Bir gün,

bir gül, bir düş

gibi düştün ömrümden
tükendi kelimeler/im
ölüm kadar kalabalık
hayat kadar yalnızım
Unutmak için
hatırlıyoruz her
Defasında
hayatı.
Sen!..
Karanlıkta yüzüme
çarpan
türkü!..
Mağrip uzağı bir
bakış
kondurmuş kaygan
sevdalarına hazan.
Özüne ev sahipliği yapan mahcup
yüreğim
sorar sana: Sükuttan gayrı ne paklar
beni?
Tüm ilk sözleri sen al; ol gibi, oku gibi,
aşk
gibi... Son sözü ben örterim üzerime; öl
Ben Açmışım Gönlümün
Kapılarını Sana.
Tek Senin Ve Güllerin
Efendisinin Sevgisini Ver Bana..

Bulamadım Gayrı Bu Dünyada

Bir Damlacık Vefa...
Saçlarıma beyaz çiçekler bırakarak
geçip gitti mevsimler
yorgun kanatlarında göçmen kuşların

... hoşça kal güz çiçeğim, kalbimin sarsık

yanı
soğuk odam, dilsiz yanım
artık hiç bir sevince yakışmıyor yüzüm
kimim kimsemde yok üstelik, öksüzüm
bu duyarlı, bu aykırı, bu yaralı yanımla
hangi kıyıya sığınsam ölürüm
Ben Sana yağmur olamadım,
Biliyorum…
Ama Sen, hep En Sevgili, Sen hep
ümitli
Yağacak dedin;
Bir gün o da aşktan yağacak
Bak işte yağıyorum,
Dualarımı katıp gözyaşlarıma,
Sağanak
sağanak Sana koşuyorum.
Kapındayım, geldim işte,
Ey vefasız sevdalının vefalı
Sevgilisi,
Günahkar damlaların tertemiz
Efendisi