Algemeen verslag.

(Lucas Eenkhoorn)
Om 14:30 was het dan eindelijk zover. Een mooi deelnemersveld van meer
dan 50 renners en een prachtig zonnetje. We konden van start. Na een
korte introductie en uitleg over het ronde bord was het zover.
Vanaf ronde n was het al koers. Een aanvallende Kees Pameijer (winnaar
editie 2015) was erop gebrand een voorsprong te nemen. Na ongeveer
vier rondes was er dan ook een duidelijke afscheiding tussen de kopgroep
en het peloton. Deze kopgroep bestond uit: Jermo Agema (docent 40-),
Roderik Egberink (docent 40-), Bas Kaptein (docent 40-) en natuurlijk Kees
Pameijer (hulpverlener 40-). Deze vier mannen draaide goed rond en de
vaart zat erin.
Ondertussen was de achterstand van het peloton opgelopen naar 30sec.
Na ongeveer een half uur koers wist het peloton een klein beetje in te
lopen, het gat was nog 23sec. Echter bleven de vier mannen op kop met
een noodvaart door rammen. Zo was het gemiddelde halfweg koers
44,9km/h.
Na ongeveer 45 minuten kon Bas Kaptein de kopgroep niet meer bijbenen.
Hij waaide terug het peloton in. Ondertussen hadden de witte nummers
geaccepteerd dat ze gingen strijden om een derde plek en zakte het
tempo in het peloton. Het gat groeide boven de minuut en het gemiddelde
zakte niet.
Na ongeveer 55 minuten koos een dappere Ruben Dorren de weg van de
eenzame strijder. Hij besloot alleen voor het peloton uit te gaan rijden.
Helaas voor hem waren er geen renners meer die de benen/zin hadden
vooruit te rijden. Hij werd vier ronde voor het einde ingelopen.
Met een razende kopgroep werd in het peloton de sprint van de 55+ en de
dames voorbereid. Een aantal dames en heren in deze categorien
hadden wijselijk gewacht op de sprint en kwamen als eerste over de finish.
Jeroen Hamer (hulpverlener), Mark de Boks (docent) en bij de dames: Anna
van leeuwen (hulpverlener) en Alicia Verhagen (docent) kwamen als
overwinnaars over de streep.
Drie ronde later was het de beurt aan de 40+ categorien. Met weer een
mooi uitgevoerde sprint wisten Teun Veken (docent) en Jeroen Ulle
(hulpverlener) als eerste de streep te bereiken.
Dan was er nog n categorie over. De 40-. Bij de hulpverleners was Kees
Pameijer de enige. Hij zat comfortabel in de kopgroep en zou dus zeker
winnen. Alleen zit het in een sporter om toch iedereen te willen verslaan.
Wij keken langs de kant uit naar de sprint tussen de drie overgebleven
koplopers. Na een mooie sprint tussen deze mannen wist Kees Pameijer
zich als eerste over de finish te smijten. Vlak daarna kwam de eerste
docent (ook in de kopgroep) Roderik Egberink.

Normaal krijgt alleen plek n eer, maar in dit geval zetten we de derde
man van de kopgroep nog even in het zonnetje: Jermo Agema. Deze drie
mannen (eerste 45 minuten met 4) hebben voor een gemiddelde van
44,8km/h gezorgd. RESPECT!
Wij als organisatie willen alle renners bedanken voor het meedoen, en de
sportiviteit. En natuurlijk willen wij WVA en de vrijwilligers: Bart van
Bremen, Ren Randsdorp, Hendy en Harm bedanken. Zonder jullie geen
koers!
Verslag NK hulpverleners en docenten 2016 op clubparcours vd
WVA Sloten. (Door Rob Bothe)
De zon straalde over de ruim 50 deelnemers van het NK voor
Hulpverleners- wat is de definitie?- en Docenten 2016.
Onder de bezielende begeleiding van Lucas en Koen SMO studenten met
passie en aanleg voor fietsen, bijgestaan door een vrijwilligersteam van de
WVA ( Bart v Bremen coach SMO-studenten, EHBO en lijdzaam
toeschouwer, Ren Randsdorp- Mylaps wizard-Hendy kantinechef en Harm
hand en spandiensten) werd dit altijd beladen NK gereden.
Klokslag 14.30 startte het peloton, met opvallend veel vrouwelijke renners,
dit schoon zou mij, uw razende reporter 55+ Hulpverlener, later volkomen
kansloos laten eindigen, maar daar straks meer over.
Aan de start had ik al een aantal voor mij bekende kleppers gezien in de
verschillende categorien:
40- Ruben Dorren, docent in opleiding, 40+ Harry Koene medicus en
dopingcriticaster, 55+ Mart Dominicus met een hoog rood rugnummer, dat
verwarring veroorzaakte en ten slotte de voor mij meest gevreesde 55+
medici Nico van Schaik, hardrijder pur sang en sprintkiller en notoire
linkeballer Jeroen Hamer.
Dat het een harde koers zou worden bleek al snel, een spervuur aan harde
demarrages en zo waar na een aantal ronden reden 4 witte nummers weg,
met o.a. de kampioen medicus 40- van de vorige editie. De snelheid lag
rond de 43 km/uur en voor mij was het duidelijk, 2 man in de gaten
houden en met name van Schaik want Hamerman zou pas na 1 uur en 1
ronde ( 55+ moest 1 uur en 3 ronden koersen) zijn neus voorin laten zien.
Vier witte nummers weg dus aan de andere witte nummers in het peloton
om de boel de organiseren en de achtervolging in te zetten. Jorit van Gaul,
een renner met ambitie en goede benen probeerde er de vaart in te
houden en na 40 minuten dacht ik dat de kopgroep gepakt zou worden
( voorsprong was van 50 naar 24 seconden gegaan) maar nee dus. Veel
gele nummers ( lees dames) zaten voorin en dan weet je het wel geen
snoeiharde overnames). De kopgroep reed weg en na een uur hadden ze
een voorsprong van ruim 1 minuut.
Voor de 55+ en de dames ging het bord om 3 rondes en ik hield vooral
Nico in de gaten en niet voor niets, wat kan die vent hard rijden. Af en toe
reden andere rode nummers ( docenten ) vooruit maar daar zat weinig

push in. Mart Dominicus probeerde , zoals gebruikelijk in de 1 na laatste

ronde ervan tussen te muizen maar hij werd gecounterd ( nog wat inside
info op het viaduct nog een aanvaring tussen Jorit en Mart en de twee
waren elkaar behoorlijk aan het onheus bejegenen. Ik was er tussen gaan
rijden om de boel te sussen want om Bart de EHBO-er te laten uitrukken
voor een blauw oog of zo vond ik not done.
De bel ging en verdomd daar zag ik Jeroen Hamer zo waar voor me rijden,
van korte duur maar toch.
Op het rechte eind ging Nico nog een keer vol door en alle rode en gele
nummers hielden de benen stil ( Jeroen zou het zeker niet dicht gaan
rijden). Enfin ik reed er vol naar toe met een trits rode nummers
Om een lang verhaal kort te maken, op het recht eind in de sprint raakt eik
verstrikt tussen een paar mooie dames en zag Hamer er rechts hard
voorbijgaan Tweede dus.
De koers ging verder maar ik was toch dermate van mijn stuk dat ik daar
geen verslag van kan doen.
De prijsuitreiking was top, de bloemen mooi en de ronde-missen, miste ik.
Dank aan alle vrijwilligers en renners, want er werd hard maar netjes
gereden en de mannen van de SMO hadden op 1 klein foutje na
( leermoment dus goed) alles onder controle.
Op naar 2017!