პოლიტიკა
ლური მეთოდების ნაცვლად, ბაზრის
შემდგომი ლიბერალიზაციითა და კონ­
კურენციის წახალისების გზით უნდა
მოხდეს. დღეს საქართველოში დენის,
გაზის, წყლის მომხმარებელს არჩე­
ვანი შეზღუდული აქვს ­ თითოეულ
დასახლებულ პუნქტში სახელმწიფოს
მიერ ლიცენზია გაცემულია მხოლოდ
1 კომპანიაზე. ეს ის გამონაკლისი შემ­
თხვევაა, როცა ბევრ ევროპულ ქვეყა­
ნას უფრო ლიბერალური კანონმდებ­
ლობა აქვს, ვიდრე ჩვენ. სამწუხაროდ,
უგულავა ამასთან დაკავშირებით არ
საუბრობს.
საზოგადოებრივი აზრის კვლევებით
ირკვევა, რომ მოსახლეობას მერად მე­
ურნე სურს და არა პოლიტიკოსი. მოქ­
მედი მერი ამ განწყობაზე აპელირებს
და ცდილობს პოლიტიკისგან დისტან­
ცირებას. საქმის მკეთებლის იმიჯი
უგულავას გარკვეულწილად დაეხმა­
რა კიდეც თბილისელთა მხარდაჭე­
რის მოპოვებაში. ამ ტაქტიკის გამო
ის არც ხშირი პოლიტიკური თავდასხ­
მების ობიექტი გამხდარა. მაგრამ, თა­
ვისთავად, აპოლიტიკური მერის იდეა
აბსურდია. საჯარო ფული ინფრასტ­
რუქტურას მოხმარდეს თუ სოციალურ
პროგრამებს ­ პოლიტიკური გადაწყ­
ვეტილებაა, რომელიც პოლიტიკოსმა
უნდა მიიღოს და არა მეურნემ.
30 მაისის შემდეგ მდგომარეობა შე­
იცვლება. მილიონიანი ქალაქის მიერ
პირდაპირ არჩეული მერის მიმართ
სხვა მოლოდინი გაჩნდება. ვნახოთ,
მოახერხებს თუ არა წარმატებულ მე­
ურნედ ქცეული, წარმატებული სამო­
ქალაქო აქტივისტი, წარმატებულ პო­
ლიტიკოსად გარდაქმნას.
უგულავა მართალია ­ „თბილისი
ბევრად უკეთესი ქალაქია, ვიდრე 5
წლის წინ იყო, მაგრამ გასაკეთებე­
ლი კიდევ ბევრია”. რის გაკეთებას
აპირებს ქალაქის, დიდი ალბათობით,
მომავალი თავი, ტელევიზორიდან თუ
შეიტყობ, რადგან მერობის კანდიდა­
ტის ვებგვერდზე მისი წინასაარჩევ­
ნო პროგრამა არ დევს. ვიმედოვნებთ,
რომ საზოგადოებასთან კომუნიკაცი­
ის ხარისხის გაუმჯობესება ­ თანა­
მედროვე მეთოდების გამოყენებით ­
„გასაკეთებელთა” ნუსხაშია.
16
სასარგებლო იდიოტების
აფხაზური თავგადასავალი
კ
ოლუმბიის უნივერსიტეტის პროფესორებმა ­ ეროვნულ­დე­
მოკრატიული ინსტიტუტის თბილისის ოფისის ყოფილმა
დირექტორმა, ლინკოლნ მიტჩელმა და სოროსის ღია სა­
ზოგადოების ინსტიტუტის თანამშრომელმა, ალექსანდერ
ქულიმ ­ წამოიწყეს კამპანია აფხაზეთის მიმართ აშშ­ს პოლიტიკის
შესაცვლელად. ქულის და მიტჩელის მიზანია, ამერიკამ და ევროპამ
აფხაზეთის იზოლაციის პოლიტიკა ჩაანაცვლონ „აღიარების გარეშე
თანამშრომლობით”. პროფესორები ამ იდეას აქტიურად ლობირებენ ­
აქვეყნებენ სტატიებსა და ანგარიშებს, მართავენ სემინარებს.
ჟურნალ The American Interest­ის მაის­ივნისის ნომერში გამოქ­
ვეყნებულ წერილში ქული და მიტჩელი აშშ­ს სახელმწიფო მდივანს,
ჰილარი კლინტონსა და თავდაცვის მდივანს, რობერტ გეიტსს, მი­
მართავენ ­ შეცვალონ პოლიტიკა საქართველოს ოკუპირებული ტე­
რიტორიებისადმი. „თუ აშშ არ შეცვლის მიდგომას, რუსეთის ფედე­
რაცია მალე სრულად ჩაყლაპავს აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს”,
­ ნათქვამია წერილში. ავტორების თქმით, ეს ტერიტორიები საქართ­
ველოსთვის ისედაც თითქმის დაკარგულია, რუსეთის გავლენა მათზე
კი სწრაფად იზრდება. თანამშრომლობა, პირველ რიგში, აფხაზეთთან
უნდა დაიწყოს, ვინაიდან მას სახელმწიფოებრიობის გარკვეული ნიშ­
ნები აქვს და შეუძლია დამოუკიდებლად დაამყაროს კონტაქტი გარე
სამყაროსთან. რუსეთის მფარველობის ქვეშ სამხრეთ ოსეთის დარჩე­
ნა კი, პრაქტიკულად, გარდაუვალია. ჯერ კიდევ 2009 წლის იანვარში
ისინი ამბობდნენ: “აშშ­მ აღარ უნდა გააგრძელოს საქართველოს
ტერიტორიული მთლიანობის უკომპრომისო მხარდაჭერა”.
აპრილში, ჰარიმანის ინსტიტუტში სიტყვით გამოსვლისას, მემარ­
ცხენე პროფესორები ომის შემდეგ აფხაზეთში ვითარების მნიშვნე­
ლოვან გაუმჯობესებაზე საუბრობდნენ: ახლა აფხაზები უმთავრე­
სად სახელმწიფოს შენებაზე არიან ორიენტირებულიო. აქაც მთავარი
გზავნილი ის იყო, რომ თუ აშშ არ შეცვლის თავის პოლიტიკას, აფხა­
ზეთი კიდევ უფრო დამოკიდებული გახდება რუსეთზე. აღსანიშნავია,
რომ ჰარიმანის ინსტიტუტში სიტყვით გამოსვლამდე პროფესორები
აფხაზეთს სტუმრობდნენ.
„თანამშრომლობა აღიარების გარეშე” პირველ რიგში აფხაზური
ინტერესების გათვალისწინებასა და შემდეგი ნაბიჯების გადადგმას
გულისხმობს: აფხაზეთის ოფიციალური პირები დასავლეთში იმოგ­
ზაურებენ აფხაზური პასპორტებით; აფხაზეთს გაეხსნება ეკონომი­
კური გზები; აფხაზური მედია და არასამთავრობო ორგანიზაციები
ითანამშრომლებენ საერთაშორისო ორგანიზაციებთან. ასე აფხაზები
გაეცნობიან დასავლურ პოლიტიკურ ღირებულებებს და დაინახავენ
რუსეთის ალტერნატივას სახელმწიფოს მშენებლობის პროცესში.
ეს პოლიტიკა არ განიხილავს რუსეთის ფაქტორს და მთლიანად
დასავლეთისა და აფხაზეთის სეპარატისტული რეგიონის თანამშრომ­
ლობაზეა აგებულია. თანამშრომლობა უპირობოდ უნდა დაიწყოს,
რაც სტატუსის საკითხის გვერდზე გადადებას გულისხმობს და, რაც
მთავარია, საერთოდ უგულებელყოფს იძულებით ადგილნაცვალ პირ­
თა საკითხს. ავტორები აღნიშნავენ, რომ დევნილების უკან დაბრუნე­
ბის შიში აფხაზებს კიდევ უფრო აახლოებს რუსეთთან.
24 - 30 მაისი | 2010
 პოლიტიკა

რ
ლევან რამიშვილი
ასაც ერთ დროს რუსი მემარცხენეების დიდი ბელადი
სასარგებლო იდიოტებს უწოდებდა, დღეს მისი ამერი­
კელი იდეოლოგიური თანამოძმეები ჭკვიანური ძალის
სახელით იხსენიებენ. მართალია, ლენინის წინასწარ­
მეტყველება ჯერ არ ამხდარა და საქმე იქამდე არ მისულა, რომ გუ­
ლუბრყვილო ენთუზიასტებს მათსავე ჩამოსახრჩობად განკუთვნილი
თოკი საკუთარი მტრებისათვის თავადვე მიეყიდათ, მაგრამ დასავ­
ლელი მემარცხენეების დაუშრეტელი ენერგია და უნიკალური უნარი,
გამართლება მოუძებნონ თავისუფლების თუ სხვა დასავლური ფასეუ­
ლობებისა და ინტერესების წინაღმდეგ მიმართულ ქმედებებს, დროთა
განმავლობაში სულ უფრო იხვეწება და გასაოცარ ფორმებს იღებს.
დღემდე ამოუხსნელია თუ რა გზნება ამოძრავებთ თავისუფლები­
თა და კეთილდღეობით გაზულუქებული სენტიმენტალური უტოპის­
ტების დაუღალავ ბრძოლას ყოველივე იმის წინააღმდეგ, რამაც მათ
უზრუნველი ცხოვრება შეაძლებინა.
რამდენი საბჭოეთში სტუმრად ჩამოსული ულტრამემარცხენე მომ­
ლოცველი შეგვიძლია გავიხსენოთ. მათი ქვეყნების მტრის მიღწევე­
ბით აღფრთოვანებულნი უყურებდნენ და ვერ ხედავდნენ, რომ მი­
წიერი სამოთხის ნაცვლად არაამქვეყნიურ ჯოჯოხეთთან ჰქონდათ
საქმე. სოციალიზმის აღთქმული ქვეყნის უანგარო მეხოტბეობაში ეს
ხალხი ტოლს არ უდებდა ბოროტების იმპერიის დაქირავებულ პრო­
პაგანდისტებს.
დიდია ცდუნება ეს ბანალურ უგუნურებას მიაწერო. თავისუფლე­
ბის მტრები ოდითგანვე ფლობდნენ სიცრუისა და მანიპულაციის ხე­
ლოვნებას. სწორად რომ გავიგოთ განათლებული მემარცხენე რადი­
კალთა მიდრეკილება, დაიჯერონ მტრის მიერ ნათქვამი ნებისმიერი
სისულელე, უნდა გავიხსენოთ აბრაჰამ ლინქოლნის სიტყვები: ერთი
ადამიანი შეიძლება გაასულელო ყოველთვის, ყველა შეიძლება გაასუ­
ლელო ერთხელ, მაგრამ ყველას ყოველთვის ვერ გაასულელებ.
შესაბამისად, სწორი არაა სასარგებლო იდიოტობის ფენომენის მხო­
ლოდ საბჭოთა თუ ისლამური ტოტალიტარიზმის მანიპულაციებით
ახსნა. ამ ხალხს კი არ ასულელებდნენ, ისინი თავად ისულელებდნენ
თავს. საინტერესოა, რას ეფუძნებოდა მათი სისულელე.
ხშირ შემთხვევაში ყველაფერი ყველასათვის ისედაც კარგად იყო
ცნობილი, მაგრამ ამას არაფერი შეუცვლია მათთვის, ვისი მსოფლაღ­
ქმა არა გონებას, არამედ რწმენას ეფუძნებოდა. დასავლეთში ტრადი­
ციული რელიგიის დაკნინების მიუხედავად რელიგიური იმპულსი და
უფრო ფართოდ ­ რწმენის მოთხოვნილება არსად გამქრალა.
რადიკალურმა განმანათლებლობამ სამყაროს განჯადოება
„ღმერთის სიკვდილამდე” მიიყვანა, მაგრამ, თვალსა და ხელს შუა ახა­
ლი ღმერთი წარმოშვა ­ ხალხური სიბრძნის თანახმად, უპატრონო ეკ­
ლესიას წითელი ეშმაკუნები დაეპატრონენ. წლების მანძილზე სოცი­
ალიზმი ის ოპიუმი იყო, რომელიც მიმდევრებს ათრობდა საკუთარი
სიქველისა და განსაკუთრებულობის განცდით.
ადამიანთა უმეტესობას ქაოსში ­ წესრიგის, სამყაროში ­ საზრისის,
საკუთარ არსებობაში ­ მიზნის, ბოროტსა და კეთილს შორის ­ მკაფიო
საზღვრის დანახვა სწადია და საბოლოო ჯამში ამ უკანასკნელის პირ­
ველზე გამარჯვებას ესწრაფვის. მემარცხენეთა სასარგებლო იდიო­
ტიზმი სწორედ ამ ბუნებრივი სწრაფვის გაუკუღმართების შედეგია.
რწმენის თავისუფლება გულისხმობს მემარცხენე აღმსარებლო­
ბის თავისუფლებასაც. არავინ დავობს, რომ სასარგებლო იდიო­
ტებს სრული უფლება აქვთ ყოველი ფეხის ნაბიჯზე დაუფარავად
მოახდინონ საკუთარი იდიოტიზმის დემონსტრირება. შეშფოთების

2010 | 24 - 30 მაისი 17
პოლიტიკა

საგანი აქ სხვა რამეა. ლის ვინაობა კვებავს. ამით აიხსნება ერთი შეხედვით უცნაური
დასავლური უნივერსიტეტების მნიშვნელოვანი ნაწილი ულტ­ გარემოება – როცა არადასავლელთა ჩადენილ დანაშაულებთან
რამემარცხენე კულტის მსახურების კერებად იქცა. კრიტიკული გვაქვს საქმე, დასავლეთის დანაშაულის მხილებით ნარცისულად
აზროვნებისა და ჯანსაღი სკეპტიციზმისათვის აქ ადგილი აღარ შეპყრობილი მემარცხენეობა მრავალმნიშვნელოვნად დუმს.
არის. მათი ადგილი უკვე დიდი ხანია დაიკავა იდეოლოგიური სწორედ ასეთი შემთხვევებისათვის თქუმულ არს, არა განი­
ერთგვაროვნებამ, რომელიც, წესით, შუასაუკუნებრივი მონასტ­ კითხო და არა განიკითხებიო. ვინ ვართ ჩვენ, რომ ჩვენი არას­
რისათვის უფრო უნდა იყოს დამახასიათებელი, ვიდრე ცოდნის რულყოფილი ფასეულობების საფუძველზე სხვები განვსაჯოთ?
ტაძრისთვის. ადამიანის უფლებები ხომ დასავლური მოვლენაა, მათი არადა­
თავის დროზე უნივერსიტეტები სწორედ ეკლესიის წიაღში ჩაი­ სავლურ საზოგადოებებზე თავის მოხვევა სხვა არაფერია თუ
სახა და ახლა, როგორც ჩანს, ყველაფერი საწყის წერტილს უბრუნ­ არა ნეოკოლონიალისტური ზრახვების ვუალირებული ფორმა.
დება, ოღონდ დიალექტიკური განვითარების თვისებრივად ახალ ყალბად გაგებული სამართლიანობისათვის შერჩევითი ბრძო­
სტადიაზე. ანტიამერიკანიზმი და ანტიკაპიტალიზმი, ახლა უკვე ლა ახალი მოვლენა ნამდვილად არაა. ანტისაომარი მოძრაობის
ეკოლოგიზმთან და ფემინიზმთან ერთად, ახალ საუნივერსიტეტო სამიზნე რატომღაც ყოველთვის წითელი ან მწვანე ტოტალიტა­
ორთოდოქსიად იქცა. ნელ­ნელა და მეთოდურად ისპობა ის ინტე­ რიზმის წინააღმდეგ ამერიკის და მისი მოკავშირეების ბრძოლა
ლექტუალური გარემო, სადაც ირაციონალური წარმოდგენებისა იყო ხოლმე. ნეტარი მშვიდობისმყოფელები უცნაური შემთხვე­
და საშიში ილუზიებისგან, კაცთმოძულე ტირანებისათვის სასარ­ ვითობის გამო ნაკლებად იწუხებდნენ თავს ფინეთის, ბალტიის,
გებლო იდიოტობისაგან გათავისუფლება შესაძლებელი იქნებოდა. პოლონეთის, უნგრეთის, ჩეხოსლოვაკიის, ავღანეთის, ჩეჩნეთის
სწორედ ამ ინტელექტუალურმა ტენდენციებმა მიიყვანა უილი­ წინაღმდეგ საბჭოთა აგრესიის დასაგმობად.
ამ ბაქლი იმ დასკვნამდე, რომ უმჯობესია ქვეყნის მართვა ბოსტო­ არაბულ აგრესიაზე საპასუხოდ ისრაელის მიერ თავდაცვითი
ნის სატელეფონო ცნობარიდან შემთხვევითი ზომების მიღებისას დაღუპული ნებისმიერი
შერჩევის გზით მიღებულ უბრალო ადამიანებს ანტიამერიკანიზმი და ტერორისტი მემარცხენე რადიკალთა წმინდა
მივანდოთ, ვიდრე ჰარვარდის კურსდამთავრე­ გულისწყრომას იწვევს, მაგრამ თუკი იგივე
ბულებს. ანტიკაპიტალიზმი, ადამიანი მუსლიმთა ხელით დაიღუპება, ამას
სასარგებლო იდიოტიზმის გაგება შეუძ­ განსაკუთრებით არავინ აპროტესტებს.
ლებელია, თუ ინდივიდისა და მისი თავი­ ახლა უკვე ეკოლო­ ისლამოფაშიზმისგან ყოველდღიური ექ­
სუფლებისადმი მემარცხენე რადიკალთა სისტენციალური საფრთხის პირობებში
დამოკიდებულებას არ გავითვალისწინებთ. გიზმთან და ფემინიზ­ მცხოვრები ებრაელების ხვედრის მსგავ­
კოლექტივისტური თეოლოგიისათვის ინდი­ სად, საკუთარი მიწიდან დევნილი აფხაზე­
ვიდი მხოლოდ სოციალურ ურთიერთობათა მთან ერთად, ახალ თის ომამდელი მოსახლეობის 80 %­ის ბედი
პროდუქტია და საჭიროა მისი დეკონსტრუქ­ მემარცხენე რადიკალებს ნაკლებად აღელ­
ცია. თუ კი არ არსებობს პიროვნება, შესაბამი­ საუნივერსიტეტო ვებთ.
სად ­ არ არსებობს არც ინდივიდუალური პასუ­ თავი რომ დავანებოთ აფხაზეთსა და კოსო­
ხისმგებლობა. დანაშაულზე პასუხისმგებლობა ორთოდოქსიად იქცა ვოს, ან აღმოსავლეთ ტიმორს შორის პარა­
მთელ საზოგადოებას ეკისრება, რომელმაც ლელების უსაფუძვლობას, ერთი რამ დანამ­
დამნაშავე აქამდე მიიყვანა. დვილებით შეიძლება ითქვას, რომ მხოლოდ
ცალკეულ პირებს, რომელთაც გარემოებათა გამო კანონად მეოცნებე ულტრამემარცხენეს შეიძლება ეგონოს, რომ საქარ­
წოდებული პირობითობის დარღვევა მოუხდათ, ჯოხი არ უნდა თველოს ტერიტორიული მთლიანობის მხარდაჭერაზე უარის
გადავატეხოთ. პირიქით, პასუხი ძლიერთა ამა ქვეყნისათა უნდა თქმის შემდეგ ამერიკის სამართლიანობითა და მიუკერძოებ­
მოვკითხოთ, ვინაიდან უსამართლობაზე პასუხისმგებელი სუსტი ლობით მოხიბლული რუსები და მათი მარიონეტები აფხაზეთსა
ვერ იქნება. შესაბამისად, რადიკალური მემარცხენეობის ყოვლის­ და სამხრეთ ოსეთში ხელს აიღებენ ამ ტერიტორიების საქართ­
მძლეველი მოძღვრების მიხედვით, ყველაფერზე, რაც კი მსოფლი­ ველოსათვის ჩამოცილებისა და სრული ანექსიის პოლიტიკაზე.
ოში ხდება, მთავარი პასუხისმგებელი ყოველთვის დასავლეთია, მსოფლიოში ასამდე სეპარატისტული კონფლიქტია. ეთნიკური
უფრო კონკრეტულად კი ­ ამერიკა, რომლის იმპერიალიზმისა და წმენდის შედეგების ლეგიტიმაცია და მისი ავტორების დაჯილ­
კოლონიალიზმის პირველყოფილი ცოდვის შხამიან ნაყოფს კა­ დოება სახელმწიფოებრივი სუვერენიტეტით საშიშ პრეცედენტს
ცობრიობა დღემდე იმკის. ქმნის და შეიძლება ჯაჭვური რეაქცია გამოიწვიოს – ისეთი შედე­
ამერიკასთან ერთად ასევე დამნაშავეა ყველა მისი მოკავშირე გები მოჰყვეს, რაც არც ამერიკის და არც მით უმეტეს საქართვე­
და მეგობარი ქვეყანა, რომელთა დასჯა აუცილებელია ცვლილე­ ლოს ეროვნულ ინტერესებს და არც საერთაშორისო სამართლის
ბათა იმ ტალღის ასაზვირთებლად, რომელმაც დომინოს ეფექტი პრინციპებს არ შეესაბამება.
უნდა გამოიწვიოს და საბოლოო ჯამში დიდი შაითანის ბატონობას ბევრი ჩვენი თანამოქალაქე ოცნებობს საქართველო კავკასიის
შეურყიოს საფუძველი. მხოლოდ ამის შემდეგ გახდება შესაძლებე­ ისრაელად იხილოს. უდავო სარგებელთან ერთად ეს ოცნება სერი­
ლი, რომ ამ ქვეყნად მშვიდობამ, თანასწორობამ და საყოველთაო ოზულ ხიფათსაც შეიცავს. რაც უფრო უახლოვდება საქართველო
ძმობამ დაისადგუროს. დასავლეთს, ამერიკის რაც უფრო ერთგულ მოკავშირედ იქნება ის
დასავლელი ულტრამემარცხენეების სამართლიანობისათვის აღქმული, მით უფრო მეტად გახდება ის დასავლელ ულტრამემარ­
ბრძოლის ჟინს არა იმდენად ჩაგრული, რამდენადაც მჩაგვრე­ ცხენეთა მხილების მახვილის მსხვერპლი.

18 24 - 30 მაისი | 2010