Geluk bij een ongeluk

Hoofdstuk 1

Het blokuur was pas half voorbij, maar bijna niemand hield zich nog bezig met de wiskundeopdrachten. Achterin het klaslokaal was de lerares twee leerlingen aan het helpen en de rest van de klas zat te praten over het weekend dat na dit lesuur zou beginnen.

‘Diede, ga je vanavond stappen?’ Remco keek naar Diede, die achter hem zat.

‘Nee.’ Diede schudde haar hoofd. ‘Ik moet morgen werken van acht tot zes en morgenavond is Ravi’s feest.’

‘Hoe laat begint dat eigenlijk?’ wilde Susan weten.

‘Rond een uur of negen, denk ik.’ zei Diede. ‘Maar je mag ook eerder komen, als je wilt. Je blijft logeren toch?’

‘Ja.’ Susan knikte.

‘Gezellig.’ vond Diede.

‘Diede, ik fiets vandaag met je mee naar huis.’ zei Remco.

‘Dan mis je het happy hour in de stad.’ Susan grijnsde.

‘Ja, ik denk dat ik vanavond maar niet ga stappen.’ zei Remco.

‘Zei je dat echt?’ Diede keek verbaasd naar Remco.

Remco grijnsde. ‘Ja, je hebt me wel gehoord. Ik kan niet gaan stappen, want mijn geld is op. Mijn salaris komt  volgende week pas en van mijn ouders krijg ik niets meer.’

‘Ik krijg anders nog wel vijf euro van je.’ zei Susan.

‘Volgende week.’ beloofde Remco. ‘Diede, weet je nog een cadeau voor je broer? Iets dat me zo min mogelijk geld kost...’

Diede glimlachte. ‘Tja, misschien een fles sterke drank? Dat kan ie altijd wel gebruiken en hij mag nu eindelijk legaal drinken. Jammer alleen dat jij het niet meekrijgt in de winkel.’

‘Ach, ik trek wel iets bij mijn ouders uit de kast, dan kost het me tenminste niets.’ Remco grijnsde. ‘Wat heb jij je broer gegeven voor zijn verjaardag?’

‘Een film die hij graag wilde hebben.’ zei Diede. ‘Niets bijzonders.’

‘Jongens, ga eens allemaal aan het werk.’ De lerares stond voor in de klas. ‘Ik vind het ook niet leuk dat deze uren op vrijdagmiddag zijn, maar zo is het rooster. In alle andere klassen worden de lessen wel nuttig gebruikt, dus als jullie resultaten in de proefwerkweek tegenvallen dan weet ik hoe dat komt.’

‘Kunt u deze uren niet veranderen?’ Een jongen keek naar de lerares.

‘Nee, dat gaat niet zomaar.’ zei ze.

‘En als we nou zelf aan wiskunde gaan werken?’ stelde iemand anders voor. ‘Dan doen we wat extra huiswerk zodat we vrijdagmiddag vrij zijn.’

‘Behalve degenen die het huiswerk niet af hebben.’ De lerares keek rond. ‘Oké, dat gaan we twee weken proberen. Volgende week vrijdag controleer ik aan het begin van de les van iedereen zijn huiswerk. Als je het af hebt, dan mag je een uur eerder weg. En iedereen die nu nog hard aan de slag gaat, mag vandaag een kwartier eerder naar huis toe.’

––––––––

‘Wat ga jij dit weekend doen?’ Diede fietste met Remco mee naar huis toe.

‘Oh, er komt visite vanavond.’ Remco zuchtte. ‘En ik heb geen geld om te stappen, dus ik ga vanavond gezellig op de bank doorbrengen.’

‘Moet je morgen werken?’

‘Ja.’ Remco knikte. ‘Twaalf tot acht, daarna kom ik meteen naar jullie toe. Ga je zondag eigenlijk nog iets doen?’

‘Uitslapen.’ Diede grijnsde.

Remco glimlachte. ‘En behalve dat?’

‘Misschien moet ik maar eens huiswerk gaan maken.’ dacht Diede.

‘Hoe laat denk je dat je wakker bent?’

‘Twaalf uur misschien.’

‘Ik hoef niet te werken zondag. Zal ik langskomen? Dan doen we het huiswerk samen.’

‘Prima.’ Diede vond het ideaal dat haar  buurjongen bij haar in de klas zat. ‘Maar je moet niet voor één uur komen.’

‘Ik zie het wel als je wakker bent.’

‘Doe je dat in het weekend ook?’ Diede glimlachte.

Remco en Diede fietsten bijna elke ochtend samen naar school en altijd als Diede bijna klaar was deed ze de gordijnen van haar slaapkamer open. Remco kon dit zien vanuit zijn slaapkamer.

‘Ik laat het je wel weten zondag.’ zei Remco. ‘Misschien lig ik zelf wel tot twee uur in mijn bed. Tot hoe laat duurt dat feest van Ravi?’

‘Tot iedereen weg is.’ Diede grijnsde.

Remco lachte. ‘Ja. Logisch. Wie komen er allemaal?’

Diede haalde haar schouders op. ‘Veel van de vijfdeklassers, denk ik. Maar ook vrienden van de voetbal, uit de buurt, van zijn werk... En ik heb ook wat mensen uitgenodigd.’

‘En dat vonden jullie ouders goed?’

‘Ravi wordt maar één keer achttien.’ zei Diede.

‘Dus jij gaat ook zo’n groot feest geven als je achttien wordt?’

‘Wie weet.’ zei Diede. ‘Maar dat duurt nog meer dan een jaar.’

‘Enne... hoe zit het eigenlijk met die jongen die je leuk vindt?’ Remco was nieuwsgierig.

‘Dat gaat jou niets aan.’ Diede had Remco een paar weken geleden toegegeven dat ze een jongen leuk vond, maar meer had ze hem niet verteld.

‘Dus je vertelt me alleen dat je iemand leuk vindt, maar je zegt niet wie het is?’

‘Nee.’

‘Vertel eens iets over hem.’

‘Oké.’ Diede keek Remco aan. ‘Hij zit op onze school in de bovenbouw.’

‘Ja, bedankt. Dan blijven er honderden jongens over.’ Hij keek naar Diede. ‘Komt ie morgen naar Ravi’s feest?’

‘Dat weet ik niet.’

‘Weet je dat echt niet of wil je het niet zeggen?’

‘Ik weet het echt niet.’ zei Diede. ‘Hij is geen goede vriend van Ravi en ik weet eigenlijk niet eens of ze elkaar kennen.’

‘Volgens mij kent Ravi de hele school.’

‘Ja, maar ze gaan niet veel met elkaar om.’

‘Oké.’ Remco grijnsde. ‘Als je zo doorgaat, dan vertel je me vanavond nog wie het is.’

‘Reken daar maar niet op.’

‘Dan wacht ik wel tot het iets wordt tussen jullie.’ Remco glimlachte. ‘Maar dan moet je het me meteen vertellen.’

‘Je zult de eerste zijn die het hoort.’

‘Goed zo.’ Remco grijnsde en reed de oprit op. ‘Ik zie je morgenavond.’

‘Tot morgen!’ Diede opende de garagedeur en reed haar fiets naar binnen. Ze liep door naar de keuken.

‘Megan?’ Diede was verbaasd toen ze haar halfzus zag staan. ‘Wat doe jij nou hier?’

‘Hé Diede.’ Megan stond op en omhelsde haar. ‘Alles goed?’

‘Ja, zeker. En met jou?’

‘Ook.’ Megan glimlachte.

‘Waarom ben je hier?’

‘Omdat ze moeten helpen op mijn feest.’ Ravi kwam de keuken binnen. ‘Megan en Britt staan de hele avond achter de bar.’

‘En Jort?’ Diede keek naar haar jongste broer.

‘Jort is vanavond DJ.’ Ravi grijnsde. ‘Dus ik hoef helemaal niets  te regelen.’

‘Hoeveel man komt er eigenlijk?’ wilde Megan weten.

‘Honderd, geloof ik.’ zei Ravi. ‘Misschien honderdvijftig.’

‘Zijn Jort en Britt er ook al?’ wilde Diede weten.

‘Britt komt vanavond pas, maar Jort is op zijn kamer.’ zei Megan.

‘Dan ga ik even naar Jort toe.’ Diede zag haar halfbroer niet vaak omdat hij op kamers woonde, maar ze kon het wel goed met hem vinden. Ze rende de trap op en open Jorts kamerdeur.

‘Hé zusje.’ Jort omhelsde Diede en gaf haar een zoen op haar wang. ‘Wat leuk om je weer te zien! Hoe is het?’

‘Goed.’ Diede glimlachte.

‘Fijn. Met mij ook. Heb je zin in morgen?’

‘Ik moet de hele dag werken.’ zei Diede. ‘Waarom heb je niet gezegd dat je langs zou komen? Dan had ik een dagje vrij gevraagd.’

‘Ik heb Ravi beloofd dat ik hem morgen ga helpen.’ zei Jort. ‘Volgens mij moet er nog veel gebeuren.’

‘Dat is waar. En waar zijn pap en mam eigenlijk?’

‘Op hun slaapkamer.’ Jort keek naar Diede. ‘Ze zijn hun koffers aan het inpakken. Britt en ik hebben hen toevertrouwd dat wij er voor zorgen dat alles goed gaat. Ze gaan een weekendje weg.’

‘Wat?’ Diede was verbaasd.

‘Megan en ik hebben ze een weekendje weg cadeau gedaan. Ons verjaardagscadeau voor Ravi.’

‘Echt waar?’

‘Ja. Ravi wilde zijn ouders niet op zijn feest hebben, dus daar hebben wij voor gezorgd.’ zei Jort.

‘Als ik achttien word, dan mag je ze de hele week wegsturen.’ Diede grijnsde.

‘Dat zal ik onthouden.’ Jort glimlachte. ‘Ga je een keer mee stappen binnenkort? Als ik er bij ben, dan kan pap niet weigeren.’

‘Hoe lang blijf je hier dan?’ wilde Diede weten.

‘Ik heb drie tentamenweken, maar ik heb maar twee tentamens.’ zei Jort. ‘Dus ik denk dat ik hier regelmatig ben de komende tijd.’

‘Gezellig. Maar we gaan niet op een vrijdagavond stappen, want ik moet elke zaterdag werken.’

‘Dan neem je maar een ochtendje vrij.’ vond Jort.

‘Ik heb het geld nodig, ik spaar voor een vakantie met vrienden komende zomer.’

‘Misschien moeten we een keer met het gezin op vakantie gaan.’ stelde Jort voor.

‘Goed idee.’ Diede keek naar Jort. ‘Maar mijn geld is op, dus zorg jij dat pap en mam betalen?’

‘Vraag het ze maar.’ stelde Jort voor.

‘Hoe laat vertrekken ze?’ vroeg Diede.

‘Zo meteen. Het vliegtuig vertrekt over een paar uur.’

‘Vliegtuig?’ Diede keek verbaasd. ‘Doe maar duur.’

‘Ja, maar ze konden niet weigeren.’ zei Jort. ‘En ik ga zo Britt van het station halen, samen met Ravi. We gaan meteen eten halen. Wat wil je hebben?’

‘Chinees of snackbar?’ vroeg Diede.

‘Geen idee, vraag maar aan Ravi. Dek jij de tafel dan als wij weggaan?’

‘Dat is goed.’ Diede knikte.

‘En als je je ouders ziet, zeg dan maar dat je dit weekend goed naar ons zult luisteren.’

Diede grijnsde. ‘Dat zullen we nog wel eens zien.’

Hoofdstuk 2

Diede zat achter de kassa in de supermarkt waar ze werkte en hielp wat klanten die in de rij stonden te wachten.

‘Diede, kun je me even helpen?’ Evelyne zat aan de kassa achter Diede. Ze was nieuw en wist nog niet precies hoe alles moest. Haar kassa was vastgelopen.

Diede draaide zich om en keek wat Evelyne fout had gedaan. ‘O, je moet gewoon daarop drukken.’ wees Diede aan. ‘Dan is het weer goed.’

Evelyne was met haar laatste klant bezig en toen die wegliep had ook Diede geen klanten meer aan haar kassa staan. Evelyne draaide zich om naar Diede. ‘Ben je nog gaan stappen gisteravond?’

‘Nee.’ Diede schudde haar hoofd. ‘Ik moest vanmorgen om half zeven mijn bed uit...’

‘Ga je vanavond?’

‘Dan is het feest van Ravi.’ zei Diede. ‘Ik denk niet dat ik daarna nog in de stad kom, want het zal wel laat worden.’

‘Ja, ik weet wie Ravi is.’ zei Evelyne. ‘Hij zit toch in de vijfde?’

‘Klopt.’ Diede knikte.

‘Gaat hij om met Jurriaan en die groep?’

‘Ja.’ zei Diede.

‘Die ken ik wel. Jurriaan woont bij me in de straat. Hij fietst vaak met me mee als ik ben gaan stappen, maar dan zal hij vanavond niet naar de stad gaan.’

‘Ik denk ook van niet.’ zei Diede.

‘Dan zoek ik wel iemand anders die me naar huis brengt.’ zei Evelyne.

‘Je kunt ook naar het feest komen, als je dat wilt.’ zei Diede.

‘Ik ken Ravi niet.’

‘Nou en? Er komt meer dan honderd man, dus jij mag ook komen. Ravi heeft trouwens gezegd dat ik ook een stel vrienden mocht vragen.’

‘Maar hoe ken jij Ravi dan?’ wilde Evelyne weten.

‘Hij is mijn broer.’ Diede glimlachte. ‘Wist je dat niet?’

‘Nee.’ zei Evelyne. ‘Ik wist wel dat jullie met elkaar omgaan, maar verder...’

‘Nou, Ravi is dus mijn broer.’ zei Diede. ‘Volgens mij zijn er wel meer mensen die dat niet weten.’

‘Inderdaad.’ zei Evelyne. ‘Ik heb echt nog nooit iemand horen zeggen dat jullie familie zijn.’

‘Sommige mensen hoeven het ook niet te weten. ‘Diede haalde haar schouders op. ‘Kom maar langs vanavond. Of had je al andere plannen?’

‘Nee, niet echt.’ zei Evelyne. ‘Ik mocht van mijn ouders eigenlijk niet naar de stad vanavond, omdat ik vorige week al twee keer ben geweest.’

‘Je mag vast wel naar een feestje.’ dacht Diede.

‘Ik hoop het.’ zei Evelyne. ‘Als ik zeg dat Jurriaan meegaat, dan mag het altijd wel.’

‘Hebben jullie iets?’ vroeg Diede.

‘Nee, echt niet.’ zei Evelyne. ‘We zijn ook niet echt goede vrienden of iets. Het is altijd wel gezellig als we samen naar huis fietsen of als we gaan stappen, maar verder doen we eigenlijk helemaal niets samen.’

‘Diede, als het rustig is, dan mag jij de vakkenvullers wel gaan helpen.’ De hoofdcaissière kwam naar Diede en Evelyne toe.

‘Dat heb ik net ook al geprobeerd, maar telkens als ik wegga, dan wordt het druk en moet Evelyne me bijroepen.’

‘Oké, blijf dan maar zitten.’ zei ze. ‘Over een half uurtje moeten jullie even twee anderen roepen, dan kunnen jullie koffiepauze gaan houden. De andere twee blijven daarna achter de kassa zitten en komen jullie maar naar mij toe na de pauze. Ik heb nog werk genoeg voor jullie.’

Bij beide kassa’s stonden weer wat klanten en Diede en Evelyne gingen verder met hun werk. Diede hielp snel de klanten en Evelyne was iets langzamer. Diede keek even om zich heen. Op dat moment kwam de jongen die ze wel zag zitten de winkel binnenlopen. Achter hem liep nog een jongen van hun leeftijd. Die stak zijn hand op naar Evelyne en glimlachte.

Evelyne knikte naar hem en hielp nog snel de laatste klant. Ze draaide zich naar Diede.

‘Ken je hen?’ Diede knikte naar de jongens die de winkel in waren gekomen.

‘Alleen die laatste.’ zei Evelyne. ‘Hij heet Luke. Eén van zijn vrienden heeft een tijdje iets met mijn beste vriendin gehad. Maar dat is inmiddels al weer een jaar geleden en ik spreek hem niet zo vaak meer.’

‘Ik herken ze ook wel van school.’ zei Diede.

‘Komen ze ook op Ravi’s feest?’ vroeg Evelyne.

‘Ik zou het niet weten.’ zei Diede. ‘Ik heb geen idee wie dat hij allemaal heeft uitgenodigd.’

‘Komen er nog anderen uit de vierde?’

‘In ieder geval Remco en Susan.’ zei Diede. ‘Die heb ik gevraagd. En nog een paar van mijn klasgenoten. Even denken... Yvette ken je wel.’

‘Ja natuurlijk.’ Evelyne glimlachte.

‘En Tymo en Esther, die ken je ook wel.’

‘O, dat is wel gezellig.’ vond Evelyne. ‘Ik denk wel dat ik mag komen.’

‘Ik zal wel tegen Ravi zeggen dat ik jou ook heb gevraagd. En weet je wat het leukste is van dit weekend? Mijn ouders zijn een weekend weg en ze hebben mij en mijn broers en zussen het hele feest toevertrouwd.’

‘Zijn die er niet?’ vroeg Evelyne verbaasd. ‘O, dat wordt zeker een groot feest. Hoe krijg je dat voor elkaar?’

‘Ze zijn gewoon weggestuurd door een broer en zus van me.’ Diede glimlachte. ‘En ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook echt geen probleem mee heb.’

‘Dat snap ik.’ zei Evelyne meteen. ‘En denk je niet dat jullie buren er problemen mee hebben?’

‘In onze buurt staan de huizen ver