(Blacklily) That Mighty Bond

<center><h1>That Mighty Bond</h1></center>
<hr>
Ilang beses kong sinabi sa sarili ko, pagkatapos ko ng isang story hindi muna ak
o magdadagdag ng on-going kasi torture. Sabi ko tatapusin ko muna lahat hanggang
sa isa na lang ang matira at isang story na lang ang pagtuunan ko ng pansin. Pe
ro sabi ko lang pala yun. Hindi ko naman kayang tuparin. I wanna kick myself for
not having having that much needed self control not to post what's been running
on my mind.

At dahil wala akong self control. ito na ang story ni gabriel. I bet mauuna iton
g matapos kaysa sa story ni Michael. Mahirap kasi ang plot ng Lucid Interval.

Prologue

Prologue

Woman of the future, ultra modern, high-tech, liberated and straightforward. Yan
si Mira short for Ma. Remedios Asuncion Dimasalang. Hindi papatalo, hindi papa
api, hindi papa-under. Naniniwalang magkapantay ang mga babae at lalaki sa laha
t ng aspeto ng buhay.

And then she met Angelo Gabriel Villegas with a vintage car, a vintage hair, a v
intage language, a vintage outlook in life and a mighty bond. A man who live an
d believe of the old adage that the one who doesn't appreciate his roots wouldn'
t succeed.

And she believe that in order to succeed you have to look forward and never loo
k back.

Now, will they ever met?

A/N/ Sana support niyo pa din.
<center><h1>Chapter 1</h1></center>
<hr>
Chapter 1

The good thing about Makati Ayala is you could see all sorts of people. May sosy
al, may pa sosyal, may trying hard to be sosyal, may pulubing sosyal, may sosyal
na pulubi, may die hard pulubi, may haggard, may runway model, at may I-don't-c
are-about-the-world type. Name it and you have it.

The bad thing about Makati is, kung wala kang kotse at kailangan mong magcommute
, you have to walk blocks bago mo marating ang office mo. Lalong lalo na kapag m
alayo sa unloading zone ang building kung saan ka pupunta or nagtatrabaho. Kaya
madami ang naglalakad dito at madami lalong lalo na ang mga babae ang mga nakafl
ats.

But not me. Definitely not me. Because I'm wearing, right at this very moment my
5 inches stilleto heels. And it's pure torture on my very delicate legs. But no
netheless, I have to endure it dahil isa ako sa mga tinatawag nilang, trying har
d to be sosyal.

At siyempre ka-match ng stilleto ko ang white mini skirt ko and yellow sleeveles
s blouse na naka tuck in. Dapat nga nakablazer pa ako pero sa ngayon gusto kong
iexpose ang white slender arms at ang flawless white kong underarms na pinag ipu
nan ko pa ng ilang buwan para lang maipa-laser sa isang hindi kamahalan pero oka
y na na SPA. Sayang naman ang iginastos ko kung walang makakakita right?
And of course, with that outfit is the walk. Dapat may poise. Dapat hindi lang b
asta mapapalingon ang mga tao, they havew to stare hanggang sa hindi na nila ako
makita. And they would think...

'Why the hell is this rich girl walking on an underpass?' Chin up, breast out.

Siempre hindi nila iisipin that I'm living from paycheck to paycheck at ilang be
ses nang tumatawag sa akin ang collecting agents ng mga credit cards ko. Bakit n
ila iisipin yun kung halatang designer items ako from head to toe?

Nararamdaman ko na ang tingin ng mga kasabayan kong naglalakad at lihim akong na
pangiti. Kahit nagmamadali ang lahat para hindi ma late sa office like me, nagaw
a pa din nila akong tingnan and that is something. Napatingin ako sa relo ko at
nagulat ako sa oras. Malelate na ako! Hindi na pakitang tao ang panic na nagreg
ister sa mukha ko. Binilisan ko ang lakad ko. Gosh! Kung rumampa naman kasi sa
underpass eh.

Pero kahit na nagmamadali ako, may poise at projection pa rin. Pero nasobrahan a
ta ako sa poise and projection dahil biglang akong natapilot.

"Ouch!" Pasosyal na tili ko.

Napatingin ang mga tao sa akin with matching pag aalala sa mukha. But they just
looked at me. No one dared to help. Ganun naman talaga. Kung ako sa kalagayan ni
la yun din ang gagawin ko. Uso na yun ngayong panahon. Bibihira na alng ang mga
taong mag eexert ng effort na tulungan ka. Kahit nga ata may nang snatch sa aki
n at magtitili ako titingin pa din sila as if they are watching some movie scen
e. Everyone is an onlooker. Wala ng pakialam because everyone is busy with their
own lives.

"Miss okay ka lang?" Napatingin ako sa lalaking may lakas ng loob na lumapit sa
akin at umalalay.

"No I'm not. Naputol ang heels ko." Nanlulumo akong napatingin sa 5 inches heel
ko. Napailing din ang lalaki.

"Ibig kong sabihin, okay ka lang ba? Wala bang napinsala sa'yo?" I tried my ankl
e at napangiwi ako ng kunti sa sakit pero unti unti na itong nawawala.

"Tes, I'm fine. Naputol lang talaga ang heels ko. " I heard him chuckled and loo
ked at my heels.

"Hindi ka kasi dapat nagsususot ng mga sapatos na may ganito kataas na takong, N
akakamatay ito." Yumuko siya at pinulot ang sapatos ko and his cent assaulted my
senses. Iyon ang klase ng amoy na hahabol habulin ng kung sino mang nakasinghot
. Napakaswabe sa ilong at hindi ka mahahatsing pag naamoy mo. Mukhang mamahalin.

And then I looked at his face at literal na napanganga ako. He's so damn handsom
e that my eyes hurt. His soulful eyes penetrate to my whole being nung magsalubo
ng ang mga mata namin, mamula mula pa ang pisngi niya and I'm sure na hindi yun
blush on. It was so natural kaya alam kong namula yun dahil sa init ng morning s
un. Pati ang tungki ng upturned nose nito ay namumula all the way to his lips. D
amn! How I wish, I had that lips. Hindi na ako gagastos sa lipstick at sa lipglo
ss at sa lipbalm kung ganyan ang lips ko. Then my eyes went upward to his hair
at napangiwi ako.

Okay! Mira forget about the hair. Forget the Elvis Presley hair na halos pinalig
uan ng gel. Sa mukha ka na lang magfocus. At yun nga ang ginawa ko. At natuwa ul
it ang mga mata ko.

"That's the trend right now and that's expensive." Mabuti na lang at nagawa ko p
ang magsalita at hindi mag stammer despite his awesomeness.

He examined my shoes lalo na ang naputol na part at may kinuha sa bulsa ng panta
lon niya.

A mighty bond.

May dala nga siyang mighty bond!

Oh my gosh! Sino pa ba ngayon ang nagdadala ng mighty bond? Especially here in u
ltra modern Makati? Wala pa akong nakikita! Siya lang! I looked at him with amaz
ement habang dinidikit niya ang takong ko sa sapatos. Then he tested it at nung
sa tingin na niya matibay na ito, akala ko ibibigay lang niya sa akin ito para
isuot ko pero hindi, lumuhod siya with one knee na parang nagpopropose sa harap
ko at siya na mismo ang nagsuot ng sapatos ko.

Nag init ang pisngi ko dahil sa ginawa niya at feeling ko ang ganda ganda ko. An
g lakas na din ng tahip ng dibdib ko. Gosh! In love na ata ako sa lalaking ito.
Kailangan kong makilala siya. I need to know his name. I need to get his number.
Hindi ko mapapalagpas ang pagkakataon na ito.

"Thank You." Sabi ko pagkatayo niya. Aware na aware ako sa mga envy look ng mga
babae sa paligid. Lihim akong napasmirk.

"Walang anuman, para sa isang binibini." Napangiti ako lalo. Shit! Okay lang kah
it ma late araw araw basta ganito ang makaksalubong mo. Napaipit ako ng copper b
rown hair ko na may kulot kulot sa dulo sa tenga ko.

Hinakbang ko ang paa ko na sinootan niya ng sapatos at nagkunyari akong matatapi
lok ulit kaya hinawakan niya ang bewang ko. And just as I expected inalalayan ni
ya ako.

"It hurts a little bit." Sabi ko ng may kunting arteng ngiwi.

"Halika, aalalayan kita." And he offered his arm. Pinilit ko talagang hindi ngum
isi at ngumiti lang ng pa demure sa kanya sabay kawit ng kamay ko sa braso niya
at dahan dahan kaming naglakad. Shit! Para akong may escort na hollywood actor.

"Salamat ha!" Ngumiti lang siya sa akin and my heart melted. Ito na talaga Mira.
Thisb is it!

"Walang anuman. Ihahatid na kita sa patutunguhan mo. Saan ka ba?"

"Sa Villegas Tower. Doon ako nagwowork." Rumehistro ang gulat sa pogi niyang muk
ha.

"Doon din ako patutungo. Tamang tama." Kung sinuswerte ka nga naman. Pero hahaya
an ko bang makawala siay agad? Malay ko ba kung kelan ulit kami magkikita or mag
kikita pa kami.

"Gusto mo bang magbreakfast muna? Libre ko. As a sign my gratitude sa pagtulong
mo sa akin." Pumayg ka na! Pumayag ka na! halos isigaw ko yun sa kanya.

"Baka kasi mahuhuli ka na sa trabaho." Sabi pa niya which is a good thing kasi h
indi siya tahasang tumanggi. Malaki ang pag asa.

"Mag hahalf day ako, kasi late na din naman ako. Nakakahiya naman. At papatingna
n ko na din itong feet ko baka kasi magkasprain. You know, precaution. But if yo
u're busy at nakakaabala na ako..." Sadyang binitin ko ang sasabihin ko.

"Hindi. Hindi ka nakakaabala. May bibisitahin lang naman ako sa opisina niyo at
hindi naman ako nagmamadali. At kung gusto mo talagang magpasalamat, sige sumasa
ng ayon na ako sa iyong paanyaya." Ano daw? Sumasang...what? Hindi ko ata kaya
yun. Pero para hindi halatang bobo ako sa panitikang Pilipino isang malutong na.
..

"Great!" ang sagot ko. Kaya ang kinalabasan, nakarating kami sa Mcdo. Feel na f
eel ko naman nung pinagbukas pa niya ako ng pinto. Grabe! Ang gentleman talaga n
iya.

Pero dahil nga gentleman ito, ang kinalabasan, ito pa din ang nagbayad ng pagkai
n nila.

"By the way, I'm Mira." Pakilala ko na nung napansin kong wala siyang planong ip
akilala ang sarili niya.

"Gabriel." Wow! Ang pogi ng pangalan. Parang anghel. "Kinalulugod kong makilala
ka Mira." Napalunok ako bigla dahil sa sinabi niya. Who is using kinalulu..somet
hing in a sentence nowadays? Mukhang dudugo ang ilong ko sa Gabriel na ito.

"Yeah! Nice meeting you too." And I was welcomed by a warm and firm handshake. G
rabe! Kung hindi lang dahil sa buhok, perfect na ang lalaking ito.

We ate in silence dahil wala ata sa bukabolaryo niya ang mag usap habang kumakai
n. Hindi ako nagsasalita dahil baka ma turn off siya. Patapos na kami sa pagkain
and I become uneasy.

Hindi ko pa nakukuha ang number niya.

I took my cellphone at nagtext sa officemate ko at sinabing half day ako kasi na
sprain ang paa ko. Sinabi ko naman na natapilok ako. Pero ang rason talaga kung
bakit ko kinuha ang iphone 5 ko ay dahil gusto kong makuha ang number niya.

"Can I get your number?" walang kagatol gatol na sabi ko. Halatang nagulat siya
nung una. At hindi na rin ako nag abalang mag explain kasi wala naman akong maee
xplain. Less talk, less mistakes.

Pero nagulat ako nung kinuha niya ang 3210 cellphone niya. What the heck! That's
...that's ancient. May nabibili pa bang ganyan ngayon? Phase out na yan di ba?

"Oo naman." And he reciote his number habang nakatingin sa phone niya. Pagkakuha
ko ng number niya, I immediately dialled it para malaman niya ang number ko and
he answered it.

"Hello!" Natulala pa ako ilang saglit bago ko inioff ang cellphone.

"That was me. Para lang may number ka din sa akin." Ughhh! Sayang ang load.

"Pasensiya na. Akala ko kasi iba." Mira...Mira.. tandaan mo. Pogi yan. At gentle
man. At may mighty bond. Pagkakataon yan. Opportunity.

At dahil dyan, kinalma ko ang sarili ko at naging sweet ulit sa kanya. After ng
breakfast namin, pumunta na kami sa Villegas tower. Umabrisyete ulit ako sa kany
a and he didn't seem to mind. Type din ata ako eh.

Pakipot lang.

<hr>
Chapter 2

'Walang maitutugon ang wika sa tanong ng pag-ibig buhat sa isang sulyap na kumik
islap o palihim. Sa halip, sumasagot ang ngiti, ang halik, o ang bugtonghininga.
'

"Ahhhhhhhhhh." Napatili ako pagkabasa ko ng message from Gabriel. Grabe! Grabe s
iya. Hindi ko na macontain ang kilig na nararamdaman ko. Ang aga aga pinapakili
g niya ako ng ganito. He is so poetic to the point na dinudugo na ang ilong ko.
Ang tanong ko lang naman ay, 'what is love ba for you?' Tapos yan na ang sinago
t niya.

Memorize ata niya ang mga linya ng Noli Me Tangere at ng El Filibusterismo. My G
osh! At uu, textmates na kami. Tinext ko kaagad siya pagdating ko sa office nung
araw na nagkita kami. Siempre palalampasin ko ba naman ang opportunity kahit na
sabihing nakagel ang buhok niya at 3210 ang cellphone niya?

Siya na nga ang nagsabi, 'looks doesn't matter.' In tagalog nga lang. Ano nga yu
ng exact words niya?

'Hindi mahalaga ang panlabas na kaanyuan.'

"He is my dream man na! Napakagentleman niya! He is very poetic. Haysss" Kinikil
ig na kwento ko sa mga ka officemate ko dahil hindi ko na kayang itago ang kilig
na nararamdaman ko.

"Bading?" Tiningnan ko ng masama si Loida dahil sa sinabi niya.

"Alam mo inggitera ka teh! Hindi kesyo gentleman at pogi ay bading na. Pambihira
, walang nagkakamali sayo." Binilatan ko nga! Hmp! Napakaimposibleng bading si G
abriel. Sa pogi niyang yun, bading?

At dahil naasar na ako sa mga officemates ko, tinigilan ko na ang pagkukwento at
humarap sa pc ko at nagsimulang magtrabaho. Mga echoserang froglet! Mga inggit
lang sila!

Kinuha ko ang cellphone ko sa bag ko at binuksan ito tapos nagreply ulit kay Gab
my loves. Yeah, feeling ko like ko na siya. Parang hindi na nga ako makakatulog
kapag hindi kami nagtetext.

'You know what? You are so poetic. I think I like you na.' At sinend ko na ang
message with matching smile on my face.

Bakit pa ba ako magpatumpik tumpik? If I like him then I will tell him kasi hin
di naman siya manghuhula para malaman ang nararamdaman ko. Hidni ko ugali ang ma
gtago ng damdamin. Kaya madaming babae ngayon ang luhaan dahil tinatago nila ang
damdamin nila. Paano kung torpe ang lalaki eh di wala silang patutunguhan? Hay
naku hindi na uso ang pa demure sa mga panahong ngayon.

Women should be assertive and aggressive to get what they want. At isa na doon a
ng pag eexpress ng nararamdaman.

Naghintay pa ako ng ilang minuto bago ko na receive ang reply niya. Baka natraff
ic ang 3210, outdated na kasi.

'Gusto din kita Mira, pero mas gusto kong hindi pinapangunahan ang nararamdaman
ko. Gusto kong gawin tama ang lahat.' At hinimatay na ako sa reply niya. Tama? I
big sabihin liligawan niya ako. For real? Gosh! Uso pa ba yung ligawan thingy? A
ng alam ko maghalikan lang, magboyfriend na agad. But nonetheless, I am very fla
ttered.

'Wag kang ganyan, kinikilig ako.' I replied.

Buong araw na masaya ang araw ko. Buong araw akong nakangiti at masipag sa traba
ho. Ganito pala ang feeling ng inspired. Para akong nakaapak sa cloud ten.

At hanggang sa mag uwian, hindi naalis ang ngiti sa mga labi ko. Hanggang sa nag
hihintay na ako ng jeep sa may loading area. Hindi ko ininda ang mahabang lakad
sa underpass na may sirang escalator.

Ni hindi ko pinansin na ang haba ng pila ng mga sasakay sa jeep dahil busy ako s
a daydreaming ko. Ni hindi ko pinansin ang taxing tumigil sa harapan ko. Kung hi
ndi pa sinabi ng ale sa tabi ko hindi ko mapapansin ang taxi.

Teka! Pumara ba ako ng taxi? Tiningnan ko ang mga katabi ko at busy sila sa pila
. Ako lang pala ang wala sa linya kaya malamang iniisip ng lahat na taxi ang hin
ihintay ko at hindi jeep.

I mentally counted the money in my wallet at nung napagtanto kung kasya pa ito p
antaxi, sumakay na ako sa backseat. Kesa naman masabihan na wala akong pambayad
sa taxi. Ahhh pero hindi na ako makakabili ng lunch nito. Tatlong araw pa naman
bago magsahod. Di bali, magdadiet na lang ako. Pandesal na lang ako tuwing lunch
o kaya skyflakes para mas social.

Kuya sa Sampaloc po. Sabi ko sa driver ng hindi ito tinitingnan. Busy ako sa pag
lolock ng pinto ng taxi. Mahirap na baka masnatch pa ang bag ko at makita ng mga
snatcher na kakarampot ang pera ko. Nakakahiya naman sa kanila.

Inayos ko na din ang cellphone ko at inilagay ang headphone para makinig sa musi
c.

"Gusto mo ba munang maghapunan Miss?" Kumunot ang noo ko sa lakas ng apog ng tax
i driver.

"Kapal mo Kuya ha. Sa tingin mo..." Napatigil ako sa pagsasalita at napatingin s
a salamin ng taxi and I saw the grinning face of Gabriel.

"Ga-Gab! What are you doing here?" nawindang ang kaluluwa ko. Paanong-paanong si
ya ang driver ng taxi?

"Taxi ko to." Nakangiti pa ding sabi niya.

"Ta-taxi mo?" Ulit ko sa sinabi niya. At hindi ko magawang itanong ang gusto kon
g itanong kasi baka totoo nga.

"Oo." Ohhh God! Gusto kong batukan ang sarili ko para magising ako sa malupit na
truth.

"Sa'yo? As in you own a fleet of taxi?" Baka naman nga madaming silang taxi at n
apagtripan lang niyang magdrive ngayon? Hindi naman talaga siya...

"Hindi. Namamasada lang ako. Nagbaboundary." Damn!

"Ta-taxi driver ka?" Napalunok na talaga ako.

"Oo, yan ang hanapbuhay ko." Shit! Gusto kong himatayin.

He's a freaking taxi driver!

At umamin akong like ko siya. Inamin kong may gusto ako sa isang taxi driver.
Hindi naman sa minamaliit ko ang mga taxi driver pero kasi hindi bagay sa pagkas
ocial ko kung magkakaboyfriend ako ng taxi driver.

What would my officemates say? What would my friends say? Na wala na akong makit
ang ibang guy at pati taxi driver pinatulan ko? Oh my gosh!

Oh no!

A freaking taxi driver.
<hr>
3
"Bakit hindi mo sinasagot ang mga mensahe at mga tawag ko?" napangiwi ako pagkab
asa ko ng text niya. At nadagdagan pa ang pagngiwi ko dahil nangangati ang kamay
ko na magreply sa message niya. Ilang araw ko na siyang iniiwasan. Gusto ko na
siya kalimutan at laking pigil ko sa sarili ko na wag replayan at wag sagutin an
g mga text at tawag niya.

And it's so hard. Ohh gosh! Para akogn tinotorture.

Binaliktad ko ang cellphone ko at pinilit na ibaling ang attention ko sa work. P
ero wala pa ngang 1 minute nagriring na ito. I groaned.

Wala namang masama kung sasagutin ko ng isang beses di ba? Promise after this, h
indi ko na talaga sasagutin. Hindi ko na siya papansinin. At bago pa magbago ang
isip ko, kinuha ko na ang phone at sinagot

"Hello?" Nag-aalangang sabi ko.

"Mira, Iniiwasan mo ba ako?" Biglang bumilis ang heartbeat ko pagkarinig pa lang
ng boses niya. Kahit na nga ba hindi man lang siya nag hello or hi o bumati. B
akit ba kasi ang lakas ng epekto sa akin ng taxi driver na yun? Uggghhh! I so ha
te this kind of feeling. Yung gusto mo but you can't. It's just like a galloon o
f ice cream during your diet days.

"Hi-hindi ah! You know, I'm kinda busy kasi these past few days." Nauutal na sab
i ko sabay kagat ng ibabang labi.

"Ganun ba? Akala ko kasi iniiwasan mo ako. Wala naman akong makitang rason para
iwasan mo ako." Dagdag pa niya. Anong wala? Meron! Taxi Driver ka! And I don't w
ant to have a taxi driver boyfriend. Sa ganda kong to? Sa social kong to? God! H
elp me!

"Hindi, hindi! Bakit naman kita iiwasan di ba?" Oh my gosh!

"Tama ka. Ikaw na din ang nagsabi na may gusto ka sa akin." Gusto kong maglupasa
y sa sahig pagkarinig ko nun. Pero bakit hindi ko kayang ideny? C'mon Mira! It's
your chance to tell him na hindi mo siya gusto.

"Yeah, Ahmmm..Gab, busy kasi talaga ako now. Alam mo na so many works here at th
e office. Call ka na lang later." Palusot ko kahit na kanina pa ako nagpfacebook
.

"Masyadong ka bang pinapahirapan at inaalila ng mga boss mo?" Hindi ba siya naka
kaintindi? Hindi ba siya nakakaramdam na gusto ko ng matapos ang pag uusap na to
, kahit na labag ang buong pagkatao ko? He is making things harder for me! Gosh!
Kumukulot ang bangs ko.

"Ahmmm...hindi naman. Madami lang kasing works. You know strict kasi ang boss na
min at talagang nagsusungit yun pag hindi nagawa ang work sa tamang oras. Alam m
o naman ang mga boss di ba? Parang may dalaw araw araw." May narinig akong paran
g tumawa sa background and worst boses yun ng babae. May kasama siyang babae? Bi
glang sumikip ang dibdib ko. Damn Mira, you shouldn't feel that way. Iiwasan mo
nga di ba? Tapos pag iisip lang na may iba siyang kasamang babae, gusto mo na ag
ad na magwala.

"Teka! May kasama ka bang babae dyan?" Hindi ko napigilan ang sarili kong itanon
g yun sa kanya.

"Ahh oo. Mga pinsan ko." Pinsan? Pinsan as in cousin? Baka kasintahan! Lalong ku
mulo ang dugo ko dahil sa mga pinag iisip ko.

" Ganun ba? O siya siya, attend to your cousin first at magwowork muna ako. Bye.
" Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Naasar ako bigla eh. Ang malanding taxi
driver na yun! Batuhan ko kaya siya ng 4 inches wedge ko? Kainis.

Buong hapon din akong bad mood. Nakanguso pa ako habang nagtatrabaho. Nag lagay
pa ako ng status ko sa facebook ng

'I don't care!'

"Sino si Mira dito?" Napatingin ako bigla sa biglang pumasok sa Department namin
. At nakita ko ang commanding presence ng big boss ng office na si Sir Ralph.

"Oi Mira! Hinahanap ka ni Sir Ralph." Bigla naman akong kinabahan kasi aside fro
m super pogi ni Sir, napakacommanding ng presence niya. Na parang hindi mo siya
kayang banggain. Ang totoo niyan crush ko siya dati pero nabalitaan ko na nagpak
asal na ata siya nung ilang buwan siyang nawala sa office. Kaya unavailable na
siya. Sayang.

"Y-yes Sir?" Bigla akong tumayo sa kinauupuan ko at humarap kay Sir Ralph. Nakit
a ko din na sumilip si Ma'am Raziel mula sa likod nito. Kasama pala niya si Ma'a
m Raziel. Tiningnan ako ni Sir Ralph at talagang naasiwa ako. Ganun din ang gina
wa ni Ma'am Raziel pero nakangiti si Ma'am.

"Wala lang." Tapos tumalikod na ito palabas ng Department namin. Tumawa ng mahin
a si Ma'am Raziel.

"Sungit oh!" Sabi pa nito bago din hinabol ang pinsan nito. Pero bago niya ginaw
a yun she looked at me from head to toe. What the hell! Ano yun? Ang weird. They
are creeping me out. Pagkalabas ng dalawa napatingin ang lahat ng ka Department
ko sa akin.

"Oi Mira, may kasalanan ka ba?" Sabi ng mga usisera kong ka officemate.

"Wala ah!" Pero ang totoo kinakabahan ako kahit na wala naman talaga akong kasal
anan. Maliban na lang sa pagiging late palagi. Don't tell me they're gonna fire
me for consistently being late. Noooo!! Hindi pwede! Hindi ko pa tapos bayaran a
ng installment ko sa 42" LED TV na kinuha ko at 0% interest.

Hanggang samag uwian, hindi maalis ang kaba sa dibdib ko. Inaanticipate ko pa a
ng pagpapatawag sa akin pero hindi naman nangyari. Nakahinga na lang ako ng malu
wag nung lumabas na ako ng building para maghintay ng taxi. Oo magtataxi ako nga
yon, kakasahod lang eh, pupunta akong mall.

At dahil tuwing sahod, punuan ang mga taxi, medyo natagalan ako sa pag aabang ha
nggang sa may pumarang familiar na taxi sa harapan ko at nagbukas ang pinto nito
.

"Hop in." Nagulat ako hindi dahil sa bigla siyang dumating kundi dahil first tim
e ko siyang narinig na nagsalita ng english. Marunong pala siya ng English? Pamb
ihirang taxi driver to.

At may pahop in hopin pa siyang nalalaman. Fgeeling niya nakasports car siya? Pi
nigilan ko ang mapaismid pero hindi ko mapigilan ang mapataas ang kilay ko.

"Sumakay ka na Mira. Binabaan mo ako kasi ng telepono kanina, hindi ko tuloy nas
abing susunduin kita." Bumuntong hininga ako tapos tumingin tingin sa paligid.
Nung napansin kong wala akong masyadong kaopisina, agad akong sumakay sa front s
eat ng kotse.

Napag isip isip ko kasi, dapat diretsahin ko na siya. Na ayaw ko na sa kanya. Na
wag na niya akong kulitin. Pero pagkapasok ko pa lang sa taxi niya, naamoy ko n
a kaagad ang swabe niyang pabango. At gusto ko na lang mag stay doon. Gusto ko n
a lang amoy amoyin siya.

Damn Mira, di ba nga iiwasan mo na siya? Pero pabango pa lang parang gusto mo n
g magpatanan.

"Saan ka patutungo?" Basag niya sa katahimikan namin habang nagdadrive.

"Magmamall sana."

"Sige, sasamahan na kita." Sabi pa niya. Napakagat labi ako. Paano ko ba sasabih
in. Shit! Ang hirap pala ng ganito.

"Gab..."Simula ko tapos huminga ng malalim. This is it. This is really is it.

"About doon sa sinabi kong..I like you...." Binabawi ko na. Pero hindi ko nasabi
yung binabawi ko na dahil tumingin siya bigla sa akin atnagkatinginan kami. At
hindi ko na kayang alisin ang tingin ko sa kanya until I saw him smile and my he
art melted. Shit!

"Kaya nga gusto kong ligawan ka. Hindi ibig sabihin na sinabihan mo ako na may g
usto ka sa akin, sasamantalahin ko na ang pagkakataon. Dapat ligawan pa din kita
. Kung kinakailangan na magsibak ako ng kahoy sa bahay niyo at mag igib ng tubig
pampaligo mo, gagawin ko. Kung kinakailanganng haranahin kita para maipakita na
gustong gusto kita gagawin ko." Napatulala at napanganga ako sa sinabi niya. OH
. MY. GOD!

Literal na nalunod ako sa klase ng tingin na binigay niya sa akin. Ni hindi ko n
apansin na nasa parking na kami ng mall at nakapark na siya.

"Saglit lang." At lumabas na siya ng taxi tapos umikot at pinagbukas ako ng pint
o. Nagtatatalon ang puso ko pero nagmamaktol naman ang isip ko.

And when he offered his hand para alalayan akong bumaba doon na nagtalo ang puso
't isip ko. Dahil kapag tinanggap ko ang kamay niya para ko na din siyang tinang
gap sa buhay ko. AT tinanggap ang buong pagkatao niya.

And my mind keep on screaming that he is a freaking taxi driver at di siya naba
bagay sa akin. Na madami pa akong lalaking makikilala na kugn hindi man masking
pogi niya, mayaman naman at pwede kong ipagmalaki.

But what the heck!

Ano ngayon kung taxi driver siya? Ano ngayon kugn hindi siya mayaman. Ano ngayon
kahit di siya nakapagtapos kahit di ko pa confirmed.

Poorness be damned but I like him and I wanted to be with him. Pag naging kami n
a, hihikayatin ko na alng siyang maging med rep para mas sosyal ang kotse pero s
a ngayon, I will accept him kahit ano pa siya.

Because I think, hindi na simpleng like ito. Dahil kung like lang, hindi ko susu
wayin ang isip ko.

I think I'm falling in love with a freaking taxi driver.

And with that, I took the risk and offered my hand to him.
<hr>
4

Hanggang langit ang ngiti ko habang magkasabay kaming naglalakad sa mall. Tinodo
ko pa ang poise ko habang nakahawak sa braso niya. And since hindi naman siya n
agreklamo nung hinawakan ko ang braso niya, tinodo ko na, umabrisyete na ako sa
kanya. And I'm so proud to be walking beside him. Dahil hindi lang ang mga babae
ang napapatingin with envy in their eyes but also gays, matronas, mothers, babi
es and even guys. Nakikita ko na kung gaano kami kabagay na dalawa.

Pakiramdam ko artista ang kasama ko pwera nga lang pag nasa taxi kami. Napaismid
ako sa naisip. Kung pwede nga lang nakawin ang taxi sign sa taas ng sasakyan at
burahin ang pangalan ng taxi sa body ginawa ko na. Haler nakakahiya kaya! Kanin
a nga nung pinapark niya ang taxi sa parking, parang gusto kong magtago sa passe
nger set para hindi ako makita ng ibang tao. Pero ngayon...masaya na kami kasi w
ala nakakaalam na nakikipagdate ako sa isang taxi driver.
And besides, sino ang mag aakala na taxi driver si Gab? With his looks, built an
d charm, walang makakaisip na ganun. Kahit nga lang simpleng shirt lang ang suot
niya katulad ngayon, lutang na lutang pa din ang kapogian niya.

Ang isa pang nakakatuwa, napakapatient niya sa paghihintay sa akin habang namimi
li ako ng bag, shoes at mga damit.

"Ma'am offline po kami ngayon." Sabi nung cashier nung iniabot ko sa kanya ang d
ebit card/atm card ko.

"What?" nanlaki ang mga mata ko. Hindi pa naman ako nagwithdraw kasi mas sosyal
pag card ang ginamit mo.

"Sorry po Ma'am." Sabi pa ng Cashier. Damn! Paano na to.

"Wait. Magwiwithdraw lang ako. I'll be back." Tumango lang ang Cashier pero bago
pa ako makaalis may humawak na sa braso ko at napatingin ako kay Gabriel. Naki
ta kong natulala din ang Cashier pati ang bagger at ang ibang pumipili para magb
ayad.

"Ako na ang magbabayad sa mga pinamili niya. Magkano ang aking babayaran?" Napan
ganga ako hindi dahil sa siya ang magbabayad kundi dahil sa tagalog niya. Natula
la pa din ang Cashier kung hindi lang siya siniko ng bagger.

"Ahhh ahhhmmmm...3,900 po S-sir." May halong tili nung sinabi yun ng Cashier. I
just rolled my eyes.

"Really Gab, you don't have to. Magwiwithdraw ako." At tsaka baka wala ka ng pan
g boundary sisisihin mo pa ako. Pero siyempre hindi ko na sinabi yun.

"Para hindi na natin sila maabala." At dahil mapilit siya wala na akong magagawa
. Nagpupumilit eh. Or baka nagpapaimpress.
Nakita kong kinuha niya ang wallet niya sa bulsa ng pantalon niya. Napanganga ak
o kasi ang kapal. Grabe! At lalo akong napanganga nung nilabas na niya ang pera
niya na puros tig bebente. What the hell!

At yun nga, nagsimula na silang magbilangan ng Cashier ng tigbebenta hanggang sa
mabayaran ang 3900. Nagpapasalamat na lang ako na wala na ang tig lilimang piso
ng buo ngayon, pero hindi na ako magtataka kung may naitago pang ganun si Gab. A
t mas lalo akong nagpapasalamat na hindi barya na tigpipiso ang dala niya.

At kugn ako inip na inip sa bilangan, yung mga nakapila mukhang aliw na aliw na
nakangiti pa. Pati ang Cashier, para bang ang pagbibilang ng tigbebente ang pina
kamasayang gawain sa mundo.

"Ang galing niyo naman Sir. Ang dami niyong twenty pesos." Puna pa ng Cashier nu
ng pinapunch na niya ang bayad. Masyadong obvious na pinapatagal niya ang transa
ction.

"Ayaw ko kasing inaabala ang ibang tao sa paghihintay ng sukli ko." Sagot naman
ni Gab.

"Sana lahat ng customer katulad mo Sir." Napaismid ako. Anog katulad? Kasing gwa
po?

Ngumiti naman si Gabriel na muntik ng himatayin ang Cashier.

"Thank you Sir. Come again." Sabi ng Cashier pagkatapos ng transaction na ayaw n
itong tapusin. And take note, kay Gabriel lang siya nagthank you. Ako ang namili
di ba? Bakit kay Gab siya nagpapasalamat. Talaga naman.

At dahil sa inis ko, hinawakan ko ulit ang braso ni Gabriel at pinandilatan ang
mga nanonood sa amin lalo na ang Cashier bago kami umalis. Kulang na lang magbel
at ako sa kanilang lahat.

Siya na din ang nagbitbit ng lahat ng pinamili ko. Saan ka pa makakakita ng lal
aking ganyan? Kaya kahit na taxi driver siya, go na to! Nababago naman ang caree
r, pero minsanan lang talaga dadating sa buhay ng isang babae ang makakakilala n
g lalaking katulad ni Gabriel na hindi bakla, hindi magpapari at hindi taken. As
in bihirang bihira.

Napatingin ako sa kanya at napatingin din siya sa akin at ngumiti with his shini
ng hair na puno ng gel.

"Hindi naman madami ang gel sa inyo ano?" Sabi ko.

"Hindi naman. Yung abuelo ko kasi palaging bumibili ng pomada." What? Ano daw? A
buelo? Pomada.

"What is Pomada Gab?" Sabi ko sabay sandal sa matipuno niyang braso and I smell
his scent. Shucks! Ba't ang swabe naman ng amoy ng lalaking ito? Parang ang sara
p singhot singhutin. Parang baby. Nakakaadik.

"Ahhh... yung nilalagay sa buhok." Nakita ko ang pamumula niya. Awwww so cute.
Sarap kurutin ng pisngi. Napatingala ako sa kanya at siya naman umiiwas ng ting
in sa akin. Kulang na nga lang maglambitin ako sa kanya.

"Okay. Bakit nga pala ang dami mong twenty pesos bill?" Tiningnan lang niya ako
saglit.

"Para palaging handa at hindi na maghihintay ng sukli. Saan mo gustong maghapuna
n?" Hindi ko pinansin ang tanong niya. Tapos naalala ko pa ang mighty bond na da
la niya. So ugali na talaga niya ang pagiging boyscout.

"Gusto mo ng palaging handa ka? Ibig sabihin ngayon may dala kang condom?" Wala
ng prenong tanong ko. Bigla siyang napatigil sa paglalakad at nanlalaki ang mga
matang tumingin sa akin then namula lalo ang pisngi niya.

"Mira..."

"Just kidding. You are so cute! Ang sarap mong I kiss." Ngiti ngiting sabi ko pa
pero hindi nakaligtas sa akin ang pagkawala ng pamumula niya. Bigla na lang siy
ang namutla.

Napanganga ako.

What is wrong with him? Wala namang mali sa sinabi ko di ba? Anong masama kung h
ahalikan ko siya? I like him and I know that helikes me too.

He likes me nga ba?

Or baka ginagawa lang niya akong front.

Don't tell me na kafederasyon siya!

Dahil pagnagkataoon, hahalayin ko siya hanggang sa maging lalaki siya.
<hr>
Salamat po sa cover. ANg ganda.

5.

Pagkatapos kong mamili siyempre we went to a resto. Pero before that, nagwithdra
w muna ako. Mahirap na. Ayaw kong magbilang siya ng tigdadalawampung piso sa res
to. It's so nakakahiya kaya.

Kaya nung magbabayad na kami inunahan ko na siya. Ako na ang nagbigay ng pera sa
waiter.

"Mira, bakit ikaw ang nagbayad? Nakakhiya sayo. Bilang lalaki ako dapat ang nagb
abayad ng mga kinain natin." At oo na, nawala na ang pagdududa ko sa kanya. Gent
leman lang ata talaga siya.

Anyway, dahil sa sinabi niya, ngumiti ako ng matamis at inipit ang buhok ko sa l
ikod ng tenga ko sabay pacute.

"It's okay you know." Kesa naman magbilangan pa tayo sa harap ng waiter noh! No
way! Not again.

"Hindi ako makakapayag. Babayaran ko sa'yo ang binayad mo sa mga kinain natin."
Naalarma ako nung akmang ilalabas niya ang makapal niyang wallet. Nooooo!!! My g
osh!

"Wait!" Napalakas ang pagkasabi ko nun na napatingin sa ibang kumakain sa resto.
Pero wala akong pakialam kasi napatigil din siya sa paglabas ng wallet niya.

Nginitian ko ulit siya ng napakatamis.

"Okay Gab, if you really insist, bayaran mo ako." Nakita kong umaliwalas naman a
ng pogi niyang mukha na hindi ko alam na binagayan ng di pomadang buhok.

"Pero sa sasakyan na ha." I smiled at him sweetly at ngumiti din siya. Sinadya k
o talagang hindi sabihing sa taxi. Nakakahiya kaya sa mga nakakarinig. Sa ganda
kong to at sa pogi niya, hindi kapani paniwalang wala kaming dalang sasakyan. Me
ron naman, taxi nga lang. Ewww!

After namin kumain, nanood kami ng sine. Nanood lang talaga kami. Walang holding
hands, walang akbayan, walang halikan, ni hindi nagdidikit ang mga balat namin
sa madilim na sinehan. Just old plain boring movie watching. First time kong gi
nawa yun. Yung manood lang talaga ng sine. Tapos ayun umuwi na kami. Ang totoo l
ang inantok ako.

At pag ganyan, kadalasan, natuturn off na ako, pero sa hindi ko alam na kadahila
nan, ni hindi man lang ako na turn off sa kanya.
Nagpapatugtog siya ng music sa taxi habang pauwi kami at ang tugtog ay hindi ko
alam ang title. Pero maganda ang melody ng kantang kasing old ng kaluluwa ni Gab
riel. At tungkol sa isang babaeng kilala daw ang lalaki pero hindi ito mapapasak
anya. At dahil tahimik ang katabi ko, masyado ko naman naintindihan ang kanta.
Nothing is so good it lasts eternally,
Perfect situations must go wrong,
But this have never yet prevented me,
Wanting far to much,
For far too long,
Looking back I could have played it differently,
Won a few more moments who can tell,
But it took time to understand men,
Now at least I know,
I know him well,
Wasn't it good,
Oh so good,
Wasn't he fine,
Oh so fine,
Isn't madness he can't be mine,
But in the end he needs a little bit more than me,
More, security,
He needs fantasy and freedom,
I know him so well,

Oh well, parang si Gabriel lang. He is so good, he is so fine, yet I don't know
him that well. Hindi ko pa siya kilala. Ni hindi ko pa alam kung saan nanggaling
ang ancient language niya.
No one in your life is with you constantly,
No one is completely on your side,
And though I'd move my world to be with him,
Still the gap between us is too wide,

At katulad ng kanta, tatanggapin ko ang pagiging taxi driver niya, just to be wi
th him. Ay grabeng sakripisyo naman talaga itong ginagawa ko. They should put a
monument for me. 'The girl who can't be moved, but a taxi driver can.' Talaga ba
ng ang mga driver ay mga good lover? Napahagikgik ang malandi kong isip. Let us
see then how good this driver is. Shucks!
Looking back I could have played differently,
Won a few more moments who can tell,
(I was just a little girl)
But I was ever so much younger then,
(So much younger then)
Now at least I know,
I know him well.
Wasn't it good,
Oh so good,
Wasn't he fine,
Oh so fine,
Isn't madness he won't be mine,
Didn't I know,
How it would go,
If I knew from the start,
Why am I falling apart?
Wasn't he good,
Wasn't he fine,
Isn't it madness he won't be mine,
But in the end he needs a little bit more than me,
More, security,
He needs his fantasy and freedom,
It took time to understand men,
I know him so well.

Oh no, hindi pwedeng he won't be mine. Napakanega ng kantang to. Kaasar. Ano pa
ang point ng pagkilala niya sa lalaki kung hindi naman pala sila magkakatuluyan.
Sayang ang effort. Pero kunsabagay, panahon pa ang kantang to ni Maria Clara wh
erein women have limited rights. Pero ngayon, hindi na pupwede ang ganyan. May g
irl power na, may Gabriella, may RA 9262. Hindi pwedeng nasa gilid na lang ng pa
der ang mga babae. Women now learned how to exert their right and it is every wo
mans right to get the man they want. By hook or by crook.

And to get the man that I want which is Gab nga, I need to know him well.

"Ahmmm Gab?" Bumaling ako sa kanya para isakatuparan ang plano ko at para mabasa
g na din ang nakakabinging katahimikan?

"Ano yun? May maipaglilingkod ba ako sayo?" Hindi ba pwedeng, yes na lang ang is
agot niya? Pero as usual hindi ko na lang pinansin. Pag naging kami na matututo
ka din ng lingo ko. I swear. Kung kailangan kitang I train gagawin ko.

"What is your favorite song?" Ineexpect ko na ang isasagot niya ay ang mga old s
ongs na sumikat nung hindi pa ako pinanganak. Well, alangan naman na magexpect a
ko na magugustuhan niya ang kanya ni Justin Bieber. Kasi pag sinabi niya yun. Ta
lo talo na. Tatalon ako sa taxi niya. Ay hindi pala, hahalayin ko muna siya bago
ako tumalon. Matikman ko man lang siya bago ko layasan ang isang Bieber fan. Li
ke ew ha!

"Lupang Hinirang." Walang kaabog abog niyang sinabi. Napanganga ako. Nasuspend a
ta ng ilang minuto ang kaluluwa ko sa ere. Ano daw? Kinusot ko pa ang mga mata k
o. Para masiguradong tama ba ang narinig ko at si Gabriel ba talaga ang nasa har
apan ko.

"Seriously?" Hindi talaga ako makapaniwala. Who the heck would choose Lupang Hin
irang as their favorite song? My gosh!

"Oo, napakagandang kanta ng Lupang Hinirang. Ang totoo niyan, nung nag aaral pa
ako, gustong gusto ko kapag kinakanta na namin yan at pagkatapos sasabihin namin
ang Panatang Makabayan. Mga napakagandang likhang sining." This time, napangang
a na talaga ako. What the hell! I am sure he is not serious. Tiningnan ko ulit s
iya kais baka natatwa siya sa reaction ko pero hindi. Seryosong seryoso siya.

"Stop making fun of me!" Sabi ko pa para malaman niya na alam kong pinagttripan
lang niya ako.

"Hindi kita pinagkakatuwaan. Seryoso ako. Yun talaga ang paborito kong kanta at
paborito ko din talaga ang Panatang Makabayan." Okay Mira, calm down. He is just
patriotic. There is nothing wrong with patriotism right? It is a good thing rig
ht? You should be proud of him. Yeah.... Yeah... God! Kill me now!

"Saulado ko pa nga ang Panatang Makabayan..." Dagdag pa niya.

"Shut up!" I wouldn't bear it if he recite it to me now. Baka tutuhanan ko ang p
aglundag sa taxi. Raping him be damned.

"Ayaw mo maniwala?" At mukhang na challenge pa siya nung sinabihan ko siyang mag
shut up.

"Panatang Makabayan, Iniibig ko ang Pilipinas, Ito ang aking Lupang sinilangan,
Ito ang taha-"Hala! Who would recite panatang makabayan in the middle of the roa
d? Pero...

"That's old." Hindi ko napigilan ang sarili ko

"Huh?" Nagtatakang napatingin siya sa akin.

"Luma na yan. May bago ng Panatang Makabayan." At bakit ba ako nakikisakay sa ka
nya? Pero alangan naman na hindi ko I correct ang pagkakamali niya. If I wanted
him I should correct him. And I need to start now. Kahit na nga ba panatang maka
bayan lang ang icocorrect ko sa kanya.

"Meron na ba? Yan na kasi ang namemorya ko nung nag aaral pa ako. Ano na ngayon
ang panibagong Panatang Makabayan?" Curious naman siya. At nangapa ako bigla. An
o nga ba ang bago? Ay bullshit! Bakit ba pati yun pinoproblema ko?

"I don't know and I don't care! Why the hell would I care about it?" Nasabi ko s
a sobrang asar. Bakit ba kasi nagtanong pa ako ng tungkol sa favorite song? Pwed
e namang favorite color naman di ba? At kung sasabihin man niyang red, blue, yel
low and white, hindi ko na lang papansinin. Bakit favorite song pa kasi? Kainis
.

"Ito naman. Wag ka naman magalit. Nagtatanong lang naman ako." God help me! Why
is he so innocent? Alam kong bihira na alng ang inosente sa mundo pero nasobraha
n naman ata sa kainosentehan itong si Gabriel? Saan ba siya tinago ng mga magula
ng niya? Sa loob ng kawayan? Bakit ganyan siya kainosente? Don't tell me....

"Tell me Gab, are you still a virgin?" Bigla kong tanong.

At bigla din siyang nag brake.
<hr>
6.

Nagmamadali akong lumabas ng Villegas Tower. Nauuna na akong lumabas kasi kailan
gan bago makalabas ang mga officemate ko nakaalis na kami ni Gab. Susunduin niya
kasi ako ngayon kasi nagyaya siyang magdate. Halos dalawang linggo na din ang n
akalipas simula nung hindi niya sinagot ang tanong ko kung virgin pa siya. At ak
o pa ang nahiya sa sinabi niya. Nahiya naman ako sa kaluluwa ang great grandmoth
er ko dahil pinangaralan ako ni Gabriel. And I quote...

"Mira, hindi natin dapat pinag uusapan ang mga ganyang bagay. Ang usapang yan ay
napakasagrado at ginagawa lang ng mga taong may basbas ng Diyos at ng cermonyas
ng kasal." Napalunok ako sa paghabol ng mga sinasabi niya. Teka nga lang! Virgi
nity lang naman niya ang tinanong ko. Oo o hindi lang ang sagot. Bakit napunta n
a kami sa kasagraduhan ng kasal?

"Alam kong makabago na ang panahon ngayon at ang pananaw ng ibang tao, pero nana
natili ang paniniwala kong kailangan panatilihin ng isang nilalang ang kailinisa
n ng kanyang katauhan." Ooohhhh Gosh! Hindi na ako nagsalita. Tumahimik na lang
ako. Ano ang masasabi ko? Alangan naman na makipaglaban ako ng tagalog sa kanya.

Nakahinga ako ng maluwag ng nakababa ako ng elevator na wala pa ang mga ka Depar
tment ko. Yung gurad at ang receptionist lang sa lobby ang andun at wala naman s
ilang pakialam.

Nagmamadali din ako nung makita ko ang familiar na taxi at agad na sumakay. Hind
i ko na hinintay na ipagbukas niya ako ng pinto. Ayaw kong magtagal kasi kami ba
ka may makakita.

Oo inaamin ko na nahihiya ako na malaman ng mga ka officemate ko na ang nanlilig
aw sa akin na pinagmamalaki ko ay isa palang taxi driver. Sinabi ko lang na busi
nessman siya. Dahil hindi ko makcarry ang tukso at panlalait na mararanasan ko k
apag nalaman nila ang trabaho ni Gab. Kahit pa sabihing pogi siya. Turn off pa d
in ang occupation niya sa ibang tao. Kasi sa akin nilunok ko yun ng buong buo.

As usual gumala na naman kami sa kung saan saan, nakinig ng old songs sa taxi ni
ya, at pinigilan ang pagdurugo ng ilong ko. But despite all that, hindi maipagka
kaila na masaya ako kapag kasama ko siya. In fact naaaliw na ako sa tagalog niya
. Medyo nahahawa na din ako sa pananalita niya. Ganun kami palagi for a couple o
f weeks hanggang sa umabot sa isang linggo at sa awa ng Diyos hindi pa naman nab
unyag na taxi driver siya.

"Mira, kelan mo ba ipakikilala sa amin ang manliligaw mo? Ikaw ha! May tinatago
ka ba?" Sabi ng mga atribida kong officemate. If I know, naghahanap lang sila n
g scoop at maipanlait sa akin.

"Oo nga Mira. Mukhang Drawing lang yun manliligaw mo. We haven't even seen him f
etch you." Ngumiti ako sa kanila kahit ang totoo, gusto ko na silang pagsasabunu
tan.

"You will see him in time guys. And if you do, remember to close your mouth." Ma
yabang na sabi ko. Kasi kung itsura lang naman ang pagbabasehan, taob na taob an
g mga jowa ng mga to. Sa pomada pa lang ni Gab, wala na sila.

Pero mukhang napaaga ang time na yun kasi pagkabukas na pagkabukas ng elevator,
may pinagkakaguluhan ang mga tao. Nauuna pa naman akong lumabas. And the moment
I stepped out of the elevator, may nagsimulang kumanta.

Can I touch you?
I can't believe that you are real
How did I ever find you?
You are the dream that saved my life
You are the reason I survived
Baby...
I never thought that I could love
Someone as much as I love you
I know it's crazy but it's true
I never thought that I could need
Someone as much as I need you
I love you...
Can I hold you?
Girl your smile lights up the sky
You are too beautiful for the human eye
You are the dream that never dies
You are the fire that burns inside
Baby...
Someone as much as I love you
I love you...
You are the sinshine in the sky
You are the sparkle in my eyes
I love you.

Nakanganga lang ako all throughout the song. Hindi ko nga namalayan na natutulak
na pala ako ng mga kasamahan ko sa gilid.

"May shooting ba?" Naririnig kong sabi nila at may kasama pang kilig. Pero hind
i ko sila pinansin. Nakatingin lang ako sa kumakantang si Gabriel at may kasama
pang banda.

Nakatingin siya sa akin habang nakangiti at nakatingin din ako sa kanya. Nagulat
talaga ako. Maybe understatement pa ang gulat dahil hindi ko inakalang...

OMG! I never thought that he could speak or sing in English. Buti na lang hindi
'Oh ilaw' ang kinanta niya. Thank goodness for that.

Then I realized something. Hinaharana niya ako sa lobby ng tower!

Agad agad na nag init ang pisngi ko. Hindi dahil sa kilig kundi dahil nakaramdam
ako ng hiya.

Oh My God! Nakakahiya. Sino ang manghaharana sa tanghaling tapat sa gitna ng Mak
ati? May permit ba siyang gawin yun? Baka ipatapon siya sa labas. Shucks! Hindi
kaya mapagkamalang baliw si Gabriel.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Tumalikod siya sa akin at may kinuhang bouquet of
flowers sa gilid. Nakasilip ako ng pagkakataong tumakas sa kahihiyan sa pagtalik
od niya pero parang nakadikit ang paa ko.

Tiningnan ko ang paligid. Ang dami ng tao. And worst I saw the bosses watching h
im. Si Sir Ralph nakangiti, Si Sir Jude mukhang pinipigilan ang matawa. Nakataas
naman ang kilay ni Ma'am Raziel habang kinikilatis si Gab.

Then the unexpected things happen lumapit silang tatlo kay Gab na may hawak na b
ulaklak at nakipagshake hands pa dito. Tinapik pa nila ang balikat ni Gab.

At dahil sa nangyari nawala ang plano kong pagsalisi. I felt proud somehow. Aba
minsan lang matuwa ang mga masusungit kong boss. Pero naalarma ako nung tiningn
an ulit ni Ma'am Raziel si gab from head to toe. Sobrang kinikilatis niya ito. A
ng lagkit ng tingin niya. And my possessive nature kicked in. Hindi ako makakapa
yag na paginteresan ni Ma'am raziel si Gab. No way! Baka agawin pa niya sa akin.
Ang greenminded pa naman ni Ma'am Raziel. Baka mahawa si Gabriel ko.

Ahhh.. that possessive word.

Ang laki na ng ngiti ko habang papalapit na siya sa akin. Nanlalamig na ako at n
anghihina ang mga tuhod ko dahil sa kilig. Naririnig ko pa ang tukso ng mga tao
sa paligid.

"Para sa'yo binibini." At iniabot sa akin ang bulaklak.
"Awww...ang sweet." The crowd chorused. Nakangiti akong kinuha ang bulaklak.

"Thank you." Tapos hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ito. Nagtilian sila
at lalong nag init ang pisngi ko. Shucks! May advantage talaga ang pagkakaroon
ng makalumang manliligaw. Wagas lang kasi kung magpakilig.

"Ahmm pwede ko ba munang hiramin siya?" Baling siya sa mga bosses na ikinagulat
ko.

"Sure! As you wish loverboy." Sabi ni Sir Ralph.

Nagulat talaga ako sa ginawa niyang pagpapaalam sa mga big boss. Ang alam ko lan
g makata itong si Gabriel.

Hindi ko alam na ang kapal pala ng mukha niya.
<hr>
7.

Pakiramdam ko ako si Maria Clara dahil sa sobrang sweet ni Gabriel sa panliligaw
niya. At inggit na inggit ang mga bruhildang kong officemate dahil sa kay Gabri
el. May plano pa ata silang agawin ito sa akin. Huh! As if I would allow them to
do so.

And as usual, kakain na naman kami sa labas. At nasasanay na din akong sumakay s
a taxi. Isang advantage ng pagiging taxi driver ni Gab ay ang pagkakaroon ng per
a palagi. He never did once allow me to pay. Except yung date namin sa mall na i
pinilit ko. Pero binayaran niya ako nun ng tibbebente which pinapalit ko sa cash
ier sa office. Natuwa ang cashier nun sa dami ng panukli niya.

Pagkatapos naming magdinner hinatid na niya ako sa apartment ko. Ipinagbukas niy
a ako ng pinto. At nung magpapaalam na siya...

"Sige Mira aalis na ako. Mag ingat ka. Isara mo ng mabuti ang pinto." Ngumiti ak
o sa kanya at tumango.

"Ikaw din. Take care. I love you." Walang pakundangang sinabi ko. Plano ko talag
ang sagutin siya ngayon. Ano pa nga ba ang hinihintay ko? Matagal ko na siyang
tinanggap sa buhay ko kahit ano man siya kaya walang rason para magpaligoy ligoy
siya.

Napatigil siya sa paglalakad at napalingon sa akin.

"Tama ba ang narinig ko?" Hindi makapaniwalang tanong niya. Ngumiti ako at tuma
ngo sa kanya. Ang laki na din ng ngiti niya and I felt like swooning. Oh Em Geee
he is so handsome that it feels like a sin.

"Yeah." Pacute pang sabi ko.

"Sinasagot mo na ako? Totoo?" Napatawa ako sa reaction niya. As if my chance na
hindi ko siya sagutin.

"Oo nga sabi!" At dahil sa sinabi ko, hinawakan niya ang mga kamay ko at hinalik
an ang likod ng mga palad ko. I felt goosebumps run down my spine. Shucks! Halik
pa lang yun sa kamay.Paano na kaya kung...

"Salamat Mira. Salamat talaga. Hindi ko talaga inakalang mamahalin kita ng ganit
o at hindi ko rin inakalang mamahalin mo din ako." Tapos hinawakan niya ang pisn
gi ko. Naramdaman ko ang init ng mga kamay niya sa pisngi ko. It's amazing how h
is hands are not calloused despite his occupation. Alaga ata sa lotion ang kamay
niya.

"Mira, hindi ka magsisisi sa pagsagot mo sa akin." Sabi pa niya.

"I know Gab. I can feel naman how much you love me and how you care for me. Kaya
hindi ko na pinatagal." Lalong humigpit ang hawak niya sa isang kamay ko at nap
apapikit ako sa paghaplos niya sa pisngi ko. Shucks! Ngayon lang may lalaking hu
maplos sa pisngi ko ng ganyan. Na para bang minememorize ang bawat pores ko.

Pakiramdam ko tuloy sinasamba na niya ako dahil sa kalse ng haplos niya at sa kl
ase ng tingin niya sa akin. Namumungay pa ang deep penetrating eyes niya. Wala n
a akong nagawa kundi ang bumuntunghininga dahil sa biyayang nasa harapan ko ngay
on.

"Pero sana pinatagal mo pa." Nawala ang ngiti ko.

"What?" Kumunot pa ang noo ko.

"Ang ibig kong sabihin, baka kasi nabibigla ka lang. Panandalian pa lang tayong
magkakilala at hindi pa natin masyadong gamay ang ugali ng isa't isa. Mas magan
da kung medyo mahaba pang panahon ang ibinigay mo bago mo ibinigay sa akin ang m
atamis mong 'oo'" Huwaatt? Ano ulit ang sinabi niya? Hindi ko ata nasundan?

"Ayaw mong sagutin kita ngayon?" Tumaas na ang kilay ko. Pambihira. Ito lang ata
ang manliligaw na gustong patagalin ang panliligaw.

"Hindi sa ganun. Ang totoo, lubos ang kaligayahan ko sa kaalamang tinatangi mo d
in ako at may kasagutan ang inihayag kong damdamin sa'yo. At hindi na kita hahay
aang bawiin mo pa ang sinabi mo." First lesson namin ang introduction to modern
language. Because I felt like I can't take it anymore.

"Good." Yun na lang ang masasabi ko.

"Tunay akong nagagalak na kasintahan na kita ngayon Mira." Madamdamin niyang sa
bi.

"Yeah, me too." Hinaplos ko an din ang pisngi niya. Ang flawless naman nito. Hi
ndi halatang nagdadrive siya. Kunsabagay, aircon naman ang taxi niya. Kaya sigur
o maganda ang kutis. Ikaw ba naman magbabad sa aircon palagi.

Nagkatinginan kaming dalawa and I swear I saw sparks when our eyes met. Lalo na
at hinahaplos niya ng marahan ang pisngi ko. A warmth feeling overflowed me. At
nung nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko, wala na akong nagawa kundi ang pum
ikit.

Nararamdaman ko na ang hininga niya sa mukha ko and I felt dizzy with sensation.
Pati ang hininga niya ang bango bango. Nakakalasing, nakakaadik. Lumalalim na
din ang hininga ko dahil sa anticipation because I am sure he is going to kiss m
e.

Of course he would kiss me. Ganun naman ang ginagawa ng mag boyfriend di ba? Lal
o na at kasasagot ko lang sa kanya.

Nag pout na ako, while waiting for his kiss. I can't wait to feel his lips on mi
ne. Ano kaya ang pakiramdam ng hinahalikan ni Gab? Malambot din kaya ang lips ni
ya katulad ng kamay niya? Katulad ng pisngi niya? Would it be as sweet as him?

Of course I know na hindi siya bad breath, ang bango kaya ng hininga niya.

Sobrang excited ako na gusto ko salubungin ko na lang ang mga labi niya. Pero na
ghintay ako.

Ano ba Mira, let him do his moves. Wag mong pangunahan. May sariling diskarte an
g boyfriend mo.

Kinilig ako sa salitang boyfriend. Gusto ko ng mangisay sa kilig at sa paghihint
ay lalo na nung halos nga inch na lang ang mukha niya sa mukha ko. Ramdam na ramd
am ko na and I felt butterflies in my stomach. Parang hihimatayin ako sa anticip
ation.

Then I felt his lips kissed my...
Nose.

Nose?

Hindi pa ako dumilat. Nakapout pa din ako kasi ganun siguro talaga siya humalik.
Sa nose muna tsaka sa noo, sa mata, sa cheeks and then saan pa nga ba? Eh di sa
lips.

Naghintay ako hanggang sa hindi ko na maramdaman ang hininga niya sa mukha ko.

Binuksan ko ang isang mata ko. Medyo malayo na ang mukha niya sa mukha ko and th
en he said.

"Sige, pumasok ka na. Lumalamig na dito." Mahinahon siyang sinabi like a gentlem
an that he is. Nakatingin lang ako sa kanya ng hindi tumitinag.

"What?" the eff? Pero what na lang ang lumabas sa bibig ko.

"Lumalamig na, pumasok ka na at kailangan mo pang magpahinga. Di ba may trabaho
ka pa bukas?" Wala sa sariling tumango ako at pinisil niya ang kamay ko bago si
ya tumalikod sa akin at bumalik sa taxi niya.

Hindi niya ako hinalikan? Hindi ako makapaniwala. Tulala pa din ako. Hinawakan
ko ang bibig kong hindi man lang nadampian ng labi niya.

Oh Em Gee!!

Totoo ba yun? Hindi niya talaga ako kiniss?

O binabangungot lang ako?

Sinampal sampal ko pa ang sarili ko.

A/N: Mauuna talagang matapos ang story na toi kesa sa LI at RWYSC
<hr>
8

Okay! It's given. I have a very gentleman boyfriend. Very. You can't even fatho
m how gentleman he is. Ako na ata ang pinakaswerteng babae sa buong mundo na nak
atagpo pa ng lalaking katulad ni Gabriel.

Sa sobrang gentleman niya, sa dalawang linggong pagiging magboyfriend, hanggang
halik pa lang kami sa pisngi. Ni hindi ko mailapit ang katawan ko sa kanya kasi
kusa na siyang lumalayo. Sino ang aayaw sa lalaking nirerespeto ang pagkababae m
o? And I think it was a good thing. At first.

Okay lang naman sa kanya na umabrisyete ako sa kanya habang namamasyal kami bast
a wag ko lang hinihimas ang braso niya kasi tinitingnan niya ako ng masama. If h
e was turned on I don't know. But I am sure he doesn't want to flirt in public.
And who doesn't want a boyfriend who cares for your public reputation? It was a
good thing, I think. At first.

It's a good thing to have a boyfriend who look after the welfare of their girlfr
iend right? Yung ayaw na nababastos ang babae. Kaya hindi hindi masama kung papa
nsinin niya ang sobrang iksing shorts and skirts ko. Pati na rin ang tube blouse
, spaghetti at halter blouse ko. Pati na din ang maiksing dresses ko. He cares s
o much na nagdadala siya ng blazer tuwing lumalabas kami. A blazer that is longe
r than may shorts and skirts. It's a good thing right? At first.

Pero umabot kami sa isang buwan and I become agitated with his extreme phobia to
my kisses. Ayaw niyang hahalikan ko siya sa lips. Eh hindi ako kuntento sa pisn
gi. Sino ba ang magboyfriend na hindi naghahalikan sa labi? Kami lang ata! Goodn
ess gracious. Nakakahiyang aminin na isang buwan na kaming magboyfriend pero wal
a pa kaming first kiss. Would you believe it? Nung high school ako, yung crush k
o, nung nalaman niyang crush ko siya, hinalikan niya ako sa labi. Although it wa
s just a smack, yet it was still a kiss. Pero kami ni Gab? Kahit smack wala. I f
elt so insulted. I felt so unattractive. Why wouldn't my boyfriend kiss me? What
v is wrong with me? Bad breath ba ako? Hindi naman ah. Minumog ko na ang isang l
itrong mouthwash for God's sake!

At naiirita na ako na tuwing hinahaplos ko ang braso niya, he is brushing me off
. Nakakababa ng self esteem. It's not as if I am making out with him or raping h
im in public right? Masama bang maglambing sa boyfriend? At sino bang magboyfrie
nd who is so inlove with each other and hindi naglalambingan in public? Ni hindi
nga PDA ang ginagawa ko sa kanya. Pero naman kung makaiwas siya! Kaasar. At is
a pa, napansin ko na ang lakas ng atraksiyon ko sa kanya. Na kahit hawakan lang
niya ang kamay ko, pakiramdam ko hinuhubaran na niya ako. And it frustrates that
I can't even touch him.

And okay! Ayaw na niyang binabalandra ko ang legs ko at ang katawan ko sa ibang
tao. That's kind of possessive and I find it sweet. Sino ang babaeng aayaw sa l
alaking gusto eh sa kanya ka lang? Siempre gusto ng mga babae yun but not to the
point that he would buy me long skirts, slacks and long sleeves clothes at gust
o niya yun na alng ang suutin ko. My God! Who want to look like a manang? Defini
tely not me. Sa init ng Pilipinas? Sino ang magsusuot ng ganun?

Kaya ngayon lalabas kami. I wear my shortest skirt and my halter blouse na kita
kalahati ng likod ko. Alam kong di na siya nagdadala ng blazer kasi last week he
get me to wear those pang manang clothes. Sana wala siyang dalang blazer. Ang i
nit kaya. Kalagitnaan ng summer, for God's sake!

At ito pa. Sa sobrang frustration ko, ilang besesko na siyang inakit. Dumating p
a sa point na nung lalabas kami one time sinadya kong wag muna maligo hanggang
sa dumating siya . AT nung dumating na tsaka ako naligo. Sa sala at lumabas ng
banyo na nakatapis pa ng tuwalya. Pero sinulyapan lang niya ako at binalik ang t
ingin sa TV.

Madaming beses ko na siyang inakit pero walang effect. Uu inakit talaga.

Naghihintay na ako sa sala nung dumating siya. Talagang sinadya kong agahan ang
pagbibihis kasi kakausapin ko nga siya. Gusto kong malaman kung bakit ganun siya
. I swear he is not normal. At ayaw kong isipin na bading siya. No way! Binaon k
o na sa lupa ang hinalang yun! Ayaw ko ng hukayin.

Pinagbukas ko siya ng pinto and as usual, nakapolo at nakajeans siya at nakapoma
da. Di ba sabi ko papalitan ko ang fashion sense niya? Pati ang language niya? P
ero mukhang ako ang binabago niya. And I can't allow it.

Pagkakita niya sa akin, sinuyod niya ako ng tingin. Mula ulo hanggang paa.

"Hindi ka pa nakabihis?" Sabi niya bago niya ako hinalikan sa pisngi. Napaismid
ako sa halik na yun. Gusto ko ng magdabog at magtantrums.

"I'm ready but I want to talk to you first Gab." Sabi ko sabay tabi sa kanya sa
sofa. Umusog niya nung nagdikit kaming dalawa. Sarap itali sa katawan ko ng wala
na siyang kawala.

Umusog ako palapit sa kanya at umusog din siya palayo. Hanggang sa macorner ko s
iya dahil nasa dulo na siya ng sofa.

"Mira... malawak naman ang sofa." Sabi pa niya.

"Alam ko. Pero bakit ka ba iwas ng iwas sa akin?" Hindi siya nakasagot sa tanong
ko. This time magkadikit na ang mga braso namin at parang kinuryente ang braso
ko sa pagkakadikit namin. Shucks!

"Hindi naman sa ganun. Pero bakit ka ba dikit ng dikit sa akin." Ayyy tinatanong
ba yun ng isang boyfriend?

"Because I am seducing you." Walang pakundanagn na sinabi ko. Kakausapin ko nga
siya di ba? Kaya walang kwenta kung magpaligoy ligoy pa ako.

"Don't you find me attractive, Gab?" lalo akong dumikit sa kanya. Nakita ko siy
ang namula.

"Siyempre, nagagandahan ako sa ayo. Nakakaakit ka..." Yun naman pala eh. Humarap
na ako sa kanya at linapit ang mukha ko sa kanya.

"Pero bakit isang buwan na tayo ni hindi mo ako hinalikan sa labi."Kinagat ko an
g pang ibabang labi ko. Pang akit yun alam ko. At mukhang gumagana na ang pangse
seduce ko nung ngumiti siya tapos hinaplos ang pisngi ko. Napapikit naman ko k
asi siempre pagkakataon ko na to. Sa wakas. Magkakafirst kiss na din kami. At pa
ra makasigurado, ibinukas ko ang isang mata ko nung maramdaman kong malapit na a
ng mukha niya sa mukha ko. Hindi naman pala umaatras eh.

"Handa ka na bang magpakasal?" Ako ang napaatras dahil sa sinabi niya. Teka! Bak
it napunta sa kasala ang usapan? Napadilat ako lalo. Anong kinalaman ng kasala
sa halik?

"Bakit?"

"Kapag hinalikan kita sa labi, kailangan kitang pakasalan." Buong sabi nito. Sob
rang lapit pa din ng mukha niya sa mukha ko. Umatras ako lalo, siya naman ang lu
mapit sa akin. At handa na akong halikan. Te---ka!!!

"What are you saying?" I am only askign for a kiss!

"Mira, hindi gawain ng magkasintahan ang naghahalikan." Ano daw? Where did he ge
t that idea?

"Says who?" Wag niyang sabihing sabi yun ni Rizal. Hindi ako maniniwala.

"Turan ng Lola ko."

"What?" Saang era nanggaling ang lola niya? At bakit pati si Gab dinamay? Kawawa
naman ako.

"Kapag hinalikan kita ngayon bukas mamamanhikan kami!" Oh My god! Lalong siyang
lumapit sa akin. Napahiga ako sa sofa sa pag iwas sa halik niya. Bwisit! Ahhhhhh
....

"Shit!" Ayun tinulak ko siya. Gago to ah! Dahil sa halik magpapakasal? Hindi nam
an sa ayaw kong magpakasal sa kanya pero haller 23 years old pa lang ako. Ni hin
di pa ako napropromote.

"Umalis ka na nga!" Badtrip na sabi ko. Nawalan na ako ng gana sa mundo. Nawalan
na ako ng ganang mabuhay. Mamamatay ata akogn di natitikman ang labi ni Gab. An
d I hate it.

"Mira, may lakad pa tayo." Inirapan ko siya at tumayo na mula sa sofa.

"Ayaw ko ng umalis. Kung gusto mo makipagdate ka sa lola mo!"

At nagdabog ako papasok sa kwarto ko at isinarado ito.

Kiss lang naman eh!

Kahit smack lang!
<hr>
9

'I shall return.'

'Never say never.'

'Walang matimtimang birhen sa matiyagang manalangin."

Yan ang mga quotes na ikinabubuhay ko ngayon. Because I know that I cannot be ma
d at Gab forever. Isang araw pa nga lang akong nagtatampo tapos binigyan lang ni
ya ako ng bulaklak, lusaw na ang nagtatampong puso ko. Hindi ko siya kayang tiis
in kasi isang araw pa lang miss na miss ko na siya.

Kaya nagkabati kami agad pero hindi ibig sabihin nun ay okay na ako. Patience is
a virtue. If I wanted to kiss him, I need to be patient. Ano ba yan! Kaasar nam
an kasi. Para naman ako nagpaplanong mang rape sa iniisip ko eh halik lang naman
ang gusto ko sa boyfriend ko.

"Gab gusto kong mag mall." Ingos ko sa kanya habang kumakain kami sa isang resto
after ng office.

"Mira, sa susunod na lang ang lakas ng ulan baka abutan tayo ng baha sa daraanan
." Sabi pa niya. Eh di mabuti kung ganun! Mabuti nga kung ma stranded tayo sa gi
tna ng baha para wala ka ng kawala sa akin. Nagdiriwang na ang kaluluwa ko sa is
iping yun. I can almost imagine myself trying to kiss him habang siya naman iwas
ng iwas tapos sa kakaiwas niya nabuksan niya ang pinto ng taxi at dahil nga sta
rnaded kami sa gitna ng baha, pumasok ang tubig sa loob at nalunod kami.

Napailing iling ako sa naisip ko. Bakit ba napunta sa pagkalunod yun? Erase eras
e!

"I'll just be quick okay? Pleassee." Paglalambing ko pa na may kasamang pout. At
siempre, who cloud resist me? Kaya sa huli bumigay din naman siya at dumiretso
kami sa mall. At naabutan kami ng pagsasara hindi dahil sa matagal akong pumili
kundi dahil sinadya ko talagang magpatagal.

Kaya ang kinalabasan pagkalabas namin sa mall, malakas pa din ang ulan at madami
na ang hindi makasakay. For the first time since I've known him, nagpasalamat a
ko na may taxi siya. Well, mas maganda pa din kung kotse di ba? O kaya SUV. Pero
carry na ang taxi.

At sa kabutihang palad din madami na ang baha at unpassable road. Pero kahit gan
un, ni minsan hindi niya ako sinisi dahil sa pagtagal namin sa mall. Hanggang sa
wala na talaga kaming madaanan.

"Paano na yan? Hindi na tayo makakauwi?"Kunyari kinakabahan ako sa nangyayari pe
ro ang totoo excited ako.
"Wala na tayong magagawa Mira, maghanap na lang tayo ng matutulugan. Hindi nama
n tayo pwedeng matulog dito sasakyan." Kulang na lang mapatalon at mapasuntok ak
o sa ere dahil sa sinabi niya. Pupunta ba kaming motel? Yesssssss!!

Pero hindi kami pumuntal motel, sa hotel niya ako dinala. Ang sosyal naman talag
ang taxi driver itong si Gab. Hindi kaya maubos ang kita niya dahil sa isang ga
bi sa hotel? Pero hayaan na nga lang siya. So ayun nga, pinavalet pa niya ang ma
suwerteng taxi at nagcheck in na kami. Suite pa ang nakuha naming room dahil pu
nuan na dahil nga madami na ang na stranded na nag check in din. Ni hindi man la
ng siya nagtanong kung magkano ang isang kwarto. Di bali may extra money naman a
ko dito sa bag. In case na kukulangin siya eh di magbibigay ako.

"Mira, mag ayos ka na at matulog. Gabi na may pasok ka pa bukas." Sabi niya sa a
kin.

"Okay." Sabi ko na lang at pumunta na ng kwarto. Naiwan siya sa may living room
ng suite room. Naligo na ako at lumabas ng banyo ng nakabathrobe na lang. Mabuti
na lang provided ng hotel ang bathrobe at ang tsinelas.

Nahiga na din ako sa kama at hinihintay si Gab si halos makatulog na ako hindi p
a din siya pumapasok sa loob.

"Gab!" Sigaw ko pa. Nakabukas kasi ang kwarto kaya alam kong rinig niya ako. Per
o walang sumasagot. Nakailang tawag pa ako pero wala talagang sumasagot. Kaya tu
mayo na ako at lumabas ng kwarto. And there I saw him sleeping on the sofa. Naka
bukas pa ang TV. Mukhang confortable naman siya sa posisyon niya pero ako, hindi
comfortable sa sitwasyon namin. Para saan pa ang pag aarte ko kanina kung hindi
ko matuloy ang plano kong mahalikan siya?

Kaya unti unti akong lumapit sa sofa kung saan siya nakahiga at umupo sa tabi ni
ya. Pinagmasdan ko ang maamo niyang mukha habang natutulog. Mukhang naghilamos a
ta siya at binasa ang buhok niya kaya nawala na ang pomada niya. O baka naligo n
a siya tapos sinuot ulit ang damit niya?

He's perfect. His features, his skin. Ang matangos niyang ilong and his lips. Th
ose kissable and adorable lips. It's my chance to taste it. Dahan dahan kong nil
apit ang mukha ko sa mukha niya. Nakaramdam ako ng kaba pero nanaig ang determin
asyon ko.
At hinalikan ko nga sa labi ang walang kamalay malay kong boyfriend. There! Hind
i na virgin ang lips mo. Nahalikan na din kita! Yes!

Aalisin ko na sana ang saglit na pagkakalapat ng mga labi namin when he suddenly
kissed me back. Yung kiss niya hindi katulad ng kiss ko na smack lang. His lips
nibbled my lower lip at agad akong nadarang. Pinulupot pa niya ang braso niya s
a leeg ko kaya napasubsob ako sa kanya. And resulta, nakadagan na ako sa kanya.

Iminulat ko ang mga mata ko habang hinahalikan niya ako para tingnan kung gising
na ba siya pero nakapikit pa din siya. Tulog pa din ba siya? Ano to? Nananagini
p siya na hinahalikan niya ako? Pero kahit na nananaginip lang siya, ang sarap p
a din niya humalik. And hell, I don't cxare if he's asleep or not. Gusto ko pa s
iyang halikan. Nakakaadik ang halik niya.

And so, I kissed him back the way he is kissing me. At hindi ko napigilan ang pa
gpakawala ng ungol when his tongue invade me mouth.

"G-Gab.." Oh my God! This is the best kiss I have ever tasted in my whole life.
I can't get enough.

"M-Mira!" Sabay silang napadilat ng mata and she saw as shock register on his f
ace.
<hr>
SPG ahead.
10

Pero lasing na lasing na ako sa mga halik niya na wala na akong pakialam kung na
shock man siya na naasa ibabaw niya ako or what. I kissed him again and I felt
him hesitate at first but eventually nadarang na din siya at siya na mismo ang
kumokontrol sa halikan namin.

Hanggang sa namalayan ko na lang na magkabaliktad na kami ng pwesto. Ako na ang
nakahiga at siya na ang nasa itaas ko. Hindi ko alam kung paano nangyari. Masyad
o akong nakafocus sa battle of the tounges namin.

Hindi ko na din mapigilan ang mga ungol ko and my breathing is labored.

"M-Mira, mali itong ginagawa natin." Sabi pa niya when he stopped kissing me to
grasped for some air. Nakita ko ang pagtutol sa mukha niya pero kitang kita ko n
aman ang pananabik sa mga mata niya.

"Says your Lola?" Habol ang hiningang sabi ko. I kissed his jaw and he closed hi
s eyes.

"Hindi. Pero hindi natin dapat ginagawa ang ganitong bagay." Puno ng pag aalinla
ngan ang boses nito. Napasinghap ako when his hand landed on my boobs that is co
vered only by my cotton bathrobe.

"Then stop massaging my boobs Gab." Stop if you can. Pero hindi niya ginawa ang
sinabi ko. Instead, pinisil niya pa ang nipples ko.

"Ohhh Gab!" Para akong kinuryente sa ginawa niya. Shit! And he is saying that we
should stop this? To hell with it!

I pulled him towards me, kissed him hard and pressed myself to him. She can feel
his erection despite his jeans and her bathrobe.

"Miraaa..." But it was more of a moan than a protest. She pressed herself furthe
r and smiled.

"Can you really stop Gab?" Nang aakit na tanong ko while trailing kisses on his
jawline. Sinisimulan ko na din buksan ang mga buttons ng polo niya. And my other
breast is already exposed and his hands can't seem to have enough of it.

"H-hindi. Pero kailangan nating mag-ahh---pakasal pagkatapos nito." Halos hindi
na niya matapos ang sinasabi niya because I am already caressing his abs.

"Hindi naman ikaw ang mawawalan ng puri." Why are we even having this discussion
?

"Kaya nga. Kaya kailangan kitang pakasalan." Nahubad ko na ang polo niya at naka
expose na din ang dalawang dibdib ko.

"Whatever Gab. Whatever!" And I pulled him again and claimed his lips. Maya may
a pa, siya na ang humahalik sa buong mukha ko. Wala na akong ginawa kundi ang um
ungol sa ginagawa niya. Lalo na ang nasa bewang ko na ang bathrobe ko.

"Magpapakasal tayo Mira." He said as he liked one nipple.

"Ohhh!" Napaliyad ako sa ginawa niya.

"Mira..."he said before he claims my nipples. And it seems that he won't take it
again until I answered his question. And because I wanted more.

"Yes! Yes...Damn!" and he suck it like a baby. At lumayas na ang natitirang inh
ibisyon ko sa katawan , kung meron man. Lalo na nung pinangko niya ako at dinala
sa kwarto. And when he laid me down to bed. Hindi ko na siya narinig na nagsal
ita. He just kissed me.

At tuwing hinahalikan niya ako pakiramdam ko hinihigop niya ang kaluluwa ko. Thi
s time I can't feel his hesitation. Wala ng pag aalinlangan, hindi na siya nagda
lawang isip.

Instead, he loved me like I am the most delicate thing in the world.

He worshipped me as if I am the Goddess that sustains his life.

Pero bumalik ang pag aalinlangan na yun when he is abot to enter me and he felt
the barrier. At mukhang nagulat pa siya sa natuklasan niya. Pero saglit lang ang
pag aalinlangan na yun pero naramdaman ko ang pagbabago ng mga kilos niya.
Kung kanina marahan ngayon mas nararamdaman ko ang pag iingat niya sa akin na gu
sto kong maiyak dahil sa inaakto niya.

And when he entered me halos hindi ko maramdaman ang sakit. Just pleasure, just
his love. And this time napaluha na talaga ako. I swear I have never felt being
love like this. Siya ang una ko pero alam ko na sa kanya ko lang mararanasan ang
ganitong pakiramdam. Siya lang ang makakapagpasaya sa akin ng ganito.

And we danced to the rhythm of love and shouted each other's name when we reach
the promised bliss.
<hr>
11.

Day 0, Hours after the event.

"Kelan mo gustong idaos ang ating pag iisang dibdib?" Napatigil ako sa paghawak
sa dibdib niya at sa plano kong paghawak sa nipples niya. Pumikit ako at nagkuny
aring inaantok.

"Gab, I am so sleepy na. Let us sleep na." Lalo akong sumiksik sa dibdib niya at
inamoy amoy ang bango niya. Ahhh... kakagigil. Nakakaadik ang bango. Nakagat ko
ang pang ibabang labi ko dahil sa gigil ko sa kanya. Nagkunyari na din akong na
tutulog.

Pero sadya talagang malakas ang appeal nitong boyfriend ko kasi hindi ko talaga
mapigilan ang sarili ko. Maya maya pa nakahawak na ako sa dibdib nya ulit at hin
ihimas ang gusto kong himasin kanina at maya maya pa naririnig ko na siyang hina
habol ang hininga niya at after a few minutes, ako naman ang naghahabol ng hinin
ga.

Laking pasalamat ko na lang na nakatulog kami pagkatapos ng nakakawalang hininga
ng event na yun kaya hindi na niya natanong ulit sa akin ang tungkol sa kasal.

Day 1. While he is driving me home.

"Mira, kailangan na nating pag usapan ang tungkol sa ating pag iisang dibdib. Ba
ka nabuntis kita." Puno ng pag aalala ang boses niya. Don't get me wrong, I ap
preciate his concern. His sense of responsibility and all. Pero, I can't really
imagine myself getting married at 23. I can't imagine myself as a housewife, tak
ing care of the children, wearing a duster, washing dishes, cooking for a family
. Siguro pag tumanda na ako ng kunti siguro mag iiba ang views ko about marriage
and family, but now, I doubt it.

"I am safe, kaya hindi mo ako nabuntis." Baliwalang sabi ko. Napatingin siya sa
akin habang nakahinto ang taxi dahil sa red light.

"Kahit na hindi kita nabuntis, kailangan pa ding panagutan ko ang nangyari sa at
in." I want to roll my eyes pero hindi ko yun magawa sa kanya.

"Ni hindi mo pa nga ako napakilala sa family mo. At hindi din kita napakilala sa
family ko.Hindi tayo pwedeng basta basta magpakasal." Napahinga ako ng maluwag
nung naisip ko ang bagay na yun. Of course, being the old fashioned that he is,
uso pa sa kanya ang pamamanhikan.

"Sige, pwede mo ba akong ipakilala sa pamilya mo sa Sabado at ng makapamanhikan
na kami sa Linggo?"

"Sure!" Sabi ko na lang para matapos na ang usapan. And besides may tatlong ara
w pa ako bago dumating ang Sabado.

At dumating nga ang Sabado. Tinanghali ako ng gising, nagising lang ako nung kum
atok na siya sa kwarto ko. Binigyan ko kasi siya ng susi sa apartment kasi pag n
agdedate kami, palagi siyang maaga at on time. Ako naman, minsan pag dumadating
siya, tulog pa. Katulad na lang ngayon.

"Mira tatanghaliin tayo kapag di ka ba gumising." Sabi niya habang kumakatok sa
pinto ng kwarto ko. Ang hina talaga nitong si Gab. Kung ako sa kanya, para mabil
is akong gumising, papasukin niya ako sa kwarto. I'm sure, gigising ako kahit ay
aw ko.

"Andyan na." Sigaw ko sa kanya. Napilitan akong tumayo at pumuntong banyo para
mag toothbrush. Pagkabukas ko ng pinto nakita ko siyang nanonood ng TV. Agad a
kong kumandong sa kanya at hinalikan siya sa lips. Nagulat pa siya sa ginawa ko
pero tinugon din naman niya ang halik ko. Pero saglit lang yun dahil tumigil din
siya.

Nakakadyahe talaga. Padabog na umupo ako sa tabi niya. Pero tumayo siya at hinat
ak ang kamay ko at dinala ako sa kitchen. Nakita kong may nakahain ng food. Isa
pa sa mga bagay na gusto ko sa kanya ay ang pagkamaalalahanin niya. He cooks fo
r me whenever he had the chance. Katulad ng mga panahon ngayon na tinatanghali a
ko ng gising.

Sabay na kaming kumain. Lunch sa kanya, breakfast sa akin.

"Baka gabihin tayo sa pagpunta sa mga magulang mo." Puna niya nung makatapos na
siyang kumain at ako ay hindi pa.

"Hindi yun, hindi naman sila umaalis." Pero dahil sa mapilit siya binilisan ko
na ang pagkain pati ang pag aayos ng sarili ko. Pero hindi ako nagbihis ng pang
alis pagkatapos kong maligo. Binalikan ko siya sa sala at nagulat pa siya ng lu
mabas ako na nakashorts pa din.

"Yan ang isusuot mo?" Puna niya sa short shorts ko at sa sleeveless top ko. Umu
sog pa siya nung tumabi ako sa kanya. Ay!! Talaga naman. Sarap halayin!

"Hindi tayo aalis Gab." Baliwalang sabi ko sabay bukas ng TV.

"Pero sabi mo ipapakilala mo ako sa mga magulang mo para pwede na tayong mag isa
ng dibdib." Huminga ako ng malalim at tiningnan siya. Ayaw ko naman na lokohin s
iya pero ayaw ko lang kasi na pinag uusapan namin ang kasal at thisa early stage
of our relationship. It's not that I don't want to marry him. I want to marry h
im but not now.

"Naisip ko kasi na dalhin ka sa cemetery para ma met mo sila but later I changed
my mind. " Palusot ko pa. Pero totoo naman na both of my parents are dead kaya
hindi na kailangang ipakilala ko siya.

"Nasa kabilang buhay na ang mga magulang mo? Ulilang lubos ka na?" Nagkunyari ak
ong malungkot at tumango sa kanya. At dahil sa itsura ko, agad naman siyang lum
apit sa akin at niyakap ako. Gusto kong magtatalon at hindi ko napigilang mapang
isi dahil sa ginawa niya. And I hugged him tighter.

"Di bali Mira, hindi ka na magiging ulila. Alam kong tatanggapin ka ng buong pus
o ng pamilya ko. Kaya ngayon, ipapakilala kita sa pamilya ko.

Nawala ang ngisi ko. Lumuwag ang mahigpit kong yakap sa kanya. Nagpanic ang buon
g pagkatao ko at hindi ko alam kung paano lulusutan ang sinabi niya.

Ayoko!!

Kapag pinakilala niya ako, paniguradong mapipilitan akong magpakasal sa kanya. A
nong gagawin ko? Paano ko siya tatanggihan?

Ano ang gagawin ko para hindi matuloy ang balak biyang pag iintroduce sa akin sa
pamilya niya?

Then an idea struck my mind.

Humiwalay ako ng yakap sa kanya at hinubad ang top ko.

Napanganga at nanlaki ang mga mata niya.
<hr>
12

"Mira kailangan na talaga nating magpakasal. Hindi na tama itong ginagawa natin.
" Naririndi na ako sa paulit ulit na dialogue niya. Simula nung Sabado nung may
mangyari ulit sa amin wala na siyang bukambibig kundi ang kasal and frankly spea
king, it is starting to get into my nerves.

At pinipilit din niyang ipakilala ako sa pamilya niya pero ayaw ko. Sabi ko nahi
hiya ako at hindi pa ako ready. The good thing is, hindi naman siya mapilit na i
pakilala ako. Sa kasal lang talaga siya sobrang mapilit.

Katulad ngayon, kumakain kami ng dinner sa resto. Kasal na naman ang gusto niyan
g topic at nawalan na ako ng gana.

"Gab... marriage could wait." Padabog kong sinubo ang kanin.

"Pero Mira, lumalangoy na tayo sa kasalanan." Ohhhh God! Pumikit ako saglit para
kalmahin ang sarili ko. Huminga ako ng ilang beses para maalis ang negative ene
rgy.

"Then we are not the only people who are swimming in sin. Don't worry madami tay
o." Tiningnan ko muna siya ng masama na parang sinasabi na tumigil na siya. Tumi
gil nga siya at nakahinga naman ako ng malalim.

Pero habang sineserve ang dessert nagsalita na naman siya.

"Siguro mali ang paraan ko sa pagyaya sa'yo. Naisip ko na kaya hindi ka pumapaya
g ay dahil iba ang gusto mong paraan." Napatigil ako sa pagsubo. Nagsimulang bum
angon ang kaba sa dibdib ko. Gusto kong isigaw na ayaw ko ng kahit na anong para
an, I want him to stop proposing.

Pero hindi ko yun nasabi dahil napatunganga ako nung tumayo siya sa mesa at bigl
ang lumuhod sa harapan ko.
Unti unti akong napanganga and the word, Oh-MY-God, started to form in my lips.

He can't do this. Hindi niya pwedeng gawin sa akin ito. Not here. Not now!

Napapikit ako nung magsimula na siyang magsalita.

"Mira,iniirog kita..." Shit! Iniirog. God!

"At dalisay ang hangarin ko sa'yo." Shucks.

"At para patunayan ang kadalisayan ng aking hangarin, hinihingi ko ang kamay mo
para sa ating pag iisang dibdib." Hindi ko alam kung ngingiti ako, ngingiwi, o i
iyak. Basta ang gusto ko ngayon, kainin ako ng lupa.

Lalo na nung marinig ko ang palakpakan sa ibang table. May nag violin pa. May na
gchecheer pa.

"Mira..." Inabot niya ang kamay ko pinisil ito. Nag init ang pisngi ko.

Humugot ako ng napakalalim na hininga at inipon ang lahat ng lakas ng loob ko.
And I said.

"Okay." Dahil ayaw ko siyang mapahiya. Dahil ayaw ko siyang tanggihan sa harap n
g ibang tao. Sinabi ko ng gusto kong magpakasal sa kanya pero hindi alng sa ngay
on. Hindi pa ako nagsasawa sa pagkadalaga ko.

Sinuot niya ang singsing sa daliri ko and everyone joyfully cheered. Ngumiti ako
ng tipid sa lahat and looked at Gabriel. I can see happiness in his eyes at hin
di ko maiwasang di madala sa kasiyahan na nakikita ko sa kanya. So I have decide
d to cast away my doubts for a while. Gusto kong maging masaya sa mga panahon na
ito dahil masaya siya. At hindi mahirap gawin ang bagay na iyon lalo na nung ni
yakap niya ako. Pakiramdam ko nga maiiyak pa ako sa klase ng yakap na binigay ni
ya sa akin.
"Mahal kita Mira." Puno ng emosyon na sinabi niya habang nakatingin sa mga mata
ko.

"I love you too Gab." At naramdaman ko talaga ang katotohanan sa sinabi kong yun
. In fact, a tear fall from my eyes. Napapikit na lang ako para pigilan pa ang m
ga susunod na luha. He hugged me tenderly again after he kissed the tip of my no
se.

Yes the nose again. Kahit na nasanay na siya sa kiss, ayaw pa din niyang hinahal
ikan ako sa lips sa public.

"Pwede na siguro tayong magpakasal sa susunod na buwan." Bulong niya sa akin hab
ang yakap yakap ako.

Next month?

As in?
<hr>
13.

"Blooming ka ata Mira?" Puna ng isang officemate ko sa akin pagkapasok na pagkap
asok ko sa office. I flipped my hair and smiled at her.

"Siyempre! In love." Tapos naglakad na ako diretso sa table ko pero hindi pa rin
naalis ang ngiti sa mga labi ko. Ahhh.. this is life! Having an irresistible bo
yfriend and a boyfriend who can't resist you.

"Alam mo Mira ang swerte mo dyan sa boyfriend mo! Wala bang kapatid yan? O kaya
pinsan?" Tanong sa akin nung katabi ko sa upuan na si Gladys. Napaisip naman ako
sa tanong niya. OO nga ano? May kapatid ba si Gab? O Pinsan? Then I realized...
Shucks! I don't even know his family name! I mentally take note to ask him next
time kung ano ang apelyido niya.

"Wala na. Nag iisa lang siya sa mundo." Mayabang ko pang sabi. As if naman makak
akita sila ng katulad ni Gab ko.

"Yayain mo na agad pakasal girl. Para wala ng kawala." Napangiwi ako sa sinabi n
iya at naalala ang singsing na nilaghay ko sa bag ko. Kapag kasama ko lang si Ga
b ko iyon isinusuot. Ayaw kong ipakita sa iba kasi ayaw kong pati sila ay magppr
essure sa akin.

But seriously, I really need to talk to Gab dahil habang tumatagal, lumalapit na
yung isang buwan na sinasabi niya. Bakit ba kasi ganun siya kung magdecide? Mad
alian!

"Ano ka ba! Why the hurry? Darating din kami doon. Ang bata bata ko pa." Hindi n
a siya nagsalita sa sinabi ko kasi dumaan ang Section Manager namin. Baka mahuli
kaming nagtsitsismisan. Malapit ng mag lunch nung nagtext si Gab sa akin na h
indi niya ako masusundo ngayong araw kasi umuwi daw siya ng probinsiya nila. Per
o ang nakakawindang sa tinext niya ay ito.

'Sinabi ko na kay Lola, na magpapakasal na tayo. At ipapakilala kita sa kanila p
agbalik ko ng Maynila.'

What the!

Nagdecide siyang mag isa? Naniningkit ang mga mata ko nung nag reply ako sa kany
a.

'Gabriel, we really need to talk when you get back.' Then I press send. Hindi na
siya nagreply sa text ko at hinayaan ko na lang kasi baka nagdrive. Mabangga pa
niya ang taxi niya, magbabayad pa siya sa operator.

Hindi na siya nagtext hanggang sa mag uwian kaya laking gulat ko nung makita ko
ang taxi niya sa harap ng building. Mabuti na lang talaga wala ulit akong kasama
ngayon. Sumakay agad ako sa taxi niya.

" I thought umuwi ka ng province?" Bungad ko sa kanya nung nagdadrive na siya.

"Lumisan agad ako kasi di ba ibig mo akong makausap?" Tumango tango ako.

"Ang lapit lang naman pala ng province niyo." Puna ko. Baka sa Bulacan lang siya
kasi ang bilis niyang makabalik. Dinala niya ulit ako sa isang resto na medyo t
ahimik at doon kami kumain. Seriously, ang laki pala ng kita ng taxi driver ano?
Kasi imagine, palagi kaming nagdidinner sa labas at hindi sa kung saan saang fa
stfood o turo turo lang kami kumakain. Siguro nga kapag pogi ang driver madaming
sumasakay.

"Mira, tinatanong ng abuela ko kung kelan ka daw pwede para sa sukatan ng iyong
trahe de boda." Napatingin ako bigla sa kanya. Ano daw? Ano yung trahe de boda?

"Ano yun Gab?" Nakangiting tanong ko sa kanya.

"Yung damit mo pangkasal."Nawala bigla ang ngiti ko.

"Gab, yun sana ang gusto kong pag usapan natin." I took a deep breath and look a
t him straight. Gosh! Kakayanin ko ba to? Sa pogi niyang yan, kakayanin ko bang
I let down siya? As in?

Nakita ko siyang nakatingin din sa akin ng seryoso. Lalo akong kinabahan. Gosh!
Pero kaya ko to! Para to sa sambayanan Mira!

"Look Gab. I realized, we just can't marry each other." Napalunok ako pagkasabi
ko nun. Nakita kong wala siyang reaction sa sinabi ko.

"Hindi pa natin masyadong kilala ang isa't isa. Ni hindi ko alam ang apelyido m
o. Ikaw ba alam mo ang apelyido ko?"

"Oo. Dimasalang." Baliwalang sabi nito. Napanganga naman ako sa sinabi niya. Nas
abi ko ba sa kanya ang apelyido ko? Hindi ko matandaan but that is not my point
.

"Okay, You know my family name but I don't know yours. I don't know if you have
siblings..." Hindi na niya ako pinatapos sa pagsasalita.

"Wala akong mga kapatid. Pero may mga pinsan ako."

"That is not my point Gab. My point is, hindi pa natin masyadong kilala ang isa'
t isa. And marriage is..is... hindi mainit na kanin na kapag isinubo, pwede mong
iluwa. Marriage is a long time, long lasting, relationship." Sana naman maintin
dihan na niya ang sinasabi ko. May makalumang quote na yun ha.

"Alam ko yan Mira at sigurado ako sayo kaya nga kita papakasalan. " Naririnig ko
na ang kunting iritasyon sa boses niya at kahit ako naiirita na din sa usapan n
aming ito. Pero mabuti na nga ang ganito at ng matapos na ang topic na hindi na
ata ako pinapatulog.

"I know. Ako din naman sayo. But I don't want to marry you right now. I am only
23 years old. I'm too young. I still have plans and I plan to marry at age 28 no
t 23. I hope you understand Gab!" Parang nabunutan ako ng tinik nung sinabi ko
yun. Kasi yun naman talaga ang gusto kong sabihin sa kanya.

"Naiintindihan ko naman Mira, pero... may nangyari na sa atin at hindi lang isan
g beses. Paano kung mabuntis kita?"

"Hindi mo nga ako mabubuntis." Ang kulit ha!

"Kahit na. Hindi mo ba pinahahalagahan ang iyong pagkabirhen? Kasi parang baliwa
la lang sayo ang mga nangyari sa atin. Para bang normal na gawain na lang yun ng
mga tao." Napangiwi ako sa sinabi niya.

"Because it's normal Gab. Halos lahat, kung hindi man lahat ng magboyfriend ay g
inagawa ang ginagawa natin and they are not fusing about marriage. They are enjo
ying their relationship and they are not having this kind of conversation." Hind
i ko na talaga napigilan ang iritasyon sa boses ko.

"At bakit ba? Why is marriage such a big deal to you. Hindi ko naman tinatanggih
an ang magpakasal sayo. I just don't want it to be now!" Bakit ba hindi siya mak
apaghintay?

"Why is marriage not a big deal to you and sex is just a casual thing?" Hindi a
ko agad makapagsalita. Hindi dahil sa dirediretso ang English niya. Halos hindi
ko na nga napansin yun. Kundi dahil sa galit na nakikita ko sa mga mata niya. He
was always gentle on me. Parang iniingatan niya ako palagi pero ngayon, halos l
amunin ako ng apoy sa mga mata niya. Pero hindi ako nagpadala sa galit na nakiki
ta ko sa mga mata niya. Instead sinalubong ko ang tingin niya.

"Because, I told you! It is casual. It is being done nowadays by everyone. Kahi
t nga hindi mag boyfriend ginagawa na yun." I said matter of factly.

"We are not everyone Mira. Dati pinangako kong malinis na babae lang papakasalan
ko pero ngayon, hindi ko tutuparin ang pangakong yun kasi mahal kita a-at nadar
ang tayo. At gusto ko ikaw pa din ang babaeng ihaharap ko sa dambana."

Shit nadarang. Dambana. What the hell... Di ba kanina nag english na siya?

"Ang galing naman. Ang daming beses mong nadarang! Nadarang ka lang sa lahat mg
a panahon na yun?" Nakakinsulto siya ha! Parang ang nangyayari eh ako lang lahat
ang nag initiate at nagpatangay lang siya.

"Hindi yun ang issue natin. Ang issue natin ay iba ang pananaw ko, iba rin ang p
ananaw mo. If you want a casual relationship well I don't want it. If you want t
his relationship to work out then you have to marry me in a months' time. Kung h
indi mo kayang gawin yun, then we should end this relationship now." Nanlaki ang
mga mata ko sa sinabi niya. I didn't expect him to say those things. Well, I di
dn't expect na mapupunta sa ganito ang usapan namin.

"What did you just say? Hinahamon mo ba ako Gabriel?" Hindi siya nagsalita. Tini
ngnan lang niya ako with that domineering look na ngayon ko lang nalaman na capa
ble pala siya na maging ganyan. Huminga ako ng malalim at iniwas ang tingin ko s
a kanya.

"Fine!" Padabog na sagot ko.

"You will marry me?"

"No. We will end this relationship." I said curtly sabay tayo.

At nagwalk out ako.

Nakakainis. Sabi niya naiintindihan niya? Pero bakit pinipilit pa din niya ako?

At marunong naman pala siya mag english! Bwisit talaga!
<hr>
14

Isang linggo na akong wala sa sarili. Ni hindi ko na nakcurl ang dulo ng buhok k
o sa umaga. Ni ayaw kong isuot ng 6 inches stilleto ko kasi naalala ko siya. Aka
la ko hindi ako maapektuhan ng sobra sa pakikipagbreak ko kay Gab pero nagkakama
li ako. Para akong namatayan. Parang kinakatay ang puso ko araw araw. Ang sakit
pala.

Iniisip ko tuloy na baka mali ang naging desisyon ko. Pero hindi eh. Alam kong t
ama. Ayaw ko namang magpakasal sa kanya na puno ako ng doubts. Baka darating pa
ang panahon na sisihin ko siya dahil sa mga pangarap ko na hindi naabot dahil sa
pagpapakasal sa kanya.

Pero kung tama ang desisyon ko? Bakit ang lungkot lungkot ko?

Dahil ba nageexpect ako na susuyuin niya ako? Na hahabulin niya ako? Na makipagb
ati siya sa akin at iintindihin niya ako? Ang mga kaartehan ko? Yes. I was hopin
g for it.

Hoping that after 2-3 days, pag nalamigan na kaming dalawa, ay magbabati ulit ka
mi. Pero hindi nangyari yun.

Hindi ko na siya nakita simula nun. I tried calling his phone using a different
number kasi ayaw kong mahuli niya na tinatawagan ko siya pero hindi ko na macont
act ang number niya. Para bang nawala na lang siya bigla sa mukha ng universe.

And now I missed him so much. I miss everything about him. Even his pomada and h
is language. Pati ata ang taxi niya namimiss ko na. At nakakabaliw ang ganitong
pakiramdam. Ako itong nakipagbreak pero parang ako pa ang sobrang naapektuhan sa
break up namin.

Hindi naman ako ganito sa mga past boyfriends ko. Madali akong magmove on pero b
akit kay Gab, parang hirap na hirap ako? Or baka ayaw ko lang talaga magmove on
dahil ang pakikipagbreak ko sa kanya ay hindi naman talaga bukal sa kalooban ko
. Dahil aminin ko man o hindi, isa akong babae na kapag nakipaghamunan ng hiwala
yan, nag eexpect na suyuin, na lambingin. Most of the time, dati gumagana yun sa
akin. Pero bakit hindi yun ginawa ni Gab? Bakit hindi man lang niya ako sinuyo?

Kaya I am so frustrated for the whole week. Kaya para kahit papaano mawala ang f
rustration ko, araw araw akong pumupunta ng mall. Kesa naman magmukmok ako sa ba
hay at alalahanin si Gab. Ang kaso, pag nasa mall ako, naalala ko pa din siya. L
alo na kapag dumadaan ako sa lugar na napuntahan namin. At ang mas malala, lahat
ng taxi, feeling ko siya ang driver. In fact, naging sobrang bait ko na sa mga
taxi driver at palagi akong nagbibigay ng sobrang bayad.

"Miss ikaw na ang susunod." Puna sa akin ng babaeng nakasunod sa akin sa pilahan
ng taxi. Hindi ko napansin na ako na pala. Masyado na naman akong preoccupied s
a kakaisip kay Gab. Naglakad ako ng kunti at wala sa sariling sumakay sa likod n
g taxi.

"Hayss.." Sabi ko pa sabay buntong hininga ng malalim. At sa pagbuntong hininga
ko na yun biglang naalerto ang pang amoy ko and my eyes directed landed on the d
river of the taxi. Ilang beses ko pa siyang inaninag habang nagdadrive bago ako
nakapagsalita.

"Gab!" Buong excited na sabi ko. Kung wala lang ako sa backseat baka nayakap ko
na siya. Pero nawala ang enthusiasm ko nung nagsalita na siya.

"Saan ka Miss?" Kinurap ko ang mga mata ko. Di kaya namamalikmata lang ako? Tapo
s tiningnan ko ulit ang driver. Si Gab talaga! Pero bakit Miss ang tawag niya sa
akin?

"Bakit Miss ang tawag mo sa akin?" Akusa ko sa kanya. Hindi pa din siya tumiting
in sa akin.

"Saan ka Mister?" naningkit na ang mga mata ko. Ano ang trip nito?

"Ano ang trip mo? Parang di tayo magkakilala ah. Tinanong mo pa kung saan ako!"
Umupo na ako ng maayos at sumimangot. Medyo napahiya ako sa inarte ko. Umarte ak
ong sabik na girlfriend samantalang ako itong nakipagbreak.

"Malay ko kung may iba ka pang pupuntahan. At ano ang gusto mong gawin ko? Magin
g masaya, pagkatapos mong iturn down ang marriage proposal ko?" Obvious na obvio
us ang pagdaramdam sa boses niya.

"Kasi hindi mo ako naiintindihan. You don't understand where I am coming from. S
inabi ko na sayong bata pa ako. At kung makablame ka naman sa akin, para namang
hindi mo pinadugo ang ilong ko sa lalim ng tagalog mo gayung marunong ka naman p
ala mag english!" Hindi na siya nagsalita pagkasabi ko nun. Umismid na din ako a
t tumingin sa labas ng bintana. Ang tagal ng katahimikan na yun. Akala ko nga m
agugunaw na ang mundo hindi pa kami mag uusap.

Pero hindi ko talaga matiis. Ako ang unang nagsalita.

"Bakit hindi kita macontact buong linggo?" Demanding na sabi ko na para bang may
karapatan pa akong magdemand. Pero mabuti na lang hindi niya pinansin yun.

"Pupunta sana ako sa Mt. Everest." Pasimpleng sagot niya.

"Aabot ba ang taxi mo hanggang dun?" Wala sa sariling side comment ko. Nakita ko
ng tiningnan niya ako ng masama kaya inayos ko ang ismid ko.

"Ano naman ang gagawin mo dun? Gagawa ng world record?" Kahit pabalang ang usapa
n namin. Okay na sa akin ang ganito. Kesa naman na hindi kami nag uusap.

"Lulunuirin ko sana ang sarili ko sa yelo dahil sa pagkabigo. Pero nagbago ang i
sip ko. Naisip ko, hindi pala maaagnas ang katawan ko pag natatakpan ako ng yelo
. Baka matapakan pa ako ng ibang hiker. Kaya napagdesisyunan kong mag move on na
lang at kalimutan ka." Ganun? Magpapakamatay siya dahil sa akin tapos nagbago a
ng isip niya? Ang bilis naman magbago ng isip niya.

"Magmomove on ka? Agad agad?" Hindi ko matanggap. Hinding hindi.

"Alangan naman na hindi. Ikaw kaya, tangggihan ng labinlimang beses." Pucha! Par
ang hindi ako ang dahilan ng pagmomove on niya ah. Parang nakikipagkwentuhan lan
g siya sa harap ng barkada at sa harap ni San Miguel.

"Hindi naman 15 times ang pagtanggi ko."

"Gusto mo isa isahin ko at bilangin natin isa isa?" This time tumingin na siya s
a akin ng seryoso kaya napahalukipkip ako sa backseat. Hala! Nakakatakot ang tin
gin niya. Parang sinasabi niyang sinaktan ko talaga ang puso niya, tinadtad ko
ng kutsilyo, binuhusan ko ng asido, at pinakin sa aso. Ano ba yan!

"Andito na tayo." Sabi niya sabay preno. Hindi pa ako tuminag agad. Pero nakakhi
ya na kaya binuksan ko na ang pintio. Nakakhiya sa 15 times na proposal niya.

Lalabas na sana ako nung magsalita siya. Biglang bumilis naman ang heartbeat ko.
Ito na ba yun? Ito na ba ang time na pipigilan niya ako tapos magbabati kami?
Ito na ba ang moment na hinihintay ko.

"Teka lang." Sabi pa niya. Lumingon ako siempre. Naramdaman ko pa ang pagblow ng
hangin ng hair ko. Tapos nakangiti akong tumingin sa kanya.

"Bayad mo?" Nawala bigla ang ngiti ko. Naglaho ang ilusyon ko. Tama ba ang narin
ig ko? Sinisingil niya ako? At para makasiguro,

"Ano? Sisingilin mo ako?" Pasinghal na sabi ko. Nainis ako bigla dahil sa naputo
l kong ilusyon.

"Bakit hindi." Sabi pa niya.

"Girlfriend...este-Ex-girlfriend mo kaya ako!" Sabi ko pa at ewan ko kung sang b
anda ko hinugot ang lakas ng loob na sabihin yun.

"Ano ngayon?? Kukulangin ako sa boundary kung di ka magbabayad." Napanganga na t
alaga ako. So, ganyanan na? Umismid na ako at padabog na kumuha ng pera sa walle
t ko.

"Ito! Kung makaktulong sa pagmomove on mo ang pagbabayad ko, yan! Keep the chang
e!" At ibinagsak ko ang pinto ng taxi at nagmartsa papasok ng apartment ko.

Bwisit!

Magmomove on siya!

At

Siningil niya ako!
<hr>
15.

Akala niya siguro, dahil sa gusto na niyang magmove, eh makakapayag na ako. No w
ay! Hindi talaga ako makakapayag. Hindi ko hahayaang magmove on siya.

Puno ng determinasyon ang pagkatao ko nung pumasok ako ng elevator paakyat sa fl
oor ng Department namin. Kaya siguro napaaga ako ng dating. Isasara ko na sana
ang elevator nung may pumigil dito.

"Wait." Pinindot ko naman ang hold button para hintayin ang sasakay. Pero napang
anga ako nung may pumasok na isang mestisang babae na naka Filipiniana attire. A
s in katulad ng damit ni Imelda Marcos na may puff pa sa sleeves. Infairness nam
an sa gown, ang ganda pero ang awkward lang na pupunta ka sa isang opisina na na
kaganyan. Like duh! May SONA ba dito sa tower ngayon?

Napatingin ako sa suot niyang shoes at muntik na akong mapatawa nung nakita ko s
iyang nakabakya. Ano ang trip ng babaeng to? Tiningnan ko ang itsura ng girl. In
fairness, hindi naman siya mukhang tanga. In fact, bagay sa kanya ang damit dahi
l matangkad siya at mestiza. Makinis pa ang balat. Pero what with the costume? A
no ngayon, linggo ng wika? Hay naku, ang weird talaga ng mga tao ngayon.

"Magandang umaga." Mahinhin at mahinang bati niya na may kasamang tipid na ngiti
. Muntik na akong mapahagalpak ng tawa.

"Magandang umaga din." Tipid din na ngiti ko sabay flip ng copper brown hair ko
na ngayon ay kinulot ko na sa dulo.

"Dito ka nagtatrabaho?" Ahh friendly si Maria Clara.

"Yes." Maarteng sabi ko.

"Ikaw? Saang santacruzan ka 'teh? November na ah. " Napatingin naman ang babae s
a akin na nagtataka. Lihim akong umismid.
"What I mean is, what's with the dress?" Alam kong mapanlait talaga akong tao at
isa ito sa mga araw na hidni ko mapigilan ang isip at bibig ko.

"Maganda ba?" Tanong pa niya. Tumaas naman ang isang kilay ko.

"Uhmmm Oo. Bagay sayo." Which is totoo naman talagang bagay sa kanya. Hindi nga
lang bagay sa panahon at sitwasyon. At hindi na din ako magtataka kung karwahe a
ng sinakyan niya papunta dito sa tower.

"Salamat. Ito kasi ang pang araw araw kong kasuotan kapag lumalabas ng bahay." N
apamulagat ako sa sinabi niya. She reminds me so so much of Gabriel. The way sh
e speaks. Mabuti na lang at hindi nagbabarong si Gabriel araw araw. Mabuti na la
ng talaga. Ipagpapasalamat ko talaga yun sa Diyos.

"Pang araw araw? Are you freaking kidding me?" Hindi ko mapigilang maibulalas. G
od! Ano na ba ang nangyayari sa mundo? Bumabalik na ba kami sa era ni Dr. Jose R
izal? Or nag time travel ba ako?

"Hindi. Pero kasi di ba, mas maganda kung tinatangkilik natin ang sariling atin?
" Oh c'mon! At muntik ko nang masabi ang whatever kung hindi lang bumukas ang el
evator sa floor namin. Tiningnan ko ulit ang weird na babae bago lumabas ng elev
ator. Yung klase ng tingin na nagsasabi talaga na ang weird niya. Pero mukha na
mang di siya apektado.

Nung makapasok na ako sa Department doon ko napatunayan na hindi ako nagtime tra
vel. Napahinga naman ako ng malalim. Pumunta na ako sa table ko at nilagay ang m
ga gamit ko tapos nakipagtsismisan na sa mga kaofficemate ko. At its confirmed
na nasa present pa ako kasi ang trending sa twitter ang pinag uusapan nila. At w
ala namang twitter nung time ni Rizal di ba?

Nung malapit ng maglunch, sinubukan kong tawagan ang cellphone ni Gab gamit ang
extra sim ko na hindi niya alam. At nagulat pa ako nung nagring ito, yun nga lan
g, hidni niya sinasagot. Pero mas mabuti na yun kaysa sa out of coverage ang pho
ne niya. Ibig sabihin, hindi niya talaga tinuloy ang pagpapakamatay sa Mount Eve
rest. So ibig din bang sabihin, desidido na siyang magmove on?

Hindi! Hindi talaga pwede.

Sumama ako sa mga officemate kong maglunch at nag fastfood kami. May choice pa b
a kami? Yun lang naman ang medyo mura dito na malapit sa building namin. And bes
ides, nakakasawa na ang pagkain sa cafeteria. Like paulit ulit lang na matabang
na sinigang ang pinakamasarap. What the heck di ba? At least sa fastfood, madami
ng cholesterol na nakakakanser.

Pabalik na kami sa office nung naihi ako kaya pinauna ko na ang mga kasamahan ko
ng sumakay sa elevator na pumunta na ako sa CR sa may lobby na supposedly ay par
a sa mga guest lang ng tower. Pero dahil nga super maganda ako, hindi na nagrekl
amo ang maintenance isang ngiti ko lang.

I heaved a sigh of relief pagkatapos kong umihi. Like, it's so nakakrelieved ng
feeling. Pero nagulat ako paglabas ko ng cubicle nakita ko ulit ang babaeng Mari
a Clara.

"Ohhh, It's you again." Sabi ko ba habang naghuhugas ng kamay sa may sink katabi
niya.

"Nagkita ulit tayo." Sabi pa niya. "Sige mauna na ako, hinihintay na ako ng fian
ce ko." Napataas ng perfect-shaped kilay ko. May fiance siya? Na-curious naman a
gad ako at dali daling tinapos ang paghuhugas ko ng kamay at agad din lumabas ng
powder room. Pagklabas ko ng powder room nakita ko si Maria Clara, at talagang
Maria Clara na ang tawag ko kanya. Anyway, nakita ko siyang papunta sa lalaking
nakatalikod. And the back of the guy waiting for her is awfully familiar.

"Pasensiya ka na kung pinaghintay kita ng matagal?" Malambing na sabi ni 'Maria
Clara' sa lalaki. At napatigil ako at napatutop ng bibig nung marinig ko ang bos
es ng fiance kamo niya.

"Hindi naman matagal at wala yun." Tumingin pa saglit ang lalaki kay 'Maria Clar
a' Ni hindi gumalaw ang nakapomadang buhok niya nung lumingon siya sa babae. Ako
naman napatulala sa kanilang dalawa at nakafocus lang ang tingin ko sa lalaki.
Hindi ako makapaniwala. Si Gab? At si Maria Clara?

At ang sinabi kanina ni Maria Clara, fiance niya si Gab?

No!

Cannot be!

Hindi maaari ito.

"Gab!" Biglang sigaw ko nung akma na silang aalis ni 'Maria Clara'. Parang nakak
ita ako ng scene mula sa Noli Me Tangere. Si Crisostomo Ibarra at si Maria Clara
. At ako? Sino ako sa nobela?

SI Sisa?

Siguro nga si Sisa kasi parang mababaliw ako sa nararamdaman ko ngayon. Nababalo
t ng panibugho ang damdamin ko.

"Gab!" Sigaw ko ulit ng medyo malakas. I saw him glanced my way pero agad din ni
yang inalis ang tingin niya. Hindi ba niya ako narinig? O nagbibingi-bingihan la
ng siya?

Ito na ba ang sinasabi niyang magmomove on siya?

Pinagpalit na ba niya agad ako kay 'Maria Clara'?

Agad agad?

Wala man lang bang 3-months rule?

Hindi ba yun uso nung kapanahunan ni Rizal?

Nung papalabas na sila ng building, gusto ko ng maglupasay. Lalo na nung hinawak
an ni Gab ang likuran ng babae para alalayan ito. Napuno ng selos ang puso ko.
<hr>
16

"Nagtimpla ka ng grape juice?" Tanong sa akin ng isang kasamahan ko nung makita
niya ang bitbit kong glass pitcher na naglalaman ng black liquid. Na umuusok.

Mukha bang juice ito?

"Hindi. Kape ito." Napamulagat ang mga mata nila. Pati yung iba na walang pakial
am, nakatingin sa akin. Sino ba naman kasi ang may matinong isip ang magtimple n
g isang litrong kape? At siguro nga hindi na talaga matino ang pag iisip ko.

"Anong gagawin mo sa isang pitcher na black coffee? Sinabi ko naman sa'yo gusto
ko ng creamer, ayaw ko ng black." Sabi pa niya. Epal talaga.

"Sinabi ko bang, magseshare ako? Akin lang to noh!" Sabay lagay ng kape sa taas
ng table ko at padabog akong naupo.

"Uubusin mo yan? Aba ginagawa mong softdrink ang kape 'teh. Bangag ka ba?" Tini
ngnan ko siya ng masama at inismiran tapos nagsalin ng kape sa mug ko. Nagtataka
siguro sila kung bakit ako naglalaklak ng kape. Inubos ko agad ang isang mug at
nagsalin ulit.

"Wala kang planong magshare niyan?" Sabi pa din ng atribida kong officemate.

"Wala! Gusto kong magpakalasing sa kape. Gusto kong makalimutan ang lahat ng pro
blema ko at panibugho." Nanlaki ang mga mata nila.

"Dapat alak ang iniinom mo 'teh."

"Ayaw ko. Ayaw kong naghahangover ako." Tapos tinalikuran ko na silang lahat at
nagtrabaho habang naglalaklak ng kape. Kaya ang kinalabasan, gising na gising ak
o buong maghapon. Pero kahit anong inom ko ng kape, hindi ko pa din nakakalimuta
n ang eksena sa may lobby. Si Ibarra with his Maria Clara. Parang napupunit ang
bahagi ng puso ko kapag naalala ko ang scene na yun.

Kaya uminom ulit ako kape at ginawa ko yun for the past three days.

"Oi Mira, natutulog ka ba?" Punta agad sa akin ng mga kaofficemate ko pagdating
ko sa office. Hindi nakaya ng concealer ang eyebags ko.

"Hindi ako makatulog." Mahinang sabi ko.

"Bakit?"

"Dahil umiinom ako ng kape."

"Ilang tasa ba ng kape ang iniinom mo?" Pagod akong naupo sa upuan ko.

"Tatlong litro na sa ngayon." Napamulagat ulit sila ng tingin sa akin.

"Talagang hindi ka makakatulog niyan. Bakit ka naman lumaklak ng tatlong litrong
kape?"

:Kasi pag nagkakape ako, nagpapalpitate ang heart ko at kapag nagpapalpitate ang
heart ko, hindi ko masyadong nararamdaman ang sakit. Hindi ko lang kasi matangg
ap na pinagpalit na niya ako kaagad." U sniffed sabay inom ng kape na binili ko
sa starbucks.

"Grabe! Yung iba kapag brokenhearted, sa alak nagpapakalasing. Ikaw naman sa kap
e. Kakaiba ka talaga."

"Mira!" Biglang tawag sa akin ng Department Manager namin na nagpatayo naman sa
akin bigla.

"Sir! Sir, hindi po ako ang pumatay kay Rizal. I swear!" Napatawa naman ang mga
kasamahan ko sa sinabi ko. Napakunot naman ang noo ng DM namin.

"Ano ang nangyayayri sayo?" Nagtatakang tanong niya.

"Lasing lang po sa kape Sir." Sagot pa din ng officemate ko na nagpailing sa Man
ager namin.

"Itigil mo na nga yang pagkakape mo. Ito, pakidala nga sa office ni Ma'am Raziel
. Kailangan daw niya ngayon." Tapos ibinigay niya sa akin ang folder at tumaliko
d na. Tumayo na lang ako at lumabas ng Department namin dala dala ang folder at
sumakay na ng elevator papunta sa floor ng office ni Ma'am Raziel. Pero nung nak
arating naman ako sa floor nila, naihi naman ako kaya pumunta muna ako ng CR at
umihi. Pagkalabas ko sa CR tsaka naman nakita ko si gab na papasok sa elevator.
Anong ginagawa niya sa floor na to? Dito ba ang pinsan niya nagwowork? Baka secr
etary ng mga big boss.

Pero may isa pa akong napansin sa kanya. Hindi na siya naka-POMADA!

Dali dali akong pumunta sa elevator at pinigil ito bago bumukas. Nakita ko ang p
agkagulat sa mga mata niya nung pumasok ako. Pero hindi siya nagsalita. Ni hindi
niya ako binati. Ako naman, masyado atang natulala sa bago niyang get up. Nakaj
eans siya at naka polo pa din pero nakikita ko na iba na ang aura niya. Hindi na
masyadong makaluma ang color combination. O dahil nadadala lang sa wala niyang
pomadang buhok. At dahil sa likas akong madaldal, kahit hindi niya ako pinansin,
nagsalita pa din ako.

"Naubusan ka ng pomada?" Nakataas pa ang kilay ko nung sinabi ko yun. Nakita kon
g muntik na siyang mapangiti pero agad ding nawala iyon. Gusto ko na tuloy siyan
g hampasin ng folder na dala ko na dapat ibinigay ko na kay Ma'am Raziel.

"Hoy! Kinakausap kita!" Sabi ko na nung napansin kong wala siyang balak na sagut
in ako.

"No." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Nag english ulit siya!

"Wala kang baon na tagalog words ngayon?" Naiiritang sabi ko. Okay, gusto kong m
akipagbalikan sa kanya peor hindi ko pa rin makalimutan ang katotohanan na dumug
o ang ilong ko sa tagalog niya.

"Mira..." Sabi pa niya pero mukhang may pag aalinlangan pa siya.

"Tama lang yan. Mag explain ka." I crossed my arms in front of me.

"Hindi ako mag eexplain." Ay talaga namang normal na siyang magsalita. Lalong ku
mulo ang nagpapalpitate kong puso.

"Mag explain ka, dahil kung hindi..." Hindi ko na madagdagan ang sasabihin ko ka
si wala akong maidadagdag. Ano nga bang threat ang pwedeng kong sabihin sa kanya
? Hindi pwedeng rape dahil nasa elevator kami.

"Kung hindi?" Paghahamon na sabi niya at kahit hindi siya nakangiti, basang basa
ko na ang amusement sa mga mata niya. Pinagtatawanan ba ako ng taxi driver na
to?

"Ah basta! Mag explain ka kung bakit dinaan mo ako sa malalim na tagalog. You ow
e me an explanation. I deserve it kahit na... kahit na...break na tayo." Hindi t
alaga matanggap ng sistema ko ang break up namin at lalong hindi matanggap ng si
stema ko na may fiancee na siya. Pero mamaya na yun. Mamaya na kami magtutuos tu
ngkol dun.

"I didn't mean to do that. It just so happen na nagpapraktis ako nung mga panaho
n na yun at nung nakita kita, nakakita ako ng opportunity na gamitin yun sayo. A
t hindi ko na nga nabawi because I didn't expect na magkikita pa tayo ulit." Bum
ukas ang elevator at nasa lobby na pala kami. Lumabas siya ng elevator at sumuno
d pa din ako. At bago pa siya makatakas, hinatak ko siya papunta sa may coffee s
hop sa lobby. Ewan ko kung kaladkarin ba talaga itong si Gab dahil nagpapahatak
naman siya sa akin or namiss din niya ako. Siyempre mas tinatak ko sa isip ko n
a namimiss niya ako kaya ganito siya ngayon. Umorder ako ng cake at kape kahit
wala akong pera at siya naman ang nagbayad. Ahhh... namiss niya talaga ako. Pero
binawi niya agad ang ilusyon ko.

"Mira, wala lang ito ha. Gusto ko lang talaga mag explain sayo kasi nga.... Ex g
f kita." Tumaas ang kilay ko. Ipukpok ko kaya sa kanya ang frappe na iniinom ko?
Panira ng ilusyon

"Okay. Fine. Whatever. Magexplain ka na. Dali! Bakit ka nagpapraktis maging maka
ta?" Kumamot siya ng ulo at umiwas ng tingin sa akin.

"Wa-wala. Naisipan ko lang na aralin yun." Sabi niya. Hmmm.... Kakaibang trip ha
. Pero mabuti na lang at hindi na ako manonosebleed ulit sa kanya.

"So ibig sabihin nagpapraktis ka din na maging conservative at gentleman?" Isinu
bo ko ang cake at nakita ko siyang lumunok.

"Hindi ah!" Agad na sagot niya. At unti unting pumula ang pisngi niya. Napangang
a ako. Napatigil ako sa pagsipsip ng frappe ko. Gabriel blushed! Ito ata ang fir
st time na nakita ko siyang nagblush! My Gosh! Nagbablush pala siya?

"But Mira, I'm really sorry. Hindi ko naman intensiyon na pahirapan ka sa pagtat
agalog ko." Sasabihin ko na sana na okay lang yun. Wala na yun pero biglang nagb
ago ang isip ko. Tiningnan ko siya ng mabuti at nung nakita niyang nakatingin ak
o sa kanya nag iwas siya ng tingin.

"Hindi! Hindi ko matatanggap ang sorry mo. Hindi mo alam ang hirap na dinanas ko
maintindihan lang ang mga sinasabi mo. Muntik na akong malow blood dahil sayo."
Buong conviction ang pagkakasabi ko. Napabalik ang tingin niya sa akin.

"A-ano ang gusto mong gawin ko para matanggap mo ang sorry ko?" Hmmm... move on
pala ha. Kung talagang nakamoveon na siya, wala na siyang pakialam kung patawari
n ko man siya o hindi. And since importante pa din sa kanya ang pagpapatawad ko,
ibig sabihin hindi pa siya nakakamove on. Malaki pa ang pag asa ko. Ngumisi ako
ng lihim. Worth it talaga ang tatlong litrong kape, nagiging smart ang isip ko
. Gising na gising ang diwa ko.

"Makipagbalikan ka sa akin para mapatawad kita." Mahina pero madiin kong sabi. A
t nakita ko siyang biglang...

Namutla.
<hr>
17

"Hindi pwede Mira" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Tinatanggihan niya ak
o? Ganun? Hindi siya pwedeng makipagbalikan sa akin? Ibig ba niyang sabihin hind
i na niya ako mahal? Sumikip ang dibdib ko nung maisip ko yun. At alam kong hind
i ko matanggap na ganun kabilis maalis ang pagmamahal niya sa akin.

"At bakit? H-hindi mo na ba ako mahal?" Gusto ko ng maiyak. Impossibleng hindi n
a niya ako mahal. Kelan lang kami nagbreak.

"Ikakasal na ako Mira." There! He confirmed it. Totoo nga na siya ang fiance' ni
'Maria Clara'. Sa kanya na mismo galing at parang puputok ang utak ko habang in
iisip ang kasal nilang dalawa. A wedding in an acient place. Kalesa ang sasakyan
nila papunta sa lumang simbahan. Nakafilipiniana ang lahat ng tao. The ceremony
will b held in pure tagalog.

"Ang bilis naman. Parang kelan lang ako ang niyaya mong magpakasal tapos ngayon
ikakasal ka na sa iba. Pero hindi mo pa din sinagot ang tanong ko. Mahal mo pa b
a ako o hindi?" Nakita ko siyang yumuko at nakikita ko pa ang pamumula ng pisngi
niya.

Ito ang isang bagay na nagustuhan ko kay Gab. He is so transparent. Ang dali niy
ang mamutla at ang dali niyang mamula. Pero minsan, nakakainis din ang bagay na
yun kasi nakikita ko na ang sagot bago pa niya sasabihin. Katulad na lang ng pam
umutla niya kanina. Kahit papaano alam kong tatanggi siya.

Naghintay ako ng sagot niya pero hindi siya nagsalita. Tiningnan ko siya pero in
iiwas niya ang tingin niya sa akin hanggang sa mainis ako.

"Sagutin mo ako kung hindi hahambalusin kita ng kape!" Akma kong ihahampas sa ka
nya ang kape pero hindi ko naman talaga magagawa yun. Gusto ko lang siyang takut
in.

"Mira..." He hesitated at pinipigilan ko na talaga ang luha ko. Kapag sinabi niy
ang hindi na niya ako mahal, I swear I would wail in front of him. He can't move
on that fast. Hindi pwede!

"Isa!" Banta ko pa sa nagtatapang tapangan na boses pero gusto ko ng magbreakdow
n.

"Mahal pero..." Pero? Pero ano? Halos hindi na din ako huminga. Gusto kong magt
atalon sa narinig ko. He still loves me. Tama nga ako na hindi pa siya nakakapag
move on. Nakakita ako ng pag asa sa gitna ng dilim.

"It doesn't matter." Mariin na sabi niya at doon ako napanganga. Anong it doesn'
t matter? His love for me doesn't matter? Pero may kanta ngang 'Love is all that
matters' di ba? Tapos sasabihin niyang it doesn't matter?

"What?" Hindi pwedeng mapunta kami sa it doesn't matter. Oo nga at ako ang nakip
agbreak pero hindi naman totoo yung pakikipagbreak ko. I am still expecting him
to get back to me. Na suyuin ako which he didn't do.

"Hindi ko pipilitin ang sarili ko sa babaeng ayaw matali sa akin." May hinanakit
sa boses niya nung sinabi niya yun. Siguro naalala naman niya ang 15 times kong
pagreject sa kanya na hindi ko naman matandaan kung 15 times talaga.

"Gusto ko naman na magpakasal sa'yo ah! Hindi ko naman sinabing ayaw kong magp
akasal sayo. Pero wag lang sa ngayon. Hindi mo kasi naiintindihan. Gusto mo agad
agad!" And it making me frustrated.

"Kahit na Mira. Nakapagcommit na ako sa fiancee ko. Hindi na ako pwedeng umuron
g. Ikakasal na kami." So ganun na lang yun? Baliwala na lang ang masasayang sand
ali namin? Dahil nakipagcommit na siya? Baliwala na lang ang pagmamahal namin? G
anun?

Tiningnan ko siya ng masama. Ng masamang masama. Tapos tumayo ako ng padabog per
o hindi pa din ako umaalis sa harap niya.

Kumukulo ang dugo ko. Umiinit ang ulo ko dahil sa ginagawa ni Gabriel. He's acti
ng as if he can't do anything about it. He said he loves me for God's sake tapos
igigive lang niya ng ganun ganun ang sinasabi niyang pagmamahal na para bang ba
liwala lang ang bagay na yun.

Na para bang walang ka kwenta kwenta ang nararamdaman niya.

At hindi ako makakapayag sa ganun.

Siguro nga makata siya, siguro nga mana siya kay Rizal pero nananalaytay pa din
sa ugat ko ang dugo ni Gabriella Silang.

AT hindi ako papayag na maggive up ng hindi lumalaban lalo na at puso ko ang nak
ataya. No way!

"Hindi!" Sabi ko sabay palo ng kamay ko sa mesa. Nagulat siya sa ginawa ko.

"Hindi ako makakapayag na makasal ka. Aagawin kita sa kanya hanggang sa dulo ng
walang hanggan." At nag walkout ako dahil sa sobrang inis at pagkapikon. Because
Gabriel just can't give up on me.
<hr>
18

Hindi ko na mabilang kung nakailang buntonghininga na ako habang nakatitig sa pa
labas sa National Geographic dito sa sala ng apartment ko. Hindi ko naman naiin
tindihan ang palabas. Masyadong busy ang utak ko sa pag aanalyze kung ano nga ba
ang nangyari sa amin ni Gabriel. Sino ba ang may mali? Ako ba o siya? Kailangan
ko ba pang mag fishbone analysis para ma dissect ang cause ng lahat?

We're okay. We are compatible in so many things except for one. Marriage. Other
couples are ecstatic when talking about getting tied but us, we fight, we quarre
l when we talked about it. Yung iba gustong gusto pag usapan ang kasal kami lang
ata ang hindi.

Or maybe ako lang ang hindi. Pero hindi naman sa ayaw ko. Gusto ko rin pero sa n
gayon. It's too early. At dahil sa hindi ko pagpayag, agad naman siya nakakita n
g papakasalan niya. Ano ba ang meron sa pagpapakasal at nagmamadali siya?

But nonetheless, hindi pa din ako makakapayag na magpakasal siya. Kung kailangan
g akitin ko siya, kung kailangang landiin ko siya para mabalik sa akin ang atens
iyon niya gagawin ko. I couldn't let him slip away. No way!

At nabuo ang desisyon ko. Sa ngalan ng Katipunan kailangan kong maibalik ang naw
alan sa akin. Kailangan kong ipaglaban ang aking karapatan. Tumayo ako at humar
ap sa full length mirror na nasa tabi ng TV. Tumayo ako ng tuwid at seryoso tapo
s sumigaw ako.

"Ipaglaban ang karapatan!" Sabay taas ng kamay ko na may hawak na bread knife.
I looked at myself proudly infront of the mirror. Then I looked closer.

"Hmmm... ang puti ng kili kili ko. Flawless, walang kahit isang bahid ng chicken
skin. I like it that way. Nagpepay off talaga ang pagpapalaser. " I keep on exa
mining my armpit hanggat sa magsawa ako. Tapos natulog na ako. Kailangan kong ma
tulog ng maaga dahil babantayan ko pa si gab na pumasok sa opisina. Total, mukha
ng ginagawa na niyang tambayan ang building namin. Pero sana lang makita ko siya
bukas.

Kaya 7AM pa lang nasa lobby na ako. Nagshade pa ako para hindi ako makilala ng m
ga kasamahan ko. Umupo ako sa may couch ng lobby at hinintay ang pagdating ni Ga
b.

And when he entered the lobby, he literally took my breath away. Aba! Araw araw
ata nag iimprove itong si Gabriel? Nagiging moderno na ang pananamit niya talaga
. He is now wearing a dark blue long sleeve polo na nakatupi hanggang siko and a
slack. At inalis ko talaga ang shades ko to make sure that Gab is also wearing
a shade.

Peche peche naman! Ang gwapo gwapo ang ex boyfriend na magiging future boyfriend
ko na rin. Napanganga talaga ako. But I instantly stop myself at agad na tumayo
at nagmamadaling hinabol siya. Suot suot ko pa din ang shade ko na inalis ko ka
nina.

Inunahan ko talaga siya at mukhang hindi naman niya ako napansin. And then natap
ilok ako. I mean, nagkunyari akong natapilok. Exaggerated pa ang muntik ko ng pa
gkatumba at dahil itong si Gab ay sadyang gentleman, sinalo niya ako like before
.

Napatingin ako sa sapatos ko at nadismaya ako nung makita kong hindi naputol ang
six inches heels ko. Asar. Dapat pala sinira ko ng kunti yan kanina para sure b
all. At dahil sa hindi gumana ang first plan ko, nag proceed ako sa second plan.
Ganun talaga, kailangan talaga ng back up plan kung maglalandi ka. Para hindi m
abulilyaso ang plano.

"Ouch!" Maarteng sabi ko. Amoy na amoy ko ang pabango niya. Hindi na siya amoy p
omada! Thank God!

"Are you okay Mira?" Napangiti ako ng lihim. Well, kilalang kilala niya talaga a
ko. I am so proud of him.

"Na sprain ata ang ankle ko. Ouch!" This time kumapit na ako sa braso niya kahit
hindi naman talaga masakit ang paa ko at nagkunyari akong di makakalakad.

At dahil sa sinabi ko wala na siyang magagawa kundi ang buhatin ako at doon ko s
iya hahalikan. And of course dahil mahal pa niya ako he would kiss me back. Nai
imagine ko na ang mangyayari. Tapos makikita kami ng mga tao and then kakalat an
g tsismis at malalaman ng fiancee niyang ancient, siyempre magseselos at makikip
aghiwalay sa kanya. And I would comfort him tapos magiging muling ibalik ang tam
is ng pag ibig ang peg namin.

"Mira, hindi ka ba talaga makakalakad?" Tanong niya sa akin. Pinilit kong ngumiw
i at tumingin sa kanya tsaka umiling.

"Guard, pakilapit nga ng upuan na yan." Tiningnan ko ng masama ang guard na agad
namang sinunod ang utos ni Gab. What the heck!

Inalalayan niya akong tumayo at pinaupo sa upuan. Gusto kong magdabog kung hindi
lang dahil sa kunyaring sprain ko.

"Are you okay?" Tanong pa niya habang hinahawakan ang paa ko. Hindi ako nagsalit
a. Ninanamnam ko pa kasi ang pagkakahawak niya sa paa ko. Parang hinahaplos pa i
niya ito at hindi ko mapigilang mapapikit. Naalala ko tuloy ang mga time na hina
halikan niya pati ang paa ko.

At dhail sa alaalang yun, nag init ang pisngi ko.

"Mira, I already told you that I wouldn't change my mind. You don't have to pull
this kind of thing." Mahina pero seryoso niyang sabi. Napamulat ako ng mga mata
.

"What kind of thing?" Painosente kong tanong.

"Kanina ko pa pinipisil ang paa mo pero wala ka man lang reaksiyon. So I presume
na wala ka naman talagang sprain. And if you have, dapat swollen na yan ngayon.
" Sabi pa niya. Then I realized na hindi talaga niya hinihimas ang paa ko. Pinip
isil niya ito to check kung may sprain nga ako.

"Aray! Aray! Wag mo ngang pisilin. Ang sakit eh. At hindi pa siya swollen kasi l
ate reaction yan, like me." Palusot ko pa and I saw him hide his smile. And I kn
ow that he didn't believe every word that I've said.
"Mira.. stop. There is nothing that you will do to change my mind. Sinabi ko na
sayo na nakapagcommit na ako."

"Bakit? Hindi mo ba pwedeng bawiin yung commitment mo? Hindi pa naman kayo kasal
ah. Pwede ka pang umurong Gabriel." Naramdaman ko ang pag iinit ng mga mata ko
pero pinigilan ko ang sarili kogn umiyak. For God's sake! Nasa lobby kaya kami!

"It's not that easy Mira. And I just can't retract my words. Nakapag usap na ang
mga pamilya namin. I just hope that you will accept the fact that I'm marrying
someone else." Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng isang butil naluha sa mga m
ata ko. I immediately brushed it off because If I won't, hindi na ako titigil sa
pag iyak.

"No! I can't Gab. Hindi ko matanggap Gabriel na ikakasal ka sa iba. Na nakamove
on ka na. Kahit siguro isaksak mo sa baga ko ang katotohanan na yun, hindi ko pa
din matanggap. Because, you just don't come into my life, mess it up and go as
if you didn't bring turmoil into it. Hindi pupwedeng ganun. And I will do anythi
ng, na makakaya para maibalik ka sa buhay ko." Hinawakan ko ang mga kamay niya
at tiningnan siya. Hindi niya ako magawang tingnan at nainis talaga ako.

"Now, what do you want me to do? Gusto mo bang maging katulad ako ng fiancee mo
para magbago ang isip mo? Para hindi mo ituloy ang kasal? If that is what you wa
nt, then I'll show you what ancient is! Kung gusto mo ipadeliver ko pa sayo ang
fossil ko eh!" At diretso akong tumayo at iniwan siya sa lobby tapos nagmamadali
ng sumakay sa elevator.

Ancient pala ha!

<hr>
19

The jaw of my officemates dropped when I entered the office. Binaliwala ko ang l
ahat. Dirediretso lang akong naglakad papunta sa table ko habang ang lahat ay tu
lala at nakasunod ang tingin sa akin.

"Mira ano ang nangyayari sayo?" Tanong na ng katabi ko nung hindi na ata siya na
katiis.

"Wala. Bakit?" Patay malisya kong sabi.

"Ano yang damit mo?" Tiningnan kong mabuti ang officemate ko.

"Seriously, hindi mo alam ang kimona at patadyong? Ito ang kasuotan during the p
re spanish period. Bago pa tayo masakop, ito na ang damit ng ating mga ninuno."
Sabay taas ng isang kilay ko. Naiirita na kasi ako kasi nangangati ang legs ko s
a patadyong. Hindi talaga ako sanay sa mahabang skirt. At naiinitan ako sa kimon
a.

Pero lahat titiisin ko para lang mapabago ang isip ni Gabriel. If he want ancien
t, I'll give him ancient. If his fiancee is wearing clothes during the spanish e
ra, then I would wear clothes during the pre spanish era. Naisip ko nga na yung
damit nung panahon ni Adam at Eve ang suotin ko pero naisip ko din na hindi pa p
ala naimbento ang damit nung mga panahon na yun.

"Siyempre alam. Pero, bakit yan ang suot mo?" Tiningnan ko ang damit ko na katin
g kati na akong hubarin at malungkot na tumingin sa mga officemates ko na naghih
intay ng sagot ko. Nagpout ako at bumuntong hininga tapos tumingin sa kawalan.

"For the sake of my love. Gagawin ko ang lahat." I said in a sad tone. They all
groaned.

"Kawawa ka naman Mira. Sige girl ipaglaban mo ang pagmamahal mo." At nagsibalika
n na sila sa mga upuan nila with pity in their eyes. At least, some people under
stand me and my predicaments.
Buong araw akong nangati at nainitan dahil sa suot ko. Naisip ko pa nga bakit ko
nga ba ginagawa ito pero tuwing naalala ko si Gab, bumabalik ang lakas ko at an
g kagustuhan kong mabawi siya mula kay Maria Clara. I will not back down without
a fight.

Nung uwian na, halos mawalan na ako ng gana kasi hindi ko nakita buong araw si G
ab. Siguro napagod na sa pagpunta sa building namin. Kaya nanlulumo akong lumaba
s ng elevator pero nung palabas na ako ng lobby may nakabunggo ako. Mumurahin k
o na sana kung hindi lang familiar ang cologne.

Slow motion akong napatingin sa nabunggo kong tao na ngayon ay nakahawak na sa b
ewang ko.

"Gabriel!" Parang nagliwanang ang paligid. Parang bumalik ang na drain kng lakas
.

"Mira?" Kumurap kurap pa siya nung nakita niya ako saka niya ako tiningnan mula
ulo hanggang paa.

"Kamusta ka na aking irog?" Pa cute na sabi ko. Hindi siya makapagsalita. Nakati
ngin lang siya sa akin. Napangiti ako ng lihim. Sabi ko na nga ba na madadala ko
siya pag nagiba ako ng costume.

"What are you wearing?" Nanlalaki pa ang mga mata niya.

"Di ba ito ang iyong kagustuhan? Ang makalumang ...." Nag isip ako ng malalim na
salita para sa damit.

...kasuotan? Di ba ito ang dahilan kung bakit mo ako pinagpalit sa iyong mapapan
gasawa? Ginagawa ko lang ang mga sinabi mo Gab. Kung kinakailangang magpalit ako
ng anyo, magustuhan mo lang ulit, gagawin ko. Hahamakin ko ang lahat mapasakin
ka lang." May kumpas kumpas pa ako ng mga kamay while saying that na parang tumu
tula ako. Yeah, I've practiced it. Mabuti na lang at hindi ako nagstammer.

"Mira hindi kesyo nagsuot ka ng ganyan at nagsasalita ka ng malalim na tagalog a
y makikipagbalikan na ako sayo." I gaped at him. Sinasabi ba niyang baliwala ang
pagtitiis ko sa kati ng damit na to? Parang biglang nag init ang ulo ko. I've e
ndured wearing this thing for hours yet walang epekto sa kanya?
"Are you saying na kahit ano pa ang gawin ko hindi na mababago ang decision mo?"
My voice rose an octave.

"Na kahit magpakaancient pa ako magpapakasal ka pa din? That all my efforts are
useless? Is that what you're saying Gabriel? Na baliwala ang damit na to? Magpap
akasal ka pa din?" Naningkit na talaga ang mga mata ko sa kanya. Kulang na lang
lamunin ko siya ng buhay.

"Mira, akala ko ba maliwanag na ang usapan natin? Na hindi na magbabago ang pasy
a ko?" Ibinalik ko ang luha ko na muntik nang mahulog. Hindi pupwede ito. After
all I've done? Nagpakatanga akong maglakad sa Makati ng naka Kimona at Patadyong
. Tiniis ko ang pang aalipusta ng sangkatauhan. Willing na akong ipagpalit ang f
uture sa past tapos sasabihin niyang all my efforts are in vain? This can't be!

"So pakakasalan mo ang babaeng yun?" Alam kong paulit ulit na tanong pero baka m
agbago ang isip niya.

"Why not? Magkasundo kami." Napasinghap ako. I breath through my mouth kasi nagb
abara na ang ilong ko.

"So, wala pala talaga itong kwenta. Lahat ng to walang kwenta!" Hinubad ko na an
g kimonang suot ko. Para saan pa at suot suot ko to? It didn't serve its purpose
.

"Mira! Anong ginagawa mo? Bakit ka naghuhubad?" Gilalas na sabi niya habang naka
tingin sa akin.

"Walang kwenta ang lahat ng effort ko! At hindi ko na ipipilit ang sarili ko sa'
yo!" Hinubad ko na din ang patadyong ko. Nakanganga na siya sa akin at nakatulal
a. Naka white spaghetti strap sando na lang ako at naka maong shorts na sobrang
iksi. Mabuti na lang bumagay ang bakya sa porma ko. Dahil kung hindi baka mapili
tan akong maglakad ng nakapaa sa Makati.

"Hindi ko na uulitin ito. Kaya ito!" Hinampas ko sa tulalang pagmumukha niya ang
Kimona at patadyong.

"Isaksak mo sa baga mo. Baka magamit mo pa sa kasal mo. Magpakaancient ka hangga
ng gusto mo. Wala na akong pakialam sa'yo!"

Then I left him. Tsaka ko lang napansin na ang dami palang nanonood sa amin. Lah
at nakatulala at hindi nagsasalita. Pero binaliwala ko ang lahat ng yun. Dire
diretso lang ako.

At hanggang sa makalabas ako ng Villegas Tower walang ibang naririnig kundi ang
tunog ng bakya ko.
<hr>
20

Itinapon ko ang tissue sa basurahan sa harap ko. Napabuntunghininga naman ang ka
ibigan ko. Yeah, may kaibigan din ako. Akala niyo lang wala pero meron talaga. A
t dito nga ako dumiretso sa kanya pagkagaling ko sa office. Pagkatapos ng nangya
ri, pagkatapos ng pagkapahiya ko kanina. Mabuti na lang at ermitanyo itong kaibi
gan ko na itatago na lang natin sa pangalang Juana dahil isa siyang writer at ay
aw niyang marereveal ang totoong pagkato niya.

Saan na nga ba ako? Ahhh yun, ermitanya itong si Juana kasi hidni lumalabas ng b
ahay. Kung minsan nga hindi pa lumalabas ng kwarto dahil sa pagiging writer niya
. Ganun daw talaga ang mga writer. May mga sariling universe at ayaw ko namang k
ontrahin pa siya kasi tinatamad ako.

Pero ngayon, napalabas ko siya sa kwarto niya dahil sa nakakeskandalong pagkatok
ko sa apartment niya. At ngayon nga, kahit hindi pa siya nakapagsuklay, wala si
yang nagawa kundi harapin ako at makinig sa daing ng puso ko. In fact, siya iton
g kumuha ng basurahan at naglagay sa harapan ko kesa daw ikalat ko ang mga tissu
e sa center table niya. Yeah, she's my friend alright. At concern siya sa akin.
Base na din sa pakikinig niya.

"Gaga ka kasi!" Napakislot ako nung sininghalan niya ako.

"Ano ba kasi ang pumasok dyan sa maarte mong kukote at hindi mo siya pinakasalan
? Nakakuha ka na nga ng diyamante, itinapon mo pa. At nung kinuha nung iba, n
gayon iiyak iyak ka? Kung hindi ka ba naman kasi tinamaan ng magaling." Kulang n
a lang sabunutan ako ni Juana. Galit na galit siya na para bang siya ang naagrab
yado sa sitwasyon. Na para bang siya ang nagpropose at siya ang tinanggihan.

"Eh kasi nga, Juana, sinabi ko nga na hindi pa ako handa. I am still too young."
At sinabi ko ulit sa kanya ang rason ko kung bakit nagkaganun kami ni Gab.

"Tanga! Age doesn't matter. Nung kapanahunan ni Rizal nagpapakasal na ang 16 yea
rs old at old maid na ang 23 years old."

"Hindi naman ngayon panahon ni Rizal. At bakit ba sa kanya ka kumakampi? Ako na
nga ang nasasaktan dito. Ako na nga ang inalipusta, ang nilait lait at inapak ap
akan ang buong pagkatao..."

"OA ka Mira. Dahil hindi ako bias kaya ganun. Pero sige na nga. For the sake of
our friendship na kinakalawang, kunyari sayo ako kampi. At tanga ang Gabriel na
yun. Isa siyang manloloko, magnanakaw, rapist at mamamatay tao. Ano ngayon ang g
usto mong gawin natin?" Kung hindi lang ako busy sa pagsinghot at pagpunas sa lu
ha at sipon ko, nilublob ko na si Juana sa kumukulog mantika dahil sa sarcasm sa
boses niya.

"I need a boyfriend." I said while wiping my nose.

"Huh? Boyfriend?"

"Oo. Madaming madaming boyfriend." This time, tiningnan na niya ako ng masama at
nakataas ang kilay.

"Anong gagawin mo sa madaming madaming boyfriend?" Skeptical na sabi niya and by
the sound of her voice , I know that she is against it.

"Panakip butas." Tumaas pa lalo ang kilay niya sa sinabi ko.

"Bakit kailangang marami?" Napasandal na siya sa sofa habang nakatingin sa akin.

"Oo. Malaki ang butas eh. But for now, let me cry muna." Bumuntong hininga lang
siya at hinayaan na akong umiyak.

"Sige umiyak ka lang dyan, hanggang may natitira ka pang fluids sa katawan. Mags
usulat muna ako. Pero pag isipan mo ulit yang naiisip mo. Baka sa sobrang dami n
g itatapal mo sa butas, lalong lumaki yan." AT yun nga. Iniwan niya ako at nagku
long ulit sa kanyang sariling universe.

Nung medyo okay na ako, ginutom ako kaya kumain muna ako bago ako umalis. Nag iw
an lang ako ng note sa ref niya at inilock ang pinto. Umuwi lang ako at natulog
sa bahay. The next day, nagshopping ako para kahit papaano, makakalimutan ko si
Gabriel pero hindi talaga kaya nung kinagabihan, I've decided to go boy hunting.
Total yun naman talaga ang plan ko.

Kaya nagpunta ako sa bar pero isa pa din akong malaking bigo. Dahil ang mga naki
kita kong prospect ay one night stand lang ang habol at ayaw ko ng ganun. Kunsab
agay, panakip butas lang naman ang maging papel nila sa buhay tapos ganito pa ak
o ka choosy. Pero bakit pa? Bawal ba ang mamili? Hindi naman di ba?

At hindi ganun kadali mamili ng lalaki. Yung iba ang dali lang magsabi na ang da
ming lalaki sa mundo, palitan mo na yan. Pero hindi pala ganun kasi ang hirap ma
mili kung may standard ka ng pinababasehan at mukhang aabutin talaga ako ng isan
daang taon kung gagawin kong standard si Gabriel.

"Asar naman!" Malakas kong sinabi nung pangatlong araw na akong pumunta sa bar p
ero wala pa din akong nakikitang prospect. Then someone came towards me and intr
uduced himself. Let us call him Juan. Hay naku! Ang galign ko talaga mag isip ng
pangalan. So anyway, itong si Juan, masasabi kong 'okay' na. Medyo pogi din na
man at medyo disente. Siyempre kung ikaw ba naman makaakkilala kay Gabriel, ang
lahat ng disenteng tao magiging medyo na lang kung ikukumpara mo sa kanya. Ang l
ahat ng gentleman, magiging semi-gentleman na lang.

Ahhh! Bakit ba siya pa din ang iniisip ko? Pinilit kong alisin siya sa isip ko a
t magfocus kay Juan. Napangiwi ako sa pangalan an binigay ko sa kanya.

"Do you have company?" tanong niya. Ngumiti ako ng matamis.

"No. I am alone." At simula nun nag usap na kami. At dahil nga medyo disente nam
an siya, he didn't try to make advances on me unlike the other guys na agad agad
nanununggab. So...pwede na siguro si Juan.

We danced for a while at uminom ulit kami. Pakiramdam ko nga dumadami na ang nai
inom kong juice. Ihi kasi ako ng ihi. Yeah, ako lang ata ang nagbabar na juice
ang iniorder. Hindi ako sanay uminom okay? At ayaw kong gumising kinaumagahan na
nasa kwarto ng ibang tao at hubo't hubad. Kahit na modernang babae ako, may mor
alidad pa din ako. Naks! Maka moralidad naman ako parang totoo.

Tawa na ako ng tawa sa sinasabi ni Juan when something, I mean someone caught
my attention.

"Naku! Hindi. Nagkakamali ka. You're wrong, cannot be, borrow one." Sabi ng baba
e na mukhang nagpapanic na.

"No.. ikaw talaga ang.." But the girl didn't let the familiar guy finished his s
entence. Lalong naningkit ang mga mata ko. And why are they so close? Agad na um
akyat ang selos sa puso ko. Kinuha ko ang baso ko ng hindi nakatingin at ininom
ito ng straight.

"No! Look at me. Look at me!" Nagpapanic na talaga ang babae. Tuloy ang pag uusa
p nila kaso di ko na narinig kasi humina ng boses nila. Wala sa sarili akong tum
ayo sa bar stool at akmang pupunta sa kanila. Pero bago pa ako makalakad, muntik
na akong matumba. Shit! Bakit bigla akong nahilo?

"Hey, are you okay Mira?" Tiningnan ko sa pamamagitan ng blurred kong paningin s
i Juan.

"Yeah, I'm fine, mag CCR lang ako." Sabi ko kay Juan pero nakatingin pa din kay
Gab at sa babae. She is not Maria Clara but why is Gabriel talking to her? Akal
a ko ba mga makaluma ang gusto niya?
At bakit ba ang init init?

"I'll go with you." Juan declared. Tiningnan ko siya at tumawa ako. Ni hindi ko
alam kung bakit ako tumatawa na parang baliw.

"Wag mo akong hawakan. Kasi ang init." Sabi ko kay Juan pero lalo niyang hinigpi
tan ang hawak sa akin at hinihila ako. Wait! Saan niya ako dadalhin?

"The lady already told you. Don't touch her." Napalingon ako sa nagsalita. Hindi
ko kilala ang lalaki pero sa nanlalabong paningin ko, nakikita ko ang seryoso n
iyang mukha. Nakatingin din sa akin ang lalaki.

Then all of sudden nabitiwan ako ni Juan at biglang nagsigawan. Gosh! May sunog
ba?

Pagtingin ko kay Juan, hindi ko na siya makita and when I looked down, I saw Jua
n lying on the dancefloor with a guy on top of him. Napatutop ako ng bibig ko. S
eriously, can they make out on the dance floor? Is Juan gay? I giggled.

Then the guy on top of Juan looked at me. Natigil ang pagtawa ko nung magtama an
g paningin namin. Ang sama ng tingin niya sa akin. Nakatulala lang ako. Then tum
ayo siya and before I could freak out because I saw him making out with Juan, bi
nuhat na niya ako palabas ng bar.

<hr>
21.

Habang binubuhat niya ako, hindi ako nagpipiglas. Instead, I am caressing his ba
ck kasi parang sako lang niya ako kung buhatin. I am feeling the tensed muscle o
f his arms.

"Oh my God, Gabriel! Why are you making out with Juan? Nag iba na ba ang sexual
preference mo ngayon? What happened to you fiancee?" Malambing na sabi ko habang
hinihimas ang likod niya. Ahhhhh... ang macho!

"Shut Up Mira!" Singhal niya sa akin.

"Why shut up? Di ba dapat, 'tumahimik ka Mira'? Where is my ancient Gabriel?" M
y hand touched the top of his pants and I'm sure it's his boxer underneath it. U
musog ako kunti para maabot ko pero hinampas niya ang kamay ko. I groaned.

"Damn! Stop it! Mabibitiwan kita." Humalaklak ako sa sinabi niya at lalo akong t
umawa nung hinampas niya ulit ang kamay ko. Ang KJ talaga nito. Then I heard so
meone chuckled from behind us and I looked at him. Nagtagpo ulit ang tingin nami
n nung lalaking nagsalita kanina. Ngumiti ako sa kanya.

"Would you mind undressing me? It's so hot! Awww!" I felt the sting at my butt.
Pinalo ako ni Gabriel sa pwet. Lalong tumawa yung lalaki.

"Ipagdrive mo kami." Sabi ni Gabriel sa lalaki. Ako naman, hindi na nakuntento s
a pagabot ng garter ng boxer niya. Initaas ko pa ang shirt niya at hinimas ang l
ikod niya. Napapakagat ako ng labi dahil sa ginagawa ko. Pero hinampas niya ulit
ang kamay ko.

"Aw man, I will run after my wife." Sabi nung lalaki.

"Mike, kahit ano pa ang gawin mo, hindi mo na mahahabol si Rachelle. Kaya ipagdr
ive mo na lang kami dahil hindi ko kayang magdrive ng ganito to. And besides you
owe me." Pagalit na sabi ni Gab sa lalaking tinawag niya na Mike na nakatingin
an ko kanina.

Napatingin ulit ako sa lalaking Mike ang name.

"Sa'yo ba nagbaboundary itong si Gab?" Diretsong tanong ko na nagpatawa naman ka
y Mike pero si ab, naramdaman kong bumuntonghininga.

"Well, you can say that." Sabi niya pero di naalis ang ngiti sa labi.

"So, medyo mayaman ka pala. Pwede ba kitang panakip bu-? Awwwww!" Napasinghap ak
o nung biglang ibinaba ako sa backseat ng isang sasakyan. Tapos tumawa ako kahi
t walang nakakatawa.

Then umandar na ang sasakyan at kasbay ng pag andar ay ang pag upo ko ng maayos
at unti unti kong hinuhubad ang top ko.

"Anong ginagawa mo Mira?" Pagalit na tanong ni Gab.

"Ang init kasi..." Pero hindi ko na natuloy ang paghuhubad ko kasi pinigilan na
ako ni Gab. I don't know how it happened pero kanina nasa front seat siya, ngayo
n katabi ko na siya sa backseat.

"I swear I'm gonna kill that guy." He muttered.

"Binasag mo na ang mukha, hindi ka pa nakuntento?" Sabi nung Mike.

"That guy ought to rot in jail. Malay mo kung sino pa ang nabiktima niya. At paa
no kung wala tayo dun. Who knows kung saan na niya dinala si Mira. Napatingin ak
o sa kanya. Naaamaze ako sag alit na nakikita ko sa mukha niya. I have never see
n him this mad.

"Are you talking about Juan? He's a good guy..." Sabi ko.

"Shut Up!" Sigaw ni Gab pero ngumisi na lang ako. Awww. He's so good in English
na.

"Kiss me then, if you want me to shut up. C'mon Gab, Kiss me!" Tapos ako na mism
o ang lumapit sa kanya at hahalik pero tinutulak niya ako.

"Tumigil ka Mira!" Nahihirapang pigil niya dahil nagtutulakan kami sa backseat.
Tinutulak niya ako at tinutulak ko din siya. And I kept on giggling.

"Tumigil ka Mira, hindimo alam ang ginagawa mo." Hinawakan na niya ang dalawang
kamay ko.

"I'm not drunk." Pilit naman na inaabot ng mukha ko ang mukha niya pero ang layo
. Ahhh.. hahalayin ko na siya ngayon din! I want to make love to him right now.
Parang mababaliw ako kung hindi yun mangyayari.

"Yes, you're not. But you're on drugs." Sabi niya sabay alis sa tabi ko. Where i
s he? Tumalon ba siya sa kotse? Then I noticed na nasa parking na kami at hinihi
la na naman niya ako at binuhat katulad kanina. As usual, ginawa ko na naman ang
ginawa ko kanina nung binubuhat niya ako. Pero this time hinahayaan na lang niy
a ako hanggang sa makarating kami sa langit.

"Doon na kayo sa guestroom." Sabi nung boss ni Gab. Napahanga naman ako sa condo
ng boss ni Gab. Super laki.

Nung makarating na kami sa guestroom binaba niya ako sa banyo. I giggled because
this will be the first time that we'll make love in a bathroom and I find it re
ally hot not to mention that I am so hot.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Hinalikan ko siya while getting rid of my s
hirt. Hinayaan na niya akong hubarin ang damit ko.

Tapos napatili na lang ako bigla nung bumagsak sa akin ang napakalamig na tubig.
Naputol ang paghalik ko sa kanya. Iniharap niya ako sa shower at saka ako binit
awan. And before I knew it, nakita ko na siyang palabas sa banyo.

Hindi na ako nakagalaw. Napatingin na lang ako sa papasarang pinto then naramdam
an ko ang mainit na likido na tumutulo sa mga mata ko.

A/N:
It is not proven that a shower can somehow alleviate/can sober up the effect of
drugs. The author have not research on its effectivity before posting it. I'm so
rry but its a lapses on my part.
<hr>
22

Ilang saglit pagkalabas ni Gab, may pumasok na dalawang babae. Yung isa nakawhit
e coat pa. Inalis muna nila ako sa shower, binihisan at dinala sa kwarto. Then t
hey are telling me things and making me drink something. Blur na ang lahat sa ak
in at pagkagising ko halos hindi ko na maalala ang lahat.

Pero pakiramdam ko ang lungkot lungkot ko. Pakiramdam ko nag iisa ako sa mundo.
At hindi ko maiintindihan ang nangyayari sa akin. Nalasing lang naman ako kagabi
, hindi naman ako namatayan. Well, namatayan nga naman ako. Namatay ang puso ko.

At dahil nga sa malungkot ako, tumayo ako sa kama at lumabas ng kwarto. Tiningna
n ko ang loob ng condo at napahanga ako. Halatang lalaki ang may ari pero hindi
maikakaila ang karangyaan na nagsusumigaw sa buong condo.

"She won't remember everything when she wakes up and she may feel a little bit d
own at the moment. It's the effect of the drug. But aside from that, she'll be o
kay. We'll send the result of the test to the police station." Narinig kong sabi
ng isang babae sa mga bandang kitchen. Hindi ko nakikita kong sino ang kausap n
iya.

"Thank you Doc." Narinig kong sabi ng isang lalaki. Aalis na sana ako at babalik
sa kwarto nung lumabas yung dalawang nag uusap at agad akong nakita.

"Oh, she's awake." Sabi nung babae at agad na lumapit sa akin.

"Hello, I'm Dra. Mendoza. I'm the one who took care of you last night. Come, let
's have lunch." At dahil sa sinabi niya napatingin ako bigla sa labas ng glass w
all. Indeed, it is already noontime. Ang liwanag na sa taas.

"That guy is Michael. He owns this place." Sumunod ako sa kanila papunta sa dini
ng room kung saan sila nanggaling. May isang babaeng nagliligpit ng mga pinagkai
nan nila and I assume that she must be the hired help. Naupo ako sa dining chair
at pinagsilbihan ako ng katulong.

Then while I'm eating the doctor explained what happened to me. Agad na kumulo a
ng dugo ko kay Juan. Akala ko pa naman pwede na siyang maging panakip butas. Pag
nagkataon pala na rape na ako.

"Don't worry he's in jail now. Gab is making sure of it." Dagdag ni Michael. Big
la namang bumilis ang heartbeat ko by the mere mention of Gabriel's name.

Pero hindi ako nagsalita. Yumuko lang ako which I don't usually do because I alw
ays wanted to have the last word. Pero sa ngayon, epekto siguro ng gamot kaya hi
ndi ko nakuhang magsalita.

"Anyway, I'll be going now, at may mga pasyente pa ako. Just rest Mira and you'
ll be back to normal in no time." Sabi ni Dra. sabay tayo. Tumayo na din si Mich
ael at hinatid yung doctor sa may pinto.

"Mira, I'll be going too. I'll attend some business. Anyway, kasama mo naman si
Ate." Sabi ni Mike pagbalik niya.

"Pwede na ba akong umuwi?" Kasi ano naman ang gagawin ko dito kasama ang katulon
g? Hindi ko naman bahay to.

"I cannot decide on that because you are not my guest. You are Gab's guest so ba
sically sa kanya ka dapat magpaalam. He will come here later." Tapos iniwan na n
iya ako. Ni hindi ko nagawang magprotesta.

Wala na akong nagawa kundi ang bumalik sa kwarto kesa naman makipagtitigan ako s
a katulng na busy sa pagliligpit ng bahay. Makakaistorbo pa ako. Nahiga na lang
ulit ako sa kama ang ninamnam ang kalungkutan ko na side effect daw ng drugs na
pinainom sa akin. I swear pagnakita ko si Juan, kakalbuhin ko siya.

Nagising ako dahil may naramdaman akong may humahaplos sa pisngi ko. Hindi muna
ako dumilat kasi kahit papaano, alam ko na kung sino ang pangahas na iyon. Amoy
na amoy ko siya at damang dama ko ang lambot ng mga kamay niya.

Narinig ko pa siyang bumuntonghininga. Aalisin na sana niya ang kamay niya sa pi
sngi ko nung bigla kong hinawakan ito. At bigla akong dumilat.

"Pangahas ka!" Gusto kong matawa sa boses ko kasi kakagising ko nga lang. At gus
to ko din matawa sa sitwasyon kasi despite the fact na pinagtatabuyan niya ako,
siya pa din ang nagligtas sa akin sa kamay ng mapagsamantalang si Juan. At fdahi
l dyan hindi ko magawang magalit sa kanya ngayon.

"Mira!" Gulat na sabi niya. Nanlaki pa ang mga mata niya at namula ang pisngi ni
ya. Obvious na obvious na huling huli siya. Napangiti ako ng lihim.

"Sige lang, ituloy mo." Pumikit ako at pinilit na itago ang ngiti ko.

Pero naalis din agad ang ngiti ko nung pilit niyang inalis ang kamay niya na haw
ak ko. Huminga ako ng malalim and I sulk.

"Mira this is wrong. Alam mong may fiancee na ako." Sabi pa niya. At dahil binan
ggit na naman niya ang fiancee niya, nakalimutan kong utang ko ang buhay ko sa k
anya. Kumulo ang dugo ko. Tiningnan ko siya ng masama.

"Yan naman palagi ang sinasabi mo. When we are about to make love you always say
that it is wrong. Na lumalangoy tayo sa kasalanan at ako ang naging dahilan kun
g bakit ka nagkakasala. At alam mo nakakaasar ka! Pakiramdam ko kailangan ko pal
aging magmakaawa sa'yo para lang may mangyari sa atin. Dati ko pa nararamdaman y
un, pero ngayon ko lang sinasabi kasi naisip ko tama ka naman. But everytime you
say it, you make me feel so cheap. Pakiramdam ko ang dumi dumi ko gayong ikaw l
ang ang lalaking nakagalaw sa akin." Pinahid ko na ang luha ko. Bwisit! Dala pa
rin ba ng drugs yung pagiging emotional ko ngayon? Pero hindi ko na mapigilan
ang sarili kong sabihin sa kanya ang lahat ng hinanakit ko. Siguro nga, dumating
na ako sa punto na punong puno na ako. At wala na din akong pakialam kung magka
balikan kami o hindi. Basta ang gusto ko ngayon, ilabas ang lahat ng sam ang loo
b ko.

"And for you, it was just easy to let go of me. Sino ba naman ako? Isang kaladka
rin na babae na walang ibang iniisip kundi kung paano magfit in sa corporate wor
ld and living from paycheck to paycheck. Ni wala akong ipon. Ako lang naman ang
babaeng hindi sineseryoso kasi madali akong makuha. Ako ang klase ng babae na p
ang one night stand. Kung ikukumpara mo ako sa kahit na sinong Maria Clara di ha
mak naman na mas deserving siya kaysa sa akin. Kayo ang bagay, tayo hindi! And
its okay kung ako ang masaktan, wala naman akong kwenta. Kumpara sa fiancee mo n
a delicate, mahinhin at kagalang galang. Siguro nga parehas pa kayo ng favorite
song. Sige, magpakasal ka sa kanya at gawin niyo na ding wedding vow niyo ang Pa
natang Makabayan. Wala na akong pakialam." Tumayo na ako sa kama at hinanap ang
mga damit ko na ngayon ay nakatupi na sa isang upuan sa kwarto.

Pagkakuha ko ng damit, hinarap ko siya. Nakatayo na din siya pero hindi niya mak
uhang tumingin sa akin.

"Kaya tama nga siguro na naghiwalay tayo kasi hindi nga ata talaga ako bagay say
o at mali na ipilit ko pa ang sarili ko sa'yo. Hiyang hiya naman ako sa'yo dahi
l napakarighteous mo samantalang ako isang kaladkarin. But you know what Gab, fo
r someone who is so righteous, you have the most wicked way of breaking someone
else's heart." Sinabi ko yun na punong puno ng hinanakit. Dahil hindi ko pa rin
talaga matanggap na dito kami magtatapos. Hindi ko alam pwero ang hirap talaga
ng tanggapin.

Tumingin na siya sa akin with disbelief in his eyes.

"Wag mong sabihin yan Maria Remedios Asuncion!" Protesta niya. Parang may pumiti
k sa utak ko nung marinig kong sinabi niya ang buong pangalan ko. Lumapit ako sa
kanya at dinuro siya.

" I hate you! I hate you like I hate my name! Magsama kayong dalawa." At nagwal
k-out ako papuntang banyo tapos nagmamadaling nagbihis.

Paglabas ko ng banyo di ko ineexpect na andun pa din siya sa loob ng kwarto. Nil
agpasan ko siya at dirediretsong pumunta papuntang pinto.

"Ihahatid kita." Sabi pa niya pero mas lalo lang akong nainsulto.

"Shut up Gabriel. At wag ka ng magpapakita sa akin kahit kailan." And this time
kailangan ko na talagang panindigan ang sinabi ko kahit labag ang buong pagkatao
ko. Wala ng atrasan to. Magkalimutan na lang kami.

Palabas na sana ako ng kwarto na buo ang desisyon nung may nakalimutan ako.

"Nasaan ang pouch ko?" Pasinghal kong tanong sa kanya?

"What pouch?" Nagtataka namang tanong niya.

"Yung pouch bag kong dala sa bar!" Inikot ko pa ng paningin ang buong kwarto par
a tingnan kong may pouch pero wala akong nakita.

"Hindi ko alam. Look Mira, ihahatid kita."

"Manahimik ka at pahiramin mo na lang ako ng pamasahe!" Galit pa din na sabi ko.
Pati ba naman sa pamasahe pahihirapan niya ako?

"Ihahatid na nga kita!" Pagmamatigas din niya.

"Shut up! Pahihiramin mo ako ng pamasahe o sasaktan kita?" Iritang irita na sabi
ko. At siguro nga nakita din niya ang galit sa mga mata ko dahil tumahimik nga
siya. Kinuha niya ang wallet niya at kumuha ng pera tapos iniabot sa akin.

Kinuha ko naman ng hindi nagpapasalamat and I stormed out of that room. Out of t
hat condo and out of Gabriel's life.

A/N: Sinasabi ko na nga ba may mali eh. Anyway, I changed the name of Mira. Yung
Ma. Adoracion Constantina, yan ang unang name niya nung naisip ko pa lang ang s
tory at bago ko pa ipost ang sprologue pero hindi bagay sa Mira na palayaw niya
kaya pinalitan ko ng Maria Remedios Asuncion. Kaya ang totoong pangalan talaga
ni Mira ay Maria Remedios Asuncion Dimasalang. Bow.
<hr>
23

Mabuti naman talaga sa loob ng isang lingo, hindi na pumupunta si Gabriel sa Vil
legas Tower. Huh! Siguro napansin na ng gwardiya na ginagawa na niyang tambayan
ang building kaya banned na siya. Buti nga. It's good for me kasi hindi pa ako r
eady na harapin siya. At talagang pangangatawanan ko ang paglimot sa kanya. Ayaw
ko ng ipilit pa ang sarili ko. Kung ayaw niya eh di wag! Madami namang lalaki s
a mundo. Well, kahit hindi na kasing pogi niya. Basta madami pa. At alam kong da
rating ang panahon na makakalimutan ko din siya.

Napangiti ako ng mapait nung maisip ko yun. Pero ayaw kong maging bitter. Hindi
bagay sa kagandahan ko ang maging bitter.

Tumayo na ako mula sa trono at lalabas na sana sa cubicle kung saan ako nagCCR n
ung may bumukas ng pinto ng CR. Wala na sana akong pakialam kung hindi lang mada
ldal yung pumasok.

"Bakit ba kasi nagtataxi si Gabriel, Raziel?" Sabi ng isa babae sa kasama niya n
a obviously ay si Ma'am Raziel. Siya lang naman ang may pangalang Raziel sa buon
g building. Pero hindi yan ang nagpatigil sa akin sa pagbukas ng cubicle, kundi
ang pangalan na binanggit nung kasama ni Ma'am Raziel.

Gabriel tapos nagtataxi? Iisa lang ba ang Gabriel na kilala namin? Hindi ko laam
pero bigla akong kinabahan.

"Eh kasi nga naglayas yang si Kuya Gab kasi nga sinabihan siya ni Lola na ipapak
asal siya sa kay Maria Clara. Eh, ayaw niya." Narinig kong tumawa yung kasama ni
Ma'am Raziel. Kung hindi lang siguro ako kinakabahan, tumawa na din ako sa pang
alan na Maria Clara.

"Totoo? Maria Clara talaga ang pangalan nung fiancee ni Gabriel? Akala ko biro l
ang ni Grandma yun. Mabuti na lang at Ana ang pangalan ko. Hindi masyadong makal
uma."

"Oo. Yun talaga ang pangalan nung girl." Sabi naman ni Ma'am Raziel. Lalo akong
kinabahan sa usapan nila.
"Pero maganda naman siya di ba? Makinis pa. Mukhang mayaman. Bakit ayaw ni Gab s
a kanya?"

"I don't know. Basta ang sabi dati ni Kuya Gab, ayaw niyang magpakasal ng dahil
lang sa UNL."

"UNL?" Pati ako nagtanong kung ano ang UNL.

"Utang na Loob. Kasi nga, nung bata pa yang si Kuya Gab, nalunod yan sa ilog. Ng
ayon nakita siya ni Maria Clara kaya si Maria Clara ang nanghingi ng tulong para
ma save si Kuya Gab. Yun ang naging basehan ni Lola para ipakasal sila. Utang d
aw ni Kuya Gab ang buhay niyakay Maria Clara. At isa pa wala namann daw gf si Ku
ya Gab. Pero matigas ang ulo ni Kuya Gab, like all of us kaya naglayas, naging t
axi driver at dumating pa sa point na nagpractice nga siya maging makaluma para
maturn off si Maria Clara kasi sa states na ito tumira so akala ni Kuya Gab ultr
a modern ito. Pero epic fail siya kasi malay ba namin na patriotic ito at sobran
g makaluma din. Kaya ayun, nung nagkita sila tuwang tuwa tuloy kay Kuya Gab. Fee
ling niya nakahanap siya ng soulmate sa katauhan ni Kuya." Mahabang sabi ni ma'a
m Raziel. At habang sinasabi niya yun halos hindi din ako makahinga. Nanlalamig
ang mga kamay ko at hindi ko mapigilang mapaupo ulit sa toilet.

Nagpractice maging makaluma? Parang pinipiga ang puso ko sa mga naririnig ko. Oo
nga at wala pang confirmation pero kailangan pa ba nun?

"Pero di ba may gf si Gab? Sabi ni paeng meron siyang hinarana dito?" Tumawa nam
an si Ma'am Raziel sa sinabi nung Ana.

"Hay naku! Baliw nga yang si Kuya Gab eh. Oo, empleyado namin yung girl. Mira at
a yung name. Pero hindi ko alam kung seryoso siya dun o hindi kasi nung dumating
naman si Maria Clara pumayag naman na siya na magpakasal kay Maria Clara. So ma
ybe he is not really serious with the girl." Tinakpan ko ang bibig ko para hind
i marinig ang pagsinghap ko. At hindi ko din pinigilan nung kusang tumulo ang mg
a luha ko. Masakit na tinanggihan ako ni Gab ng ilang beses. Masakit na lunukin
ang pride dahil sa paghahabol sa kanya. Pero mas masakit pala malaman na all alo
ng, pinaglaruan lang niya ako. Na hindi naman pala niya ako minahal. At ano ang
term ni ma'am Raziel? Pinagpraktisan?

All along, naging tanga ako. Ni hindi ko nga pala inalam ang apelyido niya. Kama
g anak pa ata siya ng mga boss ko. Paniwalang paniwala ako na taxi driver siya.
God! Gusto kong sabunutan ang sarili ko.

"OMG Anna! I have a blackhead." Biglang bulalas ni Ma'am Raziel.

"Madami?" Sabi naman nung Ana.

"Blackhead nga lang. Isa lang. Walang S." Mataray na sabi ni Ma'am Raziel

"Let's go to the spa." Dagdag pa nito.

"Sa Sapa? Tara para mas maging pinkish ang kutis ko. Papalagay ako ng putik." Sa
bi ulit nung Ana tapos lumabas na sila ng CR.

Nakaalis na sila't lahat, nakaupo pa din ako sa toilet at nakatulala.
<hr>
24.

Siguro tawa siya ng tawa sa mga pinaggagawa niya. Siguro habang nagpapakatanga a
ko, he is laughing his ass off.

While I am helplessly falling for him, he is helplessly laughing his heart out.
Siguro nga pinagsasabi pa niya sa buong mundo na may isang tanga siyang nauto. M
y God! Baka nga may blog pa siya at doon kinukwento ang lahat ng katangahan ko.
Bakit nga kasi ang dali kong nahulog sa kanya?

Pinahid ko ang luha ko na hindi ko napansin na tumulo na pala pero may tumulo ul
it. Naiirita ako. Why can't my tears stopped? Bakit hindi ko kayang kontrolin ka
tulad ng hindi ko kayang kontrolin ang nararamdaman ko kay Gab?
Nag stay pa ako sa CR na yun ng ilang minuto pa para mas kalmahin ang sarili ko.
Kahit na durog na durog na ang puso ko ayaw kong ipakita sa lahat na ganito ako
kamiserable. Ayaw kong kaawaan ako. Pagkalabas ko sa cubicle na yun naghilamos
ako at nagretouch. Then I practiced smiling without grimacing.

Nung nakuntento na ako sa itsura ko at sa ngiti ko, lumabas na ako ng CR. And I
keep telling myself that I'll be fine. Yes, I'll be fine. Hindi ang klase ni Gab
riel ang magpapabagsak sa akin. So what if he is handsome? So what if he's rich?
He is still an asshole.

At dahil dyan lalong nadagdagan ang galit na unti unting tumutubo sa puso ko. D
ahil wala siyang karapatan na gawin sa akin ang ginawa niya.

Nag uusok ang ilong ko habang naglalakad ako papuntang elevator para umakyat sa
floor namin. Pero kung minamalas ka nga naman. Dahil pagbukas ng elevator, pagmu
mukha ni Gabriel ang nakita ko. Kasama niya si Sir Ralph, yung Michael, at ang i
sa pang lalaki na hindi ko kilala. Tumatawa sila habang nag uusap.

Nagkasalubong ang tingin namin ni Gab at our gazes lingered. Wala akong pakialam
kung anong klaseng titig ang binibigay niya sa akin pero ang sa akin, alam kong
galit ang nakikita niya sa mga mata ko.

"Mira..." Sabi niya nung magkaharap na kami. Nakita ko pa na napangiti ang tatlo
niyang kasama. Mas lalong nag init ang ulo ko. I am sure na kinukwento niya sa
mga ito ang lahat ng nangyari sa amin and their smiled tells me that they knew s
omething.

Kiss and tell ang walanghiya. Kunsabagay, nakakaamuse nga naman talaga ang katan
gahan ko.

"Can we talk?" Sabi pa niya. Ngumiti ako sa kanya ng pilit tapos lumipad ang kam
ay ko papunta sa pisngi niya.

Narinig ko ang singhap ng mga nakakita sa amin kasabay ng sakit na naramdaman ko
sa mga palad ko. My hand sting but I felt the satisfaction nung nakita kong nag
mark ang kamay ko sa pisngi niya. Hindi pa nga ata siya nakakarecover kasi nakat
agilid pa ang mukha niya.

"What the heck Mira..." Sabi pa niya nung nakarecover siya.

"Wala lang. Trip trip lang. Di ba ako pinagtripan mo din?" Sagad hanggang bituka
na pagkabitter na sabi ko tapos nilagpasan ko na sila at pumasok sa elevator. P
agkapasok ko, nanginginig ang buong katawan ko. Mauupo na sana ako sa sahig ng e
levator nung bumukas ulit ito at pumasok siya. Tiningnan ko siya ng masama at ti
ningnan niya din ako ng masama.

Eh di mabuti! Magtinginan kami ng masama, maunang mamatay, talo.

Pinindot ko ang button ng office namin at pinindot din niya ang button sa 8th fl
oor so ibig sabihin mas mauna siyang bababa sa akin. Hindi kami nag uusap habang
umaakyat ang elevator pero nung nakarating na sa 8th floor, nagulat na lang ako
nung bigla niya akong hinatak. Nagpumiglas pa ako pero ano ba naman ang laban k
o?

Pumasok kami sa office ng Engineering Department at nagulat ang mga empleyado nu
ng nakita nilang hatak hatak ako ni Gab.

"Sir...Good afternoon." Nag aalangan pa nilang bati. At hindi na din ako nagtak
a na tinatawag nilang 'Sir' itong si Gab. Ni hindi ko nga alam ang apelyido niya
.

Hindi niya sinagot ang mga bumati sa kanya. Diretso lang siyang naglalakad hangg
ang sa makarating kami sa opisina sa dulo na may nakalagay na caption sa pinto.
VP for Engineering. At nung pumasok kami sa loob ng kwarto nakita ko agad ang na
me niya na nakaukit sa maarble sa tapat ng table.

Angelo Gabriel Villegas.

Napaismid ako at lalong nadagdagan ang galit ko. Sa sobrang galit ko hindi ko na
pansin na binitawan na niya ako at isinara ang pinto.

"Ano ang pinagsasabi mo Maria Remedios Asuncion?" Napangiwi ulit ako sa pagsabi
niya ng buo sa pangalan ko. Pero hindi na ako nagreact. Bahala siyang magsayang
ng laway sa pagbanggit sa napakahaba kong pangalan.

"Hindi mo alam? Sa tingin mo habang buhay akong magiging tanga sa mga ginawa mo
sa akin?" Tumaas na ang boses ko. Wala akong pakialam kung may makarinig man sa
amin at kung marinig man kami ng mga tao sa labas.

"Tell me, what is your problem? Bakit bigla bigla ka na lang nananampal?" I saw
his jaw clenched pero wala akong pakialam kung galit siya ngayon dahil mas galit
ako. At wala siyang karapatang magalit kasi siya ang nanloko!

"You are asking what is my problem? Ang problema ko, hinayaan ko ang sarili kong
magpakatanga ng dahil sayo. You must have been having the time of your life and
laughing your ass off while playing with my emotions. Masaya ba? Nakuntento ka
ba?" Lumapit ako sa kanya at dinuro duro ang dibdib niya.

"Hindi kita pinaglaruan." Lumipad ulit ang kamay ko at sinampal siya. At kahit m
amaga pa ang kamay ko kakasampal sa kanya hindi ako magsasawa. Dahil sa ngayon,
gustong gusto ko siyang patayin.

"Hindi? Ang kapal ng mukha mo! Hindi ba? Then, ano ang tawag mo sa pagpapanggap
mong makaluma? Ano ang tawag mo sa pagpapanggap mong patriotic? Ano ang tawag mo
sa pagpapanggap mong taxi driver? Panloloko? Ano ang kaibahan nun?" I was seeth
ing with anger while saying that in front of him. Pinipigilan ko lang ang sarili
kong kunin ang marble sa table niya at ihampas sa ulo niya.

Napatingin ako sa kanya at nakita ko siyang namutla. Siguro nga nagulat siya kas
i alam ko na. May balak pa ata siyang lokohin ako habangbuhay.

"Mira, it was not my intention to keep the truth from you." I snorted at what he
said. Ang galing di ba? Hindi niya intensiyon na magsinungaling. Para na ding s
inasabi niyang, hindi niya intensiyon na magnakaw. Na wala siyang kaalam alam sa
nangyayari. Well maybe, kung ganun ako katanga nung nakilala ko siya maniniwala
ako. Pero hindi na ngayon.

"Ahhh hindi mo intention? Bakit wala ka ba sa sarili nung mga panahon na yun?" N
akita ko siyang pumikit at huminga ng malalim.

"Mira listen, Oo inaamin ko na nung simula, sinadya kong... subukan kung matutur
n off ka ba sa akin kung ganun ako? Kung matuturn off ba ang mga babae pag masya
do akong makaluma. Nagkataon lang na ikaw ang babaeng yun and I thought why won
't I try it on you? Kung matuturn off ka then matuturn off din si Maria." I cle
nched my hand para pigiulan na suntukin siya. He is a jerk. So kahit pala sinong
babae papatulan niya nung mga panahon na yun.

"Anong akala mo sa akin? Guinea Pig? Pwedeng gawing expirement? Pwedeng paglarua
n? Parang tanga ako sa pag iisip kong paano kita pakibagayan. Kung paano kita in
tindihin. Kung paano ko tatanggapin ang pagiging taxi driver mo. Nagtatago pa ak
o sa mga kaofficemate ko kasi nahihiya akong makita nila na nag manliligaw ko ta
xi driver pero dahil sa hindi kita matiis nakikipagkita pa din ako sayo. Nilunok
ko pa ang pride ko dahil sayo. Ang tanga ko!" Hinid ko na napigilan ang pagtul
o ng luha ko. Ang lahat ng effort na ginawa ko. Ang lahat ng kaba. Ang lahat ng
kilig. Lahat pala ng yun fake! Pu-gusto kong magmura talaga.

"But Mira, it's not like that. Dahil kalaunan, gusto ko nang sabihin sa'yo ang l
ahat pero hindi ko alam kung paano. I know I've gone too far. Gusto ko ng tigil
an ang pagpapanggap because I fall for you but I don't know how to tell you, wi
thout you getting mad at me. Minahal kita, that's why I want to marry you." Luma
pit siya sa akin at sinubukang hawakan ang balikat ko pero hinampas ko ang mga k
amay niya.

"At mabuti na lang tumanggi ako dahil gagawin mo lang akong rason para hindi ka
maipakasal kay Maria Clara di ba? Siguro laking tuwa mo nung nakilala mo si Mari
a Clara at nakipagbreak ako sayo because you realized that she's not that bad at
all. Kaya kahit anong pilit ko ayaw mo nang makipagbalikan sa akin. Bakit ka ng
a naman makipagbalikan sa isang dummy?" I said bitterly.

"It's not like that Mira."
"Shut! Up! Ayaw ko ng makinig sayo. Dahil nanghihinayang ako. Dahil alam mo
bang minahal kita ng sagad? Putang ina mo Gabriel. I gave you my fucking virgini
ty because I love you. Hindi dahil sa yun ang uso kundi dahil mahal niya kita.
Walang babae ang magbibigay ng virginity niya para lang sa trending. Just becau
se society dictates it. Kahit gaano pa kasama ang babae, she would always give h
er virginity to someone special to her. Kahit gaano pa ako kababaw, pinili kong
ikaw ang pagbigyan nun. Pero pinaglaruan mo lang pala ako. Ginawang tanga..." Gi
nulo ko ang buhok ko sa sobrang iritasyon. Parang mababaliw ako sa sakit na nara
ramdaman ko.

"Bwisit ka! Dumugo pa ang ilong ko sataglog mo. Pakulo lang pala ang lahat. At k
inagat ko naman. Ang tanga ko talaga!" Pinikit ko ang mga mata ko at tumingin sa
taas para matigil na ang pag iyak ko.

"Mira I'm sorry." Malungkot na sabi niya. Hindi agad ako nagsalita. Hinintay kon
g kumalma ang sarili ko. At nung sa tingin ko kakayanin ko ng magsalita ng hindi
nagbbreakdown tumingin ako sa kanya.

"No! You are not sorry. Dahil walang taong nagsisisi sa isang bagay na sinadya n
iyang gawin. Yes maybe you are sorry because I found out. But you were never sor
ry that you hurt me!" Malamig na sabi ko. Totoo naman eh. Ano yun? Sorry ah, sin
ampal kita. Sorry ah, sinadya ko yun.

"Hindi Mira. Hindi totoong sadya kitang sinaktan. I just don't know how to tell
tell at totoong mahal kita." May pagsusumamo na sa boses niya nung sinabi niya y
un but I ignore it.

"Hindi ako naniniwala dahil simula pa lang hindi ka na naging totoo sa akin. Fro
m the very start Gabriel, you were never real." Kinuha ko ang panyo ko at pinun
asana ang luha ko tapos tumalikod na papunta sa pinto.

"Sana din, hindi na tayo magkita kahit saan." At lumabas na ako sa opisina niya.

<hr>
25

"I wanted to resign." Sabi ko kay Juana habang bored siyang nakatingin sa akin.
This time wala ng basurahan para paglagyan ko ng tissue. May tuwalya siya nilaga
y sa harap ko at nahihiya naman akong umiyak at tuwalya ang ipampupunas ko. Maha
l daw kasi ang tissue kaya tuwalya ang gagamitin ko.

"Eh di magresign ka." Wala pa ding gana na sabi niya.

"Wala akong savings. Wala akong pambayad sa rent ng apartment kung magreresign a
ko. Hindi ako aabot ng isang buwan at mauubos ang pera ko." She rolled her eyes.

"Gastador ka kasi. Kahit piso wala kang pera sa bangko!" Singhal na ni Juana sa
akin.

"Oi hindi naman. Meron naman akong 78.25 pesos sa bank. Hindi kasi pwedeng iwith
draw pag below 100 sa ATM." Bumuntong hininga si Juana in an exaggerated way.

"Ano ngayon ang gusto mong gawin ko?" Kinuha niya ang tubig sa center table at i
ninom yun. Tapos sumandal sa sofa at pumikit.

"Pwedeng umutang sayo kahit 10million lang?" Seryosong sabi ko kaya napaupo siya
ng tuwid at napatingin sa akin with her big brown eyes.

"Gusto mo ng sapak? Bakit hindi mo utangan ang ex-boyfriend mo? I'm sure makak
autang ka dun, richboy kasi. At isa pa siya naman ang dahilan kung bakit ka magr
eresign di ba?" This time ako naman ang tumingin kay Juana ng masama. Kailangan
ba talagang i-mention yun?

"You want to die? I told you not to mention him in any circumstances." Iritang s
abi ko. Pinanlakihan ko ng mata si Juana but she just ignored me.
"Ikaw kasi. Hindi ko alam kung brokenhearted ka ba talaga o simpleng baliw lang.
" Binaliwala niya ang panlilisk ng mga mata ko sa kanya.

"Kasi Juana, I need work. Yung legal, at yung matatanggap ako agad. Kasi kung da
daan pa ako sa employment process ilang buwan pa yun? Hindi na madali maghanap n
g work ngayon? Ano ang kakainin ko habang wala akong work?" Napatingin si Juana
sa akin. Then she stood up at tiningnan ang kabuuan ko. Medyo kinabahan ako. Don
't tell me ibubugaw ako nito. Pag sinabi niya yun, sasabunutan ko siya. I swear.

"Maging writer ka na lang kaya?" Kalmado pa ding sabi niya habang tinitingnan ak
o. Parang iniisip pa niya kung bagay nga ba na maging writer ako.

"Para namang may talent ako sa pagsusulat. At kung sakali man, ano ang isusulat
ko?" I pouted. Ang totoo gusto ko ng maiyak sa sitwasyon ko. Ayaw ko ng makita
si Gabriel pero hindi pa ako pwedeng magresign. At isa pa dalawang araw na akong
absent sa work at dito natutulog kay Juana.

"Isulat mo ang kabaliwan mo. Malay mo may pumatol at maging best seller." Tapos
iniwan na ako ni Juana. Naiwan ako na nag iisa at nalulumbay at namomroblema. A
no ang gagawin ko ngayon? Kung ayaw ko nang makita ang pagmumukha ni Gabriel, I
need to resign pero hindi ganun kadali ang maghanap ng work.

Nakatulog ako na iniisip kung paano ako makakahanap ng panibagong work at pati p
aggising ko, habang naglalakad sa kahabaan ng Ayala Avenue, yun pa din ang iniis
ip ko hanggang sa makarating sa office namin. Pero kahit na preoccupied ang isip
ko, hindi pa din nakaligtas sa akin ang tingin ng mga tao sa paligid. Hindi na
ako magtataka kung alam na nila lahat ang nangyari. But still, I walked with my
head held high.

"Mira..." Napalingon ako sa Department Manager naman na may dalang isang folder.

"Yes Ma'am?"

"Pakidala nga nito sa Engineering Department. Kailangan daw ni Engineer ASAP." S
abi ng boss ko. Pinilit kong itago ang pag ismid ko dahil alam ko alam ko kung s
ino ang tinutukoy niyang Engineer. And somehow, I don't feel comfortable with th
e idea of me bringing something to him.

"Okay po Ma'am." Pero may magagawa pa ba ako? Ako ay isang hamak na empleyada la
mang sa kompanyang ito. So I ignored all the meaningful looks that all of them i
s secretly having when I am not looking. May pakiramdam din akong sinadya na ako
ang magdala ng folder na to. Pero kailangan kong magtiis habang wala pa akong
nahahanap na ibang work.

Bumalik na si Boss sa office niya at ako, kinuha naman ang shades ko sa bag at a
ng folder tapos dumiretso na sa Engineering Department. Hindi ko pa din pinansin
ang pagtigil ng lahat ng tao sa Engineering Department pagkapasok ko. Hindi na
ako nagtanong kung kanino ko ibibigay ang folder kasi nakasulat na sa folder ang
pangalan ng pagbibigyan ko. Dumiretso ako sa office niya at pinilit na itago an
g panginginig ng mga kalamnan ko. I also fight the urge to kill someone.

Bago ako kumatok, sinuot ko muna ang shades ko. Sinabi ko nang ayaw kong makita
ang pagmumukha niya at gagawin ko ang lahat para di ko siya makita. Dahil hindi
ko alam ang gagawin ko pag nakita ko siya. Baka isabit ko siya sa flagpole tapos
kakanta ako ng Lupang Hinirang.

Kumatok ako ng dalawang beses at pinihit ang pinto. Hindi ako tumingin ng direts
o sa table. Instead I looked at the ceiling and handed the folder.

"Sir, pinapabigay po ni Ma'am Suzy." Malamig na sabi ko. Ni hindi ako ngumingiti
dahil walang rason para ngumiti ako.

Naramdaman ko ang pagkuha niya ng folder sa kamay ko at habang nangyayari yun, h
alos hindi ako humihinga. Kunti na lang Mira. Kunti na lang makakaalis ka na sa
harap ng manloloko mong ex boyfriend.

"Salamat. Gusto mo ng pancit?" Napatingin ako bigla sa nagsalita. I am sure that
it's not Gab's voice. Then I came face to face with Sir Ralph. Nakangisi siya s
a akin at inaabot ang isang plato ng pancit. Hindi pa ako nakuntento, I peeked a
t him through my shades and he is blissfully smiling at me.
Nakita ko din si Ma'am Raziel na prenteng nakaupo sa sofa at kumakain ng pancit.
Tapos si Michael at ang isang lalaki na sa tingin ko kamag anak nila pero hindi
ko pa kilala. Nakatingin silang lahat sa akin and I felt awkward.

"Nagluto kasi ang asawa ko ng pancit at magagalit kapag hindi namin naubos kaya
tulungan mo kaming ubusin to." Iniabot niya ulit sa akin ang plato at wala na ak
ong nagawa kundi kunin ang mainit init pang pancit.

"What's with the shades? May sore eyes ka?" Sabi nung lalaking di ko kilala na a
stigin kung makaupo. Naconcious naman ako sa shades ko kaya inalis ko ito sa mga
mata ko.

"Daming mong nakikita Kuya Jude." Puna naman ni Ma'am Raziel. I bet spoiled siya
sa mga lalaking mga kamag anak niya. Siya lang ata ang nag iisang babae. Umusod
si Ma'am Raziel ng upuan at pinaupo ako tapos inabutan ako ng tinidor.

Nilagyan din ni Michael ng pandesal ang plate ko. Hindi ko alam kung ano ang ire
react ko. I am in front of the bog bosses of the company sharing their pansit. H
ow am I supposed to react? Napaka awkward dahil ni hindi ko alam kung paano mag
paalam. Nakakahiya namang tanggihan ang pancit at pandesal.

Then my eyes drifted on the chair behind the table tapos umikot pa ang mata ko s
a buong opisina. Looking for something or maybe someone. Napahinga ako ng malali
m when I didn't see any sign of him.

"Sige kain lang ng kain." Sabi pa ni Sir Ralph. Pinilit ko din na kumain kahit h
alos hindi ko malunok ang kinakain ko.

Tapos biglang bumukas ang pinto. Muntik na akong mapatayo dahil sa gulat when I
saw the matriarch of the Villegas clan. Of course I know her. Every one knows he
r. Everyone in this office knows how formidable she is. And she looked even more
formidable in her tailored dress.

Hindi agad siya pumasok sa opisina. She looked around first with her eyebrows ra
ise. Tiningnan niya kami isa isa. Then her eyes settled on me. Nanginig bigla an
g katawan ko. Hindi ko alam pero nenenerbiyos ako.

At habang nakatingin siya sa akin, lalong tumaas ang kilay niya hanggang sa mapa
dako ang tingin niya sa platong hawak ko.

Sinasabi ko na nga bang mali ang pagtanggap ko ng pansit mula kay Sir Ralph. I s
hould have declined graciously. Hindi yung nakiupo at nakikain pa ako kasama nil
a. Ano ang feeling ko sa sarili ko? Isa din sa mga may ari ng Villegas Group of
Companies?

At alam ko din na alam na nilang lahat ang nangyari sa amin ni Gabriel and I als
o know that her grandmother is so mad at me right now because of look that she's
giving me.

Lumunok ako ng ilang beses. Nanlalamig ang kamay kong may hawak ng plato at tini
dor. Gustong gusto ko nang tumakbo palabas.

And with her sterned look and her autocratic voice she said,

"Bakit walang softdrinks?"

<hr>
25

Napatingin ako bigla kay Ma'am Gertrude dahil sa sinabi niya. Sinulyapan lang ni
ya ulit ako na para bang walang outsider sa kwarto at dumiretsong umupo sa swive
l chair ni Gab. Di naman magkandaugaga ang mga apo niya sa pagsisilbi sa kanya.
Binigyan siya ng pansit ni Sir Ralph, ng tinidor ni Ma'am Raziel at tubig.

"Don't worry Grandma, nagpabili na kami. Hindi ka namin hahayaan na mabulunan."
I heard chuckles all around me because of what Ma'am Raziel said but it evidentl
y subsided when Ma'am Gertrude gave them all a sterned look.

Grabe! Nakakatakot talaga tumingin si Ma'am. Halos hindi ko na nga malunok ang p
ansit na kinakain ko.

"And you are Maria Remedios Asuncion Dimasalang?" Napangiwi ako sa pagtawag niya
sa buong pangalan ko.

May narinig akong umubo at nakita ko si Michael na namumula ang pisngi dahil nab
ilaukan ata tapos pinipigilan niya ang tumawa. Pinilit niyang maging seryoso nun
g nakita niya akong tumitingin ng masama sa kanya. Narinig ko pa siyang tumikhim
nung inalis ko ang masamang tingin ko sa kanya.

"Yes, Ma'am." Tiningnan niya ako ng mabuti tapos sumubo ng pansit. Naiilang na t
alaga ako. Can I go now? Bakit nga ba nakikikain ako kasama nila? Magdadala lan
g naman ako ng folder dito di ba?

"You know what, Maria Remed-"

"Mira na lang po Ma'am." Pinutol ko ang sinasabi niya bago pa magdugo ang ilong
naming lahat dahil sa pagbanggit niya ng buong pangalan ko.

"Very well then. You know what Mira, hindi sa nakikialam ako sa relasyon ng mga
apo ko. Kung ako ang papipiliin hahayaan ko na sila. Ayaw kong makiaalam kasi ma
tatanda na sila at may sarili nang mga isip." Ma'am Gertrude paused and looked a
t everyone in the room. Everyone is quite except for one.

"Kaya pala kinasal kami ni Ana." Pabulong na sabi ni Sir Ralph na para bang kina
kausap lang niya ang sarili niya pero narinig naman naming lahat ang sinabi niya
. And with that, nakita ko ang pagtaas ng kilay ng matriarch at tumingin ng masa
ma sa apo niya.

"You were saying Raphael?" Sabi ni Ma'am Gertrude na may pagbabanta sa boses. Na
para bang pag nagsalita pa ulit si Sir Ralph, matatagpuan na lang niya ang sari
li niya sa nakabulagta sa sahig. Ganun ka intimidating ang mga tingin ng matanda
ng Villegas.

"Wala po." Sabi naman ni Sir Ralph sabay patay malisya. Pati yung iba nagpatay m
alisya na kaya napatingin ulit sa akin si Ma'am Gertrude. Bumalik na rin ulit an
g kaba sa dibdib ko.

"Ikaw pala ang rason kung bakit ayaw magpakasal ni Gabriel nung una kay Maria Cl
ara." Kalmado na sabi niya pero sa tingin ko inuusig na ako ng tingin niya. Yumu
ko ako. Alam kong matapang ako pero at this very moment ayaw ko pang masesante h
angga't wala pa akong bagong trabaho.

At parang naiimagine ko na ang susunod na sasabihin niya. 'You are not even wor
th it. Look at you, you are nothing but a second rate trying hard copy cat' tapo
s sabay tapon sa akin ng softdrinks na kakabigay lang ng inutusan.

"But you declined his marriage proposal kaya pumayag siyang magpakasal kay Maria
Clara." Napatingin ako ng diretso kay Ma'am Gertrude dahil sa sinabi niya.

"Mira, maprinsipyo yang si Gabriel. Kapag nagbitaw siya ng salita, ginagawa niya
. To the point na nilayasan pa niya ako para pangatawanan ang sinasabi niya. Kay
a nagulat ako nung bigla na lang siyang pumayag na magpakasal kay Maria Clara ga
yung una pa lang, ayaw na niya dito. And now, I understand. You turned him down.
It's a big blow on his ego and a big loss on your part." Nakikita ko talaga ang
panghihinayang sa mukha ni Ma'am Gertrude pero nagpanting ang tenga ko sa sinab
i niyang, it's a big loss on my part.
"Hindi ko po pinagsisihan na hindi ako pumayag na magpakasal sa apo niyo Ma'am."
Sabi ko sabay tingin sa mga mata ni Ma'am Gertrude.

"And why is that so? He is a big catch." She said matter of factly. At napagtant
o ko na tama siya. He's handsome and rich. And a good lover I might say. Hindi k
o na iisa isahin ang mga traits niya kasi hindi na rin ako ngayon sigurado kung
totoo ang mga pinakita niyang pagkagentleman at pagkamabait dati. Hindi ko na al
am kung ano ang totoo sa kay Gabriel.

"I don't mind catching a big fish. Aaminin ko pong matagal ko nang pangarap ang
ganun? Ang makapag-asawa ng gwapo, matalino, mayaman, mabait na lalaking pinapan
garap ng lahat. It's a dream come true lalo na sa isang social climber na katula
d ko. But then, I met an old fashioned taxi driver who made me forgot all the id
ealism that I had before. And I fall in love with him." Nabasag ang boses ko pag
kasabi ko nun. Pinilit kong hindi umiyak. Pinilit kong kontrolin ang emosyon ko
dahil ayaw kong magbreakdown sa harap nilang lahat.

Tumingin ako sa knailang lahat and I saw them intently listening to me.

"But he is a fake. Fake po ang apo niyo at tama lang na hindi ako pumayag na mag
pakasal sa kanya. For how can I marry someone, whom I don't know? Paano ko pakik
isamahan ang isang taong nagpapanggap lang? Ang isang taong simula pa lang nilok
o na ako." And I know that I have a point there. Kahit sinong tao, ayaw ng nilol
oko.

"I got your point Mira, mali ang ginawa ni Gabriel and he deserve all the slap y
ou gave him." She knows! She knows I slapped her grandson.

"I viewed the video taken by the CCTV plenty of times and I won't try to defend
my grandson on what he has done to you. Naiintindihan kong nasaktan ka sa ginawa
niya. Who wouldn't?" She viewed the video? As in lahat? No wonder, mukhang alam
niya ang lahat ng nangyari. Nakanganga lang akong nakatingin sa kanya.

"So you see I understand where you're coming from. But that is not my point. I d
idn't tricked you to come here today just to symphatize with your feelings. Andi
to ka, andito ako, andito kaming lahat sa harap mo ngayon to tell you that you a
re not allowed to do what you did to a Villegas and get away with it." Napapiki
t ako. Sinasabi ko na nga ba. Kaya masama na kanina ang kutob ko nung inutusan a
ng ng boss ko. And now I am sure that I am going tobe fired. Or worst baka I bla
cklist pa ako para di na ako makahanap ng iba pang trabaho.

Saan ako pupulutin pag mawalan ako ng trabaho? Pwede pa ba akong magpa ampon pan
samantala sa bantay bata kapag pinalayas ako sa apartment ko?

"Wala naman talaga akong pakialam kung sino ang magiging girlfriend ng mga apo k
o. Basta ba magkagirlfriend lang sila at hindi sila mga bakla. Wala din akong pa
kialam kung sino ang papakasalan nila basta ba mapatunayan nila ang pagkalalaki
nila. At wala din akong pakialam sa issue niyo ni Gabriel." Habang sinasabi niya
yun diretso ang tingin niya sa akin and I can sense na dumating na kami sa punt
o na pinaprangka na niya ako. No more pleasantries.

"Alam mo Mira, okay lang sa akin na hindi mo pakasalan ang apo ko. I am fine wit
h Maria Clara. Siya naman talaga ang gusto ko." Nasaktan ako sa sinabi niya. Yes
, indeed, she is being frank to the point that it hurts. Oo nga at unti unti ko
nang tinatanggap na wala na talaga kami ni Gab pero ang ipamukha sa akin na hin
di ako gusto ni pamilya niya, masyadong masakit. Unti unting nag iinit ang mga m
ata ko. Nararamdaman ko na ang moisture na nagfoform sa gilid nito and I know an
ytime, malalaglag na ang mga luha ko.

"But then you divirginized him and you ought to marry him." Umurong ang luha ko
dahil sa sinabi niya. Nangunot pa ang noo ko.

Tama ba ang narinig ko?

What did she just say?

I divirginized Gab? Halos hindi ako makapaniwala. He is also a virgin when we di
d it? Sigurado ba ang lola niya na virgin siya nung mga panahon na yun? Pero ako
ba nakakasiguro din na hindi na siya virgin nung ginawa namin yun?

Biglang nagulo ang utak ko. Pero hindi ako binigyan ng pagkakataon ni Ma'am Gert
rude na ma process ang mga information sa magulo kong utak dahil nagsalita agad
siya.

"You sow the seed of desire in his mind and you have to cultivate it. Inosente a
ng apo ko kaya kailangan mo siyang panagutan." Talagang napanganga ako sa sinabi
niya. Parang sinasabi niyang namolestiya ako ng minor de edad. Naeskandalo ang
pagkatao ko but I can't find any words to say.

Dapat sasabihin kong hindi lang si Gabriel ang virgin sa aming dalawa but I woul
dn't dare say it in front of their family.

"Alam mo Mira, malaki ang halaga ng puri sa pamilya namin. Ako nga pinakasalan k
o ang asawa ko dahil nakitaan ko siya ng kili kili. Eh ikaw, dinungisan mo ang p
agkatao ng pinsan namin." Sabi pa ni Sir Ralph. Nagtanguan ang iba niyang mga pi
nsan. What the hell! Dinungisan? Ako? Ako pa ngayon?

Pero hindi nga ba ako?

Kung hindi ako? Sino?

Then I remembered how I stole a kiss from him that led us into doing it. Napapik
it ako kasi mukhang ako nga ang may kasalanan.

"But I wouldn't marry him just because I divirginized him." I blurted out. Para
akong lalaking ayaw panagutan ang isang matimtimang birhen na nabuntis ko. God!
Kahit kailan, hindi ko naimagine na haharap ako sa ganitong sitwasyon.

"Hindi basta basta ang puri ng mga Villegas Mira." Matigas na sabi ni Ma'am Gert
rude. "It is not JUST something that you can replace. You have to be responsible
because you are the one who took it." Napatingin ako sa lahat at hindi talaga a
ko makapaniwala sa mga naririnig ko. They all gave me a somber look. My God!

Bigla akong tumayo sa kinauupuan ko at nilapag ang pinggan ng pansit na hindi ko
na naubos at look defiantly at the matriarch of the Villegas clan.

"Ma'am Gertrude, kahit ano pa po ang gawin niyo ayaw ko pa din magpakasal sa apo
niyo. Ayaw ko sa taong manloloko and you cannot coerced me into doing something
I don't want to do. Kahit na...kahit na... na I firing squad niyo pa ako sa Ba
gumbayan. " At nagmamadali akong naglakad papunta sa pinto.

But just when I am about to open it, may biglang nagbukas din nito mula sa labas
kaya muntik pa akong tamaan ng pinto kung hindi lang ako napaatras.

"Mira!" Nanlaki ang mga mata ni Gabriel nung makita ako.

Sa gulat ko hindi ako agad nakareact.

"Grandma? Anong ginagawa niyong lahat dito?" Halata ang galit sa boses ni Gab ha
bang tinitingnan ang lahat ng tao sa opisina niya.

"Nothing." Narinig kong sabi ni Ma'am Gertrude.

"I just told her, that she divirginized you." Baliwalang sabi nito kay Gab. Pero
hindi naging baliwala ang reaction ni Gabriel.

"WHAT!!??" At halos mabingi ako sa sigaw niya.
<hr>
27

At habang naglalaban ang mga Villegas sa pamamagitan ng mga tingin, unti unti ak
ong lumabas ng opisinang yun. Sinabi ko na na ayaw kong makita si Gabriel. At ku
ng kailan naman inalis ko na ang shades ko tsaka naman siya biglang pumasok.

And besides, wala na akong business sa opisinang yun. Nasa labas na sana ako at
mga dalawang hakbang na lang tatakbo na ako nung bigla niyang hinawakan ang bra
so ko. Hindi na ako nagulat kung sino. Masyado nang pamilyar sa akin ang kamay n
iya. At mas pamilyar sa akin ang pag aalburuto ng puso ko dahil lang sa hinawaka
n niya ang braso ko.

Yes, my mind might be intent on forgetting him, but my heart is still on the pro
cess digesting whether what is happening to us is real. Kasama pa doon ang denia
l na hindi nangyayari ang lahat at ang hope that everything is not too late na k
aya pang isalba ang meron kami dati. Kaya nga siguro matagal ang moving on proce
ss.

I tried to be free from his grip pero lalong humigpit ang hawak niya sa braso ko
na para bang nasa kanya pa ang lahat g karapatan para hawakan ako. Gusto ko siy
ang sapakin para bitiwan niya ako pero kanang kamay ko ang hawak niya at kung k
aliwang kamay ko ang mananapak, hindi masyadong masakit kasi hindi masyadong for
ceful.

"Can you please leave?" Nanggagalaiti niyang sabi sa mga pinsan at pati sa lola
niya.

"Huh? Hindi pa nga ubos ang pansit." Sagot naman si Sir Ralph.

"Eh di dalhin mo. I don't care!" Sigaw niya.

"Tara na nga. Jude pakibitbit ng bilao at nag aalburuto na ang paboritong apo ni
Lola." Sabay tayo ni Michael at bitbit ng softdrinks. Seriously? Dadalhin talag
a nila ang pansit at ang softdrinks? Tiningnan ko sila habang lumalabas ng opisi
na si Gabriel.

"Wag mong patawarin." Bulong pa ng isang pinsan nila sa akin na pangalan ay Jhud
iel bago tuluyang lumabas ng office. Naningkit ang mata ni Gabriel.

"Yeah. Pahirapan mo. Pagapangin mo sa ilalim ng Pacific Ocean." Sabi naman ni Ma
'am Raziel that earned a sharp look from Gab. Seriously, are they still normal?
Mukhang hindi eh.

Pero kung nawindang ako sa mga comment ng mga pinsan niya, mas nawindang ako sa
comment ng lola niya nung dumaan siya sa amin.

"Kailangan niyang panagutan ang puri mo Gabriel. Hindi tayo ang klase ng mga tao
ng, pagkatapos pagsawaan, ay iiwan na lang sa ere." Seryosong sabi ni Ma'am Gert
rude. Seryoso ba talaga siya sa sinabi niya kanina na kailangan kong panagutan a
ng puri ni Gabriel?

"Grandma!" Malakas na sabi ni Gabriel. Pero hindi siya pinansin ng lola niya. Su
munod ito sa mga pinsan ni Gab leaving us in his office. Malakas pa din ang hawa
k niya sa braso ko.

Tapos hinila na lang niya ako papasok sa office niya and he close the door sabay
bitaw sa kamay ko at sumandal sa pinto. Para bang sinisigurado niya na hindi ak
o makakatakas. Inismiran ko siya at tumingin sa ibang parte ng opisina. Sinasabi
ko na ayaw kong makita siya kaya mas mabuti pang sa ibang bagay ako tumingin.

"Mira, can we talk without you slapping me?" Hindi ako sumagot. Tumingin lang ak
o sa halaman na nasa gilid ng mesa niya.

"Mira...Look I'm sorry." Hindi ko pa din siya pinansin. Narinig ko siyang bumunt
ong hininga. Kating kati na akong tingnan ang mukha niya para maktia ang express
ion niya. Para makita ang frustration sa mga maat niya pero at the same time, na
tatakot din akong tingnan siya kasi baka pag ginawa ko yun, makakalimutan ko ang
galit na inipon ko sa puso ko.

I am still fragile when it comes to Gabriel and I don't trust my feelings the wa
y that I don't trust him.

"Mira naman! Kausapin mo naman ako." This time sobrang halata na sa boses niya a
ng frustration. At dapat nagdidiwang ako kasi kahit papaano, nalaman ko na hindi
lang ako ang frustrated sa nangyari sa amin. Pero may bahagi ng pagkatao ko na
hindi masaya at ang bahaging yun ay isang traidor. Isang erehe na dapat puksain.

"Mira..." Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin kaya automatic na napaatras ak
o at bigla akong kinabahan.

Tumingin ako sa pinggan ko na may hindi naubos na pansit. Ayaw ko siya talagang
tingnan.

"Kapag hindi mo ako kinausap o tiningnan man lang ibig sabihin mahal mo pa ako a
t bitter ka sa mga nangyari sa atin." Sabi niya kaya bigla akong napatingin sa
kanya. Tiningnan ko siya ng masama pero nakafocus ang titig ko sa noo niya para
kunyari nakatingin ako sa mga mata niya. Yun ang trick kapag ayaw mong tingnan a
ng kausap mo sa mata. At ayaw ko siyang tingnan sa mata dahil ang mga mata niya
ang isang bagay kung bakit ako nahumaling sa sinungaling na to.

"Excuse me?" Sabi ko pero alam ko na totoo ang sinabi niya. Na mahal ko pa siya
at bitter ako sa nangyari sa amin. But I'll be damned before I admit it to him.

"Look, I don't know what to say to you to..." Umismid ako.

"Eh di wag ka nang magsalita at paalisin mo na ako!" Singhal ko sa kanya.

"Pwede patapusin mo muna ako? May sasabihin ako sayo I just don't know how to sa
y it kasi nasabi ko na lahat at hanggang ngayon galit ka pa din. Umamin na ako n
g kasalanan ko at nagsorry na ako, ano pa ba ang sasabihin ko at gagawin ko para
mawala ang galit mo at para patawarin mo ako?" frustrated na sabi niya.

"At ineexpect mo pala na mapapatawad kita agad ganun? Well, I have news for you
Mr. Angelo Gabriel Villegas slash liar slash jerk slash player. Hindi maalis ng
tatlong tulog ang ginawa mo sa akin. At hindi kesyo nagsorry ka na eh abswelto k
a na. Ang kapal ng mukha mo kung nag eexpect ka ng ganun. At bakit ba importante
sayo na mapatawad kita? Ano naman sayo? I'm out of your life at kung nagiguilty
ka man dahil sa ginawa mo, well, bagay lang yun sayo!" I spatted at him. Nakita
ko siyang namutla.

"Mira, hindi ito dahil sa nagiguilty ako. I want to make it up to you. I want us
to start anew." His voice is almost pleading and I almost gave in pero sadyang
nangingibabaw talaga ang galit na nararamdaman ko sa kanya.

"Start anew? Ay Sir, kung magsalita ka, parang wala kang fiancee. Start anew na
pinagsasabi mo?" And again I am hurt dahil sa katotohanang kahit patawarin ko si
ya, sa iba pa din siya mapupunta. Nakakabitter lang.

"I broke our engagement. Aaminin kong naapakan mo ang ego ko dahil sa ilang bese
s mong pagtanggi sa proposal ko kaya pumayag na ako na ikasal kay Maria Clara. P
ero hindi ko pala kaya. I broke off our engagement the day before you found out
who I really am. Gusto ko din sabihin sayo ang lahat ng araw na yun at wala na a
kong pakialam kung sabihin man ng pamilya ni Maria na wala akong paninindigan."
Dapat magsaya ako sa kaalamang hindi na siya ikakasal sa ibang babae pero hindi
eh. Parang ang nangyari pa, he agreed to be engage to spite me. At hindi lang ak
o ang niloko niya, pati si Maria Clara na walang ginawa kundi ang magsuot ng Fil
ipinianan costume ay niloko din niya. And I wonder kung ilang tao ang kaya niyan
g lokohin just to get his way.

At hindi yun ang Gabriel na nakilala ko. The Gabriel I knew is not spoiled, is n
ot selfish. The Gabriel I knew is a freaking taxi driver who would do anything f
or me.

Umiling ako, dahil ang totoo, ang Gabriel na nakilala ko ay hindi totoo and the
Gabriel I am facing now is the real Gabriel. At hindi ko matanggap na ganito siy
a ka selfish. Hirap akong tanggapin ang totoong siya.

"Ay Kuya, hiyang hiya naman ako sa paninindigan mong binali mo. Dapat bang palak
pakan kita? At kahit na wala ka ng fiancee, ano ngayon sa akin? Masosolve ba ng
paghihiwalay niyo ang global warming?" This time, sinalubong ko na ang tingin ni
ya. Nakikita ko ang sakit sa mga mata niya and I am sure that his hurt mirrored
mine. Pero alam kong ang sakit na nararamdaman niya ay walang wala sa sakit na n
araramdaman ko.

"Hindi kita mapapatawad. Hindi ko matanggap ang totoong ikaw. Hindi na kita kail
angan sa buhay ko. Madami akong panakip butas at dadami pa sila." Tinaas ko ang
noo ko. Ang totoo wala naman talaga akong panakip butas. Ayaw ko lang magmukhang
kawawa sa harap niya.

Pero nakita ko agad ang pagguhit ng galit sa mukha niya. At wala na akongpakiala
m. Sinabunutan niya ang sarili niya. Sige sabunutan mo pa ang sarili mo hanggang
sa makalbo ka. As if I care.

"Mira..." Sabi niya sa nahihirapang tono. Pinatigas ko pa ang mukha ko.

"Ano pa ba ang gagawin ko para mapatawad mo ako?" Iniwas ko na ang tingin ko sa
kanya. Baka pag nagtagal hindi ko na mapigilan ang luha ko na kanina pa nagbaba
ntang mahulog.

"Maglakad kang nakaluhod sa ilalim ng Pacific Ocean ng isang buwan ng walang oxy
gen."

At iniwan ko siya sa opisina niya. Pagkalabas ko, agad kong sinuot ang shades ko
. Hindi para hindi ko siya makita, kundi para hindi ako makita ng mga makasalubo
ng ko na umiiyak.

<hr>
28

Todo iwas ang ginawa ko kay Gabriel at pati na din sa mga ka officemates ko na w
alang ginawa kundi ang intrigahin ako na naging ex ko daw ang isa sa mga may ari
ng Villegas Group of Companies. Yung iba sabi pa gold digger daw ako. Social cl
imber daw ako. Sarap paghahambalusin. Di ba nila alam na tinanggap ko si Gabriel
Villegas sa buhay ko kahit na taxi driver siya?

Tapos sasabihan nila akong social climber? Pero siyempre ayaw ko na silang itama
sa mga paniniwala nila. Magmumukha lang akong defensive. Nakakawala ng poise. P
agpapatayin ko na lang sila sa utak ko.

Nagfocus na lang ako sa trabaho ko at sa paghahanap ng trabaho. Katulad na lang
ngayon. Hindi ako pumasok kasi may job interview ako sa isang company dito rin s
a Makati. At siyempre, dress to kill ang porma ko. At kapag natanggap ako, goodb
ye Villegas tower, goodbye Villegas Group, goodbye Gabriel.

Tiningnan ko ang relo ko at 15 minutes na lang interview ko na. Pero hindi ako n
agmamadali sa paglalakad kasi pagkaakyat ko sa underpass, isang block na lang bu
ilding na kung saan ang interview ko. Confident ako na hindi ako malelate.

Nagrerehearse na ako ng sasabihin ko sa mga possible interview question nung map
ansin ko na may sumasabay sa akin sa paglakad.

Langya, may mang iisnatch pa ata. Hinawakan ko ng mabuti ang bag ko. Ayaw kong m
aglakad pauwi o ang mag 1-2-3 sa jeep. Binilisan ko ang paglalakad ko at napansi
n kong bumilis din ang paglalakad ng sumasabay sa akin. Kumunot ang noo ko at na
irita ako kaya napatingin ako sa atribidong snatcher. Kung mang iisnatch ka, gaw
in mo na! Ano pa ang hinihintay mo Christmas Bonus? Bwisit!

Pero bigla akong napatigil nung natingnan ko na ang sumasabay sa akin. Para akon
g kotse na biglang nagbreak. Tumigil din siya at tumingin sa akin tapos ngumiti.

Sumimangot ako. Ano ang ginagawa ng isang Gabriel Villegas at naglalakad sa kaha
baan ng Ayala Avenue in his 3-piece suit?
Nung nakarecover na ako sa kagwapuhan na nasa harap ko, sumimangot na ako at na
gsimulang maglakad ulit. Hindi ko siya pinansin.

"Hi!" Sabi niya nung magkatabi na naman kami. Ang bilis niya akong mahabol. Kuns
abagay, ano nga naman ang magagawa ng hakbang ko sa hakbang niya? Naka-stilleto
pa ako. Siguro matitigil lang siya sa paghabol sa akin kung ipupukpok ko sa noo
niya ang heel s ng stilleto ko. Pero hindi ko yun gagawin. May interview pa ako
at ayaw kong pumunta doon na may dugo ang stilleto.

Hindi ko siya pinansin. Tuloy lang ako sa paglalakad.

"Hi I'm Angelo Gabriel Villegas, VP for Engineering of..." Napatigil siya sa pag
sasalita nung bigla akong tumigil sa paglalakad. Tumaas ang isang kilay ko.

"Pakialam ko?" At naglakad ulit ako. This time binilisan ko na. Ano na naman ang
trip niya? Kaasar.

"Gusto ko ngang magsimula tayo ulit. This time hindi na ako magpapanggap. Magpap
akatotoo na ako." Sabi niya habang sinasabayan pa din ako.

"I don't care." Paismid na sabi ko at lalong binilisan ang paglalakad. Pinunasan
ko na din ang pawis ko sa noo. Kainis naman talaga itong si Gabriel. Nakakawala
ng poise. Bakit ba hindi na lang niya ako tigilan? At nang tumahimik na ang buh
ay ko at tumahimik na din ang nagwawala kong puso tuwing nakikita ko siya? Mas l
alo lang niya akong pinapahirapan sa pagmomove on. Pero di bali, once na natangg
ap ako sa trabaho, malubos lubos ko na ang pagmomove ko. Magiging Gabriel free n
a ang buhay ko.

Pero bigla akong nalungkot nung naisip ko yun at agad ko naman inalis ang lungko
t na yun. Hindi dapat ikalungkot ang pagkawala ng isang taong sinungaling.

"Mira naman." Sabi niya at napatingin ako sa kanya. Ang sexy lang nung pagkakasa
bi niya nun. Pero agad ko ding inalis ang tingin ko. Tapos umismid.

"We're strangers. I don't know you. Hindi ka nageexist sa buhay ko. And I don't
talk to strangers." Pasuplada ko pa ding sabi. Siguro kung ibang pagkakataon, ki
nausap ko na siya at kilig na kilig na ako. Kung nagkataon na first time namin n
agkita ngayon, baka nga kinuha ko na ang phone number niya pero kilala ko na siy
a. I know what he is capable of. And I wouldn't fall for his trap again.

"Kaya nga nagpapakilala." Talagang hindi niya ako titigilan? Napatingin ako sa b
uilding kung saan ako pupunta. Kunti na lang. Kunting rampa na lang and I could
get rid of Gabriel na.

"At sinabi ko ng wala akong pakialam." Sagot ko naman. Tumigil ako kasi red ligh
t at naghintay ako para makatawid. Tumabi naman siya sa akin. At hindi ako comfo
rtable sa klase ng pagkakatabi niya sa akin. Halos magkadikit na ang braso namin
at nalalanghap ko ang pabango niya na humahalo sa amoy ng suit niya.

Gabriel has always have this distinctive smell that I love. Na hindi ko pinagsas
awaang singhutin. And being this close to him makes me uncomfortable. Pinikit ko
ang mata ko at pinilit alisin ang pagkaaware ko sa kanya. At nung nag green na
hudyat para makatawid ako, binilisan ko ang pagtawid.

At nung malapit na ako sa building na pupuntahan ko, agad akong tumakbo papasok.

"Good Morning Ma'am." Bati ng guard sa akin na natulala sa kagandahan ko at the
same time nagtataka kung bakit ako tumatakbo.

"Kuya, may snatcher sa labas. Yung naka 3-piece suit na black. Snatcher yun Kuya
." Agad naman na curious ang guard at agad na dumiretso sa pinto at doon niya na
salubong si Gab.

"Sir, hindi ka po pwedeng pumasok." Hindi ko na hinintay ang isasagot ni Gab. Na
gmamadali akong naglakad papunta sa elevator na sa awa ng Diyos bumukas agad. Pi
nindot ko ang floor ng opisinang pupuntahan ko at nag ayos na din ako habang nas
a elevator.

Nakahinga ako ng malalim dahil natakasan ko si Gabriel. Dumiretso na ako sa offi
ce na may ngiti sa mga labi. I'm sure matatanggap ako sa trabahong ito. At kapag
nangyari yun, hindi ko na tatakbuhan si Gabriel.

"Miss Mira, can you wait for a while? Medyo malelate lang ang interviewer." Sabi
nung babaeng humarap sa akin. Tumango naman ako at ngumiti. Naghintay pa ako ng
mga five minutes sa loob ng conference room kung saan ako iinterviewhin.

Medyo maliit lang ang opisina nila dahil kakasimula pa lang daw ng business at n
asa hiring process sila talaga. Kung ikokompara sa Villegas Group, walang wala a
ng kompanyang ito. Mas stable at mas secure and emplyment sa Villegas keysa dito
pero for the sake of my sanity kailangan kong lumipat ng work.

"Since you are applying for an Executive Secretary, si Sir mismo ang mag iinterv
iew sayo. Don't worry mabait naman siya at pogi pa." And she giggled. Napangiti
na lang ako.

Tapos biglang bumukas ang pinto ng conference room at napanganga ako.

"Hi! I'm sorry I'm late. Napagkamalan kasi akong snatcher sa baba." Tapos tuming
in siya sa akin ng makahulugan. Nakanganga pa din ako.

"Good Morning Sir. This is Miss Mira and she is applying as your Executive Secre
tary." Sabi nung girl. Hindi ako makasalita. Halos hindi ako makahinga lalo na n
ung ngumiti si Gabriel sa akin.

"You're hired." Sabi na na ang laki laki ng ngiting nakakaloko. Napatingin ako s
a babaeng napasinghap.

"Welcome to the company." And he extended his hand on me. Napatingin ako sa kama
y niya at bigla akong napatayo.

"I quit!" Biglang sabi ko. At agad na lumabas ng opisinang yun. Halos hindi ako
humihinga. At halos hindi ako makapaniwala sa kapalaran ko. What the hell! Baki
t siya ang boss? My God!
This is insane.

This is ridiculous.
<hr>
29

"Hays..." Bumuntong hininga ulit ako ng pang sampung beses na ata. Kanina ko pa
din tinitingnan ang screen ng computer ko at wala talaga akong ganang ipagpatul
oy pa ang trabaho ko dito. Kaso ang walang hiyang destiny, pinaglalaruan ako. Si
no ba naman ang mag aakalang si Gabriel ang may ari ng kompanyang may job interv
iew ako? Kaya ito ako ngayon, nakaupo pa din sa upuan ko sa Villegas Group of Co
mpanies.

Kung bakit ba naman kasi sa dinami dami ng pwedeng paglaruan ng tadhana, ako pa
ang napili niya? Pwede naman niyang paglaruan ang mga langgam, o mga butiki, o k
ahit ang mga dinosaur. Bakit ako pa? Ano ba ang nagawa kong atraso sa kanya at a
ko ang napili niya? Pero naisip ko din, paano kaya paglaruan ni destiny ang mga
langgam? Pero bakit ba pati yun iniisip at pinoproblema ko? Ni hindi ko nga kaya
ng solusyunan ang sarili kong problema tapos poproblemahin ko pa ang mga langgam
?

"Good afternoon." Napastraight bigla ang likod ko nung marinig ko ang boses ni G
abriel. Hindi ako lumingon pero dinig na dinig ko ang mga singhap ng mga officem
ates ko.

"Good afternoon Sir." Halos sabay na bati ng mga ka Deaprtment ko. Mayron pang h
indi na napigilan ang tili. Gusto ko tuloy sabunutan kung sino man ang malanding
tumili na yun.

"Gusto niyo ba ng ice cream?" Alive, alert, awake, enthusiastic na announce niya
sa buong Department. Ano ang drama niya? Nagpapansin ba talaga siya? At ano ang
akala niya sa akin? Bata na nasosolohan ng ice cream.

"Talaga sir? Manlilibre ka?" Malanding sagot naman ng iba. Nanggigigil na ako.

"Oo naman. At para na rin kahit papaano makilala niyo ako kasi bago lang ako dit
o. Sabihin na nating ito ang way ko para iintroduce ko ang sarioli ko sa inyo bi
lang bagong empleyado ng kompanya. A gusto niyo?" Sabi niya ulit at lalong bumil
is ang tibok ng puso ko nung maramdaman ko ang presensiya niya sa tabi ko. Tapos
maya maya lang sumandal na siya sa gilid ng table ko. Hmp! Papansin talaga. At
sa tingin niya, dahil sa pagpapacute niya patatawarin ko na siya? Never!

"Siempre naman Sir." Nagkakagulo na sa Department. At ala kong hindi yun dahil s
a ice cream. Dahil yun sa isang taong walang pakundangan kung magpacute. Ano ba
ang pinaglalaban nito at hanggang dito ginugulo ako?

"Mukhang ayaw ng iba niyong kasama." And I know exactly kung sino ang tinutukoy
niya. Ramdam na ramdam ko ang tingin niya sa akin kahit na hindi ko siya tinitin
gnan. At gusto pa ata akong ipahiya ng walanghiya.

Huminga ako ng malalim.

"Hindi Sir! Gusto namin. Di ba? Diba?" Umismid ako sa mga kaladkarin kong office
mate.

"Oo nga Sir!" Kung saksakan ko kaya ng ice cream ang mga bunganga ng mga ito? Na
iinis ako. Super! Pasimple ko siyang tiningnan sa pamamagitan ng kunyaring pagha
wi ng buhok ko. Pero nakita kong nakatingin nga siya sa akin kaya binawi ko agad
ang tingin ko.

"Hoy! Di ba Mira gusto mo ng ice cream?" Lumingon ako sa nagsalita at pinanlisik
an siya ng mata. Kailangan sabihin ang pangalan ko? Mukhang patay gutom ka sa ic
e cream! Pero dahil ayaw kong masabihang KJ sumagot ako.

"Of course." Pero labas yun sa ilong at pilit na pilit ang ngiti ko. Bwisit! Tap
os tumalikod ulit ako at tumunganga sa computer ko tapos nagkunyaring may ginaga
wa. Pero ang totoo, hindi ko na alam ang ginagawa ko. Ni hindi ko na maintindiha
n ang tinatype ko. Dagdagan pa ng nagririgodon kong puso.

At habang busy ako sa pag aanalyze ng nararamdaman ko, narinig ko siyang nagpaor
der ng ice cream na ikinatuwa ng mga ka Department ko.

At nakahinga naman ako ng malalim nung umalis siya sa pagkaksandal sa table ko a
t naglakad.

"Bago pa dumating ang meryenda, let me introduce my self first." Narinig kong sa
bi niya tapos sinabi niya ang pangalan niya at ang position niya. My officemates
whispered their welcomes at lahat nakaharap na sa kanya maliban sa akin.

And from my peripheral vision, I saw him shaking the hands of everyone na parang
tumatakbo bilang congressman. Tuwang tuwa naman ang mga kababaihan sa Departmen
t namin. Nung malapit na siya sa akin, tsaka ko napagtanto ang ginagawa niya.

He is introducing himself sa lahat at kasama na ako dun. At dahil ayaw kong maki
nig sa pagpapakilala niya sa akin, ginamit niya ang posisyon niya sa kompanya pa
ra maipakilala ang sarili niya. Parte ba din ba ito ng plano niyang magsimula ka
mi? Kunsabagay, paano nga kami magsisimula kung hindi ko iaacknowledge ang prese
nce niya. Pero dahil sa ginawa niya ngayon, wala na akong choice kundi kilalanin
siya.

Then suddenly, he is front of me grinning.

"Hi, since mukhang hindi ka nakikinig kanina, magpapakilala ulit ako for your sa
ke. I'm Angelo Gabriel Villegas. Your new VP for Engineering." Ang laki ng ngisi
niya na para bang nakaisa siya. At nakaisa naman talaga siya. Ni hindi ko magaw
ang supalpalin siya dahil ayaw kong masabihang abusado.

"And you are?" I wanted to slap him to wipe the grin off his face.

"Maria Remedios Asuncion Dimasalang, Sir. Maria for short." Walang kangiti ngiti
ang masama ang loob na sinabi ko. He extended his hand at nagdalawang isip ako
kung tatanggapin ko ba yun o hindi.

Pero wala akong nagawa tinanggap ko ang kamay niya. Di bali. It was just a shake
hand. A brief contact. Hindi kesyo ibibigay ko ang kamay ko ay ibibigay ko na d
in ang buong buhay.

Pero Mira, di ba nga, ginawa mo na yun dati? Nung tinanggap mo ang buong pagkata
o niya bilang isang taxi driver? You offered your hand to him at that time and n
ow, you are doing the same. Sabi ng isang bahagi ng utak ko na agad kong sinara.

Iba ngayon, iba din dati.

I reluctantly extended my hand. And when our hand touched, literal na nanayo ang
balahibo. Amputanessca! Bakit ganito pa din? Agad kong binawa ang kamay ko pero
sa kasamaang palad, mahigpit niyang hinawakan ito. I kept on pulling my hand pe
ro lalo niyang hinihigpitana ng hawak nito.

"Binigay mo na. Wala ng bawian." Mahinang sabi niya. Enough for me to hear. A sm
ile of triumph in his face.

"Anong binigay?" I hissed at him pero hindi niya ako pinansin.

"You know what Mira?" Sabi niya gamit ang totoong palayaw ko at hindi ang Maria
na sinabi ko.

"You look familiar. Parang nakita na kita dati. I think I remember you!" Dagdag
pa niya sabay ngisi.

"Well, I don't. Ngayon lang po kita nakita. SIR!" I give emphasis on the word sa
bay hatak ng kamay ko pero ayaw niya talagang bitawan. Nanggigil ako lalo.

"Well, ganun talaga ang may utang kinakalimutan ang nautangan." Patay malisyang
sabi niya sabay tingin sa ibang ka officemate ko.

"Anong utang ang pinagsasabi mo?" Hindi ko napigilang sabihin. Kelan ako nagka u
tang sa kanya?

"Remember nanghiram ka sa akin ng pamasahe?" Kumunot pa ang noo ko nung una but
then naalala ko nga nung nangiram nga ako sa kanya. Nung galing ako sa condo ni
Michael.

Lalong nag init ang ulo ko. At talagang hinatak ko na ang kamay ko na hawak niya
. Mabuti na lang at binitiwan naman niya. Agad ko namang kinuha ang bag ko at pa
dabog na kinalkal ang wallet ko. Kinuha ko ang nag iisang isang libo sa wallet k
o at padabog na binigay sa kanya.

"Ayan isaksak mo sa baga mo ng bonggang bongga." Hindi ko na talaga napigilan an
g inis ko. At wala na din akong pakialam sa sasabihin ng iba. Inis na inis na ak
o sa kay Gabriel. Ang laks niyang makapang powertrip.

Pero kahit na nakabusangot na ang mukha ko, nakangiti pa din siya habang tumingi
n sakin sabay kuha ng pera.

"Salamat ha. O ito guys, may pang ice cream na kayo!"
<hr>
30

Halos isang buwan na akong halos nagpapatintero sa pag iwas kay Gabriel dito sa
office dahil halos isang buwan na at hindi pa din ako nakakahanap ng trabaho. Ba
kit ba ganito kahirap maghanap ng work ngayon?

Mabuti na lang at madalang na lang siyang pumunta dito dahil busy ata sa bago ni
yang company kung saan ako magpapainterview sana. At kung nagkataon man na nasa
office siya at nagkaharap kami, hindi ko na talaga siya pinapansin.

At isa ito ngayon sa mga araw na pinagpasalamat ko dahil walang Gabriel sa opisi
na kaya may guts akong mag overtime ng kunti. By 6PM, lumabas na ako ng opisina
at naglakad papuntang waiting shed kung saan ako pipila para sumakay ng jeep.

Pero hindi pa ako nakakaalis sa lobby ng tower nung may taxi na tumigil sa harap
ko. Nilagpasan ko lang ito pero sa pagtataka ko, sumunod sa akin ang taxi at na
gbukas ang window and I saw Gabriel driving it. Agad na nagwala ang puso ko na f
orever na atang traydor.

"Ihahatid na kita Mira." Sabi habang sumasabay ang taxi sa akin sa paglalakad. A
no na naman ang trip nito at nagtataxi na naman? Nalugi na ba ang negosyo niya?

"Wala akong pambayad sa taxi." Sabi ko sabay ismid. Akala ko ba Gabriel free ako
ngayong araw?

"Sumakay ka na at ihahatid kita. Hindi na rin kita sisingilin." Hindi ko na siya
pinansin at naglakad ng mabilis. Doon ako dumaan sa lugar kung saan hindi makak
adaan ang taxi niya para hindi niya ako masundan. May kasama pang dabog habang n
aglalakad ako.

Akala niya siguro dahil sa bumalik siya sa pagiging taxi driver ay babalikan ko
na siya. Oo inaamin kong sa kaibuturan ng ngala ngala ko, kinikilig ako sa pagha
bol habol niya sa akin, pero kulang pa ang effort niya. Nakakainis talaga ang mg
a lalaking yan. Mga sakit sa ulo. Mga walang silbi sa lipunan. Mga...

"Ibigay mo sa akin ang bag mo." Napatigil ako sa pagsumpa sa mga lalaki nung mar
inig ko yun. Iisipin ko sanang si Gab iyon kung hindi ko lang naramdaman ang tul
is ng kung ano man ang tinututok sa akin at nung tingnan ko, hindi nga si Gab an
g lalaki. Kinabahan ako kaagad. Siyempre, sino ang hindi kakabahan pag tinutukan
ka? Kahit b-b-q stick pa siguro ang itusok sa akin, kakabahan pa din ako.

"O-Oi si Kuya. Kamusta ka na po?" Pinilit kong maging steady ang boses ko. OMG!
Ayaw kong ibigay sa kanya ang buong bag ko. Paano ako makakauwi kung gagawin ko
yun? Alangan naman na maglakad ako di ba?

"Wag nang madaming satsat. Ibigay mo na sa akin ang bag mo." Ahh..scary si Kuya.
"Sandali lang naman Kuya. Konting kalma lang okay? Wag atat! Ibibigay ko naman
sayo pero pwedeng kunin ko muna ang ibang gamit ko like my ID's, my make up, my
hanky, and my comb? Kasi di ba wala ka naman pakinabang doon?" Hindi ko alam kun
g saan ko nakuha ang mga pinagsasabi ko. Basta ang alam ko ayaw kong ibigay ang
buong bag ko. Kaya kailangan kong makipagnegotiate. Tama, nadadala ang lahat ng
tao sa negosasyon, sa mabuting usapan, sa diplomasya.

"Ibigay mo na lang lahat!" Singhal ni Kuyang holdaper.

"Kuya naman! Mag isip ka nga! Hindi mo naman mapapakinabangan ang mga yun lalo n
a ang ID ko. Imposibleng mapagkamalan kang ako. Mukha ka kayang ipis!"

"Eh kung patayin na lang kaya kita?" Nanigas naman ako sa sinabi niya pero hindi
ko siyempre pinahalata.

"Wag ka ngang ambisyoso kuya. Holdaper ka lang, di ka killer. Kulang ka pa sa ex
perience kata di ka pa mapopromote. Oh, ito ang bag ko, pero bago yan, iwanan mo
ang ibang gamit ko, tapos one hundred pesos." Hirit ko pa. Bakit ba walang taon
g dumadaan? Por Diyos naman. Where are the people when I needed them the most?

"Di mo naman siguro maatim na palakarin ang babaeng kasing ganda ko mula Makati
hanggang Quezon City di ba?"Nilingon ko ang holdaper at nakita ko siyang nakatin
gin sa akin. At mukhang namamanyak na siya. Nanay ko po!

"Eh kung reypin na lang kaya kita?" Nanginig ang kalamnan ko sa sinabi niya. Nai
imagine ko ang sarili ko sa tabi ng talahiban at wala ng buhay. Warak ang mga da
mit at headline sa isang tabloid. OMG! Sayang! Sayang ang pagpapalaser ko ng ki
li-kili kung mamamatay ako agad. May hindi pa ako nauubos na session sa facial k
o. Hindi pa ako pwedeng mamatay. Yung unused VL ko sa office, hindi ko macoconve
rt sa cash kung mamamatay ako agad!

At dahil sa mga naisip ko, agad kong binigay sa kanya ang bag ko. Nanginginig pa
ang kamay ko.

"Ito na nga! Sayo na lahat." Nakakainis! May mga tao talagang di nakukuha sa dip
lomasya.
Pagkabigay ko naman ng bag ko agad na tumalilis ang holdaper. Nakabusangot na an
g mukha ko. Paano ako makakauwi nito? Tiningnan ko ng masama ang tumatakbong hol
daper pero bigla akong nagulat nung bigla itong natumba sa daan nung paliko na i
to sa kanto.

Natapilok? Tatanga tangang holdaper naman yun. Buti nga sa kanya.

Pero hindi pala natapilok ang holdaper dahil bigla na lang may lumabas na lalaki
sa kanto at pinagtatadyakan, sinuntok at binugbog ang holdaper.

At dahil sa nakita ko, nagkaroon ako ng lakas ng loob na lumapit sa dalawa. At d
ahil alam kong walang laban ang holdaper kasi obvious na malaki ang katawan ng l
alaki kahit na hindi ko maaninang ang mukha niya.

At nung nakita kong halos hindi na makatayo ang holdaper lumapit na ako lalo.

"Ano! Lalaban ka, ha? Ang lakas ng loob mong mangholdap! Wala ka rin naman palan
g ibubuga. Mukhang ipis!" Sabi ko pa nung malapit na talaga ako sa wala na atang
malay na holdaper.

"Kapag gumising yan, itatali kita sa kanya." Napatigil ako sa akmang pagsipa sa
holdaper nung marinig ko ang boses ni Gabriel. Siya ang savior ko? Seriously? Ba
kit siya? Wala na bang ibang tao sa mundo? Nasaan sila Superman? Sila Batman kun
g kailangan mo sila?

"Wala. May sinusundan akong tangang babae na kung saan saan dumadaan na kanto, n
aholdap tuloy." Sabi niya pero napakaseryoso ng mukha niya. Mukhang galit pa ata
siya.

"Sinasabihan mo akong tanga?" Hindi makapaniwalang sabi ko. First time niya akon
g sabihang tanga.

"O bag mo!" Padabog na binigay sa akin ang bag. Kinuha ko naman ito and I glared
at him.

"At talaga naman tanga ka di ba? Sino ang matinong babae ang dadaan sa madilim n
a kanto? Andun ang sakayan ng jeep oh! Abot kamay mo na kung ayaw mong magpahati
d sa akin!" Singhal na niya. Galit nga siya.

"Oo na! Tanga na ako! Kasi kung hindi ako tanga, hindi ako magpapaloko sa'yo!" S
inghal ko din sa kanya. Nagkatinginan kami. Nagpatigasan at hindi na halos namin
napansin ang isang police mobile na dumating at ang bumabang si Jhudiel.

"Jude! Ikaw na ang bahala dyan." Sabi ni Gab at tumango naman ang pinsan niya.

At hinatak na lang bigla ni Gab ang kamay ko tapos naglakad siya palayo sa lugar
na yon. Siyempre sumunod ako kasi hatak hatak niya ako.

Nagpumiglas pa ako pero ang lakas ng hawak niya sa akin.

"Hoy! Teka lang! kakaholdap ko lang! Wag mo sabihing makikidnap na naman ako!"
<hr>
31
"Hoy! Gabriel!" Panay pa din ang lakad niya hanggang sa makarating kami sa harap
ng taxi niya. Pinagbukas pa niya ako pinto at sapilitang pinaupo sa passenger s
eat. Take note, sapilitan talaga. Hindi kusang loob. Pero infairness, namimiss k
o ang amoy ng taxi niya. Take note ulit, ang amoy ng taxi niya ang namimiss ko a
t hindi siya.

Pero hindi ba dapat habang umiikot siya papunta sa driver's seat dapat tumatakas
na ako di ba? Pero hindi ko yun ginawa. Kasi alam ko naman na 'what goes around
comes around, what goes up must come down, now who's cryin', desirin' to come b
ack to me..'

Ay teka, napapakanta na ako. Ang ibig ko lang naman sabihin, pag tumakas ako dit
o, katulad ng pagtakas ko sa kanya kanina, baka maholdap na naman ako, tapos ise
save na naman niya ako, tapos kakaladkarin papuntang taxi. Alam niyo yun, paulit
ulit.

"This is kidnapping! I'm gonna sue you. You will rot in bilibid. I swear." Agad
kong sinabi pagkapasok niya sa taxi. His smell assaulting my senses. Pero hind
i niya ako pinansin na para bang walang nagwawala sa tabi niya. At habang sinasa
bi ko yun, sinusuot ko ang seatbelt ko. Mahirap na.

"Anong gusto mo? Ibalik kita doon sa holdaper? At least kung makikidnap ka, inta
ct pa din ang pamasahe mo. Hindi mo kailangang maglakad from Makati to Quezon Ci
ty. Hindi matatapalan ng alikabok ang mukha mo kasi ihahatid pa kita sa apartmen
t mo. Kaya kung ako sayo, tumahimik ka na lang dyan bago pa ako tuluyang mapuno
sayo Maria Remedios!" Mahina ngunit may diin ang pagkakasabi niya na para bang m
alapit na malapit na talaga siyang mapuno.

Pero kung siya, malapit nang mapuno, ako matagal ng punong puno sa kanya. Nag uu
mapaw pa ang galit ko sa kanya. Kaya wag niya ako masabihan na malapit na siyang
mapuno sa akin dahil wala siyang karapatan. Period!

"At ikaw pa ngayon ang may karapatang mapuno? Ha? Ganun? Ang kapal naman ng mukh
a mo!" Inismiran ko siya. Akala ba niya na kesyo iniligtas niya ang bag ko sa ho
ldaper ay mapapatawad ko na siya salahat ng kalapastanganang ginawa niya sa akin
? Nagkayurak yurak ang puso ko. Kinain ko ang pride ko ng buong buo. Tiniis ko a
ng init ng kimona ng dahil sa kanya at nagkapaltos ako dahil sa bakya. Lahat ng
dahil sa kanya. At siya pa ngayon ang may speech na ganun. Aba kakapalan na ng m
ukha yan to the highest level.

"Oo. Dahil kahit ano ang gawin ko hindi mo pa din ako mapagbigyan. Lahat na ng p
agpapansin ginawa ko na. Nagpacute pa ako sa mga kasamahan mo sa Department para
lang mapansin mo kahit di ko naman gawain ang magpacute. Pero ang tigas tigas m
o. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya kikidnapin na lang kita!"

"Lahat? Sigurado ka? Lahat na yun? Yun na ang lahat sayo? Hiyang hiya naman ako
sa mga efforts mo." Narinig ko siyang bumuntonghininga. Tumingin lang ako sa sal
amin sa labas ng taxi niya at umismid ng umismid. Pero hindi ako nakuntento. Kay
a...

"At isa pa..." Pero hindi ko na natapos ang sasabihin because he interrupted me.

"Mira,pwede bang tumahimik ka muna? Mag uusap tayo mamaya. Pero ngayon, pwedeng
tumahimik ka muna?" Naiiritang sabi niya. Pero naiirita na din ako.

"Bakit ako tatahimik? Kinidnap mo ako! Kaya may karapatan akong magsisigaw dito
sa loob ng bulok mong taxi!" lalong lumakas ang boses ko. Wala siyang karapatang
patahimikin ako.

"Mira!" Saway niya sa akin. Pero lalong nag iigting ang init ng ulo ko.

"At wala kang karapatang ikidnap ako! Nag kapal ng mukha mo!" Nagpupuyos na tala
ga ang kalooban ko. Pag pinipigilan pa naman ako lalo akong naiinis.

"Bakit dahil malaki ang atraso ko sayo?" Nagpalabas muna siya ng buntong hininga
bago niya sinabi yun. Na para bang pinapakalma niya ang sarili niya.

"Hindi! Dahil mas mayaman ka sa akin. Wala akong pambayad ng ransom." Seryosong
sabi ko. Totoo naman ah. Wala akong pambayad.
Then I heard him cleared hisb throat. Napatingin naman ako sa kanya. Problema ni
to? Nabilaukan ng sariling laway? Pero nakita ko ang pinipigil niyang ngiti. At
nahuli niyang nakatingin ako sa kanya and this time hindi na niya napigil ang ng
iti niya.

Ano ang nakakatawa? Bakit siya ngumingiti> Pinagtatawanan ba niya ako?

"Wag kang ngumiti. Wala kang karapatang ngumiti!" Singhal ko pa din.

"Dahil mayaman ako?" Hindi na niya naitago ang tawa sa boses niya. Tiningnan ko
siya ng masama at inismiran.

"Hindi! Dahil malaki ang atraso mo sa akin!"

"Kaya nga kinidnap na kita para makapag usap na tayo. And we could settle this o
nce and for all. At kung kailangang itali kita para lang makinig ka at makapag u
sap tayo, gagawin ko. Pero, wag kang mag alala hindi ako manghihingi ng ransom."
Seryosong sabi niya pero ngumingiti pa din pero pilit pa din niyang tinatago an
g ngiting yun.

"Sigurado ka? Hindi ka hihingi ng ransom?" Maganda na yung klaro ang lahat ng ba
gay bagay.

"Sigurado. Gusto ko lang na mag usap tayo ng masinsinan." Tumango tango ako. So
safe ang kakarampot kong kayaman na hanggang end of the month na lang.

"Mabuti naman kung ganun.Hindi mo din ako rereypin?" Napatingin ulit siya sa ak
in. Gulat na gulat ang mukha niya. Then a huge smile formed on his lips hanggang
sa ang ngiting yun ay naging tawa at lumakas ng lumakas ang tawa niya.

Pinagtatawanan niya ako? Hindi ba ako kaaya ayang I rape? I mean, I am a rape ma
terial. Seksi, maputi, mestiza, makinis, flawless. Ano pa ang hihilingin ng isan
g rapist? Nasa akin na ang lahat ng gusto niya. Tapos siya pagtatawanan ako? Aba
nakaka insulto na siya ah. Sinasabi ba niyang, hindi ako kahalay halay na babae
?

"Wag kang tumawa! Seryoso ako. Yung holdaper kanina, gusto akong reypin."

"Talaga? Hmmm.. pag iisipan ko." Sabi pa niya na kunyari nag iisip talaga pero h
abang tumatagal lumalaki ng lumalaki ang ngiti niya. What is so funny with rapin
g me? Pero naisip ko din, kaya siguro siguro para sa kanya nakakatawa ang bagay
na sinasabi ko ay dahil wala naman sa pagkatao niya ang mang rape. Like hello, a
ng laki ng pagpapahalaga ng pamilya sa puri nila tapos iisipin ko na hahalayin n
iya ako? Katawa tawa nga ang kinalabasan ko. At sa aming dalawa, ako ang mas may
tendency na manghalay.

At sa isiping yun, hindi ko alam kung matutuwa ako na hindi ako marerape o mangh
ihinayang.

"Ahhh hindi mo yun gagawin." Sabi ko na lang na kunyari natutuwa ako sa realisas
yong yun.

"At bakit?" Amused pa din siya sa usapan namin na pra bang hindi siya nagalit ka
nina.

"Pinapahalagahn mo ang puri mo." Yeah! Kung hindi ko siya pinilit malamang virgi
n pa din siya hanggang ngayon. At malaki ang utang na loob niya sa akin dahil du
n.

"Wala na akong pinapahalagahang puri. Kinuha mo na. Ang mahalaga na lang ngayon
sa akin ay ikaw. At kung paano kita maibabalik sa piling ko." Sabi niya sabay ki
ndat. Napanmganga ako. Paksyet! Kumindat siya! Seriously? Si Gabriel Kumikindat?
At nung nakarecover na ako sa sitawasyon. Pinilit kong hindi kiligin.

At ang hirap dahil parang tatalon na ang puso ko. Umiwas ako ng tingin sa kanya
para hindi niya makita ang ngiti ko. Baka isipin niya agad na bati kami. Pero bw
isit! Kinilig ako bigla isang kindat pa lang. Langya!

"Ang corny mong kidnaper ka. Bwisit!" Sabi ko na lang para maitago ang nag uumap
aw kong kilig.
<hr>
32
Pinagbuksan niya ako ngpinto ng kotse kaya lumabas na din ako at tiningnan ang b
ahay na nasa harap namin. Buong akala ko pa naman daalhin niya ako sa isang isla
kung saan kaming dalawa lang yun pala, dito lang niya ako dinala sa may taft. A
no bang klaseng kidnapper to? Hindi man lang creative.

Sumunod ako sa kanya pero nung akma na niyang bubuksan ang pinto ng bahay bigla
itong bumukas at may tumili.

"Papa Gab! You're here na!" Napatago ako bigla sa likuran ni Gabriel at natakot
para sa kaligtasan ko. Bigla kasi siyang sinugod ng isang nilalang at bigla na l
ang lumingkis sa kanya.

"I miss you so so much!" Akmang hahalikan na siya ng nilalang na naka pink short
s at naka razorback white sando nung hinila ko palayo si Gabriel.

"Anong ginagawa mo sa kidnapper ko?" Sita ko sa nilalang. Hindi niya pwedeng i-h
arass na lang bigla si Gab. Kahit nga ba sabihing kinidnap niya ako.

"Sino siya Papa?" Nakataas ang kilay na tanong sa kanya ng nilalang na dahil sa
masusi kong pag oobserba ay napagtanto kong isa palang bakla.

"Ahh.. Mira, si Gretchen, siya ang may ari ng bahay, nagrerent ako dito, Gretch,
si Mira." Tumaas ang kilay ko at tumaas din ang kilay ng bading. Inismiran ko n
ga.

"Bakit ka nangidnap ng atrimiditang nilalang Papa Gab? Baka madumihan ang bahay
ko." Nakaismid na sabi ng bading. Sasabunutan ko na sana siya kaso hinahakan ni
Gab ang braso ko ng mahigpit.

"Gretch, may pag uusapan lang kami." Tapos hinila na niya ako papasok sa baha, p
aakyat sa 2nd floor at papasok sa isang kwarto. Kumukulo ang dugo ko sa bading n
a yun. Akala mo kagandahan, samantalang kunti na lang magkasinlaki na sila ng mu
scles ni Gabriel. Bwisit.

"Mira..." Tumingin ako sa kanya ng masama.

"Bakit ka nagbabahay ng bading?" Sita ko sa kanya.

"Anong binabahay? I told you I am renting a room here."

"Ang daming pwedeng rentahan na bahay, bakit dito pa?" Hindi ko talaga matanggap
na kasama ni Gabriel sa iisang bahay ay isang bading. I am not judging all gays
, but based on what I saw on how that gay acted upon seeing Gabriel, it give me
the creeps. Ni ayaw kong makita silang magkatabi.

"What is wrong with staying here? Mabait naman si Gretchen. At mura ang renta.
And besides, asawa ni Jhudiel ang may ari ng apartment na to. Walang rason para
lumipat pa ako." Mahabang paliwanang niya na hindi ko naman inintindi.

"Ah basta! Ayaw kong nakatira ka sa bahay na to, kasama ang bading na yun!" I sa
t on his bed frustrated. Nakascowl pa ako. Paano na lang kung halayin siya ng n
ilalang na yun? Nooo! Hindi ko talaga matatanggap.

Napansin kong hindi siya nagsalita kahit na inis na inis na ako and when I looke
d up at him, I saw him looking at me.

"Nagseselos ka ba kay Gretchen?" And he was unable to his smile. Napaiwas naman
ako bigla ng tingin.

"Hi-hindi ah. Pinapangalagaan ko lang ang puri mo." Pero ramdam na ramdam ko ang
pag iinit ng pisngi ko. Minsan talaga may mga pagkakataon na ang sarap sabunuta
n ng sarili ko dahil sa sobrang kadaldalan. Kaasar.

"Okay." Sabi lang niya tapos sabay tabi sa akin. Agad naman akong napausog.

"Bakit ako magseselos? Ano ba kita? You are merely my kidnapper. And speaking of
which, kelan mo ako ibabalik sa bahay ko?"

"Hangga't di tayo nagkakabati, hindi kita ibabalik. Kung kinakailangan kitang it
ali dito sa kama para lang maayos natin ito, gagawin ko." Sa isang taong nakidna
p, dapat nangingisay na ako sa kaba sa pinagsasabi niya pero instead, mukhang ma
ngingisay ako sa kilig at sa anticipation ng pagtatali niya sa akin. Aba, minsan
lang maging aggressive si Gabriel! Kailangang samantalahin.

"Kahit ano pa ang gawin mo, hindi pa rin kita patatawarin sa ginawa mo sa akin.
Kaya sige itali mo na ako."

"Ayaw ko nang humantong tayo sa ganun. Gusto kong mag usap tayo ng maayos na hin
di na kita pinipilit." Seryosong sabi niya.

"Kahit ano pa ang sasabihin mo, hindi maiaalis ang katotohanan na niloko mo ako,
pinaglaruan, pinagtawanan, nilinlang, at kung ano ano pa. Alam mo ba kung gaano
kasakit para sa akin ang ginawa mo? Alam mo ba ang struggle na pinagdaanan ko m
atanggap lang kita bilang taxi driver tapos malaman laman ko na naliligo ka pal
a sa salapi? Pinahiya mo ako sa sarili ko at wala nang mas nakakahiya pa kesa sa
mapahiya sa sarili." Dinagdagan ko pa ng konting emote at pinilit talaga ang sa
rili ko sa madamdaming speech na yun kasi sa totoo lang, hindi ko na feel ang dr
ama. And to top it all suminghot pa ako.

"I'm sorry." Madamdamin din na sabi niya.

"Aanhin pa ang mga pulis kung pwede na ang sorry? AT kahit ilang sorry pa ang sa
bihin mo, hindi nun matatakpan ang panlolokong ginawa mo sa akin." Luha... utang
na loob, lumabas ka na. Pero ayaw talagang lumabas. Ganito pala kahirap ang tra
baho ng mga artista. Buti na lang di ako nag artista.

Pero bakit nga ba ako nagdadrama? Simple lang, dahil bilang babae, ang sarap ng
pakiramdam ng sinusuyo.

"Mira hindi kita niloko."

"Eh di pinaglaruan." I supplied.

"Hindi ko ginawa yun. Siguro hindi ko sinabi sayo kung sino talaga ako. And I di
dn't intend it to go further. Pero totoong minahal kita at alam kong alam mo yun
at naramdaman mo yun." Oh well, naramdaman ko nga yun pero malay ko ba kung nag
iinarte lang siya nung mga panahon na yun.

"Dati oo naniwala ako na mahal mo ako, pero ngayon, hindi ko na alam ang totoo."
And this time hindi na yun drama. Totoo na yun. Hindi ko na alam kung trip trip
pa din ba ito ni Gabriel ngayon.

"Sa tingin mo, kung hindi kita mahal, hahabol habulin ba kita? Susuyuin pa ba ki
ta? Hidni ko ugaling maghabol ng babae Mira. Kahit kailan hindi ako naghabol sa
isang babae." Frustrated na sabi niya. Oh well, hindi naman mahirap paniwalaan
ang bagay na yun. Siya ang tipong hinahabol ng mga babae.

"Well, hindi ako babae. At sinabi ko bang habol habulin mo ako?"

"Hindi! Pero dahil mahal kita, gagawin ko ang lahat para bumalik ka lang sa akin
. Mira please, give me another chance. " Doon na talaga natunaw ang lahat na pag
iinarte na binalot ko sa puso ko. Dahil makita pa lang ang namumungay niyang m
ga mata, gusto ko na siyang sugurin ng yakap.

"Mira..."

"Ayoko!" Mahinang sabi ko.

"Bakit?" Bakit nga ba? Because a part of me is still afraid of trusting him full
y. A part of me is scared of getting hurt again. Kahit na hindi ako ang klase ng
babaeng halos magpakamatay na dahil sa pag ibig, at wala nang ginawa kundi ang
mag emote and even if I put up a strong faade, still, hindi pa rin matatawaran ang
sakit na nararamdaman ko.

Kaya ngayon, hati ang pagkatao ko. A part of me wanted to be with Gab again. Thr
ee-fourth na ata ng pagkatao ko gustong makipagbalikan sa kanya now now, but the
re is still a fraction of me that is hesitant. And that part is very cautious. A
t hindi ko pwedeng ipagwalang bahala ang bahaging iyon dahil alam kong may katwi
ran ito kung bakit ito naging cautious. Masakit ang mabigo.

"Dahil hindi ikaw ang totoong Gabriel na nakilala ko. Isang taxi driver ang Gab
riel na nakilala at minahal ko. At hindi ikaw yun!" Napakamot siya ng ulo niya
at halos hindi makapaniwalang napatingin sa akin.

"Mas gusto mo pa ang taxi driver kaysa sa akin?"

"At least totoo siya."

"Hindi nga siya totoo! Ako ang totoong Gabriel. I want you to know me as the re
al me. And not the taxi driver that I pretended to be." Umiling iling lang ako n
a para bang hindi makapaniwala sa mga sinasabi niya.

"Mira...all I'm asking you is a chance." At hinawakan niya ang kamay ko. Ramdam
na ramdam ko ang sincerity sa sinabi niya. A chance.

A chance to be hurt again. A chance to be beside him. A chance to be happy.

At nung sinabi niya yun, parang hindi lang siya ang nagsasabi nun. A part of me
is also begging for that chance. At hindi ko gawain ang magbigay ng chance. Mas
lalong hindi ko gawain na manghingi ng chance sa sarili ko. Gawain lang yun ng m
ga baliw. But at this point, hindi ko na kontrolado ang malaking bahagi ng pagka
tao ko. Baliw na nga ata ako.

Baliw na ako kasi tumango na lang ako. At nakita kong umaliwalas ang mukha niya.

"Thank you." Lalong humigpit ang hawak niya sa kamay ko. Kitang kita ko ang saya
sa pagmumukha niya. Napangiti na lang ako kasi parang nawala ang bigat na narar
amdaman ko sa dibdib ko. Parang nakahinga ako.

"On probationary period ka." Dagdag ko pa.

"Ano?" nagtatakang tanong niya.

"Probi ka pa lang. Ibig sabihin, hindi pa tayo. Kailangan mo akong ligawan. May
karapatan pa din akong bastedin ka." Dahil ayaw ko nang magpadalos dalos ng desi
syon. Tama nga siyang kailangan pa namin kilalanin ang isa't isa. Kaya kahit na
21st century na ngayon, mahalaga pa rin talaga ang ligawan.

"At habang nililigawan mo ako, bawal mong hawakan ang kamay ko, bawal mo akong y
akapin at bawal mo akong halikan. Pero sa akin hindi bawal yun. Sayo lang kasi i
kaw lang naman ang nanliligaw." Dagdag ko pa and that made him smile. A broad s
mile.

"Okay." Sabay alis ng kamay niyang nakahawak sa akin. Nangingiti pa din siya.

"Pero ito ang tatandaan mo. Hindi kita sasagutin agad. Pahihirapan kita. Wag kan
g ngumiti dahil pahihirapan talaga kita!" Mas lalong lumaki ang ngisi niya dahil
sa sinabi ko. Bakit parang hindi siya naniniwala?

"Totoo yun!" Diin ko pa.

"I know Mira. And I'm grateful for the chance. Thank you. Now, siguro pwede na k
itang ihatid sa apartment mo." Sabi niya.

"Bakit?" Bakit niya ako ihahatid agad? Pwede naman akong matulog dito. Hindi ba
ako matutulog dito? Di ba pag kinidnap overnight dapat? Yung iba nga nagtatagal
ng ilang araw o ilang linggo. Pag Abu Sayyaf nga ang kinidnap, ilang buwan pa.
Bakit kay Gab ilang oras lang?

"Kasi nanliligaw na ako." Sagot niya na hindi naman nasagot ang tanong ko.

"Oww.. Owkay!"

"Magbibihis lang ako." Nagsimula na siyang maghanap ng damit niya sa drawer sama
ntalang ako nakaupo lang sa kama at pinagmamasdan siya.

"Okay." Sige magbihis ka lang dyan.

"Mira, magbibihis ako!" Ulit pa niya.
"Oo na nga. Bakit ka pa nagpapaalam sa akin kung magbibihis ka?"

"Maghuhubad ako ng damit." Eh di mabuti.

"Eh ano naman ngayon sa akin? Hindi naman kita hahalayin kung maghubad ka sa har
apan ko. Nakita ko naman na yan lahat." Maglalaway nga lang ako sa katawan mo.

"Mira. Nanliligaw pa lang ako sayo." He warned. Napasimangot ako.

Padabog akong tumayo sa kama at lumabas ng kwarto niya. Kainis. Chance ko na sa
na yun eh. Asar!

I was still murmuring to myself habang pababa ng hagdan nung may makita akong ba
baeng sexy na nakaupo a sofa.

At nung nakita niya ako tumaas ang kilay niya tapos napangiti.

"Sino ka?" She asked me.

Tumingin muna ako sa paligid bago sumagot. At nung nakita kong di pa lumalabas s
i Gab sa kwarto niya sumagot na ako.

"Girlfriend ni Gabriel." Taas noo kong sinabi. Para na rin mawarningan ang babae
na to na off limits na si Gabriel.

At mukhang nakuha naman niya ang hidden message ko kasi nangunot ang noo niya na
parang nagtataka. Ngumiti ako.

Well, girl, I am so sorry but Gabriel is mine. Napahalakhak ako ng tahimik.

"Strange..." Sabi niya na nakakunot pa din ang noo.

"Pero, hindi namn ikaw ang nakita kong katabi niya sa kama last time. "
<hr>
33

"What!?" Parang nanlaki ang ulo ko sa narinig ko. Iba ang katabi niya sa kama?
And all along I thought na ako lang ang nakinabang sa puri niya? Tapos ngayon, m
alaman laman ko na...I can't even bear to think about it. Napatingin ulit ako sa
babae. At parang wala lang sa kanya ang sinabi niya. Na para bang nag announce
lang siya na tumaas na naman ang presyo ng gasolina.

At sino ba ang babaeng to? Tiningnan ko siya from head to toe at nakita kong tum
aas lang ang kilay niya. But aside from that, wala nang ibang expression sa mukh
a niya.

"Ang sabi ko, nung huli kong nakita si Gab, hindi ikaw ang katabi niya sa kama."
She further stressed out na parang hindi niya alam na nasasaktan ako sa sinasab
i niya.

"Xiara! You're here!" I stiffened upon hearing Gab's voice. Pababa na siya ng ha
gdan at mas lalo akong nanigas nung tumabi na siya sa akin. At ang laking pagpip
igil ko na sampalin siya. Grabe! Kakabigay ko lang sa kanya ng chance tapos ito
ang malalaman ko?

"Bagong girlfriend mo?" Sabi nung Xiara kay Gab.

"Ang bilis mo naman magpalit ng girlfriend. The last time I saw you, ibang baba
e ang katabi mo sa kama." Ulit niya

"Xiara!" nagulat na sabi ni Jhudiel at parang sinasaway pa nito si Xiara. But it
's too late, dahil nasabi na ni Xiara ang gusto nitong sabihin.

"And oh, by the way, I'm Xiara. I'm the wife of Gab's cousin, Jhudiel. I own th
is apartment together with my bestfriend Gretchen." She smiled and offered her
hand and I hesitantly shook it. Hindi ako tumitingin kay Gab.

"I'm Mira." Sabi ko na lang.

"Mira..." Naramdaman ko na ang concern sa boses ni Gab at unti unti na din nanun
uot sa akin ang sakit dahil sa sinabi ni Xiara.

"Sino ang sinasabi niyang katabi mo sa kama last time?" Mahinang tanong ko kay G
ab. Pero ang totoo gusto ko na siyang kalbuhin. Ang kapal kasi ng mukha.

"Mira..." Nag aalangang sabi niya pero hidni niya itinuloy ang kung ano man ang
sasabihin niya, instead he looked at Xiara na wala pa ding expression ang mukha
.

" Xiara naman. Sa lahat ba naman ng pwedeng sabihin." Gab scolded Xiara pero wal
a pa din pakialam si Xiara. Sa totoo lang, may emosyon ba ang babaeng ito?

"Hindi ba pwedeng sabihin yun?" Nagtataka pang sabi niya.

"Bakit mo sinabi?" So, balak niyang itago sa akin? Lalong nag init ang ulo ko at
unti na lang sasabunutan ko na talaga itong si Gabriel. Huminga ako ng malalim
ng ilang beses para pakalmahin ang nagwawala kong devil cells.

"Secret ba yun? Di mo naman sinabing secret yun." And she crossed her arms in fr
ont of her.

Si Gab naman, ginulo na ang buhok na parang hindi na alam ang gagawin. Napatingi
n siya sa akin at tiningnan ko lang siya ng masama. Hindi ako nagsalita dahil ka
pag ginawa ko yun, I don't know If I can even stop. Baka kung anong mura ang mat
ikman niya sa akin.

"Mira... Mira wala lang yun. it was just a one night stand." Nagpapanic na sabi
niya. Dapat lang na magpanic siya! Walang hiya. Kung ano ano pa ang pinagsasabi
sa akin kanina, yun pala may ibang babae naman siya. At talagang inamin niyang
ka one-night stand niya yun. Nag aalburuto na ako sa galit. Gusto ko na siyang
pagsasampalin. God help me! Makakalbo ko talaga si Gabriel Villegas.

"Anong one-night stand? Ikaw na din ang nagsabi na two-night stand yun. Dito pa
nga uli natulog ang girl di ba? Ano nga bang pangalan nun?" Nanlaki na talaga an
g mga mata ko sa sinabi ni Xiara. Pinandilatan ko na si Gabriel. Si Xiara naman,
naupo sa sofa na parang walang tensiyon na namamagitan sa amin ni Gab. At hindi
ko alam kung magagalit sa kanya o magpapsalamat dahil sa pagiging atribida niya
.

"Xiara! Bakit ba andito ka? Di ba dapat yung asawa mo ang inaasikaso mo?" Frustr
ated na si Gabriel. Gusto na ata niyang palayasin si Xiara sa sarili nitong baha
y.

Bakit bawal bang bumisita sa bestfriend ko? At bakit ka sa akin nagaglit. Sinabi
ko lang ang totoo. Wag mo akong idaan sa tono na ganyan baka balian kita ng but
o kahit paboritong apo ka ni Grandma." At tiningnan ng masama si Gabriel.

"Mira...mag eexplain ako." Natatarantang sabi niya. Hindi ko siya kinausap. Inst
ead, tumalikod ako sa kanya at naglakad papuntang pinto. Pero hindi pa ako naka
kalayo, nahawakan na niya ang braso ko. I tried to free myself from his grip but
he held me tighter.

"Mira... mag usap muna tayo."

"Si Maria Clara ba ang dinala mo dito?" Pasinghal kong sigaw sa kanya.

"Hindi...hindi si Maria Clara..but it doesn't matter Mira. It was just a.."

"Her name is Charmille." Napatingin ako sa bading na biglang nagsalita na nakati
ngin sa amin na nakataas ang kilay then she looked at Xiara.

"Bakla! Andito ka! Kamusta ka na?"

"Hoy bakla! Ilang buwan mo nang di napapalitan ang kurtina? Ang throw pillow? Ka
diri ka!" And then nag usap na silang dalawa na para bang walang nangyayaring LQ
sa harap nila.

"Mira pakinggan mo ako."

"Don't talk to me." Sbai ko sabay bawi ng braso ko na hanggang ngayon, hawak pa
din niya. Pero habang hinihila ko ang braso ko, lalong lumalakas ang hawak niya.

"Ano ba! Bitiwan mo nga ako!"

"It's not what you think it is."

"Uh huh? Really? Sinasabi mo ba na sinungaling silang dalawa?" Napatingin naman
bigla sa amin ang Xiara at ang bakla.

"Hoy, hindi kami sinungaling. Sinasabi lang namin ang totoo." Sabi naman ni Xiar
a.

"Xiara please..."

"Okay fine! Bakla tayo na, doon tayo sa kwarto mo magchikahan. Pero hindi kami s
inungaling!" At niyaya na niya si Gretchen sa taas. Tiningnan ko naman ng masama
si Gabriel na ngayon ay namumula na ang tungki ng ilong.

"Ano na namang kasinungalingan ang sasabihin mo sa akin? You are full of lies G
abriel. Ayaw ko ng maniwala sa'yo. Binigyan na kita ng chance, tapos ito ang mal
alaman ko? Wala pa ngang isang oras ang chance na binigay ko sa'yo tapos malaman
laman ko na niloloko mo na naman ako? You don't deserve it." Pinilit ko na tala
gang alisin ang braso ko mula sa pagkakahawak niya. Tapos kinuyom ko ang kamay k
o na nangangati na sampalin niya.

Alam kong masyado nang clich para sabihin na nasasaktan ako, pero nasasaktan talag
a ako. Nakakasawa na nga eh. Bakit ba hindi maalis alis ang sakit? I mean, dapat
immune na ako kasi sinaktan na niya ako pero bakit ganun? Bumabalik at bumabali
k ang sakit. Kung may nagsabi lang sa akin dati na pa sobrang sakit pala ang mag
mahal ng seryoso sana hindi ko na lang sineryoso ang lahat.

Nakakabwisit na. nakakabwisit na ang masaktan palagi. Nakakaasar, nakakasawa.

"It was just a fling." Naningkit ang mga mata ko. Fling? Fling? Nagpanting ang t
enga ko dahil sa sinabi niya kasi pakiramdam ko, pati ako fling niya.

And with that, hindi ko na napigilan ang sarili ko. I slapped him. Bumakat ang k
amay ko sa pisngi niya.

"Alam mo Gabriel, kahit sa panaginip, hindi ko inisip na maririnig ko sayo ang m
ga salitang yan. Fling? Dahil ang pagkakilala ko sayo, mataas ang prinsipyo mo.
That you have a high regards for morality na mataas ang respeto mo sa mga babae
. Ang taas ng tingin ko sa'yo alam mo ba yun? Hangang hanga ako sa'yo kasi kahit
na binabalandra ko na ang katawan ko sayo nakukuha mo pa din akong respetuhin p
ero maririnig ko mismo mula sayo ang...shit! Ang drama!"

"Sabihin mo nga sa akin Gab, sino ka ba talaga? At isa din ba ako sa mga flings
mo? Ilan ba kami?" Pinilit ko talagang hindi maiyak kahit na naninikip na ang di
bdib ko. Malakas ako at ayaw kong umiyak sa harap niya.

"You were never my fling Mira. I am serious with you." I snorted.

"Huh! At sa tingin mo maniniwala ako. You are feeding me with your lies."
Marry me then and I'll prove to you how serious I am!" Seryosong sabi niya at na
panganga ako sa sinabi niya. Pumikit ako at bumilang ng sampo para pigilan ang s
arili ko. Pero wala eh, kahit anong pagpipigil ko, hindi ko macocontrol ang gali
t at inis ko. Kaya nung nagsalita ako ulit, sumisigaw na ako because I am so fr
ustrated. Ang hirap pala ng masyado kang nag expect sa isang tao tapos madidisap
point ka lang sa huli. And right now, I am so disappointed with Gabriel. Mabuti
pa noong taxi driver siya, may prinsipyo siya, pero ngayong nalaman kong mayaman
siya, lumalabas na rin ang pagka jerk niya.

"Hindi nasosolusyunan ng kasal ang lahat ng bagay. Kaya madaming naghihiwalay ka
si akala nila kesyo niyaya na silang magpakasal eh habang buhay na ang kaligayah
an. Pero sa huli pala lolokohin lang sila. At kung ngayon pa nga lang, ay nilolo
ko mo na ako, what more kung kasal na tayo? Kung losyang na ako? And Gabriel, st
op saying that you are gonna marry me, just to prove your love to me or just to
prove your point, dahil hindi lang yun ang paraan para maiparamdam mo ang totoon
g intensiyon mo sa isang tao. Hindi solusyon sa global warming ang kasal at lal
ong hindi ito ang solusyon para tanggapin kita ulit sa buhay ko." Grr. Relax Mir
a, relax.

"At binabawi ko na ang chance na binigay ko kanina! Ayaw ko na. At tama ka, wala
ka ng puri. So bakit pa kita bibigyan ng chance kung hindi lang naman pala ako
ang nakakuha ng puring pinakaiingatan mo? Wag ka na ulit manligaw sa akin. You a
re no longer on probationary period. You are fired."
<hr>
34

"Lord, sana po bigyan niyo ulit ako ng lalaki. Yung mayaman, pogi, matangkad, me
stiso, mabait, gentleman, yung kunting reaksiyon lang po namumula na ang pisngi
at ilong pati ang tenga. Kung pwede rin po yung may red-kissable lips. Yung hind
i po manloloko. Yung hindi po sinungaling. Yung pasasayahin po ako. Sige na po L
ord, hindi ka na ba naaawa sa akin? Nasasaktan na ako, brokenhearted ako, di mo
ba nakikita? Sige na Lord please..." Natigil ang pagdadasal ko nang may kumatok
sa pinto ng apartment ko. Atubili akong tumayo kasi mapuputol ang pinapanood kon
g landian ng tutubi sa Animal Planet kung tatayo ako. Inggit na inggit pa naman
ako sa effort na ginagawa ng mga lalaking tutubi para lang makuha ang babaeng t
utubi. At dahil sa sobrang inggit ko, napadasal tuloy ako kahit hindi naman ako
religious. Pero lahat ng ginagawa ko natigil dahil lang sa kung sinong istorbo s
a kumakatok ngayon sa pinto ko.

At kung sino man ang kumakatok na yan, manalangin na dapat siya kasi kung isa na
naman ito sa mga sugo ni Gabriel na wala ng ginawa kundi ang magdala ng bulakla
k at kung ano ano pang basura dito sa apartment ko, malilintikan na talaga sila
sa akin. Isang linggo na nilang ginagawang basurahan ang apartment ko. Napapagod
na ako sa pagpapalayas sa kanila.

Padabog akong tumayo mula sa sofa at naglakad sa pinto para buksan ito.

"Sabihin mo sa kung sino mang Poncio Pilato na nag utos sa iyo na magpakamatay n
a lang siya!" Singhal ko sabay sarado ng pinto kahit di ko pa nakikita ang kumak
atok. Sino pa ba ang ineexpect kong kakatok dyan?

"Mira...please... talk to me." Biglang nagwala ang traidor kong puso. Ito ang ay
aw ko eh, kaya isang linggo na din akong umiiwas sa kanya kasi ayaw kong harapin
siya. Lord, naman kasi, oo nga at nanalangin ako na bigyan mo ako ng lalaking k
amukha ni Gabriel. Pero di ko naman sinabing siya mismo ang ibigay mo. Sinabi ko
namang di manloloko di ba? At isa pa, alam mo naman na mahina ako sa temptation
, tapos dinala mo pa siya dito. Sayang lang ang isang linggo kong pag iwas.

"Mira hindi ako aalis dito hangga't di mo ako hinaharap. Pinalipas ko na ang isa
ng linggo para lumamig ang ulo mo. Sana naman bigyan mo na ako ng chance na mag-
explain."

"Manghingi ka ng chance sa puri mong bulok! Hinding hindi kita kakausapin." Siga
w ko pabalik sa kanya.

"Hindi ako aalis dito hangga't di mo ako hinayaang mag explain." Pagmamatigas pa
niya. At ang kapal ng mukha ha! Siya pa ang may ganang mag threaten sa akin? We
ll...

"Manigas ka dyan!" Sabi ko at naglakad na pabalik ng sofa. Ha! Never ko siyang h
aharapin. Maya maya ipagkanulo pa ako ng sarili ko kapag kaharap ko na siya. Lal
akasan ko na lang ang volume ng TV ko para di ko siya marinig.

"Mira, sige, kung ayaw mo na talaga sa akin, tatanggapin ko kahit na mabigat sa
kalooban ko. Pero bigyan mo ako ng pagkakataon na mag explain. Everyone deserve
s to be heard. Rerespetuhin ko ang anumang desisyon mo, gusto ko lang talagang m
ag explain." Napabuntonghininga ako. Nakakaasar pero in a way tama naman siya. E
veryone is entitled to the due process of the law. Kung ang supreme court nga, n
akikinig sa dalawang panig, ako pa kaya?

Napabuntunghininga ulit ako.

Sige na nga! Makikinig lang naman ako at hindi ibig sabihin nun ay patatwarin ko
na siya at makikipagbalikan na ako sa kanya.

Bumalik ako sa may pinto at binuksan ang pinto. Umaliwalas bigla ang mukha niya
at muntik na akong mapanganga dahil kahit na manloloko siya ang pogi lang talaga
.

"Salama-" Pinutol ko agad ang sasabihin niya.

"Hindi kita pinagbuksan ng pinto dahil sa napatawad na kita. Pinagbuksan kita ng
pinto dahil ayun sa 1987 Philippine Constitution, Article 3. Section 1. No pers
on shall be deprived of life, liberty, or property without due process of law, n
or shall any person be denied the equal protection of the laws. At ayun sa Secti
on 4. No law shall be passed abridging the freedom of speech, of expression, or
of the press, or the right of the people peaceably to assemble and petition the
government for redress of grievances." Hinabol ko ang paghinga ko dahil sa dired
iretso kong pagsasalita.

"Yun ang dahilan kaya pinapasok. Baka sabihin mo, napakaunlawful ko." Tapos tina
likuran ko na siya at dumiretso sa sofa. Pero narinig ko pa ang sinabi niya.

"Salamat sa Philippine Constitution, no matter how outdated it is." Dapat lang n
a magpasalamat siya sa Philippine Constitution. At dapat magpasalamat din siya n
a ako ay isang mabuting mamamayan ng bansa na nagbabayad ng tamang buwis kahit n
a minsan ay nag jay-jaywalking ako.

"Maupo ka. Ay wag pala muna. Tumayo ka and raise your right hand. Tapos sabihin
mo ang oath para masiguro kong di ka magsisinungaling sa akin." Nakasimangot na
sabi ko. Ginawa naman niya ang sinabi ko pero hindi siya nagsasalita.
"Ano ang sasabihin ko?" I sighed in exasperation.

"Sabihin mo yung... I do solemnly swear that I will tell the truth, the whole tr
uth, and nothing but the truth, so help you God. Ganun." Tapos umupo na ako at p
inanood siya.

"Di ba dapat sa bible nakapatong ang isang kamay ko?" Oo nga pala. Dapat pala ma
y bible. Pero wala akong bible. Kaya kinuha ko ang pinakamalapit sa akin. Ang te
lephone directory.

"Ito. Isipin mo na lang bible yan." Hinarap ko sa kanya ang bible at pinatong na
man niya ang kaliwang kamay niya dito tapos huminga ng malalim bago nagsalita.

" I do solemnly swear in the name of my love to Maria remedios Asuncion Dimasala
ng, that I will tell the truth, the whole truth, and nothing but the truth, so
help you God." Sabi niya pero pinandilatan ko siya ng mata.

"Wala nang 'in the name of my love chuchu' dapat. Pero di bali na. Ayaw ko ng pa
ulit ulit. Maupo ka na at sabihin mo na ang dapat mong sabihin. Ikwento mo mula
simula hanggang katapusan. " Bumuntong hininga ulit siya.

"Kakatapos mo lang makipagbreak sa akin noon nung pumunta ako sa isang bar." Sim
ula niya pero tumaas agad ang kilay ko.

"Paanong kakatapos? Pagkagaling na pagkagaling mo dito pumunta ka agad ng bar?"
Mataray na taanong ko.

"Hindi. Mga 3-4 days after our break up."

"Naglasing ka lang 3-4 days after our break up? Masyado ka naman atang late kung
makareact. Hindi kapani paniwala." Dagdag ko pa.
"Pumunta na ako sa bar na yun, afterour break up, tapos araw araw na akong pumup
unta pero nangyari ang lahat 3-4 days after our break up. May lumapit na isang b
abae sa akin. Si Charmille nga..." Pinutol ko ulit ang sasabihin niya.

"Ay alam ko na yan. Nilandi ka ng babae, tapos dahil lasing ka na, bumigay ka na
tapos dinala mo siya sa apartment nila Xiara tapos nangyari na ang two night st
and niyo. Pero ang tanong, paano ka nakakapagdrive kung lasing ka?" Sige sagutin
mo! Langya ka! Bibigyan mo pa ako ng bulok na rason.

"I was not drunk Mira, I was merely devastated by your rejection. At pwede ba pa
tapusin mo muna ako sa pagsasalita." Halatang pinipigil na niya ang inis niya.

"Hindi! Kasi bibigyan mo ako ng clich na rason na para bang hindi ko pa nababasa a
t napapanood ang mga ganyang rason. Can't you be original for the sake of artist
ry?" Sabi ko pa.

"Akala ko ba, gusto mong malaman ang totoo at gusto mong sabihin ko ang buong k
atotohanan? I am telling you the truth and no matter how clich it is you just have
to hear it, because it is the truth." Singhal niya sa akin. Napatigil naman ako
dahil kahit na galit na galit ako sa kanya, sa hindi ko alam na dahilan, natata
kot ako pag nagagalit na siya. As if he have this unknown power over me. Kaya na
patahimik na lang ako.

"Now listen Mira, because after this, I will not be explaining myself again. Oo
tama yung sinabi mong nilapitan ako ni Charmille. Hindi ko lasing, nakainom lang
ako kaya nadala ko siya sa apartment. I am conscious at that time, I am fully a
ware of what I am doing. And I am very determined to get over you for good and f
ocused my whole attention to Charmille. Naisip ko, you might be the first girl,
I fall in love with but not necessarily the last girl in my life. Nadadaanan nam
an talaga ng lahat ng tao ang heartache pero kahit anong heartache pa ang dumaan
sa buhay, life still goes on. All I have to do is to move on because I wanted t
o prove to myself that my life doesn't start and end with you. If you can live y
our life without me, then I can do the same. Kaya binaling ko sa iba ang attenti
on ko. Kay Charmille, so I asked her to stay for another night for me to get to
know her better but it didn't worked out because she knew what I am doing. Ginag
awa ko siyang panakip butas and she's right." Napanganga lang ako habang nagsasa
lita siya. His face is red all over. At ako, hindi ko alam ang irereact ko, pero
pakiramdam ko talaga humaba ng ilang kilometro ang buhok ko.

"Kaya hindi kita niloko dahil nakipag fling ako. Hindi kita pinagtaksilan. Hiw
alay na tayo nung nangyari yun and you cannot take it against me." Sinasabi ba n
iyang baseless ang accusation ko?

"Kahit na! Kahit na hiwalay na tayo nun. Still, hindi mo dapat ginamit ang ibang
babae para lang makalimutan ako. Bakit yun lang ba ang paraan para makamove on?
At sa tingin mo ganun lang ako kadaling makalimutan?" Pero in a way, kahit ang
sinabi ko kinokontra ko kasi kahit ako, naging paraan ko din ang paghahanap ng p
anakip butas para makalimutan siya. It might not be the only way but it's the ea
siest way.

"Alam ko. Alam kong hindi ka ganun kadaling kalimutan. Dahil kung madali kang ka
limutan I am not here right now doing this crazy things with you. Hindi sana ako
parang tangang sinusunod ang lahat ng iniutos mo kabaliwan man yun o hindi. I
should be marrying Maria Clara right now, kung madali ka lang kalimutan." Napalu
nok ako. OMG! Parang hindi ata ako makahinga dahil sa sinabi niya. Pero hindi! H
indi ako dapat magpapadala sa mga sinasabi niya. Hindi ako dapat magpadalos dalo
s ng desisyon.

"O-Okay na!" Sabi ko na lang. "Pwede ka ng umalis." Umiwas na din ako ng tingin
dahil baka makita niya na nagdadalawang isip na ako. N amalapit na naman akong b
umigay sa kanya.

"Ano?" Nagtatakang tanong niya.

"Diba sabi ko papakinggan kita? Hindi ko sinabing magdedesisyon ako pag nakapag
explain ka na." Kasi paano na lang kung tatanggapin ko ulit siya, tapos mauulit
na lang ulit? Kailangan ko talagang mag isip. Hindi itong nadadala ako sa kagwap
uhan niya.

"Do you realize that after this, I won't be running after you right? Tatanggapin
ko na ang katotohanan na ayaw mo na talaga akong tanggapin sa buhay mo" Mahinan
g sabi niya pero parang atomic bomb sa lakas sa pandinig ko. Teka...teka lang! N
agpapanic na ang isang bahagi ng puso ko.

"W-what!? Ehhh...di wag!" Napalakas ang boses ko. Biglang nag init ang mukha ko
pati ang mga mata ko. Naiiyak ata ako pero pinigilan ko. Kakaisip ko pa lang na
pag iisipan ko pero ito siya at titigil na daw kakasuyo sa akin.

"Joke lang!" Bigla niyang sabi. Napatigil na naman ako sa pag eemo.

"Ano?"Parang gago itong si Gabriel! Sarap sabunutan. Anong joke lang? Pinaglalar
uan ba talaga niya ako?

"Sa tingin mo, pagkatapos ng lahat, maggigive up na lang ako basta basta? At isa
pa, sinabi ko pa lang maggigive up na ako maluha luha ka na, paano pa kaya pag
tinotoo ko?" A slight smile formed on his lips. Napahiya ako dahil nakita pala n
iya ang reaction ko kanina.

"Hindi ako naiiyak ha! Guni guni mo lang yun. Nababaliw ka na. Pumunta ka na lan
g kaya ng Mental baka matulungan ka nila. Lumayas ka na nga!" Tinulak ko pa siya
dahil hiyang hiya na talaga ako. Ayaw kong makita na nangingiti siya kasi mas l
alo akong napapahiya.

"Oo na. Aalis na ako. Ni hindi mo man lang ako pinainom ng tubig." Tapos pinisi
l niya ang ilong ko at lumabas ng apartment ko.

Hindi tuloy ako makapagtalak kasi natulala na naman ako.

A/N: Kunting tumbling na lang matatapos na ang kwento na to. Makakapagfocus na d
in ako sa madugong kwento nina Rachelle at Michael at nina Roselyn at Jayson. An
d of course The Nymph of Dawn.
<hr>
35

"Mira, phone." Napatingin ako sa officemate ko na may hawak ng telepono.

"Pa transfer." Sabi ko tapos hinintay na magring ang extension na nasa table.

"Hello." Maarte pang sagot ko. Ngumingiti pa ako habang sinasagot ko ang phone.

"Is this Miss Mira Dimasalang." Sabi nung babae sa kabilang line. Kinilala ko an
g boses pero mukhang first time kong marinig ang boses sa kabilang line.

"Yes speaking."

"Miss Mira, I'm Che of the National Center for Mental Health." Bigla akong kinab
ahan sa sinabi niya. Bakit tumatawag sa akin ang mental hospital? Kukunin na ba
nila ako?

"I would like to talk to you about your husband." Husband? My husband? Kelan pa
ako nagkaroon ng asawa?

"Husband po?" Nagulo bigla ang utak ko. Una tumatawag ang Mental Hospital tapos
ngayon may asawa ba ako? Nababaliw na ba itong si Che.

"Yes. Your husband, Gabriel. Miss Mira, bakit mo naman pinadala ang asawa mo dit
o? Hindi naman siya baliw. Pero dahil daw sa sinabi mong pumunta siya dito dahil
nababaliw na siya kaya pumunta siya dito at dahil daw isa siyang masunuring asa
wa. Miss Mira, our institution is not a joke. If you have a marital problem, set
tle it in your home." May pagtataray na sa boses ni Che. Then I realized somethi
ng at nagpakulo ito sa dugo ko. Ano na naman ang ginawa ni Gabriel? Bakit pati
ang Mental Hospital dinadamay niya? Ito ba ang resulta ng hindi ko pagpansin sa
kanya nitong mga nakaraang araw?

"Miss Che, you must be mistaken. Hindi ko po siya asawa." Pag nakita ko si Gabri
el, sasabunutan ko talaga siya.

"Miss Mira, kung ayaw mo na siyang maging asawa, magpa annul na lang po kayo. An
yway, he's here right now, at hinihintay ka. Hindi daw siya aalis hangga't hind
i ikaw ang sumusundo sa kanya at ikaw ang nagsabing hindi siya baliw. Sayo lang
daw siya maniniwala." Napapikit ako para kalmahin ang sarili ko. Gabriel, ano
ba ang ginagawa mo sa buhay mo? Nababaliw ka na ata talaga at pati ako pinapahiy
a mo.

Nagpaalam na ako sa taga Mental at nag ayos. Tapos nagpaalam na ako sa boss ko.
"Bakit? Saan ka pupunta?"

"Susunduin ko po ang baliw na VP for Engineering." Nakasimangot na sabi ko.

"Kausapin mo na kasi para hindi yung kung ano ano ang pinaggagawa. Sige umalis k
a na. May magagawa pa ba ako?" Nanunuksong sabi niya na lalong kinainis ko. I sw
ear, pag nakita ko talaga si Gabriel sasabunutan ko siya!

At ang mas nakakainis pa, para naman akong uto uto na sinunod ang gusto niya. Pw
ede ko namang pabayaan na lang siya doon sa Mental Hospital at ng tuluyan na siy
ang mabaliw pero eto ako ngayon at nanggagalaiti dito sa taxi papunta sa kanya.
Pwedeng pwede ko siyang tiisin pero hindi ko magawa and worst, alam niyang hindi
ko siya kayang tiisin. Dahil ang walanghiya, alam niyang may nararamdaman pa di
n ako sa kanya kaya sinasamantala niya ang damdamin kong yun na unti unti kong p
inapatay.

Ay bwisit naman talaga! Para na akong mababaliw. Ako na lang kaya ang pumasok sa
mental hospital?

Nakasimangot akong pumasok sa Mental Hospital. Tinuro naman ako ng mga tauhan do
on kung saan ako pupunta and there I saw Gabriel chatting with one of the patien
ts. Tumayo naman siya nung nakita ako and his face light up na parang nakakita n
g liwanag.

"Mahal kooo! Dumating ka!" Mabilis siyang pumunta sa akin at akmang yayakapin ni
ya ako pero pinigil ko siya.

"Wag mo akong mayakap yakap dahil galit na galit na galit ako sa'yo!" Singhal ko
agad sa kanya. Kung wala lang kami sa harap ng mga baliw, sinabunutan ko na siy
a. At habang kaya ko pang pigilan ang sarili ko, tinalikuran ko na siya at nagl
akad palabas. Siya naman, nagpapaalam pa sa mga nakakasalubong namin.

"Alam mo Mira, we are not so different from them." Sabi pa niya habang sumasabay
sa mabilis kong paglalakad. Kahit kailan sa buong buhay ko, kahit na medyo bali
w ako, hindi ko pinangarap na makapasok sa mental hospital. Pasyente man ako o h
indi.
"Ikaw lang!" Nakasinghal pa din na sabi ko. Nagpupuyos ang kalooban ko. At hangg
a't nakalabas kami ng Mental Hospital at makasakay sa taxi ganun pa din ang mood
ko.

Nakakainis siya kasi ang dami niyang drama sa buhay at pinapunta pa ako sa lugar
na yun pero mas nakakainis ako kasi sumunod naman ako na parang tanga. Gustong
gusto ko na ngang sabunutan ang sarili ko ngayon dahil sa kagagahan at katangaha
n pero pero baka isipin niyang nababaliw na nga ako at ibalik ako sa Mental.

"Mira..." Untag niya sa akin. Lumayo pa ako nung lumapit siya sa akin sa backsea
t ng taxi. Dapat talaga sa harap nalang ako sumakay.

"Wag mo akong kausapin!" singhal ko.

"Bakit ka ba nagagalit?" At nagpanting ang tenga ko. At siyempre, bilang maarte
na katulad ko, hindi ko sasabihin sa kanya na mas naiinis ako sa sarili ko.

"Kasi pati ako dinadamay mo sa kalokohan mo. Ano ba ang pumasok dyan sa isip mo
at naisipan mong magpanggap na baliw. Okay sana kung wala kang naagrabyado. Pina
hiya mo pa ako sa director ng Mental Hospital. At higit sa lahat, sinayang mo an
g oras at ang energy ko! Nasasayang lahat ng yun ng dahil sa'yo." I shouted at h
im. Nakatulala naman siya sa akin tapos bigla niyang sinapo ang dibdib niya.

"Ouch!" Sabi pa niya na parang nasasaktan talaga.

"Wag mo akong dalhin sa pagpapacute mo Gabriel. Inis na inis ako ngayon sayo! At
pwede bba, lubayan mo na ako?"

"Hindi naman ako nagpapacute at saka hindi naman kalokohan ang ginawa ko Mira. A
t hindi ka dapat nagagalit ng ganyan kasi ginawa ko lang naman kung ano ang gust
o mo." Napatingin ako sa kanya bigla. Ano ang pinagsasabi niya?

"Anong ginawa ang gusto ko?"

"Di ba sinabi mong pumunta ako ng Mental? Ginawa ko lang ang sinabi mo." Napanga
nga ako. Inisip ko kung sinabi ko nga ba yun at naalala kong sinabi ko nga yun n
ung huli kaming magkausap.

But wht the hell, sino ang sira ulong gagawin ang sinabi kong yun. Arrgggh! Kinu
yom ko ang mga kamay ko para pigilan ang sarili kong sabunutan siya. Tapos humin
ga ako ng malalim

"Saan po tayo Ma'am? Nasa Makati na tayo." Sabi ng driver ng taxi.

"Dito na lang po Kuya. Ihatid mo yan sa Villegas Tower." Inabutan ko ng 200 ang
driver ng taxi at agad na bumaba nung tumigil ang taxi. Hidni ko nilingon si Gab
. Dirediretso lang ang lakad ko at napansin kong nasa Ayala Triangle pala ako.
Buti na lang at medyo malapit sa tower kaya kukunti na lang ang lalakarin ko.

"Nakakainis! Nakakainis talaga. Bakit ba sa lahat ng taong pwedeng mahalin, sa k
anya pa ako nainlove. Ayaw ko na sa kanya! Masyado na niya akong nasaktan. Ahhhh
!" Nanggigigil na sigaw ko na may kasama pang dabog. Ang sarap kong kalbuhin!

"Mira..." Napatigil ako sa pag eemo ko at lumingon. And I saw Gab. Nakatayo lang
siya mga 2 yards away from me. At alam kong narinig niya ang pag eemo ko. And o
nce again napahiya na naman ako sa kanya.

"Ano pa ang ginagawa mo dito? Bakit mo pa ako sinundan?"

"Wag!" Naguluhan ako sa sinabi niya. Sisinghalan ko na sana ulit siya pero nakit
a ko kung gaano kaseryoso ang mukha niya.

"Don't give up on me. Gagawin ko ang lahat ng gusto mo. Kahit pahirapan mo pa ak
o, kahit ayaw mo muna akong pakasalan, okay lang. Kahit na magsama muna tayo na
ng walang kasal kung yun ang gusto mo, sige, papayag ako. Wala na akong pakiala
m sa puri ko, sa pangalan ko, sa sasabihin ng pamilya ko. Basta makipagbalikan
ka lang sa akin. Basta bigyan mo lang ako ng chance." And his voice broke.
<hr>
36

Napatulala ako sa nakayukong si Gabriel. Nagsimulang magpanic ang kalooban ko.

"What are you doing?" Hindi ko na din mapigilang lumapit sa kanya. Napatingin pa
ako sa paligid ko. Don't tell me... don't tell me...umiiyak siya? Omg! Ano ang
gagwin ko? Umiiyak siya.

"Hoy Gabriel!" Nagpapanic na sabi ko sa kanya sabay tingin sa paligid. I want to
make sure na wala pang nakikiusyuso sa amin. Nakakahiya kaya! Ano na lang ang s
asabihin ng mga taong nakakakita? Na nagpapaiyak ako ng lalaki? Na heartless ako
?

"I'm sorry. I don't know. Paano mo ba ako mapapatawad? Paano ba kita masusuyo? A
no ba ang gagawin ko para bumalik ka lang sa akin. Because the truth is, hindi k
o na alam ang gagawin ko." Namamalat ang boses niya and when he looked up at me,
I saw a trace of tears in his eyes.

Napatulala ako sa kanya. Oh shit!

Hindi ko alam ang gagawin ko. It's the first time that a guy cried in front of m
e. Ano ba ang ginagawa sa ganitong sitwasyon? At bakit dito siya umiiyak? Paano
kung may makakita sa kanyang ibang tao?

"Hoy! Ano ba? Wag mo akong ganyanin! Utang na loob! Gabriel! Nakakahi-shiiz!" Um
alis ako sa harap niya pero hindi pa ako nakakalimang hakbang at bumalik ulit ak
o and looked at him in disbelief.

What am I gonna do? Will I hug him? Will I console him? Babatiin ko na ba siya?
Para lang di ako mapahiya sa mga people sa Ayala Triangle? At bakit ba kasi dito
kami nagdadrama? Bakit kasi niya ako sinundan? Kung alam ko lang na magdadrama
siya dito sana pumili ako ng mas private na lugar di ba? Nakakaasar naman. At an
g init pa, pinagpapawisan na ako.

"Mira..."

"Tumigil ka na sa pag iyak. Utang na loob. Kapag hindi ka pa tumigil dyan sasabu
nutan na kita." Sabi ko pa sa kontroladong boses pero ang totoo nanggigigil na a
ko. I should have shouted at him kung wala lang kami sa public place. Pati tuloy
sarili ko gusto ko na ding sabunutan dahil sa nagpapanic na ako.

Sino ba kasi ang nagsabi na romantic ang mga ganitong scene? Na kapag iniyakan k
a ng guy ay romantic na? Nakakahiya kaya! It isn't romantic because the truth is
, in love, you don't want to see your loved one cry for you. It is just sadistic
if you would feel happy and elated kapag nakikita mo na ang boyfriend mo o ang
asawa mo ay umiiyak. Kaya never na naging romantic ang ganitong scene.

"Pinapatawad mo na ba ako?" Kahit namumula ang buong mukha niya at may luha pa s
a mga mata niya kitang kita ang kasiyahan dahil sa sinabi niya. And I am tempted
. Very tempted to just forgive him and be done with all of these drama but a par
t of me just wouldn't agree.

Gusto ko na talagang makasiguro na ang lalaking umiiyak ngayon sa harapn ko ay h
indi ako dinadramahan at hindi umaarte sa harapan ko. Dahil gusto kong makasigur
ado at ayaw kong magpadala sa luha niya o sa sulsol na kahit sino na patawarin k
o na siya. Dahil kapag nabigo ako, hindi naman sila ang iiyak kundi ako. Hindi n
aman sila ang masasaktan kundi ako. Hindi naman sila ang iinom ng tatlong litron
g kape kundi ako.

Kaya kung magdesisyon man ako na makipagbalikan sa kanya, dapat buong pagkatao k
o kusang loob na sumasang ayon at hindi dahil sa nagpadala ako sa sulsol o sa l
uha niya. Para kahit na magkanda letse letse man ang kahahantungan ng relasyon n
amin wala akong sisisihin kundi ang sarili ko.

"Sige." Lumiwanag ang buong mukha niya. Pinahid na rin niya ang mga luha niya. B
uti naman dahil ang awkward na.

"Talaga? Pinapatawad mo na talaga ako?" Umiwas ako ng tingin.

"Hindi." Nawala bigla ang saya sa mukha niya. Napanganga siya.
"Sige umiyak ka lang. Ito ang panyo. Labhan mo at ibalik mo sa akin. Mahal yan p
ara sa empleyadang katulad ko. At hindi ako madadala sa luha mo. Gabriel, it tak
es more than that." Tapos tumalikod na ako at pinilit ko talaga ang sarili ko na
hindi na lumingon, na hindi na bumalik. Tinanggap ko ang mura na sinisigaw ng i
sang bahagi ng puso ko. OO na, pa hard to get na ako at maarte pero kahit kailan
, hindi talaga ako mahilig sa half-cook. Half cooked vegetables, half cooked mea
t at half cooked relationship. Ayaw ko ng hinog sa pilit kasi maasim. Mapa mangg
a man yun o mapa relasyon.

Hanggang sa dumating ako sa opisina at makauwi sa apartment maasim pa din ang mu
kha ko. Nagtatalo pa ang isip ko kung tama ba talaga ang ginawa ko? A part of me
is also scared na baka lalo ko lang pinalala ang sitwasyon pero mas malakas pa
din ang paninindigan ko na hindi ako makipagbalikan kay Gabriel hangga't may pa
g aalinlangan ako.

Yun ang isinaksak ko sa isip ko hanggang sa makatulog ako. Pero ang hirap pala m
akatulog lalo na kung may gumugulo sa isip mo. Hanggang sa mag-umaga na at halos
wala akong tulog nung pumasok na ako sa opisina. Hilong hilo ako at antok na an
tok.

"Mira!" Biglang napamulat ang mga mata ko nung marinig ko ang tawag ng kaopisina
ko. Asar naman! Napapapikit na ako eh.

"What!?" Pasinghal ko din an sagot sabay punas ng mata ko dahil baka may muta pa
ako. Tumingin na din ako sa paligid dahil baka nasa paligid lang si boss at nak
ita akong tutulog tulog.

"May package ka." Napatingin naman ako sa tinitingnan ng kaopisina ko at nakita
ko ang delivery boy na may bitbit na isang malaking box at sa katabi niya ay may
dalawa pa.

Tumayo ako at naglakad papunta sa delivery boy.

"Saan galing?" Sino naman ang magpapadala sa akin ng tatlong cartoon na package?

"Sa Landmark Ma'am. Pakipirmahan na lang po dito." Tapos iniabot sa akin ang way
bill. Tiningnan ko pa ang pangalan at naka pangalan nga sa akin. Buong pangalan
ko pa ang ginamit. Kulang na lang buuin ang middle name ko.

Pinirmahan ko na ang waybill at umalis na ang delivery boy. Madami na din ang na
kikiusyuso sa mysterious package ko. Bumalik ako sa table ko at kinuha ang gunti
ng then I opened one of the boxes at tumambad sa akin ang mga malalambot na cott
on consisting of towels of different kinds, bathrobes at may kasama pang comfort
ers.

Nanalo ba ako ng bathroom showcase ng hindi ko alam? Then I opened the other box
at ang laman naman ay mga bedsheets, pillows at pillowcases. Baka naman bathro
om and bedroom showcase ang napanalunan ko?

And when I opened the last box doon ko napagtanto kung para saan ang mga boxes a
t kung sino ang nagpadala. Dahil ang laman ng huling box ay lingeries, brassiere
s, panties at sangkatutak na panyo. At sa tabi ng mga panyo ay may isang maliit
na card from the Department Store itself.

'Salamat sa panyo. Ang bango.' Agad na nag init ang pisngi ko ata agad kong ding
sinara ang box kasi pati mga guys na ka officemate ko at tumitingin sa mga undi
es.

Nag init na din ang dugo ko at kumuha ako ng kahit ano sa box at nagmartsa palab
as ng opisina papunta sa opisina ni Gabriel. I was fuming mad while I'm walking.
Siguro kung magsasalamin ako, pulang pula na ang mukha ko.

Napapatingin sa akin ang mga tauhan ni Gabriel sa akin na mostly ay mga lalaki p
ero hindi ko sila pinansin lahat. Dire diretso ako hanggang sa makarating sa opi
sina niya. Ni hindi ko pinansin ang secretary niya.

"What's this?" Sabi ko agad pagkapasok ko sa office niya at inilahad ang hawak k
o. I saw him looked up from the paper he is reading at tumingin sa akin.

"A bra?" Inosenteng sabi niya.
Napatingin din ako sa hawak ko at saka ko narealize na bra nga ang hawak hawak k
o. Nakaladlad pa. Dala dala ko ito mula nugn lumabas ako galing sa Department na
min papunta sa office ni Gabriel. No wonder the everyone is giving me weird glan
ces. Ikaw ba naman rumampa na may hawak na bra.

"Bakit mo ako pinadalhan ng sangkatutak na ganito, at kung ano ano pa? What are
you trying to prove?" I was seething habang sinasabi ko yun.

" Sabi mo ibalik ko ang panyo mo. Unfortunately, hindi pa yun nilalabhan at ayaw
kong may utang ako na nagtatagal ng 24 hours kaya binilhan na lang kita ng pamp
alit ng panyo mo. Kaso nung magbabayad na ako, hindi pala sila nagsusukli sa Ma
nagaer's Check kaya dinagdagan ko na lang ang pinamili ko." Lalo akong nainis da
hil alam kong pinapaikot lang niya ako. Hindi naman siya ganun katanga para magb
ayad ng Manager's Check sa Department Store. Siguro kung hindi ko pa alam kung s
ino talaga siya maniniwala pa ako. Pero hindi na ngayon.

"Sinong pinagloloko mo? Oo na, alam ko na na mayaman ka pero wag mong ipamukha s
a akin na mayaman ka dahil kaya ko ring bilhin ang mga yan. Yung panyo ko lang a
ng pinababalik ko. Hindi ko kailangan ng tuwalya, bathrobe, pillowcase, at kung
ano ano pa. I just want my hanky back. Ayaw ko na may utang na loob ako sa'yo."
I saw him smile at hindi ko alam ang dahilan ng pagngiti niya. Nang aasar ba ta
laga siya? Galit na galit na ako pero nakangiti pa din siya?

"Very well then." Tapos pinindot niya ang phone sa tabi niya.

"Lindsey, pakipasok nga dito ang Invoice ng landmark. Yes. That one. Thank You."
At binaba na niya ang phone. Napatingin naman ako sa bumukas na pinto at sa pag
pasok ng secretary niya tapos iniabot sa kanya ang pink na paper.

"Here. Kung ayaw mong binibigyan ka ng kung ano ano, bayaran mo na lang. Ibawas
mo ang price ng isang panyo. Para hindi ka na magkaroon ng utang na loob sa akin
." Napatulala ako sa papel na inaabot niya sa akin. At nanlaki ang mga mata ko
nung makita ko kung magkano ang amount ng mga pinamili niya.

Halos kulang pa ang tatlong buwan kong sahod! And he wanted me to pay for all of
it? Ano ang gagawin ko sa sangkatutak na tuwalya?
"I don't want any of it. You can have it all back!"

"I can return it if you haven't opened the box. Pero kung nabuksan mo na I'm afr
aid na hindi na pwedeng ibalik ang mga yun." Pa cool na sabi niya.

"At ano ang gusto mong gawin ko sa mga yun? Ipamigay?"

"It's up to you. Pero magagamit mo naman ang mga yun. Kung hindi mo kayang bayar
an agad agad. Pwede namang salary deduction. Ilang gives ang gusto mo?"

I blinked once, twice and thrice to check if he's really serious. Nakikita ko an
g ngiti sa mga mata niya but his jaw is also set. His eyes intense while looking
at me.

Then I realized, it is not just the issue of a hanky, it is not just an issue of
bras and panties.

It is more than that.

It is an issue of him so determined to have me back.
<hr>
37

"Ipamigay mo na lang kaya sa amin yan at ngdi ka na namomroblema?" Suhesityon ng
isang ka officemate ko nang makita niya akong nakatunghay sa mga box na isang l
inggo ng nakatingga sa opisina namin.

"Sinuswerte ka! Alam mo ba kong magkano ang isang pares ng towel dyan? Isang lib
o! Tapos hihingin mo lang samantalang ako mamumulubi sa pagbabayad niyan?" Sabi
ko sa kanya ng nakaismid.
"Eh di makipagbalikan ka na kay Sir Gab para wala ka ng babayaran at may maghaha
tid pa sa mga yan sa bahay mo." Dagdag pa niya na nagpakati sa ilong ko.

"Hindi ako makipagbalikan sa kanya nang dahil lang sa towel noh! Hmp!" Tapos nil
ayasan ko na siya. Kinahapunan, nagpatulong na ako para bumaba ang mga box at is
inakay sa taxi. Napagastos pa tuloy ako sa taxi nang dahil sa kalokohan ni Gabri
el na isang linggo nang hindi nagpapakita sa opisina. Saan na kaya ang kumag na
yun?

At bakit ko ba siya hinahanap? Mabuti ngang hindi na siya nagpapakita sa akin pa
ra matiwasay na ang buhay ko.

"Excited na ako!" Sabi ng isa kong officemate.

"Ako din!" Sabi ng isa pa.

"ikaw Mira, hindi ka excited?'" Tanong nang katabi ko sa upuan ng bus. Papunta k
asi kami ngayon sa Tagaytay para sa yearly teambuilding namin.

"Hindi! Hindi naman beach ang pupuntahan natin kundi bundok. Ano ang nakakaexcit
e sa bundok?" Nung last year kasi, sa beach ang team building namin kaya enjoy n
a enjoy ako sa pagrarampa ng flawless skin ko. Eh ngayon? Sa bundok. Paano ako r
arampa sa bundok? At ano ang gagawin namin sa bundok? Kaasar.

"Maganda daw doon!" Dagdag pa niya pero hindi ko na siya pinansin. Pumikit na ak
o para matulog sa buong byahe.

Nagising na lang ako nung maramdaman ko na nagkakagulo na ang mga tao sa bus. Ak
ala ko nga kong ano na ang nangyayari yun pala nakarating na kami sa isang libli
b na lugar at nagsibabaan na ang mga kasamahan ko. Hindi agad ako tumayo. Instea
d, hinintay ko silang makababa lahat bago ako bumaba at nagpatulong sa driver ng
bus para kuhanin na compartment ng bus ang dala kong dalawang maleta.

"Sayo lahat ito Ma'am?" Tanong pa ng driver nung nakuha na niya ang mga gamit ko
.

"Hindi po Kuya. Sayo ang isa, sa akin ang isa. Kuya naman, ipapakuha ko ba sayo
yan kung hindi sa akin?" Pero ngumiti ako ng unti kahit naiirita ako. Napansin k
o lang iritable ako these past few days. Pero pinigilan ko ang inis ko dahil ti
nulungan ako ni Kuya driver.

Hinatid naman ako ni Kuya driver hanggang sa reception ng resort kung saan ang m
ga kasamahan ko na walang kaprobleproblema sa mga bitbit nila dahil karamihan sa
kanila isang bag lang ang dala at yung iba knapsack lang. Kunsabagay 2 nights 3
days lang naman kami dito sa resort but still hindi ko maimagine kung paano nag
kasya ang lahat ng gamit nila sa iisang knapsack.

"Grabe ang laaammigg." Sabi ng kasama ko sabay yakap ng knapsack niya when a col
d wind blows.

"Hindi ka ba nilalamig Mira?" Baling niya sa akin habang sinusuot na ang jacket
niya.

"Hindi ah!" Kunyaring sabi ko pero ang totoo, I already have goosebumps on my le
gs. Paano ba naman kasi, I am only wearing a short shorts and a white sleeveless
shirt. Malay ko ba na ganito kalamig dito considering the global warming. At an
g jacket ko nasa pinakailalim pa ng isa kong maleta at ayaw kong maghalungkat ng
ayon kaya wala akong choice kundi ang tiisin ang lamig.

May plano sana akong magbihis pagkasettle namin sa mga rooms pero agad agad din
kaming tumawag kasi magsisimula na daw ang activities. Pero mabuti na lang, naku
ha ko pang kunin ang jacket ko na sa awa ng Diyos ay ang nipis.

Then nagsimula na ang team building namin. Sa pink team ako nasali pero hindi ak
o nakikisali. Parang amazing race ang kinalabasan ng mga games at na assign ako
sa game 6 na hindi ko alam kung ano. Pero nag enjoy ako sa game. In fact nawala
ang lamig na nararamdaman ko dahil sa patakbo takbo kung saan saan para maghanap
ng clue.

"Roadblock." Basa ng kasamahan ko sa clue. And it turned out na pipili ako kung
isosolve ko ang sudoku puzzle of mag mamudslide ako. A part of me wanted to solv
e the sudoku puzzle dahil ayaw kong maputikan pero ilang buwan naman kaya ang li
lipas bago ako makatapos? Hindi ko pa naman hilig magsolve ng mga ganun.

"Sige mudslide." Pikit matang sabi ko. They all cheered at me at wala na akong n
agawa kundi ang mag mudslide. Nabulabog ata ang lahat ng hayop sa bundok na yun
nung tumili ako habang nagsaslide. Pinikit ko ang mga mata ko at nanalangin na s
ana hindi mukha ko ang maunang tumama. And then I felt the cold liquid hit my bu
ttocks and the icy water enveloped me. Hindi pala pure mud ang aabutan ko kundi
tubig na nilagyan lang ng putik. At ang pakiramdam ko ngayon para akong nagswimm
ing sa pinagbanlawan ng yelo. Ang lamig. Gusto ko nang magmura ng dahil sa lamig
.

Then I looked at my teammates and they are all cheering and looking at the next
clue. Wala man lang kahit isa ang tumulong sa akin.

"Magpapakamatay ka ng dahil sa Amazing race?" Napatingin ako sa nagsalita. And t
here I saw Gabriel looking at me. At nakita ko ang galit sa mga mata niya.

"Hindi ah! Nagpapakabasa lang." Sabi ko sabay flipped ng wet hair ko. Tae ang la
mig. Pero tumayo pa din ako at tiningnan ang puti kong shirt na ngayon ay kulay
putik na. Aaahhh! Ba't ko di naisip na mahirap pala labhan to?

"Ano ang ginagawa mo dito?" Paismid kong tanong. AT nagawa ko pa talagang umismi
d kahit na nanginginig ang tuhod ko sa lamig. Pero naman kasi, isang linggo siya
ng nawala tapos ngayon bigla siyang susulpot at inoras pa talaga niya sa panahon
na mukha akong basang sisiw literally.

"Nanonood ng mga suicidal..."

"Hindi nga ako suicidal..ahhhh" At nadulas ako bago ako makaakyat sa mud pit. Pe
ro hindi ako bumalik sa putik na pinanggalingan ko dahil hinawakan niya ako. Kun
g pelikula ito ang term dapat ay 'iniahon niya ako sa putik na kinasasadlakan ko
'. Nangunyapit naman ako sa braso niya na nakahawak sa braso ko kasi ayaw ko ng
bumalik sa putik hanggang nga sa nakaahon na ako. Pero pagkaahon ko, tsaka ako n
agsisi. Dahil doon ko naramdaman ang sobrang lamig na mas gugustuhin ko pang mag
tampisaw ulit sa putik.
"Ba-ba-ba-balik n....na lll...lang a..a..ako sa pu..tik." Tapos akma akong tatal
on ulit pero pinigilan niya ako.

"Mira ano ba!" tapos hinila na niya ako palapit sa kanya.

"Ang la-whew! Ang lamig kasi." Pinilit kong maging straight ang pagsasalita ko a
t hindi madala ng pangangatal ng ngipin ko. Shit! Kung alam ko lang na ganito ka
lamig di ako nagprisintang mag mudslide. Magso-soduko ako kahit abutin ako ng ta
on.

"Bakit ka ba kasi tumalon? At bakit ganyan ang damit mo alam mo naman na Tagayta
y ang pupuntahan at hindi beach?" Tapos tumingin siya sa maputik kong shirt at s
hort tapos napangiwi.

"Malay ko bang ganito kalamig dito? Na hindi effective ang Global warming sa lug
ar na to?" I hugged myself tighter as if that could somehow ease up the cold tha
t I am feeling pero nagulat ako nung may bumalot bigla sa akin ng tuyong damit.
Shit! Tuyong damit! It feels like heaven.

Napatingin ako kay Gab at nakita kong naka t-shirt na lang siya at nasa akin na
ang jacket niya. At walang sabi sabi na hinila niya ako palapit sa kanya at inak
ay papunta sa accommodation namin habang yakap yakap niya ako.

"Ano na lang ang mangyayari sa'yo kung wala ako? Maghahypothermia?" Talak pa ni
ya habang akay akay ako.

"may tutulong naman siguro sa akin kung di ka dumating. Ang ganda ko kaya!" AT s
aka hindi lang naman siya ang nag iisang admirer ko sa office. Nagkataon lang na
naunahan niya ang mga ito. Pero nagtataka talaga ako na walang sumaklolo agad s
a akin kanina samantalang dati naman, nag uunahan pa ang mga guys.

"They won't." Sabi pa niya kaya napatingin ako sa kanya kasi sa klase ng pagkasa
bi niya, parang siguradong sigurado na siya na wala talagang tutulong sa akin.

"At bakit?" Nagdududang tanong ko.

"Dahil busy ang lahat sa laro." Kahit na. Pero naisip ko na may point siya.

"O sige, pero hidni ibig sabihin na tinutulungan mo ako ngayon ay bati na tayo h
a. Hindi pa tayo bati kahit utang ko sayo ang pagsalba sa muntik nang pagkafreez
e ng matris ko." Mataray pa ding sabi ko. May guts na akong magtaray kasi nakaka
recover na ako sa lamig dahil sa jacket niya at sa yakap niya.

Hindi kaagad siya sumagot kaya napatingin ako sa kanya and I saw him smile pero
nung nakita niyang nakatingin ako, agad naman niyang inalis ang ngiting yun.

"Oo ba!" Seryosong sabi niya.

"Buti naman."

"Pero dahil nga sa sinalba ko ang matris mo, kailangan mong makipag usap sa akin
mamaya. Yung hindi ka nagtataray, yung hindi mo ako sinisigawan, yung matinong
pag uusap Mira." Napanganga ako and I saw how serious he is.

"Eeehhh.." Yun na lang ang nasabi ko at kahit yun lang, unti unti nang umaahon a
ng kaba sa dibdib ko.

"Bakit?" Para tuloy bigla na lang bumalik ang lamig na nararamdaman ko.

"Para sa kapakanan ng matris mo." Seryoso pa ding sabi niya.
<hr>
38

Hindi ko na ramdam ang sobrang lamig ng lugar dahil sa pinagpapawisan ako ng mal
apot. Pagkatapos kasi akong ihatid ni Gabriel sa room namin iniwan na niya ako.
Ako naman, hindi mapakali samantalang, mag uusap lang naman kami.

Hidni ko siya nakita hanggang magdinner at kahit na nagkakantahan na ang mga kas
amahan ko, wala pa ding Gabriel na sumulpot. Yung kaba ko kanina, napalitan ng i
nis. Sinasabi ko na nga ba na sinungaling ang lalaking yun. Nakaismid na sabi ko
sa harap ng bonfire.

Sasabihin niyang mag uusap kami tapos siya itong hindi sisipot. Sinayang lang ni
ya ang kaba ko kanina.

"Gago talaga yun!" Sabi ko sabay sipa sa buhangin papuntang bonfire. Wala na ako
ng pakialam kung marinig man ako ng mga katabi ko dito sa bonfire. Naiinis ako.
Naiinis ako! Naii---

Napatigil ako sa iniisip ko nung may umupo sa tabi ko with that familiar scent a
nd the familiar warmth. Napatingin ako sa paligid at nakita kong ang mga kasamah
an ko dito kanina na nagluluto pa ang marshmallows at nag iihaw ng isaw at barbe
que ay nawala nang lahat. Nakita kogn lumipat na sila sa kabilang bonfire at doo
n sila nag iihaw.

Bakit naman iniwan nila ako dito?

"Mag uusap na tayo." Sabi niya na lang at di man lang nag abalang magpasakalye.
Wala man lang hi or hello.

"Panis na ang laway ko." Nakasimangot na sabi ko.

"May inasikaso lang ako sa Manila." Dagdag pa niya. So ibig sabihin, bumalik pa
siyang Manila tapos nagbyahe ulit pabalik dito?
"Hindi ako nagtatanong." Paismid na sabi ko.

"Mira...bakit ba ang tigas ng ulo mo?" He said with an exasperated tone.

"May nakita ka na bang skull na malambot? Kung meron, ipakita mo sa akin at bibi
gyan kita ng isang milyon." Pamimilosopo ko sa kanya.

"Wala ka ngang pambayad sa mga towels, bibigyan mo pa ako ng isang milyon." Napa
tingin ako sa kanya bigla. Nagkasalubong na ang mga kilay ko.

"Hoy! For your information, hindi ako mag kakautang sayo kung..." At natigil ang
pagsasalita ko nung bigla niyang hinawakan ang isang kamay ko. Nawala sa isip k
o ang mga sasabihin ko pa. The warmth of his hand immediately envelope my cold h
ands.

Ito ang unang beses na nagtangka siyang hawakan ako simula nung magkagalit kami.
At hindi ko maexplain ang nararamdaman ko. It was just a holding of hands pero
pakiramdam ko, napaka intimate ng ginawa niya.

"Are you still mad at me?" Mahina niyang sabi at nagsitayuan ang lahat ng balahi
bo ko sa katawan. Ay shit! Bakit ganito ang reaction ko? Hindi ko talaga alam at
naloloka ako.

Then I searched for that hatred in my heart pero wala akong makapa. Sinabi ko na
dati na hindi ko siya matitiis at siguro hindi ko din kayang magalit sa kanya n
g matagal. Pride na lang nga ata ang nagtutulak sa akin para patuloy na magkunya
ring galit sa kanya.

"Hindi." Dahil yun ang totoong nararamdaman ko. Naramdaman kong himigpit ang haw
ak niya sa kamay ko tapos huminga siya ng malalim.

"But still I am sorry. I wanted to make it up to you if you will let me." At bum
alik ulti ang kabang nararamdaman ko kanina. Dinagdagan pa na parang nagwawala a
ng tyan ko.
"Gab..."

"I won't take no for an answer Mira. Sinabi ko na yun sayo. At hindi mo rin sabi
hing layuan na lang kita because I won't do that either. I tried but I can't. Na
hirapan lang ako. And I don't want to undergo that kind of torture again." Napat
ingin ako sa kanya.

"Wag ka nang magtaka. I did that twice. Nung nakipagbreak ka sa akin at nung na
laman ko kung gaano kita nasaktan. Naisip ko, siguro nga mas mabuting hiwalay na
lang tayo. In that way, I would stop hurting you and myself. Naisip ko din na
siguro nga hindi tayo bagay. Kasi hindi tayo magkaintindihan. Magkaiba ang panan
aw natin lalo na sa kasal. You are just too liberated at ang arte mo pa." Teka!
Nakikipagbati ba to sa akin o nanlalait? Sinamaan ko siya ng tingin pero hindi s
iya nakatingin sa akin. Nakatingin lang siya sa bonfire. Nasayang lang ang pagdi
lat ng mga mata ko. At hindi ko na din nagawang magsalita. Para kasing nakakahiy
ang bulyawan siya, e nagmomoment yung tao.

"And yeah, nakakainis ka at naiinis ako sa mga ginagawa mo sa akin dahil pakiram
dam ko sobra sobra na. At nagpapakatanga na ako. Pero alam mo, kahit gaano ka na
kakainis, kahit gaano ka kaarte, at kahit gaano nakakagalit ang ginagawa mo hin
di ko magawang magalit sayo? To think na hindi mahaba ang pasensiya ko. " I saw
him smile.

"Dahil kapag naisip ko ang lahat ng nakakainis na bagay na ginawa mo, ang lahat
ng kahihiyan na naranasan ko dahil sayo, naiisip ko rin ang mga simpleng bagay n
a ginagawa mo na nagpapangiti sa akin. And you are not even aware that your simp
le actions made me smile. At wala na akong magagawa kundi umiling at ngumiti na
lang at mapapaisip...God! How I love this girl. Ni hindi ko magawang magalit say
o ng hihigit pa sa sampung oras. Magtampo siguro oo, pero magalit hindi." Nakaga
t ko ang lower lip ko at napalunok ako sa mga sinasabi niya. Natatouch ako sa mg
a pinagsasabi niya na naiiyak na ako. At the same time, nag uumapaw ang kilig na
nararamdaman ko.

The ancient Gabriel didn't do this to me. Kahit gaano pa ka-makata ang dating Ga
briel, he never did this. And now the deceitful, the liar Gabriel that I knew i
s saying all of these things. He is baring his soul to me. And I am deeply touch
ed and it lef tme speechless.

I looked at him and it's as if I saw him for the first time. Hindi siya yung Gab
riel na na makata at hindi din siya ang deceitful na Gabriel. I just saw him as
Gabriel. Just a guy named Gabriel. A guy who made my heart flutter.

"At kapag nag aaway tayo, you would do something hilarious at bigla na lang malu
lusaw ang galit ako. Katulad ng halos magsigawan na tayo and suddenly you would
rub your nose na para bang ang ilong mo ang may kasalanan ng lahat. Hindi ko al
am pero naamuse ako. I find it adorable. I find you adorable and so I thought,
why would I want to let go of someone who could make me happy with just a single
flip of her hair? No other girl could do that kaya nakapagdesisyon na ako. Kahi
t pa ang ang magiging desisyon mo ngayong gabi, gagawin ko pa din ang lahat buma
lik ka lang sa akin."
A/N: Ayun bigla bumalika ng isang chapter 37.
<hr>
39

Then what followed next is some kind of a comforting silence. And I realized, ma
kakapag usap naman pala kami ng matino ni Gabriel kung hindi ako magsasalita. So
ibig sabihin ba ako ang nagpapagulo ng pag uusap namin? O magulo lang talaga ak
o? Ahh, hindi yan totoo. Mali ang analysis ko.

"Pwede na akong magsalita." Sabi ko nung mapansin kong tapos na ang heartwarming
speech niya at nagpakasasa na siya sa paghawak sa kamay ko at ako naman hindi m
an lang naisip na bawiin ito sa kanya.

"Wala namang nagbabawal sayo na magsalita ah." Tumingin siya sa akin and this ti
me ako ang umiwas ng tingin. Para naman akong tangang nililigawan na nakoconscio
us. Eh sa nakakaconcious ang klase ng tingin niya eh. Para siyang manghuhula na
nagbabasa ng kaluluwa.

"Hindi mo kaya ako pinapasingit. Parang sinasabi mong moment mo yun at hindi ak
o pwedeng makiepal." Nakita ko ulit siyang umiling at ngumiti.

" O siya, baka sabihin mong unfair ang sanlibutan dahil hindi kita pinagsasalita
. Sabihin mo na din ang hinaing mo binibini." And he chuckled kaya sinapak ko an
g braso niya ng libre kong kamay. Dahil alam kong sinasadya niyang magsalita ng
malalim.

"Sige." Matipid na sabi ko.

"Anong sige?' Nagtataka namang tanong niya.

"Sige na nga. Binibigyan na kita ng 3rd chance. Tandaan mo, 3rd chance na yan Ga
briel. Pag ikaw sumablay pa, ilulunod kita sa putik. At isa pa hindi mo na akong
binigyan ng chance na tumanggi. Binola mo pa ako hanggang langit. Paano pa kita
matatanggihan?" Lalo lang lumaki ang ngiti niya at binitiwan ang kamay ko tapos
inakbayan ako at hinapit palapit sa kanya.

"Pwede na ba kitang i-kiss?" Ay ang landi! Namamaalam! Sapakin ko kaya to?

"Sure."

"Halika." At tumayo na siya sabay hila sa akin. Sumunod naman ako.

"Hoy! Kiss lang ang sabi mo. Tapos ngayon kung saang saang bandang liko mo na ak
o dinadala." Puna ko sa kanya nung lumiko kami papuntang accomodation area.

"Magpapahatid lang po ako sa parking." Napahiya ako sa sarili ko. Bakit ba ang h
ilig niyang ipahiya ako sa sarili ko?

"Ano ang gagawin natin sa parking?" At doon na siya tumawa ng malakas.

"Ahhh...kaya hinding hindi kita matitiis eh. Babalik muna akong Manila. May busi
ness meeting ako bukas." Napatigil ako bigla sa paglalakad. At dahil hawak niya
ang kamay ko, napatigil na din siya sa paglalakad.

"Kakabati lang natin, iiwan mo na agad ako? Ni hindi mo man lang ako hinalikan.
At anong oras na? Magbabyahe ka pa? Paano kung may mangyaring masama sayo? Ano
ang itatawag sa akin ng mga tao? 10 minutes girlfriend?" Nagtalak na ako. Kasi n
aman, nag eexpect ako na magtatagal pa siya dito. That we could spend some quali
ty time. Pero ito siya wala pa kaming isang oras na nagkabalikan, lalayasan na k
aagad ako.

"Mira, nagkaproblema lang ng kaunti ang MRA kaya kailangan kong asikasuhin. Baba
lik ako bukas para sunduin ka and we could spend the rest of the day together t
he days afterward." Napahinahon naman ako sa sinabi niya.

"Di ba yun ang company na aaplayan ko dati? Kung nagkakaproblema pala bakit andi
to ka?" So that explains yung pagkawala niya kanina.

"Kasi naisip ko na baka may isang babaeng, tumalon na lang bigla sa putikan. At
baka pag pumunta ako maisalba ko pa but it seems that I am a bit late." Napahin
ahod naman ako dahil sa sinabi niya at na touched na din kasi imagine kahit na b
usy pala siya nagbyahe pa siya ng napakahabang oras para pumunta dito. Para ma c
heck ako. Oo na, assuming na ako na ako ang dahilan ng pagpunta niya dito.

At dahil kunyari understanding girlfriend ako, pumayag na lang ako. Ano pa nga b
a ang magagawa ko?

"Tatawag ako kapag nakarating na ako sa Manila." Sabi niya nung nakarating na ka
mi sa parking. Nakasandal ako sa isang kotse na di ko alam kung kanino at nakah
arap naman siya sa akin.

"Kahit wag na!" Pataray na sabi ko.

"Masama talaga ang loob mo?" Mahinang tanong niya sabay tingin sa akin. Umiwas a
ko ng tingin kasi naiilang na naman ako.

"Hindi ah! Tanggap ko na ang masaklap kong kapalaran. Magtext ka na lang kasi ku
ng tatawag ka, baka magising pa ako. Alas dos ka na kaya makakarating ng Manila.
Maaga pa ang gising namin bukas." Nakaismid pa ding sabi ko.

"Hmmm... wag ka nang magtampo. Babalik ako bukas. And here's your kiss." And he
gave me a peck on my lips. Lalo akong sumimangot.

"And what a kiss!" Reklamo ko pa.

"Ang reklamador mo talaga. Ano bang kiss ang gusto mo?"

"A kind of kiss that will make you stay here. Ang klase ng halik na magpapangit
i sayo habang nasa byahe ka. A kind of kiss that will not make you sleep later.
A kind of kiss that..." And he kissed me. A kind of kiss that I want. A kind of
kiss that blow all of my thoughts and rendered my brain useless. A kind of kiss
that is more than the touching of lips but more of a merging of souls.

And after our kiss ended, sinandal lang niya ang noo niya sa noo ko and looked d
eeply into my eyes.

"I love you." Sabi niya at hindi na ako binigyan ng pagkakataon na magsalita. He
again gave me a peck on my lips at binuksan ang driver's seat ng kabilang sasak
yan.

Nakatulala lang ako at may pakiramdam ako na ako ata ang hindi makakatulog mamay
a dahil sa halik sa pinagsaluhan namin.

"Mira, don't jump into that mudpit again." Sabi pa niya sa akin kaya bumalik ako
sa sarili ko.

"Oo na." Sabi ko na lang while trying to composed myself. Ang lambot pa ng mga t
uhod ko.

Sinara na niya ang pinto ng kotse at pinaandar ito then he drove off after wavin
g at me. Ni hindi ko na nakuhang magwave din. Grabe ang after effect ng halik na
binigay niya sa akin.

Semi-tulala pa din ako nung naglalakad na ako pabalik sa room namin.
<hr>
40

"Go pink team!" Sigaw ng mga kasamahan ko. I took another step upward at humawak
ng mabuti sa lubid. Nagro-rope climbing ako at kailangan kong manalo kung gusto
kong manalo ang team namin.

Tumili ang mga kasamahan ko nung nasa taas na ako at pababa na sa kabila. Pero n
ung nasa baba na ako nagulat ako nung may biglang sumalo sa akin at hawak hawak
ang bewang ko.

"Ahhh ang sweet ni Sir." Napatingin ako sa humawak sa akin kahit na alam ko na k
ung sino basi sa amoy niya.

"Andito ka na?" Nagtataka pang tanong ko. Lunchtime pa lang ah!

Pero hindi niya ako sinagot. Instead tiningnan lang niya ako masama.

"Kumain ka na!" Sabi lang niya sabay walk out. Anong problema nun? Kakarating la
ng niya tapos tatarayn na niya ako. Agad agad?

Hinabol ko nga!

"Anong problema mo?" Sabi ko sabay hawak ng braso niya.

"Sinabi ko na sayong wag mong ipahamak ang sarili mo!" Mahinang sabi niya sa aki
n.

"Hindi mo naman yun sinabi ah. Sabi mo lang, wag akong tumalon sa putik." Which
is hindi ko naman ginawa. Nakita ko siyang ginulo ang buhok niya.

"Parehas lang yun! I just want you to take care. Sino pa ang pakakasalan ko kung
may mangyaring masama sayo?" Sabi pa niya. Napanganga na lang ako. Paano ko pa
masasabayan ang galit niya kung ganyan na ang mga sinasabi niya?

Kaya instead na makipagsagutan sa kanya, kumapit na lang ako sa braso niya haban
g naglalakad papunta sa restaurant ng resort. Ngiting ngiti pa ako dahil hindi k
o na mapigilan ang kilig.

After ng lunch namin, niyaya na niya akong bumalik sa Maynila. Sumama naman ako
kasi wala nang masyadong activity. Hinayaan na kaming gumala sa resort at maligo
sa pool na nasa freezing point na ata ang lamig.

Pero kahit na nagbabyahe na kami pabalik ng Maynila hindi pa din niya ako masyad
ong pinapansin . Nakakunot pa ang noo niya. Pero hindi naman siya nagreklamo nun
g pinatigil ko siya sa bilihan ng fruits at mga pasalubong.

"Aanhin mo ang angkatutak na langka?" Tanong niya sa akin habang nilalagay ang m
ga pinamili ko likod ng sasakyan.

"Kakainin siyempre." Kumunot ulit ang noo niya.

"Mauubos mo lahat yun?" Tanong niya ulit habang pinapaandar ang kotse. Ang sungi
t naman nito. Tusukin ko kaya ng langka ang noo niya.

"Hindi. Pero natatakam ako." Hindi na siya nagsalita pagkatapos. Hinayaan ko na
lang siya kasi alam kong nag-aalala lang naman siya sa akin. Kaya tinulugan ko n
a lang ang init ng ulo ni Gabriel hanggang sa makarating kami sa Maynila. And be
sides, kailangan kong makabawi ng tulog kasi halos di ako nakatulog kagabi.

Pero nung nakarating na kami sa apartment at nilalagay na niya ang mga gamit ko
sa living room hindi na ako nakatiis.

"Bakit ka ba galit na galit? Okay naman ako ah." Sabi ko agad sa kanya

"Okay ka nga pero paano kung nahulog ka kanina sa lubid. Bakit ba kasi hindi ka
nakikinig sa akin?" Napasabunot pa siya a buhok niya.

"Ginawa ko yun kasi alam kong kaya ko naman. Kita mo namang walang nangyari sa a
kin. Hindi naman ako namatay." Kinuha ko ang inilapag niyang langka sa dining ta
ble at kinain yun.

"Pero ako ang pinapatay mo sa nerbiyos. " Hindi ko tuloy naisubo ang langka na k
inakain ko. Napanganga lang ako. Bakit ba kahit nag alit siya, nagagawa pa din n
iyang pakiligan ako? Talent ba talaga yun?

Nung nakarecover na ako, hindi ko na napigilan ang sarili kong yakapin siya.

"I love you!" Biglang sabi ko habang yakap siya. Sana magsosorry ako pero naisip
ko, mas hamak naman na mas maganda pakinggan ang 'I love you' kaysa sa I'm sorr
y. Mas effective pa. Kita mo ngayon, napabuntunghininga na lang siya at niyakap
din ako. Sabi ko sa inyo mas effective talaga ang I love you.

Kasi kung nagsisigawan na kayo ng asawa o boyfriend mo, at ikaw ang may kasalana
n, try mo mag sabi ng sorry. Minsan lalo pang nagagalit. Pero sabihan mo ng I l
ove you. Tatahimik na yan. Minsan ngingiti pa.

"Just don't do it again, okay. I love you too." At hinapit niya ako lalo palapit
sa kanya and he kissed the tip of my nose. Napapikit na lang ako nung hinaplos
niya ang pisngi ko at dinampi ang labi niya sa labi ko.

And soon, it's as if we are making the most of the times na hindi kami magkasama
. Kaya namalayan ko na lang na nakasandal na ako sa sofa and he is still kissing
me and I am kissing him too. Nag iinit na din ang katawan ko sa ginagawa niya s
a akin. Hindi ko na din napigilan ang sarili kong mapaungol when his hand landed
on my chests. Napasabunot pa ako sa kanya. I swear pag hindi siya tumigil sa gi
nagawa niya, makakalbo na siya.

"Are you sure about this?" Tanong niya bago niya inalis ang sleeveless top ko.

"Of course!" Sabi ko pa. Sure na sure.

"Paano kung mabuntis kita. At kapag nabuntis na kita hindi ka na pwedeng tumang
ging magpakasal sa akin. Hindi na tayo aabot sa 28th birthday mo dahil kakaladka
rin na kita papuntang simbahan." Yun ang napag usapan naminsa telepono nung tuma
wag siya the night pagkadating niya sa Maynila. Sinabi kong 28 ko pa planong mag
pakasal.

"Hindi yan. Ano ang silbi ni condee kung mabubuntis ako?" Buong tapang kong sabi
.

"Condee?" Nagtatakang tanong niya sa akin. Nagulat naman ako sa reaksiyon niya.

"Hindi ba pinakilala sayo si Condee?" Seriously?

"Sinong Condee. OB mo? Pinagpipills ka ban g OB mo?" Muntik na akong mapatawa. P
inigilan ko lang. Then I gently push him away from me.

"Ipakikilala kita kay Condee." At inayos ko na ang sarili ko at naglakad papunt
a sa kwarto para magbihis ng maayos na damit.

"Teka saan ka pupunta? Di ba...sure ka na?" look of disappointment is written a
ll over his face kaya napatawa ako ng mahina.

"Sa susunod na lang. Pag kilala mo na si Condee." At pumasok na ako sa kwarto at
nagbihis tapos niyaya ko siyang magmall. Dumiretso agad kami sa Watsons at hina
nap ang pakay ko. At dinala ko siya sa mall.

"Gabriel, meet Condee. Condee meet Gabriel." Sabi ko nung nasa harap na kami nin
a Condee. And Gabriel turned red. Napatawa ako ng malakas.
"Para kang virgin kung makareact. " Bulong ko sa kanya. Nangunot na naman ang no
o niya.

"Manahimik ka. Ang dami mong alam. May pa condee, condee ka pa. Sana diniretso m
o na lang ako." At bigla na lang siyang kumuha sa lagayan at dumiretsong counter
. IIling iling na lang ako na natatawa habang palabas ng Watson's. Hidni ko pa
din mapigilan ang ngiti ko habang papalapit siya sa akin bitbit ang isang maliit
na plastic.

Dapat may camera ako palaging dala para makuhanan ko ang mga precious moments ni
Gab. Tapos ilalagay ko sa scrap book at ipapakita sa mga junakis namin in the f
uture.

Nung makalapit na siya sa akin, namumula pa din siya at napatawa na naman ako. T
hen I looked at the plastic he is holding.

"Ilan ang binili mo." Bulong ko sa kanya sabay hawak sa braso niya.

"Wag ka ngang makulit." Naiiritang sabi niya.

"Ilan nga?" Dagdag ko pa.

"Bilangin mo na lang mamaya!" Seryosong sabi niya. Ibig ba niyang sabihin, uubus
in naming ang lahat ng binili niya? Ang dami nun ah! Baka hindi na ako makatayo
bukas.

"Hoy Gabriel ang bastos mo. Nasa mall tayo tapos yan ang pinagsasabi mo?Maghunos
dili ka!" Sabi ko sa kanya na naeeskandalo.

"Ano ba ang pinagsasabi ko? Sabi ko bilangin mo na lang mamaya pag nasa apartmen
t ka na. Nakakahiya pag ditto mo yan binilang sa loob ng mall." Sabay abot sa a
kin ng plastic ng watsons. Napatingin ako sa kanya and I saw him smirking. Alam
niyang nakaisa siya sa akin. Kitang kita sa ngiti niya.

"Eh bakit ka bumili agad? Pinakilala pa lang kita ah."

"Gusto kong magpalobo mamaya. Wag kang malisyosa. Wala ka pang 28. Hindi pwede y
ang iniisip mo." Ngingiti ngiting sabi niya.

Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. Tapos humarap ako sa kanya. Umiwa
s siya ng tingin sa akin par asana itago ang ngisi niya pero huling huli ko siya
.

"Ibig sabihin... ibig sabihin.. pag 28 pa ako..."Hindi ko matuloy tuloy ang sasa
bihin ko. Nasa mall kasi kami. Baka sabihin ng ibang tao perv ako.

"Di ba sabi mo, 28 years old ka pa magpapakasal?"

"OO nga sinabi ko yun. Pero hindi ibig sabihin.... Arrrgghh... nakakainis ka nam
an. Asar! Manood na nga lang tayo ng sine. Yung ano ha! Yung romantic. Yung SPG.
" At dahil sa sinabi ko, hindi na niya napigilang tumawa. Tawa siya ng tawa hab
ang ako naiinis. Imagine! Limang taon! Limang taon din yun.

"Are you trying to tempt me?" Nagingiting sabi niya.

"What if I am?" Seryoso namang sabi ko.

"Hindi ako papatukso." And this time he sounded serious.

"Talaga?" I challenged him.

"Talagang talaga. You have to marry me first before you can have me." Desididong
sabi niya.

"Let us see." I gave him a challenging look with matching raised eyebrows.

"Ahh ang kulit." Tapos inakbayan niya ako na para bang sasakalin na niya tapos h
inalikan niya ang buhok ko. Tapos pumunta na kami sa sinehan ang he bought two
tickets of...

Disney's Frozen.

His idea of SPG.
<hr>
41

"Mira, sa tingin ko magtatagal talaga tayo." Napataas ang kilay ko sa sinabi ni
ya pero hindi agad ako nagcomment. Nilunok ko muna ang kinakain kong pandesal at
uminom ng kape.

Ang aga aga kasi andito na siya sa apartment ko. Napabili tuloy ako ng pandesal
ng wala sa oras.

"Sus! Wala pa nga tayong 1 week. Wag kang magsalita ng tapos." Sabi ko.

"Ba't ba ang nega mo?" Sinamaan niya ako ng tingin. Tinaasan ko naman siya ng ki
lay sabay taas ng mga paa ko at lagay sa lap niya. Hindi naman siya nagreklamo.
Minasahe lang niya ito.

"Basta! Wag mong pangunahan at baka mabulilyaso. Pag isipan mo na lang kung paan
o mo imamassage yang paa ko nang hindi ka nanggigigil. Wag mo pipisilin ng ganya
n at baka sunggaban kita." I said sheepishly at him.

"Kung mag ayos ka na kaya? Mag sisimba pa tayo." Marahan niyang tinulak ang paa
ko but I stayed put.

"Mamaya na. Nirarampa ko pa ang legs ko sa'yo. Malay mo..." Sabay kindat sa kany
a. Napatawa siya sa ginawa ko.

"Talagang ginawa mo nang misyon yang pang aakit sa akin ha!" He said still chuck
ling. Ahhh...he is so adorable when he is laughing like that. At natutuwa ako sa
sarili ko kasi pakiramdam ko ako lang ang babae na makakapagpasaya sa kanya ng
ganyan. I wanna give myself a pat on the shoulder for doing such a good job. Per
o alam ko naman na may ikakagaling pa talaga ako. If he would just let me...

"Hindi lang misyon, ipinagnonovena ko pa ." Natawa ulit siya at the same time tu
mayo na rin.

"Yun naman pala eh. Paano matutupad ang novena mo kung malelate ka sa pagnonoven
a. Sige, ikaw din uulitin mo sa simula." Tuwang tuwa ang pakipot na lalaki haban
g hinihila ako patayo sa sofa.

"Eeeehhh.." Sabi ko pa habang tinutulak na niya ako papasok sa kwarto ko.

"Maaga pa naman. Bakit ba minamadali mo ako? Tumatalab na ba? Mukhang umiiwas ka
kasi eh." At humarap ako sa kanya. Napatigil siya sa pagtulak sa akin at inali
s bigla ang kamay niya na kanina ay tumutulak sa likod ko para pumunta akong CR.
Nakita ko siyang namula at napangiti ako.

"See?" Sabi ko sa kanya.

"Ang kulit mo talaga." Sabi pa niya na nagpipigil ng tawa. Kahit ako natatawa na
din sa kalokohan namin.

"Namumula ka na oh! Oh, lumapit ka, kung gusto mo akong halikan. Ba't kita sasa
wayin? Alam na alam mo naman. Ito'y gusto ko rin. Alam na alam mo naman. Ako'y k
ikiligin." Pinipilit ko talagang hindi tumawa sa pinaggagawa ko lalo pa at alam
na lam ko naman na sintunado ang boses ko.

"Mira..." Natatawa na ding sabi niya.

"Let it go...let it go..." At doon na siya humagalpak ng tawa sabay hawak sa mag
kabilang balikat ko at itinutulak ako papasok sa kwarto ko.

"Ang kulit mo. Papaluin na kita sa pwet pag hindi ka pa tumigil." Binuksan na ni
ya at pinto ng kwarto ko at pilit akong pinapapasok. Nangunyapit ako sa hamba ng
pinto.

"Gusto ko din yan." Sabi ko sabay hagikgik.

"My God, Mira, what am I gonna do with you?" Natatawa pa din siya pero halata na
ang frustration sa boses niya. Nakakfrustrate ba talaga akong girlfriend.

"Pagbigyan mo na kasi ako Gabby." Ingos ko pa. Para na akong manyak sa pinaggaga
wa ko but I just can't help it. I love teasing him. Ang laki pa ng ngisi ko. Per
o bigla naman siyang sumeryoso.

"Sige." Oi! Sige daw oh! Bibigay ka din pala kung ano pang pakipot ang pinaggaga
wa mo.

"Pakasalan mo muna ako." Seryoso pa ding sabi niya pero halatang nangingiti na s
iya. Napigil ang pagkapit ko sa pinto. Nawala ang maganda kong pose. Umayos ako
ng tayo.

"Sabi ko nga maliligo na ako at malelate na tayo sa mass at sa novena. Wait ka l
ang dyan at mabilis lang to." Sabi ko sabay takbo papasok ng CR.

Adik yun! Naisahan na naman ako. At talagang ang lakas ng self control. Lalo tul
oy akong nanggigigil. Pero pasasaan ba at mapapasaakin din ang alindog ni Angelo
Gabriel Villegas? Naks! Parang isang dakilang mang aagaw lang talaga ako.

Sekreto akong napatawa sa naiisip ko kaya tinago ko na lang ang ngiti ko sa pama
magitan ng pagdikit ng mukha ko sa bandang balikat niya. Nakakapit kasi ako sa k
anya. Pero ang totoo, inaamoy ko lang talaga siya at tinatsansingan.
"Okay ka lang?" Pansin niya sa akin.

"Oo naman. Nananantsing lang. Saan tayo ngayon? Sa bandang liko?" I looked at hi
m grinning at I saw him smile and shook his head.

"Determinado ka talaga ano? Ikaw lang ata ang nakilala kong girlfriend na ganyan
." Tiningnan ko siya ng masama at nag pout ako.

"Kung magsalita ka naman parang ang dami mong naging girlfriend." Nameywang na d
in ako para may effect.

Pero nawala ang pag iinarte ko nung hinapit na lang niya ako bigla palapit sa ka
nya sa inakay papuntang kotse niya. Infairness, hindi na taxi ang sasakyan namin
. Tinukso ko nga siya pero pinagtawanan lang niya ako. Hindi daw ako makaget ove
r sa taxi driver. Nakakaselos daw. Parang baliw.

"Saan tayo?" Tanong ko ulit sa kanya habang nagbabyahe kami.

"Sa probinsiya namin. Mamamanhikan ka na daw." Napatingin ako bigla sa kanya at
nakangiti siya sa akin. Naku! Kung hindi lang talaga siya ganyan ka gwapo pag na
kangiti malamang nabangasan ko na siya. Pero wala eh. Hindi ko kaya. Hindi ko ka
yang gawin yun sa isang napakagwapong human specie.

"Ikaw! Alam mo, pahapyaw kang nagaaya ng kasal every chance you get." Baka akala
niya hindi ko napapansin ang mga diskarte niya?

"At ikaw babae, akala mo ba hindi ko napapansin na nanannantsing ka every chance
you get?" Naramdaman ko agad ang pag iinit ng pisngi ko. Pinahiya na naman niya
ako sa sarili ko.

"Nakakainis ka!"

Tumawa lang siya sa sinabi ko.

"Seriously Mira, it's high time na makilala mo ang buong pamilya ko kahit na kil
ala mo na silang lahat at kilala ka na din nila. At saka birthday ni Lola at gus
to ka niyang makilala." Seryo na talagang sabi niya. Ewan ko ba pero tama naman
ang sinabi niyang, kilala ko na halos ang pamilya niya dahil sila ang mga boss k
o. But I have never known them personally. At ngayon pa lang unti unti na akong
kinakabahan.

Nakakatakot pala talaga pag pinakilala ka na sa pamilya.
<hr>
42

Namamawis ang mga paa at kamay ko. Nakaharap ako ulit ngayon sa Villegas clan. P
ero ngayon nadagdagan pa sila. Andito ang limang magpipinsan. Ang asawa si Sir R
alph at ni Jhudiel and sitting in the middle is the matriarch and the patriarch
of the clan and they are all looking at me na parang igigisa nila ako.

Diyos ko po, katapusan ko na ba? Sa ganitong sitwasyon ba ako mamamatay? Iihawin
na ba ako ng Villegas clan kasi masyado kong pinahirapan ang paboritong apo ni
Lola?

"Gabriel, sigurado ka na ba sa babaeng yan?" Nakataas ang kilay na tanong ni Ma'
am Gertrude.

"Matagal na po Lola." Proud na proud namn ako sa sagot ni Gab. He didn't even bl
ink or flinch at his answer.

"Kung sigurado ka na pala apo, bakit hindi pa kayo magpakasal?" Mahinahong sago
t naman ng matandang lalaki sa tinawag ni Sir Ralph na prodigal grandfather kani
na.

"Grandpa, bata pa po si Mira at madami pa siyang pangarap na gustong abutin." Sa
got namn ni Gab. I love him na talaga. He is my savior.
"Katulad ng?" Mataray pa din si Ma'am Gertrude. Nakakatakot talaga siya.

"Hindi pa siya napopromote." At gusto kong sabunutan si Gab sa sinabi niya.Oo ng
a at sinabi ko yun sa kanya bilang isa sa mga pangarap ko. Pero kailangan bang y
un din ang sabihin niya?

"Yun lang ba?" Tapos tumingin si Ma'am Gertrude kay Sir Ralph na hindi naman ata
nakikinig kasi busy sa paghawak sa tyan ng asawa niya na may kalakihan na

"Bueno, Raphael, i-promote mo bukas na bukas din si Mira." Nanlaki naman ang mga
mata ko. Ganun ganun lang yun. At bukas na agad? Seryoso ba siya sa sinasabi ni
ya? Lalo tuloy nanuyo ang lalamunan ko dahil sa sinabi niya.

"Sa anong posisyon Grandma?" Bored na sabi ni Sir Ralph.

"Yung posisyon ni Raziel. Ibigay mo sa kanya!" I heard a gasp and I saw Ma'am Ra
ziel's eyes getting wide.

"Bakit and posisyon ko Lola? Ba't hindi ang sa'yo?" Reklamo ni Ma'am Raziel.

"Dahil...hanggang ngayon hindi mo pa alam ang gagawin mo sa buhay mo Raziel. Kun
g mag aasawa ka ba o magmamadre. Kung wala kang direcsiyon sa buhay papano mo ma
bibigyan ng direksyon ang kompanya." Mahabang sabi ni Ma'am Gertrude.

"Magkaiba naman yun Lola. At hindi ako makakapayag na mapaalis sa company. Ano n
a lang ang gagawin ko?" Halos magdabog na si Ma'am Raziel.

"Magtinda ka na lang ng buko." Seryosong sagot ni Ma'am gertrude.

"Naman eh!"
"Wag kang mag alala. Di seryoso si Lola." Bulong ni Gab sa sa akin. Nakahinga na
man ako ng maluwag sa sinabi niya. Akala ko kasi talaga seryoso ang Lola nila. N
aparelax ako at napahinga ng malalim.

"At ikaw Mira, seryoso ka na ba dyan kay Gabriel?" Napalingon agad ako kay Ma'am
Gertrude.

"Opo." Mahinhin na sabi ko na hindi naman talaga bagay sa pagkatao ko. Pero syet
e, nenenerbiyos talaga ako.

"Sigurado ka?" O-opo Ma'am." Muntik pa akong mabilaukan.

"Eh bakit hidni mo pa siya pinakasalan?" Seryosong tanong niya ulit. Pero bago p
a ako magsalita, narinig ko na nagsalita si Sir Ralph.

"Lola naman. Paulit ulit naman ang tanong mo. Napaghahalataang di ka nagprepare
ng speech. Tsaka nagugutom na ang anak ko. Anyway Mira, welcome to the family."
Sabay sabi ni Sir Ralph at kinamayan ako. Nakipagkamay naman ako at hidni ko ina
kalang makakadaupang palad ko ang mga big boss ng kompanya namin.

"We are glad that you have come to share your life with us." Sabi ni Jhudiel at
kinamayan din ako. Napaptulala ako hindi lang sa napagtanto kong magandang lahi
ang mga Villegas kundi dahil sa napakafamiliar ng sinasabi nila sa akin.

"As we grow in love and may we always be to you what God would have us be." Teka
! Saan ko ba narinig yan? Isip ako ng isip habang nakikipag kamay kay Jhudiel.

"A family always there, To be strong and to lean on." Dagdag ng Lolo nila at hin
alikan ako sa pisngi. Tapos sumunod na nakipagbeso sa akin yung mga asawa at si
Ma'am Gertrude. Pero yung mga lalaki except Gabriel naglalakad na papuntang dini
ng pero lahat sila kumakanta. Napanganga na lang ako.

"May we learn to love each other. More with each new day. May words of love be
on our lips In everything we say. May the spirit melt our hearts . And teach us
how to pray. That we might be a true family." Napatawa na lang ako nang marealiz
e ko kung ano ang kinakanta nila. Welcome to the family.

"Your family is crazy." Bulong ko kay Gab habang sumusunod kami sa pamilya niya.

"Crazier than you think and they all love you." Humigpit ang pagkakakbay niya sa
akin at dahil sa sinabi at ginawa niya napabuntunghininga ako.

At ngayon nga andito kami sa garden ng ancestral house nila at nagpapahangin dah
il kakatapos lang naming kumain. Nakaupo siya sa swing t ako naman nakakandong s
a kanya. Alangan naman na siya ang kumandong sa akin.

"Di ba dito rin nakatira sina Maria Clara?" I asked out of nowhere. Napag uusapa
n kasi naming na ditto na siya lumaki kasama ang grandparents niya dahil namatay
ang parents niya nung bata pa lang siya.

"Oo. Sa may kabilang bayan sila. Mayor dati dito ang Lolo niya pero nagmigrate a
ng family nila sa US." Napatango lang ako.

"Paano pala niya tinanggap ang pag back out mo sa engagement?"

"Mabait naman si Maria Clara. Tinanggap naman niya ng maayos ang pagbabackdown k
o sa engagement. Ganun ata talaga ang mga dalagang Pilipina." Sabi pa niya.

"So ibig sabihin hindi ako dalagang Pilipina ganun? Kasi hinabol habol pa kita?
At hindi din ako mabait?" Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.
"Ikaw kung ano ang pinag iisip mo at pinagsasabi mo. Sinabi ko lang naman ang ob
serbasyon ko."

"Ayaw mo nun? Mabuti nga yung sinasabi ko sayo ang lahat. Hindi mo na kailangang
manghula kung bigla akong nagtampo, o kaya kung bigla kitang sinampal o sinipa
o sinabunutan. Katulad ngayon, nagtatampo ako sa'yo kasi grabe ka kung makapuri
sa ex-fiancee mo. Hmp!" Inismiran ko siya

"Hindi naman yun sa ganun..."

"Ah basta sabihin mong ako ang pinakamaganda sa lahat! Sa lahat ng babae." Tuloy
tuloy lang ang pout ko.

"Mira naman..." Sabi niya sabay kamot ng ulo niya.

"Ayaw mo? Sige! Hindi ako sasama sa'yo sa ilog. May balak pa naman akong sumisid
." At umalis na ako sa kandungan niya at nagdabog palayo.

"Mira naman! Teka lang! Bumubwelo lang eh." Pahabol pa niya pero di ko siya pina
nsin. Kung makapuri kay Maria Clara akala mo dyosa yung tao. Samantalang ako, hi
ndi man lang niya ako masabihan ng maganda.

"O ano nangyari? May LQ kayo?" Puna agad ng mga pinsan niyang mga lalaki nung ma
kasalubong ko sila. Palabas ako ng garden, sila papasok naman.

"Wala." Sagot naman agad ni Gab na nasa likod ko na pala.

"Wag nga kayo paharang harang sa daan. Padaanin niyo ang babaeng pinakamaganda s
a lahat." Sita niya sa mga pinsan niya.
<hr>
43

"Di ba sinabi ko sayong magtatagal tayo?" Sabi niya sa akin while we're celebrat
ing our 60th monthsary. At kapag naiisip ko ang 60 napapabuntunghininga na lang
ako. Yes, every month we are celebrating our monthsary. At limang taon na kaming
ganito. Limang taon na kaming magboyfriend. Hindi naman smoothsailing ang relat
ionship namin. May mga times na nag aaway kami pero hindi nagtatagal. Napaka ide
al niya bilang boyfriend. Napaka sweet at napatunayan ko na ang pagiging faithfu
l niya sa akin. Bilang girlfriend niya, wala na akong mahihiling pa. I have a pe
rfect boyfriend at close na close na ako sa pamilya niya.

At nagtagumpay na din ako na landiin siya. Sinasabi ko na hindi niya ako matitii
s. Wala na akong problema sa bagay na yun. Pero ibang bagay naman ngayon ang pin
oproblema ko.

"Oo nga eh." Walang ganang sabi ko at ni hindi ko na nginuya ang kinakain kong s
teak. Ni hindi ko na nga malasahan.

Dahil ramdam na ramdam ko na hindi na ako kuntento bilang isang girlfriend niya.
Gusto ko nang umakyat kami sa isang level. Ayaw ko na habang buhay girlfriend l
ang ang papel ko sa buhay niya. Gusto ko ng maging misis niya. Pero ano ang maga
gawa ko? Ni hindi siya nagyayaya ng kasal. Alangan naman na ako ang magpropose?
Akala ko nga nung 28th birthday ko, magpopropose na siya kasi nagyaya siya ng ou
t of town pero hindi. Natapos lang ang birthday ko na walang proposal na nangyar
i. Oo, naging masaya ang birthday ko na yun pero may kulang. At ngayon, ilang b
uwan na lang mag -29 na ako.

And worst, he is not even mentioning about marriage. Ni hindi siya nag paplano t
ungkol sa future namin at kinakabahan na ako. Mukhang kuntento na siya sa curren
t set up namin. Nagsisisi tuloy ako kung bakit hindi na algn ako pumayag na magp
akasal sa kanya dati. Kung alam ko lang na magiging masyado siyang komportable s
a In a relationship status, sana dati pa alng pumayag na ako sa kasal na inaalok
niya. At kahit na ilang beses na akong nagbigay ng hint na gusto ko ng magpakas
al, mukhang walang epekto sa kanya? Naisip ko tuloy, ayaw nab a niya akong pakas
alan? Nasobrahan nab a siya sa kaartehan ko? Napagod nab a siya sa kakayaya sa a
king magpakasal? Napapraning na ako. Gusto ko na lang siyang pikutin.

At ang dami ng nagtatanong kung kelan daw ba kami papakasal. Halos lahat ng mga
kaofficemate ko na mga single dati, may mga asawa't anak na. Ako ni wala pa akon
g fiancee. Nahuhuli na ako sa byahe and worst, mag eexpire na ata ang matris ko
na hindi nasisilayan ang bigbang theory ng human reproduction.

"Baby, okay ka lang?" Tanong niya sa akin kasi nahalata ata niyang wala akong ga
nang kumain. Kilala na talaga niya ako. Alam na niya pag nag iiba ang mood ko. P
ero ang hindi ko maintindihan pag nagpaparinig na ako tungkol sa pag sesettle do
wn, hindi ata nasasagap ng antenna niya.

"Oo naman Babe." Pero kung papakasalan mo ako, mas magigiung okay ako. Pero hind
i ko yun masabi. Oo nga at madaldal ako pero pagdating sa usapang kasal at engag
ement hidni ko siya madiretso. Tinatablan ako ng kahihiyan kasi naniniwala pa di
n ako na ang lalaki ang mag initiate nun. Pwede ko siyang pilitin na makipagland
ian sa akin, na makipagbalikan sa akin pero hidni ko ipilit sa kanya ang pagpapa
kasal. Hindi ko talaga kaya or maybe I am losing my touch.

"Mukha kasing kanina ka pa spaced out." Ngumiti ako sa kanya at tumingin sa isan
g pamilya na nasa kabilang table namin.

"Hindi. Tinitingnan ko lang ang nasa kabilang table. Look at them, they look so
happy. And the parents are so sweet with each other despite having 3 children."
Tiningnan naman niya ang pamilyang ginawa kong alibi.

"Nakakainggit naman!" Parinig ko pa. Nakita ko siyang ngumiti at hinawakan ang k
amay ko. And as usual, my stomach flutters, Bakit kaya ganun ano? Kahit limang t
aon na kami, hindi pa rin naaalis ang kilig sa katawan ko kapag nagiging sweet s
iya sa akin.

"Sweet din naman tayo ah!" Sabi pa niya. Gusto ko ng bumuntong hininga pero pini
pigilan ko ang sarili ko. Di ba talaga niya nagets? Sabunutan ko na lang kaya si
ya?

"Oo nga. Pero iba pa din siguro ang feeling ng may pamilya ano? Yung kumpleto ka
yo kapag kumakain. Ano kaya ang feeling ng magkaanak? Ang sarap siguro talaga pa
g may baby sa bahay." Parinig ko ulit sa kanya.

"Siempre masaya pero magulo din. Nakita mo naman ang sitwasyon nina Jude at Ralp
h." Sabi pa niya. Tumango ako.

"Pero iba pa din pag may pamilya na ano? Maybe you could feel a sense of fulfill
ment habang nginingitian ka ng baby." Pero ang ibig ko talagang sabihin ay, 'Pak
asalan mo na ako! Wag kang manhid.'

"Yeah, nakikita ko nga na fulfilled ang mga pinsan ko. Well, except for Mike." H
indi na ako nagtanong sa nangyayari sa buhay ni Mike dahil alam ko naman na yun
at sensitive issue yun sa pamilya nila.

"Sana kapag nagkapamilya na tayo ganyan din tayo kasaya." Ang ibig ko sabihin ay
, 'Pakasalan mo na ako! Hayop ka!' Nanggigigil na ako nyan. AT first time ko din
magsabi sa kanya ng tungkol sa pagpapamilya namin. At sana naman makaramdam na
siya di ba?

"Masaya talaga ang may pamilya. Iba ang feeling pag may bata sa bahay. Nakakatuw
a nga pag andun ang mga pamangkin ko sa bahay pero siguro pag palagi mo na sila
ng kasama nakakasawa din. Kasi ang kukulit." I'm sure hindi ka magsasawa kapag a
nak natin yun.

"Kaya ayaw ko munang magkaanak. Mas maganda ang ganito. We could go wherever we
want to go na walang inaalalang iba. Ikaw lang ang baby ko. At ako din ang baby
mo." Napanganga ako. Seriously? Seriously Gabriel? At nung napansin kong medyo
napatagal ang pagnganga ko, I closed my mouth and looked at him.

Napuno ng disappointment ang puso ko. Napuno ng panibugho ang buong pagkatao ko.
Napapout ako ng wala sa oras.

Omayghad! Bakit ganyan siya? Gusto ko na ng baby. Yung totoong baby!

Gusto ko nang magwelga. Gusto ko nang mag rally sa Mendiola para lang magpropose
na siya at magpakasal kami. Gusto ko na ng pamilya!

Now na!

A/N: Kita kits mamaya sa Market market!
<hr>
Dedicated po sa lahat ng pumunta kanina at nagpasign at nagpapicture sa akin kan
ina sa market, market. Lalo na kina Yollymel Mary Grejarte na nagbigay ng letter
. Kay Christmyr para sa dalawang napakagandang pin. At sa mga nagsulat sa freedo
m wall. Don't worry kinuha ko lahat ang mga sinulat niyo at iaalbum ko lahat. Th
a nk you talaga.

44

"Anong gagawin natin dito?" Nakasimangot na tanong ko. 65th monthsarry namin nga
yon and as usual, magcecelebrate na naman kami. At kahit na dinala niya ako sa i
sang resort na napakasosyal hindi pa din ako nag assume. Napapagod na ako sa pag
aassume. Napapagod na ako kakaparinig at kakaparamdam sa kanya.

"Kakain at mag uusap." Sabi niya. Lalo akong sumimangot. Inaantok pa naman ako k
asi kagagaling ko lang ng office at pagod ako sa trabaho.

"Pwede namang sa Maynila na lang. Hindi na nating kailangan magbyahe ng malayo."
Sabi ko pa. Kung pwede nga lang na wag na lang kaming magcelebrate ng monthsarr
y. Kais pag dumadating ang araw na to, naaalala ko na naman ang frustration ko s
a kanya. At 3 months na alng mag29 na ako pero ang sira ulo kong boyfriend ni h
indi man lang naisipang magpropose. Akala ata niya habang buhay kong gusto na ma
ging single.

Hindi na niya pinansin ang comment ko. Nagpatianod na lang ako nung dinala niya
ako sa isang resto ng resort. Then he ordered our food. Tapos kumain na ako.

Hindi kami nag uusap which is unusual para sa akin kasi kapag nagdidinner kami,
hindi kami nawawalan ng topic na pinag uusapan. But this time, he is unusually q
uiet.

Napatingin ako sa kanya and I saw him fumbling his fork. Ano ang problema niya?

"May problema ba Gab?" Nakakunot noong tanong ko. He is strange tonight. Bigla b
igla ata nagbago ang mood niya? At bakit parang ang lalim ng iniisip niya?

"Wala. Just eat." Matipid na sagot niya. Hindi na ako nagsalita at kumain na lan
g nung makita ko siyang kumain na ulit. But I cannot ignore the feeling of uneas
iness. Something is wrong with him and I am sure of it.

Then his cellphone rang. He looked at it at sa ikinagulat ko, tumayo siya sa tab
le.

"Excuse me Mira. Sasagutin ko lang to." Hindi na ako nakapagsalita kasi umalis k
aagad siya. Nakasunod alng ang tingin ko sa kanya. Hindi ako makapaniwala.

Hindi niya kailanman ginawa sa akin ang bagay na yan. When we're going out at ma
y tumawag sa kanya, kadalasan hindi niya sinasagot ang tawag. At kung sobrang im
portante na talaga, sasagutin niya ito pero pinaparinig niya sa akin ang usapan.
Kahit kailan hindi siya lumayo sa akin para lang sumagot sa phone niya.

Biglang bumangon ang kaba sa dibdib ko.

Could it be...could it be na niloloko ako ni Gabriel? Napalunok ako at napainom
na din ng tubig. Pakiramdam ko mabibilaukan ako dahil sa mga pinag iisip ko.

Am I being paranoid?

I tried to get rid of that unpleasant thought. Dahil siguro naman, after five ye
ars, pagkatapos ng lahat ng pinagsamahan namin, siguro naman hindi niya na akong
magagawang lokohin di ba?

And he'd been faithful to em for five years. Ngayon pa ba siya magloloko kung sa
ka-sakali?

Tama. Baka importanting tawag lang talaga yun. Siguro nga. Pinanatag ko ang sari
li ko hanggang sa makabalik siya sa table namin. Mga mahigit 10 minutes din siya
nakipag usap sa phone.

"Sino yun?" Tanong ko sa kanya pagkaupo niya.

"A friend." Sabi niya.

"Sinong friend?" Dahil kilala ko ang lahat ng friends niya.

"Hindi mo kilala." Kinabahan ako bigla. Bumalik ang pagdududa ko.

"May friend kang hindi ko kilala?" Tiningnan ko siya at umiwas siya ng tingin. S
hit! Nagsimula na akong magpanic pero pilit kong hindi pinahalata.

At hindi din siya nagsalita. Nakit ako pa siyang bumuntonghininga ng ilang beses
. Ni hindi ko namalayan na ang higpit na pala ng hawak ko sa tinidor. Nung napan
sin ko na, I tried to relax. Mira, wag kang padalos dalos. Talk to him. Wag kang
magconclude agad. Don't assume. Pagkatiwalaan mo si Gabriel.

Yan ang pilit kong sinasabi sa sarili ko pero ang hirap dahil unti unting lumala
ki ang hinala na nabuo ko kanina. Unti unting lumalaki kasi dinidiligan ni Gabri
el sa pamamagitan ng mga actions niya.

"Gabriel." Sabi ko sa kanya nung napansin kong wala siyang balak na sagutin ako.

"Mira..." Bumuntong hininga ulit siya.

"Yan ang gusto kong pag usapan natin ngayon." Tiningnan niya ako ng seryoso. AT
ako, halos hindi na ako makahinga,

"What is it?" Pumikit ako. Ayaw kong makita na ganyan kaseryoso ang mukha niya.
Mas lalo akong kinakabahan.

"Mira this is not working." Seryosong sabi niya. It took me a minute before I di
gest what he had just said. Narinig ko pero hindi ko pa rin naiintindihan. O bak
a ayaw ko lang intindihin, o takot lang akong intindihin?

"What is not working?" Halos hindi ko na marinig ang boses ko sa lakas ng tibok
ng puso ko. And I am now breathing through my mouth. I keep on reminding myself
to be calm pero ayaw makinig ng sistema ko.

"Our relationship. Our relationship is not working." Shit! Yan lang ang salitang
naisip ko. Wala ng iba pang nagreregister.

"What do you mean?" nanginginig ang buong katawan ko. Nakakuyom na ang kamao ko.
At nagpapasalamat ako na hindi kutsilyo ang hawak ko at pinakawalan ko na din k
anina ang tinidor dahil baka nasaksak ko na sa kanya yun kapag hawak ko pa.

"I want to end this kind of relationship. Ayaw na kitang maging girlfriend." Boo
m! Just like that. Para akong sinabugan ng limang libong Hiroshima bomb.

"What?" Mahina pero may diin na sabi ko.

"Dahil ba yun sa tumawag kanina. It's a girl right? May ibang babae ka na?" Bigl
ang nabasag ang boses ko.

"Mira, wala. There is no other girl. I just want to end this relationship. Ayaw
ko ng maging boyfriend mo." At siya pa ang may ganang magsabi niyan? Ano ba ang
nagawa kong pagkakamali sa relasyon namin at nasasabi niya yan sa akin. He no lo
nger wants to be my boyfriend? At ano ang rason niya?

"Napapagod na ako sa ganitong klaseng relasyon." Dagdag pa niya. Biglang naningk
it ang mga mata ko.

"Ano? Ano ulit ang sinabi mo?" Napatingin ako sa bread knife. Napatingin din siy
a sa bread knife na tinitingnan ko.

"I'm sorry. But I no longer want you to be my girlfriend..." Tapos tumayo na siy
a at kumuha ng wallet at nag iwan ng pambayad sa table. Hindi ako makagalaw. Hin
di ako makatayo. Ni hindi ko maiangat ang kamay ko para kunin ang bread knife na
ipansasaksak ko sana kay gabriel.

Pabalik balik sa utak ko ang sinabi niya.

Napapagod na siyang maging boyfriend ko.

Napapagod na siya sa relasyon namin.

Ganun ganun na lang ba yun?

Nakakapagod ba akong mahalin?

Bakit ako hindi napagod na mahalin siya sa loob ng isang taon.

Did he fall out of love on the way?

Anong mali sa relasyon namin at nagkaganito kami? Hindi ko maintindihan. Hindi k
o matanggap. Hindi kayang I digest ng sistema ko ang katotohanan na nagsayang la
ng kami ng walong taon para sa wala.

At hindi ko na din napigilan ang pag uunahan ng mga luha ko.
<hr>
45

Iniwan niya akong umiiyak. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin sa g
anitong sitwasyon. Wala na akong pakialam na itsura at kung pinagtitinginan man
ako.

Ang sakit sakit lang kasi. Ang sakit ng ginawa niya. Sagad na sagad hanggang but
o ang sakit na nararamdaman ko. And worst dinala niya ako sa lugar na ito na mal
ayo sa sibilisasyon sa ganitong oras para makipagbreak tapos iiwanan niya pala a
ko. Paano ako makakauwi mag isa. Talaga bang dito niya ako dinala para hindi ko
siya mahabol agad agad? At bakit kailangan pa niyang itaon sa monthsarry namin?

Pinunasan ko ang mga luha ko na nag uunahan, pero habang pinupunasan ko, lalong
tumutulo yung iba. Bakit kaialangan niyang gawin sa akin ang bagay na it---

"Ouch!" Napatingin ako bigla sa umaray. At nakita ko ang babaeng natapilok.

Ang tanga naman nun. Di naman pala kayang magsuot ng ganyang kataas na heels, pi
nilit pa. Ang arte kasi, pasosyal pa ang damit. Sana nag flats na lang siya kesa
sa mag suot ng 5 inches heels. AT bakit ko ba pinapakialaman ang heels ngmay h
eels. Mas malaki pa ang problema ko kaysa sa heel s ano!

Babalik na sana ako sa pag eemo ko nung biglang may lumapit sa natapilok na baba
e at tinulungan itong tumayo. Gwapo yung guy pero mas gwapo pa din si Gab. Kinuh
a nung guy ang sapatos ng babae at may kinuha mula sa bulsa nito. Di ko alam kun
g ano pero maliit lang siya. Napagtanto ko lang kung ano yun nung dinikit niya a
ng takong sa sapatos nung girl at saka lumuhod pa ito sa harap nung girl habang
sinusuot ang sapatos nung girl na hindi ko alam kung kinikilig na ba o nasasakta
n pa din ng dahil sa pagkatapilok.

And seeing that scene made me remember something.

Putspa! Nananadya ba ang tadhana? Dahil ganyan na ganyan ang nangyari sa amin ni
Gabriel nung una kaming nagkita.

At pati ba naman ang damit ng babae halos kaparehas ng damit ko dati? At pati a
ng porma ng guy! Talaga bang pinaparusahan na ako?

Then the girl clung to the arm of the guy and they walked towards me. Umupo sila
sa mismong harap ko at pagka upong pagkaupo nila, a waiter served them a Mcdo
meal. What the hell! Tuluyan nang umurong ang luha ko. Lalo na nung nirecite nun
g guy yung number niya at nagdial ang girl and the guy answered using a 3210 cel
lphone.

Gusto ko na silang sugurin. Wala silang karapatang ipaalala sa akin ang lahat ng
bagay na to lalo na at kakahiwalay lang namin ni Gabriel. And the guy paid the
bill. Using a lot of 20-peso bill.

Hindi ko na alam ang irereact ko. Ano to? Reenactment ng mga nangyayari sa amin
ni Gabriel? Anong pakulo ito? Ganito ba siya makipagbreak? Kailangan ba talagang
ipareminisce sa akin ang lahat ng bagay?

Then may lumapit sa akin na isang waiter. Akala ko pa nga sisingilin niya ako ng
kinain namin ni Gab pero hindi iginiya niya ako palabas ng resto.

"Kuya anong pakulo to?" AT kinakabahan na ako sa nangyayari. Kung tama ang iniis
ip ko, malilintikan si Gabriel sa akin. Walang hiya siya!

Hindi ako sinagot ng waiter. Pero pagkalabas ko hindi ko na mapigilan ang mapalu
ha ulit nung makita ko ang taxi. Ang taxi ni Gabriel. Hindi na ako nagpatumpik
tumpik nung pinasakay ako sa taxi. Akala ko nga si Gabriel ang driver pero hindi
pala.

Nung tinanong ko ang driver kung saan niya ako dadalhin, hindi din ito sumagot.
Therefore, I conclude, walang sasagot sa mga katanungan ko at kailangang kong ma
ghintay. Umikot ikot kami sa resort and while on the way, bumabagal ang taxi pag
may nadadaanan kaming scene. Scene of our life. Nung panahon na sinagot siya, n
ung nagbreak kami, yung tungkol kay Maria Clara, pati ang pagsampal ko sa kanya
may nag aact. Hindi ko na alam kung iiyak ba ako o tatawa sa mga nangyayari sa a
kin.

Hanggang sa makarating kami sa isang bahay na may black na gate. The house is we
ll-lighted at halatang madami ang taong nagkakasayahan sa labas.

Inihinto ng driver ang taxi sa harap ng gate and there I saw a tarpualin and wri
tten on it...

'...because I now want you to be my wife.' Tapos naalala ko ang sinabi niya kan
ina sa akin.

'I'm sorry. But I no longer want you to be my girlfriend...' Sabi pa niya. Ito
ba ang kadugtong?

Napaiyak ako lalo. Gusto ko na siyang makita para masabunutan, masampal, matady
akan at mahalikan. Bakit kailangan niya ng ganitong drama sa pagpopropose? Di ba
niya alam kung gaano kagastos ang proposal na ginawa niya? Ilang actor ba ang b
inayaran niya?

Lumabas na ako ng taxi para sugurin si Gabriel na alam kong nasa loob ng bahay.
Kakalampagin ko na sana ang gate nung makita kong nakapadlock ito. Nagdoorbell a
ko ng ilang beses pero walang lumalabas sa bahay gayung alam ko naman na madamin
g tao. Nag ingay pa nga eh.

"May password bago ka makapasok." Napalingon ako bigla sa nagsalita. And there I
saw him. Smiling habang nakalagay ang dalawang kamay sa bulsa ng trouser niya.
Sa paningin ko, sobrang gwapo niya ngayon gayung same pa din naman ang damit niy
a, ang buhok niya. Same pa din kanina. But somehow he's different. He's radiant.

"Anong kalokohan to?" Tanong ko pa rin kahit obvious naman na kung ano talaga an
g nangyayari. Tapos napatingin pa ako sa bahay.

"I am proposing Mira. At yan ang magiging bahay natin in case na pumayag ka." Na
nlaki ang mga mata ko at napatingin ulit sa bahay. Yan? Bakit parang bahay ng ma
g asawa na may sampung anak ang bahay namin? Sobrang laki namna ata? At dito? Di
to kami titira sa resort na to? Magkano ba ang membership dito?
Hindi ko nagawang sumagot. Napanganga na lang ako at pinaglipat lipat ang tingin
ko sa kanya at sa bahay.

"28 ka na. Malapit ka nang mag 29 siguro pwede mo na akong pakasalan di ba?" Dag
dag pa niya. Hindi pa din ako makapag salita. Proposal lang naman ang hinihingi
ko pero, di ko inakalang pag nagpropose pala siya, may kasamang bahay at lupa. G
usto ko nang magpropose siya sa akin every year kung ganitong proposal ang gagaw
in niya.

"May swimming pool ba yan?" Yan ang unang lumabas na bibig ko.

"Meron." Sabi niya sabay ngiti ng malapad.

"Eh jacuzzi?" Ngumiti ulit siya ang tumango. Waaa!

"So wil you marry me Maria Remedios Asuncion Dimasalang." Saglit akong napangiwi
sa sinabi niya pero natigil yun nung lumuhod na siya sa harap ko. Napatingin ak
o sa paligid. Sa mga actors at actress na nag act kanina, pati sa taxi driver at
pati sa lahat ng tao sa bahay na nakasilip sa bintana.

"Kailangan bang sa gitna ng daan magpropose?"

"Bat ba ang dami mong tanong? Sige, pag tumanggi ka di ka na makakapasok sa magi
ging bahay natin. Kaya kung ako sayo hindi ako tatanggi." Dagdag pa niya.

"Sinusuhulan mo ba ako?" Napakamot siya ng ulo.

"Halata ba?" He indeed looked guilty.

"Gago ka ba? Matagal ng nagbago ang isip ko sa pagpapakasal sayo. Ang tagal kong
naghintay. Akala ko nga, mag eexpire na ang matris ko!"

"Bakit hindi mo agad sinabi?"

"Alangan naman na sa akin manggaling yun. Ilang taon na akong naghintay dyan sa
proposal mo. Namuti na ang mata at nagfade na ang color ng hair ko pero wala ako
ng narinig. Gusto kitang sabunutan!"

"Hayaan mo na lang. Nakarating na tayo dito eh. So willl you marry me? Nangangal
ay na ako dito." Mukha ngang nangangalay na siya. Nakaluhod pa din kasi siya.

"Yes?" Sabi ko sabay lapit sa kanya. Nawal na sa isip ko ang plano kong sampalin
siya kanina.

"Bakit may question mark pa?"

"Eh di yes!" Sabi ko at agad na niyakap siya. He put the ring on my finger tapos
inalalayan niya akong tumayo. Hindi ko na muna siya susumbatan sa drama niya pa
kikipagbreak sa akin. Or baka nga hindi ko na siya sumbatan. Sa sobrang saya ko
ngayon, nawala ang lahat ng hinanakit at sama ng loob na naramdaman ko kanina. P
ati na rin ang sama ng loob na naramdaman ko dahil sa delayed proposal niya.

And then I find myself kissing him. And again I lost the sense of time and space
and the people around us. Nadala ako sa halikan namin na kung hindi pa dahil sa
palakpakan ng mga tao hindi ko pa maalala na madami pala ang nanonood sa amin.

"Madami kang bisita?" Tanong ko sa kanya habang magkayakap pa din kami.

"Oo. Kailangan ko ng cheerer. At saka house blessing." Hinalikan niya ang buhok
ko at lalo akong hinapit palapit sa kanya.

"Bakit nag imbita ka? Hindi mo man lang naisip ang honeymoon." Nakapout pa na sa
bi ko and he chuckled.

"Ang advance mo palagi! Kumain ka na nga lang. May lechon sa loob!" sabi niya ha
bang ginigiya ako sa may gate at binuksan niya ito gamit ang susi. Then he gave
me the key. Pero bigla akong naglaay sa sinabi niya.

"Talaga?"

"Oo regalo ni Grandma."

"Yay! May lechon!" At tumakbo ako papasok sa bahay. Iniwan ko siya sa labas na
iiling iling.

Pero bago ako makapasok sa bahay he said something na nagpatigil sa akin sa may
doorway.

"Hoy! Dahan dahan! Kung makatakbo ka para kang hindi buntis." Nanlaki ang mga ma
ta ko. Napatingin ako sa kanya.

"Buntis ako?" Gulantang na tanong ko kay Gab.

He just smiled.

A/N: Ipopost ko ang Epilogue next year. Goodnight.
<center><h1>Epilogue</h1></center>
<hr>
Epilogue. (1/29/2014)

"Naku ang ganda ganda mong bride." Napangiti ako sa sinabi ng make up artist sa
akin. At kahit ako satisfied sa ginawa niya sa akin. It was only a subtle make u
p and my hair is tied in a bun with loose curly tendrils.

Nilalagyan na lang ako ng final touches nung bumukas ang pinto ng bridal suite a
t pumasok si Gabriel. Our eyes locked in the mirror and he looked at me for a fe
w minutes bago lumapit sa akin. Kahit ako natulala sa kanya. He looked so dashin
g in his 3-piece suit.

"Bawal ka dito." Sabi ko nung nahimasmasan na ako sa kagwapuhan niya.

"Gusto ko lang masiguro na andito ka pa at hindi mo ako tinakasan." Sabi niya sa
bay dantay ng dalawang kamay niya sa bare shoulders ko. Yung baklang make up art
ist, nag excuse sa amin at pasimpleng lumabas ng room.

"Paano kita matatakasan? Sinuhulan mo na ako ng lupa't bahay, binuntis mo pa ako
. Napaka sigurista mo!" He chuckled at the same time, pinisil niya ang balikat k
o. Napapikit ako dahil sa ginawa niya. My breathing hitched. I have been like t
his eversince he'd announced that I am pregnant during our engagement that happe
ned a month ago.

"Actually, yung bahay lang naman ang panuhol ko sa'yo. The baby is a blessing.
Pero natuwa ako nung malaman ko kasi ibig sabihin, hindi ka na makakatakas sa ak
in." Ramdam na ramdam ko ang mahinang pagmassage niya sa exposed shoulders ko at
pinipigilan ko lang ang sarili kong mapaungol. Oh God! Why am I so...

"Paano mo pala nalaman na buntis ako? Ni hindi ko nga alam."

"You didn't buy another set of napkins. At regular ka di ba?" Casual na sabi niy
a as if he is not causing havoc in my system. At oo, alam niya ang ovulation per
iod ko dahil kahit na gaano sila ka close ni condee, if there is a chance, he is
not using it.
"Hindi ko napnsin tumigil ka na palang magcondee?" Napabuntong hininga ako.

"Yeah, on the day of your 28th birthday. DI ba marrying age mo ang 28? Medyo na
delay nga lang ang proposal ko kasi hindi agad natapos ang bahay. Ayaw ko namang
magpropose sa'yo tapos wala akong maipapakitang collateral." Dagdag pa niya and
his hands that are previously gently massaging my shoulders are now settled jus
t above my breast, on top of my heart. Napasandal ako sa kanya habang nakapikit
while feeling the sensations that his hand is causing into my system.

Toto nga ata ang sabi ng OB ko na mas madaling ma arouse ang babaeng buntis. Da
hil ramdam na ramdam ko ang pananayo ng mga balahibo ko dahil sa ginagawa niya.

Nung hindi ko nakinaya, I stood up and face him.

"You are seducing me." I accused him pero namumungay na ang mga mata ko.

"I just wanted to know if indeed pregnant women are hornier than the women that
are not pregnant." Lumipat na ang mga kamay niya na kanina nasa balikat ko sa ma
y balakang ko at hinapit ako palapit sa kanya. Pinulupot ko naman ang mga braso
ko sa leeg niya.

"At ano ang napatunayan mo?" Amoy na amoy ko na anng subtle scent niya. And I'm.
.. Oh My God! Am I still normal?

"Indeed they are." He smiled mischievously at lalo akong hinapit palapit sa kany
a. At hindi ko na napigilan ang sarili ko. Ako na mismo ang humalik sa kanya wh
ich he answered as fervently.

"I just want to remind you that the ceremony will start in 30 minutes. At pumunt
a lang talaga ako dito para I-check ka. Nag woworry ako na baka may morning sick
ness ka." Mahabang sabi niya when we gasp for air. Nakasandal na din ako sa draw
er and he is pinning me.

"I know. And I never doubted your intention Gabriel." Hinapit ko ulit siya papa
lapit sa akin and then our lips collide. Never mind that my lipstick is now mess
y and my hair is now in disarray.

Napaupo na ako sa may dresser at nakapulupot na ang mga legs ko sa bewang niya.
I am just so tankful na maiksi lang ang skirt ng wedding dress ko. Kinakalas ko
na din ang tie at inaunbutton ang suit niya.

"Let's get inside the bedroom." I told him through ragged breathing. Hindi na si
ya nagpatumpik tumpik. Binuhat niya ako papasok sa bedroom. I can clearly see de
sire in his eyes and I know that he can see the same in my eyes.

"We'll be late for the wedding ceremony." Bulong niya sa tenga ko while he is cl
osing the door.

"It is a big deal?"

"No, It's our wedding ceremony anyway." He said before he laid me down to bed.

After 1 hour

Lumabas kami sa bedroom. Maayos na ang damit niya. Bagong ligo na siya. Ako din
bagong ligo pero hindi na ako nakawedding dress. Naka robe na ako. No traces of
make up and my hair is still dripping with water.

Pagkabukas namin ng pinto, Juana and the gay make up artist are both gaping at u
s.

"We're ready for the wedding." Sabi ko pa. Ngiting ngiti.

"Napanis na ang priest!" Tili ng bakla pero tinawanan lang namin siya ni Gab. AT
bago siya umalis sa bridal suit hinalikan pa niya ako.
"Tama na yan! 30 minutes na kayong late sa kasal niyo." Tili din ni Juana. Napat
awa na lang kami ni Gabriel.

"Nakakaloka kayo! Nakakaloka!" Sabi ng bakla at nagsimula na uling ayusan ako. T
umawag pa siya ng ibang kasamahan niya para I assist siya para daw mas mabilis a
ng pag aayos sa akin. Pero inabot pa din sila ng isang oras bago ako matapos ayu
san.

Kaya ang kinalabasan, dalawang oras na delayed ang kasal namin. Panis na panis n
a ang lahat but the hell I care. This is my day and I am glowing with happiness.
No one could ruin that.

Nung lumabas na ako ng hotel para pumunta sa wedding venue agad kong nakita si G
abriel na ang laki ng ngiti habang nakatingin sa akin. And I heard a collective
sighs from the audience dahil sa wakas hindi na sila maghihintay ng matagal.

Tumingin ulit ako kay Gab and I saw him winked. Naramdaman ko ang pag iinit ng m
ga pisngi ko. Ang kinalabasan tuloy, I am glowing and grinning and a true blushi
ng bride while I am walking towards my groom who is equally grinning like me.

Kung ano man ang rason kung bakit kami nakangising dalawa, sa amin na lang yun.
That is, kung hindi ipagkakalat ni Juana at ng bakla.

At wala na sigurong mas sasaya pa sa akin nung magkaharap na kami ni Gab. He fi
rmly took my hand and kissed it bago niya nilagay sa braso niya. At bago pa kami
humarap sa makeshift altar, he whispered to me.

"Wala ka ng takas because this time hindi na mighty bond ang gagamitin ko. At hi
ndi lang sapatos mo ang ididikit ko. I will tie you to me. I will use That Migh
ty Bond. The Bond that will tie us forever. Are you ready?" He smiled at me and
I beamed at him.

"Matagal na po!"

-end-

A/N: At talagang pinatulan niyo ang A/N ko sa previous chapter. Mas baliw pa kay
o sa akin. Anyway, maraming salamat sa mga nagbasa nito. Sa mga nagcomment, sa m
ga nagbash kay Gab at kay Mira. Maraming salamat sa pagbabasa. Mwah! Mwah! Love
you all from the bottom of my esophagus.

(Blacklily) That Mighty Bond

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

(Blacklily) That Mighty Bond

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

<center><h1>That Mighty Bond</h1></center>

You might also like