‫ﺃﺭﺑﻌﻮﻥ ﻧﻮﻭﻱ‬

‫‪@ ZÑîÛdm‬‬
‫‪ðëìäÛa@åí‡Ûa@ó«@âbß⁄a‬‬
‫ﺗﺮﺟﻤﺔ ﺃﺑﻰ ﻋﺒﺪﺍﷲ‪:‬‬
‫ﺇﺳﺤﺎﻕ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﷲ ﺍﻟﺪﺑﻴﺮﻯ ﺍﻟﻌﻮﺿﻲ‬

‫ﻭﻳﺮﺍﺳﺘﺎﺭ‪ :‬ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺩﺑﻴﺮﻯ‬

‫ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺍﺭﺷﺪ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﻓﺎﺭﺳﻰ‬
‫ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ ‪١٤٢٣‬ﻫـ ‬
‫‪R‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬
‫‪S‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬
 ‫‪T‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻣﱰﺟﻢ‪:‬‬
‫اﳊﻤــﺪ ﷲ رب اﻟﻌــﺎﳌﲔ ﻗﻴــﻮﻡ اﻟﺴــﻤﻮات ﻭاﻷرﺿــﲔ‪,‬‬
‫ﻣﺪﺑﺮ اﳋﻼﺋﻖ أﲨﻌﲔ ﻭﺻﻠﻮات اﷲ ﻭﺳﻼﻣﻪ ﻋﲆ ﻧﺒﻴﻨﺎ ﳏﻤﺪ‬
‫ﻭﺳﺎﺋﺮ اﻷﻧﺒﻴﺎء ﻭاﳌﺮﺳﻠﲔ ﻭآﻝ ﻛﻞ ﻭﺳﺎﺋﺮ اﻟﺼﺤﺎﺑﺔ أﲨﻌﲔ‬
‫ﻭﻣﻦ ﺗﺒﻌﻬﻢ ﺑﺈﺣﺴﺎﻥ إﱃ ﻳﻮﻡ اﻟﺪﻳﻦ أﻣﺎﺑﻌﺪ‪:‬‬
‫ﻛﺘﺎب ﺣﺎﴐ )ارﺑﻌـﻮﻥ ﻧـﻮﻭﻱ( ﻧـﺎﻡ دارد ﻛـﻪ ﺷـﺎﻣﻞ‬
‫ﭼﻬﻞ ﻭ دﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺆﻟﻒ آﻥ اﻣﺎﻡ ﳏﻴﺎﻟـﺪﻳﻦ اﺑـﻮ‬
‫زﻛﺮﻳﺎ ﳛﻴﻲ ﺑﻦ ﴍﻑ ﻧﻮﻭ￯ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺣﺪﻳﺜﻲ از اﻳـﻦ اﺣﺎدﻳـﺚ‪ ,‬ﻗﺎﻋـﺪﻩ ﺑﺰرﮔـﻲ از ﻗﻮاﻋـﺪ‬
‫اﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺷﲈر ﻣﲑﻭد ﻭ ﻋﻠﲈ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺪار ﻛﲇ اﺳﻼﻡ‪ ,‬ﻳـﺎ‬
‫ﻧﺼﻒ‪ ,‬ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﻮﻡ اﺳﻼﻡ ﺑﺮ اﻳـﻦ اﺣﺎدﻳـﺚ اﺳـﺘﻮار اﺳـﺖ‪,‬‬
 ‫‪U‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﲈﻧﺪ ﻛﻪ اﻣﺎﻡ ﻧـﻮﻭ￯ رﲪـﺖ اﷲ ﻋﻠﻴـﻪ ﺑـﺮ ﺧـﻮد ﻻزﻡ‬

‫داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺸـﱰ اﺣﺎدﻳـﺚ اﻳـﻦ ﻛﺘـﺎب را از ﻣﻌﺘﱪﺗـﺮﻳﻦ ﻭ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺮﻳﻦ آﻥ ﻫﺎ ﺑﺮ ﮔﺰﻳﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﳘﭽﻨﲔ ﻳـﺎدآﻭر ﺷـﻮﻳﻢ ﻛـﻪ‬
‫ﹺ‬
‫ﻛﺮدﻥ آﻥ ﻫﺎ آﺳﺎﻥ ﺷﻮد‬ ‫اﺳﻨﺎد اﺣﺎدﻳﺚ‪ ,‬ﺣﺬﻑ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺣﻔﻆ‬
‫ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ آﻥ ﺑﻪ ﳘﮕﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ ; ﺑﻨـﺎﺑﺮ اﻳـﻦ ﻫـﺮﻛﺲ ﭘـﲑﻭزﻱ ﻭ‬
‫ﻛﺎﻣﻴﺎﰊ آﺧﺮت را ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ اﺣﺎدﻳﺜﻲ ﻛﻪ در ﺑﺮﮔﲑﻧﺪﻩ‬
‫اﻣﻮر ﻣﻬﻢ دﻳﻦ ﻭ ﻃﺎﻋﺎت اﺳﺖ را ﺑﺪاﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ آﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﻴﺪ اﺳﺖ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﺗﺮﲨـﻪ اﻳـﻦ ﻛﺘـﺎب را ﻓﻘـﻂ ﺑـﺮاﻱ رﺿـﺎ ﻭ‬
‫ﺧﺸﻨﻮدﻱ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﺴﻨﺪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺧﻮاﻧﻨـﺪﮔﺎﻥ ﳏـﱰﻡ ﻭاﻗـﻊ‬
‫ﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﺎ را از دﻋﺎﻱ ﺧﲑ ﺑﻰ ﲠﺮﻩ ﻧﺴﺎزﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻭﺻﲇ اﷲ ﻋﲇ ﳏﻤﺪ ﻭآﻟﻪ ﻭﺻﺤﺒﻪ‪.‬‬

 ‫‪V‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫اﺳﺤﻖ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﷲ دﺑﲑﻱ‪:‬‬

‫رﻳﺎض ـ ذ￯ ﺣﺠﻪ ‪١٤٢١ /‬ﻫـ ‪ .‬ﻕ‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ اﺳﻔﻨﺪ ‪١٣٧٩ /‬ﻫـ ‪ .‬ش‬

‫‪@ HQI@sí†y‬‬
‫از اﻣﲑاﳌﺆﻣﻨﲔ اﺑﻰ ﺣﻔﺺ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎب ‪ ‬رﻭاﻳﺖ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔـﺖ‪ :‬ﺷـﻨﻴﺪﻡ ﻛـﻪ ﭘﻴـﺎﻣﱪ ﺧـﺪا ص ﻣﻴﻔﺮﻣـﻮد‪:‬‬
‫ﻭإﻧـﲈ ﹺ ﹸ ﱢ‬
‫ﻟﻜـﻞ‬ ‫ﺑﺎﻟﻨﻴـ ﱠ ﹺ‬
‫ﺎت ﹶ ﱠ ﹶ‬ ‫إﻧـﲈ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﻷﻋـﲈﻝ ﹺ ﱢ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ص ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻳﻘﻮﻝ‪ )) :‬ﱠ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﹺﹺ‬ ‫اﻣﺮئ ﻣﺎ ﹶﻧﻮ￯‪ ,‬ﹶﻓﻤﻦ ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻭرﺳﻮﻟﻪ ﹶ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻓﻬﺠﺮﺗﻪ‬ ‫ﻫﺠﺮﺗﻪ ﹺ ﹶإﱃ اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﻛﺎﻧﺖ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ‬ ‫ﹾﹺ ﹴ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶﹴ‬ ‫ﻳﺼﻴﺒﻬﺎ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻫﺠﺮﺗﻪ ﹺ ﹸ ﹾ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻭرﺳﻮﻟﻪ‪ ,‬ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫اﻣـﺮأة‬
‫أﻭ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻟﺪﻧﻴﺎ ﹸ ﹾ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻛﺎﻧﺖ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶﹶ ﹾ‬ ‫ﹺ ﹶإﱃ اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻣﺎﻣـﺎ ﹾﹸ ﹶ ﱢ ﹶ‬
‫اﳌﺤـﺪﺛﲔ‬ ‫رﻭاﻩ إ ﹶ ﹶ‬
‫إﻟﻴـﻪ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻫﺎﺟﺮ ﹺ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻳﻨﻜﺤﻬﺎ ﹶ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻓﻬﺠﺮﺗﻪ ﹺ ﹶإﱃ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹾ ﹸ ﹶ‬
‫ﺑـﻦ ﹾﹸ ﹺ ﹺ‬
‫اﳌﻐـﲑة ﹾ ﹺ‬
‫ﺑـﻦ‬ ‫ﹺ‬
‫إﺑـﺮاﻫﻴﻢ ﹾ ﹺ‬ ‫ﺑﻦ ﹺ ﹾ ﹶ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫إﺳﲈﻋﻴﻞ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹶأﺑﻮ ﹺ‬
‫ﹶ‬ ‫ﺑﻦ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﳏﻤﺪ ﹾ ﹸ‬‫ﻋﺒﺪ اﷲﹺ ﹸ ﹶ ﱠ ﹸ‬ ‫ﹶﹾ‬
‫ﺑﻦ ﹸ ﹾ ﹺ ﹴ‬
‫ﻣﺴـﻠﻢ‬ ‫اﳊﺠﺎج ﹾ ﹺ‬
‫ﺑﻦ ﹾﹶ ﱠ ﹺ‬ ‫ﻭأﺑﻮ ﹾﹸ ﹺ ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ ﹾ ﹸ‬
‫اﳊﺴﲔ ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ‬ ‫ﺑﺮدزﺑﻪ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﹺ‬
‫ﹶﹾ ﹾﹶﹾ‬
 ‫‪W‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹺ‬ ‫اﻟﻘﺸﲑﻱ ﱠ ﹾ ﹺ ﹸ ﹺ ﱡ ﹺ‬
‫ﳘـﺎ ﹶ ﹶ ﱡ‬
‫أﺻـﺢ‬ ‫اﻟﻠـﺬ ﹾ ﹺ‬
‫ﻳﻦ ﹸ ﹶ‬ ‫اﻟﻨﻴﺴـﺎﺑﻮرﻱ ﰲ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ‬
‫ﺻـﺤﻴﺤﻴﻬﲈ ﱠ ﹶ‬ ‫ﹾﹸ ﹶ ﹾﹺ ﱡ‬
‫اﻟﻜﺘﺐ ﹾﹸ ﱠ ﹶ ﹺ‬
‫اﳌﺼﻨﻔﺔ((‪.‬‬‫ﹾ ﹸﹸ ﹺ ﹶ‬
‫ﳘﺎﻧﺎ اﻋﲈﻝ ﻭ ﻛﺮدار ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺑﺴﺘﮕﻰ دارد‪ ,‬ﻭ ﻫﺮﻛﺲ از‬
‫ﻛﺮدارش ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﻧﻴﺘﺶ اﺟﺮ ﻭ ﺛﻮاب ﻣﻰ ﺑﺮد‪ ,‬ﭘﺲ ﻛﺴـﻰ‬
‫ﻛﻪ ﻫﺠﺮت ﻭ اﻧﺘﻘﺎﻝ اﻭ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻮ￯ ﺧﺪا ﻭ ﭘﻴﺎﻣﱪ ﺑﻮدﻩ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬اﻳﻦ ﻫﺠـﺮت ﺑـﻪ ﺳـﻮ￯ ﺧـﺪا ﻭ ﭘﻴـﺎﻣﱪ اﻭﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ‬
‫ﻫﺮﻛﺲ ﻫﺠﺮﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎﻝ دﻧﻴﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ زﲏ‬
‫ﹺ‬
‫ﻫﺠﺮت اﻭ ﺑﺮاﺑـﺮ ﺑـﺎ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ اﻭ ازدﻭاج ﻛﻨﺪ‪ ,‬اﳘﻴﺖ‬
‫ﳘﺖ اﻭﺳﺖ‪.‬‬
‫ﳘﲔ ﻗﺼﺪ ﻭ ﹼ‬

‫‪@ HRI@sí†y‬‬
‫ﳘﭽﻨﲔ از ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎب ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺘﻜﻪ ﮔﻔـﺖ‪:‬‬
 ‫‪X‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫إذ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻃﻠـﻊ‬ ‫ﻳﻮﻡ‪ ,‬ﹾ‬
‫ذات ﹶ ﹾ ﹴ‬‫رﺳﻮﻝ اﷲ ص ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﺟﻠﻮس ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﻋﻨﺪ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻧﺤﻦ ﹸ ﹸ ﹲ‬ ‫ﺑﻴﻨﲈ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫)) ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﺳـﻮاد ﱠ ﹾ ﹺ‬
‫اﻟﺸـﻌﺮ‪ ,‬ﻻ‬ ‫ﹺ‬ ‫اﻟﺜﻴﺎب‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹸ‬
‫ﺑﻴﺎض ﱢ ﹶ ﹺ‬ ‫ﺷﺪ ﹸﻳﺪ ﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫رﺟﻞ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻋﻠﻴﻨﺎ ﹶ ﹸ ﹲ‬
‫ﹶ ﹶﹾﹶ‬
‫ﺷﺪﻳﺪ ﹶ ﹶ‬
‫ﺣﺘـﻰ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺟﻠـﺲ ﹶإﱃ‬ ‫أﺣﺪ‪ ,‬ﹶ ﱠ‬
‫ﻣﻨﺎ ﹶ ﹲ‬‫ﻳﻌﺮﻓﻪ ﹺ ﱠ‬
‫اﻟﺴﻔﺮ‪ ,‬ﹶﻭﻻ ﹶ ﹾ ﹺ ﹸ ﹸ‬
‫ﻳﺮ￯ ﹶ ﹺ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫أﺛﺮ ﱠ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹸﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻭﻭﺿـﻊ ﹶ ﱠ ﹺ‬ ‫رﻛﺒﺘﻴـﻪ ﹶإﱃ ﹾ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻓﺄﺳـﻨﺪ ﹾ ﹶ ﹺ‬
‫ﻛﻔﻴـﻪ ﹶ ﹶ‬
‫ﻋـﲆ‬ ‫رﻛﺒﺘﻴـﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹸ ﹶ ﹾ‬ ‫اﻟﻨﺒﻲ ص‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ ﹾ‬ ‫ﱠﹺ ﱢ‬
‫ﻓﻘﺎﻝ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫رﺳﻮﻝ‬ ‫اﻹﺳﻼﻡ‪ .‬ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻋﻦ ﹾ ﹶ ﹺ‬ ‫أﺧ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹶ ﹺﹶ ﹺ‬
‫ﻓﺨﺬﻳﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﱪﲏ ﹶ ﹾ‬ ‫ﳏﻤﺪ‪ ,‬ﹾ ﹾ‬ ‫ﻭﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶﻳﺎ ﹸ ﹶ ﱠ ﹸ‬ ‫ﹾ‬
‫ﳏ ﱠﻤ ﹰ‬
‫ــﺪا‬ ‫ــﻪ ﹺإﻻﹶ اﷲﹸ ﹶ ﹶ ﱠ‬
‫ﻭأﻥ ﹸ ﹶ‬ ‫ــﻬﺪ ﹶ ﹾ‬
‫أﻥ ﻻﹶ إﹺﻟ ﹶ‬ ‫ــﻼﻡ ﹶ ﹾ‬
‫أﻥ ﹶﺗ ﹾﺸ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻹ ﹾﺳ ﹶ ﹸ‬‫اﷲﹺ ص‪ )) :‬ﹺ‬

‫رﻣﻀﺎﻥ‪,‬‬
‫ﻭﺗﺼﻮﻡ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﻭﺗﻘﻴﻢ ﱠ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫اﻟﺰﻛﺎة‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻭﺗﺆﰐ ﱠ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻟﺼﻼة‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹾ ﹶ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫اﺳـﺘﻄﻌﺖ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﺻـﺪﻗﺖ‪,‬‬ ‫إﻟﻴـﻪ ﹶ ﹺ ﹰ‬
‫ﺳـﺒﻴﻼ((‪ .‬ﹶ ﹶ‬ ‫اﻟﺒﻴﺖ ﹺإﻥ ﹾ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻭﲢﺞ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶﹸ ﱠ‬
‫ﻋﻦ ﹺ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻓﻌﺠﺒﻨﺎ ﹶ ﹸﻟﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﹶ ﹶ ﹺ ﹾﹶ‬
‫ﻗﺎﻝ‪:‬‬ ‫ﻓﺄﺧﱪﲏ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫اﻹﻳﲈﻥ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﹾ‬ ‫ﻭﻳﺼﺪﻗﻪ‪ .‬ﹶ ﹶ‬
‫ﻳﺴﺄﻟﻪ ﹶ ﹸ ﹶ ﱢ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﻴﻮﻡ ﹺ ﹺ‬
‫اﻵﺧـﺮ‪,‬‬ ‫ﹺﹺ‬
‫ﻭرﺳﻠﻪ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻭﻣﻼﺋﻜﺘﻪ‪ ,‬ﹸ ﹸ ﹺ ﹺ‬
‫ﻭﻛﺘﺒﻪ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﹺ ﹺﹺ‬
‫ﺗﺆﻣﻦ ﹺﺑﺎﷲﹺ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫)) ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫أﻥ ﹸ ﹾ ﹶ‬
‫ﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬
‫ﻓـﺄﺧﱪﲏ‬ ‫ﺖ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﺻﺪﻗ ﹶ‬ ‫ﺧﲑﻩ ﹶ ﹺ‬
‫ﻭﴍﻩ((‪ .‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭﺗﺆﻣﻦ ﹺ ﹾ ﹶ ﹶ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﹾ‬ ‫ﺑﺎﻟﻘﺪر ﹶ ﹾ ﹶ ﱢ‬ ‫ﹶﹸﹾ ﹶ‬
‫ﺗﺮاﻩ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫ﻓـﺈﻥ ﹶﱂ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﺗﻜـﻦ‬ ‫ﺗﻌﺒﺪ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻛﺄﻧﻚ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ )) :‬ﹶ ﹾ‬
‫أﻥ ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻋﻦ ﹺ ﹾ ﹶ ﹺ‬
‫اﻹﺣﺴﺎﻥ‪ .‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹺ‬
 ‫‪Y‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹺ‬ ‫ﻗـﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬

‫اﻟﺴـﺎﻋﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪)) :‬ﹶﻣـﺎ‬ ‫ﻋـﻦ ﱠ ﹶ‬ ‫ﻓـﺄﺧﱪﲏ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹾ‬ ‫ﻳﺮاﻙ((‪ .‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﺗﺮاﻩ ﹶ ﹺ ﱠ ﹸ‬
‫ﻓﺈﻧﻪ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹶ ﹸ‬
‫ﻓـﺄﺧﱪ ﹺﲏ ﹶ ﹾ‬
‫ﻋـﻦ‬ ‫ﹶ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹾ ﹺ ﹾ‬ ‫ﻣـﻦ ﱠ ﹺ ﹺ‬
‫اﻟﺴـﺎﺋﻞ((‪ .‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﻋﻨﻬﺎ ﹺ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﺑـﺄﻋﻠﻢ ﹶ‬
‫ﹾ ﹶ‬ ‫ﹾﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫اﳌﺴﺆﻭﻝ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫اﻟﻌـﺮاة‬ ‫رﺑﺘﻬﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻭأﻥ ﹶ ﹶﺗﺮ￯ ﹾﹸ ﹶ ﹶ‬
‫اﳊﻔﺎة ﹾ ﹸ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻷﻣﺔ ﹶ ﱠ ﹶ ﹶ‬ ‫أﻥ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﺗﻠﺪ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ )) :‬ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹺ‬
‫أﻣﺎراﲥﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﻧﻄﻠﻖ ﹶ ﹶ ﹺ ﹾ ﹸ‬
‫ﺛﻢ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻳﺘﻄﺎﻭﻟﻮﻥ ﹺﰲ ﹾ ﹸ ﹾ ﹶ ﹺ‬
‫اﻟﺸﺎء ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ‬‫اﻟﻌﺎﻟﺔ ﹺرﻋﺎء ﱠ ﹺ‬
‫ﻓﻠﺒﺜـﺖ‬ ‫اﻟﺒﻨﻴﺎﻥ((‪ .‬ﹸ ﱠ‬ ‫ﹾ ﹶ ﹶﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻣـﻦ ﱠ ﹺ ﹸ‬
‫اﻟﺴـﺎﺋﻞ((? ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﻗﻠـﺖ‪ :‬اﷲﹸ‬ ‫أﺗـﺪرﻱ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻋﻤـﺮ ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬‫ﻗﺎﻝ‪ )) :‬ﹶﻳـﺎ ﹸ ﹶ ﹸ‬‫ﺛﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺ‬
‫ﹶﻣﻠﻴﺎ ﹸ ﱠ‬
‫أﺗﺎﻛﻢ ﱢ ﹸ ﹺ‬ ‫ﻓﺈﻧﻪ ﹺ ﹾ ﹺ ﹾ ﹸ‬
‫ﺟﱪﻳﻞ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ ﹸ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﻳﻌﻠﻤﻜﻢ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫دﻳﻨﻜﻢ((‪.‬‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ )) :‬ﹶ ﹺ ﱠ ﹸ‬ ‫ﻭرﺳﻮﻟﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫أﻋﻠﻢ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹸ ﹸﹸ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬
‫)ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫رﻭز￯ ﻣﺎ ﻧﺰد ﭘﻴﺎﻣﱪ اﻛﺮﻡ ص ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ,‬ﻣﺮد￯ ﺑـﺮ‬

‫ﻣﺎ ﻭارد ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻪ اﻭ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد‪ ,‬ﻭ ﻣﻮﻫﺎ￯ ﴎش‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻴﺎﻩ‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻰ از ﻣﺎ اﻭ را ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ,‬ﻭ ﻫﻴﭻ اﺛـﺮ‬
‫ﺳﻔﺮ ﺑﺮ اﻭ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ از ﺟﺎﻳﻰ دﻭر آﻣﺪﻩ اﺳﺖ‪ ,‬ﺗﺎ اﻳﻦ‬
‫ﻛﻪ ﻧﺰد ﭘﻴﺎﻣﱪ ص ﻧﺸﺴﺖ‪ ,‬ﻭ دﻭ زاﻧﻮ￯ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻭ زاﻧﻮ￯‬
 ‫‪QP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﭘﻴﺎﻣﱪ ص ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ ,‬ﻭ دﻭ دﺳـﺘﺶ را ﺑـﺮ دﻭ راﻥ آﻥ ﺣﴬت‬

‫ص ﳖﺎد‪ ,‬ﻭﮔﻔﺖ‪ :‬ا￯ ﳏﻤﺪ! ﻣﺮا از اﺳﻼﻡ ﺧﱪ دﻩ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺎﻣﱪ ص در ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﺳـﻼﻡ ﻋﺒـﺎرت اﺳـﺖ از‬
‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﻮاﻫﻰ دﻫﻰ ﻭ ﻳﻘﲔ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ‪ ,‬ﻣﻌﺒﻮد￯ ﺑﻪ ﺣـﻖ‬
‫ﺟﺰ ﺧﺪا￯ ﻳﻜﺘﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﻭ آﻥ ﻛﻪ ﳏﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺧﺪاﺳـﺖ‪,‬‬
‫ﻧـﲈز را‪ ,‬ﻭ زﻛـﺎت ﺑـﺪﻫﻰ‪ ,‬ﻭ رﻭزﻩ]ﻣـﺎﻩ ﻣﺒـﺎرﻙ[‬ ‫ﻭ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺑﺪار￯‬
‫رﻣﻀﺎﻥ ﺑﮕﲑ￯‪ ,‬ﻭ ﺣﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﺧـﺪا ﻛﻨﻰ‪ ,‬اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ ﺑﺪﻧﻰ‬
‫ﻭ ﻣﺎﱃ ﻭ ﺗﻮﺷﻪ راﻩ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ا￯ ﺑﺮا￯ ﺳﻔﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ‪.‬‬
‫آﻥ ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻰ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ آﻣـﺪﻳﻢ ﻛـﻪ از رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ص ﺳـﺆاﻝ‬
‫ﻣﻴﻜﻨﺪ )در ﺣﺎﱃ ﻛﻪ ﺳـﺆاﻝ‪ ,‬ﻋﻼﻣـﺖ ﻧﺪاﻧﺴـﺘﻦ اﺳـﺖ( ﻭ‬
‫ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻰ ﻧﲈﻳـﺪ )در ﺣـﺎﱃ ﻛـﻪ ﺗﺼـﺪﻳﻖ ﻧﺸـﺎﻧﻪ داﻧﺴـﺘﻦ‬
 ‫‪QQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫اﺳﺖ(‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﻣﺮا از اﻳﲈﻥ ﺧﱪ دﻩ‪ ,‬ﺣﴬت ﻓﺮﻣـﻮد‪:‬‬

‫اﻳﲈﻥ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﲈﻥ ﺑﻴﺎﻭر￯ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺧﺪا‬
‫)در ذات ﻭ ﺻﻔﺎت ﻭ اﻓﻌﺎﻟﺶ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﴍﻳﻜﻰ ﻧـﺪارد(‪ ,‬ﻭ‬
‫اﻳﲈﻥ ﺑﻴﺎﻭر￯ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﺪا )ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻡ رﺳﺎﻧﺎﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﺧـﺪا‬
‫ﻭ ﭘﻴﺎﻣﱪاﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪ ,‬ﻭ اﻳﲈﻥ ﺑﻴﺎﻭر￯ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣـﱪاﻥ ﺧـﺪا )ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮا￯ راﻫﻨﲈﻳﻰ ﺑﺸـﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ(‪ ,‬ﻭ اﻳﲈﻥ ﺑﻴﺎﻭر￯ ﺑﻪ‬
‫رﻭز ﻗﻴﺎﻣﺖ)ﻭ آﻥ ﭼﻪ ﺷﺎﻣﻞ آﻥ ﻣﻰ ﺷﻮد از ﺟﺰا￯ اﻋﲈﻝ ﻭ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻭ ﲠﺸﺖ ﻭ دﻭزخ(‪ ,‬ﻭ اﻳﲈﻥ ﺑﻴﺎﻭر￯ ﺑﻪ ﴎﻧﻮﺷﺖ;‬
‫)ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻘﺪﻳﺮ(‪ ,‬ﻭ اﻳﲈﻥ ﺑﻴﺎﻭر￯ ﺑﻪ ﺧﲑ ﻭ ﴍ آﻥ‪.‬‬
‫آﻥ ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻰ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮا از اﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﻛـﺎر￯ ﺧـﱪ دﻩ‪ ,‬ﻓﺮﻣـﻮد‪:‬‬
‫ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرﻳﻰ ﻋﺒﺎرﺗﺴﺖ از اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﺪا را ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻛﻨـﻰ‬
 ‫‪QR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﮔﻮﻳﺎ اﻭ را ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ‪ ,‬ﻭ اﮔﺮ ﺗﻮ اﻭ را ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻰ‪ ,‬ﻳﻘـﲔ ﺑـﺪار‬

‫ﻛﻪ اﻭ ﺗﻮ را ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔـﺖ ﻣـﺮا از رﻭز ﻗﻴﺎﻣـﺖ ﺧـﱪ دﻩ‪,‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ )در اﻳـﻦ ﻣﺴـﺄﻟﻪ( داﻧـﺎﺗﺮ از ﭘﺮﺳـﻨﺪﻩ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬آﻥ ﻣﺮد ﮔﻔـﺖ‪ :‬ﭘـﺲ ﻣـﺮا از ﻧﺸـﺎﻧﻪ ﻫـﺎ￯ ﻗﻴﺎﻣـﺖ‬
‫ﺑﺎﺧﱪ ﺳﺎز‪ ,‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻧﻜـﻪ ﻛﻨﻴـﺰ آﻗـﺎﻳﺶ را ﺑﺰاﻳـﺪ‪) ,‬ﻳﻌﻨـﻰ‬
‫ﻣﺎدراﻥ را ﺧﻮار ﻭ ﺣﻘـﲑ ﺷﲈرﻧــﺪ ﻭ ﺧـﻮد را آﻗـﺎ￯ ﻣـﺎدر‬
‫ﺑﺪاﻧﻨــﺪ(‪ .‬ﻭ آﻧﻜــﻪ ﭘــﺎ ﻭ ﺗــﻦ ﺑﺮﻫﻨﮕــﺎﻥ ﺑﻴﻨــﻮا‪ ,‬ﻭ ﭼﻮﭘــﺎﻥ‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪاﻥ را ﺑﺒﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻦ ﻛـﺎخ )ﻭ زﻳـﺎدﻩ رﻭ￯‬
‫در ﺳﺎﺧﺘﲈﻥ( ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ آﻥ ﻣﺮد رﻓـﺖ‪ ,‬ﻭ ﻣـﻦ ﭼﻨـﺪ￯‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ,‬ﻭ آﻥ ﺣﴬت ص ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ا￯ ﻋﻤﺮ! ﻣﻴـﺪاﻧﻰ ﻛـﻪ‬
‫ﺳﺆاﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﻮد? ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺧﺪا ﻭ رﺳﻮﻝ ﺧﺪا ﲠﱰ‬
‫داﻧﻨﺪ‪ ,‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﻭ ﺟﱪﻳﻞ ﺑﻮد‪ ,‬ﻛﻪ آﻣﺪﻩ ﺑﻮد )ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﺮﺳـﺶ ﻭ‬
 ‫‪QS‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺮدﻧﺶ( دﻳﻨﺘﺎﻥ را ﺑﻪ ﺷﲈ ﺑﻴﺎﻣﻮزد‪.‬‬

‫‪@ HSI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻋﺒﺪ اﻟـﺮﲪﻦ ﻋﺒـﺪاﷲ ﺑـﻦ ﻋﻤـﺮ ﺑـﻦ ﺧﻄـﺎب م‬

‫رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻨﻴﺪﻡ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ص ﻣﻴﻔﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫إﻟﻪ ﹺإﻻﱠ اﷲﹸ ﹶ ﹶ ﱠ‬ ‫ﲬﺲ‪ :‬ﹶ ﹺ‬
‫ﺷﻬﺎدة ﹶ ﹾ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻭأﻥ ﹸ ﹶ ﱠ ﹰ‬
‫ﳏﻤﺪا‬ ‫أﻥ ﻻﹶ ﹶ‬ ‫ﻋﲆ ﹶ ﹾ ﹴ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺑﻨﻲ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﻹﺳﻼﻡ ﹶ ﹶ‬ ‫)) ﹸ ﹶ‬
‫اﻟﺰﻛـﺎة‪ ,‬ﻭﺣـﺞ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻭإﻳﺘـﺎء ﱠ ﹶ ﹺ‬
‫اﻟﺼﻼة‪ ,‬ﹶ ﹺ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫اﻟﺒﻴـﺖ‪,‬‬‫ﹶ ﹶ ﱢ ﹶﹾ‬ ‫ﻭإﻗﺎﻡ ﱠ ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻣﻀﺎﻥ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻭﺻﻮﻡ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﮔﻮاﻫﻰ دادﻥ ﺑﻪ آﻥ ﻛﻪ ﻣﻌﺒـﻮد￯ ﺑـﻪ ﺣـﻖ ﻧﻴﺴـﺖ ﺟـﺰ‬
‫ﺧﺪا￯ ﻳﻜﺘﺎ‪ ,‬ﻭ ﮔﻮاﻫﻰ ﺑﻪ آﻥ ﻛﻪ ﺣﴬت ﳏﻤﺪ ص ﭘﻴـﺎﻣﱪ‬
‫ﺧـﺪاﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺑﺮ ﭘـﺎ داﺷـﺘﻦ ﻧـﲈز‪ ,‬ﻭ دادﻥ زﻛـﺎت‪ ,‬ﻭ ﺣـﺞ‬
 ‫‪QT‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺧﺎﻧﻪء ﺧﺪا ‪ ,‬ﻭ رﻭزﻩ داﺷﺘﻦ در ]ﻣﺎﻩ ﻣﺒﺎرﻙ[ رﻣﻀﺎﻥ‪.‬‬

‫‪@ HTI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻋﺒﺪاﻟﺮﲪﻦ ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﺎﻣﱪ راﺳﺘﮕﻮ ﻭ راﺳﺘﮕﻮ داﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﱪ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺧﻠﻘﻪ ﹺﰲ ﹾ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫أرﺑﻌـﲔ ﹶ ﹾ ﹰ‬
‫ﻳﻮﻣـﺎ‬ ‫ﺑﻄﻦ ﹸ ﱢأﻣﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﳚﻤﻊ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹶ‬ ‫إﻥ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﺣﺪﻛﻢ ﹸ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫داد ﻛﻪ‪ )) :‬ﹺ ﱠ‬
‫ﻣﻀـﻐﺔ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﻣﺜـﻞ‬ ‫ﻳﻜـﻮﻥ ﹸ ﹾ ﹶ ﹰ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ذﻟـﻚ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﺛـﻢ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﻋﻠﻘﺔ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﻳﻜﻮﻥ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬
‫ﺛﻢ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹸ ﹾﹶﹰ‬
‫ﻧﻄﻔﺔ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﻭﻳـﺆﻣﺮ ﹺ ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ‬ ‫اﳌﻠﻚ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻳﺮﺳﻞ ﹺ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹶﹺ ﹶ‬
‫ﺑـﺄرﺑﻊ‬ ‫اﻟﺮﻭح ﹶ ﹸ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﻓﻴﻨﻔﺦ ﹾﻓﻴﻪ ﱡ ﹶ‬ ‫إﻟﻴﻪ ﹾﹶ ﹶ ﹸ ﹶ‬ ‫ﺛﻢ ﹸ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ذﻟﻚ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﻘﻲ ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ ﹾ ﹲ‬
‫أﻭﺳـﻌﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻭﺷـ ﱞ‬ ‫ﹶ‬
‫ﹺ ﹺ‬
‫ﻭﻋﻤﻠـﻪ‪ ,‬ﹶ ﹺ‬
‫ﻭأﺟﻠﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫رزﻗﻪ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻛﻠﲈت‪ :‬ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫ﺑﻜﺘﺐ ﹺ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶﹺ ﹴ‬
‫ﹶ‬
‫ﺑﻌﻤـﻞ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫أﻫـﻞ‬ ‫ﻟﻴﻌﻤـﻞ ﹺ ﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫إﻥ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﺣـﺪﻛﻢ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻏـﲑﻩ ﹺ ﱠ‬ ‫ﻓﻮاﷲﹺ ﱠاﻟﺬﻱ ﻻﹶ ﹺ ﹶ‬
‫إﻟـﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹶﹶ‬
‫ﻓﻴﺴـﺒﻖ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹾﹶ ﱠ ﹺ‬
‫ﻋﻠﻴـﻪ‬ ‫ﻭﺑﻴﻨﻬـﺎ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹲ‬
‫ذراع‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹸ ﹶ ﹾ‬ ‫ﺑﻴﻨـﻪ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻳﻜـﻮﻥ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫اﳉﻨﺔ‪ ,‬ﹶ ﱠ‬
‫أﻫـﻞ ﱠ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻓﻴـﺪﺧﻠﻬﺎ‪ ,‬ﹶﻭإﹺ ﱠﻥ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﺣـﺪﻛﻢ‬ ‫اﻟﻨـﺎر ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹶ‬ ‫ﺑﻌﻤﻞ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻓﻴﻌﻤﻞ ﹺ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫اﻟﻜﺘﺎب ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﹾ ﹶ ﹸ‬
 ‫‪QU‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻭﺑﻴﻨﻬـﺎ ﹺإﻻﱠ‬
‫ﺑﻴﻨـﻪ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺣﺘـﻰ ﹶﻣـﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻳﻜـﻮﻥ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫أﻫﻞ ﱠ ﹺ‬
‫اﻟﻨﺎر‪ ,‬ﹶ ﱠ‬ ‫ﺑﻌﻤﻞ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻟﻴﻌﻤﻞ ﹺ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﹶﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﳉ ﱠﻨ ﹺ‬ ‫ــﻞ ﹶأ ﹾﻫ ﹺ‬ ‫ــﺒﻖ ﹶ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ــﺔ‬ ‫ــﻞ ﹾﹶ‬ ‫ــﻞ ﹺ ﹶ‬
‫ﺑﻌ ﹶﻤ ﹺ‬ ‫ﻓﻴﻌ ﹶﻤ ﹸ‬ ‫ذراع‪ ,‬ﹶ ﹶﻓﻴ ﹾﺴ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﻋﻠ ﹾﻴــﻪ ﹾاﻟﻜ ﹶﺘ ﹸ‬
‫ــﺎب ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹲ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹶﹶﹾ ﹸ ﹸﹶ‬
‫ﻓﻴﺪﺧﻠﻬﺎ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ,‬ﺧﻠﻘـﺖ ﻳﻜـﻰ از ﺷـﲈ در ﺷـﻜﻢ ﻣـﺎدرش‬

‫ﭼﻨﲔ اﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﲑد‪ :‬ﭼﻬﻞ رﻭز ﺑﻪ ﺣﺎﻟـﺖ ﻧﻄﻔـﻪ اﺳـﺖ‪,‬‬
‫ﭘﺲ از آﻥ ﺑﻪ ﭘﺎرﻩ ﺧﻮﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﺷﻮد ﺑﻪ ﹺ‬
‫ﻗﺪر ﳘﺎﻥ زﻣﺎﻥ‬
‫ﻭ ﻣﺪت‪ ,‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺎرﻩ ﮔﻮﺷﺘﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻰ ﺷﻮد ﺑـﻪ اﻧـﺪازﻩ‬
‫ﳘﺎﻥ ﻣﺪت ﻭ زﻣﺎﻥ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﺪا￯ ﺗﻌﺎﱃ ﺑﻪ ﺳﻮ￯ اﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ‬
‫ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ رﻭح در آﻥ ﺑﺪﻣـﺪ ﻭ ﻓﺮﺷـﺘﻪ ﻣـﺄﻣﻮر اﺳـﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭼﻬﺎر ﻛﻠﻤﻪ‪ :‬رﻭز￯ اش‪ ,‬ﻣﺪت ﻋﻤﺮش‪ ,‬ﻛـﺮدار ﻭ‬
‫رﻓﺘﺎرش‪ ,‬ﻭ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻳﺎ ﻧﻴﻚ ﺑﺨﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺒﻮد￯ ﺑﻪ ﺣﻘﻰ ﹺ‬
‫ﻏـﲑ اﻭ‬
 ‫‪QV‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ,‬ﳘﺎﻧﺎ ﻳﻜﻰ از ﺷﲈ ﺑــﻪ ﻛـﺮدار ﻭ رﻓﺘـﺎر اﻫـﻞ ﲠﺸـﺖ‬

‫ﻣﻴﭙﺮدازد ﺗﺎ آﻥ ﻛﻪ ﻣﻴـﺎﻥ اﻭ ﻭ رﺳﻴـﺪﻥ ﺑـﻪ ﲠﺸﺖ‪ ,‬ﻓﺎﺻـﻠﻪ ا￯‬
‫ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻳﻚ ذرع‪ .‬در آﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ‪ ,‬ﴎﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﺟـﺎﻡ‬
‫ﻛﺮدارش ﺑﺮ اﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﻣﻰ ﮔﲑد ﻭ ﺑـﻪ ﻋﻤـﻞ ﻣــﺮدﻡ دﻭزﺧـﻰ‬
‫ﻣﻰ ﭘﺮدازد ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺪ‪ ,‬ﺳﺒﺐ رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ دﻭزخ ﻣﻰ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻭ ﳘﺎﻧﺎ ﻳﻜﻰ از ﺷﲈ ﺑﻪ ﻛﺮدار ﻭ رﻓﺘﺎر اﻫﻞ دﻭزخ ﻣﻴﭙﺮدازد‬
‫ﺗﺎ آﻥ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ اﻭ ﻭ رﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ دﻭزخ‪ ,‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ا￯ ﻧﻤـﻰﻣﺎﻧـﺪ‬
‫ﻣﮕﺮ ﻳﻚ ذرع‪ .‬در آﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ‪ ,‬ﴎﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮ اﻭ ﭘﻴﺸﻰ ﻣﻴﮕﲑد‬
‫ﻭ ﺑﻪ ﻛﺮدار ﲠﺸﺘﻴﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺟـﺎﻡ ﻧﻴـﻚ ﻣـﻰ ﭘـﺮدازد ﻭ ﺳـﺒﺐ‬
‫رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﲠﺸﺖ ﻣﻰ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪@ HUI@sí†y‬‬
 ‫‪QW‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از اﻡ اﳌﺆﻣﻨﲔ ﻛﻪ ﻛﻨﻴـﻪ اش اﻡ ﻋﺒـﺪاﷲ ﻭ ﻧـﺎﻡ اﻭ ﻋﺎﻳﺸـﻪ‬

‫ل‪ ,‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔـﺖ‪ :‬ﭘﻴـﺎﻣﱪ ﺧـﺪا ص ﻓﺮﻣـﻮد‪:‬‬
‫ﹺ‬ ‫أﺣﺪث ﹺﰲ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ‬
‫أﻣﺮﻧﺎ ﹶ‬ ‫ﻣﻦ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫رد(( ) ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨـﺎرﻱ‬ ‫ﻣﻨـﻪ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻓﻬـﻮ ﹶ ﱞ‬ ‫ﻟﻴﺲ ﹾ ﹸ‬ ‫ﻫﺬا ﹶﻣﺎ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫)) ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﻤﻼ ﹶﻟﻴﺲ ﹶ ﹺ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻣﻦ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫أﻣﺮﻧﺎ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﹶ ﹶ ﹰ ﹾ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪ .‬ﻭدر رﻭاﻳﺖ دﻳﮕﺮ‪ )) :‬ﹶ ﹾ‬ ‫ﹺ‬
‫ﹶﹸ ﹾ ﹲ‬

‫رد((‪.‬‬ ‫ﹶﹸ ﹶ‬
‫ﻓﻬﻮ ﹶ ﱞ‬
‫در رﻭاﻳﺖ ﺑﺨﺎر￯‪ :‬ﻛﺴﻰ ﻛﻪ در دﻳﻦ ﻣﺎ ﭼﻴـﺰ￯ ﺗـﺎزﻩ ﻭ ﻧـﻮ‬
‫آﻭرد‪ ,‬آﻥ ﺑﺪﻋﺖ ﻣﺮدﻭد اﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ دﻳﻦ ﻧﻤﻰ ﭼﺴﺒﺪ‪.‬‬
‫ﹶ‬
‫ﻭ در رﻭاﻳﺖ ﻣﺴـﻠﻢ‪ :‬ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﺎر￯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺑﺮ دﺳﺘﻮر ﻣﺎ‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ,‬آﻥ ﻛﺎر ﻣﺮدﻭد اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪@ HVI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻮ ﻋﺒﺪاﷲ ﻧﻌـﲈﻥ ﺑـﻦ ﺑﺸـﲑ م رﻭاﻳـﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﲔ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﱠ‬
‫ﻭإﻥ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻨﻴﺪﻡ ﭘﻴﺎﻣﱪ ص ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪ )) :‬ﹺ ﱠ‬
‫إﻥ ﹾﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﳊﻼﻝ ﹶ ﱢ ﹲ‬
 ‫‪QX‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻻﻳﻌﻠﻤﻬـﻦ ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫ﻣـﻦ‬
‫ﻛﺜـﲑ ﹶ‬ ‫ﹲ‬ ‫ﻣﺸـﺘﺒﻬﺎت ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ ﱠ‬ ‫ﻭﺑﻴﻨﻬﲈ ﹸ ﹸ ﹲ‬
‫أﻣﻮر ﹸ ﹾ ﹶ ﹺ ﹶ ﹲ‬ ‫ﺑﲔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ‬ ‫ﹾﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﳊﺮاﻡ ﹶ ﱢ ﹲ‬
‫ﻟﺪﻳﻨـﻪ ﹺ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻓﻘـﺪ ﹶ ﹶ ﹺ ﹺ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﱠ ﹺ‬
‫ﻭﻋﺮﺿـﻪ‪,‬‬ ‫اﺳـﺘﱪأ ﹾ ﹶ ﹾ‬ ‫اﻟﺸﺒﻬﺎت ﹶ ﹶ ﹾ ﹾ ﹶ‬ ‫اﺗﻘﻰ ﱡ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻓﻤ ﹾﻦ ﱠ ﹶ‬
‫اﻟﻨﺎس‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻳﺮﻋـﻰ‬‫ﻛـﺎﻟﺮاﻋﻲ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫اﳊـﺮاﻡ‪ ,‬ﹶ ﱠ‬ ‫ﻭﻗـﻊ ﹺﰲ ﹾﹶ ﹶ‬ ‫ﻭﻗﻊ ﹺﰲ ﱡ ﹸ ﹶ‬
‫اﻟﺸـﺒﻬﺎت ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶﹶ ﹾ‬
‫ﻭإﻥ ﹺ ﹸ ﱢ ﹺ ﹴ ﹺ‬ ‫ﻳﺮﺗﻊ ﹺ ﹺ‬
‫ﻓﻴﻪ‪ ,‬ﹶأﻻﹶ ﹶ ﹺ ﱠ‬ ‫اﳊﻤﻰ ﹸ ﹺ ﹸ‬
‫ﻳﻮﺷﻚ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹺ‬
‫ﲪـﻰ‪,‬‬ ‫ﻟﻜﻞ ﹶﻣﻠﻚ ﹰ‬ ‫أﻥ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺣﻮﻝ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹾ‬
‫ﻭإﻥ ﹺﰲ ﹾﹶ ﹺ‬ ‫ﹶأﻻﹶ ﹺ ﱠ ﹺ‬
‫ﻣﻀــﻐﺔ‪ ,‬ﹺ ﹶ‬
‫إذا‬ ‫اﳉﺴــﺪ ﹸ ﹾ ﹶ ﹰ‬
‫ﹶ‬ ‫ﲪــﻰ اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﹺ ﹸ ﹸ‬
‫ﳏﺎرﻣــﻪ‪ ,‬ﹶأﻻﹶ ﹶ ﹺ ﱠ‬ ‫ﻭإﻥ ﹶ‬ ‫ﹶ‬
‫ﻛﻠﻪ‪,‬‬ ‫ﻓﺴﺪ ﹾﹶ ﹶ ﹸ‬
‫اﳉﺴﺪ ﹸ ﱡ ﹸ‬ ‫ﻓﺴﺪت ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻛﻠﻪ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﻭإذا ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﺻﻠﺢ ﹾﹶ ﹶ ﹸ‬
‫اﳉﺴﺪ ﹸ ﱡ ﹸ‬ ‫ﺻﻠﺤﺖ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶ ﹸ ﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹶأﻻﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﻫﻲ ﹾ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫اﻟﻘﻠﺐ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫ﹰ‬
‫ﳏﻘﻘـﺎ ﺣـﺮاﻡ‬ ‫ﹰ‬
‫ﳏﻘﻘﺎ ﺣﻼﻝ رﻭﺷـﻦ ﻭ آﺷـﻜﺎر اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ‬
‫رﻭﺷﻦ ﻭ ﻭاﺿﺢ اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ در ﻣﻴﺎﻥ ﺣﻼﻝ ﻭ ﺣﺮاﻡ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻰ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ا￯ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺣﻼﻝ ﻳﺎ ﺣﺮاﻡ دارد ﻭ اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎرﻫﺎ￯ ﳘﺎﻧﻨﺪ را ﺑﺴﻴﺎر￯ از ﻣﺮدﻡ ﻧﻤﻰ داﻧﻨﺪ‪ ,‬ﭘﺲ ﻛﺴـﻰ‬
‫ﻛﻪ ﺧﻮد را از ﳘﺎﻧﻨﺪﻫﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ ,‬ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ از ﺷـﻚ ﻭ‬
 ‫‪QY‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹸﺷﺒﻬﻪ دﻭر ﮔﺸﺘﻪ ﻭ دﻳـﻦ ﻭ ﻧـﺎﻣﻮس ﺧـﻮد را ﺣﻔـﻆ ﻛـﺮدﻩ‬

‫اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ در ﺷﻚ ﻫﺎ ﻭ ﮔﲈﻥ ﻫﺎ اﻓﺘـﺎد ﻭ از آﻥ ﻫـﺎ‬
‫ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻧﻜﺮد‪ ,‬در ﺣﺮاﻡ ﻣﻴﺎﻓﺘﺪ; ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﭼﻮﭘـﺎﻧﻰ ﻛـﻪ ﺷـﱰاﻥ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﻜﺎﻥ ﺣﻔﺎﻇـﺖ ﺷـﺪﻩ ﺑـﺮا￯ ﭼـﺮا آزاد‬ ‫ﺧﻮد را در اﻃﺮاﻑ‬
‫ﻣﻴﮕﺬارد ﻭ در اﻳﻦ ﺣﺎﻝ‪ ,‬ﺑﻪ ﭼﺮا ﻛﺮدﻥ در آﻥ ﺣﺮﻳﻢ ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫ﻣﻰ ﺷﻮد‪ ,‬ﻫﺎﻥ! ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﺎﻫﻰ‪ ,‬ﹸﻗﺮﻕ ﻭ ﺣﺮﻳﻤﻰ دارد‬
‫ﻛﻪ ﳐﺼﻮص ﺧـﻮد اﻭﺳـﺖ‪ ,‬آﮔـﺎﻩ ﺑﺎﺷـﻴﺪ ﻛـﻪ ﺑــﻪ ﻳﻘـﲔ‬
‫ﳏﺮﻣـﺎت اﺳـﺖ‪ .‬آﮔـﺎﻩ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ ا￯ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻨﻊ ﻓﺮﻣﻮدﻩ‪ ,‬از ﹼ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ در ﺑﺪﻥ آدﻣﻰ ﭘﺎرﻩ ﮔﻮﺷﺘﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ زﻣﺎﻥ ﺑـﻪ‬
‫ﹶﺻﻼح آﻣﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ ,‬ﲤﺎﻡ ﺑﺪﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣـﻰ ﮔـﺮدد‪ ,‬ﻭ‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎﻥ آﻥ ﭘﺎرﻩ ﮔﻮﺷﺖ‪ ,‬ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪ ﳘـﻪ ﺑـﺪﻥ ﺑـﻪ ﺗﺒـﺎﻫﻰ‬
‫ﻣﲑﻭد‪ ,‬ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ آﻥ ﭘﺎرﻩ ﮔﻮﺷﺖ‪ ,‬ﻗﻠﺐ ﻭ دﻝ آدﻣﻰ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪RP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫‪@ HWI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ رﻗﻴﻪ ﲤﻴﻢ ﺑﻦ اﻭس اﻟﺪار￯ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ‬
‫اﻟﺪﻳﻦ ﱠ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﻟﻨﺼﻴﺤﺔ(( ﹸ ﹾ ﹶ ﹺ‬
‫ﳌـﻦ? ﹶ ﹶ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪:‬‬ ‫ﻗﻠﻨﺎ‪ :‬ﹶ ﹾ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲ ص ﻓﺮﻣﻮد‪ )) :‬ﱢ ﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬ ‫ﻭﻟﺮﺳﻮﻟﻪ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫ﹺﹺ‬ ‫))ﷲﹺﹼﹺ‪ ,‬ﹺ ﹺ ﹶ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫رﻭاﻩ‬ ‫اﳌﺴﻠﻤﲔ ﹶ ﹶ ﱠ ﹺ ﹾ‬
‫ﻭﻋـﺎﻣﺘﻬﻢ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭﻷﺋﻤﺔ ﹾﹸ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ ﱠ‬ ‫ﻭﻟﻜﺘﺎﺑﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ‬‫ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬
‫ﹸ ﹾ ﹲ‬

‫دﻳﻦ ﳘﻪ اش ﺳﻔﺎرش ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺑﺮا￯ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ? ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﺮا￯ ﺧـﺪا‪ ,‬ﻭ ﺑـﺮا￯‬
‫ﻗــﺮآﻥ‪ ,‬ﻭ ﺑــﺮا￯ ﭘﻴﻐﻤــﱪش‪ ,‬ﻭ ﭘﻴﺸــﻮاﻳﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧــﺪاراﻥ ﻭ‬
‫ﺣﻜﺎﻡ ﻣﺴﻠﻤﲔ‪ ,‬ﻭ ﺑﺮا￯ ﳘﻪ ﻣﺴﻠﲈﻧﺎﻥ‪.‬‬

‫‪@ HXI@sí†y‬‬
 ‫‪RQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ م رﻭاﻳﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ‬

‫أﻥ ﻻﹶ ﹺ ﹶ‬
‫إﻟﻪ‬ ‫ﻳﺸﻬﺪﻭا ﹶ ﹾ‬
‫ﺣﺘﻰ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﻟﻨﺎس ﹶ ﱠ‬ ‫أﻥ ﹸ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫أﻗﺎﺗﻞ ﱠ ﹶ‬ ‫ص ﻓﺮﻣﻮد‪ )) :‬ﹸ ﹺ ﹾ ﹸ‬
‫أﻣﺮت ﹶ ﹾ‬
‫ﻭﻳﺆﺗـﻮا‬ ‫ﻭﻳﻘﻴﻤـﻮا ﱠ ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﺼـﻼة‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﳏﻤﺪا ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭأﻥ ﹸ ﹶ ﱠ ﹰ‬‫ﹺإﻻﱠ اﷲﹸ ﹶ ﹶ ﱠ‬
‫رﺳـﻮﻝ اﷲﹺ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ذﻟﻚ ﻋﺼﻤﻮا ﹺ ﱢ ﹺ‬‫ﻓﺈذا ﹶ ﹸ ﹺ‬
‫دﻣﺎءﻫﻢ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶﹸ ﹾ‬
‫ﻭأﻣﻮاﳍﻢ‪ ,‬ﹺإﻻﱠ‬ ‫ﻣﻨﻲ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫اﻟﺰﻛﺎة‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻌﻠﻮا ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﱠ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﺤﻖ ﹺ ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﻋﲆ اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺗﻌﺎﱃ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭﺣﺴﺎﲠﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺﹶ ﱢ ﹾ‬
‫اﻹﺳﻼﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹾ‬
‫ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪﻡ ﺑﺎ ﻣﺮدﻡ ﺑﺠﻨﮕﻢ ﺗﺎ آﻥ ﻛﻪ ﮔﻮاﻫﻰ دﻫﻨﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻌﺒﻮد￯ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺟﺰ ﺧﺪا￯ ﻳﻜﺘـﺎ ﻧﻴﺴـﺖ‪ ,‬ﻭ آﻥ ﻛـﻪ ﳏﻤـﺪ‬
‫ﭘﻴﻐﻤﱪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﻧﲈز را ﺑﺮ ﭘﺎ ﺑﺪارﻧﺪ‪ ,‬ﻭ زﻛﺎت ﺑﺪﻫﻨـﺪ‪,‬‬
‫ﭘﺲ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻫﺎ را اﻧﺠﺎﻡ دادﻧﺪ ﺧﻮﻥ ﻫﺎ ﻭ اﻣﻮاﻝ ﺧﻮد را از‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻪ اﻧﺪ‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺣﻖ اﺳﻼﻡ‪ .‬ﻭ ﺣﺴﺎب آﻥ ﻫﺎ ﺑـﺮ‬
‫ﺧﺪا￯ ﺗﻌﺎﱃ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻖ اﺳﻼﻡ; ﻳﻌﻨﻰ‪ :‬آﻥ ﭼﻪ اﺳﻼﻡ‪ ,‬ﻛﻴﻔﺮ￯ ﺑـﺮ آﻥ ﺛﺎﺑـﺖ‬
 ‫‪RR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹺ‬
‫ﻛﺮدﻥ ﻣﺮد زﻧﺎﻛـﺎر￯ ﻛـﻪ‬ ‫ﻧﲈﻳﺪ; ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺼﺎص‪ ,‬ﻭ ﺳﻨﮕﺴﺎر‬
‫زﻥ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻏﲑ آﻥ‪.‬‬

‫‪@ HYI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ﻋﺒﺪاﻟﺮﲪﻦ ﺑﻦ ﺻﺨﺮ ‪ ‬رﻭاﻳـﺖ اﺳـﺖ‬

‫ﻛﻪ ﮔﻔﺖ ﺷﻨﻴﺪﻡ رﺳﻮﻝ اﷲ ص ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳـﺪ‪ )) :‬ﹶﻣـﺎ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹾ‬

‫ﳖﻴـﺘﻜﻢ‬
‫أﻣﺮﺗﻜﻢ ﹺ ﹺﺑﻪ ﹶ ﹾ ﹸ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫اﺳـﺘﻄﻌﺘﻢ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﱠ ﹶ‬
‫ﻓـﺈﻧﲈ‬ ‫ﻣﻨﻪ ﹶﻣﺎ ﹾ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫ﻓﺄﺗﻮا ﹾ ﹸ‬ ‫ﻭﻣﺎ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻋﻨﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻓﺎﺟﺘﻨﺒﻮﻩ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹾﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫أﻫﻠﻚ ﱠ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹶﹾﹶ ﹶ‬
‫ﻋـﲆ‬‫ﻭاﺧـﺘﻼﻓﻬﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺ ﹾ‬
‫ﻣﺴـﺎﺋﻠﻬﻢ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻗﺒﻠﻜﻢ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﻛﺜـﺮة ﹶ ﹶ‬ ‫ﻣﻦ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬ ‫اﻟﺬﻳﻦ ﹾ‬ ‫ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹶﹾ ﹺﹶ ﹺ ﹾ‬
‫أﻧﺒﻴﺎﺋﻬﻢ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫از آﻥ ﭼﻪ ﺷﲈ را از آﻥ ﺑـﺎز داﺷـﺘﻢ‪ ,‬دﻭر￯ ﻛﻨﻴـﺪ‪ ,‬ﻭ آﻥ‬

‫ﭼﻪ ﺷﲈ را ﺑﻪ آﻥ اﻣﺮ ﻛﺮدﻡ‪ ,‬اﻧﺠﺎﻡ دﻫﻴﺪ ﺗﺎ آﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ‬
‫آﻥ را دارﻳﺪ; زﻳﺮا ﺑـﻪ ﺣﻘﻴﻘـﺖ‪ ,‬ﻣﺮدﻣـﻰ ﻛـﻪ ﭘـﻴﺶ از ﺷـﲈ‬
 ‫‪RS‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻼﻛـﺖ رﺳـﻴﺪﻧﺪ‪ ,‬ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺳـﺆاﻝ ﻭ ﭘﺮﺳـﺶ‬

‫ﺑﺴــﻴﺎر آﳖــﺎ‪ ,‬ﻭ اﺧــﺘﻼﻑ ﻧﻤــﻮدﻥ ﻭ ﳐﺎﻟﻔــﺖ ﺷــﺎﻥ ﺑــﺮ‬
‫ﭘﻴﺎﻣﱪاﻧﺸﺎﻥ‪.‬‬

‫‪@ HQPI@sí†y‬‬
‫ص‬ ‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ‬

‫ﻭإﻥ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫أﻣﺮ‬ ‫ﻃﻴﺒﺎ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﱠ‬
‫ﻳﻘﺒﻞ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﱢ ﹰ‬
‫ﻃﻴﺐ ﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﺗﻌﺎﱃ ﹶ ﱢ ﹲ‬
‫ﷲﹶﹶ ﹶ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ )) :‬ﹺ ﱠ‬
‫إﻥ ا ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫اﳌﺆﻣﻨﲔ ﹺﺑﲈ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫ﻓﻘﺎﻝ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺗﻌﺎﱃ‪(#θè=ä. ã≅ß™”9$# $pκš‰r'¯≈tƒ ® :‬‬ ‫أﻣﺮ ﹺﺑﻪ ﹾﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫اﳌﺮﺳﻠﲔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹾﹸ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫® ‪$y㕃r'¯≈tƒ‬‬ ‫ﺗﻌﺎﱃ‪:‬‬ ‫〈‪ .١‬ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﻗﺎﻝ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫‪$·sÎ=≈|¹ (#θè=uΗùå$#uρ ÏM≈t6Íh‹©Ü9$# z⎯ÏΒ‬‬

‫ﺛﻢ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ذﻛﺮ‬ ‫‪ .٢〈 öΝä3≈oΨø%y—u‘ $tΒ ÏM0≈t6ÍhŠsÛ ⎯ÏΒ (#θè=à2 (#θãΖtΒ#u™ š⎥⎪Ï%©!$#‬ﹸ ﱠ‬

‫‪ (٢‬ﺳﻮرة اﳌﺆﻣﻨﻮﻥ ‪.٥١‬‬

‫‪ (٢‬ﺳﻮرة اﻟﺒﻘﺮة ‪.١٧٢‬‬
 ‫‪RT‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹺ‬ ‫ﻳﻤﺪ ﹶ ﹺ‬ ‫اﻟﺴﻔﺮ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻟﺮﺟﻞ ﹸ ﹺ ﹸ‬

‫ﻳﺪﻳﻪ ﹺ ﹶإﱃ ﱠ ﹶ‬
‫اﻟﺴﲈء‪ :‬ﹶﻳﺎ‬ ‫أﺷﻌﺚ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫أﻏﱪ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﱡ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻳﻄﻴﻞ ﱠ ﹶ ﹶ‬ ‫ﱠ ﹸ ﹶ‬

‫ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭﻣﻠﺒﺴﻪ‬ ‫ﻭﻣﴩﺑﻪ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﻳﺎرب; ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭﻣﻄﻌﻤﻪ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫رب; ﹶ ﹶ ﱡ‬
‫ﹶ ﱡ‬
‫ﺑﺎﳊﺮاﻡ; ﹶ ﹶ ﹼ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻭﻏﺬﻱ ﹺ ﹾﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫ﻟﻪ !(( ) ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﻳﺴﺘﺠﺎب ﹶ ﹸ‬
‫ﻓﺄﻧﻰ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﹸ ﹶ‬
‫ﹶﹶ ﹲ‬
‫ﹰ‬
‫ﳏﻘﻘﺎ ﻛﻪ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﭘﺎﻙ اﺳﺖ ﻭﺟﺰ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ را ﻧﻤﻰﭘﺬﻳﺮد‪,‬‬
‫ﻭ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا￯ ﺗﻌﺎﱃ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد آﻥ ﭼـﻪ‬
‫را ﺑـــﻪ ﭘﻴـــﺎﻣﱪاﻥ اﻣـــﺮ ﻓــــﺮﻣﻮدﻩ ﻛـــﻪ‪)) :‬ا￯ ﭘﻴـــﺎﻣﱪاﻥ از‬
‫رﻭز￯‪٠‬ﻫﺎ￯ ﺣﻼﻝ ﻭ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺑﺨﻮرﻳﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ اﻧﺠﺎﻡ‬
‫دﻫﻴﺪ((‪ ,‬ﻭ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮد‪)) :‬ا￯ ﻛﺴﺎﻧﻰﻛﻪ اﻳﲈﻥ آﻭردﻩ اﻳﺪ!‬
‫از ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎ￯ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﲈ رﻭز￯ دادﻩ اﻳﻢ ﺑﺨﻮرﻳﺪ((‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺎﻣﱪ از ﻛﺴﻰ ﻳﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﻔﺮ ﺧﻮد را ﻃﻮﻻﻧﻰ‬
‫ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ژﻭﻟﻴﺪﻩ ﻣﻮ￯ ﻭ ﮔﺮد آﻟﻮد‪ ,‬دﻭ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮ￯‬
‫آﺳﲈﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدﻩ‪ ,‬ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ا￯ ﭘﺮﻭردﮔﺎر ﻣﻦ!‬
 ‫‪RU‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫در ﺣﺎﱃ ﻛﻪ ﻏﺬاﻳﺶ ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﻭ آﺑﺶ ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﻭ ﭘﻮﺷـﺎﻛﺶ‬

‫ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﻭ ﭘﺮﻭرش ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺮاﻡ اﺳﺖ‪ ,‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎﻝ‪ ,‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﺧﺪاﻭﻧﺪ اﻭ را اﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ دﻋﺎﻳﺶ را ﺑﭙﺬﻳﺮد?‬

‫‪@ HQQI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻮ ﳏﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﻋﲇ ﺑﻦ اﰊ ﻃﺎﻟﺐ رﳛﺎﻧﻪء ﭘﻴـﺎﻣﱪ‬

‫)ﭘﴪ دﺧﱰ ﭘﻴﺎﻣﱪ ص( م رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪ )) :‬ﹶ ﹾ‬

‫دع ﹶﻣﺎ‬
‫ﺮﻳﺒﻚ ﹺ ﹶإﱃ ﹶﻣﺎ ﻻﹶ ﹶ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﻳﺮﻳﺒﻚ((‪.‬‬ ‫ﹶﻳ ﹺ ﹾ ﹸ ﹶ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻭاﻟﻨﺴﺎﺋﻲ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ(‪.‬‬
‫ﹲ‬ ‫اﻟﱰﻣﺬﻱ‪ :‬ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ‬
‫ﻭﻗﺎﻝ ﱢ ﹾ ﱡ‬ ‫اﻟﱰﻣﺬﻱ ﹶ ﱠ ﹶ ﱡ‬
‫رﻭاﻩ ﱢ ﹾ ﱡ‬
‫)ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫از ﭘﻴﺎﻣﱪ ص اﻳﻦ ﲨﻠﻪ را ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮدﻡ‪ :‬آﻥ ﭼﻪ ﺗـﻮ را ﺑـﻪ‬

‫ﺷﻚ اﻧﺪازد‪ ,‬آﻥ را رﻫﺎ ﻛﻦ ﻭ ﺑﮕـﺬار‪ .‬ﻭ آﻥ ﭼـﻪ ﺗـﻮ را ﺑـﻪ‬
‫ﺷﻚ ﻧﻤﻰ اﻧﺪازد ﺑﮕﲑ‪.‬‬
 ‫‪RV‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫‪@ HQRI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻮﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﻔـﺖ ﭘﻴـﺎﻣﱪ اﻛـﺮﻡ‬
‫ﺗﺮﻛﻪ ﻣـﺎ ﻻﹶ ﹺ ﹺ‬ ‫إﺳﻼﻡ ﹾﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻳﻌﻨﻴـﻪ((‪.‬‬
‫ﹶﹾ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﹺ ﹾ ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫اﳌﺮء ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻣﻦ ﹸ ﹾ ﹺ‬
‫ص ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ )) :‬ﹾ‬
‫ﻭﻏﲑﻩ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺﹺ‬ ‫)ﹶ ﹺ ﹲ‬
‫ﻫﻜﺬا(‪.‬‬ ‫اﻟﱰﻣﺬﻱ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﱢ ﹾ ﱡ‬
‫ﺣﺴﻦ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬

‫ﹺ‬
‫ﻛـﺮدﻥ آﻥ ﭼـﻪ‬ ‫از ﺧﻮﺑﻰ ﻫﺎ￯ ﻣﺴﻠﲈﻧﻰ ﻓﺮد اﺳﺖ‪ ,‬ﺗﺮﻙ‬
‫را ﻛﻪ ﻧﻪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ اﻭﺳﺖ‪ ,‬ﻧﻪ ﺑﻪ اﻭ رﺑﻂ دارد ﻭ ﻧﻪ ﻭاﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻛﺎرش اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪@ HQSI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﲪﺰﻩ اﻧﺲ ﺑـﻦ ﻣﺎﻟـﻚ ‪ ‬ﺧـﺎدﻡ رﺳـﻮﻝ اﷲ ص‬
‫ﹺ‬
‫ﻳﺆﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﺣﺪﻛﻢ‬ ‫رﻭاﻳﺖ اﺳﺖﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﷲ ص ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪)) :‬ﻻﹶ ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﳛﺐ ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬‫ﹺ‬ ‫ﳛﺐ ﹶ ﹺ ﹺ‬‫ﱠ ﹺ‬
‫ﻟﻨﻔﺴﻪ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻷﺧﻴﻪ ﹶﻣﺎ ﹸ ﱡ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﹸ ﱠ‬
‫ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹾ‬
 ‫‪RW‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﺷﲈ اﻳﲈﻥ ﻧﻴﺎﻭردﻩ اﺳﺖ‪ ,‬ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ دﻭﺳـﺖ‬

‫ﺑﺪارد ﺑﺮا￯ ﺑﺮادرش‪ ,‬آﻥ ﭼﻪ ﻛـﻪ ﺑـﺮا￯ ﺧـﻮدش دﻭﺳـﺖ‬
‫ﻣﻴﺪارد‪.‬‬

‫‪@ HQTI@sí†y‬‬
‫از ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ‬
‫ﺑﺈﺣﺪ￯ ﹶ ﹶ ﹴ‬
‫ﺛـﻼث‪:‬‬ ‫اﻣﺮئ ﹸ ﹾ ﹺ ﹴ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ ﹺإﻻﱠ ﹺ ﹺ ﹾ ﹶ‬ ‫دﻡ ﹾ ﹺ ﹴ‬ ‫ص ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪)) :‬ﻻﹶ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫ﳛﻞ ﹶ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﺘـﺎرﻙ ﹺ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫ﻟﺪﻳﻨـﻪ ﹾﹸ ﹶ ﹺ ﹸ‬ ‫اﻟﺜﻴﺐ ﱠ ﹺ‬
‫اﳌﻔـﺎرﻕ‬ ‫ﺑـﺎﻟﻨﻔﺲ‪ ,‬ﹶ ﱠ ﹺ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻭاﻟـﻨﻔﺲ ﹺ ﱠ ﹾ ﹺ‬
‫اﻟﺰاﲏ‪ ,‬ﹶ ﱠ ﹾ ﹸ‬ ‫ﱠﹾ ﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹾ ﹶﹶ ﹶ‬
‫ﻟﻠﺠﲈﻋﺔ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫رﳜﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﻓﺮد ﻣﺴﻠﲈﻥ رﻭا ﻧﻤﻰ ﺷﻮد ﻣﮕﺮ ﺑـﻪ ﺳـﺒﺐ‬
‫ﻳﻚ از اﻳﻦ ﺳﻪ ﭼﻴﺰ‪ :‬ﺑﻴﻮﻩ زﻧﻰ ﻛﻪ زﻧﺎ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻴﻜﻪ دﻳﮕﺮ‬
‫را ﺑﻜﺸﺪ‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛـﻪ دﻳـﻨﺶ را ﺗـﺮﻙ ﻛـﺮدﻩ‪ ,‬از ﲨﺎﻋـﺖ‬
 ‫‪RX‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺟﺪا ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪@ HQUI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ص‬

‫ﺧﲑا ﹶ ﹾأﻭ‬
‫ﻓﻠﻴﻘﻞ ﹶ ﹾ ﹰ‬ ‫ﻭاﻟﻴﻮﻡ ﹺ ﹺ‬
‫اﻵﺧﺮ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻳﺆﻣﻦ ﹺﺑﺎﷲﹺ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ‬‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪)) :‬ﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﻛﺎﻥ ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ‬
‫ﺟﺎرﻩ‪,‬‬
‫ﻓﻠﻴﻜﺮﻡ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭاﻟﻴﻮﻡ ﹺ ﹺ‬
‫اﻵﺧﺮ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ ﹺ ﹾ‬ ‫ﻳﺆﻣﻦ ﹺﺑﺎﷲﹺ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ‬‫ﻟﻴﺼﻤﺖ‪ ,‬ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﻛﺎﻥ ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ ﹶﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬

‫رﻭاﻩ‬ ‫ﻓﻠﻴﻜـﺮﻡ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﺿـﻴﻔﻪ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭاﻟﻴـﻮﻡ اﻵ ﹺ ﹺ‬
‫ﺧـﺮ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ ﹺ ﹾ‬
‫ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﻳﺆﻣﻦ ﹺﺑﺎﷲﹺ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻛﺎﻥ ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫ﹾﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬

‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ اﻳﲈﻥ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻭ رﻭز ﻗﻴﺎﻣﺖ دارد‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳـﺨﻦ‬

‫ﻧﻴﻚ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻭ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﻮد‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ اﻳـﲈﻥ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﻭ رﻭز ﻗﻴﺎﻣﺖ دارد‪ ,‬ﺑﺎﻳﺪ ﳘﺴـﺎﻳﻪ ﺧـﻮد را ﮔﺮاﻣـﻰ‬
‫ﺑﺪارد‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ اﻳﲈﻥ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻭ رﻭز ﻗﻴﺎﻣﺖ دارد‪ ,‬ﻣﻴﻬﲈﻥ‬
‫ﻧﻮاز￯ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪RY‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫‪@ HQVI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ‪)) :‬ﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫ﺗﻐﻀﺐ((‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻓﺮدد‬
‫ﹺ‬
‫ﻗﺎﻝ‪)) :‬ﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫ﺗﻐﻀﺐ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ(‪.‬‬ ‫ﻣﺮارا‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﹶ ﹰ‬
‫ﻣﺮد￯ ﺑﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ص ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮا ﺳـﻔﺎرش دﻩ! آﻥ‬
‫ﺣﴬت ص ﻓﺮﻣــﻮد‪ :‬ﺧﺸــﻢ ﻣﮕــﲑ! ﻭ ﭼﻨــﺪ ﺑــﺎر ﺗﻜــﺮار‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺸﻢ ﻣﮕﲑ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻣﻜﻦ!‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(١٧‬‬
‫از اﺑﻰ ﻳﻌﲇ ﺷﺪاد ﺑﻦ اﻭس ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ‬
‫ﻛﻞ ﹶ ﹴ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﹺ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻛﺮﻡ ص ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ )) :‬ﹺ ﱠ‬
‫ﳾء‪:‬‬‫ﻋﲆ ﹸ ﱢ ﹾ‬
‫اﻹﺣﺴﺎﻥ ﹶ ﹶ‬ ‫إﻥ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
 ‫‪SP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ذﺑﺤﺘﻢ ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹸ‬
‫ﻓﺄﺣﺴـﻨﻮا ﱢ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﺬﺑﺤـﺔ‪,‬‬ ‫ﻭإذا ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻓﺄﺣﺴﻨﻮا ﹾ ﹺ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﻘﺘﻠﺔ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹶ‬ ‫ﻗﺘﻠﺘﻢ ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹸ‬ ‫ﹶﹺﹶ‬
‫ﻓﺈذا ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫ذﺑﻴﺤﺘﻪ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬
‫ﺷﻔﺮﺗﻪ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹸ ﹺ‬
‫ﻭﻟﲑ ﹾح ﹶ ﹺ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫أﺣﺪﻛﻢ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾﹸ ﹺ ﹾ‬
‫ﻭﻟﻴﺤﺪ ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹾ‬
‫ﳘﺎﻧﺎ ﺧﺪا ﻧﻴﻜﻮﻳﻰ را در ﺑﺎرﻩ ﻫﺮ ﭼﻴـﺰ ﻭاﺟـﺐ ﻧﻤـﻮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ ,‬ﭘﺲ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻛﺸﺘﻴﺪ‪ ,‬ﻛﺸﺘﻦ را ﺑﺮ ﻭﺟﻪ ﻧﻴﻜـﻮ اﻧﺠـﺎﻡ‬
‫دﻫﻴﺪ‪ ,‬ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﹺذﺑﺢ ﻛﺮدﻳﺪ‪ ,‬ﺑـﺮ ﻭﺟـﻪ ﻧﻴﻜـﻮ ذﺑـﺢ ﻛﻨﻴـﺪ‪,‬‬
‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻳﻜﻰ از ﺷﲈ ﻛﺎرد ﺧﻮد را ﺗﻴﺰ ﻧﲈﻳﺪ‪ ,‬ﺗﺎ ﺣﻴـﻮاﻧﻰ را‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮا￯ ﻛﺸﺘﻦ آﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩ‪ ,‬آﺳﺎﻳﺶ دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(١٨‬‬
‫از اﺑﻰ ذر ﺟﻨﺪب ﺑﻦ ﺟﻨﺎدﻩ ﻭاﺑﻰ ﻋﺒﺪاﻟﺮﲪﻦ ﻣﻌـﺎذ ﺑـﻦ‬
‫ﺟﺒﻞ م رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳـﻮﻝ اﷲ ص ﻓﺮﻣﻮدﻧـﺪ‪ )) :‬ﱠ ﹺ‬
‫اﺗـﻖ‬
‫اﻟﻨﺎس‬ ‫ﲤﺤﻬﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫ﻭﺧﺎﻟﻖ ﱠ ﹶ‬ ‫اﻟﺴﻴﺌﺔ ﹾﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﳊﺴﻨﺔ ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻛﻨﺖ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬
‫ﻭأﺗﺒﻊ ﱠ ﱢ ﹶ ﹶ‬ ‫اﷲﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ‬
‫ﺣﻴﺜﲈ ﹸ ﹾ ﹶ‬
 ‫‪SQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹺﹸ ﹸﹴ‬
‫ﺑﺨﻠﻖ ﹶ ﹶ ﹴ‬
‫ﺣﺴﻦ((‪.‬‬
‫اﻟﻨﺴﺦ ﺣﺴﻦ ﹺ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ(‪.‬‬ ‫ﺣﺴﻦ‪ ,‬ﹶ ﹺ‬
‫ﻭﰲ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻭﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹺ ﹲ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫اﻟﱰﻣﺬﻱ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹲ‬ ‫ﺑﻌﺾ ﱡ ﹶ ﹺ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫رﻭاﻩ ﱢ ﹾ ﱡ‬
‫)ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺎﺷﻰ از ﺧﺪا ﺑﱰس‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺑﺪ￯‪ ,‬ﺧﻮﺑﻰ ﻛﻦ ﺗﺎ‬

‫ﺧﻮﺑﻴﻬﺎ ﺑﺪﳞﺎ را ﳏﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮدﻡ‪ ,‬ﺧـﻮش رﻓﺘـﺎر‬
‫ﺑﺎش‪.‬‬

‫‪@ HQYI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻋﺒﺎس ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﺒﺎس م رﻭاﻳـﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﻏـﻼﻡ‪ ,‬ﹺ ﱢإﲏ‬ ‫ﻮﻣـﺎ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻘـﺎﻝ ﹺﱄ ﹶﻳـﺎ ﹸ ﹶ ﹸ‬ ‫اﻟﻨﺒـﻲ ص ﹶﻳ ﹾ ﹰ‬ ‫ﺧﻠﻒ ﱠ ﹺ ﱠ‬
‫ﹸﻧﺖ ﹶ ﹾ ﹶ‬‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﹾ ﹸ‬
‫ــﻚ‪ ,‬اﺣ ﹶﻔ ﹺ‬
‫ــﻆ اﷲﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫ــﻚ ﹶﻛﻠﹺ ﹴ‬
‫ــﲈت‪)) :‬اﺣ ﹶﻔ ﹺ‬ ‫ﹸﹶﱢ‬
‫ــﺪﻩ‬
‫ﲡ ﹾﹸ‬ ‫ﳛﻔ ﹾﻈ ﹶ ﹾ‬ ‫ــﻆ اﷲﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹾ‬ ‫ﹶ‬ ‫أﻋﻠ ﹸﻤ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﺳﺄﻟﺖ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﻓﺎﺳﺘﻌﻦ ﹺﺑﺎﷲﹺ‪,‬‬
‫اﺳﺘﻌﻨﺖ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻓﺎﺳﺄﻝ اﷲﹶ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﻭإذا ﹾ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫إذا ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫ﲡﺎﻫﻚ‪ ,‬ﹺ ﹶ‬
‫ﹸﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ــﻮﻙ ﹺ ﹶ ﹴ‬ ‫ــﲆ ﹶ ﹾ‬ ‫أﻥ اﻷﹸ ﱠﻣ ﹶ‬
‫ــﻢ ﹶ ﱠ‬
‫ﺑﴚء ﹶﱂ ﹾ‬‫ﻳﻨﻔ ﹸﻌ ﹶ ﹾ‬ ‫أﻥ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ــﺖ ﹶﻋ ﹶ‬ ‫ــﺔ ﹶﻟــﻮ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫اﺟﺘﻤ ﹶﻌ ﹾ‬ ‫ﻭاﻋ ﹶﻠ ﹾ‬
‫ﹶ ﹾ‬
‫ﻋـﲆ ﹶ ﹾ‬
‫أﻥ‬ ‫اﺟﺘﻤﻌـﻮا ﹶ ﹶ‬ ‫ﻟـﻚ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ‬‫ﻛﺘﺒﻪ اﷲﹸ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻳﻨﻔﻌﻮﻙ ﹺإﻻﱠ ﹺ ﹶ ﹴ‬
‫ﺑﴚء ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶﹾﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻭإﻥ ﹾ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻗﺪ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹾ‬
 ‫‪SR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻳﴬﻭﻙ ﹺإﻻﱠ ﹺ ﹶ ﹴ‬ ‫ﻳﴬﻭﻙ ﹺ ﹶ ﹴ‬

‫ﺑﴚء ﹶﱂ ﹾ ﹶ ﹸ ﱡ ﹶ‬
‫ﻛﺘﺒــﻪ اﷲﹸ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻋﻠﻴــﻚ‪,‬‬ ‫ﺑﴚء ﹶ ﹾ‬
‫ﻗــﺪ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹾ‬ ‫ﹶ ﹸ ﱡ ﹶ ﹾ‬
‫اﻷﻗﻼﻡ ﱠ ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫ﻭﺟﻔﺖ ﱡ ﹸ ﹸ‬
‫اﻟﺼﺤﻒ((‪.‬‬ ‫رﻓﻌﺖ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ ﹶ‬‫ﹸ ﹶ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫اﻟﱰﻣﺬﻱ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ(‪.‬‬
‫ﹲ‬ ‫ﻭﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﱢ ﹾ ﱡ‬
‫)ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫ﻭ در رﻭاﻳﺘــﻰ ﻏــﲑ از رﻭاﻳــﺖ ﺗﺮﻣــﺬ￯ آﻣــﺪﻩ اﺳــﺖ‪:‬‬

‫ﺗﻌﺮﻑ ﹺ ﹶإﱃ اﷲﹺ ﹺﰲ ﹶ ﹺ‬ ‫)) ﹶ ﹺ‬
‫اﻟﺮﺧـﺎء ﹶ ﹾ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﻳﻌﺮﻓـﻚ‬ ‫ﱠ‬ ‫أﻣﺎﻣﻚ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ ﹾ‬ ‫اﺣﻔﻆ اﷲﹶ ﹶ ﹺ ﹾ ﹸ‬
‫ﲡﺪﻩ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹾ‬
‫ﻭﻣـﺎ‬ ‫ﻳﻜـﻦ ﹺ ﹸ ﹺ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﻟﻴﺼـﻴﺒﻚ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫أﻥ ﹶﻣـﺎ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫أﺧﻄـﺄﻙ ﹶﱂ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻭاﻋﻠـﻢ ﹶ ﱠ‬
‫اﻟﺸﺪة‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫ﹺﰲ ﱢ ﱠ ﹺ‬

‫اﻟﺼﱪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ‬
‫ﻭأﻥ‬ ‫ﻣﻊ ﱠ ﹾ ﹺ‬ ‫اﻟﻨﴫ ﹶ ﹶ‬
‫أﻥ ﱠ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻭاﻋﻠﻢ ﹶ ﱠ‬ ‫ﻳﻜ ﹾﻦ ﹺ ﹸ ﹾ ﹺ ﹶ ﹶ‬
‫ﻟﻴﺨﻄﺌﻚ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫أﺻﺎﺑﻚ ﹶﱂ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﻟﻌﴪ ﹸ ﹾ ﹰ‬
‫ﻳﴪا((‪.‬‬ ‫ﻣﻊ ﹾ ﹸ ﹾ ﹺ‬ ‫اﻟﻜﺮب‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ‬
‫ﻭأﻥ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻣﻊ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹾﹶﹶ ﹶ‬
‫اﻟﻔﺮج ﹶ ﹶ‬
‫رﻭزﻱ ﭘﺸﺖ ﴎ ﭘﻴﺎﻣﱪ ص ﺑﻮدﻡ‪ ,‬ﭘﻴـﺎﻣﱪ ص ﻓﺮﻣـﻮد‪:‬‬
‫اﻱ ﺟﻮاﻥ! ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻰ آﻣﻮزﻡ‪ :‬ﺧﺪا را ﻧﮕـﻪ‬
‫دار ﺗﺎ اﻭ ﺗﻮ را ﻧﮕﻪ دارد ; ﺑﻪ ﺧﺪا رﻭ￯ آﻭر ﺗﺎ اﻭ را در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﺧــﻮد ﺑﻴــﺎﺑﻰ ; ﻫﺮﮔــﺎﻩ ﺧــﻮاﻫﺶ ﻭ ﻧﻴــﺎز￯ دار￯‪ ,‬از ﺧــﺪا‬
 ‫‪SS‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺑﺨﻮاﻩ‪ ,‬ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻳﺎر￯ ﻭ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﺳـﺘﻰ‪ ,‬از ﺧـﺪا ﻳـﺎر￯‬

‫ﺑﺨﻮاﻩ‪ ,‬ﻭ اﻳﻦ را ﻳﻘﲔ ﺑﺪاﻥ ﻛﻪ اﮔﺮ ﳘﻪ اﻣﺖ ﲨﻊ ﺷـﻮﻧﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﻮد￯ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ,‬ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ‪ ,‬ﻣﮕﺮ آﻥ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺧﺪا‬
‫ﺑﺮا￯ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ,‬ﻭ اﮔﺮ ﳘﻪ اﻣﺖ ﲨﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑـﻪ ﺗـﻮ‬
‫زﻳﺎﻧﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ,‬ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ‪ ,‬ﻣﮕﺮ زﻳﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗـﻮ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ; ﻗﻠﻢ ﻫﺎ￯ ﴎﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺧﺸﻚ ﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻭ در رﻭاﻳﺖ دﻳﮕﺮ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا رﻭ￯ آﻭر ﺗﺎ اﻭ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧـﻮد‬
‫ﺑﻴﺎﺑﻰ‪ ,‬ﺧﻮدت را در ﻧﺎز ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺧﺪا‬
‫ﺗﻮ را در ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﻣﺸﻘﺖ ﻳﺎر￯ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻭ اﻳﻦ را ﻳﻘـﲔ ﺑـﺪاﻥ‬
‫ﻛﻪ آﻥ ﭼﻪ ﺑﺮا￯ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد‪ ,‬ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺮﺳﻴﺪ‪ ,‬ﻭ آﻥ ﭼـﻪ ﺑـﺮا￯ ﺗـﻮ‬
‫ﺑﻮد‪ ,‬ﳑﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺮﺳﺪ‪ ,‬ﻭ اﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﺑﺪاﻥ ﻛﻪ ﻳـﺎر￯‬
 ‫‪ST‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺧﺪا ﳘﺮاﻩ ﺑـﺎ ﺻـﱪ ﻭ ﺷـﻜﻴﺒﺎﻳﻰ اﺳـﺖ ]اﮔـﺮ ﺻـﱪ ﭘﻴﺸـﻪ‬

‫ﺳﺎز￯‪ ,‬ﺧﺪا ﺗـﻮ را ﻳـﺎر￯ رﺳـﺎﻧﺪ[ ﻭ ﳘـﺮاﻩ ﻫـﺮ ﺳـﺨﺘﻰ‪,‬‬
‫ﮔﺸﺎﻳﺸﻰ اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ دﺷﻮار￯‪ ,‬آﺳﺎﻧﻰ‪.‬‬

‫‪@ HRPI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻣﺴـﻌﻮد ﻋﻘﺒـﺔ ﺑـﻦ ﻋﻤـﺮﻭ اﻧﺼـﺎر￯ ﺑـﺪر￯ ‪‬‬
‫إﻥ ﹺ ﱠﳑـﺎ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫أدرﻙ‬ ‫رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ص ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ )) :‬ﹺ ﱠ‬
‫ــﻼﻡ اﻟﻨﱡﺒ ﹺ‬
‫ــﻮة ﹸ ﹶ‬
‫اﻷﻭﱃ‪ :‬ﹺ ﹶ‬
‫إذا ﹶﱂ ﹾ ﹶﺗ ﹾﺴ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ــﺘﺢ ﹶﻓﺎ ﹾﺻ ﹶ ﹾ‬
‫ــﻨﻊ ﹶﻣــﺎ‬ ‫ــﻦ ﹶﻛ ﹶ ﹺ ﹸ ﱠ‬ ‫ــﺎس ﻣ ﹾ‬‫اﻟﻨﱠ ﹸ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ(‪.‬‬
‫ﱡ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﺷﺌﺖ((‪) .‬رﻭاﻩ ﹾ ﹶ ﹺ‬

‫آﻥ ﭼﻪ ﻣﺮدﻡ از ﺳﺨﻦ ﭘﻴﺎﻣﱪاﻥ ﭘﻴﺸﲔ درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ :‬ﻫﺮﮔﺎﻩ‬

‫ﴍﻡ ﻭ ﺣﻴﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻰ‪ ,‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻰ ﺑﻜﻦ‪.‬‬
 ‫‪SU‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫‪@ HRQI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻰ ﻋﻤﺮﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺑﻰ ﻋﻤﺮﻩ ﺳـﻔﻴﺎﻥ ﺑـﻦ ﻋﺒـﺪاﷲ‬
‫ﻗـﻞ‬ ‫ﻗﻠﺖ‪ :‬ﹶﻳﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ‪ ,‬ﹸ ﹾ‬ ‫ﺛﻘﻔﻰ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﻏـﲑﻙ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ )) :‬ﹸ ﹾ‬
‫ﻗـﻞ‬ ‫ﻋﻨﻪ ﹶ ﹶ ﹰ‬
‫أﺣـﺪا ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻹﺳﻼﻡ ﹶﻗﻮﻻﹰ ﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫أﺳﺄﻝ ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹺﱄ ﹺﰲ ﹺ ﹾ ﹶ ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫اﺳﺘﻘﻢ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﺛﻢ ﹾ ﹶ ﹾ‬‫ﻨﺖ ﹺﺑﺎﷲﹺ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﹶآﻣ ﹾ ﹸ‬
‫ﻋﺮض ﻛﺮدﻡ‪ :‬ا￯ ﭘﻴﺎﻣﱪ ﺧﺪا! از اﺳﻼﻡ ﺳﺨﻨﻰ ﺑﻪ ﻣـﻦ‬
‫ﺑﮕﻮ ﻛـﻪ دﻳﮕـﺮ از ﻛﺴـﻰ ﺟـﺰ ﺗـﻮ‪ ,‬درﺑـﺎرﻩ آﻥ ﻧﭙﺮﺳـﻢ‪ .‬آﻥ‬
‫ﺣﴬت ص ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﮕﻮ اﻳﲈﻥ ﺑﻪ ﺧـﺪا آﻭردﻡ‪ ,‬ﺳـﭙﺲ ﺑـﺮ‬
‫اﻳﲈﻥ ﺧﻮد اﺳﺘﻮار ﻭ ﭘﺎﻳﺪار ﺑﺎش‪.‬‬

‫‪@ HRRI@sí†y‬‬
 ‫‪SV‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از اﺑﻰ ﻋﺒﺪاﷲ ﺟـﺎﺑﺮ ﺑـﻦ ﻋﺒـﺪاﷲ اﻧﺼـﺎر￯ م رﻭاﻳـﺖ‬

‫إذا‬ ‫ﻓﻘـﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫أرأﻳـﺖ ﹺ ﹶ‬ ‫رﺟﻼ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺳﺄﻝ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ص ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ‪ :‬ﹶ ﱠ‬
‫أﻥ ﹶ ﹸ ﹰ‬
‫اﳊـﻼﻝ‪,‬‬ ‫رﻣﻀﺎﻥ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫ﻭأﺣﻠﻠـﺖ ﹾﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭﺻﻤﺖ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﳌﻜﺘﻮﺑﺎت‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹾ ﹸ‬‫ﺻﻠﻴﺖ ﹾﹶ ﹾ ﹸ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶ ﱠﹾ ﹸ‬
‫اﳉﻨـﺔ?‬ ‫ﺷـﻴﺌﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫أأدﺧـﻞ ﹾﹶ ﱠ ﹶ‬ ‫ﻋﲆ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ذﻟـﻚ ﹶ ﹾ ﹰ‬ ‫ﻭﱂ ﹾ ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫أزد ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭﺣﺮﻣﺖ ﹾﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﳊﺮاﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶﱠﹾ ﹸ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫ﻗﺎﻝ‪ )) :‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻧﻌﻢ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬

‫ﻣﺮد￯ از رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ص ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺑﺒـﲔ اﮔـﺮ ﻧﲈزﻫـﺎ￯‬

‫ﻓﺮض را ﺑﺨـﻮاﻧﻢ ﻭ رﻭزﻩ ]ﻣـﺎﻩ ﻣﺒـﺎرﻙ[ رﻣﻀـﺎﻥ را ﺑﮕـﲑﻡ ﻭ‬
‫ﺣﻼﻝ را ﺣﻼﻝ ﺑﺪاﻧﻢ ]ﻭ آﻥ را اﻧﺠﺎﻡ دﻫﻢ[‪ ,‬ﺣﺮاﻡ را ﺣﺮاﻡ‬
‫ﺑﺪاﻧﻢ]ﻭ از آﻥ دﻭر￯ ﻛﻨﻢ[ ﻭ ﺑﺮ اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰ￯ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﻔﺰاﻳﻢ‪,‬‬
‫آﻳﺎ داﺧﻞ ﲠﺸﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﻡ? رﺳﻮﻝ اﷲ ص ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﲆ‪.‬‬
‫اﻳــﻦ اﺳــﺖ ﻣﻌﻨــﻰ ﺣﺮﻣــﺖ اﳊــﺮاﻡ‪ :‬از ﺣــﺮاﻡ دﻭر￯‬
‫ﺟﺴﺘﻢ‪.‬‬
 ‫‪SW‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻭ ﻣﻌﻨﻰ أﺣﻠﻠﺖ اﳊﻼﻝ‪ ,‬ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻥ ﺑﻪ ﺣﻼﻝ ﻭ اﻧﺠﺎﻡ‬

‫دادﻥ آﻥ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٢٣‬‬
‫از اﺑﻰ ﻣﺎﻟﻚ ﺣﺎرث ﺑـﻦ ﻋﺎﺻـﻢ اﺷـﻌﺮ￯ ‪ ‬رﻭاﻳـﺖ‬
‫ﺷﻄﺮ ﹺ ﹾ ﹺ‬
‫اﻹﻳـﲈﻥ‪,‬‬ ‫اﻟﻄﻬﻮر ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﷲ ص ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ )) :‬ﱡ ﹸ ﹸ‬
‫ﹶ‬
‫ﻭاﳊﻤـﺪ ﷲﹺ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﲤـﻶﻥ –‬ ‫ﻭﺳـﺒﺤﺎﻥ اﷲﹺ ﹶ ﹾﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﻸ ﹾﹺ ﹶ ﹶ‬
‫اﳌﻴـﺰاﻥ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭاﳊﻤﺪ ﷲﹺ ﹶﲤ ﹾ ﹸ‬
‫ﹶ ﹾﹶ ﹾ ﹸ‬
‫ﻧﻮر‪ ,‬ﹶ ﱠ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭاﻷرض‪ ,‬ﹶ ﱠ ﹶ ﹸ‬ ‫اﻟﺴﲈء ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹶﹾ ﹶﹾ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﺼـﺪﻗﺔ‬ ‫ﻭاﻟﺼﻼة ﹸ ﹲ‬ ‫ﺑﲔ ﱠ ﹶ‬ ‫أﻭﲤﻸ – ﹶﻣﺎ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻛـﻞ‬ ‫ﻟﻚ ﹶ ﹾأﻭ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻋﻠﻴـﻚ‪ ,‬ﹸ ﱡ‬ ‫ﺣﺠﺔ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺿﻴﺎء‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﻘﺮآﻥ ﹸ ﱠ ﹲ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻭاﻟﺼﱪ ﹶ ﹲ‬ ‫ﺑﺮﻫﺎﻥ‪ ,‬ﹶ ﱠ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹸﹾ ﹶ ﹲ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫ﻓﻤﻌﺘﻘﻬﺎ ﹶ ﹾأﻭ ﹸ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﻣﻮﺑﻘﻬﺎ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﻔﺴﻪ ﹶ ﹸ ﹾ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻳﻐﺪﻭ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﻓﺒﺎﺋﻊ ﹶﻧ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﱠ ﹺ‬
‫اﻟﻨﺎس ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫ﻃﻬﺎرت ﻭ ﭘﺎﻛﻴﺰﮔﻰ ﻧﻴﻤﻰ از اﻳﲈﻥ اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ اﳊﻤـﺪﷲ‪,‬‬
‫ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪاﺳﺖ ﻛـﻪ ﺗـﺮازﻭ￯ ﻧﻴﻜـﻰ ﻫـﺎ را ﭘـﺮ ﻣﻴﻜﻨـﺪ ﻭ‬
 ‫‪SX‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺳﺒﺤﺎﻥ اﷲ ﻭ اﳊﻤﺪ ﷲ‪ ,‬ﻣﻴﺎﻥ آﺳﲈﻥ ﻭ زﻣﲔ را ﭘﺮ ﻣﻰ ﻛﻨـﺪ‬

‫ﻭ ﻧﲈز‪ ,‬ﻧﻮر ﻭ رﻭﺷﻨﺎﻳﻰ اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺻﺪﻗﻪ‪ ,‬ﹺ‬
‫دﻟﻴﻞ اﻳﲈﻥ داﺷﺘﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻰ‪ ,‬ﻓـﺮﻭغ ﻭ ﭘﺮﺗـﻮ اﻳـﲈﻥ اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ ﻗـﺮآﻥ‪,‬‬
‫دﻟﻴﲆ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮد ﺗﻮ ﻳﺎ ﻣﺪرﻛﻰ ﺑﻪ زﻳـﺎﻥ ﺗـﻮ‪ .‬ﳘـﻪ ﻣـﺮدﻡ‬
‫ﭼـﻮﻥ ﺑﺎﻣـﺪاد ﺷـﻮد از ﺧﺎﻧـﻪ ﺑـﲑﻭﻥ رﻓﺘـﻪ ﻭ ﺑـﻪ ﺗـﻼش ﻭ‬
‫ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻰ ﭘﺮدازﻧﺪ‪ ,‬ﭘﺲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧـﺪا ﻓﺮﻭﺧﺘـﻪ ﻭ آزاد‬
‫ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪ ,‬ﻳﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫـﻮا ﻭ ﻫـﻮس ﻭ ﳐﺎﻟﻔـﺖ ﺑـﺎ ﺧـﺪا‬
‫ﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﻫﻼﻙ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪@ HRTI@sí†y‬‬
‫از اﺑﻮذر ﻏﻔﺎر￯ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ص‬

‫در ﺣﺪﻳﺚ ﻗﺪﺳﻰ از ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻋﺰ ﻭﺟﻞ رﻭاﻳـﺖ ﻣـﻰ ﻛﻨـﺪ‬

 ‫‪SY‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻋـﲆ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻛﻪ‪)) :‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬

‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹺ ﱢإﲏ ﹶ ﱠ ﹾ ﹸ‬
‫ﻧـﻔﴘ ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭﺟﻌﻠﺘـﻪ‬ ‫ﺣﺮﻣـﺖ ﱡ ﹾ ﹶ‬
‫اﻟﻈﻠـﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫ﺗﻈﺎﳌﻮا‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬
‫ﺿـﺎﻝ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹾ‬
‫ﻣـﻦ‬ ‫ﻛﻠﻜـﻢ ﹶ ﱞ‬
‫ﻋﺒـﺎدﻱ‪ :‬ﹸ ﱡ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻓﻼ ﹶ ﹶ ﹶﹸ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺑﻴﻨﻜﻢ ﹸ ﹶ ﱠ ﹰ‬
‫ﳏﺮﻣﺎ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹾﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﹺ‬ ‫أﻫﺪﻛﻢ‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬‫ﻫﺪﻳﺘﻪ ﹶ ﹶ ﹸ ﹺ ﹺ‬
‫ﺟﺎﺋﻊ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹾ‬
‫ﻣـﻦ‬ ‫ﻛﻠﻜﻢ ﹶ ﹲ‬‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹸ ﱡ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻓﺎﺳﺘﻬﺪﻭﲏ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹾﹸﹸ ﹾ ﹾ‬
‫ﻛﻠﻜﻢ ﹶ ﹴ‬ ‫ﹺ‬
‫أﻃﻌﻤﻜﻢ‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬ ‫أﻃﻌﻤﺘﻪ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹺ‬
‫ﻋﺎر ﹺإﻻﱠ‬ ‫ﻓﺎﺳﺘﻄﻌﻤﻮﲏ ﹶ ﹾ ﹾ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹸ ﱡ ﹸ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹸﹸ‬
‫إﻧﻜﻢ ﹸ ﹾ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﲣﻄﺌـﻮﻥ‬ ‫أﻛﺴﻜﻢ‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬
‫ﻓﺎﺳﺘﻜﺴﻮﲏ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹺ ﱠ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻛﺴﻮﺗﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹸ ﹺ‬
‫ﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ‬
‫ﲨﻴﻌـﺎ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹺ ﹸ ﹺ‬
‫ﻓﺎﺳـﺘﻐﻔﺮﻭﲏ‬ ‫اﻟـﺬﻧﻮب ﹶ ﹺ ﹰ‬
‫أﻏﻔـﺮ ﱡ ﹸ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭأﻧـﺎ ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﺎﻟﻠﻴﻞ ﹶ ﱠ ﹶ ﹺ‬
‫ﻭاﻟﻨﻬﺎر‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺑﹺ ﱠ ﹾ ﹺ‬
‫ﺗﺒﻠﻐـﻮا ﹸﴐﻱ ﹶ ﹶ ﹸ ﹺ‬ ‫ﻟﻜﻢ‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻓـﺘﴬﻭﲏ‪,‬‬‫ﱡ‬ ‫ﱢ‬ ‫ﻟـﻦ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬ ‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹺ ﱠ ﹸ ﹾ‬
‫إﻧﻜﻢ ﹶ ﹾ‬ ‫أﻏﻔﺮ ﹶ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹾ ﹾ‬
‫ﻓﺘﻨﻔﻌـﻮﲏ‪ .‬ﻳـﺎ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫أﻥ ﹶ ﱠ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﻭﻟﻜـﻢ‬ ‫ﻟـﻮ ﹶ ﱠ‬
‫ﻋﺒـﺎدﻱ‪ :‬ﹶ ﹾ‬‫ﺗﺒﻠﻐـﻮا ﹶ ﹾﻧﻔﻌـﻲ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹺ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭﻟﻦ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﹶﹶﹾ‬
‫ﹺ‬
‫ﻗﻠـﺐ ﹶ ﹸ ﹴ‬
‫رﺟـﻞ‬ ‫ﻋـﲆ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫أﺗﻘـﻰ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻛﺎﻧﻮا ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭإﻧﺴﻜﻢ ﹶ ﹺ ﱠ ﹸ ﹾ‬
‫ﻭﺟﻨﻜﻢ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭآﺧﺮﻛﻢ ﹶ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﻟـﻮ ﹶ ﱠ‬ ‫ﺷﻴﺌﺎ‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬ ‫ذﻟﻚ ﹺﰲ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻣﻨﻜﻢ‪ ,‬ﻣﺎ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ ﹴ ﹺ‬
‫أﻥ‬ ‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹶ ﹾ‬ ‫ﻣﻠﻜﻲ ﹶ ﹾ ﹰ ﹶ ﹶ‬ ‫زاد ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹶﻭاﺣﺪ ﹾ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻋـﲆ ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ‬
‫أﻓﺠـﺮ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻗﻠـﺐ‬ ‫ﻛﺎﻧﻮا ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭإﻧﺴﻜﻢ ﹶ ﹺ ﱠ ﹸ ﹾ‬
‫ﻭﺟﻨﻜﻢ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭآﺧﺮﻛﻢ ﹶ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﻭﻟﻜﻢ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬‫ﹶﱠ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ذﻟـﻚ ﹺﻣـﻦ ﹾ ﹺ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹴ ﹺ ﹴ ﹺ‬
‫ﻣﻠﻜـﻲ ﹶ ﹾ ﹰ‬
‫ﺷـﻴﺌﺎ‪ .‬ﹶﻳـﺎ‬ ‫ﻧﻘـﺺ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫ﻣﻨﻜﻢ‪ ,‬ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫رﺟﻞ ﹶﻭاﺣﺪ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫ﹶ ﹸ‬
 ‫‪TP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫ﻗـﺎﻣﻮا ﹺﰲ‬
‫ﻭﺟـﻨﻜﻢ ﹶ ﹸ‬‫ﻧﺴﻜﻢ ﹶ ﹺ ﱠ ﹸ ﹾ‬‫ﻭآﺧﺮﻛﻢ ﹶﻭإﹺ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﻭﻟﻜﻢ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫أﻥ ﹶ ﱠ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹶ ﹾﻟﻮ ﹶ ﱠ‬ ‫ﹶ‬
‫ﻓﺄﻋﻄﻴﺖ ﹸ ﱠ ﹺ ﹴ‬ ‫ﻭاﺣﺪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹺ‬ ‫ﺻﻌﻴﺪ ﹺ ﹴ‬ ‫ﹺ ﹴ‬
‫ﻛﻞ ﹶﻭاﺣـﺪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﻣﺴـﺄﻟﺘﻪ‪ ,‬ﹶﻣـﺎ‬ ‫ﻓﺴﺄﻟﻮﲏ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫إذا ﹸ ﹾ ﹺ ﹶ‬
‫أدﺧـﻞ‬ ‫ﻳـﻨﻘﺺ ﹾ ﹺ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﳌﺨـﻴﻂ ﹺ ﹶ‬ ‫ﻛـﲈ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬‫ﻋﻨـﺪﻱ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹶ‬
‫ذﻟﻚ ﹺ ﱠﳑـﺎ ﹺ ﹾ ﹺ‬‫ﻧﻘﺺ ﹶ ﹺ ﹶ‬ ‫ﹶﹶ ﹶ‬
‫أﻋﲈﻟﻜـﻢ ﹸ ﹺ‬ ‫ﻋﺒﺎدﻱ‪ :‬ﹺ ﱠ ﹺ‬ ‫ﹾاﻟﺒﺤﺮ‪ .‬ﻳﺎ ﹺ ﹺ‬
‫ﻟﻜـ ﹾﻢ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﺛـﻢ‬ ‫أﺣﺼـﻴﻬﺎ ﹶ ﹸ‬
‫ﹶ‬ ‫ﻫـﻲ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹸ ﹾ ﹾ‬ ‫إﻧـﲈ ﹶ‬ ‫ﹶ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻭﺟـﺪ‬
‫ﻭﻣـﻦ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻓﻠﻴﺤﻤـﺪ اﷲﹶ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﺧـﲑا ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻭﺟﺪ ﹶ ﹾ ﹰ‬ ‫ﻓﻤﻦ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫إﻳﺎﻫﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹸﹶ ﱢ ﹸ ﹾ‬
‫أﻭﻓﻴﻜﻢ ﹺ ﱠ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ(‪.‬‬ ‫ﻳﻠﻮﻣﻦ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﻧﻔﺴﻪ((‪ ) .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫ﻓﻼ ﹶ ﹸ ﹶ ﱠ‬ ‫ﻏﲑ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ذﻟﻚ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹾﹶ‬
‫ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ! ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺣﺮاﻡ ﻧﻤـﻮدﻡ ﻭ‬
‫ﻣﻴﺎﻥ ﺷﲈ ﻧﻴﺰ آﻥ را ﺣﺮاﻡ ﻛﺮدﻡ ; ﭘﺲ‪ ,‬ﺑـﻪ ﳘـﺪﻳﮕﺮ ﻇﻠـﻢ ﻭ‬
‫ﺳﺘﻢ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ! ﳘﻪ ﺷﲈ ﮔﻤـﺮاﻩ ﻫﺴـﺘﻴﺪ ﻣﮕـﺮ‬
‫ﻛﺴﻴﻜﻪ ﻣﻦ اﻭ را ﻫﺪاﻳﺖ ﻧﻤﻮدﻩ اﻡ ; ﭘﺲ‪ ,‬از ﻣﻦ راﻩ راﺳﺖ‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﲈ را ﺑﻪ آﻥ راﻫﻨﲈﻳﻰ ﻛﻨﻢ‪ .‬ا￯ ﺑﻨـﺪﮔﺎﻥ ﻣــﻦ!‬
‫ﳘﻪ ﺷﲈ ﮔﺮﺳﻨﻪ اﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﻰ ﻛـﻪ ﻣـﻦ اﻭ را ﻏـﺬا دادﻩ اﻡ ;‬
 ‫‪TQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﭘﺲ‪ ,‬از ﻣﻦ ﻏﺬا ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﲈ را اﻃﻌﺎﻡ ﻛﻨﻢ‪ .‬ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ‬

‫ﻣﻦ! ﳘﻪ ﺷﲈ ﺑﺮﻫﻨﻪ اﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﻣـﻦ اﻭ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ اﻡ ;‬
‫ﭘﺲ‪ ,‬از ﻣﻦ ﻟﺒﺎس ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﲈ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻢ‪ .‬ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ‬
‫ﻣﻦ! در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﳘﻪ ﺷﲈ ﺷﺐ ﻭ رﻭز ﺧﻄﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻣـﻦ‬
‫ﮔﻨﺎﻫــﺎﻥ را ﻣﻴﺂﻣﺮزﻡ ; ﭘﺲ‪ ,‬از ﻣﻦ آﻣـﺮزش ﺑﺨﻮاﻫﻴـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﺷﲈ را ﺑﻴﺎﻣﺮزﻡ‪ .‬ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ! ﺷﲈ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﻴـﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻦ زﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ‪ ,‬ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤـﻰ ﺗﻮاﻧﻴـﺪ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻓﺎﻳـﺪﻩ ﻭ‬
‫ﺳﻮد￯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ! اﮔﺮ از ﻧﺨﺴـﺘﲔ ﺷـﲈ ﺗـﺎ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺷﲈ ﻭ ﹺاﻧﺲ ﻭ ﺟﻦ ﺷﲈ‪ ,‬ﳘﻪ ﺑﺮ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎرﺗﺮﻳﻦ ﻗﻠـﺐ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ,‬ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﲈ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ,‬اﻳـﻦ‬
‫ﺗﻘﻮا ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎر￯ ﺷـﲈ‪ ,‬ﺑـﺮ ﻣﻠـﻚ ﻣـﻦ ﻧﻤـﻰ اﻓﺰاﻳـﺪ‪ .‬ا￯‬
‫ﺟﻦ ﺷﲈ ﳘـﻪ ﺑـﺮ‬
‫ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ! اﮔﺮ اﻭﻝ ﻭ آﺧﺮﺗﺎﻥ ﻭ اﻧﺲ ﻭ ﹼ‬
 ‫‪TR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﻙ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ,‬اﻳﻦ ﺑﺪ￯ ﺷـﲈ‪ ,‬از ﻣﻠـﻚ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻴﺰ￯ ﻛﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ا￯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ! اﻭﻟﲔ ﻓﺮدﺗﺎﻥ‬
‫ﺟـﻦ‪ ,‬ﳘـﻪ در ﻣﻴـﺪاﻧﻰ‬
‫ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻓﺮدﺗﺎﻥ از اﻧﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗـﺎ ﹼ‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﻭ از ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳـﻚ از ﺷـﲈ آﻥ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺪﻫﻢ‪ ,‬اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺶ ﻭ ﺧﻮاﺳـﺘﻪ‪ ,‬از آﻥ ﭼـﻪ در‬
‫ﻧﺰد ﻣﻦ اﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﻛﺎﻫﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳـﻮزﻥ ﺑـﻪ درﻳـﺎ‬
‫ﻓﺮﻭ ﺑﺮدﻩ ﺷﻮد‪ ,‬ﻛﻢ ﻧﺨﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ‪ .‬ا￯ ﺑﻨـﺪﮔﺎﻥ ﻣـﻦ! اﻳـﻦ‬
‫ﳘﺎﻥ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ‪ ,‬درﻭ ﺷـﺪﻩ ﻛﺮدارﺗـﺎﻥ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﺮا￯ ﺷﲈ ﺑﻪ ﻭﻓﺎ ﻭ ﲤﺎﻡ ﻣﻰ ﺷﲈرﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺷﲈ ﻣﻰ رﺳـﺎﻧﻢ ﭘـﺲ‬
‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺑﻰ را ﻳﺎﻓـﺖ‪ ,‬ﺑﺎﻳـﺪ ﺧـﺪا را ﺳـﺘﺎﻳﺶ ﻛﻨـﺪ‪ ,‬ﻭ‬
‫ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻏـﲑ از آﻥ ﻳﺎﻓـﺖ‪ ,‬ﻧﺒﺎﻳـﺪ ﻏـﲑ ﺧـﻮد دﻳﮕـﺮ￯ را‬
‫ﴎزﻧﺶ ﻧﲈﻳﺪ‪.‬‬
 ‫‪TS‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٢٥‬‬
‫از اﺑﻮذر ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ‪ :‬ﹶﻳـﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫رﺳـﻮﻝ اﷲﹺ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ذﻫـﺐ‬
‫ﻛـﲈ‬ ‫ﻛﲈ ﹸ ﹶ ﱢ‬ ‫اﻟﺪﺛﻮر ﹺ ﹸ ﹸ ﹺ‬
‫ﺑﺎﻷﺟﻮر‪ ,‬ﹸ ﹶ ﱡ ﹶ‬ ‫أﻫﻞ ﱡ ﹸ ﹺ‬‫ﹶﹾ ﹸ‬
‫ﻭﻳﺼـﻮﻣﻮﻥ ﹶ ﹶ‬
‫ﻧﺼﲇ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻳﺼﻠﻮﻥ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﻭﻳﺘﺼﺪﻗﻮﻥ ﹺ ﹸ ﹸ ﹺ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ ) :‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫أﻭﻟـﻴﺲ ﹶ ﹾ‬
‫ﻗـﺪ‬ ‫ﺑﻔﻀﻮﻝ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫أﻣـﻮاﳍﻢ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﻧﺼﻮﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﱠ ﹸ ﹶ‬
‫ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﺑﻜﻞ ﹶ ﹺ ﹴ‬ ‫ﺗﺼﺪﻗﻮﻥ? ﹺ ﱠ‬
‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﱢ‬
‫ﻭﻛﻞ‬ ‫ﺗﺴﺒﻴﺤﺔ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬‫إﻥ ﹺ ﹸ ﱢ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻟﻜﻢ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ ﱠ ﹸ ﹶ‬ ‫ﺟﻌﻞ اﷲﹸ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹶﹶ‬
‫ﻭﻛـﻞ ﹶ ﹺ ﹶ ﹴ‬ ‫ﻭﻛﻞ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ ﹴ‬ ‫ﹶ ﹾﹺ ﹴ‬
‫ﲥﻠﻴﻠـﺔ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬
‫ﺻـﺪﻗﺔ‪,‬‬ ‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﱢ ﹾ‬ ‫ﲢﻤﻴﺪة ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬ ‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﱢ‬
‫ﺗﻜﺒﲑة ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬ ‫ﹶ‬
‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹺ‬ ‫ﻋﻦ ﹸﻣﻨﹾ ﹶ ﹴ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹶ ﹶﹾ ﹴ‬
‫ﻭﰲ ﹸ ﹾ ﹺ‬
‫ﺑﻀـﻊ‬ ‫ﻜﺮ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬ ‫ﻭﳖﻲ ﹶ ﹾ‬ ‫ﺑﺎﳌﻌﺮﻭﻑ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬
‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹴ‬ ‫ﻭأﻣﺮ ﹺ ﹾﹶ ﹾ ﹸ‬
‫ﹺ‬
‫ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫أﺣﺪﻛﻢ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬
‫ﺻﺪﻗﺔ(‪.‬‬
‫ﺷﻬﻮﺗﻪ ﹸ ﹸ ﹺ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫أﻳﺄﰐ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻗﺎﻟﻮا‪ :‬ﹶﻳﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻭﻳﻜﻮﻥ ﹶ ﹸﻟﻪ ﹶ‬
‫ﻓﻴﻬـﺎ‬ ‫أﺣﺪﻧﺎ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹸ‬
‫أﻛﺎﻥ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻭﺿﻌﻬﺎ ﹺﰲ ﹶ ﹴ‬
‫ﻋﻠﻴـﻪ ﹺ ﹾ ﹲ‬
‫ﻭزر?‬ ‫ﺣﺮاﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ ) :‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫أرأﻳﺘﻢ ﹶ ﹾﻟﻮ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫أﺟﺮ? ﹶ ﹶ‬‫ﹶ ﹾﹲ‬
‫ﹺ‬ ‫ﻭﺿﻌﻬﺎ ﹺﰲ ﹾﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹶ ﹶﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ‪.‬‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬
‫أﺟﺮ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬‫ﺎﻥ ﹶ ﹸﻟﻪ ﹶ ﹾ ﹲ‬
‫اﳊﻼﻝ ﹶﻛ ﹶ‬ ‫إذا ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻓﻜﺬﻟﻚ ﹺ ﹶ‬
 ‫‪TT‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﮔﺮﻭﻫﻲ از ﺻﺤﺎﺑﻪ ‪ ‬ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﱪ ‪ ‬ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اﻱ رﺳـﻮﻝ‬

‫ﺧﺪا! ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻣﺎﻝ ﺑﺎ ﭘﺎداش ﻫـﺎ رﻓﺘﻨـﺪ ﻭ ﺛﺮﻭﲤﻨـﺪاﻥ ﳘـﻪ‬
‫ﺛﻮاب ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدﻧﺪ ; ﻧﻤــﺎز ﻣﻴﺨﻮاﻧﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛـﻪ ﻣـﺎ‬
‫ﻧﲈز ﻣﻴﺨﻮاﻧﻴﻢ‪ ,‬رﻭزﻩ ﻣﻴﮕﲑﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺎ رﻭزﻩ ﻣﻴﮕﲑﻳﻢ ﻭ‬
‫ﺻﺪﻗـﻪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ از ﺑﺴﻴﺎرﻱ اﻣﻮاﻟﺸﺎﻥ‪.‬‬
‫آﻥ ﺣﴬت ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻳﺎ ﭼﻨﲔ ﻧﻴﺴـﺖ ﻛـﻪ ﺧﺪاﻭﻧـﺪ‬
‫ﻗﺮار دادﻩ اﺳﺖ ﺑﺮاﻱ ﺷﲈ آﻥ ﭼﻪ را ﻛﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﻧﲈﻳﻴـﺪ? ﺷـﲈ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ]ﺳﺒﺤﺎﻥ اﷲ[ ﮔﻔـﺘﻦ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ دارﻳـﺪ‪ ,‬ﻭ در‬
‫ﹺ‬
‫ﺑـﺮاﺑـﺮ ﻫﺮ ]اﷲ اﻛﱪ[ ﮔﻔﺘﻦ ﺻﺪﻗﻪ اﻱ‪ ,‬ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ]اﳊﻤﺪ ﷲ[‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ‪ ,‬ﺑـﺎ ﻫـﺮ ﻻ إﻟـﻪ إﻻﱠ اﷲ ﮔﻔـﺘﻦ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ‬
‫دارﻳﺪ‪ ,‬ﻭ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ﻛﺮدﻥ ﺻﺪﻗﻪ‬
‫اﻱ‪ ,‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﺑﺎزداﺷﺘﻦ از ﻣﻨﻜـﺮ ﻭ زﺷـﺘﻲ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ‬
 ‫‪TU‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫دارﻳﺪ‪ ,‬ﻭ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻳﻜﻲ از ﺷﲈ ﺑﺎ ﳘﴪش ﺻﺪﻗﻪ اﻱ‪.‬‬

‫ﻳﺎراﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اﻱ رﺳﻮﻝ ﺧـﺪا! آﻳـﺎ ﻭﻗﺘـﻲ ﻳﻜـﻲ از ﻣـﺎ‬
‫ﺷﻬﻮﺗﺶ را ﻓـﺮﻭ ﻣﻴﻨﺸـﺎﻧﺪ‪ ,‬ﺑـﺮاﻱ اﻭ در اﻳـﻦ ﻛـﺎر اﺟـﺮ ﻭ‬
‫ﭘﺎداﳾ اﺳﺖ? آﻥ ﺣﴬت ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ اﮔـﺮ‬
‫ﺷﻬﻮت ﺧﻮد را در ﺣـﺮاﻡ ﻣﻴﮕﺬاﺷـﺖ آﻳـﺎ ﺑـﺮ آﻥ ﮔﻨـﺎﻫﻲ‬
‫ﻧﺒــﻮد? ﭘــﺲ ﳘﭽﻨــﺎﻥ اﺳــﺖ اﮔــﺮ ﺷــﻬﻮﺗﺶ را در ﺣــﻼﻝ‬
‫ﺑﮕﺬارد ﺑﺮاﻱ اﻭ اﺟﺮ ﻭ ﭘﺎداش اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٢٦‬‬
‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ‪‬‬
‫اﻟﻨﺎس ﹶ ﹺ‬ ‫ﻛﻞ ﹶ ﹺ‬
‫ﻳﻮﻡ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﺗﻄﻠﻊ‬ ‫ﻗﺔ ﹸ ﱠ‬
‫ﻛﻞ ﹶ ﹾ ﹴ‬ ‫ﺻﺪ ﹶ ﹲ‬ ‫ﻣﻦ ﱠ ﹺ ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺳﻼﻣﻰ ﹶ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد‪ ) :‬ﹸ ﱡ ﹸ ﹶ‬
‫اﻟﺮﺟﻞ ﹺﰲ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﺑﲔ ﹾ ﹶ ﹺ‬ ‫اﻟﺸﻤﺲ‪ :‬ﹶ ﹾ ﹺ ﹸ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫ﻭﺗﻌﲔ ﱠ ﹸ ﹶ ﹶ ﱠ‬
‫داﺑﺘﻪ‬ ‫اﺛﻨﲔ ﹶ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﺗﻌﺪﻝ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻓﻴﻪ ﱠ ﹾ ﹸ‬
 ‫‪TV‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺻـﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ ﹶ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﻜﻠﻤـﺔ‬ ‫ﻣﺘﺎﻋـﻪ ﹶ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﻋﻠﻴﻬـﺎ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻋﻠﻴﻬﺎ ﹶ ﹾأﻭ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﺗﺮﻓﻊ ﹶ ﹸﻟﻪ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻓﺘﺤﻤﻠﻪ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﹶﹶ ﹾ ﹸﹸ‬
‫ﹶﹺ‬ ‫ﻭﺑﻜﻞ ﹶ ﹾ ﹴ ﹺ‬
‫اﻟﺼـﻼة ﹶ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﺻـﺪﻗﺔ‪,‬‬ ‫ﲤﺸـﻴﻬﺎ إﹺ ﹶﱃ ﱠ‬
‫ﺧﻄـﻮة ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ‬ ‫ﺻﺪﻗﺔ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹸ ﱢ‬ ‫ﱠﱢﹶﹸ‬
‫اﻟﻄﻴﺒﺔ ﹶ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹶﹸﹺ ﹸ‬
‫ﻭﻣﺴﻠﻢ‪.‬‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫اﻟﻄﺮﻳﻖ ﹶ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﺻﺪﻗﺔ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫اﻷذ￯ ﹶﻋﻦ ﱠ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻭﲤﻴﻂ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﺮ ﻫﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪﻱ از ﺑـﺪﻥ ﻣــﺮدﻡ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ اﺳـﺖ‪ .‬ﻫـﺮ‬
‫رﻭزﻱ در آﻥ آﻓﺘﺎب ﺑﲑﻭﻥ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﻭ ﺑـﲔ دﻭ ﺗـﻦ اﺻـﻼح ﻭ‬
‫ﺗﻌﺎدﻝ ﺑﻪ ﻭﺟﻮد ﻣﻴـﺂﻭرﻱ‪ ,‬ﺑـﺮاﻱ ﺗـﻮ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ‬
‫ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻓﺮدﻱ ﻛﻤﻚ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﺮ ﭼﺎرﭘﺎﻳﺶ ﺳﻮار ﺷﻮد ﻳـﺎ‬
‫ﺑﺎرش را ﺑﺮ آﻥ ﺑﮕﺬارد‪ ,‬ﺑﺮاﻱ ﺗﻮ ﺻﺪﻗﻪ اﻱ اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﺳﺨﻦ‬
‫ﻭ ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮب ﺑﺮاﻱ ﺗﻮ ﺻﺪﻗﻪ اﻱ اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮ￯ ﻧﲈز ﺑﺮﻣﻴﺪارﻱ‪ ,‬ﺑﺮاﻱ ﺗﻮ ﺻـﺪﻗﻪ اﻱ اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ در آﻥ‬
‫ﭼﻪ از ﴎ راﻩ ﻣﺮدﻡ ﺑﺮﻣﻴﺪارﻱ ﻭ دﻭر ﻣﻴﻜﻨـﻲ ﺗـﺎ ﺑـﻪ آﻥ ﻫـﺎ‬
‫آزار ﻧﺮﺳﺪ‪ ,‬ﺑﺮاﻱ ﺗﻮ ﺻﺪﻗﻪ اﻱ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪TW‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٢٧‬‬
‫از ﻧﻮاس ﺑﻦ ﺳﻤﻌﺎﻥ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ‬
‫ﺣـﺎﻙ ﹺﰲ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ‬
‫ﻧﻔﺴـﻚ‬ ‫ﻭاﻹﺛﻢ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﹸ ﹸ ﹺ‬
‫اﳋﻠﻖ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ ﹸ‬ ‫‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ ) :‬ﹾ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﱪ ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫ﻳﻄﻠﻊ ﹶ ﹺ‬‫ﻭﻛﺮﻫﺖ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﹶ ﹶﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ‪.‬‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬
‫اﻟﻨﺎس(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫أﻥ ﹶ ﱠ ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ ﱠ ﹸ‬
‫ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرﻱ‪ ,‬ﺧﻮش اﺧﻼﻗـﻲ اﺳـﺖ ﻭ ﮔﻨـﺎﻩ ﻧـﺎراﺣﺘﻲ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ در دﻝ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﻭ دﻭﺳـﺖ ﻧـﺪارﻱ ﻣـﺮدﻡ از آﻥ‬
‫آﮔﺎﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻭ از ﻭاﺑﺼﻪ ﺑﻦ ﻣﻌﺒﺪ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫أﺗﻴﺖ‬
‫اﻟﱪ?( ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﻗﻠﺖ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻧﻌـﻢ‪,‬‬ ‫ﻋﻦ ﹾ ﹺ ﱢ‬ ‫ﺟﺌﺖ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﺗﺴﺄﻝ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻓﻘﺎﻝ‪ ) :‬ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ‪ ‬ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹸ ﹶ‬

‫اﻟﻨﻔﺲ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﱠ‬ ‫اﻃﻤﺄﻧﺖ ﹺ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ ) :‬ﹶ ﹾ ﹺ‬

‫ﻭاﻃﻤـﺄﻥ‬ ‫إﻟﻴﻪ ﱠ ﹾ ﹸ‬ ‫اﻟﱪ ﹶﻣﺎ ﹾ ﹶ ﹶ ﱠ ﹾ ﹾ‬ ‫ﻗﻠﺒﻚ‪ ,‬ﹾ ﹺ ﱡ‬
‫اﺳﺘﻔﺖ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹾ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﺗﺮدد ﹺﰲ ﱠ ﹾ ﹺ‬
‫اﻟﺼﺪر ﹶ ﹺ ﹾ‬ ‫ﺣﺎﻙ ﹺﰲ ﱠ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺﹶ ﹺ‬
‫ﻭإﻥ‬ ‫اﻟﻨﻔﺲ ﹶ ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬ ‫ﻠﺐ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ ﹸ‬
‫ﻭاﻹﺛﻢ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ‬ ‫اﻟﻘ ﹾ ﹸ‬
‫إﻟﻴﻪ ﹾ ﹶ‬
‫ﹾ‬
 ‫‪TX‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫رﻭﻳﻨـﺎﻩ ﹺﰲ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﻣﺴـﻨﺪﻱ‬ ‫ﺣﺴـﻦ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭأﻓﺘﻮﻙ(‪ .‬ﹶ ﹺ ﹲ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫اﻟﻨﺎس ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶﹾﹶ ﹶ‬
‫أﻓﺘﺎﻙ ﱠ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﺪارﻣﻲ ﹺ ﹺ ﹶ ﹴ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺﹶ ﹶﹾ ﹺ‬
‫ﺑﺈﺳﻨﺎد ﹶ ﹶ ﹴ‬
‫ﺣﺴﻦ‪.‬‬ ‫ﺣﻨﺒﻞ ﹶ ﱠ ﹺ ﱢ ﹾ‬
‫ﺑﻦ ﹶ ﹾ ﹶ ﹴ‬‫أﲪﺪ ﹾ ﹺ‬‫اﻹﻣﺎﻣﲔ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﴬت رﺳﻮﻝ اﷲ ‪ ‬آﻣـﺪﻡ‪ ,‬آﻥ ﺣﴬت‬
‫‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻣﺪﻩ اﻱ ﻛﻪ از ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرﻱ ﺑﭙﺮﳼ? ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑـﲇ‪,‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬از دﻟﺖ ﺑﭙﺮس! ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرﻱ ﭼﻴﺰﻱ اﺳﺖ ﻛـﻪ رﻭح‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮﻱ آﻥ آراﻡ ﮔﲑد‪ ,‬ﻭ دﻝ ﺑـﺮ آﻥ آﺳـﻮدﻩ ﺷـﻮد‪ ,‬ﻭ ﮔﻨـﺎﻩ‬
‫ﭼﻴﺰﻱ اﺳـﺖ ﻛـﻪ در دﻝ ﺧـﺎرﳾ ﭘﺪﻳـﺪ آﻭرد‪ ,‬ﻭ در ﺳـﻴﻨﻪ‬
‫ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮدﻳﺪ اﳚﺎد ﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﳘﻪ ﻣﺮدﻡ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ اﺣﺴﺎس‬
‫درﻭﻥ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻓﺘﻮا دﻫﻨﺪ‪ ,‬ﺗﻮ ﺑﻪ آﻥ ﻓﺘﻮا اﻋﺘﲈد ﻣﻜﻦ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٢٨‬‬
 ‫‪TY‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از اﺑﻰ ﻧﺠﻴﺢ اﻟﻌﺮﺑﺎض ﺑﻦ ﺳﺎرﻳﻪ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ‬

‫ﻣﻮﻋﻈﺔ ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻣﻨﻬﺎ ﹾ ﹸ ﹸ ﹸ‬
‫اﻟﻘﻠﻮب‪,‬‬ ‫ﻭﺟﻠﺖ ﹾ ﹶ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ‪ ‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹰ ﹶ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﻋﻈﻨﺎ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻛﺄﳖـﺎ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ ﹸ‬
‫ﻣﻮﻋﻈـﺔ‬ ‫رﺳـﻮﻝ اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻓﻘﻠﻨﺎ‪ :‬ﹶﻳـﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫اﻟﻌﻴﻮﻥ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹾ ﹶ‬
‫ﻣﻨﻬﺎ ﹾ ﹸ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻭذرﻓﺖ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ ) :‬ﹸ ﹺ‬ ‫ﻣﻮدع‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ‬
‫ﻋـﺰ ﹶ ﹶ ﱠ‬
‫ﻭﺟـﻞ‪,‬‬ ‫ﺑﺘﻘـﻮ￯ اﷲﹺ ﹶ ﱠ‬‫أﻭﺻـﻴﻜﻢ ﹺ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﹸ ﹾ‬ ‫ﻓﺄﻭﺻﻨﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬ ‫ﹸﹶ ﱢ ﹴ‬
‫ﻣـﻦ ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫ﻳﻌـﺶ‬ ‫ﻋﺒـﺪ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﱠ ﹸ‬
‫ﻓﺈﻧـﻪ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻋﻠﻴﻜﻢ ﹶ ﹾ ﹲ‬ ‫ﻭإﻥ ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﺗﺄﻣﺮ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫ﱠ ﹺ‬
‫ﻭاﻟﻄﺎﻋﺔ ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫ﹶ‬ ‫ﹶ ﱠ ﹾ ﹺ‬
‫ﻭاﻟﺴﻤﻊ ﹶ‬
‫ﻭﺳﻨﺔ ﹾﹸ ﹶ ﹶ ﹺ‬‫ﺑﺴﻨﺘﻲ ﱠ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﻣﻨﻜﻢ ﹶﻓﺴﲑ￯ ﹾ ﹺ ﹶ ﹰ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫اﳋﻠﻔـﺎء‬ ‫ﻓﻌﻠﻴﻜﻢ ﹺ ﹸ ﱠ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻛﺜﲑا‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫اﺧﺘﻼﻓﺎ ﹶ ﹰ‬ ‫ﹾ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫ﺑﺎﻟﻨﻮا ﹺﺟــﺬ‪ ,‬ﹶﻭإﹺ ﱠﻳ ﹸ ﹾ‬
‫ــﺎﻛﻢ‬ ‫ﻋﻠﻴ ﹶﻬــﺎ ﹺ ﱠ ﹶ‬
‫ﺪﻳﲔ‪ ,‬ﹶﻋ ﱡﻀــﻮا ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ــﺪﻳﻦ ﹾﹶاﳌ ﹾﻬــ ﱢ ﹶ‬
‫اﻟﺮاﺷ ﹶ‬ ‫ﱠ‬
‫ﻭﻛﻞ ﹺ ﹾ ﹴ‬
‫ﺑﺪﻋﺔ ﹶ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫ﻛﻞ ﹸ ﹾ ﹶ ﹶ ﹴ‬
‫ﳏﺪﺛﺔ ﹺ ﹾ ﹶ ﹲ‬ ‫ﹸﹾﹶ ﹶ ﹺ‬
‫ﻭﳏﺪﺛﺎت ﹸ ﹸ ﹺ‬
‫اﻷﻣﻮر‪ ,‬ﹶ ﹺ ﱠ‬
‫ﺿﻼﻟﺔ‪,‬‬ ‫ﺑﺪﻋﺔ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﱠ ﹶ‬ ‫ﻓﺈﻥ ﹸ ﱠ‬ ‫ﹶ‬
‫اﻟﻨـﺎر(‪ .‬رﻭاﻩ ﹶأﺑـﻮ داﻭد ﱢ ﹺ ﹺ‬
‫ﻭاﻟﱰﻣـﺬﻱ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﻗـﺎﻝ‪:‬‬ ‫ﺿـﻼﻟﺔ ﹺﰲ ﱠ ﹺ‬‫ﻭﻛﻞ ﹶ ﹶ ﹶ ﹴ‬
‫ﹶ ﹸﱠ‬
‫ﱡ‬ ‫ﹶﹶ ﹸ ﹸ ﹶ ﹸ ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ‪.‬‬
‫ﹲ‬ ‫ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ‬
‫رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪ ‬ﻣﺎ را ﭘﻨﺪ داد‪ ,‬ﭘﻨـﺪﻱ ﻛـﻪ دﻝ ﻫـﺎ از آﻥ‬
‫ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ را اﺷﻚ آﻭرد‪ .‬ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ :‬اﻱ رﺳﻮﻝ ﺧﺪا!‬
 ‫‪UP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﭼﻨﲔ ﻣﻴﻨﲈﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﻨﺪ ﻭداﻋﻲ اﺳﺖ‪ ,‬ﭘﺲ ﻣﺎ را ﺳـﻔﺎرش‬

‫دﻩ! آﻥ ﺣﴬت ‪ ‬ﻓﺮﻣــﻮد‪ :‬ﺷــﲈ را ﺑــﻪ ﺗــﺮس از ﺧــﺪاﻱ‬
‫ﹼ ﹼ‬
‫ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﱪدارﻱ از اﻣﲑ )ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻭ رﻳﻴﺲ( ﺧـﻮد‬
‫ﺳﻔﺎرش ﻣﻴﻜﻨﻢ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮدﻩ اﻱ ﺑﺮﺷـﲈ اﻣـﲑ ﺷـﻮد; زﻳـﺮا‬
‫ﻛﺴﻴﻜﻪ از ﺷﲈ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﲈﻧﺪ ﻭ ﻋﻤﺮﻱ ﻃﻮﻻﲏ ﻛﻨﺪ‪ ,‬اﺧـﺘﻼﻑ‬
‫ﺑﺴــﻴﺎرﻱ ﺧﻮاﻫــﺪ دﻳــﺪ‪ .‬ﺷــﲈ را ﺑــﻪ ﮔــﺮﻓﺘﻦ راﻩ ﻣــﻦ ﻭ راﻩ‬
‫ﺧﻠﻔﺎﻱ راﺷﺪﻳﻦ ـ ﻛﻪ ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﺪﻩ اﻧـﺪ ـ ﺗﺸـﻮﻳﻖ ﻣﻴﻜـﻨﻢ‪,‬‬
‫اﻳﻦ ﺳﻔﺎرش را ﺑﺎ ﺑﻦ دﻧﺪاﻥ ﻋﻘﻞ ﺧـﻮد ﺑﮕﲑﻳـﺪ‪ ,‬ﻭ ﺷـﲈ را‬
‫از راﻩ ﻫﺎﻱ ﻧﻮ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ راﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺧﻠﻔـﺎ ﻧﻴﺴـﺖ‬
‫ﺑﺮﺣﺬر ﻣﻴﺪارﻡ ; زﻳﺮا ﻫﺮ ﻧﻮ ﻭ ﺟﺪﻳﺪﻱ )در دﻳـﻦ( ﺑـﺪﻋﺖ‬
‫اﺳﺖ‪ ,‬ﻭ ﻫﺮ ﺑﺪﻋﺖ ﮔﻤﺮاﻫـﻲ اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ ﻫـﺮ ﮔﻤﺮاﻫـﻲ در‬
‫آﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪UQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٢٩‬‬
‫از ﻣﻌﺎذ ﺑﻦ ﺟﺒﻞ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ اﻱ رﺳﻮﻝ‬
‫ﻋـﻦ ﱠ ﹺ‬
‫اﻟﻨـﺎر‪,‬‬ ‫اﳉﻨﺔ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹶ ﹺ ﹸ ﹺ‬
‫ﻭﻳﺒﺎﻋـﺪﲏ ﹶ ﹺ‬ ‫ﺑﻌﻤﻞ ﹾ ﹺ ﹸ ﹺ‬
‫ﻳﺪﺧﻠﻨﻲ ﹾﹶ ﱠ ﹶ‬ ‫ﺧﺪا! ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬
‫أﺧﱪﲏ ﹺ ﹶ ﹶ ﹴ ﹸ‬
‫ﹾ‬
‫ﹶ ﹶ‬
‫ﻗﺎﻝ‪:‬‬
‫ﻋﻈﻴﻢ‪ ,‬ﹺ ﱠ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﻟﻘﺪ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻳﴪﻩ اﷲﹸ‬
‫ﻣـﻦ ﹶ ﱠ ﹶ ﹸ‬
‫ﻋـﲆ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻭإﻧﻪ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﻟﻴﺴﲑ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻋﻦ ﹶ ﹴ ﹶ ﹸ‬ ‫ﺳﺄﻟﺖ ﹶ ﹾ‬ ‫)ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬ ‫ﺗﴩﻙ ﹺ ﹺ‬
‫ﺗﻌﺒـﺪ اﷲﹶ ﻻﹶ ﹸ ﹾ ﹺ ﹸ‬ ‫ﺗﻌﺎﱃ ﹶ ﹺ‬
‫ﻭﺗﻘـﻴﻢ ﱠ ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﺼـﻼة‪,‬‬ ‫ﺑـﻪ ﹶ ﹾ ﹰ‬
‫ﺷـﻴﺌﺎ‪ ,‬ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶﹶ ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ‪ :‬ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ :‬ﹶأﻻﹶ‬
‫ﺛﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫رﻣﻀﺎﻥ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﱡ‬
‫ﻭﲢﺞ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫اﻟﺒﻴﺖ‪ .‬ﹸ ﱠ‬ ‫ﻭﺗﺼﻮﻡ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﺰﻛﺎة‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶﹸﹾﹺ‬
‫ﻭﺗﺆﰐ ﱠ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶ ﹶﹸ ﹺ‬ ‫أﺑﻮاب ﹾﹶ ﹺ‬
‫ﻋﲆ ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹶﹸﱡ ﹶ‬
‫ﻭاﻟﺼـﺪﻗﺔ ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﺗﻄﻔـﻰء‬ ‫اﻟﺼـﻮﻡ ﹸ ﱠ ﹲ‬
‫ﺟﻨـﺔ‪ ,‬ﹶ ﱠ‬ ‫اﳋﲑ‪ :‬ﱠ ﹾ ﹸ‬ ‫أدﻟﻚ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹾﹶ ﹺ ﹶ ﹶ‬
‫ﺟـﻮﻑ‬‫اﻟﺮﺟـﻞ ﹺﰲ ﹶ ﹾ‬
‫ﻭﺻـﻼة ﱠ ﹸ ﹺ‬
‫اﻟﻨـﺎر‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻳﻄﻔﻰء ﹾﹶ ﹶ‬
‫اﳌﺎء ﱠ ﹶ‬ ‫ﻛﲈ ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫اﳋﻄﻴﺌﺔ ﹶ ﹶ‬
‫ﺣﺘـﻰ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﻠـﻎ‬ ‫ﻋﻦ ﹾﹶ ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫اﳌﻀـﺎﺟﻊ( ﹶ ﱠ‬ ‫ﺟﻨﻮﲠﻢ ﹶ ﹺ‬ ‫ﺗﻼ‪ ) :‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺗﺘﺠﺎﰱ ﹸ ﹸ ﹸ ﹸ ﹾ‬ ‫ﺛﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫ﱠﹾ ﹺ‬
‫اﻟﻠﻴﻞ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﻭﻋﻤـﻮدﻩ‬ ‫ﺑـﺮأس ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫اﻷﻣـﺮ ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹸ‬ ‫أﺧـﱪﻙ ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ ) :‬ﹶأﻻﹶ ﹸ ﹾ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﺛﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫)ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ(‪ .‬ﹸ ﱠ‬
 ‫‪UR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫رأس ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻭذرﻭة ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫ﹺ ﹺ‬
‫اﻷﻣﺮ‬ ‫ﻗﺎﻝ‪ ) :‬ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ‪ .‬ﹶ ﹶ‬
‫ﻗﻠﺖ‪ :‬ﹶ ﹶﺑﲆ ﹶﻳﺎ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﺳﻨﺎﻣﻪ?( ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾﹶ ﹶ‬
‫ﻭذرﻭة ﹶ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹶﹸ ﹺ‬
‫ﻗﺎﻝ‪:‬‬‫ﺛﻢ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺳﻨﺎﻣﻪ ﹾ ﹺ ﹶ ﹸ‬
‫اﳉﻬﺎد(‪ .‬ﹸ ﱠ‬ ‫اﻟﺼﻼة‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻭﻋﻤﻮدﻩ ﱠ‬ ‫ﹺ ﹾ ﹶﹸ‬
‫اﻹﺳﻼﻡ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹸ‬
‫ذﻟﻚ ﹸ ﱢ ﹺ‬‫ﺑﻤﻼﻙ ﹺ ﹶ‬‫أﺧﱪﻙ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﻗﻠﺖ‪ :‬ﹶ ﹶﺑﲆ ﹶﻳـﺎ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫رﺳـﻮﻝ اﷲﹺ‪,‬‬ ‫ﻛﻠﻪ?(‪ .‬ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫) ﹶأﻻﹶ ﹸ ﹾ ﹺ ﹸ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﺄﺧﺬ ﹺ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫ﻗﻠﺖ‪ :‬ﹶﻳـﺎ ﹶ ﹺ ﱠ‬
‫ﻧﺒـﻲ اﷲﹺ‪,‬‬ ‫ﻫﺬا(‪ .‬ﹸ ﹾ ﹸ‬ ‫ﻋﻠﻴﻚ ﹶ‬‫ﻛﻒ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻭﻗﺎﻝ‪ ) :‬ﹸ ﱠ‬ ‫ﹶﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﻠﺴﺎﻧﻪ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺛﻘﻠﺘﻚ ﹸ ﱡ ﹶ‬
‫أﻣﻚ ﹶﻳﺎ ﹸ ﹶ ﹸ‬
‫ﻣﻌـﺎذ‪,‬‬ ‫ﻧﺘﻜﻠﻢ ﹺ ﹺﺑﻪ? ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻘﺎﻝ‪ ) :‬ﹶ ﹺ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﳌﺆاﺧﺬﻭﻥ ﹺ ﹶﺑﲈ ﹶ ﹶ ﹶ ﱠ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹺﱠ‬
‫ﻭإﻧﺎ ﹶﹸ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻬﻢ ـ ﹶ ﹾأﻭ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹺ‬ ‫اﻟﻨﺎس ﹺﰲ ﱠ ﹺ‬
‫ﻗـﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹶ‬
‫ﻋـﲆ‬ ‫ﻭﺟـﻮﻫ ﹺ ﹾ‬‫ﻋـﲆ ﹸ ﹸ‬ ‫اﻟﻨﺎر ﹶ ﹶ‬ ‫ﻳﻜﺐ ﱠ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻭﻫﻞ ﹶ ﹸ ﱡ‬
‫ﹺﹺ‬ ‫ﹺﹸ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫اﻟﱰﻣﺬﻱ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﻗـﺎﻝ‪:‬‬ ‫رﻭاﻩ ﱢ ﹾ ﱡ‬ ‫ﺣﺼﺎﺋﺪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫أﻟﺴﻨﺘﻬﻢ?(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻣﻨﺎﺧﺮﻫﻢ ـ ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹶ‬
‫ﹶﹶ ﹺ ﹾ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ‪.‬‬
‫ﹲ‬ ‫ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ‬
‫از ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ آﮔﺎﻫﻢ ﻛﻦ ﻛﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﲠﺸﺖ داﺧﻞ ﻛﻨـﺪ ﻭ‬
‫از دﻭزخ دﻭر ﮔﺮداﻧﺪ‪ ,‬آﻥ ﺣﴬت ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫از ﭼﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻱ ﻭ آﺳﺎﻥ اﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻛﺴـﻴﻜﻪ‬
‫ﺧﺪاﻱ ﺗﻌﺎﱄ ﺑـﺮاﻱ اﻭ آﻥ ﻛـﺎر را آﺳـﺎﻥ ﺳـﺎزد‪ ,‬ﻭ آﻥ ﻫـﻢ‬
 ‫‪US‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﻳﻦ ﻛﻪ‪ :‬ﺑﻨـﺪﮔﻲ ﻛﻨـﻲ ﺧـﺪاﻱ ﻳﻜﺘـﺎ را ﻭ‬

‫ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑـﺮاﻱ اﻭ ﴍﻳـﻚ ﻗـﺮار ﻧـﺪﻫﻲ‪ ,‬ﻭ ﻧـﲈز را ﺑـﺮ ﭘـﺎ‬
‫دارﻱ‪ ,‬ﻭ زﻛــﺎت ﺑــﺪﻫﻲ‪ ,‬رﻭزﻩ ]ﻣــﺎﻩ ﻣﺒــﺎرﻙ[ رﻣﻀــﺎﻥ را‬
‫ﺑﮕﲑﻱ‪ ,‬ﻭ ﺣـﺞ ﺧﺎﻧـﻪ ﺧـﺪا ﺑﺮﻭﻱ‪ ,‬ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻳـﺎ ﺗـﻮ‬
‫را از ﳘﻪ درﻫﺎﻱ ﺧﲑ آﮔﺎﻩ ﻧﺴﺎزﻡ? رﻭزﻩ ﺳﭙﺮﻱ اﺳﺖ ﻛـﻪ‬
‫از رﻭزﻩ دار ﳏﺎﻓﻈــﺖ ﻣﻴﻜﻨــﺪ‪ ,‬ﻭ ﺻﺪﻗـــﻪ‪ ,‬آﺗــﺶ ﮔﻨــﺎﻩ ﻭ‬
‫ﺧﻄﺎﻫــﺎ را ﺧــﺎﻣﻮش ﻣﻴﺴــﺎزد; ﭼﻨــﺎﻥ ﻛــﻪ آب آﺗــﺶ را‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻴﻜﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻧﲈز ﺷﺨﺺ در دﻝ ﺷﺐ ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﺳــﭙﺲ اﻳــﻦ آﻳــﻪ را ﺗــﻼﻭت ﻓﺮﻣــﻮد‪] :‬ﭘﻬﻠﻮﻫﺎﻳﺸــﺎﻥ از‬
‫ﺑﺴﱰﻫﺎﻳﺸﺎﻥ دﻭر ﻣﻴﺸﻮد[‪ ,‬ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ‪‬ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ‪ ‬رﺳﻴﺪ‪,‬‬
‫ﭘﺲ از آﻥ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻳﺎ ﺗـﻮ را از ﴎآﻣـﺪ ﻛﺎرﻫـﺎ ﻭ ﺑـﺎﻻﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﻛﻮﻫﺎﻥ آﻥ ﺑﺎ ﺧﱪ ﻧﻜﻨﻢ? ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﲇ اﻱ رﺳﻮﻝ ﺧﺪا! ﻣﺮا ﺑﺎ‬
 ‫‪UT‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺧﱪ ﻛﻦ‪ ,‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﴎآﻣﺪ ﻛﺎرﻫـﺎ اﺳـﻼﻡ اﺳـﺖ‪ ,‬ﻭ ﺳـﺘﻮﻥ‬

‫اﺳﻼﻡ ﻧﲈز‪ ,‬ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻛﻮﻫﺎﻥ آﻥ ﺟﻬﺎد در راﻩ ﺧﺪاﺳـﺖ‪,‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻳﺎ ﺗﻮ را از ﴎ رﺷﺘﻪ ﳘﻪ اﻳﻦ ﻫﺎ ﺧﱪ ﻧﺪﻫﻢ?‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﲇ اﻱ رﺳﻮﻝ ﺧﺪا! ﻣﺮا ﺧﱪ دﻩ‪ ,‬آﻥ ﺣﴬت زﺑـﺎﻥ‬
‫ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﻳﻦ را ﻧﮕﻪ دار‪ ,‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬اﻱ ﭘﻴـﺎﻣﱪ‬
‫ﺧﺪا! آﻳﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ آﻥ ﭼﻪ ﻣﻴﮕـﻮﻳﻴﻢ‪ ,‬ﻣـﻮرد ﺑﺎزﺧﻮاﺳـﺖ ﻗـﺮار‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ? آﻥ ﺣﴬت ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﺎدرت ﺑﻪ داﻏﺖ‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ ,‬آﻳﺎ ﻣﺮدﻡ ﺑﺮ رﻭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ )ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮد ﺑـﺮ ﺑﻴﻨـﻰ‬
‫ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ( در آﺗﺶ ﻣﻴﺎﻧﺪازد‪ ,‬ﻣﮕﺮ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻳـﺎﻭﻩ‪ ,‬ﺑﻴﻬـﻮدﻩ ﻭ‬
‫ﹺدرﻭ ﺷﺪﻩ زﺑﺎﻥ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ!?‬
‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٠‬‬
 ‫‪UU‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از اﺑﻰ ﺛﻌﻠﺒﺔ اﳋﺸﻨﻰ ﺟﺮﺛﻮﻡ ﺑﻦ ﻧﺎﴍ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ‬

‫ﻓـﺮض ﹶ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﻓـﺮاﺋﺾ‬ ‫إﻥ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺗﻌـﺎﱃ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ ) :‬ﹺ ﱠ‬
‫ﺎء ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻼ‬ ‫ﻭﺣﺮﻡ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫أﺷﻴ ﹶ‬ ‫ﺗﻌﺘﺪﻭﻫﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻓﻼ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻭﺣﺪ ﹸ ﹸ ﹰ‬
‫ﺣﺪﻭدا ﹶ ﹶ‬ ‫ﺗﻀﻴﻌﻮﻫﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻼ ﹸ ﹶ ﱢ ﹸ ﹶ‬
‫ﻏـﲑ ﹺ ﹾ ﹶ ﹴ‬
‫ﻧﺴـﻴﺎﻥ ﹶ ﹶ‬ ‫رﲪﺔ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻋﻦ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫أﺷﻴﺎء ﹶ ﹾ ﹶ ﹰ‬ ‫ﹶﹾﹶ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﻓـﻼ‬ ‫ﻟﻜﻢ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﺗﻨﺘﻬﻜﻮﻫﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﺳﻜﺖ ﹶ ﹾ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ رﻭاﻩ ﱠ ﹸ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫اﻟﺪارﻗﻄﻨﻲ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭﻏﲑﻩ‪.‬‬ ‫ﻋﻨﻬﺎ(‪ .‬ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ‬ ‫ﹶﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﺗﺒﺤﺜﻮا ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﻫﺎﻳﻲ را ﻓـﺮض ﻧﻤـﻮدﻩ اﺳـﺖ ;‬
‫ﭘﺲ آﳖﺎ را ﺿﺎﻳـﻊ ﻧﻜﻨﻴـﺪ ﻭ از ﻛﺎرﻫـﺎﻳﻲ ﻣﻨـﻊ ﻓﺮﻣــﻮدﻩ ﻭ‬
‫ﳏﺮﻣﺎﰐ( ﻣﻌﲔ ﻛﺮدﻩ اﺳـﺖ‬
‫ﺑﺮاﻱ آﻥ ﻫﺎ ﺣﺪﻭدﻱ )ﻣﺮزﻫﺎ ﻭ ﹼ‬
‫; ﭘﺲ از آﻥ ﻫﺎ ﭘـﺎ ﻓﺮاﺗـﺮ ﻣﮕﺬارﻳـﺪ‪ ,‬ﻭ ﭼﻴﺰﻫـﺎﻳﻲ را ﺣـﺮاﻡ‬
‫ﹺ‬
‫ﺑـﻮدﻥ آﻥ اﺣـﱰاﻡ‬ ‫ﻧﻤﻮدﻩ اﺳﺖ ; ﭘﺲ ﺑـﻪ ﺣﺮﻣـﺖ ﻭ ﺣـﺮاﻡ‬
‫ﺑﮕﺬارﻳﺪ‪ ,‬ﻭ درﺑﺎرﻩ ﭼﻴﺰﻫـﺎﻱ دﻳﮕـﺮﻱ ﺳـﻜﻮت ﻛـﺮدﻩ ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﲏ ﺑﻪ ﺷﲈ‪ ,‬ﻧﻪ از رﻭﻱ ﻓﺮاﻣـﻮﳾ ; ﭘـﺲ آﳖـﺎ را‬
 ‫‪UV‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ ﻣﻜﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣١‬‬
‫از اﺑﻰ ﻋﺒﺎس ﺳﻬﻞ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺳﺎﻋﺪ￯ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ‬
‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ﱠ ﹺ‬
‫دﻟﻨـﻲ ﹶ ﹶ‬
‫ﻋـﲆ‬ ‫ﹸ‬ ‫ﻓﻘﺎﻝ‪ :‬ﹶﻳﺎ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫رﺟﻞ ﹺ ﹶإﱃ ﱠ ﹺ ﱢ‬
‫اﻟﻨﺒﻲ ‪ ‬ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺟﺎء ﹶ ﹸ ﹲ‬
‫ﻛﻪ‪ :‬ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﻨﺎس‪ .‬ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫أﺣﺒﻨﻲ اﷲﹸ‪ ,‬ﹶ ﹺ‬ ‫ﻋﻤﻠﺘﻪ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﹶ ﹶ ﹴ‬
‫ﻓﻘـﺎﻝ‪ ) :‬ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫ازﻫـﺪ‬ ‫ﻭأﺣﺒﻨﻲ ﱠ ﹸ‬
‫ﹶ ﹶﱠ‬ ‫إذا ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹶ ﱠ‬
‫اﻟﻨـﺎس(‪.‬‬ ‫اﻟﻨﺎس ﹸ ﹺ ﱠ ﹶ‬
‫ﳛﺒـﻚ ﱠ ﹸ‬ ‫ﻋﻨﺪ ﱠ ﹺ‬‫ﻭازﻫﺪ ﻓﹺ ﹶﻴﲈ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﳛﺒﻚ اﷲﹸ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬ ‫اﻟﺪﻧﻴﺎ ﹸ ﹺ ﱠ ﹶ‬
‫ﹺﰲ ﱡ ﹾ ﹶ‬
‫ﹶﹴ‬ ‫ﻭﻏﲑﻩ ﹺ ﹶ ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﺣﺴﻨﺔ‪.‬‬ ‫ﺑﺄﺳﺎﻧﻴﺪ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻣﺎﺟﻪ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫اﺑﻦ ﹶ ﹶ‬‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ‬
‫ﹶﹶ ﹸ‬
‫ﻣﺮدﻱ ﻧﺰد ﭘﻴﺎﻣﱪ اﻛـﺮﻡ ‪ ‬آﻣـﺪ ﻭ ﮔﻔـﺖ‪ :‬اﻱ رﺳـﻮﻝ‬
‫ﺧﺪا! ﻣﺮا ﺑﻪ ﻛﺎرﻱ راﻫﻨﲈﻳﻲ ﻛـﻦ ﻛـﻪ ﻫﺮﮔـﺎﻩ آﻥ را اﻧﺠـﺎﻡ‬
‫دﻫﻢ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻣﺮا دﻭﺳﺖ ﺑﺪارد‪ ,‬ﻭ ﻣﺮدﻡ ﻧﻴـﺰ ﻣـﺮا دﻭﺳـﺖ‬
‫ﺑﺪارﻧﺪ‪ ,‬آﻥ ﺣﴬت ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬دﻝ ﺑـﻪ دﻧﻴـﺎ ﻣﺒﻨـﺪ ﻭ از آﻥ‬
‫رﻭﻱ ﮔﺮداﻥ ﺗﺎ ﺧﺪا ﺗﻮ را دﻭﺳﺖ ﺑﺪارد‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ آﻥ ﭼـﻪ ﻧـﺰد‬
 ‫‪UW‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻣﺮدﻡ اﺳﺖ ﺑﻴﻤﻴﻞ ﺑﺎش ﻭ از آﻥ رﻭﻱ ﮔﺮداﻥ ﺗﺎ ﻣﺮدﻡ ﺗـﻮ را‬

‫دﻭﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٢‬‬
‫از اﺑﻰ ﺳﻌﻴﺪ ﺳـﻌﺪ ﺑـﻦ ﻣﺎﻟـﻚ ﺑـﻦ ﺳـﻨﺎﻥ ﺧـﺪر￯ ‪‬‬
‫ﴐر ﹶﻭﻻﹶ‬
‫رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮدﻧـﺪ‪) :‬ﻻﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﴐار(‪.‬‬ ‫ﹺ‬
‫ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹶ ﹺ ﹲ‬
‫ﻣﺎﺟـﻪ ﹶ ﱠ ﹶ ﹸ ﹾ ﱡ‬
‫ﻭاﻟـﺪارﻗﻄﻨﻲ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻭﻏﲑﳘـﺎ‬ ‫اﺑﻦ ﹶ ﹶ‬
‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ‬
‫ﺣﺴﻦ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﳛـﻲ‬
‫ﺑـﻦ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻋﻦ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﻋﻤـﺮﻭ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻣﺎﻟﻚ ﹺﰲ ﹾﹸ ﹶ ﱠ‬
‫اﳌﻮﻃﺄ ﹸ ﹾ ﹶ ﹰ‬
‫ﻣﺮﺳﻼ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻭرﻭاﻩ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫ﹸ ﹾ ﹶ ﹰ‬
‫ﻣﺴﻨﺪا‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﹺ ﹴ‬ ‫اﻟﻨﺒﻲ ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻋﻦ ﹶ ﹺ ﹺ‬
‫ﻳﻘـﻮﻱ‬ ‫ﻓﺄﺳﻘﻂ ﹶ ﹶأﺑﺎ ﹶﺳﻌﻴﺪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﻭﻟﻪ ﹸ ﹸ ﹲ‬
‫ﻃﺮﻕ ﹸ ﹶ ﱢ‬ ‫ﻋﻦ ﱠ ﹺ ﱢ‬‫أﺑﻴﻪ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹶ ﹾ‬
‫ﺑﻌﻀﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻌﻀﻬﺎ ﹶ ﹾ ﹰ‬
‫ﹶﹾ ﹸ ﹶ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد زﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮاﻥ‪.‬‬
 ‫‪UX‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫)ﻳﻌﻨﻲ دﻳﻦ ﻣﺒﲔ اﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺑﻨـﺎ‬

‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻭ ﴐر رﺳﺎﻧﻴﺪﻥ را ﻣﻨﻊ ﻛﺮدﻩ اﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٣‬‬
‫از اﺑﻦ ﻋﺒﺎس رﴇ اﷲ ﻋﻨﻬﲈ رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ رﺳـﻮﻝ‬
‫ﻻدﻋـﻰ‬ ‫اﻟﻨـﺎس ﹺ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬
‫ﺑـﺪﻋﻮاﻫﻢ‪ ,‬ﱠ ﹶ‬ ‫ﻳﻌﻄـﻰ ﱠ ﹸ‬‫ﻟـﻮ ﹸ ﹾ ﹶ‬
‫اﻛﺮﻡ ‪ ‬ﻓﺮﻣـﻮد‪ ) :‬ﹶ ﹾ‬
‫ﻋـﲆ ﹾﹸ ﱠ ﹺ‬ ‫ﻭدﻣـﺎءﻫﻢ; ﹺ ﹺ‬ ‫أﻣـﻮاﻝ ﹶﻗـ ﹴ ﹺ‬ ‫ﹺ ﹶ ﹲ‬
‫اﳌـﺪﻋﻲ‪,‬‬ ‫ﻟﻜـﻦ ﹾ ﹶ ﱢ ﹶ ﹸ‬
‫اﻟﺒﻴﻨـﺔ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻮﻡ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫رﺟﺎﻝ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬ ‫أﻧﻜـﺮ(‪ .‬ﹶ ﹺ ﹲ‬
‫رﻭاﻩ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ ﱡ‬
‫اﻟﺒﻴﻬﻘـﻲ‬ ‫ﺣﺴـﻦ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﺣـﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫ﻣـﻦ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﻋـﲆ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹾﹶ ﹸ‬
‫ﻭاﻟﻴﻤﲔ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﺑﻌﻀﻪ ﹺﰲ ﱠ ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ‬
‫اﻟﺼﺤﻴﺤﲔ‪.‬‬ ‫ﻭﻏﲑﻩ ﹶ ﹶ‬
‫ﻫﻜﺬا ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹶﹾﹸﹸ‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮدﻡ ﺑﻪ ﳎﺮد ادﻋﺎﻳﺸﺎﻥ ]ﻭ ﳘﲔ ﻛﻪ ادﻋﺎﻱ ﭼﻴـﺰﻱ‬
‫ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ[ ﺑﻪ آﻥ ﻫﺎ دادﻩ ﻣﻴﺸﺪ‪ ,‬ﻫﺮآﻳﻨﻪ ﺑﺮﺧﻲ ادﻋﺎﻱ اﻣﻮاﻝ‬
‫ﻣـﺪﻋﻲ ﮔـﻮاﻫﻲ‬
‫ﻭ ﺧﻮﻥ ﺑﺮﺧـﻲ دﻳﮕـﺮ ﻣﻴﻜﺮدﻧـﺪ‪ ,‬ﻭﱄ ﺑـﺮ ﹼ‬
 ‫‪UY‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫دﻫﻨﺪﻩ اﻱ ﻫﺴﺖ‪ ,‬ﻭ ﺑﺮ ﻣﻨﻜﺮ ﻭ اﻧﻜﺎر ﻛﻨﻨﺪﻩ‪ ,‬ﺳﻮﮔﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٤‬‬
‫از اﺑﻰ ﺳﻌﻴﺪ ﺧﺪر￯ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﮔﻔـﺖ‪ :‬از‬
‫رﺳﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ‪ ‬ﺷـﻨﻴﺪﻡ ﻛـﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧـﺪ‪) :‬ﻣـﻦ ﹶ ﹺ‬
‫رأ￯ ﹾ ﹸ ﹾ‬
‫ﻣـﻨﻜﻢ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﻳﺴﺘﻄﻊ ﹶ ﹺ ﹺ ﹺ ﹺ‬
‫ﻓﺒﻠﺴﺎﻧﻪ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫ﻓـﺈﻥ ﹶﱂ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ‬
‫ﻳﺴـﺘﻄﻊ‬ ‫ﻓﻠﻴﻐﲑﻩ ﹺ ﹶﺑﻴﺪﻩ‪ ,‬ﹶﻓﺈﹺ ﹾﻥ ﹶﱂ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻣﻨﻜﺮا ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ ﱢ ﹾ ﹸ‬
‫ﹸﹾ ﹶﹰ‬
‫ﹺ‬ ‫ﻭذﻟﻚ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻓﺒﻘﻠﺒﻪ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹶ‬
‫ﹶﹺﹶﹾﹺﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ‪.‬‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬ ‫أﺿﻌﻒ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫اﻹﻳﲈﻥ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﻛﺴﻴﻜﻪ از ﺷﲈ ﻛﺎر زﺷﺖ ﻭ ﻣﻨﻜﺮﻱ را دﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ آﻥ را ﺑﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺧﻮد ﺗﻐﻴﲑ دﻫﺪ‪ ,‬اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﻐﻴﲑ دﻫﺪ‪,‬‬
‫ﺑﺎ زﺑﺎﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮد ﺗﻐﻴﲑ دﻫﺪ‪ ,‬ﻭ اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑـﺎ زﺑـﺎﻥ‬
‫ﺗﻐﻴﲑ دﻫﺪ‪ ,‬ﺑﺎ دﻝ ﺧﻮد آﻥ را اﻧﻜﺎر ﻛﻨﺪ ﻭ اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ; ﻳﻌﻨﻰ‬
‫اﻧﻜﺎر ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ دﻝ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ اﻳﲈﻥ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪VP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٥‬‬
‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ‪‬‬
‫ﺗﺒﺎﻏﻀـﻮا‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ‬
‫ﺗﻨﺎﺟﺸـﻮا‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪) :‬ﻻﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﲢﺎﺳﺪﻭا‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﺑﻌﺾ‪ ,‬ﹸ ﹸ ﹺ‬
‫ﻋﺒـﺎد اﷲﹺ‬
‫ﻭﻛﻮﻧﻮا ﹶ ﹶ‬ ‫ﺑﻴﻊ ﹶ ﹾ ﹴ ﹶ‬‫ﻋﲆ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﺑﻌﻀﻜﻢ ﹶ ﹶ‬
‫ﻳﺒﻊ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹾ‬ ‫ﺗﺪاﺑﺮﻭا‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫ﹶﹶ ﹶﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫أﺧـﻮ ﹾﹸ ﹾ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫اﳌﺴـﻠﻢ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹺﹾ ﹶ ﹰ‬
‫ﳜﺬﻟـﻪ‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ‬
‫ﻳﻈﻠﻤـﻪ‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹸ‬
‫اﳌﺴـﻠﻢ‪ :‬ﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬ ‫إﺧﻮاﻧﺎ‪ ,‬ﹾﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﻭﻳﺸﲑ ﹺ ﹶإﱃ ﹾ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﺻﺪرﻩ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺛـﻼث‬ ‫ﹶ‬ ‫ﻫﻬﻨﺎ ـ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫اﻟﺘﻘﻮ￯ ﹸ ﹶ‬ ‫ﻳﻜﺬﺑﻪ‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﳛﻘﺮﻩ‪ ,‬ﱠ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹸﹸ‬
‫ﹺ‬ ‫اﻟﴩ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﺑﺤﺴﺐ ﹺ ﹴ ﹺ‬ ‫ﹴ‬
‫ﻛـﻞ‬ ‫أﺧﺎﻩ ﹾﹸ ﹾ ﹶ‬
‫اﳌﺴﻠﻢ‪ ,‬ﹸ ﱡ‬ ‫ﳛﻘﺮ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫أﻥ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻣﻦ ﱠ ﱢ‬ ‫اﻣﺮئ ﹶ‬ ‫ﻣﺮات ـ ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ ﹾ‬ ‫ﹶﱠ‬
‫ﹺ‬ ‫ﻋﲆ ﹾﹸ ﹾ ﹺ ﹺ‬ ‫ﹾﹸ ﹾ ﹺ ﹺ‬
‫ﻭﻋﺮﺿـﻪ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫رﻭاﻩ‬ ‫دﻣـﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭﻣﺎﻟـﻪ‪ ,‬ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬ ‫ﺣـﺮاﻡ‪ :‬ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫اﳌﺴـﻠﻢ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫اﳌﺴﻠﻢ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ‪.‬‬
‫ﹸ ﹾ ﹲ‬
‫ﺷﲈ ﻣﺴـﻠﲈﻧﺎﻥ ﺑـﻪ ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ ﺣﺴـﺪ ﻧﻮرزﻳـﺪ‪ ,‬ﺑـﻪ زﻳـﺎﻥ‬
‫ﻳﻜــﺪﻳﮕﺮ ﺳــﺎزش ﻧﻜﻨﻴــﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑــﻪ ﻳﻜــﺪﻳﮕﺮ ﺑﻐــﺾ ﻭ ﻛﻴﻨــﻪ‬
 ‫‪VQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻧﻮرزﻳﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑﻪ ﳘﺪﻳﮕﺮ ﭘﺸﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ,‬ﻭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﺷـﲈ ﺑـﺮ‬

‫ﻓﺮﻭش دﻳﮕﺮﻱ ﻧﻔﺮﻭﺷﺪ‪ ,‬ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪا‪ ,‬ﻭ ﺑﺮادراﻥ ﳘـﺪﻳﮕﺮ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ,‬ﻣﺴﻠﲈﻥ ﺑﺮادر ﻣﺴﻠﲈﻥ اﺳﺖ‪ ,‬ﺑﻪ ﺑـﺮادر ﺧـﻮد ﺳـﺘﻢ‬
‫ﻧﻤﻴﻜﻨــﺪ‪ ,‬دﺳــﺖ از ﻳــﺎرﻱ ﻭ ﻛﻤــﻚ اﻭ ﻧﻤﻴﻜﺸــﺪ‪ ,‬اﻭ را‬
‫ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻧﻤﻴﻜﻨﺪ‪ ,‬اﻭ را ﺧﻮار ﻭ ذﻟﻴﻞ ﻧﻤﻴﺸﲈرد‪ ,‬اﻳﻦ ﺗﻘـﻮا ﻭ‬
‫ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎرﻱ اﺳﺖ‪ .‬ﻭ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺳـﻴﻨﻪ اش اﺷـﺎرﻩ ﻓﺮﻣـﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاﻱ اﻧﺴﺎﻥ ﳘﲔ ﻛﺎﰲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻣﺴـﻠﲈﻥ ﺧـﻮﻳﺶ را‬
‫ﺣﻘﲑ ﻭ ﻛﻮﭼﻚ ﺷﲈرد‪ ,‬ﺧﻮﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﴍﻑ ﻭ ﻧﺎﻣﻮس ﻫﺮ‬
‫ﻣﺴﻠﲈﻥ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﲈﻥ دﻳﮕﺮ ﺣﺮاﻡ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٦‬‬
 ‫‪VR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از اﺑﻰ ﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬رﻭاﻳـﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﭘﻴـﺎﻣﱪ اﻛـﺮﻡ ‪‬‬

‫ﻣﻦ ﹸ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻣﺆﻣﻦ ﹸ ﹰ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫اﻟﺪﻧﻴﺎ‪ ,‬ﹶ ﱠﻧﻔـﹶﺲ‬
‫ﻛﺮب ﱡ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻛﺮﺑﺔ ﹾ‬ ‫ﻋﻦ ﹸ ﹾ ﹴ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻣﻦ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪ ) :‬ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﲆ ﹸ ﹾ ﹺ ﹴ‬
‫ﻣـﻌﴪ‪,‬‬ ‫ﻳﴪ ﹶ ﹶ‬‫ﻭﻣﻦ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻳﻮﻡ ﹾ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻣﻦ ﹸ ﹶ ﹺ‬
‫ﻛﺮب ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ ﹶ‬
‫اﻟﻘﻴﺎﻣﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﻨﻪ ﹸ ﹰ ﹺ‬
‫ﻛﺮﺑﺔ ﹾ‬ ‫اﷲﹸ ﹶ ﹾ ﹸ ﹾ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬ ‫ﻳﴪ اﷲﹸ ﹶ ﹺ‬
‫ﺳـﱰﻩ اﷲﹸ‬
‫ﻣﺴﻠﲈ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﺳﱰ ﹸ ﹾ ﹰ‬‫ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹶ‬‫ﻭاﻵﺧﺮة‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﹶ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﹺﰲ ﱡ ﹾ ﹶ‬
‫اﻟﺪﻧﻴﺎ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶﱠﹶ‬
‫اﻟﻌﺒﺪ ﹺﰲ ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫ﻋﻮﻥ ﹾ ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫ﻋﻮﻥ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﹾ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫اﻟﻌﺒﺪ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭاﻵﺧﺮة‪ ,‬ﹶﻭاﷲﹸ ﹺﰲ ﹶ ﹾ ﹺ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ‬ ‫ﹺﰲ ﱡ ﹾ ﹶ‬
‫اﻟﺪﻧﻴﺎ ﹶ‬
‫ﺳﻬﻞ اﷲﹸ ﹶﻟـﻪ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻓﻴﻪ ﹺ ﹾ ﹰ‬‫ﻳﻠﺘﻤﺲ ﹺ ﹺ‬ ‫ﺳﻠﻚ ﹶ ﹺ ﹰ ﹺ‬ ‫ﹺ ﹺ‬
‫ﺑـﻪ‬ ‫ﹸ‬ ‫ﻋﻠﲈ‪ ,‬ﹶ ﱠ ﹶ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺎ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶأﺧﻴﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹴ ﹺ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﺎ ﹺ ﹶإﱃ ﹾﹶ ﱠ ﹺ‬
‫ﹺﹺ ﹰ‬
‫ﺑﻴـﻮت اﷲﹺ‪,‬‬ ‫ﻗـﻮﻡ ﹺﰲ ﹶ ﹾﺑﻴـﺖ ﹾ‬
‫ﻣـﻦ ﹸ ﹸ‬ ‫اﺟﺘﻤﻊ ﹶ ﹾ ﹲ‬
‫ﻭﻣﺎ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫اﳉﻨﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﹾﻳﺘ ﹸﻠ ﹶ ﹺ‬
‫ــﺖ ﹶﻋ ﹶﻠ ﹾ ﹺ ﹸ‬
‫ــﻴﻬﻢ‬ ‫ــﻨﻬﻢ‪ ,‬ﹺإﻻﱠ ﹶ ﹶﻧﺰ ﹶﻟ ﹾ‬ ‫ﻭﻳﺘﺪار ﹸﺳ ﹶ ﹸ‬
‫ــﻮﻧﻪ ﹶﺑ ﹾﻴ ﹶ ﹸ ﹾ‬ ‫ــﺎب اﷲﹺ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ــﻮﻥ ﻛ ﹶﺘ ﹶ‬ ‫ﹶ‬
‫اﳌﻼﺋﻜﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻭذﻛﺮﻫﻢ اﷲﹸ‬ ‫ﻭﺣﻔﺘﻬﻢ ﹾﹶ ﹶ ﹺ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭﻏﺸﻴﺘﻬﻢ ﱠ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫اﻟﺮﲪﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﱠ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫ﹺ‬
‫اﻟﺴﻜﻴﻨﺔ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬‫ﱠ ﹺ ﹶﹸ‬
‫ﻋﻤﻠﻪ ﹶﱂ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻋﻨﺪﻩ‪ ,‬ﻭﻣﻦ ﱠ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻳﴪع ﹺﺑﻪ ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ‬
‫ﻧﺴﺒﻪ(‪.‬‬ ‫ﺑﻄﺄ ﹺﺑﻪ ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹾ ﹸ ﹾ ﹾ‬ ‫ﻓﻴﻤﻦ ﹾ ﹶ ﹸ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹾ‬
‫ﲠﺬا ﱠ ﹾ ﹺ‬
‫اﻟﻠﻔﻆ‪.‬‬ ‫ﻣﺴﻠﻢ ﹺ ﹶ‬ ‫ﹺ‬
‫رﻭاﻩ ﹸ ﹾ ﹲ‬‫ﹶﹶ ﹸ‬
‫ﻛﺴﻴﻜﻪ از ﺑﺮادر ﻣﺆﻣﻦ ﺧﻮد ﻳﻚ ﺳﺨﺘﻲ ﻭ دﺷﻮارﻱ را‬
 ‫‪VS‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫در دﻧﻴﺎ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻳﻚ دﺷﻮارﻱ ﻭ ﺳﺨﺘﻲ رﻭز‬

‫ﻗﻴﺎﻣﺖ اﻭ را رﻓﻊ ﻣﻴﻜﻨﺪ‪ ,‬ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺑﺮ ﻓﻘﲑ ﻭ ﺑﻴﻨـﻮاﻳﻲ آﺳـﺎﻥ‬
‫ﺑﮕﲑد‪ ,‬ﺧﺪاﻭﻧـﺪ در دﻧﻴـﺎ ﻭ آﺧـﺮت ﺑـﺮ اﻭ آﺳـﺎﻥ ﺧﻮاﻫـﺪ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﺑﺪﻱ ﻭ زﺷﺘﻲ ﻣﺴـﻠﲈﲏ را ﭘﻨﻬـﺎﻥ ﻛﻨـﺪ‪,‬‬
‫ﺧﺪاﻭﻧﺪ در دﻧﻴﺎ ﻭ آﺧﺮت‪ ,‬ﺑﺪﻱ ﻭ زﺷﺘﻲ اﻭ را ﻣﻴﭙﻮﺷـﺎﻧﺪ‪,‬‬
‫)اﻳــﻦ زﺷــﺘﻲ ﻭ ﺑــﺪﻱ ﺑــﺮاﻱ ﻛﺴــﺎﲏ ﻛــﻪ داراﻱ ﻛﺎرﻫــﺎ ﻭ‬
‫ﻣﻨﺎﺻﺐ ﺑﺰرگ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ‪ ,‬از ﻗﺒﻴﻞ اﻣﲑاﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺴﺎد‬
‫ﻣﺸـﻬﻮر ﻧﻴﺴـﺘﻨﺪ ﻭ ﳑﻜــﻦ اﺳـﺖ اﺗﻔـﺎﻗﻲ آﻥ را اﻧﺠــﺎﻡ دادﻩ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ; اﻟﺒﺘﻪ در ﺻﻮرت اﻧﺠﺎﻡ آﻥ ﻛﺎر‪ ,‬ﻭﱄ اﮔـﺮ در ﺣـﺎﻝ‬
‫اﻧﺠﺎﻡ زﺷﺘﻲ دﻳﺪﻩ ﺷـﻮد‪ ,‬ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﻨـﻊ ﺷـﻮد ﻭ اﮔـﺮ ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺎزداﺷﺘﻦ از آﻥ ﻛﺎر زﺷﺖ ﻭﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ,‬ﺑﻪ ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮﻭا ﻭ‬
‫ﺣﺎﻛﻢ ﺷﻬﺮ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮد( ﻭ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﻗـﺪﻣﻲ در آﻣـﻮﺧﺘﻦ‬
 ‫‪VT‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻋﻠﻢ ﺑﺮدارد‪ ,‬ﺧﺪا راﻩ ﲠﺸـﺖ را ﺑـﺮ اﻭ آﺳـﺎﻥ ﮔﺮداﻧــﺪ‪ ,‬ﻭ‬

‫ﻫـﺮﮔﺎﻩ ﮔﺮﻭﻫﻲ از ﻣـﺮدﻡ در ﺧـﺎﻧـﻪ اﻱ از ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﺪا‬
‫)ﻣﺴﺎﺟﺪ( ﮔﺮد آﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻗـﺮآﻥ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ ﻭ درس ﻫـﺎﻱ ﻗـﺮآﻥ‬
‫را ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ‪ ,‬دﻝ ﻫﺎ ﺑﺮ اﻳﺸـﺎﻥ ﻓـﺮﻭد آﻳـﺪ‪ ,‬ﻭ ﻣﻬـﺮ ﻭ‬
‫ﳏﺒﺖ ﻭ رﲪﺖ ﺧﺪاﻭﻧﺪﻱ ﺑﺮ آﻧـﺎﻥ ﻓـﺮاﮔﲑد‪ ,‬ﻭ ﻓﺮﺷـﺘﮕﺎﻥ‬
‫آﻧﺎﻥ را در ﺑﺮﮔﲑﻧﺪ‪ ,‬ﻭ ﺧﺪاﻭﻧﺪ آﻧﺎﻥ را ﺑﻪ ﻛﺴﺎﲏ ﻛﻪ ﻧـﺰد اﻭ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎد ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﻭ ﻛﺴﻴﻜﻪ ﻋﻤﻞ ﻭ ﻛـﺮدارش ﺑـﺮ اﻭ ﭘـﻴﴚ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ﻭ اﻭ را ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻝ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ,‬ﺑـﻪ ﻳﻘـﲔ ﻧﺴـﺐ ﻭ ﻗﺒﻴﻠـﻪ‬
‫اش اﻭ را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻧﻤﻴﱪد‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٧‬‬
 ‫‪VU‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫از ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﺒﺎس رﴇ اﷲ ﻋﻨﻬﲈ از رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪‬‬

‫در ﺣﺪﻳﺚ ﻗﺪﺳﻰ از ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﺗﺒﺎرﻙ ﻭﺗﻌﺎﱃ رﻭاﻳـﺖ اﺳـﺖ‬
‫ﹶ ﹺ‬ ‫ﻛﺘﺐ ﹾﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮد‪ ) :‬ﹺ ﱠ‬
‫ﻭاﻟﺴﻴﺌﺎت‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﺛﻢ‬ ‫اﳊﺴﻨﺎت ﹶ ﱠ ﱢ‬ ‫ﹶ‬ ‫إﻥ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹶﹴ‬ ‫ﺑﲔ ﹺ ﹶ‬
‫ﻋﻨـﺪﻩ‬
‫ﻛﺘﺒﻬـﺎ اﷲﹸ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻓﻠـﻢ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻳﻌﻤﻠﻬـﺎ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻫﻢ ﹺ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﺤﺴـﻨﺔ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ذﻟﻚ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻓﻤﻦ ﹶ ﱠ‬ ‫ﹶﱠ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﺣﺴﻨﺔ ﹶ ﹺ ﹶ ﹰ‬
‫ﻛﺎﻣﻠﺔ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ‬
‫ﻋﴩ‬‫ﻋﻨـﺪﻩ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻛﺘﺒﻬـﺎ اﷲﹸ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻫـﻢ ﹺ ﹶﲠـﺎ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻌﻤﻠﻬـﺎ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻭإﻥ ﹶ ﱠ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹶﹰ‬
‫أﺿﻌﺎﻑ ﹶ ﹺ ﹴ‬
‫ﻛﺜـﲑة‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ‬ ‫ﺿﻌﻒ ﹺ ﹶإﱃ ﹶ ﹾ ﹴ‬ ‫ﺳﺒﻌﲈﺋﺔ ﹺ ﹴ‬ ‫ﹺﹶﹺ‬ ‫ﹶ ﹴ‬
‫ﻫـﻢ‬
‫ﻭإﻥ ﹶ ﱠ‬ ‫ﹶ‬ ‫ﹶ‬ ‫ﹾ‬ ‫ﺣﺴﻨﺎت ﹺ ﹶإﱃ ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫ﻫﻢ ﹺ ﹶﲠﺎ‬
‫ﻭإﻥ ﹶ ﱠ‬ ‫ﺣﺴﻨﺔ ﹶ ﹺ ﹶ ﹰ‬
‫ﻛﺎﻣﻠﺔ‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹾ‬ ‫ﻋﻨﺪﻩ ﹶ ﹶ ﹶ ﹰ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻛﺘﺒﻬﺎ اﷲﹸ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻓﻠﻢ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫ﻳﻌﻤﻠﻬﺎ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ ﹶﹴ‬
‫ﺑﺴﻴﺌﺔ ﹶ ﹶ ﹾ‬‫ﹶ ﱢ‬
‫ﺳﻴﺌﺔ ﹶ ﹺ ﹶ ﹰ‬
‫ﻭاﺣﺪة(‪.‬‬ ‫ﻛﺘﺒﻬﺎ اﷲﹸ ﹶ ﱢ ﹶ ﹰ‬‫ﻓﻌﻤﻠﻬﺎ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬
‫ﹶ ﹶ ﹶﹶ‬
‫ﲠﺬﻩ ﹾﹸ ﹺ‬ ‫ﺻﺤﻴﺤﻴﻬﲈ ﹺ ﹺ ﹺ‬ ‫ﻭﻣﺴﻠﻢ ﹺﰲ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫اﳊﺮﻭﻑ‪.‬‬ ‫ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾﹺﹶ‬ ‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ ﹶ ﹸ ﹾ ﹲ ﹶ‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬ ‫ﹶﹶ ﹸ‬
‫ﳘﺎﻧﺎ ﺧﺪا ﺧﻮﺑﻴﻬﺎ ﻭ ﺑﺪﳞﺎ را ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ,‬ﭘﺲ ﻫﺮﻛﺲ ﻗﺼﺪ‬
‫ﺧﻮﰊ ﻧﻤﻮد ﻭ آﻥ را اﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪاد‪ ,‬ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﺑﺮاﻱ اﻭ ﻧﺰد ﺧﻮد‬
‫ﻳﻚ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪ ,‬ﻭ اﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﺧﻮﰊ ﻛـﺮد ﻭ آﻥ را‬
 ‫‪VV‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻡ رﺳﺎﻧﺪ‪ ,‬ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻧﺰد ﺧـﻮد دﻩ ﺧـﻮﰊ ﺗـﺎ ﻫﻔﺘﺼـﺪ‬

‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮاﻱ اﻭ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴـﺪ‪ ,‬ﻭ اﮔـﺮ ﻗﺼـﺪ‬
‫ﺑﺪﻱ ﻧﻤﻮد ﻭ آﻥ را اﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪاد‪ ,‬ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻧﺰد ﺧـﻮد ﺑـﺮاﻱ اﻭ‬
‫ﻳﻚ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪ ,‬ﻭ اﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﺑﺪﻱ ﻧﻤـﻮد ﻭ آﻥ را‬
‫اﻧﺠﺎﻡ داد‪ ,‬ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻳﻚ ﺑﺪﻱ ﺑﺮاﻱ اﻭ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ اﻱ ﺑﺮادر ﺑﻨﮕﺮ ـ ﺧﺪا ﻣﺎ ﻭ ﺷﲈ را ﺑﻪ ﺳـﻮﻱ ﻟﻄـﻒ‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﺗﻮﻓﻴﻖ دﻫﺪ ـ ﻭ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﻫﺎ را ﺧـﻮب اﻧﺪﻳﺸـﻪ‬
‫ﹺ‬
‫ﻋﺒﺎرت ))ﻧﺰد ﺧﻮد ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ(( اﺷﺎرﻩ اﺳﺖ ﺑﻪ اﳘﻴﺖ‬ ‫ﻛﻦ‪.‬‬
‫آﻥ ﻭ ﻟﻔﻆ ))ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺎﻣﻞ(( ﺑﺮاﻱ ﺗﺎﻛﻴﺪ آﻥ ﻋﺒﺎرت ﻭ اﳘﻴﺖ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر آﻥ اﺳﺖ‪ .‬ﻭ درﺑﺎرﻩ ))ﻗﺼـﺪ ﺑـﺪﻱ ﻛـﺮدﻥ ﻭﱄ آﻥ را‬
‫اﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪادﻥ(( ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻳﻚ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺎﻣـﻞ ﺑـﺮاﻱ اﻭ‬
‫ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻛﻠﻤﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻧﻤﻮد ﻭ اﮔـﺮ ﺑـﺪﻱ اﻧﺠـﺎﻡ‬
 ‫‪VW‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫داد‪ ,‬ﻳﻚ ﺑﺪﻱ ﺑـﺮاﻱ اﻭ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴـﺪ‪ ,‬ﻭ ﺑـﺮ ﻳـﻚ ﺑـﺪﻱ ﺗﺄﻛﻴـﺪ‬
‫ﻧﻨﻤﻮد ; ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ ﺧﺪا را ﲪﺪ ﻭ ﻣﻨﺖ اﺳﺖ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﱄ‬
‫ﻛﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ اﻭ را ﻧﺘـﻮاﻧﻴﻢ ﻛـﺮد‪ ,‬ﺑـﺮاﻱ اﻭﺳـﺖ ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ ﻭ‬
‫ﺗﻮﻓﻴﻖ در ﻃﺎﻋﺖ ﻫﺎ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٨‬‬
‫اﺑﻮﻫﺮﻳﺮﻩ ‪ ‬از رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ‪ ‬رﻭاﻳـﺖ ﻣﻴﻜﻨـﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﻗﺎﻝ‪ :‬ﻣﻦ ﻋﺎد￯ ﹺﱄ ﹺ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ ) :‬ﹺ ﱠ‬
‫ﻓﻘـﺪ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫آذﻧﺘـﻪ‬ ‫ﻭﻟﻴـﺎ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹶ‬ ‫ﺗﻌﺎﱃ ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ‬ ‫إﻥ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺑﴚء ﹶأﺣﺐ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﹴ‬ ‫ﺗﻘﺮب ﹺ ﹶإﱄ ﹺ‬
‫إﱄ ﱠﳑﺎ ﹾ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ‬
‫اﻓﱰﺿﺘﻪ‬ ‫ﻋﺒﺪﻱ ﹺ ﹶ ﹾ ﹶ ﱠ ﱠ‬ ‫ﻭﻣﺎ ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ ﱠ ﹶ ﹾ‬ ‫ﹺ ﹾﹶ ﹾ ﹺ‬
‫ﺑﺎﳊﺮب‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﺎﻟﻨﻮاﻓﻞ ﱠ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﻳﺰاﻝ ﹺ‬ ‫ﹶ ﹺ‬
‫ﻓﺈذا‬ ‫ﺣﺘﻰ ﹸ ﱠ ﹸ‬
‫أﺣﺒﻪ; ﹶ ﹺ ﹶ‬ ‫إﱄ ﺑﹺ ﱠ ﹶ ﹺ ﹶ‬‫ﻳﺘﻘﺮب ﹺ ﹶ ﱠ‬
‫ﻋﺒﺪﻱ ﹶ ﹶ ﹶ ﱠ ﹸ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ‪ ,‬ﹶﻭﻻﹶ ﹶ ﹶ ﹸ ﹶ ﹾ‬
‫ﹶ ﹾ‬
‫ﻳﺒﴫ ﹺ ﹺﺑﻪ‪,‬‬
‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻳﺴﻤﻊ ﹺﺑﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﻭﺑﴫﻩ ﱠاﻟﺬﻱ ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﹺ‬
‫ﺳﻤﻌﻪ ﱠاﻟﺬﻱ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﻛﻨﺖ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹾ ﹶﹾﹸﹸ‬
‫أﺣﺒﺒﺘﻪ ﹸ ﹾ ﹸ‬
 ‫‪VX‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻭﻟﺌﻦ ﹶ ﹶ ﹺ‬‫ﹺ‬ ‫اﻟﺘﻲ ﹺ‬ ‫ﻳﺒﻄﺶ ﹺﲠﺎ‪ ,‬ﹺ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹶ ﹺ‬

‫ﺳـﺄﻟﻨﻲ‬ ‫ﻳﻤﴚ ﹺ ﹶﲠﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻭرﺟﻠﻪ ﱠ ﹶ ﹾ‬‫ﻭﻳﺪﻩ ﱠاﻟﺘﻲ ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶﹶ ﹸ‬
‫اﺳﺘﻌﺎذﲏ ﹸ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫ﻭﻟﺌﻦ ﹾ ﹶ ﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫ﹺ‬
‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ‪.‬‬ ‫ﻷﻋﻴ ﹶ ﱠ ﹸ‬
‫ﺬﻧﻪ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹸ ﹾ ﹶﱠﹸ‬
‫ﻷﻋﻄﻴﻨﻪ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﺧﺪاﻭﻧــﺪ در ﺣــﺪﻳﺚ ﻗﺪﺳــﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳــﺪ‪ :‬ﻛﺴــﻴﻜﻪ ﺑــﺎ‬
‫دﻭﺳﺖ ﻣﻦ دﺷﻤﻨﻲ ﻛﻨﺪ‪ ,‬ﺑﺎ اﻭ اﻋﻼﻡ ﺟﻨﮓ ﻣﻴﻜﻨﻢ‪ ,‬ﻭ ﺑﻨـﺪﻩ‬
‫ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﳏﺒﻮﰊ ﻧﺰد ﻣﻦ‪ ,‬ﲠﱰ از ﻓـﺮاﻳﺾ ﺑـﺎ ﻣـﻦ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﻤﻴﺸـﻮد‪ ,‬ﻭ اﻭ ﺑـﺎ اﻧﺠـﺎﻡ ﻧﻮاﻓـﻞ )ﻋﺒﺎدﲥـﺎﻱ ﻏـﲑ‬
‫ﻭاﺟﺐ( ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻴﺸﻮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣـﻦ اﻭ را دﻭﺳـﺖ‬
‫ﺑﺪارﻡ‪ ,‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻭ را دﻭﺳﺖ دارﻡ‪ ,‬ﻣـﻦ ﮔـﻮش اﻭ‬
‫ﻣﻴﺸﻮﻡ ﻛﻪ ﺑـﺎ آﻥ ﻣﻴﺸـﻨﻮد‪ ,‬ﻭ ﭼﺸـﻢ اﻭ ﻣﻴﺸـﻮﻡ ﻛـﻪ ﺑـﺎ آﻥ‬
‫ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ‪ ,‬ﻭ دﺳﺘﺶ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ آﻥ ﻣﻴﮕﲑد‪ ,‬ﻭ ﭘﺎﻳﺶ ﻣﻴﺸـﻮﻡ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ آﻥ راﻩ ﻣﲑﻭد‪ ,‬ﻭ اﮔـﺮ ﭼﻴـﺰﻱ از ﻣـﻦ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ ﺑـﻪ اﻭ‬
‫ﻣﻴﺪﻫﻢ‪ ,‬ﻭ اﮔﺮ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﭘﻨﺎﻫﺶ ﻣﻴﺪﻫﻢ‪.‬‬
 ‫‪VY‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٣٩‬‬
‫از ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﺒﺎس رﴇ اﷲ ﻋﻨﻬﲈ رﻭاﻳﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ‬
‫ﲡﺎﻭز ﹺﱄ ﻋﻦ ﹸ ﹺ‬
‫أﻣﺘﻲ ﹾﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ ) :‬ﹺ ﱠ‬
‫اﳋﻄﺄ‬ ‫إﻥ اﷲﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ ﱠ‬
‫اﺳﺘﻜﺮﻫﻮا ﹶ ﹺ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ(‪.‬‬‫ﻭﻣﺎ ﹾ ﹸ ﹾ ﹺ ﹸ ﹶ ﹾ‬ ‫ﻭاﻟﻨﺴﻴﺎﻥ‪ ,‬ﹶ ﹶ‬
‫ﹶ ﱢﹾ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ‬ ‫ﹶ ﹺ ﹲ‬
‫ﻣﺎﺟﻪ ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ ﱡ‬
‫ﻭاﻟﺒﻴﻬﻘﻲ ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ ﹸ ﹶ‬
‫ﻭﻏﲑﳘﺎ‪.‬‬ ‫اﺑﻦ ﹶ ﹶ‬ ‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ‬
‫ﺣﺴﻦ ﹶ ﹶ ﹸ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬
‫ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ از ﺧﻄﺎ ﻭ ﻓﺮاﻣﻮﳾ اﻣﺘﻢ ﻭ آﻥ ﭼﻪ‬
‫ﺑﺮ آﻥ ﻫﺎ زﻭر ﻭ اﺟﺒﺎر ﺷﻮد‪ ,‬ﮔﺬﺷﺖ ﻛﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٤٠‬‬
 ‫‪WP‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ رﴇ اﷲ ﻋﻨﻬﲈ رﻭاﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ‪ :‬ﹶ ﹶ ﹶ‬

‫أﺧﺬ‬
‫ﻏﺮﻳـﺐ‬ ‫اﻟﺪﻧﻴﺎ ﹶ ﹶ ﱠ ﹶ‬
‫ﻛﺄﻧـﻚ ﹶ ﹺ ﹲ‬ ‫ﻛﻦ ﹺﰲ ﱡ ﹾ ﹶ‬ ‫رﺳﻮﻝ اﷲﹺ ‪ ‬ﹺ ﹶ ﹾ ﹺ ﹺ‬
‫ﺑﻤﻨﻜﺒﻲ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓﻘﺎﻝ‪ ) :‬ﹸ ﹾ‬ ‫ﹶ ﹸ ﹸ‬

‫ﹶ ﹾأﻭ ﹶ ﹺ ﹸ‬
‫ﻋﺎﺑﺮ ﹶ ﹺ ﹴ‬
‫ﺳﺒﻴﻞ(‪.‬‬
‫إذا ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫أﻣﺴﻴﺖ ﹶ ﹶ‬
‫ﻓـﻼ‬ ‫ﻳﻘﻮﻝ‪ ) :‬ﹺ ﹶ‬
‫ﻋﻨﻬﲈ ﹶ ﹸ ﹸ‬ ‫ﹺ‬
‫رﴈ اﷲﹸ ﹶ ﹾ ﹸ ﹶ‬‫ﻋﻤﺮ ﹶ ﹶ‬ ‫اﺑﻦ ﹸ ﹶ ﹶ‬
‫ﻭﻛﺎﻥ ﹾ ﹸ‬
‫ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺗﻨﺘﻈﺮ ﹾﹶاﳌﺴﺎء‪ ,‬ﹸ ﹾ ﹺ‬ ‫أﺻﺒﺤﺖ ﹶ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻭإذا ﹶ ﹾ ﹶ ﹾ ﹶ‬
‫اﻟﺼﺒﺎح‪ ,‬ﹶ ﹺ ﹶ‬ ‫ﹶﹾﹶ ﹺﹺ‬
‫ﻣـﻦ‬
‫ﻭﺧـﺬ ﹾ‬ ‫ﻓﻼ ﹶ ﹾ ﹶ ﹺ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﺗﻨﺘﻈﺮ ﱠ ﹶ ﹶ‬
‫رﻭاﻩ ﹾ ﹸ ﹶ ﹺ ﱡ‬
‫اﻟﺒﺨﺎرﻱ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺎﺗﻚ ﹶ ﹺ ﹾ ﹺ ﹶ‬
‫ﳌﻮﺗﻚ(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﻭﻣﻦ ﹶ ﹶ ﹺ ﹶ‬ ‫ﺻﺤﺘﻚ ﹶ ﹺ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﳌﺮﺿﻚ ﹶ ﹾ‬ ‫ﱠ ﹶ ﹶ‬
‫ﹺ ﹺ‬

‫رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪ ‬دﻭش ﻣﺮا ﮔﺮﻓـﺖ ﻭ ﻓﺮﻣـﻮد‪ :‬در دﻧﻴـﺎ‬

‫ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﻳﺎ رﻫﮕﺬرﻱ ﻫﺴﺘﻲ ﺑـﺎش‪ ,‬ﻭ ﻋﺒـﺪاﷲ ﺑـﻦ‬
‫ﻋﻤﺮ رﴇ اﷲ ﻋﻨﻬﲈ ﳘﻴﺸﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ :‬ﻭﻗﺘﻲ ﺷـﺐ ﺷـﺪ‪ ,‬ﺑـﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﺻﺒﺢ ﻣﺒﺎش‪ ,‬ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎﻣﺪاد ﺑﺮ ﺗﻮ آﻣـﺪ‪ ,‬ﺑـﻪ اﻧﺘﻈـﺎر‬
‫ﺷــﺐ ﻣﻨﺸــﲔ‪ ,‬ﻭ در ﻣﻮﻗــﻊ ﺗﻨﺪرﺳــﺘﻲ ﻭ ﺳــﻼﻣﺘﻲ‪ ,‬ﺑــﺮاﻱ‬
‫رﻭزﻫﺎﻱ ﺑﻴﲈرﻳﺎت ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮﮔﲑ‪ ,‬ﻭ در زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاﻱ ﻣـﺮگ‬
 ‫‪WQ‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﻭ ﻣﺮدﻧﺖ ﺗﻮﺷﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻦ ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٤١‬‬
‫از اﺑﻰ ﳏﻤﺪ ﻋﺒﺪاﷲ ﺑﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻋﺎص رﴇ اﷲ ﻋﻨﻬﲈ‬
‫ﹺ‬
‫رﻭاﻳﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ رﺳـﻮﻝ اﻛـﺮﻡ ‪ ‬ﻓﺮﻣﻮدﻧـﺪ‪) :‬ﻻﹶ ﹸ ﹾ ﹸ‬
‫ﻳـﺆﻣﻦ‬
‫ﺣﺴـﻦ‬ ‫ﺟﺌﺖ ﹺ ﹺﺑﻪ(‪ .‬ﹶ ﹺ ﹲ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﹶ ﹶ ﹲ‬ ‫ﺗﺒﻌﺎ ﹶ ﹺﳌﺎ ﹺ ﹾ ﹸ‬
‫ﻫﻮاﻩ ﹶ ﹾ ﹰ‬ ‫ﺣﺘﻰ ﹶ ﹸ ﹶ‬
‫ﻳﻜﻮﻥ ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ﹶ ﹶ ﹸ ﹸ ﹾ‬
‫أﺣﺪﻛﻢ ﹶ ﱠ‬
‫ﺑﺈﺳﻨﺎد ﹶ ﹺ ﹴ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ‪.‬‬ ‫اﳊﺠﺔ ﹺ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﹺ‬ ‫رﻭﻳﻨﺎﻩ ﹺﰲ ﹺ ﹶ ﹺ‬
‫ﻛﺘﺎب ﹾﹸ ﱠ ﹾ‬
‫ﹺ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ ﹶ ﹶ ﹾ ﹶ ﹸ‬
‫ﹲ‬ ‫ﹶ‬
‫ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﺷﲈ اﻳﲈﻥ ﻧﻤﻴﺂﻭرد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻮاﻱ اﻭ ﭘـﲑﻭ‬
‫آﻥ ﭼﻪ ﻣﻦ آﻭردﻩ اﻡ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺪﻳﺚ )‪(٤٢‬‬
 ‫‪WR‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫اﻧﺲ ‪ ‬ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺷﻨﻴﺪﻡ رﺳﻮﻝ اﻛﺮﻡ ‪ ‬از ﺑﺎرﻱ ﺗﻌـﺎﱄ‬

‫ﹶﹺ‬
‫دﻋـﻮﺗﻨﻲ‬ ‫آدﻡ‪ ,‬ﹺ ﱠ ﹶ‬ ‫ﻗﺎﻝ اﷲﹸ ﹶ ﹶ ﹶ‬‫ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ‪ ) :‬ﹶ ﹶ‬
‫إﻧـﻚ ﹶﻣـﺎ ﹶ ﹶ ﹾ‬ ‫ﺗﻌﺎﱃ‪ :‬ﹶﻳـﺎ ﹾ ﹶ‬
‫اﺑـﻦ ﹶ ﹶ‬
‫اﺑـﻦ‬
‫ﺑﺎﱄ‪ ,‬ﹶﻳـﺎ ﹾ ﹶ‬ ‫ﻛﺎﻥ ﹺ ﹾ ﹶ‬
‫ﻣﻨﻚ ﹶﻭﻻﹶ ﹸأ ﹶ ﹺ‬ ‫ﻋﲆ ﹶﻣﺎ ﹶ ﹶ‬ ‫ﻟﻚ ﹶ ﹶ‬‫ﻏﻔﺮت ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹺ‬
‫ﻭرﺟﻮﺗﻨﻲ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ‬ ‫ﹶﹶ ﹶ ﹾ‬
‫اﻟﺴﲈء ﹸﺛﻢ ﹶ ﹾ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫اﺳﺘﻐﻔﺮﺗﻨﻲ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ ﹸ‬
‫ﻏﻔـﺮت‬ ‫ﹺ‬ ‫ﺑﻠﻐﺖ ﹸ ﹸ ﹸ ﹶ‬
‫آدﻡ‪ ,‬ﹶ ﹾﻟﻮ ﹶ ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻋﻨﺎﻥ ﱠ ﹶ ﱠ ﹾ ﹾ‬ ‫ذﻧﻮﺑﻚ ﹶ ﹶ ﹶ‬ ‫ﹶﹶ‬
‫ﺑﻘﺮاب ﹶ ﹾ ﹺ‬ ‫إﻧﻚ ﹶﻟﻮ ﹶ ﹶ ﹶ ﹺ‬
‫اﻷرض ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺧﻄﺎﻳﺎ‪ ,‬ﹸ ﱠ‬
‫ﺛـﻢ‬ ‫آدﻡ‪ ,‬ﹺ ﱠ ﹶ ﹾ ﹾ‬
‫أﺗﻴﺘﻨﻲ ﹺ ﹸ ﹶ ﹺ‬ ‫اﺑﻦ ﹶ ﹶ‬
‫ﻟﻚ‪ ,‬ﹶﻳﺎ ﹾ ﹶ‬ ‫ﹶ ﹶ‬
‫رﻭاﻩ‬ ‫ﻣﻐ ﹺﻔ ﹶ ﹰ‬
‫ــﺮة(‪ .‬ﹶ ﹶ ﹸ‬ ‫ــﻚ ﹺ ﹸ ﹶ‬
‫ﺑﻘﺮا ﹺ ﹶﲠــﺎ ﹶ ﹾ‬ ‫ــﻴﺌﺎ‪ ,‬ﹶ ﹶ ﹾ‬
‫ﻷﺗﻴ ﹸﺘ ﹶ‬ ‫ﻟﻘﻴﺘﻨ ﹺــﻲ ﻻﹶ ﹸ ﹾ ﹺ ﹸ‬
‫ﺗﴩﻙ ﹺﰊ ﹶﺷ ﹾ ﹰ‬ ‫ﹶ ﹺﹾﹶ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﹺ‬ ‫ﹺ‬ ‫ﹺﹺ‬
‫اﻟﱰﻣﺬﻱ ﹶ ﹶ ﹶ‬
‫ﺻﺤﻴﺢ‪.‬‬
‫ﹲ‬ ‫ﻭﻗﺎﻝ‪ :‬ﹶ ﹲ ﹶ ﹶ ﹲ ﹶ‬ ‫ﱠﹾ ﱡ‬
‫اﻱ ﺑﻨﻲ آدﻡ! ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﺮا ﻣﻴﺨﻮاﲏ ﻭ ﺑﻪ ﻣـﻦ اﻣﻴـﺪ دارﻱ‪,‬‬
‫ﺗﻮ را ﺑﺮ آﻥ ﭼﻪ ﺑﻮدﻩ ﻣﻴـﺂﻣﺮزﻡ ﻭ از ﺗـﻮ ﭘﺮﻭاﻳـﻲ ﻧـﺪارﻡ‪ .‬اﻱ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ آدﻡ! اﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ اﺑﺮﻫـﺎﻱ آﺳـﲈﻥ ﺑﺮﺳـﺪ ﻭ آﻥ‬
‫ﮔﺎﻩ از ﻣﻦ ﻃﻠﺐ آﻣﺮزش ﻛﻨﻲ‪ ,‬ﺗﻮ را ﻣﻴﺂﻣﺮزﻡ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺗﻮ‬
‫را ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺨﺸﻮد‪ .‬اﻱ اﻧﺴﺎﻥ! اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳـﻮﻱ ﻣـﻦ آﻳـﻲ در‬
 ‫‪WS‬‬ ‫ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﺒﻮﻱ‬

‫ﺣﺎﱄ ﻛﻪ زﻣﻴﻨﻲ ﭘﺮ از ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺧﻄـﺎ دارﻱ ﻭﱄ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﴍﻙ‬

‫ﻧﻴﺎﻭردﻱ‪ ,‬ﻣﻦ ﺑﺎ زﻣﻴﻨﻲ ﭘﺮ از ﻣﻐﻔﺮت ﻭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻴﺂﻳﻢ‪.‬‬