Mewlûda Melayê Batê

1 2

Hemdê bêhed bo Xudayê 'alemîn Ew hebîbê rohnîya heft asîman

Ew Xudayê da ye me dînê mubîn Herdû alem qalib ew ruh û rewan

Em kirine ummeta xeyr-ul beşer Xakîpayê Ehmed ew Beyt-ul Heram

Tabi'ê wî muqtedayê namûwer Lew şerîf in Zemzem û rukn û meqam

Ew Xudayê malikê mulkê ezîm Sellî ya Rebbî 'ela xeyr-îl wera

Daye me mîrsa Qur'ana Kerîm Ma tesîrû şemsû fîsseb 'îl 'ûlla

Dînê me kir kamîl û nî'met temam Fexrê Îbrahîm û Îsmaîl û Nûh

Ye'nî dame Ehmed û darûs-selam Mustefa yê bawefa yê bafitûh

Ew Xudayê bê nezîr û zulcelal "Ma remeyte îz remeyte" goşîdar

Bê mîsal û bê heval û bê zewal Destê wî destê Xuda der kar û bar

Raziqê bê dest û pa û mar û mûr Sellî ya Rebbî 'ela xetmîr-rûsûl

'Alimê sirra negotî der sudûr Ma yemûc-ûl aşîqûne fîs-sûbûl

Karîsazê bende û sultanîcan Ew kelîmê xweşnewayê çerxî tûr

Rahîm û Rehman letîf û mîhrîban Daxîdar im bo wî sîmayê bi nûr

Asîmanê bê sitûn wî kir bedîd Ey şefî'ê sahibê alayê hemd

Sûretê ba xal û xet wî aferîd Min hene bê hed guneh, nisyan û 'emd

Hêvîdar in em ji te Şahê Kerîm Lê me hêvî wasiq e dê ez feqîr

Îhdîna ya Reb sîratel musteqîm Jêrê alaya te bim roja 'esîr

Nê ji me sûc û xeta tên û sîtem Ger divêtin hûn ji narê bin necat
Lê ji te îhsan û xufran û kerem Bi 'işq û şewqek hûn bibêjin esselat

Ya Reb îmanê dixwazin em mudam Her kesê gûhdarê Mewlûda Nebî

Jêrê ala ya Muhemmed wesselam Dergehê mîzgînîyan dê li vebî

Ger divêtin hûn ji narê bin necat Gotî wî Pêxamberê alî sifet:
Bi 'işq û şewqek hûn bibêjin esselat Mewlûda min her kesê mezin biket

Ber tu ba da her zeman û an û hîn Ez şefî'ê wî me roja mehşerê

Ey Muhemmed sed hezaran aferîn Dê vexwut ew tasek ava kewserê.

Serfê Mewlûda me yek dirhem fere

Ey şefî'ê darû yê her 'îlletê
Hemberê yek gohê zêrê ehmere
Dîde û binahiya vê ummetê
Fî sebîl-îllah bi bexşî her feqîr
Destegîr û mustexasê herdû kewn
Qedrê Mewlûdê bizanin hûn kebîr
Bo gunehkaran penah û puşt û 'ewn
Hem ji bo Bekr û 'Umer hat ev xeber
Sellî ya Rebbî 'ela xeyr-îl beşer
Hem ji 'Usman û 'Elî çêbûn eser
Ta hebin teyr û bixwînin ber şecer
 3 4

Dîrhemek bêt serfê Mewlûda Nebî Salîha tesbîh kirî nûra şikerf
Xêrekî mezin ji bo hasil dibî Şeş mîet elf û çîhar û bîst û elf

Hem ji Şeyxan bû rîwayet ev xeber Paşê bo wî çêkirî dûwazdeh hîcab

Şeyxê kerxê Fexrê razî ba dîger: Her yekî xwiştir ji yarî bê hîsap

Her kesê hazir bike ew yek te'am Qudret û te'zîm û mînnet merhemet
Ba buxur û şerbet û qedrek temam Hem se'adet hem keramet menzîlet

Gazî ket îxwan û hilbêtin çira Hem hîdayet hem nubûwwet rîf'ete
Bête xwendin Mewlûda xeyr-ul wera Ta'ete yazdeh şefa'et temmete

Tête heşrê ew digel xelqê berê Her yekî westabû tê de çendî sal
Ye'nî ba Pêxamberanî enwerê Lê 'eded mes-pare 'ilmê Layezal.”

Herçî bînit, hindî tiştê xwarinê Her yekî tesbîhekî xas û cuda
Dê mûbarek bit li ber vê xwendinê Daîmâ tesbîhê xwendin bo Xuda

Bête xwendin ger li yek sîkke-dîraf Paşê avête çihar behrê mezin
Dê mûbarek bin dera hin bêne zaf Wî Xuda yê “Layezalê” îns û cin

Bête xwendin ger li avê ê vexut Behrê nusret, sanî behrê merhemeh,
Rehmî nazil cumleê 'îlett dibit Behrê qudret, behrê îrfan în hemeh

Her cihê lê bête xwendin rehmet lê Çûn ji behrê me'rîfet ew hate der
Dê Melek bibin tijî wê menzîlê Qetre jer werya bi îlham ew qeder

Xanîyê lê bête xwendin ev sela Sed hezar û hem çihar û bîst-i elf
Dê bibîte ba'îsê def'a bela Her yekî bû yek Nebîyyê dil-şikerf

Bo xudanê zadî yû bo hem nişîn Paşê Wî çêkir ji nûra namîwer

Her selatan dê bidin kerr û bîyîn Cewherek lê kir nezer ew bû dûker

Dafi'ê cumle hesûdê çav xerab Nisfê ewwel dayî çavê heybetê,
Der mezarê sehle lê redda cewab Nisfê sanî dayî çavê şefqetê.

Pirr kesan dîtin keramet û eser Hem kelî ew behr û kef da û dûxan,
J' xwendina Mewlûda Sultanê beşer Kef bûye erd û dûxan bû asîman.

Her wekî hatîye gotin bê hîsab Nivîka dê çêkirin jê çarî çîz

Lê neşîm bêjim jî tetwîla Kîtab 'Erş û kursîyyû qelem lewhe temîz

Qedrê Mewlûdê nizanim bêjim ez Hate emrê “Padîşahê Layezel"

Li yek hişyarbin nebête cerge bez Malîkul mulkê Celîlê Zul-celal:

Ger divêtin hûn ji narê bin necat Ya qelem binvîs bi emrê Padîşah
Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat Ez çi binvîsim bi ferman ya Îlah

Girtî yek qebde ji nûra Xu Xuda, Qale: "Ûktûb Laîlahe îlla ene",
Gote wê: "Kûnî Hebîbê Ehmeda". Hem Muhemmed Qasidê emrê min e.

Hêj ne erş û ferş û kûrsî û qelem Sacîdû bê hiş kerî sed salî dî
Hêj ne lewh û Enbîyayê muhteşem Ser hilîna got Îlahî seyyîdî
 5 6

Ez dizanim Laîlahe îlla Tu yî Girt û ba tesnîmê safî kir hevîr

Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî Têkveda heta ku ew qenc bû xemîr

Kijke ya Sultan û ba cud û kerem? Bu wekî dûrra sipî wê se'atê

Padîşahê sermedê got: -Ya qelem. Xewte da der çûyibarê Cennetê

Ger nebûya ew Muhemmed, lewh û erş Emrê Cebraîl kirî paşê çûnan
Minnetîna ne wucûdê ta be ferş Wê bi gîre der zemîn û asîman

Ney tû êney Cennet û narê mezin Behr û berr û şerq û xerbê 'alemê
Cumle eşya min ji bo Wî çêkir in Hate gêran hêj ne behsa Ademê

Muhbetê hîngavtû şeq bû ew qelem Nê hezaran Salê çûne axîrî

Ma li ser lewhê nivîsî dem bi dem Ew nebî bû Adem hîj av û herî

Serxweş û şûkranê Wî navê şêrîn Paşî hingî xaliqê her sûretê

Paşê ba îlhamê Rebb-êl 'alemîn Çêkirî Adem bi destê qûdretê
Gotî ewwel: -Ya Muhemmed Es-selam Pif kirî ruhê xu ew bû nazenîn
Hem Eleyke gotî Rebbê “La yenam.” Lew Melek hatin ji bo wî sacidîn

Da cewaben 'en Hebîbê-l Îzzetê: Bû xezîne ew ji bo dûrra yetîm

We Eleyke Es-selam û Rehmetê Danîye pişta wî ew Nûra 'Ezîm

Bûye Sunnet lew selam û redd e ferd. Paşê bir avête baxê Cennetê
Cûmle ehwal paşê hingê kirne erd. Xeyrî darê jê bixwe j' her nî'metê

Wî nivîsî pêkve Ummet qencîkar Sef bi sef westane pişta wî Melek

Cennetîyyû 'esîyan dê biçne nar. Nazirê Nûra Muhemmed ew Melek

Ummeta Ehmed nivîsî ehlê Nûr Gotî Adem ew Melaîk bo çi her

Ummet-un muznîbet-un Rebb-ûn xafûr. Wî li pişta min dikin daîm nezer

Cumleê ehwalê 'alem bêş û kem Rebbê 'alem gotî Adem ey mûlî
Wî nivîsî borî yû hişk bû qelem Tu ji bo Nûra Muhemmed hamilî

Ger divêtin hûn ji narê bin necat Ew Hebîbê Min di pişta te zuhûr
Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat Lew Melek têne temaşeyê ji dûr

Çûn îradet hate sultanê refî' Gotî Adem ey Xuda wendî felek
Çêkirî Adem bi vî şiklê bedî' Min divêtin bêne pêş min ew Melek

Emrî hate goşê Cibrîlê Emîn: Hem bi fermana Xuda wê se'atê

Qebde'ê bîne ji beyda'ê zemîn Nûr ji piştê hate nîva cebhetê

Ew dilê erdê û hem hûsn û biha Hin dibêjin hate tilya şahidê
Zîneta meknûn û dûrra bê biha Lê heqîqet her dizanitin Xudê

Hatî Cebraîl li ba emrê Letîf Mislê rojê hatîye ew ca felek

Çengekî axê ji wê qebra şerîf Hem teheyyur Adem û hindî Melek
 7 8

Gotî Adem ya Rebb ew Nûra qebûl Hurmeta navê Muhemmed an Resûl

-Ma te tiştek? Gotî Eshabê Resûl Tewbeya te bû qebûl û her qebûl.

Gotî Adem: -Ya Îlahî qenc e bêt Ger divêtin hûn ji narê bin necat
Bête tilyan her çi maye, Min divêt Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat

Nûra bû-Bekir di wastayê 'Umer Çûn ji Adem nûra Ehmed bû cûda

D' bunser û 'Usman di xunser musteqer Hate puşta Şîsê burhan-ul hûda.

Hate îbhamê dibên nûra 'Elî Hate eslabê bûtûnî tahir e

Şu'lê da tilyan û Cennet muncelî Qet nebû yek jî, xerab û facir e

Hatî Hewwa û nezer da nûrî saf Fewqê 'Ednan ta ji Adem îxtîlaf

Gotî: - Ya Adem çi nûre pir şefaf ? Tê heye lew bî tîfaq e ev mesaf

Gotî Nûra yek Nebî yê mezin e Jêrî Ednan ta ji 'Ebdullah guhest

Seyyîd û hem serwerê nesla min e Bîst û yek babin, hemî rast û durust

Çûnkî bê emrê ji Adem bû zîhar Hin yekî ‘Ednan û Me'd û hem Nezar
Nûr ji enyê hate piştê bû sitar Mudr û Îlyas in bizan ey goşîdar

Nê ji darê xwarin herdu kan şîrîn Mudrîke paşê Xûzeyme taze 'eyş
Hûlle ê Cennet ji bejnê da firîn Hem Kenen e paşê Nedr e bû Qureyş

Îhbîtû mînha cemî'en hate emr Malîk û hem Fehr û Xalîb hem Lûwey
Adema dî pêkve lakîn bi sebir Ke'b û Mûrre hem Kîlab û hem Qusey

Hem ji puşta wî Quseyyê pak û saf

Der „Seren" dîbê bi erdê ket girî
Ew emanet hate nik 'Ebdûlmenaf
Çend salan rohnîkê wî bûne herî
Hem ji nik 'Ebdulmenaf ew muxtefî
Rohnîkê wî şîn kirin dar û nebat
Hate pişta Haşim ew Nûra sefî
Çûn di erdê da û pa û mayi mat
Hem ji Haşim bû emenet munqelib
Pir girî û xweş girî bê hed gelek
Hate bû mêhvanê 'Ebdulmuttelib
Newhe ê „înna zelemna" çû felek
Sîlsîla wî ta bi Adem da û bab
Rojekê ew der sûcudê bê mefer
Pêkve di biçne bihîştê bê hîsab
Pir girî û hem li erşê kir nezer
Ger divêtin hûn ji narê bin necat
Dît nivîsî „La îlahe-îlellah
Bi 'işq û şewqek hûn bibêjin esselat
Ba Muhemmed ba Resûlellahê Şah

Got: - bi heqqê an Muhemmed key, te, neqş Hem ji Abdûlmuttelîb bû hamîle

Wî kirî ba Îsmê Xu ber saqî 'erş Fatîme hem mûdde teş bû kamîle

Tu bi xufranê min ê bêçare, ah. Ji bo Abdullah bi hûkmê sabîqe

Hate Cebraîl li ba emrê Îlah Nûra Ehmed der cebîneş barîqe

Ser hilîne Adema 'Efwa Celîl Mazharê nûrâ Mûhemmed hatî ew

Bo te hat û rabe ey zîba cemîl, Pâk û nûranî mûeyyed hate ew
 9 10

Girtî xwinê cûbbe ê yehya çûnar Rojekî wî gote babê ey emîr

Wê demê bû yek şehîdê bê şûwar Saeta ez biçme betha û sebîr

Hişkê bû ew xwinê birin rûzîgâr Min ji piştê tê te der nûrek mezin

Tâ wûcudê Abdullahê namîdâr Radibitê ser serê min ew ji min

Taze bû ew xwin û mercân bune rêz Ez di bînim minqasim bu ew duker

Rahibân got ay û way exbarê nêz Yek di şerqê yek di xerbê çuye der

Wextê rabit Ehmedê alî alem Tête vehcespân û çapûk bide reng
Nasixê tewrat û încil û sanem Tête ser yek mislê ewrê taze reng

Hat xudanê seyf û Qur’ana mûbîn Ez dibînim asîman buye dû şeq

Xwinê Yehya bû nîşana wî yeqîn Radibit ew nurê ta bi heft tebeq

Lêk vegeryan hem sûal û hem cewab Tête veh-fil- halî zanalî maqam
Way û weylê kefte nav ehlê kîtab Ez dibînim tête piştamin temam

Wan yeqî kir Abdullah hate wucûd Seata rûnim li ser mehda zemîn
Ba’adawet qast kirin qetla wî zûd Min acaîp tête pêşmin aferîn

Ger divêtin hûn ji narê bin necat Hem ji erdê tête semê ev kelam
Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat Wî digelte Ehmed wes-selam

Ehlê kizb û ehlê zûr û îftira Her çi darê hişkê ez çume binî
Çendî carân hatine um-mûl qura Bu hîşîn kesk ji bekan pir xenî

Abdullah der hivzê sultanê wedûd Bû sî û sewan li ser min nagîhan

Nûra Ehmed dafi’ê şerrê yehûd Ez ku çum bu hişk û bê belk û xûsan

Abdullah mezin bu ba nâz û delal Ew remz û hale babo bêje min

Canê Abdûlmuttalib ew meh û sal Gote babî rohnîya çavê di min

Xweş divê babê azîzê maderê Çavê min mizgîn l ite ey nazenîn
Rohnîya malê û zîba esmerê Dê ji te zahir bitin şahê emîn

Şikl û sîma mislê bedrâ asîman Hêvîya min wasiqe Dê radibîtin

Nazik û ranâ û nûra xanedan Ekrêmê alem ji te peyda bitin

Dîlber û mehbûb û şîrîn wek şeker Eşrefê mexlûk û siltanê cîhan

Herkesî ew dî û dil lê bu duker Dê ji te zahir bîtin bê şik bi zan

Dohtî çâkanî kureyş û hem ereb Min dîye der xewab û mame mûntezer
Muntezir bun pêkwe bo wî roz û şeb Ehmed ji pişta teye canê peder

Her yekî hîvî dikir ew bit qebûl Çûnkî Ebdillahê rabû pâkî zat
Ba yekî wî qet neda meylâ wusul Xweş li qetla wî cihûdan kir xebat

Bu di aza ew ji fikrî în û an Rahib û ehbar û hem ehlê kîtab

Yumnî nûra Ehmedî bûba sîban Ji agirê kerbê hemî bune kebab
 11 12

Hatine heftê cihûd ez milkê şam Çun ji Evdillahê dît ew sir û hal
Taze beyat best û ehd dane temam Xweş li lewhê dil nivîsî ev xeyal

Cengî û merdê dila wer şûreger Ger qebul ket min daye wî Emîna
Pêkve xwarin sund û bestên taze şer Pak û masûmê hebîb û mûqîma

Ta neêtê kuştin ew zîba heram Ger divêtin hûn ji narê bin necat
Yek ji me naêtê ax û milkê şam Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat

Rahê sehra girt ewanê kîne dûz Paşî wê sirra azîm û nûr û tab
Mislê kûndê her bi şev çune birûz Nazîlê qelbê weheb bu îttirab

Zû gihîştin çune dorâ mekkihê Çapûk û çespan vegerya hate mal

Ketne bestan mislê ava bin kehê Wî hîkayet got ji bo mala xwe hal

Da bibîn kengî dê bêtin firsatê Hem hîkayet ji bo zewcê weheb

Newbedar ketne kenarê heyşetê Hem keramet hem ji cenga bûl-eceb

Rojekî wan di bi çolêde meşî Gote zewce qence qasit bî ji min

Talibê neçîr û ahûyê xweşî Rabî bî çî xanedana der mezin

Wan ku di raburî Evdillah çunan Bêje Evdilmittalîb min Emîna

Ba tenê tenha bi çolêde rewan Wê li nîk zîba afîfa mûqîna

Firseta xwe dîn û rabun şûr û hesin Gotî Evdillah bi bitin ew qebûl
Çun di payde mislê gûrê dev bi xwîn Temşîyet dê bit û çê bît usûl

Ger divêtin hûn ji narê bin necat Nazik û sîma xweş dîlber ewe
Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat Layiqê wî babê ta wî her ewe

Hem di wê rojê li sedyê bu weheb Hatî Evdîlmûttalîb kir ba xeber

Yanî babê Emîna alî neseb Hem di Evdillahi hûbbê kir eser

Çun seda hat û weheb lê kir nezer Gotî dayê rabe ey zîba xîsal
Hate Evdillahê qewmê xwînceger Zewceyê bo min bi xwaze bes delal

Refde gûrkek hate berxê newciwan Ba cemal û ba kemal û ba edeb

Lê belê hişyare lê zîba şivan Xweş eda şîrîn lîqa alî neseb

Nagîhan fikrî weheb di ji asîman Zu di rabu Fatîma dil şadî man

Hate xwarê leşgerê rewhanîyan Mazirê ber suretê gûlçehre kan

Xeybeyanê keksê puşî gulîzar Pir şepal û gûl rixanê taze eyş
Hatin û jêk rakirin ew tar û mar Sakînanê perdeyê alê qûreyş

Terfetûl eynê cihûd berbat kirin Dil newa û pêkve naz û qende leb
Wan ji iqlîmê cîhan winda kirin Kes nedî şîrîntir ez binta weheb

Seata sirrê ji xeybê dî weheb Emîna gûl bu di gûlzarê cemal

Maye heyran û fe maye der eceb Hûsnî û bê hed qad û qamet ittîdâl
 13 14

Dê çi bêjim ez cemal û marîfet Ez demê can bexşî cîbrîlê emîn

Walidê Ehmed bese her ew sifet Mijde da ehlê semawat û zemîn

Fatîma dît û vegerya da mina Rabê mizgînî bibe ji mexlûqan re

Gote Evdillahê behsê Emîna Ji asîman û erdê ta teht-es-sere

Mislê wê nebûn şepal û nazenîn Xûlxulê peyde bu der heft asîman

Nê di dînyê ne di firdewsa berîn Sewtê tesbîhê melek çu lamekan

Carîdî çu dît û ew nazik nîhal Hate xwarê Cebraîl û mijde da

Lê vegera babetin herdû heval Keksê alâ yek li banê Kabê da

Hate Evdilmuttalîb rakir ji mal Mijde da mexlûqê ha ê behr û ber

Çun ji babê xwestin ew ranâ şepal Cûmle heywanetan zanî ev xeber

Weqîyek zîv û weqîyek zeheb Xweş nîda hat ez yesar û meymene

Sed şitûr sed pez e wî dane weheb Nura Ehmed hatî çu nîk Emîne

Sed beqer cûmle ciwan û samîne Hatê nuranî şef-îl mûznîbîn

Bu hinarên pêkve nexta Emîne Hatê xeyr-ûn-nasê xetmûl mûrselîn

Hate Evdilmuttalîb vê seatê Wê şevê hindî sanem bun sernûgun

Kir tedarîk kar û barê dawetê Textê İblîsê leîn buwa ji gun

Çêkirin zâd û teamam bil-eceb Lew li ser suret revî teşbîhê mar
Hem qureyşî xwendin û hindî ereb Hate gohê bo qûbeysê kir hewar

Emîna xemlê ji rengê gûlşenê Zûryeta wî cûnle hatin bê newa

Zend û bazin rêştine ji rengê hinê Ew çi hale bêje me wî gote wa

Xweş newa û xweş eda hatin ereb Lew li min çêbuye tirs û zelzele
Cuma bu ew şeb nehê mahê receb Ba Muhemmed Emîna bu hamîle

Wê şevê anîn nîkah û aqdê best Hatî dewra Ehmedî dewra me çu

Bûk û zava mane şerbet dane dest Lat û İzza dê bikat bê av û ru

Der Mekkê meşhûrî bu ev gotina Yek j ime êdî nehiştin bit eyan
Evdillah zavaye bûke Emîna Wî li me rê girt çuna asîman

Hesret û kerbî hemî berbat kirin Ronîya herdu cîhan û millatan

Wê şevê sed jin temamî jê mirin Ummeta wî çêtirîne ummetan

Bû û zava herdû çune xelwetê Hate xwin rêzê cîhan qir seffaq
Şahîyane kefte baxê cennetê Em ji deste wî hemî dê bin helaq

Zu di ridwanê vekir babê cinan Dê çi bit halê me û tedbîr û ray

Daketin dergehê nîran nagîhan Ay û way û ay û way û ay û way

Hur û xîlman û çem û teyr û nebat

Hatine hemd û senayê xweş lûxat
 15 16

Hem di sûbha wê şevê dewlet fûzun Wê demê dê Emîna godek bibê

Textê şahanê cîhan bun sernûgun Yek ziyafet lazime dawet bibê

Bê tekelûm ma devê hindî milûk Evdillah an meh û ruwê gûlîzar

Şah eger hakim eger mîrê bilûk Der Medînê şerbeta mergê wexwar

Emîne gote şeş meh çune ser Emrê Evdillahê bîst û pênc û sal
Min ji hemla xwe nedî qet yek eser Burî û kir ji wê dinya îrtîhal

Ger divêtin hûn ji narê bin necat Çun ji Evdilmuttalîb ew waqîe

Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat Herdu çavê Emîna bun damîe

Paşî şeş meh gote min awazê xeyb Esmerê min ma ji xelkê karîwan
Min li te mizgîne Pakîze ceyb Hatine pey dane ew ruh û rewan

Wî digel te xatemê peyxemberan Kan habîbê min dilê min bu dûnîm

Nasixê herfa kîtab û defteran Ax û hesret godekê min ma yetîm

Lê di xewnê de me dîtin bê eded Dar û ber bo wî girîn wê seatê

Enbîya û remz û nîşan û sened Av û ronîk nedînê qet mûhletê

Ewwela min dî ji min nurek diçit Hem melek rabun û gotin ya kerîm
Qesrê bûrsa min ji Eqsa wî didît Nê hebîbê te Mihemmed ma yetîm

Mahî ewwel hatî Adem teyyîba Malikê milkê ezîm da ew cewab

Kir selam û gote hemlê merheba Çêtirim bo wî ji xeyra dê û bab

Mahî sanî hatî Şît ez meymene Ey xwedawendanê aqlê mûsteqîm

Gote min mizgîn li te ya Emîne Kes nizanit qiymete dûra yetîm

Mahî rabi Nuh û Xamis Hud û hem Ger divêtin hûn ji narê bin necat
Hatine mizgînî da min ez kerem Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat

Mahî sadis hatî İbrahîm Xelîl Ez rebî-ûl ewwela şeb ruşene

Da min mizgînî ji wê hemlê celîl Heştê şev burîn li helmê Emîne

Mahî sabi hatî İsmaîl zebîh Ya nehê zail jbu ji tirs û xena
Mijde bexşî min ji wî hemlê melîh Ya dehê bu mijdedar xîf û mîna

Mahê samin hatî Mûsa ba wefa Yanzde hem bu xûlxûl û awaz û hem
İbşîrêya Emîne bil Mistefa Zimzima tesbîh û hindî der herem

Mahê tasi hatî îsa ji asîman Diwanzde hem hil bu şemala dewletê
Mijde da min hatî siltanê cîhan Emîna mabu tenê der xelwetê

Ew ku şeş meh çun ji hemlê mûnqelîb Wê şevê der Kabê Evdilmuttalîb

Gote Evdillahê Evdilmuttalîb Mabu bo tamîra erdê mûxelîb

Ba ticaret dê biçita semtê şam Emîna got mam bi tenî bê mêr û jin
Der Medîne bar bikî temr û team Ez demek tirsam û lerze hat emin
 17 18

Min dî xanî ronî bu xayet belê Sipî û wek şîr şêrîn wek esel
Çarî jin hatin ji riknê menzelê Nê ji wê şî û esel bune mesel

Ba cemal û hisn û nuranî qemer Min wexwar û tîhnî çu filhal ji min

Hûlleyê istebreq û sûndûs li ber Teyrekî sipî hat û per malî di min

Leleha têr ew ji ava kewserê Wê demê min bu Mihemmed Mistefa

Zûlfîha sed tena dane enberê Nura can û madena sidq û sefa

Bejn û bala ser û sîmayê şefaf Ger divêtin hûn ji narê bin necat
Min şibhandin tuxmeyê Evdilmenaf Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat

Yek li destê rastê hat û yek li çep Cûmle zeretê cîhan da ev nîda
Yek li pişt û yek li pêş min ba edeb Kirne gazî pêkve gotin merheba

Ew kî bun Hewa û Sara Asîye Merheba ey sirrê furqan merheba

Yek li pêş min Meryema îmranî ye Merheba ey derdê derman merheba

Meryemê hisn û melahat zêde bu Merheba ey canê baqî merheba

Palveda bu ew ji bo min tekye bu Merheba ey işşaqî saqî merheba

Nagîhan bu zimzim û tesbîh û deng Merheba ey alî siltan merheba

Ba lûxathayê muxtelîf reng û reng Merheba ey kanê îrfan merheba

Rast û çep min di kewakip têk firin Merheba ey şemsê taban merheba
Qafê ta qafê cîhan bu enwerîn Merheba ey canî canan merheba

Pêkve dinya min dî buye qûrsê nur Merheba ey qurret-ûl aynî xelîl
Meşriq û mexrib didîtin min ji dur Merheba ey xasê mehbûbê celîl

Keskê alâ yek di xerbêda me dî Merheba ey rehmeten-lil-alemîn

Yek li şerqê yek li banê Kabê dî Merheba ente şefî-ûl mûznîbîn

Emrê Cebraîl kirî mîrê mezin Merheba ey afîtabê bê zewal

Mijde da ehlê semawat û zemîn Merheba ey mahê tabê lâyezal

Daketin dergahê nîran bê guman Merheba ey bûlbûlê baxê wîsal

Şahîyane hur û wîldanê cinan Merheba ey eşînayê zûl-celal

Xûlxûlûn horî di qasrê cennetê Merheba ey nurî xurşîdê xweda

Kî dizanit kar û barê qudretê Merheba ey tû ji heq nabî cuda

Hatî Cebraîl melaîk fewce fewc Merheba matlubê alem her tû wî

Çar kenarê mekkehê bune mewce mewc Merheba ewlâdê Haşem her tû wî

Nagîhan ez tîhnî bum wê seatê Merheba ey nura heq ra mazharî

Min dî da destê min tasek şerbetê Merheba ey ewlîyan ra serwerî
 19 20

Merheba hatî şivanê ûmmetê

Merheba hat bo me nura dewletê

Merheba ey bedrê alem ya mûnîr

Merheba ey xelkê girtî destegîr

Merheba siltanê cûmle embîya

Merheba ey nurê çeşmê esfîya

Ger divêtin hûn ji narê bin necat

Bi işq û şewqek hûn bibêjin Es-selat