DEĞİLİM Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır, Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor, Sevda üstüne ne söylemişlerse yalandır Kapımı çalıp durma ölüm, Kitaplara göre insan Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini, Açmam; Karanlıkta yüzüne bin mumluk lamba Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim, Ben ölecek adam değilim. tutulmuş Senden kopardım çiçeklerin en solmazını, Gözleri, yüreği kamaşmış insandır Toprakların en bereketlisini sende sürdüm, Alıştım bir kere gökyüzüne; Aptaldır, hastadır, kahramandır Sende tattım yemişlerin cümlesini. Bunca yıllık yoldaşımdır bulutlar. Bütün kitapları yakmalı Desem ki sen benim için, Sıkılırım, Sevda üstüne ne söylemişlerse yalandır. Hava kadar lazım, Kuşlar cıvıldamasa dallarında, İçinde bir tek suret yaşayan yüreğe Ekmek kadar mübarek, Yemişlerine doymadığım ağaçların, Yürek mi derler Su gibi aziz bir şeysin; Yağmur mu yağıyor, Bir tek yaprak veren dalın boynun burarlar Nimettensin, nimettensin! Güneş mi var, Bir tek meyve veren dalı keserler Desem ki... Farketmeliyim İnsan dediğin bir buğday tarlası gibi olmalı İnan bana sevgilim inan, Baktığım pencereden. Esti mi rüzgar bir değil milyonlar için Evimde şenliksin, bahçemde bahar; Deniz görünmeli çıksam balkona. esmeli Ve soframda en eski şarap. Tamamlamalı manzarayı Bir tek meyve veren dalı kesmeli Ben sende yaşıyorum, Karlı dağlarla sürülmüş tarlalar. İnsan dediğin derya misali Sen bende hüküm sürmektesin. Ekmekten olamam doğrusu, Üstünde milyonlarca dalga Bırak ben söyleyeyim güzelliğini, Nimet bildiğim; İçinde kıyametler kopmalı Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber. Sudan geçemem, İnsan dedigin derya misali Günlerden sonra bir gün, Tuzludur teneffüs ettiğim hava. Uçsuz bucaksız olmalı. Şayet sesimi farkedemezsen, Ya nasıl dururum olduğum yerde, Gel çıkalım sevgilim gel Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden, Öyle upuzun yatmış, Gel kurtulalım birler hanesinden Bil ki ölmüşüm. İki elim yanıma getirilmiş, Çekelim gidelim bir uçtan uca Fakat yine üzülme, müsterih ol; Hareketsiz, Açalım yüreğimizin kapılarını sonuna Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini, Sükûta râmolmuş; kadar Ve neden sonra Sanki devrilmiş bir heykel? Sevelim sevelim sevelim Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede, Sevebileceğimiz kadar. Hatırla ki mahşer günüdür Ellerim ne der sonra bana? Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum. Bedri Rahmi Eyüboğlu Soğumuş kalbime ne cevap veririm? Utanmaz mıyım ayaklarımdan? CAHİT SITKI TARANCI Kalkmalıyım, BEN SENİ SEVDİM Mİ Dolaşmalıyım, Mavi, maviydi gökyüzü Sokaklarda, parklarda. Bulutlar beyaz, beyazdı Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne El sallamalıyım Boşluğu ve üzüntüsü Tuttum, ta içime oturttum seni Giden trenlere, İçinde ne garip yazdı... Aldım, okşadım saçlarını, öptüm Kalkan vapurlara. İçtim yudum yudum güzelliğini Bilmeliyim, Garip, güzel, sonra mahzun Gölgelerin boyundan, Iıkla yağmur beraber, Bir türkü ki gamlı, uzun, Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette Saatin kaç olduğunu... Ve sen gülünce açan güller. Bendeydi özlemlerin en korkuncu Islık çalmalıyım. Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan, Türkü söylemeliyim Beyaz, beyazdı bulutlar, Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu Yol boyunca, Keyfimden ya hüznümden. Gölgeler buğulu, derin; Ah o hiç dinmeyen rüzgar Ben seni sevdim mi? Sevdim doğrusu Geçmiş günleri hatırlamalıyım, Ve uykusu çiçeklerin. Sevdikçe tamamlandım, bütünlendim Dalıp dalıp akarsuya, Biri vardı ağlayan gecelerce Hayaller kurmalıyım, Mor aydınlıkta bir çınar Biri vardı sana tutkun; o bendim Güzel geleceğe dair. Yanımdan geçenler olmalı, Veya kestane dibinde; Selâm almalıyım; Mahmur süzülen bakışlar Ben seni sevdim mi? Sevdim en büyük Robenson'u düşünmeliyim, İkindi saatlerinde.... En solmayan güller açtı içimde Garipliğini: Ömrümü değerli kılan bir şeydin Şükretmeliyim Birden gülümseyen yüzün Sen benim bozbulanık gençliğimde İnsanlar arasında olduğuma. Nedir ki eninde sonunda ölüm? Sabahların aynasında Ve beni çıldırtan hüzün Ben seni sevdim mi? Sevdim, öyle ya Ayrı düşmek değil mi aşinalardan? İki bakış arasında. Bir çizgiye vardım seninle beraber Ve bir gün orada yitirdim seni Kapımı çalıp durma ölüm, Kim bilir imdi nerdesin? Ben seni sevdim mi? Sevdim, ya sen Açmam; Senindir yine akşamlar; beni? Ben ölecek adam değilim. Merdivende ayak sesin Rıhtım taşında gölgen var. CAHİT SITKI TARANCI AHMED HAMDİ TANPINAR Ümit Yaşar OĞUZCAN