Aile

Kevser BAKİ

ŞÜKRETMENİN
ÖNEMİ

80 Şubat 2009
Ş
mektir.
ükür; gelmiş olan bir nimete, dil ile
fiilen veya kalben mukabele etmek
ve nimetin sahibine saygı göster-
İnsan, diliyle olduğu gibi hâliyle, tavrıyla, kal-
biyle de devamlı şükretmeli, hamd etmeli. Seviye-
siz hareketler, Müslüman’a yakışmayan kahkaha-
lar, boş vermiş tavırlar, vur patlasın çal oynasın
anlayışı mü’minden ne kadar uzak olmalıysa; ka-
ramsarlık ve ümitsizlik, çaresizlik taşıyan buna-
lımlı bir yüz hâli de o derece uzak olmalı.
Hepimiz, zaman zaman hayatımızın anlamı-
nı sorgularız. Bazılarımız dolu dolu geçen hayatı-
na dönüp baktığında mutlu olur, ama onlar kadar
şanslı olduğunu düşünmeyenlerimiz de vardır.
İçinde bulunduğu ortamdan memnun olmayan,
sahip olmak istediklerine kavuşamayıp kendini
mutsuz sayan birçok kişi vardır aramızda. Her za-
man bizden aşağı olanları düşünmek, bizi haya-
ta daha çok bağlar ve sahip olduklarımıza şükret-
memizi sağlar. Allah’a şükretmek insanın önemli
bir vazifesidir. Bunun önemli bir vesilesi de dili ve
kalbi teşekküre alıştırmaktır. Dilimiz ve duygula-
rımız teşekkür etmeyi bilecek ki Allah’a şükrede-
bilelim. İnsanı bütün mahiyetiyle çok iyi tanıyan
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur.
“İnsanlara teşekkür etmesini bilmeyen, Allah’a
şükredemez.” (Ebu Davud, Edeb 129) İnsanlara
teşekkür ederken de asıl teşekkür edilmesi gere-
keni unutmamak lazım.
Bazı zamanlarda şükretmek için kendimize
çok büyük, çok özel ve büyük bir nimetin gelme-
sini, ya da bizden çok büyük bir sıkıntının gitme-
sini bekleriz. Oysa biraz dikkat ettiğimizde, in-
sanın her anının nimet içinde geçtiğini görürüz.
Hâlimize şükretmeliyiz. Şükredecek o kadar çok
şeye sahibiz ki. Mesela elimiz var, ayağımız var,
gözümüz var, aklımız var. Şükür, nimeti artırı-
yor, şükürsüzlük ise insanı isyana, mutsuzluğa,
aç gözlülüğe teşvik ediyor. Hayat yaşanmaz bir
hâl alıyor. Hayatı, sağlığı, aklı, beş duyusu, nefes
aldığı hava ve bunlara benzer sayısız nimet, insa-
na her an kesintisiz bir şekilde sunulmaktadır. Bu
nimetlerin her biri ayrı ayrı şükretmeyi gerekti-
rir. Allah’ı (c.c.) zikretmede ve anmada, derin dü-
şünmede zayıf olduğumuzda, çoğunlukla gaflet
içinde kalırız. Bu nimetlerin değerini onlara sa-
hipken bilemez, şükrünü yeterince eda edemeyiz.
Ancak bu nimetler elimizden alındığı zaman de-
ğerini kavrarız. Allah (c.c.) İbrahim Suresi 7. aye-
tinde şöyle buyuruyor: “Ve düşünün ki Rabbiniz
şöyle ilân buyurdu: Celâlim hakkı için şükreder-
seniz, elbette size (nimetimi) artırırım ve eğer
nankörlük ederseniz, haberiniz olsun ki azabım
çok şiddetlidir.”
Çok arzu ettiğimiz bir olay gerçekleştiğinde
“Şükürler olsun!” diyerek Rabbimize teşekkür et-
meyi bir borç biliriz. Canı gönülden şükretmek
için hep sevinçli gelişmelerin gerçekleşmesini
bekleriz. Oysaki sahip olduklarımız her daim şük-
retmeyi gerektirecek kadar büyüktür ve çoğu kez
bunları elde etmek için çaba bile harcamamışız-
dır. Mesela çok sıkıntı çekmeden sağlıklı bir ço-
cuğa sahip olmak, ebeveynler için en büyük şü-
kür vesilesidir. Sağlıklı bir çocuğa sahip olmanın
nimetleri arada unutulup gittiği gibi, bir de ço-
cuk bakımı ve eğitimi konusunda eşler arasında
kaygılar ve çatışmalar başlar. Oysaki şikâyet etti-
ğimiz, geleceği için telaşlandığımız çocuklarımız
özürlü doğsaydı ne yapardık? Servetler feda edil-
se de tıbben çaresi olmayan pek çok rahatsızlıklar
mevcut günümüzde. Bunun içindir ki her yönden
sağlam yaratılarak bizlere ihsan edilmiş bir evla-
dımızın bile ne kadar şükür sebebi sayılabileceği-
ni anlamanın en iyi yolu hastanelerin genetik bö-
lümlerini ziyaret etmek olacaktır.
İnsan olmanın gereklerini, zaman zaman unu-
tuyoruz. Bencillik, samimiyetsizlik, çekemezlik,
saygısızlık, aşırı rahatlık, kanaatsizlik diz boyu-
nu geçti. Unutmamalıyız ki, bugünün yarını da
var. İnsanoğlu daha kötüsünü görmeden bulun-
duğu durumun farkına varamıyor maalesef. Şük-
retmeyi bilmeliyiz, çocuklarımıza da öğretmeli-
yiz. Allah’a bizi yarattığı için şükür, anne-babaya
da dünyaya gelmemize vesile oldukları için teşek-
kür etmeliyiz. Şükretmek, bize yapılanların kıy-
metini bilmek demektir. Yapılanların kıymetini
bilen insanlar, teşekkür etmeyi bilirler, aynı za-
manda şükrederler. Günümüz toplumu, bir şü-
81
kürsüzlük toplumu hâline geldi. Çocuklarımıza,
Allah’a ve ana-babaya şükretmesini öğretmeli-
yiz. Cenneti ana-babanın gönlünde aramalıyız.
Allah’ın rızasının, ana-babanın rızasında olduğu-
nu unutmamalıyız. Yalnız, Kur’an’ın ana-babaya
şükür-teşekkür edilmesini emrederken, ana-
babaya karşı evlâtların tavırlarına dikkat çekildi-
ğini görmek zorundayız.
Çocuklarımıza dua etmesini öğretmeliyiz. Ken-
dilerini koruyan, kollayan Allah’a teşekkür etme-
sini bilmeliler. Bilmeliler ki yeri geldiğinde iste-
mesini de bilsinler. Yemek, içmek, gezmek neyse,
dua etmenin de o denli gerekli olduğunu çocuk-
larımıza her hâlimizle göstermeliyiz. Çocuk-
larımızı sorumluluk sahibi olarak yetiştirmeye
çalışalım. Çocuğun gelişimini sağlıklı sürdürebil-
mesi için önce kendine, sonra ailesine, topluma
ve ülkesine karşı olan sorumluluklarının olduğu-
nu öğretmeliyiz. Mesela, her yemekten sonra el-
lerini yıkamak, dişlerini fırçalamak, sağlıklı oldu-
ğuna şükretmek, kendisine bu nimetleri verene
82 Şubat 2009
şükretmek gibi öğretilenler beden ve ruh sağlığı
açısından çok önemlidir. İyi bir insan olması ge-
rektiği, insanların en iyisinin diğer insanlara fay-
dalı hizmetlerde bulunan kimse olduğunu sık sık
telkin etmeliyiz. Böylece insanlara karşı sorumlu-
luğu olduğunu bilerek büyüyen çocuk derslerine
daha iyi çalışacak, daha güzel ve faziletli yaşama-
yı öğrenecektir. Yemekten sonra hamd ve şükür
edilir ki, yediğimiz nimetleri ihsan eden, o gıda-
lara lezzet katan, bize ağız tadı veren, açlığımı-
zı bunlarla gideren, gıdaları enerjiye dönüştüren
ve yaşamımızı devam ettiren Yaratıcı’yı görmez-
den, bilmezden, hatırlamazdan gelmeyelim, nan-
kör olmayalım.
Kültürümüzde teşekkürü ifade eden birçok
kelime vardır. Kullanmayı bilenler için sıcak bir
tebessüm ve içtenlikle söylenen”‘Teşekkür ede-
rim.” cümlesinin yanında, yerine göre bir tebes-
süm de teşekkür manasına gelir. Bazen de” sağ
ol!” ve “sağ olasın!” cümlecikleri teşekkür ifadesi-
dir. Bazı yerlerde neredeyse unutulmaya veya bi-
linçli olarak unutturulmaya çalışılan “Allah razı
olsun.” cümlesi de bizim kültürümüzde teşekkür
ifadelerinden biridir. Aynı zamanda bir duadır.
Evet, birbirimize teşekkür edeceğiz ki Allah’a da
şükredelim. Kendimize teşekkür edemediğimiz
için birbirimize düştük ve Allah’ı unuttuk. Ni-
mete şükretmezsek nankörler zümresine gireriz.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.) “Aza teşekkür et-
meyen kişi çoğa hiç teşekkür etmez. İnsanlara te-
şekkür etmeyen de hiçbir zaman Allah’a şükret-
meyi bilmez. Allah’ın verdiği nimetlerin hakkını
vermek şükür, onları unutmak ve küçümsemek
ise küfürdür.” (Tirmizî) buyurmuşlardır.
Mutluluk, olağan gibi görünen, fakat değeri bi-
lindiğinde olağanüstü güzellikler yaşatan ayrıntı-
larda saklıdır. Daha fazlası da istenebilir, ama o
an için eldeki ile mutlu olmasını bilmek gerekir.
Bazıları, tam mutlu olacağı bir anda, önemsiz ku-
surlara kafayı takarak mutluluğuna gölge düşür-
mektedir. Akıllı eşler, birbirini üzmez. Şükretme-
sini bilenler mutlu olurlar.
Vereni idrak eden ve verileni takdir ederek
şükredenlerden olabilmek…