Aquel da o de doce, que xa a vello, pasou un medo do demo.

Mesmo pensou que va unhas luces na noite escura da aldea (A santa compaa!, que xa me veen a
buscar! eu escapo como sexa! a min anda non me collen oh!)
Haba unhas luces que se movan no curuto do monte viso.
O vello de oce empe!ou a correr todo canto daba (e xa pasaba de setenta) e a re!ar todo o que
anda lembraba.
"svarou nunha pedra ao cru!ar o ro e caeu nel, mollouse e ma#oouse, pero non lle importaba un
carallo, se#uiu correndo cama un tolo re!ando avemaras e padrenuestros...$este estado che#hou %
casa, entrou polo curro, pisou merda de #alia e case cae, pero a#arrouse a unha toxeira e rabuou
mans e bra!os, anda as, co susto que traa no corpo, non lle doeu nadia.
&ando entrou na cocia, a mulleria case cae co medo' mollado, enlama!ado, san#rante, co alento
case ausente, unha cara de medo toda branca
()ero que che pasou oh* +enta, senta, alenta que che vai dar al#o , vou avisar , m-dico.
&ando o vello deu alentado e .alado normalmente, dixo al#o da santa compaa e do curuto do
monte, dunhas luces que se movan...
/res ou catro horas m%is tarde, che#ou o neto % casa, via do curuto do monte. sempre lle #ustou a
astronoma e .ora unha idea estupenda ir cos ami#os a observar al, naquela noite despexada, sen
luces a parte das das lanternas.
Mentres tomaba al#o quente antes de se deitar, pre#untouse qu- pasara, que haba un re#ueiro de
san#ue na cocia e como lama seca.
Moitas voltas d% a vida.