Discover millions of ebooks, audiobooks, and so much more with a free trial

Only $11.99/month after trial. Cancel anytime.

Oyuncak Yiyen Canavar: Çöpten Öğrendiğim Hayat
Oyuncak Yiyen Canavar: Çöpten Öğrendiğim Hayat
Oyuncak Yiyen Canavar: Çöpten Öğrendiğim Hayat
Ebook48 pages56 minutes

Oyuncak Yiyen Canavar: Çöpten Öğrendiğim Hayat

Rating: 0 out of 5 stars

()

Read preview

About this ebook

Çöpten Öğrendiğim Hayat/ Oyuncak Yiyen Canavar doğada herşeyin bir değer olduğunu, mütevazı yaşamı, aile ve hayvan sevgisini ele alan 9-10 yaş arası çocuklar için yazılmış bir kitaptır.


Sabah karanlığında kapı açılmadan ışık yandı. Işıkla birlikte evin köpeği Garip ayağa kalktı. Kapıdan baba oğul görününce, kuyruk sallamaya başladı. Garip Umut’un üstüne atladı. Umut ufak tefek bir çocuk olduğundan Garip’in itiş kakışına dayanamayıp yere yıkıldı. Ayağıyla köpeği iterek uzaklaştırdı. Yerden toparlanıp elinin tozunu silkti. Koşarak babasına yetişti. Ardından Garip de...


Umut on yaşında bir oğlandı. Dördüncü sınıfta okuyordu. Derslerinde başarılıydı. Babası geri dönüşüme atık çöp toplamak için çıkıyordu. Umut daha önce babasıyla hiç çöpe çıkmamıştı. Bugün çöpe çıkma amacı hem babasına yardımcı olmak, hem çöpte oyuncak bulmaktı. Çöpten oyuncak çıkarsa Umut kendine alacaktı. Yoksa babası iki kuruş fazla para kazanabilmek için ne bulursa satardı.



HALİL ERDEM


 1961 Dirmil-Burdur doğumlu. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliğini bitirdi. Türkçe Bölümünde lisans tamamladı.


Kar Aydınlığı             (Roman)       Fam Yayınları 2014


Dirmil Ömürcüsü     (Roman)       Fam Yayınları2006- 2014


Goca Meryem          (Roman)       Fam Yayınları 2014


Tokatçı                       (Çocuk Romanı) Kendi Yayını 2013


Teke Yöresi Halk İnançları (Araştırma - inceleme) Kendi Yayını 2008


Karacaoğlan Geleneğinde Dirmil Güzellemeleri ve Öyküler (Araştırma inceleme) 2011 Alter Yay.


Gece Mavisinde Aşk           (Şiir)       Kendi Yayını 1998


Ve Alışıldı Ölüme    (Şiir )      Temmuz Yayınları 1990


Kardan Adam           (Çocuk şiirleri) Kendi Yayını 1998


Işık Avcıları               (Çocuk şiirleri) Kendi Yayını) 2013


Çöpten Öğrendiğim Hayat   Çocuk Kitabı              2015


Göl Hikayeleri           (Öykü)                                     2015


Şiir ve yazılarını Bahçe, Mavi Umut, Bahar, Çalı, Öğretmen Dünyası, Dirmil, Noktam, Bezuvar, süje, Kar dergilerinde yayınladı. Beykonak Eğitim ve Kültür Vakfı Yirce Şiir Yarışmasında. Ne-Var Yok şiiriyle Birincilik aldı.(2004) Resim çalışmalarını da yürüten Halil ERDEM 3 kişisel, 25 karma resim sergi etkinliğinde bulundu.

LanguageTürkçe
Release dateDec 1, 2015
ISBN9786059285544
Oyuncak Yiyen Canavar: Çöpten Öğrendiğim Hayat

Read more from Halil Erdem

Related to Oyuncak Yiyen Canavar

Related ebooks

Reviews for Oyuncak Yiyen Canavar

Rating: 0 out of 5 stars
0 ratings

0 ratings0 reviews

What did you think?

Tap to rate

Review must be at least 10 words

    Book preview

    Oyuncak Yiyen Canavar - Halil Erdem

    ERDEM


    UMUT ÇÖPE ÇIKIYOR

    Sabah karanlığında kapı açılmadan ışık yandı. Işıkla birlikte evin köpeği Garip ayağa kalktı. Kapıdan baba oğul görününce, kuyruk sallamaya başladı. Garip Umut’un üstüne atladı. Umut ufak tefek bir çocuk olduğundan Garip’in itiş kakışına dayanamayıp yere yıkıldı. Ayağıyla köpeği iterek uzaklaştırdı. Yerden toparlanıp elinin tozunu silkti. Koşarak babasına yetişti. Ardından Garip de...

    Umut on yaşında bir oğlandı. Dördüncü sınıfta okuyordu. Derslerinde başarılıydı. Babası geri dönüşüme atık çöp toplamak için çıkıyordu. Umut daha önce babasıyla hiç çöpe çıkmamıştı. Bugün çöpe çıkma amacı hem babasına yardımcı olmak, hem çöpte oyuncak bulmaktı. Çöpten oyuncak çıkarsa Umut kendine alacaktı. Yoksa babası iki kuruş fazla para kazanabilmek için ne bulursa satardı.

    Umut, Garip ve babası karanlığın içinde ışıklarını gördükleri şehre doğru yol alıyorlardı. Babası işe her gün böyle erken saatlerde çıkıyordu. Karanlıkta göz gözü görmeden çöpe çıkmasının nedeni, başkalarından önce gece biriken çöpü toplayabilmekti.

    Yolun solundan dizilmiş yol alıyorlardı. Babası arabayı hızla çekiyordu. Bu nedenle Umut, babasına yetişmek için ara ara koşmak durumunda kalıyordu.

    Şehre yaklaştıkça sokak ışıkları daha bir canlandı. Sıra sıra binalar başladı. Şehrin uykudan uyanan homurtusu gittikçe artıyordu. İlk çöpe ulaştılar. Babası kapağı kaldırıp yarı beline kadar metal kabın içine daldı. Elinde demir bir çengel ile çöpü karıştırıyordu. İçerden tek tük atıkları dışarı atmaya başladı. Umut da iki tekerli arabaya atıyordu.

    İlk çıkan çöpler temizlik maddelerinin plastik kaplarıydı. Teneke içecek kapları çıkınca yer kaplamasın diye babası onları ayaklarıyla çiğniyor, hacmini küçültüp öyle alıyordu.

    Babası hemen arabayı çekip elli metre ilerideki çöpe, derken bir sonrakine...

    Umut dalgın düşünüyodu:

    -İş yeri satılınca, iş yerinin yeni sahibi babamı işten çıkartmıştı. Babam gibi başka işçiler de işten atıldı, ben biliyorum. Onların da çocukları varmış. Onlar da babam gibi evine ekmek götürememiş. Babam gibi onlar da günlerce iş aramışlar. Ama babam gibi onlar da iş bulamamış, babam anneme öyle anlatıyor.

    Çalışmamanın, oturup yatmanın insanı mutlu ettiğini sanırdım. Oysa sıkıntı, üzüntü demekmiş. Oturup kalkıp oflayıp püflemekmiş. Her şeye sinirlenip annemin

    Enjoying the preview?
    Page 1 of 1