Professional Documents
Culture Documents
Π ρ ώ τ η Γ ε ν ιά
Δ ε ύ τ ε ρ η Γ ε ν ιά
Χάος Τ ρ ίτ η Γ ε ν ιά
Έ ρεβ ο ς Ν υξ Έ ρ ω ς Γ α ία Τ ά ρ τα ρ ο ς Τ έ τ α ρ τ η Γ ε ν ιά
Α ίμ α Ο υ ρ α ν ο ύ Έ χ ι δ ν α Τυφ ώ ν
Π ό ν το ς Γ ρ α ία ι Λ ά δ ω ν Ό ρη Γ ο ρ γό νες Ο υ ρ α νό ς
Ύ δ ρ α Κ έ ρ β ε ρ ο ς Χ ίμ α ιρ α Ό ρθος
Λ έω ν Ν εμ έα ς Σ φ ίγ γ α
Ε κ α τό γ χ ε ιρ ε ς Κ ύκλω π ες Τ ιτ ά ν ε ς Γ ίγ α ν τ ε ς
Ε ρ ιν ύ ε ς Μ ε λ ία ι
Κ ρ ό νο ς Ρ έα Κ ρ ιό ς Κ ώ ιο ς Φ ο ίβ η Υ π ε ρ ίω ν Θ ε ία Θ έ μ ις Μ ν η μ ο σ ύ ν η Ια π ε τ ό ς Τ η θ ύ ς Ω κ ε α ν ό ς
Λ η τώ Α σ τε ρ ία 3000
3000 Ω κ ε α ν ίδ ε ς
Π ο τα μ ο ί
Π ο σ ε ιδ ώ ν Ή ρ α Δ ή μ η τ ρ α Ε σ τ ία Άδης Ζ ε υ ς ( Α σ ω π ό ς , Ν ε ίλ ο ς , Ί ν α χ ο ς , κ .λ .π .)
Κάποτε οι άνθρωποι είχαν γίνει τόσο κακοί, που ο Δίας
αποφάσισε να τους εξαφανίσει με κατακλυσμό. Τότε ο
Προμηθέας συμβούλεψε το γιο του τον Δευκαλίωνα, να
κατασκευάσει μια κιβωτό για να σωθεί.
Ο Δευκαλίωνας κατασκεύασε την κιβωτό και έβαλε μέσα τα
απαραίτητα εφόδια. Όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα,
κλείστηκε μαζί με τη γυναίκα του την Πύρρα (την κόρη του
Επιμηθέα και της Πανδώρας) στην κιβωτό. Ο Δίας έριξε τόσο
πολλή βροχή που στο τέλος μόνο μερικές βουνοκορφές
φαίνονταν.
Η κιβωτός του Δευκαλίωνα έπλεε πάνω στα νερά εννιά
μερόνυχτα και ύστερα κάθισε στην κορυφή της Όθρης ή
κατά άλλους στον Παρνασσό, τον Άθω ή τη Δωδώνη.
Όταν η βροχή σταμάτησε και τραβήχτηκαν τα νερά, ο
Δευκαλίωνας και η Πύρρα, βγήκαν από την κιβωτό και
έκαναν θυσία στον Δία για να τον ευχαριστήσουν για την
σωτηρία τους. Ο Θεός δέχτηκε την προσφορά τους και τους
είπε να ζητήσουν όποια χάρη θέλουν. Αυτοί ζήτησαν
ανθρώπους και σύμφωνα με τις οδηγίες του Δία, σκέπασαν τα
πρόσωπά τους και καθώς προχωρούσαν, έριχναν λιθάρια
πίσω τους χωρίς να κοιτάζουν. Όπου έπεφταν τα λιθάρια του
Δευκαλίωνα, η γη έβγαζε άντρες και όπου έπεφταν οι πέτρες
της Πύρρας, γυναίκες.
Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα απέκτησαν και δικά τους
παιδιά: Τον Έλληνα, τον Αμφικτύονα, την Πρωτογένεια, την
Μελάνθεια, την Θυία και την Πανδώρα. Για τον Πρωτότοκο
γιο τον Έλληνα, τον Γενάρχη των Ελλήνων, λένε πως
στην πραγματικότητα ήταν γιος του Δία και έχτισε την
πόλη Ελλάδα.
Για τον Δευκαλίωνα έλεγαν πως πρώτος έχτισε βωμούς
στους Θεούς, ίδρυσε πολιτείες και ότι το βασίλειό του ήταν
στην περιοχή της Φθίας.
Στην Ελληνική μυθολογία, η Τιτανομαχία ήταν ο
πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων και των Ολύμπιων. Ο Δίας
πριν εδραιώσει την εξουσία του και γίνει ο απόλυτος
κυρίαρχος του Κόσμου είχε να αντιμετωπίσει πολλές
δυσκολίες. Πάντοτε βέβαια είχε στο πλευρό του τα αδέρφια
του τα οποία ελευθέρωσε από το στομάχι του παιδοφάγου
Κρόνου. Έτσι σε λίγο καιρό οι Τιτάνες χολωμένοι από την ήττα
του Κρόνου και επειδή δε θεωρούσαν σωστό να εξουσιάζει ένας
θεός νεότερος απ' αυτούς, κήρυξαν πόλεμο ενάντια στους
Ολύμπιους. Οι αθάνατοι χωρίστηκαν σε δυο αντίπαλα
στρατόπεδα. Οι Τιτάνες από τη μια πλευρά, με αρχηγό τους
τον Κρόνο, χρησιμοποίησαν για οχυρό τους το όρος Όθρη· η
ομάδα του Δία από την άλλη είχε για προκάλυμμά της τον
Όλυμπο Οι Τιτάνες που πολέμησαν καθοδηγούνταν από
τον Κρόνο και στις τάξεις τους βρίσκονταν οι: Κοίος, Κριός,
Υπερίων, Ιαπετός, Άτλας.
Οι Ολύμπιοι οδηγούνταν από τον Δία και στο πλευρό του
πολέμησαν και οι: Εστία, Δήμητρα, Ήρα,Πλούτωνας,
Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες, οι Γίγαντες και οι
Κύκλωπες.
Οι θεοί και από τις δυο παρατάξεις άρπαζαν πελώριους
βράχους από τα βουνά που είχαν για προκάλυμμα, την Όθρη
και τον Όλυμπο αντίστοιχα, και τους εκσφενδόνιζαν στους
αντιπάλους τους. Ολόκληρη η Γη τραντάζονταν και
άνοιγαν πληγές στο απέραντο κορμί της. Ο Όλυμπος και
η Όθρη τινάζονταν συθέμελα όταν οι τρομεροί θεοί
έβρισκαν το στόχο τους. Οι δονήσεις, τα τραντάγματα
και η βοή έφταναν μέχρι τα απόμακρα Τάρταρα. Τελικά
αυτοί που έκριναν την έκβαση του πολέμου ήταν οι τρεις
Εκατόγχειρες .Αφού σήκωσαν με τα τριακόσια χέρια τους
τριακόσιους τεράστιους βράχους, τους πέταξαν πάνω στους
τιτάνες και τους καταπλάκωσαν.
Νικώντας μετά από δεκάχρονο πόλεμο, οι Ολύμπιοι
μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την
εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα
υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και στον Κάτω Κόσμο στον
Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών.
Έπειτα έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Κατά τη διάρκεια
του πολέμου ο Ωκεανός και οι Τιτανίδες (Θεία, Ρέα, Θέμις,
Μνημοσύνη, Φοίβη και Τέθυς) παρέμειναν ουδέτεροι, και γι'
αυτό δεν τιμωρήθηκαν από τον Δία. Οι Εκατόγχειρες
παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τη στιγμή που ο Δίας τους
απελευθέρωσε όλους, εκτός από τον Άτλαντα.
Θεά της γεωργίας Θεός του κρασιού
Πατέρας θεών
Θεός του πολέμου & ανθρώπων
Ο Ηρακλής, γιος της Αλκμήνης και του Δία, πήρε το
όνομα του παππού του Αλκαίου και ονομάστηκε Αλκείδης
(αλκή = δύναμη). Αργότερα η Πυθία τον ονόμασε Ηρακλή =
‘Ήρα + κλέος (φήμη), αυτός που απέκτησε μεγάλη
δύναμη, χάρη στο μίσος της Ήρας.
Ο Ηρακλής ανήκει στην σφαίρα των ηρώων. Δεν είναι ούτε
Θεός ούτε άνθρωπος. Είναι αυτός όμως που θα προστατέψει
τους ανθρώπους από τα κακά που τους στέλνουν οι Θεοί. Θα
αποτελέσει πρότυπο παλικαριάς, καλοσύνης, ήθους,
ανθρωπισμού.
Ο μύθος του Ηρακλή που επιλέγει το δρόμο της Αρετής
και όχι της Κακίας αναδεικνύει το ήρωα σε ηθικό πρότυπο.
Οι άθλοι του :
Αναφέρονται στην οικολογική δράση
του ήρωα.
Παρουσιάζουν τον Ηρακλή να
εξημερώνει άγρια ζώα.
Αναφέρονται στην προσπάθεια
των ανθρώπων να εκμεταλλευτούν
τα νερά των ποταμών.
Παρουσιάζουν τον Ηρακλή ως
εκπολιτιστή.
Συμβολίζουν την νίκη του Ηρακλή
απέναντι στον θάνατο.
Όταν ο Ηρακλής ολοκλήρωσε τους άθλους του, κατά τη
διάρκεια ενός συμποσίου σκότωσε τον οινοχόο Εύνομο και
αποφάσισε να αυτοεξοριστεί και να θέσει τον εαυτό του υπό την
προστασία του βασιλιά Κήυκα της Τραχίνας.
Ο Ηρακλής παντρεύεται την Δηιάνειρα και κατά την
αναχώρησή τους για την Τραχίνα επιχειρούν να περάσουν τον
Εύηνο ποταμό. Εκεί συνάντησαν τον Κένταυρο Νέσσο. Ο
Νέσσος πήρε στην ράχη του την Δηιάνειρα, για να την περάσει
απέναντι. Θέλησε όμως να την πάρει δική του και άρχισε να
τρέχει. Τότε ο Ηρακλής τον χτύπησε με ένα από τα
δηλητηριασμένα βέλη του. Πριν ξεψυχήσει ο Νέσσος είπε στην
Δηιάνειρα: «Μάζεψε λίγο από το αίμα μου. Αν αλείψεις μ’ αυτό
το χιτώνα του Ηρακλή, θα σε αγαπάει για πάντα».
Παπαναγιώτου Β.
Μαλαχά Ε.
Καρμίρη Φ.
8ο &18ο Δημ. Σχ. Λαμίας