You are on page 1of 38

SCATTERI NG COMPTON

Fernando Izaurieta.
CUANTI ZACI N DEL CAMPO ELECTROMAGNTI CO.
Si imponemos el gaugedeLorentz, y en el vaco, tenemos que
!
!
=0
Si imponemos condiciones peridicas sobreuna caja dearista ", y volumen # ="
3
, tenemos quepodemos expandir
el campo !
!
como
!
!
=!
+
!
+!

!
con
!
+
!
=
X
"#
$
%
s
}$
2
2# %
$
%
2
_ "
!

&
'

(
"

&
'

)
&%'
!

!
=
X
"#
$
%
s
}$
2
2# %
$
%
2
_ "
!

&
'

(
y
"

&
'

)
&%'
*
en dondela suma es llevada sobretodos los vectores deonda permitidos por las condiciones decontorno,
'
0
=
1
$
%
$
%
=

&
'

y el ndice + etiqueta los estados de polarizacin. Para cada estado


&
', existen cuatro direcciones de polarizacin,
una para cada direccin del espacio tiempo: dos transversales, una longitudinal, y otra escalar o tipo tiempo. Se
cumpleque
2
_ "
!

&
'

2
_ "
0
(

&
'

,
""
0 =,
!(
El Propagador Electromagntico.
El nico conmutador de(
0
- no nulo es
h
(
"

&
'

* (
y
)

&
'
0
i

= ,
")
.
$
%
$
%
0
Por ello, es claro quelos nicos conmutadores no nulos quesepueden formar entre!
0
- son

!
(/) * !

(
(0)

Calculemos

!
+
!
(/) * !

(
(0)

=
X
"#
$
%
X
"
0
#
$
%
0
s
}$
2
2# %
$
%
s
}$
2
2# %
$
%
0
2
_ "
!

&
'

2
_ "
0
(

&
'
0
h
(
"

&
'

* (
y
"
0

&
'
0
i
)
&%'
)
&%
0
*
=
X
"#
$
%
X
"
0
#
$
%
0
s
}$
2
2# %
$
%
s
}$
2
2# %
$
%
0
2
_ "
!

&
'

2
_ "
0
(

&
'
0

,
""
0.
$
%
$
%
0
)
&%'
)
&%
0
*
=
X
"#
$
%
}$
2
2# %
$
%
2
_ "
!

&
'

2
_ "
0
(

&
'

,
""
0.
$
%
$
%
0
)
&%(' *)
= ,
!(
X
$
%
}$
2
2# %
$
%
)
&%(' *)
= ,
!(
1
#
X
$
%
}$
2
2%
$
%
)
&%(' *)
y en el lmitecuando # ! 1 ,
1
#
X
=
1
(21)
3
Z
d
3
&
'

!
+
!
(/) * !

(
(0)

= ,
!(
}$
2
2(21)
3
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%(' *)
= ,
!(
2}$
"
2$
2(21)
3
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%(' *)
#
= ,
!(
2}$
+
(/ 0)
con

+
(/) =
2$
2(21)
3
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%'
Por lo tanto,

!
(/) * !
+
(
(0)

= ,
!(
2}$


+
(0 /)

= ,
!(
2}$


+
( [/ 0])

y si denimos

(/)
+
( /)
entonces,

!
+
!
(/) * !

(
(0)

= ,
!(
2}$
+
(/ 0)

!
(/) * !
+
(
(0)

= ,
!(
2}$

(/ 0)
con

+
(/) =
2$
2(21)
3
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%'

(/) =
2$
2(21)
3
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%'
Ahora bien, estas funciones son escalares de Lorentz. Esto se puede ver si las escribimos en forma explcitamente
covariante:

(/) =
1
(21)
4
Z
+

d
4
'
)
&%'
'
2
3
2
con
3 =
4$
}
Para un fotn fsico, claro, 4 = 0. Los contornos, sobre el plano complejo '
0
, los especicaremos despus. Sin
embargo, lo haremos en general (4 6= 0). Recordemos que
' =
1
}
5
As, para un vector ' fsico,
'
2
=3
2
Sin embargo, en la integral barremos todos los vectores ' posibles.

(/) =
1
(21)
4
Z
+

d'
0
d
3
&
'
)
&%'
('
0
)
2

&
'

2
3
2
Para un vector fsico,
'
0
=
1
}
5
0
=
1
}
6
$
%
$
=
1
$
%
$
%

1
$
%
$
%

&
'

2
= 3
2
Si reemplazamos esto en la integral,

(/) =
1
(21)
4
Z
+

d'
0
d
3
&
'
)
&%'
('
0
)
2


1
,
%
$
%

2
=
1
(21)
4
Z
+

d'
0
d
3
&
'
)
&%'

'
0

1
,
%
$
%

'
0
+
1
,
%
$
%

Los contornos deintegracin vienen dados por:


C
+
C

c
k
k
!

+ =
0
c
k
k
!

=
0
Plano Complejok
0
C
+
C

c
k
k
!

+ =
0
c
k
k
!

=
0
Plano Complejok
0
Calculemos el residuo en 7
+
:
+
Res = lim
%
0
!
1
!
-
"
#

1
(21)
4

'
0

1
$
%
$
%
Z
d
3
&
'
)
&%'

'
0

1
,
%
$
%

'
0
+
1
,
%
$
%

!
=
1
(21)
4
Z
d
3
&
'
)
&%'
2
1
,
%
$
%
=
$
2(21)
4
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%'
y as,

+
(/) = 212

$
2(21)
4
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%'
!
=
2$
2(21)
3
Z
d
3
&
'
%
$
%
)
&%'
con lo quevemos queambas deniciones eran equivalentes.
Resumen: Finalmente, si llamamos
8

!(
(/) = ,
!(

(/)
entonces

!
+
!
(/) * !

(
(/
0
)

= 2}$8
+
!(
(/ /
0
)

!
(/) * !
+
(
(/
0
)

= 2}$8

!(
(/ /
0
)
Calculemos algunas cosillas interesantes. Por ejemplo,
[!
!
(/) * !
(
(/
0
)]

=

!
+
!
(/) +!

!
(/) * !
+
(
(/
0
) +!

(
(/
0
)

=

!
+
!
(/) * !
+
(
(/
0
)

!
+
!
(/) * !

(
(/
0
)

!
(/) * !
+
(
(/
0
)

!
(/) * !

(
(/
0
)

= 0+2}$8
+
!(
(/ /
0
) +2}$8

!(
(/ /
0
) +0
= 2}$8
!(
(/ /
0
)
con
8
!(
=8
+
!(
+8

!(
Otra cosa interesantees
h0j T f !
!
(/) !
(
(/
0
)gj0i
en dondeel ordenamiento temporal es denido por
T f !
!
(/) !
(
(/
0
)g=9 (: :
0
) !
!
(/) !
(
(/
0
) +9 (:
0
:) !
(
(/
0
) !
!
(/)
con
9 (:) =

1si : ; 0
0si : 0
As,
h0j T f !
!
(/) !
(
(/
0
)gj0i =9 (: :
0
) h0j !
!
(/) !
(
(/
0
) j0i +9 (:
0
:) h0j !
(
(/
0
) !
!
(/) j0i
como
!
+
!
j0i = 0
h0j !

!
= 0
entonces
h0j T f !
!
(/) !
(
(/
0
)gj0i = 9 (: :
0
) h0j !
+
!
(/) !

(
(/
0
) j0i +9 (:
0
:) h0j !
+
(
(/
0
) !

!
(/) j0i
= 9 (: :
0
) h0j

!
+
!
(/) * !

(
(/
0
)

j0i +9 (:
0
:) h0j

!
+
(
(/
0
) !

!
(/)

j0i
= 9 (: :
0
) h0j

!
+
!
(/) * !

(
(/
0
)

j0i 9 (:
0
:) h0j

!
(/) * !
+
(
(/
0
)

j0i
= 9 (: :
0
) h0j 2}$8
+
!(
(/ /
0
) j0i 9 (:
0
:) h0j 2}$8

!(
(/ /
0
) j0i
= 9 (: :
0
) 2}$8
+
!(
(/ /
0
) 9 (:
0
:) 2}$8

!(
(/ /
0
)
= 2}$

9 (: :
0
) 8
+
!(
(/ /
0
) 9 (:
0
:) 8

!(
(/ /
0
)

Si llamamos
8
F!(
(/) = 9 (:) 8
+
!(
(/) 9 ( :) 8

!(
(/)
= ,
!(

9 (:)
+
(/) 9 ( :)

(/)

= ,
!(

F
(/)
con claro,

F
(/) =9 (:)
+
(/) 9 ( :)

(/)
entonces
h0j T f !
!
(/) !
(
(/
0
)gj0i =2}$8
F!(
(/ /
0
)
Como

(/) =
1
(21)
4
Z
+

d
4
'
)
&%'
'
2
3
2
C
+
C

c
k
k
!

+ =
0
c
k
k
!

=
0
Plano Complejok
0
C
+
C

c
k
k
!

+ =
0
c
k
k
!

=
0
Plano Complejok
0
Podemos escribir

F
(/) =
1
(21)
4
Z
+
F
d
4
'
)
&%'
'
2
3
2
con el contorno deintegracin dado por
Plano Complejo k
0
x
0
>0
x
0
<0
c
k
k
!

+ =
0
c
k
k
!

=
0
Plano Complejo k
0
x
0
>0
x
0
<0
c
k
k
!

+ =
0
c
k
k
!

=
0
Podemos escribir esto como una transformada deFourier:

F
(/) =
1
(21)
4
Z
+
F
d
4
'
F
(') )
&%'

F
(') =
1
'
2
3
2
I nterpretacin del Propagador.
h0j T f !
!
(/) !
(
(/
0
)gj0i =9 (: :
0
) h0j !
+
!
(/) !

(
(/
0
) j0i +9 (:
0
:) h0j !
+
(
(/
0
) !

!
(/) j0i =2}$8
F!(
(/ /
0
)
Recordemos que
!

!
(/) Crea < en /
!
+
!
(/) Aniquila < en /
t
x
x
x
A

A
+
t
x
x
x
A

A
+
t > t
t > t
t
x
x
x
A

A
+
t
x
x
x
A

A
+
t
x
x
x
A

A
+
t
x
x
x
A

A
+
t > t
t > t
Es interesantenotar que
(: = 0* &/) =
F
(: = 0* &/) =0
as queno hay propagacin entrepuntos separados por una distancia tipo espacio
1
. Esto es llamado microcausali-
dad.
1
Recordemos que para dos eventos separados por un intervalo tipo espacio, siempre es posible encontrar un sistema de referencia en
el que ambos ocurren simultneamente.
EL CAMPO DE DI RAC.
Operadores de Creacin y Destruccin para campos Bosnicos y Ferminicos. Para un campo bosnico,
uno tieneque
h
(
.
* (
y
/
i

= .
./
[(
.
* (
/
]

= 0
h
(
y
.
* (
y
/
i

= 0
Podemos denir el operador Nmero,
= =(
y
.
(
.
(sin suma)
con eigenvalores
0* 1* 2* 3* >>>
y para conmutadores, secumplela identidad
[!?* 7]

=![?* 7]

+[!* 7]

?
Usando estas deniciones, y esta ltima identidad, uno puededemostrar, en forma trivial, que
[=
.
* (
/
]

= (
.
.
./
(sin suma)
h
=
.
* (
y
/
i

= (
y
.
.
./
(sin suma)
Uno puedereproducir esta lgebra deotra forma, con operadores decreacin y destruccin denidos en una forma
ligeramentedistinta. Usemos anticonmutadores. Asumamos queestos cumplen el lgebra
h
(
.
* (
y
/
i
+
= .
./
[(
.
* (
/
]
+
= 0
h
(
y
.
* (
y
/
i
+
= 0
una consecuencia delas dos ltimas ecuaciones es que
(
2
=

(
y

2
=0
Ahora bien, con anticonmutadores secumplela siguienteidentidad:
[!?* 7]

=![?* 7]
+
[!* 7]
+
?
Usando esta identidad, tenemos quecon nuestros nuevos operadores decreacin y aniquilacin,
[=
.
* (
/
]

= (
.
.
./
(sin suma)
h
=
.
* (
y
/
i

= (
y
.
.
./
(sin suma)
Una cosa muy bella es que con esto obtenemos las diferentes estadsticas de bosones y fermiones. Para bosones,
tenemos que
(j@i =
p
@j@ 1i
(
y
j@i =
p
@ +1j@ +1i
As vemos que pueden haber muchas partculas en un mismo estado. Veamos que sucede para nuestros nuevos
operadores decreacin y destruccin:
j1
.
i = (
y
.
j0i
j1
.
1
/
i = (
y
.
(
y
/
j0i = (
y
/
(
y
.
j0i = j1
/
1
.
i
j2
.
i = (
y
.
(
y
.
j0i = 0
con lo quetenemos el lgebra ferminica, y el pricipio deexclusin dePauli.
La Ecuacin de Dirac.
Partculas materiales despin
1
2
, quedan descritas por la ecuacin deDirac,
(2}<
!
A
!
4$) B(/) =0
con <
!
matrices quecumplen con
1
2
[<
!
* <
(
]
+
= ,
!(
<
!y
= <
0
<
!
<
0
lo queimplica que
<
0y
= <
0
<
&y
= <
&
El campo deDirac adjunto es denido como

B(/) =B
y
(/) <
0
y satisfacela ecuacin deDirac adjunta,
(2}<
!
A
!
+4$)

B(/) =0
Cuantizacin del campo de Dirac.
Pensemos quetenemos una caja cbica, delado", y devolumen # ="
3
, eimponemos condiciones peridicas sobre
las paredes dela caja,
B(0* 0* C* :) =B("* 0* C* :) , etc.
Para cada momentum&5, permitido por las condiciones peridicas, y energa positiva,
6
$ 0
=$5
0
=
p
4
2
$
4
+$
2
& 5
2
la ecuacin deDirac poseecuatro soluciones independientes. Estas sepueden escribir como
D
.
(&5)
)
&0'1}
p
#
E
.
(& 5)
)
&0'1}
p
#
con ! = 1* 2, etiquetan los estados despin, y cumplen con
( / 5 4$) D
.
(& 5) = 0
( / 5 +4$) E
.
(& 5) = 0
En efecto, veriquemos la primera ecuacin:
(2}<
!
A
!
4$) D
.
(&5)
)
&0'1}
p
#
= 0

2}<
!
A
!
D
.
(& 5)
)
&0'1}
p
#
4$D
.
(&5)
)
&0'1}
p
#

= 0

2}<
!
( 25
!
F}) D
.
(& 5)
)
&0'1}
p
#
4$D
.
(&5)
)
&0'1}
p
#

= 0

<
!
5
!
D
.
(& 5)
)
&0'1}
p
#
4$D
.
(&5)
)
&0'1}
p
#

= 0
[( / 5 4$) D
.
(&5)]
)
&0'1}
p
#
= 0
La normalizacin es
D
y
.
(& 5) D
/
(&5) = E
y
.
(&5) E
/
(& 5) =
6
$ 0
4$
2
.
./
D
y
.
(&5) E
/
( &5) = 0
Segunda Cuantizacin.
Expandiremos el campo deDirac en trminos deun conjunto completo delos estados deondas planas
D
.
(&5)
)
&0'1}
p
#
E
.
(& 5)
)
&0'1}
p
#
En realidad haremos una transformada de Fourier. Para hacer un paralelo, recordemos que si G (/) es peridica,
entonces
G (/) =
1
X
2=0

$
2
)
&2'
+$

2
)
&2'

Dela misma forma,


B(/) = B
+
(/) +B

(/)
B
+
(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
$
.
(& 5) D
.
(& 5) )
&0'1}
B

(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
H
y
.
(&5) E
.
(& 5) )
&0'1}
y

B(/) =

B
+
(/) +

B

(/)

B
+
(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
H
.
(&5) E
.
(& 5) )
&0'1}

(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
$
y
.
(& 5) D
.
(& 5) )
&0'1}
Pero ahora, los coecientes en la expansin son operadores de creacin y destruccin,

$
y
* H
y

, y ($* H), respectiva-


mente. Los operadores $ estn asociados a partculas, y los H, a antipartculas. Dela misma forma con los spinores
D y E, respectivamente.
Para los operadores $, $
y
, H y H
y
, todos los anticonmutadores seanulan, excepto
h
$
.
(& 5) * $
y
/
(& 5
0
)
i
=
h
H
.
(& 5) * H
y
/
(&5
0
)
i
=.
./
.
$ 0$ 0
0
El ordenamiento normal es denido para que la mayor parte de los anticonmutadores se anulen, dejando los
operadores de aniquilacin a la derecha, y a la izquierda los de creacin. Hay que tener en cuenta si que los B
0
-
anticonmutan.
El Propagador Ferminico de Feynman
Como
B(/) = B
+
(/) +B

(/)
B
+
(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
$
.
(& 5) D
.
(& 5) )
&0'1}
B

(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
H
y
.
(&5) E
.
(& 5) )
&0'1}
y

B(/) =

B
+
(/) +

B

(/)

B
+
(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
H
.
(&5) E
.
(& 5) )
&0'1}

(/) =
X
.#$ 0
s
4$
2
# 6
$ 0
$
y
.
(& 5) D
.
(& 5) )
&0'1}
y para los operadores $, $
y
, H y H
y
, todos los anticonmutadores seanulan, excepto
h
$
.
(& 5) * $
y
/
(& 5
0
)
i
+
=
h
H
.
(& 5) * H
y
/
(&5
0
)
i
+
=.
./
.
$ 0$ 0
0
Entonces, es claro quelos nicos anticonmutadores no nulos quesepueden construir con los campos son
h
B
3
(/) *

B

4
(0)
i
+
Resulta h
B

(/) *

B

(0)
i
+
=2

2<
!
A
!
+
4$
}

(/ 0)
con ' =
1
}
5 en

.:Por conveniencia, llamaremos


2I

=2

2<
!
A
!
+
4$
}

Vamos a hacer dos deniciones:


I (/) = I
+
(/) +I

(/)
I
F
(/) = 9 (:) I
+
(/) 9 ( :) I

(/)
Ahora, veamos algunas relaciones interesantes:

B(/) *

B(0)

+
=
h
B
+
(/) +B

(/) *

B
+
(0) +

B

(0)
i
+
=
h
B
+
(/) *

B
+
(0)
i
+
+
h
B
+
(/) *

B

(0)
i
+
+
h
B

(/) *

B
+
(0)
i
+
+
h
B

(/) *

B

(0)
i
+
= 0
|{z}
[,#5]
+
=0
+
h
B
+
(/) *

B

(0)
i
+
| {z }
Partculas
+
h
B

(/) *

B
+
(0)
i
+
| {z }
Antipartculas
+ 0
|{z}
[5
y
#,
y
]
+
= 2

I
+
(/ 0) +I

(/ 0)

= 2I (/ 0)
Ahora, veamos
h0j T

B(/)

B(/
0
)

j0i
Revisemos el ordenamiento temporal: a la derecha quedan los operadores jvenes, y a la izquierda los viejos,
T

B(/)

B(/
0
)

=B(/)

B(/
0
)
|{z}
Los 6 anticonmutan!
9 (:
0
:)

B(/
0
) B(/)
As,
h0j T

B(/)

B(/
0
)

j0i =9 (: :
0
) h0j B(/)

B(/
0
) j0i 9 (:
0
:) h0j

B(/
0
) B(/) j0i
Como
B
+
j0i = 0

B
+
j0i = 0
h0j B

= 0
h0j

B

= 0
entonces
h0j T

B(/)

B(/
0
)

j0i = 9 (: :
0
) h0j B
+
(/)

B

(/
0
) j0i 9 (:
0
:) h0j

B
+
(/
0
) B

(/) j0i
= 9 (: :
0
) h0j
h
B
+
(/) *

B

(/
0
)
i
+
j0i 9 (:
0
:) h0j
h

B
+
(/
0
) * B

(/)
i
+
j0i
= 9 (: :
0
) h0j
h
B
+
(/) *

B

(/
0
)
i
+
j0i 9 (:
0
:) h0j
h
B

(/) *

B
+
(/
0
)
i
+
j0i
= 9 (: :
0
) 2I
+
(/ /
0
) 9 (:
0
:) 2I

(/ /
0
)
= 2I
F
(/ /
0
)
Revisemos un poco ms el propagador deFeynman:
I
F
(/) = 9 (:) I
+
(/) 9 ( :) I

(/)
=

2<
!
A
!
+
4$
}

9 (:)
+
(/) 9 ( :)

(/)

=

2<
!
A
!
+
4$
}

F
(/)
=
1
}
(2}<
!
A
!
+4$)
F
(/)
=
1
}
( / 5 +4$)
F
(/)
y

F
(/) =
}
2
(21})
4
Z
+
F
d
4
5
5
2
(4$)
2
)
&0'1}
con 7
F
dado por
c
E
p
p
!
+ =
0
c
E
p
p
!
=
0
Plano Complejo p
0
x
0
>0
x
0
<0
c
E
p
p
!
+ =
0
c
E
p
p
!
=
0
Plano Complejo p
0
x
0
>0
x
0
<0
As, nalmente
I
F
(/) =
}
(21})
4
Z
+
F
d
4
5
5
2
(4$)
2
)
&0'1}
( / 5 +4$)
Si usamos unidades naturales, entonces
I
F
(/) =
1
(21)
4
Z
+F
d
4
5
5
2
4
2
)
&0'
( / 5 +4)
=
1
(21)
4
Z
+F
d
4
5I
F
(5) )
&0'
con
I
F
(5) =
/ 5 +4
5
2
4
2
I nterpretacin del propagador
h0j T

B(/)

B(/
0
)

j0i = 2I
F
(/ /
0
)
9 (: :
0
) h0j B
+
(/)

B

(/
0
) j0i 9 (:
0
:) h0j

B
+
(/
0
) B

(/) j0i = 2I
F
(/ /
0
)
Recordemos que
B
+
(/) Aniquila )

en /

B
+
(/) Aniquila )
+
en /

(/) Crea )

en /
B

(/) Crea )
+
en /
As, si : ; :
0
,
t
x
x
x
e
-

( ) ( ) 0 0 x x
+

t
x
x
x
e
-

( ) ( ) 0 0 x x
+

Si :
0
; :,
t
x
x
x
e
+

+
t
x
x
x

+
( ) ( ) 0 0 x x
+

t
x
x
x
e
+

+
t
x
x
x

+
( ) ( ) 0 0 x x
+

Si la separacin entreambos puntos es tipo espacio, el propagador es cero.
I nteraccin Electromagntica e I nvariancia de Gauge.
Sabemos queel lagrangiano deDirac
L
0
=$N

B(2}<
!
A
!
4$) B

*
no es invariantebajo la transformacin local deJ (1)
B(/) ! B
0
(/) =)
&
$
}!
7(')
B(/)

B(/) !

B
0
(/) =

B(/) )
&
$
}!
7(')
En efecto,
L
0
! L
0
0
=$N
n

B
0
(2}<
!
A
!
4$) B
0
o
= $N
n

B
0
(2}<
!
A
!
4$) B
0
o
= $N

B)
&
$
}!
7
(2}<
!
A
!
4$) )
&
$
}!
7
B

= $N

B)
&
$
}!
7

2}<
!
A
!
)
&
$
}!
7
B 4$)
&
$
}!
7
B

= $N
n

B)
&
$
}!
7

2}<
!
h
2
)
}$
[A
!
K])
&
$
}!
7
B +)
&
$
}!
7
A
!
B
i
4$)
&
$
}!
7
B
o
= $N
n

2}<
!
h
2
)
}$
[A
!
K]B +A
!
B
i
4$B
o
= $N
n

B(2}<
!
A
!
B 4$B) +$

B2}<
!
2
)
}$
[A
!
K]B
o
= $N

B(2}<
!
A
!
B 4$B)

)N

B[<
!
A
!
K]B

= L
0
)N

B[<
!
A
!
K]B

Para solucionar esteincoveniente, reemplazamos la derivada por la derivada covariantedegauge,


A
!
! 8
!
=A
!
+
2)
}$
!
!
y as, el lagrangeano es reemplazado por
L = $

B(2}<
!
8
!
4$) B

= $N

2}<
!

A
!
+
2)
}$
!
!

4$

= $N

B(2}<
!
A
!
4$) B

)N

B<
!
!
!
B

= L
0
+L
I
L
0
= $N

B(2}<
!
A
!
4$) B

L
I
= )N

B<
!
!
!
B

Ahora, exigimos que


L
0
=L
L
0
0
+L
0
I
= L
0
+L
I
L
0
)N

B[<
!
A
!
K]B

+L
0
I
= L
0
+L
I
L
0
I
L
I
= )N

B[<
!
A
!
K]B

)N

B<
!

!
0
!
!
!

= )N

B<
!
[A
!
K]B

)N

B<
!

!
0
!
!
!

= )N

B<
!
[ A
!
K]B

As,
!
0
!
=!
!
A
!
K
Con lo quetenemos queel lagrangeano queda invariantebajo las transformaciones
B(/) ! B
0
(/) =)
&
$
}!
7(')
B(/)

B(/) !

B
0
(/) =

B(/) )
&
$
}!
7(')
!
!
! !
0
!
=!
!
A
!
K
LA EXPANSI N MEDI ANTE LA MATRI Z !.
Convenciones.
Trabajaremos en unidades naturales,
}=$ = 1
Usaremos el cuadro deinteraccin, en dondesecumplen las siguientes ecuaciones:
L = L
S
0
+L
8
I
2
d
d:
j(:)i = L
I
j(:)i
L
I
= )
&90:
L
S
I
)
&90:
Usaremos la siguientenotacin:
!(/
1
) ?(/
2
) 7 (/
3
)
!
8(/
4
) =!(/
1
) h0j T f ?(/
2
) 7 (/
3
)gj0i 8(/
4
)
Nos interesaremos en scatterings. El estado inicial del sistema ser (antes del scattering)
j2i =j(: = 1 )i
y el nal ser
j(: =+1 )i =
X
;
jGi hGj(: =+1 )i
Deniremos el operador I como el quehace
j(: = +1 )i =I j(: = 1 )i =I j2i
y entonces,
j(: = +1 )i =
X
;
jGi hGjIj2i
Intentemos solucionar la ecuacin
2
d
d:
j(:)i =L
I
j(:)i
Demslea la makanaka:
dj(:)i = 2L
I
(:) j(:)i d:
j(:)i j2i = ( 2)
Z
:
1
L
I
(:) j(:
1
)i d:
1
j(:)i = j2i +( 2)
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
) j(:
1
)i
Reemplazemos la ecuacin en si misma:
j(:)i = j2i +( 2)
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
)

j2i +( 2)
Z
:1
1
d:
2
L
I
j(:
2
) (:
2
)i

= j2i +( 2)
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +( 2)
2
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
)
Z
:1
1
d:
2
L
I
(:
2
) j(:
2
)i
= j2i +( 2)
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +( 2)
2
Z
:
1
d:
1
Z
:1
1
d:
2
L
I
(:
1
) L
I
(:
2
) j(:
2
)i
Fijmonos en la ltima ecuacin que:
2
M :
1
. As,
j(:)i =j2i +( 2)
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +( 2)
2
Z
:
1
d:
1
Z
:
1
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)gj(:
2
)i
y volviendo a iterar el proceso,
j(:)i =j2i +( 2)
Z
:
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +( 2)
2
Z
:
1
d:
1
Z
:1
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)gj2i +>>>
Supongamos ahora queestamos interesados en el estado nal del sistema en : =+1 . Entonces
j(+1 )i =j2i +( 2)
Z
+1
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +( 2)
2
Z
+1
1
d:
1
Z
:1
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)gj2i +>>>
Fijmonos quela regin deintegracin dela segunda integral tienela forma siguiente:
t
2
t
1
t
2
t
1
As, vemos que
Z
+1
1
d:
1
Z
:1
1
d:
2
=
Z
+1
1
d:
2
Z
+1
:2
d:
1
y entonces
2
,
j(+1 )i = j2i +( 2)
Z
+1
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +
( 2)
2
2

R
+1
1
d:
1
R
:1
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)g+
+
R
+1
1
d:
2
R
+1
:2
d:
1
T f L
I
(:
2
) L
I
(:
1
)g
!
j2i +>>>
= j2i +( 2)
Z
+1
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +
( 2)
2
2

R
+1
1
d:
1
R
:1
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)g+
+
R
+1
1
d:
1
R
+1
:
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)g
!
j2i +>>>
= j2i +( 2)
Z
+1
1
d:
1
L
I
(:
1
) j2i +
( 2)
2
2
Z
+1
1
d:
1
Z
+1
1
d:
2
T f L
I
(:
1
) L
I
(:
2
)gj2i +>>>
As, si iteramos innitas veces este proceso, tenemos en cuenta L =
R
d
3
&/H, y suponemos que este proceso va
convergiendo, podemos escribir
I =
+1
X
2=0
( 2)
2
@!
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
T f H
I
(/
1
) H
I
(/
2
)g
TEOREMA DE WI CK
Teorema 1
T

N (!?)
'
1
N (!?)
'
%

=T

(!?)
'
1
(!?)
'
%

2
Recordemos quelos Hamiltonianos deben tener un nmeropar detrminosferminicos, y por lotanto, secomportan bosnicamente
bajo intercambios.
Teorema 2
T f !?78NOP Qg = N f !?78NOP Qg+
+N
n
!?
!
78NOP Q
o
+N
n
!?7
!
8NOP Q
o
+N
n
!?78NOP Q
!
o
+N
n
!?
!
78
!
NOP Q
o
++N
n
!?78NO
!
P Q
!
o
+
+
Teorema 3
N

!?7
!
86R ST"
!
U
!

=( 1)
0
!U
!
?7
!
6"
!
N f 8R STg
en dondeel signo ( 1)
0
vienedelos operadores ferminicos quehan pasado unos sobrelos otros.
DI AGRAMAS Y REGLAS DE FEY NMAN PARA LA ELECTROD-
I NMI CA CUNTI CA.
Si estamos interesados en la interaccin deelectrones con fotones, debemos usar el lagrangiano
L =L
0
+L
I
L
0
= $N

B(2}<
!
A
!
4$) B

L
I
= )N

B<
!
!
!
B

Una cosa muy bonita es quecomo en el lagrangeano deinteraccin no hay derivadas deB

B, tenemos
H
I
=)N

B<
!
!
!
B

La matriz I para estehamiltoniano,


I =
+1
X
2=0
( 2)
2
@!
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
T f H
I
(/
1
) H
I
(/
2
)g
= 1+( 2)
Z
+1
1
d
4
/
1
H
I
(/
1
) +
1
2
( 2)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
T f H
I
(/
1
) H
I
(/
2
)g+
= 1+I
(1)
+I
(2)
+
Consideremos por ahora
I
(1)
= ( 2)
Z
+1
1
d
4
/H
I
(/)
= 2)
Z
+1
1
d
4
/N

B<
!
!
!
B

'
= 2)
Z
+1
1
d
4
/N

B/ !B

= 2)
Z
+1
1
d
4
/N
n

B
+
+

B


/ !
+
+ / !

B
+
+B


o
= 2)
Z
+1
1
d
4
/N
(

B
+
/ !
+
B
+
+

B
+
/ !
+
B

+

B
+
/ !

B
+
+

B
+
/ !

+
+

/ !
+
B
+
+

B

/ !
+
B

+

B

/ !

B
+
+

B

/ !

)
= 2)
Z
+1
1
d
4
/
8
<
:

B
+
/ !
+
B
+
B


/ !
+

<

B
+
+

B
+
/ !

B
+
B


/ !


<

B
+
+
+

/ !
+
B
+
+

B

/ !
+
B

+

B

/ !

B
+
+

B

/ !

9
=
;
Antes decontinuar, haremos una tabla con el comportamiento decada uno deestos entes:
B

(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
H
y
.
(& 5) E
.
(&5) )
&0'
B

(/) j0i =
X
.#$ 0
j)
+
* & 5* !i
q
=
> ?
" &
E
.
(& 5) )
&0'
Crea )
+
en /

(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
$
y
.
(& 5) D
.
(&5) )
&0'
B

(/) j0i =
X
.#$ 0
j)

* & 5* !i
q
=
> ?
" &
D
.
(&5) )
&0'
Crea )

en /
!

!
(/) =
X
"#
$
%
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

(
y
"

&
'

)
&%'
!

!
(/) j0i =
X
"#
$
%

<*
&
'* +
Eq
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

)
&%'
Crea < en /
B
+
(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
$
.
(& 5) D
.
(&5) )
&0'
B
+
(/) j)

* & 5* !i =j0i
q
=
> ?
" &
D
.
(& 5) )
&0'
Aniquila )

en /

B
+
(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
H
.
(& 5) E
.
(&5) )
&0'

B
+
(/) j)
+
* & 5* !i =j0i
q
=
> ?
" &
E
.
(&5) )
&0'
Aniquila )
+
en /
!
+
!
(/) =
X
"#
$
%
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

(
"

&
'

)
&%'
!
+
!
(/)

<*
&
'* +
E
=j0i
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

)
&%'
Aniquila < en /
Por lo tanto,
I
(1)
= 2)
Z
+1
1
d
4
/
8
<
:

B
+
/ !
+
B
+
B


/ !
+

<

B
+
+

B
+
/ !

B
+
B


/ !


<

B
+
+
+

/ !
+
B
+
+

B

/ !
+
B

+

B

/ !

B
+
+

B

/ !

9
=
;
puedeser interpretado como

+ +
+
+

+ +
+
+
(Convencin: El tiempo va desdeizquierda a derecha)
El problema es queninguno deestos procesos conserva el momentum. Veamos por ejemplo, el trmino

/ !

B
+
e

p p
k

p p
k

Aqu,
j2i =

* & 5* !

jGi =

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0
E
Calculemos el elemento matricial
hGj I
(1)
j2i = 2)
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
+1
1
d
4
/

/ !

B
+

'

* & 5* !

= 2)
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
+1
1
d
4
/
X
/#$ @
X
)#
$
A

* &V* ?; <*
&
W* X
E
r
4
# 6
$@
D
/
(&V) )
&@'

s
1
2# %
$
A
F 2
_ )

&
W

)
&A'
r
4
# 6
$ 0
D
.
(& 5) )
&0'
= 2)
Z
+1
1
d
4
/)
&'(0
0
+%
0
0)
r
4
# 6
$ 0
0
s
1
2# %
$
%
0
r
4
# 6
$ 0
D
.
0 (& 5
0
) F 2
_ "
0

&
'
0

D
.
(& 5)
Ahora bien,
.
(4)
(') =
1
(21)
4
Z
+1
1
d
4
/)
&'%
y por lo tanto,
hGj I
(1)
j2i = 2) (21)
4
.
(4)
(5
0
+'
0
5)
r
4
# 6
$ 0
0
s
1
2# %
$
%
0
r
4
# 6
$ 0
D
.
0 (& 5
0
) F 2
_ "
0

&
'
0

D
.
(&5)
Aqu notamos, en la delta de Dirac, que se debe cumplir la igualdad que reeja la condicin de conservacin del
momentum
5
0
+'
0
5 = 0
Si 5, 5
0
y '
0
son vectores fsicos,
'
0
= 5 5
0
('
0
)
2
= 5
2
255
0
+(5
0
)
2
0 = 4
2
255
0
+4
2
55
0
= 4
2
) 5 =5
0
y entonces, si reemplazamos en la primera ecuacin,
'
0
=0
con lo quevemos quellegamos a una contradiccin, pues entonces no existira el fotn.
As pues, vamos a los trminos desegundo orden.
I
(2)
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
T
n
N

B/ !B

'1
N

B/ !B

'2
o
Aplicando el teorema deWick, tenemos que
I
(2)
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
T
n

B/ !B

'1

B/ !B

'2
o
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2

N

(

B/ !B)
'1
(

B/ !B)
'2

+
+N
h
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !B)
'2
i
+N
h
(

B/ !B)
'1
(

B/ !B
!
)
'2
i
+N
h
(

B/ !B)
'
1
(

B/ !
!
B)
'
2
i
+
+N
"
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !
!
B)
'2
#
+N
"
(

B/ !B)
'1
(

B/ !
!
B
!
)
'2
#
+
+N
"
(

B/ !B)
'
1
(

B
!
/ !B
!
)
'
2
#
+
+N
2
4
(

B/ !B)
'
1
(

B
!
/ !
!
B
!
)
'
2
3
5
9
=
;
= I
(2)
.
+I
(2)
/
+I
(2)
+
+I
(2)
B
+I
(2)
?
+I
(2)
C
con
I
(2)
.
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N

(

B/ !B)
'
1
(

B/ !B)
'
2

I
(2)
/
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2

N
h
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !B)
'2
i
+N
h
(

B/ !B)
'1
(

B/ !B
!
)
'2
i
I
(2)
+
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B/ !
!
B)
'2
i
I
(2)
B
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2

N
"
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !
!
B)
'2
#
+N
"
(

B/ !B)
'1
(

B/ !
!
B
!
)
'2
#!
I
(2)
?
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
"
(

B/ !B)
'
1
(

B
!
/ !B
!
)
'
2
#
I
(2)
C
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
2
4
(

B/ !B)
'
1
(

B
!
/ !
!
B
!
)
'
2
3
5
Hemospuestotodas las contracciones quenoseanulan; cualquier otraqueaunoselepuedaocurrir esidnticamente
cero. Ahora bien, es fcil ver que en los trminos ? y 8 ambos sumandos son iguales. En efecto, demostremslo
para el caso ?:
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !B)
'2
i
= N

(

B
3
/ !
3
_ 4
B
4
)
'1
(

B
D
!
/ !
D
_ E
B
E
)
'2

= B
4
(/
1
)

B
D
!
(/
2
) N
h
(

B
3
/ !
3
_ 4
)
'1
( / !
D
_ E
B
E
)
'2
i
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B/ !B
!
)
'2
i
= N

(

B
D
/ !
D
_ E
B
E
)
'1
(

B
3
/ !
3
_ 4
B
4
!
)
'2

=

B
D
(/
1
) B
4
!
(/
2
) N
h
( / !
D
_ E
B
E
)
'1
(

B
3
/ !
3
_ 4
)
'2
i
= B
4
(/
2
)

B
D
!
(/
1
) N
h
( / !
D
_ E
B
E
)
'1
(

B
3
/ !
3
_ 4
)
'2
i
= B
4
(/
2
)

B
D
!
(/
1
) N
h
((

B
3
/ !
3
_ 4
)
'2
/ !
D
_ E
B
E
)
'1
i
y si en el segundo trmino hacemos el cambio devariable/
1
!/
2
vemos queambos trminos son iguales. As,
I
(2)
.
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N

(

B/ !B)
'1
(

B/ !B)
'2

I
(2)
/
= )
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !B)
'2
i
I
(2)
+
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B/ !
!
B)
'2
i
I
(2)
B
= )
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
"
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !
!
B)
'2
#
I
(2)
?
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
"
(

B/ !B)
'
1
(

B
!
/ !B
!
)
'
2
#
I
(2)
C
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
2
4
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !
!
B
!
)
'2
3
5
Scattering Compton
Es la interaccin deuna partcula (o antipatcula), y un fotn, resultando deesta una partcula (o antipartcula). O
sea,
)

+< ! )

+< )
+
+< ! )
+
+<
Decul detodos estos trminos provendr?
I
(2)
.
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N

(

B/ !B)
'1
(

B/ !B)
'2

I
(2)
/
= )
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
h
(

B/ !B)
'
1
(

B
!
/ !B)
'
2
i
I
(2)
+
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B/ !
!
B)
'2
i
I
(2)
B
= )
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
"
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !
!
B)
'2
#
I
(2)
?
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
"
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !B
!
)
'2
#
I
(2)
C
=
1
2
)
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
2
4
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !
!
B
!
)
'2
3
5
Puesbien, el primer trminolopodemosdescartar deinmediato, puesenrealidadproveeslointeraccionesanlogasa
las quenos entregaI
(1)
, pero para dos partculas, en forma independiente. Ninguna deellas conserva el momentum.
As, tenemosquerevisar enlos5trminosrestantes. Lascontraccionesnosproveenslodepropagadores. El trmino
quenosinteresadebetener sin contraer, 2 / !, y2funcionesdeondaferminicas, unaparalapartculaoantipartcula
queentra, y la otras para la quesale.
Deuna ojeada vemos queel nico trmino quecumplecon esos requisitos es
I
(2)
/
= )
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
h
(

B/ !B)
'1
(

B
!
/ !B)
'2
i
como
B(/
1
)

B
!
(/
2
) = 2I
F
(/
1
/
2
)
=
1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('1 '2)
con
I
F
(V) =
/ V +4
V
2
4
2
Entonces,
I
(2)
/
= )
2
Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2
N
"

B(/
1
) / !(/
1
)
1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('
1
'
2
)
/ !(/
2
) B(/
2
)
#
Scattering Compton para Partculas:
j2i =

* & 5* !; <*
&
'* +
E
jGi =

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0
E
El ordenamientonormal en implicaqueprimerosedebeaniquilar todoel estadoinicial, propagar y entonces crear.
No vamos a resolver todo el trmino I
(2)
/
, sino queslo buscaremos el quehaga esto.
hGj I
(2)
/
j2i = )
2
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2

N
"

B(/
1
) / !(/
1
)
1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('1 '2)
/ !(/
2
) B(/
2
)
#

* & 5* !; <*
&
'* +
E
Viendo la tabla,
B

(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
H
y
.
(& 5) E
.
(&5) )
&0'
B

(/) j0i =
X
.#$ 0
j)
+
* & 5* !i
q
=
> ?
" &
E
.
(& 5) )
&0'
Crea )
+
en /

(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
$
y
.
(& 5) D
.
(&5) )
&0'
B

(/) j0i =
X
.#$ 0
j)

* & 5* !i
q
=
> ?
" &
D
.
(&5) )
&0'
Crea )

en /
!

!
(/) =
X
"#
$
%
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

(
y
"

&
'

)
&%'
!

!
(/) j0i =
X
"#
$
%

<*
&
'* +
Eq
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

)
&%'
Crea < en /
B
+
(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
$
.
(& 5) D
.
(&5) )
&0'
B
+
(/) j)

* & 5* !i =j0i
q
=
> ?
" &
D
.
(& 5) )
&0'
Aniquila )

en /

B
+
(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
H
.
(& 5) E
.
(&5) )
&0'
B
+
(/) j)
+
* & 5* !i =j0i
q
=
> ?
" &
E
.
(&5) )
&0'
Aniquila )
+
en /
!
+
!
(/) =
X
"#
$
%
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

(
"

&
'

)
&%'
!
+
!
(/)

<*
&
'* +
E
=j0i
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

)
&%'
Aniquila < en /
tenemos
hGj I
(2)
/
j2i = )
2
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2

(/
1
) / !

(/
1
)

1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('1 '2)
/ !
+
(/
2
) B
+
(/
2
)

* & 5* !; <*
&
'* +
E
Esteproceso podemos representarlo medianteel siguientedibujo:
e

p
p
k

iS
F
(x
2
x
1
)
x
2
x
1
q
e

p
p
k

iS
F
(x
2
x
1
)
x
2
x
1
q
En el dibujo hemos puesto una separacin tipo espacio entre los dos puntos para indicar cualquier tipo de
separacin. Si la separacin es tipo espacio, entonces, el propagador es cero. Sin embargo, :
1
M :
2
:
2
M :
1
, no
importa:
= + = +
Pesealobonitodetodoloquehemoshecho, senoshapasadodesapercibidounaimportantealternativa: El fotn
no tieneporqueser aniquilado en el mismo vrticequeel electrn, o creado en el mismo vrticequeel electrn:
hGj I
(2)
/F
j2i = )
2
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
+1
1
d
4
/
1
d
4
/
2

(/
1
) / !
+
(/
1
)

1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('
1
'
2
)
/ !

(/
2
) B
+
(/
2
)

* & 5* !; <*
&
'* +
E
Esto correspondera al siguientegrco:
e

p
p
k

iS
F
(x
2
x
1
)
x
2
x
1
q
k
e

p
p
k

iS
F
(x
2
x
1
)
x
2
x
1
q
k
As, tenemos queal Scattering Compton contribuyen los siguientes trminos:
I
(2)
/G
= )
2
Z
d
4
/
1
d
4
/
2

(/
1
) / !

(/
1
)
1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('1 '2)
/ !
+
(/
2
) B
+
(/
2
)
I
(2)
/F
= )
2
Z
d
4
/
1
d
4
/
2

(/
1
) / !
+
(/
1
)
1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(5) )
&@('1 '2)
/ !

(/
2
) B
+
(/
2
)
Clculo de los elementos matriciales hGj I j2i para el scattering de Compton. Usaremos la tabla
B

(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
H
y
.
(& 5) E
.
(&5) )
&0'
B

(/) j0i =
X
.#$ 0
j)
+
* & 5* !i
q
=
> ?
" &
E
.
(& 5) )
&0'
Crea )
+
en /

(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
$
y
.
(& 5) D
.
(&5) )
&0'
B

(/) j0i =
X
.#$ 0
j)

* & 5* !i
q
=
> ?
" &
D
.
(&5) )
&0'
Crea )

en /
!

!
(/) =
X
"#
$
%
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

(
y
"

&
'

)
&%'
!

!
(/) j0i =
X
"#
$
%

<*
&
'* +
Eq
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

)
&%'
Crea < en /
B
+
(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
$
.
(& 5) D
.
(&5) )
&0'
B
+
(/) j)

* & 5* !i =j0i
q
=
> ?
" &
D
.
(& 5) )
&0'
Aniquila )

en /

B
+
(/) =
X
.#$ 0
q
=
> ?
" &
H
.
(& 5) E
.
(&5) )
&0'

B
+
(/) j)
+
* & 5* !i =j0i
q
=
> ?
" &
E
.
(&5) )
&0'
Aniquila )
+
en /
!
+
!
(/) =
X
"#
$
%
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

(
"

&
'

)
&%'
!
+
!
(/)

<*
&
'* +
E
=j0i
q
1
2> -
"
#
2
_ "
!

&
'

)
&%'
Aniquila < en /
para calcular hGj I
(2)
/G
j2i y hGj I
(2)
/F
j2i :
hGj I
(2)
/G
j2i = )
2
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
d
4
/
1
d
4
/
2

(/
1
) / !

(/
1
)

1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('1 '2)
/ !
+
(/
2
) B
+
(/
2
)

* & 5* !; <*
&
'* +
E
= )
2
D
)

* & 5
0
* !
0
; <*
&
'
0
* +
0

Z
d
4
/
1
d
4
/
2

(/
1
) / !

(/
1
)

1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('1 '2)
j0; 0i
s
1
2# %
$
%
F 2
_ "
!

&
'

)
&%'2
r
4
# 6
$ 0
D
.
(&5) )
&0'2
= )
2
Z
d
4
/
1
d
4
/
2
r
4
# 6
$ 0
0
D
.
0 (&5
0
) )
&0
0
'1
s
1
2# %
$
%
0
F 2
_ "
0
!

&
'
0

)
&%
0
'1

1
(21)
4
Z
d
4
V2I
F
(V) )
&@('
1
'
2
)
s
1
2# %
$
%
F 2
_ "
!

&
'

)
&%'
2
r
4
# 6
$ 0
D
.
(&5) )
&0'
2
= )
2
1
(21)
4
Z
d
4
V
Z
d
4
/
1
d
4
/
2
)
&'1(0
0
+%
0
@)
)
&'2(@ 0 %)
r
4
# 6
$ 0
0
r
4
# 6
$ 0

s
1
2# %
$
%
0
s
1
2# %
$
%
D
.
0 (& 5
0
) F 2
_ "
0
!

&
'
0

2I
F
(V) F 2
_ "
!

&
'

D
.
(&5)
= )
2
1
(21)
4
Z
d
4
V (21)
4
(21)
4
.
(4)
(5
0
+'
0
V) .
(4)
(V 5 ')
r
4
# 6
$ 0
0
r
4
# 6
$ 0

s
1
2# %
$
%
0
s
1
2# %
$
%
D
.
0 (& 5
0
) F 2
_ "
0
!

&
'
0

2I
F
(V) F 2
_ "
!

&
'

D
.
(&5)
= )
2
(21)
4
.
(4)
(5 +' 5
0
'
0
)
r
4
# 6
$ 0
0
r
4
# 6
$ 0

s
1
2# %
$
%
0
s
1
2# %
$
%
D
.
0 (& 5
0
) F 2
_ "
0
!

&
'
0

2I
F
(V =5
0
+'
0
) F 2
_ "
!

&
'

D
.
(& 5)
Es acostumbrado escribir esto, por razones queveremos luego, como
hGj I
(2)
/G
j2i =(21)
4
.
(4)
(5 +' 5
0
'
0
)
r
4
# 6
$ 0
0
r
4
# 6
$ 0
s
1
2# %
$
%
0
s
1
2# %
$
%
M
(2)
/G
con
M
(2)
/G
= )
2
D
.
0 (& 5
0
) F 2
_ "
0
!

&
'
0

2I
F
(V =5 +') F 2
_ "
!

&
'

D
.
(&5)
Antes deproseguir, veamos con ms detenimiento lo quehemos obtenido.
Primero quenada, notemos que
.
(4)
(5 +' 5
0
'
0
)
reeja nada ms y nada menos quela conservacion del momentum. entrelas cosas queentran y las cosas quesalen.
Tambin debemos observar quepor cada electrn externo, demomentum5, (queentra o sale) tenemos un trmino
r
4
# 6
$ 0
y por cada fotn externo, denmero deonda ', un trmino
s
1
2# %
$
%
Tambin, jmosnos en quelos operadores en M siguen el sentido delas echas en el dibujo, medianteel mapeo
)

! D
< ! F 2
2I
F
(/) ! 2I
F
(V) , V =5 +' =5
0
+'
0
.
e

p
p
k

iS
F
(x
2
x
1
)
x
2
x
1
q
e

p
p
k

iS
F
(x
2
x
1
)
x
2
x
1
q
Adems nuestro dibujo, correspondiente a un trmino de segundo orden, tiene 2 vrtices! (y todos los dibujos de
segundo orden quehemos hecho tambin). Y claro, tenemos un factor de(2))
2
en un trmino deorden @.
Nada de esto es coincidencia, pues en realidad es posible obtener la expresin para hGj I
(2)
j2i slo usando los
dibujos, generalizando las cosas quehemos encontrado aqu. Las reglas para hacer esto son las conocidas reglas de
los Diagramas deFeynman, queveremos a continuacin.
Las Reglas de Feynman para QED.
1. hGj I j2i es obtenido mediantela siguienteexpresin:
hG* Y
;
j I j2* Y
&
i =.
;&
+(21)
4
.
(4)
(Y
;
Y
&
)
0
B
@
Y
leptones
externos
r
4
# 6
$ 0
1
C
A
0
B
@
Y
fotones
externos
s
1
2# %
$
%
1
C
AM
con Y
&
el momentumtotal del estado inicial, y con Y
;
, el momentumtotal del estado nal.
M es llamada la amplitud de Feynman, y vienedada por
M =
1
X
2=1
M
(2)
en donde M
(2)
viene de I
(2)
. Con leptones externos, nos referimos a )

, 3

, Z

. 3 y : tienen las mismas


caractersticas que), (carga y spin), pero no la masa.
2. M
(2)
es obtenido mediante dibujar todos los grcos de Feynman conectados y topolgicamente distintos
3
,
con @ vrtices, y las lneas externas apropiadas. Es detener en cuenta queen el trmino I
(2)
siemprehay @!
trminos topolgicamente iguales, pues si hay @ vrtices, y @ coordenadas para etiquetarlos, entonces hay @!
formas deetiquetar.
3. Reglas: Grcos deFeynman ! M .
(a) Siga la lnea:
A
B
C
D
E
F
G
A
B
C
D
E
F
G
M
(2)
=GFEDCBA
3
Se dice que dos grcos de Feynman son topolgicamente iguales, si la nica diferencia entre ellos es la etiquetacin de los vrtices
mediante las coordenadas.
(b) Diccionario:
=ie

=iD
F
(k)
k

=iS
F
(p)
p
=u
A
(p)
p
=v
A
(p)
p
=v
A
(p)
p
=
=

(k)

(k)
polarizacin
lineal
polarizacin
circular

k
=

(k)
k
=u
A
(p)
p
=ie

=ie

=iD
F
(k)
k

=iD
F
(k)
k

=iS
F
(p)
p
=iS
F
(p)
p
=u
A
(p)
p
=u
A
(p)
p
=v
A
(p)
p
=v
A
(p)
p
=v
A
(p)
p
=v
A
(p)
p
= =
=

(k)

(k)
polarizacin
lineal
polarizacin
circular

k
=

(k)

(k)
polarizacin
lineal
polarizacin
circular

k
=

(k)
k
=

(k)
k
=u
A
(p)
p
=u
A
(p)
p
(c) Flujos deMomenta:
p
p:
p
p p
p
p
p:
p:
pp
p:
p
p p
p pp
p pp
p
p
p:
p:
El momentumseconserva en cada vrtice. Si el momentumno es jado por las leyes deconservacin, )
1
(2H)
4
R
d
4
V.
(d) Factor deFase:
Semultiplicapor un factor de.
0
= 1si senecesitara un nmero
par
impar
deoperadores ferminicos vecinos
para obtener orden normal:
DD
E E
SCATTERI NG COMPTON + REGLAS DE FEY NMAN
Usemos las reglas deFeynman para el scatteringdeCompton deelectrones,
e

+ e

+ = +
e

p
p
k

iS
F
(q) q
k
e

p
p
k

iS
F
(q) q
k
e

+ e

+ = +
e

p
p
k

iS
F
(q) q
k
e

p
p
k

iS
F
(q) q
k
e

p
p
k

iS
F
(q) q
k
y positrones:
e
+
+ e
+
+ = +
e
+
e
+
p
p
k

iS
F
(q) q
k
e
+
e
+
p
p
k

iS
F
(q)
q
k
e
+
+ e
+
+ = +
e
+
e
+
p
p
k

iS
F
(q) q
k
e
+
e
+
p
p
k

iS
F
(q)
q
k
Scattering de Compton para "

:
Usando las reglas deFeynman, tenemos que
hGj I
(2)
j2i =(21)
4
.
(4)
(5
0
+'
0
5 ')
r
4
# 6
$ 0
r
4
# 6
$ 0
0
s
1
2# %
$
%
s
1
2# %
$
%
0

M
(2)
GI

+M
(2)
FI

con
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p)

(k)

(k)
ie

u
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p)

(k)

(k)
ie

u
A
(p)
(a) (b)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p) u
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

u
A
(p) u
A
(p) u
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p) u
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

u
A
(p) u
A
(p) u
A
(p)
(a) (b)
Escribimos las reglas deFeynman sobreel dibujo para quela cosa sea ms fcil. As, obtenemos
M
GI
= D
.
0 (& 5
0
) 2)<
!
2
_ "
0
!

&
'
0

2I
C
(V =5 +') 2)<
(
2
_ "
(

&
'

D
.
(&5) *
lo queclaro, est deacuerdo con el resultado quehabamos obtenido antes con tanto sudor. Podemos escribir esto
en una forma ms compacta,
M
GI
= )
2
D
0
F 2
0
2I
C
(V =5 +') F 2 D
y como
I
C
(V) =
/ V +4
V
2
4
2
=
/ 5 + / ' +4
5
2
+25' '
2
4
2
=
/ 5 + / ' +4
4
2
+25' 0 4
2
=
/ 5 + / ' +4
25'
y as,
M
GI
= 2)
2
D
0
F 2
0
/ 5 + / ' +4
25'
F 2 D
Dela misma forma,
M
FI
= D
.
0 (& 5
0
) 2)<
!
2
_ "
!

&
'

2I
F
(V =5 '
0
) 2)<
(
2
_ "
0
(

&
'
0

D
.
(& 5)
= )
2
D
.
0 (& 5
0
) F 2
"

&
'

2I
F
(V =5 '
0
) F 2
"
0

&
'
0

D
.
(&5)
= )
2
D
0
F 2 2I
F
(V =5 '
0
) F 2
0
D
I
C
(V) =
/ 5 / '
0
+4
5
2
25'
0
+'
02
4
2
=
/ 5 / '
0
+4
4
2
25'
0
+0 4
2
=
/ 5 / '
0
+4
25'
0
M
FI
=2)
2
D
0
F 2
/ 5 / '
0
+4
25'
0
F 2
0
D
As, nalmente
M
ComptonI
= M
GI
+M
FI

=
2)
2
2
D
0

F 2
0
/ 5 + / ' +4
5'
F 2 F 2
/ 5 / '
0
+4
5'
0
F 2
0

D
Scattering de Compton para "
+
Los procesos, son claro:
v
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

v
A
(p)
(a) (b)
v
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

v
A
(p)
(a) (b)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p) v
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p) v
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

v
A
(p) v
A
(p)
(a) (b)
Claramente,
hGj I
(2)
j2i = (21)
4
.
(4)
(5
0
+'
0
5 ')
r
4
# 6
$ 0
r
4
# 6
$ 0
0
s
1
2# %
$
%
s
1
2# %
$
%
0

M
(2)
GI
+
+M
(2)
FI
+

y
M
(2)
GI
+
= E
.
(&5) 2)<
!
2
_ "
!

&
'

2I
C
(V) 2)<
(
2
_ "
0
(

&
'
0

E
.
0 (& 5
0
)
= )
2
E
.
(& 5) F 2
"

&
'

2I
C
(V) F 2
"
0

&
'
0

E
.
0 (&5
0
)
Con la conservacin del momentumaqu hay quetener cuidado:
V +5 +' = 0
V +5
0
+'
0
= 0
y as,
M
(2)
GI
+
= )
2
E
.
(& 5) F 2
"

&
'

2I
C
(V = 5 ') F 2
"
0

&
'
0

E
.
0 (& 5
0
)
y multiplicando con .
0
= 1,
M
(2)
GI
+
=)
2
E
.
(& 5) F 2
"

&
'

2I
C
(V = 5 ') F 2
"
0

&
'
0

E
.
0 (& 5
0
)
y escribiendo con menos argumentos,
M
(2)
GI
+
=)
2
E F 2 2I
C
(V = 5 ') F 2
0
E
0
y como
I
C
(V) =
/ V +4
V
2
4
2
=
/ 5 / ' +4
5
2
+25' +'
2
4
2
=
/ 5 / ' +4
25'
y as,
M
(2)
GI
+
=2)
2
E F 2
/ 5 / ' +4
25'
F 2
0
E
0
Dela misma forma
M
(2)
FI
+
= E
.
(& 5) 2)<
!
2
_ "
0
!

&
'
0

2I
C
(V) 2)<
(
2
_ "
(

&
'

E
.
0 (& 5
0
)
= )
2
E
.
(&5) F 2
"
0

&
'
0

2I
C
(V) F 2
"

&
'

E
.
0 (& 5
0
)
= )
2
E F 2
0
2I
C
(V) F 2 E
0
La conservacin del momentumvienedada por:
V +5 = '
0
' = V +5
0
Entonces,
M
(2)
FI
+
= )
2
E F 2
0
2I
C
(V ='
0
5) F 2 E
0
y multiplicando por .
0
= 1,
M
(2)
FI
+
=)
2
E F 2
0
2I
C
(V ='
0
5) F 2 E
0
As,
I
C
(V ='
0
5) =
/ '
0
/ 5 +4
'
2
2'
0
5 +5
2
4
2
=
/ '
0
/ 5 +4
2'
0
5
M
(2)
FI
+
= 2)
2
E F 2
0
/ '
0
/ 5 +4
2'
0
5
F 2 E
0
Finalmente,
M
ComptonI
+ = M
GI
+ +M
FI
+
= 2)
2
E F 2
/ 5 / ' +4
25'
F 2
0
E
0
2)
2
E F 2
0
/ '
0
/ 5 +4
2'
0
5
F 2 E
0
=
2)
2
2
E

F 2
/ 5 / ' +4
5'
F 2
0
F 2
0
/ '
0
/ 5 +4
'
0
5
F 2

E
0
=
2)
2
2
E

F 2
/ ' + / 5 4
5'
F 2
0
+ F 2
0
/ '
0
/ 5 +4
'
0
5
F 2

E
0
RESUMEN:
Para electrones:
!
)

* <

I
(2)

* <

=(21)
4
.
(4)
(5
0
+'
0
5 ')
s
4
# 6
$ 0
4
# 6
$ 0
0
1
2# %
$
%
1
2# %
$
%
0

2)
2
2
D
0

F 2
0
/ 5 + / ' +4
5'
F 2 F 2
/ 5 / '
0
+4
5'
0
F 2
0

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p)

(k)

(k)
ie

u
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p)

(k)

(k)
ie

u
A
(p)
(a) (b)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p) u
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

u
A
(p) u
A
(p) u
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

u
A
(p) u
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

u
A
(p) u
A
(p) u
A
(p)
(a) (b)
Para positrones:
!
)
+
* <

I
(2)

)
+
* <

=(21)
4
.
(4)
(5
0
+'
0
5 ')
s
4
# 6
$ 0
4
# 6
$ 0
0
1
2# %
$
%
1
2# %
$
%
0

2)
2
2
E

F 2
/ ' + / 5 4
5'
F 2
0
F 2
0
/ 5 / '
0
4
5'
0
F 2

E
0

v
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

v
A
(p)
(a) (b)
v
A
(p)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p)

(k)

(k)
ie

v
A
(p)
(a) (b)
p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p) v
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

p
p
k
iS
F
(q) q
k
ie

v
A
(p) v
A
(p)

(k)

(k)

(k)

(k)
ie

v
A
(p) v
A
(p)
(a) (b)

You might also like