WIE ZIJN DE KHAWARIJ?

Shaykh Abu Hamza Al-Misri

(Moge Allah zijn vrijlating bespoedigen)

Zeg: O Allah, de schepper van de hemelen en de aarde, de Kenner van het onwaarneembare
en het waarneembare, U oordeelt tussen uw dienaren over dat waarover zij van mening
verschillen. (39:46)

At-Tibyan Publications



NOOT VAN DE UITGEVER
Dit boek zal van grote waarde zijn voor degenen die nieuwsgierig zijn over de
gebeurtenissen die zich vandaag de dag in deze wereld afspelen. Dit boek is zowel
actueel als gevuld met historische feiten. Het was mij een persoonlijk genoegen om te
helpen met het uitzetten en samenstellen van alle historische verhalen en aqidah
punten die nodig waren om uit te werken. Ik ben er zeker van dat je deze grote
prestatie zult waarderen; net zoals ik dat heb.
Moge Allah (swt) deze bescheiden prestatie van ons accepteren.

Ibn `Umar

NOOT VAN DE AUTEUR

.
Beste broeders en zusters in de Islam
Ik hoop dat mijn woorden jullie in goede gezondheid en vrede bereiken. Er zijn heel
wat specifieke punten die wij naar voren kunnen brengen als reden om dit specifieke
boek te schrijven. En van de redenen is vanwege de oneerlijkheid die is aangedaan
aan de Ummah en de Mujahideen, die sommige geleerden van de tirannen als
Khwaarij hebben bestempeld. Netzo even oneerlijk, zijn de woorden van de
onwetenden die soms de Khawaarij Mujahideen noemen.
De specifieke reden voor het schrijven van dit boek is dat ik zelf Khawaarij ben
genoemd. Een snelle blik in de bladzijdes van de Islamitische geschiedenis laat zien
dat ik niet de enige ben geweest die gelabeld werd met deze titel vanwege mijn
aanhoudende oproep tot de Jihad. Grote geleerden van het verleden, zoals Ibn
Qayyim, Ibn Taymiyyah en Ahmad Ibn Hanbal werden ook Khawaarij
genoemd alsmede andere namen die werden uitgepikt voor publieke onderzoek
omdat ze voor de waarheid stonden. Ondanks alles, moeten we toch doorgaan om de
beweging te propageren. Het meest belangrijke; om te begrijpen wie de echte
Khawaarij zijn en wie hiervan beschuldigt worden, moeten we een paar vitale
punten en verschillen in gedachte houden:
1- Veel mensen verwarren de Khawaarij met de Mujahideen.
2- We moeten het verschil kennen over het feit dat de Mujahideen soms
Khawaarij worden en andersom.
3- Het is moeilijk te oordelen wie wie is wanneer er geen implementatie van de
Shariah is. Wanneer de mensen de tirannen bevechten zijn sommigen hiervan
Mujahideen en sommigen Khawaarij die vermomd zijn als Mujahideen.
4- We zouden de strijd niet moeten opgeven omdat we gelabeld worden met
slechte namen.
5- Khawaarij zijn de vijanden van de Islam en de huidige heersers zijn de
vijanden van Allah (swt).
6- We zouden het verschil moeten kennen tussen: a) degenen die Takfiri zijn en
niet vechten en b) Khawaarij die doden uit geloof. De eersten hebben het
probleem in het hoofd en de tweeden hebben het probleem in het zwaard
zitten.

7- De khawaarij wilden uit intentie geen kwaad doen. De heersers doen kwaad
en houden vol kwaad te doen.
8- We moeten andere groepen bestuderen om te begrijpen dat de Khawaarij niet
de slechtste waren, maar de eersten van de bidii groepen.
9- Tenslotte, zouden we al onze oprechte broeders en zusters moeten aansporen
om de problemen van de afgedwaalde groepen te begrijpen, hen te laten zien
hoe met hen om te gaan en om onze geloof en daden te beschermen tegen het
gevaar dat zij stellen in onze realiteit. De Ummah kan niet simpelweg het
gevecht vermijden. Sommigen moeten opstaan zoals is genoemd in de hadith
van Sahih Muslim. In deze hadith zegt de Profeet (vrede zij met hem): Er zal
altijd een groep zijn die vecht voor de waarheid.
En van de beste dingen om in situaties zoals deze te doen; is om een beroep te doen
op mensen om hun harten voor de zaak van Allah (swt) te openen en om hard te
werken het kwaad te verwijderen, ondanks de titel die gegeven wordt aan degenen
die het verwijderen. We moeten elk Haraam verwijderen en de Kuffar niet hun Kufr
op aarde laten vestigen.
Ik wou van deze gelegenheid gebruik maken om broeder Ibn Umar te bedanken voor
het uitwerken en organiseren van dit onderwerp uit de tapes. Ik geef hem ijaaza
(toestemming) om les te geven, dit werk te hervormen en om te integreren in
gerelateerde en niet gerelateerde onderwerpen. Moge Allah (swt) ons selecteren om
tussen zijn elite soldaten te behoren.
Jullie broeder,
Abu Hamza
Geschreven: Winter 1999
Klaargemaakt: Lente 2000

INTRODUKTIE


Dit werkje is een poging om een remedie te geven voor sommige ziektes in onze
Ummahm, met als medicijn de Qoran en Sunnah. Allah (swt) heeft over de
nuttigheid van de Qoran gesproken voor degenen die het als leiding zullen
gebruiken. Allah (swt) heeft gezegd:


Vermaan daarom, als de Vermaning (hun) baat. (87:19)
Aldus heeft Allah (swt) ons het duidelijke criterium gegeven en heeft ons laten zien
dat de Qoran een waarschuwing is die van nut is als we ervan profiteren. En de enige
manier om ervan te profiteren is wanneer we geleidt worden door Allah (swt).
Iemand kan niet geleidt worden tenzij puur uit genade door Allah (swt), zoals Hij
(swt) zegt:




Zo laat Allah dwalen wie Hij wil, en leidt Hij wie Hij wil. (74:31)
Maar wie zijn degenen die Allah (swt) heeft doen dwalen en degenen die Hij op het
rechte pad leidt? Allah, de Meest Verhevene, geeft het antwoord in de volgende vers:

Een groep heeft Hij leiding gegeven en voor een ander groep is hun dwaling terecht.
Voorwaar, zij namen de Satans als beschermers, naast Allah, en zij dachten dat zij
waarlijk rechtgeleiden waren. (7:30)
Van deze aya kunnen we concluderen dat de leiding die wij van Allah (swt) krijgen
een grote genade is, aangezien Hij het is die iemand leidt of doet dwalen. Deze
leiding is echter ook conditioneel. Wanneer we eenmaal geleidt zijn naar de
Waarheid van de hemelse geopenbaarde religie van de Islam, door de Heer der
Werelden, is het eerste vereiste om geleidt te blijven door de Qoran en Sunnah. Allah
(swt) heeft over Zijn Boek de Qoran gezegd:





Nee! Voorwaar, het is een Vermaning. Laat wie het wil er lering uit trekken.
(Geschreven) op edele bladen. Verheven en gereinigd. Door de handen van schrijvers
(Engelen). (30:11-15)
Het is zeker aan de mens duidelijk geworden dat de leiding van de Qoran
overheersend is voor de instandhouding van de Islamitische boodschap. De Sunnah
heeft evenzeer een gelijkwaardige plaats in de Islam. Allah (swt) heeft gezegd:








Jullie metgezel (de Profeet) dwaalt niet en hij is niet misleid. En hij spreekt niet uit
begeerte. Het is niets anders dan een Openbaring die aan hem geopenbaard is. Een
machtige in kracht (Djibril) onderwees hem. Een bezitter van wijsheid. (53:2-6)
Laat het bekend zijn dat de Qoran en Sunnah beide openbaringen zijn die de profeet
(saws) heeft ontvangen van Djibril bij de permissie van Allah (swt). Beide bevatten
het criterium om legale dingen wettig te maken en illegale dingen te verbieden. Allah
(swt) heeft ons verteld dat de authoriteit van de Sunnah precies gelijkwaardig is aan
die van de Qoran. Dus gehoorzaamheid aan de Profeet (saws) is gelijk aan
gehoorzaamheid aan Allah (swt) en ongehoorzaamheid aan de profeet (saws) wordt
als ongehoorzaamheid aan Allah (swt) gezien.



O jullie gelovigen, gehoorzaamt Allah en gehoorzaamt de Boodschapper en degenen
onder jullie die met gezag bekleed zijn. (4:59)
Zoals Allah (swt) ons verteld in deze aya zijn we eerst aan Hem gehoorzaamheid
verschuldigd, dan aan Zijn Boodschapper (saws) en tenslotte aan degenen die in
authoriteit tussen ons zijn. We hebben al gesproken over de noodzaak van de Qoran
als leiding voor degenen die Hij geschikt vindt om op zijn rechte pad te brengen. Het
volgende is: de noodzaak van de implementatie van de woorden van de profeet
(saws) en tenslotte gehoorzaamheid aan degenen die ons regeren met de twee vorige
punten als criterium. Deze laatste categorie is het onderwerp van dit werkje.
Vandaag is het onderwerp van belangrijke discussies het volgende: moeten we
gehoorzamen aan degenen die ons regeren in onze Moslim landen of is het wettig
om ons tegen hen te verzetten wanneer ze sommige grenzen van de Islamitische wet
overtreden? Er is in recente jaren.een dispuut opgerezen aangaande dit cruciale punt.
Degenen die geloven dat zij de eenheid van de Moslims moeten bewaren, vinden het
noodzakelijk om zich niet tegen de huidige heersers te verzetten; wat voor zondes zij
ook maar begaan. Aangezien fitnah zou kunnen ontstaan bij het pogen hen te laten
doen vallen en hierdoor dus meer kwaad zouden kunnen veroorzaken dan goed.
Er is echter een andere groep die gelooft dat het gebieden van het goede en het
verbieden van het slechte ook inhoud om zich te verzetten tegen ongehoorzame
leiders onder ons en onder hun gezag uit te treden wanneer hun zondes van een
groter kwaad voor de Ummah zijn dan goed. De eerste ziet de fikra (het idee dat in
de praktijk wordt toegepast) van de laatste als Khawaarij, omdat zij geloven dat zij
uittreden onder het gezag van legitieme heersers en de eenheid van de Moslims
breken. Maar is dit wel het geval? Moeten we alle heersers van deze tijd als legitiem
zien en degenen die zich tegen hen verzetten als Khawaarij? Of is er een andere
aspect waaraan we niet hebben gedacht? Dit is het onderzoek dat we Insha Allah
zullen doen, en het zal zich vruchtbaar bewijzen voor de lezers; of deze nou in
Engeland wonen of daarbuiten.

Dit onderzoek is veelledig en zal van elke hoek benaderd worden zodat de conclusie
die bereikt wordt niets minder is dan die van het Boek van Allah (swt), de Sunnah
van Zijn Boodschapper (saws), de ijmaa` en wetgeving van de Sahaaba en de
vroegere vrome geleerden. Allah (swt) is de gids en we vragen Hem om jou en ons
te leiden in de achtervolging van de Waarheid en de beloning van het Hiernamaalse.
Ameen.

GESCHIEDENIS VAN DE KHAWAARIJ

ALGEMENE GESCHIEDENIS VAN DE KHAWAARIJ
Elk subversiefe groep (dat ontstaan is uit een flits) is ontstaan uit een daad of geloof
dat haar beweging opgang heeft gezet. Iets heeft ervoor gezorgd dat haar aanhang
op een bepaalde manier reageerde zodat zij afdwaalde van de Ahl us-Sunna
walJama`ah. Maar wat heeft de Khawaarij ertoe geleidt dat zij zulks geloof
aannamen? Deze gevaarlijke groep is begonnen in de vroege dagen van de Islam en
was in feite de eerste afgedwaalde groep die onstond in de Ummah van de Profeet
(saws). De prominente sahaabi `Abdullah ibn `Umar beschreef hen met de volgende
woorden: Zij zijn het slechtste van Allahs scheppingen en deze mensen namen sommige
verzen die van toepassing waren op de kuffar (ongelovigen) en interpreteerden deze alsof ze
toegepast konden worden op de muminun (gelovigen). 1 De khawaarij hebben een enorm
kwaad begaan en de fitnah die zij veroorzaakten was zeker groot, maar zij zijn niet
de ergste van de bid`ii groepen. Zij waren slechts de eerste groep die de bida van
dit type zijn begonnen. Een andere voorbeeld in deze zaak is toen Qaabil (Cain) zijn
broer Haabil (Abel) vermoordde. De Profeet (saws) maakte de volgende uitspraak
wat betreft Qaabil: Geen enkele mens is onrechtvaardig gedood, maar een deel van
de verantwoordelijkheid voor de misdaden is gelegd op de eerste zoon van Adam
(Qaabil) die de traditie van moorden op aarde uitvond. 2 Ondanks dat Qaabil de
Sunnah van het doden begon, maakt het hem nog niet tot de ergste overtreder,
omdat de Pharao van Egypte meer moorden op zijn geweten heeft, om het maar niet
te hebben over Hamaan en de Joden in hun moorden van de Profeten (vrede zij met
hen).
De indentiteit van deze gevaarlijke fractie ligt in de woorden van de Profeet (saws):
:
. :

. .
.
:
- :
In een hadith overgeleverd door Abu Sa`id: de Profeet (saws) was een deel van het
goud, dat door `Ali Ibn Abi Taalib (ra) terug werd gestuurd, aan het uitdelen. En
man was ontevreden over zijn portie nadat hij zijn deel had ontvangen. Deze man,
genaamd `Abdullah ibn Dhil Khawaisara At-Tamimi stapte naar voren en zei: Wees
rechtvaardig O Boodschapper van Allah! De Profeet (saws) antwoorde hem: Wee jij!
Wie zou er rechtvaardig zijn als ik dat niet was? `Umar ibn AlKhattab zei: O
Boodschapper van Allah, geef mij toestemming om zijn nek af te hakken! De Profeet (saws)
zei: Laat hem want hij heeft metgezellen en als je je gebeden vergelijkt met hun
gebeden en jullie vasten met hun vasten; zullen jullie neerkijken op jullie gebeden en
vasten in vergelijking met die van hen. Doch zullen zij uit de religie treden zoals een
1
2

Sahih al Bukhaari, V.9 page 50

Sahih alBukhaari, V.9, hadith 6

pijl door een prooi en in welk geval wanneer je een deel van de pijl onderzoekt, zul je
er niks op vinden. En wanneer de andere kant wordt onderzocht, zal er niks op
worden gevonden; en wanneer haar andere deel wordt onderzocht, zal er niks op
worden gevonden.
De pijl is veels te snel om te worden besmeurd met uitwerpselen en bloed. Het teken
waardoor deze mensen zullen worden herkend is een man wiens n hand gelijkenis
vertoond als de kleine borsten van een vrouw. Deze mensen zullen voorkomen
wanneer er onenigheid tussen de mensen is.
Abu Sa`id heeft verder overgeleverd: Ik getuig dat ik dit van de Profeet (saws) heb
gehoord en ik getuig tevens dat Ali deze mensen doodde terwijl ik met hem was. De man met
de beschrijving, gegeven door de profeet (saws), werd naar Ali gebracht en de volgende verzen
werden geopenbaard in connectie met deze zelfde peroon. 3 (i.e. `Abdullah ibn Dhil
Khawaisara At-Tamimi):



En onder hen zijn er die aanmerkingen op jou maken over (de verdeling) van de
zakat. (9:58)
In een andere hadit over deze zelfde man, staat er het volgende:
:

. : .
: : .
:
: .

.
Er is overgeleverd door Abu Sa`id al Khudri (ra): Toen Ali in Yemen was, stuurde
hij wat goud erts aan de Profeet (saws). De profeet (saws) distribueerde dit
vervolgens aan Al-Aqra bin Habis alHanzali die bij de Bani Mujashi behoorde,
Uyaina bin Badr al-Fazari, Alqama bin Ulatha Al-Amiri, die bij de Bani Kilab stam
behoorde en Zaid al Khalik At-Tai die bij de Bani Nabhan behoorde. Toen werden
de Quraish en de Ansar boos en zeiden: Hij geeft aan de hoofden van Najd en laat ons!
De profeet (saws) zei: Ik wou hun harten winnen en verenigen. Toen kwam er een
man met diepgezonken ogen, opgezwollen voorhoofd, dikke baard, dikke wangen
en een kaal geschoren hoofd en zei: O Muhammed, vrees Allah! De Profeet (saws)
zei; Wie zou Allah gehoorzamen als ik Hem ongehoorzaam was? Hij heeft me de
mensen van de aarde toevertrouwd, maar jij vertrouwd mij niet? Een man vanuit de
mensen, waarvan ik denk dat dat Khalid ibn alWalid was, vroeg toen toestemming
om hem te doden, maar de Profeet (saws) verhinderde dat. Toen de man wegging zei
de Profeet (saws): Uit het nageslacht van deze man zullen er mensen zijn die de
Qoran zullen reciteren, maar het zal niet voorbij hun kelen gaan. En zij zullen uit de
3

Sahih alBukhaari, V. 9, hadith 67

Islam gaan zoals een pijl door zijn prooi gaat. Ze zullen de Moslims doden en de
heidenen laten. Mocht ik er zijn bij hun verschijning, dan zou ik hen doden zoals de
doding van het volk van Aad. 4
En in een andere hadith zijn wij instaat om meer informatie te krijgen over deze
kwade fractie:
:
: :
: : .
: :
: :
:
: . :
: : .
. : .
Overgeleverd door Abu Sa`id al Khudri (ra): Ali ibn Abi Taalib zond een stuk goud
dat nog niet uit haar erts was gehaald, in een bruin gekleurde leren zak aan de
Boodschapper (saws). Allahs Boodschapper verdeelde dat tussen vier personen:
`Uyaina bin Badr, Aqra bin Habis, Zaid alKhail en de vierde was of `Alqama of
`Amir bin at-Tufail. Vanwege dit zei n van zijn metgezellen: Wij verdienen dit goud
meer dan dat deze mensen dit verdienen. Toen dit nieuws de Profeet (saws) bereikte, zei
hij: Vertrouwen jullie mij niet ondanks dat ik de vertrouwenswaardige man ben van
Degene in de hemelen en ik ontvang het nieuws van de hemelen zowel in de ochtend
als in de avond?
Toen stond er een man op met diepgezonken ogen, opgezwollen voorhoofd, dikke
baard, dikke wangen, een kaal geschoren hoofd en een izaar (een soort laken dat je
om je middel slaat, bijv. die ze in yemen of Azi gebruiken) dat opgestroopd was en
hij zei: O Boodschapper van Allah! Vrees Allah! De Boodschapper van Allah zei; Wee
jij! Maak ik niet van alle mensen op de wereld het meest aanspraak om Allah te
vrezen? Toen ging die man weg. Khaalid ibn alWalid zei: O Boodschapper van Allah!
Geef mij toestemming om zijn nek af te hakken! de Profeet (saws) zei: Nee! Het zou
kunnen dat hij gebeden verricht. Khalid zei: Er zijn velen van degenen die gebeden
verrichten en met hun tongen zeggen wat niet in hun harten zit.
De Boodschapper van Allah zei: Ik ben niet opgedragen door allah om de harten
van de mensen te onderzoeken of om hun buiken open te snijden. Toen keek de
Profeet (saws) naar hem terwijl de laatste (de man) wegging en zei: Vanuit het
nageslacht van dit (de man) zullen er mensen uit voortkomen die constant en elegant
de Qoran zullen reciteren, maar het zal niet voorbij hun kelen gaan. Zij zullen dan
van de religie gaan zoals een pijl door het lichaam van een prooi. Ik dacht dat hij
(saws) ook zei: Mocht ik aanwezig zijn in hun tijd, dan zou ik hen doden zoals de
natie van Thamud werd gedood. 5
: :
4
5

Sahih al Bukhari, V. 9, hadith 527

Sahih alBukhari, V. 5, hadith 637

Abu Huraira overleverde: Ik hoorde de waarheidslievende en vertrouwde van

Allah (de Profeet (saws)) horen zeggen: De destructie van mijn volgelingen zullen
door de handen van jonge mannen van Qoraish gebeuren 6
We kunnen dus zien, vanaf het hele begin, dat deze groep zo opstandig was dat ze
zich zelfs tegen de Profeet (saws) verzetten.
: :
.
.
I
In een andere hadith die overgeleverd is door Yusair bin Amr waarin hij vroeg aan
Sahl bin Hunaif:
Heb je de Profeet (saws) iets horen zeggen over de Khawaarij? Hij zei: Ik heb hem horen
zeggen, terwijl hij zijn hand richting Irak wees: Er zal daarin (Irak) sommige mensen
verschijnen die de Qoran reciteren, maar die niet voorbij hun kelen gaat en ze zullen
uit de Islam gaan zoals een pijl door het lichaam van een prooi. 7
Als referentiepunt heeft de Profeet (saws) Irak aangewezen,; wat ons enige inzicht
geeft in de volgende hadith:
: . : :
:
In een hadith dat overgeleverd is door Abdullah ibn `Umar, heeft de Profeet (saws)
gezegd: O Allah geef barakah (zegeningen) aan onze Sham! O Allah geef barakah
aan onze Yemen. De mensen zeiden: En onze Najd ook? Ik dacht dat hij (saws) de
derde keer heeft gezegd: Daar (Najd) is een plaats van aardbevingen en verdriet en
daaruit komt de hoorn van Shaijtaan. 8
Ibn Hajar al `Asqalani citeert een sahaabi bij de naam alKhaatibi over deze hadith
waarin hij het volgende te zeggen had:
:
.
Najd is in de richting van het oosten en zit in de stad van de hooglanden van de Iraakse
steppe. Haar richting is ten oosten van de mensen van Madinah; en de wortel van het woord
najd betekent: datgene wat vanuit de aarde is opgerezen. Ad-Dawudi heeft verder ook
gezegd: Najd verwijst naar het land van Irak. 9

Sahih alBukhari, V. 9, hadith 180

Sahih alBukhari, V. 9, hadith 68
8 Sahih alBukhari, v. 9, hadith 212-214
9 Fath ulBari, V. 13, page 51
6
7

Zoals door de Profeet (saws) is gezegd, de mensen van het land van Irak hebben een
geschiedenis van fitnah en groepen die twist veroorzaken. Zij zijn hierom zo berucht
dat `Amr ibn al `As over hen heeft gezegd:

Mensen van verdeelheid en hypocrisie
De khawaarij werden daar instaat gesteld om vruchtbare grond te vinden voor hun
misleide concepten. Vanwege het gevaar die zij stellen aan de veiligheid en welzijn
van de Ummah, is het ook noodzakelijk om hen te bevechten. De profeet (saws) heeft
ons dat opgedragen in vele hadiths.

Waarlijk, er zal uit het nageskacht van deze man mensen komen; zij zullen het Boek
van Allah voortreffelijk reciteren en het zal niet voorbij hun kelen gaan en ze zullen
uit de religie stappen zoals een pijl het lichaam van een prooi verlaat. Als ik instaat
was: zou ik hen doden zoals de doding van Thamoed.
.

Zal ik jou vertellen over de meest ellendigsten van de mensheid? Dat is Ahmir van
Thamoed, die de kameel verlamde en degene die jou O Ali hierop (zijn hoofd) slaat
totdat dit eruit stroomt (het bloed).


.
Er zal in een andere tijd dwazen en jeugd met simpele geesten komen.10 Zij zullen de
beste woorden van de creatie zeggen. Ze zullen de Qoran reciteren en dit zal niet
voorbij hun kelen gaan. Ze zullen uit de religie gaan zoals een pijl door het lichaam
van een prooi. Wanneer je dan het bewijs van hen hebt, dood hen dan. In het doden
van hen is er een beloning in het aangezicht van Allah op de Dag des oordeels.
.
Mannen zullen de Qoran reciteren en het zal niet voorbij hun kelen gaan. Zij zullen
uit de religie gaan zoals een pijl door het lichaam van een prooi.
--

Dit is letterlijk vertaald van het Engels, maar in de arabische hadith erboven staat: Er zullen aan het
einde der tijden mensen komen die de beste woorden van de creatie zullen zeggen

10

Na mij zullen er mensen van mijn Ummah zijn die de Qoran zullen reciteren en dit
zal niet voorbij hun kelen gaan. Zij zullen uit de religie gaan zoals een pijl door het
lichaam van een prooi. Daarna zullen zij niet meer ernaar terugkeren. Zij zijn het
slechtst van de creatie en schepselen.

Er zal in een andere tijd mensen van mijn Ummah komen die tegen jullie zullen
spreken over datgene waar jullie en jullie vaderen niet over hebben gehoord, dus wees
op jullie hoede en pas op voor hen!



Er zal in mijn Ummah verschillen en divisie zijn. Een groep mensen zal goed
spereken en zij zullen zondige daden begaan. Ze zullen de Qoran reciteren en het zal
niet voorbij hun kelen gaan. Zij zullen uit de religie gaan zoals een pijl door een
prooi. Zij zullen niet terugkeren totdat een deel afvallig wordt. Zij zijn het slechtst
van de schepping en schepselen. Dus zegeningen en goede tijdingen voor degenen die
hen dood en door hen wordt gedood. 11

De Khawaarij als een beweging begon eigenlijk in de tijd van Uthmaan (ra). De man
die het proces in beweging bracht was een man die Abdullah ibn Saba12 heette. Toen
ibn Saba begon; was zijn hoofd missie om de Islam van binnenuit te vernietigen. Hij
had elk ander manier geprobeerd en faalde. Zijn eerste poging was om steun voor
zichzelf te werven in de stadscentra van de Islamitische Wereld. Dit bleek echter
weinig succes te hebben. Toen hij naar Basra ging werd hij afgewezen, net zoals in
Baghdad.
Maar hij realiseerde uiteindelijk zijn missie in Egypte. Hier vond hij mensen met
revolutionaire concepten en via zijn volgers slaagde hij erin om hen kwaad te maken
op het bestuur van Uthmaan (ra) en op de zogenaamde onderdrukking van
sommigen van zijn familie, die bestuurders waren in plaatsen zoals bijvoorbeeld
Syri. Zijn hele motivatie was om met Ahl ulBait (de dichtsbijzijnde familie van de
Profeet (saws)) te spreken en om hen in opstand te laten komen tegen de regering
van Uthmaan ibn Afaan (ra). De opruiende rhetoriek die rondging benvloedde en
provoceerde in de plaats ook een andere type mensen. Deze mensen waren oprechte
en eerlijke aanbidders van Allah (swt), maar zij hadden revolutionaire concepten en
ideen in hun hoofd drijven. Zij begonnen te zien wat de heersers in de loop van hun
Genomen van Sahih Muslim, Tirmidhi, Sahih alBukhari en de Sharh van An-Nawawi
Deze man was ook de feitelijke stichter van de Twaalfde Shi`a beweging. Voor meer informatie over
de Twaalfers, zie tape the Shi`a.

11
12

bestuur deden en bijgevolg hiervan deelden zij in de moord op Uthmaan (ra). Er was
een complot tegen Uthmaan (ra) met vervalste papierwerk, waarin vele mensen erin
betrokken raakten en er een groot kwaad zich voltrok. Zelfs Muhammed ibn Abi
Bakr (ra), de zoon van Abu Bakr (ra) werd in deze lelijke scenes ingetrokken.
Aisha (ra), die streefde om Uthmaan (ra) te verdedigen werd ook onbewust
betrokken in deze tumultueuze tijd. En ze vocht zelfs met Ali ibn Abi Taalib (ra) in
een veldslag dat ook beter bekend staat als de Veldslag van de Kameel. Wat
veroorzaakte dat deze veldslag zich voordeed was dat sommige Sahaaba de dood
van Uthmaan probeerden te wreken, terwijl anderen zeiden dat de Islamitische staat
eerst op orde zou moeten worden gebracht alvorens wraak te nemen tegen de
moordenaars van Uthmaan (ra). In deze veldslag vonden 5.000 Sahaaba aan beide
kanten in een gevecht tegen elkaar de dood. In dit gevecht bleek echter Ali (ra) de
winnaar en werd Aisha (ra) na dit desastreuze incident terug gestuurd naar haar
familie in Madinah. Deze, alsmede vele andere verstoringen die plaatsvonden tussen
de mensen van de Profeet (saws); werden nauwkeurig geregisseerd door Abdullah
ibn Saba; om de Islamitische staat te distabiliseren en verwarring in de harten van de
gelovigen te gieten.
Na deze situatie, dienden een andere reeks van problemen zich aan, waarin Ali (ra)
tegen Muawiya (ra) moest vechten. Na de dood van Uthmaan verwijderde Ali (ra)
alle neven van Uthmaan; vanwege klachten van de mensen over hun vermeende
strengheid. Dit was tegen het advies van de andere Sahaaba, zoals Ibn Abbas (ra)
alsmede vele anderen. 13 Muawiya (ra) weigerde echter om af te treden en werd Alis
meest luide en vennijnige tegenstander. Dit was vanwege het feit dat Uthmaan een
familielid van hem was en bij zijn moord zijn vrouw gewond raakte. In een poging te
voorkomen dat Uthmaan (ra) gewond zou raken bij zijn moordpoging, raakte zij
haar vinger kwijt. Na dit incident vluchte de weduwe van Uthmaan naar Syri met
haar afgesneden vinger en de bebloede shirt van Uthmaan (ra). Bij het zien van dit;
eiste Muawiya rechtvaardigheid voor de dood van zijn gevallen bloedverwant. De
andere reden voor Muawiyas bitterheid tegenover Ali was dat hij Ali (ra) vele
malen vroeg: Waarom wil je de baia van mij hebben en jij hebt de moordenaars van
Uthmaan in je leger? Je hebt het bloed van Uthmaan nog niet gewroken! Wreek het bloed van
Uthmaan en ik zal je baia geven, er is geen andere weg! Tussen het leger van Ali waren
er sommige Khawaarij die tegen Ali zeiden: Oordeel met wat Allah heeft neergezonden
of we zullen precies met jou datgene doen wat wij met Uthmaan hebben gedaan. Imaam Ali
(ra) verzamelde toen een leger en ging naar Muawiya om hem te bevechten omdat
hij weigerde aan hem baia te geven (gelofte van trouw aan een legitieme heerser
(haakim) door degenen waarover geheersd wordt (mahkum)). Toen Ali (ra) en
Muawiya allebei een leger verzamelden in voorbereiding om tegen elkaar te
vechten, waren sommige van Alis troepen en supporters boos omdat Ali (ra) niet
meteen de nodige stappen zette tegen zijn tegenstanders en overtreders.

Een ander technisch punt wat helaas tegen`Ali werkte; was het veranderen van het centrum van
de Khalifa van Madinah naar Iraq, met als resultaat dat het werd geinfiltreerd door hypocrieten en
onwetende mensen, alsmede het achterlaten van Madinah in een vacuum.

13

Waarom heeft hij dit niet eerder gedaan? Dachten zij bij henzelf. Toen de strijd begon,
begon Muawiya (ra) Ali (ra) te vervloeken in congregatie gebeden in de masjid en hij
zorgde ervoor dat anderen dit ook deden. Ali (ra) deed dit echter niet en hij weigerde
ook om zoiets te doen (zelfs nadat deze situatie hem het recht hiervoor gaf). Ali (ra)
kon Muawiya (ra) precies op dezelfde manier vervloeken, maar hij hield zich in.
Alis leger kwam naar hem toe tijdens dit incident en zij vroegen: Als de andere kant
ons vervloekt en ons uitscheld, wat zijn zij dan? De Khalifa (Islamitiche heerser)
antwoorde: Zij zijn onze broeders en zij doen slecht (baghy). Ali (ra) zond een
boodschap aan Muawiya (ra) om berouw te tonen aan Allah (swt) en hem baia te
geven, maar de andere kant weigerde. Aan de kant van Muawiya (ra) was Amr ibn
alAs (ra). In de beginnende fasen van het verzet tegen de heersing van Ali (ra);
werden Muawiyas Syrische troepen zwaar verpletterd. Maar Amr ibn alAs (ra)
kwam naar Muawiya met een ingineus plan. Hij zei tegen hem: Zal ik jou een
voorstel doen, wat de partij meer dan ooit zal veroorzaken te splitsen? Muawiya
antwoorde: Wat is dat? Ibn alAs vertelde hem: Je zal de oorlog toch verliezen. Je zal
de Qoran op de toppen van de speren moeten opheffen. Dan zou je moeten zeggen: Waarom
laten we niet de Qoran oordelen tussen ons in onze twist? Waarom vermoorden we elkaar?
Hier is het boek van Allah, waarom laten we het niet tussen ons oordelen?
Toen deze suggestie werd gemaakt, deden ze precies dit. Toen Alis troepen zagen
dat het andere leger de Qoran op hun speren omhoog hefden, begonnen ze te
zeggen: Kijk, zij hebben de Qoran opgeheven. Waarom zouden wij elkaar moeten doden
terwijl wij tussen ons kunnen oordelen met het Boek van Allah? Waarom zouden we
onderling moeten vechten? Ali (ra) antwoorde: Waarom denken jullie dat wij in de eerste
plaats hier kwamen. Wij zijn de meest begerige om de Qoran onze rechter te laten zijn. Wij
hadden hen in de eerste plaats opgeroepen om ermee te oordelen, maar zij weigerden. Maar het
is omdat zij nu aan het verliezen zijn, daarom willen zij nu de Qoran als rechter laten zijn,
zodat zij mischien kunnen hergroeperen en sterker kunnen worden. Zet voort en laat ons deze
fitnah eindigen totdat het werkelijk voor eens en voor altijd over is.
Maar de ongehoorzame troepen van Ali (ra) waren onvermurwbaar en eisten dat het
vechten tot een einde zou komen. Zij beslisten dat zij wilden dat Ali (ra), hun heerser,
deed wat zij zeiden. Dit was het eerste idee dat gentroduceerd werd met de
uitspraak: wanneer je niet doet wat wij zeggen; ben je een kaafir. Deze ideen stapelden
zich op in het heetst van de strijd, waarin de spanningen hoog waren opgelopen.
Velen van degenen die weigerden te vechten met Muawiyas troepen waren van de
moordenaars van Uthmaan (ra), onbekend voor Ali (ra). Deze mensen waren niet in
kleine getalen; ze bestonden ongeveer uit 20.000 mensen. Elke keer wanneer Ali (ra)
de moord op Uthmaan (ra) probeerde te wreken, stonden er 10.000 mensen op die
zeiden: Wij hebben hem allemaal vermoord, wij hebben hem allemaal vermoord. Vanwege
al deze fitnah en de aandrang om het vechten te stoppen door het leger van Ali (ra),
werd het gevecht gestopt en begon de arbitrage.
Toen het gevecht werd gestopt werden Muawiya (ra) en Ibn alAs (ra) erg blij,
omdat dit hen de tijd gaf om te hergroeperen. De strategie die zij gebruikten werkte
perfect. Hoewel hun kamp meer onderlinge solidariteit kende dan Alis kamp, was
Ali (ra) militair veel sterker dan hen. Een formeel overeenkomst werd opgetekend

met bepaalde voorwaarden waarnaar gehandeld diende te worden. Het legde uit hoe
zij tussen de twee kampen zouden oordelen.
Ali (ra) zou n persoon uit zijn kamp naar voren schuiven en Muawiya zou
hetzelfde doen. Muawiya (ra) koos Amr ibn alAs vanwege zijn militaire sluwheid
en zijn succes bij het vermijden van hun dreigend verlies tegen Ali (ra). Alis eerste
keuze was om Ibn Abbas te sturen als zijn scheidsrechter, vanwege het feit dat hij erg
intelligent was en hij de uitleg van de Qoran heel erg goed kende. Maar vanwege de
onenigheid in het kamp van Ali (ra) onstond er een woordentwist om deze keuze. Er
werd tegen Ali gezegd dat het zenden van Ibn Abbas hetzelfde was als het zenden
van zichzelf14, en dat hij iemand anders zou moeten zenden, aangezien Amr ibn
alAs (ra) heel erg slim was en instaat was om zijn tegenstanders te slim af te zijn. Zij
eisten dat de keuze moest vallen op Abu Musa al Ashari, aangezien hij een heel erg
vrome man en een vroegere metgezel van de Profeet (saws) was.
Alhoewel sommigen tegen deze beslissing in probeerden te adviseren, omdat zij
dachten dat Abu Musa (ra) wel eens om de tuin kon worden geleid, volharden zij in
deze keuze. Abu Musa (ra) stemde in met hun keuze om als scheidsrechter op te
treden. Maar een ander probleem kwam al gauw opduiken toen Shaitaan begon in te
fluisteren in de oren van ieder die maar wilde luisteren. Sommige van de Khawaarij
aan beide zijden begonnen te denken dat het goed was dat de oorlog was gestopt,
zodat zij naar het oordeel van Allah (swt) en Zijn Profeet (saws) konden gaan. Maar
zij dachten; waarom zouden wij luisteren naar het oordeel dat komt van twee
mannen en niet naar die van Allah (swt)? 15
Terwijl de arbitrage continueerde; n van de regels die door Muawiyas kamp werd
bedongen was dat zij hun oordeel over een periode van een maand zouden doen, en
wanneer er dan een beslissing zou worden bereikt, zouden zij elk lezen wat hun
oordeel was over deze zaak. Terwijl de boodschapper voorlas; gingen de
voortzetting van de bedingingen over de voorwaarden die gesteld werden door
Muawiyas zijde door, de Khawaarij doodden zijn kameel. Zij zeiden tegen hem:
Wij zeiden tegen jou om te oordelen met de Qoran, niet te oordelen met mensen zoals ik en
jij. Ali (ra) zei: Dit is het besluit dat wij overeenkwamen en we moeten dit volgen.
De Khawaarij wouden weer gaan vechten, maar Ali (ra) vertelde hen dat die tijd
voorbij was, aangezien de voorwaarden voor de arbitrage al waren voorgelezen en
men het hiermee al eens was geworden. Toen deze mensen vanaf Sufa naar Kufa
gingen, brachten zij de hele reis elkaar uitscheldend door, op elkaar spugend etc.,
met elke zijde die het constant met elkaar onees waren en elkaar uitscholden. Een
deel van de groep zei: Jullie zijn tegen de Qoran gegaan door het gebruiken van menselijke
We kunnen waarschijnlijk twee belangrijke dingen van dit deel van het verhaal leren, 1. Hoe een
goed ervaren vechter als Ali het gevecht kon verliezen door de ongediciplineerdheid van zijn
soldaten; 2. Hoe de Khawaarij erg ongeorganiseerd en onvriendelijk waren, om maar niet te noemen
dat zij hun mening kunnen opleggen door hooliganism.
15 Dit is waarlijk waar de Shaitan hen had! Toen zij op deze interpretatie begonnen te komen,
begonnen zij te denken dat deze arbitrage niet in overeenstemming was met Allahs boek, maar tussen
mensen. Dit is het grootste probleem met de onwetenden. Wanneer zij een vers van de Qoran lezen,
begrijpen zij het niet met volle inzicht, maar proberen hun eigen begrip erop toe te passen.
14

oordeel en jullie hebben gezondigd. De ander kant antwoorde: Jullie zijn tegen onze
imaam ingegaan, terwijl trouw aan hem verschuldigd is. Jullie zijn onze imaam
ongehoorzaam geweest.
Toen zij in Kufa arriveerden, was de arbitrage tussen de twee vertegenwoordigers
van beide zijden, Abu Musa al Ashari (ra) en Amr ibn alAs (ra), al reeds begonnen.
Maar de Khawaarij luisterden helemaal niet naar dit. Ze begonnen takfir16 te doen op
Muawiya (ra) en roepten Ali (ra) op om dit ook op Muawiya te doen. Deze mensen
weigerden om in de stad te komen en kampeerden erbuiten. Zij roepten op om
Muawiya (ra) als een kaafir te declareren omdat hij weigerde zich te laten oordelen
door Allah (swt). Toen Ali (ra) arriveerde, zei hij dat hij hem niet zou bevechten, hen
weghouden van de Masjids of hen iets aandoen; tenzij zij het bloed van de Moslims
beginnen te verspillen. Maar het probleem hield aan. Steeds als Ali (ra) een khutba in
de masjid gaf, begonnen de Khawaarij een grote commotie te maken en schreeuwden
zij: Het oordeel behoort slechts aan Allah! 17 Ali (ra) antwoorde: Deze vers is juist maar
jullie interpretatie is verkeerd. Het Boek van Allah kan niet het oordeel door haarzelf nemen.
Het zijn de mensen die het oordeel moeten uitvaardigen. Omdat de omstandigheden
slechter werden, stuurde Ali (ra) Ibn Abbas (ra) om met hen te praten over de
bezwaren die ze hadden.
Hun eerste uitspraak aan Ibn abbas was dat Ali toch geen gelovige was. Ze begonnen
vragen te stellen, zoals bijvoorbeeld; waarom zij, in de veldslag van de Kameel tegen
Aisha (ra), niet instaat waren om het oorlogsbuit te nemen inclusief de
krijgsgevangenen. Ali (ra) was aanwezig en gaf zijn antwoord op hun vraag: Wie
van jullie hier zou de Moeder van de Gelovigen als zijn gevangene willen nemen? 18 De
oorlogsbuit werd niet verdeeld onder de mensen omdat de Moslims tegen wie zij
vochten geen kuffar waren, maar het waren Moslims die zondigden. De enige
mensen van wie het wettig is om hun bezittingen te nemen in een gevecht zijn de
kuffar (ongelovigen) en Mushrikun (heidenen), maar dit de Moslims aandoen is een
grote zonde.
Hun volgende bezwaar was dat zij vonden dat beide partijen de kudde van de Islam
hadden verlaten vanwege het vers: Het oordeel behoort slechts aan Allah. Als het
oordeel slechts aan Hem (Allah) behoort, hoe kan het dan dat jullie je wenden naar
menselijke arbitrage?; redeneerden zij. Zij gebruikten hun verstand en redeneerden
dat dit wel grote kufr moest zijn, geen twijfel aan. Ali (ra) en Ibn Abbas waren beide
Om openlijk te verklaren dat iemand uit de kudde van de Islam is getreden; i.e. een kaafir, vanwege
een zonde zoals grote shirk of grote kufr die zij hebben begaan. We zullen echter zien dat de
Khawaarij geen echte bewijs hebben voor hun claims en dat zij de Islamitische principes hebben
verdraaid.
17 Surat ulAn`am, ayah 67
18 De reden waarom deze vraag zo cruciaal is is dat het laat zien dat de Kawaarij een gebrek hebben
van het begrijpen van de Islam. Wanneer er een onenigheid is dat vechten tussen Moslims
veroorzaakt, nemen zij elkaar niet als slaven, omdat dit verboden is. Zij zijn ook niet toegestaan om de
vrouwen van zulke gevechten als gevangenen te nemen, omdat zij Moslim vrouwen zijn. Alleen
heidense vrouwen kunnen als krijgsgevangenen worden genomen en ermee worden gehokd. Maar dit
Aisha aandoen zou een daad van grote kufr zijn, omdat Allah heeft gezegd dat de vrouwen van
de Profeet de Moeders van de Gelovigen zijn. Wie zou dus met zijn eigen moeder willen hokken?
16

instaat om de fout van dit type argumentatie te vinden. Onder nauwkeurige kritisch
onderzoek valt dit argument in stukken voor de Qoranische bewijs die oproept voor
menselijk oordeel in sommige gevallen. Allah (swt) heeft gezegd:

En als jullie een breuk tussen hen beide vrezen: stuurt dan een bemiddelaar van zijn
familie en een bemiddelaar van haar familie, indien zij een verzoening willen, zal
Allah tussen hen beiden een verzoening bewerkstelligen. Voorwaar, Allah is
Alwetend, Kennend. (4:35)
Allah (swt) zegt verder:

.
En wie van jullie het opzettelijk doodt: dan is de vergelding het slachten van het
vergelijkbare aan vee zoals bevoordeeld door twee rechtvaardigen van jullie, als een
offer naar de Kabah gebracht. Of, als Kaffarah (boetedoening), het voeden van de
armen of een daarmee overeenkomende (hoeveelheid dagen aan) vasten, opdat hij de
straf voor zijn daad proeft. (5:95)
De Khawaarij werden weer verslagen. En om deze vers te ondersteunen had Ali (ra)
gezegd: Is het benoemen van een rechter van elke zijde niet het beschermen van het bloed
van de Moslims en hun eenheid? Dit veroorzaakte dat een groep van 3.000 van de
Khawaarij weer terug kwamen bij Ahl us-Sunna, terwijl de rest bleef en hun rebellie
voortzette tegen de andere Moslims.
Terwijl dit allemaal aan de gang was, ging de arbitrage tussen Abu Musa al Ashari
(ra) en Amr ibn al As (ra) verder, waarin Ibn al As tegen zijn opponent zij: Luister,
laten we allebei deze twee heersers verloochenen omdat er zo veel bloed is verspild vanwege
hen. Laten we deze twee weg doen en laat de Moslims een nieuwe frisse start maken. Laten we
dan mij zoon Amr ibn Amr als leider kiezen. Abu Musa (ra) antwoordde: Nee, jouw
zoon als leider betekent jij zelf. Amr ibn al As (ra) accepteerde dit en vervolgde: Ook
goed, laten we overeenkomen dat we ze beiden veroordelen. Jij zal naar Ali gaan en hem
veroordelen en dan zal ik hetzelfde doen met Muawiya. Daarna zullen we het aan de Moslims
overlaten om een nieuwe geschikte leider vanuit henzelf te kiezen en zo zal het probleem zich
oplossen.
Abu Musa (ra) werd het hoofdzakelijk eens met het voorstel om zo Moslim bloed te
sparen, maar er is iets dat men moet begrijpen. Abu Musa (ra) was niet actief aan het
samenzweren tegen de Moslims. Hij was een vrome en bescheiden man, hij was zich
niet bewust dat een Sahaaba zich ooit een soort van intrige tegen hem zou spannen.
Terwijl hij dacht dat zij beiden werkten aan het behoud van de eenheid van de
Moslims, werd Abu Musa (ra) eigenlijk om de tuin geleidt.

De noodlottige dag brak voor de twee scheidsrechters aan om de mensen te vertellen

wat hun conclusie was die zij bereikt hadden aangaande de Moslim staat. Amr ibn al
As zei tegen Abu Musa: Jij was eerder in de Islam gekomen dan ik, een metgezel van de
Profeet (saws) en je hebt veel hadiths verhaald uit naam van hem (saws). Begin jij en vertel
hen waar wij het over eens zijn geworden. Hierdoor werd Abu Musa (ra) gedwongen
om zijn besluit als eerste voor te lezen. Abu Musa (ra) begon met: O jullie mensen!
We hebben elkaar bevochten en we hebben niet de buitenste vijanden bevochten. We zijn
verondersteld om jihaad te doen tegen onze vijanden omdat ze ons van buiten hebben
aangevallen. Ik veroordeel nu Imaam Ali aangezien hij mij de authoriteit heeft gegeven om
met een beslissing te komen. Ik heb het besluit genomen dat Ali niet meer de Khalifa is en dat
iemand anders dat zou moeten worden. Imaam Ali (ra) probeerde te begrijpen wat er
gebeurde.
Maar het ergste was de Moslims nog niet overkomen. Abu Musa (ra) stapte prompt
naar beneden na zijn declaratie en Amr ibn alAs volgde en begon met zijn oordeel:
En ik wissel Muawiya ibn Abi Sufyan als de Khalifa, omdat de Moslims niet zonder een
Khalifa kunnen. Hij is instaat om dit opzich te nemen, zijn bloed is schoon en hij mengde zich
niet in de dood van Uthmaan. De groep van Muawiya (ra) werden hierop heel erg blij,
omdat zij beseften dat zij nu de soldaten van de Khalifa waren en dat hun plan had
gewerkt tot de laatste letter. Imaam Alis kamp raakte in complete verwarring door
de gebeurtenissen die net hadden plaatgevonden.
Abu Musa (ra) ontvluchtte de mensen nadat hij gezien had hoe hij werd bedrogen.
Hij vertrok naar Mekkah om te schuilen, omdat hij overmand werd met schaamte
voor zichzelf. De volgende stap was dat Ali (ra) en Muawiya (ra) door de Khawaarij
als kaafirs werden bestempeld en dat ze beiden criminelen in de ogen van Allah
(swt) waren. Ali had geprobeerd om de kalmte te bewaren in deze storm. Hij
antwoorde simpel aan zijn kamp met de woorden: Luistert, deze twee hebben niet
geoordeeld met Allah! Waar staat er geschreven in Allahs Shariah dat je de Khalifa openlijk
veroordeeld? Deze twee werden gekozen om als scheidsrechter op te treden en zij hebben dit
totaal niet gedaan. Zij hadden niet de authoriteit om een Khalifa af te zetten, omdat dit niet
van de Islam komt. We moeten weer bijelkaar komen en tegen hen vechten.
Ali (ra) ging weer terug naar Kufa en bereidde zijn troepen voor. Hij stuurde zijn
brief naar de Khawaarij waarin hij hen schreef dat het weer tijd was om wr tegen
hen die niet correct hadden geoordeeld te vechten, aangezien zij een zonde hadden
begaan door niet te oordelen met wat Allah (swt) heeft nedergezonden. De brief die
terug werd gestuurd door de Khawaarij was vernietigend en ging als volgt: Nee. Wij
hadden jou al in de eerste plaats gevraagd om boos te zijn en te vechten ter wille van Allah.
Wij vroegen jou dit in het begin al te doen. Deze twee oordeelden zonder bewijs. Nu wil jij dat
wij niet ter wille van Allah vechten, maar voor jouw eigen positie. Jij wilt dat wij voor jouw
macht vechten. We zullen niet met jou vechten totdat jij verklaard dat Muawiya een kaafir
was en dat jij ook een Kaafir werd. Als jij hiervan getuigt, zullen wij kijken of wij jou kunnen
helpen of niet.

Ali (ra) schoot terug: Tegen mezelf getuigen dat ik een Kaafir ben? Nadat ik de Hijra met
de Boodschapper (saws) heb gedaan en de veldslagen met hem en al van dit soort dingen heb
gedaan. Ik zal nooit zoiets getuigen!
De Khawaarij werden boos en zeiden dat ze geen correspondentie meer wensten te
ontvangen. Op dit moment begonnen de Khawaarij het bloed van de Moslims te
vergieten. Ali (ra) beveelde om de Khawaarij met rust te laten en nadat hij en zijn
leger klaar waren met het bevechten van Muawiya; zouden zij terug komen en
kijken of zij hun verstand weer terug hadden gekregen.
Terwijl Ali (ra) weg ging om de overwinning af te dwingen van Muawiya (ra);
begonnen de Khawaarij terroristische activiteiten te plegen. Zij hielden mensen op
straat aan en vroegen hen naar hun opinies wat betreft bepaalde zaken. 19 Wanneer
de mensen tegen hen in antwoorden en weigerden om Ali (ra) of Muawiya (ra) te
vervloeken; vermoordde de Khawaarij hen. En van zulke martelaren was Abduallah
ibn Khabbab ibn al Aratt (ra), de zoon van n van de metgezellen van de Profeet
(saws). De metgezel Khabbab ibn al Aratt (ra) had veel kennis en vele ayaat in de
Qoran werden geopenbaar vanwege deze nobele individue.
Abdullah ibn Khabbab (ra) was op reis met zijn vrouw op dat moment, die zwanger
was. De Khawaarij hielden hem aan en ondervroegen hem. Wat vindt je van het
Khalifa systeem in de tijd van Abu Bakr? Abduallah ibn Khabbab (ra) antwoorde:
Mashallah, het was goed. Zij vroegen vervolgens: En Uthmaan? Hij antwoorde
weer: Mashallah, het was goed, maar mensen mochten hem niet, maar hij was goed. De
khawaarij zeiden: jij bent n van HEN. Jij weet dat zij ook aandeel hadden in de dood van
Uthmaan. Zij vroegen hem furieus: En wat vindt je van Ali? Hij zei: Hij is goed. Als
jullie hem helpen zal hij zelfs beter worden. Maar als jullie hem niet willen helpen ga dan
opzij en wees stil. Zij zeiden: Nu zien wij. Jij probeert ons te laten geloven in mensen die
niet in de waarheid geloven. Maar wij zullen jou de waarheid laten zien!
Zij pakten het getrouwde stel en bonden hen vast, terwijl zij hiermee bezig waren;
viel er een dadel van een boom van een niet-Moslim en n van de Khawaarij at deze
op. Hij werd door een andere Khawaarij gevraagd: Heb je ervoor betaald? Als jij dat
niet hebt gedaan dan moet je dit alsnog doen, want het is niet van jouw. De man ging er
toen vandoor om te betalen voor wat hij gegeten had. De Khawaarij hadden ook een
varken gedood en begonnen te kibbelen over wie zou moeten betalen voor wat zij de
niet Moslims varken hebben aangedaan. De eigenaar kwam, de Khawaarij boden
hun excuses aan en betaalden voor de varken.
Een teken van de bid`ii mensen is het negeren van kennis, zoals de lezer zal ontdekken in de laatste
stukken van dit werkje. Wanneer de mensen van bid`a een vraag stellen, doen zij dit niet uit
oprechtheid om het antwoord te weten. Hun vraag wordt gesteld uit een verlangen om je aan de haak
te slaan en je in een valstrik te laten lopen. Als je op een manier antwoord die zij bevredigend vinden
dan wordt je met rust gelaten, want dan ben je op de waarheid of de ware manhaj. Maar als je op
een manier antwoord dat tegengesteld is aan hun doelen, dan wordt je geclassificeerd als afgedwaald,
bid`ii en in sommige gevallen kaafir, dit allemaal natuurlijk zonder solide bewijs. Dit type gedrag is
wel bekend vandaag de dag, speciaal met de komst van de nieuwe Salafiyya beweging, een nieuw en
louche groep die een voorbeeld zijn van de voorgenoemde karakteristieken van sommige bid`ii en
blind volgende mensen. Voor meer informatie zie de tapes, Is it Salafism or Shaikhism?

19

Terwijl Abduallah ibn Khabbab (ra) getuige was van dit hele gebeuren dat voor zijn
ogen afspeelde; zei hij tegen hen: Ik zou over mezelf zorgen moeten maken. Jullie mensen
vermoorden Moslims en sparen de heidenen. Nadat hij dit had gezegd, vermoordde de
Khawaarij hem alsmede zijn zwangere vrouw. Maar zij stopten niet hier. Zij sneden
de buik van de dode vrouw open en vermoorden ook de baby erin.
Toen dit nieuws Ali (ra) bereikte, zond hij hun een bericht: Nu zijn jullie begonnen
met het doden van Moslims. Als jullie niet berouw tonen en het bloedgeld betalen voor wat
jullie de man, zijn vrouw, het kind en al de andere Moslims die jullie hebben gedood hebben
aangedaan; zal ik jullie bevechten voordat ik Muawiya bevecht. Abu Ayyub al Ansari (ra)
werd gestuurd om met hen te praten en om hen de eisen van Ali (ra) te vertellen. En
van Alis uitspraken was: Als jullie hen (de Khawaarij) bevechten zal er zelfs niet tien van
jullie worden gedood en zelfs niet tien van hen levend worden gelaten. De veldslag werd
voorbereid. De Khawaarij stuurden geen verdere correspondentie na dit. Zij
begonnen takfir te doen op andere Moslims en zij bereidden zich voor op de
veldslag. 20
Het is hier belangrijk uit te leggen dat de Khawaarij bevechten anders is dan dat Ali Mu`awiya
bevecht, maar Alis gevecht tegen de Khawaarij was een gevecht tussen de Ahl us-Sunna wal
Jamaah en de afgedwaalden. Er zijn vier verschillen in deze zaak:

20

1.
De Kuffar of de afgedwaalden bevechten staat de Moslims toe dat hun prive bezittingen
als ghanima (buit uit een oorlog) worden genomen. Een voorbeeld van het nemen van de prive
bezittingen van de Kuffar is de Profeets verkrijging van twee van zijn vrouwelijke gezellen, Safiyya
and Rayhana . Deze vrouwen die van oorsprong van joodse stammen kwamen, werden gevangen
genomen na de overwinning van de Joden en hun mannen (die slodaten waren) werden gedood. Het
is niet toegestaan voor Moslims om Moslim vrouwen als buit in een gevecht te nemen, zoals we
gezien hebben in de Veldslag van de Kameel waarin Aisha betrokken was.
2.
Het staat de vechters toe om achter een persoon van de Kuffar en afgedwaalden aan te
rennen die het slagveld ontvlucht om hen te doden. Dit is niet toegestaan wat betreft een groep
Moslims die een andere groep Moslims bevechten, aangezien die mensen werden bevochten om ze te
laten stoppen met vechten. Zij worden niet bevochten om hen te doden.
3.
De Moslims kunnen de gewonde afgedwaalden zo nodig afmaken, dit is niet toegestaan
wanneer Moslims worden bevochten die bepaalde grenzen hebben overschreden. Het bewijs voor dit
is waar Allah zegt:

Wanneer jullie degenen die ongelovig zijn (op het slagveld) ontmoeten: doodt hen. Wanneer jullie hen
verslagen hebben: bindt (de gevangenen) dan stevig vast, of laat (hen) vrij of vrij na een losgeld, tot de
oorlog voorbij is. (47:4)
4.
Het is waajib (verplicht) voor Muslims wanneer zij kwaaddoeners bevecht om hun lichaam te
respecteren, over hen bidden en hen te respecteren als Moslims, daarentegen hebben de afgedwaalden
en de Kuffar deze voordelen niet. Het bewijs hiervoor is de gebeurtenis die meteen plaatsvond na de
veldslag van Badr. Dit was toen Abu Jahl ibn Hishaam, `Utba ibn Rabi`a, Shaiba bin Rabi`a, `Uqba ibn
Abi Mu`ait, Umaiya ibn Khalaf waren gedood. Al hun lichamen werden in een put gegooid behalve
het lichaam van Umaiya, omdat hij veels te dik was. Het lichaam werd uitelkaar getrokken en toen
pas in de put gegooid, zoals overgeleverd in Sahih alBukhari, V. 6. Dit zou duidelijk verkeerd zijn om

De veldslag tussen de twee partijen was hard en meedogenloos, maar aan het einde
moest de waarheid uiteindelijk zegenvieren over de duistere onderdrukking van de
leugen; de Khawaarij werden verslagen. Terwijl Ali (ra) de dode lichamen aan het
inspecteren was; was hij op zoek naar een teken van de specifieke Khawaarij die hij
had gedood en die de Profeet (saws) had genoemd in zijn hadith. Ali (ra) was opzoek
naar de man waarvan de Profeet (saws) heeft gezegd dat zijn handen zouden lijken
op kleine borsten. Toen hij werd gevonden roep Ali (ra): Allahu Akbar. Ik ben gebruikt
om de profetie te vervullen en jullie kennen allemaal de hadith. Dit was de eerste generatie
Khawaarij en hun verhaal eindigd hier.
Dit waren echter niet de enige Khawaarij. De Khawaarij stopten niet slechts bij deze
ene man en zijn volgers. De beweging continueerde. Er was een tweede generatie
Khawaarij in Dimashq (Damascus) en Abu Amaamah (ra) legde hun verhaal uit in de
volgende hadith:
:

In een hadith ketting van Abu Kuraib (ra) in een keten van Wakia bin Rabia bin
Sbih (ra) en Hammad bin Salamah (ra) van Abu Ghaalib (ra), die zei:
Abu Amaamah (ra) zag ernstige hoofden op de trappen van de masjid in Dimashq
(Damascus) en hij was aan het wenen. Abu Amaamah (ra) zei toen: De honden van het
hellevuur (de Khawaarij) zijn de slechtsten die onder de hemelen worden gedood en degene die
wordt gedood is de beste van de mensen die gedood wordt. 21 Toen reciteerde hij:
.

Op die dag zullen er gezichten wit geworden zijn en zullen er gezichten zwart
geworden zijn. En wat betreft degenen wiens gezichten zwart geworden zullen zijn,
(hen zal gezegd worden:) Zijn jullie tot ongeloof vervallen nadat jullie gelovig
geworden waren? Proeft dan de bestraffing wegens wat jullie plachten niet te
geloven. (3:106)

op een Moslim toe te passen, maar de Kuffar en afgedwaalden zijn een open spel voor dit type acties.
Voor meer informatie over deze bewijs zie Majmu`a Fataawa, V. 28, pgs. 476-479 door Shaikh ulIslam
Ibn Taymiyyah , die gezegd heft: Het is overgeleverd onder authoriteit van Ali en Umar
alsmede de consensus van de Islamitische geleerden dat deze twee individuen ook zouden moeten worden gedood.
Sommige geleerden twisten over de individue die niet vecht. Zij zijn het echter allemaal eens dat het toegestaan
is om hen in een groep te doden aangezien een groep zichzelf beschermd met het zwaard. Dit is omdat vechten
meer algemener is dan doden. In feite is het ijmaa` en het is in alle boeken van fiqh genoemd.
Bij de eerste print van dit boek, rezen er enige twijfels op bij mensen zonder kennis over dit
onderwerp. Maar iedereen die een boek van fiqh naslaat, zal deze regel vinden. Het is slechts de
aanstellerij van de mensen omdat shaikhs deze informatie voor hun studenten verbergen, die niet
instaat zijn om toegang tot deze kennis te krijgen.
21

Tafsir ulQuran al`Azim, pages 517-519

Toen zei ik tegen Abu Amaamah (ra); Heb je het gehoord van de Boodschapper van Allah
(saws)? Hij zei: Als ik het niet had gehoord behalve eens, twee, drie, vier of zelfs zeven
keer;dan had ik het niet verteld.
De Khawaarij doken steeds weer op in elke tijd en brachten terreur en chaos waar zij
ook maar hun voeten plaatsten. 22 En generatie van de Khawaarij kwam tevoorschijn
in de tijd van Abul `Abbas `Abdullah ibn Muhammad ibn `Ali ibn `Abdullah ibn
`Abbas (d. 136) . Deze Khalifa was erg bekend voor zijn felheid in een veldslag en
hij kreeg de bijnaam as-Saffah (De Bloed Vergieter). In de tijd van de Abbasiyyah
khilaafa (Islamitische regering); de Khawaarij waren echter heel erg zwak en
verstrooid, omdat de Khilaafa van Abbas t hard was tegen ieder die zich er tegen
verzette; goed of slecht. En van de redenen was ook omdat zij gescheiden waren en
sommigen naar Tunis en Khurasaan gingen.
De Khawaarij waren echter nog niet uitgeteld, omdat een slang het meest gevaarlijk
is wanneer het gewond is. Onder het leiderschap van alJulandi ibn Mas`ud
begonnen de Khawaarij van die tijd (bekend als de Ibaadiyyah) verwoesting te
zaaien. Maar niets had hen kunnen voorbereiden op de Bloed Vergieter t; een man
waarvoor zelfs de meest fanatieke en extreme Shia bang voor waren. Toen zij
eenmaal als vijanden eruit werden gepikt; doodde de Bloed Vergieter t Ibn
Masuud en tienduizend van zijn mannen. Hoewel zij oorspronkelijk van drie hoofd
groepen voortkwamen, raakten de Khawaarij later steeds meer gefragmenteerder.
Met de tijd werden zij een complex mengelmoes van vele verschillende splinter
groepen; sommigen combineerden en verenigden bidii concepten van andere
groepen in zichzelf.
Hun ideen die toen bida werden stapelden zich op op de top van bida, als
toevoeging aan sommige andere dwalende ideen die al een deel van hun denken
uitmaakte.

Zij zijn de metgezellen van Abdullah ibn Ibaad, die rebelleerde tegen Marwan ibn Muhammad. En
van hun beroemde opinies is dat de mensen die met hen van Ahl ulQiblah verschillen; kuffar zijn,
maar geen Mushrikun (heidenen) en dat zij van elkaar kunnen huwen en erven. Alsmede hun opinie
dat het land van de Sultaan (elk iemand die regeert) een plaats van onrecht (baghii) is en dat een
persoon die grote zondes begaat een muwahhid (gelovige in tawhid) is, maar geen gelovige.
22

Sommige types van oude Khawaarij

Hier beneden volgt een enkele opsomming van Khawaarij die vroeger hebben
bestaan:
1. De Muhakkim Aluwla: (de mensen die een oordeel vragen en hun
categorin). Het verhaal van deze specifieke type is als het voorgaande dat
beschreven is. De eerste van hen was een man, genaamd Dhul Khuwaisira die
de Profeet (saws) om een oordeel vroeg. Hun einde kwam in de tijd van Ali
ibn Abi Taalib (ra) toen Ali (ra) de man vond met de voorarm die op kleine
borsten van een vrouw leek. Slechts tien van hen bleven over; zij vluchten en
begonnen hun eigen groep. Dit waren dezelfden die betrokken waren bij het
bestempelen van Ali, Muawiya, Amr ibn alAs en Abu Musa al Ashari (radia
Allahuanhum) als kuffaar.
2. al Azaariqa: deze waren de metgezellen van Abu Raashid Naafi ibn al Azraq.
Deze mensen verlieten met Naafi Basra (in Irak) en gingen naar al Ahwaaz. En
er waren met Naafi leiders van de Khawaarij zoals Atiyah ibn al Aswad
alHanafi, `Abdullah ibn alMahuuz en zijn broers Uthmaan en Zubair, Amr
ibn Umair al`Anbari, Qatari ibn alFajaa alMazini, Ubaida ibn Hilaal ashShukri, en zijn broer, Mahraz ibn Hilaal, Sakhr ibn Habib at-Tamimi, Saalih
ibn Mikhraaq al`Abdi, Abdu Rabbil Kabir, Abdu Rabbis Saghir.
Anderen besloten om de Khawaarij van buiten te bevechten. Met ongeveer 30.000 bij
elkaar gebrachte paarden, begon het verzet tegen de Khawaarij zich te organiseren en
mensen sloten zich bij hen aan. Daarna sloot Abdullah ibn alHaarith ibn Nufail anNufali zich bij hen aan met het leger van zijn vriend Muslim ibn`Abis ibn Kuraiz
ibn Habib. De Khawaarij bevochten daarna hem (Muslim ibn `Abis) en versloegen
zijn metgezellen. En daarna kwam naar de Khawaarij Uthmaan ibn `Abdullah ibn
Mu`ammir at-Tamimi toe, en de Khawaarij versloegen hem.
Daarna ging Haaritha ibn Badr al `Itaabi naar hen toe met een zware leger; de
Khawaarij versloegen hem. De mensen van Basra waren, voor zichzelf en hun land,
bang voor de Khawaarij. Toen kwam er alMahlub ibn Abi Safara, die met de
Azaariqa 19 jaar in oorlog verkeerde totdat hij een einde aan hen bracht in de dagen
van alHajjaaj. Naafi stierf voor de veldslagen van alMahlub met de Azaariqa. En na
hem (Naafi) gaven de Khawaarij baia aan Qatari ibn alFajaa alMizaani en noemden
hem de leider van de gelovigen.
3. an-Najdaat: Die de mensen van Najda ibn Aamir alHanafi waren; hij werd de
beschermer genoemd. Het was bij deze aangelegenheid dat hij van
alYamaamah vertrok met zijn leger om de erkenning van de Azaariqa te
winnen.
Hij verkreeg toen Abu Fadaik en Atiyyah ibn alAswad alHanafi in de groep, die
Naafi ibn al Azraq verlieten. Zij informeerden hem van wat Naafi had

teweeggebracht door de meest recente ruzie; door takfir te doen op de non

conformisten die in dienst van hem waren en de algemeen welbekende
gebeurtenissen en bid' a. Zij begonnen Najda bai' a te geven en noemden hem de
"leider van de gelovigen" . Zij verschilden weer van mening met Najda; met sommige
mensen die takfir op hem maakten vanwege zaken die zij hem verweten.
Vanuit hen rezen zijn zonen met een leger naar de mensen van alQatif. Zij vochten
toen tegen de mannen en namen de vrouwen en de andere mensen als
krijgsgevangenen voor henzelf. Zij zeiden: "Hun aandeel leidde tot hun oprichting van
onze aandeel en wij namen slechts het overschot. En zij hadden gemeenschap met de
vrouwelijke gevangenen voordat de aandelen werden verdeeld. Zij aten van de ghanima
(oorlogsbuit) voordat het verdeeld werd." Zij keerden vervolgens terug naar Najda en
informeerden hem hiervan. Hij zei: "Heeft hij jullie hiervoor niet belasterd wat betreft dat
wat jullie hebben begaan." Zij zeiden: "Wij wisten hier niet van. Hij heeft ons niet
beschimpd." Toen begonnen zij zich daarna te excuseren voor hun onwetendheid.
Najda's metgezellen verschilden daarna van mening met hen. Toen waren sommigen
van hen het eens met zijn besluit en de excuses voor onwetendheid en oordeel in
ijtihaad. Zij zeiden: "De religie heeft twee zaken: de eerste is het zich bewust zijn van Allah,
het bewust zijn van zijn boodschappers en verder is het verbod op het vergieten van Moslim
bloed, schenken ten gunste van hen en de instelling van het geheel dat van Allah komt. Dit is
waajib (verplicht) voor allen en er is geen excuses wat betreft onwetendheid hierover.
Het tweede is wat gelijk daar aan is. Aldus hebben de mensen een excuus voor hun
onwetendheid totdat de hujjah (duidelijke bewijs) op hen is gevestigd wat betreft halaal en
haraam. En ieder die het geoorloofd maakt; het oordelen van de straf op een zondige mujtahid
(iemand die ijtihaad doet)23 voordat de hujjah op hem is gevestigd; is een kaafir,"
Najda ibn Aamir verklaarde tevens het bloed van de mensen van het verdrag24 halaal
en hun bezit als in een conditie van taqiyyah25. Hij maakte het oordeel dat men zich
moet distantiren van en iedereen moet haten die zegt dat dit (het bloed en
bezittingen hierboven vermeld) haraam is.
4. alAjaaridah: Dit zijn de metgezellen van een man met de naam Abdul karim
ibn Ajaarid. Hij assisteerde de an-Najdaat in hun bid'a en sommigen zeiden
dat hij van van de metgezellen van Abu Baihas was. Hij werd het toen met
hem oneens en scheide zichzelf met de volgende woorden:

Een Islamitische geleerde die tot een onafhankelijk oordeel komt gebruik makend van de tekst van
de Qoran en Sunna.

23

Die Joden en Christenen die onder bescherming van de Islamitische staat staan. Zij worden door de
Islamitische staat beschermd omdat zij niet tegen de staat vechten en zij het eens zijn met het betalen
van jizyah (een belasting betaald door niet-Moslims aan de Islamitische staat), zij behouden hiermee
hun religie, maar moeten de jizyah betalen om hun trouw aan de Islamitische overheersing in het land
te laten zien.

24

Taqiyyah betekent hier in een staat van verberging. Dit betekent dat de bezittingen in een toestand
van onzekerheid zijn totdat is besloten wat ermee gedaan wordt.
25

"Het is verplicht om baraa'a (complete distantiring en het dragen van haat ten opzichte van
iets of iemand ter wille van Allah (swt), Die (swt) je heeft verteld om dat te haten) te doen ten
opzichte van de kleuter totdat zij kunnen praten en van de Islam getuigen.
En het is ook verplicht dat zij hiervan getuigen (de Islamitische getuigenis) wanneer zij de
puberteit bereiken. De kleuters van de Mushrikun zijn samen met hun vaders in het
hellevuur." Hij geloofde tevens dat de bezittingen geen oorlogsbuit werden, totdat
zijn eigenaar werd gedood.
Zij keerden zich ook af van degenen die de militaire dienst van de Khawaarij
verlieten wanneer zij hen herkenden door de erkenning van hun sekte. Zij geloven
ook dat de hijrah extra is en niet bij het geloof hoort. Zij geloven niet in de Kabaa'ir
(grote zonden zoals roken, het drinken van alcohol enz.). Zij ontkennen Surah Yusuf
van de Qoran door te claimen dat het van een collectie van oude fictieve verhalen
zijn. Zij zeggen: "Het is niet toegestaan dat een liefdes verhaal van de Qoran komt."
5. Tha'aaliba: Dit zijn de mensen van Th`alaba ibn `Aamir, die met Abdul
Karim ibn `Ajarid was. Th'alaba was het oneens wat betreft de zaak van de
kinderen (of zij wel of niet kuffaar zijn). Hij zij: "Waarlijk, wij zijn onder hun
authoriteit en hoede, groot of klein totdat wij van hen een ontkenning van het recht
van Allah (swt) zien en zij tevreden zijn met tirannie."
De Ajaaridah deden toen baraa'a ten opzichte van Tha'alaba. Wij zeggen wat betreft
Th'alaba meer dan wat hij zei: "Een kind heeft in zijn kinderjaren niet het oordelings
vermogen om te oordelen over bondgenootschap of vijandschap; totdat zij het weten en
hiervan getuigen. Als zij dat accepteren (de bondgenootschap met hen) dan zijn zij wat zij
zijn, maar als zij dat ontkennen dan zijn zij kuffaar geworden."
6. al Ibaadiyyah: Zij zijn de metgezellen van Abdullah ibn Ibaad, die tegen
Marwaan ibn Muhammed rebelleerde. En van hun beroemde meningen is
dat de mensen die met hen van mening verschillen van degenen die de
shahaada zeggen kuffar zijn, maar geen Mushrikun en dat zij met hen kunnen
trouwen alsmede van hen kunnen erven.
Zij geloven ook dat het land van de sultaan (degene die regeert) een plaats van
onrecht (baaghii) is en de persoon doe grote zonden pleegt een muwahhid (een
gelovige in tawhid)is, maar niet een gelovige.
7. as-Suffriyyah: De metgezellen en volgers van Ziyaad ibn al Asfar. Hun
geloof is niet minder bizar en verdraaid dan hun voorgangers hierboven. Het
verschil is dat zij verschilden met de Azaariqah, de Najdaat en de ibaadiyyah
wat betreft dat de Suffriyyah iemand niet als kaafir labelde wanneer deze
weigerde te vechten in militaire dienst (tegen een legitieme heerser).
Zij beoordelen ook niet de kinderen van de heidenen als heidenen, zij deden geen
takfir op hen en veroordeelden hen niet tot de eeuwige hellevuur. Zij claimen dat zij
zijn: "gelovigen in en van henzelf en dat zij niet weten; mischien zijn wij uit imaan gegaan in
het zicht van Allah."

Om deze mensen op te sommen kunnen wij zeggen dat ieder wie onderuit gaat (van
authoriteit) van een legitieme Imaam waarmee Ah lus-Sunnah het ermee eens is
geworden; deze persoon is van de Khawaarij. De Khawaarij waren de eerste mensen
die tegen Imaam Ali (ra) ingingen in de oorlog van Siffin; zij distantieerden zich van
Uthmaan (ra) en Ali (ra). Zij noemden mensen met grote zonden kuffar en zij zeiden
dat het legitiem en verplicht is om tegen een Imaam te rebelleren wanneer hij het niet
eens is met een Sunna (volgens hun opinie) of zich hier tegen verzet. 26

WIE OF WAT ZIJN DE KHAWAARIJ

De term Khawaarij wordt door de islamitische geleerden gebruikt voor mensen die
een bepaald geloof of gedrag hebben dat afwijkt van de Ah lus-Sunnah walJama'ah.
De Profeet (saws) profetteerde deze groep, zelfs voordat ze in de Ummah
verschenen. De geleerden hebben echter de Khawaarij in drie hoofdgroepen
verdeeld, omdat niet alle Khawaarij n entiteit vormen.
De eerste groep zijn degenen die Surah Yusuf ontkennen en deze als een liefdes
verhaal betitelen, in toevoeging op de ontkenning van andere verzen in de Qoran.
Deze Khawaarij zijn uit de kudde van de Islam gevallen en worden geclassificeerd
als complete kuffar, omdat zij de verzen van het Boek van Allah (swt) ontkennen.
De andere twee Khawaarij groepen worden geclassificeerd als mensen van bid'a,
maar hun bid'a veroorzaakt niet dat zij uit de religie vallen.
Van deze drie Khawaarij groepen is er ook een ander verborgen groep binnen deze
drie groepen. Deze fractie is bekend als de Khawaarij Murji'a. Dit kan mischien in
tegenspraak klinken in benaming, maar het is eigenlijk een ziekte dat wel bekend is
in de Ummah. Hoewel we het mischien als iets nieuws kunnen beschouwen, is het
eigenlijk vrij oud. The Khawaarij Murji'a zijn een groep mensen die degenen met wie
zij van mening verschillen als kaafir of bid'ii beschouwen. Zij vervloeken hun
oppositie in toevoeging van hun ontkenning van de Haakimiyyah (Wetgevende en
Oordelende recht) van Allah (swt). Degenen die de ideen en karakteristieken van de
Khawaarij Murji'a hebben zitten in meerderheid tussen de moderne beweging die
zichzelf de naam " Salafiyya" heeft gegeven. Deze zogenaamde salafis labelen hun
opponenten als bid'ii, kuffar of vernieuwers; maar zij gaan door met het strippen van
Allah's eigenschappen: Al Haakim (Wetgevende Rechter); dat tweemaal in de Qoran
is genoemd:

Is Allah niet de Rechtvaardigste der Rechters? (95:8)

En Hij is de beste der Rechters. (7:87)

26

AlMilal wan-Nahal, pgs. 87-99

In beide van deze verzen heeft Allah (swt) Zichzelf al Haakim genoemd. Wat
betekend dat Hij alleen de Wetgevende Rechter is. Maar de karaktertrek van de
Khawaarij Murji'a is de catagorische ontkenning van dit en om de aandacht van
henzelf af te halen; focussen ze het ergens anders op. Dit doen ze door de de andere
mensen te labellen als bid'ii, afgedwaald enz.27 De Khawaarij murji'a zijn ook erg dol
om geen takfir te doen op degenen die niet bidden en degenen die de Shariah
vervangen met gemaakte wetten van de mens. Wanneer iemand echter met hen van
mening verschild; dan labellen ze hem meteen als dalaal (afgedwaald), bid'ii of
kaafir!

KENMERKEN VAN DE MENTALITEIT VAN DE KHAWAARIJ

Er zijn ook bepaalde kenmerken waaraan de Khawaarij makkelijk aan kunnen
worden herkend. Deze kenmerken zijn zeven in totaal:
1. Moslims worden als kuffar beschouwd voor zondes die iemand niet uit de
religie verband (i.e. drinken van alcohol, ovrespel enz.). Het bewijs hiervoor is
de beschrijving van de prominente sahaabi Abdullah ibn umar (ra): "Zij zijn
het slechtste van Allah's schepselen en deze mensen hebben sommige verzen die zijn
geopenbaard wat betreft de kuffar genterpreteerd als een beschrijving op de
mu'minun." 28
2. Zij zijn bereid om Moslims te doden vanwege hun geloof, maar zij zijn niet
bereid om de Joden en Christenen te bevechten maar wel de Ummah. Het
bewijs is het bewijs van de uitspraak van de Profeet (saws): "Zij zullen de
Moslims doden en de heidenen laten. Mocht ik aanwezig zijn wanneer zij
verschijnen dan zou ik hen doden zoals de doding van het volk van Ad." 29
3. Zij verzetten zich tegen de legitieme heersers zonder enige reden en proberen
hen af te zetten. Het bewijs is de uitspraak van hun voorouder Abdullah ibn
Dhil Khawaisara's uitspraak tegen de Profeet (saws): "O Boodschapper van
Allah! Vrees Allah!"
4. Wanneer zij met iemand van mening verschillen noemen zij hem een kaafir.
5. Zij zijn onbeleefd, arrogant en hun kennis is slechts oppervlakkig.
6. Zij bevechten Muslims die met hen van mening verschillen zoals de Ahl usSunna walJama'ah de kuffar bevecht. De Khawaarij confisceren de bezittingen,
vallen hen van een hinderlaag aan en vermoorden hen als zij van het slagveld

27Voor

meer informatie betreffende de Khawaarij Murjia, zie al Imaam Abu lFath Muhammad ibn
`Abdul Karim Ash-Shahrastaanis boek, alMalal wan-Nahl, pagina 100-105
28
Sahih al Bukhaari, V.9 page 50
29
Sahih al Bukhaari, V. 9, hadith 527

vluchten. Zij nemen hun vrouwen en kinderen als oorlogsbuit als zij daartoe
instaat zijn.
7. Zij geven meestal hun groepen een naam om zich in hun tijd van anderen
Moslims te onderscheiden. Het bewijs hiervoor zijn de Khawaarij groepen
zoals de alMukaffira, Jama'at ut-Takfir walHijrah, Jama'at alMuslimin alsmede
ahl ut-Tawhid.
Deze namen betekenen voor hen dat zij de bewakers of de enige legitieme groepen
zijn die de Sunna naleven. Dit is ook een subtiele manier om andere mensen te
beschuldigen dat zij geen geloof hebben. Deze mensen zijn ook degenen die als eerste
zouden zeggen: "Wij, degenen van Ahl us-Sunnah walJama'ah", wat meteen anderen
uitsluit en hen de enige leden maakt. Zij hebben van de Islam een country club
gemaakt; gooien degenen eruit die zij niet willen hebben en stellen zichzelf veilig
voor enige schade.
Het bewijs van de kenmerken vier en vijf is het meest boeiende. Het verhaal van hun
debat met de grote tabi'ii (iemand die student is van de metgezellen van de Profeet
(saws)) Abu Majliz , waarin zij prompt verslagen werden is; een sterk testament
voor ons bewijs. Het verhaal gaat als volgt:
Steeds wanneer de al Ibaadiyyah (een tak van de Khawaarij) naar de getrouwe Abu
Majliz kwamen, zeiden zij tegen hem: "Heb jij niet de woorden van Allah gezien,
'En wie niet oordeelt met wat Allah heeft nedergezonden, zij zijn de Kaafirun. 30 Dat is waar,
of niet?" Abu Majliz antwoorde: "Ja." Zij zeiden: " en wie niet oordeelt met wat Allah
heeft nedergezonden, zij zijn de Zaalimun."31 Dit is waar of niet?" Abu Majliz antwoorde:
"Ja." Zij zeiden: " 'en ieder die niet oordeelt met wat Allah heeft nedergezonden, zij zijn de
faasiqun'32 Dat is waar of niet?" Abu Majliz antwoorde: "Ja."
Zij zeiden: "O Abu Majliz, is het dan dat zij oordelen met wat Allah heeft nedergezonden
(zij refereerden naar heersers van die tijd)." Hij antwoorde hen: "Het is hun religie
waarmee zij oordelen en waarmee zij spreken en waar zij naartoe uitnodigen. Dus als zij er
wat van achter laten, dan weten zij al dat zij een zonde hebben gepleegd." Zij zeiden: "Nee,
bij Allah, maar jij weet!" Abu Majlaz zei: "Jullie hebben hier meer recht op dan ik." En in
een andere overlevering van Ibn jarir at-Tabari , zegt hij (Abu Majliz ) :
"Jullie hebben er meer recht op dan wij. Wat ons betreft: wij weten niet wat jullie weten, maar
jullie weten het. Integendeel, jullie verbieden volle support aan jullie authoriteit (de heersers)
vanwege angst voor hen." 33
Al Allamah Shaikh Mahmud Shaakir , heeft het volgende commentaar gegeven
over deze overlevering: "Het is duidelijk gemaakt dat degenen van de Ibaadiyyah die
vragen stelden aan Abu Majliz slechts een gedwongen bewijs zochten in takfir van de
30 Surat ul Maida, ayah 44
31Surat ulMa'ida, ayah 45
32Surat ulMa'ida, ayah 47
33
Jaami` ulBayaan, V. 6, page 252-253

heersers. Dit is omdat zij in het leger dienden van de heerser en omdat zij waarschijnlijk
ongehoorzaam waren of zij jaagden een deel na van wat Allah haraam heeft gemaakt voor hen
wat betreft de zonde die zij na jaagden. En vanwege dit zij Abu Majliz in de eerste
overlevering tegen hen (de Khawaarij al Ibadiyyah); dat wanneer zij (de heersers) iets ervan
nalieten, zij (de Khawaarij) wisten dat zij (de heersers) een zonde pleegden. En hij zij tegen
hen in de tweede overlevering dat als zij (de heersers) pleegden wat zij pleegden en zij (de
Khawaarij) dat wisten; dan is dat een zonde van hen (de Khawaarij), omdat zij het (de zonde)
zagen en de heersers niet corrigeerden toen zij hen verkeerd zagen heersen." 34
Dus wij zijn instaat om van deze hadith en haar uitleg te begrijpen dat de Khawaarij
al Ibadiyyah deze vragen niet stelden vanwege de duidelijke kufr die de heerser
beging. NEE! Dit is niet het geval. Zij zochten permissie om niet te gehoorzamen,
omdat zij zelf achter haraam aangingen. Dit is het bewijs van het derde punt, omdat
zij onder het gezag van een legitieme heerser probeerden uit te komen; zonder enige
duidelijke reden. Zij hadden geen bewijs voor dit gedrag. Dit kan ook worden
gebruikt voor nummer vier van de Khawaarij kenmerken, vanwege het feit dat zij
van mening verschilden met sommige gewoontes die de heersers deden. Zij waren
dan gretig om de heersers als kuffar te verklaren op het moment dat zij van mening
verschilden over iets. Dus zij wouden takfir maken uit wat zij DACHTEN dat kufr
was, niet wat feitelijke kufr was. Dit is volkomen irrationeel en zonder basis.
Vanwege vele redenen is dit uiteindelijk een bewijs voor de vijfde kenmerk van de
Khawaarij. Hun citatie van verzen was correct, maar laten we naar hun toepassingen
kijken. Zij wouden verzen nemen die grote kufr beschreven en deze toepassen op
iemand die noch enige kufr beging met betrekking tot de situatie of op zijn minst
kleine kufr beging. Zij verschaften geen tafsir (interpretatie), sharh (uitleg) of enig
ander type bewijs voor de houding die zij innamen.
Dit bewijst dat degenen die spraken weinig kennis bezaten en de weinige kennis die
zij hadden werd op de meest fatale manier misbruikt. En in een ander bewijs is de
manier waarop zij Abu Majliz aanspraken. Hun houding tegenover hem was
een houding van minachting, boosaardigheid en haat. En toen hij weigerde om
meteen hun manier van redenering over te nemen, begonnen zij vijandig te worden
en zwoeren zij bij Allah (swt) dat zij hun positie zouden handhaven. Van alleen deze
voorbeelden kunnen we zien hoe onhandelbaar en ruw de Khawaarij werkelijk als
groep zijn. Gelukkig voor Abu Majliz waren er mensen om hem heen om hem te
beschermen, maar Abdullah ibn Khabbab had niet hetzelfde geluk.
Dit verschaft ons ook het bewijs voor het zesde punt. Wanneer de Khawaarij te
maken krijgen met iemand waarmee ze het niet eens zijn, behandelen zij deze
persoon alsof zij met een kaafir, heiden of gevaarlijke afgedwaalde te maken hebben.
Zoals eerder vermeld hebben de Khawaarij bij het uitwisselen van woorden
Abdullah ibn Khabbab en zijn vrouw vermoord alsmede het ongeboren kind
van het koppel dat uit de buik werd gerukt. In een ander menings verschil met Abu
34

Umdat ut-Tafsir, V. 4, page 157

Majliz waren zij bereid om hem te bevechten en hem bloot te stellen aan geweld.
Maar er waren te veel mensen om de Shaikh te beschermen tegen hun vreemde
gedrag.
MISVATTINGEN VAN DE KHAWAARIJ BETREFT HET ONDERWERP VAN
TAKFIR
Het verkeerd gebruik van sommige regels door de Khawaarij heeft tot hun
misleiding geleid, alsmede van de anderen. Hun meest fatale fout was; toen zij Takfir
alMu'ayyin (takfir op een specifiek persoon), Takfir alIjtihaad (takfir gebaseerd op
een onafhankelijk oordeel) en Takfir un-Nass (takfir gebaseerd op de tekst)
misplaatsten en ze tot n ding mengden. De regel van Takfir un-Nass (Takfir waarin
een duidelijk tekst is genoemd) is een grote principe van Ahl us-Sunna walJama'ah
en wordt in alle boeken van Ahl us-Sunna walJama'ah genoemd, in toevoeging aan
Shaikh ulIslam Muhammed ibn Abdul Wahhaab's " Nawaaqid ulIslam" (Wat
de Islam breekt). Deze regel zegt: "Iedereen die niet het ongeloof verklaard van de
Muskrikun (heidenen) of die twijfelt aan hun kufr of aan de waarheid van hun
denken; dit is Kufr."
Deze mensen misbruikten schaamteloos en met boosaardigheid deze regel. Dit werd
met de bedoeling gebruikt tegen ieder wie weigerde om degene waarvan zij
DACHTEN dat hij een kaafir was als kaafir te bestempelen; een kaafir is. Deze zaak
werd geboren toen de Khawaarij Ali (ra) en Mu'awiya (ra) als kaafir bestempelden en
Amr ibn alAs (ra) als kaafir bestempelden omdat hij deze twee niet als kuffar
bestempelde. Deze manier van denken is een extreme visie en het reflecteert niet het
kern geloof van de Ah lus-Sunna walJama'ah.
Het authentieke begrip van deze regel is dat ieder degenen kent waarvan de Qoran
en de Sunna naartoe heeft gereffereerd als kuffar (i.e. Joden, Christenen en
Mushrikun) en weigert om hen als Kuffar te labelen; of mischien hen zelfs als Moslim
labelt; dan is deze persoon een kaafir. Dezelfde regel is van toepassing op degenen
die mensen zoals de Pharao, Abu Lahab, Joden, Christenen alsmede andere religies
na de Profeet (saws) als Islamitisch labelen.
Dit is niet hetzelfde als de kufr van iemand die onbekend voor je is; en een
beschuldiging van kufr tegen hem is gedaan. Niemand is toegestaan om naar een
andere Moslim te gaan en hem te dwingen om anderen als kuffar te labelen als hij
noch enig bewijs heeft of niet het bewijs kent van de kufr van degene die genoemd
wordt. Zelfs Muhammed ibn Abdul Wahhaab en de geleerden vr hem;
wanneer zij de daad kufr noemden werd ieder persoon die de kufr pleegde niet als
kaafir verklaard. Om kufr toe te passen op een specifiek persoon (Takfir alMu'ayyin)
moet dit volgens de Ahl us-Sunna walJama'ah volgens specifieke regels en
voorschriften gebeuren. Bijvoorbeeld: toen de sahaaba (ra) de Profeet (saws) vroegen
om de Dhat Anwaat te maken, noemde hij ze geen kuffar, maar hij zei dat dit het
equivalent was van het vragen van een andere god dan Allah (swt).35 Hoewel het een
daad van kufr en godslastering was, werden zij niet als kuffar verklaard. Dit is
35

Zie de hadith in Tirmidhi, hadith 2180 en Ahmad in zijn Musnad, V. 5, hadith 218.

omdat zij er slechts naar hadden gevraagd en de daad niet hadden gedaan. En een
ander voorbeeld is toen Mu'aadh ibn Jabal (ra) van Shaam kwam:

Er is overgeleverd dat toen Mu'aadh ibn Jabal (ra) van Shaam kwam (het gebied dat
vandaag de dag uit Syri, Jordani, Palastina en Libanon bestaat) hij voor de Profeet
(saws) prostreerde. De Profeet (saws) zei: "Wat is dit, O Mu'aadh?" Hij zei: "Ik kwam
van Shaam en ik zag hen zoals dit doen en ik hield ervan dat wij dit ook voor u deden." Toen
zij de Boodschapper van Allah (saws): "Doe dit niet. Waarlijk als ik iemand moest
bevelen om voor iemand anders dan Allah te prostreren, dan had ik de vrouw
bevolen om te prostreren voor haar man. Bij degene in wiens handen het leven van
Muhammad ligt; de vrouw houd niet van het recht van Allah totdat zij van het recht
van haar man houd; zelfs als hij om haar vraagt wanneer zij aan het koken is."36 37
Om onderscheid in dit gebied te maken is het belangrijk om dit grote principe van
Ahl us-Sunna walJama'ah te begrijpen. Als er iemand is die een du'a (smeekbede)
aan Allah (swt) doet bij een graf omdat hij gelooft dat dit een heilige plek is; dan is
dit haraam en bid'a (innovatie); maar hij valt niet uit de religie. Maar als dezelfde
persoon du'a doet aan de doden; dan is dit zonder enig excuus grote kufr. Prostreren
naar een gebied of du'a doen naar een gebied omdat hij gelooft dat dit een heilige
plek is; dan is dit ook haraam en bid'a. Maar als de genoemde prostreert of du'a doet
aan degenen van die locatie; dit is nogmaals ook grote kufr.
Hetzelfde geldt wanneer iemand een godslastering zegt omdat hij onwetend is of een
fout heeft begaan. Deze persoon wordt niet als een kaafir geclassificeerd en valt niet
uit de religie. We kunnen dit van de volgende hadith qudsi afleiden:

Anas ibn Maalik (ra) verhaald dat hij de Profeet (saws) heeft horen zeggen: "Allah is
meer verheugd met het berouw van een dienaar van Hem dan een van jullie zou
Sunan Ibn Maajah, Kitaab un-Nikaah, hadith 1843, geclassificeerd als sahih.
Mu`aadh was naar Shaam geweest en had mensen gezien die buigden uit respect voor hun
bisschoppen en priesters. Hij dacht waarom niet hetzelfde type respect laten zien aan deProfeet .
Deze prostratie was er dus niet n uit aanbidding, maar n uit respect. Dit is hetzelfde als dat van de
ouders van Yusuf , die samen met zijn broers voor de profeet prostreerden uit respect. Natuurlijk;
ieder wie voor iemand prostreert met de intentie om die persoon te aanbidden, dit is natuurlijk grote
shirk en kufr zonder enige excuus. Maar er is een verschil tussen iets doen uit innovatie en uit
onwetendheid en iets doen met de intentie van het aanbidden van iemand anders dan Allah .

36
37

zijn als hij zijn rijdier, dat zijn voedsel en drinken draagt, in een dorre woestijn zou
kwijtraken, en zich, terwijl hij alle hoop hem te vinden opgegeven had, zou
neerleggen in de schaduw van een boom, en hem dan plotseling naast hem zou
vinden, en zijn neusleidsel zou grijpen en er overweldigd door vreugde uit zou
flappen: O Allah, U bent mijn dienaar en ik ben Uw Heer.38
Om te zeggen dat Allah (swt) jouw slaaf is en dat jij Zijn Heer bent; is een uitspraak
van kufr. Ondanks deze uitspraak is de man niet uit de religie gevallen. Waarom?
Dit is omdat hij een vergissing met zijn tong beging. Dit is wat in de Islam ook wel
bekend staat als kufr al Akhtaa' (de kufr van vergissing). Iemand kan dit begaan in
tijden van extreme droefheid, in tijden van extreme blijheid of in tijden van extreme
woede. Van het zeggen van zulke dingen in deze tijden zou de individue niet
afgesloten moeten worden van de religie en tot een kaafir worden geteld.
Van deze en vele andere bewijzen; hebben de geleerden van de Islam een
onderscheid gemaakt tussen het labellen van de daad als een daad van kufr en het
labellen van degene die dit doet als een kaafir. Een ander bewijs is de hadith van de
Profeet (saws) over een persoon die afgeranseld werd nadat hij voor de derde of
vierde keer op het drinken van alcohol werd betrapt. Toen vervloekte een sahaabi
hem. De Profeet (saws) verbood hem dit te doen en zei tegen hem: "Noem hem niet
zo. Hij houdt waarlijk van Allah en Zijn Boodschapper."39 Alhoewel de Profeet
(saws) tien activiteiten vervloekte met betrekking tot verdovende middelen in het
algemeen, stond hij het niet toe dat een persoon die deze activiteit beging specifiek
vervloekt werd. Van deze en vele andere bewijzen van de Profeet (saws), verzen van
de Qoran en de manier hoe de sahaaba (radia Allahu'anhum) deze verzen en
ahaadith begrepen; hebben Ahl us-Sunna walJama'ah hebben de belemmeringen
van takfir afgeleidt.
Deze belemmeringen zijn redenen van de bovenvermelde bronnen die voorkomen
dat een Moslim wordt gelabeld als een kaafir, totdat de hujjah (bewijs) op hem
toegepast is. Dit is omdat de Ahl us-Sunna walJama'ah het tegenovergestelde van de
Khawaarij doet. Zij beschouwen iedereen als een kaafir (zelfs een Moslim) totdat zij
(de mensen die als kuffar worden beschouwd) het tegendeel bewijzen. Wij
beschouwen iedereen die zegt dat hij Moslim is als zodanig, totdat we redenen
hebben om het tegendeel te geloven. Dit is in overeenstemming met wat Allah (swt)
en Zijn Boodschapper (saws) hebben gezegd. Daarom zijn de geleerden van de Ahl
us-Sunna walJama'ah over de volgende belemmeringen eens geworden:
1. De actie waarvoor hij een kaafir wordt genoemd moet ongetwijfeld kufr zijn; niet
wat de mensen als kufr zien.
2. De persoon moet bij volle verstand zijn.
3. De persoon moet kennis of toegang tot kennis hebben over de actie die hij begaat.
38
39

Sahih Muslim, Kitaab ut-Tawba, hadith 4932

Sahih alBukhaari, V. 8, hadith 771

4. De persoon moet deze actie expres hebben begaan.

5. De persoon is niet aan het slapen.
6. De persoon heeft uit vrije wil de keuze gemaakt om de actie te begaan, zonder
dwang. En hij zou niet het tegenovergestelde zijn van wat hierboven is vermeld.
7. De persoon moet niet een andere interpretatie hebben; wat hem de overtuiging
geeft dat hij de actie begaat om Allah (swt) te behagen. Het is bijzonder belangrijk
om dit punt op te noemen, vanwege het feit dat de mensen deze actie begaan
vanwege hun interpretatie. Ahl us-Sunna walJama'ah doet geen takfir op hen, zelfs
als de daad kufr is. De reden hiervoor is dat velen van hen onwetend of misleid zijn
van de correcte interpretatie door kwaadaardige geleerden. Sommige van hun
leiders of geleerden liegen zelfs over de Profeet (saws); in het geven van deze
mensen van hun interpretatie.
Dit is precies waarom Muhammed ibn Abdul Wahhaab ( die deze regel weer
opnieuw in onze tijd vestigde) de mensen, die de gewoonte hadden om hun
smeekbedes aan Allah te richten op een plek die Qublat alKawwaaz heette, niet als
kuffar labelde. Hij was erg gebrand op deze situatie en veranderde dit, omdat velen
van de kwade geleerden van zijn tijd hadith verzonnen die zulke bid'a halaal
maakten.
Dus de exacte belemmeringen van takfir zijn:
1. De actie is zonder twijfel kufr.
2. De persoon heeft zijn gezonde verstand en is bij volle bewustzijn.
3. Hij kent de actie die hij begaan heeft en is zich daar tenvolste bewust van.
4. Hij doet de actie expres en niet per ongeluk.
5. De persoon is wakker en slaapt niet.
6. De persoon begaat de daad onder geen enkele dwang.
7. De persoon heeft geen acceptabele Ta'wil40 om de kufr actie te rechtvaardigen.41
Alleen wanneer aan deze condities zijn voldaan; en alleen dan kunnen we de
beschuldiging van Takfir alMu'ayyin (beschuldiging van kufr tegen een individue)
toepassen. Men kan met andere woorden zeggen:
40

Tawil betekent uitgebreide uitleg gerelateerd aan de Quran of Sunnah.

Meer details over deze punten; worden gegeven in onze boek en tapes genaamd Allah
Governance on Earth.
41

Er is een duidelijk onderscheid tussen de duidelijke kufr en de duidelijke kaafir. Je

kan op een bepaalde manier zeggen dat niet elke kufr gedaan wordt door een kaafir.
Maar elke duidelijke kaafir heeft hoogst waarschijnlijk kufr gedaan!
Dit is in het kort de regel.
Alles wat buiten deze grenzen gaat is simpelweg niet van Ahl us-Sunna waljama'ah.
We moeten oppassen van de lessen van de desastreuze gedrag van de Khawaarij die
wij net hebben geleerd.

JUISTE BEGRIP VAN TAKFIR

Er zijn in deze huidige tijd heel wat heftige debatten geweest over bepaalde claims
aan de Islam die bepaalde groepen en bepaalde mensen hebben gemaakt. Deze
argumenten alsmede de vele omstandigheden die de Ummah vandaag de dag
hebben omringd; hebben ertoe geleidt dat sommige mensen anderen als kuffar
classificeren, zonder de juiste uitleg te geven van de kufr van deze mensen. Anderen
die in de war zijn geraakt door deze acties; hebben iedereen tot de kudde van de
Islam gerekend en weigeren om deze mensen in kwestie met geen enkele
beschuldiging te labelen. Veel van deze verwarring en verbijstering is met betrekking
tot de issue van takfir.
Takfir betekent iemand labelen met de beschuldiging van het doen van grote kufr
(een type kufr die iemand een kaafir maakt). Takfir kan gedaan worden tegen een
Moslim individue, een niet-Moslim of een groep van mensen. Takfir ten opzichte van
niet-Moslims, is dat wat Allah (swt) heeft gezegd over de Joden en Christenen:

Voorwaar degenen die ongelovig zijn onder de Lieden van de Schrift en de
veelgodenaanbidders zullen in het vuur van de Hel eeuwig levenden zijn. Zij zijn
degenen die de slechste schepselen zijn. (98:6)
Hier hebben we een vers waar Allah (swt) de Joden, Christenen en heidenen als
kuffar heeft gelabeld. 42 De takfir van een Moslim verschilt echter. Dit betreft
42

Dit vers legt de rest van de nieuwe bid`a van deze tijd het zwijgen neer, gepropageerd door degen
die claimen dat zij Moslims zijn; dat de Joden en Christenen Moslim zijn. Deze nieuwe bid`a werd
leven ingeblazen door een groep in de Verenigde Staten geleid door Wallice Deen Muhammad, de
zoon van Elijah Muhammad van de NOI. W.D. Muhammad gebruikte deze en vele andere ideen om
een nieuw beweging te leiden dat bekent staat als de interfaith beweging; die de Joden en Christenen
als onze broeders zagen en met hen samen werkten in hun geloof en ideen. Om zijn doel te bereiken
moest hij echter bepaalde ayaat uit de Qoran verstoppen of verkeerd uitleggen. Toen dit eenmaal was

wanneer een Moslim afvallig is geweest en de Islam heeft verlaten vanwege een
bepaalde daad van kufr. Een voorbeeld hiervan is waar Allah (swt) zegt:

Zeg: "Plachten jullie de spot te drijven met Allah en Zijn verzen en Zijn
Boodschapper?" Verontschuldig jullie maar niet, waarlijk, jullie zijn ongelovig
geworden nadat jullie geloofden. Als wij een groep van jullie vergeven dan zullen
Wij een ander groep bestraffen omdat zij misdadigers waren. (9:65-66)
Allah (swt) heeft ook gezegd:

O jullie die geloven! Wie van jullie zijn godsdienst afvallig is: Allah zal een volk
nemen waarvan Hij houdt en dat van Hem houdt. (5:54)
Maar het hoeft geen individuele Moslim te zijn die afvallig wordt. Een groep mensen
die ongelovig zijn geworden na hun Islam kunnen ook afvalligen worden; zoals de
volgende hadith ons laat zien:

Jaabir ibn Abdullah (ra) was aan het huilen en hij zei: "Ik hoorde de Boodschapper van
Allah (saws) zeggen: 'Waarlijk de mensen zullen in grote groepen de Islam betreden en
zij zullen in grote groepen dit weer verlaten.'"43

SOORTEN TYPES VAN TAKFIR EN DE VERSCHILLEN BEGRIJPEN

De hoofd reden van de Khawaarij voor hun dwaling en overdrijving in takfir, was
een direct resultaat van hun vermenging van de takfir regels; het werd door hen als
n en hetzelfde gezien. Deze grote fout moet beantwoord en recht worden gezet,
zodat de Ummah niet in verwarring valt wanneer zij deze dingen ziet. In dit
hoofdstuk zullen we de verschillende types van takfir, dat gerelateerd is aan ons
onderwerp, uitwerken:44

gedaan en zijn volgers in het donker werden gehouden over de werkelijke betekenis van de verzen,
kon hij zowat bijna alles propageren.
43
Musnad Ahmad, hadith 14,334
44
Voor meer informatie over alle verschillende types van takfir, zie ons werk: Be Aware of Takfir!

1.

TAKFIR UN-NASS (aanklacht van kufr dat gebaseerd is op een

beslissende tekst). Dit is wanneer er een beslissende tekst is en iemand de
aanklacht van takfir toepast; nadat de regels van takfir zijn toegepast. Een
voorbeeld hiervan is: Allah (swt) zegt:

Vernietigd zijn de handen van Abu Lahab en vernietigd is hij. (111:1)

Het is duidelijk van deze tekst dat Allah (swt) hier Abu Lahab (een oom van de
Profeet (saws) die de Islam haatte) zonder enige twijfel als een kaafir heeft gelabeld.
Als iemand zou komen en zou zeggen dat Abu Lahab geen kaafir is, maar een
Moslim; dan kan de beschuldiging van kufr op deze persoon toegepast worden. De
belemmeringen en regels van takfir zouden echter eerst moeten worden onderzocht
voordat men tot een oordeel komt aangaande de individue. Het kan zijn dat hij een
nieuwe Moslim is en dat hij deze informatie niet kent. Het kan zijn dat hij geestelijk
niet gezond is of iets van deze aard. Maar takfir zou moeten worden toegepast
wanneer de persoon geen excuus heeft volgens de regels van takfir, en niemand die
dit kan ontkennen. Dit is geen takfir tussen twee mensen, maar het is tussen de
persoon en Allah (swt); aangezien Allah (swt) Abu Lahab bij naam heeft genoemd.
2.

TAKFIR ALIJTIHAAD (aanklacht van takfir gebaseerd op individueel

oordeel). Dit is wanneer een specifieke vers of set van verzen van de
Qoran een bepaalde actie als kufr bestempeld. Een voorbeeld hiervan is:
Allah (swt) zegt in zijn boek:

En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen! (5:44)
Deze kufr is bestudeerd en begrepen. Het is pas wanneer alle verzen die gerelateerd
zijn aan het onderwerp zorgvuldig zijn bestudeerd; en tot een oordeel kan komen en
kan zeggen: "Elke heerser vandaag de dag, die niet oordeelt met wat Allah heeft
neergezonden is een Kaafir." Bij dit type kufr kunnen de mensen hierom verschillen;
vanwege sommige regels en voorschriften met betrekking hierop. Het verschil kan
ook te maken hebben met het feit dat er verschillende gradaties van kufr zijn met
betrekking tot het onderwerp. En gradatie van kufr is dat iemand af en toe niet
oordeelt met wat Allah (swt) heeft nedergezonden; zo iemand is geen kaafir
geworden, maar heeft wel degelijk een grote zonde begaan. Dit wordt ook wel kufr
duna kufr (een kufr kleiner dan kufr) genoemd, zoals gerapporteerd in een
authentieke overlevering van Ibn Abbas (ra). Degene die dit echter constant de hele
tijd praktiseerd, heeft waarlijk kufr gedaan en is een kaafir volgens een andere
overlevering van Ibn Abbas (ra) en dat van Ibn Mas'ud (ra).
3.

TAKFIR ALMU'AYYIN (aanklacht van kufr waar de individue zowaar

wordt benoemd). De manifestatie van deze beschuldiging van kufr, is daar
waar een eigenlijke persoon genoemd wordt met de titel van kufr. Voor dit

kan gebeuren moet echter de kufr van ijtihaad worden uitgeoefend. Als we
dit aan hetzelfde onderwerp relateren zoals hierboven is genoemd
aangaande het oordelen met wat Allah (swt) heeft nedergezonden,
namelijk: "Degene die niet oordelen met wat Allah heeft nedergezonden; deze is
een kaafir," het oordeel van ijtihaad blijft natuurlijk hetzelfde. Als de
ijtihaad gedaan is en men is tot de conclusie gekomen dat grote kufr erbij
betrokken is; dan moet men dit vervolgens dubbel controleren om er zeker
van te zijn dat de verzen van de Qoran en de beschuldiging van kufr op de
persoon passen.
Degene die de beschuldiging van takfir maakt, past het vervolgens toe op een
persoon. Bijvoorbeeld door te zeggen: "President Q of Koning Y is een kaafir volgens deze
vers of deze verzen; vanwege het feit dat hij regeert met iets anders dan wat Allah heeft
nedergezonden." Vanwege het feit dat takfir in mu'ayyin bereikt is door ijtihaad,
kunnen er bepaalde verschillen tussen de ene geleerde en de andere zijn. Een
voorbeeld zou ta'wil (interpretatie) kunnen zijn, waar de ene geleerde de individue
zou kunnen excuseren onder het onderzoek van takfir; vanwege gebrek aan kennis
en begrip van het bewijs aan de zijde van de verdachte. Sommigen zullen de persoon
niet excuseren, zoals in het debat tussen Imaam Shaafi'ii en Imaam Ahmed
, waarin Imaam Ahmed degenen die het gebed totaal verlaten als een
kaafir labeld. Met dit soort takfir kunnen sommigen hiernaar handelen en dit
gebruiken, terwijl anderen dit niet uitoefenen en degenen in kwestie excuseren.
DE MANIEREN VAN AHL US-SUNNA WALJAMA'AH WANNEER MEN IN
TAKFIR VERSCHILT
In recente jaren hebben wij verschillende debatten gezien waarin n zijde, die geen
enkele meningsverschil accepteerde, de andere zijde als kuffar labelde. Als er elke
keer een gesprek over het onderwerp was, resulteerde het debat in takfir of in een
grote fitnah. Deze chronische ziekte is precies waaraan de Khawaarij leden. Elke keer
als er een verschil oprees aangaande een principe; classificeerde zij meteen de
persoon als een kaafir i.p.v. dat zij de juiste manieren in acht namen. Wij zouden
graag de juiste manier presenteren van debatteren en van het verschillen van mening
volgens de principes van Ahl us-Sunna walJama'ah. Het verschil van mening
waarvoor we gekozen hebben zal het debat zijn tussen Imaam al`Allamah
Muhammad ibn Idris ash-Shaafi`ii en de Imaam van Ahl us-Sunna
walJama`ah, Ahmad ibn Hanbal .
Het debat concentreerde zich rond het oordeel betreffende een persoon die het gebed
in zijn totaliteit heeft verlaten. Dit is n van geschiedenis' grootste debatten. In het
debat nam Imaam Ahmad
de hadith overgeleverd in zijn Musnad van de Profeet (saws) dat: "Ieder wie het
gebed verlaat is een kaafir." Imaam Ahmad citeerde een gelijknamig hadith
waarin de Profeet (saws) zegt: "Ieder wie het gebed verlaat is een Mushrik." Dit is
wat hem tot de conclusie bracht dat de persoon die het gebed in zijn totaliteit verlaat
een kaafir is. Als antwoord op Ahmed ibn Hanbal , zei Imaam Muhammad

ibn Idriss ash-Shaafi'ii : "Als hij een kaafir is, hoe komt hij weer terug in de Islam?"
Imaam Ahmad zei dat hij zijn shahaadah opnieuw (getuigenis van geloof
voor een Moslim) moest uitspreken. Imaam Shaafi'ii merkte op dat de
persoon de sahaadah al uitspreekt en dat hij nooit ontkend heeft; wat betekende dat
hij daarom nog steeds een Moslim is. Toen het debat nmaal eindigde bleef Imaam
Ahmad overtuigd en standvastig in zijn opinie en Imaam Shaafi'ii in
de zijne.45 Dit debat bevat essentile dingen waar wij van kunnen leren, zoals:
1. De presentatie van het sterkste bewijs is wat voorrang neemt wanneer de realiteit
wordt vergeleken met de waarheid. Het sterkste bewijs zou altijd gevolgd moeten
worden, afgezien van de persoon in kwestie. Imaam Ahmad had in dit
opzichte het sterkste bewijs, daarom is zijn oordeel het dichstbijzijnde aan de
waarheid in deze zaak.
2. Ondanks dat zij van mening verschilden en dit verschil in een serieuze zaak was;
heeft Imaam Ahmad nooit Imaam Shaafi'ii een kaafir genoemd,
omdat hij met hem van mening verschilde in het bewijs. En andersom ook niet.
Waarom is dit zo belangrijk? Dit is precies de issue waar wij vandaag de dag door
sommigen mee worden geconfronteerd. Wanneer je met hen in een bepaalde zaak
verschilt; gaan ze de verzen van de Qoran misbruiken. Het kan zijn dat ze een bewijs
hebben, zelfs als dit van een algemene aard is. Als je dan met hen van mening
verschilt over het bewijs dat de persoon citeert; classificeren zij jou als een kaafir.
3. Imaam Shaafi'ii noemde Imaam ibn Hanbal niet Khawaarij omdat
hij volhield in zijn takfir. Noch labelde Ahmad Imaam Shaafi'ii als
Murji'a.46 of zei hij dat wie een kaafir geen kaafir noemd; een kaafir is. We kunnen
45

De werkelijkheid is dat de waarheid met Imaam Ahmad was, die het duidelijke bewijs
gebruikte dat ieder wie het gebed in zijn totaliteit verlaat een kaafir is. Maar de fout die hij maakte
was toen hij werd gevraagd hoe de persoon terug komt in de Islam; werd het juiste antwoord niet
gegeven, wat had moeten zijn dat hij berouw moest tonen en opnieuw met bidden moest beginnen om
weer terug tot de Islam te komen. Het is een algemeen bekende kennis tussen de geleerden van de
Islam dat degene die de Islam verlaat vanwege n of meerdere redenen; hij alleen terug kan komen
in de Islam door het verwijderen van elke reden dat hem tot een afvallige heeft gemaakt. Bijvoorbeeld:
degene die niet heerst met de Shari`a of wetten maakt; dit is shirk en kufr. Dus door dit is degene die
zo een daad begaat duidelijk een mushrik en een kaafir. Om terug tot de Islam te komen, hoeft hij niet
naar de hajj te gaan, umrah te doen of een masjid te bouwen, omdat dit niet de reden was dat hem uit
de Islam deed treden. Hij moet berouw tonen, de kufr dat hij heeft begaan verwijderen in
overeenstemming met zijn vermogen en dit nooit meer doen. Enzevoorts voor een persoon die de
Islam heeft verlaten, voor wat hij wel of niet heeft gedaan. Hij moet de deur repareren die hij heeft
gebroken toen hij uit de Islam trad. Het gevaar van vandaag is dat de heersers ons misleiden. Zij
begaan alle soorten types van kufr en shirk. Wanneer zij dan door het gewone volk beschuldigd
worden van kufr; gaan zij de umrah verrichten om vervolgens weer terug te keren en te worden
geprezen door de mensen die hen van kufr beschuldigden. Deze daad van hajj of umrah verwijdert
niet de kufr die zij begingen, omdat dit niet de reden is voor hun afvalligheid. Totdat zij de reden
repareren waardoor zij afvalligen werden; tot die tijd worden zij nog steeds veroordeeld van het in
een afvallige staat zijn.
46
Dit zijn mensen die daden van geloof uitsluiten en zij houden vol dat er slechts tasdiq is; wat geloof
in het nieuws is. Zij zullen echter bepaalde verzen in de Quran onbruikbaar maken; die duidelijk
maken dat degenen die de Shari`a veranderen kuffar zijn en dat sommige types van kufr in daden
iemand uit de religie kan doen vallen en vele andere zaken, die wij zullen proberen te tackelen in een
speciaal onderzoek die wij als titel hebben gegeven: The Murjia.

een grote les leren van de wijsheid van dit debat. Dit is omdat de takfir dat werd
toegepast, de takfir van de ijtihaad van een persoon was. De hukm is algemeen, maar
de conclusie en ijtihaad kan van persoon tot persoon verschillen; vanwege de
voorwaarden en het bewijs dat op tafel ligt voor degenen die het oordeel toepassen.
4. De takfir van ijtihaad is door beide van hen bekeken. Imaam Shaafi'ii vondt
echter niet dat het vonnis, dat in de Qoran staat vermeld, op de persoon die het
gebed verlaat paste. Daarentegen vondt Imaam Ahmad dit wel degelijk
passen. Dit hier laat zien dat twee mensen kunnen verschillen in de takfir van
ijtihaad, maar dit betekent dus echter niet dat iemand een Murji'a, Khawaarij,
afgedwaalde of kaafir is vanwege het menings verschil. Het betekent simpelweg dat
iemand of niet genoeg bewijs heeft om tot hetzelfde oordeel te komen zoals de ander.
Of het kan zijn dat een persoon meer kennis heeft in een bepaalde zaak, wat hem een
reden geeft dat hij aan een bepaald oordeel vasthoud. Dit was het geval met Imaam
Ahmad , die het meeste bewijs had en de realiteit meer begreep dan Imaam
Shaafi'ii , al was zelfs Imaam Shaafi'ii de leraar van Imaam ibn Hanbal
.
5. Een meningsverschil in een gebied tijdens een debat, zou geen oorzaak moeten zijn
voor mensen om anderen te beschuldigen van Murji'a, Khawaarij of kuffar. Het
uitoefenen van de principes is de weg van Ahl us-Sunna walJama'ah, wanneer het
neerkomt op de afleiding van het bewijs. Dus iemand die een algemene aya gebruikt;
heeft het recht niet om iemand van de islam uit te sluiten, die met hem van mening
verschilt om datgene waarvan hij DENKT dat dat kufr is. Nee! Dit is de manier van
de Khawaarij. Ahl us-Sunna walJama'ah kijkt naar alle bewijzen wanneer het
neerkomt op de manieren van takfir alMu'ayyin en de takfir van ijtihaad; en daar
waar er een verschil is; wordt dit onderzocht. Dat wat het meest correcte is wordt
gemplementeerd. In de takfir an-Nass zullen zij echter nooit van mening verschillen,
aangezien de tekst duidelijk is over dat de Joden, christenen en Abu Lahab enz.
kaafir zijn. Er is op dit gebied geen ijtihaad en verschil van mening is hier niet
toegestaan wanneer Allah (swt) iemand expliciet bij naam noemt in de Qoran dat hij
een kaafir is. Ahl us-Sunna walJama'ah zullen nooit van mening verschillen op dit
gebied.

VERKEERDE BEGRIP VAN DE KHAWAARIJ BETREFFENDE DE KENMERKEN

VAN IMAAN
Even belangerijk is het begrip van de karakteristieken van Imaan door de Khawaarij.
Aangezien zij hierdoor tot hun vele verkeerde en ver gegrepen conclusies komen
over Islamitische concepten. De Khawaarij hebben een innovatie gepleegt met
betrekking tot sommige essentile aspecten betreffende Imaan; hierop moet
simpelweg een antwoord op worden gegeven.
Er is verder enig uitleg nodig wat betreft waar de Khawaarij en hun volgers een fout
hebben begaan en waar zij buitensporig in takfir zijn geworden en hierin erg in zijn

gaan overdrijven. Zij maakten niet alleen takfir op de heerser, vanaf het startpunt
begrepen zij de woorden van Allah (swt): "En wie niet oordeelt met wat Allah heeft
neergezonden: zij zijn de Kaafirun." Integendeel, zij maakten takfir op Moslims en
degenen die Moslims zijn bij de ijmaa' van de Moslims, vanwege hun partnerschap
met die heersers. Het partnerschap werd door hen begrepen dat het zonder
verwerping van het kwaad (munkar) was met twee van de drie uiterlijke tekenen van
Imaan, namelijk de hand en de tong.
Dit is niet waar. De uiterlijke afwezigheid van de verwerping van het kwaad
(munkar) met de hand en tong (twee van de drie niveaus van Imaan); betekent niet
dat iemand op gelijke lijn is met degenen die de Shariah van Allah (swt) hebben
vervangen. De reden is dat niet iedereen in staat is om het kwaad (munkar) te
stoppen met zijn tong en hand. Integendeeel, de Profeet (saws) heeft het waajib
(verplicht) gemaakt; dat het verwerpen van de munkar in overeenstemming is met
iemand's vermogen, zoals in de hadith van Abu Sa'id waarin de Profeet (saws) heeft
gezegd:
"Ieder wie van jullie een munkar ziet; laat hem dit veranderen met zijn hand. En als
hij hiertoe niet instaat is; laat hij hem dit veranderen met zijn tong. En als hij
hiertoe niet instaat is; laat hem dan dit in zijn hart verwerpen, en dit is de zwakste
vorm van Imaan." 47
De Profeet (saws) noemde de ontkenning van het hart over dat waarover geoordeeld
is als zijnde onplezierig en het volgen van kufr en ongehoorzaamheid; hij (saws)
noemde het jihaad, zoals in de hadith van Abdullah ibn Mas'ud (ra). De Profeet
(saws) zei:
"Er was geen enkele profeet voor mij in een Ummah opgestaan zonder dat er van zijn
Ummah Hawaariyun (disciplen) en Ashaab (metgezellen) waren die zijn Sunna
aannamen en zijn orders gehoorzaamden. Daarna verschenen er na hen degenen die
zeiden wat zij niet deden en degenen die deden waartoe zij niet bevolen waren.
Degene die dus jihaad doet met zijn hand tegen hen; hij is een mu'min (gelovige). En
degene die jihaad doet tegen hen met zijn tong; hij is een mu'min. En degene die
jihaad doet tegen hen met zijn hart; hij is een mu'min. En er is niets kleiner dan dat
dan de Imaan van een mosterd zaad." 48
Shaikh ul Islam Ibn Taymiyyah ; als uitleg van Surat ut-Tawba, aya 31,
vertelde een hadith van Adi ibn Haatim en zei:
"Degenen die hun priesters en rabbijnen als Heren hebben genomen wanneer zij hen
gehoorzaamden in het maken van halaal wat Allah haraam heeft gemaakt; en het maken van
haraam wat Allah halaal heeft gemaakt. Wat betreft deze zaak, heeft het twee kanten:

47

Sahih Muslim in Kitab al Imaara, hadith 1854, At-Tirmidhi in Kitab alFitn, hadith 2266, Abu Dawud,
Kitab as-Sunna, hadith 4760
48
Sahih Muslim in Kitab al Imaan, hadith 50, Sahih al Jaami`, V. 2, page 1008, hadith 5790

EEN: Dat zij wisten dat zij de dien van Allah vervangden, waarna zij hen (de heersers) in
hun vervanging volgden. Zij hebben de vaste overtuiging (van het maken van halaal wat
Allah als haraam heeft gemaakt; en het maken haraam van wat Allah als halaal heeft gemaakt)
in de gehoorzaamheid aan hun heersers met de kennis dat zij de dien van de Boodschapper
verlaten; dit is kufr.
En Allah en Zijn Boodschapper hebben het shirk genoemd; zelfs als zij niet tot hen (de
heersers) bidden of prostreren. Dus ieder wie iets anders volgt dan dat, dat tegen de dien gaat,
met zijn kennis, heeft de dien tegengewerkt (uitgebreide religie van Islam) en heeft de vaste
overtuiging en geloof van wat hij zei naast dat wat Allah en Zijn Boodschapper zeiden: hij is
net als hen een Mushrik.
TWEE: Dat zij de ferme overtuiging en geloof hadden dat de haraam halaal werd gemaakt en
andersom. Maar zij gehoorzaamden hen in ongehoorzaamheid aan Allah; net zoals een
Moslim doet wat hij doet vanuit ongehoorzaamheid, waarin hij de ferme overtuiging heeft dat
het ongehoorzaamheid is. Deze hebben het oordeel zoals de zondige mensen." 49
Van dit voorbeeld kunnen we concluderen dat de Khawaarij een gevaarlijke fout
hebben begaan. Hun fout is dat zij de oordelen van de heerser (haakim) en de
beheersten (mahkum) hebben gemengd in n entiteit. Dit is precies de reden
waarom je groepen hebt zoals de alMukaffira en de Jama'at ut-Takfir; die niet alleen
de heersers als kuffar bestempelen, maar de hele populatie van het land. En in
sommige bizarre gevallen worden ook kinderen als kuffar gelabeld. Al deze dingen
vinden zijn oorsprong van mensen die niet instaat zijn om Imaan exact te
classificeren, omdat zij niet haar juiste begrip hebben.
Het is dus belangrijk om op deze plek precies te classificeren wat Imaan is. De
correcte positie van wat Imaan is, kan worden genomen van de uitspraak van Ibn
Abbas (ra); de neef van de Profeet (saws). Ibn Abbas (ra) heeft gezegd dat Imaan uit
drie niveaus bestaat: het hart, tong en ledematen.50 Dit gaat tegen het idee dat Imaan
bepaalpde kenmerken kan hebben dat ontrokken of toegevoegd is. Voor meer
informatie over dit onderwerp, zie de tapes: What is Imaan.

49
50

Majmu`a Fataawa, V. 7, page 70

Kashf ash-Shubuhaat fit-Tawhid, p. 25-28

ANTWOORD OP IBN ABBASS WOORD KUFR51 DUNA KUFR52

HET VERSCHIL TUSSEN HUKM SHAR`II, FATWA EN RECHTERLIJKE
UITSPRAAK

In delicate situaties als de huidige moeten we zeker zijn waarover we praten. Om
duidelijkheid in elke situatie te verschaffen moeten we de betekenis kennen van
Hukm Shar`ii, fatwa en rechterlijke uitspraak/ oordeel. Alleen nadat we dit
begrijpen kunnen we deze zaak in de juiste perspectief plaatsen.
Ons eerste materie dat uitgelegd dient te worden is Hukm Sharii. Hukm Shar`ii is
wat Allah SWT heeft gezegd over een bepaalde situatie; waarop een uitspraak/
oordeel is gegeven in zijn Shariah (i.e. "en ieder die niet oordeelt met wat Allah heeft
neergezonden"). Met betrekking tot de fatwa, past het de regel van Allah SWT toe
wat betreft een bepaalde situatie voor een bijzonder incident wat overeenkomt met
de context van die regel (i.e. een geleerde zou kunnen zeggen: "Ik oordeel hierbij dat
met iets anders dan de Shariah oordelen verboden is.").
Bijvoorbeeld; we kunnen niet de regel gebruiken die zegt dat vloeistof, dat giftig is,
Haraam is wanneer we spreken van water, azijn en vergelijkbare dingen omdat deze
substanties Halaal zijn. M.a.w.: we kunnen de mensen niet verbieden om water te
drinken omdat alcohol verboden is, omdat deze twee zaken niets met elkaar te
maken hebben. Dus de fatwa relateert de correcte verzen aan de realiteit van de
situatie. Het is even belangrijk om de realiteit van de situatie te kennen. De fatwa is
alleen correct als de Hukm Sharii correct is en de realiteit correct is. Dus toen Ibn
Abbas tegen de mensen in zijn tijd zei: "het is niet de kufr die jullie denken dat het is." ;
kan deze uitspraak niet in een andere tijd gebruikt worden, tenzij dezelfde
voorwaarden en gelijkenissen plaats hebben gevonden en behouden zijn gebleven.
De uitspraak/ oordeel gaat iets verder dan dit. Het oordeel zorgt ervoor dat de
Hukm Sharii zeker correct is, de realiteit dat het omringt solide en correct is en dat
het oordeel feitelijk gebeurde en plaatsvond. Het oordeel is in zuiverheid eigenlijk
een handeling uit naam van de authoriteit en een zekerheid dat de fatwa in haar
geheel wordt uitgevoerd (een voorbeeld zou de doodstraf opleggen aan degenen die
oordelen met iets anders dan de Shariah zijn of wat voor straf dan ook dat gevonden
zou zijn; om als gepaste oordeel te dienen).
Het wordt dan dwingend om het uit te voeren (het oordeel). Dit is het werk van een
Qaadi (rechter). Wanneer hij ervan zeker is dat de Hukm Sharii correct is en dat de
realiteit eromheen correct is, dan onderschrijft hij de realiteit en zorgt ervoor dat het

51

Kufr betekent ongeloof in God. Kufr kan groot of klein zijn en kent vele vormen.
Deze phrase Kufr Duna Kufris gezegd door Ibn Abbas . Het beschrijft een actie die gebeurd is
in zijn tijd als een actie van ongeloof maar niet genoeg om grote ongeloof of afvalligheid van de Islam
te bereiken.
52

oordeel wordt uitgevoerd. De fatwa gaat een stap vooruit op de Hukm Sharii en het
oordeel gaat een stap vooruit op de fatwa, wat de toepassing is.
De reden van de introductie van de woorden van de Sahabi Ibn Abbas, is dat Ibn
Abbas de woorden van de Qoran gememoriseerd had. Hij had toen de realiteit om
zich heen en hij gebruikte zijn verstand en inzicht om de beroemde woorden een
Kufr kleiner dan Kufr te uiten. Helaas worden deze woorden gebruikt en misbruikt
buiten haar context in een totaal ander omgeving, situatie en ook nog voor een ander
doel.
Om ons meer te concentreren op het woord een Kufr kleiner dan Kufr, moeten we
begrijpen wat de exacte woorden zijn die zijn gezegd en wat de verschillende
geleerden van tafsir (tafsir) en hadith hierover hebben verhaald. Er is letterlijk
gezegd, het is feitelijk niet de Kufr die je denkt dat het is.Hieruit kunnen we uitmaken
dat deze woorden zijn gevallen in de context van een conversatie. Deze conversatie
vond plaats tussen hem en de Khwaarij van zijn tijd.
Dus zijn vonnis is gegeven overeenkomstig wat zij in hun hoofd dachten. Dit is
specifiek voor hun en voor hun tijd. We kunnen van deze regel begrijpen dat hij het
nog steeds kufr noemde en dat hij het woord niet veranderde, of gedoogde, hij heeft
ook niet gezegd dat het oke was, maar hij noemde het nog steeds kufr. Hij dacht ook
aan de realiteit van die tijd en wat er gebeurde met betrekking tot de leiders van zijn
tijd. Dus hij gaf antwoord op de onzekerheid van deze mensen in overeenstemming
met hun situatie, d.w.z. hij gebruikte de Hukm Shar`ii (En wie niet oordeelt met wat
Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen!) maar de realiteit paste niet bij deze
soort kufr.
Nu we ons meer concentreren op de realiteit van zijn tijd, moeten we het volgende in
gedachten houden:
1. Dat de leider die deze mensen kafir noemden door de profeet het Paradijs is
gegarandeerd, d.w.z. Ali ibn Abi Talib.
2. Mu`awiya (ra), (de tweede die als kaafir werd gelabeld) die belangrijk werk
kreeg van de khalifas (de heersers die de Profeet (saws) opvolgden) en die de
openbaringen van de Qoran van de Profeet (saws) opschreef.
3. Beide partijen van de Sahaaba (ra) die van mening verwschilden hadden
onderlinge vijandschap en op hetzelfde tijdstip hadden ze meer kennis dan de
onwetende mensen van hun tijd, de Khawaarij, maar zij noemden elkaar geen
kuffar.
4. Abu Musa alAshari (ra); n van de vroegere Sahaaba van de Profeet (saws),
toonde geen teken van moedwillige ongehoorzaamheid toen hij als
vertegenwoordiger optrad van Ali (ra). Hij werd in werkelijkheid misleidt.
Dus hoe kan iemand die misleidt wordt als een kaafir worden geclassificeerd;
voor dingen die hij niet onder controle heeft?!!!
5. Amr ibn alAs (ra) was een grote helper van de Profeet (saws) in de campagne
tegen de kuffar en de Profeet (saws) sprak hem met grote aanzien aan. Er kan

van hem gezegd worden dat hij noch moedwillig de boel probeerde te
misleiden noch dat hij iemand wilde misleiden. Hij zocht het beste voor de
Moslims, zoals alle leden die in deze situatie betrokken waren.
6. Dat de Shariah voor 100% intact was en werd toegepast.
Dus, als er een regel plaatsvond anders dan die van Allah SWT, dan is dit voor
rekening voor de individue die dit toepaste. Of dit nou uit onwetendheid of door
corruptie is gedaan. Dit is wat het meest van belang is. Dit zijn de realiteiten achter
de woorden van Ibn Abbas (ra), dat het een fatwa was voor zijn tijd. Welnu, Ibn
Abbas (ra) heeft een andere uitspraak gedaan in een algemeen situatie met
betrekking tot degenen die niet heersen met de wetten van Allah, waar hij zei: "dat is
genoeg kufr"53 dit kan men niet vertalen als kleine kufr. Wanneer hij genoeg zegt,
kan dit alleen maar worden opgevat als grote kufr.
Dit betekent precies wat de Ah lus-sunna walJama'ah hebben gezegd met betrekking
tot degenen die oordelen met iets anders dan wat Allah (swt) heeft neergezonden. De
Shariah veranderen of iets als een wet maken is grote kufr (kufr alAkbar). Als zij
falen om het in SOMMIGE gevallen toe te passen; kan dit worden opgevat als kufr
van een kleiner kufr (kufr alAsghar). Deze methode is de manier van Ahl us-Sunna
walJama'ah; om alle verzen te gebruiken alvorens tot een oordeel te komen. Terwijl
de bid'ii mensen slechts die verzen gebruiken die bij hen passen. Dit feit
ondersteunend; niemand zal een uitspraak van Ibn Abbas (ra) of iemand anders
vinden wat betreft wetgeving (tashrii') die zegt dat dit "een shirk is van een kleiner
shirk." is, aangezien Allah (swt) zegt:

Hebben zij deelgenoten die hun in de dien voorschrijven waartoe Allah geen
toestemming heeft gegeven? En als er niet een beslissend woord (van Allah) was, dan
zouden zij reeds bestraft zijn. Voorwaar, voor de onrechtvaardigen is er een pijnlijke
bestraffing. (42:21)
Wij zijn erg verbaasd op degenen die zich Salafis noemen, die het woord kufr
duna kufr van Ibn Abbas gebruiken, en nooit de andere uitspraken gebruiken die
het regeren met wat anders dan Allah heeft neergezonden veroordeelt.
Om te onderschrijven wat Ibn Abbas en wat ook Ibn Mas`ud heeft gezegd, genoemd
in de tafsir van Ibn Kathir wat betreft deze aya, toen hij werd gevraagd wat is reshwa
(steekpenning); heeft hij gezegd: Het is een suht (ziek verkregen rijkdom) Toen zeiden
zei: Nee wij bedoelen in oordeel en wetgeving Zei hij:
"
Dit is de werkelijke kufr 54

53

Deze uitspraak is authentiek en overgeleverd door Imaam Waki`a in een boek getiteld: Akhbar
ulQadaa, v. 1, page 40-45.
54
Zie Tafsir Ibn Kathir Surah Al-Maida 44. Alsmede Akbar Alqdah vol. 1 p 40-45.

AlHaafiz Ibn Kathir .; bekend om zijn beslissende manier met betrekking tot
tafsir, gaf geen oordeel aan het begin van tafsir op deze verzen. Waarom heeft Ibn
Kathir over deze aya geen commentaar geleverd en alleen de commentaren
van de Sahaba en anderen gelaten? De realiteit waarop de mensen zich niet op
concentreren is dat Ibn Kathir een kundig faqih55 was, het meest belangrijke van deze
geleerden is dat zij naar de realiteit van hun bestaande tijd keken waarop zij hun
conclusies baseerden.
Dit is precies wat Imam Ibn Kathir heeft gedaan. De Imam is niet zomaar
gestart van Surah Maida, ayat 44, 45 and 47, maar hij begon bij het onderwerp van
bestuur (heerschappij) en (wettelijke) oordelen wat bij aya nummer 40 begint en
eindigt bij aya nummer 50.
Nadat alle relevante bewijzen waren overgeleverd; toen pas heeft Shaikh Ibn Kathir
zijn opinie toegevoegd aan de realiteit van zijn tijd, wat de tijd van de
Mongolen inhield. Deze regeerden volgens het boek van Genghis Khan. Deze
omstandigheden doen zich nu in onze tijd ook voor. Voordat een faqih meestal een
vonnis bereikt en zijn oordeel over een bepaalde zaak geeft; zet hij alle relevante
ayaat en ahadith aangaande een bepaalde zaak aan een onderzoek bloot. Daarna
komen de uitspraken en oordelen van de Sahaaba, daarna de meningen van andere
geleerden. Ten slotte, nadat alle bewijzen zijn voorgelegd, geeft hij zijn vonnis aan
het einde van het onderwerp.
De vonnissen van Ibn Kathir zijn inderdaad erg serieus. We zijn in staat om
zijn belangrijkheid te appreciren zoals we kunnen lezen:
En wat betreft het koninklijke beleid, waarmee de Tartaren regeerden, dat van hun koning
Genghis Khan is genomen, die hen de Al Yaasiq oplegde. Dit was een boek met verschillende
wetten die hij uit verschillende shariahas heeft gehaald. De wetten komen van het Judaisme,
Christelijke, de Islamitische religie en andere. Het bevat ook vele wetten die voortkomen uit
niets anders dan zijn fantasie en begeertes. Aldus werd het een opgevolgde wet binnen zijn
zonen waaraan zij de voorkeur gaven boven het Boek van Allah en de Sunnah van Zijn
Profeet (saws). Degene die dit doet is een kafir die bestreden dient te worden totdat hij terug
gaat naar de wet van Allah en zijn Boodschapper. Dus niemand anders dan Hij zou moeten
regeren in zowel kleine als grote zaken. 56
We voegen ook toe wat Ibn Kathir heeft gezegd in zijn boek alBidaaya wanNihaaya:
Aldus ieder die de wijze Shariah verlaat die op Muhammad ibn `Abdullah is neergezonden,
de Zegel der Profeten, en oordeelt met iets anders dan met de ingetrokken Sharia; is een kafir
geworden. Dus hoe zou het zijn voor degenen die oordelen met de al Yaasiq en die het
55

Een Islamitische jurist die de betekenis kent van de Quran en Sunna en van die bronnen waaruit
oordelen en bewijzen worden afgeleidt voor de realiteit van zijn tijd. De fiqihs meest overtreffelijke
eigenschap is zijn memorisatie van de Quran en zijn kennis van de omstandigheden van de
openbaring van deze ayaat.
56
Tafsir Ibn Kathir, V. 2, p 63-67

superieur over de Islamitische Shariah laat zijn? Iedereen die dit deed was al reeds een kafir
geworden bij consensus (ijma`) van de Moslims. 57
Shaikh ulIslam Muhammad ibn Abdul Wahhaab , heft over deze zaak gezegd:
"De tweede vorm van de Taghut58 is de tirannieke rechter die veranderingen maakt aan de
oordelen van Allah. Het bewijs hiervoor is de uitspraak van Allah (swt):



Heb jij degenen niet gezien die dachten dat zij geloofden in wat aan jou geopenbaard
is en in wat er voor jou geopenbaard is? Zij willen volgens de Thaghut berechten,
hoewel hen toch bevolen was er niet in te geloven. En het is zo dat de Satan hen ver
weg wil doen afdwalen. (4:60)
De derde vorm van de Thaghut59 is degene die een oordeel zoekt naar iets anders dan wat
allah heft neergezonden. Het bewijs hier voor zijn de woorden van de Meest Verhevene:

En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen! (5:
42)60

57

Ibn Kathirs AlBidaaya wan-Nihaaya, V. 13, p. 101

Taghut is een valse wetgever en is afgeleid van de wortel Taghyaan, wat betekent: de grenzen
overschrijden. Er zijn drie vormen van Taghut systemen,
1. Taghut in het systeem van wetgeving
2. Taghut in het systeem van aanbidding
3. Taghut in het systeem van gehoorzaamheid
Zie ad-Darar as-Sunniyyah, V. 10, page 502-524
59
Alhoewel de Taghut drie vormen van systemen heeft; heeft het vijf leiders die het leiden zoals Ibn
Qayyim heeft gezegd,
1. Shaitan
2. Degene die aanbeden wordt en ermee tevreden is
3. Degene die anderen oproept om hem te aanbidden
4. Degene die kennis van het ongeziene claimt
5. Degene die regeert met iets anders dan Allah heeft neergezonden
Zie Madaarij as-Saalikin
Muhammad ibn `Abdul Wahhaab maakte vijf categorin, maar er was een ander
classificatie van het vijfde aspect:
1. Shaitan
2. Degene wie oordeelt met iets anders dan wat Allah heeft neergezonden
3. Degene die claimt dat hij kennis heeft van het ongeziene, naast Allah
4. Degene die aanbeden wordt en met deze aanbidding tevereden is
5. De tirannieke rechter die veranderingen maakt aan de oordelen van Allah
Zie ad-Darar us-Sunniyyah, V. 1, page 109-110
60
ad-Darar us-Sunniyyah fi lAjwabat un-Najdiyya, V. 1, pgs. 109-110
58

Het is dus bewezen; dat iedereen die faalt om te heersen met de wetten van Allahs
Shariah kuffar zijn, niet enkel degenen die de Shariah vervangen. Het is eigenlijk al
kufr wanneer je alleen maar tekortschiet om ermee te regeren. Maar degenen die hun
eigen Shariah introduceren, zij doen een kufr boven kufr (grote kufr op grote kufr).
En degenen die hun eigen Shariah met het zwaard anderen opleggen, doen een kufr
boven kufr boven kufr.
En degenen die al deze kufr toestaan, zij doen de meeste kufr van allemaal. Zij
hebben de religie van Allah SWT totaal verdraaid, wat kufr is hebben zij bestempeld
als toegestaan.
Het is dus erg duidelijk dat deze mensen die Moslims vermoorden, vanwege hun
eigen Shariah, een soort van Khawaarij zijn.