Copress sa/nv - 8ue 8arasLraaL 173 - 8-1070 8russels www.gopress.be - askl[gopress.

be

























ue SLandaard/CosL-vlaanderen 27/03/2014, pages 38 & 39
All rlghLs reserved. 8euse and reproducLlon only wlLh Lhe auLhorlzaLlon of Lhe publlsher of ue SLandaard/CosL-vlaanderen
38 OPINIE & ANALYSE
DE STANDAARD
DONDERDAG 27 MAART 2014
basisopdrachten die het volledige spec-
trum van het competitieve wielrennen om-
vat. De taken in het recreatieve wielrennen,
waar bovendien nog een concurrerende
Vlaamse Wielrijdersbond actief is, zijn
veelomvattend.
De wielerpraktijk staat echter haaks op de-
ze decretale realiteit. Het toezicht op het
Vlaamse niveau gebeurt immers door een
ruime meerderheid van Belgische sleutelfi-
guren en provinciale afgevaardigden. In
een natuurlijk bondgenootschap zetten ze
steevast eerst hun Belgische pet op en druk-
ken ze liever de WBV plat. Hans Vandeweg-
he, voormalig algemeen directeur van de
willen proeven van georganiseerde toer-
tochten en competities.
Achterhoedegevechten
Het wielerbeleid moet nu vlug en slimscha-
kelen om elementen uit het door de Staten-
Generaal uitgewerkte actieplan te concreti-
seren. Helaas verliezen wielerbonden zich
liever in uitvoerend werk en achterhoede-
gevechten. Visie valt niet te bespeuren.
Daarenboven is er de onwil om zich aan te
passen aan de Belgische bestuurlijke reali-
teit, waar sportbeleid sinds de jaren zeven-
tig gemeenschapsmaterie is. Met het Split-
singsdecreet van 1977 werd een beleidska-
der gecreerd om de unitaire sportbonden
te splitsen. Belgische koepelbonden die
subsidies wensten, zouden moeten splitsen
in een Vlaamse en Franstalige vleugel. Bij-
na alle sportbonden pasten zich daaraan en
varen daar wel bij. De Belgische koepels
zijn na de splitsing enkel nog verantwoor-
delijk voor de internationale vertegen-
woordiging van de sport (bij het Internatio-
naal Olympisch Comit en de internationa-
le sportbond) en de organisatie van natio-
nale competities. Pas in 2002 paste de Bel-
gische wielerbond zich aan aan de gewijzig-
de staatsstructuur met de oprichting van
Wielerbond Vlaanderen (WBV) en het
Franstalige equivalent. Tegenover de er-
kenning en de subsidiring van WBV staan
urbanisatie. We tellen niet alleen wieler-
kampioenen, maar voeren ook de lijst aan
van filekilometers en lintbebouwing.
Vluchtheuvels, rotondes en andere bloem-
bakken remmers op maat van koning Au-
to verhogen het risico van gevaarlijke wie-
lercompetities. Wielerouders houden hun
hart vast wanneer jonge wielrenners hun
oefenkilometers moeten malen op of naast
schabouwelijke fietspaden. Daarbij kan de
macho wielrenner/wielerterrorist op wei-
nig bijval rekenen van zowel harde als
zwakke weggebruikers.
Actie dringt zich op: waar blijven de regio-
naal gespreide verkeersvrije oefencircuits
op verlaten industrieterreinen, naar het
model van het (wieler)circuit van Zolder?
Waaromliggen de vele openluchtwielerpis-
tes er soms onderkomen bij? Ook een be-
perking van het aantal deelnemers in com-
petitie eneenslimme parcoursconcentratie
kunnen bijdragen tot de veiligheid van de
kwetsbare coureur. Welke oplossingen
heeft het wielerbeleid voor ruimteconflic-
ten of voor (politie)kosten die op termijn
kunnen worden doorgerekend?
Tegelijk moet het starre wielrennen inha-
ken op maatschappelijke veranderingen.
Naast de volwaardige upgrade die het da-
meswielrennen moet krijgen, is het brood-
nodig in te spelen op de snel groeiende be-
levenismarkt van recreanten die la carte
Gisteravond vond in Antwerpen een Sta-
ten-Generaal voor het Vlaamse wegwiel-
rennen plaats. Academici, beleidsverant-
woordelijken en het fietsende middenveld
hebben de uitdagingen voor de koers in
kaart gebracht. Hoe kunnen organisatoren
en clubleiders een antwoord bieden op da-
lende sponsorinkomsten, besparingen van
lokale overheden remember de Kemmel-
taks (DS 12 februari) en vrijwilligers die
afhaken?
Bovenop deze sociaal-economische miserie
hangt het zwaard van Damocles van de
openbare weg boven de wielersport. Vlaan-
deren loopt hoog op met zijn wielersport-
cultuur maar dat blijkt alvast niet uit zijn
WIELERBOND VLAANDEREN MOET ZICH AFZETTEN TEGEN VOOGDIJ VAN DE KOEPEL
Vlaamse
kopgroep of
Belgisch peloton?
Vlaanderen telt niet
alleen wieler-
kampioenen, maar voert
ook de lijst aan van
filekilometers en
lintbebouwing
Een seingever leidt Nokere Koerse in goede banen. Wielerbonden verliezen zich in achterhoedegevchten.. Pol De Wilde
Al in 1977 werd beslist dat sportbeleid gemeenschapsmaterie is, en dat sportbonden dus maar
beter kunnen splitsen in een Waalse en Vlaamse vleugel. Dat het tot 2002 duurde eer het
wielrennen die realiteit volgde, is tekenend voor hoe Belgische wielerbestuurders vastklampen aan
het ancien rgime, schrijven WIM LAGAE en BART VANREUSEL.
WIM LAGAE EN
BART VANREUSEL
Wie? Sportmarke-
teer en sportsocio-
loog (KU Leuven).
Wat? Er moet een
taskforce komen om
de taken van de
Vlaamse wielerbond en de Belgische koepel be-
ter af te bakenen. Zo niet blijft het wielrennen
hangen in oude, inefficinte structuren.
Het is een herinnering die proeft als een
mix van licht leedvermaak en medelij-
den: hoe mijn broer op een dag van de
logopedie thuiskwam knobbeltjes op
zijn stembanden en niet langer wie-
juuwiejuuwiejuu mocht roepen als hij
met zijn brandweerauto speelde. Wel
flikker flikker flikker. U hoort het een
jongen van zes z zeggen, in het heetst
van de strijd. Al een geluk dat kinderen
de andere betekenis van het woord toen
nog niet kenden, het was genoeg geweest
om, flikkerend, voor n versleten te
worden.
Om maar te zeggen: ik kan me er wat bij
voorstellen, bij boys en toys, en de noise
die ze horen te maken. Maar keet schop-
pen omdat formule 1-races tegenwoor-
dig te stil zouden zijn? Hoort met de ja-
ren niet ook het verstand te komen?
Het was Ron Walker, organisator van de
Grote Prijs van Australi, die de kat de
bel aanbond de stoom nog uit zn oren.
Niet door oververhitte trommelvliezen,
wel wit van woede om wat een contract-
breuk zou zijn. Want er waren wel snelle
wagens en veel volk daar op de eerste GP
van het seizoen, maar wat als je die wa-
gens nog amper horen kunt? Racen is
razen toch, het kabaal van de motoren?
Niet: topsport, tactiek, opperste concen-
tratie en wat nog meer wordt bovenge-
haald als de F1 verdediging behoeft. Wel:
ronkende, brullende, woeste wagens.
Zijn die er niet, dan komt in de toekomst
ook het volk niet meer, vreest Walker. En
dus deed hij zijn beklag bij F1-baas Ber-
nard Bernie Ecclestone.
Veel haalt dat wellicht niet uit. Ecclesto-
ne is zelf resoluut tegen de nieuwe motor
waarmee voortaan gereden wordt. Een
farce, volstrekt absurd, zei hij in januari
al, ik mag er niet aan denken dat de au-
tos straks als stofzuigers klinken. (Een
nieuwe man is aan hemniet verloren ge-
gaan.) Maar Bernie beet in het stof: de
autosportfederatie FIA wou een nieuwe
motor en die kwam er.
Om het u even bondig uit te leggen: het
gaat om de V6 turbo-motor, die de klas-
sieke V8 moet vervangen. Die V8 heeft
acht cilinders, de V6 twee minder, wat
grosso modo betekent dat hij ook (iets)
minder vermogen heeft en minder ver-
bruikt. Bovendien bevat de V6 een sys-
teem dat de warmte van de motor weer
omzet in energie, klinkt die motor zach-
ter en is sinds dit jaar het toerental be-
perkt tot 15.000 rpm (revolutions per
minute, vroeger waren dat er zon
17.000). Ook minder toeren betekent:
minder lawaai.
Met andere woorden: compacter, stiller
en ecologischer, die V6. Het zou overal
elders worden toegejuicht, niet door Ec-
clestone en co. Als het de autosport echt
om minder brandstof te doen is, zei die,
dat ze dan kleinere trucks gebruiken om
hun materiaal te vervoeren. Alsof het
een het ander uitsluit, en Bernie niet
vooral met zijn broodwinning bezig is.
Het doet het ergste vrezen voor de nieu-
we Formule E-competitie, die in septem-
ber voor het eerst vanstart gaat enalleen
met elektrische wagens rijdt. Dat on-
ze Jrme dAmbrosio daarin mag op-
draven, is jammer genoeg een veeg te-
ken: geen stek meer in een echt F1-team
REBEL WITHOUT A DECIBEL
Alsof je een drum tot
in je hart moet voelen
kloppen vr hij echt
is en alsof een auto
pas echt snel is als je
oren ervan tuiten
COLUMN
GRIET PLETS
DE STANDAARD
DONDERDAG 27 MAART 2014 OPINIE & ANALYSE 39
SRIWheeft uiteindelijk ja gezegd om-
dat ze een vent van 32 jaar voor zich
zagen die zich tot in de zoveelste ge-
neratie in de schulden had gestopt en
al zijn geld genvesteerd had in een
project dat veel ongeschoolde banen
kon scheppen.
Niet op Ibiza, niet in Durbuy of in
Knokke, maar in Brugelette. Zelfs
voor de huidige bezoekers is het een
beetje het einde van de wereld. Ik ben
twintig jaar geleden met Pairi Daiza
begonnen en ik heb tien jaar moeten
vechten omdat niemand erin geloof-
de. Het heeft ons dubbel zoveel tijd en
dubbel zoveel geld gekost omons doel
te bereiken. Het is toch ongelooflijk
dat we nu van vriendjespolitiek wor-
den beschuldigd, terwijl ze ons jaren-
lang hebben uitgelachen! Pairi Daiza
heeft nu 160 werknemers en ontvangt
een miljoen bezoekers.
Heeft Domb politieke ambities? Men
heeft hem er lang van verdacht zijn
eigen beweging te willen beginnen of,
als dat niet zou lukken, in een be-
staande partij te zullen stappen. Van-
daag heeft hij een bondgenoot in de
persoon van Jean-Claude Marcourt,
de Waalse PS-minister van Economie.
Dombs vriendin, de communicatiedi-
recteur van het park, zou dan weer
heel dicht bij de MR staan. Maar hij
heeft nooit officieel kleur bekend. Hij
heeft zich aangesloten bij de stichting
Ceci nest pas une crise van Jean-Pas-
cal Labille, maar met leden als Pierre
Kroll, Philippe Maystadt en Guy Ver-
hofstadt is die niet aan een partij te
koppelen. Verder heeft hij nauwe
banden met andere ondernemers die
van risicos houden en de dingen
groot zien, zoals de tandemDelacolet-
te/Dragone, die in La Louvire het
Waalse Pixar wil ontwikkelen.
Domb zegt nu dat hij vrede wil: Ik wil
bruggen bouwen. Dat is de kern van
Pairi Daiza, dat in zijn tweede en be-
langrijkste fase de cultuur van de eer-
bied voor het verschil zal promoten.
Hij zal er zo te horen nog de handen
vol mee hebben.
Zelfs voor de
huidige bezoekers
is Pairi Daiza
een beetje het
einde van de wereld
Kan Walloni dan echt niets goed
doen? Toen ik dat in september 2013
vroeg aan Eric Domb, de baas van Pai-
ri Daiza (de komst van de pandas was
net aangekondigd en het gekibbel
tussen noord en zuid was al begon-
nen), moest hij lang nadenken over
zijn antwoord. Ik ben misschien een
domme optimist, maar ik denk dat er
veel is dat de Vlamingen niet weten.
Bart De Wever evenmin, want ik kan
mij niet voorstellen dat hij te kwader
trouw iets zou ontkennen dat zo evi-
dent is. Waarna hij over de Antwerp-
se subsidies begon.
Enkele maanden later leeft in het zui-
denvanhet land het gevoel dat Vlaan-
deren in de zaak van de pandas een
slechte verliezer is. Waaromanders al
die woordspelingen, beschuldigin-
gen, grapjes en pandakostuums, ter-
wijl in een ander land iedereen trots
zou zijn op wat Domb heeft gepres-
teerd? Waarom stigmatiseert men
eerst een Walloni dat op kosten van
Vlaanderen leeft als een gewest van
steuntrekkers, werklozen en lui-
aards, en weigert men vervolgens een
onbetwistbaar succes te erkennen?
Onbetwistbaar, want Pairi Daiza
werd in 2013 door een internationale
jury uitgeroepen tot de beste dieren-
tuin van de Benelux. Zou dat succes
een storend antwoord zijn op de valse
bankbiljetten, een bestelwagen vol,
die jaren geleden in Strpy werden
uitgedeeld om de beruchte transfers
van het noorden naar het zuiden te
symboliseren? Zou het succes van
Eric Domb als ondernemer botsen
met een clich dat men in geen geval
wil nuanceren? Meer dan n Waal
denkt er zo over.
Ik wil niet dat Pairi Daiza een Waals
symbool wordt, zei Eric Domb vorig
jaar. Toch ligt Walloni hem na aan
het hart en is hij drie jaar lang voor-
zitter geweest van de Union Wallonne
des Entreprises. Anderzijds is het niet
altijd koek en ei geweest tussen hem
en het Waals Gewest. Hij heeft harde
taal gesproken over de Waalse lethar-
gie, de invloed van de politiek en
met name die van de PS die het pri-
v-initiatief verlamde, het weinig in-
vesteringsvriendelijke klimaat en de
allergie van de scholen tegenover de
ondernemingen in het zuiden van het
land.
Hij wist waarover hij sprak, want hij
heeft een echte lijdensweg afgelegd
voor hij zijn dierendroom kon waar-
maken. Niemand wilde een kopeke
investeren in zijn project: Walloni
dacht alleen aan industrile recon-
versie. Veel investeerders en politici
ook de SRIW, de Waalse investerings-
maatschappij verklaarden hem gek
als hij weer eens kwam aankloppen
met zijn plannen voor een enorm die-
renpark op een aardappelveld. De
COLUMN
DE DROOM VAN
ERIC DOMB
Batrice Delvaux is senior writer bij
Le Soir. Elke donderdag komt een
gezaghebbende Franstalige stem aan
bod.
BATRICE DELVAUX
Nu is achttien jaar gevangenis
standaard twaalf jaar. Draai
het om: twaalf jaar is twaalf
jaar, tenzij je het bont maakt.
Dan kan je straf met een
derde verlengd worden.
In plaats van iemand als Volkert van der G. vervroegd vrij te laten,
zou het beter zijn eerst lagere straffen uit te spreken, vindt
schrijver IVO VICTORIA (in De mening in dS Avond).
den. De krachtlijnen van de st(r)aten-gene-
raal wielrennen verdienen een strikte be-
leidsopvolging en mogen geen begrafenis
eerste klas krijgen. Daarom moeten de
Vlaamse sportadministratie Bloso en het
kabinet van de minister van Sport een task-
force wielrennen oprichten vergelijkbaar
met de taskforce die in een meer efficinte
Vlaamse topsportstructuur resulteerde.
Hoog tijd om binnen de krijtlijnen van het
huidige (of nieuwe?) sportdecreet de taken
en gangmakerrol van vleugel en koepel af te
bakenen. Kan dan, zoals bij de hervormde
Vlaamse Basketballiga, ook meteen komaf
gemaakt worden met het remmende be-
stuursniveau van de provinciale baronnen?
Wordt binnen recreatief wielrijden het aan-
bod van twee concurrerende wielerbonden
eindelijk gerationaliseerd, zoals in de gym-
nastieksport al gelukt is? Ter herinnering:
al in 1935 was de spanning te snijden tussen
de in Antwerpen net opgerichte Vlaamsche
wielerbond en de op Brussel georinteerde
Belgische wielerbond. Overdrijft het wiel-
rennen niet in het koesteren van zijn tradi-
ties?
Wielerbond Vlaanderen, beet zijn tanden
stuk op deze achterhaalde situatie. Hij
raakte verwikkeld in een kluwen om de
Vlaamse vleugel te ontvlechten van de Bel-
gische schoonmoeder, die nota bene wel
tuk was op de Vlaamse subsidies. Het kostte
Vandeweghe, die nooit diplomatieke prij-
zen zal winnen, onder meer veel moeite om
het zogenoemde voorrecht van de Belgi-
sche koepel om met verzekeraars te onder-
handelen te doorbreken en een opvallend
goedkoper verzekeringscontract voor de
Vlaamse leden uit de brand te slepen. On-
langs is het paard van Troje, de roepnaam
van Vandeweghe onder Belgische bestuur-
ders, door de raad van bestuur van de WBV
ontslagen. De personeelsleden en zij niet
alleen vrezen een restauratie van het anci-
en rgime waarbij de Belgische koepel als
een touwtrekkersbond de Vlaamse vleugel
aanstuurt.
Provinciale baronnen
Wielerbond Vlaanderen en het grassroots
wegwielrennen lijken dus de grote verliezer
van de machtsstrijd tussen de wielerbon-
WIELERBOND VLAANDEREN MOET ZICH AFZETTEN TEGEN VOOGDIJ VAN DE KOEPEL
Een seingever leidt Nokere Koerse in goede banen. Wielerbonden verliezen zich in achterhoedegevchten.. Pol De Wilde
komen? En wat te verwachten als van 8
naar 6 cilinders in de echte competitie
al een aardverschuiving is? De discussie
doet denken aan die van enkele jaren ge-
leden over muziek. Alsof je een drum tot
in je hart moet voelen kloppen vr hij
echt is en een auto pas echt snel is als je
oren ervan tuiten. Want 145 decibel: dat
is luider dan een straaljager.
De muziekindustrie is er intussen uit, de
autosport nog steeds hardleers of
hardhorig. Een nieuwe lente, een nieuw
geluid? Dat valt nog te bezien.
en dit doekje voor het bloeden dus. Want
wie kiest uit vrije wil voor een auto die
maar 220 km/u en amper 80 decibel
haalt (wat minder is dan een bus)? Een
F1-wagen kan tot 370 km/u en 145 deci-
bel. En leest u even mee hoe zon wed-
strijddag er zal uitzien: s ochtends trai-
ning en kwalificatie, s middags twee uur
pauze om de autos (twee per piloot) op
te laden en s avonds een race van een
uur, met twee verplichte pitstops omvan
wagen te wisselen lege batterij, dan
loopt de rijder 100 meter naar zijn ande-
re auto. Lopen, jawel. Wie wil dat zien
en, vooral, horen?
De FIA noemt Formule E de toekomst
van de autosport. Een testcase, een ka-
der voor onderzoek naar wat mogelijk is
met elektrische wagens. Een manier ook
om het publiek in elektrische autos te
laten geloven, want die hebben de per-
ceptie tegen. Tiens, tiens, hoe zou dat
Griet Plets is redacteur van deze krant. Op
donderdag belichten Bart Lagae, Griet Plets
en Rik Vanwalleghem een sportief fenomeen.