MİŞKÂTÜ’L ENVÂR

MUHYİDDÎN İBNÜ’L- ARABÎ’NİN ÖN SÖZÜ :

Rahmân ve Râhim olan Allah’ın adıyla.

Allah’ın salât ve selâmı Efendimiz Muhammed’e, onun ailesine ve ashâbı üzerine olsun.
Allah’a muhtac durumda olan Muhammed b. Ali b. Muhammed ibnü’l-Arabî et-Tâî el-
Hâtimî el-Endelûsî -Allah kendisine hüsn-i hâtime nasîb etsin, şöyle diyor :

Hamd âlemlerin Rabbi Allah’a mahsustur.

Müttakîlerin âkıbetleri hayırlı olur.
Kudret ve kuvvet yüce Allah’ındır.
Salât ve selâm âlemlerin efendisi Muhammed, onun temiz âilesi, ashab ve tâbiîn ve
bütün mü’minler içindir.

İbn Abbas’tan nakledilen bir hadîs vardır :

“Ümmetim için benim sünnetimden kırk hadis hıfzedenin kıyâmet gününde ben
şefâatçisi olacağım” buyurulur.
.
Aynı meâlde Enes b. Mâlik’ten şu rivâyet vardır :
.
Resûlullah (sav) buyurdu : “Kim ki ümmetim için, ihtiyaç duydukları hususlarda
kırk hadîs hıfzederse Allah onu fakih ve âlim olarak kaydeder”
( Aclûnî , Keşfü’l-hafâ, II, 340; Süyûtî , el-Câmiu’s-Sağîr, II, 170.)

İnsanın, dönüş yeri olan âhirete dünyâsından daha muhtaç olduğunu düşünerek, 599
senesinde Mekke’de – Allah orayı himâye etsin – bulunduğum aylarda bu kırk hadîsi
topladım.
Burada özellikle Allah’a isnâd edilen (kudsî) hadisleri alma şartı üzerinde durdum.

Bunlara, rivâyet hakkına sâhip olup da, kaydettiğim hadîslerden merfû olarak Allah’a
isnâd edilen, fakat Resûlullah (sav)’e isnâd edilmemiş olan 40 hadîs ilâve ettim.

Daha sonra 21 hadîs daha ekledim.

Böylece 101 ilâhî (kudsî) hadîse ulaşmış oldu.
Allah bizi ve sizi ilimden faydalandırsın.
İhsan ve bereketiyle bizleri ilim ehlinden kılsın.
O her şeye Kadîr’dir.

Muhtac: İhtiyacı olan. Akşam evinde yiyeceğini bulamayacak derecede fakir olan. Bir
şey kendine lâzım olan kimse. Bir eksiğini tamamlamak isteyen. Fakir.

Hüsn-i hâtime : Neticeyi iyi bir halde bitirme. * İman ile âhirete gitmek. Kelime-i
şehadet söyleyerek ölmek.
Tâbiîn : Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm'ı sağ iken görmüş olan
mü'minlerle yani Ashabla görüşmüş ve onlardan ders almış olan sâlih müslümanlar.
(Bak: Ashab)
.
Hıfz : Saklama. Koruma. Siyanet. Muhafaza. * Ezber etmek. Hatırda tutmak. Kur'an'ı
ezberde tutmak.

Merfû : Yükseltilmiş. Yüksekte. Terfi ettirilmiş. Ref' olunmuş.

1-5. KUDSÎ HADİSLER:

1. HADÎS :

‫بي‬َ َ‫ أَُّٗ ل‬ٌَٝ‫ رَ َؼب‬َٚ َ‫ ػ َْٓ هللاُ رَجَبهَن‬َٜٚ ‫ َّب َه‬١ِ‫ ٍٍََّ ُُ ف‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ َ ِّٟ ِ‫ َمهْ ػ َْٓ إٌَّج‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬: َِٟ ‫ َٔ ْف‬ٍَٝ‫اٌظ َُ َػ‬
ّ ٍَّٕ ُّ ‫ذ‬ ُ ِْ ‫ َؽ َّو‬ِِّٟٔ‫ ا‬ٞ‫ب ِػجَب ِك‬٠
ُ َ َ ً ُ ُ
‫أ‬ُّٛ ٌ‫َٕى ُْ ُِ َؾوِّب ف ََل رَظب‬١ْ َ‫ َع َؼٍزُٗ ث‬ٚ. ْ َ ٗ ُ ُّ ُ ُ َ َ َ ُ َّ
َ ُْ ‫ وٍى‬ٞ‫َب ِػجَب ِك‬٠ُْ ‫ أ ْ٘ ِلو‬ُِٟٔٚ‫ل‬ْٙ َ‫زُٗ فب ٍْز‬٠ْ ‫ا ٌّي اَِّل َِ ْٓ َ٘ َل‬. ْٓ َِ ‫ع اَِّل‬ َّ ٌ ‫ ُوٍُّ ُى ُْ َعب ِء‬ٞ‫َب ِػجَب ِك‬٠
ُ
ْ ‫ أ‬ُِّٟٔٛ ‫َط ِؼ‬
ْ ‫ َؼ ّْزُُٗ فَبَ ٍْز‬ٛ ْ َ‫أ‬. ُْ ‫ اَ ْو َُ ُى‬َُِٟٔٛ‫ْ رُُٗ فَب َ ٍْزَ ْى‬ََٛ ‫َبه اِ ََّّل َِ ْٓ َو‬
ُْ ‫ ِؼ ّْ ُى‬ٛ ٍ ‫ ُوٍُّ ُى ُْ ػ‬ٞ‫َب ِػجَب ِك‬٠. ‫د‬
ُ ُْ ‫ أَِّ ُى‬ٞ‫َب ِػجَب ِك‬٠َٚ ًِ ١ْ ٌَّ‫َْ ثِب‬ُٚ‫ء‬ِٜ ‫ْف‬
ُُْ ‫ أَ ْغفِوْ ٌَى‬ُِٟٔٚ‫ؼب ً فَب َ ٍْزَ ْغفِو‬١ِّ ‫ة َع‬ٛ ُ ُّ ْ َ
َ ٔ‫ أَٔب اغفِ ُو اٌن‬َٚ ‫به‬ َ َّ ْ ُ ْ َ
ِ ٌَٕٙ‫ا‬. ٟ‫ا َٔف ِؼ‬ٛ‫ ٌٓ رَ ْجٍِغ‬َٚ ِٟٔٚ ُّ‫ُو‬َٚ‫ فز‬ٞ‫ ِّو‬ٙ َ َ ‫ا‬ٛ‫ أَِّ ُى ُْ ٌَ ْٓ رَ ْجٍِ ُغ‬ٞ‫َب ِػجَب ِك‬٠
ُِٟٔٛ‫فَزَ ْٕفَؼ‬. ‫آؿ‬ َ َ ْ ْ َ
ِ َٚ ُْ ‫ٌَ ُى‬َّٚ ‫ْ أ َّْ أ‬ٌَٛ ٞ‫َب ِػجَب ِك‬٠ ٟ‫ ٍُِ ِى‬ِٟ‫اؽ ٍل ِِ ْٕ ُى ُْ َِب َىا َك َماٌِهَ ف‬ ِ َٚ ًٍ ‫ت َه ُع‬ِ ٌٍٙ َٝ‫ أ ْرم‬ٍَٝ‫ا َػ‬ُٛٔ‫ ِعَّٕ ُى ُْ َوب‬َٚ ُْ ‫ اِ ْٔ ََ ُى‬َٚ ُْ ‫َه ُو‬
ً‫ءا‬َٟ ْ ّ

Ebû Zer nakleder, Allah Teâlâ'dan rivâyet ederek Peygamber (sallallahu aleyhi ve
sellem) şöyle buyurdu:
“Ey Kullarım! Ben kendi zâtıma zulmü haram ettim, onu sizin aranızda haram kıldım.
O hâlde birbirinize aslâ zulmetmeyin.
Ey kullarım! Benim hidâyete erdirdiğim müstesnâ hepiniz dalâlettesiniz!
O hâlde Ben'den hidâyete erdirilmenizi isteyiniz ki sizi hidâyete erdireyim.
Ey kullarım! Benim yedirdiklerim müstesnâ hepiniz açsınız; o hâlde benden yiyecek
isteyiniz ki size yiyecek vereyim.
Ey kullarım! Benim giydirdiklerim müstesnâ hepiniz çıplaksınız.
Benden giyecek isteyiniz ki sizi giydireyim.
Ey kullarım! Siz gece gündüz günah işlersiniz, Ben bütün günahları bağışlarım.
Benden mağfiret dileyin ki sizi bağışlayayım.
Ey kullarım! Siz Bana hiçbir zarar veremeyeceğiniz gibi, Bana bir faydanız da olamaz.
Ey kullarım! Sizin önceki ve sonrakileriniz, insanlarınız ve cinleriniz, en müttakî kalbe
sâhip kimseler olsaydınız bile, Benim mülkümde herhangi bir fazlalık olmazdı.
Ey kullarım! Sizin önceki ve sonrakileriniz, insanlarınız ve cinleriniz en kötü kalbe
sâhib kimseler olsaydınız bile Benim mülkümde herhangi bir noksanlık olmazdı.
Ey kullarım! Sizin önceki ve sonrakileriniz, insanlarınız ve cinleriniz bir yerde hep
birlikte ayağa kalkıp Ben'den istekte bulunsanız, herkesin istediği şeyi veririm de, bu
Benim nezdimde ancak iğnenin denize daldırıldığı zaman eksilttiği şey kadar bir
noksanlığa yol açar.
Ey kullarım! Bu saydıklarım sizlerin amelleriniz ve Benim onlara verdiğim karşılıklar.
Kim bir iyilik bulursa, Allah'a hamdetsin!
Kim bunun dışında bir şey bulursa, ancak kendini kötülesin!”
(Müslim, Birr, 55)
Rivâyet : Hikâye edilen hâdise veya söz. * Bir hâdisenin başkalarına anlatılması. *
Peygamberimiz'den (A.S.M.) işittiklerini veya sahabeden duyduklarını birisinin
başkasına anlatması.

Haram : Helâl olmayan, İslâmiyetçe ve dince nehyedilen şeyler ve ameller. Allah'ın izin
vermediği, men'ettiği şeyler. Helâlin zıddı olan şey.

Hidâyet : Doğruluk. İslâmlık. Hakkı hak, bâtılı da bâtıl olarak görüp doğru yola
girmek. Dalâletten ve bâtıl yoldan uzaklaşmak.

Müstesnâ : İstisna edilen. Ayrı tutulan, ayrı muameleye tabi olan. Kaide dışı bırakılmış
olan.

Dalâlet : İman ve İslâmiyetten ayrılmak. Azmak. Hak ve hakikatten, İslâmiyet yolundan

sapmak. Allah'a isyankâr olmak. * Şaşkınlık

Mağfiret : (Magfiret) Cenab-ı Hakk'ın kullarının günahlarını örtmesi, affetmesi,

rahmeti ile lütfu.

Nezd : f. Yan. Yakın. Karib. * Göre, nazarında, fikrince. (Arapçadaki "ind"

mânâsındadır)

2. HADÎS :

‫بي‬ ّ َٟ ٙ
َ َ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ل‬ ِ ‫ َْو ْح َه‬٠‫ ٘ َُو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬: ُُ ٍٍََّ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلِ َػ‬
ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ لَب َي َه‬:
َ ِ‫هللا‬
ّ
‫بي هللاُ َػ َّي‬ َّ
َ ‫ ٌٍِ ِن‬َٛ َُ٘ٚ ‫ ٌء‬ٞ‫ فَبََٔب ِِ ُْٕٗ ثَ ِو‬ٞ‫ ِْو‬١‫ ِٗ َغ‬١ِ‫ن ف‬
َ َ‫ َع ًَّ ل‬ٚ: ِ ْ‫نأََب اَ ْغَٕب اٌَ ُّْ َو َوبْ ِِ ػ َْٓ اٌ ِّْو‬
َ ‫ن فَ َّ ْٓ َػ ِّ ًَ َػ ََّلً اَ ّْ َو‬ َ ‫ أَ ّْ َو‬ٞ

Ebû Hureyre (radiyallahu anhu)'den:

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyuruyor:
“Ben ortakların, ortaklıktan (şirk) en çok müstağnî olanıyım.
Kim bir amel işler de o konuda Ben'den başkasını ortak ederse,
Benim o işle bir ilgim olmaz; o iş ortak kıldığı şeye âit olur.”
(Müslim, Zühd, 46)

Müstağnî : (Gani. den) Kimseden bir menfaat beklemeyen, bir şey istemeyen, istiğna
eden, kimseye ihtiyacı olmayan. Gönlü tok, tok gözlü. Çekingen, nazlı. * Gerekli ve
lüzumlu bulmayan.

3. HADÎS:

َ ِّٟ ِ‫ أُ َِب َِخ ػ َْٓ إٌَّج‬ِٟ‫ ٍٍََّ ُُ لَب َيػ َْٓ أث‬َٚ ِٗ ٠ْ :
ّ ٍَّٕ
ًََ ‫ىبلّلُ ػ‬
 ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ ْٓ ِِ ًّ‫ َؽع‬ٚ‫فُ ْاٌ َؾب ِم ُم‬١ِ‫ ْاٌ ُّ ْئ ُِِٓ َفف‬ٞ‫ ِػ ْٕ ِل‬ٞ‫َب ِء‬١ٌِ َْٚ‫ أ‬ٜ
ّ ‫لَب َي‬: ُٗ‫َب َػ‬َٛ‫ ا‬َٚ ِٗ ِّ‫ٕ ََل ٍح أَؽْ َََٓ َػجَب َكحَ َهث‬ َ َ‫ اِ َّْ أَ ْغج‬َٚ ‫ اٌ َِّ ِّو‬ِٟ‫ف‬
‫َُْب ُه‬٠ ‫بً ََّل‬ ِ ٌَّٕ‫ ا‬ِٟ‫بً ف‬ِِٚ ‫ َوبَْ غَب‬َٚ ‫َ ِخ‬١ِٔ‫َّذ ْاٌ َؼ ََل‬ ُ ١َِِٕ ‫ذ‬ ْ ٍَ‫َ ِل ِٖ صُ َُّ لَب َي ُػ ِّغ‬١ِ‫ه صُ َُّ َٔمَ َو ث‬ َ َ‫ َوبَْ ِه ْىلُُٗ َوفَبفب ً ف‬َٚ ‫ٕجِ ِغ‬
َ ٌِ‫ َما‬ٍَٝ‫ٖجَ َو َػ‬ َ َ‫ ِٗ ثِ ْبْل‬١ْ ٌَِٚ‫ُٖ َا‬
ْ ٍََّ‫ل‬
ُُٗ‫ لَ ًَّ رُ َواص‬َٚ ِٗ ١‫ا ِو‬َٛ َ‫ذ ث‬

Ebû Ümâme, Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğunu nakleder:

Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyuruyor:
“Benim nazarımda velîlerimin en imrenilecek durumda olanı, şu vasıflara sâhib olan
mü'mindir:
Malı azdır, namazdan lezzet alır, Rabbine en güzel şekilde kullukta bulunur, gizli ve
açık her durumda O'na itâat eder.
İnsanların içinde âdetâ kaybolmuştur, parmakla gösterilemez.
Rızkı kendine yetecek kadar olup, buna sabreder.”
Sonra (Hz. Peygamber) eliyle vurarak şöyle devâm etti:
“Onun ölümü çabuk, ağlayanları ve mîrâsı az olur.”
(Tirmizî, Zühd, 35; İbn Mâce, Zühd, 4; Ahmed b. Hanbel, V, 252.)
.
“İbn Arabî, Fütûhât'ın 73. bâbında, burada sözü edilen şahısların Melâmetiyye
olduğunu açıklar.
Istılâhât'ında onları şöyle târif eder:
“Bunlar bâtınlarında olan şeyden zâhirlerinde hiçbir iz görünmeyen kimselerdir:
bunlar en yüksek mânevî topluluktur.”

Azîz : İzzetli. Çok izzetli. Sevgili. Çok nurlu. * Dost. * Şerif. * Nadir. * Dini dünyaya âlet
etmeyen. * Sireti temiz. * Ermiş. Mânevi kudret ve kuvvet sahibi. * Mağlup edilmesi
mümkün olmayan ve daima galib olan manasında Cenab-ı Hakk'ın bir ismidir.

Celîl : Celâlet ve celâdet sâhibi. Azîm, mertebesi yüksek.

Nazar : İtibar. Göz atmak. Mülahaza, düşünmek, bakmak, imrenerek bakmak,

düşünce. Yan bakış, kötü bakış. Bir türlü kabul etmek. * Gözdeğmesi. * İltifat. * İtibar.

Velî : Sahib, mâlik. * Evliya. * Muin. Muhafaza eden. * Küçük çocukların hâlinden
mes'ul kimse. * Sıddık.

Rızk : Yiyip içecek şey. Maddi mânevi ihtiyaca lâzım nimet. Allah'ın herkese lütuf ve
kısmet ettiği ve bekaya sebeb olan nimet.

4. HADÎS :
‫بي‬ َ َ‫ ػ َْٓ أٌََْٔ ثِ ْٓ َِبٌِ ْه ل‬:
َ َ‫َبُٖ فَم‬٠‫َد صََٕب‬
‫بي‬ ْ ‫ ثَل‬َّٝ‫ه َؽز‬ ُ ‫ْ َؾ‬َٚ٠ ُٖ‫َٕب‬٠ْ َ‫ ٍٍََّ ُُ َعبٌَِب ً ْام َهأ‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫َٕ َّب َه‬١ْ َ‫ ِٗ ث‬١ْ ٍَ‫ىبلّلِ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫َب َه‬٠ َ‫ْ َؾ َىه‬َٙ‫ُػ َّ ُو َِب أ‬
‫ة‬ ِ َ‫ ٍٍََّ ُُ ثِؤ‬َٚ ‫بي‬ ُ
َ َ‫ ل‬ِِّٟ ‫ أ‬َٚ َ‫ أَ ْٔذ‬ٞ: ِٟ‫ظٍَ َّز‬ ْ َّ ِ‫ ث‬ٌِٟ‫َب َهةِّ ُف ْن‬٠ ‫ فَمَب َي أَ َؽ ُلُ٘ َّب‬ٌَٝ‫ْ َهةِّ ْاٌ ِؼ َّي ِح رَ َؼب‬ٞ‫َ َل‬٠ َٓ١ْ َ‫َب ث‬١َ‫ َعض‬ِٟ‫ َهع ََُل ِْ ِِ ْٓ ااُ َِّز‬ٟ‫ِِ ْٓ أَ ِف‬
‫بي‬ َ
َ ‫ ٌء ل‬ْٟ ٍَ ِٟ‫ك ِِ ْٓ َؽ َََٕبر‬ َ ‫َ ْج‬٠ ُْ ٌ ِّ‫َب َهة‬٠ ‫ظٍَ َّزَُٗ لَب َي‬
َ ْ َِ ‫ن‬ َ ‫ اَ َفب‬ِٜ ‫هللاِ فَمَب َي اَ ْػ‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫َٕب َه‬١ْ ‫ذ َػ‬ ْ ٙ‫ب‬ َ َ‫ ف‬َٚ ٞ‫اه‬ ِ ‫ْ َى‬َٚ‫ ِِ ْٓ أ‬ِّٟٕ‫َؾْ ًِّْ َػ‬١ٍْ َ‫َب َهةِّ ف‬٠
ْْ َ‫ ِٗ ا‬١ِ‫َؾْ زَب ُط إٌَّبًُ ف‬٠ ٌَ َْٛ٠ ٌُ ١‫َظ‬ ِ ‫ْ ٌَ ػ‬َٛ١ٌَ ‫ه‬ َ ٌِ‫ ٍٍََّ َُ ثِ ْبٌجُ َىب ِء صُ َُّ لَب َي اِ َّْ َما‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫اه ِ٘ ُْ لَب َي ف‬ ّ
ِ ‫ْ َى‬َٚ‫ُؾْ َّ ًَ ِِ ْٓ ا‬٠ َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
‫ف‬ ْ
ِ ِِٓ َِٓ٠‫ َِلَا‬ٜ‫َب َهةِّ أ َه‬٠ ‫بي‬َ َ َ ْ َ َ
َ ‫ اٌِ ِغَٕب ِْ ف َوف َغ َها ٍَُٗ فم‬ٌِٝ‫ أظوْ ا‬َٚ ‫ه‬َ ُ ْ ْ ْ َ
َ ٍَ ِ‫ت اِ َهف ْغ َهأ‬ َّ ً
ِ ٌِ‫ت ُِىٍٍخ َع ًَّ َِّلٌطب‬َ َّ َ َ ْ ً
ٍ َ٘‫ها ِِٓ م‬ُٖٛ‫ ل‬َٚ ‫ ٍخ‬ٙ ُ َّ
‫بي َ٘ َنا ِي‬ َ َ‫ ٍل َ٘ َنا ل‬١ِٙ َّ َِّٞ‫ َ٘ َنا َِّل‬ٍّٟ ِ‫ َٔج‬ٞ ِّ َ‫َب َهةِّ ثِبٌٍُّ ْئٌُ ِئ َِّل‬٠ ‫ه لَب َي أَ ْٔذَ رَ ٍِّْ ُىُٗ لَب َي ثِ َّب َما‬ َ ٌِ‫ه َما‬ ُ ٍِّْ َ٠ ْٓ َِ َٚ ِّ‫َب َهة‬٠ ‫ اٌضَّ ََّٓ لَب َي‬ِٟٔ‫َِ ْٓ اَ ْػطَب‬
ْ‫هَ فَبَ ْك ِف ٍُْٗ اي‬١‫َ ِل اَ ِف‬١ِ‫ ُف ْن ث‬ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ ّ ‫بي‬
َ َ‫د َػ ُْٕٗ ل‬ ُ َْٛ‫َب َهةِّ لَ ْل َػف‬٠ ‫ه لَب َي‬ َ ١‫ن ػ َْٓ أَ ِف‬ َ ِٛ ‫قب َي ثِ َؼ ْف‬ َ‫ ٍٍََّ َُ َعَّٕخَ صُ َُّ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ا َي َه‬
َ ِ‫هللا‬
ْ ْ ّ َ
‫َ َّ ِخ‬١ِ‫ْ ََ اٌم‬َٛ٠ َٓ١ِِِٕ ‫َٓ اٌ ُّ ْئ‬١ْ ِ‫ُْٖ ٍِ َؼ ث‬٠ ‫ِٕ ُى ُْ فَب ِ َّْ هللا‬١ْ َ‫ا َمادَ ث‬ُٛ‫ إْٔ ٍِؾ‬َٚ ُ‫ا هللا‬ٛ‫ه اِرَّم‬ ّ ُ َ ٌِ‫ِػ ْٕ َل َما‬
 Enes b. Mâlik nakleder: Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) oturmakta iken,
birden bire dişleri görünecek kadar güldüğünü gördük.
Ömer sordu:
“Anam babam hakkı için söyle Yâ Resûlullah, seni güldüren şey nedir?”
Hz. Peygamber cevap verdi:
“Ümmetimden iki kişi, izzet sahibi olan Rabb Teâlâ'nın huzûrunda diz çökmüşler, birisi
şöyle diyor:
“Yâ Rabbî, kardeşimden benim hakkımı alıver!”
Allah (suçlanana):
“Kardeşinin hakkını ver!” buyurdu.
“ Yâ Rabbî! İyiliklerimden (ona verecek) hiçbir şey kalmadı!” dedi,
“ Yâ Rabbî, öyleyse günahlarımdan bir kısmını yüklensin!”
dedi (şikâyet eden).
Bu sırada Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in gözleri yaşla doldu.
Sonra şöyle buyurdu:
“Bu gerçekten korkunç bir gündür.
Öyle bir gün ki, insanlar günahlarından bir kısmının (başkası tarafından) yükle-
nilmesine ihtiyaç duyacaklardır.”
Sonra şöyle devâm etti:
“Azîz ve Celîl olan Allah şikâyet sahibine şöyle diyecek:
“Başını kaldır ve Cennet bahçelerine bak!”
O başını kaldıracak ve haykıracak:
“Yâ Rabbî, gümüşten şehirler ve incilerle süslenmiş altından köşkler görüyorum. Bu
hangi peygambere, hangi şehide âittir?”
“Bana bedelini verenindir!” diyecek (Allah).
“Peki buna kim sâhib olabilir Yâ Rabbî?”
“Ona sen sâhib olabilirsin!”
“Nasıl Yâ Rabbî?”
“Kardeşini affederek!”
“Affettim gitti Yâ Rabbî!”
Bunun üzerine Yüce Allah buyuracak ki:
“Kardeşinin elinden tut ve onu cennete koy!”
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) devâmla şöyle buyurdu:
“Allah'tan korkun, aranızdaki münâsebetleri düzeltin”. Şüphesiz Allah kıyâmet
gününde mü'minlerin arasını düzeltir.”
(Hâkim ve Beyhaki)

İzzet : Bir kimse zelil iken kavi ve kudret sahibi olmak. Ziyâdelik ve üstünlük. * Değer,
kıymet. Kuvvet. Muhterem ve mu'teber olmak. * Bulunmaz derecede az olan şey.

Münâsebet : İki şey arasındaki tenasüb, uygunluk, yakınlık, bağlılık, mensubiyet,

yakışmak, vesile, alâka.

‫ا‬ُٛ‫ؼ‬١ِٛ َ‫أ‬َٚ ُْ ‫ِٕ ُى‬١ْ ِ‫ا َمادَ ث‬ُٛ‫إَْٔ ٍِؾ‬َٚ َ‫هللا‬

ّ ‫ا‬ُٛ‫ ِي فَبرَّم‬ٍُٛ‫اٌ َّو‬َٚ ِ‫ه َػ ِٓ اْلَٔفَب ِي لُ ًِ اْلَٔفَب ُي ِ ّلّل‬
َ ٌََُٔٛ‫ََْؤ‬٠ َٓ١ِِِٕ ‫ٌَُٗ اِْ ُوٕزُُ ُِّ ْئ‬ٍُٛ‫ َه‬َٚ َ‫هللا‬
ّ
“Sana savaş ganimetlerini soruyorlar. De ki: Ganimetler Allah ve Peygamber'e
aittir. O halde siz (gerçek) müminler iseniz Allah'tan korkun, aranızı düzeltin, Allah ve
Resûlüne itaat edin.” (Enfal 871)
5. HADÎS :

‫ ُي‬ٍُٛ‫ َْو ْح ػ َْٓ َه‬٠‫ ٘ َُو‬ِٟ‫ ٍٍََّ ُُ لَب َي ػ َْٓ أَث‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ :
‫بي‬ َ َّ ْ
َ ‫ اٌ َغٕ ِخ ل‬ٌِٝ‫ً ا‬٠ َ َ َّ َ َّ
َ ‫إٌب َه أهْ ٍَ ًَ ِع ْج َوا ِء‬َٚ ‫ك هللاُ اٌ َغٕخ‬ ْ ّ َ ٍ‫ٌَ َّّب َف‬: ‫ َِب‬ٌَِٝ‫ ا‬َٚ ‫َب‬ٙ١ْ ٌَِ‫َب فَ َغب َءَ٘ب فََٕظَ َو ا‬ٙ١ِ‫َب ف‬ٍِْٙ٘ َ‫د ِْلا‬
َ ُ ‫ َِب أَ ْػ َل ْك‬ٌَِٝ‫ ا‬َٚ ‫َب‬ٙ١ْ ٌَِ‫اِ ْٔظُوْ ا‬
ّ ‫ُظأَ َػ َّل‬
ُ‫هللا‬ ِ ‫َب فَؾ‬ِٙ‫َب فَبَ َِ َو ث‬ٍَٙ‫َب أَ َؽ ٌل اِ ََّّل َك َف‬ِٙ‫َ َْ َّ ُغ ث‬٠ ‫ه ََّل‬َ ِ‫ ِػ َّير‬َٚ ‫ ِٗ فَمَب َي‬١ْ ٌَِ‫َب فَ َو َع َغ ا‬ٙ١ِ‫َب ف‬ٍِْٙ٘ َ‫َب َِّل‬ٙ١ْ ٌَِ‫َب فَب ْٔظُوْ ا‬ٙ١ْ ٌَِ‫به ِٖ لَب َي اِهْ ِع ْغ ا‬ ِ ‫ذ ثِ ْبٌ َّ َى‬ ْ َ‫ث‬
َ َ
ِٗ ١ْ ٌِ‫بي ف َو َع َغ ا‬ َ ْ َ ُ ْ ْ َ َ
َ ‫َب ل‬ٙ١ِ‫َب ف‬ٍِٙ٘‫ َِب أػ َلكد َِّل‬ٌِٝ‫ا‬َٚ ٌِٝ‫ا‬َٚ ‫َب‬ٙ١ْ ٌِ‫به فبٔظوْ ا‬َ َ ُ ْ َ َّ َ
ِ ٌٕ‫ ا‬ٌِٝ‫بي اِمَ٘تْ ا‬ ْ َ َ ٌ َ َ ُ ْ َ ْ َ
َ ‫َب أ َؽل فم‬ٍٙ‫َلف‬٠ ‫ذ أْ َّل‬١ِْ ‫ه ٌمل َف‬ ُ ْ َ َ َّ
َ ِ‫ ِػير‬َٚ ‫فَمب َي‬ َ
‫َ َْ َّ ُغ‬٠ ‫ ِػ َّيرِهَ ََّل‬َٚ ‫بي‬ َ َ‫ ِٗ فَم‬١ْ ٌَِ‫َب ثَؼْٖب ً فَ َو َع َغ ا‬ٙٚ ُ ‫َوْ َوتُ ثَ ْؼ‬٠ َٟ ِ٘ ‫َب فَب ِ َما‬ٙ١ِ‫َب ف‬ٍِْٙ٘ َ‫د َِّل‬ َ
ُ ‫َب َِب أ ْػ َل ْك‬ِٙ‫ذ ث‬ ْ َّ‫َب فَ ُؾف‬ِٙ‫َب فَؤ َِ َو ث‬ٍَٙ‫َ ْل ُف‬١َ‫أَ َؽ ٌل ف‬
َ
‫َب‬ٙ١ْ ٌَِ‫بي فَ َو َع َغ ا‬َ َ‫َب ل‬ِٙ‫َب ف‬ٍِْٙ٘ َ‫د َِّل‬ ُ ‫ َِب أَ ْػ َل ْك‬ٌَِٝ‫ا‬َٚ ‫َب‬ٙ١ْ ٌَِ‫َب فَب ْٔظُوْ ا‬ٙ١ْ ٌَِ‫د لَب َي اِهْ ِع ْغ ا‬ ِ ‫ا‬َٛ ََّْٙ ٌ‫ ِٗ فَمَب َي ثِب‬١ْ ٌَِ‫د فَ َو َع َغ ا‬ِ ‫ا‬َٛ ََّْٙ ٌ‫ذ ثِب‬ ْ َّ‫ لَ ْل ُؽف‬َٟ ِ٘ ‫فَب ِ َما‬
‫ك‬ َ
َ ٌَ َ‫ ِػ َّيرِه‬َٚ‫َب‬ٍَٙ َ‫َب أ َؽ ٌل اِ ََّّل َكف‬ْٕٙ ِِ َٛ ‫َ ْٕ ُغ‬٠ ‫ذ اَ ْْ ََّل‬١ُ َْ ِ ‫ْك ف‬

Ebû Hureyre, Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle dediğini nakleder:

“Allah, cennet ve cehennemi yarattığı vakit Cebrâil'i cennete gönderdi ve şöyle
buyurdu:
“Cenneti ve cennet ehli için hazırladıklarımı gözden geçir!” Cebrâil, cenneti ve cennet
ehli için hazırlanan şeyleri gözden geçirdi; geri dönünce şöyle dedi:
“İzzetine yemîn ederim ki, cenneti işitip de oraya girmek istemeyecek kimse tasavvur
edemiyorum!”
Bunun üzerine Allah emretti de cennet hoşa gitmeyecek şeylerle örtüldü. Allah
Cebrâil'e:
“Dön oraya! Cenneti ve cennet ehli için hazırladığım şeyleri gözden geçir.” buyurdu,
Cebrâil dönünce:
“İzzetine yemîn ederim ki, oraya hiç kimsenin girememesinden korktum!” dedi.
Allah Cebrâil'e buyurdu:
“Cehenneme git, orayı ve cehennem ehli için hazırladığım şeyleri gözden geçir!”
Cebrâil bir de ne görsün, birbirinin sırtına binmişler!
Dönüp Allah'a dedi ki:
“İzzetine yemîn ederim, cehennemi işitip de oraya girmek isteyecek kimse tasavvur
edemiyorum.”
Bunun üzerine Allah emretti ve cehennem nefsin arzu duyacağı şeylerle örtüldü.
Allah Cebrâil'e:
“Dön oraya! Cehennem ve cehennem ehli için hazırladığım şeyleri gözden geçir!” dedi.
Cebrâil cehenneme döndü, bir de ne görsün, orası nefsin arzu duyacağı şeylerle donatıl-
mış!
Dönüp Allah'a dedi ki:
“İzzetine yemîn ederim, hiç kimsenin cehennemden kurtulamayıp muhakkak oraya
gireceğinden korktum.”
(Tirmizî, Cennet, 20; Ebû Dâvûd, Sünnet, 25; Ahmed b. Hanbel, II 233,373)

Cebrâil : (Cebril, Cibril) Cenab-ı Hakk'ın emirlerini Peygamberlere (A.S.) bildiren

büyük melek. Peygamberimiz Resul-i Ekrem'e (A.S.M.) Kur'ân-ı Azimüşşân'ı vahiyle
getiren melek (A.S).

6.-10. Kudsî Hadisler

6-10. KUDSÎ HADİSLER :

6. HADÎS:

...ٓ َ ‫ ُِ َؾ َّّ ُل ايْ ًَُِ ِْْٕ طَفَب‬َِٟٕ‫ ُُ ٌَمَ ْل َؽ َّلص‬١‫بلّلِ ْاٌ َؼ ِظ‬ ّ ِ‫ لَب َي ث‬َٚ ُْٕٗ ‫هللاُ َػ‬
ّ َٟ ٙ ِ ‫ ْك َه‬٠ِّ‫ٖل‬ ِّ ٌ‫ ثَ ْى ِو ا‬ِٟ‫بلّلِػ َْٓ أَث‬
ّ ِ‫لَب َي ث‬َٚ ُُ ٍٍََّ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٌَّ
‫بي‬ َ َّ َ َ َ ْ َ َ ْ ْ َ َ ْ ّ َ َّ َ َ َ
َ ‫ل‬َٚ ُُ ٍٍَ َُ ‫ ِٗ اٌَََّل‬١ْ ٍ‫ ًُ َػ‬٠‫ َع ْج َوا ِء‬ِٟٕ‫ ُُ ٌمل َؽ َّلص‬١‫ ُُ ٌمل اٌ َؼ ِظ‬١‫لب َي ثِبلّلِ اٌ َؼ ِظ‬َٚ ُُ ٍٍَ َُ ‫ ِٗ اٌَََّل‬١ْ ٍ‫ ًُ َػ‬٠‫ َىب ِء‬١ِِ ِٗ ِ‫ ث‬ِٟٕ‫ ُُ ٌمل َؽ َّلص‬١‫بلّلِ اٌ َؼ ِظ‬ ْ َ َ ْ ّ ِ‫ث‬
‫بي‬ َ َ‫ ل‬َٚ َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ ًُ َػ‬١ِ‫ اِ ٍْ َواف‬َِٟٕ‫َؽ َّلص‬
ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ ّ ‫بي‬
َ َ‫ل‬: ِِٟ ‫ َو َو‬َٚ ٞ‫ ِك‬ُٛ‫ ع‬َٚ ٌِٟ‫ َع ََل‬َٚ ِٟ‫ ًُ ثِ ِؼ َّير‬١ِ‫َب اِ ٍْ َواف‬٠ ً‫ة َِ َّوح‬ ِ ‫ٍَٖخً ثِفَبرِ َؾ ِخ ْاٌ ِىزَب‬ ّ ُِْ َِ‫َِ ْٓ لَ َواَ ث‬
ِ َّ‫ُ ُِز‬١ِ ‫هللاِ اٌوَّؽْ َّب ِْ اٌ َّو ِؽ‬
َٚ ‫د‬ ِ ‫ َءا‬َّٟ ِّ ٌَ‫د َػ ُْٕٗ ا‬ ُ ‫ ْى‬ٚ‫ب‬ َ ‫ رَ َغ‬َٚ ‫د‬ ْ
ِ ‫ذ ِِ ُْٕٗ اٌ َؾ َََٕب‬ ْ
ُ ٍِ‫ لَج‬َٚ ٌَُٗ ‫د‬ َ َ
ُ ْ‫ لَ ْل َغفَو‬ِّٟٔ‫ أ‬َّٟ ٍَ‫ا َػ‬ُٚ‫َل‬ّْٙ ‫ا ِؽ َلحً أ‬َٚ َٚ ‫به‬ ِ ٌَّٕ‫ ا‬ِٟ‫ق ٌِ ََبَُٔٗ ف‬ ُ ‫ ُوُٖ ِِ ْٓ ََّل أُؽْ ِو‬١‫أُ ِع‬
َُ ْ‫َب ِء أَع‬١ٌِ َْٚ‫ ْاْل‬َٚ ‫َب ِء‬١ِ‫ لَ ْج ًَ ْاْلَ ْٔج‬ِٟٔ‫َ ٍْمَب‬٠ َٚ ‫َع ْاَّلَ ْوجَ ِو‬
ِ ‫ ْاٌفَي‬َٚ ‫َب َِ ِخ‬١ِ‫ة ْاٌم‬
ِ ‫ َػ َنا‬َٚ ِ ‫ة إٌَّبه‬ ِ ‫َٕي َػ َنا‬١‫ِػ‬

Ebû Bekr es-Sıddîk (radiyallahu anhu) dedi ki :

Azîm olan Allah için, Muhammed Mustafâ (sallallahu aleyhi ve sellem) bana nakletti
ki:
“Azîm olan Allah için, bana Cebrîl aleyhisselâm nakletti,
Azîm olan Allah için, bana Mikâîl aleyhisselâm nakletti,
Azîm olan Allah için, bana İsrâfîl aleyhisselâm nakletti,
Yüce Allah şöyle buyurdu:
“Ey İsrâfil, izzetim, celâlim, cömertliğim ve keremim üzerine yemîn ederim ki,
Kim Bismillâhirrahmânirrahîm'le birlikte arkasından Fâtiha sûresini bir kere okursa,
Şâhid olunuz ki Ben muhakkak o kimseye mağfirette bulunurum; Onun iyiliklerini
kabul ederim ve kötülüklerini affederim.
Onun dilini ateşte yakmam;
Kendisini cehennem azâbı, kıyâmet azâbı ve “büyük korku” dan kurtarırım.
Ve o, Bana bütün peygamberler ve velîlerden önce kavuşur.”

Azîm : Büyük. Yüce. Çok ileri.

Mikâîl : Rezzakıyyet arşının hamelesi olan büyük Melek. Dört Büyük Melekten birisi.
(Bak: Melâike)

İsrâfîl : Dört büyük melekten biri olup Kıyamet günü cesedlere nefh-i ruh etmeğe ve
Sur'u üfürmeğe vazifelidir. (Bak: Melâike)

Melâike : Büyük meleklerin büyükleri: Cebrâil, Mikâil, İsrâfil, Azrâil (A.S.).

Azrâil : Ölüm meleği. Dört büyük melekten biridir, ölenlerin ruhlarını almak görevi
vardır. Diğer bir ismi de "melek-ül mevt: Ölüm meleği"dir.

Mağfiret : (Mağfiret) Cenab-ı Hakk'ın kullarının günahlarını örtmesi, affetmesi,

rahmeti ile lütfu.

Azâb : Dünyada işlenen suç ve kabahate karşılık olarak âhirette çekilecek ceza. * Eziyet.
Büyük sıkıntı. Şiddetli elem.

7. HADÎS :
‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
َ ّ
ٌٝ‫بي هللاُ رَ َؼب‬ َ َ‫ل‬: َِّٟٕ ِ‫َْز‬٠ ْْ ‫ ٌَُٗ أ‬ٟ‫َ ْٕجَ ِغ‬٠ ‫ َِب‬َٚ ََ ‫ أَثُٓ آ َك‬َِّٟٕ َ‫ َّز‬. ٌُُٗ َْٛ‫جُُٗ فَم‬٠‫ أَ َِّب رَ ْى ِن‬َٚ ً‫ٌَلا‬َٚ ٌِٟ َّْ ِ‫ْ ٌُُٗ ا‬َٛ‫ ٌَُٗ أَ َِّب َّ ْز ُُّٗ فَم‬ٟ‫َ ْٕجَ ِغ‬٠ ‫ َِب‬َٚ ُِٟٕ‫ُ َى ِّنث‬٠َٚ
ْ َ
َِٟٔ‫ َو َّب ثَلَأ‬ِٟٔ‫ ُل‬١‫ُ ِؼ‬٠ ٌْ َ ١ٌَ. ‫ َو ْح َع‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ ٍٍََّ ُُ لَب َيػ َْٓ أَث‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ْْ َه‬
َ َّ َ
َ ‫ ٍٍَ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍ‫ٍٕىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ ّ َّ ّ ْ
َ ِ‫ ُي هللا‬ٍُٛ‫ َوح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أث‬ َ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫بي‬ َ َ‫ل‬: ٌَُٗ ْٓ ‫َ ُى‬٠ ُْ ٌََٚ َِّٟٕ َ‫ َّز‬َٚ َ‫َ ُى ْٓ ٌَُٗ َماٌِه‬٠ ُْ ٌََٚ ََ ‫ أَثُٓ آ َك‬َِٟٕ‫ َو َّنث‬َٚ َِٟٔ‫ َو َّب ثَلَأ‬ِٟٔ‫ َل‬١‫ُ ِؼ‬٠ ْٓ ٌَ ٌُُٗ َْٛ‫ فَم‬ََّٟ ٠ِ‫جُُٗ ا‬٠‫َماٌِهَ فَؤ َ َِّب رَ ْى ِن‬
َٚ ً‫ٌَلا‬َٚ ُ‫هللا‬ ّ ‫ْ ٌُُٗ أَرَّقَ َن‬َٛ‫ فَم‬َٟ َّ٠ِ‫ أَ َِّب َّ ْز ُُّٗ ا‬َٚ ِٗ ِ‫ ِِ ْٓ اِػَب َكر‬َّٟ ٍَ‫َْ َػ‬َٛ ْ٘ َ ‫ك ثِؤ‬
ِ ٍْ ‫ ُي ْاٌ َق‬َّٚ َ‫ٌْ أ‬
َ ١ٌَُْ ٌََٚ ‫ٖ َّ ُل ٌَ ُْ أٌَِ ْل‬
َّ ٌ‫اً أََٔب ْاْلَ َؽ ُل ا‬ُٛ‫ ُوف‬ٌِٟ ْٓ ‫َ ُى‬٠ ُْ ٌََٚ ‫ٌَ ْل‬ُٚ‫ا‬
‫أ َؽ ٌل‬َ

Ebû Hureyre Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle dediğini nakleder:

“Allah Teâlâ buyurdu:
“Âdem oğlu Bana noksan sıfat isnâd eder.
Hâlbuki ona, Beni noksan sıfatla tavsif etmek gerekmezdi.
Âdem oğlu beni yalanlamak da ister ki, bu da ona yakışmazdı.
Onun bana noksan sıfat isnâdı, (güyâ İsâ) benim oğlum olduğudur.
Beni yalanlaması da:
“Allah beni ilk yarattığı gibi iâde sûretiyle yaratacak değildir!” demesidir.

Ebû Hureyre, aynı isnâdla Hz. Peygamber'den şu hadîsi nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Allah buyurdu:
“Âdem oğlu Beni yalanlar, oysa durum onun yalanladığı gibi değildir.
O Bana noksan sıfat isnâd eder, durum onun zannı gibi değildir.
Onun beni yalanlaması:
“Allah beni ilk yarattığı gibi iâde sûretiyle yaratacak değildir! şeklindeki ifâdesidir.
Hâlbuki Benim için ilk defa yaratış, ikinci defa yaratmaktan daha kolay değildir.
Onun beni noksan sıfatla tavsîfi ise:
“Allah bir oğul edindi!” sözüdür.
Oysa Ben Ehad ve Samed'im (Tek ve herşeyden müstağnîyim).
Doğurmam ve doğmam.
Hiçbir şey Benim dengim olamaz.”
(Buhârî, Tefsîru sûre: 112; Tecrîd-i Sârih terc. IX, 8.)

Tavsif : Vasıflarını söylemek. Bir şeyin iç yüzünü, ne ve nasıl bir şey olduğunu
anlatmak. Vasıflandırmak. * Bilgi, ilim.

Âdem : İnsan. İlk insan ve ilk peygamber (A.S.)Allah ilk insan olarak Âdem'i, sonra eşi
Havva'yı yaratmıştır. Bugünkü insanlar onlardan türeyip çoğalmıştır. Bazı dine tâbi
olmıyanlar, insanın maymun soyundan bir hayvandan türediğini iddia ederler. Bu iddia
kasıtlıdır, çünki ilmî isbatı yapılamamıştır. Lâboratuarlarda küçük canlılar üzerinde
yapılan çalışmalar göstermiştir ki, canlının genetik yapısında meydana gelen değişiklik
sonucu türeyen yeni canlı, ana-babasından daha mükemmel değil; dejenere olmuş,
soysuzlaşmış, bozuk bir şekil almıştır. İnsan ise en mükemmel mahluktur. Kaldı ki bu
güne kadar bir canlının değişip başka bir canlı haline geldiğini kimse görmemiştir.
Bugünkü maymunlar da hâlâ insan olmamışlardır. Bugünün psikoloji ve felsefi
antropolojisi insanın mahiyetçe, özce hayvandan farklı olduğunu kabul etmiştir. $ Yani:
Cenâb-ı Hak, Âdem'i (A.S.) bütün kemalâtın mebadisini tazammun eden âli bir fıtratla
tasvir etmiştir ve bütün maâlinin tohumlarına mezraa olarak yüksek bir istidat ile
halketmiştir ve mevcudatı ihata eden ulvi bir vicdan ve ihatalı on duygu ile teçhiz
etmiştir; ve bu üç meziyet sayesinde, bütün hakaik-ı eşyayı öğretmeye hazırlamıştır,
sonra bütün esmayı kendisine öğretmiştir. Âdem'i halketti, tesviye etti, cesedine nefh-i
ruh etti, terbiye etti, sonra esmâyı tâlim etti ve hilâfete namzed kıldı. Sonra vakta ki
Âdem'i melâikeye tercih etmekle rüchan mes'elesinde ve hilâfet istihkakında ilm-i esmâ
ile mümtaz kıldı. İ.İ.)

8. HADÎS :

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ َ ِّٟ١ِ‫ َو ْح ػ َْٓ إٌَّج‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ّ ٍَّٕ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠: َِٟٕ‫ َوفَوْ ر‬َِٟٕ‫ز‬١ََِ ٔ ‫ اِ َما‬َٚ َِٓ ‫ َّىَوْ ر‬َِٟٕ‫أَثُٓ آ َك ََ اِ َما َموَوْ ر‬

Ebû Hureyre Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

Allah şöyle buyurur:
“Âdem oğlu! Beni andığın zaman Bana şükretmiş olursun,
Beni unuttuğun zaman Bana nankörlük etmiş olursun!”
(Tabarânî)

9. HADÎS :

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ َ ِّٟ١ِ‫ َو ْح ػ َْٓ إٌَّج‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ّ ٍَّٕ
َّ ّ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫ ُي هللاُ َػي‬ٛ‫َم‬٠: ‫ه‬ ُ َ ١ْ ٍَ‫أَ ْٔفِ ْك أُ ْٔفِ ْك َػ‬. ‫ك‬
َ َ‫زُ ُْ َِب أَ ْٔف‬٠ْ َ‫لَب َي أَ َهأ‬َٚ ‫َب ُه‬ٌَّٕٙ‫ ا‬َٚ ًُ ١ْ ٌَّ‫َب َٔفَمَخٌ ٍَؾَّب ُء ا‬ٙٚ
ُ ١‫ ََّل رُ ِغ‬َٜ‫هللاِ َِ ْْل‬
ّ ‫َ ُل‬٠ ‫بي‬ َ ٍَ‫ُِ ْٕ ُن َف‬
َ َ‫ل‬َٚ ‫ك‬
ْ ْ َ
ُِ٘‫َ ْقف‬٠ ُْ‫يَ ا‬١ِّ ٌ‫َ ِل ِٖ ا‬١ِ‫ ث‬َٚ ‫ اٌ َّب ِء‬ٍَٝ‫ َوبَْ َػوْ ُُّٗ َػ‬َٚ ِٖ ‫َ ِل‬٠ ِٟ‫َ ِغْ٘ َِب ف‬٠ ُْ ٌَ َُِّٗٔ‫ ْاْلهْ ُٓ فَ ا‬َٚ ‫َوْ فَغُاٌ ََّ َّب َء‬٠ َٚ

Ebû Hureyre Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurdu:
“Malını hayır yolunda sarfet ki, Ben de sana vereyim.”
Resûlüllah şöyle devâm eder:
“Allah'ın eli doludur, gece gündüz devâm edecek hiçbir harcama ondan bir şey
eksiltmez.”
O devâmla:
“Gördünüz mü, O göğü ve yeri yarattığından beri sarfettiği hâlde, elindeki eksilmedi.
O'nun Arş’ı su üzerindedir, elinde de inip kalkan terâzi vardır.”
(Buhârî, Tefsîru sûre; Tecrîd-i Sârih terc. XI, 112)

10. HADÎS :

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ْ ‫ ر ََؾ َّو َو‬َٚ ِٟٔ‫ اِ َما َم َو َو‬ٞ‫أََٔب َِ َغ َػ ْج ِل‬
ّ َّْ ِ‫ا‬: ُٖ‫ َّفَزَب‬ِٟ‫ذ ث‬

Ebû Hureyre Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Kulum Beni zikrettiği ve dudakları Benim (ismim) ile hareket ettiği vakit Ben onunla
birlikteyimdir.”
(Buhârî, Tevhîd, 43; Ahmed b. Hanbel, II, 540)
11.-15. Kudsî Hadisler

11. - 15. KUDSÎ HADİSLER :

11. HADÎS:

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ػ َْٓ َػ ْج ِل‬
َ ِّٟ١ِ‫هللا اِث ِْٓ ُػ َّو ػ َْٓ إٌَّج‬
َّ ُ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫بي َهثُّى ُْ َػي‬ ْ ْ َ‫َق‬٠ ُْ ٌ ‫َب‬١ْٔ ‫ اٌ ُّل‬ِٟ‫ ف‬َِٟٕ‫ ِٓ اِ ْْ َفبف‬١ْ َِْٕ َ‫ ََّل أَعْ َّ ُغ ٌَُٗ أ‬َٚ ِٓ ١ْ َ‫ْ ف‬ٛ‫ َػ ْج ٍل َف‬ٍَٝ‫اْ أ َِِٓ ََّل أَعْ َّ ُغ َػ‬
َ َ‫ل‬: َٚ ‫ ِف َو ِح‬٢‫ ا‬ِٟ‫ف ف‬ َ ْ ِٟ‫ ف‬ِٟٔ
ْ
‫ ِف َو ِح‬٢‫ ْا‬ِٟ‫َؤ َِ ْٓ ف‬٠ ُْ ٌَ ‫َب‬١ْٔ ‫اٌ ُّل‬

Abdullah b. Ömer Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)' den nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Rabbimiz şöyle buyurdu:
“Bir kul üzerinde iki korku ve iki emniyeti birlikte bulundurmam.
Kul dünyâda Benden korkarsa, âhirette korkusu olmaz.
Eğer dünyâda Benden emîn olursa, âhirette emîn olmaz!”
(İbn Asâkir, Enes’ten)

12. HADÎS :

‫ ٍٍََّ ُُ لَبي‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َوح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
ّ ُ ْ ٍِّٟ‫ْ ََ ََّل ِظ ًَّ َّاَّل ِظ‬َٛ٠ ٍِّٟ‫ ِظ‬ِٟ‫ُ ُْ ف‬ٍُّٙ‫ْ ََ أُ ِظ‬َٛ١ٌ‫ ْا‬ٌِٟ‫َٓ ْاٌ ُّز ََؾبثَُّٓ ٌِ َغ ََل‬٠ْ َ‫أ‬
ََ َْٛ٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫ ُي هللاُ َػ َّي‬ٛ‫َم‬٠ ‫َب َِ ِخ‬١ِ‫اٌم‬:

Ebû Hureyre Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Allah kıyâmet gününde şöyle buyuracak:
“Benim celâlim için birbirini sevenler bugün neredeler?
Benimkinden başka hiçbir gölgenin olmadığı bu günde onları gölgelendireyim!”
( Müslim, Birr, 37)

13. HADÎS :

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
َّ ّ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫بي هللاُ َػي‬ َ َ‫ل‬: ِٟٔ‫ اِ َما َكػَب‬ٞ‫أََٔب َِ َغ َػ ْج ِل‬َٚ ِٟ‫ ث‬ٞ‫أََٔب ِػ ْٕ َل ظَِّٓ َػ ْج ِل‬

Ebû Hureyre (radiyallahu anhu) Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den

nakleder:
“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurdu:
“Ben kulumun Beni zannı yanındayım (Kulum Beni nasıl düşünürse öyleyim) ve Bana
duâ ettiği vakit onunla birlikte olurum.”
(Müslim, Zikr, 18; Buhârî, Tevhîd, 15; Tecrîd terc. Xll, 420.)

14. HADÎS :

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫أٌََْٔ ػ َْٓ َه‬
ً‫به َػ َناثب‬ َ َ
ِ ٌَّٕ‫ ِْ أ ْ٘ ًِ ا‬َٛ ْ٘ ‫ ُي ِْل‬ُٛ‫َم‬٠ َ‫هللا‬ّ َّْ ِ‫ا‬: ُْ ‫ ثِ ِٗ لَب َي َٔ َؼ‬ٞ‫ ٍء ُو ْٕذَ رَ ْفزَ ِل‬َٟ ِ ْ‫ ْاْلَه‬ِٟ‫ه َِب ف‬
ْ ّ ْٓ ِِ ٗ َ ٌَ َّْ َ‫ْ أ‬ٌَٛ. َُْٛ ْ٘ َ‫ أ‬َٛ ُ٘ ‫ه َِب‬
َ ُ‫لَب َي فَمَ ْل ٍَب َ ٌْز‬
‫ْذَ اِ ََّّل‬١َ‫ فَؤَث‬ِٟ‫ت آ َك ََ اَ ََّّل رُ ْْ ِونَ ث‬
ِ ٍُْ ٕ ِٟ‫ أَ ْٔذَ ف‬َٚ ‫ن ِِ ْٓ َ٘ َنا‬ َ ْ‫اٌ ِّْو‬

Enes, Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

“Allah Teâlâ (kıyâmet gününde) cehennemliklerin azâb bakımından en hafifi olan
birisine:
“Farzedelim ki, yer yüzünde mal olarak ne varsa hep senin olsa (şu azâbtan kurtulmak
için) onları fedâ eder miydin?” diye soracaktır.
O da:
“ Evet!” diyecek.
Bunun üzerine Allah:
“Fakat sen Âdem'in sulbünde iken Ben senden (şimdikinden) daha kolay bir şey
istemiştim; bu, Bana şirk koşmaman idi.
Ne var ki sen (dünyâya gelince) yüz çevirip şirke yöneldin!”
(Buhârî, Enbiyâ, 1 ve Rikak, 51; Tecrîd terc.lX, 82)

Şirk : En büyük günah olan Allah'a (C.C.) ortak kabul etmek. Allah'tan (C.C.) ümidini
keserek başkasından meded beklemek. (Şirkin mânası mutlak küfürdür.) (Politeizm).

l5. HADÎS :

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ّ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫بي هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ‫ُ َّب أَكْفَ ٍْزُُٗ إٌَّب َه‬ْٕٙ ِِ ً‫اؽلا‬ ِ ‫ ْاٌ َؼظَ َّخُ اِ َى‬َٚ ٞ‫َب ُء ِهكَا ِء‬٠‫اَ ٌْىئث ِْو‬
ِ َٚ ِٟٕ‫ فَ َّ ْٓ َٔب َى َػ‬ٞ‫اه‬

Ebû Hureyre Resûlullah'm şöyle dediğini nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Allah buyurdu:
“Kibriyâ (büyüklük) benim ridâm, Azamet (ululuk) ise izârımdır.* (Yânî bunlar Bana
mahsus sıfatlardır).
Kim bunlardan birisi hakkında benimle tartışmaya girerse (yânî bu sıfatları takınmaya
kalkarsa) onu ateşe atarım.”
(İbn Mâce, Zühd, 16; Ebû Dâvûd, Libâs, 25; Müslim, Birr, 136)

Ridâ ve İzâr: Mü'minlerin Mekke'de hac esnasındaki nizâmî elbisesidir. Ridâ omuzlar
üzerine örtülür, İzâr ise bele kuşanılır.

Kibriyâ : Azamet. Cenab-ı Allah'ın azameti ve kudreti, her cihetle büyüklüğü.

Azamet : Büyüklük. Cenab-ı Hakk'ın büyüklüğü. Kibirlilik.

Ridâ : Örtü, belden yukarı örtülen şey, çar ve şal. Akıl. İlim. Seha. Zinet. Parlaklık
veren şey. * Hırka.
İzâr : Peştemal. Futa. Göğüsten aşağı örtülen elbiseler.

16.-20. Kudsî Hadisler

16. - 20. KUDSÎ HADİSLER :

16. HADÎS :

‫بي‬َ َ‫ ل‬ٞ‫ ْل ْاٌ ُق ْل ِه‬٠ِِ ‫ ٍَ َغ‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬:ُ‫ىبلّل‬ ّ ٍَّٕ

َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫بي َه‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫َػ‬
‫َ َّ ِخ‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬
ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠: ُِ٘‫َ ْمج‬١َ‫َٓ ف‬١ِّ ‫هؽ ُُ اٌوَّا ِؽ‬ َ َ‫ك اِ ََّّل أ‬ َ ‫َ ْج‬٠ ُْ ٌََٚ َُِِْٕٛ ‫ َّفَ َغ ْاٌ ُّ ْئ‬َٚ َُّْٛ١ِ‫ َّفَ َغ إٌَّج‬َٚ ُ‫ذ ْاٌ َّ ََل ِء َوخ‬ ِ ‫خً َِِٓ َّفَ َؼ‬ٚ
َ ‫لَ ْج‬
ُ َ ً َ ْ ْ
‫ا‬ٍَّٛ ‫َ ْؼ‬٠ ُْ ٌ ‫ْ ِب‬ٛ‫َب ل‬ِِٕٙ ‫ُق ِو ُط‬١‫به ف‬ َ َّ ْ ْ َ َ َّ ْ َ ْ
ِ ٌٕ‫ش ا‬٠‫َب ِح اٌ َؾ ِل‬١‫ ُو اٌ َؾ‬ْٙ َٔ ٌُٗ ‫ُمب ُي‬٠ ‫ا ِٖ اٌ َغٕ ِخ‬َٛ ‫ أف‬ٟ‫ ٍْو ف‬َٙٔ ِٟ‫ ُْ ف‬ِٙ ١ِ‫ٍُم‬١‫ا ُؽ َّّب ف‬ُٚ‫ لل ػَبك‬ٜ‫ْوا ل‬١ َ‫ف‬. َُّ ُ‫ ِِ ُْٕٗ ص‬َٚ
ُ ْ َ ً ْ َ ُّ َ ً
‫َْ َهثََّٕب أ ْع‬ٌُُٛٛ‫َم‬١َ‫ ٌَ ُى ُْ ف‬َٛ َُٙ‫ُٖ ف‬ُّٛ ُ‫ز‬٠ْ َ‫ا ْاٌ َغَّٕخَ فَ َّب َهأ‬ٍُٛ‫ ا ْك ُف‬ٌَٝ‫رَ َؼب‬َٚ َُٗٔ‫ ُي ٍُ ْج َؾب‬ُٛ‫َم‬٠ ٞ‫ ُي ٌَ ُى ُْ ِػ ْٕ ِل‬ُٛ‫َم‬١َ‫َٓ ف‬١ِّ ٌَ‫ أَ َؽلاً َِِٓ ْاٌ َؼب‬ِٜ ‫زََٕب َِب ٌَ ُْ رُ ْؼ‬١ْ َٛ
َ
ُْ ‫ ُى‬١ْ ٍَ‫ُ َػ‬َٜ‫ فَ ََل أٍَْق‬ٞ‫ب ِء‬ٙ َ ‫ ُي ِه‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ًُ ِِ ْٓ َ٘ب َما ف‬ٚ َ ‫ ٍء أَ ْف‬َٟ
ْ ّ َُّٞ‫َب َهثََّٕب أ‬٠ ٌَُُْٛٛ‫َم‬١َ‫ ًُ ِِ ْٓ َ٘ب َما ف‬ٚ َ ‫ثَ ْؼ َلُٖ أَثَلاً أَ ْف‬
Ebû Saîd el-Hudrî Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle dediğini nakle-
der:
“Allah şöyle buyuracaktır:
“Melekler şefâat etti, mü’minler de şefâat etti.
Geriye en çok merhamet sahibi olan Allah kaldı.”
Bundan sonra bir grup insanı ateşten alarak, içlerinden dünyâda iken hiçbir hayır
işlemeyip de cehennemde kömüre dönmüş bir çok kimseleri çıkaracak ve cennetin
önünde Hayat Nehri denen bir nehre onları bırakacak (...)
Sonra Yüce Allah şöyle buyuracak:
“Cennete giriniz, gözünüzün görebildiği ne varsa sizindir.”
Onlar:
“Ey Rabbimiz! Sen âlemlerden hiç kimseye vermediğini bize ihsân ettin” diyecekler.
Allah:
“Benim indimde size vereceğim bundan daha değerli bir şey vardır” buyuracak.
“Bundan daha değerli ne olabilir?” diyecekler.
Allah cevap verecek:
“Benim rızam! Artık bundan sonra size ebediyyen gazâb etmem!”
(Hadîsin tamamı için bkz. Müslim, Îman, 302)

Şefâat : Şefaat etmek. Af için vesile olmak. * Fık: Âhiret günü bir kısım günahkâr
mü'minlerin affedilmeleri ve itaatli mü'minlerin de yüksek mertebelere ermeleri için
Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm ve sâir büyük zâtların Allah Teâlâ'dan (C.C.) niyaz
ve istirhamda bulunmalarıdır.

17. HADÎS :
 ْ‫ ٍٍََّ ُُ ػ َْٓ ِعت‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٍَّٕ
َ ِّٟ١ِ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ إٌَّج‬ّ َٟ ٕ ّ ‫ ًَػ َْٓ َعبثِو اثْٓ َػ ْج ِل‬٠‫َها ِء‬
ِ ‫هللا َه‬
ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ ‫ل‬: ‫ؼ‬ َ ‫ َّب َِب‬ِٙ ِ‫ُٖ ث‬ُِٛ ‫ك فَؤَ ْو ِو‬
ِ ٕ ِ ٍُ‫ ُؽَُْٓ ْاٌ ُق‬َٚ ‫ُْٖ ٍِ َؾُٗ َّاَّل اٌ ََّ َقب ُء‬٠ ْٓ ٌَ َِٟ ‫زَُٗ ٌَِٕ ْف‬١ْ ٚ ٌ ‫ُٖاِ َّْ َ٘ب َما ِك‬ُّٛ ُ‫ْثز‬
َ َ‫ٓ اِهْ ر‬٠

Câbir b. Abdillah Resûlullah'ın (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle dediğini nakle-

der:
“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurdu:
“Bu, benim zâtım için râzı olduğum bir dîndir.
Buna yaraşan da ancak cömertlik ve güzel huydur.
Bu dîne uyduğunuz müddetçe, onu bu iki hasletle yüceltiniz.”
(İbn Asâkir)
.
Haslet : Huy. Ahlâk. Yaradılıştan olan tabiat.

I8. HADÎS :

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ َٟ ٕ
َ ِّٟ١ِ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ إٌَّج‬ ِ ‫ْتُ َه‬١‫ٕ َؾ‬ ُ َْٓ ‫ػ‬
ّ
ٌَٝ‫ ُي هللاُ رَ َؼب‬َٛ‫َم‬٠ ‫بي‬ َ َ‫اِ َما َك َف ًَ أ ْ٘ ًُ اٌ َغَّٕ ِخ اٌظْ َِ َّٔخَ ل‬: ‫ ُي‬َٛ‫َم‬١َ‫ ُل ُو ُْ ف‬٠‫ءاً أَ ِى‬َٟ
ْ َ ِ ٌَّٕ‫ََٕ٘ب أٌََ ُْ رُ ْل ِف ٍَْٕب ْاٌ َغَّٕخَ َِِٓ ا‬ُٛ‫ع‬َٚ ِّْ٘١َ‫َْ أٌََ ُْ رُج‬ٚ
ْ ّ َْ‫به لَب َيرُ ِو ُك‬
ْ ّ ‫ا‬ُٛ‫بة فَ َّب أُ ْػط‬
‫ َع ًَّ صُ َُّ ر َََل َ٘ب ِم‬َٚ ‫ ُْ َػ َّي‬ِٙ ِّ‫ َهث‬ٌَِٝ‫ ُْ َِِٓ إٌَّظَ ِو ا‬ِٙ ١ْ ٌَِ‫ءاً أَ َؽتَّ ا‬َٟ َ ‫َ ْى ِْفُ ْاٌ ِؾ َغ‬١َ‫َخَف‬٠٢‫ ِٖ ْا‬:
ْ َ َّ
ََْٕٝ ‫ا اٌ ُؾ‬ََُٕٛ ْ‫َٓ أؽ‬٠‫َب َكحٌ ٌٍِ ِن‬٠‫ ِى‬َٚ

Suhayb (radiyallahu anhu) Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

“Cennet ehli cennete girdiği vakit Allah Teâlâ şöyle buyurur:
“İlâve etmemi istediğiniz bir şey var mı?”
Onlar:
“Yüzlerimizi beyazlaştırmadın mı?
Bizi cennete koyup cehennemden kurtarmadın mı?” derler.
Bunun üzerine Allah perdeyi kaldırıverir.
Artık kendilerine verilen en değerli şey Azîz ve Celîl olan Rabb’lerine bakmalarıdır.
Sonra (Hz. Peygamber) şu âyeti okudu:
“İyilik edenlere dâimâ daha iyisi ve üstünü verilir.”
(13 Müslim, Îman, 297-298)

‫ْ ٌَـئِهَ إَْٔ َؾبةُ ْاٌ َغَّٕ ِخ‬ُٚ‫َّلَ ِمٌَّخٌ أ‬َٚ ‫ُ ُْ لَزَ ٌو‬َُٙ٘ٛ‫ع‬ُٚ ‫ك‬
ُ َ٘ ْ‫َو‬٠ َ‫َّل‬َٚ ٌ‫َب َكح‬٠‫ ِى‬َٚ ََْٕٝ ‫ا ْاٌ ُؾ‬ََُٕٛ ْ‫َٓ أَؽ‬٠‫َْ ٌٍَِّّ ِن‬ٚ‫َب فَ بٌِ ُل‬ٙ١ِ‫ُ٘ ُْ ف‬
“Güzel davrananlara daha güzel karşılık, bir de fazlası vardır. Onların yüzlerine
ne bir toz (kara leke) bulaşır ne de bir horluk (gelir). İşte onlar cennet ehlidirler. Ve
onlar orada ebedî kalacaklardır.” (Yunus, 10/26)

19. HADÎS :
‫بي‬َ َ‫ ل‬ٞ‫ ْل ْاٌ ُق ْل ِه‬٠ِِ ‫ ٍَ َغ‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬:ٍَّٕٝ َ ِّٟ١ِ‫بي إٌَّج‬ َ َُُ‫ ٍٍََّل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ّهللاُ َػ‬
‫َب َِ ِخ‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ُ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠: َِّٟ ٠‫َؤْ ُِوُنَ أَ ْْ رُ ْق ِو َط ِِ ْٓ ُم ِّه‬٠ َ‫هللا‬ ّ َّْ ِ‫د ا‬ٍ ْٖٛ َ ِ‫ ث‬ٞ‫َُٕب ِك‬١َ‫ه ف‬َ ٠ْ ‫ ٍَ ْؼ َل‬َٚ ‫ه َهثََّٕب‬ َ ١ْ َّ‫ ٌَج‬ٌَُٛٛ‫َم‬٠ َُ ‫َب آ َك‬٠‫َب‬٠ ‫به لَب َي‬
ِ ٌَّٕ‫ ا‬ٌَِٝ‫ن ثَؼْضب ً ا‬ َ
‫ق‬
َ ‫به‬ َّ ُ ْ ً
َ ‫َٓ ِء ٍم ر‬١‫َٓ فَ ِؾ‬١‫ رِ َْ ِؼ‬َٚ ‫ رِ َْ َؼخ‬َٚ ‫َب َهةِّ لَب َي رِ َْ َؼ ُِ ِِ َء ٍح‬٠ ‫بي‬ َ َ‫ف أ َهاُٖ ل‬ ُ ْ َ ُ
ٍ ٌ‫تُ ا َي ِِ ْٓ و ًِّ أ‬١ِْ َ٠َٚ ‫َب‬ٌٙ َ
ِ ٌٕ‫ َِب ثَؼْش ا‬َٚ ِّ‫ ُغ اٌ َؾب ِِ ًُ َؽ ُْ َهة‬َٚ
‫ إٌَّب‬ٍَٝ‫ك َمٌِهَ َػ‬ ّ ‫اة‬
َّ َْ َ‫ ٌل ف‬٠‫هللاِ َّ ِل‬ َ َ
‫ن‬ ‫ػ‬
َ ٓ َّ ‫و‬ َ
‫َّل‬
ِ َ َ ٚ ٜ ‫ه‬ ‫ب‬ ‫ى‬ َ َ
ُ ‫ث‬ ‫ب‬ ِ
ِ َ َ َٚ ٜ ‫ه‬ ‫ب‬ َ
‫ى‬ ٍ
ُ ً‫ب‬
َ َّ ٌٕ‫ا‬ ٜ ‫و‬ َ ‫ر‬ٚ
َ َ َِ ْ ُ
‫ل‬ ١ ٌ ٛ ْ
ٌ‫ا‬ ُُ ُٙ ٘ ُٛ‫ع‬ ٚ ْ
َ َ َّ١‫ رَ َغ‬َّٝ‫ً َؽز‬.
‫د‬ ‫و‬ ِ ِّٟ١ِ‫فَمَب َي إٌَّج‬
ْ ْ
َُُّ ‫اؽ ٌل ص‬ ُ ْ ً
ِ َٚ ُْ ‫ ِِٕى‬َٚ َٓ١‫ رِ َْ ِؼ‬َٚ ‫ رِ َْ َؼخ‬َٚ ‫ َط رِ َْ َؼ ُِ ِِ َء ٍح‬ُٛ‫ َِؤع‬َٚ ‫ط‬ُٛ َّ َ
َ ‫َؤع‬٠ ْٓ ِِ َُ ٍٍَ َٚ ِٗ ١ْ ٍ‫ٍٕىبلّلُ َػ‬ ّ َّ َ ِٟ‫ْ كَا ِء ف‬ٌََّٛ‫بً َوبٌْ ْؼ َو ِح ا‬ َّ ِ ٌَّٕ‫ ا‬ِٟ‫أَ ْٔزُ ُْ ف‬
َ‫ْ ِه ْاْل‬َّٛ‫ت اٌض‬ ِ ْٕ ‫ ُه ْث َغ أَ ْ٘ ًِ ْاٌ َغ َّٓ َع‬ُٛٔٛ‫ أَ ْْ رَ ُى‬ُٛ‫اِِّْ ََّلَهْ ع‬َٚ ‫ ِك‬َْٛ ٍَ‫ْ ِه ْاْل‬َّٛ‫ت اٌض‬ ِ ْٕ ‫ َع‬ِٟ‫ب ِء ف‬ٚ َ ١ْ َ‫ْ َوبٌ َّْ ْؼ َو ِح ْاٌج‬َٚ‫٘ أ‬ ِ َ١‫ش أَ ْ٘ ًِ ْث‬ َ ٍُُ‫بي ص‬
َ َ‫ِح فَ َىجَّوْ َٔب صُ َُّ ل‬
َ َ َّ ْ
‫بي َّط َو أ٘ ًِ اٌ َغٕ ِخ فىجَّوْ َٔب‬ْ َ ْ َ ُ َ َ
َ ‫اٌ َغٕ ِخ فىجَّوْ َٔب ص َُّ ل‬ َّ ْ

Ebû Saîd el-Hudrî Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)'dan nakleder:

“Allah kıyâmet günü:
“Ey Âdem!” buyurur.
Hz. Âdem:
“Buyur Yâ Rabbî!” der.
Bir ses kendisine şöyle seslenir:
“Allah sana, soyundan cehenneme girecekleri seçip çıkarmanı emrediyor”
Âdem:
“Yâ Rabbî, cehenneme gideceklerin mikdarı ne kadardır?” diye sorar.
Allah:
“Her bin kişiden -sanırım öyle buyurmuştu- 999'u” diye cevap verir.
“O sırada (bunun verdiği şiddetle korkudan) gebe kadın çocuğunu düşürür, çocuk
saçları ağarıp ihtiyârlar; ve o anda insanları (korkudan) sarhoş sanırsın.
Hâlbuki onlar hiç de sarhoş değildir. Fakat Allah'ın azâbı çok şiddetlidir.”
Bu durum oradaki insanlara pek ağır geldi, öyle ki yüzlerinin rengi değişti.
Bunun üzerine Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurdu:
“O cehennemliklerin 999'u Ye'cûc ve Me'cûc'den, biri de sizdendir.
Sonra insanlar içinde sizler, beyaz öküzün üzerindeki siyah tüy veya siyah öküzün
üzerindeki beyaz tüy durumundasınız.
Ben sizin, cennet ehlinin dörtte biri kadar olacağınızı kuvvetle ümid ediyorum.”
Bunun üzerine biz tekbir getirdik.
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
“Cennet ehlinin üçte biri olacaksınız” dedi.
Biz tekrar tekbir getirdik.
Sonra o:
“Cennet ehlinin yarısı” dedi.
Biz tekrar tekbir getirdik.
(Buhârî, Enbiyâ, 7; Tecrîd terc. lX, 102; Müslim, Îman, 379)

Ye'cûc ve Me'cûc: Kısa boylu olacakları söylenen ve Kur'an-ı Kerim'de bahsi geçen ve
ortalığı fitne ve anarşiye boğacak olan bir kavmin ismi.

‫ َؼ ٍخ َػ َّّب‬ٙ ِ ْ‫َب ر َْنَ٘ ًُ ُوًُّ ُِو‬َٙٔ ْٚ‫ْ ََ رَ َو‬َٛ٠ ‫اة‬

َ ‫ٌَ ِى َّٓ َػ َن‬َٚ ٜ‫به‬ ِ ‫ ُغ ُوًُّ َما‬ٚ
َ ٌَّٕ‫ ا‬ٜ‫ر ََو‬َٚ ‫َب‬ٍَّْٙ ‫د َؽ ّْ ًٍ َؽ‬
َ ‫ َِب ُُ٘ ثِ َُ َى‬َٚ ٜ‫بً ٍُ َىب َه‬ َ َ‫ر‬َٚ ‫ذ‬ َ ْ‫أَه‬
ْ ‫ َؼ‬ٙ
َّ
‫ ٌل‬٠‫هللاِ َّ ِل‬

“Onu gördüğünüz gün, her emzikli kadın emzirdiği çocuğu unutur, her gebe
kadın çocuğunu düşürür. İnsanları da sarhoş bir halde görürsün. Oysa onlar sarhoş
değillerdir; fakat Allah'ın azabı çok dehşetlidir!” (Hacc 21/2)

20. HADÎS
‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ُ َّب ػ َْٓ َه‬ْٕٙ ‫هللاُ َػ‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ػ َْٓ اِ ْث ِٓ َػجَّبًْ َه‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ٝ‫ْ َؽ‬َٚ‫ أ‬ٍَٝ ُِٛ ٌَِٝ‫ا‬: َِ َ‫ٕٓ رَ ْؼ َّ ًَ َػ ََّلً أَؽْ فَعَ ٌِ َؾ ََجَبرِه‬ ْ ٌََٚ ٞ‫ب ِء‬ٚ َ َ‫ب ثِم‬ٙ َ ِّ‫ َِِٓ اٌو‬َّٟ ٌَِ‫ ٍء أَ َؽتَّ ا‬َٟ َ َِّٔ‫َْ ا‬
َ ‫ه ٌَ ْٓ رَزَمَو‬
ْ ِْ‫َّة ث‬
َ َ َ ْ َ َ
ٞ‫ ََّل رَ ُغ ْل ثِ ِل‬َٚ َ‫ه‬١ْ ٍ‫ َػ‬ٜ‫َب فَب ٍْ َق‬١ٔ‫ أ ْ٘ ًِ اٌ ُّل‬ٌِٝ‫ َّو ْع ا‬ٚ َ َ‫ ََّل رَز‬ٍَٝ ُِٛ ‫َب‬٠ ‫ن‬ ُ َ َّ َ َ ْ ُ ْ
َ ٍِ‫َب فَبغ‬١ٔ‫ه ٌِ ُل‬
ِ ُِ ‫ أ‬ِٟ‫إٌظ ِو ف‬ِٟ‫اة َهؽْ َّز‬
َ ‫ه‬ٛ َ َٛ ‫ه أ ْث‬ َ ١ْ ٍ‫ك َػ‬ َ ِٔ. ٍَٝ ُِٛ ‫َب‬٠
َُِٕٛ ْ‫ْ أَؽ‬َٚ‫ا أ‬ُٛ‫َٓ اعْ زَِٕج‬١ِ‫َٓ ْاٌ ُّ ْقجِز‬١ِِِٕ ‫ لًُْ ٌِ ٍْ ُّ ْئ‬َٚ ‫ا‬ُٚ‫َٓ أَ ْث ِْو‬١ِ‫َٓ اٌزَّب ِءث‬١ِِِٕ ‫لًُْ ٌِ ٍْ ُّ ْئ‬

İbn Abbas (radiyallahu anhu) Resûlullah'ın şöyle dediğini nakleder:

“Azîz ve Celîl olan Allah Mûsâ'ya şunu vahyetti:
“Sen bana, kazama râzı olmaktan daha iyi bir şeyle yaklaşamazsın.
İyiliklerini muhafaza konusunda yapacağın en doğru şey, işlerinde kontrol sahibi
olmandır.
Ey Mûsâ! Dünyâ adamlarına yalvarıp yakarma, yoksa benim gazâbıma uğrarsın.
Dünyâ uğruna dînini elden çıkarma, yoksa rahmet kapılarımı sana kapatırım.
Ey Mûsâ! Tevbe eden mü'minlere sevinmelerini söyle!
Alçak gönüllü mü'minlere de sakınmalarını ve iyilik etmelerini söyle!”

(İbn Arabî, (son iki cümlenin ilâve edilmiş olmasından) şüphe ettiğini söyler).

Kaza : Allah'ın takdirinin ve emrinin yerine gelmesi.

Muhafaza : Zarar ve ziyandan sakınıp korumak. * Himâye ve hıfzetmek. Gözetlemek. *

Bir şeye devamlı olmak.
21.-25. Kudsî Hadisler

21.-25. KUDSÎ HADİSLER

21. HADÎS

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ ‫ل‬: ‫ت‬ ِ ٍْ َ‫ ل‬ٍَٝ‫ ََّل َفطَ َو َػ‬َٚ ‫ذ‬
ْ ‫ ََّل اُ ُم ٌْ ٍَ ِّ َؼ‬َٚ ‫د‬ ُ ‫َو أَ ْػ َل ْك‬
ْ َ‫ ٌْٓ َها‬١‫َٓ َِب ََّل َػ‬١‫ اٌَّٖبٌِ ِؾ‬ٞ‫د ٌِ ِؼجَب ِك‬ ٍ َْ‫ث‬

Ebû Hureyre Resûlullah'tan nakleder:

Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurdu:
“Sâlih kullarım için hiçbir gözün görmediği, hiçbir kulağın işitmediği ve insan aklının
ulaşamayacağı şeyler hazırladım.”
(Buhârî, Tefsîru sûre: 32; Tecrîd, terc. XI, 149; Müslim. Îman, 312 Tirmizî, Cennet, 15;
İbn Mâce, Zühd, 39; Dârimî, Rikak, 97)

Sâlih : (Salâh. dan) İşe yarar, elverişli, uygun, iyi. Haklı olan, itikatlı, dindar, dinî
emirlere uyan. * Faziletli, ehl-i takva olan.

22. HADÎS

ّ َٟ ٕ
َ َ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ل‬
‫بي‬ ِ ‫َبٌِتْ َه‬ٛ ِٟ‫ ثِ ْٓ أَث‬ٍِٟ‫ػ َْٓ َػ‬:ُُ ٍٍََّ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫بي َه‬ َ َ‫ل‬
ّ ‫بي‬
ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ َ َ‫ل‬: ‫ْ َط‬َٛ‫ فَمَ ْل اِ ٍْز‬ِٟٔ‫َ ْؼجُ ْل‬٠ ُْ ٌَ ْٓ َِ َٚ ِٟٔ‫َ ْؼجُ ْل‬٠ ُْ ٌَ ِٟٕ‫ْو ْف‬
ِ ‫َؼ‬٠ ُْ ٌَ ْٓ َِ َٚ ِٟٕ‫ْو ْف‬
ِ ‫َؼ‬٠ ُْ ٌَ ٞ‫ ِْو‬١‫ َِ ْٓ َه َعب َغ‬ٞ‫ ِْو‬١‫ َِ ْٓ َفبفَ َغ‬َٚ ٟ‫ة ٍَ َق ِط‬
َ
ْ ْ
ِٟ‫َؽٍذ ثِ ِٗ ِٔم َّز‬َّ
 Ali b. Ebî Tâlib (radiyallahu anhu) Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den
nakleder:
Yüce Allah şöyle buyurur:
“Benden başkasına ümit bağlayan Beni tanımıyor demektir.
Beni tanımayan Bana kulluk etmez.
Bana kulluk etmeyen Benim gazâbıma mâruz kalır.
Benden başkasından korkan Benim azâbımla karşılaşır.”

Mâruz : Bir şeyin etkisine uğramak veya uğratmak. * Arzolunmuş, arzolunan. *

Serilmiş, yayılmış. * Verilmiş, sunulmuş. * Anlatılmış. * Bir şeye karşı siper alan.

23. HADÎS

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ْ
‫َّل اٌ َغَّٕ ِخ‬ٛ‫آف ِو أ ًْ٘ اٌِ َغَّٕ ِخ َك ُف‬ َ ِ َُٛ َ٘ٚ ‫به‬ ِ ٌَّٕ‫ ا‬ٍَٝ‫ُُٗ َػ‬ٙ‫ ُع‬ُٛ ِ‫ َه ُع ًٌ ِمجً ث‬َٝ‫َ ْجم‬٠ َٚ . َْٓ‫ْ َهةِّ أ‬َٞ‫ ُي أ‬ُٛ‫َم‬١َ‫به فَبَُِّٔٗ لَ ْلف‬ ِ ٌَّٕ‫ ػ َِٓ ا‬ِٟٙ ْ‫ع‬َٚ ‫ف‬ ْ ‫ِه‬
َ ّ ُ ُ ْ ْ َ ّ
َٚ َ‫ ُي هللاُ رجَبهَن‬ٛ‫َم‬٠ َُّ ‫ُٖ ص‬ُٛ‫َلػ‬٠ ْ‫ هللاَ َِبَّب َء هللاُ أ‬ُٛ‫َلػ‬١‫ موبإَ٘ب ف‬ِٟٕ‫ أؽْ ئل‬َٚ ‫َب‬ٙ‫ ُؾ‬٠‫ ِه‬َِٟٕ‫ه أْ لْج‬ ّ ْ َ ُ َ َ َ َ َ َ ْ َ ْ
َ ِ‫ اِْ ف َؼٍذ ماٌِهَ ث‬١ََ ‫ ًَْ٘ َػ‬ٌَٝ‫رَ َؼب‬
َ ُ َ ْ َ‫ْذ‬
َ‫ ُي ََّل أ‬ُٛ‫َم‬١َ‫ َوُٖ ف‬١ْ ‫َُٗ َػ ِٓرََْؤ َ َي َغ‬ٙ ْ‫ع‬َٚ ُ‫هللا‬ ّ ُ‫َْٖ ِوف‬١َ‫هللاُ ف‬ ّ ‫ك َِبَّب َء‬ َ ١ِ‫اص‬َٛ َِ َٚ ‫ ٍك‬ُٛٙ‫ َع ًَّ ِِ ْٓ ُػ‬َٚ ‫ َهثَُّٗ َػ َّي‬ٟ‫ُ ْؼ ِط‬٠ َٚ ُٖ‫ َو‬١ْ ‫ه َغ‬ َ ٌَُ‫به فَب ِ َمي ٍْؤ‬ ِ ٌَّٕ‫ا‬
‫ اِ َي‬ِِْٟٕ ‫ْ َهةِّ لَ ِّل‬َٞ‫ ُي أ‬ُٛ‫َم‬٠ َُّ ُ‫َ َْ ُىذَ ص‬٠ ْْ َ‫هللاُ أ‬ ّ ‫ َهآَ٘ب ٍَىَذَ َِبَّب َء‬َٚ ‫ ْاٌ َغَّٕ ِخ‬ٍَٝ‫ٌْ لَ ْلأَ ْلجَ ًَ َػ‬ َ ١ َ ٌَ ‫أ‬ ُ ٗ َ ٌ َّ
ً ‫ع‬ ٚ
َ َ َ ُ َّ
‫ي‬ ‫ػ‬ ّ
‫هللا‬ ‫ي‬
ُ ٛ ُ ‫م‬ َ َّ
َ ِ َ ِ َ ٜ
١ ‫ف‬ ‫خ‬ ٕ‫غ‬ ْ
ٌ‫ا‬ ‫ة‬ ‫ب‬ ‫ث‬
َ
َ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ َِب أ ْغلَهَن‬٠ ‫ه‬ َ ٍَ٠ْ َٚ ‫ه‬ َ ُ‫ز‬١ْ َ‫ أ ْػظ‬ٞ‫ َو اٌ ِن‬١ْ ‫ َغ‬ٌِٟٕ‫مَهَ ََّل رََْؤ‬١ِ‫اص‬َٛ َِ َٚ َ‫كَن‬ُٛٙ‫ْذَ ُػ‬١َ‫أ ْػظ‬. َّٝ‫ َع ًَّ َؽز‬َٚ ‫ هللاَ َػ َّي‬ُٛ‫َ ْلػ‬١َ‫ْ َهةِّ ف‬َٞ‫ ُي أ‬ُٛ‫َم‬١َ‫ف‬
َ َّ ُ َ َ ّ
‫ك‬ ُ ‫َء‬٠ ‫ َهثَُّٗ َِبَّب‬ٟ‫ُ ْؼ ِط‬١َ‫ه ف‬ َ ِ‫ ِػ َّير‬َٚ ‫ ُي ََّل‬ُٛ‫َم‬١َ‫ َوُٖ ف‬١ْ ‫ه أَ ْْ رََْؤ َ َي َغ‬ َ ٌِ‫ه ٰم‬ َ ُ‫ز‬١ْ َ‫ْذَ اِ ْْ أَ ْػط‬١ََ ‫ًَْ َػ‬َٙ‫ ُي ٌَُٗ ف‬ٚ ٌَِٝ‫ُمَ ِّل ُُِٗ ا‬١َ‫ك ف‬ َ ١ِ‫اص‬َٛ َِ َٚ ‫ ٍك‬ُٛٙ‫هللاُ ِِ ْٓ ُػ‬ ّ
ْ َ ْ ْ
‫َمَذ ٌُٗ اٌ َظ‬َٙ‫بة اٌ َغٕ ِخ أٔف‬ َّ ْ َ
َ َ‫ ث‬ٍٝ‫بة اٌ َغٕ ِخ فَبِما لَب ََ َػ‬ َ َّ ْ َ َ‫هث‬ُٚ ْ َ ُ َّ ُ
ِ ‫ اٌ َُّو‬َٚ ُِ ْٟ ‫َب َِِٓ اٌ َق‬ٙ١ِ‫ َِب ف‬ٜ‫ٔخ فَ َوأ‬. ‫ ُي‬ٛ‫َم‬٠ َُّ ‫َ َْىذَ ص‬٠ ْْ ‫َ َْىذ َِبَّب َء هللاُ أ‬١َ‫ف‬ ُ ُ َ ّ ُ ُ
‫ك‬ َ ٠‫اصِئ‬َٛ َِ َٚ َ‫كَن‬ُٛٙ‫ْذَ ُػ‬١َ‫ٌْ لَ ْل أَ ْػط‬ َ ١َ ٌ َ ‫أ‬ ُ َٗ ٌ ٝ َ ٌ ‫ب‬ ‫ؼ‬ َ َ ‫هللاُ رَجَب َه‬
َ ‫ر‬ ٚ ‫ن‬َ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ْاٌ َغَّٕخَ ف‬ٍِْٟٕ ‫ْ َهةِّ أَكء ِف‬ٞ‫ن أَ ْْ ََّل رََْؤ َ أََي‬ َ ‫َب‬٠ ‫ه‬ َ ٍَ٠ْ َٚ َ‫ذ‬١‫ َو َِب أُ ْػ ِط‬١ْ ‫َغ‬
َ‫ا ْثَٓ آ َك ََ َِب أَ ْغلَهَن‬. ‫ن‬ َ ‫هللاُ رَجَب َه‬ ّ َ‫ْ ؾَه‬َٚ٠ َّٝ‫ َع ًَّ َؽز‬َٚ ‫هللاَ َػ َّي‬ ّ ُٛ‫َ ْلػ‬٠ ‫َ َيا ُي‬٠ ‫ه فَ ََل‬ َ ِ‫ َف ٍْم‬َٝ‫ُْ أَ ّْم‬ٛ‫ْ َهةِّ ََّل أَ ُو‬َٞ‫ ُي أ‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ِِ ُْٕٗ فَب ِ َما ف‬ٌَٝ‫ رَ َؼب‬َٚ
ُ
ْ‫هللاُ ِِ ُْٕٗ لَب َي أ ْك ُف ًِ اي‬ّ ‫ه‬ َ ‫ ِؾ‬ٙ َ َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ َّْ ِ‫ ا‬َّٝ‫ َؽز‬ََّّٕٝ َ‫َز‬٠ َٚ َُّٗ‫ََْؤَيْ َهث‬١َ‫ َيَِ ُٖ رَ ََّّٕ ْٗ ف‬ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ ّ ‫َب لَب َي‬ٍَٙ‫ُ َن ِّو ُوُٖ ِِٓء َو َنا َعَّٕخَ فَب ِ َما َك َف‬١ٌَ ًَّ ‫َع‬
َ ٰ
ٌِِْ َٚ َ‫ َع ًَّ مٌِهَ ٌه‬َٚ ‫بي هللاُ َػي‬ َّ ّ َ َ ْ ْ
َ ‫ ل‬ُّٟ ِٔ‫ اِما أٔمط َؼذ ثِ ِٗ اْل َِب‬ٝ‫ ونا َؽز‬َُٚٗ‫ٌُٗ َِ َؼ‬ َ َ ْ َ َّ َ َ ُ
Ebû Hureyre nakleder:
Kıyâmet gününde Allah'ın kullar arasındaki hükmü ile ilgili bir hadîste Resûlullah
(sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“... Ve yüzü ateşe dönük bir adam kalır.
O cennete girecekler arasında en sonuncusudur.
Şöyle der:
“Ey Rabbim!
Yüzümü ateşten uzaklaştır.
Zîrâ onun kokusu bana acı veriyor ve alevi beni yakıyor!”
Allah'ın dilediği kadar böyle yalvarır.
Daha sonra Allah Teâlâ şöyle buyurur:
“Bunu yaparsam, başka bir şey ister misin?”
O kul: “Hayır! Başka bir şey istemem!” der.
Azîz ve Celîl olan Rabb’ine Allah'ın istediği kadar vaad ve yemînlerde bulunur.
Nihâyet Allah onun yüzünü ateşten çevirir.
Cennete yaklaşıp da onu görünce, Allah'ın dilediği kadar sustuktan sonra şöyle der:
“Ey Rabbim!
Beni cennetin kapısına yaklaştır!”
Bunun üzerine Allah ona:
“Evvelce, sana verdiğimden başka bir şey istemeyeceğine söz vermiş değil miydin?
Yazıklar olsun ey Âdem oğlu!
Ne kadar gadredicisin!” buyurur.
O kul: “Ey Rabbim!” der, Azîz ve Celîl olan Allah'a duâ eder.
Nihâyet Allah ona sorar:
“Bunu sana versem başka şey ister misin?”
Kul:
“İzzetine yemîn ederim ki hayır!” der.
Rabbine, Allah'ın dilediği kadar söz ve yemînlerde bulunur.
Sonunda Rabbi, onu cennetin kapısına yaklaştırır.
Cennetin kapısında durduğu, cennet ona açıldığı, içindeki hayırları ve sevinci gördüğü
vakit, Allah'ın dilediği kadar susar.
Sonra şöyle der: “Ey Rabbim!
“Beni cennete koy!”
Allah Tebâreke ve Teâlâ ona:
“Verdiğimden başka bir şey istemeyeceğine söz vermiş değil miydin?
Yazıklar olsun ey Âdem oğlu! sen ne sözünde durmaz kimse imişsin!” der.
Kul: “Ey Rabbim!
Mahlûkatının en bedbahtı ben olmayayım!” der ve Allah'a devâmlı duâ eder.
Nihâyet Allah Tebâreke ve Teâlâ onun bu hâline güler.
Allah ona gülünce:
“Cennete gir!” der.
Kul cennete girince Allah şöyle buyurur:
“Temennide bulun!”
O da Rabbinden istekte ve temennide bulunur.
Nihâyet Azîz ve Celîl olan Allah ona:
“Şunu da iste, bunu da iste!” diye hatırlatmada bulunur.
Nihâyet istekleri son bulunca, Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Bunların hepsi ve daha bir o kadarı senindir!”
(Müslim. Îman, 299)

24. HADÎS

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َوح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ُّ‫بي ٌَُٗ َهة‬ َ َ‫هللاَ ثِبِ ْمِٔ ِٗ فَم‬
ّ ‫ٌ فَمَب َي ْاٌ َؾ ّْل ِ ُّلّلِ فَ َؾ ِّ َل‬ َ َ‫ َػ َػط‬ٚ ُّ‫ ِٗ اٌو‬١ِ‫َٔفَ َـ ف‬َٚ ََ ‫هللاُ آ َك‬ ّ ‫ك‬ َ ٍَ‫ َّّب َف‬ٌَُٚ‫ أ‬ٌَِٝ‫َب آ َك ََ اِ ْمَ٘تْ ا‬٠ ُ‫هللا‬ ّ ‫ه‬ َ َّ ‫ن ْاٌ َّ ََل ِء َوخَ ُٖ َه ِؽ‬ َْ
َ ‫َّلإ‬
ُ ّ ُ ُ َ ُ ُ َ
ِ‫ َهؽْ َّخ هللاِ ص َُّ َه َع َغ ا‬َٚ َُ ‫ى ُْ اٌَ َََّل‬١ْ ٍ‫ َػ‬َٚ ‫ا‬ٌٛ‫ى ُْ لَب‬١ْ ٍ‫ً فَمًْ اٌَ َََّل َُ َػ‬ ُ ُ
ٍ ٍٛ‫ُ ُْ ُع‬ِِٕٙ ‫َل‬ ْ ٍ َ َِ ٌِٝ‫ه ا‬َ ُ
َ ١َِٕ‫َّخ ث‬١‫ ر َِؾ‬َٚ ‫ه‬ ُ
َ ‫َّز‬١‫ َهثِّ ِٗ فَمَب َي اِ َّْ َ٘ب ِم ِٖ رَ ِؾ‬ٌَٝ
ُٖ ‫َلَا‬٠َٚ ٌَُٗ ُ‫هللا‬ ّ ‫ُ ُْ فَمَب َي‬َٕٙ١ْ َ‫َب آ َك ث‬ٙ١ِ‫َب فَبِ َما ف‬َٙ‫به َوخٌ صُ َُّ ثَ ََط‬ َ َ‫ٓ ُِج‬١ ٌ ِّ َ٠ ِّٟ‫َٓ َهث‬١ِّ َ٠ ‫د‬ ُ ْ‫ُ ْءدَ لَب َي اِ ْفزَو‬ ِ َ ‫ب‬ ّ ُ َّٙ ٠َ ‫أ‬ ْ‫َو‬ ‫ز‬ ‫بْ اِ ْف‬ َ ‫َّزُُٗ فَمَب َي َِ ْمج‬٠‫ ُم ِّه‬َٚ َُ
ِ ُٙٛ
ْ ْ ُ ُ َ َ َ
ْٟ َ‫َّزهَ فبِما وًُّ أِ ََب ٍْ َِىزتٌ ُػ ُّ ُوُٖ ث‬٠ ِّ‫ْ َهةِّ َِب َ٘بإَُّل ِء لب َي َ٘بإَُّل ِء مه‬ٞ‫َبأ‬٠ ‫ ِء ِ٘ ُْ لب َي‬َٛ ْٙ‫ْ ِِٓ أ‬ٚ‫أُ٘ ُْ ْل‬َٛ ْٙ‫ ُْ َه ُع ًٌ أ‬ِٙ ١ِ‫ ِٗ فَب ِ َما ف‬١ْ َٕ١ْ ‫َْ َػ‬
ُ َ َ ُ َ َ َ َ ْ ُ َ
ِ ٞ‫ذ ٌَُٗ ِِ ْٓ ُػ ُّ ِو‬
ً ُ ٍْ ‫ لَ ْل َع َؼ‬ِِّٟٔ‫ْ َهةِّ فَب‬َٞ‫ْذ ٌَُٗ لَب َي أ‬ ُ ‫ ُك لَ ْل َوزَج‬ُٚٚ ‫ه كَا‬ َ ُٕ‫ه لَب َي صُ َُّ َهةِّ َِ ْٓ َ٘ب َما لَب َي َ٘ب َما ا ْث‬ َ ٌِ‫ َم‬َٚ َ‫َٓ ٍََٕخً لَب َي أَ ْٔذ‬١َّ‫ر‬
‫ك‬َ َ‫د ف‬ ِ َّْٛ ٌ‫ه ْا‬ ُ ٍََِ ُٖ‫َ ُؼ ُّل ٌَِٕ ْف َِ ِٗ فَؤَرَب‬٠ َُ ‫ُ َّب فَ َىبَْ آ َك‬ْٕٙ ِِ َِٜ‫هللاُ صُ َُّ أُ ْ٘ج‬
ّ ‫أُ ٍْ ِىَٓ ْاٌ َغَّٕخَ َِب َّب َء‬ٍََٝ‫ أَ ٌْفُ ٍََٕخ ٍح ٌَِ ا َي ث‬ٍَِٟ‫ا َي آ َك َُ لَ ْل َػغ ٍَّْذَ لَ ْل ُوزِج‬
ً‫َٓ ٍََٕخ‬١َّ‫ َك ٍِز‬ُٚٚ ‫ه َك‬ ْ
َ ِ‫ه َع َؼٍذَ َِّل ْثج‬ َ َّٕ‫ ِى‬ٌَٚٚ . ‫ ِكفَ َظ‬ُُّْٛٙ ٌ‫ ا‬َٚ ‫ة‬ ِ ‫ْ ََ ِء ٍم أُ ِِ َو ثِ ْبٌ ِىزَب‬َٛ٠ ْٓ ِّ َ‫َّزُُٗ لَب َي ف‬٠ ِّ‫ذ ُمه‬ ْ َ١َِ ََٕ‫ ف‬َٟ ١َِ َٔ َٚ ُُٗ‫َّز‬٠‫َد ُم ِّه‬ ْ ‫َؽ َل فَ َغ َؾل‬
.
Ebû Hureyre Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle dediğini nakleder:
“Allah Âdem'i yaratıp, ona rûhu üflediği zaman Âdem aksırdı ve:
“El hamdülillah” diyerek, O'nun izniyle hamdetti.
Bunun üzerine Rabbi ona:
“Allah seni esirgesin ey Âdem; o meleklere, onlardan oturmakta olan bir topluluğa git
ve “Esselâmü aleyküm” (Allah'ın selâmı üzerinize olsun) de!” buyurdu.
Onlar da: “Selâm ve Allah'ın rahmeti senin üzerine olsun!” dediler.
Sonra Âdem Rabbine döndü.
Allah: “Senin selâmın ve oğulların arasındaki selâm işte budur!” buyurdu.
Allah, avuçları kapalı hâlde Âdem'e:
“Bu ikisinden hangisini istersen seç!” dedi.
Âdem: “Rabbimin sağ elini seçtim; Rabbimin her iki eli de sağ ve mübârektir” dedi.
Sonra Allah elini açtı; bir de ne görsün, orada Âdem ve onun soyundan gelenler vardı!
Âdem: “Ey Rabbim bunlar nedir?” dedi.
Allah: “Bunlar senin soyundan gelenlerdir” buyurdu.
Bir de baktı ki, her insanın iki gözü arasında ömrü yazılıdır.
İçlerinde pırıl pırıl biri veya pırıl pırıl parlayanlardan biri vardı.
Âdem: “Yâ Rabbi bu kimdir?” dedi.
Allah: “Bu senin oğlun Dâvûd'dur; Ben kendisine 40 senelik ömür yazdım” buyurdu.
Âdem: “Yâ Rabbî, onun ömrünü arttır!” dedi.
Allah: “Ona takdir ettiğim ömür budur” buyurdu.
Âdem: “Ey Rabbim, ben kendi ömrümden ona altmış sene bağışladım” dedi.
Allah: “Sen bilirsin” buyurdu.
Sonra Âdem, Allah'ın dilediği kadar cennette sâkin kılındı; bilâhare cennetten indirildi.
Âdem kendi günlerini saymakta idi.
Bir gün ölüm meleği çıka geldi.
Âdem ona: “Erken geldin, bana bin senelik ömür yazılmıştır” dedi.
Melek: “Evet ama, sen altmış seneyi oğlun Dâvûd'a vermiştin” dedi.
Âdem inkâr etti; bu yüzden soyundan gelenler de inkâr ediyor.
Âdem unuttu; bu yüzden soyundan gelenler de unutuyor.
Ve o günden îtibâren yazı ve şâhidlik emredilmiştir.
(Tirmizî, Tefsîru sûre: 114)

(Bu hadîs hasen ve garîbdir)

25. HADÎS

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ َ ِّٟ١ِ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ إٌَّج‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ػ َْٓ أٌََْٔ ثِ ْٓ َِبٌِ ْه َه‬
ْ‫َب فَب ٍْزَمَوَّد‬ٙ١ْ ٍَ‫َب َػ‬ِٙ‫ك ْاٌ ِغجَب َي فَ َؼ َل ث‬ ْ
َ ٍَ َ‫ َل فَق‬١ِّ َ‫ٗ َع َؼٍَذ ر‬ َ ْ‫هللاُ ْاْلَه‬ّ ‫ك‬ َ ٍَ‫َب َهةِّ ًَْ٘ ِِ ْٓ ٌَ َّّب َف‬٠ ‫ا‬ٌُٛ‫ذ ْاٌ َّ ََل ِء َوخُ ِِ ْٓ ِّ َّل ِح ْاٌ ِغجَب ِي فَمَب‬ ْ َ‫فَ َؼ ِغج‬
ْ‫ ٌء أَ َّ ُّل ِِ ْٓ اي‬َٟ
ْ ّ‫ه‬ َ ِ‫ًَْ ِِ ْٓ فَ ٍَم‬َٙ‫َب َهةِّ ف‬٠ ‫ا‬ٌُٛ‫ ُل لَب‬٠‫بي َٔ َؼ ُْ ْاٌ َؾ ِل‬َ َ‫بي ل‬ِ َ‫ ٌء أَ َّ ُّل ِِ ْٓ ْاٌ ِغج‬َٟ
ْ ّ‫ه‬ َ ِ‫َب َهةِّ َفٍَم‬٠ ‫ا‬ٌُٛ‫بي َٔ َؼ ُْ إٌَّب ُه فَمَب‬
َ َ‫ ِل ل‬٠‫ًَْ َؽ ِل‬َٙ‫ف‬
َ
ْٓ ِِ ‫ ٌء أ َّ ُّل‬َٟ َ ُ ْ
ْ ّ َ‫ًَْ ِِ ْٓ َفٍمِه‬َٙ‫َب َهةِّ ف‬٠ ‫ا‬ٌٛ‫به لَب َي َٔ َؼ ُْ اٌ َّب ُء فَمَب‬ َّ َ
ِ ٌٕ‫ ٌء أ َّ ُّل ِِ ْٓ ا‬َٟ ْ ّ‫ه‬ َ ُ
َ ِ‫ًَْ ِِ ْٓ َفٍم‬َٙ‫َب َهةِّ ف‬٠ ‫ا‬ٌٛ‫ ُؼ لَب‬٠ِّ‫بي َٔ َؼ ُْ اٌو‬ َ َ‫ْاٌ َّب ِء ل‬
ِ ‫ ٌء أَ َّ ُّل ِِ ْٓ اٌو‬َٟ
ََ ‫ؼ لَب َي َٔ َؼ ُْ ااثُْٓ آ َك‬٠ِّ ْ ّ‫ه‬ َ ِ‫َب ِِ ْٓ ِّ َّبٌِ ِٗ ِِ ْٓ َفٍَم‬ٙ١ِ‫ ُْقف‬٠ ِٗ ِٕ١ِّ َ١ِ‫ٖ َللَ ٍخ ث‬
َ ِ‫ق ث‬ َ ‫ٖ َّل‬َ َ‫ر‬

Enes b. Mâlik (radiyallahu anhu) Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)'in şöyle

dediğini nakleder:
“Allah arzı yarattığı vakit, arz sarsılmaya başladı.
Bunun üzerine Allah dağları yarattı ve onları arzın üzerine yerleştirdi.
Böylece arz sükunet buldu.
Melekler, dağların gücünden hayrete düştüler ve şöyle sormaktan kendilerini
alamadılar:
“Yâ Rabbî, yaratıkların içinde dağlardan daha güçlü bir şey var mıdır?”
“Evet, demir!” Buyurdu Allah.
“Yâ Rabbî, yaratıkların içinde demirden daha güçlü bir şey var mıdır?” diye sordular.
“Evet ateş!”
“ Yâ Rabbî, yaratıkların içinden ateşten daha güçlü bir şey var mıdır?”
“ Evet, su!”
“ Yâ Rabbî, yaratıkların içinden sudan daha güçlü bir şey var mıdır?”
“ Evet, rüzgâr!”
“ Yâ Rabbî, yaratıkların içinde rüzgârdan daha güçlü bir şey var mıdır?”
“ Evet, sağ eliyle bir yardımda bulunan ve onu sol elinden gizleyen insan oğlu!”
(Tirmizî, Tefsir, 113)

(Bu hadîs garîbdir)

26.-30. Kudsî Hadisler

26.-30. KUDSÎ HADİSLER

26. HADÎS

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ َه‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ َْو ْح َه‬٠‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
‫َ ْغ‬٠ ِٟ‫ه ِح اٌَّز‬ٛ
َ ٌُّٖ‫ َْو ا‬١‫ َغ‬ِٟ‫ ف‬ٌَٝ‫رَ َؼب‬َٚ َ‫هللاُ رَجَبهَن‬ ّ ُُ ِٙ ١ِ‫َبْر‬١َ‫َ٘بف‬ُٛ‫َب َُِٕبفِم‬ٙ١ِ‫ َ٘ب ِم ِٖ ْاْلُ َِّخُ ف‬َٝ‫رَ ْجم‬َٚ ‫ه‬ ّ ِ‫ ُم ث‬ُٛ‫ٌَُٓ َٔؼ‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ُي أََٔب َهثُّ ُى ُْ ف‬ُٛ‫َم‬١َ‫َْ ف‬ُٛ‫ِهف‬
َ ْٕ ِِ ِ‫بلّل‬
َّ َّ ُ َ َ َ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫َٕب َهثَُّٕب َػي‬١ِ‫َؤءر‬٠ ٝ‫ ُي أ َ٘بما َِىبَٕٔب َؽز‬ٛ‫َم‬١‫َْ ف‬ٛ‫ْوف‬ ُ َ ُ َّ
ِ ‫َؼ‬٠ ٟ‫ه ِح اٌز‬َٛ ٌُّٖ‫ ا‬ِٟ‫ ف‬ٍٝ‫ ر َؼ‬َٚ ‫ن‬ َ َ َ ّ ُُ ِٙ ١ِ‫َؤْر‬١َ‫َٔب فَب َما أَرَبَٔب َهثَُّٕب ػ ََو ْفَٕبُٖ ف‬
َ ‫هللاُ رجَب َه‬
‫ء‬َٟ ْ ّ ‫َ ْؼجُ ُل‬٠ َْ‫ ُي َِ ْٓ َوب‬ُٛ‫َم‬٠ ِٗ ١ِ‫ ف‬َٚ َُ ََّٕٙ‫َُِ ِْ َهةُ ِع َْ ُو َع‬َٞٚ َُُٗٔٛ‫َزَّجِؼ‬١َ‫ٌَٓ أ ْٔذَ َهثَُّٕب ف‬ُٛ‫َم‬١َ‫َزَّجِ ْؼُٗ ا َهثُّ ُى ُْ ف‬١ٌ‫فَ ْب‬
َ ُ ً

Ebû Hureyre (radiyallahu anhu) Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in haşr

günü hakkında şöyle buyurduğunu nakleder:
(Tamamı Müslim'de bulunan uzun hadîste şöyle bir tablo çizilir):
“... Aralarında münâfıklar da bulunduğu hâlde bu ümmet yerinde durup kalacak.
Allah Tebâreke ve Teâlâ onlara evvelce tanıdıklarından başka bir sûrette gelecek ve
şöyle buyuracak:
“Ben sizin Rabbinizim!”
“Senden Allah'a sığınırız!” diyecekler.
“Azîz ve Celîl olan Rabbimiz bize gelinceye kadar yerimiz burasıdır.
O bize geldiği zaman biz O'nu tanırız!”
(Rabblerini o tecellî ile tanıyamadıkları için böyle davranacaklardır).
Yüce Allah bu defa onlara tanıdıkları sûrette gelecek ve şöyle buyuracak:
“Ben sizin Rabbinizim!”
“Sen bizim Rabbimizsin!” diyecekler ve O'na tâbî olacaklar.
Cehennemin de köprüsü kurulacak*.
(Hadîsin devâmında Allah'ın şöyle buyuracağı belirtilir):
“Kim (Benden başka bir şeye) ibâdet ederse, ona tâbî olsun!”
(Hadîsin tamamı için bkz. Müslim, Îman, 299)

Münâfık : İki yüzlü, araya nifak sokan. Fitnekâr. * Ahdini bozan, yalan söyleyen,
hıyanet eden. * Görünüşte müslüman olup hakikatte kâfir ve düşman olan.

Tecellî : Görünme. Bilinme. * Kader. * Allah'ın (C.C.) lütfuna uğrama. * İlâhi kudretin
meydana çıkması, görünmesi. Hak nurunun te'siriyle kulun kalbinde hakikatın
bilinmesi.
Cehennem köprüsü : Sırat Köprüsü

27. HADÎS
ّ ‫بي لَب َي‬
َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ٘ َُو‬ِٟ‫َع ًَّ ػ َْٓ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
ِْْ‫ ا‬َٚ َِٟ ‫ َٔ ْف‬ِٟ‫ َٔ ْف َِ ِٗ َموَوْ رُُٗ ف‬ِٟ‫ ف‬ِٟٔ‫ اِ ْْ َم َو َو‬ِٟ‫ث‬ُٚ‫َ ْن ُوو‬٠ َٓ١‫ أََٔب َِ َؼُٗ ِؽ‬َٚ ِٟ‫ ث‬ٞ‫ ِْو أََٔب ِػ ْٕ َل ظَِّٓ َػ ْج ِل‬١‫َل َف‬
ٍ َ َِ ِٟ‫َل َموَوْ رُُٗ ف‬
ٍ َ َِ ِٟ‫ ف‬ِٟٔ‫َم َو َو‬
َٚ ً‫ ِٗ ِم َهاػب‬١ْ ٌَِ‫ْذ ا‬
ُ ‫ ِّجْواً رَمَ َّوث‬ِِٞ َّٓ ِِ ‫َّة‬ َ َ
َ ‫ اِ ْْ رَمَو‬َٚ ُْ ُْٕٙ ِِ ً‫ٌَخ‬َٚ ْ‫زُُٗ َ٘و‬١ْ َ‫ أر‬ِْٟ ّْ َ٠ ِٟٔ‫اِ ْْ أرَب‬

Ebû Hureyre Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğunu nakle-

der:
Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Ben, kulumun Beni zannı yanındayım
(Kulum Beni nasıl düşünürse öyleyim).
Kulum Beni zikr ettiği vakit onunla birlikteyimdir.
Eğer Beni kendi başına (yalnızken) zikr ederse, Ben de onu kendim zikr eder anarım.
Şâyet Beni bir topluluk içinde anarsa, Ben de onu daha hayırlı bir topluluk içinde
anarım.
Kulum Bana bir karış yaklaşırsa, Ben ona bir arşın yaklaşırım.
O Bana bir arşın yaklaşırsa, Ben ona bir kulaç yaklaşırım.
O Bana yürüyerek gelirse, Ben ona koşarak varırım.”

(Buhârî Tevhîd, 15, 35; Müslim Tevbe, 1; İbn Mâce, Edeb, 58; Tirmizî, Deavât, 131)

Zann : Şüphe. Zannetmek, samak. Sezme.

Zikr : (Zikir) Anmak, hatırlamak. Anılmak. * Allah'ı (C.C.) çok çok anıp azametini
düşünmek ve esmâ-i hüsnâsını okuyup tefekkür etmek. * Kur'ân-ı Kerim'in bir ismi.

Arşın : f. Bir uzunluk ölçüsü. (68 cm. uzunluk.) Bir kol boyu. Büyük bir adım genişliği. *
Zirâ'.

28. HADÎS

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِّٟ١ِ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ إٌَّج‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ػ َْٓ أٌََْٔ ثِ ْٓ َِبٌِ ْه َه‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫بي‬ َ َ‫ل‬: ٌَْٛ ََ ‫َب ا ْثَٕب آ َك‬٠ ٌِٟ‫ ََّلأُثَب‬َٚ َ‫ َِب َوبَْ ِِ ْٕه‬ٍَٝ‫ه َػ‬ َ ٌَ ‫د‬ُ ْ‫ َغفَو‬َِٟٕ‫ْ ر‬ٛ‫ َه َع‬َٚ َِٟٕ‫ْ ر‬َٛ‫ه َِب َكػ‬ َ َِّٔ‫َب ا ْثَٕب آ َك ََ ا‬٠ َْ‫ه َػَٕب‬َ ُ‫ث‬ُٛٔ‫َذ َم‬ ْ ‫ثٍََغ‬
َ‫َب ا ْثَٕب آ َك ََ أَِّه‬٠ َ‫د ٌَه‬ ُ
ُ ْ‫ َغفَو‬َِٟٕ‫َب اٌ ََّ َّب ِء ص َُّ أ ٍْزَ ْغفَوْ ر‬ِٙ‫ه ثِمُ َواث‬ َ ً
َ ُ‫ز‬١ْ َ‫ءا َْلر‬َٟ ْ ّ ِٟ‫ن ث‬ ُ
ُ ‫ ََّل رُ ْْ ِو‬َِٟٕ‫ز‬١ِ‫َب ص َُّ ٌَم‬٠‫ٗ فَ طَب‬ ِ ْ‫ة اٌْله‬َ ْ ِ ‫ ثِمُ َوا‬َِٟٕ‫ز‬١ْ َ‫ْ أَر‬ٌَٛ
ً‫َِ ْغفِ َوح‬
Enes b. Mâlik (radiyallahu anhu) Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle
buyurduğunu nakleder:
“Allah şöyle buyurdu:
“Ey Âdem oğlu!
Sen Bana duâ ettiğin ve Benden ümit ettiğin müddetçe, nasıl olursan ol seni bağışlarım
ve aldırış etmem.
Ey Âdem oğlu!
Senin günahların gökyüzünün bulutlarına kadar ulaşsa ve sonra sen Benden mağfiret
dilesen seni bağışlarım.
Ey Âdem oğlu!
Sen Bana dünyâlar dolusu hata ile gelsen ve fakat Bana hiçbir şeyi ortak (şirk) koşma-
mış olduğun hâlde ulaşsan, şüphesiz sana dünyâlar dolusu mağfiretle muâmele
ederim!”
(Tirmizî, Deavât, 99)

(Hadîs hasen ve sahîhdir)

.
Hasen : Güzel. Hüsünlü. Güzellik. * Güzel olmak.

Sahîh : Fık: Rükünleri ve şartları tamam olan herhangi bir ibâdet ve muâmele. * Hâlis,
kusursuz, şüphesiz. * Edb: Gerek söz bakımından ve gerek mânâca noksanları
bulunmayan ifade.

29. HADÎS

‫ْل ثٕقَ بٌِ ُل ا‬٠ َ‫ ٍٍََّ ُُػ َْٓ ى‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِّٟ١ِ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ إٌَّج‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ َه‬َِٟٕٙ‫ٌْ ُغ‬
ّ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫بي هللاُ َػ َّي‬ َ َ ‫ل‬: ‫ة‬ ِ ٌٓ ِِ ‫ه ُِ ْئ‬ َ ٌِ‫ َهؽْ َّزِ ِٗ فَ َنا‬َٚ ِ‫ْ ًِ هللا‬َٚ‫ َوبفِ ٌو فَؤ َ َِّب َِ ْٓ لَب َي ُِ ِطوْ َٔب ثِف‬َٚ ِٟ‫ ُِ ْئ ِِ ٌٓ ث‬ٞ‫ْْٕ جَ َؼ ِِ ْٓ ِػجَب ِك‬َٛ‫ َوبفِ ٌو ثِ ْبٌ َىأ‬ٞ ‫ت‬
ّ ِ ‫َو‬
‫ت‬ َ
‫و‬ َ
‫ى‬ ْ
ٌ‫ب‬ ‫ث‬
ِ ْٛ ِ ِ ُ ِ ِ َ ٌِٓ ِ ْ
‫ئ‬ ِ ٟ ‫ث‬ ٌ
‫و‬ ‫ف‬ ‫ب‬ َ
‫و‬ ‫ه‬ ٌ ‫ا‬ َ
‫ن‬ َ ‫ف‬ ‫ا‬ َ
‫ن‬ َ
‫و‬ ٚ
َ ‫ا‬ َ
‫ن‬ َ
‫و‬ ‫ء‬ َ
ِ ْٛ ِٕ‫ث‬ ‫َب‬ ٔ ْ‫و‬ ‫ط‬ ِ
ِ ُ َ‫ي‬ ‫ب‬َ ‫ل‬ ْ
ٓ ِ ‫ًب‬
ِ
َ ّ ََ ‫أ‬ ٚ
Zeyd b. Hâlid el-Cühenî (radiyallahu anhu) nakleder:
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem), Hudeybiye'de geceleyin yağmış olan yağmurdan
sonra bizlere sabah namazı kıldırdı.
Namazdan sonra yüzünü cemaate döndürdü ve:
“Bilir misiniz Rabbiniz ne buyurdu?” diye sordu.
“Allah ve Resûlu daha iyi bilendir” diye cevap verdiler.
Bunun üzerine Hz. Peygamber Allah'ın şöyle buyurduğunu ifâde etti:
“Kullarımdan kimi Bana îman etmiş olarak, kimi de kâfir olarak sabaha çıktı.
Kim ki: “Allah'ın fazl ve rahmetiyle üzerimize yağmur yağdı!” dediyse o Bana îman
etmiş, yıldızları inkâr etmiştir.
Her kim de: “Şu veya bu yıldızın batıp doğması ile üzerimize yağmur yağdı!” dediyse,
işte o Beni inkâr etmiş, yıldızlara îman etmiştir.”
(Buhârî, Ezân, 1560; Tecrîd terc. II, 919; Müslim, İmân, 125)

Hudeybiye : Mekke-i Mükerreme'den Medine-i Münevvere'ye giden yolun üzerinde ve

Mekke'den bir merhale uzaklıkta küçük bir köy olup, yakınında bir kuyu ve bir ağaç
vardır ki, bu ağacın altında Hz. Fahr-i Kâinat Efendimize (A.S.M.) beşinci hicri senede
eshabı tarafından biat olunmuştur. Hicretten beş sene on ay geçtiğinde Hz. Peygamber,
maiyetindeki Muhacirîn ve Ensar'dan 1400 kişi bulunduğu halde umre niyetiyle Kâbe-i
Şerife'yi ziyaret maksadıyla gidip bu yere vardıklarında Kureyş'in harp için karşı
çıktıklarını haber alması üzerine, harp niyetiyle gelmeyip ancak sıla-i rahm ve
Beytullah'ı ziyaret niyetiyle geldiklerini beyan buyurmuşlarsa da, Kureyş o sene Hz.
Peygamber'le müslümanların Mekke'ye girmelerine razı olmayıp ertesi sene kabul
edecekleri şartıyla ve diğer bazı şartlarla muahede akd etmişlerdir. Bunun üzerine
mezkur sahabeler Hudeybiye'nin yakınında bulunan ağacın altında Hz. Peygamber
Efendimize biat ettikten sonra Medine-i Münevvere'ye dönmüşlerdir.

30. HADÎS
 َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ َه‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ َه‬ٞ‫ ْاْلَ َّ َؼ ِو‬ٍَٝ ُِٛ ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ٞ ْ َ ّ ُ ّ ِ ْ ِٟٕ‫َ ْؼ‬٠ ‫اِ َما لَب َي‬َٚ ِٗ ١ِ‫ ٌِ ََب ِْ َٔج‬ٍَٝ‫بي َػ‬
َ ‫ُ َُّ َهثََّٕب ٌهَ اٌ َؾ ّْ ُل‬ٌٍٙ‫ا ا‬ٍٛ‫اْل َِب َُ ٍَ ِّ َغ هللاُ ٌِ َّ ْٓ َؽ ِّ َلُٖ فَمض‬ ّ َّْ ِ ‫هللاِ ٌَ ُى ُْ فَب‬
َ َ‫ ل‬ٍَٝ‫ رَ َؼ‬َٚ َ‫هللاُ رَجَبهَن‬ ّ ‫ٍْ َّ ِغ‬
ّ ‫ٍَ ِّ َغ‬
ُٖ‫هللاُ ٌِ َّ ْٓ َؽ ِّ َل‬

Ebû Mûsâ el-Eş'arî (radiyallahu anhu)'in naklettiği bir hadîste Resûllullah

(sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğu ifâde edilir:
“İmam “Semiallahü limen hamideh” (Allah hamdedeni işitir) dediği zaman siz:
“Allahümme Rabbenâ leke'l-hamd” (Yâ Rabbî hamd sana mahsustur) deyiniz; Allah
sizi işitir.
Çünkü Yüce Allah Peygamberinin diliyle “Semiallahü limen hamideh” buyurmuştur.”
(Müslim, Salât, 62)

31.-35. Kudsî Hadisler

31.-35. KUDSÎ HADİSLER

31. HADÎS

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫بي‬ َ َ‫ل‬: ‫ َِب ٍَؤَ َي فَبِ َما لَب َي ايْ َػ ْج ُل أَ ٌْ َؾ ّْ ُل ِ ّلّلِ َه‬ٞ‫ ٌِ َؼ ْج ِل‬َٚ ِْٓ ١َ‫ ِْٖٔ ف‬ٞ‫َٓ َػ ْج ِل‬١ْ َ‫ ث‬َٚ ِٟٕ١ْ َ‫ذ اٌٖ َََّلحَ ث‬ ّ ‫َٓ لَب َي‬١ِّ ٌَ‫ةِّ ْاٌ َؼب‬
ُ ّْ ََ َ‫هللاُ ل‬
ُ١ِ ‫َّؽ‬
ِ ‫بْ اٌو‬ ِ َّ ْ‫بي اٌوَّؽ‬ َ َ َّ َ
َ ‫اِما ل‬َٚ ٞ‫ َػ ْج ِل‬ِٟٔ‫ َع ًَّ َؽ ِّ َل‬َٚ ‫ َػي‬ِٟٔ‫ ِٓ لب َي َِ َّغ َل‬٠ِّ‫ْ َِ ِِ اٌل‬َٛ٠ ‫ه‬ َ ْ َ
ِ ٌِ‫اِما لب َي َِب‬َٚ ٞ‫ َػ ْج ِل‬َّٟ ٍ‫ َػ‬َٕٝ‫ َع ًَّ أص‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
َ َ ّ ‫بي‬ َ َ‫ل‬
ِٟٕ١ْ َ‫بي َ٘ب َما ث‬ َ َ‫ُٓ ل‬١‫َّب َوَٕ َْزَ ِؼ‬٠ِ‫ ا‬َٚ ‫َّبنَ َٔ ْؼجُ ُل‬٠ِ‫ فَب ِ َما لَب َي ا‬ٞ‫ َػ ْج ِل‬َّٟ ٌَِ‫َّٗ ا‬ َ
َ َٛ‫ لَب َي َِ َّوحً ف‬َٚ ٞ‫ َػ ْج ِل‬َٚ ٞ‫َٓ َػ ْج ِل‬١ْ َ‫ ث‬َٚ ‫اِ َما لَب َي‬َٚ ‫ َِب ٍَؤ َي‬ٞ‫ٌِ َؼ ْج ِل‬
ِّ َ ْ
َٓ١ٌ‫َّب‬ٌٚ‫َّل ا‬َٚ ُْ ِٙ ١ٍ‫ت َػ‬ َ ِ ٚ ْ ْ َ ْ َ َ‫ذ‬ ْ َ
ُ ‫ ِْو اٌ َّغ‬١‫ ُْ غ‬ِٙ ١ٍ‫َٓ أٔ َؼ ّْ َػ‬٠‫ اٌ ِن‬ٛ‫ٕ َوا‬ َّ َ ِ َُ ١ِ‫َ ْاٌ ُّ َْزَم‬ٛ‫ٖ َوا‬ ِّ ٌ‫ َِب ٍَؤ َ َياِ ْ٘ ِلَٔب ا‬ٞ‫ ٌِ َؼ ْج ِل‬َٚ ٞ‫لَب َي َ٘ب َما ٌِ َؼ ْج ِل‬

Ebû Hureyre, Resûllullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğunu

işittim diyor:
“Yüce Allah şöyle buyurdu:
“Ben namaz (sûresi olan Fatiha'yı) kendimle kulum arasında yarı yarıya taksim ettim.
Kulumun istediği onundur.
Kul, “Elhamdü lillahi Rabbi'l-âlemîn” dediği zaman,
Allah: “Kulum bana hamd etti!” der.
Kul: “Errahmânirrahîm” dediği zaman,
Allah: “Kulum Beni sena etti!” der.
Kul: “Mâliki yevmi'd-dîn” dediği zaman,
Allah: “Kulum beni övdü!” der.
(Bir keresinde de Resûllullah: Kulum işini bana havale (tefvîz) etti, der, buyurdu).
“Kul: “İyyâke na'büdü ve iyyâke nestaîn” dediği zaman,
Allah: “Bu kulumla benim aramdadır; ve kulumun istediği hakkıdır” der.
Kul: “İhdine'ssırâta'l-müstakîm sırâtellezîne en'amte aleyhim, gayri'l-mağdûbi aleyhim
vele'd-dallîn” dediği zaman,
Allah: “İşte bu kulumundur ve kulumun istediği hakkıdır!” buyurdu.”
(Müslim, Salât, 37)
.
32. HADÎS

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ َه‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫فَخ َه‬٠ْ ‫ػ َْٓ ُؽ َن‬
‫بي‬َ ‫ل‬ ً٠
َ َ ِ َ ِ ‫ء‬‫ا‬ ‫ْو‬‫ج‬‫ع‬ ‫ذ‬ُ ْ
ٌ َ ‫ؤ‬ ٍ ‫ي‬ ‫ب‬ َ
َ َ َ َ ِ
: ‫ل‬ ُٛ ٘ ‫ب‬ ِ ٓ َ
‫َل‬ ْ
‫ف‬ ِ ِ َ ِ َّ ‫ذ َهةَّ ْاٌ ِؼ‬
‫اْل‬ْ ٓ ‫ػ‬ ‫ح‬‫ي‬ ُ ٌْ َ ‫ ٍَؤ‬: ٞ‫ْذ ِِ ْٓ ِػجَب ِك‬
ُ ‫ت َِ ْٓ أَؽْ جَج‬
َ ٍْ َ‫ْ َك ْػزُُٗ ل‬َٛ‫ ا ٍْز‬ٞ ِّ‫ٍِ ٌّو ِِ ْٓ ٍِو‬
İhlas hakkında kendisinden bilgi istenen Huzeyfe, Resûllullah (sallallahu aleyhi ve
sellem)’in şöyle buyurduğunu nakleder:
“Bunu ben Cebrâil'e sordum, şöyle dedi:
“İzzet sahibi olan Allah'a ihlâs nedir?” diye sordum.
Şöyle cevap verdi:
“O Benim sırrımdan bir sırdır ki, kullarımdan sevdiklerimin kalbine emânet ederim.”
.
İhlâs: (Hulus. dan) Kalbini safi etmek. İçten, samimi, riyasız sevgi. İçten gelen sevgi ile
doğruluk ve bağlılık. * Sırf Allah emretmiş olduğu için ibadet etmek. Yapılan ibadet ve
işlerde hiçbir karşılık ve menfaati, hakiki ve esas gaye etmeyerek yalnız ve yalnız Allah
rızasını esas maksat ve gaye edinmek. İnsanlara riyakârlıktan, gösterişten uzak olmak.

33. HADÎS

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ َه‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ػ َْٓ ُِ َؼب ُم ْث ِٓ َعجًَْ َه‬
ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ُّٛ‫َلَا ُءأَ ٌْ ُّزَ َؾبث‬ُّْٙ ٌ‫ا‬َٚ َُّْٛ١ِ‫ُ ُْ إٌَّج‬ُٙ‫َ ْغجِط‬٠ ‫ه‬ٛ
ٍ ُٔ ْٓ ِِ ‫ُ ُْ ًَِٕبثِ ُو‬ٌَٙ ٌِٟ‫ َع ََل‬ِٟ‫َْ ف‬

Muaz ibn Cebel, Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle dediğini nakle-
der:

“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurdu:

“Beni yüceltmek uğrunda (Benim Celalimde) birbirlerini sevenler için peygamber ve

şehitlerin bile imreneceği, nûrdan minberler olacaktır.”

(Tirmizî, Zühd, 53)

Minber : Camide hatibin hutbe okumasına mahsus kürsü. (Rif'at mânasına olan
nebr'den ism-i âlettir.)

34. HADÎS

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِّٟ١ِ‫هللاُ َػ ُْٕٗ ػ َْٓ إٌَّج‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ػ َْٓ أٌََْٔ ثِ ْٓ َِبٌِ ْه َه‬
ّ ًّْ ِ‫ا‬: ُ‫ اِ ََّّل ْاٌ َغَّٕخ‬ٞ‫َ ُى ْٓ ٌَُٗ َعيَ ا ُء ِػ ْٕ ِل‬٠ ُْ ٌَ ‫َب‬١ْٔ ‫ اٌ ُّل‬ِٟ‫ ف‬ٞ‫ َػ ْج ِل‬َْٟ ‫ َّز‬٠‫د َو ِو‬
‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ َ‫هللا‬ ُ ‫اِ َما أَ َف ْن‬
 Enes b. Mâlik (radiyallahu anhu) Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den şunu
nakleder:
“Allah şöyle buyurur:
“Dünyâda kulumun iki gözünü alırsam, benim katımda bunun karşılığı ancak cennet
olur.”
(Tirmizî, Zühd, 57)
.
Kerime : Kız evlâd. * Kendine ikram edilmiş kimse. Şerefli. * Güzide, seçkin, kıymetli
şey. * Vücudun kıymettar yerlerinden her biri.

35. HADÎS

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َو ْح ػ َْٓ َه‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
‫بْ ِه َط‬ َّ
ِ َِ ‫آف ِو اٌي‬ ْ
ِ ِٟ‫َق ِو ُط ف‬٠ٌ َ ‫ َِِٓ ْاٌ َؼ‬ٍَٝ ْ‫ُ ُْ أَؽ‬ُٙ‫ٓ اٌ ََِّٕز‬١
ِ ٌِّ‫َّبْ ِْ َِِٓ ا‬ٌٚ‫ َك ا‬ٍُٛ‫بً ُع‬ ِ ٌَّٕ‫َْ َِّل‬ََُٛ‫َ ٍْج‬٠ ٓ٠ِّ ِ ‫َب ثِبٌل‬١ْٔ ‫َْ اٌ ُّل‬ٍُِٕٛ‫َ ْق‬٠ ‫ُ ُْا ٌي‬ُٙ‫ث‬ٍُُٛ‫ ل‬َٚ ‫ِي‬
‫ذ ََّلَ ْث َؼضَٕ َن َع‬ َ َ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ ‫ة‬
ُ ‫ َؽٍَ ْم‬ِٟ‫ َْ فَج‬ٚ‫َغْ ز َِو ُء‬٠ َّٟ ٍَ‫َُْ أَء َػ‬ٚ‫َ ْغزَ ّو‬٠ ِٟ‫هللاُ أث‬ ٍ ‫ةُ اٌ ِّن َءا‬ٍُُٛ‫ َواَْ ل‬١ْ ‫ُ ُْ َؽ‬ْٕٙ ِِ َُ ١ٍِ‫ع ْاٌ َؾ‬ َ ُ‫ أ‬ٌَٝ
ُ ‫َّل ِءنَ فِ ْزَٕخً رَ َل‬ٚ

Ebû Hureyre Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'den nakleder:

Âhir zamanda dîni dünyâya âlet eden bir takım kimseler çıkacak ve insanlara hoş
görünmek için yumuşacık kuzu postuna bürünecekler.
Dilleri baldan daha tatlı, fakat kalbleri canavar kalbi gibidir.
Allah şöyle buyurur:
“Benim hilmime mi aldanıyor, yoksa bana karşı cür'etkârlık mı gösteriyorlar?
Kendi adıma yemîn ederim, onlara öyle bir fitne göndereceğim ki içlerinden hilim sahibi
olanı bile şaşkına çevirecektir!”
(Tirmizî, Zühd, 5)
.
Canavar : f. Can alıcı, kahredici. * Vahşi, yırtıcı hayvan. Kurt.

Hilm : Doğuştan olan huy yumuşaklığı. Şiddete tahammül. Nefsini heyecandan

korumak. * Vakar. Sükûn.

Cür'etkâr : f. Cesur, cesaretli, yiğit, delikanlı, atılgan, gözüpek.

Fitne : İnsanın akıl ve kalbini doğrudan doğruya, hak ve hakikatten saptıracak şey. *
Muhârebe. * Azdırma. * Karışıklık. Ara bozmak. Dedikodu. * Küfr. Fikir ihtilâfı. *
Şikak. Kavga. * Delilik. * Mihnet ve beliye. * Mal ve evlâd. * Potada altın ve gümüşü
eritmek. * İmtihan ve tecrübe etmek.

36.-40. KUDSÎ HADİSLER

36. HADÎS
.

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ َ ِّٟ١ِ‫أٌََْٔ ػ َْٓ إٌَّج‬
ّ ٍَّٕ
‫َب َِ ِخ َوؤََُّٔٗ ثَ َن ٌط‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ََ ‫ُ َغب ُء ثِبث ِْٓ آ َك‬٠ ْٟ ٍَ‫ذ َػ‬ ُ ّْ ‫أَ ْٔ َؼ‬َٚ َ‫ ٌَّْزُه‬ٛ‫ َف‬َٚ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ ‫ْذ‬
ُ ‫َٕٕؼ‬
َ ‫ه فَ َّب َما‬َ ١ْ ٍَ‫ذ َػ‬ ُ ّْ ‫ أَ ْٔ َؼ‬َٚ ‫ه‬ َ ُ‫ز‬١ْ َ‫هللاُ أَ ْػط‬ّ ْٞ‫َ َل‬٠ َٓ١ْ َ‫لُفُ ث‬ُٛ١َ‫نف‬ َ
‫ َِب لَ َّل‬ِٟٔ ْ‫ ُي أَه‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ف‬ِٟٕ‫رَ َو ْوزُُٗ أَ ْوضَ َو َِب َوبَْ فَبهْ عْ ْؼ‬َٚ ُُٗ‫صَ َّّوءر‬َٚ ُُٗ‫ ُي َع َّ ْؼز‬ُٛ‫َم‬١َ‫َٕٕؼْذَ ف‬ َ ‫ا‬ َ
‫م‬ ‫ب‬ ّ َ ‫ف‬ َ
َ ْ َ َ ‫ب‬ ِ ‫و‬ َ ‫ض‬‫و‬ْ َ ‫أ‬ ُ ُٗ ‫ز‬‫و‬ْ ‫َو‬
َ َ‫ر‬ٚ ُ ُٗ ‫ز‬‫ؼ‬ْ ّ ‫ع‬ ِّ‫ة‬
َ َ َ ‫ه‬ ‫ي‬ُ ُٛ ‫م‬ ١َ
َ َ‫د‬‫ف‬
‫به‬ َّ
ِ ٌٕ‫ ا‬ٌِٝ‫ ا‬ٝٚ َ ً َ َ
َ ّْ ُ١َ‫ْوا ف‬١ َ‫ُمَ ِّل َْ ف‬٠ ُْ ٌ ‫ه ثِ ِٗ فَبِما َػ ْج ٌل‬١‫ آر‬ِٟٕ‫َوبَْ فَبهْ عْ ْؼ‬

Enes Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle dediğini nakleder:

Kıyâmet günü Âdemoğlu âdetâ bir kuzu gibi getirilerek Allah'ın huzûrunda
durdurulur.
Allah ona sorar:
“Sana bir çok şey verdim, mal mülk ihsân ettim, seni nîmetlerle donattım, sen ne
yaptın?”
Kul şöyle cevap verir:
“Onları biriktirdim, çoğalttım ve olduğundan fazla şekilde bıraktım, beni geri gönder!”
Allah buyurur:
“Bana takdîm edeceğini göster!”
Kul der ki:
“Yâ Rabbî, onları biriktirdim, çoğalttım ve olduklarından fazla şekilde bıraktım; beni
geri gönder, onları sana getireyim.”
Kulun, hayır olarak herhangi bir şey getirmediği görülünce kendisi cehenneme
götürülür.

(Tirmizî, Kıyâme, 6)

İhsân : İyilik, lütuf, bağışlamak. * Sahilik etmek, cömertlik yapmak. * Allah'ı görür gibi
ibadet etmek. * Güzel bilmek. Güzel eylemek.

37. HADÎS

‫َب َِ ِخ َع‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ْ‫ ٍَب‬ِٟ‫ ٍٍََّ ُّف‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َْو ْح ػ َْٓ َه‬٠‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ْْ أَث‬
َ ِ‫هللا‬
‫ ُي‬ٛ‫فَؤل‬: ِّ‫َب َهة‬٠ ِٟ‫َب َهةِّ أ َِّز‬٠ ِٟ‫َب َهةِّ أ َِّز‬٠ ِٟ‫أُ َِّز‬. َُ ٠ْ َ‫ئ َِِٓ ْاْل‬ْٙ١ٍَ‫بة َػ‬
ُ َ ُ ُ َ ِ‫َب ُِ ًؾ َّّ ُل أَ ْك ِفًْ ِِ ْٓ أُ َِّز‬٠ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ة ْاٌ َغَّٕ ِخ ف‬
َ ََ ‫ه َِ ْٓ ِؽ‬ ِ ‫ا‬َٛ ‫ٍْ ِِ ْٓ أَ ْث‬
ِ ‫ا‬َْٛ ‫ َماٌِهَ َِِٓ ْاْلَث‬َٜٛ ٍِ ‫ َّب‬١ِ‫بً ف‬
‫ة‬ ِ ٌَّٕ‫ُ٘ ُْ ُّ َو َوب ُء ا‬َٚ

Ebû Hureyre (radiyallahu anhu) Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in

Kıyâmet günü hakkındaki bir hadîsinde şöyle buyurduğunu nakleder:
Ben:
“Ümmetim Yâ Rabbî! Ümmetim Yâ Rabbî! Ümmetim Yâ Rabbî!” diyeceğim.
Allah şöyle buyuracak:
“Ey Muhammed, ümmetinden hesap ve suâl gerektirmeyenleri cennet kapılarından olan
sağ kapıdan içeri koy!
Onlar bunun dışında, cennetin öteki kapılarında da insanlara ortaktırlar.”

(Tirmizî, Kıyâme, 10; Müslim, Îman, 327)

.
Suâl : Soru. Sorulan şey.
38. HADÎS

ِْٓ ‫هللاُ َػ ُْٕٗ لَب َيَ‘ػ َْٓ َػتْ ُِ اٌوَّؽْ َّبُْ ث‬ ّ َٟ ٕ ِ ‫ْ فُ َه‬ٚ
َٚ ُٖ‫ َها َء‬َٚ ِْٟ ِْ َ‫بهعبً َِِٓ ْاٌ ََّ ِْغ ِل فَؤَرَّجَ ْؼزُُٗ أ‬ ِ ‫ ٍٍََّ ُُ َف‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ٍَّٕىبلّل َػ‬ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ْذ َه‬ ُ ٠َ‫ صُ َُّ َك َف ًَ ٔ َْقَلً فَب ٍْزَ ْمجَ ًَ ْاٌمِ ْجٍَخَ َك َف ًَ فَ َوأ‬ِٟ‫َ ْْ ُؼ ُو ث‬٠ ‫ََّل‬
َ‫ذ أ‬ ُ ْٕ ََٕ‫ ظ‬َّٝ‫ َها َءُٖ َؽز‬َٚ ‫أََٔب‬َٚ ‫ َك‬ُٛ‫بي اٌ َُّغ‬ َ ٛ‫ ِٗ ف ََ َغ َل فؤ‬ِٙ ْ‫ع‬َٚ ِٟ‫ أٔظ ُو ف‬ٍِٟ ‫ؤد َهأ‬ْٛ‫ْد فَطَؤ‬
َ َ َ َ ُ ْ َ ْ ُ ْ َ ُ ‫طء‬ ِ َّٝ‫ َؽز‬ِْٟ ِْ َ‫ذ أ‬ ُ ٍْ َ‫فَّبُٖ فَؤ َ ْلج‬َٛ َ‫ َع ًَّ ر‬َٚ ‫هللاَ َػ َّي‬
ّ َّْ
ْْ َ‫ذ أ‬١ ُ َْ‫ف‬ ّ ‫ي‬ُٛ
ِ ِ‫هللا‬ َ ٍ‫َب َه‬٠ ‫ َك‬ُٛ‫َ ٍْذَ اٌ َُّغ‬َٛ‫ذ ٌَ َّّب أ‬ ْ
ُ ٍْ ُ‫َب َػ ْج َل اٌوَّؽْ َّب ِْ فَم‬٠ َ‫هللاُ فَ َوفَ َغ َهأ ٍَُٗ فَمَب َي َِبٌَه‬ ّ َْٛ‫َ ُى‬٠ ‫ه‬ َ ََ ‫ إٌَّ ْف‬َّٝ‫ف‬َٛ َ‫ َع ًَّ ر‬َٚ ‫َػ َّي‬
ُ
َِِّ‫بي أث‬ َ َ َ َ ُ َ ْ َّ ُ ْ َ َ
َ ‫ ِٗ اٌَََّل َُ فم‬١ْ ٍ‫ ًَ َػ‬٠‫ذ ِع ْج َوا ِء‬١ِ‫ َك َفٍذ إٌق ًَ ٌم‬َِٟٕ‫ز‬٠ْ ‫ ٌ َّّب َهأ‬ِٟٔ‫ظءْد أٔظ ُو فمب َي ا‬ِّ َ َ ُ ْ َ ُ َ ُ َّ َ َّ
َ ١ْ ٍ‫ ُي َِ ْٓ ٍٍَ َُ َػ‬ُٛ‫َم‬٠ ٍَٝ‫هللاَ رَ َؼ‬ ّ َّْ َ‫هُنَ أ‬
ِ ‫ه ٍٍَ ّْذف‬
ًََ ‫ ػ‬ٍٕٝ َّ َ ْٓ َِ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ ِٗ َػ‬١ْ ٍَ‫ْذ َػ‬ َّ
ُ ١ٍٕ َ ٠ْ
َ ‫ه‬

Abdurrahmân b. Avf (radiyallahu anhu) nakleder:

Bir gün mescide vardığımda Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in mescidden
çıkmakta olduğunu gördüm.
Kendisini tâkip ederek arkasından yürümeye başladım.
Onun benden haberi yoktu.
Sonra hurmalığa girdi, kıbleye yöneldi ve secdeye kapandı.
Ben arkasındaydım.
Secdede uzun süre kaldı, o kadar ki, vefat ettiğini zannederek yürümeye başladım.
Yanına geldim, eğilip yüzüne baktım.
Başını kaldırdı:
“Ne var Ey Abdurrahmân?” buyurdu.
Dedim ki:
“Yâ Resûlullah! Siz secdeyi çok uzâtınca, vefat ettiğiniz korkusuyla bakmaya geldim!”
Buyurdu ki:
“Sen benim hurmalığa girdiğimi gördüğün sırada, Cebrâil (as)'la karşılaştım.
Bana şöyle dedi:
“Sana müjdeler olsun! Allah şöyle buyurdu:
“Kim seni selâmlarsa, Ben de onu selâmlarım.
Kim sana salât (duâ) ederse, Ben de ona salât (ikram) ederim.
(Kim sana selâm ve salât ederse, Ben de ona selâm ve salât ederim.)”

(Ahmed b. Hanbel, I, 191)

Vefat : Ölüm. Ahirete göçme.

39. HADÎS
َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ َ ِّٟ١ِ‫ َو ْح ػ َْٓ إٌَّج‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
ّ ٍَّٕ
ّ
‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ ٍَٝ‫اِ َّْ هللاَ رَ َؼ‬: ً‫هَ ٍُ ْغَل‬٠ْ ‫َ َل‬٠ ‫د‬ ْ َ َِ ًْ‫اِ ََّّل رَ ْف َؼ‬َٚ ‫ن‬
ُ ‫ْل‬ َ ‫أَ ٍُ ُّل َف ْم َو‬َٚ ًٟ ِٕ‫ن َغ‬ َ ُ‫ أَ ِْ َْل‬ِٟ‫َب أ ْثَٓ آ َك ََ رَفَ َّو ْؽ ٌِ ِؼجَب َكر‬٠َ‫ٌَ ُْ أ‬َٚ ‫ن‬
َ ‫ٕ ْل َه‬ َ ‫ٍُ ُّل فَ ْم َو‬

Ebû Hureyre Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)'in şöyle dediğini ifâde eder:
“Allah şöyle buyurur:
“Ey Âdem oğlu! kendini tamamen Benim kulluğuma ver ki, Ben senin kalbini
zenginlikle doldurayım ve seni yoksulluktan koruyayım.
Eğer böyle yapmazsan senin kalbini meşguliyetlerle doldururum ve yoksulluğuna mâni’
olmam.”

(Tirmizî, Kıyâme, 30; İbn Mâce, Zühd, 2)

Mâni’ : Men'eden. Geri bırakan. Esirgeyen. Engel. Özür.

40. HADÎS

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ َ ِّٟ١ِ‫ َو ْح ػ َْٓ إٌَّج‬٠ْ ‫ ُ٘ َو‬ِٟ‫ػ َْٓ أَث‬
‫ أََٔب أَ ْوجَ ُو‬َٚ ‫بي ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل أََٔب‬
َ َ‫ل‬َٚ ُُّٗ‫ٕ َّللَُٗ َهث‬ َ ‫هللاُ أَ ْوجَ ُو‬
ّ َٚ ُ‫هللا‬ ّ ‫ َِ ْٓ لَب َي ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬. ُٖ‫ ْ٘ َل‬َٚ ُ‫هللا‬
ّ ‫اِ َما لَب َي ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬َٚ . ‫هللاُ ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬
ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠
َ
ٞ‫ ْ٘ ِل‬َٚ ‫أَٔب‬. ‫هَ ِي‬٠‫َو‬ َ َّ ّ
ِ ّ ‫ ََّل‬ٞ‫ ْ٘ ِل‬َٚ ‫هَ ٌُٗ لَب َي هللاُ ََّل اِ ََّلَٖ اَِّل أَٔب‬٠‫َو‬ َ ّ َّ َ َ ّ َّ
ِ ّ ‫ ْ٘ َلُٖ ََّل‬َٚ ُ‫اِما لَب َي ََّل اِ ََّلَٖ اَِّل هللا‬َٚ ٞ. ٌُٗ ُ‫بي ََّل اِ ََّلَٖ اَِّل هللا‬ َ َ‫اِ َما ل‬َٚ
َ َ‫ٌَُٗ ْاٌ َؾ ّْ ُل ل‬َٚ ‫ه‬
‫بي‬ ُ ٍْ ُّ ٌ‫ ْاٌ َؾ ّْ ُل ْا‬ٌَِٟٚ ‫ه‬ ُ ٍْ ُّ ٌ‫ ْا‬ٌِٟ ‫هللاُ ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل أََٔب‬.
ّ َٖ‫هللاُ ََّل اِ ََّل‬ّ ‫بلّلِ لَب َي‬ ّ ِ‫حَ اِ ََّّل ث‬َّٛ ُ‫ ََّل ل‬َٚ ‫ْ َي‬ٛ‫ ََّل َؽ‬َٚ ُ‫هللا‬
ّ ‫اِ َما لَب َي ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬َٚ
َّ ُ َ َ َ َّ َ َ ْ ُ َّ
ِٟ‫حَ اَِّل ث‬َّٛ ‫َّل ل‬َٚ ‫ْ َي‬ٛ‫َّل َؽ‬َٚ ‫اَِّل أَٔب‬. ‫َب‬ٌٙ‫ ُي َِٓ لب‬ٛ‫َم‬٠ َْ‫ َوب‬َٚ ‫ ِٗ ص َُّ َِبدَ ٌ ُْ رَط َؼ ُّْٗ إٌب ُه‬ٙ ْ َ ُ ِ ‫ َِ َو‬ِٟ‫ف‬
Ebû Saîd el-Hudrî ve Ebû Hureyre Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)'in
şöyle buyurduğunu naklederler:
“Her kim: “Allah'tan başka ilâh yoktur ve Allah en uludur” derse
Rabbî onu tasdik eder ve:
“Benden başka ilâh yoktur, Ben en Uluyum” buyurur.
Kul: “Allah'tan başka ilâh yoktur, O birdir” dediği zaman,
Allah: “Benden başka ilâh yoktur, Ben Bir'im” buyurur.
Kul: “Allah'tan başka ilâh yoktur, O birdir, ortağı yoktur” dediği zaman
Allah: “Benden başka ilâh yoktur, Birim, ortağım yoktur” buyurur.
Kul: “Allah'tan başka ilâh yoktur, mülk O'nundur, hamd O'na mahsustur” dediği
zaman,
Allah: “Benden başka ilâh yoktur, mülk Benimdir, hamd Bana mahsustur” buyurur.
Kul: “Allah'tan başka ilâh yoktur, kudret ve kuvvet ancak Allah iledir” dediği zaman,
Allah: “Benden başka ilâh yoktur, kudret ve kuvvet ancak Benimledir” buyurur.
Hz. Peygamber şöyle buyurdu:
“Kim ki bu sözleri hastalığında söyler ve sonra ölürse cehennem ateşi onu yakmazı!”
.
(Tirmizî, Deavât, 34)

Allah Teâlâ'ya muhtac olan, Rabb’inden kendisi, ana babası, kardeşleri, arkadaşları ve
bütün müslümanların bağışlanmasını dileyen Muhammed b. Ali b. Muhammed b. el-
Arabî der ki:
“Başta ifâde ettiğim ölçülerdeki kırk hadîs burada sona eriyor.
Allah onlarla amel etmeyi bize kolaylaştırsın ve bu konuda yardımcı olsun!
Hatırlattığım üzere bunlar Allah'a isnâd ettiğim (kudsî) hadîslerdir.
Bu hadîslerin çoğunu, isimlerini zikrederek, bizzât şeyhinden rivâyet eden
arkadaşlarımızdan aldım.
Bununla maksadım, vahyin naklinde kendilerinden bir hatıra bırakmak ve onlara hadîs
alimleri arasında yer vermektir.
Şimdi de isnâd zinciri olmaksızın, kırk kudsî hadîs daha zikrediyorum:

Kudsî : (Kuds. dan) Mukaddes, kutsal, muazzez.

41.-45. KUDSÎ HADİSLER

İKİNCİ BÖLÜM

Şimdi de isnâd zinciri olmaksızın, kırk kudsî hadîs daha zikrediyorum:

ُُ ١‫هللاِ اٌوَّؽْ ّٰ ِٓ اٌوّ ِؽ‬ ّ ُْ َْ ِ‫ث‬

َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ِّهَ َػ‬١ِ‫ََِّوْ ثِجَ َو َو ِخ َٔج‬٠ ِّٟ‫َهث‬

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla!

Yâ Rabbî!
Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)’ in bereketiyle kolaylaştır!

1. HABER (41. HADÎS)

ّ ‫لَب َي‬: ‫ ََّل‬َٚ ًُ ‫ْ َع‬َٚ‫فَ ََّل أ‬١ْ ‫ َو‬َٚ ِّٟ‫َب َهث‬٠ ُُ ١ِ٘ ‫ ُل لَب َي فَمَب َي ِ اِث َْوا‬٠‫ َع ًُ اٌ َّْ ِل‬َٛ ٌ‫َِب َ٘ب َما ْا‬
َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ َُ َػ‬١ِ٘ ‫ٍِ ِٗ اِث َْوا‬١ٍِ‫ َف‬َٚ ِٗ ِّ١ِ‫ َع ًَّ ٌَِٕج‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
ّ
َْ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ هللاَ َػ‬ٍٕٝ َّ َ ِٟ‫ آ َك َُ أث‬َٚ ًَ ‫ َع‬َٚ ٍَٝ‫ُْ َػ‬ٛ‫ أَ َِوْ دَ أَ ُو‬َٚ ‫ه‬
َ َ ‫ ِؽ‬ُٚ‫ ِٗ ِِ ْٓ ه‬١ِ‫َٔفَ ْقز٘ ف‬َٚ ‫ن‬ َ ‫َ ِل‬١ِ‫ش ث‬َٙ‫ه َفٍَ ْمز‬ َ ْٕ ِِ ‫ة‬ ِ ْ‫ ْاٌمُو‬ِٟ‫َوبَْ َِ َقٍُُّٗ ف‬
ّ ٝ‫ْ َؽ‬َٚ‫ن فَؤ‬
‫َب ِ اِث َْوا‬٠ ِٗ ١ْ ٌَِ‫هللاُ ا‬ َ ‫اه‬ ِ َٛ ‫ا ِؽ َل ٍح أَ ْف َوعْ زَُٗ ِِ ْٓ ِع‬َٚ ‫َ ِخ‬١ٖ
ِ ‫ ِك ٌَُٗ فَجِ َّ ْؼ‬ُٛ‫ ُُ أَ َِّب َػٍِ ّْذَ أَ ْْ َِغ ْْاٌ َّ ََل ِء َوخَ ثِبٌ َُّغ‬١ِ٘ ٌ‫ َلح‬٠‫ت َّ ِل‬
ِ ١ِ‫َخَ ْاٌ َؾج‬١ِٕ

Azîz ve Celîl olan Allah, peygamberi ve dostu İbrahîm'e şöyle buyurdu:

“Bu şiddetli korku niçindir?”
İbrahîm cevap verdi:
“Yâ Rabbî!
Nasıl korkmayayım ve dehşet içinde olmayayım:
Babam Âdem (aleyhisselâm) ki yeri Senin yakınındaydı.
Onu Kendi elinle yarattın.
Ona Kendi Ruhundan üfledin.
Meleklere ona secde etmelerini emrettin!
Ve bir tek günahtan dolayı onu yanından uzaklaştırdın!”
Bunun üzerine Allah şöyle vahyetti:
“Ey İbrahîm, bilmez misin ki sevenin sevgiliye karşı itâatsizliği çok zor gelir?”
(İbrahîm b. Abdullah'tan mevkûfen naklettiğim bu haber, İsmail b. el-Herevî'nin
Derecâtü't-Tâibîn adlı kitabındadır.)

2. HABER (42. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ ِ ‫ا‬َٛ ََّْٙ ٌ‫ة ْاٌ ُّ َؼٍَّمَخُ ثِب‬ٛ
َ ‫ اِ ٍْ َو ِء‬َِٟٕ‫ ُك َؽ ِّنهْ ث‬ُٚٚ ‫َب كَا‬٠ ِّٟٕ‫ثَخٌ َػ‬ُٛ‫َب َِؾْ غ‬ٌُُٙٛ‫د ُػم‬
َ َ‫ل‬: ً٠ َ ٍُُ‫ارئ فَب ِ َّْ ْاٌم‬َٛ ََّْٙ ٌ‫أَ ْو ًَ ا‬

Allah Teâlâ şöyle buyurdu:

“Ey Dâvûd!
İsrâil oğullarına aşırı istek ve arzulardan sakınmalarını söyle!
Zîrâ aşırı istek ve arzulara bağlı olan kalblerin akılları (idrakleri) bana karşı örtülüdür,
aramızda perde bulunur.”
(Ebû Ca'fer el-Cezerî'den mevkûfen, Herevî’nin Derecâtü't-Tâibîn'inde yer alır.)

3. HABER (43. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ َ َ ‫ل‬: ٞ َ َ‫لَ ْل ل‬َٚ َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ َػ‬ٍَٝ ُّٛ ٌِْٓ َِ ٌُ١ٍِ‫ ٌَُٗ أََٔب َع‬ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬
َ ‫بي‬ ّ ‫ه فَمَب َي‬ َ ٠‫ ٌل أَ ْٔذَ فَؤَُٔب ِك‬١‫ أَثَ ِؼ‬ِّٟ‫ا َهث‬
َ ١‫تٌ فَبَُٔب ِع‬٠‫ه أَ َْ لَ ِو‬
ٍ ‫ ُوًِّ َؽ‬ٍَٝ‫ َػ‬ٞ‫ لَب َي رُ ْىضِ ُو ِم ْو ِو‬ِّٟ‫َب َهث‬٠ ‫ه‬
‫بي‬ َ ْ َ َ
َ ١ْ ٌَِ‫ُّ اٌ َؼ َّ ًِ أ َؽتُّ ا‬ٞ‫ فَؤَٔب َِ َؼُٗ لَب َي فَؤ‬ِٟٔ‫َم َو َو‬

Mûsâ (aleyhisselâm) şöyle sordu:

“Yâ Rabbî
Sen uzak mısın ki Seni yüksek sesle çağırayım, yâhut yakın mısın ki alçak sesle Sana
yalvarayım?”
Allah Teâlâ buyurdu:
“Ben, Beni zikredenin yakın dostuyum ve onunla birlikteyim.”
Mûsâ sordu:
“Sana en sevimli gelen amel hangisidir Yâ Rabbî?”
Allah cevap verdi:
“Her hâl ve durumda Beni çok zikretmendir!”
(Bunu Makburî'den adı geçen eserden mevkûf olarak rivâyet ettim.)

4. HABER (44. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ َ َ‫ل‬: ِٟ‫ َِ َؾجَّز‬َٝ‫ة َِ ْٓ ا َّكػ‬ ْ َ٠ ٍّ‫ٌْ وًَُّ ُِ ِؾت‬
َ ‫ َو َن‬ٍَُِّٟٔٛ‫لَ ْل َِض‬ٚ ِٟ‫ أَؽْ جَبث‬ٍَٝ‫جِ ِٗ أََٔب َما ُِطٍَِّ ٍغ َػ‬١ِ‫حَ ثِ َؾج‬َٛ ٍْ ‫طٍُتُ ْاٌ َق‬ َ ١ٌََ‫ أ‬ِّٟٕ‫َٔب ََ َػ‬ٚ
ٌِ‫ َعَّٕبر‬ِٟ‫ُ ُْ ف‬َُٕٙ١‫ غَلاً أَلَوُّ أَ ْػ‬ٞ‫ه‬ُٛ ُ
ِ ٚ‫ ثِ ُؾ‬ُِّٟٔٛ ٍَّ‫ َو‬ٚ ‫ ْاٌ َُّْبَ٘ َل ِح‬ٍَٝ‫ َػ‬ِٟ‫ ف‬ُٛ‫َج‬ٛ‫ َفب‬ٚ ُْ ِٙ ُِٕ١‫َٓ أ ْػ‬١ْ َ‫ث‬

Allah Teâlâ buyurur:

“Beni sevdiğini iddiâ edip de, Benden gafil olan yalan söylemiştir.
Seven herkes, sevdiğiyle birlikte olmayı (hâlvet) istemez mi?
Ben nice sevenlerimi tanırım ki, Beni gözlerinin önünde temsîl ederler; görürcesine
Bana hitab ederler ve huzûrumda Benimle konuşurlar.
Yarın onların gözlerini cennetlerimde serinleteceğim.”
(Bunu Mufaddal'dan adı geçen eserden mevkûf olarak rivâyet ettim.)

5. HABER (45. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ََُٗ ‫ َّ ْٓ لَز ًََ َٔ ْف‬١ِ‫ ف‬ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ َ َ‫ل‬: َ‫ ِٗ ْاٌ َغَّٕخ‬١ْ ٍَ‫ذ َػ‬
ُ ِْ ‫ ثَِٕ ْف َِ ِٗ َؽ َّو‬ٞ‫ َػ ْج ِل‬ِٟٔ‫ثَبك ََه‬
Allah Teâlâ, intihar eden kimse hakkında şöyle buyurur:
“Kulum kendi kendine (ölüme teşebbüs ederek) Benim önüme geçti.
Ben de ona cenneti haram kıldım!”
(Bunu Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)'e çıkan bir isnâd ile rivâyet ettim. Müslim'in
Sahîh'inde mevcûddur.)
(Buhârî, Enbiyâ, 50; Tecrîd terc. IX, 192)
46.-50. Kudsî Hadisler

46.-50. KUDSÎ HADİSLER

6. HABER (46. HADÎS)

َ َ‫ َع ًَّ ل‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬:

‫بي‬ ٍ ‫ َِ ََل‬َُٛ ٘ َٚ ِٟٔ‫َ ْن ُو ُو‬٠ ٞ‫ اٌَّ ِن‬ٞ‫ َو ًَّ َػ ْج ِل‬ٞ‫اِ َّْ َػ ْج ِل‬
ّ َُٗٔ ْ‫ق لِو‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Benim kulum, Benim has kulum savaş sahnesinde dengiyle karşı karşıya bulunduğu
hâlde Beni zikr edendir.”
(Bunu, Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)'a çıkan bir isnâd ile rivâyet ettim; Tirmizî'nin
Müsned'inden tahrîc ettim.)
(Tirmizî, Deavât, 119)

7. HABER (47. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ٌَٝ‫هللاُ رَ َؼب‬ َ َ ‫ل‬: ‫ػ‬ ِ ْٓ ِِ َ‫لَٖ ََّود‬ٚ َ‫ ِِ ْٓ أَ ٍَِِه‬ُٛ‫ ِي َِب رَوْ ع‬ُٛٛ ِٟ‫ ل‬ٞ َ ‫ه ٌَ َي ِ٘ ْل‬َ ٍِ‫ ِِ ْٓ أَ َع‬َٟ ِ‫ َو َِبثَم‬١َِ َ٠ َ‫ْذ‬٠َ‫ْ َها‬ٌَٛ ََ ‫َب ْثَٓ آ َك‬٠ ‫ه‬َ ٍَِ١‫ ِؽ‬ٚ ‫ه‬ َ ِٕ ْ‫ه‬
َٚ َُ ‫ه ْاٌمَ َل‬
َ ِ‫ذ ث‬ ْ ٌَّ‫ْ لَ ْل َى‬ٌَٛ ََ ‫ إٌَّ َل‬َٝ‫أَِّ َّب ر ٍَْم‬ٚ َ‫َب َكح‬٠‫ْذَ اٌ ِّي‬١‫ا ْثزَ َغ‬َٚ ‫تُ فَ ََل‬٠‫ ْاٌمَ ِو‬َٚ ‫ه‬ َ َّ ٍٍَْ َ‫تُ أ‬١ِ‫ه ْاٌ َؾج‬َ ْٕ ‫ٖ َوفَ َػ‬ ْ
ٔ ‫ا‬ ٚ
َ َ ُ َ َ ُ َ
ْ ‫ؾ‬ ْ
ٌ‫ا‬ ٚ ًُ ْ
٘ َ ْ
‫اْل‬ ‫ه‬َ َّ ٍٍَْ َ‫أ‬
َّ ْ ْ َ
‫إٌلَا َِ ِخ‬َٚ ‫ْ ََ اٌ َؾ َْ َو ِح‬َٛ٠ ‫َب َِخإ‬١ِ‫ْ َِ اٌم‬َٛ١ٌِ ًَّْ ‫ه َىا ِء ٌك فب ْػ‬ َ ٍَِّ ‫ َػ‬ِٟ‫ ََّل ف‬َٚ ‫ه ػَب ِء ٌك‬ َ َ
َ ٍِْ٘ ‫ أ‬ٌِٝ‫أٔذَ ا‬ ْ َ

VAllah Teâlâ şöyle buyurur:

“Ey Âdem oğlu!
Ömründen geri kalan sürenin kısalığını bilseydin;
Beslediğin uzun emellerini terk ederdin!
İhtiras ve hîlelerini kısardın!
(İyiliklerini) artırmaya gayret ederdin!
Ne ki (ölüm anında);
Ayağın kaydığı,
Âilen ve hizmetindekiler seni terk ettiği,
Dostların senden yüz çevirdiği,
Ve yakınların senden uzaklaştığı zaman ancak pişmanlığa düşersin!
Fakat o zaman artık âilene dönemezsin, iyi amellerini arttıramazsın!
O hâlde şimdiden felâket ve pişmanlık günü olan kıyâmet için çalış!”
(Es-Suhufü'l-Münzele'de yer alan bu haberi Vehb b. Münebbih'ten rivâyet ettim.)

8. HABER (48. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ُ ْ‫ أَ ْٔذَ َِؾ‬َٚ َ‫ثَ َلَٔه‬َٚ َ‫ه أَ َهؽْ ذَ لَ ٍْجَه‬
َ ٌَ ‫ذ‬
ُ ّْ ََ َ‫ذَ ثِ َّب ل‬١ٙ َ ٌَ ‫ذ‬
ِ ‫َب أ ْثَٓ آ َك ََ اِ ْْ َه‬٠ ‫ه‬ ُ ّْ ََ َ‫ٗ ثِ َّب ل‬ َ ْ‫اِ ْْ ٌَ ُْ رَو‬َٚ ‫ ٌك‬ٛ‫ص‬
َّ ُ ْ
‫ ََّل رََٕب ُي‬ٌِٟ‫ َع ََل‬َٚ ٞ‫ ِػيرئ‬َٚ َُّ ‫َّ ِخ ص‬٠ ِّ‫ اٌجَو‬ِٟ‫ِ ف‬ ْ
ِ ْ‫ؽ‬َٛ ٌ‫٘ ا‬ ْ
َ ‫َب َهو‬ٙ١ِ‫٘ ف‬ ُ َّ ْ
َ ‫ رَوْ و‬ٝ‫َب َؽز‬١ٔ‫ه اٌ ُّل‬ َ ُ َّ ْ ْ َ
َ ١ْ ٍ‫ ٌَ ٍٍَطذ َػ‬ُِٛ ‫أٔذَ َِن‬ٚ َ‫اِ ََّّل َِب لَلَّهْ دَ ٌَه‬

Azîz ve Celîl olan Allah buyuruyor:

“Ey Âdem oğlu!
Sana verdiğim şeye râzı olursan, kalben ve bedenen rahatlık içinde olursun, ayrıca
övülürsün.
Şâyet sana verdiğim kısmete râzı olmazsan, senin başına dünyâyı musallat ederim;
O kadar ki, yabânî hayvanların çöllerde dolaşması gibi oradan oraya koşar durursun;
İzzetim ve Celâlime yemîn olsun ki, dünyâdan ancak senin için takdir ettiğim kadarını
elde edebilirsin, hem de zemmedilmiş, aşağılanmış olursun!”
(Kâ'bü'l-Ahbâr'dan rivâyet ettim. er-Rabbaî Cüz'ünde bunu, Kâ'bü'l-Ahbâr'ın Tevrat'tan
aldığını kaydeder.)

9. HABER (49. HADÎS)

‫َ٘ب‬ٍُٛ َ‫ أَ ْ٘ ًِ ْاٌ َغَّٕ ِخ اِ َما َكف‬ٌَِٝ‫ َع ًَّ ا‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬

ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠: ُْ ‫ ُى‬١ْ ٍَ‫هللاُ ٍَ ََل ٌَ َػ‬
ّ ُْ ‫َّز ُى‬١‫ َِوْ َؽجب ً ثِ ُى ُْ َؽ‬ٞ‫ ُى ُْ ِػجَب ِك‬١ْ ٍَ‫ٍَ ََل ٌَ َػ‬

Azîz ve Celîl olan Allah cennet ehline, oraya girdikleri vakit şöyle buyuracak:
“Kullarım! Size selâm olsun, merhaba! Allah size hayat versin, size selâm olsun!”
(Nakkâş'ın Mevâkıfü'l-Kıyâme hadîsindeki bu ifâdelerini Nebî (sallallahu aleyhi ve
sellem)'a isnâd ederek rivâyet ettim)
* Bu haberin devâmı, 13, 15, 20, 26, 29, 38 numaralı haberlerde verilmiştir. Muhammed
Valsan'ın yazdığı Giriş'e bakınız.

10. HABER (50. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ‫أََٔب‬َٚ ٌَُٗ ‫ن‬ ِ ُِٕ‫َب ْثَٓ آ َك ََ َِب ر‬٠ ِِِّٟٕ ُّ‫أَ ْٔذَ رَفِو‬َٚ َ‫ ُلنَ ٌَه‬٠‫أُ ِه‬
َ ‫ ُل‬٠‫ ُِو‬٠ ًِّ ‫َب ْثَٓ آ َك ََ ُو‬٠ ُِٟٕ‫ٖف‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyuruyor:
“Ey Âdem oğlu!
Herkes seni kendisi için ister.
Ben ise seni senin için isterim.
Oysa sen Benden kaçıyorsun!
Ey Âdem oğlu! bana karşı hiç de âdil değilsin!”
(Kâ’bü’l-Ahbâr'dan rivâyet ettim. Rabbaî (rahımehullah)'ın Cüz'ünde mevcûd olup, onu
Tevrat'tan naklettiğini söyler.)

51.-55. KUDSÎ HADÎSLER

11. HABER (51. HADÎS)

‫َب اِ َما‬١ْٔ ‫ َع ًَّ ِْلَ ْٔ َؼ ُِ أَ ْ٘ ًِ اٌ ُّل‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
ّ ‫بي‬
َ َ‫ٕ ْج َغخً ل‬
َ ‫به‬ ِ ٌَّٕ‫ ا‬ِٟ‫ٕجَ َغُٗ ف‬ َ : ِ‫هللا‬ ّ َٚ ‫ ُي ََّل‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ف‬ٜ ُّ َ‫ّب ً ل‬١‫ْذَ َٔ ِؼ‬٠َ‫ ًَْ٘ َهأ‬ٜ
ُّ َ‫ْواً ل‬١‫ْذَ َف‬٠َ‫َب ْثَٓ آ َك ََ ًَْ٘ َهأ‬٠
َْٞ‫َب ْثَٓ آ َك ََ ًَْ٘ َهأ‬٠ ً‫ٕجَ َغخ‬ َ ‫ ْاٌ َغَّٕ ِخ‬ِٟ‫ٕجَ َغُٗ ل‬
َ ‫لَ ْل‬َٚ ‫َب‬١ْٔ ‫ً أَ ْ٘ ًِ اٌ ُّل‬
ِ َ ‫ ُي ٍُ ْج َؾبَُٔٗ ِْلَثْؤ‬ُٛ‫َم‬٠َٚ ِّٟ‫دب َهث‬َ٠ ِّٟ‫بهث‬ َ َ٠ ِ‫هللا‬ ُّ َ‫ه ِّ َّلحٌ ل‬
ّ َٚ ‫ ُي ََّل‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ف‬ٜ َ ِ‫َِ َّو ث‬
َُّٜ‫ْذ ِّ َّلحً ل‬ َ ُّ
ُ ٠‫ ََّل َهأ‬َٚ َٜ‫ ث ُْئًٌ ل‬ِٟ‫َِب َِ َّو ث‬

Azîz ve Celîl olan Allah, dünyâ ehlinden en çok nîmet ve refah sahibi bir kimseyi
ateşe daldırıp çıkaracak ve şöyle buyuracak:
“Ey Âdemoğlu!
Sen herhangi bir iyilik, herhangi bir nîmet gördün mü?”
O kimse: “Hayır, vallâhi Yâ Rabbî!” diyecek.
Hak Teâlâ, dünyâda iken en çok sıkıntı ve meşekkate dûçâr birini cennete daldırıp
çıkaracak ve:
“Ey Âdem oğlu herhangi bir sıkıntı gördün mü, herhangi bir zorlukla karşılaştın mı?”
buyuracak.
Kul cevap verecek: “Hayır Yâ Rabbî! Ne bir sıkıntı gördüm, ne de aslâ herhangi bir
zorlukla karşılaştım!”
(Senedli olarak rivâyet ettiğim bu hadîs Müslim'in Sahîh'inde mevcûttur.)

(Müslim, Münâfıkîn, 55)

12. HABER (52. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ ١ْ ٌَِ‫لُُٗ ا‬ٍَُٛ‫ف أ‬١
َ َ ‫ل‬: ‫ه‬ ْ ُٔ ْٓ ِِ َُّ ُ‫ة ص‬
ٌ ‫ َه ِغ‬ِٟٕ١ِ١‫ُ ْؼ‬١َ‫ َف ٍْمُهَ أَف‬ِِٟٕ١‫ُ ْؼ‬٠ ُْ ٌََٚ ‫طفَ ٍخ‬ َ ُ‫َب ْثَٓ آ َك ََ َفٍَ ْمز‬٠ ٍٓ ١‫ ِؽ‬ِٟ‫ف‬
ِ ‫ه ِِ ْٓ رُ َوا‬

Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyuruyor:

“Ey Âdem oğlu!
Seni topraktan, sonra da menîden yarattım.
Senin yaratılışın bana hiç de zor gelmedi.
Herhangi bir anda bir ekmeği sana ulaştırmak mı Bana zor gelecek?”
(Kâ’bü’l-Ahbâr'dan mevkûfen rivâyet ettim. er-Rabbaî'nin Cüz'ünde mevcûttur. Kâ’bü’l-
Ahbâr, bu ibâreye Tevrat'ta rastladığını söyler)

13. HABER (53. HADÎS)

.
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫بي‬ َ َ‫ل‬: ُ‫ذ ٌَ ُى ُْ ْاٌ َغَّٕخ‬ ْ َ‫َبث‬ٛ َٓ٠‫َ٘ب فَ بٌِ ِل‬ٍُٛ‫ ْجزُ ُْ فَب ْك ُف‬ِٛ ُُِّ ١َ‫ ْاٌم‬ِّٟ ‫ُ ْاٌ َؾ‬١ِ ‫َّؽ‬
ِ ‫ ُى ُْ َِِٓ اٌوَّؽْ ّٰ ِٓ اٌو‬١ْ ٍَ‫ُ ٍَ ََل ٌَ َػ‬١ِ ‫ا أَ ْٔفُ ََ ُى ُْ ثِبٌَّٕ ِؼ‬ُٛ‫ِّج‬١َ‫فَط‬
َِ ‫ ِك اٌ َّلا ِء‬ٍُٛ‫ ْاٌ ُق‬َٚ ُ٠ِ ‫اْل ْلزِ َواثِ َِّٓ ْاٌ َى ِو‬
ِ ْ َٚ ُ١ِ ِ‫ْاٌ ُّم‬

Azîz ve Celîl olan Allah buyuruyor:

“Rahmân, Rahîm, Hayy ve Kayyûm olan Allah'tan size selâm olsun!
Mutlusunuz, cennete ebedi kalmak üzere girin, orası sizin için iyidir.
Sürekli nîmetlerin, Kerem Sahibi'ne yakınlığın ve devâmlı kalışın tadını çıkarınız.”
(Nakkâş'ın hadîsinden rivâyet ettim.)
14. HABER (54. HADÎS)
ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ‫ ٌَهَ ُِ ِؾتُّ فَجِ َؼ‬ِّٟ‫ َؽم‬َٚ ِِّٟٔ‫َب ْثَٓ آ َك ََ ا‬٠ًّ‫ ُِ ِؾجب‬ٌِٟ ْٓ ‫ه ُو‬
َ ١ْ ٍَ‫ َػ‬ِّٟ‫ل‬

Azîz ve Celîl olan Allah buyuruyor:

“Ey Âdemoğlu!
Muhakkak ki Ben şânımdan olarak seni severim.
Sen de üzerindeki hakkım sebebiyle Beni sev!”
(Kâ’bü’l-Ahbâr'dan mevkûf olarak rivâyet ettim.)

15. HABER (55. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ‫تُ أَ ْ٘ ًَ ْاٌ َغَّٕ ِخ‬ِٛ ‫ُقَ ب‬٠: ‫ه‬ ٌ ْٛ َ‫ ََّل ف‬ٞ‫ذ ٌَ ُى ُْ اٍِّْبً ِِ ْٓ أَ ٍْ َّب ِء‬
ُ ١ْ ٍَ‫ف َػ‬ ُ ‫ ُِّٓ َّمَ ْم‬١ْ َُّٙ ٌ‫هللاُ ْاٌ ُّ ْئ ُِِٓ ْا‬
ّ ‫ أََٔب‬َٚ َُِِْٕٛ ‫َْ أَ ْٔزُ ُْ ْاٌ ُّ ْئ‬
ِٟٔ‫وا‬١ َ َ َ
َ ‫ ِع‬َٚ ٞ‫َب ِء‬١ٌِ ْٚ‫َْ أ ْٔزُ ُْ أ‬ُٛٔ‫ ََّل أ ْٔزُ ّْزَؾْ َي‬َٚ ٞ‫َاه‬ َ
ِ ‫ ك‬ِٟ‫ف‬َٚ ِٟ‫ أ ْ٘ ًُ َِ َؾجَّز‬َٚ ِٟ‫ٕز‬ َّ ‫ َؽب‬َٚ ٞ‫َذ ِء‬١ِ‫أٓءف‬َٚ ِٟ‫أؽْ جَبث‬ََٚ َ
Azîz ve Celîl olan Allah, cennet ehline hitab ederek şöyle buyuracak:
“Sizler mü'minlersiniz.
Ben güvenlik veren (el Mü'min), görüp gözeten (el-Müheymin) Allah'ım! Sizin için
isimlerimden bir isim ayırdım.*
Sizin için korku ve hüzün yoktur.
Siz Benim velîlerim (dostlarım), komşularım, sevdiklerim, asfiyam, seçkinlerim,
muhabbet ehlimsiniz ve evimde oturuyorsunuz!”
(Mevâkıf’ta yer alan Nakkâş'ın hadîsinden rivâyet ettim.)
* El-Mü'min ismi kasdediliyor.
56.-60. Kudsî Hadisler

56.-60. KUDSÎ HADÎSLER

16. HABER (56. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ِ ٍُُّ‫ اٌض‬ِٟ‫اِ َما َٔ َي َي ف‬: َُٗ١‫ فَؤ ُ ْػ ِط‬ٌَُِٟٕ‫ََْؤ‬٠ ٞ‫ت ٌَُٗ َِ ْٓ َما اٌَّ ِن‬١
َ َ‫ل‬: ًِ ١ْ ٌَّ‫ َِِٕب‬ِٟ‫ش ْاٌجَبل‬ َ ‫ فَؤ َ ٍْزَ ِغ‬ُِٟٔٛ‫َ ْلػ‬٠ ٞ‫ه َِ ْٓ َما اٌَّ ِن‬
ُ ‫أََٔب ْاٌ ٍَِّى‬
َ َّ
ٌَُٗ ‫ فَؤ ْغفِ َو‬ِٟٔ‫َ َْزَ ْغفِ ُو‬٠ ٞ‫َِ ْٓ َما اٌ ِن‬
Gecenin son üçte birinde nüzûl ettiği vakit* Allah şöyle buyurur: “Ben mülk
sahibiyim!
kim Bana seslenirse ona cevap veririm.
Kim Benden isterse ona veririm.
Kim Benden mağfiret dilerse onu bağışlarım!”

* Bu Hadîsin farklı rivâyetlerinde zikredildiğine göre, Allah gecenin muhtelif

zamanlarında ve son üçte birinde dünyâ semâsına kadar
iner. Bkz. Müslim, Münafikîn. 168.
(Müslim b. Haccac'ın Sahîh'inden rivâyet ettim.)

(Müslim, Münafikîn, 168-172)

17. HABER (57. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ ‫اِ َما رَ َؾ َّل‬َٚ ‫َب‬ٌِٙ‫َب ثِ َؼ ْْ َو ِح أَ ِْضَب‬ُٙ‫رُج‬
َ َ‫ل‬: ‫َب فَؤََٔب أَ ْن اِ َما‬ٍَِّٙ ‫َ ْؼ ًَّْ فَبِ َما َػ‬٠ ُْ ٌَ ‫َب ٌَُٗ َؽ َََٕخً َِب‬ُٙ‫َ ْؼ َّ ًَ َؽ َََٕخً فَؤََٔب أَ ْوزُج‬٠ ْْ َ ‫ ثِؤ‬ٞ‫س َػ ْج ِل‬
ْ َ َ
‫َب فَبِ َما َع‬ٍَّٙ ‫َ ْؼ‬١ّْ ٌَ ‫َ ْؼ َّ ًَ ٍَتِّ َءحً فَؤَٔب أ ْغفِ ُوَ٘ب ٌَُٗ َِب‬٠ ْْ ‫س ثِؤ‬َ ْ ْ َ َ
َ ‫َبرَ َؾ َّل‬ٍِٙ‫َب ٌَُٗ ثِ ِّض‬ُٙ‫َب فَؤَٔب أوزُج‬ٍَِِٙ
Azîz ve Celîl olan Allah buyuruyor:
“Kulum bir iyilik yapmayı düşündüğü vakit, yapmasa bile onun için bir iyilik yazarım;
onu yaptığı vakit ise on katını yazarım.
Bir kötülük yapmağı düşündüğü vakit, onu yerine getirmediği sürece affederim; yaptığı
vakit ise bir kötülük olarak yazarım.”
(Müslim b. Haccac'm Sahîh'inden rivâyet ettim.)
(Müslim, Îman, 205)
18. HABER (58. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ ٍِ ْ‫ذ ِِ ْٓ أَع‬
َ َ‫ل‬: َِ َ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ فَ ٍَ ْمزُه‬٠‫ه‬ ُ ‫ ٌِ َّب َفٍَ ْم‬ٍِٟ ْ‫ذ ِِ ْٓ أَع‬ َ ٍِ ْ‫َب َء ِِ ْٓ أَع‬١ّْ َ‫ذ ْاْل‬
ُ ‫زِ ْه َِب َفٍَ ْم‬ْٙ َ‫ه فَ ََل ر‬ ُ ‫ َفٍَ ْم‬َٚ ٍِٟ ْ‫ْْ أَع‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Ey Âdem oğlu!
Seni Kendim için, eşyâyı da senin için yarattım.
Kendim için yarattığım şeyi, senin için yarattığım şey uğruna helâk etme!”
(Er-Rabbaî'nin Cüz’ünden rivâyet ettim.)

19. HABER (59. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ِ ‫ة ِِ ِه ْى‬
َ َ‫ل‬: ‫ق َغ ٍل‬ َ ُ‫َبٌِج‬ُٛ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ َو َّب ََّل أ‬٠
ِ ِٟٕ‫ه ثِ َؼ َّ ًِ َغ ٍل ََّل رُطَبٌِ ْج‬

Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:

“Ey Âdem oğlu!
Ben senden yarının amelini istemediğim gibi, sen de Benden yarının rızkını isteme!”
(Er-Rabbaî'nin Mecmûa'sından rivâyet ettim.)

20. HABER (60. HADÎS)

ّ ‫أَ ْ٘ ًَ ْاٌ َغَّٕ ِخ لَب َي‬: َِ ‫ كَا ُه اٌَ َََّل‬ٞ‫َاه‬

ِ َ‫ُق‬٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
ُ‫ت‬ٛ‫ب‬ ِ ‫أََٔب اٌَ َََّل َُ ك‬َٚ َٓ١ِّ ٍَِْ ُّ ٌ‫َٓ أَ ْٔزُ ُْ ْا‬١ِّ ٍَِْ ُّ ٌ‫ ْا‬ٞ‫َب َِ ْؼ َْ َو ِػجَب ِك‬٠ ُْ ‫ ُى‬١ْ ٍَ‫ٍَ ََل ٌَ َػ‬
ُ ُ
ِِٟ ‫ َو َّب ٍَّئ ْػزُ ُْ َو ََل‬ِٟٙ ‫ ِع‬َٚ ُِ ‫ى‬١ٌِ‫ ٍَؤ‬َٚ

Azîz ve Celîl olan Allah, cennet ehline hitab ederek şöyle buyuracak:
“Size selâm olsun ey Müslüman kullarımdan oluşan topluluk!
Sizler müslimlersiniz ve ben Selâm'ım!
Evim sulh (selâm) evidir.
Sözümü işittiğiniz gibi size yüzümü de göstereceğim!”
(En-Nakkâş'ın kendisinden rivâyet ettim.)

61.-65. Kudsî Hadisler

61.-65. KUDSÎ HADÎSLER

21. HABER (61. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ََ ٍَٝ‫ ِه ْىلِهَ َػ‬ِٟ‫ ٌَ ُْ أَ ُف ْٕهَ ف‬ِٟ‫ز‬ٚ٠
َ ‫ فَ ِو‬ِٟ‫ ف‬َِٟٕ‫ق اِ ْْ ُف ْٕز‬ َ ٌََٚ ٌ‫خ‬ٚ٠
ٌ ‫ ِه ْى‬َّٟ ٍَ‫ه َػ‬ َ ْٕ ِِ َْ‫ا َوب‬
َ ١ْ ٍَ‫ َػ‬ٌِٟ ََ ‫َب ا ْثَٓ آ َك‬٠‫ه‬
َ ‫ه فَ ِو‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Ey Âdem oğlu!
Benim senin üzerinde bir takım farzlarım vardır; ve senin rızkın da Bana âittir.
Şâyet farzlarımda Bana hâinlik edersen, senin bu hâline rağmen rızkını vermekte Ben
sana hâinlik etmem!”
(Kâ’bü’l-Ahbâr'dan mevkûf olarak er-Rabbaî'nin Cüz'ünden rivâyet ettim.)

22. HABER (62. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ُٖ‫آف َو‬
ِ ‫ه‬َ ِ‫به أَ ْوف‬
ِ ٌََّٕٙ‫ ِي ا‬َّٚ َ‫ أ‬ِٟ‫د ف‬
ٍ ‫ٕ ًِّ أَهْ ثَ َغ َه َو َؼب‬
َ ََ ‫ا ْثَٓ آ َك‬

Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:

“Âdem oğlu!
Günün başlangıcında dört rekat namazı kıl, sonunu Ben sana yetiriveririm!”
(Veya günün sonuna kadar seni korurum!)”
(Bunu Nesâî'nin (rahîmehullah) kitabından müsned olarak rivâyet ettim.)
(Tirmizî, Salât, 346)

23. HABER (63. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ْ ‫ػ‬َٚ َ‫ َػل ٌَْزُه‬َٚ َ‫زُه‬٠ْ َّٛ ٍَ ‫ اِ َما‬َّٝ‫ه ِِ ْٓ ِِ ْض ًِ َ٘ب ِم ِٖ َؽز‬
َ ٍُٕٙ‫َل‬
َ َ‫ل‬: َ‫ذ‬١ِْ َِ ‫ه‬ َ ُ‫لَ ْل َفٍَ ْمز‬َٚ ِٟٔ‫زُؼْغئىء‬١َِّٔ‫ه ا ْثَٓ آ َك ََ أ‬ َ ٠ْ ‫َ َل‬٠ َٓ١ْ َ‫ث‬
َ‫ اِم‬َّٝ‫ؼْذَ َؽز‬َّٕٚ ٙٚ َ‫ْ ربً صُ َُّ َع َّؼْذ‬ٕٛ ْ ٌ
َ ِٟٕ‫َؼ‬٠ ‫ل‬٠‫ ِء‬َٚ ‫ه‬ ْ
َ ِِٕ ٗ ِ ْ‫ه‬َ ْ ٌ َ
‫ َِّلٌْل‬َٚ ‫ٕ َللخ‬
َ ُْ‫ا‬ َ َّ
َٚ ‫ أ‬ٝٔ‫أ‬َٚ ‫ٖلق‬َ ُ َّ َ َ َ‫ذ‬ ْ ُ َّ
َ ‫ لٍ ْلر‬ِٟ‫ا ثٍَغ اٌز َوال‬ َ‫ذ‬ ْ َ

Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:

“Âdem oğlu!
Benim kudretimi nasıl inkâr edebiliyorsun?
Hâlbuki seni işte şu (toprağa veya tükrüğe) benzer şeyden yarattım!
Sana ölçülü ve düzgün bir biçim verince ayak üstü yürüdün.
Senin çalımlı yürüyüşünden arz neredeyse inliyor.
Sonra mal biriktirdin ve sakladın vermedin.
Nihâyet ölüme yaklaşınca:
“Tasadduk edecektim!” diyorsun.
Heyhât! Nerede sadaka vakti!”
(Esed b. Mûsâ'nın hadîsinden rivâyet ettim.)
(İbn Mâce, Vesâyâ, 4; Ahmed b. Hanbel, IV, 1210)

24. HABER (64. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ‫ َي‬َٚ ٍَّٕٝ َ ‫اِ َما‬ٚ ِٟٔ‫ٖ ًِّ فَمَ ْل َعفَب‬ َ ُ٠ ُْ ٌََٚ َ ‫َّؤ‬ََٙٛ ‫اِ َما ر‬َٚ ِٟٔ‫َّؤْ فَمَ ْل َعفَب‬ََٙٛ ‫َز‬٠ ُْ ٌََٚ ٞ‫َس َػ ْج ِل‬
َ ‫اِ َما أَؽْ ل‬ِٟٔ‫ فَمَ ْل َعفَب‬ُِٟٔٛ‫َ ْلػ‬٠ َْ
‫ْذ ثِ َوةٍّ َطًِ ا‬ُ ٌَََٚ ُُٗ‫ْ ر‬َٛ‫ٌَ ُْ أُ ِع ْجُٗ فَمَ ْل َعف‬َٚ ِٟٕ‫اِ َما َك َػ‬َٚ ‫ف‬
ٍ
Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Kulum büyük abdest bozup da abdest almadığı vakit, Bana cefâ etmiş olur.
Abdest alıp da namaz kılmadığı vakit Bana cefâ etmiş olur.
Namaz kılıp da Bana duâ etmediği vakit, Bana cefâ etmiş olur.
Bana duâ edip de, Ben ona icâbet etmediğim vakit, kendisine cefâ etmiş olurum; oysa
Ben cefâ edici bir Rabb değilim!”
(Bu haberi, İbnü'l-Cerrâh diye bilinen Abdullah b. Haneş el-Kinânî'den merfû olarak
rivâyet ettim.)

25. HABER (65. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ُ‫هللا‬ َ َ‫ َع ًَّ ل‬َٚ ‫ َػ َّي‬: ً‫ َءحً ََّل رَ ْٕفَ ُل أَثَلا‬ٍُّْٛ َِ ِٟٔ‫ق َِب كَا َِذء َف َيا ِء‬
ِ ‫ْ دَ اٌ ِّو ْى‬َٛ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ ََّل رَ َقبفَ َّٓ ف‬٠
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Ey Âdem oğlu!
Mâdemki Benim ebediyyen tükenmez olan hazinelerim dolu olarak kalacaktır, rızkının
elden gideceğine dâir korkun olmasın!”
(Er-Rabbaî'nin Cüz'ünden rivâyet ettim.)

“er-Rabbaî” nisbesi taşıyan çeşitli şahıslardan sâdece Ebû Bekr Muhammed b. Süleyman
b. Yusûf b. Ya'kûb er-Rabbaî (374/985)'nin “Cüz'ü” vardır ve kendisi “sika”dır.
Bkz. Zehebî, Siyerü A'lâmin Nübelâ, XVI, 339.
İbn Arabî’nin, Cüz'ünden 8 hadîs aldığı Rabbaî bu şahıs olmalıdır.
(M. Demirci).
66.-70. Kudsî Hadisler

66.-70. KUDSÎ HADÎSLER

26. HABER (66. HADÎS)

ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ّ ‫بي‬َ َ‫ل‬: ٌَُُٙ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ ٍَ ‫ َو ََل‬ِٟ‫تُ أَ ْ٘ ًَ ْاٌ َغَّٕ ِخ ف‬ِٛ ‫ُ َقب‬٠: َٚ َْٓ ‫ذ ػ‬ َ ‫ ْاٌ ُؾغ‬ِٟٙ ْ‫ع‬
ُ ١ٍَّ‫ا فَب ِ َما رَ َغ‬ٍُٛ‫ا ْك ُف‬َٚ ُِٟٔٚ‫ُت فَبؽْ َّل‬
ُ ‫ َو َْ ْف‬َٚ ُْ ‫ْذ ٌَ ُى‬
َٓ١ِِِٕ ‫ ثِ ََ ََل ٍَ آ‬ِّٟٕ‫َٓ َػ‬٠ِِ ‫ة‬
ِ ُٛ‫ َْو َِؾْ غ‬١‫ َغ‬ٞ‫َاه‬ ِ ‫ ك‬ٌَِٝ‫ا‬
Azîz ve Celîl olan Allah, cennet ehline hitab ettiği bir sözünde şöyle buyurur:
“Size tecellî ettiğim ve yüzümden perdeleri açtığım vakit Bana hamd ediniz!
Aramızda perde olmaksızın selâmet ve emniyet içinde Benim huzûruma giriniz!”
(Nakkâş'ın hadîsinden rivâyet ettim.)

27. HABER (67. HADÎS)

 ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ً‫َ ْٕفَ ُل أَثَلا‬٠ ‫بٍ ََّل‬١ِ‫ ثَبل‬ِٟٔ‫ًَِ ا‬ٍُْٜ ٍ َٚ ً‫ب‬١ِ‫ ثَبل‬ِٟٔ‫ًَِ ا‬ٍُْٜ ٍ ََ ‫ًَِ ا ٍْ َِب كَا‬ٍُْٜ ٍ ٞ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ ََّل رَقَ بفَ َّٓ ِِ ْٓ ِم‬٠
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Ey Âdem oğlu!
Mâdem ki Benim saltanatım devâm edecektir, sen herhangi bir saltanat sahibinden
korkma!
Zîrâ Benim saltanatım devâmlıdır ve ebediyyen tükenmez.”
(Er-Rabbaî'den rivâyet ettim.)

28. HABER (68. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: ٍَٝ‫ َى َػ‬ُٛ‫ رَغ‬َّٝ‫ َؽز‬ٞ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ ََّل رَؤْ َُِٓ َِ ْى ِو‬٠ ٍَٝ‫هللاُ رَ َؼ‬
ّ ‫بي‬َ َ‫ل‬َٚ ٛ‫ا‬ ّ ‫َؤْ َُِٓ َِ ْى َو‬٠ ‫فَ ََل‬
ِ ‫اٌِّٖ َو‬: َُْٚ‫ْ َُ ْاٌ َقب ٍِو‬َٛ‫هللاِ اِ ََّّل ْاٌم‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Ey Âdem oğlu!
Sırat'ı geçinceye kadar Benim hîlemden (mekr) emîn olamazsın!” Allah Teâlâ şöyle
buyurur:
“Allah'ın hîlesinden ancak hüsran içindeki topluluk emîn olur.” (A'raf 7/99)
(Er-Rabbaî'den rivâyet ettim.)

َُْٚ‫بٍو‬ ّ ‫َؤْ َُِٓ َِ ْى َو‬٠ َ‫هللاِ فََل‬

ِ َ‫ْ َُ ْاٌق‬َٛ‫هللاِ اَِّلَّ ْاٌم‬ ّ ‫ا َِ ْى َو‬ُِِٕٛ َ ‫أَفَؤ‬

“Allah'ın azabından emin mi oldular? Fakat ziyana uğrayan topluluktan başkası,

Allah'ın (böyle) mühlet vermesinden emin olamaz.” (A'raf 7/99)

29. HABER (69. HADÎS)

‫ٌُُٗ ِْلَ ْ٘ ًِ ْاٌ َغَّٕ ِخ‬ُٛ‫َم‬٠ ٍَ ‫ َى ََل‬١ِ‫ ف‬ٍَٝ‫هللاُ رَ َؼ‬ َ ِ‫ت فَؤ ُ ْرؾئفُ ُى ُْ ث‬
ّ ‫لَب َي‬: ‫ا‬ُٚ‫ ِهك‬ِٟ‫زضؾف‬ ٍ ٠‫ ِِ ْٓ لَ ِو‬ِٟٔ ْٚ‫ رَ َو‬َٚ َّٟ ٌَِ‫ا ا‬ُٚ‫ رَ ْٕظُو‬َّٝ‫ َؽز‬ٌِٟ ْٛ‫ا َؽ‬ٍَُِٛ ْ‫ اع‬َٚ َّٟ ٍَ‫َػ‬
ٟ‫ أَ٘تُ ٌَى ُْ ِِ ْٓ ٍُِ ِى‬َٚ ٌِٟ‫ أ َغ ِّْى ُْ ثِ َغ َّب‬َٚ ٞ‫ ِه‬ِٛ ُِٕ‫أ ُؽفى ُْ ث‬َٚ ٞ‫ا ِء ِى‬َٛ ‫ ُي ُو ُْ ثِ َغ‬١‫أُ ِع‬َٚ
ْ ُ َ ُ ُ ُ ُّ َ
Cennet ehline söylediği bir sözde Allah Teâlâ şöyle buyurur:
“Bana geliniz, etrafımda oturunuz!
Nihâyet Bana bakınız ve Beni yakından görünüz!
Böylece Ben de size armağanlarımı vereyim!
İkramlarımla sizi mükafatlandırayım!
Sizi nûrumla kuşatayım!
Cemâlimle örteyim ve size mülkümden bağışta bulunayım!”
(Mevâkıfta Nakkâş'ın hadîsinden rivâyet ettim.)

30. HABER (70. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ٍَٝ‫هللاُ رَ َؼ‬ َ َ‫ل‬: ‫ٖوّ اً َع‬ ِ ُِ ‫ذ‬ ْ ِ‫َج‬٠ ُْ ٌََٚ ِٟ‫ َف ٍْم‬ٍَٝ‫َ َْزَ ِطًْ َػ‬٠ ُْ ٌََٚ ِٟ‫َب ٌِ َؼظَ َّز‬ِٙ‫ َغ ث‬ٙ َ ‫ا‬َٛ َ‫َب َهُٖ أَِّ َّب أَرَمَجَّ ًُ اٌٖ َََّلحَ ِِ َّّ ْٓ ر‬َٙٔ ‫لَطَ َغ‬ٚ ِٟ‫َز‬١ٖ ِ ‫ َِ ْؼ‬ٌَٝ
َ َ
َُ ‫ َه ِؽ‬ٚ ‫اْله ٍَِخ‬َٚ ً١ َ ْ ْ ْ ُ
ِ ِ‫ا ْثَٓ اٌ ََّج‬ٚ َٓ١‫ َه ِؽ َُ اٌ ِّ َْ ِى‬ٚ ٞ‫ ِمو ِو‬ِٟ‫ ا ٍْزَؾْ فِئظُٗ ف‬َٚ ِٟ‫ٌ أوٍ ُئُٖ ثِ ِؼير‬ َّ َ ْ َ َّ
ِ ّْ ٌْ‫ه ا‬ٛ ُ َ ُ َ
ِ ٕ‫ ُهُٖ و‬ٛٔ َ‫بة ماٌِه‬
َ ٖ ْ
َ ُّ ٌ‫ا‬
‫ف‬ ِ ً ِ َْٚ ‫ك‬ ْ‫و‬ ِ ‫ف‬ ْ
ٌ‫ا‬ ً َ
ِ َ ‫ض‬ّ َ
‫و‬ ٟ ِ ‫م‬ٍْ َ‫ف‬ ٟ ِ ‫ف‬ ُ ٗ ‫ٍض‬ َ ‫ض‬َِ ٚ
َ ً ‫ب‬ ٍّْ ‫ػ‬
ِ ‫خ‬
ِ َ ٌ ‫ب‬َ ٙ‫غ‬َ ْ
ٌ‫ا‬ ِٟ ‫ف‬ ٚ
َ ً ‫ا‬ ‫ه‬ٛ ُ ٔ ‫خ‬
ِ ّ
َ ْ
ٍ ُّ
‫اٌط‬ ِٟ ‫ف‬ ُ ٗ َ ٌ ً
ُ ‫ؼ‬
َ ْ‫ع‬َ ‫أ‬ ٟ ِ ‫ز‬‫و‬َ ‫ء‬
ِ ‫َل‬ َ ‫خ‬
ِ ِ
َ َّ ٕ‫غ‬َ ْ
ٌ‫ا‬ ٞ
Allah Teâlâ buyurur:
“Ben ancak şu vasıftaki kimsenin duâsını kabul ederim:
Duâsıyla Benim azametim karşısında tevâzû gösteren,
Yaratıklarım üzerinde üstünlük taslamayan,
Bana itâatsizlikte ısrar ederek gecelemeyen,
Gününü Benim zikrime tahsis eden,
Yoksula, yolcuya ve dul kadına acıyan,
Musîbete uğrayan merhamet eden kimse.
Böyle kimsenin ışığı güneş ışığı gibidir.
Ben, o kimseyi izzetimle korurum ve onu meleklerime emânet ederim. Kendisi için
karanlıkta bir nûr, cehâlette bir ilim yaratırım.
Mahlûkatım içerisinde bu kimsenin misâli cennetteki Firdevs'e benzer.”
(Bezzâr’ın Müsned’inden rivâyet ettim.)

71.-75. KUDSÎ HADÎSLER

31. HABER (71. HADÎS)

ًَ َّ ‫َ ْؼ‬٠ ْْ َ‫ ُل أ‬٠‫ ُِو‬٠ َ‫ َما َو َؼ ْج ُلن‬ِّٟ‫َب َهث‬٠ ُ‫ذ ْاٌ َّ ََل ِء َوخ‬ ّ ‫بي‬
ْ ٌَ‫لَ ْل لَب‬َٚ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ ‫ أَث‬َٛ َُ٘ٚ ً‫ َءح‬ِّٟ ٍَ
َ َ‫َب ل‬ٍََّٙ ‫ُٖ فَب ِ ْْ َػ‬ُٛ‫ْٖ ُو ثِ ِٗ فَمَب َي ٍُ ْج َؾبَُٔٗ اهْ لُج‬
ٞ‫َب ِِ ْٓ َعوَّا ِء‬ٙ‫ش َؽ َََٕخً أَُِّٗ أَِّ َّب رَ َو َو‬ٌَٙ ‫َ٘ب‬ُٛ‫َب فَب ْوزُج‬ٙ‫اِ ْْ رَ َو َو‬َٚ ‫َب‬ٍِٙ‫َ٘ب ٌَُٗ ثِ ِّ ْض‬ُٛ‫فَب ْوزُج‬
Melekler:
“Ya Rabbi, senin bu kulun kötülük işlernek istiyor!” deyince
Azîz ve Clîl olan Allah, onu en iyi gören olduğu halde, şöyle buyurur:
“Onu kontrol edin, şâyet o kötülüğü işlerse bir kötülük olarak yazınız;
Eğer ondan vaz geçerse onun için bir iyilik yazınız, zira onu ancak benim hatırım için
terk etmiştir!
(Bu hadisi Bagavî'nin Şerhu's-Sünne'sinden rivâyet ettim. Müslim de tahrîc etmiştir.)
(Müslim, İmân, 205)

32. HABER (72. HADÎS)

ِ َّ ‫ٗ ْاْلَ ْػ‬
‫بي‬ ِ ْ‫ َػو‬ِٟ‫َب َِ ِخ ف‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ‫ َع ًَّ ٌِ ٍْ َّ ََل ِء َو ِخ‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫لَب َي‬: ِٟ‫ا ف‬ُٚ‫ذ ا ْٔظُو‬ ْ َ‫َذ رَب َِّخً ُوزِج‬ ْ ٔ‫َب فَبِ ِْ َوب‬ٖٙ َ َ‫ْ َٔم‬َٚ‫َب أ‬َّّٙ َ‫ أَر‬ٞ‫ٕ ََل ِح َػ ْج ِل‬َ
ًُ ِّ ‫لَب َي أَ ْو‬َٚ ‫ع‬
ٍ َُّٛ ‫ط‬َ ‫ر‬ ْ
ٓ ِ ٞ
ِ ِ ِ ‫ل‬ ْ
‫ج‬ ‫ؼ‬
َ ٌ ًَْ ٘ ‫ُا‬
‫و‬ ُ ‫ظ‬ْٔ ‫ا‬ ُ َٗ ٔ‫ب‬ ‫ؾ‬
َ ْ
‫ج‬ ٍ
ُ ‫ي‬
َ ‫ب‬َ ‫ل‬ ً ‫ب‬ ْ
١ َ
ّ ‫ب‬ َ ْٕٙ ِ
ِ ٔ
َ َ ‫م‬َ ‫ز‬ْٔ ِ ‫ا‬ َْ‫ب‬ َ
‫و‬ ْ
ْ ‫ا‬
َِٚ ً ‫خ‬ ِ
َّ ‫َب‬ ‫ر‬ ُ َٗ
ٟ ٌ
ْ َ ٍ ‫ػ‬
َ ‫ي‬
َ ‫ب‬َ ‫ل‬ ٚ ٗ ‫ػ‬
َ ِ ِ َُّٛ ‫ط‬َ ‫ر‬ ْ
ٓ ِ
ِ ُ َٗ ‫ز‬َٚ ٠‫و‬ِ َ ‫ف‬ ٞ ْ
ِ ِ ‫ا‬ِٖٚ
‫ل‬ ‫ج‬ ‫ؼ‬َ ٌ
ُُْ ‫ َماو‬ٍَٝ‫اٌَ َََّل َُ صُ َُّ رُ ْئ َف ُن ْاْلَ ْػ َّب ُي َػ‬

Kıyâmet gününde amellerin arzı sırasında Azîz ve Celîl olan Allah, meleklerine
şöyle buyuracak:
“Kulumun namazına bakınız, tam olarak mı yerine getirmiştir, yoksa eksiği var mıdır?”
Eğer tamamsa, tam olarak yazılır.
Şâyet herhangi bir noksanı varsa Allah:
“Bakınız, kulumun nâfilesi var mı?” buyuracak;
(Şâyet varsa), Allah:
“Kulumun farzını nâfilesinden ikmâl ediniz!” buyuracak.
Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) devâmla şöyle buyurur:
“Sonra, böylece ameller kabul edilir.”
(Kitabü's-Salât müellifi (radiyallahu anhu)'inden rivâyet ettim; meclislerde bize
yazdırmıştı.)
.
(Tirmizî, Salât, 305; İbn Mâce, İkâmet, 202; Ebû Dâvûd, 149)

33. HABER. HABER (73. HADÎS)

‫بي‬ ّ ٌ‫صَّبة‬َٚ ‫ه‬

َ َ‫ َع ًَّ ل‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬: َ ‫ َِ َغ َما‬َٚ َ‫ْ د‬َّٛ ٌ‫ ْا‬َٚ ٗ
َ َِّٔ‫ن ا‬ َ ‫ ْاٌ َّ َو‬َٚ ‫د ْاٌفَ ْم َو‬
ٍ ‫ٖب‬ َ ‫َْٖ٘ زُهَ صَ ََل‬َٚ ََ ‫ا ْثَٓ آ َك‬
َ ََ٘ٚ ‫س‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Âdem oğlu!
Sana üç darbe vurdum:
Yoksulluk, hastalık ve ölüm!
Bununla birlikte sen hep sıçrayıp duruyorsun!”

(Bunu Mûsâ b. Muhammed'den rivâyet ettim. O da Abdülvehhâb b. Sekîne'den aldı.

Mûsâ şöyle der: “Bu isnâdım Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem)'e kadar ulaşır, o da
Allah'tan naklen verir).

34. HABER (74. HADÎS)

ّ ‫ َي‬: ‫ذ‬
‫ ِٗ اٌَ َََّل َُ لَب‬١ْ ٍَ‫ َػ‬ٍَٝ ُّٛ ٌِ ٍَٝ‫هللاُ رَ َؼ‬ ِ ‫َب َػ‬ٛ ‫ُن‬ ْ ‫ فَ ََل رَ ْزو‬ٟ‫ٓ َِب ٌَ ُْ رَ ْؼٍَ ُْ أَ ْْ لَ ْل ىَ ا َي ُِ ٍْ ِى‬٠ِّ
ِ ‫ َُّٓ ِػ َّب ُك اٌل‬َٙ‫د ف‬ ٍ ‫ٌ َوٍِ َّب‬
َ ّْ ‫ه َف‬ َ ُّ ٍِّ‫ اُ َػ‬ِّٟٔٞ
ِ‫ا‬
ْ ْ َ َ َ َ َ
َٚ َ‫زَ َُّ ٌِ ِوىلِه‬ْٙ َ‫ لَ ْل َٔفِلَد فَ ََل ر‬ِٟٔ‫ َِب ٌ ُْ رَ ْؼٍ ُْ أ َّْ َف َيا ِء‬َٚ ُْ ٍ‫ َِب ٌ ُْ رَ ْؼ‬َٚ َُٗ‫ ََّل رَ َل ْع ُِ َؾب َهثَز‬َٚ َُٗ‫بط َءر‬ ْ َ
َ َّٚ ‫َِب ٌَ ُْ رَ ْؼٍ ُْ أ َّْ َػ ُل‬
َ
ِ َ‫ن لَ ْل َِبدَ فَ ََل رَؤ َِ ْٓ ف‬
ْ
ٞ‫ فَ ََل رَؤ َِ ْٓ َِ ْى ِو‬ِٟ‫ َِب ٌَ ُْ رَ ْل ُفًْ َعَّٕز‬َٚ َٓ١ِ‫ج‬١ِٔ‫ت ْاٌ ُّ ْن‬ِ ‫ه فَ ََل رَ ِؼ‬ َ ٌَ ‫د‬ ُ ْ‫ لَ ْل َغفَو‬َِّٟٔ‫أ‬

Allah Teâlâ Mûsâ (sallallahu aleyhi ve sellem)'a buyurdu:

“Sana dînin direği olan beş söz öğretiyorum:
Benim hâkimiyetimin zâil olduğunu bilmediğin müddetçe, bana itâat etmeyi bırakma!
Benim hazinelerimin muhakkak tükendiğini bilmedikçe rızkın için üzülme!
Düşmanının mutlaka ölmüş olduğunu öğrenmedikçe, onun ânî bir saldırısından emîn
olma! Ve onunla savaşmayı'bırakma!
Seni mutlaka bağışladığımı bilmedikçe günahkârları ayıplama!
Cennetime girmedikçe, hîlemden emîn olma!”
(Bize Yûnus'un ulaştırdığı bu haberi... Cerîr merfû olarak Hz. Peygamber'den
nakleder.)

35. HABER (75. HADÎS)

ّ ‫لَب َي‬: ًَ ٠‫ ِٗ َع ْج َوا ِء‬١ْ ٌَِ‫ ا‬ٝ‫ْ َؽ‬َٚ‫ّب ً ٍَِِىب ً فَؤ‬١ِ‫ُ ْءدَ َٔج‬
َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫َُّٗ ُِ َؾ َّّلاً َػ‬١ِ‫ِّواً َٔج‬١ َ‫ َع ًَّ ُِق‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ِ ْْ ِ‫ ا‬َٚ ً‫ّب ً َػجْلا‬١ِ‫ُ ْءدَ َٔج‬
ِ ْْ ِ‫ ِٗ ا‬١ْ ٍَ‫َػ‬
َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ َػ‬ِٟ‫ ْغ فَمَب َي َٔج‬ٙ‫ا‬ َ
َ َٛ َ‫اٌَ َََّل َُ أ ْْ ر‬: ‫ًّب َػ ْجلًا‬١ِ‫َٔج‬

Azîz ve Celîl olan Allah, Peygamberi Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'i

muhayyer bırakarak şöyle buyurdu:
“Kul peygamber mi olmak dilersin, yoksa hükümdar peygamber mi olmak dilersin?”
Cebrâil (aleyhisselâm) kendisine tevâzû göstermesini işâret etti ve Peygamber (sallallahu
aleyhi ve sellem):
“Kul peygamber olmak isterim!” dedi.
(İsmail Herevî (radiyallahu anhu)'ın Derecâtü't-Tâibin'inden rivâyet ettim.)
76.-80. KUDSÎ HADÎSLER

36. HABER (76. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ ‫ ثِ ْبٌ ُّ َؾ‬ِٟٔ‫ًّب فَمَ ْل ثَب َه َى‬١ٌَِٚ ٌِٟ َْ‫َِ ْٓ أََ٘ب‬
َ َ‫ل‬: ‫بهثَ ِخ‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Kim Benim bir velîmi hakîr görürse Bana savaş açmış olur!”
(Derecâtü't-Tâibîn ve başkalarından rivâyet ettim.)

(İbn Mâce, Fiten, 16)

37. HABER (77. HADÎS)

: ‫ؾخ‬١
َ ِٖ ٌَّٕ‫ ا‬ٞ‫أَ َؽتُّ ِػجَب َك ٍح ِػ ْٕ ِل‬
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Benim nazarımda ibâdetin en iyisi nasîhattır. (ihlâstır).”
(Herevî'nin Derecâtü't-Tâibîn ve Makâkâtü'l-Kâsıdîn’inden rivâyet ettim)

“Nasîhat” zengin mânâlı bir kelimedir.

“Nush” ve “nasîhat”, lügatte hâlislik ve sâfîlik (balı mumundan tasfiye etmek gibi) ve
söküğü dikmek, yırtığı yamamak sûretiyle onarıp düzeltmek demektir.
Bunlardan hareketle, nasîhat iyi niyet, hulûs-i kalb ve yumuşaklıkla öğüt vermek,
hîleleri gönülden çıkarıp nasîhat edilenin dünyevî ve
uhrevî bakımdan iyiliğini istemek mânâsına gelir.
Nitekim “Dîn nasîhattır” hadîs-i şerîfi İslâm'ın medârı olan dört hadîsten biri
sayılmıştır.

(Bkz. Buhârî, İman, 42; Müslim, Îman, 95; Tirmizî, Bin 17)
(M. Demirci)

38. HABER (78. HADÎS)

‫تُ أَ ْ٘ ًَ ْاٌ َغَّٕ ِخ‬ٛ‫ب‬ ّ ‫لَب َي‬: َُِٟٕٔٚ‫ ُو ْٕزُ ُْ رَ ْؼجُل‬ٞ‫ أََٔب َهثُّ ُى ُْ اٌَّ ِن‬ِٟ‫ ِػ َّير‬َٛ َ‫ ف‬َُِٟٕٔٛ‫ رَقَ بف‬َٚ َُِّٟٕٔٛ‫ رُ ِؾج‬َٚ َُِٟٕٔٛ‫رَ ْلػ‬َٚ ِٟٔ ْٚ‫ٌَ ُْ رَ َو‬َٚ
ِ َ‫ُق‬٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
ُ ُ
ُ ُ
ُّ‫ أ ِؽتُّ َِب ر ِؾت‬َٚ ُْ ‫ أ ِؽجُّى‬ِِّٟٔ‫ا‬َٚ ٗ‫ا‬ ٍ ‫ َػ ْٕ ُى ُْ َه‬ِِّٟٔ‫ ا‬ٞ‫ ٍََٕبْإ‬َٚ ٞ‫َب ِء‬َٙ‫ ث‬َٚ ٞ‫َب ِء‬٠‫ ِوج ِْو‬َٚ ِّٞٛ ٍُ‫ ُػ‬َٚ ٌِٟ‫ َعَل‬َٚ َٚ ُْ ‫ أَ ْٔفُ َُ ُى‬ِٟٙ َ‫ َِب رَ ْْز‬ٞ‫ٌَ ُى ُْ ِػ ْٕ ِل‬َٚ َْ
َ‫ ََّل رَؾْ ز َِْ ُُد‬َٚ ِٟٔ‫ُ ْءرُ ُْ أََّب ُء فَبٍْؤٌَُخ‬
ِ ‫ ُوًُّ َِب‬َٚ ُْ ُ‫ُ ْءر‬ِ ‫ َِب‬َٚ َْٛ‫ َِبرَ َّل ُػ‬ٞ‫ٌَ ُى ُْ ِػ ْٕ ِل‬َٚ ُْ ‫ُُٕ ُى‬١‫ا ٌَ ُّن أَ ْػ‬ُٛ١ ْ‫ ََّل رَ َْزَؾ‬َٚ ‫ا‬ٚ

Cennet ehline hitab ederek Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyuracak:
“Ben, sizin görmediğiniz hâlde ibâdet ettiğiniz Rabbinizim!
Benden yardım istemiş, Beni sevmiş ve Benden korkmuştunuz.
İzzetim, Celâlim, ulvîyyetim, büyüklüğüm, güzelliğim ve yüceliğim üzerine yemîn olsun
ki,
Ben sizden râzıyım, sizi seviyorum, sizin sevdiğiniz şeyi seviyorum.
Sizin için benim nezdimde canınızın istediği ve gözünüzün hoşlanacağı şeyler vardır.
Arzu ettiğiniz ve dilediğiniz şeyi Benim nezdimde bulabilirsiniz.
Sizin dilediğiniz her şeyi Ben dilerim.
Benden isteyiniz, utanıp sıkılmayınız!”
(Nakkâş'ın Mevâkıf hadîsinden rivâyet ettim.)

39. HABER (79. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫لَم‬: ‫َب َه‬ٌَّٕٙ‫ا‬َٚ ًَْ ١ٌَّ‫ ْاْلَ ِْ ُو أُلٍَِّتُ ا‬ٞ‫َ ِل‬١ِ‫أََٔب اٌ َّل٘ ُو ث‬َٚ ‫ََُتُّ اٌ َّل ْ٘ َو‬٠ ََ ‫ اثُْٓ آ َك‬ِٟٕ٠‫ ُْئ ِم‬٠
Azîz ve Celîl olan Allah buyurur:
“Dehre (zamana) söven insan Beni incitmiş olur!
Ben “Dehr'im. İşler elimdedir, geceyi ve gündüzü Ben idare ederim!”

(Buhârî, Tefsîru sûre: 45; Tecrîd terc. XI, 179)

40. HABER (80. HADÎS)

َ‫ْ ََ ػ ََوفَخ‬َٛ٠ ‫ َع ًَّ ٌِ ٍْ َّ ََل ِء َو ِخ‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬

ّ ‫لَب َي‬: ‫ لَ ْل‬َّٟٔ‫ ْل ُو ُْ أ‬ِٙ ّْ ‫ك أ‬
ٍ ١ِّ ‫َٓ ِِ ْٓ ُوًُّ فَظٍّ َػ‬١ِّ‫بع‬ٙ َ ‫ ُّ ْؼضًب ُغ ْج ًوا‬ِٟٔ َْٛ‫ أَر‬ٞ‫ ِػجَب ِك‬ٌَِٝ‫ا ا‬ُٚ‫ا ْٔظُو‬
ٌْ ‫ فُ ََل‬َٚ ‫ك‬ُ ِ٘ ْ‫ُو‬٠ َْ‫ فُ ََل ٌْ َوب‬ِّٟ‫َب َهث‬٠ ُ‫ ُي ْاٌ َّ ََل ِء َوخ‬ُٛ‫ُ ُْ فَزَم‬ٌَٙ ‫د‬ ُ ْ‫ُ ُْ َغفَو‬ٌَٙ ‫د‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ فُ ََل ٌْ ف‬َٚ
ُ ْ‫ لَ ْل َغفَو‬ٍَٝ‫هللاُ رَ َؼ‬
Arefe gününde (Hac esnasında), Azîz ve Celîl olan Allah meleklere şöyle buyurur:
“Kullarıma bakınız!
Saç baş dağınık, toz toprak içinde ve zahmetli yollara tahammül ederek* bana gelmişler.
Bakınız, sizi şâhid tutuyorum ki, muhakkak onları bağışladım!”
Melekler:
“Yâ Rabbî falan kimse günaha dalmıştı, falan kadınla falan da öyle!” derler.
Allah Teâlâ:
“Muhakkak onları bağışladım!” buyurur.
(Kasım b. Asbağ'ın kitabından naklettim.)

(Hadîsin ilk cümlesi için bkz. Ahmed b. Hanbel, II, 224, 305)

ٍ ١ِّ ‫َٓ ِِٓ ُوًِّ فَ ٍّظ َػ‬١ِ‫َؤْر‬٠ ‫ب ِِ ٍو‬ٙ

‫ك‬ َ ًِّ ‫ ُو‬ٍَٝ‫ َػ‬َٚ ‫ن ِه َع ًبَّل‬ َ ُٛ‫َؤْر‬٠ ‫بً ثِ ْبٌ َؾ ِّظ‬
ِ ٌَّٕ‫ ا‬ِٟ‫أَ ِّمْ ف‬َٚ
ََ ٍَٝ‫د َػ‬ ٍ ‫ َِب‬ٍُٛ‫ ٍَّبَ َِّ ْؼ‬٠َ‫ أ‬ِٟ‫هللاِ ف‬
َّ َُ ٍْ ‫ا ا‬ُٚ‫َ ْن ُوو‬٠َٚ ُْ ٌَُٙ ‫ا ََِٕبفِ َغ‬ُٚ‫َل‬ْْٙ َ١ٌِ ‫ َو‬١ِ‫ٌ ْاٌفَم‬ ْ َ‫أ‬َٚ ‫َب‬ْٕٙ ِِ ‫ا‬ٍُٛ‫ َّ ِخ ْاْلَ ْٔ َؼ ِبَ فَ ُى‬١ِٙ َ‫ُُ ِِّٓ ث‬َٙ‫ا َه َىل‬
َ ِ‫ا ْاٌجَبئ‬ُّٛ ‫ ِؼ‬ٛ

“İnsanlar arasında haccı ilân et ki, gerek yaya olarak, gerekse nice uzak yoldan
gelen yorgun argın develer üzerinde, kendilerine ait bir takım yararları yakînen
görmeleri, Allah'ın kendilerine rızık olarak verdiği kurbanlık hayvanlar üzerine belli
günlerde Allah'ın ismini anmaları (kurban kesmeleri için) sana (Kâbe'ye) gelsinler.
Artık ondan hem kendiniz yeyin, hem de yoksula, fakire yedirin.” (Hac 22/27-28)

Allah'a muhtac olan bu kul der ki:

“Burada Allah Teâlâ'ya âit kırk söz sona erdi.
Başta belirttiğim üzere, bunları senedini vermeksizin rivâyet etmiş bulunuyorum.
Şimdi de Allah'a âit yirmi hadîs daha söyleyeceğiz; bunların senetleri alındıkları
kitaplara âittir.
Fazla uzar endîşesiyle kendim ayrı bir senetlendirme işine girmedim.
Bu kitabın yüz ilâhî hadîs ihtiva etmesini düşünmüşken, sayının tek olmasını uygun
bularak bir hadîs daha ilâve ediyorum;
Buharl'nin rivâyetine göre:

“Allah tektir tek olanı sever!”

(Buhiri, Deavât, 69; Müslim, Zikr, 5)

81.-85. KUDSÎ HADÎSLER

81.-85. KUDSÎ HADÎSLER

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

ّ ُْ َْ ِ‫ث‬
ُُ ١‫هللاِ اٌوَّؽْ ّٰ ِٓ اٌوّ ِؽ‬
ٍٍُٚ ٗ‫ٕؾج‬ٚ ٌٗ‫ػٍىآ‬ٚ ‫لٔب ِّؾّل‬١َ‫هللا ػٍى‬ ّ ًٕٚ

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyle.

Allah'ın salât ve selâmı Efendimiz Muhammed'in, onun âilesi ve ashâbının üzerine
olsun.

1. HADÎS (81. HADÎS)

ُُ ٍٍََّ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫بي َػ‬ ّ ًِ ١١ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫ُ ْىٍَ ُُ ف‬٠ ٍُ ٍْ ‫َ ِل ِٖ َِب ِِ ْٓ َو‬١ِ‫ َٔ ْفٌُ ُِ َؾ َّّ ٍل ث‬ٞ‫اٌَّ ِن‬َٚ ُُٗٔ ٌَْٛ َُ ٍِ‫َٓ ُو‬١‫ َءرِ ِٗ ِؽ‬ْٟ َٙ‫َب َِ ِخ َو‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ َِْ‫ َعب‬ٌَِّٝ‫ا‬
َ َ‫صُ َُّ ل‬: ٍَٝ‫هللاِ رَ َؼ‬
‫د ِف ََل‬ ْ
ُ ‫َٓ َِب لَ َؼ ْل‬١ِّ ٍَِْ ُّ ٌ‫ ا‬ٍَٝ‫ك َػ‬ َّ ُْ َ٠ ْْ َ‫ْ ََّل أ‬ٌَٛ ِٖ ‫َ ِل‬١ِ‫ َٔ ْفٌُ ُِ َؾ َّّ ٍل ث‬ٞ‫اٌَّ ِن‬َٚ ‫ه‬
ٌ َْ ِِ ُٗ‫ ُؾ‬٠‫ ِه‬َٚ ٍََ ‫ْ ُْ ك‬ٌَٛ ْٓ ‫ٌَ ِى‬َٚ ‫هللاِ أَثَلًا‬
ّ ً١١
ِ ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫ ف‬ٚ‫َّ ٍخ رَ ْغ ُي‬٠‫فَ ٍَ ِو‬
َ‫ َٔ ْفٌُ ُِ َؾ َّّ ٍل َّل‬ٞ‫اٌَّ ِن‬َٚ ِّٟٕ‫ا َػ‬ُٛ‫َزَ َقٍَّف‬٠ ْْ َ‫ ُْ أ‬ِٙ ١ْ ٍَ‫ك َػ‬ ُّ َْ ُ٠ َٚ ً‫َْ ٍَ َؼخ‬ٚ‫َ ِغ ُل‬٠ ‫ ََّل‬َٚ ُْ ٍَُِّٙ ْ‫هللاِ أَ ِع ُل ٍَ َؼخً فَبَؽ‬
ّ ًِ ١١ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫ ف‬ٚ‫ أَ ْغ ُي‬َِّٟٔ‫د أ‬ ُ ‫ ِك ْك‬َٛ ٌَ ِٖ ‫َ ِل‬١ِ‫ث‬
ْ ُ َ ُ ْ ُ َ ُ
ًُ َ‫ فَبلز‬ٚ‫ فَبلزَ ًُ ص َُّ أ ْغ ُي‬ٚ‫فَؤلزَ ًُ ص َُّ أ ْغ ُي‬ ْ ُ

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurur:

“Azîz ve Celîl olan Allah kendi yolunda (cihad için) çıkan kimseye kefilolur ve şöyle
buyurur:
“Onu sırf Benim yolumda cihad etmek,
Bana îman etmek ve peygamberlerimi tasdik etmek üzere çıkarıyorum.
O hâlde onu cennete koymayı, yâhut nâil olduğu sevap veya ganîmetle, çıktığı evine
döndürmeyi tekeffül ederim!”
(Müslim, Ebû Hureyre'den nakleder.):

Resûlullah şöyle devâm eder:

“Muhammed'in nefsi elinde olan Allah'a yemîn ederim ki,
Allah yolunda açılan bir yara kıyâmet gününde muhakkak yeni açıldığı andaki şekli
üzere gelecektir; rengi kan rengi fakat kokusu misk kokusudur.
Muhammed'in nefsi elinde olan Allah'a yemîn ederim ki,
Müslümanlara zorluk verecek olmasaydı Allah yolunda gaza edecek hiçbir ordu
birliğinin ardında aslâ kalmazdım.
Lâkin onlan techîz edecek bir imkân bulamıyorum, kendileri de bir imkân
bulamıyorlar.
Bu yüzden benden geride kalmaları onlara zor geliyor.
Muhammed'in nefsi elinde olan Allah'a yemîn ederim ki,
Allah yolunda gaza edip öldürülmemi,
Sonra gaza edip öldürülmemi,
Sonra gaza edip tekrar öldürülmemi ne kadar arzu ederdim!”
(Müslim, İmâre, 103)

2. HADÎS (82. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ َ ‫ ِٗ فَ َو َع َغ ػ َِغ‬١ْ ٍَ‫َ َي ََ إَْٔ َؾبثُُٗ فَ َؼٍِ َُ َِب َػ‬ْٙٔ ‫هللاِ فَب‬
ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬:‫ت َهثَُّٕب‬ ّ ًِ ١ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫ ِِ ْٓ َه ُع ًٍ َغ َيا ف‬ٍَٝ‫ رَ َؼ‬َٚ ‫ن‬ َ َ‫رَج‬
َ ‫به‬
ٞ‫ َّب ِػ ْٕ ِل‬١ِ‫ َه َع َغ َه ْغجَخً ف‬ٞ‫ َػ ْج ِل‬ٌَٝ‫ا ا‬ُٚ‫ َع ًَّ ٌِ َّ ََل ِء َوزِ ِٗ ا ْٔظُو‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬
ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ك َك ُُِٗ ف‬ ُ
َ ٠‫ أ ْ٘ ِو‬َّٝ‫ع َؽز‬ ‫ب‬ ّ
ّ ِ
ِ ً ‫خ‬َ ‫م‬َ ‫ف‬َّ ُٚ ٗ ِ
ُ ‫ك‬
َ ‫ك‬
َ ٠‫و‬ ْ
٘ ُ‫ أ‬َّٝ‫ َؽز‬ٞ‫ْٔ ِل‬
ِ ِ

Resûlullah(sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:

“Rabbiniz Tebâreke ve Teâlâ şu kimsenin hâline hayret eder:
Allah yolunda savaşa girmiş ve arkadaşları bozguna uğramıştır;
Bu kimse durumu bilmesine rağmen savaşa dönmüş,
Nihâyet kanı dökülüp şehit olmuştur.
Bunun üzerine Azîz ve Celîl olan Allah meleklerine şöyle buyurur:
“Bakın şu kuluma, benim nezdimdeki ecre istek göstererek ve onun sevgisiyle geri
döndü, nihâyet kanı döküldü!”

(Ebû Dâvûd İbn Mes'ûd'dan tahrîc etti.)

(Ebû Dâvûd, Cihâd, 38)

3. HADÎS (83. HADÎS)

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ِّ‫ْ َهة‬َٞ‫َمُ ًُ أ‬١َ‫ َعلْدَ َِ ْٕ ِيٌَهَ ف‬َٚ َ‫ف‬١ْ ‫هللاُ ٌَُٗ ا ْثَٓ آ َك ََ َو‬
َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ثِبٌ َّو ُع ًِ ِِ ْٓ أَ ْ٘ ًِ ْاٌ َغَّٕ ِخ ف‬َٝ‫ ُْئر‬٠ ‫ َو‬١ْ َ‫ف‬
‫َْو َِوَّا‬ ُ
َ ‫ٍِهَ ػ‬١ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫َب فَؤ ْلزَ ًَ ف‬١ْٔ ‫ اٌ ُّل‬ٌَِٝ‫ ا‬ِٟٔ‫ه أَ ْْ رَ ُو َّك‬
َ ٌَُ‫ ُي أٍَْؤ‬ُٛ‫َم‬١َ‫رَ َّ َّٓ ف‬َٚ ًٍَْ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫َب َك ِح َِ ْٕ ِي ٍي ف‬َّْٙ ٌ‫ْ ًِ ا‬َٚ‫ ِِ ْٓ ف‬ٜ‫َ َو‬٠ ‫د ٌِ َّب‬ ٍ

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:

“Cennet ehlinden bir kimse getirilecek ve Azîz ve Celîl olan Allah:
“Âdem oğlu! nasıl buldun yerini?” buyuracak.
O da: “Yerlerin en iyisi!” diyecek.
Allah: “İstek ve dilekte bulun!” buyuracak.
Kul şöyle cevap verecek:
“Yâ Rabbî! Senden beni tekrar dünyâya döndürmeni istiyorum.
Tâ ki, Senin yolunda on defa öldürüleyim!”
Bu, şehitliğin fazîletini görmüş olacağı içindir.

(Nesâî, Enes (radiyallahu anhu)'den rivâyet etti.)

(Nesâî, Cihâd, 34.)

4. HADÎS (84. HADÎS)

‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: َ‫هللا‬ ّ َْٛ‫َ ْن ُو‬٠ ‫ْ ًِب‬َٛ‫ا ل‬ُٚ‫ َعل‬َٚ ‫وه فَبِ َما‬ ِ ‫َْ أَ ْ٘ ًَ اٌ ِّن ْو‬َُِّٛ َ‫َ ٍْز‬٠ ‫ُق‬ ِ ‫اٌطو‬ ُّ ِٟ‫َْ ف‬ُٛ‫ف‬ُٛ‫َط‬٠ ً‫اِ َّْ ِ ّلّلِ ٌِ َّ ََل ِء َوخ‬
ُْ ِٙ ِ‫ئؽز‬ َ
َ ِٕ ْ‫ُ ُْ ثِؤع‬َُٙٔٛ‫َ ُؾف‬١َ‫بعزِ ُى ُْ ف‬ َ ‫ َؽ‬ٌَِٝ‫ا ا‬ُّّٛ ٍَ٘ ‫ْ ا‬َٚ‫ ُي رََٕبك‬ُٛ‫َم‬١َ‫ُ ُْ َِب ف‬ْٕٙ ِِ ‫ أ ْػٍَّش‬َٛ َُ٘ٚ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫ُ ُْ َػ َّي‬ُّٙ‫ُ ُْ َهث‬ٌَُٙ‫ََْؤ‬١َ‫بي ف‬
ُ َ َ َ‫َب ل‬١ْٔ ‫ اٌ ََّ َّب ِء اٌ ُّل‬ٌَِٝ‫ا‬
‫ لَب‬ِٟٔ َْٚ‫ ُي ًَْ٘ َهأ‬ُٛ‫َم‬١َ‫ن لَب َي ف‬ َ ُٚ ‫ل‬ ‫غ‬ِّ ّ ُ ٠ ٚ
َ َ َ‫َ َ َ َ ه‬ َ ٔ ُٚ ‫ل‬ ّ ْ‫ؾ‬ ٠ ٚ ‫ه‬ َ ٔ ُٚ
‫و‬ ِّ ‫ج‬ َ
‫ى‬ ُ ٠ٚ ‫ه‬
َ َ َ ٔ ُٛ
‫ؾ‬ ِّ ‫ج‬ َ ُ ٠
َ َْٛ َ َ ُ ٌ ٛ ُ ‫م‬ ١َ ‫ف‬ ‫ي‬ ‫ب‬ َ ‫ل‬ ٞ ‫ك‬ ‫ب‬ ‫ج‬‫ػ‬ َ
‫َّل‬ ُ
ِ َ ِ َٓ َ َ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫بي ف‬
ٌ ٚٛ ُ ‫م‬١َ ‫ف‬ ‫ي‬ َ َ‫ْ نَ ل‬َٚ‫هللاِ َِب َهأ‬
ّ َٚ
ْ َ
َ‫أوضَ َو ٌَه‬َٚ ‫لًا‬١‫ أ َّ َّل ٌَهَ رَ ّْ ِغ‬َٚ ً‫ه ِػجَب َكح‬ َ َ ٌَ ‫ا أ َّ َّل‬ُٛٔ‫ن َوب‬َ َ ُ َ
َ ْٚ‫ْ َهأ‬ٌَٛ ‫ ُي‬ٛ‫َم‬٠ ‫ لَب َي‬ِٟٔ ْٚ‫ْ َهأ‬ٌَٛ َ‫ف‬١ْ ‫ َو‬َٚ ‫ لَب َي‬ٌَِٟٕٔٛ‫ََْؤ‬٠ ‫ ُي فَ َّب‬ٚٛ‫َم‬٠ ‫ ًؾب لَب َي‬١ِ‫رَ َْج‬ ُ َ ُ
ُٛ‫َم‬٠ ‫بي‬ َ َ ‫ل‬ َ ‫خ‬ َّ ٕ ‫غ‬
َ ْ
ٌ‫ا‬ ‫ه‬
َ َ ُٔٛ ٌَ ‫ْؤ‬ ََ ٠‫ق‬َ ‫َب‬ ٘ ْٚ َ ‫أ‬ ‫ه‬
َ ْ ُ ُ ٙ َّ َٔ ‫أ‬ ْٛ َ ٌ َ‫ف‬ ْ
١ َ
‫ى‬ َ ‫ف‬ ‫ي‬
ُ ٛ ُ‫َم‬٠ ‫بي‬َ َ‫ْ َ٘ب ل‬َٚ‫َب َهةِّ َِب َهأ‬٠ ِ‫هللا‬ ّ َٚ ‫َْ ََّل‬ٌُُٛٚٛ‫َم‬٠ ‫ْ َ٘ب لَب َي‬َٚ‫ًَْ٘ َهأ‬َٚ ‫ ُي‬ٚ ٌَْٛ ٌَُُْٛٛ‫َم‬٠ ‫ا َي‬
ٞ َ ‫بي‬ ً ْ َ
َ َ‫َب َهغجَخ ل‬ٙ١ِ‫أ ْػظ َُ ف‬َٚ ‫ٍجًب‬ٛ ‫َب‬ٌٙ ‫ٕب أ َّ َّل‬ َ َ َ َ َ ً ْ‫َب ِؽو‬ٙ١ْ ٍ‫ا أ َّ َّل َػ‬ٛٔ‫ْ َ٘ب َوب‬ٚ‫ُ ُْ َهأ‬ٙٔ‫َْأ‬ٌُٛٚٛ‫َم‬٠ ‫ْ َ٘ب لَب َي‬َٚ‫ًَْ٘ َهأ‬َٚ ‫ ُي‬ُٚٛ‫َم‬٠ ‫به لَب َي‬
َ َ ُ َ َّ َ ِ ٌَّٕ‫َْ ِِ ْٓ ا‬ٌُُٛٛ‫ل‬
‫ف‬ ِ ‫َب‬ْٕٙ ِِ ‫ا أَ َّ َّل‬ُٛٔ‫ْ َ٘ب َوب‬َٚ‫ْ َهأ‬ٌَٛ ٌَُُْٛٚٛ‫َم‬٠ ‫ْ َ٘ب لَب َي‬َٚ‫ْ َهأ‬ٌَٛ َ‫ف‬١ْ ‫ فَ َى‬ٌُُٛٛ‫َم‬٠ ‫بي‬ َ َ‫ْ َ٘ب ل‬َٚ‫هللاِ َِب َهأ‬ ّ َٚ ‫َّل‬ ُ
‫ َ ُل‬ِٙ ّْ ‫ ُي فَؤ‬ُٛ‫َم‬٠ ‫َب َِقَ بفَخً لَب َي‬ٌَٙ ‫ أَ َّ َّل‬َٚ ‫ُو ُْ َها ًها‬
‫بع ٍخ‬
َ ‫ُ ُْ أِ َّب َعب َء ٌِ َؾ‬ِِٕٙ ٌَّْ ْ َ ُ
َ ١ٌ ٌْ ‫ ُْ ف ََل‬ِٙ ١ِ‫ه َِِٓ اٌ َّ ََل ِء َو ِخ ف‬ ْ ٌ ٍَِ ‫ ُي‬ٛ‫َم‬٠ ‫ُ ُْ لب َي‬ٌٙ ‫م ْل َغفوْ د‬١ٔ‫ُ ُْأ‬َُٙ ١ٍِ‫ ُْ َع‬ِٙ ِ‫ ث‬َٝ‫َ ْْم‬٠ ‫لَب َي َ٘ ُُ ْاٌ ُغٍَ ََب ُء ََّل‬
َ ُ َ َ ُ َ َ ِّ َ

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:

“Allah'ın bir takım melekleri vardır ki, yollarda dolaşırlar ve zikir ehli kimseleri
ararlar.
Allah'ı zikreden bir topluluk buldukları vakit:
“İhtiyâcınız olan şeye koşunuz!” diye seslenirler;
Dünyâ semâsına kadar onların çevresini kanatlarıyle kuşatırlar.
Allah meleklere, onlardan daha iyi bildiği hâlde, sorar:
“Kullarım ne diyor?”
“Seni tekbir ediyor, sana hamdediyor ve seni tâ'zim ediyorlar.”
“Beni gördüler mi?”
“Hayır, vallâhi seni görmediler!”
“Beni görselerdi nasılolurdu?”
“Seni görselerdi, sana daha çok tâ'zim ve tesbih ederlerdi!
“Benden ne istiyorlar?”
“Senden cenneti istiyorlar.”
“Orayı gördüler mi?”
“Hayır Yâ Rabbî’ Vallâhi orayı görmediler!”
“Orayı görselerdi nasıl olurdu?”
“Orayı görselerdi, şüphesiz ona karşı daha şiddetli bir arzu
duyarlar, daha çok isterler ve daha büyük alaka gösterirlerdi!”
“Hangi şeyden aman diliyorlar?”
“Cehennemden!”
“Cehennemi gördüler mi?”
“Hayır, vallâhi onu görmediler!”
“Onu görselerdi nasılolurdu?
“Şâyet onu görselerdi, ondan şiddetle kaçarlardı ve çok korkarlardı!”
“Sizi şâhid tutuyorum ki onları bağışladım!”
Meleklerden biri

“Aralarındaki falan kimse onlardan değildir, sâdece bir ihtiyâcı için gelmişti!” deyince,
Hak Teâlâ:
“ Onlar öyle bir meclis topluluğudur ki, aralarında bulunan
kimse mahrum olmazı buyurdu!”

(Buhârî, Ebû Hureyre (radiyallahu anhu)'den tahrîc etti. İmam Ahmed

Müsned'inde ve Müslim Sahîh'inde rivâyet eder.)

(Buhârî, Deavât, 66; Tirmizî, Deavât, 130)

5. HADÎS (85. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ َ ُٛ‫ أَ ْكػ‬َٚ ِٗ ِ‫ ًءا أَ ْم ُووُنَ ث‬َٟ
ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫ن ثِ ِٗ لَب َي لًُْ ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬ ْ ّ ِّْٟٕ ٍََّ‫َب َهةِّ ػ‬٠ َُ ‫ ِٗ اٌَ َََّل‬١ْ ٍَ‫ َػ‬ٍَٝ ُِٛ ‫لَب َي‬
ُ َ ٰ ُ ّ
‫ ُي ٘نا لَب َي لًْ ََّل‬َٛ‫َم‬٠ َ‫َب َهةِّ وًُّ ِػجَب ِكن‬٠ ٍَٝ ُِٛ ‫ هللاُ لَب َي‬ٍَٝ ُِٛ ‫َب‬٠ ‫ ثِ ِٗ لَب َي‬ِٟٕ ُّٖ‫ ًءا رَ َق‬َٟ ْ ّ ‫ ُل‬٠‫هللاُ لَب َي ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل أَ ْٔذَ أَِّ َّب أُ ِه‬
ّ ‫اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬
‫ف‬َّ ‫ َو‬ِٟ‫هللاُ ف‬ َ ‫ ْاْلَه َه‬َٚ ُّٕ٘٘‫ ُػ َّّب َه‬َٚ ‫د اٌ ََّ ْج َغ‬
ّ ‫ ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬َٚ ‫ َوفَّ ٍخ‬ِٟ‫َٓ اٌ ََّ ْج َغ ف‬١ْ ٙ ِ ‫ا‬َٛ ٌََّّٰ‫ٓ أَ َّْ ا‬ ّ ‫ََّل اِ ََّلَٖ اِ ََّّل‬
ْ ٌَ‫هللاُ ٍح َِب‬
َّْٛ ٌَِٙ ِ‫ذ ث‬

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:

“Mûsâ (sallallahu aleyhi ve sellem):
“Yâ Rabbî! Bana Seni zikredeceğim ve kendisiyle Sana duâ edeceğim bir şey öğret!”
deyince,
Allah: “Lâ ilâhe illallah” De!” buyurdu.
Mûsâ: “Yâ Rabbî! Bütün kulların bunu söylüyor.” dedi.
Allah: “Lâ ilâhe illallah” de!” buyurdu.
Mûsâ: “Lâ ilâhe illâ ente (Senden başka ilâh yoktur)!
Ben istiyorum ki sâdece bana tahsis ettiğin bir şey olsun!” dedi.
“Yâ Mûsâ”, buyurdu Allah,
“Şâyet yedi gök ve sâkinleri ve yedi yer terâzinin bir kefesinde olsa,
“Lâ ilaha illallah” da öteki kefede bulunsa,
“Lâ ilâhe illallah” ağır çekerdi!”

(Nesâî, Ebû Saîd el-Hudrî (radiyallahu anhu)'den tahrîc etti.)

(Hadîsin son bölümü için bkz. Ahmed b. Hanbel, II, 170, 186, 225)

86.-90. KUDSÎ HADÎSLER

6. HADÎS (86. HADÎS)

 ‫بي‬َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫ه أََُّٔٗ ََّل‬ ِ ْ‫ُو‬٠‫ ُي أَ َِب‬ُٚٛ‫َم‬٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫ه َػ َّي‬
َ ١ٙ ُ ٍْ ُّ ٌ‫ ْا‬ِٟٔ‫ه أَُِّٗ أَرَب‬
َ َّ‫َب ُِ َؾ َّّ ُل اِ َّْ َهث‬٠ ‫ه فَمَب َي‬ َ ١ْ ٍَ‫ َػ‬ٍِّٟٖ
َ ُ٠
‫ء ِٖ َػ ْْوً ا‬ٍَٟ‫ذ َػ‬ ُ ّْ ٍٍََّ ‫ه أَ َؽ ٌل اِ ََّّل‬ ُ ١ٍَّٕ
َ ١ْ ٍَ‫ُ ٍََِّئ َُ َػ‬٠ ‫ ََّل‬َٚ ‫ ِٗ َػ ْْ ًوا‬١ْ ٍَ‫ْذ َػ‬ َ َّ
‫َّل‬ ‫ا‬
ِ ٌَ
‫ل‬ ‫ؽ‬َ ‫أ‬

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurur:

“Bir gün bana Melek (Cebrâil) geldi ve şöyle dedi:
“Yâ Muhammed, Azîz ve Celîl olan Rabbin şöyle buyuruyor:
“Sana bir salevât getirene benim on rahmet etmem ve sana selâm edene on lütufta
bulunmam seni memnun etmez mi?”
(Nesâî'nin tahrîcine göre:
Resûlullah bir gün yüzü sevinçli olduğu hâlde geldi.
“Sizi sevinçli görüyoruz” dedik.
Bunun üzerine zikrettiğimiz hadîsi anlattı.)

(Nesâî K. Sehv, 47)

7. HADÎS (87. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫َّػ‬
َ ِ‫هللا‬ ِ ‫ذ اٌو‬ ْ َِ ‫ُ ُْ لَب‬ْٕٙ ِِ ‫ اِ َما فَ َو َؽ‬َّٝ‫ك َؽز‬ َ ٍْ َ‫ك ْاٌق‬ ّ َّْ ِ‫ َؼ ِخ لَب َي ا‬١‫ذ ٰ٘ َنا َِمَب َُ ْاٌ َؼب ِء ِم َِِٓ ْاٌمَ ِط‬
َ ٍَ‫هللاَ َف‬ ْ ٌَ‫َُ فَمَب‬
ًُ‫ان ٌَهَ صُ َُّ لَب َي َه‬ ِ ‫ن‬َ َ ‫ف‬ ‫ي‬
َ ‫ب‬َ ‫ل‬ ٝ َ ٍَ ‫ث‬ ْ
‫ذ‬ َ ٌ ‫ب‬َ ‫ل‬ ‫ه‬
ِ َ‫ؼ‬ َ ‫ط‬َ ‫ل‬ ْ
ٓ ِ
َ َ ‫غ‬َ ‫ط‬ ْ
‫ل‬ َ ‫ْل‬ٚ ‫ه‬ َ ٍ ٕ ٚ
َ ِ َ َ َ َ ِ ْ
ٓ ِ ً ٕ َ ‫أ‬ ْ
ْ َ ‫أ‬ َٓ ْ
١ ٙ
َ ْ‫َو‬ ‫ر‬ ‫ب‬ َِ ‫أ‬ ُ ‫ؼ‬َ ٔ‫ا‬ٚ
َ َْ َ َ َ َ ِ ُ ‫أ‬ ‫و‬ ْ
‫ل‬ ُ ‫ا‬ َُّ ٍ ٍ ٚ ٗ ْ
١ َ ٍ ‫ػ‬
َ ّ َّ
ُ َ ِ ‫ ُي‬ٚ
‫ىبلّل‬ ٍ ٕ ّ
‫هللا‬
ُُْ ‫ِءْ ر‬ ْ َ َّ ُ ُ َ
َ ‫ا أهْ َؽب َِى ُْ أ‬ُٛ‫رمَطؼ‬َٚ ٗ ِّ ُ َ ْ ْ ُ َ ُ َّ ُ ْ َ َ ‫ أ ْث‬َّٝ ‫أَ ْػ‬َٚ ُْ َُّّٙ ٕ
َ َ َ ‫هللاُ فَؤ‬
ّ
ِ ِٔ‫ ا‬: ُْ َُٕٙ‫َٓ ٌ َؼ‬٠‫َّل ِءنَ اٌ ِن‬ٚ ِ ْ‫ اْله‬ِٟ‫ا ف‬ُٚ‫ز ُْ أ ْْ رف َِل‬١ْ ٌََٛ ‫ز ُْ اِ ْْ ر‬١ْ ََ ‫ٍَ َؼ‬َٙ‫ٖب َهُ٘ ُْ أفَ ََل ف‬
‫َب‬ٌُٙ‫ة أَ ْلفَب‬ٍ ٍُُٛ‫ ل‬ٍَٝ‫َْ ْاٌمُوْ آَْ ا َْ َػ‬ُٚ‫َزَ َلثَّو‬٠

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:

“Allah mahlûkatı yaratıp işi tamamladığı vakit akrabalık “er-Rahîm”* ayağa kalkıp:
“Yâ Rabbî! Burası akrabalık münasebetlerini kesmekten sana sığınanların makamıdır!”
dedi.
Cenâb-ı Hak:
“Sen, akrabalığı gözetenleri Benim de gözetmemden, seninle münasebeti kesenlerden
Benim de alakayı kesmekliğimden hoşlanır mısın?” buyurdu. Akrabalık:
“Evet, hoşlanırım!” deyince,
Yüce Allah:
“Bu böyledir senin için!” buyurdu.
Bundan sonra Resûlullah isterseniz şu âyeti okuyunuz, buyurdu:
“Geri dönerseniz yer yüzünde bozgunculuk yapmanız ve akrabalık bağlarını
kesmeniz beklenmez mi sizden?
İşte Allah'ın lânetlediği, sağır kıldığı ve gözlerini kör ettiği bunlardır.
Bunlar Kur’ân'ı düşünmezler mi?
Yoksa kalbleri kilitli midir?” (Muhammed Sûresi, 47/22-24)

(Müslim, Birr, 16)

* “er-Rahîm”, kadınlarda, bebeğin içerisinde oluşup büyüdüğü

organdır.
“Rahîm” aynı zamanda akrabalık ve akrabalık sebebi demektir. Sıla-i rahîm, akrabaya
iyilik mânâsına gelir.
Ayrıca “rahîm”, sevgi, merhamet, şefkat ve inceliği ve hatırlatır ve bu vasıflar
kadınlığın hilkâtinde vardır.
İşte hadîste ev halkı, çoluk çocuk ve bütün akraba ve taallukat hakkında, rahîm
rikkatine yaraşan ince ve çekici bir sevgi beslemek sûretiyle, yakınlar arasında ilgiyi ve
iyi münâsebetleri devâm ettirmenin lüzûmu üzerinde durulur. (M. Demirci).

8. HADÎS (88. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ِٟ‫ذ َِ َؾجَّز‬
َ ِ‫هللا‬ ْ َ‫ َعج‬َٚ ٌَٝ‫ن رَ َؼب‬ ّ ‫ لَب َي‬َّٟ ِ‫َٓ ف‬١ٌِ‫ ْاٌ ُّزَجَب ِم‬َٚ َّٟ ِ‫َٓ ف‬١َِ ٌِ‫ ْاٌ ُّزَ َغب‬َٚ ِٟ‫َٓ ف‬١ِّ٠‫ٌِ ٍْ ُّز ََؾب‬
َ ‫هللاُ َػ َّي رَجَب َه‬
َّٟ ِ‫َٓ ف‬٠‫ ِه‬ٚ‫ا‬ ْ
ِ َ‫اٌ ُّزَي‬َٚ

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:

“Allah Tebâreke ve Teâlâ buyurdu ki:
“Benim için birbirini sevenler,
Benim yolumda birbiriyle oturup kalkanlar,
Benim uğrumda birbirine ikramda bulunanlar ve
Benim için ziyaretleşenlere
Benim sevgim kesindir!”
(Mâlik, Muvatta', eş-Şa'r, 16; Ahmed b. Hanbel, V, 229)

9. HADÎS (89. HADÎS)

ّ ٍَّٕ
َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ ٍٍََّ ُُ لَب َي َه‬: ِٟ‫ ف‬ٞ‫َُٕب ِك‬٠ َُّ ُ‫ ًُ ص‬٠‫ اُ ِؽتُّ فُ ََلًٔب فَؤ َ َؽجَُّٗ ِعج ِْو‬ِِٞ َّْ ِ‫ ًَ فَمَب َي ا‬٠‫هللاَ اِ َما أَ َؽتَّ َػ ْجلًا َكػَب ِعج ِْو‬ّ َّْ ِ‫ا‬
ً‫ ُغ ي‬ُٙٛ ُ
َ ٠ َُّ ‫بي ص‬ َ ً َ َ َ َ ً ُ ّ ُ َ
َ ‫ ُِؾجُُّٗ أ ْ٘ ًُ اٌ َّ ًّب ِء ل‬١‫ُ ِؾتُّ ف ََلٔب فؤ َؽجَُّٗ ف‬٠ َ‫ ُي اِ َّْ هللا‬ٛ‫َم‬١‫ ًُاٌ ََّ َّب ِء ف‬٠‫ُٗ ِعج ِْو‬ُٚ ‫ُ ْج ِغ‬١‫ْ ُٗ ف‬ٚ‫ؤ ْث ِغ‬ٚ‫ ا ْث ِغُ٘ ف ََلٔب ف‬ِٟٔ‫ ُي ا‬ُٛ‫ُٖ ْاٌمَج‬
َ َ َ ً ُ ُ ِّ
‫ت‬ َ ٌ‫ ُغ ٌَُٗ ْا‬ٙٛ ُ ‫ُ ْج ِغ‬١َ‫ُٖ لَب َي ف‬ٛٚ‫ُ ْج ِغُ٘ فُ ََلًٔب فَؤ َ ْث ِغ‬٠ َ‫هللا‬
َ ُ‫َُٕٗ صُ َُّ ر‬ٚ ّ َّْ ِ‫ أَ ْ٘ ًُ اٌ ًَّ ًّب ِء ا‬ِٟ‫ ف‬ٞ‫َُٕب ِك‬٠ َُّ ٗ
ِ ُ‫ ْاْلَهْ ص‬ِٟ‫ب ُء ف‬ٚ
َ ‫ْغ‬
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Allah bir kulu sevdiği zaman Cebrâil'i çağınr ve:
“Ben falanı seviyorum, onu sen de sev!” buyurur.
Cebrâil de onu sever, sonra da semâda şöyle seslenir:
“Allah falan kimseyi seviyor, onu siz de seviniz!”
Böylece gök ahâlîsi de onu severler.
Sonra yerdekilerin gönlüne o kimseyi sevme ve kabullenme duygusu konulur.
Allah bir kula buğzedip onu sevmeyince de Cebrâil'i çağırır ve:
“Ben falanı sevmiyorum, onu sen de sevme!” buyurur.
Cebrâil de onu sevmez ve sonra gök halkı içinde şöyle seslenir:
“Allah falan kimseyi sevmiyor, onu siz de sevmeyiniz!”
Göktekiler de o kimseyi sevmezler.
Sonra yerdekilerin gönlüne o kimse hakkında bir buğz ve nefret konulur.”

(Müslim, Birr, 157)

10. HADÎS (90. HADÎS)

ّ ‫بي‬
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ َ َ‫ل‬: َ‫ َم ْٔجًب فَ َؼٍِ َُ أ‬ٞ‫َت َػ ْج ِل‬
َ ٔ‫ أَ ْم‬ٍَٝ‫ رَ َؼ‬َٚ َ‫ فَمَب َي رَجَبهَن‬ِٟ‫ َم ْٔج‬ٌِٟ ْ‫ُ َُّ ا ْغفِو‬ٌٍّٙ‫بي ا‬ َ ٔ‫ أَ ْم‬َٚ ‫ت‬
َ َ‫َت َػ ْج ٌل َم ْٔجًب فَم‬ َ ْٔ ‫َ ْغفِ ُو اٌ َّن‬٠ ‫َّْ ٌَُٗ َهثًّب‬
َ‫ت صُ َُّ ػَب َك فَؤ‬ ْ َّ ُ ُ
ِ ٔ‫َؤفن ثِبٌن‬٠‫ة‬ْ ً َ َ َ ْ َ
ّ ‫َت مٔجًب ف َؼٍِ َُ أ َّْ ٌُٗ َه‬ ْ َ َ
َ ٔ‫ أم‬ٞ‫ َػ ْج ِل‬ٍٝ‫ رَ َؼ‬َٚ ‫ن‬ َ َ ْ َ ْ َ
َ ‫ فمب َي رَجَب َه‬ِٟ‫ مٔج‬ٌِٟ ْ‫ْ َهةِّ أغفِو‬ٞ‫َت فمب َي أ‬ َ َ َ َ ٔ‫َؤْ ُف ُنم‬٠ َٚ ‫ت‬
ْ َ ْٔ ‫َ ْغفِ ُو اٌ َّن‬٠ ‫ا‬
‫ رَ َغ‬َٚ ‫ن‬ َ َ‫بي رَج‬
َ ‫به‬ َ َ‫ فَم‬ِٟ‫ َم ْٔج‬ٌِٟ ْ‫ْ َهةِّ أَ ْغفِو‬َٞ‫َت فَمَب َي أ‬ ِ ْٔ ‫َؤْ ُف ُن ثِبٌ َّن‬٠ َٚ ‫ت‬
َ ٔ‫ت صُ َُّ ػَب َك فَؤ َ ْم‬ َ ْٔ ‫َ ْغفِ ُو اٌ َّن‬٠ ‫ َم ْٔجًب فَ َؼٍِ َُ أَ َّْ ٌَُٗ َهثًّب‬ٞ‫َت َػ ْج ِل‬
َ ٔ‫ أَ ْم‬ٌَٝ
َ‫د ٌَه‬ُ ْ‫ُءْ دَ فَمَ ْل َغفَو‬
ِ ‫ت أ ْػ ًَّْ َِب‬ ِ ْٔ ‫ثِبٌ َّن‬
Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Bir kul bir günah işledi, arkasından:
“Allah'ım! Benim günahımı bağışla!” dedi.
Yüce Allah:
“Kulum bir günah işledi, fakat günahı bağışlayacak veya günah sebebiyle
cezâlandıracak bir Rabbi olduğunu bildi!” buyurdu.
Sonra kul, tekrar dönüp günah işledi. Arkasından:
“Ey Rabbim! Benim günahımı bağışla!” diye yalvardı.
Yüce Allah yine:
“Kulum bir günah işledi, fakat günahı bağışlayacak bir Rabbi olduğunu bildi!”
buyurdu.
Sonra kul, tekrar dönüp günah işledi. Arkasından:
“Ey Rabbim! Benim günahımı bağışla!” diye yalvardı.
Yüce Allah bu sefer yine:
“Kulum bir günah işledi, fakat günahı bağışlayacak ve günah sebebiyle cezâlandıracak
bir Rabbi olduğunu bildi!
Sen istediğini yap!
Ben seni muhakkak bağışladım!” buyurdu.”

(Müslim, Tevbe, 29)

91.-95. KUDSÎ HADÎSLER

91.-95. KUDSÎ HADÎSLER

11. HADÎS (91. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫َّة‬ َ ‫ َِب رَمَو‬َٚ ‫ة‬ِ ْ‫ًّب فَمَ ْل آ َم ْٔزُُٗ ثِ ْبٌ َؾو‬١ٌَِٚ ٌِٟ َٜ‫ لَب َي َِ ْٓ ػَبك‬ٞ‫َت َػ ْج ِل‬َ ٔ‫ أَ ْم‬ٍَٝ‫ رَ َؼ‬َٚ ‫ن‬ َ ‫هللاَ رَجَب َه‬ّ َّْ ِ‫ ا‬َّٟ ٌَِ‫ا‬
‫ ٍء‬َٟ َّ ُ َّ َّ َ َ َ ُ ْ َ َ َّ
ْ ِْ‫ ث‬ٞ‫ َػ ْج ِل‬ٞ‫ُُّٗ اٌ ِن‬١‫ أ ِؽ‬ٝ‫افِ ًِ َؽز‬َٛ ٌٕ‫ ثِب‬َّٟ ٌِ‫َزَموَّةُ ا‬٠ ٞ‫َيَ ا ُي َػ ْج ِل‬٠ ‫ َِب‬َٚ ِٗ ١ْ ٍ‫ْ ذ َػ‬ٙ‫ ِِ َّّب ألزَ َو‬َّٟ ٌِ‫َج ِْطُِ أ َؽتَّ ا‬٠ ِٟ‫َ َلُٖ اٌز‬٠ َٚ ِٗ ِ‫ٖ ُو ث‬ ِ ‫ُ ْج‬٠
َ‫ َي ِء ْْ اٍِْذ‬َٚ ََُّٕٗ١‫ َْلُ ْػ ِط‬ٌََِٟٕ‫اِ ْْ ٍَؤ‬َٚ ‫َب‬ِٙ‫ ث‬ِْٟ ّْ َ٠ ِٟ‫ ِهعْ ٍَُٗ اٌَّز‬َٚ ‫َب‬ِٙ‫ ػ َْٓ َٔ ْفٌث‬ٞ‫ ٍء أََٔب فَب ِػٍُُٗ ر ََو ُّك ِك‬َٟ
ْ ّ َْٓ ‫د ػ‬ ُ ‫ َِب رَ َو َّك ْك‬َٚ َُّٗٔ‫ َن‬١‫ َْلُ ِػ‬ِٟٔ‫ػَب َم‬
َُٗ‫ أََٔب أَ ْو َوُٖ َِ ََب َءر‬َٚ َ‫ْ د‬َِٛ ْ‫َ ْى َوُٖ اي‬٠ ِٓ ِِ ِْ ِِ ُُ ٌ‫ْا‬
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurur:
“Yüce Allah şöyle buyurdu:
“Kim Benim bir velîme düşmanlık ederse, Ben ona mutlaka savaş açarım.
Kulum, üzerine farz kıldığım şeylerden daha iyi bir yolla Bana yaklaşamaz.
Kulum nâfilelerle de Bana yaklaşmaya devâm eder,
Nihâyet Ben onu severim.
Onu sevince de işiten kulağı, gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayağı olurum;
Benden bir şey isterse veririm,
Bana sığınırsa onu korurum.
Yapmak durumunda olduğum hiçbir hususta, ölümden hoşlanmayan mü'minin rûhunu
alma zamanındaki tereddüdüm kadar tereddüt göstermem, ve aslında Ben onu
üzmekten hoşlanmam!”
(Buhârî, Rikak, 38)

12. HADÎS (92. HADÎS)

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫ ُي َػ َّي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ف‬ٌَٝ‫هللاِ رَ َؼب‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٞ ِ ‫َل‬٠ َٓ١ْ َ‫ٖتُ ث‬ َ ْٕ ُ‫ُف ُِ َقزَّ َّ ٍخ فَز‬
ٍ ‫ٖؾ‬ُ ِ‫َب َِ ِخ ث‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ‫ُ َغب ُء‬٠ ‫ٌِ ٍْ َّ ََل ِء َو ِخ‬
َُٛ َ٘ٚ ٌَٝ‫ ُي رَ َؼب‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ًوا ف‬١ْ ‫َٕب اِ ََّّل َف‬٠ْ َ‫ه َِب َهأ‬
َ ِ‫ ِػ َّير‬َٚ ُ‫ ُي ْاٌ َّ ََل ِء َوخ‬ُٛ‫ا ٰ٘ َنا فَزَم‬ٍَُٛ١‫ا ْل‬َٚ ‫ا ٰ٘ َنا‬ُٛ‫ْ ََ َِِٓ أَ ٌْم‬َٛ١ٌ‫ ََّل ْلَ ْلجَ ًُ ْا‬َٚ ٞ‫ ِْو‬١‫أَ ْػٍَ ُُ اِ َّْ ٰ٘ َنا َوبَْ ٌِ َغ‬
َّ
ِٟٙ ْ‫ع‬َٚ ِٗ ِ‫ ث‬َٟ ‫بي اَِّل َِب ا ْثزُ ِغ‬ َ
ِ َّ ‫اْل ْػ‬ ْ
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Kıyâmet gününde bir takım mühürlü sayfalar getirilecek ve Yüce Allah'ın önüne
konacak.
Azîz ve Celîl olan Allah meleklere:
“Bunları atınız ve bunları kabûl ediniz!” buyuracak.
Melekler:
“Yâ Rabbî! Senin izzetine yemîn ederiz ki, biz bunlarda iyilikten başka bir şey
görmüyoruz!” diyecekler.
Her şeyi en iyi bilen Yüce Allah şöyle buyuracak:
“Bunlar Benden başkası için yapılmış şeylerdir.
Ben bugün, ancak Benim vechim (zâtım) için yapılan amelleri kabûl ederim!”
(Dârekutnî Sünen'inde Enes b. Mâlik'ten tahrîc etti)

13. HADÎS (93. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫ه‬
َ ِ‫هللا‬ َ َِ ‫َب َِ ْٓ فَ َل‬١ْٔ ‫َب ُك‬٠ ِٟ‫ا ْر ِؼج‬َٚ َِِٟٕ ‫ َِ ْٓ َف َل‬ِِٟ ‫اف ِل‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠
ْ ‫َب‬١ْٔ ‫َب ُك‬٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:

“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Ey dünyâ! Bana hizmet edene hizmet et; sana hizmet edene ise zahmet ver, ey dünyâ!”
(Abdü'l-Hak Rekâik'ında Abdullah b. Mes'ud (radiyallahu anhu)'den tahrîc etti.)

14. HADÎS (94. HADÎS)

ّ ‫لَب ُي‬: َّْ ِ‫ ٌَ َّؾْ ُو ْث ًلاَ‘ا‬َّٟ ٌَِ‫َفِوُّ ا‬٠‫ ٍاَ ََّل‬َٛ ‫ ِٗ فَ ّْ ََخُ أَ ْػ‬١ْ ٍَ‫ َػ‬ٟٚ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ِ ّْ َ٠ ‫ َْ ِخ‬١‫ ْاٌ َّ ِؼ‬ِٟ‫ ِٗ ف‬١ْ ٍَ‫ْذ َػ‬ ُ ْ‫ ٌَإَْٔ َؾؾ‬ٚ
ُ ‫ ٍَّؼ‬َٚ َٚ َُّٗ َْ ‫ذ ٌَُٗ ِع‬

Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:

“Kendisine beden sağlığı ve geçim rahatlığı verdiğim ve beş yıl boyunca Bana yö-
nelmeyen kul mutlaka mahrum olacaktır!”
(Ebû Bekr b. Ebî Şeybe Ebû Saîd el-Hudrî (radiyallahu anhu)'den tahrîc etti.)

15. HADÎS (95. HADÎS)

 َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ِٟ‫ُ َقٍُِّٔ َهع ًَُل ِِ ْٓ أُ َِّز‬١ٍَ َ‫هللا‬ ّ َّْ ِ‫ ِٗ ثَ َْ َؼخً ا‬١ْ ٍَ‫َ ْٕ ِْ ُو َػ‬١َ‫َب َِ ِخ ف‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ‫ق‬ ِ ‫ً ْاٌق َََل ِء‬ُِٚ ‫ ُهإ‬ٍَٝ‫َػ‬
َ َ
ْ‫ اي‬ِٟ‫ ًءا أظٍ َّهَ َوزَجَز‬َٟ َ َ ٰ ْ ُ َ ُ
ْ ّ ‫ ُي أرٕ ِى ُو ِِ ْٓ ٘نا‬ٛ‫َم‬٠ َُّ ‫ٖ ِو ص‬ ُ ْ ُ َّ
َ َ‫َٓ ٍِ ِغَل وًُّ ٍِ ِغ ًً ِِ َْ ًَ َِ ِّل اٌج‬١‫رِ َْ ِؼ‬َٚ ‫ه ػُن ٌه‬ ْ َ َ
َ ٍَ‫َب َهةِّ أف‬٠ ‫ ُي ََّل‬ُٛ‫َم‬١َ‫َْ ل‬ُٛ‫َؽبفِظ‬
‫ك‬ُ َ١َ‫ْ ََل‬َٛ١ٌ‫هَ ْا‬١ْ ٍَ‫أَُِّٗ ََّل ظٍُِ َُ َػ‬َٚ ً‫ه ِػ ْٕ َلَٔب َؽ ََٕخ‬ َ ٌَ َّْ ِ‫ ا‬ٍََٝ‫ َع ًَّ ث‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫َب َهةِّ ل‬٠ ‫ ُي ََّل‬ٚ َٚ ُ‫هللا‬ ّ ‫َ ُل ََّل اِ ٌَٰٗ اِ ََّّل‬ّْٙ َ‫َب أ‬ٙ١ِ‫فَزُ ْق َو ُط ثِطَبلَخٌ ف‬
ْ‫ُو‬ٚ ْ‫ ُي اؽ‬ُٛ‫َم‬٠َٚ ٌٍُُُٗٛ‫ َه‬َٚ ُٖ‫َ ُل أَ َّْ َِ َؾ َّّلًا َػ ْج ُل‬ّْٙ َ‫ظٍَ ُُ لَب َي أ‬ ْ ُ‫ه ََّل ر‬
َ َِّٔ‫بي فَب‬
َ َ‫د فَم‬ِ ‫َب َهةِّ َِب ٰ٘ ِن ِٖ ْاٌجِطَبلَخُ َِ َغ ٰ٘ ِن ِٖ اٌَ ِِّغ ََّل‬٠ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ه ل‬ َ َٔ‫ ْى‬َٚ
‫ ٌء‬َٟ ْ ّ ِ‫هللا‬ ّ ُِْ ٍِ‫َ ْضمُ ًُ َِ َغ ا‬٠ ‫ذ ْاٌجِطَبلَخُ فَ ََل‬
ْ ٍَُ‫صَم‬َٚ ‫د‬ ِ ‫ ُغ اٌ َِّ ِغ ََّل‬ٙ َ ُٛ‫فَز‬
..
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Allah ümmetimden bir kişiyi mahlûkatın önünde ayıracak ve onun aleyhinde olan, göz
alabildiğince uzun 99 dosyayı açacak.
Sonra:
“Bunlardan harhangi bir şeyi inkâr ediyor musun?
Yazıcı meleklerim sana bir haksızlıkta bulunmuşlar mı?” buyuracak.
O kişi:
“Hayır Yâ Rabbî!” diyecek.
Allah:
“Herhangi bir mazeretin var mı?” buyuracak.
Adam:
“Hayır Yâ Rabbî!” diyecek.
Allah:
“Evet, bizim yanımızda senin iyi bir amelin var.
Ve bugün sana haksızlık yapılmayacaktır!” buyuracak.
Derken, üzerinde:
“Allah'tan başka ilâh olmadığına şehâdet ederim ve yine şehâdet ederim ki, Muhammed
O'nun kulu ve elçisidir.” yazılı bir kağıt parçası çıkarılacak. Bunun üzerine
Allah:
“Kendi tartında hazır bulun!” buyuracak.
Adam soracak:
“Yâ Rabbî, bu kağıt parçasının bunca dosya yanında ne hükmü olabilir?”
“Sen aslâ haksızlığa maruz kalmayacaksın!” buyuracak.
Hz. Peygamber devâmla şöyle dedi:
“Sonra dosyalar bir kefeye, kağıt parçası da bir kefeye konacak, dosyalar havaya kalka-
cak ve kağıt parçası ağır çekecektir.
Hiçbir şey, Allah'ın isminin yanında ağır basamaz!”

(Tirmizî, Îmân, 17)

91.-95. KUDSÎ HADÎSLER

91.-95. KUDSÎ HADÎSLER

11. HADÎS (91. HADÎS)

 َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫َّة‬ َ ‫ َِب رَمَو‬َٚ ‫ة‬ ِ ْ‫ًّب فَمَ ْل آ َم ْٔزُُٗ ثِ ْبٌ َؾو‬١ٌَِٚ ٌِٟ َٜ‫ لَب َي َِ ْٓ ػَبك‬ٞ‫َت َػ ْج ِل‬ َ ٔ‫ أَ ْم‬ٍَٝ‫ رَ َؼ‬َٚ ‫ن‬ ّ َّْ ِ‫ ا‬َّٟ ٌَِ‫ا‬
َ ‫هللاَ رَجَب َه‬
ََ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ذ َػ‬ُ ْٙ‫ ِِ َّّب أ ْلز ََو‬َّٟ ٌَِ‫ ٍء أَ َؽتَّ ا‬َٟ
ْ ِْ‫ ث‬ٞ‫َ ْج ِطُِ َػ ْج ِل‬٠ ِٟ‫َ َلُٖ اٌَّز‬٠ َٚ ِٗ ِ‫ٖ ُو ث‬ ُ
ِ ‫ُ ْج‬٠ ٞ‫ُُّٗ اٌَّ ِن‬١‫ أ ِؽ‬َّٝ‫افِ ًِ َؽز‬َٛ ٌَّٕ‫ ثِب‬َّٟ ٌَِ‫َزَمَوَّةُ ا‬٠ ٞ‫َ َيا ُي َػ ْج ِل‬٠ ‫ا‬
ُ ُ َ
َّ َ َ َّ َ َّ
‫ َِب ر ََو َّك‬َٚ ُٗٔ‫ن‬١‫ َْل ِػ‬ِٟٔ‫ َي ِء ْْ اِ ٍْزَ َؼبم‬َٚ َُٕٗ١‫ َْل ْػ ِط‬ٌِٟٕ‫اِ ْْ ٍَؤ‬َٚ ‫َب‬ِٙ‫ ث‬ِْٟ ّْ َ٠ ِٟ‫ ِهعْ ٍَُٗ اٌز‬َٚ ‫َب‬ِٙ‫ُث‬ َ َْٓ ‫د ػ‬ ِ ‫ ػ َْٓ َٔ ْف‬ٞ‫ْ ٍء أََٔب فَب ِػٍُُٗ ر ََو ُّك ِك‬ٞ
ُ ‫ٌ ْك‬
َُٗ‫ أََٔب أَ ْو َوُٖ َِ ََب َءر‬َٚ َ‫ْ د‬َِٛ ْ‫َ ْى َوُٖ اي‬٠ ِٓ ِِ ِْ ِِ ُُ ٌ‫ْا‬
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurur:
“Yüce Allah şöyle buyurdu:
“Kim Benim bir velîme düşmanlık ederse, Ben ona mutlaka savaş açarım.
Kulum, üzerine farz kıldığım şeylerden daha iyi bir yolla Bana yaklaşamaz.
Kulum nâfilelerle de Bana yaklaşmaya devâm eder,
Nihâyet Ben onu severim.
Onu sevince de işiten kulağı, gören gözü, tutan eli ve yürüyen ayağı olurum;
Benden bir şey isterse veririm,
Bana sığınırsa onu korurum.
Yapmak durumunda olduğum hiçbir hususta, ölümden hoşlanmayan mü'minin rûhunu
alma zamanındaki tereddüdüm kadar tereddüt göstermem, ve aslında Ben onu
üzmekten hoşlanmam!”
(Buhârî, Rikak, 38)

12. HADÎS (92. HADÎS)

‫بي‬ َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫ َع ًَّ ٌِ ٍْ َّ ََل‬َٚ ‫ ُي َػ َّي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ف‬ٌَٝ‫هللاِ رَ َؼب‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٞ ِ ‫َل‬٠ َٓ١ْ َ‫ٖتُ ث‬ َ ْٕ ُ‫ُف ُِقَ زَّ َّ ٍخ فَز‬
ٍ ‫ٖؾ‬ ُ ِ‫َب َِ ِخ ث‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ‫ُ َغب ُء‬٠ ‫ِء َو ِخ‬
َُٛ َ٘ٚ ٌَٝ‫ ُي رَ َؼب‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ًوا ف‬١ْ ‫َٕب اِ ََّّل َف‬٠ْ َ‫ه َِب َهأ‬
َ ِ‫ ِػ َّير‬َٚ ُ‫ ُي ْاٌ َّ ََل ِء َوخ‬ُٛ‫ا ٰ٘ َنا فَزَم‬ٍَُٛ١‫ا ْل‬َٚ ‫ا ٰ٘ َنا‬ُٛ‫ْ ََ َِِٓ أَ ٌْم‬َٛ١ٌ‫ ََّل ْلَ ْلجَ ًُ ْا‬َٚ ٞ‫ ِْو‬١‫أَ ْػٍَ ُُ اِ َّْ ٰ٘ َنا َوبَْ ٌِ َغ‬
ُ َّ
ِٟٙ ْ‫ع‬َٚ ِٗ ِ‫ ث‬َٟ ‫بي اَِّل َِب ا ْثز ِغ‬ َ
ِ َّ ‫اْل ْػ‬ ْ
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Kıyâmet gününde bir takım mühürlü sayfalar getirilecek ve Yüce Allah'ın önüne
konacak.
Azîz ve Celîl olan Allah meleklere:
“Bunları atınız ve bunları kabûl ediniz!” buyuracak.
Melekler:
“Yâ Rabbî! Senin izzetine yemîn ederiz ki, biz bunlarda iyilikten başka bir şey
görmüyoruz!” diyecekler.
Her şeyi en iyi bilen Yüce Allah şöyle buyuracak:
“Bunlar Benden başkası için yapılmış şeylerdir.
Ben bugün, ancak Benim vechim (zâtım) için yapılan amelleri kabûl ederim!”
(Dârekutnî Sünen'inde Enes b. Mâlik'ten tahrîc etti)

13. HADÎS (93. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫ه‬
َ ِ‫هللا‬ َ َِ ‫َب َِ ْٓ فَ َل‬١ْٔ ‫َب ُك‬٠ ِٟ‫ا ْر ِؼج‬َٚ َِِٟٕ ‫ َِ ْٓ َف َل‬ِِٟ ‫اف ِل‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠
ْ ‫َب‬١ْٔ ‫َب ُك‬٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:

“Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:
“Ey dünyâ! Bana hizmet edene hizmet et; sana hizmet edene ise zahmet ver, ey dünyâ!”
(Abdü'l-Hak Rekâik'ında Abdullah b. Mes'ud (radiyallahu anhu)'den tahrîc etti.)
14. HADÎS (94. HADÎS)

ّ ‫لَب ُي‬: َّْ ِ‫ ٌ ْثَلًا أَْٓ َ‘ا‬ُٚ‫ ٌَ َّؾْ و‬َّٟ ٌَِ‫َفِوُّ ا‬٠‫ ٍاَ ََّل‬َٛ ‫ ِٗ َف ّْ ََخُ أَ ْػ‬١ْ ٍَ‫ َػ‬ٟٚ
ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ِ ّْ َ٠ ‫ َْ ِخ‬١‫ ْاٌ َّ ِؼ‬ِٟ‫ ِٗ ف‬١ْ ٍَ‫ْذ َػ‬
ُ ‫ ٍَّؼ‬َٚ َٚ َُّٗ َْ ‫ذ ٌَُٗ ِع‬
ُ ْ‫َؽؾ‬

Azîz ve Celîl olan Allah şöyle buyurur:

“Kendisine beden sağlığı ve geçim rahatlığı verdiğim ve beş yıl boyunca Bana yö-
nelmeyen kul mutlaka mahrum olacaktır!”
(Ebû Bekr b. Ebî Şeybe Ebû Saîd el-Hudrî (radiyallahu anhu)'den tahrîc etti.)

15. HADÎS (95. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ِٟ‫ُ َقٍُِّٔ َهع ًَُل ِِ ْٓ أُ َِّز‬١ٍَ َ‫هللا‬ ّ َّْ ِ‫ ِٗ ثَ َْ َؼخً ا‬١ْ ٍَ‫َ ْٕ ِْ ُو َػ‬١َ‫َب َِ ِخ ف‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ‫ق‬ ِ ‫ً ْاٌق َََل ِء‬ُِٚ ‫ ُهإ‬ٍَٝ‫َػ‬
َ َ
ْ‫ اي‬ِٟ‫ ًءا أظٍ َّهَ َوزَجَز‬َٟ َ َ ٰ ْ ْ ُ َ ُ
ْ ّ ‫ ُي أرٕ ِى ُو ِِٓ ٘نا‬ٛ‫َم‬٠ َُّ ‫ٖ ِو ص‬ ُ ْ ُ َّ
َ َ‫َٓ ٍِ ِغَل وًُّ ٍِ ِغ ًً ِِ َْ ًَ َِ ِّل اٌج‬١‫رِ َْ ِؼ‬َٚ ‫ه ػُن ٌه‬ ْ َ َ َ
َ ٍ‫َب َهةِّ أف‬٠ ‫ ُي َّل‬ُٛ‫َم‬١َ‫َْ ل‬ُٛ‫َؽبفِظ‬
َ
‫ك‬ ْ
ُ َ١َ‫ْ ََل‬َٛ١ٌ‫هَ ا‬١ْ ٍَ‫أَُِّٗ ََّل ظٍُِ َُ َػ‬َٚ ً‫ه ِػ ْٕ َلَٔب َؽ ََٕخ‬َ ٌَ َّْ ِ‫ ا‬ٍََٝ‫ َع ًَّ ث‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫َب َهةِّ ل‬٠ ‫ ُي ََّل‬ٚ َٚ ُ‫هللا‬ ّ ‫َ ُل ََّل اِ ٌَٰٗ اِ ََّّل‬ّْٙ َ‫َب أ‬ٙ١ِ‫فَزُ ْق َو ُط ثِطَبلَخٌ ف‬
ْ‫ُو‬ٚ ْ‫ ُي اؽ‬ُٛ‫َم‬٠َٚ ٌٍُُُٗٛ‫ َه‬َٚ ُٖ‫َ ُل أَ َّْ َِ َؾ َّّلًا َػ ْج ُل‬ّْٙ َ‫ظٍَ ُُ لَب َي أ‬ ْ ُ‫ه ََّل ر‬
َ َِّٔ‫بي فَب‬
َ َ‫د فَم‬ِ ‫َب َهةِّ َِب ٰ٘ ِن ِٖ ْاٌجِطَبلَخُ َِ َغ ٰ٘ ِن ِٖ اٌَ ِِّغ ََّل‬٠ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ه ل‬ َ َٔ‫ ْى‬َٚ
‫ ٌء‬َٟ ّ ْ ْ
ْ ّ ِ‫َضمُ ًُ َِ َغ اٍِ ُِْ هللا‬٠ ‫ذ اٌجِطَبلَخُ فَ ََل‬ ْ ٍَُ‫صَم‬َٚ ‫د‬ ِ ‫ ُغ اٌ َِّ ِغ ََّل‬ٙ َ ُٛ‫فَز‬
..
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Allah ümmetimden bir kişiyi mahlûkatın önünde ayıracak ve onun aleyhinde olan, göz
alabildiğince uzun 99 dosyayı açacak.
Sonra:
“Bunlardan harhangi bir şeyi inkâr ediyor musun?
Yazıcı meleklerim sana bir haksızlıkta bulunmuşlar mı?” buyuracak.
O kişi:
“Hayır Yâ Rabbî!” diyecek.
Allah:
“Herhangi bir mazeretin var mı?” buyuracak.
Adam:
“Hayır Yâ Rabbî!” diyecek.
Allah:
“Evet, bizim yanımızda senin iyi bir amelin var.
Ve bugün sana haksızlık yapılmayacaktır!” buyuracak.
Derken, üzerinde:
“Allah'tan başka ilâh olmadığına şehâdet ederim ve yine şehâdet ederim ki, Muhammed
O'nun kulu ve elçisidir.” yazılı bir kağıt parçası çıkarılacak. Bunun üzerine
Allah:
“Kendi tartında hazır bulun!” buyuracak.
Adam soracak:
“Yâ Rabbî, bu kağıt parçasının bunca dosya yanında ne hükmü olabilir?”
“Sen aslâ haksızlığa maruz kalmayacaksın!” buyuracak.
Hz. Peygamber devâmla şöyle dedi:
“Sonra dosyalar bir kefeye, kağıt parçası da bir kefeye konacak, dosyalar havaya kalka-
cak ve kağıt parçası ağır çekecektir.
Hiçbir şey, Allah'ın isminin yanında ağır basamaz!”

(Tirmizî, Îmân, 17)

96.-101. KUDSÎ HADÎSLER

96.-101. KUDSÎ HADÎSLER

16. HADÎS (96. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ِ ٍَ‫ْٓ ٌِ ٍْ َؼ ْج ِل ثِ ْبٌ َؼ َّ ًِ ْاٌ ُّ ْق‬
ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ًَ ‫ٔ ِ ّلّلِ رَ َؼ‬
َ ِ‫هللا‬ ّ َٞ
ِ ‫َؼ‬٠ َْٚ‫َ ُل‬ْْٙ َ٠َٚ ِ‫هللا‬ ِ ‫َل‬٠ َٓ١ْ َ‫ ْاٌ َّ ََل ِء َو َىخٌ ث‬ِٟٕ‫َ ْؼ‬٠ َُْٛ‫َمِف‬٠‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ ل‬ٜ
ْ‫ ُِوك‬٠ ُْ ٌَ َُِّٗٔ‫ لَ ٍْجِ ِٗ ا‬ِٟ‫ َِب ف‬ٍَٝ‫تُ َػ‬١ِ‫أََٔب اٌ َّول‬َٚ ٞ‫ َػ ٍَِّئ َػ ْج ِل‬ٍَٝ‫ُ ُْ أَ ْٔزُ ُْ ْاٌ َؾفَظَخُ َػ‬ٌَٙ ُ‫هللا‬ٟ ِ ١‫أَ َها َك ثِ ِٗ َغ‬َٚ ًِ َّ ‫َ َنا ْاٌ َؼ‬ِٙ‫ ث‬ِٟٔ
ّ ِ‫ ِٗ ٌَ ْؼَٕز‬١ْ ٍَ‫ فَ َؼ‬ٞ‫ْوه‬
Resûlullah(sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurur:
“Melekler Allah'ın huzûrunda duracak ve kulun, amelini Yüce Allah için yaptığına dâir
şâhidlik edecekler.
Allah onlara şöyle buyuracak:
“Siz kulumun amelinin bekçilerisiniz;
Ben ise onun kalbinde olanı kontrol ediciyim.
Muhakkak ki o bu amelle Beni taleb etmedi,
Benden başkasını taleb etti.
Öyleyse lânetim onun üzerine olsun!”

(İbnü'l-Mübârek Muaz b. Cebel (radiyallahu anhu)'dan nakleder. O: Resûlullah

(sallallahu aleyhi ve sellem)'in şöyle dediğini işittim, diyerek amellerin ref’i hadiîsini
zikretti.
Bu uzun bir hadîs olup el-Erbâîn et-Tıvâl'imizde* bize ulaşan şekliyle hiçbir şey
terketmeksizin tamamını zikrettik.)

* İbn Arabınin bu eseri O. Yahyâ'nın Hist. et Class.'unda 38 numarada zikredilmiştir.

17. HADÎS (97. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍَّٕ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: ‫اْل َِب َُ ْاٌ َغ‬
َ ِ‫هللا‬ ِ ْ َٚ ‫ُ ْف ِط َو‬٠ َّٝ‫ُ ُْ اٌَّٖب ِء َُ َؽز‬ُٙ‫ر‬َٛ ‫ق صَ ََلصَخٌ ََّل رُ َو ُّك َك ْػ‬ ّ ‫َب‬ٙ‫َوْ فَ ُؼ‬٠ َٛ
َ َْٛ‫هللاُ ف‬ ْ َّ ٌ‫حُ ْا‬َٛ ‫ َك ْػ‬َٚ ‫ا ِك ُي‬
ِ ُ ٍ‫ظ‬
َ
ٍ ‫ْ ثَ ْؼ َل ِؽ‬ٌَٛٚ ‫ه‬
ٓ١ َّ ْ َ َّ ُ َ ْ ُ
َ ٔ‫ َْلٖٔ َُو‬ِٟ‫ ِػير‬َٚ َُٗٔ‫ ُي اٌوَّةُّ ٍُ ْج َؾب‬ٛ‫َم‬٠ ‫اةُ اٌ ََّ َّب ِء‬َٛ ‫رفزَ ُؼ َيَِ َ٘ب أ ْث‬َٚ َ‫اٌ َغ َّ ِب‬ ْ
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Üç kimse vardır ki duâları reddedilmez:
İftar sırasındaki oruçlu,
Âdil devlet adamı ve
Mazlumun duâsı.
Allah onların duâsını bulutların üstüne kaldırır, göğün kapıları onlara açılır.
Her şeyden münezzeh olan Rabb şöyle buyurur:
“İzzetim hakkı için, bir zaman sonra da olsa mutlaka sana yardım edeceğim!”

(Tirmizî. Deavât, 129)

18. HADÎS (98. HADÎS)

َٚ َ‫ ُكن‬ُٛ‫فَ أَػ‬١ْ ‫َب َهةِّ َو‬٠ ‫بي‬ َ َ‫ ل‬ِٟٔ‫ذ فٍََ ُْ رَ ُؼ ْل‬ُ ْٙ‫َب ْثَٓ آ َك ََ َِ ِو‬٠ ‫َب َِ ِخ‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ ًَّ ‫ َع‬َٚ ‫هللاُ َػ َّي‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬٠ َٓ١ِّ ٌِ‫لَب َي أَ َِب َػٍِ ّْذَ أَ َّْ أ ْٔذَ َهةُّ ربْػَب‬
ْ‫َب ا ْثَٓ آ َك ََ اِ ٍْزَط َغ‬٠ ُٖ‫ ِػ ْٕ َل‬َِٟٕ‫ ِع ْلر‬َٛ ٌَ َُٗ‫ْ ُػ ْلر‬ٌَٛ ‫ه‬ ََّ َٔ‫ٗ فٍََ ُْ رَ ُؼ ْلُٖ أَ َِب َػٍِ ّْذَ أ‬ ُ
َ ‫ ف ََلًٔب َِ ِو‬ٞ‫فَ َػ ْج ِل‬١ْ ‫ َو‬َٚ ِّ‫َب َهة‬٠ ‫ لَب َي‬ِّْٟٕ ‫ط ِؼ‬ ْ ُ‫ه فٍََ ُْ ر‬
َ َ‫ِْز‬
ََ َ‫َٓ لَب َي أ‬١ِّ ٌِ‫أَ ْٔذَ َهةُّ ربْػَب‬َٚ ‫ه‬ َ ُّ ‫ ِؼ‬ٛ ُ ْ َ‫ْ أ‬ٌَٛ ‫ه‬
ْ ‫ َعلْدَ َما ِي أ‬َٛ ٌَ َُٗ‫ َؼ ّْز‬ٛ َ ََّٔ‫ط ِؼ ُّْٗ أَ َِب َػٍِ ّْذَ أ‬ ْ ُ‫ فُ ََل ٌْ فٍََ ُْ ر‬ٞ‫ه َػ ْج ِل‬ ْ ‫نا َػٍِ ّْذَ أََُّٔٗ اِ ٍْز‬
َ َّ ‫َط َؼ‬ َ
ِ‫بي ا‬ ْ
َ َ‫َٓ ل‬١ِّ ٌِ‫أٔذَ َهةُّ ربػَب‬َٚ ‫ه‬ ْ َ ُ ُ
َ ١ِ‫فَ أ ٍْم‬١ْ ‫َب َهةِّ َو‬٠ ‫ لَب َي‬ِِٟٕ‫ه فٍَ ُْ ر َْم‬ َ ُ ْ
َ ‫ز‬١ْ َ‫َب ْثَٓ آ َك ََ اِ ٍْزَ َْم‬٠ ٞ‫ْ ًْ ِػٕ ِل‬ٌٛ ‫ه‬ َ َّ َ َ ُ
َ ِٔ‫ ف ََل ٌْ فٍَ ُْ رَ َْمِ ِٗ أ َِب ا‬ٞ‫رَ َْمَبنَ َػ ْج ِل‬
ٞ‫ َعلْدَ َماٌِهَ ِػ ْٕ ِل‬َٚ َُٗ‫ز‬١ْ َ‫ٍَم‬

Azîz ve Celîl olan Allah kıyâmet gününde şöyle buyuracak:

“ Ey Âdem oğlu!
Ben hasta oldum da sen Beni ziyaret etmedin!”
Kul: “Yâ Rabbî! Sen âlemlerin Rabbisin, ben sana nasıl hasta
ziyareti yapabilirim?”
Allah:“Sen bilmez misin ki, Benim falan kulum hasta olmuştu da sen onu ziyaret
etmemiştin.
Yine bilmez misin ki, eğer sen onu ziyaret etseydin muhakkak Beni onun yanında
bulacaktın!
“Ey Âdem oğlu!
Ben senden yiyecek istedim, fakat sen Beni doyurmadın!”
Kul:“Yâ Rabbî! Sen âlemlerin Rabbisin. Ben Seni nasıl doyururum?”
Allah:“Sen bilmez misin ki, falan kulum senden yiyecek istemişti de sen onu
doyurmamıştın?
Bilmez misin ki, şâyet onu doyursaydın, muhakkak bunu Benim yanımda bulmuş
olacaktın!” buyurur.
Ve tekrar Allah:“Ey Âdem oğlu!
Ben senden su istedim de sen Bana su vermedin!” buyurur.
Kul:“Yâ Rabbî, Sen âlemlerin Rabbisin! Ben Sana nasıl su verebilirim?” der. Allah:
“Falan kulum senden su istemişti de sen ona su vermemiştin.
Bilmez misin ki, eğer ona su vermiş olsaydın bunu Benim yanımda bulacaktın!”
(Müslim, Birr, 43)

19. HADÎS (99. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬َِٟٕ‫ َؽ َّلص‬: ٌ‫َخ‬١ِ‫ ُوًُّ أُ َِّ ٍخ َعبص‬َٚ ُْ َُٕٙ١ْ َ‫ ث‬َٟ ٚ ِ ‫َ ْم‬١ٌِ ‫ ْاٌ ِؼجَب ِك‬ٌَِٝ‫َ ْٕ ِي ُي ا‬٠ ‫َب َِ ِخ‬١ِ‫ْ ََ ْاٌم‬َٛ٠ َْ‫ اِ َما َوب‬ٌَٝ‫هللا رَ َؼب‬ ّ َّْ ِ‫ا‬
ًٌ ‫ َه ُع‬َٚ َْ‫ ثِ ِٗ َه ُع ًٌ َع َّ َغ ْاٌمُوْ آ‬ُٛ‫َ ْلػ‬٠ ْٓ َِ ‫ ُي‬َّٚ َ ‫ فَؤ‬ٍَٝ‫ذ َػ‬ ُ
ُ ٌْ ‫ ِء أٌََ ُْ أ َػٍِّّْهَ َِب أَ ْٔ َي‬ٞ‫به‬ ِ َ‫هللاُ ٌِ ٍْم‬
ّ ًُ ُ‫َم‬١َ‫ ُو ْاٌ َّب ِي ف‬١ِ‫ َه ُع ًٌ َوض‬َٚ ِ‫هللا‬ ّ ًِ ١ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫لُزِ ًَ ف‬
‫به‬ َّ َّ
ِ ٌَٕٙ‫ا‬َٚ ًِْ ١ٌ‫ َُ ثِ ِٗ آَٔب َء ا‬ٛ‫بي وٕذ أل‬ ُ َ ُ ْ ُ ْ ْ ُ ُ
َ ‫ َّب َػ ٍِّذَ ل‬١ِ‫َب َهةِّ لب َي ف َّبما َػ ٍِّذَ ف‬٠ ٍَٝ‫ لب َي ث‬ٌٍُِٟٛ‫َم ًُ َه‬١‫ ُي ٌُٗ اٌ ََّل ِءوخ ف‬ٛ‫رم‬َٚ َ‫هللاُ ٌَُٗ َو َنثْذ‬
َ َ َ َ َ َ َ َ َ ْ َ ُ ّ
َ َ ّ ُ َ ّ
ْ‫ت اي‬ ِ ‫بؽ‬ِ ٖ َ ِ‫ ث‬ِٟ‫ ُْئر‬٠َٚ َ‫ً َمان‬١ َ ِ‫ ٌء فَمَ ْل ل‬ٞ‫به‬ ِ َ‫ُمَب َي اِ ْْ فُ ََلًٔب ل‬٠ ْْ ‫ ثًَْ أ َهكْدَ أ‬ٍَٝ‫َمُ ًُ هللاُ رَ َؼ‬٠َٚ َ‫ ٌَ ُْ َو َنثْذ‬َّٝ‫ه َؽز‬ َ ١ْ ٍَ‫ ٍِّ ْغ َػ‬َٚ ‫َمُ ًُ هللاُ ٌَُٗ أٌَ ُْ أ‬١َ‫بي ف‬ ِ َِ
َ‫ه َٔؾْ ذ‬ ْ ُ
َ ‫َٖل أقَكػ‬ َ َّ َ
َ ‫أر‬َٚ َُ ‫َّؽ‬
ِ ‫ٓ ِِ ُي اٌو‬ َ
ِ ‫بي وٕذ أ‬ُ ْ ُ َ ُ ْ َ َ َ‫ذ‬ ْ َ َ َ َ َ َ
َ ‫زهَ ل‬١‫ َّب أر‬١ِ‫َب َهةِّ لب َي ف َّبما َػ ٍِّ ف‬٠ ٍَٝ‫ أ َؽ ٍل لب َي ث‬ٌِٝ‫يُِ ا ُط ا‬ٛ‫رم‬َٚ ‫َمُ ًُ هللاُ ٌُٗ ونث‬١َ‫ف‬
َ ُ ُ َ‫ْذ‬ َ َ َ ّ
ُ
‫ا ٌك‬َٛ ‫بي ف ََل ٌْ َع‬ َ َ‫ُم‬٠ ْْ ‫ ثًَْ أ َهكْدَ أ‬ٍَٝ‫َم ًُ هللاُ رَ َؼ‬٠َٚ َ‫ َّب َما لُزِ ٍْذَ ْاٌ َّ ََل ِء َوخُ َو َنثْذ‬١ِ‫هللاُ ٌَُٗ ف‬
َ َ ّ ُ ّ ًُ ُ‫َم‬١َ‫هللاِ ف‬
ّ ً١ ِ ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫ لُزِ ًَ ف‬ٞ‫ ثٍَِّ ِن‬َٝ‫ ُْئر‬٠َٚ ‫ن‬ َ ‫ً َما‬١‫ل‬
َ ‫فَمَ ْل‬
ًُ ُ‫رَم‬َٚ َ‫ ٌَُٗ َو َّنثْذ‬ٍَٝ‫هللاُ رَ َؼ‬ ّ ًُ ُ‫َم‬١َ‫ذ ف‬ ُ ٍْ ِ‫ لُز‬َّٝ‫ذ َؽز‬ُ ٍَْ ‫ه فَمَبر‬
َ ٍِ١ِ‫ ٍَج‬ِٟ‫َب ِك ف‬ٙ‫َمُ ًُ أَ َِوْ دَ أَ ْْ ثِ ْبٌ ِغ‬١َ‫ُمَب َي ٌَُٗ َِ ََل ِء َوخُ َو َّنثْذَ ف‬٠ ْْ َ‫هللاُ ثًَْ أَ َهكْدَ أ‬
ّ ًُ ُ‫َم‬٠َٚ
ُ
َ َ‫ فَم‬ِٟ‫ ُه ْوجَز‬ٍَٝ‫ ٍٍََّ َُ َػ‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬
‫بي‬ ّ ٍَّٕ
َ ِ‫هللا‬ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ة َه‬ َ ‫ َو‬َٙ َُّ ُ‫ن ص‬
َ ‫ ًَ َما‬١ِ‫ ٌء فَمَ ْل ل‬ٞ‫ك اِ ْْ فُ ََل ٌْ َع ِو‬ ِ ٍْ ‫ ُي َف‬َّٚ َ‫ن اٌضَّ ََلصَخُ أ‬
َ ‫ْ ء َهحَ أ ٰي ِء‬ٞ‫أَثَب ٘ َُو‬
َّ ّ ْ
‫ ُُ إٌب ُه‬ِٙ ِ‫َب َِ ِخ هللاِ رَ َْ َّؼ ُو ث‬١ِ‫ْ ََ اٌم‬َٛ٠
Ebû Hureyre nakleder:
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bana şöyle anlattı:
“Kıyâmet gününde Allah kulları arasında hüküm vermek için inecektir.
Her ümmet diz çökmüş hâldedir.
Allah'ın çağıracağı ilk kimseler;
Kur'ân’ı ezberinde tutan,
Allah yolunda öldürülen ve
Serveti çok olan kişiler olacaktır.

Allah Kur'ân okuyana:

“Peygamberime indirdiğim kitabı sana öğretmedim mi?” buyuracak.
O da:“Evet Yâ Rabbî!” diyecek.
Allah:“Öğrendiğin hususlarda ne yaptın?” buyuracak.
Kul:“Gece ve gündüz dâimâ ona göre hareket ettim!” diyecek.
Allah:“Yalan söylüyorsun!” buyuracak.
Melekler de:“Yalan söylüyorsun!” diyecekler.
Allah şöyle buyuracak:
“Bilakis, sen falan Kur'ân okuyor denilmesini istemiştin ve bu da denildi!”

Sonra servet sahibi getirilecek ve Allah ona:

“Ben senin rızkım genişletmedim mi?
Böylece seni kimseye muhtaç olmaz hâle getirmedim mi?” buyuracak.
O kimse: “Evet Yâ Rabbî!” diyecek.
Allah:“Sana verdiğim serveti ne yaptın?” diye soracak.
Kul:“Akrabalarımı aradım ve muhtaçlara yardım ettim!” diyecek.
Allah:“Yalan söylüyorsun!” buyuracak.
Melekler:“Yalan söylüyorsun!” diyecekler.
Yüce Allah:
“Bilakis sen, falan cömerttir, denilmesini istemiştin, bu da denildi!” buyuracak.

Sonra Allah yolunda öldürülen kişi getirilecek ve Allah ona soracak:

“ Sen hangi uğurda öldürüldün?”
Kul cevap verecek:“Kendi yolunda savaşı emrettin; ben de dövüştüm, sonunda
öldürüldüm!”
Allah ona:“Yalan söylüyorsun!” buyuracak.
Melekler:“Yalan söylüyorsun!” diyecekler.
Allah:
“Bilakis sen, falan cesur kimsedir, denilmesini arzu etmiştin ve bu da denildi!”
buyuracak.

Sonra Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) dizine vurdu ve:

“Ey Ebû Hureyre!
İşte bu üç kişi, kıyâmet günü cehennem ateşinin kendileriyle tutuşturulacağı, Allah'ın
ilk yaratıklarıdır!” buyurdu.

(Tirmizî, Zühd, 48)

20. HADÎS (100. HADÎS)

َ َ‫ ٍٍََّ ُُ ل‬َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬

‫بي‬ ّ ٍََّٕ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ َه‬: َُْٚ‫به‬ٚ َ ‫َ ِخ َهثِّ ُى ُْ اِ ََّّل َو َّب ر‬٠‫ ه ُْإ‬ِٟ‫َْ ف‬ُٚ‫به‬ٚ َ ُ‫َ ِل ِٖ ََّل ر‬١ِ‫ ث‬َِٟ ‫ َٔ ْف‬ٞ‫ اٌَّ ِن‬َٛ َ‫ ف‬َٝ‫َ ٍْم‬١َ‫َ ِخ أَ َؽ ِل ِ٘ َّب ف‬٠‫ه ُْإ‬
َ‫أَ َمهْ ن‬َٚ ًَ ِ‫اْلث‬
ِ ْ َٚ ًَْ ١ َ‫ه ْاٌق‬ ُ ُ
َ ٌَ ْ‫أ ٍَ َّقو‬َٚ َ‫عْ ه‬ِّٚ ‫ أ َى‬َٚ ‫ن‬ ُ
َ ‫ ْك‬ِّٛ ٍَ ‫أ‬َٚ ‫ه‬ ُ
َ ِْ ‫ْ لًُْ أٌََ ُْ أ ْو ِو‬َٞ‫َمُ ًُ أ‬٠َٚ ‫ن َو َّب ْاٌ َؼ ْج َل‬ َ ‫ أَ ْٔ ََب‬ِِّٟٔ‫َمُ ًُ فَب‬١َ‫َمُ ًُ ََّل ف‬٠َٚ ‫رَوْ أًَُ فَزَوْ ثَ ُغ‬
َّ‫ اٌضب‬َٝ‫َ ٍْم‬٠ َُّ ُ‫ ص‬َِٟٕ‫ز‬١ََِ ٔ ْ‫أَ َمهْ نَ رَو‬َٚ ًَ ِ‫اْلث‬ ِْ َٚ ًَْ ١‫ أُ ٍَ َّقوْ ٌَهَ ْاٌ َق‬َٚ ‫ه‬ ُ ُ ُ
َ ْ‫ع‬ِّٚ ‫ أ َى‬َٚ َ‫كن‬ِّٛ ٍَ ‫أ‬َٚ َ‫ْ فًُْ أٌ ُْ أو ِوِْه‬َٞ‫َمُ ًُ أ‬١َ‫ ف‬ِٟٔ َْٞ‫ أ‬ٍََٝ‫َمُ ًُ ث‬٠َٚ ‫أًَُ فَزَوْ ثَ ُغ‬
ْ ْ َ َ
َ
َُ ‫ أ ََْٔبنَ َو‬ِِّٟٔ‫َمُ ًُ فَب‬١َ‫َمُ ًُ ََّل ََّل ف‬١َ‫ ف‬َّٟ ١ِ‫ه َِ ََلل‬ َ َ
َ َّٔ‫َمُ ًُ أفَظََٕ ْٕذَ أ‬١َ‫ه َهةِّ ف‬ َ ِ‫ذ ثج‬ ُ ْٕ َِ ‫َب َهةِّ آ‬٠ ًُ ُ‫َم‬١َ‫ه ف‬ َ ٌِ‫َمُ ًُ ٌَُٗ ِِ ْض ًَ ٰم‬١َ‫ش ف‬َ ٌِ‫ اٌضَّب‬َٝ‫َ ٍْم‬٠ َُّ ُ‫ ص‬َِٟٕ‫ز‬١َِ َٔ ‫ا‬
‫بي‬ َ َ‫َُٕب اِ َم ْْ ل‬ٰٙ٘ ًُ ُ‫َم‬١َ‫ ِْو َِب ا ٍْزَطَب َع ف‬١ َ‫ ثِق‬ِٟٕ‫ ُْض‬٠َٚ ‫ذ‬ ُ ‫ٖ َّل ْل‬
َ َ‫ر‬َٚ ‫ذ‬ ُ ّْ ٕ ُ َٚ ‫ْذ‬ ُ ١ٍََّٕ َٚ َ‫ثِ َو ٍٍُِه‬َٚ ‫ه‬ َ ِ‫ثِ ِىزَبث‬َٚ ْ‫َْ َٔجت‬٢‫ُمَب ُي ٌَُٗ ْا‬٠ َُّ ُ‫هص‬ َ ١ْ ٌَِ‫َش َّب ِ٘ َلَٔب ا‬ ُ ‫ػ‬
َّ ْ
َ‫ ِػظَ ِب‬َٚ ِٗ ِّ ْ‫ٌَؾ‬َٚ ِٖ ‫ُمَب ُي ٌِفَ ْق ِن‬٠ َٚ ِٗ ١ِ‫ ف‬ٍَٝ‫ ُْقزَ ُُ َػ‬١َ‫ ف‬َّٟ ٍَ‫َ ُل َػ‬ْْٙ َ٠ ٞ‫ َٔف َِ ِٗ َِ ْٓ َما اٌ ِن‬ِٟ‫َزَفَ َّى ُو ف‬٠َٚ ‫ه‬ ْ
َ ٌِ‫ َما‬َٚ ِٗ َِ ‫ُ ْؼ ِن َه ِِ ْٓ َٔف‬١ٌِ ‫ه‬ َ ٌِ‫ َما‬َٚ ِٗ ٍَِّ ‫ِٖ ثِ َؼ‬
ُّ ُٜ‫َ َْ َق‬٠ ٞ‫ه اٌَّ ِن‬
‫هللا‬ ٌ ‫ا‬ َ
‫م‬ ٚ
َ ِ َ ِ ُ ِ َُ
‫ك‬ ‫ف‬ ‫َب‬ ّٕ ْ
ٌ‫ا‬ ٗ ْ
١ َ ٍ ‫ػ‬

Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:

“Nefsim elinde bulunan Allah'a yemîn ederim ki, sizler güneş ve aydan herhangi birini
görmekte güçlük çekmediğiniz gibi, Rabbinizi görme hususunda da bir güçlükle
karşılaşmayacaksınız! Yüce Allah bir kulu karşısına alıp soracak:
“Ey falan kimse, ben sana ikram etmedim mi?
Ben seni efendi yapmadım mı?
Ben seni evermedim mi?
Atları ve develeri senin emrine vermedim mi?
Ben seni bıraktım da sen kavmine baş olup vergi almadın mı?”
Kul: “Evet!” diyecek.
Allah soracak:“Günün birinde bana kavuşacağını hiç düşünmedin mi?”
Kul: “Hayır!” diyecek.
Allah: “Sen Beni vaktiyle unuttuğun gibi, Ben de seni unutuyorum!” buyuracak.

Ondan sonra Allah ikinci bir kişiyi karşısına alacak ve soracak:

“Ey falan kimse!
Ben sana ikram etmedim mi?
Ben seni efendi yapmadım mı?
Ben seni evermedim mi? Atları ve develeri senin emrine vermedim mi? Ben seni
bıraktım da sen kavmine baş olup vergi almadın mı?”
Kul:“Evet!” diyecek.
Allah soracak:“Günün birinde bana kavuşacağını hiç düşünmedin mi?”
Kul:“Hayır!” diyecek.
Allah:
“Sen Beni vaktiyle unuttuğun gibi, Ben de şimdi seni unutuyorum!” buyuracak.

Ondan sonra Allah bir üçüncüsünü karşısına alacak ve ona da yukarıdaki sözlerin
benzerini söyleyecek.
Sonunda bu kimse:
“Yâ Rabbî, ben Sana, kitabına, peygamberine îman etmiş, namaz kılmış, oruç tutmuş ve
sadaka vermiştim!” diyecek
Ve gücünün yettiği kadar Allah'ı hayırla senâ edecek.
Bunun üzerine Allah:
“Öyleyse sen şurada dur!” buyuracak.
Bundan sonra o kula:

“Şimdi senin aleyhine şâhidimizi getirelim!” buyrulacak.

O kimse kendi kendine:
“Benim aleyhimde şâhidlik yapacak olan kimdir acaba?” diye düşünecek.
Derken, o kulun ağzı mühürlenecek ve onu uyluğuna, etine ve kemiklerine hitaben:
“Konuş!” denecek.
Bu emir üzerine onun uyluğu, eti ve kemikleri ameli hakkında konuşacaklar.
Bütün bunlar onun perîşan olmasına* yol açacak.
İşte bu üçüncü kul, münâfıktır.
Bu kimse, Allah'ın kendisine kızacağı kimsedir!”

(Müslim, Ebû Hureyre'den nakleder. Ebû Hureyre (radiyallahu anhu) şöyle dedi:
“Sahâbe: “Yâ Resûlullah Rabbimizi görecek miyiz? diye sorunca o, rü'yet hadîsini zikretti
ve bu hadîsi serdetti.)
(Müslim, Zühd, 16)
* Bkz. (Yâsîn, 36/65)

21. HADÎS (101. HADÎS)

ٞ َ ُُ ٍٍََّ َٚ ِٗ ١ْ ٍَ‫ىبلّلُ َػ‬ ّ ٍَّٕ َ ِ‫هللا‬ ّ ‫ ُي‬ٍُٛ‫ثٗ فزُ اٌىزب لَب َي َه‬ٚ ‫خ‬١ٌٙ‫ش اَّل‬٠‫ِؤءءح ِٓ اَّلؽبك‬ٚ ‫اؽل‬َٛ ٌ‫ش ْا‬٠ ُ ‫ ْاٌ َؾ ِل‬َٛ ُ٘ َٚ ًِ ْ٘ َ‫ ِْل‬ِٟٕ‫َ ْؼ‬١‫هللا رَ َؼبٌَى‬ ّ ‫ ُي‬ُٛ‫ل‬
ْ ْ ْ ْ ْ ّ َ
‫ اٌ َغَّٕ ِخ‬ِٟ‫اٌ َغَّٕ ِخ ف‬: ْ‫ اي‬ُّٟ ٍَِّ ٌ‫ ا‬ُّٟ ِٕ‫ّ ا ُك اٌ َغ‬َٛ‫ أَٔب هللاُ اٌغ‬ِِّٟٔ‫ا‬ٍِٟ ‫َٔفء‬َٚ ‫َ٘ب‬ُّٛ ‫ لَ ْل أثَؾْ زُ ُى‬ِٟ‫ َعَّٕز‬َٚ ‫َ٘ب‬ُّٛ ‫لَ ْل أ ٍْ َى ْٕزُ ُى‬َٚ ٞ‫َاه‬ َ َ ِ ‫ ٰ٘ ِن ِٖ ك‬َٚ ‫ق‬ ُ ‫ اٌَّٖب ِك‬ُّٟ ِ‫ف‬َٚ
َٚ ‫َب َػ ْٕ ُىُء‬ٙٚ ُ ِ‫ ُى ُْ ََّل أَ ْلج‬١ْ ٍَ‫ َكحٌ َػ‬ُٚ‫َخٌ َِ ّْل‬َُٛٛ‫اٌطَّ ًِّ َِ ْج‬َٚ ًٜ‫اد إٌَّل‬ ُ ‫ َم‬ٞ‫َ ِل‬٠ ِٖ ‫ ٰ٘ ِن‬َٚ ‫َ٘ب‬ُّٛ ‫زَ ُى‬٠ْ ‫ ُى ُْلَ ْل ْلَ َه‬١ْ ٌَِ‫ أََب أَْءظُ ُو ا‬ٞ‫ٖ ِو‬ َ َ ُ‫ءهف‬
‫ث‬ ِ ً‫ََّلا‬
َ ُ َ َ
َ‫أٌَُِٔ فَ ََل َؽب َعخ‬َٚ ٌٌ١ٍِ‫ْلَٔب ٌى ُْ َع‬َٚ َِٟ ‫ز ُْ فَمَ ْل آَٔ َْزى ُْ ثَِٕف‬١ْ ََٙ‫اّز‬َٚ ُْ ‫ُ ْءر‬ ْ ُ ُ ُ ْ ُ ُ
ِ ‫ َِب‬ٍََِٟٔٛ َ‫ ََّل َِ َْ َىَٕخَ َػٕى ُْ ف‬َٚ ً ُ ْ َ ٰ
َ ‫ ََّلث ُْئ‬َٚ ‫ ََّل فَبلَخَ ثَ ْؼ َل ٘نا‬َٚ
‫ ََّل‬َٚ ‫ ََّل َؽ َو َط‬َٚ َٜ‫ ََّل ٍَ ْق‬َٚ ََ ‫ ََّل َ٘ َو‬َٚ َ‫ ْؼف‬ٙ َ ‫َّل‬ َ ٚ َ َْٛ ُ ‫ض‬ ‫و‬
ِ َ ‫ب‬ ّ ْ
ٌ‫ا‬ َْٛ ّ ُ ُِ ١ ‫م‬ ّ ْ
ٌ‫ا‬ َْٛ ُ ٕ ِ ْ َ ِ َ ُ ِ ْ ُّ َ َ ْ‫ ًَ أَثَلًا ٍَو‬٠ِٛ ْ‫رَؾ‬
ِ٢‫ا‬ ْ ُ ُ ‫ز‬ ْ
ٔ َ ‫أ‬ ٚ ‫ل‬ ‫ث‬ َ ‫اْل‬ ْ ُ َ ‫ؼ‬ َ ٔ ُ ُ
‫ى‬ ّ ‫ؼ‬
ُ ٠ ‫ًا‬
‫ل‬ ِ
َ
َ‫ فبهْ ف‬ِِٟ ‫به‬ ِ ‫اعْ زََٕ ْجز ُْ َِ َؾ‬َٚ ُِّٟٔٛ ‫ ْؼز‬ٛ‫َٓ أ‬٠‫أٔز ُْ اٌََّب َكح اْلّ َوافُ اٌ ِن‬َٚ َُّْٛ ‫َْ ْاٌ َُّٕ َّؼ‬ُِٛ ‫ا ِْاٌء ُّ ْى َو‬َٛ ‫ َؽ‬َّٟ ٌَِ‫ا ا‬ُٛ‫ َو َوا َِخً ػ‬َٚ ُْ ‫َب ٌَ ُى‬ٙٚ
ُ ُ َ َ َّ ْ َ ْ ُ ُ ْ َ ِ ‫َع ُى ُْ أَ ْل‬
‫هَ إٌَّظَ ُو اِ َي‬١ْ ٌَِ‫بعزَُٕب ا‬ ُ
َ ‫ٌَ ِى ْٓ َؽ‬َٚ ‫زََٕب‬١ِِْٕ ‫ ََّل ْل‬َٚ ‫ٌَُٓ َهثََّٕب َِب َوبَْ ٰ٘ َنا أَ ٍَََِٕب‬ُٛ‫َم‬١َ‫ِٔ ْؼ َّخً لَب َي ف‬َٚ ‫ ُي‬ُٛ‫َم‬١َ‫ه َػَّٕب ف‬ َ َِ ‫ َٔ ْف‬ٝٚ َ ٠‫ ِه‬َٚ ‫ُ أَثَلًا‬٠ِ ‫هَ ْاٌ َى ِو‬ِٙ ْ‫ع‬َٚ ٞ َّ
َُْ ‫ ْاْلَػ‬ُّٟ ٍِ‫ُ ُْ ْاٌ َؼ‬ٌَٙ ‫ا ْث ِْ ُو‬َٚ ‫ ثَبهْ ٌى ٌَ ُى ُْ أَثَلًا ٍَوْ َِلًا‬ِٟٙ ْ‫ع‬َٚ ‫ َنا‬ٰٙ َ‫ ف‬ٍَٝ‫رَ َؼ‬َٚ ‫ ُُ رَجَب َه َوَل‬١ِ‫ ْاٌ َى ِو‬ُّٟ ‫ه اٌَ َِّق‬ ْ ْ َ
ِ ٍَّ ٌ‫ َِبٌِهَ ا‬ٌٝ ُْ ‫ َػٕى‬َِٟ ‫ا فبِْ َٔف‬ٚ ُ ْ ْ َّ َ
ُْ ‫ِٕ ُى‬١ِ‫ ثَ ََبر‬ٌَِٝ‫ا‬َٚ ‫ا‬ُٛ‫ا ْٔ َىؾ‬َٚ ‫ا‬ُٛ‫اع ُى ُْ فَ َؼبِٔم‬ ِ ٚ
َ ْ
‫ى‬ َ ‫أ‬ ٝ َ ٌ ِ ‫ا‬ ‫ا‬ٛ ِ
ُ ٛ ُ ‫ل‬ ٚ
َ ‫ا‬ُٛ ‫ؼ‬ َّ ‫ز‬ ّ
َ َ ‫ز‬ َ ‫ف‬ ٌ ‫خ‬ َ ١ ١ ٙ
ِ ‫ا‬ ‫ه‬
َ ُ ْ ‫و‬ ُ ‫اه‬
ِ ٛ
َ ‫ع‬
َ ٝ َ ٌ ِ ‫ا‬ ٚ َ ‫ا‬ُٚٛ ‫اثِّ ُى ُْ فَبهْ َوج‬ََٚ ‫ ك‬ٌَِٝ‫ا‬َٚ ‫ا‬ُٛ٘‫فَزََٕ َّي‬
ْ ْ ْ
َ ُ َ ُ ْ َ ُ ْ
ٌَُ‫رِى ُْ فبْلث‬َْٛ َ‫ ِو‬ٌِٝ‫ا‬َٚ ‫ا‬ٍِٛ‫ِّى ُْ فبلج‬٠‫َبو ُْ ِِٓ َه‬٠‫ َ٘لَا‬ٌِٝ‫ا‬َٚ ‫ا‬َُِٛٔ‫ اٌ َغَٕب ِْ فبٍزَؤ‬ِٟ‫ى ُْ ف‬٠‫اه‬ُ َ ْ َ ُ ِ ‫ ٍَ َو‬َٚ ‫ا لب ِءٌخ‬ٍُٛ١ِ‫ا صُ َُّ ل‬ُٛ‫ َِ َغ ْبٌ َِ ُى ُْ فَزَ َؾ َّلص‬ٌَِٝ‫ا‬َٚ ‫ا‬ٚ
ً َ َ
ْ
ْٛ‫ ِْو اٌ َى‬َٙٔ ٌَِٝ‫ا ا‬ُٛ‫ؽ‬ُٚ‫ً ص َُّ ه‬١ ُ ِ ٍِ‫ َه ِح اٌ َغ‬َٚ ‫ ُِ َغب‬َٚ ًٍ ١ِ‫آ ِِ ٍٓ ُِم‬َٚ ًٍ ١ٍَِ‫ ِظب ظ‬ِٟ‫ ََّل غَبءٌَخ ف‬َٚ ‫َب‬ٙ١ِ‫ْ ََ ف‬َٛٔ‫اٌزَّ َِْٕ ُِ ََّل‬َٚ ‫ ْاٌ َّب ِء ْاٌ ُّ ْي٘ َِو‬َٚ ‫ه‬ٛ
ْ ِّ ٌ ِ ُ‫ ْاٌ َىبف‬َٚ ‫صَ ِو‬
ُْ ‫ ٌَ ُى‬ِٟ‫ث‬ُٛٛ ‫ا‬ُّٛ ‫رََٕ َّؼ‬َٚ ‫ا‬ٍَُِٛ َ‫ا ْغز‬َٚ ً١ ِ ِ‫اٌ َّي ْٔ َغج‬َٚ ًِ ١ِ‫اٌَ ٍَّْ ََج‬َٚ ِْ ‫ ْاٌ ِؾ ََب‬ٞ ِّ ‫ ْاٌ َؼ ْجمَ ِو‬َٚ ‫ْ ٍو‬ٚ‫ف ْاٌ ُق‬ ِ ‫به‬ ِ َ‫ اٌ َّوف‬ٍَٝ‫ا َػ‬ٚ‫ه ُء‬ ِ َّ‫ا فَبر‬ُٛ‫ؽ‬ُٚ‫ة صُ َُّ ه‬ ٍ ‫ ُؽَُْٓ ِآ‬َٚ
َ‫ َػ ٍخ اِ َّْ أ‬ُٛ‫و ِح ََّل َِ ْمط‬١ ْ
َ ِ‫َ ِخ اٌ َىض‬ٙ‫اٌفَب ِو‬َٚ ‫ة‬ ْ ُ ْ ْ
ٍ ٛ‫اٌ َّب ِء اٌ َّ َْى‬َٚ ‫ ِك‬ُٚ‫اٌظًِّ اٌ َّ ّْل‬َٚ ‫ػَخإ‬ٛ‫ُُ اٌ َّوْ ف‬ ْ ِّ ُ ْ ِ ‫اٌفو‬َٚ ‫ف‬ ُ ْ ْ
ِ ََ َْٛ١ٌ‫بة اٌ َغَّٕ ِخ ا‬ ْ َ ‫َْْٕ َؾ‬ُٛٙ‫ ُّ ُغ ًٍ فَب ِو‬ٞ
َْٛ‫َْ ٍَ ََل ٌَ ل‬ٛ‫َ َّل ُػ‬٠ ‫ُ ُْ َِب‬ٌََٙٚ ٌ‫َخ‬ٙ‫َب فَب ِو‬ٙ١ِ‫ُ ُْ ف‬ٌَٙ َْ‫ن ُِزَّ ِى ُئ‬ ِ ِ َ ‫ء‬ ‫ا‬ ‫ه‬ َ ‫اْل‬ْ ٝ َ ٍ ‫ػ‬ َ ‫ي‬ ‫َل‬ َ ‫ظ‬
ٍ ِ ِ ْ َ َ ْ َ ِِ ٟ ‫ف‬ ُ ُ ٙ ‫ع‬
ُ ‫ا‬ ٚ ‫ى‬ْ َ ‫أ‬ ٚ ُُ ٘ َ ‫خ‬ ٠ ٢‫ا‬ ْ ٖ ‫ن‬ ٰ
٘ ‫ََل‬َ ‫ر‬ ُ ُ
َّ ُ١ٍ ‫ًَّل ِِ ْٓ َهةٍّ َه ِؽ‬
‫ص‬
َ
ِ َِ ََُٓ ْ‫ أؽ‬َٚ ‫ْ ََ ِء ٍم ُِ َْزَمَوً ا‬َٛ٠ ‫َلْٕ َؾبةُ اٌ َغٕ ِخ‬٠
‫ك‬ َّ ْ َ ‫أ‬ً
Bu, ilâhî hadîslerin yüz birincisi olup kitap onunla son bulmaktadır.
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
“Yüce Allah cennet ehline cennette şöyle buyuracak:
“Şüphesiz Ben çok cömert, zengin, muktedir, emîn ve sadık olan Allahım! Burası sizi
oturttuğum evim ve size helal kıldığım cennetimdir.
Size gösterdiğim kendimdir.
İşte benim hayat ve bereket dolu Elim ki, açıktır ve size uzanmış durumdadır, sizden
onu geri çekmem.
Ben size nazar ediyorum, gözümü sizden çevirmem.
Dilediğiniz ve arzu ettiğinizi Benden isteyiniz!
Zîrâ Ben kendimi size yakın hissettirdim!
Sizin yakınınız (enîs) ve arkadaşınızım (celîs).
Bundan sonra ihtiyaç duyma ve yoksulluk yoktur.
Artık ebediyyen korku, sefâlet, öfke, sıkıntı, değişiklik de söz konusu değildir.
Ebediyyet nîmeti sizi kaplamıştır.
Sizler emniyettesiniz, burada sürekli kalıcı ve durucusunuz!
Nîmet ve ikrama mazharsınız.
Sizler bana itâat etmiş ve yasaklarımdan sakınmış olan seçkin ve ulu kişilersiniz.
İhtiyaçlarınızı Bana bildiriniz ki onları cömertçe ve bol bol yerine getireyim!”
Bunun üzerine cennet ehli şöyle diyecek:
“İstek ve arzumuz bu değildir.
Senden dileğimiz, sonsuza kadar Senin mübârek Yüzüne bakmamız ve Senin bizlerden
râzı olmandır!”
Yücelerin yücesi, mülkün sahibi, cömert ve kerem dolu olan Allah Tebâreke ve Teâlâ
şöyle buyuracak:
“İşte, size ebediyyen açık olan yüzüm (cemâlim)!
Sevininiz, çünkü sizden hoşnudum!
Keyifleniniz, eşlerinize gidiniz, onlarla kucaklaşınız ve sevişiniz!
Câriyelerinize gidiniz ve onlarla şakalaşınız!
Odalarınıza giriniz!
Bahçelerinizde gezininiz!
Hayvanlarınıza bininiz!
Döşeklerinize uzanınız!
Cennetteki halayık ve câriyelerinizle yakınlık içinde olunuz!
Rabbinizin hediyelerini kabul ediniz!
Elbiselerinizi giyiniz!
Meclislerinize geliniz, sohbet ediniz!
Sonra -orada uyku ve meşakkat söz konusu değilse de- koyu bir gölgelik ve sükunet
verici bir asudelikte, Celîl’e komşu olmanın huzûru içinde öğle istirahatine çekiliniz!
Daha sonra Kevser ve Kâfûr Irmağına, Temiz Suya, Tesnîm Suyuna, Selsebîl Suyuna,
Zencebîl Suyuna gidiniz; orada yıkanınız ve onlardan zevk alınız!
Sizin için ne hoş bir hayat ve ne iyi bir dönüş yeridir! (Ra'd l3/29)
Sonra gidiniz, yeşil yastıklara ve harikulâde işlemeli yaygılara (Rahmân, 55/76)
yaslanınız, uzayıp giden gölgeler altındaki yüksek döşeklere uzanınız ki onların
kenarlarında çağlayarak akan sular, bitip tükenmeyen ve serbestçe alımp yenen bol
meyveler vardır. (Vâkıa, 56/29-33)
Daha sonra Resûlullah şu âyeti okudu:
“Doğrusu bugün cennetlikler eğlence ile meşguldürler.
Onlar ve eşleri, gölgeliklerde tahtlar üzerine yaslanmışlardır.
Orada onlar için meyveler vardır ve her istedikleri onlarınndır.” (Yâsîn,36/55-58) En
sonunda şu âyeti okudu:
“O gün cennetliklerin kalacağı yer çok iyi, dinlenecekleri yer çok güzeldir.” (Furkan,
25/24)

(Bu hadîsi H:599/1202) senesi Cumâde'l-âhiresinde Harem-i Şerifte

Kabe-i Mükerreme karşısında, defalarca karşılıklı birbirimize okuyup dinlemek
sûretiyle bana öğreten kimse,
Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in amcası Abbas soyundan gelen eş-Şeyh el-
İmam eş-Şerif muhaddis Ebû Muhammed Yunus b. Yahya b. Ebi'l-Berekât b. Ahmed b.
Abdillah b. Ahmed b. Hamza b. İsmâil b. İsâ b. Mûsâ ibn Mûsâ ibn Muhammed b. Ali b.
Abdillah b. Abbas'tır.
O da el-Kadı Ebi'l-Fadl Muhammed b. Ömer b. Yusuf el-Ermevî'den ...den, Abdullah b.
Mes'ud (radiyallahu anhu)'den nakleder.
O da Ali'den Mevâkıfü'l-Kıyâme hadîsinde nihâyet Nebî (sallallahu aleyhi ve
sellem)'dan, naklettiğimiz üzere Allah'ın cennet ehline hitabı hadîsini zikretti.)
Mişkâtü'l-Envar isimli, Yüce Allah'tan rivâyet edilen haberlerden oluşan kitap
tamamlandı ve üçüncü bölüm de nihâyete erdi.
Böylece kitap 599/1202 senesi cumâde'l-âhire ayının otuzuncu pazartesi günü öğle
vaktinde Mekke'de Harem-i Şerif te sona erdi.
Müellifi olan Muhammed b. Ali b. Muhammed el-Arabî et-Taî el-Hatimî'nin hattıyla
yazıldı.
Allah onu okuyacak ve yazarına duâ edecek olana rahmet etsin!
Allah'ın salât ve selâmı Efendimiz Muhammed'e, âilesine ve ashâbına olsun!
Ey benim güvendiğim!
Ey benim ümidim!
İşimi hayırla sonuçlandır!..