What will you do if the only person you love left you?

Can you possibly hate him

if the only thing you really want is to be with him? It sounds bullshit, isn't
it?
Minsan talaga may mga pagkakataong parang nakakagago ang buhay. May magandang da
rating sayo tapos biglang babawiin din agad. Bakit pa kelangan ibigay kung aalis
din naman?
Gusto ko magalit. Pero di ko magawa kasi nagmamahal ako.
Flashback ~
"You have the most perfect eyes, lips, and curves. I love everything I see and f
eel about you." He said as he was kissing my neck.
When was the last time I felt his touch? Why did everything seemed to happen jus
t yesterday? Why did things feel like nothing's wrong? How could he make me feel
whole again with just one touch?
I have no idea how things went this far. Last time I checked, I hate him. He doe
s not deserve me. But I find it ironic how sensations betray my emotions. I am s
upposed to loathe him.
I closed my eyes as desire drowned me. I felt my heart jump with happiness.
"Marry me."
I opened my eyes and saw him looking at me. I saw how sincere he was. It felt li
ke he was letting me see his soul. But I closed my eyes again. I want to take it
slow, I want to think about things first. I was about to tell him my decision w
hen I felt his two fingers slide inside me.
"Ahhh!" I moaned with pleasure. Goddamn! I was taken by surprise and it felt goo
d.
"Answer me, Maxine." the had thursted his fingers in me faster. Oh, fuck!
"Baby.. ahhh. Shit. Oh goodness. More!" I said and he complied.
"Marry. Me." He said as he inserted his third finger. I felt full. He was doing
me with his fingers. His expert fingers. "Maxine, marry me." I didn't answer. I
tried to concentrate on the familiar sensation building up. I'm coming.. or.. al
most coming. He slid out his finger and I opened my eyes. Wtf?
He grinned at me and inserted his one finger. I groaned out of frustration. "I n
eed you in me", I said desperately. He didn't answer me, he added his second fin
ger instead. "Faster." I moaned. He did make it faster then stopped again. "Fuck
you! Don't stop!" I felt his third finger move in me. Oh yes, he's doing it aga
in.
"Yes, baby. Yes. Oh. More!" I shouted.
"Marry me, Maxine"
"Fuck me!" I said with pleasure and frustration. I was desperate. Desperate to f
eel him and his love.
"Tell me you'll marry me, Maxine" he made his fingers go deeper and faster. "Ans
wer me, Maxine!"
Oh my god. It's good. He was going faster and hella deeper. "MARRY ME MAXINE!"
"Yes! Oh, yes!!!" I shouted. I felt him grin. I knew he was happy. I knew becaus
e he really did gave me a great finger and even made me come. Damn him! Damn him
and his ways! I panted as I had reached cloud 9. Did I say yes? Fuck, no.
But wait, I could still backout, can't I? Not because I said yes means we could
pursue things, right? I don't have any obligations for him anyway! I'm not his g
irl. Duh. I am not his girl. Definitely NOT! Yea, that's it. I'll take my words
back and leave the hell out of him. I can't be with this guy! I had already prom
ised my all to someone I love and that's the only thing I will never break.
I felt pain in my chest as I recalled his face. Damn this! I can't do this! I ca
n't cheat. I am not a cheater. I am not.
Maybe he felt I was suddenly uneasy. "I know what you're thinking and no, you ca
n't run away from me."
Bullshit. I am in deep trouble
End of flashback ~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - I sighed as I recall all the memories; the perfect pleasures. I felt a familiar

feeling in my heart. I'm not supposed to feel this way.

I'm tired. I'm tired of waiting. I'm tired of hurting. Sometimes I wonder if I w
as meant to be with someone else or just meant to be alone.
I don't know.. I don't know anything anymore. What am I gonna do now? Hay..
Uhh.. napailing at napabuntong hininga ako nang biglang nagalarm ang phone ko. I
tinigil ko na ang alarm at ang pagbabasa ko ng erotic novel ni Kelly Favor na Fe
ver. Nakakainis naman eh! Kabitin. Ang ganda ganda na ng nangyayari eh. Uhh.
5:45pm, 15mins before my next class. Kelangan ko na pumunta sa room dahil ayaw k
ong ma-late, terror pa naman prof. ko dun. Inayos ko na ang mga gamit ko at inil
agay lahat iyon sa bag ko. Dali dali na kong umalis sa library patungo sa fourth
floor.
7pm..
"Please read pages 351-360. That's your reading assignment and we will also have
your graded recitation tomorrow for the said pages. That's it for today. Class
dismissed."
Halos pumalakpak nag tenga ko nun sinabi iyon ni Sir Martinez. This had been one
of the longest days of my life. Uhh. Ang boring talaga pag wala bestfriend ko.
Tapos yung iba ko pang kaibigan di ko kaparehas ang sched. Hay nako. I was all b
y myself the whole day. I'd rather spend time by myself rather than hangout with
some people I don't like.
Dali dali na kong pumunta sa parking lot para umalis. Pagkadating ko dun, nagtak
a ako kung kanino kaya yung nakapark sa tabi ng kotse ko.
Hmm.. wala pang plaka. Yep, tama ang nasa isip ko, bago nga ang sasakyan na to.
Audi RS 7. Wow. Di ko inakalang may Audi RS 7 pala dito sa Pinas. Maaring mayama
n ang may ari ng kotseng to. Napatingin ako agad sa katabi nyang sasakyan. Oh ye
a, my Toyota Avalon 2010. 3yrs pa lang tong kotseng to saken pero, heh, medyo ma
y topak na. Kaskasera nga daw kasi ako sabi ni mommy. Topak na nga to minsan tal
aga but I can't have a new one. Not until baguhin ko daw style ko sa pagmamaneho
. Tss.
Pagkapasok ko sa kotse ko, nilabas ko agad ang cellphone ko at tinawagan si Fait
h, my 6yr long bestfriend.
"Hello?", medyo namamaos pa nyang sabi
"Faith! Where are you?"
"Maxine? Hey, relax. I just had to stay at home today. Err.. cough and fever", t
hen umubo sya bigla
"You want me to drop some meds or foods there?"
"No need, Max. I'm feeling better. In fact baka nga pumasok na ko bukas eh."
"Oh, okay. See you na lang bukas. Miss you! Get well, Faith."
"Thanks, bestfriend. Oh yea, could you send me your notes for today? And let me
know if we have homework, too. Send mo na lang sa facebook. Okay?"
Faith talaga. Napakasipag magaral. I rolled my eyes and told her that I'll let h
er know everything she has to pagkauwi ko ng bahay.
After the call, naglabas ako agad ng extra t-shirt ko na medyo manipis ang tela
na halos see through na, at hinubad ang school uniform. Di naman heavy tinted an
g car ko, pero siguro naman walang makakakita since parking lot naman to, and ha
los nasa pinakasulok ako. And kung may makakita man.. and so? Titignan lang nama

n eh. Di naman maagaw o magagalaw. Right?

I tried to stop myself sa pagpapatuloy ng pagbabasa ng novel na binabasa ko, may
be pagkauwi ko na lang sa bahay. I need to go home and let this out of my system
. ASAP.
Then I drove myself home.
Oh.. I almost forgot. I'm Maxine Andrea Ventenilla Buenavista. 19. Taking up nur
sing 2ndyr college sa isang sikat na university dito sa Pilipinas. Well dapat 3r
dyr college na ko ngayon pero.. hmm.. sabihin na lang natin na nadelay ang pagaa
ral ko dahil sa mga pagsubok? Korni. No, basta ganun. Anyway, I live with my par
ents and my younger sister, Jemimah Jillian. We have our own business. Related i
to sa mga clothing lines. I know I should be studying something about business p
ero I just don't like it. Bata pa lang ako, doctor na ang pinangarap ko. No boyf
riend.
I am almost half way sa bahay namin nung biglang magsimulang umulan ng may kalak
asan. My goodness. Habang nagdadrive ako, napansin kong parang medyo lumalabo at
a sa harapan ng sasakyan ko, fog? Huh? Oh shit! Umuusok ang sasakyan ko! Fuck! E
to na nga ba sinasabi ko eh!
Akmang itatabi ko pa lang sana ang sasakyan no pero biglang..
"WTH?! Bat tumigil??"
Sinubukan kong ipihit ang susi pero wala talaga,
ng engine. Goodness! Kamalasan nga naman oh! Pag
Uhh, shit. Nasa may bandang hindi mataong lugar
bleang kamalasan! Agad kong nilabas ang phone ko
y.
"Maxine Andrea, nasan ka na ba?"

nagccreate lang ng loud noise a

tingin ko sa palagid.. madilim.
na nga pala ako. Ano ba yan! Do
sa bag ko and tinawagan si momm

"Mom, I'm stranded. My car suddenly stopped and I can't freakin make it work! An
d it's raining!"
"Stop cursing, Maxine! Okay, I'm going to let Manong Berto fetch you. Tell me wh
ere exactly you are now."
Then I told my mom where I am.
"Okay, Maxine baby. Manong Berto's going to be there more or less 30mins. Wait a
nd lock your doors, Maxine."
"Thanks, mom."
"Take care. Call me when you need anything more. Okay?"
"Yup. Bye bye." Then I dropped the call.
30mins? Uhh.. matagal tagal pa yun. Oh yea, more than 1hr nga naman kasi ang bya
he from here papuntang school. Ayaw ko naman magdorm or apartment or condo. Uhh.
I don't feel like living alone.
Since matagal pa naman darating si Mang Berto, kumuha ako ng payong at lumabas n
g sasakyan. I need to check my engine. Di ako ganon kapamilyar sa mga kung ano a
nong meron sa kotse pero may little knowledge naman ako. Okay, I told mom I won'
t go out of the car pero I need to try, baka kasi maayos ko pa to.
Iniwan kong nakabukas ang head lights ng sasakyan and kumuha ako ng flashlight.
Paglabas ko ng sasakyan, halos matumba ako at malipad ang payong. Damnit! Malaka
s pala ang hangin. Uhh. Tripleng kamalasan!

Tumakbo ako sa harapan at agad na binuksan ang kotse. Goodness. Di ko mahawakan

ng mabuti ang payong at flashlight. Pilit kong hinawakan ng maayos ang payong pe
ro biglang humangin uli ng malakas, fuck. Nilipad ang payong. Nababasa na ako pe
ro chinicheck ko pa rin ang makina. Buti na lang may poste ng ilaw dito malapit
sa kotse ko. Habang inaaninag ko ang mga makina, nakarinig ako ng busina at unti
unting pagdagdag ng liwanag.
Hay. Mang Berto! My savior! Tinignan ko ang pinanggagalingan neto pero uhh, hind
i naman namin kotse yun. Oh wait! Teka! Audi RS 7?! Sa school! Eto yun! Tumigil
sya sa may bandang tapat ko at biglang binaba ang bintana.
"Hey, need help?"
Pamilyar ang boses nya pero di ko masyadong maaninag ang mukha nya. Siguro kasi
medyo madilim at nababasa ang mga mata ko.
"Uhh, yea. My car won't start"
Wait, tagaschool naman siguro namin ito, diba? Maybe I could trust him? Di ko in
aasahan na bumaba din sya ng kotse nya and wala syang payong! Nilapitan nya ako
at tinignan ang makina ko.
"Stay here." I was kinda astonished at the way he said that. So very authoritati
ve. I stayed where am I. Di ko alam bat di ako nagsalita or pumasok na lang sa k
otse ko. For a moment, I know I had given up myself for him. I had felt my contr
ol run away from me. Ayaw ko ng kinocontrol ako pero.. this man. Nakakatakot. Pa
ra bang may gagawin syang masama pag di mo sya sinunod.
Still not moving, bumalik sya sa tabi ko. May dala pala syang tools. Wow. Boy sc
out? He started fixing my engine. Siguro mga 10mins din yun.
"There, Miss. Try to start your car", he said while grinning. I.. was caught by
his smile. Dun ko lang napansin ang mukha nya. Dylan.
Dylan Luis Sebastian. 21 years old. Graduating student. Di ko alam ang course ba
sta nasa business department sya. One and only son ng mga Sebastian. Heir ng Seb
astian Corp. Rich kid. School varsity. School heartthrob. Yun nga lang, ako lang
ata may di gusto sa taong to. Ayoko ng ganitong tipo. Mga mahahangin. Di ko ala
m kung may utak to o wala eh. Kung meron, di ko pa rin gusto. Mga tipo nya yung
mataas ang tingin sa sarili. Paano ko nakilala? Simple, mga kaklase ko nagkakand
arapa sakanya. Including Faith. I almost rolled my eyes.
Snapping back to reality, I nodded at him and tumakbo sa kotse. Ayaw magstart.
"Hey, ayaw pa rin eh!" Sigaw ko. Alam kaya nya magayos ng kotse o nagpapaimpress
lang? Uhh, yabang.
May ginawa ulit sya sa kotse ko habang ako nasa loob na lang. Bigla naman nagrin
g ang phone ko, oh, si mommy tumatawag.
"Mom?"
"Darling, stay still for another 30-40mins ha? Di pa nakakaalis si Berto. Malaka
s din kasi ang hangin ang ulan dito, delikado. Don't worry, baby, ngayon naghaha
nda na sya paalis."
"Yes, mom. Don't worry, I'm fine. I'll just wait for him. Okay? Love you." Then
inend ko na ang tawag. Sakto naman sumigaw si Dylan.
"There, try again!"

Ipinihit ko mulu ang susi and.. OH GOD. THANK YOU, LORD! Umandar na ang kotse. S
a sobrang tuwa ko eh, lumabas ako ng sasakyan at nilapitan sya.
"Hey, thanks!"
"Nah, no big deal."
No big deal? Eh nabasa na sya. Dun ko lang napansin na nakawhite t-shirt lang di
n pala sya. Oh. Napansin ko ang biceps nya, pati ang abs nya nakabakat sa shirt.
This guy's hot. Ano kayang lasya nya - uhh, wait san galing yun?! WTF, Maxine!
Get a grip!
"Yea. And I guess I made you wet."
He laughed and answered me back, "haha. Really? I guess ako ang nakapagpawet say
o, Maxine."
Oh, I felt my cheeks turned red. Ano daw? Nakapagpawet sakin? Sa? Uhm, what? Dou
ble meaning yun, diba? And he knows me?
"You know my name?"
"I know who you are. The hot Maxine Andrea. Talk of the school ka, you know."
Damnit! I blushed. Talk of the school? Anong pinagsasabi neto? I don't even like
to hang around there. As much as possible, nagpapakalow ako.
"Well, it feels weird nagkkwentuhan tayo sa ilalim ng ulan. Thanks again, Dylan
Luis. I'll go ahead."
"Anytime, honey. See you at school. And take care"
Then I turned my back and naramdaman kong nagsimula na rin syang maglakad, sinun
dan ako. Pero sa katangahan at kabulagan ko, di ko napansin na may harang pala.
Shit, yung payong ko. Ano to? Lumipad palayo tapos lumipad pabalik? Medyo napatu
mba ako, buti na lang napahawak ako sa kotse. Pero mas nakakagulat yung pati sya
muntikan napatumba dahil sa nangyari sakin. Pero may isa pang nakakagulat. Naka
dikit yung katawan nya sa katawan ko and naramdaman kong may mahabang matigas sa
bandang butt ko. Oh goodness. I tried to move away pero medyo ginalaw ko ang ka
tawan ko to feel it. Isang move lang naman eh! God. This man sent me burning sen
sations! I have to get out here. I have to let this out.
Umayos kami ng tayo tapos lumingon ako sakanya. I said sorry and lumakad na papu
nta sa kotse ko. Di pa pero ako pumapasok, hinintay ko syang makarating sa kotse
nya.
Bago nya buksan ang pinto, nagsalita sya ulit.
"Nice lace bra you have, Andrea."
-------------------------------------Fuck! That's it! Naglakad ako ng mabilis papunta sakanya at hinalikan sya. Di sy
a mukhang nabigla. Parang ineexpect na nya yun. He grabbed my hair and lalo nya
kong hinalikan. Naramdaman kong parang bubuhatin nya ko pero inunahan ko sya. Lu
muhod ako sa harap nya at madaling binuksan ang butones at zipper ng pantalon ny
a.
"Andrea!" yun, BINGO! Yun ang di nya ineexpect. Huh. --,
Pero ako rin may di ineexpect. It's.. huge.. so.. huge. Halos maglaway ako sa na
kita ko pero shit totoong malaki nga sya! Nagdoubt ako kasi baka di kasya pero s

inubukan ko. I filled my mouth with his manhood. I heard him moan. Nasasarapan s
ya and it turned me on.
Di ko alam anong pumasok saken! At kung bakit bigla akong nagkalakas ng loob na
gawin to! Damn this guy. Sya ang nagprovoke ng ganito kong pagkatao! Sobrang nag
aganahan ako sa nangyari kaya hinubad ko ang t-shirt ko.
"WOW" he said. I smirked at him and muli syang pinunta sa bunganga ko. Pero naka
ilang ulit lang nang bigla nya akong hinila pataas. Isang marahas na halik ang b
inigay nya.
"You. Are. Such. A. Tease." He said in between the harsh kisses.
Naramdaman kong binuksan nya ang pintuan ng sasakyan sa likod. Nagulat ako ng pi
nasok nya ko dun. What?! Basa ako ng ulan and bago ang sasakyan nya at pinasok n
ya ko dun! Pinahiga nya ko sa upuan!
"Best way para binyagan ang sasakyan, isn't?" Then he smirked. I tried to flash
an evil and seductive smile pero naunahan ako ng pagsungab nya sakin. Hinalikan
nya ko ulit mula sa labi pababa sa dibdib.
"Ahh!" medyo nagulat ako. It's been so long. 3yrs? Di sya tumigil sa paghalik sa
dibdib ko habang nag isa nyang kamay ay busy sa paghubad sa pantalon ko. Bumaba
ang halik nya a tyan ko.. at pababa pa.
"Fuck!" napasigaw ako sa sensasyon na naramdaman ko. And that, too! 3yrs na ang
nakalipas. I didn't expect na ganito ang pakiramdam.
"Dylan, now!", tumingin sya saken and nagevil grin.
"What?"
"Luis.. I.."
"Say it, Maxine Andrea." he said habang pinasok nya ang isa nyang daliri
"Ahh! Fuck! Dylan! I need you in me!"
And on cue, bigla nyang pinasok. SHIT SHIT SHIT! I felt something was ripped apa
rt. SHIT! I was ready pero di ko inexpect na masakit pa rin! Fuck!
"WTF? Maxine?!" pati sya ay halatadong nagulat. Alam kong aalis sya at hindi na
itutuloy pero pinigilan ko sya.
"No. Please move."
"I'll.. I'll try to be gentle."
Then he started moving gently. Nung una masakit na mahapdi pero di nagtagal dun
ko na naramdaman yung sinasabi nilang magic.
"Ohh. Dylan, faster."
"Shit. Baby, you're so tight."
He didn't stop moving and making me feel good until we both reached our climax.
We stayed like that for a while. Nakayakap pa rin ako sakanya habang nakapatong
sya saken. I guess wala kaming energy pareho. OH SHIT. SI MANG BERTO NGA PALA SU
SUNDUIN PA RIN AKO!

"Uhm.. Dylan..? I have to go."

Di sya sumagot pero naramdaman kong hinahalikan nya ko sa leeg. Pag di sya tumig
il baka wala na makauwi samen!
"Dylan.."
"Uhm.. alright, Maxine."
Hinanap ko ang mga damit kong nahubad. God, they're all so wet. Si Dylan nakita
kong nagbihis na rin. Hahaha. Nakakatawa, parehas kaming basa ng ulan. Di kami m
agkakilala ng ganon, well, magkakilala by name, pero ayun nakipagsex ako. I even
gave him my virginity. Oh well, I've been trying to get rid of that for a long
time. Di ko lang inexpect na ganito kadali nawala. I have no regrets tho.
"You didn't tell me you were a vir-", I cut him. Hinalikan ko sya sa lips.
"I don't regret anything."
Then from afar, may nakita na akong paparating sa kotse.
Mang Berto, finally. Sinalubong ko agad ang sasakyan namin and dali daling sumak
ay. Sabi ni Mang Berto ay magtatawag na lang daw sya ng maguuwi ng sasakyan sa b
ahay. Nadaanan namin si Dylan at ang kanyang sasakyan. Di ko binaba ang bintana
para magpaalam sakanya. Ewan ko ba! Parang ayaw ko syang makita. Tinablan ata ak
o ng hiya eh.
I really don't know kung anong pumasok sa isip ko. Parang biglang sinaniban ako
kaya ko yun nagawa. Or maybe totoo ang sinasabi nila na nasa loob ang kulo ko. U
hh, wait. Bat ba ko nagpapaapekto sa mga sinasabi ng mga taong yun? My goodness.
Least thing I need is yung mga side comments ng mga tao sa school.
I went home late and wet. Still wet. Lihim akong napangiti sa sarili ko. Kung an
o ano na talaga pumapasok sa isip ko. Well, di ko naman pwede ipagdamot to sa sa
rili ko. Di ko ba alam.. ako lang ata kaisa-isang babae na nawala ang virginity
sa taong di naman nya mahal at ni hindi nya gusto pero masaya pa rin. Di ko nama
n talaga gusto yun. Presko. Di ko ba alam kung bakit ang dami may gusto dun! Goo
dness. Oo na, maganda ang katawan. Yun na lang yun. Naturn on lang ako sa katawa
n.
Nakita ko si mommy habang paakyat ako ng kwarto. She said maligo na daw ako and
magbihis para makakain na and makatulog tsaka para daw di ako magkasakit. Mommy
talaga maalaga. Kahit busy sa work maalaga pa rin. Well dad's not home yet. Bas
ta month talaga ng November until January busy talaga si dad sa work.
After eating, dumiretso na ako sa kwarto ko para gawin yung reading homework. Uh
h. I'm really sleepy tho. I wanna sleep. Kung wala lang graded recitation bukas
eh malamang di ko to babasahin.
From my study table, lumipat ako sa kama kasama ang libro ko. I was almost half
asleep nang biglang nagring ang phone ko. Walang nagregister na name, number nya
lang ang nakaflash.
"Sino to?" yea, wala ng hello hello.
"Maxine", I almost froze nung narinig ko boses nya. Hindi dahil sa napakalamig n
a lambing ng boses nya kundi nakakatakot sya! Where on earth did he get my numbe
r?! Is he some kind of a creep? Stalker?! Or something?!
"San mo nakuha number ko?", I hissed

"I have my ways", he said cooly.

"Don't call me again. Don't even text me. Good bye, Martin.", then inend ko agad
ang tawag.
That guy! Uhh! Nakakataas talaga ng dugo ang lalaking iyon! Nakakainis at nakaka
irita! Kelan ba nya ko titigilan?!
Martin Dela Vera. 20. Kaklase ko. Sabi nila pogi, para sakin hindi. Sabi nila ma
talino, oo matalino nga. Sabi nila mayaman, hell yea. Sabi nila babaero, SOBRANG
OO. At ang hindi ko maintindihan eh bakit ako ang kinukulit ng lalaking iyon eh
ang dami namang mga babaeng naghahabol dun! My goodness! Dalawang taon na di pa
rin sya nagsasawa!
Dahil nasira na nga ang mood ko magaral, natulog na lang ako. Pinatay ko na rin
ang phone ko para di nya ko maistorbo. Uhh
Nagising ako sa alarm ko ng 7:30 ng umaga. I have an hour exact to get ready for
school. Pagkatayo ko ay nakaramdam ako ng hapdi sa bandang ibaba ko. Napangisi
ako nung naalala ko bigla ang mga nangyari kagabi.
"Oh yea. I lost something", I reminded myself and hurried to take a bath. I was
done preparing myself at exactly 8:15. 10:00am pa naman ang klase ko but I decid
ed to leave the house now anyway. Magstay na lang siguro ako sa library.
It was 9:15 nung nakarating ako sa parking lot. Agad kong ipinark ang kotse ko a
t dali dali na bumaba. Didn't see Mr. Audi RS 7 yet. Baka walang klase? O baka s
a ibang parte nagpark. Oh well, ano nga ba naman pakialam ko?
9:25 na noong narating ko ang library. Kokonting tao kasi sa mga ganitong oras h
alos lahat ng rooms sa university ay may klase.
Eight.. nine.. ten.. Sampu lang kami ngayon dito sa malawak na library na ito. T
ama nga ako, nabibilang pa nga sa kamay kami dito. Sinadya kong maupo sa bandang
tagong lugar kasi ayoko maistorbo. Matutulog ako. Hehehe.
Kakapikit ko pa lamang noong may narinig akong kaluskos. Or baka guni guni ko la
ng iyon? Ipinikit ko ang mga mata ko pero may narinig uli ako.
"Ssshh"
Huh? Ano ba iyon? Dahil sa curiosity ko, sinundan ko ang mga narinig ko pang tun
og hanggang sa makaabot ako sa may last bookshelf at lalong lumakas ang mga tuno
g. Sumilip ako sa pagitan ng mga libro.
"Martin.." ungol ng babae.
Biglang kumulo ang dugo ko sa nakita ko! Nakasandal sa pader si Janine, ang daki
lang flirt ng kampus, habang ginagalaw sya ni Martin. Mga walang modo! Pati libr
ary di pinatawad! Uhh!!! Sa sobrang inis ko ay dali dali akong lumabas ng librar
y! Shit talaga ang mga iyon!
Pagkalabas ko ng pintuan ay bumungad sakin si Faith na napalaki ang mata. Nagula
t siguro sya sa facial expression ko na parang papatay ng tao.
"Maxi? Anyare sayo?" Di ko sinagot ang tawag nya at agad ko syang hinila at mada
ling kinaladkad papunta sa room namin sa 4th floor. Hinihingal hingal kami.
"Ano bang nangyari sayo, Maxine???"

"Wala, bes! Excited lang ako pumasok" I grinned at her

"Gaga ka talaga! Para kang baliw. Yan, napagod tuloy tayo."
Inaya ko na lang si Faith sa loob ng room at umupo. Nagusap kami sa mga nangyari
kahapong absent sya pati sa mga plano namin sa sembreak. Nagsimula na kasi ang
finals eh. Malapit nanaman ang bakasyon. Hay. Finally!
Di nagtagal ay marami na rin pumasok. After 10mins, dumating na si Sir Alcantara
. Pero bago pa man magsimula ng attendance, "PRESENT!"
Napatingin kaming lahat sa pinanggalingan ng boses na iyon. Muli nanaman kumulo
ang dugo ko.
"Muntikan ka nanaman malate, Mr. Dela Vera. Just a reminder, isang late mo na la
mang ay madadrop na ang class card mo."
Napangiwi naman ako sa sinabi ni sir. Pano ba namang hindi yan malelate, kung an
o anong monkey business ang inaatupag. Napalingon ako sa kaliwang upuan na katab
i ko. Oh, shit. Ito na lang ang nagiisang bakante. Uhh.
"Hey, pretty face. Looks like magkakatabi tayo ngayon ah"
Inirapan ko na lang si Martin. Mapresko talaga ang lalaking to. Nakakainis! Buon
g klase nya ako kinulit kulit. Gustong gusto ko na syang sigawan pero nagtitimpi
lang ako dahil ayoko namang mapagalitan ni Sir Alcantara.
Makalipas ang dalawang oras na klase, finally, dismissed na. Hay makakawala na k
o sa bwisit na to.
"..and Mr. Dela Vera?"
"Sir?", pati ako ay napalingon kay Sir Alcantara ng tawagin nya ito.
"Do not be late. See you tomorrow, class."
Tinatago ko na nag ma notebook at libro ko sa bag nang bigla nanaman nya kong ka
usapin.
"Ano bang sikreto mo, Maxi? Bakit di ka nalelate lagi?" NANGUNGILIT NANAMAN SYA!
"Wala
lakad
"Wala
lakad

kasi akong monkey business sa library." Mataray kong sinabi sabay irap at
papalayo.
kasi akong monkey business sa library." Mataray kong sinabi sabay irap at
papalayo.

-------Nakailang hakbang pa lang ako nung maramdaman kong may humila sa braso ko.
"Let's talk", sasagot sana ako ngunit hinila nya ko agad papalabas patungo sa ba
ndang veranda ng fourth floor.
"We don't have anything to talk about, Martin."
"Marami tayong dapat pagusapan. Bakit bigla kang nawala?"
"Because you were in bed with someone else." Diretsa kong sinabi.
"You didn't let me explain."

"One minute. You have one minute to explain."

"Lasing kami nun at hindi ko alam na nakapasok sya sa kwarto ko. Medyo malabo na
paningin ko at medyo magulo na ko magisip. Pinilit ko syang itulak noong pinatu
ngan nya ako sa kama ko pero wala akong lakas. Inakit nya ko, Maxi." pagpapaliwa
nag nya.
"Medyo malabong mata at medyo magulong pagiisip. Medyo? So basically, may ulirat
ka pa. Inakit ka? Di mo pinigilan? Kasi ginusto mo din."
"Hindi ko ginusto ang nangyari. Di ko dinusto na makita mo kaming ganun."
"Hell yea, right, Martin. I was out of town for two days. I was planning to surp
rise you nung umaga pagkabalik ko kasi you called me noong gabing nagiinuman pal
a kayo and sinabi mong miss mo ko. Pero ako ata ang nasurprise."
"I missed you. I really did. And until now, I miss you."
"Stop with that crap, Martin. Marami ka namang babae, diba? I won't fall for tha
t again. Andun na eh, sasagutin na kita noong araw na yun. Buti na lang di ko ti
nuloy. Sabi ko na nga eh, ang babaero di na nagbabago."
"Hindi yan totoo."
"Really? Please, stop. Stop telling me you miss me. Stop telling me you're dead
serious about me until now. Kasi di mo kayang patunayan eh. Sorry but I won't fa
ll for your dick." Then bigla akong tumingin sa pantalon nya. "Lalo na kung kani
-kaninong maduming lagusan yan nakarating."
I smirked at him and walked away. WOW! That felt good! Hehehehehe. Hay nako! I s
wear. Matagal ko na sabihin sa pagmumukha nya kung gaano ako naiinis at nagagali
t sakanya. Di ko ba alam! Matalino naman ang lalaking iyon pero ang bobo lang ta
laga ng isang ulo nya sa baba. Hay nako. Pero di ako bitter. Nah uhh.
Oh, shit. Teka! Nasan nga pala si Faith?! Kainis naman kasi yung Martin na yun e
h! Bigla ako hinila. Wtf!
Ilalabas ko na sana ang cellphone ko para tawagan si Faith nang bigla naman iton
g nagring.
"Hello?"
"Maxi!!! Giiiiirl!"
"Roxy, relax! Ano ka ba! Nakakabingi ka ha!" Si Roxy, ang lalaking babae na kaib
igan ko. Yep. Isang babaeng nasa katawan ng isang lalaki. Since first year pa ka
mi magkakilala netong si Roxy. Agad agad kaming naging magkaibigan palibhasa kas
i masaya sya kasama at hindi plastik.
"Sorry! Nasan ka ba kasi? Hinahanap ka ni Faith! Kasama ko sya ngayon"
"Eh pano, hinila ako ni Martin! San ba kayo?"
"OMG! You have to make kwento that to me ah! Ditey kami sa cafeteria."
"Yea, girl. Whatever. I'll be there in 5mins." then pinutol ko na ang tawag.
Agad agad akong bumama papunta ng cafeteria. Pagkapasok ko pa lamang ay may huma
rang na sakin.

"Maxine", then he flashed his grin. Puti talaga ng ngipin ng lalaking to.
"Audi RS 7", I grinned equally. Pero umalis din ako agad. Uhh, para san naman yu
n? Weird.
"Hey! Wait!" he shouted. Napalingon ako sakanya and napansin kong lumingon saken
ang mga tao sa paligid. Wtf? Uhh. Naiirita ako sa nangyayari kaya tumalikod ako
and naglakad patungo sakanila Faith. Di ko na alam kung sinundan pa nya ko o ti
nawag dahil determinado akong tumabi sa mga kaibigan ko.
"Ano yun?" Pagtatakang tanong ni Roxy at Faith noong umupo ako sa harap nila.
"Kelangan talaga sabay kayo magsabi?"
"Di nga, ano yun, girl? Ano meron?" echuserang tanong ni Roxy.
Tinignan ko si muna si Faith bago sumagot. Nagkibit balikat lang sya. Sasabihin
ko ba sa mga to kung ano ang nangyare? Eh gusto ni Faith si Dylan. No, wag na la
ng.
"Di ko nga alam dun eh. Di ko nga alam na kakilala pala nya ko." Yea, kelangan p
lay safe.
"May hindi ka sinasabi, Maxi." Tinignan ako mata sa mata ni Faith. I was about t
o open my mouth noong biglang may nagsalita mula sa likod ko.
"Mind if I join?" Ano bang meron sa lalaking to at pasulpot sulpot?! Nakakairita
! I looked at him.
"Pwede ba! Hindi na mauulit yung nangyari kaya tigilan mo ako. And NO. Hindi pwe
de makiupo!" Sigaw ko sakanya. Narinig ko naman ang pagsinghap ng dalawa kong ka
sama sa sinabi ko.
Uhh-oh. Did I say that out loud? Bullshit! Di nga lang pala kami ang tao dito! F
or sure narinig iyon ng iba dahil nararamdaman ko na ang mga tingin nila. Ano ba
ng meron sa araw na ito at napakamalas?!
"Pwede ba! Hindi na mauulit yung nangyari kaya tigilan mo ako. And NO. Hindi pwe
de makiupo!" Sigaw ko sakanya. Narinig ko naman ang pagsinghap ng dalawa kong ka
sama sa sinabi ko.
Uhh-oh. Did I say that out loud? Bullshit! Di nga lang pala kami ang tao dito! F
or sure narinig iyon ng iba dahil nararamdaman ko na ang mga tingin nila. Ano ba
ng meron sa araw na ito at napakamalas?!
- - - - - - - - - - - - - - I saw him flash his grin. So talagang masaya sya sa sinabi ko samantalang ako eh
halos mamatay na sa hiya? My goodness! Ang kapal talaga ng mukha!
"Relax, babe. I just wanna join you for lunch." Tapos ay bigla syang umupo sa ba
kanteng upuan sa tabi ko.
"OMG! Dylan is sitting with us! OMG!" Halos parang naghahyperventilate na pagkak
asabi ni Faith na tuwang tuwa ngayon sa kilig. Hay nako.
"Faith!" Suway ko sakanya. Di naman kasi nakakatuwa ang mga nangyayari ngayon.
Eto namang si Dylan eh tuwang tuwa din. Uhh?
"This is so once in a lifetime! I'm Faith! Pwede mo ba akong ipakilala kay Chest

er?" With batting eyelashes na pagkakasabi uli ni Faith kay Dylan. Chester? Yung
kaibigan ni Dylan? Wait, crush din nya yun? Akala ko ba si Dylan ang gusto nya?
"Sure, Faith. Mamaya pagkalabas natin dito I'll make sure magkakilala na kayo."
Then he winked. Tapos tumingin sya saken. Oh, ano naman to? "And hindi ito once
in a lifetime."
Napatili naman sa kilig si Faith at Roxy. Uhm.. okay?
"Pinagsasabi mo?!"
"Uy! Ano ka ba Maxi! Ayusin mo pakikipagusap kay papa Dylan!" suway sakin ni Rox
y. Teka! Ako ang kaibigan nya ha! Diba dapat sakin sya kampi?? "Hi, Dylan! I'm p
retty Roxy!"
"Hi, pretty Roxy." Tumawa sya sabay wink kay Roxy and then tumingin sakin. "Oo n
ga, babe. Wag ka na magsungit sakin."
"Isa pang babe mo babatukan na kita! Hay nako! Tara na nga. Sa labas na lang tay
o kumain. Hay nako."
"Oo nga, tara na. Sa labas na lang tayo kumain mas masarap pa. Libre ko." Sabi n
i Dylan sabay hatak sakin. Nakita ko naman na sumunod agad yung dalawa na may na
kakalokong ngiti. Teka, anong nangyayare?! Bakit nanghahatak tong lalaking to!
"OY! DI KA KASAMA! OYY BITAWAN MO KO!" Sinigawan mo talaga sya at pinilit hilain
ang kamay ko pero wala eh, malakas eh. At napakahigpit ng hawak nya sa kamay ko
. Ang sakit ha! Noong nakaabot na kami sa pintuan ng cafeteria, sinalubong kami
ng mga kaibigan nya.
"Dylan, pare! Sino nanaman yang hinihila mo dyan ha." Sabay tingin sakin. "Maxin
e?"
"Chester." Sabi ni Dylan sabay tingin kay Faith. "Chester, si Faith. Faith, Ches
ter." Hindi pa rin binibitawan ni Dylan ang kamay ko ngunit medyo lumuwag na ang
pagkakahawak nya kaya naman agad ko na itong binawi sakanya. Napatingin sya sak
in pati na rin ang iba pa.
"Hi, Faith." Ngiti ni Chester kay Faith. "At sino naman tong isa pang maganda di
to?" Sabay tingin kay Roxy.
"Hi, Chester, Ian, Jeff. I'm Roxy!" Malanding sabi ni Roxy sabay palakpak pa ng
kamay. Ano ba to! Mas babae pa ata sakin kung magreact eh. Kumaway naman ang mga
lalaki sakanya. Yea, I know these people are cool. Wala silang problema sa paki
kisama sa mga tao kahit ano pang gender nila o estado sa buhay. Yun nga lang mas
yadong mahahangin at basag ulo. Di ko ba alam sa mga to.
"Late na ba ako?" Sabay sabat ng isang boses na galing sa likuran ko.
"Martin." Kaswal na bati ni Dylan sakanya sabay hatak sakin sa bewang. Ay, ano t
o? Bat may ganito? Gusto ko sanang umalis sa pagkakahatak nya pero sabi ng subco
nscious mind ko na wag na lang. Sabagay. Para maipamukha ko dyan kay Martin na w
ag na akong habulin.
Di ko na pero pinagtataka kung bakit ganito ang kinikilos ng dalawa. Dati na sil
ang magkaibigan pero noong isang taon, nagkaroon sila ng malaking alitan. Dahil
sa babae. Hirap talaga pag magkaibigan ang mga babaero, di maiwasan na pagagawan
ang isang babae. Ang nakaabot sakin na balita ay sinulot daw ni Martin etong gi
rlfriend ni Dylan. Aray. Sakit. Ikaw ba naman maagawan, malamang magagalit ka at
masasaktan talaga ng sobra. Tsk. Tsk. Tsk.
Sa inaasal ng dalawa ngayon, parang alam ko na kung anong nangyayari..

Simple: Alam ni Dylan ang nangyari saamin ni Martin at aware syang hanggang ngay
on ay hindi nya ko tinatantanan. Given the fact na inagawan sya ni Martin noon,
malamang sa malamang, ginagamit ako neto para gumanti.
Di ako magpprotesta. Kahit pa sabihin na sinex ako kagabi para lang mapamukha ka
y Martin na nakuha ako. Nah. I don't regret it. Nagenjoy ako. Plus this is also
a way to tell Martin that he could stop and fuck off now.
"Saan lakad?" Tanong ni Martin.
"Oo nga, saan ba?" Tanong din ni Ian. Si Ian, pinsan ni Chester. Sya ang pinakab
ata sa grupo nila. 18 pa lang sya at 2ndyr college. Malapit ang magpinsan na ito
dahil na rin sa sabay silang lumaki. Mula sa may kayang pamilya. Si Jeff naman,
transferee lang dito sa school pero agad nilang nakasundo. Eh pano, kaugali nil
a. Pamilya ni Jeff ang may ari ng isang exclusive subdivision malapit dito sa un
iversity. 20 years old pero may asawa na at isang taong gulang na anak.
"Kayo bahala. Ittext ko na lang si Joanna para magpahatid kay manong. Sasabay da
w satin maglunch eh, kagagaling lang kasi sa check up." Sagot ni Jeff. Oh. So Jo
anna ang pangalan ng asawa nya and open pala sya sa pagsama sa asawa nya sa mga
ganitong lakad?
"Yun oh! Sige na, decide na." Si Martin.
"Tara, gusto ko ng pizza. Shakeys kaya? What do you think, Faith?" Tanong naman
ni Chester kay Faith. Agad na namula ang pisngi ni Faith. Kinikilig ang gaga.
"Ha..? Uhm.. eh, kung saan si Maxi at Roxy, dun ako." Sabay tingin sakin na para
ng nagmamakaawa na sumama kami sakanila. What? No way! May pera naman kami para
makakain ng lunch sa ibang lugar no!
"Yun naman pala eh! Ako, gora ako kahit saan! Let's go na! Diba, Maxi?" Eto pang
isang to! Naku, Roxy! Masasabunutan kita mamaya!
"Sige. Shakeys tayo kung okay lang kay Maxine." Sabay tingin sakin ni Dylan. Ano
ba to, masyadong malapit ang mukha namin. Inilayo ko naman ang tingin ko at tsa
ka tumango na lang.
Naglakad kaming lahat papuntang parking lot habang nakahawak pa rin sa bewang ko
si Dylan. Medyo naasiwa ako dahil pinagtitinginan kami ng mga tao. Habang nagla
lakad kami eh kung ano anong pagfflirt ang ginawa ni Roxy sa magkakaibigan. Hay
nako. Nagtawanan at nagkwentuhan din kami. Medyo stiff nga lang ako kasi hindi a
ko makakilos sa sobrang lapit ni Dylan. Naamoy ko ang pabango nya. Hmm.. bat di
ko to naamoy kagabi?
Shit. Bigla kong naalala lahat ng nangyari kagabi. I remember how sexy he is. La
lo na nung wala syang t-shirt. Yung biceps and abs. And his firm thickness na ka
gabing nasa bunganga ko at sa pagkababae ko. I remember his taste. I.. I DON'T W
ANT TO REMEMBER IT! OMG. Ano ba tong pinagiisip ko. Naramdaman kong namula ang m
ukha ko.
"I remember it, too." Sabay bulong na nakakaakit ni Dylan sa tenga ko. It sent m
e shivers and lalo akong namula. Mas pinili kong manahimik dahil ayaw kong mahal
ata nya ako.
Noong marating namin ang pakring lot, hihiwalay na sana ako para kunin ang kotse
ko nang bigla akong pinigilan ni Dylan.
"Huh?" I looked at him.
"You're riding with me."

"No."
"Yes."
Ayaw kong kasama sa isang kotse tong lalaking to no! Baka marape pa ko! Isip isi
p ng reason, Maxine. Isip isip.. AYUN! BINGO! "Eh kasi walang kotse si Faith at
Roxy kaya sakin sila sasakay." Sabay tingin ko sa dalawa. Tinignan ko sila ng ma
talim para sumakay sa sinabi ko.
"I could take them with me." Volunteer naman ni Chester.
"Yun naman pala eh. Edi no problem." Halos napanganga ako sa narinig ko. What?!
Di pwede to!
"I'm not going anywhere unless they're with me!" Ayoko talagang maiwan magisa ka
sama si Dylan!
"Fine. Fine. Then you could join us." Sabi ni Chester. Hay. Mabuti pa nga.
"NO. Di pwedeng mawala sa paningin ko si Maxine. Faith, Roxy, sakin kayo sasama"
"Okay. Settled. Let's go?"
EH! NO! Gusto ko sana magprotesta pero hinatak ako ni Dylan papunta sa sasakyan
nya. Well, hello there, Audi RS 7. Nagkita nanaman tayo. I giggled sa thought na
pumasok sa isip ko. WTH? San galing yun? Maxine, BEHAVE! Di ko pinahalata kay D
ylan ang naisip ko at kumilos ako ng normal dahil kasama namin ang dalawa kong k
aibigan.
"Nice car", murmured Faith as she was getting in.
"Yea, thanks. I bet Maxine really likes it. Don't you, babe? Hop in, dito ka sa
tabi ko" alam kong may ibang ibig sabihin ang sinabi nya.
"Whatever." Mataray ko na lang na sagot at sabay tingin ng malayo at pasok sa ko
tse.
Pumasok na rin si Roxy at si Dylan. Nobody's talking. Napakatahimik. Sadyang ang
radyo lang ang nagiingay.
Pero biglang out of the blue ay nagsalita si Roxy.
"Maxi?"
"Yea?"
"Bakit color pink ata ponytail mo ngayon? Nasan yung red na may white and black
stripes?"
Wow. Keen observer pala tong si Roxy. Teka, pano ba to?
"Ha? Eh, di ko kasi makita sa bahay. Baka nalaglag ko kahapon." Palusot ko. Ang
totoo kasi nyan, di ko mahanap yung ponytail. Kagabi ko pa naiisip na baka naiwa
n ko sa kotse ni Dylan dahil inalis nya ang pagkakatali ng buhok ko habang "may
ginagawa" kami. Kaya baka naiwan sa upuan ng sasakyan nya. SHIT! SASAKYAN NYA! N
ANDITO NGA PALA NGAYON SA SASAKYAN NYA AT NAKAUPO SILA SA LIKOD KUNG SAAN NANGYA
RI LAHAT!
"Eto ba yun?" Tangina sabi na nga ba eh. Sabi na nga ba eh! Nilingon ko sya at n
anlaki ang mata ko. Fuck.

- - - - - - - - - - - - - - - Tinitigan ko lang mabuti ang hawak nyang pantali ng buhok at hindi ako nakaimik
agad. Damn Roxy for being a keen observer and dam her for familiarizing herself
with everything that I use! Uhh! Pusong babae talaga ang isang to. Hay. What wil
l I doooo?!?! Ano sasabihin ko????
"Maxi? What's really going on?" Tanong uli ni Roxy.
Ibubuka ko na sana ang bunganga ko upang magsalita pero naunahan ako ng lalaking
katabi ko.
"Oh, akala ko ba babe wala ka naiwan sa kotse ko kagabi?" He said while driving
at halata kong nagsmirk sya. Ang gago talaga!
"OMG! Magkasama kayo kahapon? Kaya ba ang tagal mo sinend sakin mga homework, Ma
xi?" Amused na tanong ni Faith.
"Yea. Sorry ha. Ginabi na kasi kami ni Maxi kagabi. Eto kasing si babe."
Inabot ko sya at binatukan.
"Hoy! Anong pinagsasabi mo dyan ha?! Anong magkasama tayo kagabi?! Hindi yan tot
oo ha! Hindi tayo magka.. uhh!! Gago! Sinungaling ka talaga!"
Natawa sya bahagya habang pinipilit na umiwas sa mga sapak ko nang biglang napal
akas ang pagland ng kamay ko sa braso nya dahilan upang magalaw ang manebela at
naipunta kami sa kabilang parte ng kalsada. Oh, God! I don't wanna die yet!
"Chill, babe. Nagmamaneho ako. Ayokong mamatay tayong lahat dito." He chuckled a
t muling umayos ng pagmamaneho.
"My gahd, Maxi!!! Relax, girl! Wala naman masama kung magkasama kayo kagabi kaya
lang.." Di natuloy ang sasabihin ni Roxy dahil nagsalita si Faith.
"..nakakatampo. May something na pala kayo ni Dylan tapos di mo man lang sinabi.
"
Huh? Anong something?!
"Wala kaming something." Laking pasasalamat ko na lang at andito na pala kami sa
parking lot ng Shakey's.
Pagkalabas ko ng kotse ay hinatak ako agad ni Dylan. Di na lang ako kumibo dahil
nakita ko si Martin na nakatingin samin. Yea, mamatay ka sa nakikita mo. Bwahah
ahahahahahaha.
Nakahanap na kami ng uupuan at pumwesto na. Magkatabi ni Dylan tapos katabi ko s
i Faith na.. oh, katabi nya si Chester. Si Roxy naman ay napagitnaan ng boys. Fo
r sure gustong gusto nya to. Hahaha! Pero awkwaaaard.. Katapat ko si Martin. Huh
. Why am I feeling awkward???
Ilang minuto lang ang makalipas ay dumating na si Joanna. Simple lang ang asawa
ni Jeff. Halatang di sya lumaki sa isang marangyang buhay. Matangkad sya at may
mahabang itim na itim na buhok. Ang mukha nya ay parang isang simbolo ng isang b
irhen. Ang ganda nya.
Wala kaming ginawa habang kumakain kundi magkwentuhan. Pero etong si Dylan ayaw
tumigil sa kakabulong sakin ng kung anu-anong mga bagay.
"..I was thinking of you last night and hanggang kaninang umaga. Then I saw you.
Alam mo bang gusto afad kitang sunggaban?" I felt him breathe agains my ears as
he said that.
"Pwede ba, Dylan! Magtigil ka nga!" Napasigaw kong sabi sakanya. Uhh-oh. I didn'
t mean to shout! Sadyang nakulitan lang talaga ako sakanya. Ano ba to! Nagiging
palasigaw ako pag malapit tong si Dylan sakin!
Narinig ko namang tumawa sila. "What's funny?" I asked them sarcastically.
"Mukhang mapapalaban ka ata dito sa babae mo, Dylan." Nakatawang sabi ni Chester
.
"Di nya ko babae!" Di naman talaga nya ko babae ah!
"Oo nga. She's not my 'babae', girlfriend ko sya." He said out of the blue. WTF?
! Mas malala pa yun kesa sa 'babae' ah!
Bigla naman nasamid si Martin pagkarinig ng sinabi ni Dylan. Hah! See? May good
effect din pala tong kalokohan ni Dylan.
"Kelangan ko na mauna. May klase pa pala ako." Biglang sabi nya.
Oh? May klase sya? Ang pagkakaalam ko ay parehas kami ng schedule. Hindi naman k
asi kami regular students kagaya ni Faith na magsisimula na ang klase within 30m
ins. Eh ako may dalawang oras pang vacant. Hay nako.
"Ay. Kami rin ni Roxy kailangan na umalis kasi may klase pa eh."

Hay. Thank you, Faith!

"Oo nga. Tara na?" Ready na sana akong magpaalam sakanila at umalis pero nagsali
ta agad si Faith.
"Huh? 2hrs pa vacant mo ah."
Okay. Thank you, Faith. -."Yun naman pala eh. Tara, date?"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - "NO!" Nanalaki mga mata ko sa sinasabi ng isang to! Huh! No way! Hindi ako makik
ipagdate dito. Bat ko naman gagawin yun?!
"Faith, Roxy, tara na. Sabay na kayo sakin." Mataray na sabi ni Martin. Tapos tu
mayo na sya. "Una na kami. Kita na lang tayo dun." Lumakad na sya patayo tapos n
aunang maglakad. Nag-bye na sila Faith at Roxy tapos ay sumunod na rin.
Napagisip isip ko lang, mas okay na siguro na sumama ako sa ungoy na to kesa nam
an sa sumakay sa kotse ni Martin, diba? Yes. Tama. Yun na lang ang iisipin ko. T
ama.
"Mauna na rin kami. Manonood kami ng sine." Huh? Manonood daw kami ng sine? Nagl
abas sya ng wallet at nagiwan ng perang pambayad. Oo nga pala, libre nya nga pal
a to. Hehehe. Tapos ay hinila nya ako patayo. "Alis na kami."
Bago pa makapagsalita ang mga kaibigan nya, nakaladkad na nya ko palabas. Okay.
What's up with these people?! Love na love nila akong kaladkarin ha!
"Huy. Anong manonood ng movie, ha? May klase pa ko!" Pagprotesta ko habang hinih
ila nya ko papunta sa kotse nya.
"Dalawang oras pa yun, diba?"
Uhh. Nakakapagod makipagtalo ha. Nagbyahe na kami papunta sa mall na mga 15mins
ang layo mula dito and mga 30mins ang layo mula sa school.
Agad naming tinungo ang movie theater. Nakakairita tong mga babaeng kanina pa na
gsisipagtinginan ha! Di naman kagwapuhan tong kasama ko eh. Nakoooo!
"Hi.. uhm.. sir. Ano po papanoorin nyo?" Pacute na sabi ng teller. Papansin. Isa
pang nakakairita!
"World War Z. Two tickets." Pagkasabi nya ng two tickets ay agad napalingon saki
n ang babae sabay smirk. What the hell was that for? Sarap hugutin ng nguso nya
ha! Nakakainis!
Papalakad na kami sa Cinema Three nang napansin ko na hindi na ata pinipilaan it
ong movie. Compared sa Cinma 1, 2 and 4 na parang ang dami atang pumapasok. Oh,
shit! World War Z. Almost three weeks na to ah?! Meaning..
"Hmm.. nice, halos walang tao." Bulong nya saken. Andito na pala kami sa loob. S
a sobra atang kakaisip ko eh di ko na napansin na magdamag nya kong hinatak hata
k sa kung saan saan. Pumwesto kami sa pinakadulo sa pinakataas. WTH?
"Ayoko manood. Balik na tayo sa school."
"What? No. Sayang naman yung tickets!"
"Sino ba kasi nagsabi sayo na magpunta dito, ha?!"
"Shh. Manahimik ka na lang and enjoy the show."

Tapos nun ay lumingon sya sa screen. Tumingin na lang din ako sa malaking screen
at dun ko napansin na oo nga kokonti lang ang tao. Mga anim lang siguro ang nas
a mga bandang babang upuan. At halos lahat nasa dulo dulo. Huh. Tumindig ang bal
ahibo ko sa biglang nasa isip ko. Pinilit kong magfocus sa movie. Pero mga after
30mins, nang biglang magflash ang isang maliwanag na scene, medyo nailawan ang
sinehan.
Nahuli ng paningin ko ang gumagalaw na figure sa isang dulo. Halos malaglag ang
panga ko sa nakita ko.
Nakabukaka ang babae na nakapatong ang paa sa upuang nasa harap nya, habang ang
lalaki ay nakapatong sakanya. Nakita kong inilabas ng lalaki ang isang boob ng b
abae mula sa damit nito. Dun na din nagsimulang gumalaw ang lalaki. Tumindig ang
balahibo ko at biglang uminit ang pakiramdam ko sa mga nakita ko. Napalingon ak
o sa ibang sulok ng theatre, dun ko napansin na halos lahat pala ay may ginagawa
. Naramdaman kong may nagbabago sa pakiramdam ko. No. Ayaw ko. Di ako gagaya sa
mga to.
"CR lang ako", sabi ko kay Dylan. Tumayo agad ako and I didn't even bother to lo
ok at him. Madali akong pumasok sa banyo. Walang tao. Humarap ako sa salamin at
naghilamos. Buti na lang di ako nagsuot ng mascara at naglagay ng eyebrow pencil
. Kelangan kong kumalma.
Kakabasa ko pa lamang ng mukha ko nang maramdaman kong may humawak sa bewang ko
at humila saken paharap sakanya. Minulat ko ang mga mata ko at damn, hinalikan a
ko ng madiin.
"Uhhmm.. no", pilit kong protesta sabay pagtulak sakanya palayo. But he's so str
ong and I can't compete with him.
Pilit nyang binubuka ang labi ko.
"Dyl-"
Shit. I knew it. Di ko na dapat sya sinubukang pigilan. His tongue found its way
in my mouth. He was kissing me hard and passionate. I felt his hand cupped my b
reast. "Uhh"
I wanna protest and push him away. But I can't. I know pinipigilan ko ang sarili
ko sa urge na to, but did I say na mahirap akong magcontrol? Fuck. Yes. Ang mot
to ko nga sa buhay 'If there's a chance, GRAB IT!'
Then he lifted me and pumasok kami sa middle cubicle.
"You make me so hard, Maxine."
"Uhhmm.." Tanging ungol na lamang ang naisagot ko sa sinabi nya. Itinaas nya ang
suot kong school uniform. Advantage sakanya tong dress na uniform kasi mabilis
nyang nailusot ang kamay nya pati na rin sa loob ng undie ko.
"Wet. For me, Maxi?" He whispered.
"Ahh, yessssss." I groaned when I felt him rubbed his fingers against me.
Napakapit ako sa buhok nya na sya namang naging hudyat para sakanya upang alalay
an akong tumayo muna sa sarili kong paa.
Narinig kong binukas nya ang zipper nya. Of course, ano pa ba ieexpect kong kasu
nod nun? Nireveal nya nag 'fly' nya. Damn. Hard and.. fuckin long! Di ko pa rin
lubos maimagne kung pano nagkasya sakin to kagabi. And damn! Eto ang kumuha ng v
irginity ko!

Ipinaikot nya ko, making me face the wall. Shempre automatic na kukuha ako ng su
pport by resting my palm sa wall. Then all of a sudden, I felt him in me.
"Ahh.." ungol ko nang maramdaman ko sya.
"Sshhh." He whispered tapos bigla nyang tinakpan ang bunganga ko.
He moved fast. Real fast. Goodness. It felt so good. Buti na lamang at tinatakpa
n nya bibig ko kundi kanina pa ko nagsisigaw dito. And damn, thinking na ganito
ang ayos namin, lalo akong naturn on. Pakiramdam ko gina-gag nya ako sa ginagawa
nyang pagtakip sa bibig ko.
Then tinaas nya ang isa kong paa at pinatong sa kubeta na natatakpan ng cover. P
inakawalan din nya ang bibig ko.
"Dylan!" Shit, di ko talaga mapigilan. He moved a little bit faster.
"You are so tight, Maxi. So tight and wet for me."
Halos mabaliw ako sa ginagawa nya nang biglang narinig naming nagbukas ang pintu
an ng CR. Damn! Nagtigil kami bigla.
"Yes, I'm here." Sabi ng babae sa labas. "Oo nga, I told you diba may dinaanan l
ang ako dito sa mall." Muli nyang sabi. Ah, may kausap sa phone. Narinig kong na
gbukas ang gripo. Bigla namang gumalaw si Dylan.
Muntik na ako mapasigaw sa ginawa nya! Fuck! Gusto ba nya kaming mahuli?! Habang
naghuhugas ng kamay ang babae at may kausap sa phone, pinagpatuloy ni Dylan ang
kanyang paggalaw. Damn. Ang hirap magpigil! It feels so fucking good and I wann
a scream.
Nang mamatay ang gripo, dahan dahan akong pwinesto ni Dylan. Umupo sya toilet at
pinaupo nya ko paharap sakanya. Oh god, this is so hot!
"Uhmm.." Mahinang ungol ko.
Nagbukas ang katabing cubicle. OMG. Iihi sa tabi ng cubicle namin ang babae. Sin
enyasan ako ni Dylan na gumalaw. Di ko inakala na matatabunan ng sensasyon ang k
aba na nararamdaman ko. He then claimed my lips to prevent me from making furthe
r noises. I didn't stop from pumping. Even nung narinig naming lumabas na ang ba
bae, di pa rin kami tumigil.
"Goodness, babe. You are so good." Sabi nya habang ako ay hindi na halos makaimi
k.
"Dylan.. I'm cuming." I said as soon as I felt the familiar building up in my lo
wer abdomen.
"Yes, baby. Give it to me. Sasabayan kita." Tinulungan nya akong buhatin ang sar
ili ko sa pagpump pa ng mas mabilis. "Now." He ordered. And right there, I came.
We both did. Hayop talaga tong lalaking to. Mahilig maglabas sa loob ko. Buti n
a lang at nagttake ako ng pills dahil kung hindi eh baka malamang sa malamang ma
giging maaga akong ina at tong mokong na to pa ang maging ama.
Hinihingal kami pareho sa nangyari kung kaya naman eh hinayaan ko ang sarili ko
na magrest sa ibabaw nya. Natatabunan ang utak ko ng aftershock ng mga nangyari
kanina.
Habol hininga akong nagrrest sa ibabaw nya habang sya eh hinahaplos haplos ang b
uhok ko. "Be my girlfriend, Maxine."

- - - - - - - - - - - - - Ayoko na makipagargue dahil sa sobrang pagod at hanggang ngayon humihingal pa ri

n ako habang nakasandal sa dibdib nya. Umiling na lang ako bilang sagot.
Saan ba galing yun? Ganun? Biglaang yaya sakin na maging girlfriend nya? Di pa s
ira ulo ko no para pumayag. It doesn't feel.. right. Yea, given the fact na sya
nakakuha ng virginity ko and eto na pangalawang beses namin na ginawa yun, I don
't think enough reason yun. I don't care what will people think pag nalaman nila
tong meron samin. Di naman na panahon ngayon ni Maria Clara na pag nahawakan la
ng kamay eh kelangan na pakasalan. -______I felt him sigh. Isaaaaang malalim na buntong hininga sabay haplos sa likod ko.
"Tara na?"
Tumango ako bilang sagot tapos ay tumayo na rin. Nagbihis na kami tapos ay nauna
akong lumabas para mamake sure na wala na ngang tao dun. Nung masiguro kong kam
ing dalawa lang ang meron, tinawag ko na sya.
Since 40mins na lang bago magumpisa klase ko, pumunta na kami sa school. Buong b
yahe kaming hindi nagimikan. Hmm.. inantok tuloy ako bigla. Pero dahil malapit n
a kami, shempre di na ko natulog.
Hmm. Nagtaka naman nung parang hindi ata kami sa back gate dadaan, doon ang park
ing lot, diba?
"Sorry, di kita mahahatid sa room mo. Kelangan ko umuwi ng bahay eh, may kukunin
akong notes." Pagexplain naman nya. Huh? Nabasa ba nya utak ko? Galing!
"Ah. Ano ka ba, di mo naman kelangan ihatid ako eh. Tsaka bat ka ba nageexplain
dyan?" Hay. Buti na lang at andito na kami sa tapat ng front gate! Para kasing a
ng ang awkward eh. Uhh.
Nginitian nya ko tapos pinatay ang makina. Okay, I should be going. Inalis ko na
ang seatbelt ko at inayos ang sarili ko. "Uhm.. sige. Thanks" Di ko na sya tini
gnan at di ko na rin hinintay ang sagot nya kaya dali dali na kong bumaba. Halos
nanlaki naman mata ko nang makita kong may mga babaeng nakatitig sakin. What?
Dun ko narealize na oo nga pala, sa front gate
ong sasakyan nya yun. May ibang nagbulungan at
o hindi nila ko tinititigan. Wtf is with them?
ago. Yey. Headline ako sa chismis neto bukas o
_-

nya ko drinop. And alam ng mga ta

may iba naman na umarteng akala m
Oh yea, heartthrob nga pala ang g
baka maya maya lang. Nice ha. -__

Naglakad na ko papunta sa room ko at agad kong nakita si Faith. Well, nagkwentuh

an lang naman kami about sa nangyari kanina tapos wala na.
After class ay diretso uwi na ko. Pagod na pagod ako ngayong araw. Buti na lang
Friday na bukas. Haaaaay. Excited na ko sa off ko!
Pagkauwi ko ay naligo at kumain na ko kasabay sila mommy at ang kapatid ko. Well
dad's working overtime again kaya wala sya. Pagkatapos kumain ay naglog-in ako
sa facebook.
Wow. Tumambad sakin ang 58 mssgs. Huh. Ano meron?? Chineck ko ito isa isa at hal
os magkakaparehas lang naman ang laman.
From: Randomgirl1
OMG! I saw you kanina coming out from his car! You're so lucky naman po and boyf
riend mo si Dylan! Congarts!

From: Randomgirl2
Ikaw po ba yung rumored girlfriend ni Dylan? Congrats po!!!
From: Randomgirl3
Hi ate Maxine! You don't know me po pero kilala ko kayo ni Kuya Dylan, bagay po
kayo!!
Huh? Ano ba tong mga pinagsasabi ng mga taong to. Di ko alam pero nagsipagtindig
an mga balahibo ko sa sinasabi nila saken. Pero kung may mga positive messages n
aman, meron din negative. HAHAHA
From: Radomdummy 1
Bitch! Mangaagaw!
From: Randomdummy2
Anong nagustuhan ni Dylan sayo?! Wala namang maganda sayo!
WOW. JUST WOW! Napikon ako sa mga yun ah! I know di dapat ako papaapekto kaya la
ng makapagsalita sila eh kala mo ang malas ni Dylan kasi girlfriend nya ko!
WHAT?! Di nya pala ko girlfriend! Bwisit. Naglog out na ko agad at tsaka natulog
. Hay. Sarap ng tulog ko neto since pagod na pagod ako.
Pagkagising ko ng 6am ay nagready ako para magjogging. 11 pa naman klase ko eh k
aya marami pang oras.
Higit isang oras din ako nagjog sa subdivision tapos ay umuwi na ako. Kumain ako
ng breakfast tapos ay naligo na rin. Kasalukuyan akong nagbibihis noong biglang
may kumatok sa pinto.
"Ma'am, may bisita po kayo sa baba. Hinahanap po kayo. Kaibigan nyo raw po."
Huh? Sino naman kaya yun?
"Ah, sige manang. Hintayin kamo nya ko."
Agad agad kong sinuot ang pangitaas ko. Damn. Di pa ko nakakasuklay at wala pang
make up pero lumabas na ko dahil na rin sa curiosity. Nagmadali ako bumaba.
"Dylan?" nanlaki ang mata ko nung nakita ko sya. Damn. How I wish sinuot ko na s
chool uniform ko!!! Nakashort shorts pa lang kasi ako and sando since may isang
oras pa ko bago bumyahe papuntang school.
Tumingin muna sya saken mula ulo pababa tapos napalunok.
"Good morning. I thought I could bring you to school." He said smiling. Wait, wh
at's going on?
"Ano ka ba, may kotse ako." I said.
"Alam ko. Gusto lang kita makita ng maaga tsaka para ako maghahatid sayo." Titig
na titig pa rin sya sa katawan ko. Ano ba! Parang nahuhubaran ako ah!
"Mr. Sebastian? The young Sebastian?", biglang sabi ng isang boses sa itaas.
"Mom?" Gulat ako kasi hanggang ngayon eh andito pa sya. "Wala ka pasok?"
"Hi, baby. Meron pero late ako papasok." Tapos ay binaling nya uli ang tingin ka
y Dylan. "What brings you here, hijo?" Uhm.. kilala nya? Magkakilala sila?
"Hi, tita. Good to see you. Susunduin ko lang po sana si Maxine."

"Oh." Tumingin naman sakin si mama. "Oh, Maxine! Bat di ka pa bihis? Hala, sige.
Kilos na! Baka malate pa kayo. Di ka na nahiya kay Dylan." Wait, what's happeni
ng? Di ko maintindihan! "Maxine?" Sa sinabi ni mama ay bumalik ako sa realidad.
"Ah, opo." Tumakbo ako paitaas at nagsimula na maghubad. Tinira ko lang ang undi
es ko. Pero bago ako naguniform, nagayos muna ko ng mukha. Yan, perfect eyebrows
and eyelashes! Kukunin ko na sana ang uniform ko sa closet pero biglang bumukas
ang pinto.
"You should always lock your door, Maxine." He said in a hoarse voice.
"Wtf are you doing here?!" Tinakbo ko agad sya at hinila papasok sa room sabay s
ara ng pinto. "Baka may nakakita sayong pumasok at kung ano pa isipin nila! Si m
ommy baka nakita ka!" My goodness! Ano bang pumasok sa isip ng lalaking to!
He giggled. "Your mom left. Ibinilin ka sakin, you know." Tapos ay tinignan nya
ko uli mula ulo hanggang paa. Ano ba ha! Kanina pa to! "Wala ka balak maguniform
?"
"Ano bang pinagsasa-" Shit. Napatahimik ako nang maalala kong di pa nga pala ako
nakauniform!
Agad kong hinablot yung robe ko na nakapatong sa kama. Ano ba to!
"Relax, parang di ko pa nakita yan ah?" He smirked. Magsasalita na sana ako kaso
bigla nyang hinila palayo ang robe sabay sungab sakin. Isang harsh na halik aga
d ang sumalubong sakin. I tried protesting pero naramdaman kong dinikit nya ang
katawan nya sakin. Oh god, he's hard.
"Uhhm" Napaungol ako nang maramdaman ko sya sa tyan ko. I made him hard, didn't
I?
"Nakakaadik ka talaga, Maxine" He said between our kisses. Pinahiga nya ko sa ka
ma at nagsimulang gumawa ng milagro ang kamay nya.
"I will take you hard and fast, baby. Baka malate tayo pareho sa klase."
"Yes." I breathed. Naging sunod sunuran ako sa tawag ng init ng katawan namin. D
amn. Nakakaadik.
With that short notice, he started fcking me. And sabi nga nya, hard and fast. I
t only took a few minutes nung sabay naming naabot ang cloud 9. Nanatili syang n
akapatong sakin ng ilang sandali.
"Come on, get dressed." Hinalikan nya ko sa noo tapos tumayo at inabot ang kamay
nya sakin. What's with the gesture? Tinanggap ko naman ang kamay nya. Bumangon
na ako at tsaka naglinis sandali then nagready na for school.
And gaya nga ng sabi nya, inihatid nya ko sa school. Sakto lang ang dating namin
dahil 15 minutes pa bago magsimula ang klase ko. Dun ko nalaman na parehas pala
kami ng sched ng mga klase ngayong araw. Buti na lang. Aba dapat lang no! Sinon
g maghahatid sakin mamaya kung wala sya diba?! Tsaka ayokong maghintay ng mataga
l. -____Nakakapanibago dahil hindi si Faith o kaya si Roxy ang kasabay ko ngayon papunta
ng room kundi si Dylan. Kanina pa kami naguusap ng normal. Parang magkabarkada
lang kung magusap. Well, okay na rin to no. Nakakapagod din namang makipagaway.
Isa pang nakakapanibago eh yung pinagtitinginan kami ng mga tao. Wow ha. Ganto t
alaga kasikat si Dylan?

Inulan ako ng intriga ni Faith pagkarating ko sa room. Hay nako naman. -____- Na
palingon ako sa paligid, hmm.. wala si Martin ah? After 2hrs, natapos na ang kla
se.
Pero di ko inaasahan na si Dylan hinihintay ako sa labas ng room.
"Hi." Bati nya sakin. "Alam ko di ka pa kumakain and 30mins lang break mo. Kaya
eto oh, nagtake out ako ng pagkain. Sabay na tayo" yaya nya samin ni Faith.
Napatingin naman sakin si Faith and ako shempre nagshrug lang. Di ko naman alam
nangyayari sa mundo eh!
"Yea, sure." Well pumayag na lang din ako kasi kokonting oras lang talaga meron
samin. Buti na lang at may mga lamesa at upuan sa may veranda kaya naman pwede n
a rin iyong perfect spot para pagkainan. Habang kumakain kami ay hindi maiwasan
na may mga tumingin samin.
Oh baket? Masama ba kumain dito??? Eh di lang naman kami ang gumagawa nito ah! H
ay nako. Napailing na lang ako. Nagkwentuhan kami habang kumakain. Pakiramdam ko
tuloy barkada na kami ni Dylan. Hehehe.
"CR lang ako guys." Paalam ni Faith pagkatapos kumain. Tumango lang ako sakanya.
"Uh, thanks sa lunch" Sabi ko kay Dylan sabay ngiti sakanya.
"Maxine.."
I didn't say anything. Naghintay lang ako ng kasunod ng sasabihin nya.
"Be my girlfriend."
- - - - - - - - - - - - - - - I blinked. Ano bang meron? Kahapon pa nya sinasabi nya.
"No." I said cooly.
I heard loud gasps everywhere. Marami nga palang tao! So hindi lang talaga ako a
ng nakarinig ng sinabi nya?!
"How dare her?!" I heard somebody shout
"Kapal nyang mambasted ng lalaki like Dylan! Di naman sya maganda!"
WOW. Gusto ko sanang hanapin yung mga babaeng nagmake ng side comments na yun! A
t teka kasalanan to ni Dylan eh! Bakit kasi kelangan nya pang sabihin yun?! Mags
asalita na sana ako kaso bigla syang nasalita.
"Sabi ko na nga ba yan ang sasabihin mo eh. Sige ka, Maxine. Baka mamaya may iba
ng makaagaw ng pansin ko bigla ka magsisi." Tapos nagsmirk sya sabay sandal sa u
puan. "Ang dami dyan oh", sabi nya sabay tingin sa paligid.
May ilang babae naman na nakarinig nun at tumili.
"Ako na lang, Dylan!"
"No, ako na lang! I swear papaligayahin kita!"
"Wag ka na dyan, Dylan! Akin ka na lang!"
Mga nagtitiliang babae na lang ngayon ang narinig ko. Huh?! Nakakairita talaga t
ong mga babaeng to!

Ano bang gustong palabasin ng Dylan na to ha?! Na makukuha nya lang basta basta
ang kahit sinong babae na gusto nya?!
"See? Sabi ko naman sayo eh. It's not too late to change your mind, Maxine." I s
aw him smirked.
What the? Tumayo ako saka sya sinagot.
"Eh yun naman pala eh! Edi sila ang gawin mong girlfriend! Magsama kayo, gago!"
Tapos ay nagwalk out na ko. Wala na kong pakialam kung sino pang mga nakakita at
nakarinig ng mga nangyar basta kelangan kong makaalis.
Nakakainis! Kung talagan sa tingin nya makukuha nya lahat ng babae, edi magsama
sama sila! Dun sya sa mga babaeng yun! Mga babaeng napakalowclass, napakadespera
da maukha lang si Dylan!
Nakasalubong ko si Faith papunta sa room, nagtanong sya tungkol sa mga nangyari
pero di ko na sya sinagot. Di na rin naman sya nangulit eh. Siguro napansin nyan
g wala talaga ako sa mood.
Ewan ko ba pero nakakainis talaga si Dylan. Naiinis ako kasi duh hindi nya kelan
gan ipamukha sakin na maraming may gusto sakanya para lang maging girlfriend nya
ko. Eh ampapanget naman ng mga babaeng yun!
Magkakasunod ang tatlong subjects namin na tigiisang oras. Hay. Sakit sa pwet pa
g nakaupo magdamag ha! After ng last subject ay uwian na!!! Hehehe.
Ayyy!!! Ayy!!! Naalala ko nga pala wala akong dalang kotse. Hinatid nga pala ako
ni Dylan at supposed to be susunduin nya ko. Pero ayaw ko syang makita! Inis na
inis pa rin ako sakanya!
"Faith! Pasabay naman sayo umuwi oh."
Tila gulat pa kong nilingon ni Faith.
"Ah.. Maxine.. ano kasi, wala yung sasakyan ko. Uhm. Si Chester kasi ang.. teka,
nasan sasakyan mo??"
Chester Damn Chester! "Haaaa? Ah.. sira? Oo, sira kasi eh. Oh sige ha, alis na k
o" Pagrreason out ko.
"Eh, sabay ka na lang samin ni Chester! Alam ko namang di ka sanay magcommute eh
! Tara na!" Sabi nya sabay hila sakin. Teka ha! Di pa ko pumapayag eh! What?!
Sa parking lot na kami dumiretso. Pagkadating namin dun ay nakita ko na ang boys
.. including Dylan. Uhh. Great.
"Faith, ready?" Tanong agad ni Chester sakanya. Huh? Saan lakad ng dalawang to?
"Eh si Maxine.. sasabay daw sana satin.."
"NO. Ako ang maghahatid sakanya." Napatingin kami agad kay Dylan.
"Ayaw ko sayo!" Sigaw ko with sooooo much hatred.
"LQ?" They all said. I starred at them na parang papatay ako.
"Look, Maxine. Sinabi ko sa mama mo na susunduin at ihahatid kita pauwi. Binilin
ka sakin. I'm a man of his words, Maxine." Seryosong sabi nya. Wow. I was stunn
ed. Wow. Isang seryosong Dylan. Just wow.

"Okay.." I said in retreat.

Tahimik lang kami sa buong byahe. Nung marating namin ang bahay, bigla syang nag
salita.
"I'll pick you up at 8. May house party si Ian."
Oh? Party? Since sabado naman bukas at walang klase, pumayag na lang ako. Pagkap
asok ko ng bahay nagulat ako at may mga maletang nasa labas. Teka, ano to? Nakit
a akong dumating ni mommy at tsaka nagexplain na kelangan nilang magout of town
ni daddy for 3days. Oh.
And tama nga si Dylan, 8pm nga sinundo na nya ako. I was wearing short shots and
black and silver tank top.
Pagkadating namin dun ay ang dami na agad tao. Kasama ko ngayon ang boys at si F
aith at Roxy habang umiinom. Hah! Medyo napaparami na ata ang inom ko.
Bandang 11pm na noong natapos ang party. Hehe. Hehehe.. tipsy. Yes, medto tipsy
na ako.
Ramdam kong binuhat ako ni Dylan.
"Huuuuy!!! hik Ung hik goyyy kaaaaaaaaaaaaaaaa. Baba hik mo koooooo. Hehehe" Sab
i ko sakanya.
"Ang dami dami mong ininom! Sino ba kasi nagsabi sayong uminom ka ng marami eh h
indi mo pa naman kaya" Sermon nya.
"Di ako hik lashiiiiinggggg. Tipseeeh hik lang naman konti hik hik konti little
lang!" Protesta ko. Noong makarating kami sa sasakyan, agad nya kong inupo at si
nuotan ng seatbelt.
"Saan tayo punta?" I asked habang papkit na ang mga mata.
"Iuuwi na kita." Madiin nyang sabi.
"NO! hik. Ayaw ko hik pa hik. Uwi mo ko sayo hik"
"Hindi pwede. Magagalit sakin ang parents mo."
"Hik wala silaaaaaa! Pano shila hik magagalit kung hik wala naman shila hik diba
. Hik hik kaya iuwi mo ko sayo hik Dylan hik"
"What? Di mo alam pinagsasabi mo, Maxine"
"hik Alam ko! Hik iuwi mo ko hik sayo, Dylan. Hik"
Di ko na alam ang mga sumunod nangyari basta ang alam ko ay nakatulog ako.
-DYLAN'S POVPagkadating ko sa tapat ng building kung nasaan ang condo ko ay nakita kong natu
tulog na ng mahimbing si Maxine.
Oo, dito ko sya dinala sa condo ko. At bakit hindi? Diba sya naman nagrequest na
iuwi ko sya sakin?
Binuhat ko sya papunta sa condo ko. Buti na lang at gabi na, wala na mga tao sa
hallway o kung saan pa man.
Inihiga ko sya sa kama. Nilabanan ko ang urge na galawin sya dahil wala syang ma

lay. Kaya naman naligo na lang ako at dun nilabas ang dapat ilabas. Damn. The th
ought na si Maxine ay nasa kama ko ngayon at walang malay at pwede ko gawin laha
t ng gusto kong gawin sakanya.. uhh.. it turns me on. Noong nailabas ko na ang d
apat, tinapos ko na rin ang pagligo ko.
Tumabi ako sakanya at inakap sya. "Good night, Maxine"
Oh bakit ba? Di ako nakakatulog na walang niyayakap eh!
Nagising ako noong maramdaman kong may biglang naglanding sa mukha ko. At hindi
lang iyon, pati sa katawan ko! Aray! Pagkatingin ko ay nakita ko si Maxine na ma
y hawak na unan at hinampas hampas ako.
"Walangya ka! Bat ako andito ha?!" Sigaw nya habang hinampas hampas ako uli ng u
nan.
"ARAY! Ano ba, Maxine!" Reklamo ko
"Gago ka! Iuwi mo ko!" Hinampas nya ko ulit
"Stop! Natutulog ang tao eh!" Sabay talikod sakanya. Gusto ko sanang iignore ang
mga paghampas nya kaso masakit eh. Di pa sya tumigil sa paghampas at pagsabi ng
kung ano anong di ko maintindihan. Ang kulit!
Umayos ako ng higa at Hinila ko ang unang hawak nya kaya naman pati sya eh nasub
sob sa dibdib ko. Ramdam kong nagppilit syang kumawala pero hinigpitan ko pa ang
yakap sakanya.
"Stop! Natutulog ang tao eh!" Sabi nya sabay hampas pa rin ako sakanya! Bwisit t
alaga tong manyak na to! Ang manyak manyak! Akalain mong dito pa ko inuwi sa.. s
a.. shit san ba to? Hotel?! Lalo akong nanggalaiti sa thought na pinunta nya ko
sa hotel at tinabihan pa ko matulog! At pinagsamantalahan pa ata ako! Pero.. per
o.. buong buo naman ang damit ko.. uhh. Teka shit! Di ko na alam ha
Patuloy pa rin ang paghampas ko sakanya ng unan. Bigla syang gumalaw and next th
ing I know is napasubsob na ko sa chest nya. Naglaban ako para kumawala pero hin
igpitan lang nya ang yakap nya sakin tapos ay biglang nakapaibabaw na sya sakin.
Uhh-oh.
"Sshhh.. let's stay like this for a while. Sleep." He said calmly. Siguro nga da
pat ko muna ilet go to. Ang aga aga pa lang nagrrage nanaman ako. Hahaha. Maybe.
. wala namang masama kung hayaan ko na ganito muna kami.. diba?
And I hate to admit it pero.. I feel comfortable knowing that he's holding me in
his arms.
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa pisngi ko. Medyo naguluhan pa
ko noong una kung nasaan ako. Oh, yea.. nasa.. SHIT DI KO PA RIN ALAM! Napating
in ako sa wall clock sa tapat ng kama. 10:40am. Halos tatlong oras din pala ko n
akatulog. Nagturn ako sa kabilang side, medyo nagulat ako kasi wala na yung kata
bi ko. Nasan kaya yun? Shit. Iniwan kaya nya ko?? Fuck! Pagkatayo ko ay medyo na
paupo ako agad, shit. Sakit ng ulo ko ha. Ano to. Uhh. Hungover na late reaction
?! Bwisit naman.
Tinungo ko ang pinto at lumabas sa silid. Pagkalabas ko ay agad kong napansin na
kulay black and white ang theme ng lugar na ito, akala ko doon lang sa kwarto.
Teka, may hotel bang black and white? Napailing ako agad sa naiisip ko.
"You're awake. Good morning" Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. Si Dylan
.. topless. WOW. Good morning talaga. Halos mapanganga ako nung nakita ko ang ka
tawan nya. H O T!

"You're in my condo." Sabi nya, taking me back to reality. Oo nga pala, kanina k
o pa iniisip kung nasaan ako pero nung nakita ko sya biglang nagblangko ang isip
ko. Damn, Maxine! Think straight!
Tumango lang ako bilang sagot. Iginala ko ang paningin ko sa lugar. Hmm.. napans
in ko rin ang isang malaking flatscreen TV nya sa sala at ang black nitong couch
. Halos napakamanly ng mga furnitures nya. Tipong hindi sya family friendly. Nap
akafirm. Napaka.. ewan! Napansin ko rin ang isang marble table na nagsisilbing p
arang barrier sa pagitan ng kusina at dining area.
Pero isa sa mga kinagulat ko ay ang ginagawa nya. NAGLULUTO SYA! Yes! Ang isang
Dylan na antipatiko ay nagluluto!
"I figured out you might be hungry kaya pinagluto kita ng breakfast. Upo ka na d
yan sa dining area and I'll serve you food para makakain ka at makainom ka na ng
gamot. I bet your head hurts." Napanganga ako sa sinabi nya. PINAGLULUTO NYA AK
O NG PAGKAIN. Wtf is happening here?! Nanaginip ba ako? Dylan? Inaalagaan ako? W
ow. Just wow.
"Maxine?" He called my name kung kaya naman ay natauhan ako agad. Shit. Nawawala
talaga ako sa sarili ko basta si Dylan ang kasama ko!
"Ah.. yea." Yun lang ang nasabi ko at umupo na ako. Pinagmasdan ko lang sya sa g
inagawa nya habang hinihintay sya.
"Gusto mo ba manood? I could turn on the TV." Sabi nya without looking at me. Ku
ng tutuusin, may mabuting puso naman pala tong si Dylan kung kikilatisin mong ma
buti eh. Di naman talaga sya antipatiko. Ay wait! Ano bang pinagsasabi ko? Bat k
o pa pinupuri tong lalaking to?!
"Ah, hindi na." Nakakahiya naman kasi diba kung buksan pa nya TV nya para sakin.
Baka mamaya isipin nya eh paVIP ako no!
Ilang saglit pa ay hinanda na nya ang mesa. Tatayo sana ako para abutin ang plat
es na hawak nya pero agad syang sumagot.
"No. Let me do this for you." I felt my cheeks turn red.
"You don't have to do all of these, Dylan. Pwede namang umuwi na ako at dun na l
ang kumain." Sabi ko sakanya as soon as inumpisahan naming kumain.
"Maxine, sa tingin mo ba eh hahayaan kitang umuwi sa bahay nyo kagabi na halos d
i na makatayo dahil sa sobrang pagkalasing? And sa tingin mo ba hahayaan kitang
umuwi ngayong umaga na halos wala pa sa sarili?" Biglang tumibok ng mabilis ang
puso ko sa mga sinabi nya. Is he trying to say that he cares about me? Di ko ala
m pero may parte ng pagkatao ko na umaasa na sana nga may pakialam sya sakin per
o may parte din ako na ayaw umasa at higit sa lahat may isa pa kong parte na gus
tong ideny na naapektuhan ako lagi ng presence nya.
Tahimik lang ako habang kumakain at ganun din sya. Noong natapos kami kumain ay
inabutan nya ako ng gamot. Nagtama ang kamay namin nung kinuha ko sakanya iyon.
Nakaramdam ako bigla ng kuryente. Binawi ko naman agad ang kamay ko at ininom an
g gamot.
"You could stay here the whole day until you feel fine." Ha? Whole day?
"H-ha? Ano.. ano kasi.. gusto ko na sana umuwi para maligo."
"Pwede ka naman maligo dito, Maxine."

"P-pero wala akong damit." Napayuko ako. Damn! Bat ba ko nagpapalusot? Eh alam n
a alam ko sa sarili ko na gusto ko magstay dito!
"May mga extra dyan na damit ng babae. You could wear them."
Damit ng babae? Bat naman nagkadamit ng babae dito? Ah, mga babae nya?! Hell no!
"No thanks." Mataray kong sabi tsaka ko sya inirapan. Ang kapal ng mukha! Ipapag
amit talaga nya saken mga damit ng babae nya! No way! Di ako cheap! Gusto ko sya
ng saksakin! Okay na sana eh! GAnda na eh! Ang sweet na ng dating kaso biglang g
anun? Aba! Gago sya!
Ilang babae na kaya inuwi nun dito at pinakitaan ng ganitong moves?! Bwisit! Bat
ba ko nagpadala sa mga acting ng gagong to?! Ang tanaga ko! For sure nambabae y
un pag di kami magkasama. Malamang sa malamang pag di ako nakalingon eh kung sin
o sino nilalambing ng gagong to! Kung gusto nya edi dun sya sa mga pokpok na low
class nyang babae! Bwisit!
Huh! Tumayo ako at tsaka niligpit ang pinagkainan namin. Hinawakan naman nya ang
kamay ko para pigilan. Binawi ko iyon sakanya. Kapal! Nakakainis talaga sya!!
"Ako na dyan, Maxine. Magpahinga ka na."
Tinignan ko sya ng masama. "Okay lang ako. Ako na maghuhugas. Nakakahiya naman.
Sige na dun ka na, magonline ka ichat mo na mga babae mo o kaya itext mo na sila
o tawagan! Nakakahiya nakakaistorbo na ko sayo eh!"
Tumalikod ako at naglakad papuntang sink. Iniwan ko syang mukhang stunned sa sin
abi ko. I heard him sigh at lumakad palayo. Ganun?! Ganun na lang yun?! FINE!
Inumpisahan kong hugasan ang mga plato. Bwisit talaga bwisit! At shit! Ano pa ba
ng ginagawa ko dito?? Hugas? Di ko naman alam to eh! Dapat nagwalk out na ko ah!
Pero shit di ko maintindihan bat pa ko naghuhugas dito. Uhh!!! Eto kayang mga p
inagkainan ko eh ginamit din ng mga babae nya? Yuck! No fucking way! Sinabon ko
ng matagal ang bawat plato at kutsara at tinidor at baso na ginamit naming dalaw
a noong naisip ko na baka ginamit din ito ng mga babae nya. Mga halos dalawang m
inuto kong sinabon sabon ang bawat isa. BWAHAHAHAHA! Now wala na talagang germs
to ng mga babae nya. BWAHAHAHA
Shit yan naiisip ko nanaman kalandian nya!
Sa sobrang inis ko eh iniwan ko sa sink ang mga plato at dumiretso sa kwarto nya
. Sakto namang kakahugot nya lang ng isang puting shirt sa closet nya, ah. Bagon
g ligo? Napanganga sya noong makita nyang naglalakad ako papalapit sakanya.
"PAHIRAM!" Pasigaw kong sabi tsaka dumiretso sa banyo.
Binuksan ko agad ang shower at nagbabad doon pagkahubad ko ng mga damit ko. Naii
nis ako. Napipikon ako. Lalo na sa pamilyar na pakiramdam na to.. nakakainis! Ba
t ba hinahayaan ko sarili ko na maramdaman to ngayon? Gusto kong saktan si Dylan
kasi pinaparamdam nya sakin yung pakiramdam ng nagseselos.
Oo! SELOS. Yan ang nararamdaman ko ngayon. HAHAHA. Nakakagulat nga eh. Nakakagul
at. Nagseselos ako.
Gusto ko akin sya. Akin lang. Samantalang ilang araw pa lang kami talagang porma
l na magkakilala at wala naman talagang namamagitan samin kundi ang pagiging "FU
BU" eh.
Gusto ko syang i-claim. Gusto ko sya sa sarili ko. Gusto ko akin sya. Gusto ko s

ya ngayon. NOW.
Pinatay ko ang shower at nagbalot ng twalya. Lumabas ako ng banyo at nang nakita
ko syang nakaupo sa kama ay agad agad akong pumunta patungo sakanya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - I woke up noon biglang may dumagan sakin. Umaga na pala. Niyayakap nya ko. Ang a
lam kong dapat initial reaction ko sa gesture nyang ito ay itulak sya palayo.
I sighed as memories flashed through my mind. Oo nga pala.. last night changed e
verything.
Pinatay ko ang shower at nagbalot ng twalya. Lumabas ako ng banyo at nang nakita
ko syang nakaupo sa kama ay agad agad akong pumunta patungo sakanya.
It seemed like something came over me. I suddenly became possessive. I want him
for myself.. just for myself. I want him to make me feel that he's mine ALONE. I
felt like crazy.
Bigla bigla na lamang akong nagcrave sakanya. For the first time in a long time,
I want someone to be mine and mine alone. Akin lang.
Gulat na gulat sya noong hinla ko ang buhok nya at kumandong ako paharap sakanya
. Agad ko syang hinalikan ng mariin. I pressed my body against him and I felt so
mething hard.
Alam nyo yung kaipramdam na parang di ka sigurado sa ginagawa mo? Na para bang n
agsisi ka na ganun yung inaasal mo pero at the same time ayaw mongtumigil? Gusto
ko sanang magprotesta dahil.. uhm.. dahil.. okay di ko alam!
Naglakbay ang kamay nya habang hinahalikan ako. Then suddenly, I was lost in his
touch.
Hindi ko na alam kung paano pa nangyari ang mga sumunod na bagay. Basta ang alam
ko na lang ngayon ay malapit na.
Climax will soon find its way sakin at kay Dylan. And tama nga ako. We both scre
amed in ecstasy. Hihingal hingal pa ko noong maramdaman kong tuluyan na nyang ib
inagsak ang sarili nya sakin. Narinig ko ang marahas nyang paghabol ng hininga.
Gusto sana syang itulak kasi masyado syang mabiga pero I feel so.. overwhelmed.
Instead of pushing him away, niyakap ko sya gait ang kamay ko at ang legs ko. I
felt him kiss my neck then my ear.
"Maxine, be my girl." He breathed like as if he's pleading.
I took a deep breathe and hugged him tighter. I felt safe and contented and I fe
lt like I was at peace. "Yes." I almost lost my breath.
I felt him smile and then dun kaming dalawa nakatulog.
Hindi ko na alam kung pano nagbago ang pwesto namin.
Tinignan ko syang mabuti.. this man is now mine and I am his. Nakakagulo ng utak
. Ipinikit ko ang mga mata ko and the only thing na pumasok sa isip ko this time
ay si Martin.
Martin.. he was my crush since first year high school ako, third year highschool
na sya nun. Sino ba namang hindi magkakagusto sakanya? Hello? Patay na patay ng

a lahat ng babae. Ang pogi pogi nya. At medyo suplado. Halos hindi ko nga alam k
ung may girlfriend ba sya nun o wala.
I was in second year nung mapansin nya ko.. pero yun din yung taon na nagsimula
ang rumors na babae sya. Wala lang, inutusan kasi ako ng isang teacher namin par
a sabihin sakanya yung tungkol sa namiss nyang quiz. Dun pa lang kilig kilig na
ko. Napakababaw ko diba? Pero dun nagsimula na umasa ako sakanya. Kung dati eh r
egular na crush ko lang sya, nagbago lahat yun noong minsang niyaya nya ko magme
ryenda sa school canteen. Sinabi nya sakin na maganda ako and gusto nya ko magin
g girlfriend. One day daw pag college na ko liliigawan nya ko. Naniwala ako shem
pre at hindi ako naniwala sa mga chismis sa paligid.
Hanggang sa pati college eh sinundan ko yung university na pinapasukan nya. Busi
ness advertisement ang course nya pero may balita na magsshift daw sya ng nursin
g. Yes! Yun na ang naging opportunity ko para makuha sya. Kaya nagnursing ako. A
kala ko noong makikita nya ako ay magbabago na ang lovestory ko. Pero hindi pala
.
Hanggang sa second sem na ng first year.. niligawan nya ko. Shempre masayang mas
aya ako. Not until noong nahuli ko sya.. May kung anong kirot nanaman akong nara
mdaman. Haha. Akala ko nga namanhid na ko eh. Pinilit ko kasi sarili ko na magin
g manhid. Pero hindi pa rin pala ako successful.
Nararamdaman kong tutulo na ang luha ko pero bigla itong natigil nang biglang ma
rinig kong may malambing na himig.
"Good morning" Napatingin ako sa katabi kong kagigising lang. Biglang napawi yun
g kaninang nararamdaman ko na sakit ng guilt. Oo nga pala, boyfriend ko na to. M
ay boyfriend na ko. Isa sa mga naging dahilan ko siguro kaya ako pumayag na magi
ng girlfriend nya ay para tulungan ang sarili ko na magmove on.
Rebound? Oo, siguro. Selfish na kung selfish pero pagod na pagod na ko sa pinagd
adaanan ko.
Ngiti lang ang sinagot ko kay Dylan. Hinalikan nya ko sa pisngi. Medyo nagulat a
ko dahil di ko ineexpect ang ganun gesture nya.
Lalong nakakaguilty. Teka, bat ba ko nagguilty? Pano ba ko nakakasiguro na magse
seryoso tong si Dylan sakin? If I know marami din tong girlfriends. O kaya naman
baka nga ginagamit lang akong pangganti sa ginawang pangaagaw ni Martin noon sa
taong mahal nya. O baka naman eh nagloloko lang to.
Shit. Ngayon ko lang narealize na napakabilis. Ilang araw lang talaga noong nagk
akilala kami ng personal tapos naikama na nya ako ng ilang beses tapos ngayon he
to andito ako sa lugar nya at girlfriend na nya.
Ni wala pa akong alam tungkol sakanya.
"Aga aga ang lalim ng iniisip mo ah." May pilyo pa syang ngiti noong sinabi nya
yun.
"Uhm.. yung kagabi. Yung ano.. seryoso ba yun? Totoo ba?" Tanong ko sakanya haba
ng nakatingin ako sa kisame at sya ay nakasiksik sa leeg ko.
"Alam ko marami kang tanong. Ako rin naman eh. Nabibilisan din ako sa nangyayari
. Pero willing ako.. willing ako na subukan to. All I know is right now, I feel
I'm in the right place."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Lunes.. dalawang araw makalipas ang pangyayaring iyon sa bahay. Dalawang araw ko
ng boyfriend si Dylan.
Hindi kami nagkita kahapon dahil sa sinabi ko na rin sakanya na Sunday is family

day kahit na hindi ko sure kung uuwi na ba sila daddy dahil sa totoo lang, nawa
la talaga sa isip ko kung kelan na nga ba ang scheduled na uwi nila. Tsaka kelan
gan din naman siguro magspend ni Dylan ng oras kasama parents nya. Well, I don't
know. Kasi hindi naman kami ganun talaga kaclose at isa pa, hindi pa involved a
ng pamilya namin sa relasyon namin.
Wait, did I just say hindi "pa" involved? Umaasa ba ko na makakaabot to sa paren
ts namin? I don't know. Wala talaga akong bagay na sigurado pagdating kay Dylan.
Nabibilisan ako sa nangyari, gusto kong bawiin bigla ang pagsagot ko sakanya pe
ro ayoko rin naman matapakan ang ego nya.
Biglang tumunog ang phone ko at agad kong kinuha ito sa bedside table. Sino nama
n kayang magttext sakin? Wala naman akong ineexpect ah.
From: Dylan
I'll pick you up at 8 am babe.
Napangiti naman ako noong mabasa kong galing pala sakanya ang text. Pagtingin ko
sa orasan, 7:20 pa lang naman pala eh. Marami pa kong oras para kumilos. Matutu
log muna ko..
Wait. 7:20.. 8:00 am. SHIT! 40mins na lang andito na si Dylan! Anong gagawin ko?
? Di pa ko nakakaligo! Di pa ko nakakakain! Di ko pa naayos mga gamit ko!
Nagmadali akong naligo at nagbihis. Madali ko ring inayos lahat ng gamit ko sa b
ag, bahala na kung may naiwan ako o wala. Di na ko nakakain dahil saktong 8 andu
n na si Dylan.
My goodness! Bat ba kasi ang aga aga ng lalaking to?? Eh 10 pa naman ang klase k
o ha!
"Did you eat?" Tanong nya sakin habang nagmamaneho.
"Uhm, no. Ang aga mo kasi dumating and kakagising ko lang nung nagtext nya. I ha
d no time to eat." Irap kong sabi sakanya.
"Good." Huh? Anong good dun???'
"Excuse me?"
"Ako rin kasi hindi pa kumakain."
"Oh bat mo ko sinundo ng maaga? Sana mga 9 mo na lang ako sinundo para nakakain
pa tayo, diba? At teka, bat mo ba ko sinusundo?! May kotse naman ako no."
"Gusto kasi kita kasabay kumain. Gusto ko ikaw unang tao kong kasama sa pagumpis
a ng bawat umaga." Sabay tingin sakin na may kasamang ngiti.
Naramdaman kong uminit ang pisngi ko sa sinabi nya kaya minabuti kong umiwas ng
tingin sakanya. Ano ba to. Nagpapaltipate ata puso ko. Di ako ready sa mga nagig
ing reaction ko sakanya physically and emotionally.
Nagtaka ako noong biglang nagpapark sya sa isang underground parking space ng is
ang hotel.
"Huy! Bakit dito mo ko dinala ha?!" Nagpapanic kong tanong sakanya.
"Relax, babe. Sa pinsan ko itong hotel na ito, libre tayo dito." Sagot nya sabay
kindat saken.

WTH?!
- - - - - - - - - - - - - DYLAN'S POV
"Huy! Bakit dito mo ko dinala ha?!" Sabi ko na nga ba eto magiging reaction ni M
axine pag dito ko sya dinala. Gusto ko sanang matawa sa facial expression nya. H
alatang kinakabahan sya at nagpapanic na
BWAHAHAHAHAHA Pero ayoko pang itigil ang pagloloko sakanya kasi nakakaaliw talag
a syang tignan pag nappraning.
"Relax, babe. Sa pinsan ko itong hotel na ito, libre tayo dito." Kinindatan ko p
a sya para lalo syang mainis.
At hindi ako nagkakamali dahil inumpisahan nya kong paliguan ng sapak. HAHAHAHA.
Tho hindi naman talaga masakit, kelangan ko syang takutin na itigil ang pagsapa
k sakin dahil baka mabangga kami at hindi nya magugustuhan ang 'punishment' ko s
akanya. HAHAHA!
Tama naman ang naging strategy ko dahil sa wakas ay tumigil sya. Pero di ko main
tindihan tong si Maxine, para bang napakalayo pa rin ng loob nya sakin samantala
ng ako simula pa lang ay magaan na ang loob ko sakanya. Pakiramdam ko ay sobrang
hindi pa sya komportable sakin. Pero sabagay, kakaumpisa pa lang naman namin at
sobrang bilis nga naman.
Hindi sya umiimik hanggang sa paglabas namin ng kotse. Hinila ko ang kamay nya a
t hindi iyon binitawan hanggang sa makarating kami sa lobby ng hotel.
"Good morning, sir Dylan." Bati sakin ng receptionist. Yup, kilala na ako dito.
Madalas kasi ako dito kumain.
"Hi. Yung pinareserve ko, okay na ba?" Tanong ko sakanya matapos ay tumingin ako
ng nakakaloko kay Maxine. Natatawa ako dahil nanlaki ang mga mata nya sa sinabi
ko. Nakakatawa talaga ang babaeng to! Alam kong nagpipigil lang eto na manahimi
k eh
"Yes, sir. Pwede na po kayo pumunta dun."
Pagkatapos kong magthank you ay hinila ko na agad si Maxine. Habang naglalakad k
ami, kinausap ko na sya dahil nakakapanibago na parang pinagbabawalan ko syang m
agsalita.
"You could talk, you know." I said softly.
"Ahh? Ano kasi.. may klase ako ng 10. Baka ano.. uhm."
"I know, Maxine. Di naman kita hahayaan malate. Do you trust me?"
TRUST. Big word. TRUST. Alam ko parang napakalaking tanong yung binitawan ko.
Napatigil sya sa paglakad. Marahil ay nabigla sa tanong ko. Di ko rin alam kung
bakit ko iyon natanong. Siguro ay nadala lang ako ng scenario namin. Pinisil ko
ang kamay nya at tsaka nginitian.
Ni hindi ko rin alam kung ano ang isasagot ko kapag sya ang nagtanong nun. Oo, k
ami na pero alam kong alam namin pareho na hindi namin alam kung ano talaga ang
real score.

Di ko nga alam kung anong foundation ng relationship namin. Maliban sa sex shemp
re. Alam kong napakamutual ng intimacy namin pero hanggang dun lang ang alam ko.
Di ko alam kung required ba ang trust samin. Or.. love?
LOVE? Another big word. Isang bagay na hindi ko alam kung kaya kong ibigay o mar
amdaman. Sabi nga nila, mahirap na daw ulit maniwala sa love pag sobra kang nasa
ktan.
Pero may isang bagay naman na sigurado ako. Yun ay gusto ko talagang maging girl
friend si Maxine at masubukan na iwork out ang kung anong meron kami. Siguro dah
il pakiramdam ko napakapeaceful ng lahat ng bagay kapag malapit sya sakin.
Nagpatuloy kami sa paglakad ni Maxine hanggang sa marating namin ang resto ng ho
tel.
"Sir? This way for your reservation." Sabay guide samin sa table na pinareserve
ko.
Halatang nagulat naman si Maxine. Alam ko hindi ito ang inaasahan nya. Feeling a
ta nya ihohotel ko sya. HAHAHAHA
Binigyan kaming menu ng waiter. Hinintay kong umorder si Maxine tsaka ako umorde
r.
Nauna syang kumibo.
"I'm sorry. Akala ko kasi.."
"It's fine. Ano ka ba, Max. Bat naman kita ihohotel para lang dun? Kahit ganito
ako, alam ko naman ang mga bagay na makakapagoffend sa babae. At isa pa, di nati
n kelangan ng hotel. Meron ka namang bahay, meron din ako. Dagdag gastos ang hot
el."
Natawa kami pareho sa sinabi ko.
Totoo naman eh, si Maxine ata yung taong ayaw kong dalhin sa isang kwarto na bab
ayaran para lang makipagsex. Ibang iba sya sa mga babaeng nakilala ko. Kung dati
ay naging suki ako dito dahil sa kwartong nirerent ko, ngayon naman pakiramdam
ko magiging suki ako dahil sa resto na to.
"Max?" She said.
"Ha?" Ano daw? Max? Sya yun diba?
"You called me Max."
"Ah, yea. Ang haba kasi ng Maxine. Nahahabaan din ako sa Maxi. Kaya Max na lang,
I hope you don't mind."
"No, not at all." Then she smiled at me. Ngayon ko lang nakita yung smile nya na
yun, napakasweet and.. genuine. Alam ko namang masiyahing tao to pero yung maki
ta syang magsmile ng ganun, parang napakarare.
Pagkatapos ng magandang breakfast namin together ay nagpunta na kami sa universi
ty.
Dating gawi pa rin, magkasama kami nung pareho naming vacant. At ngayong tapos n
a ang klase ko, hinihintay ko sya dito sa may shed ng open parking lot. Isang or
as pa kasi bago dismissal nya. Around 6pm na rin.
"Dylan!" May sumigaw ba ng pangalan ko?

"Dylan!" Oo nga, meron ata.

Napalingon ako sa bandang kanan, may babaeng papalapit at mukhang pamilyar.
Habang lumalapit sya ay nakita ko ang pamilyar nyang mukha at ngiti. Shit. Napam
ura na lang ako sa sarili ko.
"Honey!" bigla nyang tinapon ang sarili nya sakin.
"Bea" Pinipilit ko syang itulak palayo pero makapit masyado ang pagkakayakap nya
sakin.
"I saw you kanina sa hotel ng pinsan mo, pero di kita natawag kasi pagkalingon k
o ulit wala ka na." Humarap sya sakin sabay pout
"Why are you here?"
"I followed you! Matapos kasi ng isang linggo nating date hindi ka na nagparamda
m. Hmp! Nakakatampo ka naman!" Sabi nya sakin sabay kapit sa braso ko.
Si Bea. Isa sa nakafling ko two months ago. 2 towns away ang layo nya sakin at s
a kabilang city sya nagaaral kaya hindi ko alam kung pano sya napadpad dito. Hin
di ko rin sinabi sakanya ang buong pangalan ko at kung saan ako nagaaral dahil u
mpisa pa lang alam kong ang katulad nya ay magiging sobrang clingy. Ayoko ng gan
un. Sa isang babae lang ako naging ganun. Hindi maganda ang kinalabasan kaya ayo
ko.
"Look, I have to go. You have to leave now. May mga klase pa ko." I tried to pus
h her away pero ayaw magpatinag.
"Edi I'll wait for you here then we could go to my place again, or better yet, y
our place." She said sabay halik sa leeg ko. Bigla naman akong nangilabot. Wth?
Inalis ko ang kapit nya sa braso at humarap sakanya. She wants to play a game? F
ine.
"Tell you what, dadalhin kita sa cafeteria so that you could eat. You need a lot
of energy para mamaya. Then dadaanan kita after ng class ko." I smiled seductiv
ely sakanya.
She giggled and grinned.
"Sure! Tara na! Sabi ko na nga ba you missed me eh!"
Agad agad ko syang hinila papuntang cafeteria at inupo sa pinakadulo. Hinayaan k
o rin syang bumili ng pagkain nya. Umalis na ko kaagad at dumiretso sa room nila
Maxine.
Kumatok ako sa pinto at kinausap ang professor nila. Gumawa ako ng excuse para p
ayagan na umalis na ngayon si Maxine. Hindi kami pwedeng maabutan ni Bea. Ayoko
ng kahit anong bagay na maaring ikagulo pa ng magulo naming sitwasyon. Laking tu
wa ko naman noong napapaniwala ko ang professor. Palibhasa kasi babae kaya tumal
ab ang charms ko.
"Okay, Miss Buenavista, you are excused. You may go now. And Mr. Sebastian, I ho
pe you'll feel better as soon as possible."
Tila nalilito naman si Maxine sa nangyayari. Nung nakita kong lumingon sya sakin
ay sinenyasan ko sya na pumunta sakin. Agad naman syang naglakad.
"What was that??" Halos pasigaw nyang sabi.

Nilabas ko sya sa room nila at dun nagexplain.

"I need you.. masyado akong.. uhm.. I don't feel good and kelangan kita. You're
my girlfriend. Please, make me feel better. Get your things and leave with me. N
OW."
Talagang ipinagdiinan ko yung now. Bakas naman sa mukha nya na bigla syang nagal
ala sakin. Whew! Buti na lang at kumagat sya sa sinabi ko.
Pumasok sya pabalik ng room at kinuha ang mga gamit nya. Hinawakan ko ang kamay
nya at nagmadaling pumunta ng parking lot.
Pinasakay ko sya agad sa kotse at nagsimula na kong ilabas ang sasakyan. Buti na
lang at wala si Bea dito.
Malapit na kami sa front gate noong biglang nagsalita si Maxine.
"Kilala mo ba yun?"
Napatingin ako sa rare view mirror ng sasakyan dahil sya ay nakatingin sa side m
irror meaning nasa likod ang tinutukoy nya. Nanlaki ang mata ko noong makita ko
si Bea na tumatakbo papunta sa direksyon namin.
"No" I said firmly. Binilisan ko ang pagmamaneho. Hindi nya ko pwede maabutan. D
AMN! Muntik na iyon.
"So.. anong sakit mo?" She asked out of the blue.
"Puso" I said seriously.
"What?" Halos malaglag ang panga nya sa pagkabigla.
"Namimiss na kasi kita" Sabay sabi ko. Lumingon ako sakanya at napansin kong na
mumula nanaman ang pisngi nya. Ang hilig talaga ng babaeng to magblush eh, no?
"Siraulo ka talaga! Pinauwi mo ko sa gitna ng klase dahil dyan?!" Nag-gagalit ga
litan nitong sabi.
"Oo, girlfriend naman kita eh."
"Buti na lang at minor subject lang yun. Hay nako, Dylan."
Ang ending namin eh nagpunta na lang kami sa pinakamalapit na pwede pagkainan pa
ra magdinner.
Habang kumakain kami ay nagsalita ako. Eto na ang tamang oras siguro para sabihi
n sakanya ang binabalak ko.
"I think we have to establish our relationship, Max."
- - - - - - - - - - - - - - MAXINE'S POV
I blinked in surprise ng marinig ko iyong sinabi ni Dylan. Establish our relatio
nship? Uhm.. what was that exactly?
"You mean like having ground rules or something?"
"Yea, you could say that."
"Why?
"Simple, I want us to work."
Eto nanaman ako, bigla biglang nagrrage yung puso ko.
"So, what do you have in mind?" I'm trying real hard na umarte na parang normal.
Pero ang totoo nyan, kanina pa ko hindi mapakali. Parang feeling ko anytime eh

aatakihin ako sa puso sa sobrang.. ewan ko? Tuwa? Excited? Overwhelmed?

Di ko talaga alam.
"Maybe we have to start sa pagiging regular ko sa paghatid at sundo sayo sa scho
ol and sa iba pang lakad mo."
"Hey, that's not necessary. May kotse naman ako. Meron ding driver. Dylan, di ki
ta kelangan maging service. Isa pa, napakalapit mo sa school, eh ako isang oras
pa na byahe. Mapapagod ka lang."
"Maxine, it's not like that. I just want you safe pag magbbyahe ka." I just don'
t wanna argue dahil sa sinabi nyang iyon. Biglang nawala sa agenda ko ang magpro
testa sa sinabi nya. I sighed and then tumango ako.
"Next.. we should spend lunch together, or breakfast and even dinner."
"Wala namang problema sakin yan. Kaso wag naman yung breakfast , lunch and dinne
r. Isa o dalawa sa meal na yan na lang. May pagkain naman sa bahay namin eh."
"Okay. Deal. Pero pag lunch, akin ka. That's permanent." Nagiinit ulit ang mukha
ko. Ano ba naman kasing mga choice of words netong si Dylan! 'Akin na.. permane
nt..'
"Let's make our relationship exclusively sating dalawa lang. You're mine and I'm
yours. Bawal magentertain ng iba." He spoke again.
Halos malaglag ang panga ko sa sinabi nya. Ano daw? Saming dalawa lang? Parang n
apakapossessive naman.
"No, Maxine. Hindi mo mababago yang part na yan." He looked at me intensely. Oka
y okay. Hindi na nga ako magrereklamo, diba? "Ayoko rin na hidden relationship t
o." He added.
Teka teka.. Parang di ata ako handang ipagsigawan na may boyfriend ako. Pano na
lang sasabihin ng ibang tao? Pano pag nakarating kay mommy? Si Martin.. ERASE ER
ASE! WALA AKONG PAKIALAM KAY MARTIN!
Tumango na lang ako sakanya bilang sagot. Sabagay, sabi nga nya diba kelangan sy
a lagi kasama ko sa lunch. For sure di maiiwasan ang mga chismis nun. So yea, no
point in hiding.
"Okay.." Shempre pumayag ako kahit parang pabigat ata ng pabigat mga binibigay n
yang ground rules.
"And I expect full honesty." Did I just say pabigat ng pabigat?? Hell, yes! Pabi
gat nga ng pabigat!
"Full honesty?"
"Yes, full honesty. Sinabi ko naman na diva, I want us to work. Paano tayo magwo
work kung hindi tayo magiging honest? I should have access to your schedules and
vice versa. I wanna know who you hangout with. I want your friends be my friend
s, too. Your family.. I know it's a bit early for that but I'm hoping one day I'
ll get to know them."
Halos mapanganga ako sa mga sinasabi nya. Ramdam na na ramdam kong bumibilis tib
ok ng puso ko. Naabnormal ata ko sa taong to eh.
"Maxine, what can you say?" He said snapping me back to reality.
"Ha?"
"If honesty is okay with you?"
Honesty.. Big word. But anyway..
"Yea." Then I shrugged.
"Now that leads us to the next one.. Trust."
"T-trust?"
Another big word for me. Hindi ko alam kung kaya ko bang magtiwala. The last tim
e I gave my trust away, I ended up being devastated. I didn't even know how to s
tart. I found myself all broken and empty. Doon ko narealize na wala talagang na
tira sakin. I trusted somebody laya binigay ko ang lahat.. walang natira sakin.
Hah.
But I think medyo swinerte pa rin sko kahit papano. May isa pa nga palang bagay
akong naitira sa sarili ko na muntikan ko na rin ibigay kay Martin.
Virginity.. now that's the biggest thing for a woman, isn't? At yun.. yun ang ta
nging natira sakin na naibigay ko sa taong di ko halos kakilala na ngayon boyfri
end ko na.
Funny, isn't? Di ko na tuloy maintindihan ang sarili ko.
"Yes, Maxine. Trust."

"I d-don't know. I-I think it's.. Uhh. I honestly don't know." Halos mabitawan k
o ang kutsara at tinidor ko. Pakiramdam ko nanghihina ako sa gusto nyang kunin s
akin.
"Hindi naman natin kelangan madaliin eh. Maybe eventually, matutunan natin magti
wala sa isa't isa."
Ano daw? Magtiwala sa isa't isa? Hindi sya nagtitiwala sakin? Why is that? Maybe
he has something dark, too. Or maybe ewan ko. I really barely know him.
"Let's not rush things, Dylan. We really won't know how things would go."
He smiled and nodded bago sumagot.
"I know, Maxine. I'm just trying to give us a foundation, a start. Maliban sa se
x. Those empty and meaningless sex.."
Empty and meaningless sex. Napaisip nanaman ako sa binitawan nya. Dun ko naramda
man na oo nga napakaempty ng meron kami. Sadyang puro pagpapainit lang.
"..I want them to mean something one day." Dugtong nya.
Tinapos namin ang dinner at hinatid na nya ko sa bahay. So I guess it's settled:
we're gonna be a real couple.
Gaya nga ng sinabi nya, sya ang sumundo sakin sa bahay and sa labas kami nagbrea
kfast.
10:30.. 30mins bago ang klase ko ay nakarating na kami sa school. Nakakapanibago
nga lang kasi hawak nya ang kamay ko ngayon habang naglalakad kami papunta ng r
oom. Kung sino sinong mga mata nakatingin samin.
At syempre kung ano anong side comments din. I just rolled my eyes at them. Ayok
o na sanang pansinin kaso may isang comment akong narinig.
"Girlfriend nya? Akala ko yung kasama nya sa parking lot and cafeteria kahapon a
round 5-6.."
Ano daw? Kasama nya? 5-6? Kahapon? Pero diba nagmamadali pa nga nya kong sinundo
kaya ako ang kasama nya nun.
Or.. kaya nya ko minadaling sunduin para di ko mahuli ang babae nya?
Pero parang imposible na ewan. Tinignan ko lang sya para icheck kung narinig nya
iyon.
Diretso pa rin naman ang tingin nya at hawak ang kamay ko pero parang hindi na s
ya nakangiti ngayon.
Pakiramdam ko gusto kong sumama ang loob ko sakanya pero di ako makahanap ng dah
ilan.
Tahimik lang kami hanggang marating namin ang room.
"I'll see you later. Sunduin kita dito." He smiled.
"Okay" I smiled back. Tatalikod na sana ako para pumasok sa room pero bigla nya
akong pingilan.. at..
hinalikan sa pisngi.
Sabay lakad paalis. I was quite stunned. Di ko alam kung paano magrreact. Narini
g kong nagsigawan ng "AYIEEEE" ang mga kaklase ko. Para akong nahihiya at the sa
me time ay natutuwa.
Saktong pagtalikod ko may nabangga ako.
Agad kong tingnan ang bulto ng lalaki sa harapa ko. I was about to say sorry kay
a lang ay nagulat ako.
"M-martin." Nanginig bigla ang kalamnan ko at para bang gusto kong tumakbo palay
o sakanya. Eto nanaman eh. Bumabalik bigla yung mga 'forbidden memories and feel
ings'
"So.. You guys?" He looked at me intensely and the smirked. "Congrats." Tapos ay
tumalikod sya saken sabay balik sa upuan nya.
Kung naooverwhelm ako kay Dylan. Kay Martin.. puro halos bitterness nararamdaman
ko.
Lumakad na rin ako papunta sa tabi ni Faith na malaki ang ngiti.
"Giiirl!! Bruha ka!!!! Kayo na pala!"
Gusto ko sana syang ngitian kasi di ko magawa. In any minute now ay tutulo na to
ng matagal kong pinigilan.
"Maxi, don't" niyakap nya ko bigla na para bang alam nya nararamdaman ko. "Be ha
ppy. Forget him." Madiin nyang sabi.
Tumango na lang ako dahil ayoko na talagang pahabain pa ang diskusyon.

Tahimik lang ako sa buong duration ng klase. Hanggang sa matapos. Tinotoo naman
ni Dylan ang sinabi nyang sasamahan nya ko sa vacant naming dalawa.
Papunta kaming cafeteria noong biglang may sumigaw.
"Dylan!!" Lumingon lingon ako sa paligid pero wala akong makitang sumisigaw.
"Narinig mo ba yun?" Tanong ko kay Dylan.
"Ang alin?" Nagtataka nyang tanong.
"May tumatawag sayo."
"Ha? Wala naman akong nari-" naputol ang sasabihin nya noong biglang may sumigaw
ulit.
"Dylan!" Lilingon na sana ako kaso biglang nagmura si Dylan.
"Shit." Hinila nya ang kamay ko at sinumulang tumakbo. Ano bang nangyayari???
Gusto ko sanang itanong pero natigilan ako.
"HONEY!" Mas malakas na sigaw ng babae.
- - - - - - - - - - - - - - Napatigil ako sa pagtakbo noong marinig ko ang sigaw ng babaeng iyon. Sya yung s
umigaw ng pangalan ni Dylan, right?
Nilingon ko ang pinanggalingan ng boses na iyon at nakita ko ang babaeng nakamin
i dress na kulay hot pink na ngayon ay tumatakbo papalapit sakin. Nabigla ako na
ng tangkain akong hilain ulit ni Dylan kaso buong pwersa akong tumutol.
"You know her." Sabi ko kay Dylan. I wasn't asking him, because I know he knows
her. Nararamdaman ko iyon.
Di na nakasagot si Dylan dahil bigla na lamang may humugot sa kamay nyang nakaha
wak sa kamay ko. Nakita ko ang babaeng ipinulupot ang katawan nya sa braso ni Dy
lan. Bitch.
"Honey! Kanina pa ko tawag ng tawag sayo! Di mo ko pinapansin tsaka di mo na ko
binalikan kahapon! I just saw your car papalabas na. Hmp! Nakakatampo ka!" Pacut
e na sabi ng babaeng to kay Dylan habang dinidikit ang boobs nya.
Halos mangigil ako sa nakikita ko ngayon. Naiirita ako sa babae at sa inaasta ny
a. Daig pa nya ang linta kung makakapit kay Dylan ah!
Tinignan naman ako ni Dylan.
"Maxine, di ko alam to. Promise."
Dun lang napatingin sakin ang babae. Yes, bitch. Ako ang kasama nya, girlfriend
nya ko. Gusto kong sabihin sakanya yun kaso hindi ako palengkera.
Tinignan nya ko mula ulo hanggang paa at nang makabalik sya sa mukha ko, I saw h
er snugged. Tinaasan ko sya ng kilay. What was that?
"Who is she, honey?" Malanding tanong ng linta.
"I am not one of her bitches." Mataray kong sinabi sakanya sabay walk out.
Di ko talaga mapigil ang sarili ko na mainis! Naiirita ako! Kung bakit kasi kela
ngan pa na ganito. Pakiramdam ko napakatanga ko naman para pumayag sa ganitong s
et up knowing na babaero nga pala sya at maaring lumabas na isa lang ako sa mga
babae nya. Bat ba di sumagi sa isip ko yun noon?!
Gusto ko syang sampalin. Yung ginawa nya saken, halos di nagkakalayo sa ginawa s
akin ni Martin. Ginawa nila kong tanga! At ako naman napakatanga ko dahil di pa
ko natuto kay Martin. Nagpauto pa ko for the second time around sa isang dakilan
g playboy din!

Palabas na ko ng cafeteria noong makita ko sa sulok ang barkada ni Dylan. Andun

si Martin. Nakita kaya nya yung nangyari kanina? May idea kaya sya? Shit! Napahi
ya ako.
Pero muling nadamay si Martin sa galit na nararamdaman ko. Naalala ko nanaman la
hat lahat ng ginawa nya na patuloy kong pilit na kalimutan.
Gusto kong maiyak. Gustong gusto kong sumigaw sa sobrang sama ng loob ko.
Naiinis ako. Galit ako.
Galit ako kay Martin. Galit ako sa pagiging babaero nya. Galit ako dahil di nya
ko sineryoso. Galit ako dahil napakalandi nya! Galit ako dahil pinaniwala nya ko
ng mahal nya ko.
Galit ako kay Dylan. Galit ako sa pagiging babaero nya. Galit ako dahil akala ko
gusto nya talaga kong maging girlfriend. Galit ako dahil pinaniwala nya kong gu
sto nya ng isang seryosong relasyon sakin.
At higit sa lahat, galit na galit ako sa sarili ko. Galit ako dahil napakatanga
ko. Galit ako dahil di na ko natuto sa isang katangahan. Galit ako kasi minahal
ko si Martin at nagbulagbulagan ako sakanya. Galit ako dahil ginusto kong subuka
n na magkaroon ng seryosong relasyon kay Dylan.
Hahaha. Di ko na alam ang gagawin ko. Natatawa na lang ako sa sarili ko.
Tumakbo ako papuntang CR. Magkukulong muna siguro ako dun. Di ko alam. Pinuntaha
n ko iyong building na walang masyadong tao at tsaka pumasok sa CR.
Ayokong umiyak. Hindi ako iiyak. Expert na ko sa pagpigil sa pagiyak eh kaya wal
ang problema sakin kontrolin ang luha ko. Sana wala din akong problema sa pagkon
trol sa emosyon ko.
Pagkalabas ko ng CR, nakita kong nakasandal sa pader si Martin.
Ayokong makita nya ko o mapansin o basta ayoko! Nagmadali akong lumabas at magla
kad papalayo pero narinig kong tinawag nya ang pangalan ko.
"Maxine!"
Di ako lumingon, patuloy lang ako sa paglakad na para bang hindi ko sya naririni
g habang sya sigaw pa rin ng sigaw.
"Maxine." Nagulat ako noong biglang may humablot ng braso ko.
"What?!" Iritado kong sabi.
"I saw what happened."
"It's none of your business." Mataray kong sabi sabay talikod ngunit hawak pa ri
n pala nya ang braso ko.
"You should have not trusted him." He said firmly. Teka, ano daw?
"Haha! Joke ba yan, Martin?" Hinila ko ang braso ko na hawak nya bago uli nagsal
ita.
"Isn't it ironic na nakakapagsabi ka ng ganyan? Of all people, ikaw pa. ANG KAPA
L NG MUKHA MO!" Talagang inemphasize ko yung makapal ang mukha nya. I didn't sho
ut but I've said it with too much intensity.
"Sabagay, dapat natuto na ko sayo. Isa ka pa eh! I remember, I gave you my all n
ga pala. I gave you my trust and you have never returned it. Pano mo nga naman i

sosoli ang basag basag na hindi na halos mapulot at mabuo?"

Dirediretso kong sabi sakanya. I made sure na hindi talaga sya makakasagot. I tu
rned around and started walking away. Eto na yung matagal kong hinihintay ilabas
eh, yung mga luha na naipon.
Sa dinami dami ng pwedeng pagiyakan, bat kelangan ngayon pang andito ako naglala
kad sa hallway? Di ko talaga mapigil eh. Kanina pa tulo ng tulo tong luha na to.
Punyemes! Di ba to mauubos?! O baka dahil sa sobrang tagal kong pinigil, naipon
na.
Dahil sa alam kong papalapit na ko sa lugar kung saan crowded na, pilit kong iti
nigil ang pagiyak. Uuwi na ko. I don't feel like going to school or anywhere els
e. Gusto kong umuwi. Tinungo ko ang front gate, wala nga kasi akong kotse. Bwisi
t na Dylan. Bwisit talaga sya. Magcocommute na lang ako pauwi. Ayoko rin naman m
agpahatid kay Faith. Ayokong malaman nya. Tama na yung kaming tatlo ang nakakaal
am.. err.. o kung may mga chismosa man kanina sa cafeteria. Pero honestly, the l
east thing I'd like to think about is yung mga sasabihin ng ibang tao.
"Maxine, let's talk."
Nagulat ako sa lalaking humarang sa harap ko. Shet naman to!
"No."
"Please."
Parang nakikipaglaro pa ng patintero ang peg netong si Dylan! NAkakairita na tal
aga. I just want to go home and take a rest.
"No."
Muli nya kong hinarangan.
"Dylan, padaanin mo ko! Gusto kong umuwi at ayaw kitang makausap o makita!" Pasi
gaw kong sabi sakanya. Pag ganitong wala talaga ko sa mood ayoko ng makulit at p
apansin.
"Ihahatid kita. Just talk to me, please."
Anak ng- di ba to nakakaintindi?!
"BREAK NA TAYO!"
Yun na lang ang sinabi ko kaya sya natigilan, napansin ko rin na natigil ang iba
ng tao. Shit. Sumigaw ako, didn't I? Uhh.
- - - - - - - - - - - - Mas pinili kong umuwi na lang ng bahay. Wala talaga ko sa mood magaral kapag gan
ito. Parang nakakapagod masyado tong araw na to, too much had happened.
Napadilat ako noong marinig kong nagring ang cellphone ko. Papatayin ko na sana
kaso nakita kong si Faith pala ito. Akala ko si Dylan nanaman. Ang kulit din ng
isang yun eh, halos kada 10mins yata tawag ng tawag.
"HOY BABAE!" Grabe naman to! Kelangan talaga pasigaw pagbungad saken??
"Aray, Faith. Wag ka nga sumigaw."
"NASAN KA? MAGUUMPISA NA KLASE!"
"Fait, relax. Nasa bahay ako. Bukas na ko papasok. Sabihin mo na lang na may sak

it ako."
"Ha? May sakit ka? Gusto mo gamot?? Dalhan kita. Daanan kita mamaya?" Biglang na
gchange naman ang boses nya. Medyo malumanay na. Wow ha.
"No, no. I'll be fine. I'll see you tomorrow."
"May kinalaman ba to sa.. sa.. uhm, nangyari kanina? You know.. the break up.."
So alam na nya? Bilis talaga ng balita.
"Faith, bukas na lang. I'm really tired. Bye." Labag man sa kalooban ko, pinatay
ko na ang tawag.

Tinawag ako bandang hapunan ni mommy para kumain na. Akala ko pa naman matatahim
ik ako ngayong andito ako sa bahay kaso bigla akong nasamid sa sinabi ni mommy.
"Nagcommute ka daw kanina? Hindi ka ba inihatid pauwi ni Dylan? You should invit
e him here one time for lunch or dinner." Ano daw? Teka, san nanggaling to?
"I think that would be great. Para naman makilala ko ng personal ang only heir n
g Sebastian. Ayoko naman ng lalaking hindi maayos para sa anak ko." Biglang sago
t ni daddy.
"Sebastian? As in The Sebastian Corp?" Amused na tanong ni Jemimah. Pero bago pa
kami nakasagot ay nagsalita ulit sya.
"And only heir as in Dylan Luis Sebastian???" Nanlaki pa mga mata nya.
"Jemimah! Calm down. Nasa harapan tayo ng hapagkainan."
"I'm sorry, mom. Pero ate, you and Dylan? You guys are together?" Yung tono nya
ay para bang may halong pagdududa. Aba! Bakit? Bawal bang malink sakin ang super
hot na lalaki??
"It's nothing. It's really nothing. Let's just eat." Play safe na sagot ko.
"But you should ask him to come over, Maxine." Maawtoridad na utos ni dad. Hay.
Wala akong nagawa kundi tumango na lang.
Siguro naman diba I could ask Dylan para sa simpleng bagay na ito? Friendly dinn
er? Yea. Or maybe business matter since si dad din naman ang may gusto nito. Yep
.
Nang makaakyat na ko papuntang kwarto ay bigla akong tinawag ni Jemimah.
"Ate!"
"Oh?"
"You and Dylan?"
I rolled my eyes at her. "Bakit ba? What is it to you?"
"None, I just know that he's famous for being a babaero, you know."
"I know that already. And I've told you, it's nothing. We're not together. Okay?
"

"Whatever you say." Tapos ay tumalikod na sya. Problema ba nun? Kanina pang dinn
er di mapakali eh.
Ohmy.. GUSTO NYA SI DYLAN?!?!?!?! Pero imposible. Alam kong love interest nya eh
yung kapitbahay namin dati sa states. Uh. Di ko alam. Oh well, it doesn't matte
r.
~ ~ ~
Halos magiisang lingo na din pala since yung "break-up" namin na yun. Psh. Break
up? Wow ha, considered as a couple nga ba naman kami eh ni halos wala pa kaming
1 week. Nakakaloka!
Si mommy naman 1 week na rin akong inuusisa kasi hindi na daw ako hinahatid sund
o ni Dylan. Panay pa ang tanong kung nagaaway daw ba kami and kelangan na daw na
min ayusin yun. Tsaka wag ko daw kalimutan na imbitahan sya minsan sa bahay. Eh
halos maubusan na ko ng excuse na sasabihin kay mommy!
At mas nakakaloka yung ganito, isang linggo ko syang iniisip. Hindi lang naman s
ya, pati si Martin shempre. Bakit?
Wala lang.. pinagccompare ko kasi yung start ng something namin ni Martin, yung
kung pano ako nagkagusto sakanya pano kami nasira samatalang di pa kami naguumpi
sa, dito sa kung anong meron kami ni Dylan..
Naging crush ko si Martin ng mahabang panahon, nainlove ako sakanya kahit na col
lege na ko nung niligawan nya. Consistent feelings ko sakanya. May mga manliliga
w din naman ako na nagustuhan kaso mas strong talaga kung kay Martin eh. Hanggan
g sa niligawan nya ko then he cheated on me habang nanliligaw kaya natapos. Tapo
s.. kinimkim ko ng mahabang panahon yung sakit.
Tapos etong si Dylan.. Dylan na kilala ko lang by name. Dylan na hindi ko naman
gusto. Pero sya nakakuha ng virginity ko dahil lang sa mutual yung pangangailang
an namin ng panahon na yun. Funny thing is that ilang araw ko pa lang sya kilala
pero nagustuhan ko sya agad.
Ha-ha-ha. Oo, gusto ko sya. Sa isang linggo na wala kaming communication at sa i
sang linggo ng pagiwas ko sakanya dun ko narealize na gusto ko na pala sya. Hind
i na rin ako gaanong naapektuhan kay Martin kahit na araw araw ko syang nakikita
, tho meron pa rin talagang parte sakin na kumikirot.
"Maxi, manonood ka ba ng game mamaya?" Tanong ni Andrea, isa kong kaklase.
Oo nga pala.. sports fest ngayong buwan. And may basketball game mamaya. Game ni
la Dylan yun. Gusto ko bang pumunta?
"Ha? Ewan ko eh."
"Ano ka ba, required tayo dun. Kaya nga di pumasok si Sir Ed sa klase natin kasi
para daw manood tayo ng game na meron sa gym. Sayang points no. Tsaka maabsent
pag di pumunta, iccheck daw nya attendance eh."
Damn! Ayaw koooo. :| Ayaw ko kasi.. uhm.. mainit sa gym?
And pakiramdam ko hindi ako handa makita si Dylan. Nararamdaman kong may namumuo
ng luha sa mata ko. Nakakainis! Oo, gusto ko sya. Oo, namimiss ko sya. Pero ang
hindi ko maintindihan, bakit napapaluha ako ngayon.

"Ay, ganun? Osige. Punta ako. Sabay na lang ako sayo ha. Si Faith kasi andun na
eh. Facilitator eh."
"Ayun! Osige, tara na."

Pagkadating namin sa gym ay halos fully packed na ang gym. Hinila naman ako ni A
ndrea sa dalawang bakanteng upuan sa first row. Wow. Talaga? Walang nakaupo dito
? Nakapagtataka naman.
Tanaw na tanaw dito sa first row ang view mula sa ibaba. Meaning.. malinaw at ma
lapitan kong makikita si Dylan na maglaro.
Napakaingay ng gym ngayon. As usual, ganito naman talaga lagi basta nursing vs.
business ad ang maglalaban eh. Eto lagi yung dalawang napakacompetitive sa depar
tments. Si Martin din olayer ng department namin kaso ewan ko ba biglang di sya
pumasok ngayong araw eh.
Halos malaglag ang panga ko at lumabas ang puso ko sa sobrang bilis ng tibok nan
g makita kong naglalakad ang team ng business ad. Si Dylan kasi ang unang nagpak
ita. Dylan. Shit. Feeling ko naabnormal nanaman puso ko.
Bat ganito? Gusto ko lang naman sya ah!
Nakita kong napatingin sya sa direksyon ko. Magssmile sana ako kaso di nya ko ng
iningitian at ang lamig pa ng tingin nya sakin. Ako ang unang umiwas. Di ko kaya
makipagtitigan sakanya.
Yung malanding linta pa rin talaga nasa isip ko hanggang ngayon basta sasagi sa
isip ko si Dylan. Feeling ko parang laging kakambal ni Dylan yung fact na niloko
nya rin ako.
Pasulyap sulyap sakin si Dylan habang naglalaro o kaya kada time out nila. Hindi
nya ko nginingitian, napakacold pa rin nyang tumingin, Di naman ito yung Dylan
na kilala ko ah.
Bat ganun? Parang.. nakakalungkot.
Ikaapat na quarter na. Bakit kasi nagtie pa to eh! Nakaabot tuloy ng fourth quar
ter.
And now it's down to 10 seconds! Shit mananalo na kami! Yes!!! Lamang kami by 2p
ts!
Nang biglang..
nasalo ni Dylan ang bolang ipinasa na para sa nursing team. Dali dali syang tuma
kbo papunta sa court nila. Fuck. Bumibilis ang tibok ng puso ko!
Di ko tuloy maintindihan kung dahil ba sa kaba na baka manalo pa sila o sa excit
ement na magagawa pa ni Dylan panalunin team nila. Fuck!
7.. 6.. 5..
Saktong 5 seconds left noong marating nya ang linya ng indicator para sa 3pt sho
ot. Tinignan nya ko.. pero ang mas kinagulat ko ay noong ngumiti sya.. NGINITIAN
NYA KO! Binawi nyang mabiis ang tingin sakin sabay shoot ng bola..
And.. 3.. 2.. SHOOT! FUCK NASHOOT! They won ng isang punto!
I was too stunned! Una dahil natalo kami. Pangalawa dahil naipanalo pa ni Dylan

within 10secs ang team nila.

Pangatlo dahil tinignan at nginitian nya ko bago ishoot ang bola na para bang na
gpapahiwatig na para sakin yon.
WOW.
Tatayo na sana ako para umalis kaso biglang may nagsalita.
"MAY I HAVE YOUR ATTENTION PLEASE?"
Sabi ng nagsasalita, wow ha. Lakas ng volume ng speakers.
Sus. Sasabihin lang ng announcer na to na pulutin namin lahat ng kalat. Whatever
. Akmang hahakbang na sana ako kaso nanlamig ako sa kinatatayuan ko dahil sa sum
unod na narinig ko.
"LOCK THE GYM'S GATE! MAXINE, DON'T LEAVE. TAKE A SEAT AND LISTEN FIRST!"
Lumingon ako at laking gulat ko noong nakita ko si Dylan sa gitna mismo ng court
.
Anong pakulo to?!
Ramdam kong tumigil ang paligid at lahat silang napalingon sakin sabay upo.
Nahiya naman ako kung di ako magparticipate diba?! Sinara ang gate ng gym para l
ang tawagin ako?! Shempre makikiupo na rin ako para matapos na to at makaalis na
ko dahil 15mins na lang ay klase ko na!
"Bear with me. Di ko alam kung pano to umpisahan." Napatawa sya ng mahina sa gin
agawa nya. Humihingal pa rin sya, malamang pagod ito sa game.
Ano bang iniisip neto?
"Maxine.. I know "we" happened so fast. Kakakilala lang natin ng personal noong
isang araw and then wala pang isang linggo, tayo na agad."
Hindi pa rin ako nagrreact sa nangyayari. Wait, teka. Okay, hindi lang atensyon
ko ang nakatutok kay Dyaln, kundi lahat ng tao.
"And then next thing, we broke up." Napalunok ako sa sinabi nyang iyon. Shit! Na
alala ko nanaman yung linta!
"Alam ko ang ideal relationship hindi sa maikling panahon dapat nagsisimula. Ala
m ko rin na nasira ko agad ang tiwala mo."
Yea yea, sirang sira, Dylan. Sabi ko sa loob ko.
"Pero, Maxine Buenavista, I'd like to ask for another chance. Another chance to
prove myself and another chance for us."
Huminga muna sya ng malalim tapos ay matamang tumingin sakin bago nagsalita.
"Pwede ba kitang ligawan?"
Halos mahimatay ang katabi ko sa pagsigaw sa sobrang kilig. Ang mga tao rin nags
ipagtayuan at naghiyawan.
"Say yes!", narinig kong sabi ng iba

"Yes, go na girl!"
"Sagutin mo na!"
"Pumayag ka na, Maxine!"
Iba iba ang sinasabi ng mga tao pero iisa lang ang punto nila, yun ay ang pumaya
g ako.
Pero.. hindi ko alam. Handa ba ako? Gusto ko ba to? Ayoko na masaktan. Ayoko na
maloko. Nakakapagod eh.
Pero gusto ko sya. Gustong gusto. Parang biglaan na naging gusto ko sya despite
of the circumstances. Pero ang gulo.
Tumahimik uli ang mga tao noong biglang nagsalita uli si Dylan.
"Smile and walk towards me if it's a yes. Stand and leave if it's a no." He said
.
I took a deep breath. Sana hindi ako magkamali sa desisyon kong ito. Kelangan ko
ng suporta para sa bandang huli hindi ako magsisi.
Lord, help. Munting dasal ko.
Tumayo ako. Nakita kong napasinghap si Dylan. He's waiting. They are waiting.
Bago pa man magbago ang desisyon ko, agad na kong kumilos..
I turned my back on him.. and started walking away.
Naramdaman kong napasinghap ang karamihan, I even heard people's different react
ions.
But no, I'll stay firm sa desisyon kong ito dahil ito ang alam kong tama.
Pero di pa lang ako nakakalayo ay bigla uli syang nagsalita.
"Fine." He said. Napatigil ako sa paglalakad.
Fine? Ganon? So, okay lang sakanya na hindi ko sya bigyan ng chance? Ganun naman
pala eh, so bakit pa nya kelangan gumawa ng engrandeng propo"It doesn't really matter if you'll say yes or no, anyway. I'll still court you
either-way. And I won't stop until you become mine again."
A smile formed from my lips. Pero di ko pa rin sya nililingon.
Halos magrejoice ang puso ko sa sobrang saya at kilig. Nararamdaman kong namumul
a ang pisngi ko.
He won't stop, eh? Tignan natin kung hanggang saan ka, Sebastian.
Nagpatuloy ako sa pagalis na may matamis na ngiti sa labi without looking back.
Dylan's POV
Kinagabihan pagkatapos ng basketball game, may bumabagabag sa akin. Nanalo nga k
ami, ako pa mvp pero bakit iba pakiramdam ko.
Para akong natalo, pero hindi dahil napahiya ako kanina. Siguro dahil hindi ako
nilingon ni Maxine at hindi niya ako sinagot kanina. May pagasa pa kaya ako?

Paulit ulit ang nangari kanina. Ni hindi nga nya ako lumigon noong nagsimula sya
ng maglakad papalayo eh. Pakiramdam ko gusto kong magpalamon sa lupa. Shit. Medy
o napahiya ako sa balak ko na yun ha. Akala ko kasi pag sa public ko ginawa yun,
di sya magdadalawang isip na pumayag, Pero mali ako. Maling mali.
Oo nga pala, may isa pa akong problema! Apparently, di ko nga pala alam manligaw
. I thought she'll say yes kasi. Eh ganun naman kasi yung mga babaeng nakarelasy
on ko dati. Ako pa nga nililigawan! Pero ibang klase to si Maxine. Matigas.
Pano ko ba liligawan itong babaeng to.
Isang araw ko rin hindi kinausap si Max. Hinayaan ko lang muna siya na mamiss ak
o lalo. Hahahaha.
Monday na. 6:30 am pa lang pero umalis na ako sa bahay. Pumunta ako sa flowersho
p ni tita. Sakto 7:00 am yun nagbubukas at malamang bukas na pagdating ko dun. B
umili ako ng isang 3 red roses. Pero tinanggihan ni tita ang bayad. Nakakapagtak
a daw kasi na bumibili ako ng bulaklak ng ganun kaaga at ang mas nakakagulat pa
daw ay bumili ako ng bulaklak! May dala rin akong chocolates.
Bago ako umalis, sinulat ko ang mga salitang "have a great day ahead" sa isang b
usiness card ng Sebastian Corp. Wala na kasing time para magprint pa ng love let
ter. Baka malate ako! Sana magustuhan to ni Maxine at matuwa siya sa surprise ko
.
Buti nalang at hindi kalayuan ang kaya nakarating na ako sa school. May konting
oras pa ako para ilagay ang mga regalo ko sa table niya. Tumakbo ako sa nursing
building. Nagmadali ako dahil 8:00 am ang start ng klase ko at 9:00am ang umpis
a ng classes nila Max.
Pagkarating ko sa classroom, nakita ko si Martin. Buti nalang at siya palang ang
tao sa classroom.
"Pare, san ang upuan ni Maxine? Diba magkaklase naman kayo sa microbiology?" tan
ong ko.
Sumama ang tingin ni Martin nung makita niya ang dala ko. "Ahh... o-oo kaklase k
o nga siya sa subject na yan. Dyan lang sa harap malapit sa teacher's table."
Dali dali ko naman nilapag ang mga roses at chocolates sa upuan na tinuro ni Mar
tin.
"Salamat pre sige baka malate pa ko" agad akong tumakbo sa classroom namin.
After 2 boring hours, tapos na ang klase. Agad naman ako pumunta sa nursing buil
ding para makita si Maxine. Nagtago ako sa kabilang room para hindi niya ako mak
ita. Paglabas niya, nakita kong hindi niya hawak ang chocolates at roses na bini
gay ko. Kita rin sa mukha niya ang pagkabadtrip at inis sa mukha niya.
Nang alam ko nang nakalayo na siya. Sinilip ko naman ang classroom nila. Gusto k
ong makita kung iniwan niya yung regalo ko. Nakita ko isang grupo ng babae na na
gkukumpulan sa isang table kung san ko nilagay yung roses ang chocolates.
Maya maya pa ng lumapit ako lalo, I over heard their conversation
"Oo talaga si Dylan Sebastian lang magiiwan nito! For sure exclusive ang busines
s card nila no"
"Oo nga, yun nga ang point pero.. bat naman nya iiwanan ng ganito si Haley?! Eh
diba si Maxine nililigawan nya?!"
"Aba, ewan ko ha. Pero diba nga sa mismong upuan ni Hailey nakalagay tong mga to
? "
I've heard enough!
Sinasabotahe ba ako ni Martin? Pero kaibigan ko siya. Why would he sabotage me?

It's Max's breaktime. I have to find her fast cause I only have less than 30 min
utes left. Ang tanga ko rin kasi. Next time lalagyan ko na ng pangalan kung par
a kanino yun.
Cafeteria agad kong pinuntahan dahil baka kasama niya lang si Roxy at Faith na k
umakain. Bingo! Nakita ko agad sila ng mga kaibigan niya. Madaming tao pero. Nah
irapan ako makapunta sa kanila.
"Max we need to talk" Hinawakan ko ang braso niya, hihilahin ko na sana siya ng
bigla siyang kumawala.
"Sabihin mo na ngayon wala akong oras na gustong sayangin at may klase pa ako" s
he replied. Napakacold. Wait, she's jealous. Di ko alam kung matutuwa ako o hind
i dahil may nararamdaman siya para sakin. Kahit selos! Hahahaha.
"Nagmamadali kasi ako kanina Max kaya hindi ko na nalagyan ng pangalan mo, and i
sa pa sabi ni Martin na dun ka daw nakaupo kaya dun ko nilapag" paliwanag ko.
"Sa tingin mo maniniwala ako sayo? Si Martin? Si Martin na laging late sa klase
siya ang gagamitin mong excuse? Oh please Mr. Sebastian. Next time na pagtatakpa
n mo ang pangbabae mo, galing galingan mo naman ng excuse. Gawin mong kapanipani
wala" Galit niyang sinabi sakin.
"But Max i'm tell---"
"Drop it. Ayoko ng makarinig pa sayo. Just so you know, Martin was 15 mins late
kanina. Roxy, Faith, kita nalang tayo pagkatapos ng klase niyo." And she turned
her back at me pero agad kong grinab ang braso nya
"Why is it so freaking hard for you to believe me, Maxine?! I told you I'll cour
t you no matter what! Tingin mo ganun ganun ko na lang ibbreak yung sinabi ko na
yun?! I even have the whole campus to justify that!" I told her. I am so damn
frustrated!
"Why? You're really asking me why?!" Pasigaw nyang sabi sabay bawi sa braso nya
mula sa pagkakahawak ko.
"Pano ko maniniwala sayo kung sinira mo agad yung binubuo kong tiwala na dapat k
ong ibibigay sayo?"
I was so stunned. Galit ako sa sarili ko dahil di ko pinangalanan yung card. Gal
it lalo ako kay Martin dahil sa kanya nawala nanaman tiwala sakin ni Max.
"Pogi," sabi ni Roxy "kahapon magkasama kami nila Max at faith. Bilisan mo ang p
anliligaw sa kanya. I think Martin is courting her I again".
Nashock ako sa sinabi niya. So that's why he sabotaged me.
"Ikaw ang bet namin ni Roxy, Dylan. Kilala namin si Martin. Ayaw namin siya for
Max." Faith added.
Gumaan naman ang loob ko at nakuha ko na ang loob ng mga
bestfriend ni Max. This is a good start.
"Thanks guys! Makakaasa kayo na magiging akin si Max." I reassured them.
"Sige may kelangan pa ako gawin" Paalam ko at pumunta ako sa tambayan ng barkada
.
Saktong sakto. Nakita ko si Martin na nagyoyosi. Sinugod ko siya at sinuntok.
Pinaulanan ko sya ng suntok. Hah! He deserves that! Gago sya eh! Inilabas ko lah
at ng galit ko sakanya. Tngina nya! Dati inagawan nya ko ng babae, ngayong gusto
kong magseryoso kay Maxine eh bigla bigla syang eeksena!
Nanlaban din naman si Martin ng mga suntok pero bago pa kami pagpatayan, pinigil
an kami ng barkada.
"Pare ano ba, tama na" sabi ng tropa namin pero nauunahan parin ako ng galit.
"Eh pano tong gagong to! Di marunong rumespeto!"
"Aba, eh gago ka rin! You lost your chance kay Maxine!"
"Ikaw din! Wag kang magsalita dyan na para bang napakalinis mo!"
"I had her first. She's mine first!"
"Gago ka talaga!" Akmang susugod ako ulit pero mas hinigpitan nila ang pagkakaha
wak sakin noong naramdaman nila ang pagpupumilit ko na kumawala.
"Sa tingin mo ba laruan si Maxine na pwede mong gaguhin tapos babalikan mo na la

ng, ha?!" Galit na galit kong sumbat sakanya.

"Dylan, baka nakakalimutan mo. We did the same thing." He smiked at me.
"Hell no! She didn't caught us doing something because I didn't fuck with anybod
y else. There's a big difference, Martin." Paghahamon ko sakanya.
Saglit syang natigilan ngunit lalong dumilim ang ekspresyon nya sa mukha. Hah! S
erves you right.
Pero agad din syang nakabawi, a little evil smile was forme
d on his lips.
"Scared of a little competition, Dylan?"
Hinila ko ang mga kamay kong hawak hawak nila tsaka sumagot.
"Nagbibiro ka ba? That's my way of saying..." I dusted myself off and continue
d
"May the best man win"
Maxine's POV
Napakunot ang noo ko nung pagpasok ko ay may nakita akong nagkukumpulan na mga b
abae sa isang upuan sa harap.
Anong meron?
"Maxi!" Sigaw ni Faith na sya namang kinagulat ng mga babaeng kanina ay nagkakag
ulo.
Hinila ako agad ni Faith papunta sa upuan ko. Well, magkatabi naman kami nitong
si Faith at alam ko naman ang daan papunta sa upuan namin diba so bakit nya ko k
elangan kaladkarin. Masakit ha!
Dito kami nakapwesto sa may bandang bintana, nasa harap ko sya pero parehas kami
ng nasa wall part. Gusto ko kasi pagmasdan yung labas eh pag nabbore ako sa klas
e namin.
Pagkalapag ko ng bag ko ay nakita kong nakatingin sakin yung mga babaeng yun. Ba
kit tong mga to? Ano problema?
"Hey, Maxine, okay ka lang ba?" Nagaalalang tanong ni Faith.
"Huh? Oo naman. Ano ka ba!" Sagot ko. Nagaalala siguro to matapos ang nangyari n
oong sabado sa game ni Dylan at noong linggo sa unexpected bisita ni Martin sami
n.
Nalala ko nanaman yung dalawang events na yun. Sumasakit sentido ko kakaisip ha!
"Settle down" Narinig na namin ang pagdating ng terror naming professor. Agad ag
ad naman na nagsitakbuhan paupo ang mga babae kanina.
Doon ko lang tinignan ang pinanggalingan nila. May flowers and chocolates. Wow,
valentine's day na ba? Swerte naman ng Haley na to! Haley, tama ba? Sya yung nak
aupo dun sa upuan na yun diba? Aalisin ko na sana ang tingin ko dun pero may nak
ita akong pamilyar na card.. Isa itong cream card na may brick red na kulay sa n
akaimprenta dito at plain brick red sa likuran ang card.. Sebastian Corp?
Imposible. Calling card iyon ng Sebastian Corp. Hindi ako maaring magkamali. Iyo
n ang calling card ng Sebastian Corp. Natatanging business card iyo na nakita ko
sa bahay na may brick red na kulay sa likod.
Pero paano magkakaroon ng calling card ng Sebastian Corp si Haley? Unless may na
gbigay sakanya ng flowers and chocolates na taga Sebastian Corp.
Dylan? No, erase erase. Ako ang liligawan nya diba? Pero diba dati nyang babae s
i Haley? Hindi. Hindi.

Nagsimula na magcheck ng attendance ang professor.

"Haley Adamson?" Walang sumagot kaya napatingin sya samin. "Haley Adamson? Absen
t?"
"Sayang naman absent si Haley, di nya makikita yung bigay ni Dylan sakanya." Nap
alakas na sabi ng isa. Alam kong sinasadya nya iyon para marinig ko. Tinignan ko
syang matalim tapos ay nakita kong binatukan sya ng katabi nya.
DYLAN! Gago talaga yang Dylan na yan! Hinawakan ni Faith ang kamay ko tsaka umil
ing iling. Tumango lang ako.
Di ako papaapekto. Hindi ako papaapekto.
Pero.. may naramdaman akong gumuhit sa puso ko.
Dylan naman.. akala ko na akin ka? Napabunton hininga ako at tumingin sa labas.
Ayokong pumatak ang luha ko dito. Teka, bat ko ba yun iiyakan? Bat ko nga ba sya
iniiyakan?!
Ah, disappointed lang ako. Oo, yun lang yun.
"You are fifteen minutes late again, mister."
Lahat kami ay napatingin sa pintuan. Martin. Napailing ang ulo ko. 15mins late?
Wow ha.
"Good morining din, ma'am." He grinned. Mukhang maganda pa ata ang umaga neto ka
hit late na sya ha?
Dirediretso syang lumakad patungo.. sakin?!
"Alis." Utos nya sa katabi ko. Huh? Pinagmasdan ko ang kawawa kong kaklase na si
nindak nya na lumipat sa bakanteng upuan.
"Anong ginagawa mo?" Naguguluhan kong tanong sakanya.
"Nililigawan ka." Sabay grin.
Napa"tss" naman si Faith sa harap ko.
Napailing na lang ulit ako sabay sandal sa sandalan ng upuan at ipinako ko ang t
ingin ko sa view sa labas at pilit na winawaksi ang pangyayari noong linggo.
"Maxine, hija, may bisita ka." Napalingon kami lahat kay manang noong tinawag ny
a ako.
"Uy, baka si Roxy na yan! Masasabunutan ko yun, halos isang oras na late ha!" Sa
bi ni Faith.
Oo nga baka nga si Roxy. Nilingon ko si manang bago ako umangat ng pool.
spinner.gif
"Sige po manang, papuntahin mo na dito." Excited kong tugon. Agad naman syang um
alis at tinawag ang bisita
Umangat ako ng pool para kumuha ng finger foods namin. Since si Roxy lang naman
yun, hindi ko na kelangan pa magbalot ng robe. Sunday kasi ngayon and pakiramdam
ko kelangan ko magunwind mula sa mga nangyari nitong week. Napakagulo. Kelangan
ko magrelax.

Naglalakad pa lang ako papuntang table noong narinig ko ang galit na pasigaw ni
Faith.
"Anong ginagawa mo dito?!" Humarap ako bigla.
"Martin?!" Gulat kong sambit.
Tinignan nya ko mula ulo pababa tapos ay tingin uli sa mukha ko. SHIT! Nakatwo p
iece lang ako!
"Hi, mukhang timing ata pagpunta ko ah?" Nangaasar nyang sabi.
Minadali kong lumakad papunta sa kinalalagyan ng robe ko! Shit! Halos wala na ak
ong suot tapos nakita pa ni Martin! Damn him! Noong maisuot ko ang robe ko, agad
kong pinuntahan si Martin at hinila.
"Maxine!" Sigaw ni Faith. Oh yea. Damn she's here. Bakit ba ko nagiging makakali
mutin?!
"I'll be fine. Stay here. I'll be back agad." Sinabi ko kay Faith para maibsan a
ng pagwoworry nya.
"What are you doing here, Martin?" agad kong tanong sakanya noong makarating kam
i sa receiving area.
"I'll go straight to my intention. Liligawan kita ulit, Maxine."
I was stunned and unable to move for a second.
"Are you, okay?" Bigla akong bumalik sa present noong marinig ko ang boses ni Ma
rtin.
Tinignan ko sya saka ako tumango.
"About yesterday.." paguumpisa nya. Tinignan ko sya sa mata at ramdam ko ang bil
is ng tibok ng puso ko.
"I wasn't joking. Seryoso ako." Nagsmile lang sya sakin tapos pinisil ang kamay
ko. Halos malaglag ako sa kinauupuan ko dahil sa pagkagulat. Ano ba to.
Tumango na lang ako sakanya at tumingin bigla sa professor naming nagtuturo pero
nahagip ng mata ko ang mga bulaklak at chocolates.
Dylan nanaman? Haha. Sabi ko sa sarili ko. Di ko ba alam. Bat ganun si Dylan? Sa
sabihin na ako ang gusto pero may ibang babae. Parang si Martin din eh. Ah, ewan
!
Nakasimangot akong lumabas sa room pagkatapos ng klase. Hinila ko agad si Faith
palabas ng room. Alam kong may sasabihin si Martin pero di ko sya pinansin. Naba
badtrip ako. Oo, nakakabadtrip! Lalo na noong nadaanan ko yung flowers na yun! A
ba! Edi isaksak nila sa baga ni Haley! Uhh!
Pagkarating namin sa cafeteria ay nandoon na si Roxy. Agad kaming umupo. Buti na
lang at binilah na rin kami ni Roxy ng pagkain.
Habang kumakain kami ay biglang nagsalita si Faith.
"Maxine, Dylan's coming."

"Huh?"
Pero bago pa ako makalingon ay narinig ko na si Dylan.
"Max, we need to talk." Nagulat ako noong hinawakan nya ang braso ko at akmang h
ihilain ito. Tinabig ko ang kamay nya.
"Sabihin mo na ngayon, wala akong oras na gustong sayangin at may klase pa ako."
Sinubukan kong maging neutral. Ayokong magkaroon sya ng hint sa kung anong nara
ramdaman ko ngayon. Pero ang totoo nyan ay kanina ko pa sya gustong sampalin han
ggang mawala yung sakit.
Yes. Dahil masakit. Masakit na sasabihin nyang ako yung gusto nya tapos meron pa
palang iba. Paasa lang? Selos? HELL YES!
"Nagmamadali kasi ako kanina, Max, kaya hindi ko na nalagyan ng pangalan mo yung
card at isa pa sabi ni Martin na dun ka daw nakaupo kaya dun ko na lang nilapag
." Pagpapaliwanag nya. Ano daw? Sabi ni Martin? Nakakainis talaga tong Dylan na
to! Magiimbento na nga lang ng excuse baluktot pa!
"Sa tingin mo maniniwala ako sayo? Si Martin? Si Martin na laging late sa klase?
Sya pa ang gagamitin mong excuse? Oh, please, Mr. Sebastian. Next time na pagta
takpan mo pambababae mo, galing galingan mo naman ang excuse. Gawin mong kapanip
aniwala." Buong galit kong sinabi.
"But, Max, I'm tell-"
"Drop it! Ayoko ng makarinig pa sayo. Just so you know, Martin was 15mins late k
anina." Sabi ko at tumayo ako. Bumaling ako ng tingin sa mga kaibigan ko. "Roxy,
Faith, kita na lang tayo pagkatapos ng klase nyo." And then I turned my back at
him para lumakad na palayo but he grabbed my arm.
"Why is it so freaking hard for you to believe me, Maxine?! I told you I'll cour
t you no matter what! Tingin mo ganun ganun ko na lang ibbreak yung sinabi ko na
yun?! I even have the whole campus to justify that!" Nagulat ako sa tono na gin
amit nya. Galit sya. Sobrang galit. Nakakatakot pero kung galit sya, mas galit a
ko! Ang kapal naman ng mukha nya!
"Why?! You're really asking me why?!" Pasigaw kong sabi sakanya sabay bawi sa br
aso kong hawak nya. I looked at him. Sobrang galit at sakit ang nararamdaman ko
ngayon. Nakakainis talaga si Dylan!
"Pano ko maniniwala sayo kung sinira mo agad yung binubuo kong tiwala na dapat k
ong ibibigay sayo?"
Tumalikod na ako agad at naglakad palayo pagkasabi nun. Hindi ko na kinakaya to.
Masyadong mataas intensity ng nararamdaman ko. Ha-ha. Pakiramdam ko sasabog nan
aman ako eh.
Tumakbo ako papunta sa hindi mataong lugar sa university. Tinignan ko ang orasan
. 20 mins. Meron pa kong 20mins bago ang susunod na klase. Napagisipan kong magp
ahinga na lang muna dito.
Hay, mahangin, presko, tahimik. Walang istorbo. Kelan ko ba makakamit tong ganit
ong buhay? Sana pwede na ganito na lang ako magdamag.
Noong tinawagan na ako ni Faith ay umalis na rin ako. Kelangan ko na rin pumunta
sa room.
Pagkapasok ko nagulat ako sa nakita ko. Mukha ni Martin na may pasa. Anong nangy
ari? Gusto ko sana syang usisahin pero it's none of my business, right?

Tahimik lang ako buong klase. Nakapagtataka naman at si Martin hindi kumibo. Ano
ng meron?
Natapos ang klase matapos ang isa't kalahating oras. 3pm pa lang. Maaga pa. Hay.
Gusto ko sana magkulong dito sa room dahil ito yung oras na maraming tao sa lah
at ng parte ng paaralan. Ibinaba ko ang ulo ko sa desk. Magnanap na lang muna si
guro ako.
"Maxine?" May narinig akong tumawag sa harap ko. Pagkaangat ko ng mukha ko naani
nag ko ang kaklase kong may hawak na isang pulang rosas at may tag na nakasulat
ang pangalan ko.
Iniabot nya yun sakin. Huh? Ano to? Magtatanong sana ako pero agad syang umalis.
Tumingin ako sa paligid at para bang busy naman lahat ng tao. Napatingin din ak
o kay Martin kaso masama ang tingin nya.. sakin? O sa hawak ko? Hindi ko alam. T
umayo sya bigla at lumabas ng room.
"Maxine." May tumawag sakin, pagkatingin ko sa pinanggalingan ng boses ay may ha
wak din syang pulang rosas na may tag din na nakalagay ang pangalan ko.
Tulad ng dati, bago pa ako makapagtanong ay umalis na din sya agad. Ano ba to?
"Maxine?" Ano nanaman? May pulang rosas din syang dala na may tag at pangalan ko
rin. Ano bang meron?! Agad din syang umalis pagkabigay sakin nun.
Maglalakad na sana ako palabas ng room kaso natigil ako noong may pumasok na may
dalang bouquet ng pulang rosas. Hindi simpleng bouquet! Napakaraming pulang ros
as!
I stepped back kaso binanggit ng tao ang pangalan ko.
"Maxine?" Medyo malakas nyang sabi. Nakuha naman nya ang atensyon ng mga estidya
nte. "Maxine?" Sabi nya uli habang nililibot ang mata. Di nya ko kilala? Estudya
nte ba sya dito? Pero pagtingin ko sa damit nya.. delivery boy?
"Maxine?" Sabi nya uli. Tinuro ako ng mga kaklase ko at agad naman syang lumapit
sakin para iabot ang bulaklak. Napansin ko na ang bawat rosas ay may tag na pan
galan ko ang nakalagay.
Tinanggap ko ang mga bulaklak at bago pa makaalis ang delivery boy, tinanong ko
sya agad.
"Kuya!" Napatingin sya sakin. "Kanino po to galing?" Pagtatanong ko pero hindi n
ya ako sinagot, nginitian nya lang ako.
Kinuha ko ang card na nakasiksik sa boquet. Bnuksan ko iyon at binasa.
I want to make sure you'll get every piece. You have your name written in every
piece, and in my heart, too. -D.S.
Nakaramdam ako ng tuwa na hindi ko maipaliwanag.

..in my heart, too.

Maxine's POV
Halos maipako ang tingin ko sa card na nakalagay sa bouquet. Dylan. Dylan, ano b

ang ginagawa mo sakin.

Nagulat ako noong narinig ko si Faith sa likod kong tumitili.
"Aaaaahhhhh! Galing kay papa Dylan?! Ang sweet talaga nya! Sagutin mo na kasi, M
axi!"
I glared at her.
"Okay, joke lang! Kaw naman!"
Pagkatapos ng nangyari iyon ay hindi ko na nakita si Martin. Di ko alam kung ano
ng nangyayari sa mundo pero nakakaguilty kasi dalawa sila.. hindi ko naman sila
boyfriend ah! Pero ewan ko, nakakaguilty lang kasi talaga na magkaibigan sabay n
anliligaw sakin.
Haba ng hair!
Umuwi na ko agad pagkatapos ng klase at maaga natulog kasi wala naman akong gaga
win eh.
~
Pagkakita na pagkakita pa lang sakin ni Faith sa university eh agad nya kong hin
ila.
"Faith, wait! Dahan dahan naman oh. 30mins pa naman bago yung klase ah!" Reklamo
ko sakanya. Eh pano, halos liparin na namin tong daan dahil sa sobrang bilis ng
pagtakbo nya. Pero nagtaka ako kung bakit hindi kami sa nursing building papunt
a.. kundi sa may covered quadrangle?!
Ang daming tao. "Faith, may event ba?" Tanong ko sakanya noong napansin kong may
mga isang malaking LCD screen sa may stage.
"Basta." Yun lang naisagot nya sakin. I have no choice kundi maghintay sa mangya
yari. Siguro naman diba may announcement lang or something?
Naglakad kami ni Faith ngayon papaharap. Ganito talaga tong babaeng to eh, ayaw
magpahuli basta ganito. Pero nakapagtataka kasi tumigil kami out of nowhere.. I
mean, andito pa rin kami ngayon sa crowd. Akala ko ba eh pupunta kaming harap?
Napansin kong nagtaas ng kamay or okay sign ata yun etong lalaking katabi ko. Ti
nignan ko sya at noong nakita nya ko, nginitian nya lang ako. Weird. Shempre I s
miled back na rin.
Nailipat ang atensyon ng lahat ng tao noong biglang may nagappear sa screen.
Isang animation countdown. 5.. 4.. 3.. 2.. 1.. Tapos ay may biglang video ng isa
ng babaeng nakatalikod na nasa.. parking lot ng campus? Tumatawa ito ng mahinhin
. Naililipad ng hangin ang itim na itim nyang buhok. Kaagad din naglaho ito kapa
lit ng isang mensahe.. the laugh that always gets me by.
Sumunod na ipinakita ay pares ng brown na mata. Upturned eyes.. ito ay classic a
lmond-shaped eyes na may natural lift sa outer corner.. napakaganda.. Ang mga la
shes nitong sobrang itim ay lalong nakapagdagdag ng kagandahan nito. Ilang sagli
t pa ay naglaho din ito and again, may text na pumalit dito.. the tantalizing ey
es that always captures my sanity.
Sumunod na nagflash dito ay isang labi na nakangiti.. simpleng smile na nagturn
slowly sa grin, showing now a perfect set of white teeth. Again, it disappeared

with a text.. the smile that always lights up my day.

Next thing I saw.. is my face. Halos malaglag ang panga ko sa sobrang pagkabila.
Ako yun.. ako yun.. nagflash ang tatlong mukhang stolen shots na picture ko. Th
en may text ulit na nagappear.. the face that I always dream of.
Namumula ang pisngi ko dahil sa pagkabigla..? Nakita ko si Faith na ang laki ng
ngiti ngayon. Ano tooooo?! Anong nangyayari?
Namatay na ang palabas sa LCD screen nang biglang may lalaking naglalakad galing
sa stage at may dalang boquet ng red and white roses.
Dylan.. my heart raced and naramdaman ko ang panghihina ng sistema ko. Di ko ala
m kung pano magrreact. Bigla ring may tumumog at sinabayan nya ito ng kanta..
Wow. Magaling syang kumanta? WOW.
Nakita kong naglalakad sya patungo sa kinatatayuan ko at yung mga nakapaligid sa
kin ay unti unting nagmmake way. Dun ko narealize na nakatayo pala ako ngayon sa
pinakacenter ng quadrangle. Nice one, Faith. I looked at her and then she smile
d. Okay, she knew it all along!
Naibalik ang tingin ko sa lalaking malapit na sa pwesto ko.
"Maxine Andrea Buenavista. The girl that never left my heart and is slowly invad
ing my heart." Pagkasabi nya nun ay lumuhod sya.
OMG. Don't tell me magppropse na sya?! Hindi pwede! Hindi pa ko ready! Ni hindi
pa nga nya ko niligawan talaga eh. Pero.. ang daming tao! Doble or triple pa nga
to sa dami ng tao nung basketball game nila eh. Pano ko ba sya babastedin neto?
Aaah! Ayokong mapahiya sya. Sayang effort. Oo, alam ko na! Sasagu"Can I officially court you?" Nagulat ako sa tanong nya pero nakahinga ako ng ma
luwag. Buti na lang at court lang. Woooh!
"Alam ko nasabi ko na sayo na mali ang umpisa natin, tapos mali nanaman ang umpi
sa ng panliligaw ko. Kay angayon, sa pangatlong attempt, I want to start things
right with you. Please give me another chance."
Pagkasabi nya nun ay nakita ko ang sinseridad nya sa mga mata. May kung anong ki
lig na kasiyahan na ewan akong naramdaman sa puso ko. Bigla bang gusto ko syang
paliguan ng halik.
"Maxine?" He said. So impatient, Sebastian. I smiled sweetly.
"Yes.." It was almost a whisper pero alam kong narinig nya iyon kaya dali dali s
yang tumayo at yumakap sakin bigla.
"SHE SAID YES!" Sigaw nya. Narinig ko ang matinding palakpakan ng mga tao.
Masaya ako. I was so surprised. Pakiramdam ko ay sobrang kayang ibigay ni Dylan
ang kagustuhan ng mga babae, at napakaswerte ko kasi ako ang babaeng napili nya.
Hinampas ko sya sa braso para manahimik sya sa kakasigaw kasi naman nakakabingi!
Pero di ko maiwasan na kiligin ng sobra.
"You made me so happy. It makes me wanna kiss you and take you right here, right
now." Pilyong sabi nya. Kinurot ko sya sa tagiliran kaya agad syang napasigaw.
Hahaha! Buti nga.

Pero nevertheless, I'm happy.

Maxine's POV
Hindi pa rin ako makaget over sa ginawa ni Dylan nung isang araw. And since that
day, we became closer. Mula sa pagsundo sakin sa bahay, hanggang sa break times
, hanggang sa paghatid sakin sa bahay sya ang kasama ko. Bantay sarado ako sakan
ya? Hell yes. But I like it that way.
I won't deny the fact that I like him. What's not to like anyway? Dati pa naman
akong aminado sa sarili ko that he's a good catch kaso ewan, ngayon lang nadevel
op ang feelings.
I grabbed my phone and dialed his number. Nakadalawang ring pa lang ito ay sinag
ot na nya agad. And bago pa ko magsalita, naunahan na nya ko.
"Hey there, gorgeous. Miss me?"
I chuckled. Oh yes, I goddamn miss him so much. Pero shempre nililigawan nya ako
diba? Malamang pakipot muna! "Feeling! I just wanna know kung mga anong oras ka
kaya makakarating dito sa bahay later."
Yea. Remember the thing mom said about inviting him over? I think this is the pe
rfect time. And isa pa, I kind of want to see him.
"I'll be there at 7. Meron muna akong dadaanan bago ako pumunta dyan. Is that ok
ay?"
"Oo naman. Hmm.."
"Hmm?"
"Hmmm wala lang. See you later. I got to go. May gagawin pa ko." Pagpapaalam ko
s
akanya.
"Sure, I'll see you later. I miss you." Ngumiti ako bilang sagot kahit alam kong
hindi naman nya iyon makikita. Well, he should have felt that tho!
Inend call ko na din ito dahil kelangan kong tulungan si mommy sa pagaayos ng di
nner. Si Dylan lang naman ang alam kong bisita kaya ewan bakit parang ang daming
ihahain na pagkain.
Wait, diba sabi ni Dylan may dadaanan muna sya? Saan naman kaya yun. Napatingin
ako sa orasan. 4pm na pala. Bumaba na ako upang tignan si mommy sa kusina.

"Mom, is there anything I could do to help?" Napatingin naman ito sakin.

"Sure, honey. Go grab the apron and start slicing those veggies. Ituturo sayo ni
manang."
Agad ko naman ginawa ang sinabi nya. Mga ilang minuto din ang lumipas noong muli
akong nagtanong sakanya
"Bakit ang dami naman ata nito, ma?"
She smiled at me first bago sumagot. "Anak, mas okay na yung sobra kesa sa magku
lang, nakakahiya naman iyon, diba?" May kapilyuhan ang ngiti na binigay sakin ni

mommy.
What? Ano meron?
It was 6pm noong nagumpisa na kami ni mommy magayos sa sarili. 6pm din noong nak
auwi si dad. Si Jemimah kaya?
6:50 and I'm done. Tinignan ko muli ang repleksyon ko sa salamin.
I chose a floral tube dress na mga 2inches above the knee and paired it with my
three inches green wedge. I curled my hair too para naman hindi maging plain ang
itsura ng buhok ko. I applied powder, mascara and lipstick. Nilagay ko rin ang
simple white gold na bracelet na bigay sakin ni mommy. Di na ko naglagay ng eyes
hadow or kung ano pa man kasi simple dinner lang naman ito.
He should be here any minute now. And tama nga ako dahil tinawag na ako ni manan
g. Bigla akong naexcite. Magustuhan kaya ni Dylan tong ayos ko??
Pagkalabas ko ng kwarto ay sya ring paglabas ni Jemimah.
"My goodness, Jemimah! Buti nakaabot ka." Laking pasasalamat na sabi ko sakanya.
"Of course, ate. This night isn't just for you" Tapos ay kinindatan ako at inaya
na nya kong bumaba.
Not just for me?
Pagkadating namin sa baba eh sobrang nagulat ako. OH MY GOD. He is not alone! Ka
sama nya sina Mr. & Mrs. Sebastian. Halos maout of balance ako dahil sa sobrang
kaba. Akala ko ba si Dylan lang???
"Here they are." Sabi ni mommy noong napansin nya kami. Agad naman kaming inalal
ayan ni dad papunta sa sala.
"Maxine Andrea, Jemimah Jillian, these are Mr and Mrs Sebastian.." Pagpapakilala
ni dad. "And I believe, kilala nyo na si Dylan? Maxine?" Mapanuksong tanong nit
o.
Hindi ako agad nakaimik dahil kinuha ni Dylan ang kamay ko at hinalikan sa kamay
. GOSH! Uso pa ba yun?! Mahihimatay ako!
"You look perfect." Malambing nyang sabi. Namula naman ang pisngi ko.
"You have two beautiful daughters, Simon." Sabi ni Mrs. Sebastian kay dad. "Napa
kaswerte ni Dylan." Tapos ay bineso beso nya ako at si Jemimah.
"Finally, nice to meet my son's apple of the eye." Si Mr. Sebastian naman ngayon
ang nagacknowledge samin.
"Mawalang galang lang po. Ma'am Jemimah, andito na po pala ang bisita nyo." Tawa
g ni manang kay Jemimah. Huh? Bisita?
Excited na tinungo ni Jemimah ang pintuan. Pagbalik nya ay nakalink na ang kamay
nya sa isang matangkad na binata.
Pero bago pa ako makapagreact, nauna na si Dylan
"Mike?"
Napatingin din si Mr and Mrs Sebastian sakanila.

"Dylan? Tita? Tito?" nalilitong tanong ng lalaki.

Bago pa man may makapagreact, nauna na si Jemimah.
"Mom, dad, he's the one I've been talking about. Michael Genesis Cortez." Malapa
d pa ang ngiti ni Jemimah noong pormal nyang pinakilala si Michael samin.
"Good evening po, Mr & Mrs Buenavista." Teka, hindi ako binati?! Hangin na ba ak
o dito??? "And you must be Maxine? Nice to meet you. Jemimah has told me a lot a
bout you." Ayun naman pala, kilala naman pala ako.
Agad kong sinagot ang kamay nya na nakalahad sakin.
"And it's nice to see you, too, tita and tito." Tapos ay nilapitan nya ito at na
gbigay ng magalang na acknowledgement. Uhm, what's going on? Nilapitan nya rin s
i Dylan at nakipagbrofist.
"He is Dylan's cousin, ate." Nagniningning ang mga ni Jemimah. Oh.. wow. Dylan's
cousin?
Pinsan pala to ni Dylan kaya naman pala halos may resemblance sila. Parehas sila
ng maputi at matangkad. May pagkabilugan ang mukha pero tamang tama ang body bui
t ni Michael. Tisoy. Halatang halata na sa lumaki ito sa ibang bansa. Maamo ang
mukha nya, napakasweet ng ngiti pero hindi mo maidedeny na ang image na meron sy
a ay ganap na isang Casanova. I know I'm right. Para rin itong si Dylan, girl ma
gnet.

Maghawak kamay kami ni Dylan na tumungo sa dining area. Shempre katabi ko sya. H
alos pagbibiruan sa business at pagmamatch making ang ginawa nila samin ni Dylan
magdamag. I even felt reaaaaal awkward kasi.. ewan ko ba, bilis ng mga pangyaya
ri eh.
After eating, pakiramdam ko kelangan namin ni Dylan umalis dito niyaya ko syang
lumabas sa may gazebo. Well para na rin magusap?

"Dylan.. si Michael.." Paguumpisa ko ng conversation noong marating namin ang ga

zebo.
"Hmm?"
"How is he? I mean as a cousin and as a man?"
He chuckled. "He's a good man with a good heart. We're at the same age. He grew
up outside the country but he has his Filipino heart with him. He's my best budd
y."
"And as a man?" Pagtatanong ko sakanya.
"Uhm.."
"Dylan. What?"
"I think we better talk about anything else. So, how are you?" Pagchange nya big
la ng topic.

"No, Dylan. Answer me."

"Hay, okay fine. He's.. uhm.. well.. let's just say that he loves girls? He's na
turally friendly and sweet? And girls.. well are girls."
"Dylan!"
"Okay okay. He's really nice. And nice as in friendly and sweet.. sa mga babae.
Sabihin na lang natin na he's like me but I'm more behaved." What?! So tama nga
ako? Babaero si Michael!
"You're more behaved? So.."
"No, Maxine! Well.. I know alam ko tingin mo samin but trust me, we're different
. We don't play with others unless they want to. Ah, basta. Let's just say na..
we know when to play and when to stop. And once we found someone worth our every
thing, we're more than willing to give up anything." I blushed sa sinabi nya. Is
he telling me that I am worth everything?
"Yes, Maxine. You are worth my everything." He answered my unspoken question. Sh
eeeeeeeeeetttt. Pwede na ba mahimatay sa sobrang kilig?! Sheeeeeet talaga.
"And don't worry about him and Jemimah. Kilala ko pinsan ko and I'm sure Mike's
deadly serious about her." He reassured whatever worries and doubts kay Michael.
I don't want my sister to get broken and shit at the end. Hay.
"Bakit di mo sinabi sakin na kasama pala ang mommy and daddy mo? Hindi tuloy ako
prepared." Pagiiba ko ng topic.
"Uhm.. surprise?" He said while grinning.
"Sira! You should've warned me! Para tuloy akong ewan kanina dun. I was too stun
ned like for a sec I didn't know what to do and what to say."
"Hush. Ano ka ba, you did well. And you don't have to do anything. Remember, ako
ang nanliligaw?"
"Yea, pero kahit na! Those are your parents and it's my first time meeting them.
Kung bakit kasi ang hilig mo sa surpises eh." Worried talaga ako sa kung ano ma
n ang magiging impression nila sakin.
"Gusto mo pa ba ng isa pang surprise?" Tanong ni Dylan sakin.
"Huh?"
"Eto oh." Sabi nya sabay abot ng isang maliit na box galing bulsa nya. "Open it.
" Nakangiti nyang sabi.
Binuksan ko ang karton at tumambad sakin ang kumikinang na letter D.
"Here.." Kinuha nya iyon tapos inabot nya ang kamay ko upang alisin ang bracelet
. Pinagmamasdan ko lang sya habang nilalagay nya ang pendant na iyon sa bracelet
ko. Tapos ay kinuha nya uli ang kamay ko para ibalik iyon.
"D is for Dylan. Para alam nilang may Dylan ka na sa buhay mo. Don't ever remove
this one. Pag inalis mo to, para mo na rin akong inalisan ng pagasa." Tinignan
nya ko sa mata saka uli nagsalita. "I never felt this way sa ibang babae, Maxine
. Konting oras pa lang tayo magkakilala pero pakiramdam ko I've known you foreve
r."
Hindi pa rin ako sumasagot dahil umaaasa akong may mga kasunod pa iyon. I want t

o hear more.
"I never believe in the idea of having someone to inspire you everyday until I m
et you.. until I took the chance of being in your life." Gusto kong tumalon at y
akapin sya bigla pero hindi ako makakilos dahil sa meron pa akong gustong marini
g.
"I really like you, Maxine." He said almost breathlessly. Tapos noon ay naramdam
an ko na lang na hinawakan nya ang mukha ko upang ipalapit sa mukha nya.
He planted a soft kiss on my lips pero I wanted more. I kissed him gently. Yes,
gently dahil ang nararamdaman ko ngayon ay sobrang kasiyahan. I want to devour h
im with my feelings. Noong naghiwalay ang aming labi dun lang ako sumagot.
"I like you, too, Dylan. "
MAXINE'S POV
Hawak hawak ko pa rin ang labi kong hinalikan ni Dylan. I know he had kissed me
a lot of times before and we even did more than kissing. Pero yung soft kiss kan
ina? Iba eh. Ibang spark.
Paulit ulit din nagrereplay sa utak ko yung aminan namin kanina tungkol sa narar
amdaman namin.
"I really like you, Maxine."
"I like you, too, Dylan."
Malaki ang ngit ko sa labi hanggang sa makaramdam ako ng antok.

Kinabukasan, napansin nila mommy ang pagiging masigla ko habang nagbbreakfast. N

oong natapos na kong magayos ng sarili ko at handa na kong bumaba para salubungi
n si Dylan, nagulat ako dahil hindi sya nagiisa.
"Michael." Gulat kong sabi.
"Oh, babe. Relax. Hindi naman nya kikidnapin si Jemimah." Ngising sagot ni Dylan
. Hinampas ko nga ito sa braso! Aba! Masama ba magworry para sa kapatid ko?
"Don't worry, Maxine. She's in good hands." Then he grinned. Di ko ba alam, kahi
t na kay Michael na mismo ito nanggaling, di ko pa rin maiwasan na magduda.
"Okay, fine. Dylan, let's go?" Inaya ko na lang umalis ng bahay si Dylan.
As usual, daldalan kami sa kotse nya sabay asaran and kulitan. Ganun naman kami
lagi lagi eh. Masaya ako sakanya. Napakasaya. Bakit hindi ko pa sya sagutin? Wag
muna. Masyado pang maaga.
10mins matapos magsimula ang first class ay dumating si Martin. Late nanaman. Si
guro ay may monkey business naman ito sa library gaya noong nakita ko sila dun.
As usual, dun sya uli umupo sa katabi kong upuan.
"Long time no see, Maxi." Nakangisi nyang sabi.
Di na lang ako sumagot. Pag nakikita ko talaga tong si Martin di ko pa rin alam
ang iaasal ko. Oo nga, di ko naman idedeny na naapektuhan pa rin ako sa presence

nya pero feeling ko lang hindi tama.

Kaibigan nya si Dylan at pareho silang nanliligaw sakin. Feeling ko talaga hindi
tama.
"Okay guys, kelangan ng pair sa activity na to." Nagkatinginan kami agad ni Fait
h sa announcement ng prof namin. Alam na! Shempre, as usual, kami uli ang magpar
tner. "To be fair, yung katabi nyo sa right side ang partner nyo." Bigla nyang p
ahabol.
Martin. No way! Silent protest ko sa utak ko.
"Looks like destiny's on my favor." Sabi nya sabay kindat. UHH! Bakit kasi sya t
umabi saken!
Inirapan ko na lang sya sabay ng pagkinig ko sa instructions ng professor.
"Okay, what you have to do is that to list down what you like and what you do no
t like sa partner nyo. And then we'll have sharing. 10mins. to do that. Time sta
rts.. NOW."
Nagharap kami ng upuan ni Martin since required yun. Nakita ko ang malaki nyang
ngiti. Yung ngiti na ilang taon kong kinahumalingan.. yung ngiti na nagpaibig sa
ken. Naalala ko bigla yung moments namin ni Martin. Siguro ay kung hindi nangyar
i yun ay malamang sya ang boyfriend ko ngayon. I felt a pint of regret sa puso k
o.
Ano ba naman tong puso na to.. hanggang ngayon pa rin ba?
"Huy, 10mins lang binigay. Baka mamaya wala kang masulat dahil sa kakatitig mo s
aken ha." Pangaasar nya sakin.
Oo nga pala. May activity nga pala.
Tinignan kong mabuti ang papel ko tsaka nagisip kung ano nga bang gusto ko kay M
artin. Saglit nablangko ang isip ko. Tinignan ko si Martin na seryosong nagsusul
at sa papel nya. Pagtingin ko sa papel nya, wow.. ang daming nakasulat! Ano nama
n kaya pinagsasabi nya tungkol sakin?!
Habang pinagmamasdan ko sya, bigla kong naalala na napakadedicated nga pala nya
sa pagaaral nya kahit kung titignan mo sya eh isa syang mukhang babaero. Sun na
nagsipasok ang mga idea ko sa utak.
Napangisi ako ng marealize ko na napakadami pa rin pala ng mga bagay na yun na t
umatakbo sa isip ko. All these time, kahit ginago nya ako, marami pa rin syang q
ualities na gusto ko.
After 10mins, nagumpisa na ang class sharing. Nagsimula na magtawag ngayon ang p
rofessor. Natawa kami lahat sa sharing ng ibang kaklase namin. And kami? Kami ni
Martin ang huling pair.
"Okay, Miss Buenavista, you first" Sabi ng professor. Ako?! Bakit kasi ako pa?!
I took a deep breath bago nagsalita..
"Martin.. I like how devoted you are with your studies, I like how good you are
in a lot of sports, I like your humility towards people, I like your generosity,
I like your sense of humor." Yun lang nag nilagay kong likes ko dahil ayoko nam
an magkaroon ng idea si Martin sa nararamdaman ko pa rin para sakanya.
"What I don't like about you.. uhm.. I don't like how you skip classes at time,
yea devoted ka nga pero minsan tamad ka rin pumasok so semi devoted lang pala yu
n." I joked and I heard my mates laugh. "I don't like how careless you are.. tha

t's it. Yun lang naman talaga sinulat ko. Hindi naman kasi pwede mamersonal diba
?
"Okay! My turn!" Excited nyang sabi.
"Maxine, I like the way your eyes could melt a frozen heart. I like how your voi
ce sounds because it's the sweetest melody I could ever hear. I like how you smi
le because it's the thing that makes my every living day complete. I like your p
resence itself because seeing you is the only thing I look forward to everyday.
I like everything about you." I realized that the class went silent. Ako rin nam
an, napatameme na lang sa mga sinabi nya. It was as if it's his heart talking.
"The only thing I don't like about you.. is you not liking me back anymore." Mal
ungkot nyang tugon.

Tahimik lang akong kumakain sa cafeteria kasama sila Faith at Roxy na masiglang
naguusap. Iniiwasan ko yung topic nila about kay Martin kanina. Nung napansin ni
lang nanahimik ako, di naman na ulit nila inopen iyon.
Wala si Dylan ngayon eh. Tinawagan nya kasi ako kanina, sabi nya may kelangan da
w syang tapusin na importanteng bagay. Shempre kahit gustong gusto ko sya makita
, hinayaan ko sya.
Ganito talaga pag nababagabag loob ko, gusto ko laging makita o mayakap si Dylan
. Sakanya kasi gumagaan loob ko. Para bang kaya nyang alisin lahat.
Pagkapasok ko sa next class, napansin kong hindi na sa tabi ko nakaupo si Martin
. I don't know. Maybe sa sinabi nya kanina ay isa na yung announcement of defeat
? Baka narealize nyang meron na kong ibang mas gusto ngayon.
Sana.. yea, ang bad ko ba? Pero sana nga ganun na lang kasi ayoko na rin naman n
g ganitong sitwasyon eh.
After ng klase na iyon, inapproach ako ni Martin.
"Maxine, can I spare some of your time? I just.. well, need to tell you somethin
g." Pumayag naman ako kaya noong nakalabas na lahat ng kaklase namin, maging si
Faith na sinabihan ko na lang na susunod ako sa cafeteria, ay nagsimula na kami
ni Martin nagusap.
"You know how much I wanted to be your man, don't you?" Paguumpisa nya. Shempre
hindi ako sumagit dahil ang totoo nyang eh hindi ko rin alam ang isasagot ko.
"Everyday ko pinagsisihan yung nangyari na yun because that made me lose you. I
always wanted to have you back pero naduwag ako.. until one time, narealize ko n
a kelangan kitang kunin pabalik dahil miserable ako pag wala ka." I felt the pai
n sa boses nya but I chose to stay silent.
"Until now, I still want you back." He let out a bitter laugh.
"Martin.."
"No, let me finish."
Tumango na lang ako bilang sagot.
"One day, nalaman ko na meron na si Dylan sa buhay mo. Na kayo na. Nagalit ako.
Nagalit ako sakanya kasi alam nyang akin ka pero nagawa nya yun. Nagalit ako kas

i ang alam ko ginagamit ka nya para gantihan ako." Nakaramdam ako ng kaba sa hul
i nyang sinabi. Hindi ba yun din ang una kong naisip? Pero nung sinabi ni Martin
yon, pakiramdam ko totoo nga ang dati kong hinala.
"Nagalit din ako sayo.. sobrang galit kasi pinagpalit mo na ko. Pero, Maxine.. m
as nagalit ako ng sobra sa sarili ko dahil napakapabaya ko. Gago ako kaya ka naw
ala sakin. Sobrang galit naramdaman ko sa sarili ko dahil hindi na kita kayang h
ilain pabalik." Naramdaman kong tumulo ang luha ko. Nasasaktan nanaman ako dahil
sakanya. Iniiyakan ko nanaman sya.
Pero alam ko, this time, hindi na dahil sa mahal ko pa rin sya gaya ng dati. Nas
asaktan ako para sakanya.. dahil.. alam ko.. magpaparaya sya.
"Pero nakikita ko kung gano kapursigido si Dylan sayo. Alam ko sa sarili ko na t
alo na ako. Dahil alam ko nahuhulog ka na sakanya at wala na akong lugar sa puso
mo." Nakita kong tumulo na rin ang mga luha ni Martin. Gusto ko syang yakapin.
Gusto kong magsorry sakanya kasi nagguilty ako, kasi tama lahat ng sinabi nya.
"I can't force you to love me again, Maxine. Tanggap ko na. Dylan loves you and
I do too but I know he has your heart. Dun pa lang wala na akong laban. I love y
ou, Maxine.. that's why I'm leaving you behind." Di ko na napigilan talaga yung
nararamdaman ko sa puso ko. Pakiramdam ko sasabog ako anytime.
"I am sorry sa lahat ng nagawa ko, sa mga pagpapaiyak ko sayo, sa mga sakit na n
aparamdam ko. I am sorry kung nasaktan kita. I am really sorry dahil di ko natup
ad yung pangako ko sayo dati na aalagaan kita." Niyakap ko na sya noong marinig
ko ang mga sinabi nyang iyon.
Kahit gago si Martin, kahit napakasama nya, kahit nasaktan nya ko.. ayaw ko pa r
in malaman na nasasaktan sya dahil sakin. Di kaya ng konsensya ko.
And when he said Dylan has my heart, he's right. But Martin will always have a s
pecial place in it.
Special pa rin sya sakin. Maybe bilang kaibigan na lang. Alam ko naman hindi tal
aga kami naging magkaibigan noon eh. Basta gusto ko sya tapos niligawan nya ko t
apos ayun nagkasakitan tapos wala na. Pero this time alam ko na yung natitirang
meron samin, sa mabuting pagkakaibigan na lang yun.
Naramdaman kong hinigpitan nya ang pagkakayakap sakin. "I'm leaving.." bulong ny
a.
Tinignan ko sya tsaka ako kumalas sa pagkakayakap.
"Aalis na ako, Maxine. I.. I can't really let you go and I can't move on kung ar
aw araw pa kitang makikita."
Shit. My heart was ripped. I'll miss him. I will.
Hinawakan nya ang noo ko at hinalikan iyon. "Maxine.. my little love.." Napangit
i ako sa sinabi nya. My little love.. yun ang tawag nya dati sakin.
"Last na to, Maxine." Nagbuntong hininga sya tapos sunod kong naramdaman ang pag
lapat ng labi nya sa labi ko.
I froze. Di ko ineexpect iyon pero di ko sya nagawang itulak.
Ang tagal na rin na panahon nung huli kong naramdaman ang labi nya sa labi ko.
"Everytime I kissed you before, I thought I own the world. If I only knew the da
y will come that I can't kiss you anymore, I should've sealed mine onto yours."

Malungkot nyang sabi sabay halik ulit sa labi ko.

The very last kiss..
MAXINE'S POV

Last subject na, isang oras na lang ay makikita ko na ulit si Dylan. Nakaramdam
ako ng excitement.
Pero pagkalingon ko sa bakanteng upuan sa tabi ko, naalala ko bigla si Martin. H
indi na sya pumasok sa mga sumunod naming klase after nya magpaalam sakin. Di ko
maiwasan ang hindi malungkot. He kissed me. Pero hindi iyon big deal sakin. Sig
uro ay nadala lang ako ng awa.. or ng sobrang pagkaoverwhelm dahil nagpapaubaya
na sya kay Dylan.
Will I tell Dylan? No. Definitely no. Hindi nya kasi maiintindihan eh. Walang ma
kakaintindi kaya I'll keep it to myself.
Pagkalabas ko ng room ay agad ko na nakita si Dylan na nagaabang sakin. Wow, ang
laki ng ngiti ng mokong na to ah. Hinila nya ako agad at hinalikan sa labi. Med
yo nahiya pa ko kasi napakaintimate ng nangyayari.
"Dylan." I said as I broke free from our kiss.
"Let's go somewhere else." Di na ko nakapagreact at sumunod na lang ako sakanya.
It's been so long.

Madali nya kong hinila papasok ng condo nya. He kissed me hungrily. I kissed him
back. Goodness, gano na ba katagal? Ni halos wala na kaming pakialam sa nagkala
t naming sapatos
"I'm sorry." Biglang bulong nya matapos kumalas sa paghahalikan namin.
"What?" Habol hininga ko pang sabi.
"Hindi dapat hinahalikan ng ganun ng manliligaw ang nililigawan." Sabi nya sabay
tawa at palayo sakin. What?! Now I hate this ligaw thing! Ay, landi ko lang? HA
HAHAHAHA
"Dylan.." I stepped closer sakanya and grabbed his head and started kissing him
again. "But I want you.." Sabi ko sabay gapang ng kamay ko sa bantang ibaba nya.
"Control, Max." He pulled away from our kiss again. DAMN! Papanindigan ba talaga
nya to? He wants to play a game? Fine. I'll play with him.
"No!" Pagalit kong sabi tapos ay hinalikan ko sya ng marahas hanggang sa maiupo
ko sya sa couch. Pero ilang saglit pa ay kumalas ako.
"You wanna know what you're missing?" I smirked then I stepped back. He looked p
uzzled. Wala syang kaidea-idea sa nasa isip ko.
I stood right in front of him and then started stripping. I-unbutton ko ang blou
se ko dahilan upang tumambad sakanya ang hinaharap ko. Well, di na ko nahirapan
na ipaglandakan ko pa sakanya iyon dahil pinagpala naman ang hinaharap ko.

I smirked when I saw him form a smile. I love the way he reacts with my body.
Binuksan ko ang zipper sa likod ng palda ko upang malaglag iyon sa sahig. The on
ly thing left sakin? Bra and panty.
"So, Dylan. Would you still say no to me?" Sabi ko habang humahakbang ako ng pap
alit sakanya. Noong sapat na distance na lang ang pagitan namin, hinila nya ako
upang makakandong ako paharap sakanya.
Hindi sya nagaksaya ng oras at agad nya akong kinabig upang mahalikan. I groaned
as I started to rub myself onto him. I could feel his bulge and that goddamn ma
de me feel hot as hell. He unhooked my bra and immediately sucked my nip. I moan
ed in frustration nung naramdaman kong ginamit nya rin ang daliri nya upang laru
in ang kabila habang nasa bibig nya ang isa.
Next thing I know is that my paties are moved aside and his fingers are in me. H
e gave me pleasure down there as he sucked my nip.
Dahil na rin sa di ko na mapigilan pa ang sarili ko, "Dylan, do me." I almost pl
eaded.
"People in this stage do not fvck each other, honey." He said teasingly as he mo
ved his fingers faster.
"Then make me your goddamn girlfriend!" Shit! Di ko talaga kaya ang intensity na
binibigay ni Dylan sa katawan ko. He's really doing good sa ginagawa nya sakin
pero I want more.
"Hmm, I'll think about it." He said, still teasing me. Naramdaman kong binagalan
nya na ang kamay nya. Oh my.. nanadya talaga itong lalaking to! Ginalaw ko ang
sarili ko dahilan upang masalubong ang mga daliri nya. I am not satisfied!
"Ahh. Dylan, babe, please." I pleaded. I looked at him and saw him smirked.
"You asked for it." Sabi nya. Medyo inalalayan pa nya kong tumayo upang mailabas
nya ang pagkalalaki nya.
Without further ado, inupuan ko agad yun pagkakita na pagkakita ko pa lang. What
? I can't help myself. Masama ba iyon?
"Ah shit!" Napamura sya noong maramdaman nya ang loob ko. "You are fvcking tight
, Maxine."
Di ko sya pinansin, instead, I started pumping. Pakiramdam ko isang taon kong hi
ndi naramdaman ko. We didn't do this for weeks! Akala ko nga eh nagsawa na sya s
a katawan ko. Yun naman eh dahil lang sa ligaw ligaw na yan.
"Ahh, babe." Mahinang ungol ko.
"So hot." Narinig kong sabi nya.
He guided me, he helped me move. I already came but he didn't let go of me. Nagt
aka naman ako kasi kalalabas ko pa lang pero parang nabuhay uli ang katawan ko.
He made me feel ecstasy twice. On the third attempt.. he came with me.

It was already past 8pm noong marating namin ang bahay. Pero bago ako bumaba ay
may tinanong pa sya..

"Yung sinabi mo kanina.." Paguumpisa nya.

"Huh?" Nagtatakang tanong ko.
"Na girlfriend na kita." Parang nagaalangan na nahihiya pa syang sabihin iyon.
Tumawa naman ako ng mahina bago nagsalita. "Silly! Shempre hindi pa. Napakaindec
ent naman ng proposal mo eh! Better luck next time, lover boy" Sabi ko sabay hal
ik sakanya sa labi bago tuluyang bumaba ng sasakyan.
Kakaiba rin ako no? Nakipagsex na nga ko't lahat lahat sakanya pero pakipot pa r
in ako. Haha.
Maybe because for me mas madali ibigay ang katawan kesa ipagkatiwala ang puso.
MAXINE'S POV.
Dylan's acting weird today.
Kaninang sinundo nya ko sa bahay, I caught him typing on his phone while smiling
. Shempre initial reaction ko diba ay isipin na may katext sya. When I asked him
, ang sinagot nya "wala lang." I was kinda pissed pero hinayaan ko lang kasi ang
pangit naman kung sisimulan ko yung araw na to na nagaaway kami diba?
Tahimik kaming dalawa sa sasakyan hanggang makarating sa school. Ang buong akala
ko ay ihahatid nya ko sa room pero pagkababa ng parking lot sinabihan akong mau
na na daw sya dahil may kelangan pa syang asikasuhin. Matapos akong hinalikan sa
labi ay nagmadali na syang umalis.
Akala ko nga noong break namin ay makakausap ko na sya ng matino kasi I assumed
na tapos na yung "kelangan" nyang gawin.
Unfortunately, hindi pa rin. Hindi ako sumama sakanila Faith kumain sa Sbarro da
hil sa umasa akong magkasama kami ni Dylan kahit na di ko sya nakitang nakaabang
sa pinto ng room.
Siguro mga 5mins after ko matext si Dylan na nasa cafeteria na ako, saka lang sy
a dumating. Inorderan nya lang ako ng spaghetti at softdrinks at hinatid sa baka
nteng space tapos ay umalis na. Reason? As usual, may kailangan syang gawin.
Inis na inis na ko talaga! Gusto ko sanag magreact sa mga kinikilos nya kaso mad
ali syang naglakad papalayo!
Di ko na alam ang gagawin ko talaga! Di ko halos nakain ang spaghetti dahil nabb
wisit ako.
Padabog kong iniwan ang cafeteria. And nung nakita ako ni Faith panay ang tanong
nya kung bakit daw nakabusagot ang mukha ko.
Inirapan ko lang sya at di sumagot. Haha. Ang mean. Ganito talaga ko eh pag badt
rip.
Sinilip ko ang phone ko. Wala man lang text o tawag.
Miss ko na sya.
To: Dylan
I miss you.

After 5 mins ay wala pa rin syang reply. Aba! Kulitin ko kaya to sa text?
To: Dylan
Gusto kita makita ngayon.
Wala pa rin reply.
To: Dylan
Uso magreply!
Noong mga 10mins na ang nakalipas at wala pa rin sumasagot, naisipan kong tawaga
n na sya.
1..2..3 rings noong sa wakas ay sinagot nya!
"Hello?" sabi ng babae sa kabilang linya. Babae.. babae?
"Sino to? Nasan si Dylan?" Mataray kong sagot.
"Umoorder kasi sya ng pagkain eh. May ipapasabi ka ba?" Umoorder ng pagkain? Mag
kasama sila? What?
"Wala, sige. Nevermind." Tapos ay binabaan ko na sya ng phone.
Ano yun ulit?! May babaeng sumagot ng phone nya at kasama pa nya ngayon tapos sy
a pa ang umoorder ng pagkain! Kaya ba nagmamadali syang iwan ako kanina dahil ma
y kasunod syang kasama? Kaya ba parang ayaw nya kong kasama ngayon?
Dylan, why? Sawa ka na ba sa kakahintay?
Naramdaman ko ang kakaibang emosyon. Selos. Galit. Lungkot. Inis. Pero mas nangi
ngibabaw yung selos.
Hindi ako halos nakaconcentrate sa mga sumunod naming klase.
Lunch time na pero di ko nakita si Dylan sa labas. Di nya ko inabangan? Kasama n
anaman siguro nya yung babaeng yun! Edi magsama sila! Di ko sya kelangan no! Duh
!
Naglalakad ako magisa ngayon papuntang cafeteria. Hindi ko nanaman kasama si Fai
th dahil may kelangan syang gawin sa library at si Roxy naman may practice para
sa upcoming dance event ng school.
Pag naiisip kong kaya ko hindi kasama si Dylan ngayon dahil sa ibang babae eh pa
ra bang gusto kong sipain lahat ng taong nakikita ko! Kung legal lang na gawin y
un eh edi sana ngayon wala na nakaharang sa dinadaanan ko.
Nabigla pa ako nung may naramdaman akong umakbay sakin.
"Alisin mo nga yang kamay mo!" Sigaw ko kay Dylan.
"Oh, what? Relax, babe. Wala kang kaaway. Ako lang to." Ngisi pa nya
Inirapan ko lang sya tsaka lumakad uli. The nerve of that guy!
"Maxine!" Tinawag nya ko pero hindi ako lumingon. Nakakainis talaga!

Minadali ko ang paglakad papuntang cafeteria and hindi pa rin ako lumingon kahit
pa paulit ulit ang tawag nya sakin.
Manigas ka.

Pagkaorder ko ng pagkain sa cafeteria ay agad akong umupo sa pinakamalapit na ba

kanteng pwesto.
Di na ko nagulat noong nakita kong umupo si Dylan sa harap ko.
"Maxine." Pagsisimula nya
Di ko sya pinansin at nagpatuloy lang ako sa pagkain. Di ko talaga kakausapin to
. Nakakairita sya eh.
"Maxine, galit ka ba?" Tanong nya. Still, I didn't answer.
"Maxine, did I do something wrong?" Tila worried na nyang tanong pero di ko pa r
in sya kinakausap.
"Goddamn, Maxine! Talk to me!" Padabog nyang sabi. I stiffened a little and napa
nsin kong napatingin ang ibang tao sa paligid namin. Pero still, di ko pa rin sy
a kinakausap.
"Ayaw mo ko kausapin? Fine, di rin kita kakau-" Naputol ang sinasabi nya noong b
iglang tumunog ang phone nya.
Sino kaya tumatawag sakanya? Di ko pinahalata na gusto kong malaman kung sino yu
n. Kaya pinagpatuloy ko lang ang pagkain ko. Until I heard him talk again.
"Hello? Yes, puntahan na kita dyan." That caught my attention. Napatingin ako ag
ad sakanya.
"Oo, tapos na ko. I'll see you. Hintayin mo ko." Sabi uli nya. Nakatingin pa rin
ako sakanya hanggang sa ibinaba nya ang phone nya at kinausap akong muli.
"I have to go, may kelangan pa kong asikasuhin. We'll talk later."
Iiwan nya ko? Wtf! Sino ba yung tumawag na yun at para bang mas importante pa ke
sa sakin!? Yung babae ba nanaman na yun?! Di ko na talaga napigil pagkainis ko.
"San ka pupunta?" Tanong ko bago sya umalis.
"May aasikasuhin."
"Kaninang umaga ka pa may inaasikaso, Dylan." Iritado kong tanong.
"Look, I'm not in the mood to argue." Walang gana nyang sagot.
"Babae ba yan?" Diretsa kong tanong.
"Maxine!" Sigaw nya na para bang di sya makapaniwala sa sinabi ko.
"I know you were with someone kanina nung iniwan mo ko sa cafeteria!" Galit kong
sagot.
Napatahimik sya sa sinabi ko. So it's true?
"Di ka pa rin talaga nagbabago, Dylan." Asar kong sabi. "Fine, edi mambabae ka.
Wala akong pakialam."

"You are so impossible, Maxine." Sagot nya at akmang tatayo kaya lang sinabayan
ko sya sa pagtayo at nagsalita.
"Oh, edi umalis ka! You chose now, Dylan! Leave and wala kang Maxine na babalika
n or stay."
Nagsukatan lang kami ng tingin sa loob ng ilang segundo saka sya nagbuntong hini
nga. Hah! I knew it. Akin sya. I almost had my heart skip a beat kaso bigla akon
g nanghina sa sunod nyang sinabi.
"I can't believe you don't trust me at all." And the he walked away..
MAXINE'S POV
I sat quietly as my mind lingered somewhere. I could barely speak.. when Dylan l
eft me moments ago, I lost my sanity.
Okay.. OA! Left me talaga? Pwedeng nagwalk out lang? LOL
Pero kahit na no! Nagwalk out sya sakin kasi nairita ako sa babaeng tumawag saka
nya..
She chose her. Tho hindi ko naman talaga kilala yung babae and hindi ko alam kun
g anong meron sakanila, di ko pa rin maiwasan na mainis.
Kung tutuusin naman napakarami na nagawa ni Dylan para mapatunayan na seryoso sy
a sakin. Pero yung nangyari ngayon? Parang biglang naglaho.
Yung trust na naguumpisang magbuild up? Biglang nagcrash down.
Still dumbfounded, the class ended. Tinignan ko ang relo ko, 20mins pa naman bag
o time ah? Early dismissal?
Pero 4hrs pa bago last subject ko! I just wanna go home! NOW.
Gusto ko magkulong sa kwarto ko, gutso ko rin batuhin si Dylan ng sapatos sa muk
ha nya tapos gusto ko rin sabunutan at kaladkarin yung malanding babaeng pinagka
kabusyhan nya kaso..
"MAXINE!" Nagulat ako sa lakas ng boses na tumawag sakin. Dylan? Boses nya yun a
h!
Lumingon ako sakanya sa pinto. Yung mukha ko eh hindi pa rin maintindihan kasi h
indi ko alam kung ano yung nararamdaman ko talaga. Inis? Selos? Lungkot? Or sobr
ang saya kasi andito sya?
Bago pa man ako makapagreact ay naglakad na sya papunta sakin at marahas na hina
wakan ang kamay ko.
"Let's talk." Maawtoridad nyang sabi. I was about to open my mouth pero hinila h
ila nya ko agad.
Lagi nya kong hinihila! Noong pababa kami ng hagdan, dun na lang ako nagsalita.
"Ano ba, Dylan! Kaya ko maglakad! Let go of me! Kung makahila ka akala mo madali
sakin ha, pano kung mahulog ako dito!" Sigaw ko rin dahil sobrang irita ako nga
yon!
"Fck!" What? Yun lang?! Pilit kong hinila kamay ko pero tinignan nya lang ako ma
sama at nagsimulang maglakad.. ng medyo mabagal. Okay, I could cope up with his
speed. Pwede na to.

"Dylan, san ba kasi tayo maguusap?" Takang tanong ko noong nakita kong palabas n
a kami ng nursing building
Hindi nya ko sinagot, di na rin ako umimik hanggang sa maabot namin ang building
nila.
"Ano ginagawa natin dito??" Tanong ko ulit pero as usual, wala pa rin imik.
Takang taka ako noong napansin kong sa room pala nila kami pupunta and.. wow, ma
y klase sila? Wth? Ano to?
"Dylan! May klase kayo!" Hinihila hila ko ang kamay ko pero lalo lang nya hinigp
itan sabay hatak sakin sa loob ng room na ikinagulat ko at ako lang nagulat?! Ba
kit hindi sila nagulat?!
"Sir, here's my partner!" Masigla nyang sabi sa professor nila. Partner??
"Miss Buenavista." Sabi ng professor sakin. "Okay, you guys could go first."
Napa-huh na lang ako sa loob ko. I have no idea sa nangyayari!
"Ano ang sabi ko kanina sa instructions ko?" Tanong nito sa klase. "You all have
5-10mins to share whatever you wrote down regarding of the things you like/love
with your partners. Understood?" Tumango naman ang mga ito.
What? Parang eto yung activity namin kahapon ah! Diba? Napatingin ako sa board a
t nakita ko ang mga number doon. Math?
Their subject is math related! Pero bakit may ganitong activity? Ano konek nito
sa math?
"Okay, Mr. Sebastian, you start." Sabi nya sabay upo sa bakanteng upuan sa likur
an, leaving me and Dylan alone sa harap. Nakakailang! Tumango si Dylan at humara
ps akin.
"Maxine.. Maxine Buenavista, I love the way you look at me, it captures my soul.
I love the way you smile, it makes my heart melt. I like the way you laugh, it
makes me sweep off my feet. I love the way you flip your hair, it takes my breat
h away. I love the way our hand entwine, it makes me feel like I'm holding the m
ost valuable thing in life. I love the way you say my name, it takes my everythi
ng away. I love the way how your body dances with my rhythm, it makes my whole s
elf explode.. with happiness." Nakangisi nyang binangit ang last part na yun. Ab
a! Loko! Narinig kong nagtawanan ang mga kaklase nya kaya nabatukan ko sya. Many
ak talaga to!
"I love your eyes, your nose, your lips, your face. I love your endless nags and
your countless demands. I love everything about you." Pagpapatuloy nya. My hear
t's racing. I could feel it beat so much faster. Dylan..
"I love you. Only you." He paused and then the next thing I knew? Nakaluhod na s
ya sa harap ko. "Will you be my girl, Maxine?"
I felt my tears were forming. Ano ba to! Woooh! OA naman ako makareact! Girlfrie
nd lang naman hinihingi nya pero kung makareact ako akala mo naman eh gusto nya
engagement proposal!
Pero.. pero.. he made my heart melt. He made me happy. So goddamn happy. And he
told me he loves me. He loves me. And I love him back. What else can I ask for?
"Yes.." I whispered. He stood up and the he hugged me.

Today.. today everything will turn around. Mababago ang lahat.

MAXINE'S POV
"Saan ba kasi tayo pupunta, Dylan? Kanina pa tayo nagbbyahe eh! Apat na oras na.
Ang sakit na nga ng pwet ko eh." Naiinip kong tanong sakanya.
"Secret." Nakangisi nyang sabi. Inirapan ko na lang sya at sinubukan ko uli matu
log.
2nd monthsary namin bukas and God know where he's taking me. Ang totoo nyan ay l
ast week ko pa sya tinatanong kung san ba kami pupunta pero kung hindi 'secret'
ang sagot nya ay 'surprise' naman. Basta ang sinabi nya lang sakin ay magpack ak
o ng pang 3days and 2nights na trip and bring some swimsuits too. So basically d
iba pupuntahan namin ay isang resort or something?
Welcome to La Union..
"La Union?!" Napasigaw kong sabi
"What?" Gulat na tanong ni Dylan.
"'Welcome to La Union' sabi ng sign board! Are we in La Union???"
He showed me his flashy grin bago nagsalita muli, "Welcome to La Union, baby."
OMG. Dinala nya ako sa isang probinsya! I can't believe it! First time ko makara
ting sa isang probinsya and I'm with him. Ang saya ko lang. :">
Halos hindi ako nakatulog sa byahe dahil sa sobrang pagkaexcite ko. Pinagmasdan
ko ang paligid, so greeny! There are trees everywhere! Shempre hindi naman nawaw
ala yung mga some buildings din dito ano pero may mga puno talaga sa mga nadaana
n namin. Bihira kasi ako makakita ng street na may puno sa Manila eh. Ganda rin
pala talaga pag nagchange ka ng environment.
"Babe, I'm hungry." I lied. Gusto ko lang din masubukan ang mga pagkainan dito s
a La Union. Hehehe.
"Next fastfood resto I know is mga 10km away pa eh. Kaya mo pa ba?"
"Ha? Gutom na gutom na ko, babe! Hanap ka na lang dyan ng carenderia or kahit an
ong kainan. I relly need to eat." Shempre kelangan diba kapanipaniwala ang actin
g ko. Di pa naman ako talaga masyadong gutom, nakakaexcite lang din kasi makatik
im kung pano ba magluto.
"Are you sure, Maxine?"
"What? Di ako choosy! Hurry up!" Nagtataka siguro to kung bakit parang biglaang
gusto ko kumain sa kung saan saan. Sa Manila kasi pag nagddate kami ayaw na ayaw
kong dinadala nya ko sa kung saan saan lang. Medyo maarte lang naman konti. Heh
ehe.
"Okay okay." Then after that ay binilisan pa nya konti ang speed. Ano ba to, bat
walang carenderia dito?
Hay, oo nga naman. Ano ka ba naman, Maxine, carenderia sa gitna ng bukid. Okay k
a lang? Tss. Yea, ang view namin ngayon ay isang bukid. Ang peaceful talaga ng l
ugar na to. :>
"Dylan Dylan! Ayun oh! Restaurant!!!" Masaya kong sabi sakanya and agad agad nam

an syang nagpunta dun. Oh, diba? Restaurant sa bukid. San ka pa makakakita nito?
Nakaka-wow talaga. And take note ha, not carenderia it's a restaurant.
Ang theme ng restaurand is uhm parang.. i don't know how to explain this. Parang
modern bahay kubo? Sabagay, ang name naman is Kubong Sawali. So yea.
I went out of the car and inhaled fresh air. Nakangiting hinawakan ni Dylan ang
kamay ko.
Pagpasok namin sa loob ay nafeel ko na agad ang aura ng probinsya. Modern bahay
kubo nga ito. An accommodating staff took our order.
"Babe, where exactly are we?" Tanong ko kay Dylan habang naghihintay kami ng pag
kain namin.
"Santo Tomas, La Union." He grinned at me. Akala ko ako lang excited dito, pati
pala sya mukhang excited!
"Where exactly are we going?" Takang tanong ko.
"Secret. Let's say we still have 2hrs maximum bago tayo makarating dun."
When our food came, we rarely talked. Nilasap ko ang sarap ng luto ng mga taga L
a Union. And God, I am full! Grabe. Sarap.
Pagkatapos namin kumain, back on the road again.
May mga busy parts din pala dito? Maybe town proper nila ito? Medyo parang traff
ic kasi and dumami bigla buildings and houses and cars ang tricycles too! Oh and
may traffic lights! Cool. Parang city lang!
Dahil red pa lang ang ilaw, pinagmasdan ko ang paligid and I realized nasa tapat
pala kami ng simbahan. It's huge! And it's very.. classical? Antique? Teka pano
ba to sasabihin.. basta! Yung tipong unang tingin mo pa lang sa simbahan na to
eh masasabi mong matagal na tong nakatayo and matibay ito and susyal ang mga gam
it dito? I wish we could go in. Maybe yayain ko na lang si Dylan pagpauwi na kam
i, right? I looked for a signboard para ma-google ko ito and magkaidea ako sa ku
ng anong nasa loob.
Oh, there! Uhm.. Agoo Basilica Church. Agoo? As in pronounced as 'Agu'?
"Babe, are we in Agu? I thought Santo Tomas ito?"
"Agu?"
"Yea, Agu. Look at there oh! It says Agu Basilica Church!" I pointed at the sign
age.
He laughed.. hysterically. "What's funny?" I asked hi, with matching taas ng kil
ay.
"You are. You're funny." Hindi pa rin sya tumitigil sa kakatawa. Wth is wrong wi
th him?!
"Hey! Ano nga kasi!!!" Niyugyog ko sya.
"Stop stop! Baka mamaya bigla ko mabitawan ang break, mabangga tayo sige ka!" Ta
pos ay tumawa uli sya ng mahina.
Inirapan ko lang sya ang umayos na sa ko sa pagkakaupo.

"It's not Agu, babe. It's Ago-o. We're not in Santo Tomas anymore. Another town
na ito. Ago-o. Okay?"
"Ago-o." I repeated then he chuckled. Lakas talaga mangasar ng lalaking to!
Ago-o. Ago-o. Ago-o. Hehe.
After that ay di ko namalayang nakatulog na ko ulit. I don't know how long pero
pagdilat ko ng mga mata ko.. it's traffic.
"Uhh.. where are we?" Tanong ko agad kay Dylan.
"San Fernando City. We're few minutes away sa destination natin."
I nodded and asked again, "How long have I been asleep?"
"An hour, babe." Pagtingin ko sa orasan ng sasakyan, it's already 1:30 in the af
ternoon.
Nasa San Fernando City daw kami. City..? City?!?!?!?!
"Where are we again?" Uli kong tanong sakanya.
"San Fernando City."
Hinampas ko sya sa braso na sya namang kinagulat nya.
"Aray! What was that for?"
"Why are we in a city?! Wala na tayo sa La Union?!?!"
"Hey hey! Relax! We're still in La Union. Geez. Former town to pero it has been
developed as a city. Chill."
Oh.. hehehe. I started to freshen up. Siguro 30mins din nakaraan nung nakakita a
ko ng signage saying we're in San Juan, La Union. So wala na kami sa San Fernand
o? I continued fixing myself kaya di ko na napansin dinadaanan namin. Nagulat na
lang ako nung nagsalita sya.
"We're here." Takang taka naman ako kaya inilibot ko ang paningin ko. Sand.. the
re's sand. And some kubo or more likely cottages. I saw some people and some for
eigners wearing their swim wears.
"Beach???" Nanlalaki kong matang tanong kay Dylan.
He didn't answe me, lumabas na lang sya ng sasakyan. Di ko na sya nahintay na pa
gbuksan akong pinto dahil I wanna feel the beach!!!!
Pagkababa ko ng sasakyan ang una kong narinig ay ang hampas ng alon at ang una k
ong naamoy ay amoy ng dagat.
We are in a beach!
MAXINE'S POV
Kahuna Beach Resort and Spa.
Yan ang resort na pinasukan namin ni Dylan. Napakacozy ng ambience.
"Dylan Sebastian." Sabi ni Dylan sa front desk.

"One rest house, sir?" Tumango naman si Dylan. "Follow me, sir, ma'am."
Ayun nga, sinundan namin ang lalaki. Rest house? May pinaparent silang room na r
est house? Wait, gulo ko ha.
Pagkadating namin sa lugar, aba, oo nga no, parang rest house type nga talaga! I
love! Tinungo ko ang isang bintana kung saan kitang kita ang magandang view ng
dagat.
Wow.
I've mever been sa beach dito sa Pinas. Beach sa states lang. And.. and.. ang ga
nda ng dagat dito!
Naramdaman ko bigla nag pagyakap ni Dylan sakin galing sa likuran.
"You like it here?" Tanong nya. I shivered nung naramdaman kong dumampi ang labi
nya sa batok ko.
"Yes. Thank you." Di man nya makita ang mukha ko ngayon, sana naramdaman nya ang
pag ngiti ko.
Hinarap ko sya at I kissed him sweetly and passionately. Siguro dala na rin to n
g sorbang kasiyahan.
"Come on, you take a rest first and then mamayang malilim na tayo lumabas. I hav
e to fix sometging first, okay?" Tumango na lang ako and then nagtungo sa kwarto
without even asking kung saan sya pupunta.

Bandang 5pm na rin noong nagising ako dahil sa isang halik na dumampi sa pisngi
ko at sa malambing na bulong, "wake up, sleepyhead. May pupuntahan pa tayo."
Hmm.. Dylan. Ang sarap pakinggan ng malambing nyang boses.
Ngumiti lang ako sakanya at hinalikan sya sa labi bago pumasok sa banyo at nagfr
eshen up.
"Maxine, may dress sa ibabaw ng kama. Wear it. Lalabas lang ako sa front desk, I
'll see you there."
"'Kay." Sabi ko na lang bilang tugon.
Pagkalabas ko ng banyo, nakita ko ang puting dress sa ibabaw ng kama. Hmm. Simpl
eng sleeveless wite dress lang ito na hanggang tuhod.
Now, inayos ko ang sarili ko. Nagapply ako ng nude make-up and halos parang natu
ral lipstick.
Tinignan ko ang kabuuan ng sarili ko sa isang malaking salamin at labis na natuw
a. I look simple. Mula sa ayos ng buhok hanggang sa gamit ko sa paa, simple.
Gaya nga ng sinabi ni Dylan, nagkita kami sa front dress. He's wearing an almost
see-through long-sleeved polo top and a knee-length shorts. Sa ganung ayos nya
lang, he looks so damn gorgeous. Akalain nyo nga namang napakaswerte ko sa boyfr
iend ko oh?
Akmang iccheck nya ang oras noong nahalata nya akong nakatayo sa di kalayuan. He
smiled.. hmm.. that smile. Nakangiti syang lumapit sakin at agad nyang hinawaka

n ang kamay ko.

"Come, baka di na natin maabutan."
"Huh? Ang alin?"
Sinagot nya lang ako ng isang ngiti. Namalayan ko na lang na nasa may dagat na p
ala kami.
Sunset..
"Wow.."
"Lagi ako dito sa San Juan pag bakasyon. That sunset? Ang ganda, diba?"
"Yes.." Yun lang ang nasabi ko dahil sa sobrang pagkamangha. Ngayon ko lang naap
preciate talaga ang nature. Pati nga sunset eh ngayon ko lang nakita. And sobran
g naamaze ako. Napakaganda dito.
"Pero.. that's nothing compared to you. You're prettiest above all, Maxine. I'm
so drawn into you." Tapos ay naramdaman ko ang paghalik nya sa kamay ko.
Naramdaman nyo na ba yung parang sasabog ang puso nyo dahil sobra yung pagmamaha
l na nararamdaman nyo? Yun bang umaapaw na yung pagmamahal kasi parang sobra pa
sa sobra yung nararamdaman mo? Yung pagmamahal na alam mong totoo talaga kaya gu
sto mong maiyak sa tuwa? Eto yun eh, eto yung nararamdaman ko ngayon.
Umupo kami ni Dylan sa buhangin. Inakbayan nya ko habang nakapatong ang ulo ki s
a balikat nya. Pinagmasdan namin ang lumulubog na araw. Napakaganda talaga. Akal
a ko sa movies lang dati to nangyayari, hindi pala.
Tahimik lang kami ni Dylan. No words spoken pero perfect na perfect.
"Come, may pupuntahan tayo." Noong medyo madilim na, dun lang nya ko niyayang um
alis.
Actually, di na ko talaga nagtanong kung anong meron kasi.. shempre nafeel ko na
may surprise to! HAHAHAHAHA Oo, ako na feeler pero alam ko talaga may surprise
to eh.
MAXINE'S POV
Perfection.. yun ang unang impression ko noong nakita ko itong lugar..
Isang dinner table na nakaset up para sa dalawang tao ang nasa gitna ng buhangin
an at tanaw na tanaw ang dagat, dagdag pa rito ang mga makikinang na bituin sa l
angit. Kasabay nito ay may mga taong tumutugtog ng violin.
"Romantic dinner date para sa isang magandang babae." Narinig kong bulong ni Dyl
an.
Napangiti naman ako sa sinabi nya at sa sobrang tuwa ko ay niyakap ko sya.
"Hey, relax, babe. Hindi pa nga lang naguumpisa eh nagtthank you ka na." Pabiron
g sabi ni Dylan habang niyayakap ako pabalik.

Napakagentleman talaga ng boyfriend ko. Inalalayan nya pa kong umupo sa aking up

uan. Sumenyas sya bigla at hindi lang natagal ay may mga taong dumating sa aming
lamesa upang ihain ang pagkain.
Seafoods! Wow! Paborito ko ang seafoods! Lalo na yung mga crabs at hipon, sarap!
!!
"Gusto ko sana mga steak ang ipakain sayo or something like that para mukhang so
syal kaso sabi ni mommy masisira daw ang theme ng beach dinner kung hindi naman
seafoods ang ipapakain ko." Nahihiya pa nyang sabi.
Sabi daw nino? Ng mommy nya? OMG. Nakakahiya! So it means alam ng mommy nya ito?
Kakakilig naman ang effort ng lalaking to.
"Ano ka ba, paborito ko ang seafoods! Lalo na itong mga crabs!" Ipinakita ko sak
anya ang malalaking mga crabs.
Shempre masaya kaming kumain and ang sarap sarap kumain ng kamay ang gamit! Feel
na feel ko talaga itong pagkain ko ng crabs, hipon, tahong at tilapia. Masaya k
aming nagtawanan ni Dylan habang kumakain.
"It's already 10, maybe we should go back. We have to sleep early, marami tayong
gagawin bukas." He said excitedly.
"Hindi naman halatang planado mo lahat, no?" I chuckled.
And next thing I saw? Namula ang pisngi nya.
"Dylan Sebastian, are you blushing?!" Tapos ay tumawa ako ng tumawa.
"H-hey! Stop that! I-i am not b-blushing!" Defensive nyang sagot.
"Then why are you stammering?" Pangaasar ko.
"Ay, ewan ko sayo Maxine Andrea! Tara na nga!"
Di ko talaga mapigilan ang pagtawa ko kaya naman kahit na hinila na nya ko patay
o at paalis sa lugar ay tawa pa rin ako ng tawa.

"You're the sweetest." Then hinalikan ko sya sa pisngi noong napagod na ko sa ka

katawa. "Thank you for tonight, Dylan. It's the best." Buong puso kong sabi.
"Of course, anything for the finest lady." Tapos ay kinindatan nya ko habang bin
ubuksan ang pinto ng resthouse.

"Maliligo ka ba? Mauna na ko, ha? Kanina pa ko sa byahe nanlalagkit eh." Iritado
nyang sabi habang hinuhubad ang kanyang polo tapos ay hinagis ito sa kama. Of
all places, bakit sa kama pa?! My goodness.
Bago pa man ako makasagot sa sinabi nya at makareklamo sa ginawa nya, pumasok na
sya sa banyo. Tignan mo yun. Napaka talaga ng lalaking yun!

He has been on his sweetest form tonight. This surprise trip, the romantic date.
. what more could he give? Eh, ako? What more can I give?
I suddenly frowned sa realization ko. Ang totoo kasi nyan, wala pa kong nabibili
ng regalo sakanya. Akala ko naman kasi pupunta lang kami ng mall ngayong monthsa
ry kaya naisip ko na ibibili ko na lang sya ng something dun pag dalawa na kamin
g magkasama. Kaso ayun nga, bigla akong pinagpack ng mga damit para sa out of to
wn kaya nawalan na rin ako ng oras.
Tanging pagmamahal ko lang talaga ang regalo ko sakanya ngayon. Hay..
Tanging pagmamahal ko lang.
Wait.. wait a minute!
Tanging pagmamahal ko lang! Tama! Yun nga!
Diba, ang the best naman talaga na gift ay ang pagmamahal?
That's it! I'm gonna make him feel how much I love him!
Dali dali kong nilabas ang aking ipad at isinaksak iyon sa speaker. Full volume
din ang peg para marinig nya sa banyo! Buti na lang at may kalayuan din talaga a
ng pagitan ng mga resthouses na ito and malayo din mula sa hotel proper.
Hmm.. nasan ba dito.. ayun!!
Tonight(Best You Ever Had) by John Legend
Nakangisi ako habang unti unti kong binaba ang dress na suot ko, pati ang iba ko
pang suot ay hinubad ko rin bago pa ko pa ko pumasok ng banyo.
Umalingasaw sa paningin ko ang steam ng hot water galing sa shower. Nakita ko ri
n ang halos silhouette na lang ni Dylan mula sa glass walls ng shower. Naghahum
pa ang gago. Natawa tuloy ako ng mahina.
Binuksan ko ang shower door and alam kong hindi nya iyon naramdaman. Very good.
Agad ko syang niyakap.
"Hey!" bigla nyang tugon.
"Shh." Tapos ay hinalikan ko sya sa batok nya. "Let me show you that I'm the bes
t you cpuld ever have."
Dahan dahan kong ginapang ang kamay kong nakayap sa bewang nya pababa sa kanyang
puson patungo sa kanyang pagkalalaki. I love how ready he is and how his body r

esponds to my touches.
Sabay sa rhythm ng kanta ang ginawa kong pagstroke sakanya. I heard him moan and
that pleased me.
"Max.."
"Hmm?"
Akala ko ay sasagot sya pero hinarap nya ko bigla and then he kissed me passiona
tely. Damang dama ko ang sensual touches nya. Hinaplos nya ang likod ko tapos ay
itinalikod nya ko sakanya at malambing na hinalikan ang leeg ko habang ang dala
wa nyang kamay ay nagexplore sa katawan ko.
"Uhm.." Mahinang ungol ko noong naramdaman ko ang kamay nya sa ibaba ko. He's us
ing his magical fingers again.
Pinahawak nya ako sa glass wall habang unti unti nyang pinaramdam sakin ang pagm
amahal nya.
"Please.." bulong ko sakanya pagkatapos mismo ng kanta.
Hinalikan nya ako sa leeg and then di nagtagal ay naramdaman ko na sya sa loob k
o. He was slow and gentle, talagang parang pinaparamdam nya sakin ang bawat part
e ng pagkatao nya.
"Maxine.." Mahina nyang bulong pero kasabay nun ay ang pagbilis ng kanyang ritmo
.
I moaned with pleasure, he chanted my name. Halos katawan lang namin ang naguusa
p sa pangyayaring iyon. We've had sex a couple of times already but tonight was
different. Puro rough sex kasi kami well because we both like it rough pero yung
ngayon? Parang.. gentle.. sweet.. i don't know. Naninibago ako pero, yea.. it's
nice and overwhelming.
When I already felt the familiar feeling down there, I freed myseld and Dylan di
d the same too.
MAXINE'S POV
I watched him walk towards me with his surf board. Basang basa ito dahil sa kaka
ahon nya lang mula sa dagat. Siguro ay magiisang oras na rin syang nakabilad doo
n habang ako naman ay andito lang sa ilalim ng puno ng niyog.
Pinagmasdan ko ang kabuuan nya habang naglalakad. Napakaperpekto talaga ng muscl
es nito sa katawan. Ang wet look nya lalong nagpagwapo sakanya tapos naidagdag p
a sa hotness nya ang surf board. Di ko akalain na ganito pala kagwapo itong boyf
riend ko. I'm a lucky bitch.
Nabanggit sakin kanina ni Dylan na magdadalawang taon na daw sya since natuto sy
ang magsurf. Enjoy daw iyon and niyaya pa ko na subukan ko. But HELL NO! Ayoko.
Pakiramdam ko ay malulunod ako pag nagkamali ako.
I preferred to watch him from afar kesa magswim sa dagat, bukod kasi sa mainit,
medyo.. uhh.. medyo natatakot ako. Magaganda ang mga alon , napakaperfect para s
a surfing pero pakiramdam ko ay tatangayin nila ko papalayo sa gitna ng dagat. B
esides, tirik na tirik ang mga araw, mabilis pa naman ako umitim and busy sa pag
surf si Dylan, baka hindi nya ko mabigyan ng pansin doon or kaya baka makaistorb

o pa ko sa ginagawa nya.
Malapad ang ngiti nya habang papalapit na sya sakin. Kinuha ko sa dala naming ba
g ang twalya nya at iniabot iyon sakanya.
Akala ko ay kukunin nya sakin ang twalya pero bigla nya kong hinalikan sa pisngi
at tumabi sakin paupo.
Okay, not I'm wet! "Dylan! Magpunas ka nga muna."
"You should enjoy the beach, Max." NAkangisi nyang sabi.
"I am enjoying the beach." Irap ko sakanya.
"Para saan pa yang beach attire mo kung di ka rin naman maliligo sa dagat? Enjoy
ing the view ka lang naman eh, hindi naman enjoying the beach." Napailing sya at
napakamot ng ulo.

DYLAN'S POV
"It's my first time to be in a beach. Or even to see a beach this close. I never
had the chance to swim sa dagat, only in pools. Di.. uhm.. I don't know how to
swim sa mga dagat. Sabi nila parang sa pool lang din pero wala namang alon sa po
ol ha!!!" Nagulat ako dahil bigla nya kong hinampas. What was that for?
"You don't know how to swim?" Ininda ko ang sakit ng hampas nya dahil I was too
amused sa confession nya. Who would have thought na ang isang Maxine Andrea Buen
avista ay hindi marunong lumangoy sa dagat dahil takot sya sa alon?
"Feeling ko tatangayin ako ng mga alon. DON'T LAUGH!" Nahihiya nyang amin.
"Babe, isa lang.." Shit, di ko mapigilan.
"No!" Tapos ay hinampas nya uli ako.
"Please, babe." Namimilipit na ako dito dahil sa sobrang pigil ko sa tawa ko.
"Dylan!"
"Babe.."
"Hay, okay! Isa lang ha?!" Tapos ay nagcrossedarms syang humarap sa dagat.

"Ha.." Saglit akong tumigil dahilan upang makuha ko ang atensyon nya, lumaki nam
an ang ngiti nya. Akala siguro nya ay hanggang dun na lang. "HAHAHAHAHAHAHAHAHAH
A
HAHAHAHAHA" Humalagpak ako sa tawa dahil wala lang, napakacute nya. HAHAHAHAHAH
Akalain mo yun? Napakamatured ng babaeng to pero takot pala sa alon kasi feeling
nya madadala sya sa dagat? Ibang klase!
"Dylan!!!!" Kinurot kurot nya ako pero hindi ako tumigil sa kakatawa.
Tumayo ako at nagsimulang tumakbo habang tawa pa rin ng tawa habang sya? Hayun,
naghahabol sakin at ready na manapak and mangurot. Napagod ako sa takbo at tawa
na ginagawa ko ng sabay kaya naman tumigil ako bandang shore. Of course, naabuta
n nya ko at pinaliguan ng kurot at sapak.
"Aray ha!" Tawa pa rin ako ng tawa
"You're a mean boyfriend!!!" Nangigigil nyang sabi habang sinasabunutan ako
"Eh kasi my girlfriend doesn't know how to swim!" Pangaasar ko lalo na lalo pang
kinalakas ng mga sapak nya.
"Dylan!!!!"
"Aray! Ouch! Wait nga, sige, ipapaanod kita sa mga alon. Aray!" Natatawa naman a
ko sa bayolenteng to. Pero ha, ang sakit na ng ginagawa nya.
"Tse! Eh sa naka-" Naputol ang sinasabi nya at ginagawa nya sakin dahil bigla k
o syang niyakap.
See? I know how to keep her mouth shut. "Okay nga na may di ka pa alam gawin eh.
Kasi andito ako, tuturuan kita." Hinalikan ko rin ang noo nya.
"Talaga?" Napansin ko ang happiness sa mga mata nya noong tumingala sya.
I nodded.
"Yun naman pala, eh!" Nagulat naman ako dahil bigla nyang inalis ang pagkakatali
ng buhok nya tapos ay hinubad ang suot nyang maxi dress.
Naknampucha!

Nakatwopiece na pula ang babae! Kitang kita na ngayona ng perpekto nyang curves
at mahahaba nyang legs. Halos lumuwa ang mga mata ko. Napansin ko rin sa gilid n
g mata ko ang mga di kalayuang lalaki na tumitingin ngayon kay Maxine.

"What the fuck are you doing?!" Hinablot ko sya papalapit sakin sabay yakap.
"Wait, teka nga! Dylan!" Pinipilit nyang kumawala.
"No! You are almost wearing nothing! Lahat ng mga lalaki dito pinagpapantasyahan
ka na ngayon!" Yumuko ako para pulutin ang suot nya kanina habang yakap ko pa r
in sya pero ay tinulak nya ako.
"NO! Edi magpantasya sila, sayo lang naman lahat ng nakikita nila eh. Besides, n
asa beach tayo! Kaya let's go! Teach me!"
What more can I do? Edi sumunod sakanya. Hinila na ko papuntang dagat eh.

Dalawang oras din kaming nagbabad sa tubig and now, medyo kaya na nyang lumangoy
.. ng hindi natatangay. HAHAHAHAHAHAHA. Natatawa pa rin talaga ako pag naalala k
o yun.
"I am so proud of myself!" Nakangiti nyang sabi sakin tapos ay agad na kumapit s
a leeg ko. Nagyayakapan na tuloy kami dito sa dagat.
"So, hindi ka na takot sa alon?" I chuckled.
"Bad ka talaga, Dylan!" Tapos ay hinampas nanaman ako gamit ang isa nyang kamay.
"Pero, thank you, ha?" Then she kissed me.
Nagnod ako tapos ay niyaya ko na syang umahon. Lunch na rin kasi. Noong malapit
na kami sa dalampasigan, hinila ko sya agad at pinulot ang suot nya kanina.
"Hey, hey! Chill!" Natatawa nyang sabi.
"Eh, kasi naman baka mama-" Naputol ang sasabihin ko noong narinig kong may sumi
gaw ng pangalan ko.
"Dylan!" That voice. I turned around to see who called me.
I saw a familiar figure that's walking fast towards me. Hindi ako nagkakamali. H
ow will I ever forget that black curly hair, that angelic face, that musical voi
ce and that.. amazing body!
Nung papalapit na sya ng papalapit, there's one thing I've realized..
She's back.
MAXINE'S POV
I saw how their eyes met. I saw it. And I swear there was a connection.. not an

ordinary connection. It was something powerful.

I hate it. Ganon na ganon ako tignan ni Dylan.

I hate how it feels.

At ngayon? Heto, andito ako sa tapat ng salamin habang tinitignan ko kung bagay
ba sakin ang damit na suot ko. Kung bakit ba naman kasi pumayag pa si Dylan na m
agdinner kami kasama sya. Aba, last day na namin dito bukas. Hindi ba mas magand
a kung kaming dalawa lang magkasama hanggang bukas? Nakakainis. This is supposed
to be private.
"Ready?" He asked kasabay ng pagtabi sakin sa salamin. Naramdaman kong pumulupot
na ang kamay nya sa bewang ko.
"Yea, but wouldn't it be better if dito na lang tayo?" Tapos ay hinarap ko sya a
t kinabig papalapit sa mukha ko. Halos magdikit na ang mga labi namin. "Besides,
there are better things we could do." Ngisi ko sakanya.
He gave me a short peck on my lips bago ulit nagsalita. "Come on, babe. Solo mo
naman ako bukas. Pagbigyan na natin si Monica. It's been years since we last saw
each other."
I just sighed and nodded. Wala naman ako magagawa eh.
Parang kanina, magisa nanaman syang nagdesisyon tungkol sa dinner na to. Naalala
ko pa talaga..
"Dylan!" Sabay kaming napalingon sa babaeng tumawag kay Dylan.
Noong una ay hindi ko talaga mawari kung sino ang sumigaw pero noong sinundan ko
ang tingin ni Dylan at halos malaglag ang panga ko sa nakita ko.
Isang babaeng nakasuot ng halos.. wala. Oo nga at maraming nakabikini dito pero
sya.. sya.. ewan ko ba parang kulang na lang talaga ay maghubad na sya.
Papalapit sya ng papalapit ngunit hindi ko pa rin sya namumukhaan.
"Dylan! Hey!" Masaya nyang bati noong halos dalawang metro na lang ang layo nami
n sa isa't isa.
"Monica?" Halata ang pagdadalawang isip ni Dylan ngunit halata din ang kasihayan
sa tinig nito.
Monica? Sino sya?
"Oh, goodness! Akala ko nakalimutan mo na ako!" agad namang pinulupot ng Monica
na yun ang sarili nya sa braso ni Dylan.

"Sira ka talaga." Tumawa na lamang si Dylan habang inaalis ang kamay nito sakany
a. Dapat lang! "So, you're back?"
"Ah, oo. 1 week na rin. What are you doing here? Diba dapat may pasok ka?" Grabe
lang. Makapagusap tong dalawang to akala mo wala silang kasama ah?
"Wala kaming pasok. And I'm here for a very short vacation with my girlfriend."
Proud nitong sabi sabay hawak sa bewang ko. Nakita ko naman ang pagkabigla ni Mo
nica. What's with them? Kakaiba ang pakikitungo nila sa isa't isa ha.
"Wow.. may girlfriend ka?" Hindi pa rin nasisira ang composure ng babae pero hal
ata mo ang pagkadismaya sa boses nito. Tinignan ko sya sa mata at nakita ko.. I
know she's hurt. Teka, sino ba sya?
"Oo naman. Isa lang." Biro ni Dylan habang hinahalikan ang tuktok ng ulo ko.
"Lucky." Ngiti ni Monica tapos ay ibinaling nya ang tingin nya sakin. "I'm Monic
a, by the way." Inabot nya ang kamay nya.
"Maxine." I said politely habang tinatanggap ang kamay nya.
"We should catch up!" Pagbabaling muli ni Monica kay Dylan. "Dinner? My treat! M
asarap yung foods sa resto ng hotel na pinagtutuluyan ko ngayon eh. You might wa
nna join me later? Dyan lang naman sa Kahuna!" Nakita ko pa ang spark ng mga mat
a nya habang pinepersuade si Dylan.
"Great! Dun din kami. I guess, I'll just see you around later?" Excited na tugon
ni Dylan.
What about me? What's my say? Wala? Hindi pwedeng tumutol ako?
~
Magkahawak kamay kaming naglakad ni Dylan papunta sa hotel restaurant. Nasa mala
yo pa lamang kami ngunit tanaw na tanaw ko na si Monica. Nakasuot sya ng hapit n
a hapit na short red dress na para bang nagsasabing "fuck me". Hiyang hiya naman
ako sa suot ko. Parehas kami ni Dylan na nakashorts lamang at see through na pa
ng-itaas. Akala ko naman kasi diba beach theme ang dinner na to pero sya parang
medyo naligaw ata ang suot nya dito. Nasan ba ang bar? Ang pagkakaalam ko kasi i
sa lang itong beach resto.
Naramdaman ko ang pagbitaw ni Dylan sa kamay ko upang salubungin si Monica. What
was that for? Excited lang masyado talaga sa Monica na yun, te?
"Dylan! I'm glad you guys made it!" Nakangiting bati ni Monica kay Dylan habang
nakipagbeso beso ito.

"Shempre, tatanggihan ko ba ang libreng dinner?" Pagbibiro ni Dylan.

"Maxine, right? Nice to meet you again." Halata naman sa boses nya na hindi nya
gusto ang idea na kasama ako sa dinner na ito pero nakapagtataka lang kung bakit
tong mga ngiti nya eh akala mo hindi plastic. Nginitian ko na lamang sya bilang
tugon.
Ibang klase! Boyfriend ko bineso beso, ako hindi?!

Masayang nagkkwentuhan ang dalawa habang ako eh feel na feel ko ang pagiging out
of place. Wow ha. Sana di na lang nila ko sinama, diba?
"I remember how you ran pa real fast noong nahuli ka ng school principal!" Sabi
ni Monica na dahilan ng malakas at masaya nanaman nilang pagtawa. Base sa mga kw
entong naririnig ko, matagal na pala magkakilala ang dalawang to.
"So, Maxine. Tell me, kamusta naman na boyfriend si Dylan ngayon?" Nakangiting b
aling sakin ni Monica. Ngayon? Ano daw?
"He's.. perfect." I said shyly. Totoo naman talaga iyon, para sakin napakaperpek
to nya. Tinignan ko si Dylan at nakita kong ngumiti sya.
Saglit na natahimik si Monica ngunit ay nakabawi naman sya. "Well, you're lucky.
Swerte mo di mo sya naabutan na gago!" She said. Tang-inis! Bat ang landi ng pa
gkakasabi nya nun?
"Like before kasi, goodness! He's so effortless and unromantic! Napakalandi pa.
He likes flirting with other girls kahit na kami pa and napakalibog! Minsan nga
muntik pa kami mahuli ng teac-"
"Monica!" Pagpapatigil sakanya ni Dylan.
"Oops, I'm so sorry. Ang daldal ko talaga!" Nakita kong tinakpan nya ang bibig n
ya. "I have to go to the comfort room." Tapos ay tumayo sya.
MAXINE'S POV
"Max, I'm really sorry. Madaldal lang talaga kasi iyong si Monica." Agad na sabi
sakin ni Dylan pagkaalis na pagkaalis pa lang ni Monica.
"What is she to you?" Direktang sagot ko.
"She's.. well, she's my past. She's my ex. It's been years since last kaming nag
kita and.. maybe masyado lang syang naexcite kasi nagkita kami ulit."
"Sya lang ba o pati ikaw?"
"Maxine!"

"Nevermind." Matapos nun ay dina ko umimik, kumain na lang ako ng kumain. Pagkab
alik ni Monica ay daldal pa rin ito ng daldal pero itong si Dylan ay medyo tipid
na sumagot. Naramdaman na kaya nya na nakakaramdam na ko ng selos at pagkairita
?
Past 11pm na noong nakauwi kami ni Dylan. Grabe din naman talaga sila magkwentuh
an ano? Halos ayaw na nga ata nila umalis eh, kung hindi ko lang sinabi na inaat
ok ako malamang sa malamang andun pa rin kami.
Dumiretso ako sa banyo at dali daling nahiga sa kamay matapos kong nagshower. Na
ramdaman ko ang pagyakap sakin ni Dylan kasabay ng paghalik nya sa batok ko. Dah
ilan na rin iyon upang maramdaman ko ang matigas na bagay na sumasagi sa bandang
likuran ko.
Hah! Hard on? I wonder if sakin ba yun o kay Monica na halos nakahubad na kanina
sa suot nito? Nakakainis! Naiirita talaga ako pag naalala ko sya. Everytime na
naalala ko kung gano sya mukhang kalandi nawawala ako sa mood.
Inalis ko ang kamay ni Dylan na nakayakap sakin at umusog papalayo sakanya. "I'm
tired. Not now." Cold kong sabi. I heard him sigh pero hindi na sya tumutol. Di
nagtagal ay nakatulog na rin ako.
~ ~ ~
DYLAN'S POV

Hindi ko na alam kung ano pang mangyayari ngayon. Just when I thought everything
's fine, biglang nagclash ang past at present ko. Bakit kelangan bumalik ni Moni
ca?
Okay na ko eh.
Nakalimot na ko.

But seeing her again? Nagulo nanaman ang utak ko, ang puso ko and even my body!
Ayoko. I don't want to cheat. Mahal ko si Maxine at alam kong loyal sya sakin.
Niyakap ko sya from behind noong humiga sya sa kama at sinadya kong iparamdam sa
kanya ang naninigas kong pagkalalaki. I know I found Monica so oozing hot kanina
pero nung agad kong narealize na may napakaganda at napakasexy akong girlfriend
, lahat ng init ko sa katawan nabaling kay Maxine. I felt hot for Maxine. Alam k
ong nagseselos sya kaya lalong naboost ang pagkalalaki ko. I want to make her fe
el na sakanya lang ako.
But she turned me down. Lumayo sya sakin and wala na kong ibang magawa kundi tan
ggapin na lang. 30mins din akong nakatulala sa kawalan habang himbing na himbing

na si Maxine sa pagtulog.
Naramdaman kong nagvibrate ang phone ko kaya naman agad ko itong binasa.

From: Unknown.
Dylan, we need to talk. PLEASE. Room 503. NOW. -Monica

Hindi na sana ako pupunta pero noong nakita kong naka-ALL CAPS ang please ni Mon
ica, I realized it must be something serious. In fact, I guess I owe her an expl
anation and an apology, perhaps?
Ingat na ingat akong bumangon sa kama at nagsuot ng beach pants at isang sando.
Ayokong magising si Maxine, ayokong malaman nya ito. Dahil nakasisiguro naman ak
o na pagkatapos nito, hindi na ako lalamunin ng konsensya ko.

Dali dali akong naglakad patungo sa hotel. Pagkarating ko sa room nya, nakita ko
syang nakaupo sa sofa at nahawak ng wine glass. She's still wearing that hot re
d dress. Damn.

~ ~ ~ ~ ~
MONICA'S POV

I saw Dylan. Sa wakas. Ang tagal kong pinaghandaan ang pagkakataong makita syang
ulit. Hindi ko maikakaila na matapos ang napakahabang panahon, namiss ko talaga
sya.. at sya pa rin talaga. Unfortunately, he's in a serious relationship now.
But hell to that! I've waited for a long time tapos eto ang dadatnan ko? I want
him back. I need him back and I will do anything.
Matapos kong itext si Dylan, tinawagan ko agad ang front desk upang ipagbigay al
am na may ineexpect akong bisita at na bigyan sya ng spare key sa kwarto ko. I k
now he'll come. Nakita ko sa bawat titig nya kanina na may parte pa rin ako sa b
uhay nya.

And I was right.

I heard the door knob twitch. He's here.

Lihim akong napangisi dahil nakumpira kong hindi nya ko kayang tiisin. He saw me
holding a glass of red wine wearing the same dress kanina. I know he finds me h
ot. Dahil ganitong ganito dati ang ayos na lagi nyang pinapagawa sakin.

"Here." I patted the space near me upang maupo sya.

He walked towards me pero hindi sya umupo. "What is it, Monica?"
"Dylan.." Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya naman agad ko syang sinunggab
an. I missed his lips. Hindi sya nagrespond sa mga halik ko and to my surprise,
bahagya nya kong tinulak palayo.
"Monica! What was that for?!"
I laughed bitterly. "I missed you, Dylan."
"But you can't just kiss me dahil lang sa namiss mo ko! I am in a relationship n
ow!" Singhal nya sakin. That hurts.
"I know.. but I just don't care! I've waited for this time to come, Dylan! Dahil
until now, ikaw pa rin ang mahal ko!" Pagaamin ko sakanya. Nararamdaman ko na m
alapit na tumulo ang luha ko ngunit pinigil ko ito. I have to show him I'm stron
g.
"I love her, Monica." He said.. almost pleading for me to let him go.
"But you still love me, too." Paghahamon ko. "Ramdam ko at halata sa mga mata mo
."
This time, he didn't answer. I know I won. Lumapit ako ulit sakanya at hinalikan
sya. But damn! Hindi pa rin sya nagrerespond!
I tried to part his lips pero ayaw nya! Pero hindi nya ko tinutulak. I know may
chance ako. And this is my last card. "I know you missed me, too. Don't fight ba
ck." I whispered between our lips.
I won.
He grabbed my face and kissed me passionately. This is the Dylan I know. Alam ko
ng uhaw na uhaw sya sakin ngayon dahil ganun din ako sakanya. I want him in me.
I want to feel him in me.
"You.. bitch." He said between our kisses.

Lihim akong napangiti sa sinabi nya. I know he'll take me. Lagi syang ganun dati
basta natturn on sya sakin. He likes dirty talking.
Hinila ko sya papunta sana sa kwarto ko pero naramdaman kong bigla nya akong sin
andal sa pader at diniin ako dito. Hinalikan nya ang leeg ko habang pilit na pin
aghihiwalay ang mga hita ko. I obliged.
"Ah, Dylan." I moaned as I felt him played my core.
"Shit, Monica. You are a devil! Hindi ko dapat ginagawa ito." Sabi nya bigla at
akmang aalis na ngunit pinigilan ko sya.
Lumuhod ako agad sa harap nya at nilabas ang ebidensya ng kanyang pagkauhaw saki
n.
"You won't leave." I said bago ko tuluyang ipasok iyon sa loob ng bunganga ko.
Call me a slut or a whore, I don't care. I like this man and I'll take him.
Hindi mapakali si Dylan sa nararamdaman nya. Napasabunot na rin sya sakin at unt
i unting ginuide ang ulo ko.
"Yes, baby. Ah." Wala pa rin pagbabago si Dylan. He's still a cheater.
Ilang sandali pa ay tinayo na nya ko at muling isinandal sa pader, tinaas nya an
g suot kong dress at pinaghiwalay agad ang hita ko. He slid his two fingers in m
e.
"Ah!" I cried with pleasure. I missed this. I missed how he played me.
"Tangina mo, Monica. Malandi ka pa rin."
"Uhh, Dylan. Ahh. Sayo lang. Please."
"Please what?" He asked teasingly as he fingered me faster.
"Put it in! Please!"
Hindi na ko nagulat noong ginawa nya iyon ni Dylan pero nagulat pa rin ako sa ka
siyahan na naramdaman ko. 5 long years and now he's in me again.
Iniharap nya ko sa pader at pinagpatuloy pa rin ang ginagawa nya. He didn't stop
until we both came. Akala ko nga doon na lang iyon, pero nung nakarating kami s
a kwarto..

"Fuck, you make me hard." Sinabi nya at muling pinasok ang kabuuan sa loob ko. H
e fucked me hard. I felt how hard he is and I know alam nya kung gano ako kasara
p, I know he missed me.
We did it thrice. Kabit man ako kung tutuusin, I don't care. As long as makakuha
ako ng chance kay Dylan.
"It's 3 am. I should leave." Pagpapaalam nya habang tumatayo paalis ng kama ngun
it pinigilan ko sya.
"Ako na lang." Pathetic? Yes, pathetic na kung pathetic basta babawiin ko sya.

"Monica.. I know we had a great past. Pero hanggang doon na lang iyon. Itong nan
gyari satin ngayon, isa tong pagkakamali at ayoko na maulit pa. Mahal ko si Maxi
ne. Oo, mahal din kita pero konti na lang. Si Maxine ngayon, sya ang bumubuo sa
puso at buhay ko. I'm a cheater, yes. But my heart belongs to her. I'm sorry."

I felt my tears. Hindi ako naniniwalang wala na pagasa. Sa nangyari ngayon, alam
ko meron pa. And I'll take every chance that I have para makuha sya. I will mak
e him mine, AGAIN.
MAXINE'S POV
Naramdaman ko ang pagvibrate ng phone nya, ang pagtayo ni Dylan sa kama, maging
ang kanyang pagbihis ay naramdaman ko rin. Akala nya siguro tulog na ako. San ka
ya sya pupunta?
Agad kong tinignan ang orasan pagkarinig na pagkarinig ko sa pagimpit ng pintuan
na syang hudyat na nakaalis na nga si Dylan. 12:00mn.
Saan naman kaya yun pupunta? Sino ang nagtext sakanya? Magpapahangin lang ba sya
? O makikipagkita kay Monica? Ayoko mang isipin na ganun nga pero hindi ko maiwa
san.
Gusto ko syang sundan.. pero ayaw ng puso ko. Natatakot ako dahil baka masaktan
lang ako.
Tinungo ko nag bintana at tinanaw nag dagga. Napakasarap saguaro ng buhay kung d
itto ako maninirahan. Kung papipiliin ako between city or province, I might choo
se this place.
15 mins..

30 mins..

45 mins..
55mins..

Nasan na kaya si Dylan? Magiisang oras na syang wala. Chineck ko ang orasan. 12:
55 na pala. I should go to sleep.
Sakto naman sa paghiga ko ay narinig ko ang pagbukas ng pinto. He's back! Pumiki
t ako at nagkunwaring tulog.
"Shit." Mahina nyang mura.
Anong nangyari sakanya? Parang badtrip ata sya? Naramdaman ko ang paghiga nya sa
kama pati ang pagyakap nya sakin ng mahipit from behind.
Diniinan nya ang katawan nya sakin upang maramdaman ko ulit ang naramdaman ko ka
nina. "Maxine, please." He said with his husky voice. Halos tumindig lahat ng ba
lahibo ko dun. Damn. But I have to pretend I'm sleeping!
Naramdaman ko ang paggapang ng kamay ni Dylan mula sa bewang ko pataas sa hinaha
rap ko. Alam kong nararamdaman na nya ngayon na nagrerespond ang katawan ko sa m
ga hawak nya. I know he's kneading my brests with rhythm dahil alam nyang gusto
ng katawan ko ang nangyayari.
"Even when you sleep, your body is mine, Maxine." Mahina nyang bulong.
~ ~ ~ ~
DYLAN'S POV

I was furious when I left Monica. Hindi ko akalain na gagawin nya iyon and I hat
e myself dahil pinuntahan ko pa sya.
Agad kong nakita si Maxine na mahimbing sa pagkakatulog.
"Shit." I cursed dahil nakokonsensya ako. How could I leave this girl para sa Mo
nica na iyon? Damn me. Maaring nabulagan ako sa excitement at sa pagkabigla kaha
pon sa unang beses na pagkikita muli namin ni Monica after 5 years. I thought ma
y feelings pa siguro dahil na rin sa sya ang pinakaunang babaeng sineryoso ko pe
ro matapos ng nangyari kanina, doon ko napatunayan na tanging pagkagalak na lama
ng ang naramdaman ko sa muli naming pagkikita.
I felt the urge of hugging, touching and being inside Maxine right now kaya niya
kap ko sya ng mahigpit. Gusto ko syang maramdaman. "Maxine, please."
I cupped her breast and laking gulat ko noong naramdaman kong nagrespond ang kat
awan nya.

Damn this girl. Kahit tulog ay kinikilala pa rin ng katawan nya ang paghawak ko.
"Even when you sleep, your body is mine, Maxine." I whispered near her ears haba
ng pinupunta ko ang kamay ko sa kanyang pagkababae. I massed it through her undi
es and I felt something wet after a while.
"Uhh.." Hindi ko alam kung nanaginip ba ako o nagiilusyon lang pero parang narin
ig ko ang munting ungol ni Maxine. Pero hindi pa rin naman sya gumagalaw.
O baka nagtutulog-tulugan?
My hands went inside her undies and laking gulat ko noong medyo nagpart ang kany
ang hita. She's awake! I know she is! Nagkukunwari lang syang tulog. I tried to
put my fingers in and I slowly moved it with rhythm and then doon ko naramdaman
ang mabigat nyang paghinga.
Napangisi ako dahil alam kong nagpipigil sya marahil sa nangyari kaninang dinner
.
"Max, sayo lang nagiging ganito ang katawan ko." Muli kong bulong habang pilit n
a idinidiin ang katawan ko sa katawan nya.
"Uhh.." Narinig ko muli ang kanyang pigil na ungol.
She's fighting it back, isn't she? But I have to make her surrender.
Hinubad ko ang suot kong boxer at saka binuhat ang kanyang paa making her wide o
pen for me habang nakatalikod pa rin sakin. I slowly entered her and then naramd
aman ko ang malalim nyang paghinga.
"Maxine.." I breathlessly said habang ginagalaw ko ang katawan ko. I though magk
ukunwari na lang syang tulog hanggang sa matapos ito pero unti unti kong naramda
man ang paghawak nya sa batok ko.
"Ahh." Ungol nya.
I moved faster as she continuously moaned with pleasure. Paulit ulit kong binagg
it ang pangalan nya hanggang sa pareho naming natamasa ang kaligayahan.

Wala kaming imikan pagkatapos nun, niyakap ko na lang sya ng mahigpit hanggang s
a pareho na kaming nakatulog. No words spoken and yet, I feel complete.
~ ~ ~ ~ ~
MONICA'S POV

Bullshit. Napahawak ako sa ulo ko habang kinakapa ang cellphone ko na walang kat
apusan sa pagring. Tinignan ko muna nag oras bago pansinin ang pangalan ng taong
tumatawag.
3am. Bullshit. Who on earth would call me sa ganitong oras?! Without even checki
ng kung sino nga iyon. Tinapon ko ang phone ko sa kung saan. Damn. Istorbo.
And double damn dahil panaginip lang pala lahat. Bullshit. Sana di na lang ako n
agising. At least sa panaginip, naramdaman ko si Dylan.
Haha.. panaginip.. panaginip lahat. Pathetic.
Pinikit ko ang aking mga mata upang makatulog pero bumabalik talaga sa aking ala
la kung ano ang tunay na nangyari sa paguusap namin kanina.

I heard the door knob twitch. He's here.

Lihim akong napangisi dahil nakumpira kong hindi nya ko kayang tiisin. He saw me
holding a glass of red wine wearing the same dress kanina. I know he finds me h
ot. Dahil ganitong ganito dati ang ayos na lagi nyang pinapagawa sakin.

"Here." I patted the space near me upang maupo sya.

He walked towards me pero hindi sya umupo. "What is it, Monica?"
"Dylan.." Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya naman agad ko syang sinunggab
an. I missed his lips. Hindi sya nagrespond sa mga halik ko and to my surprise,
bahagya nya kong tinulak palayo.
"Monica! What was that for?!"
I laughed bitterly. "I missed you, Dylan."
"But you can't just kiss me dahil lang sa namiss mo ko! I am in a relationship n
ow!" Singhal nya sakin. That hurts.
"I know.. but I just don't care! I've waited for this time to come, Dylan! Dahil
until now, ikaw pa rin ang mahal ko!" Pagaamin ko sakanya. Nararamdaman ko na m
alapit na tumulo ang luha ko ngunit pinigil ko ito. I have to show him I'm stron
g.
"I love her, Monica." He said.. almost pleading for me to let him go.
"But you still love me, too." Paghahamon ko. "Ramdam ko at halata sa mga mata mo
."

Akmang lalapitan ko na sya pero lumayo sya agad. Why, Dylan?

"Don't go near me, Monica! Let me clear this once and for all. Tapos na tayo. I
am over you. Hindi na kita mahal. Kung may naramdaman man siguro ako nung nagkit
a tayo uli, wala yun kundi pagkabigla lang. I am not in love with you, Monica. I
have Maxine and I'm serious with her. Kung gano kita minahal noon.. wala pa yun
sa kalingkingan ng pagmamahal ko sakanya. Please, whatever plans you have, wag
mo na ituloy. Good bye."
Next thing I know.. he left and ako? Umiiyak na ko habang nakaupo sa sahig.
Muli kong naramdaman ang pagtulo ng mainit na likido mula sa mga mata ko. Damn.
Nasasaktan nanaman ako dahil kay Dylan. Kung bakit kasi hanggang ngayon mahal ko
pa rin sya. Sana ginamit ko yung limang taon na nawala ako sa pagmove on na lan
g.
But hell, kasalanan ko naman kung bakit ganito nangyari eh. I left him.. I left
him para sa isang lalaking akala ko ay sagot sa lahat ng pangarap ko.
MAXINE'S POV
Alas nuebe na ng gabi nang makauwi kami ni Dylan dito sa Manila. Nakakapagod man
ang byahe, worth it naman.
We spent our last day sa province na kaming dalawa lang. Sight seeing, swimming,
surfing (syempre si Dylan lang yung nagsurf) and food trip magdamag. At shempre
, bago kami tuluyang umalis sa hotel, gumawa muna kami ng napakagandang memory s
a rest house na iyon. Alam na. Hehehe.
It was perfect.. napakasaya na kaming dalawa lang ni Dylan ang nandoon, pero nag
tataka rin ako kasi parang bula na nawala si Monica. Hindi ko na rin naman tinan
ong kay Dylan kasi to be honest, wala naman talaga akong pakialam sa babae na yu
n. Panggulo lang sya eh.
As much as I want to sleep over sa condo ni Dylan, he promised my mom na sa baha
y nya ko iuuwi. Nakakainis naman eh! I want to be with him. Uhh. Kahit na tatlon
g araw ko syang kasama, I still want to be with him.
"I'll see you sa school bukas?" Sabi nya sakin na may malapad na ngiti habang ha
wak ang kamay ko.
Tumango lang ako bilang sagot.
"Alright, I'll go ahead. Sunduin kita bukas. Okay?"
"Are you sure ayaw mo dito matulog? Masyadong madilim na oh. It's too late and h
indi na safe."
"Maxine.. you know I'd love too. Kaso lang hindi rin naman tayo nakapagsabi sa m
ommy mo."

"Yun lang ba? We could tell her now! I'm sure she'll under-"
He kissed me on my lips bago muli nagsalita. "Hush now, baby. I'll see you tomor
row, okay? Tulog ka na. I'll go." Malambing nyang sabi.
Okay, looks like wala naman akong magagawa kaya ayun, hinayaan ko na lang syang
umuwi. Damn. I can't get enough of him.
~
Sabay kamo ni Dylan na naglalakad patungong cafeteria habang magkahawak ang kama
y. May mga ibang tao pa rin talaga na di maiwasan ang pagbulungan kami habang na
glalakad. What's new? Ang tagal na namin ni Dylan na ganito pero kung makapagrea
ct naman eh akala mo bago pa lang kami.

Nasa may entrance pa lang kami ng cafeteria ngunit tanaw na tanaw ko na sila kas
ama sya. Nanliit ang mga mata ko.
"What is she doing here?" Mahinang tanong ni Dylan na para bang parehas kami ng
naiisip. Medyo nagulat ako sa reaction nya although, pinagkibit balikat ko na la
mang ito.
Habang papalapit kami ng papalapit sa table na kinaroroonan ng mga kaibigan ni D
ylan, lalo kong naririnig ang kasiyahan sa mga tawa nila. Close pala sila?
"Oy, andito na pala hinitintay ni Monica eh!" Sigaw ni Jeff na nakakuha naman ng
atensyon ng mga nasa cafeteria.
Hinihindat daw ni Monica? Si Dylan? Why?
"Hey. Dylan!" Masayang bati ni Monica habang tumatakbo papalapit samin. Gusto ko
sanang hilain palabas si Dylan at sabihan si Monica na akin lang si Dylan pero
naramdaman ko ang mahigpit na pagpisil ni Dylan sa kamay kong hawak nya.
"What are you doing here, Monica?" He hissed. Is he mad? I'm confused.
"I'm just here to pay you guys a visit!" Excited nyang tugon bago sya bumaling s
akin. "Oh, you're here." She smirked. What the eff? "Let's go?!" Aniya sabay hil
a sa kamay ni Dylan na nakahawak sa kamay ko.
My jaw dropped.

What the?
Nagbulong-bulungan ang mga tao sa paligid. I swear, pag di ako nakapagpigil dito
baka mahila ko ang buhok ng babaeng iyon! Makakalbo ko sya!
"Maxine Andrea!" Naramdaman ko ang pagpatong ng kamay sa balikat ko kasabay ng h
alos bulong na pagtawag sakin ni Faith. "Who is she?"
"A bitch." Maikling sagot ko habang hinihila si Faith papunta sa table nila.
Tinabihan ko si Dylan. Gustong gusto ko na talaga kalmutin ang mukha ng Monica n
a to! At talagang katabi din nya si Dylan ha! Bwisit naman eh. Ayokong nasa gitn
a namin si Dylan! Gusto ko ako ang nasa gitna nila. Uhh!
"So, kamusta bakasyon nyo?" Tanong ni Ian. I'm not sure kung ako or si Dylan ang
tinatanong pero ako na lang ang sumagot.
"Masaya. Perfect." Tipid kong sagot.
"Oh, yun nga! Dun ko actually unang nakita ulit itong si Dylan. I was there din
kasi sa beach tapos akalain nyo yun?! He's having his short vacation pala dun?"
Sabat ni Monica.
"Ah, yes. I remember. You showed up after namin magswimming ni Dylan. We're havi
ng OUR short vacation. Surprise nya yun sakin for our monthsary kasi." Talagang
inemphasize ko yung OUR. Hah! I saw her clenched her jaw at si Dylan naman napan
gisi sa sinabi ko.
If she's a bitch, I can be more than that. Siguro ay naramdaman na ng barkada an
g tensyon sa pagitan namin ni Monica kaya naman nagchange topic na lang sila. Bu
ti naman no! Dahil kung hindi.. nakooooo!!! Baka talagang masabunutan ko na yung
bruhang iyon!

15 mins. before my next class ay inihatid na ko ni Dylan sa classroom. Nagpaalam

na rin sya na pupunta na sa room nya since malapit na rin magumpisa ang klase n
ya. Tumango ako at hinalikan sya sa pisngi bago ako pumasok sa room.
"PDA lang, te?!" Yan ang bungad sakin ni Faith.
"Oyy, inggit ka lang!" Sabi ko sabay halakhak
"Grabe! Kung inggit ako, ano na lang tawag mo kay Monica?!" Nangaasar nyang sabi
.
Hindi na ko ako makaisip ng isasagot ko sakanya kaya sinabayan ko na lang ang pa
ghalakhak nya.

Nasa kalagitnaan ng pagkaklase noong naramdaman ko ang pagvibrate ng phone ko.

1 text message received.
From: Dylan
Babe, baka di kita maihatid mamaya. May aasikasuhin lang.

Kahit na sobrang terror ng professor namin ay nagawa ko pa ring ipuslit ang pagt
etext ko. Simple 'okay' lang naman yun eh kaya hindi mahirap.

"Faith! Sabay na tayo mamaya umuwi, ha? May gagawin pa kasi si Dylan eh." Sabi k
o kay Faith pagkatapos ng last class namin.
"Sure! Pero kelangan ko pa dumaan ng mall, I need to buy things para sa project
ng grupo namin. Wala pa naumpisahan eh. That okay?" Aniya habang nagaayos ng bag
.
"Sakto, gutom na rin naman ako eh. Kain na rin tayo dun."

Gaya nga ng sinabi ni Faith, dumaan kaming mall at nagumpisang bumili ng kakaila
nganin nya. After that, napagdesisyunan naming sa Mcdo na lang kumain since mabi
lis ang service dun and kelangan na rin namin umuwi right after.
Nagkkwentuhan kami habang kumakain noong di sinasadyang napalingon ako sa katapa
t na restaurant ng McDo. Glass wall kasi ito kaya kitang kita ko lahat.

It was Dylan..
Monica.
MAXINE'S POV
I was literally stunned and dumbfounded. Ikaw ba naman ang sabihan ng boyfriend
mo na hindi ka maihahatid pauwi dahil may importante syang lalakarin and then yo
u'll find out na ex pala nya yung 'importanteng bagay' na iyon?
"O-M-G!" Pigil na tili ni Faith. Maaring nakita nya rin ang dalawa dahil sa pags
unod nya sa tingin ko. Kung ikaw ba naman may kasamang nakatulala ewan ko na lan
g kung di ka macurious, diba? "Why are they here?!"
Nanginginig ang kamay kong dumampot ng fries. This is not happening! Oh my god!
Hindi. Wala silang ginagawang masama. They just went out for a dinner or maybe t

hey are just hanging out. Baka naman may importanteng pinaguusapan? Eh pano kung
pinaguusapan na nila kung pano sila magkakabalikan? O di kaya naman reminiscing
nanaman ang inaatupad nila. Or maybe gusto na bawiin ni Monica si Dylan and si
Dylan sasama na sakanya kasi mahal pa pala nya ito?
Teka! Sino bang niloloko ko?! MAHAL AKO NI DYLAN.
"Why don't you try to ask him? Tignan natin kung magsisinungaling sya. If he lie
s, it means.. alam na." Suggestion ni Faith. Ayaw ko sanang kumagat sa naisip ny
a pero alam ko nasabi lang nya ito para maliwanagan din ang nasa isip ko.

My hands are trembling. Shit. Halos di ko makuha ang phone ko sa bag ko.

Calm down, Max. Calm down.

I dialed Dylan's number. Tinititigan ko sya habang hinihintay ko ang pagsagot ny

a sa tawag ko.
Second ring noong nakita kong inilabas nya ang phone nya sa bulsa nya. Agaran ny
ang tinignan kung sino ang tumatawag. Maybe when he realized na ako yun kaya nya
sinagot agad.

"Babe?" Tanginis! Isang babe pa lang nya sakin ay parang naduduwag na ko.
"Dylan.." My voice broke
"Why did you call? May nangyari ba?" Nakita kong napatayo sya sa pagkakatayo nya
but still hindi sya umaalis.
"Where are you?" Diretsahan kong tanong kahit ang totoo nyang eh gusto ko na lan
g talagang tapusin itong tawag.
"I'm here sa mall. I'm having dinner." He said honestly. Now.. isa na lang ang k
elangan ko. Please, Dylan. Don't fail me.
"Sinong kasama mo?" I tried real hard na hindi ipahalata sakanyang nanginginig n
a ko sa kaba. Nakita kong bumalik na sya sa pagkakaupo.
"Monica. Something came up that's why I needed to talk to her." I sighed with re
lief. Hindi naman pala nya ito itatago sakin. But still.. he chose him over me.
"Are you mad?"
"No.. it's just that.. I miss you."
"I miss you, too. After dinner, pupuntahan kita. That okay?" Nakita kong nakangi
ti sya habang kausap ako. Monica stood up and left. Baka pumuntang CR. And then,
an idea came!
"No need. Ako na lang pupunta dyan." Tapos ay pinatay ko na ang tawag. I saw fru

stration was drawn all over his face. Hindi naman siguro masamang umeksena ang g
irlfriend diba?
"Let's go!" Hila ko kay Faith at nagmamadali kaming pumunta sa pwesto nila Dylan
bago pa bumalik si Monica. That bitch.

I kissed Dylan on his cheeks from behind. Agad naman syang humarap. Although hal
ata pa rin ang pagkabigla, I sensed that he's happy.
"Max!" He surprisingly exclaimed
"Surprise?" Bungisngis kong sabi.
"Wait, kanina ka pa andito?"
"Uhh.. yes? Sinamahan ko si Faith na dumaan dito since sakanya ako sasabay uuwi.
" I explained. "Eh ikaw? You didn't tell me eto pala pupuntahan mo."
"I'm sorry, Max. Biglaan lang din kasi." He said as he called somebody para kuni
n ang bills nila.
"M-maxine?" Napalingon kaming tatlo sa boses ng babaeng tumawag sakin.
"Hi, Monica! I'm sorry if I somewhat interrupted your dinner. Biglaan lang din n
aman kasi." I tried to show her my fake smile.
"A-alis ka na?" Baling nya ng atensyon kay Dylan nang mapansin nitong inabot sa
waiter ang bayad.
"Yes. I think you're okay now." Tipid nyang sabi. Uhh? Anyare? Parang ang cold n
g boses nya kay Monica talaga compared sa una nilang pagkikita. "Faith, ako na a
ng maghahatid kay Maxine. Thank you." Aniya.

After that we just left the place. Hindi ko na alam kung anong nangyari kay Moni
ca dahil hindi na rin naman talaga ako lumingon.

"Why didn't you tell me na sya pala aasikasuhin mo?" Basag ko sa katahimikan hab
ang bumabyahe kami pauwi sa bahay.
"Nawala sa isip ko and I thought hindi na rin naman importante."
"Hindi importante? She's your ex!"

"So?" Taas kilay nyang sagot.

"Of course importante yun! She obviously wants you back! She's not yet over you!
And look! Pinili mo na makasama sya ngayon kesa ihatid ako pauwi! Ni hindi ko p
a nga malalaman na sya pala yung 'importanteng bagay' na sinabi mong aatupagin m
o. See? You even said it yourself! 'Importanteng bagay'!" Singhal ko sakanya.
"Oy! Wait! I didn't say na importante ang aasikasuhin ko! I just said na meron a
kong aasikasuhin." He cleared. Well, totoo naman talaga, wala naman talaga syang
sinabi na importanteng bagay nga iyong aasikaushin nya.
"But you chose her over me. Importante ako sayo diba? But you chose her.. meanin
g she's more important." Lungkot kong sabi. Ayaw ko man aminin, pero kasi ganyan
ang labas nyan sakin eh.
Itinigil nya ang kotse sa tabi at kinalas ang seatbelt nito. Naramdaman ko ang p
aghawak nya sa balikat ko at ang pilit nyang pagpapaharap sakin.
"Ikaw lang importante sakin. Not because I chose to clear things with her means
she's more important than you. I chose to be with her because that's how importa
nt you are to me." He sincerely said while looking at me. "Maxine.. yes, she wan
ts me back."
Napasinghap ako. I want to push him away pero bago ko pa magawa yun ay nagsalita
na sya.
"But I told her na hindi na pwede dahil sayo na ko. At mahal kita. Na wala na sy
ang magagawa kaya tantanan nya na ko dahil ayaw kong magulo tayo. That's why nak
ipagkita ako sakanya ngayon Ganyan kita kamahal."
Naramdaman ko ang pagpatak ng luha sa mga mata ko. Why am I even crying?!
"Hey, I'm sorry, okay? Don't cry. I'm really sorry." Aniya habang niyayakap ako.
Nakakainis. Mahal na mahal talaga ako ng lalaking to. Nakakainis talaga dahil a
ng labo ko mag-isip pero mahal pa rin nya ako.
MAXINE'S POV
2 weeks na rin since unang dumating si Monica dito sa Pilipinas. Everyday ako na
geexpect ng something crazy na mangyari pero sa ngayon wala pa naman. Hay. Buti
naman.
"Babe, mom asked kung makakapunta ka ba sa dinner mamaya." Dylan asked as he dri
ves.
"Uhm-hmm. You'll pick me up at 6:30m right?"
Tumango lamang sya bilang sagot.
Last week pa ako nakakuha ng imbitasyon galing sa mommy ni Dylan. Family dinner
daw and I'm invited. Nakakaflatter kaya naman hindi ko nagawang tanggihan. Altho
ugh, nagkaharap harap na ang mga pamilya namin, di pa rin maalis sakin ang kabah

an. Pano kung bigla akong ayawan ng pamilya nya? Nakakafrustrate!

Gaya nga ng napagusapan, sinundo ako sa bahay ni Dylan ng saktong 6:30. Grabe! B
uong magdamag kong inayos ang sarili ko sa salamin upang masiguro na hindi papal
ya ang itsura ko ngayong gabi. Ayoko talagang magkamali.
"Maxine, ija!" Bati sakn ng mommy ni Dylan tapos ay bineso beso ako.
"Hi po." Binati ko rin sya tapos ay inabot ang dala kong cake. "Ay, eto po pala,
I baked it for you po."
"Naku! Very thoughtful naman pala nitong girlfriend mo, Dylan!" Nagblush naman a
ko sa sinabi ng mommy nya.
"I know, ma. Ipapasyal ko lang si Maxine sa kwarto ko. Tawagin nyo na lang kami
kapag kakain na." Pagpapaalam ni Dylan sakanya. Pero bago pa man makasagot ang m
ommy nya, hinila na nya ako papaakyat. Agad nya ring inilock ang pinto ng kanyan
g kwarto habang siniil ako ng halik.
"D-dylan" I said in between our kisses.
"Makes it hard for me not to take you. Damn that dinner." He broke free tapos ay
huminga syang malalim. "So, here you go. This is my room."
Inilibot ko ang tingin ko sa kwarto nya. Kulay blue ito, the usual color ng mga
kwarto ng lalaki. Nakita ko rin ang malaking picture na nakasabit sa dingding. F
amily picture ito, tantya ko ay wala pa syang sampung taong gulang nung kinuhana
n ito. Lumapit ako sa study table nya, may mga libro at mga gamit sa eskwela pa.
Meron ding malaking TV katapat ng kwarto nya. Nakakita rin ako ng pintuan, ah,
banyo siguro. Akmang lalakad na ako para tignan ang banyo nya nang bigla nya ako
ng hinila sa aking bewang mula sa likod.
"Dylan!" Hindi sya natinag sa pagsigaw ko, sa halip ay binuhat nya pa ako at pin
abagsak nya kaming dalawa sa kama.
Dali dali akong umayos paharap sakanya. Kaya ang pwesto namin? I'm on top of him
. Siguro kung may papasok dito malamang ang una nyang iisipin ay mag ginagawa ka
ming milagro.
It took me seconds before I realized na unti unti na palang bumababa ang ulo ko
upang halikan sya.
He gave me hot and passionate kiss. Naramdaman ko rin ang kamay nya sa dibdib ko
, maging ang paglabas nya nito mula sa itaas na parte ng damit ko ay ramdam ko r
in.
Ibinaba ni Dylan ang mga halik nya sakin patungo sa nakaexpose kong dibdib.
"Ah - D-dylan." Gusto ko sana syang pigilan dahil baka mamaya maya ay tawagin na
kami ng mommy nya pero iba ang sinasabi ng katawan ko.
Nagulat ako dahil naramdaman kong humiwalay ang kanyang labi sa dibdib ko.
"If we don't stop now, baka hindi ko mapigilan. Baka hindi tayo makapagdinner."
Iiling iling nyang sabi.
"H-ha? O-okay. You're r-right." Nahihiya kong sabi.
DAMN! Nakakahiya talaga dahil ako ang naginitiate ng pangyayaring ito.
I ended up moving on his side. Ayokong nasa top nya ako dahil baka may mangyarin
g hindi kanais-nais. Inayos ko ang sarili ko tsaka humiga sa tabi nya. Isiniksik
ko ang ulo ko sa kanyang leeg at mapayapang pumikit.
"I love you." Narinig kong sabi nya tapos ay hinalikan ang noo ko.
"I love you too."

Mga ilang minuto rin siguro kaming nakahiga lamang ng ganun nang biglang may kum
atok sa kwarto.
"Sir Dylan, tawag na po kayo sa ibaba. Kakain na daw po."
Umayos ako ng pagkakahiga at bumaling sakanya only to find out na nakangiti sya
habang tumitigig sakin.
"What?" Tinaasan ko sya ng kilay.
"Wala lang. Hilig mo talaga ang sumiksik sakin, ano?" Nakangiti nyang sabi. Tapo
s ay tumayo na sya. "Let's go?" Inilahad nya ang kamay nya sakin.
Tumango ako sakanya at iniabot ang kamay ko. Inalalayan nya akong tumayo tapos a
y muling hinalikan ang labi ko. One sweet kiss.
Gaya nga ng sinabi ni manang kanina, bumaba na kami dahil kakain na. Magkahawak
kamay naming tinungo ang dining area nila pero parang halos naipako ako sa kinat
atayuan ko dahil sa nakikita ko.
"What is she doing here?" Tanong ni Dylan sakanila habang kami ay nakatayo.
"Dylan! I invited her. I thought baka sakaling masurprise and matuwa ka na andit
o sya. You guys have been best friends since you were kids!" Masayang tugon ng m
ommy nito.
She's there, sitting next to Dylan's mom. She's smiling widely habang nakatitig
samin.
"Monica." Hindi ko maintindihan ang tono ng pagbati ni Dylan. Para bang may halo
ng inis? Galit? Lungkot? Sakit? Hindi ko alam, hindi ko maintindihan at hindi ko
iyon nagugustuhan.
"It's nice to see you again, Monica." Ako na lamang ang bumati sakanya.
"You know each other?" Pagtatanong ng mommy ni Dylan samin.
"Ah, yes po. She showed up sa short vacation namin ni Dylan kaya nagkakilala na
kami." Nakangiti kong sabi.
"Really? Pumunta ka rin pala doon? Akala ko ba ay ayaw mo dahil gusto mo na lang
sorpresahin si Dylan pagkauwi nya? Ikaw talaga, Monica! Di mo natiis ang kaibig
an mo at talagang sinundan mo pa sila. Oh, sya, tara na, kain na. Dylan, Maxine,
maupo na kayo."
Nalaglag ang panga ko sa sinabi ng mommy ni Dylan. Sinundan? Ramdam ko ang ginaw
ang pagpisil ni Dylan sa kamay kong hawak nya.
Habang kumakain kami, masaya silang nagkkwentuhan. Kami ni Dylan, tahimik lang.
I thought this dinner will be about us. Hindi pala. It's all about Monica.
"So, saan ka ba tumutuloy ngayon nyan, Monica?" Tanong ng daddy ni Dylan na syan
g nakaagaw ng atensyon ko.
"Hotel, tito." Narinig kong sagot nya.
"Hotel? Dear, dito ka na lang samin tutal ay parang pamilya ka naman na dito." M
Asiglang suhestyon ng mommy ni Dylan.
"Mom, I don't think that's necessary. May hotel naman na syang nakuha." Pagtutol
ni Dylan. Why is he contradicting them? Oo nga at ayaw ko na dito rin tumuloy s
i Monica pero nakapagtataka lang din talaga kung bakit si Dylan eh ganito sakany
a. I thought magkababata sila?
"Oh, come on! Dito ka na lamang, Monica. Cancel your hotel reservations." Giit n
g mommy ni Dylan.
"Tita, isn't a bit -"
"Silly! Walang kaso iyon samin. Dito ka na lang din matulog ngayon, bukas ka na
lang bumalik sa hotel mo para sa mga gamit mo. No more buts!"
"O-okay po." Medyo di makapaniwalang sagot ni Monica.

Damn.
"Dito ka na lang matulog." Sabi ko kay Dylan na naging dahilan upang mapahinto s
ya sa paglalakad papunta sa sasakyan nya.
Inihatid nya ko dito sa bahay pagkatapos ng family dinner at ng konting kwentuha
n sa bahay nila. And.. and knowing na andun si Monica, I don't want Dylan to be
there. Gusto ko dito sya sakin. Gusto ko akin sya. I don't want him near Monica.
"Sure ka?" Gulat na tanong nito. I just nodded and then handed him my hand. Syem
pre knowing Dylan, agad agad itong pumayag.
"Wala sila dito sa bahay. Alam mo na, lagi namang out of town yung mga yun eh."
Pagpapaliwanag ko sakanya habang paakyat kami ng kwarto ko.
"Here, ito na muna ang gamitin mo." Inabot ko sakanya ang isang panlalakeng puti
ng t-shirt.
"Bakit ka meron nito?" Pagtatakang tanong nya.
"That's mine. Minsan talaga kasi mas gusto ko matulog gamit yan. They are more c
omfortable." Nakangiti kong sagot. "Maliligo muna ako. Mamaya ka na lang." Pagpa
paalam ko tapos ay tumalikod na ko papasok sa banyo.

Dylan's POV
Pumayag ako sa alok ni Maxine. Una dahil sa amin matutulog si Monica. Ayoko na m
agselos si Max at maparanoid kakaisip sa kung ano ang nangyayari sa amin. Pangal
awa, wala ang parents niya.
Nabitin ako kanina no! Aba, lalaki lang ako, natutukso rin. Ikaw ba naman ang ma
gkaroon ng isang kagaya ni Maxine?
Agad kaming pumasok sa bahay nila. Feel at home na ako since lagi naman akong we
lcome dito. Umakyat na kami sa kwarto niya at nagaya na siyang maligo para na ri
n makapagpahinga kami.
Inabot niya sa akin ang puting tshirt na panglalaki. For a second there I though
t her other man left his white shirt in her place.
Phew maling akala lang pala.
Pumasok na siya sa banyo at nagsimula nang maligo. Ilang minuto ang nakalipas na
ng napagdesisyunan kong sundan sya doon.
Steam lang galing sa shower ang tunatakip sa kanyang likuran. Di ko mapigilan tu
mitig. Nakita niya ako sa mirror niya sa shower at agad ngumisi. Then she winked
at me and bit her lip lightly.
Goddamn Maxine you're so hot.
Di ko na napigilan. Sinugod ko siya sa shower habang nakadamit ako. Agad ko siya
ng niyakap mula sa likuran at hinalikan ang batok niya.
"You're so impatient, Mr Sebastian" she said. Basang basa na ang pants ko pati a
ng brief ko. Damn wala nga pala akong pamalit pero ok lang worth it naman to.
Pinaglakbay ko ang aking mga kamay sa kanyang hinaharap. They're soft as ever.
Naramdaman kong unti-unti na rin bumibigay sa bawat haplos ko ang kanyang hinaha
rap. I played with them until hindi na napigilan ni Maxine ang pagbanggit sa pan
galan ko. Isinandal nya sakin ang sarili nya habang ginawa ko iyo.
This time, she's moaning louder .

"You like that, baby?" I whispered.

"D-dylan y-yes. I ahhh want more" sabay pinatay niya ang tubig. Tinulak niya ako
sa isang sulok sa shower room at ako ay napaupo. Inibabawan niya ako pinaramdam
sakin ang kanyang hinaharap. I thought hanggang dun na lang iyon, pero laking g
ulat ko na biglang gumalaw si Maxine sa ibabaw ko. Damn. She's rougher than the
usual.
"Baby i'm yours, do what ever you want to me." Aniya habang idiniin ang ulo ko s
akanya.
"D-dylan.." She moaned as my fingers roamed in her.
I kissed her passionately and whispered "I got you."
"Do me, Dylan, do me." she pleaded.
I gave her what we both wanted. Both us were busy in our own world that we didn'
t seem to care kung nasan kami. It's always like this, when our body meet, it's
always as intense as this. Ganito siguro talaga when you know it's not just sex.
It's more than sex; it's making love.

Maxine is a mixture of beauty, brains and body. She is a total perfection. Hindi
ko lubusang masabi kung gain ako kaswerte kasi akin sya. And I know she loves m
e as much as I love her. Funny how our love story begun. Nauna pa ang sex kesa s
a mismong relationship. Tanging mga pangalan lang namin ang alam namin noong mga
panahong iyon.
"Heh! Ano ba yang pinagsasabi mo Dylan!" Hampas nya sa dibdib ko nang ibalik ko
sa memorya nya ang una naming encounter.
Matapos maligo ay napagdesisyunan namin ni Maxine na wag muna matulog. Yun bang
magspend muna kami ng quality time together.
"Oh, what? Ayaw mo na ba maalala? I still remember your bra." Natatawa kong sabi
tapos ay nakatikim ako ng isang pinong kurot sa dibdib ko. "Aray!"
"That's what you get! You perv! Mula talaga noon hanggang ngayon manyak ka pa ri
n, Sebastian!" Kunyari ay galit galitan nitong tono pero ramdam ko ang pagkakili
g nito.
"Oh? Don't tell me hindi mo gusto ang pagiging manyakis ko ha!" I laughed as I h
ugged her tighter
"Whatever." Tapos sya ay tumawa na rin. "Dylan.." Mahinhin nyang tawag sa pangal
an ko. Oh, wait! Hindi mahinhin! She's using her seductive voice and that made m
e twitch.
"Hmm?" Safe kong sagot habang hinahalikan ang noo nya.
"BAby, I don't want to sleep yet." Fuck. She's doing it again!
"Why? Oh, tara? Movie marathon?" Tatayo na sana ako upang makatas sa awkward nam
ing posisyon pero ay dinaganan nya ako at siniil ng halik.

A long and passionate kiss.

Halos maghabol kami ng hininga noong tumigil sya sa kakahalik sakin. "Make love
to me." She whispered. I was desire in her eyes.
At syempre, sino ba naman ako para tumanggi sakanya? Eh diba nga, isa akong masu
nuring boyfriend. The ever loyal and under boyfriend.
Nagpalitan kami ng pwesto. Hinalikan ko sya ng marahan sakanyang labi pababa sa
kanyang leeg. Unti unti ko na rin hinubad ang suot nyang mga damit hanggang sa w
ala na matira.
"Perfect." I murmured. I saw her cheeks turned red. Hanggang ngayon talaga si Ma
xine apektado pa rin sa mga papuri ko sakanya. She will always have her demure s
ide kahit pa na ubod ng wild sa kama.
I claimed her lips once again and cupped her breasta. "Uhmm." Mahinang ungol nya
nang naramdaman nyang pinaglalaruan ko ang kanyang hinaharap gamit ang aking pa
lad.
My hands then went down further. I cupped her womanhood and played with it. "Ah,
Dylan!" Sambit nito.
Hinalikan ko sya pababa, mula sa labi patungong leeg papuntang dibdib and now, d
ito sa kanyang pagkababae.
I felt her hands pulling my hair off and then pushing my face against her. "Dyla
n, oh, baby! I can't.. I can't take it anymore." She screamed.
I didn't stop. Instead, I delightfully continued to pleasure her. And then there
, her fourth orgasm for the night.
"Uhmm, baby, I can't get enough of you." Wala pa man 10 seconds nag nakaraan and
yet, here I am, pinaparamdam sakanya kung gano ko sya kamahal.
"Ah!" She exclaimed as soon as I fully occupied her.
We've been doing this for a long time now and napakaraming beses na iyon, pero p
ara sakin, hindi pa rin talaga kumukupas ang epekto ni Maxine sakin. I don't bel
ieve in the saying na kapag nakuha mo na minsan ang isang babae, mawawalan ka na
ng interes dito. Because for me, I am only interested in Maxine. No other woman
.
"Fuck!" We both exclaimed as we reached our peak. We were exhausted as hell. Thi
s night is definitely and extraordinary one.
"I wish I just made you pregnant." Nakangisi kong sabi sakanya.
Nakita kong nandilat ng husto ang kanyang mukha "Dylan!"
Tatawa tawa akong niyakap sya ng mahigpit. This girl right here is the only one
for me. "I love you, sweetheart."

"I love you, too, Dylan."

MAXINE'S POV
I didn't mind spending time with Dylan magdamag. Ang kaso, may pasok
wa kaya no choice kundi umuwi ng 5 am si Dylan para makapagready for
, ayaw na ayaw ko pa naman syang magtagal ngayon sa bahay nila dahil
nica. Monica nanaman. Nitong nakaraan, laging nasa eksena si Monica.
t her near Dylan.

kaming dala
school. Uhh
andun si Mo
I don't wan

Sobrang attached? Hell yes. Sobrang attached ako sakanya.

It was 5pm nang nakita ko si Dylan sa may corridor. He's waiting for me.
"Tulog ka ulit sa bahay?" Pilya kong bungad sakanya.
Agad nyang kinuha ang mga gamit ko tapos ay
kamay. "As much as I want to pero I have my
alak ko pasukan eh. I need to focus on that
other exams ko kaya okay lang na magabsent

inakbayan ako gamit ang libre nyang

major exam bukas. Yun nga lang ang b
subject since next week pa naman ang
siguro ako."

"Oh. Edi magreview ka ng maayos mamayang gabi, ha! No monkey business!" Pangungu
tya ko sakanya.
Kinurot nya muna ang pisngi ko bago nagsalita. "Alam mo namang ikaw lang ang bus
iness ko." Natatawa pa nitong sabi. "But no worries, I will pick you up bukas ng
umaga sa bahay nyo para madrop kita dito sa school"
"Babe! No need. Pwede naman akong magdrive." Pagtanggi ko sakanya habang inaalis
ang kamay nyang nakaakbay sakin upang mahawakan ko iyon.
"Are you sure? Pero gusto ko sa-"
"Babe, di na ko bata." I rolled my eyes at him.
Narinig ko ang pagbuntong hininga nya bago sya nagsalita uli. "Okay. Promise me
you'll call before you leave at tsaka pag andito ka na."
Binigyan ko ito ng isang matamis na ngiti at ginawaran ng isang matamis na halik
. "Promise."
Bago pa man nya ako inihatid sa bahay, dumaan muna kami ng restaurant para kumai
n ng dinner.

"Hey. baby." Halata sa tono ni Dylan ngayon ang kanyang pag ngisi. It's 10:30 am
and alam kong nasa bahay pa lang tong lalaki to at malamang sa malamang ay nagr
ereview para sa exam nito mamayang 2:00.
"Dylan." Ngiti kong bati habang sumusubo sa spaghetti na inorder ko.
"Break mo na, diba? San ka kumakain ngayon?"
"Cafeteria. Ikaw, kumain ka na ba?"

"Hay. Mamaya na lang siguro. Brunch. Masyadong nakakastress itong mga lessons na
to." I heard him sigh.
"You should eat!" Pagpapagalit ko sakanya.
"Yes, babe. Later. Hey, can I call you back? I just have to check on something.
May mga missing notes kasi ata ako." Tila ba pagod nyang sabi.
"Uhm, okay. Take your time. I love you."
"I love you too."
Ngingiti ngiti naman akong bumaling kanila Faith and Roxy na kasama ko ngayon ku
main.
"Sipag talaga ng boyfriend mo, te." Ani ni Roxy.
"Why not pay him a surprise diba? Dalhan mo lunch!" Suggestion naman ni Faith. W
ell, actually that's a pretty nice idea since wala naman kaming klase until 12:3
0 and maaga pa, so basically, marami pa akong oras.
"You know what, Faith? You are brilliant!" Pagkatapos kong sabihin iyon ay dali
dali kong kinuha ang bag ko at dumiretso sa parking.
I have decided to buy something for Dylan at sasamahan ko syang kumain. Aba, sye
mpre, ayoko naman mamatay sa stress ang boyfriend ko.

It was 11:15 nang marating ko ang bahay nila. Sinalubong naman ako ng isa sa mga
maids nila.
"Hi, manang! Si Dylan po?" Masiglang bati ko.
"Nasa study room po yata, ma'am. Di ko pa naman po kasi sya nakikitang lumabas d
oon mula pa kaninang umaga." Aniya.
"Sige po. Tignan ko na lang po sya dun. Salamat."
Sa laki ng bahay nila, para bang wala na talagang nakatira dito. Nagkikita pa ba
sila dito? Uhh. And Monica.. right. Andito nga pala sya ngayon. Saang lupalop n
aman kaya sa bahay na ito?
I tried to wash her out of my mind pero ay hindi ko magawa kasi I am really both
ered sa presence nya.
Agad ko namang nakita ang study room nila. Sisiretso na sana ako sa pagpasok doo
n ngunit sa di pa lang kalayuan ay may naririnig na akong natatalo sa loob ng kw
artong iyon.
Nakaawang ng konti ang pintuan kaya naging dahilan na rin ng medyo malakas at ma
linaw kong pagkakadinig sa pag-uusap na iyon.. at dahilan din upang makita ko an
g mga taong andoon.

"Dylan, please! Hear me out!" Namilog ang mga mata ko nang marealize ko kung kan
inong boses iyon. Monica.. and she's talking to Dylan?
Dahan dahan akong lumapit sa pintuan and yes, sila nga ang nandoon. Dylan is sit

ting habang si Monica naman ay medyo malapit sa gilid nito at nakatayo.

Iniharap ni Dylan ang upuan nito kay Monica. "We have nothing to talk about." Ma
lamig na tugon nito sakanya.
"Oh, Dylan! I know may parte pa saiyo na gustong bumalik sakin!" She said hyster
ically but Dylan just laughed at her.
"Nagpapatawa ka ba, Monica?" Iiling iling pa nitong sabi. "Sinasayang mo ang ora
s ko. You could go now."
"Nung gabi.. nung gabi sa San Juan, pinuntahan mo ko when I asked you to go!" Ha
los matumba ako sa narinig ko na iyon. Sya? Sya ang dahilan kung bakit umalis si
Dylan sa kalagitnaan ng gabi? Iniwan nya ko because that girl asked her to?
Pero akala ko yun na, akala ko dapat na kong masaktan sa narinig ko na iyon pero
mas lalo akong nasaktan sa sunod na sinabi ni Monica.

"You even kissed me. You kissed me back, Dylan."

DYLAN'S POV.
"You even kissed me. You kissed me back, Dylan."
My jaw dropped. Oo nga at talagang inexpect ko na sasabihin iyon ni Monica sakin
pero hindi ko pa rin naiwasan ang magulat, magalit at mainis.
That's it! She pulled my last straw.
"Don't you dare!" Singhal ko sakanya nang nakatayo ako. Ayokong magalit o sumiga
w sa babae pero sa ganitong pagkakataon, ni wala na akong pakialam kung babae pa
itong kausap ko. "Pinuntahan kita because I wanted some closure! Gusto kong mat
apos lahat ng namamagitan satin because I don't want you near me or near my girl
. I didn't kiss you, you kissed me! I didn't go to yo that night because I chose
you over her, I went to you because I choose Maxine over you or over anyone els
e." I tried to lower down my tone sa panghuli kong sinabi.
Maxine.. mabanggit ko pa lamang ang pangalan nito ay nanghihina na ang tuhod ko.
That girl has my heart. Talagang mahal na mahal ko ito kaya ganito kalakas ang
epekto nya sakin maging ang pangalan nya.
"Liar!" Muli akong naibalik sa realidad nang sumigaw si Monica.
And next thing I know?
She kissed me. Her lips is pressed onto mine. Bahagya man akong nagulat, nasa ma
ayos pa rin akong pag-iisip para itulak sya. Pero nang ginawa k iyon, naramdaman
ko ang pagdiin nya ng kanyang mahahabang kuko sa pisngi ko. Damn!

I felt how determined she is na ibukas ang bibig ko. Ramdam ko maging ang dila n
ya sa labi ko. She's really trying hard to make me give up but I won't. Just whe
n as I was about to push her hard,

the door swung open and Maxine.. Maxine was there.

She saw everything!
Now that was my cue that I really have to push Monica real hard. Maybe nagulat d
in si Monica dahil nandoon si Maxine kaya nagawa ko itong maitulak palayo.

"Fuck!" I groaned as I held my cheeks. Nararamdam ko ang hapdi ng aking pisngi.

I even felt something flowing out from it! Tinignan ko ang mga palad ko at nakit
a kong may mumunting dugo ito. Damn. Tapos ay kinakabahan akong tumingin kay Max
ine. I have to explain everything! "M-max, it's not what you t-think. I-i can eex-"

Pero hindi sya sakin nakatingin.

"You, out!" Mahina ngunit maawtoridad na utos ni kay Monica habang tinatapunan n
ya ito ng nakakamatay na tingin.
DYLAN'S POV
Determination. That's the only thing I saw at Maxine's eyes when she shouted at
Monica. Determinasyon na ipakita kung sino at ano ang pwesto nya sa sitwasyon.
Confusion and humiliation. Yan ang nakita ko kay Monica. Marahil ay nagtataka it
o kung bakit sakanya pa nagalit si Maxine instead sakin gayong nahuli nya kaming
naghahalikan. Oh, wait, hindi nga pala kami naghahalikan dahil ako ang hinalika
n and I didn't respond.
"I said out. O baka gusto mong hilain ko pa yang buhok mo at kaladkarin kita pal
abas ng kwartong ito, Monica. Mamili ka." Mahinahon ngunit nakakatakot na sabi n
i Maxine.
I just heard Monica sobbed. Umalis ito sa study room na umiiyak and I just watch
ed her go. Naawa ako sakanya ngunit di rin maalis sakin ang makaramdam na sa wak
as ay wala na ito sa paningin ko. Pagkalabas ni Monica sa kwartong iyon, narinig
ko ang pagpihit at paglock ni Maxine sa doorknob.
"M-max." Shit! I am stammering!
"Narinig ko lahat. Hush now." Aniya habang lumalapit sakin tapos ay kinabig nito
ang ulo ko papalapit sakanya at pinunasan ang labi ko. "Ayokong may ibang hahal
ik dito." Matapos nya iyong punasan, ginawaran nya ko ng malalim na halik. Noong

una ay talagang hindi ako kumilos. I was too stunned kaya ba nawala ako sa pagiisip. "Bakit ayaw mo ko halikan? Mas gusto mo sya?" Mapangakit na sabi nito. Ba
go pa man nya ako mahalikan, ako na ang humalik sakanya.
One long steamy and hot kiss.
"Love me." She whispered in my ears.
MAXINE'S POV
"Love me." I whispered.
Akala ko susungaban nya agad ako ng halik but I was wrong. He looked at me and c
onfusion was drawn all over his face. Maybe nalilito sya kung bakit ako ganito m
akareact ngayon. Maybe he's expecting me to get mad at him because somebody kiss
ed his lips but then I'm acting otherwise.
Weird but I feel safe and secured after hearing their conversation even if nalam
an kong si Monica ang pinuntahan nya nung gabing iyon.
I didn't wait for him to start. Kinabig ko ang ulo nya upang mahalikan ko sya. I
poured my ehart out s amga halik na yun.
Hot. Passionate. Full of wanting. Full of lust. Full of love.
I sat on his desk and parted my legs so that he could go in between me. I hugged
him using my arms and my legs without breaking our kiss.
I started unbuttoning his polo blouse while he lowered his kisses to my neck.
"Uhh.." I let out a soft moan as I felt his hand caressing my breast through my
shirt.
Without any further ado, he removed my shirt and unclasped my bra. He just starr
ed at me and then kissed me again.
I unbuckled his belt, unbuttoned his pants and unzipped his zippers. I heard him
moan.
He traced my neck with his tongue and said "You taste sweet." But before I could
answer back, I felt his mouth engulfing my breast.
"Ahh!" I could't stop myself from moaning. He's too good to be true.
As he's busy fondling my breast, I tried real hard to reach his manhood and when

I did, he gasped but didn't stop playing with my breasts.

I felt his erection through my palm. I toyed it. We were both taken by the oppor
tunity of making each other happy.
"Dylan.." I murmured. That was his cue.
And alas! He entered my swollen womanhood. He was looking deeply in my eyes as h
e made me full.
I saw lust and love from his eyes and I felt overwhelmed not just by his size bu
t also by the feelings he's drawing in.
His phase changed. He went faster, wilder and hotter. I couldn't help but respon
d. The sensation was strong and who the hell would be able to stop when you know
that person you love isn't just simply having sex with you - but rather, making
love with you.
Here we are, inside his study room and here I am, sitting on top of his desk and
hugging him as he makes love with me.
Odd, isn't? I have always imagined love making by having sex in a missionary pos
ition. But hell! For me, now, positions doesn't matter! It's just him and me tha
t matters most and of course, this sensual feeling that's building up inside us.
Yes, I cam feeling it now. I really am.
"Dylan.." I almost pleaded.
I know he got what I'm trying to imply. He moved twice faster and went inside me
deeper.
"Baby.." He murmured.
And then within a few moves, we reached ecstasy.
I loved it and I love this man so damn much.
MAXINE'S POV
I was starring outside when I felt somebody kissed me on my cheeks.
"Dylan! Look at the road!" Saway ko sakanya. Eh pano, nagddrive ang loko tapos p
ahalik halik pa sakin!
"What? Red light pa lang. Stop pa, meaning I could kiss you again." Aniya sabay
halik ulit sakin. Aba! Ang kulit kulit nga naman talaga oh!

"Oh, green na! go na!" Tapos ay hinampas ko sya uli sa braso dahil binubusinahan
na kami ng mga nasa likod namin! Malamang ay galing sa trabaho yung mga yun kay
a atat na umuwi. Tss. Eh pano, kasi kami ni Dylan hindi pa atat maghiwalay. HAHA
HA.
"Can I sleep at your house again?" Malawak ang ngiti nyang nagtanong sakin.
"Heh! Naku, Sebastian, magtigil ka ha! No. The answer is no. Wala na si Monica s
a bahay nyo kaya dun ka na matulog! O kaya sa condo mo!" Litanya ko sakanya pero
ang totoo nyan, syempre gustong gusto ko na dun sya matulog samin! Haha. But no
, hindi pwede! Eh pano, mula nung isang araw tapos kanina.. uhm.. we kept on doi
ng it. Ayoko namang magsawa sya sakin.
"Damot. Sige na babe." Pagmamakaawa nya.
"Some other time, Dylan."
"Promise mo yan ha!" Tapos ay tinignan nya ako at saka ngumiti ulit ng malapad.
"Why don't we get married?" Out of the blue kong sagot and pinagsisihan ko yun!
Kung bakit naman kasi walang preno tong bibig ko minsan!
He didn't answer for a while, animo'y parang pinaprocess nya sa utak nya ang sin
abi ko.
"Hey, I know. Hindi ko naman sinabing agad agad. I'm just wondering if.. you.. u
hm.. wanna get married with me.. or like you see me as your wife in the future..
" Nakayuko kong sabi.
Naramdaman ko ang paghawak nya sa baba ko at sapilitan itong hinarap sakanya. "I
'll marry you one day. I love you." Malambing ang tono nito kaya ramdam kong gal
ing iyon sa puso nya.
"I love you too." Sinuklian ko sya ng pinakasweet kong ngiti! My sweetest and ge
nuine smile. "Get your eyes back at the road!" Natatawang singhal ko sakanya nan
g medyo matagal na kaming nagtititigan.
But it was a bit late.
Because the moment we turned our eyes back at the road, we were blinded with a b
right light and a screeching noise covered the place.
after 3 days..
DR. SAAVEDRA'S POV
Ako ang on duty ng mga panahong isinugod sa ospital na ito ang magkasintahang Se
bastian at Buenavista. And ever since that day, naging hands on ako sakanila.
And it's been three days. And three days na rin akong tinatanong ng nonstop ni M
rs. Beunavista tungkol sa kalagayan ng anak nitong si Maxine. Pati si Mrs. Sebas
tian ay laging kinakamusta ang kalagayan ng anak nitong si Dylan.

"Doc, gising na ba sila?" Yan ang bungad na tanong sakin ni Mrs. Buenavista nang
nakasalubong ko sya sa hallway. Maaring kararating pa lamang nito kaya hindi pa
nito alam ang nangyari.
I took a deep breath bago sumagot.. ""Both are stable...
But still on coma."
MAXINE'S POV
I woke up trying to clear my vision. It was a bit blurry but I know I'm being su
rrounded by uhh-I don't know, everything's white.
"When will they wake up? It's been almost four days!" I heard someone shouting.
Uhh, wait, where am I and who's that? What the hell is going on? I tried to open
my eyes once more but everything's still blurry.
"Mrs. Buenavista, their vitals are stable now. Ang hindi ko lang po kayang bigya
n ng kasiguraduhan ay kung kelan sila magkakamalay. But everything's fine now. T
he baby's safe."
That got my attention. I moved my head at the side and then I saw blurred figure
s. I tried to call them but I felt a lump in my throat. Water, I need water. I t
ried to voice it out but I failed.
"Thank goodness." Mom?
"U-uhm" I groaned. At last! I found my tiny voice.
I closed my eyes again and then I felt someone touched my hand.
"Maxine, anak!" Oh my.. it's mom! Why is she crying tho? And.. where am I?
I closed my eyes and tried to remember what hap- OH SHIT!
"Baby, are you okay?" I opened my eyes and saw my mother's worried face.
"Excuse me, I have to check her." Says someone.. uhm, a doctor, I guess?
Naramdaman ko ang ginawang pacheck sakin ng doktor. Matapos nya akong tignan, si
nabi naman nya na okay ako.
"W-water." Sabi ko kay mama na kumaripas ng takbo upang ikuha ako ng tubig.
"Baby, are you alright?" Tanong nya sakin habang iniinom ko ang tubig. Tumango l
ang ako bilang sagot.

"Thank God at okay kayo ni Dylan. Don't worry anak, your baby's safe too." aniya
habang hinahaplos ang tyan ko.
I stiffened and starred at her. "B-baby?"
"Oh my.. you didn't know yet?" Alinlangang tanong ni mommy. Hindi ako agad nakas
agot dahil hindi ko naman talaga alam ang nangyayari. Naramdaman kong niyakap ak
o ni mommy. "You're six weeks pregnant." Bulong niya sakin habang niyayakap ako.
My jaw dropped. I'm pregnant? "M-mommy.."
Six weeks pegnant and yet I didn't know? Pero pano? There were no signs at all.
At isa pa.. of course, hindi ako dinatnan.. pero kasi irregular ako kaya hindi k
o alam, hindi ko to ineexpect. Why won't I expect it nag naman, diba? Lagi namin
yun ginagawa and walang protection.
"Shh, baby, everything's gonna be fine." Pakiramdam ko ay secured ako sa ginagaw
ang yakap at haplos sakin ni mommy.
"Mom.. what happened?" Tanong ko sakanya. Agad itong umupo sa tabi ng kama ko at
hinawakan ang kamay ko.
"A-anak.. I don't think that's-"
"Mom, i have to know."
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni mommy bago sya muli nagsimul
a. "Naghahanda na ako para sa dinner dahil baka pauwi ka na tapos.. tapos.. may
tumawag sa bahay. A-at sinabing.. naaksidente ka kasama ni Dylan. Nagmadali kami
ng daddy mo dito. Parehas kayong nasa ER ni Dylan pero nauna kang inilabas. But
you were in coma! M-maxine I thought for a while na mawawala ka. Hindi ko kaya.
" Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni mommy sa kamay ko. Pinisil ko rin iyon
para iparating sakanya na kaya ko pa.
"A-and the doctor said you and your baby.. both of you are safe. Minor injury sa
yo. Thank goodness sa seatbelt at sa airbag ng kotse ni Dylan." Tapos ay muli sy
ang napatigil.
"Mom, si.. Dylan. A-ano.."
Muling humugot ng malalim na hininga si mama bago nagpatuloy. "M-mas m-malala..
dahil sya yung nasa driver's seat.. bumangga kasi ng bahagya ang side nya sa tru
ck.. bahagya lang dahil nakabig ni Dylan ang manebela pero napakalakas ng impact
. H-he.. was 50:50 when we arrived. A-and may major injuries. He was in coma too
. He's not yet conscious but he's stable now."
Napapikit ako ng aking mga mata at napaiyak. Hindi.. hindi ko alam. Panaginip la

ng ito lahat.. oh God. Four days na walang malay? May baby ako? 50:50 si Dylan?
We were in coma? We almost got killed.
"And the truck driver?"
"Nakulong. Lasing sya anak kaya napadpad sya sa lane nyo because he was drunk! I
swear he'll rot in hell!" Galit na sabi ni mommy habang umiiyak.
"I want to see Dylan, mom."
"Baby, baka hindi mo pa kaya. You're still weak!"
"No, kaya ko-" Naputol ang sasabihin ko nang biglang nagbukas ang pinto.
"Oh! MAxine! I'm really glad you're awake now." Bakas ang pagasa sa mga mata ni
mommy ni Dylan nang nakita nya akong may malay na. Agad nya akong niyakap at hin
di na napigilan pa ang mga luha na kanina pa nagbabadyang tumulo.
"I'm so sorry. Kung hindi sana ako nagpahatid.." Hagulgol ko
"Ssshh, it's not your fault. Wala may gusto nito." Aniya habang hinigpitan lalo
ang yakap sakin.
"T-tita, si Dylan.." Bumitaw sya sakin sa pagkakayakap at muli akong hinarap.
"Still unconscious.. pero baka magising sya baka maramdaman nyang gising ka na k
aya gigising na sya. And he would be glad pag nalaman nyang may baby na kayo!" N
atutuwa nyang sabi. Hay, I hope so too.
~ ~
A day after kong magkamalay, I was discharged. And 2 days after I was discharged
, andito lang ako sa tabi ni Dylan. Magdamag ko syang binabantayan. They said I
can't stress out myself because it might affect the baby. But they don't underst
and!
Nasstress ako pag hindi ko nakikita si Dylan. I have to be with him. Kelangan ak
o yung una nyang makita pagkagising nya.
I looked at my watch, it's almost 3pm. Ilang minuto na lang ay andito na ang mom
my at daddy ni Dylan galing work
I sat on the sofa and closed my eyes. I'm feeling a bit dizzy. I guess eto na yu
n, pregnancy strikes in. Napahawak ako sa tummy ko. Hindi pa sya halata pero nar
aramdaman kong meron nang maliit na bagay sa tyan ko na may buhay. Dalawa na kam
i. I smiled to myself.

I'm almost half asleep when I heard a groan. Binuksan ko agad ang mukha ko and l
ooked at Dylan. No, hindi sya iyon. He's sleeping. I was about to close my eyes
again when I heard it again.
"Uhh.." I looked at Dylan and this time I saw his bothered face. Dali dali akong
tumabi sakanya at hinawakan ang kamay nya. He's awake!
"Dylan.. baby.." I whispered with hope as I kissed his forehead. I was about to
press the intercom button to tell them he's already awake but he held my hand fi
ercely.
"Sino ka?! Bat ka andito?! Get away from me!" Then he pushed me hard enough para
mapaupo ako sa sofa.
MAXINE'S POV

I sat dumbfounded outside his room.

Hanggang ngayon nanghihintay pa rin ako ng lalaking lalapit sakin at isang camer
aman na ifofocus sa mukha ko ang camera habang sasabihin ng isa, 'na-WOW! Mali k
a!' Ha-ha-ha. Dahil sa totoo lang, umaasa akong joke lang tong nangyari. Sana na
gjojoke si Dylan kanina habang tinatanong kung sino ako at kaninang pinapalayas
nya ako sa kwarto nya.
Hindi ko alam kung ano ang mas masakit, ang makita syang unconscious o ang malam
an na wala ako sa memorya nya. Pero pakiramdam ko mas doble yung naramdaman ko k
aninang nakaramdam ako ng kirot matapos nya akong itulak ng pagkalakas lakas. No
t just once, but thrice.
When they saw me sitting on the floor, gad akong inalalayan ng nurse upping itak
bo sa ER. Then I realized why, there were spots of blood. Ni hindi ko man lang i
yon naramdaman. All I felt was emotional pain and a bit of the physical pain.
I almost forgot, I have a baby. And it almost got killed. Now? Maselan na pagbub
untis ang kinalalagyan ko. The next spotting would be no more less than miscarri
age. I was advised to take a rest but I am stubborn. I have to see Dylan. Sya an
g stress reliever ko.
That's why I'm here.. waiting. It's been more than an hour since nagising sya. M
ore than an hour since dinala ako sa ER at kinausap ng OB. More than one hour na
rin sila sa loob. And 15mins na rin akong andito naghihintay, ni hindi pa ako n
akapagpalit ng pants. Nakaputi pa man din ako.
"Maxine, darling.." Napalingon ako sa pagtawag sakin ng mommy ni Dylan habang ka
sunod nito si Dr. Saavedra.
"Doc.. anong nangyari?" Yes, I am very eager to know. Dahil pakiramdam ko ay mab

abaliw na ako.
"Miss Buenavista, please calm down. Makakasama sa baby. Let's take a seat, shall
we?" Paguumpisa nito. Agad naman kaming naupo. "He is more than okay now. Vital
s are now on their normal range, responsive din sya sa stimuli. But there's this
one thing.." He took a deep breath. I felt Dylan's mom's hand on my back na par
a ang inaalalayan ako or something. "He has amnesia. Basing from his reaction ka
nina, and from the questions I had him answered, his last memories are from 5 ye
ars ago."
I remained silent. I don't know what to say. Oo nga naman, he suffered from head
injury pero yung amnesia.. why didn't it cross my mind ever?
"F-for how long..?" I asked with a shaking voice.
"About that, we have to conduct several tests para malaman if what kind of amnes
ia ang meron kay Mr. Sebastian and we have to give him therapies too that will h
elp him remember." Aniya saming dalawa ni tita.
"Don't worry, Maxine, we'll help Dylan remember." Paninigurado ni tita sakin.
"He's calm now. Pwede nyo na syang tignan."
Matapos ang pag-uusap namin na iyon, agad agad kaming pumasok ni tita sa loob. T
hen there, I saw him and knowing that he can't remember me, it pains my heart.
Maaring naramdaman nya ang pagpasok namin kaya napatingin sya sa direksyon namin
. I froze as he stare at me. It was full of confusion. He raised his eyebrows at
me.
"Ikaw nanaman? Who the hell are you?" Presko nitong tanong. "Are you one of my e
x girlfriends? We're done. Please, leave." Aniya na lalo kong kinagulat. So he r
emembers himself that way? Pati pagiging faithful nya sakin nalimot nya. Oo nga
pala, para sakanya ngayon, he doesn't know me.
I trembled and I felt my knees weaken. Kung hindi ako makakakapit sa kung ano, m
alamang ay mapapaupo ako.
"Dylan!" Suway ni tita sakanya habang inaalalayan ako. Maybe she saw my reaction
. "Respect your fiancee!"
Parehas kaming napatingin sa mommy nya dahil sa sinabi nya na iyon. Fiancee? Huh
?
"Yes, Dylan. Your engaged. You might not remember it yet because you have amnesi
a. You don't even know the date today, do you?" Tila paghahamon na tanong nito s
akanyang anak.

"You're joking, right?" Di makapaniwalang tanong ni Dylan.

"It's 2013, Dylan." Sabi ng mommy nya habang inaalalayan ako papalapit sakanya.
Nakaramdam ako ng kaba dahil baka muli akong itulak nito. Napahawak ako agad sa
tyan ko like as if I could protect our baby sa ganitong paraan.
Nalaglag ang panga ni Dylan at muli nya akong pinagmasdan.
"She is not my fiancee! Pano ako magkakaroon ng fiancee na iba eh I'm planning t
o ask Monica to marry me! She is my girlfriend!" Pasigaw nyang sabi.
I was taken aback. Pakiramdam ko ay mas masakit ang sinabi nya na yun kesa sa pa
gkakatulak nya sakin kanina. Monica.. he remembers Monica. He thinks he's still
with Monica. What about his feelings tho? Pati ba pagmamahal nya sakin nawala? L
ahat ba bumalik kay Monica?
"She left you, Dylan! Respect Maxine! Goodness!" Sabi ng mommy na halatang nagul
at din sa sinabi ni Dylan. "Come, Maxine. Maupo ka sa sofa, makasama pa sainyo n
g baby mo." Aniya habang inaalalayan ako. Pero bago pa man kami makatalikod, mul
ing nagsalita si Dylan.
"Baby?" Nagtataka nitong tanong.
"Yes, you're going to be a father kaya umayos ka." Maawtoridad na sagot ng kanya
ng mommy.
Inaalalayan pa rin ako ni tita habang naglalakad patungo sa sofa. I'm trembling,
hindi lang dahil sa nangyayari kundi dahil nakakaramdam ako ng mild pain sa ban
dang tummy ko. God, no. I closed my eyes para igilin ang luha ko at pakalmahin a
ng sarili ko but I heard Dylan speak.
"May buntis bang nireregla?" Aniya na syang nakaagaw ng atensyon naming dalawa.
Nilingon namin sya tapos ay tinignan ni tita ang bandang likod ko.
"My goodness, Maxine! Dinudugo ka! I need to call the doctor!" Hysterical nitong
sabi.
"Tita! I'm fine now. Kanina pa to. When.." Nagdalawang isip akong ituloy ito. "D
on't worry, nacheck na po ako ng OB." Yun na lamang ang sinabi ko.
"Are you sure?" Paniniguradong tanong nito sakin. Tumango lang ako bilang sagot.

We stayed there for almost 2hours. Halos di kami magusap ni Dylan. Tanging ang m
ommy lang nito ang kumakausap sakin. Parang ang awkward..

"I'm sorry but I have to go. May emergency sa opisina. Maxine, would you mind st
aying here for a while? Papupuntahin ko na lang si Manang Dora dito upang may ba
ntay si Dylan at para makauwi ka na rin. You need to rest. Ang baby nyo.." Pagpa
paalam nya sakin.
"P-po? Uhm. Yes, tita. Sige po, ako na po ang bahala and please do not worry abo
ut me." Sagot ko.
"And you, young boy, umayos ka." Yun lang ang sabi nito kay Dylan and umalis na.

Ilang tahimik at nakakailang na minuto ang nakalipas nang magsalita si Dylan.

"Hey, Maxine, right?" Tanong nito na syang kinagulat ko. Tumango ako bilang sago
t. "Fiancee? Tss." Nakasmirk nyang sabi.
Yumuko ako upang pagtakpan ang mukha ko. AYokong umiyak pero alam kong konti na
lang ay tutulo na ang mga luha ko.
"Come here." Muli nyang sabi habang nginunguso ang upuan malapit sakanyang kama.
"Sit."
I obliged at pagkaupo ko pa lang ay napansin kong tinititigan nya na ako. Maarin
g kinikilala nya ako. I didn't speak, I didn't even move. Nakipagtitigan lang ak
o.
"Ahh shit!" Sigaw nito at hinawakan nya ang kanyang sentido.
"D-dylan.." Nanginginig kong sabi.
"I can't.. I can't remember you. Pakana nyo ba to ni Mommy? Ikaw ba yung tinakda
nyang pakasal sakin?" What is he saying? "Ah, shit. Oo nga pala, di uso sa pami
lya ko arranged marriage. Who are you then?" Muli nitong tanong.
I guess chance ko na to para masabi ko sakanya lahat. "I'm Maxine. Your girlfrie
nd. I.. I'm sorry." Di ko na napigilan ang sarili kong luha. Yumuko ako at nagum
pisang umiyak. Damn.
"H-hey, why are you crying at ano ba! Don't cry. At anong sorry? Huy, wag ka umi
yak! Makakasama yan sa bata!" Natataranta nitong sabi habang hinahaplos ang ulo
ko.
Tumalon ang puso ko dahil sa inaalala nya ang bata. May pagasa pa! Tama! "Dylan.
. I-m s-sorry." Paghingi ko ng tawad sakanya, hinawakan ko rin ang kanyang mga k
amay. I thought for a while ay hihilain nya ito pero hindi. Hinayaan nya lang ak
o. "M-maybe kung.. kung hindi kita pinuntahan sa bahay nyo kanina.. hindi mo ko
kelangan ihatid and maybe.. hindi.. h-hindi ito mangyayari.. I'm really sorry."
Hinalikan ko ang kamay nya habang umiiyak pa rin ako. "I-i thought you're gonna
die. B-but I k-knew you're s-strong.." hindi ko na natapos pa ang gusto kong sab
ihin dahil sa hinila nya ako papalapit saknaya.

He hugged me. Medyo mahirap ang pwesto pero niyakap nya ako. Magkayakap kami nga
yon and I felt him warm against me.
"I-I don't know.. I'm confused but I want to know. Help me." Bulong nito sakin h
abang niyayakap ako ng mahigpit. Nararamdaman na kaya nya? "Tell me everything."

Kumalas ako sa pagkakayakap sakanya at tinignan sya. "H-ha?"

"Tell me how we started." Muli nyang sabi. Masaya akong tumungo habang hinihila
papalapit sakanya nag upuan.
"Ah, here!" Agad kong inilabas ang phone ko at pinakita sakanya ang gallery, pur
o pictures namin iyon. Meron dun sa school, sa bahay nila, bahay namin, sa sasak
yan nya, sa probinsya, sa cafeteria at sa kung saan saan pa.
"Wow.. tayo to?" Nanlalaki ang mga mata nya habang pinagmamasdan ang pictures na
min. "We're.. sweet.." Kumento nito na syang nakapagpasaya sa puso ko. "How did
we meet?"
Nabigla ako sa tanong nya sakin at ramdam kong namula ang pisngi ko. "H-how did
we meet? G-gusto mo ik-kwento ko?" Nauutal ko pang sabi.
He laughed and pinched my cheeks. "You're cute. Ang pula mo!" PAngaasar pa neto
na syang ikinamula ng pisngi ko. "So, pano tayo nagkakilala?"
"H-ha?" Nakailang lunok din ako ng laway bago nagumpisa. "W-we were schoolmates.
We only know each other name. P-pero.. on my way home nasiraan ako and.. umuula
n. I-i was checking my engine when you showed up.. and y-you helped me and.." Na
tigil ako sa pagkkwento nang maalala ko ang sumunod na pangyayari.
"And? Teka, inayos ang engine mo habang umuulan? I guess you're wet." Napalingon
ako sakanya at nakita ko ang pagngisi nya. Same smirk sa gabing iyon. Oh my Dyl
an. "I mean, we're both wet dahil umulan. So, naayos ko ba kotse mo?"
"Ha? Yes.. nabasa tayo ng ulan at n-naayos mo ang kotse ko. T-tapos.." SHit! Bak
it ko pa ba dinugtungan!
"Tapos? What happened next, Maxine?" Tila ba ay alam nito ang kasunod na nangyar
i dahil sa reaksyon nito sa mukha. Naramdaman ko ang malakas na tibok ng puso ko
. "We had sex." Nagulat ako sa sinabi nya. Hindi iyon tanong, isa iyong statemen
t.
"Naalala mo na?" Tila ba tumaas ang pagasa ko dahil sa sinabi nya. Naalala na ny
a!

"So, we did have sex?" Tila gulat nyang sabi. False alarm lang pala ako. Ha-ha-h
a.. ang sakit.
"W-what?" Yun na lamang ang nasabi ko dahil sa sobrang pagkagulat ko.
"So, ano pa? Pano kita naging girlfriend?" Muli nitong tanong.
Ikinuwento ko sakanya lahat ng naalala ko kung paano naging kami, ang tungkol sa
kanila ni Martin, ang proposal nya sakin, ang surpise nya nung nakaraang monthsa
ry namin, pati ang kay Monica nakwento ko na syang ikinagulat nya. Akala ko ay m
ahihirapan akong pakisamahan si Dylan dahil sa ganitong kalagayan nya ngayon but
I was wrong. Pakiramdam ko ay gusto nyang ibalik sa normal ang lahat dahil napa
kacooperative nya.
Napatingin kaming dalawa sa pintuan nang nagbukas iyon.
"Maxine, manang Dora's here. Pwede ka na umuwi." Napatingin ako dahil sa sinabi
ni Dylan na yun. "Y-you have to rest and.. the baby.. baka mapano." Nabuhayan ak
o ng loob dahil naramdaman ko ang pagaalala sa tono ng pananalita nito.
"O-okay." Tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Muli ko syang nilapitan para magpa
alam na. Matapos kong magpaalam ay naglakad na ko papuntang pintuan pero bago ko
pa man iyon mabuksan, nagsalita uli si Dylan.
"Bukas ulit, ha?"
Nakangiti akong tumango sakanya. I know everything will be alright.
MAXINE'S POV
I almost cursed when I saw what time is it! It's already 9am! Kaninang 8am pa ak
o paniguradong hinihintay ni Dylan! I told him last night na andito na ako ng 8a
m but what the hell! This goddamn traffic is eating my time!
Almost 9:30 na nang marating ko ang ospital. Ang akala kong tahimik na silid na
papasukin ko ay napakagulo.. at ingay.
"Maxine! You're here!" Boses ni Dylan ang nakaagaw ng atensyon ko.
"H-ha? Oo. Traffic kasi. Sorry." Paghingi ko ng paumanhin habang naglalakad papa
lapit sakanya. "Hindi ko alam na pupunta pala kayo ngayon dito." Sabi ko sa mga
barkada nya.
"Surprise!" Nakangiting sagot ni Jeff
"Faith and Roxy are on their way here." Pagbibigay impormasyon ni Ian.

"Who are they?" Tanong ni Dylan na syang ikinagulat ko. Ha-ha. Oo nga pala, may
amnesia ang boyfriend ko.
Nagkatinginan kami ng mga kaibigan nya, nginitian ko lang sila upang malaman nil
a na okay lang ako. Binalingan ko ng tingin si Dylan atsaka sumagot. "My bestfri
ends. Kilala mo sila." Nakangiti kong sabi.
Bago pa man may makapagsalita ulit, bumukas ang pinto at niluwa nito sila Faith
at Roxy.
"MAxiiiiiiine!!!!" Nakakabinging tili ng dalawa habang niyayakap ako ng sobrang
higpit.
"H-hey! Not too tight! The baby might not breathe!" Natatarantang sabi ni Dylan
na syang nakakuha ng atensyon ng lahat. Oh great. Crap.
"BABY?!" Sabay sabay nilang sabi.
"Hehehehe." Yun lamang ang nasagot ko tapos ay tumango ako.
"OMG! Ninang ako!" Masayang sabi ni Roxy at muli akong niyakap.
"Hey! Wag mong yakapin si Maxine! Sino ka ba?!" Tila galit na sabi ni Dylan. Shi
t, hindi pa nga pala alam ng dalawa.
"What? Ano bang drama mo, Dylan?" Sabat ni Faith.
"And you, sino ka?" Taas kilay din na tanong ni Dylan kay Faith.
Lalapit na sana si Faith sakanya upang sapakin ito pero pinigil ko sya. "H-he ca
n't remember." Mahina kong sabi. I bet the boys already knew kaya hindi na sila
nagreact unlike Roxy and Faith.
"WHAT?!" Sabay nilang sigaw bago muling binalingan ng tingin si Dylan.
"Can you please stop the shouting already and answer me who the hell are you!" T
ila naiirita nyang sabi sa dalawa. Hindi ako makasagot dahil nalilito ako.. paki
ramdam ko ay napahiya ako sakanila. Pathetic. Hindi ako nakikilala ng boyfriend
ko at buntis ako at ngayon hindi ko alam kung paano ihandle ang ganitong sitwasy
on! People will know of course that my boyfriend has amnesia and he can't rememb
er me! Rumors will spread and worse is baka hindi nya maalala ang feelings nya s
akin at makahanap sya ng iba!
"Dude, calm down. They are Faith and Roxy." Kalmadong sabi ni Jeff kay Dylan hab
ang kumakagat sa apple.

After what had happened, muling lumiwanag ang aura ng paligid. Nagusap usap kami
na parang nas agetting to know each other stage ulit kami at sinabi ng mga kaib
igan namin na tutulungan nila kaming ibalik ang dati.
I felt secured dahil alam kong may mga taong tutulong sakin kay Dylan but just w
hen I thought everything's under control, halos nagiba ang mundo ko sa isang tan
ong ni Dylan.
"Where is Monica?"
Napatingin silang lahat sakin. Ipinagkibit balikat ko na lamang ang lahat.
"A-ah.. she went back to Paris." Si Ian ang sumagot.
"Went back?! Why? Umuwi sya dito??" Tila ba may excitement sa tono ng pananalita
ni Dylan. Eto nanaman ako, nakakaramdam nanaman ng kirot sa puso.
"Yes." Ako ang sumagot at bago pa man may makapagsalita, tinuloy ko na ang sasab
ihin ko. "And yes, I know her. Nakilala ko sya nung nagbakasyon tayo sa San Juan
. She was there too and we even had dinner together. She went back to Paris the
day we almost died." Dire-diretso kong sabi.
"Aahh, ganun ba? Oh well, siguro ay ittext o kaya ay tatawagan ko na lamang sya
so we could catch up." Masaya pa nyang sabi.
Monica! Monica! Right, dahil sa isip nya ngayon, si Monica ang girlfriend nya at
ako ay hindi nageexist! Hindi ko na halos makaya ang nararamdaman ko kaya naman
umalis ako sa kwarto nya at tumakbo palabas.
Ang sakit.
My goodness! Bakit ba ganito ako?!
"Babe, hey, stop. Okay? I'll be back." Napatingin ako kay Dylan dahil sa sinabi
nya. Akala ko icocomfort nya ako pero hindi! Iniwan pa akong umiiyak! Nakakainis
!
Nakakainis talaga ang mga tao sa paligid!
15minutes na ang nakalipas, tumahan na rin ako sa pag-iyak. Muli kong binanatan
ang mga pagkain na inorder ko.
"Oh, mahal na prinsesa eto na yung order mong red velvet and another spaghetti!
And oh, your mango shake too!" Padabog na inilagay ni Roxy ang pagkain sa harap
ko.
Nanlaki ang mga ngiti ko sa labi. Eh, bakit ba?! Sa eto nga ang cravings ko!
Masaya na sana eh kaso wala pa rin si Dylan. Iniwan na talaga ako siguro nun. Ba

ka naturn off na kasi iyakin ako!

Nagbabadya muli ang mga luha ko kaya lamang ay hinaplos ni Faith ang likod ko.
"Sshh, wag ka na umiyak. Just eat." Comforting na sinabi nito.
Effective naman ang pinayo nya dahil nakakalahati ko nanaman ang spaghetti.

Busy akong kumakain at wala akong pakialam sa paligid nang biglang may naglapag
ng banana split sa harapan ko.
Bigla akong naglaway lalo! Kukunin ko na sana ito nang biglang pumasok sa isip k
o ang pagtataka kung sino ang nagbigay. Unti unti kong inangat ang ulo ko upang
makita ko ang taong ito.
"Dylan!" Masayang bati ko sakanya. "San ka nakakuha? Diba wala sila dito?"
"I made it. May ripe banana naman dito eh. Bumili na lang ako ng ice cream sa la
bas ng school at yung chocolate bars na tinda dito, nirequest ko sa kitchen na i
-melt. I made it." Nakangiting sabi nito.
Napa-uuuuuyyyyy at ayiieeeee naman ang mga kabarkada namin maging ang ibang taon
g nakarinig.
Sobrang namumula ang pisngi ko at sobrang kilig din ang nararamdaman ko. Ang swe
et!
"Thank you babe!" Sa sobrang saya ko ay niyakap ko sya at hinalikan sa pisngi.
I felt him stiffen ng dumampi ang labi ko sa pisngi nya. I was a bit offended pe
ro hindi ko na lang pinahalata.
Nginitian nya ako tapos ay muli kaming umupo.
That kiss was our first kiss after the accident. Nakakatawang isipin na lagi kam
i magkasama pero hindi na kami naghahalikan kagaya ng dati. Not even intimacy is
present.
I blushed as memories lingered through my mind. Naalala ko lahat ng ginawa namin
and now.. I miss it.
Next thing I know? My hormones are raging.
DYLAN'S POV
She wanted a banna split eh wala naman ganun sa cafeteria kaya wala akong nagawa
but then napansin kong medyo nawala sya sa mood tapos she started crying dahil
sa pangaasar ng tropa sakanya.
Hay. Buntis nga naman.
"Babe, hey, stop. Okay? I'll be back." Paalam ko sakanya. Nagtataka siguro sya k
ung san ako pupunta. Bago pa sya makapagtanong ay tumayo na ako at lumakad sakan
ya.

Madali kong tinakbo ang ice cream stall sa labasan ng school. At yes, buti na la
ng at hindi sila sarado ngayon.
"Half gallon ng vanilla, strawberry at ube." Order ko. Hindi ko sigurado kung il
an ang magagamit ko sa banana split nya eh kaya half gallon na lang. Tsaka di ko
alam ang flavors na gusto nya kaya etong primary flavors na lang inorder ko.
Matapos kong bilhin ang ice cream ay nagtungo ako sa cafeteria, sa ibang enctran
ce ako pumasok, dun sa malayo sa inuupuan nila para hindi nila ako makita. Good
thing ay nakatalikod si Maxine kaya wala syang magiging ideya sa ginagawa ko.
Tinungo ko ang cahsier at sinabing kelangan kong bilhin lahat ng saging nila pat
i na rin dalawang supot ng chocolate bars na tinitinda nila. Puno man ng pagtata
ka ay binigay nya lahat ng iyon sakin.
"Ah, miss, pwede bang pagamit ng kitchen?" Try ko lang magpaalam baka sakaling p
umayag
"Ay, nako, bawal ang estudyante sa loob eh." Mataray pa nitong sabi. Sakto naman
g lumabas mula sa kitchen ang isang babaeng katamtaman ang edad.
"Ate! Pwede po bang patulong naman po ako oh. Importante lang."
Saglit na natigilan ang mga taong nagtitinda dun. Marahil ay nagtataka.
"Nako, ang kulit mo! Umalis ka na nga!" Pagtataboy sakin ng cashier.
"Buntis nag girlfriend ko at kanina pa umiiyak dahil sa banana split na yan. Kun
g sana meron kayo nun dito edi sana di ko kayo guguluhin." Medyo iritado ko nang
sabi dahil ayaw nila ako payagan!
"Ay sus, ginoo! Yun naman pala! Di mo sinabi sakin agad? Halika na dito nang mau
mpisahan natin yan. At ikaw naman, Milagros, wag mong tarayan ang mga bata kaya
wala kang boyfriend eh masyado kang mataray." Mahabang litanya ng matanda. Nakit
a ko ang pamumula ng cashier. Wala na syang nagawa kundi papasukin ako.
It took me 10 minutes para matapos sa lahat lahat. Mula sa melting hanggang sa p
reparation. Tatlong banana splits ang ginawa ko dahil hindi ko alam kung kelan m
abubusog si Maxine. Iniwan ko na rin ang sobrang ingredients sa kitchen. Sabi ni
la ay gagawa rin sila ng kanila. Nakakatuwa naman ang mga tao dito.
Pagkabalik ko sa table, agad kong nilapag sa harap ni Maxine ang banana split. H
indi nga nya agad ako nilingon eh! Masyadong natuwa sa banana split.
Ilang segundo rin ang tinagal bago nya ako naisipang lingunin.
"Dylan!" Halata ang kasiyahan sa boses nya. "San ka nakakuha? Diba wala sila dit
o?"
"I made it. May ripe banana naman dito eh. Bumili na lang ako ng ice cream sa la
bas ng school at yung chocolate bars na tinda dito, nirequest ko sa kitchen na i
-melt. I made it." Maiksing paliwanag ko.
Napa-uuuuuyyyyy at ayiieeeee naman ang mga kabarkada namin maging ang ibang taon
g nakarinig.
"Thank you babe!" Aniya tapos ay niyakap at hinalikan nya ako sa pisngi.

Bahagya akong nagulat dahil sa ginawa nya. Lalo na sa halik.. medyo nabigla ako
kaya nanigas ang katawan ko pero agad din akong nakabawi. Sana na lang ay di nya
napansin.
Nakakailang.
Oo nga at girlfriend ko daw sya sabi ng mga tao pero wala akong maalala. Hindi k
o sya halos kilala maliban na lang sa pangalan nya at sa sabi ng iba na seryoson
g girlfriend ko sya.
Girlfriend ko daw sya. Seryoso daw ako sakanya. Mahal ko daw sya.
Hindi ko alam kung ano ang dapat ko maramdaman dahil may isang parte ng utak ko
na sinisigaw na dapat si Monica ang kasama ko pero sa kabilang banda ang sinisig
aw naman ay nararapat lang na kay Maxine pa rin ako.
And hell! She's even carrying our child!
Bumalik na agad kami sa mga klase namin matapos ang break. Dalawang oras na maag
a matatapos ang klase ko bago ang klase ni Maxine kaya umattend na lang ako ng b
asketball practice.
Isang oras nga lang ang itinagal ko sa practice dahil kelangan ko pang maligo at
magayos para mapuntahan na si Maxine.
Dumiretso akong shower room. May iilan ilang mga member din ng varsity dito. Dal
i dali akong naligo.
Nang akmang magbibihis na ako, tumunog bigla ang cellphone ko.
Maxine calling..
"Maxine?" Punong pagtatakang tanong ko. Dapat ay nasa klase to ah! Bakit sya tum
atawag?
"Where are you?" Tanong nya.
"Uhm, shower room?" Punong pagtataka kong sinagot ang tanong nya. Magtatanong sa
na ako kung bakit sya napatawag pero wala, pinatay nya agad ang tawag.
Wala pang limang minuto matapos ang tawag na yun, hindi pa rin ako nakakabihis d
ahil hindi ko makita ang pamalit ko sa loob ng bag. Crap! NAiwan ko pa ata sa ko
tse.
Nabigla kami nang biglang padabog na binuksan ang pintuan.
"Whoa! Chix!" NArinig kong sigaw ng isang lalaki.
"Miss, naligaw ka ata?" Sabi pa ng isa.
Dahil sa curiosity ko, sinilip ko kung anong nangyayari at what the hell! "Maxin
e?"
Naagaw ko ang atensyon nya at halata ang pagkislap ng mga mata nya nang makita n
ya ako.

"OUT! ALL OF YOU, OUT!" Nakakatakot at maawtoridad na sigaw nya. Hindi ko ba ala
m pero agad na kumaripas ng takbo ang mga lalaki. Maging ang mga nagsshower pa a
y lumabas din.
Nang wala nang natira, inilock ni Maxine ang pintuan at inisa isang chineck ang
mga cubicles.
"What's happening?" Tanong ko sakanya nang makarecover ako sa nangyayari.
MAXINE'S POV
"OUT! ALL OF YOU, OUT!" Buong tapang kong isinigaw sa lahat ng nasa shower room.
Huh! Aba, buti na lang at natinag silang lahat sakin. Who wouldn't? Isa ang pam
ilya ko sa kilalang tao sa bansang ito.
Nang nakalabas na ang mga lalaki, agad kong isinara ang pintuan at nilock ito. S
i Dylan ay tuliro pa rin sa nangyayari pero hindi sya umalis sa pwesto nya. Aba!
Ang galing. Nasense nya ata na sya lang ang ayaw kong lumabas.
Agad kong chineck ang buong lugar at nang masiguro kong wala nang tao, nilapitan
ko na si Dylan.
"What's happening?" Tanong nito sakin nang makarecover sa pangyayari.
I didn't answer him, sa halip ay agad ko itong hinalikan. Ramdam ko ang pagkabig
la nya. Ni hindi sya sumasagot sa halik ko pero hindi ako tumigil.
Kiss me back, dammit! My hormones are raging and I need him to respond!
I didn't stop. I was about to give up but then I felt him open his mouth and sta
rted to respond. He even hugged my waist and pressed me closer.
Agad naman nyang nakuha ang gusto kong mangyari kaya ay tinulak nya ako sa salam
in. No, hindi ako sinandal sa salamin. Nakaharap pa ako ngayon sa salamin while
he's on my back caressing my body.
Sexy as hell!
Kitang kita ko sa salamin kung pano nya inalis ang mga damit ko at kung paano ny
a ibinigay ang kanina pang hinihiling ng katawan ko. I even felt him hard!
"I need you." Bulong ko sakanya habang pinapanood ko ang sarili ko sa salamin.
He held my thighs apart and then he used his fingers to give me pleasure.
"D-dylan, please." Goodness! Hindi ko na kinakaya ito!
"But the baby.." Nagaalinlangan nitong sabi.
"It's fine. It's safe. I talked to my OB-Gyne." Paninigurado ko sakanya and with
in a split second, he went in me.
I cried in pleasure. Kahit papaano, parehas pa rin yung level ng intimacy na nar
aramdaman ko ngayon at sa mga nakaraan pa.
We both reached ecstasy.
Malaki ang ngiti ko sa mukha nang natapos kami. Hindi rin nakaligtas sa paningin
ko ang malaking ngiti ni Dylan. At least now I know na parehas lang kami. Hehe.

Hindi na kami nag-aksaya ng oras matapos nun, dumiretso na kami ng uwi. As usual
, hinahatid pa rin naman ako ni Dylan pauwi.
We were silent sa byahe. Medyo inaantok na din naman ako. Gahd. Pregnancy is rea
lly kicking in.
Pero bahagya akong nagising nang biglang tumunog ang cellphone ni Dylan.
"Ah, Max, could you please check it." Aniya.
Tumango ako bilang sagot tapos ay inabot ko ang backpack nito at inilabas ang ce
llphone.
Missed call from Monica. Napakunot ang noo ko.
"Who's that?" Tanong nya. Sasagutin ko na sana sya kaso bigla itong tumunog muli
.
1 text message received from Monica.
Hindi ako nagdalawang isip pa na buksan iyon.
From: Monica
Hi, Dy! Can't wait to see you tomorrow! xoxo
Nagkunot ang noo ko.
"You're talking to her?" Medyo mataas na tono kong tanong kay Dylan.
"Huh?"
"Monica."
"Uhh, yes? May problema ba dun?"
WHAT! MY GOODNESS! HINDI KO KINAKAYA ITO! NAKAKALOKA! Just when I thought masaya
na ngayon kaso bigla palang may ganito. Haha! Naguusap pa sila ng hindi ko alam
.
"Since when?"
"What?"
"Kelan pa kayong naguusap ulit?"
"Nung bumisita sila Jeff sa ospital. Wait, ano bang problema mo?" May pagkahalon
g irita na sa tono nito.
"My goodness! That bitch almost took you away from me! It's her fault bakit tayo
naaksidente!" Sigaw ko sakanya
"She is not a bitch!"
"She is a bitch!"

"Shut up, Maxine!"

Natigilan ako sa sinabi nya. Oh crap. He is defending her! Monica! Monica nanama
n!
MAXINE'S POV
Hindi kami nagimikan ni Dylan sa buong byahe. Parehas kaming natahimik matapos n
ya akong sigawan.
Masakit yung kinakausap pa pala nya ang babaeng yun, masakit kasi nilihim nya sa
kin, masakit dahil dinepensahan nya ito, masakit dahil hindi sya nagsorry pero a
ng pinakamasakit ay yung maramdaman na sa buhay nya ngayon, ikaw yung saling pus
a at si Monica ang bida.
Hindi ko alam kung dala lang ba to ng pagbubuntis ko pero pakiramdam ko pagod na
kong ipilit ang sarili ko sakanya. Who knows, maybe the only reason why he's st
ill around is because of this child.
Pagkadating namin sa bahay ay hindi na akong nagdalawang isip pa na bumaba ng ko
tse nya. Bukod sa masama ang loob ko sakanya, kelangan ko na magsuka!
My goodness. This pregnancy is so damn hard! Bukod sa napakatakaw ko at choosy a
ko sa pagkain, ang bilis din ng moodswings ko, maging ang mga hormones ko laging
active! Tapos ang pinakapangit sa pakiramdam ay yung ganito, masusuka suka ako
and bullshit, nahihilo ako ng bahagya.
Letse naman oh.
Pagkarating ko sa kwarto ko, banyo ang una kong pinuntahan. Napakahirap mabuntis
.
Pero mas mahirap kung yung ama ng anak mo ay di ka maalala.
I felt sleepy afterwards kaya naman iniiyak ko na lahat ng sama ng loob ko hangg
ang sa makatulog ako. I hope bukas okay na ang lahat.

Hindi ako sinundo ni Dylan.

Yes, hindi.
It's either nakalimutan nya akong sunduin o wala talaga syang balak sunduin ako.
Hindi ko na nga alam kung ano ang mas masakit dyan sa dalawang yan eh.
Pagkahatid sakin ni Manong Berting sa school, pumasok na ako agad sa classroom k
o kahit pa maaga may 30mins pa ako bago magumpisa ang klase.
San ko pa nga ba gagamitin ang oras ko? Paghanap kay Dylan? Tss. No.
Ang bilis ng oras, ni halos hindi ko namalayan na tapos na ang tatlong boring ko
ng klase and it's even lunch time! My gahd. Sobrang busy kasi ako sa pagimagine
sa utak ko kung pano ko ilalampaso ang pagmumukha ni Monica.
Ano nga kayang gagawin ko pag nakita ko sya? Sabunutan ko kaya? Ilublob ko kaya
mukha nya sa sahig? Kalmutin ko kaya pisngi nya? Kalbuhin sya? Sasampalin ko sya
! Aba! Napakalandi nya!

"Uy, bakit hindi ko pa ata nakikita si Dylan ngayon?" Tanong ni Faith. Oo nga pa
la, since wala naman ang magaling kong boyfriend, sina Faith at Roxy ang kasama
ko ngayon papuntang cafeteria. Andun kaya si Dylan?
"Huh? Baka busy." Kibit balikat kong tanong.
Siguro ay nakaramdam silang dalawa sa tensyon namin ni Dylan ngayon kaya hindi n
a nasundan pa ang tanong ni Faith.

He's here.
Pagkapasok na pagkapasok ko pa lamang sa cafeteria, si Dylan na ang pinakauna ko
ng nakita.
He's here but he's not alone.
He's with her.
Hindi na ako nagdalawang isip pa, nilapitan ko sila. "Kaya naman pala wala ka sa
labas ng room."
"Max!" Tila gulat na sabi ni Dylan tapos ay napatingin sya kay Monica. "Monica j
ust arrived last night and bumibisita sya dito." Pagpapaliwanag nito.
"Uy, Maxine! Andito ka na pala. Here, binilhan kita ng pagkain mo, alam ko kasin
g matakaw ka." Biglang sulpot na sabi ni Ian. Ah, so magkakasama pala sila? Good
. Akala ko dadalawa lang si Monica at Dylan dito eh. Pag nagkataon eh baka talag
ang nailampaso ko ang mukha ng babaeng to.
"Hirap maglihi eh." Natatawa kong sabi pero ang totoo, gusto kong ipamukha sa Mo
nica na to na akin si Dylan at ngayon, meron na kaming anak.
Ang bruha, nasamid sa pag-inom. So talagang hindi pa nya alam? Hindi sinabi ni D
ylan?
Umupo ako sa tabi ni Dylan at kumain ng kumain. My goodness! Spaghetti again. Yu
myumyum! And now may burger pa ako ang chicken. Oooooh strawberry shake! Pakiram
dam ko ang baboy ko na dahil sa pagkain ko. Pero who cares? I am pregnant!
"So, gano ka katagal dito sa Pinas, Monica?" Pagbubukas ng topic ni Jeff.
Nagkunwari akong walang pakialam sa pinaguusapan nila.
"Indefinite." Tipid na sagot ni Monica.
"Grabe tong si Dylan kagabi! I was with a hot chick, dude tapos bigla mo kong hi
nila palabas ng bar ni Jeff para lang magpasama sa pagsundo kay Monica! You owe
us!" Biglang sabat ni Ian.
Agad akong natigil sa pagkain ko, maging ang tinidor ko ay nabitawan ko kaya't n
ahulog sa sahig. Naagaw ko ang atensyon nilang lahat.
Sinundo nya si Monica kagabi?
Tinignan ko ng masama si Dylan na ngayon ay parang natataranta.
Akala ko masakit na yung nangyari kagabi yun pala mas masakit to. Hindi nya ako

sinamahan kagabi kung kelan kelangang kelangan ko ng suporta mula sa tatay ng an

ak ko dahil andun sya, sinusundo ang babae nya sa airport.
"Uy, Maxine! Okay ka lang?" Concerned na tanong ni Faith na ngayon ay katapat ko
.
My god. Wrong timing! Oh my god. Bakit kelangan ngayon pa magparamdam ng pagkabu
ntis ko.
"Oo naman. But hey, kelangan kong magpunta ng cr!" Paalam ko sakanila. Hindi ko
na hinintay ang sa sagot nila. Shit. I really have to let this out! Nasusuka nan
aman ako. Uhh
Madali kong pinuntahan ang pinakamalapit na CR na alam ko.
Inilock ko ang sarili ko sa isang cubicle. Grabe naman tong pagbubuntis na to, w
alang pinipiling lugar ang pagsuka. Uhh.
Nang naiflush ko na ang kalat ko - eew. Lalabas na sana ako kaso ay may narinig
akong dalawang estudyanteny pumasok at biglang nagcchismisan. Siguro kung normal
na chismis lang yon malamang hindi na ako magaabala na pakinggan diba? Kaso nar
inig ko pangalan ko eh.
"Hey, totoo pala yung balitang buntis si Maxine Buenavista tsaka yung si papa Dy
lan, OMG, may amnesia!" Maarteng sabi ng isang babae.
"True! Kaloka diba? Pero ang mas nakakaloka, ex pala ni Dylan yung babae sa cafe
teria kagabi. Monica ba yun? Or Monalisa?"
"Monica, gaga! Oo, ex nya and eto ha, rumor ngayon na sila na daw ulit!"
"What? Are you sure? Eh may baby na kaya sila ni Maxine!"
"Aba, ewan ko. Pero yun ang chismis ngayon! Tsaka ano ka ba, nakita ko kagabi ya
ng si Dylan at Monica dun sa bar malapit dito. They were dancing and almost hugg
ing and kissing! Rated PG ang peg nila te!"
"OMG. Kaya ba holding hands pa yung dalawa kanina?"
"Yes, girl! Poor Maxine."
Hindi ko na nakayanan pa ang lahat. Naramdaman ko na lamang ang sairli kong luha
na dumadaloy na pala.
Akala ko masakit na yung pinagawayan namin si Monica kagabi at yung nakita ko si
lang magkasama sa cafeteria pero mas masakit pa pala to.
They might be working on their relationship right now. Baka nga nagkabalikan na.
Ako na lang talaga ang kontrabida ngayon. Pero hindi eh, may karapatan ako kay
Dylan. Meron dahil ngayon, meron na kaming anak.
Saglit akong nakaramdam ng pananakit sa bandang tyan ko. Uhh.
Nang nasigurado kong wala na ang dalawang babae kanina na naguusap, agad akong l
umabas ng CR at nagtungo pabalik ng cafeteria. They're still there.
Bumalik ako sa tabi ni Dylan at nagpatuloy sa pagkain.
"Are you okay?" Tanong ni Roxy.

"Uhh, yea. Buntis lang eh." Kibit balikat kong tanong.

"Ah, Maxine, you might wanna come mamaya? Sine lang tayo oh." Yaya ni Ian.
"Hindi ako pwede eh. Check up." Tipid kong sagot habang nakangiti.
"Ayy, edi it means hindi makakasama si Dylan." Napatingin ako kay Monica dahil s
a sinabi nyang iyon. Aba ang gaga nagsad face pa!
"Ha? Ah, eh. Bakit hindi ko yata alam yan?" Biglang sabat ni Dylan.
"You never asked." Sagot ko sakanya habang tinitignan sya. "Don't worry. Okay la
ng naman ako. Magpapasundo na lang ako kay Mang Berting. Sanay na ako. And mauna
na pala ako sa room, medyo inaantok ako. Ang pangit ng atmosphere dito eh." Ngu
misi ako at tinignan si Monica nang binaggit ko ang huli kong sinabi. Aba, totoo
naman.
Padabog akong tumayo at nagumpisang maglakad nang bigla akong tinawag ni Faith.
"OH MY GOD MAXINE!"
Grabe makasigaw! Naagaw ang atensyon ng lahat ng tao sa cafeteria.
"What?" Impatient kong tanong sakanya at bahagya kong inikot nag ulo ko sa direk
syon nila.
"You.. oh my god!" Naiiyak nitong sabi habang tinuturo ang ibabang bahagi ng kat
awan ko.
Bumilis bigla ang tibok ng puso ko.
Dahan dahan kong tinignan ang parteng iyon and then there, I saw it..
Maliwanag na maliwanag ang kulay pulang dugo na kumakalat ngayon sa puti kong un
iform habang patuloy pa ring tumutulo ang iba sa legs ko. Oh my god.
"Shit!" I heard Dylan cursed tapos ay naramdaman ko na lang na katabi ko na sya
at bigla nya akong binuhat.
"Oh my god." Di ko na napigilan ang humikbi.
I was so busy crying, ni hindi ko man lang halos napansin na andito na pala ako
ngayon sa school clinic.
"Hija, I suggest you need to have your check up. Hindi maganda ang bleeding sa p
regnancy. I am not an OB-Gyne but I know if a pregnancy is at risk or not." Dire
tsahang sabi ng school doctor sakin matapos nya akong icheck.
"I-i have an appointment po mamaya sa doctor." Sagot ko. Dylan and our friends a
re sitting on the white sofa. Bahagya akong nainis nanaman nang nakita kong kaba
ti ni Monica si Dylan ngayon and hell! Hinahaplos nya ang likod ni Dylan!
"Napagod ka ba kanina, hija? Or nagbuhat ka ba ng mabibigat?"
"No, doc."
"I take it then na mental or emotional stress ito. You have to be careful. Iwasa
n mo ang stress." Payo nito.

"Yes, doc."
"Osya, I'll leave you here for a moment. Pwede kang mamahinga muna dito." Aniya
tapos ay nagpaalam nang umalis.
"MAxine!" NAiiyak at kinakabahang sabi ni Faith at Roxy.
"I want to be alone." Malamig kong sabi.
"H-ha?" Tila ay naguguluhan nilang sabi.
Tinignan ko lang sila sa mata. Muli nanamang nagbabadya ang luha kaya iniwas ko
ang tingin ko.
"O-osige. Labas na muna kami." Sabi ni Faith. Naintindihan nya siguro. "Guys, la
bad! Kelangan nya magpahinga."
Tumalikod ako sakanila at naramdaman ko ang pagalis nila pero alam kong may isan
g tao pang natitira.
"Maxine"
"Dylan, I just want to be alone." Malamig kong sabi. Ramdam ko ang kamay nya sa
balikat ko pero hindi ko pa rin sya hinaharap.
"Please."
"Leave me alone." Yun lamang ang sinabi ko sakanya.
I heard him sigh tapos ay umalis na sya. Pagkaalis na pagkaalis nya ay tinawagan
ko ang OB ko at nagpareschedule sakanya ng check up. I need it now. Tinawagan k
o na rin si Mang berting upang masundo ako.

Isang oras din akong naghintay kay Mang Berting. Hindi na kami nagtagal at umali
s na kami papuntang ospital.
"You just had a threatened abortion. Sa ngayon ay bleeding lamang ang nangyari s
ayo but let it serve as a warning dahil sa susunod na duguin ka, maari ka nang m
akunan ng tuluyan. Hija, you have to avoid stress. You have to take good care of
yourself dahil hindi ka na nagiisa."
Tanging yan lamang ang pumasok sa isip ko sa lahat ng paguusap namin ng OB ko.
Maari akong makunan.
No.
Ayoko.
Napayakap ako sa tyan ko. Baby, mama loves you. Mahina kong bulong.

Agad kong tinungo ang kwarto ko nang nakauwi ako. Handa na sana akong matulog pe
ro biglang nagring ang cellphone ko.

Faith calling..
"Oh?"
"Bruha! Kamusta ka na?"
"I'm fine."
"Grabe, sayang wala ka. Ang ganda ng movie!" Masayang kwento nito. "Grabe talaga
girl! Sayang! Andito ka sana edi sana nakita mo si Papa Dylan na nakipagsiksika
n para lang may makupuan kami sa sinehan kanina ang dami kasing tao!"
So, he did go after all. Tahimik akong napailing at napaiyak. Eto nanaman eh. Ma
sama nga ang stress. Lintek naman na buhay to.
"Uy, gaga. Andyan ka pa?"
"Ha? Oo. Hey, inaantok na ako. Matutulog na ko ha." Agad kong pinatay ang tawag
matapos nun.
Here I am, iniiyakan ang kalagayan ko at ng anak ko tapos sya andun, kasama ng b
abae nya. Napakasaklap.
MAXINE'S POV
I tried not to be stressed. Nalaman na din nila mommy at daddy ang kalagayan ko.
Siguro sila ang nagsabi sa parents ni Dylan kaya heto, andito sila ngayon sa ba
hay. Even Dylan is here. And Monica dahil nga sa hindi alam ng mga magulang nami
n ang tensyon sa pagitan naming apat.
Or maybe para sakin lang may tensyon pero sakanila, baka wala silang pakialam.
Nakakatawa. Sila yung taong pinakainiiwasan ko three days ago mula nang dinugo a
ko tapos ngayon, they are here. And dahil alam kong masstress ako sakanila, tina
wagan ko sila Faith at Roxy at maging ang mga kaibigan ni Dylan.
Sumaglit ako sa kusina upang kuhanin ang ginawa kong chocolate cake nang bigla a
kong sundan ni Faith.
"Maxine, are you sure okay ka lang?" Biglaan nitong tanong.
"Ha? Oo naman, at bakit hindi?" Sagot ko sakanya with matching fake smile.
"Hindi ka nagpaparamdam ng tatlong araw. Ni hindi ka pumapasok" May bahid ng pag
aalala ang tono ng kanyang pananalita.
"Faith, wala to. Sabi lang talaga ng doktor na kelangan ko magpahinga ng isa han
ggang tatlong araw. Don't worry, bukas na bukas papasok na ako." Paninigurado ko
sakanya.
"May problema ba kayo ni Dylan?"
Nanlamig ang mga kamay ko sa tanong nya. Nilingon ko ito ngunit hindi ko nagawan
g sumagot.
"Yun yun, diba? Hindi kayo okay? Dahil ba kay Monica?" Diretsahan nyang tanong.
"Faith, please." Sinubukan kong umiwas sakanya.

"Maxine! Ipaglaban mo kayo ng anak mo. Sa ginawa mong pagtatago ng tatlong araw,
alam mo bang parang linta si Monica kung makadikit kay Dylan? Halos itali na ny
a si Dylan sa bewang nya!"
Alam ko namang ganito ang mangyayari. Alam ko din naman na talagang ang dahilan
na lang ni Dylan kung bakit andito pa sya ngayon ay dahil sa buntis ako. Yun na
lang yun.
"Ayokong makunan, Faith. Parang awa mo na." Naiiyak kong sabi sakanya.
"I'm sorry, Maxine. It's just that.. hay, nevermind. Tara na?" Yaya nya sakin ta
pos ay inagaw ang hawak kong chocolate cake.

Pagbalik namin sa pool area, agad agad kong nakita ang mga magkakaibigan na naka
upo paikot. As usual, magkatabi sila.
May bahid ng selos, inis at galit ang nararamdaman ko pero ayokong umiyak. Gutso
kong iligtas ang baby ko kaya ipinilit kong ikinalma ang sarili ko bago lumapit
sakanila.
Tinabihan ko si Dylan. Hindi lang naman to para sakin at sa anak ko, para na rin
to sa mga magulang namin na naniniwalang mahal pa rin ako ni Dylan.
Masaya kaming nagkkwentuhan lahat.
Pansamantala kong hindi pinansin ang selos na nararamdaman ko.
"Teka, cr muna ako." Paalam ni Dylan.
Pinagpatuloy lang namin ang ginagawa naming katuwaan. Syempre hindi ko pa rin pi
napansin si Monica. Sadyang mga kaibigan lamang ni Dylan ang pumapansin sakanya.
Sampung minuto na ang nakalipas pero hindi pa rin bumabalik si Dylan kaya't napa
gdesisyunan kong sundan sya.
Nabigla ako nang nakasalubong ko si Daddy.
"Dad? Nakita mo ba si Dylan?"
"Ah.. ha? Oo, nakasalubong ko kanina, andun ata sya sa banyo." Aniya tapos ay lu
makad na sya pabalik sa pool. Anong nangyari dun?
Ipagpapatuloy ko na sana ang pagpunta sa banyo ngunit si DYlan naman biglang sum
ulpot din.
"Ang tagal mo ata?" Tanong ko sakanya.
"Sumama lang ang tyan." Ngiti nyang sagot na syang nakapagpataas naman ng kilay
ko. "Tara na?" Anyaya nya sakin tapos ay inakbayan ako. Wow. Inakbyan ako? Anong
meron?
Nairaos ng maayos ang mini get together na iyon. Kahit pagod, nagpapasalamat ako
dahil medyo napawi ang stress na nararamdaman ko kahit pa nalaman kong laging m
agkasama ang dalawa.
Bukas, papasok na ako.

Ready na sana akong tawagin si Mang Berting para ihatid ulit ako pero laking gul
at ko nang nakita ko kung sino ang naghihintay sakin sa ibaba.
"Dylan?"
"Ready?" Nakangiting tanong nito.
"Ha? Anong ginagawa mo dito?"
"Sinusundo ang girlfriend ko." Nakangiti pa rin sya. Naalala na kaya nya? OMG! B
aka naalala na nya!
"Ha? G-girl.. N-naalala mo n-na?" Umaasa kong tanong.
Bumagsak ang balikat nya at napalitan ang ngiti sakanyang mukha. " Hindi pa. I'm
sorry."
"It's okay. You don't have to pretend. Let's go?" Yes, he doesn't need to preten
d dahil mas masakit ang malaman na nagkukunwari lamang sya.

Nagulat ako dahil nakita ko syang nasa labas ng classroom namin nang lunch time.
Pero mas nakakagulat ay iyong may dala syang mga rosas.
"Pwede manligaw?" Diretsahan nyang tanong sakin.
Nalaglag ang mga panga ko sa sinabi nya. What? Anong nangyayari?
"Well, silence means yes." Natatawa nyang sabi habang inaabot sakin ang bulaklak
Nalilito ako sa nangyayari pero hindi ko maikakaila ang kilig and sobrang saya!
Nauntog na kaya ang ulo nito kaya natauhan?

Araw araw na ganun ang set up namin ni Dylan. Sa loob ng dalawang linggo, hatid
sundo ako lagi sakanya, tuwing break time naman ay kasama nya rin ako at ang nak
akaloka talaga ay every lunch time meron syang bulaklak para sakin! Para talaga
syang nanliligaw.
"Your tummy's a bit bulge now." Aniya habang hinahaplos ang hubad kong tyan. Nak
aside view ako sa salamin at walang suot na saplot samantalang sya ay nasa likod
ko na ganun dun, walang saplot.
Namula ang pisngi ko dahil.. uhm.. katatapos lang namin ulit. Sa loob ng dalawan
g linggong kasiyahan, isang linggo na rin kami na araw araw 'naglalambingan'. Bl
ame my hormones!
"Sige na, magayos ka na. Baka hindi ko mapigil ang sarili ko at ilock ko tayong
dalawa dito sa kwarto ngayon. Baka magalala ang OB mo." Natatawa ngunit malambin
g nitong sabi sakin habang hinahalikan ang leeg ko.
Tumawa lang ako sakanya tapos ay dumiretso na ako papuntang banyo. Matapos kong
naligo ay nagbihis na ko agad agad. Oo nga pala, may nakaschedule akong check-up
ngayon sa OB ko at kasama ko si Dylan
Parang kelan lang nung huli kong check-up, hindi pa kami okay nun and now, andit

o na sya ulit sa tabi ko. Maaring hindi pa nya maalala ang lahat pero sigurado a
kong naguumpisa na rin nyang maramdaman yung pagmamahal.

Agad na natapos din ang check-up. Binati kami ng doktor dahil maganda daw ang ta
kbo ng pagbubuntis ko at wala na dapat ikabahala. Sinabi rin nya na bagay kami a
t napakaswerte ko dahil supportive ang asawa ko. Kinilig naman ako sa salitang a
sawa.
"Oh, san na tayo?" Tanong nya bigla habang naglalakad kami papuntang parking lot
.
"Mall? Gutom ako eh." Suggestion ko.
"Osige, tapos kung hindi ka pa pagod, magshop na rin kaya tayo ng gamit ng bata?
" Aniya na halatang excited na excited.
"Eh pero hindi pa natin alam kung babae o lalaki. Next check up pa ang ultrasoun
d ko."
"Edi yung pang unisex muna na gamit kunin natin, saka na yung iba." Malawak pa r
in ang ngiti nya sa mukha.
"Okay, fine." Natatawa kong sabi.
Gaya nga ng napag-usapan, nagpunta kami sa mall at saglit na kumain tapos ay pin
tahan namin lahat ng infant stalls sa mall. Grabe! Sandamakmak na baby bottles a
ng binili nya! Pati mga damit bumili na rin sya. Tawang tawa naman ako sakanya k
asi halatang mas excited pa sya sakin. Haha. If only we could be this happy fore
ver.
Matapos naming mamasyal ni Dylan ay inihatid nya na ako sa bahay.
"Uh, thanks." Nahihiya kong sabi bago bumama ng sasakyan.
"Ha?"
"For today." Tapos ay hinalikan ko sya sa labi bago tuluyang umalis.

Masarap ang naging tulog ko ng gabing iyon. Sobrang laki ng ngiti saking labi at
tsaka I was so exhausted siguro kaya nakatulog ako ng maaga.
The following day, sinundo ako ulit ni Dylan. Excited akong magbreak since alam
ko sasamahan nya ako but then he's nowhere to be found. Kahit nga ngayong lunch
time na ay wala pa rin sya.
"Hey, alam nyo ba kung nasan si Dylan?" Singit kong tanong habang kumakain kami
ng mga kaibigan nya sa cafeteria.
"Kanina nagpuntang parking lot, inaayos ata makina ng kotse nagkaproblema ata."
Sagot ni Jeff habang kumakain.
Ha? Nagkasira? EH okay pa naman yun kaninang umaga ah. Nagpaalam ako sakanila at
sinabi kong pupuntahan ko dun si Dylan dahil baka andun pa yun at hindi pa kuma
kain. Binilhan ko na rin sya ng pagkain sa cafeteria.
Excited akong naglalakad patungong parking lot. Hawak hawak pa nga ng isa kong k
amay ang tyan ko. Medyo ramdam ko na rin talaga ang bulge nito since tatlong buw

an na rin ito.

Ikinalat ko ang mata ko sa paligid. Ah, oo nga, buti na lang at naalala ko pa ku

ng saan sya nagpark. Masaya akong naglalakad. Eeeh! Surprise ko to sakanya eh. N
apakababaw ng kasiyahan ko pero parang kinikilig ako. Ano kaya magiging reaction
nya pag nakita nya akong may dalang pakain para sakanya? Sana kili-

What the fuck..

Kasabay ng pagbagsak ng dala kong pagkain ang pagtulo ng mga luha ko.
Here I am standing while looking at them kissing.
Akala ko sya ang massurprise yun pala, ako pa pala ang masusurprise.
Nakasandal si Monica sa kotse habang nakakulong sya sa mga bisig ni Dylan. They
are kissing. Ibang iba sa eksena noon sa bahay nila Dylan dahil ngayon, he's res
ponding to her kisses.
Just when I thought everything's fine now, may kababalaghan pa palang nangyayari
.

Agad akong umalis sa lugar. Tinawagan ko si Mang Berting para sunduin ako. Isang
oras akong naghintay sa isang cake stall sa labas ng school nang dumating si Ma
ng Berting. Dumiretso ako sa bahay and once again, I'm hurt. I'm crying because
it hurts.
Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

I suddenly woke up dahil sa ingay ng cellphone ko. I looked who it was..

Uhh.
Faith calling..
Hindi ko sinagot iyon at hinayaan ko lang na matapos ito sa kakaring. Nang nasig
urado kong hindi na sya tumatawag, chineck ko oras sa phone ko.
5:30pm na pala.
And I had 26 missed calls.
10 from Faith
3 from Roxy
and 13 from Dylan.
Aba, akalain mo nga ba namang talagang tinawagan pa ako ni Dylan. Napangisi na l
ang ako.
I also have 14 messages pero isang message lang ang nakaagaw ng atensyon ko.

From: +639*********
We have to talk. May importante akong sasabihin. 7pm at M-cafe. - Monica

Agad akong napatayo at nagayos ng sarili ko. Well, I guess this is it. Oras na r
in siguro talaga.
MAXINE'S POV
I arrived at M-cafe skating 7pm and I saw Monica sitting alone.
Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan pero talagang hinanda ko na ang sarili
ko at lahat ng sasabihin ko sakanya. I'll make sure masasabi ko sakanya kung gan
o sya kalandi.
Agad naman itong napalingon sa kinaroroonan ko. Malamang ay nasense nya ang pres
ence ko. Mabuti naman.
Agad akong umupo sa harap nya.
"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa." Nagulat ako dahil sya ang unang nagsalita
at sya pa ang may ganang magsabi ng mga salitang yan.
Hindi ko napigilan magtaas ng kilay at sumagot. "Kapal mo rin, ano?"
"We're getting married." Diretsa nyang sabi. Bago pa man ako makapagreact ay iti
naas na nito ang kaliwa nyang singsing at nakita kong kuminang ang isang engagem
ent ring. "Leave us alone."
"What the hell are you saying? May amnesia lang sya and sooner or later babalik
ang memories nya and you? Balewala ka lang sakanya."
"Ha-ha-ha. Look how innocent you are. Wala kang alam sa nangyayari sakanya. Very
rare ang chance na bumalik pa ang memorya ni Dylan. Very rare. At sa estado ng
ayon, akin sya. Ako ang gusto nya." Mayabang nyang sabi.
"I'm pregnant with his child." Paninindigan ko.
"Napag-usapan na namin yan. He made up his mind. Hindi nya papabayaan ang bata p
ero ako ang papakasalan nya."
"You're lying. Dalawang linggo na kaming maayos ni Dylan and you were out of the
picture."
"Oh, dear. You are pathetic. Kaya ka lang pinakikisamahan ni Dylan dahil kinausa
p sya ng daddy mo. Oh hell, nagmakaawa ang daddy mo para lang sayo. Ako? Out of
the picture? You might not know pero sa condo ko sya laging umuuwi. Akin sya, Ma
xine."
I can't believe it. I really can't.
"Hindi ako naniniwala sayo." At this point ay nagbabadya na talagang tumulo ang
mga luha ko.
"Haha. Ikaw ang bahala. Basta ako, binalaan na kita. We are getting married and
you have to stay away. Take your child with you, ayoko naman talagang ishare si
Dylan sayo o kahit kanino. We're happy together." Nakangisi nyang sabi.

Hindi ko kinakaya lahat ng nalaman ko ngayong gabi. I stood up and I saw her tri
umphal smile. Does she really think eexit na lang ako ng basta basta?
I grabbed the glass of iced tea she was drinking and I poured it onto her head.
"Bitch." I silently murmured as I walked away. Pero nang maabot ko ang pintuan,
nilingon ko muli sya at nagsalita. "You are nothing but a whore. Isang malanding
habol ng habol sa lalaking may anak na." I said that loud enough for everybody
to hear. I saw their reactions and I saw how blood was drained from her face.
Serves her right.

I immediately told Mang Berting na pumunta kami sa ospital kung saan kami naconf
ine noon ni Dylan. I need to tall to his doctor.
I went to the information desk and asked them where Dr. Saavedra is. Hindi ko sa
na makakausap si Dr. Saavedra dahil sabi nila hindi daw sya tumatanggap ng walk
in clients.
"His condition isn't getting any better. Yes, it's true that very rare ang chanc
es na bumalik ang alala nito but we are doing our best sa therapies nito. It's j
ust that he's not that cooperative, marami na syang missed sessions. If only he'
ll attend them regulary baka di magtagal ay bumalik ang memorya nya."
He's not attending some of his sessions. Ganun nya siguro kagusto ang nangyayari
ngayon. Maybe he loves Monica that much kaya ayaw na nyang bumalik pa ang memor
y nya. He doesn't want to remember me anymore because he's happy with her.

When I got home, tinanong ko agad si papa kung totoo bang kinausap nya si Dylan
para lang pakisamahan ako. I wanted him to deny it but I know I deserve the trut
h.
And then yes, he told me he talked to Dylan and asked him to stay with me for th
e sake of our child.
I should have seen it coming.
But I couldn't hate my dad with what he did for me. He just wants what best for
me and my baby and maybe it's about time for me to make my own move.
"Are you really sure about this, ate?" Jemimah asked me bago ako sumakay ng kots
e.
"I'll miss you." Emosyonal ko syang hinarap at niyakap.
"Can I just go with you?" Naiiyak na nitong sabi.
"I want to do this on my own. And isa pa, you habe Michael here. Tell him wag sy
ang gagaya kay Dylan ha." I joked bitterly.
Yes, my family knows.
"Maxine.." malungkot na tawag sakin ni mommy. Mommy and daddy are already crying
. Hay. Parang ayoko na tuloy umalis.
"Mom, dad, come on. Babalik naman ako o kaya dalawin nyo ako dun. Kayo talaga. I
'll be okay." Nakangiti kong paalam sakanila tapos ay niyakap ko sila. "I love y

ou both so much and thank you for trusting me on this one." Hinalikan ko din sil
ang dalawa sa pisngi.
I turned around and pumasok na sa kotse after we said our goodbyes.
This is it.
I'm leaving everything behind.
MAXINE'S POV
I closed my eyes as the wind blew. Hmm.. very cool and refreshing. Muli akong na
patingin sa litratong hawak ko.
"Twins.." I whispered as I traced the outlines of the figures. I smiled. I touch
ed my swelling tummy. "Luis and Andrea" Bulong ko sa mga ito habang hinahaplos k
o ang malaki kong tyan.
And
And
And
I felt them kick!
"Luis.." I called. One kick from the right!
"Andrea.." And another kick from the left!
Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko. Ganito pala ang pakiramdam. Ma
sarap. Masaya. Alam kong ilang beses ko nang naramdaman ang paggalaw nila pero h
indi ko pa rin mapigilan ang kasiyahan.
Apat na buwan na simula nang dumating ako sa lugar na to. Apat na buwan mula nan
g iniwan ko ang buhay ko sa syudad.
Hindi ko masasabing nakalimot na ako pero I feel a lot better. Ang paglet go ay
mahabang proseso, hindi ba? Maybe I did let go of him physically, pero yung feel
ings? Andito pa rin. Buhay pa rin. Pano nga ba naman ako makakalimot kung etong
lugar na to ang pinuntahan ko. But I fell in love with San Juan, kahit pa napupu
no ito ng alaala namin ni Dylan.
And hell! I am carrying his children, malamang hindi talaga sya basta basta maal
isa sa buhay ko.
I smiled bitterly as I let myself feel this familiar pain.
Yes, this pain. This familiar pain -"ARAY! WHAT THE HELL!" Napasigaw ako habang hawak hawak ang kanang bahagi ng ulo
ko. Shit.
Patuloy lang ako sa paghawak ng ulo ko habang yung kabila naman ay pinupunasan y
ung luha ko. Letse yan. Napakaganda ng pagdrama ko dito tapos bigla akong nabato
sa ulo!
"Miss! I'm so sorry. Hey, are you okay?" Nanlilisik ang mga mata kong napatingin
sa lalaking nagsasalita sa harap ko.
"Ikaw kaya ang batuhin ko ng.." Tapos ay nakita ko ang hawak nyang volleyball ba
ll na malamang ay pinulot na nya "..ng bola! Tingin mo magiging okay ka?!" Sigaw

ko sakanya tapos ay patuloy lang ako sa pagpunas ng natitira pang luha sa pisng
i ko.
"H-hey! Wag ka umiyak! Miss, hindi ko sinasadya, okay?" Natataranta nyang sabi.
Lihim akong napangisi sa sinabi nya.
Well, payback's a bitch.
Ngumawa ako ng ngumawa at malamang sa malamang ay agaw ko na ang atensyon ng lah
at. Bwahahaha! "Ang sakit!" MAdrama ko pang sigaw habang hawak ko ang natamaan n
a parte ng ulo ko.
"Miss, wag naman ganyan!" Aniya tapos ay hinawakan ang kamay kong nahawak sa ulo
ko.
"A-aray. My head." Nagkukunwari kong sabi sakanya. Syempre, kunwaring iyak pa ta
laga ang ginagawa ko.
"Grabe naman, mga kabataan talaga kahit alam na may buntis sa paligid, hindi pa
rin nag-iingat."
"Dapat kasi matuto sila dumistansya sa buntis."
"Buti hindi sa tyan tumama, ano?"
Napangisi ako sa mga bulong na narinig ko. Well, sabi ko naman diba? Payback's a
bitch and I am a bitch.. kahit buntis.
"It really hurts." Mas convincing ko pang sabi.
Bigla nyang hinawakan ang kamay ko. Hahahaha. See? Ganyan na sya katakot kaya ng
ayon icocomfort nya na ako! Ang galing ko talaga, hindi ba? Bwahahahaha!
But something unexpected happened..
"Yan, it should feel better now." Malambing nyang sabi habang nakalapat pa rin a
ng labi nya sa noo ko.
I suddenly felt shivers run through my spine. That familiar sensation. And I did
n't how did it happened but felt him wrapped me in his arm as I hugged him tight
. I was crying.
No, I'm not acting, I'm not having my mood swings.. I'm just being emotional.
Because that kiss.. that brought back the memories I've wanting to forget.
"Hush now." Malumanay nitong sabi.
Siguro ay tianblan na din ako ng hiya kaya kumalas na ko sa pagkakayakap sakanya
. Pinunasan ko ang mga luha kong tumutulo. Uhh! Bakit kasi nilagay ko sa bag ko
yung panyo eh! Dapat lagi kong hawak hawak yun.
I blinked my eyes as soon as my tears were dried.
And then I saw a god.
Lol. Just kidding.
I'm just standing and staring right now at this adonis!
My goodness!

Kinabog si Channing Tatum! Basta, halos magkamukha sila pero mas angat tong lala
king nasa harap ko! My goodness! At ang abs.. oohlala ~ Ay yay yay!
"Hey, are you okay now?" He snapped. Oh my god. Nakakahiya ah! Nakatitig lang pa
la ako sakanya. Uhh.
"No." Poker face kong sabi.
"What? Masakit pa ba ulo mo? Itatakbo na ba kita sa ospital, miss?" Balik panic
nitong sabi.
Uto-uto talaga. Hehehe. "I'm hungry." Straight face ko pa ring sabi.
Bahagyang napataas ang kilay nya at halatang halata ang pagkagulo sa mukha nito.
"Huh?"
"I said I'm hungryyyy!"
"I know. I heard it. Kaya lang.. what is my concern sa bagay na yan?" Litong lit
o pa rin nitong sabi.
"May kasalanan ka sakin at kelangan mo yun pagbayaran. I'm hungry and now you ha
ve to feed me."
"Wait, what? Excuse me, miss, walang konek ang pagkakabato ko sayo ng bola sa pa
gkagutom mo."
"Oo nga. Pero nga may kasalanan ka sakin! Kelangan mo bumawi. Paulit ulit?" Naii
rita kong tanong.
"Hindi pero connected ang ulo sa bituka!" Medyo naiirita na rin nyang sagot.
"Uhh! Bahala ka na nga! Edi wag! Pero pag ako natumba dito dahil sa gutom at sa
pagkakabato mo ng bola, ikaw may kasalanan! Pag nanganak ako ng wala sa oras, ik
aw may kasalanan! Konsensya mo yan!" Tapos ay naiinis kong pinulot ang mga gamit
ko sa buhangin at padabog na umalis.
"Ay, grabe yung lalaki. Di na naawa sa buntis." NArinig kong side comment ng isa
ng babae.
Hell! Hindi ako nagddrama ngayon. I could really feel angst against that man! Gr
abe! Sya na nga may kasalanan, sya pa may ganang gumanon? Ang kapal!
Pero habang naglalakad ako, he kept on calling me. Sigaw ng sigaw ng 'miss' what
the eff. Lalo lang nakakairita!
"HOY MISS GANDA!"
"OH BAKIT BA?!" Medyo natatawa a naiirita kong sagot. Eh kasi tinawag nya ako ng
miss ganda eh. HAHAHAHA! Okay fine, hindi na ako nabbwisit sakanya.
"Oh, bat ka lumingon? Ikaw ba?" Sagot nya.
Halos mag-usok ang ilong ko sa galit! I swear! Kung hindi lamang ako buntis ngay
on ay kanina ko pa sya nasugod at nasakal dun! Binabawi ko na yung sinabi kong h
indi ako naiinis sakanya dahil ngayon, sukdulan hanggang pluto ang pagbwisit ko
sa lalaking yun!
"Ang sweet naman ng mag-asawang yan." Natatawang sabi ng isang lola na nanood pa
la samin.

Eeewww! Hindi ko asawa ang kumag na iyon. Never!

Out of frustration ay itinuloy ko na lamang ang paglakad ko. Bwisit talaga. Sina
bi ko ba kaninang gwapo sya? Well, binabawi ko na rin!
MAXINE'S POV
"Ajdkbjcfbsgebj"
"Huh? Anong sabi mo?"
"jHUgbbabaefhn"
"What? Hindi ko maintindihan, ate!"
"Opafjenbfhjabwfnajksf"
"Uhh! Ate! Kumakain ka nanaman ano? My goodness! Your mouth is so full. Nguyain
mo nga muna yang kinakain mo tapos lunukin mo bago ka magsalita. You are such a
pig." Mahabang litanya ng kapatid ko na halatang naiirita na.
I just rolled my eyes at her and secretly laughed as I ate my food.
"Jemimah Jillian, buntis lang ako! Hindi baboy. Okay?"
"Then don't act like one. Duh. What are you eating ba?"
"Well, just the usual." Sabi ko habang sumusubo ulit.
"Spaghetti. Nakailang order ka nanaman ba dyan?"
"Wala ka na dun." Natatawa kong sabi.
Ang bilis bilis talaga ng panahon, nung kakaumpisa pa lang ng pagbubuntis ko, sp
aghetti na ang nilalamon ko, one and a half month ago nang nalaman kong twins an
g anak ko pero spaghetti pa rin ang paborito ko ngayon and now na walong buwan n
a akong buntis, spaghetti pa rin ang nilalatakan ko.
"Ate! Halos isang buwan na araw araw na spaghetti ang kinakain mo." Natatawang r
eklamo nito sakin.
I pouted at her kahit hindi nya naman nakikita. "Blame it all dito sa bagong res
taurant na to. Sarap ng spaghetti nila eh!"
One month ago kasi nang magbukas ang restaurant na ito. Naalala ko pa yung pinak
amasayang memorya ko dito sa restaurant na to..
Grand opening nila ng lunch time, pupunta sana ako kasi natatakam na ako sa spag
hetti. I heard kasi na may spaghetti daw sila dito and that sa grand opening nil
a buffet style pa, Php 200 lang tapos eat all you can na. Kaso naisip ko na mara
ming tao ang siguradong pupunta kaya bandang dinner na nang napagdesisyunan kong
subukan ito.
And it's true! May spaghetti sila. Nakatatlong balik na ako sa spaghetti pero hi
ndi pa rin ako nakakaramdam ng pagkabusog kasi sobrang sarap talaga! Napakasarap
.
I was eating happily when a fine waitress approached me.

"Ma'am" Napaangat ang ulo ko sa babaeng tumawag sakin. "Here's a free spaghetti
pack for you. That is good for 6 people. Enjoy your meal and thank you for dinin
g with us." pagpapatuloy nito.
Sa kabila ng pagkagulat at pagtataka ko ay nakuha ko pa naman magtanong. "Wait,
what?"
"It's from the restaurant owner himself, ma'am. He saw how you love to eat spagh
etti kaya natuwa si boss." Nakangiting pagpapaliwanag nito.
"OMG!" Napatayo ako sa tuwa at nayakap sya kahit pa may malaking harang sa banda
ng tyan ko. Hehehe. "Pakisabi sa boss mo thank you ha! Ay, wait, nasan ba sya? G
usto ko sya makausap!"
"Oh no, i'm sorry ma'am pero kasi kaalis lang ni boss."
"Eeeh, ganun ba? Osige, salamat talaga dito ha?"
I smiled with that very very very nice memory. Sa halos anim na buwan ko na dito
, yan siguro ang pinakamasayang nangyari sakin. Yan yung sobrang nakaramdam ulit
ako ng tuwa.
"Huy! Ate, still there?" I blinked back at the reality.
"Oh? What was that again?"
"Hay nako, di nakikinig. Lamon kasi ng lamon. Tss. Mom said na you have to call
us every now and then! And don't forget to update us sa kalagayan mo!" See? Sya
pa yung parang mas nagging ate saming dalawa. Once a week kung tawagan ako ng ba
baeng to eh. Hindi ko alam kung sweet lang ba talaga to o inutusan lang ni mama.
But mom calls me almost everyday! So I guess concerned lang talaga sakin tong k
apatid ko. So sweet!
"Sure. Alam ko na yan." Tawa ko.
"Ate.."
"Hmm?"
"I have.. uhm.. I mean, you have to.." Saglit itong natahimik bago muli nagsalit
a. "Oh well, nevermind. Matutulog na ako."
"Jemimah.. it's about him, isn't?"
Funny. Matagal na ako dito at masaya ako sa spaghetti pero the thought of him st
ill breaks me apart. Hindi ako kayang ayusin ng spaghetti.
"Ate.."
"Come on, what is it?"
"He is getting married. I'm sorry."
"Sus! Yan lang ba? Duh. Did you forget na yan ang reason kaya ako umalis? Ano ka
ba. It's noting." Matagal ko naman na alam na ikakasal na sila ni Monica one da
y pero masakit pa rin pala.
"May date na, ate."

"Oh? When is their lucky date?" I sarcastically said. Okay, ngayon halata na tal
aga ang bitterness ko.
"2 years pa naman, ate. May chance ka pa." She joked. Tumawa pa nga eh. Sya lang
natawa. I didn't react. "Eh.. hehe.. joke? Sorry na!"
"Sira. I'm fine, you know. Hey, I got to go. Almost 8pm na. Kelangan ko na umuwi
. Please tell mom not to worry too much. Araw araw ba naman tumawag. I'm fine, I
could honestly really handle myself and my babies in me. Okay?" I tried to soun
d cheerful but I know she got a hint of how hurt I am.. still. My voice almost c
racked. Without waiting for her response, I immediately ended the call.
They had set a date already, ibig sabihin talagang desidido na silang magpakasal
even if they know I'm pregnant with his child. They really are serious about th
eir relationship. Pero bakit dalawang taon pa? Eh diba itong si Monica dati pang
atat na ata at napakadeterminado na mabawi si Dylan sakin? Kaya nga kinausap ak
o, diba?
I smiled bitterly at the spaghetti. Sayang naman to. Nawalan tuloy ako ng gana,
naalala ko kasi mukha ni Monica. Hay. Ipapabalot ko na lang to. Tss. Sayang tala
ga. Ni hindi pa nakakalahati, panibagong order kasi to kaninang tumawag si Jemim
ah eh.
I looked around and tried to find a waiter, andito kasi ako sa pinakagilid umupo
sa tabi ng glass window para kitang kita ang view sa labas.
"Waiter!" Tawag ko sa lalaking nakatalikod sa may counter na para bang naghahand
a ng drinks.
He didn't turn around kaya I called him again.
"Excuse me, waiter!" Buti na lang at di na masyadong marami ang tao dito kasi ga
bi na rin. Magsasara na nga to mamayang 8:30pm eh.
Still, he didn't look. He didn't bother. Wth? Anong klaseng waiter ba tong lalak
ing to?
"Waiter!" I called him louder but he didn't even flinch!
Nakakapikon ah. Ano bang klaseng waiter ito?! Bago ata to eh, hindi kasi pamilya
r sakin ang likod nya. Uhh? Pero kahit na! Hindi excuse ang pagiging baguhan sa
hindi pagpansin sa customer.. lalo na pag buntis! Amp! Napakabastos at walang mo
do.
Because I am really irritated, nilapitan ko na ito. "Excuse me, mr. waiter. Kani
na pa ako tawag ng tawag sayo pero hindi ka namamansin! Ano bang klase kang wait
er dito. My goodness. Gusto ko ipabalot yung natitira kong spaghetti dun and als
o I would like to order a pack of spaghetti yung good for 4 people and then garl
ic bread. Take out. Hurry up, I need to rest. Kung bakit ba naman kasi ikaw lang
ang nakikita kong waiter ngayon. Bakit hindi mo gayahin mga kasama mong iba? Th
ey are all friendly. Tss." Mahabang reklamo ko sakanya habang hinahaplos haplos
ang malaki kong tyan. Talagang nakakagawian kong pakiramdaman ang tyan ko. They
make me so excited! Pero hindi, galit pa rin ako sa lalaking to.
But then.. HINDI NYA KO PINANSIN! He didn't even bother to turn around! Ano bang
klaseng trabahador to? Napaka.. uhh!
Lumingon ako sa paligid and when I saw them still eating, pumasok ako sa counter
. I don't care kung bawal to. I need to talk to him because I need to have my sp
aghetti!

"Hey, mister! Kanina pa kita kinakausap. Ano bang klaseng waiter ka!" See? Ni pa
rang walang narinig. Aba.
Nilapitan ko ito at bahagyang iniharap sakin. "Wai-.. what the hell! Ikaw?!"
"Ay, ako ba kinakausap mo?" He flashed a smirked nang makita nag reaksyon ko.
"You! Ikaw yung napakasamang lalaki na nambato ng bola sakin dati!" Hindi makapa
niwala kong sabi. "Tignan mo nga naman oh, akala ko masama ka lang tao dahil nan
akit ka ng buntis pero napakawalang modo mo rin pala. Anong klase kang waiter di
to, ha? Kanina pa kita tinatawag! I even told you na balutin ang spaghetti ko du
n tapos I want a pack of spaghetti that is good for four person and also, garlic
breads!"
Sa halip na sumagot ito ay tumawa lang ito ng pagkalakas lakas. Aba, ang gago ta
laga ah!
"Hoy, anong nakakatawa? Bingi ka ba? Sabi ko, I need to have my orders now!"
"Ikaw. Nakakatawa ka kasi." Tumatawa pa rin ito.
"Aba, napakabastos mo ah! Isusumbong kita sa manager nyo. I need to talk to your
manager!"
Para bang hindi ito natinag sa sinabi ko kaya patuloy lamang ang pagtawa nito. A
ng totoo nyan ay napipikon na ako and I really need my spaghetti!
"Makikita mo, malilintikan ka talaga sa boss mo! I'll tell your boss to fire you
dahil tatamad tamad ka and hindi mo ginagalang ang regular customer nyo! Dalhin
mo ko sakanya!"
"Ayoko nga. Bakit ko naman gagawin yun?" Pigil tawa nyang sabi.
"Because I said so!"
"Eh kung ayoko?"
"Edi ako maghahanap." Wika ko tapos ay tumalikod na ako. I even saw his jaw drop
ped. Hah! Dapat na talaga syang kabahan ano because I am dead serious!
Pumasok ako sa isang malaking pintuan. Hah. Tama nga ako. Madaming mga pintuan p
a ang bumungad sakin. Mga offices. I smirked dahil malapit na ay makakaganti na
ako sa antipatikong lalaking iyon. Ha-ha-ha.
I walked towards the first door. "Supplies" I read.
I heard the main door open kaya tinignan ko kung sino iyon.
"Oh, ano yun? Scared now, aren't you?" Paghahamon ko sakanya tapos ay inirapan k
o ito at nagpatuloy sa paghanap ng tamang pinto.
Apat na pintuan ang nacheck ko nang marating ko manager's room. Hay sa wakas!
I looked at him and then smirked tapos.. WTH! He smirked back!
I didn't mind knocking, basta basta na lang ako pumasok.
"Don't you have manners?" Narinig kong sabi ng bwisit na lalaking to.
"As if ikaw meron." Irap na sabi ko sakanya tapos ay binalingan ko ang manager n

a ngayon ay tulalang tulala. Malamang nashock dahil may isang buntis na customer
na hindi nya kilala ang biglang pumasok, diba? "I want to report your employee.
"
"Ha? Ma'am?" Puno ng pagtatakang tanong nito.
"I want this guy fired! He's so lazy at hindi ginagalang ang customer!" Galit ko
ng sabi habang nakaturo sa lalaking bastos na to na ngayon ay nakangisi pa! "Wha
t? You're not gonna do it? Fine! I wanna talk to the owner of this place! Dalhin
mo ko sakanya!" NApipikon na demand ko kasi nakakabwisit talaga tong lalaking t
o! Uhh
"I-i can't do that ma'am." Tila ay natatakot ng babaeng manager na to na tantya
ko ay nasa late twenties na.
"Oh, I'll do it. Ako na magdadala sayo sakanya." Tila ba excited na sabi ng bwis
it na lalaki.
Napataas naman ang kilay ko dun. Excited kaya tong mafire? Baka ayaw nya dito?
Lumabas ako ng room at nang napakiramdaman kong nakasunod sya ay agad ko syang h
inarap.
"Oh? Ano pa tinatanga tanga mo? Let's go! Ayaw kitang kasama. Nakakairita pagmum
ukha mo."
He just laughed at me bago nagsalita. "This way, ma'am." Nakangisi nitong sabi.
Narating namin ang punakadulo ng pasilyo, may isang pintuan doon na may kalakiha
n. Walang nakasulat na kahit ano sa pintuan nun. Eto ba office ng may-ari? Bakit
wala nakalagay? Pinagloloko ata ako ng gagong to eh.
Tinignan ko syang masama tapos ay nagkibit balikat lamang ito habang nakangisi p
a rin. Nakakabwisit talaga ang pagngisi ng lalaking to. Kala mo naman sobrang gw
apo. Uhh!
Binuksan nito ang pinto at agad tumambad sakin ang sala set na nasa gitna ng off
ice tapos ay may malaking transparent na office table din.
Pumasok ako sa loob.
Theodore Oliver LeFevre
CEO, LeFevre Foods Corp.
LeFevre, huh? Kilala ko ang pamilyang to. Sakanila rin pala to. Akalain mo yun,
sakop nila pati pala larangan sa pagkain. Wow ha. Of course I know them, I even
met the eldest of the three brothers, si Marcus Kier LeFevre and that guy is def
initely a god. Mas pogi pa yun kay Dylan!
Teka, bakit walang tao dito?
"Where is he?" Tanong ko sa bwisit na lalaki.
He smirked and walked papunta sa office table and then there, he sat like a boss
. Psh! MAdadagdagan nanaman irereklamo ko. Bwahahaha!
"Hoy! Wala ka talagang modo ano? Pati ba naman upuan ng boss mo." Mataray at nap
ipikon kong sabi.
"You really are funny." Aniya tapos ay tumawa nanaman ito.

Pinagtaasan ko sya ng kilay bago muli nagsalita. "I NEED TO TALK TO YOUR BOSS!"
Okay, pikon na pikon na talaga ako sakanya kaya medyo galit at pasigaw na pagkak
asabi ko.
Maybe he realized how serious am I kaya naman ay naging seryoso na ang facial ex
pression nito at tumayo na mula sa pagkakaupo. Inayos pa nga nito ang suot niton
g shirt. Hah! See?! Talo sya! Nye nye nye nye.
But then, he offered his hand and said..
"Theodore Oliver LeFevre."
But what really surprised me more was the next thing that had happened..
My twins kicked after hearing his name. And take note ha, sabay silang sumipa. O
ne sa right and one sa left.
MAXINE'S POV
Isinara ko ang nakanganga kong bibig. Sino bang hindi mapapanganga sa nangyayari
?!
Kanina lang ay halos gumawa ako ng eksena dahil lang sa "waiter" na ito tapos pi
nilip ko pa ang general manager na paalisin ito ot knowing na sya ang may-ari ng
restaurant na ito, and most importantly, he is a freaking LeFevre! He is from t
he most powerful clan of business! Oh my god. Kill me!
"Why the hell are you crying?!" Napakurap ako dahil sa lakas ng boses nya. OMG.
He shouted at me! "Hoy, wala akong ginagawa sayo kaya wag ka na umiyak!" Tila fr
ustrated nitong sabi.
I touched my cheeks and damn, it is wet. Umiiyak nga talaga ako dahil.. dahil sa
nangyayari? What the hell talaga!
Ganito ba talaga pag buntis? Napakaemosyonal ko talaga! Para bang napahiya lang
naman ako sa lalaking nasa harap ko tapos umiyak na ako tapos ngayong pasigaw pa
sya magsalita, lalo akong naiiyak!
"H-hey.." Tawag nito sakin. Agad kong inalis ang mga kamay ko sa mukha ko upang
tignan sya. And I was shocked because his face is full of worries. "W-wag ka na
umiyak. Bibigyan kita ng spaghetti! One month supply pa oh! Basta stop crying!"
Wika nya tapos inihaplos nito ang kanyang kamay sa mukha. He is frustrated!
My tears suddenly stopped from falling and a smile slowly formed into my lips. H
e is giving me a month supply of free spaghetti! Yiieeee! What else could make m
e cry?! Grabe lang! Sa sobrang tuwa ko ay nayakap ko ito despite of my very big
tummy! Oh babies, mommy's gonna feed you with spaghetti!

And he really did what he said. Araw araw syang dumadaan dito sa bahay ko para i
bigay ang daily supply ko ng spaghetti. He makes sure na talagang bagong luto an
g spaghetti na dinadala nya sakin.
Madali kong pinuntahan ang pintuan nang narinig ko ang doorbell. Syempre, sino p
a nga ba ang dadalaw sakin ng alas siyete ng gabi? Nakita ko ang nakapark nyang
kotse sa labas kaya nga ganito ako kaexcited, diba?
"Ted!" Masiglang bati ko sakanya pagkabukas na pagkabukas ko pa lang ng pintuan.
"Hey there, pretty woman." Aniya sabay abot sakin ng dala nyang spaghetti. "May
fries din dyan." Pahabol na sabi nito. Napangiti ako ng maluwag tapos ay hinalik

an ko sya sa pisngi. Nakaugalian ko na rin naman na gawin yun kasi bukod sa maba
it sya, talagang naging matalik ko pa syang kaibigan.
Pinapasok ko na sya sa loob tapos ay inihanda ko na ang lamesa. Yep, kahit naman
may restaurant sya ako ang kasabay nya sa dinner. Dito sya kumakain tapos sians
abayan pa nga namin ng panonood ng tv.
"Teddy, kain na." Tawag ko sakanya. At wala pang sampung segundo, ayun, nakaupo
na agad. Basta talaga pagkain mabilis na mabilis kumilos itong si Ted. Kinabog n
ga katakawan ko!
Habang kumakain kami ay napatitig ako sakanya tapos bigla kong naalala kung pano
kami nagkakilala. Salamat sa bolang tumama sakin ng araw na iyon kaya ngayon, h
eto, may libreng spaghetti ako. Natawa ako sa sarili ko pero agad din napalitan
iyon ng lungkot. Napalakas ata ang buntong hininga ko dahil nagsalita bigla si T
heodore.
"Oh, may problema ka? May masakit ba sayo? Maxine, tell me!" Natatarantang sabi
nito habang hinahaplos ang noo ko na para bang chinicheck kung may lagnat ako.
Napatawa ako bigla. "Sira! OA mo." Tawa kong sabi sabay hampas ng kamay nya na n
asa noo ko. "Last day na kasi to ng one month free spaghetti supply ko." Tila na
gtatampo kong sabi. I hope this works!
"Huy, ano ka ba. Iiyak ka nanaman ba, Maxine!" Natataranta nanaman nitong tanong
. Pinilit kong maluha para mas convincing! "Don't cry, hey!" Aniya.
Pero.. bingo! Tumulo na ang luha ko. Lagot ka ngayon, Theodore LeFevre.
"Maxine! Stop crying! Fine, fine! Unlimited na ang free spaghetti mo basta do no
t cry, Maxine!" And double BINGO! See? I know his weakness! Hah! Sa loob ng isan
g buwang pagkakaibigan namin, eto ang nadiscover ko sakanya - babaeng umiiyak an
g kahinaan nya. Oh, diba?
"Promise mo yan ha! BAit mo talaga, Teddy! Dahil dyan, may gift ako sayo! Teka,
kunin ko sa ref!" Excited kong sabi. Ginawan ko kasi sya ng leche flan. Well, oo
, para sakanya talaga to pero alam kong ako din ang kakain nito.
Masaya kong kinuha ang pagkain pero bago pa amn din ako makabalik, nakaramdam na
ako ng pananakit, dahilan upang mahulog ang hawak ko.
"A-aray!" I shouted in pain.
"M-maxine! Huy wag ka magbiro ng ganyan!" Tinignan ko si Ted na ngayon ay napata
yo nya. Damn this guy, mukha ba akong umaacting?!
"T-ted! Manganganak na ata ako!"
And within a second, itinakbo na nya ako sa ospital.
Hindi pa nabasag ang tubigan ko but I know my labor had started. This is it.
DYLAN'S POV
I stood still as I watched her approach the stage. As usual,
etiquette. She looked stunning in her silver gown, she held
if she was trying to tell the world that she is on top, her
vely and her lips formed a sexy smile as she reached out for

she is a product of
her chin up high as
lips swayed seducti
my hand.

She planned this night well. She made sure that tonight, she will be the one and
only girl who'll stand out among the rest and she had done a great job.

Well, why won't she want tos tand out tonight when it's our engagement night? Di
ba? Kaya hinayaan ko syang planuhin ang lahat.
Ang bilis. That's all I can say.
~ ~ ~ FLASHBACK
"What are you doing here?" Takang taking tanong ko kay Monica nang nakita ko sya
ng nakahiga sa kama ko. Kauuwi ko lang din kasi galing sa check-up ni Maxine sa
OB-Gyne nya tapos nagshopping pa kami para sa gamit ng baby.
"I was calling you the whole day pero your phone was unreachable kaya I decided
to wait for you here na lang." She playfully said as she sat on my bed.
"Here in my room?"
"Why not? Ginagawa ko naman to dati, diba?"
"Monica.." Pag-uumpisa ko. I really have to end things with her now. Noong araw
na nasa bahay ako nila Maxine, his dad talked to me. Lalaki sa lalaki. He told m
e about the real condition of Maxine. I got worried and that was when I realized
na hindi na lang sa bata ako nagaalala kundi pati na rin kay Maxine. I don't re
member her but she became important to me in a short period of time. But then Mo
nica's with me and I felt like Monica's the one that I've been missing.
"What, baby?" She seductively said as she walked near me. I gulped. It's the sam
e fire that gets me well 5 years ago according to them pero pag andito si Monica
, it doesn't feel that long.
I inhaled sharply as she grabbed my hair and pulled me close to her. We were inc
hes apart and I won't lie, I'm starting to feel something. Damn! Sino bang hindi
makakaramdam ng ganito? She's wearing a tube top and a very short shorts and no
w she's tring to seduce me! I closed my eyes tightly and then suddenly, Maxine's
face flashed.
Shit. What the fuck am I doing?!
Hindi ko sinasadyang maitulak ng malakas si Monica. Nabigla ako. When I saw Maxi
ne's face, agad akong naalarma. She's important to me now and we're having a chi
ld. This is the right thing to do.
I looked at Monica who's face was full of confusion. "We have to end this." I sa
id firmly.
"What the hell are you saying?" Takang takang sabi nito.
"Maxine's pregnant."
"And we are engaged." Matamang sabi nito sakin.
"Wh-what?"
"You asked me to marry you five years ago." Aniya sabay pakita sakin ng kaliwang
kamay nya. There was an engagement ring. Nalaglag ang panga ko.
"H-how?"
"I said yes but you have to wait for me." Dagdag pa nito.
Hindi pa rin nawawala ang pagtataka ko sa sinabi nya. Wala akong maalala. Posibl

e ba na talagang nagpropose ako sakanya at tinaggap nya iyon? But then, why did
she leave?
"I told you to wait for me, Dylan and you said you will tapos I just found out m
onths ago na meron na palang Maxine, I was devastated and then one fateful day,
you suddenly remembered the love we had." Punong pagasa nyang sabi.
I don't understand. Wala talaga akong maalala pero puno ng pagdududa ang puso at
isip ko sa mga binitawan nyang salita.
"Leave." Yun na lamang ang nasabi ko. I need time to think.
"But Dylan!" Protesta nito!
"I said leave!" Sigaw ko pabalik sakanya. Mukhang nagulat ito kaya wala syang na
gawa kundi ang tumakbo palabas ng kwarto ko.
I was left alone dumbfounded.

The following day, sinundo ko si Maxine but I was out of myself. I felt loss. Hi
ndi ko alam kung napansin ba yun ni Maxine o hindi pero as much as possible, I d
on't want her to have doubts.
It was our break time when Monica called me and said she's waiting for me sa par
king lot. I promised Maxine that I'll be with her during our break time pero I d
on't want to cause trouble kaya pinuntahan ko na lang sya. I need to tell her na
wag muna ngayon and maybe we could talk some other time.
I immediately rushed sa parking lot and nahanap ko naman sya agad. Nakasandal sy
a sa kotse ko. Agad nya akong nilingon at nginitian nang nakita nya ako.
"I knew you'd come." Ngiting bati nito sakin.
"What are you doing here?" Medyo naiinis kong sabi.
"Is that the proper way on how to greet your fiance?" Taas kilay nitong sabi but
then a playful smile appeared on her lips.
"Monica, leave."
"No." Tapos ay walang sabi sabi nyang hinila ako dahilan upang mapahawak ako sa
kotse. And next thing I know? She kissed me on my lips. I tried to pull away but
I felt her nails on my scalp. Damn this woman!
I didn't feel any electricity. I don't even feel like responding. She just kept
on pushing her tongue in my mouth pero ayaw ko. Then I suddenly had an idea.
I open my mouth not to give way to her tongue but to do the only thing that coul
d make her stop.
"Ouch! Curse you! Why did you bite me?!" She said angrily while holding her lowe
r lip.
I bit her ng sobrang diin para lumayo sya sakin. And I did it successfully. I sm
irked and told her. "Leave."
The she turned her back on me.
I checked my clock and shit, 10mins na lang at tapos na ang break time! Tumakbo
ako papalabas ng parking lot but then I saw foods on the ground. Baka may nakahu

log. Sayang naman.

Pumunta akong cafeteria but sadly, she wasn't there anymore.
Lunch time na pero hindi sya pumunta ng cafeteria. I asked her friends but then
they said umuwi daw sya. I called her pero hindi nya sinagot magdamag. I was wor
ried.. really worried.
I woke up the next day feeling excited. Dumaan muna ako ng flower shop para ibil
i si Maxine ng bulaklak.
Liligawan ko sya.
I'm sure of that.
And it's not because her dad asked me to nor because she is pregnant with my chi
ld but because she is very important to me now and I am honestly falling for her
.
I realized I don't want her to get hurt because of her pregnancy but because I v
alue her too much. She is precious to me and I want her to be my world and my ev
erything.
I know my memories.. there's no assurance that my memories would come back. I mi
ght have forgotten our memories but I'm willing to make new memories with her an
d with our child.
Malaki ang ngiti kong nagdoorbell sa bahay nila. I'm gonna court her officially.
I smiled with that thought on my held. I checked my watch. It's 11am. Yayain ko
na rin sya magpicnic sa park malakpit dito.
Ang bakla pero kinikilig ako sa sarili kong plano.
Nagbukas ang pinto kaya nag-angat ako ng tingin pero bago pa man ako makapagsali
ta, nakahandusay na ako sa sahig.
"Gago ka! I told you not to hurt my daughter!" Galit na galit na sabi ng ama ni
Maxine. Napahawak ako sa labi ko na ngayon ay dumudugo na. What the hell was tha
t for?!
"I told you to just stay away from her kung sasaktan mo lang sya but what?! Hind
i mo ginawa! You did not let her go and gave her false hopes tapos sasaktan mo s
ya! Lumayas ka!" Galit nitong sabi sabay tapos sakin ng isang puting envelope. I
saw Jemimah and her mom standing behind her dad. I was confused.
Pagkapasok pa lamang ng daddy nito ay humingi na ng paumanhin ang mommy nila and
then Jemimah came close to me at inalalayan akong tumayo.
"Kuya I'm sorry." Maluha luha nitong sabi.
"Jemimah, what's happening?" Naguguluhang tanong ko habang niyuyugyog ko ang bal
ikat nito.
"K-kuya.." Tapos ay yumuko ito at pinulot ang papel at iniabot sakin. "I'm sorry
." Muli nitong sabi sabay takbo pabalik sa loob ng bahay nila.
I just watched her ran and shut the door. Kinakabahan kong binuksan ang sulat.
Dylan,
When you read this, it means I'm gone. Gone for good. I'm letting you go because

I love you and I want you to be happy. I love you that much. There's no reason
for you to stay with me.
I'm on my way to California. I'm having an abortion.
I love you but I can't keep the baby now it kills me because it reminds me of yo
u. I don't want you anymore in my life now. I love you but I'm hurting. I love y
ou but I'm starting to hate you.
I'm setting you free. I don't want you near me. I want you out of my life.
Good bye now. Go back to your old love, Dylan.
Maxine

"Baby, we have to set our wedding date already! We've been engaged for more than
5 years now!" Maarteng demand ni Monica. I was too busy driving to make her sto
p.
"Ikaw bahala." Tipid na sabi ko.
"Sabi mo yan ha?!" Tila natutuwa pa nitong sabi.
"Whatever." Yun lamang ang lumabas sa bibig ko.
"What about next month?" Masiglang sabi nito.
At dahil dun, agad akong nagpark sa gilid ng kalsada. "Are you kidding me?!" Sig
aw ko sakanya.
"What? Sabi mo ako ang bahala, diba? I want us to get married next month!"
"No! 2 years!" I shouted at her.
"What? Ang tagal!"
"Edi kumalas ka." Ngisi ko pang sabi. Damn. Sana makuha nya ang gusto kong mangy
ari. I want this thing off!
"No! Bakit ba dalawang taon pa?! Is it because of her again, ha?! Hinihintay mo
pa rin ba si Maxine?!" Mas malakas na sigaw nito.
Agad kong hinigit ang braso nito ng napakahigpit. "Don't. Ever. Mention. Her. Na
me." Galit at seryoso kong sabi.
Damn! It's been 5 fucking months and yet fresh na fresh pa lahat. Iniwan nya ako
. She killed our child. She fuckin killed my flesh and blood. Kung may nararamda
man man ako sakanya ngayon? Galit at poot yun.
I was devastated when I ran away from their home. I wanted to die. I really want
ed to die right there and then. She said she loves me but she wants me out of he
r life to the point that she had our child killed.
"A-aray! Nasasaktan ako, Dylan!" Tila naiiyak na sabi ni Monica. Alam kong mahig
pit na ang pagkakahawak ko sa braso nya kaya agad ko na rin iyong binitawan.
I tried to calm myself first bago nagsalita. "Gusto ko lang grumaduate bago kita
pakasalan." Pagrarason ko.
She looked at me tapos ay nagsalita syang muli. "Fine. But a month from now, I w
ant us to be engaged officially."
~ ~ ~ ~

How could I forget that six long agonizing months? Anim na buwan since she ran a
way and since she broke me, maybe if she didn't kill our child, baka ngayon nang
anganak na sya.
I shook my head and tried to focus myself with this woman pressing her chest on
my shoulders.
Kung hindi ako iniwan ni Maxine edi sana walang engagement party ngayon na nagag
anap samin ni Monica.
I've been rough and hard with Monica but then I've learned how to take chances.
I'm trying to give us another shot. Monica was so persistent on me. We became pa
rtners daw aniya. Well, bed partners for me. I have no feelings for her. It's ju
st that she's here for me so ano pa nga ba, hindi ba?
Dahil nagkakainan naman sila at ineentertain ni Monica ang lahat ng bisita, nagd
esisyon ako na magpahangin muna sa labas. Tutal konti nalang naman ang bisita. G
usto ko magsink in lahat ng nangyayari.
"Dylan, pare!" nilingon ko ang tumawag sakin. Inimbita rin pala ni Monica ang tr
opa.
"Congrats sa engagement!" nakangising sabi ni Jeff. "Pero bakit 2 years pa?", pa
gpapatuloy niya.
"Ah... Uh.. kasi gusto ko muna sanang grumaduate para mapakasalan ko siya" pilit
kong tinago ang tono ng pagsisinungaling ko pero hindi ata tumalab.
"Ang sabihin mo hindi ka parin makamove on kay Maxine" napalingon ako sa aking k
aliwa. Nakita ko si Martin, nakaupo sa isang bench. "Unggoy! Balita ko di mo maa
lala ang meron kayo ni Maxine?" pinigil ko ang galit ko dahil ayokong sirain ang
gabi ko ko ngunit bigla akong sinugod ni Martin at sinuntok.
Agad nalang inawat ni Jeff at Ian si Martin na galit na galit na nagsalita, "Pwe
s ipapaalala ko sayo. Akin si Monica! Iniwan mo siya para kay Maxine kaya wag mo
na siyang balikan. Gusto mo mapasayo si Monica? Meron kang 2 years. May the bes
t man win."
Matapos ang mga katagang sinabi niya, umalis na siya at ang nakakapagtaka ay sum
onod ang mga kaibigan ko sa kanya. Nakaramdam ako ng pananakit ng ulo habang pin
ipilit kong tumayo. Nagpagpag ako at di na umimik dahil iniinda ko ang sakit ng
suntok niya at ang impact ng last line na sinabi niya. "May the best man win". T
umatak sakin ang sinabi niyang iyon.
Natapos na ang party at wala ng natira kung hindi kaming dalawa at ang mga staff
na magaayos at maglilinis ng venue.
"Baby bakit may pasa ka?!" Natarantang sabi ni Monica habang hinahaplos ang pisn
gi ko.
"Aray wag mo na hawakan! Nabungo lang ako dyan sa may bakal hindi ko nakita" ina
lis ko ang kamay niya sa pisngi ko.
"Sa susunod magiingat ka ang gwapo mo pa naman ngayon tapos may ganyan ka! Tara
na umuwi na tayo at late na. Pagod narin ako sa kakausap sa mga tao." halata sa
tono niya ang pagaalala at pagod. Agad naman kaming nagpunta sa parking lot.
Hindi pa kami nakakarating sa kotse ay biglang bumuhos ang malakas na ulan! Mala
s! Wala pa naman kaming payong. Dali dali kaming tumakbo sa kotse habang natataw

a sa nangyayari. Basang basa kaming nakaupo sa loob ng kotse habang nagtatawanan

. Pinagmasdan ko ng mabuti ang babaeng papakasalan ko. Ngumuti siya sakin at ngu
miti rin ako. Naagaw ng atensyon ko ang kanyang harapan.
"Next time, magbra ka ng makapal para hindi bumabakat" natawa kong sabi at guman
ti siya ng isang naughty smile.
Nagulat ako dahil hindi pa man kami nakakalayo ay naramdaman ko ang paghawak ni
monica sa aking pagkalalaki.
"Monica!" pagsaway ko sa kanya habang nagpapatuloy alo sa aking pagmamaneho. Hin
di naman tumigil ang kanyang kamay at sa halip ay ngumisi siya sakin. Hindi ko n
a napigilan ang aking sarili kaya I pulled over sa gilid ng kalsada, siguro dahi
l na rin sa pagkaakit.
Lumipat ako sa back seat habang inuunzip ang pants ko. I slouched and hiniga niy
a ang upuan sa harapan para magkaron kami ng space. Hinila niya pababa ang kanya
ng gown at tumambad sa akin ang kanyang pagkababae.
She kissed me passionately habang ako naman ay gumaganti rin ng halik. She press
ed her body against mine, dahilan ng pagkiskis ng kaminang nakabakat sa aking tu
x. She moaned with pleasure.
Hindi nagtagal ay ginapang niya ang aking pagkalalaki. She played with it. Napap
ikit ako sa sarap ng kanyang ginagawa.
"M..m...mo" nakaramdam ako ng sensation na nagsasabing malapit na. Kasabay ng ma
sarap ng sensation ang pagkirot ng aking ulo kasabay ng pagflash ng isang amilya
r na mukha sa isip ko.
"MAXINE!"
MONICA'S POV
I froze when he shouted her name while we're making love, or para sakin love mak
ing iyon pero alam ko at ramdam ko naman na para sakanya it's just pure sex. At
that point, I already knew he remembers everything now. Talo na ko sa laban na t
o.
But even before ako matakot para sa sarili ko, I became more scared and worried
because he kept on shouting that is head hurts. I didn't know what to do. Kung d
adalhin ko sya sa ospital ay malamang yun na ang huling beses na makakausap ko s
ya dahil sa susunod, kay Maxine na ulit sya.
But I am not that evil. Yes, I manipulated him and Maxine and made them believe
that we are actually engaged just to have him back but I cannot risk his conditi
on.
Kung paano kaming nakarating dito sa ospital ay ni halos hindi ko na maalala. Hi
ndi ko na rin alam kung paano nagawang malaman ng parents ni Dylan ang nangyari.
The only thing I am aware of is that mag-iisang araw na akong andito at hanggang
ngayon ay tulog pa rin ito. His mom tried to be casual sa pakikitungo sakin but
I know she doesn't like me for Dylan at ngayon ay sakin sinisisi ang lahat ng n
angyayari.
How could they blame me? The only thing I did is to love Dylan more than anythin
g else.
Mamaya na lang ako papasok sa loob ng kwarto ni Dylan pag nakaalis na ang parent
s nito. I can't face them. I feel guilty.

Tahimik lang akong nakaupo sa tapat ng kwarto na kinalalagyan ni Dylan nang nags
ipagtakbuhan ang mga health care team sa loob. Kinabahan ako kaya sumunod ako sa
kanila.
I saw him.
He's awake!
Chinicheck lamang sya ng doctor at ng mga nurses.
I should be happy that he's awake now pero natatakot ako at kinakabahan, he's go
nna push me away now dahil sa sigurado akong alam na nito na peke ang lahat ng s
inabi ko tungkol sa engagement namin at babalik na ito kay Maxine.
"What are you doing here?!" Mahina ngunit galit na sabi ng mommy ni Dylan. Napat
ingin naman ang lahat ng tao sakin.
I swallowed hard. I wasn't able to answer.
"I asked you, anong ginagawa mo dito? Umalis ka!" Galit pa rin ito sakin hanggan
g ngayon.
"Don't just stand there. Lea-"
"Mom! She's my fiance!" Halata ang pagkabigla sa mukha ng mommy at daddy ni Dyla
n.
Maging ako din ay hindi makapaniwala sa narinig ko. M-me? His f-fiance? Hindi ak
o nagaksaya ng panahon, nilapitan ko ito at akmang hahawakan ang kamay but even
before I could touch him, iniwas na nya ito sakin.
"Tuloy ang kasal." Isa pang sinabi nya na ikinabigla ng lahat ngunit ikinatuwa k
o.
- - - - - - - - - - - - - - - DYLAN'S POV
I felt her hold my hand as we walk, babawiin ko na sana iyon kaso binulungan nya
ako. "Can you at least pretend you're happy with me? This will be our interview
and the world would know it."
I glared at her at agad agad syang kinaladkad papasok ng elevator. I pinned her
on the wall and kissed her harshly.
"D-dy-" I didn't even gave her a chance to talk or to protest. I raised her shir
t and tugged her bra down then I cupped and massaged her breast while I was kiss
ing her. I could sense her pleading. She wasn't pleading for more, she was plead
ing for me to stop and I don't want to stop. I suckled her nip and bit it. "A-ah
! S-stop! Please!" She shouted, almost crying.
Medyo tinamaan ako ng konsensya kaya itinigil ko ang ginagawa ko. Without even l
ooking at her, inayos ko ang sarili ko.

I saw my reflection. They said nagbago daw ako mula ng maalala ko ang lahat. I b
ecame a monster, they said. Can you blame me? Monica and Maxine did this to me.
I am miserable now.
I closed my eyes as I felt the familiar pain stinging in my chest. Pangalan pa l
ang ni Maxine, bumabalik na lahat ng sakit.
Halos dalawang taon na ang nakalipas mula nang iwan nya ko, mula nang ipalaglag
nya ang anak namin. I hate her. Yun na lang ang nararamdaman ko sakanya - galit.
Wala na akong naging balita sakanya, at wala akong balak alamin kung nasan sya
dahil sa oras na makita ko sya, I might kill her with my bare hands.
Nauna akong lumabas ng elevator, ni hindi ko man lang hinintay ang fiance ko. Fi
ance. I smirked at the word. I'm getting married in less than a month at ngayon,
kung ano anong pinauunalakan namin na interviews. Ewan ko ba dito kay Monica, m
asyadong showy.
Naramdaman ko ang pagkapit nya sa braso ko. Napangisi ako. Ibang klase talaga an
g babaeng to, matapang at hindi sumusuko. Halos dalawang taon ko na syang fiance
at halos dalawang taon na akong naging magaspang sakanya pero hindi pa rin nya
ako iniiwan.
Hindi sa kalayuan ay nakita na namin ang lalaking hinahanap namin. Inihanda na n
ya kami para sa gagawing interview.
"So, Mr. Sebastian, what are your thoughts about your upcoming wedding?" Tanong
nito habang nasa gitna kami ng mini stage ng studio.
"Well.. I'm smitten" Tipid na sagot ko at sinamahan ko pa ng ngiti.
Lie. It was a lie. I lied. Oo nga ta hindi naman talaga ako masaya dito sa papar
ating na kasal ko but I thought of Maxine. She should know that I am not affecte
d already, she should know that I've moved on and I'm getting married. Gusto kon
g malaman nyang masaya ako dahil ayokong magmukhang kawawa sakanya.
Oo, lahat ng interviews na ginagawa namin ay para rin kay Maxine. Noong una ay a
yoko pero naisip ko na makakatulong ito upang makarating kay Maxine ang estado k
o ngayon. I want her to feel and see what she lost.

Kinapa ko ang cellphone ko sa bulsa nang naramdaman kong nagvibrate ito. Katatap
os lamang ng interview namin at kasalukuyan kong hinihintay si Monica nang bigla
ng may tumawag sakin.
"June?" I asked.
"Sir, the LeFevres confirmed your business." Aniya. Si June ay lalaking sekretar
ya ko. Dati syang kanang kamay ni papa ngunit dahil sa acting JCEO na ako ngayon
ng kumpanya namin ay naisipan nitong makakabuti kung si June ang maging assista
nt ko.
"Good. When and where?"
"Sir, it will be tomorrow at 6:00pm at their family owned restaurant in San Juan
, La Union."
Muntik na akong mabulunan sa sarili kong laway nang malaman ko kung saan iyon. S
an Juan, La Union. Suddenly, biglang nagflash sa isip ko ang mga memorya namin n
i Maxine. I remembered how hot she is when she wore her bikini. I remember how w

e shared our love that night. But the thought of being in love with her before d
isgusts me now. How could I ever love a woman who doesn't have a heart? She kill
ed my child!
"Sir? Are you still there?" I snapped back to reality when June spoke.
"Ah, yes. Thanks, June."
San Juan, La Union..
MAXINE'S POV
"Mama!"
I saw two angels smiling at me as I opened my eyes. My heart was automatically o
verwhelmed.
"Hmm?" I mumbled then I hugged them both. "Aga aga nyo naman nagising!" Patawa k
o pang sabi. Tabi tabi kasi kaming matulog na tatlo. Ako sa gilid, si Andrea sa
gitna and my baby Luis sa gilid pa katabi ng bolster pillow na ginawa kong haran
g para hindi sya mahulog.
"Kiss mama" I cheerfully asked them and syempre, being sweet as they are, they b
oth kissed me sa lips.
"Rise and shine, sweetheart." Narinig ko ang pagbukas ng pintuan kasabay ng mga
salitang iyon.
My kids rushed to him and my eyes followed them. My brows raised when I saw what
he's wearing. "You look formal today."
"Business day." He shrugged tapos ay binuhat ang dalawang bata. "Tulog mantika k
a talaga. Nauna pa sayong nagising ang kambal." Aniya tapos ay lumapit ito sa ka
ma.
Umupo ako. Hindi naman ako nahihiya sa itsura ko. Ano naman kung kagigising ko p
a lang? Maganda naman ako. Hahaha. Tsaka nasanay na rin ako. Sa loob ng halos da
lawang taon, laging ganito ang set up. Every morning syang andito.
Inilapag nya ang mga bata sa kama tapos ay nagbend ito sakin. "Good morning." An
iya.
I just smiled at him and kissed him sa pisngi,
He's always been sweet simula noong nanganak ako sa kambal. Nakakatawa nga pag n
aalala ko yung pangyayari na iyon.
~ ~ ~ ~
FLASH BACK
"T-ted! Manganganak na ata ako!"
And within a second, itinakbo na nya ako sa ospital.
Hindi pa nabasag ang tubigan ko but I know my labor had started. This is it.
Agad akong dinala sa labor room. Hindi pa naman talaga ako manganganak pero hind

i ko talaga kinaya yung sakit ng labor. OA na kung OA pero ganun talaga. Tsaka k
asi my contractions started around 11am pa nga ata. I handled the pain nung earl
y stage of labor ko but then hindi ko na kinaya ngayon kaya I let Theodore take
me here.
I woke up at 11:50 pm para sana uminom ng tubig but then nakaramdam ako ng isang
matinding contraction pagkatayo na pagkatayo ko pa lang. I shouted in pain and
that woke up Theodore na natutulog pala sa sofa ng room ko.
"What?! What?!" Natataranta nitong sabi. "Oh my.. your.. your.. water bag broke!
" Natataranta nitong sabi. Sinundan ko ng tingin ang kanyang mata and OMG talaga
! It just broke and I know I'm really gonna give birth now!
"Call the doctor, dumbass!" I shouted at him nang nahalata ko na sa sobrang tara
nta nya ay nakatunganga na lang sya sa basang sahig.
"Oh shit yes!" Mura nito na dahil kung bakit ako natawa. I laughed at him dahil
nakakatawa talaga sya.
Wala pang isang minuto nang dumating ang mga doctor and nurses. Agad agad nila a
kong tinakbo sa delivery room. I even saw Theodore buried his face sa palad nya.
Natataranta talaga sya. Feeling nya sya ang ama ha.
I stiffened a bit nang narealize ko ang isang bagay: I'm about to give birth to
my twins and their father is not with me because he's getting married to another
girl.
I felt the familiar stinging on my heart again. Kelan ba ito matatapos?
Ang sakit na nararamdaman ko dahil sa papalapit na paglabas ng mga bata sakin at
ang sakit na nararamdaman ko dahil kay Dylan ang naging dahilan ng pag-iyak ko
ngayon.
"Push pa, misis!" The doctor said.
Misis. Okay na sana ang lahat kung misis na nga ako at asawa ko ang tatay ng kam
bal pero hindi eh.
I pushed real hard and then I felt my insides being ripped apart. It hurts! It r
eally hurts! Another push and then I felt like something has been taken out from
me. Despite of my blurry vision because of my tears, I managed to see my first
born baby.
"Baby boy at 12:01:10 am November 11!" They announced.
Agad nilang nilapat ang bata sa dibdib ko habang pinupunasan ito.
"Okay, isa pa misis! The head is almost out! We need to make it fast, misis. The
placenta might be detached anytime now." Aniya. Naalarma ako sa sinabi nya. I k
now the possible complications pag naalis na ang kapit ng placenta ko at nasa lo
ob pa ang baby girl ko.
I exerted effort in pushing. Nararamdaman ko ang baby boy ko sa dibdib ko and th
at's where I got all the strength.
"Baby girl at 12:01:30 am November 11!" I was relieved when they announced that
my girl's already out. Gaya ng kanina, pinatong nila ito sa dibdib ko.
"Congratulations, they are both healthy." Nakita ko ang ngiti sa labi ng nurse n
a umaalalay sa babies ko. I smiled back at her then looked at my twins.

Early skin to skin contact.. parang kelan lang ay pinagaaralan pa namin to but n
ow, it's happening to me. I could feel my babies. Flesh to flesh.
I cried out of happiness.
~ ~ ~ ~ ~ ~
I smiled at that sweet memory.
I thought that was the only memory wherein Dylan wasn't in my mind. Akala ko yun
lang yun.
Noong mga oras kasi na ibinalik ako sa private room ko at yung mga oras na nasa
nursery ang kambal ko, si Dylan nanaman ang nasa isip ko. I kept on thinking na
what if sya ang kasama ko at hindi si Theodore. My family rushed at San Juan whe
n they found out that I already gave birth. Naiinis pa nga si mama sakin kasi an
g sabi nya bakit daw a day after ko manganak, dun ko lang pinayagan si Theodore
na ipaalam sakanila na my babies are already out. Ewan ko ba. Maybe I just want
to keep my twins for a while. Yun bang kaming tatlo lang, with Ted of course kas
i sya ang naging taga bantay ko. It's Ted instead of Dylan. Dylan.. I might have
been happier if Dylan was with me.
First months with the babies were hard. I was struggling not because of them, bu
t because of my feelings. Every time na nakikita ko ang mga mata ng mga anak ko,
naalala ko si Dylan. They had his eyes. Those eyes that made me melt. Lagi akon
g nakakaramdam ng sakit dahil dun. I want to get rid of Dylan but then I have hi
s twins. And their eyes are very much alike. Pakiramdam ko si Dylan ang lagi kon
g tinititigan.
I've been through a lot. I've been through hell.
It was my babies' 11 month when my world suddenly changed its perception. Hindi
ko alam kung paano nangyari pero parang one day I just woke up very excited beca
use Theodore's gonna be in our house to check on me and the kids. Noong araw na
yun, bigla kong narealize na si Theodore ang lagi kong kasama mula nung buntis p
a ko. I suddenly realized his efforts. I suddenly saw him.
Theodore has been a symbol of something new and fresh for me.
He has been a dad sa kambal ko. Noong first birthday party ng mga bata, pinasara
nya ang restaurant nya dahil dun ginanap ang party. He has been a father figure
.
Akala ko nung una, yung mga bata lang yung inaalagaan nya but then, I was wrong.
Two months after their first birthday, Theodore asked me for a solo time with hi
m. I didn't refuse naman kasi magaan ang loob ko sakanya. Ipinagkatiwala na lang
namin yung kambal dun sa kuya Marcus nya and his personal assistant, Natalia. M
arcus was shocked when he saw me. Hindi ba nabanggit ko na dati na magkakilala k
ami ni Marcus? We're not friends, parang acquaintance lang. Small world daw tala
ga.
~ ~ ~ ~ ~
FLASHBACK
"Oh, eto." Napatingin ako kay Ted nang iabot nya sakin ang puti nyang panyo.
"What?" Takang takang tanong ko.

"You wipe off your tears, ang pangit mo umiyak!" Nangaasar na sabi nito. Ano ban
g klaseng kadate to?!
"Ang kapal mo!" Binatukan ko sya.
"Ssshhh!!!" Sabay sabay na sabi ng mga tao sa sinehan. Oh no. Napalakas ata pagk
akasabi ko kanina kay Ted.
"Ang ingay mo kasi!" Naramdaman ko ang bulong nito sa tenga ko. Chills went thro
ugh my spine. Damn. His voice was even.. husky!
I took a deep breath at inirapan sya.
Lately, I've been feeling something weird towards Theodore. I feel like I'm a te
enager again. He makes me happy. He really does.
And one thing I've realized today is that I don't think of Dylan more often na e
ven though lagi ko nakikita ang mga mata nya sa kambal ko, it doesn't pain me th
at much already. Hindi na ganun kasakit. And it's because of Theodore. He is my
hope and my new.. i don't know. Basta!
"Ang iyakin mo pala." Natatawa nyang sabi.
"What? I'm not iyakin! Nakakaiyak lang talaga yung movie!" Padabog kong sabi hab
ang patuloy na naglalakad. Mas binilisan ko pa nga eh. Nakakahiya! Bakit kasi ak
o umiyak sa movie yan tuloy sabi ni Ted iyakin ako.
Teka, bakit ba ko nahihiya?!
"Hoy! Maghintay ka nga!" Narinig kong sigaw nya. Tumakbo ako papunta sa escalato
r.
Dinig ko ang tawag nya sakin pero di ko pinapansin. Tatlong sakay pa ng escalato
r at narating ko na ang groundfloor. Haggard kasi sa elevator, laging puno baka
maabutan pa ko ni Ted. Makita pa nyang nagbablush ako!
My goodness! I like him. I already like him. What's not to like? He's very sweet
, caring, thoughtful and a father figure! He really loves my kids! Bonus yung ho
t looks nya. My goodness. Kinikilig ako dahil sa iniisip ko. Oh my god. Ang land
i kong ina!
I was still walking fast when I heard him shout. "Maxine! Maghintay ka nga!"
I looked at him and he's not that far naman pala. "Wag kang lalapit sakin! You s
aid I'm iyakin and I hate you!" Maluha luha kong sabi sakanya.
Hindi ko alam kung bakit ang bigat ng loob ko dahil sinabihan nya kong iyakin. F
eeling ko kasi inaasar nya ko kasi natatawa sya sakin. Pinagtatawanan nya ako me
ans he doesn't like me! Iyakin daw ako. Nakakafrustrate!
"I'm sorry! Can you wait and listen to me!" Sigaw pa nito habang habol pa rin ng
habol sakin.
Muli akong tumigil sa paglalakd upang harapin sya, nakita kong napatigil din sya
. He's closer to me now compare kanina. "I'm not iyakin! Maganda lang talaga yun
g movie. Palibhasa ikaw manhid ka! Manhid ka!" Sigaw ko sakanya. Naiinis talaga
ako sakanya.
I turned my back at him when I heard him cursed. "Dammit!"

I want to walk away from him dahil I swear maiiyak na ko. Manhid sya. He can't s
ee I like him! Nakakainis!
I was about to take a step when I felt a hand grabbed my shoulders. Napaharap ak
o dito and I saw Theodore. We're standing too close to each other and that made
my heart skip a beat.
"Hindi ako manhid, Maxine!" He hissed. Muli kong naramdaman yung chills. But thi
s time, mas malala dahil ngayon, damang dama ko ang init ng katawan nya sakin. "
Dahil kung manhid ako, hindi ko sana mararamdaman to!" And with that..
He kissed me passionately. And I kissed him back with the same intensity.
Natigil ang halikan namin nang marinig namin ang palakpakan ng mga tao sa paligi
d. That was when I realized na nasa gitna kami ngayon ng mall. I blushed.
Pero another thing that surprised me more is when he whispered. "Mahal kita. Ple
ase, let me make you feel that."
Right then and there, Theodore Oliver had changed something in me.
~ ~ ~ ~ ~ ~
"What are you smiling at?" Takang tanong nito nang tabihan ako sa kama.
"Secret." I playfully said.
"Dada! Gusto food!" Sabi ni Andre kay Ted habang sumasabit ito sa likod nya.
"Andrea! Magusot damit ni dada mo. Come here baby." Tawag ko dito. Agad naman ak
ong nilapitan nito.
"Mama, I want food." Naiiyak na sabi nito. Magsasalita pa sana ako nang biglang
lumapit din si Luis sakin at yumakap sa leeg ko. "Food mama!" Sabi din nito.
"Magkambal nga talaga kayo." I laughed at them. "Okay, mama will cook na. Stand
up na para makaluto na si mama ng food." I told them. Sumunod naman sila tapos a
y bumalik sa paglalaro sa kama.
"Come, I'll cook." Nakangiting sabi ni Ted.
"Huh? No. Look at you! Nakabusiness attire ka na ang everything, that might get
ruined. Papakainin na lang kita."
"Edi I'll change. Mamaya ko na ibabalik to. 10 am pa naman maguumpisa mga meetin
gs ko." Pagpapaliwanag nito.
Tumango ako bilang sagot tapos ay tinawag si Aling Minda, yung kasambahay namin.
"Aling Mindaaaa!" Malambing kong sabi kahit pasigaw.
"Yes ma'am?"
"Pakikuha naman po saglit mga bata dito oh."
Wala pang isang minuto ay kumatok na sa pintuan si Aling Minda tapos ay kinuha n
a ang mga bata. My kids cheerfully went with her.

"Ikaw ha, gusto mo ko masolo!" Natatawang asar ni Ted sakin.

I felt my cheeks turned red tapos at kinurot ko ito. "Feeling!" Kinakabahan ko p
ang sabi. Halos sampung buwan na mula nang nanghingi ito ng permiso sakin na man
ligaw, sampung buwan na rin itong nanliligaw sakin. And 10 months.. I'm 10 month
s happy now.
I won't deny that naiisip ko pa rin si Dylan and that kumikirot pa rin ang puso
ko pero hindi na ganun kagrabe. Maybe all I need is closure between us para I co
uld completely start a new life with Theodore.
I like Ted so much. And I'm on the verge of falling in love with him and giving
him myself.
Well, ilang beses na nagkaroon ng attempt si Ted, hindi naman ako tumututol kaya
lang every time na mag-uumpisa kami, laging may biglang mangyayari - if it were
n't the kids, mga phone calls naman nya sa opisina.
Naramdaman ko ang pag-iinit sa pisngi ko nang maalala ko yung mga attempted make
out sessions namin. Ewan ko ba, kinikilig ako!
"Then why are you blushing?" Nangaasar pang sabi nito.
"Heh! Whatever. Take off your clothes now para mai-hanger ko. Baka magusot at ma
dumihan pa yan habang nagluluto ka." Sabi ko sabay irap sakanya.
He obliged. Tumayo na rin ako para kunin ang extra t-shirt nya sa cabinet ko. Hi
ndi naman nakapagtataka kung bakit may damit sya dito. Madalas kasi sya magovern
ight dito lalo na nung ilang buwan pa lamang yung kambal.
Humarap ako sakanya para ibigay yung shirt nya pero napanganga ako nang makita k
o sya. He's half naked! Nasa harap ko na ngayon ang matipuno nyang katawan. He i
s damn sexy! Bahagyang nanuyo ang lalamunan ko dahil sa nakikita ko.
"Oh? Give me my shirt, Maxine." He said.
Napalunok ako ng ilang beses bago ko sya tuluyang tinignan sa mata. Why is it so
hard for me to resist this temptation?
I handed him his shirt pero bago pa nya iyon mahawakan, kinabig na nya ako at hi
nalikan.
"THEO!" Napatili ako dahil sa pagkabigla.
"I really like it when you call me Theo. You are the only one who calls me that,
sweetheart." He said in a husky voice.
That's it! Hindi ko na kaya!
This time around, I initiated the kiss. I pushed him dahilan upang mapaupo sya s
a kama. Paharap akong kumandong sakanya tapos ay niyakap at hinalikan ko sya. It
was a one long passionate kiss.
I felt his arousal. I let a moan escape my mouth. I heard him gasp between our k
isses and then his hands started to roam around my body.
"Alisin natin to, baka magusot." I playfully said habang kinakalas ko ang butone
s at zipper ng slacks nyang pantalon.

He grinned at me tapos ay hinubad nya iyon.

"May tent!" Natatawa kong sabi nang nasulayapan ko ang kanya sa boxers nya.
"You did that, sweetheart." Aniya tapos ay hinalikan nya muli ako.
I sat on his lap dahilan upang maramdaman ko ang pagkalalaki nya lalo.
Muli nyang ibinalik ang kamay nya sa paglibot sa katawan ko. He cupped my breast
s at dahan dahan binaba ang strap ng suot kong silk sleepwear and then right the
re, tuluyan na itong nalaglag hanggang sa tyan ko.
I saw how his mouth formed an O nang nakita nya ang nakaexpose kong dibdib. Lagi
naman kaming may make out attempts pero ngayon lang talaga ako naexpose sakanya
.
"You are damn beautiful." sabi pa nya bago tuluyang angkinin ang labi ko pababa.
I didn't know how it happened pero nakahiga na ako sa kama and he is making me h
appy. Kanina lang ang dibdib ko ang exposed pero ngayon, buong katawan ko na. An
d sya.. well.. isang nakahubad na perpektong nilalang sa ibabaw ko.
"You are perfect, baby." I kind of froze because of the endearment he said.
And because of that endearment, one face flashed in my mind. Dylan. Bigla akong
nakaramdam ng guilt. I felt like I was cheating. Na para bang I'm a cheap woman
dahil nakakaramdam ako ng kasiyahan and satisfaction with another man gayon mang
may anak na ako sa isang lalaki.
"Sweetheart, are you okay?" Naibalik ako sa sarili ko nang narinig ko ang boses
ni Theo. That warm voice once again started to embrace me. "Hey, don't cry. I'm
sorry. I should have not did this, alam kong hindi ka pa handa. We could stop. I
'm sorry, sweetheart." Muling sabi nya
Dun ko lang narealize na umiiyak na nga pala ako. Damn this tears. Iniiyakan ko
pa rin si Dylan. Kelan ba nya ako tatantatanan?! I wanted to cry and shout at th
at moment but when I felt Theo's hand on my cheeks to wipe my tears away, that f
amiliar warmth that always makes me calm, that warmth that makes puts me at peac
e.
I cried even more because of the overwhelming feeling. How could I ever think of
Dylan while this man makes love to me? Hindi ako nagccheat kay Dylan, kay Theo
ako nagccheat.
Seeing how Theo cares for me makes my heart beat fast faster. I really want to l
et Dylan go and to accept Theo completely.
He planted a long soft kiss on my lips. Ang sarap sa pakiramdam na nakalapat lan
g ang labi nya sa labi ko. It was as if everything's fine. This is what Theo mak
es me feel. He makes me feel loved in every way. "I love you." He whispered afte
r leaving my lips just to kiss my forehead.
I smiled. I'm totally smitten.
I grabbed him once again and kissed him on his lips.
"I love you." I said back those words that I've been wanting to tell for a long
time now.
He parted his face away from me. "What?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

"I love you." I said it again as I smiled.

"No. I mean, Maxine, wag.. if you're not ready and sure yet.. please." Bakas sa
mukha nito ang pagkalito. He knows that somehow, the father of my kids still hur
ts me. Well, it's true. Dylan still pains me but Theo.. I love him too.
"That doesn't mean I don't love you, Theo." Sabi ko sakanya. I kissed his lips o
nce again. "I lost myself but when the kids came, I slowly learned how to pick u
p my broken pieces and you.. you found me and brought me back to life." I truthf
ully said.
"Maxine, once you tell me you love me, wala nang atrasan. I'll count one to ten
for you ti change your mind." Aniya sa naghahamong tono.
I giggled and played along. "One.. two.." I started. "Ten!" Natatawa ko pang sab
i. "Whatever, Theo. Now, love me." I said.
And with that, I felt his love in me. I can't tell how perfect that moment was.
He made me feel loved in every possible way. He made me reach heaven. He made me
human again.

We were both grinning when we reached downstairs. I can't help but blush with th
e thought of him claiming me.
"Food!" The kids shouted.
"Oh, heto na babies. Tito will cook now. Okay?" He kissed my lips tapos ay tumak
bo papalapit sa mga batang nanonood ng Barney sa sala and he planted kisses on t
heir heads.
I can't help but smile. He loves my kids and my kids love them back. Oh, diba? W
hat's not to love?
Sinundan ko si Theo sa kusina, naabutan ko syang nagmimix ng ingredients para sa
pancake. Paborito kasi ng mga anak ko ang pancakes tapos may eggs, hotdogs and
bacons. Oo na, sila na matakaw.
Inilabas ko ang isang tray ng itlog mula sa ref. "How do you like these eggs tod
ay? The kids already had it fried last week." I said as I was remembering our 'f
amily day' last sunday.
"Beaten. Hardly beaten." He said while laughing. My cheeks automatically turned
red. "Go on, sweetheart, bate my eggs." Aniya habang nagaabot sakin ng dalawang
itlog.
Oh my gosh! Nararamdaman ko ang pamumula ng pisngi ko!
"Heh! Magtigil ka Theo ha!" Sabi ko sakanya habang binabatukan sya.
Tumatawa tawa lamang sya tapos ay bigla nya akong hinapit papalapit sakanya. "Yo
u're blushing."
"I am not." Sabi ko tsaka pinulupot ang dalawa kong kamay sa leeg nya.
"Really?" Paghahamon na tanong nito habang nilalapit ang mukha nya sa mukha ko.
"Hmm hmm." I mumbled tapos ako na mismo ang nagkusang paglapitin ang mga labi na
min.

We were there at the kitchen, kissing very passionately when a little voice brok
e our kiss.
"Papa ko?" Little Luis and Andrea both asked.
I automatically pushed Theo away. Nang narinig ko ang mga boses na iyon, naalala
ko bigla si Dylan. Pakiramdam ko ay binuhusan ako ng malamig na tubig. It was l
ike as if I was caught cheating. Nanghihina ang tuhod kong nilapitan ang dalawa.
Confusion was drawn all over their face. I felt really guilty. Pakiramdam ko la
hat ng nangyari samin ni Theo ay mali.
"N-no, baby. Tito Theo is not papa." I sadly told them. Maging ako man ay nalung
kot sa sinabi ko. Sana si Theo na lang ang ama nila then I think walang problema
.
Their eyes became sad. I knew they really love Theo that much. Si Theo ang kinag
isnan nilang ama-amahan pero dati pa lang namin sinasabi ni Theo sa kambal na ti
to lang sya nila.
I felt Theo walked towards us. Umupo sya upang mapantayan kami tapos ay inakbaya
n ako at hinalikan sa ulo. There he goes again, washing away all my worries. I s
ighed in contentment.
"Gusto nyo na foods babies?" He cheerfully asked the kids.
Nagbago bigla ang aura ng mukha nila. Biglang napalitan ng excitement. Theo real
ly knows how to handle my kids.
They both nodded and then I saw spark in their eyes. Those eyes. I washed away t
he thoughts of Dylan.
"Go and watch Barney, behave ha! If you guys don't behave, I won't give you yumy
ums!" Sabi pa ni Theo.
Nanlaki ang mga mata ng kambal sa sinabi ni Theo tapos ay agad agad silang tumak
bo pabalik ng sala. Natawa kaming dalawa ni Theo.
"Thank you." I sincerely said.
He just smiled and stood and offered his hand. At tulad ng ginagawa ko noon, tin
anggap ko iyon.
We ate happily na para bang isa kaming masayang pamilya. The kids were very much
contented and seeing them happy makes me happy too. I awe it all to Theo.
It was 9:30 nang umalis si Theo para business meetings nito. Madalas sya sa rest
aurant pero nitong huli, napapadalas na rin paghandle nya sa iba't iba pang busi
ness ng pamilya nito pero kahit ganun, kami pa rin ang una sa priorities nito.
Maghapon magdamag kong inisip ang mga bagay bagay. Yung mga nangyari at napagusa
pan namin ni Theo kanina, it sure will change things now. Pero hindi ko alam.. I
know I love Theo pero the thought of Dylan still affects me and it makes me fee
l that I am cheating!
"Mama.. gusto ko tito." Nakalabing sabi ni Luis sakin. Almost 5pm na kasi pero h

indi pa rin umuuwi si Theo dito. Nasanay kasi ang mga bata na 4pm pa lang andito
na sya.
"Baby, tito Theo's busy. Let's just wait. Okay ba?"
"Nooooo!!!" This time around, si Andrea naman ang nagsalita. She's going to cry.
Oh my god! Ganyan talaga sya kaattached kay Theo.
"Mama, noooo!" Sabi rin ni Luis na ngayon ay nangigigil na. Ano ba tong mga anak
ko. Ako ang nanay nila pero pakiramdam ko ay handa nila akong awayin para lang
sa tito Theo nila.
"Okay okay. We'll take a bath and then we'll surprise tito Theo. Okay?" Sabi ko
sakanila ng nakangiti. They both jumped because of happiness. Si Theo talaga ang
kaligayahan ng dalawa.
I called Theo five times already pero ay hindi ito sumasagot. Baka busy talaga.
Nagdalawang isip tuloy ako kung pupuntahan namin sya sa restaurant. Dun lang nam
an talaga yun mahahagilap dahil ang business meetings nya ay dun din nya talaga
ginagawa.
I was about to cancel our unexpected visit kaso ay biglang nagprotesta ang kamba
l kaya wala na rin akong nagawa.
It was around 6:30 pm nang narating namin ang restaurant. Nang nakita kami ng st
aff ay agad kaming pinapasok doon.
Tinahak namin ang daan papuntang conference room pero ang dalawa, masyado atang
excited dahil nagsitakbo sila papunta doon. Hindi naman mahirap buksan ang pintu
an nun kaya ayun, nakapasok sila. Sana lang ay hindi nakaistorbo ang kambal sa b
usiness meeting ni Theo.
I opened the door nang sa wakas ay nasundan ko na sila. I saw Andrea and Luis no
w sitting on Theo's lap as they laughed.
"They are cute." I froze as I heard that voice. Dun ko lang napagtanto na may is
a pa palang tao sa loob ng kwarto.
My heart was beating fast. Hindi ko inaasahan.. why is he here? Nang marinig ko
ang boses nya ay pakiramdam ko unti unting nabasag ang itinayo kong kapayapaan s
a sarili ko. Everything crushed down. Boses pa lang nya ay nanghihina na ako.
He's here. I wanted to cry. I wanted to run away towards him and tell him how mi
serable he made me. I wanted to slap the hell out of hell so he could feel the p
ain I felt when he chose Monica over me. I wanted to hate him but I can't becaus
e even if he caused me too much pain, there's still a part of me that couldn't j
ust let him go.
They are my kids. My kids!
"Thank you po." Naibalik ang tingin ko sa kambal nang nagsalita silang sabay.
"Nagsasalita pa kayo ng sabay. Kambal talaga. So, what are your name, little one
s?" Tanong nito sakanila.
Agad akong naalarma. My twins. I'm sure that when he finds out that they are his
, he would take them away and hindi yun pwede! I can't let him take away my life
now. Ayoko.
"Theo!" I exclaimed bago pa man magsalita ang kambal. I don't care if that will
catch Dylan's attention, ang importante ay hindi magkaroon ng idea si Dylan na m

ga anak nya ang kaharap nya. Hindi pwede.

MAXINE'S POV
I successfully caught my kids' and Theodore's attention and.. even Dylan's.
I locked my gaze at Theo's. Ni hindi ko binalingan si Dylan. I don't want to loo
k at his eyes dahil ayokong manghina.
"Sweetheart." I was thankful dahil tinawag ako ni Theo ng ganun and that he spok
e kaya nadama ko ulit yung unti unting pagkalma ng pagkatao ko.
"Sorry, the kids barged in. They missed you." I said sweetly then I kissed his c
heeks. Lagi naman kaming ganito sa kahit sino pang tao ang kaharap namin o kahit
may nanonod samin. Natural na sweet kami sa isa't isa ni Theo.
The thing is.. si Dylan ang nanonood ngayon.
"Okay lang. I missed them too." Aniya tapos ay humarap ito sa direksyon ni Dylan
na naging hudyat din na kelangan ko na itong harapin.
Kumapit ako sa braso ni Theo ng mahigpit at humingan ng malalim bago lumingon sa
kanya.
Kahit na alam kong andito sya, I was still caught off guard. I saw a god wearing
a black suit standing in front of me. He was equally perfect like Theodore. The
only difference is that Theodore is the god that keeps me at peace while Dylan
is the god that threatens my life, he scares me.
Seeing him staring emotionless at me made me feel a mixture of hate, guilt, sadn
ess and longing. I hate my self. How could I still long for him when he broke me
two years ago? How could I feel guilty when I know he chose Monica over me and
that he'll get married with her next month already! Of course, I know, it's all
over the news. And the ironic part is that, ang araw ng kasal nya is our kids' s
econd birthday.
"Mr. Sebastian, I would like you to meet Maxine, my -"
I cut of Theo's sentence. "Girlfriend." I said sabay lahad ng kamay ko sa kamay
nya. I know Theo was shocked dahil hindi ko pa naman talaga sinabi na sinasagot
ko na sya but I think this is the right time. When I saw Dylan, I am sure that t
his is the right time to be Theo's girl. Call me selfish pero para sa mga anak k
o to. "Nice to meet you, Mr. Sebastian." I said cooly.
He eyed me and I'm sure he was shocked as well. I know him too much. Kahit pa su
bukan nyang wag magpakita ng kahit ano, kabisado ko ang laman ng mga mata nya. T
hey are my kids' eyes too, and I stare at those eyes everyday.
"Maxine." That's all he said and then agad na tinaggap ang kamay ko. Mahina akon
g napasinghap nang dumapo ang palad nya sa palad ko. It's been too long. Nang na
ramdaman ko ang init ng palad nya ay muling nabuksan lahat ng sugat na tinapalan
na ni Theo.
Inalis ko kaagad ang kamay ko sa shake hands na yun because I could feel my eyes
tearing up. I need to get away.
"Theo, we'll go now. Gusto ka lang talaga makita ng mga bata. Hintayin ka na lan
g namin sa bahay." I said. Well, it should sound casual pero naiilang ako dahil
alam kong andun si Dylan.

"Ha? Mamaya na. Sabay na lang tayo. Dito na rin kayo kumain. Dylan and I were ab
out to eat too." Aniya.
"Oo nga naman, Maxine. Why don't we eat together?" Napatingin ako kay Dylan na n
gayon ay titig na titig sakin. What the hell does he want?
Tumango na lang ako bilang pag-suko.
Hindi nagtagal ay dumating na ang pagkain sa conference room. It was awkward. I
tried to act normal but knowing that my kids, their father and my present lover
are in the same area, kinakabahan ako. Kinakabahan ako dahil pakiramdam ko ay sa
isang pagkakamali lang ng salita ng sasabihin ko o ng kilos ko ay baka mabuking
ako.
Theo surely doesn't know who Dylan Sebastian really is. My kids do not know him
either. Dylan doesn't know his kids are here now. Natatakot pero ako talaga dahi
l baka mamaya ay titigan nilang mabuti ang kambal ko at mapagtanto nila na si Dy
lan ang ama nila.
Bata pa lamang ang dalawa pero halata na ang phyiscal features na namana nila sa
ama nila. Kinakabahan ako.
I thought mapayapa na ang lahat pero nagimbal ako nang sabihin nilang isang ling
go pa si Dylan dito sa San Juan dahil sa inaayos nilang negosyo. Great. Theo and
Dylan are now business partners! I know that kahit anong pagiingat at pagiiwas
ang gawin ko, in a way ay mabubuking din ang lahat. Ayokong mangyari iyon.
I want to be at peace. I want Dylan out of my life dahil ngayong nagbalik sya, h
e made me question my inner peace, he made me question my decision about me and
Theo and I don't want to hurt Theo.
Inihatid kami ni Theo sa bahay. He stayed there for a while. Ayoko sana syang pa
uuwiin dahil kelangan ko sya. I need to be at peace and sya lang ang makapagbibi
gay nun pero hindi na ako naginsist. I know he still has a lot of paperworks to
do.

Today is Dylan's last day dito sa San Juan. Successful ako sa ginawa kong pag-iw
as sa pagkrus ng landas namin sa loob ng anim na araw. Iniwasan namin ng mga bat
a na pumunta ng restaurant, ni halos magkulong lang kami sa bahay. Nagrereklamo
na nga yung kambal eh pero dinadivert ko na lang atensyon nila. Maging si Theo d
in nagtataka na sa pagkukulong ko sa bahay lagi na lang akong nagrreason out na
tinatamad ako.
I needed to get away from Dylan hindi lang dahil sa ayaw kong mabuko sakanya na
may anak kami pero para din maibalik ko ang sarili ko kay Theo. He's really swee
t and caring, napakaperpekto nito para sakin. Unti unti kong naibalik ang loob k
o kay Theo. Nasusuklian ko na ulit ang pinapakita nya saking pagmamahal. Pero th
at one time we made love.. hindi na ulit nangyari iyon. I don't know why. Puro m
ake outs na lang nanaman. I'm afraid. Afraid that I'd feel guilty. Nakakasawa at
nakakapagod ang guiltyness na to kaya naman nang malaman kong huling araw na ni
Dylan ngayon dito, sobrang relieved ako.
Okay na sana eh. Kaso Theo insisted na sumama kami sa outing sa beach. Nakakaila
ng naman daw kasi kung sila lang ni Dylan ang lumabas. Nung una ay ayaw ko kaso
nang narinig ng dalawang bata ang salitang "swimming" aba ayun, napapayag na nil
a ako.

Kaya ngayon, here I am, wearing my two piece blue bikini and a see through thing
is wrapped around me but since nakahiga ako ngayon sa buhanginan, nakapatong sa
kin ang isang manipis na tela, hindi nga lang see-through.
I was busy watching my twins play with Theo sa dagat. They're having fun and tha
t overwhelms me. Pero sandaling panahon lang yun dahil agad na nagalburoto ang p
uso ko nang makita ko ang taong papalapit.
He's holding his board as he walks towards me. That perfect set of abs, that sex
y lips and that piercing eyes. I gulped. What the hell am I thinking?! I am actu
ally drooling over him. Hindi pwede!
I saw him smirked as he got closer. I should have worn my sun glasses dahil sigu
rado akong nakita nya ang pagtitig ko sakanya.
"Like what you see?"
Namula ang pisngi ko dahil sa sinabi nya. Ngayon, eto na talaga yung tinatawag n
ilang 'guiltiness'.
Pinili kong hindi sumagot at inirapan ko lamang ito.
"Maybe you remember the moments we shared." Dagdag pa nito habang naglalabas ng
twalya sa bag nya.
Ang kapal ng mukha! Right then and there, I wanted to scream at him dahil napaka
yabang nya, napakapresko nya. Ni hindi ko alam kung bakit pa sya andito. He shou
ld have ran away when he realized that I was here.
Dahil naguumpisa nang uminit ang ulo ko sakanya, padabog akong tumayo upang magl
akad paalis pero bago pa man ako makahakbang, muli nanaman syang nagsalita.
"Guilty, aren't you? Tell me, napapaligaya ka rin ba nya gaya ko?"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I can't imagine that he actually did insult
me. He is not the same Dylan I know. He has changed. He is not my Dylan anymore
.
I wanted to say a lot of things. Gusto ko syang sumbatan for choosing some slut
over me. Gusto kong ipamukha sakanya that I survived without him and that my kid
s are growing perfectly fine without their real father. I wanted to tell him how
happy I am with Theo but then, dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko, I sla
pped him hard and I walked away.
Little did I know that my tears started to fall before I could stop them.
One of the things I've realized is that he could still hurt me the same way he d
id before.
~ ~ ~ ~ ~
DYLAN'S POV
I saw her lying on the sand alone. His man and, well I presume, their kids are p
laying at the beach.
Their kids.
Their kids.

My
a
ut
he

heart leaped when the kids eyed me after entering the conference room. I felt
rapid beat from my heart. It was as if I was starring with someone familiar b
no, I don't know them. But one thing that sure caught me off guard was when t
girl I used to love and now that I hate entered the room.

I thought that was already too much to handle for that day but then I found out
that they are together and those kids are theirs.
Theirs.
Nakaramdam ako ng galit dahil dun. I remember how she decided to kill our child
tapos ngayon may anak na sya sa iba. Didn't she want me in her life kaya ang dal
i nyang magtapon ng inosenteng bagay? I gave her everything! Tapos at the end, p
apatayin nya ang dugo at laman ko.
Masama syang tao.
Simula noon, lahat ng naramdaman kong pagmamahal, nauwi lahat sa sakit at galit.
Lahat ng sugat na binigay nya halos dalawang taon ang nakalipas ay nabuksan. I
thought I will be able to close those wounds but seeing her happy with her man a
nd their kids makes me want to get my hands on her.
Galit na galit ako sakanya.

"Guilty, aren't you? Tell me, napapaligaya ka rin ba nya gaya ko?"
And then, she slapped me. She slapped me hard. Napangiwi ako hindi dahil sa saki
t kundi dahil sa naging reaksyon nya sa sinabi ko. Tignan mo nga naman pag guilt
y, talagang nagiging bayulente.
To be honest, hindi ko rin inaasahan na masasabi ko sakanya ang mga salitang iyo
n. Nabigla ako nang nakita ko syang tumayo na nakasuot ng bikini at natatakpan n
g walang kwentang tela!
When I saw her wearing that, pakiramdam ko ay nagbago sya. She isn't the old Max
ine I know. She became a.. I hate to say the word but yes, she became like that.
Yun ang dahilan kung bakit bigla kong nabitawan ang mga salitang iyon. Nakakalo
ko kasi isang katulad pala nya ang minahal ko dati.
But then I realized that she walked away wearing that piece of crap!
Muli akong nakaramdam ng inis. Ang babaeng yun wala na talagang itinatago! I can
't believe she turned like that!
MAXINE'S POV
I walked away from him. I thought nung nasampal ko sya, yun na yun pero hindi eh
. Lumuluha nanaman ako dahil sakanya.
I rapidly wiped my tears away dahil ayoko na talaga syang iyakan.

I was busy cursing myself for letting him hurt me again when I felt somebody gra
bbed my arm.

"Aray!" I shouted as I faced that person. Damn! Sya nanaman. Too late to turn my
back now. I was stunned pero hindi ko iyon ipinahalata.
"Wear that!" Aniya sabay bato sakin ng isang balabal. "Halos wala ka nang suot,
people here could see you almost naked!" Nagaalburoto nyang sabi.
Tinitigan kong maigi ang bagay na ibinato nya sakin. It was the one we bought be
fore we leave San Juan dati noong minsang dinala nya ako dito.
"Ano pang hinihintay mo?! Wear that!" Napakurap ako nang narinig ko ang halos si
gaw na nya.
I couldn't move. Hindi ko maabsorb ang nangyayari. Why is he acting like a posse
ssive boyfriend? Parang bumabalik ang dati kong Dylan. He's being overprotective
again. At itong balabal.. bakit ito nasakanya?
"Are you going to wear that, woman o baka gusto mong ako pa ang magsuot sayo?" N
akaramdam ako ng pagbabanta sa tinig nya kaya dali dali kong isinuot iyon.
"There. Happy?" I tried to act cooly. Ayokong maipahalata sakanyang naapektuhan
pa rin ako nya. Bago pa sya makasagot ay tumalikod na ako at nagsimula ulit na m
aglakad papalayo. I need space. I need air to breathe. I need to be away from hi
m dahil sa tuwing malapit sya sakin, sumisikip ang dibdib ko.
Tumakbo ako papalayo sakanya, tinungo ko ang mga anak ko na kasalukuyan pa ring
kasama ni Theo.

"Hi! Pasali?" I tried to be cheerful. I got their attention at dali dali namang
tumakbo papalapit sakin ang mga bata.
"Looks like some kids wanna play with their hot momma." Nakangising sabi ni Theo
na dahilan ng pagkapula ng pisngi ko. "But where did you get that thing tho?"
"H-ha? Ano, matagal na to sakin. Hindi mo lang nakikita kasi ngayon ko lang nama
n ginamit." Pagdadahilan ko.
Tumango ito at nilahad sakin ang kamay nya, agad kong tinaggap iyon. I need supp
ort, emotionally and physically.

It was 8pm nang sunduin kami ni Theo sa bahay. May maliit kasi na program ngayon
sa beach at niyaya ni Theo si Dylan na manood ng fire dancing kaya tuloy pati a
ko kelangan pumunta.
Theo said para naman daw kasing ang awkward pag silang dalawa lang ang magkasama
mamaya. Baka daw pag-isipan silang mga magkarelasyon. I laughed at his imaginat
ion pero naiinis pa din ako dahil para sakin, mas awkward ata kung kaming tatlo
ang magkakasama.
"Aling Minda, kayo na po muna bahala sakanila ha? Pakitimplahan na lang po ng ga
tas pag nagutom tapos ay papanoorin mo na lang sila ng barney kapag umiyak. Pag
nagkaproblema tawagan nyo lang po ako ha?" Bilin ko sa katiwala ko sa bahay.
Hindi ko talaga plinanong isama ang mga bata ngayon dahil gabi na at malamig na
sa tabing dagat pero higit na mabigat na rason ko ay ang kagustuhan kong ilayo a
ng mga bata kay Dylan. I'm afraid na baka matuklasan nyang mga anak nya ito.

He might take them away. Ayokong mangyari iyon. Monica once took my happiness at
ayoko nanamang maulit iyon lalo na pag ang mga anak ko ang nakasalalay, it woul
d hurt me more. I will be devastated.
Magkahawak kamay kami ni Theo na naglakad. Hindi naman ito ang unang beses na gi
nawa namin tong holding hands while walking pero parang ngayon, parang ang awkwa
rd, parang nakakailang, parang may mali, dahil pakiramdam ko may mga matang naka
titig samin ngayon at hindi ako sanay.
Pumasok kami sa isang open bar sa beach.
Agad kong iginala ang mga mata. It's as if on cue na kelangan ko sya makita.
It didn't take me long to find those familiar eyes. It was cold and full of ange
r. Pero hindi sya nakatitig sakin, nakatitig sya sa kamay ko na hawak ni Theo.
Pakiramdam ko ay napaso ako sa mga tingin nya kaya agad kong binitawan ang kamay
ni Theo.
Theo looked at me with confusion.
I shrugged my shoulders and aswered. "Mainit kasi."
Lame excuse, I know, pero hindi naman na sya nagtanong. Tumango lamang ito at hi
nanap na si Dylan. When he found him, pinuntahan namin ito.
"What are you taking?" Tanong ni Theo nang marating namin ito.
"Jack and Coke." Bahagya akong nanigas sa lamig ng tono nito. Theo didn't seem t
o notice that.
"Great." Sagot ni Theo at nagorder din ng isa.

Matapos ng saglit naming oras sa bar ay umalis na kami upang manood ng fire danc
e. Nasa gitna ang performer habang kami naman ay nakapabilog na nakapalibot dito
.
Nasa kalagitnaan kami ng panonood nang biglang tumunog nag cellphone ni Theo. He
excused himself daw importante ang tawag.

Great. What could be more awkward?

"Why are you here?" Dylan asked in a cold tone out of nowhere.
Nang narinig ko ang boses nya, otomatikong nanlambot ang mga tuhod ko. Hindi ko
maintindihan ang sarili ko eh kung bakit ba hinahayaan ko ang sarili ko na magpa
apekto sa lalaking nanakit sakin.
I didn't answer.
"Of all places, why here, Maxine? Why did you choose to settle here in our place
with your new man?" He asked again.
I still chose not to answer.

"Wala ka na ba talagang natitirang hiya sa katawan mo kaya dito ka pa talaga nag

palandi?" Aniya.
Bahagya akong nakaramdam ng kirot dahil sa sakit na nararamdaman ko sa mga sinas
abi nya pero I kept quiet. I wanted so much to scream at him and tell him how hu
rt I was nang pinili nya si Monica pero ayokong ipakita sakanyang naapektuhan pa
nya ako.
"Dammit!" Napalingon ako sakanya dahil sa lakas ng mura nya. Great. Now he has e
verybody's attention. But what's worse is he grabbed my arm and took me out of t
he place.
"Dylan!" I hissed. Napalinga linga ako sa paligid upang tignan kung andun si The
o. I don't want Theo to know that we know each other. "A-aray! Masakit, please!"
I begged him dahil sobrang higpit ng hawak nya sa braso ko tapos ang bilis pa n
ya maglakad.
Pero imbes na itigil nya ang ginagawa nya, lalo pa nyang hinigpitan ang hawak sa
braso ko habang mabilis na naglalakad.
Tumigil kami sa madilim na parte ng lugar, may mga malalaking bato na syang nagt
atakip samin mula sa mga tao.
"What is your problem?!" Napasigaw kong tanong.
Hindi nya ko sinagot. He just looked at me, kahit madilim ay naaninag ko ang kan
yang mga mata. Hindi ko maintindihan kung ano ang meron, kung ano ang nararamdam
an nya.

Ang tanging alam ko na lang ay marahas na nya akong hinahalikan.

I tried hard to push him pero hinigit nya papalapit ang bewang ko sa katawan nya
. Pinagsusuntok ko ang dibdib nya pero hindi sya natinag.
Naiiyak na ako dahil sobrang sakit ng paghalik nya sakin. Pakiramdam ko ay dudug
o ang labi ko. It was too harsh.
"Fck! Kiss me back, woman!" He huskily hissed.
Shivers went through my spine not because of the chills brought by the beach but
by the way he ordered me.
Before I could protest, his lips crashed on mine again. I know I should push him
away, I should fight him but my senses gave in. I was lost in his kisses.
I never realized that I've been wanting his kisses for a long time now. I missed
him.
I kissed him back. I let myself pour out that mixed emotions I kept for two year
s.
"Ikaw." He said as he broke our kiss. He cupped my face. Tapos ay pinaglapat nit
o ang mga noo namin bago muling nagsalita. "You are my problem. You frustrate me
. You confuse me. I hate you."
I was taken aback. I was confused. Ano bang pinagsasabi nya? Hindi ko maintindih
an.

He let go of me and took a step back. "I hate you so much that I want you to van
ish." He said with anger.
He turned and started walking away.
A tear fell down from my face.
Yung mga tanong ko sa sarili ko kung bakit hanggang ngayon naapektuhan pa rin ak
o sakanya? Kung bakit nasasaktan pa rin ako?
I just got the answers tonight from that kiss..
I still love him. I never stopped loving him.
MAXINE'S POV
"Hey, are you okay?" The caught my attention when he poked my nose. Napakurap ak
o ng tingin sakanya. "You're spacing out."
"I-i'm sorry. Napuyat lang ako kagabi sa kambal." Palusot ko. "What were you say
ing again?"
Tatlong araw na mula nang makaalis si Dylan. I was kind of relieved dahil sa wak
as malalayo na sya sa mga anak ko pero I can't deny the fact that I miss him.
"Are you sure? Ilang araw ka ng ganyan. Nagaalala na ko." Aniya sa talaga nga na
mang nagaalalang tono.
I felt guilty. He really cares for me, he loves me even samantalang ako.. I coul
dn't give him all of me dahil hanggang ngayon, hindi ko pa rin nababawi ang sari
li ko sa isang tao.
"I am sure. So, ano na nga ulit kasi yun?" I tried to bring myself back.
"I said I'll be out of town for a week or two. I have to go to Manila, I need to
talk to Marcus at may iba pa akong aasikasuhin. I'm wondering if you wanna come
with me para naman makabisita ka sa mommy at daddy mo. It's been so long since
you guys saw each other." Kumalabog ang puso ko sa suhestyon nya.
Go back in Manila? The place I left two years ago. The place that made me misera
ble. P-parang hindi ko pa ata kaya.
"I-i don't know, Theo." Napayuko ako.
Hinawakan nya ang baba ko upang maiangat ang ulo ko bago sumagot. "Maxine, you c
an't forever stay away from Manila. Your life started there. No matter how that
place reminds you of something bad, it is still your home."
Theo could have been the perfect match for me. He understands me, he reads me to
o well, he knows how to comfort me, he knows how to make me feel better, he make
s me feel safe and secured. It could have been him.
Marahan akong ngumiti at tumango. There might be no harm if I come home, diba? O
ne to two weeks isn't that long either, isn't?
"Alright. We'll leave tomorrow noon." Nakangiti nyang sabi.
"What will I do without you?" Maluha luha kong sabi. Totoo naman. Kung wala sigu
rong Theo sa buhay namin ng mga anak ko ngayon, malamang ay hindi ko na nakayana
n dati pa ang sakit. I was really breaking but then he came and saved me.

He's my knight.
When we made love, it was real. He made me feel loved and I loved him back. Ever
ything seemed to be perfect. I learned how to love him back over the time that w
e've been together. I didn't lie when I told him I love him. Hanggang ngayon nam
an, mahal ko si Theo. But Dylan came back and then suddenly, the world that I tr
ied to build, broke down. Ginulo nanaman nya ako.
I love Theo but I love Dylan more but I am with Theo because me and Dylan couldn
't simply end up together.
"That's why you have to be with me." Nakangiti nyang sagot tapos ay inakbayan ak
o.
I felt his warmth and that really makes me feel safe. Pero masakit eh.
Hindi ko alam kung ano ang mas masakit - me being with him but not able to love
him back completely or me being with him means Dylan and I can't really end up t
ogether.

Halos 6pm na rin nang makarating kami sa bahay namin sa Manila. Tuwang tuwa sila
mommy dahil sa talagang nasorpresa sila. Mom even joked that Theo enjoyed bein
g with me and my kids alone kaya pakiramdam nya ay pinagdadamot nya kami sakanil
a. I blushed at her joke habang ang lahat ay tumawa.
"Your mom likes me." Mapanukso nyang sabi nang ihatid ko sya sa guest room na pa
gtutuluyan nya. Pinilit kasi sya nila mommy and daddy na dito na lang magstay sa
bahay kaso ay tinaggihan nya dahil may mga business engagements syang kelangan
asikasuhin kaya sabi ni mommy kahit dito na lang sya magpalipas ng gabi muna dah
il delikado na bumyahe ng ganitong oras.
"Shut up." Nahihiya kong sabi. Nararamdaman ko nanaman kasi ang pamumula ng pisn
gi ko. "Sige na, you go ahead and sleep. I know you're tired."
"You too. Dream of me." Malambing nyang sabi tapos ay dinampian ako ng halik sa
labi.
At first, I froze pero nang nakabawi ako ay nginitian ko sya bago ako tumalikod.
Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko si Aling Minda na binibihisan ang kambal ko.
"Sige na, nay Minda, ako na po ang bahala. Matulog na po kayo."
Tumango si Aling Minda bilang sagot tapos ay lumabas na ng kwarto.
Binihisan ko ang kambal. Medyo nahirapan pa nga ako kasi ang kukulit nila. They
were playing o di kaya naman ay pinapaulanan ako ng halik. My kids are the best,
they are the sweetest.
Matapos kong isuot ang pajama ni Luis ay tumakbo ito papasok sa walk in closet k
o. Hahabulin ko sana ito kaya lang ay kelangan ko pang suklayin ang buhok ni And
rea.
I was busy adoring my little girl's straight black hair when I heard Luis shoute
d.
"Mama! Mama!" Tapos ay nakita ko itong tumatakbo papalapit samin habang may hawa

k hawak. "Papa!" Natutuwa nyang sabi.

Agad kumaripas ng takbo si Andrea papunta sa kambal nya. Inagaw nito ang hawak n
a bagay ni Luis tapos ay agad itong napangiti at napasigaw. "Papa!"
Naramdaman ko ang malakas na kabog ng puso ko dahil sa reaksyon ng kambal at dah
il na rin sa mukhang alam ko na kung ano ang nahanap ni Luis sa walk-in closet k
o.
Nanginginig ko silang nilapitan upang makita ang bagay na iyon.
And I was right.
Masayang litrato. It was me and Dylan.
MAXINE'S POV
We were eating our breakfast when Theo came. Ever since na sa hotel na tumitira
si Theo ay araw araw syang pumupunta dito, every morning and after his work. He'
s still the sweetest Theo I know.
I sighed as the thought of not being able to love him back completely pains me.
"Good morning." Bati nito saming lahat sabay halik sa pisngi ko bago.
"Oh, hijo, upo ka na and eat." Masiglang anyaya ni mama kay Theo.
"I think alam ko na kung bakit lagi ka dumadaan dito every morning." Sabi ko sak
anya nang makaupo sya.
"Oh, ano?" Nakangiti nyang sagot.
"Free breakfast!" I joked and we all laughed.
"Can't resist, masarap luto ni tita." Sabi pa nito. Sus! Akala mo naman hindi ma
sarap ang luto nya. My goodness. Pahumble to talaga eh. "Plus, I have to see you
and the kids para naman hindi maging heavy ang araw ko." Aniya.
Otomatiko akong namula. Ang aga aga nyang bumanat! Okay, I won't deny na kinikil
ig din naman ako.
"Gutom lang yan." Naiiling na natatawa ko pang sabi.
"Where are the kids?" He asked.
"Tulog. Mamaya ko na lang sila papakainin ng breakfast, we had this movie marath
on kagabi kasi mapilit sila talaga kaya ayan, puyat na puyat at tulog mantika pa
." I smiled at the thought of our family bonding last night.
If only things could be that simple always. I
tention dahil hindi sila titigil sa kakapilit
ture two days ago ay ang papa nila - which is
na hindi malabong magkita kami ni Dylan dito
ta si Dylan at baka magkabukingan.

have to keep on diverting their at

na ang lalaki sa nakita nilang pic
true - pero ayoko.. lalo na ngayon
sa Manila. Marerecognize ng mga ba

Selfish na kung selfish but I don't want to lose my kids. Sila yung nagsilbing i
nspirasyon ko para mabuhay noong pinili ni Dylan si Monica. He might take them a
way from me pag nalaman nya ang totoo.
"Maxine, hija, why don't you go out today? Ipasyal mo ang mga bata. Ano pang sil

bi ng pagbalik nyo dito sa Manila kung magkukulong lang kayo?" Biglang sabi ni d
addy.
"Dad, we're fine na dito lang sa bahay." Sagot ko naman. Okay, iniiwasan ko si D
ylan kaya ikinukulong ko ang mga anak ko dito.
Am I a bad mother now? I feel bad dahil parang inaisolate ko ang mga bata.
Theo cleared his throat kaya naman naagaw nito ang aming atensyon. "Actually tit
o.." paguumpisa nya. Nakita kong uminom pa ito ng tubig bago muling nagsalita. A
nd he looked so tense! "I am planning to invite Maxine to be my date on the upco
ming annual party of AWE global the day after tomorrow. I've been invited since
we are closing a deal kaya naman naisipan kong isama si Maxine."
Nakatitig lang ako sakanya. He's asking me to be his date sa isang business part
y. I wanted to say no. Mataas ang chances na andun si Dylan o ang kahit na sino
sa pamilya nila. Maliit lang ang mundo ng mga malalaking kumpanya!
I was about to say no but then my father spoke.
"Oh great! I was invited too but I have a strict schedule to comply with and I c
annot let your mother attend that ball alone. Maxine could represent us." He sai
d cheerfully.
"W-what?! No!" Protesta ko.
"No?" Napalingon ako agad kay Theo. Disappointment was written all over his face
. Agad naman akong naguilty
"Yes! I mean, no! Yes!" Natataranta kong sabi.
"Come on ate, if you're thinking about the kids, andito naman ako. I could ask M
ichael to come over para may kasama kami na mag-alaga sakanila. It's not like as
if matagal kang mawawala." Litanya ni Jemimah
I sighed. As if naman may magagawa pa ako diba? "Of course, I'll go."

I've decided to go to the mall para ipasyal ang kambal tsaka para makabili na ri
n ako ng pwedeng isuot mamaya sa party. Biglaan naman kasi ang pagpunta ko dun k
aya wala na kong oras pa para makapagpagawa ng gown.
I took Jemimah with me and inimbitahan naman nito ang boyfriend nyang si Michael
.
Luis, being the mama's boy that he is, sya ang magdamag na nakahawak sa kamay ko
while Andrea was with her tita Jemimah and tito Mike all the time. Kung saan sa
ang boutiques kami pumasok. At the end, I bought a gold gown one shoulder style.
Hapit sa bandang itaas ang gown while from my hip downwards ay unti unti ang pa
gluwag nito. I really loved the gown, instinct ko na nga mismo ang nagsabi na yu
n na ang kunin ko.
Next: the shoes, bumili ako ng four inches high gold stiletto. Hindi naman ako m
ahilig sa gold ano?
I silently laughed at myself. Why won't I dress up? Eh matagal na panahon na rin
since nagayos ako ng sarili ng ganito.
"Gusto ko play!" Hinila hila ni Luis ang kamay kong hawak nya tapos ay tinuro an
g isang playground sa loob ng mall.

"Okay okay." Natutuwa kong sabi.

Luis and Andrea then ran towards the playground habang ako naman ay nagbayad tap
os ay naghanap ng magandang pwesto.
"Ate.." Nagaalinlangang tawag sakin ni Jemimah.
"You could go, this is your date day kaya you guys go. I can manage." Sabi ko ag
ad sakanya.
Tila nagliwanag naman ang mukha nito tapos ay hinalikan ako sa pisngi at nagpaal
am na. I watched them walk away hand in hand. They are so young and in love. Par
ang ako lang noon with Dylan.
I shook my head out of that thought. Why do I keep on thinking about him? Uhh! I
hate myself.
Binalik ko ang tingin ko sa mga anak ko. Napangiti ako bigla nang nakita ko sila
ng masayang naglalaro. Luis, being the kuya, lagi nyang inaalalayan ang kapatid
nya. That's how much he loves her. I always tell him na dapat ang babae nyang ka
patid, lagi nyang minamahal at hindi hinahayaan. Baby pa nga lang sila nun ganun
na lagi ang sinasabi ko ang nakakatuwa ay para talagang naiintindihan na nya an
g gusto kong iparating kaya mula nang natuto silang magsalita, maglakad at magla
ro, lagi nyang inaalalayan ang kapatid nya.
Ayoko sanang umalis but my bladder is really full kaya naman tumayo ako upang ma
gpunta sa CR. Safe naman ang mga bata dun dahil bukod sa maraming parents ang na
ndun, marami ding staff na nagbabantay sa mismong playground.
I was on my way back when I accidentally saw two people in front of the playgrou
nd's information desk. Bahagya akong gumilid upang hindi nila ko makita. Nakakai
nis! Dapat napansin ko na sila kanina pa! Kaya eto, medyo malapit ako sakanila.
Uhh!
My heart went crazy. But what are they doing here?
Shit. Pumasok sa isip ko bigla ang kambal. They might see him! And worse is may
kasama itong babae! Nagpapanic na ako at hindi na ako makapagisip ng maayos nang
biglang may batang babae ang sumigaw.
"I want to play!" Napalingon ako dito at laking gulat ko nang lumapit ito kay Mo
nica tapos ay niyakap ang binti nito. She's a girl na parang kaedad lamang ng ka
mbal ko.
"No, baby. It's getting late. We have to take you home." Sabi nito sa malambing
na boses. My jaw dropped.
"ButI want to play!"
"What about some ice cream, princess? I will buy you ice cream na lang tapos ay
uuwi na tayo and then we'll play." Of all the things I'm seeing and hearing righ
t now, ang sinabi ni Dylan na iyon ang talagang nakasakit sakin.
"Yehey!" The litte girl rejoiced then Dylan carried her and kissed her cheeks.
I was stunned and unable to react for a while. I saw them walk away - Dylan carr
ying the little girl while Monica's holding his waist.

They looked so happy and in love. Akala ko masakit na yung alam kong ikakasal si
la pero mas masakit pa pala to, they have a kid. May anak din sila. Napalingon a
ko sa loob ng playground at nakita ko ang mga anak kong masayang naglalaro.
Walang ano ano ay napaluha ako.
I'm so sorry, babies. Your daddy has a princess now.
For the nth time, I got my heart broken by Dylan
MAXINE'S POV
I had to blink thrice para lang ibalik sa normal ang paningin ko. My vision got
blurry because of the tears.
I immediately called my kids so that we could leave the mall. Bahala na si Jemim
ah, di naman siguro sya papabayaan ni Mike. I just need to take my kids out of t
his place bago pa muling magkasalubong ang mga landas namin. They will recognoiz
e Dylan's face and might call him "papa" then magtaka pa sila kung bakit may iba
ng babaeng kasama ang papa nila and worse is may bata itong karga karga. I don't
want my kids to get hurt.
Agad agad naman silang lumapit kaya naman nagmadali na rin akong kumilos. We wer
e at the ground floor when I accidentally bumped into someone that made my heart
jump.
"MAXIE!!!" they both said in chorus.
My eyes went wide open when I realized who they were.
"Bruha ka! Kelan ka pa nagbalik?!" Tuwang tuwa na sabi ni Roxy sakin.
"Omg! Eto na ba mga babies mo? My goodness! They are big now!" Singit ni Faith h
abang sinusubikang hawakan si Andrea but then my Andrea got scared.
"Gaga! Two years ba naman na nawala!" Bigla naman napatakip ng bunganga si Roxy
matapos nyang sabihin yun.
Napangiti na lang ako bigla. My two bestfriends are now in front of me and I jus
t realized how much I missed them. I hugged the both of them na halata namang ik
inagulat nila.
"Mama!" Naputol lang ang yakapan namin nang marinig namin ang boses ng dalawa ko
ng anak. When I looked at them, parehas silang mukhang nagtataka.
"Kids.." Yumuko ako sakanila hanggang sa magkapantay na kami. "This is your tita
Faith and your tita Roxy." I smiled at them.
Tinignan ng kambal ang dalawa and then after a while, nakita ko na silang ngumit
i sa dalawa at yung dalawa naman? Ayun, tuwang tuwa. Ang cute daw nila. They tri
ed to persuade me pero tumanggi ako, I told them na kelangan na naming umuwi. Hi
ndi ko sinabi ang totoong dahilan dahil ayaw ko na mabuksan ang topic na yun. La
king pasasalamat ko nga dahil hindi nila naisip na banggitin ang pangalan ni Dyl
an.
It's not just the kids that I have to take away from him. I need to take myself
away from him too. It's not safe. It's unhealthy and destructive.

Alam kong kasasabi ko lang nung isang araw na ilalayo ko ang sarili ko sakanya p
ero what the hell, hindi ko pwedeng takasan ang party na to. I could sense na an
dito sya ngayong gabi. And why not? Business world here in the Philippines isn't
that big, anyway.
Hindi muna ako agad na lumabas ng kotse nang maipark na ni Theo ang sasakyan. Ma
kailang breathing exercise pa ang ginawa ko dahil sa sobrang kabado ako. Pano ku
ng andun nga sya sa loob? What will I say? What will I do?
Theo offered his arm, I grabbed it. Kelangan ko ng suporta ngayon.
While we were having our drinks and some small talks with businessmen, I saw a s
lender figure. Hindi ko alam kung namalikmata lang ba ako but I saw her stare at
me and when she realized I looked at her direction, she glared at me.
Napahigpit ang hawak ko sa wine glass nang nahalata kong papalapit pala silang d
alawa. Idinikit ko ang sarili ko kay Theo. I didn't know if nahalata nya but I d
on't care. Right now, all I care about is going to the comfort room.
Sucks. Pero ang alam ko yun ang safest move. I just have to make an excuse dahil
wala na akong maisip na iba pang paraan.
I need to get away from him.

Tahimik kong pinagmamasdan ang sarili ko sa salamin. Buti na lang at solo ko ang
magarang comfort room, masyado atang busy ang mga tao sa labas.
Or maybe that's what I thought until a girl entered the room. Or should I say a
bitch.
"Well look who's back." Nakangising bungad nito sakin.
"Well, the goddess is." Kahit na bitter ako sa relasyon at nalalapit na kasal ni
la ni Dylan, hindi pa rin talaga maalis ang pagkabwisit ko sa ugali ng babaeng t
o.
"What? But I never left." She said equally with a smirk on her face.
"I said goddess, not devil." I smirked back at her.
"Tignan mo nga naman ang mga talunan, talagang nagiging palaban." Natatawa pa ni
tong sabi.
"Tignan mo nga naman ang mga taong walang hiya, lalong kumakapal ang mukha." Baw
i ko sakanya.
Bigla kong naramdaman ang mahigpit nyang hawak sa braso ko at marahas akong hina
rap sakanya tapos ay tinignan ako mula ulo pababa.
"Look at you, kawawa kang nilalang. I told you, whatever happens, akin si Dylan.
See? Ako ang pinili nya." she said like as if she's disgusted to see me.
"Well, look at you, a desperate bitch." I said and then before she could say any
thing, lumakad na ko palayo. Hah! Hindi lang yun! Binunggo ko pa talaga sya. Kul
ang pa yun!
MAXINE'S POV

Huminga akong malalim pagkalabas ko ng comfort room. I scattered my eyes

to find Theo and when I saw him, I took a deep breath again and composed
smile. I tried to walk with poise kahit ang totoo nyan ay nagmamadali na
ako na makapunta sakanya, pakiramdam ko kasi na-suffocate ako sa loob ng

around
a fake
talaga
CR.

Thank goodness at hindi na nya kasama si Dylan, ibang businessman na yung kausap
nya.
It was around 8:30pm when the program started. Few speeches were delivered and t
hen there was this certain international artist na nagperform. The part continue
d, dance floor had been opened.
"May I take you to dance?" Napalingon ako sa taong nagtanong.
Flashy. His smile is very flashy. I felt my heart skip a beat dahil talaga nga n
amang napakagwapo ng nilalang na to.
"Always." I said tapos ay tinanggap ko ang kamay nya.
"You are as beautiful as ever." Panimulang sabi ni Theo nang nakarating kaming d
alawa sa dance floor. He held my waist at ako naman ay iniyakap ko ang mga kamay
ko sa batok nya.
"Bolero ka talaga as ever." Make face kong sabi
"Kahit pa magwack face ka dyan, maganda ka pa rin talaga." Nakangiti nitong sabi
.
I felt safe and secured dahil sa ngayon ay halos kayakap ko na si Theo. Pakiramd
am ko pag andito sya, hindi ako magagawang saktan ni Monica o di kaya ni Dylan.
Yun bang parang may malaking pader na nakaharang sakin sa reality.
And I love that feeling.
But it didn't last long.
Nang patapos na ang kanta, naputol ang pagsasayaw namin ni Theo.
"May I have the next dance?"
We both looked at whoever said that. Although alam ko naman na kung sino yun. Bo
ses pa lang, I knew it was him kaya muli nanamang nabulabog ang puso kong kanina
lang ay tahimik.
"It depends with the lady." Theo said na para syang naging teritorial.
Binaling sakin ni Dylan ang tingin nya. "Can I?"
I wanted to say no. I wanted to run away. I wanted to hide from him. But then I
saw something in his eyes. I saw pleading and longing. I felt like I owe him the
dance. And that was when I found myself nodding at him.
Theo gave me away and Dylan took me.
"Ingatan mo yan." Theo said. I would think na may gustong iparating si Theo kay
Dylan pero imposible naman yun, he doesn't know what's my real relationship with
Dylan.

I felt thousands of volts run through my entire body. Akala ko mapaparalyze na k

o, akala ko mamatay na ko dahil sa sobrang lakas ng impact ng pagdikit ng balat
namin ni Dylan.
He held my waist, gaya ng ginawa ni Theo, only that Dylan held me tighter and cl
oser. I was shocked but I managed to wrap my arms around his nape. I had a chanc
e to smell him dahil sa sobrang lapit na namin. He pulled me closer kaya naman a
ng katawan namin ay sobrang magkadikit na.
My heart was really beating faster and I thought it might run out of my chest. K
inakabahan ako but on the other hand, I felt something familiar. I felt like I w
as home.
"Can we talk?" Paguumpisa nito.
Muli kong naramdaman ang takot at kaba sa dibdib ko.
"Please?" He added. He said please! Maybe he really wanted to talk to me.
I was looking at another direction, I can't look at him dahil natatakot ako. But
I sighed and nodded.
"You are still as breathtaking as ever, Max."
Nakaramdam ako ng kilig dahil sa sinabi nya sakin and he even called me by the n
ame he gave me. He complimented me. Hell! He said I was still as breathtaking as
ever! Does it mean that he did really find me pretty mula noon?
I suddenly blushed and I hate it. Kinikilig ako sa taong nanakit sakin.
"Thank you." I said while trying hard not to stammer.
"Are you happy?" He suddenly asked.
I was caught off guard that's why napatigil ako sa paggalaw. I froze.
"W-what?" Damn. I'm already stammering.
"Are you happy?" I tried sensing if remorse or anger or hatred was present in hi
s voice but there was none. It wasn't a cold question, it was as if he asked it
because he really wants to know it. I felt like he asked it because it hurts him
to see me smile with someone else. Ayaw kong magassume but a part of me wishes
na yun nga yung dahilan.
I thought of how hurt I was when he couldn't remember me. I thought of how he lo
oked for Monica when I was there with him all along. I thought of how he pretend
ed to at least care for me and the baby when truth is that he chose to get marri
ed to Monica over us. I thought of how devastated I was when I spent my pregnanc
y alone. I thought of the times I wished he was with me every time I had trouble
s with our twins. As I thought of that things, I wanted to tell him that I am no
t happy because up to now, it still hurts.
But then, faces of my kids flashed through my mind. I remembered their smiles an
d laughs. I remembered how sweet their kisses are. I remembered how they love ea
ch other and I remembered that they are indeed a product of love. I suddenly fel
t happy.
I took a deep breath and smiled. "Yes, I am happy."

I decided to look at him and I wasn't so sure if it was the right thing to do.
Nagtama ang mga mata namin. I was drowned in too much loneliness na nakita ko sa
kanya. Unti unting nawala ang mga ngiti ko sa labi. Pakiramdam ko, nakain din ak
o ng kalungkutan nya.
"Why?" He asked. I just stared at him. "Why did you leave, Maxine?"
"And why not?" I managed to say.
"I was picking up every missing piece of my life, I was trying to put them in pl
aces so I could figure out who really I was before I lost my memory. That time..
that was the time where I needed you most, Maxine. You could have been the answ
er to my questions. You could have built me up again. But you left. You left whe
n I saw life's happier when you're around. And the worst part is you got rid of
our child. Our flesh."
I swallowed real hard para lang hindi matuloy ang nagbabadyang luha sa mga mata
ko.
"I hated you then. I spent almost two years feeling nothing but hatred for you.
I forgot to feel any other emotions because I drowned myself from hating you. Bu
t then I saw you.. I saw you with another man. Akala ko galit lang ako sayo but
when I saw how your eyes twinkled when you looked at him, dun ko naramdaman yung
sakit. Pero ang pinakamasakit? Yung nakita kong masaya ka kasama ng kambal nyo.
Why, Maxine? I thought you don't have to have kids, pero bakit? You killed ours
tapos yun pala meron kang anak sa iba."
I was really trying hard not to cry. Ayokong ipahalata sa mga tao ang tunay na r
elasyon namin ni Dylan. Natatakot ako na baka nga marinig nila ang paguusap nami
n pero halos bulong na lang ang ginagawa nya, maybe that's my only consolation s
a paguusap na to.
"D-dylan.." I hate myself. I hate myself for not knowing what to say and what to
do next but I hate myself even more because I am hurting him.
"I miss you." He started again. Shivers then ran through my entire body. He pull
ed me closer. "When I saw you, nabuhay ako. I suddenly realized what I was missi
ng. I should hate you but I can't deny the fact that I want you."
Gusto kong magtatalon sa tuwa. Pakiramdam ko ay nanalo ako sa loto dahil sa mga
sinabi nya. But what he said next really caught me off guard.
"I want you in bed with me." Daig ko pa ang mabuhusan ng malamig na malamig na t
ubig. "Do you remember how hot we are when we share the same bed? I miss having
you, Maxine. I miss your warmth. I miss how your hands caress my body. I miss ho
w you sound. I miss how you scream my name. I miss how you want me. I miss how y
ou send me to ecstasy. Did you forget how that feels already? Did you forget how
your body aches for me? Did you forget how you surrender yourself to me? Did yo
u forget how I could completely make you lose control? Well, baby, I didn't."
I felt my hormones raging. My cheeks are even turing warm and red now. I should
push him away dahil sa totoo lang, para nya kong binabastos but my body betrayed
me. I felt the same sensation run in me. I felt how thirsty I am for him. I fel
t how much I miss and need him and I hate it. I don't want to give myself to him
but my body tells me too.
My heart even dictates me to surrender myself to him.
"And you don't have any idea how much I am trying to control myself right now fr
om taking you. I want to kiss you, Maxine. I want to taste your sweet lips." He

seductively whispered.
"Kiss me."
Inilayo nya ang mukha nya sa mukha ko upang pagmasdan kung nagsasabi ba ako ng t
otoo. I saw his eyes twinkled. Para bang nagbago talaga ang facial expression ny
a. He looked.. uhm, happy?

He was about to speak again when he heard gun shots.

1..
2..
3.. gunshots.
Three gunshots.
"DAPA!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon. I saw big men with ar
malites. Pormadong pormado sila na para bang handa silang pumatay anytime.
"DAPA SABI!" Sigaw ng isang maskuladong lalaki.
Dahil sa takot at sobrang kaba, lahat kami ay napadapa.
"Shh.. relax." I heard Dylan whispered.
That was the only time when I realized na ang higpit pala ng pagkakahawak ko sa
braso nya. Para akong linta kung makakapit sakanya. I could even feel my cold sw
eats run down my face.
I was so scared. So damn scared.
Lalo na nung nakita ko ang dalawang dambuhalang lalaki na papalapit sa direksyon
ko.
Wala lang naman siguro yun diba? Maybe babantayan lang nila kami para hindi kami
tumayo or something diba? Oo, tama. Yun lang yun.
But.. ahh shit!
One of them grabbed me in the arm. Lalong napahigpit ang kapit ko kay Dylan. I w
as even already shouting for help.
"Tumigil ka!" Sigaw ng isang lalaki hindi sakin kundi kay Dylan. That was when I
saw him trying to push the big guy away from me. He was trying to throw punches
at him but the other guy pushed him away at tinutukan pa ito ng baril na naging
dahilan ng pagalarma ng mga tao sa paligid.
"Dylan!" I shouted in horror.
"Tumahimik kayo!" Nakakatakot na sigaw ng lalaking nakahawak sa braso ko. "Sasam
a ka sakin. At kayong lahat, wag kayong magkakamaling sumunod o gumawa ng katang
ahan dahil hindi ako magdadalawang isip na pasabugin ang bungo ng babaeng to!" N
atakot ako para sa sarili ko.
"At ikaw! Subukan mong manlaban, sisiguraduhin kong hindi na tataga ng sampung s
egundo ang buhay mo!" Baling sakin ng lalaking malaki ang katawan.

Hindi ako halos nakakilos. Nalaman ko na lang na kinakaladkad na pala ako palaba
s ng venue. I'm gonna die. Shit.
MAXINE'S POV
"HOY! DALIAN MONG MAGLAKAD DYAN! LINTEK!" Nagulantang ako sa biglang pagsigaw ng
lalaking nakahawak sa braso ko. Ramdam na ramdam ko ang takot sa sarili ko kaya
naman halos hindi na ako nakagalaw nang sumigaw pa ito.
"PUCHA!" Mura nya muli tapos ay naramdaman kong binuhat nya ako na parang sakong
nakapasan sa balikat nya.
"Let me go!!!" Protesta ko nang sa wakas ay nahanap ko na ang sarili ko. "Ibaba
mo ako! Bitawan mo ako!"
"Manahamik ka nga!" Sigaw nito pabalik.
"Pakawalan mo ako! Tulong tulong!!!!" Muli kong sigaw.
"TANGINA PAG DI KA NANAHIMIK DI AKO MAGDADALAWANG ISIP NA PATAYIN KA!" Galit na
sabi nito na naging dahilan ng pagtigil ko. I sobbed. Wala akong takas. Malalaki
silang tao at napakaraming baril. Kung susubukan kong kumawala o gumawa ng kata
ngahan, hindi sila magdadalawang isip na barilin ako.
Tahimik akong naiyak dahil sa sobrang takot. Nagulat na lamang ako nang bigla ak
ong ibaba ng lalaki. Hindi ko yun inaasahan kaya naman na-out of balance pa ko.
Gusto ko syang sigawan dahil napakabastos at napakasama nyang tao pero hindi ko
magawa.
"Sakay." Utos pa nito sabay nguso sa isang likod ko. Agad kong sinundan ng tingi
n ang nginuso nya.
And what I saw just shocked me and made my blood drain out of me. Nakahandusay s
ya sa sahig ng van at halatang walang malay. But what scared me more is that nak
ita kong may umaagos na dugo mula sa ulo nito.

"THEO!" I screamed and then I ran towards him.

~~~
DYLAN'S POV
One moment it was perfect, I was holding her in my
wards me and it felt perfect and then next is that
was actually telling her how miserable I had been
nt to ruin that perfect moment but then, I felt so
owns her now.

arms, I felt her warm body to

things suddenly turned bad. I
when she left me. I didn't wa
hurt when I realized somebody

Then the next thing I know, some guys kidnapped her.

I tried saving her pero tinutukan ako ng baril. They threatened me and all the p
eople inside this hall.
Hindi ako duwag. I just realized that if I want to save the woman I love, I have
to be smart. Hindi padalos dalos.

And yes, yup pa nag isa kong narealize ngayong gabi.

I still love her.

Mahal ko pa rin kahit gano kasakit yung nagawa nya. Mahal ko pa rin sya kahit bi
nasag nya buong pagkatao ko. I want to hate her but I ended up loving her more.
"D-dylan!" Agad akong napalingon sa babaeng nangiginig ang boses na
n tapos ay niyakap ako bigla. "I was so scared! Akala ko kukunin ka
hought they're gonna kill you! Bakit mo pa kasi nilapitan si Maxine
laga sya! Salot talaga yun! Bumalik lang sya and then now look kung
yari satin!"

lumapit saki
na nila! I t
eh! Malas ta
anong nangya

Hindi ko na napigilan nag sairli ko. I grabbed her arms tsaka inlayo sya sakin.
"D-dylan, m-masakit!" She almost cried tsaka lamang ako natauhan at binitawan ko
sya.
"Don't you talk about her like that!" Mahina kong sabi sakanya.
"What?! But look what happened! You almost got killed because of her! If I know
may lalaki sya tapos naghihiganti ngayon yung lalaki kasi pinagpalit sya sa mas
maya-"
"Shut up!" Marahas kong sigaw. I didn't care kung may nakakarinig o nakakasaksi
man ngayon ng nangyayari samin but this is too much! "What have you done again,
Monica?!"
"Wh-what?!" Ninenerbyos nyang tanong.
"That guy who took Maxine, he was your former body guard. Now, I'm asking you ag
ain, what have you done this time?"
"I-i.. hi-hindi ko alam si-sinasabi mo!" Hysterical ngunit nangangatog nitong sa
bi sakin.
"Nung una, pinalagpas ko panghihimasok mo samin, but this time, Monica, I won't.
" I said as I turned my back away but then she grabbed my arm immediately.
"But I am your fiance! Ako dapat kampihan mo! We are getting married!" She shout
ed. I could sense that people are really watching us right now at alam kong may
mga media dito.
We might be at the tabloid tomorrow morning, or baka hot issue na kami. But I do

n't care anymore.

"There will be no wedding. I quit."
MAXINE'S POV
"Oh, god! Theo, wake up!" Naluluha kong sabi habang niyuyugyog ko ang balikat ny
a. Nanatili syang walang malay habang patuloy na umaagos ang dugo mula sa balika
t nito. Tama ito ng barili.
"Theo!" Naiinsi kong sigaw dahil hindi sya umiimik. Alam ko namang hindi nakamam
atay ang tama ng baril sa kaliwang balikat dahil sa malayo ito sa organs but hel
l napakaraming dugo na ang nawala at maaring yun ang ikamatay nya.
"Theo, please. Don't scare me. Wake up!" Frustrated kong sabi habang pinapakingg
ang ang heart beat nito, I even gave him CPR pero wala pa rin. He stayed unconsc
ious.
"Tabi!" Halos malaglag ang puso ko sa sahig sa sobrang pagkagulat ko sa pagsigaw
ng lalaki sa likuran ko, hindi pa ito nakuntento kayta binuhat ako papalayo kay
Theo.
"Let me go! Theo! Please!" Pagmamakaawa ko habang umiiyak ako.
"Nakakarindi ka talagang babae ka! Wag kang OA! Aayusin lang yang lalaki mo. Iuu
po lang yan sya sa upuan para makatabi mo." Sabi ng isang lalaki na tila ba ay n
asisiyahan pa sa nakikita nyang nangyayari.
What kind of people are they?
Hindi na ako sumagot, nanatili akong umiiyak hanggang sa bigla nya akong inupo s
a tabi ni Theo. Automatic na napayakap ako kay Theo dahil sa sobrang takot ko.
"Oh, dalawa na lang kayo dito ni Boy, dun kami sa kabilang van. Kaya nyo naman y
ang dalawa na yan, diba?" Narinig kong sabi ng isang lalaki sa isa pa.
"Babae lang yan tsaka lalaking walang malay. Iniinsulto mo ba ko? Gago ka ba?" s
agot naman ng isa, marahil sya yung tinawag nyang Boy.
Tumawa silang lahat ng malakas. "Osya, sige, maghanda na kayo at aalis na tayo."
Tapos ay lahat sila ay nagsipasok na sa isang van na kulay pula habang ang dalaw
a naman ay pumasok sa van na kinaroroonan namin. Isang driver at isang bantay. I
thought of ways on how to escape them since dadalawa lang naman sila but I gave
up. Sa kalagayan namin ni Theo ngayon, imposible ang makawala sa mga lalaking a
rmado.
Nagsimula nang umandar ang van papaalis ng building. Isa pang nakakapagtaka at n
akakapanlumo ay yung kanina pa kami dito sa parking lot ng building ngunit wala
man lang nakaisip na maghanap samin matapos ang nangyari sa party kanina. Nalili
to ako sa nangyayari.

Theo was bleeding real hard at hindi na biro ang nawawalang dugo sakanya. He is
getting pale and his skin is already cold and clammy.

Not minding where the hoodlums are taking us, I grabbed the hem of my long gown
and ripped a part of it. Tinalian ko ang sugat ni Theo upang kahit papaano ay ma
bawasan ang bleeding.
"Uhh.." Nakarinig ako ng mahinang ungol mula kay Theo nang natapos kong itali an
g natitirang tela.
"Theo?!" I exclaimed.
"Oh, gising ka na?" Napalingon samin bigla ang lalaking tinawag na Boy. Napating
in ako sakanya, nasilayan ko ang ngisi nya sa mukha.
Binalikan ko na lamang ng tingin si Theo at ganun na lang ang tuwa ko nang nakit
a kong unti unting nagbubukas ang mga mata nito.
"Oh god, Theo! You're awake!" Nasisiyahan kong sabi habang hinahaplos ko ang noo
nito.
Isang impit na ungol lamang ang tinugon nito sakin tapos ay hinawakan nito ang b
alikat nyang may tama ng bala.
"Shh.." Di ko na alam kung anong gagawin at sasabihin ko sakanya. Gusto kong sab
ihin na magigin okay lang sya pero maski ako sa sarili ko nagdududa na magiging
okay din ang lahat.
"Hospital.. kelangan natin syang dalhin sa hospital!" Sigaw ko sa dalawa.
Tawa ang sinagot nila sakin. "NAhihibang ka na ba, miss? Edi kami ang napahamak.
" Aniya tapos ay muli silang tumawa.
"Bayaan mo yan dyan, kung mamatay edi mamatay, mabuti pa nga yun." Sabi nung Boy
tapos ay napuno nanaman ng halakhak ang van.
"Shit." Napalingon ako kay Theo dahil sa pagmumura nito.
"Theo!"
"Mga tarantado!" Sigaw nito sa mga lalaki.
Lumingon samin ang lalaking si Boy. "Gago! Wala ka na ngang laban ang yabang mo
pa! Sana tinuluyan na kita!" Aniya na parang nanggagalaiti ito sa galit.
Magsasalita pa sana uli si Theo nang biglang nagring ang cellphone ng driver. Na
kita kong hinugot nya ito mula sa bulsa nya upang tignan kung sino iyon.
"Si Roger. Ikaw na makipagusap." Aniya sa kasama nya sabay abot ng cellphone
"Wag na. Iloudspeaker mo na lang. Papansin lang yan." Sagot ni boy.
"HOY MGA GAGO! NASAN KAYO!" Yun agad ang sumalubong mula sa kabilang linya ng sa
gutin ng driver ang tawag.
"Papuntang hideout malamang." Pilosopong sagot ni Boy. Nagtawanan pa silang dala
wa ng driver.
"Anak ng puta! Naligaw kami!" Frustrated na sigaw ng nasa kabilang linya.
"Mga gago! Alam nyo namang ayaw ni boss ng nalelate! Dalian nyo maghanap ng daan
pabalik!"

"Yun na nga! May nakasunod saming lalaki kaya kami naligaw. Tangina. Dalawang ko
tse yung nakasunod kanina satin. Sinubukan naming iligaw pero yung isa sumunod s
amin yung isa nasundan ata kayo!" Aniya.
Nabuhayan ako ng pag-asa sa narinig ko.
"DEPUTA!" Mura nung Boy. "Malilintikan tayo kay boss!" Sigaw pa nito.
Tahimik akong nagusal ng pasasalamat dahil ngayon, malaki ang chance na makataka
s kami. Pinisil ko ang kamay ni Theo na kanina ko pang hawak hawak.
"TANGINA SINO BANG GAGO ANG SUMUNOD?!" Galit na sigaw ng driver.
"Manahimik ka! Magmaneho ka lang dyan at bilisan mo para makarating tayo kay bos
s bago pa dumating yung sumu-"
Lahat kami ay nagimbal nang biglang may bumangga sa van mula sa likuran.
"Putangina!" Mura ng dalawa. I looked at Theo's face at laking gulat ko nang nak
ita ko itong nakapikit ngunit nakangisi.
Isa pang malutong na mura ang pinakawalan ng dalawa nang may bumangga ulit sa si
nasakyan naming van. This time, sa gilid sa side ko ang binangga. I can't help b
ut feel tensed and scared. I wanted to scream pero bago ko pa nagawa yun, naunah
an na ko ng isa pang sigaw mula kay Boy.
"TANGINA MO!" Sigaw nya habang binababa ang bintana upang paputukan ng baril ang
bumangga samin.
I felt scared when he did that pero ang mas kinatakot ko pa ay ang ginawang pags
agot ng bumabangga sa bawat putok nito ng baril.
Oh my god. What the hell is happening?! Nagbabarilan sila at what the hell! Maar
ing kami ni Theo ang mabarilan! Hindi ko alam kung gusto ba talaga kami iligtas
ng taong sumunod samin o gusto nyang lalo kaming ipahamak!
"MAXINE!" Dylan?
"MAXINE! ANSWER ME! DAMMIT!" Dylan??
"DYLAN!" I cried out loud. Oh my god! It's Dylan! Naramdaman ko ang lalong pagbi
lis lalo ng tibok ng puso ko. He's here!
Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Masaya ako kasi nandito sya. Kinabaha
n ako. Natakot ako pero hindi para sasarili ko kundi para sakanya.
"MAXINE!" Sasagot na sana ako kaso nagpaputok muli ng baril ang armadong lalaki
na kasama ko. "FUCK!" He shouted.
"DYLAN!" Naiiyak kong sabi. Balak ko na sanang sapakin ang lalaking nagpatama ng
baril kay Dylan pero naramdaman ko ang mahigpit na hawak sakin ni Theo.
Tinignan ko sya at umiling sya sakin. Huminga akong malalim at muling sumandal.
I'm crying again. Nakakainis!
"Open the door." Bulong ni Theo sakin. I looked at him. Anong ibig nyang sabihin
? "Unlock the door and open it." Utos pa nito.
"W-what?" Mahina kong sagot.

"Do it." Muli nyang bulong. Pasimple kong inunlock ang pintuan tapos ay dahan da
han kong binuksan. But what the hell! Imposibleng hindi ako mapapansin ng dalawa
ng banta namin.
And, see? I'm right! "HOY ISARA MO YAN!" Sigaw nito sakin but I ignored him dahi
l nakita ko si Dylan.
"MAXINE!" Sigaw nito nang makita ako.
"When I say jump, you jump!" Sigaw naman ni Theo. Napalingon ako sakanya.
"WHAT?!" Tanong ko sakanya. Is he insane?!
"HOY TUMAHIMIK KAYONG DALAWA!" Sigaw ng driver samin. Naramdaman ko ang lalong p
agbilis ng pagpapatakbo ng van na sinasakyan namin.
"Fuck, just jump, Maxine!" I heard Dylan shout. Nakabukas na rin ang pintuan nit
o sa driver's seat. Is he expecting me to jump over there?! What the hell! and t
here is no way I will jump! I will die!
"Maxine! Talon!" Theo shouted too.
"HOY! UMAYOS KANG BABAE KA!" Naramdaman ko ang pagsabunot sakin ng lalaking si B
oy. Naramdaman ko rin ang pagtutok nya ng baril sa ulo ko.
"Oh my god!" Tili ko habang umiiyak.
"SHIT!" Theo cursed kasabay ng pagputok ng isang bala ng baril.
MAXINE'S POV

I thought I was about to die. Akala ko talaga mamatay na ko.

Unti unti kong pinakiramdaman ang sarili ko, hinintay kong maramdaman ko ang sak
it ng pagkakabaril, hinintay kong amramdaman ang mainit na likidong dadaloy mula
sa ulo ko, inabangan ko ang pagtumba ko at ang unti unting pagsara ng mga mata
ko.
But it never came.
The only thing that happened was the man's grip has loosened, giving me the chan
ce to see what really happened.
I turned my head around only to see his head squirting with blood. I stared at h
im with horror. He is dead! Of course he is! Sinong mabubuhay pa matapos barilin
sa ulo?!
"MAXINE!" Halos mapalundag ako at halos lumabas ang puso ko sa dibdib ko nang ma
y sumigaw sa pangalan ko.
I looked at him and I him holding a gun. How and where did he get that? Paanong
nangyari ito? Tinignan lang ako nito panandalian tapos ay agad na niyakap ang ul
unan ng lalaking nagmamaneho sa van na sinasakyan namin. Tinutukan nya ito ng ba
ril. He looked so furious and I was scared at him.
"Ititigil mo pagpapatakbo o papasabugin ko sentido mo?"
Nakita kong nanlaki ang mga mata ng lalaki. He immediately stopped the van, munt
ikan pa nga akong sumubsob.

"Leave." Baling nya sakin.

"T-THEO!"
"I said leave, Maxine! Just do it!"
"P-pero.."
"Maxine!" Narinig ko ang pagtawag ni Dylan. Niligon ko ito. Nakatayo na ito sa l
abas ng kotse nya na katapat na ngayon ng van namin.
Binalik ko ang tingin ko kay Theo. "I won't go without you."
"Just go, Maxine!" Bahagyang sigaw pa nito.

"Tara na." Naramdaman ko ang paghawak ni Dylan sa pulso ko. I fought the urge of
looking at him and coming with him. I was so scared and I swear I just wanna le
ave! Pero hindi kakayanin ng konsensya ko na iwanan si Theo.
"No!" I protested.
Sasagot na sanag muli si Theo nang biglang umalingasaw ang nakakatakot na tawa n
g lalaking driver. "AKALA NYO BA MATATAPOS NA? HAHAHAHAHA! KINALABAN NYO ANG KAM
ATAYAN!" Dagdag pa nito.
What happened next was the least thing I expected. Inapakan ng driver ang gas pe
dal dahilan upang umandar ang kotse.
But then again, something caught me off guard.
Why?
Because the next thing I know, nakayakap na si Dylan sakin.
Nagawa nya kong hilain palabas ng kotse. Kaya heto sya ngayon, yakap yakap ako.
Kung paanong hindi sya natinag sa pagkakatayo nya sa lakas ng impact ng hila nya
sakin ay hindi ko alam. Pero iisa lang ang alam ko..
Having him hold me like this makes me feel like I'm safe.
"Hush now, you're safe." Aniya. Ni hindi ko na nga namalayan na umiiyak na pala
ako. Hindi ko alam kung dahil sa takot o dahil sa wakas, yakap yakap na nya ako
ulit.
Everything seemed to be perfect, I thought.. until we heard gunshots and what th
e hell! Natamaan ang kotse ni Dylan! We looked at where it came from and shit, y
un yung van na isa kanina!
"Shit! Nakasunod ang gago!"
Dylan didn't give me the chance to speak, basta na lang nya ko hinila papasok sa
kotse. He drove real fast habang pinapaputukan kami. Ninenerbyos ako sa nangyay
ari pero mas ninerbyos ako nang nakit ako ang balak nyang gawin.
"May baril ka rin!" I screamed.

"Hold on." Aniya bago ibinaba ang bintana upang paputukan sila pabalik.
Napayuko ako sa sobrang takot. Sunod sunod na barilan ang narinig ko. Inipit ko
ng husto ang tenga ko upang walang marinig. Gusto kong balewalain lahat pero use
less, nakakatakot ang malalakas nilang palitan ng putok.
"I told you to leave!" Napaangat ako ng ulo ko ng marinig ko ang boses ni Theo.
"THEO!" I shouted almost crying.
"Leave! Itakas mo si Maxine dito, ako na ang bahala." He said and even before I
could speak, pinaandar ni Dylan ng mabilis ang kotse.
"What the hell! Ibalik mo! Theo! Theo needs us!" I cried habang pinagpapalo ko s
ya sa braso nya.
Nang hindi sya sumagot ay paulit ulit ko itong pinalo. "Dylan! Ano ba! Kelangan
tayo ni Theo!" Sigaw kong muli.

"MAXINE! Ano ba! Just shut up! Okay? Shut up!" Sigaw nito pabalik sakin. I was s
tartled. I wanted to cry and cry because we left Theo and Dylan shouted at me. N
arindi na sya siguro.
Pinili ko na lang na itikom ang bibig ko. Hinayaan ko na lang din sya magmaneho
hanggang sa unti unti akong nakatulog.

I woke up with a soft tap on my cheeks.

"Max, wake up, honey. You're home." Unti unti kong idinilat ang mata ko at agad
na nasalubong nito ang malumanay na mata ni Dylan.
Inayos ko ang sarili ko bago nagsalita. "Uhh.. Thanks."
"For what?" Sagot nito.
"For dropping me home."
"Says who?"
I looked at him with frustration.
"I am not dropping you home. I brought you here to take your kids and pack your
things. We are going somewhere else." He said.
My jaw dropped. What? Aalis? Kami? Me? Kids? Him?
"HELL NO!" Kabadong sigaw ko.
Nagtaas ito ng kilay sakin. "And why is that?"
"B-because! Iit's my life and they are my kids! I am the mother kaya ako ang dap
at na magdesisyon sa mga anak ko at sa sarili ko!" I hystrically said.
Napansin ko ang paghigpit ng hawak nya sa manibela. "You don't have a say on thi
s. Pag sinabi kong gagawin mo yun, gagawin mo." Aniya.

"NO! Mga anak ko ang pinaguusapan dito."

"SHUT UP, MAXINE! Look, may mga lalaking gustong kumuha sayo and worse is alam n
ila kung san ka nakatira at alam nila ang tungkol sa mga anak mo. And the worst
part? They could kill you and your kids! Isusugal mo ba yun?! Kasi ako, hindi!"
Natameme ako sa sinabi nya.
Damn. Bakit kelangan may punto lahat ng sasabihin nya?! He thought of that! Inis
ip nito ang mga posibilidad na mapahamak ako o ang mga anak ko pero ako.. shit!
I've been to comfortable and confident na nakatakas ako sa mga lalaking iyon ni
hindi ko naisip na baka balikan nila ako at madamay ang mga anak ko and even my
parents!
"Let's go." Napatingin ako sakanya.
"H-ha?"
"I will help you carry your kids and pack your things, Maxine. Tingin mo ba maka
kaya mo lahat yun ng ikaw lang? It will take us an hour." Sabi nito bago bumaba
ng sasakyan.
I was left with no choice kaya bumaba na rin ako.

Ingat na ingat kaming pumasok sa loob ng bahay. Pagpasok namin sa kwarto ay naki
ta kong peaceful na natutulog ang kambal kasama ang taga-alaga nila.
"Nay, gising na po. Ako na ang bahala sa kambal." Gising ko dito. Tumango naman
ito tapos ay naglakad na palabas. She didn't even see Dylan, I guess, dahil tulo
y tuloy ang paglakad nito palabas ng kwarto. She was half asleep siguro.
"I-i will pack our things. Ilang araw tayo mawawala?" Baling ko kay Dylan.
"Pack as many as you could. Who knows when kung kelan tayo babalik."
I nodded as I went to my walk in closet. Madali kong inempake ang mga damit nami
n. Tig-iisang maleta kami, ang mga bottles nila and milk formulas with our neces
sities ay nakaseparate. Four big luggages all in all.
Paglabas ko sa walk in closet, I saw Dylan staring at my kids. They were peacefu
lly sleeping while their father watches them. Little did they know that that sig
ht is perfect.
"Dylan.." Mahinang sabi ko. He looked at me and I saw sadness in his eyes. I can
't help but to feel sorry for him.. sorry for what I did to him years ago.
"They.." Umpisa nito. Kinabahan ako sa sasabihin nya ngunit hindi ko ito pinutol
. "Nevermind. Okay na ba? I'll carry the bags. Dadalhin ko muna sa kotse then I'
ll be back para may kasama kang magbuhat sa mga anak.." He paused. "..anak mo."
Bago pa ako makasagot ay kinuha na nito ang apat na maleta tapos ay bumaba. Pina
kiramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

Dylan.. Dylan.. Dylan..

Wala pang sampung minuto ay nakabalik na si Dylan, nakapaghilamos na rin ako at

nakapagbihis na rin ng komportableng damit.
"Let's go?" Tanong nito.
I nodded. Lumapit ito sa higaan tapos ay binuhat si Luis.
"Damn. How heavy you are, little buddy." He said giggly.
I happily smiled with what I am seeing right now. Bago pa man makaramdam si Andr
ea na wala na ang kakambal nya sa tabi nya ay binuhat ko na rin ito.

Nang makarating kami sa living room ay nagiwan ako ng sulat doon bilang pamamaal
am sakanila na nagbakasyon lamang kami ng kambal. I don't want them to get worri
ed. Sasabihan ko na lamang si Theo na sakyan ang dahilan ko sakanila mommy.
Speaking of Theo.. I hope he's okay.

Inilagay namin ang kambal sa backseat, of course I have to stay with them.
Tahimik lang ang byahe. Ang kambal ay mahimbing pa rin ang tulog.
"Where are we going?" Out of the blue kong tanong.
"Just sleep, Maxine. And when you wake up, I'll make sure na wala ka ng takas."
MAXINE'S POV
I woke up with the sun's ray on my face. Unti unti kong dinilat ang mga mata ko.
Umaga na pala. "Uhh.."
I almost cursed myself for letting out a small moan. I almost forgot na nasa loo
b nga pala ako ng kotse ni Dylan! At kasama ko pa ang mga anak ko. Oh my.. agad
agad kong nilingon ang dalawa at laking pasasalamat ko talaga nang nakita kong t
ulog na tulog pa rin sila.
"Good. You're awake." Narinig kong sbai nya. Realizing that I slept and woke up
having Dylan near me makes me want more of him. If only I could do that with him
beside me. I silently sighed before looking outside.
Puro yate ang nakikita ko sa labas! "Where are we going???" Alarmang tanong ko s
akanya.
"Away."
"Dylan!" I shouted. And that was the worst thing I have ever made! Nagising bigl
a ang kambal at talagang sabay pa silang nagmulat ng mata. Oh, great.
"Mama!" Sabay nilang sabi.
"I'm here." Sabi ko habang hinahaplos sila pareho. Their eyes wandered at malam
ang sa malamang narealize nilang wala sila sa kama at lalong lalo na wala sa kwa
rto.

"Gutom akuuuu. Gusto ko milk!" Naiiyak na sabi ni Andrea. Kumaripas ako ng pulot
sa handbag ko na pinaglagyan ng gatas and diapers nila. I mentally cursed mysel
f for not having a prepared milk for them kaya ngayon eto, kelangan ko magtimpla
. My gosh.
DYLAN'S POV
I saw them from the rear view mirror. Nagpprepare ng gatas si Maxine para sa kam
bal nyang bagong gising. Napangiti ako sa sarili ko nang makita ko ang lalaki ny
ang anak na nakakunot ang noo at nakafist ang dalawang kamay. Marahil ay inaanto
k pa ito. Parang ako lang. Lagi din kasing nakakunot ang ulo ko pag nagigising a
ko dahil sa ingay o istorbo, lagi rin akong nagfifist ng kamay kapag gusto kong
bawiin ang tulog ko pero hindi ko magawa. I saw myself in him.
Sayang. They are not my kids. Baka nangyaring ganun lang talaga ang habit ng iba
ng bata, hindi ba?
I smiled wryly.

Pinark ko ang kotse ko sa gilid kung saan nakita ko ang isang tauhan namin. I lo
oked at the backseat before leaving. Ni halos hindi ata napansin ni Maxine na na
kahinto na ang kotse. Masyado syang busy sa pagtimpla ng gatas. I went out and g
ave my keys sa tauhan namin bago ko binuksan ang pintuan ng backseat.
As I opened the door, a pair of eyes opened and stared at me. I felt something f
amiliar, yun bang parang matagal ko nang nakita ang mga mata na iyon.
"PAPA!" The little guy suddenly shouted. Bahagyang nanlaki ang mga mata ko. Sa p
agsigaw ng abatang iyon, naagaw ang atensyon ni Maxine. When I took a glance at
her, nagulat ako dahil para syang naubusan ng dugo at higit pa dun, halata ang p
agkagulat sa mukha nito.
"Papa!" This time, it's the little girl. I looked at her and I saw her big grin.
Her face was full of happiness, she looks like her mom. They are very much alik
e.
"Luis! Andrea!" Suway ni Maxine dito.
Tila ba parehas kaming nabigla. Luis? Andrea? She named her twins as Luis and An
drea?
"Luis? Andrea?" I said in confusion.
"Yes, papa???" Sabay na tanong ng kambal.
"Kids, behave! Nakakahiya kay Tito Dylan nyo, you behave!" Saway ni Maxine sa ka
mbal.
Tingnan ko si Maxine, hindi sya makatingin sakin ng diretso. I don't know what t
o think and feel!
She named her kids after our names! Hindi ko maintindihan kung nangiinsulto ba s
ya o ano. Of all the possible names she could come up to, bakit kelangang pangal
an pa namin?! Why? When at the first place, she got rid of our child at ngayong
nagkaanak sya sa ibang lalaki, ang napili nyang ipangalan ay ang pangalan naming
dalawa!

Damn!
"Papa! Buhat!" Napatingin ako kay Andrea. Her face.. napakaganda at napakaamo. T
alagang nakikita ko si Maxine sakanya.
Holding my breath and stopping myself from feeling soft towards her twins, I loo
ked at Maxine and told her coldly, "Fix yourself and your kids then follow me. W
e'll leave soon." Then I turned my back on her.
I didn't want to do that. Truth is gusto kong buhatin ang kambal, I want to know
the feeling of carrying a child but Maxine took that chance away. But when I sa
w her kids, hindi galit o bitterness ang naramdaman ko, my heart even felt happy
and warm. The reason? I don't know. Marahil dahil alam kong masaya si Maxine. S
imula pa lang naman nung una, kaligayahan ni Maxine ang nangunguna sakin.

Tinungo ko ang yate na pag-aari ko. Wala naman sana akong ganito eh, kung hindi
lang.. hay. I sighed at the memory.
"Dylan! Tamang tama ang dating nyo. She's ready to board." Nakangiting bati saki
n ng matanda.
"Thanks, uncle, maasahan ka talaga." Sinuklian ko ang ngiti nya.
"And the island, well, as usual, it's always ready." Aniya. "Why are you here ag
ain, anyway? Hindi ba't dapat next month ka pa andito? Eh kakapunta mo nga lang
sa isla mo last week."
I was about to speak kaso ay parehas kaming napalingon ni uncle sa may bukana ng
yate. "Dylan?"
"Ah, I guess I already know." Tukso sakin ni Uncle nang kanyang nakita si Maxine
at ang dalawang bata.
Hindi ko binigyang pansin ang panunukso nya, sa halip ay nilapitan ko si Maxine
at binuhat si Luis upang maalalayan silang pumasok sa yate. "Uncle Ronald, this
is Maxine. Maxine, this is Captain Ronald, my uncle."
"Finally making your wife see your gi-" pinutol ko ang balak sabihin ni uncle. D
amn this old man!
"Uncle!"
"Okay, okay, silly me. Bakit nga ba ang spoiler ko?" Aniya sabay tawa. "So, paan
o ba iyan, I have to go now. May byahe pa ako. Maxine, it's nice to finally meet
you." Blaing nito kay Maxine bago halikan ang kamay nito. Bakit kelangan pang h
alikan!
"Nice kids you have. Ang galing mo pala, Dylan, you are a shooter! Kambal agad?
Sebastian ka talaga." Natatawa pa nitong sabi. Ano pang pinagsasabi ng matandang
to? "Kamukhang kamukha mo yang lalaki." Aniya tapos ay tinapik ang balikat ko b
ago umalis.
I was about to put Luis down ngunit nang ibaling ko ang tingin ko sakanya, nakat
itig ito sakin.
I felt my heart race sa hindi ko malamang dahilan. I got the chance to stare at
his face this close. Nang tignan ko ang mata nya, bahagya akong nagitla dahil na
huli ko itong nakatitig sakin. Tila ba ay nagsukatan kami ng titig.

You know what's weird? It is when I thought that I saw that pair of eyes somewhe
re. It looks so familiar. Para bang nakita ko na sya, hindi lang isang beses kun
di lagi lagi. I can't understand. It's like I could see my reflection.
"PAPA!" Luis shouted as he hugged me tightly.
Shit.
DYLAN'S POV
"Luis! Ikaw talagang bata ka, gutom ka nanaman no?" Naagaw ni Maxine ang atensyo
n naming dalawa ni Luis.
Pilit na kinuha sakin ni Maxine si Luis. Inilapag na pala nito si Andrea na ngay
on ay nakatitig sakin. Her eyes are much more like her mothers. Ang cute ng bata
ng ito, para talagang little version ni Maxine.
Only that.. gone is her cheerful face, she looks weary now. Seeing her like that
makes me want to carry and cuddle her. I was about to do that but she ran and h
id behind her mother when she probably realized what I was about to do.
Bahagya akong nanlumo dahil sa para bang ayaw nito sakin.
"I-i am sorry. Andrea's.. she's shy. Mahiyain." Paumanhin ni Maxine.
Lie. She isn't a shy type. She probably got offended for what I did earlier sa k
otse. I ignored her pleading, I spoke coldly in front of them. She might have be
en scared and I feel like a shit for acting that way.
"It's okay. May kwarto sa banding kanan, you could stay there. It might take us
an hour to reach the island. Depende sa panahon. I will call you if we're alread
y near. May mga pagkain sa kusina in case na magutom kayo ng mga bata. I will be
on deck." Dire-diretso kong sabi sakanya.
Napagpasyahan na nila Maxine na tumungo sa kwarto. I took a deep breath before s
ailing. Hindi ito ang usual speed ko, it's a bit slower this time. Maaring umabo
t kami ng isa't kalahating oras o dalawa bago makarating sa isla.
Reason?
I just want to have them alone. Hindi man kami magusap usap, at least alam kong
andito sila sa puder ko.
45 mins have passed at makakalahati pa lamang namin ang daan, I've gone slower c
ompared kanina kaya ngayon ay sigurado akong dalawang oras ang aabutin namin sa
byahe na to. I have already notified my uncle at shore and even my people at the
island. I don't want them to get worried.
Nagugutom na rin ako, pero wala naman akong kasama na pwedeng magtake over dito
at wala din akong dalang pagkain.
Crap. Sana kumuha ako ng pagkain sa kusina. I don't want to stop the trip too, m
abagal na nga kasi ang pagpapaandar ko tapos ititigil ko pa pansamantala, baka m
akahalata na sila Maxine.
Speaking of Maxine, nakakain na kaya sila? I hope so, hindi pa sila nagaalmusal
eh.

Bahagyang natigil ang pagiisip ko nang makarinig ako ng katok sa pinto. Who coul
d that be?
"Yes?"
"Dylan? Can I come in?" Nagharumentado ang puso ko nang narinig ko ang boses na
yon. Crap. Why didn't I expect na sya yung kumatok? Eh wala naman kaming ibang k
asama dito!
"S-sure." At narinig ko ang pagbukas ng pinto. Nilingon ko sya ng bahagya. "I-is
there something wrong?"
"Ah, wala. You might want to eat. Wala pang kumakain satin kanina and I cooked s
ome breakfast." Nakangiting sabi nito sakin. Naamoy ko bigla ang gamit nitong sa
bon, nakaligo na sya. Nakabihis na rin ito ng simpleng puting bistida na may man
ipis na tela at hanggang tuhod nya ang haba nito.
"You guys go ahead. Sa isla na lamang ako." Sagot ko tapos ay bumaling muli sa d
aan. Lumunok ako upang pigilan ang sarili ko sa kung ano man ang nararamdaman ko
.
"Come on, tama na muna yan. Baka mamaya mahimatay ka sa gutom, di ko alam magpat
akbo ng yate!" Biro pa nito.
Damn. How could she act all so natural habang ako ay di malaman kung paanong sel
f control ang gagawin ko upang mapigilan lang ang sarili ko sa gusto kong mangya
ri!
"Alright. Mauna ka na sa kusina, magaayos muna ako." Kontrolado kong sabi. When
she left, I let out a great sigh. Damn her! Isn't she aware of what I feel towar
ds her?! Gahibla na lamang ang natitira kong self control!
After putting everything on stand by, I went to my room that is adjoined here in
the control area. Madali akong naligo at nagbihis.
Pagkapunta ko sa kusina, tumambad sakin si Maxine na naghahain ng pagkain habang
si Luis naman ay inaalalayang umupo si Andrea. Nilapitan ko sila at binuhat si
Andrea bago kumuha ng dalawang magkapatong na upuan.
"Here you go, princess. You are so small para sa upuan na iyon." When I looked a
t her, I saw how amazed she was.
"Thank you po!" Masaya pang sabi nito sakin at hinalikan ako sa pisngi.
"Papa ako din!" Sigaw ni Luis habang hinihila ako. Gaya ng kay Andrea, ginawa ko
rin iyon kay Luis.
"Nakakahiya naman sa tito Dylan nyo!" I looked at Maxine at gaya ng dati, lagi i
tong parang mahihimatay anytime. Why is she always like that pag malapit ako sa
mga anak nya?
"Hey, are you okay?" Nagaalalang tanong ko dito.
"H-ha? O-oo naman! Let's eat?" Yaya nito tapos ay umupo na.

MAXINE'S POV
Never in a hundred years na naisip ko na maari pang mangyari samin to. Dati puro
imaginations lang na makumpleto kami pero heto, magkakasama na kaming kumakain
ngayon. Yun nga lang, they don't have any idea na talagang isa kaming kumpletong
pamilya.
Matapos kumain ay dali daling nagtungo pabalik ng kwarto ang kambal marahil ay p
ara maglaro. Mabuti rin iyon para makapaligpit na ko ng pinagkainan namin.
"Here, let me help you." Bahagya akong nagulat nang nagprisinta si Dylan.
"H-ha? Wag na! I can do it. Simple lang naman ito."
"No, tulungan na kita. You already prepared food, dapat nga ako na dito. Fair sh
are, you know." Nakangiti nitong sabi.
Yan nanaman sya, flashing his sexy grin. I let him do whatever, hinayaan ko iton
g tumulong sakin. Patapos na kami nang naisipian kong magtanong.
"Nabanggit mo kanina yung sa isla.."
"Ah, yes. That is mine kaya wala tayong kasama dun."
"But for how long are we going to hide?"
He sighed. "I don't know, perhaps hanggang sa mahuli ang mga gumawa noon sayo."
"What? No! We have to be back in San Juan after next week!" Natataranta kong sab
i. Damn! I can't live with him with the kids sa mahabang panahon. I just can't!
What he did next really surprised me. Ni hindi ko nga namalayan kung paanong gan
un sya kabalis na nakarating sa pwesto ko and now nakasandal na ko sa ref.
"Dammit, Maxine! Why can't you even pretend that you're happy to be with me?! Ka
si ako, that's what I fcking feel!" Sabi nito habang nakatitig lamang sa mata ko
.
I felt my heart beat faster. And hell, I even felt butterflies in my tummy! Para
bang nakuryente ang buong katawan ko kaya naman ngayon gising na gising ang sis
tema ko.
He just said he is happy to be with me!
"D-dylan.." kung anong idudugtong ko ay hindi ko alam.
"And I am trying real hard not to kiss you but then here you are, ever so tempti
ng. Maxine, I'm sorry but I can't keep myself away from you." And with that, he
claimed my lips.
Shocked, yes, I was shocked, but feeling his lips onto mine made me weak. I gave
up. I was lost with his kisses that's why I gave in.
I kissed him as passionately as he kissed me. I gave my heart out, sa puntong iy
on, puso ko ang kumokontrol sa bawat halik na binibigay ko. I didn't realized I
teared up because of the overwhelming feeling he kept on giving me.

Pakiramdam ko, we were just feeling the same.

"Please, Maxine. Kahit ngayon lang. Even just for a week, be mine." He whispered
when he ended our kiss.
For the first time in two years, I'm gonna do what I really wanted to do.
I claimed Dylan's lips and said. "Yes."

Napatingin kaming tatlo ng kambal sa pintuan nang kumatok si Dylan. "Pwede pumas
ok?" Pagpapaalam pa nito.
"Papa pasok ka!" Excited na sabi ni Andrea. Kung kaninang umaga ay parang natako
t pa si Amdrea sa ama nya, ngayon ay halatang sabik na sabik na ito sakanya.
At gaya ng inaasahan, iniluwa ng pinto ang isang Dylan na napakatikas. He really
looks like he's one of a hell god! And I just want to kiss him the whole day an
d make love with him. Namula ang pisngi ko at agaran kong iwinaglit sa isip ko a
ng bagay na iyon.
"Hi, you guys ready? We're here." Nakangiting sabi nito sakin bago tuluyang puma
sok sa kwarto at binuhat si Andrea pati ang nakita nitong baby's handbag. He loo
ks like a hot father! Damn!

Tumambad sakin ang isang malawak na bahay sa gitna ng isla. Literal na breathtak
ing ang isla pero ang bahay? It made the place even more perfect!
Nilibot kami ni Dylan sa bahay, meron itong limang kwarto, nakilala ko din ang m
ag-asawang katiwala ng bahay. Biniro pa nga nila ako na sa wakas daw ay naiuwi n
a ako ni Dylan at napakita na nya ang sorpresa nito saking isla para sana sa ara
w ng kasal namin. Gustuhin ko mang kiligin pero hindi ko nagawa.
Bakit nga naman ako kikiligin? Dinala lang ako ni Dylan dito upang malayo sa pan
ganib, kay Monica talaga ang lugar na to. Bisita lang ako dito.
I smiled bitterly. Hindi na lamang ako nagbigay ng komento sa sinabi nilang iyon
. Mabuti na lamang at si Dylan ay naunang naglakad kasama ng mga bata kaya hindi
nya iyon narinig. I don't want to spoil our mood right now.
Gaya nga ng sabi ni Dylan, I am his and he is mine exclusively kahit habang andi
to lang kami sa isla.
Dahil halos tanghalian na nang dumating kami sa isla, Manang Delia (yung katiwal
a) prepared us our lunch already. Sabay sabay kaming lahat kumain maging si Mana
ng Delia at ang asawa nitong si Manong Delfin.
Matapos iyon ay nagkayayaan kaming magpunta sa baybayin, shempre naligo din kami
ng apat sa dagat. Kung hindi lang complicated ang sitwasyon ay masasabi kong per
pektong pamilya na kami ngayon.

Bandang 9pm pa lamang ay napatulog ko na ang kambal, hindi naman ako nahirapang
gawin iyon sapagkat alam kong pagod sila. Pero ako.. namamahay ata ako kaya nama
n napagdesisyunan kong lumabas muna sana upang maglakad lakad sa baybayin.
Pero saktong paglabas ko ng kwarto ay ang paglabas din ni Dylan.
"Can't sleep?" Aniya habang naglalakad papalapit sakin.
Heto nanaman ako, nagwawala nanaman ang puso ko. "Y-yea. Magpapahangin s-sana ak
o."
"Great. Samahan kita? Balak ko din sana eh." Sabi nito sabay hila sa kamay ko.

We were silently walking hand in hand along the shore as the cold wind kissed my
skin.
"I didn't know may isla ka pala." Pag-uumpisa ko ng topic.
"Kabibili ko lang more than two years ago." Sagot nito.
"Ah, bakit?"
"For someone." Matipid na sagot nito habang pinisil nito ng madiin ang kamay ko.
I pushed all the bad vibes away. Nagsisi ako at tinanong ko pa iyon. Of course h
e bought the island for someone, of course he did that for Monica. Malamang ay r
egalo nya to para kay Monica sa honeymoon nila.
Honeymoon nila. Shit! The thought of them kissing under the moonlight, sharing o
ne bed, touching each other's skin, shouting and moaning each other's names make
s me want to strangle them both.
And what the hell! Naiisip ko pa lamang na dito nila sa isla gagawin iyon, I.. I
.. uhh.. nadedemonyo na ko! And I don't really care what's gonna happen next.
The only thing I know is that I want to claim what is rightfully mine, kahit nga
yon lang.

Binitawan ko ang pagkakahawak ko sa kamay ni Dylan na naging dahilan

n nya sakin. I grabbed his head and claimed his mouth. Surely he was
but I didn't stop from kissing him. Pinagpatuloy ko ang paghalik ko
ggang sa bumigay na rin sya. He hugged me by the waist and pulled me
im. I already felt his arousal poking at my tummy.

ng pagtingi
taken aback
sakanya han
closer to h

He feels the same way!

"Take me, Dylan. Love me." I said in between our kisses. He lift me up the groun
d. I embraced my legs on his hips as we continued to kiss passionately.
Hindi ko alam kung paano kami nakapasok dito sa kwarto, basta ang alam ko lang a
y nilapag na nya ako sa malambot nyang kama.
He started taking his clothes off habang hinahalikan ako. When he was already fu
lly naked, he started removing my clothes.

Pinahiga nya ako sa kama. Unti unting bumaba ang halik nito sa leeg ko patungo s
a dibdib. Kung kanina lamang ay nakasuot pa sakin ang undies ko, ngayon ay hubad
na hubad na ako. I saw desire in his eyes as it roamed around my body.
"You are still as perfect as ever, Maxine."
He lowered his head and claimed my one nip as he cupped my other breast. That fa
miliar tongue of his made my body shiver. After a long while, ngayon ko na laman
g sya naramdaman and it was damn perfect.
"Ah, Dylan!" I moaned as he sucked my other nip and pinched the other one.
He moved his kisses down to my tummy to my womanhood. He parted my legs and posi
tioned himself in between. My cheeks burned with passion as the tip of his nose
touched my wetness.
"You're still my sweet girl." He said before finally tasting me. Ni hindi ko hal
os alam kung saan banda ko ibabaling ang ulo ko. I savored the moment until I fe
lt that something is finally building up inside me.
"Oooh, Dylan!" I cried even more.
Ganun ganun na lamang ang kabaliwang naramdaman ko nang ipasok ni Dylan ang kany
ang daliri. He started playing with me. Minute by minute, he went faster. "Come
on, sweetheart, let it go." He said before kissing my womanhood again.
And with that, I came.
He landed on top of me and kissed me fully on my lips. I got to taste myself but
I didn't mind.
"More?" He playfully asked.
"Uhm hmm." I said.

He positioned himself again but even before he could enter me, his phone rang. I
thought he was gonna ignore it but he didn't. Sabagay, baka nga naman emergency
call.
I let him take his phone na nasa bedside table lang naman and even before he cou
ld answer the call, I grabbed it from him.
I read Monica's name on the screen.
Damn. His fiancee's calling!
But what the hell, he is mine right now. I'd worry about the consequences later
on. I looked at Dylan and let him see how I turned off his phone. "When you are
with me, you are mine completely."
And with that, dali dali ko syang hinila at dinaganan sa kama. I immediately gra
bbed his hardness as I pushed myself against him, making me now feel the same se
nsation I've felt two years ago.
"Oh, shit, Maxine!" He groaned. Napangisi ako habang nakapikit dahil sa reaksyon

nito.
Pero laking gulat ko na lamang nang bigla nyang pagbaliktarin ang pwesto namin.
"And you are just equally mine." Bulong nito sa tenga ko bago nagsimulang gumala
w.
First was a slow phase pero habang tumatagal ay bumibilis ang galaw nito. He mov
ed dearly, sinundan ng katawan ko ang bawat galaw nya and it made me realize tha
t our bodies were really made for each other.
As the familiar sensation started to build up in me, my tears fell because I rea
lized that after a long time, I am once again lost within this perfect pleasures
.
MAXINE'S POV
Nauna akong nagising kay Dylan. Talagang nagdahan dahan ako sa pag bangon dahil
ayaw ko syang maistorbo since 7 am pa lang naman ng umaga.
I went to my kids and I am so thankful dahil tulog pa sila, hindi nga siguro nil
a naramdaman na wala ako sa tabi nila kagabi.
Last night.. last night had been so wonderful. It was perfect. When our bodies m
et, when I felt him inside me, it felt like it was the most wonderful sensation
I would ever feel. I blushed at the thought dahil umagang umaga pa lang ay naape
ktuhan nanaman ako ng mga alaala ng kagabi!

I've started cooking right after wandering if what's available to cook. I was bu
sy frying the rice nang biglang narinig ko ang boses ni Dylan.
"Max?"
He's awake? I looked at the clock and it's only 8:00 am! Ang aga nya ata magisin
g?
"Maxine? Dammit, woman! Where the hell are you?!" Sigaw nitong muli. Why is he e
ven shouting? And parang galit pa sya.
"Hey, I'm down here!" Sigaw ko.
"Maxine, ikaw ba yan? Shit! Nasan ka ba?"
Seriously, ano bang problema ng lalaking to? "Down here! Sa kusina!" I shouted l
ouder.
Nagkibit-balikat na lamang ako nang hindi na ito sumagot pabalik. Baka nasa kwar
to na uli nya ito at natulog.
"Aaaaay!" Sigaw ko nang biglang may yumakap sa bewang ko habang hinahalo halo an
g fried rice na niluluto ko. "Dylan! I am cooking!"
"I woke up and you weren't beside me, I thought my world's going down again. I w
as so scared." aniya sabay yakap ng mas mahigpit sakin habang isinisiksik nito a
ng ulo nya sa leeg ko.

I felt a warm hug around my heart. Yun bang parang matagal nang hinahanap hanap
ng puso ko. Dylan is the only one that could make me feel that. Hinarap ko ito a
t hinawakan ng magkabilang kamay ko ang mukha nya.
"I will never leave, unless you tell me to." Sabi ko sakanya bago ko sya masuyon
g hinalikan.
"Never would I ask you to." Aniya before breaking the kiss. "Cooking breakfast?"
"Ay hindi, baka dinner?" I joked as I turned my back on him para patayin ang apo
y ng stove.
"Ah, ganon?"
"Oo, gan- ayyy! Dylan ano ba!" Tili ko nang naramadaman ko ang pagakyat ko sa sa
hig. "Put me down!" Tili kong muli nang binuhat nya ako.
Inilapag nya ako sa ibabaw ng lamesa.
"Ano nga ulit yon, you're cooking breakfast?" Malokong tanong nya habang inilala
pit nya ang mukha nya sa mukha ko.
I blushed. I tried to avoid his face dahil kinikilig ako! "O-oo na! Breakfast ng
a oh!"
"You're blushing." Aniya habang papalapit ng papalapit ang mukha nya. I thought
he's gonna kiss me but no, inilapit nya ang mukha nya sa tenga ko. "What about I
eat you for my breakfast?" He whispered sexily.
Dammit! Nakakakiliti ang hininga nito. I couldn't help but feel so turned on di
lang dahil sa ginagawa nito sakin kundi dahil sa pwesto namin. He's standing in
between my parted thighs habang ako naman ay nakaliyad na sa lamesa at kumukuha
na lamang ng suporta sa kamay kong nakatungkod dito habang sya ay sadyang pinagl
alapit pa ang katawan namin!
"D-dylan.." Mahinang ungol ko nang maramdaman kong hinalikan nya ang earlobe ko
pababa sa leeg ko.
He pressed his body on me kaya naman naramdaman ko ang pagkalalaki nya sa gitna
ko. "Feel what you do to me?" Muli nitong sabi bago ako hinalikan sa labi.
I don't know how it all happened so fast, kanina lamang ay halos mapahiga na ako
sa lamesa dahil sa pag-iwas ko sakanya tapos ngayon naman ay nakapulupot na ang
mga braso ko sa leeg nya. We were kissing so passionately.
"B-baka may makakita." Sabi ko nang putulin ko ang halikan namin.
"Wala ang mag-asawa pag ganitong oras, nasa bayan sila namamalengke." Paliwanag
nito.
Dahil sa sinabi nyang iyon ay agad ko itong hinalikan muli but he broke our kiss
. With confusion, I looked at him.
"Baka magising ang mga bata." Sabi nito.
I chuckled before grabbing his head by his hair at inilapit ang mukha nya sa muk
ha ko. "Then let's make it fast, let's enjoy this while it lasts."
And with that, sya na ang humalik sakin. He cupped my breast as he kissed my lip
s down to my neck.

He lowered my sleepwear's strap kaya naman he had his easy access sa dibdib ko.
"I like what you're wearing, hindi na kelangan hubarin." Biro pa nito tapos ay m
asuyo akong hinalikan uli sa labi.
"Uhmm." I can't help but moan when I felt his thumb caressing my nip. He lowered
his kisses to my neck down to my exposed breast. "D-dylan.."
"You make me feel crazy, baby." He said before letting go of me to remove his cl
othes. I swallowed hard when I saw his bare chest and his abs plus his hardened
member!
Nakita ko itong ngumisi nang napansin nyang nakatitig ako doon. I blushed. Dammi
t! Why do I always have to look stupid?
He cupped my sex as he kissed me passionately. I felt him rub his finger on me a
nd then purposely teased my opening. "P-please." I begged.
"Please what?"
"D-dylan.." I moaned louder as he let his finger in me.
"Say it, baby." he said huskily.
"L-love me."
He took his finger out and without a single word, I felt his hardness in me. He
was rough and wild but I didn't feel like as if I was being violated.
Why would I ever feel that way, anyway? He will always be my perfect pleasure.
I moaned and closed my eyes when I felt that I was about to explode. Maaring nar
amdaman nya rin iyon kaya lalo pa nyang binilisan ang pagkilos.
"Look at me, baby." He said. "Open your eyes."
At first I was hesitant but when he bit my earlobe, I opened my eyes at dun nya
sinalubong ang titig ko. He was looking as intensely as I was looking at him. We
were both full of lust and passion, and perhaps love. I wish..
I pushed all the bad vibes away and concentrated on his intense look. As I let m
yself feel him, I.. came with content.

Napahiga na ako ng tuluyan sa lamesa habang nasa ibabaw ko si Dylan. We were bot
h panting. He was all naked habang ako naman ay meron pang suot na pang-taas. Ma
ybe if things were different, mukha kaming naghahoneymoon.
I softly giggled at the idea.
"Why are you laughing?" He asked and them rose up his head to look at me.
I smiled at him at masyuong hinaplos ang buhok nito. "I missed you."
I wanted to shout at myself for letting him know that pero anong magagawa ko? My
emotions are too strong right now at kahit anong self control ang gawin ko ay h
indi ko iyon mapipigilan.
"Not as much as I missed you." Masuyong sabi nito bago ako halikan ng matagal sa
labi ko.

If only we could stay like this forever.. but we couldn't. I sighed.

"I think I better cook now, baka magising na ang mga anak mo." Words came out na
turally from my mout and I blame myself for being so madaldal and out of control
when it comes to Dylan! Shit! Anak mo.. shit!
"What did you say?" Napatingin ito sakin.
"H-ha? I-i said baka magising na ang mga a-anak.. k-ko." I tried to hide my nerv
ousness pero parang hindi ata iyon halata. Bullshit!
"Just what I heard." aniya tapos ay tumayo na ito at inabot sakin ang kamay nya.
Kinuha ko naman iyon.
We fixed ourselves and the table. We just did it on a kitchen table! OMG! Well,
nagawa naman na namin iyon sa study table, so basically, second time na namin sa
ibabaw ng lamesa pero ewan ko ba. Namumula pa rin ako pag naiisip kong ganito k
ami ka.. uhm.. kinky? Naughty? Ugh! Dylan's such a monster!

Tinulungan ako ni Dylan magluto. Sya ang nagprito ng eggs and hotdogs, gumawa di
n kami ng pancakes, tapos ako ang nagluto ng corned beef.
Saktong saktong nagaayos kami ng pinaglutuan nang dumatinga ng mag-asawang caret
aker. Nagprisinta silang magligpit ng mga gamit at mag-ayos ng lamesa kaya naman
napagdesisyunan namin ni Dylan na gisingin na ang mga bata.
When we entered their room, nakayap ang kambal sa isa't isa habang nakadantay di
n ang mga paa nila.
"No doubt that they are twins." Napatingin ako kay Dylan na ngayon ay may malaki
ng ngiti.
"True." I agreed.
Lumapit kami sa kama at dahan dahan kong ginising si Andrea. "Wake up now, princ
ess."
Nagpout ang labi nito pero nanatiling tulog kaya si Luis na lamang ang ginising
ko. "Baby boy, gising na, may food na."
But then again, same thing, nagpout din lang ito.
"Tulog mantika." Bulong ko. "Ang haba na kaya ng tulog nila! It's almost 9 am!"
Mahinang reklamo ko.
"Why are you whispering eh diba ang agenda naman ay gisingin sila?" Dylan giggle
d. "Let me try." Aniya tapos ay tumabi sa pwesto ni Dylan.
Hinaplos nya ang tuktok ng ulo ng dalawa bago nagsalita. ""Rise and shine, sleep
yheads!" Aniya sa malakas ngunit masiglang boses.
And with that.. the kids opened their eyes!
"Papa!" They said in chorus at dali daling tumayo upang mayakap si Dylan.
"How did you do that?" Amazed na sabi ko. Never in my life I made them wake up a
s fast as that! Pahirapan pa kung ako ang manggising sakanila.

"Maybe they are excited to see their papa." Sagot nito sa pabirong tono habang s
abay na nilalambing ang dalawa.
I froze with what he said. Did he mean those or sinasakyan lamang ang sinasabi n
g kambal tungkol sa pagtawag nila dito ng papa?
I composed myself again bago ko sila niyayang kumain na sa baba. Dylan carried A
ndrea while I have Luis. Pagkaupo pa lang na pagkaupo sa lamesa ay naghanap na s
ila agad ng gatas. Nagulat pa nga ako nang may makita na akong gatas sa ibabaw n
g lamesa.
"Ah, bilin po ni Sir Dylan kahapon." Sabay na sabi ng mag-asawa.
"I hope you don't mind." Sabi agad ni Dylan bago pa ko makasagot sa sinabi ng ma
g-asawa.
"Not at all." Masuyo kong sabi.
Masaya kaming kumain habang sinusubuan ni Dylan si Andrea habang ako naman kay L
uis.
This is not a bad start for our second day here at his island. Well, this is act
ually a perfect start!

After the kids ate, nagyaya sila agad na pumunta sa may bakuran ng bahay. May po
ol kasi doon at may malawak pang space na pwede nilang paglaruan.
"So what are the plans for today?" Tanong ni Dylan sakin habang nakangiting pina
panood ang kambal na maghabulan.
"I.. uhm.." Malalim akong nag-isip pero wala talagang pumasok sa isip ko kahit i
sa.
"Can't think of anything else?" Tudyo nito sakin.
"As if you have something in mind!" Natatawa kong sabi.
"Well.. yes." Tapos ay lumingon ito sakin.
"Ano yun?"
"When I was a kid, I always wanted to have a puppy, but I never had one dahil nu
ng bata ako ay sakitin ako and mom used to tell me that maari lang akong magkasa
kit lalo dahil sa aso." Pagkwento nito.
"And..?" Nagtatakang tanong ko. Anong konek ng throwback story nya sa pwede nami
ng gawin ngayong araw?
"Punta tayong bayan." Aniya. Bago pa man ako makasagot ay tumakbo na ito at naki
paglaro sa dalawang bata.

Gaya nga ng sinabi ni Dylan, nagpunta kaming apat sa bayan gamit ang yate nito.
Ang bayan pala na sinasabi nya eh yung pinanggalingan din namin nung isang araw.
My gosh, akala ko may isa pang isla malapit samin tapos yun ang "bayan" kaya na
gtataka ako kung pano ba namumuhay ang mga tao sa lugar na ito kung ganon nya. B

ut then again, isang ignorante lang talaga ako.

Hawak kamay namin ang kambal habang naglilibot sa palengke. Tuwang tuwa ang mga
bata sa nakikita nila sa paligid. Kahit naman sa San Juan, pag namamasyal kami n
ila Theo ay ganito rin sila kasaya, mahilig kasi silang mamasyal.
I suddenly thought of Theo. Kamusta na kaya sya? Sa totoo lang ay kating kati na
akong tawagan si Theo pero ayokong i-spoil ang kung anong meron samin ni Dylan
ngayon. Everything seems to be perfect. Okay lang naman siguro kung isang linggo
akong mawawala sa tunay kong mundo, hindi ba?
I'm so sorry, Theo.

Dylan bought toys for the twins. Halos lahat ata ng ituro nila ay binibili ni Dy
lan. Imagine how Dylan would be as a father, talagang magiging spoiled ang mga a
nak nito sakanya.
"We're here." Sabi ni Dylan.
Tumaas ang kilay ko nang napagtanto kong nasa pet shop kami. "Why are we here?"
"Dooooogs!!!! Aw aw aw!!!" Tumabko agad si Luis sa isang kulungan ng aso at nila
ro iyon.
"Luis, watch out!" Kabadong sabi ko. I looked at Dylan na ngayon ay ang laki lam
ang ng ngiti habang pinapanood si Luis makipalaro sa aso. "Dylan! MAke Luis stop
! Baka makagat sya ng aso!"
I was being hysterical pero what the hell! Ayokong magkarabies ang baby boy ko!
"Don't worry, misis, complete ang vaccines ng mga aso namin dito. Rest assured t
hat your kids are safe." Nailipat ang tingin ko sa lalaking nagsalita. "I'm Carl
o, shop owner. And this is my wife, Maris." Pagpapakilala nito samin.
Andrea had let go of my hand and went to her brother kaya naman ngayon ay dalawa
na silang naglalaro. Even before I could correct what Carlos said about me bein
g misis, nagsalita na si Dylan.
"I'm planning to buy a puppy for the kids. Ano bang maibibigay mo sakin?" Dylan
asked.
Pinanlakihan ko ito ng mata. He's gonna buy my kids a puppy!
"Oh, here! Ang daming cute ang very friendly and playful puppies." Tuwang sabi n
i Maris bago pumunta sa loob na parte ng shop. I grabbed my kids at sinundan ang
tatlo.
There were really a lot of dogs but then, may isang puppy na talagang nakaagaw n
g pansin ng kambal.
"Cuuuute!" Andrea rushed to the Chow Chow pup and then followed by Luis.
"That's a one and a half month old chow chow. His name's Achi." sabi ni Maris.
"Papa, I want this!" Gigil na sabi ni Luis habang pinapadila nito ang palad nya
sa aso.

"Luis, behave!"
"Relax, misis, that dog won't bite them. Just take a look at them, mukhang gusto
na nila ang isa't isa." said Carlos.

I just sighed in defeat. Ano pa nga bang magagawa ko? Sa bandang huli ay napapay
ag na nilang akong ibili ng aso ang kambal. They looked so happy nang saglit na
pakawalan ang asong su Achi.
After fixing all the documents needed and then some of Achi's things and after s
ome notes and lessons we had to know, nagpaalam na kaming umalis.
"I hope you will all have a good time with Achi." Sabi ni Maris.
"Oh, we will." Natatawang sabi ni Dylan habang buhat buhat ang kulungan ni Achi.
"Sige, we'll go ahead. It's almost 5pm and papalaot pa kami sa dagat."
"Oh, you live at the island? Ikaw pala ang nakabili noon." said Carlo.
"Nakakakilig naman kayo! You must have bee really happy, misis." Pang-aasar ni M
aris sakin. There they go again sa misis thingy!
"Yea. You could say that." Sakay ni Dylan sa pinagsasabi ng dalawa.
"Osya, baka gabihin pa kayo. Take care. Kids, enjoy Achi. Okay?" Bilin ni Carlo
sa kambal ko. "Kamukhang kamukha mo yung lalaki, Mr. Sebastian." Baling nito kay
Dylan
My heart raced. Ayoko ng ganito. Yun bang sasabihin ang similarities nilang dala
wa ni Luis. Damn. Baka makahalata si Dylan at mabuking ako ng wala sa oras!
But what made my heart race even faster is when Dylan wrapped his arms around my
waist before saying..
"I know, mana sa ama eh."
Oh my god.
MAXINE'S POV
Down to our third day here..
Halos isang oras ko nang hawak hawak ang cellphone ko at kung nakakatunaw lamang
ang tingin, kanina pa siguro to tunaw.
10:30 na rin ng gabi, malamang kanina pa ako hinihintay ni Dylan. Napagusapan ka
si namin kanina na dapat bago mag10, andun na ako. Kanina pa naman tulog ang mga
bata eh, 9:30 pa nga lang mahimbing na ang tulog nila dahil na rin siguro sa so
brang pagod sila sa kakalaro kay Achi.
Huminga muna akong malalim bago ko hinanap ang numero ni Theo sa contacts ko. Oo
, tatawagan ko na talaga sya. Baka kasi nag-aalala sya lalo na sa mga kambal. Ka
nina nga ay panay na din ang tanong sakin ng dalawa kong anak kung bakit wala di
to si Theo. Buti na lang at nataon na hindi namin kasama si Dylan, nasa may gard
en kasi kami nun and Dylan.. well, he's nowhere to be found nung mga oras na yun
.

"Maxine?!"
"Theo!"
Hearing his voice made me feel so excited. Hindi ko ba alam pero namiss ko syang
kasama. Siguro nga ay dahil nasanay ako na sya ang kasama ko araw araw.
"Ano? Kamusta ka? The kids? Inaalagaan ka ba dyan? Tell me the truth dahil hindi
ako magdadalawang isip na kunin ka dyan ngayon din!"
I chuckled with his sweetness. Pero teka.. ano daw?
"What? Don't tell me, Theodore, you freaking know where the hell am I and who am
I with!"
"Maxine, I have to know everything about you. It drives me crazy, knowing that y
ou are not here, it really drives me crazy kaya kelangan ko syang kausapin tungk
ol sa kalagayan mo."
What he said made my heart melt. But I am frustrated dahil all this time, he kno
ws! He freaking knows kung ano ang nangyayari sakin habang ako ay halos mabaliw
na sa kakaisip kung nag-aalala ba ito sakin!
"I want to go back.." I said. It's not because that I don't want it here, it's n
ot because I don't want to be with Dylan.. it's because I'm afraid..
Takot akong mabuking ni Dylan. Napakadami ng signs, napakadami ng bagay na nakap
apagpahiwatig ng relasyon ni Dylan sa mga anak ko and I am damn scared that he m
ight find out.
Ayoko.
Selfish na kung selfish but I want my kids to be mine alone. And in fact, he's g
onna get married soon. What's the use diba na malaman pa nya? He's gonna have hi
s own family.
"Sweetie, I want you back too but it's not yet safe here." Aniya sa malungkot na
boses.
"Theo, who are they? Yung mga kumuha satin, sino sila?" I asked.
"We are still working on that, kaya nga hindi pa ligtas dito."
"I miss you." Well, it's true. I miss Theo. I miss the one I could grip on sa mg
a oras na nalilito, nawawala at natatakot ako. Lately, sa piling ni Dylan, nawaw
ala ko nanaman ang sarili ko sa katinuan, unti unti nanaman akong naliligaw at a
yoko na ulit mangyari iyon.
"I miss you more. Why don't you sleep? It's already late. I have a feeling na tu
log na ang kambal kaya samahan mo na sila." he said sweetly.
"Yes, boss." I smiled like as if makikita naman nya ang mga ngiti ko.
"Good night. Happy dreams, Max."
"Good night, Theo. Happy dreams." I sleepily said before ending the call.

I stared at the ceiling for a long time until I decided to go to Dylan's room. M
agdadahilan na lang ako dito na natagalan ako sa pagpapatulog sa kambal. Maybe h
e'd bite that.. well, I hope so.
Hindi ko maipaliwanag pero ang bigat ng pakiramdam ko habang naglalakad. Oo nga
at nakakaramdam ako ng kaba at pagka-excited dahil again, makakatabi ko nanaman
sya sa pagtulog.
And more importantly, he'll make love to me.
Yes, weird, pero sa mga oras na yun, pakiramdam ko ay mahal pa rin nya ako. Kaya
nga willing kong binibigay ang sarili ko sakanya dahil even for a short time, I
want to pretend, I want to make myself believe that he is still in love with me
.
Desperate? Pathetic?
Yes and yes! But I don't care. Gusto ko lang sumaya kahit konti lang.. bago pa s
ya tuluyang maitali sa iba.
Images of him getting married with Monica pains me. Ayaw ko na sanang isipin per
o I need to accept the fact that he's having his wife soon at ang role ko lang n
gayon ay bed warmer nya.
Ewan ko ba sa sarili ko.. naliligaw nanaman nga ako.
I turned the doorknob only to find out that it is locked. I tried again and agai
n and again pero lock talaga.
"Dylan.." I called but ten seconds had passed, he didn't answer kaya I decided t
o call him again pero gaya ng kanina, hindi nya pa rin sinagot.
I went back to my kids' room at napagdesisyunan na dun na lang matulog.

Nagising ako dahil sobrang nasisilaw na ang mata ko sa sobrang liwanag. I grabbe
d my phone under my pillow para icheck ang oras.
WTH! 10:30 na ng umaga!
Nilingon ko ang pwesto ng mga bata pero wala sila! Nagpanic ako kaya sinuot ko a
gad ang robe ko at dali daling lumabas not even minding na nakasuot ako ng manip
is na satin sleepwear.
"Luis! Andrea!" I kept on shouting pero walang sagot.
Damn! Nasan na ba sila? Maski nga si Dylan at yung mag-asawang care taker ay hin
di ko makita!
Nilibot ko ang buong bahay but still, no marks of them until I reached the garde
n. There, I saw them playing with Dylan ang Achi. Parang sweet family lang talag
a.
One of the reasons why ayokong amimin sakanila ang totoo ay dahil sa ganito.. na
giging masyadong attached ang bata sa ama nila at natatakot ako na baka sa oras
na kelangan na umalis ni Dylan o kami, baka masaktan ang mga anak ko and I canno

t take that. Hindi ko kaya.

"Mama!" Andrea shouted and ran towards me nang mapansin nya ako, sinundan naman
sya agad ni Luis. Yumuko ako para mahalikan nila akong dalawa then they grabbed
my hand at pinaupo sa mga benches doon. Napansin kong may pagkain na nakahain sa
lamesa.
May breakfast na? Kumain na sila? Hindi ako ginising ni Dylan?
I looked at Dylan hoping that I could ask him why he didn't wake me up but to my
surprise, he wasn't looking at me.
"Bat di mo ko ginising? Edi sana ako na naghanda ng breakfast." I tried to start
a convo.
He shrugged his shoulders before answering. "Masarap ang tulog mo eh." But he di
dn't look at me.
I was about to say something more nang bigla syang umalis sa pwesto nya at pinun
tahan ang kambal. Medyo nagulat ako sa ginawa nya. Anong nangyari dun? Ipinagkib
it balikat ko na lamang iyon at kumain na lang.

It was 5:00pm nang napagdesisyunan namin na dalhin ang mga bata sa baybayin. The
kids said that they wanna build a castle kaya naman dinala namin sila dun para
maglaro.
Hindi ko pero maintindihan dahil maghapon akong hindi kinikibo ni Dylan. Kinakau
sap naman nya ako pero yung mga importanteng bagay lang o di kaya naman ay pag m
ay tinatanong ako. Pero alam ko talaga na iniiwasan nya ako at hindi ko alam kun
g bakit.
Naiinis ako sakanya dahil ginaganito nya ako. Pagkausap o kalaro nya ang kambal,
ang saya nya at ang ganda ng mood nya pero pag ako na ang kaharap nya, wala na,
bigla syang nagiging cold. Damn him.
"Papa, I want to take a bath!" Napalingon ako sa direksyon ni Dylan at Luis. Nak
asalampak silang dalawa sa buhangin habang gumagawa ng sand castle na kanina pa
hindi mabuo buo.
"Ako din po!" Sigaw ni Andrea na kumawala ng hawak sakin upang pumunta sa dalawa
kaya hindi ko tuloy natuloy ang pagipit sa buhok nya.
"Alright." Dylan said while laughing.
Nagtaas naman bigla ang kilay ko. "No. Wala na pwede magswim, it's almost 6pm."
Sabi ko.
"But mama!" My twins cried.
"No buts."
"Pumayag papa ko!" Luis shouted at me na para bang nanggigigil na.
"Luis, I said no." Kalmado ko lang na sabi.

"Mama!" Andrea cried.

"Isa, wag matigas ang ulo. It's already late." I said while trying to get Andrea
but I was taken aback dahil may isang kamay na humawak sa braso ko at kumaladka
d sakin palayo.
"Manang, kayo na ang bahala, wag mo silang hayaan pumunta sa malalim!" Dylan sho
uted as he continuously dragged me.

Akala ko pagkapasok namin sa bahay ay bibitawan na nya ako pero hindi pa rin!
"Dylan! Let go of me!" I protested pero lalo lang nya hinigpitan ang hawak nya s
akin at patuloy akong kinaladkad paakyat ng hagdan.
"Nasasaktan ako! Bitawan mo ako baka madapa ako!" I shouted
"Dammit, shut up!" He shouted. Bahagya akong nagulat at natakot dahil sa lakas a
t tindi ng sigaw nito. That made me shut up. Nagbabadya ang mga luha sa mata ko
pero pinigil ko iyon.
Ipinasok nya ako sa kwarto nya. He locked the door while holding my arm.
"Let me go! Ano bang kelangan mo!" Naiirita kong tanong.
Humarap sya sakin at nagulat ako sa tingin na itinapon nya sakin. "Why can't you
let me be a father to them kahit sa maikling panahon lang!" He shouted.
My mouth dropped. My mind hanged. My body froze. W-what did he say?
"Dammit, Maxine! Yes, I know!" Aniya tapos ay binitawan ang braso ko.
I was unable to move and to speak but my tears started falling.
"Fck! Don't just stand there and cry, Maxine! Tell me why did you fcking hide th
e truth from me!" he was still shouting.
"I-i.. I-i.. p-pano mo n-nalaman?" Nanginginig kong tanong.
He laughed bitterly and then threw me a scary look. "I am not stupid!" He hissed
. "Hindi ako manhid para hindi maramdaman! Hindi ako bulag para hindi iyon makit
a at hindi ako tanga para hindi iyon malaman!"
"I-i'm sorry." I sobbed.
"Sorry? Two fcking years! Dalawang taon ang pinagdamot mo tapos sorry?! And now
that I have a chance to be a father to them, pinagdadamot mo pa! I missed the fi
rst two years of their lives, Maxine and your sorry cannot bring back that lost
time!" Sigaw nito sakin. I looked at him and I saw how pained and frustrated he
was.
Pakiramdam ko gumuguho na ang mundo ko.
"Si Theodore LeFevre ba?" Tanong nito. I looked at him with confusion. "Sya ba a
ng dahilan?!" Pasigaw nitong tanong habang mahipit muling hinahawakan ang braso
ko.
"A-aray!" I winced dahil sobrang mahigpit ang hawak nito sa braso ko! It feels l

ike magkakapasa pa ata ako dahil sa hawak nya.

"Answer me! Lalaki mo ba sya?!" Sigaw nitong muli.
"H-hindi!" I lied. Or partly lied. Theo.. he's my man, yes. But.. I-i honestly d
on't know kung ano ba talaga kami. And I don't want Theo to be involved with iss
ues with Dylan.
"Fck, yes! Dapat lang. Dahil mula noon, hanggang ngayon, you are all mine, Maxin
e." He said before harshly claiming my lips.

Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa nya. Napakabrutal ng halik na iyon. I tried pu
shing him away but he caught my hands and pinned me on the wall. Damn him!
Natakot ako. Natatakot ako sa ginagawa nya pero nanaig ang galit ko.
I wanted to get away from him but I felt helpless. Unti unting bumigay ang mga t
uhod ko habang patuloy na umaagos ang mga luha ko. My lips remained closed as he
kept on trying to make me respond.
"Sht, baby, stop fighting." he whispered against my lips. He let go of my hands
and he slowly wiped my tears away before claiming my lips again.
Hindi ko alam kung bakit at papaano akong sumagot sa mga halik nya. Namalayan ko
na lang ang pagbuhat nya sakin papunta sa kama nya without breaking the kiss.
We kissed for no-one-knows-how-long until I felt his lips move down to my neck.
"You have the most perfect eyes, lips, and curves. I love everything I see and f
eel about you." He said as he was kissing my neck.
When was the last time I felt his touch? Why did everything seemed to happen jus
t yesterday? Why did things feel like nothing's wrong? How could he make me feel
whole again with just one touch?
I have no idea how things went this far. Last time I checked, I hate him. He doe
s not deserve me. But I find it ironic how sensations betray my emotions. I am s
upposed to loathe him.
I closed my eyes as desire drowned me. I felt my heart jump with happiness.
"Marry me."
I opened my eyes and saw him looking at me. I saw how sincere he was. It felt li
ke he was letting me see his soul. But I closed my eyes again. I want to take it
slow, I want to think about things first. I was about to tell him my decision w
hen I felt his two fingers slide inside me.
"Ahhh!" I moaned with pleasure. Goddamn! I was taken by surprise and it felt goo
d.
"Answer me, Maxine." the had thursted his fingers in me faster. Oh, fuck!
"Baby.. ahhh. Shit. Oh goodness. More!" I said and he complied.
"Marry. Me." He said
me with his fingers.
tried to concentrate
most coming. He slid

as he inserted his third finger. I felt full. He was doing

His expert fingers. "Maxine, marry me." I didn't answer. I
on the familiar sensation building up. I'm coming.. or.. al
out his finger and I opened my eyes. Wtf?

He grinned at me and inserted his one finger. I groaned out of frustration. "I n
eed you in me", I said desperately. He didn't answer me, he added his second fin
ger instead. "Faster." I moaned. He did make it faster then stopped again. "Fuck
you! Don't stop!" I felt his third finger move in me. Oh yes, he's doing it aga
in.
"Yes, baby. Yes. Oh. More!" I shouted.
"Marry me, Maxine"
"Fuck me!" I said with pleasure and frustration. I was desperate. Desperate to f
eel him and his love.
"Tell me you'll marry me, Maxine" he made his fingers go deeper and faster. "Ans
wer me, Maxine!"
Oh my god. It's good. He was going faster and hella deeper. "MARRY ME MAXINE!"
"Yes! Oh, yes!!!" I shouted. I felt him grin. I knew he was happy. I knew becaus
e he really did gave me a great finger and even made me come. Damn him! Damn him
and his ways! I panted as I had reached cloud 9. Did I say yes? Fuck, no.
But wait, I could still backout, can't I? Not because I said yes means we could
pursue things, right? I don't have any obligations for him anyway! I'm not his g
irl. Duh. I am not his girl. Definitely NOT! Yea, that's it. I'll take my words
back and leave the hell out of him. I can't be with this guy! I had already prom
ised my all to someone I love and that's the only thing I will never break.
I felt pain in my chest as I recalled his face. Damn this! I can't do this! I ca
n't cheat. I am not a cheater. I am not.
Maybe he felt I was suddenly uneasy. "I know what you're thinking and no, you ca
n't run away from me."
Bullshit. I am in deep trouble
DYLAN'S POV
She said yes. She really said yes. Alam kong super lame ng proposal ko but she s
aid yes. Maaring napilitan o nadala lamang sya sa tensyon na nangyayari samin bu
t she said yes. No matter how it happened, she said yes.
"I-i am not going to r-run away, Dylan." She said, well not reassuringly pero pa
nghahawakan ko ang mga iyon.
"I will not let you run." Sagot ko naman bago sya muling hinalikan.
She moaned in between our kisses nang hawakan ko sya sa ibaba nya. She's ready f
or me. I hurriedly removed my clothes as we continued kissing. Agad kong pinasok
ang kanina pang nakatayo na pagkalalaki ko sa kanyang pagkababae. I kissed her
passionately as I felt her wetness.
We made love twice, and when she reached ecstasy, I was suprised ng mag orgasm s
iya. It was my first time to see her like that.
"Well, Mrs Sebastian, looks like you enjoyed this night way more that I expected

" I teased sabay kiss sa neck niya.

Gumanti naman siya ng isang matamis na ngiti at humalik sa aking labi.
"Sira ka talaga, Mr Sebastian. Let's go fetch the kids?" Nagayos na kami pareho
para sunduin ang mga bata. Hinawakan ko ang kamay ni Maxine habang naglalakad ka
mi papunta sa kanila.
It took me two years to finally hold my love's hand. I know she took away my kid
s' first two years from me but I couldn't make myself be angry with her. Ang gus
to ko lang ngayon ay makasama na sya pati ang dalawa kong anak.
"I'm sorry for taking Luis and Andera's first two years from you. It's the most
important part of their lives and yours too but I took it away. I was selfish."
She suddenly said while we were walking.
"Did you read my mind? I didn't know you turned as a mind reader?" Natatawa kong
sabi. That topic would just make everything be negative again at ayokong mangya
ri iyon. I know we have to talk about it pero wag muna ngayon. Whatever her reas
ons are, next time ko na lang aalamin. I just don't want to spoil this moment.
"Sira!" Natatawa na din nitong sabi.
Napakunot ang noo ko nang iniangat nito ang kaliwang kamay nya na hawak ko tsaka
ito tinignan. She then frowned.
"Hey, problem?" Nagaalalang tanong ko. Didn't she like how perfect our hands fit
?
She stopped from walking tapos ay humarap sakin habang hawak pa rin ang kamay ko
. "Where's my ring?" Kunot noo nitong tanong with matching pout pa.
My frown then turned into a grin. "Sorry, biglaan yung proposal eh, next time na
yung singsing." I joked as I pinched her nose with my free hand.
"Daya!" She stomped her feet bago tumawa.

"Mama!! Papa!!" malayo palang ay natanaw na kami ni Luis.

"Enough na kids, madilim na. Let's go inside para makapagbanlaw na kayo at makak
ain na tayo." malambing na utos ni Maxine.
Agad umahon si Luis at tumakbo papunta samin.
"Wag na tumakbo, madapa kayo ha?"
Tila ba hindi narinig ni Andrea ang sinabi ko at nagpatuloy sa pagtakbo. Gigil n
a gigil siyang tumakbo na para bang lilipad na siya sa sobrang bilis. Nagulat ak
o ng bigla siyang nadapa sa buhanginan at nagdugo ang tuhod niya. Agad akong tum
akbo para buhatin ang umiiyak kong anak.
"Oh sabi naman ni papa wag tumakbo di ba" I kissed her forhead.
"Di po rinig ko papa" she sobbed.
"Oh wag na umiyak gagamutin nalang natin okay?" Maxine calmly said.
Andrea nodded as she wiped her tears away using both of her hands.

Matapos namin paliguan ang mga bata at magamot si Andrea, nagpunta na kami sa ki
tchen. Naghain na ng pagkain si manang dahil baka daw gutom na ang mga bata. Nak
akatuwa nga dahil talagang kaming dalawa ang nagpaligo sa kambal. Kaya ayun, bas
ang basa kami ni Maxine pagkatapos kaya kinailangan na rin namin maligo. Plus, w
e smell like sex.
Oy, pero, teka, hindi kami sabay naligo. Wala kasi magbabantay sa mga bata. Mala
s.
Habang kumakain kami, pumasok si manang sa kusina.
"Aba, Dylan, hijo, may perya ngayon sa bayan ah. Fiesta. Baka gusto nyo mamasyal
dun mamaya." She suggested.
"What's perya?" Luis asked attentiveley. Nang tignan ko ang dalawa kong anak ay
talagang naghihintay sila ng sagot ko. Aba, tignan mo nga naman ang mga anak ko,
bata pa lang ay usisero at usisera na. Hahaha!
"It's a pretty fun place, darling." Maxine answere.
"Eh, punta!" Andrea said.
"Papa we want to go perya" sabi nila in chorus.
"Oh mama, punta daw tayo perya." sabi ko kay Maxine na agad namang napaoo. We as
ked manang to prepare our things and sailed to town.
Pagpasok na pagpasok pa lamang namin sa perya ay halos magningning na ang mga ma
ta ng anak ko.
Napakaraming tao at masaya ang paligid. Madaming ilaw na makukulay kaya naman e
njoy na enjoy ang dalawa sa pag nood. Ang laki ng ngiti nilang dalawa na kinatuw
a rin naman ng kanilang ina. They looked so happy, nakakataba ng puso. Sana gani
to kami palagi.
Lumingon lingon ako sa paligid at nang nakita ko ang gusto ko, sinabihan ko si M
axine. "Stay here with the kids, I'll be right back." and even before she could
answer, kumaripas na ako ng takbo.
Bumili ako ng tickets para sa ferris wheel.
Ferris wheel.. I grinned to myself habang naglalakad pabalik sa mag-iina ko.
"San ka ba galing?" Bungad na tanong sakin ni Maxine.
Tinaas ko ang kamay ko na may hawak ng tickets. Nakita kong nanlaki ang mga mata
nya nang mabasa kung ano ang nakasulat doon.
"Dylan!" She almost screamed.
"What?" I asked innocently.
"What are those?!"
"Uhm, tickets?" I tried to stop myself from laughing.
"Tickets for ferris wheel?! You want me to die?!" Hysterical na tanong na nito.
My kids are just watching her. They both looked amazed dahil sa reaction ng nana
y nila.

"I don't know what are you saying." Sabi ko. "Let's go?" I said to our kids. Hin
awakan ko na ang kamay ng dalawa at madaling tinungo ang ferris wheel. Pagkatali
kod na pagkatalikod pa lang namin ng kambal ay narinig ko na ang protesta ni Max
ine.
"I am not going there!" Inis nitong sabi. Hindi ko na mapigilan ang mapangisi. T
he kids giggled too! Para bang naintindihan nila na niloloko ko lamang ang kanil
ang mama. Nang hindi ko sinagot ang sigaw ni Maxine ay narinig ko nanaman ito. "
Ugh! Fine!"
Lumawak ang ngiti ko sa mukha.
"Let's go?" I said to them. Hindi pa rin maipinta ang mukha ni Maxine habang ang
kambal ko ay halos hilain na ako dahil sa sobrang pagkaexcite.
Kandong ko silang dalawa ng makapasok na kami sa loob ng tube.
Habang paaakyat na kami sa tuktok. Napansin ko na nakapikit lang mata ni Maxine
na parang nagdadasal at sobrang higpit ng hawak sa baras na akala mo may magnana
kay sa tube na sinasakyan namin.
"Kaya naman pala ayaw ni mama eh. She's afraid of heights!" biro ko.
"Shut up, Dylan di yan totoo. Tinatawanan tuloy ako ng mga anak mo" pikon na sin
abi ni Maxine sabay palo sa braso ko.
Saktong sakto ng biglang huminto ang tube namin sa pinakatuktok ng ferris wheel.
"Sige nga tingin ka?" sabay nginuso ko sa labas. Ang kambal naman ay nakikisakay
na trip ko ang mama nila.
They kept chanting "mama look" kaya naman nagtapang tapangan ang mama nila. Tumi
ngin siya sa labas sabay naman na inuga ko ang tube. Tuwang tuwa ang mga bata na
nakatingin at parang dinuduyan habang napasigaw naman si Maxine habang nakapiki
t.
"DYLAAN TUMIGIL KA SA PAG UGA TATAMAAN KA SAKIN PAG BABA NATIN". I couldn't stop
laughing at siya naman di siya tumigil na magsisigaw dahil pinabayaan kong tumi
ngin sa baba ang dalawa.
Both of them were so amazed sa nakikita nila sa labas habang ang mama naman nila
ay mamutla na sa sobrang takot.
"Cute mo" I said, na kinagulat ko rin dahil lumabas ang mga salitang yon out of
nowhere. I saw her cheeks turn red.
She opened her left eye para tignan ako. I grinned dahil natutuwa ako sa kanya.
She smiled back. Hinila ko naman siya papalapit sakin at nilapat ang ulo niya sa
dibdib ko.
"Wag ka matakot," I reassured her. "I got you." Sabay kiss sa ulo niya.

Pagbaba namin sa ferris wheel. Napakahyper ng dalawang bata. They were hoping an
d jumping. Sinundan lang namin sila habang nakaakbay ako kay Maxine. Kaya pala h
yper sila. Nakakita sila ang cotton candy. Binili ko naman sila. Tigisa. Ang say
a nila kumain. Nagshashare sila dahil pink cotton candy ang kay Andrea at blue n
aman ang kay Luis. Little do they know na pareho lang ang lasa kahit magkaiba ng

kulay.
"Horsey!" naagaw ni Luis ang attention ko. Lalo na ng paulit ulit nila sinasabi
ni Andrea ang horsey. I figured na they were talking about the carousel kaya sin
akay rin namin sila dun.
After the ride, naglakad lakad muna kami habang kumakain ng burgers. Hati lang a
ng kambal sa isang burger dahil hindi naman nila mauubos.
Habang naglalakad lakad kami ay napahinto si Andrea sa paglalakad. She complaine
d about her knee. Masakit na daw. Nakita kong paiyak na siya. Bago pa man tumulo
ang luha ng aking anak, binuhat ko siya at pinasakay sa batok ko.
"Oh hold tight, my princess." Napalitan ng ngiti ang mukha ni Andrea.
Nakita kong lumipat ang malungkot na mukha kay Luis na nakatingin lang sa lapag.
"What's wrong sweetheart?" Maxine asked him.
"Wow, taas Andrea. Ako mababa." bakas sa mukha ni Luis ang inggit.
Binuhat siya ni Maxine. "There you go, little boy. Si mama muna buhat sayo ng li
ke this lang ha? Di kaya ni mama yung ganun eh. Only papa could do that. Pero ma
maya, promise na ikaw naman kay papa, okay? Then si Andrea naman sakin. Okay ba
yun, little boy?" She asked habang hinalikan sa pisngi si Luis.
"Opo!" He sang happily. Narinig ko din naman na tumawa is Andrea mula sa tuktok
ko.
Gusto maglaro ng dalawa ng games. Nakita kasi nila yung mga stalls na pwede pagl
aruan. What caught Luis' eyes is the basketball stall. May pinagmanahan ang anak
ko. Hehe.
"Mama i want to play that" sabay turo sa stall.
Maxine let him play pero hindi niya mashoot and he's starting to get disappointe
d. So I took him from her at nag palit kami. Sinakay ko sa batok ko si Luis.
"There you go big guy, ready to shoot some hoops?" He smiled in reply.
"Marunong si papa?" Gulat na tanong ni Andrea.
"Oo naman magaling ako magshoot, di ba mama?" sabay kindat kay Maxine.
Pinanlakihan ako agad ng mata ni Maxine kaya natawa ako. Grabeng nanay talaga si
Maxine! Nakakaamze sya, nakakatuwa talaga.
Inexplain naman nito na dati akongbasketball player sa school namin. The kids we
re so amazed. With my help, luis scored 5 points. He was so happy dahil may prem
yo kapag nameet mo ang target.
Sadly, we were 45 points short to getting the small teddy bear the two of them w
anted. So I told Luis, that I'll get it for the two of them. Naglaro ako ang got
200 points. More that enough para sa big fluffy teddy bear. Sobrang saya ng dal
awa kaya naman tuwang tuwa rin ako.
"Thank you, papa!" They said in chorus tapos ay sabay nilang niyakap ang bear no
ong kaabot ko pa lamang.

"Hey, easy!" NAgaalalang sabi ni Maxine nang mapansin nitong mas malaki pa ang b
ear sakanilang dalawa. They looked so cute and happy habang patuloy na niyayakap
ang bear.
It was getting late and the kids looked satisfied and really happy. Pero pahikab
hikab na sila. Niyaya ko na si Maxine na iuwi na ang dalawa para makapagpahinga
na. Buhatko silang dalawa at pare silang nakasiksik sa leeg ko.
Bago pa man kami makaratingsa yate ay nakatulog na ang dalawa. Binigay ko na sil
a kay Maxine para maihiga sila saglit habang pinaandar ko na ang yate.
I was busy driving the yacht kaya nagulat ako ng biglang may yumakap sakin mula
sa likod. Napakahigpit ng yakap niya.
"Salamat sa gabing to. I love you". Hinawakan ko ang malambot niyang kamay at hi
nalikan ito.
Para sakin, this is the most perfect night sa buong buhay ko.
"I love you, too"
Damn yes, the first exchange of iloveyous after two long years.
MAXINE'S POV

"Yieeeee!" Halos namula na parang kamatis ang pisngi ko lalo na nang marinig ko
ang hiyawan ng dalawa kong anak.
"Dylan!" Kunwaring suway ko kay Dylan kahit ang totoo nyan ay halos mamatay mata
y na ko sa sobrang kilig!
Inililigpit ko ang mga gamit namin dahil napagplanuhan namin na mag-picnic sa ta
bing dagat. As in talagang sa ilalim ng coconut tree kami kumain. Si Dylan ang n
agluto ng lahat ng pagkain namin, si manang naman ay nagbake din ng brownies na
talagang gustong gusto ni Andrea tapos ako naman ay nagalaga sa kambal at nagayo
s ng dadalhin namin dito. As if naman ang layo layo sa bahay eh halos 5-10mins w
alk nga lang! Kumain kami, nagswimming at nagpicture taking. And even Achi playe
d with the twins too! Kaya ayun, medyo nabasa si Achi at nadikitan ng buhangin.
At heto nga, habang nagaayos ako ng mga gamit ko dahil sa pagaakala kong nasa da
gat pa ang mag-aama ko, laking gulat ko na lang nang buhatin ako ni Dylan at ita
pon sa dagat! Oo, itapon talaga! Buti na lang at di bumagsak ang pwet ko sa lapa
g dahil medyo malalim din naman ang pinagtapunan nito sakin.
And then there, nang makaayos ako ay bigla akong hinalikan sa labi! Kaya ayun, r
inig na rinig ko ang tili ng kambal. Napalingon ako sakanila, kitang kita ko kun
g paano ubusin ni Andrea ang natitirang browines habang si Luis naman ay pinapap
ak ang fried chicken.

"Happy?"
Nilingon ko ito at hinalikan sa labi. "Very." I smiled at him.
"I love you." He whispered.
"I love you more." I answered back.

Hinalikan nya ako bigla sa labi at kinabig nito ang bewang ko dahilan upang madi
kit ang katawan ko sakanya.
I momentarily opened my eyes as my mouth stopped from responding to his kisses.
"You.. YOU!" Di makapaniwalang sigaw ko sakanya.
He just laughed at me and claimed my lips once again.
"Let's go somewhere deeper." He whispered huskily.
"Ugh.. no. Ayoko sa tubig! Pano pag mapasukan ako?!"
And again, tinawanan muli ako nito kaya naman hinampas hampas ko sya. "Fine fine
! Not here! Mamayang gabi na lang." He grinned.
"Ugh! Pervy!" Natatawang asar ko dito. "Tara na, we need to dry the kids now. Ba
ka magkasakit na sila. It's almost 5."

Matapos nun ay umahon na kaming dalawa. We were on our way back sa bahay nang bi
glang nagsalita si Luis.
"Mama! Pwede ligo si Achi?"
"Opo! Baho and yucky na sya eh." Andrea added.
Saglit akong napatingin kay Achi and gaya nga ng sinabi nila, that chow chow is
really dirty! Puro buhangin na ang mabalahibo nitong katawan.
"Alright, papaliguan natin si Achi." Dylan answered for me.
Gaya nga ng napagusapan, pinagliguan naming apat si Achi. The kids were so happy
habang pati sila ay nababasa ng tubig mula sa hose.
"Achi, wiggle ka!" Ani ni Luis habang pinapakita kay Achi kung paano magwiggle.
"Ganito Achi oooooohhh!!!!" Pati si Andrea ay gumaya na rin.
Tawa lang kami ng tawa ni Dylan habang hinahayaan silang dalawa na makipaglaro k
ay Achi habang pinapaliguan namin sila.
"Papa, lapit na birthday namin! Ano gift namin?" Out of nowhere na tanong ni Lui
s.
Nilingon ako ni Dylan na nakakunot ang noo. Oh yea, hindi ko pa pala nasasabi.
"November 11." Bulong ko dito.
Nang muli kong tignan ang mukha nito ay napalitan na ng pagkagulat ang kaninang
nakanoot nyang noo.
"That was our engagement party." Biglang sabi into.
"Ugh.." Dismayado kong sabi.
"Maybe that's why I gained back my memory that day too." Malapad na nag ngiti in

to sa mukha. Naramdaman ko ang paghatak nya sakin upang mahalikan ang gilid ng n
oo ko. "That's three days away. Anong plano?"
"Uhm.. T-theo p-planned a party f-for their b-birthday." Di ko alam pero para ka
sing ang hirap pagusapan si Theo. I mean.. it's awkward for me.
"Cancel that. You are mine. The twins are mine. Mine alone. Wala nang iba. We wi
ll have our private party here. Yung tayo lang." Aniya na para bang isa akong em
pleyado na inuutusan nya. He's too bossy. And possessive.
Tumango lamang ako bilang sagot dito.
I need to end whatever I have with Theo, right? I need to talk to him as soon as
possible.

"Tell me, sweetheart." He whispered habang nakasiksik sya sa leeg ko.

"Hmm?"
"Tell me you love me."
Saglit na napakunot ang noo ko pero napalitan din iyon ng ngiti. "You love me."
I chuckled.
He bit my neck bago muli sumagot. "Aayusin mo o bibigyan kita ng maraming kiss m
arks?" He dared.
"What? Sinabi ko lang naman yung gusto mo marinig!" Di ko na napigilan ang tumaw
a.
Magkasama kami ni Dylan ngayon sa kwarto nya. Well, we immediately moved here af
ter naming napatulog ang kambal.
He then groaned bago ako pinatungan at hinalikan ng masuyo sa labi.
"I love you." I broke up the kiss.
He kissed me more passionately right after hearing those words.
"Now, tell me, did any other guy touched you while we're not together?" Biglang
tanong nito habang nakalapat ang labi nya sa labi ko.
Shock was written all over my face. My blood drained. I froze. And it took me al
most 10 seconds bago makasagot.
"H-ha?" That's all I managed to say.
"I guess that confirms it." Dismayadong sagot nito. Napangisi man ito nung una b
ut then, sadness, pain and disappointment were written all over his face.
"D-dylan.." Dammit! Why didn't just deny it! And why did I sleep with Theo befor
e! Alam ko na nung mga oras na yun ay para bang yun ang pinakatamang gawin dahil
akala ko ay wala na si Dylan sa buhay ko but then.. eto, kami na ulit and I kno
w I fucked up bigtime.
Umupo ito at tumayo.

"D-dylan!" I almost shouted.

"What?" He asked coldly.
"Sleep, Maxine. Mgapapalamig muna ako ng ulo."
"D-don't leave." Pagsusumamo ko.
"Sleep." That's all he said before shutting the door.
Naiyak ako dahil alam kong napakamali ng nagawa ko noon. But what the hell, I al
so fell in love with Theo that time. Akala ko talaga tapos na ang samin ni Dylan
kaya nagdesisyon akong ibigay sakanya ang sarili ko. Who would have thought na
magkakabalikan pa kami?
Now I feel dirty and unfaithful.
Halos isang oras na ang nakalipas pero hindi pa rin bumabalik si Dylan. Isang or
as na rin pala akong umiiyak. Pakiramdam ko ay mugtong mugto na ang mga mata ko.
I feel so scared. Really scared. Pakiramdam ko ay nandidiri sakin si Dylan ngayo
n. It feels like nadudumihan sya sakin at iiwan nya ako. No. I can't let that ha
ppen.
And then.. I fell asleep because of too much crying.

When I woke up, wala pa rin si Dylan sa tabi ko. At dahil dun, naiyak ako. Pero
naamoy ko sa unan ang amoy nya. He slept with me last night! Bakit hindi ko pero
naramdaman iyon? Bakit hindi ako nagising?
I pushed all my negative thoughts. He slept beside me last night at sapat na iyo
n. I decided to prepare an extra special breakfast for him and I'll make this da
y a memorable one. Besides. 2 days na lang at birthday na ng kambal namin at ayo
ko naman na hindi kami magkasundo sa mismong araw na iyon.
Pagbaba ko sa kusina ay may narinig akong parang nagluluto. I walked faster patu
ngo sa kusina hoping that it's Dylan.
But no..
"Manang?"
She turneda round para makita ako. "Oh, ano yun, hija?"
"Uhm.. si Dylan po?"
"Ay nako. Maaga bumyahe. May aasikasuhin lang daw. Bilin nya na ipagluto ko kayo
ng mga bata. Malapit na rin naman ito matapos kaya gisingin mo na ang mga bata.
"
Tumango na lang ako bilang sagot.

I was on my way upstairs nang maagaw ng atensyon ko ang isang bulto ng babae na
nakatayo sa main door ng bahay.

"Monica." I said firmly.

"The one and only." She smirked.
"What are you doing here?" Patibayan ba to ng loob? Ang kapal naman ng mukha ng
babaeng to.
Natawa ito. "At ako pa talaga ang makapal ang mukha?"
"Bakit, hindi ba?" Pantay na sagot ko dito.
Umayos ito ng porma at inilibot ang mata nito sa buong bahay bago muling nagsali
ta. "So, tama nga ang kutob ko. Dito sa bahay na to inuuwi ni Dylan ang kabit ny
a."
"Excuse me?"
"Kabit. Kerida. Mistress. Maxine." Aniya at ngumisi pa talaga nang banggitin nit
o ang pangalan ko.
"Really? Balita ko kasi umurong sa kasal nyo si Dylan." Paghahamon ko dito.
Muli itong tumawa ng malademonyo. "Of course not!" Tinaas nito ang kaliwang kama
y nito, agad kong naintindihan ang pahiwatig nito. "We are still engaged, Maxine
and we are supposed to get married next week. Busy akong naghahanda sa kasal na
ming dalawa tapos andito lang pala sya sa malanding kabit nya."
"Nababaliw ka na."
Nangibabaw muli ang nakakatakot nitong tawa. "Didn't you know? He bought this is
land for me. Nalaman namin ang islang to dahil sa isa nyang kasyoso sa negosyo.
He bought this for our honeymoon. He bought this for us." Nakangisi nitong sabi.
"So tell me, pano mo nasisikmurang dito makipag lampungan when you know that on
e day, we'll live here and spend some sexy time here?"
Hindi ko lubusang maprocess sa utak ko ang mga sinasabi nya. What I've heard.. i
t's too much. Nanlilingid na ang mga luha ko.
"We are getting
gusto ka nyang
king a revenge.
you'll leave..

married, Maxine. Hindi yun mababago. Pinatulan ka lang nya dahil

gantihan. You've hurt his ego and he wants to earn it back by ma
You're his past time. His bed warmer. Kung may delikadesa ka pa,
NOW." Mabibigat ang mga salitang binitiwan nito.

And despite the fact that I am really hurt right now at talagang hindi ko na nak
akaya ang mga sinasabi nya, I managed to form a smirk and hit her something that
could hurt her ego. "Maybe you can't keep his bed warm, that's why I'm here. Ma
ybe all this time, I'm a better fuck."
Then I turned my back and hurriedly went to my children's room. I woke them up.
I grabbed my bag, which contains my most important things. I didn't bother packi
ng our things. Ang importante lang sakin ngayon ay makaalis sa lugar na to.
They were asking me kung san sila pupunta, I just made an excuse, sabi ko ay pup
untahan namin ang papa nila. I almost cried pero pinigilan ko iyon.
I won't cry habang nasa paligid lang si Monica and I won't cry right in front of
my kids.

Nang makababa kami, nakita ko ang gulat na titig ni Monica samin. Oh, yea, she d
oesn't know.
"Naghihintay ang yate ko sa labas, you could use that and oh, please tell my cap
tain na hindi na nya ako kelangan balikan, I'll live here." Ngisi nito samin.
I opened the door pero bago ako tuluyang makalabas ng bahay ay nilingon ko ito a
t muling nagsalita. "And oh, Monica? One thing I have that you don't? Twins with
your fiance."
With that.. I left the island with a broken heart.. again.
DYLAN'S POV

I was frantic when she told me about sleeping with Theo. Fuck that! I wasn't jus
t frantic, I was furious at the same time!
It wounded me.
Just the thought of her kissing somebody else's lips kills me. Ano pa yung malam
an kong may ibang umangkin sakanya?!
I own her. Body, mind and soul. I. OWN. HER.
Ayokong makagawa ng pagkakamali kaya minabuti kong umalis at magpahangin na lang
. I hate seeing her cry and hurting her, but damn, I was hurt too! And for the n
th time around, I cried because of her.
If only I could jump into our bed and cuddle until the pain subsides pero hindi
eh, imposible.
Sinubukan kong burahin ang mga imahe ni Maxine at ng LeFevre na iyon sa isipan k
o pero hindi ko magawa. Damn that Theodore LeFevre!

It was 2:30 a.m when I decided to go back kaya lang ay ng halos trenta minutos n
a akong nakahiga habang nakatitig sa mukha ni Maxine ay hindi pa rin ako madalaw
dalaw ng antok.
"Did you really wanted me out of your life that you let yourself be with another
man?" my voice cracked when I asked her as she sleeps.
I closed my eyes to stop my tears from falling but then, I saw Maxine and Theo h
and in hand while smiling.
Damn.
I got up from bed and took my keys. I managed to leave a note for Manang, saying
that she should cook breakfast for my family and that if ever Maxine asks where
am I, sabihin na lang nya na may aasikasuhin ako.

Wala pang alas kwatro ng umaga ay nasa lupa na ako, hindi na ako nagaksaya ng or
as, agad akong bumyahe. Nangangati na ang kamay ko. I need to get this thing out

of me.
I didn't waste any second, bumaba na agad ako ng sasakyan pagkapark ko sa buildi
ng ng isang condominium na pagmamayari ng pamilya namin. I asked for room 1510'
s card key. Dahil kilala ako ng mga tao sa front desk, agad nilang binigay sakin
ang hinihingi ko.

Nilibot ko agad ang silid na iyon pagkapasok na pagkapasok ko pa lamang. When I

didn't see him in the living room or in the kitchen, pinasok ko na ang kwarto. A
nd he's sleeping.
I grabbed him at halata ang pagkagulat sa mukha nito. Sino nga bang hindi magugu
lat kung bigla ka na lamang hihilain sa kama habang natutulog pa?
And before he could ask "what the hell did I do", I punched him hard on his face
making him fall to the floor.
"What the hell, man?!" He shouted as he was holding his jaw.
"That's for sleeping with my girl!" I shouted before grabbing him up again.
Tinulak nya ako. "Putangina! Ano bang pinagsasabi mo?!"
"You slept with Maxine!" Sabi ko. Akmang susuntukin ko ulit sya kaso ay nakaiwas
sya.
"Maxi.. Ano bang problema mo? As far as I know, si Monica ang fiance mo! Hindi b
a't magpapakasal na kayo?! Stop giving me all these shits, Dylan." Depensa ni Th
eo.
"Tangina! Wag mo nga akong gaguhin. LeFevre ka. Di na ako magugulat kung alam mo
ng ako ang ama ng kambal. Ako ang ama ng kambal ni Maxine!" galit kong sagot. Th
is guy is really pissing me off.
Nanliksi ang tingin ni Theo sakin. "Ikaw? Ikaw ang nanakit kay Maxine? Di mo ba
alam na 2 taon. 2 taon siya naghirap. 2 taon siya nasaktan. Hindi siya makamove
on sayo. Tinulungan ko siya. Tinulungan ko siya na kalimutan ka. Tapos isang ara
w, bigla ka nalang susulpot na parang kabute. I cursed the man who hurt her tapo
s ikaw pala yun?!" nagulat ako ng bigla akong sinapak sa panga. Sa sobrang lakas
ng pagsapak ay ako na ang napaupo sa sahig. Hindi ko alam pero mas nasasaktan a
ko sa naririnig kong pinagdaanan ni Maxine kesa sapak ni LeFevre.
"GUMISING KA SEBASTIAN!! Imulat mo yang mata mo at palawakin mo ang isip mo. Ika
w yung lalaki na kinuwento sakin ni Maxine habang umiiyak siya. Hindi mo nakita
kung anon sakit ang pinagdaanan niya at pilit niyang tinago sa mga anak niya. Sa
mga anak mo. Dahil ayaw niyang malaman ng mga anak mo na yung tatay nila eh pin
ili ang kabit niya at magpapakasal ngayon sa ibang babae! Isaksak mo sa kokote m
o. Nagawa namin yun ni Maxine dahil pagod na siyang masaktan. Pagod siyang ng um
iyak." Pag papatuloy niya habang tumatayo.
Habang naririnig ko ang mga salitang lumalabas sa bibig ni Theo, di ko mapigilan
mapaisip at mapaluha. What have I done? I'm angry at her for sleeping once with
another gu. Samantalang ako, I slept with Monica for... I can't remember how ma
ny times. Natahimik lang ako habang sinusumbat ni Theo sakin ang katotohanan.
"Kahit 2 taon ko lang nakasama si Maxine, minahal ko siya. Pero alam ko sa saril
i ko.... Alam ko sa sarili ko na hindi ko matatapatan ang pagmamahal mo sa kanya
. Alam ko rin na kung dalawa tayong nandito para sa kanya, mahihirapan siya mami

li. Alam ko rin na ikaw ring ang pipiliin niya" mahinahong sabi ni Theo sabay bi
nato ang card key sakin at binuhat ang kanyang bagahe. "Take care of her, and th
e kids. Be a good father to them. That's what Maxine dreams of. A complete famil
y"
And with that, Theo left the room.
"Anong dahilan mo, LeFevre?" I murmured to myself.

After reality had hit me hard, napuno ang utak ko ng iba't ibang ideya kung paan
o hihingi ng tawad kay Maxine. I had done a lot of damage and I can't think of a
perfect way para matapatan lahat ng pananakit at pagkukulang ko sakanya!
This is so frustrating!
Pero sa bandang huli ay napagdesisyunan ko na, uumpisahan ko ang pagbawi sakanya
sa pamamagitan ng simpleng actions lang. I will take care of her from now on.
I was damn excited nang marating ko ang isla. I wanna kiss her and pamper her. N
agmadali akong naglakad patungo sa bahay but then, pagkabukas ko pa lamang ng pi
nto, I saw an uninvited guest.
"Monica." I said through my gritted teeth.
DYLAN'S POV
Nanginginig ang kamay ko habang nagmamaneho. Mabigat ang puso ko na tumatahak sa
daan. Dahil sa nararamdaman kong mabigat pati na rin ang malunkot na tugtugin s
a radyo, di ko na napigilan muli ang pagtulo ng luha ko.
Halo halo ang nararamdaman ko.
Galit kay Monica dahil sa labis na ginawa nitong paninira sakin at sa pamilya ko
.
Inis kay Maxine dahil lagi syang umaalis, lagi syang nangiiwan.
At higit sa lahat, pagkamunhi sa sarili ko dahil sa mga nagawa kong pananakit ka
y Maxine.
But damn, why does she has to go away everything something bad happens? Why can'
t she just wait for me?
Muli, sinisi ko si Monica sa lahat ng nangyayari samin ngayon.
Humigpit ang hawak ko sa manibela, maging ang pagtapak ko sa gas ay dumiin.
I don't care how fast am I running now, I don't care kung habulin man ako ng mga
pulis, and hell, I don't care kung may madisgrasya man ako.
I need to go to Maxine.
And I need to freaking forget what happened earlier

"Monica," I said through my gritted teeth.

She turned around and a smirk formed on her lips. "The one and only, love."
Papalapit na ito sakin nang magsalita muli ako. "Anong ginagawa mo dito? At pano
mo nalaman ang pamamahay ko na to?"
Ngumisi lang ito habang patuloy na naglalakad patungo sakin. "You think I won't
find out? I am not stupid, Dylan. I know you are bedding your misstress." She hi
ssed at the last word.
"Maxine has never been my mistress. She had always been my woman." I equally sai
d.
This time, nakarating na sya sakin at akmang yayakapin ako ngunit ay lumakad ako
palikod.
"Ouch. Is that how you welcome your fiance? Didn't you miss me? Come on, I've be
en wanting you in bed since last week, I need you to warm me up." She said seduc
tively. But I wasn't seduced, I was disgusted.
"Get out." I said firmly.
"Wag ka na pakipot, Dylan. Wala na ang mga istorbo." She added.
Bahagyang kumunot ang noo ko sa sinabi nya but when I realized what she meant, I
ran upstairs. I checked our room, she wasn't there. A little bit of panic buil
t up in me. And when I checked our kids' room, they weren't there! I opened the
closet and found their clothes pero may nawawala - ang handbag ni Maxine. It has
her important things there. Damn!
I know she went away! Naglayas, iniwan nanaman ako. Bullshit! This is all bullsh
it!
Tumakbo ako papunta sa baba and when I saw Monica's devilish smile, hindi na ko
nagdalawang isip na hatakin ang braso nya. I didn't care if it's painful! "What
have you done?!"
"Let go of me!" Aniya habang pilit na hinihila ang braso nya at habang sinusubuk
an akong suntukin sa dibdib
"I said what have you done!" Muling tanong ko habang pahigpit ng pahigpit ang ha
wak ko sakanya
"I did what I had to!" Sagot nito
"That's bullshit!" Muling sagot ko at patulak kong binitawan ang braso nya dahil
an na mapaupo sya sa sofa
"What's with her, huh?! Anong meron sakanya at sya lagi ang pinipili mo?! What d
oes she has that I don't?! I could fucking give you twins, too, Dylan! I could w
arm your bed! I could be the better fuck!" Hysterical na sigaw nito.
"I love her!" Sagot ko.
"But I love you more!" Sigaw din nito.
Bahagyang lumambot ako nang nakita kong umiiyak na ito.

"Please.." Aniya habang tumatayo at humahakbang papalapit sakin. I was surprised

when she kneeled in front of me and hugged my thighs. "Please, Dylan. AKo na la
ng. I could love you more than her. I will give you everything that you want. I
swear, I will you everything." Pagmamakaawa nito habang umiiyak na nakayap sakin
.
"Tayo." I firmly said habang pilit na bunubuhat ang braso nito paakyat pero ayaw
nya magpatinag. I sighed. "Monica.. it has always been her. And it will always
be her. The way you love me.. it isn't health anymore.. not healthy for you and
for us. Sinisira mo na hindi lang ang buhay ko at buhay namin ni Maxine kasama a
ng mga bata kundi pati ang sarili mo. If you won't let it go now, you will selfdestruct." Pilit kong pinapaunawa sakanya ang sitwasyon.
Naramdaman ko ang pag-iling nito. "N-no. P-please. I want you. Ako na lang, plea
se." Pagmamakaawa pa rin nito.
"The way I love Maxine and the way you love me is very indifferent. Monica, maha
l ko sya at gagawin ko ang lahat para maiayos ang buhay nya. Ikaw.. mahal mo ako
at ginagawa mo ang lahat para masira ako. Nakikita mo ba?"
"B-but she let you go! She left you again! She is weak! Ako, matatag ako! I am t
he right girl for you, Dylan!" Dagdag pa nito.
"She left me again because you destroyed us again."
Naagaw ng sinabi kong iyon ang kanyang atensyon. Napatingin ito sakin.
"Yes, I know what you did two years ago. I know the trick you pulled." Sinubukan
kong maging mahinahon but I failed.
This time, tumayo na ito at pilit akong niyakap. "I-i'm sorry! I-i only did t-th
at b-because I-i love you and h-hindi ko kaya mapunta ka sa iba!"
Marahan ko syang tinulak at lumuhod sa harap nya. Narinig ko ang pagsinghap nya.
I sighed. "Monica, I'm tired. I'm tired of living everyday without Maxine. Let
us be. Set me free. Set yourself free. I love her, Monica. And there will be som
ebody else out there that would love you the way you want me to. Please, let me
be with Maxine."
"I-i.." Nangingig ang boses nya. I thought she would say something. Akala ko mag
mamatigas pa sya but I was surprised when she walked away. She ran.
I saw her grab manong papunta sa munting bangka na nasa dagat. She's going home.
Finally.
Nang naiayos ko na ang sarili ko, napagdesisyunan kong puntahan na agad si Maxin
e sa bahay nila. That's the only place she'll run, too.

Theo left. Maxine has nothing aside from her family and me pero sa ngayon ay ala
m kong imposibleng sakin sya pupunta.
Dalawang oras matapos ang byahe ay natunton ko na ang bahay ng mga Buenavista.
Two years ago nang huli akong makaapak sa pamamahay na ito. Two years ago, I got
nothing but a letter of goodbye that almost killed me. And now, I am back, hopi
ng na sana this time around, andito sya.

Bago ko pa man mapindot ang doorbell ng bahay, nakita ko nang papasugod ang dadd
y ni Maxine.
"What are you doing here?!"
"I came here for the same reason two years ago, sir. I am here for Maxine."
Nang akala ko ay sasagot sya, isang malakas na suntok ang natanggap ko sa aking
mukha.
"Hindi ka na nakuntento noon! You had hurt her before and now bumalik ka at sina
ktan ulit ang anak ko! Who the hell you think you are para saktan ang anak ko?!"
Galit nitong sabi habang kinukwelyuhan ako.
"Dad!" Narinig kong sigaw ng mommy ni Maxine.
"I love her, sir." Naramdaman ko ang pagluwag ng hawak nya sa kwelyo ko. "What h
appened before.. pareho kaming biktima, gaya ngayon. Pero noon I was a coward, n
atakot akong hanapin sya at harapin. But now, I can't let her go. I can't let my
family go."
Tuluyan akong binitawan ng tatay ni Maxine. Dinaluhan sya ng kanyang asawa at pi
lit na pinahinahon.
"Ma'am, sir, I need to talk to you daughter.. please.." My voice almost cracked.
"She left." Malungkot na sabi ng mommy nito.
"P-po?" Naiiyak kong tanong.
"San Juan." Her father said.
Ni hindi ko na nagawang magpaalam sakanila. Right after hearing where she's hidi
ng ay agad na akong bumyahe.
Damn, Maxine.
Monica finally let me go but then, Maxine ran away again.

Gabi na nang marating ko ang bahay ni Maxine sa San Juan.

Umiling ako nang naalala ko ang una naming pagkikita. Who would have thought na
all along ay dito lang pala sya nagtatago?

"Maxine." Sigaw ko habang kinakatok ang pinto.

"Maxine!" Kinalabog ko na ang pintuan pero wala pa ring sumasagot.
"Open the damn door, Maxine! I know you're in there!" Akmang susuntukin ko na sa
na ang pintuan para mabuksan ito pero nabitin ang kamay ko sa ere nang bumungad
ang mukha ng pinakamamahal ko mula sa pintuan.
"What are you doing here?" She asked coldly.

Agad ko syang niyakap. I missed her. Damn! Wala pang isang araw na nahiwalay sya
sakin, namiss ko na sya agad.
"Dylan!" Bahagyang nagulat ako nang sigawan at itulak nya ako palayo.
"Ano bang ginagawa mo dito?! You shouldn't be here!" Sigaw pa nito uli at akmang
isasara ang pintuan pero pinigilan ko ito. "Ano bang problema mo?!" She shouted
again habang naglalakad ng padabog papasok ng bahay.
I followed her.
"Dun ka sa mapapangasawa mo! Hindi dito! Hindi sakin!" Her voice cracked sa huli
nitong sinabi.
"Why do you keep on leaving?" I asked her in a defeated tone.
"Why do you keep on choosing her over me?" She asked sadly.
"I didn't chose her!"
"Yes, you did! Two years ago! You chose her over me, Dylan. You knew I was pregn
ant pero ano?! You asked her to marry you." Naluluha na nitong sabi.
"Maxine, baby. It's not like that. Let me ex-"
"Dylan, I'm tired." Umiiyak nitong sabi.
"No. No, baby. Listen to me." I was about to step forward so I could hug her but
she stopped me.
"I give up." Sumusuko nitong sabi.
"Dammit, Maxine! Damn you!" Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko mula sa pagsi
gaw. "Lagi kang umaalis! Lagi kang nangiiwan! Masabihan ka lang ng kung ano ano,
nagdedesisyon ka na agad! Ni hindi mo man lang isipin kung totoo o hindi yung m
ga nasasagap mo!"
Humahagulgol na sya. I don't want to see her crying but damn, I am as equally hu
rt as her and kagaya nya, napapagod din ako.
"The problem with you is wala kang tiwala sakin. Mas pinapaniwalaan mo yung nasa
paligid mo kesa sakin. Ni hindi mo ko magawang kausapin tungkol dun. You keep o
n running away." Umiiyak ko na ring sabi.
"Two years ago, when you left me.. si Monica ang may gawa nun diba?"
"She said you're getting married!"
"Goddman, we are! What the hell, Maxine! I am not stupid to ask her in marriage
when I know you're pregnant with my child! Nung ilang buwan ang lumipas, ni hind
i ba sumagi sa isip mo kung bakit wala ka pang nababalitaan sa media na ikinasal
na kami ni Monica?! Ni hindi ba sumagi sa isip mo na kaya hindi pa ako natatali
sakanya ay dahil hindi sya ang gusto kong mapangasawa?!" Pagtataas ko ng boses.
"And now, may sinabi ulit sya sayo and you fucking believed her again. Sa tingin
mo hindi ako napapagod? You keep on leaving. Why can't you just stay? Why can't
you just trust me? You're a coward. Duwag ka. Nasaktan ka sa mga narinig mo kay
a ka naduwag alamin ang totoo. You let yourself suffer from misery dahil duwag k
a. You let our kids grow without me dahil naduwag ka. Kung napapagod ka, napapag
od din ako kakahabol. But guess what? Hindi ako kasing duwag mo."

After voicing out what I feel, akala ko ay okay na. I thought eto na yung tipong
magiging okay na kami. Akala ko ay mauuwi na to sa mainit na yakap at halik. Bu
t for the nth time, she ran away. She ran upstairs without even saying a thing.
Napailing akong naupo sa sofa. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko. Nagbabady
ang tumulo muli ang mga luha ko nang nakita ko ang isang bagay sa ibabaw ng lame
sa.
Suddenly, and idea came.
Kinuha ko ang bagay na iyon at hinanap ang numero na kelangan ko.

"Hello? Ate?"
"Jemimah."
"K-kuya Dylan?!"
"I need your help."
She might keep on running away and I might get tired of chasing her but I won't
stop at any point. She is mine and mine alone. Whether she likes it or not, she'
ll end up with me.
MAXINE'S POV
I've been crying non-stop since I left his island. Nang nakalayo kami ng kambal
sa isla ay agad kong tinawagan sila mommy upang magpadala ng susundo samin. I to
ld them where we were. It didn't matter if we had to wait for another hour para
sa sundo, I just want to get out from his place.
His place.. or maybe their place. Napangisi ako sa katotohanan. To think na dati
ay halos isipin ko na lugar naming dalawa yun ni Dylan. It had never been our p
lace.
He just took me there to be his bed partner, maybe napilitan syang isama nung un
a ang kambal but he had no other choice than to deal with it.
But then again, napaisip ako.. ganun pa rin ba ang naisip nya nang nalaman nya n
a anak nya ang kambal? Did he really love them? O pakitang tao lang? Yung mga pi
naramdam nya sakin sa isla, totoo kaya yun?
He even said he loves me.
Sana naman totoo yun. Kahit yun lang.
Ipinikit ko ang mga mata ko nang mapatulog ko ang mga bata. Pagkarating namin di
to sa San Juan ay agad silang nakaramdam ng antok. Pagod siguro sa byahe.
Nagbabadya nanamang tumulo ang mga luha ko pero pinigilan ko ito. The fact that
we're not with Dylan hurts me like hell. Isang linggo pa lang naman ang nakalipa
s mula ng makasama ko ulit sya pero ganito nanaman sya kasakit, ay hindi pala, m
as masakit to eh.
Ang daming nangyari sa loob ng isang linggo. Muntik akong makidnap, dinala ako n
i Dylan sa isla kasama ang mga bata, may nangyari samin ni Dylan, nalaman nya an
g totoo tungkol sa mga anak nya, my kids loved their father so dearly kahit sagl
it pa lamang sila magkakilala, we had our exhcange of iloveyous, he asked me to
marry him.. oh yea, I'm his fiance, pero kabit nga lang. So I'm basically the mi
stress fiance. I laughed bitterly.
And now, kaming tatlo na lang ang nandito. I need a friend.
I grabbed my phone and dialed Theo's number. I need him right now. Marami akong
gustong isumbong sakanya. And I have to say sorry. At higit sa lahat, I need to
tell him everything about me and Dylan. He doesn't deserve a cheating girl like
me. He needs to know the truth.

And as for me.. I need to let Theo go dahil noon pa man, nakakulong na ang saril
i ko kay Dylan.
Nakailang dial na ako ng number ni Theo, hoping that magriring na iyon pero ilan
g beses na rin akong nabigo.
"The number you have dialed is unattended or out for coverage area, please try a
gain later."
Wala sa loob na ibinato ko ang cellphone ko sa sahig.
Damn this life! Ayoko na talaga. Nakakapagod ang ganito.
Nang maiayos ko ang sarili ko ay pinulot ko ang cellphone ko na kaninang binato
ko. Bago pa man ako makatayo mula sa pagkakapulot ay narinig ko ang isang pamily
ar na boses.
"MAXINE!" Halos maiyak ako nang marinig ko ang boses ni Dylan.
"MAXINE!" He shouted again, dali dali akong tumakbo sa baba. Inilapag ko ang cel
lphone ko sa lamesa dahil sa takot na baka maibato ko sakanya yun oras na makita
ko ang pagmumukha nya.
Nilapitan ko ang pintuan na nanginginig.
"OPEN THE DAMN DOOR, MAXINE! I KNOW YOU'RE IN THERE!" He shouted furiously.
Huminga ako ng malalim bago ko tuluyang ipihit pabukas ang pinto.
Nanlaki ang mata ko nang nakita ko ang kamao nyang nakaambang sumuntok. Shit! I
thought for a second na mukha ko ang tatamaan but gladly, he saw me.
Sinubukan kong pigilin ang sarili ko na sugurin sya ng yakap. I know I'm hurt da
hil sa kasinungalingan nya but I miss him badly!
"What are you doing here?" I asked him.
What he did next caught me off guard.
He hugged me.
As much as I wanted to hug him back, ayokong ipakita sakanya na kaya nanaman nya
akong lokohin. I don't want myself to be on his mercy again!
"Dylan!" Sigaw ko sabay tulak sakanya.
"Ano bang ginagawa mo dito?! You shouldn't be here!" I shouted as I tried to clo
se the door pero iniharang nya ang kamay nya. "Ano bang problema mo?!" I shouted
habang naglakad papasok ng bahay. If we're gonna make a scene, ayokong sa labas
kaya mabuti na andito na kami sa loob ng bahay.
"Dun ka sa mapapangasawa mo! Hindi dito! Hindi sakin!" Damn my voice for crackin
g. He might be thinking now na naiiyak ako. Hell, no! I won't give him that sati
sfaction.
"Why do you keep on leaving?" He asked in a tired tone. Are you giving up now, b
aby?
"Why do you keep on choosing her over me?" I asked with as equally tired as his
tone.
"I didn't chose her!"
"Yes, you did! Two years ago! You chose her over me, Dylan. You knew I was pregn
ant pero ano?! You asked her to marry you." Ni hindi ko na mapigilan ang unti un
ting pagbuo ng luha ko.
"Maxine, baby. It's not like that. Let me ex-"
"Dylan, I'm tired." Hindi ko na talaga napigilan ang pagiyak ko.
"No. No, baby. Listen to me." He was about to come closer but I stopped him.
"I give up." Sumusuko kong sabi.
"Dammit, Maxine! Damn you!" I was kind of surprised when he shouted. "Lagi kang
umaalis! Lagi kang nangiiwan! Masabihan ka lang ng kung ano ano, nagdedesisyon k
a na agad! Ni hindi mo man lang isipin kung totoo o hindi yung mga nasasagap mo!
"
Sa sinabi nyang iyon ay mas lalo akong napahagulgol.
"The problem with you is wala kang tiwala sakin. Mas pinapaniwalaan mo yung nasa
paligid mo kesa sakin. Ni hindi mo ko magawang kausapin tungkol dun. You keep o
n running away." He had a point and yes, nasaktan ako lalo dahil totoo ang sinab
i nya. I don't trust him.
"Two years ago, when you left me.. si Monica ang may gawa nun diba?" he asked.
"She said you're getting married!" I reasoned out.
"Goddman, we are! What the hell, Maxine! I am not stupid to ask her in marriage
when I know you're pregnant with my child! Nung ilang buwan ang lumipas, ni hind

i ba sumagi sa isip mo kung bakit wala ka pang nababalitaan sa media na ikinasal

na kami ni Monica?! Ni hindi ba sumagi sa isip mo na kaya hindi pa ako natatali
sakanya ay dahil hindi sya ang gusto kong mapangasawa?!" Halos mapatid ang hini
nga ko nang nabanggit nya ang pagbubuntis ko sa mga anak namin. My kids are upst
airs, I almost forgot! Ayoko magising sila at maabutan na nagtatalo kami ng ama
nila. Ayokong magtanong sila dahil hindi pa ako handang putulin ang panandalian
nilang kasiyahan.
"And now, may sinabi ulit sya sayo and you fucking believed her again. Sa tingin
mo hindi ako napapagod? You keep on leaving. Why can't you just stay? Why can't
you just trust me? You're a coward. Duwag ka. Nasaktan ka sa mga narinig mo kay
a ka naduwag alamin ang totoo. You let yourself suffer from misery dahil duwag k
a. You let our kids grow without me dahil naduwag ka. Kung napapagod ka, napapag
od din ako kakahabol. But guess what? Hindi ako kasing duwag mo."
Hindi ko kinaya lahat ng mabibigat na sinabi nya. All he said were true. Tagos s
a puso. Natamaan talaga ako.
And now, nandito na ako sa tabi ng kambal kong anak. I have no idea kung umalis
na ba si Dylan o nasa baba pa. He said he's not gonna give up and that pains me
more.
Nakakainis ako, diba? Gusto ko ako yung piliin nya at ipaglaban nya and now that
he's already doing it, ako pa yung lumayo.
No, it's not because ayoko o di naman kaya ay nagiinarte ako. It's just that.. e
verything that he said earlier made me realize how breakable my trust for him is
. I didn't even think about his side, I didn't mind finding out the truth bago t
umakbo, tumatakas lang ako palagi dahil ayokong masaktan lalo, kahit na ang toto
o nyan eh mas lalo akong nasasaktan sa bawat paglayo ko. At dahil nagawa nyang i
pamukha sakin lahat ng mali ko, nahiya ako hindi lang sakanya kundi sa sarili ko
rin.
I've been selfish and yet Dylan's still there kaya mas lalo akong nahihiya.
I want to be with him pero natatabunan na ako ng hiya. Pakiramdam ko kasi ay wal
a na akong ginawang tama sa relasyon naming dalawa.
That's my problem.
Wala na akong Monica na iisipin, sarili ko na lang ang kalaban ko ngayon.
I didn't expect myself to wake up this early. 7:00 am pa lang. Ugh. Oh well, it
should be a great day, isn't it? It's my kids' second birthday.
Yea, the supposed to be their first birthday with their father. I grimaced at my
self. Eto nanaman, ang aga aga eh puro kadramahan.
Speaking of which, I wonder if he left last night. Sabi nya he won't stop until
he gets me and my twins back, right?
I shook my head. Kaligayahan muna ng mga bata ang iisipin ko ngayon.
Pagbaba ko ng hagdan ay agad akong sumilip sa sofa. He's not there. I felt a pan
g of disappointment. I should really stop thinking about him muna. Sa mga bata m
una ang atensyon ko.
I went to the kitchen para icheck kung meron bang pwedeng lutuin. Ugh. It's been
almost 2 weeks nang umalis kami kaya pakiramdam ko nga eh walang maluluto pero
gusto ko pa rin magbakasakali.
But before opening the refrigerator, may sticky note na nakadikit dito.
Good morning, sunshine. I went out to buy something to cook. Kiss mo na lang ako
sa mga bata pagkagising nila, okay? I'll be back ASAP. :)
Kumalabog ang puso ko. Who could have left the note?
Dylan? Oh gosh! Dylan didn't leave kagabi! He slept on the couch and probably wo
ke up early to cook at nang nadiscover nito na walang pagkain, he went out to bu
y.
Napangiti ako sa naisip ko.
This is it, eto na ang talagang magiging simula namin bilang pamilya.
Malaki ang ngiti kong tinatahak ang living room para makabalik ako sa mga anak k
o nang biglang nagbukas ang pinto.
"Dy-" Napatid ang excitement ko nang di inaasahan na tao ang bumungad doon.
"Oh, ate? Gising ka na pala? Did you see my note? My gosh ha! Kagagaling ko lang
from Manila and ang bumungad saken eh bakante mong ref!" Walang preno nitong sa
bi habang dirediretsong naglalakad patungong kitchen.

"K-kelan ka pa dumating?" I tried to hide my disappointment.

"Kaninang around 6 am lang. Why?" Tanong nito habang naglalabas ng mga pinamili
nya.
"W-wala ka bang nakitang ibang tao dito?" Napalingon ito sakin at bahagyang kumu
not ang kanyang noo.
"Wala. Bakit? Dapat ba meron?" Nakangisi na sya sa huling tanong nya.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. "H-ha? W-wala ah! Aakyat muna ko. G-gisin
gin ko na ang kambal!" Natataranta kong sabi.
Minadali ko ang pagpasok sa silid ng kambal and when I got in, habol hininga nag
ginawa ko. Shit. Muntikan na ang mahuli! But wth, Dylan's not here. He didn't s
leep here tonight. Saan kaya sya nagpunta matapos namin magkasagutan kagabi?
Did he leave already?
Maybe he got tired.
I washed myself and tried to push away all the bad thoughts I have, It's my kids
' day at hindi ito ang tamang panahon para magisip ng masama.
We spent the whole afternoon watching movies and eating. Ang kambal ko ay pamins
an minsan ding nakipaglaro kay Jemimah.
"Why are you here anyway?" I asked her habang binabantayan namin ang kambal kong
nakatulog na sa sofa marahil sa sobrang pagod.
"And why not? Birthday ng mga pamangkin ko no!" Natatawa nitong sabi.
"Yun lang?" Nakataas kilay kong tanong.
"Yea, dapat ba may iba pang rason?" Nakangisi nitong bawi sakin.
"Wala ah!"
"So, ano balak mo sa birthday ng mga anak mo ngayon?"
"Ewan. Probably mamayang gabi kain na lang tayo sa labas? This is not the way it
's supposed to be pero anong magagawa ko? Eh ganito nga bigla ang nangyari." Nat
atawa kong sabi kahit na sa totoo lang ay kanina pa ako nasasaktan.
Birthday ng kambal at 6pm na ng gabi pero wala pa rin ni isang sign ni Dylan. No
texts, no calls, ni hindi man lang din pumunta dito.
"Buti na nga lang hindi hinahanap ng kambal ang ama nila." Dagdag ko.
"Hmm.. I wonder why." Makabuluhan nitong sabi. Napataas ang kilay ko sa sinabi n
ya. "May palabas ata dyan sa labas mamayang 7 eh. Punta tayo ha!" Masigla nitong
sabi tapos ay yumuko ito at may dinampot na isang paper bag. "Here, nabili ko y
an on the way papunta dito. Yan suot mo ha! Ikaw una ko naisip dyan eh. I have a
dress din, kaya lang floral print. Ligo na ko. Ikaw din!" Tapos ay kumaripas na
ako ng takbo.
Nakapagtataka ang kinikilos ng kapatid ko ngayon but I just shrugged it off. Wha
t might happen, anyway?
Gaya ng napagusapan, lumabas kami ni Jemimah kasama ang mga bata bandang alas-si
ete ng gabi para sa palabas daw ngayon. May program ba dito sa tabing dagat ngay
on? Di naman fiesta ah?
Nang makarating kami ay ang halos di na mahulugan ng karayom ang lugar. Ang dami
ng tao. May mga nagfa-fire dance din. Naalala ko nung huling gabi na nanood ako
ng fire dance, kasama ko nun si Dylan dahil sa iniwan ako ni Theo para sa isang
phone call. I remember how angry he was. That was the night he first kissed afte
r almost 2 years. It was a rude kiss that's meant to punish me but still, I lost
myself in it, I even wanted more.
We watched some other shows pa, aside kasi sa fire dancing ay may tumugtog din n
a banda. Hindi ko talaga alam kung ano ang meron at parang fiesta ata kung makap
ag celebrate ang mga tao. Dagdag pa dito ang isang malaking LCD screen na nakadi
splay. May palabas ba? Or program?
Rock and pop songs were stopped being played by the band now. Mellow music na an
g sumunod.
The weight
Of a simple human emotion
Weighs me down
More than the tank ever did
The pain
It's determined and demanding
To ache, but I'm okay..

I closed my eyes as they played the song. I suddenly remembered Dylan. I know I
told myself not to think about him for today pero pano ko gagawin iyon kung sa b
awat kilos ko eh sya ang naalala ko?
And I don't want to let this go
I don't want to lose control
I just want to see the stars with you
And I don't want to say goodbye
Someone tell me why
I just want to see the stars with you
When i opened my eyes, bumungad sakin ang dalawang anghel na bunga ng pagmamahal
an namin ni Dylan.The kids seemed to enjoy this thing themselves. Aliw na aliw s
ila. When I looked at them with their tita Jemimah, dun ko lang napansin ang pag
kakaparehas nila ng soot.
They're wearing clothes with floral design. Talagang match pa ang gusto nila ha?
Natatawa akong umiling sa sarili ko.
You lost, a part of your existence
In the war, against yourself
Oh, the lights,
They light up in lights of sadness
Telling you, it's time to go
The band were pretty good. Napakagaling ng boses nila. Very soothing, no wonder
why nadadala ako ng kanta nila ngayon. Habang pinapanood ko sila, napansin ko na
nakafloral print din sila na may puting shorts.
Floral day ba ngayon?
"Ate, samahan ko lang dalawa sa CR." Biglang paalam ni Jemimah.
And I don't want to let this go
I don't want to lose control
I just want to see the stars with you
And I don't want to say goodbye
Someone tell me why
I just want to see the stars with you
At bago pa ako makasagot sa tanong nya ay umalis na ito kasama ang kambal ko. Wh
en my eyes followed her, nakita ko ang mga tao na pareparehas na nakafloral prin
t ang mga damit.
Ako lang ang nakaputi.
Then the light went off. And there were no light, literally. Not even a fire or
something. It was dark. And the only thing we could hear is the song being playe
d by the band and the waves from the sea.
Don't give it up just yet stay grand
For one more minute, don't give it up just yet
Stay grand
Then the next thing happened was, the music trailed off. For a second, tahimik a
ng paligid.
Di ko maintindihan ang sarili ko. Bumilis bigla nag tibok ng puso ko. Para bang
nasesense ko na may mangyayari but I wasn't so sure kung ano iyon.
After a short silence, I saw a light flashing from the giant LCD screen.
Nalaglag ang panga ko ng isang nakangiting lalaki ang bumungad dito.
"Magandang gabi, Dylan." Bati ng isang host.
"Good evening, Tito B." Nakangiti nitong sabi. "And sa nanonood ngayon sa buong
Pilipinas, magandang gabi." Narinig kong nagpalakpakan ang mga tao sa pinapanood
ko. Naagaw ang pansin ko ng lugar na kinaroroonan nila. It looked so familiar b
ut I just can't point out kung saan ko ba iyon nakita.
"So.. Dylan, tell me, handa ka na bang sabihin ang totoo sa lahat?"
Ngumiti si Dylan sa camera. "Oo."
"Totoo bang hindi na tuloy ang kasalan nyo ng socialite mong fiance?"
"Yes."
"Maari bang malaman kung bakit?"
"LEt's just say that we didn't work out."
"And why didn't you guys work out?"
"Because I was meant to work things out with another person and I believe that s

he's meant for someone else, too." Sagot ni Dylan.

Napasinghap ako.
"Tell me more about this very controversial love of yours." Paguusisa ng host.
"Well.. we met in the most unexpected way, we even started our relationship out
of the blue, para bang nagmamadali but what can I do? Tinamaan ako the first tim
e we talked." Tumawa pa ito ng mahina. "And then like some normal relationships,
we had our ups and downs until sa di na kami halos nakaahon sa pagkakalubog but
then, we I found my way back to her and then the rest is history." Nakangiti ni
tong sabi.
"Wow. You sound so.. in love!" Kumento ng host
"I am. Very." Sagot naman ni Dylan.
Hindi ko na napigil ang pagtulo ng luha ko. He didn't mention my name but he jus
t declared on national television that he loves me!
"Do you have anything to say to her, tho?" Tanong muli ni Tito B.
"Actually, yes." Aniya.
And then.. the screen blacked out. Napanganga ako. Natigil ang iyak ko. Pinunasa
n ko ang luha ko. Gusto kong magwala at kausapin ang nagooperate. Lalakad na san
a ako nang napansin ko ang pagilaw ng isang spot light.
No, dalawang spot light!
Isa ay mula sa gilid kong restaurant ni Theo na halos sampung metro ang layo mul
a sakin at ang isa ay..
sakin..
Napahawak ako sa bibig ko nang unti unti kong naaninag kung sino ang lumalapit s
akin.
"Maxine, marami akong gustong sabihin." Aniya habang papalapit sya sakin.
"Maxine." Muli nitong sabi nang maabot nya ako.
"I remember the night more than two years ago nang personal tayong nagkakilala,
nagustuhan kita agad. You were popular at school and I know for a fact that you
are hot." Natawa ako at ang mga tao sa paligid sa sinabi nyang iyon.
"Loko!" Pinalo ko ng mahina ang braso nya.
"But I didn't know you have the capability of captivating my eyes and mind. Ever
since that night, hindi ka nawala sa isip ko and that was when I decided to hav
e you. Minadali kita maging girlfriend dahil natakot ako na baka maunahan ako ng
iba. I wanted to keep you to myself."
He paused for a while and continued.
"And when you became mine, I started falling deeply in love with you. We were so
happy, I was so happy dahil mahal mo rin ako. Until one day, something bad happ
ened. I almost died, my memory of us were gone.. but you stayed. And we were ble
ssed with twins. Pero hindi pa dun natapos ang lahat, you left.. and when you le
ft, my world crashed down." Umiiyak na nitong sabi. Ni hindi ko namalayan na pat
i pala ako ay umiiyak na rin.
"When I gained my memory back, halos kamuhian ko ang sarili ko dahil nagawa kita
kalimutan kahit pa hindi ko ginusto. But I found my way back.. I found you and
when I did, nabuhay ang dati kong pagkatao. Pero agad din itong namatay nang nak
ita kong masaya ka na sa iba. Pero pinangako ko sa sarili ko na ipaglalaban kita
. Hindi na kita hahayaan pang makawala at nang nagkaroon nga ako ng pagkakataon,
binuhos ko ang sarili ko para mabawi kita. Itinaya ko uli ang sarili ko para ma
kasama kita. Pero hindi na nga ata natapos tapos ang problema dahil for the seco
nd time, you left me."
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na humagulgol, I didn't even care kung maram
ing nakakakita sakin ngayon.
"PERO.. Pero naalala mo yung sinabi ko kagabi nung nahanap ulit kita? Hindi kita
susukuan kasi mahal kita. Kaya andito ako ngayon, sa harapan mo at ng maraming
tao para patunayan na hinding hindi ako titigil na habulin ka."
I almost dropped my jaw when he kneeled down in front of me.
"Maxine Andrea Buenavista, marry me, spend your lifetime with me, live with me."
Without further ado, hinila ko sya pataas at hinalikan sa labi tapos ay niyakap
ko sya ng mahigpit. "Yes." Bulong ko.
Kumalas ito sa pagkakayakap at muling nagsalita gamit ang microphone na hawak ny
a. "She said YES!" Natatawa nitong sabi.

Tumawa ako habang nagpalakpakan ang crowed.

"Oh." Nagataka ako nang inabot nya sakin ang panyo nya. Tinaasan ko ito ng kilay
. "Punasan mo luha at sipon mo na tumutulo, this is live on national television.
"
"You!" Nanlaki ang mga mata ko sakanya sabay hablot sakanya ng panyo. Agad kong
pinunasan ang mukha ko. "Sana sinabi mo agad!" Napipikon kong sabi
"Edi hindi na surprise!" Aniya habang tumatawa. Nabigla naman ako nang hinapit n
ya ako papalapit sakanya sabay halik sa noo ko. Here." Aniya habang bahagya nito
ng nilayo ang katawan nya sa katawan ko upang makuha ang kaliwang kamay ko nang
hindi inaalis ang isa nitong kamay sa bewang ko. "Your ring."
Napangiti ako nang maisuot nito sa daliri ko ang singsing.
"And, darling?" Paguumpisa muli nito. Tinignan ko sya. "I still have another sur
prise for you." Bulong nito.
"Huh?"
Hindi na sya sumagot. Sa halip ay hinila nya ako papunta sa mini stage na nakase
t-up.
"Paging Mayor Ortiz." Aniya sa microphone.
"Dylan?" Nagtatakang tanong ko.
"Andito!" Sigaw ng isang lalaking mukhang nasa early 50s niya.
"Sorry, baby. Next time na yung engrandeng wedding, promise. I just can't wait a
ny longer! You have to be mine already!" Aniya habang hinahatak ako sa pinakagit
na ng stage.
"What?"
"Civil wedding muna, hija." Sabi ni mayor na malaki ang ngiti.
"What?!" Gulat kong tanong kay Dylan.
"You just said yes! Now, mayor, marry us." Excited nitong sabi.
"H-hindi pwede!" Tutol ko.
"But you just said yes!" Halos natawa naman ako sa tantrums nya.
"P-pero wala tayong witnesses!"
"Yan ang crowd oh!" Sigaw nya sabay turo sa mga tao sa paligid. "Or if you want,
parents mo at parents ko din pwede. They are here anyway."
Nalaglag ang panga ko at sinundan ko ang tingin nya.
There I saw my mom and his mom wiping their tears while our dads were giving him
a "good job" sign.
"Oh edi, tara na!" I said approvingly.
Happiness, at last.
---------EPILOGUE
Dylan's POV
"Oh mag ingat kayong dalawa sa first day of school niyo ha? Big girl and big boy
na ang mga babies ko grade 1 na. Andrea wag sasama sa strangers. Remember what
papa told you about candies and strangers. And Luis, wag kakalimutan ang bilin n
i papa." I reminded them both and handed them their backpacks. Ang tagal naman n
i Maxine sa school office! Di ko pa tuloy maiwan ang mga bata.
"Yes papa, I wont let anyone bully my sister. And di ko po siya babayaan." Luis
replied, feeling like he is an older brother to Andrea when in fact, Maxine told
me he's only older by 20 seconds!
Binuhat ko si Luis.
"That's my boy. Mana ka talaga kay papa." I proudly said and whispered "Hindi ka
y mama" He laughed and gave me a high five as though as he agrees with me.

Nabaling naman ang attention ko sa prinsesa ko na malapit na umiyak at para bang

nakayakap ng mahigpit sa legs ko. "Oh honey what's wrong? Are you scared?" I as
ked in a very comforting voice.
Buhat ko na silang dalawa ngayon. Buti nalang hindi sila mabigat like Maxine! Ha
hahaha.
"Yes papa. Takot po ako baka wala akong friends dito tsaka po ibully ako. Pwede
po bang dito nalang kayo ni mama hanggang matapos po ang school?" Umiiyak niyang
paliwaganag.
"Andito naman si Luis. Don't worry, baby. Di ka niya papabayaan. Atsaka tinuruan
ko yan ng karate eh!" I laughed then planted a kiss on her forehead.
"Oh bakit umiiyak ang baby girl? Nagaway nanaman ba kayo ni kuya?" Nilingon ko a
ng pinanggalingan ng boses na iyon. She's walking with poise kahit na malaki na
ang tyan nito at kahit na doble na ang katawan nya compared before. Halata ang p
agaalala sa mukha nito. She's always like this, she's always soft when it comes
to our kids.
Pero pag dating sakin, she's a tiger!
She isn't tame pag dating sakin, lagi syang nagrrage, lagi akong inaaway o sinus
ungitian, which I find cute and attractive.
"No mama!! Di ko po siya inaaway. Takot lang po siya sa school." Luis trying his
best to look innocent.
"Anak kong maganda, wag ka na matakot. Remember what mama said? Talk to your cla
ssmates, be nice and make friends with them. Halika na, kiss na kay mama. And th
en pumunta na kayo sa classrooms niyo baka malate pa kayo. Kuya, ikaw din kiss n
a."
She kissed our children and I did the same. Binaba ko na ang kambal para makapun
ta na sila sa classroom.
"Mama, they won't bully me, diba po? Hindi nila ako aaway?" Andrea asked
"Yes, of course, baby. Bakit naman nila aawayin ang princess ko? Eh ang bait bai
t and pretty like mama!" Maxine laughed to comfort Andrea.
When my little princess heard that she's as pretty as her mama, her eyes twinkle
d. Talagang gustong gusto nya na nasasabihan na magkasing ganda sila ng mama nya
. Hindi lang talaga si Maxine ang malambot sa mga bata, even the kids are very s
oft and sweet when it comes to t heir mother.
Samantalang sakin ay hindi, they always play their stubbornness on me and their

pacute tactics. Maxine blames me for that, masyado ko daw kasi pinapamper. Like
pag umiiyak sila, lagi ko sinusuhulan. Unlike Maxine, pag nagkamali o umiiyak an
g mga bata, pagsasabihan nya ang mga ito in a sweet way until they learn their l
essons.
"And remember to smile, princess. It's your first day!" Nakangiting sabi ni Maxi
ne.
Nahimasmasan na si Andrea at nangibabaw na ang excitement ang nararamdaman niya.
The twins nodded and bid us goodbye sabay takbo papasok sa room nila, pero hind
i pa man nakakalayo ang kambal ay tumakbo ito pabalik sa amin na parang may naka
limutan.
"Naforgot namin ang kiss!!" They said in chorus.
"But we already kissed you both." Sagot ni Maxine na halatang confused din.
"Si baby sibling di pa namin na kikiss." tinuro ni Andrea ang tyan ni Maxine at
nagbungisngis naman si Luis.
I laughed at them.
Binuhat ko ang dalawa hanggang maabot na ng mukha nila ang tyan ng kanilang mama
. They both looked so happy nung makakiss na sila kay bunso.
I can say na kahit hindi pa nakakalabas si Warren, mahal na mahal na siya ng kam
bal. Pati narin kaming dalawa ni Maxine. She is 6 months pregnant.

We stayed outside their room for 30mins para lang makasiguro na wala na problema
sa admission nila sa school. After that, we walked hand in hand out of the camp
us.
Nang makarating na kami sa kotse, binuksan ko na ang sasakyan para makapasok si
Maxine at sinuot ko na ang seatbelt sa kanya.

"I'll tell you something you don't know yet." Nagopen ako ng topic to past time
habang pinapainit ko ang makina ng kotse.
Bigla syang umayos ng upo at humarap sakin. "Meron pa kong hindi alam?" Natawa n
itong sagot. "Ano yun?" She asked.
Tatlong taon na kaming kasal pero malakas pa rin talaga ang epekto nya sakin. Ev
ery waking day of my life, lalo akong nahuhulog sakanya. She's my angel, she's m
y light in the dark, she's the gravity that pulls me, she's my blessing in disgu
ise.

Who would have thought that we'll end up together? Ang dami naming downs noon. P
uro heartaches na akala ko ay hindi na matatapos.
I remember myself almost wanting to die dahil lamang sa sobrang pangungulila sak
anya.
"Hindi totoong nagkataon lang na parehas tayo ng dadaanan noong gabing nasiraan
ka ng sasakyan more than 5 years ago." Pagamin ko.
"Huh?" Kumunot ang noonnya at tumaas ang isa nyang kilay.
"I saw you change your shirt in your Avalon." I said grinning.
"You what?!" Di makapaniwalang tanong nito.
"Darling, your Avalon's not that heavily tinted. My Audi is. Kaya marahil hindi
mo nakita na nasa loob ako. I even saw you drooling over my car. And when you we
re changing, damn, I had a boner." Pagaalala ko sa sexy niyang katawan. I starte
d driving home. Kami lang dalawa.
And I'm feeling an urge to own her. But she's pregnant. On the other hand, sabi
ng OB niya na safe naman kahit magsex. In fact, we had done it a lot of times al
ready. Eto na siguro ang advantage na may nurse kang girlfriend, alam nya ang sa
fe at hindi safe na bagay. Yes isa na syang nurse, right after getting married t
hree years ago, itinuloy na nito ang naudlot nyang pagaaralng nursing and last y
ear, grumaduate na sya and nakapasa agad sa board exam.
Hindi naman ito umaangal lagi kapag nagiinitiate ako ng sexy time, kaso baka di
naman parehas ang nararamdaman namin ngayon, ma-turn down pa ko.
Nevermind Dylan. Pigilin mo kaya mo yan.

"Shit." She exclaimed out of nowhere nang nakalayo layo na kami.

"What's wrong baby? Are you hurt? Is something wrong?" Nataranta ako kaya naman
ay nag pull over ako sa gilid ng kalsada to check if she's okay. Ok lang naman n
a magtagal kami dito wala naman masyadon dumadaan. Nagulat ako ng bigla niya ako
ng paluin sa braso.
"My... my hormones... my hormones are raging Dylan. Nakakainis ka kasi ang lakas
mo makadirty talk hindi mo ba alam malakas ang hormones ng babae pag buntis?! Y
ou should know that by now! 6 na buwan na akong buntis!" I gave her a cheeky gri
n. Yes! She's feeling horny too! I laughed to myself. Jackpot!
I unbuckled my seatbelt para mahalikan siya. I kissed her passionately at naramd

aman ko ang kanyang pag ganti ng halik. "I'm horny too" I said in between our ki
sses. I heard her moan. Moans that are music to my ear.
I pulled down the straps of her top, revealing her full breasts. They look much
fuller than the usual she's not even lactating yet!
I claimed her lips once again while my hands are caressing her mound.
"Baby, put it in your mouth." She pleaded.
She's been this aggressive ever since her pregnancy started. Dati ako ang boss p
ag ganito, pero nung nagbubuntis na sya, I became her submissive. She's very dom
inant! She wants me to do everything she wants. Wala naman akong reklamo dun, be
cause giving her satisfaction surpasses the feeling of my very own contentment.
Yun bang basta alam ko nabibigay ko yung gusto nya, pakiramdam ko eh mas masarap
pa yun sa parte ko kesa sa mismong 'actual' thing na.
I did what she said, I wrapped my mouth around her mound and that made her moan
louder. She kept on chanting how good am I on what I'm doing.
When I felt her legs parted, I put my other free hand between her. Pero nang ala
m kong mahihirapan kami sa ganung pwesto, inihiga na namin ang pwesto ng front s
eats para lumuwag at para hindi maipit si Maxine. Iba na kasi ang situation ngay
on, she's much bigger. Safety first din muna dahil buntis siya.
Itinaas ko ang laylayan ng bistida na suot nito at dahan dahan ko ibinaba ang un
dies ni Maxine. "You're wet?!" Nagulat kong sinabi. Di ko akalain na basa na aga
d siya. I mean.. she's soaking wet! Very soaking wet!
She didn't answer, but when I looked at her, she's grinning widely.
I licked her. And then continued to eat her. Her wetness smeared all over my fac
e, while her ever so beautiful face showed satisfaction. I licked her dry. She's
moaning loudly. Making me hear how good I'm doing her. Pilit din nitong idiniin
ang mukha ko against her, I just guided myself sa pagdiin, napansin ko kasing n
ahihirapan syang abutin ang ulo ko. Like I said, may malaking tyan na kasi syang
nakaharang ngayon. Maya maya pa ay bumulwak ang matamis na puting likido sa kan
yang pagkababae na ikinagulat ko.
"Maxine!? You already came?!" Habang pilya niyang kinakagat ang kanyang daliri a
t binulong ang salitang 'sorry'.
Wala pang isang minuto, Maxine pleaded to be filled. I wanted to be played pero
ayoko naman masira ang mood niya so I started positioning myself to do what she
wants but..
"Baby, I think we should do it at home." Sabi ko sakanya habang lumilipat ako sa

driver's seat.
Nakita ko ang pagtataka sa mata nito. "But why? Gusto ko dito! Take me here, Dyl
an."
"Baby, mahihirapan ka. Maiipit ka, mahihirapan ako gumalaw. Hindi tayo kasya, ma
hal." I said.
Nakita ko ang pagbabago ng timpla ng mood nito. "Oo na! Alam ko, mataba na ako!"
Sigaw nito bigla.
"What? No! Hindi yun ang sinabi ko." I tried to explain.
"Yun ang punto mo. I get it, Dylan. I'm big at hindi na ako sexy." Irap nitong s
abi sakin habang binababa nito ang nakataas nyang bistida.
"Maxine naman. Please understand, ayoko mapaha-"
"Just drive." Aniya na ngayon ay naitaas na muli ang sandalan ng upuan.
"Maxine." I pleaded.
"Drive. Take me home. Inaantok na ako." Sabi pa nito habang binabalik ang seatbe
lt nya.
I sighed in defeat. I could never win an argument with her, especially sa ganito
ng sitwasyon. I don't want to disappoint her but it seems that she isn't very pl
eased with what I said. I just wanted her to be safe habang ginagaw anamin iyon.
Alam kong maiipit kamin dalawa, especially her, dito sa loob ng kotse.
Inayos ko na rin ang sarili ko and after that, i started driving.
Tahimik ang byahe. Habang nagmamaneho ako, di ko maalis sa isip ko ang mukha ni
Maxine kanina when I was doing her. Satisfaction was written all over her face.
Damn, hindi pa rin nawawala ang boner ko! I am still hard. At hindi talaga naali
s ang pagkahorny ko pag alam kong hindi ko nabibigyan si Maxine ng satisfaction.
I am very tempted to take her now, lalo na sa ganitong attitude nya. I know she'
s pissed and everything but I know as well that when I start pleasuring her, she
'll easily give in and I love it pag ganun ang nangyayari.

"Baby.." I said.
Hindi nya ko pinapansin.

"Maxine." I called her again, pero hindi wala pa rin syang pansin.
"Baby." I said at pinatong ko ang kamay right hand ko sa hita nya.
I heard her gasp. I mentally grinned at myself. I am driving only with my left h
and, buti na lang at hindi ito busy road. We're already sa daan na parang isolat
ed kaya I took a chance. I even slowed down my speed. Plus, malapit na kami sa b
ahay.
"By.." Tawag ko muli dito habang hinihimas ko pataas ang hita nya.
Her breathing has changed. Alam ko naapektuhan na sya.
"Why are you not talking to me, baby?" I asked like as if I was pleading habang
dahan dahan kong inangat ang laylayan ng bistida nya. High enough to expose her
again.
"Baby, I'm sorry." I said as I started massaging her wetness.
I heard her almost voiceless moans, her legs were slightly parted now, giving me
access to her core.
"You know you're sexy for me. You're always hot and sexy, baby." I said as I tea
sed her opening. And that made her part her legs wider.
Napangisi ako sa sarili ko.
"And you know I can't get enough of you." Sinilip ko muna ang mukha nya bago ko
ipinasok ang dalawang daliri ko.
She let out a moan. Napapikit na rin ito. I started moving my fingers inside her
. Her legs are now very widely parted.
I moved my fingers in and out of her. Bagaman nakakangawit ay pilit kong ininda
iyon, I want to give her satisfaction.
When she started tightening her core, I pulled out my finger.
Tinignan ko ito at kitang kita ang pagkagulat sa mukha nito. I grinned at myself
.
Namula ang pisngi nito at hindi agad makapaniwala sa ginawa kong pag pull out.

"We're home." I said nang maipasok ko ang kotse sa garahe.

I immediately went out of the car and left her. I saw disbelief on her face. Sin
adya ko talaga iyon.
Tumakbo ako ng mabilis sa side nya. And when I opened her door, halata pa rin an
g pagkagulat sa mukha nito, only that this time, nahaluan na ito ng pagtataka.
Without saying anything, I kissed her fully. Nung una ay stunned pa ito but then
, when my lips started to move, she finally had a hint of what I want. She start
ed kissing me back. She unbuckled my belt, and unbuttoned and unzipped my pants,
then grabbed my thing. I guided her way down the car.
I moaned in her mouth. She lowered the strap of her dress, exposing her mounds.
I suckled them like a baby.
"Take me." She pleaded.
I obliged. I pulled her dress up and turned her around. She screamed my name as
soon as she felt my longness. She held her grip tighter.
She kept on chanting how good it feels, she kept on screaming my name and she ke
pt on pleading to take her fast and hard.
I took her fast and hard, but of course, still with precautions regarding her pr
egnancy.
When I felt her core tighten, I filled her with my everything.
And with that, we became lost again in our perfect pleasures.

Naramdaman ko ang pangangatog ng tuhod nya kaya naman inalalayan ko syang umupo
sa front seat.
"You're a maniac." Aniya sa natatawang tono.
"I have a pervy wife." I teased.
"You're a sex machine, oh goodness! Pinagod mo ako! And you took me by surprise
dito sa garahe!"
We both laughed at our sexy time.

We did nothing much that morning, nagkwentuhan lang kami and watched television
until she fell asleep. It was past 1pm nang magising sya.
"What time is it?" She murmured.
"It's 1, baby." I said and then planted a kiss on her lips. "Wake up now, kakain
na tayo, baka malipasan ka ng gutom at pati yang si baby Warren natin sa loob m
o eh magutom din." I said.
"I had a dream." Paguumpisa nito ng kwento nang akmang tatayo na sana ako. "Napa
naginipan ko yung araw na.. umalis ako." She said
Di ako sumagot.
"I saw you reading the letter I made. I saw you cry." She continued.
"Why did you write that letter, anyway? Why did you lie?" I asked as I hugged he
r tight. Nasesense ko kasi na nagbabadya na syang umiyak.
"I-i was so hurt with what Monica said. Kaya I-i lied. I-i want to hurt you the
same way. I want you to feel the feeling of losing someone so important." With t
hat, she started sobbing.
"Hush now, baby." I said as I kissed her forehead. "It's done. Tapos na tayo sa
heartaches. We now have each other and we have a lifetime to prove the love that
we have." Sabi ko, reassuring her that no matter what happens, I won't leave he
r. "Now, get up so that we could eat. We still have to pick up the kids at 3:00.
"
"Can we eat here? I wanna watch our wedding video while we eat." Pagsusumamo nit
o.
"How can I ever say no to you?" I said and she grinned.
http://www.wattpad.com/42412311-perfect-pleasures-epilogue-1/page/5