"May hinihintay kasi ako, alam mo ba?" makahulugang sabi niya.
Tapos na ito sa pagtawa at diretso na ang tinginan nilang dalawa. Hindi siya nag
bitiw ng tingin sa mga mata nito. Mas hinapit niya ito papalapit sa kanya. Then,
lahat ng gusto niyang sabihin dito na hindi niya masabi ay ipinahiwatig niya sa
kanyang mga tingin. Tila nakuha naman nito iyon dahil nakita niya kung pa'nong
namula ang mga pisngi nito.
Mas lumakas ang pagkabog ng dibdib ni Reeve. Muling nag-usap ang kanilang mga ma

ta. No, their hearts talked through their eyes. Nagkaintindihan.

Nagngitian sila na parang mga tanga. At sabay pang nag-iwas ng tingin sa isa't i
sa.
"R-Reeve..."
"Yes?" baling niya rito.
Muling nagsalubong ang kanilang mga mata.
She sweetly smiled. "Alam mo rin bang... naghihintay ako?"
He smiled back then they continue quietly yet sweetly dancing.

MARCH CAME. They just graduated from highschool. Katatapos lang ng graduation ce
remony at maraming nagpapa-picture sa kanila ni Prince. He finished as the Salut
atorian of their batch. Habang nagpapa-unlak sa mga batchmate niyang magpapapict
ure ay lihim na hinahanap ng mga mata niya si Lana.
"Reeve!" tawag sa kanya ni Prince.
"Pa-picture naman kami!"
"Sino? Kayo nila tito?"
"Hindi." Ngumiti ito. "Kami ni Lana." At mula sa likod nito ay lumabas si Lana.
His smile became wider when he saw her. Lumapit ito sa kanya.
"Congratulations!" bati nito.
"Congratulations, too." Hindi siya nakatiis at hinapit ito sa baywang at niyakap
ng mahigpit.
She hugged him back.
His planning to officially court her tomorrow. Wala na kasi ang drama club para
humadlang pa sa kanya.
"Oy! Pa-picture muna! Mamaya na kayo magyakapan diyan. Mga 'to, masyadong excite
d sa isa't isa," tukso ni Prince.
Binatukan niya si Prince. "Inggit ka lang. Imbes kasi na yakap, masasamang tingi
n ang bati sa'yo ng mga ex-girlfriends mo."
Binelatan lang siya nito at nagpa-picture nga sila.
Si Lana ang nasa gitna nila ni Prince. Nag-ready na sila para sa pag-flash ng ca
mera.
When the camera flashed, he felt Lana kissed her on the cheeks.
Gulat na napatingin siya rito.
Ngumiti ito. "I love you, Reeve."
Napatanga siya. Bumilis ang pagtibok ng puso niya. Tama ba ang pagkakarinig niya

?
"Hooooo!" sigaw ni Prince. "Ganyan ka pala, Monteverde, kapag nasasabihan ng 'I
love you'!"
"Hoy! Ang ingay mo. Prince naman, eh," saway dito ni Lana na hiyang-hiya sa pags
igaw ni Prince.
"W-What... what did you just said?" tanong niya.
"Mahal ka nga daw niya. Mahal ka, brod! Paulit-ulit?" sabi ni Prince.
"R-really? I mean... I mean..." hindi siya mapakali. Kinikilig ata siya.
Lana sighed. "Reeve, I love you. It's real. It's true."
Unti-unti siyang napangiti nang marinig muli ng mas malinaw ang mga sinabi ni La
na. Hindi niya napigilang bigyan ito ng mabilis na halik sa mga labi.
"I love you more, Lana. I really do."
Ngumiti ito at niyakap siya. Niyakap niya rin ito ng mahigpit habang si Prince a
y parang loko-lokong nagsasasayaw. Parang tanga lang.
"Hala, para kang tanga diyan," sabi ni Lana dito.
"Sumali ka na nga lang dito," aya niya.
"Group hug!" sabi naman nito at binigyan silang dalawa ng isang malaking bear hu
g.
This was the greatest day for Reeve. He has his bestfriend and his first love na
ngayo'y girlfriend niya na.
Sino bang mag-aakala na pagdating ng panahon ay magkakabuwag sila?

NAGTAGIS ANG mga bagang ni Reeve at iniwas ang tingin sa kanya. "We should not t
alk about those kind of people."
"But, I want to know. They seemed nice. Pero galit na galit ka sa kanila," pagpu
pumilit niya.
"They're not nice!" he growled. "They are far from being nice."
"Then, tell me why. Please?" she pleaded.
Umiwas si reeve ng tingin sa kanya.
"Prince used to be my friend. Lana's my ex-girlfriend. Nagtanan sila nung kami p
a ni Lana. They betrayed and make a total fool out of me. Sinong di magagalit sa
kanila?" dire-diretsong sabi nito.
Nagulat siya sa narinig. Wala siyang masabi man lang. But, there was nothing to
say really.
"That's twelve years ago... they chose to go in the time that my family was on t
he rocks."

Naikuwento na sa kanya noon ng mga kapamilya ni Reeve ang tungkol sa pag-alis ng

ina ni Reeve para sumama sa ibang lalake.
"'Yung sana may karamay ako sa nangyayari sa pamilya namin, 'Yung sana may magpa
palakas ng loob sa'kin. but they chose to add weight on my fucking problem at th
at time," walang emosyong sabi nito habang diretsong nakatingin lng sa kawalan.
He maybe wears a poker face but his eyes showed that sadness again.
Ang mga taong pinaka-inaasahan nito ay pinagtaksilan ito sa mismong panahon na k
inakailangan ni Reeve sila Lana at Prince.
Gusto niya ring magalit sa dalawa. They seemed so nice. Pero hindi naman niya ki
lala ang mga ito kaya wala siya sa puwesto na manghusga.
But, that's really twelve years ago... and as she can see, her husband hasn't mo
ved on yet.
She wanted to say something. Ngunit sinasabi ng isipan niyang hindi iyon ang tam
ang oras upang pag-usapan pa nila ng asawa ang tungkol kanila Lana at Prince.
Niyakap niya si Reeve at hinalikan sa pisngi. Gusto niyang sabihin rito na hindi
ng-hindi niya ito iiwan, di katulad ng ginawa nina Lana at Prince rito, dahil ma
hal na mahal niya ito. Pero natatakot lang siya sa mangyayari kapag sinabi niyan
g "mahal" niya ito.
"I guessed you're the winner," sabi na lang niya habang nakangiti rito.
He faced her again. and the playful look on his face was back. "So, what's my pr
ize?"
She traced the contours of his face by her finger. Dumapo rin iyon sa ilong nito
at hinaplos ang mga labi nito. "You name it, baby" she said seductively.
"Well..." he grinned sheepishly. "You know any sexy dance?"
She bit her lower lip. Mukhang mapapasubo siya sa gusto nitong premyo.
"Ahm... y-yeah..." Napalunok siya. para siyang nahihiya na na-e-excite.
She used to dance a sexy dance. Pero isang beses lang iyon. That was way back in
highschool. naging member kasi siya ng drama club noon kasama at bestfriend niy
ang si Trisha. At minsan binigyan siya ng role bilang "showgirl" kaya naman natu
to siya ng mga sexy dances.
"Give me a very hot dance, sweetheart," Reeve whispered.
Napapikit siya at pinilit alisin ang inhibitions niya sa katawan. She used to do
that to act in the drama club. Dapat nagiging in-character siya.
She must be Reeve's hot wife and not the sweet Agatha.
"Walang music..." dahilan niya. Mas makakagana sa kanya kung may naririnig siyan
g tugtog.
"Listen to the sound of nature."
Napangiti siya. Oo nga naman! Madalas din yung sabihin sa kanila sa drama club k
apag kailangan nilang sumayaw ng walang tugtog.

Tumayo siya sa harap nito. She closed her eyes and started to be in-character.
Tinalasan niya ang pandinig. She could here the still waves of the sea, the fire
burning the woods, the night wind gently whistling at her ears, and Reeve's sof
t breathing.
Sinimulan niyang iindayog ang balakang pakaliwa at pakanan. She sexily whipped h
er hair sidewards. Tumalikod siya at pumikit. Inalala niya ang bawat kembot at g
iling na natutunan niya noon. Humarap siya kay Reeve at sinalubong ang mga maiin
it nitong tingin. Dahan-dahan siyang lumapit dito at inabot ang mga kamay nito.
Hinila niya ito patayo. Tumalikod siya at idinikit ang likod sa katawan nito. In
ilagay niya ang dalawang kamay nito sa kanyang magkabilang bewang. She continued
swaying her hips sexily. She purposely let her butt close to his manhood. She t
easingly bumped "it" a lot of times. Mahina itong napapamura sa tuwing ginagawa
niya iyon. Natatawa na lang siya at mas ginaganahan pang gisingin ang pagkalalak
i nito na nagsisimula ng umumbok mula sa suot nitong boxer shorts.
Nagpatuloy siya sa pagsasayaw hanggang sa maramdaman niyang umaangat ang mga kam
ay nito mula sa kanyang baywang, puson, tiyan, at... Bago pa man makarating ang
mga kamay nito sa kanyang dibdib ay humarap na siya dito. Idinikit niya ang kata
wan sa katawan nito. She raised her hands and slowly slide down her body to his.
Balat sa balat ay nagkikiskis. Her face was now facing his manhood. Tumingala s
iya at sinalubong ang mas nag-aalab na nitong mga mata. She doesn't know what ca
me to her when she lightly kissed his ready "thing" poking in his boxers...
Narinig niya ang matalim na paghugot nito ng hininga. Hinawakan siya ni Reeve sa
magkabilang balikat at itinayo siya. Kinabig nito ang ulo niya at hinalikan siy
a sa kanyang mga labi. His tongue thrust inside his mouth and tasted every corne
r of her tongue. Napakapit siya sa batok nito ng mas lumalim pa ang paghalik nit
o.
Naramdaman niya ang paglapat ng kamay nito sa harap ng kanyang bra. Walang kahir
ap-hirap na naialis nito iyon. He cupped one of her breast and started massaging
it while his still kissing her. Ang isang kamay nito ay mas hinapit siya sa kan
yang bewang. Naglapat ang kanilang mga dibdib. Flesh to flesh and she could feel
his heart pounding heavily.
The next thing she knew, naihiga na siya nito sa buhangin at nasa ibabaw niya na
ito.
~~
Love scene? Naka-private, eh. :D Just click the external link if you're already
a fan. Thanks!
~~

*******************************************
[16] Chapter Thirteen (Love Scene)
*******************************************
The next thing she knew, naihiga na siya nito sa buhangin at nasa ibabaw niya na
ito. Bumaba na ang mga labi nito sa kanyang mga dibdib at mas binibigyan ng ate
nsiyon ng mga iyon. He started sucking one of her nipple while he was pinching t
he other.

"Uhhh... uhmm... R-Reeve..." ungol niya. "Ughhh!"

He let go her already swollen nipple then sucked the other. Gumapang na rin paba
ba ang mga kamay nito hanggang sa makaabot iyon sa gitna ng kanyang mga hita. To
her surprise, he ripped her panties off!
He keeps on sucking her nipple when his finger started to touch her clitoris. He
was rubbing and pressing her clit, and Agatha don't know what to think. So much
pleasure could really make her mind shut down. She's all wet. Really really wet
.
Reeve stopped sucking her nipples and started crashing his lips to hers. Nagpatu
loy lang rin ang pagkilos ng daliri nito sa gitna ng kanyang mga hita. Ang mga k
amay naman niya ay naglandas na rin sa katawan nito. She pinched his man nipple
that made him growl.
"R-Reeve..." she moaned when he felt his fingers rubbing over the slit of her wo
manhood.
He stopped kissing her and looked straight into his eyes. "Yes, sweetheart?"
Napalunok siya. "I... I want you..."
Napangisi ito. "You want me where?" tukso pa nito habang dahan-dahang inaalis ni
to ang suot na boxers.
Pumikit siya. "I-Inside... Inside m-me, Reeve..."
"Open your eyes and look at me," utos nito.
Sinunod niya ito.
"Paki-ulit ang sinabi mo, sweetheart," he teased.
Napaungol siya ng maramdaman ang pagkalalaki nito sa bungad ng pagkababae niya.
Reeve is such a playful tease!
"Inside me, I want you. Now."
Then, he entered her so slowly that made her scream. He thrusted all of him that
made him scream some more.
"Reeve! Ugh! Uhhhhh... ahhhh! Reeve!"
"Tsk... tsk... too noisy, sweetheart," iiling-iling na sabi nito.
Napaliyad siya upang mas salubungin ito. Then he made his move inside her. Kinaw
it niya ang binti sa bewang nito at sinundan ang bawat galaw nito. When he start
ed to pump so fast and so hard, all she could do was encircle her arms around hi
s neck. Sinalubong niya ang bawat pagbayo nito. He's hitting something inside he
r that made her moan so loud and made her want to come so easily.
"Reeve... Reeve..."
"Hold on, sweetheart."
"I... I can't hold it."
"Let it go, then."

"Ughh!" she groaned when Reeve hit again that certain spot inside her.
Mas bumilis ang bawat sugod nito. Puro mga ungol na lamang ang mga lumalabas sa
mga bibig nila.
They kept on pumping harder and faster when Agatha came first then Reeve came ne
xt. They rested for a while and did it again... and again... and again.
Pareho silang hinahabol ang mga hininga nang matapos. Hindi nila alam kung anong
oras na ngunit nagsisimula nang magliwanag ang kalangitan.
Nanghihinang tinanggal ni Agatha ang pagkapit ng mga binti niya sa baywang nito.
His head rested between her breasts after pulling out inside her.
Stable na ang paghinga niya nang iangat niya ang kamay sa mukha ng asawa na nagp
apahinga sa kanyang dibdib. Marahan niyang hinawi ang buhok nito. Pinunasan niya
rin ang pawis sa noo, pisngi, at leeg nito sa pamamagitan ng mga kamay.
Tiningala siya nito. "Why do you keep on doing that?" he softly asked.
"What?" nagtatakang tanong niya pabalik. Isinusuklay niya na ang buhok nito sa p
amamagitan ng kanyang mga daliri.
"Sweeping my sweat off from my face?"
"Ayaw mo ba?" she quietly asked.
Ilang sandaling tinitigan lamang siya nito at hindi sumagot. She sweetly smiled
at him and kissed his forehead.
"You're just... just too sweet..." he said. Inangat nito ang ulo at binigyan siy
a ng mabilis na halik sa mga labi.
Umupo ito at tumalikod sa kanya. Nakatanaw ito sa dagat at sa papasikat ng araw.
Bumangon din siya. Nakita niya sa malapit ang boxershorts at polo nito. Sinuot n
iya ang mga iyon at lumapit siya sa likod nito. Lumuhod siya at niyakap ito sa b
ewang. She rested her chin on his left shouder. She also watched the sunrise.
Humugot si Reeve ng malalim na hininga.
"I'll tell you something," she said.
"Don't tell me that you love me?"
She sofly laughed. "No, silly." Of course, hindi niya sasabihin dito ang tunay n
a nararamdaman. Baka lumayo pa ito sa kanya kahit pa mag-asawa na sila. Tama ng
iniisip nito na nakikipag-make love siya rito dahil isa iyon sa mga wifely dutie
s niya.
Also, although it hurts for her... she felt his heart belonged to someone else..
. His heart was full of hatred.
"Anong sasabihin mo?" tanong nito.
Diretso siyang nakatingin sa lumiliwanag ng kalangitan. "Hindi pala totoong hind
i ka naniniwala sa salitang 'love'."
Hindi ito kumibo kaya nagtuluy-tuloy lang siya. "You do believe in love. May kin
ukulong ka lang sa heart mo kaya ayaw mo nang buksan."

"What are you trying to say?" Lumayo ito mula sa pagkakayakap niya. Tumayo ito a
t kinuha ang boardshorts at isinuot iyon.
She sighed. "You know perfectly what I am trying to say."
They stared at each other. Matagal. Naglalaban ang mga tingin nila.
Ipinaparating ng mga tingin niya ang salitang 'Let go'. Hindi niya alam kung nak
uha nito ang mga gusto niyang sabihin dahil nauna itong umiwas ng tingin.
Walang nagsalita ng kahit isa sa kanila. Tahimik ang paligid at tanging maririni
g lang ay ang mga alon sa dagat at mga nag-aawitang ibon.
Tumayo siya at lumapit kay Reeve. His hands were on his hips and his staring bla
nkly at the sea.
"Reeve..."
"Hindi madaling kalimutan ang mga masasakit na nakaraan," sabi nito. "My mother
left my father and me for another man. The only girl I loved left me for another
man, also. Not just 'another man' but the man was my bestfriend. It was the mos
t fucking painful betrayal. Nagsabay-sabay pa. You can never assure that someone
will stay with you through thick and thin. Iiwan at iiwan ka nila kung kailan n
ila gustuhin. Sasaktan at sasaktan ka nila at wala silang pakialam sa mararamdam
an mo basta sumaya lang sila," walang emosyon na salaysay nito.
Pero naiiyak siya sa mga sinsabi nito. Kaya nitong sabihin ang lahat ng iyon na
parang wala lang ngunit halata pa rin ang galit at sakit sa bawat salitang binib
itawan nito. She's hurting for the man she treasures the most. Para bang lahat n
g galit at sakit na ayaw na nitong ilabas ay nararamdaman pa rin niya.
Yumakap siya rito at hinayaang umagos ang mga luha sa kanyang mga mata.
"W-Why are you crying?" nagtatakang tanong nito.
Umiling lang siya at tiningala ito. "Hindi lahat ng tao, sarili lang ang iniisip
nila. Kailangan mo lang makilala at masuring mabuti kung sino ba yung mga taong
totoong pahahalagahan ka sa kabila ng lahat."
"Then what? Kapag nagkamali ka na naman, masasaktan ka na naman. Just a waste of
time."
Mas humigpit ang pagkakayakap niya rito. Isinubsob niya ang mukha sa dibdib nito
. "I won't leave you, Reeve... I won't hurt you..." bulong niya.
He sighed. "Why do we even have to talk about this?"
"Because of one thing. And it's called marriage."
Reeve heaved a sigh again. "Come on, Agatha. Let's have some rest."
Hinawakan siya nito sa kamay at hinila papasok sa cottage nila.

TINITIGAN NI Reeve si Agatha habang mahimbing na itong natutulog. Magdamag silan

g gising kaya alam niyang pagod na pagod ito.

Akala niya tapos na ang pagtatanong nito tungkol kanila Lana at Prince nang nagl
aro sila kagabi. But then, hindi niya alam na uungkatin nito ang nakaraan na pil
it niya ng kinakalimutan.
O kinakalimutan niya ba talaga?
Napabuntong-hininga siya. Hindi niya na dapat kasi in-entertain ang mga ganung t
anong ng asawa. But, he can't help not answering her with the truth.
"I won't leave you, Reeve... I won't hurt you..."
Paulit-ulit sa isipan niya ang sinabing iyon ni Agatha. Gusto niyang maniwala la
lo na at asawa niya ito. Parang nagkaroon siya ng assurance that his wife would
be by his side no matter what. Naging panatag ang loob niya ng marinig iyon mula
rito.
Pero maniniwala ba talaga siya?
Minsan na ring sinabi sa kanya iyon ng dating nobya niya. Ngunit, iniwan at sina
ktan pa rin siya nito. Puwedeng-puwede rin iyong gawin ni Agatha kahit pa mag-as
awa na sila. Kung ang sarili nga niyang ina ay tinalikuran sila ng kanyang Papa.
Anytime, Agatha would leave him, too. But, at the back of his head, it says that
his wife is not that kind of girl. Somewhere in his heart knew that also.
"Reeve..." usal ni Agatha habang natutulog.
Napangiti siya ng marinig ang pangalan niyang sinasambit nito. He continued watc
hing her sleep. He swiftly kissed her on the lips. Hindi man lang ito naalimpung
atan ngunit sumilay ang ngiti sa mga labi nito.
Then, he felt his heart skipped a beat.
No. I'm not inlove.

Or maybe he is.
*******************************************
[17] Special Part (Lana)
*******************************************
SPECIAL PART (Lana)
ALLANA ROSE dela Cruz. Simula nang magkaisip siya ay "Lana" na ang tinatawag sa
kanya. She was taken care of her Yaya Conchita since she was born up to her te
en years. She's an only child. Ang yaya niya ang lagi niyang kasama sa bahay, l
aging uma-attend ng school activities niya, at laging nagpapayo sa kanya ng mga
bagay na kailangan niyang malaman.
Minsan niya lang makita ang mga magulang niya. Kung walang business trips ang mg
a ito ay isang beses lang silang nagkikita-kita. Tuwing breakfast na bago siya p
umasok sa eskuwelahan at bago pumasok ang mga ito sa trabaho. Her father was a f
amous businessman while her mother was a well-known fashion designer. Obviously,
hindi siya naging malapit sa mga ito kahit gustuhin man niya. She made a lot of
effort when she was a kid. Lagi siyang nagpupuyat tuwing Friday at Saturday dah
il hinihintay niya ang pagdating ng mga ito mula sa trabaho. Gusto niyang ipakit
a sa mga ito ang ginagawa niyang cards para sa mga ito, gusto niyang makita na t
initikman ng mga ito ang bine-bake nilang cookies ni yaya Conchita, at gusto niy

ang... mayakap ang mga ito bago siya matulog. Pero, hindi nangyayari iyon. Dahil
kahit anong gawin niyang pagpupuyat noon ay hindi niya pa rin maabutan ang mga
magulang niya sa pag-uwi...
"Yaya, bakit wala pa po sila Mama?" tanong niya sa kanyang yaya. She's already s
leepy pero wala pa rin ang mga magulang niya.
"Lana, matulog ka na. Huwag mo nang hintayin ang mga magulang mo dahil gabing-ga
bi na silang umuuwi galing sa trabaho," sagot ni Yaya Conchita.
"But, Yaya, I wanted to give my cards to them," malungkot na sabi niya. Pinagawa
sila kanina ng kanilang teacher ng mga cards para sa mga parents nila. She used
a lot of colors para magustuhan iyon ng Mama at Papa niya.
"Bukas mo na lang ibigay. Sabay-sabay naman kayo nagbe-breakfast diba?"
"Yaya, bakit kapag breakfast ko lang sila nakikita? Tapos kapag breakfast pa, hi
ndi naman nila ako masyado kinakausap hindi katulad mo. They'll just ask me if h
ow's my school, then, that's it. Hindi ba nila ako love?"
"Hay nakung bata ka. Kung anu-ano naman yang iniisip mo. Halika na at matulog na
tayo. Inaantok ka na, o." Yaya Conchita gently hold her hand and they go upstai
rs. "Wag mong isipin na hindi ka love ng mga magulang mo. Kaya nga sila nagtatra
baho lagi para sa'yo. Para nasa maganda kang school. Para magaganda yung mga dam
it mo.Para may maganda kayong house. Para may kotse na naghahatid sa'yo palagi s
a school. Para masasarap ang mga pagkain mo. Para marami kang mga laruan"
"Eh, Yaya, gusto ko lang naman laging kasama sila Mama at Papa. Puwedeng wala na
lang akong toys basta lagi ko silang kasama?" naiiyak na sabi niya.
Niyakap siya ng kanyang yaya at pinatahan. If she can choose between a good lif
e and her parents, she will have no second thoughts to wish for her parents to b
e with her everytime.
Lumaki siya na kulang sa pagmamahal ng mga magulang. Although nandiyan si yaya C
onchita, hinahanap-hanap niya pa rin ang love ng Mama at Papa niya. When she gre
w older, mas naging madalang na ang makita ang mga magulang niya. But, she never
gave up on trying to talk to them. Kaso, nasasaktan lang siya tuwing ginagawa n
iya iyon. Pa'no kasi napaka-pormal kung makipag-usap sa kanya ang mga ito. Para
siyang empleyado at hindi anak ng mga ito.
Until, college came. She just learned to accept na ganun na talaga ang relasyon
nila ng kanyang mga magulang. Mabuti na lang at nandyan ang boyfriend niya na si
Reeve.
Reeve was her batchmate in highschool. First year pa lang siya ay may gusto na s
iya rito. Pero kahit kailan ay hindi sila nagkapareho ng section. Okay na siya s
a pagtanaw-tanaw dito tuwing lunchbreak at recess. Actually, kalahati ng babae s
a kanilang section ay may gusto rin dito. Ang isa pang kalahati ay sa bestfriend
naman nitong si Prince.
Suitors came along. Maraming nanliligaw sa kanya ngunit hindi niya in-entertain
maski isa dahil si Reeve lang ang gusto niya. Weird it is but she have loved him
from a distance.
Until, third-year highschool came at naging co-member niya si Reeve sa drama clu
b. She was so shy to approach him kaya naman kahit parang silang isang buong pam
ilya sa drama club ay hindi sila naging malapit nito. Naiilang kasi siya rito at
natatakot siyang mahalata nito ang nararamdaman niya. Then, reject her afterwar
ds. Ayaw niya ng ganun. Tama nang sa mga magulang niya lang siya rejected.

Lagi rin siyang nanonood ng mga practice ni Reeve sa soccer. Pati na rin mga off
icial games. She was not a stalker. Gusto lang niya na nakikita ito sa oras na p
uwede.
Then, naging partners sila sa sayaw nito para sa isang production ng drama club.
..
Napapikit si Lana nang matapakan na naman ni Reeve ang kanyang paa.
"I'm so sorry, Lana. Sorry. Sorry talaga" paulit-ulit na paghingi nito ng pauman
hin. "Hell! I'm bad at dancing!"
"Okay lang. Ganyan naman talaga sa umpisa since mabilis yung mga steps natin," m
arahang sabi niya. Iniiwasan niyang mabulol at tinatago niya ang kabang nararamd
aman na magkapareha sila nito sa sayaw. Buti na lang at maganda ang workshop nil
a sa drama club. Kung alam lang niya na magaling pala siya sa pagtatago ng kilig
at kaba, noon pa sana niya ito nilapitan at kinausap.
Umiling ito. "I'm really sorry. Kawawa naman mga paa mo.Mas maganda siguro kung
hindi na lang ako sinali ni Ma'am Salvador dito."
"Okay lang talaga, Reeve. Saka marunong ka naman sumayaw. Natataranta ka lang si
guro kasi mabilis yung beat. Ako rin, eh, natataranta."
"Eh, bakit hindi mo naaapakan paa ko?"
Nagkibit-balikat siya. "Nauunahan mo lang ako," biro niya.
Natawa silang dalawa at sinimulan ulit ang pagsasayaw.
"Hey! Reeve at Lana! Kaya lagi kayong nagkakamali, eh," saway sa kanila ni Ma'am
Salvador na kanilang mentor at adviser sa drama club. Nanay-nanayan na rin dahi
l lahat sila ay super close dito dahil anak talaga ang turing nito sa kanila. "M
asyadong malaki ang distance niyo habang nagsasayaw." Lumapit ito at inayos sila
ni Reeve.
Reeve firmly held her by the waist. Mas hinapit siya nito dahil sa utos ng ginan
g. Mas kumapit din siya sa mga balikat nito. And their other hands were tightly
grasping each other.
Mas lumakas tuloy ang pagkabog ng dibdib niya. Sobrang lapit nila sa isa't isa.
Natataranta na ang isip niya. Parang biglang nawala ang mga steps sa utak niya.
"Saka look at each other's eyes! Magtinginan kayo na parang lovers. Remember, pi
nabilis lang natin ang beat pero tango pa rin ang sinasayaw natin. Tango. T-A-NG-O. Dapat intimate. Okay! From the start!"
Napalunok siya ng titigan siya ni Reeve ng diretso sa mga mata. Feeling niya puw
edeng puwede na siyang matunaw.
Natapos ang rehearsals na naka-survive naman siya kahit papano.Pati sa mga tapak
ni Reeve sa kanya.
"Lana," tawag ni Reeve sa kanya habang inaayos niya ang mga gamit.
"Yes?"
"Sorry talaga, ah. Promise, next time hindi na kita matatapakan. Sana."

Natawa siya. "Magsusuot na lang ako ng metal shoes next time."

Tumawa rin ito. "Puwede pa naman mapalitan ang partner mo, sabihin lang natin ka
y Ma'am na-"
"No!" pigil niya rito. "I-I mean... ano... okay lang naman saka matutunan din na
tin yan. May isang buwan pa naman." Isa pa ayaw niya ng ibang ka-partner. Si Ree
ve lang ang gusto niya. "Ahm... gusto mo, magpractice tayo kapag may free time k
a?" nasabi na lang niya bigla.
Parang kumislap ang mga mata nito. "Sige! Sure, sure. Mas maganda nga iyon. At l
east, pwede nating bagalan muna ang steps habang nagsasayaw. Para maiiwasan kong
matapakan ka."
"Sige, bukas pwede ka? After class? 4-5 PM?"
"No problem. Dito na lang rin?"
Tumango siya. "Okay. 4 PM. Tomorrow. Same place."
"Aha! Anong '4 PM. Tomorrow. Same place'? May date kayo?" bigla na lamang singit
ni Prince. "Lana, nagpapabola ka kay Reeve?"
"Gago," sabi rito ni Reeve sabay batok rito.
"Hi, Prince," bati niya rito. Hindi naman sila malapit ni Prince pero sa tuwing
nagkakausap sila nito sa drama club ay parang ang tagal na nilang magkakilala. M
ay nararamdaman siya sa puso niya sa tuwing nakikita niya ito. Pero iba iyon sa
nararamdaman niya sa tuwing nakikita niya si Reeve. Magaan ang loob niya kay Pri
nce. Hindi niya alam kung bakit.
"Hello, Lana!" magiliw na bati ni Prince sa kanya.
"Magpa-practice kami ni Reeve bukas. Gusto mong sumama?"
"Nako! Hindi na, 'no! Moment na yun ni Reeve -araaay!" Daing nito habang hawak a
ng tagiliran."Bakit mo 'ko siniko? Masakit iyon!"
"Para ka kasing ewan. Umayos ka nga," sabi dito ni Reeve. Nagtinginan ang mga it
o. Parang nagko-communicate.
Humarap sa kanya si Prince. "Di ako pwede bukas, Lana, eh. Kayo na lang ni Reeve
. May date kasi kami ni Gwen."
"Gwen? Akala ko ba girlfriend mo si Angel?" Reeve asked.
"Psh. That was last week, Monteverde."
"Jerk."
"Torpe!"
Binato ito ni Reeve ng face towel na hawak nito. Tatawa-tawang umalis ito.
"So, tomorrow?" anito.
She nodded. "Tomorrow."
She never thought that the dance practice for that tomorrow changed her life for
ever.

Lagi silang nagpa-practice ni Reeve tuwing uwian. Naging malapit sila sa isa't i
sa hanggang sa silang tatlo na nila Prince ang magkakaibigan. Mas lumalim ang pa
gtingin na nararamdaman niya para kay Reeve. At kahit magkaibigan lang sila, ang
saya-saya niya na.
Open silang tatlo sa lahat ng bagay tungkol sa mga sarili nila. They know how he
r parents seemed to reject her existence. She knew that Reeve was never close to
his mother although he tried a lot of times. She knew how Prince was so close t
o his parents. She knew Prince was the ultimate playboy while Reeve was the hott
est nerd. Reeve loves reading books, solving math problems, and writing essays.
Prince loves acting,dancing and singing. The two both enjoys soccer. Gusto rin n
itong magbatuhan ng kung anu-ano kapag nagkaka-asaran.
Marahil ay nagkakasundo-sundo rin silang tatlo dahil pare-parehas silang walang
mga kapatid.
The two would always make her laugh and smile. Everyday with them made her life
colorful Parang sa sixteen years nang existence niya, sumasaya lang siya sa tuwi
ng kasama niya sina Prince at lalong-lalo na si Reeve. She can't feel na rejecte
d siya.
When they were on their last year in highschool, nagkaroon ulit nang isang Valen
tine's day production ang drama club. Prince was the leading man. Habang sila ni
Reeve ay magkapartner ulit sa lahat ng sayaw sa play.
Doon ay nalaman niya na posible pa lang humigit sila ni Reeve sa pagiging magkai
bigan.
Isang sweet dance ang pina-practice nila ni Reeve that afternoon. Hapit siya nit
o sa baywang, nakakapit siya sa balika nito, at magkahawak ang isa pa nilang kam
ay. Their swaying with a soft music habang ginagawa ni Prince at ng ka-partner n
ito ang isang eksena. Dahil mahaba ang scene na iyon, wala silang magawa ni Reev
e kundi mag-usap ng mahina.
"So, nakapag-decide ka na ba kung saan ka magka-college?" tanong nito sa kanya.
She smiled. "No. Not yet. Gusto ko sana kasama ang parents ko sa pagde-decide. P
ero wala pa kasi sila hanggang ngayon. There's still on a business trip. How abo
ut you?" Although alam naman niya na walang pakialam sa kanya ang mga magulang s
a kanya, still, she want to know where her parents want her to study. Since, ang
mga ito naman ang pumipili ng schools na pinapasukan niya.
"As usual, magkasama pa rin kami ni Prince."
She chuckled. "Hindi na kayo mahiwalay sa isa't isa, ah. Baka mamaya kayo magkat
uluyan niyan," biro niya.
Nag-make face ito. "Yuck. Huwag mong paririnig kay Prince 'yan, baka magkaroon s
iya ng idea. Eew."
Natawa siya. "Parang nilalaglag mo si Prince, ah."
"Eh, siya lang naman kasi ang dikit ng dikit sa'kin," natatawang sabi rin nito.
"Pa'no, lagi kasing mangongopya ng assignment."
Sabay silang mahinang nagtawanan.
"Nah. Straight si Prince. Playboy nga siya diba?"

"Eh, bakit ikaw hindi playboy? So, may possibility na...?" tukso niya pa.
"Hell, no!"
She laughed. Habang mahinang tumatawa ay napansin niyang nakatitig ito ng matama
n sa kanya.
"May hinihintay kasi ako, alam mo ba?" makahulugang sabi ni Reeve.
She stopped laughing and held his gaze. Mas hinapit siya nito papalapit rito. Fo
r a moment, they just swayed quietly. May pinapahiwatig ang mga tingin nito na m
atagal niya ng hinihintay. Mas bumilis ang pagkabog ng dibdib niya. Parang nahih
irapan siyang huminga ng makuha ang ibig nitong sabihin. She was not imagining a
nd assuming things. Totoo ang emosyong nakikita niya sa mga mata nito. Their hea
rts were the one talking.
Nagngitian sila na parang mga tanga. At sabay pang nag-iwas ng tingin sa isa't i
sa.
"R-Reeve..."she called.
"Yes?" baling nito sa kanya.
Muling nagsalubong ang kanilang mga mata.
She sweetly smiled. "Alam mo rin bang... naghihintay ako?"
He smiled back then they continue quietly yet sweetly dancing. Since courtship w
as not allowed inside the drama club, she and Reeve waited for their graduation.
Doon lang kasi magiging official ang pagiging alumni nila from the drama club.
Once na alumni na sila, they were free from any rules inside their organization.
Graduation came and of course, Lana and Reeve was officially a couple, also. Mag
kaiba man sila ng universities na pinasukan pagka-college, naging sobrang saya n
aman ng relasyon nila. Hindi naging hadlang ang schedules at distances nila. The
re were fights of course. Pero inaayos agad nila iyon bago matapos ang araw. Hin
di kasi nila matiis na ang isa't isa.
And at her eighteenth birthday, si Reeve lang ang kasama niyang nag-celebrate. N
asa America si Prince para sundan ang mga magulang nito na nagkatampuhan daw. Me
anwhile, ang mga magulang naman niya ay nasa isang business trip din. Her father
was on Australia while her mother was on Paris.
But she was just so happy that night dahil si Reeve ang mismong nagprepare para
sa mini-celebration nilang dalawa. Alam niyang may pinagdadaanan din ang pamilya
ni Reeve. His mother left Reeve and his father for another man. She can see how
Reeve was so devastated. He was so down at that time but he managed to still th
ink of her and her birthday. Sobrang saya niya lang dahil ganoon siya kamahal ni
to.
That was also the night she gave herself to Reeve. Iyon ang gabi na kahit kailan
ay hindi niya pagsisisihan.
First love nila ni Reeve ang isa't isa. They can see forever at each other's eye
s. He promised to marry her after college and she gladly said "yes".

Hanggang sa nalaman ni Lana ang tunay niyang pagkatao at isang masamang balita n
a naging isang malaking rason kung bakit niya kailangan iwan si Reeve.

>>>>>>><<<<<<<<
Hello, readers! Oh yes, dalawang updates for this Saturday!
a Special Part for Lana. Why, oh, why? Last Thursday kasi,
ut after 2 days, nearing 4000 reads na! 33 followers became
Doble-doble lang. Ang happy-happy! Hihi :"> Ang tiyaga niyo
ve. Grabe. (T___T) Overwhelmed lang.

Chapter Thirteen and

nearing 2000 reads b
66 followers! Woah!
kanila Agatha at Ree

Keep reading, guys! Hindi na 'ko mag-oobliga ng votes and comments. Kasi kusa na
man kayong magvo-vote kapag gusto niyo yung chapter. Kusa naman kayong magko-com
ment kapag may gusto kayong sabihin. Ayun. I-recommend niyo na lang ang Wifely D
uties sa mga kakilala niyong nagwa-wattpad.
Meron pala akong twitter! Bagong gawa lang kaya wala pa kong followers. Hihi! Ba
ka gusto niyo lang rin akong i-follow at alamin kung anong news sa paggawa ko ng
Wifely Duties. Saka para makapag-interact din tayo kung gusto niyo. Haha!
Follow me @FGirlWriter. Thank you so much! Sorry sa mahabang message, nakakatuwa
lang talaga. (^------^) Mas may drive lang akong isulat ang kuwentong 'to.
*******************************************
[18] Chapter Fourteen
*******************************************
CHAPTER FOURTEEN

"ALLANA ROSE."
Natigil sa pag-iisip si Lana nang marinig niya ang kanyang pangalan. Nag-angat s
iya ng tingin at nakita niya si Prince. Nasa Mactan International Airport sila a
t hinihintay ang flight nila pauwing Manila.
"Okay ka lang ba? Are you feeling bad?" nag-aalalang sabi nito.
Umiling siya. "I'm okay, Prince. May naalala lang ako."
Tumangu-tango ito. "We were not going to give up on Reeve, right? Hihintayin lan
g natin na makauwi sila ng Manila. Let's try to talk to him again."
Napabuga siya ng hangin at sinapo ng dalawang kamay niya ang kanyang mukha. "Thi
s was all my fault! Ang tanga ko para isipin na katulad pa rin si Reeve dati at
single pa rin siya," nagsisising wika niya.
The night that she prepared something sa bathtub ng banyo nila Reeve sa may pen
thouse ng hotel nito, is also the night she wanted to say everything to him. But
he was so cold to her, na kung ano na namang kasinungalingan ang nasabi niya. S
inabi niya na "hiwalay" na sila ni Prince, where in fact, Prince and her never h
ad any romantic relationship. Kahit kailan ay hindi sila naging magkarelasyon ni
Prince. Pero hindi niya alam kung bakit ganoon ang mga sinabi niya. Marahil ay
nataranta siya sa naging reaksyon nito nang makita siyang muli. Inaasahan niya n
a galit pa ito sa kanya, ngunit hindi niya inaasahan ang pagtaboy nito sa kanya

dahil... dahil may asawa na ito.

She was so late. Ang tanging lalaking minahal niya ay hindi na muling magiging k
anya kahit kailan.
Inakbayan siya ni Prince. "No, Lana. It's not your fault. Hindi naman natin pare
hong alam na kinasal na pala siya."
Napabuntong-hininga siya at sumandig sa balikat nito. "What's the use of telling
him all the truth after twelve years? He can never be mine, again."
"Lana, we need his forgiveness. And... I miss my bestfriend." He exhaled. "I'm s
till hoping that if he knew about the truth, we can be friends again..."
"I'm so sorry, Prince. Dinamay na naman kita. I'm so selfish! Hindi ko na inisip
ang pagkakaibigan niyo na s-sinira ko."
From the start, sobrang nagsisisi na siya sa mga maling desisyon at baluktot na
mga kasinungalingan niya. Kahit ang inosente na si Prince ay nawalan ng isang ma
talik na kaibigan.
Hindi naman kasi niya akalain na makakatawid siya sa pinakamadilim na parte ng b
uhay niya.
"Lana, stop blaming yourself. Wala na iyon. Nangyari na ang mga nangyari. Hindi
na natin mababalik ang mga oras ng nakaraan. Hinayaan ko lang rin naman na mangy
ari iyon. Hindi ako nagsalita. Ang tanging paraan na magagawa natin ngayon ay an
g pagkausap kay Reeve. Let's get a proper timing. Dapat ma-convince si Reeve na
kailangan niya talaga tayong pakinggan," mahinahong sabi nito.
Tumango siya. "We must get help from others. 'Yung malapit kay Reeve."
"Si Agatha."
She felt a pinch in her heart upon hearing the name of Reeve's wife. Masakit man
ay wala na siyang magagawa sa katotohanang kasal na ang lalaking pinakamamahal.
"A-Agatha's nice. Sana pakinggan niya tayo kapag nakipag-usap tayo sa kanya. Pan
igurado, pinagsabihan na siya ni Reeve na lumayo sa'tin," sabi niya.
"You know, parang magkahawig kayo ni Agatha. Sa mata lang kayo nagkaiba," koment
o ni Prince. "Pati ang natural curl sa dulo ng buhok niyo, kuhang-kuha."
Naalala niya ang unang pagkakakilala nila ni Agatha. They were almost have the s
ame outfit and they do could pass as twins. Pero malaking factor pa rin ang pagk
akaiba ng mga mata nila.
"She's so beautiful and, obviously, younger than us," aniya.
Nagseselos siya kay Agatha. Agatha has the man she could ever love.
"Yeah. She's six years younger than us. Grabe, ang tanda na natin."
"Hay nako. Salamat sa pagpapaalala, ha?" she sarcastically said.
He chuckled. "Ano pa lang plano mo ngayon na nalaman mong may asawa na si Reeve?
" tanong ni Prince sa kanya.
"Move on, ano pa ba?" sagot niya. "Alangan namang agawin ko pa siya? Mahal ko si
ya pero hindi naman ako ganoon kasama."

"He's still not over you."

"Kasal pa rin siya."
"Tama. Maybe, Agatha was really for him."
What Prince said pained her heart. Pero, tama naman ito. She had a chance once t
o be Reeve's wife, but she blew it away.
"All passengers of Cebu Pacific flight 5J-507 bound to Manila, is now ready to b
oard," a female-voice announced.
"That's our flight," Prince said.
Tumango siya at kinuha ang kanyang handbag sa tabi. Sabay silang tumayo ni Princ
e. Kumapit siya sa braso nito at sabay na silang sumakay ng eroplano.

NAGISING SI Agatha at exactly 11 AM. Nakita niya si Reeve na nakaupo at nakahara

p sa laptop nito na nakapatong sa dining table. Nakita niya rin ang tatlong mala
laking maleta sa likod nito. Dumating na pala ang mga gamit nila.
Bago siya bumangon ay pinagsawa muna niya ang pagtingin sa asawa. Hindi nito nap
ansin na gising na siya dahil abala ito sa ginagawa. Sigurado siyang trabaho na
naman iyon.
Reeve was now wearing a gray shirt and a light brown khaki shorts. Halatang bago
ng ligo lang ito dahil basa pa ang buhok nito. He looked so fresh and hot this m
orning. Gusto niya na rin tuloy mag-shower. Suot niya pa rin ang white polo at b
oxers ni Reeve. May mga buhangin pa nga siya sa kanyang katawan dahil hindi nama
n siya nakapag-shower kaninang umaga.
Maingat siyang bumangon at tahimik na pumasok ng banyo. She removed her clothes
and started to bath. After fifteen minutes ay tapos na siyang maligo. Kinuha niy
a ang isang ready towel sa sabitan niyon. Nagpunas siya at saka nagtapis. She br
ushed her teeth also.
Paglabas niya ng banyo ay may naabutan niya si Reeve na nakaupo pa rin at nakatu
tok sa laptop pero may kausap rin ito sa cellphone nito. Narinig niyang si Rey a
ng kausap nito kaya tungkol iyon sa trabaho talaga. Hindi na naman siya napansin
ng asawa. Basta trabaho, talagang masyado itong focus at walang napapansin sa p
aligid nito.
Kinuha niya ang kanyang puting maleta na nasa likod nito at hinila iyon sa isang
side ng kanilang kama. Binuksan niya iyon at naghanap ng damit na maisusuot.
"Just make sure about those papers, Rey. I'll sign them as soon as possible. Abo
ut Mr. Angeles' business proposal, alam na ni Elisa iyon. Pagkabalik mo ng Manil
a, kayo na ni Elisa ang umasikaso niyon," narinig niyang sabi ni Reeve.
May nakita siyang isang one-piece swimming dress. Swimsuit iyon na pang-dress an
g cut-style. Sky blue ang kulay niyon at may mga blue flower prints. Ang haba ni
yon ay lagpas lang sa kanyang puwetan since pang-swimming nga iyon. Tinanggal ni
ya ang tapis at isinuot iyon. She wrapped the towel around her hair para hindi m
akasagabal ang buhok niya sa pagtatali sa leeg niya ng lace ng swimsuit. Pagkata
pos ay nagpatong siya ng isang white thin cloth.

After dressing up and all, Reeve was still over the phone. Habang nakikipag-usap
ay may ginagawa rin ito sa harap ng laptop nito. Her husband was so devoted int
o running a very big company.
Naramdaman niya ang pagkalam ng sikmura niya. It's nearly lunchtime pero hindi p
a siya nakakapag-breakfast. Gusto sana niyang sabay na silang kumain ng asawa ng
unit ayaw naman niya itong gambalain sa ginagawa. Isa pa, hindi pa nga ata nito
napapansin na gising na siya at nakapag-ayos na. Or napansin nito but he doesn't
mind dahil masyado itong abala sa ginagawa. Or... he's avoiding her.
Bakit ko pa kasi pinilit na i-brought up ang tungkol dun? Tanong niya sa sarili.
She just realized by now, there moment together with the sunrise was so perfect
but she just ruined it. Mali siya ng timing. But, somehow, she knew that she's
getting closer to the most vulnerable part of Reeve.
Naisip niya, bago siya mahalin ng asawa, dapat matanggal muna ang mga angst nito
sa buhay. Sa ngayon, hindi niya lang alam kung pa'no gagawin iyon.
"Okay, then. Wait for my calls for further instructions. Thank you, Rey," narini
g niyang sabi ni Reeve bago ibinaba ang phone nito. Mas tinutok nito ang tingin
sa screen ng laptop.
She cleared her throat.
"Good morning," bati niya rito.
Nilingon siya nito. "'Morning," tipid na ngiting bati nito pagkatapos ay binalik
an nito ang ginagawa.
"Kumain ka na ba?" tanong niya.
"I had a coffee."
Tumangu-tango siya. "Gusto ko sanang kumain sa resto ng resort. Binibida kasi sa
'kin ni Kuya Zaire 'yung mga seafood specialty nila. Punta tayo?"
Nanatili ang tingin nito sa screen. "You go first. Susunod na lang ako. I just n
eed to work on some urgent things."
"Okay," aniya. Lumapit siya rito at yumuko upang bigyan ito ng halik sa pisngi.
After that ay lumabas na siya ng cottage.
Ten minutes after, nasa beach restaurant na siya. It was an open air, nipa-hut-s
tyle restaurant. Malaki iyon at may view ng dagat. Maraming tao sa loob at paran
g wala ng bakanteng table. But, she managed to find a four-seater table in a cor
ner. Umupo siya doon at nag-message kay Reeve kung nasaan siya.
May lumapit sa kanyang waitress na ang uniform ay isang Hawaiian summer dress. B
inigay sa kanya ang menu at agad siyang pumili. Talaga atang nagugutom na siya d
ahil pagkakita niya sa mga pictures ay kumalam ang sikmura niya. Agad siyang nak
a-order ng fried rice at sinigang na bangus.
"That's all, Ma'am?" nakangiting tanong ng waitress.
She smiled back. "Yes. Thank you. O-order na lang ulit kami kapag dumating na an
g asawa ko."
"Okay, Ma'am. Your order will be served after five minutes."

"Thanks."
Pagkaalis ng waitress ay tinukod niya ang siko sa lamesa at nangalumbaba. Sana s
umunod agad sa kanya si Reeve. Gusto niya itong kasabay na kumain. Pero baka nga
nagagalit sa kanya ang asawa dahil sa pakikialam niya rito kaninang umaga. Tuma
naw siya sa dagat at nag-isip.
"Excuse me?"
Napalingon siya. "Yes?"
Isang guwapong lalaking ka-edad ata ni Reeve ang nakangiting nakatunghay sa kany
a. "Ahm, Miss, puwede ba kaming maki-share ng table ng kasama ko? Wala na kasing
ibang vacant seats and... nagugutom na talaga kami," tila nahihiyang sabi nito.
Marahan siyang tumango. "Sure, no problem," pagpayag niya. "Kasya naman siguro t
ayo kapag dumating ang asawa ko."
"Nako, thank you, Miss! Kanina pa kasi kami naghahanap ng makakainan ng kaibigan
ko," natutuwang sabi nito habang umuupo sa silya sa tapat niya. "Don't worry, M
iss, hindi naman ako rapist or what, nagugutom lang talaga kami."
She smiled. May kutob naman talaga siyang hindi ito masamang tao kaya nga pumaya
g agad siyang makipag-share ng table in the first place. "Nasa'n na yung friend
mo?"
"Johann! Sandali lang ako nawala, may chicks ka na agad!" singit ng isang babae
na sumulpot mula sa likuran niya.
Kumunot ang noo ng lalaki na kausap niya. "Umayos ka nga, Xan. Mag-thank-you ka
dapat kay Miss Pretty kasi pumayag siyang makipag-share ng table."
Humarap sa kanya ang babae. "Ay, sorry, Miss! Akala ko may nabola na naman 'tong
lalaking 'to," duro nito sa kaibigan. "Ako nga pala si Xan. Salamat sa pagpayag
na i-share sa'min ang table mo. Mamamatay na kasi talaga kami sa gutom, eh."
She chuckled. "That's fine. Upo ka na para maka-order na kayo."
Umupo ito sa may kaliwa niya at tumawag ng waiter.
"Miss, ako nga pala si Johann," pagpapakilala ng lalaki pagkatapos um-order ng m
ga ito. "At siya nga si Xan, kaibigan ko."
"I'm Agatha. Nice meeting you both, Johann and Xan."
"Nice meeting you, too, Agatha," nakangiting sabi ni Johann sa kanya.
Bigla itong binatukan ni Xan. "Wag mo ngang nilalandi si Agatha. Mahiya ka naman
sa balat mo."
"Syet ka!" angil dito ni Johann habang hinihimas ang ulo. "Anong nilalandi? May
asawa na kaya siya. Putek! Ang sakit mong mambatok."
Hindi ito pinansin ng babae. "Huh? May asawa ka na, Agatha? Eh, mukhang mas bata
ka pa sa'min ng lalaking 'to," sabay turo sa kaibigan.
"I just got married more than a week ago," aniya.
"Oh. Ganun ba? Ay, wait... you look familiar..." Tinitigan siya nitong mabuti

Dumating na ang kanyang order. Nilapag iyon ng waitress sa harap niya.

"Thank you, Miss," pasasalamat niya sa waitress bago iyon umalis.
"Oh my gosh! You're Agatha Anderson, right?" nanlalaking-mata na sabi ni Xan.
"You know her?" tanong dito ni Johann.
"Of course! Siya ang pinakasalan ng nag-iisang tagapagmana ng mga Monteverde. Si
Reeve Monteverde!" biglang tili ni Xan. "Oh my gosh! Oh my gosh! You're Agatha
Anderson-Monteverde!"
She shyly smiled. "Yes."
"Ay, grabe, ang ganda-ganda mo nga talaga. Hindi nakakahinayang na nagpakasal na
ang ultimate crush ko."
"Ultimate crush niya si Reeve Monteverde, which is your husband," sabi ni Johann
sa kanya. "Kaya kapag naabutan niya ang asawa mo dito, ta-tumbling sa saya yang
lukaret na yan,"
"OH. MY. GOSH! Nandito si Reeve Monteverde? Oh my gosh! Oh my gosh!" nagtititili
ng sabi ni Xan na halatang excited.
"Hoy! Tumahimik ka nga!" saway dito ng kaibigan. "Maghunusdili ka. Para kang ewa
n diyan. Siyempre nandito yung crush mo, nandito kasi asawa niya, diba?"
Dumating na rin ang order ng mga ito at sabay-sabay na silang kumain.
"Agatha, pakilala mo naman ako sa asawa mo. Promise, magbebehave ako. Hindi ko s
iya gagahasain," sabi ni Xan habang kumakain sila.
"Uy, mahiya ka naman sa balat mo," sabi dito ni Johann.
"Eh, bakit ba? Moment ko na'to! Panira ka. Akala ko pa naman kaibigan kita."
"Ang landi mo kasi," diretsang sabi dito ni Johann.
"Look who's talking!"
"You're talking. Look at yourself," pakuwela ni Johann.
Hindi niya mapigilang matawa sa makulit na magkaibigan.
"Kailan kayo nagsimulang maging magkaibigan?" tanong niya.
"Since birth," sabay pang sagot ng mga ito.
"Pero, totoong kaibigan ko lang iyan kapag nanlilibre ako. Katulad ngayon," sabi
ni Johann.
"Kapal ng mukha mo, unggoy ka! Mas mayaman naman ako sa'yo."
"Eh, bakit ako pinagbayad mo ng lahat ng gastusin natin ngayon?"
"Kasi maganda ako."
Nagtuluy-tuloy ang kulitan ng dalawa at wala siyang ginawa kundi tumawa ng tumaw
a habang kumakain. Sabay-sabay pa silang natapos sa pagkain at hindi pa rin duma
ting ang asawa niya. Medyo nalungkot siya nang hindi sumunod ang asawa. Pero nap

awi naman iyon kahit papa'no dahil sa kulitan nina Xan at Johann.
"Hindi na ba darating ang asawa mo, Agatha?" tanong sa kanya ni Johann.
"Hindi na siguro. Hindi niya siguro maiwan 'yung ginagawa niya sa cottage."
"Hay... sayang naman! Hindi ko na nakilala sa personal si Reeve," nanghihinayang
na wika ni Xan.
"Hindi umaayon sa'yo ang kapalaran kasi ako lahat pinaggastos mo kahit marami ka
namang pera. Parusa iyan sa'yo ni Lord," pang-aasar ni Johann dito.
"Letse!" angil dito ni Xan.
She laughed. "Pakikilala na lang kita next time."
"Eh, hanggang ngayon na lang kasi kami dito. Mamayang hapon ang flight namin pau
wing Manila."
"Ganun ba? Eh, di, I'll get in touch na lang with you," sabi niya sa mga ito. Na
tutuwa kasi siya sa magkaibigan at parang si Xan siya dati nang hindi niya pa na
giging asawa si Reeve. "Ibibigay ko sa inyo ang cellphone number ko para ma-cont
act niyo ko kapag nasa Manila na rin ako."
"Sure! I love that!" Xan cheered.
Binigay niya ang kanyang cellphone number dito at s-in-ave naman nito iyon sa ce
llphone nito.
"It was so nice meeting you, Agatha," sabi ni Xan.
"Same here," aniya.
"Una na kami, ah? Ay, ako pala ang mauuna. Bayaran mo muna ang kinain natin, Joh
ann. Parang... parang nasi-CR kasi ako. Bye, Agatha! I'll text you!" nagmamadali
ng sabi ni Xan habang tutop nito ang tiyan at mabilis na lumabas ng restaurant.
Iiling-iling na lang si Johann. "Ang takaw kasi."
Natawa siya. "Xan is really pretty. Sigurado kang friends lang kayo?"
Ito naman ang natawa. "Oo. Sigurado ako. Saka in-a-relationship si Xan."
"Huh? Eh, bakit hindi niyo kasama ang boyfriend niya?"
"Cool-off muna sila. Kaya medyo malungkot si Xan. One of the reasons kung bakit
ko siya dinala rito. At kahit masakit sa bulsa ang trip na 'to, naging mabuting
bestfriend lang ako. Kawawa siya, eh," natatawa pang sabi nito.
Tumangu-tango siya. "It's really nice meeting the both of you."
"No prob, Agatha. Thank you, also, for sharing you're table with us kahit sobran
g kapal ng mukha ni Xan," natatawang sabi nito bago tumayo.
Tumayo na rin siya pero nabigla ata ang binti niya at nawalan siya ng balanse. M
abilis na kumilos si Johann at napigilan ang pagbagsak niya. Napasubsob siya sa
dibdib nito.
"Are you okay?" nag-aalalang sabi nito.

"Pinupulikat ako," aniya. Naramdaman niya sa kanang binti ang parang pagpulupot
sa ugat niya.
Mabilis siyang inalalayan nito sa pag-upo. Lumuhod ito at inabot ang kanang bint
i niya na hindi maikilos.
"H-Huwag na, Johann. I can manage."
"No worries, Agatha. Madalas din pulikatin si Xan kaya sanay ako maghilot nito.
Okay lang ba sa'yo? Wag kang mailang. Wala 'tong malisya, promise," he nicely sm
iled.
Natawa siya. "Nakakahiya lang."
"It's okay," nagsimula na itong hagurin ang namumulikat niyang binti at paa. "'T
hank you' gesture na lang sa kabaitan mo na i-share ang table mo para makakain k
ami. Kasi kung di ka pumayag, nagbuga na ng apoy si Xan dahil sa sobrang gutom,"
biro pa nito.
They laughed.
"Agatha."
Natigil sila sa pagtawa ni Johann. Napalingon siya at nakita ang asawa.
"Reeve!" natutuwang sabi niya. Masaya siya dahil sumunod pa rin ito kahit tapos
na siyang kumain.
Lumapit ito sa kanila but he's face was expressionless. Tumingin ito kay Johann
na nakatayo na ngayon. Tumalim ang tingin nito kay Johann bago ibinalik ang ting
in sa kanya.
"What happened to you?" he softly asked.
"Cramps," she answered, pointing to her right leg. "By the way, he's Johann." Sh
e pointed Johann. " He's with his friend kanina. Naki-share sila ng table sa'kin
." Bumaling naman siya kay Johann. "He's my husband. Si Reeve."
Nagtanguan lamang ang mga ito.
"Agatha, I better go. Magbabayad pa'ko at hinihintay siguro ako ni Xan. Are you
okay na?" sabi sa kanya ni Johann.
"Medyo masakit pa. But, thank you so much, Johann, for your help."
"Ako ng bahala sa asawa ko," singit ni Reeve. Medyo madiin ang pagkakasabi nito
sa dalawang huling salita.
Tumango si Johann at tuluyan ng nagpaalam sa kanila.
"Ouch," daing niya ng makaramdam ulit ng pamimilipit sa binti.
Umupo ito sa upuan sa kanan niya. Inusod nito ang upuan sa harap niya at marahan
g inangat ang kanyang binti at ipinatos sa kandungan nito. Dahan-dahan nitong mi
nasahe iyon. After a couple of minutes, she can already move her right leg.
"Thank you," she whispered. Ibinaba niya na ang kanyang binti at ikinilos-kilos
iyon.
Hindi ito nagsalita at nakatingin lang sa kanya.

"Ahm... do you want to eat?"

He crossed his arms. "No, thanks."
"Hindi ka ba nagugutom?"
Umiling ito.
"So... any plans for today?"
"Wala masyado," tipid na sagot nito.
She sighed. "Galit ka ba sa'kin?" she bravely asked.
His forehead knotted. "Bakit ako magagalit sa'yo?"
"B-Because of what happened earlier... because of everything I said on that sunr
ise..."
"No. Let's forget about that."
"So, bakit hindi ka masyado umiimik?"
Sasagot sana ito ngunit tinikom lang muli nito ang bibig.
"Nakapagbayad ka na?" tanong nito.
"Hindi pa," umiiling na sabi niya.
Hinugot nito ang wallet sa back pocket nito. Naglabas ito ng pera at ipinatong i
yon sa ibabaw ng table.
"Let's go," anito saka tumayo at diretsong lumabas ng restaurant.
Mabilis na sumunod siya rito.
"Reeve," habol niya rito pero hindi siya nito nilingon. "Reeve," tawag niya ulit
.
Nagtuluy-tuloy lang ito sa paglalakad hanggang nasa kalagitnaan na sila ng beach
kung saan walang masyadong tao. Tumakbo siya at inabot ang kamay nito.
"Reeve, what's your problem? Why are you avoiding me?" aniya.
Huminto ito at nilingon siya. "I'm not avoiding you," he said, poker faced.
"Eh, bakit ganyan ka? You're so cold towards me. Hindi ko naman alam kung bakit.
Sabi mo, hindi naman tungkol sa kaninang umaga," she sofly said.
Humarap ito sa kanya. "You shouldn't be talking to strangers. But you did. What'
s worst, you let that guy touch you!" tila naiinis na sabi nito.
"Johann? But he's helping me with my cramps," paliwanag niya.
Umismid ito. "Agatha, it's pretty obvious that 'that guy' wants to get on top of
you!"
"Reeve!" saway niya rito. "He was just trying to help. Walang malisya iyon."

"Yeah, right," he sarcastically said. Tumalikod ito at naglakad na naman nang hi

ndi siya nililingon.
Sumunod siya rito. "Reeve, Johann is nice. His friend Xan is also nice. Sinaluha
n nila ako sa pagkain kanina. They were so friendly to me and I didn't notice an
y advantages from Johann. Alam niyang may asawa ako and-" Bigla siyang napahinto
sa pagsasalita at sa pagsunod dito.
Tila napansin naman nito iyon dahil huminto ito sa paglalakad at nilingon siya.
Unti-unting sumilay ang mga ngiti sa mga labi niya.
"What?" nagtatakang tanong nito.
"Are you jealous?" di niya mapigilang tanong habang napapangiti.
Tila nagulat ito sa kanyang tanong. Sandali itong natigilan.
Nagsalubong ang kilay nito maya-maya.
"Hell, damn no!" angil nito sabay talikod at mabilis na namang naglakad.
She burst out laughing and followed him. Her heart was cheering. He maybe was je
alous!
At kung nagseselos nga ito, could it be that he was starting to have feelings fo
r her? Kahit kaunti lang?
"Reeve!" habol niya pa rin dito.
"Hindi nga ako nagseselos!" sigaw nito habang tuluy-tuloy pa rin sa paglalakad.
She giggled. Mabilis siyang naglakad at inabot muli ang kamay nito. Hinila niya
iyon at humarap ito sa kanya.
Before he could lie again about being "not" jealous, she tiptoed, pulled his na
pe and kissed him on the lips.
It was supposed to be a swift kiss, but the kiss lingered more than she expected
. Pumulupot na ang mga braso nito sa kanyang baywang at yumapos na rin sa leeg n
ito ang kanyang mga braso.
The kiss was possessive yet... so sweet. They never kissed like this before. The
ir kisses were most likely hot and so passionate.
When the kiss ended, they just looked at each other's eyes. Hindi niya mabasa an
g emosyon na nakapaloob sa mga mata nito dahil parang ang dami-dami niyon at nag
kahalo-halo na.
Binigyan niya na lang ito ng isang pang mabilis na halik.
She smiled sweetly. "Wag ka nang magselos."
"I'm not jealous!" protesta pa rin nito.
Nagkibit-balikat na lang siya at hinalikan itong muli.
Sana lang, nagseselos nga ito. Para naman mas mabuhay pa ang pag-asa niyang mama
halin din siya nito.

THAT AFTERNOON, Reeve and Agatha just went swimming and ate some delicious halohalo. Kinagabihan, inimbita sila ng kanyang pinsan sa isang beach concert ng isa
ng sikat na banda na ginaganap sa beach resort. They both joined the noisy and w
ild crowd. Napilitan ding uminom si Reeve dahil sa pagpupumilit ng kuya Zaire ni
ya.
It was already one AM nang makarating sila sa cottage. Reeve was already tipsy a
nd just went straight to bed. Siya na lang ang nag-asikaso dito para maging kump
ortable ito sa pagtulog. Pinunasan niya ito at pinalitan ang suot na damit. Afte
r that, she just had a little shower then went off to bed.
She said a little prayer before going to sleep. Sakto namang naramdaman niya ang
pagyakap ni Reeve sa kanya pagkatapos niyang magdasal.
Humarap siya sa asawang natutulog na at kinintilan ito ng isang mabilis na halik
sa mga labi.
"Good night, Reeve," she whispered. I love you.
Kumilos ito at pinaunan siya sa braso nito. Sumubsob siya sa matipunong dibdib n
ito.
"Agatha..." he whispered.
Napa-angat siya ng tingin dito. Nakatingin ang namumungay na mga mata nito sa ka
nya.
She smiled at him. "Gising ka pa pala?"
"Naalimpungatan lang..." he said while staring at her. Maya-maya'y umangat ang k
amay nito, he gently touched her nose, lips, and cheeks.
"Very lovely," bulong pa nito. "Asawa na ba talaga kita? Parang ayokong maniwala
."
She softly chuckled. "Ganyan ka pala kapag lasing."
"Lasing? Sinong lasing? Definitely not me." He just continued staring at her.
"Reeve, let's sleep."
"Go on. Matulog ka na. Babantayan kita."
Nakaramdam siya ng kiliti sa kanyang puso. Kinikilig siya!
"B-Bakit mo naman ako kailangang bantayan?"
"Baka kasi panaginip lang 'to. Baka bigla kang maglaho sa mga yakap ko."
Ano ba, Reeve! Bakit mo naman ako pinapakilig? Hindi na 'ko makakatulog nito! an
gal niya sa isipan pero sa totoo lang sobrang nakakakiliti na ang puso niya.
"So romantic, aren't you?" she teased while smiling widely. "Baka you're startin
g to fall for me?"
Napasinghap siya ng ngumiti ito. Dahil ang ngiti nitong iyon ay unang beses niya

ng nakita! It's a... true and loving smile. Mas lalo itong gumwapo, idagdag pa a
ng pumupungay na mga mata nito.
Lalong bumilis ang naging tibok ng puso niya. Bakit ngayon niya lang nakita ang
ngiti nitong iyon? What's more on Reeve that she hadn't seen yet?
"I wish you're different from them..." he said.
"From whom?" nagtatakang tanong niya
"Sana hindi mo rin ako iiwan. That you would not betray me."
"A-Are you talking about L-Lana and Prince?" Sa wakas ba ay mag-o-open up na ito
sa kanya?
"And my mom."
"Reeve..."
"They did this to me, sweetheart. They made me believe that love was just for bi
g fools. You're right, I do believe in love but I just... I admit, I'm afraid to
love again," he utterly said. "It's just too damn painful..." He closed his eye
s and lean his forehead on hers. Mas hinapit din siya nito palapit sa katawan ni
to. "Don't leave me, sweetheart."
"I won't," she sobbed. Ayaw niyang umiyak pero katulad ng kahapon, nararamdaman
niya ang sakit at hapdi sa puso nito. Masakit pa rin dito ang nakaraan dahil han
ggang ngayon ay nabubuhay pa rin ito doon.
"Don't cry, " he hushed. He gave her a swift soft kiss on her lips.
"You're too dramatic when you're drunk," biro niya. Pinikit niya ang mga mata at
mas sumiksik pa dito.
He softly chuckled. "Sabi nga nila..." Afterwards, he was already sleeping.
Siya naman ay kahit na nakapikit ay gising na gising pa rin ang kanyang isip. Sh
e saw now the lonely side of Reeve. Lumalabas pala iyon ng kusa sa tuwing lasing
ito.
Oh, her poor husband! Sana lang makaya niyang tanggalin ang lahat ng sakit sa pu
so nito. But, where should she start?

MAS NAUNANG nagising si Agatha kaysa kay Reeve. Nakayakap pa rin ito sa kanya at
napangiti na lang siya ng masilayan ang mahimbing nitong pagtulog. She genty ge
t up from bed and kissed her forehead.
Nakita niya sa wall clock na alas-otso na. Mabilis siyang naghilamos at nagpalit
ng simpleng damit. Lalabas siya para bumili ng kanilang breakfast. Gusto niya s
iya mismo ang personal na magprepare ng agahan nilang dalawa ni Reeve.
Dahil malayo ang private cottage nila ay mabilis siyang naglakad papunta sa main
resort at agad nakakita ng restaurant na nagse-serve ng agahan. Kaunti pa lang
ang tao kaya mabilis siyang naka-order. She ordered a special tuna and shrimp sa

ndwich and a fresh milk for her. Pinakiusapan niya rin ang isang staff kung puwe
de na siya mismo ang magtimpla ng kape para sa kanyang asawa. Agad namang pumaya
g ang manager nang malamang bagong kasal pa lang silang mag-asawa.
Nilabas ng mga ito ang kakailanganin niya katulad ng brewed coffee, sugar, at cr
eamer. Mabilis siyang nagtimpla upang makabalik siya agad sa cottage nila.
Saktong pagkatapos niya sa pagtitimpla nang may lumapit sa kanya na isang babae
na kaedad ata ng kanyang ina. Maganda ito at napaka-sopistikada ng dating.
"Excuse me, hija?" untag nito.
"Yes, Ma'am?" tanong niya.
"Are you Agatha? Mrs. Agatha Monteverde?"
Tumango siya. "Ako nga po. May I help you?"
The old woman tenderly smiled at her. "You're so beautiful," she said while ligh
tly touching her face.
Pinakatitigan niya ang babae at parang pamilyar ito sa kanya. "Ahm, Ma'am, magka
kilala po ba tayo or kakilala niyo po ang asawa ko?" she kindly asked.
The woman's eyes saddened. Ngunit nanatili itong nakangiti.
"Gusto kong makilala ka, hija. I'm Leona Hernandez."
Her eyes widened. That's why she looks familiar! "L-Leona Hernandez? You're Reev
e's..."
"Agatha!"
Sabay silang napalingon ng ginang nang marinig ang malakas na boses na iyon.
Mabilis na lumapit sa kanya si Reeve at hinila siya palabas ng restaurant.
"Reeve!" tawag dito ng ginang at hinabol sila. "Anak!"
Huminto si Reeve at marahas na nilingon ang ina nito. "Anak?" Pagak itong tumawa
. "The last time I checked, you forgot being a mother to me twelve years ago. Oh
, wait. Right from the start, you were never a mother to me!"
Hinila na muli siya ni Reeve pabalik sa cottage nila. Hindi na sumubok pang sund
an sila ng ina nito.
Nanatili siyang tahimik at sumusunod sa paglakad ng asawa. Tahimik lang din ang
asawa niya. His jaw was clenching. He was really mad but then again, she can saw
the pain in his eyes. At wala siya puwesto para pagsabihan ang asawa sa inasal
nito. It's really wrong but she never knew how painful it is for Reeve to see hi
s mother who left him and his father many years ago.
Nang makarating na sila sa lugar nila ay huminto na sa paglalakad si Reeve at ni
lingon siya.
"Won't you say anything?" he asked. "Katulad ng hindi ko dapat iyon sinabi sa ka
nya at kailangan ko pa rin siyang respetuhin dahil ina ko pa rin siya?"
Umiling siya. "I don't need to, because you know that already."

"Damn it!" he shouted at the sea. "Bakit kailangan nilang bumalik lahat?! Sabaysabay pa!" galit na galit na sigaw nito.
Umupo siya sa may buhanginan at hinayaan lang ito sa ginagawa. He needed to let
out his anger.
"They should all go to hell!" he burst. "Those motherfucking son of a bitch!"
Napapangiwi na lang siya sa mga salitang binibitawan nito. Maya-maya'y tumigil n
a ito sa pagsigaw. Nakatingin lang ito dagat habang mahigpit na kumukuyom ang mg
a kamay.
Tumingin din siya sa mapayapang dagat. She inhaled the morning breeze and exhale
d.
Then, she started to hum and sing.
"Fallin' out, fallin' in... Nothin's sure in this world, no no. Breakin' out, br
eakin' in, never knowin' what lies ahead... We can really never tell it all..."
she softly sang. "Say goodbye, say hello to a lover or friend, sometimes we neve
r could understand why some things begin then just end... We can really never ha
ve it all...
"But oh, can't you see... That no matter what happens, life goes on and on. So,
baby, just smile... Coz I'm always around you... And I'll make you see how beaut
iful life is for you and me..."
Nilingon siya ni Reeve. Nakakunot ang noo nito at parang nagtataka kung bakit bi
gla-bigla na lang siyang kumakanta. Tumayo siya at nginitian ito.
"Take a little time, baby... See the butterflies' colors, listen to the birds th
at were sent to sing for me and you... Can you feel me?" she continued singing a
s she get closer to him. "This is such a wonderful place to be." Sinamahan niya
pa ng hand gestures at todo expressions ang pagkanta na para bang nagpe-perform
siya sa stage. "Even if there is pain now, everything will be alright...
For as long as the world still turns there will be night and day... Can you hea
r me? There's a rainbow always after the rain..."
Saktong nakalapit na siya rito. Kinuha niya ang mga kamay nito at siya na mismo
ang nagpulupot niyon sa kanyang bewang. Pumaikot naman ang mga braso niya sa lee
g nito pagkatapos.
"Hittin high, hittin low, win or lose you should go, yeah yeah... Gettin warm, g
ettin cold, weather could be so good or bad... But baby this is life, now don't
get mad..." she started swaying slowly at sinundan naman siya nito. "Coz oh, can
't you see... That no matter what happens, life goes on and on. So, baby, please
smile... Coz I'm always around you... And I'll make you see how beautiful life
is for you and me..."
Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanyang bewang. His forehead rested on her for
ehead. Pumikit ito at naglabas ng malalim na hininga.
Tinuloy niya lang ang mahinay na pagkanta. "Take a little time, baby... See the
butterflies' colors, listen to the birds that were sent to sing for me and you..
. Can you feel me? This is such a wonderful place to be... Even if there is pain
now, everything will be alright... For as long as the world still turns there w
ill be night and day... Can you hear me? There's a rainbow always after the rain
..."
Gusto niyang maiparamdam kay Reeve na matatapos din ang lahat ng sakit na narara

mdaman nito kung matututo lang itong tanggapin ang nakaraan at matututo ulit na
magmahal. Ang corny man ng paraan na naisip niya upang ma-comfort ito, still, mu
kha namang effective iyon dahil kumalma na ito kahit papa'no.
"Life's full of challenges, not all the time we get what we want... But don't de
spair, my dear..." She gently touched his face. He opened his eyes and looked st
raight at her while she sings."You'll take each trial and you'll make it through
the storm cause you're strong...My faith in you is clear... So, I'll say once a
gain this world's wonderful... And let us celebrate life that's so beautiful, so
beautiful..."
Hinawakan nito ang kamay niyang nasa pisngi nito. He brought it to his lips and
kissed it. Mas hinapit siya nito at hinalikan siya sa mga labi.
"Feeling better?" she asked after the kiss.
Tipid itong ngumiti. "You sang so good."
"Thank you. I hope you're feeling better now. Huwag mong isipin that it's your b
ad day today because of what happened earlier."
He sighed. "Nagulat lang ako nang makita ko... siya. Ever since she left us, hin
di ko na siya nakita pa. This would be the first time after those years."
"So, anong plano mo?"
"I don't know... But, I'm really feeling better now. Thank you, Agatha."
She sweetly smiled at him then hugged him.

"TAKE A little time baby... See the butterflies' colors, listen to the birds tha
t were sent to sing for me and you... Can you feel me? This is such a wonderful
place to be... Even if there is pain now, everything will be alright... For as l
ong as the world still turns there will be night and day... Can you hear me? The
re's a rainbow always after the rain..." Agatha finished singing while she's hug
ging him.
Niyakap niya rin ito ng mahigpit.
Nakalimutan niya muna ang sabay-sabay na pagbalik ng kanyang mga nakaraan. Sina
Lana at Prince... and now, he's mother. Hindi niya alam kung ano pa bang rason u
pang bumalik ang lahat ng emosyon na pilit niya nang binabaon sa limot.
Sadyang napakalambing ni Agatha. Kasama na iyon sa personality nito simula pa la
ng ng makilala niya ito. Hearing Agatha's voice and the song she sang made him m
ore calm.
There's a rainbow always after the rain.

Could Agatha be his rainbow?

~~
Pwede kaya, Reeve? Pwede ba? Sige naaaaa! Haha!

Hi, guys! Saturday na naman. Update-update din pag may time.

We reached over 15,000 reads, friends! OH MY GEE! Nakakatuwa lang. Dumadami na r
in kayo. As of sa huli kong tingin, nasa 239 fans na. Wow lang. Ang galing! Hehe
!
Thank you sa mga votes, comments, and being a fan. Sobrang nakakatuwa lang. Mas
ginaganahan lang akong ituloy ang kuwento nina Agatha at Reeve. More characters
coming up! =D 'Til next Saturday, readers! OR! Kapag siguro nakatapos ako ng isa
ng chapter before Wednesday, mag-a-update ako sa Wednesday. Pero di pa sure. Naeexcite kasi akong isulat 'to. Malapit na atang ma-inlove si Reeve kay Agatha. S
yeettt! <3
*******************************************
[19] Chapter Fifteen
*******************************************
CHAPTER FIFTEEN

HINDI MAPIGILAN ni Agatha ang mapatili sa tuwing nahahabol siya ni Reeve sa pagl
angoy. Kapag nahahabol kasi siya nito ay may kiliting kasama iyon. Naisipan nila
ng enjoy-in ang dagat dahil babalik na sila ng Manila bukas. Tumawag kasi ang Mo
mmy at Daddy niya upang kumustahin sila at ipalam na handa na ang bagong bahay n
ila ni Reeve.
May mahigit isang linggo pa silang honeymoon ni Reeve kaya naisipan nilang umuwi
na kinabukasan upang malipat at maayos ang gamit nila sa bagong bahay. Isa pang
rason kaya sila uuwi na agad ay dahil sa ina ni Reeve. Hindi man iyon sabihin n
g asawa, nagmamadali na itong makaalis doon dahil ayaw na nitong makakrus ng lan
das ang ginang.
"Gotcha!"
Napatili siya ng maramdaman ang mga kamay ni Reeve sa bewang niya. Nagpumilit si
yang lumangoy palayo dito pero hindi siya nitong hinayaan makawala.
"Huwag ka ng mangiliti, Reeve..." she plead as she turned to face him.
"Anong kapalit?" tanong nito.
She playfully wrapped his legs around his hips. Her hands landed on his chest. "
Name it, baby."
Napangisi ito. "Hold your breath."
Nagtaka siya. "What?"
Bigla itong lumubog sa tubig na kasama siya at mabuti na lang, mabilis niyang na
pigil ang paghinga.
Sa ilalim ng tubig ay kinabig nito ang ulo niya at mariin na lumapat ang mga lab
i nito sa mga labi niya. She encircled her arms around his neck. Nagulat siya na
ng ibuka nito ng kaunti ang kanyang mga labi sa pamamagitan ng dila nito. Kung b
ubuksan niya ang bibig, baka pumasok ang tubig at malunod siya?
Pero bahagya nang nabuka ni Reeve ang kanyang bibig at sinimulang mas palalimin
ang halik. Her instinct told her that just follow what his husband was doing. Am
azingly, hindi man lang nakapasok ang tubig sa pagitan ng mga bibig nila. They j

ust continued kissing underwater. Malapit na siyang mawalan ng hangin ngunit hin
di pa rin bumibitiw ang mga labi ni Reeve sa kanya. Tinapik niya ang balikat nit
o para ipaalam na malapit na siyang mawalan ng hangin at kailangan niya nang uma
hon mula sa ilalim. But he just pulled her closer to him, and to her surprise, h
e blew air inside her mouth. He just gave her some air! Kaya naman mas tumagal p
a ang pananatili nila sa ilalim. Sinubukan niya ring gayahin ang pagbibigay ng h
angin dito at binibigyan ulit siya nito ng hangin pabalik. It just went on kissi
ng until they ran out of breath.
Sabay pa silang naghabol ng hangin paglitaw nila sa ibabaw ng tubig.
"H-How... how... d-do you... do that?" hinihingal na tanong niya.
"What?"
"Kissing underwater?"
"Just filled my lungs with more air. Makakapagpasa ako sa'yo ng hangin kapag mal
apit ka ng mawalan and you'll pass it back kapag ako naman ang mawawalan. In tha
t way we can actually breath with our mouths while kissing underwater," simpleng
pagpapaliwanag nito na para bang napakadali ng ginawa nila.
"Where did you learned kissing underwater?" she innocently asked.
He sexily smiled. "You don't really wanna know."
"Good answer," she said. Bakit niya pa kasi natanong iyon? Of course, hindi niya
talaga gustong malaman kung kanino mang babae natutunan ng asawa niya na humali
k sa ilalim ng dagat. "That... that was my first time. Akala ko malulunod na 'ko
!"
He chuckled and held her by her waist. "For a first timer, you can really do it
like a pro."
Her cheeks turned red. "I-I just followed what you did."
"Exactly," he said and gave her a swift kiss. Lumapit ang bibig nito sa kanyang
tenga. "Do you know what else we can do underwater?" he whispered.
Shivers ran down her spine. Nanlaki ang mga mata niya sa ipinahihiwatig nito. "Y
ou mean...?"
"Oh yes."
Mabilis siyang lumayo dito. "No," she disagreed although excitement surely rushe
d in her veins.
"Why not?" He raised an eyebrow.
Pasimple siyang lumangoy palayo dito. "I just can't imagine doing 'it' h-here."
Lumalapit ito sa kanya pero sige lang siya sa paglangoy palayo.
"Oh, so, are we playing again, sweetheart?"
"No," aniya at tumalikod dito. She was getting closer to the shore and she can f
eel that he's following her. But she assured that she kept a distance between th
em.
"Playing hard to get again, huh?" sabi nito.

"No," tanggi niya pa rin. Pero nilingon niya ito at pilyang ngumiti. "Maybe," pi
nal na sagot niya at saka mabilis na lumangoy pabalik ng dalampasigan.
Agad siya nitong hinabol hanggang sa una siyang makaahon at mabilis na tumakbo.
Ganun na lang ang pagtili niya nang mahuli siya nito! He caught her by grabbing
her waist. Pero nakatakas pa siya at natatawang tumakbo ulit palayo dito.
"Alam mo naman siguro ang parusa kapag nahuli kita, diba?" sigaw nito nang nasa
malayo na siya.
She remembered what they did on his hotel's penthouse when she was teasing him a
ll day. Napangiti siya at sumigaw pabalik, "Oh, I want it rough, baby!" pilyang
wika niya.
Nakita niya ang paglaki ng ngisi nito at mas bumilis ang takbo. Sobrang layo ng
pagitan nila but she kept running. Napatili na naman siya nang mahabol siya nito
at mahuli! His arms were around his waist.
"I got you," medyo hinihingal pa na sabi nito.
"How did you ran so fast? Ang layo-layo ko pa sa'yo kanina!"
"I used to be a soccer player, right?"
Oo nga pala! Bakit niya ba nakalimutan ang tungkol sa bagay na iyon? Siyempre, m
abilis ito sa mga takbuhan. Ang lakas pa ng loob niyang makipaghabulan dito!
"So... what did you just said earlier, huh?" His fingers started stroking her ba
ck. His eyes were full of hot desire. "You want it... rough?"
Napalunok siya. "Ahm... it's a joke actually."
"Tsk, tsk, tsk," iiling-iling na sabi nito. "Too bad for you, I took it seriousl
y."
Impit siyang napatili nang buhatin siya nito at dalhin muli sa dagat.
He started kissing her roughly while untying her swimsuit's lace.
Hindi na lang rin siya nagpumiglas pa. Bakit pa? Reeve wouldn't let her and of c
ourse, she wanted to try making love with him... underwater... just beneath the
hot afternoon sun.

NAKANGITING PUMAIBABAW si Agatha kay Reeve nang una siyang magising kinabukasan.
She showered tiny kisses all over his face.
Yesterday was already their last day, and it was really, really tiring. Literall
y. They made love underwater and had another round inside their cottage. They at
e dinner later that night and just made love again until dawn.
Hapon pa ang kanilang flight pero kailangan na nilang gumising nang umaga dahil
kailangan pa nilang magbiyahe ng apat na oras pabalik ng Cebu city. Dadaan pa mu

li sila sa Monteverde hotel bago sila dumiretso sa airport pauwi ng Manila.

"Wake up, Reeve," she softly said and continued giving his tiny kisses on his fo
rhead, cheeks, eyes, nose, lips, and chin.
He just groaned and refused to wake up.
"Reeve, we had a plane to catch later. Kailangan na nating mag-ayos. Maya-maya d
adating na si Mang Jim," pilit na pang-gigising niya rito. She touched the stubb
les on his cheeks and chin. Hindi niya alam kung kailan ito huling nag-shave, pe
ro, bagay naman dito ang mukhang rugged. He looked more hot and appealing, actua
lly.
"Reeve..." she started again raining tiny kisses all over his face.
Bahagya na itong dumilat. Pumikit-pikit pa ito bago tuluyang naidilat ang mga ma
ta.
Her lips curved into a smile. "Good morning," she greeted then gave her an innoc
ent peck on the lips.
"What are you doing?" he huskily asked.
"Waking you up."
Matagal itong tumitig sa kanya. Para bang kinakabisado nito ang itsura niya. The
n, he lazily smiled. "Good morning," he greeted back.
Her heart pounded fast. Marahan niyang umalis sa ibabaw nito. Sinisigurado niya
lamang na hindi nito mahalata ang mas bumilis na pagtibok ng puso niya.
Bumangon na rin ito maya-maya.
"Mauna ka ng maligo," sabi niya. "Aayusin ko lang mga gamit natin."
"Okay," tipid nitong sagot at saka sinuot ang bathrobe na nakasabit lang sa head
board ng kama. Tumayo na ito at dumiretso ng banyo.
Sinuot niya rin ang bathrobe niya at sinimulang ayusin ang kama at ang mga gamit
nila. Siya na ang naghanda ng susuotin ni Reeve. Kumuha siya ng boxers, green p
olo shirt at maong pants mula sa maleta nito. Malinis na nakatuping pinatong niy
a iyon sa ibabaw ng kama upang makita nito agad paglabas ng banyo. Tapos na ang
pag-aayos niya sa mga gamit nito, nakalagay na ang laptop sa laptop case nito, a
t ang mga importanteng papeles ay nasa briefcase na rin. For more than a week of
being married, feel na feel niya na talaga ang pagiging asawa kay Reeve.
Sinunod niyang ayusin ang mga gamit niya. Kumuha siya ng simpleng yellow shirt b
louse at jeans. Saktong pagsara niya ng kanyang maleta nang lumabas si Reeve mul
a sa banyo. Pumasok na siya sa banyo at naligo.
After an hour, pareho na silang handang umalis. Dumating na rin ang dalawang lal
aking staff ng resort upang tulungan sila sa kanilang mga gamit.
Nasa lobby na sila ng resort at nandoon ang kanyang pinsan upang magpaalam sa ka
nila. As usual, her cousin was teasing her.
Her kuya Zaire and Reeve were now talking about some business when a girl staff
approached her.
"Excuse me, Ma'am?"

"Yes?" she asked.

"Kayo po si Mrs. Monteverde?"
Nakangiting tumango siya.
"May nagpapabigay po nito." May inabot itong isang prisong papel na nakatupi.
Without asking kung kanino iyon galing, kinuha niya iyon. "Salamat," she said th
en the girl left.
Binuklat niya iyon at binasa.
Agatha, you most probably knew about how your husband hates me. But, I know you'
re such a nice lady and you've given me the benefit of the doubt. Alam ko ang mg
a pagkukulang ko kay Reeve but... believe me, I love my son, so much.
Love him truly. Help him open his heart again, my dear. Maghihintay ako hanggang
sa mapatawad niya ko at muli ko siyang mayakap at matawag na "anak". You're the
only one whose so close to him that can make him forgive.
I knew he will leave once he knew that I'm here. I just wanted to see him again
after twelve long years. Take care, Agatha. Take care of him.
-Leona
Agatha sighed after reading the letter from Reeve' mom. Maingat niya iyong itinu
pi at itinago sa wallet niya. Her estranged mother-in-law was right. Naniniwala
siyang may mas malalim na rason kung bakit nito piniling iwan ang pamilya nito.
Nilingon niya ang asawa na patuloy na nakikipag-usap sa pinsan niya. Naipon sa p
uso nito ang lahat ng galit at sakit na naranasan nito mula kanila Lana, Prince,
at sa ina nito. Looking at him, standing so dignified and talking with so much
confidence, walang mag-aakala na nakakulong ang puso nito sa nakaraan.
Then, she remembered again his smile... ang pinakatotoong ngiti na unang beses n
iyang nakita mula rito nang gabing malasing ito. Gusto niyang makita ulit iyon l
agi... araw-araw, oras-oras, o kahit minu-minuto pa.
"Agatha, the car's here," untag ni Reeve sa kanya.
Tumango siya at muling nagpaalam sa kanyang pinsan.
"Ay, may sasabihin pa pala ako sa pinsan kong nagmana sa'kin ng magandang genes,
" sabi ng kuya Zaire niya.
Iiling-iling lang si Reeve habang natawa naman siya.
"Mauna na 'ko," Reeve said.
"Susunod ako," she said and faced her cousin.
"Pakisabi kanila Uncle Philip and Auntie Ria na kinakamusta ko sila," sabi sa ka
nya ng pinsan.
Tumango siya, "I'll tell that to Mommy and Daddy."
Kuya Zaire hugged her. "Bring the old Reeve back again," bulong nito.

Napatingin siya rito. "You know what happened to him?"

He empathizingly smiled and nodded. "Magkasama kami sa college at sa soccer team
noon, remember? Kahit hindi kami ganoon kalapit katulad nila ni Prince, I knew
how he became devastated with all those things happened to him. Naging iba na si
ya mula noon. He became so cold, distant, and formal. Natakot na siyang magtiwal
a at maging malapit ulit sa iba dahil baka masaktan lang ulit siya. And I can se
e in your eyes how you love him... wag nang i-deny! Been there, done that!"
"Kuya!" saway niya rito.
"Seryoso, ikaw ang pinakamalapit na tao ngayon sa kanya. I don't know how your m
arriage works. But, I believe something's between the two of you. Take each day,
one step closer to his heart. Yuck, ano ba mga pinagsasasabi ko?"
She laughed. "I was really planning to do what you were saying, kuya."
He patted her head like he used to do when they were kids. "Good luck, princess.
"
Bumeso siya rito at tuluyan nang nagpaalam.
"Oh, by the way..." pahabol nito.
"What?"
"He will love you back," he said and winked. "Love you, princess!"
"I love you, too, kuya. Kumusta mo 'ko sa anak mo, ha?"
"Oh, sure. Ingat!"
She smiled and waved goodbye to her cousin. Paglabas niya ay nasa mismong tapat
na ang kotse ni Reeve. Mang Jim greeted her and opened the car door for her. Tum
abi siya kay Reeve na may kausap sa telepono nito.
Habang papalayo na sila sa beach resort ay naisip niya ang sulat ni Mama Leona a
t ang sinabi sa kanya ng kanyang pinsan. Halos pareho lang ang mga ito nang sina
bi sa kanya.
Free her husband from anger and pain. Open his heart. Make him believe again in
trust and love.
Now, she was really on a mission.

MALAPIT NA ang dilim nang makarating sina Agatha at Reeve sa condo. Pagkarating
kasi nila kaninang hapon ay binisita nila ang mga magulang niya. Nandoon din ang
ama ni Reeve at doon sila nag-merienda. Naging mahaba ang mga kumustahan at kuw
entuhan bago binigay ng mga ito ang susi sa bagong bahay nila ni Reeve. At the c
ondo, they ate early dinner then visit their new house before they move in tomor
row. Malapit lang ang village kung nasaan ang bagong bahay na joint gift ng kani
lang mga magulang.
"Wow," namamanghang usal ni Agatha. "Is this our future house?"

"I believe it is," sagot ni Reeve habang pina-park ang kotse sa harap ng gate ng
bahay.
Simple ngunit elegante ang dating ng two-storey yellow house. Not a mansion but
just a house. Sakto lang ang laki ng bahay for them to maintain. They both agree
d na hindi na sila kukuha ng kahit isang kasambahay.
Sabay silang bumaba ng kotse at pumasok na sa white-fenced gate. Hanggang baywan
g lang ang taas ng gate since nasa isang exclusive village with high security ng
kanilang titirhan. Napansin agad nila ang two-car-spaced garage sa kanang bahag
i ng bahay. Ang harapan ng bahay ay may green-grassed garden at may de-sementong
patio. Meron pang dalawang rattan swing chair doon. Sa pagitan niyon ay may mal
iit na round-rattan table.
"Nasa labas pa lang tayo pero ang homey na ng feeling," komento niya. She believ
e that she will love living in their new home. Mas na-excite siya sa paglilipat
nila bukas.
Binuksan ni Reeve ang main door ng bahay. He turned on the lights and went in. A
ng living room ay fully furnished na nang tignan nila. There's a complete sala s
et and there were white curtains hanging already. May mini chandelier pa sa kisa
me. On the right side corner, may mga naka-display at nakasabit na mga picture f
rames pero wala pang laman ang mga iyon. Pero may isang kalakihang picture frame
na nakasabit na may laman.
Her eyes widened. "Hala! Bakit napunta 'yan diyan?" she exclaimed. It was her ph
oto when she was only eleven-years old. Naka-school uniform siya at naka-upo sa
damuhan. She was widely smiling while looking at nowhere. Isa iyong stolen shot.
Ang isa niyang pinsan ang kumuha niyon na doon din nag-aaral. Nung pinakita iyo
n ng pinsan niya sa Mommy niya ay agad nagustuhan ng Mommy niya iyon at pina-fra
me. Her mom thought that the stolen shot was really adorable. Her mother said it
shows the real her. Para naman sa kanya, it looked weird. Para lang siyang bali
w na ngumingiting mag-isa.
"It's nice," Reeve said.
Nilingon niya ito. "No it's not. It's creepy. Tanggalin natin."
"No. Okay na diyan ang picture na 'yan. It shows how a little girl's smile can b
e that innocent and sweet."
Napangiti naman siya sa sinabi nito. "Really? Bakit para sa'kin ang creepy? It's
a stolen shot, you know. Napagtrip-an yata ako ng pinsan kong aspiring photogra
pher ng mga panahong iyan. I'm smiling only by myself! Diba, ang weird?"
Umiling ito. His eyes fixed on the photo. "Ano bang iniisip mo ng mga panahong '
yan?"
Napangiti ulit siya. "'Yung crush ko."
Napatingin ito sa kanya. "Kaya pala."
"Kaya pala ano?" nagtatakang tanong niya.
"So, hindi na pala ganun ka-inosente ang ngiti mo diyan?"
"Huh?"
"You're thinking about your crush. You're thinking about being his girl," nakang
ising sabi nito. "Kapag iniisip mo ang tanong gusto mo, ano bang mga scenario an

g lumalabas sa isipan mo? Ganun pa ba ka-inosente?"

Napasinghap siya at pinanlakihan ito ng mata. "Hey! I'm innocent! Well, at that
time, I'm only eleven. What possibly I could think of sa mga 'scenarios' na sina
sabi mo?" depensa niya. "Saka nung iniisip kita diyan, iniisip ko lang kung kail
an ulit kita makikita," tuluy-tuloy na sabi niya. Napatigil naman siya ng ma-rea
lize ang sinabi.
Kumunot ang noo nito. "What did you say?"
Oh, her stupid mouth! Mabubuko pa siya na noon pa lang ay nakilala niya na ito.
Dahil sa aksidenteng pagtama sa kanya ng soccer ball na nilalaro nito at ng mga
kaklase nito noong highschool pa ito. The picture was shot, actually, the day af
ter that incident. Gusto niya kasing muling makita si Reeve.
"N-Narinig mo ba o hindi mo lang n-naintindihan?" tanong niya. Nag-isip na agad
siya na puwedeng ipalusot.
"Narinig ko at hindi ko masyado naintindihan."
"Ah... basta innocent thoughts ang naiisip ko, okay? Halika, tignan na natin ang
dining area at kitchen." Nauna na siyang maglakad papunta sa dining area na may
mahogany six-seater rectangular table. Makikita lang iyon pagkatapos agad ng li
ving area.
Hindi niya na narinig na nagsalita si Reeve. Naramdaman niya lang ang pagsunod n
ito sa kanya. Nakahinga siya ng maluwag dahil hindi na nag-usisa pa ito.
Simple lang rin ang dining area. May maliit ulit na chandelier sa kisame. May ba
ra counter na naghahati sa dining area at kichen. Maayos at malinis ang medyo ma
laking kitchen kumpara sa kitchen ni Reeve sa condo nito. May refrigerator at ga
s range. Yun lang ang laman ng kitchen nila.
"Mukhang kailangan nating mamili ng mga gamit dito sa kitchen," aniya habang isa
-isang binubuksan ang mga wall and floor cabinets.
"Maybe we could open some wedding gifts tomorrow. Malay natin may mga nagregalo
ng mga gamit dito sa bahay. Knowing my girl cousins, iyon ang ireregalo ng mga i
yon," sabi ni Reeve habang nililibot ng tingin ang kitchen.
Binuksan niya ang isang pinto sa mya right side ng kitchen at nalamang comfort r
oom pala iyon. Binuksan niya rin ang isang pinto malapit sa ref. It's the backdo
or. Sa labas niyon ay laundry area. May sampayan doon at washing machine. Hindi
na siya mamomorblema sa sensitivity ng balat niya sa detergent powder dahil ang
washing machine ay automatic na ring nagbabanlaw at nagpipiga. Magsasampay na la
ng ang gagawin niya kung sakali.
"There's another door sa may dining area. Sa may tabi ng hagdanan." Reeve said.
Sinara niya ang backdoor at lumapit sa pintuang sinasabi nito. Sumunod ito sa ka
nya at ito na ang nagbukas ng pinto. They turned-on the lights and it was a mini
-library. May mahogany desk at swivel chair pa sa kaliwang bahagi ng library. Of
fice part iyon para kay Reeve. Sa kabilang bahagi naman ay may study table para
sa kanya.
Sunod nilang nilibot ang second-floor. There were three doors. Una nilang binuks
an ang pinto sa kaliwang dulo. It was a guest room. Kumpleto rin ang gamit sa lo
ob. Wala nga lang bedsheet ang higaan at kurtina ang bintana.
They went to the second room which was the door at the middle. Pagbukas nila ng

pinto at ng ilaw ay napasinghap siya. Nagkatinginan pa sila ni Reeve na halatang

nagulat din sa nakita.
"Hindi naman excited masyado sila Mommy?" natatawang wika niya.
The second room was a nursery room! Pansin agad ang napakaraming laruan sa loob.
Dolls and robots. Toy cars and stuffed toys. Meron pang maliit na kama at crib.
She entered and picked a pink teddy bear from the toys. Naisip niya, hindi pa ni
la napag-usapan ni Reeve ng pagkakaroon ng baby. Pero, kasal na sila kaya dapat
open na siya sa posibilidad na mabuntis.
"I think it's too early to set this up," Reeve said.
"Yeah," she agreed. She likes kids, actually, pero parang hindi pa siya handang
magka-anak. "Masyado lang talaga silang excited," tukoy niya sa mga magulang nil
a. Umupo siya sa maliit na kama at niyakap ang hawak na teddy bear.
Reeve looked at her. "You're not ready yet, are you?"
Tumango siya. "Yes. Having and raising a child is a very difficult task. Dapat f
ocus ang mga parents..."
"I'm not ready, too," he admitted. "My job demands a lot of time. Bago pa tayong
kasal."
"I agree. Saka tatapusin ko muna 'yung course ko. Tutal, isang taon na lang nama
n."
"We'll talk again about having a baby after you graduate, is it fine with you?"
Ngumiti siya at tumango. "Sure. So, let's check the last door?"
He nodded. Tumayo siya at ibinalik ang teddy bear kung saan niya kinuha.
"Ano pa lang gagawin natin sa room na'to?" tanong niya.
"Let's just leave it like that. Baka magtampo pa sila Papa kapag tinabi natin yu
ng mga gamit."
They walked to the last door which is obviously, the master's bedroom. Pagpasok
nila ay kumpleto na rin ang mga gamit sa loob. There's a king-sized bed, dresser
, flat screen t.v. hanged on the wall, air-con, mini-chandelier on the wall, wal
k-in closet beside the t.v., bathroom just beside the dresser at the left corner
of the room, and white curtained-windows.
At sa ibabaw ng higaan nila, nakasabit sa dingding ang napakalaking framed-weddi
ng picture nila ni Reeve. It was again, a stolen shot. It was their first dance
as husband and wife on the reception. She was charmingly smiling while looking u
p at him, while Reeve's also smiling while looking down at her. Silang dalawa la
ng sa dancefloor, kapit ang isa't isa.
"They really like framing stolen shots, huh?" Reeve commented.
"Mommy and Daddy told me that stolen shots were the purest and most truthful mom
ents that could be captured. Iyon daw ang worth framing and posting because emot
ions were true and evident," nakangiting sabi niya. Bumaling siya kay Reeve na n
akatingin pa rin sa picture. "This house was so nice. Excited na 'kong lumipat."
Reeve looked at her for a moment. She smiled. Then, he looked away.

"You want to spend the night here?" he asked.

"Wala tayong dalang damit na pantulog."
"Sinong may sabi na kailangan natin ng damit?" nakangising sabi nito. "At sinong
maysabing matutulog tayo?"
Her cheeks flushed red. "Ikaw talaga," nasabi niya.
He grabbed her and kiss her on the lips. Sumunod ay naramdaman na lang niya ang
paglapat ng likod niya sa malambot na kama.

LATE NANG nagising si Agatha. Wala na sa tabi niya ang asawa dahil gising na sig
uro ito. Remembering last night made her smile. Kabago-bago pa lang bahay nila a
y "nabinyagan" na nila agad ang kanilang kuwarto. Anong oras na nga ba sila naka
tulog kagabi?
She covered herself with a blanket. Bumangon siya at nakita ang mga maleta nila
ni Reeve sa may dulo ng kuwarto. Nandun na rin ang malalaking boxes ng gamit niy
a na unang pinadala ng parents niya sa condo ni Reeve. Nakita niya rin ang kanya
ng baby doll na maayos na nakalagay sa ibabaw ng dresser.
Mukhang pinautos na lang ni Reeve ang pagdadala ng mga gamit nila mula sa condo
nito. Tumayo siya at pumunta ng banyo. Nag-shower siya at nag-ayos pagkatapos. B
umaba siya at nakita ang mga wedding gifts nila na hindi pa nila nabubuksan ni R
eeve sa may sala. May ilan pang boxes na laman siguro ay mga gamit ni Reeve.
Pumunta siya ng kusina at doon nakita ang asawa. Nakaupo ito sa may high stool a
t nagkakape sa bar counter. May binabasa rin itong diyaryo kaya marahil hindi si
ya napansin.
She quietly get closed to him and hugged him from behind.
"Good morning!" she greeted him then kissed him on the cheeks. Her chin rested o
n his shoulder.
Nilingon siya nito at mabilis na hinalikan sa labi. "Good morning, sleepyhead. H
ungry?"
"Not really. But I think we should grab some lunch na. Malapit na rin mag-twelve
."
"Nagpa-deliver na 'ko for our lunch. Parating na yun any minute. By the way, may
mga groceries na diyan. I asked Elisa and Rey to shop for us. Sila na rin ang p
inag-asikaso ko ng paglilipat ng gamit natin."
"So bossy," she said. Umupo siya sa katabing stool at naki-inom ng kape sa tasa
nito.
"If you weren't a sleepyhead, tayo sana gumawa niyon kaninang umaga."
"If you weren't a sex-starved husband, hindi sana ako napuyat."
Nakita niya ang pilyong kislap sa mga mata nito dahil sa sinabi niya. "If you we
ren't a hot sweet wife, then I wouldn't have been a sex-starved husband," nakang

ising wika nito.

"If you weren't that handsome, then I wouldn't be a hot sweet wife to you," nata
tawang wika niya.
Ngumisi lang ito at ipinagpatuloy ang pagbabasa sa diyaryo nito. Siya naman ay n
gingiti-ngiting inubos ang kape nito. What a flirty way to start their day.
Later on ay dumating na ipinadeliver nito. They ate lunch then started to unwrap
ped their wedding gifts. Tama nga ang sinabi nito na tingin nitong reagalo ng mg
a pinsan nito. They already have a ricecooker, dishwasher, oven toaster, kitchen
wares, baking stuffs, kitchenwares, sets of chinaware, and other kitchen utensil
s. Meron pa silang sets ng bedcovers and curtains, doormats, shower curtains, an
d many other house needs, thanks to Agatha's cousins.
Their cousins really know how to give a typical wedding gift. Buong maghapon sil
ang nag-ayos ng bahay at ng mga gamit nila. Kinagabihan, pareho silang sobrang p
agod, but, it didn't stop them to enjoy a hot night with each other.
Days passed. Pareho silang sinanay ang sarili sa bahay. Nandoon lang silang dala
wa araw-araw. Talking, planning, teasing, kissing, and making morning, afternoon
, and night so hot, consuming their honeymoon days.
Then, enrollment came. Reeve's also back to work.
Nang ipaalam nila ang schedule sa isa't isa ay talagang napaka-hectic niyon. She
have morning and afternoon classes. Graduating na siya kaya naman may thesis na
rin siyang inaasikaso. She will be at their house at around five PM. Si Reeve n
aman ay sunud-sunod ang mga meetings, conferences, business trips, at training d
ahil sa bagong posisyon nito. Maraming mga negosyante ang nakipag-set ng busines
s meetings dahil sa napakalaking merge ng dalawang pinakamalaki at pinakasikat n
a hotel sa bansa.
"So, are only time together is at night. 10 PM," Agatha said. "But, oras na iyon
ng tulog ko since may 7 AM class ako. Ikaw naman 9 AM pa ang pasok mo. We won
't really see each other in the morning."
"We have a Sunday. Whole day."
Tumango siya. "So, once a week lang talaga tayo magkikita." Nalulungkot siya dah
il sa hindi magpang-abot na schedule nilang mag-asawa. Pero hindi niya pinahalat
ang disappointed siya. From the start naman ay expected niya na ang ganoong setup since Reeve was really devoted to his work.
Napabuntong-hininga na lang siya. "Looks like it would be very hard for us to-"
"Have sex?" putol nito sa sinasabi niya.
Napatingin siya rito at pabirong hinampas ang balikat. "Hey! That's not what I'm
trying to say. Ikaw talaga! What I mean is, it would be very hard for us to see
each other and talk about some things in our marriage and -"
"And have sex," nakangising dagdag nito.
"Ugh!" angal niya.
He grinned and stepped closer to her. His lips crushed her lips and they shared
a hot sizzling kiss.
"So, bago ang pasukan, sulitin na natin," he playfully said while taking her clo

thes off.
She smiled and gave in to their favorite pleasure. Sigurado sila na matagal nila
ito muling magagawa sa pag-uumpisa ng pasukan at trabaho nito.

"AGATHA! AGATHA!"
Napalingon si Agatha at nakangiting sinalubong ng yakap ang matalik na kaibigang
si Trisha.
"Trisha! I so missed you!" aniya habang yakap ang kaibigan. The last time they s
aw each other was at the wedding. Ngayong first day na ng pasukan na lang sila m
uling nagkita. Hindi rin kasi silang sabay na nakapag-enrol.
"Oh my! Mas na-miss kaya kita, Agatha. Supposedly, magkasama tayo dapat sa out-o
f-the-country trip ko, right? Three weeks tayong di nagkita! Three weeks!"
Natawa siya. Sa totoo lang, lagi nga talaga silang magkasama ni Trisha. Ang pina
kamatagal na hindi lang sila magkasama ay three weeks. Which is her honeymoon.
"So... how's your first?" she asked in her excited tone and twinkling eyes.
"First?"
She rolled her eyes. "First night with your Reeve? Duh!" bulong nito.
She felt her cheeks burned. "Ano ba, Trish? Nasa loob tayo ng campus. Mamaya ko
na lang ikukuwento sa'yo pagka-uwian, okay? Sama ka sa bagong bahay namin."
"Of course!" impit na tili nito. "Ikukuwento mo lahat, ah?"
"I will. But not the lovemaking parts, okay?"
Nag-make face ito. "Okay. I respect your sexual privacy."
"Shh! Baka may makarinig sa'yo," luminga-linga pa siya para masiguradong walang
nakarinig kay Trisha. "Halika na, pasok na tayo sa first class natin."
"Alam mo, Agatha, alam naman na sa buong College of Music o ng buong university
pa siguro na nag-asawa ka na. Nakanood ka ba ng t.v. news pagkatapos ng kasal ni
yo ni Reeve? O hindi na kayo nanonood ng t.v. since 'entertained' naman na kayo
sa isa't isa?" tukso pa nito.
"Ewan ko sa'yo."
Tumawa ito. "Nabalita sa business section ng news ang kasal niyo. What I'm tryin
g to say, may asawa ka na kaya alam na ng mga tao na may sex life ka. Bagong kas
al pa kaya honeymoon stage pa 'yan."
"Okay, okay. Basta mamaya na'ko magkukuwento. So, mamaya mo na lang rin i-brough
t up yan. And, also!" Kinurot niya ito sa tagiliran.
"Ouch! What was that for?!"
"Sa wedding gift mo! Argh! Nakakahiya kay Reeve."
Trisha laughed. "Bakit? Hindi niyo pa ba nata-try? Mahal kaya 'yung mga 'yun. Go
od for couples like you."

"Mahal pala, eh. Bakit binili mo pa?"

"Ayokong magkuripot sa wedding ng bestfriend ko, no?"
Nakarating na sila sa room para sa unang subject nila.
"Seriously, hindi niyo pa nagamit?" tanong nito habang umuupo sila sa puwestong
nahanap nila.
"No. Anyway, change topic. Graduating na tayo, we have to make a thesis. May ide
a ka na?"
Umiling ito. "No. Chill lang muna tayo, girl. First day pa lang ng klase. At dah
il nasabi mo na ring graduating tayo, hindi ko alam kung bakit kumuha tayo ng ma
th subject para sa kulang nating GE subject. Gusto mo bang bumagsak ako?"
Natawa siya. Kung ano kasing napipili niyang subject na kunin ay kinukuha rin ni
to basta GE or General Education na subject. "Ano ka ba, Trish? Simple Math lang
ang kinuha natin. Saka requirement 'yan bago tayo maka-graduate since yung Math
natin sa dati nating course ay hindi na-credit."
"I hate Math!"
"Remember, music majors tayo? Na-form lang din ang music because of Math. Number
s and patterns were used to create sounds."
"Yeah, right," anito pero parang labag sa loob nitong tanggapin ang katotohanang
kailangan talaga nila ng Math.
"Math din ang subject na pinapasukan natin ngayon."
"I'm fully aware of that, thank you."
Napansin nilang nagpasukan na rin ang iba pang estudyandte sa loob ng classroom.
Obviously galing sa iba't-ibang course at year ang mga classmates nila. Baka ng
a sila pa ni Trisha ang pinakamatanda sa lahat since ang course nila ngayon ay p
angalawa na nila.
"Nandyan na 'yung prof," narinig nilang sabi ng isang babae sa harap nila.
"Grabe, ang bata pa nung prof. Nasa thirty's lang. Ang guwapo!"
"Really?"
Hindi lang nila pinansin ni Trisha ang mga narinig at naghanda na lang sa pagdat
ing ng kanilang Math professor.
A moment later, may pumasok na pamilyar na lalaki at pumunta sa harapan. Guwapo
nga ito at halatang bata pa kaysa sa ibang professor. Dahil nasa third row sila
ni Trisha ay bahagya siyang lumapit upang makumpirma kung sino ito.
"Good morning," nakangiting bati nito. "I would be your Math professor for this
sem."
Napasinghap siya nang maalala kung sino ito.
"Johann?"

REEVE STARTED to prepare for his late lunch meeting when his phone rang. It's hi
s father calling.
"Pa?" he answered.
"Reeve, your secretary told me that you have a scheduled meeting at this hour?"
diretsang tanong sa kanya ng ama.
"Yes, Papa. Why?"
"Cancel it for a while. Tutal, department meeting lang naman 'yan."
Napakunot-noo siya. "Why do I need to cancel it?"
"Nakalimutan kong sabihin sa'yo na darating ngayon ang isang representative from
AC."
"What's AC?"
"It's a company that manufactures high-quality fabrics like bedsheets, curtains,
carpets, and the likes. Iyon ang company na main supplier ng mga Anderson sa ho
tels nila. It's based in Europe, pero mga Filipino ang may-ari. Ngayong, iisa na
lang ang Monteverde at Anderson, kailangan natin ng uniformity."
Napatango-tango siya. "Of course, of course. But how about our current fabric su
pplier?" Hindi na iyon sakop ng trabaho niya. Ibang department na ang nag-aasika
so ng tungkol sa supplies na ginagamit ng hotels. Kung diretso itong sinasabi sa
kanya ng ama, ibig sabihin ay potential investor din ang AC.
"Mas makakatipid ang company sa AC. Mas magaganda pa ang quality ng products nil
a. Mas comfortable for our future guests," his father said.
Kahit na nagretiro na ito at siya na ang nasa posisyon nito, hindi pa rin ito t
umitigil sa pagbibigay ng maraming suggestions at pagtulong sa kanya sa pagpapat
akbo ng dalawang malaking business empire. Nagretiro na rin kasi ang father-in-l
aw niya kaya hawak niya na rin ang Anderson. Nakailang meeting na nga siya kasam
a ang board of trustees ng Anderson Auberge. Pinag-aaralan na rin niya ang pasik
ot-sikot sa kompanyang kabilang na nila.
"Looks great with me. Anyway, tapos na rin naman na ang kontrata natin sa dating
supplier. Hindi na masamang kumuha tayo ng bago," sabi niya habang may pinindot
siya sa kanyang computer na magpapaalam sa buong department na cancelled na ang
meeting.
"Philip assured me about the products of AC. Cheaper but more comfy. Maniwala ta
yo sa father-in-law mo," natatawang sabi nito.
Umangat ang isang sulok ng labi niya. "Okay, Papa. Naniniwala naman ako kay dadd
y Philip. So, anong oras pupunta ang representative ng AC? What's the name?"
"Ten minutes from now, I think. I didn't catch the name from Philip. Pasensya na
kung nakalimutan ko sabihin agad. Nagiging makalimutin na 'ko. Sign of old age.
"
"It's fine, Papa. At least naalala mo. Thank you."
"Work great, son. Mas mabigat na ang responsibilities mo. Do always remember tha

t you're not just 'the boss' of two great companies. Isa ka na ring asawa ngayon
. And... maybe close to being a father?"
Napailing-iling siya. "Hindi iyan ang priority namin ngayon ni Agatha. She needs
to graduate first then we'll talk about having children."
"What?" parang dismayadong sabi nito. "Akala pa naman namin ni Philip ay malapit
na kami magkaapo. Hayy..."
"Agatha's still young."
"And I'm getting older. Come on! Give me a grandson!"
Gusto niyang matawa sa sinabi ng Papa niya. Kung makapag-demand ito ng apo ay pa
rang nanghihingi lang ng candy.
"Papa, sabi mo nga, I need to be more responsible now. Agatha and I need some mo
re time together for our marriage. My work now demands a lot more time than my w
ork last time. Agatha's reaching her dreams. Iyon muna ang mga priority namin,"
he explained.
"How can you sound like a businessman and a husband at the same time?"
He knotted his forehead. "Huh? What do you mean?"
"You adore her."
"Agatha? Of course, she's my wife."
"Learn to love her," his father softy said.
Saglit siyang natigilan. Naniniwala na ba ulit siya sa salitang iyon? Napailingiling na lang siya.
"Pa, I need to go. Baka dumating na ang representative ng AC na sinasabi mo."
He heard his father sighed from the other line. "Okay then. Good luck, Reeve."
After their conversation, tinawag niya si Elisa upang bilinan na papasukin ang r
epresentative na manggagaling mula sa AC.
He signed some important papers while waiting. After five minutes, Elisa told hi
m from the intercom that the representative finally arrived.
"Papasukin mo na siya," utos niya mula sa intercom.
Then, he heard a knock and the turning of the doorknob. Tumayo siya mula sa kany
ang swivel chair upang salubungin ang papasok na representative.
He was ready to give his formal smile to greet the person entering his office. N
gunit, nagtagis ang bagang niya nang makita kung sino ang "representative" ng AC
.
"What are you doing here?" matalim na tanong niya. He's trying to keep his compo
sture.
Ngumiti ito. "I'm the new CEO of AC or Aguilar Comforts Philippines, Mr. Monteve
rde."
Who cares? "What made you think na kukunin ko ang produkto ng kompanya niyo, Mr.

Aguilar?"
"You don't mix personal issues with business, Reeve," confident na sagot nito.
He crossed his arms. "And so?"
"That made me think na kukunin mo ang produkto ng kompanya ko at ang pag-iinvest
namin dito. Hindi mo ba 'ko aaluking umupo para magkape and talk about business
?" mahinahong wika nito.
Mula noon hanggang ngayon, makapal pa rin ang mukha nito. Some things never chan
ge.
"Get out, Prince. This is not your kingdom."
"I'm here for business." Prince formally said. "Monteverde and Anderson's hotels
need my company's products and AC is a potential investor."
May punto ito. Negosyo ang pinag-uusapan at wala na siyang pakialam kung anak ma
n ng Huda sang kausap niya basta mas mapangalagaan niya lang ang welfare ng komp
anya.

Labag man
ly all be
Prince to
ikita ang

sa loob ni Reeve ay pinatuloy niya ang dating kaibigan. This will sure
a business meeting and nothing else. He will act like he doesn't hate
the core. Magpapanggap siyang hindi nanggigigil sa galit sa tuwing nak
pagmumukha nito.

~~
Bitin ba, friends? Good news! Mag-a-update ako ULIT mamayang gabi! Abangan! :) A
nd maybe, tomorrow also. Hihi :"> I'll say my reasons later tonight! :D
*******************************************
[20] Special Part (Prince)
*******************************************
SPECIAL PART (PRINCE)

PRINCE DUKE Aguilar. Tamang-tama lang ang pangalan niya sa disposisyon niya sa b
uhay. Lumaki siya na super yaman... Super yaman sa pagmamahal ng kanyang mga mag
ulang. His father King Lord Aguilar is a well known businessman and a loving fa
ther. His mother Empress Aguilar is a plain housewife and a very sweet wife and
mother. Prince witnessed, since he was a kid, kung gaano kamahal ng mga magulang
niya ang isa't-isa. Nag-iisa pa siyang anak kaya naman solo niya ang nag-uumapa
w na pagmamahal sa kanya ng mga magulang.
Laging may oras sa kanya ang kanyang mga magulang. Kahit pa sobrang abala ang Da
d niya sa trabaho, marami pa rin itong oras na nilalaan sa kanila ng kanyang Mom
. He's not spoiled, though. Ano pa ba kasing materyal na bagay ang hihilingin ni
ya kung sa pagmamahal pa lang ng mga magulang niya ay sobra-sobra ng kasiyahan a
ng natatanggap niya?
Everytime, before he would go to sleep, his mother would always tell him a love

story. Love story nito at ni Dad. He's father was once an ultimate playboy. Napa
ka-rami daw nitong "girls" kahit saan ito mapadpad. Expected naman daw na iyon n
g kanyang ina dahil mayaman na, napakakisig at guwapo pa ng ama niya. Pero nang
makilala daw ng Dad niya ang Mom niya, na-inlove daw agad ito at tumigil na sa p
agiging playboy. Ayaw pang maniwala ng Mom niya at hindi lang pinapansin si Dad.
Kaya naman todo panliligaw daw ang ginawa ng ama niya para lang makuha ang puso
ng kanyang ina. Then, his mother fell in love. Kaya nandito na daw siya ngayon.
"Kaya ikaw, anak, 'wag kang gagaya sa Dad mo na playboy, ha?" laging biro sa kan
ya ng mom niya sa tuwing bago siya matulog.
Sa edad na limang taon, ang alam lang niya kapag sinabing playboy, maraming girl
friends. "Okay, mom!"
"Very good! Magiging mabait ka dapat sa girls and you must not hurt their feelin
gs," sabi pa nito.
"Hep!" biglang singit ng Dad niya na kapapasok pa lang ng room niya. "Hindi ako
playboy, anak. Sinisiraan lang ako ng mom mo. Mabait din kaya ako sa girls," nat
atawang sabi nito habang umuupo sa tabi niya.
"You're nice with them because you want them in your bed," nakangising sabi ng m
om niya.
Biglang tinakpan ng dad niya ang kanyang ears. "Sshh! Naririnig ka ng bata. Ikaw
talagang babae ka."
Tumawa ang mom niya. "Guilty ka kasi."
Tinanggal na ng dad niya ang pagtatakip nito sa tainga niya. Pero kahit naman ta
kpan ang ears niya, naririnig niya pa rin ang pinag-uusapan ng mga ito. Hindi na
lang na-a-understand.
"Dad, bakit gusto mo maraming girls na katabi sa bed dati? Kasya ba kayo sa bed
lahat?" inosenteng tanong niya na ikinatawa ng mom at dad niya.
"Napagkakasya naman, anak," natatawa pa ring sabi ng dad niya.
"Hoy! Tumigil ka nga, King," sabi ng mom niya. Bumaling sa kanya ang kanyang ina
. "It's time to sleep, Prince. Let's pray?"
"Oh! Oh! I will lead the prayer, please, Mom," Prince said.
His mom smiled and let him lead the prayer.
"Let's bow or head and close our eyes," Prince started. Sinara niya ang kanyang
mga mata at yumuko. "Dear Papa Jesus, thank you po for this wonderful day and to
all the blessings you have given us. Papa Jesus, thank you for my Mom and my Da
d that makes me happy very much. Keep us all safe tonight. Amen..." Dahan-dahan
niyang binuksan ang mga mata at nakita ang Mom at Dad niya na nakangiti sa kanya
.
He also smiled. "I love you, Mom. I love you, Dad. I'll sleep na po."
"Good night, son. Sleep well, okay?" his dad said smilingly. Dad kissed his fore
head. "Dad loves you."
"And Mom loves you, too. So much." His mom sweetly said and kissed his cheeks. "
Sweet dreams, my little prince."

They bought hugged him until he fell asleep.

Sa batang isipan ni Prince, sobrang saya niya na dahil may mga magulang siyang s
obrang nagmamahal sa kanya. Ang ayaw niya lang naman sa buhay niya noon ay ang p
agpasok niya araw-araw sa day care center.
Tuwing umaga ay pumapasok siya sa isang pre-school center na malapit sa kanilang
village. Pero lagi lang siyang nabo-bore. Pa'no kasi ay nakaupo lang siya haban
g salita nang salita ang teacher nila sa harapan. Kaya naman tuwing hapon ay exc
ited siya. Sinasamahan kasi siya lagi ng kanyang yaya sa playground ng village n
a tinitirhan nila. Maraming bata doon at marami siyang kalaro. Pero napapadalas
ang pagdadala sa kanya ng yaya niya sa playground kapag wala nang masyadong bata
. May friend daw kasi ito na yaya rin na ganung oras lang daw puwedeng pumunta s
a playground dahil sa alaga nito.
Doon niya nakilala si Reeve na laging mag-isang naglalaro sa sandbox...
"Hello! What's your name?" tanong niya sa bata na tanging natitira na lang sa pl
ayground pagdating nila ng yaya niya. Makikipag-friends na lang siya rito para m
ay makalaro at makasama ito.
Umupo siya sa tapat ng sandcastle na tinatayo nito. Tumingin ito sa kanya. "I'm
Reeve," sagot nito at saka nagpatuloy lang sa pagbi-build ng sandcastle.
"Ako si Prince. Bakit mag-isa ka lang dito?"
Tumingin ulit siya dito. "Ha? Mag-isa? Eh, kasama na kita, ah! Eh, di, dalawa na
tayo."
Natawa siya. "Ay, oo nga! Hehe! Pero... bakit nung wala pa 'ko kanina mag-isa ka
lang?"
"Wala na kasing ibang kids kapag pumupunta kami dito ni Yaya."
Sa totoo lang, ngayon niya nga lang ito nakita. Hindi ito kasama sa mga dati niy
ang nakakalaro dati.
"Bakit ngayong oras ka lang pumupunta here?" tanong niya.
"Eh, kasi, bawal ako mag-play hanggang 'di pa natatapos homeworks ko."
"Bakit ako puwede? Tuwing gabi ako gumagawa ng homeworks kasama Mom at Dad ko."
"Magagalit kasi Mama ko kapag hindi ako gumawa ng homeworks bago mag-play. Saka
mamayang gabi, manonood kami ni Papa ng TV. Kaya dapat tapos na homeworks ko."
"Nanonood kayo ng cartoons?"
Umiling ito. "Hindi. We watch news."
Napasimangot siya. "Ang boring naman ng news, eh. Pang-matanda lang iyon."
"No. My Papa said na it's better if I can watch news now. Para paglaki ko mas ma
iintindihan ko ang nangyayari sa world."
"Siguro matalino ka," sabi niya.
Reeve shrugged his shoulders and continued building the sandcastle.
"Reeve," tawag niya rito."Let's play sa slide. Saka sa seesaw. And sa swing, and

my ball doon, o! Let's play catch!"

Umiling ito. "Ikaw na lang. Hindi pa 'ko tapos sa sandcastle ko, eh."
"Nye! Eh, hindi masaya maglaro mag-isa. Pano kapag naglaro ako ng ball? Sinong m
agka-catch sa ball na ito-throw ko? Sinong magto-throw ng ball pabalik sa'kin?"
"Eh di, wag kang maglaro ng ball."
Sumimangot siya lalo. "Pano sa seesaw?"
"Eh di, wag ka rin sa seesaw."
"Argh! Gusto kita kalaro, Reeve. Ang smart mo kasi." Kumuha siya ng sand at tumu
long sa ginagawa nito.
"What are you doing?" tanong nito.
"I'll help you. Kapag natapos natin 'tong sandcastle mo, maglalaro na tayo, ah?"
Ngumiti ito. "Sure!"
Pagkatapos nga nilang magawa ang sancastle nila, naglaro na sila ng mga larong g
usto niya.
Doon nagsimula ang lagi nilang paglalaro ni Reeve hanggang sa maging bestfriends
na rin sila. Lumipat din siya sa school na pinapasukan ni Reeve dahil mas masay
a daw doon at hindi boring. At the age of five or six, sila na ang best buddies.
Naranasan nila sa isa't-isa ang magkaroon ng kapatid. Parehas pala kasi silang
only child nito.
Since pre-school, tama ang hinala ni Prince na matalino si Reeve. Lahat kasi ng
tinatanong ng teacher ay alam nito. Hanggang sa gradeschool ay lagi itong first
honor. Super idol niya nga ang bestfriend niya dahil lagi pa siya nitong tinutul
ungan sa mga school works. Kahit tamad na tamad siyang pumasok, pupunta ito sa b
ahay at kakaladkarin siya sa banyo para makaligo siya at makapaghanda sa pagpaso
k. Kahit ayaw niya mag-review tuwing may mga exams sila, sasabayan siya nitong m
ag-review. Until highschool, Reeve is like a big brother to him although magka-e
dad lang sila. Reeve taught him to be focused and responsible to his studies.
Pero siyempre, he's not Prince for nothing! Aba! Siya kaya ang nagtuturo kay Ree
ve na marami ring mas masasayang nagagawa aside from studying. After five days o
f schooling, lagi nilang nilalaan ang Sabado at Linggo nila sa paglalaro ng kung
anu-anong sports. They go to arcades. Nung elementary sila, marami silang extra
-curricular activities. Kung nasaan siyang kasali na organization ay hinihila ni
ya si Reeve. Matalino kasi ito kaya kahit ano ay nage-gets nito agad. Except sa
pagkanta. Well, marunong naman ito kumanta... pero mas gugustuhin niya na lang n
a itago na nito ang boses nito. Siya naman ay mahilig sa pagkanta, pagsayaw, at
pag-arte. Reeve also learned to dance and act. Nang nag-highschool sila ay nagin
g official players din sila ng soccer team ng school.
It is when in highschool that there world became so big. Bestfriends pa rin sila
ni Reeve at mas marami na rin silang kaibigan. On his case, nagkaroon siya ng m
araming girlfriend.
Just to make things clear. He was never a playboy. Nag-promise siya sa Mom niya
na hindi manloloko ng babae. Hindi siya nagsasabay-sabay ng babae. Hindi lang ta
laga nagtatagal ang relationship dahil sa mga complicated na girlfriend niya. Tr
uth be told, hindi siya ang nakikipag-break sa mga babae. His a gentleman enough
to let his girlfriend break the relationship. Kaya lang naman kumakalat na play

boy siya dahil... dahil may mga assuming talagang babae. As in over-over sa pagk
a-assuming...
Break time ng mga third year highschools. Sabi ni Reeve kay Prince ay may kukuni
n daw ito sa library. Si Prince naman ay kasama ang kanyang girlfriend na si Ste
lla. Batchmates sila pero magkaiba ang section.
Naglalakad sila sa corridor na walang tao nang may babaeng ka-batch rin ata nila
na humarang sa daraanan nila at parang mangiyak-ngiyak.
"You had a girlfriend?" sabi ng babaeng tumutulo na ang luha ngayon.
Nagkatinginan sila ni Stella. "Sino siya?" tanong sa kanya ng nobya.
Bumaling siya sa babae. "Ahm... miss?"
"Hindi mo na 'ko natatandaan? Ako yung girl na tinulungan mo sa gate nung isang
araw."
Kumunot ang noo niya. May-maya ay may naalala siya. "Ah! Ikaw yung girl na tinul
ungan ko magbuhat ng books mo, right?"
"Oo! Ako nga iyon! May girlfriend ka na pala. Pinaasa mo lang ako!"
"Huh?" nagtatakang usal niya. Sa pagkakaalam niya, nung tinulungan niya ito noon
g isang araw, iyon ang una at huling kita niya rito. Tinulungan niya ito sa pagb
ubuhat ng anim na makakapal na libro na hindi niya alam kung saang subject. Hira
p na hirap kasi ito at wala naman siyang dala noon kaya nagmagandng-loob siyang
tulungan ito hanggang sa makarating sila sa library. Iyon na iyon. So, anong pin
aasa ang pinagsasasabi nito?
"You helped me, talked to me, and you even smiled at me! You smiled at me na par
ang sinasabi mo na you like me! Iyon pala bolero ka! Paasa ka!" umiiyak na bulya
w nito.
"What the hell?" Ano bang pinagsasasabi ng babaeng ito? Tumulong na nga siya, na
bigyan pa ng maling interpretation. Napatingin siya kay Stella na nakasimangot n
a rin sa kanya.
Napailing siya. "Look, Miss... If nabigyan mo ng ibang interpretation yung pagtu
long ko, then I'm so sorry. I was just trying to help you."
Tuluyan na itong umiyak at sinampal siya bago biglang tumakbo paalis. Ano ba nam
an iyon?
Nahimas niya ang pisnging malakas na sinampal ng babaeng iyon. Pagbaling niya ka
y Stella ay halata ang inis sa mukha nito.
"Why?" nagtatakang tanong niya ulit.
"Ayan! Ayan ang napapala mo! May girlfriend ka na kasi, kung kani-kanino ka pa n
agpapa-cute! Oo, guwapo ka na! Pero wag mo namang abusuhin iyon! Two weeks pa la
ng tayo pero naghahanap ka pa rin ng iba."
What the fuck!? "Stella? Ano bang pinagsasabi mo? Sinabi ko nang tinulungan ko l
ang siya at iyon lang iyon."
"Yeah right!" sarcastic na sabi nito bago siya tinalikuran.
"Stella!"

"Break na tayo!"
He was left dumb-founded. Ano na bang nagyayari sa mga babae sa planeta ngayon?
Naulit pa iyon sa mga iba niyang naging girlfriends. Nakikipag-break ang mga ito
dahil hindi niya daw kayang maging faithful.
Eh, faithful naman siya! Kapag may girlfriend siya, gusto niya talagang mag-work
out ang relationship. He wanted to find love like the love that he can see in h
is parents.
Another, yes, he's not a virgin anymore. He lost it during the summer bago sila
mag-third year ni Reeve. He had his first girlfriend na mas matanda sa kanya ng
dalawang taon. Si Diana. She was also his first experience. Then, after summer,
Diana broke up with him dahil bumalik ang first love talaga nito. Huh! Nasaktan
kaya siya sa pangyayaring iyon. But, after three months, he moved on and starte
d dating again. His teenage sexlife was, yeah, active. Kapag nagkakaroon kasi si
ya ng girlfriend, pinipilit niyang hindi magpabalot sa pagnanasa. Unless, sila a
ng nagbibigay ng motibo. Eh, marami silang nagbibigay ng motibo. Eh di, ano pa b
a ang gagawin niya? His girlfriend want some hot romance. Eh, di magpabalot sa p
agnanasa. Mas doble lang ang pag-iingat niya dahil ayaw niya namang maging batan
g ama. Pero, hindi naman lahat ng naging girlfriend niya ay naikakama niya. He r
espect them all...
"Respect, my face!" natatawang sabi ni Reeve nang minsang mapag-usapan nila ang
tungkol nga sa kanyang sexlife.
"Ayaw mong maniwala? Eh, totoo naman. Kilala mo naman ako. May pagka-manyak ako
minsan... pero pag ang girlfriend ko ang unang nagpakita ng motive." Sinara niya
ang pinto ng kuwarto niya at baka marinig sila ng kanyang Mom. Siguradong lagot
siya.
"Prince, kahit pa ang girl ang unang nagpakita ng motive dapat nilalabanan mo. N
o to pre-marital sex nga, diba?"
"Nasasabi mo lang 'yan kasi tigang ka pa!" biro niya. Binato tuloy siya nito ng
unan na natatawang naiwasan niya. "Uy, joke lang, wag ka kasing guilty. Anyway,
eh, kasi naman... nakahatag na ang palay... eh di tukain!"
"Ano ka, manok? Gago."
"Pero, alam mo... minsan naiisip ko na lang na..."
"Na ano?"
"Na katawan ko lang ang habol nila sa'kin," nalulungkot na sabi niya.
He loudly laughed and throw again his pillow to him. "Stupid!"
"Eh, ang talino mo kasi. Hiyang-hiya ako sa'yo," natatawang sabi niya at saka bi
nato pabalik ang mga binato nito sa kanya.
"Seriously, Prince... alam ko naman na true love talaga ang hanap mo. But is it
too early to look for it? I mean, studies first, bro!Ang bata pa natin. Saka hi
ndi naman hinahanap ang pag-ibig. Kusang dumarating 'yun. Minsan magugulat ka na
lang kasi andyan na pala..."
Natigilan siya sa sinabi nito. Ang talino talaga nito. Kahit saang bagay ay may
masasabi ito at lagi pang tama.

"O, natahimik ka?" tanong nito.

"Na-realize ko lang..."
"What?"
"Yung sinabi mo ay..."
"Ay?"
"So gay!" pang-aasar niya rito. Pinagbababato niya ito ng mga libro na nasa stud
y table niya.
"That's called wisdom!" depensa nito habang umiilag sa mga binabato niya.
"Wisdom? Wisdom tooth?" pa-kuwela niya.
"Shit! Ang corny, pare!" parang naiinis na sabi nito saka pinagbababato pabalik
sa kanya ang mga binato niya rito.
Prince and Reeve's friendship is really one of a kind.
At that time also ay alam niyang may pinakatatagong damdamin ang matalik na kaib
igan niya kay Lana. Lana is a pretty sweet girl na ka-batch rin nila pero taga-i
bang section. Ka-member nila ito ni Reeve sa drama club. At ang golden rule sa k
anilang drama club, no courtship and relationship inside the org. Ang drama tulo
y ni Reeve ay patanaw-tanaw lang ng malayo kay Lana. Siya naman ay naging kaibig
an si Lana. Ginawa niya iyon para kay Reeve. Plano niya sanang maging tulay para
sa dalawa. At isa pa, mabilis niya namang nakasundo si Lana dahil magaan ang lo
ob niya rito sa unang beses na naka-usap niya ito.
Pero hindi niya na pala kailangang maging tulay dahil nang maging magka-partner
si Reeve at Lana sa isang presentation nila sa drama club, naging malapit ang mg
a ito. At pati siya ay naging malapit sa dalaga. The three of them became so clo
se to each other. At nahahalata niya kanila Reeve at Lana ang atraksiyon ng mga
ito sa isa't isa. Alam niya lang ay naghihintay ang mga ito na grumaduate sila p
ara opisyal na makawala sa golden rule ng drama club.
Sa nakikita niyang pagtitinginan ng mga ito, gusto niyang maiingit dahil ganoon
ang eksaktong tingin ang nakikita niya sa kanyang Mom and Dad.
Tama si Reeve. Hindi hinahanap ang pag-ibig. Dumarating talaga iyon. Binibigay t
alaga iyon ni Papa Jesus.
So, highschool graduation was done, Reeve and Lana were officially a couple. Sob
rang saya rin niya noon na nagkatuluyan din ang dalawa.
Until their second year in college... that their lives became so tough...
Isang hapon ay maagang nakauwi si Prince dahil walang professor ang isa nilang s
ubject. Sabay silang umuwi ni Reeve at napagkasunduan nila na mag-practice ng so
ccer mamaya pagkatapos nilang makapagpalit..
Pagkapasok ni Prince sa kanilang bahay ay sakto namang paglabas ng isa nilang ma
id na may hila-hilang malaking maleta.
"Manang, kanina po yan?" tanong niya.
"Kay Ma'am Empress po."

"Kay Mom? Bakit? Aalis siya?"

"Empress! Empress, please listen to me..." narinig niyang sabi ng kanyang ama. N
apatingala siya sa may hagdanan at nakita ang kanyang ina na bumababa habang kas
unod ang kanyang ama.
"King... Please, give me some time to think things over... Hindi madali para sa'
kin 'to."
Napakunot noo siya. Ano bang pinag-aawayan ng mga magulang niya?
"Empress... baby... believe me. Ikaw lang ang minahal ko. Ikaw lang. Mahal na ma
hal kita. Huwag mo 'kong iwan..." pagmamakaawa ng Dad niya.
"King! Hindi ko kayo iiwan ni Prince pero bigyan mo muna ako ng space. Pupunta a
ko ng America para makapag-isip isip. Please, King..." naiiyak na sabi ng kanyan
g Mom.
Nakababa na ang mga ito at mabilis na niyakap ng Dad niya ang Mom niya.
"Baby..."
"Please, King... Just give me some time... Ibigay mo na sa'kin 'to. Para sa ikab
ubuti rin natin 'to... at ni Prince... at ng -"
"Mom? Dad?" singit niya. "What's happening? Mom, bakit ka aalis?"
Mula pagkabata ay ito ang pinakamalaking pag-aaway ng kanyang mga magulang. Ang
alam niya kasi ay kung nag-aaway man ang mga ito, naso-solve naman agad iyon bag
o sumapit ang bukas.
Niyakap siya ng kanyang ina. "You're big now, Prince. We will tell you all of th
ese... soon. Kailangan ko lang munang umalis. To have some break. Babalik naman
ako." Mas matangkad na siya sa kanyang ina kaya naman kailangan na nitong tuming
kayad para mahalikan siya sa noo. "Mom loves you so much, my Prince... Mag-iinga
t ka."
Mabilis na tumalikod ang kanyang ina at lumabas ng bahay.
"Dad?" baling niya sa ama na parang nabagsakan ng langit at lupa sa itsura nito.
Humugot ito ng malalim na hininga. "We will tell you everything soon, Prince. I
promise..."
He was clueless at sobrang walang naiintindihan sa mga nangyayari. But, he knew
his parents. Ano mang nangyayari ngayon ay malalagpasan rin nila. Kung hindi pa
handa ang mga ito na sabihin sa kanya ang rason ng pag-alis ng kanyang ina ay gi
nagalang niya iyon. They promised naman to tell him soon enough.
"Anong plano mo ngayon, Dad? Susundan mo ba si Mom?"
Tumango ito. "Yes. But I will give her the space and time she needed"
"So, kailan ka po susunod?"
"Three or five days from now..."
He tapped his father's shoulder. "I believe in you and mom. I know that you'll w
ork this out."

His father looked straight to his eyes. "Thank you, son. Kung anuman ang malaman
mo, sana maintindihan mo."
Tumango na lang siya at niyakap ang ama.
Pagkatapos ay dumiretso siya sa kanyang kuwarto at nagpalit ng damit. He was rea
lly sad. Sa tingin niya ay kailangan niya ngayon ng mga words of wisdom ng bestf
riend niya. Baka matanggal din ang bad vibes kapag nag-practice na sila. Mabilis
siyang nagpalit ng damit at pumunta sa bahay ni Reeve.
Ngunit napahinto siya nang malapit na siya sa bahay nito. Reeve's mother went ou
t the gate at kasunod niyon si Reeve... si Reeve na umiiyak! May sinasabi ito sa
ina nito na nakatalikod lang at hindi ito pinapansin. Nanlaki ang mata niya nan
g lumuhod si Reeve. Hinawakan nito ang kamay ng ina ngunit binawi lang iyon ng h
uli. May sinasabi ang kaibigan niya ngunit hindi niya marinig dahil nasa malayo
pa siya. Sumakay ang ina nito sa isang itim na kotse. Tumayo si Reeve at hinabol
ang umaandar na kotse.
Naramdaman niya ang masakit na pagpiga sa kanyang puso. Umalis ang kanyang ina k
anina ngunit hindi naman siya nasaktan ng ganun dahil alam niyang babalik ito...
Nasasaktan siya para sa kaibigan. Anong nangyayari dito?
Mabilis siyang tumakbo at pinuntahan si Reeve nang madapa ito at tuluyan nang hi
ndi nahabol ang kotse na sakay ang ina nito.
"Reeve! Reeve!" tawag niya rito.
Nakadapa si Reeve sa lupa. Ang ulo nito ay nakapatong sa mga braso nito. Yumuyug
yog ang mga balikat nito na tanda na umiiyak nito.
"Reeve...?"
"W-W-Wala n-na siya... I-Iniwan na niya k-kami..."
Hinawakan niya ito sa balikat. Nagsimula na ring tulo ang luha mula sa kanyang m
ga mata.
"My mom left, too... pero nangako siyang babalik..." sabi niya. Umupo siya sa ta
bi nito.
Nanatili pa rin sa posisyon niya si Reeve habang tumatangis. "My mother left...
and she'll never come back, again..."
There and then... at the road ground, they both cried hard.
Sobrang depressed noon si Reeve at ang tanging karamay lang nito ay siya at si L
ana. Ang Dad niya ay sumunod na sa Mom niya sa states. After three days, ay pins
unod naman agad siya ng Dad niya doon. May importante daw itong sasabihin at kai
langan ay nandoon siya dahil may papakilala din daw ito sa kanya. Ayaw niyang iw
an ang kaibigan dahil alam niyang kailangang na kailangan siya nito ngayon. Pero
ng sinabi niya iyon kay Reeve ay ito pa mismo ang nagsabi sa kanya na sumunod s
iya sa America. May sarili din daw siyang pamilya. And so, pumunta nga siya ng A
merica. Binilinan niya pa si Lana na huwag nitong pababayaan ang kaibigan niya.
Pagdating niya sa Amrica ay ang masayang Mom at Dad niya ang sumalubong sa kanya
. Sobrang lawak ng ngiti niya dahil nagkaayos na ang mga ito. They spend the who
le day together at New York. Nag-bonding silang mag-anak. They seemed a very hap
py and perfect family.

Pero totoo ang kasabihang walang perpekto na pamilya...

Sabay-sabay silang pumasok sa kanilang bahay sa America. Nagtatawanan pa sila na
ng sabihin ng kanyang ama na may sasabihin ang mga ito sa kanya.
Umupo sila may sala and his mother started to talk.
"Prince... you need to know something," anito. "Kung anuman ang malalaman mo nga
yon, sana maintindihan mo ng buong puso."
Tumango siya. "Hindi naman siguro ako ampon, diba?" biro niya na ikinatawa ng mg
a ito. He was trying to lighten up the atmosphere, dahil sa totoo lang, kinakaba
han siya sa nalalaman.
"Of course not," sabi ng Dad niya. Humugot ito ng malalim na hininga. "Prince...
bago kami magpakasal ng Mom mo ay buntis na siya sa'yo..."
Tumango siya. "Yeah. I knew about that. Diba nga dapat four months pa bago kayo
ikasal pero napabilis kasi buntis na si Mom?"
"Yes. Buntis na ang mom mo noon at sobrang lapit na rin ng kasal. Alam mo ba yun
g wedding jitters? Nararamdaman iyon ng mom mo at mataas din lagi ang hormones n
iya dahil buntis na siya... So, lagi niya 'kong inaawa noon kahit wala naman ako
ng ginagawa."
Napatingin siya sa Mom niya na halatang guilty sa sinasabi ng Dad niya.
"May isang araw na sobrang nagalit siya at nagalit din ako kasi nagagalit siya s
a'kin ng walang dahilan. Medyo nasasaktan na 'ko sa ginagawa ng mom mo and I can
't seem to understand na hormones lang iyon," pagpapatuloy ni Dad. "So... my fri
ends took me to a bar para magpakalsing, and... kalimutan muna ang tampo ko sa m
om mo. Sobrang nagpakalasing ako noon... I'm so drunk that I can't even remember
the things I've done that night. I just woke up the next morning with another w
oman in a motel bed. It's just a one night stand, Prince. I love your mother so
much. Siya lang talaga. Kaya nga hindi ko alam kung ano bang nagyari sa'min ng b
abaeng iyon. I left the motel and never saw that woman again. I just kept it as
a secret hanggang sa ikasal kami ng mom mo at nakalimutan ko na rin iyon, honest
ly."
"Iyon ba ang cause nang pag-aaway niyo ni Mom? Nalaman ni Mom ang tungkol doon?
Bumalik ba yung babae?" sunud-sunod na tanong niya.
"Yes, iyon ang dahilan ng pag-aaway namin. Pero... hindi bumalik yung babae, Pri
nce," his mother said.
Nagkatinginan ang mga magulang niya. Tinanguan ng kanyang ina ang kanyang ama.
His father deeply sighed. "But the woman's sister did. Patay na si Lily."
"Lily? Yung babaeng sinasabi mo, Dad?"
Marahan itong tumango. "Yes... namatay siya... namatay siya sa panganganak..."
Napasinghap siya. Bumilis ang pagtibok ng kanyang puso. His eyes widened. "You m
ean...?"
"Prince, namatay siya sa panganganak sa... a-anak namin. Nanganak siya, three mo
nths after your mom gave birth to you..."
Napatanga siya at sandaling hindi nakapagsalita. May... may kapatid siya?

"Prince," his Mom said, "Umalis ako para makapag-isip-isip. Napatawad ko na ang
Dad mo sa paglilihim niya sa'kin tungkol kay Lily. Ang hindi ko lang ma-absorb i
s the truth that... may ibang a-anak ang Dad mo. But you know, tanggap ko na iyo
n ngayon. Tanggap ko lahat sa Dad mo because I love him and I know that I'm the
only one he loves. Tanggap ko na ang anak ng Dad mo dahil parte siya ng taong pi
nakamamahal ko..." naiiyak na sabi ng Mom niya. His father hugged his mother and
gently kissed her forehead.
"Son, sana naintindihan mo 'ko. Nagkamali ako noon. I'm so sorry... ang hiling l
ang namin ay sana matanggap mo ang half-sibling mo... Nakompirmang anak ko talag
a siya because of a DNA test." his Dad plead.
Lumapit siya sa mga ito at yumakap. "I love you, folks. Dad, I know if you had t
he choice that drunken night, hindi mo gagawin iyon. But everything happens for
a reason. I'll surely accept my h-half-sibling." Naiiyak na rin tuloy siya. Sa p
uso niya, wala namang problema na may kapatid siya sa ibang ina. Ang mahalaga, b
uo ang kanilang pamilya at makakasama nila ang kapatid niya.
"So... where's my half-sibling?"
"Hindi pa rin namin siya nakikilala..." umiiling na sabi niya. "Lily's sister sa
id na siya ang magsasabi ng katotohanan sa kapatid mo. Ang alam kasi ng kapatid
mo ay tunay niyang mga magulang ang kapatid ni Lily at ang asawa nito, Darating
rin ang kapatid mo dito sa America. Maybe 2-3 weeks from now."
He smiled. His excited to meet his brother or sister.
Prince waited for that week to come. That time na makikilala na niya ang kanyang
kapatid sa ama. He tried to tell the news to Reeve pero nasira ang cellphone ni
ya. Tumatawag rin siya sa bahay ng mga ito ngunit lagi niyang hindi natitiyempuh
an ito. He tried to call Lana in her house pero walang sumasagot ng telepono. Hi
s beginning to get worried with his friends. But then, once na makilala niya na
ang kanyang kapatid, uuwi na rin siya ng Pilipinas.
However, he never thought that his first meeting with his half sibling ay sobran
g ikagugulat niya at magiging rason ng pagkawasak ng pagkakaibigan nila ni Reeve
.

HABANG KASALUKUYANG kausap ni Prince si Reeve tungkol sa negosyo, hindi aakalain

ng sino man na minsang naging matalik silang magkaibigan. They were talking so
formal and all business. They're like two strangers na parang walang pinagsamaha
n at sikretong pinagsaluhan.

Prince was secretly praying that they will be able to say the truth. And Reeve w
ould be able to listen and forgive them.

~~
Ahem! Gabi pa, o! Gabi pa! Haha! Oh yes! Nakatupad ako sa usapan. Pasensya na, f
riends, kung may naghintay ng matagal sa inyo. My sisterly duties kasi ako kanin
a. Kakatype ko lang din nito. So, kung may typo error, pasensya na po. Hindi na-

double check, eh.

So, bakit ako may dalawang updates? Kasi titigil ko na 'to. Pero siyempre joke l
ang iyon. Hihi! Ang totoo kasi, overwhelmed ako, friends! Huhu! Ang saya-saya ko
lang kasi last week nasa 13,000 yung reads and then.... BOOM! 40,000 reads na t
ayo! Wahahaha! Tapos 500+ followers na rin. Sa frustrated writer na katulad ko,
super laking bagay na sa'kin 'to. Idagdag pa yung mga comments niyo and private
messsage.
Alam niyo kinikilig lang ako kapag nakikita ko yung crush ko pero kinikig na rin
ako sa mga comments and messages niyo.
Ayun. Mag-a-update ba 'ko bukas? Parang di ko kasi keri, friends. Nape-pressure
ako. Haha! Pumapangit kasi yung sulat ko kapag nape-pressure. Wahaha! Pero, mala
y natin? If ever, gabi ulit. Mga ganitong oras, 11:30.
Thank you so very much, friends! Keep reading! Malay natin, ma-inlove si Reeve k
ay Agatha? Nyahahaha! :D
*******************************************
[21] Chapter Sixteen
*******************************************
CHAPTER SIXTEEN

THE FIRST WEEK of class for Agatha was not that hectic. Pero iba sa kaso ng asaw
a niyang si Reeve. Marami talaga itong mga trabahong inaasikaso. Sinabi rin nito
sa kanya na mas binibi-build up pa nito ang trust sa board members ng Anderson
Auberge. Kung iisipin kasi, napakabata pa ni Reeve para sa napakataas na posisyo
n nito sa dalawang pinakamalaking hotel na iisa na lang ngayon. Pero alam niyang
mapapatunayan ng asawa niya na karapat-dapat ito sa posisyong hawak nito.
Literally, hindi na talaga sila nagkikita ng asawa. Kapag umaga, bago siya pumas
ok ay natutulog pa ito. Pagkatulog naman niya ay saka pa lang ito umuuwi. Gusto
man niyang hintayin ito sa gabi, hindi niya talaga kaya. Habang may oras pa siya
ng matulog ay natutulog na siya. Alam niya kasing magkakaroon din siya ng kulang
-kulang na tulog or wala sigurong tulog kapag totoo nang nag-umpisa ang mga klas
e nila. But they still manage to keep their communication open. They share a con
versation over the phone every lunchbreaks. They spend an hour or less in talkin
g about what's going on with them. May mga freetime rin siya at minsan, sobrang
saya ang nararamdaman niya kapag tumatawag ulit sa kanya si Reeve dahil may meet
ing itong hindi natuloy or what.
That simple gesture really made her love Reeve more. Kaya nga umiisip na siya ng
mga plano para naman mabuksan na muli ang puso nito sa lahat ng hang-ups nito s
a buhay.
Actually, sinimulan niya na iyon. She started with Prince.
Minsan, bago pa magsimula ang pasukan ay nakakuwentuhan niya ang kanyang Daddy t
ungkol sa pagre-retire nito. Umabot ang kuwentuhan nila sa pagpapakitang gilas n
g Daddy niya na kabisado daw nito ang lahat ng suppliers and company investors n
g Anderson Auberge. Her father narrated one by one until she heard the "Aguilar
Comforts". Alam niyang Aguilar ang last name ni Prince. Alam niya ring maraming
Aguilar sa mundo pero nang narinig niya ang pangalang AC, ni-research niya agad
iyon. At tama nga ang kutob niya. Aguilar Comforts was a fabric supplier company
that was famous in Europe and Asia. May company-based ito sa Pilipinas at kakatake over lang ni Prince bilang CEO ng kompanya.

She knew how Reeve works. Basta negosyo ay walang hini-hindian ito. She talked t
o her father and suggested na i-uniform na lang ang fabric supplier ng Anderson
at Monteverde Hotels. Potential investor din kasi ang AC kaya mas makakatulong i
yon sa kompanya. His father liked her suggestion. Sinabi nitong sasabihin daw ni
to iyon kay Papa Roman-her father-in-law. From there, sigurado na siyang sasabih
in iyon ni Papa Roman kay Reeve.
Then, she found a way to contact Prince...
"Hello, good morning. May I speak with Mr. Prince Aguilar?" she said over the ph
one.
"Good morning," came that baritone voice. "This is Prince speaking. Who is this?
"
Huminga muna siya ng malalim bago sumagot. "Prince, this is Agatha."
"A-Agatha?" tila nagulat na sabi nito. "Agatha Monteverde?"
"Yes, Prince. May ginagawa ka ba or something? I just need to talk to you."
"Wala naman akong masyadong ginagawa. Ahm... I'm surprised that you called me. I
mean, your Reeve's wife and I know that Reeve already told you what happened be
fore and for sure, sinabihan ka na niyang umiwas sa'min. Maybe galit ka na rin s
a'min. I just didn't expect this call."
"Prince, to tell you honestly, I felt angry towards you and Lana after Reeve tol
d me about the past... Nakikita din natin ngayon kung anong naging epekto sa kan
ya niyon. Hindi nga iyon madaling kalimutan. But who am I to judge if I didn't k
now your side of the story? Everything happens for a reason. Alam ko may dahilan
kayo," malumanay na sabi niya.
He sighed. "Thank you, Agatha. Salamat. Actually, plano ka sana naming kausapin
ni Lana. We need your help to make Reeve listen to us. Kung gusto mong malaman a
ng sasabihin namin kay Reeve, sasabihin namin sa'yo..."
"No, Prince. Mas maganda kung kay Reeve niyo agad sasabihin iyan. I will help yo
u. That's why I called. Para masabi niyo ang mga kailangan niyong sabihin sa kan
ya, dapat handa na rin siyang makinig. We have to earn it, Prince."
"I know, Agatha. Hindi ko lang alam kung saan magsisimula."
"Start being on Reeve's business," she said. "Aguilar Comforts was the major fab
ric supplier of Anderson Auberge, right?"
"Yes. Nabasa ko nga nung isang araw na isa sa mga major clients ng kompanya nami
n ay ang hotel na pagmamay-ari ng pamilya niyo."
"At ngayon ay iisa na lang with Monteverde Hotel. Reeve is the CEO and President
of the two companies, Prince. AC is a potential investor. Basta tungkol sa busi
ness, Reeve would be taking anything."
"Yes, Agatha. I get your point. But can I ask a question?"
"Ano iyon?" she wondered.
"Why are you trusting me? Aside from giving me the benefit of the doubt?" he ask
ed.
"Because I know you're not bad, Prince," she directly answered. "Nung na-stock t

ayo sa elevator, you never made me uncomfortable with your presence. You did not
took advantage of our situation. I know in my heart that your nice, because if
you're not, may ginawa ka na sana sa'king di maganda sa loob ng madilim na eleva
tor na 'yun."
"You're such an angel, Agatha. I knew that also since the first time I saw you o
n the elevator. Thank you for trusting me."
She smiled. "This is for Reeve, for his heart to be free from the past. For him
to accept love, again."

IT'S A Saturday and Agatha had no classes. Ngunit gumising pa rin siya nang maag
a para ipagluto si Reeve ng almusal bago ito pumasok sa opisina.
Bago siya bumangon ay tinitigan niya muna ang mukha nang natutulog na asawa. He
looked really tired yet so handsome in his sleep. Ang alam niya ay madaling araw
na ito natulog kanina dahil may tinapos pa itong trabaho. Pinilit nga niyang hi
ntayin ang pag-uwi nito ng ten PM mula sa isang mahalagang business meeting, per
o nakatulog lang din siya dahil nasanay na agad ang katawan niya sa maagang pagt
ulog. Naalimpungatan lang siya kaninang madaling araw at naisipang bumaba upang
kumuha ng tubig. Pagkababa niya ay napansin niya ang nakabukas na pinto at ilaw
ng library, which is also the office and study room. Sumilip siya at nakita ang
asawang seryoso sa ginagawa nitong pagbabasa ng mga papeles at saka pinipirmahan
iyon.
She kissed his forehead before leaving the bed. Mabilis na nag-shower si Agatha
at bumaba upang makapag-prepare ng breakfast. After less than an hour, nakahanda
na sa isang tray ang dalawang chicken sandwich, sliced fruits, at isang mainit
na brewed coffee.
Maingat siyang umakyat dala-dala ang breakfast tray. Mahimbing pa rin na natutul
og si Reeve ng makapasok siya ng kuwarto. Nilapag niya muna ang tray sa side tab
le bago sumampa ng kama.
"Reeve..." she whispered in his ear. She touched his face and swiftly kissed him
on the lips.
He groaned and lazily opened his eyes.
"Good morning!" she greeted and sweetly smiled at him.
"What time is it?" he asked huskily.
"Time for a delicious breakfast to start your day. Diba may early meeting ka pa
ng nine AM? You must get up na and eat."
Umupo ito at sumandal sa headboard ng kama. Kinuha naman niya ang breakfast tray
at nilagay iyon sa harap nito.
Tila nasorpresa ito sa inihanda niyang agahan. Napatingin ito sa kanya.
"You prepared all these?"
Tumango siya. "Yup. For you," she answered. "I know how tired you were. Kaninang
madaling araw, nakita pa kitang nagta-trabaho sa library. Tapos kailangan mo pa
ng gumising ng maaga ngayon."

Umangat ang gilid ng labi nito. "Then, let's eat."

"Tapos na 'ko. Kumain ako kanina habang nagpe-prepare ako."
Inabot nito ang kape at humigop. "Thank you, Agatha."
She replied a smile. "So... kumusta pala ang first week mo as the CEO?" tanong n
iya habang sinisimulan na nitong kainin ang chicken sandwich.
"Like I told you over the phone, masyadong maraming ginagawa since nagte-take ov
er pa lang ako. Sunud-sunod ang mga board meetings para sa plano ng Monteverde a
t Anderson. We must have uniformity to show everyone that we are united. I have
a lot of important papers to read and sign. There were a lot of business people
I need to meet." Uminom muli ito ng kape.
Tumangu-tango siya. "So, far... 'yung mga name-meet mo na business people, are t
hey all fine with you?" nananantiyang tanong niya. Of course, Agatha knew about
the business meeting between Reeve and Prince. She was the one who planned it. G
usto niya malaman kung ikukuwento ni Reeve sa kanya ang pakikipag-usap nito sa C
EO ng AC, which is Prince.
Natigilan saglit si Reeve at bumagal ang pagnguya nito. Tila may naalala ito sa
tanong niya.
"Alam mo bang major fabric supplier ng Anderson Auberge ang kompanya nila Prince
?" tila naiinis na sabi nito.
"Really?" she exclaimed, pretending not to know. "Then...?"
He finished the first chicken sandwich before talking. "Papa wanted me to consid
er AC as the new fabric supplier of Monteverde since iyon naman ang supplier ng
Anderson. We're practicing uniformity, right? So, I considered until I knew who
was the new president and CEO of AC. Unfornately, AC is also a potential investo
r. I had a meeting with Prince. We just talked about business and that's all. Wa
it, why are we even talking about this?"
She shrugged her shoulders. "Ikaw nagkukuwento diyan, eh. Anyway, you were civil
naman siguro, right?"
"No choice. I need to, since it's business and it has nothing to do with our per
sonal lives. I reviewed AC and it's a great company in Europe," he said expressi
onless.
Lihim siyang napangiti. At least, Reeve and Prince were in speaking terms kahit
sa business lang. That would be a good start.
"How about you?" tanong naman nito sa kanya.
"My first week of class? Well, like I have said over the phone, hindi pa naman g
anun ka-complicated since start pa lang ng class. Mostly, nakatambay lang kami n
i Trisha sa library or sa mga kainan sa university. Maluwag pa ang schedule nami
n," kuwento niya. "Oo nga pala, yung nakilala kong guy sa resort ni kuya Zaire n
a kasama yung friend niya at naki-share sa'kin ng table? Professor ko siya sa Ma
th subject namin."
Kumunot ang noo nito. "The guy who's trying to 'help' you with your cramps?"
"Yeah. Si Johann. Nagkagulatan pa nga kami nang magkita kami sa class. I mean, w
hat a coincidence, diba?"

Hindi ito umimik at itinuloy lang ang pag-kain ng agahan nito.

"Reeve?" untag niya.
"Tuwing kailan ang Math class niyo?" tanong nito ng hindi tumitingin sa kanya.
"Every Monday and Friday. First class. You know, Trisha was even blaming me kasi
parehas kaming hirap sa Math pero kumuha pa rin ako ng Math. Eh, kung anong kin
ukuha kong klase, kinukuha niya rin," natatawang sabi niya. "Tulungan mo 'ko kap
ag may mga homeworks and tests ako, ah?"
Tumango lang ito at pinagpatuloy lang ang pag-kain. Nagtatakang tinitigan niya l
ang ito. Ano naman kayang nangyari dito at tumahimik ito ng ganun?
Then, she remembered something that made her laugh.
Napatingin ito sa kanya. "Why are you laughing?" nagtatakang tanong nito.
"Hindi ka nagseselos na naman kay Johann, diba?"
Lalong kumunot ang noo nito. "I'm not jealous."
"Hindi nga. May sinabi ba 'ko?" natatawang sabi pa niya.
He ignored her and continued eating.
"Suplado," bulong niya habang tumatabi rito. Sumandal rin siya sa headboard ng k
ama at pinatong ang ulo niya sa balikat nito. "Hindi ka talaga nagseselos, ah?"
pangungulit niya pa.
"Tss."
Para siyang weird na lalo pang napangiti sa tinugon nito. She stayed resting her
head on his shoulder while Reeve's finishing his breakfast.
Hindi pa rin nagsasalita si Reeve kaya hindi na rin lang siya nagsalita. Nang ma
tapos na itong kumain ay nilapag nito ang tray sa side table.
Tumingin ito sa kanya at napakunot-noo uli nang makitang nakangiti siya rito.
"What?" tila naiiritang sabi nito.
"Ahm... hindi ka talaga nagseselos?"
Umiwas ito ng tingin at tumayo na. "Just don't let him get on top of you."
Mabilis niyang hinila ang kamay ni Reeve bago pa ito makalayo sa kama.
"Reeve-"
"Can we not just not talk about that guy?" he snapped when he faced her.
"Okay. But, again, Johann is nice. I believe he has no intentions of getting on
top of me."
Hindi sumagot si Reeve at tumalikod na uli. But she didn't let go of his hand, k
aya naman napatingin na naman ito sa kanya.
She mischievously smiled. "Pero baka ikaw... may intensyon?"

A playful looked sparked in his eyes and he was already grinning.

"Well... I have intentions. Every night, for your information."
"Why didn't you get on top, then?" she playfully asked while pulling him back to
bed.
"Nah. You're peacefully sleeping. Hindi ko kayang gisingin ka," sagot nito haban
g dahan-dahan siyang hinihiga nito sa kama.
"How about now?"
"Well, I'm already on top of you," nakangising sabi nito.
They chuckled before Reeve sealed him with a kiss and shared a little "morning
delight".

"MAY KAKAIBA sa ngiti mo, eh," sabi ni Trisha kay Agatha habang nasa isang resta
urant sila at sabay na nagtatanghalian.
"Anong kakaiba?" tanong niya kay Trisha. Well, of course, alam niyang kakaiba si
guro ang ngiti niya. Hindi niya kasing maiwasang isipin ang nangyari kaninang um
aga pagkatapos kainin ni Reeve ang inihanda niyang breakfast in bed at bago ito
pumasok sa opisina.
"Hmm..." Trisha raised an eyebrow. "Morning sex?"
"Sshh!" saway niya rito. "Could you lower down your voice?"
Natawa ito. "Oh, well. May asawa ka na and it's pretty normal."
Napailing na lang siya. "Anyway, may nakuha ka bang info sa company ng daddy mo?
" tanong niya rito. Ang kailangan niyang information ay isa rin sa mga dahilan k
aya lumabas sila ng kaibigang si Trisha upang kumain ng lunch.
"Yup, yung charity foundation nga na 'yun ay isa sa mga charity foundations na t
inutulungan ng company ni daddy. It's a foundation for children who has cancer.
The foundation helps the children there to continue fighting cancer. May mga mah
ihirap na bata na tinutulungan ng foundation, financially, sa pagpapagamot."
"Wow. That's a really nice foundation. 'Big Hopes' ang pangalan, di'ba?"
Tumango ito. "It would be celebrating it's tenth year anniversary next month. Th
e founder would be there. Mrs. Empress Aguilar."
Napatangu-tango siya. "How about the head of the foundation?"
"It's confirmed. Allana Rose dela Cruz is the new head of the foundation. Kasama
sa pagse-celebrate ng anniversary ng foundation next month ang official take ov
er niya sa position."
Napangiti siya. "So, that means hanggang next month, hindi pa rin si Lana ang ki
kilalaning head?"
"Technically, yes."

Kung ganoon ay puwede niyang i-propose kay Reeve na mag-invest sa Big Hopes Foun
dation. On that way, she would be hitting two birds with one stone. Their compan
y would be able to help more children that needs immediate medical finances, and
, she could help Lana get a chance to be with speaking terms kay Reeve. And that
's her second plan.
"I'll call Lana, later, para mapag-usapan namin ang plano ko. Tutal, nasabi nama
n na sa'kin ni Prince na hinihintay na lang ni Lana ang tawag ko," aniya.
Napabuntong-hininga si Trisha. "I'll ask you something," anito.
She already told Trisha about Reeve's hang-ups in life. Nabanggit niya na rin di
to sina Lana, Prince at ang ina ni Reeve. Trisha is her bestfriend at alam niyan
g safe dito ang mga kuwento niya. Alam na rin nito ang plano niyang tulungan sin
a Prince at Lana na maka-usap ng matino ang asawa niya at masabi nang mga ito an
g ang mga dapat sabihin ng mga ito na kahit siya ay hindi naman niya alam.
"What?" she asked.
"Alam mo naman siguro na kaya hindi maka-move on ang asawa mo sa mga nangyari sa
kanya sa nakaraan kasi may... feelings pa siya sa first love niya, diba? Tapos,
ikaw na asawa, gumagawa pa ng paraan para mag-krus ulit ang mga landas nila? Hi
ndi ka ba natatakot sa puwedeng kalabasan ng plano mo? I mean, puwede ulit na ma
ging malapit sina Reeve at Lana, once Reeve knew the 'truth' na kahit tayo, hind
i natin alam. How can Reeve totally be in love with you kung paharang-harang si
Lana?" sunud-sunod na tanong nito.
She sighed and smiled at her. "Trish... kung paiiralin ko ang takot ko na baka m
aagaw ni Lana si Reeve, at hayaan na lang na hindi na malaman ni Reeve ang gust
o nilang sabihin, at tuluyan lang na mapuno ng galit ang puso niya para sa dalaw
ang taong naging sobrang mahalaga sa kanya, anong klaseng asawa ako? I'm not thi
nking about the past that Reeve and Lana shared. I'm only thinking about Reeve..
. I love him. Gusto kong mawala yung mga angst niya sa buhay. Gusto kong maniwal
a siya ulit sa 'love'. He needs to forgive and let go. He deserves to be happy.
I want him to be happy. Mas uunahin kong mabuo uli si Reeve... saka na lang 'yun
g mamahalin niya ba'ko o hindi? Iiwanan niya ba'ko o hindi?...The most important
thing is... makawala siya sa cage of hatred na pinagkulungan niya sa sarili niy
a," she patiently explained.
"Kahit masaktan ka?"
"It's just a matter of acceptance. Pero kasama naman talaga ang masaktan kapag n
agmamahal, di ba? Kasi kung hindi ka nasaktan, hindi ka talaga nagmahal."
Para kay Agatha, gagawin niya lahat para muli niyang makita ang ngiting minsan n
ang napakita ni Reeve sa kanya... noong isang gabi sa resort na nalasing ito. Sh
e knew, that was his truest smile. She believes that there's more to Reeve that
she wanted to see.
Trisha made a face. "Agatha... why are you like that? Kung mahalin mo naman 'yan
g asawa mo, wagas?"
"Because love should be like that. Unconditional. Lalo na mag-asawa kami. For be
tter and for worse, for richer and for poorer, in sickness and in health... unti
l-"
"Until Lana do you part?" she sarcastically said.
Agatha can't help but laugh. "Ano ka ba? Don't say that to Lana! Hindi natin kil

ala 'yung tao para i-judge siya. I met her once, and I have a gut feeling that s
he's nice. We don't know her side."
"Yun na nga, eh. Hindi natin alam kung anong tumatakbo sa utak niya. Malay mo, g
usto niya pa lang agawin 'yung asawa mo?"
"Trisha..." saway niya rito. Hindi siya magpapadala sa pagiging negative ng kaib
igan niya. She was trying to avoid such thoughts because it would not help her a
t all.
Trisha held up her hand in a surrender. "Okay. Okay. I'm just worried about you.
Sobrang bait mo lang talaga. Anyway, whatever your plan is, I'm always here to
support you, girl."
"Thank you, Trish."
Ngumiti ito at nangalumbaba. "So, tell me about the morning sex."
"No!" natatawang sabi niya bago nila pinagpatuloy ang pagkain.

AGATHA HELD a deep breath before dialing Lana's number that evening. She took th
at moment habang wala pa si Reeve sa bahay.
After a few seconds, it started ringing.
"Hello?" Lana answered.
"Hi, Lana! This is Agatha," she said.
"Agatha! I've been waiting for your call. Prince already told me about your help
. And... and... I'm just so thankful that you've given us the benefit of the dou
bt."
"Katulad nga ng sinabi ko kay Prince, lahat ng bagay may rason. You have your si
de of the story that you wanted Reeve to know. Sa tingin ko rin, makakatulong iy
on kay Reeve..." aniya. "We all knew what the past had caused him."
"I'm sorry, Agatha... Believe me or not, I never wanted to hurt him..." malungko
t na tonong sabi nito.
"Hindi naman natin talaga gustong makasakit, eh. Wala namang taong gustong makas
akit ng iba. May mga bagay at sitwasyon lang talaga na nagtutulak sa'tin para ga
win iyon. I got a feeling that you and Prince are nice people. Kasi kung hindi,
wala naman na kayong magiging pakialam kay Reeve pagkatapos ng twelve years, dib
a?" she softly said.
Agatha heard Lana sighed from the other line. "You're really an angel. Bakit gan
yan ka kabait?"
She softly chuckled. "I just know how to view things in a wider perspective. Sar
ado ang puso ni Reeve para makinig pa sa inyo ni Prince. So, maybe, I could be t
he one to understand things for him," paliwanag niya.
"You're really meant to be..." she heard Lana whispered.
"Lana?"

"Yes?"
She lightly swallowed before asking her question. "Do you still love... R-Reeve?
"
Sandaling katahimikan ang namagitan sa usapan nila sa telepono. Then she heard h
er coughed.
"Do you really want to know?" marahang tanong nito.
"I just need to know."
Lana let out a breath. "It will be a sin if I say yes."
She understood her answer. Tumangu-tango siya kahit hindi siya nakikita nito. "C
an I trust you?" she quietly asked.
"You can trust me, Agatha."
From there, she smiled and told Lana her plans.

AFTER THE call with Agatha, Lana let out a heavy sigh. Pagkatapos marinig ang mg
a planong pinag-usapan nila, she can't help but envy Agatha more. Kahit wala pan
g alam si Agatha sa mga gusto nilang sabihin ni Prince, nagtiwala na agad ito sa
kanila. Reeve's wife all ever wanted was Reeve to be well.
Kung maibabalik lang niya ang oras... kung pwede lang siyang muling makapagdesis
yon ng tama. She was only eighteen, then. The age where choices, mistakes, and l
ies were made.
Ngayon, pinagsisihan niya na ang nagawang mga maling desisyon. Her father would
always tell her that maybe these things are meant to happen.
The only guy she ever loved was not meant for her.
Pero tuwing iniisip niya ang nakaraan, marami pa ring "sana" ang naiisip niya. S
ana nagpakatatag na lang siya noon. Sana hindi na lang siya gumawa ng kuwento. S
ana sinabi na lang niya lahat kay Reeve ang tungkol sa kanya. Sana hindi na lang
siya naging mahina. Sana hindi na lang niya pinangunahan ang pagkakataon. Sana
mas mature siyang nag-isip nang eighteen pa lang siya.
But then again, things already happened. She could not bring back the time.
Napaupo siya sa kanyang kama at malungkot na tumingin sa labas ng binatana ng ku
warto niya.
Ang kailangan lang niyang gawin ngayon ay maghintay sa tamang oras na maayos niy
a na ang lahat sa pagitan nila, nina Prince, Reeve, at siya. Then, she would con
tinue living without Reeve anymore. Nagawa naman niya na ng labing-dalawang taon
, ano pa bang pagkakaiba sa mga susunod pang panahon?
Tears started to fall from her eyes as she remember the days that they shared to
gether. For the past twelve years, the only thing she has done was to cry and cr
y... and cry, wishing that Reeve could have been by her side when she's fighting
for her life.

Anong pinagkaiba ng twelve years na at nang mga susunod pang panahon na wala si
Reeve sa kanya?
Hope.
Back then, she had the hope that they can have another chance to love. But now?
No more.

ELEVEN PM na nang makauwi si Reeve. Matagal natapos ang late night meeting niya
sa department heads ng dalawang kompanya na technically, ay iisa na lang.
He was dead tired but felt a fulfillment because he can finally reach the unity
and uniformity they needed. First week of being a CEO and president of a very la
rge company was hell but so thrilling to him.
After parking his car in the garage, he entered their house. Pagkapasok niya ay
kinandado na rin niya ang pinto. Pagkatalikod niya ay nagulat pa siya nang makit
a si Agatha na mahimbing na natutulog sa mahabang sofa sa sala.
Dahan-dahan siyang lumapit at lumuhod nang nasa harap na siya nito. He stared at
her and gently brushed his knuckles to her right cheek. Looking at her beautifu
l face, hindi niya mapigilang maalala ang malalambing na mga ngiti, yakap, halik
, at haplos nito. How fondly she would prepare him a breakfast in bed like earli
er today, ready his clothes, tease him, and how she would make him want her more
.
He can't help but smile at the thought of their lovemakings.
Reeve lowered his face on hers and lightly kissed Agatha's luscious lips.
Tila naramdaman nito ang ginawa niyang paghalik dito dahil mapungay na dumilat i
to.
"Hey..." she greeted.
"Why are you sleeping in here, sweetheart?" he asked.
"I'm waiting for you... Kumain ka na ba?" she quietly asked while reaching his r
ight cheek.
Tumango siya at kinuha ang kamay nito sa kanyang pisngi. "Yes, kanina sa late ni
ght meeting. Come on, let's go upstairs," aya niya habang kinikintilan ng halik
ang kamay nito.
She smiled and lift up his hands. "Carry me?"
And so he carried her in a bridal-style. Agatha wrapped her arms around his neck
and kissed him on the cheek.
"Reeve?"
"Yes?"
"I'm glad you came home safe," she tenderly said while his going up the stairs.

Sandali siyang natigil sa pagpanhik at napatitig sa natutulog na muling anyo nit

o habang nakakapit sa kanya.
He felt like a warm hand touched his heart because of what she just said. Napang
iti na lang ulit siya habang itinuloy ang pagpanhik niya ng hagdanan.
He kissed Agatha's forehead before laying her on the bed.
This was the first time that he realized, it would always be great to come home.
Dahil laging may maghihintay sa kanyang ligtas na pag-uwi.
There will always be someone waiting home for him. It's his sweet wife, Agatha.

THE NEXT day, Agatha and Reeve went to a mass and ate lunch at a restaurant. Mas
yadong crowded ang loob ng restaurant pero nanatili pa rin sila doon dahil gusto
ni Agatha ang mga pagkaing sine-serve doon.
Ang available na lang na lugar ay isang table na may pang-apatang upuan. Doon si
la pumuwesto ni Reeve at saka umo-order.
They were talking while waiting for their food when Agatha noticed that Reeve's
attention was not with hers anymore.
"Reeve?" pukaw niya rito.
"Of all places..." he mumbled under his voice.
"Anong sabi mo?"
Nagtagis ang bagang nito at ibinalik ang tingin sa kanya. "Umalis na lang tayo d
ito," Reeve hardly said.
"Huh? Why? Naka-order na kaya tayo..." she disagreed.
"Let's cancel it. Umalis na tayo," pinal na sabi nito bago tumayo at mabilis na
naglakad papalabas ng restaurant.
"Reeve..." she tried to call him pero hindi na talaga siya nito nilingon.
Nagtataka siya sa inasal ng asawa. Ngunit nang lumingon siya at nakita kung sino
ang nasa table na medyo malayo sa kanila ay napabuntong-hininga na lang siya. T
umayo na rin siya at pina-canel na ang kanilang order.
Paglabas niya ng restaurant ay pumunta agad siya sa kotse kung saan nakasakay na
si Reeve.
"You know, you need to talk to her, sooner or later," sabi niya pagkasakay niya
ng kotse.
Reeve's face was expressionless. "Why do I have to?"
"Reeve... she's your mother..." she softly said. "You have to listen to her if s
he wanted to talk with you. May dahilan naman kaya siguro bumabalik ang Mama mo.
.."

He shooked his head and smirked. "Listen? To her?" He started to drive away from
the restaurant. "Sana nakinig siya sa'kin noon para naman may dahilan ako para
makinig sa kanya ngayon," bulong nito pero narinig niya pa rin.
"Dapat ba lagi kapag hindi nabigyan, hindi na rin magbibigay? Kapag hindi pinans
in, hindi na lang rin mamamansin? Bakit kailangan kung anong ginawa ng isa, iyon
din ang gagawin ng isa?" she said. "May tawag diyan, eh. Pride."
"Pride?" he hissed while his eyes were fixed on the road. "I believe, I have eve
ry right to have one! Lalo na kung tinapak-tapakan iyon noon!" he growled.
"Pero hindi ibig sabihin niyon na kailangang sobrang taas na ng pride mo ngayon,
" she calmly reminded.
"You're just saying that because you didn't experience the things I have experie
nced."
Naramdaman niya ang mas mabilis na takbo ng kotse.
"No, Reeve. Naranasan ko man o hindi ang naranasan mo noon you should still know
the essence of forgiving."
"Pagpapatawad? Bakit ibibigay ko iyon sa taong mula pagkabata ko, hindi naman ak
o minahal bilang anak? I tried so hard to impress her... lagi kong sinisigurado
na nasa top ako ng klase, nag-aaral ako ng mas mabuti... para maging proud siya
sa'kin. I always make sure to be perfect in everything because I want her to not
ice me. I'm her only son, yet, hindi siya nagbibigay ng oras para lang makumusta
ako," simpleng pagkukuwento nito. "Tanggap ko naman na mas marami siyang oras s
a mga bagay na walang kinalaman sa'kin. It's all right with me. Kinalakihan ko n
a 'yun. Pero ang iwan kami ni Papa? Para sa ibang lalaki? That would be never fi
ne with me."
"Reeve, we're going too fast. Please, slow down..." pagpapaalala niya dito.
Naging mabagal naman ang kanilang pagtakbo maya-maya. She sighed and looked outs
ide the window.
"Hanggang kailan mo tatakbuhan ang nakaraan?" tanong niya. "You can't keep runni
ng away from them tuwing nakikita mo sila...ang Mama mo, si Prince, si Lana... S
omehow, some time, you need to face them all and leave all your past behind you.
Ayaw mo bang... makawala sa galit? Sa sakit? Gusto mo bang hayaan lang na nakahang ang mga issues? Won't you ever make a way to forgive them? Because, the las
t time I checked, they were all trying to talk to you... Sila na ang lumalapit s
a'yo..."
Biglang huminto ang sasakyan sa isang tabi ng kalye. Napatingin siya kay Reeve n
a sobrang higpit na ang pagkakahawak sa manibela habang matalim ang diretsong ti
ngin nito sa harap.
"Sa tingin mo, hindi ko sinubukan? I tried a lot of times... Believe me, I did.
Pero nung nakita ko ulit silang lahat, parang walang twelve years ang dumaan. It
's just like yesterday when they all chose to hurt me. Madaling sabihing kalimut
an ko na lang lahat. Akala ko rin madali... But how can you just forget the thin
gs that made you feel that you're not worthy at all?" he said without any emotio
ns.
Yet she can feel all the pain her husband kept inside his heart.
Pinigilan niya ang mapaluha dahil parang tumatagos sa puso niya ang mga sinabi n
ito. Kung siya lang rin, hindi niya na pipilitin pang harapin ni Reeve ang mga n

akaraan nito. Iyon lang ang nakakasakit sa taong minamahal niya. Pero hindi puwe
deng habang buhay lang na ganito si Reeve. Naniniwala siya na magagawa nito iyon
.
She reached for his hand and held it.
"You don't need to forget, Reeve. You have to accept the things that happened. I
f you felt that you're worthless, well... you're worthy to me." Napatingin ito s
a kanya. She managed to put up an assuring smile. "I'm not just you're wife, I'l
l be your friend. I'll be here for you."
Tinignan siya nito na para bang hindi ito makapaniwala na may isang taong katula
d niya ang magtitiyaga rito. Sumunod ay kinabig siya nito payakap.
She also hugged him tight and lightly kissed the side of his neck.
"Tell me when you're ready to hear them out... especially your mother..." she wh
ispered.
"Not now."
"Tomorrow?" biro niya.
He lightly chuckled and kissed her forehead. "No."
"How about... Lana and Prince?" subok niya pa.
Tumingin ito sa kanya nang matagal at nagkibit-balikat maya-maya. "Maybe sooner.
"
She smiled wider. That's all she needed to hear.
*******************************************
[22] Chapter Seventeen
*******************************************
CHAPTER SEVENTEEN

AGATHA AND Trisha were staying at the university's garden. May isa kasi silang s
ubject na absent ang prof kaya naman nagkaroon sila ng unexpected freetime. They
were sitting on the grass under a tree.
"So, kumusta na kayo ni Reeve?" tanong sa kanya ni Trisha.
Napangiti siya ng maalala ang asawa. Mahigit isang buwan na ang matuling lumipas
mula nangmag-open up sa kanya ang asawa nang nasa kotse sila. "We're building a
friendship. Every Saturday night and the whole Sunday lang kami nakakapag-bondi
ng, but, alam mo naman that we share phone calls every lunchbreaks. Mas open na
siya sa'kin sa mga bagay tungkol sa buhay niya, sa nakaraan... We're doing very
well."
"Psh. Pa-friendship-friendship pa kayong dalawa. Mag-asawa na nga kayo, eh."
Natawa siya. "Of course that's needed. Our marriage would work out if we would n
ot be just partners but friends. Also, ibig sabihin din niyon, Reeve was trustin
g again. His trusting me. Mas maganda naman iyon, diba?"
Although from the start ay pranka na talaga si Reeve, still, he was more open up
in things that she need or not to know about him.

Napatangu-tango ito. "Well, may point ka naman diyan. You're on a mission nga pa
la for the love of your life."
She smiled and tried to change their topic. "Trish, napapansin ko na lagi na lan
g ang marriage namin ni Reeve ang pinagku-kuwentuhan natin. Nakakalimutan kong k
umustahin ka."
"Kumustahin? Eh, nagkikita naman tayo araw-araw?"
"No. You know exactly what I'm talking about," sabi niya rito. She looked at her
friend in the eyes. "After four years, can we talk about again the guy who brok
e your... heart?"
Nag-make face ito. "Agatha, kinuwento ko naman na sa'yo four years ago kung anon
g nangyari sa European cruise ko, diba? Tapos na iyon. Past na," tila umiiwas na
sagot nito.
Four years ago, after they graduated from their first course, niregluhan si Tris
ha ng parents nito ng all-expensed paid European cruise. Ito lang mag-isa ang na
g-cruise upang ma-practice daw nito ang pagiging independent. One whole month na
nasa Europe ito dahil kasama iyon sa package ng cruise nito. Pumunta si Trisha
sa Europe nang masayang-masaya. Naglo-long distance pa nga ito sa kanya noon par
a ma-kuwento ang mga activities na ginagawa nito doon araw-araw. She seemed so h
appy. Pero pagbalik nito ng Pilipinas, sobrang lungkot nito at parang namatayan.
The reason was that, Trisha fell in love with a guy she met at the cruise. Pilip
ino rin daw ang lalake kaya agad nagkasundo ang mga ito. Magkasama ang mga ito s
a paglilibot ng buong Europe. Trisha knew that there were in love with each othe
r. Pero bigla na lang nawala ang lalake pagkatapos may mangyari dito at sa kaibi
gan niya.
Trisha wouldn't tell her the name of the guy. Hindi niya na daw kailangang malam
an at kakalimutan na lang rin daw nito ang nangyari. But since then, Trisha was
never like before. Lagi niyang mapapansin ang lungkot sa mga mata nito. Even if
she's happy, Agatha knew that her friend would be happier if the guy didn't brea
k Trisha's heart. Simula din niyon ay hindi na muling nagka-boyfriend ang kaibig
an niya.
Tinitigan niya ito ng nang mas mataman. "Hindi ka pa nakaka-move on, right?"
Tumaas ang kilay nito. "Ako? Hindi pa nakaka-move on?" Sarkastikong tumawa nito.
"Oh come on, Agatha! That's four years ago. Siyempre, okay na'ko. Mas bata pa '
ko noon kaya mukha akong suicidal nang mangyari iyon. But believe me, naka-move
on na talaga ako," tuluy-tuloy na sabi nito.
"Ahhh... So, can you tell me his name, already?"
"No." nakasimangot na sagot nito. Tumingin ito sa wristwatch nito. "Oh my! Wala
na pala tayong next class, ano? Uuwi na pala ako," mabilis nitong kinuha ang bag
at tumayo. "Ikaw? Hindi ka pa ba uuwi?"
She chuckled. Naka-move on na daw ito pero tinatakasan nito ang mga tanong niya.
"Bakit ba kasi ayaw mong sabihin 'yung pangalan ng guy sa 'kin? Malay mo, may p
ag-asa pang makita natin siya?"
Nilayo nito ang tingin at nag-pout. "Stop it, Agatha. Wala na ring sense if sabi
hin ko pa sa'yo ang pangalan niya. Hindi natin siya mahahanap kasi hindi ko rin
alam ang apelyido niya. Saka baka may asawa na iyon ngayon. Kaya, nakalimutan ko
na siya..." tila malungkot na sabi nito.

She sighed. "Sorry, Trish..."

"No, it's okay. I know you're just worried about me. But, I'm really okay now. S
o, hindi ka pa ba uuwi?"
Umiling siya. "Hindi pa. Pupunta pa'ko sa library mamaya. May kailangan akong li
bro para sa thesis topic na naisip ko."
Tumango ito. "Okay, then. Una na 'ko, ah? Seriously, may gagawin kasi talaga ako
. Kita na lang tayo bukas ng gabi sa event ng Big Hopes Foundation, okay?"
She smiled. "Yes. Reeve and I will be there."
Nagbeso sila bago ito umalis.
Habang pinapanood niya ang papalayong kaibigan, lihim niyang dinadasal na sana a
y totoong nakapag-move on na rin ito. Na sana tuluyan na nga nitong makalimutan
ang unang lalaking minahal nito. O kaya naman ay bumalik na lang ang lalaking iy
on kung ito ang tunay na makakapagpasaya sa kaibigan niya.
"Hello, Agatha!"
Mabilis siyang napalingon nang marinig niya ang kanyang pangalan.
Napangiti siya ng makita kung sino iyon. "Hello, Prof," she teased him.
Tumawa ito. "Wala naman tayo sa klase kaya puwede ng 'Johann' ang itawag mo sa'k
in. Ikaw naman, parang hindi tayo close."
Dahil isang buwan niya na ring Math professor ito, hindi maiiwasang lagi silang
nagkikita. Kapag may hindi rin siya maintindihan sa lesson nito ay sinasadya nil
a ito ni Trisha sa faculty upang malinawagan sa lessons na hindi niya makuha. Jo
hann was too nice to help them. Magaling itong magturo. Also, math classes were
never bored dahil isa itong kuwelang professor.
"Mag-isa ka lang?" tanong nito sa kanya.
"Kaaalis lang ni Trisha, actually. Ikaw? What brought you here? Wala ka bang kla
se?"
"Wala na. Kanina pang 2 PM natapos ang klase ko. Nag-stay lang ako para maglibut
-libot. Mag-emo-emo ng kaunti." Umupo ito sa tabi niya. "Ikaw? Bakit hindi ka pa
sumabay kay Trisha umuwi?"
"May gagawin pa kasi ako sa library mamaya. Nga pala, kumusta na si Xan?" pangan
gamusta niya sa bestfriend nito.
"Ayun, nakuwento ko naman na sa'yo last time na okay na sila ng boyfriend niya.
Kaya, may sarili na naman siyang mundo."
"Jealous?" tukso niya rito.
"Tss. Anong jealous? Tuwang-tuwa nga ako na walang nangungulit sa'kin. I'm so fr
ee! Walang pipigil sa'kin na makipag-date," natatawang sabi nito. "Nagte-text ba
siya sa'yo?"
Tumango siya. "Yeah. Last time we exchanged a couple of text messages. Kumustaha
n saka tinatanong niya kung kailan ko daw papakilala si Reeve sa kanya. Pero mas
yado ata siyang busy kaya pag-uusapan na lang namin ulit."

"Kapag okay sila ng boyfriend niya, talagang laging busy 'yun. Hindi mo mahahagi
lap iyon. Pero kapag single iyon, makikita mo siya lagi. Anytime, anywhere!" wit
h hand gestures na sabi pa nito.
She laughed. "Bakit ba parang nakakarinig ako ng bitterness sa tono mo?"
"Imagination mo lang iyon."
Nakangiting napa-iling-iling na lang siya. "So, may dine-date ka ngayon?"
"Ngayon? Kasama kita ngayon. Considered date na ba 'to?" patawang sabi nito. "Ay
, wait," luminga-linga ito. "Joke lang iyon, ah. Baka biglang lumitaw ang asawa
mo tapos bigla akong barilin dito."
She laughed again. "Ikaw talaga."
Tumawa rin ito. "Naaalala mo ba 'yung sa resort sa Cebu noon? 'Yung tinutulungan
kita sa pulikat mo? Ang talim ng tingin ng asawa mo sa'kin, eh. Parang anytime,
puwede na kong bumulagta doon."
Tumango siya. "Don't mind Reeve. Feeling niya kasi you're taking advantage of me
."
"Naintindihan ko naman. Sa sobrang ganda mong yan, eh, talagang protective lang
ang asawa mo. Kung asawa kita, ganun lang din gagawin kong tingin. Baka nga masa
pak ko na agad, eh."
"Sasapakin mo agad? Won't you even hear the other man's side?"
"Sa mga lalaking nagseselos, wala ng pali-paliwanag."
Napangiti siya. "You mean, nagseselos si Reeve?"
Tumingin ito sa kanya. "Hindi mo halata? Siyempre naman. Hula ko, nung nalaman n
iyang ako ang Math prof mo, na-badtrip iyon."
Napangiti siya nang maalala kung pa'nong tumatahimik si Reeve at mas sumusuplado
kapag nababanggit niya ang pangalan ni Johann. "Sabi niya, hindi naman daw siya
nagseselos."
"Sino bang lalaki ang aamin na nagseselos siya? Siyempre hindi aaminin ng asawa
mo na nate-threaten siya."
"Threatened?"
Ngumisi ito. "Na-threaten sa kaguwapuhan ko." Nag-pose pa ito na ala-Brad Pitt.
She burst out a laugh.
"Anong nakakatawa? Hindi naman joke iyon, ah."
May ilalaban naman talaga ito kung ihihilera sa mga guwapong Filipino o kahit Ho
llywood actors pa.
"You really have a good sense of humor. Siguro iyan ang ginagamit mo to charm aw
ay your girls?"
"Maka-'girls' ka naman. You make it sound like I'm a playboy."
"Hindi ba?"

Ngumisi ito. "Let's just say na hindi ako marunong tumanggi sa mga girls."
"In short, playboy nga."
Nagkibit-balikat lang ito. "Hey, gusto mo iyon?" Tinuro nito ang cart ng dirty i
ce-cream.
"Sure. Libre mo?"
"No prob! Anong gusto mo? Sa cup or sa cone?"
"Sa sugar cone," nakangiting sabi niya.
Tumango ito saka lumapit sa nagtitinda ng dirty ice cream. Ilang sandali lang ay
bumalik na ito dala-dala ang ice cream nila.
"Thank you, Johann," pasasalamat niya.
"Don't mention it," nakangiting sabi nito.
Nagtuloy ang pag-uusap nila hanggang sa maubos ang kanilang ice cream. Hinatid p
a siya nito sa library bago ito umalis.
She knew that Johann is just really friendly towards her. Hindi siya nagiging un
comfortable kapag kasama o kausap ito. Maybe, kung mas makikilala ito ni Reeve p
uwedeng maging magkaibigan ang mga ito.

SATURDAY EVENING. Big Hopes: Foundation for Children Warriors against Cancer, 10
th year celebration. Iyon ang pupuntahan nila Agatha at Reeve ngayong gabi.
Matagal nang nasabi ni Agatha kay Reeve ang tungkol sa Big Hopes at kung gaano i
tong magandang foundation upang maging charity affiliate ng Anderson-Monteverde
Hotels. Ngayon, pupunta sila sa isang casual celebration ng foundation. Naging i
nteresado rin kasi si Reeve sa vision at mission ng Big Hopes.
Two hours before the event ay nagpi-prepare na silang mag-asawa.
Agatha was wearing a long-sleeved baby-blue dress na hanggang tuhod ang haba. Sh
e's trying to reach for the zipper at the back when she felt her husband's hand.
Mabilis na pinadulas nito ang daliri sa hubad niyang likod bago nito inabot ang
zipper at dahan-dahan nitong sinara iyon.
Nakangiting humarap siya rito. "Thank you, Reeve."
He playfully smiled back then held her by the waist and kissed her on the lips.
Nang lumalim na ang halik ay lumayo siya rito.
"Baka ma-late tayo sa event," nakangiting sabi niya. Tinukod niya ang mga kamay
sa dibdib nito upang magkaroon sila ng distansya.
"Do we really have to go?" tinatamad na tanong nito. "You know we can stay here
all night... without getting bored," he mischievously said.

She giggled and lightly pinched his cheeks. "Ikaw talaga! I know that, of course
. But you see, we really need to attend the event." She eyed him suspiciously. "
Are you trying to lure me para hindi na lang rin tayo tumuloy? Is it about knowi
ng that the founders of the foundation was Prince's parents?"
Ngumisi ito. "No. Kung ano mang meron sa pagitan namin nila Prince, sa'min na la
ng iyon. Di naman na kailangang madamay pa nila Tito King at Tita Empress. But..
. I really wanna stay here... with you..." he lightly touched her right cheek. "
At the top of the bed..." He pulled him closer by the waist. "Making wild sounds
... pleasuring each other..." Unti-unti na humahagod ang kamay nito sa kanyang l
ikod. "What do you think?" he whispered while playfully grinning.
She smiled and wrapped her hands to his neck.
"So?" he hopefully asked.
"No."
Nawala ang pagkakangisi nito. "What? No?"
Umiling siya. "No. We need to attend to that event. May mga nag-e-expect sa'tin
na darating doon. So, no. You just need to calm those raging hormones of yours,"
nanunuksong sabi niya.
Lumayo siya rito ng kaunti at inayos ang butones ng polo nito. Baby-blue rin ang
kulay ng polo nito. Dahil siya naman ang nagpi-prepare ng susuotin nito, siyemp
re, tinerno niya na sa susuotin niya. Wala naman siyang naririnig na angal mula
dito.
"Lagot ka talaga sa'kin pag-uwi natin mamaya," banta nito.
Inabot niya ang black necktie na nakapatong sa kama nila at isinuot iyon dito.
"Are you threatening me?" napapangiting tanong niya habang tinatali ang necktie
nito.
Nagkibit-balikat ito. "Just wait and see, you little temptress."
She naughtily pulled his necktie. Napayuko ito at nagkalapit ang mga mukha nila.
Mabilis na hinalikan niya ito sa labi at binitiwan ang necktie.
"I'll be waiting, Mr. Monteverde," she playfully said. Kinuha niya ang coat na n
asa ibabaw din ng kami nila at tinulungan itong suotin iyon. Napatingin siya sa
suot na wristwatch. "Let's go?" aya niya rito.
Mauuna na sana siya sa paglabas ng kuwarto nang maramdaman niya ang paghawak nit
o sa kamay niya. Napatingin siya sa magkahawak nilang kamay at pagkatapos ay dit
o. His handsome face brought up a smile.
"Let's go," anito habang magkahawak kamay silang lumabas ng kuwarto at umalis ng
bahay.
Hindi mapigilan ni Agatha ang mapangiti sa kilig na nararamdaman. It's not their
first time to hold hands but it's her first time to feel something. Parang hind
i lang basta magkahawak ang mga kamay nila... There's this connection that binds
them. Hindi niya lang alam kung ano iyon.
Nang nasa may garahe na sila, pinagbuksan siya ng pinto ng kotse. After some min
utes they were on their way to Big Hopes. They were randomly talking about anyth
ing and laughing about it.

Sana pagdating nila sa event ay manatili ang good mood ni Reeve. Kahit na makita
pa nito sina Prince at Lana. Sa pagkakaalam niya, mas okay naman na si Reeve at
si Prince. Reeve was just so civil with Prince pero ang sabi sa kanya ng huli,
kahit may tension pa rin sa pagitan nito at ni Reeve, mas bumaba na daw iyon kay
sa dati. Ilang beses na ting nagkasama sa meeting sina Reeve at Prince sa loob n
g isang buwan kaya siguro nasanay na si Reeve sa presensiya ng dati nitong kaibi
gan.
It's been a month since the day in the car that Reeve opened up to her. Sa tingi
n niya, Reeve would be ready anytime soon. So, this event of Big Hopes would mak
e Reeve face Lana nad analyze if he's really ready to face his past. Plano niya
iyon na hindi alam ni Reeve.
Isa sa pinaka-dahilan nang pagpilit niya dito na pumunta sa event ay para makaha
rap na nito si Lana. This was her plan with Lana. Plano niya iyon na hindi alam
ni Reeve.
She hopes that this night would turn out well.

PAGDATING SA mismong facility nang Big Hopes ay sinalubong agad sila Reeve at Ag
atha nang mga kakilala nilang nandoon. Hanggang sa nagkahiwalay na sila ni Reeve
at kasama niya na si Trisha na nandoon din sa event kasama ang mga magulang nit
o.
Hinanap nang mga mata niya si Reeve at nakita itong nakikipag-usap sa parents ni
Prince. Reeve looks cool and calm while talking to them. She contently smiled a
nd faced her friend.
"So, eto na 'to? Talagang pagkikitain mo na ulit ang past lovers?" Trisha sarcas
tically said.
"Trisha," mahinahong saway niya rito.
"I don't really think that this is a good idea," nakasimangot na sabi nito bago
sumimsim sa champagne nito.
"But we could hope that this could be," she positively said. "Anong oras magsisi
mula ang program?"
"Sabi ni Mommy, five minutes na lang daw."
Tumangu-tango siya. "I'll just go to the comfort room. Samahan mo 'ko?"
"Sige. Susunod na lang ako, kukunin ko muna 'yung purse ko."
"Okay," sagot niya at saka nauna nang hanapin ang comfort rooms sa loob ng facil
ity.
Simple lang ang facility ng Big Hopes, but it was really clean and organized. Ho
mey and friendly ang feeling, akama lang sa mga batang naka-confine doon. Malaki
ang building ng Big Hopes, ang pagkakaalam niya, ang event na nasa malaking fun
ction hall ng buong facility ay soundproof kaya naman kahit anong ingay doon ay
hindi mabubulabog ang mga batang nagpapahinga sa iba pang floors ng facility.

Naglakad-lakad lang siya hanggang sa mahanap niya ang restroom. Natapos na siya
sa paggamit nang hindi pa rin dumadating si Trisha. Naisip niya na baka natagala
n din ito sa paghahanap katulad nang nangyari sa kanya kanina. Kaya naman lumaba
s na siya dahil baka may chance na magkasalubong sila ng kaibigan. She walked an
d walked pero hindi niya nakasalubong ang kaibigan at hindi na yata tama ang bin
abalikan niyang daanan. Natagpuan niya na lang ang sarili na nasa playground gar
den ng facility sa labas.
The place's peacefulness made Agatha decide to just stay there. Tahimik ang buon
g lugar kaya siguro puwede siyang makapag-isip-isip. Umupo siya sa bakanteng swi
ng at napabuntong-hininga.
Parang mas gusto niyang mag-stay na lang doon kaysa bumalik pa sa loob ng event.
Because, honestly, she was afraid.
Natatakot siyang makita kung anong magiging reaksyon ni Reeve kapag muli nitong
nakita si Lana. Galit ang natural na reaksyon ni Reeve nang makita nito si Lana
noon sa Cebu, but his eyes showed the longing he felt towards Lana.
Alam niyang masasaktan lang siya kapag nakita niya sa mga mata ni Reeve ang tuna
y nitong damdamin. She's been avoiding the thoughts of jealousy... Alam niya kas
ing kikitid lang ang utak niya kung hahayaan niyang lamunin siya ng pagseselos.
She cannot let that happen. She needs to be open and understanding. These things
are not about her... it's Reeve's...
Pero, hindi naman siguro masama kung minsan ay maging mahina siya, di'ba?
She deeply sighed and started swinging. The cold night wind embraced her as she
swing back and forth.
Doon na lang kaya siya hanggang sa matapos ang event?
Siguro naman, kapag nakita na ni Reeve si Lana... at nagkausap ang mga ito, ayon
sa plano, hindi na siya hahanapin ng asawa.

REEVE WAS done talking to some businessmen on that event. Nagpalinga-linga siya
upang hanapin ang asawa. Pagkapasok pa lang nila kanina ay nagkahiwalay na sila
agad. He was pulled by some businessmen while Agatha was pulled by her friends.
Now, hindi niya makita ang asawa kahit saan siya lumingon. Hindi naman ganoon ka
rami ang tao kaya nagtataka siya kung saan posibleng naroon si Agatha.
Lalabas sana siya ng function hall upang hanapin si Agatha nang i-announce na ma
gsisimula na ang program. Prince's mother come up on stage and a round of applau
se was given to her. Tita Empress started a speech.
Although he knew that the founder of Big Hopes was Prince's mom, hindi naman siy
a nakaramdam ng kahit anong galit o ano. Hindi naman kasi kasama ang mga magulan
g ni Prince sa kung anumang nangyari sa kanila. Actually, he managed to talk to
Tito King and Tita Empress earlier. They talked about the usual stuffs. He was t
hankful that the two didn't mention anything about him and Prince. Alam naman na
ng mga ito ang nangyari noon at maganda nang hindi na inungkat ng mga ito ang tu
ngkol doon.

Speaking of Prince, madalas na niyang nakakasama ito sa mga meetings lalo na kap
ag nakikipagmeeting siya sa group of investors ng kompanya. Masasabi niyang kont
rolado na niya ang sarili. Madalas na rin silang nag-uusap ni Prince, kahit na t
ungkol sa business, still he can manage to talk to Prince now. Hindi katulad dat
i na makita niya pa lang ito ay nag-uumalpas na ang galit niya rito.
Agatha's right, he needs to just relax and just leave all his past behind him. H
indi ganoon kadali iyon. He should know. Ilang beses na rin niyang sinubukan iyo
n noon. But now... he knew it's different this time because he had Agatha by his
side.
"And to end my speech, for the tenth year of Big Hopes, I would like you all to
welcome the new president and head of this foundation," Tita Empress announced w
ith a smile. "Miss Allana Rose dela Cruz."
Natigilan siya nang marinig ang pangalan ni Lana. Nang makita niya itong paakyat
ng stage, biglang nanikip ang dibdib niya. Anong ginagawa nito doon? Bakit ito
ang bagong head ng foundation?
Prince and Lana were lovers... well, ex-lovers. Bakit pa 'ko magtataka kung baki
t may posisyon siya sa foundation na pagmamay-ari ng pamilya nila Prince? He tho
ught bitterly.
Nagtagis ang bagang niya. Nasaan na ba si Agatha? Mas mabuti pang umalis na lan
g sila. Nasira na ang gabi niya. Gustung-gusto ni Agatha ang foundation para mag
ing charity affiliate nila. Pero, ayaw niya. Prince was already in his business,
pati ba naman ba si Lana? What was fate doing to him?
Paalis na sana siya nang mula sa stage ay magtama ang mata nila ni Lana. Her eye
s were saying that he should stay.

TRISHA FOLLOWED Agatha to the restroom. Medyo mas natagalan siya sa pagsunod dah
il nang kukuhanin niya ang kanyang purse ay may mga young businessman ang humara
ng sa kanya. Halata naman nagpapalipad hangin ang mga ito sa kanya. But she poli
tely excused herself out of those businessmen. Hindi siya interesado sa mga ito.
Mas interesado pa siya sa kuwento ng lovelife ng kaibigan niya.
Pero pagdating niya sa restroom ay hindi naman niya nakita ang kaibigan. Imposib
le namang bumalik ito sa function hall dahil dapat nakasalubong niya ito. She wa
s about to call Agatha pero wala pa lang signal doon. Bumalik na lang siya sa fu
nction hall dahil baka bumalik na nga si Agatha doon pero sa ibang way lang ito
dumaan. Marami rin kasing pasikot-sikot sa facility ng Big Hopes. Ilang beses na
rin kasi siyang nakapunta doon kaya halos kabisado niya na ang buong facilities
.
Pagbalik niya sa loob ng function hall ay nagsisimula na ang program. The founde
r of Big Hopes was already giving her opening remarks. Lahat ng tao ay nakatuon
ang atensiyon sa stage. Siya naman ay nagpalinga-linga para hanapin si Agatha. N
akita niya si Reeve, lalapitan niya sana ito para tanungin dito kung nakita ba n
ito ang kaibigan niya. Narinig niya nang i-announce ang bagong head ng foundatio
n. Napatingin siya sa stage at nakita doon si Lana.
Napahinto siya sa paglalakad at tinitigan ang babaeng kinukuwento sa kanya ni Ag
atha. Actually, it's her first time to see Lana. So, ito pala ang first love ni

Reeve. Mula sa kinatatayuan ay tinitigan niya pa ng mas mabuti si Lana. She admi
ts that the woman is beautiful. At napansin niya na may hawig ito kay Agatha.
Kita mo nga naman ang pagkakataon. Magkahawig pa talaga si Agatha at ang karibal
niya sa puso ni Reeve. Sabi niya sa isipan.
Although, Agatha told her that she should not think bad about Lana, still, hindi
niya maiwasang hindi ma-paranoid para sa kaibigan. Sobrang bait naman kasi ni A
gatha. Hindi niya pa gaanong kilala si Reeve at lalo naman na hindi niya alam an
g tinatakbo ng utak ni Lana. Baka sa sobrang bait ni Agatha, hindi nito mapansin
na nagkakaroon na ng isang secret affair sa likod nito.
Trisha! You're really crazy! Masyado ka naman yatang bitter? Hindi naman lahat n
g lalaki katulad ng lalaking nanloko sa'yo. Hello! Baka iba si Reeve. Sabi ng ko
nsensya niya.
Napasimangot siya. Oo nga naman. She should not think bad about Reeve. Eh, minsa
n kasi, hindi niya lang talaga maiwasan. Lalo na sa nangyari noon sa kanya, ayaw
niya lang na maranasan ni Agatha ang sakit na naranasan niya noon.
"Maraming salamat po sa lahat ng dumalo ngayong gabing ito. I'm glad to see that
we were all celebrating the tenth year of Big Hopes. We're continuing to suppor
t children that were suffering from a trator illness," Lana said in her speech.
"As the new head of Big Hopes, marami po akong plano para sa mga batang tinutulu
ngan natin. I was already thinking of increasing the number of children and teen
s that we could reach. Kailangan po nila nang katulad ng foundation natin. I hop
e that all the businessmen in here would open their hearts and... give more."
Nagkatawanan ang paligid.
"Seriously, folks, mas marami pa tayong kailangang tulungan. Marami pang mga bat
a ang kailangan ng financial at emotional support. Big Hopes is not just helping
children and teens for their financial needs... kailangan din po nila ng emotio
nal support. And for ten years, Big Hopes was trying it's best para maigay iyon
sa kanila. They badly need it..." she softly said. "I should know it. I knew it.
I've been through it."
Nanlaki ang mga mata niya at nakarinig siya ng mga pagsinghap sa loob ng functio
n hall na iyon.
"Yes. I had cancer," Lana said smiling. "When I was eighteen, I suffered from a
brain cancer. It was the darkest days of my life. It was so severe that only a m
iracle could s-save me..." Lana was already teary-eyed. "I'm so angry at that ti
me. I'm so afraid. I'm still young but I'm dying. What should I do? Those were t
he days when I felt cheated by death. I made selfish decisions. I created the mo
st unbelievable lies. I chose to be weak than to be stronger for myself. It all
lead to lose the most important person in my life. I was feeling lost at that ti
me... Until I received the emotional support from people I call, family. After a
year of being bitter about my condition and just waiting for death to stiked in
, they convinced me to fight and believe in miracles. You see, folks? Maibibigay
ng Big Hopes ang emotional support para sa mga batang dumaranas ng cancer. Alam
kong nararamdaman nila ang mga naramdaman ko noon. In Big Hopes were family. We
should help those children to believe in the power of faith and prayers. Miracl
es do exist when they believe with all their heart. They should know that they n
eed to believe in theirselves. Mapapaniwala natin sila na kaya nilang talunin an
g cancer. "
Iyon ba ang sinasabi sa kanya ni Agatha na kailangang sabihin ni Lana kay Reeve?
Sa totoo lang, pati siya ay nagulat. Hindi naman niya inakala na nag-suffer pal
a ng ganoon si Lana. Napatingin siya kay Reeve na hindi kalayuan sa kinatatayuan

niya.
Sa loob siguro ng hall na iyon, si Reeve ang pinakanagulat sa lahat. His face wa
s full of shocked. Malinaw rin ang pagtataka sa mga mata nito. He looked so conf
used and surprised at the same time.
"I'm Allana Rose dela Cruz. Fighted cancer for over 10 years. And I'm glad to sa
y I'm cancer free. If I can do it, I know children in Big Hopes can do it, too.
With your financial help and volunteerism, Big Hopes can do better than before.
Thank you, everyone! Enjoy the night."
Nagpalakpakan ang lahat ng tao sa function hall.
n when she turned to Reeve again, wala na ito sa
noo siya nang mabilis na bumaba si Lana sa stage
Then, she saw Reeve leaving the hall and Lana's

Kahit siya ay napapalakpak, the

puwesto nito kanina. Napakunotat para bang may hinahabol ito.
trying to follow him.

Kailangan niya na talagang hanapin si Agatha!

AGATHA WAS quietly swinging the swing when someone approached her.
"Hey,"
Hininto niya ang pag-swing at napatingala . "Prince," she acknowledged.
Ngumiti ito sa kanya. "The program's starting, hindi ka pa ba papasok?"
She smiled back. "I feel more comfortable in here. Nandoon naman si Reeve sa loo
b kaya I know maririnig niya kung ano mang kailangang sabihin ni Lana."
"Ayaw mo pa rin bang ikuwento ko sa'yo ang dapat sabihin namin kay Reeve?" tanon
g nito.
She was really pretty curious about it, too. Pero hahayaan na lang niya na malam
an muna iyon ni Reeve bago siya. "Basta kapag alam na ni Reeve, I know he will t
ell it to me. Anyway, why are you here?"
Nagkibit-balikat ito. "Nagpapahangin. Naghahanap ng peacefulness. Ikaw? Bakit na
ndito ka?"
She just smiled and started swinging again.
Umupo si Prince sa kabilang swing na katabi lang ng kanya. "You know, Reeve has
a picture of you in his office."
Napatingin siya rito. "Ha?"
He smiled at her. "Ilang beses na kaming nakakapag-meeting sa opisina niya kasam
a ang iba pang investors, then, he has your picture in a frame. Nasa ibabaw iyon
ng desk niya."
Bakit parang hindi niya alam iyon? Hindi naman yata sa kanya nasabi ni Reeve na
may picture siya sa opisina nito. Kailan ba siya huling nakapunta sa opisina nit

o? Bago pa ata sila magpaksal.

"Alam mo ba kung anong ibig sabihin niyon?" tanong ni Prince sa kanya.
"Tell me," she said while stopping the swing.
"Yung mga nagta-trabaho sa opisina, kaya sila naglalagay ng picture sa ibabaw ng
desk nila para kapag hirap na hirap na sila sa trabaho, makita lang nila 'yung
picture ng pamilya, girlfriend, boyfriend, asawa, anak, o kahit sino pa, namo-mo
tivate sila na ipagpatuloy lang ang pagta-trabaho. Inspiration, if we put it in
one word," he explained.
Napangiti siya at napatangu-tango.
"You inspire Reeve."
She smiled wider. "Really?"
"Or baka wala lang siyang choice na ilagay doon na picture."
Nawala ang ngiti niya at pabirong hinampas ito sa braso na ikinatawa nito.
"Kidding!" natatawang wika nito. "Ikaw naman. Siyempre, na-i-inspire mo si Reeve
. I don't know how you did it, Agatha. Katulad nga ng ni-'report' ko sa'yo noon,
he's a bit nicer to me now. Civil pa rin pero mas nakakausap ko na siya. I thin
k were getting closer to our goal."
Napangiti muli siya. If Lana could speak to Reeve now, mas lalapit pa sila sa ha
ngarin niya para sa asawa.
Prince reached her hand. "Thank you, Agatha. I know sooner or later, Reeve would
fall in love with you..."
Gulat na napatingin siya rito. "How'd you know about our..."
He smiled a bit. "Kilala ko si Reeve. We've been friends since five. Don't worr
y, malapit na, Agatha..."
"I'm being positive about that Prince."
"Agatha? Agatha?"
Napalingon si Agatha nang marinig niya ang boses ni Trisha.
"Agatha? Agatha?"
Napatayo siya at nakita si Trisha sa may labasan.
"Trish!" tawag niya rito. "I'm here!" Kumaway pa siya upang mas mapansin nito.
Mabilis itong lumapit sa kanya. "I've been searching for you! Kanina pa kita tin
atawagan!" mabilis na sabi nito.
"Lowbat na pala kasi yung phone ko. I forgot to charge it before we left the hou
se. Bakit mo 'ko hinahanap?"
"You missed Lana's speech! Sinabi niya na she's a cancer survivor. Sa tingin ko
iyon ang rason kaya iniwan niya si Reeve! Sinabi niya iyon sa speech... well, hi
ndi naman sinabi na si Reeve yun pero... basta! Halata naman."

Her eyes widened. "What?" Napalingon siya kay Prince. Itatanong niya sana kung i
yon nga ang katotohanang gusto ng mga itong sabihin. But, Prince was staring at
Trisha.
Bumalik ang tingin niya kay Trisha na nakatingin na rin kay Prince. Her bestfrie
nd looked so shock.
Nagpabalik-balik ang tingin niya sa dalawa.
"Ikaw?"
"Ikaw?"
Sabay pang sabi ng dalawa.
Napakunot-noo siya. "Wait. Magkakilala ba kayo?"
Humarap sa kanya si Trisha. "Y-You know him?" tanong nito sabay turo kay Prince.
"He's Prince. Siya 'yung kinukuwento ko sa'yo na bestfriend ni Reeve noon."
"You know h-her?" tanong naman sa kanya ni Prince sabay turo din nito kay Trisha
.
"Yes," sagot naman niya. "She's Trisha. She's my bestfriend."
"Liar!" biglang singhal ni Trisha kay Prince.
Nagsalubong naman ang mga kilay ni Prince. "No! You're the one who lied to me!"
"Ako pa sinungaling? Binigay ko sa'yo totoong pangalan ko."
"Totoong pangalan ko rin ang binigay ko sa'yo. Second name ko iyon."
"You left me!"
"Me?" gulat na gulat na sabi ni Prince. "You're the one who left me!"
Gulung-gulo at takang-taka na siya sa mga pinagsasabi ng mga ito.
"Wait!" singit niya. "So, magkakakilala kayo?"
Nagsukatan ng tingin ang mga ito bago siya hinarap.
"No!" Trisha blurted.
"Yes!" Prince answered.
Sabay ulit na sagot ng mga ito.
Lalo tuloy siyang naguluhan. Gusto niya sanang magtanong pa pero mas iniisip niy
a rin si Reeve.
"Trish, where's Reeve?" tanong niya sa kaibigan.
"H-Ha? Ano... hindi ko alam. Umalis kasi agad siya kanina bago pa ata matapos an
g speech ni Lana. She followed him. I think you need to find them..."
Bumaling siya kay Prince. "So, Lana had..."

Tumango ito. "Yes, she had ... she has reasons why she left Reeve at the time th
at she also need Reeve the most."
Mabilis siyang pumasok sa loob at hinanap si Reeve. Sa katotohanang iyon, alam
niyang mas masasaktan si Reeve ngayon.

GULONG-GULO. Litong-lito. Hindi makapaniwala si Reeve sa mga narinig niya. Why?

How?
Patuloy siya sa paglalakad at paghahanap ng daan palabas pero kanina pa siya nag
mamadaling maglakad pero hindi niya makita ang daan palabas.
"Reeve! Reeve!" narinig niyang tawag sa kanya ni Lana.
Where's the fucking exit?! Damn it!
Mas binilisan niya pa ang paglalakad. Hindi niya na alam kung anong iisipin. Hin
di niya na alam kung ano pang mararamdaman.
"Reeve, please! Listen to me..."
Iyon na ba ang gustong sabihin ni Lana kaya bumalik ito? Iyon na ba ang pakikini
g na kailangan niyang ibigay rito? Ano pa banag kailangan niyang isipin? Ano pa
bang kailangan niyang maramdaman? Bakit kailangan magsinungaling nito? Bakit kai
langan niya pang malaman totoo?
He felt Lana grabbed her arm.
"Why didn't you tell me!?" sigaw niya nang humarap siya rito.
Nagulat ito at hindi nakapagsalita.
"Why the hell didn't you tell me before?!" sigaw niya ulit rito.
Nangilid ang luha sa mga mata nito. "I'm sorry... I'm so sorry..."
Tumingala siya at pinigilan ang pagkawala ng luha sa mga mata. He trained himsel
f to be out of his emotions. Pero, bakit sa tuwing kaharap niya si Lana, lumalab
as lahat ng pinakatatago-tago niyang emosyon?
"You should've told me back then..." akusa niya rito.
"R-Reeve... I'm so sorry. Hindi mo alam kung gaano ko pinagsisihan ang nangyari
dati. When we celebrated my 18th birthday, I'm so happy. Wala na 'kong mahihilin
g pa. Pero, natatandaan mo ba yung mga madalas na pagsakit ng ulo ko? I thought
it was just a migraine. But when I consulted the doctor, meron na pala akong bra
in cancer. And it's severe! I thought I'm fine but I'm really not. Traydor ang c
ancer, Reeve. I-I cannot be healed. I felt so cheated at that time. Bakit sa din
ami-rami ng tao, ako pa ang kailangang magka-brain cancer? Why am I suffering at
the time you needed me the most? I know how devasted you were, Reeve, nang iniw
an ka ng Mama mo. Kailangan mo ng malalakas na tao para masuportahan ka. Pero, p
-pa'no ko gagawin iyon kung ako mismo walang lakas para suportahan ang sarili ko
sa nalaman ko?" umiiyak na sabi nito.

"So, you chose to leave me?" nanghihinakit na sabi niya.

"I was y-young then, Reeve... I thought if you knew about my condition, kaaawaan
mo'ko. Mas masasaktan ka pa lalo. Alam mo ba kaya hindi mo ko makita ng matagal
noon kasi naka-confine na'ko sa ospital? Nanghihina na'ko. The week after my bi
rthday, hinang-hina na'ko. Galit na galit na'ko sa mundo. Takot na takot na'ko.
Bakit ganoon? I was so healthy last week but I was dying the next?" Lumapit ito
sa kanya. "I admit that I was so selfish. Mas pinili kong sabihin sa'yo na ayoko
na sa'yo, na sawang-sawa na 'ko sa'yo, na hindi na kita mahal kasi... gusto kon
g layuan mo na 'ko kahit ayoko... gusto kong mawala ka na kahit kailangan na kai
langan kita... Dahil ayokong sabihin sa'yo n-na mamamatay na 'ko. Kasi hindi ko
rin matanggap ang katotohanang iyon."
Mahigpit na hinawakan niya ito sa magkabilang balikat. "Then what? Naisip mong s
umama na lang kay Prince because sa'ting tatlo siya naman ang pinaka-emotional c
apable? Mas pinili mong siya ang makasama kasi mas masusuportahan ka niya emotio
nally, kaysa sa'kin na down na down din ng mga panahong iyon?" pagyugyog niya sa
mga balikat nito. "Or is it another lie?"
She cried harder. "R-Reeve..."
"Tell me!" he demanded.
"I-I don't want to hurt you even more at that time, Reeve... B-Believe me..."
"Reeve!" he heard Agatha called.
Agatha hurriedly approached him. Kasunod nito si Prince na mabilis na nilayo sa
kanya si Lana na umiiyak.
"What did you do to her?!" Prince shouted.
Sarkastikong napangisi siya. "No, Prince. The question should be, what have you
done to me?"
"I'm so sorry..." Lana cried.
"Ano pa bang sasabihin niyo? Sabihin niyo na lahat! Ano pa?! Ano pa?!" he shoute
d.
"Reeve..." Agatha held her hand. "Please, calm down..."
He tightly held her hand. "Umalis na tayo."
Mabilis siyang naglakad palayo habang hawak-hawak ang kamay ng asawa.

TAHIMIK LANG sina Agatha at Reeve habang nakasakay sa kotse. Hindi na muna pilit
kinakausap ni Agatha si Reeve dahil alam niyang gusto nito ng katahimikan. Hang
gang sa pag-uwi nila ang bahay ay tahimik lang ito. Her husband showed no expres
sion through out after the confrontation with Lana.

Pagpasok nila ng bahay ay tuluy-tuloy lang si Reeve sa pag-akyat sa hagdan.

"Reeve?" she called.
Nilingon siya nito.
"We haven't eaten dinner yet. Nagugutom ka ba? Would you like me to prepare some
thing?"
Umiling ito. "I'm not hungry," sagot nito saka pinagpatuloy ang pag-akyat ng hag
dan.
She sighed. She just prepared herself an instant cup noodles and ate it. After a
few minutes, umakyat na rin siya sa kanilang kuwarto.
She saw Reeve at the terrace. Nakatayo ito doon at tila nakatingin sa malayo. Na
kapamalit na ito ng pantulog kaya naman hinayaan niya na muna ito doon at nagpal
it na rin ng damit. She took a quick shower and brushed her teeth. Pagkatapos ni
yang makapagbihis ay nakita niya si Reeve na nasa labas pa rin ng terrace.
"Reeve..." tawag niya rito.
He let out the deepest sigh she could ever see. "I never knew that finding the t
ruth could be this tough. Lahat ng alam ko noon, mga kasinungalingan lang pala.
Gusto kong magalit kay Lana kasi hindi niya sinabi sa'kin ang totoong kalagayan
niya noon. Kailangan niya pang maghabi ng mga kasinungalingan para lang layuan k
o siya dahil akala niya iyon ang mas mabuti sa'ming dalawa. Ang daming tanong sa
isip ko. Gulung-gulo ako. Kung alam ko lang na ganito ang kalalabasan ng pakiki
nig ko, I shouldn't have tried."
She hugged him from the back. "No, Reeve. You just did fine. 'Yung matagal mong
pinaniniwalaan na mababago na lang sa isang iglap, it was never too easy. That's
why, ironically, yung katotohanan pa ang mahirap paniwalaan."
Humarap ito sa kanya. He pulled her by the waist and kissed her on the lips. The
kiss became deeper that she encircled her arms around his neck and he carried h
er , entered inside their room, and lay her on the bed. Bumaba ang mga labi nito
sa kanyang leeg pabalik sa kanyang mga labi. The kiss was so gentle and slow. B
ut Agatha knew that this was not Reeve needs.
Lumayo siya at dahan-dahang umupo at sumandal sa headboard ng kama. Reeve looked
at her. And she can see that looks like a lost boy in the middle of nowhere.
She spread her arms, and Reeve hugged him by the waist. Sinubsob nito ang ulo sa
kanyang dibdib. Niyakap nita rin ito.
"I listened to her, already..." he whispered.
Napapikit si Agatha dahil ramdam niya ang matinding emosyon sa tinig nito.
"Good job," she whispered back and kissed the top of his head. "Everything will
be alright, Reeve."
Mas humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. "It hurts more than before..."
"I'm here."
"Don't leave me."
"I won't." Mas humigpit din ang pagyakap niya rito. "What should I do to make yo

u feel better?"
He sighed. "Sing for me..."
She smiled and started humming.
"I remember tears streaming down your face when I said, I'll never let you go...
When all those shadows almost killed your light... I remember you said, don't l
eave me here alone... But all that's dead and gone and passed tonight..." she so
ftly sang. "Just close your eyes... The sun is going down...You'll be alright,
no one can hurt you now... Come morning light... You and I'll be safe... and sou
nd..."
Mas sinubsob nito ang ulo sa kanyang dibdib at mas humigpit pa ang pagkakayakap
sa kanya na para bang, hindi siya nito hahayaang makawala. If it's the only way
that he'll feel secure of her presence beside him, then it's okay with her.
"Don't you dare look out your window, darling, everything's on fire... The war o
utside our door keeps raging on... Hold onto this lullaby... even when the music
's gone... gone..." She continued singing gently. "Just close your eyes... The s
un is going down...You'll be alright, no one can hurt you now... Come morning l
ight... You and I'll be safe... and sound... Oohh..."
Nanatiling nakayakap sa kanya si Reeve hanggang sa makatulog ito.
She kissed her forehead and silently prayed for Reeve.

"You'll be alright, Reeve... Kaunti na lang..." she whispered.

~~~~~~~~~~~~~~~~
Again, friends, updates are every Saturday. Iyon lang kasi kaya ng katawan ko, e
h. Virgin ang schedule ko. Masikip! As in! Haha! But, I'll announce naman kapag
may ibang day ako mag-a-update. Wag kayong mam-pressure, friends! Sige kayo, hin
di magkakatuluyan sina Reeve at Agatha. Tsk tsk. Chillax lang tayo friends! Plea
se understand. Mahirap din mag-isip ng kasunod na scenes. :D
Anyway, na-intriga ba kayo kanila Prince at Trisha? Ako rin, eh. Hayaan niyo sil
a, priority natin si Reeve at Agatha. Hehe! Wag na kayo magalit kay Lana. Mabait
naman siya, eh. J

Keep Reading, friends! Isa pa ulit, tuwing Saturday po ang update! Hintay hintay
po tayo :D Yey!
*******************************************
[23] Chapter Eighteen
*******************************************
CHAPTER EIGHTEEN

Walang professor ang isang subject nila Reeve at Prince kaya naman umuwi na sila
. They also decided to practice soccer at the family park ng village na pareho n
ilang tinitirhan.
Nakapasok na si Reeve ng kanilang bahay nang makita niya sa sala ang dalawang ma
lalaking maleta.
Napakunot-noo siya. Sinong aalis? May business trip ba ang Papa niya?Pero bakit
naman sobrang laki ng mga maletang dala nito?
Nagtuluy-tuloy siya sa pagpasok. Nilagpasan niya ang mga maleta at diretsong uma
kyat ng hagdan. Doon niya nakasalubong ang kanyang ina na tila nagulat ng makita
siya.
"R-Reeve? W-Why are you here, already?" tanong nito.
"Wala po kaming professor sa last subject, so, I decided to just go home," sagot
niya.
His mother didn't respond and just looked at him for a while. Then, he saw sadne
ss at her eyes but it was gone at the next moment. Nilagpasan siya nito at pinag
patuloy ang pagbaba ng hagdan.
Nagkibit-balikat na lang siya dahil sanay naman siya na laging di pinapansin ng
ina. Nagpatuloy na lang siya sa pag-akyat ng hagdan nang marinig niya ang sinabi
nito.
"Pakilabas na ang mga maleta ko, nandyan na ang kotse," utos nito sa mga kasamba
hay nila.
Napahinto siya sa pag-akyat at bumaba ulit.
"Ma? Aalis ka?" tanong niya rito.
Nakatalikod ito sa kanya ng sumagot. "Yes."
Napakunot-noo siya. His mother was a housewife. Wala itong trabaho para may busi
ness trips na puntahan at hindi rin ito mahilig sa mga bakasyon. Lagi lang itong
nasa bahay. Kaya saan naman kaya pupunta ang kanyang ina at bakit ang dami-dami
nitong dala?
"Are you going on a vacation? Kayong dalawa ni Papa?" tanong niya.
Hindi pa rin ito humaharap sa kanya. "No."
"Where are you going then?" he curiously asked.
Huminga ito ng malalim at naglakad palabas ng pinto kasunod ng mga kasambahay na
naglalabas ng mga maleta nito. Pero, napahinto ito.
"I'm leaving," she said.
"Yeah, obviously, you are. Kaya nga po ako nagtatanong kung saan kayo pupunta?"
Nanatili itong nakatalikod at hindi siya sinasagot. Habang humahaba ang katahimi
kan ay nakaramdam na siya ng kaba. His chest was pounding rapidly.
"Your mother's leaving for good, Reeve."

Napalingon si Reeve sa may hagdanan kung saan niya narinig ang Papa niya.
"W-what do you m-mean?" nalilitong sabi niya. Iiwan na sila ng Mama niya? "Ma?"
baling niya sa kanyang ina.
Ngunit hindi pa rin ito humaharap sa kanya.
"Can you tell me what's happening?" he demanded. Gulung-gulo na siya dahil sa si
nabi ng Papa niya at sa hindi naman pagsasalita ng kanyang ina.
"Your mom is leaving. Ganoon lang ka-simple iyon, Reeve," his father seriously s
aid before going up the stairs.
Nilapitan niya ang kanyang ina. Hinawakan niya ito sa braso. "Mama? Anong ibig s
abihin ni Papa? You're leaving for good? Iiwan mo k-kami?" nagsimula nang mangin
ig ang kanyang boses.
"You're smart, Reeve. You don't have to ask many questions," his mother blanky r
eplied. Iniwas nito ang braso mula sa pagkakahawak niya.
"But, Ma, w-why? I mean... b-bakit mo kami iiwan? Nag-away ba kayo ni Papa? Lagi
naman kayong nag-aaway, there's nothing new in there. Or d-did I did something
wrong? Why are you leaving us? You can't leave us, Mama!"natatarantang sabi niya
.
Hindi. Hindi sila puwedeng iwan ng kanyang ina. Kahit hindi naman siya malapit d
ito ay mahal na mahal niya ang ito. All his life he seeked for her attention, at
kahit hindi nito napapansin iyon ay ayos lang sa kanya. Nakasanayan niya na, eh
. Pero, hindi nito puwedeng iwan sila ng kanyang Papa. Hindi niya kakayanin iyon
. Kailangan niya ang Mama niya.
"Ma... please... I'm begging you... Huwag ka ng umalis... Huwag mo kaming iwan..
." pagmamakaawa niya. Hinawakan niya ito sa kamay at pinigilang lumabas ng pinto
.
"Reeve! Let me go!"
"P-Please, Mama..." he said, crying. Hindi niya na napigilan ang kanyang emosyon
. Natatakot siyang iwan nito. "Huwag mo kong iwan... Kailangan ka namin ni Papa.
.."
Hinila nito ang kamay mula sa kanya. "Reeve!" she authoritatively shouted.
Whenever his mother uses that tone to him, ibig lang sabihi iyon ay kailangan ni
yang tigilan ang ginagawa. Growing up, sumusunod agad siya kapag naririnig na an
g tono nitong iyon. Pero, ngayon... no. Hindi ngayon.
Umiling-iling siya. "M-Mama... please... I'm begging you. Huwag ka ng umalis. I'
ll do more good in school. Lahat ng subjects ko, i-u-uno ko," he tried to bribed
. "Lahat ng soccer games na sasalihan ko, sisiguruduhin kong mananalo ako. I'll
be the best in class. Mag-aaral ako ng mas mabuti, Mama. Just don't go! Please,
don't go!" parang batang pagmamakaawa niya.
"I love somebody else, Reeve!" sigaw nito sa kanya na nakapagpatahimik sa kanya.
"I can't be with your father anymore! Aalis ako! Sasama ako sa tunay na mahal k
o! For more than eighteen years, I've been lonely, Reeve. Hayaan mo 'kong umalis
. I want to be with my happiness! And that does not include this family!"
Sa sinabi ng ina ay parang sinampal na rin siya nito ng malakas ng ilang beses.
Sana nga sinampal na lang siya nito kaysa narinig niya ang mga salitang iyon gal

ing dito. He felt like his heart was being crushed and burned.
"M-Mama..."umiiyak na sambit niya.
"I was never a good mother to you, Reeve. I'm aware of that. Di ba dapat masaya
ka nga dahil aalis na 'ko? Wala nang magagalit sa'yo kapag hindi ka naka-perfect
sa exams mo. Wala ng maninita sa'yo sa sobrang maliliit na pagkakamali na nagag
awa mo. You could have all the fun because I won't be here anymore to guard you
while you're studying. Mas marami ka nang oras para sa girlfriend mo at kay Prin
ce dahil hindi ka na laging magkukulong dito sa bahay para mag-aral. Wala ka ng
kailangan i-impress, because I won't be here anymore. You see, Reeve. Your life
is better without me," his mother said, expressionless. Then, she turned back on
him and walked out the door.
Tama nga siguro ang sinabi ng ina pero... hindi! Hindi siya magiging masaya kapa
g wala ito. Mabilis siyang tumakbo palabas at hinabol ito. Nakalabas na ito ng g
ate nang muli niya itong tawagin. Napahinto ito ngunit hindi siya nilingon.
Lumuhod siya at inabot ang kamay nito.
"M-Mama... please... d-don't go. Mas gusto kong may nagagalit sa'kin kapag hindi
ko nape-perfect exams ko. Okay lang kahit nagagalit ka kahit wala akong ginagaw
a. Ayos lang s-sa'kin na nakakulong lang sa kuwarto, kahit mag-aral ako ng buong
araw, araw-araw... basta binabantayan mo 'ko. M-Maiintindihan nila Lana at Prin
ce kapag wala akong laging oras sa kanila... Hindi ako m-mapapagod na i-impress
ka, M-Mama... Wag ka ng sumama sa l-lalaking iyon, Mama... Please choose us over
him... I'll try e-everything just to make you happy..." pagmamakaawa niya. "M-M
ama... please choose me... H-Huwag mo 'kong iwan..."
Pero hindi pa rin nakinig sa kanya ang kanyang ina. Inalis nito ang mahigpit na
pagkakahawak ng kanyang kamay sa kamay nito at mabilis na sumakay ng kotse. Tuma
yo siya at kinalampag ang binatana ng kotse.
"Mama! Mama!" Tuloy pa rin siya sa pag-iyak. No! Hindi siya puwedeng iwan ng ina
. Kailangan niya ito. "Mama!"
Nagsimula nang umandar ang kotse ng mabilis at hinabol niya iyon.
"Sir Reeve!" tawag sa kanya ng mga kasambahay nila ngunit hindi niya iyon pinans
in.
"Mama! Mama!" sigaw niya habang pilit na hinahabol ang kotse. "Mama! Huwag mo 'k
ong iwan! Mama! Mama!" he shouted at the top his lungs, hoping that his mother w
ould hear him and choose him instead of the guy his mother said she truly loved.
Bakit kaya hinayaan lang ng kanyang ama na umalis ang ina niya nang ganun-ganun
na lang? Bakit hindi nito pinigilan ang Mama niya sa pagsama nito sa ibang lalak
e?
"Mama! Mama! Please!" he cried while running as fast as he can. But the distance
between him and the car was so big. Pinagpatuloy niya ang pagtakbo at pagsigaw
hanggang sa napatid siya at bumagsak sa lupa.
His eyes were full of tears as he saw the car no more.
Wala na ang kanyang ina.
Then, suddenly, he was not on the road floor anymore. Nasa harap siya ng bahay n
ila Prince sa States at nandoon si Lana.

"Bakit ka pa sumunod dito?" galit na galit na tanong ni Lana sa kanya.

"Lana..." pinilit niyang abutin ang kamay nito ngunit iniwas nito iyon. "Lana, I
can't understand... bakit umalis ka nang hindi sinasabi sa'kin?"
"Hindi pa ba malinaw sa'yo ang ibig sabihin niyon? Akala ko ba matalino ka, Reev
e?"
Umiling-iling siya. "I-I really can't understand, Lana. Two weeks ago were happy
while celebrating you're birthday. Then the next week, isang buong linggo kang
hindi nagpakita sa'kin tapos nabalitaan ko na lang nung isang araw na pumunta ka
dito. Kaya sinundan kita. I just didn't expect that you're here at Prince's hou
se. Naguguluhan ako, Lana."
She blankly stared at him. "Ayoko na sa'yo, Reeve."
That revelation just hit his very center like a bomb exploded and once, again, h
is heart in pain was now shattered into pieces. Si Lana ba talaga ang kaharap ni
ya?
"Sawang-sawa na 'ko sa mga drama mo sa buhay. I can't be with you anymore. Napap
agod na 'kong intindihin ka. Let's break up. Ayoko na sa relasyong ito." Akmang
tatalikod na ito nang pigilan niya ito sa kamay.
"D-Don't say that..." Was all what his hearing was true? Ang babaeng pinakamamah
al niya ba ang nagsasabi ng mga salitang iyon? "Lana... we can still work this o
ut... I'm still fixing myself from what happened in my family... please, Lana...
don't do this... I need you..."
"No!" She faced him. "Hindi na ito maayos. Never, Reeve. You need me? Well, you
can do it on your own, Reeve. Sawang-sawa na 'ko sa'yo. Just let me go!"
Mas lalong tumindi ang nararamdaman niyang sakit sa dibdib. Magmamakaawa na nama
n ba siya? Makikinig ba naman ito sa kanya?
"Lana... I love you..." he emotionally said.
"Well, I don't love you anymore!" she shouted. "I love somebody elso so just lea
ve me alone!"
Anger rised from him. "S-Sino? Sino siya?!"
Saktong bumukas ang pinto ng bahay at mula doon ay lumabas si Prince.
"Reeve!" gulat na sambit nito nang makita siya. "W-What are you doing here?"
His jaw clenched. "Ikaw ba, Prince?" Binalingan niya si Lana. "Siya ba?"
Mabilis na lumapit si Lana kay Prince. Hinawakan nito ang kamay ng kanyang kaibi
gan. "Y-Yes, Reeve. I love Prince. That's why I can't love you anymore."
Hindi makapaniwalang nagpalipat-lipat ang tingin niya sa dalawa. Nakayuko si Lan
a habang si Prince ay hindi makatingin sa kanya.
Huminga siya ng malalim. "H-How... how can you do this to me?" nahihirapang sabi
niya. Totoo ba ang lahat nang nangyayari? His best friend and the girl he truly
loved...?
Nasapo ni Lana ang ulo nito ng dalawang kamay. "Ahh..." she painfully ached.

Bigla siyng nag-alala at lalapitan sana ito ngunit mabilis na itong inalalayan n
i Prince.
"Pumasok ka na sa loob, Lana," Prince said.
"T-Tapos na tayo... Umalis ka na, Reeve..." Lana lastly said. Mabilis itong puma
sok ng bahay pagkatapos.
"Lana!" habol niya rito ngunit pinigilan siya ni Prince.
"Please, Reeve, umalis ka na."
He painfully looked at him. "I trusted you... Sana bumusina ka man lang kung mah
al mo rin pala si Lana! O gagawin mo lang siyang isa sa mga babae mo?!"
"Just go, Reeve. Wala ka ng mapapala dito. Umuwi ka na ng Pilipinas..." sabi nit
o nang hindi siya tinititigan.
"Fuck you!" he cursed. He clenched his fists and controlled himself not to punch
Prince. He was still his bestest friend.
"I'm s-sorry, Reeve..." Prince said before turning back at him.
There, just like that... he lost his bestfriend. He lost the girl he truly, deep
ly, madly loved.
Sumunod ay biglang nawala ang lahat. Nagpalinga-linga siya ngunit wala siyang ma
kita na kahit ano. He walked and walked and walked... pero walang katapusan ang
kadiliman.
He was lost.
He bended his knees and bowed down his head. Nasaan na siya? Pa'no siya makakala
bas doon? Makakalabas pa ba siya doon? May tutulong ba sa kanya? O siya lamang a
ng mag-isa doon? He didn't want to be in there. He didn't want to stay there.
What should he do?
A moment later, he heard footsteps approaching his way. Then, a gentle hand touc
hed his shoulder. Napatingala siya. Hindi na madilim ang paligid! He was somewhe
re that he really do not know where.
At nang makita niya ang magandang mukha ni Agatha ay tila mas lumiwanag ang buon
g paligid.
She also bended her knees to be tall as him. Then, she smiled. She smiled the sm
ile that touched his heart, the smile that gave him hope, the smile that was war
m and sweet.
"I'm here, Reeve. I'll help you get out."
He smiled back, held her hand and kissed it.
"But, you need to help yourself, too, Reeve."
He paused for a moment. Is he really ready now? He stared at her angelic face. P
agkatapos ay tumango siya. "Just be by my side."
Tumango rin ito. "I will always be," she softly said.

BIGLANG NAGMULAT ng mga mata si Reeve. Tumingin siya sa wall clock ng kuwarto ni
la ni Agatha. It's just four AM.
He deeply sighed and after a moment... smiled. Tila ang gaan ng pakiramdam niya,
like something's new in him. Then, he remembered his dream.
Bumaling siya sa kanyang gilid at nakita ang mahimbing na pagtulog ng asawa.
He lightly caressed Agatha's cheeks then stared at her beautiful face.
Habang pinagmamasdan niya ito ay bigla na lang siyang nakaramdam ng parang pagsi
pa sa puso niya. Followed by a wild chaos inside it.
He knew that feeling... and he smiled.
Maingat niya itong hinila payakap. Then, he drifted back to sleep.

"TRISHA, YOU'RE not telling me something," Agatha suspiciously said.

There were having a lunch on one of the restaurants near the university. More th
an an hour pa bago ang susunod nilang klase kaya naman naisipan nilang doon na l
ang kumain.
Nag-angat ito ng tingin mula sa binabasang menu. "Like what?"
"About Prince."
Tumaas ang kilay nito. "I told you I don't know him," mataray na sabi nito bago
binalik ang atensiyon sa binabasang menu.
"Ah, kaya pala gulat na gulat ka at inis na inis nang makita mo siya nung Saturd
ay sa playground ng Big Hopes. Hmm... oo nga, hindi mo nga siya kilala," she sar
castically said.
She sighed and looked at her. "You already know what happened back then."
"So, si Prince nga iyon?"
Tumango ito. "Well, he said his name was 'Duke'. Malay ko bang siya 'yung kinuku
wento mong dating bestfriend ni Reeve na si Prince. I didn't know na Prince Duke
pala siya. Hmp!"
"What a small world, isn't it?"
"And I'm hating it!"
"O, akala ko ba sabi mo, okay ka na? Past is past?" she mocked.
Umirap ito. "Oo nga. Kaya dapat hindi na siya bumalik-balik pa! Kasi okay na 'ko

! Okay na 'ko, eh. Doon na lang siya kay Lana! Tuwing iniisip ko nangyari four y
ears ago, at base sa timeline ng mga kuwento mo sa'kin, ibig sabihin, sila pa ni
Lana! So, pinagsabay niya kami? Ang sama-sama niya! Four years ago... so most p
robably may sakit pa si Lana noon. Ang sama niya! He cheated on his sick girlfri
end!" nanggigil na sabi nito sabay hampas ng malakas sa lamesa.
Nagpalinga-linga si Agatha. The place was so crowded kaya naman maingay din sa i
ba pang tables, so, Trisha could rant all she wants.
"So, you're on Lana's side now? Kaya ka ba nagagalit ngayon? Kasi, niloko niya s
i Lana? Or..." she eyed her.
Umiwas ito ng tingin. "I'm not on Lana's side. It's just that, niloko siya, nalo
ko ako. That's what made Duke or Prince, the world's biggest jerk ever!"
"Hindi ka pa pala nakaka-move on," she concluded. "You still love him."
She noticed how Trisha momentarily stopped and looked at her. "No, I don't. Thin
gs were over. What happened has happened."
"Okay," she understandingly said. Her bestfriend needs time to realize things. A
lam niyang nagulo ang sistema nito sa pagdating ulit ni Prince sa buhay nito. "Y
ou can do it, Trish."
"Of course, I can! Oh, well... enough of me. So, how's Reeve?" she hastly change
d topic.
Hindi niya maiwasang mapangiti nang maalala si Reeve. "He's... doing fine. After
that night, hindi naman na niya ulit nabanggit ang nangyari pagkatapos. He's ba
ck to normal."
Pinakatitigan siya ng kaibigan. "So, why the wide smile? Tell me."
Naramdaman niya na naman ang munting kiliti sa puso niya. "Well... kanina, bago
ako pumasok... di'ba, usually, lagi akong nauunang magising kasi mas maaga pasok
ko, then umaalis na'ko na natutulog pa si Reeve, kanina... he prepared breakfas
t for me," masayang sabi niya.
Trisha smiled, too. "Aww... Really?"
"Yeah," she said while nodding. "Reeve could be really so sweet sometimes. Na-ov
erwhelm lang ako kasi... I didn't expect him to do that. At alam niya pala yung
mga paborito kong kainin kapag breakfast. Like tuna sandwich and milk," pagkukuw
ento niya. Sa totoo lang, hinding-hindi niya talaga makakalimutan ang ginawa na
iyon ni Reeve. What he did earlier made her love him even more.
Biglang napasinghap si Trisha. "Hindi kaya, he's falling -"
"No, don't go there, Trish," mabilis na pagpigil niya rito. "I don't want to ass
ume things. Hindi ko muna iisipin yan until Reeve overcome his monsters. Okay?"
"Okay... pero baka talaga---"
"Hep!" she stopped her. "He just said earlier that that was a 'thank you' for un
derstanding him and being with him. 'Yun lang iyon."
"Duh? It's your wifely duty to be beside him. Na-over ka lang sa pagiging mabait
."
Nagkibit-balikat lang siya.

"So... after the breakfast, did you... quickly... you know?" makahulugang sabi n
ito.
"Trish!" saway niya rito. She felt her cheeks heated.
"Uyy, blushing! So, may nangyari nga?"
"Stop it, Trish."
"So, wala?"
Napayuko siya. "M-meron..."
Trisha laughed loudly. "I knew it! Pwede ba naman wala?"
Pinanlakihan niya ito ng mata. "But, you know, hindi mo na kasi kailangang itano
ng pa iyon."
"Fine," natatawa pa ring sagot nito. "Anyway, pupunta muna ako sa comfort room.
Mamaya na tayo um-order pagbalik ko. Mahaba pa naman oras natin."
"Okay."
Tumayo si Trisha at pumunta na ng comfort room.
Kinuha niya menu at tumingin ng puwede nilang kainin.
"Hey, can you share a table?"
Napaangat siya ng tingin at nakita si Johann.
"Sure, Prof," she smilingly said. "Lunch break din?"
Umupo ito sa upuan iniwanan ni Trisha sa tabi niya. Hindi na lang niya sinaway i
to since six sitter naman ang round table nila. Iyon na lang kasi ang available
table kanina nang dumating sila. Puwede namang lumipat si Trisha sa isa niya pa
ng tabi.
Tumango ito. "Yup! Pumunta ako dito kahit alam kong maraming tao dito ng ganiton
g oras kasi masasarap pagkain dito. Wait, ikaw lang mag-isa?"
Umiling siya. "No. I'm with Trisha. Nag-CR lang siya sandali."
"Ah. Naka-order na ba kayo?"
"No, not yet. Here." Inabot niya rito ang menu. "You choose."
Ngumiti ito. "Thanks, Agatha. Alam mo, masarap ang kare-kare nila dito. You want
to try?"
Tumango siya. "Sure! Trisha would love it. Paborito niya iyon."
Mas lumapad ang ngiti nito. "That's nice! Alam mo ba akala ko ako lang kakain ma
g-isa. Buti na lang nakita kita dito. Mas ma-e-enjoy ko ang kare-kare kapag may
kasalo."
Napatitig siya dito. She just now realize that something's familiar with his smi
le.

"Are you okay?" tanong nito.

"Yeah. Just don't mind me. May inaalala lang ako."
"Uy, Prof!" Trisha greeted Johann nang makabalik na ito.
"Hey, Trisha! Pa-share ng table, ha?" bati dito pabalik ni Johann. "O-order ako
ng kare-kare. Paborito mo daw iyon?"
"Wow! Okay, okay! Libre mo?" Umupo ito kabilang tabi ni Johann.
"Sige, sagutin mo muna 'yung math problem na ibibigay ko sa'yo."
"Ay, sabi ko nga kanya-kanya tayong bayad. Ikaw naman, di na mabiro,"natatawang
sabi ni Trisha. Bumaling ito sa kanya. "Ikaw, Agatha? May gusto kang ibang order
-in?"
"Ahm... let's just add calderetang baka. Gusto ko kasi ng maanghang ngayon."
"Sige, mag-o-order rin ako ng buttered shrimp." Trisha said then called the wait
er.
Pagkatapos nilang maka-order ay naghintay sila. Habang naghihintay ay nag-usap u
sap muna sila ng kung anu-ano.
"Excuse me, Miss. Puwedeng maki-share ng table?"
Sabay-sabay silang napalingon.
"Lana!" Agatha acknowledged.
"A-Agatha," gulat na sabi naman nito.
She smiled. "Makiki-table ka? It's okay. Ay, oo nga pala. She's Trisha and he's
Johann," pagpapakilala niya sa dalawang kasama.
"Hello," magiliw na bati ni Lana sa dalawa.
"She's Lana," sabi naman niya kay Johann.
"Hi, Lana!" bati dito ni Johann. "Join us."
"Thank you," sabi ni Lana. "Ahm... may kasama kasi ako. Okay lang ba?"
"Sure, no problem," Trisha said. "Three seats pa naman 'yung bakante."
"Sinong kasama mo?" tanong niya.
Lana smiled. "Si Prince."
Pasimple siyang napasulyap kay Trisha. Nanlaki ang mga mata nito pero agad niton
g tinago ang gulat.
"Lana, nakahanap ka na ng table?" Prince asked as he approached their way. Napat
ingin ito sa kanya. "Agatha! Nice to see you here."
"Likewise, Prince. Dito na lang kayo maki-share ni Lana ng table. By the way, Jo
hann, Prince. Prince, Johann." Pakilala niya sa dalawa.
Nagbatian ang mga ito.

"And she's Trisha," sabi ni Johann sabay turo kay Trisha na "busy" sa pagtingin
sa menu.
"Oh. I know her," Prince said, smiling. "Hello, Trisha," he greeted Trisha.
Poker-faced, Trisha looked at Prince. "Hi." Pagkatapos ay bumalik ang tingin nit
o sa menu.
Napangisi si Prince.
Lalo tuloy siyang na-curious sa kaibigan at kay Prince. Although, Prince hurted
her bestfriend, still, like what she always knew, there's a reason in everything
.
"Ahm, upo na kayo," aya niya sa mga ito.
Tumango ang mga ito.
Agatha'a a little shocked when Prince sat beside Trisha. Si Lana naman ay sa kab
ilang tabi ni Prince.
"Why did you sit there? Ang dami-daming upuan, o!" Trisha reacted.
"So, I have no freedom to choose where do I want to sit?" Prince said. "Komporta
ble ako sa place na 'to, eh."
"Nananadya ka, eh!"
"Ano namang sasadyain ko?"
Hindi na sumagot si Trisha at inirapan na lang si Prince.
Napatingin sa kanya si Johann na takang-taka kung anong meron sa dalawa. Napatin
gin naman siya kay Lana na nagtataka rin sa inaasal ng dalawa. Nagkibit-balikat
na lang ito nang mapatingin rin sa kanya.
"Uy, chill lang kayo, guys," singit ni Johann. "Friends-friends dapat tayo dito.
Right, Lana?"
Tumango si Lana. "Yeah. Ano ba meron sa inyong dalawa?"
"Nothing." Trisha answered.
"Baka 'something'," Prince playfully teased.
Tinignan ito ng matalim ni Trisha. "'Something', your face!" Bumaling it okay Jo
hann. "Prof, palit tayo ng upuan."
Si Johann na parang na-gets ang meron sa dalawa ay nang-uuyam na ngumiti. "Ayoko
nga. Kumportable na 'ko dito, eh."
"Nauna kaya ako diyan nung wala ka pa kanina."
"Eh, bakit hindi ka nakipagpalit kanina?"
"Ehhh..."
"Lumipat ka na lang sa tabi ni Agatha."

Sumimangot si Trisha. "Eh, hindi ako kumportable sa kabilang side ni Agatha. Kay
a nga hindi ako umupo doon kanina. Sige na, Johann..."
"Why do you need to exchange seats?" singit ni Prince. "Akala ko ba walang meron
sa'tin? So, what's wrong na magkatabi tayo?"
Hindi ito nilingon ni Trisha. "Hala, Johann... narinig mo yun? May nagsasalita!
May nakikita ka ba? Nakakatakot dito kaya magpalit na tayo."
"Ngek. Kung nakakatakot diyan, lalong ayokong makipagpalit," Johann laughly said
.
Lihim na natawa na lang si Agatha. Hindi dapat siya natatawa sa kawawang sitwasy
on ng kaibigan, pero hindi niya napigilan. Sa huli, hindi talaga nakipagpalit si
Johann dito. Trisha just remained silent.
"Eto pala yung menu." Inabot ni Johann kay Prince ang menu.
"What's the best they serve here?" tanong dito ni Prince.
"Everything. Since, lahat naman ng sine-serve nila were Filipino dishes," sagot
ni Johann.
"Ganun ba?" Bumaling it okay Lana. "Anong gusto mong order-in?"
"I'm with veggies. Pinakbet would be nice," Lana answered.
Prince called a waiter and place their order. Prince ordered for chicken curry a
nd pinakbet.
"Wow! Iba-iba pagkain natin. What do you think if share-share tayo ng mga ulam?"
tanong sa kanila ni Johann.
"It's fine with me, " nakangiting sabi ni Lana.
"That would be nice," sabi naman niya.
"Sure," Prince agreed.
Tumango naman si Trisha.
While waiting for their orders, Johann started a conversation. Mabilis itong mak
a-adapt sa bagong kakilala dahil kung makapag-usap ito kanila Lana at Prince ay
para bang matagal na nitong kilala ang dalawa. Naalala niya tuloy dito ang kanya
ng Daddy, ganoon din kasi ito makipag-usap kapag may bagong kakilala. Mabilis it
ong maging komportable.
Prince and Johann were talking about something while Trisha, in between, remaine
d silent and looked so annoyed.
"Agatha," Lana called her.
"Yes?" baling niya rito.
"How's Reeve?" she softly asked, worry was in her face.
She assuringly smiled. "Reeve's okay, Lana. He was just really shocked on what y
ou have said last Saturday. I think nagpa-process pa sa utak niya ang nalaman ni
ya. But, he's really okay now. Back to normal. Sunud-sunod ang business meetings
niya ngayong araw, and he's doing well, he texted me."

Lana reliefly sighed. "I'm sorry, Agatha... But, he really needs to know that...
I owe it to him."
"I understand. Everything would be alright, Lana."
Tumango ito. "Thank you," she gratefully said.
Dumating na ang order nila Agatha. After a moment ay dumating na rin ang order n
ila Lana and Prince.
"Ayan, kumpleto na," sabi ni Johann. "Let's eat?"
They started eating when Agatha's phone rang. "Excuse me." Tumayo siya at lumaba
s ng restaurant.
"Hello?" she answered.
"So, you're having lunch?"
Napangiti siya. "Yes. Ikaw? Kumain ka na ba? Diba, may meeting ka ngayon?"
"Supposedly. But it was cancelled. So, hindi pa 'ko kumakain."
"Ha? Hey, kain ka na. May meeting ka pa later afternoon."
"Yeah. Can I join you?"
Napakunot-noo siya. "What?"
Bigla siyang napatili nang may mabilis na humapit ng kanyang baywang at hinalika
n siya sa pisngi.
When she faced the culprit, Reeve was smiling to her. "Surprised?"
"R-Reeve!" gulat na sambit niya. Kailan pa ito nasa labas ng restaurant? "You're
here."
"Yeah. Dapat kanina pa but I had the hard time finding this restaurant. My meeti
ng for this time was cancelled an hour ago. So, naisipan kong pumunta dito since
na-text mo naman kanina kung nasaan kayo ni Trisha. So, can I join you?" nakang
iting sabi nito.
"A-Actually, kasabay din namin si Johann." Iniisip niya kung anong magiging reak
siyon ng asawa kapag sinabi niyang pati si Lana at Prince ay kasama nila sa tabl
e.
She felt so happy dahil sa sorpresang pagsunod nito sa kanya doon. But at the sa
me time she felt nervous for him kapag nakita na naman nito sina Prince at Lana.
Baka biglang maging masama ang mood nito. Napansin pa naman niya ngayong araw,
mula kaninang umaga, ang masayang aura nito.
"Oh, the Math professor," he said. "Hindi mo ata nabanggit na kasama niyo siya?"
"Naki-share lang siya ng table since six-seater ang table namin ni Trisha and, a
s you can see, punung-puno ang restaurant." She pointed inside the restaurant to
emphasize her words. "Kaya... huwag ka na magselos," biro niya.
"No, I'm not."

Napangiti na lang siya.

"So, there's the three of you on the table. May tatlo pa. I can fit in."
"Of course. But... the two seats were also occupied."
He shrugged. "It's okay with me."
She looked straight at him. "It's Lana and Prince. Is it still okay with you?"
Nakita niya ang gulat sa mga mata nito pero agad din naman iyong nawala. Sandali
itong hindi nagsalita. Then,
"It's fine with me, Agatha," he calmly said.
"Really?" di-makapaniwalang tanong niya.
"Really," he said smiling and kissed her swiftly on the lips.
She smiled back after. Ibang-iba nga ngayon ang aura nito. There's something wit
h him that didn't let him ruin his good mood. And she's so glad about it.
He held her hand. "Besides, bakit naman hindi ako magiging okay? Eh, nasa tabi n
aman kita."
Saglit na napahinto si Agatha at naramdaman ang mas mabilis pang pagtibok ng pus
o. Tama ba? Tama ba ang narinig niya?
"I know that everything would be alright because you're here with me," he lightl
y kissed the back of her hand. "What can go wrong?"
Then, he smiled. He smiled the smile that she wanted to see again from him. A sm
ile that's tender and full of life that made him more and more gorgeous at her s
ight.
Hindi niya alam kung may puso pa ba siya dahil natunaw na ata iyon sa mga sinabi
nito kanina. Ngayon ay tunaw na tunaw na yata dahil sa ngiting iyon.
She's speechless. Nakatingin lang siya dito habang nakangiti rin.
"Why are you staring at me like that? Hindi pa ba tayo papasok?"
She blinked. "Ah, okay. Sorry. Come on."
Sabay silang pumasok sa loob. And as they approached the table she was in, every
body was happily having a conversation. Nakikitawa na rin si Trisha pero hindi n
iya alam kung kinakausap na nito si Prince.
She glanced once more at Reeve to see what will be his reaction when he saw Prin
ce and, especially, Lana.
Reeve still looked calm and composed. Napangiti siya.
Is the change in him already starting?
"Hey," she called attention.
Napatingin ang apat sa kanila at napahinto ang mga ito sa pagsasalita nang makit
a kung sino ang kasama niya. They were all surprised, as expected. Lalo na sila
Lana at Prince.

"Hi, Reeve!" bati ni Trisha kay Reeve.

"Hello, Trisha," bati pabalik ni Reeve dito.
Reeve pulled her chair for her before he seated between her and Lana.
Nagtanguan lang sina Johann at Reeve.
Then, Reeve turned to Lana and Prince. "Hi," Reeve simply greeted them.
Okay, Reeve is really different now. Although, casual ang tono nito sa pagbati k
anila Lana at Prince, still, ito ang unang bumati!
Sandaling nagkatinginan sina Lana at Prince. "H-Hey..." sabay na bati ng mga ito
pabalik.
Sumunod ay pasimpleng tumingin sa kanya ang dalawa. Nagkibit-balikat lang siya a
t ngumiti. She didn't exactly know what's up with Reeve. But one thing's for sur
e, it's really good.
"I'll join your lunch if it's okay," Reeve said.
"No problem. Kain ka na," sabi ni Trisha dito.
"Pinagsama-sama na namin yung mga orders namin para maraming options na kakainin
. Anong gusto mo?" tanong niya rito.
"Do you want to try Kare-kare?" alok dito ni Trisha.
"He can't eat that," sabay-sabay na sabi pa nila Prince, Lana at Agatha.
An awkward silence came.
Until Trisha decided to broke it.
"Bakit hindi ka kumakain ng kare-kare, Reeve? You're missing half of your life,"
Trisha said.
"I'm allergic with peanuts," he said. " I'll miss my whole life if I eat Kare-ka
re with lots of peanuts," biro nito na ikinatawa nila.
"I'll eat Caldereta, instead. Gusto ko ng maanghang ngayon," sabi sa kanya ni Re
eve.
"Talaga?" Agatha said. "Saktong-sakto, iyon ang in-order ko. I like to eat spicy
today, too." Inabot niya ang lalagyanan ng Caldereta at inilapit dito.
"Hmm... Must be fate?" nakangiting wika nito.
Bakit ganoon? Kinikilig siya sa simpleng hirit nito na iyon?
Napangiti na lang siya upang maitago ang kilig. "Kain ka na," aniya at saka nila
gyan ng kanin ang plato nito pagkatapos ay sa kanya. Kukunin niya rin sana ang c
aldereta nang maunahan siya nito.
"What part do you like?" tanong nito sa kanya.
Tinuro niya ang di kalakihang karne sa caldereta. Sinandok nito iyon at nilagay
sa kanyang plato.

"Thank you, Reeve."

After serving her, ito naman ang kumuha. They were starting to eat , pero nagkak
aproblema si Agatha sa paghimay ng karne na napili niya. Medyo hindi ganoon kala
mbot ang napili niyang karne. Wala pa namang serving knife sa kanilang table. Si
mpleng kutsara at tinidor lang ang ginagamit nila.
"Are you okay?" Reeve asked.
"Matigas 'tong karne, eh. Hindi ko mahimay."
"Wait." Hinimy-himay nito ang karneng nasa plato nito pagkatapos ay nilagay sa p
lato niya. "Eto na lang sa'yo." Kinuha naman nito ang karneng hindi niya mahimay
-himay. To her amazement, mabilis nitong nahimay iyon kahit parang nahihirapan d
in ito.
"Hey, sa'yo na 'yan," Agatha said when Reeve also put it on her plate.
"No, it's okay. Kailangan marami kang kainin. Four or five PM pa matatapos ang h
uling subject mo, diba? Kapag busog ka, magpa-function ng maayos ang utak."
Nagkatinginan sila at nagkangitian.
"Kare-kare lang talaga kakainin mo saka buttered shrimp?" narinig niyang tanong
ni Johann kay Trisha. "Ang dami kayang options. Enjoy-in mo. Try mo 'yung inorde
r ni Prince na chicken curry."
"She can't," sabay na sabi nina Agatha at Prince.
Nginitian niya si Prince. "Say it."
"Trisha's allergic with chicken," sabi ni Prince kay Johann.
"Bakit alam mo iyon?" tanong ni Trisha kay Prince.
Tinignan ito ni Prince. "You told it to me. Sa cruise nung-"
"Sshh!" pigil dito ni Trisha. "Yeah, yeah. I remember. Ikaw, gusto mo ng hipon?"
alok nito kay Prince.
Prince made face. "Nananadya ka ba?"
"What?" nagtatakang sabi ni Trisha. "Anong sinabi ko? Nag-alok lang ako ng pagka
in."
"Parang hindi mo alam..." bulong ni Prince na dinig naman nila.
"He's allergic with shrimps," sabi ni Lana.
"Nahihirapan siyang huminga kapag kumakain siya ng hipon," dugtong ni Reeve na n
akapagpaangat ng tingin ni Prince dito. But after that, Reeve just continued eat
ing.
"Shoot! Oo nga pala..."
"See!" wika ni Prince. "You knew me."
"Who cares?" singhal dito ni Trisha.

Napailing na lang siya sa drama ng mga ito.

"There's something between them?" Reeve whispered to her.
"A really long story. Recently ko lang nalaman na kasama sa character ng story s
i Prince," bulong niya pabalik dito.
"Oh."
Bumalik na sila sa pag-kain.
"Lana, gusto mo ng caldereta?" alok ni Agatha kay Lana.
Sasagot sana si Lana nang, "Hindi siya puwede," sabay na sabi nina Prince at Ree
ve.
"Oh," nasambit niya na lang. Bakit gusto niya yatang magselos na natatandaan pa
rin ni Reeve ang bawal kay Lana?
"Let me take a guess," Johann said. "Allergic ka sa maanghang, Lana?"
Tumango ang huli. "Yes. I just got rushes all over kapag nakaka-kain ako ng maan
ghang." Bumaling sa kanya si Lana. "Anyway, ikaw, Agatha? Gusto mo ng pinakbet?"
"She can't eat that," sabay-sabay na sabi nina Trisha, Reeve, at... Johann?
Napalingon siya kay Johann. "Alam mong bawal ako kumain ng pinakbet?"
"Allergic ka sa bagoong, di 'ba?"
"Pa'no mo nalaman?"
"H-Ha? Ah... ano... na-nakuwento mo na sa'kin iyon noon. Nabanggit mo lang."
Tumangu-tango siya pagkuwa'y bumalik ang pansin niya kay Lana. "Looks like were
allergic to each other's food."
She laughed. "Yeah. Hirap ng may allergies, 'no?"
And so the lunch continued as they eat with having chats, lauging at some jokes,
and some air of awkwardness. But, they get through with it.

AFTER AN hour, naunang umalis sina Lana at Prince. Sumunod ay si Johann dahil ma
y klase pa ito. Si Trish naman ay nauna na para daw makapagsarili sila ni Reeve.
"You're amazing, earlier," sabi niya rito habang mabagal silang naglalakad papun
ta sa building ng susunod niyang klase.
Reeve suggested that they walk instead of using a car, para naman ma-digest ang
kinain nila. So, there, they were slowly walking... while they're holding each
other's hand.
"What do you mean?" tanong nito.
"Oh, you know what I mean. During the lunch with Lana and Prince."

"Ah... Well, I'll tell you something."

"Yes?"
"When I saw them a while ago, I can still clearly remember the things in the pas
t. I know I should be angry whenever I saw them, but no anger stirred up in me.
Don't ask me why. Kahit ako, hindi ko alam," paliwanag nito. "Basta pagkagising
ko kaninang umaga, I felt... so light. Like there was a heavy rock removed upon
me."
She smiled. "That's good. Another, can you still feel the pain?"
"I do. But, when I think about of Lana's true condition at the time, I'm conside
rate about it. Parang mas naintindihan ko siya."
"You're starting to learn to accept the truth..." she concluded.
He smiled. "Maybe."
He stopped walking, so, she stopped walking, too.
He looked straight in her eyes. "You'll help me through all of these, right? You
'll be by my side."
She nodded and touched his right cheek. "I will always be."
He softly gasped.
"Why?" she asked. Para kasing nagulat ito sa sinabi niya.
Umiling-iling ito. Mas lumapit ito sa kanya. He rested his forehead to hers ang
lightly brushed the tip of their noses.
"You exactly said that in my dreams," Reeve said.
"What?" Anong nasabi niya na nasabi niya na sa panaginip nito?
"Nevermind."
"Ang daya naman." Lumayo na siya dito dahil nakakakuha na sila ng maraming atens
iyon mula sa ibang tao. Nasa daanan pa naman sila. Nagpatuloy na sila sa paglala
kad
"Agatha..."
"Hmm?"
"After I learn to overcome all of these..."
"Yes?"
He held both of her hands. Tinignan na naman siya nito ng diretso sa mga mata. A
gain, the unexplainable chaos in her heart was back. Kailan ba hindi papabilisin
ni Reeve ang tibok ng puso niya?
"After fixing myself..."
"What?" she impatiently said.

He gorgeously smiled. "Can I love you?"

~~~~~~
Syeeeeeettttttt! Nabitin ako! Binitin ako ng utak ko ayaw nang mag-type pagkatap
os ng tanong ni Reeve! Kinikilig ako! Waaaahhhh! :D
Anyway, okay na kaya talaga si Reeve? :)
ANNOUNCEMENT!

I'll have a short update on Wednesday. Stay tuned! Wiiii!

*******************************************
[24] Chapter Nineteen
*******************************************
CHAPTER NINETEEN
"AGATHA..."
"Hmm?"
"After I learn to overcome all of these..."
"Yes?"
He held both of her hands. Tinignan na naman siya nito ng diretso sa mga mata. A
gain, the unexplainable chaos in her heart was back. Kailan ba hindi papabilisin
ni Reeve ang tibok ng puso niya?
"After fixing myself..."
"What?" she impatiently said.
He gorgeously smiled. "Can I love you?"
"OH MY GEEEEEE!" nakakabinging tili ni Trisha pagkatapos ikuwento ni Agatha ang
nangyari kahapon.
Napangiwi si Agatha. "Calm down, Trish," natatawang wika niya.
"Eh, kasi naman! Sabi ko na nga ba, eh! Napo-fall na sa'yo si Reeve!"
"Nagtatanong pa lang siya. Hindi pa siya nagsabi ng 'I love you'."
Pabirong hinampas siya nito sa balikat. "Duh? Parang ganun na rin iyon! Magtatan
ong ba siya ng ganun kung hindi?"
Napangiti na lang siya. "Okay, maybe it's like that. But... it's not."
"Bahala ka nga. So, anong sagot mo?" excited na tanong nito.
"Wala."

Napakunot-noo ito. "Ha? Wala? Bakit wala? Natameme ka ba? Bakit wala kang sinabi
?"
She laughed. "Okay... yes, I was dumbfounded at that time. I was so speechless!
Tanungin daw ba 'ko ng ganun? Sige nga? Sinong hindi magugulat?"
"Oo nga naman," she agreed. "Ang nagsabi pa talaga sa'yo ay ang sinisinta mo sim
ula pa nang grade five ka," tukso nito.
"I know, right?" Hindi niya mapigilang mapangiti dahil sa kiliting nararamdaman
sa puso. A day had passed, but she knew she'll never get over with that breathta
king question of Reeve. "And another, I wanted naman to answer his question nang
maka-get over ako ng kaunti. Saktong may importanteng tawag siyang sinagot, and
he needed to go back to the office agad. So... ayun."
Trisha made face. "Hmp. Nakakabitin naman."
Nagkibit-balikat lang siya at ipinagpatuloy ang pagbabasa ng librong kailangan n
iya para sa kanyang thesis.
"Eh, kagabi? Anong nangyari kagabi?" pangungulit pa rin nito.
"Remember, hindi na kami nag-aabot sa gabi? He had a late evening meeting with a
Japanese investor."
"Kaninang umaga?"
Hindi na naman niyang mapigilan ang pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi. "Saba
y kaming nag-breakfast pero... hindi naman na niya na-bring up ulit yung tanong
niya kahapon."
"Ay," nanghihinayang na sabi nito. "But, wait! Why the smile?"
"Secret."
"Psh. Pa-secret-secret ka pa. If I know, you had a quikie and-"
"Sshh!" saway niya rito. "No, we didn't. Ikaw talaga. You always bring up about
our sex life. Why don't get your own?" natatawang sabi niya.
"Magpapakasal muna ako."
"Pakasal ka kay Prince," she teased.
"The hell!" nagulantang na sabi nito. "Huwag mo nang babanggitin pangalan nung l
alaking iyon. Medyo nakakainis, eh. Nasisira araw ko."
"Okay. Sabi mo, eh. Anyway, hindi pala ako makakapag-practice later ng piano aft
er our 5 pm class."
"Huh? Bakit? Malapit na kaya ang presentation natin sa-"
"I know. I'll practice over the weekend naman. Kailangan ko lang talaga umuwi ma
maya agad because I need to prepare pa. Birthday ngayon ng Papa ni Reeve. May li
ttle dinner celebration sa bahay nila Papa. My parents were going to be there al
so."
"Ah. Okay. Anyway, malapit na pasahan ng first part ng thesis natin sa adviser n
atin. Oh my! Two months na lang pala, tapos na ang first sem. Grabe, ang bilis n

g mga araw!"
"Yeah. Ano nga pa lang plano mo pagka-graduate? Tutuloy mo pa rin ba ang offer s
a'yo ng Fresh Music?"
Fresh Music was a renowned recording company in Asia that produces classical pia
no music. Last 2 years, during their recital, an agent from Fresh Music approach
ed Trisha and her. Tinanong sila kung gusto ba nilang maging artist ng Fresh Mus
ic. Nakitaan daw sila ng potential. Back then, sobrang excited sila ni Trisha bu
t they promised to answer once they graduated. From then, lagi na silang nakakat
anggap ng email from the same agent and really trying to persuade them.
Agatha can accept the offer, but, kasama sa kontratang pipirmahan niya ang pagla
bas lagi ng bansa. It's part of the recording company's mandate to their artist
all around Asia. Since, may asawa na siya, maybe it would be hard for her to acc
ept the offer.
"I think so," sagot ni Trisha. "It's a great opportunity to be with their artist
s and to be a part of the company also. Pero, pag-uusapan pa rin namin iyon nila
Papa't Mama. Ikaw ba?"
"Hindi ko pa nababanggit kay Reeve. But, mostly, baka hindi na."
"Papayagan ka naman siguro ni Reeve."
"Yeah. I think so, too. The problem is, I don't wanna leave him here. Super busy
na siya sa trabaho niya, then, if I accept Fresh Music's offer, magiging busy n
a rin ako sa career ko. Mas mawawalan kami ng time for each other. Worse, hindi
na kami magkikita," paliwanag niya.
"Sabagay. Pero, diba, pangarap mong ma-share ang talent mo, over the world? Fres
h Music might be the key to that."
"It's fine with me even if that dream of mine won't come true. Afterall... I hav
e Reeve. What more could I ask for?" nakangiting sabi niya.
" O, pag-ibig nga naman!" komento pa nito.
Agatha's phone rang. "Wait lang," she excused.
"Go ahead."
"Hello?" sagot niya.
"Hello, Agatha."
"Papa Roman! Kayo po pala. Happy birthday!" mabilis niyang bati.
"Thank you, dear. I'm expecting you here, later, okay?"
"Yes, Papa. Pupunta po kami ni Reeve," sabi niya. "By the way, what made you cal
l po?"
"Oh, I want to tell you something. I wish you could help me later."
"Sure, Papa," pagpayag niya agad. "Ano pong gagawin ko?"
"Just handle Reeve."
She creased her forehead. "Po?"

She heard her father-in-law deeply sighed. "Later... Reeve's mother is gonna be
here."

"STOP IT, Reeve," natatawang saway ni Agatha kay Reeve.

"What? I'm doing nothing," nakangising sabi nito. Then, he set, again, his focus
on the road.
They're currently in the car, driving their way to Reeve's father's birthday cel
ebration.
"Ginagawa mo na naman yung ginagawa mo kaninang umaga 'yang...'yang..."
"Ano?" tanong nito at muling sumulyap sa kanya.
"Ayan! You keep on doing that. You keep on glancing at me," angal niya.
His eyes on road, again. "Ano namang masama sa ginagawa ko?"
"Just don't do it... " Kinikilig ako.
"Okay."
Pero, maya-maya ulit ay pasulyap-sulyap na naman ito sa kanya. Kapag nahuhuli ni
ya ito ay biglang binabawi nito ang tingin at titingin na ulit ng diretso sa kal
sada at ngingiti. Siya naman ay lihim na kinikilig sa ginagawa nitong iyon. Tina
tago niya ang mga ngiti, upang hindi nito mhalata na kilig na kilig siya sa mga
pasulyap-sulyap nito.
Nagsimula ang ganito kaninang umaga nang ihatid siya nito. Gosh! They're like te
enagers! Pa-deny-deny pa ito kanina na hindi naman ito sa kanya tumitingin. Pero
, kapag nahuhuli niya ito ay sinasaway niya ito kahit sa loob-loob niya ay kilit
ing-kiliti ang puso niya sa ginagawa nito. Ang weird lang nilang dalawa.
A traffick light signaled a red light.
Huminto ang kotse. At nararamdaman niya ang makahulugang pagsulyap na naman nito
sa kanya habang nakatingin siya sa labas ng bintana.
Tinakip niya ang dalawang kamay sa kanyang mukha. "Reeve naman, eh."
He laughed. "What?"
"Stop it."
"Why?"
"You can't focus on your driving."
"Naka-stop signal naman."
"Stop glancing and staring..."

"Masama na bang titigan ang asawa ko?"

She can hear her heartbeat pounding. "Kasi naman..."
"Ano?" he amusedly asked. "Remove your hands from your face. It's blocking my vi
ew. A very beautiful view."
Ano ba naman 'tong si Reeve? Lalo lang pinapapalala nito ang kiliting nararamdam
an niya. At bakit ba ang tagal ata ng stoplight?
"Reeve naman, eh..."
"Why?" Pilit na nitong tinatanggal ang mga kamay niya sa kanyang mukha.
Mas lalo niyang tinakip ang mga kamay sa mukha niya. Ngunit, sa bandang huli, na
ialis nito ang mga kamay niya na nakatakip sa kanyang mukha.
Reeve looked at her. "There. Better. Wait, why are you blushing?"
She looked away. "Tama na, Reeve..."
"Why? There's nothing wro-"
"Kinikilig na kasi ako, eh..." matapang na sabi niya habang tinatago ang mga ngi
ti.
"Exactly my plan."
Agad siyang napatingin dito. "What?"
She just winked at her and playfully smiled. Binalik na nito ang tingin sa kalsa
da, eksaktong nag-Go ang signal.
Reeve is really making her crazy!
After a couple minutes, they were already in front of the house where Reeve grew
up. Sabay silang lumabas ng kotse pagka-park nito sa harapan niyon. She saw her
parents' car kaya naman mas lalo siyang naging excited sa pagpasok sa loob.
Agad silang pinagbuksan ng isang kasambahay ng gate. Pagpasok nila sa loob ng ba
hay ay sinalubong agad sila ng Papa ni Reeve.
"Sa wakas at nandito na kayo! Kanina pa naming kayo hinihintay."
Lumapit siya at hinalikan ito sa pisngi. "Happy birthday, Papa. Sorry for keepin
g you waiting. Na-traffic po kasi kami along Edsa."
"It's okay, dear. You look lovely tonight."
"Thank you po."
"Happy birthday, Pa," Reeve greeted his father with a playful tap on the shoulde
r.
"Oh, son! I'm glad you can make it. I know how busy you are running the hotels."
Reeve shrugged. "It's your day. I could not miss it. It's not everyday you turn
60 years old."
Napangiwi ang Papa ni Reeve. "Oh, am I that old? Ugh! I can't believe it." Bumal

ing ito sa kanya. "Anyhow, is it a good reason to wish for a grandchild?"

She blushed and shyly smiled. "Papa..."
"Tsk tsk. Hey, old man, don't pressure the kids," singit nang daddy niya habang
papalapit sa kanila.
"Daddy!" she exclaimed and ran to her father.
He opened her arms and hugged her. "Oh, my baby princess! Daddy missed you."
"I miss you, too, Daddy!" masayang wika niya. Ang huling dalaw niya sa mga magul
ang ay ang araw nang makabalik sila ni Reeve galing sa Cebu. "How are you doing?
"
"I'm doing great!"
"Good evening po," magalang na bati ni Reeve sa kanyang ama.
"Hello, young man! You're in a good shape. How's our hotel doing?"
"It's smoothly operating, Dad. No need to worry."
"Oh, I don't worry. I know you're great in everything you do."
"But, of course!" Papa Roman said. "Kanino pa ba magmamana ang anak ko?"
They shared a laugh before her mother joined them.
"Agatha," her mother called her.
"Mommy!" nakangiting salubong niya rito. "Na-miss kita," paglalambing niya rito.
Her mother sweetly smiled at her. "And, I miss you more. How's school?"
"It's fine. Currently, working on my thesis, and practicing for presentations an
d recitals."
"That's good. You look so pretty. Hiyang ka ata sa asawa mo?" her mother teased.
"Looks like Reeve's really taking care of our princess," her Daddy said.
Lumapit si Reeve sa kanyang ina at hinalikan ito sa pisngi. "Hello, Mommy. Mas l
alo po ata kayong gumanda?"
Her mother flatterly laughed. "Nambola ka pang bata ka. But anyway, thank you. Y
ou look as well gorgeous, tonight."
"Well," pasimpleng sumulyap si Reeve kay Agatha. "Your daughter greatly took car
e of me."
Hindi na naman mapigilan ni Agatha ang mapangiti dahil sa kilig sa sinabing iyon
ni Reeve.
After some talks, nagsimula na silang mag-prepare para sa pagsisimula nang hapun
an. Nakaupo na silang lahat sa harap ng hapagkainan nang marinig nila ang tunog
ng doorbell.
Nagkatinginan sila ni Papa Roman.

"May bisita ka pa, Pa?" tanong dito ni Reeve.

"Yes," sagot ng ama ni Reeve habang tumatayo sa upuan nito. "I'll just get the d
oor."
Nakaramdam ng kaba si Agatha. She looked at Reeve beside her. She quietly sighed
and held his hand. Napatingin ito sa kanya. She just smiled and he smiled back.
A moment later, Reeve's father came back.
"Good evening," greeted that sweet voice of an old woman.
She felt Reeve stiffened. Humigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay.
Sinimulan nang ipakilala ni Papa Roman ang ina ni Reeve sa parents niya. They ex
changed pleasantries before turning to them.
"And this is your beautiful daughter-in-law."
She smiled at her. "Nice to see you, again, Agatha."
"Same here, Ma'am," she smilingly said.
Then, all heads turned to Reeve. He wasn't smiling anymore nor any expression fr
om his face can be seen.
"Reeve," pukaw dito ng ama nito.
He quietly exhaled and looked at his mom. "Good evening," he formally said then
turned away his eyes. "I think were complete now, Papa?"
"Yes. Let's start our dinner."
Her mother-in-law sitted infront of Reeve's seat.
Maingat niyang pinisil ang kamay ni Reeve. She leaned closer to him. "You can do
this, Reeve," she whispered. When he looked at her, she gave away an assuring s
mile. "I'm just beside you, remember?"
He smiled now. "I know."
And so the birthday dinner of Papa Roman started.
Maayos naman ang naging flow ng hapunan. Mapapansin ang tension sa pagitan ni Re
eve at ng Mama nito ngunit hindi na nila iyon pinapansin.
They were also talking about random stuffs when the topic lead to Agatha and Ree
ve when they were still kids.
"Si Agatha nga, nung bata pa siya, maybe around six or seven, laging umuuwi nang
bahay galing sa school, na napaka-dungis. She always plays up to her heart's co
ntent," pagkukuwento ng Mommy niya. "Pagdating naman sa bahay, lagi lang siyang
tahimik at naglalaro ng mga laruan niya."
"Wala naman po kasi akong makakalaro ng habulan sa bahay," paliwanag niya.
"At that age, Reeve doesn't play unless tapos na lahat ng homeworks niya sa scho
ol," pagkukuwento ni Papa Roman.
"May magagalit kasi kapag inuna ko ang paglalaro," pasimpleng sabi ni Reeve. "An

d she'll scold at me kapag minamadali ko ang homeworks ko."

An akward silence came... Lahat ay tinatantiya kung ano dapat ang susunod na sas
abihin sa sinabi ni Reeve. Then,
"That's true," Reeve's mom broke the silence. "I was really strict back then. I
just want Reeve to know his priorities, even in his young age. So, that when he
grew up, he'll be responsible of everything he does, because he was disciplined
from the start."
"Which brought good results," dagdag pa ng ama nito. "From pre-school to college
, Reeve always finished with excellence. In gradeschool, he was the batch Valedi
ctorian. In highschool, Salutatorian. In college, a Summa Cum Laude," Papa Roman
proudly said.
"Very impressive, Reeve," her father said. "Agatha finishes with honors, too. No
t the highest honors, but we're really proud of her. Hati rin kasi ang atensyon
ni Agatha sa maraming bagay. She learned piano by herself, she joins a drama clu
b in her elementary up to college, and, hindi pa namin malalaman na may talent p
ala sa pagkanta ang anak ko kung hindi pa namin siya naririnig na kumakanta sa b
anyo."
They all laughed.
Agatha's father was smiling so widely. Napatingin dito si Agatha, and her father
's smile made her remember another smile.
Johann's smile.
"Reeve joined a drama club in his highschool days, too," Reeve's mother said. "H
indi pa namin malalaman na marunong palang sumayaw at umarte si Reeve kundi dahi
l sa mga school plays. He's also driven with sports. He's into soccer, specifica
lly."
Napansin niya ang pagkunot-noo ni Reeve habang nagsasalita ang ina nito. Pero, a
gad namang nawala iyon pagkalipag ng ilang sandali.
"Wait, 'til you hear him sing," natatawang sabi ni Papa Roman na ikinatawa din n
g mama ni Reeve.
"Pa!" mahinang saway dito ni Reeve.
"You sing?" tanong niya rito. "Bakit parang hindi ko naman naririnig na kumakant
a ka?"
"Because, I don't. They're just mocking me."
"Oh, come on, Reeve! Sing for me, once," pangungulit niya dito.
"Ayoko. Magsisisi ka lang kapag narinig mo 'kong kumanta," sabi nito na ikinataw
a nilang lahat.
Naisip ni Agatha, someday, she'll make Reeve sing. She'll be gladly to hear him
kahit wala pa sa tono ang pagkanta nito.

"WHY DIDN't you tell me that she would come?" naninising tanong ni Reeve sa kany

ang ama ng silang dalawa lang ang nasa loob ng library ng mansion.
Katatapos lang na hapunan nang ayain niya ang kanyang ama na makapag-usap sila n
g sarilinan.
Bumuntong-hininga ito. "Reeve... if I told you earlier, itutuloy mo pa ba ang pa
gpunta dito?"
Hindi siya nakasagot.
"See?" his father said. "I know you wouldn't. Kaya hindi ko na lang sinabi sa'yo
."
"Why did you even invited her?" nagtatakang tanong niya.
"Reeve, bumalik ang Mama mo para makipag-ayos na after twelve long years," he pa
tiently explained.
"And you accepted her apologies? Papa, nakalimutan mo na ba kung gaano ka naging
sobrang miserable noon nang iwan niya tayo? Na halos wala ka lang ginawa noon k
undi magpakalunod sa alak at muntikan mo ng makalimutan ang tungkol sa Monteverd
e Hotel?"
Umiwas ito ng tingin. "Son, it all happened in the past. Twelve years after, it'
s a whole lot different time now. I'm doing fine now. Monteverde's so successful
now. So, why do I need to look back at the time when I'm so wasted? There's no
need and you must do the same, too, Reeve."
Of course, he knew that. Well, he was starting ... again. Natawid niya ang buong
dinner kanina na hindi niya kailangan maglabas ng sobrang emosyon. He was so mu
ch thankful that Agatha always held his hand when he thought of unleasing his te
mper during the dinner. Nakaya niya sigurong kontrolin ang mga emosyon nang maka
harap niya sina Lana at Prince. Ngunit, kapag ang ina niya ang kaharap... his em
otions were unstable.
"Bakit ang dali lang sa'yo na patawarin siya?"
"Twelve years, Reeve. It's a very very long time to heal all wounds. Isa pa, mat
anda na'ko, anak. Bakit kailangan ko pang magmatigas? Leona made mistakes. And s
he's here to ask for our forgiveness. Your mother is already doing the step. Con
sider it, son."
"I need to breathe," sabi na lang niya saka mabilis na lumabas ng library.
Twelve years was really a long time to heal all wounds. But it will always leave
a mark that he'll forever remember.

NAPAUPO NA lamang si Roman at napahugot ng malalim na hininga pagkalabas ng anak

niyang si Reeve. Walang araw na hindi niya pinagdasal na maging maayos na ang a
nak. Well, he can see improvements mula nang pakasalan nito si Agatha. Because R
eeve's really worse when he was still single.
Hindi siguro alam nang anak niya na lagi niyang napapansin ang pagtutuon nito ng
pansin sa kanilang kompanya. Doon na lang halos binubuhos ng anak niya ang laha
t ng lakas at talino nito. Reeve was like a living robot, then.

Medyo may pangamba pa nga siya noon nang gusto niyang ipakasal sila Agatha at Re
eve. Agatha was too sweet for his son. But, he knew that Agatha can touch Reeve'
s heart. There's something with the young woman's heart. It's full of love.
"Roman."
Napatingin siya sa may bukana ng pinto.
"Leona," he acknowledged his ex-wife.
"Reeve's mad at you?" nag-aalalang tanong nito.
Umiling siya. "He's just... confused. Let's give him more time. Nagulat lang tal
aga siya sa biglaan mong pagbalik. Nabalitaan ko din na nasakto rin ang pagbalik
ulit nila Lana at Prince sa buhay ni Reeve. Alam mo naman ang nangyari sa mga b
ata, diba?"
Marahan itong tumango. "Maghihintay ako nang kahit isa pang dekada pa ulit para
mapatawad langni Reeve," she softly said.
"Bakit ayaw mong sabihin sa kanya na ako talaga ang may kasalanan nang-"
"No, Roman. It's my fault when I planted hatred towards you, then. Na kailangan
pang madamay ang anak natin. Ako ang may problema noon."
"But you won't plant so much hatred if it's not my fault from the very start," a
pila niya
Umiling ito. "I'll earn my son's forgiveness, Roman. I never stopped praying." T
inapik-tapik siya nito sa balikat. "Anyway, don't be stressed, Roman! It's your
day, today!" nakangiti nang sabi nito.
Tumango siya at napangiti na lang rin.

"I'LL JUST get some fresh air," paalam ni Reeve sa asawa nang makita niya ito pa
gkababa niya galing ng library.
"You want me to come with you?" Agatha asked.
"No. You just stay here. Sandali lang ako," aniya. "I just need to breathe..."
Agad naman siyang naintindihan nito. She nodded and smiled.
Seeing her wife's smile made him calmer.
He managed to smile back and kissed her forehead. "Enjoy time with your parents.
I'll be back shortly."
Pagkalabas ni Reeve nang bahay, ay hindi pa siya nakuntento at lumabas rin siya
ng gate. He roamed his eyes around and noticed that nothing changed a bit in tha
t village. Walang nagbago simula nang umalis siya sa bahay nila pagkatapos niya
ng kolehiyo at lumipat sa kanyang condo.
He absentmindedly stared at the road where he begged his mother not to go and ra

n so fast just to catch her car.... May naramdaman siyang kurot sa kanyang puso.
Napailing na lang siya upang alisin ang alaalang iyon sa isipan. Naglakad na la
ng siya na hindi alam ang patutunguhan.
Until his feet stopped from the village's playground. The same playground where
his friendship with Prince started when they were five or six years old.
He looked around. Gabi na kaya naman wala nang mga batang naglalaro. Tanging mga
poste na lang ng ilaw ang nagbibigay liwanag sa playground.
He slowly walked his way on a new sandbox. Napangisi siya nang maalala ang pabor
itong lugar niya nang bata siya. He liked playing sands.
Tumingala siya at humugot ng malalim na hininga. He inhaled.
He exhaled.
He slowly repeat doing that when suddenly, he heard a familiar voice.
"Nakakainis na babae iyon! Kung di lang talaga siya babae, nakatikim na sa'kin i
yon, eh. Hay, buhay! Kung di ko lang talaga mahal iyon!"
Napakunot ng noo si Reeve nang papunta rin sa playground ang tinig na iyon.
"Ang lakas-lakas ng loob niyang magalit sa'kin! Siya pa galit, eh, ako na nga lu
malapit. Mga babae talaga, pa-hard to get!" patuloy na himutok nito mag-isa nang
makapasok nang tuluyan sa playground.
"Sinong kausap mo?" tanong niya rito.
Gulat na napalingon sa kanya si Prince. "R-Reeve! Anong ginagawa mo rito?"
"May bahay kami dito, that's why," he sarcastically said.
Prince made face. "It must be Tito Roman's birthday, that's why you are here. Pe
ro, bakit nandito ka sa playground?"
He looked away. "My mother's invited. She's in the house."
"Ow?" gulat na tanong nito. "Oh!"
Silence.
Silence.
Silence.
He was assessing himself on why he's not getting angry when he's just with Princ
e now. Imbes, maraming tanong sa isip niya.
"Prince," Reeve finally said.
"Yes?"
"I want to know something."
"What?"
Hindi niya alam kung ito ba ang tamang oras para masagot ang mga katanungan niya
. But nevertheless, maybe, this issue they had was more easy to bear.

He took a deep breath. "Did you really loved Lana, ever since? Kung sabay tayong
nagkagusto sa kanya, why didn't you tell me?"
Hindi niya alam kung bakit iyon agad ang una niyang natanong. Basta ang gusto la
ng ni Reeve ay mas maintindihan ang dating kaibigan.
Lana shared her part. He wanted now to hear the part of Prince.
Prince deeply sighed. "Yes, I love her..."
"You could've told me th-"
"But not the way, you think it is," putol nito sa sinasabi niya.
"What?" naguguluhang wika niya.
Nagpakawala muna ito ng hininga. Then, Prince inhaled, exhaled, inhaled... and e
xhaled.
He cleared his throat. "Let's just put it this way... if there's any situation t
hat I would pick between you and Lana, I would always pick her..."
Bigla na lang ang pagdaloy ng kaba kay Reeve dahil sa ipinahihiwatig ng kaibigan
. This time, he's preparing himself to hear another truth, aside from the story
he knew. Nanatili siyang tahimik at inabangan ang mga sasabihin pa nito.
"Between you and Lana, I would always choose her..." ulit pa nito. At that time,
Prince looked straight at him. "...because blood is thicker than water."
His eyes widened with disbelief.
"Y-You mean...?"

"Lana is my long-lost half-sister."

~~~~~~~~~~
Hello, friends! As promised, a short update for this Wednesday.
Now, Reeve knew the truth about Lana and Prince's true relationship. What would
happen next? Ano pang truths ang kailangan nilang malaman?
And thank you so much for making Reeve and Agatha's story reached more than a hu
ndred thousand! Also, nababasa ko po lahat ng comments niyo last chapter. Nakaka
kilig lang dahil positive ang feedback niyo. Ayieee! :">

Keep reading, friends! :* Next update is this coming Saturday! Hooooo! :D

*******************************************
[25] Chapter Twenty
*******************************************
CHAPTER TWENTY

"Between you and Lana, I would always choose her..." ulit pa nito. At that time,
Prince looked straight at him. "...because blood is thicker than water."
His eyes widened with disbelief.
"Y-You mean...?"
"Lana is my long-lost half-sister."
Sandaling katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa.
Sa isip ni Reeve ay gulung-gulo na naman siya. Magkapatid sina Lana at Prince? H
ow did it all happen? Kailan pa nalaman ng mga ito na magkapatid ang mga ito? An
g dami-dami na namang tanong sa isipan niya na gusto niyang lahat ilabas.
Ngunit kahit isa doon ay hindi niya man lang matanong. Napapikit sa Reeve at nap
ailing-iling.
"I-I can't believe this..." tanging nasambit niya.
He hear Prince sighed. "That's also my reaction when I knew Lana's my half siste
r. We have the same father. Her real mother died upon giving birth to her. Lana'
s a product of just... a night. She was conceived when my mother's pregnant with
me. Dalawang buwan lang ang tanda ko kay Lana. We both learned about all these
just twelve years ago," paliwanag ni Prince. "Naalala mo yung time na umalis si
Mom papuntang Amerika dahil nagkatampuhan sila ni Dad?"
"That's also the same time my mother left..." he whispered. Hinding-hindi niya m
akakalimutan ang araw na iyon.
"Right," tumatangong sabi nito. "My mother left because she learned about my fat
her's other child. Ang tinuturing ni Lana na ina ay kapatid pala ng totoo niyang
ina. That's why Lana's parents never gave her the attention and love she needed
. Hindi siya totoong anak ng mga ito. Nang pinasunod ako nila Dad sa Amerika, ma
ayos na ulit sila ni Mom. Then, they told me I have a half sibling. Kaya matagal
akong hindi umuwi ng Pilipinas dahil hinihintay naming dumating ang kapatid ko.
After three weeks, Lana came to our doorstep."
"Bakit pinalabas niyong may relasyon kayo?" naninising tanong niya. "I so hated
you both because I thought you're both cheating on me. Of all people! Of all peo
ple, kayong dalawa pa ang gagawa niyon sa'kin?" He clenched her teeth. "Why did
you let me believe in that kind of bullshit?! You could've save me from a lot of
pain if you just told me that she's suffering from cancer and you're siblings!"
Hindi niya mapigilang malakas na itulak ito.
Prince was out of balanced and landed on the sandbox, sitting. Hindi ito tumayo
at nanatili sa ganoong posisyon. "No, Reeve. Seeing Lana suffer would hurt you m
ore... I'm so sorry, Reeve... Maniwala ka man o hindi, hurting you is the last t
hing we would do to you."
"But you just did," nanghihinakit na sabi niya.
"Because Lana thought it's the last thing she could do, just to spare you from s
eeing her so sick and dying! Naisip niya na kung papalabasin niyang may relasyon
kami, magagalit ka lalayo ka na. That's exactly what happened. Believe me, we r
egret it."
Reeve clenched his fist. "You and Lana left me at the time when I needed you, bo

th, the most..." he said with controlled emotions.

"We never wanted that. If we have the choice, we won't hurt you, we won't leave
you..."
"You had the choice."
Tumayo ito at umiling. "Reeve, hindi lang ikaw ang nag-iisang taong nasasaktan n
oon! You're not the only one who had the toughest problems at that time! Lana ha
d her burdens and I have mine, too!" Malakas na tinulak siya nito sa dibdib. "It
's so hard to choose between a family and a friend that I treat as my own brothe
r! Akala mo ba, pumayag ako agad sa gusto ni Lana na palabasing may relasyon kam
i, basta lumayo ka lang? Na sasabihin ko na lang sa'yo yung totoo kapag patay na
siya? Sa tingin mo, gusto kong mawalan ng kaibigan na mas matagal kong nakasama
dahil lang sa isang kasinungalingang akala ng kapatid ko, makapagpapanatag sa k
anya? No! Sinong baliw ang gustong makasakit nang kaibigan? Of all my friends, i
kaw pa, Reeve? We're like real brothers. Sabay tayong lumaki, eh. Sa lahat ng ka
lokohan, magkasama tayo. Pa'no ko kakayaning magsinungaling sa'yo para masaktan
ka at magalit sa'kin?!" Tinulak ulit siya nito ng malakas. "Yes, I had the choic
e! But it's a very difficult decision to make. Everytime I see how Lana suffers
from her sickness, nadudurog puso ko. Ayaw niyang magpagamot noon kahit anong pi
lit namin. She don't want to die but she don't want to fight, either. And it jus
t breaks my heart, pa'no pa kaya kung ikaw ang nandoon? Makakaya mo ba? Sobrang
laki na ng epekto sa'yo ng iniwan ka ng Mama mo. You're so down at that time...
Lana's so down at that time... What should I do?"
Reeve heard Prince's suffering tone. The anger he felt towards him just ran out.
Parang naiintindihan niya na kung gaano itong naipit sa sitwasyon nilang lahat
noon.
"I'm sorry, Prince..." nakayukong sabi niya.
Nagulat siya nang batuhin siya nito ng buhangin. Napatingin siya dito. "What the
--?"
"Ang drama natin, syet," nakangising sabi nito.
Pumulot siya nang bato at binato iyon dito. "Sino kayang nag-umpisa?"
Nakailag ito, as he expected. "Bakit ba ang hilig mong mambato nang makakasakit
sa'kin? Ako nga buhangin lang."
Napangisi siya. "Kasi alam kong makakailag ka."
Agatha told him that everyone had their own side of the story. At hindi niya aka
laing, sa pakikinig niyang 'to, mabubuksan muli ang puso niya. Sa totoo lang, fr
om the start, all he ever wanted to hear was the side of Prince. Dahil kahit ano
ng sobrang galit, inggit, at selos, ang naramdaman niya noon dahil pinili ni Lan
a si Prince kaysa sa kanya, from the deepest part of Reeve's heart, his friendsh
ip with Prince will forever be there.
"If you'll ask why we came back after twelve years," biglang sabi ni Prince. "Be
cause I wanted a friendship back. Siguro hindi na iyon magiging katulad ng dati,
but I'll be gladly to start from scratch."
"And how would you do that?" he challenged.
Tumingin ito sa may sandbox. "Gusto mong tulungan kitang gumawa ng sandcastle?"
They both laughed.

"Reeve, you also need to talk to Lana, again. The last time was not that good."
"I'll think of that," he said. He knew that Lana wanted to say more to him. But,
he needed more time. He never expected that he'll hear such another revelation.
He'll need to absorb it more, and ready himself to talk with Lana, again.
Napatingin siya sa kanyang orasan. Masyado na pala siyang matagal na nawala. Aga
tha must be looking for him. "I need to go back, Prince."
Tumango ito. "Pakisabi na lang kay Tito, 'Happy Birthday'."
He nodded and started walking back to his father's house.
"Wait, Reeve!"
Nilingon niya ito. "What?"
"We can be friends, again, right?"
He grinned. "Of course. Pero, hindi na bestfriends."
"Huh? Bakit naman?" over-reacted na sabi nito na parang nasaktan talaga sa sinab
i niya.
Hindi pa rin talaga ito nagbabago sa pagiging "best actor".
"I already have one," sagot niya.
"Sino?" nakangiting tanong na nito.
"My wife," he answered, smiling, and continued walking.

PATAGILID NA humiga si Agatha sa kama nang may matitipunong bisig mula sa likura
n ang yumakap sa kanyang baywang.
Napangiti siya habang nakapikit. "So, okay na kayo ni Prince?"
"Yeah, I think so."
Habang pauwi sila kanina ay kinuwento lahat sa kanya ni Reeve ang nangyari nang
lumabas ito upang magpahangin ngunit matagal bago ito nakabalik. Halata sa tono
nito kanina ang relief at saya na nagkalinawan na ito at ang matalik nitong kaib
igan na si Prince. And, she felt happy as he was.
The forgiveness that Reeve just gave to Prince was a proof that he can now forgi
ve. Sana ay magtuluy-tuloy na iyon.
"I just realized a while ago, that the side I ever wanted to hear was his side..
." Reeve whispered.
She held his hand. "Dahil iniisip mong hindi ka naman tatraydurin ni Prince sa p
ag-aakala mong may relasyon sila ni Lana na tinago nila sa'yo. At the back of yo
ur mind, Prince really had the reason. Pilit mo lang na inalis iyon sa isip mo,

because you were already covered with anger and pain."

"Alam mo talaga kung anong tamang sabihin. Malapit ko ng isipin na nababasa mo m
ga iniisip ko."
She softly laughed. "You know, it takes a strong person to say sorry."
"Yeah. And Prince is really a strong person. He get through with choosing betwee
n me and his sister. Masasaktan lang ako pareho kahit anong piliin niya, but he
chose the lesser pain that I can feel. I'm so weak for being bitter."
Marahan siyang napahikab. "It takes a strong person to say sorry, but it takes a
stronger person to forgive." Dumilat siya at humiga paharap dito. "You're a str
onger person, Reeve. You are." Then, she hugged him.
He hugged her tighter. "He said I should talk again to Lana."
Tumango siya. "Yes, talk to her. It's time for you to forgive her also. I know y
ou can now understand her more than ever." Napahikab na naman siya. Pumikit siya
at sinubsob ang ulo sa dibdib nito.
He kissed her forehead. "Prince asked me if we could be friends, again."
"What did you answered?" inaantok na wika niya.
"We can. Pero hindi na bestfriends. May iba na kasi akong bestfriend."
"Hmm... Sino naman?" tanong niya pa rin kahit unti-unti na siyang hinihila ng an
tok.
"Ikaw."
Napangiti siya. "Aw. Na-bestfriendzoned ako," biro niya.
He chuckled. "Silly. Hindi ka na 'bestfriendzoned'. Pa'no naman mangyayari iyon?
Eh, mamahalin nga kita."
Pero hindi na iyon narinig ni Agatha dahil tuluyan na siyang nahila ng antok.

"WHAT?!"
Napangiwi si Agatha sa pagtaas ng boses ni Trisha. "Lower down your voice, where
in a public place." Tapos na ang klase nilang dalawa para sa araw na iyon pero
nanatili sila sa canteen upang makapag-merienda muna. Nagpapahinga na rin siya d
oon dahil kanina pa masama ang pakiramdam niya. She had a fever when she checked
earlier before she went to school. Hindi naman ganoon kataas ang sakit niya kay
a naman pumasok pa rin siya.
"H-Hindi kasi ako makapaniwala. Magkapatid sina Lana at Prince?"
"Yes," she answered. It's been two weeks since Prince and Reeve had fixed everyt
hing between them.
"Kailan mo pa nalaman?"

"Mga two weeks na rin siguro," she answered.

"Bakit hindi mo agad sinabi sa'kin?"
Kumirot ang sentido niya dahil sa pagtaas ulit ng boses nito. Napahawak siya doo
n at marahang minasahe iyon. "We were busy sa first part ng thesis natin and mar
ami tayong exams kaya nawala sa isipan kong sabihin sa'yo." Kaya nga siguro masa
ma ang pakiramdam niya ngayon dahil naabuso niya ang katawan sa paggawa ng first
part ng thesis niya na, fortunately, ay napasa niya na at na-approve naman ng t
hesis adviser nila. "I thought wala ka namang pakialam kay Prince, bakit parang
napaka-importante sa'yo na malaman na magkapatid sila ni Lana?" tukso niya rito.
"H-Ha? Ano... wala naman talaga akong pakialam kay Prince..."
"It only means na hindi naman kayo pinagsabay ni Prince dahil wala naman silang
relasyon ni Lana, romantically, since magkapatid nga sila."
"So?" mataray na sabi nito.
Mahina siyang natawa sa denial ng kaibigan. "Hay, Trisha... lalo mong pinapasaki
t ulo ko."
"How did Reeve take it?"
"He's fine. He forgave Prince."
Namilog ang mga mata nito. "Wow. One down, two to go."
"Yeah..." matamlay na sabi niya. Napapikit-pikit siya nang medyo naging blur ang
patingin niya.
"Hey, Agatha, are you okay?"
"I-I think so..."
"Sigurado ka?"
Tumango siya ngunit lalo lang siyang nahilo sa ginawa.
"Hi, girls!"
"Hi, Prof!" bati ni Trisha kay Johann na papalapit sa kanila.
"Hello, Johann," bati niya rito.
Umupo ito sa bakanteng upuan sa tabi niya. "Tapos na klase niyo, diba? Bakit hin
di pa kayo umuuwi?"
"Wala lang. We're just talking about some things. Wala naman nang mga exams tomo
rrow. Tapos na rin kami sa first part ng thesis namin kaya, chill-chill lang mun
a," sagot ni Trisha.
"Ahh..." tumatangu-tangong sabi ni Johann. "Maganda nga 'yan para ma-relax kayo.
Malapit na ring matapos ang sem kaya for sure, malapit na rin ang hell week." N
apabaling si Johann kay Agatha. "Hey, are you okay?"
"Yes..." she quietly said. Pero nagsisimula na siyang makaramdam ng lamig kahit
wala namang aircon ang canteen na pinagkakainina nila. Hinihingal na rin siya ka
hit wala naman siyang ginawa. Bumibigat na rin ang talukap ng mga mata niya.

Naramdaman niyang dumapo ang kamay ni Johann sa kanyang leeg at noo. "Mainit ka!
" gulat na sabi nito. "You're having a high fever."
Naramdaman niya ang mga kamay ni Trisha na hinawakan ang mga kamay niya. "Oh my!
Tuluyan ka ng nagkasakit! Sabi ko na, eh. Hindi ka na dapat pumasok!"
"Kanina ka pa may sakit, pero pumasok ka pa din?" parang naiinis na sabi ni Joha
nn sa kanya.
"S-Sorry... May exam kasi kanina and I don't like to miss it..."
"Let's bring her to the clinic," sabi ni Trisha.
"The clinic's closed by this time. Iuwi na lang natin siya," sabi ni Johann. "Sh
e needs to rest."
"Oo, sige. Tawagan ko kaya si Reeve para ma-"
"No," pigil niya dito. "Maraming ginagawa si Reeve ngayon. Don't bother. Uuwi na
lang siguro a-" Hindi niya natapos ang sasabihin nang mas bumigat ang ulo niya
at tuluyan na siyang nakapikit.
"Agatha!" she heard Johann and Trisha screamed before everything went black.

MABILIS NA dumiretso si Reeve sa emergency room nang ospital na sinabi sa kanya

ni Trisha na pinagdalhan daw ng mga ito kay Agatha nang mawalan ng malay ang hul
i.
Kahit may meeting siya ay agad siyang umalis dahil nataranta siya sa tinawag sa
kanya ni Trisha. Hindi niya alam na may sakit pala ang asawa. He never noticed i
t, earlier, dahil hindi niya naabutan ito nang magising siya.
Pagpasok niya nang emergency room ay agad niyang nakita ang higaan kung nasaan s
i Agatha. Natutulog ito at si Trisha ang nagbabantay rito.
"Trisha, how is she?" tanong niya agad nang makalapit siya sa mga ito.
"Hay, salamat, nandito ka na," Trisha said. "Agatha's fine. Nagising naman siya
kanina pero pinatulog din siya ulit ng doktor. Nilalagnat pa rin siya pero baka
hindi na niya kailangang ma-confine."
"I'll talk to the doctor. Where is he?"
"Ah, no need. Kausap na siya ni Johann. They will be back, shortly."
Napakunot-noo siya. "Si Johann? Bakit siya ang nakikipag-usap?" Hindi niya alam
pero nakaramdam na naman siya ng inis sa tuwing nababanggit ang pangalan ng lala
king iyon.
"Ha? Eh, alam niya daw kasi 'yung past medical conditions ni Agatha since the do
ctor needs it. Nakuwento siguro sa kanya ng asawa mo. Alam ko rin naman pero mas
magandang bantayan ko ang kaibigan ko dito."
"Thank you, Trisha."

Umupo siya sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay nang natutulog na asawa. Imbe
s na mainis sa Johann na iyon, mas magandang pagtuunan niya ng pansin si Agatha.
He stared at her. Namumutla ang mukha nito, nanunuyo ang mga labi, at napansin
niya ang malaking eyebags nito. But eventhough, Agatha still looked like an ange
l to him.
"The doctor said Agatha just suffered from overfatigue."
Napalingon si Reeve at nakita si Johann na papalapit sa gawi nila. Diretso itong
nakatingin sa kanya.
"Kulang siya ng proper sleep and proper meals. Overworked din daw siya kaya sumu
ko na ang katawan niya. She doesn't need to be confined, though. But she really
needs a lot of rest," May inabot sa ito sa kanyang papel. "That's the list of al
l the medicine she should take."
"Thanks," tipid na sabi niya.
"Asawa ka niya pero hindi mo alam na may sakit siya? You should take care of her
, right?"
Nagsalubong ang kilay niya sa tono ng boses nito. Hindi lang basta pagtatanong a
ng sinabi nito. He was like questioning him of his capability to know what's goi
ng on with his wife.
"What are you trying to say?" matalim na sabi niya. Tama ngang mainis na lang si
ya rito kahit pa tinulungan nito ang asawa niya. For all he knew, Johann's being
good to Agatha because of a motive.
"Read between the lines, man."
"I'm taking care of her."
"Ah, kaya pala nakahiga siya ngayon diyan, namumutla, at kailangang uminom ng mg
a gamot na nireseta ng doktor," sarkastikong sabi nito. "You're taking care of h
er, huh?"
Nagsukatan sila ng tingin. A tension was building between them. From the start,
he knew he will never like this man.
Nagpalipat-lipat ang tingin ni Trisha sa dalawang lalaki.
"Ehem!" singit ni Trisha. "Guys, chill lang! Agatha would be fine. Minsan kasi a
kala niya, hanggang sa kaya niya, pipilitin niya ang isang bagay. Akala niya kan
ina, meron lang siyang sinat kaya pumasok pa rin siya. She never expected naman
siguro na lalala yung sinat niya. Kaya hindi niya na sinabi sa'yo, Reeve. Ayaw n
iyang mag-alala ka pa." Bumaling ito kay Johann. "I think we should go now, Joha
nn. Reeve can take it from here."
Johann smiled. "Okay! Take care of her, Reeve."
"You don't need to say that because I will. Thanks, anyway," controlled na sabi
niya. Hindi niya hahayahang masira ang postura niya dahil sa lalaking 'to.
"Sige, Reeve, bye! Ikaw na bahala sa bestfriend ko," paalam ni Trisha habang hin
ihila si Johann palabas ng emergency room.
Nang mawala na ito ay narinig niya ang mahinang pag-ungol ng asawa.
"Agatha?"

Dumilat ito. "Reeve? Where am I?" nanghihinang tanong nito.

"You're in the hospital. Nawalan ka daw ng malay kanina. Overfatigued. Sabi ko n
a sa'yo noon, huwag kang magpupuyat masyado, eh."
These past two weeks, lagi silang nag-aabot nito dahil gising pa ito pagka-uwi n
iya. Tinatapos nito ang first part ng thesis nito, at hindi rin ito basta natutu
log hanggang sa may makuha itong impormasyon sa nire-research nito. Nang matapos
naman nito ang thesis, nagsimula naman itong mag-review para sa mga sunud-sunod
na exams nito.
"I wanna go home..." ungol nito.
"We will. I'll just pay the bill then we'll go home."
Pinilit nitong ngumiti bago muling pinikit ang mga mata upang matulog.
Mabilis niyang inasikaso ang bill at pagkatapos ay inuwi niya na ito. Kinarga ni
ya ito hanggang sa kuwarto nila nang makauwi sila at maingat na inihiga ito sa k
ama. Pinalitan niya ito nang mas kumportableng damit at maayos na kinumutan. All
the while, she's sleeping soundly. He checked her temperature afterwards. Mataa
s pa rin ang lagnat nito.
He grabbed his phone and called his secretary. "Hello, Elisa? Cancel all my appo
intments today up to Saturday. Just reschedule it. But, prepare the paperworks I
need to review and sign. I'll tell Rey to go there and bring it all to me."
"Yes, Sir. Ano pong sasabihin kong reason if their will be questions why did you
reschedule all your appointments?"
"My wife needs me. She's having a high fever."
"Okay, Sir. I wish Ma'am Agatha well."
"Thank you."
Next he called Rey. "Rey, pick the papers that Elisa would give you in my office
. Bring it all to me, later. Also, I want you to buy the medicines I'll say."
"Yes, Sir."
Sinimulan niyang idikta ang mga kailangang gamot ni Agatha. "Got it?" aniya pagk
atapos.
"No problem Sir. Iyon lang po ba?"
He looked at his sleeping wife. What does he need to do to make her feel better
and special tomorrow?
"Oh, another," pahabol niya nang makaisip na siya ng ideya. "Buy an organ keyboa
rd."

NAGISING SI Agatha na hindi na masyadong mabigat ang pakiramdam. Pero, parang na

kalutang ang ulo niya. She turned her head and saw outside the window that it's
already morning.
Ngayon pa talaga siya nagkasakit. Sa mismong araw pa na iyon. Wrong timing.
Dapat talaga nakinig siya kay Reeve nang pilit siya nitong pinapatulog nang sobr
ang naging busy siya sa mga kailangan niyang gawin. She really abused herself. I
to tuloy napala niya.
"You're awake. Good morning! How are you feeling?" nakangiting bati sa kanya ni
Reeve. May dala-dala itong breakfast tray.
"I'm kind of dizzy. Good morning, too, by the way," nakangiti ring bati niya dit
o. "Wait, h-hindi ka pumasok?"
Nilapag nito ang tray sa side table. Umupo ito sa gilid nang kama at tinulungan
siyang makaupo. Inayos nito ang unan sa likod para masandalan niya.
"Pa'no akong papasok kung may sakit ang asawa ko? Sinong mag-aalaga sa'yo?"
Napangiti siya. "Pero diba, sobrang dami mong gagawin ngayon? You cannot cancel
all your appointments."
They can contact her Mommy para pansamantalang mag-alaga sa kanya kung sakali.
"But, I just did. I'll report back to office kapag magaling ka na." Nilagay na n
ito ang breakfast tray sa harap niya. The tray has a pourage, sliced fresh fruit
s, a glass of milk and a glass of water. "You need to eat first before you take
your medicine." Umangat ang kamay nito at dumapo sa kanyang leeg at noo. "Tsk. Y
ou still have fever."
"But I'm feeling better now. Thank you for taking care of me last night."
Naalala niya kagabi na sobra talagang tumaas ang lagnat niya. She's already chil
ling. Kailangan niyang uminom ng gamot pero kailangan niya munang kumain. Hirap
na hirap siyang kumilos kagabi at ayaw niyang kumain. But, Reeve patiently fed h
er and help her to drink her medicine. Pinupunasan din siya nito ng pawis at pin
apalitan ang damit niya. He stayed awake all night just to make sure that she'll
be alright.
Kinuha nito ang kutsara. Kumutsara ito ng mainit na lugaw at marahang hinipan iy
on. Nilapit nito ang kutsara sa kanyang mga labi. Sinubo niya iyon. "Mmm. It's t
asty. Ikaw ba nagluto nito?"
"No. Si Mommy Ria."
"Huh? Nandito si Mommy?"
Tumango ito. "Kaninang umaga. Tumawag kasi siya kagabi. Gusto ka sana niyang mak
ausap but you're sleeping. I told her your condition. Kanina nandito siya para i
pagluto ka nitong lugaw. Umalis siya sandali to pick up some groceries. Babalik
daw siya mamayang hapon."
Tinuloy nito ang pagsubo sa kanya ng lugaw. Actually, kaya naman niya nang kumai
n mag-isa, hindi katulad kagabi. Pero, kinikilig siya sa ginagawa nito kaya hina
yaan niya na lang. Tutal naman, araw niya ngayon.
"Nga pala, remind me to call Trisha and Johann, later. I have to thank them for
bringing me to the hospital. Naabala ko pa tuloy sila dahil sa pagiging pasaway
ko," she said after finishing the pourage.

"I think pupunta si Trisha dito after class," sabi nito.

"Ganun ba? Sige si Johann na lang."
Napansin niya ang pagsimangot nito. "Kahit hindi na. Alam na siguro niya kung ga
'no ka ka-thankful. Saka nagpasalamat na rin ako sa kanya kahapon para sa pag-aa
sikaso sa'yo. Okay na iyon."
Marahan siyang natawa. "He's a good guy."
"Oh, yes he is," sarkastikong sabi nito. "Come on, eat some fruits before you dr
ink your medicine."
"You don't believe me?"
"I know he's a good guy to you. Now, start eating your fruits."
She picked some sliced apples and oranges. After a couple of minutes, naubos niy
a na ang mga iyon. She drank her milk, also.
"Finished!" she said.
Inabutan siya ni Reeve nang isang tablet. Mabilis niyang ininom iyon. Sunod ay i
nabutan siya nito ng capsule at ininom niya ulit iyon. Inalis na nito ang tray a
t nilagay ulit iyon sa side table. Kinuha nito ang digital thermometer at kinuha
nan siya nito ng temperature.
After five minutes, kinuha nito ang thermometer at tinignan. "38.9. Mas mababa n
a kaysa kagabi."
"Magaling ka kasing mag-alaga ng may sakit. Kumuha ka ba ng crash course sa nurs
ing?" aniya.
"Nah. No time for a crash course."
"Pero bakit alam mo yung mga gagawin na parang trained ka?"
Tumabi ito sa kanya at inabot ang kanyang kamay. He carefully massaged it. "When
I was a kid, lagi kong gustong magkasakit."
"Huh?"
"Kapag may sakit kasi ako, iyon lang iyong oras na maraming time sa'kin si Mama.
She'll be the one who will take care of me. Siya magpapakain sa'kin, magpapa-in
om ng gamot, magpupunas ng pawis, magpapalit ng damit ko, and so on. I'm observi
ng everything she did. Sa isip ko, kapag sila naman ni Papa ang may sakit, ako a
ng mag-aalaga sa kanila."
"Reeve..."
He looked straight at her eyes. "I'm glad that until now, naaalala ko pa rin ang
mga dapat gawin."
She sweetly smiled. "Thank you... You're the best!"
He smiled back and swiftly kissed her on the lips. "Wait, I have something."
Yumuko ito sa may ilalim ng kama at may kinuha doon. Nagulat siya nang makitang
isa iyong hindi masyadong mahaba na electric piano keyboard.

"Wow. How did you get that?"

"Pinabili ko."
"Oh, I wanna play it!"
Mabilis nitong inilayo iyon sa kanya. "No. Magpapahinga ka."
"Huh? Eh, bakit mo pa nilabas iyan? Alam mo namang na-e-excite ako kapag nakakak
ita ako ng piano," nagtatakang sabi niya.
He gorgeously smiled. "Tutugtugan kita. Akala mo, ikaw lang marunong mag-piano?"
"Really? You know how, too?" excited na sabi niya. Nakalimutan niya ang masamang
pakiramdam niya.
"I learned it when I was 12. Hindi ko alam kung kaya ko tumugtog na kasing ganda
ng pagtugtog mo. But, I tried last night. Okay pa naman."
"Wow."
"So, anong gusto mong tugtugin ko?" tanong nito.
Nag-isip siya ng classical piano music na gusto niya. Pero, may iba siyang naisi
p na idea.
"Reeve?"
"Hmm?" anito habang sinasaksak ang piano keyboard. Umupo ito sa upuan na nasa gi
lid ng kama. Paharap itong umupo sa kanya at pinatong ang electric piano sa kand
ungan nito.
"Play and sing for me."
Gulat na napatingin ito sa kanya. "Huh? Gusto mong kantahan pa kita? Gusto mong
dumugo ang eardrums mo at lalo kang magkasakit?"
She laughed. "Sige na... please..."
Kumunot ang noo nito. "No. I only promised to play. I'm not going to sing."
"Please..." she sweetly pleaded.
"No," matigas na pag-iling ito.
She pouted. "That would make me feel better and happy and special..."
"Hindi mo alam ang sinasabi mo."
"Please, Reeve," she plead some more. "Sisigaw ako ng 'stop' kapag malapit nang
magdugo eardrums ko."
"Are you serious? Bakit gusto mong marinig akong kumanta?"
She shrugged. "I just want to. Sige na, guwapo ka naman."
"Hindi ko alam kung masasabi mo pa yan pagkatapos mo 'kong marinig kumanta."
Natawa na naman siya. Kung magsalita ito ay parang napakapangit talaga ng boses

nito.Well, hindi niya pa talaga ito naririnig na kumanta. But, what worse could
she expect? Pangit man ang boses nito, she don't really care. She will still lov
e this man.
"Come on, Reeve... for me?" pagpupumilit pa rin niya.
"Baka masira araw mo."
"Please..." she begged some more.
He sighed.
"Payag ka na?" excited na tanong niya.
Tumingin ito sa kanya. "No."
Her shoulders fell. "Reeve naman, eh..."
"Agatha, don't push it."
Tumingin siya ng matagal dito. Maya-maya ay nangilid ang luha sa kanyang mga mat
a.
Tila nataranta ito. "H-Hey... don't cry, Agatha."
"Minsan lang naman ako mag-request sa'yo, eh..." malungkot na sabi niya.
Tumingala ito at napabuntong-hininga.
Suminghot siya.
"Okay, okay! Kakanta na 'ko," pagpayag nito sa wakas.
Agad siyang napangiti. "Really?"
Tumango ito. "But don't you dare laugh, okay?"
"Of course." Yes! Effective talaga kahit kailan ang crying skills na natutunan n
iya sa drama club nung bata pa siya.
Tumikhim ito. He positioned his hands on the keyboard. Humugot ito ng malalim na
hininga. Habang siya ay nakakaramdam na ng sobrang excitement.
"Sigurado ka talaga?" huling tanong nito.
She encouragely smile at him. "Come on. I won't get an annulment after this, pro
mise," she joked.
"Good." He cleared his throat and started to play.
"Oohh... For the way you changed my plans...For being the perfect distraction...
" he sang while playing the keyboard. "For the way you took the idea that I have
of everything that I wanted to have... And made me see there was something miss
ing, oh yeah..."
Agatha softly gasped. Reeve was on tune and his voice was smooth. Reeve can actu
ally sing!
"For the ending of my first begin... And for the rare and unexpected friend... F
or the way you're something that I'd never choose but at the same time, somethin

g I don't wanna lose... And never wanna be without ever again..."

His dark eyes looked straight at hers. "You're the best thing I never knew I nee
ded... So when you were here I had no idea. You, the best thing I never knew I
needed... So now it's so clear, I need you here always..."
She felt her heart fastly beating than usual. Plus a tickling sensation in her n
erves.
"My accidental happily ever after... The way you smile and how you comfort me wi
th your laughter... I must admit you were not a part of my book, but now if you
open it up and take a look... You're the beginning and the end of every chapter.
..Ooh hoo.." he expressively sang. Tinignan siya nitong muli na diretso sa mga m
ata. "You're the best thing I never knew I needed... So when you were here I had
no idea. You, the best thing I never knew I needed... So now it's so clear, I
need you here always..."
While he was singing that part, his eyes were like telling her that every word i
n the song was truly for her.
He continued playing and singing. "Who knew that I could be... So unexpectedly..
. Undeniably happier... Sitting with you right here, right here next to me... Gi
rl, you're the best!"
She contolled her tears not to fall. She could make him happy? She could make th
e man she so loved, happy!
"You're the best thing I never knew I needed... So when you were here I had no i
dea. You, the best thing I never knew I needed... So now it's so clear, I need
you here always..." He was slowly playing the keys. "Now it's all clear... I nee
d you here always," he ended the song while looking at her.
Reeve did it again. He made her fall in love with him more.
She smiled. "You can sing naman pala, eh."
He smiled back and shrugged. Nilapag nito ang electric piano keyboard at tumabi
sa kanya. He caressed her right chick and lightly kissed her forehead, the tip o
f her nose and, her left chick.
"Happy birthday, sweetheart."
Ngumiti siya nang matamis, pinulupot niya ang mga braso sa leeg nito, at siya na
mismo ang humalik ng buong tamis sa mga labi nito.
It was her first birthday being sick. It was her first birthday with Reeve. And
it was the happiest birthday of all.

"HAPPY BIRTHDAY, Agatha!" masayang bati sa kanya ni Trisha pagkapasok nito nang
kuwarto.
Napangiti siya. "Thank you, Trisha."
Lumapit ito sa kanya sa kama at niyakap siya. "How are you feeling now?"
"So much better!" masiglang sabi niya. May sakit pa rin siya pero mas mababa na

iyon kaysa kaninang umaga.

"That's great! Here, I have something for you." Mabilis nitong kinuha iyon sa ba
g nito at inabot sa kanya.
Isa iyong personalized birthday card na may picture nilang dalawa. "Wow, thank y
ou, Trisha!"
"Open it."
Binuksan niya ang card at namangha siya ng may umilaw at may tugtog pa ng "Happy
Birthday". Nang sinara niya iyon ay nawala ang tunog, at nang buksan niya ulit
ay bumalik ang ilaw at ang tugtog.
"Nice," natutuwang sabi niya. "Thank you, bestfriend!"
"No problem! Sabi ko na nga ba masaya ka na sa mga ganyang bagay, eh."
"It's the thought that counts," nakangiting sabi niya. "How's school?"
"Our blockmates said happy birthday and get well soon."
"Baka next week na 'ko makapasok. Sabi ni Reeve kahit daw mawalan na 'ko ng lagn
at, kailangan kong magpahinga."
"Tama naman ang asawa mo. Ay! Oo nga pala. May regalo sa'yo si Johann." Nilabas
nito ang isang maliit na asul na kahon na may maliit na blue ribbon sa gitna. Bi
nigay nito iyon sa kanya. "Happy birthday daw saka magpagaling ka daw."
Inabot niya iyon. "Thank you," sabi niya. Maingat niyang binuksan iyon.
Inside was a gold heart-shaped pendant necklace. Kinuha niya iyon at napakunot-n
oo. Tinignan niyang maigi ang necklace.
Biglang lumakas ang pagkabog ng dibdib niya. Binuksan niya ang pendant. There wa
s a picture of her father and mother.
Napasinghap siya. Sa kanya ang pendant-necklace na iyon! Regalo iyon sa kanya ng
parents niya during her 7th birthday pero nawala rin niya iyon at the very same
day.
Bakit na kay Johann ang pendant-necklace niya?
"Agatha? Are you okay?"
Bigla siyang napahinto. Naiwala niya nga ba ang necklace na iyon?
Suddenly, a memory flashed on her mind...
It was Agatha's 7th birthday party. Mayroong napakalaking themed-party ang nagan
ap sa isang private garden resort na ni-rent ng parents niya for her birthday pa
rty. The theme was a Royalty. Lahat nang bisita sa birthday niya ay naka-suot ng
mga magagarang damit nang isang hari, reyna, prinsipe, o prinsesa. And of cours
e, for her, she was wearing the most beautiful pink princess dress that matched
her shining pink doll shoes. Mayroon pa siyang suot na tiara sa ibabaw ng maiksi
at kulot niyang buhok.
Tapos na si Agatha na mag-blow ng candle niya. Nabigay na rin sa kanya ng Daddy
at Mommy niya ang isang gold necklace na suot niya na ngayon. Ang ganda-ganda ni
yon. Heart-shaped and pendant at kapag binuksan niya ay may picture ng Mommy at

Daddy niya.
Agatha and her friends played. Naglaro sila ng tagu-taguan. Hindi siya ang taya
kaya kailangan niyang magtago. Sa kakahanap niya nang matataguan, hindi niya ala
m na nakalayo na pala siya. Pero patuloy siya sa pagtakbo nang bigla siyang napa
tid ng isang bato. Nadapa siya at bumagsak sa lupa. Natanggal ang suot niyang ne
cklace.
"Hey, are you okay?" May umalalay sa kanya patayo na isang lalake na kaedad sigu
ro ng mga pinsan niyang lalake.Must be in teens. Naka-suot ito ng parang pang-pr
insipe na damit.
"Yes, I'm okay," sagot niya. "Thank you po for helping me, kuya," nakangiting sa
bi niya rito. Hindi niya ito kilala pero alam niyang hindi ito stranger. Baka ka
ibigan ito ng isa sa mga pinsan niya at sinama sa birthday party niya. He's wear
ing a prince suit kaya sigurado siyang guest ito sa birthday party niya.
"You're welcome, little princess. Be careful next time, ha? At saka dapat hindi
ka lumalayo sa mga friends mo," nakangiting sabi nito.
Tumango siya. "Yes, kuya..."
"Do you know your way back?" tanong nito sa kanya.
She nodded again.
"Okay, balik ka na. Baka hinahanap ka ng friends mo or ng Mommy at Daddy mo."
Tumakbo na siya pabalik pero napahinto siya nang tinawag siya nito.
"Little princess! Is this yours?" Tinaas nito ang isang necklace.
Napasighap siya. "My necklace!" Tumakbo siya pabalik dito. "Akin po iyan, Kuya."
Matagal nitong tinignan ang necklace at pagkatapos ay tinignan siya nito. Lumuho
d ito sa harap niya. "Little princess, can I have your necklace?"
Mabilis siyang umiling. "Sorry, Kuya. Pero kasi po gift sa'kin yan ni Daddy and
Mommy. Baka po magalit sila kapag pinamigay ko yan."
"Ah, hindi mo naman ibibigay sa'kin. Ipapahiram mo lang. Ibabalik ko ulit sa'yo
'to, kapag handa na 'ko..."
"Handa po saan?"
"Hmm. Can you keep a secret?"
Mabilis siyang tumango. "Opo, opo!"
"I'm your secret brother," he whispered.
"Huh?" naguguluhang wika niya. "Secret brother? Eh, wala naman po akong kapatid.
"
"Kaya nga secret lang. Basta maiintindihan mo rin ako paglaki mo."
Tumango siya. "Okay, you're my secret brother!" Wala naman sigurong masama kung
maniniwala siya dito. Gustung-gusto niya ngang magkaroon ng kapatid. "Pero, kail
an mo ibabalik ang necklace ko?"

Nginitian siya nito. "Basta ibabalik ko 'to. Sa mismong birthday mo rin. Promise
!" He raised his right hand. "Saka mag-promise ka rin na walang makakaalam na se
cret brother mo 'ko."
Tumango siya. "Pinky swear?" she said while raising her pinky.
He also raised his pinky and entwined with hers. "Pinky swear."
"Agatha? Bakit bigla kang natahimik diyan? Masama ba ulit pakiramdam mo?" natata
rantang wika ni Trisha na nagpabalik kay Agatha sa kasalukuyan.
"H-Ha? Ah... O-Oo! I'm fine! May... naalala lang ako. Don't worry."
"Akala ko kung ano nang nangyari sa'yo. Para kasing gulat na gulat ka sa regalo
ni Johann."
"A-Ano kasi... totoong gold necklace 'to. Kaya alam kong mahal 'to. Nagulat lang
ako kasi h-hindi ko akalaing magreregalo siya ng ganito."
Tumangu-tango ito. "Okay ka lang talaga?"
"Yes..."
"Okay. Pagamit pala ako ng comfort room."
"Oh, sure. That's the CR." Tinuro niya ang pinto ng banyo na nasa kuwarto nila.
"Thanks," Tumayo ito at tumungo na ng CR.
Pagpasok nito sa loob ay tinignan niyang muling maiigi ang pendant-necklace. Iyo
n nga. Hindi siya puwedeng magkamali.
Napatingin ulit siya sa maliit na kahon. May napansin siyang nakatiklop na malii
t na papel sa loob.
Mabilis niyang kinuha iyon. She unfolded it and read the letter inside...
Little Princess,
Happy Birthday! As I promised, ibabalik ko na sa'yo ang hiniram 'kong necklace m
o. Yes, I'm ready. Thank you for keeping our little secret na nakalimutan mo na
siguro because you didn't even recognized me. Hehe!
I know there's a lot of questions in your head. I'll gladly answer all of it. Ju
st get well soon.
Your Secret Brother.
Johann.

~~~~~~~~
Sorry, natagalan! Walang internet connection sa bahay, eh. I need to go to a com
p shop pa. Anyway, I'll update sa Wednesday! :D

*******************************************
[26] Chapter Twenty-One (Part 1)
*******************************************
CHAPTER TWENTY-ONE

HALOS HATINGGABI na nakauwi si Lana dahil sa nasiraan sila nang kotse sa gitna n
g EDSA kanina. Matagal na oras ang hinintay nila ni Mang Jose -ang family driver
nila, bago sila natulungan ng tinawagan ni Mang Jose na car repair-shop. Akala
niya ay sa gitna ng kalsada niya sasalubungin ang kanyang 18th birthday.
Pero mas mabuti nga kung sa kalsada niya na lang sinalubong ang birthday niya. A
t least may kasama siya at maingay pa dahil sa mga dumadaang kotse. Hindi katula
d dito sa mansion nila.
As usual, her parents were on an important business trip. Nagpaayos ang Mama niy
a ng debut party para sa kanya pero hindi na lang niya pinatuloy pa ang pag-aasi
kaso niyon dahil wala rin namang saysay na mag-celebrate siya na wala ang magula
ng. Isa pa, wala si Prince na malapit niyang kaibigan at alam niyang wala sa kon
disyon ang boyfriend niya na si Reeve upang maki-party.
Pagpasok niya nang bahay ay sobrang dilim. Napakunot-noo siya.
Nag-iiwan lagi ang mga kasambahay nila nang dalawa o tatlong bukas na ilaw tuwin
g gabi. Bakit ngayon ay kahit isa, walang nakasindi? Naglakad siya at kinapa-kap
a ang pader para sa switch nang ilaw. Nang may makapa siyang switch ay pipinduti
n na sana niya iyon... ngunit may biglang humapit sa kanya mula sa likod at mabi
lis na natakpan ang kanyang bibig.
Nagpumilit siyang makatakas at tumili ngunit hindi man lang iyon narinig dahil s
a natatakpan ang bibig niya.
"Ssshh... Lana, don't be scared," bulong na taong may hawak sa kanya.
Nanlaki ang mga mata niya nang mabosesan niya ito. Kumalma siya at saka siya bin
itawan nito.
"Reeve?"pagkumpirma niya nang lumingon siya.
She heard a "click" at bumukas ang ilaw ng living room. Standing right infront o
f her was her handsome guy, Reeve.
"Sorry, I scared you," he said, apologetically smiling.
"No, it's okay. May pa-takip-takip ka pa kasi ng bibig," natatawang sabi niya sa
bay lapit at yakap dito. "Wait. Bakit ka nga pala nandito? Gabing-gabi na, ah."
HInawakan siya nito sa kamay at hinila palabas ng kanilang garden. "Siyempre sab
ay nating sasalubungin ang 18th birthday mo."
Nang buksan nito ang sliding door palabas ng garden ay napasinghap siya.
Saktong pagbukas nito ng pintuan ay nagliwanag rin ang buong garden. There were
little shining yellow lights hanging on trees and surrounding on bushes. There w
ere white and red rose petals on the grass and all over the place. Pagtapak niya
palabas ay may narinig siyang malamyos na tunog nang piano at violin na tinutug
tog ang paborito niyang melody. Galing sa isang stereo ang tunog pero tila totoo
ng may violin at piano na tumutugtog para sa kanila.

Unti-unti silang lumakad ni Reeve sa gitna ng garden kung saan nakalatag ang isa
ng picnic blanket. Sa ibabaw niyon ay may dalawang plato ng paborito niyang carb
onara, a cold bottle of champagne, two wine glasses, a round strawberry cheeseca
ke with her name "Allana Rose" frosted on top.
"You did these for me?" teary-eyed na tanong niya kay Reeve. Hindi niya inaasaha
n na sosorpresahin siya nito ng ganoon. She knows what Reeve's been through for
this last couple of days. Naging malungkutin ito mula nang umalis ang ina nito.
He smiled. "With the help of your housemaids and let's thank Prince for this ide
a."
She felt so overwhelmed that she can't help but to jump ang kiss him on the lips
. He gladly kissed her back.
"I hope you like it."
"Oh, I love it so much, Reeve! Kahit wala akong sobrang enggrandeng debut party,
ito na yata ang pinakamagandang debut sa lahat," she happily said. "This is mor
e than enough to have my most memorable 18th year."
Inalalayan siya nito paupo sa blanket. "Anything for you, Lana. You know how muc
h I love you."
"And I love you more, Reeve," she emotionally said. "You really made me happy."
Ngumiti ito. "We're not even starting yet." Then, they heard the sound of the gr
andfather's clock.It's already 12 AM.
He reached for her hand and kissed it. "Happy birthday, baby."
Para kay Lana, okay na nga sigurong wala ang mga magulang niya sa pinaka-espesya
l na araw para sa kanya. Reeve already brought happiness to her.
They started to eat what Reeve had prepared. After that, they talked about their
future, they laughed at some random thoughts, they sweetly danced, and enjoyed
the dawn. Kahit isa ay walang nakaramdan ng antok sa kanila.
It's already 5 AM when they decided to take a rest. Dala ni Reeve ang kotse ng P
apa nito kaya naman makakauwi ito kahit madaling-araw pa lang.
Hinatid siya nito sa kanyang kuwarto bago ito umalis.
"Happy birthday, again, Lana," he said when they were in front of her room. He l
ight planted a kiss on her forehead. "Susunduin na lang kita mamayang hapon. Jus
t take a rest now."
"Buti na lang walang pasok mamaya," nakangiting sabi niya. "Thank you, Reeve..."
"Anytime," sagot nito. "I need to go. I'll see you later."
"Okay," aniya. Pero sa loob-loob niya ay ayaw niyang umalis ito. Kahit magkikita
pa rin naman sila mamaya, still, gusto niyang doon lang ito sa tabi niya.
Nang tumalikod ito ay mabilis niyang kinuha ang kamay nito.
"Lana?"
Hinila niya ito papasok sa kuwarto niya. Mabilis niyang sinara ang pinto at ni-l

ock iyon. Umahon ang kaba sa dibdib niya ngunit hindi niya iyon pinansin.
"May sasabihin ka pa ba?" nagtatakang tanong sa kanya ni Reeve.
She surprising kissed him at the lips and
neck. Halatang nagulat ito ngunit tumugon
love she had for Reeve in that passionate
alapit dito, she already knew that he got

tightly encircled her arms around his

din ito maya-maya. She poured all the
kiss. Nang mas hapitin siya ni Reeve p
her message.

Kusang nagkaintindihan ang mga puso nila... Reeve carried her to bed and they bo
th made their first... slow and sweet love.

LANA SADLY smiled. Nakatanaw siya sa labas ng glass window ng opisina niya sa Bi
g Hopes, when she remembered, again, the first and last time she gave all of her
to the man she ever loved.
Young and so inlove back then, after that intimate moment with Reeve, they plan
to get married right after college, talked about exploring the world together, h
ave children, grandchildren, great grandchildren... and they would grow old toge
ther.
Pa'no kaya kung hindi siya naging mahina at nagalit sa Diyos nang malaman niyang
malubha na ang sakit niya at nadagdag pa ang katotohang matagal na tinago sa ka
nya ng mga inaakala niyang mga magulang? Siguro, kasal na sila ni Reeve ngayon a
t may mga makukulit na anak na rin.
Hindi lumipas ang isang araw na hindi naiisip iyon ni Lana. But, things already
happened.
Natigil ang tahimik na pag-iisip ni Lana nang may marinig siyang pagkatok sa kan
yang pintuan.
"Come in," she said.
The door opened and she was surprised to see Agatha.
"Agatha! Ikaw pala," aniya.
"Hi, Lana. Sorry, I came here without notice."
"It's okay. Please, take a sit," she offered.
"Thank you," umupo ito sa isa visitor's chair na nasa tapat ng office desk niya.
"Anyway, how are you?"
"Oh, I'm doing fine. Nagiging sobrang busy na rin dahil sa turn-over sa'kin ng p
osition ni Mom," aniya na tinutukoy ang ina ni Prince na tinuring din niyang ina
dahil sobrang pagmamahal ang natanggap niya rito kahit hindi siya nito tunay na
anak. "Prince is helping. Pero mas priority niya ang AC. Ikaw ang dapat na kina
kamusta ko. I heard you got sick. How are you feeling now?"
"I'm okay now. Tatlong araw lang akong nagkasakit. Overfatigued, sabi ng doktor.
I kept on drinking medicines and vitamins, though. Magagalit kasi si Reeve kapa
g hindi ako uminom."
Tumangu-tango siya. "That's great. So, what do you want us to discuss something?

"
Agatha smiled. "I believe, alam mo na na nagka-ayos na sina Reeve at Prince."
"Yes," she answered.
Her brother Prince already told her na ayos na ito at si Reeve. She's glad to kn
ow that the friendship she once ruined was back and she's also pleased to know t
hat Reeve was ready and open to face his pasts.
Hindi na siya magtataka kung pa'no nangyari iyon. With a sweet, understanding, a
nd loving wife like Agatha, any man could learn to open and soften his hardest h
eart.
"Reeve needs to talk with you," Agatha said.
She sighed. "Yeah..."
"Is it okay if ngayon na?"
"Huh?" gulat na wika niya. "As in, now? Right at this moment?"
She softly laughed. "Kung okay lang sa'yo."
Napalunok siya at humahon ang kaba sa dibdib niya. "A-Ah... Okay lang naman. Nag
ulat lang ako kasi agad-agad."
"Are you sure?"
She calmed herself then nodded.
Agad itong tumayo at lumabas ng pinto. Naiwang nakabukas ang pinto kaya naman hi
ndi niya mapigilang sumilip sa labas.
She saw Reeve. Hawak ni Agatha ang dalawang kamay nito at tila hinihila papasok
ng opisina niya. Reeve looked nervous, too. But, he smiled after , when Agatha s
aid something to him.
She looked away. Agatha was exactly what Reeve needed in his life. Agatha and Re
eve were meant to be -a painful thought that could make Lana smile. How ironic.
And, obviously, Reeve already fell for his wife. Isang masakit na katotohanan pa
ra kay Lana ngunit alam niyang masaya rin siya para kay Reeve.
Oh, life's really full of ironies.
And she needs to move on.

"KEEP CALM," Agatha said to Reeve.

"I'm calm," sabi niya sa asawa.
Ngumiti ito. "Eh di, pumasok ka na," anito sabay hila sa dalawa niyang kamay.

We'll he's really calm and ready to face Lana. Ang problema, hindi niya lang ala
m kung anong unang sasabihin pagkapasok niya ng opisina nito.
"Reeve?"
He sighed. "Okay, papasok na 'ko. Hindi ka ba talaga sasama sa loob?"
"Wag na. Baka ma-concious ka," biro nito.
Napangiti tuloy siya. "Wait for me here."
Tumango ito. "I will," she replied and hastly kissed him on the lips. "Good luck
."
Binitiwan nito ang mga kamay niya at naglakad na siya palapit sa pinto. He knock
ed first before coming in.
When he saw Lana, he felt a tiny pinch in his heart. Not because he still loved
her, but because of thinking what Lana has truly been through all these years, w
hen all he did was hate her.
"Have a sit," she offered.
"Thanks," he said while taking a seat.
A long silence came between them. He just don't know where to start.
"Would you like to ask if why it took me 12 years?" she broked the silence.
Napaangat siya ng tingin dito. He nodded.
"It was only 2 years ago when my doctors declared that I'm cancer free already.
That only means that I need to start back my life again. For two years, I finish
ed my studies there. Came back here in the Philippines for the foundation... and
for you..." she explained. "It's just that I'm late already. Pero kahit na ganu
n..." her tone broked. "I-I still want to have your forgiveness, Reeve... I'm re
ally... really... sorry..." she sincerely said. "Sorry for hurting you and ruini
ng your friendship with Prince... I truly regret all the things I've done."
He took a deep breath and looked straight at her eyes. "I understand it all now,
Lana. I also want to say sorry for being so hard on you... I could have spared
us from all the drama, kung nakinig lang ako agad," he said. "They say, what's t
he use of sorry if the damage has been done? But that's just a get away reason o
f people who can't still forgive and bears anger and hatred in their hearts. I j
ust recently realize that saying you're sorry means a lot when it's truly meant.
Maraming magbabago if we all just let our prides down or admit our mistakes. Yo
u and Prince did your part, already. It's my problem anymore if I didn't make mi
ne..."
Suddenly, all the things he wanted to say just flow out of his mouth. "Hindi ko
magawang patawarin kayo ni Prince dahil hindi ko magawang kalimutan ang akala ko
ng rason kung bakit niyo ko niloko ni Prince. I felt so betrayed by the two peop
le I treasured the most. Everytime I remember it, I can't help to feel mad and j
ust break things. I just can't let go and forget all about it, I badly didn't kn
ow myself anymore because of what happened. First, my mother, then you?
"People come and go... yes, but you and Prince were not just ordinary people to
me," he continued. "I held at our happy memories, wishing that it would happen a
gain, and at the same time, grasped the heartbreaking moment when you told me yo
u don't love me anymore and you're better off with Prince."

"Reeve..."
"Ang babata pa natin noon... That's really the time of our life when we make a l
ot of choices and mistakes."
"I'm sorry that I've been weak..." she regretfully said.
Umiling siya at inabot ang kamay nito sa ibabaw ng lamesa. "No, you didn't. Know
ing your condition and at the same time, accepting you're real family, you just
acted normally on your age of what to do," he comforted her.
He thought that Lana was the one who should comfort him, pero ngayon niya lang n
apagtanto na mas mabigat ang dinadala nitong guilt sa puso.
"We l-lied," she cried.
"But for my sake."
"We still h-hurted you..."
"Wala namang gustong makasakit ng ibang tao. Minsan lang, kahit anong pag-iwas a
ng gawin natin, makakasakit at makakasakit pa rin tayo. We all need to do is to
admit what we have done wrong and ask for forgiveness... And you just did that L
ana." He tenderly squeezed her hand. "Lana, I forgive you."
As Agatha wisely said to him, he does not exactly need to forget, but just accep
t what had happened.
"I accepted now what happened because I know, it all happened for a reason," he
softly said. Tumayo siya at lumapit rito. "Please, don't cry."
She smiled amidst her tears. "Thank you, Reeve." Lana stood up and hugged him.
He hugged her back. "Now, forgive yourself, too, Lana," he whispered. "Move on a
nd start to love again..."
Bumitiw na ito sa yakap at hinarap siya. Tumatango ito habang pinupunasan nito a
ng mga luha.
She looked at him. "I truly loved you and no one else, back then."
He kindly smiled. "I know, Lana. And remember that you will always be special to
me."
"And you, too, to me." nakangiting sabi nito. "You're right, everything happens
for a reason."
"And I think, I know the reason why."
"It's Agatha, right?"
He widely beamed as an answer.
"I'm happy for you," she genuinely said.
"I'm happy for you, also. You're a survivor," nakangiting sabi niya.
"So... friends?" tanong nito at saka inilahad ang kaliwang kamay.

"Friends." Then, they shaked hands.

"My brother would really be pissed kapag nalaman niya na mas inuna mong tanggapi
n ang friendship ko," biro nito.
"Hayaan mo siya," natatawang sabi niya. "Hindi pa rin ako makapaniwala na magkap
atid kayo ni Prince. Like, really? Eh, loko-loko iyon."
"Don't worry, half-siblings lang naman kami. So, I was just half crazy as he was
."
"Good point."
Then, they both shared a good laugh.

NAPANGITI SI Agatha nang marinig mula sa labas ng pinto ang masayang tawanan nil
a Reeve at Lana.
Naniniwala siyang mas magaan at malaya na ang pakiramdam ng asawa niya ngayon. A
bout her being jealous in Lana... why should she? She trust the both of them. Wh
at far more important is, Reeve already took the courage to forgive the two peop
le that had a very significant part of his life.
Reeve is nearly well... Nearly. Dahil kailangan pa ring harapin ng asawa niya an
g nag-iisang taong, hirap nitong patawarin sa lahat.
Two down, one more to go.

"NICE SWING, Daddy!" palakpak ni Agatha nang matamaan ng kanyang ama ang golf ba
ll at pumasok iyon sa target hole.
Ngumiti ang Daddy niya sa kanya. "Well, I'm lucky today! Nandito kasi ang lucky
charm ko," sabay kindat sa kanya.
She giggled. "Akala ko ba si Mommy ang lucky charm mo?"
"Ibang charm naman ang binibigay ng Mommy mo sa'kin. Ikaw," lumapit ito sa kanya
at pabirong ginulo ang kanyang buhok. "ang baby princess ko, ang pinaka-lucky c
harm ko sa lahat ng bagay."
"Daddy, you're ruining my hair," angal niya pero natatawa-tawa siya.
"You're still beautiful, no worries," sabi nito. "Come on, it's your turn."
Kinuha niya ang kanyang golf club -a wooden stick with a clubhead on the end tha
t was used to hit a golf ball. Pumuwesto siya at tinantiya kung ga'no kalakas an
g swing niya. She held her golf club backward up, swing it, then she hit the bal
l.
Napangiti siya nang pumasok ang bola sa target hole. Pumalakpak naman ang Daddy
niya.

"Very good, Agatha. That's a really nice swing!"

"Syempre, nagmana lang po ako sa inyo," nakangiting sabi niya.
She learned playing golf when she turned fourteen. Sinama siya ng kanyang ama mi
nsan sa paglalaro nito at parang nagustuhan niya iyon kahit para sa iba ay isang
boring na laro iyon. Tinuruan siya ng kanyang ama nang malaman nitong interesad
o siya sa paglalaro. Since then, ang pag-go-golf na ang naging bonding nila ng D
addy niya.
Napangiti rin siya nang maalalang, dahil sa golf, nakilala nila ang Papa ni Reev
e. Nagkasundo agad ang daddy niya at si Papa Roman. Then, Reeve and her were arr
anged to be married and everything is history.
Napatingin si Agatha sa di-kalayuang parte ng golf course. She saw Reeve having
his turn to swing. Reeve was also playing with his father. Hindi lang sila nags
abay-sabay na apat dahil mas nauna silang nag-umpisa ng kanyang ama sa paglalaro
kanina. Kaya naman ahead sila ng dalawang laro sa mga ito.
She watched her husband as he gracefully swang his golf club back, then forth, h
itting the golf ball perfectly.
Bakit titira na lang siya ng golf ball, ang guwapo-guwapo niya pa? kinikilig na
naisip niya.
Pumalakpak siya nang malakas nang pumasok din ang golf ball sa butas. Kahit mala
yo ay narinig ata siya nito dahil napatingin ito sa gawi nila. Nag-thumbs up siy
a rito. Ngumiti naman ito pabalik sa kanya.
"Oh, lovebirds," narinig niyang komento ng kanyang ama.
Napalingon siya dito. "What?"
"You and your husband. Still on the honeymoon stage, kaya naman para pa rin kayo
ng lovestruck lovebirds."
She laughed. "Bakit kayo ni Mommy? You've been married for twenty-six years alre
ady, yet, para pa rin kayong nasa honeymoon stage?"
As she grew up, she witnessed how her parents were so sweet with each other. Hin
di takot ang mga ito na magpakita ng sweetness sa isa't isa. Nagkakaroon din nam
an nang away ang mga ito. Pero, kahit sino ang may kasalanan sa mga ito, uunahin
na agad lambingin ng daddy niya ang mommy niya. Then, they're okay.
"Huh? Twenty-six years na ba kami? Bakit feeling ko, kahapon lang kami kinasal?"
nakangiting sabi ng daddy niya.
"Oh! So, that's why you always act like you're still in your honeymoon stage."
Her father laughed. "Maybe. But you know, the real secret is keeping the fire bu
rning."
"What fire?" pilyang tanong niya.
Gulat na napatingin sa kanya ang daddy niya na tila nakuha ang sinasabi niya. "O
h, you, bad girl!" natatawang sabi nito. "But, that's a good question."
Natawa na rin siya. "Oh, well. I get it." The fire her father was talking about
was love. And possibly, lust. At least, Reeve and her have the latter. Love? Wel
l... malapit na siguro.

"Smart girl. Anyway, let's move on to the next game." Inakbayan siya ng ama at s
abay silang naglakad papunta sa isa pang side nang golf course.
Napalingon muna ulit siya kanila Reeve. Pagkakita niya dito ay nakatingin din pa
la ito sa kanila. She waved and he waved back.
"I'll tell you a secret later," her father said.
"What secret?"
"Later. But..."
"But?"
"Tell me first what do you want to ask from me," anito.
She bit her lower lip. Her father really knows when she had something to ask fro
m him. Bigla siyang nakaramdam ng kaba sa gusto niyang itanong rito.
"Daddy..."
"Yes, princess?"
"B-Before you and Mommy got married... s-surely, you did have a girlfriend befor
e Mommy, right?" umpisang tanong niya. Iyon ang tinanong niya dahil kung kapatid
nga niya talaga si Johann, malayo ang agwat ng edad nila at posibleng hindi pa
magkakilala ang parents niya nang ipanganak ito. So, it must be that nagkaanak a
ng Daddy niya sa dating naging kasintahan nito.
Napansin niyang natigilan ito at unti-unting bumagal ang paglakad nito.
"Well, yes, of course. Three years before I met your mother, I had a steady girl
friend," he confidently said after a few seconds.
"Steady?" she assured.
"We've been for four years."
"How come na hindi kayo ang nagkatuluyan?" nagtatakang tanong niya.

~~~~~~~
Friends. Ayaw talaga. Yung unang part lang na-post ko. I'll try posting again la
ter. Huhu! I need to go, may pasok pa po ako. Sorry,friends! :(
*******************************************
[27] Chapter Twenty-One (Part 2)
*******************************************
"Y-You have another child?"
Napabuntong-hininga ito. "I don't know."
Napakunot-noo siya. "Huh?" naguguluhang sabi niya. "But you said, you're relatio
nship was steady and she's pregnant... so, most probably, the child is yours."
"Most probably. Dapat. But... before she left," he said. "she admitted to me tha
t she had an affair with another man."

Her eyes widened. "What do you mean?"

"That maybe, the child is not mine, too. Pero, kahit siya, inamin niya sa'kin na
hindi siya sigurado kung kanino ang bata."
"What did you do, then?"
"I got angry, of course. She cheated on me. I loved her but she had another man.
Galit na galit ako sa kanya noon, pero pa'no kung sa'kin nga ang bata? I told h
er that when she delivered the baby, magpapa-DNA test kami. If it's mine, panana
gutan ko siya. Kakalimutan ko ang kasalanan niya sa'kin. Because at the end of t
he day, I realize that I still love her and I'll accept the baby, no matter what
. Pero, umalis pa rin siya. She felt so guilty at that time. Pero, hindi ako sum
uko, I tried all my connections at that time. But, I really can't find her after
that day that she told me she's pregnant," salaysay nito. "After three years, I
met your mommy. By the way, Ria knows all about this."
Napatangu-tango siya. "So... are you still looking for her until now?"
"I already found her, Agatha."
She softly gasped. "Then?"
"Matagal na siyang patay."
"Oh."
"Ang kuwento sa'kin ng pamilya niya, she ran away when she's still pregnant. Bum
alik daw siya dito sa Pilipinas. Dito siya nanganak at nakahanap ata siya ng asa
wa. She died when the child's only a year old. Nalaman lang iyon ng pamilya niya
nang kinontak sila ng napangasawa niya."
"Where's the child?"
"That's the problem. Tinangay daw ng napangasawa niya ang bata. They had no trac
ed since then."
"H-Hinanap mo ba ang bata, Daddy?"
Tumango ito. "Yes. Pero sumuko na 'ko since wala na 'kong makuhang positive feed
back tungkol sa anak ni Valerie."
"Valerie?"
"My ex-girlfriend's name."
"Daddy... what if, one day, may magpakilala sa'yong anak mo kay Valerie, will yo
u demand a DNA test?"
Umiling ito. "No. I'll accept him because I'll know right away if he or she is m
ine. I know I'll feel it here," sabay tapat ng kamay nito sa kaliwang dibdib.
"How about Mommy?"
"Believe me or not, pinaghahandaan din ng Mommy mo ang araw na iyon, kung darati
ng nga iyon."
"But, why didn't you tell me?"

"Alam namin kung ga'no mo kagustong magkaroon ng kapatid, Agatha. Hindi namin si
nabi sa'yo dahil baka umasa ka lang. Dahil kahit kami hindi namin alam kung dara
ting ba ang araw na lilitaw ang anak ni Valerie para magpakilala sa'kin kung ana
k ko ba talaga siya."
She understoodly nodded. "Daddy, gaano katanda sa'kin ang anak ni Valerie?"
Sandaling nag-isip ito. "Well, I met your mother after three years, then we had
a relationship for 3 years before we decided to get married. A year after, you w
e're born. So, seven years. More or less."
She's twenty-five and Johann's already thirty-two. Now, she can see the picture
clearly.
"Agatha."
"Yes, Daddy?"
"Why are you asking these questions?"
Huminto na sila sa paglalakad nang makaabot na sila sa susunod nilang course gam
e.
"I'll answer that but you tell me your secret first," nakangiting sabi niya.
"Hmm. Fair enough." Her father started positioning the golf ball. Tuwid itong tu
mayo pagkatapos. "Alam mo ba bakit napagkasunduan namin ng Mommy mo na ipakasal
ka kay Reeve?"
"For the merging of our hotels, right?"
"Quite right. But not mainly the purpose. And besides, hindi ka naming ipapakasa
l kung dahil lang sa negosyo. Hindi ka naman isang business deal."
"Why, then?" she curiously asked.
He hit the ball before turning to her.
"Because we know how you like him very much."
"Huh?"
"Akala mo hindi namin napapansin ng Mommy mo kung sino lang ang tanging lalaking
inuukulan mo ng pansin? For example, the business magazines that you just buy k
apag si Reeve ang cover. You don't like reading business magazines, mas gusto mo
pang buong araw na magbasa ng musical sheets mo. But still, you keep on buying
kapag si Reeve na ang naka-feature."
She felt her cheeks heaten. "Daddy!"
Natawa ito. "How about the business section of the newspapers? Akala mo, hindi k
o napapansin na kapag tungkol kay Reeve ang balita, bigla na lang nagkukulang an
g pages ng diyaryo ko? You keep the paper clippings of him, right?"
Napatakip tuloy siya ng mukha dahil sa hiya niya. She was just eighteen when she
started to do that. The first and last time she saw Reeve was when she's only a
fifth grader. Nang makita niya ang picture nito sa isang business magazine, naa
lala niyang muli ito. Alam niyang ito ang nakatama sa kanya ng soccerball nung b
ata pa siya. She don't know how, but her heart went crazy with just seeing that
featured photo of him in that business magazine.

"Moreover," sabi pa ng daddy niya. "sa mga business news, kapag tungkol sa kanya
at sa Monteverde Hotel ang news, tutok na tutok ka sa panonood. Gusto ko ngang
isipin noon na mas interesado ka sa whereabouts ng business nila kaysa sa sarili
ng hotels natin," natatawa pang sabi nito. "You seemed like a stalker."
Napasinghap siya. "Daddy! I'm not a stalker," mabilis na depensa niya. "I... I..
. just really like him. And I know at that time na iyon lang ang paraan ko para
malaman ko yung mga bagay na tungkol sa kanya. You can say that I'm a fan."
"Bakit naman naisip mo na iyon lang ang paraan para makilala mo siya?"
"Because... he's just hard to reach."
Ngumiti ito. "That's exactly what we think you're thinking. Pa'nong magiging har
d to reach si Reeve? You belong in the same circle! So, you're Mommy and I thoug
ht of a plan. Hindi naman puwede na ang baby princess namin ay hanggang sa mga m
agazines at newspapers lang maabot ang prince charming niya."
"Are you saying that...?"
"Remember the golf game we had when we personally met Reeve's father?"
"Yes."
"It's not a coincidence na nagkasabay kaming maglalaro ng golf, Agatha. Sinadya
kong alamin ang schedule nang paglalaro niya nang malaman 'kong member din siya
ng golf club na 'to. So that... we can talk some things out. Turns to be, naghah
anap na rin pala siya nang mapapangasawa ng anak niya."
She can't believe what she's hearing. "You, Mommy, and Papa Roman were playing c
upid!"
"You can say that, again."
"I thought it's all about the business."
"Nasama na lang rin iyon since Roman and I were both businessmen. At saka, alam
naman namin na mas makakabuti ang pagsasama ng dalawang kompanya. Another..."
"Meron pa?" di-makapaniwalang sabi niya.
"Roman told me that his son was a broken man. And when he first saw you, he knew
that you can be the one for Reeve," seryosong sabi nito. "First, nag-alinlangan
ako nang sinabi niya iyon. What if you'll get hurt, in the end? Pero naisip din
namin ng Mommy mo na mag-take ng risk na ituloy lang ang naunang plano namin na
ipakasal na kayo. You love Reeve, don't you? So, what does love can't conquer?"
Maybe, it's all meant to be. Napangiti siya at napayakap rito. "Thank you, Daddy
."
He embraced her so tenderly like when she's still a kid. "Anything for you." Tin
apik-tapik nito ang likod niya. "It's your turn to take a shot, by the way."
"Oh, right." Mabilis siyang kumuha ng golf ball at inayos iyon. She positioned h
erself on taking her shot.
"Can you tell me now, why you ask me the things we talked about earlier?" her fa
ther asked.

She smiled and made a graceful swing of her golf club, hit the golf ball... and
shoot!
Nilingon niya ang ama. "Because, I think, I already found Valerie's child."
"W-What?"
"No, let me correct that. Valerie's child found me. He found me."

"AGATHA, WHAT are you doing?"

Mula sa paghahalungkat ng isang box ay nag-angat ng tingin si Agatha kay Reeve.
"May hinahanap lang akong mga libro na kailangan ko sa thesis ko. Sabi kasi ni M
ommy sa'kin, nasama niya daw dito sa mga box yung book na iyon."
Tumangu-tango ito. "Pero dapat nagpapahinga ka, di'ba? Baka mabinat ka."
She softly laughed. "Kaya ko na, Reeve. Nakapag-golf na nga tayong kaninang umag
a, eh. Tapos bukas, papasok na ulit ako. Hindi ko lang kaya na walang ginagawa n
gayon. So, aasikasuhin ko na lang ang thesis ko." Bumalik siya sa paghahalungkat
ng box.
Narinig niyang napabuntong-hininga ito. Marahil ay wala naman na kasi itong maga
gawa para pigilan siya. "Tutulungan na lang kitang maghanap. What book are you t
rying to find?"
Nag-angat ulit siya ng tingin dito at napangiti. "I'm finding two blue hardbound
-covered books. Music 101 and History of Music ang mga title. Pwedeng pakihanap
na lang sa ibang boxes?"
May dalawa pa kasi siyang box na hindi niya nahahanapan.
"Sure thing."
"Thanks."
Lumapit ito sa isang box na nakalagay sa dulo ng mini-library nila. Mula sa kuwa
rto nila ay pinalagay na lang niya doon ang mga box niya dahil alam niyang puro
libro lang ang laman niyon at mga school stuffs.
Nagpatuloy siya sa paghahanap. Pagkalipas ng ilang minuto ay wala pa rin siyang
mahanap. Pinunasan niya ang pawis sa noo at itinali ang kanyang buhok.
"Reeve, nakita mo na ba?" tanong niya sa asawa nang naghanap siya ulit.
"Hmm... Not yet."
"Okay."
"Hindi mo sinabi sa'kin na..."
"Na ano?"
"That you collect magazines... and newspaper clippings."

Natigilan siya sa kanyang ginagawa at mabilis na nilingon ito. Her eyes widened
when she saw Reeve holding the business magazines na ito ang featured cover! He
was grinning from ear to ear.
Mabilis siyang lumapit dito at kinuha ang hawak nito. Humarang din siya sa box n
a pinaghahanapan nito.
"O-Okay. Maling box ang nahanap mo. W-Walang school related dito sigurado. Yung
isang box na lang ang hanapan mo."
"Hey, let me see your business magazines. It seemed interesting," nanunuksong sa
bi nito.
Todo ang pag-iling niya. "Dati pa 'to, eh. M-Matagal na 'to. Kaya wala na masyad
ong info about sa mga business ngayon ang mababasa mo dito."
He crossed his arms. "Bakit marami kang business magazines?"
"Ahm... we own a business. Somehow I'm interested."
"Nasakto lang ba na lahat ng magazines mo, ako ang cover?"
Napasinghap siya. Nakita na nito ang iba pang magazines!
"How about the newspaper clippings? Nasakto lang rin ba na tungkol sa'kin ang mg
a article news nang business section?" he teased.
She covered her face with her hands. Nahihiya na siya. What's the use of denying
? Eh, mukha namang nakita na lahat nito ang "collection" niya.
Argh! Bakit pa kasi sinama 'to ni Mommy? Dapat hindi niya na 'to inalis sa kuwar
to ko sa bahay. Ohhhh...
"So, you're a stalker before we actually met?"
She uncovered her face. "No!" mariing tanggi niya. "I'm not a stalker."
Nilapit nito ang mukha sa mukha niya. "What then?"
"A fan," she said. "Malaki ang difference ng stalker at ng fan. And I admit that
... I really l-like you back then. So... yeah, I'm a fan, okay?"
"So, that's why you know me when we first met at your recital in our hotel?"
"Hey, sino bang hindi ka makikilala? At a young age, you already took the vice-p
residency of your family's business. Nakalagay iyon sa business magazine na firs
t time mong i-cover."
"Stalker," akusa nito.
"Fan," pagtatama niya rito. "Masyado ka atang na-overwhelm." Nilagay niya na ang
inagaw niyang magazine sa loob ng box. "Wala ka nang mahahanap dito, Reeve... M
ight as well, move on to the next box," aniya.
Pagharap niya ulit dito ay nang-aasar pa rin ang mga ngiti nito.
"W-What?" helpless na sabi niya. Parang siyang teenager na nalaman ng crush niya
na may crush siya dito. Mukha nga siguro siyang stalker. Dalawang beses na kasi
ng nasasabi sa kanya iyon. Kaninang umaga, ang daddy niya. Ngayon naman, si Reev

e.
"I won't mind having a stalker as beautiful as you are. Actually, I like the ide
a that you like me."
"H-H-Huh?" Suddenly, her heart's racing with the fastest animal in the world. Et
o na naman ang mga unexpected "pampakilig" ni Reeve.
He just smiled and turn his back. "I'll find the books." Pagkatapos ay lumapit n
a ito sa isa bang box.
Yumuko siya at pinakalma niya ang nagwawalang puso. Ang hilig talagang mambitin
ni Reeve kahit kailan. Ano ba naman kasing ipinahihiwatig nang mga hirit nito? A
yaw ni Agatha nang nag-a-assume, pero sino ba kasing babae ang hindi mag-e-expec
t kapag humirit na ng ganun si Reeve?
"Agatha, look what I have found."
Napaangat siya ng tingin. "You found the books?"
"Much more interesting." At saka nito inangat ang isang box na pamilyar na pamil
yar sa kanya.
Ang box na regalo ni Trisha!
Her eyes widened and she felt her cheeks fastly burned.
May kinuha ito sa loob. "Can you explain why is this open?"
Itinaas nito ang instructional sex tape na pinanood niya noon. Napangiwi siya.
"I a-admit, I watched it."
Amused na ngumiti ito. "When?"
"Yung pumunta ka sa Cebu. I was left at your condo, and... w-wala naman akong ma
gawa," mabilis na sagot niya.
"So, that's why..." mahinang sabi nito.
"Why what?"
Binaba nito ang box at mas lumapit sa kanya.
"That's why you acted so... wild, back then. Naalala mo yung ginawa mo sa pentho
use when we where in Cebu?"
She guiltily bit her lower lip. "Y-Yes..."
Ah! Nakakahiya talaga! Una, nabuko na nito ang mga "collections" niya tapos ngay
on, nalaman pa nito na... Argh!
Humakbang siya paatras nang lumalapit ito sa kanya. Kaso, napahinto siya sa pagatras dahil nakaharang ang office desk ni Reeve sa library nilang iyon. Reeve im
mediately cornered her when his hands leaned on the desk and she's between his a
rms.
"Kung napanood mo na 'yun, mostly, alam mo na kung pa'no gamitin ang mga adult t
oys na iyon?"

Napalunok siya. Ang kasama nang tape na iyon ay iba't-ibang adult toys na first
time niyang makita nang totohanan. She knew about adult toys. Kaya nga gulat na
gulat siya nang una niyang makita ang nasa loob ng box na regalo ng pilya niyang
kaibigan.
The box contains different adult toys like vibrators, butt plugs, cock rings, si
lver balls and anal beads. Kasama rin doon ay mga gamit na ginagamit sa role pla
ys or BDSM, like blindfolds, whips, floggers, ropes and handcuffs. Lahat ng iyon
ay may kasamang isang sex-slash-instructional video that instructs some sexual
acts and how to use all of those... toys.
She never taught that Trisha can be that naughty. Well, her friend was reading F
ifty Shades Trilogy, then. Dapat hindi na siya nagtataka pa. Sigurado, doon ito
nagkaroon ng idea nang ireregalo sa kasal niya.
Pasaway ka talaga, Trisha.
"Agatha?"
She shyly smiled. "Ano... h-hindi. Hindi ko alam kung pa'no gamitin. I only watc
hed the first part of the tape."
"What's the first part?" he teased. He leaned closer to her.
"Reeve..." saway niya rito. Hiyang-hiya na talaga siya. Sana lamunin na lang siy
a ng lupa ng mga oras na iyon.
"What's... the... first part?" he slowly and softly asked her. His tone sent shi
vers down her spine and made her inner thighs tickle.
"Oh, you know that."
"Oh, I don't." He pressed his body against hers. "Perhaps, you could show me?" h
e sexily whispered.
Heat immediately rushed all over her. Si Reeve lang talaga ang nakakapag-paramda
m sa kanya ng ganoon. Well, si Reeve lang naman ang gusto niyang magparamdam sa
kanya niyon.
Hinapit siya nito sa baywang. "So?"
*******************************************
[28] Chapter Twenty-One (Part 3)
*******************************************
Hinapit siya nito sa baywang. "So?"
Nasubsob niya ang mukha sa dibdib nito. "Reeve naman, eh."
He chuckled. "Where's my wild wife, sweetheart?" He pulled her up and let her si
t on the desk.
Reeve lifted her chin with his finger and looked straight in her eyes.
As always, she can see the desire in his dark night eyes... but now, there's mor
e than what she can see before. There was something new in his eyes that she can
't explain. That emotion that she does not know the name but straightly stroke h
er heart.
She closed her eyes when he pressed his lips on hers. Napakapit siya sa mga bali
kat nito nang magsimulang gumalaw ang mga labi nito.

He kissed her so slowly and gently, that she felt so treasured. Naramdaman niya
ang isang kamay nito sa kanyang buhok at tinanggal nito ang pagkakatali niyon. H
e massaged her hair then his lips started trailing kisses down her neck.
"You don't want to do it here, do you?" bulong nito.
She playfully smiled. "Why not?" She knocked on the desk that was made of mahoga
ny wood. "Kaya naman ata tayo nito."
His eyes wickedly twinkled. "Now, you're talking."
They quickly removed their clothes until they were only wearing their underwears
. Then, Reeve lie her down above the desk.
"Oh, my back would hurt after this," aniya nang maramdaman ang matigas na hinihi
gaan niya.
"I'll be gentle," Reeve softly whispered.
Napangiti siya. She grabbed him by the nape and kissed him torridly. His hands s
tarted to roam her body. They began touching and... kissing and... playing.
There were on the middle of their foreplay when they heard the doorbell.
"Ignore it," Reeve said.
"Pero baka importante iyon."
The doorbell kept on ringing.
"Damn it," Reeve silently cursed.
Natawa siya. "Go, get it."
Umalis ito sa ibabaw niya na halatang iritado sa kung sino man ang umistorbo sa
kalagitnaan ng ginagawa nila. He only wore his shorts then went out.
After a moment, bumalik na ito na may dala-dalang mga sobre.
"Who was that?"
"A mailman," anito.
"May postmail pala kapag Sunday?"
"Nagtaka din ako nang makita ko siya sa labas. It was specially delivered daw ta
laga. I have one and you have one, too."
Bumangon siya. "Let me see."
Kumunot ang noo nito. "Really? Gusto mo ngayon na basahin 'to? We're in the midd
le of something, remember?"
"Please..." she sweetly plead. Na-curious kasi siya sa glossy yellow envelope na
pareho silang meron nito.
"Make it quick," anito saka binigay ang sulat para sa kanya.
Mabilis niyang binuksan iyon. Napangiti siya ng mabasa iyon. "It's a reunion par

ty for all drama club members na na-under ni Ma'am Salvador from your batch to o
ur batch. It's also her birthday party."
Oh, how she missed being in the drama club way back in highschool. Magkasama sil
a noon ni Trisha doon at si Ma'am Salvador ang kanilang club adviser. Ito rin an
g kanilang instructor at nanay-nanayan. Marami itong tinuro sa kanila sa pagpe-p
erform sa stage.
"You know Ma'am Salvador?" nagtatakang tanong ni Reeve.
"Member ako ng drama club nung highschool ako," aniya.
"Yes, I know that. Pero hindi ko alam na pareho pala tayo ng alma mater nung hig
hschool?"
Lihim siyang napangiwi. Hindi nga pala niya nasabi dito na parehas sila ng highs
chool na pinagmulan. "Nakalimutan ko lang sabihin."
"Parehas pa tayong alumni ng parehong drama club."
"Uh-huh," nasabi na lang niya.
"Madami akong nalaman ngayong araw," anito habang lumalapit sa kanya. "We went t
o the same school in highschool, we were both members of the same drama club, an
d you keep business magazines and clippings where I was featured. So, you must p
robably knew me before I met you."
"H-Ha?"
Ngumisi ito. "Stalker."
Napasimangot siya. "Coincidence lang iyong magkaparehas tayo ng highschool at me
mbers ng drama club. And, again. I am a fan. F-A-N. Fan," she emphasized the wor
d.
Pumunta ito sa likod niya at hinawi ang buhok niya sa isang gilid. "Okay, then.
" He wetly kissed her on the nape. "Where were we, by the way?"
Napangiti siya. "I don't know. Let's just go back from the start."
He lay her down, again, and they resumed on pleasuring one another.
If Agatha was really a stalker, well, she's one hell of a lucky stalker!

"SO, AYOS na sina Lana at Reeve. Okay na rin sila ni Prince," ulit ni Trisha sa
sinabi ni Agatha. "Wow, Agatha! Way the go!"
"Bakit ako? Reeve himself decided to forgive, not me," she said.
"Hello? You're the one who helped Reeve and guided him to overcome his 'dark' pa
st. Dapat binibigyan ka ng award, eh!"

Natawa siya. "Ewan ko sa'yo. Anyway, there's still one left. His mom. Compared t
o Lana and Prince, alam kong mas hirap pa rin si Reeve na harapin ulit ang mothe
r niya."
"Ah... sige, saka na pala yung award mo," natatawang sabi nito. "Ay, bakit ka ng
a pala pupunta sa faculty room ni Johann? "
"Ha? Ah... may itatanong lang ako sa kanya," sagot niya. Totoo namang may itatan
ong siya kay Johann. Sa ngayon, hindi niya muna puwedeng ipaalam sa kaibigan niy
a ang nalalaman hanggang sa hindi pa siya sigurado.
"Sure kang hindi na kita kailangang samahan?"
Umiling siya. "No need. Sandali lang naman ako. Magkita na lang tayo sa library.
"
"Sige. Bilisan mo, ah!"
"Bakit parang ninenerbiyos ka? Hindi naman siguro biglang susulpot si Prince dit
o, 'no," tukso niya rito. Naikuwento kasi nito sa kanya na kapag hindi sila magk
asama ay bigla na lang "daw" sumusulpot si Prince sa kung nasaan ito.
Umirap ito. "Hmp! Wala akong pakialam kung sumulpot siya bigla. Bahala siya sa b
uhay niya, para siyang mushroom."
"Uyy... gusto niya ding biglang nagpapakita si Prince."
Sumimangot ito. "Tigilan mo nga 'ko, Agatha."
"Hindi kaya tadhana na ang may gawa kung bakit bigla-bigla na lang siyang sumusu
lpot kapag wala kang kasama? Ayieee! Destiny!" pang-aasar niya pa.
Trisha gave her a horrified look. "Kilabutan ka nga, Agatha. There's no way na d
estiny iyon. Gusto lang akong nakikita ni Prince na naasar! Buwiset!"
"Para naman kayong teenagers niyan na indenial. Gusto kang makita ni Prince. Per
iod."
"Ssshhh!" saway nito sa kanya. "Pumunta ka na kay Johann para masagot na yung gu
sto mong tanungin sa kanya. Magkita na lang tayo sa library," sabi nito at saka
mabilis na tumalikod.
Napailing-iling na lang siya at pumunta na sa Math building kung nasaan ang facu
lty room ng mga Math professors/instructors.
Kumatok siya sa pintuan ng faculty room bago pumasok. Pagpasok niya ay wala nama
n masyadong tao sa loob. Mga dalawa hanggang tatlong instructors lang ang nasa c
ubicle ng mga ito. Agad siyang dumiretso sa table ni Johann. Nakita niya itong n
akaharap sa laptop nito at parang may ginagawa doon.
Tumikhim siya na agad namang nagpaangat ng tingin dito.
"Agatha!" gulat na sabi nito.
She smiled. "Hi."
"Take a seat," he offered.
Umupo siya sa upuan na nasa harap ng table nito.

"Nakapasok ka na pala. Hindi kasi ako nakapag-klase kanina sa inyo kaya hindi ko
alam na nakapasok ka na. Anyway, kumusta ka na nga pala?"
"I'm doing fine, now. Magaling na'ko since Saturday pa. Nakapagpahinga naman na
ako ng mabuti."
"Reeve took care of you?"
"Yes, he did."
"That's great. Belated happy birthday pala. So, what brings you here?" he asked
although, obviously, he knew what she was doing there.
"Gusto kong magpasalamat sa... regalo mo sa'kin..."
Ngumiti ito. "It's yours to start with. Binalik ko lang."
Humugot ng malalim na hininga at sinalubong ang mga tingin nito. "What's the nam
e of your mother?"
"Valerie. Valerie Velasquez-Asuncion. Nagpakasal ang nanay ko sa ibang lalake ba
go ako pinanganak."
"You knew na hindi ka anak ng napangasawa ng mother mo?"
"Sampung taong gulang ako nang ipaalam sa'kin ng kinilala kong tatay na hindi ko
siya totoong ama. He left me with a man named Eduardo Flores that he thought wa
s my real father. And it's a really long story. But, you see, nagkaron ng affair
si Mama kay Eduardo nang sila pa ng Daddy mo."
She nodded. "My father told me about Valerie. Daddy is still looking for you. Ka
patid kita, diba?" matapang na tanong niya rito.
"Almost, Agatha..."
Napakunot-noo siya. "What do you mean by 'almost'?"
He sighed. "I know that Mr. Flores is not my real father. I wanted to believe be
cause he's been good to me... Pero, hindi... hindi siya ang ama ko. Wala akong k
atibayan dahil kahit siya, hindi naman niya alam na anak ako ng Mama ko. I didn'
t have the chance to get a DNA. But, with your father, I can get a DNA test."
"P-Pero, hindi mo na kailangan iyon... Daddy will accept you right away. Naniniw
ala siya sa lukso ng dugo."
Tumangu-tango ito. "I know, Agatha. I know. Naramdaman ko rin iyon nung... nung
nakita kita noong 7th birthday mo. But, I still need a written proof that my rea
l father is your father. So, you have to help me to get a DNA sample from your f
ather. Ikatatahimik ko iyon..." Nagyuko ito ng tingin. "At the same time, I'll b
e able to come back to her..." mahinang sabi nito.
"Her?" nagtatakang sabi nito.
"Mahabang story. Next year pa tayo matatapos kapag kinuwento ko sa'yo ngayon. Pe
ro dahil 'kapatid' kita, si 'her' ay ang babaeng akala ko hindi ko dapat mahalin
."
"Si Xan?"
Nagsalubong ang mga kilay nito. "Huh? Si Xan? Pa'no napasok si Xan dito?"

"Hindi ba siya ang babaeng gusto mo?"

Tumawa ito. "Bestfriend ko siya. Seriously?"
"So, hindi siya ang girl na gusto mo?"
Umiling ito. "No."
"Ay," nanghihinayang na sambit niya. "I was looking forward sa 'loveteam' niyo s
ince you, too, we're so much close. Para ngang may something sa inyo, eh."
"Ngek! Sabi ko naman noon pa na may boyfriend na iyon. Hmm... Kaya pala pilit ka
ng pilit noon na nagseselos ako. Haha!"
"Hindi talaga si Xan ang 'her' na sinasabi mo?"
"Hindi nga."
"Hay, sayang talaga. Mas bagay kayo, eh," aniya.
"Tsk tsk tsk. Huwag kasi nag-a-assume nang posibleng magkatuluyan. Kay Prince at
Trisha lang applicable iyon."
She laughed. "So, back to 'her'?"
"Okay. Basta, anak siya ni Eduardo Flores. Kung si Mr. Flores ang totoo kong ama
, eh di, magkapatid kami? Hindi! Hindi puwede iyon! Iba yung naramdaman ko sa ka
nya nung nakita ko siya. Iba iyon sa naramdaman ko nang nakita kita. And, I know
from there, na ikaw ang kapatid ko. Pero, kailangan ko pa rin ng DNA test para
tuluyan na 'kong matahimik. So, I can be with 'her'. Understood?"
She nodded and smiled. "Magpakita ka na kay Daddy. He's excited to see you."
"Not yet, little princess," anito. "Pakisabi kay Daddy na kailangan ko muna ng D
NA test. Naks! Nakiki-'daddy' na ko, eh no? At ako pa ang nagde-demand ng DNA te
st," pakuwela nito.
She laughed. "Can I call you 'kuya'?" sabik na tanong niya pagkuwan.
It's true that she really long to have a sibling. There's a serious condition la
ng sa matres ng kanyang Mommy kaya hindi na siya nagkaroon ng kapatid. And now,
that Johann could be her sibling, kahit half-sibling lang, she was so much looki
ng forward to it.
"Oo naman! Pero! Pero, kapag magkasama lang tayo."
"Why?" she wondered.
"I still have to be your secret brother hanggang sa lumabas ang resulta ng DNA."
"Can I tell this to Trisha, perhaps?"
Umiling ito. "Not yet."
"How about, Reeve? Asawa ko siya at saka dapat niyang malaman 'to para hindi na
mabigat ang dugo niya sa'yo," kumbinsi niya dito.
Nag-isip ito nang matagal. Pagkuwa'y ngumisi. "No."

"No?"
"No. Don't tell him, yet, okay?"
"But-"
"Please, Agatha. Trust me." Nakakalokong ngumiti ito. "Reeve must not know this.
.. yet, until I say so."
"Why?"
Kumindat ito sa kanya. "You'll see why."

~~~~~~~
Adik talaga 'tong si Johann. Haha!
Anyway, kung naguguluhan kayo sa life ni Johann, hayaan niyo lang muna siya. Ang
mahalaga makita natin ang connection niya kay Agatha. Iyon lang ang kailangan n
ating malaman ngayon. Hihi :">
Another, friends. I can't update this coming Saturday. I have to attend an impor
tant school activity. So, yeah. Priority ko muna ang school. I'll be updating ne
xt Wednesday, though. Hintay-hintay lang po tayo. Kaunti na lang naman, friends.
Malapit na tayo sa ending. Wiii!
Nag-request pala ang isang loyal reader ko. Pa-follow daw siya sa twitter: https
://twitter.com/imcrazymofos11. Follow sa mga gusto mag-follow!

Saka pala, sorry kung putul-putol yung chapter 21. Adik kasi si Wattpad. Ayaw ma
g-post ng buo. Parang hindi sanay na mahaba ako mag-post. Haha! Please bear with
me, friends. Thank you! :)
*******************************************
[29] Chapter Twenty-Two
*******************************************
CHAPTER TWENTY-TWO

"YES! ONE week na lang at matatapos na ang semester na 'to!" Trisha cheerfully s
aid to Agatha while they were strolling in a mall.
Napangiti si Agatha at nahawa sa excitement ng kaibigan. "Oo nga. Tatlong final
exams na lang rin ang kukunin natin."
"Don't forget our piano recital for the closing of this semester. Kailangan pa
nating mag-practice nang mag-practice!"
Pito ang subjects nila ni Trisha pero exempted sila pareho sa finals ng apat na
subject kaya naman tatlong subjects na lang ang kailangan nilang pagtuunan ng pa
nsin. Ibig sabihin din niyon ay mas marami na rin silang oras na mag-practice ng

mga tutugtugin nila para sa end of the semester recital nila. Their classes, al
so, officially ended this week. Puro exams na lang talaga sila para sa susunod n
a linggo.
"Ang bilis ng mga araw, ano?" sabi niya. "Parang nung isang araw lang kasisimula
pa lang natin ng first semester."
"Yeah," Trisha agreed. "At hindi na rin natin mamalayan na kukuha na ulit tayo n
g diploma after the next sem. Basta matapos lang natin ang thesis natin at ma-de
fend iyon. Oh! Nararamdaman ko ulit ang feeling noon nang gr-um-aduate tayo sa u
nang course natin!"
Agatha nodded. "Yeah, I can feel that, too. Pero mas masaya ngayon kasi ga-gradu
ate tayo sa course na gusto talaga natin."
"Tama!" sabi ni Trisha. "Anyway, what will you do during the sembreak?"
Nagkibit-balikat si Agatha. "I don't know. Maybe I'll continue with my research
for my thesis. Alam mo naman na may bakasyon nga ako pero wala namang bakasyon s
i Reeve. So, wala kaming planong magbakasyon or whatsoever," aniya. "Ikaw ba?"
Napansin niya ang pagsimangot nito.
"Why?" nagtatakang tanong niya.
"Di'ba nakatanggap kayo ni Reeve ng invitation para sa reunion ng drama club ng
highschool alma mater natin?"
"Yes. Nakatanggap ka rin, di'ba?"
"Oo. And you know what?"
"What?"
"Member din pala si Prince ng drama club!" naiiritang sabi nito.
Natawa siya. "Hindi na nakapagtataka iyon since bestfriends sila ni Reeve ever s
ince. Actually, ang kuwento sa'kin ni Reeve, si Prince ang nagpumilit sa kanya n
a sumali ng drama club."
Napabuga ito ng hangin. "I don't wanna see him!"
"Eh, Trish, next month pa naman iyon saka hindi naman siguro ganoon katagal ang
reunion party. Besides, baka hindi mo siya masyado makita doon dahil sigurado mg
a ka-batch nila ang kasama nila Prince habang mga ka-batch naman natin ang mga k
asama natin."
"Sana nga ganoon lang ang gagawin namin sa reunion party," mahinang sabi nito.
"Bakit? Ano bang meron?" aniya habang sumusulyap sa kanyang wristwatch.
"You see, I was contacted by Mrs. Salvador last week. Tinatanong niya kung natan
ggap ko daw ba ang invitation. When I said, yes that I would come, humingi siya
ng favor."
"Anong favor?"
"Kung pwede daw ba 'kong maging lead ng isang short play na sinulat niya na ipepresent sa mismong reunion party as part of the program. Pumayag ako since wala
naman nang pasok para sa mga scheduled na practice days," anito.

"Wow! That's great! Iyon ang gagawin mo buong sem break?"

"Oo," anito na nakasimangot pa rin. "Guess who will be my leading man?"
Nanlaki ang mata niya at maya-maya ay natawa siya. "Si Prince?"
Lalong lumukot ang mukha nito. "Sa lahat-lahat ng kukunin ni Ma'am Salvador na k
a-partner ko, si Prince daw ang naisip niya kasi si Prince ang pinakamagaling nu
ng batch nila! Nakakainis! Nakakainis talaga! Hindi ko naman na puwedeng bawiin
ang pagpayag ko kasi asang-asa si Ma'am sa 'experimented team-up' na ginawa niya
para sa play!"
She tapped her bestfriend's back. "It's okay, Trisha. Magaling ka naman diyan. J
ust act professional sa mga roles niyo ni Prince. Tungkol saan ba ang play?"
Trisha made face. "R-Reunited lovers."
Agatha laughed harder this time. "Wow! Bagay na bagay sa inyo ni Prince!" she te
ased.
"Stop it, Agatha! Akala mo nakakatawa? Nakakainis kaya!" she irritatingly said.
"Dapat kasi hindi ako pumayag kung pinaalam lang sa'kin agad ni Ma'am na si Prin
ce ang makaka-partner ko. I should have said no! Hah!"
Hindi pa rin mapigilan ni Agatha na mapanuksong ngumiti sa kaibigan na inirapan
lang siya. "Destiny na talaga 'yan."
"Ano ba, Agatha? Stop teasing me. Kaibigan kita di 'ba? Dapat tinutulungan mo 'k
o," helpless na sabi nito.
"Trisha, why do you keep on avoiding Prince if it's pretty obvious that you like
him?" tanong niya. Napansin niya na tila natigilan ito. "If it's about what hap
pened in the past, why not forgive him? Tutal naman, bumalik na siya ngayon. I k
now that he likes you, too. Alam mo rin iyon, di 'ba? Why not give your love ano
ther shot?"
Nag-iwas ito ng tingin sa kanya. "I don't know what you're saying."
"Hindi ba talaga?"
"Hey, may kailangan ka pang puntahan ng five o'clock, right?" mabilis na pag-iib
a nito nang usapan na hinayaan na lang ni Agatha. If Trisha wasn't ready yet to
speak about her feelings then she'll let her be.
Napatingin ulit siya sa kanyang wristwatch. Alas kuwatro-y-medya na. Kailangan n
a nga niyang makaalis para makapunta on time sa usapan nila ni Johann.
"Oo nga," aniya.
"Ano nga pa lang aasikasuhin mo? Sinong kasama mo?" usisa nito.
"Ahm... nothing much. I'll be with a... f-friend," pagrarason niya. Hindi niya n
aman kasi pwedeng sabihin na sasamahan niya si Johann sa ospital para makapagpas
a sila ng DNA samples. Pinangako niya sa kanyang "secret brother" na wala muna s
iyang sasabihan na kahit sino sa relasyong meron sila.
Tumangu-tango ito. "Okay."
"So, I'll leave you here?"

Tumango ito. "Yup! Pupunta na lang ako ng department store para makakita ako ng
damit na puwede kong suotin sa recital next week."
Tumango siya. "Okay, then. I'll go ahead," paalam niya. Nag-beso sila bago siya
umalis.
Mula sa kinaroroonan niyang mall ay malapit lang ang ospital na pupuntahan nila
ni Johann. Nag-usap sila na magkita na lang sa labas ng mall at sabay nilang lak
arin ng ospital.
Paglabas niya nang mall ay nakita niya agad ang kapatid.
"Hello, kuya!" bati niya rito.
Johann smiled and lightly patted her head. "Hello, little princess. Nadala mo ba
?"
Tumango siya at nilabas sa shoulder bag niya ang hindi pa hugas na mug na nasa l
oob ng isang ziplock plastic. Ginamit iyon ng Daddy niya at makakatulong iyon pa
ra sa pagsisimula ng DNA testing. Inabot niya iyon dito.
Kinuha ni Johann iyon at nilagay sa dala nitong backpack. "So, sasamahan mo tala
ga ako?"
Mabilis siyang tumango. "Yes, I will. Ibibigay lang naman natin 'yan sa hospital
, right?"
"Yup! Halika na."
Sabay silang naglakad patungo sa ospital na malapit lang sa mall. After 10-15 mi
nutes, nasa ospital na sila at kausap ni Johann ang kaibigan daw nitong doktor n
a kinausap nito upang magsagawa ng DNA testing. Her brother filled up some form
and surrendered the things needed for the DNA test before they left the hospital
.
It's been three weeks since she learned about her possible relationship with Joh
ann. Nararamdaman na rin naman siya na kapatid niya talaga ito. Gusto na nitong
magpa-DNA noon pa pero ngayon lang sila nakahanap ng oras para asikasuhin iyon.
"Kailan daw malalaman ang results?" tanong niya.
"One month from now," Johann answered.
"Wow! That fast?"
Tumango ito. "Ganyan talaga if you have connections," nakangising sabi nito. "Le
t us hope that it's positive."
"Eh, positive naman talaga iyon," nakangiting sabi niya. "We knew that."
"Pero iba pa rin talaga kapag may written proof. For now, let's chill. Para kasi
ng mas excited ka pa kaysa sa'kin."
"Of course! Gusto ko na kayong magkakilala ni Daddy. Pati si Mommy, gusto kong m
akilala mo. They are wonderful parents. They'll love you and you will love them,
too."
"I surely will, little princess. That moment will come," nakangiting sabi nito.
"Sandali, bakit ka ba nasa tabi ng kalsada? Baka masagasaan ka. Dito ka sa kabi

lang side."
Lumipat naman siya sa kabilang side nito. Ito na ang nasa side kung saan may mga
dumadaang sasakyan. "Feel na feel mo na ang pagiging kuya, ah," tukso niya rito
.
Kinindatan siya nito. "Siyempre! I really like to have a sibling. Nung nalaman k
o naman na meron pero hindi ko malapitan, medyo nakaka-frustrate. Ngayong alam m
o na, I want us to catch up with our lives. Gusto ko maging "the best kuya" sa'y
o."
Napangiti siya at kumapit sa braso nito. "Gustung-gusto ko rin magkaroon ng kapa
tid since I was little. Pero, critical nga lagi para kay Mommy ang magbuntis kay
a tinanggap ko na lang na magiging only child lang ako. But, I never stopped pra
ying. And God answered my prayers. At least kahit pa twenty-five na 'ko, I still
found you, kuya." Although marami siyang mga pinsan na lalake na tumayong mga k
uya niya, still, iba pa rin ang pakiramdam kapag may totoong kapatid.
"Naks! Ang sweet naman! Akala ko ba kapag magkakapatid, laging nag-aaway?"
"We're too big to pick a fight," sabi niya. "Hey, kuya, you wanted to be the bes
t brother, di 'ba? Treat me for snacks!"
Natawa ito. "Ganyan nap ala sukatan ng pagiging mabuting kapatid. Buti na lang n
aka-suweldo na'ko kahapon. Sa'n mo ba gusto kumain?"
"Ice cream parlor! May nakita ako sa mall kanina. I'm craving for banana split."
"Banana split it is," nakangiting sabi ni Johann. Inakbayan siya nito nang pataw
id sila ng kalsada para makabalik sa mall.
Nang nasa mall na sila at mabilis na nahanap ang ice cream parlor na sinasabi ni
Agatha ay agad silang um-order. They spent a lot of time talking about their li
ves while eating their three-scooped ice cream with banana on sides and cherries
on top. Attentive si Agatha sa pakikinig ng mga kuwento ni Johann nung bata pa
ito.
Hindi katulad niya na lumaki sa marangyang buhay, her half-brother lived a tough
and poor life. Ang napangasawa pala ng ina nito ay sugarol. Nang wala nang pera
ang kinilala nitong ama ay basta na lang nitong iniwan si Johann sa totoo daw n
itong ama. Johann was only ten years old at that time. Pero, hindi naman sinabi
ng kinilala nitong ama kay Eduardo Flores na anak nito si Johann. Likas daw na m
abait si Mr. Flores, nang iwan daw si Johann doon ay tinanggap ito bilang isang
houseboy. Dahil sa diskarte at talino ni Johann ay tuwang-tuwa dito si Mr. Flore
s. Mula sa pagtatapos ni Johann ng elementary hanggang college ay si Mr. Flores
daw ang nagpaaral dito sa isang private school at university.
"Alam mo bang gustung-gusto kong isipin na sana siya na talaga ang totoo kong am
a. Utang ko sa kanya kung ano ako ngayon," pagkukuwento nito sa kanya. "But when
I'm with his daughter, I, also, sometimes pray na sana hindi siya ang totoo ko
ng ama."
She smiled. "Gusto ko siyang makilala."
"Sino?"
"Mr. Flores' daughter," aniya.
He also smiled. "Oo naman! Papakilala kita, once everything was settled. I promi
sed her that I would come back. Babalikan ko siya na panatag ang loob ko na hind

i kami magkapatid kasi," tinuro siya nito. "ikaw ang kapatid ko talaga."
"So, are you saying that 'forbidden love' kayo sa umpisa?"
"Most likely," sabi nito. "Anyway, kumusta na kayo ng asawa mo?"
"We're definitely fine. For the past few days, lagi talaga siyang busy. May mala
ki daw kasing pinaplano ang Anderson-Monteverde Hotels. They're like planning to
change the name of the hotel and forming a new board of directors coming from b
oth hotels. Marami rin siyang business trips and conferences lately," pagkukuwen
to niya.
"Wow! That's heavy! Nagkikita pa ba kayo?" pabirong tanong nito.
"Somehow," she said. "Pero mga saglit lang. Katulad sa gabi, nakakapag-usap pa k
ami pero sandali lang kasi sobrang antok na antok na'ko. As usual, we talk over
the phone every lunchbreaks every day."
Natutuwa rin si Agatha dahil kahit sobrang abala sa trabaho ni Reeve, he didn't
miss any lunchbreak just to make a call to her and ask how is she. Sa gabi kapag
natutulog na siya at gising pa ito, naalimpungatan siya minsan at nakikitang pi
nagmamasdan siya nito at saka hahalikan sa noo. Tuwing inaabot naman siya ng mad
aling-araw dahil sa mga kailangan niyang tapusin na assignments, hindi niya nama
malayan na nakatulog na pala siya. Magigising na lang siya kinabukasan na nasa k
ama na nila at tapos na rin ang mga assignments niya. Nagkaroon din si Reeve nan
g business trips out of town. On that month, Reeve had three business trips. Tat
long araw kada business trip o minsan ay sobra pa. What was sweet is that, Reeve
always call her and asking how her day went. They keep on talking over the phon
e kahit wala na silang mapag-usapan pang iba. Hindi na nga sinubukan ni Agatha n
a pigilin ang kilig sa sweetness na pinaparamdam ni Reeve sa kanya kahit hindi n
a sila halos nagkikita.
Pagkatapos ng pagkakaayos ng relasyon nila Reeve, Lana, at Prince, napansin niya
ang mas pagiging masayahin ni Reeve. He's still the serious in everything pero
mas palangiti na ito ngayon at mas naging "pilyo" ito. Like... argh! It's kind o
f embarrassing when they tried phone sex when Reeve was away for a business trip
fo five days. But... but... it's kind of thrilling and, yes, she enjoyed it, to
o. Pero nahihiya pa rin talaga siya sa tuwing naiisip niya ang mga ungol at... a
t...
"Hey, Agatha, namumula ka. Naiinitan ka ba?" pukaw sa kanya ni Johann.
Mabilis siyang umiling. "Ha? Hindi, hindi. Okay lang ako," aniya saka sumubo ng
ice cream. Why is she entertaining such thoughts in the middle of eating an ice
cream? Napailing na lang siya. Reeve and his different methods of lovemaking can
really heat her up.
Pinagpatuloy lang nila ni Johann ang pagkukuwentuhan. Naka-isang order pa ulit s
ila ng banana split dahil parang hindi matapos-tapos ang mga kuwento nila. Hindi
nila namalayan na inabot na pala sila ng 8 PM sa loob ng ice cream parlor.
"I need to go home, Kuya. Magpi-prepare pa pala ako ng dinner," aniya.
"Okay. Ihahatid na kita. I'll just pay the bill."
After paying their bill, mabilis silang pumunta sa parking lot kung saan p-in-ar
k ni Johann ang kotse nito. It was already 8:30 PM when she arrived home.
"Gusto mo munang pumasok, kuya?" tanong niya rito bago siya bumaba ng kotse.

"Next time, Agatha. I need to go home na rin."

"Okay! Thank you for treating me two banana-splits and sharing with me your chil
dhood adventures," nakangiting pasasalamat niya.
"Nasakto lang talaga na suweldo ko ngayon. Kung wala akong pera, street food lan
g talaga tayo," natatawang sabi nito.
"Hey, I like street foods! Maraming nagtitinda sa university niyon. Next time, i
yon naman, ah?"
Tumango ito. "Anything for you, little princess."
"Kuya, may recital pala kami Saturday next week. Punta ka, ha?" aya niya rito.
"No problem. Text me the venue and time para hindi ko makalimutan."
"Okay. See you!" paalam niya habang bumababa ng sasakyan.
"Take care, Agatha," he said before driving away.
Nakangiting kumaway pa siya hanggang sa lumiko ang sasakyan nito sa kabilang str
eet palabas ng village nila.
Pagpasok niya sa loob ng gate ay agad niyang napansin ang kotse ni Reeve na naka
-park na pala sa kanilang garahe. Maaga palang nakauwi si Reeve. Agatha felt suc
h excitement that she rushed inside their house. Pagpasok niya ay bukas na ang i
law sa sala ngunit walang tao. May narinig siyang kalansing ng mga kitchen utens
ils.
She fastly headed towards the kitchen.
Mas lumawak ang ngiti niya nang makita si Reeve na nasa harap ng kalan at may ni
luluto. He's still waering his office attire except for his coat. Naka-roll din
hanggang sa siko ang sleeves ng long sleeved-polo nito. Nakatalikod ito sa kanya
at parang focus na focus sa ginagawa kaya hindi ata nito napansin ang pagdating
niya.
Napangiti siya at dahan-dahang lumapit dito. She tried not to make any noise. Gu
gulatin niya sana ito nang nasa likod na siya mismo nito. Pero siya ang napatili
nang humarap ito at mabilis siyang kinabig sa baywang.
"Gonna scare me?" nakangising sabi nito.
She giggled. "No. 'Surprise' would be the right term."
Ngumiti ito at saka siya kinintilan ng mabilis na halik sa mga labi. "You got ho
me late. Where were you?"
"Well, hindi ko naman alam na maaga kang uuwi. I went to the mall with Kuy- I me
an, with a friend." As much as she doesn't want to lie, kailangan niya lang muna
sumunod sa sinabi ng kapatid niya. She encircled her arms around his neck. "Kun
g sinabi mo sa'kin na maaga kang uuwi ngayon, eh di, sana, umuwi ako ng maaga."
"Hindi ko rin alam na maaga pa lang matatapos ang mga meetings ko. When I was ab
out to do some paperworks, wala na pala masyado, so, I came home early."
"And you are cooking our dinner!" nakangiting sabi niya sabay sulyap sa niluluto
nito. "Is that 'Sinigang'?"

Tumango ito. "Yeah."

"Wow! I'm excited to have dinner with you. I'm sure your Sinigang would be so de
licious!"
"Not as delicious as you are," he playfully said.
She blushed. "Ikaw talaga," aniya sabay pabirong hampas sa balikat nito. "Magpap
alit muna ako ng pambahay," aniya. Kinapa niya ang likod nito. "Hey, magpalit ka
na rin ng damit. Basa ka na ng pawis, o."
"I can't leave what I'm cooking. Ikuha mo na lang ako ng pamalit?"
Tumango siya at umakyat na sa kanilang kuwarto. Mabilis siyang nagpalit at kumuh
a ng face towel at malinis na puting shirt si Reeve. Pagbaba niya ulit sa kusina
ay saktong tapos na itong magluto at inaayos na nito ang kainan.
"Here," inabot niya ang shirt dito.
"Thanks," anito habang hinuhubad nito ang suot.
Kinuha niya ang hinubad nitong polo at kinuha naman nito ang shirt mula sa kanya
. Pumunta siya sa likod nito. Pinunasan niya ang likod nito at saka nito sinuot
ang shirt. She also swept away his sweat on his forehead, cheeks, and neck. Pagk
atapos ay sinabit niya ang hinubad nitong damit at bimpo sa isang upuan.
"Thank you," sabi nito sa kanya. "Let's eat?"
She smiled as a reply. Pinaghila siya nito ng upuan. Nang makaupo na siya ay nak
aupo na rin ito sa tapat niya. They blessed their dinner, first before eating.
Kukunin niya sana ang bowl ng kanin nang maunahan siya nito.
"Let me," anito at saka nilagyan na ng kanin ang plato niya.
"Thank you," nakangiting sabi niya. Sunod ay ito na rin ang nagsilbi sa kanya ng
ulam. That simple gesture can make Agatha real happy.
Reeve gone sweeter and sweeter everyday. These must be the real him that everyon
e used to tell her. Kung dati, restrained ito sa pagpapakita ng emosyon sa kanya
, ngayon, he trusted her with all the things he liked and easily get annoyed of
or irritated with. Kung malambing ito noon, mas malambing pa ito ngayon. If he's
passionate then with their bed escapades, he's more passionate now. Hindi ito m
adalas ngumiti noon kapag nasa public place sila, pero ngayon lagi nang may ngit
i sa mga labi nito. Kung sobrang guwapo nito noon, mas lalo pa itong gumuwapo at
mas lumakas ang dating sa kakaiba na aura nito.
It's happiness. Malaya na kasi ang puso nito sa galit at sakit.
Although, alam ni Agatha na medyo iwas pa rin si Reeve sa ina nito. Kapag kasi b
ino-brought up niya kasi ang tungkol sa kung kailan nito kakausapin ang ina nito
ay mataktikang pinapalitan nito ang topic. Siguro ay kailangan pa nito ng mas m
ahabang oras. Pero naniniwala naman siya na malapit na nitong harapin ang ina.
Nakausap naman na niya si Mama Leona. Ang sabi ng ginang ay naghihintay lang ito
lagi para sa kapatawaran ng anak. Kaya na kaya daw nitong maghintay pa.
Agatha knew that there would be a perfect time for them to reconcile.
"So, how's your day?" tanong sa kanya ni Reeve habang kumakain sila.

"Tapos na ang formal classes kanina," aniya. "Next week, puro final examinations
na lang. Then, practices for our end of the semester recital."
"Kailan ang recital niyo?"
"Next Saturday. Can you come?" tanong niya. Alam niya kasi na puno pa rin ang sc
hedule nito kahit Sabado.
"Hmm... I don't know with my schedule yet. I'll check first, okay?" sagot nito.
She felt her heart sank. Pero hindi niya iyon pinahalata dito. "O-Of course," tu
matangu-tango pang sabi niya. Naiintindihan naman niya na mas priority nito ang
trabaho. Her husband's a workaholic since then. Ngunit umasa kasi siya na baka p
uwede nito i-set aside ang trabaho nito para mapanood siya nito.
Bakit naman niya iyon gagawin?tanong niya sa sarili.
"I think next Saturday would be the contract signing for the charity foundations
that Anderson-Monteverde Hotels chose to support," sabi nito. "And I have good
news."
"What is it?" curious na tanong niya.
"Isa ang 'Big Hopes' sa napili ng management," nakangiting sabi nito.
"Oh, that's great! Magandang foundation talaga ang Big Hopes. I'm glad na nakuha
iyon. Nasabi mo na ba kay Lana?"
"Yes. I told her about it. Kasama talaga siya para sa contract signing next Satu
rday. She's really happy. Madadagdagan na naman kasi ang sponsors ng foundation.
Mas marami na silang matutulungan kapag ganoon," masayang sabi nito.
Tumangu-tango siya at nagpatuloy na sa pag-kain. Masaya naman talaga siya para s
a Big Hopes dahil magandang foundation talaga iyon para sa mga batang nangangail
angan ng tulong emotionally and financially for their fight against cancer. Magk
aibigan na din sila ni Lana kaya naman masaya rin siya para dito.
Ang kaso...
Bakit naman kasi ako nakakaramdam ng selos? We're all okay naman.tahimik niyang
naisip.
Maybe because next Saturday, Reeve would be with Lana instead of you, sagot nang
kabilang bahagi ng isip niya.
She shook her head and washed away those negative thoughts. Okay naman silang la
hat. Hindi na siya dapat nag-iisip ng ganoon. Magkakasama lang naman sina Reeve
at Lana next week dahil sa contract signing and that's all. Isa pa, puwede naman
siyang mapanuod pa ni Reeve next time.
"Agatha?"
Napaangat siya ng tingin kay Reeve. "Yes?"
"Hey, are you upset about next Saturday? Hahabol na lang ako, I promise," anito.
"Huh? Of course not," tanggi niya. "I know how busy you are, Reeve. I understand
that," she said but some what inside her, she really wanted him to come. "I-Ika
w ba? Kumusta ang araw mo?"

"Just the same. Paper works, meetings, telephone calls, and more paper works," a
nito.
"You must be really really tired. Dapat hindi ka na nagluto," nag-aalalang sabi
niya.
Umiling ito. "I'm okay. Isa pa, gusto ko talagang maipagluto kita." He charmingl
y smiled at her then continued eating.
Napangiti na rin siya. "I really like your Sinigang. It's delicious. Super."
"Thanks. You want some more?"
Tumango siya at saka nilagyan pa nito ng sabaw at ulam ang plato niya.
"Si Trisha ba ang kasama mo sa mall kanina?" tanong nito bigla.
"Yeah..." mahinang sagot niya. Nakasama naman talaga niya si Trisha kanina sa ma
ll. Hindi nga lang ito ang kasama niya later that day.
"Any plans for your semestral break?"
"Nothing much," sagot niya. "Siguro mas tutukan ko pa yung thesis ko."
Tumangu-tango ito.
"How's you're schedule this coming month?" tanong naman niya.
"Ganoon pa din. Hectic. Tight. Sa tingin ko nga hindi nababawasan mga trabaho ko
. Parami pa sila ng parami, actually."
"Hey, do I hear a complaint in your voice? Mr. workaholic was complaining about
his work?" tukso niya rito.
He smirked. "Maybe, yes. Minsan talaga, magsasawa ka sa mga bagay na paulit-ulit
mo na lang ginagawa."
Naubos niya na ang pagkain nang maisipan niyang tumayo at lumapit dito. She sat
on his lap, sidewardly and embraced him.
"That's fine, Reeve. You'll just have to endure it all, kasi sa bandang huli mag
anda naman ang magiging resulta ng mga pinagpapaguran mo. You're truly amazing w
ith your work. Your born to be a leader and run a very big company," bulong niya
rito.
He hugged her back. "I remember this was my dream when I was still a kid. Gusto
kong maging katulad ni Papa sa pagpapatakbo ng hotels."
She looked at him. "I know your father would think na mas nahigitan mo na siya.
I can see how really dedicated you are with your responsibilities."
"Thank you," he said then kissed her on her shoulder. "You really make me feel g
ood, sweetheart. I cannot imagine now what my life would be without you."
She sweetly smiled as she felt her heart glow. "Kikiligin na ba ako?"
They both laughed.
Then, he kissed her on the forehead and on the lips. After that, she yawned and

suddenly felt sleepy. Siguro dahil sa pagod na rin na ginawa niya buong araw.
"Sleepy already?"
Tumango siya. "A little bit. Na-drain na siguro ang energy ko."
"Okay, then. You rest. I'll take care of the dishes."
"You sure?" napapahikab na naman na sabi niya.
He gently embraced her. "Yes. Sige na, magpahinga ka na."
"But you're tired, too. Mas kailangan mo ng pahinga since may pasok ka pa bukas.
Ako wala na. Tutulungan na lang kita..." mahinang sabi niya. She rested her hea
d on his shoulder.
"Ako nang bahala. Kaya ko pa. Come on, go upstairs and rest." Dinampian pa siya
nito ng halik sa kanyang buhok.
Tumango siya at tumayo.
"Basta pagkatapos mo, magpapahinga ka na rin, ah? Let's sleep early, for a chang
e," nakangiting sabi niya.
Tumayo na rin ito at sinimulang ligpitin ang pinagkainan nila. "That would be fi
ne. Sige na, susunod na lang ako sa taas."
Napahikab na naman siya habang papanhik na sa kanilang kuwarto. Nakita niyang al
as nuwebe pa lang ng gabi. Well, iyon naman talaga ang normal na oras ng tulog n
iya kaya siguro antok na antok na si Agatha.
After she took a quick shower and brushed her teeth, she already lay on their be
d. Nagkumot siya at ipinikit na ang mga mata. Medyo naalimpungatan siya nang mar
amdaman niya na may mga matitipunong bisig na pumalibot sa kanyang baywang mula
sa likod niya. Naamoy niya rin ang pinaghalong sabon na ginamit sa panligo at an
g natural na bango ng asawa. Napangiti siya at mas siniksik ang sarili dito.
"Agatha?" he whispered.
"Hmm?" inaantok na sambit niya.
"I want to talk with my mother."
Mas lalo siyang napangiti. But hearing his tone... "Anong pumipigil sa'yo para g
awin iyon?"
He sighed. "I don't know... I just... I want to talk to her, to clear things out
like what happened with Lana and Prince. But at the same time... I don't want t
o talk to her yet..."
"Maybe you're not yet ready, Reeve," she softly said while eyes still closed. Hi
nawakan niya ang kamay nito. "Don't pressure yourself. Dadating din ang oras par
a diyan."
"Bakit hirap na hirap akong patawarin siya?" Mas humigpit ang yakap nito sa kany
ang baywang at paghawak sa kanyang kamay.
"Alam mo ba kung bakit mahirap hugutin ang puno?" she logically asked.
"Because of the roots," sagot naman nito.

Tumango siya. "It's the same with your Mom. From your childhood, you thought tha
t she doesn't love you. Mas na-trigger iyon nang iwan ka ng Mama mo, right? But,
you know..." Napahikab muna siya. "kahit mahirap, nahuhugot naman ang roots sa
tamang oras. Unti-unti lang."
"You're right..." anito. "Mas matanda ako sa'yo ng ilang taon, pero... mas maram
i akong natutunan sa'yo."
Humarap siya dito at idinilat ang mga mata.
"Alam mo rin naman 'yung mga sinasabi ko. Hindi mo lang alam kung pa'no i-a-appl
y. I'm just supporting you. Wifely duty, you know," nakangiting sabi niya rito.
He leaned down and reached for her lips. Then, he lightly brushed the tip of his
nose to hers after that sweet kiss.
"I'm lucky to have you as my wife..." he whispered.
Napangiti siya at sumubsob sa dibdib nito. "Arrange marriage was not bad at all,
huh?" inaantok pa na sabi niya.
"Yeah... If I would have an arrange marriage over and over again, it would be fi
ne with me as long as you're my bride-to-be."
Kinikilig siya ngunit hindi na lang kumibo dahil sa sobrang antok na nararamdama
n. She inhaled his masculine scent and hugged him tighter. Mas maganda siguro ku
ng ang pinakahihintay niyang 'I love you' na ang sinabi nito.
She can patiently wait for that time and she's pretty excited about it.
"Good night, sweetheart," he said then kissed the top of her head.
"Good night..." mahinang sabi niya. "Dream of me," biro niya pa
"Oh, I surely will."

HINDI MAPAKALI si Reeve sa kakatingin sa kanyang wristwatch. Malapit nang mag-um

pisa ang recital nang asawa niya ngunit hindi pa rin nagsisimula ang contract si
gning nang araw na iyon.
He planned, a week ago -mula nang sabihin sa kanya ni Agatha na may recital ito,
na hindi na lang siya tutuloy sa contract signing at magpapadala na lang ng rep
resentative. Pero hindi pumayag ang ilang board members. Kailangan daw talaga na
nandoon siya sa event na iyon.
"Reeve," tawag sa kanya ng isang tinig.
Napatingala siya. "Lana."
"You look like in a hurry. Hindi pa nga nagsisimula ang contract signing. Na-mis
s mo na agad si Agatha?" tukso nito.
Napangiti siya. "She's having a piano recital in their university. Gusto ko siya

ng mapanuod. But..." tumingin siya paligid na halos wala pang tao. "I think hind
i na 'ko makakahabol. Nasaan na ba kasi ang mga iba? They're wasting our time he
re."
"Relax, Reeve," Lana said. "Makakahabol ka rin sa recital ni Agatha. Kung male-l
ate ka, just don't forget to bring flowers for her."
Napatingin na naman siya sa orasan. "Actually, ang alam ni Agatha, malabong maka
punta ako. I let her think that way because I wanted to surprise her."
Lana smiled. "That's nice! Such a romantic husband," she teased.
He sighed. "Eh, mukha namang masisira ang plano ko. Look," iminuwestra niya ang
paligid. "the expected people that we need in this event were late! Baka matapos
ito kapag tapos na rin makapag-perform si Agatha."
"Agatha would understand."
"I know. Pero, kailangan na lang ba lagi na iniintindi niya 'ko? Siya lagi ang n
agpapasensya? Baka mapagod na si Agatha sa'kin. Ayoko ng ganun. I wanted her to
feel that she's special to me."
"Naks!" anito na may kasama pang tapik sa kanyang balikat. "Eh, matalino ka nama
n. Magagawan mo naman 'yan ng paraan. Kundi ka talaga makakaabot ngayon, bumawi
ka na lang," payo nito. "Just be positive."
He smiled at Lana and gave his thanks.
He never thought that Lana and him can speak like these with each other. Sa gani
tong dilemma niya, he's thankful that he could talk to Lana about him and Agatha
. Sa'n niya ba narinig na hindi puwedeng maging magkaibigan ang past lovers? Nap
agtanto niya na hindi naman laging totoo iyon. Magkaibigan sila ngayon ni Lana a
t nakakapagkuwentuhan pa tungkol sa kanyang asawa.
"Oh my!" narinig niyang impit na tili ni Lana.
Napatingin siya rito. "Why?"
May tinuro ito. "D-Do you know him?"
Sinundan niya ang tinuturo nito na tao nasa bungad pa lang ng pintuan ng confere
nce hall na iyon.
"He's Dylan Guevarra," sagot niya. "Vice president and COO ng Anderson-Monteverd
e Hotels. His mother is Daddy Philip's sister. Pinsan siya ni Agatha. Why?"
Nanlaki ang mga mata nito.
Napakunot-noo siya. "Kilala mo siya?"
Bigla na lang itong pumunta sa likod niya na parang nagtatago.
"Lana?"
"Reeve, anong oras ba 'to matatapos? Pwede ba pumirma na lang ako tapos aalis na
'ko kaagad?"
"Huh? Ang alam ko may awarding pa para sa mga napili naming charity foundations.
Ikaw ang tatanggap para sa Big Hopes. Wait, ano bang problema mo? Bakit nagtata
go ka sa likod ko?"

"Reeve!"
"Dylan," he acknowledge him.
Lumapit ang lalaki sa kanya. "Hindi pa ba tayo magsisimula?"
"Ang alam ko may hinihintay pa," sagot niya.
Tumangu-tango ito at pagkuway napatingin sa likod niya.
"Bakit may babae sa likod mo? Ikaw, ah. May tinatago ka. Isusumbong kita kay Aga
tha," pabirong sabi nito.
"Ah, si Lana-ouch!" daing niya ng malakas siyang kurutin ni Lana. Ano bang probl
ema ng ng babae sa likod niya?
"Excuse me, Sir Reeve, Sir Dylan," biglang singit ng secretary niyang si Elisa.
"Magsisimula na daw po tayo in five minutes."
"Thank God," aniya at saka napatingin ulit sa wristwatch. Makahabol pa sana siya
para sa recital ni Agatha.
Bumaling siya kay Dylan ngunit wala na pala ang lalaki sa tabi niya. Lumingon na
man siya at wala na rin doon si Lana.
Naguguluhan siya sa inakto ng dalaga pero nagkibit-balikat na lang siya.
Sana talaga makahabol siya para kay Agatha.

AGATHA FINISHED playing her piano piece when she heard a clap. Mabilis siyang na
palingon sa pag-asang si Reeve ang makikita niya.
"Expecting him?" Johann asked her.
Her shoulders fell. "Hi, Kuya," bati na lang niya dito.
Lumapit ito at umupo sa tabi niya sa harap ng piano. "Ang galing-galing mong tum
ugtog ng piano. Kanina sa program, ikaw ang finale, diba?" puri nito sa kanya.
Tumango siya. "Thank you," pasasalamat niya rito. "I'm glad you came today, Kuya
."
"Siyempre naman! First time ko atang makikita ka na tumugtog. I'm so proud of yo
u. Kaya mag-smile ka na diyan."
Kanina pa natapos ang piano recital. It's already 8 PM at nagpasya siyang magpai
wan sa loob ng music hall. Umaasa kasi siyang pupunta pa rin si Reeve kahit tapo
s na ang recital. She felt a little down. Kahit kasi malaki ang posibilidad na h
indi talaga ito makarating ay umasa pa rin siya na makakahabol ito... na pipilit
in nitong makapunta para mapanood siya...
Inakbayan siya ng kapatid. "Turuan mo naman ako tumugtog ng piano, Agatha. Kahi
t 'twinkle twinkle little star' lang."

Napangiti na siya. Dapat maging thankful na siya dahil nandoon si Johann para ma
panuod siyang mag-perform kanina. Natawa pa nga siya kanina nang pagkatapos niya
ng tumugtog ay ito at si Trisha ang may mga pinakamalakas na palakpak para sa ka
nya.
"Sige. Here," inabot niya ang isang kamay nito at pinatong sa mga keys ng piano
na tutugtugin nila. Sinimulan niyang ituro ang pagkakasunud-sunod ng kailangan n
itong pindutin sa piano.
Nagtatawanan na sila nang hindi makailang beses na hindi talaga nito makuha ang
pattern na tinuturo niya.
"Hala, ang hirap pa lang mag-'twinkle-twinkle'. Syet! Wala talaga akong ka-talen
t-talent. Kawawang bata."
She laughed. "Makukuha mo rin yan, kuya. Ulitin na lang natin."
"Puwede bang mag-Math na lang tayo?" natatawang sabi nito.
"Kaya mo yan. Ang dami-dami mo ngang kabisadong math formulas. Sigurado akong ma
kukuha mo rin ang pattern."
Sumubok ulit ito sa pagtugtog.
"Yun, o!" anito nang sa wakas ay nabuo rin nito ang pagtugtog ng nursery rhyme.
"Nakuha rin sa wakas. Whew!" Kunwaring pinunasan nito ang pawis sa noo. "Pinagpa
wisan ako dun, ah. In fairness!"
Hinilig niya ang ulo sa balikat nito. "Thank you for cheering me up."
He patted her head. "Anything for you, little princess. So, gabi na. I'll take y
ou home."
"Agatha."
Sabay silang napalingon ni Johann.
"Reeve!" gulat na sambit niya. Mabilis siyang tumayo at lumapit dito. "Kanina ka
pa?"
Hindi ito sumagot at tila hinihingal pa ito.
"Are you okay?" nag-aalalang tanong niya.
"Sorry, I... didn't... make it," hinihingal pa na sabi nito.
"It's okay," sabi niya. "Naiintindihan ko naman."
Nabaling ang tingin nito kay Johann at pagkatapos ay sa kanya. "Why are you with
him?" nakakunot-noong tanong nito sa kanya.
"I keep her companied," sagot ng kapatid niya. "Gabi na, eh. Baka anong mangyari
sa kanya."
"I'm not talking to you," walang emosyong sabi ni Reeve dito.
"Tsk tsk. Chill lang, pare. Magpasalamat ka nga at sinamahan ko siya."
"Why would I? Kung alam ko lang, you'll just take advantage of her."

"Reeve!" saway niya rito.

Hinawakan siya ni Reeve sa kamay at hinila palabas ng hall. Lumingon pa siya sa
kapatid at nakitang ngingisi-ngisi ito habang kumakaway ng paalam.
"Reeve, hindi mo dapat kinausap ng ganoon si Johann. I told you, he's nice," sab
i niya rito habang naglalakad sila sa may parking lot. "Don't you trust me?"
"I trust you. It's he-" naputol ang sasabihin nito nang mabilis siyang kumalas m
ula sa hawak nito.
"What? You trust me but it's just he you don't trust?" malumanay na sabi niya pe
ro sa totoo lang ay naiinis siya sa inakto nito. "Anong pinagkaiba niyon?"
"Agatha, I'm just protecting you. Hindi natin alam ang nasa isip niya baka-"
"Hindi nga natin alam ang nasa isip niya kaya anong karapatan natin para isipin
yung iniisip mong gagawin niya?" sabi niya pa dito. "You don't trust me, Reeve.
Because if you really trust me, you will believe that whatever happens, I won't
let anyone take advantage of me. You'll trust my judgment towards a person. I t
old you Johann's nice. Kilalanin mo muna kasi siya bago ka mag-isip ng masama."
"Look. Minsan, hindi lahat nang akala nating mabait sa 'tin ay totoong mabait. M
insan, yung pinagkakatiwalaan natin, kayang-kaya pala tayong atakihin sa likod.
You see, sa mundo natin ngayon, dapat mag-dobleng ingat tayo."
"I know that, Reeve. I understand you. Pero sana naman, intindihin mo rin ako."
Tumalikod ito. "I just can't see the logic why you're Math professor was keeping
you company. Akala ko ba tapos na ang formal classes? At saan banda related ang
Math sa piano recital niyo?" naiiritang wika nito.
Hindi alam ni Agatha pero talagang nainis na siya sa sinabi nito. Mahaba ang pas
ensya niya sa lahat ng bagay pero ngayon ay naubos na iyon dahil sa asawa.
"I invited him to come because he's my friend. Buti pa nga siya pumunta. Eh, ika
w?" nanunumbat at naiiyak na sabi niya.
Gulat na napalingon ito. "Agatha..."
"Hindi ka na nga nakaabot, ikaw pang galit. Dapat talaga magpasalamat ka kay Joh
ann kasi, maliban kay Trisha, siya lang ang nandoon na malapit sa'kin para mapan
ood ako."
Lumapit ito sa kanya pero umiwas siya rito.
"I waited for you... Kasi kahit alam kong hindi ka makakapunta, umaasa ako na ma
kakagawa ka ng paraan para lang makapanood. Naiintindihan ko naman na marami ka
pang trabaho, eh. Pero, naiinis talaga ako sa'yo ngayon," matapat na sabi niya.
Tuluy-tuloy na rin ang pagtulo ng mga luha niya.
Hindi naman siya dating ganito. Sa tingin niya ay naghalo-halo na ang pagod, dis
appointment, at pagkainis sa sistema niya.
Gustung-gusto niya na ring sabihin dito ang sikreto nila ni Johann ngunit nakapa
ngako na siya sa kapatid na hindi muna sasabihin ang tunay na relasyon nila hang
gang sa hindi pa lumalabas ang DNA results.
"Agatha... Pinilit kong makahabol kanina. Believe me. But something came up at w

ork and I can't say 'no'. Kaya ako hinihingal kanina kasi pagkarating ko dito, t
inakbo ko agad ang music hall. Alam kong tapos na ang program pero may pakiramda
m akong nandoon ka pa... I'm sorry, Agatha. Please, huwag ka ng mainis sa'kin,"
he sincerely said. "Don't cry."
"You should apologize to Johann, as well. You're so rude back there," aniya haba
ng pinapahid ang mga luha.
Nagsalubong ang mga kilay nito. "He was the one who was rude back there. Hindi n
aman siya yung kinakausap ko, pero sagot siya ng sagot."
"Well, at least, apologize to him for thinking bad at him," she persisted.
"Don't push it, Agatha. I won't talk to that guy anymore! Never will I apologize
! The hell!" naiinis na sigaw nito.
Napangiwi siya. "Bakit ba ang init init ng dugo mo sa kanya? Wala naman siyang g
inagawa sa'yo." Nagsisimula na namang tumulo ang mga luha niya. Why was she emot
ional these days?
Natigilan ito saglit.
"He's my f-friend... you're judging him while he's not saying anything bad towar
ds you. You're unfair," dagdag niya pa.
"You always stand for him. You strongly believe that he's nice. Mas marami siyan
g oras na nakakasama ka. Komportable kang kausap siya. He can make you smile. He
can make you laugh," bigla na lang na litany nito.
"Reeve?"
"Oo na, Agatha."
"Ha?"
He looked straight at his eyes. She can see through his dark night eyes the emot
ion of an envious little boy.
"I'm jealous, Agatha."
Napatanga siya. "H-Huh?"
"Unang kita ko pa lang sa kanya, naiinis na 'ko. Nang kinuwento mong professor m
o siya, lalo akong nainis. Ibig sabihin mas magkikita kayo. Nung nagkasabay-saba
y tayong kumain noon ng lunch, nakita ko kung gaano kang nag-e-enjoy na kausap s
iya. Childish it may seem, pero ayokong mahigitan niya ko sa mga kaya ko rin nam
ang gawin para sa'yo. Natatakot ako na baka isang araw mas malapit ka na sa kany
a kaysa sa'kin."
Lumapit ito sa kanya at masuyong pinunasan ang mga luha sa kanyang pisngi. "I ca
n see how cheerful his personality is. Habang ako? Ang dami-dami kong hang-ups s
a buhay. I'm just so blessed that you've been an understanding wife ever since.
Imbes na ako ang nag-aalaga sa'yo, ikaw ang nag-aalaga sa'kin... I felt threaten
ed towards Johann. Because I felt that he can make you happy more than I can..."
dugtong pa nito.
"Reeve..."
Sa lahat nang sinasabi ni Reeve ay hindi na mapakali ang puso ni Agatha. Any min
ute now, her heart would jumped out of her chest because of the anticipating con

fession of her husband. Gusto niyang kalamahin ang puso pero kahit ang utak niya
ay magulong-magulo na rin.
"Nagseselos ako, Agatha. Oo na! Nagseselos ako kasi ayokong mawala ka sa'kin. Na
gseselos ako kasi ayokong maisip mo na mas masaya kang kasama siya kaysa sa'kin.
Nagseselos ako kasi natatakot akong iwan mo 'ko..." he emotionally confessed.
Nagseselos si Reeve. Nagseselos nga ito! Hindi niya alam kung matutuwa ba dapat
siya sa nararamdaman nitong iyon o hindi. Totoo ba ang mga naririnig niya o hind
i? Nananaginip ba siya o hindi?
He gently cupped her face with both hands. "Agatha, nagseselos ako kasi... kasi
mahal kita," he tenderly said.
Before Agatha could react, Reeve hastly leaned down his head and torridly kissed
her on the lips.

~~~~~~~~
Magbunyi! Magbunyi! Sa wakas umamin din si Reeve! Oh yeah! :D

Anyway, friends, I can't update ulit sa Saturday. Alam niyo naman na special sa'
kin ang araw na iyon. Hihi :"> I'll be away for a while. Uuwi po kasi ako sa aki
ng hometown which is binabagyo ngayon. Yes, Manila. I hope, friends, na safe po
kayong lahat.
Next Wednesday po ulit ang UD. Keep reading, friends! Abangan ang nalalapit na p
agtatapos ng istoryang na-hook kayo at nagpakaba sa inyo kung happy ending ba 't
o o hindi. Wahahaha!

See yah! <3

*******************************************
[30] Chapter Twenty-Three
*******************************************
CHAPTER TWENTY-THREE

"NAGSESELOS AKO, Agatha. Oo na! Nagseselos ako kasi ayokong mawala ka sa'kin. Na
gseselos ako kasi ayokong maisip mo na mas masaya kang kasama siya kaysa sa'kin.
Nagseselos ako kasi natatakot akong iwan mo 'ko..." Reeve emotionally confessed
.
Nagseselos si Reeve. Nagseselos nga ito! Hindi alam ni Agatha kung matutuwa ba d
apat siya sa nararamdaman nitong iyon o hindi. Totoo ba ang mga naririnig niya o
hindi? Nananaginip ba siya o hindi?
He gently cupped her face with both hands. "Agatha, nagseselos ako kasi... kasi
mahal kita," he tenderly said.
Before Agatha could react, Reeve hastly leaned down his head and torridly kissed

her on the lips.

When her husband kissed her, her whole world stopped. She closed her eyes and re
sponded to his sweet gentle loving kiss. Ang malakas na pagtibok ng puso niya at
ng puso ni Reeve ang tanging naririnig niya. Tila ng mga oras na iyon, ang park
ing lot ang naging pinaka-romatikong lugar para sa kanilang dalawa. Wala na rin
siyang pakialam kung may ibang taong makakita sa kanila.
Hindi pa rin makapaniwala si Agatha sa mga narinig niya kanina... sa mga sinabi
ni Reeve kanina...
Tila alam ni Reeve na hindi pa rin siya makapaniwala kaya naman ipinaramdam nito
sa pamamagitan ng halik na totoo ang sinabi nito...
Mahal na siya ni Reeve...
Mahal na siya ng kanyang asawa...
Mahal na siya nito...
Kahit ayaw ni Agatha na bumitiw sa mga halik nito ay mabilis niya pa ring hiniwa
lay ang mga labi rito.
"Agatha?" nagtatakang tanong nito.
"Y-You l-love me?" she tried to assure.
Tumango ito at saka ngumiti.
"I love you, Agatha."
She bit her lower lip. Gusto niyang maiyak sa saya. Ngunit gusto niya ring ngumi
ti dahil sa wakas, narinig na niya ang mga salitang matagal niya nang pinagdadas
al na masabi nito sa kanya.
She closed her eyes for a moment.
Sana pagmulat niya ng mga mata ay nasa parking lot pa rin sila, nasa harap niya
si Reeve, at sinasabi pa rin nitong mahal siya nito.
"Agatha..."
She slowly opened her eyes and saw that, no, she was not dreaming.
Ngumiti siya at nilundag ito ng yakap. Hindi niya na rin napigilan ang mapaiyak.
"Say it again, Reeve... please," she requested again.
Niyakap din siya nito. "I love you..." he lovingly whispered.
"I love you, too, Reeve," she whole-heartedly whispered, too.
Humarap siya dito at siya na mismo ang humalik muli rito. She felt Reeve's lips
curved into a smile before responding to her kisses.

KAKAUWI PA lang nila Agatha at Reeve galing sa isang restaurant kung saan nila n
aisipang mag-dinner pagkatapos ng nangyari sa parking lot.
Magkahawak kamay pa sila habang umaakyat papunta sa kanilang kuwarto. Tahimik la
ng silang nagngi-ngitian na parang mga baliw.
Pag-abot nila sa kanilang kuwarto ay bibitaw na sana si Agatha sa hawak ni Reeve
dahil pupunta siya sa walk-in closet para makapagpalit, ngunit hindi siya binit
iwan nito.
Sinara ni Reeve ang pinto at sumandal doon. He gently pulled her by the hand. Hi
napit siya nito sa may baywang at binigyan siya ng mabilis na halik sa mga labi.
Mas hinapit pa siya nito na naging dahilan para magdikit pa ang kanilang mga ka
tawan.
Suddenly, she felt hot.
"Hmm. Parang ang init. Buksan natin yung aircon," sabi niya.
Ngumisi si Reeve. Tila naramdaman din nito ang nararamdaman niya. " I think masy
ado lang mainit ang suot mo," anito. Naramdaman niya ang pag-gapang ng kamay nit
o sa likod niya. Inabot nito ang zipper ng bestidang suot niya at dahan-dahan iy
ong binuksan.
"Ikaw ba, hindi naiinitan sa suot mo?" she playfully asked. Dumapo ang mga kamay
niya sa matipunong dibdib nito bago niya isa-isang tinanggal ang butones ng lon
g-sleeved polo nito. Natanggal niya na na lahat ng butones nito, and she can alr
eady peek on his magnificent upper physique.
Nagtama ang mga tingin nila at makahulugang nagngitian.
Tumalikod siya at inalis ang sleeves ng kanyang bestida sa kanyang braso. Tuluya
ng natanggal ang damit sa kanyang katawan at bumagsak iyon sa paa-nan niya. Inip
on niya ang mahabang buhok sa kaliwang bahagi. Naramdaman niya ang mga labi ni R
eeve na dinampian ng masuyong halik ang kanyang kanang balikat, gilid ng kanyang
leeg at batok.
Reeve unclasped her bra from the back and slowly removed it away. Niyakap siya n
ito mula sa likod. Mahina siyang napasinghap lalo na nang maramdaman ang hubad n
itong dibdib sa likod niya. She can also feel him poking behind her.
"Already?" she teased.
"That's how hot you are," sagot naman nito pagkuway hinarap siya nito dito.
Their eyes met and from that familiar pull that they both felt like the first ti
me they kissed, their lips locked and torridly kissed.
Yumapos siya sa leeg nito nang magsinula nang mag-galugad ang dila nito sa bawat
sulok ng kanyang bibig. Her tongue fought back with his.
Mas humigpit ang pagkakayapos niya rito nang mas lumalim pa ang bawat halik nila
. Her breasts crashing to her bare chest. She felt his manhood more harder pokin
g at her stomach.
Naramdaman niya ang pag-ikot nila ni Reeve at ang pagtama ng likod niya sa pinto
. Kinuha ni Reeve ang nakapulupot niyang braso dito. Hinawakan nito ang mga puls
uhan niya at nakataas na ipininid sa pinto, sa magkabilang gilid niya.

Pareho nilang habol ang hininga pagkatapos ng halik. Reeve wetly kissed her chee
k, down to her neck... and when he reached her breast, he eagerly sucked a nippl
e and played it with his tongue.
Agatha moaned and loudly groaned when Reeve started to lightly bite it. Gusto ni
yang igalaw ang mga kamay ngunit nakakulong nga iyon sa pagitan ng kamay nito at
ng pinto.
He bit his nipple again that made her groan more. After biting, he'll suck it ag
ain, then bite it again.
"R-Reeve..." she pleaded.
"Oh, sorry, sweetheart..." he murmured. "I forgot the other one." He transferred
to her other nipple and did what he just did at the other.
Masakit ang ginagawa nitong pagkagat doon ngunit para bang gusto niyang paulit-u
lit ding nararamdaman iyon.
Maya-maya'y bumalik ang labi ni Reeve sa kanyang mga labi. Iyon naman ang mainga
t na kinakagat-kagat nito na lalo lamang nagpapa-ungol sa kanya.
Binitiwan na nito ang kanyang mga kamay na nakapinid sa pinto. Yumapos ang mga b
raso nito sa kanyang baywang at naramdaman niya ang paggapang ng mga kamay nito
sa kanyang pang-upo. Pinisil nito ang isang bahagi noon at pagkuwa'y mas dinikit
pa lalo ang ibabang bahagi nito sa kanya.
Napakapit siya sa braso nito nang maingat siyang lumundag at ipinulupot ang mga
binti sa balakang nito. Their bodies could have joined already if it weren't for
their underwears. "Him" poking just in front of "her" already made her wet from
down there.
He parted her lips.
"Already?" tukso naman nito nang maramdaman din siguro ang nangyari sa kanya.
She grinned. "That's how hot you are," panggagaya niya sa sagot nito kanina.
Sinuportahan siya nito sa kanyang pang-upo para hindi siya mahulog. Naglakad ito
at umupo sa kama. Nakapulupot pa rin ang mga binti niya rito kaya naman inayos
na lang nito ang pagkandon niya rito at pagkatapos ay niyakap siya sa kanyang ba
ywang. Yumakap rin siya rito at tinadtad ito ng mga munting halik sa buong mukha
nito.
Inalis niya ang mga binti sa balakang nito. Lumuhod siya sa kama at itinulak ito
pahiga doon. Tila nagulat ito sa ginawa niya, lalo na at itinaas niya ang mga k
amay nito sa magkabilang side at ikinulong iyon katulad ng ginawa nito sa kanya
sa may pintuan.
She slowly slide her body, specifically, her breasts sliding down his chest.
She heard him silently cursed.
She secretly smiled and trail down kisses from his neck, his shoulder, his chest
, and playfully bit his man nipple that made Reeve moaned.
Tumingala siya rito at nakitang diretso itong nakatingin sa kanya. She saw pleas
ure from Reeve's eyes. Alam niyang mas may kaya pa siyang gawin upang mas pagsik
labin iyon. All of a sudden, a wild sexy soul possessed Agatha.

Her hands slide down from his hands, arms, shoulders, down to his chest. She lic
ked him from his chest down to his stomach and to his belly button... and stoppe
d right there when he grabbed her shoulders.
"Don't even go down there," babala nito.
"Why?"
"Just don't. You don't have to do it..."
"But..."
"What?"
"But, I wanted to..." she said with her pleading eyes.
His eyes widened. "Agatha?"
"I want to please you," dagdag niya pa.
"You're pleasing me, already, sweetheart."
"Why don't you let me do it?" nagtatakang tanong niya.
"Nababaliw na nga ako sa ginagawa mo kanina. Baka kapag ginawa mo pa 'iyon', I m
ight go crazier," he answered directly, grinning.
He rolled over and now she's already under him. May narinig siyang parang napuni
t. She looked down and saw her underwear that was ripped by Reeve.
Napasinghap siya. "Why did you tear it?"
Nagkibit-balikat ito. "For easier access."
She laughed. Pero natigil din ang pagtawa niya nang maramdaman ang mga daliri ni
to sa pagitan ng mga hita niya.
Napaungol siya nang magsimula na itong maglikot doon. Sumubsob pa ito sa kanyang
dibdib at muling pinagtuunan ng pansin ng mga labi nito ang kaliwang dibdib niy
a.
When his fingers played with her clit, she shivered when a liquid from her belly
easily get down to her femininity. She don't know what to do anymore but to moa
n and groan because of what her husband was delightfully doing to her breasts an
d between her thighs. Lagi naman nitong ginagawa iyon sa kanya sa tuwing nagtata
lik sila. Pero hanggang sa ngayon, hindi siya masanay dahil sa iba't ibang sensa
syong dinudulot niyon sa kanya sa bawat oras na ginagawa nila iyon.
"R-Reeve... please... I'm gonna come..."
Tumingala ito sa kanya. "Come now, sweetheart."
She closed her eyes and moaned more loudly when she felt his two fingers inside
her and fastly doing its job. She shouted when she reached her first climax.
Unti-unti siyang nagdilat ng mga mata at nakita ang nakangiting mukha ng asawa.
He started to position himself and she spread her legs more. Mabilis nitong nata
nggal ang natitirang saplot sa katawan nito.
"Reeve!" she shouted when he surprisingly entered her. Napayakap siya dito.

Their groans and whimpers mixed when he thrusted deeper until he was all perfect
ly inside her.
He kissed the tip of her nose. "I love you, Agatha..." he softly said while look
ing straight at her.
"I love you more, Reeve," she smilingly said then reached for his lips.
Reeve started to move above her.
He created a rhythm that she gladly joined as he went in and out... Slowly, at
first, and accelerates every push and pull...Their bodies continued to dance at
a certain beat, faster and faster.
Faster, they bumped. Quicker, they hit.
Their wild sounds and heart beats became their music.
He shouted her name while she loudly groaned when they reached the top together
and burst out all the love they made.
They were both sweating and catching for their breaths, when Reeve lay down besi
de her. Nakatagilid itong nakahiga paharap sa kanya. Pinaunan siya nito sa braso
nito at niyakap siya ng mahigpit.
"I love you..." she said while sweeping off sweat on his forehead and face.
Ngayon, malaya na siyang sabihin dito ang nararamdaman. Hindi niya na kailangan
pang magkipkip ng kung anuman. Hindi niya na kailangang palihim na sabihin dito
ang mga katagang matagal niya nang gustong sabihin dito.
He tenderly kissed her forehead. "I love you more, sweetheart." he murmured affe
ctionately. "You're the sweetest and hottest lover ever," he added.
She giggled. "Bakit binobola mo 'ko?"
"Hindi kita binobola, ah. Totoo naman kasi," sabi nito.
"Sige nga, elaborate." Napahikab siya at saka sumubsob sa dibdib nito.
"Hottest lover because obviously you always turn me on. Remember when we always
meet before we get married? I really like kissing you and do more than that. The
n, after the wedding... I discovered that you're a first timer and natural lover
. I mean, you don't have any experiences but you still manage to lose my control
everytime we make love."
"Sex-starved husband," biro niya.
He chuckled. "Maybe."
"Go on."
"Sweetest lover because... you make me feel so special after our love makings. T
uwing pinupunasan mo ko ng pawis sa mukha. Ewan ko, pero malaking bagay sa'kin i
yon. That simple gesture assured me that I was taken care of. Sino ba naman kasi
ang may gana pang magpunas ng pawis kahit sa mukha lang, pagkatapos makipag-mak
e love?" anito. "Ikaw lang, Agatha. Because you really care for me. Isn't that s
weet?"

Napangiti siya habang napapikit. Humigpit ang yakap niya rito. "Kaya ka siguro n
a-inlove sa'kin, 'no?" she teased.
"That and many more." He kissed her on the cheek. "Wait, are you sleepy?"
"A little. Ang dami kasing ginawa kaninang umaga. Kami rin kasi ang nag-ayos ng
venue sa recital kanina. Tapos kami-kami din ang nagligpit," sabi niya. "Tapos p
ina-iyak mo pa ko kanina, nagseselos ka lang pala," natatawang sabi niya.
"Sorry, sweetheart. I didn't mean to make you cry."
"It's not your fault. I just lost my patience kanina because I'm really tired."
"Hmm... Bakit naman kanina pagdiretso natin dito sa kuwarto, mukhang hindi ka na
man pagod?" makahulugang sabi nito.
She blushed. "Eh... ikaw kasi..."
Natawa ito. "Let's sleep then."
Naramdaman niya ang pagbalot ng kumot sa kanila. After a moment, hindi tuluyang
makatulog si Agatha.
Dumilat siya at nakitang nakatitig sa kanya si Reeve. She instantly flushed.
"B-Bakit mo naman ako tinititigan?"
Ngumiti ito. "I wanna watch you sleep."
Kanina pa tunaw na tunaw ang puso ni Agatha, ano pa bang pwedeng matunaw sa kany
a dahil sa sweetness ng asawa?
"Reeve naman, eh. I can't sleep," angal niya. "Hindi naman ako mawawala dito."
"Sorry. Sige na, tulog ka na ulit."
Pumikit siya at sinubukan na muling matulog. Unti0unti na siyang nahihila niyon.
Mukha ngang tinigilan na ni Reeve ang pagtitig sa kanya. Kinikilig siyang isipi
n na ginagawa nito iyon sa kanya. Pwede naman nitong gawin ulit iyon kung tulog
na siya.
"Agatha?"
"Hmm?"
"I love you."
Napangiti siya. Wala na. Hindi na siya makatulog sa kilig.
Dumilat siya at pumatong dito.
"Whoa. Akala ko matutulog ka na?" gulat na sabi nito.
She seductively grinned. "One more round?"
And they did another round of love. And another, and another... and another.

NAGISING SI Agatha dahil sa mga munting halik na nararamdaman niya sa kanyang mu

kha.
"Good morning, sweetheart," she heard Reeve softly whispered.
A curve formed automatically in her lips. Tumingala siya at sumalubong sa kanya
ang guwapong mukha ng asawa.
"Good morning, too, Reeve," she said. Mas sumiksik siya sa katawan nito at mulin
g pinikit ang mga mata.
"Come on, Agatha. We need to get up."
Napangiti siya. "Oh, yeah. It's a Sunday nga pala, we need to go to church." Pin
ilit niya ang sariling bumangon kahit pa kaninang madaling araw lang ata siya na
katulog. She's still really sleepy pero hindi dapat pinagpapaliban ang pagpunta
sa simbahan.
Tinakip niya muna ang kumot sa kanyang katawan bago nag-unat. Niyakap siya ni Re
eve mula sa likuran at masuyong hinalikan ang kanyang batok.
"How's your sleep?"
She yawned. "Sleep? What sleep?" biro niya.
He chuckled. "I'll prepare some breakfast."
Akmang tatayo na ito nang pigilan niya. "No, ako na lang. You take a bath, first
. Kapag tapos ka na, tawagin mo 'ko. Maliligo na rin ako tapos sabay na tayo mag
-breakfast."
"Hmm. Why don't we take a bath together and prepare the breakfast together then
eat together?" sabi nito.
"Hindi ba mas tatagal tayo sa iniisip mo?" natatawang sabi niya. But she liked h
is idea.
"Promise, we're only gonna take a shower. Nothing else." Itinaas pa nito ang kan
ang kamay.
Napangiti siya. "Okay."
Nauna na itong umalis sa higaan. Isinuot nito ang boxers at saka siya inilalayan
patayo. Sabay silang pumasok ng banyo at... naligo.
They bathe and nothing else... with just little touches and kisses, of course. P
agkatapos, ay sabay din silang nagsepilyo at nagngingitian na parang mga ewan ha
bang magkatabi sila sa harap ng bathroom mirror nila. After brushing their teeth
, sabay rin silang pumili ng kanilang susuotin. At siyempre pa ay terno sila nit
o.
She was wearing a white floral dress and Reeve was wearing a white polo-shirt an
d jeans. White flats ang sapin niya sa paa. White rubber shoes naman dito.
"Wow. Kung maka-porma tayo parang teenagers lang," natatawang sabi niya. Lumapit

siya dito at niyakap ito ng mahigpit. "You look so handsome."

He chuckled. "And you're so lovely," he said while lightly pinching her nose.
"Wala na. Nagbobolahan na tayo."
"Kumain na kasi tayo ng breakfast," natatawang sabi nito.
Nang matapos na sila sa pag-aayos ay bumaba na sila at naghanda na ng agahan. Sh
e toasted some bread while Reeve made coffee for them. Naglabas din si Agatha na
ng iba't-ibang palaman kagaya ng peanut butter, strawberry jam, cheese spread, a
t mayonnaise mula sa ref.
Magkatabi silang umupo sa high stool ng bar counter. Magana silang kumain ng kan
ilang light breakfast habang nagkukuwentuhan.
"I have a question," sabi ni Agatha sa kalagitnaan ng pagkukuwentuhan nila.
"Okay. What is it?"
"Ahm... kailan mo nalaman na... mahal mo 'ko?" maingat niyang tanong.
Natigil ito sa pagkagat sana ng peanut buttered-bread nito. Napatingin ito sa ka
nya at napangiti. Pagkuwa'y nagkibit balikat ito.
"I just woke up one morning and realized that..." He reached her right hand. "my
heart beats for you, already."
Tila kiniliti ang puso ni Agatha sa narinig. Napakagat siya sa kanyang tinapay p
ara maitago kahit papa'no ang sobrang kilig na nararamdaman.
"Corny ba?" biglang tanong nito.
Umiling siya at tinapos ang pagnguya. "No. It's sweet," she softly said. "Bakit
hindi mo sinabi agad?"
Nagkibit-balikat lang ito. "How about you?"
Napangiti siya. "Natatandaan mo 'yung hindi pa tayo kasal tapos sinabi mo sa'kin
na hindi ka naniniwala sa love?"
Tumangu-tango ito.
"I loved you deeper at that time."
"Huh?" Halatang naguluhan ito sa sinabi niya.
"I loved you ever since..."
"Since stalker pa lang kita?" nanunuksong sabi nito.
She pouted. "I'm not a stalker. I was a fan."
Natawa ito. "So, you loved me still eventhough I told you that I don't believe i
n love?"
Tumango siya.
"Why?" tanong nito.

"Because I want to make you fall in love with me. Naniniwala ako na mabubuksan m
o rin ang puso mo sa'kin... Kahit pa gaano katagal. And see? You already loved m
e," natutuwang wika niya.
"Kaya rin ba pumayag ka sa arranged marriage?"
"Yeah, kinda."
"Kaya rin pumayag kang halikan kita kahit hindi pa tayo masyadong magkakilala?"
he teased.
She felt her cheeks burned. "W-Well... hindi naman ako papayag kung wala akong g
usto sa'yo, di 'ba?"
Napangiti ito at tinapos na ang pag-kain. Tinapos na rin niya ang pag-kain at sa
bay na silang nagligpit ng pinagkainan.
"Come on, Agatha, we're gonna be late for church," tila nagmamadaling sabi nito
nang palabas na sila ng bahay.
Napatingin siya sa kanyang wristwatch. "It's still early. Masyado ka atang excit
ed magsimba?" aniya. She locked the main door.
"Of course, I am," anito. "I have a lot of things to thank God."
Napangiti siya sa sinabi nito. "Like what?"
Pinagbuksan siya nito ng pinto ng kotse. Sumakay na siya.
"I'll tell you later," pa-misteryosong sabi pa nito bago sinara ang pintuan ng k
otse.
Sumakay na din ito sa driver's seat at nagsimula na silang bumiyahe papuntang Pa
sig city kung nasaan ang main worship hall ng simbahan na ina-attend-an nila.
Christ Commision Fellowship or CCF ang pangalan ng Christian church nila. Tumata
gal lang ng isa't kalahati hanggang dalawang oras ang worship service.
Pagkatapos nilang magsimba ay naisipan nilang kumain ng lunch sa isang restauran
t.
Naka-abrisete siya kay Reeve habang papasok sila ng restaurant.
Naupo sila sa two-seater table. Ipinaghila siya nito ng upuan bago ito umupo. Pi
nag-uusapan nila ang o-order-in nang may marinig silang mga pamilyar na tinig sa
katabi nilang lamesa.
"Sabi ko na nga ba, hindi 'to magandang idea! Mag-back out ka na lang kasi!" nai
iritang sabi ng tinig ng isang babae.
"Ako pa, magba-back out? Ikaw na lang. Ikaw ang kumausap kay Ma'am Salvador," na
iinis na sabi naman ng tinig ng isang lalaki.
Sabay pa silang napatingin ni Reeve sa mga ito.
"Eh, baka malungkot siya. Ikaw na lang, ikaw naman ang lalaki. Saka sabi mo char
ming ka? Eh, di, gamitan mo ng charm si Ma'am."
"Trisha, walang epekto kay Ma'am ang charm ko. Kapag nakapagdesisyon na siya, fi
nal na talaga iyon. Kaya sa tingin ko, maki-agos na lang tayo sa mga mangyayari.

"
"Hoy, Prince Duke, alam na alam mo naman na ayokong nakikita ka. Tapos araw-araw
pa tayong magkikita simula bukas? Maawa ka naman sa'kin. Baka mamatay ako sa in
is."
"Ang bitter mo kasi. Ayaw mo naman makinig sa totoong nangyari nung-"
"Sshh! Not even a word! Ayokong makinig sa'yo kasi maglolokohan lang naman tayo.
"
"Ang sungit sungit mo naman. Matagal ka ng hindi nakikipag-sex, 'no?"
Napasinghap si Trisha at sinabutan si Prince. "Walanghiya kang lalake ka! Anong
pinagsasasabi mo? Nasa public place pa naman tayo!"
Hindi na napigilan ni Agatha at ni Reeve ang matawa sa kalokohan ng mga kaibigan
nila. Narinig ata sila ng mga ito dahil lumingon ang mga ito sa kanila.
"Agatha?"
"Reeve?"
"Hi!" bati niya.
"You two look good together," pang-aasar ni Reeve.
"O, narinig mo iyon?" ani Prince kay Trisha.
"So?" pinanlakihan ito ng mata ni Trisha.
"Wala! Tinanong ko lang naman kung narinig mo. Nag-assume ka 'no?"
"Prince!" saway dito ni Trisha.
"Yes, my princess?" pang-aasar pa ni Prince.
Natigilan si Trisha at... namula ang mukha nito. Mabilis itong tumayo at lumabas
ng restaurant.
"Loko-loko ka talaga, Prince," komento ni Reeve.
"Eh, kasi naman, mahal naman ako, ayaw pang umamin," sabi ni Prince. Bumaling pa
ito sa kanya. "Di 'ba?"
Nginitian lang niya ito at nagkibit-balikat. Bestfriend niya pa rin si Trisha at
hindi naman niya tuluyang ilalaglag ito kahit halata naman ang damdamin nito ka
y Prince.
"Ang yabang nito. Kaya siguro inis na inis sa'yo si Trisha," ani Reeve.
"I'm stating a fact, pare."
"Hindi mo ba siya hahabulin?" tanong niya rito.
"Ay, oo nga pala," sabi ni Prince at saka tumayo at dali-daling lumabas ng resta
urant para sundan si Trisha.
Nagkatinginan sila ni Reeve.

"Magkakatuluyan kaya sila?" tanong niya.

"If you're friend we'll open up, they will."
"You knew what happened to them years ago?"
Tumango ito. "Recently lang sa'kin na-kuwento ni Prince."
"Hindi madali para kay Trisha na kalimutan lang basta iyon. Lalo na nang iwan si
ya basta ni Prince pagkatapos ng nangyari sa kanila."
Kumunot ang noo nito. "Hindi siya iniwan ni Prince. Well, iyon ang kuwento niya
sa'kin. Oh, why are we talking about them, anyway?"
Nagkibit-balikat siya. "Order na tayo?"
Tumango ito at um-order na sila ng pagkain.
Habang kumakain sila ay nagsalita si Reeve.
"Let's go to a family park, later?" aya nito.
Mabilis siyang tumango. "That's fine with me! Anong gagawin natin doon?"
He shrugged. "Anything. The weather report said that it's nice going to a park t
oday. Hindi mainit ang araw ngayon dahil maulap. Let's just get some fresh air a
nd talk about... our future."
Our future... Agatha smiled. It's really nice to know that there's a future that
together they would share.

MAGKAHAWAK KAMAY na naglalakad sina Agatha at Reeve sa isang family park na mala
yo sa polluted city. Habang naglalakad sila ay maraming pamilya silang nakikitan
g nagpi-picnic at maraming mga bata ang nagtatakbuhan. May mga nagpapalipad ng s
aranggola at mga toy remote helicopters.
Naupo sila ni Reeve sa ilalim ng isang mataas na puno. Masarap ang medyo malamig
na simoy ng hangin kahit hapon pa lang.
Sumandal si Reeve sa katawan ng puno habang siya naman ay pinaupo nito sa pagita
n ng mga binti nito. Sinandal niya ang likod sa malapad nitong dibdib. At pagkat
apos ay niyakap siya nito mula sa likuran.
Tumingala sila sa langit kung saan ang daming nagliliparan na makukulay na saran
ggola.
"This is what we call 'peaceful'," sabi nito.
"Yeah..." she said. "Anyway, sabihin mo na sa'kin kung ano yung mga pinagpasalam
at mo kay God."
"Everything."
"Like?"

"Meeting you."
Napangiti siya. "And?"
"Having you."
Lalo siyang napangiti. "And?"
"I thanked him for making me love you and so much thankful for you loving me, to
o."
"Aw... Sweet."
He sighed and hugged her tighter. "You know, matagal ko ng alam na mahal mo 'ko.
"
Gulat na napalingon siya dito. "W-What?"
Reeve smiled and gently caressed her face. "Sa tuwing bumubulong ka sa gabi at s
a umaga nang 'I love you', naririnig ko iyon."
"Oh my gosh." Mabilis niyang natakip ang mukha sa mga palad. Nahihiya siya na ma
tagal nap ala nitong alam ang nararamdaman niya dito.
He softly laughed. "And you know, the first time I hear you said that, lagi ko n
ang inaabangan iyon kaya pinipilit kong maging light lang ang pagtulog ko."
"Ha?" Inalis niya ang mga kamay sa mukha.
"I don't know why... pero laging gumagaan ang pakiramdam ko sa tuwing naririnig
kong ibubulong mo iyon sa'kin. Maybe... I loved you the first time I saw you or
the second time, I don't know. But, I just ignored it..."
"Reeve..."
"I also thank God because I finally knew the reason why all the things happened
to me before."
"Why?"
"Because He will send an angel to
destined to love that angel." He
ati galit na galit ako kung bakit
w ironic na thankful pa 'ko, kasi
I could have never met you."

save me from all those heartaches and I'm also

kissed her forehead. "It's you, Agatha. Kung d
kailangan akong masaktan ng ganoon, ngayon, ho
kung hindi nangyari ang lahat ng iyon dati...

She sweetly smiled and fought back her tears. What Reeve said just overwhelmed h
er heart and soul.
"There's really a rainbow after the rain. Because you came," he lovingly said.
"Reeve..."
"I love you, Agatha. My rainbow after the rain. My angel against all pain," he d
eclared. "Don't ever leave me, okay?"
She hugged him and kissed him passionately.

She knew that Reeve was not in total healing. But hearing him say those things t
o her made her realized that they we're so close to their happily ever after.

~~~~~~
I'll update tomorrow night. 9 PM! :D
Thank you for waiting! :)
*******************************************
[31] Chapter Twenty-Four (Part One)
*******************************************
CHAPTER TWENTY-FOUR

"COFFEE?"
Mula sa pagtutok sa laptop nito, nag-angat si Reeve ng tingin nang marinig siya.
"Agatha? What are you doing here?" nagtataka ngunit nakangiting tanong nito. Tum
ayo ito mula sa swivel chair at lumapit sa kanya.
"Visiting you," malambing na sabi niya. Sinalubong niya ito at dinampian siya ni
to ng halik sa mga labi. "I just got bored sa bahay kaya naisipan 'kong pumunta
dito sa office mo. Am I bothering you?"
Umiling ito. "No. I'm glad you're here. Medyo tinatamad na rin ako sa ginagawa k
o ngayon."
"You take a break, first." Inangat niya ang dalang Starbucks cup na may black co
ffee at isang paper bag na may lamang cheesecake.
Kinuha nito ang mga iyon at saka siya giniya paupo sa visitors' couch sa loob ng
opisina nito. Pinatong nito ang mga dala sa center table at saka ito umupo sa p
ang-isahang couch. Siya naman ay kumandong dito ng patagilid. Tila nagulat ito s
aginawa niya ngunit yumapos ang mga braso nito sa kanyang baywang maya-maya. Siy
a naman ay yumakap sa leeg nito.
"I miss you," she sweetly said. "Hindi tayo nagkita kahapon at saka kanina."
"Late ka na kasing nagising kahapon at ngayon tapos maaga ka namang natulog kaga
bi. Talagang hindi tayo magkikita." Inabot nito ang cup ng kape at uminom doon.
"Nasanay siguro ang katawan ko na laging natutulog ng maaga kahit walang pasok."
Pero nagtataka siya kung bakit lagi siyang late kung magising.Siguro kasi relax
na rin ang katawan niya na wala naman nang pasok kaya naman napapahaba ang mga
tulog niya.
Inabot niya ang paperbag at siya na ang naglabas ng cheesecake mula roon at isan
g plastic fork. Binuksan niya ang lalagyanan ng cheesecake. She forked a part at
sinubuan ito.
"Sweet," komento nito.
"What's sweet?"
"The cheesecake and you," sabay halik sa mga labi niya.

She chuckled. "Ikaw, ah. Halik ka ng halik."

"Kung puwede nga lang, ikaw na merienda ko," nakangising sabi nito.
Namula siya. "Reeve naman, eh..." nahihiyang sabi niya. "Kumain ka na nga lang."
Umalis na siya sa pagkakandong dito at inabot ang cheesecake at tinidor dito.
Natatawang nilapag nito ang kape at kinuha ang mga inabot niya. She seated on t
he other couch right next to his.
"O, ang ganda-ganda na ng puwesto mo umalis ka pa."
Ngumiti siya. "Para makakain ka ng maayos."
Nagkibit-balikat lang ito at saka nagpatuloy sa pagkain. "Wait, ayaw mong kumain
?"
"Kakakain ko lang bago ako pumunta dito. So, I'm really full."
Nilibot niya ang tingin sa buong opisina nito. Katulad pa rin iyon na black and
white ang dominant colors. Pero may nag-iba. Wala namang nadagdag na kung anuman
, so it must be because of Reeve's new aura.
Hindi na kasi ito mukhang cold-distant-mysterious-snob executive na tingin ng la
hat dito dati. He shared already his warmest smiles to everyone. Nabalitaan niya
kasi mula sa pinsan niyang si Kuya Dylan na lahat daw ng tao sa Andersons ay na
gustuhan agad ang personality ni Reeve. Nagtatrabaho kasi ang pinsan niyang iyon
ngayon sa Anderson-Monteverde bilang VP at COO. Minsan rin ay naka-usap niya si
Elisa, Reeve's office secretary. Mabait naman daw talaga si Reeve dati pa nguni
t lagi kasing seryoso at no-nonsense ang pinapakita nito sa lahat ng tao. Hindi
daw katulad ngayon na lagi itong nakatawa at nakangiti. Mas naging mukhang appro
achable ito. Lahat nga daw yata ng mga babaeng empleyado nito ay gustung-gustong
tumili at mahimatay sa tuwing mangingitian ng mga ito ni Reeve.
Masaya siya para sa asawa. Pero katulad nga ng sinabi niya noon, hindi pa ito "f
ully healed". Dahil kahit ngayon ay iwas pa rin si Reeve sa tuwing pag-uusapan n
ila ang pakikipag-reconcile nito sa ina nito. Una, naisip niya na naging okay na
man na si Reeve kanila Lana at Prince, sigurado pa siyang madali na para dito na
harapin ang ina. But, it looks like they need a lot of time. Reeve was still ho
lding back.
Ano kayang kailangan niyang gawin upang makatulong muli dito?
"Agatha?"
Napaangat siya ng tingin. "Yes?"
"Penny for you thoughts?" anito habang inuubos ang cheesecake nito.
She smiled. "I was just thinking... about you."
"What about me?"
"What's holding you back to settle things between you and your mother?" she soft
ly asked.
Napansin niyang parang natigilan ito at pagkuway nag-iwas ng tingin sa kanya. Hu
minga ito ng malalim. "Emotions."

"What about emotions?"

"Gusto kong pahupain pa lahat ng emosyon na puwedeng mabuhay na naman sa oras na
kausapin ko siya," mahinang sabi nito. Binaba nito ang hawak na tinidor at umin
om ng kape. Sumandal ito sa upuan at sinalubong ang mga tingin niya. "I'm organi
zing in my mind all the things I wanted to ask...to say to her."
Again, she saw in his eyes -the eyes of a lost little boy.
"Ayokong pagkinakausap ko siya, puro panunumbat lang ang gawin ko. Kahit sa ting
in ko noon ay iyon ang tama. I know I'll be so angry and I also know that I'll b
e so upset. May mga tanong ako na natatakot akong malaman ang sagot. Katulad ng.
.. bakit na kaya niyang ipagpalit ang pamilya niya sa isang past lover? Alam mo
ba yung pakiramdam na alam mo na yung sagot pero natatakot ka pa ring marinig iy
on? Yung obvious naman, pero pinaniniwalaan mo pa ring may iba pa ring ibig sabi
hin?"
Inabot niya ang kamay nito at marahang pinisil iyon.
"Hindi lang naman kasi para sa'kin 'to... gusto ko lang rin malaman kung bakit n
iya iniwan si Papa na mahal na mahal siya..." She can see the sadness in his eye
s and hear it on his voice. "Kung nandoon ka lang sa bahay nang mga panahong ini
wan kami ni Mama, araw-araw ng tahimik na umiinom si Papa sa bar counter. Magsis
imula siya sa umaga, bago ako pumasok, doon ko siya unang nakikita. Pagka-uwi ko
, nandoon pa rin siya. Hindi na siya pumapasok sa trabaho noon. Ganoon lang si P
apa ng buong isang taon. Buti nga at hindi bumagsak ang Monteverde dahil sa mga
kapatid niya na nag-take over muna. Halos hindi mo makaka-usap si Papa noon," pa
gkukuwento nito. "What hurted me most... was everynight, in his bedroom... I alw
ays hear him cry. Narinig kong sinisisi niya ang sarili niya... kasi hindi niya
nagawang pasayahin si Mama. Sinisisi niya ang sarili niya kasi... pa'no na daw a
ko? Wala na 'kong ina dahil sa kanya..."
Parang sumikip ang dibdib ni Agatha at tila naramdaman rin niya ang sakit sa tin
ig ng asawa.
"All along, I thought, nagpapakalasing si Papa dahil brokenhearted lang siya kay
Mama... Iyon pala iniisip niyang wala siyang kuwenta dahil pinoproblema niya ku
ng pa'no na lang mabubuo ang pagkatao ko kung umalis na si Mama... How will I gr
ow up without a mother's guidance? Sobrang mahal ako ni Papa... at gustung-guto
kong isisi kay Mama ang lahat. The first year without her was hell for Papa and
me. But we have to go on with our lives. One day, Papa stopped drinking, goes to
work, then go home early to make sure that we'll have dinner together. Suddenly
, she became the best father in the whole world. Mula pagkabata naman, malapit n
a ko kay Papa, kaya naman nang mawala si Mama, mas naging malapit kami sa isa't
isa," he told her. "So, its not all about me but my father. How come my mother d
idn't see how an awesome man he is?"
"Your father and mother were okay now. Remember Papa Roman's birthday? Nandoon s
i Mama Leona."
"And that made me really think. Pa'nong nagawa ni Papa na patawarin agad si Mama
ng ganoon-ganoon lang? Bakit ang bilis lang sa kanya na kalimutan lahat ng nang
yari noon?"
"Kasi naisip siguro ng Papa mo na magiging mabuting simula para sa'yo kung siya
ang unang magpapatawad sa Mama mo. And because you're father loves her," simplen
g sagot niya.
Sarakastikong napangisi ito. "How come he loved her despite the fact my mother w
as happy with another man? Ganoon siya ka-martir?"

Marahan siyang umiling. Tumayo siya at saka muling kumandong dito. She gently cu
pped his face with her hands.
"Reeve, you're father was not a martyr but a man who knows the meaning of love.
Kapag nagmahal ka, dapat wala kang inaasahang kapalit katulad ng mamahalin ka ri
n pabalik ng taong mahal mo. Loving is about being selfless. Hindi ko sinasabing
ibibigay mo lahat ng meron ka sa kanila hanggang sa magmukha ka ng tanga, pero
ibibigay mo kung anong sa tingin mong ikabubuti nila. You're father just did wha
t he thought would be better for your mother and you. And now, it's time to hear
your mother's side of the story. And I know that deep within you, you loved her
. Let that love take away your anger and pain."
"I'm trying..." he whispered.
"Then try harder," She kissed his forehead. "I love you."
He tenderly smiled and embraced her. "I'll try harder, I promise. I'll pray hard
er. And I love you more."
They shared a loving kiss.
"Agatha?" he said after the kiss.
"Yes?"
"Is it hard to remain in love with me before, eventhough you know that I might n
ot love you?" tanong nito.
"No," tapat na sagot niya.
Ngumiti na ito. "How come?"
"Kasi, kung hindi mo napapansin, malambing ka naman sa'kin. Saka nakikita ko nam
an ang efforts mo para mag-grow ang marriage natin. Kahit minsan, suplado ka at
saka masungit kapag ang dami mong ginagawa. Alam ko, it would take time before y
ou learn to love me, but it's fine with me. Kahit hindi mo rin ako matutunang ma
halin, okay lang din. Kasi mabait ka namang asawa," aniya. "Plus a really great
passionate lover," pilyang dagdag niya. "Ang guwapo-guwapo pa... ano pang hahana
pin ko, di'ba?"
He chuckled. "Wow," komento nito. "How about my hang-ups?"
"We all have different angst in life. You just need a little push to overcome it
. Kaya kahit minsan, hirap akong ipa-open sa'yo ang nararamdaman mo, naghintay n
a lang ako. And I know you're capable of loving because there's Lana in your pas
t. Once, you've been in love, and that only means you have a soft part right her
e," sabay turo sa kaliwang dibdib nito.
"Hindi ka ba nakaramdam ng pagod sa pag-intindi sa'kin?"
"Hindi. Hindi dapat ako mapagod para sa'yo," she softly said.
Malawak itong napangiti at napansing niyang bahagya itong namula.
Napasinghap siya. "You're blushing!"
Nag-iwas ito ng tingin pero nanatiling nakangiti. Natuwa naman siya nang makitan
g nagba-blush pala ito. He was so cute!

She giggled and lightly pinched his cheeks.

"Kinilig ka sa sinabi ko, 'no?" tukso niya pa rito.
"I just didn't expect that you love me that much before, eventhough you're not s
ure of my feelings towards you. I admit, natakot din akong baka mapagod ka sa'ki
n katulad ng iba."
"Medyo paranoid ka 'no?"
Ngumisi ito. "Basta ngayon, kapag iniwan mo 'ko, hindi ko na talaga alam gagawin
ko. Natatakot akong mawala ka."
Siya naman yata ang biglang namula nang maramdaman ang kiliti sa puso pati ang p
ag-tumbling yata niyon sa dibdib niya. Kahit kailan talaga, hindi niya malalaman
kung kailang hihirit ng nakakakilig ng ganoon ang asawa.
"I-Ikaw, ah. Lines yan ng mga playboy, eh."
"Playboy? Definitely not me. Kay Prince ang label na iyon."
"Tinuruan ka niya?"
"Tinuruan agad niya? Hindi ba puwedeng galing sa puso iyon?"
They laughed.
Di sinasadyang napadako ang tingin ni Agatha sa isang malaking frame na nakasabi
t sa isang bahagi ng dingding malapit sa office desk ni Reeve. Hindi niya napans
in iyon kanina pagpasok niya. Nanlaki ang mga mata niya nang ma-realized na siya
pala ang nasa picture.
Natawa siya. "Bakit nandiyan agad iyan?" sabay turo sa nakasabit na frame. She w
as smiling widely at the camera with a messed up hair and exposed bare shoulders
. Okay naman ang picture. Natawa lang siya nang maalala kung kailan kinuhanan i
yon.
Nilingon iyon ni Reeve. "Oh. Beautiful, isn't it?"
She pouted her lips. "Buti hindi nagmukhang scandalous," natatawang sabi niya.
"Ilalagay ko ba diyan kung scandalous?" natatawa ring sabi niya.
The photo was taken about four days ago. It's the time that they made love last
Saturday night after Reeve's heart warming confession. After making love, napagk
atuwaan lang nila ni Reeve na magkuhanan ng picture gamit ang phone nito. Kinuha
nan lang nila ang mga sarili from shoulders above. Nothing really indecent photo
s were taken.
"Bakit ba kasi nilagay mo diyan yan?"
"For inspiration, of course."
Napangiti siya at marahang kiniskis ang tungki ng ilong sa ilong nito.
"You're worth the wait, Reeve," she said.
"No," he disagreed. "You are all worth it, Agatha."

"OH MY GOOOOOSSSSHHHHH!"
Napatakip ng tainga si Agatha sa malakas na tili ng kaibigang si Trisha. Napatin
gin tuloy sa kanila ang mga estudyante na members ng drama club na kasama nito s
a pagre-rehearse. Naisipan niyang puntahan ito sa kanilang dating eskuwelahan ku
ng saan nagpa-practice ang mga ito. Nasaktong long break ng mga ito kaya nakakap
ag-kuwentuhan sila ngayon.
"Kayo na! Kayo na talaga!" sabay mahinang hampas pa sa braso niya.
Natawa na lang siya. "I really didn't expect it. But, yeah... I'm so happy."
Mahigpit siyang niyakap nito. "And I'm so happy for you! Na-inlove na siya sa'yo
, hindi mo pa man din inuumpisahan ang misyon na ma-fall siya sa'yo. See? Ayan a
ng destiny!"
Kinuwento niya lahat dito mula nang magtapat sa kanya si Reeve. Tama nga ang hin
ala niya na sobra na itong kikiligin sa mga naipong kuwento niya.
"So, ano? Happily ever after na ba?"
"Not yet, Reeve still have issues with his mom. Pero nag-promise naman na siya s
a'kin na malapit na rin niyang kausapin si Mama Leona."
"Tapos, happily ever after na?" excited na wika nito.
She chuckled. "That would be the new start for our growing marriage. Marami pang
mangyayari sa buhay namin. Lalo na hanggang sa pagtanda, kami na ang magkasama.
Maybe, if we were in a story, yes, malapit na ang ending."
"Awww... So nice!"
"Eh, ikaw ba?"
"Anong ako?"
"Kailan ang happy ending ng iyo?"
Tumaas ang kilay nito. "Girl, walang story na maikukuwento kaya pa'nong magkakar
oon ng ending kung wala ngang umpisa?"
"Ha? Hindi niyo pa ba sinimulan ni Prince?" she teased.
Tumirik ang mga mata nito. "As if! Hindi happy ending kapag sa'min. Maiinis lang
yung mga magbabasa."
"Hey, Trish, won't you let your heart be happy again?"
"I'm happy!" masigla pang sabi nito.
"Real happy?"
Unti-unting nag-fade ang ngiti nito. "I hate how you know me very well," anito s
a kanya.

"Ano ba kasing pumipigil sa'yo?"

Nag-iwas ito ng tingin sa kanya. "I just don't break promises..."
"What promise?" she wondered.
Mabilis itong umiling saka tumayo. "Sandali lang, ah. May kukunin lang ako sa st
orage room."
Tumango na lang siya at hinayaan muna ito. Trisha's her bestfriend pero marami p
a rin itong tinatago sa kanya. Maybe, in time, she'll tell her about it.
"Agatha?"
Napalingon siya. "Lana!"
Nakangiting lumapit ito sa kanya. "What are you doing here?"
"Binisita ko lang si Trisha. Ikaw?"
"May pinapadala kasi si Prince galing sa bahay. Walang ibang magdadala kaya ako
na lang. Abusive brother."
Nagtawanan sila.
"Nakita mo ba siya?" tanong nito pagkuwan.
Umiling siya. "No. Si Trisha lang ang nakita kong kakilala ko mula kanina."
Tumangu-tango ito. "I'll try to call him." Nilabas nito ang dalang cellphone at
tinawagan si Prince. Maya-maya's may narinig silang pagtunog ng phone galing sa
isang sports bag malapit sa kanila. Sabay pa silang napatingin doon.
"Bag iyan ni Prince," sabi ni Lana. Binaba nito ang phone at tumigil din ang pag
-iingay ng phone sa loob ng bag. "Nasaan kaya iyong lokong iyon?"
"Tanungin na lang natin si Trisha pagbalik niya. Pumunta lang siya sandali sa ma
y storage room."
"Mabuti pa nga."
"How are you, by the way?" pangangamusta niya rito.
"I'm doing fine. Masyadong maraming ginagawa sa foundation pero kinakaya naman.
I had a meeting with Reeve kaninang umaga, actually. We we're planning a program
kasi this month and we really need their cooperation."
Hindi nabanggit sa kanya ng asawa na may meeting pala ito at si Lana. Marahil ay
nakaligtaan lang. "That's great!" sabi na lang niya. "What's the program's all
about?"
Nagsimula na itong ikuwento ang tungkol sa program. Nakikinig siyang mabuti hang
gang sa matapos ang pagkukuwento nito at mapunta ang usapan nila sa ibang topic.
"Ahm... Agatha?"
"Bakit?"
"Pinsan mo si Dylan Guevarra, right?" tanong nito.

Tumango siya. "Yes. What about kuya Dylan?"

Nag-iwas ito ng tingin at parang hindi mapakali sa inuupuan.
"Are you alright?" nag-aalalang tanong niya rito.
"A-Ah... Yes, of course!" Napangiwi siya sa pagtaas bigla ng boses nito.
"S-Sorry... Ano lang... ano kasi..." Tumikhim ito. "Makulit siya. Ganoon ba tala
ga iyon?"
Napakunot-noo siya. "Magkakakilala kayo ni kuya Dylan?"
"Not really. I just met him a month ago? Yeah... ayun."
Naguluhan siya sa sinasabi nito.
"Pa'nong makulit siya? Nililigawan ka ba niya?" nangingiting sabi niya.
Mabilis ang naging pag-iling nito. "No, no, of course not!"
Lalo siyang napangiti sa reaksiyon nito. "Saan ka niya kinukulit?"
Magsasalita sana ito pero tinikom na lang nito ang bibig. "Well, never mind. Kap
ag biglang nawala ang pinsan mo, panigurado nakatay ko na siya, ha?"
Natawa siya. "Ang alam ko, hindi naman nangungulit si kuya Dylan sa isang bagay
unless gustung-gusto niya..." makahulugang wika niya na biglang napatingin ito s
a kanya tapos ay nag-iwas ito ng tingin.
Tumingin ito sa wristwatch nito. "Thirty minutes nang nakalilipas, Agatha. Bakit
hindi pa bumabalik si Trisha?"
"Oo nga, ano?" aniya. Napatayo siya. "Susundan ko na lang siya sa storage room,"
sabi niya since alam naman niya kung saan ang storage room nang drama club.
"Sasama na lang ako sa'yo. Baka sakaling makasalubong ko si Prince."
"O baka magkasama sila."
Nagpalitan sila ng makahulugang tingin pagkatapos ay nagtawanan.
"I like Trisha to be my sister-in-law," anito.
"Sana nga at magkatuluyan sila," ani naman niya.
Nagsimula na silang maglakad papunta sa storage room na medyo may kalayuan at wa
la nang nagdadaan na mga tao.
Pagbukas niya ng pinto ng storage room ay pumasok sila at binuksan ang ilaw. Sab
ay silang napatili ni Lana sa nakita.
Mabilis namang naghiwalay sa paghahalikan sina Trisha at Prince.
"Oh, don't close the-"
Dahil sa gulat nila ni Lana sa nakita ay nabitawan niya ang door handle at sumar
a ang pinto.
"-door," nanghihinang sabi ni Prince pagkasara ng pintuan.

"What were you doing?" natatawang tanong ni Lana.

Nagkatinginan si Trisha at Prince.
"Nothing!" sabay na sagot pa ng dalawa.
"Nothing, just kissing. Ganun?" tukso niya.
"Agatha!" saway sa kanya ni Trisha saka lumapit. "Hindi mo ba alam na nakakulong
na tayo ngayon dito?"
Nanlaki ang mata niya. Napalingon siya at nakita si Lana na pilit pinipihit ang
door knob.
"Okay, were stuck," anito. "Looks like sa labas lang nabubuksan ang pintuan."
"Kanina pa kami nakulong dito ni Prince kaya nga hindi ako agad nakabalik. We're
calling for help pero wala namang nakakarinig sa'min dito."
"We left our phones sa rehearsals studio. Kaya hindi rin kami makatawag ng tulon
g," dagdag pa ni Prince.
Agad niyang nilabas ang cellphone sa kanyang bag pero nanlumo siya nang walang m
akuhang signal. Napatingin siya kay Lana na nakatingin din sa phone nito.
"No signal?" tanong niya.
Tumango ito. "Looks like phones are useless in here."
"So, how do we get out?" tanong niya.
"Gonna wait until someone opens the door again," sagot ni Prince.
Napaupo siya sa isang wooden table na napapatungan ng kung anu-anong props. Tuma
bi sa kanya si Lana at Trisha. Medyo malaki ang storage room at may mga maliliit
na bintana kaya hindi naman ganun ka-init.
"Anong gagawin natin ngayon?" tanong ni Lana.
"It's boring in here!" sabi ni Trisha.
"Ah... kaya pala," sabay pang sabi nila ni Lana nang makahulugan.
Namula ito at biglang binato si Prince nang isang prop.
"Aray!" daing ni Prince. "Huwag ka kasing guilty!"
"Walanghiya ka!"
"Kaya pala hinalikan mo 'ko kanina," nang-aasar na sabi pa ni Prince.
Hindi nila mapigilan ni Lana ang matawa. Mukha namang hindi sila maiinip ni Lana
dahil sa dalawa.

"PINAKAKINATATAKUTAN NA bagay o hayop o tao?" tanong ni Trisha.

"Rats," sagot ni Lana.
"Snakes," Agatha said.
"Ang mawala ka?" nakangising sagot ni Prince habang nakatingin kay Trisha.
Sumimangot ang kaibigan niya na ikinatawa lang nila ni Lana.
Naglaro na lang sila ng question-and-answer para hindi sila mainip. Mahigit kala
hating oras na rin silang nasa loob at para namang walang nakapansin sa mga estu
dyante sa labas ang pagkawala nina Prince at Trisha sa rehearsal. Baka daw hinah
anap na rin ang mga ito. Hindi lang alam ng iba na nandoon pala sila. They tried
shouting for help pero napagod lang sila sa ginawa.
"Next question. Where's your first kiss?" tanong ni Prince.
"Puro babae kaming kasama mo dito at yan talaga ang tanong mo?" ani Lana rito.
"Sorry, sis. Ganun talaga," nakangising sabi nito.
Una na siyang sumagot. "Swimming pool." That's where Reeve saved her from her cr
amps and then... they kissed. Her very first kiss.
"Park," sagot ni Lana.
Hinintay nila ang sagot ni Trisha pero hindi ito sumagot.
"Hey, it's your turn," sabi dito ni Prince.
Matalim itong tinignan ni Trisha pagkuwa'y umirap. "Sa barko."
Sa pagkakaalam niya ay ang una at huling sakay ni Trisha ng barko ay noong nag-c
ruise ito. Doon din nito nakilala si Prince.
Sabay-sabay silang napatayo nang bumukas ang pintuan. At may pumasok na dalawang
tao.
"Reeve!" masayang sabi niya saka nilapitan ito. Nasobrahan ata siya sa excitemen
t dahil nilundag niya ito ng yakap. Kaya naman nabitawan nito ang handle ng pint
uan.
Napatili sa frustration si Trisha nang ma-lock na naman sila.
"Oh, boy, looks like magtatagal pa tayo dito," komento ni Prince.
"Bakit?" tanong ng kasama ni Reeve na walang iba kundi ang pinsan niya pala!
"Kuya Dylan?"
"Oo, Kanina pa, Agatha. Ngayon mo lang napansin?" natatawang sabi nito. "Sandali
bakit kayo nandito sa storage room tumatambay?"
"Sana nga tumatambay lang kami," sabi ni Trisha. "Once the door was closed, ang
mga nasa labas lang ang makakabukas niyan!"
"Oh."

"I'm so sorry," paghingi niya ng tawad. Dapat kasi sinabihan niya muna si Reeve
na wag bibitawan ang pinto bago siya masyadong na-excite pagkakita dito.
"Hayaan na natin," sabi ni Reeve. "Nagtanong ako sa mga bata sa labas kung nakit
a ka nila. Sabi nila nakita niya daw kayo na pumunta dito. So, most probably, al
am ng mga bata na nandito tayo."
"Ugh! Gusto ko nang makalabas!" frustrated na sabi ni Trisha.
"Malapit na siguro tayong makalabas," sabi naman ni Prince. "Meanwhile, i-welcom
e natin ang mga bago nating kasama!" sarkastikong sabi nito.
"O, Lana, nandito ka pala!" sabi ng pinsan niya. "Kumusta? Ang tagal mo rin akon
g pinagtaguan, ah."
"Lumayas ka nga sa harapan ko," masungit na sabi dito ni Lana.
Napatingin silang apat sa dalawa.
"I smell something fishy," komento ni Prince.
"Gutom ka lang kaya ka nagha-hallucinate diyan," sabi dito ni Lana.
"Hey, are you okay?" biglang bulong sa kanya ni Reeve.
Tumango siya. "I'm fine. Kinda guilty. Nakalabas na sana tayong lahat dito."
Inakbayan siya nito. "It's okay. Hindi mo lang talaga mapigilan ang pagka-miss s
a'kin," nakangising sabi nito.
She pouted her lips. "Anyway, anong ginagawa niyo dito ni kuya Dylan?"
"Nalaman niya kanina na papunta ako dito. Susunduin sana kita kasi wala naman na
'kong mga meetings. Sumama lang siya kasi may kakilala daw siyang nandito rin."
Sabay pa silang napatingin kay Dylan at Lana na nagtatalo na ngayon. "Parang kil
ala ko na kung sino ang pinuntahan niya."
"Ayan, may bagong loveteam na!" parang natutuwang sabi ni Trisha kanila Lana at
kuya Dylan.
"Ano bang pinagsasasabi mo, future sister-in-law?" pang-aasar dito ni Lana.
Napatili si Trisha na parang nandidiri. "Ano ba!?"
"Ang arte ng babaeng 'to, oh. Pakipot pa kasi," parinig ni Prince habang sa kani
la nakatingin.
"Ganyan talaga, Prince. Mga pa-hard to get," sabi naman ng pinsan niya sabay sul
yap kay Lana na inirapan lang ito.
At tuluyan na ngang umingay ang storage room dahil sa mga parang teenager na pag
-a-asaran ng mga ito.
Nagkibit-balikat na lang sila ni Reeve. Sumandal ito sa may pader at hinila nama
n siya nito pasandal sa katawan nito. Pumulupot ang mga braso nito sa kanyang ba
ywang mula sa likod.
"Ssshhh! Silence, everyone!" sabi ni Prince. "Tuloy na lang natin 'yung nilalaro
natin kanina. Para hindi tayo mainip." Mabilis nitong ipinaliwanag kanila Reeve
at Dylan ang simpleng instructions.

"Okay, let's start!" ani Prince. "Sexiest part of the opposite sex that you coul
d kiss?"
Mauunang sumagot si kuya Dylan. Susundan iyon ni Lana, Reeve, siya, Trisha, at a
ng huli ay si Prince. Ganoon lang ang rotation ng pagsagot at pagtatanong.
"Neck."
"Cheeks."
"Lips."
"Chest."
"Shoulders."
"Nape."
Ang pinsan niya naman ang nagtanong. "Name of first love?"
An akward silence came.
"Why? May mali ba sa tanong ko?" tanong ng pinsan niya nang mahalata ang awkward
ness.
"Wala naman," sagot niya. "Sige, sagot na tayo."
"Reeve," matapat na sagot agad ni Lana.
Napatingin si kuya Dylan sa asawa niya pagkuwa'y kay Lana. "Oh."
Another silence came.
Tinapik niya ang kamay ng asawa. "Lana," sagot naman nito.
"Oh," komento na naman ng pinsan niya na tila na-gets na kung anong uncomfortabl
e sa tanong nito.
Ngumiti lang siya. "Reeve Leonardo Monteverde," sagot niya naman na buo pa ang p
angalan nito. Naramdaman niya ang masuyong pagdampi ng labi ng asawa sa kanyang
buhok.
Napatingin silang lahat kay Trisha. "Wag niyo 'kong i-pressure!"
"Tinignan ka lang, eh," natatawang sabi niya. "Sagot na kasi."
"D-Duke..." mahinang sabi nito.
Napansin niya ang palihim na pagngiti ni Prince.
Sasagot na sana si Prince nang biglang bumukas ang pinto.
"Nakulong po pala kayo dito! Sabi ko na nga ba, eh," ani ng isang lalakeng estud
yante.
Mabilis na lumabas si Trisha at si Prince. Sumunod naman na sila.
"Salamat," sabi niya sa batang lalaki. "Buti napansin mo."

"Eh, kasi po kanina ko pa po hinihintay na may bumalik sa inyo. Lalo na po sila

kuya Prince at ate Trisha. Kaso lagpas na po ng isang oras nang hindi pa po nami
n sila makita. Kaya po naghinala na kami na baka nakulong po sila dito. Pasensya
na po at nasama rin po pala kayo."
"Naku, hindi mo naman kasalanan. Nakalabas naman na kami, sa wakas," ani Lana. "
Maraming salamat."
Kung alam lang ng bata, hindi lang sa pagkakakulong sa storage room sila niligta
s nito. Kundi pati sa awkward situation nila sa loob.
Maya-maya'y nagpaalam na sila ni Reeve na uuwi na. Nagpaiwan ang pinsan niya at
may kakausapin pa daw ito na halata namang si Lana.
Naglalakad na sila ni Reeve palabas ng school building ng dati nilang eskuwelaha
n nang may maalala siya. Bakit ang cellphone niya lang ang hawak niya?
"Reeve, may bag pala akong dala. Sandali, babalikan ko lang," nagmamadaling sabi
niya.
"Sasamahan na kita."
"No, it's okay. Puntahan mo na lang yung kotse tapos daanan mo ko dito."
Tumango ito. "Okay, then."
Mabilis siyang bumalik sa may rehearsals studio ng drama club nang bigla siyang
mapahinto.
"Ah, so, si Reeve pala ang first love mo. At asawa siya ng pinsan ko. How tragic
," narinig niyang sabi ng kuya Dylan niya.
Nagtago siya sa isang gilid nang makita ang dalawa.
"Wala ka ng pakialam doon, Dylan. Tigilan mo 'ko, puwede?" tila naasar na sabi n
i Lana.
"Hindi ka pa naka-move on."
Hindi niya narinig ang pagsagot ni Lana.
"You still love him, don't you?"
"No one will care, Dylan, if I still love him or not."
"You know, kahawig mo si Agatha. Sa unang tingin ko sa'yo, akala ko ikaw siya. A
nd I'm wondering, naka-move on na rin kaya si Reeve sa'yo kung pinakasalan niya
ang pinsan ko na halos kamukha mo?"

Natigilan si Agatha sa kinatatayuan at nadulas ang cellphone niya mula sa kanyan

g mga palad.

~~~~~~~~
Uh-oh!

Chapter 24(Part 2) will be posted on Saturday night. 9 PM :D

*******************************************
[32] Chapter Twenty-Four (Part Two)
*******************************************
"You know, kahawig mo si Agatha. Sa unang tingin ko sa'yo, akala ko ikaw siya. A
nd I'm wondering, naka-move on na rin kaya si Reeve sa'yo kung pinakasalan niya
ang pinsan ko na halos kamukha mo?"
Natigilan si Agatha sa kinatatayuan at nadulas ang cellphone niya mula sa kanyan
g mga palad.
Ngunit hindi tuluyang nalaglag iyon dahil mabilis niyang nasalo iyon. Mabilis na
lang siyang umalis sa kinatatayuan at dumaan sa kabilang bahagi ng building upa
ng hindi niya makasalubong ang dalawa.
Mabilis ang paglalakad niya habang diretsong nakatingin sa daan. Pilit niyang in
aalis sa isipan ang mga sinabi ng kanyang pinsan.
Kilala niya si kuya Dylan. Magaling itong mag-observe ng mga bagay-bagay sa pali
gid nito. Sa kanilang magpi-pinsan, nalalaman nito kung kailan may naasar na o n
agagalit na kahit hindi pinapahalata. Mataman nitong na-o-obserbahan ang mga fac
ial expressions at galaw ng isang tao. Hindi niya alam kung pa'nong nakabuo ito
ng tanong sa isipan nito kung pinakasalan lang ba siya ni Reeve dahil nakikita n
ito si Lana sa kanya. May napansin ba ito kanila Reeve at Lana kanina?
Mabilis siyang napailing muli at pilit inaalis sa isipan ang mga narinig. Hindi
totoo iyon. It must be a rare coincidence na magkamukha sila ni Lana at siya ang
itinakdang pakasalan ni Reeve. Her husband loves her now. Naniniwala siyang mah
al siya ni Reeve bilang siya at hindi bilang tao.
Mahal ako ni Reeve. Mahal ako ni Reeve...paulit-ulit niyang chant sa isipan.
Habang nag-iisip siya ay hindi sinasadyang nakabunggo siya.
"I'm sorry," ani ng nakabunggo niya.
Mabilis siyang napatingala at nagkagulatan pa sila ng nakabunggo niya.
"Agatha! What are you doing here?" tanong ni Johann sa kanya.
"K-Kuya!"
Napakunot-noo ito. "Are you alright? Bakit parang iiyak ka na?"
"Ha?" Mabilis siyang umiling. "I'm alright. Why are you here?" nagtatakanag tano
ng niya rito.
"I asked that first."
Pinaliwanag naman niya kung bakit siya nandoon.
"Ah... dito ka pala nag-elementary at highschool."
"So, ano namang ginagawa mo dito?"
"I'm teaching here," nakangiting sagot nito. "Part time lang. Math subject, as u
sual."
Tumangu-tango lang siya.

"Are you really really alright?" paninigurado ulit nito.

Mabilis siyang napayakap dito. She really needs a brother right now.

NAPANSIN NI Reeve ang pag-iiba ng mood ng kanyang asawa nang pauwi na sila galin
g sa dati nilang eskwelahan. Pagkatapos nitong balikan ang bag kanina ay napansi
n niya ang pagiging matamlay nito. Sabi nito sa kanya ay napagod lang daw ito. H
inayaan niyang umidlip muna ito. Pagkagising naman nito nang maghahapunan na sil
a ay halata pa rin ang katamlayan nito.
"Agatha?" untag niya rito nang mapansing pinaglalaruan lang nito ang pagkain nit
o.
"Yes?" sagot nito nang hindi tumitingin sa kanya.
"Are you okay? Masama ba pakiramdam mo?"
Umiling ito. "I just don't have my appetite," mahinang sabi nito. "Puwede bang m
amaya na lang ako kumain? Pagod pa siguro ako."
Napabuntong-hininga siya. "Is there anything bothering you?"
Nag-angat na ito ng tingin sa kanya at matamlay na ngumiti. "I'm just really tir
ed. Kulang pa ata ang idlip ko kanina." Tumayo ito. "Excuse me." At saka naglaka
d papunta sa hagdanan at umakyat.
Sa nakikita niyang katamlayan ng asawa ay parang nawalan na rin siya ng gana. Hi
ndi kasi siya sanay na nakikita itong hindi ngumingiti at tahimik lang. Niligpit
na lang niya ang mga pagkain. Pagkatapos ay sinundan niya ito sa taas.
Pagkapasok niya ng kuwarto nila ay nagulat pa siya nang hindi ito makita sa kani
lng kama. Pumunta siya sa banyo at walk-in closet ngunit wala rin ito doon. Luma
bas siya at pumunta sa nursery room. May kutob siyang nandoon ito.
"Agatha?" katok niya sa pintuan.
Wala siyang narinig mula sa loob kaya naman pinihit na lang niya pabukas iyon. A
nd he's right. Agatha was there, lying on a children's playmats on the floor, a
big teddy bear as her pillow, and she's peacefully sleeping while hugging her ba
by doll since childhood.
Hindi niya alam kung bakit nandoon ito natutulog. But, maybe gusto lang siguro n
ito ng positive aura. Knowing his wife, Agatha's still child at heart. Kaya nama
n siguro nakakita ito ng comfort sa makulay na nursery room.
Humiga siya sa tabi nito at yumapos sa baywang nito. Hindi siya sigurdo kung tal
aga bang may problema si Agatha at hindi lang nito sinasabi sa kanya. But whatev
er it is, he'll make sure that he will be by her side. Masuyo niya itong hinalik
an sa pisngi at saka bumulong ng "I love you" sa tainga nito.
Later on, he also fell asleep with his love on his arms.

KINABUKASAN, REEVE felt happy when his wife was back with her sunshine attitude.
Muli nang bumalik ang mga ngiti nito at ang pagiging pilya nito minsan.
The days passed by and everything seemed so perfect for them. They both enjoyed
being with each other and even scheduled some dates in a restaurant or at a fami
ly park. They even got the chance to be kids again when they went to an amusemen
t park together. Everything was perfect for the both of them, wag lang masyadong
isama ang pagiging moody ni Agatha these past few days.
Minsan kasi ay may gusto itong gawin, pagkatapos ay biglang ayaw na nito. Minsan
may gusto itong kainin, maya-maya ay ayaw na nito. Iniisip niya na siguro malap
it lang magkaroon ng asawa ng period nito kaya ganoon ito. Sometimes he was anno
yed with her, pero agad namang napapalis iyon kapag nginingitian siya nito.
After three weeks, he was preparing for a four-day business trip to Hong Kong. G
usto niyang isama si Agatha ngunit pinili na lang nitong magpaiwan dahil daw may
aasikasuhin daw ito tungkol sa thesis nito.
"Talagang hindi ka sasama? Makakakuha pa tayo ng flight para sa'yo," pagkumbinsi
niya pa dito. Sigurado kasi siyang mami-miss niya ito. Sa tuwing may business t
rip siya ay talaga namang sobra niya itong nami-miss.
Nilagay nito ang huling damit na kailangan niya sa maleta at sabay nilang sinara
iyon.
"No. I'll just stay here. Talagang kailangan ko pa ng mas maraming oras para gaw
in ang thesis ko. Baka kulangin ako ng oras next semester," paliwanag nito. She
sweetly smiled at him. "I'll miss you."
He smiled back. "I'll definitely miss you more." Tumayo siya at lumapit dito.
Nakaupo ito sa kama nila kaya naman pilyong dinamba niya ito. Agatha giggled and
lightly pinched his nose.
"Naughty," anito.
He swiftly kissed her soft lips. "I love you."
Napansin niya sandaling tila natigilan ito.
"Why?" kunot-noong tanong niya.
Pumikit ito at umiling-iling. "Nothing," then she smiled again. "I love you more
, Reeve. I love you as you are and no one else."
Tila may ipinahihiwatig ito sa sinabi ngunit hindi niya na iyon napansin pa. He
just smiled and kissed her with all his heart.
He also loves Agatha as she was and no one else.

AT THE AIRPORT, the next day, Reeve was already waiting for his flight. Umalis n
a si Agatha pagkatapos siyang ihatid nito.

"Hey, Reeve!"
Napa-angat siya ng tingin mula sa binabasang libro at nakita si Lana na papalapi
t sa kanya.
He smiled. "Hi, Lana," bati niya rito. "You have a flight, too?"
Umupo ito sa katabi niyang upuan. "Yup. Business trip," tumatangong sabi nito. "
Ikaw din?"
"Yes. I have to attend a leadership conference in Hong Kong."
"Sa Hong Kong din?" gulat na sabi nito. "Sa Hong Kong din ang punta ko. I have t
o attend a leadership conference, too. Si Prince dapat ang pupunta pero ako ang
pinapunta ni Mom and Dad para daw mas matutunan ko ang pagha-handle ng foundatio
n."
Tumangu-tango siya. "I'll attend the Global Company and Foundation Leadership Sy
mposium."
Nanlaki ang mga mata nito. "Iyon nga rin ang pupuntahan ko doon."
"Oh. Maganda daw ang symposium na iyon sabi ng mga colleagues ko," aniya.
"Sabi nga rin nila Dad," sabi nito. "How about your flight?"
Sinabi niya rito ang flight number niya. "We have the same flight?" natanong niy
a.
Tumango ito at sinabi ang seat number nito. Siya naman ang nagulat dahil magkata
bi pala sila ng seat.
"Wow," komento nito. "Mukhang hindi naman tayo maiinip sa flight."
"You bet. Sa daldal mo ba naman," he teased her.
Natawa ito. "Hey, sa tingin ko nga ikaw ang mas dadaldal. Sigurado kukuwentuhan
mo 'ko ng marami tungkol kay Agatha, ano?"
Napangiti siya. "Eh, hindi mo ba 'ko kukuwentuhan tungkol kay Dylan?"
Napataas ang kilay nito. "Sino iyon?" pasupladang tanong nito.
Natawa na lang siya. "By the way, kasama pala siya sa conference. Mamaya ang fli
ght niya sa pagkakaalam ko."
She rolled her eyes. "Kainis naman. 'Kala ko makakalayo na 'ko sa kanya," she mu
rmured.
Lihim na lang siyang napangiti. "Do you have something with Dylan?"
Nag-iwas ito ng tingin. "A-Ano ba? Wag na nga lang natin siya pag-usapan. Nakaka
sira ng mood, eh," pag-iwas nito. "By the way, malapit na rin pala ang birthday
mo. A week after the drama club's grand reunion, right?"
"Yes," sagot niya.
"Any plans?"
"I don't have yet. But I'll surely want to be with Agatha," nakangiting sabi niy

a.
"Love-struck, aren't you?" nakangiting tanong nito.
"Maybe."
"You're lucky to have a wife like her. She'll do anything for you to be just hap
py," sabi nito. "I'll tell you a secret."
"What secret?"
She looked straight at him. "Alam mo bang nakipag-communicate siya sa'min ni Pri
nce para tulungan kaming makalapit sa'yo?"
Kumunot ang noo niya. "What?"
"We really need to patch things up at that time. Pero hindi namin alam ni Prince
kung pa'no kang makikinig sa'min. Para ka naman kasing dragon na bubugahan kami
ng apoy anytime na lumapit kami sa'yo. So, Agatha helped us..." Kinuwento nito
lahat ng naging plano nito, ni Prince, at ni Agatha. "Tinanong ko siya kung baki
t tinutulungan niya kami ni Prince and why she gave us the benefit of the doubt.
Sigurado kasi kaming pinagbawalan mo na siyang makipag-usap o lumapit sa'min. Y
ou know what did she answered?" nakangiting sabi nito. "Dahil para daw sa'yo iyo
n. Para muling mabuksan ang puso mo. Knowing our past relationship, pinagkatiwal
aan niya pa rin ako. Dahil kailangang maging bukas ang isip at puso niya para sa
'yo dahil hindi mo pa kayang gawin iyon noon. She's really one of a kind."
Unti-unti siyang napangiti at naramdaman niya ang mabilis na pagkabog ng kanyang
dibdib. He's right. Agatha was really sent from above.
"Parang alam ko na ang gagawin ko sa birthday ko," aniya. "Could you help me?"
Tumango ito. "Sure! Ano bang naisip mo?"
"Something grand."

"O, BAKIT PARANG ang tamlay mo?" tanong ni Johann kay Agatha.
Kasalukuyang kumakain silang dalawa sa isang fast-food restaurant.
Umiling lang siya. "I just miss Reeve."
"Eh, bakit kasi ayaw mong i-on ang phone mo? Sigurado namang tumatawag iyon sa'y
o?"
Umiling siya. "No. I want him to analyze things. Kung mahal niya ba talaga ako b
ilang ako..." mahinang sabi niya at saka sumubsob sa lamesa.
"Ikaw talagang babae ka, gumawa ka ng paraan para makasama si Reeve sa business
conference sa Hong Kong nang malaman mong pupunta doon si Lana. You put Reeve in
to a test? Don't you trust him?"
Parang gusto niyang maiyak. Nagsisisi na siyang hindi siya nagtiwala sa pagmamah
al sa kanya ng asawa. Iyan tuloy, para siyang baliw kakaisip kung anong ginagawa

nito sa Hong Kong kasama si Lana.

Gusto lang naman niyang manigurado na mahal siya nito, hindi dahil nakikita nito
si Lana sa kanya, ngunit nakikita siya nito bilang siya. She tried to recall al
l their sweet moments. She knew Reeve's love was real for her. Pero, hindi niya
talagang maiwasang mangamba rin sa sinabi ng pinsan niya.
Where's the positive side of her? Why can't she be rational now?
"Turn on your phone para makausap mo na ang asawa mo."
Umiling siya. Sinimulan na lang rin niya, tatapusin niya na rin. Tutal, dalawang
araw na lang naman bago bumalik ang asawa niya. Kung walang nagbago dito pagbal
ik nito, she will never ever doubt his love again kahit ano pang mangyari.
"Kailan ba ang balik ng asawa mo?"
Umayos na siya ng upo. "Sa makalawa na."
"Sa makalawa na rin yung pupuntahan niyong reunion party, diba?"
Tumango siya. "Umaga siya darating para sa gabi, magkasama kaming pupunta sa par
ty."
"Well, don't be bothered now. Since nasimulan mo na iyang 'test' mo, be positive
na lang na makakapasa siya. But you know, as a man, ayoko ng ginawa mo."
"Alam ko, kuya. And I'm really feeling guilty about it! I swear, I'll never do t
his, again. I'll never doubt Reeve pagkabalik niya. Kung, ma-realized nga niyang
hindi na si Lana ang mahal niya..." nanghihinang sabi niya.
Inabot nito ang kanyang kamay at pinisil iyon. "Everything will be alright, litt
le princess. Sige na kainin mo na itong French fries mo. Ang dami-dami mong in-o
rder, o. Dapat maubos mo iyan."
She tried to smile and just ate her meal. When she ate her fries, parang bigla n
a lang na-lighten-up ang mood niya. Magana na siyang kumain at parang nabitin pa
ng maubos ang French fries. Tumayo siya at um-order ulit.
Pagbalik niya sa table kung saan sila nakaupo ng kapatid ay nagtatakang nakating
in ito sa kanya.
Nilapag niya ang tray ng tatlong large fries na in-order niya at saka umupo. "Wh
y are you looking at me like that?" tanong niya rito.
"Ang takaw mo pala sa fries? Paborito mo?"
"Actually, no. Ewan ko, basta nasarapan ako. Ang sarap pala 'no kapag medyo mara
ming asin saka idi-dip sa tomato catsup," nakangiting sabi niya. "Gusto mo?" alo
k niya dito.
"Huwag na. Baka kulang pa iyan sa'yo," natatawang sabi nito.
Natawa rin siya. "Daan tayo sa grocery mamaya, ha? Bibili ako ng French fries na
puwedeng lutuin ko mamaya kapag nagutom ako sa bahay."
"Agatha."
"Yes?"

"Buntis ka ba?"

THE FOLLOWING day, maagang gumising si Agatha dahil may usapan sila ni Johann na
magkikita. Alam niya kasing walang gagawin ngayon kaya inaya niya ang kapatid n
a mamasyal buong araw. Buti na lang at wala rin naman itong gagawin ng araw na i
yon.
Si Trisha ang unang inaya niya dahil sila naman lagi ang lumalabas nito. Ang kas
o abala ito para sa huling rehearsal para sa play na bukas na gaganapin sa reuni
on party. Kaya naman ang kapatid na lang ang inaya niya upang makapag-bonding pa
sila nito.
After two hours, narinig niya na ang busina ng kotse nito. Bumaba siya at pinapa
sok muna ito sa bahay upang sabay silang mag-agahan. After that, they went off a
nd spend some sibling time.
They went to a family park and they flew a kite. Actually, ito lang ang nagpapal
ipad at tawa lang siya ng tawa sa tuwing bumabagsak ang saranggola nito dahil hi
ndi nito mapalipad iyon ng maayos. Pagkatapos ay nanuod sila ng sine. Nagkasundo
pa nga sila na isang Disney animated movie ang papanoorin nila. They also went
to an arcade and ate a lot of French fries! Masayang kasama ang kapatid niya dah
il marami itong kuwento at pakuwela pa. Kaya naman sumakit ata ang panga niya sa
kakatawa nang makauwi siya kinagabihan pagkatapos nilang mag-dinner.
"I had a great time, kuya. Thank you!" pasasalamat niya dito pagkahatid nito sa
kanya.
"No problem, Agatha. Pa'no, alis na'ko, ah? I'll call you when I already have th
e DNA results."
Tumango siya at humalik sa pisngi nito. Bumaba siya ng kotse at kumaway dito nan
g patakbuhin na nito ang kotse.
Pagpasok niya ng bahay ay dumiretso na siya sa kuwarto. Naghanda na siya sa pagt
ulog.
Nang nasa kama na siya ay binuksan na niya ang kanyang cellphone. Mabilis na nag
pasukan ang mga messages na galing kay Reeve mula pa nung umalis ito papuntang H
ong Kong. Ngunit, ngayong araw ay wala siyang na-receive na kung anumang message
.
Tumayo siya mula sa kama at lumabas ng terrace. She dialed Reeve's number. She m
isses him so much. Babawi talaga siya pagka-uwi nito.
Naka-ilang ring na ang cellphone nito ngunit hindi nito iyon sinasagot. Gabing-g
abi na kaya sa tingin niya ay wala na ito sa business conference. She dialed aga
in, but he won't pick up the phone. Marahil ay tulog na ang asawa, naisip niya.
But, she tried again for the last time. Napakunot-noo siya nang biglang out-of-r
each na ito. In-off nito ang telepono nito?
Hindi sinasadyang nadulas ang cellphone niya sa kanyang mga kamay at malakas na
bumagsak iyon sa sahig.

She hurriedly picked it up. Nanatiling naka-on ang nabagsak na cellphone. Napati
ngin siya sa wallpaper niya, silang dalawa iyon ni Reeve. Malalapad ang mga ngit
i nila doon ni Reeve, magkadikit ang mga pisngi nila habang mahigpit na nakayapo
s siya sa leeg nito. Ngunit pumangit iyon dahil sa malaking crack sa screen na g
awa ng pagkakabagsak ng cellphone niya.
Bigla ang pagtahip na malakas sa kanyang puso. Bigla siyang kinabahan na hindi n
iya alam kung bakit. Pumasok siya ng kuwarto at napaupo sa higaan.
She silently prayed that nothing bad happened or will happen.

MAAGANG NAGISING si Agatha kinabukasan dahil susunduin niya ang asawa sa airport
. Ngunit nakatanganggap siya ng text mula dito na huwag na daw niya itong sundui
n dahil didretso daw ito ng opisina pagkatapos. She tried to call him pero hindi
nito sinasagot ang telepono.
She replied 'okay' and 'I missed you'. Wala na siyang natanggap na message pagka
tapos niyon. Later on, she called to his office. Nalaman niya mula sa sekretarya
nito na nandoon na nga si Reeve ngunit masyado itong abala para kausapin siya.
Nagtaka siya dahil dati naman, kahit abala si Reeve sa trabaho ay sinasagot nito
ang mga tawag niya sa opisina man o sa mismong telepono nito.
Siguro ay maraming kailangang tapusin si Reeve. Sigurado naman na uuwi ito bago
sila umalis mamayang gabi papunta sa party.
Dumating ang hapon at sa wakas ay umuwi rin ang kanyang asawa. Pagpasok pa lang
nito sa pintuan ay agad niya na itong sinalubong ng mahigpit na yakap.
"I missed you!" aniya dito.
"I-I missed you, too," sabi naman nito ngunit lumayo sa kanya pagkuwan. Pumasok
ito sa loob hila-hila ang maleta nito.
"Sorry, I wasn't able to answer your calls and messages. I just-" mabilis na pag
hingi niya ng paumanhin na pinutol nito nang magpapaliwanag na sana siya.
"It's fine. Hindi ko din naman nasagot ang mga calls mo kanina. I'm busy," diret
song sabi nito habang tuluy-tuloy ang paglalakad nito papanhik sa hagdan.
"Reeve?" She followed him but he didn't face her.
"Reeve, are you hungry? Gusto mong ipaghanda kita ng merienda?" tanong niya dito
nang makapasok na sila ng kuwarto.
Umiling lang ito at saka itinabi ang maleta nito sa isang gilid. "Magpahinga ka
na lang para mamayang gabi. I also want to take a rest, first," anito saka dumir
etso sa loob ng banyo.
Napabuntong-hininga na lang siya. Halata sa tono ng asawa niya na sobrang pagod
ito. Dapat pala ay pinilit na lang niya ito kanina na huwag na munang pumasok ng
opisina pagkatapos ng flight nito pauwi.
Humiga siya sa higaan at sinubukang matulog. Pero, hindi siya makatulog dahil sa
pagkabagabag na nararamdaman. She just felt like something was different.

Narinig niya ang paglabas ni Reeve ng banyo. Maya-maya'y naramdaman niya ang pag
lundo ng kama. Humiga ito sa tabi niya, agad niyang naamoy ang mabangong sabon a
t aftershave na ginamit nito. Hinintay niya ang pagyakap nito sa kanya katulad n
g ginagawa nito lagi sa tuwing magkatabi sila sa higaan ngunit hindi nangyari iy
on.
Dahan-dahan siyang lumingon at nakitang nakahiga ito patalikod sa kanya. Tila ma
y pumiga sa puso niya. It's like Reeve was being cold.
Agad na pumasok sa isipan niya ang nangyari sa Hong Kong. Did he realized his tr
ue feelings after being with Lana? Did she just lost her husband because of her
stupid 'test'?
Don't be a paranoid, Agatha. Keep calm. Pagod lang si Reeve, pagkagising niya, e
verything would be alright.pagkumbinsi niya sa sarili. She'll stay positive. She
trusts Reeve.
Pero pa'no nga kung nalaman na nito ang tunay na nararamdaman sa kanya? Parang g
usto niyang maiyak pero pinatatag niya ang loob. Pagod lang si Reeve at wala ng
iba pa.
Dumikit siya sa likod nito at niyapos niya ito sa baywang. Natutulog na ito base
sa paghinga nito. Umangat siya ng kaunti at hinalikan ito sa pisngi.
"Sorry, Reeve..." she whispered. Nag-sorry siya dahil pinaghinalaan niya ang tot
oong nararamdaman nito. Whatever the consequence of that, she'll accept it.
Even if it will hurt her.

KATULAD NG inaasahan ni Agatha, napakaraming taong dumalo sa reunion-slash-birth

day party ng ina-inahan at mentor nila sa drama club noong highschool. Nakita ni
ya ang mga ka-batch niya at ganoon din si Reeve. Nagkahiwalay sila nito at sa so
brang laki ng lugar at sa dami ng tao ay hindi niya na ito makita.
Kanina, habang naghahanda sila papunta sa party ay nanatili si Reeve na tahimik.
She tried to make a conversation but he would just answer with one line. Hangga
ng sa party ay naging pormal lang sa kanya si Reeve na para bang hindi sila magasawa. Pinakilala naman siya nito kanina sa mga ka-batch nito bilang asawa. Pagk
atapos ay nagkahiwalay na nga sila.
Ngunit kahit ganoon man ay pinilit niyang ngumiti at nilapitan pa si Ma'am Salav
ador upang batiin ito. Nag-usap sila nito at ang iba pa niyang ka-batch hanggang
sa magsimula na ang program.
Isang malaking stage ang nasa harap ng maraming pabilog na lamesa at mga upuan.
Everybody took their seat as the program started. Ang pinaka-highlight nang prog
ram ay ang play na si Ma'am Salvador mismo ang nagsulat.
Habang nagbibigay si Ma'am Salvador ng opening speech nito ay nagpalinga-linga s
iya. Nahanap niya ang parte kung saan nagtumpok ang batch nila Reeve. Nakita niy
a si Reeve.
At katabi nito si Lana.
Muli niyang nakita ang ngiti nito habang may binubulong dito si Lana.
Tila may munting kurot at may tumusok pa na matalim na bagay sa kanyang puso dah

il sa nakita. Iniwas na lang niya ang tingin at tinuon ang attention sa stage.
When the play started, tuwang-tuwa siya pati ang mga tao sa pag-arte nila Prince
at Trisha. The story must be a little drama dahil tungkol nga iyon sa pagkikita
mula nang dating magkasintahan, ngunit naging comedy din iyon dahil sa kakulita
n nina Trisha at Prince sa stage. Naramdaman marahil ng lahat ng tao ang totoo t
alagang chemistry na namamagitan sa dalawa. Patapos na ang play at mapapansin na
ang ibang audience ay tila napapaiyak pa. The last scene was about the confessi
on of the guy and the girl why they still loved each other after all that happen
ed. The play was finished with the audience happily clapping and smiling. Nang m
aglabasan ang mga cast para sa final bow ng mga ito ay napatayo pa silang mga ma
nonood.
She was proud for her bestfriend Trisha.
Pagkatapos ay may sinasabi na muli ang emcee, nang maramdaman niyang mag-ring an
g cellphone niya. Agad niya iyong sinagot.
"Hello?"
"Hello, little princess. You're at the reunion party now, right?"
"Yes, kuya Johann. Why?"
"Puwedeng lumabas ka sandali? Nandito ako sa labas. May sasabihin ako sa'yo," ex
cited na sabi nito.
"Okay," mabilis niyang sagot at saka nag-excuse sa mga kasama niya.
Paglabas niya ng venue hall ay agad niyang nakita ang kapatid sa garden.
"Kuya!" nakangiting nilapitan niya ito.
"Hi, Agatha!"
"Ano bang sasabihin mo at napasugod ka pa dito agad?" curious na tanong niya rit
o.
May hinugot ito mula sa back pocket nito. Isa iyong nakatuping papel. Nakangitin
g inabot nito iyon sa kanya. Kinuha niya iyon at binuklat.
Binasa niya iyon. Her eyes widened. It's the DNA result!
"It's positive!" natutuwang sabi niya.
Tumango ito. "O, diba, mas nakakatuwa kung may written proof?"
Masayang napayakap siya dito. Mahigpit din naman siyang niyakap nito.
"I'm so happy! Puwede ko na bang sabihin 'to sa lahat?" natutuwang sabi niya hab
ang nakayakap dito.
"Of course! Ipagsigawan mo pa 'kung gusto mo," anito.
Laking gulat niya nang may humila sa kanya palayo sa kapatid. Mabilis ang mga pa
ngyayari at nakita niya na lang na sinugod ng malakas na suntok ni Reeve sa mukh
a si Johann at bumalandra ang kapatid niya sa lupa.
Napasinghap siya. "Reeve!" sigaw niya.

Ngunit hindi siya pinansin ng asawa.

"I told you, stay away from my wife!" nanggigigil na sigaw nito kay Johann.
Akmang susuntukin na naman nito si Johann nang mabilis niyang pinigilan ang bras
o nito.
"Reeve! Stop! Ano bang ginagawa mo?!" sigaw niya rito.
Pumiksi ito sa hawak niya at galit na galit na hinarap siya.
"Pagtatanggol mo na naman siya? You'll stand by his side? Bakit?" Nagtatagis ang
mga bagang nito. "Kasi mas gusto mo siya? Kasi mas masaya ka sa kanya?"
"Reeve...?" naguguluhang wika niya.
Nawala ang galit sa mga mata nito at napalitan iyon ng... kalungkutan. "Katulad
ka rin ba ni Mama? Iiwan mo rin ako, kasi hindi kita napapasaya? Kasi kulang pa'
ko para sa'yo? Kasi hindi mo na 'ko mahal?"
"W-What are you saying?"
"I was so damn worried when I can't reach your phone. I texted you so many times
and I waited for your replies, pero wala! Alalang-alala ako sa'yo. Iniisip ko a
no na bang nangyayari sa'yo dito. Hindi na rin ako makapag-focus sa conference w
hen on the third day, wala pa rin akong matanggap na tawag galing sa'yo at hindi
pa rin kita ma-contact. I can't focus kaya umuwi na 'ko kaagad kahapon! Umaga p
a lang nakauwi na 'ko. Then, makikita kita na palabas ng bahay kasama ang gagong
'to," sabay turo kay Johann na hawak-hawak ang panga nito. "Nang sobrang aga! A
nong ginagawa niya sa bahay ng sobrang aga?! Magkasama pa kayong umalis. Hindi m
o alam, sinundan ko kayo kasi baka mali lang ako ng hinala. I called you once mo
re pero wala ka pa ring sagot. You spend the whole day with this Math professor
of yours! I was going crazy thinking why I can't contact you and why aren't you
calling me, iyon pala kasama mo lang lagi ang lalakeng yan!" nasasaktan na sabi
nito.
Umiling-iling siya. "No, Reeve. I can explain, just-"
"No! Malinaw na sa'kin, Agatha. Kaya ba ayaw mong sumama sa'kin sa Hong Kong? Ka
si mas magkakaroon ka ng oras kay Johann? Mas may oras ka na makita siya kasi wa
la naman ako? Kasi walang pipigil sa'yo kapag nakipaglandian ka sa kanya? Bakit
ka ganyan. Agatha? Akala ko, iba ka? Bakit sinasaktan mo 'ko ng ganito?! You, d
amn bitch!"
Mabilis at malakas na dumapo ang kamay niya sa pisngi nito.
"Mahal mo ba talaga ako, Reeve? Nasasaktan ka ba talaga?" umiiyak na sabi niya.
"Mahal mo ba talaga ako bilang ako? O nakikita mo lang sa'kin si Lana?"
Halatang natigilan ito at hindi makasagot.
Lalo siyang napaiyak. "N-Nakikita mo lang sa'kin si Lana, diba? Kasi k-kamukhang
-kamukha ko siya? P-Pumayag ka sa arrange marriage, hindi lang dahil sa business
deal kundi dahil nakikita mo si Lana sa'kin, di'ba? And when, everything's fine
, you cannot be with Lana because you're married to me, so, you just settled for
the second best, right? Tutal, magkamukha naman kami."
"Agatha..." anito habang nakatingin lang sa kanya. He had that confused looked a
t his eyes. Hinintay niyang dugtungan nito ang sinasabi ngunit nanatili lang ito
ng nakatitig sa kanya.

Napahagulgol na siya. Akmang hahawakan siya nito ngunit pumiksi siya at lumayo d
ito. Without thinking, she pulled her wedding ring in her finger and throw it at
him.
Gulat na napatingin ito sa kanya. "Agatha?"
She wiped her tears away. "Ayoko na, Reeve."
"No!" tila nagpa-panic na sabi nito. "Agatha, I-"
Hinampas niya sa dibdib nito ang hawak na papel. "By the way, Johann's my half-b
rother."
She turned her back and ran away with tears filling again her eyes.
Loving someone deeply was never easy.

~~~~~~~
Huhu! Yung wedding ring binato ni Agatha. (T____T)
O, kalma lang, friends. Hindi pa ito ang ending. Wahahaha!
Keep calm and wait for my next update on SATURDAY. Also, keep calm and have fait
h! Love will bring them back together... hopefully.
Malapit na tayo mag-reach ng half-a-million reads! Wahahaha! Recommend niyo pa s
a iba ang Wifely Duties, friends! Maraming salamat sa inyo! :D
<3
*******************************************
[33] Chapter Twenty-Five (Final Chapter-Part 1: Reeve)
*******************************************
CHAPTER TWENTY-FIVE

REEVE WAS silently sitting on a high stool at the bar counter of his father's ho
use while drinking whiskey. Sa bahay ng Papa niya siya dumiretso pagkatapos ng n
angyari sa kanila ni Agatha sa party ni Ma'am Salvador.
He messed up that night. Agatha was angry with him because of his damn insecurit
ies and doubts in life!
Pero paano ba kasing hindi siya magseselos kung makikita niya ang asawa na may k
asamang iba habang wala siya sa bansa? Paanong hindi siya magagalit nang malaman
g masaya itong kasama ang iba habang siya ay alalang-alala rito dahil hindi niya
ito makontak ng sunud-sunod na araw habang nasa Hong Kong siya? Pagkatapos ay m
akikita niya ito sa labas habang yakap-yakap ang lalakeng iyon? At malay niya ba
na kapatid pala nito si Johann sa ama? She never told him about it. Kung sinabi
ba iyon ni Agatha, magagalit siya ng ganoon?
The issue was... you doubted her, accused her... You didn't let her explain to y
ou everything. See, how you hurt her?bulong ng konsensya niya.
Napalagok siya ng alak at nilagyan ulit ng laman ang kanyang baso pagkatapos.

He was just so scared that Agatha might be happy with someone else and leave him
. Inatake siya ng pagiging paranoid niya dahil sa ginawang pag-iwan sa kanya noo
n ng kanyang ina at ni Lana. Ngayon na lang siya nagmahal uli nang mas matindi p
a noon, kaya naman nag-iingat na siya ng sobra na hindi siya iwan ng asawa.
Pero anong ginawa niya? Pinairal niya ang galit at nasaktan ang babaeng mahal ni
ya. Ngayon, nilayuan na siya nito.
At nagulat pa siya nang
l nakikita niya si Lana
para maging rason kung
y hindi niya nasabi ang

itanong nito sa kanya kung minahal niya lang ba ito dahi

dito. How could she think of that? Ganun ba siya kababaw
bakit nahulog ang loob niya rito? Ang mali pa sa kanya a
mga iyon rito.

Damn him!
Kinuha niya mula sa bulsa ang wedding ring ni Agatha. He grasped his hands tight
ly and fought back the tears in his eyes.
He wanted Agatha back. But he'll just continue to hurt her because of his anxiet
ies in life. Tuluyan nang naubusan ng pasensya sa kanya ang asawa. Kung magpapat
uloy siyang ganoon at balikan siya ni Agatha, lagi niya lang mauubos ang pasensy
a nito at talagang mapapagod ito sa kanya.
He wanted to fight back with his monsters. But, unlike with Lana's and Prince's,
the monster he had to face was much bigger. Hindi pa rin siya handang makipag-u
sap sa ina.
Ano na bang gagawin niya?
Nabato niya ang basong hawak dahil sa frustration na nararamdaman at nagkapira-p
iraso iyon sa sahig.
"Damn it!" sigaw niya.
"Reeve." Boses iyon ng kanyang ama.
"What?" tinatamad na wika niya na hindi ito nililingon.
Narinig niya ang pagbuntong hininga nito at ang pagtabi nito sa upuan na kasunod
ng kanya.
"Won't you go home to your wife?" tanong nito.
"My wife hates me," he bitterly said. Kumuha muli siya ng bagong basa sa ibabaw
ng counter at nagsalin ulit ng whiskey doon. Inisang lagok niya iyon at muling n
agsalin. Bakit ba hindi siya malasing-lasing at nang makalimutan niya muna ang l
ahat?
"Why?" tila nagulat na tanong nito.
"Because I did something that made her upset."
"And why did you do that?"
"Because of my fucking ghost in life," he bitterly said then turned to his fathe
r. "Bakit ikaw napatawad mo na siya?"
Tila nakuha nito kung kanino patungkol ang kanyang tanong. "Sinabi ko naman na s
a'yo ang dahilan kung bakit ayos na kami ni Leona, diba?"

"But I can't understand, Papa..." gulung-gulong sabi niya. "Naiinis ako. Bakit o
kay na sa'yo samantalang sa'kin hindi pa rin? Bakit hanggang ngayon galit na gal
it pa'ko sa kanya?"
"Your mother loves you..."
He sarcastically smirked. "Oh? Really? Kaya pala pinili niyang sumama sa ibang l
alaki. Kaya pala mas masaya siyang mag-alaga ng anak ng iba. Kaya pala iniwan ni
ya tayo, iniwan niya ako... Oo nga, mahal niya nga ako," sarkastiko ngunit nasas
aktang sabi niya.
"Reeve, listen to me," his father said. Humugot ito ng malalim na hininga. "Your
mother does not want to leave you. Pero pinilit kong gawin niya iyon."
Nagsalubong ang kanyang mga kilay at lalong naguluhan sa sinabi ng ama. Wala pan
g masyadong epekto ang alak sa kanya at malinaw pa ang isip niya. Kaya sigurado
siyang tama ang pagkakarinig niya ng sinabi nito.
"Papa?"
He looked straight at his eyes. "Once, me and your mother were the best of frien
ds..."

More than 31 years ago...

Roman and Leona were bestfriends since childhood. Sa iisang village at eskuwelah
an sila nag-aaral. Magkapit-bahay pa sila. May mga kapatid si Leona at may mga k
apatid din si Roman. Puro nga lang babae ang mga iyon. Ang mga kapatid niya tala
ga at si Leona ang magkakasundo. Pero naging malapit din siya kay Leona dahil ha
los magka-edad silang dalawa. Magkakaklase pa sila mula kindergarten.
Nang mag-highschool silang dalawa ni Leona ay parehas pa rin sila nang pinasukan
g eskuwelahan. Naging magkaka-klase muli sila. At doon na nagsimulang makita ni
Roman na ang kanyang matalik na kaibigan ay dalaga na pala at totoong napakagand
a. Nagkaroon siya ng damdamin para sa kaibigan ngunit itinago niya iyong mabuti.
Natatakot kasi si Roman na layuan siya ni Leona sa oras na malaman nito na higi
t pa sa kaibigan ang turing niya rito. Sigurado siyang maiilang ito. Isa pa, par
ang kapatid na ang turing sa kanya ni Leona dahil sa tagal na nilang magkasama.
Hanggang sa magtapos sila ni Leona nang highschool at kolehiyo ay tinago niya sa
kailaliman ng kanyang puso ang pag-ibig dito. He tried having girlfriends to be
able to forget her feeling for her. Pero sa tuwing nakikita niya ito, lalo lang
iyong tumitibay kaya naman nakikipaghiwalay na siya sa kanyang kasintahan sa or
as na maramdaman na naman niya na hindi niya kayang magmahal ng iba.
"Roman, I heard from your sisters that you'll be the vice-president of Monteverd
e Hotels. Congratulations!" masiglang bati nito sa kanya isang araw nang magkasa
ma silang kumakain ng lunch sa isang restaurant.
Pagkatapos nila ng kolehiyo ay agad silang nagtrabaho sa kanya-kanyang kompanya
ng kanilang pamilya. Parehas silang naging abala sa paglipas ng panahon pero nan
atili ang kanilang pagkakaibigan dahil gumagawa sila ng paraan upang magkita pa
rin. Katulad na lang ngayon.
Nginitian niya ito. "Well iyon sana ang sasabihin ko sa'yo ngayon. Pero, naunaha

n na pala ako ng mga kapatid ko."

" I'm so proud of you! Alam ko na magiging mahusay ka na VP! Siguro, hindi magta
tagal, ipapasa na rin sa'yo ni Tito ang pagiging CEO at President. Wow! Big time
ka na, Roman! Kulang na lang sa'yo, asawa."
Naapailing-iling siya habang tumatawa."Wala nga akong nobya ngayon kaya imposibl
e muna ang pagkakaroon ko ng asawa."
Nanlaki ang mga mata nito. "What? You don't have a girlfriend? Oh, come on! Ang
sabihin mo, masyado silang madami at hindi ka makapili, ano?" pilyang sabi nito.
"What?" natatawang sabi niya. "Of course not. Seriously, I don't have a girlfrie
nd right now."
"Sino bang maniniwala na wala kang nobya? Honestly, you're really handsome. Look
around you. Maraming nakatingin sa table natin na mga babae dahil sa'yo. Hula k
o, masama naman ang tingin nila sa'kin dahil akala nila girlfriend mo 'ko," nata
tawang sabi nito. "Take a look!"
Napailing-iling siya at saka pasimpleng inikot ang tingin sa loob ng restaurant.
Totoo nga ang sinabi nito ngunit wala namang epekto sa kanya iyon. Ano pang sil
bi ang mga humahangang tingin ng maraming babae, kung ang mismong babae na gusto
niyang tignan siya ng ganoon ay hindi siya sa ganoong paraan nakikita?
"See?" ani pa nito. "Sigurado, with a snap of your fingers, sasambahin ka nang k
ung sinong babaeng gusto mo."
"Kahit ikaw?" pabirong sabi niya ngunit sa loob-loob ay totoo.
Tumawa ito. "Siguro. Kung wala si Ed sa buhay ko," nakangiting sabi nito.
Ed is Leona's steady boyfriend for nine months already. Nakilala nito ang lalake
nang minsang isama si Leona nang ama nito para sa isang business group meeting.
Doon nito nakilala ang lalake na bagamat kaedad lang nila ay nagpapatakbo na ng
napakalaking kompanya. Ed and Leona dated. The rest was history.
"You really love him, huh?"tanong niya. Alam naman niyang masasaktan siya sa sag
ot nito pero hindi niya alam sa sarili kung bakit tinanong niya pa iyon.
"Of course. I love him so much. Alam mo ba, Roman, ang suwerte-suwerte ko kasi n
akilala ko siya," she dreamily said. "Alam mo bang napag-usapan na namin ang pag
papakasal?"
Nabitawan niya ang hawak na baso na wala ng laman at nabasag iyon sa sahig.
"Oh my!" gulat na wika ni Leona. "Anong nangyari? Are you okay?"
"I-I'm okay. I'm okay," he said.
"Are you sure?" nag-aalalang sabi nito. Tumawag na ito ng waiter upang linising
ang nagkapira-pirasong baso.
Tumango lang siya kahit sa loob niya ay hindi. "W-What do you mean? Plano niyo n
ang magpakasal?"
She nodded, smiling. "Yes. Kapag naayos niya na ang family problem nila. Tapos,
sasabihin na namin ang plano namin sa mga parents namin. Keep it a secret, ha? I
kaw ang unang sinabihan ko kasi ikaw ang bestfriend ko. I can trust you, diba?"

"Y-Yes. You can trust me," mahinang sabi niya. "Pero hindi ba masyadong maaga? N
ine months pa lang kayo."
"No. Ano ka ba, ang tanda na kaya natin! Kung sa inyong mga lalaki, bata pa ang
28, puwes, hindi sa'ming mga babae. Nasa marrying age na kaya ako. Kaya dapat su
portahan mo na lang ako."
"Of course. I'm always here to support you."
"Thank you! I love you, bestfriend!"
He forced his self to smile. He's happy because she's happy. A friend should be
like that. And forever he will be.

"ROMAN, BAKIT ganoon?" umiiyak na sabi ni Leona kay Roman. Gabi na iyon at nasa
penthouse sila ng Monteverde Hotel. Nandoon kasi si Roman nang tumawag si Leona
at gusto daw siya nitong makita.
He hugged her and tried to comfort her. "Leona... please stop crying. Sabi naman
ni Ed, babalik siya, diba?"
Pansamantala kasing kailangang umalis ng nobyo nito dahil may napakalaking probl
ema ang family company nito sa ibang bansa. Parehong hindi alam ng dalawa kung k
ailan ito makakabalik ng bansa. Pero nangako naman daw ang lalake na babalik ito
para kay Leona.
"P-Pero, Roman... masakit pa rin na umalis siya. G-Gusto kong s-sumunod pero hin
di naman pumayag sila Papa... Anong g-gagawin ko?" humahagulgol na sabi nito.
"Wait for him to come back. Iyon lang."
"Eh, p-paano kung hindi na s-siya bumalik? May m-makita siyang iba?"
"You don't trust him?"
"I do! Pero, sa Amerika siya pupunta. You know how liberated and aggressive the
girls there. Saka kailan pa siya babalik?" she cried.
He sighed. Hinarap niya ito sa kanya at sinalubong ang mga mata nitong namumugto
na dahil sa kanina pa nitong pag-iyak. "Leona... just believe in his love for y
ou." He can't believe himself for being such a supportive friend to Leona. Dapat
dinidiscourage na niya ito sa pag-alis ni Ed ng bansa, pero ayaw niyang mas bum
igat ang dalahin nito. Isa pa, kinausap siya ni Ed bago ito umalis. Alam kasi ni
to kung gaano sila kalapit ni Leona. Nangako itong babalikan ang kanyang kaibiga
n at siya muna daw ang magbantay sa kaibigan. Kaya doon pa lang, alam na niyang
mahal na mahal din ng lalake ang kaibigan niya.
"He'll comeback for you. He will. Kaya tama na ang pag-iyak," he soothed her.
Sa wakas ay ngumiti na ito ngunit malungkot na ngiti pa rin. "I know... I'm just
so sad because I won't be able to see him for a very long time."
He wiped her tears using his thumbs. "I understand. Malungkot din siguro si Ed.
Just busy yourself and then, hindi mo mamalayan na nandiyan na pala ulit siya."
"Oh, Roman!" Niyakap siya nito. "Thank you for making me feel better. Hindi ko a

lam kung pa'no iha-handle 'to kundi dahil sa'yo."

"What are friends for?"
"At dahil diyan," lumayo ito sa kanya at tumayo. "Let's have a drink!"
Napakunot-noo siya. "No, Leona. Hindi ka dapat umiinom."
Napasimangot ito. "Oh, come on! I need to sooth my nerves, Roman. Please... Ang
tatanda na natin at saka hindi na 'ko pinagbabawalan nila Papa na uminom tapos i
kaw pa ang pipigil?"
"You better go home. Gabi na."
"Alam naman nila na kasama kita, Roman. Kaya kahit late ako umuwi or kahit magpa
gabi na 'ko dito, okay lang. Sige na, Roman... please..." pangungulit nito. She
used her beautiful eyes to charm her.
Napabuntong-hininga na lang siya. Wala na siyang laban kapag ganoon. "Okay. Let'
s go."
Sa third floor ng hotel sila bumaba dahil mayroon ng bar doon at hindi na nila k
ailangan lumayo pa.
Sabay silang uminom ni Leona. Hindi niya namalayan na naparami na pala silang da
lawa ng inom. Leona got drunk and he's getting close to getting drunk.
Madaling araw na nang umakyat muli sila sa penthouse. Pagewang-gewang na si Leon
a sa paglalakad habang siya naman ay nakakapaglakad pa ng mabuti pero nakakaramd
am na rin siya ng pagkahilo at antok.
Inilalayan niya ang kaibigan sa kama nang makapasok na sila nang penthouse. Dala
wa naman ang kuwarto doon kaya tig-isa na lang sila.
Nasa may paanan na sila ng kama nang tuluyang mawalan ng balanse si Leona. Mabil
is itong napakapit sa kanya. Pero dahil na rin sa matinding hilo na nararamdaman
ni Roman ay nawalan din siya ng balanse at sabay silang natumba ni Leona sa kam
a. Nagdikit ang kanilang mga katawan nang bumagsak siya sa ibabaw nito. Tinukod
niya ang mga siko sa kama upang hindi ito tuluyang mabigatan sa kanya.
Tatayo na sana siya ngunit parang may kung anong nagpatigil sa kanya at nanatili
sa kanyang posisyon at mabuting tinitigan ito habang natutulog na ito.
From the start, he knew how beautiful Leona is. She has a beauty from heaven abo
ve. Any man would gladly have her. Surely, Ed was one hell of lucky man because
Leona loves him.
Sa katotohanang iyon ay naramdaman niya muli ang pagkirot sa kanyang puso. When
will he learn to stop loving her? When will he fully accept the fact that they'r
e better off as friends?
He lightly touched her face and give her a quick kiss on the lips. Alam niyang h
indi niya dapat gawin iyon ngunit hindi niya mapigilan. He kissed her once more
before leaving. But when his lips touched her lips, again, he had the hard time
to pull back. Kailangan niyang itigil ang ginagawa, dahil sigurado siyang magaga
lit sa kanya si Leona. Pero sa isang bahagi ng isip niya ay gustong pagbigyan an
g matagal niya ng hiling. Ang mahalikan ang babaeng minamahal.
Lasing na lasing si Leona at alam niyang mali ang halikan niya ito ng walang kam
alay-malay. Ngunit nagpatuloy pa rin siya sa paghalik dito na unti-unti ng lumal

alim. Inalis niya lahat nang rason upang hindi ituloy ang paghalik dito. It must
be the spirit of alcohon that made him do this.
Nang mas lumalim pa ang kanyang halik ay naramdaman niya ang mahinang pag-ungol
ni Leona. He kissed her more then... she responded.
He felt so pleased while kissing the only woman he loved so deeply. He will neve
r love another woman because he knew there will be no one like Leona. Too bad, h
e cannot have her.
Sa ngayon, pagbibigyan niya ang sarili. He kissed her more. He kissed her cheeks
, chin, eyes, and neck.
Until that kissed turned to something more...

"HOW COULD YOU do this to me!? I trusted you!" galit na galit na sigaw ni Leona
nang magising itong magkatabi sila sa kama. And they were both naked.
"Leona... I-I can explain..." natatarantang wika niya.
Ngunit hindi siya nito pinakinggan. Sunud-sunod na sampal at kalmot ang binigay
nito sa kanya. She said all the awful words he could ever hear pertaining to him
. Hinayaan niya lang ito at nanatili siyang tahimik.
She cried. "Roman... b-bakit mo ginawa 'to? Pinagkatiwalaan k-kita..." naghihina
ng sabi nito. Tinulak siya nito sa dibdib. "We're bestfriends! Bestfriends! But
you took advantage of me! You knew I'm drunk!" Tuluyan na itong humagulgol ng iy
ak.
He felt the pain she's feeling and regretted what have he done. Bakit ba kasi na
gpadala siya sa espiritu ng alak?! Bakit hinayaan niyang mawala siya sa sarili?!
Nasaktan niya na si Leona. What's worst is that he took the most precious thing
that she had been taking care of.
Sinubukan niyang lapitan ito ngunit nilayuan siya nito at tinignan siya nito ng
nandidiring tingin.
"Leona... I-I'm so sorry..."naiiyak na rin na sabi niya. What the hell have he d
one?!
"I would never forgive you! I hate you! I hate you, Roman! I hate you!" tili nit
o ng paulit-ulit.
"I love you, Leona..." he confessed.
Umiling-iling ito. "No, you don't."
"I do. Mahal kita, Leona. Maniwala ka kaya ko siguro 'to nagawa. We're both drun
k and-"
"Shut up! Shut up! Shut up!" nanggigigil na sigaw nito. "K-Kaibigan kita, eh...
Kung mahal mo talaga ako katulad ng sinasabi mo, hindi mo 'to gagawing! Alam mon
g mali 'to!" Muli siya nitong sinampal, kinalmot, sinuntok at tinanggap niya lan
g ang lahat ng iyon.
He let his tears flow while she was angrily crying at him.

Sa maling desisyon niya, tuluyan nang mawawala sa kanya ang kaibigan.

ROMAN TRIED everything for Leona to forgive him. Pero abot na hanggang langit an
g pagkasuklam nito sa kanya. For the last two months, she won't face him at all.
Kahit anong gawin niyang pagmamakaawa ay hindi siya nito kinakausap. There fami
ly didn't know what really happened to them.
Until, one day, Leona showed up on his office. She has no expression in his face
and she looks at him with cold stares.
"I broke up with Ed," she said when they were already sitting on the visitor's c
ouch.
Napamata siya dito. "W-What?"
"I'm pregnant." Nagtagis ang mga bagang nito. "I hate you, Roman! Because of you
, I got pregnant," mariing sabi nito. "Sa tingin mo, paano pa 'kong tatanggapin
ni Ed kung buntis na 'ko sa ibang lalake?"
He felt his heart leap when she said that she's pregnant. She's pregnant with hi
s child! Mabilis siyang lumapit dito ngunit mabilis na umiwas ito sa kanya.
"L-Leona... pananagutan kita. Hindi kita pababayaan... pakakasalan kita..." aniy
a.
Tumulo ang isang buti ng luha mula sa mata nito. Mabilis na tinakip nito ang mga
palad sa mga mukha nito. "But I don't love you..."
Tila isang patalim ang bumaon sa kanyang puso. Mas malalim ang pagbaon niyon dah
il sa narinig. Ngunit, sanay naman na siya na laging nasasaktan magmula ng lihim
niyang minahal ang kaibigan. What's new, anyway? Nothing.
Kaya niyang indahin iyon. "I love you and our child." Lumuhod siya sa harap nito
. "Pakasalan mo 'ko, Leona... Ipapangako ko sa'yo na bibigyan ko ng magandang bu
hay ang magiging anak natin... ikaw..."
Tinanggal na nito ang mga palad sa mukha at muli siyang tinignan na may galit sa
mga mata. "Magpapakasal ako sa'yo," matalim na sabi nito. "Ayoko rin namang lum
abas ang bata na walang ama,"
"Thank you." Nakahinga siya ng maluwag.
"But, I still hate you. You stole my happiness away. I can never be with Ed anym
ore because of you. Kaya huwag ka ng umasa na mamahalin kita. Don't even expect
of a happy marriage." Mabilis itong tumayo at lumabas ng kanyang opisina.
They got married after a month. There families were not shocked at all. Akala ka
si ng mga ito, nagpakasal sila ni Leona dahil mahal nila ang isa't-isa at nito l
ang na-realized ni Leona na siya pala ang mahal nito at hindi si Ed.
Leona stopped working and became a housewife. He took care of her while she's pr
egnant. Pero kahit ganoon ay hindi na nabalik pa ang dati nilang samahan. Leona
would usually follow his orders if its about the sake of her pregnancy. Pero, hi
ndi siya nito kakausapin o ano. Walang araw na hindi siya paulit-ulit nang pagh
ingi ng tawad nito. Ngunit, hindi naman siya nito pinapansin.
When the baby's born and he first held him by his arms, he felt warmth in his h

eart. Roman was the happiest father in the whole wide world at that time. His ba
by boy looked just like him but he got Leona's eyes. Beautiful dark night eyes.
"What should we name him?" excited na tanong niya kay Leona habang ipinapasa niy
a rito ang sanggol.
Tipid itong ngumiti habang nakatingin sa kanilang anak. "I want to name him 'Ree
ve'," she softly said.
He smiled. "That's a wonderful name. How about we add 'Leonardo'?Para boy variat
ion ng pangalan mo?"
Tumango ito. "Reeve Leonardo..." anito habang matamang nakatitig sa sanggol. Dah
an-dahang yumuko ito at hinalikan ang noo ni Reeve.

HABANG LUMALAKI si Reeve ay sobrang pagmamahal ang ibinigay ni Roman para dito.
Leona became a very strict mother, but, he knew that she loved Reeve in her own
way.
Pagkasilang ni Reeve ay humupa na ang galit ni Leona sa kanya. Ngunit, nanatili
itong pormal at malayo sa kanya. He still loves her like before. Pero tuluyan na
niyang sinuko ang pag-asang mamahalin din siya nito. Minsan ay di-sinasadyang n
ahulog ang wallet nito sa may living room. Siya ang nakakita at nang buklatin ni
ya iyon ay nandoon pa rin ang larawan ng dati nitong nobyo. She still loves Ed.
Ang importante na lang siguro sa kanya ngayon ay ang welfare nang anak na si Ree
ve.
Nanatiling housewife si Leona dahil gusto daw nito matutukan ang paglaki ng anak
. Reeve was in college, nang nagsimula itong tumulung-tulong ito sa isang charit
y foundation. Ang hindi niya alam, nandoon din pala si Ed sa nasabing charity fo
undation.
Minsan tinanong niya si Leona tungkol doon at umamin naman ito na nandoon nga si
Ed.
"He's one of the major benefactors of the foundation. Kaya siya nandoon," pormal
na sabi nito. Nasa opisina-cum-library ng kanilang bahay sila nag-uusap."Tumutu
lung-tulong siya doon dahil iyon daw ang ipinangako niya sa yumaong asawa niya."
"He got married?" natanong niya.
Tumango ito. "Namatay nga lang ang asawa niya nang bata pa ang anak niya. Dalaga
na ngayon ang nag-iisa niyang anak."
"Mukhang madami ka ng alam tungkol sa kanya," nasabi niya.
Nagkibit-balikat ito. "We became friends."
"Oh, really?" sarkastikong wika niya.
Napatingin ito sa kanya. "What do you mean?"
"Nothing. I just want to make sure."
Napailing-iling ito. "I can't believe you, Roman. Are you trying to imply that w

e're having an affair?"

"Sa'yo nanggaling iyan," aniya.
Napakunot-noo ito. "No. We're not having an affair."
"Pero, gusto mo? Gusto mong magkabalikan kayo?" he pushed. Sinasadya niyang saga
rin ang pasensya nito.
"What the hell, Roman?" di-makapaniwalang sabi nito.
"You wanted to be with him, again. You still love him."
"Oo, gusto ko," diretsang sabi na nito. "Oo, mahal ko pa rin siya. Pero hindi na
puwede."
"Would you be happier with him, again?"
"Honestly, yes. You know that from the start. He's the only man I will ever love
," anito. "But we can't be together anymore. We're married and Reeve-"
"Stop," walang emosyong pagtigil niya rito. May kinuha siya mula sa isa sa isang
filing cabinet at inilapag iyon sa lamesa.
"What's that?" tanong nito
"Annulment papers," sagot niya.
Gulat na napatingin ito sa kanya.
"Sign that," utos niya. "I have a lot of connections, and our marriage would be
annulled within a month or three.You would be free. Then you can be with Ed."
"W-What?" di pa rin makapaniwalang sambit nito.
He deeply sighed. He cannot hold a poker face anymore. He cannot hide the pain h
e tried so hard to hide.
Tumalikod siya mula dito. "I can see your smile, again, these past few days. I k
now, it's because of Ed. Wag ka sanang magagalit, pero, sinundan kita minsan. It
's true you don't have an affair with him. Pero sa mga tinginan niyo at ngitian,
alam ko, m-mahal niyo pa rin ang isa't-isa." He tried to fought back his tears.
"I stole that happiness from you. Now, I'm giving it back."
Humarap siya muli dito at nakitang binubuklat na nito ang annulment papers.
"How about Reeve?"
"I'll take care of him."
"No. Gusto ko siyang isama."
"Hindi sasama sa'yo si Reeve, Leona. Malaki na si Reeve. Nasa legal age na siya.
At oras na maghiwalay tayo, may karapatan si Reeve na mamili kung kanino siya s
asama. And I'm probably sure that he won't choose you."
Nangilid ang luha sa mga mata nito. "You're u-unfair..."
"Sa tingin mo, sasama sa'yo si Reeve kung malalaman niyang kaya tayo naghiwalay
dahil sa dati mong nobyo?" aniya rito. "No, Leona! Isa pa masyado kang istrikton

g ina sa kanya. You don't even show affection to him. Laging pormal ang pakikitu
ngo mo sa kanya na parang hindi mo siya anak."
Umiling-iling ito. "Hindi naman ibig sabihin na mahigpit at istrikta ako sa kany
a ay hindi ko na siya mahal. I can't leave my son."
"Leona, you'll have your love again! Magkakabalikan na kayo ni Ed. Hindi pa ba s
apat iyon at kailangan mo pang isama si Reeve?"
Tuluyan na itong naiyak. Lumapit siya dito at lumuhod sa harap nito.
"Leona... sign the papers. Parang awa mo na..." he pleaded. "Hindi ko na kayang
makita kang hindi masaya. Alam kong napapasaya ka ni Reeve, anak mo siya, eh. Pe
ro, alam ko rin kung gaano mo kamahal si Ed. Nakita ko kung pa'nong sa nakalipas
na panahon, nanatili ang pagmamahalan niyo. At mas lalo lang akong nasasaktan,
Leona... Nandito ka nga sa'kin pero ang puso mo nasa iba... Please, Leona... I l
ove you so much, but I can't handle the pain anymore..." he hurtingly confessed.
"I might be selfish, but we cannot live together, anymore. We tried to work out
this marriage for 18 years... but it just didn't. Reeve would hate me if he kne
w I let you go but... this is the only way. And you could be happy again..."
"Reeve would h-hate me if I leave him..." umiiyak na sabi nito.
"But I can't live without R-Reeve..." aniya habang tumutulo na rin ang luha sa k
anyang pisngi. "His my only s-son. His the only treasure I have. I know that you
can't love me, at tanggap ko na iyon. Kapag nawala ka, kaya ko pa. Pero kapag s
inama mo pa si Reeve... hindi ko na alam. L-Leona, parehas nating gustong sumaya
. I'm giving you freedom, but let me have my son..."
"Roman..."
"If you don't sign those papers, you could never be with Ed anymore." Nararamdam
an niya kung gaanong naghihirap ang kalooban nito. Ayaw niya iyong gawin dito, p
ero iyon lang ang natatanging paraan na alam niya upang hindi na sila magkasakit
an pa. Sa loob kasi ng labing-walong taon na kasal nila, wala silang ibang ginaw
a kundi ang magbangayan lamang. Masyado na silang nasasaktang dalawa. At ayaw ni
yang patuloy na mabuhay sila ng ganoon. As for Reeve, makakabuti na rin siguro d
ito iyon dahil alam niyang napapagod na rin ang anak nila sa bawat pag-aaway nil
ang mag-asawa.
Dahil hanggang ngayon, hindi pa rin siya mapatawad ni Leona sa ginawa niya rito
noon na naging dahilan upang palayain nito ang lalakeng totoong mahal nito.
"But, if I do, Reeve would hate me..."
"The choice is always yours, Leona."
A moment later, Leona reached for the annulment papers.
She looked at him. "Take care of Reeve for me," she emotionally said before sign
ing the papers.

"I'M SO sorry, son," madamdaming paghingi ng tawad ng kanyang ama. "Naging makas
arili kami. We never thought that it would have a large impact on you. We never
wanted to hurt you, pero nagawa namin. I became wasted at that time, not because
your mother left... but because, I saw how severely hurt you are. Pagkatapos ng
mahigit dalawang buwan, na-annul ang kasal namin at nagplano nang pag-alis ang
Mama mo habang wala ka. Saka na lang kami magpapaliwanag kapag nakaalis na siya.
Pero, hindi namin inaasahan ang maaga mong pag-uwi niyon. At that time, sila na
uli ni Ed at nagplano na silang lumabas muna ng bansa. Pilit mong pinipigilan s
i Leona, so, she has no choice but to say those mean things to you," paliwanag n
ito. "But, son, she never meant anything in what she said. She loves you on her
own way. Ayaw na nga niyang umalis ng habulin mo siya pero nakapangako na rin si
ya kay Ed. Tumupad pa rin siya sa usapan namin. Ako ang may kasalanan ng lahat a
t hindi ang Mama mo."
Nanatiling walang imik si Reeve mula pa kaninang nagkukuwento ang kanyang ama. M
ataman siyang nakikinig at tila naintindihan niya kung bakit kailangan maghiwala
y ng mga ito.
"You probably hate me for keeping these things to you. Reeve, anak, kung sa ting
in mo na nagdesisyon kami ng panahong iyon na parang laruan ka na pilit naming p
inag-agawan, patawarin mo kami. Makasarili na kung makasarili pero ayokong malay
o ka sa'kin."
Hinawakan siya nito sa kanyang kanang balikat. "Honestly, I still love your moth
er up until now. Hindi naman ako tumigil. Pero, matagal ko na ring tanggap na hi
ndi talaga kami para sa isa't-isa. But you know, kahit gaano man kalaki ang kasa
lanan ko kay Leona... Sa tuwing nakikita kita, pinapaalala mo lagi sa'kin na kah
it kailan..." Ngumiti ito sa kanya. "...hindi maling magmahal. Maybe, you were m
ade by mistake. But, when you were born, you made everything so right. You're th
e most wonderful thing that happened to us, Reeve."
He immediately hugged his father like when he was still a kid.
"Please, forgive me, son," he said after.
He wanted to be angry with his father for letting him hate his mother like that.
But, he can't. He understood him, instead. Reeve already felt how his parents l
oved him and he was blinded not to see his mother's love for him.
"I forgive you, Papa. Siguro nga nasaktan niyo 'ko, pero alam ko namang hindi ni
yo sinasadyang mangyari iyon."
Nagkahiwalay ang mga magulang niya dahil nanatili ang kanyang ina sa isang mapai
t na kahapon dahil sa pagkakamali ng kanyang ama. Nang magpakasal ang mga ito, h
indi na rin tuluyan pang naibalik kahit man lang pagkakaibigan ng dalawa dahil d
oon. Hanggang sa nasaktan na ang Papa niya at tuluy-tuloy na ang pagsasakitan ng
dalawa. Kaya minabuti na ng mga magulang niya na maghiwalay upang matigil na an
g sakit na pareho nilang nararamdaman.
At ngayon ay siya naman. Dahil sa pagpili niyang makulong sa insecurities na dal
a ng kahapon, tuluyan na niyang nasaktan ang babaeng pinakamamahal niya ngayon.
Pero, hindi siya papayag na tuluyan silang magkahiwalay ni Agatha.
He needs to fully fix himself, first.
He'll talk to his mother.
It's already time.

THE NEXT day, Reeve was standing outside his mother's house on an exclusive vill
age. Sa pagkakaalam niya, ang magarbong bahay na iyon ay pag-aari ng asawa nito
ngayon. Kasama nito ang asawa doon at ang nag-iisang babaeng anak ng asawa nito
o stepdaughter ng kanyang ina.
Standing there, again brought him to the past when he used to stand outside ther
e then hide behind a post when someone comes...

More than 12 years ago...

Nang mahanap ni Reeve kung saan ang bagong tirahan ng kanyang Mama kasama ang ba
go nitong kinakasama, agad siyang pumunta doon at nagbakasakaling makita muli an
g ina.
Maraming buwan na ang lumipas magmula nang iwan sila nito. Ngunit, patuloy pa ri
n siya sa pag-asang babalik ito.
Wala na si Lana at Prince. Galit siya sa mga ito dahil pinagtaksilan siya ng dal
awang taong pinaka-importante sa buhay niya. Sabay-sabay na siyang iniwanan ng m
ga ito. Dahil lamang hindi na niya napapasaya ang mga ito at wala na siyang hala
ga sa buhay ng mga ito.
Ngunit, sa pinaka-sulok ng puso niya ay naniniwala pa rin siyang mahal siya ng i
na at babalik ito. Alam niyang walang magulang ang makakatiis sa anak. Baka may
pagkakataon pa na mapilit niya ang ina na bumalik sa kanilang pamilya.
Mula sa mababang bakod ng bahay ay nakita niya ang paglabas ng ina. Lakas-loob n
iya sanang lalapitan ito ngunit nang makita niya ang napakalawak nitong ngiti ha
bang nakikipag-usap sa kasunod nitong dalagita.
Napa-urong siya at mabilis na nagtago sa isang malaking poste sa tapat ng bakod.
Maingat siyang sumilip at nakitang sabay na dinidiligan ng Mama niya at ng kasa
ma nitong dalagita ang mga halaman ng hardin.
Hindi niya kahit kailan nakita na ngumiti at tumawa ng ganoon ang kanyang ina. H
e felt his heart squeezed when his mother hugged the girl and kissed her forehea
d. Gusto niyang magselos sa dalagita, dahil kahit kailan, hindi naging ganoon ka
lambing ang ina sa kanya.
Nakita niya ang paglabas ng isang lalakeng ka-edad siguro ng kanyang ama. Lumapi
t ito sa dalawa at masuyong inakbayan ang mga ito. Nakangiti rin ang lalake haba
ng may sinasabi dito ang dalagita na nagpatawa sa mga ito. Their were a picture
of a happy family. Nakahanap nga ang kanyang ina ng masayang pamilya... sa iba.
He bitterly smiled and fought back the tears in his eyes. Mabilis siyang tumalik
od at naglakad pabalik kung saan niya pinarada ang kotse niya.
Tuluyan nang nawala sa puso niya ang pag-asang babalik pa ang ina sa kanila.
Walang silbi ang pagiging magaling niya sa eskuwelahan kung hindi naman niya nap
angiti at napatawa ng ganoon ang ina. Siguro nga, hindi niya nagawang pasiyahin

ito bilang anak, hindi katulad nang nagagawa ng dalagita kanina. Halata rin ang
pagmamahal na inuukol nito para sa bago nitong asawa.
Ano pa ba ang lugar nila ng ama sa puso ng kanyang ina kung tunay na itong masay
a?
Tila mas humigpit ang pigang nararamdaman niya sa dibdib.
Pagkasakay niya ng kotse ay huminga siya ng malalim. He clenched his hands while
holding the steering wheel. Tama nga siguro ang ina niya sa sinabi nito sa kany
a bago ito umalis, mas magiging maayos kung wala na ito sa buhay niya. Wala na n
ga namang maghihigpit sa kanya sa lahat ng bagay. Hindi na rin siya makakarinig
ng araw-araw na pagtatalo ng mga magulang niya.
Hindi niya napasaya si Lana at ang kanyang ina. Mukhang wala naman siyang kakaya
han na magpasaya pa ng ibang tao. Napakasakit ng mga nangyari sa kanya. Siguro,
hindi na lang siya magmamahal ng ganito muli. Ayaw niya na.
He deeply exhaled ,started the car's engine and drove fast away from there.
He cannot satisfy anyone. He won't ever love, again. They'll just leave him in
pain for sure. At hinding-hindi na siya papayag na mangyari muli sa kanya iyon.

"EXCUSE ME? May I help you?"

Muling bumalik sa kasalukuyan si Reeve at napatingin sa babaeng nasa loob ng mab
abang bakod sa harap niya.
He kindly smiled. "Good afternoon. I would just like to ask if dito pa rin nakat
ira si M-Mrs. Leona Hernandez-Flores?"

Tumango ang magandang babae at pagkuwa'y tinitigan siyang mabuti. "I know you,"
sambit nito. "You're Reeve Monteverde, right?" nakangiting sabi nito.
He nodded. "Yes, I am."
She smiled and opened the fence. "Come in."
Tumuloy siya at napatingin din dito. Natatandaan niya na. Ito ang dalagitang nak
ita niya noon na pinagselosan niya pa.
"Oh, My name's Czarina," pagpapakilala nito. "Mommy Leona had a lot of stories a
bout you. Lagi ka niyang kinukwento sa'min ni Daddy. It's nice to finally meet y
ou," nakangiting sabi nito.
Napangiti siya sa kaalamang iyon. "Really? Anyway, nice meeting you, too, Czarin
a." They shaked hands and she lead him inside the house.
"You know, matagal na rin kitang gustong makilala. Technically, you're my step-b
rother, right?" sabi nito.
Napatango siya. "Ikaw ang nag-iisang anak ni Mr. Flores?"
"Obviously," nakangiting sabi nito at saka siya inayang umupo nang nasa sala na

sila. "Can I offer you anything? Coffee, juice, or water?"

"No, thank you," magalang na pagtanggi niya. "Ahm... nandito ba siya?" tukoy niy
a sa kanyang ina.
"Yup," sagot nito. "I'll call Mommy. Nasa itaas kasi siya. Will you be okay, her
e?"
"I'll be fine," sagot niya kahit nakaramdam na ulit siya ng kaba sa magiging pag
haharap nila ng ina. "Thank you, Czarina."
Tumango ito at saka sandaling umalis upang tawagin ang kanyang ina. Nakita niya
ang pagpanhik nito sa hagdanan. Napahugot na naman siya ng malalim na hininga. B
akit parang biglang nawala ang lahat ng gusto niyang sabihin sa ina?
"Mr. Monteverde?"
Napaangat siya ng tingin at nakita ang lalakeng tunay na minamahal ng kanyang in
a.
Napatayo siya at binati ito. "Good afternoon, Mr. Flores."
They shaked hands.
Ngumiti ito. "Call me 'Tito Ed'," anito. "I'm so glad that I finally met Leona's
only son. Can I call you 'Reeve'?"
"Certainly, T-Tito Ed." Kung dati ay kinumumuhian niya rin ang kaharap niya dahi
l sa ito ang dahilan kaya iniwan sila ng Mama niya, ngayon, parang wala na siyan
g kahit anong galit na nararamdaman.
"Leona would be so much delighted to see you here. Matagal na niyang hinihintay
na kausapin mo siya. Iyon ang gagawin mo ngayon, diba?" he hopingly said.
Tumango siya.
"Reeve, gusto kong humingi sa'yo ng tawad dahil sa nangyari noon. I know you pro
bably hate me and-"
Mabilis siyang umiling. "No. Hindi na po ngayon, Tito. Natutunan ko na pong tala
gang tanggapin ang lahat. My mother is happy with you. That's what matters most,
"
Nakakaintinding tumango ito. "Tama nga si Leona. You've grown up to be a very fi
ne man."
"Reeve? Anak?"
Mabilis na napatingin si Reeve sa kanyang ina. Hindi maipaliwanag ang sayang nak
ita niya sa mukha nito habang nakatingin sa kanya.
"Come on, Czarina, let's go outside," narinig niyang sabi ni Tito Ed sa anak nit
o.
Maya-maya pa'y silang dalawa ng kanyang ina ang nasa sala.
"Take a seat," nakangiting sabi nito. "Do you like something to drink or eat?" a
lok nito.
Umiling lang siya.

"Nagulat ako nang sabihin sa'kin ni Czarina na nandito ka. Hindi ako makapinawal
a," natutuwang sabi nito. "Gusto mo daw akong kausapin?"
Sa ngiti at sayang nakikita niya rito ay napangiti rin siya. Matagal niyang hini
ling na makita niya muli ang mga ngiti ng ina na nakatingin na sa kanya. At ngay
on, totoo na iyon. Mahal naman talaga siya ng ina mula pa noon, sabi nga ng Papa
niya. At naniniwala siya doon.
"I just want to say that I'm so sorry..." he softly said.
Nangilid ang mga luha sa mga mata nito at umiling. "Wala kang kasalanan, anak. A
ko ang n-nakasakit sa'yo. I failed to be your mother."
Marahan siyang umiling. "Papa told me everything." Halata ang pagkagulat dito. L
umapit siya rito at hinawakan ang mga kamay nito. Nakita niya ang pagpatak ng lu
ha nito ngunit nakangiti. Mahigpit na hinawakan din nito ang kamay niya.
"Anak..."
"Sorry that I hated you and have been rude to you. I'm just so bitter of how our
family ended like that and how come you're happy with another family," he admit
ted.
"Anak, lahat ng ginawa mo ay normal na reaksiyon lang dahil nasaktan ka. And you
don't know how much it hurt me, too, deeply than you do. Walang ina ang gustong
iwan ang anak niya. Walang ina ang gustong masaktan ang anak niya. But, I just
did all that..." anito at tuluyan na ngang napaiyak. "Inaamin ko, hindi k-ko tul
uyang mapatawad si Roman noon. Hanggang sa ipanganak ka ay nanatili ang hatred s
a dibdib ko kaya kahit kailan hindi na kami muling nagkasundo ng Papa mo. At min
san, kahit ayoko, nabubunton ko sa'yo ang galit ko dahil kung wala ka naman, san
a kasama ko pa rin si Ed. I was so selfish. Nang maghiwalay kami ni Roman at nag
makaawa siyang huwag kitang isama, ramdam na ramdam ko na mas sobra pa ang binib
igay niyang pagmamahal kaysa sa binibigay ko sa'yo. Kaya ayokong sabihin ni Roma
n sa;yo ang totoo dahil baka magalit ka rin sa kanya at alam kong ikalulungkot n
iya iyon. But, I think, you understood him well. I'm so sorry, Reeve, if you fel
t that I don't love you at all. But, I do. Kasi kahit galit pa rin ako kay Roman
, pinagpapasalamat ko pa rin na dumating ka sa buhay ko. Ang pagkakamali ko lang
ay hindi ko nakuhang makuntento. There, I failed to be a mother..."
"No, you didn't," he disagreed. "You don't want to leave me and you don't want t
o hurt me. You just wanted to feel the happiness again with your true love. All
had happened and we just need to keep moving forward," he whole-heartedly said.
"Now, I'm all ready. I forgive you."
Tumango ito. "Thank you... thank you..." Niyakap siya nito ng mahigpit at ganoon
rin ang ginawa niya. Oh, how he missed his mom!
"I love you, son. Always remember that..." bulong nito sa kanya.
He smiled as tears began to mist his eyes. "I love you, too, Mama..."
Lalo siya nitong niyakap ng mahigpit at mas lalo pa itong napaiyak dahil sa muli
ng pagtawag niya rito ng "Mama" makalipas ang labing-dalawang taon. Matagal niya
ring hindi nagawa iyon at sobrang saya rin niya na matawag muli itong "Mama".
Now, he knew he was whole, again.
His heart was freed.

At handa muli siyang ikulong iyon.

Ikulong iyon sa matamis na pagmamahal ni Agatha.

"HELLO, PRINCE?" bati ni Reeve sa kaibigan nang sagutin nito ang kanyang tawag.
Katatapos lang ng isa niyang meeting kaya naman agad niyang tinawagan ito.
"Reeve! Napatawag ka? Hey, I've heard about what happened to you and Agatha..."
"Yeah, yeah. We had a fight and it's awful but I'm planning to make it up to her
," aniya rito.
"Well, that's great. Ano bang plano mo?"
"That's why I called you. Pwede ka ba sa birthday ko?"
"That's two days from now, right? Sure. Anong meron?"
Napangiti siya. "Kailangan ko ng tulong mo. Actually, Lana knew about this when
we were on Hong Kong. Ang alam ko nagsisimula na siya. She'll explain to you the
details clearly. Kasama niya si Trisha. Hindi mo ba alam?"
"Ah, kaya pala laging magkasama iyong dalawang iyon ngayon. Akala ko pa naman bi
nibida ako ng kapatid ko kay Trisha, iyon pala may pinapagawa ka sa kanila," til
a nakasimangot na sabi nito mula sa kabilang linya.
Natawa siya. "Wala na pa lang talab ang charms mo at kailangan mo pa ng tulong n
g kapatid mo para mapaamo si Trisha?"
"Hoy, ikaw ang topic dito. Huwag mong nililipat sa'kin," natatawa na ring sabi n
ito. "So, what's with your birthday?"
"Are you in?"
"Sure!" anito. "So, what's up?"
Pahapyaw niyang sinabi dito ang magaganap sa mismong birthday niya.
"Wow! Mukhang yan na yata ang pinakamagandang birthday party, ah!"
Napangisi siya. "It would be. But it would not be complete without my wife."

"I agree. Good luck!"

~~~~~~

Hello, friends! Chapter Twenty Five (Final Chapter-Part 2: Agatha) will be updat
ed later evening. Yay! May pasok po kasi ako ngayon, eh.
So, kita-kits later! 8 PM :D

*******************************************
[34] Chapter Twenty-Five (Final Chapter-Part 2: Agatha)
*******************************************
AFTER WHAT happened the night during the drama club's reunion party, Agatha was
so upset to go home at their own house. Kaya naman sa nakalipas na limang araw a
y nanatili siya sa bahay ng kanyang mga magulang.
Nagulat pa ang Daddy at Mommy niya nang pag-uwi niya doon ng unang gabi. She was
just crying and crying and don't want to talk about anything eventhough her par
ents were trying to talk with her.
For the past four days, she just spent her day inside her room. Her routine was
just eating and sleeping. Tinanong na siya ng ina kung anong naging problema nil
a ni Reeve, ngunit sinabi niyang ayaw muna niya iyong pag-usapan.
Ngayong panlimang araw niya na sa kanilang bahay, naisipan niyang lumabas ng kuw
arto at pumunta sa may swimming pool area. Umupo siya sa may gilid ng pool at ni
lublob ang dalawang paa doon. Naisipan niyang magmuni-muni sa araw na iyon.
Kinuha niya ang cellphone mula sa kanyang bulsa. Mula nang mag-away sila ni Reev
e ay hindi nito sinubukang tawagan siya. Para sa kanya ay ayos na muna iyon. Sig
uro kailangan lang talaga nila ni Reeve na magpalamig muna ng mga ulo.
Lalo na siya. Dahil hindi niya maintindihan ang sarili niya ngayon.
She felt both the guilt and anger towards Reeve.
Guilt because of putting such a "test" on her husband. Pinaghinalaan niya ang pa
g-ibig sa kanya ng asawa. If she didn't turn off her phone, hindi naman mag-aala
la ito. Hindi ito uuwi ng maaga at hindi sila nito paghihinalaan ng kapatid niya
.
Iyon pa ang isang ikinagi-guilty niya. Ang paglilihim niya na kapatid niya si Jo
hann. Ayaw lang naman niya na mabali ang pangako niya sa kapatid. Pero, kung ala
m lang ni Reeve ang totoo, hindi na maghihinala si Reeve ng ganoon.
Ngunit iyon din ang ikinagagalit niya sa asawa. Pa'no nito nagawang isipin na ma
y gagawin siyang hindi maganda sa likod nito? Pa'no nitong nagawang isipin na ga
noon kababa ang pagkatao niya? Nagsabi pa ito ng masasamang salita sa kanya. Nan
atili pa itong tahimik at hindi makapagsalita nang tanungin niya ito kung nakiki
ta lang ba nito si Lana sa kanya kaya siya minahal nito. Kaya nga, hindi niya na
rin na-kontrol pa ang sarili at sinalubong ang galit nito kahit dapat ay nagpak
ahinahon siya at pinalinawagan ito.
But, she was hurt by his words... his accusations.
Sinasabi ng kabilang bahagi ng isip niya na dapat ay inintindi niya rin ang napa
gdaanan ni Reeve noon. Natakot lang talaga ito na baka muli na namang iwanan ito
. Iyon lang naman ang problema sa asawa niya. Kahit gaano ito kasigurado at kaga
ling sa pagiging businessman, kahit gaano ito katikas tignan sa panlabas, sa loo
b-loob nito ay napupuno ng pangamba at takot ang puso nito sa larangan ng pag-ib

ig.
She heavily sighed. Sana mas inintindi na lang niya ang asawa. Nangako siya dito
at sa sarili na patuloy itong iintindihin at hindi siya mapapagod. Hindi naman
siguro totoo ang observation ng pinsan niyang si kuya Dylan. Base sa nangyari sa
kanila ni Reeve nang gabi ng reunion party, narinig niya sa boses nito na tila
nasasaktan ito sa kaalamang magkasama sila ni kuya Johann habang nag-aalala ito
sa ibang bansa.
Maybe he hurted her, but she hurted him, as well.
Napabuntong-hininga na naman siya. She wanted to talk to Reeve and patch things
up between them because that's what she's supposed to do, but, she wanted not to
talk to him, also. Gusto niya ng makita ang asawa, pero, gusto niya ring hindi
makita ito. Naiinis na talaga siya sa sarili niya dahil hindi niya na maintindih
an kung ano ba talaga ang gusto niya at hindi.
"Agatha?"
Napalingon siya at nakita ang kanyang Mommy.
"Mommy..."
Umupo ito sa tabi niya at nilublob din ang mga paa nito sa pool. "Mabuti naman a
t lumabas ka na ng kulungan mo," pabirong sabi nito.
Bahagya siyang napangiti. "I have thought of having some fresh air."
"Kumusta ka na?"
"Better than the last days, Mommy," sagot niya.
"That's great. So, pwede ka na bang magkuwento kung anong nangyari sa inyo ng as
awa mo?" her mother kindly asked.
She sighed. "We just had a fight. First fight and it hurted us a lot..." she sof
tly said. "But, first, I need to tell something."
"Is it about Johann?"
Gulat na napatingin siya rito. "Y-You know him?"
Ngumiti ito. "He's your father's son. Pumunta na siya dito kahapon at nagpakilal
a sa'min ng Daddy mo. You missed the moment because you're sleeping the whole da
y yesterday. Ngayon, magkasama ang Daddy mo at si Johann. They're catching up to
gether."
Napangiti na rin siya. Hindi naman sinabi sa kanya ng kapatid niya na magpapakil
ala na pala ito sa mga magulang pagkatapos lumabas ng DNA results.
"So, how did you find him?" natanong niya rito.
"He's a really nice guy," she answered. "Manang-mana sa Daddy mo sa pagiging hum
orous. Nakakatuwang kausap ang batang iyon."
"Yeah. Kuya Johann's fun to be with."
"Matagal mo na pa lang alam na kapatid mo siya, sabi niya sa'min."
Tumango siya. "Sorry, I didn't tell you, Mommy. Gusto niya muna kasi na lumabas

ang results para daw siguradong-sigurado."

"I understand that. So, now, you tell me your story."
Kinuwento niya sa Mommy niya ang nangyari ng gabing nag-away sila ni Reeve. She
tried not to cry when she's on the part where she threw her wedding ring and tol
d Reeve that she does not want their marriage anymore.
"H-Hindi ko naman gustong gawin at sabihin iyon, Mommy... I was just really hurt
at that time..."
Kinulong siya nito sa isang yakap habang nakapatong ang ulo niya sa balikat nito
. "I told you not to decide or say something when you're on the peak of your emo
tions, right?"
Marahan siyang tumango.
"Anak, magkakaayos rin kayo ni Reeve. Ganyan talaga ang buhay mag-asawa. Unang p
agsubok pa lang iyan sa inyo. Hindi pa iyan ang pinakamalalim at pinakamasakit n
a pag-aawayan niyo. Darating ang panahon na parang gusto niyo na maghiwalay na l
ang, pero iyon din ang panahon na kailangan niyo ang isa't-isa." Her mother touc
hed her face. "Marriage is a lifetime commitment. Some succeeded, some didn't. B
ut, the point is you two need to work it out together. And as I can see, Reeve l
earned to face his pasts because of you. Because he wanted to be better to work
things out in your marriage. What happened between to you, two, that night was j
ust a little misunderstanding. You doubted him, he doubted you. He accused you b
ut you also accussed him. You've hurted each other but you, two, knew that you'l
l get it through. Nagpalamig lang kayong dalawa ng ulo, tama? Ngayong okay ka na
, naiintindihan mo na rin ang inakto niya, diba?"
Tumango siya. "Yes, Mommy."
"And for sure, naiintindihan ka na rin niya at naliwanagan siya na magkapatid pa
la kayo ni Johann. Wala na siyang dahilan para magselos."
Napangiti siya at napayakap sa ina. Her mother never failed to make her feel bet
ter.
"Saka isa pa... Ang lagi kong sinasabi sa'yo. Everything happens for a...?"
"Reason," nakangiting sabi niya. "There was maybe a reason why we had that fight
."
"Also, you need to pray for it. Handa ka na bang kausapin si Reeve?"
"Ah, Mommy... iyon pang isa. I wanted to do things like talk to Reeve but at the
same time I don't like to do it. Ganoon ba talaga, Mommy, if you're missing you
r monthly period?"
Napasinghap ito. "Kailan ka ba huling nagka-period, Agatha?"
Napaisip siya. "Pangalawang buwan na po ngayon."
Bigla siyang napatingin sa ina nang maalala ang tanong sa kanya ng kapatid niya
last week.
Her mother smiled. "Maybe you're pregnant."

THE NEXT day, Agatha took a pregnancy test. After five minutes niya pa malalaman
ang resulta. Kaya naman hindi siya mapakali sa kakahintay.
Hindi niya pa alam kung anong iisipin. She's excited and nervous at the same tim
e.
Palakad-lakad siya at nang tignan niya ang orasan ay dalawang minuto pa lang pal
a ang lumipas. Natawa siya sa sarili dahil sa para siyang ewan na paikot-ikot sa
loob ng kuwarto niya.
Kaya naman umupo na lang siya sa kanyang kama at pinakalma ang sarili. Doon niya
narinig ang pag-ring ng cellphone niya.
Her eyes widened when she saw that it was a voice message from Reeve! Mabilis an
g naging pagtahip ng kanyang dibdib. Anim na araw na pala silang hindi nagkikita
o nagkakausap man lang ng asawa. Sa tingin niya ay pareho lang silang naghihint
ayan ng tawag mula sa isa't-isa. Plano niya na sanang tawagan ito mamaya pagkata
pos niya sana malaman ang resulta ng pregnancy test.
Napatingin na naman siya sa orasan. Mahigit dalawang minuto pa ang kailangan niy
ang hintayin. Kaya naman napag-desisyunan niya na pakinggan muna ang voice messa
ge na galing sa asawa.
Agatha opened the message and she her husband's voice started to surround her ro
om.
"Hello, Agatha..." panimula nito. "Sorry if I haven't called for the past few da
ys. I just want to make sure that are heads were cool down now." Tumikhim ito. "
You must be wondering why I sent a voice message instead of calling you directly
. Well, I have a lot to say and I'm afraid that if I heard your voice greeting m
e with a 'Hello', baka makalimutan ko lahat ng sasabihin ko at bigla kitang punt
ahan diyan sa bahay nila Daddy and try making love with you in your room. I miss
you that damn much." Natawa ito sa sinabi at siya naman ay di-napigilang mapang
iti.
"Anyway," pagpapatuloy nito. "I also don't want an interruption sa mga sasabihin
ko. So, here it goes... First of all, I wanted to say sorry and ask for your fo
rgiveness, sweetheart. All the bad things I said, there were just nothing. I did
n't mean any of that. Hindi na 'ko nag-iisip ng gabing iyon kaya siguro kung anu
-ano na lang nasabi ko. I'm so sorry of thinking bad towards you. Alam mo naman
kung gaano ako nagseselos kay Johann, di'ba? Naging sobrang paranoid lang ako no
on. Ayoko kasing mawala ka. Tapos, nalaman kong half-siblings pala kayo. That ma
de me more stupid. Naisip ko rin na kahit magkapatid kayo o hindi, dapat hindi a
ko nag-isip nang ganoon patungkol sa'yo. Asawa kita, eh. I should know better. D
apat kinausap kita ng maayos. But, I guess, an insecure man with a painful past
he cannot throw would always act like what I did. And you know what, sweetheart?
"
Rinig niya ang tuwa sa boses nito.
"Nakipag-usap na 'ko kay Mama. Okay nang lahat. Maayos nang lahat. My mother lov
es me in her own way and I love her, too. No more bitterness. I just defeated an
other monster from the past," kuwento nito na ikanangiti niya lalo. Her eyes got
misty, also. "Ngayon ko lang naintindihan na kailangan ko munang maging buo par
a maibigay ko rin sa'yo ang buong pagmamahal ko. No doubts. No fears. No insecur
ities. I'm whole, again, Agatha and I love you so."
Napahikbi siya.

"Now, about your doubts..." pagpapatuloy nito. "Kung nakikita ko ba si Lana sa'y
o kaya kita minahal? I must admit, at first, nakikita ko ang resemblance niyo ni
Lana. Minsan, kapag nakikita kita, naaalala ko lang ang kung gaano ako nasaktan
nang maghiwalay kami. But, I never saw you as Lana, na parang iisa kayo. When I
started loving you, my heart clearly beats for the name 'Agatha'. And, sweethea
rt, when we're making love, I always scream or whisper your name because I'm onl
y thinking of you. Only you. Your eyes, your lips, your smile, your voice, your
laugh... your moans and groans... it's all you, Agatha Celina. I love you," he s
weetly said.
Tuluyan na nga siyang naiyak dahil sa nag-uumapaw na saya na nararamdaman niya s
a kanyang puso. "I love you, too, Reeve..." bulong niya kahit alam niyang hindi
naman siya maririnig nito dahil isa nga lang iyong recorded voice message.
"By the way, your brother talked with me. Actually, he punched me first because
of the bad things I said to you, and I deserve it. Then, he said sorry for not l
etting you tell me that you were blood-related. Ang loko-loko mong kapatid, sina
dya talaga akong pagselosin para daw mailabas ko na ang nararamdaman ko at masab
ing mahal kita. Which is very effective. Hindi niya lang daw inasahan na mangyay
ari 'yung nangyari sa reunion party. Gusto kong mainis sa kanya, pero naalala ki
ta. Sabi mo, lahat ng bagay nangyayari dahil may dahilan. Kailangan sigurong mag
-away tayo ng ganoon katindi para mas makita ko kung anong mali sa'kin at kung g
aano kita kamahal. It made a way for my father to tell me something and triggere
d my system that it's already time to make myself better for you.
"I love you, Agatha... Please, come back. Uwi ka na sa bahay natin. I miss your
hugs, kisses, touches, and all of the things that only you can make me feel. I m
iss you so much, sweetheart. Come back to me. Sige na, birthday ko naman bukas."
She lightly chuckled and continued listening up to his last message.
"See you soon, sweetheart. Nasabi ko na bang mahal kita?" Then, he chuckled. "I
love you, Agatha."
The voice message ended.
She wiped her tears and widely smiled. Mabilis siyang lumabas ng kuwarto at naki
ta ang mga magulang sa sala na nagkukuwentuhan.
"Mommy, Daddy, uuwi na po ako."
Ngumiti ang mga ito.
"That's great, princess," nakangiting sabi ng Daddy niya. "Ihahatid ka na namin.
"
Tumango siya at niyakap ang mga ito. "Thank you for being the most supporting pa
rents ever!"
"Wait, my dear," sabi ng Mommy niya. "What's the result of the pregnancy test?"
Napasinghap siya. Nakalimutan niyang may hinihintay pala siyang result! Lagpas n
a ng limang minuto kaya sigurado siyang may result na. Bumalik agad siya sa kany
ang kuwarto at kinakabahang tinignan ang pregnancy test result.
One.
Two.

Two lines.
Positive.

PAGPASOK NI Agatha sa kanilang bahay ay wala pang tao. Napatingin siya sa kanyan
g wristwatch. Nine PM na at sigurado siyang nasa opisina pa rin si Reeve. Ang no
rmal na uwi kasi nito ay ten PM.
Dapat kanina pa siyang hapon uuwi ngunit dumating ang kuya Johann niya sa bahay
nila at nagkaroon sila ng family bonding. Sinabayan niya pa ang mga ito hanggang
hapunan kaya naman late na rin siya nakauwi.
Ang tanging ilaw na binuksan niya ay ang ilaw sa kusina. Hindi alam ni Reeve na
uuwi siya agad ngayong gabi dahil hindi niya na natawagan ito. Siguro, mas magan
da kung masorpresa na lang ito sa muling pagbalik niya.
Naisipan niyang ipagluto ito ng dinner at magbe-bake na rin siya ng cake para sa
birthday nito bukas.
After an hour, natapos na siyang magluto. Hindi niya alam kung nakakain na ba an
g asawa niya o hindi, basta kailangan nitong kainin ang pinaghanda niya para dit
o. Ang mocha cake na b-in-ake niya ay maya-maya pa matatapos. Muli siyang napati
ngin sa orasan. Eksaktong alas-diyes na pala at wala pa rin ang asawa. Marahil a
y na-stuck na naman si Reeve sa isang late night business meeting.
Umakyat na lang siya ng kuwarto nila. Mabilis siyang nag-shower at nagpalit ng m
as komportableng damit. Nagpapatuyo na siya ng buhok nang marinig niya ang ugong
ng sasakyan ni Reeve. Pasimple siyang tumingin sa may bintana at nakitang papas
ok ang kotse nito sa may garahe. She felt the excitement run through her veins.
Nagsusuklay na siya nang marinig niya ang maingat na pagbukas at pagsara ng main
door. Tumayo siya at maingat na lumabas ng kuwarto. Habang pababa siya ng hagda
n ay nakita niya si Reeve na nagtatakang nakatingin sa may lamesa. Doon niya kas
i nilagay ang niluto niyang hapunan para dito.
Nang nasa baba na siya ng hagdan ay huminto siya. Sakto namang napalingon ito sa
may gawi niya.
Halata ang gulat sa mukha nito nang makita siya.
She smiled at him. "Good evening."
Kumurap-kurap ito at ginusot-gusot pa nito ang mga mata. Muli itong tumingin sa
kanya.
"You're really here..." sambit nito.
She lightly chuckled. "Mukha ba 'kong aparisyon?"
Hindi ito sumagot bagkus ay pinakatitigan siya nitong mabuti. Walang gumagalaw s
a mga puwesto nila.
"I received your voice message," nakangiting sabi niya.

He smiled. "Hindi ka na magpapakipot? Hindi mo na 'ko papahirapan?"

Natawa siya. "What are you saying? Bakit naman ako magpapakipot?"
"Because I hurted you... napatawad mo na ba ako?" nag-aalalang sabi nito.
"Oo naman," aniya. "May karapatan lang ako magpakipot kung ikaw lang ang may kas
alanan... but we both had our faults. Hindi ma-so-solve iyon kung magmamatigas a
ko. Too mainstream. Si Trisha lang ang pakipot," aniya sabay kibit-balikat.
He chuckled. "Sabagay. You're really amazingly different from others. Pero, kung
nagpakipot ka, okay lang. Okay lang na mahirapan ako."
"Bakit naman?"
"Because you're worth the chase."
She widely smiled. "Gusto mo magpakipot muna ako?"
Dahan-dahan itong lumapit sa kanya. "Nah. You're my early birthday gift from Abo
ve. Siyempre, tatanggapin ko na." He stopped in front of her.
Bahagya siyang tumingala upang masalubong ang mga tingin nito. "I'm sorry, Reeve
..." she softly said.
He gently pulled her close to him. "And I'm so sorry, too, Agatha. Let's forget
about it all."
Tumango siya at yumapos ang kanyang braso sa leeg nito. Their eye contact not br
eaking.
"Let's not fight that way, again," aniya rito.
"Never again," he assured her. "Kapag may problema tayo, pag-usapan na natin aga
d. Promise, I won't act on impulse anymore. I'll practice being calm and have a
patience na kahit kalahati man lang ng sa'yo."
Natawa siya. She tiptoed and hastly kissed his lips. "Mahal kita," matamis na sa
bi niya.
Ngumiti ito at mabilis din siyang hinalikan sa mga labi. "I love you, too, sweet
heart."
"Kumain ka na ba ng dinner?"
Umiling ito. "Not yet."
"Tamang-tama nagluto ako para sa'yo. Halika, kain na tayo."
"Wait," anito. He cupped her face and gave her a sweet longing kiss.
"I missed you so much," anito pagkatapos ng halik.
"I missed you, too."
"Patunayan mo sa'kin yan mamaya, ha?" pilyong sabi nito na ikinatawa niya.
"Kumain nga muna tayo!" Hinila na niya ito sa komedor at sabay na silang maganan
g kumain.

PADAPANG NAKAHIGA si Agatha

kanyang hubad na likod. His
al cord, nape, and shoulder
ed each other for the past
much!

nang maramdaman niya ang mainit na labi ng asawa sa

trailing small kisses from her bottom up to her spin
blade. They just finished proving how much they miss
few days. And, oh, they really missed each other so

A smile formed her lips when he kissed her cheek. Lumapat ang dibdib nito sa kan
yang likod at masuyo nitong hinawakan ang kanyang kamay.
"Happy birthday..." bulong na bati niya rito. Nanatili siyang nakapikit ngunit n
akangiti. Alam niyang madaling-araw na.
"Thank you, sweetheart," anito saka muling humalik sa kanyang pisngi.
"Any plans for your day?"
"Work, as usual. May hindi ako puwedeng ipagpaliban na trabaho kahit gusto kong
um-absent mamayang umaga."
"Oh, how sad."
"But, I'm planning to have a dinner date with you. Okay lang ba sa'yo?"
"Of course! Where will you take me?"
"Somewhere fancy. So, you need to wear a formal dress. An elegant one. Pero yung
madali lang tanggalin, ha?" biro nito.
Natawa siya at umayos na ng pagkakahiga. Ganoon din ang ginawa nito. Umunan siya
sa braso nito at mas sumiksik dito nang yakapin siya nito ng mahigpit sa baywan
g. Sinubsob niya ang mukha sa dibdib nito.
Napahikab siya. "Is it a candlelit dinner?"
"Maybe. Or more romantic than that. I don't know. Magpapa-reserve pa 'ko mamayan
g umaga. So, it's a date?"
"Yes, it is, Reeve. For now, let's sleep? Inaantok na 'ko, eh."
"Sure, sweetheart. Regaluhan mo 'ko bukas, ah? Huwag mong kakalimutan."
Napangiti siya habang unti-unti na siyang hinihila ng antok pagkatapos ay pasimp
len napahawak sa sinapupunan niya.
Pa'no niyang makakalimutan ang ireregalo dito? Lagi naman niyang dala-dala iyon.

"TRISHA, ANO bang isusuot ko?" Aligaga si Agatha sa pagpili ng damit na susuotin
para sa birthday dinner date nila ng asawa.

Lahat ng nakahanger na damit niya ay nilalabas niya at nilalapat sa kanyang kata

wan.
"Agatha, relax ka nga lang. One PM pa lang. May seven hours ka pa," natatawang s
abi ng kaibigan.
Natawa na rin siya at may biglang naalala. "Parang ganito rin yata ako nang firs
t-time na mag-dinner sila Papa Roman at Reeve sa bahay noon, diba?"
"Ay, oo! Naalala 'ko iyon," sabi nito. "Grabe, wala pang isang taon iyon, ano? P
ero heto na at namomorblema ka na naman sa susuotin mo," biro nito.
Humugot muli siya ng bestida mula sa walk-in closet. "Oo nga, eh. Sabi kasi ni R
eeve, elegant daw dapat. Ayoko namang mapahiya ang asawa ko kapag mukhang ewan a
ng naisuot ko."
"Ano ka ba, Agatha? Kahit anong isuot mo, maganda sa'yo."
"How about... let's go and buy a dress in the mall? Tapos magpapa-ayos na rin ak
o sa parlor."
"Wow! Agree ako diyan! Nako, ah. Talagang pinaghahandaan mo 'to."
"Siyempre naman, birthday kaya ng asawa ko."
"Sabagay. Anyway, halika na? Parang gusto ko ring bumili ng damit."
"Bakit may date ka rin mamaya?" biro niya rito.
Nag-make face ito. "Sadly, yes."
"Ah, alam ko na kung bakit ganyan mukha mo. Kay Prince ka makikipag-date, ano?"
tukso niya rito.
"Unfortunately."
"Uyyy... bibili rin ng bagong dress. Pinaghahandaan," she teased her more.
"Hindi, no!" tanggi nito. "Wala na rin kasi akong isusuot. Saka dapat super-eleg
ant ng suot ko para magmukhang basahan si Prince sa tabi ko."
Sabay pa silang natawa.
"Halika na nga," aya niya rito.
A couple of minutes later, nasa mall na sila at pumapasok sa bawat boutique para
makahanap ng dress. Nakaka-dalawang oras na ata sila sa pag-iikot ngunit wala p
a rin silang makita.
"Oh my gosh!" biglang sabi ni Trisha.
"Why?" natanong niya rito.
"Look!" May tinuro itong isang fashion boutique.
Sa window ng boutique ay may isang white-long dress. Loose and sleeves niyon na
mahaba. May mga nakaburdang baby blue pearls sa bestida. Kumikinang ang pearls s
a tuwing natatamaan ng ilaw. Simple ngunit napaka-elegante tignan ng damit na iy
on.

"That's perfect for you!" anito. Mabilis siyang hinila ng kaibigan papasok sa lo
ob ng boutique.
Nang sukatin niya iyon ay saktong-sakto sa kanya ang bestida na para banag ginaw
a talaga iyon para sa kanya. Tuwang-tuwa si Trisha dahil tunay na bumagay sa kan
ya ang damit. Sa loob rin ng boutique tinitinda ang isang white doll shoes na pe
rfect daw i-partner sa damit. May katangkaran na rin naman siya kaya mas mabutin
g hindi na rin siya mag-heels.
"Wow! You look like a goddess!" puri nito sa kanya. "Yan na bilhin natin, ah?"
"O, sige. Babayaran ko na lang 'to."
"Ako na lang pupunta sa counter. Magpalit ka na lang ng damit para pagbalik ko p
uwede na rin tayong umalis," sabi sa kanya nito.
"Sure." Bingay niya rito ang wallet mula sa bag niya. "Ikaw ba hindi bibili? Mag
aganda ang damit dito."
"Ay, may napili na 'ko habang nagsusukat ka kanina. Bibilhin ko nga rin, actuall
y."
"Hindi mo na sinukat?"
"Mukha namang kasya sa'kin. Anyway, magbabayad na 'ko. Magpalit ka na ng damit."
Pagkatapos niyang makapagpalit ng damit ay lumabas na siya ng fitting room. Isan
g saleslady ang tinulungan siyang ibalot ang damit na binili. Nakita niyang naka
pila si Trisha sa counter.
"Agatha?"
Napalingon siya. "Lana! Ikaw pala."
"Hi!" nakangiting sabi niya. "Sinong kasama mo?"
"Si Trisha," sabay turo sa kaibigang nasa counter. "Ikaw?"
"Ako lang mag-isa. Bibili kasi ako ng damit."
"Anong okasyon?" tanong niya rito.
Nahalata niya ang bahagyang pagsimangot nito. "A date."
Napangiti siya. "Kay kuya Dylan ba?"
Lumabi ito. "Unfortunately."
She laughed. "Ganyan din sagot sa'kin ni Trisha. May date din daw sila ni Prince
."
Natawa ito. "Really? Hindi ata nasabi sa'kin ni Prince iyon. By the way, bumili
ka rin ng damit?"
"Yup. May date din kami ng asawa ko."
Lana snapped her fingers. "Oh! Birthday nga pala ni Reeve ngayon, ano? Pakisabi
binabati ko siya."

Tumango siya. "Nakapili ka na ba ng damit mo?"

"Yes. May napili na 'ko. Magbabayad na nga lang ako, eh."
"Hello, Lana! Ikaw pala yan," bati ni Trisha dito nang papalapit ito sa kanila.
May dala-dala itong tatlong paperbags.
"Hi, Trisha!"
Kinuha niya ang dalawang paperbags mula sa kaibigan. "By the way, Lana. Magpapaparlor kami ni Trisha, after. Gusto mong sumama sa'min?"
"Oh, why not?" natutuwang sabi nito. "I'll pay first. Okay lang na maghintay kay
o sandali?"
"No problem! Hintayin ka naming sa labas.," sagot ni Trisha.
Nang makapagbayad na si Lana ay sabay-sabay silang pumunta sa isang parlor na ni
-recommend ni Lana sa kanila. The next hours, kung anu-ano nang pinag-uusapan ni
lang tatlo. Masarap kausap si Lana. Marami rin itong kuwento katulad ni Trisha.
Kaya naman wala siyang ginawa kundi makinig sa tandem na pagdadaldalan ng dalawa
.
Ngayon, masasabi niyang pwede niya talagang maging kaibigan si Lana. Kahit pa pi
nagselosan niya ito noon. Lana was Reeve's first love and she knew that the two
would always be special for each other.
Buo naman na ang tiwala niya sa pagmamahalan nila ni Reeve. She's safe to say th
at she's Reeve's last and only love.

Na-excite na naman siya para mamayang gabi. Nasasabik siyang ipalam na kay Reeve
ang munting regalo niya dito.

~~~~
Waaaahhh! Na-excite akong sabihin na ni Agatha kay Reeve.
Anyway, Chapter Twenty-Five (Final Chapter-Final part: The Lovebirds) will be up
dated... tomorrow! Yes, agad-agad! Haha! :D
Update tomorrow, Sunday. 1 PM. :D
*******************************************
[35] Chapter Twenty-Five (Finale: The Lovebirds)
*******************************************
PINAKATITIGAN NI Agatha ang sarili sa salamin. Ilang oras na lang at susunduin n
a siya ng asawa para sa inaabangan niyang dinner date nila.
Suot niya na ang damit na binili nila ni Trisha kanina. Hindi niya na itatanggi
na napakaganda nga sa kanya ng damit na iyon. Hinayaan niya na nakalugay ang mah
abang buhok. Naglagay lang siya ng headband na may baby-blue pearls rin na disen
yo. Nakita iyon ni Trisha kanina sa mall. Binili nito iyon para sa kanya dahil p
ara daw iyong terno talaga sa kabibili lang niyang damit. At ngayong suot na niy
a pareho ang mga iyon, para nga talagang magka-terno iyon. She put on a light ma
ke up and wore a gold heart-shaped pendant necklace -na regalo sa kanya o binali
k sa kanya ni kuya Johann noong birthday niya.

Her get-up was simple yet full of elegance. Tamang-tama lang siguro iyon para sa
pupuntahan nila ni Reeve.
Narinig niya ang pagbukas ng pinto sa baba. Nandyan na ang asawa. Maya-maya pa'y
bumukas ang pinto ng kuwarto.
"Happy birthday!" nakangiting bati niya sa asawa.
Napahinto ito mula sa kinatatayuan at humahangang pinagmasdan siya. He eyed her
from her feet up to her face.
"Wow!" humahangang sambit nito. "I have a goddess for a wife. Best birthday gift
ever."
She chuckled then sweetly smiled at him. Lumapit siya rito at hinalikan ito sa p
isngi. " And I have a sinfully gorgeous husband."
"Ah. Nagbobolahan na tayo dito."
Nagtawanan sila.
"Let's go?" aya na nito. "Baka kapag mas nagtagal tayo dito sa loob ng kuwarto,
hindi na natin mahabol ang reservation sa restaurant," he naughtily said.
"Mabuti pa nga," natatawang sabi niya.
Kumapit siya sa braso nito at saka sila umalis.
Habang nasa biyahe ay hindi akalain ni Agatha na malayo pala ang pupuntahan nila
. Inabot sila ng halos isang oras nang makarating sila sa isang sikat na garden
restaurant na "Sparkles" ang pangalan. Pagkatapos mag-park ni Reeve ay una itong
bumaba at saka siya pinagbuksan ng pintuan ng kotse at inalalayan pa siya pabab
a.
Sa labas pa lang ng Sparkles ay napaka-romantic na agad ng ambiance dahil nasa t
aas iyon ng isang burol at open-air pa ang nasabing restaurant. Kaya naman kahit
walang aircon ay ang malamig na hangin na dala ng gabi ay tamang-tama na. Isa p
a, malayo iyon sa siyudad kaya naman ang hangin ay sariwa din. Mga yellow lights
pa ang pumupuno ng liwanag sa lugar na iyon.
"This place is great," sabi niya.
"I know. This is a perfect place for a sweet dinner date."
Sabay silang pumasok sa loob ng open-air garden restaurant. Napansin niyang mara
ming tao na ang kumakain at parang wala ng available na lamesa.
May lumapit sa kanilang isang lalaking naka-waiter's uniform.
"Excuse me, Sir," anito kay Reeve.
"Yes?"
"Kayo po si Mr. Monteverde, tama po ba?"
Tumango si Reeve.
"Sir, we're sorry to tell you na may nangyari pong problema sa reservation niyo.
"

Agad na nagsalubong ang kilay ng asawa niya. "What? I thought that my reservatio
n's fine when I called earlier."
"Sir, kung puwede po ay sumama kayo sa'kin papunta sa manager's office para po m
aiayos ang problemang 'to. Pasensya na po talaga, Mr. Monteverde," ani ng waiter
.
"Hey," untag nya sa asawa. "Go with him. Alam kong maaayos din ang problema," an
iya sa asawa.
Lalong kumunot ang noo nito. "Sa iba na lang kaya tayo?"
Umiling siya. "No. I like it in here. Kung hindi talaga maaayos ang tungkol sa r
eservation natin, I'm willing to wait hanggang sa may matapos kumain." She reach
ed for his forehead and massaged the knot away. "Wag kang ma-stress. Birthday mo
ngayon."
Napabuntong-hininga ito. "Okay, I'll just see the manager."
"Ma'am, puwede po kayong maghintay sa aming visitor's lounge." Iminuwestra ng la
lake ang isang parte ng restaurant kung saan may mahahabang couches.
"Thank you," nakangiting pasasalamat niya dito at saka humiwalay na kay Reeve na
sumunod naman kung saan papunta ang waiter.
Lagpas limang minuto nang tahimik na naghihintay si Agatha nang may lumapit sa k
anya.
"Agatha, hija?"
Napaangat siya ng tingin at agad na napangiti nang makita ang ina ng asawa.
"Mama Leona!" Tumayo siya at bumeso dito.
"I'm glad to see you here, hija. Are you with Reeve?"
Tumango siya. "Opo. May inaayos lang po siya tungkol sa reservation namin ngayon
g gabi. Kayo po?"
"Oh, I'm with my husband and step-daughter. Buti pala at sinunod ng anak ko ang
payo ko na dito ka dalhin sa birthday niya."
Napangiti siya. "Ang ganda nga po dito sa Sparkles. Sana nga po maayos ni Reeve
ang problema sa reservation. By the way, Mama, sabi po sa'kin ni Reeve, okay na
kayo."
Ngumiti rin ito. "Yes. We're finally settled!"
"I'm so happy for the both of you, Mama."
Inabot nito ang kanyang mga kamay niya. "Thank you," makahulugang sabi nito na a
gad naman niyang nakuha. "You gave my son the love he ever needed, Agatha. I'm h
appy for the both of you."
"Thank you, Mama."
"Oo nga pala, gusto kong ipakilala sa'yo ang step-daughter ko." May tinawag iton
g isang magandang babae na matanda lang siguro sa kanya ng ilang taon. "Agatha,
she's Czarina. Czarina, siya si Agatha, Ang asawa ng step-brother mo."

"Hi, Agatha," magiliw na bati nito sa kanya. "Nice to meet you." Inabot nito ang
kanang kamay na inabot naman niya ng kaliwa at nakipagkamay dito.
"Hello, Czarina. I'm greatful to meet you, too."
"At, eto ang asawa ko," sabi pa ni Mama Leona nang may lumapit sa kanilang lalak
e na nasa early 60's. "He's Eduardo Flores."
Natigilan siya. "E-Eduardo Flores?"
"Yes, hija," nakangiting sabi ng matandang lalake. "I believe your Reeve's wife?
"
Agad siyang napatango at nakipagkamay dito. "I'm Agatha, sir. Kinagagalak ko po
kayong makilala."
"Same here. You're such a beauty, hija," puri nito sa kanya.
"Maraming salamat po." Ito nga ba ang Eduardo Flores na kinukuwento ng kapatid n
iya na kumupkop at nagpaaral rito?
Napatingin siya kay Czarina. Ito na ba ang "her" na tinutukoy ng kapatid niya? L
ihim siyang napangiti.
What a small world it is.
"Agatha, mauuna na kami. May reservation din kasi kami at sa wala namang naging
problema. Magkita na lang tayo sa loob mamaya, ano?," ani Mama Leona. "Are you f
ine here?"
"Okay lang po ako, Mama Leona," tumatangong sagot niya. "I'm looking forward to
meet you more, Mr. Flores -"
"Call me 'Tito Ed',"
"Tito Ed," nakangiting sabi niya. Bumaling siya kay Czarina. "Especially you, Cz
arina," aniya rito.
Ngumiti ito. "Ako rin, Agatha. Magandang gabi sa'yo."
Pagkaalis ng mga ito ay parang gusto niyang tawagan agad ang kanyang kapatid at
sabihin nakikilala niya na si Czarina. Sigurado siya na ito nga ang babaeng tinu
tukoy ng kuya niya.
Kukuhanin niya sana ang purse kung saan nakalagay ang cellphone niya nang may ma
tamaan siyang pamilyar na mukha sa may entrance door.
"Xan?" natanong niya sa sarili. Mas tumitig pa siya dito at sakto naman na lumin
gon din sa kanya ito. Nakita niya ang pagngiti nito nang marahil ay makilala rin
siya.
"Agatha!" tuwang-tuwang sabi nito nang makalapit sa kanya. "Nakakatuwa naman nak
ita kita dito."
"Ang tagal nating di nagkita," aniya rito.
"Oo nga. At lalo kang gumanda! Blooming na blooming, ikaw na!" anito sa kanya.
"Salamat. Ikaw rin naman."

"Ay sus! Hindi naman masyado. Eneveh?" Pa-cute na inipit pa nito ang mga hibla n
g buhok sa likod ng tenga nito. "Ano nga palang ginagawa mo dito?"
"I'm with Reeve."
Nanlaki ang mata nito at impit na napatili. "Oh my! Oh my! Wait, birthday ngayon
ni papa Reeve, di'ba? Oh my! Magkasama ba kayo? Sa wakas ba ay makikilala ko na
siya? Wag kang mag-alala, Agatha, hindi ko siya aagawin sa'yo, Promise!" sunund
-sunod na sabi nito.
Natawa siya dito. "Yes, birthday niya ngayon, and yes, puwede mo siyang makilal
a ngayon. Ipapakilala kita pagbalik niya. May inasikaso lang siya sandali."
"Oh! Thank you, Agatha! Sa wakas at makikilala ko na ang idol ko when it comes t
o business! Huwag ka magseselos na ultimate crush ko siya, ah? Ang guwapo-guwapo
niya kasi!"
Lalo siyang natuwa sa sobrang daldal at pagka-jolly nito. Kaya siguro ito naging
bestfriend ng kapatid niya. Talagang magka-ugali ang mga ito.
"Bakit ka nga pala nandito?" she asked Xan.
"May pupuntahan kasi akong event. Actually, late na ata ako. Kaso, kailangan ko
munang mag-CR. Nature calls, my goodness! Alam mo ba kung saan ang CR dito?"
"Hindi, eh," sgot niya. "Ngayon lang rin kasi ako nakapunta dito."
"Ganun ba? Sige, magtatanong na lang ako. Ay, puwede bang samahan mo muna ako? B
aka kasi maligaw ako dito, eh."
"Sure," pagpayag niya. Tatawagan naman siya ng asawa kapag nakabalik na ito at w
ala siya sa visitor's lounge.
"Thanks, Agatha. Tara na,"
Nagtanong ito sa isang waiter kung saan ang comfort room. Agad naman silang bini
gyan ng direksyon ng waiter. Nasa pinakadulo pala ng restaurant ang CR.
Pagkarating nila sa dulo ay may isang heavy-tinted sliding door silang dinaanan.
Madilim ang buong paligid at sa tingin niya ay wala na sila sa loob ng restaura
nt.
"Hindi ata dito ang CR, Xan."
"Hindi. Tama lang. Sinunod naman natin ang sinabi ng waiter."
"Eh , bakit ang dilim?"
Napakunot-noo siya ng hindi sumagot si Xan.
"Xan?" tawag niya rito ngunit hindi pa rin ito sumasagot. Sinumulan na siyang ka
bahan. Nasaan na si Xan? Iniwan ba siya nito?
Madilim ang buong paligid at sinubukan niyang kapain kung nasaan ang sliding doo
r na pinasukan nila. Ngunit napahinto siya ng makarinig siya ng tunog na nagmumu
la sa isang piano.
Isa iyong intro ng kanta. Kanta na kinanta sa kanya ni Reeve noong birthday niya
at nang magkasakit siya.

"Oohh... For the way you changed my plans...For being the perfect distraction...
For the way you took the idea that I have of everything that I wanted to have..
. And made me see there was something missing, oh yeah..." pagkanta ng isang pam
ilyar na boses. Hindi iyon si Reeve, ngunit narinig niya na ang boses na iyon. H
indi niya lang matandaan.
Sa pagpapatuloy ng kumakanta ay napadapo ang tingin niya sa isang bahagi na may
projector. Sa isang white screen ay nagpa-flash ang mga larawan nila ni Reeve.
"For the ending of my first begin...And for the rare and unexpected friend...For
the way you're something that I'd never choose but at the same time, something
I don't wanna lose... And never wanna be without ever again..."
Sa parte ng kantang iyon ay may lumiwanag na naman sa kabilang bahagi. Her eyes
widened with surprise when she saw her bestfriend Trisha playing the piano and P
rince singing the song.
"You're the best thing I never knew I needed... So when you were here I had no i
dea. You, the best thing I never knew I needed..."
Sa pagsisimula ng chorus ng kanta ay unti-unti nang nagliwanag ang buong paligid
na nagmumula sa mga maliliit na dilaw na ilaw na nakasabit sa mga puno.
Napasinghap siya nang makitang nakatayo pala siya sa dulo ng isang aisle. Ang mg
a pinsan niyang lalake, si kuya Johann, si Xan, at si Lana ay nasa kaliwang gili
d ng aisle. Habang ang mga kamag-anak naman ni Reeve, si Papa Roman, Mama Leona,
Tito Ed, at Czarina at nasa kabilang bahagi. Lahat ng mga ito ay nakangiti haba
ng nakatingin sa kanya.
"So now it's so clear, I need you here always..."
Sa kabilang dulo ng aisle, na hindi kalayuan, ay may isang maliit na gazebo.
Nandoon si Reeve. He's not wearing his black tuxedo anymore. He wearing a pure w
hite tax with a baby-blue colored necktie. His dashingly handsome standing there
with a gorgeous smile on his face while looking at her.
"My accidental happily ever after... The way you smile and how you comfort me wi
th your laughter..."
She cannot help but to shed a tear and smile at the same time. Hindi niya inaasa
han ang nangyayari ngayon. Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib. Kinakabahan iyon
na nasasabik na sobrang saya.
Nagulat siya ng mula sa kanyang magkabilang gilid ay lumabas ang kanyang Daddy a
t Mommy. Nakangiti ang mga ito sa kanya.
"Mommy..."
Lumapit ito sa kanya at may dala pa itong manipis na veil. Nakangiting kinabit n
ito iyon sa kanyang buhok at tinabing sa kanyang mukha.
"Smile, hija," aniya sa kanya ng ina at saka ito umalis.
Ang Daddy naman niya ay masuyong pinisil ang kanyang kamay at pinakapit iyon sa
braso nito.
"I must admit you were not a part of my book, but now if you open it up and take
a look... You're the beginning and the end of every chapter...Ooh hoo.. You're

the best thing I never knew I needed... So when you were here I had no idea... Y
ou,the best thing I never knew I needed... So now it's so clear, I need you here
always..."
Then, they walked down the aisle like what they did in the her first wedding.
Wedding! She's having a "wedding" again! Hindi siya makapaniwala. Hindi niya ala
m kung anong iisipin. She never knew that Reeve would be doing these kind of thi
ngs. Kinasabwat pala nito ang lahat para lang maihanda iyon.
Habang papalapit siya ng papalapit kay Reeve, alam niyang ibang-iba ang "kasal"
na iyon kaysa sa nauna nilang kasal. This time it was more intimate and filled w
ith love.
"Who knew that I could be... So unexpectedly... Undeniably happier... Sitting wi
th you right here, right here next to me... Girl, you're the best!"
Nang nasa harap na sila ni Reeve sa gazebo ay nakipagkamay ito sa kanyang Daddy.
Then, her father gently gave her hands to Reeve. His "groom" pulled her to the
center of the gazebo.
"You're the best thing I never knew I needed... So when you were here I had no i
dea..."
Sandaling huminto ang pagkanta at humina ang tunog ng piano.
"Nagtataka ka siguro ngayon kung bakit may ganito," panimula ni Reeve.
Tumango lang siya at pilit pinigilan ang mga luha sa mata.
He firmly held her hands. "I wanted my birthday to be special. Not for me but fo
r the person I want to make happy. Naisip kong i-replay ang kasal natin noon. Gu
sto kong ulitin at baguhin ang vows ko. Gusto kong kapag sinuot ko sa'yo uli ang
wedding ring natin, hindi mo na huhubarin iyon kapag bigla kang nagalit sa 'kin
."
Bahagya siyang natawa. "R-Reeve..."
"Sabi nga sa kanta, you're the best thing I never knew I needed. Before I met yo
u, I have no plans of loving again. I just can't let go of what happened on the
past and how it hurt me that much. But when, you came, medyo nagulo ang sistema
ko. Nawala ang focus ko. I thought I married you because of business and the...
you know.
"Well, since then, what we had turned into something I never expected that I'll
feel once more. I knew you're a sweet lady but I never thought of how much sweet
and caring you are," pagpapatuloy nito. "Agatha, you were there by my side when
I thought no one else will do. The way you smile, brought back sunshine to me.
Hearing your laughters, makes me feel at ease. The sound of your voice, soothes
me and assures me that everything would be alright. Your tender hugs, your lovin
g kisses, your gentle touch, made me realize that I am loved. The mere sight of
you, sweetheart, your breath-taking beauty, can make my heart beat so fast and a
sk God what did I did good in my life and I have you in my arms right now."
Napahikbi na siya.
May mabilis itong kinuha mula sa bulsa nito.
Ang wedding ring niya.

"Agatha Celina Anderson-Monteverde, wear this ring as a sign of my love." Reeve

gently slipped the ring in her right ring finger. "Pagmamahal na hanggang sa hul
i ay iyong-iyo lang. Like what I promised, I'll take care of you even more. I ma
y not be the perfect husband but I'll be the most supportive and loving partner
and friend. I'll take care of you and our future family. God would be the center
of our marriage and family. I love you so much, sweetheart," he emotionally dec
lared. Dinala nito ang kanyang kamay sa mga labi nito at nakita niya ang pagpata
k ng luha sa mata nito.
"You, the best thing I never knew I needed... So now it's so clear, I need you h
ere always... Now it's all clear... I need you here always."
Sa kabila ng mga luha ay napangiti si Agatha. Lahat ng sinabi nito ay sobrang na
g-uumapaw na sa tuwa at galak ang kanyang puso. She never thought this day would
come when she first met Reeve... noong grade five lang siya at aksidenteng nata
maan siya nito ng soccer ball.
She cupped Reeve's face and wiped his tears with her thumb. "I would like to tha
nk your soccer ball when you where in highschool."
He knotted her forehead. "Huh?"
"Naalala mo ba noong nasa highschool ka, tapos may bata ka na natamaan ng soccer
ball sa elementary department ng alma mater natin?"
Lalong kumunot ang noo nito at maya-maya'y tila may naalala ito. "I was on my se
nior year at that time... Don't tell me you're that little girl?" di-makapaniwal
ang sabi nito.
Ngumiti siya. "Maybe I am."
"Oh, what a fate!"
She chuckled and wiped her tears away. "You see, even the most tiniest thing or
action can have a great impact in our lives. Kung hindi mo 'ko natamaan ng socce
rball mo, hindi kita magiging crush mula nang bata pa ako."
His eyes widened. "What? Mula bata ka pa?"
Nagkibit-balikat siya. "I guess it's really meant to be."
He smiled. "Yes, it is."
"Kiss the bride na!" sigaw ng isa sa mga pinsan ni Agatha na si Zaire.
Nagtawanan ang mga tao doon.
Nagharap sila ni Reeve at inangat na nito ang veil.
Then, they shared the most purest kiss of love.

NANG HALIKAN na ni Reeve ang kaibigan niyang si Agatha, alam ni Trisha na ito na
ang happily ever after na matagal nang pinangarap at pinagdasal ng kaibigan.
Napapalakpak ang lahat ng nandoon at lahat ay masaya para sa dalawa dahil kitang
-kita sa mga mata nito kung ganito kamahal ang isa't-isa.

Nang malaman niya ang tungkol sa surprise "wedding" na inihanda ni Reeve para ka
y Agatha, abot-abot langit na ang kilig ang nararamdaman niya para sa kaibigan a
t agad siyang tumulong. Ang suot ngayon ni Agatha ay mismong si Reeve ang pumili
. Alam niya kasing aayain siyang mamili ni Agatha sa mall para sa dinner date ni
to, kaya naman sinadya niya um-acting ng makita niya ang bestidang iyon. Actuall
y, kasabwat niya si Lana kaya nasa mall din ang babae kanina. Pati ang headband
na suot nito ay ka-partner talaga ng suot nitong damit at nagkunwari siyang aksi
denteng nakita niya iyon sa isang accessory store na kinasabwat din nila na katu
lad ng sa fashion boutique.
Napaka-suwerte talaga ni Agatha dahil natutunan itong mahalin nang lalakeng sa u
mpisa pa lang ay kinababaliwan na nito. Hindi lang basta minahal. As in, mahal n
a mahal talaga.
Hindi sinasadyang napadako ang tingin niya kay Prince na halatang masaya rin par
a sa kaibigan nitong si Reeve. She smiled bitterly.
Maybe, someday, she'll tell their story. Hindi nga lang niya alam kung happy ang
ending.

HINDI TALAGA makapaniwala si Prince na ang matalik niyang kaibigang si Reeve ay

punung-puno ng romantic bone sa katawan. Bilib na bilib talaga siya magmula nang
sabihin nito ang plano sa kanya. Kaya nga kahit kulang-kulang isang linggo, ay
inensayo niya talaga ang kinanta niya kanina para sa secret "wedding" na plinano
ng kaibigan para kay Agatha.
Looking at the two, alam na alam niyang mahal na mahal ang mga ito ng isa't-isa.
Wala na ang bakas ng Reeve na nasaktan nila noon.
He's all new and so in love right now.
Siya rin naman inlove.
Pasimpleng sinulyapan niya si Trisha na nakaupo sa harap ng piano.
Someday, he's going to tell their story. Baka sakaling may happy ending din sila
.

LANA WAS smiling happily while looking at Reeve and Agatha.

Masaya siya para sa dalawa. Lalo na kay Reeve. What they have in the past was sp
ecial, and what Reeve and Agatha have right now is forever and true.
Seeing the two, she knew they were really meant to be.

Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ni Reeve, nakita rin nito sa wakas ang tunay n
a kasiyahan. He had a happily ever after.
Maybe, she could have her own happy ever after, also. Kailangan na lang niyang m
as siguruduhin sa sarili na okay na siya, naka-move on na siya, at handa na siya
ng magmahal muli.
Wala sa sariling napalingon siya at agad na nagsalubong ang tingin nila ni Dylan
. Napangisi ito habang inirapan niya lang ito.
Ayaw niya kay Dylan.
Hindi niya lang alam kung iyon din ang gusto ng tadhana.

NOW THAT his sister Agatha was truly happy, Johann was done with her brotherly d
uties. Magkamali lang talaga ulit si Reeve at saktan nito muli ang kapatid niya,
gugulpuhin niya na talaga ito.
Pero, siyempre, joke niya lang iyon. Nagkausap na sila ni Reeve ng lalake sa lal
ake. Kung anuman ang maging problema ng mga ito sa hinaharap, ay dapat ito-ito n
a lang rin ang magreresolba niyon.
Napatingin siya sa kabilang bahagi ng aisle. Hindi talaga siya makapaniwala na s
i Czarina ang step-sister ni Reeve. Nang umalis kasi siya noon ay wala pa ang na
nay ni Reeve sa buhay ni Tito Ed.
Hay. Maliit lang talaga ang mundo.
Nakatingin pa rin siya kay Czarina nang tumingin din ito sa kanya. Nginitian siy
a nito at kumaway pa sa kanya.
He felt his heart skipped a beat. Normal na reaksiyon iyon sa tuwing nakikita ni
ya ang mga ngiti ni Czarina.
He smiled and waved back. Kaso biglang humarang si Xan sa magandang view niya.
"Grabe, kinikilig ako sa kanilang dalawa!" mahinang sabi nito habang napapapadya
k pa ng paa. "Bye-bye, ultimate crush Papa Reeve," maarteng wika pa nito.
"Nakakainis ka naman, eh! Humarang ka sa magandang view, o!" naiinis na sabi niy
a rito.
"Nako, nakita mo na naman si Czarina. Mababaliw ka na naman niyan, men."
"Ganun talaga. Para namang hindi ka nagmamahal."
"Naks! Medyo deep ka doon, ano po?"
"Ewan ko sa'yo. Bitin kaya kita sa puno ng patiwarik?"
"Sige ba. Ano? Bakit ang tanggal naman? Ibitin mo na 'ko," nang-aasar na wika ni
to.

Napailing-iling na lang siya. Pasalamat talaga ito at bestfriend niya ito. Sinad
ya niyang hawakan ang ulo ni Xan alisin iyon sa view niya kay Czarina.
Kailan kaya niya makukuwento ang storya nila? Sana magkatuluyan din sila nito.

AFTER THE kiss, Agatha and Reeve embraced each other so tightly.
"I love you, Reeve," buong damdaming bulong niya dito.
"I love you more, Agatha," he softly replied. "I hope I made you happy today."
Hinarap niya ito. "Are you kidding? I'm more more more than happy than you could
ever imagine. Thank you, Reeve. It's your day today kaya dapat ikaw ang mas mas
aya kaysa sa lahat."
"Seeing you so happy makes me more than happy."
Napangiti siya. "I have a gift for you."
"What?" nagtatakang tanong nito.
"Kaso after seven to eight months ko pa mabibigay sa'yo," nakangiting sabi niya.
Kumunot ang noo nito at maya-maya'y nanlaki ang mga mata. "A-Are you s-saying...
?"
"I'm eight weeks pregnant."
"M-Magiging tatay na 'ko?" parang hindi pa rin makapaniwalang sabi nito.
She sweetly smiled at him and nodded. "Happy Birthday!"
Unti-unting muling sumilay ang masayang ngiti sa mga labi nito. Humarap ito sa m
ga tao.
"I'm going to be a father!" masayang sigaw nito.
The crowd cheered and sang a happy birthday song to Reeve.
Muli siyang niyakap ni Reeve at pinaulanan siya ng munting halik sa kanyang buon
g mukha.
"Thank you, Agatha. Thank you!" he gladly said. "That's the greatest gift I coul
d ever have!"
"Not a goddess for a wife?" she teased.
"At pati pala iyon," nakangiting sabi nito. He leaned down his head and brushed
the tip of their noses.
"Thank you, Agatha. For everything."

Malawak siyang napangiti. Her heart could not ask for more. "No problem, Reeve.
Just doing my wifely duties."

WAKAS
*******************************************
[36] The Writer's Scribbled Thoughts
*******************************************
NAKANGITING ISINABIT ni Agatha ang isang picture frame sa dingding nila sa sala.
Doon niya nilagay ang kanyang bagong diploma. Sa wakas! After a year ay naka-gr
aduate na rin siya. She finally finished her second course which is Conservatory
in Music.
Dapat ay last year pa siya ga-graduate kasabay ni Trisha. But, when she got preg
nant, pinilit muna siya ni Reeve na huwag pumasok ng sumunod na semester. Pumaya
g na rin siya dahil unang beses na pagbubuntis niya iyon at todo ingat rin siya
para maalagaan ang baby nila ni Reeve kahit nasa tiyan niya pa lang ito.
Then, when she gave birth to the most wonderful baby boy from above, naging todo
asikaso ang ginawa nila ni Reeve. Ayaw na rin kasi nilang kumuha pa ng yaya par
a sa anak nila. Kaya naman hands-on talaga sila ng asawa niya. Kahit maraming tr
abaho si Reeve ay ang oras na rin ng normal na empleyado ang sinusunod nito. Pap
asok ito ng alas-otso ng umaga at uuwi ng alas-singko ng hapon.
Nang magbukas ulit ang pasukan ay nag-enroll pa rin siya. Ngunit, imbes na isang
sem na lang ang kailangan niyang tapusin ay naging dalawang sem iyon. Nag-under
load kasi siya sa unang semester para naman mas maraming oras pa rin siya para s
a anak niya. Ang mga natira pa niyang loads ay tinapos niya na ng second semeste
r. Mga pang-umagang klase lang ang kinukuha niya noon para pagkahapon ay puwede
niya ng kunin ang anak niya sa bahay ng mga magulang niya o sa bahay ni Papa Ro
man o ni Mama Leona. Ang mga ito muna ang nag-aalaga sa baby nila kapag may paso
k siya sa umaga. Iyon kasi ang naisip nila ni Reeve na paraan para naman makapas
ok rin siya ng eskuwelahan. Pero dahil underload siya, tatlong araw lang lagi an
g pasok niya. The next sem, dalawang araw na lang ang pasok niya. Matagal niya n
aman nang tapos ang thesis niya kaya naman naka-graduate na rin siya ngayong tao
n.
During her graduation, Reeve was there and carrying their baby.
Sumunod na picture frame na sinabit niya ay isang group picture na kinuhanan noo
ng birthday ni Reeve, almost two years ago, na kasabay ng "surprise wedding" nit
o sa kanya.
Bahagya pa siyang matawa nang maalala kung paanong naging group picture iyon na
dapat ay couple picture lang nila ng asawa...
Dahil tapos na ang "kasal", siyempre naman ay may "wedding reception" din. Doon
lang din sa Sparkles ginanap ang kainan.
Habang kumakain ang mga tao ay pinilit silang dalawa ng pinsan niyang profession
al photographer na si kuya Reynald na kuhanan silang dalawa ni Reeve ng larawan.

Pumayag silang mag-asawa at nag-pose na sa harap ng camera.

Hapit siya ni Reeve sa baywang habang nakakiling ang ulo niya sa dibdib nito.
"Okay... 1...2-"
"Ay, sali ako!" habol ng bestfriend niyang si Trisha. Tumabi ito sa gilid niya.
"Sandali, ako din dapat!" habol rin ni Prince at tumabi sa gilid ni Reeve.
"Hoy, makakasira ka ng picture, Prince," nakasimangot na sabi ni Trisha. "Go awa
y!"
Sarkastikong tumawa si Prince. "Ako? Makakasira ng picture? Sa guwapo kong 'to?"
"Ano yan, ha? Nakarinig ako ng guwapo. Pinag-uusapan niyo 'ko?" singit naman ng
kuya Johann niya.
"Hala, adik," asar dito ni Xan.
Hindi na nila mapigilang magtawanan.
"Bakit? Hindi ba totoo?" ani Johann at saka tumabi sa gilid ni Trisha. "Dapat ka
sama ako sa mga ganitong picture."
"Dapat kayo ang magkapatid ni Prince, eh. Parehas kayong-" sabi ni Reeve na pinu
tol ni Prince.
"Guwapo?"
"Yun yon, eh! High-five, bro!" ano Johann at saka lumipat sa kabilang side sanda
li para makipag-high five kay Prince. "Botong-boto na ko sa'yo para kay Trisha."
"Hoy, baliw ka, Prof!" sigaw ni Trisha.
"Puwedeng sumama ako sa picture?" tanong ni Xan pero sumingit na agad ito sa pag
itan ni Reeve at Prince. "Syet! Daming guwapo! It's raining men!" anito na tinut
ukoy sila Reeve at Prince.
"Malanding babae!" saway dito ni Johann.
"Minsan lang 'to, gagi!"
Sa tingin ni Agatha ay maiiyak na siya sa kakatawa.
"Wow! Group picture! Bakit di niyo ko tinawag?" sabi ni Lana habang papalapit it
o sa kanila.
"Dito ka, oh," aya dito ni Prince sa tabi nito.
Agad namang tumabi si Lana dito.
"Nasaan si Dylan?" tanong ni Prince dito.
"Bakit mo sa'kin hinahanap?" nakakunot-noong sabi nito.
"Eto naman. Galit agad? Tinanong lang, eh. Para may partner ka."
"Kapatid kita, ikaw na lang partner ko."

"May partner na siya," sabi ni Agatha. "Si Trisha."

"Ano ba!?" kastigo sa kanya ng kaibigan sabay hampas sa kanya sa braso.
"Ayun,si Dylan , o!" sabi ni Johann. "Dylan!"
Lumingon naman sa kanila ang kanyang pinsan at patakbong lumapit sa kanila.
"Anong meron?"
"Naghahanap ng asawa si Lana," biro ni Prince na dahilan para masabunutan ito ni
Lana.
"Aray!"
Nagtawanan na naman sila.
"Sama ka sa picture," aya ni Trisha kay Dylan. "Tabi ka kay Lana."
Ngumisi si Dylan at tumabi nga kay Lana na todo dikit sa kapatid na si Prince pa
ra malayo lang kay Dylan.
"Problema mo?" tanong ng pinsan niya kay Lana.
"None of your business," mataray na sabi ni Lana.
"Ooohhh! I can smell romance!" parinig ni Trisha.
At nagtuluy-tuloy sa asaran ang mga ito habang si kuya Reynald ay napapakamot na
lang sa batok nito. Siguro ay namomorblema kung pa'no sila kukuhanan ng larawan
, eh, ang gulo-gulo nila.
"Si Czarina, o," bulong niya kay Reeve habang tinuturo niya ang half-sister nito
na napadaan. "Sali natin siya sa picture."
"Oo nga, ano?" ani Reeve saka tinawag ang babae. "Czarina!"
Napalingon naman si Czarina sa gawi nila at ngumiti. "Yes, kuya?"
"Naks! 'Kuya' na siya," pabulong na tukso niya pa kay Reeve na ikinangiti nito.
"Join us," aya ng asawa.
"Oo nga!" sabi ni Xan. "Tabi ka kay Johann. Dali, dali!"
"Mas excited ka pa kay Johann, ah?" natatawang sabi ni Czarina nang makalapit na
sa kanila.
"Presidente kasi siya ng love team natin," sabi ni Johann.
"May love team pala tayo?" natatawang sabi ni Czarina nang makapunta ito sa tabi
ni Johann.
"Oo naman, baby."
"Yun, oh!" hirit ni Xan.
"Shet! Kayo na ba susunod kanila Agatha?" dagdag pa ni Prince.
"Kayo muna ni Trisha," sabi ni Lana.

"Hala, kayo ni Dylan, girl!" protesta ni Trisha.

"Pwede rin," sabi naman ni Dylan pagkuwa'y malakas na siniko ito ni Lana. "Aray!
Wala pa man din, battered boyfriend na 'ko sa'yo?"
"Sandali, sandali!" singit na ni kuya Reynald. "Magpapa-picture ba kayo o mag-aa
saran lang?"
Nagsitahimikan naman sila. Nagkatinginan sila at maya-maya'y nagkatawanan. Paran
g mga ewan.
"Hay, nako! Ewan ko sa inyo!" naiinis na sabi ng kuya Reynald niya saka nag-walk
-out.
"Pagpasensyahan niyo na ang pinsan naming iyon," sabi ng kuya Dylan niya. "Ganoo
n talaga iyon kapag walang lovelife."
"Oh, yeah," she agreed.
"So, single siya?" tila kumikislap ang mga mata ni Xan.
"Oo. Gusto mo lakad kita kay Reynald?" alok pa ni Dylan dito.
"Isusumbong kita sa boyfriend mo, Xan," banta ni Johann.
"Eto naman, joke lang 'yon. Friends tayo, diba? Chill lang."
"Anyway, paano na tayo magpi-picture ngayon?"
Natahimik sila sandali.
"Selfie!" suggestion ni Czarina na ikinatawa nilang lahat.
"Kasya kaya tayo?"
"Kaya yan!" sabi nito. Nilabas nito ang isang latest smart phone. Czarina extend
ed her arm while holding the phone. The phone's back, facing them. "Adjust-adjus
t na lang tayo."
Ganun naman ang ginawa nila at nagsiksikan naman sila. Napayakap na siya kay Ree
ve dahil nagsisiksikan na nga sila, ang haharot pa rin ng iba na parang mga bata
na tuluy-tuloy sa pag-aasaran.
"Pinapahirapan natin mga sarili natin, eh, pwede naman tayo magpa-picture sa iba
ng tao," natatawang sabi ni Xan.
"Kumakain sila, eh. Nakakahiyang mangambala," ani Trisha.
"Oo nga, ano? Okay, go! Sariling sikap, to, teh!"
"Okay, guys! One, two, three!"
At ayun na nga ang kinalabasan ng group picture nila na himalang nagkasya-kasya
sila. Lahat ay nakangiti ng malapad habang nakatingin sa camera.
Biglang napatingala si Agatha nang may marinig siyang malakas na pagkalabog sa i
taas. Sa nursery room ata iyon galing. Mabilis siyang pumanhik at agad na pumaso
k ng nursery room.

"Oh, what happened to you?" tanong ni Agatha kay Reeve na nasa sahig at natatabu
nan ng maraming-maraming stuff toys. Narinig niya ang pagtawa ng baby nila.
Napatingin siya sa anak nilang malapit na mag-isang taon na nakatayo sa isang du
lo ng crib nito habang natutuwang nakatingin kay Reeve na pahigang nakasalampak
sa sahig.
Hindi niya na rin napigilan ang matawa habang lumalapit sa asawang pinipilit tum
ayo.
"Ugh!" daing nito habang hawak hawak ang balakang nito. "Nadulas ako sa playmat.
Sinubukan kong kumapit para hindi ako tuluyang mahulog. Kaso ang nakapitan ko a
y ang stuff toy. Eh, diba, patong-patong ang mga ito?" anito habang tinuturo ang
mga nagkalat na animal stuff toy sa sahig. "Kaya naman nang bumagsak talaga ako
, nahila ko yung isang stuff toy at nagbagsakan na lahat sa'kin," nakasimangot n
a pagkukuwento nito.
"Oh, It's okay, Reeve. Napatawa mo naman si baby Rainiel." Natatawang sabi niya
at pagkuwa'y kinuha ang anak nila mula sa crib. Rainiel Aaron is the name of the
ir son. "Diba, baby?" aniya sa anak na buhat-buhat niya na.
Ngumiti lang si baby Rainiel sa kanya at kinumpas-kumpas ang dalawang kamay nito
habang tumatawa.
"See?" aniya kay Reeve.
Nawala na ang simangot sa mukha ng asawa niya ngunit hawak hawak pa rin nito ang
nasaktang balakang. "Siguro iyon ang reason kaya ako nadulas para mapasaya si R
ainiel."
"Ayan. Ayan ang positive thinker!" she teased.
Napangiti na rin ito at napailing-iling na lang.
"Tapos ka na ba sa ginagawa mo?" natanong nito sa kanya.
"Yup. Nasabit ko na iyong mga frames. Ikaw? Sabi mo, patutulugin mo si baby Rain
iel? It's already passed his nap time," kastigo niya rito.
He apologetically smile. "I'm sorry, sweetheart. Nasobrahan ata kami ni Rainiel
sa paglalaro," anito habang kinukurot ang pisngi ng anak. "I just can't get enou
gh of Rainiel. Diba, baby?" anito sa anak. "Come to Papa..."
Akmang sasama dito si Rainiel ngunit inilayo niya ang anak dito. "Reeve," saway
niya sa asawa. "Rainiel needs to take a nap. Paano siya makakatulog kung lalarui
n mo ulit?"
"Hindi ko na siya lalaruin. Papatulugin ko na nga," sabi naman nito.
"Sabi mo rin 'yan kanina, eh."
"Well... ngayon talaga, totoo na. Please, sweetheart..."
Ibinigay naman niya rito si Rainiel. Reeve carefully held their son in his arms.
"Hi, Rainiel. You need to sleep, baby. Or magagalit na sa'tin si Mama," sabi nit
o rito. Tila nainitindihan ito ng anak nila dahil isinandig ni baby Rainiel ang
ulo nito sa balikat ni Reeve at pumikit.
Napangiti siya. "How did you do that, Reeve?" namamanghang tanong niya rito.

"Ayaw kasi ni baby magalit ang maganda niyang Mommy. Kaya matutulog na lang siya
," nakangiting sabi nito. He, then, kissed Rainiel's forehead. "Good boy," bulon
g nito sa anak nila na tuluyan na atang nakatulog kahit hindi pa ito hinehele ni
Reeve.
"Oh..." she dreamily sighed. Napakaganda kasing tignan ang natutulog nilang anak
sa mga braso ng asawa niya.
Naalala niya noong unang beses na kinarga ni Reeve si Rainiel sa ospital kung sa
an siya nanganak. After the day of her labor, hinayaan muna sila ng nurse na mak
apiling ang baby nila bago ulit ito ibalik sa nursery ng ospital. When she first
held their son, she thought that all the pain she went through during her pregn
ancy and her labor were all worth it.
Nang pinakarga naman niya kay Reeve ang baby ay takot na takot ang asawa niya da
hil baka daw mahulog nito ang baby o ano. Nang makarga na nito ang kanilang baby
, tinitigan itong mabuti ng kanyang asawa at para bang mauuna pa si Reeve na mai
yak sa kanya dahil sa sobrang kaligayahan na nadarama rin nito. Nang tumagal ng
tumagal nitong karga-karga si baby Rainiel ay halos ayaw na nitong ibalik sa nur
se ang baby.
Sabi nga nito sa kanya, nakaka-proud daw ng sobra. Since then, mas naging makula
y pa ang buhay nila ni Reeve dahil kay Rainiel. He's just so wonderful.
Sa patuloy na pagtitig niya sa mag-ama, mas napapansin na ang pagkakahawig ni Ra
iniel at Reeve. Kapapanganak pa lang niya kay Rainiel ay halata na agad na kamuk
hang-kamukha nito si Reeve. Ngayong malapit nang mag-isang taon ang anak nila ay
mas lalo pang naging klaro ang features nito na lahat ay nakuha kay Reeve. Buho
k lang ang namana sa kanya ng anak dahil kulot ito.
"Masyadong napagod si Rainiel sa paglalaro namin," sabi ni Reeve. "Kaya siguro n
akatulog agad."
"Sinadya mong pagurin si baby Rainiel, ano?"
"Mahirap kasi siyang patulugin. Alangan namang kantahan ko katulad ng ginagawa m
o? Hindi lalo siya makakatulog," mahina ngunit natatawang sabi nito.
She softly laughed, too. "But you can sing naman, eh."
"I told you before, nakuha lang iyong dati dahil sa practice. Pinaghandaan ko na
man kasi yung birthday mo dati. Hindi ko lang akalain na magkakasakit ka. Na-pre
ssure lang lalo ako na dapat mas maganda kundi baka lalo kang lagnatin."
Lumapit siya dito at pabirong kinurot ang kaliwang pisngi nito. "Ikaw talaga. Wh
o would have thought that a gorgeous and intelligent businessman like you is afr
aid of singing?"
"Wala. I'm a businessman so they're expecting I'm good at business. Not in singi
ng," nakangising sabi nito. "Isa pa, kung pati ang magandang boses ay binigay na
rin sa'kin ni God, ano na lang mangyayari?"
She made face and laughed. "Yabang! Masyado ka nang nagdididikit kay Prince at k
uya Johann, ah."
Tumawa rin ito. "Am I not saying the truth? You tell me."
"Ssshh! Baka magising si Rainiel," bulong niya.

Maingat na ipinasa ni Reeve sa kanya ang natutulog na sanggol at pahigang kinarg

a niya ito. Their son was peacefully sleeping while sucking his little thumb. Ki
nuha ni Reeve ang pacifier at dahang-dahang inalis ang daliri ng anak mula sa mi
smong bibig at ipinalit doon ang pacifier.
She kissed baby Rainiels forehead. "I love you, Rainiel," bulong niya rito.
Reeve did the same before she lay Rainiel down the crib. Nang masiguro niyang ko
mportable na ang anak ay maingat niya itong kinumutan.
Pagkuwa'y tinulungan niya ang asawa sa pagliligpit ng mga nakakalat na stuff toy
s. After a while, tahimik na nakalabas na sila ng nursery at pumasok naman sa ku
warto nila.
Napahikab si Agatha. "This is what I like every afternoon. Siesta time!" Tumungo
siya sa higaan at agad na humiga doon.
Humiga sa tabi niya si Reeve at niyakap siya mula sa likod. "Nasolo rin kita, sa
wakas!"
Natawa siya. Iyon kasi lang kasi ang araw na wala itong pasok at nang mga nakara
ang araw pa ay na kay Rainiel lagi ang atensiyon niya at kahit sa gabi ay katabi
pa nila si Rainiel sa kama. Kaya naman isang buwan na halos sila hindi nakakapa
g-solo ng asawa.
Naramdaman niya ang paglapat ng labi ng asawa sa gilid ng kanyang leeg. She soft
ly smiled and faced him.
"I love you, Agatha," he tenderly said
"I love you more, Reeve," she sweetly answered.
He playfully smiled back. "So...?"
Mas dinikit niya ang sarili dito. "So... what?"
Impit siyang napatili nang pumaibabaw ito sa kanya.
"Reeve!"
"It's time for your wifely duties, sweetheart," he naughtily said then started k
issing her neck downwards.
Oh, how she missed making wonderful sweet love with her husband.
For almost two years, their love for each other grew stronger. Marami na silang
mga naging pag-aaway sa nagdaang panahon. Hindi pala talaga maiiwasan na nagkaka
initan sila ng ulo nito. The good thing was, after every fights, they'll fix thi
ngs up, pray for it, and learned from it. Sa tingin nga nilang mag-asawa, mas la
long napapatatag ang pagsasama nila dahil sa mga away na nareresolba naman nila
agad. Mas nakikilala pa nila ang isa't isa.
Reeve kissed her fully on the lips which she responded, then. Unti-unti na rin n
iyang nararamdaman ang mainit nitong kamay sa ilalim ng suot na damit.
"Happy second anniversary, sweetheart," he whispered between their hot kisses.
Today's their second year of marriage. Ang nauna pa ring date ng kasal nila ang
sinusunod nilang wedding anniversary.

Binawi niya muna ang mga labi at nginitian ito.

"I have some news," she said.
"Is it about your plan of teaching piano to some children in our village? Becau
se if it is, let's talk about it later."
Bahagya siyang natawa. After she finished her second course, binalikan ulit siya
ng Fresh Music upang alukin ng trabaho. Ngunit, magalang siyang tumanggi lalo n
a't may anak na siya at asawa. Napagdesisyunan na lang niyang magturo ng isang p
rivate piano lessons sa mga bata. For now, she already talked with the parents o
f her three future students. Sa loob lang muna siya ng village kumuha upang mala
pit lang. And most probably she'll start teaching piano lessons inside their ver
y own house, next month.
Pero, hindi iyon ang sasabihin niya kay Reeve.
"It's not about that, actually," aniya rito.
"What, then?" nagtatakang tanong nito.
She smiled. "Do you think Rainiel's too young to be a... kuya? Because, he will
be after 8 months."
Reeve's eyes widened with surprise. Sandali itong hindi nakapagsalita at pagkuwa
'y napangiti ng sobrang lawak. "You're pregnant, again?"
Tumango siya. "Happy 2nd anniversary, Reeve."
He lowered his head and kissed her forehead, nose, cheeks, and lips with so much
happiness.
"I love you, Agatha. I love you, I love you, I love you!"
At bago pa siya makatugon ay siniil na nito ng matamis at masuyong halik ang kan
yang mga labi.
Oh, well, she'll just let him feel how much she loved him, too, by doing her "wi
fely duties".
On top of their bed in that one hot afternoon.
Huwag lang sanang magising si baby Rainiel.

~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0~0
Hello, friends!
Wala ng hihirit ng Epilogue, ah! Haha!
Anyways, maraming marami pong salamat sa lahat nang bumasa at sumoporta ng Wifel
y Duties! Sa umpisa, hindi ko akalain na sobrang daming magbabasa nito. God is a
mazing! Ang charming talaga nila Reeve at Agatha! Haha! Seriously, friends, dapa
t, maikli lang 'tong story na 'to, kaso habang on-going siya, nag-expand ang plo
t ko at maraming scenes at characters ang sumiksik sa utak ko. Kaya, hayan, dahi
l dumami sila, na-pressure tuloy akong gumawa ng sariling story nila. Haha!

Naging in demand sina Trisha at Prince! Hanep! Anyways, para sa mga gustong magk
aroon sila ng story, yeah, friends, gagawa talaga ako ng story nila. Pero... per
o hindi muna agad-agad. Haha! Tatapusin ko po muna ang semester na ito. Huling b
uwan na po kasi at malapit na malapit na ang finals, kaya mas focus po muna ako
sa studies. Sa mga nag-aabang po ng story nila Prince at Trisha, don't expect to
o much po. Saka habaan ang patience. Parang katulad kay Agatha. Please. (^_^)
About Lana and Dylan, sige po, may story din sila. Inuulit ko po, hindi pa sa ng
ayon. Saka short-story lang ang kuwento nila. Simple lang naman po kasi ang plot
. Maliban na lang kung gagamitin ko yung naisip kong isang plot dati pa, sigurad
ong hahaba ang story pero, drama nga lang. Wahaha!
About Johann's story, absolutely I'll write him one. Sa mga maka-XAN~JOHANN diya
n, bigyan niyo ng chance si Czarina. Hahahaha!
Moving on, book 2?
Ayaw ko na, friends. Huhu! Let's move on na kanila Reeve at Agatha. Hahaha! :))
Sa tingin ko kasi, I can't beat Wifely Duties anymore. Kung mami-miss niyo sina
Agatha at Reeve, dadalaw-dalaw lang sila sa ibang stories. Hehe!
For special chapters, I don't know yet. Move on na, friends! Haha! XD
Lastly, ehem! Thank you so much for all your votes, comments, and messages. You
don't know how much it boosted up my ego in writing. Pinapakilig niyo ko kaysa s
a crush ko. Haha! Sobrang thankful na 'ko sa lahat nang nagbabasa ng Wifely Duti
es, tapos hindi lang pala ang story ang sinusuportahan niyo. Pati rin pala ako.
Maraming salamat sa suporta! I'll surely continue writing and will try to "inspi
re" you, friends! Dahil sa inyo, mas nadagdagan ang motivation ko sa pagsusulat.
=) Sana lang po, huwag kayong magkaroon ng high expectations sa'kin at tanggap
in niyo po ang mga upcoming stories ko na katulad po nang pagtanggap niyo sa Wif
ely Duties, as it is.
Marami pa rin akong gustong isulat na hindi ko masulat-sulat kaya frustrated wri
ter pa rin ako. Haha! Sa mga katulad ko pong aspiring and starting writers, ito
lang po ang motto ko na puwede kong ma-i-share; "Write what do you want to read.
" Always pray for God's guidance. (^__^)
Sa mga nakakakilala sa'kin, personally, gulat kayo 'no? Wahahahaha!
Isa pa, follow me on twitter @FGirlWriter. Hihi! :">
Maraming salamat! Salamat kaayo! Thank you so much, friends! Kitakits next month
? Wiii!
~FrustratedGirlWriter~

To God be All the Glory

************************************************
STORY END
*******************************************
*******************************************