HADİS-İ KUDS-İ

Küntü kenzen mahfiyyen fe ahbebtü en u’rafe fe halektül halke li

uğrafe bihi.

Ben gizli bir hazine idim bilinmekliğimi sevdim arzu ettim

ve bu halkı, onunla bilinmekliğim için halkettim.

“Küntü” (Ben idim) ifadesiyle Zat-ı Mutlak

kendine daha henüz bir isim vermezden evvel kendini
isimsiz (ben) diye ifade ederek bildirmektedir.

“Kenzen mahfiyyen” (gizli bir hazine.)

ifadesi ile, â’maiyytinin hakikatini bildirmektedir.

“Fe ahbebtü” (Sevdim-arzu ettim.) İfadesi

ile, Zât-ı Mutlağın âlemde ilk olarak faaliyyete geçen
sıfatının(hub) muhabbet sıfatı olduğunu bildirmektedir.

“En urafe” (ârif olmak-bilinmeklik.) İfadesi ile

bilmek ve yaşamak-irfaniyyet-i nin ne derece mühim
olduğunu ve bilinçli sevginin irfaniyyet sıfatı ile güzel
olduğunu bildirmektedir.

(Fe halektül halke) (Mükevvenât-halkı, halk

ettim.) İfadesiyle Ulûhiyyetinden halkıyyetine olan
tenezzülünü ve halkıyyet sıfatını bildirmektedir.

(li uğrafe bihi.) (Halk ve mükevvenatımdan

yola çıkarak bana arif-bilici, olmanız için. Bu
halkıyyet ve tenezzülü itibariyle O nu tanımağa
çalışarak gelinen yoldan tekrar geriye dönmek için.

NECDET ARDIÇ UŞŞAKİ

6 PEYGAMBER (3) HZ.İBRAHİM Halilullah (a.s) kitabından