Beste SgtBuzzkill,

Wat ik merk, is dat je een enorm kennisgebrek hebt betreffende de positie van
theisten. Het lijkt erop dat je gewoon denkt dat we in een soort onzichtbare man
geloven die ergens boven de wolken zweeft, en die ons straks in de hemel haalt
als we precies doen wat hij zegt. En als we niet doen wat hij zegt, gaan we naar
de hel. Dat is echter een groteske karikaturalisering. De werkelijkheid is anders.
Om fatsoenlijk te kunnen discussiren, is het allereerst nodig dat je je inleeft in
de argumentatie van de opponent. Je moet begrijpen wat je tegenstander
denkt, wat hem beweegt, en wat zijn standpunten zijn. Vervolgens is het de
bedoeling dat je die standpunten zo eerlijk mogelijk weerlegt, en niet een soort
surrogaat-standpunt gaat aanvallen. Dit is een basisprincipe binnen de
argumentatieleer, en heet het principle of charity. Zie voor een korte
omschrijving http://nl.wikipedia.org/wiki/Principle_of_charity
Een overtreding van het principle of charity is bijvoorbeeld claimen dat de God
van het Oude Testament een monster is, want hij geeft opdracht tot genocide van
de Kanaanieten. Hoewel zulke claims erg populair zijn, is er van alles mis mee.
Ten eerste gelooft de thest niet in een God van het Oude Testament en een
God van het Nieuwe Testament. De christelijke thest gelooft in n God, die
dezelfde is in beide delen van de Bijbel, zowel het Oude als Nieuwe Testament.
Ten tweede gaat de kritikus er al bij voorbaat vanuit dat het uitroeien van de
Kanaanieten niet te rechtvaardigen is, en dat slechts het stempel genocide een
goede benaming is.
Als iemand dus op zon manier een thest gaat aanvallen, overtreedt hij in die
ne zin verschillende keren het fundamentele principle of charity.
Een soortgelijk voorbeeld is:
Mohammed was geen profeet van Allah want hij was een pedofiel en had elf
vrouwen.
Natuurlijk zeg ik niet dat die stellingen onwaar zijn. Het gaat erom dat de manier
van discussieren niet oke is. Je praat op die manier volkomen langs elkaar heen.
Je zei dat je het gevoel krijgt dat je ergens in mee moet gaan, dat ik je dwing om
me in sommige punten gelijk te geven. Dat is niet het geval. Het enige wat ik wil,
is dat je mijn standpunt eerlijk vertegenwoordigt, en de beste versie van dat
standpunt aanvalt. Twee voorbeelden:
Je beweerde dat ik geloof dat God ook alle ziekte en lijden geschapen heeft. Dat
is helemaal niet het geval. Geen enkele jongeaarde-creationist gelooft dat God de
wereld slecht geschapen heeft. Integendeel. Ik geloof dat God alles goed,
volmaakt geschapen heeft. Dat ziekte en dood niet van God komen, maar dat wij
die zlf over ons hebben gehaald. Hoewel God dus de bouwer van het flatgebouw
is in mijn opinie, hebben we ons eigen flatgebouw in brand gestoken (om maar
even bij het voorbeeld te blijven).
Tweede voorbeeld: Ik vertelde over de zondigheid van de mens. Je reageerde
daarop met: Het is walgelijk in mijn ogen. Het creert een probleem dat er niet
is om vervolgens zelf met een oplossing te komen.
Wat je hier doet, is redeneren vanuit een athestisch oogpunt. Natuurlijk heb je
gelijk: als er geen God zou bestaan, is het inderdaad onzinnig om je te vertellen
dat je je moet bekeren. Natuurlijk is het dan onzin om een kind dat zwaar ziek is,
te vertellen dat er een hemel is. Natuurlijk is het dan indoctrinatie om je kind op
te voeden met het idee van een hemelse Vader. Als er geen God zou bestaan, is

de hele thestische positie onzinnig, en is het inderdaad walgelijk om je met een

zelfbedacht probleem op te zadelen. Je vergeet echter n ding: wij geloven wl
dat er een God is. Vanuit een thestisch oogpunt is het dus helemaal niet raar om
een ziek kind te vertroosten met het vooruitzicht op een heerlijk hiernamaals.
Vanuit een thestisch oogpunt is het helemaal niet raar om anderen te willen
bekeren. Vanuit die hoek gezien, is het dus niet terecht om te zeggen dat we een
probleem creeren dat er niet is. Volgens thesten is dat probleem er namelijk
wl.
Snap je wat ik bedoel? Als je vanuit je eigen standpunten kritiek gaat leveren,
praat je langs elkaar heen. Wat je moet doen om normaal te kunnen discussieren,
is aantonen dat de ander zn wereldbeeld niet coherent is. Als athest mag je
wijzen op het probleem van het kwaad, en mag je tegen de thest zeggen: Als
God bestaat, en Hij is goed en almachtig, is het niet logisch dat er nog kwaad op
de wereld is. Dat is een legitieme manier van discussiren. Als athest mag je
zeggen: Als de Bijbel het woord van God is, en God is volmaakt, hoe verklaar je
dan interne tegenstrijdigheden in de Bijbel?
De thest mag vervolgens met mogelijke verklaringen komen om te laten zien dat
zijn wereldbeeld wel coherent is.
Andersom mag je als thest tegen de athest zeggen: Als er geen God bestaat,
en de mens is in wezen slechts een complexe wisselwerking tussen allerlei
chemicalin, dan bestaat er niet zoiets als goed en kwaad. De athest mag
vervolgens argumenten aandragen waarom hij denkt dat goed en kwaad wel
bestaan (of hij is het met de stelling eens; die zijn er ook). De thest mag zeggen
dat het leven zonder God ten diepste zinloos is, aangezien alles gedoemd is om
te eindigen in een dood, opgebrand heelal. De athest mag vervolgens
verdedigen dat het leven zonder God ook zinvol kan zijn, en dat zijn wereldbeeld
een coherent geheel vormt.
Dat is de manier van discussiren. Veel moderne athesten, waaronder Dawkins,
trekken zich daar echter niets van aan, en doen niets anders dan met modder
gooien. Ze vinden het prachtig om vanuit een athestisch oogpunt kritiek te
leveren op de Bijbel. Natuurlijk, als je niet in God gelooft, is het onzin dat je
homoseksueel gedrag afkeurt. Natuurlijk, als je niet in God gelooft, zal je wel gek
zijn om te geloven in mannen die op water lopen. Deze mensen hebben van het
hele debat niets begrepen, en zullen nooit ook maar moeite doen om het
standpunt van de ander goed te begrijpen of eerlijk weer te geven. Zulke
athesten zijn bijzonder intolerant en zaaien puur haat. Een mooi (of juist triest)
voorbeeld is het boek The greatest show on earth van Dawkins. Hierin
vergelijkt hij creationisten met holocaustontkenners, en noemt hen doorheen het
boek geschiedenisontkenners. Helaas heeft het gros van de mensen niet door
welk een vuil spelletje deze mensen spelen.
Uiteindelijk geloven thesten namelijk wl in God, en is het dus helemaal niet
vreemd dat thesten homoseksueel gedrag afkeuren. Het wijkt immers af van de
scheppingsorde (man-vrouw) zoals dat door God is ingesteld. En dan is het ook
helemaal niet vreemd om te geloven dat Jezus op het water liep. Als Jezus echt
God was, heeft Hij ook controle over de natuurwetten, en kan Hij wonderen doen
wanneer Hij wil.
Misschien denk je: op deze manier kun je nergens kritiek op leveren. De thest zal
dan bij elke aantijging zeggen dat iets niet zijn standpunt is. Deels klopt dat
natuurlijk wel: je zult goed moeten nadenken voordat je kritiek levert op iemands
wereldbeeld. Je zult eerst moeten uitzoeken wat iemands standpunten zijn om te

kunnen begrijpen of je kritiek terecht is. Als dat echter zorgvuldig gebeurt,
ontstaat er een situatie waarin er wederzijds begrip is, en waarin er op een
normaal niveau kan worden gepraat.
Ik vraag je in de discussie over het probleem van het kwaad dus niet om te
accepteren dat God bestaat, maar om te accepteren dat IK geloof dat God
bestaat.
Een vriendelijke groet.