Gruwelgeintjes

Spits je harige oren! Veeg het bloed van je lippen! Hier zijn ze dan: de enige echte griezelklas!

MERAL (de afkorting van Esmeralda, maar noem haar nooit zo!) Meral is een heks, al weet ze nog bitter weinig van zwarte magie af. Veel meer dan rondvliegen op haar moeizaam verworven bezem kan ze nog niet en als ze iemand in een pad omtovert is het louter geluk. Haar heksenoma Sabina helpt haar soms met haar huiswerk. Dat oma Sabina al tientallen jaren dood is, mag de pret niet drukken. Dood zijn is hoogstens lastig voor een heks.

MEESTER RUDOLF, hun leraar. Hij studeerde voor leraar biologie, maar had na 665 sollicitaties nog steeds geen baan. Tot hij zich liet omscholen voor het ZBK (Zeer Bijzondere Kinderen) onderwijs. Het is een stap die hij nog steeds betreurt.

DE ZUSJES VLAD: CARMILLA en LUCY, Vampiers. Vooral Carmilla is Merals persoonlijke vijand, sinds ze Meral probeerde leeg te zuigen.

PAUL, weerwolf en Merals vriendje. Paul eet bij voorkeur vers voedsel, zoals levende konijnen en broodjes rat. Hij is waarschijnlijk de enige tienjarige die zich dagelijks moet scheren.

CROM, leprechaun en housefanaat. Hij is dol op dansen en muziek. Vooral op gruwelrap. Hij heeft een ietwat eigenaardig gevoel voor humor, wat Meral wel kan waarderen.

HÄGAR, de dwerg van de klas. Hij loopt altijd rond met een mokerhamer in zijn schooltas, om iedereen die hem ‘onderdeurtje’ of ‘kleintje’ noemt een dreun te verkopen.

ANTON, heet eigenlijk Aton-Amnehoteph, maar iedereen noemt hem Anton. Hij is de oudste leerling: vierduizend negen, maar alleen de laatste negen jaar tellen. Anton is een levende mummie en beresterk.

NADINE, boomnimf. Het ijverigste meisje van de klas en het lievelingetje van meester Rudolf. Nadine wil later boswachter worden. Iedereen weet dat Hägar straalverliefd op haar is. Iedereen behalve Nadine zelf.

SYLVIA, lijkt een echt trutje, maar pas op! Ze is een kelpie. Kelpies kunnen zich in magnifieke paarden veranderen en draven dan langs de vloedlijn. Wie ze bestijgt, krijgt een enkele rit oceaanbodem aangeboden. Kelpies voeden zich met vis en verdronken zeelieden. Ze is de beste vriendin van Nadine.

SCHOOLREGELS:

1

KLAUWEN THUIS EN NIET

BIJTEN IN DE KLAS

2

VERANDEREN IN IETS ANDERS

DOE JE MAAR BUITEN

3

NIET VLIEGEN,

BEHALVE IN DE PAUZE

4

ZWARTE MAGIE ALLEEN ALS HET

OP DE LES SLAAT

5

GEEN HUISDIEREN IN DE KLAS

(EN DAT GELDT OOK VOOR LIEVE

VAMPIERVLEERMUIZEN EN TROETELSCHORPIOENEN)

Hoofdstuk 1

‘Wat het geheim van ons succes is? We spelen snoeihard en niemand van ons kan zingen.’

Uit: Mereille K. van het Enkmeder feeksenkoor in een interview met het muziekblad Hoor.

‘Veeg dat spinrag uit je haar!’ joelt Meral met haar nieuwste cd mee. ‘Zijn die rapen nog niet gaar?’ Eigenlijk is het meer playbacken, want een menselijke stem komt heus niet boven een installatie met de knop op negen uit. ‘Ratelslang en kwallenhaar!’

Met een wild bezemgebonk zet het Enkmeder feeksenkoor het refrein in: ‘Dooie dienders dansen niet!’

Meral slingert haar heksenbezem in de lucht en maakt een dubbele salto over haar bed. ‘Weerwolfsvel en karekiet!’

Twee colaglazen springen spontaan aan scherven; achter het meetrillende raam tuimelt een mus dood van de vensterbank. Meral draait de volumeknop nog twee streepjes verder.

De kamerdeur zwaait open en op de drempel staan Merals vader en haar broer Kurt. Het gezicht van haar vader heeft de kleur van een overrijpe tomaat.

Grappig, denkt Meral, ik zie pa's lippen wel bewegen maar ik hoor geen woord.

Haar vader schudt zijn vuist, stampvoet en duwt zijn vingers vervolgens in zijn oren.

Oh, de muziek. Tja, een beetje hard staat hij misschien wel. Meral wappert met de afstandsbediening en de muziek zakt weg tot een schril gesnerp.

‘...ot herrie!’ hoort ze nu de stem van haar vader boven het gepiep in haar eigen oren uit. ‘Meral, dit kan echt niet! De overbuurman van vier huizen verder belde net dat de naalden van zijn cactussen vallen en voor één keer geloof ik hem.’

‘Dit is heksenhouse!’ protesteert Meral. ‘Die moet juist hard!’

Wat een stom gedoe. Als je niet eens muziek kunt draaien op je eigen kamer, waar dan wel?

‘Ik word oud, pa,’ zegt Kurt. ‘Want weet je, ik vind het ook een vreselijke klereherrie. Man, wat zingen die meiden vals...’

‘Natuurlijk zingen ze vals! Het is een feeksenkoor!’

‘Je luistert maar verder door je koptelefoon.’ Haar vaders stem klinkt gevaarlijk kalm. ‘En als je morgen een gehoorapparaat nodig hebt, betaal je dat van je zakgeld.’ Hij draait zich om. ‘Kom mee, Kurt. We gaan naar de drilboor van de stratenmakers op de hoek luisteren om onze tuitende oren wat rust te gunnen.’

‘Stelletje ouwe knarren!’ roept Meral tegen de gesloten kamerdeur. ‘Ik ga wel naar iemand met een betere smaak.’

Paul vindt het beslist fantastisch. Hij ging helemaal uit zijn dak bij Willem en de Weerwolven en het Enkmeder feeksenkoor is toch van hetzelfde label?

Ze wipt het schijfje uit de cd-speler en knipt met haar vingers. Merals bezem zweeft achter haar aan de trap af.

Buiten motregent het en met de fiets is het zeker een half uur naar Paul. Balen.

Meral werpt een steelse blik op haar bezem. Zal ik? Als meester Rudolf het merkt, krijgt hij een rolberoerte. Ik mag al van geluk spreken als hij me dan alleen maar naar de schooltuin stuurt om met blote handen brandnetels te plukken.

Meester Rudolf heeft een uitgesproken mening over het gebruik van zwarte magie in het openbaar, zoals Meral maar al te goed weet. Opvallen kan dodelijk zijn als je anders bent dan de rest. Woedende boeren met hooivorken, om over brandstapels nog maar te zwijgen. Op klaarlichte dag met een bezem door de lucht scheuren valt inderdaad nogal op.

Tenzij... Meral grijnst. Tenzij iedereen gelooft dat het een reclamestunt is. Als mensen een tyrannosaurus met 'McDonald's Dinoburgers' op zijn lijf over de Gondeliersbaan zien banjeren, dan rent er niemand krijsend weg. Ze schudden hoogstens hun hoofd en mompelen: ‘Wat die reclamelui al niet verzinnen...’

Ik probeer het gewoon, besluit Meral. Een reclameheks is geen heks. Bovendien is het nu prachtig weer voor een proefvlucht: het stortregent inmiddels. Geen normaal mens staat met dit weer naar de hemel te koekeloeren.

Twee dagen geleden kreeg Meral het idee van de reclameheks voor het eerst. Ze heeft toen meteen een spandoek geschilderd.

Het is een joekel: vier aan elkaar genaaide lakens. Zeg maar twee bij acht meter.

Als ze het spandoek uit de schuur sjouwt, slaat de wind er meteen onder. Acht meter woest wapperend laken rukt aan haar armen en ze gaat bijna onderuit in het natte gras. Pas bij de vierde poging weet ze sissend van ergernis het sleeptouw aan de bagagehaak van