İbrani Alfabesi: Sami (Semitik) dil grubuna bağlı dillerden olan İbranicenin yazımında

kullanılan bir alfabe.

 
Hemen birçok Sami (Semitik) dil gurubuna bağlı dilde olduğu gibi İbrani Alfabesi de sağdan
sola doğru yazılan 22 temel sessiz harften oluşmaktadır. Harfler bitiştirilmez ve ayrı yazılır.
Beş harfin sonda yazılışı farklıdır.
 
Sesli harfler (Nikkud, Çoğulu: Nikkudot) ana harflerin altına konulan işaretler ile gösterilir.
Ancak bu noktalamalar çoğu zaman kullanılmaz. Bunlar ancak, dini metinler, sözlükler ve
yabancı kelimelerin doğru okunuşunu göstermek için kullanılır.
 
İbrani Alfabesi sadece İbranicenin yazılmasında kullanılmayıp; aynı zamanda Aşkenaz
Yahudilerinin konuştuğu ve Cermen kökenli bir dil olan Yidiş (Yiddish) ile Sefarad Kökenli
Yahudilerin dili olan Musevi İspanyolcası (Judeo Espanyol = Ladino) yazımında da
kullanılmaktadır.
 
Tarih boyunca az çok şekil değişiklikleri geçirmiş olan İbrani Alfabesi'nin Antik Dönem İbrani
Alfabesi, Kare Yazı, El Yazısı, Raşi ve Solitreo gibi biçimleri de bulunmaktadır.
 
Her İbranice harfin sayısal bir değeri bulunmaktadır. Örneğin, alefin sayısal değeri 1 ve yodun
sayısal değeri 10'dur; 11 sayısı ise bu iki harfin kullanımıyla gerçekleşir (‫)יא‬.
 
Bazı harflerin yanında bulunan yıldız işareti o harfin sadece kelime sonunda kullanıldığına
işarettir.
 
C sesi gimal harfinin üzerine apostrofi konarak elde edilir.
 
Ç sesi sadi harfinin üzerine apostrofi konarak elde edilir.
 
J sesi zayin harfinin üzerine apostrofi konarak elde edilir.
 
İbranicede W sesi bulunmazken W sesi olan yabancı kelimeler için çift vav kullanılır. [1]